1
00:00:41,124 --> 00:00:43,793
เจ้าสาวทำหน้าให้เป็นธรรมชาติ
กว่านี้หน่อยนะครับ

2
00:00:43,877 --> 00:00:44,919
ได้ค่ะ

3
00:00:46,296 --> 00:00:50,175
เจ้าบ่าวดูดีมากเลยครับ
เป็นนายแบบได้เลย

4
00:00:54,012 --> 00:00:55,638
พักกันหน่อยดีไหม

5
00:00:56,347 --> 00:00:57,515
อือ เหนื่อยจัง

6
00:00:59,392 --> 00:01:01,895
ขอโทษนะครับ ขอพักสิบนาทีได้ไหมครับ

7
00:01:01,978 --> 00:01:03,063
เอางั้นเหรอครับ

8
00:01:08,359 --> 00:01:09,402
นั่งสิ

9
00:01:15,116 --> 00:01:16,785
คุณเพิ่งถ่ายครั้งแรกแน่นะ

10
00:01:17,368 --> 00:01:18,620
ทำไมถึงเก่งขนาดนี้

11
00:01:18,703 --> 00:01:21,915
มันอยู่ที่ความฟิตน่ะ

12
00:01:29,214 --> 00:01:30,256
ทำไมล่ะ

13
00:01:31,257 --> 00:01:32,550
กังวลอะไรอยู่เหรอ

14
00:01:33,468 --> 00:01:36,221
พ่อแม่คุณ จะไม่มาจริงเหรอ

15
00:01:38,139 --> 00:01:40,642
อืม ไม่มาหรอก

16
00:01:40,725 --> 00:01:42,602
นี่เป็นงานแต่งครั้งเดียวของคุณเลยนะ

17
00:01:43,478 --> 00:01:45,230
ฉันกลัวว่าคุณจะเสียใจทีหลังน่ะ

18
00:01:45,313 --> 00:01:46,439
งั้นก็แต่งสองครั้งสิ

19
00:01:48,233 --> 00:01:49,609
ครั้งหน้าเราแต่งกันอีกก็ได้

20
00:01:50,610 --> 00:01:52,654
ตอบแบบผ่านๆ แบบนี้อีกแล้วเหรอ

21
00:01:56,699 --> 00:02:00,745
งานแต่งงานมันก็เป็นแค่งานพิธีการ

22
00:02:02,122 --> 00:02:03,123
อย่าใส่ใจนักเลย

23
00:02:03,832 --> 00:02:06,459
ถ้าครอบครัวคุณไม่มาคงจะเสียใจแย่

24
00:02:07,377 --> 00:02:10,922
สำหรับผม ผมมีแค่คุณคนเดียว

25
00:02:12,715 --> 00:02:13,967
ผมพูดจริงนะ

26
00:02:29,023 --> 00:02:30,441
คุณสบายดีไหมคะ

27
00:02:32,527 --> 00:02:34,779
ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน
คือสองสัปดาห์ก่อนใช่ไหมคะ

28
00:02:35,864 --> 00:02:37,615
ที่ห้องทำงานของทนายซง

29
00:02:42,495 --> 00:02:43,913
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ ว่าไหมคะ

30
00:02:46,207 --> 00:02:48,042
ผ่านมาสี่เดือนแล้วสินะ

31
00:03:06,853 --> 00:03:07,854
อิมโฮจุน

32
00:03:23,286 --> 00:03:24,245
เขายังไม่ตาย

33
00:03:26,998 --> 00:03:30,835
เขาหายใจ เขาหายใจอยู่ค่ะ

34
00:03:30,919 --> 00:03:32,545
พยายามอย่าให้เขาขยับ อยู่นิ่งๆ ไว้

35
00:03:32,629 --> 00:03:33,755
ฉันจะโทรเรียกรถพยาบาลให้

36
00:03:42,847 --> 00:03:47,060
เขายังคงหมดสติ
แต่การหายใจและชีพจรปกติดี

37
00:03:48,353 --> 00:03:49,520
แพคฮีซองล่ะ

38
00:03:53,107 --> 00:03:54,234
ตายแล้วล่ะ

39
00:03:54,817 --> 00:03:56,945
แล้วทางนั้นล่ะ อาการเป็นยังไงบ้าง

40
00:03:57,028 --> 00:03:59,489
ถ้ามองเผินๆ เหมือนจะแค่โดนกระสุนถาก

41
00:04:00,406 --> 00:04:01,574
ไม่ได้ฝังใน

42
00:04:02,367 --> 00:04:05,495
โอเค เดี๋ยวจัดการตรงนี้เสร็จ
แล้วจะไปที่โรงพยาบาลเลย

43
00:04:05,995 --> 00:04:08,581
ถึงจะยากแต่ก็อดทนเอาไว้นะ

44
00:04:35,775 --> 00:04:37,694
{\an8}แม้จะแค่โดนกระสุนถาก

45
00:04:37,777 --> 00:04:41,197
{\an8}แต่ก็ทำให้หนังศีรษะฉีกขาดครับ

46
00:04:41,281 --> 00:04:43,199
{\an8}กะโหลกร้าวเป็นแนว

47
00:04:43,283 --> 00:04:45,827
{\an8}หรือพูดง่ายๆ
ก็คือกะโหลกศีรษะแตกครับ

48
00:04:46,494 --> 00:04:48,162
{\an8}จะไม่เป็นอุปสรรค
ต่อการใช้ชีวิตใช่ไหมคะ

49
00:04:48,746 --> 00:04:52,458
{\an8}ครับ นอกจากผลซีทีสแกนที่พบรอยร้าว
อย่างอื่นก็ดูปกติดีครับ

50
00:04:53,001 --> 00:04:54,877
{\an8}ต้องรักษา
เพื่อลดความเสี่ยงติดเชื้อด้วย

51
00:04:54,961 --> 00:04:58,089
{\an8}แล้วเขาจะฟื้นเมื่อไหร่คะ

52
00:04:58,172 --> 00:05:02,552
{\an8}ตอนนี้เขายังไม่ได้สติ
เนื่องจากสมองได้รับการกระทบกระเทือน

53
00:05:02,635 --> 00:05:06,306
{\an8}แต่อีกสักวันก็น่าจะฟื้นแล้วครับ

54
00:05:16,899 --> 00:05:17,984
ตายจริง

55
00:05:19,068 --> 00:05:21,195
นักข่าวเริ่มมารวมตัวอยู่ข้างนอกแล้ว

56
00:05:21,863 --> 00:05:22,947
เขาเป็นยังไงบ้าง

57
00:05:24,032 --> 00:05:26,367
หมอบอกว่าถ้าไม่มีเลือดออกในสมอง
ก็ไม่เป็นไรแล้ว

58
00:05:27,327 --> 00:05:28,745
โฮจุนล่ะคะ

59
00:05:29,245 --> 00:05:32,165
หัวหน้าดูแลเขาอยู่
สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยล่ะ

60
00:05:33,416 --> 00:05:35,460
คงจะมีอะไรให้จัดการอีกเป็นเดือนเลย

61
00:05:36,919 --> 00:05:39,297
เขายิงทำตามขั้นตอน
ไม่ได้มีปัญหาอะไรใช่ไหม

62
00:05:39,380 --> 00:05:42,216
เดี๋ยวหัวหน้าก็จัดการเองแหละน่า
เธอน่ะห่วงตัวเองไปเถอะ

63
00:05:43,009 --> 00:05:45,303
พอสามีเธอฟื้น
เธอคงมีเรื่องต้องจัดการเยอะ

64
00:05:45,928 --> 00:05:47,346
เตรียมใจไว้เลย

65
00:05:50,224 --> 00:05:51,184
ไม่เป็นไร

66
00:05:52,185 --> 00:05:54,896
ถ้าเราร่วมมือกันทุกอย่าง
จะผ่านไปได้ด้วยดีกัน

67
00:05:55,813 --> 00:05:56,898
เฮอะ

68
00:05:57,607 --> 00:06:00,109
ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยค่ะ

69
00:06:01,903 --> 00:06:02,945
ว่าจะ…

70
00:06:04,238 --> 00:06:05,823
ไม่ได้เจอเขาอีก

71
00:06:10,495 --> 00:06:12,580
พูดอะไรบ้างสิคะ

72
00:06:13,664 --> 00:06:15,124
เรื่องอะไรก็ได้ค่ะ

73
00:06:21,839 --> 00:06:23,007
หรือว่า…

74
00:06:25,760 --> 00:06:27,470
ฉันทำให้อึดอัดมากเลยเหรอคะ

75
00:06:43,820 --> 00:06:46,114
ทำตัวตามสบายกับฉันก็ได้นะ

76
00:06:49,408 --> 00:06:52,411
ไม่อยากให้เกร็งเพราะฉัน
มากเกินไปนะคะ

77
00:06:55,790 --> 00:06:57,083
คุณฮีซองกับฉัน

78
00:07:00,128 --> 00:07:02,505
เราค่อยๆ ใช้เวลา
ทำความรู้จักกันอีกครั้งก็ได้

79
00:07:04,757 --> 00:07:05,842
โทฮยอนซูครับ

80
00:07:07,009 --> 00:07:07,885
คะ

81
00:07:07,969 --> 00:07:12,014
เมื่อกี้คุณสายสืบ
เรียกผมว่าคุณฮีซองอีกแล้ว

82
00:07:13,433 --> 00:07:14,684
ขอโทษค่ะ

83
00:07:19,981 --> 00:07:21,232
คนอื่นบอกว่า…

84
00:07:22,024 --> 00:07:25,194
ผมตื่นขึ้นมา
หลังจากนอนโรงพยาบาลมาเป็นเดือน

85
00:07:28,614 --> 00:07:30,324
แต่ความรู้สึกของผมมันต่างออกไปครับ

86
00:07:32,535 --> 00:07:36,414
มานี่สิ มากอดฉัน

87
00:07:49,635 --> 00:07:51,888
ผมทำให้คุณเจ็บ

88
00:07:52,889 --> 00:07:54,974
สร้างบาดแผลให้คุณ

89
00:08:03,941 --> 00:08:08,112
ฉันอยากให้คุณลองมาเป็นฉันดูสักวัน

90
00:08:08,863 --> 00:08:11,449
เพราะฉันอยากจะให้คุณได้รู้ว่าฉัน
รักคุณมากขนาดไหน

91
00:08:13,409 --> 00:08:16,996
ตายแล้ว สามีฉัน
หล่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

92
00:08:18,331 --> 00:08:20,082
โทรหาสายสืบอิมเถอะ

93
00:08:20,833 --> 00:08:23,419
บอกว่าคดีทางนี้เร่งด่วนกว่า

94
00:08:23,920 --> 00:08:26,047
อะไรเนี่ย ไปเลย

95
00:08:27,131 --> 00:08:30,718
มานี่นะ มาให้จับซะดีๆ

96
00:08:47,401 --> 00:08:49,445
ผมตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล

97
00:08:51,447 --> 00:08:54,617
ก็คิดว่าตัวเองเข้าโรงพยาบาล
เพราะอุบัติเหตุรถชน

98
00:08:59,121 --> 00:09:00,289
ผมคิดจริงๆ ว่า…

99
00:09:02,250 --> 00:09:04,377
เป็นปี 2005

100
00:09:05,461 --> 00:09:06,629
ค่ะ แม่

101
00:09:07,338 --> 00:09:10,800
สมองไม่ได้เสียหาย
สัญญาณชีพจรก็ดูปกติดี

102
00:09:11,300 --> 00:09:13,135
แต่หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมเขายังไม่ฟื้น

103
00:09:13,636 --> 00:09:15,846
ค่ะ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ

104
00:10:05,771 --> 00:10:07,023
ที่รัก

105
00:10:14,363 --> 00:10:16,115
(ชาจีวอน สำนักงานตำรวจแห่งชาติ)

106
00:10:18,576 --> 00:10:19,660
เป็นอะไรไป

107
00:10:34,759 --> 00:10:35,843
ที่รัก

108
00:10:49,357 --> 00:10:50,941
โทฮยอนซูนี่นา

109
00:10:51,025 --> 00:10:53,027
- คุณโทฮยอนซู
- คุณโทฮยอนซูใช่ไหมคะ

110
00:10:53,110 --> 00:10:54,278
คุณโทฮยอนซูใช่ไหมครับ

111
00:10:54,362 --> 00:10:55,446
อาการดีขึ้นแล้วเหรอครับ

112
00:10:55,529 --> 00:10:57,990
คุณคือคนสำคัญที่ช่วยหาคนร้าย
ในคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเมืองยอนจู…

113
00:10:58,074 --> 00:11:00,618
ไม่ใช่แค่จำช่วงเวลา 15 ปี
ที่ผ่านมาไม่ได้

114
00:11:00,701 --> 00:11:02,745
ช่วยบอกความรู้สึกหน่อยครับ

115
00:11:02,828 --> 00:11:04,747
แต่ผมยังกลายเป็นคงดังอีกต่างหาก

116
00:11:05,498 --> 00:11:10,127
ในปี 2005 พ่อแม่ของแพคฮีซอง
แพคมันอูและกงมีจา

117
00:11:10,211 --> 00:11:13,005
ให้โทฮยอนซูใช้ตัวตนของลูกชาย
และใช้ชีวิตในฐานะแพคฮีซองครับ

118
00:11:13,089 --> 00:11:16,092
เราพบว่าสายสืบชาจีวอน

119
00:11:16,175 --> 00:11:19,595
ไม่มีส่วนรู้เห็น
ในการขโมยตัวตนของโทฮยอนซู

120
00:11:20,096 --> 00:11:22,932
และหลังจากที่เธอรู้ความจริง
เมื่อต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา

121
00:11:23,015 --> 00:11:26,352
เธอได้เกลี้ยกล่อมให้โทฮยอนซู
มาช่วยเหลือการสืบสวนของตำรวจ

122
00:11:27,061 --> 00:11:29,271
และเพราะความร่วมมือของโทฮยอนซู

123
00:11:29,355 --> 00:11:31,482
ทำให้เราสืบสวนคดีนี้
ได้อย่างรวดเร็ว

124
00:11:31,565 --> 00:11:35,319
ส่งผลให้เราสามารถไขคดี
และเปิดเผยความเป็นจริง

125
00:11:35,403 --> 00:11:37,780
คดีฆาตกรรมต่อเนื่อง
เมืองยอนจูสู่สาธารณะได้ครับ

126
00:11:37,863 --> 00:11:42,993
บางคนเรียกผมว่าฮีโร่
ที่จับฆาตกรต่อเนื่องเมืองยอนจูได้

127
00:11:44,829 --> 00:11:46,163
และบางคน

128
00:11:50,751 --> 00:11:54,338
ก็สงสารที่ผมต้องซ่อนตัวและรับผิด

129
00:11:55,339 --> 00:11:57,091
กับคดีฆาตกรรมที่พี่สาวทำ

130
00:11:58,050 --> 00:11:59,510
และก็มีบางคน

131
00:12:01,720 --> 00:12:04,098
เรียกผมว่าโรคจิต

132
00:12:05,266 --> 00:12:08,394
ที่ขโมยตัวตนของคนอื่นไปใช้

133
00:12:10,438 --> 00:12:11,730
เพื่อหลอกใช้ผู้หญิงที่บริสุทธิ์

134
00:12:18,279 --> 00:12:19,321
แล้วก็

135
00:12:22,616 --> 00:12:25,703
คนเดียวที่ไม่ควรยกโทษให้ผมที่สุด

136
00:12:28,956 --> 00:12:31,167
กลับเป็นคนที่
ดูไม่ได้เกลียดผมเลยสักนิด

137
00:12:33,294 --> 00:12:34,336
มันเพราะว่า…

138
00:12:35,379 --> 00:12:37,840
คุณโทฮยอนซูไม่รู้เรื่องของเราไงคะ

139
00:12:37,923 --> 00:12:39,508
ที่ผมอยากบอกก็คือ

140
00:12:42,178 --> 00:12:45,931
แค่ผมต้องยอมรับสถานการณ์
ทุกอย่างที่เจออยู่ตอนนี้

141
00:12:47,683 --> 00:12:48,976
มันก็มากพอแล้วครับ

142
00:12:50,436 --> 00:12:51,812
เพราะอย่างนั้น

143
00:12:54,648 --> 00:12:59,028
คำพูดที่คุณสายสืบอยากได้ยิน
ผมคงพูดไม่ได้หรอกครับ

144
00:13:05,784 --> 00:13:07,661
ฉันไม่อยากได้อะไรเลยนะ

145
00:13:17,046 --> 00:13:18,088
ฉัน…

146
00:13:19,340 --> 00:13:20,549
มีบางอย่างที่อยากรู้ค่ะ

147
00:13:25,012 --> 00:13:27,014
ครับ ถามมาได้เลยครับ

148
00:13:28,057 --> 00:13:29,183
ทำไม…

149
00:13:30,976 --> 00:13:32,228
คุณยัง…

150
00:13:34,855 --> 00:13:36,315
สวมมัน…

151
00:13:41,028 --> 00:13:42,238
อะไรนะครับ

152
00:13:44,740 --> 00:13:45,824
ไม่มีอะไรค่ะ

153
00:13:48,202 --> 00:13:49,370
ขอโทษนะคะ

154
00:13:50,162 --> 00:13:52,206
วันนี้เป็นวันสำคัญของคุณฮีซอง…

155
00:13:56,252 --> 00:13:57,294
ขอโทษค่ะ

156
00:13:59,838 --> 00:14:01,215
ผมเข้าใจครับ

157
00:14:11,058 --> 00:14:13,435
วันนี้ฉันมาให้กำลังใจคุณโทฮยอนซู

158
00:14:16,897 --> 00:14:19,316
แต่ดูเหมือนจะทำให้คุณ
หนักใจกว่าเดิมเลยนะคะ

159
00:14:23,320 --> 00:14:24,488
ผมไม่แน่ใจว่า…

160
00:14:27,116 --> 00:14:29,368
ผมจะทำได้ดีหรือเปล่า

161
00:14:30,452 --> 00:14:32,621
แค่ทำตามที่ซ้อมมาก็พอค่ะ

162
00:14:33,998 --> 00:14:34,957
ครับ

163
00:14:39,920 --> 00:14:41,046
ถ้างั้นฉันขอตัวนะคะ

164
00:14:49,555 --> 00:14:51,599
(ศาลฎีกาเกาหลีใต้)

165
00:15:07,197 --> 00:15:11,577
(ห้องพักพยาน)

166
00:15:11,660 --> 00:15:13,245
ทุกคนกรุณายืนขึ้นครับ

167
00:15:17,833 --> 00:15:19,084
{\an8}(คณะลูกขุน)

168
00:15:28,802 --> 00:15:31,889
คดีฆาตกรรมผู้ใหญ่บ้าน
หมู่บ้านคากยองเมื่อ 18 ปีก่อน

169
00:15:31,972 --> 00:15:34,600
ของโทแฮซูผู้ถูกดำเนินคดี
จะถูกดำเนินคดีครั้งแรกในวันนี้ครับ

170
00:15:34,683 --> 00:15:37,561
{\an8}การพิจารณาคดีครั้งนี้
จะใช้การพิจารณาคดีจากคณะลูกขุน

171
00:15:37,645 --> 00:15:41,273
{\an8}โดยฝ่ายอัยการยื่นฟ้องในข้อหาฆาตกรรม
ส่วนจำเลยอ้างว่าเป็นการป้องกันตัว

172
00:15:41,357 --> 00:15:43,817
{\an8}จึงยากที่จะคาดเดาคำตัดสินได้ครับ

173
00:15:43,901 --> 00:15:45,611
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การพิจารณาคดีในวันนี้

174
00:15:45,694 --> 00:15:48,489
น้องชายของโทแฮซูจะมาให้การแทน

175
00:15:48,572 --> 00:15:50,824
ก็คือโทฮยอนซู
ผู้กำลังเป็นที่จับตามอง

176
00:15:50,908 --> 00:15:52,910
ทำให้มีคนติดตามคดีนี้
เป็นจำนวนมากครับ

177
00:15:53,494 --> 00:15:54,453
(ผู้พิพากษา)

178
00:15:58,707 --> 00:16:01,627
ข้าพเจ้าจะเบิกความต่อศาล

179
00:16:01,710 --> 00:16:03,587
ด้วยความสัตย์จริงทั้งสิ้น

180
00:16:04,338 --> 00:16:05,756
หากข้าพเจ้านำความเท็จมากล่าว

181
00:16:05,839 --> 00:16:07,716
ขอให้ข้าพเจ้าได้รับการลงทัณฑ์

182
00:16:07,800 --> 00:16:09,843
{\an8}(พยาน โทฮยอนซู)

183
00:16:13,222 --> 00:16:16,558
หลังเกิดเหตุคุณโทฮยอนซู
ไปถึงที่เกิดเหตุคนแรก

184
00:16:16,642 --> 00:16:18,102
ถูกต้องไหมครับ

185
00:16:21,480 --> 00:16:22,481
ครับ

186
00:16:29,363 --> 00:16:32,032
- พี่เป็นคนทำเหรอ
- ฉันตั้งใจมา…

187
00:16:33,784 --> 00:16:38,580
ขอลุงผู้ใหญ่บ้าน
ให้เลิกทำพิธีไล่ผีกับนายได้แล้ว

188
00:16:39,790 --> 00:16:41,250
แต่จู่ๆ คุณลุง…

189
00:16:42,626 --> 00:16:43,877
ก็เข้ามาหาฉัน…

190
00:16:48,215 --> 00:16:50,300
ผมแย่งกรรไกรมาจากมือพี่

191
00:16:53,220 --> 00:16:56,598
แล้วใช้เสื้อตัวเอง
เช็ดรอยนิ้วมือของพี่ออกครับ

192
00:16:57,266 --> 00:16:59,101
คุณรู้ชัดเจนว่าในเหตุการณ์นั้น

193
00:17:00,102 --> 00:17:02,354
ผู้ใหญ่บ้านควอนซองบกเป็นผู้ปลุกปั่น

194
00:17:02,438 --> 00:17:05,607
ให้มีการทำร้ายคุณ ถูกต้องไหมครับ

195
00:17:06,567 --> 00:17:07,693
ครับ

196
00:17:07,776 --> 00:17:10,654
แล้วทำไมคุณถึงไม่ขอให้
กระบวนการยุติธรรมช่วยล่ะครับ

197
00:17:12,906 --> 00:17:15,701
ผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำครับ

198
00:17:17,494 --> 00:17:19,455
ว่ามีใครพอจะช่วยเราได้

199
00:17:21,457 --> 00:17:24,251
พอพ่อของเราถูกเปิดเผย
ว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่อง

200
00:17:25,169 --> 00:17:26,962
พี่สาวและผมก็เหมือนถูกตัดสิน

201
00:17:27,963 --> 00:17:30,049
ไปแล้วด้วยเหมือนกัน

202
00:17:30,799 --> 00:17:31,800
คุณโทแฮซู…

203
00:17:33,218 --> 00:17:36,597
กลัวผู้ใหญ่บ้านควอนซองบกมาก
ตั้งแต่ก่อนจะเกิดเหตุอีกนะครับ

204
00:17:39,641 --> 00:17:42,144
ทุกครั้งที่คุณควอนซองบกลากผมไป

205
00:17:44,396 --> 00:17:47,024
พี่จะนอนไม่หลับทั้งคืน

206
00:17:48,275 --> 00:17:51,862
และอาเจียนตลอดเวลาครับ

207
00:17:54,990 --> 00:17:55,949
หมดคำถามครับ

208
00:17:59,328 --> 00:18:01,330
ฮยอนซูทำได้ดี
กว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยนะครับ

209
00:18:02,372 --> 00:18:05,250
ดูเหมือนเขาจะได้ใจคณะลูกขุนด้วย

210
00:18:05,334 --> 00:18:07,127
อัยการ เชิญซักถามพยานได้ค่ะ

211
00:18:08,670 --> 00:18:11,340
หวังว่าเขาจะรับมือ
กับคำถามของอัยการได้ดีนะ

212
00:18:12,132 --> 00:18:14,051
อยากรู้จะตายอยู่แล้ว

213
00:18:14,134 --> 00:18:16,595
คิดว่าการพิจารณาคดี
ของคุณโทแฮซูจะเป็นยังไงครับ

214
00:18:16,678 --> 00:18:18,889
เพราะเธอใช้อาวุธร้ายแรง

215
00:18:18,972 --> 00:18:21,517
คงจะพิสูจน์
ว่าเป็นการป้องกันตัวยากครับ

216
00:18:22,017 --> 00:18:23,977
ดูจากกลยุทธ์ของทางทนาย

217
00:18:24,061 --> 00:18:27,022
โทฮยอนซูกำลัง
พึ่งความเห็นใจของสาธารณชน

218
00:18:27,106 --> 00:18:29,316
เพื่อให้ลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์

219
00:18:29,399 --> 00:18:30,609
แต่ก็หมายความว่า

220
00:18:32,319 --> 00:18:36,281
เขาไม่มีหลักฐานชัดเจน
ที่จะใช้พิสูจน์ว่าเป็นการป้องกันตัว

221
00:18:36,365 --> 00:18:40,202
ทุกคนในหมู่บ้านนี้รวมหัวกันนะ

222
00:18:40,285 --> 00:18:43,872
พูดเหมือนกันเป๊ะ
อย่างกับท่องมาเลย พับผ่า

223
00:18:47,876 --> 00:18:48,961
เดี๋ยวนะ

224
00:18:49,711 --> 00:18:50,838
รวมหัวเหรอ

225
00:18:51,713 --> 00:18:56,343
{\an8}(คำให้การของพยาน)

226
00:18:56,426 --> 00:18:59,847
คุณเปลี่ยนตัวตน
เพื่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย

227
00:18:59,930 --> 00:19:02,182
และหลอกลวงคนรอบข้างมาตลอด 15 ปี

228
00:19:02,266 --> 00:19:07,020
คุณหลอกภรรยาที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ได้อย่างสนิทใจ

229
00:19:08,188 --> 00:19:09,273
ถูกต้องไหมคะ

230
00:19:19,783 --> 00:19:20,826
ถูกต้องไหมคะ

231
00:19:27,833 --> 00:19:28,834
ครับ

232
00:19:29,751 --> 00:19:30,878
{\an8}(คณะลูกขุน)

233
00:19:34,882 --> 00:19:39,261
คุณโกหกแนบเนียนขนาดนั้นได้ยังไงคะ

234
00:19:42,764 --> 00:19:46,810
มีพยานกล่าวว่า คุณไม่มีอารมณ์
ความรู้สึกเหมือนคนทั่วไป

235
00:19:47,561 --> 00:19:51,398
หรือว่าคุณไม่รู้สึกถึง
ความผิดด้วยใช่ไหมคะ

236
00:19:58,030 --> 00:19:59,114
ผมรักคุณ

237
00:20:01,575 --> 00:20:02,659
ผม…

238
00:20:03,869 --> 00:20:05,579
รักคุณนะ จีวอน

239
00:20:09,458 --> 00:20:10,626
นาย…

240
00:20:11,335 --> 00:20:12,628
รักเธอ…

241
00:20:13,128 --> 00:20:14,421
งั้นเหรอ

242
00:20:16,215 --> 00:20:17,382
ไม่เลย

243
00:20:18,550 --> 00:20:22,054
ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย
แม้แต่ครั้งเดียว

244
00:20:22,137 --> 00:20:23,388
พยานคะ

245
00:20:26,058 --> 00:20:27,935
พยานคะ ช่วยตอบด้วยค่ะ

246
00:20:28,936 --> 00:20:30,520
คุณไม่รู้สึกถึงความผิดเหรอคะ

247
00:20:30,604 --> 00:20:32,105
ขอค้านครับ

248
00:20:32,981 --> 00:20:34,107
หมดคำถามค่ะ

249
00:20:39,404 --> 00:20:43,158
เธอเน้นเรื่องที่ฮยอนซูโกหกเก่ง
กับคณะลูกขุน

250
00:20:43,784 --> 00:20:46,453
เพื่อให้ทุกอย่างที่เขาให้การ
ดูเป็นเรื่องโกหก

251
00:20:51,375 --> 00:20:53,752
วันนี้พอแค่นี้ค่ะ

252
00:20:53,835 --> 00:20:56,588
พรุ่งนี้เราจะพิจารณาคดีอีกครั้ง
ตอนสิบโมงเช้า

253
00:20:57,172 --> 00:20:58,799
ขอบคุณทุกคนค่ะ

254
00:21:02,511 --> 00:21:03,720
ทำแบบนั้นทำไมล่ะ

255
00:21:04,221 --> 00:21:06,348
คำถามพวกนั้นเราก็เดาไว้หมดแล้วนี่

256
00:21:06,431 --> 00:21:07,766
ซ้อมมาแล้วแท้ๆ

257
00:21:09,226 --> 00:21:11,520
"ตอนนั้นผม
ไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ ครับ

258
00:21:11,603 --> 00:21:14,856
ผมเสียใจ
และสำนึกผิดอย่างสุดซึ้งครับ"

259
00:21:14,940 --> 00:21:16,400
แค่นี้เอง ลืมได้ยังไงเนี่ย

260
00:21:26,576 --> 00:21:27,411
อะไร

261
00:21:29,037 --> 00:21:30,330
เพราะเธอ

262
00:21:32,416 --> 00:21:34,543
จังหวะที่ฉันสบตากับเธอ

263
00:21:36,211 --> 00:21:37,921
ในหัวก็ขาวโพลนไปหมด

264
00:21:57,065 --> 00:21:58,942
(รุ่นพี่แจซอบ)

265
00:22:01,611 --> 00:22:02,696
ค่ะ รุ่นพี่

266
00:22:03,488 --> 00:22:04,698
เพิ่งเลิกเลย

267
00:22:06,825 --> 00:22:09,828
ไม่ค่อยดีเท่าไร เราไม่มีพยานด้วย

268
00:22:10,912 --> 00:22:14,207
นี่ ดีกับสายสืบชาหน่อยไม่ได้เหรอ
ไอ้คนเลวเอ๊ย

269
00:22:15,917 --> 00:22:18,086
ฉันไม่อยากให้เธอคาดหวัง

270
00:22:18,754 --> 00:22:20,547
คาดหวังเหรอ เรื่องอะไร

271
00:22:21,131 --> 00:22:25,552
ฉันหลอกใช้เธอมา 14 ปี
เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองนะ

272
00:22:26,887 --> 00:22:28,764
ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมรับ

273
00:22:30,015 --> 00:22:31,683
ว่าฉันเป็นคนเลว

274
00:22:32,642 --> 00:22:34,061
รักษาระยะห่างไว้แหละดีแล้ว

275
00:22:34,728 --> 00:22:36,480
ความรู้สึกที่นายมีต่อสายสืบชา
เป็นของจริงนะ

276
00:22:41,026 --> 00:22:43,403
เรื่องนั้นนายรู้ได้ยังไง

277
00:22:44,404 --> 00:22:45,489
ก็ดูเป็นแบบนั้นนี่

278
00:22:49,951 --> 00:22:51,578
เพราะฉันแสร้งทำให้ดูเป็นแบบนั้นไง

279
00:22:52,746 --> 00:22:54,039
ถ้าเป็นคนที่รักจริงๆ

280
00:22:55,332 --> 00:22:57,000
ฉันจะใช้ตัวตนคนอื่น
แต่งงานกับเธอได้ยังไง

281
00:22:57,084 --> 00:22:59,419
ช่างเถอะ อย่าคิดให้มันยุ่งยาก

282
00:22:59,503 --> 00:23:03,381
แค่บอกมาว่าตอนนี้
นายใส่ใจสายสืบชาหรือเปล่า

283
00:23:07,385 --> 00:23:09,846
- ฉันอึดอัดใจ…
- สายสืบชานี่นา

284
00:23:20,107 --> 00:23:21,233
ใส่ใจเธอเหมือนกันสินะ

285
00:23:25,195 --> 00:23:26,321
อะไรล่ะ

286
00:23:27,280 --> 00:23:28,949
จะชกฉันเหรอ

287
00:23:29,574 --> 00:23:30,700
ไปเถอะน่า

288
00:23:32,577 --> 00:23:33,745
สายสืบชานี่นา

289
00:23:35,705 --> 00:23:36,915
คิดว่าฉันโง่หรือไง

290
00:23:38,542 --> 00:23:39,417
แต่ว่า…

291
00:23:43,672 --> 00:23:45,423
อย่าเอาเธอมาล้อเล่นสิ

292
00:23:51,304 --> 00:23:52,472
แค่คิดถึง

293
00:23:53,723 --> 00:23:55,433
ก็อึดอัดในหัวใจไปหมด

294
00:24:01,148 --> 00:24:03,984
คุณโทฮยอนซูคะ
เรามีที่ต้องไปด้วยกันค่ะ

295
00:24:09,072 --> 00:24:11,825
เราเจอพยานที่สามารถพลิกเกมได้ค่ะ

296
00:24:13,034 --> 00:24:16,288
ฉันลองดูคำให้การของพยานจากคดีนั้น

297
00:24:16,371 --> 00:24:18,331
เหมือนจะเจอคนที่พอช่วยได้

298
00:24:18,415 --> 00:24:20,542
ชื่อยังจินแท เป็นหลานชายผู้ใหญ่บ้าน

299
00:24:21,042 --> 00:24:22,586
เขาให้การว่าผู้ใหญ่บ้าน

300
00:24:22,669 --> 00:24:24,796
จ่ายค่าไล่ผีด้วยมรดกของโทมินซอก

301
00:24:24,880 --> 00:24:26,715
แต่ทุกครั้งที่มีการไล่ผี

302
00:24:26,798 --> 00:24:28,758
จำนวนเงินที่ถูกถอน
ออกจากบัญชีของโทมินซอก

303
00:24:28,842 --> 00:24:31,011
มีตัวเลขไม่ตรงกับค่าจ้างของหมอผี

304
00:24:31,803 --> 00:24:33,763
ซึ่งจำนวนเงินที่ถูกถอนออกจากบัญชี

305
00:24:33,847 --> 00:24:35,891
มีจำนวนมากกว่าค่าจ้างสามถึงห้าเท่า

306
00:24:35,974 --> 00:24:39,644
เขาจัดพิธีไล่ผี
เพื่อจะได้ขโมยเงินของโทมินซอก

307
00:24:40,395 --> 00:24:43,231
เขาถึงได้มุ่งเป้ามาที่โทฮยอนซู
และทำให้คุณกลายเป็นแพะรับบาป

308
00:24:44,608 --> 00:24:47,277
ที่รัก คุณพอจะรู้จักยังจินแท
หลานชายเขาไหม

309
00:24:48,111 --> 00:24:49,279
ที่…

310
00:24:52,699 --> 00:24:56,286
ขอโทษด้วยค่ะ มันหลุดปาก

311
00:25:01,958 --> 00:25:03,043
ยังจินแทเหรอ

312
00:25:03,627 --> 00:25:05,420
ใช่ หลานชายที่เรียนมหาลัย

313
00:25:05,962 --> 00:25:08,340
เขาแวะมาช่วงปิดเทอมไง

314
00:25:08,423 --> 00:25:10,800
เขาจะให้การช่วยฉันเหรอ

315
00:25:10,884 --> 00:25:12,469
ยังไม่แน่นอนหรอก

316
00:25:12,552 --> 00:25:14,679
สายสืบชากับฮยอนซูกำลังไปเจรจาอยู่

317
00:25:15,597 --> 00:25:17,140
- สองคนนั้นน่ะนะ
- ใช่

318
00:25:18,183 --> 00:25:19,768
พวกเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ

319
00:25:19,851 --> 00:25:22,771
สายสืบชาเป็นนักบุญน่ะ

320
00:25:23,396 --> 00:25:25,523
ถ้าเป็นฉันคงกระชากคอมัน

321
00:25:25,607 --> 00:25:28,568
แล้วถามว่าลืมฉันได้ยังไง
พร้อมซัดสักหมัด

322
00:25:29,736 --> 00:25:33,823
สายสืบชาเป็นนักบุญ
ที่พยายามทำให้ฮยอนซูกลับไปหา

323
00:25:36,201 --> 00:25:37,494
เธอก็รออยู่นั่นแหละ

324
00:25:38,453 --> 00:25:40,789
แล้วฮยอนซูล่ะ เขาเปิดใจบ้างไหม

325
00:25:41,623 --> 00:25:44,751
ยิ่งกว่าเรื่องนั้นคือ
ตั้งแต่ที่ฮยอนซูสูญเสียความทรงจำ

326
00:25:44,834 --> 00:25:46,211
ไม่คิดว่าเขาดูเปลี่ยนไปเหรอ

327
00:25:46,294 --> 00:25:49,089
นิสัยกวนประสาทเหมือนเดิมก็จริง

328
00:25:49,881 --> 00:25:53,426
แต่ก็ดูเหมือนเป็นคนอื่น
ผสมอยู่ด้วยเหมือนกัน

329
00:25:55,428 --> 00:25:56,680
บางครั้งฉันก็คิดนะ

330
00:25:57,681 --> 00:26:02,769
ว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนไป
แต่นี่อาจเป็นตัวตนของเขาจริงๆ ก็ได้

331
00:26:03,270 --> 00:26:06,690
อืม ฉันมองเป็นเรื่องสยองขวัญ
แต่เธอมองในความเป็นมนุษย์

332
00:26:07,816 --> 00:26:09,442
เลือดคงข้นกว่าน้ำจริงๆ สินะ

333
00:26:13,571 --> 00:26:15,573
อยู่กับฮยอนซูตลอดเวลาไม่อึดอัดเหรอ

334
00:26:15,657 --> 00:26:19,536
เขาทำเหมือนอยู่บ้านตัวเองเลย
อึดอัดจะแย่

335
00:26:19,619 --> 00:26:21,204
ทั้งดีแล้วก็ไม่ดีน่ะ

336
00:26:22,372 --> 00:26:26,042
มูจิน ไม่ต้องมาเยี่ยมบ่อยๆ ก็ได้

337
00:26:26,626 --> 00:26:29,421
ทำไมล่ะ ฉันมาเพราะอยากมานะ

338
00:26:30,463 --> 00:26:32,590
ฉันว่าการได้คุยกับเธอ
สนุกที่สุดในโลกเลย

339
00:26:33,300 --> 00:26:35,760
ฉันค่อนข้างอายน่ะ

340
00:26:36,469 --> 00:26:37,512
อายอะไรเหรอ

341
00:26:38,555 --> 00:26:41,725
- ฉันใส่ชุดนักโทษ
- เธอแต่งขึ้นจะตาย

342
00:26:42,851 --> 00:26:43,893
ฮะ

343
00:26:44,853 --> 00:26:46,271
คือว่า…

344
00:26:46,354 --> 00:26:49,733
หมายถึงสีน่ะ โทนพาสเทลเข้ากับเธอดี

345
00:26:55,322 --> 00:26:57,782
ฉันก็สนุกเหมือนกันที่ได้คุยกับนาย

346
00:27:00,076 --> 00:27:04,497
หวังว่าฉัน นาย ฮยอนซู
คุณจีวอนและอึนฮา

347
00:27:05,248 --> 00:27:08,543
จะได้กลับไป
กินข้าวด้วยกันที่บ้านเร็วๆ นะ

348
00:27:31,399 --> 00:27:33,068
เขานัดเรามาเจอที่บ้านนะ

349
00:27:37,864 --> 00:27:40,533
โทรศัพท์ปิดเครื่องอยู่
กรุณาฝากข้อความหลังเสียง…

350
00:27:40,617 --> 00:27:42,118
เขาปิดโทรศัพท์น่ะ

351
00:27:43,161 --> 00:27:44,579
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ

352
00:27:45,163 --> 00:27:46,539
คงตั้งใจหลบนั่นแหละครับ

353
00:27:47,374 --> 00:27:48,833
พอลองคิดดูแล้ว

354
00:27:50,210 --> 00:27:51,711
คงตัดสินใจไม่ให้การ

355
00:27:52,712 --> 00:27:54,297
ไม่ใช่หรอกค่ะ

356
00:27:54,381 --> 00:27:57,258
ตอนที่เราคุยกันทางโทรศัพท์
เขาก็ยินดีจะคุยด้วยนะคะ

357
00:28:02,972 --> 00:28:05,183
ขอโทษนะครับ ผมคงให้การไม่ได้

358
00:28:05,934 --> 00:28:07,018
ขอโทษครับ

359
00:28:07,602 --> 00:28:08,728
เขาบอกว่า

360
00:28:10,730 --> 00:28:11,898
ให้การไม่ได้แล้วค่ะ

361
00:28:13,817 --> 00:28:15,193
ไปเถอะครับ

362
00:28:15,276 --> 00:28:16,444
รอก่อนเถอะค่ะ

363
00:28:17,278 --> 00:28:21,282
ยังไงเขาก็กลับบ้าน
ถ้าเจอเขา เราค่อยลองโน้มน้าวดู

364
00:28:35,422 --> 00:28:36,589
ฝนตกนี่

365
00:29:13,126 --> 00:29:14,419
ชอบฝนเหรอครับ

366
00:30:15,188 --> 00:30:18,358
จีวอนจะเชื่อแต่สิ่งที่เห็นครับ

367
00:30:22,529 --> 00:30:25,782
ดังนั้นสำหรับผม
จีวอนเป็นคนที่ง่ายมากครับ

368
00:30:42,882 --> 00:30:46,386
(ยาย แม่ ชาอึนฮา)

369
00:30:48,054 --> 00:30:50,098
- อึนฮา
- คะ

370
00:30:51,474 --> 00:30:54,394
เกลียดพ่อเหรอ

371
00:30:55,144 --> 00:30:56,229
เปล่าค่ะ

372
00:30:56,312 --> 00:30:58,565
แล้วทำไมไม่วาดรูปพ่อล่ะ

373
00:30:59,065 --> 00:31:01,192
ถ้าหนูวาดรูปพ่อ

374
00:31:02,652 --> 00:31:04,028
แม่จะร้องไห้ค่ะ

375
00:31:05,655 --> 00:31:07,115
ตอนแม่ร้องไห้

376
00:31:08,074 --> 00:31:09,367
น่าสงสารมากเลย

377
00:31:10,076 --> 00:31:11,703
ตายจริง

378
00:31:13,079 --> 00:31:15,498
รู้จักคิดถึงใจแม่ด้วย

379
00:31:16,499 --> 00:31:19,043
ตายจริง โตแล้วสินะเนี่ย

380
00:31:21,296 --> 00:31:23,172
พ่อใจร้าย

381
00:31:24,424 --> 00:31:26,217
ไปเที่ยวคนเดียว

382
00:31:27,260 --> 00:31:29,429
ต้องพาแม่กับหนูไปด้วยสิ

383
00:31:41,774 --> 00:31:44,444
ฝนหยุดแล้ว กลับเถอะครับ

384
00:31:45,653 --> 00:31:48,615
ผมจะรอเขาอยู่ที่นี่เอง
คุณกลับไปก่อนเถอะครับ

385
00:31:51,242 --> 00:31:52,285
คุณสายสืบ

386
00:31:53,244 --> 00:31:54,621
คะ

387
00:31:55,455 --> 00:31:57,707
ผมจะรอเขาเอง คุณกลับไปก่อนเถอะครับ

388
00:31:57,790 --> 00:31:59,000
ทำไม…

389
00:32:00,501 --> 00:32:01,711
ไม่ถอดออกเหรอคะ

390
00:32:03,254 --> 00:32:05,590
- อะไรนะครับ
- แหวนนั่น

391
00:32:13,306 --> 00:32:15,975
ช่วงนี้ผม
กำลังฝึกฝีมืออยู่ที่เวิร์กชอป

392
00:32:16,476 --> 00:32:18,978
พอใส่แหวนแล้ว
มันทำให้มือสมดุลน่ะครับ

393
00:32:24,317 --> 00:32:25,401
ขอโทษนะครับ

394
00:32:26,611 --> 00:32:28,029
ผมไม่ทันคิด

395
00:32:28,780 --> 00:32:30,281
ผมควรจะคืนคุณ
ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วแท้ๆ

396
00:32:34,577 --> 00:32:35,578
นี่ครับ

397
00:32:38,039 --> 00:32:40,625
ผมไม่เป็นไรครับ ใส่วงอื่นก็ได้

398
00:32:41,334 --> 00:32:43,461
แค่ต้องหนักเท่านี้ก็พอ

399
00:32:45,505 --> 00:32:46,673
รับไปสิครับ

400
00:33:04,065 --> 00:33:05,108
ยังจินแทเหรอ

401
00:33:21,708 --> 00:33:23,543
คุณทำอะไรผิดต่อผมหรือไงครับ

402
00:33:24,836 --> 00:33:25,837
คุณยังจินแท

403
00:33:27,171 --> 00:33:28,673
ขอโทษนะ ฮยอนซู

404
00:33:31,217 --> 00:33:32,343
คุณยังจินแท

405
00:33:33,511 --> 00:33:34,595
ใช่ไหมคะ

406
00:33:35,221 --> 00:33:36,055
ครับ

407
00:33:40,143 --> 00:33:41,978
ช่วยให้การด้วยนะครับ

408
00:33:42,770 --> 00:33:43,855
คุณยังจินแท

409
00:33:45,440 --> 00:33:47,358
(บันทึกเสียง)

410
00:33:48,818 --> 00:33:50,028
ฉันจะบันทึกเสียงบทสนทนานะคะ

411
00:33:50,987 --> 00:33:52,155
ครับ

412
00:33:53,948 --> 00:33:55,199
(เจตนาของควอนซองบก)

413
00:33:55,283 --> 00:33:57,952
ผู้ใหญ่บ้านควอนซองบก มีเจตนาอะไรคะ

414
00:33:59,245 --> 00:34:02,915
ก่อนที่พี่น้องแฮซูกับฮยอนซู
จะมีผู้ปกครองตามกฎหมาย

415
00:34:03,499 --> 00:34:07,545
ลุงผมอยากฮุบเงินให้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ครับ

416
00:34:11,174 --> 00:34:13,885
คุณยังจินแทเคยทำอะไรกับผม

417
00:34:15,344 --> 00:34:16,679
ถึงได้หลบหน้าผมขนาดนั้นครับ

418
00:34:19,223 --> 00:34:22,393
ถ้าฉันช่วย
เขาบอกว่าจะจ่ายค่าเทอมให้

419
00:34:22,477 --> 00:34:24,729
(เจตนาของยังจินแท)

420
00:34:24,812 --> 00:34:26,189
ฉันก็เลย…

421
00:34:27,607 --> 00:34:29,317
ปล่อยข่าวลือปลอมๆ เกี่ยวกับนาย

422
00:34:31,694 --> 00:34:33,112
ข่าวลืออะไรคะ

423
00:34:35,406 --> 00:34:38,993
ผมฆ่าไก่ เปิดท้องมัน
แล้วทิ้งไว้บนถนนตอนกลางคืน

424
00:34:39,077 --> 00:34:40,578
วันต่อมาชาวบ้านก็มารวมตัวกันครับ

425
00:34:41,454 --> 00:34:43,414
ตอนนั้นผมบอกว่าฮยอนซูเป็นคนทำ

426
00:34:44,373 --> 00:34:48,211
บอกว่าเขาถูกผีโทมินซอกเข้าสิง
ประมาณนั้นครับ

427
00:34:48,294 --> 00:34:50,213
คุณฝังความกลัวให้กับชาวบ้าน

428
00:34:50,797 --> 00:34:53,382
แล้วยุให้จัดพิธีไล่ผีสินะคะ

429
00:34:56,219 --> 00:34:57,386
ครับ

430
00:34:59,806 --> 00:35:01,265
เรื่องนี้…

431
00:35:02,809 --> 00:35:04,560
คุณช่วยไปให้การในชั้นศาลได้ไหมครับ

432
00:35:08,064 --> 00:35:10,942
ผมให้ข้อมูลแบบไม่เผยตัวตนได้ครับ
แต่ว่าถ้าไปให้การ…

433
00:35:12,693 --> 00:35:13,778
ฮยอนซู

434
00:35:15,196 --> 00:35:18,241
ฉันขอโทษจริงๆ
ฉันรู้ว่าฉันควรไปให้การในชั้นศาล

435
00:35:18,908 --> 00:35:20,493
แต่ฉันเป็นครูโรงเรียนประถมนะ

436
00:35:21,119 --> 00:35:22,829
ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป…

437
00:35:24,330 --> 00:35:26,207
ชีวิตฉันพังทุกอย่างแน่ๆ

438
00:35:27,250 --> 00:35:29,627
ขอโทษนะ แต่ฉันทำไม่ได้จริงๆ

439
00:35:31,087 --> 00:35:33,798
(ข่าวลือที่ไม่เป็นจริง)

440
00:35:35,716 --> 00:35:39,470
(ปฏิเสธการให้การ)

441
00:35:45,309 --> 00:35:46,435
คุณยังจินแทครับ

442
00:35:48,479 --> 00:35:50,106
การไปให้การในศาล

443
00:35:51,232 --> 00:35:53,317
คุณทำตามที่ตัวเองต้องการได้เลยครับ

444
00:35:54,277 --> 00:35:55,736
ไม่ใช่เพื่อใคร

445
00:35:56,779 --> 00:35:59,532
แต่เป็นการเลือกเพื่อตัวเอง

446
00:36:00,408 --> 00:36:01,784
นั่นเป็นเรื่องที่ดีแล้วครับ

447
00:36:03,911 --> 00:36:05,496
คุณจะได้ไม่ต้องเกลียดตัวเอง

448
00:36:09,542 --> 00:36:10,668
แล้วก็…

449
00:36:13,713 --> 00:36:15,089
ผมอยากให้คุณรู้ว่า

450
00:36:16,090 --> 00:36:18,301
ตั้งแต่นี้ไป ผมจะยกโทษให้คุณครับ

451
00:36:21,679 --> 00:36:23,055
เพราะฉะนั้น

452
00:36:25,099 --> 00:36:28,477
ภาระในใจที่เคยมีต่อผม
วางมันลงเถอะนะครับ

453
00:36:36,652 --> 00:36:37,904
ก่อนหน้านี้

454
00:36:39,488 --> 00:36:41,407
คุณบอกเขาว่าจะยกโทษให้

455
00:36:43,075 --> 00:36:45,328
คงไม่ง่ายเลยใช่ไหมคะ
ที่พูดแบบนั้นออกไป

456
00:36:48,664 --> 00:36:49,916
ยากมากใช่ไหมล่ะคะ

457
00:36:51,792 --> 00:36:54,253
ไม่นะ ง่ายจะตายครับ

458
00:36:55,171 --> 00:36:56,130
คะ

459
00:36:58,925 --> 00:37:00,343
เพราะผมโกหกยังไงล่ะ

460
00:37:02,178 --> 00:37:03,596
ผมไม่ยกโทษให้เขาหรอก

461
00:37:04,680 --> 00:37:08,476
ถ้าผมทำตามใจได้ ผมคงฆ่าเขาไปแล้ว

462
00:37:14,232 --> 00:37:15,441
ขอโทษนะครับ

463
00:37:17,443 --> 00:37:20,238
เห็นเขาดูรู้สึกผิดมาก

464
00:37:20,988 --> 00:37:23,449
เลยคิดว่าถ้าพูดแบบนั้นไป
เขาคงจะมาให้การในชั้นศาล

465
00:37:37,964 --> 00:37:39,006
นี่ไงครับ

466
00:37:40,091 --> 00:37:41,300
(ยังจินแท)

467
00:37:45,596 --> 00:37:46,847
ครับ คุณยังจินแท

468
00:37:47,431 --> 00:37:50,101
ฮยอนซู ฉันจะไปให้การ

469
00:37:51,727 --> 00:37:53,104
ฉันรู้สึกว่าควรไปน่ะ

470
00:37:54,480 --> 00:37:56,357
ครับ ขอบคุณครับ

471
00:37:56,440 --> 00:37:59,735
พรุ่งนี้ผมจะให้ทนายผมโทรหานะครับ

472
00:38:00,736 --> 00:38:02,530
ถ้างั้น เจอกันพรุ่งนี้นะครับ

473
00:38:09,203 --> 00:38:12,665
เราควรใช้เขาตอนพิจารณาคดี
ครั้งสุดท้ายเพื่อพลิกคดีใช่ไหม

474
00:38:17,753 --> 00:38:20,881
คุณสายสืบ ควบคุมสีหน้าหน่อยสิครับ

475
00:38:22,133 --> 00:38:25,469
คุณนี่อ่านง่าย
จนผมเริ่มอายแล้วนะครับ

476
00:38:27,805 --> 00:38:28,889
คิดว่า…

477
00:38:29,849 --> 00:38:31,976
ฉันคิดอะไรอยู่เหรอคะ

478
00:38:35,521 --> 00:38:37,773
"นี่ไม่ใช่คนที่ฉันรู้จัก

479
00:38:38,441 --> 00:38:40,484
เขาไม่ใช่คนที่ฉันตามหาอยู่"

480
00:38:45,031 --> 00:38:46,157
ไม่ใช่เหรอครับ

481
00:38:54,665 --> 00:38:56,959
คุณจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม

482
00:38:59,587 --> 00:39:01,464
ทำไมถึงใจร้ายนักล่ะ

483
00:39:01,547 --> 00:39:02,715
ผมน่ะ

484
00:39:04,592 --> 00:39:06,344
เป็นคนที่โกหกคนอื่นได้

485
00:39:07,136 --> 00:39:09,972
โดยไม่รู้สึกผิดยังไงล่ะครับ

486
00:39:13,142 --> 00:39:14,685
ดูเหมือนคุณจะไม่รู้เรื่องนี้

487
00:39:19,231 --> 00:39:20,649
คุณสายสืบแน่ใจนะครับ

488
00:39:21,776 --> 00:39:24,862
ว่าดูออกเวลาผมโกหกน่ะ

489
00:39:26,655 --> 00:39:29,075
ฮยอนซู โทฮยอนซู

490
00:39:39,377 --> 00:39:41,379
โทฮยอนซู ไอ้บ้าเอ๊ย

491
00:39:42,963 --> 00:39:45,132
พอผมฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาล

492
00:39:46,258 --> 00:39:47,843
ผมก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

493
00:39:49,720 --> 00:39:52,723
เลยรู้สึกเหมือนตื่นขึ้นมา
หลังจากนอนหลับไป 15 ปี

494
00:39:54,517 --> 00:39:56,268
แต่มันไม่ใช่แบบนั้น

495
00:39:58,396 --> 00:40:01,273
ดูเหมือนร่างกายผมจะจำได้อยู่
ว่าผมใช้ชีวิตยังไง

496
00:40:03,484 --> 00:40:07,029
ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา

497
00:40:08,823 --> 00:40:13,327
จู่ๆ ตัวผมก็ทำอาหาร
ที่ไม่เคยเห็นหรือกินมาก่อน

498
00:40:14,328 --> 00:40:15,830
แล้วยิ่งตอนที่ทำงานเหล็กนะ

499
00:40:16,455 --> 00:40:19,041
ผมไม่อยากเชื่อเลย
ว่าผมจะมือเบาขนาดนั้น

500
00:40:21,377 --> 00:40:22,420
นอกจากนี้

501
00:40:29,468 --> 00:40:32,054
ผมยังสามารถอ่านอารมณ์ของคนได้

502
00:40:33,722 --> 00:40:35,766
แล้วก็รู้วิธีใช้มัน…

503
00:40:37,601 --> 00:40:39,353
ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองด้วย

504
00:40:43,816 --> 00:40:44,900
เพราะฉะนั้น

505
00:40:47,862 --> 00:40:50,448
ผมเลยรู้ดีว่า…

506
00:40:53,159 --> 00:40:54,452
คุณอยากได้ยินอะไรจากผม

507
00:40:56,620 --> 00:40:58,497
ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรจากคุณค่ะ

508
00:41:00,749 --> 00:41:03,502
ไม่หรอก คุณหวัง

509
00:41:05,880 --> 00:41:07,339
ผมรู้ดีว่า…

510
00:41:09,049 --> 00:41:10,509
คุณอยากได้ยินคำนั้นจากผม

511
00:41:14,805 --> 00:41:16,932
ว่าต่อให้ผม
จำอะไรเกี่ยวกับคุณไม่ได้เลย

512
00:41:20,311 --> 00:41:22,396
แต่ความรู้สึกยังคงอยู่เหมือนเดิม

513
00:41:28,903 --> 00:41:30,279
คำโกหกแบบนี้

514
00:41:37,369 --> 00:41:38,704
ฉันพูดตอนไหน…

515
00:41:40,623 --> 00:41:44,335
ฉันพูดตอนไหน
ว่าอยากได้ยินคำพูดพวกนั้น

516
00:41:58,599 --> 00:42:00,351
คุณลืมฉันได้ยังไง

517
00:42:03,312 --> 00:42:04,647
ลืมฉันลงได้ยังไง

518
00:42:05,648 --> 00:42:07,274
ทำแบบนั้นได้ยังไง

519
00:42:08,734 --> 00:42:10,486
เรารักกันมากแท้ๆ

520
00:42:11,445 --> 00:42:13,280
เรามากันไกลขนาดนี้แท้ๆ

521
00:42:14,740 --> 00:42:16,575
คุณลืมฉันได้ยังไง

522
00:42:18,410 --> 00:42:20,704
คุณทำเหมือนใช้กรรไกร
ตัดฉันออกจากชีวิตได้ยังไง

523
00:42:24,625 --> 00:42:25,751
คุณสายสืบครับ

524
00:42:28,546 --> 00:42:30,589
ผมก็สงสัยตัวเองเหมือนกันครับ

525
00:42:36,470 --> 00:42:39,098
ผมไม่รู้เลยว่าในตัวผม
มีความจริงใจอยู่สักนิดไหม

526
00:42:41,642 --> 00:42:43,477
ผมเชื่อใจตัวเองไม่ได้เลย

527
00:42:46,647 --> 00:42:48,023
ไม่เคยมีเลยสักครั้ง

528
00:42:50,317 --> 00:42:53,529
ที่ผมจะมีความรู้สึก
ต่อใครสักคนเป็นเวลานาน

529
00:42:55,072 --> 00:42:56,323
แล้วความรู้สึก…

530
00:42:59,994 --> 00:43:04,582
ที่ผมมีต่อคุณสายสืบ
จะอยู่ไปได้นานแค่ไหนครับ

531
00:43:09,253 --> 00:43:11,547
ทำไมคุณถึงไม่เชื่อใจตัวเองล่ะคะ

532
00:43:17,303 --> 00:43:19,013
คุณสายสืบกำลังทำอะไรอยู่รู้ไหมครับ

533
00:43:20,806 --> 00:43:22,057
คุณมองผม

534
00:43:23,434 --> 00:43:25,853
แต่คุณกำลังตามหา
คนอีกคนที่อยู่ในตัวผม

535
00:43:29,189 --> 00:43:31,567
ถ้ามีแวบนึงที่ผมทำตัวคล้ายกับเขา
คุณก็จะมีความหวัง

536
00:43:33,360 --> 00:43:35,446
แต่ถ้าไม่ คุณก็จะผิดหวัง

537
00:43:38,532 --> 00:43:39,783
แต่รู้ไหมครับ

538
00:43:43,370 --> 00:43:44,872
ผมเกลียดเขา

539
00:43:46,999 --> 00:43:48,876
ผมไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเขา

540
00:44:00,971 --> 00:44:02,139
ผมรู้สึกเหมือน…

541
00:44:05,434 --> 00:44:07,561
เท้าของเราถูกล่ามไว้ที่เสา

542
00:44:09,605 --> 00:44:12,024
เราทำได้แค่วิ่งไปรอบๆ เป็นวงกลม

543
00:44:15,527 --> 00:44:18,364
คุณสายสืบวิ่งตามผม
เห็นผมแค่จากด้านหลัง

544
00:44:21,367 --> 00:44:22,993
แล้วผมก็วิ่งหนีคุณ

545
00:44:25,079 --> 00:44:27,373
เพราะไม่อยากให้คุณ
เห็นผมจากด้านหน้า

546
00:44:33,212 --> 00:44:34,380
สุดท้ายแล้ว

547
00:44:37,049 --> 00:44:40,594
เราทั้งคู่ก็ไม่ได้ไปไหนเลย

548
00:45:08,122 --> 00:45:09,915
(อีกด้านหนึ่ง
ของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเมืองยอนจู)

549
00:45:09,998 --> 00:45:12,835
(ผมเคยเป็นแฟนกับลูกสาว
และเป็นเพื่อนลูกชายของโทมินซอก)

550
00:45:12,918 --> 00:45:15,212
(ถ้าไม่กล้าหาญและทำสิ่งที่ถูกต้อง
มันก็จะกลายเป็นความเสียใจ)

551
00:45:19,341 --> 00:45:22,428
(เคยชอบฆาตกรต่อเนื่องเหรอ)

552
00:45:28,142 --> 00:45:29,268
(นักข่าวคนนี้ก็เป็นโรคจิต
เหมือนกันเหรอ หาหมอด่วน)

553
00:45:33,689 --> 00:45:35,441
เฮ้ย นายบ้าไปแล้วเหรอ

554
00:45:36,733 --> 00:45:37,734
ฉันทำอะไร

555
00:45:38,652 --> 00:45:39,778
มานี่เลย

556
00:45:46,743 --> 00:45:48,537
รู้ไหมว่าฉันสยองแค่ไหน

557
00:45:50,581 --> 00:45:51,540
นายก็กินไปสิ

558
00:45:51,623 --> 00:45:54,293
แค่มองก็จะอ้วกแล้ว

559
00:45:54,877 --> 00:45:56,879
ทำไมเอาแต่ซื้อของที่ไม่กินมาล่ะ

560
00:45:59,590 --> 00:46:02,926
เห็นทีไรฉันก็ซื้อมาทุกที
จะให้ทำยังไง

561
00:46:05,721 --> 00:46:08,348
แบบนั้นคือป่วยแล้วแหละ

562
00:46:12,311 --> 00:46:14,354
อะไรเนี่ย ร้องไห้มาเหรอ

563
00:46:17,524 --> 00:46:19,943
เปล่านี่ จะร้องทำไม

564
00:46:23,280 --> 00:46:24,281
อะไรเหรอ

565
00:46:25,365 --> 00:46:28,285
ยังจินแทไม่ยอมมาให้การเหรอ

566
00:46:31,497 --> 00:46:32,456
เขาจะให้การ

567
00:46:33,332 --> 00:46:35,459
จริงเหรอ งั้นก็ดีเลยสิ

568
00:46:37,711 --> 00:46:39,254
แล้วทำไมหน้าตาเป็นแบบนั้น

569
00:46:41,548 --> 00:46:43,217
ในที่สุดก็โดนสายสืบชาจัดการสินะ

570
00:46:47,304 --> 00:46:49,014
ถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆ คงจะดีกว่า

571
00:46:52,100 --> 00:46:55,938
ฉันต้องคุยกับเธอเรื่องลูกของเรา
หลังจบการพิจารณาคดี

572
00:46:57,981 --> 00:46:59,691
แค่คิดว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง

573
00:47:02,277 --> 00:47:03,529
ฉันก็อึดอัดแล้ว

574
00:47:05,030 --> 00:47:06,907
แล้วจะไปเจออึนฮาไหม

575
00:47:08,659 --> 00:47:09,743
ไม่ดีกว่า

576
00:47:11,453 --> 00:47:13,121
ฉันไม่อยากให้เขาเจอฉัน

577
00:47:15,624 --> 00:47:17,417
พ่อที่จำตัวเองไม่ได้

578
00:47:18,627 --> 00:47:19,753
จะเจอไปทำไม

579
00:47:20,254 --> 00:47:22,756
แล้วนายจะทำยังไง

580
00:47:28,720 --> 00:47:29,763
มูจิน

581
00:47:35,060 --> 00:47:37,104
มรดกที่ยังไม่จัดการของฉัน

582
00:47:38,939 --> 00:47:41,316
ถ้าฉันบอกว่าอยากยกทั้งหมดให้ลูก

583
00:47:42,901 --> 00:47:44,069
ถ้าฉันพูดว่า…

584
00:47:48,699 --> 00:47:50,534
มาสะสางกันให้เรียบร้อยเถอะ

585
00:47:54,454 --> 00:47:55,581
เธอจะ…

586
00:47:58,417 --> 00:47:59,626
เจ็บปวดไหมนะ

587
00:48:44,838 --> 00:48:47,049
(บันทึกเสียงของยังจินแท)

588
00:48:47,132 --> 00:48:49,593
(ปฏิเสธการจะให้การ)

589
00:48:51,470 --> 00:48:54,973
ผมฆ่าไก่ เปิดท้องมัน
แล้วทิ้งไว้บนถนนตอนกลางคืน

590
00:48:55,057 --> 00:48:56,725
วันต่อมาชาวบ้านก็มารวมตัวกันครับ

591
00:48:57,392 --> 00:48:58,477
คุณยังจินแทครับ

592
00:48:59,478 --> 00:49:00,979
การไปให้การในศาล

593
00:49:02,230 --> 00:49:04,274
คุณทำตามที่ตัวเองต้องการได้เลยครับ

594
00:49:05,567 --> 00:49:06,818
ไม่ใช่เพื่อใคร

595
00:49:08,236 --> 00:49:12,449
แต่เป็นการเลือกเพื่อตัวเอง
นั่นเป็นเรื่องที่ดีแล้วครับ

596
00:49:14,826 --> 00:49:16,578
คุณจะได้ไม่ต้องเกลียดตัวเอง

597
00:49:27,339 --> 00:49:28,298
แม่

598
00:49:30,008 --> 00:49:31,385
หือ

599
00:49:31,468 --> 00:49:32,928
แม่…

600
00:49:34,346 --> 00:49:35,639
กับพ่อ…

601
00:49:37,265 --> 00:49:38,433
หย่ากันแล้วเหรอ

602
00:49:39,976 --> 00:49:41,061
อะไรนะ

603
00:49:41,895 --> 00:49:42,938
ตอนที่หนูบอกว่า…

604
00:49:45,440 --> 00:49:47,401
ตอนนี้หนูชื่อชาอึนฮาแล้ว

605
00:49:49,403 --> 00:49:50,654
เพื่อนๆ ก็บอกว่า…

606
00:49:51,905 --> 00:49:54,032
แม่กับพ่อหย่ากันแล้ว

607
00:49:55,784 --> 00:49:56,868
ไม่จริงเลยนะ

608
00:49:57,703 --> 00:49:59,621
แล้วทำไมพ่อไม่กลับบ้านล่ะ

609
00:50:03,250 --> 00:50:04,376
มานี่มา

610
00:50:12,509 --> 00:50:13,635
แม่น่ะ…

611
00:50:17,723 --> 00:50:19,891
อยากให้พ่อมีความสุข

612
00:50:21,268 --> 00:50:22,310
แล้วอึนฮาล่ะ

613
00:50:23,645 --> 00:50:24,980
อึนฮาด้วย

614
00:50:28,900 --> 00:50:30,152
พ่อเขา…

615
00:50:31,945 --> 00:50:35,198
ไม่เคยใช้ชีวิตเป็นตัวเองเลย

616
00:50:39,077 --> 00:50:40,245
แม่

617
00:50:42,122 --> 00:50:44,166
อยากให้พ่อเขา

618
00:50:46,793 --> 00:50:49,296
ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระสักครั้งหนึ่ง

619
00:51:01,725 --> 00:51:04,311
ได้ยินว่าคุณสายสืบพยายามหนักมาก

620
00:51:05,353 --> 00:51:06,646
ขอบคุณนะคะ

621
00:51:08,273 --> 00:51:09,691
ฉันไม่มีสิทธิ์

622
00:51:10,734 --> 00:51:12,569
รับคำขอบคุณหรือคำขอโทษ

623
00:51:13,570 --> 00:51:15,489
จากคุณโทแฮซูหรอกค่ะ

624
00:51:16,323 --> 00:51:18,867
คุณเสียสละครั้งใหญ่เพื่อฉัน

625
00:51:20,160 --> 00:51:21,661
คืนนั้น ฉันอยากปกป้อง

626
00:51:22,662 --> 00:51:24,748
สายสืบชาจีวอนกับอึนฮา

627
00:51:26,291 --> 00:51:28,210
ไม่ว่าจะยังไงก็ตามค่ะ

628
00:51:30,045 --> 00:51:34,466
เพราะแบบนั้น ในที่สุดฉันก็
รู้สึกรักตัวเองขึ้นมานิดหน่อยค่ะ

629
00:51:39,471 --> 00:51:40,722
ฮยอนซูคงทำให้คุณ

630
00:51:42,057 --> 00:51:43,183
ลำบากมากใช่ไหมคะ

631
00:51:48,355 --> 00:51:49,731
ฉันจะปล่อยเขาไปค่ะ

632
00:51:51,733 --> 00:51:54,152
มันเป็นทางออกที่ถูกต้อง

633
00:51:56,613 --> 00:51:57,906
สำหรับเราทั้งคู่

634
00:51:59,658 --> 00:52:01,368
ฉันมันโง่เอง
ที่เพิ่งมารู้ตัวเอาป่านนี้

635
00:52:07,749 --> 00:52:09,292
การได้พบสายสืบชา

636
00:52:10,293 --> 00:52:12,003
ทำให้ฉันเกิดความเชื่อมั่น
ขึ้นมาอย่างหนึ่งค่ะ

637
00:52:13,922 --> 00:52:16,258
ความเจ็บปวดทั้งหมด
ที่เราเผชิญอยู่ตอนนี้

638
00:52:17,467 --> 00:52:21,054
ดูเหมือนจะนำเรา
ไปสู่ชีวิตที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นค่ะ

639
00:52:23,974 --> 00:52:28,311
ฉันถึงอยากให้สายสืบชา
เจ็บปวดน้อยลงกว่านี้ค่ะ

640
00:52:34,067 --> 00:52:36,987
คณะลูกขุนได้คำตัดสิน
อย่างเป็นเอกฉันท์แล้ว

641
00:52:37,070 --> 00:52:38,321
นี่คือผลคำตัดสินค่ะ

642
00:52:39,281 --> 00:52:41,783
"เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์

643
00:52:41,867 --> 00:52:43,952
ที่จำเลยต้องเผชิญในตอนนั้น

644
00:52:44,536 --> 00:52:48,957
เราพบว่าการกระทำของจำเลย
อยู่ในขอบเขตทางสังคม

645
00:52:49,708 --> 00:52:53,003
เราจึงได้ตัดสินออกมา
อย่างเป็นเอกฉันท์

646
00:52:54,129 --> 00:52:59,259
ว่าการกระทำของจำเลยโทแฮซู
เป็นการป้องกันตัวเอง"

647
00:53:00,468 --> 00:53:03,388
อย่าลืมว่าการตัดสินโทษนั้น

648
00:53:03,471 --> 00:53:06,474
จะกระทำโดยผู้พิพากษาอีกต่างหากนะคะ

649
00:53:07,893 --> 00:53:09,060
คำพิพากษาค่ะ

650
00:53:09,561 --> 00:53:12,939
คำตัดสินของผู้พิพากษา
ต่างออกไปจากคณะลูกขุนครับ

651
00:53:13,023 --> 00:53:14,983
{\an8}ผู้พิพากษาไม่เห็นด้วยว่าการกระทำ

652
00:53:15,066 --> 00:53:17,652
{\an8}ของคุณโทแฮซูเป็นเพียงการป้องกันตัว

653
00:53:17,736 --> 00:53:20,238
แต่เพราะในขณะนั้นเธอยังเป็นผู้เยาว์

654
00:53:20,322 --> 00:53:22,991
{\an8}บวกกับการที่
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นตอนดึก

655
00:53:23,074 --> 00:53:25,035
{\an8}ทำให้พวกเขาได้ข้อสรุปว่า

656
00:53:25,535 --> 00:53:27,162
{\an8}เธอไม่มีความผิดครับ

657
00:53:29,623 --> 00:53:31,124
- เย่
- มันหนวกหูนะครับ

658
00:53:31,207 --> 00:53:33,668
ขอโทษด้วยนะครับ
กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

659
00:53:33,752 --> 00:53:35,170
ผมบอกแล้วไงครับ

660
00:53:38,465 --> 00:53:39,633
มาทำไม

661
00:53:42,010 --> 00:53:44,846
จำอะไรไม่ได้จริงๆ สินะ

662
00:53:46,598 --> 00:53:48,141
ถ้าจำได้

663
00:53:48,808 --> 00:53:51,061
แกคงไม่มาที่นี่แน่นอน

664
00:53:54,940 --> 00:53:56,483
ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้

665
00:53:58,234 --> 00:54:00,070
ตัวจริงของผมดียิ่งกว่าใครครับ

666
00:54:07,077 --> 00:54:08,119
แก…

667
00:54:09,913 --> 00:54:11,873
ได้ไปเจอเขาด้วยไหม

668
00:54:29,557 --> 00:54:30,558
คุณแพคมันอูครับ

669
00:54:39,234 --> 00:54:40,360
ฮีซอง

670
00:54:47,701 --> 00:54:49,244
ทำไมเพิ่งมาล่ะ

671
00:54:50,412 --> 00:54:52,580
ฉันรอแกมาตั้งนาน

672
00:54:53,540 --> 00:54:54,582
พ่อ

673
00:54:55,792 --> 00:54:57,085
รอผมอยู่เหรอ

674
00:54:58,336 --> 00:54:59,379
อือ

675
00:55:00,380 --> 00:55:01,840
รออยู่ทุกวันเลย

676
00:55:03,216 --> 00:55:05,051
ผมก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน

677
00:55:06,594 --> 00:55:07,804
ทำไมน่ารักแบบนี้นะ

678
00:55:10,390 --> 00:55:12,100
แกน่ารักแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ

679
00:55:24,237 --> 00:55:27,699
อันนี้น่ะ ฉันเตรียมไว้ให้แก

680
00:55:29,117 --> 00:55:30,702
เอาไว้กินคนเดียวนะ

681
00:55:31,870 --> 00:55:33,496
ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอกครับ

682
00:55:34,956 --> 00:55:37,042
จิตใจเขาค่อยๆ

683
00:55:39,294 --> 00:55:41,463
ย้อนกลับไปหาอดีตทีละนิดครับ

684
00:55:48,678 --> 00:55:49,721
แล้วแก…

685
00:55:51,264 --> 00:55:52,849
อยากจะถามอะไรฉันล่ะ

686
00:55:56,227 --> 00:55:57,562
สายสืบชาจีวอน

687
00:56:00,690 --> 00:56:01,858
สำหรับผมแล้ว

688
00:56:04,486 --> 00:56:06,905
เธอเป็นคนแบบไหนเหรอครับ

689
00:56:13,578 --> 00:56:16,748
แกไม่ชอบพาเธอมาเจอเรา

690
00:56:19,334 --> 00:56:20,418
ตอนแรก…

691
00:56:21,336 --> 00:56:24,297
เราคิดว่าแกแค่ระวังตัว
เพราะไม่อยากให้ความลับแพร่งพราย

692
00:56:25,173 --> 00:56:26,508
ตอนแรกก็คิดว่าเพราะแบบนั้น

693
00:56:29,010 --> 00:56:30,095
แต่ว่า…

694
00:56:32,097 --> 00:56:33,807
ตอนหลังฉันถึงได้รู้สึก…

695
00:56:39,437 --> 00:56:40,522
ว่าจริงๆ แล้ว…

696
00:56:43,024 --> 00:56:44,275
แกหวงแหนเธอมาก

697
00:56:50,573 --> 00:56:52,033
กลับไปเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว

698
00:56:54,869 --> 00:56:56,246
คุยเสร็จแล้วค่ะ

699
00:57:43,084 --> 00:57:44,335
ไปเรียนต่างประเทศเหรอ

700
00:57:46,671 --> 00:57:50,842
ฉันไม่เคย
ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมาก่อนเลย

701
00:57:51,676 --> 00:57:55,847
แต่ว่า
ต้องไปใช้ชีวิตไกลขนาดนั้นเลยเหรอ

702
00:57:56,931 --> 00:57:59,642
โซล แทจอน แทกู ปูซาน

703
00:58:00,435 --> 00:58:02,145
ประเทศเราก็ใหญ่จะตาย

704
00:58:04,647 --> 00:58:05,857
ตอนฉันอยู่ม.หก

705
00:58:06,858 --> 00:58:09,444
ฉันเห็นผลงานของเกาดีในโทรทัศน์

706
00:58:10,445 --> 00:58:13,239
หัวใจฉันเต้นรัวเลยนะ

707
00:58:15,492 --> 00:58:17,327
ไม่นานมานี้
ความรู้สึกตอนนั้นมันกลับมา

708
00:58:18,453 --> 00:58:21,039
ฉันอยากไปเริ่มต้นใหม่ที่นั่น

709
00:58:22,040 --> 00:58:23,124
โล่งอกไปที

710
00:58:24,834 --> 00:58:27,921
ในที่สุดพี่ก็จะได้ตามหา
สิ่งที่ชีวิตต้องการแล้ว

711
00:58:30,757 --> 00:58:32,217
ฉันก็สนับสนุนเธอนะ

712
00:58:34,052 --> 00:58:38,056
ถึงฉันจะไม่รู้ว่าอีตาเกาดี
จำเป็นต่อชีวิตเธอแค่ไหนก็เถอะ

713
00:58:38,890 --> 00:58:40,475
แต่ฉันสนับสนุนเธอเต็มที่เลย

714
00:58:41,476 --> 00:58:42,685
ขอบคุณนะ

715
00:58:42,769 --> 00:58:45,897
แต่ก็อย่าคาดหวังนะ ฉันไม่รอเธอหรอก

716
00:58:56,032 --> 00:58:58,743
จริงสิ ฉันลืมเรื่องการสัมภาษณ์
ที่นัดไว้ไปเลย

717
00:58:59,994 --> 00:59:02,038
ตายจริง ป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย

718
00:59:03,331 --> 00:59:05,375
งั้นฉันไปก่อนนะ

719
00:59:06,000 --> 00:59:09,170
แฮซู ก่อนไปไว้มาเจอกันอีกแล้วกัน

720
00:59:10,255 --> 00:59:11,339
ขอให้สนุกนะ

721
00:59:22,100 --> 00:59:23,101
นี่ ฮยอนซู

722
00:59:23,935 --> 00:59:24,936
หือ

723
00:59:33,152 --> 00:59:34,153
เข้าใจแล้ว

724
01:00:04,642 --> 01:00:08,313
ไหนๆ ก็มาแล้ว
ก็ช่วยปลอบใจฉันหน่อยได้ไหม

725
01:00:08,896 --> 01:00:09,939
ไอ้บ้านี่

726
01:00:19,782 --> 01:00:20,825
โธ่เว้ย

727
01:00:35,923 --> 01:00:38,051
ฉันรอแฮซูดีไหม

728
01:00:43,181 --> 01:00:44,474
อยากทำอะไรก็ทำเลย

729
01:00:48,394 --> 01:00:49,395
ไม่ดีกว่า

730
01:00:50,146 --> 01:00:52,523
ฉันจะลืมเธอให้ได้

731
01:00:53,608 --> 01:00:56,611
ฉันจะล้างเธอออกจากใจไปเลย

732
01:01:00,490 --> 01:01:03,785
นายความจำเสื่อมได้ยังไงนะ

733
01:01:05,078 --> 01:01:07,080
ไม่มีเคล็ดลับหน่อยเหรอ

734
01:01:09,123 --> 01:01:13,670
ถ้าอยากทำแบบนั้น
ก็ต้องให้กะโหลกแตกสักหน่อยนะ

735
01:01:14,879 --> 01:01:17,298
ว่าไง ให้ช่วยไหม

736
01:01:43,032 --> 01:01:45,159
ว่าไง แฮซู โทรมาตอนนี้มีอะไรเหรอ

737
01:01:46,703 --> 01:01:47,745
อะไรนะ

738
01:01:49,122 --> 01:01:52,333
อ๋อ ใช่ๆ ลืมไปเลย
วันนี้เรามีนัดโทรคุยกันนี่นา

739
01:01:53,209 --> 01:01:55,962
ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก เกือบลืมไปเลย

740
01:01:57,171 --> 01:01:59,048
งอนหรือเปล่า

741
01:02:01,467 --> 01:02:02,510
จริงเหรอ

742
01:02:05,179 --> 01:02:07,890
ที่นั่นยังเช้าอยู่ใช่ไหม
กินอะไรไปน่ะ

743
01:02:09,308 --> 01:02:12,353
ไม่เลี่ยนเหรอ
ให้ฉันส่งกิมจิไปให้ไหม

744
01:02:13,646 --> 01:02:15,106
ที่นั่นก็มีกิมจิเหรอ

745
01:02:16,566 --> 01:02:18,693
ถ้าไม่มีก็ว่าจะส่งไปให้หน่อยน่ะ

746
01:02:24,907 --> 01:02:25,908
ฮยอนซู

747
01:02:28,244 --> 01:02:29,287
พวกเรา…

748
01:02:30,663 --> 01:02:33,541
เป็นคนที่ทำตัวเองหายไปที่ไหนสักแห่ง

749
01:02:34,709 --> 01:02:37,754
เราเลยเดินร่อนเร่พเนจรกันไปไกล

750
01:02:40,631 --> 01:02:44,594
เพราะแบบนี้เราถึงต้องมีจุดเริ่มต้น
จะได้ไม่หลงทางอีก

751
01:02:54,771 --> 01:02:56,397
พี่ก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว

752
01:02:58,649 --> 01:03:00,276
ใครจะช่วยผมหาคำตอบเนี่ย

753
01:03:04,322 --> 01:03:05,907
คนที่รู้คำตอบนั้น

754
01:03:08,284 --> 01:03:10,244
ในโลกนี้มีแค่นายคนเดียว

755
01:04:05,216 --> 01:04:07,218
โอ๊ย ฉันนี่มันอับโชคหรือไง

756
01:04:07,718 --> 01:04:09,095
เดตแรกก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว

757
01:04:13,599 --> 01:04:14,725
จะว่าไป

758
01:04:15,810 --> 01:04:17,770
พี่เป็นคนเดียวหรือเปล่า

759
01:04:19,438 --> 01:04:20,648
ที่ไม่รู้ตัวว่าชอบฉัน

760
01:05:02,607 --> 01:05:04,984
(สำนักงานจัดหาที่อยู่)

761
01:05:07,486 --> 01:05:10,740
ฉันเจอบ้านที่มีเงื่อนไขทุกอย่าง
ตามที่คุณบอกไว้แล้วค่ะ

762
01:05:21,834 --> 01:05:25,546
(เวิร์กชอปงานหัตถกรรมโลหะ
วิมานดาวจรัสแสง)

763
01:05:29,008 --> 01:05:31,802
สวัสดีค่ะ คุณมาถูกด้วยนะคะ

764
01:05:32,595 --> 01:05:34,430
ที่นี่แหละค่ะ เข้าไปข้างในกันเถอะ

765
01:05:40,061 --> 01:05:43,356
เป็นไงคะ ฉันตกใจมากเลยนะคะ

766
01:05:44,774 --> 01:05:47,944
ทั้งย่านที่อยู่และแปลน
โดยรวมของเวิร์กชอป

767
01:05:48,778 --> 01:05:50,529
เหมือนกับที่คุณกำลังตามหาเป๊ะเลย

768
01:05:51,864 --> 01:05:53,491
ขอเดินดูคนเดียวหน่อยได้ไหมครับ

769
01:05:56,077 --> 01:06:00,289
งั้นค่อยๆ ดูรอบๆ แล้วโทรหาฉันนะคะ
ฉันจะไปโทรเรียกเจ้าของก่อนค่ะ

770
01:06:00,915 --> 01:06:01,916
ครับ

771
01:06:31,904 --> 01:06:37,410
{\an8}(วิมานดาวจรัสแสง)

772
01:06:52,591 --> 01:06:55,219
{\an8}(เธอเกลียดผีเสื้อราตรี ทำไมกันนะ
ทั้งที่ชอบผีเสื้อแท้ๆ )

773
01:06:55,302 --> 01:06:57,304
{\an8}(พวกมันก็ล้วนเป็นสายพันธุ์เดียวกัน)

774
01:06:57,388 --> 01:06:59,724
{\an8}(ทิงเกอร์เบลล์น่ะเหมือนผีเสื้อราตรี
มากกว่าผีเสื้ออีก)

775
01:06:59,807 --> 01:07:03,519
{\an8}(โปสเตอร์หนังบนโซเชียลมีเดียของเธอ
ยิ้มไว้โลกนี้ไม่มีสิ้นหวัง ไททานิค)

776
01:07:08,441 --> 01:07:10,526
(เธอชอบฝน)

777
01:07:11,485 --> 01:07:12,653
เธอชอบฝน

778
01:07:14,238 --> 01:07:16,490
เวลาฝนตก น้ำเสียงเธอจะสูงขึ้น

779
01:07:17,575 --> 01:07:19,368
และยิ้มออกมาทั้งที่ไม่มีอะไร

780
01:07:21,203 --> 01:07:23,372
เธอชอบความรู้สึก
เวลาที่ฝนโดนตัวเหรอ

781
01:07:24,874 --> 01:07:29,003
หรือชอบเสียงฝน
ที่รายล้อมรอบตัวกันแน่

782
01:07:33,007 --> 01:07:34,550
เล่มนั้นอ่านไม่ได้นะคะ

783
01:07:45,311 --> 01:07:47,063
ฉันกำลังเก็บกวาดอยู่ค่ะ

784
01:07:48,898 --> 01:07:51,067
ถ้ามีอะไรที่จำเป็นก็เอาไปเลยค่ะ

785
01:07:52,359 --> 01:07:54,195
ยังไงของที่นี่ก็เป็นของคุณอยู่แล้ว

786
01:07:57,198 --> 01:07:59,492
จริงๆ แล้ว สมุดเล่มนั้นก็เป็นของคุณ

787
01:08:00,659 --> 01:08:03,788
แต่เนื้อหามีแต่เรื่องของฉัน
ฉันคงให้คุณไม่ได้ค่ะ

788
01:08:10,127 --> 01:08:15,216
{\an8}(วิมานดาวจรัสแสง
เวิร์กชอปงานหัตถกรรมโลหะ แพคฮีซอง)

789
01:08:15,299 --> 01:08:16,342
หรือว่า

790
01:08:17,343 --> 01:08:18,677
ชื่อเวิร์กชอปนี้…

791
01:08:20,513 --> 01:08:21,972
ผมเป็นคนตั้งเองเหรอครับ

792
01:08:23,641 --> 01:08:24,892
ค่ะ

793
01:08:27,394 --> 01:08:28,729
รู้ไหมครับว่ามันหมายถึงอะไร

794
01:08:30,231 --> 01:08:32,399
ฉันถามแล้ว
แต่คุณบอกว่าจะไม่มีวันบอกฉัน

795
01:08:37,404 --> 01:08:38,531
มาคิดดู

796
01:08:39,698 --> 01:08:41,492
ตอนนี้คงไม่มีใครรู้แล้วสินะคะ

797
01:08:44,662 --> 01:08:46,038
ในตำนานเทพกรีกและโรมัน

798
01:08:47,915 --> 01:08:50,334
มีเทพเจ้าชื่อเฮเฟตัส
เป็นเทพผู้ปกครองการช่างโลหะ

799
01:08:52,253 --> 01:08:55,089
เขาเป็นเทพที่น่าเกลียดที่สุด
ในภูเขาโอลิมปัส

800
01:08:57,049 --> 01:08:58,467
เขามีนิสัยน่ารังเกียจ

801
01:09:00,052 --> 01:09:02,012
ทุกคนก็เลยพากันเกลียดเขา

802
01:09:03,055 --> 01:09:04,140
เขาก็เลย

803
01:09:05,099 --> 01:09:07,309
ใช้เวลาอยู่ในเวิร์กชอปตลอดครับ

804
01:09:11,105 --> 01:09:12,356
แต่เขาก็มี…

805
01:09:13,732 --> 01:09:15,901
ภรรยาที่เขารักอย่างสุดหัวใจอยู่

806
01:09:20,072 --> 01:09:21,448
เธอชื่อว่าวีนัส

807
01:09:23,200 --> 01:09:24,451
ที่เป็นชื่อดาวเคราะห์น่ะ

808
01:09:28,330 --> 01:09:31,542
หรืออีกชื่อหนึ่งก็คือ "ดาวจรัสแสง"

809
01:09:59,028 --> 01:09:59,987
ในพื้นที่…

810
01:10:01,447 --> 01:10:03,949
ที่ผมใช้เวลาอยู่เนิ่นนานที่สุด

811
01:10:06,035 --> 01:10:08,537
ผมคิดถึงสายสืบชาจีวอนอยู่เสมอครับ

812
01:10:12,750 --> 01:10:16,587
ฉันขอย้ายไปหน่วยงานที่ปูซานแล้วค่ะ

813
01:10:18,339 --> 01:10:22,635
ที่นั่นกำลังขาดคน
อีกไม่นานคงได้ข่าวจากพวกเขาแล้วค่ะ

814
01:10:23,344 --> 01:10:24,428
ถ้างั้น…

815
01:10:27,973 --> 01:10:29,016
หมายความว่า…

816
01:10:31,060 --> 01:10:32,186
คุณจะไปจากที่นี่เหรอครับ

817
01:10:38,442 --> 01:10:40,277
ฉันอยากไปเปลี่ยนบรรยากาศ

818
01:10:41,403 --> 01:10:42,905
แล้วก็เริ่มต้นใหม่ค่ะ

819
01:10:46,408 --> 01:10:49,620
จะได้ไม่บังเอิญเจอคุณฮยอนซูอีก

820
01:11:08,389 --> 01:11:09,473
ทำไม…

821
01:11:14,770 --> 01:11:16,063
ในที่สุดผมก็…

822
01:11:17,189 --> 01:11:19,149
ก้าวเข้ามาหาคุณสายสืบหนึ่งก้าวแล้ว

823
01:11:23,112 --> 01:11:25,364
คุณสายสืบจะหนีไปได้ยังไงล่ะครับ

824
01:11:26,448 --> 01:11:28,367
ฉันเคยหวัง แล้วก็ผิดหวัง

825
01:11:30,536 --> 01:11:32,288
หวังอีก แล้วก็ผิดหวังอีก

826
01:11:34,206 --> 01:11:35,416
ฉันหวังต่อไปไม่ได้แล้วค่ะ

827
01:11:39,211 --> 01:11:40,379
คุณช่วย…

828
01:11:42,631 --> 01:11:43,966
เปลี่ยนใจหน่อยไม่ได้เหรอครับ

829
01:12:01,108 --> 01:12:02,776
ผมจะดีกับคุณให้มากๆ ครับ

830
01:12:05,446 --> 01:12:06,905
ผมจะชอบคุณจริงๆ

831
01:12:12,077 --> 01:12:14,204
หลังจากนี้ไปฉันจะชอบนายให้มาก

832
01:12:15,622 --> 01:12:16,957
และจะทำให้ดีที่สุด

833
01:12:21,920 --> 01:12:23,589
คนที่คุณสายสืบกำลังตามหา

834
01:12:25,549 --> 01:12:27,134
มาตามหาไปด้วยกันนะครับ

835
01:12:28,552 --> 01:12:29,762
ตอนนี้ผมเอง

836
01:12:31,764 --> 01:12:33,474
อยากรู้เรื่องของเขาแล้วเหมือนกัน

837
01:12:36,685 --> 01:12:37,853
ผมอยากรู้ครับ

838
01:12:47,488 --> 01:12:48,614
มือคุณ…

839
01:12:49,615 --> 01:12:50,949
ไปโดนอะไรมาคะ

840
01:12:54,036 --> 01:12:55,245
พอถอดแหวนออก

841
01:12:56,288 --> 01:12:57,831
ก็ได้แผลตลอดเลยครับ

842
01:13:02,628 --> 01:13:03,754
ผมยังไม่ชินน่ะ

843
01:13:42,251 --> 01:13:43,919
แค่มีคุณสายสืบอยู่ต่อหน้า

844
01:13:46,713 --> 01:13:48,132
ผมก็จะกังวลขึ้นมา

845
01:13:53,679 --> 01:13:55,013
ผมกลัวว่า…

846
01:13:56,682 --> 01:13:57,933
ผมจะทำผิดพลาด

847
01:14:02,813 --> 01:14:03,897
ฉันด้วยค่ะ

848
01:15:21,558 --> 01:15:23,435
ฉันต้องไปรับอึนฮา

849
01:15:24,061 --> 01:15:25,354
อยากไปด้วยกันไหมคะ

850
01:15:27,231 --> 01:15:28,273
เธอ…

851
01:15:29,191 --> 01:15:30,442
จะชอบผมไหมครับ

852
01:15:34,613 --> 01:15:35,656
หัวเราะทำไมครับ

853
01:15:36,240 --> 01:15:38,492
แล้วทำไมคุณฮยอนซูถึงหัวเราะล่ะคะ

854
01:15:40,744 --> 01:15:43,497
เพราะคุณหัวเราะไง

855
01:16:06,937 --> 01:16:07,896
พ่อ

856
01:16:15,279 --> 01:16:16,280
พ่อ

857
01:16:28,875 --> 01:16:32,421
พ่อ หนูคิดถึงพ่อมากๆ มากๆ เลย

858
01:16:40,887 --> 01:16:43,640
พ่อ ซื้อของขวัญมาให้อึนฮาไหม

859
01:16:44,725 --> 01:16:45,767
หือ

860
01:16:49,771 --> 01:16:52,399
ขอโทษนะ ลืมไปเลย

861
01:16:53,233 --> 01:16:57,029
ไม่เป็นไร ของขวัญของอึนฮาก็คือพ่อไง

862
01:16:57,738 --> 01:17:01,074
หนูชอบพ่อยิ่งกว่าอะไรในโลกเลย

863
01:17:05,829 --> 01:17:06,997
พ่อ…

864
01:17:09,458 --> 01:17:10,667
พ่อก็เหมือนกัน

865
01:18:58,608 --> 01:19:01,528
{\an8}(ขอบคุณที่มอบความรักและรับชม
Flower of Evil: ดอกไม้ปิศาจ)

866
01:19:01,611 --> 01:19:06,283
{\an8}คำบรรยายโดย: พัทธวรรณ โล่ห์วนิชชัย