1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:06,756 --> 00:00:09,551
(ผลงานสแตนด์อัพคอมเมดี้จาก NETFLIX)

3
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

4
00:00:32,198 --> 00:00:34,993
แนวคิดเรื่องอาหารบุฟเฟต์คืออะไร

5
00:00:35,076 --> 00:00:36,745
"คือแบบนี้ อะไรๆ มันแย่อยู่แล้ว

6
00:00:37,370 --> 00:00:38,705
เราจะทำให้มันแย่ลงได้ยังไง"

7
00:00:38,788 --> 00:00:40,707
(เจอร์รี่ ไซน์เฟลด์: ฆ่าเวลา 23 ชั่วโมง)

8
00:00:40,790 --> 00:00:44,961
"ทำไมเราไม่เอาคนที่มีปัญหา
เรื่องการควบคุมปริมาณอาหารอยู่แล้ว…

9
00:00:49,090 --> 00:00:52,719
มาชุมนุมกันเพื่อมัวเมาไปกับอาหารอันเย้ายวน

10
00:00:52,802 --> 00:00:54,929
เกินขีดจำกัดการบริโภคของมนุษย์ล่ะ

11
00:00:58,349 --> 00:01:01,978
มาทำทางเข้าร้านให้เป็นสไลเดอร์
สวนน้ำช็อกโกแลตไซรัปกันเถอะ"

12
00:01:05,315 --> 00:01:07,942
บุฟเฟต์ก็เหมือนการพาหมาไปร้านขายอาหารสัตว์

13
00:01:08,026 --> 00:01:10,236
แล้วปล่อยให้หมาคุณช็อปปิ้งครับ

14
00:01:11,738 --> 00:01:13,698
คุณเอากระเป๋าเงินให้มันที่ลานจอดรถ

15
00:01:13,782 --> 00:01:15,116
แล้วพูดว่า "ทำไมแกไม่เข้าไป

16
00:01:15,200 --> 00:01:19,996
ซื้ออะไรก็ตามที่แกคิดว่ามีปริมาณ
เหมาะจะเป็นอาหารของแกล่ะ

17
00:01:21,831 --> 00:01:24,334
ใช้สมองหมาๆ ของแกตัดสินใจเองเลย

18
00:01:25,418 --> 00:01:26,836
ฉันจะรออยู่บนรถ

19
00:01:26,920 --> 00:01:29,547
เปิดกระจกไว้นิดหนึ่งด้วย จะได้หายใจออก"

20
00:01:30,757 --> 00:01:32,926
คนเราไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไร

21
00:01:33,009 --> 00:01:36,221
เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมการกินที่ไม่ได้รับการดูแล

22
00:01:38,640 --> 00:01:41,768
ไม่มีใครเดินเข้าไปในร้านอาหารแล้วพูดว่า
"ผมขอสั่งโยเกิร์ตพาร์เฟต์…

23
00:01:41,851 --> 00:01:44,687
เนื้อซี่โครงหมู พายเนื้อ ขาปู
คุกกี้สี่ชิ้น กับออมเลตไข่ขาวครับ"

24
00:01:47,273 --> 00:01:52,487
ผู้คนสร้างรายการอาหารมื้อสุดท้าย
ก่อนตายไว้บนจานในมือ

25
00:01:53,822 --> 00:01:55,740
หน้าตาเหมือนตัวอย่างที่ใช้ได้และสมบูรณ์แบบ

26
00:01:55,824 --> 00:01:59,744
ของปัญหาด้านอารมณ์และความลำบาก
ส่วนตัวต่างๆ นานาของพวกเขาเลย

27
00:01:59,828 --> 00:02:01,746
พวกเขาถือมันเดินไปเดินมา

28
00:02:01,830 --> 00:02:03,748
แบบ "นี่แหละสิ่งที่ผมกำลังเผชิญอยู่"

29
00:02:05,125 --> 00:02:07,752
มันคือสลัดที่มีไอศกรีมหนึ่งลูกโปะด้านบน

30
00:02:08,753 --> 00:02:10,421
"ผมมีปัญหาที่แก้ไม่ตก

31
00:02:10,505 --> 00:02:12,924
ผมพยายามหาทางออกอยู่ที่ร้านบุฟเฟต์นี่"

32
00:02:15,093 --> 00:02:16,344
เริ่มเข้าไปทักคนแปลกหน้าว่า

33
00:02:16,427 --> 00:02:19,764
"ขอโทษนะ คุณไปเอานั่นมาจากไหน
นั่นอะไร ทำไมผมไม่เห็น

34
00:02:20,390 --> 00:02:23,101
ใช่ขาไก่ราดซอสหวานไหม
ต้องลองชิมหน่อยแล้ว เอาของคุณมาซิ

35
00:02:23,184 --> 00:02:25,895
คุณรู้มันอยู่ตรงไหน คุณไปตักเพิ่มได้" ไม่เอาน่า!

36
00:02:28,523 --> 00:02:31,442
(เลสลี่ โจนส์: ไทม์แมชชีน)

37
00:02:32,402 --> 00:02:35,864
บทสวดของคนอายุ 22 ปีกับคนอายุ 42 ปี
แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

38
00:02:36,364 --> 00:02:38,366
บทสวดของคนอายุ 22 ปีจะแบบ…

39
00:02:38,449 --> 00:02:40,952
(เลสลี่ โจนส์: ไทม์แมชชีน)

40
00:02:41,035 --> 00:02:41,870
"พระเจ้า…

41
00:02:44,122 --> 00:02:47,041
ขออย่าให้ลูกติดกามโรคเลยเถิด

42
00:02:53,339 --> 00:02:55,049
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับเสื้อหนาวตัวนี้ค่ะ"

43
00:03:08,980 --> 00:03:10,899
บทสวดคนอายุ 42 ปีจะแบบ…

44
00:03:12,483 --> 00:03:13,318
"พระเจ้า…

45
00:03:14,736 --> 00:03:16,112
ทำไมลูกถึงเหนื่อยจังอะ

46
00:03:20,825 --> 00:03:23,494
ลูกก็กินวิตามินตามที่ท่านบอกแล้วนี่

47
00:03:31,002 --> 00:03:31,836
พระเจ้า…

48
00:03:33,129 --> 00:03:37,050
ขออย่าให้เขาติดกามโรคจากลูกด้วยเถิด

49
00:03:43,223 --> 00:03:46,935
และพระเจ้า ขออย่าให้ลูก
ต้องขี้ทันทีหลังเสร็จเลย

50
00:03:47,018 --> 00:03:47,852
เพราะมัน…

51
00:03:48,353 --> 00:03:50,063
ไม่เซ็กซี่เลยนะท่าน"

52
00:03:53,483 --> 00:03:55,818
(เทย์เลอร์ ทอมลินสัน: วิกฤตค่อนชีวิต)

53
00:03:56,694 --> 00:03:58,279
สัปดาห์นี้ฉันเข้าเฟซบุ๊ก

54
00:03:58,363 --> 00:04:01,324
แค่ไปเช็กให้แน่ใจว่าครอบครัวฉันยังเหยียดผิวอยู่

55
00:04:02,951 --> 00:04:05,453
แค่มุกน่ะ ฉันไม่ต้องเช็กก็รู้

56
00:04:05,536 --> 00:04:07,664
(เทย์เลอร์ ทอมลินสัน: วิกฤตค่อนชีวิต)

57
00:04:09,415 --> 00:04:12,919
ฉันเห็นแม่สาวคนหนึ่งที่เรียนม.ปลายด้วยกัน
เพิ่งกลับมาจากฮันนีมูน

58
00:04:13,002 --> 00:04:16,547
เธอโพสต์ว่าเธอจะไม่เล่นโซเชียลมีเดียสักพัก

59
00:04:16,631 --> 00:04:18,216
คุณเคยเห็นใครทำแบบนั้นไหม

60
00:04:18,299 --> 00:04:20,802
ค่ะ อีพวกชอบทำตัวเป็นฮีโร่แห่งอินเทอร์เน็ตเนี่ย

61
00:04:21,719 --> 00:04:25,390
ประกาศซะใหญ่โต "ฟังทางนี้จ้า ฟังทางนี้!

62
00:04:26,140 --> 00:04:29,852
ฉันจะไม่เล่นโซเชียลมีเดียสักพักนะ

63
00:04:29,936 --> 00:04:31,479
แฮชแท็กกล้าหาญ"

64
00:04:31,562 --> 00:04:32,897
แบบว่า "เธอจ๋า

65
00:04:33,523 --> 00:04:36,276
ไม่มีใครอยากเห็นรูปแซนด์วิชของเธอในวันพุธ

66
00:04:36,359 --> 00:04:38,611
และไม่มีใครคิดถึงมันตอนวันศุกร์ด้วย เข้าใจนะ

67
00:04:38,695 --> 00:04:41,823
อีกอย่าง ทำไมถึงโพสต์ว่า
จะเลิกโพสต์เร็วๆ นี้ล่ะ

68
00:04:41,906 --> 00:04:44,409
นั่นไม่ต่างกับการดื่มอวยพรว่า
จะเลิกดื่มเหล้าตอนเช้าเลย

69
00:04:44,492 --> 00:04:46,828
แค่เริ่มก็ไม่สวยแล้วจ้า"

70
00:04:51,499 --> 00:04:54,460
แม่สาวนี่ทำคลิปลงอินสตาแกรม
เฟซบุ๊ก ทุกแพลตฟอร์มเลย

71
00:04:54,544 --> 00:04:58,381
เธอแบบ "หวัดดี ทุกคน
คงได้ข่าวแล้วนะว่าฉันเพิ่งแต่งงาน

72
00:04:59,465 --> 00:05:03,261
ฉันเลยจะเลิกเล่นโซเชียลมีเดียสักพัก

73
00:05:03,344 --> 00:05:06,347
เพื่อตั้งใจทำหน้าที่ภรรยาที่ดีอะ"

74
00:05:10,018 --> 00:05:11,060
หน้าที่ภรรยาเนี่ยนะ

75
00:05:11,144 --> 00:05:14,522
ฉันนี่แบบ "เธอบ๊วบให้สามี
พร้อมแชร์คลิปแมวพร้อมกันไม่ได้เหรอ

76
00:05:17,817 --> 00:05:20,153
เธอมีสองมือนะ หัดทำหลายๆ อย่างพร้อมกันสิ

77
00:05:21,321 --> 00:05:22,447
หาผ้ากันเปื้อนมาใส่เอา"

78
00:05:25,783 --> 00:05:26,868
ฉันว่ามันแปลกดี

79
00:05:26,951 --> 00:05:29,537
เลยไปย้อนดูคลิปจากหลังไปหน้า
โป๊ะเชะเลย เจ้าหล่อนแบบ

80
00:05:29,620 --> 00:05:34,000
"ฉันทำพลาดครั้งใหญ่เลย
มารับที เขาโคตรน่าเบื่ออะ"

81
00:05:34,083 --> 00:05:36,169
เราบอกว่า "รู้แล้วจ้า เราเคยเจอเขาแล้ว"

82
00:05:36,836 --> 00:05:39,672
เขาเป็นคนแบบว่าถ้าคุณไปสวนสนุก
และกลับบ้านมาได้ครึ่งทาง

83
00:05:39,756 --> 00:05:41,507
แล้วจะแบบ "เวรล่ะ ดั๊กหายไปไหนเนี่ย

84
00:05:42,967 --> 00:05:47,055
ไม่นะ เราต้องกลับไป กระเป๋าเงินฉัน
อยู่ในกระเป๋าคาดเอวของเขา"

85
00:05:48,264 --> 00:05:50,516
ไม่ต้องไปเห็นใจดั๊กเลย เขาอย่างเห่ย

86
00:05:50,600 --> 00:05:54,479
ทุกครั้งที่เขาเล่าเรื่องอะไร จะมีเด็ก
ที่ไหนสักแห่งทำลูกโป่งหลุดมือ

87
00:05:58,983 --> 00:06:01,194
(ทอม เซกูรา: ฮาไม่แบ่งใคร)

88
00:06:02,362 --> 00:06:05,365
คุณเคยเจอใครสักคน แล้วเขาโคตรน่าเบื่อ

89
00:06:05,448 --> 00:06:07,200
จนคุณรู้สึกเหมือนเขาวางยาพิษคุณไหม

90
00:06:07,283 --> 00:06:10,495
แบบคุณคุยกับเขาแล้วคุณก็แบบ…

91
00:06:10,578 --> 00:06:12,538
"ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตายตอนนี้เลย

92
00:06:13,623 --> 00:06:15,041
และผมก็คิดว่าเป็นฝีมือคุณ"

93
00:06:16,250 --> 00:06:18,002
หมอนี่ชื่อเครก

94
00:06:18,086 --> 00:06:18,920
ผมเจอเขา…

95
00:06:19,921 --> 00:06:21,047
ผมต้องรู้ชื่อเขาให้ได้น่ะ

96
00:06:21,130 --> 00:06:23,508
ผมนี่แบบ "ผมจะจำคุณไปตลอดชีวิตเลย พวก"

97
00:06:24,258 --> 00:06:25,385
ผมเจอเขาที่ธนาคาร

98
00:06:26,386 --> 00:06:28,346
เขาเป็นพนักงานธนาคารหรือเปล่า เปล่า

99
00:06:28,429 --> 00:06:30,556
เขาเป็นยามหรือเปล่า ก็เปล่า

100
00:06:31,140 --> 00:06:32,100
เขาทำงานอะไรเหรอ

101
00:06:32,183 --> 00:06:36,145
ผมก็ไม่รู้ เดี๋ยวนี้คนเขาเรียก
คนที่ยืนเฉยๆ ในล็อบบี้ธนาคาร…

102
00:06:37,355 --> 00:06:38,272
ว่าอะไรก็นั่นแหละ

103
00:06:38,356 --> 00:06:40,358
ที่คุณเข้าไปถามว่า "คุณทำงานที่นี่หรือเปล่า"

104
00:06:40,441 --> 00:06:42,527
แล้วเขาตอบว่า "งั้นมั้ง" หมอนั่นแหละ

105
00:06:43,194 --> 00:06:44,570
คนประสานงานล็อบบี้มั้ง

106
00:06:46,072 --> 00:06:48,699
ผมเห็นเขา เราสบตากัน

107
00:06:48,783 --> 00:06:52,161
ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นยังไงนะ
สำหรับผม ถ้าเราสบตากัน…

108
00:06:52,245 --> 00:06:53,996
ระหว่างวันนะ ไม่ใช่ตอนกลางคืน

109
00:06:54,080 --> 00:06:55,289
แต่ระหว่างวัน…

110
00:06:57,083 --> 00:07:00,628
ตามมารยาทพื้นฐานของมนุษย์แล้ว
ผมต้องทักทายคุณ ผมก็เลยทำแบบนั้น

111
00:07:00,711 --> 00:07:03,673
เราสบตากัน แล้วผมก็พูดว่า
"เป็นไงมั่งครับ" แล้วเขาก็แบบ…

112
00:07:06,008 --> 00:07:07,927
ผมก็แบบ "โอเค"

113
00:07:09,554 --> 00:07:12,515
แล้วผมก็เดินไปถึงประตูชั้นที่สองเพื่อเดินเข้าไป

114
00:07:12,598 --> 00:07:16,394
ตอนผมเอื้อมมือจะไปเปิดประตู
ผมก็ได้ยินว่า "คุณจะไปธนาคารเหรอ"

115
00:07:21,524 --> 00:07:23,234
ผมถามว่า "ที่นี่ยังเป็นธนาคารใช่ไหม"

116
00:07:23,901 --> 00:07:26,279
เขาบอก "ใช่" ผมก็บอกว่า
"ผมอยากไปธนาคารน่ะ"

117
00:07:27,238 --> 00:07:28,781
เขาก็บอกว่า "ก็เข้าไปเลย"

118
00:07:28,865 --> 00:07:30,032
ผมก็แบบ…

119
00:07:32,034 --> 00:07:33,494
"โอเค ขอบคุณ"

120
00:07:35,580 --> 00:07:39,876
แล้วผมก็เอื้อมมือกลับไป เขาก็พูดขึ้นว่า
"ผมจะไปเวอร์จิเนียสัปดาห์หน้าล่ะ"

121
00:07:43,504 --> 00:07:45,089
"นั่นเล่าให้ผมฟังเหรอ"

122
00:07:46,757 --> 00:07:49,677
เขาบอกว่า "ก็คุณถามว่า
'เป็นไงมั่งครับ' ตอนมาถึงที่นี่

123
00:07:50,303 --> 00:07:53,347
ผมต้องคิดเรื่องที่จะพูดก่อน
นั่นแหละสิ่งที่ผมทำอยู่"

124
00:07:53,431 --> 00:07:56,142
ผมบอกว่า "เป็นเรื่องบ้าที่สุด
ที่ผมเคยได้ยินใครพูดเลย

125
00:07:56,726 --> 00:07:59,854
อีกอย่างนะ คำถามนั้นไม่ได้
มีไว้ตอบแบบนี้ แต่ก็เอาเถอะ"

126
00:08:02,940 --> 00:08:04,942
แล้วผมก็ยื่นมือกลับไป แล้วเขาก็พูดว่า

127
00:08:05,026 --> 00:08:07,111
"ครับ น้องสาวผมอยู่ที่นั่น" ผมก็แบบ…

128
00:08:10,531 --> 00:08:12,074
"เธออยู่ที่นั่นนานแค่ไหนแล้วล่ะ"

129
00:08:13,784 --> 00:08:14,952
ผมติดบ่วงเข้าให้แล้ว

130
00:08:16,245 --> 00:08:19,290
เขาบอกว่า "สิบห้าปี"
ผมก็ถามว่า "คุณไม่เคยไปหาเลยเหรอ"

131
00:08:19,373 --> 00:08:20,625
เขาก็ "อึ๊อือ"

132
00:08:21,584 --> 00:08:25,796
ผมเลยเริ่มมองเขาด้วยสายตาแบบ
"นี่พวก คุณขับรถมาทำงานเองหรือว่า…

133
00:08:25,880 --> 00:08:28,174
มีคนมาส่ง เข้าใจที่พูดนะ"

134
00:08:32,470 --> 00:08:33,638
ผมคิดว่าเขา…

135
00:08:37,266 --> 00:08:38,100
ครับ

136
00:08:39,393 --> 00:08:42,063
ผมคิดว่าเขามองออกเลยจากสีหน้าผม

137
00:08:42,146 --> 00:08:44,398
เพราะจู่ๆ เขาก็พูดว่า "ผมขับมาเอง"

138
00:08:44,482 --> 00:08:47,026
ผมตอบว่า "เจ๋งเลย พวก เจ๋งไปเลย

139
00:08:47,652 --> 00:08:49,362
ผมก็ขับรถเหมือนกัน บ้ามากเลยเนอะ

140
00:08:50,988 --> 00:08:52,323
ผมต้องเข้าไปข้างในแล้ว"

141
00:08:53,241 --> 00:08:56,744
เขาบอกว่า "ครับ เราจะไปท่องดี.ซี.กัน
แล้วก็ไปดูอนุสาวรีย์ต่างๆ"

142
00:08:56,827 --> 00:09:00,081
ผมบอกว่า "ผมก็อยากฟังนะ
แต่ผมต้องไปฝากเงิน"

143
00:09:00,164 --> 00:09:03,209
เขาว่า "ผมจะอยู่ตรงนี้ตอนคุณออกมา"
ผมนี่แบบ "ไอ้ห่านี่"

144
00:09:05,461 --> 00:09:06,504
ขอสาปไอ้หมอนั่น

145
00:09:07,421 --> 00:09:09,382
แล้วก็ขอสาปทุกคนที่เหมือนเขาด้วย

146
00:09:10,758 --> 00:09:15,596
ถ้าคุณกล้าพอจะตอบชาวบ้านว่า
คุณสบายดีไหม ตอนพวกเขาทักว่า…

147
00:09:15,680 --> 00:09:19,100
"เป็นไงบ้าง" ไอ้เรื่องที่เขาพูดมาน่ะ
มันไร้มารยาทและเห็นแก่ตัวมาก โอเคนะ

148
00:09:20,309 --> 00:09:21,269
ผมพูดจริงนะ

149
00:09:21,352 --> 00:09:24,105
มีคำตอบที่ยอมรับได้อยู่สองอย่าง
สำหรับคำทักว่า "เป็นไงบ้าง"

150
00:09:24,188 --> 00:09:26,274
นั่นคือ "ก็ดี" กับ "ยอดเลย"

151
00:09:26,983 --> 00:09:29,193
ถ้าคุณรู้สึกบัดซบก็ตอบไปว่า "ก็ดี"

152
00:09:29,277 --> 00:09:33,030
คุณไม่เอาปัญหาในชีวิตของคุณไปถมใส่คนอื่น

153
00:09:33,114 --> 00:09:36,033
ระหว่างการทักทายกันตามมารยาท

154
00:09:39,036 --> 00:09:41,914
(แจ็ค ไวท์ฮอล: ล้อเล่นน่า)

155
00:09:42,707 --> 00:09:46,544
แต่นี่คือโลกที่เราอาศัยอยู่ครับ
เราต้องแคร์ความรู้สึกของทุกคน

156
00:09:46,627 --> 00:09:48,504
ความอดทนอดกลั้นของทุกคน

157
00:09:49,005 --> 00:09:51,591
ความไม่อดทนอดกลั้นของทุกคน

158
00:09:51,674 --> 00:09:56,137
รวมทั้งข้อจำกัดเรื่องอาหารของทุกคนด้วย

159
00:09:57,555 --> 00:10:02,101
ผมจะบอกให้ว่าอะไรที่มันเกินไป
และผมต้องขอลุกขึ้นพูดเองเลยครับ

160
00:10:02,184 --> 00:10:04,186
เพื่อเห็นแก่พระเจ้า

161
00:10:05,938 --> 00:10:10,484
พวกเรามีนมมากพอแล้ว

162
00:10:14,030 --> 00:10:18,451
หยุดจับอะไรต่อมิอะไรมาทำนมสักทีได้ไหม

163
00:10:23,539 --> 00:10:25,333
ไม่นานมานี้ผมไปซื้อกาแฟ

164
00:10:25,416 --> 00:10:27,960
รสนิยมการกินกาแฟของผมเรียบง่ายมาก

165
00:10:28,044 --> 00:10:30,921
นี่ควรเป็นการซื้อขายที่ง่ายสุดๆ

166
00:10:31,005 --> 00:10:32,548
แต่ไม่มีอะไรง่ายสักนิด

167
00:10:33,174 --> 00:10:37,011
ผมเข้าไปในร้านแล้วสั่ง
"หวัดดี ขอกาแฟใส่นมแก้วหนึ่งครับ"

168
00:10:37,094 --> 00:10:39,764
"ได้ค่ะ จะรับเป็นนมอะไรดีคะ

169
00:10:39,847 --> 00:10:42,475
เรามีกะทิ เรามีนมอัลมอนด์

170
00:10:42,558 --> 00:10:46,771
เรามีนมเฮเซลนัท เรามีนมเม็ดมะม่วงหิมพานต์
เรามีนมแมคคาเดเมีย

171
00:10:46,854 --> 00:10:49,315
เรามีน้ำนมข้าวโอ๊ต น้ำนมข้าว
น้ำนมกัญชง นมถั่วเหลือง

172
00:10:49,398 --> 00:10:51,776
จะคั้นจากถั่ว ฝัก เม็ด เมล็ด

173
00:10:51,859 --> 00:10:54,695
เปลือก เส้นใย ใบ ต้นอ่อน หรือลำต้นดี"

174
00:11:01,410 --> 00:11:03,579
"ขอแบบที่คั้นจากเต้าครับ

175
00:11:05,164 --> 00:11:09,043
จะเป็นเต้าแบบไหนก็ได้
ถ้าจะให้ดีก็เต้าวัว แต่ผมไม่เรื่องมากหรอก

176
00:11:09,126 --> 00:11:12,046
ไม่ว่าจะเป็นเต้าอะไร ผมก็โอเค"

177
00:11:12,129 --> 00:11:15,341
เธอมองหน้าผมอย่างกับว่า
ผมไปขอนมจากเต้าเธองั้นแหละ

178
00:11:16,133 --> 00:11:19,220
เหมือนผมเป็นคนเพี้ยน ผมไม่ได้เพี้ยนนะ

179
00:11:19,303 --> 00:11:22,056
คุณต่างหากที่อยู่หลังร้านกับเพื่อนๆ

180
00:11:22,139 --> 00:11:23,849
นั่งคั้นนมจากเม็ดมะม่วงหิมพานต์

181
00:11:23,933 --> 00:11:25,685
คุณต่างหากที่ประหลาด ไม่ใช่ผม

182
00:11:25,768 --> 00:11:28,062
ไม่ใช่ว่าผมสงสัยหรอกนะว่า…

183
00:11:28,145 --> 00:11:32,858
อาการแพ้เล็กโทสคือปัญหา
ของมนุษยชาติที่ร้ายแรงและเร่งด่วน

184
00:11:32,942 --> 00:11:37,029
แต่ผมขอเตือนความจำหน่อยว่า
ตอนนี้เรายังไม่มียารักษาโรคมะเร็ง

185
00:11:37,113 --> 00:11:41,826
แต่เรากลับมีนมทางเลือก
เป็น 12 ชนิดวางขายในท้องตลาด

186
00:11:41,909 --> 00:11:45,996
ซึ่งส่วนตัวแล้วผมเห็นว่า
มันเกินความจำเป็นไป 11 ชนิดเลย!

187
00:11:49,458 --> 00:11:51,711
(มิเชล บิวโท: ขอต้อนรับสู่โลกของมิเชล)

188
00:11:51,794 --> 00:11:55,089
ใช่แล้ว ที่รัก คุณเป็นสเป็ก
ของใครสักคนแน่ คุณแค่ไม่รู้ตัว

189
00:11:55,172 --> 00:11:59,301
อย่างฉันเองก็มารู้ตัวว่า
ฉันเนี่ยเป็นเหมือนบียอนเซ่เลย

190
00:11:59,385 --> 00:12:00,761
สำหรับเจ้าหน้าที่รัฐบาล

191
00:12:00,803 --> 00:12:03,389
(มิเชล บิวโท: ขอต้อนรับสู่โลกของมิเชล)

192
00:12:12,940 --> 00:12:14,984
คุณพระ นี่คุณพูดจริงเหรอ

193
00:12:16,360 --> 00:12:20,990
ก็ถ้าพวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่รัฐผิวสีแก่ๆ
ชื่อลอว์เรนซ์ เดนนิส เคอร์ทิส โอทิส

194
00:12:21,073 --> 00:12:23,492
อะไรก็ตามที่ลงท้ายด้วย "อิส"
พวกเขารักฉันเลยขอบอก!

195
00:12:25,786 --> 00:12:29,415
ฉันไปพาเหรดทหารผ่านศึกไม่ได้เลย
บั้นท้ายฉันไม่ปลอดภัยค่ะ

196
00:12:31,125 --> 00:12:32,084
ไม่ปลอดภัยเลยล่ะ

197
00:12:32,168 --> 00:12:35,796
พวกนั้นมองเหมือนอยากให้ฉันยอมให้เอาหน้า
ซุกอกแล้วสะบัดจนหายจากโรคพีทีเอสดี

198
00:12:35,880 --> 00:12:38,966
และฉันก็จะยอมทำเพราะฉันรักชาติ
ขอบคุณมากค่ะ

199
00:12:39,633 --> 00:12:42,344
ระลึกถึงและภาวนาให้เสมอ ขอบคุณที่รับใช้ชาติ

200
00:12:43,012 --> 00:12:44,138
ขอบคุณมาก

201
00:12:44,972 --> 00:12:48,267
ไม่รู้พวกคุณยังไงนะ
แต่ฉันทำให้เจ้าหน้าที่รัฐทำงานวันหยุดได้

202
00:12:48,350 --> 00:12:49,727
นี่แหละจ้ะอำนาจ

203
00:12:50,853 --> 00:12:51,937
คุณล่ะทำอะไรได้

204
00:12:54,690 --> 00:12:58,861
ฉันบอกได้แค่ว่าคุณต้องอยากไป
ไปรษณีย์กับฉันเดือนธันวาคมแน่

205
00:13:02,239 --> 00:13:04,366
(เบิร์ต ไครส์เชอร์: ว่าไง พ่อหนุ่ม)

206
00:13:04,450 --> 00:13:07,411
ผมอยู่บ้าน โทรศัพท์ดัง
พยาบาลที่โรงเรียนโทรมา

207
00:13:07,495 --> 00:13:09,705
บอกว่า "ไอลาอยู่ที่ห้องพยาบาล

208
00:13:09,789 --> 00:13:12,082
พ่อแม่เธออยู่ไหม" ผมตอบ "คุยกับผมก็ได้"

209
00:13:12,166 --> 00:13:13,959
(เบิร์ต ไครส์เชอร์: ว่าไง พ่อหนุ่ม)

210
00:13:14,043 --> 00:13:18,464
เขายื่นโทรศัพท์ให้ไอลา คำแรกที่เธอพูดคือ
"หนูพยายามหยุดมันแล้วนะ พ่อ"

211
00:13:21,550 --> 00:13:23,344
ผมถาม "หยุดอะไร"

212
00:13:23,427 --> 00:13:25,304
ลูกตอบว่า "ประจำเดือนมาแล้ว"

213
00:13:25,387 --> 00:13:28,808
ผมถามว่า "อยากให้พ่อเอาอะไรไปให้
กางเกง กางเกงใน ถุงเท้าใหม่เหรอ

214
00:13:28,891 --> 00:13:30,142
ถุงเท้าลูกเปื้อนด้วยเหรอ

215
00:13:31,602 --> 00:13:35,231
ถังน้ำ ผ้าขนหนู กระเทียมไหม
เอาไว้กันผีดูดเลือด"

216
00:13:36,357 --> 00:13:39,777
ลูกบอกว่า "พ่อ หนูไม่เป็นไร
แม่เตรียมถุงฉุกเฉินไว้ให้แล้ว"

217
00:13:40,778 --> 00:13:42,655
ผมถาม "แล้วโทรหาพ่อทำไมอะ"

218
00:13:43,864 --> 00:13:46,408
ลูกตอบ "หนูอยากให้พ่อ
ไปซื้อของแล้วเตรียมเสบียง"

219
00:13:46,492 --> 00:13:48,744
ผมถามว่า "ประจำเดือนครั้งนี้
มันแย่ขนาดไหนเหรอ"

220
00:13:49,370 --> 00:13:53,249
ลูกบอกว่า "เปล่าค่ะ พ่อ
คืนนี้หนูจะจัดปาร์ตี้ประจำเดือน"

221
00:13:54,750 --> 00:13:56,627
ผมงง "โทษที เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะ"

222
00:13:57,211 --> 00:13:59,004
ลูกบอกว่า "เด็กผู้หญิงทุกคนก็จัดกันทั้งนั้น

223
00:13:59,088 --> 00:14:01,090
หนูอยากให้พ่อไปซื้อของแล้วเตรียมเสบียง

224
00:14:01,173 --> 00:14:02,550
ซื้อเค้กเรดเวลเวต" ผมนี่แบบ…

225
00:14:11,392 --> 00:14:14,478
ผมบอก "ลูกรัก พ่อว่า
พ่อคงกินเค้กเรดเวลเวตไม่ลงหรอก

226
00:14:15,396 --> 00:14:17,064
พอรู้ว่ามันสื่อถึงอะไร"

227
00:14:17,690 --> 00:14:20,609
ลูกบอกว่า "จะจัดปาร์ตี้ประจำเดือน
ก็ต้องเค้กเรดเวลเวตนี่แหละค่ะ

228
00:14:20,693 --> 00:14:23,654
เพราะจะได้เขียนชื่อประจำเดือน
บนหน้าเค้กได้" ผมนี่เหวอเลย

229
00:14:25,823 --> 00:14:27,324
"ใครมันตั้งชื่อประจำเดือนกัน"

230
00:14:28,325 --> 00:14:31,912
ลูกบอก "จอร์เจียตั้งชื่อของเธอ
ตามบริษัทประกันรถยนต์โพรเกรสซีฟ"

231
00:14:37,001 --> 00:14:40,504
ลูกขอร้อง "นะคะ พ่อ หนูต้องให้พ่อช่วย
คืนนี้เพื่อนๆ หนูจะมาสิบคน"

232
00:14:40,588 --> 00:14:42,965
ผมอึ้ง "จะมีเด็กผู้หญิง
มาบ้านเราสิบคนเลยเหรอ"

233
00:14:43,549 --> 00:14:45,509
ลูกบอก "เปล่าค่ะ ผู้หญิงแปด ผู้ชายสอง"

234
00:14:47,761 --> 00:14:50,514
ผมงง "ใครเขาเชิญเด็กผู้ชาย
มางานปาร์ตี้ประจำเดือนกัน"

235
00:14:50,598 --> 00:14:53,893
แล้วผมก็ได้ยินเสียงลูกหัวเราะคิกคัก
แบบร้ายๆ ผ่านโทรศัพท์

236
00:14:53,976 --> 00:14:56,395
ลูกบอกว่า "พ่อคะ มันสนุกตรงนี้แหละค่ะ

237
00:14:57,521 --> 00:14:59,607
เราไม่ได้บอกพวกเขาว่าเป็นงานอะไร"

238
00:15:01,066 --> 00:15:03,319
ผมเลยแบบ "ได้ พ่อเอาด้วย"

239
00:15:05,029 --> 00:15:08,949
ผมไม่เคยสนุกกับปาร์ตี้ขนาดนั้นมาก่อน

240
00:15:09,617 --> 00:15:12,620
วางแผน จัดงานและเป็นแขก
ร่วมงานปาร์ตี้ประจำเดือน

241
00:15:12,703 --> 00:15:15,789
ผมแต่งชุดแดง อย่างกับเป็นวันตรุษจีนเลย

242
00:15:17,082 --> 00:15:21,045
ดื่มไวน์แดง ทำพาสต้าซอสแดงข้นคลั่ก

243
00:15:24,006 --> 00:15:27,509
ผมกับพวกเด็กผู้หญิงหัวเราะคิกคักกันทั้งคืน

244
00:15:27,593 --> 00:15:31,221
หัวเราะแม็กซ์กับคาร์เตอร์
ที่มีเค้กสีแดงเลอะเต็มหน้า

245
00:15:32,181 --> 00:15:33,307
เหมือนพวกเขาไปฮันนีมูน

246
00:15:33,390 --> 00:15:35,517
แล้วสู้ไม่ถอยแบบ "เอาวะ ไฟแดงก็ลุย"

247
00:15:38,145 --> 00:15:39,104
ตลอดทั้งงาน

248
00:15:39,188 --> 00:15:42,858
เด็กผู้ชายสองคนนี้มองเค้ก
แบบ "เจสันนี่มันใครอะ"

249
00:15:44,109 --> 00:15:45,778
ลูกสาวผม ไอลา ไครส์เชอร์…

250
00:15:46,403 --> 00:15:48,113
ตั้งชื่อประจำเดือนของเธอว่าเจสันครับ

251
00:15:48,948 --> 00:15:51,367
เพราะเธอเป็นประจำเดือนวันศุกร์ที่ 13

252
00:15:55,245 --> 00:15:56,956
(โจ คอย: เยือนถิ่นเก่า)

253
00:15:57,039 --> 00:15:59,625
ตลอด 30 ปี ผมขึ้นเวทีด้วยชื่อโจ คอย

254
00:15:59,708 --> 00:16:01,669
แล้วพอตอนสเปเชียลตอนที่แล้วออกฉาย

255
00:16:02,252 --> 00:16:05,297
ผมต้องออกสื่อ พวกเขาขอสัมภาษณ์ผมตลอด

256
00:16:05,381 --> 00:16:08,008
และนักข่าวทุกคนก็ชอบถามคำถามเดิมๆ นี่

257
00:16:08,092 --> 00:16:09,802
"ทำไมคุณถึงใช้ชื่อโจ คอยล่ะ"

258
00:16:09,885 --> 00:16:12,054
ผมก็แบบ "ผมก็ไม่รู้คำตอบเหมือนกัน"

259
00:16:15,224 --> 00:16:17,101
ผมว่า "คนฟิลิปปินส์ชอบทำแบบนี้

260
00:16:17,184 --> 00:16:20,729
พวกเขาตั้งชื่อคุณอย่างหนึ่ง
แต่ดันเรียกคุณอีกอย่าง"

261
00:16:22,982 --> 00:16:24,733
นี่เป็นเรื่องจริงเลย

262
00:16:24,817 --> 00:16:28,570
เพราะผมก็เพิ่งรู้เรื่องนี้ นี่เกิดขึ้นราวสี่เดือนก่อน

263
00:16:28,654 --> 00:16:29,613
ผมไปเวกัส

264
00:16:30,114 --> 00:16:31,991
แล้วพาป้าเอเวลีนออกไปกินข้าว

265
00:16:32,074 --> 00:16:34,743
ผมมองหน้าป้าแล้วก็พูดว่า "ป้าเอเวลีนครับ

266
00:16:34,827 --> 00:16:38,747
นักข่าวเยอะแยะเลยถามผมว่า
ผมได้ชื่อเล่นมาจากไหน

267
00:16:38,831 --> 00:16:40,541
ผมไม่รู้จะบอกอะไร

268
00:16:40,624 --> 00:16:42,251
ป้าช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม

269
00:16:42,334 --> 00:16:45,170
ว่าป้าคิดชื่อเล่นโจ คอยมาได้ยังไง"

270
00:16:45,254 --> 00:16:47,089
ป้าแก่มากแล้ว คุณต้องเข้าใจนะ

271
00:16:47,172 --> 00:16:49,633
ป้ามองผมแล้วก็พูดแบบนี้ ป้าว่า…

272
00:16:51,051 --> 00:16:52,678
"ฉันไม่ได้เรียกแกว่าโจ คอย"

273
00:17:00,352 --> 00:17:03,147
แล้วผมก็แบบ "ตายจริง ป้าแก่แล้ว

274
00:17:03,230 --> 00:17:08,193
ป้าเริ่มจะเลอะเลือนแล้ว"

275
00:17:08,819 --> 00:17:13,490
ผมรู้สึกแย่ก็เลยพูดไปแบบนี้
"ป้าครับ นี่ผมเอง ผมเอง

276
00:17:14,033 --> 00:17:17,995
ผมโจ คอย

277
00:17:18,078 --> 00:17:22,082
ผมเองโจ คอย หลานคนโปรดของป้าไง

278
00:17:22,166 --> 00:17:24,543
ผมโจ คอย"

279
00:17:25,794 --> 00:17:30,299
แล้วป้าก็แบบ "ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร ฉันไม่ได้โง่นะ

280
00:17:32,301 --> 00:17:35,596
ฉันแค่จะบอกว่าฉันไม่ได้เรียกแกว่าโจ คอย"

281
00:17:36,847 --> 00:17:40,059
ผมก็ "ป้าพูดอะไรน่ะ
ป้าไม่ได้เรียกผมว่าโจ คอยเหรอ

282
00:17:40,142 --> 00:17:42,061
นี่ป้าป่วนผมเล่นอยู่หรือเปล่าเนี่ย

283
00:17:43,020 --> 00:17:46,065
นี่ป้าพูดจริงเหรอ
ผมใช้ชื่อโจ คอยมาตลอด 30 ปี

284
00:17:46,148 --> 00:17:47,274
ป้าไม่เห็นค้านอะไรเลย"

285
00:17:47,357 --> 00:17:49,443
ป้าก็แบบ "ใช่ ฉันไม่เคยค้านอะไร

286
00:17:49,526 --> 00:17:52,946
เพราะแกเอาแต่พูด 'โจ คอยๆ'
ฉันก็เลยปล่อยให้แกพูดไป"

287
00:17:53,697 --> 00:17:57,076
"งั้น 30 ปีที่ผ่านมา ป้าให้ผมใช้ชื่อโจ คอย
แต่ป้าไม่ได้เรียกผมว่าโจ คอยเหรอ

288
00:17:57,159 --> 00:17:58,077
ผมสาบานได้

289
00:17:58,160 --> 00:18:00,996
ว่าวันนั้น ตอนผมอยู่ที่บ้านป้า
ป้าพูดว่า 'โจ คอย กินข้าวได้แล้ว'

290
00:18:01,080 --> 00:18:03,415
ผมก็แบบ 'โจ คอย นี่แหละชื่อเล่นฉัน'

291
00:18:03,499 --> 00:18:07,044
ป้าพูดจริงหรือเปล่าเนี่ย"
"จริงสิ ฉันไม่ได้เรียกแกว่าโจ คอย"

292
00:18:11,131 --> 00:18:12,257
"งั้นป้า…

293
00:18:13,133 --> 00:18:14,676
ป้าเรียกผมว่าอะไร"

294
00:18:15,594 --> 00:18:17,805
นี่เรื่องจริงนะ ทุกคน พร้อมจะฟังกันหรือยัง

295
00:18:17,888 --> 00:18:19,598
เรื่องนี้ต้องทำให้คุณน้ำตาแตกแน่

296
00:18:19,681 --> 00:18:22,267
ผมสาบานว่าผมก็เพิ่งรู้เรื่องนี้

297
00:18:23,352 --> 00:18:25,187
ผมก็ "งั้นป้าเรียกผมว่าอะไร"

298
00:18:25,270 --> 00:18:27,106
ป้าว่า "ฉันเรียกแกว่าโจ โค

299
00:18:27,731 --> 00:18:29,566
นั่นแหละชื่อเล่นแก โจ โค"

300
00:18:30,067 --> 00:18:32,986
และสำหรับทุกคนทางบ้านที่ไม่รู้จักคำนี้

301
00:18:33,070 --> 00:18:35,280
ในภาษาตากาล็อก "โค" แปลว่า "ของฉัน"

302
00:18:35,364 --> 00:18:37,866
ชื่อเล่นของผมคือ "โจของฉัน"

303
00:18:37,950 --> 00:18:40,285
"โจ โค" โคตรจะน่ารักเลยอะ

304
00:18:45,749 --> 00:18:47,209
น่ารักมากอะ

305
00:18:48,293 --> 00:18:49,878
ผมนี่ไม่เคยรู้เลย

306
00:18:50,504 --> 00:18:52,923
ผมพูดว่า "เป็นชื่อเล่นที่น่ารักที่สุดเลยครับ ป้า"

307
00:18:53,006 --> 00:18:55,717
ป้าก็ "ใช่ แกนั่นแหละที่เอาแต่พูดว่าโจ คอยๆ

308
00:18:55,801 --> 00:18:57,636
ฉันไม่รู้ว่าไอ้บ้านั่นคือใคร

309
00:18:57,719 --> 00:19:00,430
เน็ตฟลิกซ์สเปเชียลทุกอันจะแบบ
'เชิญพบกับโจ คอย'

310
00:19:00,514 --> 00:19:02,808
ฉันก็แบบ 'ใครวะ นั่นมันโจ โค

311
00:19:02,891 --> 00:19:04,184
นั่นโจ โค'"

312
00:19:05,686 --> 00:19:08,188
ทำไมป้าไม่บอกผมตั้งแต่ 30 ปีก่อนล่ะ

313
00:19:09,398 --> 00:19:11,900
สินค้าทุกชิ้นของผมสะกดผิดหมดเลย

314
00:19:15,112 --> 00:19:17,114
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: ดอนเนลล์ รอว์ลิงส์)

315
00:19:18,949 --> 00:19:21,451
เพราะคนดำไม่เก็บอึ

316
00:19:21,535 --> 00:19:24,329
จำครั้งล่าสุดที่คุณเก็บอึได้ไหม

317
00:19:24,830 --> 00:19:27,541
คนดำไม่เก็บอึกันหรอก คุณจะภาวนาให้ฝนตกเอา

318
00:19:27,624 --> 00:19:30,043
เป็นทางเดียวที่อึจะหายไปจากช่วงตึกนั้น

319
00:19:30,127 --> 00:19:33,922
ถ้าฝนไม่ตก มันส่งกลิ่นหึ่งไปทั้งย่านแน่

320
00:19:34,006 --> 00:19:37,926
พวกคนขาวชอบเก็บอึ
คุณน่ะชอบเก็บอึอย่างกับอะไรดี

321
00:19:38,010 --> 00:19:40,429
คนขาวอดใจรอเก็บอึแทบไม่ไหว

322
00:19:40,512 --> 00:19:42,723
มีหาซื้อถุงมาเก็บอึด้วยนะ

323
00:19:43,223 --> 00:19:45,642
ถุงสีฟ้า ข้างกล่องเขียนว่า…

324
00:19:45,726 --> 00:19:49,062
"ย่อยสลายได้ เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม"

325
00:19:50,439 --> 00:19:51,565
พวกเขาแทบรอที่จะ…

326
00:19:51,648 --> 00:19:54,276
พวกเขามีการเตรียมกระเป๋าเล็กๆ ไว้ใส่อึด้วย

327
00:19:54,359 --> 00:19:56,737
มีกระเป๋าไว้ใส่อึหมาโดยเฉพาะ

328
00:19:57,654 --> 00:19:59,907
พวกเขาอยากแกะออกมาใช้จนตัวสั่น

329
00:19:59,990 --> 00:20:03,035
บางคนตอนนี้ก็พกถุงสีฟ้ามาในกระเป๋าด้วย

330
00:20:03,118 --> 00:20:05,204
อดใจรอไม่ไหวที่จะ…

331
00:20:08,332 --> 00:20:11,418
รู้ไหมหมาที่ถูกคนขาวพาไปเดินเล่น
รู้สึกกดดันแค่ไหน

332
00:20:11,919 --> 00:20:15,756
เดินให้สบายใจไม่ได้เลย ต้องรีบอึทันที

333
00:20:15,839 --> 00:20:18,842
ไม่มี "บรูโน่ นั่ง" มีแต่ "บรูโน่ อึซะ"

334
00:20:19,968 --> 00:20:22,930
รู้ไหมหมามันเครียดแค่ไหน

335
00:20:23,013 --> 00:20:26,141
รู้ไหมไอ้หมานั่นมันแบบ "ไอ้บ้านี่เอาอีกแล้ว"

336
00:20:26,767 --> 00:20:30,312
เพราะเวลาหมาทำท่านี้ แปลว่าอั้นไม่อยู่แล้ว

337
00:20:30,437 --> 00:20:33,106
ขนาดคน พอมาถึงขั้นนี้ยังอั้นไม่อยู่เลย

338
00:20:33,690 --> 00:20:35,817
กำลังมีเรื่องกับคนอยู่ดีๆ เกิดปวดอึขึ้นมานี่จบเห่

339
00:20:35,901 --> 00:20:36,818
"ฉันจะเตะ…"

340
00:20:39,279 --> 00:20:41,198
คนขาวที่มีถุงสีฟ้าก็จะแบบ…

341
00:20:45,077 --> 00:20:47,871
"ต้องแบบนี้ บรูโน่ ต้องแบบนี้!

342
00:20:48,789 --> 00:20:50,624
ก้อนเบ้อเริ่มเลย บรูโน่!

343
00:20:51,750 --> 00:20:52,834
เก่งมาก!"

344
00:20:56,588 --> 00:20:58,548
พวกเขาหย่อนมันลงกระเป๋าแล้วเดินจากไป

345
00:21:00,259 --> 00:21:03,262
คนดำไม่เก็บหรอก
เคยเห็นคนดำจูงหมาเดินเล่นไหม

346
00:21:03,345 --> 00:21:06,723
เวลาหมาอึ พวกเขาจะทำเหมือน
ไม่รู้จักหมาตัวเองอีกต่อไป

347
00:21:07,391 --> 00:21:10,310
จะแบบ "โอ้ แกจะอึเหรอ ไม่นะ ฉันไปล่ะ

348
00:21:11,103 --> 00:21:13,397
แกจะทำให้เราโดนจับ ไอ้หมาเลว

349
00:21:13,480 --> 00:21:15,565
แกรีบๆ ทำแบบนี้เร็วๆ เลย

350
00:21:16,942 --> 00:21:19,736
แกจำท่านี้ใส่หัวไว้ให้ดีล่ะ

351
00:21:21,989 --> 00:21:24,199
ทำแบบนี้ อึของแกจะได้หายไปไง"

352
00:21:25,409 --> 00:21:27,661
(จิม เจฟเฟอรีส์: มันทนไม่ได้)

353
00:21:27,744 --> 00:21:33,875
ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ไอ้เรื่องโลชั่นกับผู้หญิงเนี่ย

354
00:21:33,959 --> 00:21:35,127
ว่าไหม

355
00:21:35,210 --> 00:21:39,214
ชีวิตผมเคยอยู่กับแฟนมาหกคน

356
00:21:40,465 --> 00:21:43,260
ชีวิตผมเคยอยู่กับผู้หญิงมาหกคน

357
00:21:43,343 --> 00:21:45,470
และทั้งหกคนทิ้งผมไป

358
00:21:48,056 --> 00:21:51,643
ไม่ช้าก็เร็ว ผมก็จะโทษตัวเอง

359
00:21:53,729 --> 00:21:54,688
แต่ไม่ใช่วันนี้จ้า

360
00:21:59,109 --> 00:21:59,943
ทีนี้…

361
00:22:02,612 --> 00:22:05,741
ทีนี้ ผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยอยู่ด้วย

362
00:22:05,824 --> 00:22:07,993
มีพิธีกรรมก่อนนอน ที่พวกเธอ…

363
00:22:08,076 --> 00:22:09,828
ผมก็มีพิธีกรรมก่อนนอน

364
00:22:09,911 --> 00:22:13,457
ที่ผมทำคือเข้าห้องน้ำ
ไปฉี่ แปรงฟัน แล้วเข้านอน

365
00:22:14,624 --> 00:22:18,295
ผมเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ว่ามันทำพร้อมกันได้

366
00:22:18,837 --> 00:22:22,382
ผมฉี่ไปแปรงฟันไป แล้วบ้วนทับได้เลย

367
00:22:23,633 --> 00:22:25,135
แต่นิสัยผู้หญิงคือ…

368
00:22:25,218 --> 00:22:28,180
พวกคุณเข้าห้องน้ำนาน 20 นาที

369
00:22:28,805 --> 00:22:30,307
จากนั้นก็ปิดประตู

370
00:22:31,350 --> 00:22:32,642
แล้วพอคุณออกมา

371
00:22:32,726 --> 00:22:36,313
สิ่งสุดท้ายที่ทำคือถูๆ อะไรแถวนี้

372
00:22:37,147 --> 00:22:38,690
แล้วคุณก็ทำแบบนี้

373
00:22:39,483 --> 00:22:42,611
พอขึ้นเตียง คุณก็ร่ายรายการว่า
วันนั้นผมทำอะไรผิดมาบ้าง

374
00:22:49,993 --> 00:22:52,579
นั่นคือกิจวัตรก่อนนอนของคุณ

375
00:22:54,081 --> 00:22:58,752
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนั้น

376
00:22:59,544 --> 00:23:01,755
แต่ผมเดาว่า ผมก็ไม่มั่นใจหรอก

377
00:23:01,838 --> 00:23:06,968
แต่ผมเดาว่าคุณคงทาทั้งตัว
หัวจรดเท้า ด้วยโลชั่นบางอย่าง…

378
00:23:07,052 --> 00:23:10,347
ที่คุณคิดว่าสำคัญต่อการดำรงชีวิต

379
00:23:11,848 --> 00:23:14,101
ตอนนี้ผมอายุ 42 ปีแล้ว

380
00:23:16,478 --> 00:23:21,024
ผมแต่งหน้าเพื่อทำงาน
อย่างเวลาออกทีวี เขาก็แต่งหน้าให้

381
00:23:21,108 --> 00:23:24,236
ผมไม่เคยเช็ดเลยนะ เขาให้แผ่นเช็ดมา

382
00:23:24,319 --> 00:23:26,071
ผมก็บอกไปว่า "ไม่ต้องห่วง"

383
00:23:27,239 --> 00:23:30,242
อาทิตย์หนึ่งมันถึงจะจาง แล้วเขาก็แต่งให้ใหม่

384
00:23:31,118 --> 00:23:33,703
นอกจากนั้น ผมก็ทาครีมกันแดด

385
00:23:34,329 --> 00:23:38,708
แต่ผมไม่เคยทาอะไรนอกจากนั้น
บนหน้าเลยตลอดชีวิตนี้

386
00:23:39,251 --> 00:23:41,420
จะว่าผมติดเหล้าก็ได้

387
00:23:43,255 --> 00:23:45,507
ผมเคยเป็นสิงห์อมควัน

388
00:23:46,633 --> 00:23:49,010
ผมเคยติดโคเคน

389
00:23:55,100 --> 00:23:58,186
และผิวผมก็โคตรเนียนไร้ที่ติ

390
00:24:05,694 --> 00:24:07,946
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: นิกกี เกลเซอร์)

391
00:24:08,363 --> 00:24:10,240
ฉันทนไม่ได้เมื่อคุณปล่อยในปากฉัน

392
00:24:10,323 --> 00:24:13,452
แล้ววันต่อมาก็เลิกดูสตอรี่ไอจีของฉัน

393
00:24:13,535 --> 00:24:15,078
ทำไมเลิกดูล่ะ

394
00:24:15,162 --> 00:24:16,538
แต่ก่อนยังดูได้เลย

395
00:24:17,914 --> 00:24:18,790
มันเกิดอะไรขึ้น

396
00:24:20,167 --> 00:24:22,085
จะมีอะไรน่าสมเพชไปกว่า

397
00:24:22,169 --> 00:24:26,089
วันรุ่งขึ้น ตอนคุณรอเวลา
ให้เขาคนนั้นมาดูสตอรี่อีกครั้ง

398
00:24:26,173 --> 00:24:28,300
แล้วคุณโพสต์ว่าไงนะ
คุณโพสต์ว่า "หวัดดี ทุกคน"

399
00:24:28,383 --> 00:24:32,345
แต่จริงๆ แล้วคือ "หวัดดี
คนที่ฉันกำลังรอให้ดูเจ้านี่อยู่"

400
00:24:32,429 --> 00:24:33,805
คุณยกนิ้วแตะปาก

401
00:24:33,889 --> 00:24:36,308
แบบเตือนให้เขาจำได้ว่า
ไม่กี่ชั่วโมงก่อนคุณเพิ่งอมให้เขา

402
00:24:36,391 --> 00:24:38,018
คุณทำแบบ "โอ้ หวัดดี"

403
00:24:38,643 --> 00:24:40,854
จากนั้นก็คอยกดรีเฟรชหน้าจอรอเขามา

404
00:24:40,937 --> 00:24:43,648
ปรากฏว่าพ่อส่งข้อความมาว่า "แจ๋วมาก นิก"

405
00:24:43,732 --> 00:24:45,859
เราตอบ "ใช่เวลาไหม พ่อ!"

406
00:24:46,568 --> 00:24:47,444
พระเจ้า

407
00:24:49,613 --> 00:24:51,656
พ่อถาม "กินมื้อเช้ากับอะไรล่ะ"

408
00:24:51,740 --> 00:24:53,950
ฉันก็แบบ "พ่ออยากรู้จริงๆ เหรอ

409
00:24:55,994 --> 00:24:59,706
น้ำกามกับธัญพืชครึ่งแท่ง ชัดยัง

410
00:25:02,334 --> 00:25:04,794
ธัญพืชแท่งกับน้ำกามเต็มท้องเลย พ่อ

411
00:25:06,838 --> 00:25:09,382
รสอะไรเหรอ ถั่วรวมไง อยากรู้อะไรอีก พ่อ"

412
00:25:10,550 --> 00:25:11,384
ฉันน่ะ

413
00:25:11,885 --> 00:25:14,179
ฉันอยากเป็นคนสำส่อน ฉันพูดจริงๆ นะ

414
00:25:14,262 --> 00:25:15,138
ฉันสำส่อนตัวแม่เลย

415
00:25:15,222 --> 00:25:17,933
แต่ถ้าไม่มีแฟน ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาสำส่อน

416
00:25:18,016 --> 00:25:20,060
ไม่สักนิด มีพักใหญ่ที่ฉันแบบ

417
00:25:20,143 --> 00:25:22,437
"ถ้าฉันไม่นอนด้วย ถ้าไม่ยอมให้เสียบ

418
00:25:22,521 --> 00:25:24,981
ฉันอาจไม่ยึดติด ฉันแค่อมให้เฉยๆ ก็ได้มั้ง"

419
00:25:25,065 --> 00:25:28,193
ฉันเลยอมลูกเดียว ซึ่งก็ไม่ปลอดภัยเหมือนกัน

420
00:25:28,276 --> 00:25:31,571
มันเหมือนมีพลังงานบางอย่างจากไอ้หนู
มันคงใกล้หัวใจเรามากกว่ามั้ง

421
00:25:31,655 --> 00:25:32,781
มันแบบว่า…

422
00:25:34,658 --> 00:25:35,534
ทำฉันคลั่งไปเลย

423
00:25:38,161 --> 00:25:42,332
ใช้มือเหรอ ให้ฉันปรนเปรอ
ผู้ชายได้แค่มือเนี่ยนะ ไม่ล่ะ ขอบคุณ

424
00:25:42,415 --> 00:25:45,377
ฉันใช้มือได้แย่สุดๆ ฉันใช้มือกับเล่นกีตาร์ไม่เป็น

425
00:25:45,460 --> 00:25:48,421
เรื่องนี้รู้ซึ้งเลย ฉันเป็นคนจับจังหวะไม่เป็น

426
00:25:48,505 --> 00:25:50,840
ฉันอยากเล่นกีตาร์เก่งจะตาย
ไปลงเรียนหลายหนแล้ว

427
00:25:50,924 --> 00:25:54,844
เล่นทีไรก็อีหรอบเดิม
กับใช้มือเลย ไม่ได้พูดเล่นนะ

428
00:25:54,928 --> 00:25:58,765
ฉันไปที่สตูดิโอผู้ชายคนหนึ่ง
เขาสาธิตวิธีดีดกีตาร์ให้ดู

429
00:25:58,848 --> 00:26:01,685
ฉันว่าฉันดีดใช้ได้อยู่นะ จนสุดท้ายเขาชวนว่า

430
00:26:01,768 --> 00:26:03,645
"ลองดีดพร้อมกัน" ฉันก็แบบ "โอเค"

431
00:26:03,728 --> 00:26:07,315
แล้วเราก็เริ่มดีดด้วยกัน
ฉันแบบ "โอเค เราเล่นคลอกัน"

432
00:26:07,399 --> 00:26:09,109
จู่ๆ เขาขัดขึ้น "คุณนั่งดูผมเฉยๆ ดีไหม"

433
00:26:09,192 --> 00:26:11,653
ฉันแบบ "โอเค พอแล้ว ฉันดีดไม่เก่งเอาซะเลย

434
00:26:11,736 --> 00:26:13,822
ฉันไปรอแม่มารับดีกว่า"

435
00:26:15,490 --> 00:26:16,908
แล้วเขาก็ปล่อยราดตัวฉันเลย

436
00:26:18,410 --> 00:26:20,453
เมื่อก่อนฉันจ่ายค่าเรียนกีตาร์ด้วยวิธีนั้นแหละ

437
00:26:20,537 --> 00:26:23,039
นั่นคือยุคก่อนมีเวนโม เป็นยุคที่ต่างจากตอนนี้เลย

438
00:26:24,165 --> 00:26:25,959
(จอร์จ โลเปซ: ให้แค่ครึ่งก็ทำแล้วครับ)

439
00:26:26,042 --> 00:26:29,546
ในชุมชนละติน เราไม่ได้อยากอยู่ไปตลอดกาล

440
00:26:30,130 --> 00:26:33,883
เราไม่ได้พยายามเช็กให้แน่ใจว่า
ทุกอย่างที่เรากินดีต่อตัวเรา

441
00:26:33,967 --> 00:26:34,968
เรารู้ ฟังนะ

442
00:26:36,011 --> 00:26:38,805
เวลาคุณไปร้านอาหารเม็กซิกัน คุณรู้อยู่แล้ว

443
00:26:39,514 --> 00:26:41,850
ว่าเราใช้น้ำมันหมูทำอาหาร ก็ดูตัวเราซะก่อน

444
00:26:43,685 --> 00:26:47,272
เราพ่ายแพ้ต่อโรคอ้วน พอเราป.สาม
เราก็พร้อมโบกมือลาแล้ว

445
00:26:48,732 --> 00:26:50,900
"ไว้เจอกันนะ เจ้าโรคอ้วน
ฉันเลยแกไปแล้วโว้ย"

446
00:26:52,986 --> 00:26:55,280
หลังจากนั้นชาวละตินทุกคนก็อ้วนจ้ำม่ำ

447
00:26:56,239 --> 00:26:59,868
คุณพยายามทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น
โดยการพูดว่า "ฟังนะ เจ้าหนู นาย…

448
00:26:59,951 --> 00:27:02,704
พวกนายจะได้เหมือนกันยังกับแฝดไง
แบบว่า… นึกออกนะ

449
00:27:03,830 --> 00:27:06,791
ไม่ได้ยินเสียงบอกว่าอิ่มแล้วใช่ไหม ไม่เนอะ

450
00:27:10,003 --> 00:27:12,964
นายอาจควรฟังนะ อาจเป็นเสียง
พี่สาวพยายามบอกนายอยู่"

451
00:27:13,673 --> 00:27:16,384
อายุได้ 11 ก็นมใหญ่กว่าทุกคนในครอบครัวแล้ว

452
00:27:17,677 --> 00:27:19,346
"นี่ ไอ้นมโต มานี่หน่อย"

453
00:27:20,722 --> 00:27:23,642
นั่นแหละเป็นที่มาของชื่อเล่นของคุณ
คุณขี้ราดกางเกงครั้งเดียว

454
00:27:23,725 --> 00:27:25,977
คุณก็จะได้ชื่อว่าไอ้ขี้ตลอดไป

455
00:27:26,978 --> 00:27:29,356
คุณอาจเป็นผู้ชายที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไอ้ขี้เอ๊ย

456
00:27:29,439 --> 00:27:31,650
"เดาซิว่าใครกำลังจะแต่งงาน" "ใครเหรอ"

457
00:27:32,150 --> 00:27:33,109
"ไอ้ขี้ล่ะ" "ให้ตาย…

458
00:27:34,736 --> 00:27:36,321
ไอ้ขี้มันจะแต่งงานเหรอ"

459
00:27:37,280 --> 00:27:39,407
"เมียมันกำลังท้อง" "เอาเข้าแล้ว

460
00:27:40,075 --> 00:27:42,327
พวกเขาจะมีก้อนขี้วิ่งเล่นไปมา

461
00:27:45,830 --> 00:27:47,957
ไอ้ขี้จะแต่งงานเหรอ หือ บ้าไปแล้ว

462
00:27:48,583 --> 00:27:50,210
ไอ้ขี้เนี่ยนะ ก็ดีแล้วสำหรับไอ้ขี้"

463
00:27:51,961 --> 00:27:52,796
เราไม่รู้หรอก

464
00:27:53,338 --> 00:27:56,549
พ่อแม่พวกเรา… เราถูกเลี้ยงดู
โดยคนที่ชอบติรูปร่างเป็นทุนเดิม

465
00:27:56,633 --> 00:27:58,551
พวกเขาไม่สนว่าคุณอายุเท่าไร

466
00:27:59,719 --> 00:28:03,056
ตอนพวกเขาจะไปทำงาน ก็แบบ
"นี่ ไอ้เด็กอ้วนสองคนตรงนั้นน่ะ

467
00:28:04,391 --> 00:28:06,309
กลับบ้านมาอย่าให้เห็นนะว่ายังนั่งอยู่บนโซฟา

468
00:28:06,393 --> 00:28:09,437
ไอ้เด็กอ้วนหนึ่ง ไอ้เด็กอ้วนสอง เข้าใจไหม"

469
00:28:09,521 --> 00:28:13,149
เราตอบว่า "ครับ"
"ดี งั้นไปอาบน้ำให้สะอาดด้วย"

470
00:28:15,360 --> 00:28:18,196
(แซม เจย์: ตีสามแล้ว)

471
00:28:19,239 --> 00:28:21,282
ส่วนอีลอน มัสก์ ก็ไปอวกาศเอง

472
00:28:21,366 --> 00:28:24,411
เจ้าคนขาวนี่ขึ้นไปบนอวกาศ
คนเดียวทำไมถามก่อน

473
00:28:24,911 --> 00:28:26,871
ไม่มีใครสงสัยเหมือนฉันเลยเหรอ

474
00:28:27,539 --> 00:28:30,709
ว่าทำไมหมอนี่ถึงขึ้นไปบนอวกาศ
โดยไม่เกี่ยวกับรัฐบาล ไม่เกี่ยวกับนาซ่า

475
00:28:30,792 --> 00:28:33,002
ซึ่งฉันไม่รู้มาก่อนว่าเราทำได้ด้วย

476
00:28:33,920 --> 00:28:36,047
ที่รู้มาคือ พวกนั้นเป็นมาเฟียอวกาศ

477
00:28:36,131 --> 00:28:37,757
พวกเขาคุมอวกาศ!

478
00:28:39,175 --> 00:28:41,594
ถ้าอยากยุ่งกับอวกาศ ก็ต้องผ่านพวกเขาก่อน

479
00:28:42,095 --> 00:28:45,974
หมอนี่สร้างยานอวกาศ เหมือนสร้าง
โกคาร์ทแล้วออกไปขี่ทุกวันอังคาร

480
00:28:46,558 --> 00:28:48,727
ให้ตายสิ วันอวกาศต้องเป็นวันเสาร์

481
00:28:49,978 --> 00:28:51,271
ใครๆ ก็รู้

482
00:28:52,439 --> 00:28:55,275
จะไปอวกาศในวันกลางสัปดาห์ไม่ได้!

483
00:28:55,358 --> 00:28:57,694
นี่เป็นเรื่องใหญ่ ต้องทำวันเสาร์ ต้องออกทีวี

484
00:28:57,777 --> 00:29:00,321
แต่หมอนี่จะไปคืนวันพุธ อะไรเนี่ย

485
00:29:01,072 --> 00:29:04,325
ขึ้นจากแซคราเมนโต บ้าเหรอ
ที่ปล่อยยานต้องที่เคป คานาเวอรัลเท่านั้น

486
00:29:04,409 --> 00:29:05,869
คุณต้องขึ้นจากที่นั่น

487
00:29:08,455 --> 00:29:11,541
ไปดาวอังคารจากแซคราเมนโต
ไม่ได้แต้มหรอกนะโว้ย

488
00:29:18,715 --> 00:29:20,717
ตอนจะไปอวกาศ ก็ช่วยบอกประชาชนหน่อย

489
00:29:20,800 --> 00:29:23,386
แถลงข่าวซะ บอกว่า "นี่ ทุกคน

490
00:29:23,470 --> 00:29:26,097
ผมจะขึ้นไปบนอวกาศนะ ไม่ต้องตกใจ"
แต่หมอนี่ไปไม่บอก

491
00:29:26,181 --> 00:29:27,682
เราก็นึกว่า "เอเลี่ยนเปล่าเนี่ย"

492
00:29:27,766 --> 00:29:31,227
"เปล่า นั่นอีลอนขึ้นไปบินวนบนฟ้า"
มันอะไรกันวะเนี่ย

493
00:29:38,610 --> 00:29:40,570
ความทะเยอทะยานของคนขาวโคตรเอาเรื่อง

494
00:29:41,780 --> 00:29:45,074
อยากรู้ไหมว่าการเหยียดผิวมาจากไหน
ก็จากคนขาวนั่นไง

495
00:29:45,158 --> 00:29:47,869
ฉันรู้ว่าพวกคุณงง ดูเขาสิ "คุณพูดเรื่องอะไร"

496
00:29:48,912 --> 00:29:50,330
ทำหน้างงสุดๆ

497
00:29:51,748 --> 00:29:53,875
เพราะพวกเขาไม่… ทุกคนเรียนประวัติศาสตร์

498
00:29:53,958 --> 00:29:57,253
คุณบอกว่า "ไม่มีใครถูกแขวนคอ
และเราก็ไม่ได้ทุบตีใคร

499
00:29:57,337 --> 00:30:00,548
ผมทำงานข้างๆ คนผิวสี
เขาก็มีรถขับ ก็เท่าเทียมแล้วไง"

500
00:30:01,633 --> 00:30:05,261
อย่าไปยึดติดอะไรเลย
ทำใจให้สบาย "ทุกอย่างยุติธรรมแล้ว"

501
00:30:06,971 --> 00:30:08,014
ไอ้พวกบ้านี่

502
00:30:10,308 --> 00:30:11,851
ทุกอย่างไม่ยุติธรรมโว้ย!

503
00:30:11,935 --> 00:30:15,647
เพราะตอนคุณหลับ คุณฝันว่าจะซื้อดาวอังคารนะ!

504
00:30:20,026 --> 00:30:22,862
ส่วนฉันไม่เคยคิดว่าจะทำอะไร
แบบนั้นได้เลยในชีวิตนี้

505
00:30:22,946 --> 00:30:24,823
ฉันคิดแค่อยากมีเงินถุงเงินถัง

506
00:30:24,906 --> 00:30:28,326
"ถ้าฉันรวย ฉันจะกุเพดานด้วยทอง
เหมือนบ้านของมาสเตอร์พี ในรายการคริบส์

507
00:30:30,245 --> 00:30:33,540
ฉันต้องทำแบบนั้นให้ได้ ถ้าฉันรวยมหาศาล"

508
00:30:33,623 --> 00:30:36,251
แต่ให้ไปอวกาศคนเดียวเหรอ ไม่มีทาง

509
00:30:37,544 --> 00:30:39,963
ต่อให้ฉันคิดจะไปอวกาศขึ้นมา
ฉันก็จะโทรหานาซ่าก่อน

510
00:30:40,046 --> 00:30:41,881
"ไง นาซ่า นี่แซมนะ ฉันไปได้ไหม

511
00:30:43,007 --> 00:30:46,135
ลืมไป วันนี้วันอังคาร วันอวกาศต้องวันเสาร์"

512
00:30:47,512 --> 00:30:49,514
(มาร์ค มารอน: สนุกจนหยดสุดท้าย)

513
00:30:50,849 --> 00:30:53,977
คุณไม่มีทางรู้เลยว่าจะมีคน
เอาเรื่องโง่ๆ มาใส่หัวคุณตอนไหน

514
00:30:54,060 --> 00:30:57,397
เรื่องที่จะทำลายชีวิตคุณ
หรืออย่างน้อยก็เปลี่ยนคุณไปเป็นเดือนๆ

515
00:30:57,480 --> 00:30:58,898
หรือทำให้คุณมีปัญหา

516
00:30:58,982 --> 00:31:01,192
และบางทีแค่เดินผ่าน

517
00:31:01,276 --> 00:31:03,236
บางคนก็เอาเรื่องโง่ๆ มาใส่หัวคุณแล้ว

518
00:31:03,319 --> 00:31:04,988
คุณเลยต้องรับมือกับมัน

519
00:31:05,071 --> 00:31:07,073
อย่างเช่นคุณอาจจะออกไปข้างนอก

520
00:31:07,156 --> 00:31:09,367
แล้วคนที่คุณอาจรู้จักหรือไม่รู้จักก็ได้
ก็โพล่งออกมาว่า

521
00:31:09,450 --> 00:31:10,827
"คุณกินขมิ้นหรือเปล่า"

522
00:31:10,910 --> 00:31:11,786
"อะไรนะ"

523
00:31:13,621 --> 00:31:15,748
"ขมิ้นไง กินหรือเปล่า" "ขมิ้นเหรอ"

524
00:31:15,832 --> 00:31:18,585
"ใช่ คุณต้องกินมันนะ" "ขมิ้นเนี่ยนะ" "ใช่"

525
00:31:18,668 --> 00:31:22,672
"เครื่องเทศอะนะ" "ใช่ คุณต้องกินมันนะ"
"ขมิ้น ที่เป็นเครื่องเทศน่ะเหรอ"

526
00:31:22,755 --> 00:31:24,674
"ใช่ พวก คุณต้องกินมันนะ"

527
00:31:25,633 --> 00:31:29,304
"เครื่องเทศที่คุณซื้อมาทำอาหารอินเดีย…

528
00:31:30,638 --> 00:31:32,307
แล้วก็ไม่เคยใช้อีกเลย

529
00:31:32,891 --> 00:31:35,602
แล้วมันก็เปื้อนช้อนไม้คุณ ไอ้ขมิ้นนั่นน่ะเหรอ"

530
00:31:36,436 --> 00:31:38,187
"ใช่ คุณต้องกินมันด้วย"

531
00:31:38,271 --> 00:31:41,733
แล้วตอนเขาเดินจากไป เขาก็แบบ
"จริงสิ ถ้าคุณจะกินขมิ้นละก็

532
00:31:41,816 --> 00:31:44,777
โรยพริกไทยดำลงไปด้วยนะ
ไม่งั้นมันจะไม่ออกฤทธิ์"

533
00:31:44,861 --> 00:31:47,363
ตรงนี้แหละ คุณฟังแล้วไม่คิดแบบนี้เหรอ

534
00:31:47,447 --> 00:31:49,282
ว่า "มันฟังดูเพ้อเจ้ออยู่นะ

535
00:31:49,365 --> 00:31:51,826
นี่ฉันหน้าโง่จนนายถึงขนาดคิดว่า
ฉันจะเชื่อเรื่องนั้นเหรอ"

536
00:31:51,910 --> 00:31:53,286
มันฟังดูเป็นวิทยาศาสตร์ตรงไหน

537
00:31:53,369 --> 00:31:55,496
มันฟังเหมือนกับคนขายวิตามินสองคน

538
00:31:55,580 --> 00:31:57,874
นั่งล้อมขมิ้นกองพะเนินเทินทึก

539
00:31:57,957 --> 00:32:01,628
พร้อมกับแคปซูลเจลาตินเปล่ากองใหญ่
แล้วคนหนึ่งก็พูดว่า "ไม่รู้นะ พวก

540
00:32:01,711 --> 00:32:04,213
แต่ฉันว่าเราคงขายมันเฉยๆ แบบนี้ไม่ได้

541
00:32:05,006 --> 00:32:06,466
มันเป็นแค่เครื่องเทศ

542
00:32:06,966 --> 00:32:09,385
ฉันว่าเราต้องเติมอะไรลงไปล่ะ"

543
00:32:09,469 --> 00:32:13,056
"เออ เติมอะไรล่ะ เจ้านาย"
ไม่รู้ทำไมนี่ฟังเหมือนหนังยุค 30 เลย

544
00:32:14,223 --> 00:32:18,478
"ไม่รู้สิ เครื่องเทศอีกตัวดีไหม"
"ก็ดีนะ อะไรดี พริกไทยไหม"

545
00:32:18,978 --> 00:32:20,355
"ดีนี่ พูดต่อไปซิ"

546
00:32:20,438 --> 00:32:23,024
"บางทีเราน่าจะบอกว่ามันช่วยให้ออกฤทธิ์นะ"

547
00:32:23,107 --> 00:32:26,945
"แม่เจ้าโว้ย นั่นมันไอเดียพันล้านของแท้เลย

548
00:32:27,028 --> 00:32:28,529
รีบเอาพวกนี้ใส่แคปซูลเถอะ

549
00:32:28,613 --> 00:32:31,074
โรแกนอาจช่วยโฆษณาในพอดแคสต์ให้ด้วย"

550
00:32:34,202 --> 00:32:36,913
(เควิน ฮาร์ท: ไม่สนโว้ย)

551
00:32:36,996 --> 00:32:41,209
ผมรู้สึกว่าโรงเรียนเอกชนของลูกๆ ผม
ไม่ได้เคารพระดับความดังของผมเลย

552
00:32:43,211 --> 00:32:46,923
ผมไม่รู้สึกเลย จริงๆ นะ
สาบานเลย ผมไม่ได้พูดเล่น

553
00:32:47,006 --> 00:32:48,174
ผมจะบอกให้จริงๆ เลยนะ

554
00:32:48,800 --> 00:32:51,094
นี่มันบ้านผม ผมไม่ต้องเกรงใจใคร

555
00:32:51,177 --> 00:32:54,389
พวกเขาไม่เคารพระดับความดังของผม

556
00:32:55,515 --> 00:32:56,808
ผมเป็นคนที่ถ่อมตัวมากนะ

557
00:32:59,352 --> 00:33:03,064
อาจฟังดูไม่ใช่แบบนั้นจากที่ผมพูดไป
แต่ผมเป็นคนถ่อมตัวมากๆ

558
00:33:03,773 --> 00:33:06,109
อะไรที่เข้าใจกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องพูด
คุณรู้ว่าผมเป็นใคร

559
00:33:06,192 --> 00:33:07,944
และผมก็รู้ว่าคุณรู้ว่าผมเป็นใคร

560
00:33:08,027 --> 00:33:09,696
ไม่ต้องให้ผมบอกว่าผมเป็นใคร

561
00:33:10,405 --> 00:33:13,324
แต่คนพวกนั้นทำให้ผมต้องบอกว่าผมเป็นใคร

562
00:33:14,075 --> 00:33:15,535
ผมไปส่งลูกที่โรงเรียน

563
00:33:15,618 --> 00:33:17,495
คุณครูวิ่งออกมาล้อมรถผม

564
00:33:17,578 --> 00:33:20,206
"คุณฮาร์ทคะ เราอยากคุยกับคุณสักครู่

565
00:33:20,289 --> 00:33:22,000
กำลังจะมีงานออกร้านครั้งใหญ่

566
00:33:22,750 --> 00:33:25,253
โรงเรียนเราจัดงานออกร้านแบบนี้ปีละครั้ง

567
00:33:25,336 --> 00:33:26,337
เราจะดีใจมาก

568
00:33:27,088 --> 00:33:29,924
ถ้าคุณจะมาเป็นพนักงานต้อนรับ
ให้งานออกร้านปีนี้"

569
00:33:40,226 --> 00:33:42,770
ผมให้เวลานานเลยให้เธอพูดว่า
"ฉันล้อเล่นน่ะค่ะ"

570
00:33:42,854 --> 00:33:43,938
เธอก็ไม่ยักพูด

571
00:33:44,772 --> 00:33:46,774
ผมเลยว่า "นี่ล้อผมเล่นใช่ไหม"

572
00:33:47,275 --> 00:33:50,611
"เปล่าค่ะ นี่งานใหญ่ที่สุดของเราเลย
เราจะดีใจมากถ้าคุณมารับแขกให้

573
00:33:50,695 --> 00:33:54,490
คุณจะเป็นพนักงานต้อนรับ
ที่เยี่ยมมากสำหรับงานออกร้านปีนี้"

574
00:33:55,116 --> 00:33:57,785
ก่อนจะเล่ามุกนี้ต่อ ขอผมบอกชัดๆ เรื่องหนึ่ง

575
00:33:57,869 --> 00:34:02,206
ข้อแรกเลย ผมไม่มีปัญหา
กับพนักงานต้อนรับแขก โอเคไหม

576
00:34:02,290 --> 00:34:04,751
ผมไม่อยากเล่ามุกนี้แล้วเดินออกจากบ้าน

577
00:34:04,834 --> 00:34:07,628
แล้วเจอพวกคุณชูป้ายว่า
"เลิกสนับสนุนเควิน ฮาร์ท

578
00:34:07,712 --> 00:34:09,464
เพราะเขาไม่ให้เกียรติพนักงานต้อนรับ

579
00:34:09,547 --> 00:34:12,300
"เลิกสนับสนุนเควิน ฮาร์ท
เขาไม่ให้เกียรติพนักงานต้อนรับ"

580
00:34:12,383 --> 00:34:14,052
พนักงานต้อนรับคือคนที่ยอดเยี่ยมมาก

581
00:34:14,635 --> 00:34:17,096
เป็นงานที่ใครๆ ก็ต้องการ ผมเข้าใจนะ

582
00:34:17,805 --> 00:34:21,059
ผมเคยได้รับการต้อนรับ
ที่ยอดเยี่ยมมากๆ สมัยที่ผมยังดัง

583
00:34:22,226 --> 00:34:24,270
ผมไปวอลมาร์ต ได้รับการต้อนรับ

584
00:34:24,353 --> 00:34:25,855
ที่วิเศษสุดๆ อยู่ครั้งหนึ่ง

585
00:34:25,938 --> 00:34:29,442
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาจากไหน
เขาแค่ไถลเข้ามาในมุมที่ผมมองเห็น

586
00:34:29,525 --> 00:34:31,444
ผมเดินเข้าไป เขาก็ว่า
"ยินดีต้อนรับสู่วอลมาร์ต

587
00:34:31,527 --> 00:34:34,113
มาซื้อของที่นี่เหรอครับ"
ผมนี่แบบ "อะไรกันวะ

588
00:34:34,822 --> 00:34:36,657
นายมาจากไหนเนี่ย"

589
00:34:37,992 --> 00:34:40,620
เขาบอกว่า "คุณต้องซื้อของบ้างนะ
เรากำลังลดราคาเลย"

590
00:34:40,703 --> 00:34:43,289
แล้วเขาก็มูนวอล์ก
เขาจากไปด้วยท่ามูนวอล์กเลย

591
00:34:43,372 --> 00:34:47,335
ผมนี่แบบ "เกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย
มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่"

592
00:34:47,418 --> 00:34:51,714
ผมทึ่งมากกับการทักทายนั้น
จนไม่เพียงแต่ซื้อของจากที่นั่น

593
00:34:51,798 --> 00:34:55,093
ผมยังมองหาหมอนั่นจนคอจะหัก
ตอนออกจากห้างด้วย

594
00:34:55,927 --> 00:34:57,720
ผมอยากให้เขาเห็นของที่ผมซื้อ "นี่!

595
00:34:58,971 --> 00:35:00,431
มานี่มา เพื่อน นี่!

596
00:35:01,057 --> 00:35:03,017
มานี่ ฉันอยากให้นายดูของที่ฉันซื้อ"

597
00:35:04,519 --> 00:35:06,687
เขาเดินเข้ามา ผมเปิดถุง เขาก็แบบ…

598
00:35:10,817 --> 00:35:11,651
เขาพูดว่า…

599
00:35:14,362 --> 00:35:16,155
"คุณได้ของดีเลยนะเนี่ย"

600
00:35:17,448 --> 00:35:19,283
เอาปากกาไฮไลต์ออกมา ป้ายใบเสร็จผม

601
00:35:19,367 --> 00:35:21,244
ใครๆ จะได้รู้ว่าผมไม่ได้ขโมยมา

602
00:35:22,120 --> 00:35:24,038
เขาว่า "แล้วกลับมาเจอผมอีกให้ได้นะ"

603
00:35:24,122 --> 00:35:26,541
ผมถาม "นายจะอยู่ที่นี่เหรอ"
เขาตอบ "ไม่ใช่ผมแล้วจะใคร"

604
00:35:26,624 --> 00:35:29,043
แล้วมูนวอล์กจากไปอีกครั้ง
ผมนี่แบบ "อะไรวะนั่น

605
00:35:30,253 --> 00:35:33,381
นั่นเป็นการทักทายที่เยี่ยมที่สุด
ที่เคยเห็นมาเลย พับผ่า

606
00:35:33,464 --> 00:35:35,508
แน่นอน ฉันต้องกลับมาเจอนายอีกแน่"

607
00:35:37,051 --> 00:35:38,427
ผมไม่ได้ดูถูกพนักงานต้อนรับนะ

608
00:35:38,511 --> 00:35:41,222
ผมแค่บอกว่าผมไม่จำเป็นต้องเดินเส้นทางนั้น

609
00:35:41,722 --> 00:35:44,517
ผมอ้อมไปทางอื่นเพื่อประสบความสำเร็จได้

610
00:35:45,643 --> 00:35:48,604
คุณจะเข้ามาขอให้ผมเป็นพนักงานต้อนรับไม่ได้

611
00:35:49,147 --> 00:35:51,858
ตอนนั้นหนังของผมมียอดขายตั๋วอันดับหนึ่งเลยนะ

612
00:35:52,525 --> 00:35:54,652
มีรูปผมติดป้ายโฆษณาข้างรถเมล์ด้วย

613
00:35:56,154 --> 00:35:58,364
จะให้ผมเป็นพนักงานต้อนรับได้ไงก่อน

614
00:35:59,407 --> 00:36:01,284
มีพ่อแม่ที่ลูกๆ ไปเรียนที่นั่น

615
00:36:01,367 --> 00:36:04,996
พ่อแม่ที่เคยเป็นดาราดัง ที่คุณไปขอร้องได้

616
00:36:05,079 --> 00:36:06,998
อัลฟอนโซไง คาร์ลตันจากเรื่องเฟรชปรินซ์

617
00:36:07,582 --> 00:36:09,584
นั่นไงพนักงานต้อนรับของคุณ หมอนั่นเลย

618
00:36:10,168 --> 00:36:12,670
นั่นแหละคนที่คุณอยากได้ไว้หน้างาน
พนักงานต้อนรับของคุณ

619
00:36:14,005 --> 00:36:16,507
เทอร์รี ครูวส์ ลูกเขาเรียนอยู่ที่นั่น
นั่นไงพนักงานต้อนรับ

620
00:36:16,591 --> 00:36:17,925
ไว้เบ่งกล้ามโชว์หน้างาน

621
00:36:18,009 --> 00:36:21,554
"เฮ้ๆ

622
00:36:22,722 --> 00:36:25,433
ยินดีต้อนรับสู่งานออกร้าน
ใครอยากได้ตั๋วบ้าง เฮ้ๆ"

623
00:36:26,851 --> 00:36:29,437
เป็นการผสมผสานที่ดี ผู้ปกครองต้องคลั่งกันแน่

624
00:36:30,229 --> 00:36:31,480
"โรงเรียนนี้อย่างเจ๋ง

625
00:36:32,523 --> 00:36:35,067
ฉันอยากได้ตั๋ว จะซื้อตั๋วทุกใบที่ซื้อได้เลย"

626
00:36:35,151 --> 00:36:36,694
"เฮ้ๆ"

627
00:36:37,612 --> 00:36:40,489
ผู้ปกครองจะต้องทึ่งจัด
พนักงานต้อนรับพวกนี้สุดยอดจริงๆ

628
00:36:42,867 --> 00:36:45,161
(ไมเคิล แมคอินไทร์: โชว์แมน)

629
00:36:46,454 --> 00:36:49,749
ตอนแรกเราทุกคนต่างมีแค่พาสเวิร์ดเดียว

630
00:36:49,832 --> 00:36:53,711
มันเป็นพาสเวิร์ดแรกของเรา
ทำให้เรานึกถึงความหลัง

631
00:36:53,794 --> 00:36:56,923
เราใช้มันกับทุกอย่าง ทุกครั้งที่เราทำเรื่องต่างๆ

632
00:36:57,006 --> 00:37:00,426
"ขอพาสเวิร์ดได้ไหมคะ"
"ได้ค่ะ คำนี้ฉันชอบมากเลย"

633
00:37:01,010 --> 00:37:04,013
จากนั้นบริษัทต่างๆ ก็เริ่มเสียมารยาท

634
00:37:04,096 --> 00:37:06,682
คุณพิมพ์พาสเวิร์ดลงไปแล้วมันขึ้นว่า "อ่อน"

635
00:37:06,766 --> 00:37:10,019
"แกเป็นใครถึงมาตัดสินคำที่ฉันชอบ"

636
00:37:12,438 --> 00:37:14,732
พวกเขาแบบ "ขอโทษด้วย
คนใช้อินเทอร์เน็ตมีมากขึ้น

637
00:37:14,815 --> 00:37:16,400
เราต้องทำให้พาสเวิร์ดคุณแน่นหนา"

638
00:37:16,484 --> 00:37:18,361
แล้วหลายๆ ที่ก็ยืนกรานว่า…

639
00:37:18,444 --> 00:37:21,155
"เราต้องให้คุณมีตัวพิมพ์ใหญ่

640
00:37:21,239 --> 00:37:24,700
ขอโทษด้วย เราไม่ยอมรับพาสเวิร์ดอันนี้แล้ว

641
00:37:24,784 --> 00:37:28,955
นอกจากมันจะมีตัวพิมพ์ใหญ่อย่างน้อยหนึ่งตัว"

642
00:37:29,538 --> 00:37:32,833
แล้วพวกเราก็ใช้เวลาแป๊บเดียวพิจารณาตัวเลือก

643
00:37:32,917 --> 00:37:37,964
ก่อนตัดสินใจให้ตัวอักษรแรก
ของพาสเวิร์ดเดิมเป็นตัวพิมพ์ใหญ่

644
00:37:40,299 --> 00:37:42,551
แล้วมันก็ใช้ได้ไปพักหนึ่ง

645
00:37:42,635 --> 00:37:45,513
แต่พอเริ่มมีคนใช้เน็ตมากขึ้นอีก

646
00:37:45,596 --> 00:37:49,350
เว็บก็บอกว่า "เกรงว่าคุณจะเข้าไม่ได้

647
00:37:49,433 --> 00:37:55,273
นอกจากจะมีตัวพิมพ์ใหญ่อย่างน้อยหนึ่งตัว
และตัวเลขอย่างน้อยหนึ่งตัว"

648
00:37:55,856 --> 00:37:56,857
เป็นอีกครั้ง…

649
00:37:57,358 --> 00:38:02,154
ที่คุณใช้เวลาคิดน้อยกว่าเสี้ยววินาที

650
00:38:02,238 --> 00:38:04,365
ก่อนตัดสินใจว่า

651
00:38:04,448 --> 00:38:06,867
"งั้นใช้เลขหนึ่งแล้วกัน

652
00:38:07,410 --> 00:38:12,123
และเลขจะไปอยู่หลัง
พาสเวิร์ดเดิมที่มีตัวใหญ่แล้ว"

653
00:38:13,332 --> 00:38:17,295
และมันก็ใช้ได้ไปสักพัก

654
00:38:17,878 --> 00:38:21,799
จนกระทั่งถึงรุ่งอรุณใหม่

655
00:38:21,882 --> 00:38:24,969
ที่ไม่คาดคิดและน่าตื่นเต้น

656
00:38:25,052 --> 00:38:29,181
นั่นคือโลกของตัวอักษรพิเศษ

657
00:38:29,765 --> 00:38:31,934
เราไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันคือตัวอะไร

658
00:38:32,560 --> 00:38:36,397
แล้วเว็บก็บอกว่า "ต้องมีตัวพิมพ์ใหญ่

659
00:38:36,480 --> 00:38:41,527
ต้องมีตัวเลข และต้องมีตัวอักษรพิเศษด้วย"

660
00:38:41,610 --> 00:38:46,115
แล้วเราก็คลิกตรงปุ่ม "ขอดูตัวอย่าง

661
00:38:46,198 --> 00:38:49,785
ตัวอักษรพิเศษที่แกยืนกรานให้มีได้ไหม"

662
00:38:49,869 --> 00:38:52,038
แล้วพอเราอ่านเสร็จก็แบบ "พวกนี้นี่เอง

663
00:38:52,121 --> 00:38:56,334
ไม่ยักรู้ว่าตัวอักษรพวกนี้พิเศษขนาดนี้"

664
00:38:56,959 --> 00:39:03,674
จนกระทั่งดวงตาของเรา
ไปหยุดที่เครื่องหมายตกใจ

665
00:39:06,385 --> 00:39:07,928
"ฉันเลือกแก"

666
00:39:08,846 --> 00:39:13,476
ซึ่งเราใส่ต่อท้ายพาสเวิร์ดที่ตอนนี้มีตัวใหญ่แล้ว

667
00:39:13,559 --> 00:39:15,102
ตามหลังเลขหนึ่งเลย

668
00:39:16,187 --> 00:39:21,692
และในเวลานี้เอง
ที่ทุกคนในลอนดอนพาลาเดียมคิดว่า…

669
00:39:21,776 --> 00:39:23,861
"ฉันต้องเปลี่ยนพาสเวิร์ดแล้ว

670
00:39:23,944 --> 00:39:26,572
ต้องเปลี่ยนพรุ่งนี้เลย ไม่ก็ทำเลยดีกว่า"

671
00:39:28,449 --> 00:39:31,118
(ฟอร์จูน ฟีมสเตอร์: หวานๆ เค็มๆ)

672
00:39:31,202 --> 00:39:33,871
จากที่เติบโตทางภาคใต้ เราจึงรักของอยู่สองสิ่ง

673
00:39:33,954 --> 00:39:36,123
นั่นก็คือโบสถ์กับร้านชิลลีส์

674
00:39:37,541 --> 00:39:41,670
ทุกคนที่อยู่ทางใต้เข้าโบสถ์กัน
มีโบสถ์อยู่ทุกหัวมุมถนน

675
00:39:41,754 --> 00:39:44,882
เขายังพยายามใช้โบสถ์
มาปั่นหัวคุณด้วยซ้ำ อย่างตอนนี้…

676
00:39:44,965 --> 00:39:47,051
คุณคิดว่าคุณอยู่ในโรงละคร

677
00:39:52,431 --> 00:39:56,811
แต่รางวัลจากการไปโบสถ์คือ
หลังจากนั้นคุณจะได้ไปร้านชิลลีส์

678
00:39:58,187 --> 00:40:02,316
และร้านชิลลีส์ที่บ้านเกิดฉัน
ก็เป็นร้านอาหารที่ไฮโซที่สุดแล้ว

679
00:40:02,858 --> 00:40:06,654
มันไฮโซมาก ฉันเคยเรียกมันว่า "ชิเลส์" ด้วย

680
00:40:08,781 --> 00:40:13,077
ฉันโตมาโดยนับถือนิกายเมทอดิสต์
ซึ่งถือเป็นคริสเตียนที่ไม่เคร่งมาก

681
00:40:13,160 --> 00:40:16,205
ใช่ เคร่งแค่นิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว

682
00:40:16,872 --> 00:40:19,750
มีพระเยซูนิดหนึ่ง แค่นั้นก็พอแล้ว

683
00:40:21,001 --> 00:40:22,503
และเราสนใจแค่ว่า

684
00:40:22,586 --> 00:40:25,339
นักเทศน์จะเทศน์จบภายในเที่ยงวันไหม

685
00:40:25,423 --> 00:40:27,842
เราจะได้ไปถึงร้านชิลลีส์
ก่อนพวกนิกายแบปทิสต์

686
00:40:28,843 --> 00:40:29,718
จริงไหม

687
00:40:32,721 --> 00:40:37,309
ตอน 11:55 น. ถ้านักเทศน์ยังพล่ามไม่จบ

688
00:40:37,393 --> 00:40:41,355
เราจะได้ยินคณะประสานเสียง
ค่อยๆ เริ่มร้องเพลง

689
00:40:41,439 --> 00:40:45,651
ซี่โครงหมูอ่อน

690
00:40:46,819 --> 00:40:52,616
ซอสนั้นช่างหวานฉ่ำ

691
00:40:53,826 --> 00:40:56,579
เราจะบอกว่า "นักเทศน์ ตัดจบได้แล้วจ้า!"

692
00:40:58,706 --> 00:41:01,375
(เอริค อันเดร: ก็ทำให้ถูกกฎหมายสิ)

693
00:41:01,459 --> 00:41:04,920
ผมมีข่าวดีมาบอก ผมได้ดูดปุ๊นกับแม่แล้วนะ

694
00:41:06,005 --> 00:41:08,924
(เอริค อันเดร: ก็ทำให้ถูกกฎหมายสิ)

695
00:41:09,008 --> 00:41:09,925
สำเร็จแล้ว

696
00:41:10,009 --> 00:41:13,262
ต้องทำแคมเปญนาน 36 ปีเลย
ในที่สุดก็ได้ทำสักที

697
00:41:13,345 --> 00:41:18,642
อย่าลืมนะ แม่ผมเป็นยิวอายุ 700 ปี

698
00:41:18,726 --> 00:41:20,102
มันจึงไม่ง่ายเลย

699
00:41:20,186 --> 00:41:22,813
แม่มาที่บ้านผม เราอยู่ในลอสแองเจลิส

700
00:41:22,897 --> 00:41:25,566
ผมขับรถอยู่กับแม่ แล้วก็พูดขึ้นว่า
"แม่ ดูดปุ๊นกับผมหน่อยสิ"

701
00:41:25,649 --> 00:41:27,818
แม่ก็ "ไม่เอา มันผิดกฎหมาย"

702
00:41:27,902 --> 00:41:31,530
ผมก็ "มันไม่ผิดแล้ว" แม่ก็ "อ้อ โอเค"

703
00:41:31,614 --> 00:41:33,324
สาบานได้ ง่ายๆ แบบนั้นเลย

704
00:41:33,407 --> 00:41:36,202
เราเลยไปบ้านผม ผมจะได้ลองสูบบ้องกับแม่

705
00:41:36,285 --> 00:41:39,622
แต่แม่สูดไม่เข้า แม่ทำแก้มป่อง
เหมือนนักเป่าทรัมเป็ตตลอดเลย

706
00:41:42,666 --> 00:41:46,003
ผมเลยเอาคุกกี้กัญชาให้แม่
แล้วเราก็เล่นสแครบเบิลกัน

707
00:41:46,086 --> 00:41:48,130
แล้วสัก 20 ถึง 30 นาทีผ่านไป

708
00:41:48,214 --> 00:41:51,050
แม่ก็ตาแดง แม่มองผมแล้วบอกว่า

709
00:41:51,133 --> 00:41:53,093
"แม่ปากแห้งอะ

710
00:41:54,637 --> 00:41:56,805
แบบนี้มันปกติไหม"

711
00:41:58,182 --> 00:42:00,559
แล้วแม่ก็สติหลุดเลย แม่บอก "มานี่ซิ

712
00:42:00,643 --> 00:42:02,728
บิล คอสบี้ไม่ได้ข่มขืนใครล่ะ

713
00:42:04,021 --> 00:42:05,689
แม่ทำเอง"

714
00:42:06,774 --> 00:42:09,068
แล้วผมก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลย

715
00:42:12,446 --> 00:42:14,782
บิล คอสบี้เป็นบาร์เทนเดอร์รับเชิญคืนนี้ครับ

716
00:42:14,865 --> 00:42:17,993
เชิญเลยนะถ้าคุณอยากโดนเหล้าแรงๆ

717
00:42:21,413 --> 00:42:24,333
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: จิม นอร์ตัน)

718
00:42:24,416 --> 00:42:28,003
ผมเพิ่งดูสารคดีสุดเจ๋ง
เกี่ยวกับเท็ด บันดี้ มีใครดูบ้าง

719
00:42:28,087 --> 00:42:32,508
สารคดีเท็ด บันดี้ สี่ตอนสี่ชั่วโมง

720
00:42:33,050 --> 00:42:37,221
เขาเล่าว่าทีแรกเท็ด บันดี้
อยากเป็นทนายหรือนักการเมือง

721
00:42:37,304 --> 00:42:40,516
พอได้ยิน ผมก็เข้าใจขึ้นมาเลย

722
00:42:40,599 --> 00:42:43,018
แบบ "เขาก็เคยเลือกทางที่ถูกที่ควรกว่านี้นี่หว่า"

723
00:42:45,479 --> 00:42:49,733
ผมไล่ดูสารคดีเท็ด บันดี้
ไป 30 กว่าเรื่อง บอกตรงๆ

724
00:42:49,817 --> 00:42:53,445
ผมเอียนไอ้ลัทธิบูชาฆาตกรต่อเนื่อง

725
00:42:53,529 --> 00:42:55,030
ของประเทศเรานิดหน่อย

726
00:42:55,114 --> 00:42:57,157
ผมใช้คำว่า "เรา" เพราะผมเองก็เป็น

727
00:42:57,241 --> 00:43:00,995
แต่มันชัดเจนนะว่านี่ไม่ใช่
แค่ความอยากรู้อยากเห็น

728
00:43:01,078 --> 00:43:04,707
แต่เป็นความชื่นชม
บอกได้จากภาษาที่สารคดีใช้เลย

729
00:43:04,790 --> 00:43:07,793
เขาไม่พูดถึงเท็ด บันดี้อย่างที่ควรพูด

730
00:43:07,876 --> 00:43:09,461
ถ้าพวกนั้นพูดถึงเขาตรงๆ เลยละก็

731
00:43:09,545 --> 00:43:12,798
ทุกประโยคคงได้ขึ้นต้นว่า
"จากนั้นไอ้สวะสังคมตัวนี้…"

732
00:43:16,510 --> 00:43:19,305
แต่พวกเขาไม่ทำ พวกเขาจั่วหัวตามขนบ

733
00:43:19,388 --> 00:43:21,348
"เขาชั่วร้าย เลวทราม"

734
00:43:21,432 --> 00:43:24,602
แต่จากนั้นพวกเขาก็เจอคุณสมบัติที่เกือบน่าชื่นชม

735
00:43:24,685 --> 00:43:25,894
แล้วเอามาสรรเสริญ

736
00:43:25,978 --> 00:43:27,229
อันแรกคือความเฉลียวฉลาด

737
00:43:27,313 --> 00:43:29,732
พวกนั้นชมว่าเขาเฉลียวฉลาดไม่หยุดปาก

738
00:43:29,815 --> 00:43:32,192
ซึ่งเกินจริงไปโขเลย
เขาไม่ได้ปราดเปรื่องขนาดนั้น

739
00:43:32,276 --> 00:43:35,529
พวกเขาเล่าว่า "เท็ด บันดี้เฉลียวฉลาดมาก

740
00:43:35,613 --> 00:43:37,406
เขาหนีจากเรือนจำสองหน"

741
00:43:37,489 --> 00:43:39,366
รู้ไหมเขาแหกคุกครั้งแรกยังไง

742
00:43:39,450 --> 00:43:42,077
เขากระโดดออกจากหน้าต่างที่เปิดอยู่

743
00:43:45,331 --> 00:43:48,375
นั่นเป็นวิธีที่แมวหรือนกหนีออกจากกรง

744
00:43:50,252 --> 00:43:52,963
คุณไม่ใช่จอมวางแผนหรอก
ถ้าอยู่ในคุกแล้วเห็นหน้าต่างเปิดอยู่

745
00:43:53,047 --> 00:43:54,840
แล้วคิดว่า "เสรีภาพอยู่นั่นไง"

746
00:43:57,009 --> 00:44:00,220
พวกนั้นเรียกเขาว่าอัจฉริยะ
ผมว่าเพราะพวกเขาชอบแนวคิด…

747
00:44:00,304 --> 00:44:01,430
เรื่องอัจฉริยะจอมโฉด

748
00:44:01,513 --> 00:44:05,601
พวกเขาบอกว่า "เท็ด บันดี้เป็นอัจฉริยะ
เขาว่าความเองด้วย"

749
00:44:06,560 --> 00:44:07,936
เขาถึงโดนโทษประหารไง

750
00:44:12,650 --> 00:44:15,402
เขาเป็นทนายความได้ห่วยแตก
คุณไม่ใช่อัจฉริยะสักหน่อย

751
00:44:15,486 --> 00:44:18,322
ถ้าได้รับโทษสูงสุด มันเลวร้ายกว่านี้ไม่ได้แล้ว

752
00:44:20,616 --> 00:44:23,535
ถ้าเขาจ้างอุรังอุตังมาว่าความแทน

753
00:44:24,411 --> 00:44:28,832
แล้วมันเอามือล้วงอึมาละเลงหน้าลูกขุน

754
00:44:29,792 --> 00:44:33,045
ศาลก็จะตัดสินให้เท็ดได้รับโทษแบบเดียว
กับตอนที่เขาว่าความเอง

755
00:44:37,424 --> 00:44:42,137
แล้วเราเห็นตรงกันได้ไหม
ว่าควรเลิกชมว่าเขาหน้าตาดีสักที

756
00:44:42,221 --> 00:44:44,014
เขาก็หน้าตางั้นๆ แหละ

757
00:44:44,098 --> 00:44:47,184
แต่สารคดีเพ้อซ้ำๆ ว่า
"พระเจ้า เขามีเสน่ห์เหลือเกิน

758
00:44:47,267 --> 00:44:49,937
เท็ด บันดี้ช่างหล่อเหลา" เปล่าซะหน่อย

759
00:44:50,020 --> 00:44:52,815
เขาถือว่าหล่อในสายตา
ฆาตกรต่อเนื่องด้วยกันต่างหาก

760
00:44:55,567 --> 00:44:59,279
โอเคนะ ในกลุ่มคนที่ฆ่าและข่มขืน

761
00:44:59,363 --> 00:45:00,739
ผู้หญิง 40 คนขึ้นไป

762
00:45:02,658 --> 00:45:03,951
เท็ดคือเทพบุตรเลย

763
00:45:06,995 --> 00:45:08,997
(เฟลิเป เอสปาร์ซา: ตัดสินใจพลาด)

764
00:45:10,874 --> 00:45:15,212
ผมแต่งงานแล้ว ภรรยาเป็นคนขาว
ลูกชายก็ขาว ลูกเลี้ยงน่ะ

765
00:45:15,754 --> 00:45:18,215
ผมทอง ตาฟ้า ลูกชายผิวขาวตัวน้อยๆ

766
00:45:18,841 --> 00:45:21,093
ผมเลี้ยงเขามาตั้งแต่สองขวบ

767
00:45:21,176 --> 00:45:23,345
เราเรียกเขาว่ามิโกล ใช่ครับ มิโกล

768
00:45:24,263 --> 00:45:26,598
แต่ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนเม็กซิกันด้วย

769
00:45:27,433 --> 00:45:29,476
เขากล้าทำตัวกร่าง

770
00:45:29,560 --> 00:45:32,396
"มีปัญหาไร เจ้างั่ง กล้ายุ่งกับพวกฉันเรอะ"

771
00:45:35,232 --> 00:45:37,109
ผมรีบบอก "ใจเย็นก่อน สก็อต

772
00:45:39,069 --> 00:45:41,822
นั่นพวกเจ้าของห้องคอนโดนะ
อย่าไปหาเรื่องเขา"

773
00:45:44,283 --> 00:45:46,118
แต่เด็กผิวขาวนี่แหละหาเรื่องเก่งมาก

774
00:45:47,035 --> 00:45:50,831
ถ้าในแก๊งคุณมีเด็กผิวขาว เขาหาเรื่องเก่งสุดๆ

775
00:45:51,582 --> 00:45:52,958
พวกเขาบ้าระห่ำ

776
00:45:53,041 --> 00:45:56,587
คิดทำเรื่องแหกกฎได้แบบที่คุณคาดไม่ถึง

777
00:45:58,088 --> 00:45:59,923
มีหนหนึ่ง เด็กขาวแก๊งข้างถนนเข้ามาหาผม

778
00:46:00,007 --> 00:46:03,093
"เป็นไง พวก อยากบุกรุกบ้านคนอื่นหน่อยไหม"

779
00:46:03,177 --> 00:46:05,304
ผมก็ "ให้ตาย บ้านใครเหรอ ไรอัน"

780
00:46:07,181 --> 00:46:09,099
"บ้านแม่ฉันเอง

781
00:46:12,102 --> 00:46:15,522
นังนั่นไม่ยอมทำแซนด์วิชให้ฉันเมื่อคืน"

782
00:46:16,523 --> 00:46:19,193
คุณจะภูมิใจในตัวลูกเลี้ยงเวลาเขาทำอะไรดีๆ

783
00:46:19,276 --> 00:46:21,278
แม้ว่าผมจะไม่ได้ช่วยเขาทำอะไรเลยก็ตาม

784
00:46:22,154 --> 00:46:25,783
ผมมักแสดงออกว่า
"ใช่ครับ ผมเป็นพ่อเพียงคนเดียวของเขา"

785
00:46:26,575 --> 00:46:30,913
แต่ถ้าลูกผมกลายเป็นฆาตกรต่อเนื่อง
หรือมือปืนบุกยิงโรงเรียน

786
00:46:30,996 --> 00:46:34,625
ผมจะแบบ "แหม นายก็รู้ว่าคนขาวเป็นยังไง"

787
00:46:37,503 --> 00:46:39,922
ผมเองยังกลัวแทบตาย!

788
00:46:41,131 --> 00:46:43,425
ครั้งหนึ่งเขาแต่งตัวเป็นผี

789
00:46:43,509 --> 00:46:46,887
ผมไม่รู้ว่าเขาแต่งเป็นผี
หรือเป็นสมาชิกองค์กรคูคลักซ์แคลน

790
00:46:49,348 --> 00:46:52,226
(แฮนนาห์ แกดสบี้: ดักลาสที่รัก)

791
00:46:52,309 --> 00:46:55,521
ยังมีชาวกรีกเยอะเลยที่ยังอยู่
และรุ่งเรืองในโลกปัจจุบัน

792
00:46:55,604 --> 00:46:56,522
สวัสดีและยินดีต้อนรับ

793
00:46:56,605 --> 00:46:59,274
เปล่าค่ะ แค่ชาวกรีกโบราณน่ะ
พวกเขาตายหมดแล้ว

794
00:46:59,358 --> 00:47:02,361
พวกเขาอยู่บนถนนที่วุ่นวาย
ที่สร้างโดยชาวโรมันโบราณ

795
00:47:02,444 --> 00:47:04,071
(แฮนนาห์ แกดสบี้: ดักลาสที่รัก)

796
00:47:05,489 --> 00:47:07,741
ไหนดูซิตรงนี้เรามีใครกัน เรามีพีทาโกรัส

797
00:47:07,825 --> 00:47:09,952
เขามัวแต่ยุ่งอยู่กับการตั้งชื่อสามเหลี่ยม

798
00:47:11,578 --> 00:47:13,163
นั่นสามเหลี่ยมมุมแหลมล่ะ

799
00:47:16,875 --> 00:47:18,293
เรามีโสกราตีสตรงนี้

800
00:47:18,377 --> 00:47:20,504
เขาเกลือกกลิ้งอยู่ตรงนี้ สมเป็นโสกราตีสจริงๆ

801
00:47:20,587 --> 00:47:23,465
หัวดีแต่เดินไม่เป็น ลุกเถอะ เพื่อน
กินผักอะรูกูล่าหน่อยไหม

802
00:47:25,467 --> 00:47:26,635
แล้วพวกผู้หญิงทำอะไร

803
00:47:26,718 --> 00:47:29,638
ในขณะที่พวกผู้ชายกำลัง
ทำการตั้งชื่อแสนสำคัญกันอยู่นั้น

804
00:47:29,721 --> 00:47:31,014
จากการค้นคว้าของฉัน

805
00:47:31,098 --> 00:47:34,768
ส่วนใหญ่แล้วพวกผู้หญิงจะ
อยู่กันเป็นกลุ่มสามคน ล่อนจ้อน

806
00:47:34,852 --> 00:47:39,231
แค่รอคอยให้ผู้ชายตั้งชื่อสิ่งต่างๆ

807
00:47:39,982 --> 00:47:41,859
คุณจะเห็นมันเกิดขึ้นกับหุ่นตรงกลางนี้

808
00:47:41,942 --> 00:47:44,987
เธอพูดว่า "อะไรอยู่ในมือน่ะ คาเรน"

809
00:47:51,577 --> 00:47:53,328
"แค่อะไรไม่รู้สองสามชิ้นน่ะ"

810
00:47:56,123 --> 00:47:59,751
ผู้หญิงแค่ถือของเฉยๆ ยืนรอ
หวังว่ามันจะไม่มีพิษ

811
00:47:59,835 --> 00:48:02,421
รอให้พวกผู้ชายตั้งชื่อสิ่งต่างๆ

812
00:48:02,504 --> 00:48:04,548
ภาพนี้ถูกวาดขึ้นก่อนที่จะมีคำเรียกเตียง

813
00:48:04,631 --> 00:48:06,925
คุณจะเห็นผู้หญิงพยายามจัดที่นอนอยู่

814
00:48:07,009 --> 00:48:09,845
ด้วยการเหวี่ยงผ้าลินินมั่วๆ ไปที่ต้นไม้

815
00:48:09,928 --> 00:48:13,307
พูดว่า "่ไม่รู้สิ มาสร้างป้อมปราการกัน

816
00:48:14,933 --> 00:48:16,894
เราจะสร้างป้อมปราการสวยหรู

817
00:48:18,395 --> 00:48:20,856
เย่ ป้อมปราการของเราเสร็จแล้ว!"

818
00:48:22,649 --> 00:48:24,985
สามสาวจับกลุ่มกันเต้นระบำล่อนจ้อนอยู่ในป่า

819
00:48:25,068 --> 00:48:28,030
เป็นงานอดิเรกยอดนิยมตลอดกาลของสาวๆ เลย

820
00:48:29,114 --> 00:48:30,407
และเราไม่ได้แค่รักมันนะ

821
00:48:30,490 --> 00:48:32,951
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ปลอดภัยที่สุด
ที่คุณเคยได้ยินเหรอ รักเลยล่ะ

822
00:48:33,035 --> 00:48:35,954
นี่อาจดูเหมือนการเล่นสนุก
เรียบง่าย ไร้ข้อผูกมัด

823
00:48:36,038 --> 00:48:38,540
ในป่าช่วงวันหยุด ไร้ดราม่า

824
00:48:39,583 --> 00:48:42,294
แต่ฉันขอดึงความสนใจคุณ
มาที่มือตรงนี้หน่อย

825
00:48:43,170 --> 00:48:46,089
มือนี่หยิกแน่นเกินกว่าจะแค่สนุกกันเฉยๆ

826
00:48:46,840 --> 00:48:48,967
มันบ่งบอกว่ามีความตึงเครียด

827
00:48:49,843 --> 00:48:52,387
เกิดอะไรขึ้น มีใครพูดถึงยุคหินเหรอ

828
00:48:52,471 --> 00:48:53,388
เปล่าเลย

829
00:48:54,056 --> 00:48:56,058
สิ่งที่เกิดขึ้นคือคนตรงกลาง…

830
00:48:56,141 --> 00:48:58,310
รู้ตัวว่าเจ้าเศษผ้าก๊อซชิ้นน้อยๆ

831
00:48:58,393 --> 00:49:00,479
ผ้าที่อาจใช้ทำเป็นป้อมปราการได้ ถ้าคุณจะใช้

832
00:49:01,063 --> 00:49:04,024
ได้เข้าวินในแก้มก้นของเธอ

833
00:49:05,943 --> 00:49:10,030
มันเข้าวินไปลึกมาก จนมีเนื้อก้นเลยออกมาปิด

834
00:49:10,864 --> 00:49:13,033
แล้วเธอก็หงุดหงิดงุ่นง่าน

835
00:49:15,661 --> 00:49:17,412
มันคุ้มที่จะเจาะลงไปอีก

836
00:49:17,496 --> 00:49:21,667
ว่านี่ไม่ใช่ภาพถ่าย นี่ไม่ใช่ภาพถ่ายโดยบังเอิญ

837
00:49:22,417 --> 00:49:25,796
ที่ถ่ายโมเมนต์โชคร้ายและอึดอัดของใคร

838
00:49:26,922 --> 00:49:29,466
เปล่าเลย นี่คือภาพวาด

839
00:49:30,676 --> 00:49:32,427
ซึ่งทำให้สิ่งนี้…

840
00:49:36,223 --> 00:49:37,766
เป็นการตัดสินใจ!

841
00:49:39,935 --> 00:49:43,730
มันเป็นการตัดสินใจที่ผู้ชายเลือก
และใช้เวลาอยู่กับมัน

842
00:49:47,609 --> 00:49:49,736
(แพทตัน ออสวัลท์: รักทุกอย่างเลยจ้า)

843
00:49:49,820 --> 00:49:51,446
โอ้ พระเจ้า

844
00:49:53,281 --> 00:49:56,243
แต่เดี๋ยวนี้ผมก็ทำแบบนั้นครับ ผมเดินเขา

845
00:49:56,326 --> 00:49:57,911
ผมเดินเขาเป็นงานอดิเรก

846
00:49:57,995 --> 00:50:01,164
การเดินเขาไม่ใช่การออกกำลังกายของผม

847
00:50:01,248 --> 00:50:03,166
มันเป็นแค่กิจกรรม

848
00:50:04,668 --> 00:50:06,837
เพราะการเดินเขาไม่ใช่การออกกำลังกาย

849
00:50:06,920 --> 00:50:10,799
มันเป็นจุดเชื่อมระหว่างการออกกำลังกายจริงๆ
ที่คุณทำตอนช่วงอายุ 20 ถึง 30 ปี

850
00:50:10,882 --> 00:50:13,885
และการเดินห้างแบบเอื่อยเฉื่อยที่คุณจะทำ…

851
00:50:14,678 --> 00:50:16,722
ตอนช่วงอายุ 70 ถึง 80 ปี

852
00:50:17,264 --> 00:50:19,850
เพื่อจะได้ใส่สูทที่งานศพตัวเองได้

853
00:50:19,933 --> 00:50:22,644
เพราะเราไม่อยากต้องผ่าด้านหลังเสื้อสูท

854
00:50:22,728 --> 00:50:25,897
นั่นมันน่าอายมากนะ ไม่เอาน่า
มาตายอย่างมีศักดิ์ศรีกันดีกว่า

855
00:50:25,981 --> 00:50:27,357
ดังนั้นสิ่งที่ผมทำทุกวัน

856
00:50:27,941 --> 00:50:31,820
ก็คือจอดรถตรงฐานของเส้นเดินเขา

857
00:50:31,903 --> 00:50:35,574
จากนั้นผมก็จะเดินออกจากตัวรถ

858
00:50:36,742 --> 00:50:40,412
จนกระทั่งในที่สุดก็หันหลัง

859
00:50:41,246 --> 00:50:43,874
แล้วเดินกลับไปที่รถ

860
00:50:44,499 --> 00:50:46,168
นั่นแหละที่ผมทำ

861
00:50:46,251 --> 00:50:50,297
ผมมาอยู่ตรงนี้ กับคนอายุ 50 ปีคนอื่นๆ

862
00:50:50,797 --> 00:50:52,716
เดินจงกรมคอตกกัน

863
00:50:58,680 --> 00:51:00,724
แล้วถ้าคุณขับเฮลิคอปเตอร์…

864
00:51:00,807 --> 00:51:02,893
ต่ำๆ เหนือพื้นโลก รู้ไหมว่าจะเห็นอะไร

865
00:51:03,602 --> 00:51:06,271
คุณจะเห็นพวกคนอายุ 20 ปี

866
00:51:06,354 --> 00:51:09,649
เสพยากันดุเดือด กินอาหารรสแซ่บ มีเซ็กส์

867
00:51:10,817 --> 00:51:14,112
เห็นพวกคนอายุ 30 ปี
มีงานมีการทำและขับเคลื่อนโลก

868
00:51:15,489 --> 00:51:16,865
ส่วนพวกคนอายุ 40 ปี…

869
00:51:17,783 --> 00:51:19,868
พยายามแอ้มพวกอายุ 20 ปีอยู่

870
00:51:22,871 --> 00:51:26,458
แล้วก็พวกเรา พวกอายุ 50 ปี
ที่ไร้พิษสง จำนนต่อชีวิต

871
00:51:27,626 --> 00:51:30,962
กำลังเดินเป็นวงกลมอย่างเปล่าประโยชน์

872
00:51:33,632 --> 00:51:35,217
พวกเราใส่หูฟัง

873
00:51:36,176 --> 00:51:38,053
แล้วก็ฟังพอดแคสต์

874
00:51:40,055 --> 00:51:44,059
ที่ออกอากาศโดยพวกคนอายุ 20 ปี
ที่ไม่มีใครอยากแอ้ม

875
00:51:46,770 --> 00:51:49,481
(วีร์ ดาส: อินเดียนะจ๊ะนายจ๋า)

876
00:51:50,816 --> 00:51:54,236
ถ้าเราจะเข้าใจประเทศของเรา
เราต้องเข้าใจความเชื่อก่อนครับ

877
00:51:54,319 --> 00:51:56,071
- เห็นด้วยไหม
- เห็นด้วย

878
00:51:56,154 --> 00:51:59,282
เห็นด้วยนะ แล้วสิ่งที่เราต้องเข้าใจ
คือมันไม่ใช่เรื่องจริง

879
00:51:59,366 --> 00:52:01,118
แต่เราโคตรเชื่อเลยว่ะ

880
00:52:02,244 --> 00:52:06,331
ตัวอย่างเช่น คนอินเดียทุกคน
ต้องยืนเคารพเพลงชาติ

881
00:52:07,541 --> 00:52:08,917
ผมเชื่อนะ

882
00:52:09,000 --> 00:52:10,877
แต่ตามหลักแล้ว เราไม่ต้องยืนก็ได้

883
00:52:11,878 --> 00:52:13,672
แต่ก็ควรยืนแหละ ปลอดภัยไว้ก่อน

884
00:52:15,799 --> 00:52:18,009
เพราะที่ทำงานมีคนอื่นที่ทำได้หลายอย่างพร้อมกัน

885
00:52:18,093 --> 00:52:19,511
ร้องเพลงชาติไปเช็ดก้นไปด้วย

886
00:52:23,014 --> 00:52:25,058
ยืนเคารพเพลงชาติไปเถอะครับ

887
00:52:25,142 --> 00:52:27,102
มันก็ชิลๆ เพลงชาติของเราน่ะ

888
00:52:27,185 --> 00:52:29,146
มันมีตอนจบอยู่แล้ว ไม่ได้ยาวเกินไปหรอก

889
00:52:29,229 --> 00:52:31,398
คุณรู้ว่ามันจบเมื่อไร เราแค่ร้องว่า…

890
00:52:37,445 --> 00:52:39,156
ไม่มีใครตาย โอเค นั่งได้

891
00:52:41,241 --> 00:52:43,410
คนพวกนี้ไม่รู้เลยว่าควรนั่งตอนไหน

892
00:52:43,493 --> 00:52:46,955
เพื่อดินแดนแห่งอิสรภาพ

893
00:52:47,539 --> 00:52:50,584
และบ้านของ…

894
00:52:51,585 --> 00:52:58,550
ความกล้าหาญ

895
00:53:08,143 --> 00:53:12,189
นักอเมริกันฟุตบอลที่คุกเข่า
เขาไม่ได้ประท้วง เขาแค่นั่งพัก

896
00:53:13,190 --> 00:53:15,192
เราไม่ต้องยืนเคารพเพลงชาติก็ได้

897
00:53:15,275 --> 00:53:18,111
รู้ไหมว่าผมรู้ได้ยังไง
เพราะคนประกาศใช้คำว่า "โปรด…

898
00:53:21,156 --> 00:53:23,491
โปรดยืนเคารพเพลงชาติ"

899
00:53:23,575 --> 00:53:27,412
ตามกฎมาตรฐานของอินเดีย
ถ้าคนประกาศใช้คำว่า "โปรด"

900
00:53:27,495 --> 00:53:28,830
เราก็ไม่ทำโว้ย

901
00:53:30,749 --> 00:53:33,126
"โปรดรอให้เครื่องบินถึงเกต…

902
00:53:33,210 --> 00:53:35,170
ก่อนใช้โทรศัพท์"

903
00:53:36,421 --> 00:53:37,672
เฉยเถอะ!

904
00:53:39,299 --> 00:53:41,426
เราอยู่บนฟ้า เราเห็นตึกที่เรารู้จัก

905
00:53:41,509 --> 00:53:43,386
เราก็จะเริ่มโทรหาใครๆ แล้วถูกต้องไหม

906
00:53:44,387 --> 00:53:47,641
"โปรดอย่าฉี่รดกำแพง" ก็กำแพงมีไว้ฉี่อะ

907
00:53:48,308 --> 00:53:51,353
อเมริกาควรดีใจที่ชายแดน
ติดเม็กซิโก ไม่ใช่กับเรา

908
00:53:54,272 --> 00:53:55,398
เพราะอะไรรู้ไหม

909
00:53:57,734 --> 00:54:01,196
ถ้าติดกับเรา แล้วเขาสร้างกำแพง
เขาจะเจอปัญหาต่างจากนี้เยอะมาก

910
00:54:02,364 --> 00:54:04,157
"ทำไมพวกเขาเอาแต่ฉี่ใส่เราล่ะ"

911
00:54:09,996 --> 00:54:12,040
คุณกำลังนึกภาพอยู่เลยใช่ไหม

912
00:54:14,459 --> 00:54:16,795
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: โรเบิร์ต เคลลี่)

913
00:54:16,878 --> 00:54:18,463
คนหนุ่มสาวชอบจูบ

914
00:54:20,840 --> 00:54:22,759
พวกเขาดูดลิ้นอีกฝ่าย

915
00:54:22,842 --> 00:54:25,553
ผมเห็นคู่หนุ่มสาวนัวเนียกันในลิฟต์

916
00:54:25,637 --> 00:54:29,474
ไม่แยแสว่ามีคนอื่นด้วย เอาแต่ดูดกันยังกับดูดขนม

917
00:54:29,557 --> 00:54:32,102
แล้วฝ่ายชายก็เอานิ้วล้วงคอเธอ

918
00:54:33,937 --> 00:54:35,313
ใช่ไหม เขายัดนิ้วเข้าไป…

919
00:54:35,397 --> 00:54:38,191
ส่วนเธอก็ดูดมันหน้าตาเฉย
เหมือนมันเป็นไอ้หนู

920
00:54:38,817 --> 00:54:41,278
ถ้าเกิดผมลองยัดนิ้วลงคอเมีย

921
00:54:41,361 --> 00:54:44,572
เธอคงแบบ "ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย

922
00:54:45,824 --> 00:54:48,576
โมโหอะไรฉันหรือไง ฉันทำอะไรผิด

923
00:54:51,538 --> 00:54:55,417
ไม่อยากฟังฉันพูดก็บอกให้ฉันหุบปากสิ
อย่ามาทำแบบนี้

924
00:54:56,167 --> 00:54:58,795
คุณนั่งเกาไข่ดูกีฬาบนโซฟา

925
00:54:58,878 --> 00:55:00,005
ตั้งครึ่งชั่วโมงเลยนะ

926
00:55:01,715 --> 00:55:04,426
รสเห็ดเต็มปากฉันเลย ฉันเกลียดเห็ด

927
00:55:05,510 --> 00:55:07,929
ไอ้เห็ดทรัฟเฟิล ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย"

928
00:55:11,308 --> 00:55:13,685
อายุสัก 45 ปี คุณจะเลิกจูบ

929
00:55:13,768 --> 00:55:15,270
ถึงวัยนั้นจะเหลือแค่…

930
00:55:16,313 --> 00:55:17,439
"ไงจ๊ะ ไปนะ"

931
00:55:17,522 --> 00:55:20,608
ใช่เลย เพราะฟันเขาผุแล้วคุณก็ไม่มีประกันทำฟัน

932
00:55:21,860 --> 00:55:23,987
"เราอย่าจูบกันอีกเลยดีไหม"

933
00:55:27,198 --> 00:55:29,701
(เออร์ซิลา คาร์ลสัน: ขี้แพ้ขั้นเทพ)

934
00:55:29,784 --> 00:55:31,953
มีบางอย่างที่เราทำกัน

935
00:55:32,037 --> 00:55:34,331
และคิดว่าเราทำได้ดี แต่ที่จริงไม่ใช่เลย

936
00:55:34,831 --> 00:55:35,957
เช่นรองเท้าแตะคีบ

937
00:55:36,958 --> 00:55:38,126
รองเท้าแจนดัลส์

938
00:55:39,169 --> 00:55:40,462
ฟลิปฟลอป

939
00:55:41,546 --> 00:55:44,507
พลักกีส์ เราเรียกแบบนั้นในแอฟริกาใต้

940
00:55:45,425 --> 00:55:48,595
คืองี้ เราจะไม่มีวันมีสันติภาพในโลก

941
00:55:49,220 --> 00:55:51,765
นอกจากเราจะตกลงกันว่า
จะเรียกรองเท้าแบบนี้ว่าอะไร

942
00:55:55,268 --> 00:55:59,356
เรื่องรองเท้าพวกนี้น่ะ
คือมันไม่มีคำแนะนำวิธีใช้มาด้วย

943
00:55:59,439 --> 00:56:01,566
เรื่องก็คือมันควรมีนะ

944
00:56:02,317 --> 00:56:05,570
ฉันไม่เคยมีรองเท้าแบบนี้มาก่อน
เพราะฉันโตมาในฟาร์มที่แอฟริกาใต้

945
00:56:05,653 --> 00:56:07,864
เรามีทั้งงู ทั้งแมงป่องตรึม

946
00:56:08,448 --> 00:56:09,908
เลยใส่ไม่ได้หรอก

947
00:56:09,991 --> 00:56:11,910
ครั้งแรกที่ฉันซื้อรองเท้าแบบนี้

948
00:56:11,993 --> 00:56:15,747
คือตอนอายุ 30 กว่าแล้ว
เมื่อ 13 ปีก่อน ในนิวซีแลนด์

949
00:56:15,830 --> 00:56:17,248
ไม่มีใครห้ามฉันสักคน

950
00:56:17,332 --> 00:56:20,502
พอฉันซื้อแล้วกำลังจะเดินออกร้าน
ไม่มีใครพูดเลยว่า "นี่…

951
00:56:21,878 --> 00:56:23,963
คุณเคยใส่รองเท้าแบบนี้มาก่อนไหม"

952
00:56:25,131 --> 00:56:26,591
ฉันตอบว่า "ไม่เคยค่ะ"

953
00:56:26,674 --> 00:56:27,592
"มานี่สิ

954
00:56:28,802 --> 00:56:30,345
นี่ ขอบอกไว้ก่อนนะ

955
00:56:30,929 --> 00:56:35,266
ถ้ามีความชื้นแม้แต่หยดเดียวบนพื้นรองเท้า

956
00:56:35,350 --> 00:56:36,309
คุณตายแน่

957
00:56:38,937 --> 00:56:43,441
อ้อ และถ้ามีความชื้นแม้แต่หยดเดียวนอกรองเท้า

958
00:56:43,525 --> 00:56:44,442
คุณก็ตายแน่

959
00:56:46,653 --> 00:56:50,615
อ้อ และอย่าคิดแม้แต่นิดเดียวว่าคุณจะวิ่ง…

960
00:56:52,117 --> 00:56:55,537
ลงจากรถ ขณะที่เกิดพายุ

961
00:56:58,081 --> 00:57:02,252
แล้วหนีเข้าห้างที่ปูพื้นกระเบื้องได้ล่ะ

962
00:57:05,046 --> 00:57:07,841
เพราะไม่ว่าร่างกายคุณจะพร้อมหรือไม่

963
00:57:07,924 --> 00:57:10,468
คุณจะต้องล้มหน้าแหก ขาฉีกแน่นอน"

964
00:57:12,887 --> 00:57:16,307
คุณตอบไปว่า "โอเค ได้ค่ะ"

965
00:57:16,808 --> 00:57:19,310
แล้วพอคุณจะเดินออกมา
พวกเขาก็บอกว่า "อีกเรื่องนะ

966
00:57:19,394 --> 00:57:24,482
แค่บอกให้รู้ไว้ รองเท้านั่นน่ะ
เอาไว้เดินไปข้างหน้าเท่านั้น

967
00:57:26,234 --> 00:57:28,403
เราเรียกมันว่ารองเท้าทิศทางเดียว

968
00:57:29,487 --> 00:57:32,991
ใช่เลย อยากก้าวไปข้างๆ เหรอ คุณตายแน่"

969
00:57:34,742 --> 00:57:38,246
อยากเดินถอยหลังเหรอ
ลุงฉันลองแล้ว เขาตายแล้ว!"

970
00:57:40,081 --> 00:57:43,334
รองเท้าแตะคีบมันซับซ้อนนะ
มันน่าจะมาพร้อมคำเตือน

971
00:57:43,418 --> 00:57:46,921
หรือส่งคนมาอยู่ด้วยสักหนึ่งสัปดาห์หลังซื้อ

972
00:57:47,839 --> 00:57:50,717
ฉันได้รู้ว่าฉันอยู่ในช่วงสัดส่วนอายุและน้ำหนัก

973
00:57:50,800 --> 00:57:52,635
ที่ไม่ได้เรียกว่าหกล้มอีกแล้ว

974
00:57:54,262 --> 00:57:55,388
ฉันล้มทรุด

975
00:57:58,892 --> 00:58:01,436
คุณไม่รู้หรอกว่ามันจะเกิดขึ้นกับคุณเมื่อไร

976
00:58:02,145 --> 00:58:04,856
ถ้าเป็นห้าปีก่อน
เพื่อนฉันคงถามว่า "เธอเมาเหรอ"

977
00:58:06,024 --> 00:58:08,443
ตอนนี้มีแต่คนส่งอิโมจิหน้าเป็นห่วงมาให้

978
00:58:10,487 --> 00:58:13,490
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า
ได้ข่าวว่าล้มทรุดมาเหรอ"

979
00:58:15,033 --> 00:58:17,702
"เปล่าอีนี่ ฉันแค่ลืมไปว่าใส่รองเท้ามรณะ"

980
00:58:20,330 --> 00:58:22,457
(ทอม ปาปา: ยอดเยี่ยมเลยล่ะ)

981
00:58:23,917 --> 00:58:25,502
เวลาแบบนี้คือช่วงเวลาดีๆ

982
00:58:25,585 --> 00:58:28,505
หลังๆ นี้ผู้คนพูดถึงวันวานอันแสนสุขกันบ่อยมาก

983
00:58:28,588 --> 00:58:30,882
"ถ้าเราย้อนกลับไปในวันวานอันแสนสุขได้ล่ะ"

984
00:58:30,965 --> 00:58:33,009
"วันวานอันแสนสุข" ล้อเล่นใช่ไหม

985
00:58:33,092 --> 00:58:35,178
ตอนนี้ต่างหาก "วันวานอันแสนสุข"

986
00:58:35,261 --> 00:58:38,806
วันวานอันแสนสุขเหรอ เราเพิ่งเริ่ม
ค้นพบวิธีการทำสิ่งต่างๆ ได้เองนะ

987
00:58:38,890 --> 00:58:40,975
แถมยังไม่เจอคำตอบทุกอย่างด้วยซ้ำ

988
00:58:41,059 --> 00:58:43,978
แล้วดันอยากย้อนไปวันวานเนี่ยนะ
ตอนนั้นเรายังทำอะไรไม่เป็นเลย

989
00:58:44,062 --> 00:58:45,104
ไม่เลยสักอย่าง

990
00:58:45,188 --> 00:58:47,440
คุณเคยเห็นจักรยานคันแรกของโลกไหม

991
00:58:47,941 --> 00:58:49,984
ผมเนี่ยทำอะไรไม่เป็นหรอกนะ

992
00:58:50,068 --> 00:58:53,363
แต่ผมรู้ว่าเราคงไม่เอาล้อเล็กที่สุดที่หาได้

993
00:58:53,446 --> 00:58:54,948
ไปใส่ไว้ด้านหลัง…

994
00:58:56,616 --> 00:58:58,451
แล้วเอาล้อที่ใหญ่ที่สุดในโลก

995
00:58:59,077 --> 00:59:00,453
ใส่ที่ด้านหน้าหรอก

996
00:59:02,956 --> 00:59:04,165
นั่นน่ะจักรยานชั้นเลวเลย

997
00:59:08,002 --> 00:59:10,380
จะขึ้นไปนั่งเองยังไม่ได้

998
00:59:10,463 --> 00:59:15,009
ต้องให้เพื่อนเกี่ยวหนวด แล้วเหวี่ยงคุณขึ้นไป

999
00:59:15,093 --> 00:59:16,928
แล้วหวังว่าคุณจะหล่นตุ๊บลงบนเบาะพอดี

1000
00:59:17,929 --> 00:59:20,056
และเมื่อไรที่เริ่มถีบ คุณก็หยุดไม่ได้

1001
00:59:20,139 --> 00:59:22,058
คุณต้องถีบไปจนตาย

1002
00:59:22,850 --> 00:59:26,145
แต่ไม่เป็นไร เพราะอายุขัย
ของคนเราในวันวานอันแสนสุข

1003
00:59:26,229 --> 00:59:27,605
อยู่ที่ 28 ปีเท่านั้น!

1004
00:59:30,066 --> 00:59:33,945
ขอที เป็นช่วงเวลาน่ากลัวที่จะมีชีวิตเลยนะ
โรงพยาบาลก็เป็นเหมือนฝันร้าย

1005
00:59:34,028 --> 00:59:35,947
เอะอะก็ตัดขาลูกเดียว

1006
00:59:36,739 --> 00:59:38,032
ไม่ว่าจะป่วยเป็นอะไร

1007
00:59:39,242 --> 00:59:42,870
แขนหัก เป็นไข้หวัดใหญ่เหรอ
เดินเข้าไป เดินโขยกเขยกออกมาเลย

1008
00:59:45,081 --> 00:59:49,669
ยาเยอก็ไม่มี ไม่มีพารา คุณนึกภาพออกไหมล่ะ

1009
00:59:50,253 --> 00:59:51,796
ชีวิตที่ไม่มีพารา

1010
00:59:54,340 --> 00:59:57,093
เคยเดินไปที่ตู้ แล้วได้รู้ว่าพาราหมดไหม

1011
00:59:59,012 --> 01:00:01,431
ผมจะนอนแหมะบนพื้นรอความตายเลย

1012
01:00:03,933 --> 01:00:06,936
คุณจะกินอะไรล่ะ
ยาแก้แพ้ที่ซื้อมา 12 ปีก่อนเหรอ

1013
01:00:09,147 --> 01:00:11,399
สมัยนั้นอีโนก็ไม่มีนะ ไม่มีอีโน!

1014
01:00:11,482 --> 01:00:14,027
ถ้ากินจนแก๊สเต็มท้อง ก็ท้องแตกตายเลย

1015
01:00:17,614 --> 01:00:19,324
นี่แหละวันวานอันแสนสุข

1016
01:00:21,242 --> 01:00:24,245
ดูชุดที่ทุกคนใส่สิ ดูเนื้อผ้าสวยๆ ที่ทุกคนใส่อยู่

1017
01:00:24,329 --> 01:00:27,206
ผมรู้ว่าทุกคนมีชุดให้เลือก
คุณไม่ได้มีแค่ตัวนี้ตัวเดียวแน่

1018
01:00:27,290 --> 01:00:30,501
แต่ในวันวานอันแสนสุขมันไม่ใช่ไง
เรามีชุดขนสัตว์แข็งๆ คนละตัว

1019
01:00:31,544 --> 01:00:34,339
รองเท้าหนังแข็งๆ ทำจากตับหมู

1020
01:00:35,048 --> 01:00:36,799
กับกางเกงในผ้ากระสอบ

1021
01:00:37,300 --> 01:00:38,843
กางเกงในผ้ากระสอบเลยนะ

1022
01:00:39,761 --> 01:00:41,638
เคยเห็นรูปขาวดำสมัยก่อนไหม

1023
01:00:41,721 --> 01:00:44,182
ทุกคนจะจ้องมาที่กล้อง ทำหน้าถมึงทึง

1024
01:00:45,933 --> 01:00:48,978
แบบ "พวกเขาเป็นอะไรอะ
ทำไมดูไม่มีความสุขเอาซะเลย"

1025
01:00:49,479 --> 01:00:50,772
กางเกงในผ้ากระสอบไง

1026
01:00:54,108 --> 01:00:55,026
โหดร้ายสุดๆ

1027
01:00:58,237 --> 01:00:59,947
(คานัน กิลล์: ด้วยความเคารพนะครับ)

1028
01:01:00,031 --> 01:01:03,326
กลับบ้านมาแล้วเริ่มเล่นวิดีโอเกม
ชื่อเกมแกรนด์เธฟต์ออโต้ทรี

1029
01:01:05,453 --> 01:01:06,412
แฟนคลับจีทีเอน่ะ

1030
01:01:06,496 --> 01:01:08,998
เป็นครั้งแรกในวิดีโอเกม
ที่เราทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ

1031
01:01:09,082 --> 01:01:10,583
เราทำห่าอะไรก็ได้

1032
01:01:11,084 --> 01:01:13,711
ไปขโมยปืน ขโมยรถ

1033
01:01:13,795 --> 01:01:17,965
ขับรถทับคนก็ได้ พอตำรวจมา
คุณฆ่าตำรวจก็ยังได้

1034
01:01:18,675 --> 01:01:21,511
แล้วเขาก็จะส่งกองทัพมา ซึ่งคุณก็ฆ่าได้ด้วย

1035
01:01:22,011 --> 01:01:26,224
และในระหว่างนั้นถ้าบังเอิญว่าคุณตาย
คุณก็แค่ฟื้นขึ้นมาใหม่

1036
01:01:26,307 --> 01:01:29,560
ในโรงพยาบาล แต่ไม่มีปืน
เลยต้องกลับไปขโมยปืน

1037
01:01:32,647 --> 01:01:34,357
แต่มันมีอิสรภาพมากเกินไป

1038
01:01:34,857 --> 01:01:36,359
สำหรับจิตใจของผมตอนนั้น

1039
01:01:37,235 --> 01:01:40,488
"นายทำอะไรก็ได้"
"ก็ใช่ แต่เราควรทำอะไรล่ะ"

1040
01:01:41,280 --> 01:01:44,409
"อะไรก็ได้ เอาให้สุดเหวี่ยงเลย"
"ใช่ แต่จุดประสงค์คืออะไรล่ะ"

1041
01:01:46,869 --> 01:01:49,497
ผมมองหาและเจอภารกิจที่เราต้องทำ

1042
01:01:50,164 --> 01:01:52,250
ผมทำมันทุกอย่าง เล่นจนเกมจบ

1043
01:01:53,042 --> 01:01:55,920
ในตอนท้ายของเกม เราจะได้สถิติ
ที่บอกว่าเราตายกี่ครั้ง

1044
01:01:56,003 --> 01:01:57,463
ฆ่าไปกี่คน

1045
01:01:58,005 --> 01:02:01,426
และมีสิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง
เรียกว่าเปอร์เซ็นต์การทำสำเร็จ

1046
01:02:01,926 --> 01:02:05,054
และมันเขียนว่า "เปอร์เซ็นต์
การทำสำเร็จ 12 เปอร์เซ็นต์"

1047
01:02:06,597 --> 01:02:07,515
อะไรนะ

1048
01:02:08,558 --> 01:02:11,644
ผมเล่นจบเกมนะ นั่นต้องเป็น 100 เปอร์เซ็นต์สิ

1049
01:02:12,353 --> 01:02:14,981
มันบอก "ไม่ใช่ นายแค่เล่นถึงตอนจบ

1050
01:02:15,690 --> 01:02:19,360
แต่นายทำสิ่งที่ควรทำแค่ 12 เปอร์เซ็นต์"

1051
01:02:21,028 --> 01:02:23,281
ให้ตายสิ

1052
01:02:24,615 --> 01:02:26,451
แล้วถ้าชีวิตเป็นแบบนั้นล่ะ

1053
01:02:27,660 --> 01:02:30,329
ถ้าคุณตายแล้วไปสู่ชีวิตหลังความตาย

1054
01:02:30,413 --> 01:02:31,873
แล้วยมทูตเอาใบรายงานให้ล่ะ

1055
01:02:33,583 --> 01:02:34,625
"สามเปอร์เซ็นต์เหรอ"

1056
01:02:37,378 --> 01:02:39,338
"คุณไม่ได้ทำภารกิจรองอะไรเลย"

1057
01:02:40,923 --> 01:02:42,049
"เช่นอะไรครับ"

1058
01:02:42,842 --> 01:02:46,929
"เช่นที่ปาร์ตี้ มีคนเอาบุหรี่ยัดไส้ให้
คุณพูดว่า 'ไม่ล่ะ ขอบใจ' นั่น 15 เปอร์เซ็นต์"

1059
01:02:48,055 --> 01:02:49,140
"แบบนั้นเลย"

1060
01:02:52,935 --> 01:02:54,979
"คุณรักใครสักคน คุณอยากบอกเขา

1061
01:02:55,062 --> 01:02:57,148
แต่คุณกลับพูดแค่ 'บ๊ายบาย

1062
01:02:58,900 --> 01:03:00,276
เมื่อกี้มีคนท้ามาน่ะ!'"

1063
01:03:03,446 --> 01:03:04,781
มันไม่ใช่คำท้าหรอก

1064
01:03:07,617 --> 01:03:10,536
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: คุณแพต)

1065
01:03:11,746 --> 01:03:14,665
คุณตาฉันเคยชอบดูมวยปล้ำ

1066
01:03:14,749 --> 01:03:18,544
โดยเฉพาะนักมวยปล้ำผิวดำ
กระทืบนักมวยปล้ำผิวขาว

1067
01:03:18,628 --> 01:03:20,880
อย่าง แพตเทอร์สัน สายฟ้าฟาด

1068
01:03:20,963 --> 01:03:23,132
ตาจะเชียร์ลั่นเลย ตอนแพตเทอร์สัน สายฟ้าฟาด

1069
01:03:23,216 --> 01:03:26,552
อัดคนขาวจนขี้แตกแบบ
"ฆ่าไอ้ข้าวเกรียบนั่นเลย!"

1070
01:03:27,595 --> 01:03:30,348
ฉันที่นั่งข้างๆ ก็จะ "ฆ่าไอ้ข้าวเกรียบนั่นเลย!"

1071
01:03:30,848 --> 01:03:34,060
ฉันไม่ได้รู้เลยว่าข้าวเกรียบหมายถึงคนขาว

1072
01:03:34,811 --> 01:03:37,980
พอฉันโตขึ้น ฉันก็อยากไปดู
การแข่งสดๆ ให้เห็นกับตา

1073
01:03:38,064 --> 01:03:40,900
ฉันเลยไปแถวพีชทรี กลางเมือง

1074
01:03:43,945 --> 01:03:46,864
ฉันไปดูแข่งมวยปล้ำเองเลย

1075
01:03:46,948 --> 01:03:49,784
ฉันแวะโทรหาพี่ชาย
ที่โรงแรมแมร์ริออตต์ บอกว่า…

1076
01:03:49,867 --> 01:03:52,119
"รีบๆ มาเร็วเข้า เดี๋ยวเราพลาดการแข่งนะ"

1077
01:03:52,203 --> 01:03:55,373
เขาก็ตอบว่า "กำลังไป"
ฉันวางหู พอเงยหน้าขึ้น

1078
01:03:55,456 --> 01:03:57,667
ก็มีคนขาวคนนี้กำลังจ้องมาที่ฉัน

1079
01:03:57,750 --> 01:04:01,420
เขาพูดว่า "ไง สบายดีไหม"
ฉันก็ "ไง คุณล่ะสบายดีไหม"

1080
01:04:02,421 --> 01:04:04,632
เขาถาม "อยากกลับห้องกับฉันไหม"

1081
01:04:04,715 --> 01:04:05,842
ฉันก็ตอบ "โอเค"

1082
01:04:08,219 --> 01:04:11,055
ก็ฉันไม่เคยมาโรงแรมแมร์ริออตต์มาก่อน

1083
01:04:12,723 --> 01:04:14,517
เข้าห้องพักยิ่งไม่ต้องพูดถึง

1084
01:04:15,810 --> 01:04:18,062
เขาเปิดประตู และสิ่งแรกที่ฉันเห็น

1085
01:04:18,145 --> 01:04:19,480
คือห้องเขามีแอร์ด้วย

1086
01:04:19,564 --> 01:04:21,315
ก็เราโตมาในบ้านที่ไม่มีแอร์

1087
01:04:21,399 --> 01:04:24,277
เรามีพัดลมตัวเดียวที่แม่เอาไว้เป่าจิ๋ม

1088
01:04:24,360 --> 01:04:26,821
มันเป่าเอากลิ่นจิ๋มแม่โชยไปทั่วบ้านทั้งวัน

1089
01:04:28,281 --> 01:04:31,033
แบบ "ใครก็ได้ช่วยบอกแม่ที
ว่าวันนี้กลิ่นเหม็นมาก"

1090
01:04:35,037 --> 01:04:37,498
เขาเดินไปหน้าตู้เย็นเล็กๆ ที่อยู่ในห้อง

1091
01:04:37,582 --> 01:04:40,585
เปิดประตูแล้วส่งโค้กของจริงมาให้ฉัน

1092
01:04:40,668 --> 01:04:43,546
ณ ตอนนั้นฉันยังไม่เคยกินโค้กมาก่อนเลย

1093
01:04:43,629 --> 01:04:46,549
เคยกินโคลาส์ คูลเอด แต่ไม่เคยกินโค้ก

1094
01:04:46,632 --> 01:04:48,926
ฉันตื่นเต้นเป็นบ้า ฉันดึงสลัก

1095
01:04:49,010 --> 01:04:50,678
ดื่มหมดกระป๋องในอึกเดียว

1096
01:04:50,761 --> 01:04:52,722
เขาเดินพาฉันไปที่เตียงโดยไม่พูดอะไร

1097
01:04:52,805 --> 01:04:55,308
เขาแค่รูดซิปกางเกงแล้วควักไอ้จ้อนสีขาวออกมา

1098
01:04:55,391 --> 01:04:57,602
ฉันไม่เคยเห็นไอ้จ้อนสีขาวมาก่อน

1099
01:04:57,685 --> 01:05:00,938
สำหรับฉัน มันหน้าตาเหมือนขาไก่ดิบเลย

1100
01:05:10,323 --> 01:05:13,492
ดูหน้าพวกผู้ชายคนขาวสิ
"พูดบ้าอะไรของเธอน่ะ"

1101
01:05:16,120 --> 01:05:20,750
เขาคว้ามือฉันไปกำรอบๆ มัน พาชักขึ้นชักลง

1102
01:05:20,833 --> 01:05:24,128
ฉันคิดในใจว่า "คนขาวทำบาร์บีคิวกันแบบนี้เหรอ

1103
01:05:26,005 --> 01:05:29,050
เพราะขาไก่นี่ต้องใส่เกลือเยอะๆ เลย"

1104
01:05:30,551 --> 01:05:34,221
ผ่านไปห้านาที มีอะไรออกมาจากขาไก่ด้วยแหละ

1105
01:05:34,805 --> 01:05:37,308
เขาเลยดึงมันคืนไป เช็ดมือฉัน

1106
01:05:37,391 --> 01:05:38,768
แล้วยื่นเงินให้ 100 ดอลลาร์

1107
01:05:38,851 --> 01:05:41,395
ฉันนี่แบบ "คุณคะ พรุ่งนี้คุณจะยังอยู่ที่นี่ไหม"

1108
01:05:46,943 --> 01:05:50,029
เงิน 100 น่ะเยอะมากนะสำหรับเด็ก 11 ขวบ

1109
01:05:54,450 --> 01:05:56,118
เงียบไปเลย พวกคนขาว

1110
01:05:57,662 --> 01:06:01,290
เงินนั่นมากกว่าที่ได้จาก
ซุ้มขายน้ำมะนาวของคุณอีก

1111
01:06:04,919 --> 01:06:09,215
ต่อให้เปิดซุ้มขายจนตูดบาน
ก็ไม่มีทางขายได้เท่านั้น

1112
01:06:10,257 --> 01:06:14,220
ช่างพวกคุณสิ หมอนั่นสร้างงานในชุมชนคนดำนะ

1113
01:06:16,889 --> 01:06:19,100
(ร็อบ ชไนเดอร์: แม่เอเชีย ลูกเม็กซิกัน)

1114
01:06:20,059 --> 01:06:22,728
ผมชอบคนช่วงอายุ 20 ปีกับ 30 ปี
เพราะพวกเขายังไม่เข้าใจ

1115
01:06:22,812 --> 01:06:25,690
คนช่วงอายุ 20 ปีกับ 30 ปี
จะแบบว่า "เมาให้ปลิ้นกันไปเลย!

1116
01:06:25,773 --> 01:06:28,734
อยากเมาปลิ้นกันไหมวะ
เอาเลย ไปเมากันให้ปลิ้น"

1117
01:06:28,818 --> 01:06:31,904
ไม่ล่ะ ผมไม่อยากเมาปลิ้นหรอก

1118
01:06:31,988 --> 01:06:33,572
ไม่เอาอะ มันไม่สนุกเลย

1119
01:06:33,656 --> 01:06:37,952
ผมอายุ 50 ปีแล้ว ผมรู้สึกดีแค่เดือนละสองวัน

1120
01:06:39,620 --> 01:06:41,622
ทำไมผมต้องทำลายวันดีๆ หนึ่งในสองวันนั้นด้วย

1121
01:06:43,165 --> 01:06:45,042
ถ้าผมอยากหาเรื่องใส่ตัวในวัยเท่าผม

1122
01:06:45,126 --> 01:06:46,502
ผมจะกินชีส

1123
01:06:52,341 --> 01:06:54,385
ชีสอะไรของมันวะเนี่ย

1124
01:06:55,261 --> 01:06:57,763
ชีสกาม็องแบร์กับเกล็ดเห็ดทรัฟเฟิลหรือไง

1125
01:06:57,847 --> 01:06:59,974
โอเค ก็คุ้มอยู่หรอก แต่ให้ตาย

1126
01:07:00,599 --> 01:07:02,018
ฉันซวยโคตรเลยตอนนี้

1127
01:07:03,352 --> 01:07:05,604
ตอนคริสต์มาส เมียผมสมัครยิมให้ผมเป็นของขวัญ

1128
01:07:05,688 --> 01:07:07,606
"ขอบคุณนะ ที่รัก ขอบคุณ"

1129
01:07:09,275 --> 01:07:13,362
ผมไปที่ยิมนั่นและเห็นกลุ่มชายแก่
ออกกำลังกายกันอยู่

1130
01:07:13,446 --> 01:07:15,448
และพวกเขาโคตรล่ำ

1131
01:07:16,198 --> 01:07:18,075
แต่มันดูแปลกมากเลย นึกออกเปล่า

1132
01:07:19,577 --> 01:07:20,995
คือผมไม่อยากล่ำหรอกนะ

1133
01:07:21,078 --> 01:07:23,622
ผมแค่ไม่อยากสารรูปดูไม่ได้

1134
01:07:23,706 --> 01:07:26,751
นั่นแหละเป้าหมาย ขอเทรนเนอร์ส่วนตัวให้ผมที

1135
01:07:26,834 --> 01:07:29,462
เทรนเนอร์ส่วนตัวช่วยผม
ไม่ให้ "สารรูปดูไม่ได้" น่ะ

1136
01:07:29,545 --> 01:07:33,007
ผมมองกลุ่มชายแก่เหล่านี้ พวกเขาล่ำบึ้ก

1137
01:07:33,090 --> 01:07:35,676
แต่มันดูแปลกๆ มีบางอย่างผิดปกติ

1138
01:07:35,760 --> 01:07:38,220
ผมแบบ "ไอ้ความล่ำนี่มันอะไรกัน"
แล้วผมก็คิดออก

1139
01:07:38,304 --> 01:07:40,639
คุณไม่ควรจะล่ำตอนคุณแก่ปูนนี้

1140
01:07:41,307 --> 01:07:43,809
เพราะผิวหนังคุณถูกยืดจนบางเกินไป

1141
01:07:43,893 --> 01:07:45,728
มันแบบ "ดูสิว่าฉันล่ำบึ้กแค่ไหน"

1142
01:07:45,811 --> 01:07:47,813
"เออ แต่ฉันมองเห็นหัวใจนายแล้วนะ

1143
01:07:49,482 --> 01:07:50,649
ใส่เสื้อเหอะ

1144
01:07:51,358 --> 01:07:52,777
นายทำฉันแหวะ"

1145
01:07:55,863 --> 01:07:59,075
แต่ว่าเรื่องโปรดในชีวิตแต่งงานของผม
คือเมียผมเป็นคนตัดสินใจ…

1146
01:07:59,158 --> 01:08:00,743
ว่าผมไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว

1147
01:08:00,826 --> 01:08:02,953
"เจ้านี่ใส่ไม่ได้แล้ว ตัวนี้ดูอุบาทว์

1148
01:08:03,037 --> 01:08:04,246
คุณใส่ไม่ได้หรอก"

1149
01:08:04,330 --> 01:08:09,543
เธอไม่ใช่คนเม็กซิกัน
แค่ทำเสียงแบบนั้นแล้วตลกกว่า

1150
01:08:09,627 --> 01:08:13,923
เธออาจเป็นเม็กซิกันก็ได้ ผมไม่แน่ใจ
ผมก็สงสัยอยู่ แต่ไม่แน่ใจเต็มร้อย

1151
01:08:14,006 --> 01:08:17,093
"คุณใส่นี่ไม่ได้แล้ว มันใส่ไม่พอดีแล้ว"

1152
01:08:17,176 --> 01:08:20,930
เมียผมขนกางเกงวอร์มไปทิ้งหมดเลย

1153
01:08:21,013 --> 01:08:22,556
ผมถาม "คุณทิ้งกางเกงวอร์มทำไม"

1154
01:08:22,640 --> 01:08:24,683
"เพราะกางเกงวอร์มมันโกหกคุณน่ะสิ

1155
01:08:25,309 --> 01:08:27,436
พวกมันขี้โกหก ไอ้พวกกางเกงวอร์มเนี่ย

1156
01:08:27,937 --> 01:08:30,314
คุณไม่รู้ว่าตัวเองอ้วนขึ้นขนาดไหนแล้ว

1157
01:08:30,397 --> 01:08:34,401
ไม่รู้เลย จนวันหนึ่งปลายเชือกผูกกางเกง
มันหายไปซะดื้อๆ

1158
01:08:35,903 --> 01:08:37,655
ตอนนั้นคุณก็อ้วนเป็นหมูแล้ว

1159
01:08:38,739 --> 01:08:40,783
ตอนนั้นก็สายไปแล้ว ฉันโยนมันทิ้งล่ะ"

1160
01:08:43,994 --> 01:08:47,540
แต่เธอพูดถูกครับ ผมจะบอกให้ว่า
ถ้าคุณอายุ 50 ปีและเป็นผู้ชาย

1161
01:08:47,623 --> 01:08:50,751
การสวมกางเกงวอร์มมันอันตรายครับ
ใช่เลย มันอันตราย

1162
01:08:50,835 --> 01:08:53,546
เพราะมันทำให้การชักจู๋ออกมาทำได้ง่ายเกินไป

1163
01:08:55,673 --> 01:08:57,883
ผมเจอตัวเองกำลังงัดไอ้จ้อนออกมา

1164
01:08:57,967 --> 01:08:59,969
ผมไปห้องน้ำยังไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ

1165
01:09:03,973 --> 01:09:06,433
แล้วจู่ๆ ก็มีบางสิ่งดึงความสนใจผม

1166
01:09:14,316 --> 01:09:17,361
แล้วผมก็ได้ยินเมียตะโกน
"ไปยืนไอ้จ้อนโด่เด่ทำอะไรอยู่น่ะ

1167
01:09:17,444 --> 01:09:19,405
คุณยังไม่ถึงห้องน้ำด้วยซ้ำ"

1168
01:09:19,947 --> 01:09:21,323
ผมก็แบบ "อ้าว

1169
01:09:21,824 --> 01:09:24,410
ก็ผมไม่รู้ว่าที่เดอะโอลีฟการ์เด้นนี่มีสลัดบาร์ด้วย"

1170
01:09:26,871 --> 01:09:28,789
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: เอเดรียนน์ อาปาลุชชี)

1171
01:09:28,873 --> 01:09:30,875
ไม่รู้สิ ฉันไม่ใช่นักสตรีนิยมที่ดี

1172
01:09:30,958 --> 01:09:32,877
ฉันยังฟังเพลงของอาร์. เคลลี่อยู่เลย

1173
01:09:32,960 --> 01:09:35,171
(ตลกซ่า ห่าม ฮา: เอเดรียนน์ อาปาลุชชี)

1174
01:09:35,254 --> 01:09:38,966
ลืมไปเลยว่าเพลงเพราะขนาดไหน
จนกระทั่งสารคดีนั่นออกอากาศ

1175
01:09:41,010 --> 01:09:43,679
ผู้คนแตกตื่นแบบ
"เราจะเอายังไงกับเพลงเขาดี"

1176
01:09:43,762 --> 01:09:47,433
ฉันแบบ "นโยบายฉันคือ
จะไม่สนับสนุนเพลงใหม่เขา

1177
01:09:48,517 --> 01:09:50,186
นอกจากเพลงจะเพราะ"

1178
01:09:53,189 --> 01:09:56,400
เอาจริงๆ เพลงเก่าทั้งหมด
ของเขาเป็นข้อยกเว้นนะ

1179
01:09:59,069 --> 01:10:00,988
ถ้าคุณไม่ฟังเพลงพวกนั้น

1180
01:10:01,071 --> 01:10:03,616
มันก็เหมือนเขานอนกับเด็กพวกนั้นแบบเสียเปล่าสิ

1181
01:10:07,745 --> 01:10:09,705
นี่พวกคุณ ฟังก่อน

1182
01:10:12,124 --> 01:10:15,920
คุณอาจไม่สนับสนุนสงคราม
แต่ต้องสนับสนุนทหารเสมอนะ

1183
01:10:17,796 --> 01:10:19,048
ให้ตาย!

1184
01:10:21,800 --> 01:10:23,886
เด็กผู้หญิงพวกนั้นรับใช้ชาติแล้ว

1185
01:10:25,137 --> 01:10:28,098
น่าจะได้สิทธิเทียบเท่าทหารผ่านศึกเลย

1186
01:10:28,974 --> 01:10:32,770
น่าจะได้เรียนฟรี ขึ้นเครื่องบินก่อน

1187
01:10:33,729 --> 01:10:36,857
ทำไมเราต้องให้คนแก่ขึ้นเครื่องก่อนเราด้วย

1188
01:10:37,441 --> 01:10:39,151
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย

1189
01:10:39,652 --> 01:10:42,947
เรามีเพลง "อิกนิชั่น" ฉบับรีมิกซ์ได้
เพราะเด็กๆ พวกนั้นเลยนะ

1190
01:10:48,160 --> 01:10:51,205
ให้ตาย ได้ดูสารคดีหรือเปล่า

1191
01:10:52,039 --> 01:10:55,042
ฉันเพิ่งรู้ว่าเขานอนกับเด็ก
และกักขังพวกเธอในบ้านด้วย

1192
01:10:55,125 --> 01:10:58,212
เราก็แบบ "เคลลี่ จับแล้วปล่อยสิ

1193
01:10:59,880 --> 01:11:03,467
คุณจับทีมบาสเกตบอลเยาวชนทั้งทีม
ไว้ในห้องใต้ดินไม่ได้นะ"

1194
01:11:04,760 --> 01:11:07,263
พวกเขาคง "เราแพ้รัวๆ เลย

1195
01:11:07,888 --> 01:11:09,682
พอยต์การ์ดอยู่ไหนเนี่ย"

1196
01:11:10,683 --> 01:11:12,768
ไม่รู้สิ ฉันว่าเขานอนกับเด็ก

1197
01:11:12,851 --> 01:11:14,937
เพราะทักษะการอ่านอยู่ในระดับเดียวกันแหงเลย

1198
01:11:19,608 --> 01:11:22,152
คุณจะขำมุกนั้นหรือไม่ก็ได้ ฉันไม่สน

1199
01:11:23,737 --> 01:11:25,781
สมัยเด็กๆ ไม่มีใครสนใจฉันสักคน

1200
01:11:26,282 --> 01:11:29,535
ฉันอยากไปอยู่บ้านอาร์. เคลลี่ตลอดเลย

1201
01:11:31,078 --> 01:11:34,581
คุณพระ น่าจะมีเพื่อนเล่นเป็นฝูง

1202
01:11:36,792 --> 01:11:40,296
ให้ตาย เล่นวิ่งไล่จับทีคงสุดยอด

1203
01:11:42,840 --> 01:11:46,552
อาร์. เคลลี่คือคนที่ทำเพลง
"ฉันเชื่อว่าฉันบินได้"

1204
01:11:46,635 --> 01:11:48,304
คือถ้าเขาคิดว่าตัวเองบินได้

1205
01:11:48,387 --> 01:11:51,640
เขาก็คงคิดว่านอนกับเด็กๆ
แล้วคงจะรอดตัวไปได้ล่ะมั้ง

1206
01:11:54,310 --> 01:11:56,770
(เคนนี่ เซบาสเตียน: เด่นดังคับห้อง)

1207
01:11:56,854 --> 01:11:57,980
เครื่องดนตรีฮาร์โมเนียม

1208
01:12:01,317 --> 01:12:02,985
จู่ๆ ก็โผล่มาเลย!

1209
01:12:04,028 --> 01:12:07,239
ให้ตาย ฮาร์โมเนียมเป็น
เครื่องดนตรีที่น่าหดหู่มากเลยครับ

1210
01:12:08,198 --> 01:12:11,827
เราจะเกลียดมันก็ไม่ได้ด้วย
เพราะมันดันดูเหมือนลุงแก่ๆ ที่เป็นหอบ

1211
01:12:15,748 --> 01:12:19,501
กีตาร์น่ะเหมือนวัยรุ่น ประมาณว่า
"เฮ้ มาเล่นยากันเถอะ เพื่อน มาเลย"

1212
01:12:20,169 --> 01:12:22,963
ส่วนฮาร์โมเนียมจะแบบ
"ช่วยไปส่งลุงที่วัดได้ไหม"

1213
01:12:29,887 --> 01:12:31,972
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนตื่นเต้น

1214
01:12:32,973 --> 01:12:35,476
เมื่อเห็นคนเดินมาเล่นฮาร์โมเนียม

1215
01:12:35,559 --> 01:12:37,728
ปกติมันจะใช้เล่นประกอบงานศพ

1216
01:12:38,687 --> 01:12:39,897
ฮาร์โมเนียมแจ๋วมาก

1217
01:12:39,980 --> 01:12:42,149
ไม่ต้องใช้ไฟฟ้าในการเล่นด้วย

1218
01:12:42,232 --> 01:12:43,734
มันเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม

1219
01:12:44,401 --> 01:12:48,322
ความจนไม่เป็นอุปสรรคด้วยครับ
คุณบ่นกับรัฐบาลไม่ได้

1220
01:12:48,405 --> 01:12:51,658
คุณจะแบบว่า "เราทำงานศิลปะไม่ได้
เพราะที่บ้านไม่มีไฟฟ้า" ไม่ได้เลย

1221
01:12:51,742 --> 01:12:54,286
รัฐบาลจะบอกว่า "ก็เล่นฮาร์โมเนียมสิ"

1222
01:12:55,496 --> 01:12:59,249
เครื่องดนตรีตะวันตกใช้ไฟฟ้า
อย่างกีตาร์ไฟฟ้า เปียโนไฟฟ้า

1223
01:12:59,333 --> 01:13:02,419
"ครูครับ ผมเล่นกีตาร์ไฟฟ้าได้ไหม"
ครูบอกว่า "ไม่ได้ เดี๋ยวไฟช็อตนะ"

1224
01:13:02,920 --> 01:13:03,879
อะไรเนี่ย

1225
01:13:03,962 --> 01:13:08,592
ในด้านการผลิตก็น่าสนใจมากครับ
มันทำจากไม้และความหดหู่

1226
01:13:10,010 --> 01:13:14,890
มันเลยเป็นเครื่องดนตรีชนิดเดียว
ที่ส่งเสียงเหมือนคำว่า "ไม่"

1227
01:13:17,059 --> 01:13:18,977
เหมือนมันบอก "ไม่" ในทุกระดับเสียงเลย

1228
01:13:19,895 --> 01:13:23,440
ผมเคยถามครูว่า "วันนี้เล่นกีตาร์ได้ไหม"
ครูก็แบบว่า…

1229
01:13:29,905 --> 01:13:32,116
จะมีอะไรเพราะๆ ออกมาจากเจ้านี่ได้ยังไง

1230
01:13:33,951 --> 01:13:36,829
และไม่ใช่แค่ภาษาอังกฤษนะ
ภาษาไหนก็ตาม อย่าง…

1231
01:13:36,912 --> 01:13:40,874
นาฮี

1232
01:13:40,958 --> 01:13:45,212
น่าทึ่งนะ ถ้าผมเริ่มร้องไห้ คุณจะแยกไม่ออกเลย

1233
01:13:45,295 --> 01:13:46,797
นาฮี

1234
01:13:50,259 --> 01:13:52,469
"นี่ดนตรีโหมโรงเหรอ" เปล่า เขาร้องไห้น่ะ

1235
01:13:52,970 --> 01:13:54,471
เขาร้องไห้อยู่

1236
01:13:55,848 --> 01:13:58,183
(มิดเดิลดิตช์กับชวาร์ตซ์:
คอมเมดี้ตอนพิเศษแบบด้นสด)

1237
01:13:58,267 --> 01:14:00,352
- เราจะทำให้คุณผิดหวังไหมเหรอ
- ใครจะรู้

1238
01:14:01,270 --> 01:14:04,189
เราก็ไม่รู้ เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

1239
01:14:04,273 --> 01:14:05,649
- ไม่เลย
- ทำไมเหรอ โธมัส

1240
01:14:05,732 --> 01:14:07,609
เพราะนี่เป็นโชว์ด้นสด

1241
01:14:07,693 --> 01:14:10,028
- หมายความว่าไง
- ทุกอย่างถูกคิดสดๆ ไง

1242
01:14:10,112 --> 01:14:14,366
- หมายความว่าไงคิดสดๆ
- นายพูดอย่างหนึ่ง ฉันก็แบบ "ใช่และ…"

1243
01:14:15,826 --> 01:14:18,662
งั้นถ้าฉันบอกว่า "มีทบอลนี่อร่อยชะมัด"

1244
01:14:18,745 --> 01:14:21,623
ฉันก็พูดต่อว่า "ใช่ และมันทำจากเนื้อ"

1245
01:14:23,375 --> 01:14:25,502
- นั่นแหละ ด้นสด
- นั่นแหละครับ ด้นสด

1246
01:14:33,010 --> 01:14:35,637
ขอล่ะ เพื่อน ครั้งก่อนฉันโดนเอานะ

1247
01:14:36,847 --> 01:14:38,557
- จริงด้วย นายโดนเอา
- ใช่น่ะสิ

1248
01:14:39,349 --> 01:14:41,518
โอเค งั้นนายก็รู้แล้วว่าเป็นยังไง
ก็ทำอีกรอบได้สิ

1249
01:14:42,102 --> 01:14:43,187
ฉันรู้

1250
01:14:43,270 --> 01:14:45,272
นายไม่รู้สักหน่อยว่าเขาจะให้เราเอากันไหม

1251
01:14:45,355 --> 01:14:47,524
- ใช่ งั้นก็หันไปสิ
- ลงมือเลย

1252
01:14:48,901 --> 01:14:50,527
เป่ายิงฉุบนะ รอบเดียว

1253
01:14:50,611 --> 01:14:51,820
- รอบเดียวจอดนะ
- ใช่

1254
01:14:51,904 --> 01:14:54,239
- ยันยิงเยาปักเป่ายิงฉุบ
- โอเค

1255
01:14:54,323 --> 01:14:56,200
- โว่ว นายจะออกแบบนั้นเหรอ
- เปล่า!

1256
01:14:57,910 --> 01:14:58,827
- พร้อมนะ
- โอเค

1257
01:14:58,911 --> 01:15:00,370
ฉันว่าฉันรู้ว่านายจะออกอะไร

1258
01:15:00,454 --> 01:15:02,414
- โอเค
- เพราะนายทำมือเมื่อกี้

1259
01:15:03,457 --> 01:15:05,250
- มั่นใจเลยว่าจะชนะ พร้อมนะ
- โอเค

1260
01:15:05,834 --> 01:15:08,795
- ฉันมั่นใจเต็มร้อยเลยว่าจะชนะ
- โอเค

1261
01:15:08,879 --> 01:15:10,797
ในชีวิตจริง ฉันก็คิดว่าจะชนะนาย

1262
01:15:11,590 --> 01:15:13,175
- โอเค
- เอาจริงๆ นะ

1263
01:15:13,258 --> 01:15:16,136
- ฉันมั่นใจสุดๆ
- ฉันก็คิดว่านายจะชนะ

1264
01:15:17,763 --> 01:15:20,140
- ฉันปั่นหัวนายได้นิดๆ แล้วสินะ
- ใช่เลย

1265
01:15:20,224 --> 01:15:21,058
โอเค พร้อมนะ

1266
01:15:21,141 --> 01:15:23,060
นี่อาจเป็นสาเหตุที่ฉันจะโดนเอา

1267
01:15:24,770 --> 01:15:27,105
เราเป็นสัตว์ เราไม่ใช่คนเอากันซะหน่อย

1268
01:15:27,189 --> 01:15:28,482
และมันก็เป็นการยินยอมด้วย

1269
01:15:28,565 --> 01:15:31,485
ใช่ นี่คือละมั่งสองตัวกำลังตกลงกัน…

1270
01:15:31,568 --> 01:15:32,986
ว่าใครจะได้เอาใคร

1271
01:15:33,070 --> 01:15:35,447
ด้วยการเป่ายิงฉุบหนึ่งนัด

1272
01:15:36,073 --> 01:15:36,990
พร้อมไหม

1273
01:15:37,491 --> 01:15:39,201
- พร้อมก็ได้
- ฉันรู้ว่านายจะแพ้แน่

1274
01:15:40,452 --> 01:15:42,079
- ฉันรู้จริงๆ
- ฉันก็คิดแบบนั้น

1275
01:15:43,580 --> 01:15:45,123
ไม่รู้ทำไมฉันถึงได้กลัว

1276
01:15:45,207 --> 01:15:48,460
- มันไม่สำคัญด้วยซ้ำ
- ไม่เลย มันไม่มีผลตามมา

1277
01:15:48,544 --> 01:15:51,213
เรื่องนี้แค่จะถูกบันทึกไว้ตลอดไป
เพราะงั้นถ้านายแพ้ ทุกคนจะรู้

1278
01:15:51,296 --> 01:15:53,549
ทุกคนจะรู้ว่าฉันเป่ายิงฉุบได้ห่วยแตกแค่ไหน

1279
01:15:53,632 --> 01:15:54,967
นายยังเปลี่ยนคำตอบได้นะ

1280
01:15:55,050 --> 01:15:57,427
ถ้านายเปลี่ยน ฉันก็จะเปลี่ยน
บอกซิว่านายเปลี่ยนใจไหม

1281
01:15:58,136 --> 01:16:00,305
- ไม่
- เหมือนกัน ไอ้โง่

1282
01:16:02,349 --> 01:16:03,433
- พร้อมนะ
- พร้อม

1283
01:16:03,517 --> 01:16:05,519
ยันยิงเยาปักเป่ายิงฉุบ!

1284
01:16:09,940 --> 01:16:11,650
ขอบคุณ นี่คือโชว์ของเราครับ

1285
01:16:12,150 --> 01:16:14,027
ขอบคุณ นิวยอร์กซิตี พวกคุณสุดยอดมาก

1286
01:16:14,111 --> 01:16:16,071
- ขอบคุณมาก ทุกคน
- ขอบคุณมากครับ

1287
01:16:16,154 --> 01:16:18,115
ขอบคุณครับ ขอบคุณ

1288
01:16:18,198 --> 01:16:23,203
พวกคุณทำให้โชว์นี้พิเศษโคตรๆ เลย!

1289
01:16:23,287 --> 01:16:25,122
พวกคุณโคตรเจ๋งเลย ราตรีสวัสดิ์

1290
01:16:25,205 --> 01:16:27,249
ขอบคุณมากครับ ทุกท่าน

1291
01:16:27,332 --> 01:16:29,126
- ขอบคุณมากเลย
- ขอบคุณ ทุกคน

1292
01:16:30,627 --> 01:16:32,462
คำบรรยายโดย มนัสวี ศักดิษฐานนท์