1
00:00:24,816 --> 00:00:26,901
(ต้นฉบับ SWEET HOME จากเว็บตูน
โดย Kimcarnby Youngchan Hwang)

2
00:00:56,097 --> 00:01:03,104
(สวีทโฮม)

3
00:01:18,078 --> 00:01:20,205
คุณซึงวาน อย่าส่งเสียงนะ

4
00:01:22,624 --> 00:01:23,917
เงียบๆ ได้ใช่ไหม

5
00:01:28,797 --> 00:01:29,631
คุณซึงวาน

6
00:01:30,799 --> 00:01:31,883
ช่วยฉันหน่อยนะ

7
00:01:32,717 --> 00:01:33,551
ให้ผม…

8
00:01:34,886 --> 00:01:35,970
ช่วยหัวหน้าเหรอครับ

9
00:01:38,598 --> 00:01:41,017
ขอแค่หัวหน้าบอกมา ผมจะ…

10
00:01:41,768 --> 00:01:42,602
ขอบคุณนะคะ

11
00:01:42,685 --> 00:01:43,603
ขอบคุณมาก

12
00:01:43,686 --> 00:01:44,813
ครับ

13
00:01:47,774 --> 00:01:48,650
จ่าครับ

14
00:01:49,400 --> 00:01:50,485
ผมเข้าไปได้ไหมครับ

15
00:02:00,745 --> 00:02:01,579
จ่าครับ

16
00:02:18,471 --> 00:02:19,764
ดึกป่านนี้แล้ว มีอะไร

17
00:02:19,848 --> 00:02:21,015
เอ่อ คือว่า…

18
00:02:25,895 --> 00:02:27,814
ไม่ใช่การขัดข้อง

19
00:02:27,897 --> 00:02:29,858
มีใครบางคนจงใจตัดสาย

20
00:02:31,067 --> 00:02:33,945
ประตูเข้าออกชั้นใต้ดินล็อกอยู่ตอนไฟดับครับ

21
00:02:36,823 --> 00:02:38,366
ใครเป็นคนเก็บกุญแจไว้

22
00:02:38,449 --> 00:02:40,201
จ่าสิบตรีบังจินโฮกับหัวหน้าจีครับ

23
00:02:40,702 --> 00:02:42,787
แต่จ่าก็รู้นี่ครับ

24
00:02:42,871 --> 00:02:45,623
ตอนนั้นจ่าสิบตรีบังจินโฮ
กับหัวหน้าจีอยู่ที่สนามกลาง

25
00:02:46,791 --> 00:02:48,334
ใครมันทำอะไรแบบนี้

26
00:02:49,752 --> 00:02:51,129
คงปิดบังบางอย่างไว้น่ะสิ

27
00:02:51,880 --> 00:02:52,714
อะไรนะครับ

28
00:02:53,298 --> 00:02:55,884
คงมีคนก่อเรื่องบางอย่าง
โดยใช้การไฟดับเป็นข้ออ้าง

29
00:02:57,302 --> 00:02:58,553
หมายถึงใครเหรอครับ

30
00:03:11,149 --> 00:03:14,485
ว่าแต่ผมจะช่วยอะไรได้เหรอครับ

31
00:03:14,569 --> 00:03:17,030
มีช่างคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ

32
00:03:17,113 --> 00:03:19,949
ผมแค่เคยศึกษามาอย่างเดียว

33
00:03:20,033 --> 00:03:21,534
ฝีมือไม่เก่งหรอกครับ

34
00:03:23,745 --> 00:03:25,121
คุณซึงวาน

35
00:03:25,204 --> 00:03:26,372
ครับ

36
00:03:26,456 --> 00:03:27,874
อยู่ที่นี่เป็นไงบ้างคะ

37
00:03:27,957 --> 00:03:30,627
แหม ผมก็อยู่ๆ ไปเพราะไม่กล้าตายน่ะครับ

38
00:03:31,544 --> 00:03:33,421
แต่พออยู่ไปอยู่มา

39
00:03:33,504 --> 00:03:35,840
ก็เหมือนจะผูกพันกับที่นี่ไปแล้วครับ

40
00:03:36,799 --> 00:03:37,634
ใช่ไหมล่ะคะ

41
00:03:38,176 --> 00:03:41,137
สัตว์ประหลาดยึดโลกทั้งใบไปแล้ว

42
00:03:43,556 --> 00:03:44,807
แต่ว่าที่นี่…

43
00:03:46,142 --> 00:03:47,769
ยังมีกลิ่นของมนุษย์อยู่

44
00:03:50,730 --> 00:03:51,773
หัวหน้าครับ

45
00:03:52,523 --> 00:03:53,858
ว่าแต่ให้ผมมาทำไม…

46
00:03:55,985 --> 00:03:57,779
มาดูนี่หน่อยสิคะ

47
00:04:01,658 --> 00:04:02,784
นี่อะไรเหรอครับ

48
00:04:02,867 --> 00:04:04,410
นี่คือพื้นที่ที่เราอยู่ค่ะ

49
00:04:04,494 --> 00:04:06,120
มองภาพรวมแล้วดูแคบๆ ใช่ไหมคะ

50
00:04:06,204 --> 00:04:08,289
ฉันเลยว่าจะขยายออกค่ะ

51
00:04:09,249 --> 00:04:11,626
ไม่รู้สิครับ ผมคิดว่าที่ผมเคยเห็น
คือทั้งหมดแล้วซะอีก

52
00:04:12,210 --> 00:04:13,920
สิ่งที่เห็นไม่ใช่ทุกอย่างหรอก

53
00:04:15,964 --> 00:04:18,424
แต่จ่าทักคงจะพยายามห้ามฉันแน่เลยค่ะ

54
00:04:19,008 --> 00:04:19,968
ทำไมครับ

55
00:04:21,094 --> 00:04:25,765
ผู้แสดงอาการไม่ได้หากันง่ายๆ
ถ้าตั้งใจจะซ่อนซะอย่าง

56
00:04:30,019 --> 00:04:31,145
อ๋อครับ

57
00:04:31,771 --> 00:04:32,939
โล่งอกไปใช่ไหมคะ

58
00:04:34,232 --> 00:04:36,818
แต่ถ้ายิ่งควบคุมดูแลยาก

59
00:04:36,901 --> 00:04:38,903
ที่นี่ก็จะยิ่งอันตรายไม่ใช่เหรอครับ

60
00:04:38,987 --> 00:04:40,697
แต่คุณซึงวานไม่เป็นไรนี่นา

61
00:04:41,406 --> 00:04:42,323
อะไรนะครับ

62
00:04:44,701 --> 00:04:45,743
ทำอะไรครับ

63
00:04:45,827 --> 00:04:47,704
คุณซึงวานบอกว่าจะช่วยฉันนี่

64
00:04:48,413 --> 00:04:50,415
ฉันก็เลยพยายามจะช่วยคุณด้วยไง

65
00:04:50,498 --> 00:04:52,250
ผมพูดงั้นตอนไหนครับ

66
00:04:52,333 --> 00:04:54,085
นึกแล้วว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่แรก

67
00:04:54,168 --> 00:04:55,169
ผมจะไปบอกทุกคน

68
00:04:55,253 --> 00:04:56,087
ไปบอกเลยค่ะ

69
00:04:59,632 --> 00:05:00,842
แต่คุณจะบอกใครล่ะ

70
00:05:02,844 --> 00:05:03,803
หน่วยคุ้มกันเหรอ

71
00:05:04,846 --> 00:05:05,888
หรือว่าจ่าทัก

72
00:05:07,015 --> 00:05:08,349
กล้าบอกหรือเปล่าล่ะ

73
00:05:12,312 --> 00:05:13,438
คุณซึงวาน

74
00:05:15,356 --> 00:05:16,858
เป็นผู้แสดงอาการนี่นา

75
00:05:51,559 --> 00:05:52,602
ลุกขึ้นครับ

76
00:05:53,394 --> 00:05:54,395
บ้าเอ๊ย

77
00:05:55,271 --> 00:05:56,939
- นี่คุณ
- โอ๊ย ให้ตาย

78
00:06:02,695 --> 00:06:03,821
มีอะไรคะ

79
00:06:03,905 --> 00:06:05,990
ไม่รู้เหรอว่าการนอนหลับ
สำคัญกับผิวมากแค่ไหน

80
00:06:06,866 --> 00:06:09,202
ถ้าผิวฉันพังขึ้นมา
ใครจะรับผิดชอบไม่ทราบ

81
00:06:09,285 --> 00:06:11,662
นี่ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องนั้นนะครับ

82
00:06:13,873 --> 00:06:14,999
นี่ของคุณใช่ไหม

83
00:06:21,881 --> 00:06:22,965
ไม่ใช่ของฉันสักหน่อย

84
00:06:23,049 --> 00:06:24,133
งั้นของใครล่ะ

85
00:06:25,718 --> 00:06:26,636
ทำไมคะ

86
00:06:26,719 --> 00:06:28,221
ก็บอกว่าไม่ใช่ของฉันไงคะ

87
00:06:28,304 --> 00:06:30,848
ไม่ใช่ของของฉันสักหน่อย ให้ตายสิ

88
00:06:30,932 --> 00:06:32,642
ทำไมไม่เชื่อกันเนี่ย

89
00:06:33,434 --> 00:06:35,353
คุณทหารคะ

90
00:06:35,436 --> 00:06:36,687
ฉันไม่เห็นคุณซึงวานเลยค่ะ

91
00:06:38,189 --> 00:06:40,817
เขาขี้กลัวมาก
ไม่กล้าไปห้องน้ำคนเดียวกลางดึกด้วยซ้ำ

92
00:06:40,900 --> 00:06:43,778
ลองหาเขาดูอีกที
ถ้ายังไม่เจออีกก็ค่อยบอกนะครับ

93
00:06:45,404 --> 00:06:47,323
นี่ ฉันเจ็บนะ

94
00:06:47,406 --> 00:06:48,866
ปล่อยสิ

95
00:06:53,621 --> 00:06:55,623
ทำงานหนักจนดึกเลยนะครับ

96
00:06:56,999 --> 00:06:58,960
ไหนจะเรื่องสัตว์ประหลาด เรื่องไฟดับ

97
00:06:59,460 --> 00:07:01,379
หนึ่งวันช่างยาวนานค่ะ จ่า

98
00:07:04,215 --> 00:07:06,551
ที่ผมไม่ก้าวก่าย
งานของหัวหน้ามาจนถึงตอนนี้

99
00:07:07,385 --> 00:07:10,304
เพราะผมคิดว่าคุณ
จำเป็นต่อความปลอดภัยของส่วนรวม

100
00:07:11,097 --> 00:07:11,931
แล้วยังไงคะ

101
00:07:12,515 --> 00:07:14,392
ผมมีความคิดว่า

102
00:07:16,060 --> 00:07:17,228
ผมน่าจะคิดผิดไป

103
00:07:22,358 --> 00:07:24,819
คิดว่าฉันทำให้ที่นี่เสี่ยงอันตรายเหรอคะ

104
00:07:25,570 --> 00:07:27,029
เรื่องนั้นเดี๋ยวก็ได้รู้กันครับ

105
00:07:42,670 --> 00:07:44,547
บอกให้ปล่อยฉันไง ปล่อยนะ

106
00:07:44,630 --> 00:07:46,507
ปล่อยสิวะ เวรเอ๊ย

107
00:07:50,928 --> 00:07:53,556
คุณเห็นเองกับตาแล้ว
ผมคงไม่จำเป็นต้องอธิบาย

108
00:07:54,348 --> 00:07:57,101
มีคนตัดสายไฟในห้องควบคุมครับ

109
00:07:57,935 --> 00:08:01,355
เราพบแหวนของลูกสาวหัวหน้าที่นั่นด้วย

110
00:08:02,148 --> 00:08:04,108
ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำไงคะ

111
00:08:04,817 --> 00:08:05,860
ปล่อยสิวะ

112
00:08:07,653 --> 00:08:08,488
แม่

113
00:08:09,238 --> 00:08:11,532
พูดอะไรสักอย่างสิ

114
00:08:12,408 --> 00:08:13,451
แม่

115
00:08:13,951 --> 00:08:15,453
ทราบเรื่องนี้หรือเปล่าครับ

116
00:08:23,336 --> 00:08:25,087
ฉันไม่รู้เรื่องค่ะ

117
00:08:26,714 --> 00:08:27,673
งั้นก็ดีครับ

118
00:08:27,757 --> 00:08:29,091
แม่…

119
00:08:30,218 --> 00:08:32,386
แม่ ทำไมทำแบบนี้

120
00:08:33,262 --> 00:08:35,181
แม่ ไม่เอาสิ

121
00:08:35,264 --> 00:08:36,641
แม่

122
00:08:37,475 --> 00:08:38,476
ปล่อยฉัน

123
00:08:55,701 --> 00:08:56,786
ถ้าโดนจับได้ตอนนี้

124
00:08:58,454 --> 00:09:00,831
จะไม่มีการกักตัว
หรือไล่ออกไปหรอกนะคะ

125
00:09:01,332 --> 00:09:03,209
ตั้งแต่เกิดเรื่องแม่จุนอิล

126
00:09:03,918 --> 00:09:06,629
วิธีการจัดการกับผู้แสดงอาการก็เปลี่ยนไป

127
00:09:08,089 --> 00:09:09,131
จะเอายังไงล่ะคะ

128
00:09:11,509 --> 00:09:12,969
ไม่กลับมาแล้วหรือเปล่าเนี่ย

129
00:09:26,941 --> 00:09:29,277
ผมนึกว่าหัวหน้าจะไม่กลับมาแล้วซะอีกครับ

130
00:09:29,360 --> 00:09:30,861
ผมกลัวมากเลย

131
00:09:30,945 --> 00:09:32,280
ฉันบอกแล้วไงคะว่าจะกลับมา

132
00:09:32,363 --> 00:09:33,698
นั่นสิครับ

133
00:09:35,449 --> 00:09:38,202
ผมขอโทษที่เมื่อกี้นี้ระแวงนะครับ

134
00:09:39,370 --> 00:09:40,454
ขอบคุณครับ

135
00:09:42,123 --> 00:09:43,124
ขอบคุณครับ

136
00:09:53,175 --> 00:09:56,512
หัวหน้า ที่นี่คืออะไรเหรอครับ

137
00:09:57,555 --> 00:09:59,223
- คุณซึงวาน
- ครับ

138
00:10:15,865 --> 00:10:17,116
หัวหน้า

139
00:10:20,995 --> 00:10:22,288
หัวหน้า

140
00:10:22,872 --> 00:10:24,915
ทำแบบนี้กับผมทำไม

141
00:10:25,791 --> 00:10:28,294
ทางที่ดีคุณไม่ควรฟื้นขึ้นมาสิ

142
00:10:30,463 --> 00:10:33,090
ฉันอยากส่งคุณไปอย่างไม่เจ็บปวดนะ

143
00:10:34,300 --> 00:10:35,926
หมายความว่าไงครับ

144
00:10:37,011 --> 00:10:41,515
ผมจะออกไป ผมจะออกไปครับ

145
00:10:41,599 --> 00:10:43,434
ผมจะไม่ดันทุรังแล้วครับ

146
00:10:44,226 --> 00:10:46,562
ผมจะเชื่อฟังครับ ได้โปรดเถอะ

147
00:10:47,647 --> 00:10:48,814
คุณซึงวาน

148
00:10:50,024 --> 00:10:52,318
- ไม่นะ
- มันสายไปแล้ว

149
00:10:52,401 --> 00:10:54,820
ผมจะเชื่อฟัง ได้โปรด…

150
00:10:55,946 --> 00:10:57,823
ผมจะเชื่อฟังครับ ได้โปรดเถอะ

151
00:11:17,676 --> 00:11:18,552
จ่า

152
00:11:20,137 --> 00:11:21,263
จ่ามิน

153
00:11:22,056 --> 00:11:22,932
เวรเอ๊ย

154
00:11:24,475 --> 00:11:25,893
คิมยองฮู

155
00:11:27,228 --> 00:11:28,145
แม่งเอ๊ย

156
00:11:29,688 --> 00:11:31,065
วิทยุไม่ทำงานเหรอครับ

157
00:11:31,148 --> 00:11:32,608
เช็กสัญญาณซิ

158
00:11:32,691 --> 00:11:34,944
จับตำแหน่งยงซอกได้ไหม

159
00:11:35,945 --> 00:11:36,987
ไม่ได้ครับ

160
00:11:40,866 --> 00:11:42,410
ยงซอกอยู่ที่นี่แน่เหรอครับ

161
00:11:43,744 --> 00:11:45,621
ไม่ใช่ว่าจ่าคิมเดาผิดเหรอ

162
00:11:47,123 --> 00:11:49,917
ขืนเป็นแบบนี้
เราก็ตายอย่างหมากันหมดสิ โธ่เว้ย

163
00:11:52,878 --> 00:11:54,797
เรามาที่นี่เพื่อจะช่วยใครสักคน

164
00:11:54,880 --> 00:11:56,340
ต่อให้คนนั้นคือนายก็เถอะ ไอ้เวร

165
00:11:56,924 --> 00:11:59,343
แบบนั้นไม่ใช่เหรอ ที่เรียกว่าครอบครัว

166
00:12:03,514 --> 00:12:04,557
ขอโทษครับ

167
00:12:04,640 --> 00:12:06,600
ผมกลัวเหมือนคนโง่โดยไม่รู้ตัวเลย

168
00:12:06,684 --> 00:12:07,893
กลัวก็ไม่แปลก

169
00:12:08,602 --> 00:12:10,146
ถึงขี้ขลาดก็เข้าใจได้

170
00:12:10,229 --> 00:12:11,564
แต่เรามาสู้ให้ถึงที่สุดเถอะ

171
00:12:12,481 --> 00:12:13,899
เราต้องตามหายงซอกสิวะ

172
00:12:15,109 --> 00:12:16,152
เรามาเพื่อแบบนั้นนี่

173
00:12:16,694 --> 00:12:17,778
จงฮยอน

174
00:12:17,862 --> 00:12:18,863
ว่าไง

175
00:12:18,946 --> 00:12:19,947
ไอ้นี่

176
00:12:39,216 --> 00:12:40,885
ตรงนี้คลื่นไม่ค่อยดีเลยครับ

177
00:12:40,968 --> 00:12:42,595
คงจะเป็นเพราะสัตว์ประหลาด

178
00:12:44,472 --> 00:12:46,640
มันคงจะซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัย

179
00:12:46,724 --> 00:12:47,808
เราจะเอายังไงดีครับ

180
00:12:48,684 --> 00:12:51,228
เข้าไปในพื้นที่ทดลอง
แล้วตามหาจ่าจองกับจ่ามินก่อน

181
00:12:52,438 --> 00:12:54,106
แล้วหลังจากนั้นเราจะตามหายงซอกกัน

182
00:12:54,815 --> 00:12:56,817
ปล่อยดอกเตอร์อิมไว้แบบนั้น
จะไม่เป็นไรเหรอครับ

183
00:12:57,943 --> 00:12:59,487
ผมเป็นห่วงน่ะครับ

184
00:12:59,570 --> 00:13:00,738
เราเตือนเขามากพอแล้ว

185
00:13:01,822 --> 00:13:04,241
เขาจะวิทยุมาถ้าเสี่ยงอันตราย
เตรียมเช็กดีๆ

186
00:13:04,325 --> 00:13:05,284
ครับ

187
00:13:05,910 --> 00:13:06,744
ไปกัน

188
00:13:07,328 --> 00:13:08,329
ครับ

189
00:13:17,296 --> 00:13:18,464
ยงซอก

190
00:13:18,547 --> 00:13:19,632
ชเวยงซอก

191
00:13:31,060 --> 00:13:32,186
นั่นมันอะไรน่ะ

192
00:13:39,902 --> 00:13:41,111
สัตว์ประหลาดทั้งนั้นเลย

193
00:13:44,740 --> 00:13:46,200
แต่มันแปลกๆ นะว่าไหม

194
00:13:47,368 --> 00:13:48,702
หมายถึงอะไรครับ

195
00:13:48,786 --> 00:13:50,162
ภาพมันไร้ที่ติเกินไปนี่

196
00:13:51,080 --> 00:13:53,707
อย่างกับมีคนจงใจแยกพวกมันออกมา

197
00:14:17,231 --> 00:14:18,315
แม่งเอ๊ย

198
00:14:23,404 --> 00:14:25,489
พวกเวร

199
00:14:41,338 --> 00:14:42,840
เดี๋ยวพวกมันจะปีนขึ้นมานะ

200
00:14:44,049 --> 00:14:45,551
ไปหลบในที่ปลอดภัยสิครับ

201
00:15:26,926 --> 00:15:28,010
(ศูนย์การแพทย์ทหาร)

202
00:15:55,704 --> 00:15:56,997
ไม่มีอะไรเลยครับ

203
00:16:05,547 --> 00:16:07,174
เก็บทุกอย่างที่น่าจะใช้งานได้มา

204
00:16:37,037 --> 00:16:37,871
ไงนะ

205
00:16:39,790 --> 00:16:41,250
เคยเป็นคนยังไงมาก่อนครับ

206
00:16:43,335 --> 00:16:44,795
มีครอบครัวไหม

207
00:16:47,256 --> 00:16:48,716
อ๋อ ตัวคนเดียวเหรอ

208
00:16:49,216 --> 00:16:50,676
คนเดียวแหละดีแล้ว

209
00:16:57,975 --> 00:16:59,643
บางคนก็กลายเป็นสัตว์ประหลาด

210
00:17:01,186 --> 00:17:03,897
บางคนก็ยังมีชีวิตเป็นมนุษย์ต่อไป
เหมือนกับผม

211
00:17:06,900 --> 00:17:08,360
เป็นสัตว์ประหลาดแล้วเป็นไงบ้าง

212
00:17:09,069 --> 00:17:10,487
ดีกว่าไหม

213
00:17:13,532 --> 00:17:16,577
ผมยังไม่เคยเจอกับตัวก็คงไม่มีทางรู้

214
00:17:18,203 --> 00:17:19,663
น่าเสียดายชะมัด

215
00:17:37,848 --> 00:17:38,682
สมมตินะครับ

216
00:17:39,683 --> 00:17:40,768
ยงซอกน่ะ

217
00:17:42,853 --> 00:17:44,063
ถ้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว

218
00:17:46,106 --> 00:17:47,107
เราจะทำยังไงครับ

219
00:17:50,277 --> 00:17:51,361
ผมรู้ว่ากังวลไม่เข้าเรื่อง…

220
00:17:51,445 --> 00:17:53,197
ถ้าเขาเป็นสัตว์ประหลาด
จะฆ่าเขาไหมน่ะเหรอ

221
00:17:55,282 --> 00:17:56,533
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

222
00:17:59,536 --> 00:18:01,288
ถ้าฉันลังเล นายก็ตัดสินใจเองเลย

223
00:18:02,706 --> 00:18:03,749
ผมเหรอครับ

224
00:18:38,784 --> 00:18:40,202
แกเป็นอะไร คนหรือเปล่า

225
00:18:41,537 --> 00:18:43,080
ลืมตาแล้วมองฉัน

226
00:18:43,664 --> 00:18:44,498
ลืมตา

227
00:18:45,415 --> 00:18:46,250
จ่าครับ

228
00:18:50,712 --> 00:18:51,672
โอเคไหมครับ

229
00:18:53,173 --> 00:18:54,174
เราจะไม่ทำร้ายคุณ

230
00:18:54,258 --> 00:18:55,259
เป็นคนใช่ไหมครับ

231
00:18:58,887 --> 00:19:00,097
มองผมหน่อยได้ไหมครับ

232
00:19:15,487 --> 00:19:16,321
ขอบคุณครับ

233
00:19:22,995 --> 00:19:23,829
เจ็บตรงไหนไหมครับ

234
00:19:24,538 --> 00:19:25,998
ออกมาหน่อยได้ไหมครับ

235
00:19:37,217 --> 00:19:38,135
หนาวเหรอครับ

236
00:19:50,314 --> 00:19:51,481
นี่ คังซอกชาน

237
00:19:52,482 --> 00:19:54,234
จ่าบอกให้ผมตัดสินใจเองนี่ครับ

238
00:20:10,000 --> 00:20:11,376
ทหารเหรอคะ

239
00:20:12,711 --> 00:20:13,629
ตอนนี้ไม่ใช่ครับ

240
00:20:14,254 --> 00:20:15,589
เราเป็นผู้รอดชีวิตเหมือนกัน

241
00:20:17,799 --> 00:20:18,884
อยู่คนเดียวเหรอครับ

242
00:20:19,509 --> 00:20:20,802
ที่นี่มีคนอื่นอีกไหม

243
00:20:24,806 --> 00:20:26,225
เราอยู่ที่นี่กันค่ะ

244
00:20:26,975 --> 00:20:29,436
ไม่อันตรายเหรอครับ
ที่นี่ยังมีสัตว์ประหลาดอยู่นี่

245
00:20:32,314 --> 00:20:34,191
สัตว์ประหลาดไม่มาที่นี่ค่ะ

246
00:20:35,817 --> 00:20:37,986
เห็นคนใส่ชุดทหารเหมือนเราบ้างไหมครับ

247
00:20:38,820 --> 00:20:40,197
เขาน่าจะเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่นาน

248
00:20:42,157 --> 00:20:43,909
- เห็นค่ะ
- เห็นเหรอครับ

249
00:20:44,534 --> 00:20:45,494
ที่ไหนครับ

250
00:20:48,789 --> 00:20:50,332
เราจำเป็นต้องตามหาเขา

251
00:20:50,916 --> 00:20:52,292
พาเราไปได้ไหมครับ

252
00:21:28,954 --> 00:21:30,080
เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ

253
00:21:30,580 --> 00:21:33,458
เกิดไฟไหม้ที่ที่เธออยู่
และเธอน่าจะหนีออกมาไม่ได้ครับ

254
00:21:33,959 --> 00:21:35,544
ตอนที่ผมเข้าไป

255
00:21:35,627 --> 00:21:37,254
เธอก็หมดสติอยู่แล้วครับ

256
00:21:38,714 --> 00:21:40,215
ภาวะพิษจากคาร์บอนมอนอกไซด์

257
00:21:41,675 --> 00:21:43,552
น่าจะมีพวกถังออกซิเจนพกพาอยู่

258
00:21:43,635 --> 00:21:44,636
ลองไปหากัน

259
00:22:00,902 --> 00:22:01,987
(สำหรับใช้ทางการแพทย์
ออกซิเจน)

260
00:22:03,780 --> 00:22:04,614
เจอแล้ว

261
00:22:23,383 --> 00:22:24,551
ได้ไหม

262
00:22:30,724 --> 00:22:32,809
ทำไม มีอะไร

263
00:22:33,560 --> 00:22:34,644
ไม่มีออกซิเจนแล้ว

264
00:22:35,228 --> 00:22:36,438
งั้นจะเป็นยังไงต่อ

265
00:22:38,315 --> 00:22:39,733
ถ้าเธอไม่ได้รับออกซิเจน

266
00:22:40,650 --> 00:22:42,110
อวัยวะก็จะล้มเหลว

267
00:22:43,987 --> 00:22:46,531
- แล้วก็…
- ไม่มีวิธีอื่นนอกจากนั้นแล้วเหรอ

268
00:22:46,615 --> 00:22:47,783
สายไปแล้ว

269
00:22:49,868 --> 00:22:51,787
ทำไมพูดบ้าๆ แบบนั้นล่ะ
ยังไม่ลองด้วยซ้ำนะ

270
00:22:53,330 --> 00:22:54,998
ถ้าไม่อยากช่วยก็ไปให้พ้น

271
00:22:57,876 --> 00:22:59,127
ชาฮยอนซู ช่วยประคองหน่อย

272
00:22:59,211 --> 00:23:00,337
ไปที่สนามกีฬากัน

273
00:23:00,420 --> 00:23:01,588
เราต้องรีบไปเดี๋ยวนี้เลย

274
00:23:03,423 --> 00:23:04,966
บอกให้ช่วยประคองไง

275
00:23:39,751 --> 00:23:41,545
อัปลักษณ์ชะมัด

276
00:23:42,546 --> 00:23:44,464
หน้าตาก็ว่าอัปลักษณ์แล้ว

277
00:23:45,173 --> 00:23:47,843
จิตใจดันอัปลักษณ์ยิ่งกว่าอีก

278
00:23:52,597 --> 00:23:54,141
คนปอดแหก

279
00:23:56,726 --> 00:23:57,811
ขี้โกหก

280
00:24:03,441 --> 00:24:04,860
ให้มันน้อยๆ หน่อย

281
00:24:06,987 --> 00:24:09,364
ไหนว่ารังเกียจคนนักหนา
แล้วทำไมถึงเก็บฉันไว้ล่ะ

282
00:24:10,490 --> 00:24:11,825
ฉันมีอะไรแตกต่างเหรอ

283
00:24:20,125 --> 00:24:21,501
พวกนั้นน่ะ

284
00:24:23,420 --> 00:24:25,172
ดูเปล่งประกายมากเลย ในสายตาฉัน

285
00:24:27,966 --> 00:24:29,009
ตลกเนอะ

286
00:24:30,969 --> 00:24:32,637
แต่พวกเขาดูเป็นงั้นจริงๆ นะ

287
00:24:34,014 --> 00:24:36,224
อยู่ดีๆ นังนั่นก็ดูสวยขึ้นมาเฉย

288
00:24:38,268 --> 00:24:40,061
ดูมีชีวิตชีวาจริงๆ

289
00:24:44,816 --> 00:24:46,359
ฉันก็อยากเป็นแบบนั้นบ้าง

290
00:24:49,362 --> 00:24:51,406
แต่ตอนนี้ฉันเหลือแต่เปลือกกลวงๆ

291
00:24:54,576 --> 00:24:56,036
เธอแตกต่างตรงไหนน่ะเหรอ

292
00:24:59,915 --> 00:25:01,333
ฉันชอบที่เธอกลวงๆ

293
00:25:03,919 --> 00:25:05,754
ชอบที่เธอไม่เปล่งประกาย

294
00:25:08,965 --> 00:25:11,259
นั่นแปลว่าเธอจะไม่กลายเป็นสัตว์ประหลาด

295
00:25:15,805 --> 00:25:17,641
ถึงจะมีแต่เปลือกกลวงๆ ก็ไม่เป็นไร

296
00:25:19,184 --> 00:25:20,602
สิ่งสำคัญก็คือ…

297
00:25:21,937 --> 00:25:23,021
เรายังมีชีวิตอยู่

298
00:25:31,780 --> 00:25:33,156
แล้วนี่เราจะไปไหนกันต่อ

299
00:25:35,659 --> 00:25:37,369
ที่ที่ไม่มีมนุษย์หรือสัตว์ประหลาด

300
00:25:37,994 --> 00:25:39,704
ไม่เห็นสนุกเลย

301
00:26:10,735 --> 00:26:11,987
ดีขึ้นบ้างหรือยัง

302
00:26:19,661 --> 00:26:20,912
เราทำเต็มที่แล้ว

303
00:26:22,580 --> 00:26:23,915
นายไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ

304
00:26:25,458 --> 00:26:27,961
มันถูกต้องแล้วหรือไง
ที่จะปล่อยให้พี่เขาตายไปแบบนั้น

305
00:26:30,547 --> 00:26:32,132
พอมาลองคิดดู…

306
00:26:35,760 --> 00:26:37,220
พี่เขาน่าจะต้องการแบบนี้

307
00:26:38,054 --> 00:26:38,888
ว่าไงนะ

308
00:26:40,140 --> 00:26:41,975
ถึงไฟจะไหม้เรือ

309
00:26:43,935 --> 00:26:45,478
แต่พี่เขาก็ไม่ยอมออกมา

310
00:26:49,607 --> 00:26:50,442
ทำไม

311
00:26:52,444 --> 00:26:53,778
ทำไมพี่อีกยองไม่ออกมา

312
00:27:00,035 --> 00:27:01,661
ฉันมีเรื่องจะถาม

313
00:27:09,502 --> 00:27:10,754
ทุกคนเป็นยังไงบ้าง

314
00:27:23,558 --> 00:27:25,560
พี่ฮเยอินกับซูยองตายแล้ว

315
00:27:27,354 --> 00:27:28,396
ยุนจีซูด้วย

316
00:27:32,692 --> 00:27:34,069
ทุกคนจากไปแล้ว

317
00:27:40,492 --> 00:27:41,659
ฉันขอถามอย่างหนึ่งด้วยสิ

318
00:27:57,634 --> 00:27:58,468
(ผู้รอดชีวิต กำลังกลายร่าง ตาย)

319
00:27:58,551 --> 00:28:00,178
เขาคงจะมีอาการ

320
00:28:00,261 --> 00:28:02,722
(อีอึนฮยอก)

321
00:28:02,806 --> 00:28:04,057
วันนั้นนายเห็นอีอึนฮยอก

322
00:28:06,434 --> 00:28:08,061
เป็นคนสุดท้ายใช่ไหม

323
00:28:08,937 --> 00:28:09,938
เจอเขาใช่ไหม

324
00:28:10,438 --> 00:28:11,648
เขาเป็นยังไง

325
00:28:15,985 --> 00:28:17,737
เขาดูปกติดี

326
00:28:22,033 --> 00:28:24,244
ฉันไม่รู้สึกเลยว่าเขาแปลกไป

327
00:28:39,717 --> 00:28:40,552
ถ้างั้น…

328
00:28:41,678 --> 00:28:42,804
นายก็ไม่รู้สินะ

329
00:28:44,889 --> 00:28:46,266
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

330
00:28:46,349 --> 00:28:47,892
กลายเป็นสัตว์ประหลาดไหม หรือว่า…

331
00:28:57,068 --> 00:28:58,361
ยังไงก็ขอบคุณนะ

332
00:29:02,699 --> 00:29:04,200
ที่นายกลับมาหาฉัน

333
00:29:20,008 --> 00:29:20,842
เดี๋ยวก่อน

334
00:29:23,636 --> 00:29:25,305
ผมขอโทษที่เสียมารยาท

335
00:29:25,388 --> 00:29:26,806
แต่คุณต้านทานอยู่ใช่ไหมครับ

336
00:29:28,266 --> 00:29:29,100
ครับ

337
00:29:29,184 --> 00:29:30,351
ขอโทษนะครับ

338
00:29:31,227 --> 00:29:32,729
ผมรู้ว่ามันหยาบคาย

339
00:29:32,812 --> 00:29:34,063
แต่ผมต้องตรวจสอบน่ะครับ

340
00:29:34,647 --> 00:29:35,523
ไม่เป็นไรครับ

341
00:29:36,524 --> 00:29:38,026
คนที่อึนยูตามหา…

342
00:29:40,737 --> 00:29:41,863
ใช่คุณไหมครับ

343
00:29:43,782 --> 00:29:44,783
ไม่ครับ

344
00:29:45,867 --> 00:29:47,076
คงไม่ใช่ผมหรอก

345
00:29:48,953 --> 00:29:51,039
มีอีกคนที่สำคัญกับอึนยูมากกว่า

346
00:29:55,126 --> 00:29:57,253
ฝากดูแลพี่อีกยองกับอึนยูด้วยนะครับ

347
00:29:57,879 --> 00:29:59,005
คุณจะไปไหนครับ

348
00:30:00,256 --> 00:30:01,716
ผมต้องไปตามหาคนคนหนึ่งครับ

349
00:30:03,301 --> 00:30:05,094
พี่อีกยองควรจะได้บอกลาเป็นครั้งสุดท้าย

350
00:30:39,838 --> 00:30:42,173
(เทศกาลสวนโซล)

351
00:31:05,071 --> 00:31:06,447
พี่อีกยองกำลังเจ็บหนักนะ

352
00:31:09,826 --> 00:31:11,119
อาจจะตายเลยก็ได้

353
00:31:15,123 --> 00:31:16,416
ไปกับฉันเถอะ

354
00:31:35,768 --> 00:31:36,895
ความตายคืออะไร

355
00:31:39,272 --> 00:31:40,523
การจากลา

356
00:31:44,485 --> 00:31:46,237
จากนี้จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

357
00:31:46,321 --> 00:31:47,947
แบบนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก

358
00:31:52,785 --> 00:31:54,162
พี่นี่ไม่รู้อะไรสักอย่าง

359
00:31:55,330 --> 00:31:56,748
แม่เกลียดหนู

360
00:31:56,831 --> 00:31:58,333
แม่อยากให้หนูหายไป

361
00:32:00,877 --> 00:32:01,920
เพราะงั้นหนูไม่ไปหรอก

362
00:32:04,964 --> 00:32:06,841
เธอต่างหากที่ไม่รู้อะไรเลย

363
00:32:11,554 --> 00:32:13,014
ถึงตอนนี้เธอจะไม่เป็นไร

364
00:32:17,727 --> 00:32:19,228
แต่สุดท้ายแล้วเธอจะเสียใจ

365
00:32:33,868 --> 00:32:34,827
ไปกัน

366
00:32:36,496 --> 00:32:37,872
ไม่อยากให้แม่หนูตายเหรอ

367
00:32:41,918 --> 00:32:42,877
ใช่

368
00:32:44,379 --> 00:32:45,880
งั้นก็อย่าปล่อยให้ตายสิ

369
00:32:47,632 --> 00:32:49,133
ทำได้แบบนั้นก็คงดี

370
00:32:52,553 --> 00:32:53,763
แต่ไม่มีวิธีเลย

371
00:32:55,807 --> 00:32:57,183
ถ้าไปแล้วหนูต้องทำอะไร

372
00:32:59,602 --> 00:33:01,145
ไม่ต้องทำอะไรก็ได้

373
00:33:05,400 --> 00:33:06,317
แค่…

374
00:33:10,071 --> 00:33:11,531
อยู่ข้างๆ แม่เธอก็พอ

375
00:33:38,725 --> 00:33:39,934
ชื่อชาฮยอนซูใช่ไหม

376
00:33:42,186 --> 00:33:44,230
เขาคือสัตว์ประหลาดที่ฆ่าลุงกีนัมใช่ไหม

377
00:33:44,981 --> 00:33:46,691
คำว่าฆ่า มันขัดหูฉันจัง

378
00:33:52,113 --> 00:33:53,740
ก็ที่ฉันรู้มันเป็นแบบนั้น

379
00:33:53,823 --> 00:33:55,366
จะอยากรู้อะไรนักหนา

380
00:34:03,541 --> 00:34:05,209
ลุงกีนัมเป็นผู้แสดงอาการ

381
00:34:07,378 --> 00:34:08,838
ฉันก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่

382
00:34:16,929 --> 00:34:18,598
ตายซะ ไอ้ชาติชั่ว

383
00:34:25,605 --> 00:34:27,607
แล้วทำไมเธอไม่บอก

384
00:34:28,483 --> 00:34:29,901
เธอถูกมองเป็นฆาตกรเลยนะ

385
00:34:31,027 --> 00:34:32,445
จริงอยู่ที่หัวหน้ากับฉัน

386
00:34:33,905 --> 00:34:36,115
ไม่ถูกชะตากันเลย

387
00:34:37,700 --> 00:34:41,704
แต่ทุกคนก็รอดชีวิตมาได้
เพราะเธอเปิดประตูสนามกีฬาให้

388
00:34:43,956 --> 00:34:46,000
ฉันจะกล้าบอกได้ไง
เดี๋ยวเธอจะเดือดร้อนเอา

389
00:34:47,293 --> 00:34:48,211
อีอึนยู

390
00:34:49,670 --> 00:34:51,923
อย่าเข้าใจผิดนะ ไม่ใช่แค่เหตุผลนั้นหรอก

391
00:34:54,383 --> 00:34:56,010
ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ว่าเป็นฮยอนซู

392
00:34:58,638 --> 00:35:00,973
แต่ยังไงฉันก็ไม่อยากบอกหน่วยคุ้มกัน

393
00:35:25,748 --> 00:35:27,291
ขอเวลาส่วนตัวหน่อยสิ

394
00:35:57,029 --> 00:35:58,239
พี่ ฟื้นขึ้นมาสิครับ

395
00:36:00,491 --> 00:36:01,742
ผมพาแกมาแล้วนะ

396
00:36:45,870 --> 00:36:47,121
แม่…

397
00:36:48,539 --> 00:36:52,084
ขอโทษ

398
00:38:35,938 --> 00:38:37,356
ทำไมออกมาเร็วจังล่ะ

399
00:38:38,024 --> 00:38:39,608
อยู่กับแม่อีกสักหน่อยสิ

400
00:38:40,735 --> 00:38:41,944
แม่ไม่ตายหรอก

401
00:38:42,862 --> 00:38:44,363
พี่ก็ไม่ต้องร้องไห้ไป

402
00:38:54,665 --> 00:38:55,499
พี่

403
00:39:02,423 --> 00:39:03,257
พี่

404
00:39:04,091 --> 00:39:04,925
พี่

405
00:39:19,899 --> 00:39:22,026
พี่…

406
00:39:32,119 --> 00:39:34,914
พี่…

407
00:40:25,339 --> 00:40:26,841
ไม่อยากให้แม่หนูตายเหรอ

408
00:40:31,178 --> 00:40:32,805
งั้นก็อย่าปล่อยให้ตายสิ

409
00:40:40,604 --> 00:40:41,439
ระวัง

410
00:40:51,866 --> 00:40:52,700
ไม่นะ

411
00:40:55,453 --> 00:40:57,746
สายไปแล้ว เธอถูกกลืนไปแล้วครับ

412
00:41:15,764 --> 00:41:16,682
พี่

413
00:41:23,063 --> 00:41:24,148
พวกเธอกลับไปซะ

414
00:41:24,857 --> 00:41:27,276
จะทำยังไงกับพี่อีกยอง แล้วนายล่ะ

415
00:41:27,943 --> 00:41:29,612
พี่เขาไม่มีอาการอะไรสักหน่อย

416
00:41:29,695 --> 00:41:31,614
- ทำไมจู่ๆ …
- ลูกของพี่เขาทำให้เป็นแบบนี้

417
00:41:31,697 --> 00:41:32,907
ทำให้เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ

418
00:41:33,574 --> 00:41:35,201
มนุษย์ทำให้เกิดการกลายร่างไม่ได้ครับ

419
00:41:36,327 --> 00:41:37,703
เพราะแกไม่ใช่มนุษย์

420
00:41:37,786 --> 00:41:39,038
นายพูดบ้าอะไรของนาย

421
00:41:40,456 --> 00:41:41,540
รีบไปสิ

422
00:42:44,853 --> 00:42:45,980
สัตว์ประหลาด…

423
00:42:46,480 --> 00:42:48,649
ต้องตายให้หมด

424
00:44:49,728 --> 00:44:51,188
อึนยู ฉันเห็นทุกอย่าง

425
00:44:52,398 --> 00:44:54,608
เห็นความโลภของคน
ที่กลายเป็นสัตว์ประหลาด

426
00:44:56,026 --> 00:44:58,529
พวกเขาใช้ชีวิตอยู่กับ
ภาพลวงตาแบบไหนกันบ้าง

427
00:44:59,655 --> 00:45:01,240
ฉันเห็นทั้งหมด

428
00:45:05,202 --> 00:45:07,204
ทุกคนต่างก็มีความสุข

429
00:45:08,122 --> 00:45:09,790
ในความฝันของตัวเอง

430
00:45:13,043 --> 00:45:14,169
แต่ว่าพี่เขา

431
00:45:15,003 --> 00:45:16,338
ไม่มีความสุขแม้แต่ในนั้น

432
00:45:18,966 --> 00:45:20,134
ฉันต้องหยุดมัน

433
00:45:21,093 --> 00:45:22,094
ต้องเป็นฉัน

434
00:45:42,406 --> 00:45:43,490
จริงเหรอ

435
00:45:47,035 --> 00:45:48,579
เราต่างก็คิดว่าถ้ากลายร่างแล้ว

436
00:45:49,496 --> 00:45:50,998
จะไม่มีทางเป็นปกติได้อีก

437
00:45:54,001 --> 00:45:55,669
เราไม่ได้มองว่าพวกเขาคือมนุษย์

438
00:45:57,838 --> 00:45:59,423
ถึงได้กำจัดพวกเขาไป

439
00:46:01,633 --> 00:46:03,010
แต่ถ้าจริงตามที่เขาพูด

440
00:46:04,136 --> 00:46:06,096
แปลว่าฉันฆ่าคนมาโดยตลอด

441
00:46:06,180 --> 00:46:07,306
ไม่หรอก

442
00:46:08,432 --> 00:46:10,601
จะทำไงได้ล่ะ
ในเมื่อพวกเขาปรี่มาฆ่านาย

443
00:46:15,814 --> 00:46:17,149
เธอจะทำยังไงต่อไป

444
00:46:17,900 --> 00:46:19,735
ฉันจะรอจนกว่าฮยอนซูจะฟื้น

445
00:46:22,404 --> 00:46:23,489
นายล่ะ

446
00:46:23,572 --> 00:46:24,907
ฉันต้องกลับไป

447
00:46:25,616 --> 00:46:26,992
ฉันออกมานานเกินไปแล้ว

448
00:46:29,495 --> 00:46:30,329
ดีแล้ว

449
00:46:31,413 --> 00:46:33,415
นายคงลำบากแย่เลยที่ตามฉันมา

450
00:46:40,130 --> 00:46:41,590
เธอนี่เร็วดีนะ

451
00:46:43,926 --> 00:46:45,427
ไม่ว่าการเรียบเรียงความคิด

452
00:46:45,969 --> 00:46:47,095
หรืออะไรก็ตาม

453
00:46:50,432 --> 00:46:52,017
นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้

454
00:46:52,684 --> 00:46:53,936
มีอะไรจะฝากบอกไหม

455
00:46:54,645 --> 00:46:56,647
มีคนรอเธออยู่ที่แคมป์นี่

456
00:46:57,523 --> 00:46:58,524
ไม่

457
00:46:59,525 --> 00:47:00,817
ปล่อยให้ฉันถูกลืมไปเถอะ

458
00:47:23,215 --> 00:47:24,299
ไปได้แล้ว

459
00:47:25,717 --> 00:47:26,969
และอย่ากลับมาอีก

460
00:48:17,311 --> 00:48:18,604
บ้าจริง

461
00:48:34,578 --> 00:48:35,871
ตื่นแล้วเหรอ

462
00:48:46,256 --> 00:48:47,257
เถ้าแก่

463
00:48:47,841 --> 00:48:48,759
โทษทีนะ

464
00:48:49,343 --> 00:48:50,552
นังนี่…

465
00:49:15,494 --> 00:49:16,912
อยู่แบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว

466
00:49:21,333 --> 00:49:22,376
ถอยหลังยังไงนะ

467
00:49:33,762 --> 00:49:34,971
เดี๋ยวนะ

468
00:50:19,433 --> 00:50:20,392
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

469
00:50:20,892 --> 00:50:22,060
พวกเขาถูกกักตัวไว้แล้ว

470
00:50:23,103 --> 00:50:25,063
เพราะเราอยู่ร่วมกับสัตว์ประหลาดไม่ได้

471
00:50:25,147 --> 00:50:27,149
เธอบอกว่ามีคนเหมือนเราอยู่ไม่ใช่เหรอ

472
00:50:28,567 --> 00:50:29,735
ฉันไม่ได้โกหกค่ะ

473
00:50:31,611 --> 00:50:33,613
ที่นี่มีผู้แสดงอาการอยู่ด้วย

474
00:50:35,115 --> 00:50:36,491
คนที่พวกคุณตามหา…

475
00:50:38,702 --> 00:50:39,995
อยู่ตรงนั้นค่ะ

476
00:50:40,078 --> 00:50:41,204
ผู้แสดงอาการเหรอ

477
00:50:41,288 --> 00:50:42,706
ยงซอกเป็นผู้แสดงอาการเหรอครับ

478
00:50:51,590 --> 00:50:52,424
ยงซอก

479
00:50:52,924 --> 00:50:53,759
อยู่ข้างในไหม

480
00:50:55,385 --> 00:50:56,386
ยงซอก

481
00:51:05,979 --> 00:51:07,022
จ่า…

482
00:51:12,527 --> 00:51:13,361
จ่าครับ

483
00:51:13,945 --> 00:51:15,447
ช่วยผมด้วย

484
00:51:15,530 --> 00:51:16,865
พาผมออกไปทีครับ

485
00:51:21,578 --> 00:51:22,621
ยงซอก นายโอเคไหม

486
00:51:22,704 --> 00:51:23,955
ซอกชาน

487
00:51:24,039 --> 00:51:25,332
เวรเอ๊ย

488
00:51:31,963 --> 00:51:33,089
ซอกชาน นี่

489
00:51:42,098 --> 00:51:42,933
เปิดเดี๋ยวนี้

490
00:51:44,142 --> 00:51:45,268
ฉันก็ไม่รู้วิธีค่ะ

491
00:51:46,686 --> 00:51:48,480
ที่นี่มีผู้รอดชีวิตนอกจากเธอใช่ไหม

492
00:51:53,777 --> 00:51:54,611
จ่าครับ…

493
00:51:55,570 --> 00:51:57,197
อย่านะครับ จ่า

494
00:51:59,199 --> 00:52:01,493
- นายคอยดูยงซอกไว้นะ ซอกชาน
- จ่าครับ

495
00:52:01,576 --> 00:52:03,370
- จ่าครับ…
- ฉันจะรีบกลับมา

496
00:52:07,040 --> 00:52:08,041
นี่ ยงซอก

497
00:52:09,084 --> 00:52:11,169
ซอกชานจะอยู่กับนาย รออีกเดี๋ยวนะ

498
00:52:14,047 --> 00:52:15,423
นำทางไป พวกเขาอยู่ไหน

499
00:52:18,385 --> 00:52:19,219
คุณครับ

500
00:52:21,847 --> 00:52:23,348
ขอบคุณมากนะครับที่บอก

501
00:52:53,545 --> 00:52:54,504
ดีแล้ว

502
00:52:56,798 --> 00:52:58,091
อดทนได้เก่งมาก

503
00:53:00,427 --> 00:53:01,887
แค่นี้ก็อดทนได้เก่งมากแล้ว

504
00:53:01,970 --> 00:53:03,555
อดทนได้เก่งมาก

505
00:53:03,638 --> 00:53:05,056
เท่านี้ก็ถือว่าทนได้ดีแล้ว

506
00:53:07,559 --> 00:53:09,477
แค่ทักทายคงจะไม่เป็นไรใช่ไหม

507
00:53:14,024 --> 00:53:15,400
ดีใจที่ได้เจอนะ

508
00:53:17,110 --> 00:53:18,236
หวัดดี

509
00:53:40,550 --> 00:53:41,509
ใครน่ะ

510
00:53:42,636 --> 00:53:43,595
ใคร

511
00:53:45,931 --> 00:53:47,682
สัตว์ประหลาดหรือคน

512
00:54:08,703 --> 00:54:09,537
นี่

513
00:54:13,041 --> 00:54:14,501
จะไม่ไปไหนใช่ไหม

514
00:54:15,126 --> 00:54:16,503
เดี๋ยวฉันมานะ

515
00:54:34,437 --> 00:54:35,730
สรุปว่าหายามาได้ไหม

516
00:54:41,569 --> 00:54:43,071
แฟนนายร้องไห้ใหญ่เลย

517
00:54:45,615 --> 00:54:46,866
นายควรกลับไปปลอบเธอสิ

518
00:54:48,994 --> 00:54:50,328
ซอกชาน

519
00:54:50,412 --> 00:54:52,205
ฝากเอานี่ให้จินอาทีสิ

520
00:54:58,670 --> 00:55:00,755
(สำหรับเอชไอวี/เอดส์)

521
00:55:02,007 --> 00:55:02,966
นี่อะไร

522
00:55:04,718 --> 00:55:06,928
ฝากบอกเธอว่าฉันขอโทษที่หามาได้แค่นี้

523
00:55:07,929 --> 00:55:08,888
และบอกด้วยว่า…

524
00:55:11,433 --> 00:55:13,059
ฉันหนีไปเพราะกลัว

525
00:55:13,143 --> 00:55:14,269
นี่ ไอ้เวร

526
00:55:16,771 --> 00:55:18,023
หยุดพูดจาขี้แพ้เลยนะ

527
00:55:19,941 --> 00:55:21,860
จ่าไม่มีทางยอมแพ้กับนายหรอก

528
00:55:21,943 --> 00:55:23,236
ฉันก็ไม่ยอมด้วย

529
00:55:25,280 --> 00:55:26,990
เพราะงั้น นายตั้งสติให้ดีซะ

530
00:55:27,741 --> 00:55:29,117
ซอกชาน

531
00:55:29,200 --> 00:55:30,285
พวกนั้น…

532
00:55:31,286 --> 00:55:33,038
ไม่ปล่อยเราไปหรอก

533
00:55:34,205 --> 00:55:35,165
หนีไปซะ

534
00:55:36,624 --> 00:55:37,959
บอกให้หนีไปไง

535
00:55:54,642 --> 00:55:55,769
นี่มันอะไรกัน

536
00:55:59,397 --> 00:56:00,607
มาคุยกันหน่อย

537
00:56:01,858 --> 00:56:03,359
อธิบายอะไรสักหน่อยสิ

538
00:56:10,283 --> 00:56:11,743
บอกว่ามาคุยกันไง

539
00:56:14,579 --> 00:56:16,039
สรุปว่ามีธุระอะไรล่ะครับ

540
00:56:18,041 --> 00:56:20,126
เราจะพาทหารในห้องกักตัวไป

541
00:56:21,086 --> 00:56:23,797
ส่งเขามาแต่โดยดี อย่าขัดขวาง
แล้วเราจะออกไปเงียบๆ

542
00:56:24,631 --> 00:56:25,632
ไม่ครับ

543
00:56:25,715 --> 00:56:26,716
ผมไม่อนุญาต

544
00:56:27,258 --> 00:56:28,551
นี่ดูเหมือนข้อเสนอเหรอ

545
00:56:38,436 --> 00:56:39,771
ให้พูดใหม่ตั้งแต่แรกไหม

546
00:56:43,566 --> 00:56:45,777
มันเป็นกฎที่ต้องกักตัวผู้แสดงอาการ

547
00:56:46,569 --> 00:56:48,488
วิธีการที่พวกคุณชอบนักหนาไงครับ

548
00:56:48,571 --> 00:56:50,073
หยุดพูดหมาๆ

549
00:56:50,156 --> 00:56:51,908
แกรู้ใช่ไหมว่าเขาไม่มีอาการ

550
00:56:52,492 --> 00:56:55,245
ฉันไม่รู้หรอกว่าแกจับคนปกติดี
มาทำเรื่องห่าเหวอะไร

551
00:56:55,328 --> 00:56:57,080
แต่ฉันไม่สนุกด้วย

552
00:56:59,082 --> 00:57:01,000
ผมให้โอกาสครับ โอกาส

553
00:57:02,168 --> 00:57:04,129
โอกาสที่จะเป็นเหมือนกับเรา

554
00:58:34,886 --> 00:58:35,762
พวกนั้น…

555
00:58:36,638 --> 00:58:38,348
เคยเป็นหนูทดลองของที่นี่

556
00:58:45,313 --> 00:58:46,940
ไอ้เวรนี่

557
00:58:49,317 --> 00:58:50,151
จายอง

558
00:58:53,821 --> 00:58:54,656
จ่าครับ

559
00:59:12,465 --> 00:59:13,466
จ่า

560
01:00:36,299 --> 01:00:37,383
ชาฮยอนซู

561
01:01:30,061 --> 01:01:31,854
จะใช้ไอ้นั่นฟาดฉันเหรอ

562
01:01:32,480 --> 01:01:33,481
เอาคืนมา

563
01:01:34,357 --> 01:01:35,650
คืนชาฮยอนซูมา

564
01:01:36,859 --> 01:01:37,819
เขาเจ็บอยู่ไง

565
01:01:39,153 --> 01:01:40,405
ปล่อยให้เขาพักเถอะ

566
01:01:41,698 --> 01:01:43,991
ฉันอุตส่าห์ออกมาช่วย
เพราะเห็นว่าเขาเจ็บเจียนตาย

567
01:01:44,075 --> 01:01:45,326
เจอแบบนี้น้อยใจแฮะ

568
01:02:07,849 --> 01:02:09,517
นี่เป็นเพราะพวกเธอนั่นแหละ

569
01:02:21,112 --> 01:02:22,655
ฮยอนซูเป็นคนคุมอยู่ไม่ใช่เหรอ

570
01:02:24,031 --> 01:02:25,116
ฉันก็ชาฮยอนซูเหมือนกัน

571
01:02:25,199 --> 01:02:26,868
ฮยอนซูตัวจริงสิ ไม่ใช่สัตว์ประหลาด

572
01:02:27,410 --> 01:02:29,162
เราตกลงว่าจะช่วยกัน

573
01:02:29,245 --> 01:02:30,830
เพราะถ้าหมอนี่ตาย ฉันเองก็…

574
01:02:31,914 --> 01:02:32,832
ลำบากเหมือนกัน

575
01:02:33,875 --> 01:02:35,460
ปล่อยเขาแล้วไสหัวไปซะเถอะ

576
01:02:36,502 --> 01:02:37,462
จริงเหรอ

577
01:02:38,296 --> 01:02:39,589
แบบนั้นจะโอเคเหรอ

578
01:02:40,381 --> 01:02:42,341
ถึงจะเป็นชาฮยอนซูคนอ่อนแอ…

579
01:02:43,843 --> 01:02:44,969
เธอก็โอเคเหรอ

580
01:02:46,804 --> 01:02:47,638
ใช่

581
01:03:06,407 --> 01:03:07,658
นายจะทำอะไร

582
01:03:09,452 --> 01:03:10,453
นั่นสิ

583
01:03:12,163 --> 01:03:13,247
ทำอะไรดีล่ะ

584
01:03:16,501 --> 01:03:17,543
อยากทำอะไรเหรอ

585
01:03:35,228 --> 01:03:37,271
(เอ็มเอช 1)

586
01:03:52,078 --> 01:03:57,083
(เอ็มเอช 1)

587
01:04:02,672 --> 01:04:04,048
คิดแล้วว่านายต้องกลับมา

588
01:04:06,217 --> 01:04:08,135
ถ้าไม่ดวงซวยไปตายที่ไหนซะก่อน

589
01:04:10,763 --> 01:04:11,722
อ้อ

590
01:04:13,975 --> 01:04:15,643
แต่ฉันไม่เคยเจอนายเลยนะ

591
01:04:19,605 --> 01:04:21,315
ที่นี่ก็เป็นทุกอย่างสำหรับนายนี่

592
01:04:25,027 --> 01:04:26,404
ปกติมันจะเป็นแบบนี้ไง

593
01:04:26,487 --> 01:04:28,030
การเป็นคนดังน่ะ

594
01:04:28,990 --> 01:04:32,702
มีหลายคนรู้จักเรา
แต่เราจำพวกเขาทุกคนไม่ได้หรอก

595
01:04:36,747 --> 01:04:37,957
นายเคยเป็นนักวิจัยเหรอ

596
01:04:41,294 --> 01:04:43,796
พอดีฉันเป็นพวกไม่ค่อยสนใจคนอื่น

597
01:04:44,547 --> 01:04:45,756
ฉันไม่ค่อยชอบคนน่ะ

598
01:04:48,050 --> 01:04:50,094
แต่ดูเหมือนนาย
จะสนใจในตัวฉันมากเลยนะ

599
01:04:52,555 --> 01:04:53,639
งั้นเหรอ

600
01:04:54,682 --> 01:04:55,850
สรุปว่า

601
01:04:57,143 --> 01:04:58,603
นายเป็นใครล่ะ

602
01:05:02,189 --> 01:05:03,441
หนูทดลอง…

603
01:05:04,650 --> 01:05:05,693
ตัวแรก

604
01:05:09,405 --> 01:05:10,656
อย่าหนี

605
01:05:10,740 --> 01:05:11,866
มาทักทายกันหน่อย

606
01:05:47,318 --> 01:05:48,903
ฉันนึกแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง

607
01:05:51,656 --> 01:05:53,157
ฉันอยากให้นายเห็นจริงๆ

608
01:05:57,036 --> 01:05:58,871
นี่เรียกว่าเอ็มเอช 1 ใช่ไหม

609
01:06:00,623 --> 01:06:01,582
ไม่สิ ต้องเรียกว่า

610
01:06:02,083 --> 01:06:03,125
เพื่อนนาย

611
01:06:04,377 --> 01:06:05,795
นัมซังวอน ถึงจะถูก

612
01:06:15,137 --> 01:06:16,347
ได้เจอกันอีกทีแล้วนะ

613
01:06:18,683 --> 01:06:19,684
ฉันกังวลแทบแย่

614
01:06:20,893 --> 01:06:22,103
ว่านายจะตายซะก่อน

615
01:07:35,468 --> 01:07:40,222
(สวีทโฮมจะกลับมาอีกครั้ง
ในฤดูร้อนปี 2024)

616
01:13:37,746 --> 01:13:42,751
คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์