1
00:00:07,041 --> 00:00:10,208
‎(ซีรีส์แอนิเมชันจาก NETFLIX)

2
00:00:20,375 --> 00:00:24,250
‎(หนูที่อยู่ในท่อน้ำทิ้ง)

3
00:00:33,333 --> 00:00:37,250
‎ถ้านี่เป็นอุบายของสเกเลทอร์ พ่อไม่สนด้วยซ้ำ

4
00:00:37,333 --> 00:00:40,500
‎นี่ไม่ใช่เวทมนตร์ของสเกเลทอร์ ท่านพ่อ

5
00:00:40,583 --> 00:00:41,916
‎ทีล่าพาข้ากลับมา

6
00:00:42,791 --> 00:00:43,666
‎ทีล่างั้นรึ

7
00:00:46,416 --> 00:00:47,416
‎ฝ่าบาท ข้า…

8
00:00:47,500 --> 00:00:51,750
‎เจ้าพาลูกชายข้ากลับมา ขอบใจนะทีล่า

9
00:00:55,583 --> 00:00:58,666
‎ข้าเสียใจที่ข้าจากไป ราชาแรนดอร์ คือข้า…

10
00:00:59,250 --> 00:01:03,416
‎เจ้าเจ็บและโกรธ
‎เจ้ามีสิทธิ์จะหันหลังในอีเทอร์นอส

11
00:01:04,000 --> 00:01:06,541
‎ความจริงมากมายถูกปิดไม่ให้เขารู้

12
00:01:06,625 --> 00:01:08,208
‎- รวมถึงข้าด้วย
‎- ท่านพ่อ

13
00:01:09,083 --> 00:01:11,500
‎ข้าน่าจะบอกท่านเรื่องฮีแมน

14
00:01:11,583 --> 00:01:14,416
‎และข้าก็น่าจะบอกเจ้าทุกวัน

15
00:01:14,500 --> 00:01:17,541
‎ว่าข้าภูมิใจในตัวเจ้าตอนนี้แค่ไหน

16
00:01:18,208 --> 00:01:21,333
‎ทุกคนควรเรียนรู้
‎จากความผิดพลาดของตัวเอง อดัม

17
00:01:21,416 --> 00:01:24,500
‎แม้แต่ราชา โดยเฉพาะราชา

18
00:01:26,333 --> 00:01:28,625
‎แล้วเจ้าล่ะ เจ้าสหายแมวขี้กลัว

19
00:01:28,708 --> 00:01:30,833
‎ใคร ข้าเหรอ ข้า…

20
00:01:30,916 --> 00:01:34,125
‎ครินเจอร์ช่วยเราทุกคนจากสเกเลทอร์

21
00:01:34,208 --> 00:01:35,041
‎อะไรนะ

22
00:01:35,125 --> 00:01:38,125
‎สเกเลทอร์เกือบฆ่าข้าซ้ำสอง

23
00:01:38,208 --> 00:01:40,833
‎แต่ครินเจอร์ช่วยชีวิตข้าไว้

24
00:01:44,000 --> 00:01:47,000
‎ขอบใจนะ เจ้าแบทเทิลแคตผู้สูงเกียรติ

25
00:01:47,916 --> 00:01:50,125
‎ด้วยความยินดี ฝ่าบาท

26
00:01:50,625 --> 00:01:52,291
‎แล้วนี่ใครกันล่ะ

27
00:01:52,375 --> 00:01:55,875
‎สวัสดี ฝ่าบาท ข้าชื่ออันดร้าพะยะค่ะ

28
00:01:55,958 --> 00:01:58,291
‎เพคะ ข้าเป็นสหายของทีล่าและ…

29
00:01:58,375 --> 00:02:02,916
‎และช่วยได้มาก ถ้าไม่มีอันดร้า
‎อดัมคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ตอนนี้

30
00:02:03,000 --> 00:02:04,041
‎งั้นรึ

31
00:02:04,625 --> 00:02:07,458
‎ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้าเกินกว่าจะชดใช้ให้ได้

32
00:02:08,041 --> 00:02:11,500
‎แต่ข้าคือราชา ข้าเลยชดใช้ให้ได้เยอะ

33
00:02:12,208 --> 00:02:15,583
‎อยากได้รางวัลใดจงเอ่ยมา อันดร้า
‎และข้าจะมอบให้เจ้า

34
00:02:20,416 --> 00:02:22,083
‎เอ่อ ฝ่าพระบาท

35
00:02:22,666 --> 00:02:26,125
‎หลังจากท่านปู่ข้าตาย
‎ข้าเติบโตจากข้างถนน โดยลำพัง

36
00:02:26,708 --> 00:02:28,625
‎ข้าแทบไม่ได้นอน แต่พอได้นอน

37
00:02:29,208 --> 00:02:31,500
‎ข้าก็จะฝันว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอีกครั้ง

38
00:02:32,083 --> 00:02:36,041
‎และเป็นครั้งแรกในชีวิต
‎ที่ข้ารู้สึกว่าค้นพบครอบครัวนั้นแล้ว

39
00:02:37,708 --> 00:02:39,625
‎ดังนั้นหากท่านถามว่าข้าอยากได้อะไร

40
00:02:40,250 --> 00:02:42,333
‎ข้าแค่อยากอยู่กับพวกท่านทุกคน

41
00:02:44,125 --> 00:02:47,208
‎ดูรอบๆ สิสาวน้อย นี่คือค่ายทหาร

42
00:02:47,291 --> 00:02:50,708
‎เรากำลังเตรียมออกศึก พลเรือนจึงอยู่ที่นี่ไม่ได้

43
00:02:52,250 --> 00:02:54,291
‎ใช่ ฝ่าบาท ข้าเข้าใจ

44
00:02:54,375 --> 00:02:56,041
‎ข้าเกรงว่าเจ้าไม่เข้าใจหรอก

45
00:02:56,125 --> 00:02:57,666
‎เจ้าอยู่ไม่ได้

46
00:02:57,750 --> 00:03:01,416
‎เว้นแต่ว่าข้าจะแต่งตั้งเจ้า
‎เป็นผู้หมวดกองทหารรักษาพระองค์ของข้า

47
00:03:01,500 --> 00:03:03,500
‎อะไรนะ ท่านพูดจริงเหรอ

48
00:03:03,583 --> 00:03:06,458
‎เพราะว่า ให้ตายสิ เยี่ยมเลย

49
00:03:06,541 --> 00:03:08,708
‎ท่านจะไม่เสียใจเลย ฝ่าบาท

50
00:03:08,791 --> 00:03:10,291
‎ขอบพระทัย ฝ่าบาท

51
00:03:10,375 --> 00:03:12,333
‎ไม่สิ ข้าสิต้องขอบคุณ ผู้หมวด

52
00:03:12,416 --> 00:03:14,666
‎ที่นำพาครอบครัวข้ามาสู่ค่ายความกลัว

53
00:03:15,375 --> 00:03:16,708
‎ไม่ใช่ข้า

54
00:03:17,291 --> 00:03:18,208
‎ทีล่าต่างหาก

55
00:03:18,791 --> 00:03:22,333
‎- ทีล่าเสกย้ายร่างเรามาที่นี่ ด้วยเวทมนตร์
‎- เวทมนตร์เหรอ

56
00:03:40,291 --> 00:03:41,125
‎อดัม

57
00:03:42,125 --> 00:03:43,208
‎ท่านแม่

58
00:03:44,000 --> 00:03:44,875
‎อดัม

59
00:03:56,041 --> 00:03:58,083
‎เป็นไปได้ยังไง

60
00:03:58,666 --> 00:04:01,291
‎เรื่องมันยาวครับท่านแม่ แต่ตอนนี้

61
00:04:02,250 --> 00:04:04,750
‎ข้ามีความสุขที่ครอบครัวเรา
‎กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

62
00:04:07,416 --> 00:04:09,333
‎เรื่องยาวแค่ไหนกันเชียว

63
00:04:09,416 --> 00:04:11,416
‎ลูกต้องมากับแม่เดี๋ยวนี้

64
00:04:11,500 --> 00:04:14,083
‎แล้วเล่าให้ฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

65
00:04:28,250 --> 00:04:30,708
‎อดทนไว้นะ เราจะให้คนมาช่วยเจ้า

66
00:04:41,875 --> 00:04:44,250
‎ใจอ่อนขึ้นมาสินะ แมนแอทอาร์มส์

67
00:04:45,333 --> 00:04:47,708
‎เปราะบางเมื่อห่างศึกอย่างที่เคยเป็น

68
00:04:48,833 --> 00:04:52,000
‎ชายผู้อันตรายที่สุดในอีเทอร์เนีย

69
00:04:52,083 --> 00:04:55,375
‎ศัตรูที่ครั้งหนึ่งเรามองว่าน่าเกรงขาม

70
00:04:55,458 --> 00:04:58,583
‎ทว่าตอนนี้ท่านกลับดูหมดสภาพ

71
00:05:01,125 --> 00:05:04,708
‎รู้สึกยังไงที่ต้องสูญเสียพลังทั้งหมดไปล่ะ

72
00:05:05,458 --> 00:05:06,625
‎เจ้าบอกข้าสิ

73
00:05:06,708 --> 00:05:09,500
‎ข้าจะไปรู้ได้ยังไง
‎พลังของข้ามีแต่จะแข็งแกร่งขึ้น

74
00:05:10,000 --> 00:05:13,125
‎ข้ามีพลังที่จะสร้างความเจ็บปวด

75
00:05:15,333 --> 00:05:17,666
‎หรือจะขจัดความเจ็บปวดก็ย่อมได้

76
00:05:20,625 --> 00:05:23,708
‎เจ้าเล่นกับพลังเช่นแมวเล่นกับหนู

77
00:05:23,791 --> 00:05:26,750
‎แต่ข้าเคยเห็นว่าควรรับมือพลังแท้จริงอย่างไร

78
00:05:27,458 --> 00:05:29,791
‎โอ้ ซอร์เซอเรสที่รักของท่านสินะ

79
00:05:29,875 --> 00:05:32,458
‎ข้าสงสัยอยู่เชียว
‎ว่ามีอะไรในความสัมพันธ์ของท่าน

80
00:05:32,541 --> 00:05:34,041
‎มากกว่าที่จะสนใจในตัวฮีแมน

81
00:05:34,125 --> 00:05:35,000
‎ข้าพูดถูกไหม

82
00:05:36,500 --> 00:05:38,125
‎ว่าแล้วเชียว

83
00:05:38,833 --> 00:05:41,875
‎เล่าให้ข้าฟังเรื่องเด็กหญิงที่หนีไปได้สิ
‎ท่านแมนแอทอาร์มส์

84
00:05:43,541 --> 00:05:45,583
‎ท่านบอกข้าได้นะ ในฐานะซอร์เซอเรสคนใหม่

85
00:05:45,666 --> 00:05:49,041
‎ข้าเปิดจิตอ่านความคิดท่านได้ง่ายๆ

86
00:05:50,375 --> 00:05:53,083
‎นางเป็นคนที่ดีที่สุดที่ข้าเคยรู้จักมา

87
00:05:53,708 --> 00:05:55,916
‎และเป็นซอร์เซอเรสที่เก่งกาจที่สุด

88
00:05:56,500 --> 00:05:59,000
‎ข้าจะเป็นซอร์เซอเรสที่เก่งกว่านางเป็นสิบเท่า

89
00:05:59,958 --> 00:06:03,916
‎เจ้าเริ่มต้นได้น่าประทับใจดีแท้
‎ที่รังแกเจ้าหมึกยักษ์ออร์แล็กซ์

90
00:06:04,666 --> 00:06:07,083
‎หลังจากที่คนรักของเจ้ารังแกเจ้า

91
00:06:08,875 --> 00:06:12,708
‎อะไร คิดว่าทั้งปราสาทไม่ได้ยินที่เจ้าคุยกันรึไง

92
00:06:12,791 --> 00:06:15,541
‎แม้แต่สิ่งต่างๆ ในคุกใต้ดินที่จงชังเจ้า

93
00:06:15,625 --> 00:06:20,000
‎ยังรู้สึกเสียใจแทนเจ้าตอนได้ยินเขา
‎ข่มเหงด้อยค่าและเหวี่ยงเจ้าไปมา

94
00:06:20,083 --> 00:06:23,666
‎ที่นี่ไม่มีใครเกรงกลัวเจ้าหรอก อีวิลลิน

95
00:06:23,750 --> 00:06:25,375
‎เราต่างเวทนาเจ้า

96
00:06:25,458 --> 00:06:29,375
‎เก็บความเวทนาท่านไว้เถอะ ข้ามีพลัง

97
00:06:29,458 --> 00:06:32,416
‎แล้วเจ้าทำอะไรกับพลังนั่นล่ะ

98
00:06:32,500 --> 00:06:36,000
‎หรือพูดให้ถูก สเกเลทอร์ให้เจ้าทำอะไรกับมัน

99
00:06:36,083 --> 00:06:39,333
‎ซอร์เซอเรสโดยเนื้อแท้ทรงพลานุภาพ
‎มหาศาลจนต้องหยิบยื่นให้ผู้อื่น

100
00:06:39,416 --> 00:06:43,708
‎มันคือของขวัญของนาง
‎ที่จะมอบหรือยึดคืนได้ตามปรารถนา

101
00:06:43,791 --> 00:06:47,250
‎ข้าเปี่ยมไปด้วยพลัง
‎มากกว่าที่ซอร์เซอเรสหน้าโง่ของท่านเคยมี

102
00:06:47,333 --> 00:06:49,041
‎ในอุ้งมือแสนปวกเปียกซะอีก

103
00:06:49,125 --> 00:06:53,333
‎กระนั้นเจ้ายังถูกเจ้านายทารุณไม่เหลือดี

104
00:06:54,041 --> 00:06:56,916
‎เสียจนมองไม่เห็นว่าเจ้าเก่งกว่าเขาแล้ว

105
00:06:59,416 --> 00:07:05,041
‎พลังใดๆ ที่นักรบสำแดงออกมา
‎ซอร์เซอเรสเท่านั้นเป็นผู้มอบให้

106
00:07:05,125 --> 00:07:08,750
‎ดังนั้นหากเจ้าเป็นซอร์เซอเรสคนใหม่จริงๆ

107
00:07:09,333 --> 00:07:13,833
‎นั่นทำให้สเกเลทอร์ไม่ต่างจากทาสรับใช้ของเจ้า

108
00:07:31,583 --> 00:07:34,666
‎เรากำลังตามหาผู้รอดชีวิตและผู้ลี้ภัย
‎ตอนแม่ได้ยินสัญญาณเตือน

109
00:07:34,750 --> 00:07:37,583
‎และแม่กลัวว่าสเกเลทอร์จะบุกมาหาแรนดอร์

110
00:07:38,166 --> 00:07:42,416
‎ตอนนี้แม่อยากเห็นสีหน้าพ่อของเจ้า

111
00:07:42,500 --> 00:07:44,375
‎ตอนเขาเห็นว่าเป็นเจ้าเสียจริงๆ

112
00:07:45,000 --> 00:07:49,208
‎พูดถึงท่านพ่อ ข้ารู้สึกไม่ผิดใช่ไหม
‎ว่าท่านสองคนมึนตึงใส่กันอยู่

113
00:07:50,458 --> 00:07:55,041
‎เมื่อเจ้าสูญเสียลูกไป มันเหมือนสูญเสียแสงสว่าง

114
00:07:55,750 --> 00:07:59,166
‎โลกมืดมนเกินกว่าจะมองเห็นได้อีก

115
00:08:00,291 --> 00:08:01,666
‎แต่ข้ายังไม่ตาย ท่านแม่

116
00:08:02,291 --> 00:08:04,291
‎ตอนนี้ก็ใช่ ขอบใจโซอาร์

117
00:08:05,416 --> 00:08:07,541
‎แต่ตลอดเวลาที่เจ้าจากไปนั้น

118
00:08:08,375 --> 00:08:11,666
‎แรนดอร์โทษแม่เพราะแม่ไม่เคยบอกเขา
‎ว่าแม่รู้ความลับเจ้า

119
00:08:12,166 --> 00:08:14,583
‎ทีแรก แม่เคืองคำกล่าวโทษของเขา

120
00:08:15,583 --> 00:08:17,208
‎จนกระทั่งแม่เคืองในตัวเขา

121
00:08:18,708 --> 00:08:20,541
‎เราคือจิตวิญญาณแหลกสลายสองดวง

122
00:08:20,625 --> 00:08:25,000
‎หลอกหลอนปราสาท
‎ราวกับผีแห่งตัวตนในอดีตของเรา

123
00:08:25,583 --> 00:08:28,083
‎เราไม่เห็นพ้องสิ่งใดกันเลย

124
00:08:28,166 --> 00:08:30,416
‎จนแม่ทนให้เป็นเช่นนั้นต่อไม่ได้อีกแล้ว

125
00:08:31,041 --> 00:08:32,707
‎แม่จะไปจากพ่อของเจ้า อดัม

126
00:08:33,332 --> 00:08:35,082
‎บางทีอาจกลับไปดาวโลกด้วยซ้ำ

127
00:08:35,750 --> 00:08:39,791
‎จนกระทั่งเรเนียสพาเรา
‎ขึ้นยานทาลอนไฟเตอร์และส่งเรามาที่นี่

128
00:08:40,375 --> 00:08:42,291
‎แล้วความพินาศก็บังเกิด

129
00:08:42,375 --> 00:08:46,750
‎ทั้งหมดเป็นความผิดข้า
‎การตายของข้าฆ่าชีวิตคู่ของท่าน

130
00:08:47,291 --> 00:08:49,666
‎นี่ไม่ใช่ความผิดลูกหรอก

131
00:08:50,208 --> 00:08:53,666
‎บางทีคนเราก็ย่อมเลิกรากัน

132
00:08:56,208 --> 00:09:00,041
‎ถ้ามันเสียหายมากไปกว่านี้
‎ศูนย์คงจะต้านทานเอาไว้ไม่อยู่

133
00:09:00,125 --> 00:09:05,583
‎ถึงข้าจะมีดาบ แต่เจ้าเด็กนั่นกลับเรียกพลังได้
‎โดยไม่ต้องใช้ดาบด้วยซ้ำ

134
00:09:06,083 --> 00:09:08,083
‎คำตอบที่จะคลี่คลายปริศนานี้

135
00:09:08,166 --> 00:09:11,125
‎ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งข้างนอกนั่น
‎ในดินแดนอันไกลโพ้น

136
00:09:14,083 --> 00:09:16,208
‎ข้าทำเจ้าเบื่อรึไง ลิน

137
00:09:16,791 --> 00:09:20,541
‎มานี่สิ ข้ามีอะไรให้เจ้าดู

138
00:09:33,166 --> 00:09:34,708
‎ดื่มด่ำมันซะสิ ลิน

139
00:09:35,208 --> 00:09:37,666
‎จักรวาลช่างไพศาลนัก

140
00:09:37,750 --> 00:09:41,750
‎ทว่าเรายังคิดว่าเราสำคัญต่อจักรวาล

141
00:09:41,833 --> 00:09:43,458
‎แต่เปล่าเลย

142
00:09:43,541 --> 00:09:45,166
‎เราเป็นแค่ไรแมงมุม

143
00:09:45,250 --> 00:09:48,375
‎ล่องลอยอยู่ในห้วงทะเลแห่งหมู่ดาว

144
00:10:15,875 --> 00:10:19,916
‎ข้าขอมอบจุดสูงสุดแห่งดวงดาวให้เจ้า

145
00:10:21,833 --> 00:10:25,333
‎อีกไม่นาน นับเป็นครั้งแรก
‎ตั้งแต่กำเนิดแห่งสรรพสิ่ง

146
00:10:25,416 --> 00:10:28,875
‎หมู่ดาวเคราะห์จะเรียงตัว
‎เช่นเดียวกับที่เคยเมื่อครั้งแรกเริ่ม

147
00:10:28,958 --> 00:10:33,916
‎และอีเทอร์เนียจะกลายเป็น
‎ศูนย์กลางจักรวาลอีกครั้ง

148
00:10:34,000 --> 00:10:36,750
‎และในเมื่อข้ามีดาบ

149
00:10:36,833 --> 00:10:42,083
‎จุดสูงสุดแห่งดวงดาวนี้
‎จะอาบร่างข้าด้วยพลังเหนือจักรวาล

150
00:10:42,166 --> 00:10:45,916
‎และพลังเหนือการมีอยู่ทั้งปวง

151
00:10:47,333 --> 00:10:50,208
‎และการมีอยู่จะถูกปรับโฉมเสียใหม่

152
00:10:50,875 --> 00:10:52,375
‎เจ้าจงดูมันสิ

153
00:10:54,375 --> 00:10:55,791
‎ทุกอย่างช่าง

154
00:10:56,458 --> 00:10:57,458
‎ว่างเปล่า

155
00:10:58,208 --> 00:11:01,500
‎ไร้การออกแบบ ไร้ความหมายใดๆ

156
00:11:02,083 --> 00:11:04,333
‎มีแค่ความเจ็บปวด

157
00:11:05,708 --> 00:11:11,208
‎ชีวิตเป็นเพียงการร่วงลอยสู่ความตาย
‎อันแสนเจ็บปวดไร้สิ้นสุด ปราศจากความหวัง

158
00:11:12,208 --> 00:11:14,083
‎ไร้เหตุผล ไร้แผนการ

159
00:11:14,166 --> 00:11:16,708
‎เราทุกคนต่างเดียวดายลำพัง

160
00:11:24,000 --> 00:11:29,000
‎ระวังอย่าจ้องลึกเกินไป
‎ในความสยองแห่งความว่างเปล่า

161
00:11:29,083 --> 00:11:31,625
‎มันอาจทำเจ้าเสพติดได้

162
00:11:32,625 --> 00:11:38,125
‎ยิ่งเราเข้าใกล้จุดสูงสุดแห่งดวงดาว
‎ข้าก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

163
00:11:38,208 --> 00:11:43,333
‎ดังนั้นในไม่ช้า มันก็ไม่สำคัญว่าอดัม
‎จะเรียกพลังมาใช้โดยปราศจากดาบหรือไม่

164
00:11:43,416 --> 00:11:47,833
‎เพราะข้าจะครอบครองพลังทั้งปวงที่มี

165
00:11:47,916 --> 00:11:49,000
‎แล้วไงต่อ

166
00:11:49,583 --> 00:11:51,708
‎หมายความว่ายังไง แล้วไงต่อ

167
00:11:51,791 --> 00:11:55,083
‎ข้าจะฆ่าเจ้าฮีแมนในร่างนั้นด้วย

168
00:11:55,166 --> 00:11:59,458
‎ก่อนอื่นเขาต้องคุกเข่าและเขาจะตาย

169
00:11:59,541 --> 00:12:03,666
‎ด้วยน้ำมือของสเกเลทอร์

170
00:12:03,750 --> 00:12:06,625
‎แค่นั้นเหรอ ที่ทำไปทั้งหมดเพื่อแค่นั้นเหรอ

171
00:12:07,208 --> 00:12:10,375
‎ท่านยืนอยู่บนจุดเปลี่ยนที่จะควบคุมพลังทั้งปวง

172
00:12:10,458 --> 00:12:13,833
‎และท่านจะใช้พลังเพื่อฆ่าฮีแมนงั้นรึ

173
00:12:19,166 --> 00:12:22,458
‎กล้าดียังไงถึงหัวเราะเยาะข้า นังแม่มด

174
00:12:22,541 --> 00:12:24,791
‎คิดว่าตัวเองเป็นใคร

175
00:12:25,416 --> 00:12:26,500
‎ไม่ใช่ฮีแมน

176
00:12:26,583 --> 00:12:30,875
‎อ่อ แต่ถ้าข้าเป็นจริงๆ ล่ะก็
‎ข้าคงจะหันมาสนใจข้าเพียงสักนิด

177
00:12:34,250 --> 00:12:37,833
‎เจ้าทำข้าไขว้เขวจากจุดสูงสุดแห่งดวงดาว

178
00:12:38,708 --> 00:12:43,583
‎ท่านไม่ต้องการจุดสูงสุดแห่งดวงดาว
‎เพื่อเก่งเหนือกว่าฮีแมน ท่านเขลานัก

179
00:12:43,666 --> 00:12:46,333
‎แค่ใช้ความคิด ท่านก็สามารถสังหาร
‎ราชาแรนดอร์ได้จากที่นี่

180
00:12:46,416 --> 00:12:48,416
‎และเจ้าชายอดัมจะคลานมาหาท่าน

181
00:12:48,500 --> 00:12:51,083
‎วิงวอนให้ท่านไว้ชีวิตแม่ของเขา

182
00:12:51,166 --> 00:12:56,375
‎แหม นังหนูท่อน้ำทิ้งจอมโลกสวย

183
00:13:17,583 --> 00:13:20,083
‎เขาคิดว่าท่านเป็นของเขา

184
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
‎ว่าแต่ท่านคิดยังไงล่ะ

185
00:13:26,916 --> 00:13:29,166
‎ข้าเคยเล่าให้เจ้าฟังไหม
‎ว่าข้าเจอสเกเลทอร์ยังไง

186
00:13:30,750 --> 00:13:31,875
‎แน่ละว่าข้าไม่เคย

187
00:13:32,625 --> 00:13:37,500
‎พักหลังๆ นี้ ข้าไม่ได้พูดกับเจ้ามากนัก
‎เพราะเชื่อว่าเจ้ามันโง่เง่า

188
00:13:38,250 --> 00:13:42,833
‎แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าเจ้าใกล้เคียง
‎กับคำว่าเพื่อนที่สุดในชีวิตน่าเวทนาของข้า

189
00:13:44,541 --> 00:13:46,708
‎ข้าเกิดในสลัมแห่งเซลีเซียน

190
00:13:48,291 --> 00:13:52,000
‎และในวันเกิดครบห้าขวบของข้า
‎พ่อแม่ผู้หิวโหยของข้าไม่มีทางเลือก

191
00:13:52,083 --> 00:13:54,208
‎จนต้องกินลูกสาวของตัวเอง

192
00:13:58,125 --> 00:14:00,250
‎และเพราะข้าไม่อยากถูกกิน

193
00:14:01,458 --> 00:14:02,708
‎ข้าจึงไปหลบในท่อระบายน้ำ

194
00:14:04,500 --> 00:14:05,666
‎มิต่างจากหนู

195
00:14:07,958 --> 00:14:10,833
‎การรอดพ้นภัยของข้า
‎จึงอยู่ในท่อน้ำทิ้ง มันคือที่ที่ข้าอาศัย

196
00:14:11,625 --> 00:14:13,166
‎เป็นเวลา 20 ปี

197
00:14:20,333 --> 00:14:21,791
‎จากนั้นข้าเปลี่ยนจากเหยื่อ…

198
00:14:22,875 --> 00:14:24,291
‎ดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ

199
00:14:24,375 --> 00:14:25,666
‎…ไปเป็นผู้ทำคนอื่นเป็นเหยื่อ

200
00:14:26,666 --> 00:14:27,666
‎เฮ้ย

201
00:14:55,083 --> 00:14:58,583
‎ตอนข้าเริ่มเชื่อว่าชีวิตข้ามีค่าน้อยกว่าท่อน้ำทิ้ง…

202
00:15:11,625 --> 00:15:14,291
‎เขาก็พบข้า

203
00:15:30,458 --> 00:15:32,458
‎ข้าเกลียดสเกเลทอร์

204
00:15:32,958 --> 00:15:34,416
‎แต่ข้าเป็นหนี้ชีวิตเขา

205
00:15:36,416 --> 00:15:38,583
‎เขาพาข้าออกจากท่อน้ำทิ้งซาเลเซียน

206
00:15:39,125 --> 00:15:40,916
‎เขาสอนให้ข้าสู้

207
00:15:41,000 --> 00:15:44,083
‎เขาเพิ่มพลังเวทมนตร์ให้ข้า
‎เขาให้ที่อยู่ที่ข้ารู้สึกว่าเป็นที่ของข้า

208
00:15:45,416 --> 00:15:48,000
‎เขาคิดว่าท่านเป็นของเขา

209
00:15:48,500 --> 00:15:50,708
‎แต่คนของข้ามีคำกล่าวนึง

210
00:15:54,500 --> 00:15:58,000
‎มันแปลว่า "ข้าเป็นเจ้าของตัวข้าเอง"

211
00:15:58,583 --> 00:16:00,666
‎เป็นเจ้าของตัวเองเถอะ ท่านหญิง

212
00:16:01,166 --> 00:16:05,125
‎ไปซะ ไม่งั้นสักวันเขาจะฆ่าท่านแน่

213
00:16:05,708 --> 00:16:07,500
‎ข้ารู้ดี

214
00:16:08,000 --> 00:16:10,125
‎ท่านเองก็รู้

215
00:16:10,791 --> 00:16:14,875
‎ท่านต้องปลดปล่อยตัวเองจากสเกเลทอร์

216
00:16:16,000 --> 00:16:16,916
‎ไม่

217
00:16:18,166 --> 00:16:19,583
‎ข้าต้องปลดปล่อยเราทุกคน

218
00:16:30,541 --> 00:16:33,875
‎พาข้าไปเกรย์สกัลล์หน่อย พลขับ
‎ขับไปให้ไวเลย

219
00:16:34,708 --> 00:16:36,083
‎ท่านวิ่งหนีอะไรอยู่

220
00:16:36,666 --> 00:16:38,416
‎ก็ไม่รู้สิ

221
00:16:38,500 --> 00:16:42,166
‎ข้าว่าคงเพราะข้าเพิ่งรู้ว่า
‎พ่อแม่ข้าก็คนธรรมดาเหมือนกัน

222
00:16:42,250 --> 00:16:44,541
‎ทั้งคู่เลยเหรอ โชคดีของท่าน

223
00:16:45,125 --> 00:16:49,291
‎ความลับของฮีแมน ความลับข้า
‎ทำให้พ่อแม่แยกทางกัน

224
00:16:49,875 --> 00:16:53,416
‎และข้ารู้สึกว่ามันทำให้เจ้ากับข้า
‎คิดต่างไม่ลงรอยกัน

225
00:16:56,000 --> 00:16:57,000
‎ท่านเห็นไหม

226
00:16:58,041 --> 00:17:02,250
‎ทั้งชีวิตเรา ออกสู้ศึกครั้งแล้วครั้งเล่า

227
00:17:02,875 --> 00:17:04,915
‎ไม่ใช่เพราะเราอยากสู้หรอกนะ

228
00:17:05,000 --> 00:17:07,500
‎แต่เพราะเราต้องปกป้องคนของเรา

229
00:17:08,250 --> 00:17:09,458
‎นั่นคือสิ่งที่เราทำ

230
00:17:10,040 --> 00:17:13,500
‎ท่านคิดว่าการบอกความลับท่าน
‎ทำให้คนที่ท่านรักตกอยู่ในอันตราย

231
00:17:14,000 --> 00:17:18,333
‎ข้าบอกท่านได้แค่ว่า
‎ท่านปกปิดความลับเอาไว้เพียงเพราะมีเจตนาที่ดี

232
00:17:18,415 --> 00:17:19,458
‎ขอบใจ ทีล่า

233
00:17:19,540 --> 00:17:22,875
‎แต่ข้าพูดไม่ได้หรอกนะว่า
‎ความลับท่านไม่ทำคนอื่นเจ็บปวด

234
00:17:25,458 --> 00:17:27,583
‎ยังมีบางอย่างที่ข้าไม่เคยบอกเจ้า

235
00:17:28,750 --> 00:17:30,875
‎ทีล่า ข้าควรพูดมันมาตั้งนานแล้ว

236
00:17:30,958 --> 00:17:33,000
‎ข้าพยายามแล้วตอนอยู่พรีเทอร์เนีย แต่ข้าก็…

237
00:17:33,083 --> 00:17:34,166
‎ข้ารู้

238
00:17:34,750 --> 00:17:36,750
‎ซอร์เซอเรสคือแม่ข้าเอง

239
00:17:37,916 --> 00:17:39,875
‎ข้าอาจรู้มาโดยตลอดก็ได้

240
00:17:40,916 --> 00:17:44,916
‎หรือการอยู่ในเทือกเขาลี้ลับทำให้ข้าตระหนักได้

241
00:17:45,541 --> 00:17:47,333
‎ข้าหมายถึงชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว

242
00:17:47,916 --> 00:17:49,208
‎พวกเขาลี้ลับ

243
00:17:50,666 --> 00:17:53,958
‎บางทีอาจเป็นเหตุผลที่เรามาโผล่ที่นี่
‎หลังจากข้าร่ายมนตร์ซอร์เซอเรส

244
00:17:54,041 --> 00:17:56,166
‎เพื่อเสกพาเราหนีจากอีเทอร์นอส

245
00:17:57,291 --> 00:17:59,166
‎มนตร์ของแม่ข้า

246
00:18:00,916 --> 00:18:02,750
‎ข้าขอโทษที่ปกปิดไม่ให้เจ้ารู้

247
00:18:03,791 --> 00:18:06,250
‎ตลอดหลายปีมานี้ เจ้าน่าจะได้รู้จักนาง

248
00:18:06,750 --> 00:18:07,875
‎แต่ตอนนี้กลับสายไปแล้ว

249
00:18:09,250 --> 00:18:10,958
‎นางน่าจะบอกข้าด้วยตัวเอง

250
00:18:11,458 --> 00:18:13,458
‎ทุกครั้งที่เราเจอนางที่เกรย์สกัลล์

251
00:18:14,583 --> 00:18:15,916
‎ข้าว่านางคงไม่อยากบอก

252
00:18:17,416 --> 00:18:19,500
‎ใครเล่าจะหยั่งถึงก้นบึ้งใจมนุษย์ได้

253
00:18:20,375 --> 00:18:22,375
‎ประสาอะไรกับใจของซอร์เซอเรส

254
00:18:29,125 --> 00:18:32,291
‎กลับมาชวนทะเลาะอีกรึไง

255
00:18:33,666 --> 00:18:35,916
‎ตรงกันข้ามซะมากกว่า ที่รักของข้า

256
00:18:36,000 --> 00:18:38,458
‎สู้กับท่านสนุกเสมอแหละ
‎แต่อย่าเข้าใจข้าผิด

257
00:18:38,541 --> 00:18:40,833
‎ท่านกลับมานานแล้ว แต่เรายังไม่ได้

258
00:18:40,916 --> 00:18:43,875
‎ร่วมทำกิจกรรมฆ่าเวลาที่เราโปรดปรานเลย

259
00:18:44,458 --> 00:18:46,291
‎แล้วมันคืออะไรล่ะ

260
00:18:46,375 --> 00:18:49,541
‎ท่านก็รู้ว่าข้าหลงใหลในพลังอำนาจ

261
00:18:49,625 --> 00:18:53,166
‎แต่ตอนนี้ท่านมีพลังท่วมท้น
‎และข้าอยากสัมผัสมัน

262
00:18:57,083 --> 00:18:58,458
‎ไม่ใช่แบบนี้

263
00:18:58,541 --> 00:19:02,041
‎ถ้ามนุษย์นอนกับพระเจ้า
‎นางอาจตื่นขึ้นมาในโลกหลังความตาย

264
00:19:02,125 --> 00:19:05,166
‎ไม่ละ ท่านต้องดับพลังลงก่อน

265
00:19:05,875 --> 00:19:07,375
‎พลังอาจฆ่าข้าได้

266
00:19:10,750 --> 00:19:15,250
‎พลังจงกลับไป

267
00:19:50,000 --> 00:19:54,250
‎ข้าดีใจที่เจ้าเข้าใจเจตนาข้า

268
00:20:03,000 --> 00:20:05,125
‎นั่นไม่ใช่เจตนาที่ข้ามาหรอกนะ

269
00:20:08,125 --> 00:20:11,083
‎ท่านนี่มันเดาทางง่ายชะมัด

270
00:20:11,166 --> 00:20:13,250
‎ท่านยืนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำแห่งหายนะ

271
00:20:13,333 --> 00:20:17,041
‎แต่กลับไม่มีจินตนาการมากพอ
‎จะมองเลยความพยาบาทแสนบ้าระห่ำ

272
00:20:17,125 --> 00:20:18,500
‎กับแรงปรารถนาดำมืดของท่าน

273
00:20:18,583 --> 00:20:21,000
‎ท่านมันน่าสมเพช

274
00:20:21,750 --> 00:20:24,291
‎ท่านไม่มีวันฆ่าฮีแมนได้

275
00:20:25,166 --> 00:20:27,041
‎ท่านไม่รู้ว่าต้องจัดการอย่างไร

276
00:20:27,125 --> 00:20:30,666
‎เขาเป็นสิ่งเดียวที่นำความหมาย
‎มาสู่จักรวาลอันว่างเปล่าของท่าน

277
00:20:31,458 --> 00:20:33,583
‎มีเหตุผลหน่อย ลิน

278
00:20:34,166 --> 00:20:36,375
‎โอ๊ย มันสายไปแล้วละ

279
00:20:36,458 --> 00:20:39,916
‎ท่านเผยให้ข้าเห็นรูปร่างของจักรวาล
‎และมันไร้เหตุผล

280
00:20:40,000 --> 00:20:43,333
‎มันเป็นแค่พลังที่ไร้ขีดจำกัด
‎ความหายนะในความว่างเปล่า

281
00:20:43,416 --> 00:20:45,958
‎การเสียสละของข้าเพื่อนำเวทมนตร์กลับมา

282
00:20:46,041 --> 00:20:48,125
‎เวทมนตร์ที่ท่านเสียไปตอนทำลายลูกแก้ว

283
00:20:48,708 --> 00:20:51,791
‎และมันก็มีความหมาย
‎เหมือนทารกที่เกาะอยู่บนผีเสื้อ

284
00:20:51,875 --> 00:20:53,791
‎ทั้งหมดเป็นเพราะข้าพลาดสิ่งนี้เหรอ

285
00:20:54,541 --> 00:20:57,458
‎ดาบโง่ๆ ที่ท่านเห็นค่ามากกว่าสิ่งใดๆ

286
00:20:57,958 --> 00:20:59,708
‎มีค่ามากกว่าข้า

287
00:21:00,375 --> 00:21:03,291
‎แต่เมื่อข้ากำดาบนี้ไว้ในมือ

288
00:21:03,375 --> 00:21:07,500
‎ดาบที่ท่านตามหามานาน ข้าถึงกับต้องสงสัย

289
00:21:08,041 --> 00:21:10,958
‎ทำไมต้องผูกมัดตัวเองกับเกรย์สกัลล์

290
00:21:11,041 --> 00:21:13,125
‎ในเมื่อข้าเป็นนักรบด้วยตัวข้าเองได้

291
00:21:14,250 --> 00:21:15,791
‎โอ้ ไม่นะ

292
00:21:16,458 --> 00:21:19,791
‎ด้วยพลังแห่งเกรย์สกัลล์

293
00:21:27,000 --> 00:21:29,666
‎ข้ามีพลัง

294
00:22:07,250 --> 00:22:08,583
‎เดจาวู

295
00:22:17,666 --> 00:22:20,416
‎สวัสดีชาวอีเทอร์เนียทุกคน

296
00:22:22,833 --> 00:22:25,916
‎พวกโง่ไร้ค่าน่าสมเพช

297
00:22:26,583 --> 00:22:29,166
‎คลุกคลานเศษดิน ถูกกลืนกินด้วยความมั่นหน้า

298
00:22:29,250 --> 00:22:31,250
‎ว่าตนเองช่างสำคัญนัก

299
00:22:31,833 --> 00:22:33,875
‎พวกเจ้าทนทุกข์ทรมานไร้สิ้นสุด

300
00:22:33,958 --> 00:22:36,666
‎และต้องลงเอยด้วยสมดุลแห่งจักรวาล

301
00:22:37,375 --> 00:22:38,291
‎จงเงยมอง

302
00:22:50,875 --> 00:22:54,458
‎เพื่อหาความหมายให้ชีวิต
‎พวกเจ้าดิ้นรนเพื่อรางวัลตอบแทนนิรันดร์

303
00:22:54,541 --> 00:22:57,291
‎ในดินแดนอันไกลโพ้นเคียงข้างวีรบุรุษเจ้า

304
00:22:57,958 --> 00:23:01,166
‎แต่ข้ามาเพื่อปลดปล่อยเจ้า
‎จากโซ่ตรวนแห่งจิตวิญญาณ

305
00:23:21,750 --> 00:23:24,083
‎จงลุกและรับความรุ่งโรจน์

306
00:23:24,166 --> 00:23:27,166
‎ชีวิตหาได้มีอยู่เพื่อสิ่งใด มีเพียงหายนะ

307
00:23:27,250 --> 00:23:31,041
‎และเราจะกลับมาเพื่อหายนะอีกครั้ง

308
00:23:41,041 --> 00:23:45,500
‎ถ้าอีวิลลินควบคุมพลังได้
‎นางคงต้องฆ่าสเกเลทอร์ไปแล้วแน่ๆ

309
00:23:45,583 --> 00:23:49,500
‎นางเพิ่งฆ่าทุกคนบนสวรรค์

310
00:23:49,583 --> 00:23:53,041
‎และถ้าเราอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เราจะต้องสู้

311
00:23:53,625 --> 00:23:57,166
‎ยังไง อีวิลลินทรงพลัง
‎เกินกว่าอาวุธเราจะต้านไหวแล้ว

312
00:24:00,166 --> 00:24:02,708
‎งั้นทางเดียวที่เราจะหยุดซอร์เซอเรสนางนี้ได้

313
00:24:03,250 --> 00:24:05,625
‎ต้องอาศัยซอร์เซอเรสอีกคน

314
00:24:06,208 --> 00:24:10,625
‎ทีล่า ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่
‎อีวิลลินยิ่งมีความสามารถใหม่ๆ มากขึ้น

315
00:24:10,708 --> 00:24:12,708
‎และจะยิ่งไม่มีทางเอาชนะได้

316
00:24:13,291 --> 00:24:15,166
‎งั้นข้าก็ต้องทำแบบเดียวกัน

317
00:24:15,250 --> 00:24:19,708
‎ถ้าข้าเข้าถึงพลังได้
‎ข้าก็หยุดนางได้ ข้าแค่ต้องการเวลามากกว่านี้

318
00:24:19,791 --> 00:24:22,875
‎และเราต้องการความช่วยเหลือ
‎มากเท่าที่จะหาได้

319
00:24:22,958 --> 00:24:27,500
‎ข้าจะบินไปพบชาวเอวิออนและเอดรีนิด
‎เพื่อให้พวกเขามาร่วมกับเรา

320
00:24:27,583 --> 00:24:29,041
‎ไม่มีเวลาแล้ว ฝ่าบาท

321
00:24:29,125 --> 00:24:30,875
‎ให้ข้าลองเถอะ

322
00:24:30,958 --> 00:24:33,416
‎ฉันส่งสารพลังจิตไปยังทุกคนในอีเทอร์เนียได้

323
00:24:33,500 --> 00:24:35,583
‎และขอให้ทุกคนมาร่วมสู้ไปกับเรา

324
00:24:36,250 --> 00:24:40,083
‎ถึงตอนนี้ ข้าว่าเรายินดีรับ
‎ทุกความช่วยเหลือที่หาได้

325
00:24:40,166 --> 00:24:41,166
‎จากใครก็ตาม

326
00:24:48,875 --> 00:24:52,666
‎อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้นสิ เจ้าเซ่อ

327
00:24:52,750 --> 00:24:55,875
‎เชิญข้าเข้าไปสิ

328
00:25:39,916 --> 00:25:44,916
‎คำบรรยายโดย พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์