1
00:00:07,187 --> 00:00:09,312
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:01:22,896 --> 00:01:24,479
‎- วิ่ง
‎- แล้วไมลส์ล่ะคะ

3
00:01:24,562 --> 00:01:26,979
‎ไม่เป็นไรนะ เราต้องออกไปจากที่นี่

4
00:01:27,646 --> 00:01:30,521
‎- เราจะไปไหนกัน
‎- ไม่รู้จ้ะ ไปก่อนเถอะ

5
00:01:30,729 --> 00:01:32,771
‎- ฟลอร่า
‎- ไม่ หนูไม่ชอบเกมนี้

6
00:01:33,229 --> 00:01:35,146
‎- หนูไม่ไป
‎- ฟลอร่า

7
00:01:35,229 --> 00:01:36,604
‎และคุณก็บังคับหนูไม่ได้

8
00:01:37,396 --> 00:01:39,646
‎- มาเถอะ เราต้องไปแล้ว
‎- ไมลส์ อยู่ไหน

9
00:01:59,979 --> 00:02:01,937
‎เมื่อเข้าสู่ช่วงกลางศตวรรษที่ 17

10
00:02:06,729 --> 00:02:09,979
‎มีสุภาพบุรุษม่ายผู้หนึ่ง
‎อาศัยอยู่ในมณฑลแฮมป์เชอร์

11
00:02:11,646 --> 00:02:13,187
‎ชื่อของเขาไม่สำคัญเท่าไรนัก

12
00:02:13,271 --> 00:02:16,354
‎ฉันจะขอถือวิสาสะเรียกเขาว่านายวิลโลบี้

13
00:02:16,896 --> 00:02:20,021
‎ชื่อที่ฟังดูน่าเคารพยำเกรง
‎เช่นเดียวกับตัวเขา

14
00:02:22,521 --> 00:02:25,229
‎เขากลายเป็นม่ายหลังครองเรือนได้หกปี

15
00:02:25,312 --> 00:02:27,896
‎และได้ทุ่มเทชีวิตกับการเลี้ยงดู
‎เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

16
00:02:28,437 --> 00:02:31,979
‎บุตรสาวสองคนที่เกิดห่างกันห้าปี

17
00:02:32,479 --> 00:02:33,854
‎บุตรสาวคนโต ไวโอล่า

18
00:02:34,604 --> 00:02:35,937
‎บุตรสาวคนเล็ก เพอดิต้า

19
00:02:36,396 --> 00:02:39,146
‎และด้วยความระลึกถึง
‎เด็กหญิงตัวน้อยบุตรคนกลาง

20
00:02:39,521 --> 00:02:41,062
‎ผู้มีชีวิตได้เพียงไม่กี่สัปดาห์

21
00:02:43,896 --> 00:02:47,729
‎เมื่อบิดาสิ้นใจ สองพี่น้อง
‎จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องแต่งงาน

22
00:02:49,062 --> 00:02:50,729
‎เพราะหญิงทั้งสอง ที่ต่างมิใช่บุรุษเพศ

23
00:02:50,812 --> 00:02:53,812
‎จะเสียสิทธิ์ดูแลกิจการการเงิน
‎ของนายวิลโลบี้

24
00:02:54,646 --> 00:02:56,229
‎และคฤหาสน์ในบลาย

25
00:02:57,062 --> 00:02:58,479
‎บ้านที่ทั้งสองอยู่มาทั้งชีวิต

26
00:03:05,437 --> 00:03:07,479
‎สตรีในสมัยนั้นไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง

27
00:03:08,646 --> 00:03:11,521
‎ไม่มีปัจจุบัน ไม่มีอนาคต
‎หากมิได้ยึดโยงกับบุรุษ

28
00:03:13,729 --> 00:03:15,812
‎ทั้งสองจึงกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง

29
00:03:17,437 --> 00:03:20,146
‎แต่ตอนนี้ไม่เหลืออะไรนอกจากกันและกัน

30
00:03:24,812 --> 00:03:26,479
‎ในยามนี้สองศรีพี่น้อง

31
00:03:26,562 --> 00:03:29,229
‎ต่างก็เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว

32
00:03:29,854 --> 00:03:31,854
‎เพอดิต้ามีความน่ารักอ่อนหวาน

33
00:03:32,271 --> 00:03:33,479
‎ไวโอล่ามีปัญญาเฉียบแหลม

34
00:03:34,271 --> 00:03:36,979
‎และแน่นอนว่าไวโอล่า
‎จะสวมชุดที่งดงามที่สุด

35
00:03:37,396 --> 00:03:38,271
‎ไม่ว่าเมื่อไหร่

36
00:03:39,021 --> 00:03:41,354
‎ในบรรดาชายหนุ่ม มิตรสหาย
‎และเพื่อนบ้านของทั้งสอง

37
00:03:41,437 --> 00:03:43,146
‎มีบุรุษที่เยี่ยมยอดอยู่มากมาย

38
00:03:43,979 --> 00:03:46,896
‎มีหนุ่มบ้านนอกผู้ทุ่มเทหลายคน
‎และมีชายสองหรือสามคน

39
00:03:46,979 --> 00:03:49,896
‎ที่เลื่องชื่อในเสน่ห์อันมัดใจหญิงทั่วทิศ

40
00:03:50,687 --> 00:03:51,729
‎ไม่ก็ในวีรกรรมผู้พิชิต

41
00:03:52,479 --> 00:03:54,604
‎แต่ไวโอล่ารู้เนื้อแท้ของพวกเขาดี

42
00:03:55,146 --> 00:03:58,604
‎คนโลภ พวกฉกฉวยโอกาส และแร้งกา

43
00:04:00,604 --> 00:04:03,479
‎แร้งกาที่จ้องจิกกินซากศพ
‎ของบิดาพวกหล่อน

44
00:04:04,604 --> 00:04:06,687
‎เพื่อปล้นทรัพย์ของเขาผ่านทางบุตรสาว

45
00:04:07,729 --> 00:04:10,312
‎ไม่ บลายจะต้องเป็นของคนในครอบครัว

46
00:04:10,812 --> 00:04:12,687
‎และสองพี่น้องจะต้องอยู่ในอำนาจ

47
00:04:13,187 --> 00:04:15,354
‎ไม่อย่างนั้นทุกอย่าง
‎ก็จะสูญสลายตามบิดาไป

48
00:04:18,271 --> 00:04:21,312
‎จึงเป็นเหตุให้ไวโอล่า
‎ส่งคำเชิญไปยังญาติห่างๆ คนหนึ่ง

49
00:04:22,854 --> 00:04:24,729
‎ชายชื่ออาเธอร์ ลอยด์

50
00:04:27,521 --> 00:04:29,396
‎ในความเป็นจริงเขาไม่ใช่บุรุษต้นแบบ

51
00:04:30,604 --> 00:04:32,812
‎แต่เขาก็ซื่อสัตย์ เด็ดเดี่ยว

52
00:04:33,229 --> 00:04:34,396
‎และฉลาดหลักแหลม

53
00:04:35,312 --> 00:04:36,896
‎ร่ำรวยทั้งเงินทอง

54
00:04:37,521 --> 00:04:39,354
‎พลานามัย และความหวังอันไร้ซึ่งภาระ

55
00:04:39,771 --> 00:04:42,354
‎และความรักใคร่สิเน่หาที่ยังมิได้ทุ่มกับผู้ใด

56
00:04:45,854 --> 00:04:48,854
‎ไวโอล่าตั้งใจไม่อยู่ที่บ้านเมื่อเขามาถึง

57
00:04:49,687 --> 00:04:52,812
‎เพอดิต้าจึงรับหน้าที่เป็นเพื่อนคุย
‎ให้แก่ลูกพี่ลูกน้องที่เดินทางมาไกล

58
00:04:52,896 --> 00:04:54,604
‎ขณะที่ไวโอล่าประวิงเวลา

59
00:04:55,021 --> 00:04:57,229
‎และในระหว่างนั้นก็พบว่า
‎เขาช่างเป็นสุภาพบุรุษ

60
00:04:58,146 --> 00:04:59,562
‎เขามีรูปโฉมงดงาม

61
00:04:59,646 --> 00:05:01,396
‎มีการศึกษาและชอบท่องเที่ยว

62
00:05:01,687 --> 00:05:04,146
‎เขารู้ภาษาฝรั่งเศส เขาเล่นฟลูตได้

63
00:05:04,604 --> 00:05:07,437
‎และเขาขับขานบทกลอน
‎ด้วยสำเนียงเปี่ยมรสนิยม

64
00:05:09,437 --> 00:05:11,771
‎และเมื่อเพอดิต้าเริ่มหวั่นไหว

65
00:05:11,854 --> 00:05:13,479
‎เพราะรู้สึกสนใจชายหนุ่ม…

66
00:05:20,312 --> 00:05:21,854
‎ไวโอล่าอธิบายว่าที่ตนมาช้า

67
00:05:21,937 --> 00:05:24,687
‎เป็นเพราะเกิดข้อถกเถียง
‎เรื่องค่าเช่าที่ค้างอยู่

68
00:05:25,062 --> 00:05:27,604
‎บางคนที่เล็งเห็นโอกาส
‎ยามที่บิดาของเธอเสีย

69
00:05:28,021 --> 00:05:30,604
‎ไม่ได้คิดว่าหล่อนจะรู้วิธีลงบัญชี

70
00:05:31,604 --> 00:05:34,812
‎เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องจริง
‎แต่ก็เป็นการจัดฉากเช่นกัน

71
00:05:35,937 --> 00:05:38,854
‎ที่จริง การปรากฏตัวของไวโอล่า
‎ล้วนเป็นการแสดง

72
00:05:39,687 --> 00:05:41,146
‎เหงื่อที่ผุดพราย

73
00:05:41,229 --> 00:05:42,812
‎เส้นผมอันยุ่งเหยิง

74
00:05:42,896 --> 00:05:44,687
‎ธุรกิจก็ดี บัญชีก็ดี

75
00:05:45,146 --> 00:05:46,896
‎รองเท้าขี่ม้าในโถงก็ดี

76
00:05:47,021 --> 00:05:48,937
‎แม้กระทั่งภาพเหมือนที่แขวนบนผนัง

77
00:05:49,271 --> 00:05:52,687
‎ที่จ้างวาดโดยไวโอล่า ซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง
‎ของข้อความอันแท้จริงถึงอาเธอร์

78
00:05:53,021 --> 00:05:55,479
‎คู่สมรสของเขาอาจเป็นหล่อน
‎หรืออาจเป็นน้องสาว

79
00:05:55,562 --> 00:05:58,812
‎แต่จะต้องไม่มีการเข้าใจผิด
‎ในตัวผู้มีอำนาจตัวจริงแห่งคฤหาสน์บลาย

80
00:05:59,229 --> 00:06:00,979
‎หรือการจัดการสิ่งต่างๆ ภายใน

81
00:06:02,479 --> 00:06:04,104
‎งานแต่งงานจัดขึ้นอย่างเล็กๆ

82
00:06:04,187 --> 00:06:06,437
‎สมกับที่เป็นการแต่งงานเพื่อธุรกิจ

83
00:06:06,979 --> 00:06:08,604
‎เป็นผลลัพธ์ที่รื่นรมย์สำหรับไวโอล่า

84
00:06:09,062 --> 00:06:11,646
‎ผู้ตั้งใจจะรักษาสถานะผู้ปกครองบลายไว้

85
00:06:12,354 --> 00:06:14,146
‎และเป็นผลลัพธ์ที่รื่นรมย์สำหรับเพอดิต้า

86
00:06:14,229 --> 00:06:16,812
‎ผู้พึงใจกับการไม่ต้องมีลูกมาโดยตลอด

87
00:06:16,896 --> 00:06:19,437
‎เพื่อที่จะมีกันและกันจากวันนี้เป็นต้นไป

88
00:06:20,229 --> 00:06:22,979
‎ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
‎ไม่ว่าจะมั่งมีหรือยากจน

89
00:06:23,521 --> 00:06:24,896
‎ไม่ว่าจะเจ็บไข้หรือแข็งแรง

90
00:06:25,729 --> 00:06:27,937
‎เพื่อที่จะรักและเชิดชู

91
00:06:28,604 --> 00:06:30,187
‎ตราบสิ้นลมหายใจ

92
00:06:33,479 --> 00:06:36,021
‎ว่าด้วยศาสนพิธีอันศักดิ์สิทธิ์
‎ของพระผู้เป็นเจ้า

93
00:06:37,979 --> 00:06:41,146
‎และด้วยเหตุนั้น ข้าขอสาบาน
‎ว่าจะแต่งงานกับเจ้า

94
00:06:44,646 --> 00:06:48,646
‎ข้า ไวโอล่า ขอรับท่าน อาเธอร์
‎เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของข้า

95
00:06:49,437 --> 00:06:51,562
‎เพื่อที่จะมีกันและกันจากวันนี้เป็นต้นไป

96
00:06:52,021 --> 00:06:54,729
‎ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
‎ไม่ว่าจะมั่งมีหรือยากจน

97
00:06:54,812 --> 00:06:56,312
‎ไม่ว่าจะเจ็บไข้หรือแข็งแรง

98
00:06:56,687 --> 00:06:58,771
‎เพื่อที่จะรักและเชิดชู…

99
00:07:01,312 --> 00:07:02,521
‎ตราบสิ้นลมหายใจ

100
00:07:04,729 --> 00:07:05,896
‎และเชื่อฟัง

101
00:07:06,354 --> 00:07:09,437
‎เพื่อที่จะรัก จะเชิดชู และจะเชื่อฟัง

102
00:07:15,229 --> 00:07:17,896
‎บาทหลวงเชื่อว่าหล่อนเว้นคำไว้
‎โดยไม่รู้เดียงสา

103
00:07:18,271 --> 00:07:19,104
‎แต่หาได้เป็นเช่นนั้น

104
00:07:19,687 --> 00:07:22,812
‎เพอดิต้าที่รู้จักพี่สาวดีกว่าใคร
‎ไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด

105
00:07:23,562 --> 00:07:26,187
‎และเพอดิต้าคิดว่าพระเจ้า
‎ก็มิได้ประหลาดใจเช่นกัน

106
00:07:26,271 --> 00:07:28,771
‎เมื่อการแต่งงานตามแผนของพี่สาว
‎ได้รับการอวยพร

107
00:07:28,854 --> 00:07:30,771
‎เพราะพระองค์สร้างหล่อนมาเช่นนั้น

108
00:08:05,979 --> 00:08:08,521
‎การโอนทรัพย์สินสำเร็จ
‎ธุรกิจเสร็จสิ้นด้วยดี

109
00:08:08,604 --> 00:08:09,937
‎คฤหาสน์ปลอดภัย

110
00:08:10,187 --> 00:08:12,521
‎เปลือกตาของไวโอล่าก็คล้อยปิด

111
00:08:14,187 --> 00:08:15,062
‎หล่อนมักจะหลับใหล

112
00:08:17,604 --> 00:08:18,479
‎และลืมตาตื่น

113
00:08:21,146 --> 00:08:23,021
‎หล่อนมักคิดว่าคงเป็นเพราะห้องห้องนี้

114
00:08:23,521 --> 00:08:26,396
‎มันเป็นห้องของมารดาหล่อน
‎เตียงของบุพการี

115
00:08:26,479 --> 00:08:27,937
‎และยามนี้มันเป็นของหล่อน

116
00:08:30,771 --> 00:08:33,854
‎ด้วยหัวใจที่ถูกครอบงำ
‎ด้วยความกระสับกระส่ายแปลกใหม่

117
00:08:34,979 --> 00:08:36,021
‎หล่อนจะออกไปเดิน

118
00:08:41,312 --> 00:08:42,396
‎หล่อนจะหลับใหล

119
00:08:45,187 --> 00:08:46,271
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

120
00:08:49,104 --> 00:08:50,146
‎หล่อนจะก้าวเดิน

121
00:08:53,229 --> 00:08:55,187
‎บางทีมันอาจไม่ได้เป็นเพราะห้องห้องนี้

122
00:08:56,146 --> 00:08:58,229
‎ใช่ บางทีอาจเป็นเพราะอย่างอื่น

123
00:09:03,687 --> 00:09:05,896
‎ไวโอล่าพบว่าภายใต้จุดประสงค์ที่แท้จริง

124
00:09:06,604 --> 00:09:09,562
‎การแต่งงานของหล่อน
‎อาจมีความรักเจืออยู่บ้าง

125
00:09:26,187 --> 00:09:28,604
‎แม่ไม่มีคำหวานจะป้อนให้ลูก

126
00:09:29,812 --> 00:09:31,146
‎โลกภายนอกมีแต่คนแข็งแกร่ง

127
00:09:33,271 --> 00:09:34,687
‎แต่ลูกจะแกร่งกว่า

128
00:09:37,146 --> 00:09:38,354
‎บลายเป็นของลูก

129
00:09:38,979 --> 00:09:41,479
‎และพวกเขาจะพยายามแย่งมันไป
‎เหมือนที่ทำกับแม่

130
00:09:42,729 --> 00:09:44,562
‎แต่แม่จะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น

131
00:09:46,312 --> 00:09:49,062
‎เราจะเคลื่อนภูเขาด้วยกันแทน ลูกรัก

132
00:09:51,104 --> 00:09:52,146
‎มีแต่ลูก

133
00:09:53,854 --> 00:09:54,896
‎กับแม่

134
00:09:56,646 --> 00:09:57,479
‎มีแต่เรา

135
00:10:06,021 --> 00:10:07,729
‎ยามนั้นเป็นวันคืนอันสดใส

136
00:10:08,312 --> 00:10:09,687
‎หลังอิซาเบลลืมตาดูโลก

137
00:10:10,812 --> 00:10:14,479
‎ทว่าไม่มีสิ่งใดจีรัง
‎และเมื่อเวลาเปลี่ยน ทุกสิ่งก็เปลี่ยน

138
00:10:14,729 --> 00:10:17,062
‎ความเปลี่ยนแปลงมักไม่ประกาศตน

139
00:10:17,312 --> 00:10:19,521
‎มันมิได้ป่าวร้องแจ้งการมาเยือน

140
00:10:19,979 --> 00:10:22,104
‎ไม่เลย ความเปลี่ยนแปลงมาอย่างกะทันหัน

141
00:10:22,687 --> 00:10:25,062
‎กว่าผู้นั้นจะรู้ตัวว่ามันมาถึง

142
00:10:25,812 --> 00:10:27,854
‎มันก็ได้ลงหลักปักฐานเสียแล้ว

143
00:10:33,396 --> 00:10:34,521
‎สำหรับไวโอล่านั้น…

144
00:10:36,312 --> 00:10:38,562
‎ความสงสัยของหล่อนเริ่มจากจุดเล็กๆ

145
00:10:38,646 --> 00:10:42,187
‎มิได้สลักสำคัญ
‎เช่นเดียวกับความระคายในปอดหล่อน

146
00:10:44,229 --> 00:10:49,229
‎ไวโอล่าโปรดปรานเสื้อผ้าอาภรณ์
‎และมีรสนิยมเลอเลิศที่สุดในโลก

147
00:10:49,604 --> 00:10:51,437
‎รสนิยมที่สามีหล่อนยอมตามใจ

148
00:10:52,271 --> 00:10:55,604
‎ที่มีมากมายเหลือคณานับ
‎คือผ้าไหมและผ้าแพรมันวาว

149
00:10:55,687 --> 00:10:59,771
‎คือผ้ามัสลิน ผ้ากำมะหยี่ และผ้าลูกไม้
‎จากทั่วทุกมุมโลก

150
00:10:59,854 --> 00:11:01,771
‎และทุกมูลค่า

151
00:11:01,854 --> 00:11:05,354
‎บ้างก็หายากและมีราคาแพง
‎ราวกับทอด้วยด้ายจากอัญมณี

152
00:11:06,062 --> 00:11:08,062
‎ล้วนผ่านเงื้อมมือมากเล่ห์ของหล่อน

153
00:11:08,562 --> 00:11:10,937
‎โดยไม่มีคำโอ้อวดใดๆ
‎เล็ดรอดจากริมฝีปาก

154
00:11:14,771 --> 00:11:17,729
‎มีเพียงความเจ็บป่วยที่พรั่งพรู
‎จากริมฝีปากของหล่อน

155
00:11:19,854 --> 00:11:21,771
‎ซึ่งในที่สุดก็มิอาจเพิกเฉยได้อีก

156
00:12:07,729 --> 00:12:08,979
‎ไม่ใช่กาฬโรคหรอก

157
00:12:09,062 --> 00:12:10,187
‎ขอบคุณพระเจ้า

158
00:12:12,229 --> 00:12:14,229
‎แต่ก็ไม่ใช่ข่าวดี

159
00:12:14,312 --> 00:12:15,396
‎เธอเป็นวัณโรค

160
00:12:16,271 --> 00:12:17,646
‎- หมายความ…
‎- ตั้งแต่เมื่อไหร่

161
00:12:17,729 --> 00:12:19,687
‎- หมายความว่ายังไง
‎- ตั้งแต่เมื่อไหร่ หมอ

162
00:12:20,021 --> 00:12:21,896
‎หลายเดือน มากสุดก็หลายเดือน

163
00:12:23,021 --> 00:12:25,604
‎และผมขอแนะนำให้แยกหล่อน
‎ออกจากคนอื่นๆ

164
00:12:26,146 --> 00:12:27,312
‎ลูกสาวของเรา

165
00:12:28,229 --> 00:12:30,104
‎ลูกจะนอนกับแม่ไม่ได้แล้ว

166
00:12:30,479 --> 00:12:31,604
‎ต้องแยกกันนอน

167
00:12:32,021 --> 00:12:33,521
‎คุณจะต้องรักษาเธอ

168
00:12:34,229 --> 00:12:35,062
‎ให้หายดี

169
00:12:35,562 --> 00:12:37,771
‎- ผมไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม
‎- ต้องได้

170
00:12:38,937 --> 00:12:41,104
‎ต้องได้ จะด้วยวิธีใดก็ช่างแต่ต้องทำให้ได้

171
00:12:54,479 --> 00:12:55,312
‎ไม่เอา

172
00:12:56,354 --> 00:12:57,812
‎ไม่ ฉันอยากนอนบนเตียงของเรา

173
00:12:58,854 --> 00:13:00,062
‎ไม่ได้ ที่รัก

174
00:13:01,562 --> 00:13:03,937
‎ฉันอยากนอนบนเตียงของเรา

175
00:13:04,979 --> 00:13:05,812
‎อาเธอร์

176
00:13:08,021 --> 00:13:09,646
‎- ขอร้องล่ะ
‎- อิซาเบล

177
00:13:11,104 --> 00:13:12,104
‎นึกถึงอิซาเบลเข้าไว้

178
00:14:27,354 --> 00:14:28,729
‎และทุกอย่างก็อ่อนล้าโรยแรง

179
00:14:29,396 --> 00:14:31,229
‎บาทหลวงกลับมาที่บลายอีกหน

180
00:14:32,812 --> 00:14:35,271
‎แต่เพื่อประกอบพิธีอันแสนเศร้าสลด

181
00:14:36,104 --> 00:14:39,187
‎ยิ่งกว่าบทเพลงหวานชื่นของพิธีวิวาห์
‎ที่เขาเคยขับขาน

182
00:14:39,271 --> 00:14:42,437
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

183
00:14:43,604 --> 00:14:45,646
‎"และเราจักมาเยือนอีกหน

184
00:14:46,896 --> 00:14:49,312
‎และเราจักนำพาท่านมาสู่ตัวเรา

185
00:14:50,521 --> 00:14:52,021
‎เพื่อว่าที่ใดที่มีเรา

186
00:14:52,437 --> 00:14:54,229
‎ที่นั้นจักมีท่านเช่นกัน"

187
00:14:57,479 --> 00:14:58,312
‎น้องสาว…

188
00:14:59,229 --> 00:15:01,229
‎เธอต้องสวดมนต์ตามสิ

189
00:15:02,396 --> 00:15:04,021
‎ว่าตามพ่อนะ

190
00:15:05,437 --> 00:15:08,229
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

191
00:15:10,396 --> 00:15:13,937
‎"และเราจักมาเยือนท่านอีกหน
‎และจักนำพาท่านมาสู่ตัวเรา

192
00:15:14,854 --> 00:15:18,479
‎เพื่อว่าที่ใดที่มีเรา ที่นั้นจักมีท่านเช่นกัน"

193
00:15:19,854 --> 00:15:22,229
‎โธ่ น้องสาว เราลองอีกรอบนะ

194
00:15:24,437 --> 00:15:27,479
‎"เรามุ่งไปเตรียมสถานที่หนึ่งให้ท่าน"

195
00:15:27,562 --> 00:15:28,521
‎ไม่

196
00:15:29,437 --> 00:15:30,354
‎ว่ายังไงนะ

197
00:15:32,187 --> 00:15:33,021
‎ไม่

198
00:15:34,479 --> 00:15:35,729
‎ฉันไม่ไป

199
00:15:39,437 --> 00:15:40,812
‎บอกพระเจ้าของท่านเถอะ…

200
00:15:41,854 --> 00:15:46,396
‎ว่าฉันไม่ไป

201
00:15:49,479 --> 00:15:52,187
‎ไวโอล่า คุณต้องสวดมนต์ตามนะ

202
00:15:53,271 --> 00:15:57,021
‎มันไม่เกี่ยวกับร่างกายของคุณอีกแล้วที่รัก

203
00:15:57,771 --> 00:15:59,812
‎ที่ต้องรักษาคือดวงวิญญาณของคุณ

204
00:16:00,146 --> 00:16:03,021
‎- สิ่งที่ผมห่วงคือดวงวิญญาณคุณ
‎- ไม่

205
00:16:03,104 --> 00:16:04,021
‎เพอดิต้า อย่า

206
00:16:04,479 --> 00:16:06,021
‎บอกพวกเขาไปสิพี่

207
00:16:06,104 --> 00:16:09,187
‎บอกบาทหลวงกับพระเจ้าที่เขาเทิดทูนนัก

208
00:16:09,604 --> 00:16:10,562
‎บอกไปซะว่า "ไม่"

209
00:16:10,646 --> 00:16:13,729
‎พระเจ้าประสงค์ให้วิญญาณของเธอบริสุทธิ์
‎ขณะที่ทรงต้อนรับเธอกลับบ้าน

210
00:16:13,812 --> 00:16:14,979
‎พระเจ้าน่าจะรู้ดีแก่ใจสิ

211
00:16:15,604 --> 00:16:16,854
‎ท่านสร้างเธอมาแบบนี้นี่

212
00:16:18,021 --> 00:16:20,312
‎ถ้าหล่อนบอกว่าไม่ไป หล่อนก็จะไม่ไป

213
00:16:27,604 --> 00:16:29,479
‎เวลามิได้แยแสหล่อน

214
00:16:29,562 --> 00:16:32,396
‎จากวันเคลื่อนไปเป็นอาทิตย์
‎จนเป็นเดือน และเป็นปี

215
00:16:32,604 --> 00:16:34,062
‎โลกอันเฉยชาหมุนวนโคจร

216
00:16:34,146 --> 00:16:35,979
‎รอบและรอบดวงอาทิตย์

217
00:16:37,187 --> 00:16:38,021
‎และต่อมา…

218
00:16:38,437 --> 00:16:39,271
‎อิซาเบล

219
00:16:40,229 --> 00:16:43,229
‎โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ห้ารอบ
‎แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

220
00:16:43,312 --> 00:16:44,146
‎อิซาเบล

221
00:16:44,854 --> 00:16:46,604
‎ขออีกสักประเดี๋ยวนะคะ

222
00:16:46,687 --> 00:16:48,687
‎เธอยังอ่านเล่มนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ

223
00:16:48,771 --> 00:16:50,229
‎หนูพอจะอ่านรู้เรื่องค่ะ

224
00:16:50,312 --> 00:16:51,187
‎นอนได้แล้ว

225
00:16:52,062 --> 00:16:53,854
‎น้าพูดมาสามรอบแล้วนะ

226
00:16:59,187 --> 00:17:00,021
‎ไม่จ้ะ

227
00:17:00,562 --> 00:17:01,521
‎เต้นเร็วๆ สักรอบก็ได้

228
00:17:01,604 --> 00:17:02,479
‎ไม่จ้ะ

229
00:17:02,687 --> 00:17:03,604
‎รอบเดียวพอนะ

230
00:17:03,979 --> 00:17:06,979
‎- แต่ถึงเวลานอนของเธอแล้วนะ
‎- แค่รอบเดียว

231
00:17:08,271 --> 00:17:09,312
‎ดีค่ะ

232
00:17:15,854 --> 00:17:16,812
‎เป็นยังไง

233
00:17:17,229 --> 00:17:18,854
‎ลูกเต้นรำเก่งขึ้นพอตัวแล้วนี่

234
00:17:19,562 --> 00:17:21,312
‎ใช่ พ่อว่าลูกใกล้พร้อมแล้ว

235
00:17:22,646 --> 00:17:23,896
‎เราต้องมีดนตรีนะคะ

236
00:17:23,979 --> 00:17:25,104
‎ไม่จำเป็นหรอกลูก

237
00:17:25,687 --> 00:17:28,979
‎อันที่จริงแค่นับเลข
‎ก็พอสำหรับการฝึกเต้นรำแล้ว

238
00:17:32,521 --> 00:17:37,396
‎หนึ่ง สอง สาม

239
00:17:37,479 --> 00:17:39,312
‎ก้าว สอง สาม

240
00:17:39,396 --> 00:17:40,604
‎หมุน สอง สาม

241
00:17:41,062 --> 00:17:43,437
‎คุณน้าคะ เราต้องมีดนตรีว่าไหมคะ

242
00:17:43,521 --> 00:17:45,604
‎เราต้องไปนอนจ้ะ

243
00:17:45,687 --> 00:17:47,646
‎โถ คุณน้าช่างน่าเบื่อจริงๆ

244
00:17:48,354 --> 00:17:49,312
‎อย่างนั้นหรอกเหรอ

245
00:17:50,021 --> 00:17:51,854
‎คุณน้าเต้นเป็นกับเขาหรือเปล่า

246
00:17:51,937 --> 00:17:54,312
‎ฉันก็ต้องเต้นรำเป็นอยู่แล้ว สาวน้อย

247
00:17:54,396 --> 00:17:56,062
‎หนูไม่เคยเห็นคุณน้าเต้นรำเลย

248
00:17:56,146 --> 00:17:57,521
‎เสียรู้หลานเข้าแล้ว เพอดี้

249
00:17:58,021 --> 00:17:59,354
‎ฉันรู้ดีเลยค่ะ

250
00:18:01,104 --> 00:18:03,229
‎- โอ้ ไม่ละ
‎- แค่รอบเดียว

251
00:18:05,062 --> 00:18:07,604
‎แสดงการเต้นของจริงให้สาวน้อยดูหน่อย

252
00:18:22,479 --> 00:18:25,896
‎หนึ่ง สอง สาม

253
00:18:25,979 --> 00:18:27,562
‎ก้าว สอง สาม

254
00:18:27,646 --> 00:18:29,562
‎หมุน สอง สาม

255
00:18:29,937 --> 00:18:34,521
‎หนึ่ง สอง สาม

256
00:18:51,479 --> 00:18:55,104
‎ไวโอล่ามีชีวิตอยู่ได้นานกว่าที่หมอ
‎และบาทหลวงคาดการณ์ไว้

257
00:18:55,479 --> 00:18:59,354
‎บางคนถึงกับลือว่าหล่อนอยู่ได้
‎เพราะความรั้นอย่างเดียวแท้ๆ

258
00:18:59,854 --> 00:19:00,729
‎คุณแม่ตื่นแล้ว

259
00:19:00,812 --> 00:19:04,104
‎อิซาเบล
‎ลูกก็รู้ว่าห้ามเข้าใกล้แม่มากเกินไป

260
00:19:04,187 --> 00:19:06,562
‎ไว พี่ลุกออกมาจากเตียงทำไม
‎เดี๋ยวจะไม่สบายนะ

261
00:19:06,646 --> 00:19:08,396
‎ฉันไม่อยากพลาดงานเต้นรำ

262
00:19:09,812 --> 00:19:12,979
‎มาเถอะ กลับไปที่ห้องของพี่กัน
‎ฉันจะเตรียมสมุนไพรสำหรับชงชาให้

263
00:19:13,062 --> 00:19:15,937
‎ฉันไม่อยากได้น้ำชา ฉันอยากคุยกับลูก

264
00:19:45,479 --> 00:19:46,354
‎พาฉันไปที่เตียง

265
00:19:49,021 --> 00:19:49,854
‎ได้สิ

266
00:20:22,146 --> 00:20:24,062
‎- ฉันขอโทษนะ
‎- ไม่ต้องขอโทษหรอก

267
00:20:24,146 --> 00:20:26,521
‎- ฉันเต้นรำกับเขาเองได้
‎- ฉันรู้

268
00:20:27,687 --> 00:20:29,562
‎ฉันเต้นรำกับสามีของฉันได้

269
00:20:31,729 --> 00:20:33,521
‎ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาทำแทน

270
00:20:34,937 --> 00:20:36,354
‎ทั้งเรื่องนั้นหรือเรื่องอื่นๆ

271
00:20:37,229 --> 00:20:38,229
‎ฉันไม่มีวันทำหรอก

272
00:20:42,271 --> 00:20:43,354
‎ฝันดีนะคะพี่

273
00:20:48,146 --> 00:20:51,146
‎บางคนในหมู่บ้านก็มักพูดว่า
‎ความตายมาเยือนไวโอล่าแล้ว

274
00:20:51,729 --> 00:20:52,854
‎คือในยามราตรี

275
00:20:53,187 --> 00:20:54,646
‎ในบรรดาปีแรกๆ นั้น

276
00:20:55,146 --> 00:20:58,062
‎รถม้าสีดำเทียมอาชานัยน์ตาสีแดง

277
00:20:58,479 --> 00:21:00,312
‎ถูกผลักไสเมื่อมาถึงคฤหาสน์บลาย

278
00:21:01,187 --> 00:21:05,062
‎รถม้าสีดำและสารถีของมัน
‎ถูกปฏิเสธอยู่หลายหน

279
00:21:05,854 --> 00:21:08,062
‎จนกระทั่งมันไม่ยอมเยี่ยมกราย
‎มาที่บลายอีก

280
00:21:16,604 --> 00:21:19,271
‎ก่อนเคยนอนข้างคู่เคียง

281
00:21:20,437 --> 00:21:23,062
‎ร่วมเรียงที่ใต้ต้นหลิวกัน

282
00:21:24,896 --> 00:21:27,896
‎ยามนี้นอนเศร้าเดียวดาย

283
00:21:29,104 --> 00:21:31,937
‎คร่าครวญหวนไห้ทุกวัน

284
00:21:33,021 --> 00:21:37,104
‎เพลงต้นหลิวแว่วดังร่าไป

285
00:21:38,104 --> 00:21:41,354
‎หวีดและไหวรื้นร่าน้ำตา

286
00:21:42,354 --> 00:21:46,271
‎เพลงต้นหลิวเสียงดังร่าไป

287
00:21:47,104 --> 00:21:51,021
‎รอให้คนรักนั้นได้กลับมา

288
00:22:08,771 --> 00:22:10,146
‎ฉันอยากนอนกับลูก

289
00:22:10,229 --> 00:22:11,687
‎ไม่ได้ ไวโอล่า

290
00:22:11,896 --> 00:22:13,521
‎แต่วันนี้ฉันอาการดีขึ้นแล้ว

291
00:22:14,104 --> 00:22:17,521
‎พี่ก็พูดแบบนั้นทุกวัน
‎แต่สภาพพี่ก็แย่ลงเรื่อยๆ

292
00:22:22,021 --> 00:22:24,146
‎นายหญิงแห่งคฤหาสน์บลาย

293
00:22:24,229 --> 00:22:25,312
‎ฉันไม่คิดใฝ่สูงหรอก

294
00:22:25,396 --> 00:22:28,312
‎- โกหก
‎- ไวโอล่า ฉันพูดจริง

295
00:22:28,396 --> 00:22:29,229
‎คนโกหก

296
00:22:34,687 --> 00:22:37,896
‎ถ้าเขามองฉันเป็นครั้งคราว
‎นั่นก็เป็นเพราะเขาเหงา

297
00:22:38,396 --> 00:22:39,646
‎และเขาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง

298
00:22:40,062 --> 00:22:43,396
‎เป็นเพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมา
‎หน้าที่เดียวของสามีที่เขาได้ทำ

299
00:22:43,479 --> 00:22:44,604
‎คือการไว้ทุกข์

300
00:22:54,646 --> 00:22:56,771
‎- ฉันไม่ยอมหรอก
‎- แน่ล่ะ

301
00:22:57,437 --> 00:22:58,812
‎ฉันรู้ ฉันสังเกตได้

302
00:23:01,604 --> 00:23:03,187
‎พี่น่าจะคิดถึงลูกนะ ไว

303
00:23:04,437 --> 00:23:05,396
‎คิดถึงอิซาเบลสิ

304
00:23:06,562 --> 00:23:09,729
‎ถ้าพี่ตายไปเธอจะเหลืออะไร
‎เธอจะจดจำพี่ในสภาพไหน

305
00:23:10,396 --> 00:23:12,729
‎แบบนี้เหรอ ตัวพี่ในสภาพนี้งั้นเหรอ

306
00:23:14,354 --> 00:23:17,062
‎เพราะฉันเตือนด้วยรักนะ ไวโอล่า
‎ให้เธอจำพี่ในสภาพอื่นเถอะ

307
00:23:26,771 --> 00:23:30,146
‎ไม่นานก่อนเข้าปีที่หกของ
‎ชีวิตที่ตายทั้งเป็นของไวโอล่า

308
00:23:30,229 --> 00:23:33,146
‎หล่อนได้เรียกให้คนนำเครื่องเพชร
‎และแพรพรรณทั้งหมด

309
00:23:33,229 --> 00:23:35,854
‎ที่หล่อนสะสมไว้ก่อนจะล้มป่วย
‎มาให้หล่อนถึงห้อง

310
00:24:26,312 --> 00:24:28,312
‎ศพของฉันจะไม่สวมใส่แก้วแหวน

311
00:24:29,146 --> 00:24:30,229
‎หรือชุดหรูหรา

312
00:24:31,604 --> 00:24:35,062
‎แก้วแหวน ชุดลูกไม้ และชุดผ้าไหม

313
00:24:36,896 --> 00:24:40,854
‎ตอนนี้ฉันพูดได้อย่างไร้กิเลส
‎ว่าฉันไม่ต้องการพวกมันแล้ว

314
00:24:44,104 --> 00:24:46,562
‎พวกมันจะเป็นมรดกอันล้ำค่า
‎แก่ลูกสาวของเรา

315
00:24:49,396 --> 00:24:50,771
‎ดังนั้นคุณต้องเก็บรักษาพวกมันไว้

316
00:24:51,937 --> 00:24:54,146
‎คุณจะต้องดูแลมันให้ลูก

317
00:24:55,062 --> 00:24:56,604
‎จนกระทั่งลูกโตพอจะสวมใส่มันได้

318
00:24:59,437 --> 00:25:00,604
‎พวกมันถูกห่อหุ้ม…

319
00:25:01,604 --> 00:25:03,146
‎ปกคุลมด้วยกลีบกุหลาบ

320
00:25:04,354 --> 00:25:07,646
‎ทำให้สียังสดในความมืดอันหอมหวาน

321
00:25:09,437 --> 00:25:10,771
‎สัญญากับฉันได้ไหม อาเธอร์

322
00:25:12,687 --> 00:25:14,021
‎สัญญาว่าอะไร

323
00:25:14,104 --> 00:25:16,229
‎ว่าคุณจะเก็บรักษาพวกมันไว้ให้ลูก

324
00:25:17,187 --> 00:25:18,562
‎ว่าคุณจะเป็นผู้ถือกุญแจ

325
00:25:19,021 --> 00:25:20,562
‎และจะไม่มอบมันให้ใครทั้งนั้น

326
00:25:21,229 --> 00:25:23,896
‎ยกเว้นลูกของเรา

327
00:25:26,271 --> 00:25:27,104
‎สัญญากับฉันสิ

328
00:25:28,396 --> 00:25:29,437
‎ผมสัญญา

329
00:25:50,729 --> 00:25:53,229
‎เงินทองร่อยหรอลงเมื่อเวลาดำเนินไป

330
00:25:53,771 --> 00:25:56,062
‎อาเธอร์จำต้องเดินทาง
‎ไปค้าขายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ

331
00:25:56,146 --> 00:26:00,146
‎ไกลแสนไกล ข้ามน้ำข้ามทะเล
‎ไปยังดินแดนแปลกใหม่และรุ่มรวย

332
00:26:04,771 --> 00:26:08,021
‎และเมื่ออาเธอร์จากไป
‎ทุกการเสแสร้งก็ยุติลง

333
00:26:08,771 --> 00:26:10,062
‎บางที่อาจเพราะโมงยามนั้น

334
00:26:10,396 --> 00:26:13,687
‎บางทีอาจเพราะข้อเท็จจริงที่ว่า
‎โลกนี้มีจุดนั้นอยู่

335
00:26:13,771 --> 00:26:16,687
‎จุดที่เกินจะทานน้ำหนักใดได้อีก

336
00:26:16,937 --> 00:26:19,521
‎แต่คืนนั้น ขณะที่เพอดิต้ามองพี่สาว

337
00:26:20,104 --> 00:26:21,479
‎ความคิดหนึ่งก็ผุดพรายขึ้นมา

338
00:26:21,896 --> 00:26:24,729
‎คำคำนี้ผุดขึ้นมาในสมองหล่อน
‎เมื่อหนึ่งปีเต็มก่อนหน้านี้

339
00:26:24,979 --> 00:26:29,396
‎และมันเติบโตในที่ลับเช่นเดียวกับ
‎อาการระคายในปอดของไวโอล่า

340
00:26:30,021 --> 00:26:33,437
‎คำคำนี้บดบังความคิดของหล่อน
‎ทั้งในยามค่ำและยามตื่น

341
00:26:34,146 --> 00:26:37,479
‎คำคำนี้ก่อตัวในอกของหล่อน
‎เช่นเดียวกับโรคร้ายของไวโอล่า

342
00:26:39,396 --> 00:26:41,271
‎มันลุกลามอย่างไม่ย่นย่อ

343
00:26:41,562 --> 00:26:45,271
‎จากเสียงกระซิบแว่วในหู
‎แผ่ซ่านทั่วจิตใจ

344
00:26:45,354 --> 00:26:49,937
‎และยามนี้คำคำนั้นได้คืบคลาน
‎ลงไปตามไหล่และข้อศอกของหล่อน

345
00:26:50,354 --> 00:26:52,687
‎จนกระทั่งคำนั้นลงมาอาศัยในมือหล่อน

346
00:26:53,896 --> 00:26:55,687
‎คำที่ว่าก็คือ…

347
00:26:56,354 --> 00:26:57,229
‎"ความเมตตา"

348
00:26:58,146 --> 00:27:00,479
‎และนั่นเป็นคำโกหก

349
00:27:03,312 --> 00:27:06,854
‎เพราะในความคิดและจิตใจของหล่อน
‎หาใช่ความเมตตาไม่

350
00:27:06,937 --> 00:27:08,229
‎ขณะที่หล่อนขยับมือ

351
00:27:08,604 --> 00:27:12,521
‎มันคือทุกแรงตบ ทุกคำเหยียดหยาม
‎และทุกๆ วันที่ผ่านเลยมา

352
00:27:12,604 --> 00:27:14,937
‎ทุกชั่วขณะจิตหลังจากพิธีกรรมสุดท้าย

353
00:27:15,812 --> 00:27:19,604
‎มันคือคำอีกคำที่กัดกินหล่อน
‎ราวกับโรคร้ายตลอดเวลาที่ผ่านมา

354
00:27:19,687 --> 00:27:22,896
‎หล่อนตระหนักได้ในท้ายที่สุด
‎ว่าคำคำนั้นไม่ใช่ "ความเมตตา"

355
00:27:22,979 --> 00:27:26,479
‎ไม่เลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา
‎คำคำนั้นก็คือ…

356
00:27:27,687 --> 00:27:28,521
‎"พอกันที"

357
00:28:03,312 --> 00:28:06,812
‎อาเธอร์รับมือกับการสูญเสีย
‎อย่างสุขุมและองอาจ

358
00:28:36,187 --> 00:28:38,479
‎(ในอารักษ์ของข้าพเจ้า)

359
00:28:45,812 --> 00:28:49,604
‎ในส่วนของพ่อม่ายที่บัดนี้
‎เป็นท่านลอร์ดแห่งบลายโดยสมบูรณ์

360
00:28:49,979 --> 00:28:53,021
‎ไม่ทันไรก็ถูกผู้คนคาดการณ์ว่า
‎เขาจะแต่งงานใหม่

361
00:28:53,354 --> 00:28:55,562
‎และมีหญิงสาวมากมายหลายสิบที่คอยท่า

362
00:28:55,646 --> 00:28:58,271
‎ซึ่งอาจบอกได้ว่าไม่ใช่ความผิด
‎ของพวกหล่อนแต่อย่างใด

363
00:28:58,646 --> 00:29:00,771
‎ที่เมื่อเขากลับมาในอีกหกเดือนให้หลัง

364
00:29:01,104 --> 00:29:03,062
‎คำทำนายนั้นมิได้กลายเป็นจริง

365
00:29:04,271 --> 00:29:07,854
‎ด้วยเขาแว่วเสียงกังวานของไวโอล่า
‎จากดวงตาของเพอดิต้า

366
00:29:08,562 --> 00:29:10,187
‎และเสียงกังวานที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

367
00:29:11,229 --> 00:29:13,396
‎ได้ปิดกั้นโสตของเขา
‎จากบทเพลงของสตรีนางอื่น

368
00:29:15,979 --> 00:29:18,687
‎ในที่สุดพวกเขาก็สมรสกัน
‎โดยจัดพิธีอย่างเป็นส่วนตัว

369
00:29:19,854 --> 00:29:21,187
‎จนเกือบจะเป็นความลับ

370
00:29:21,646 --> 00:29:24,854
‎ด้วยความหวัง
‎ตามที่เคยหยอกล้อกันในตอนนั้น

371
00:29:25,104 --> 00:29:27,312
‎ว่าบางทีไวโอล่าผู้ล่วงลับจะไม่ล่วงรู้เรื่องนี้

372
00:29:27,396 --> 00:29:29,396
‎(ไวโอล่า ลอยด์ 1645 - 1680
‎อายุ 35 ปี)

373
00:29:30,187 --> 00:29:31,562
‎และในคืนแต่งงานของทั้งสอง

374
00:29:31,646 --> 00:29:35,062
‎ขณะที่เพอดิต้าจับจองเตียง
‎ซึ่งเคยเป็นของพี่สาว

375
00:29:35,437 --> 00:29:38,187
‎ต่างฝ่ายต่างก็ได้ครอบครอง
‎สิ่งที่ปรารถนามาช้านาน

376
00:29:39,687 --> 00:29:41,771
‎สำหรับอาเธอร์นั้นคือหญิงงาม

377
00:29:41,854 --> 00:29:44,562
‎ที่เขาค่อนข้างรู้จักดีแล้ว
‎เพราะสายเลือดของหล่อน

378
00:29:45,687 --> 00:29:48,187
‎ทว่าความปรารถนาของเพอดิต้า
‎ที่ท่านจะได้เห็นดังต่อไปนี้

379
00:29:48,854 --> 00:29:50,562
‎ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่กระจ่าง

380
00:29:54,437 --> 00:29:56,604
‎ระหว่างสามปีแรกในชีวิตคู่ของทั้งสอง

381
00:29:56,687 --> 00:30:00,062
‎คุณนายลอยด์คนใหม่
‎ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรของตนได้

382
00:30:02,187 --> 00:30:07,562
‎ส่วนลูกเลี้ยงก็ไม่ยอมรับหล่อน
‎เป็นแม่โดยสิ้นเชิง

383
00:30:42,021 --> 00:30:45,104
‎ทางด้านอาเธอร์
‎เขาสูญเงินไปเป็นจำนวนมหาศาล

384
00:30:45,896 --> 00:30:47,104
‎เหตุการณ์อย่างหลังนี้

385
00:30:47,187 --> 00:30:49,354
‎บีบบังคับให้เขาต้องลดการใช้จ่าย
‎ที่สุรุ่ยสุร่ายลง

386
00:30:50,187 --> 00:30:52,521
‎ส่วนเพอดิต้าก็ต้องจำใจ
‎กลายเป็นท่านหญิงตกอับ

387
00:30:52,604 --> 00:30:53,896
‎ยิ่งกว่าที่พี่สาวเคยเป็นมา

388
00:30:57,646 --> 00:30:59,146
‎หล่อนค้นพบนานแล้ว

389
00:30:59,229 --> 00:31:02,354
‎ว่าหีบผ้าขนาดใหญ่ของพี่สาวถูกอายัดไว้

390
00:31:02,437 --> 00:31:04,104
‎เพื่อผลประโยชน์ของบุตรสาว

391
00:31:04,354 --> 00:31:08,187
‎และมันตั้งอยู่อย่างเศร้าสร้อยไร้คนเห็นค่า
‎ในห้องใต้หลังคาฝุ่นจับ

392
00:31:09,562 --> 00:31:12,396
‎หล่อนคิดว่ามันน่ารังเกียจ
‎ที่แพรพรรณงดงามเหล่านี้

393
00:31:12,479 --> 00:31:15,646
‎ต้องรอให้เด็กหญิงเป็นเจ้าของมัน

394
00:31:16,146 --> 00:31:17,021
‎และด้วยเหตุนั้น

395
00:31:17,854 --> 00:31:19,979
‎ในวันครบรอบวันตายปีที่หกของไวโอล่า

396
00:31:22,354 --> 00:31:24,229
‎เพอดิต้าก็ถึงขีดจำกัด

397
00:31:25,437 --> 00:31:26,896
‎บ้านหลังนี้กำลังทรุดโทรม

398
00:31:27,687 --> 00:31:29,354
‎ฐานะของเราก็เข้าขั้นหายนะ

399
00:31:30,187 --> 00:31:33,187
‎เรามีทางออกอยู่บนหัวเรานี่เอง

400
00:31:33,896 --> 00:31:36,312
‎เราไม่มีปัญญากระทั่งจะจ้างแม่บ้านต่อ

401
00:31:36,396 --> 00:31:39,646
‎และบนหัวเรามีผ้าไหม เครื่องเพชร
‎และผ้าลินินเก็บอยู่ในกรุ

402
00:31:39,729 --> 00:31:41,229
‎- เพอดิต้า…
‎- ถ้ามันไม่พอปลดหนี้

403
00:31:41,312 --> 00:31:42,437
‎ก็น่าจะพอกู้สถานการณ์

404
00:31:42,521 --> 00:31:44,729
‎- ไม่
‎- หล่อนคงต้องการแบบนี้

405
00:31:45,354 --> 00:31:48,104
‎ถ้าหล่อนมองเห็นอนาคต
‎ว่าทุกอย่างมันเลวร้ายแค่ไหน

406
00:31:48,187 --> 00:31:50,146
‎ว่าคุณทำให้ทุกอย่างเลวร้ายแค่ไหน

407
00:31:51,354 --> 00:31:52,604
‎- ผมเหรอ
‎- ใช่

408
00:31:53,146 --> 00:31:56,229
‎หรือคุณไม่ใช่คนดูแลการเงิน
‎ของเรากันล่ะ สามีของฉัน

409
00:31:57,062 --> 00:31:59,771
‎คุณไม่ได้บริหารทรัพย์สินของเรา
‎จนล่มจมหรอกเหรอ

410
00:32:01,729 --> 00:32:04,021
‎พี่สาวของฉันต้องการให้บลายรุ่งเรือง
‎ยิ่งกว่าอะไร

411
00:32:04,104 --> 00:32:07,687
‎หล่อนจะทำทุกอย่าง
‎ทุกวิถีทางที่ทำได้เพื่อรักษาคฤหาสน์นี้

412
00:32:07,771 --> 00:32:08,854
‎และคุณก็รู้ดี

413
00:32:08,937 --> 00:32:10,021
‎มันเป็นของอิซาเบล

414
00:32:10,104 --> 00:32:11,729
‎คฤหาสน์หลังนี้มีไว้เพื่ออิซาเบล

415
00:32:12,521 --> 00:32:15,479
‎แล้วเราจะปล่อยให้มันล่มสลาย
‎ก่อนที่เธอจะรับช่วงต่อเหรอ

416
00:32:15,562 --> 00:32:17,854
‎ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว เพอดิต้า…

417
00:32:19,146 --> 00:32:20,479
‎เราจะไม่ขายมัน

418
00:32:20,812 --> 00:32:24,646
‎และผมจะโกรธมาก
‎ถ้าคุณยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

419
00:32:24,729 --> 00:32:25,562
‎ก็ดี

420
00:32:26,271 --> 00:32:28,521
‎ดีใจที่ได้รู้ว่าคุณเห็นฉันมีค่าแค่ไหน

421
00:32:29,021 --> 00:32:31,729
‎ที่ได้เห็นตัวเองเสียสละให้แก่
‎การทำตามอำเภอใจ

422
00:32:36,854 --> 00:32:39,646
‎มันไม่ใช่การทำตามอำเภอใจ ที่รัก

423
00:32:41,479 --> 00:32:42,646
‎มันคือคำสัญญา

424
00:32:43,729 --> 00:32:44,562
‎คำสาบาน

425
00:32:44,979 --> 00:32:45,896
‎คำสาบาน

426
00:32:47,896 --> 00:32:48,771
‎แก่ไวโอล่า

427
00:32:49,937 --> 00:32:50,771
‎แน่นอน

428
00:32:51,687 --> 00:32:53,896
‎เราต้องไม่ทำลายคำสาบานต่อไวโอล่า

429
00:32:55,271 --> 00:32:58,354
‎แต่ไวโอล่ามีสิทธิ์อะไรมาทำลายอนาคตเรา

430
00:33:00,479 --> 00:33:03,979
‎หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาผูกมัดคุณ
‎กับความใจไม้ไส้ระกำ

431
00:33:04,729 --> 00:33:05,854
‎เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ

432
00:36:03,021 --> 00:36:03,854
‎เพอดิต้า

433
00:36:46,771 --> 00:36:48,562
‎ตอนนี้เราได้กลับมา ท่านผู้ฟังที่รัก

434
00:36:49,062 --> 00:36:50,187
‎ในอีกคืนหนึ่ง

435
00:36:50,604 --> 00:36:53,312
‎คืนที่ไวโอล่าจะหลับใหล

436
00:39:29,104 --> 00:39:30,229
‎หล่อนจะหลับใหล

437
00:39:33,271 --> 00:39:34,354
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

438
00:39:45,229 --> 00:39:46,312
‎หล่อนจะก้าวเดิน

439
00:40:23,229 --> 00:40:24,437
‎หล่อนจะหลับใหล

440
00:40:26,896 --> 00:40:28,271
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

441
00:40:30,604 --> 00:40:31,646
‎หล่อนจะก้าวเดิน

442
00:40:36,396 --> 00:40:37,854
‎แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป

443
00:40:38,729 --> 00:40:41,604
‎นานเท่าไรนั้นก็มิอาจบอกได้

444
00:40:53,354 --> 00:40:54,187
‎หลับใหล

445
00:40:55,979 --> 00:40:56,812
‎ลืมตาตื่น

446
00:40:58,854 --> 00:40:59,687
‎ก้าวเดิน

447
00:41:02,854 --> 00:41:03,812
‎หลับใหล

448
00:41:04,229 --> 00:41:05,062
‎ลืมตาตื่น

449
00:41:05,604 --> 00:41:06,437
‎ก้าวเดิน

450
00:41:09,062 --> 00:41:11,271
‎และไม่นาน เหมือนอย่างเราทุกคน

451
00:41:12,146 --> 00:41:13,146
‎หล่อนก็ยอมรับทุกอย่าง

452
00:41:18,771 --> 00:41:20,187
‎หล่อนยอมรับว่าตัวเองตายแล้ว

453
00:41:21,104 --> 00:41:23,104
‎หล่อนยอมรับว่าสามีมีใหม่แล้ว

454
00:41:23,812 --> 00:41:26,562
‎หล่อนยอมรับว่าลูกเติบใหญ่
‎โดยไม่มีหล่อน

455
00:41:28,604 --> 00:41:31,187
‎และหล่อนยอมรับว่าห้องที่อยู่คือความฝัน

456
00:41:31,604 --> 00:41:34,312
‎สิ่งก่อสร้าง คือคำลวงที่น่าปรารถนา…

457
00:41:35,229 --> 00:41:37,312
‎มากกว่าความเป็นจริงของหีบใบนั้น

458
00:41:38,521 --> 00:41:41,729
‎แต่ ณ จุดจบของแดนชำระ
‎มีรางวัลรอคอยหล่อนอยู่

459
00:41:42,521 --> 00:41:46,354
‎ด้วยหล่อนรู้ว่า
‎สักวันประตูบานนั้นจะเปิดออก

460
00:41:47,062 --> 00:41:49,521
‎วันหนึ่ง จะมีลูกกุญแจเสียบเข้ามา

461
00:41:49,812 --> 00:41:52,979
‎และวันหนึ่ง อิซาเบลจะเปิดหีบของมารดา

462
00:41:53,479 --> 00:41:54,937
‎และรับรางวัลของเจ้าตัวไป

463
00:41:55,979 --> 00:41:57,396
‎รางวัลของทั้งคู่

464
00:41:57,812 --> 00:42:00,521
‎และวันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า

465
00:42:01,646 --> 00:42:04,771
‎หลังวันคืนผ่านไปเนิ่นนาน
‎ช่วงเวลานั้นก็มาถึง

466
00:43:01,479 --> 00:43:03,062
‎เมื่อหล่อนเห็นสามี

467
00:43:03,146 --> 00:43:06,854
‎หล่อนมิได้เห็นความเปลี่ยนแปลง
‎ตามกาลเวลา แต่เห็นเพียงความเศร้า

468
00:43:07,646 --> 00:43:08,479
‎มีเพียงเท่านั้น

469
00:43:09,062 --> 00:43:10,896
‎และด้วยความตื้นตัน…

470
00:43:12,187 --> 00:43:13,854
‎หล่อนจึงหลับและรอคอย

471
00:43:34,604 --> 00:43:35,479
‎(เพอดิต้า ลอยด์)

472
00:43:35,562 --> 00:43:38,187
‎พวกเขาฝังท่านหญิงเพอดิต้า
‎และเริ่มตั้งต้นกับชีวิตใหม่

473
00:43:39,187 --> 00:43:41,604
‎ธุรกิจล้มละลาย คฤหาสน์ถูกขาย

474
00:43:41,979 --> 00:43:43,937
‎หากไม่ใช่ด้วยกฎหมาย
‎ก็ด้วยจิตวิญญาณ

475
00:43:44,687 --> 00:43:46,271
‎พวกเขาจะย้ายออกจากที่นี่

476
00:43:46,354 --> 00:43:49,187
‎ขายคฤหาสน์ และเสาะแสวงชีวิต
‎ที่เงียบสงบและเรียบง่ายกว่าเก่า

477
00:43:49,562 --> 00:43:51,062
‎ที่มีเพื่อทั้งสองเท่านั้น

478
00:43:51,729 --> 00:43:53,062
‎พวกเขาทั้งสอง และพ่วงด้วย…

479
00:43:54,312 --> 00:43:55,146
‎ไวโอล่า

480
00:43:56,146 --> 00:43:59,146
‎ท้ายที่สุด อย่างน้อยหล่อนก็ได้
‎อยู่กับพวกเขาทั้งสอง

481
00:43:59,687 --> 00:44:01,521
‎สามีของหล่อน ลูกของหล่อน

482
00:44:01,854 --> 00:44:05,687
‎ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะมองไม่เห็น
‎ไม่อาจสัมผัสตัว และไม่ได้ยินหล่อน

483
00:44:06,271 --> 00:44:07,104
‎ไม่สำคัญเลย

484
00:44:07,354 --> 00:44:09,937
‎หล่อนจะได้อยู่กับพวกเขา
‎และมีเพียงเท่านี้ที่สำคัญ

485
00:44:12,771 --> 00:44:14,021
‎พวกเขาย้ายออกจากบลาย

486
00:44:14,229 --> 00:44:16,687
‎ทิ้งข้าวของส่วนใหญ่ไว้ที่เก่า

487
00:44:17,104 --> 00:44:20,062
‎รางวัลของหล่อนสำหรับ
‎ตลอดหลายปีแห่งความโดดเดี่ยว

488
00:44:20,479 --> 00:44:23,396
‎สำหรับทุกความปวดร้าว
‎ในดวงใจอันอ่อนล้า

489
00:44:23,896 --> 00:44:26,729
‎แต่อาเธอร์กลายเป็นคนเชื่อเรื่องผีสาง

490
00:44:26,812 --> 00:44:29,646
‎และได้เห็นความสยดสยอง
‎บนใบหน้าไร้ชีวิตของเพอดิต้า

491
00:44:29,896 --> 00:44:34,187
‎ความงมงายของเขาต่อต้านเหตุผล
‎แต่เขาก็รู้สึกมั่นใจไม่ต่างกัน

492
00:44:34,521 --> 00:44:36,729
‎ไม่ว่าคำสาปใดก็ตามที่ลงทัณฑ์
‎ภรรยาคนที่สอง

493
00:44:36,812 --> 00:44:40,562
‎เขาจะไม่ยอมเสี่ยงให้ลูกสาว
‎ต้องเผชิญนิ้วเย็นเยียบของมัน

494
00:44:40,646 --> 00:44:42,646
‎ไม่ว่าลูกสาวเขาหรือใครอื่น

495
00:44:51,521 --> 00:44:55,146
‎การดูหมิ่นครั้งสุดท้ายจากการถูกขับไล่
‎ไปอยู่ในหนองน้ำลึก

496
00:44:55,229 --> 00:44:57,354
‎ขณะที่ลูกของหล่อน
‎จะเติบใหญ่เป็นหญิงเต็มตัว

497
00:44:57,896 --> 00:44:59,937
‎การทอดทิ้งโดยสิ้นเชิงนี้…

498
00:45:03,229 --> 00:45:05,229
‎ทำให้หัวใจของไวโอล่าแตกสลาย

499
00:45:06,729 --> 00:45:10,104
‎ความรู้สึกของการถูกฉุดรั้งไปยังสถานที่อื่น

500
00:45:10,187 --> 00:45:11,687
‎มิติอื่นที่อยู่ไกลออกไป

501
00:45:11,771 --> 00:45:13,729
‎ได้เลือนรางลงหลายปีตั้งแต่หล่อนตาย

502
00:45:14,146 --> 00:45:16,646
‎แต่บัดนี้หล่อนปฏิเสธมันโดยเด็ดขาด

503
00:45:17,021 --> 00:45:19,354
‎ด้วยทุกๆ อณูของเจตจำนงมหาศาลที่มี

504
00:45:19,854 --> 00:45:22,812
‎เหมือนตอนที่หล่อนป่วย
‎และซึ่งขัดขืนทุกความเป็นไปได้

505
00:45:23,187 --> 00:45:25,479
‎ไวโอล่าจะไม่ยอมไป

506
00:45:26,604 --> 00:45:30,396
‎บุตรสาวคนโตของวิลโลบี้
‎ครั้งหนึ่งคือท่านหญิงลอยด์แห่งบลาย

507
00:45:31,146 --> 00:45:34,354
‎บางคนอาจรำพึงว่า
‎หล่อนอยู่ได้ด้วยความรั้นล้วนๆ

508
00:45:36,771 --> 00:45:41,104
‎หล่อนไม่ไยดีแรงฉุดจากโลกหน้า
‎และสร้างแรงโน้มถ่วงของตนขึ้นแทน

509
00:45:41,646 --> 00:45:42,854
‎แรงโน้มถ่วงแห่งเจตจำนง

510
00:45:43,437 --> 00:45:46,479
‎ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงผืนดิน
‎ของคฤหาสน์บลายไปตลอดกาล

511
00:45:46,896 --> 00:45:49,396
‎และเป็นอีกครั้ง ที่หล่อนจะหลับใหล

512
00:46:01,562 --> 00:46:02,687
‎หล่อนจะลืมตาตื่น

513
00:46:13,562 --> 00:46:14,812
‎และหล่อนจะก้าวเดิน

514
00:46:18,937 --> 00:46:20,687
‎ราวกับฟื้นตื่นจากฝันร้าย

515
00:46:20,771 --> 00:46:22,562
‎หล่อนจะย่างกรายกลับไปหาบ้าน

516
00:46:22,937 --> 00:46:26,146
‎ด้วยความรู้สึกว่านี่เป็นความฝัน
‎ในแต่ละครั้ง

517
00:46:29,979 --> 00:46:32,104
‎ด้วยความรู้สึกว่าถ้าหากเดินไปยังห้องนอน

518
00:46:32,521 --> 00:46:34,854
‎ไปยังห้องที่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกับสามี

519
00:46:35,937 --> 00:46:36,937
‎ลูกน้อยของหล่อน

520
00:46:37,937 --> 00:46:40,896
‎ว่าบางทีฝันร้ายนี้อาจทุเลาลง

521
00:46:41,312 --> 00:46:44,187
‎ว่าหล่อนอาจหย่อนกายลงสู่
‎ผ้าห่มอันอบอุ่นได้อย่างง่ายดาย

522
00:46:44,271 --> 00:46:46,521
‎และอิงแอบแนบชิดในอ้อมอก
‎ของครอบครัวหล่อน

523
00:46:47,312 --> 00:46:49,229
‎ที่รอคอยเธอมาตลอดเวลาที่ผ่านมา

524
00:46:50,229 --> 00:46:53,146
‎และหล่อนจะจ้องมองเตียงที่ว่างเปล่า…

525
00:46:54,521 --> 00:46:55,687
‎แล้วไวโอล่าก็จะจำได้

526
00:46:58,021 --> 00:47:00,396
‎และการจำได้นั้นก็จะสร้างรอยแผลไว้อีกครั้ง

527
00:47:22,812 --> 00:47:24,771
‎หัวใจของหล่อนจะแตกสลายอีกหน

528
00:47:25,229 --> 00:47:26,521
‎แสบไหม้ในทรวงอก

529
00:47:27,104 --> 00:47:29,812
‎เป็นความปวดร้อนที่หล่อนหวังว่า
‎จะบรรเทาได้ด้วย…

530
00:47:30,062 --> 00:47:32,771
‎สายน้ำขุ่นโคลนเย็นยะเยือก
‎ของคฤหาสน์หลังใหม่

531
00:47:33,312 --> 00:47:34,187
‎บ้านใหม่ของหล่อน

532
00:47:36,271 --> 00:47:38,229
‎ดังนั้นหล่อนจะหลับใหล

533
00:47:38,771 --> 00:47:39,979
‎และหล่อนก็จะลืม

534
00:47:40,479 --> 00:47:43,021
‎หล่อนจะลืมตาตื่นทั้งๆ ที่ลืม

535
00:47:46,354 --> 00:47:47,562
‎หล่อนจะออกเดิน

536
00:47:49,937 --> 00:47:52,271
‎กี่ราตรี กี่ย่างก้าว…

537
00:47:53,146 --> 00:47:54,562
‎หล่อนนับไม่ได้เสียแล้ว

538
00:47:54,812 --> 00:47:56,479
‎ความสนใจเดียวของหล่อนคือเบื้องหน้า

539
00:47:56,562 --> 00:47:58,979
‎คือเตียงอันเป็นจุดหมายของหล่อน

540
00:47:59,062 --> 00:48:02,396
‎และคือลูกสาวที่หล่อนเชื่อมั่น
‎ทุกครั้งที่ลืมตาตื่น

541
00:48:02,771 --> 00:48:04,354
‎ว่าจะรอหล่อนอยู่ที่นั่น

542
00:48:15,937 --> 00:48:18,729
‎หล่อนไม่รู้สึกตัวกระทั่งว่า
‎เวลาได้ผ่านไปหนึ่งทศวรรษ

543
00:48:19,396 --> 00:48:22,229
‎ไม่รู้กระทั่งว่า
‎หลังกาฬโรคระบาดในหมู่บ้าน

544
00:48:22,312 --> 00:48:24,229
‎คฤหาสน์ที่ว่างเปล่าก็ได้กลายเป็นที่กักตัว

545
00:48:24,312 --> 00:48:27,646
‎สำหรับผู้ป่วยจากโรคมฤตยู
‎ที่ทำลายล้างถิ่นเก่าของหล่อน

546
00:48:29,729 --> 00:48:30,646
‎เธออยู่ไหน

547
00:48:35,812 --> 00:48:37,187
‎คุณเข้ามาทำอะไรในนี้

548
00:48:42,812 --> 00:48:43,771
‎มันไม่ปลอดภัยนะ

549
00:48:44,271 --> 00:48:46,354
‎ห้ามเข้ามาในปีกอาคารนี้
‎โดยไม่มีหน้ากาก…

550
00:48:47,562 --> 00:48:48,396
‎ที่ไหน

551
00:48:52,437 --> 00:48:54,104
‎และขณะที่หมอกาฬโรคตาย

552
00:48:54,646 --> 00:48:58,854
‎เขาก็ถูกลืมในทันที
‎และปรากฏการณ์ประหลาดก็บังเกิด

553
00:48:59,646 --> 00:49:02,604
‎ดูเหมือนว่าแรงโน้มถ่วงที่หล่อนสร้างขึ้น

554
00:49:02,687 --> 00:49:04,187
‎ที่รั้งหล่อนไว้กับที่ดินผืนนี้

555
00:49:04,562 --> 00:49:06,146
‎ที่กักหล่อนไว้ในแดนชำระ

556
00:49:07,146 --> 00:49:08,979
‎มันจะเหนี่ยวรั้งคนอื่นๆ เช่นกัน

557
00:49:10,187 --> 00:49:11,146
‎หล่อนจะหลับใหล

558
00:49:11,521 --> 00:49:13,979
‎และหล่อนจะลืม
‎ไม่ต่างจากทุกคนยามฝัน

559
00:49:14,896 --> 00:49:17,312
‎และหล่อนจะตื่นแล้วลืมทุกอย่างไป

560
00:49:19,896 --> 00:49:20,854
‎หล่อนจะก้าวเดิน

561
00:49:34,396 --> 00:49:37,146
‎ไวโอล่ารู้สึกได้ลางๆ
‎ว่ามีคนพยายามขับไล่หล่อน

562
00:49:43,646 --> 00:49:45,146
‎และอนิจจา บาทหลวงผู้น่าสงสาร

563
00:49:45,229 --> 00:49:47,729
‎เป็นคนที่สองที่หลงเข้ามา
‎ในเส้นทางของไวโอล่า

564
00:49:51,937 --> 00:49:52,979
‎หล่อนจะหลับใหล

565
00:49:53,562 --> 00:49:56,729
‎ลืม และลืม และลืม

566
00:49:57,437 --> 00:49:58,729
‎และพร้อมกันกับการลืม

567
00:49:59,187 --> 00:50:01,312
‎ก็พ่วงมาด้วยโรคอันน่าพรั่นพรึง

568
00:50:02,771 --> 00:50:04,146
‎ทุกอย่างเลือนหายไป

569
00:50:04,604 --> 00:50:08,771
‎ทุกสิ่งทุกอย่าง เลือดเนื้อ ก้อนหิน
‎และแม้กระทั่งดวงดาว

570
00:50:09,104 --> 00:50:12,729
‎เวลาได้พรากทุกสิ่งไป
‎มันคือวิถีของโลกใบนี้

571
00:50:12,812 --> 00:50:18,479
‎อดีตร่นถอย ความทรงจำเลือนหาย
‎และเช่นเดียวกับจิตวิญญาณ

572
00:50:18,937 --> 00:50:20,479
‎ทุกอย่างสยบพ่ายแก่เวลา

573
00:50:21,187 --> 00:50:22,146
‎แม้กระทั่งดวงวิญญาณ

574
00:50:24,521 --> 00:50:27,812
‎ตื่น เดิน และลืมยิ่งกว่าเก่า

575
00:50:28,771 --> 00:50:29,854
‎ลืมซึ่งชื่อตัวเอง

576
00:50:30,354 --> 00:50:32,271
‎ลืมซึ่งชื่อของน้องสาว

577
00:50:32,854 --> 00:50:34,312
‎ขณะที่ความทรงจำร้างจากหล่อน

578
00:50:34,729 --> 00:50:36,771
‎ใบหน้าของหล่อนก็หายไปเช่นกัน

579
00:50:37,687 --> 00:50:39,104
‎ทรงจำของหล่อนเหลือน้อยนิด…

580
00:50:39,687 --> 00:50:43,312
‎จนกระทั่งคืนหนึ่งที่หล่อนพบเด็กน้อย
‎บนเตียงเก่าของลูกสาว

581
00:50:43,396 --> 00:50:46,396
‎หล่อนกลับจำไม่ได้ว่าหวังจะพบใคร

582
00:50:46,896 --> 00:50:49,646
‎หล่อนจำได้แค่เลือนรางว่า
‎ที่ตนเดินมาไกลถึงเพียงนี้

583
00:50:50,062 --> 00:50:51,604
‎เพราะหวังจะได้พบเด็กสักคน

584
00:50:51,979 --> 00:50:54,021
‎และเด็กก็อยู่ตรงนี้แล้ว

585
00:50:54,521 --> 00:50:56,479
‎เป็นเด็กคนนี้แน่ที่หล่อนตามหา

586
00:50:57,646 --> 00:50:58,479
‎แน่แท้แล้ว

587
00:51:00,729 --> 00:51:03,646
‎หล่อนจะหลับใหล และหล่อนจะเลือนหาย

588
00:51:04,146 --> 00:51:06,562
‎เลือนหายไป และหายไป

589
00:51:08,021 --> 00:51:09,396
‎และคนอื่นๆ เช่นกัน

590
00:51:10,771 --> 00:51:12,562
‎วิญญาณที่ถูกขังในวงโคจรของหล่อน

591
00:51:15,021 --> 00:51:17,271
‎บรรดาผู้เคราะห์ร้าย
‎ที่ถูกขังไว้ในบ่อแรงโน้มถ่วง

592
00:51:17,354 --> 00:51:18,729
‎ที่หล่อนสร้างให้บลายเป็น

593
00:51:22,146 --> 00:51:23,521
‎พวกเขาก็เลือนหายเช่นกัน

594
00:51:36,646 --> 00:51:39,729
‎บุตรสาวคนโตของวิลโลบี้
‎ครั้งหนึ่งคือท่านหญิงลอยด์แห่งบลาย

595
00:51:40,062 --> 00:51:43,021
‎บัดนี้เป็นเพียงความคิด ความรู้สึก

596
00:51:43,104 --> 00:51:47,896
‎มิใช่หญิงสาว มิใช่มนุษย์
‎มิใช่นามหรือใบหน้า

597
00:51:48,437 --> 00:51:49,271
‎แค่ความต้องการ

598
00:51:49,521 --> 00:51:50,354
‎ความต้องการ…

599
00:51:50,854 --> 00:51:51,854
‎และความเดียวดาย

600
00:51:52,646 --> 00:51:53,521
‎และความโกรธแค้น

601
00:51:54,104 --> 00:51:55,437
‎ชะตากรรมของหล่อนคือฝันร้าย

602
00:51:56,604 --> 00:51:58,687
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับทุกคน
‎ที่ถูกขังในบลาย

603
00:51:59,271 --> 00:52:01,354
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับน้องสาวของไวโอล่า

604
00:52:01,771 --> 00:52:03,229
‎ที่บัดนี้ถูกลืมในห้องใต้หลังคา

605
00:52:03,312 --> 00:52:05,479
‎ไม่รับรู้แม้แต่น้อยว่าเจ้าตัวเคยมีพี่สาว

606
00:52:06,062 --> 00:52:08,104
‎ที่เคยฆ่า และเคยถูกฆ่า

607
00:52:10,021 --> 00:52:12,396
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับใครก็ตาม
‎ที่อับโชคพอ

608
00:52:12,479 --> 00:52:14,271
‎จะเข้ามาในเส้นทางที่หล่อนเดินเป็นนิจ

609
00:52:14,729 --> 00:52:15,562
‎หยุดนะ

610
00:52:16,646 --> 00:52:17,479
‎หยุด

611
00:52:18,812 --> 00:52:20,687
‎ชะตากรรมที่บังเกิดกับคนรับใช้ผู้น่าสงสาร

612
00:52:21,312 --> 00:52:22,687
‎ในอีกหลายปีให้หลัง

613
00:52:24,354 --> 00:52:27,646
‎ขะตากรรมที่บังเกิดกับกระทั่ง
‎ผู้ที่ตายด้วยเหตุอื่นในบลาย

614
00:52:28,437 --> 00:52:31,104
‎ผู้ที่หลุดเข้าไปในอุ้งมือ
‎แห่งแรงโน้มถ่วงของไวโอล่า

615
00:52:32,104 --> 00:52:34,437
‎แม้ไม่เคยอยู่ในกำมือเย็นเยียบ
‎ของหล่อนก็ตาม

616
00:52:38,521 --> 00:52:40,729
‎ไม่มีความหวังแก่ใครก็ตาม
‎ที่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

617
00:52:40,812 --> 00:52:42,271
‎จนมาตายบนผืนดินของบลาย

618
00:52:44,312 --> 00:52:46,146
‎ไม่มีความหวังแก่เหยื่อของบลาย

619
00:52:46,479 --> 00:52:48,021
‎ไม่ว่าจะเป็นเหยื่อแห่งโชคชะตา

620
00:52:48,854 --> 00:52:49,687
‎แห่งความชั่วร้าย

621
00:52:50,687 --> 00:52:53,062
‎หรือโรคภัย หรือเหยื่อแห่งกันและกัน

622
00:52:57,729 --> 00:53:00,187
‎และดูเหมือนว่าจะไม่มีหวังแก่พี่เลี้ยงสาว…

623
00:53:01,896 --> 00:53:05,229
‎ผู้ที่กำลังวิ่งหนีจากคนตายมากมาย

624
00:53:05,562 --> 00:53:08,104
‎บรรดาผู้อยู่อาศัยเคราะห์ร้าย
‎ของบ่อแห่งแรงโน้มถ่วง

625
00:53:08,896 --> 00:53:11,521
‎และผู้ที่ในที่สุดก็ได้ก้าวเข้ามา
‎ในทางแห่งชะตากรรมของหล่อน

626
00:54:33,396 --> 00:54:36,312
‎คำบรรยายโดย: ชญาธิป วีระขจร