1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:32,574 --> 00:00:35,285
คุณคงคิดว่าจะเอาที่ถ่ายไว้
มาตัดต่อตามใจ

4
00:00:35,368 --> 00:00:37,370
แล้วมันจะออกมาเป็นอย่างที่คุณ
ต้องการสินะ

5
00:00:38,997 --> 00:00:39,873
แต่ผิดแล้ว

6
00:00:39,956 --> 00:00:42,333
เพราะผมจะคอยนั่งเฝ้าตั้งแต่ต้นจนจบ

7
00:00:45,587 --> 00:00:49,007
และแย่หน่อยนะ
ที่คุณจะต้องมารับมือกับผม

8
00:00:57,098 --> 00:00:58,266
อดใจรอไม่ไหวแล้วสิ

9
00:00:59,225 --> 00:01:01,061
- เปิดไฟได้ เริ่มเลย
- โอเค

10
00:01:09,861 --> 00:01:12,906
ไม่มีหัวข้อไหน
ที่ผมจะพูดถึงแล้วมีความสุข

11
00:01:12,989 --> 00:01:15,241
มากไปกว่าเรื่องของเดวิด ฟอสเตอร์

12
00:01:15,825 --> 00:01:19,370
มีหลายสิ่งหลายอย่างของเขา
ที่ผมอยากให้ทั้งโลกรู้

13
00:01:19,454 --> 00:01:21,247
เพราะถ้าพวกเขารู้สิ่งที่ผมรู้

14
00:01:21,331 --> 00:01:23,374
ก็คงจะมีภาพเขาในจินตนาการ
ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก

15
00:01:27,462 --> 00:01:28,296
เริ่มเลย

16
00:01:28,379 --> 00:01:31,925
เดวิดคือหนึ่งในโปรดิวเซอร์
และนักแต่งเพลงที่ยิ่งใหญ่สุดตลอดกาล

17
00:01:32,008 --> 00:01:33,968
คุณคงจะเคยได้ยินชื่อ
บาร์บรา สไตรแซนด์

18
00:01:35,428 --> 00:01:37,347
หรือว่าไมเคิล แจ็กสัน มั้งนะ

19
00:01:38,515 --> 00:01:41,392
เดวิด ฟอสเตอร์
คือคนแรกที่เชื่อในตัวผม

20
00:01:42,185 --> 00:01:45,438
เป็นความมั่นใจในยามที่ผมขาด
แต่ถ้าจะให้พูดจริงๆ

21
00:01:45,522 --> 00:01:47,190
คือเราจะร้องได้
อย่างที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อน

22
00:01:49,025 --> 00:01:49,901
(สตีวี วันเดอร์)

23
00:01:49,984 --> 00:01:51,111
ผมคงต้องรับสายนี้

24
00:01:51,194 --> 00:01:53,780
ว่าไงสตีฟ สบายดีไหมเพื่อน

25
00:01:54,906 --> 00:01:57,867
เขาเป็นคนตลก
เป็นนักสร้างความบันเทิง

26
00:01:57,951 --> 00:02:01,079
เป็นนักดนตรี
และนักแต่งเพลงมากพรสวรรค์

27
00:02:01,162 --> 00:02:04,165
ทันทีที่เข้ามาในห้อง
เขาก็กลายเป็นเจ้าแห่งวงการบันเทิง

28
00:02:05,250 --> 00:02:07,627
เขาทำเหมือนว่ามันง่าย
และนั่นแหละที่ยาก

29
00:02:07,710 --> 00:02:10,964
ในประวัติศาสตร์วงการดนตรี
คงมีแค่เขากับควินซี่ โจนส์ที่ทำได้

30
00:02:11,589 --> 00:02:13,591
ตอนนั้นแหละ
ที่เราต้องเผชิญหน้ากับพระเจ้า

31
00:02:14,801 --> 00:02:18,429
คุณต้องรู้ว่าศิลปินคนนั้น
มีศักยภาพแค่ไหน

32
00:02:18,888 --> 00:02:20,974
คุณต้องขุดค้นไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะได้ผลงานที่ดีที่สุด

33
00:02:21,391 --> 00:02:25,145
ฉันเป็นคนเฮฮาและทำงานด้วยง่ายสุดๆ
เวลาอยู่ในห้องอัด

34
00:02:25,645 --> 00:02:26,521
เขาไม่เป็นแบบนั้น

35
00:02:27,689 --> 00:02:31,693
เวลาเขาแต่งเพลงให้ใคร
เขาจะพูดด้วยภาษาของคนคนนั้น

36
00:02:32,443 --> 00:02:35,363
มีใครอยู่เบื้องหลังเพลงฮิต
มากเท่ากับเขาอีกไหม

37
00:02:35,446 --> 00:02:37,198
ฉันก็ไม่รู้นะ แต่มีไม่เยอะหรอก

38
00:02:39,284 --> 00:02:42,245
เดวิด ฟอสเตอร์ ชีวิต ตำนาน ปริศนา

39
00:02:42,328 --> 00:02:43,913
ฉันคือหนึ่งในคนที่โชคดี

40
00:02:43,997 --> 00:02:47,458
ที่ได้มีความสัมพันธ์
ที่ลึกซึ้งและใกล้ชิดกับเขา

41
00:02:47,542 --> 00:02:52,881
ฉันว่าฉันคือคนนั้นในชีวิตเขา
ที่สามารถเคาะประตูใจเขาได้ ก๊อกๆ

42
00:03:16,446 --> 00:03:21,367
นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมมานิวยอร์ก

43
00:03:21,451 --> 00:03:25,413
แล้วผมไม่พูดกับตัวเองว่า
"เวรเอ๊ย นิวยอร์ก ไม่อยากมาเลยว่ะ"

44
00:03:34,172 --> 00:03:37,926
นิวยอร์กมันก้าวหน้านำลอสแอนเจลิส
ไปเร็วกว่าสักสิบเท่า

45
00:03:38,009 --> 00:03:39,344
และผมไม่ชอบเลย

46
00:03:41,554 --> 00:03:44,307
เป็นเพราะผมกลัวที่แคบๆ ทึบๆ
และตึกสูงๆ

47
00:03:46,476 --> 00:03:49,604
นิวยอร์กมันบดขยี้ผม
และผมไม่ชอบพลังงานแบบนั้น

48
00:03:49,687 --> 00:03:53,733
ผมไม่ชอบความรู้สึกหน่วงๆ ที่กดทับ
เวลาที่เดินไปรอบๆ

49
00:03:55,109 --> 00:04:00,031
และผมออกจากพื้นที่ปลอดภัยมาไกลมาก
เข้าสู่โลกแห่งบรอดเวย์ที่ผมไม่รู้จัก

50
00:04:00,114 --> 00:04:03,201
ผมว่าเรามีโอกาสโดนฟ้าผ่าตาย

51
00:04:03,284 --> 00:04:04,911
มากกว่าที่จะสร้าง
ละครบรอดเวย์ดังๆ ได้

52
00:04:04,994 --> 00:04:06,037
(เข้าชิงรางวัลโทนี 12 สาขา
รวมถึงละครเพลงยอดเยี่ยม)

53
00:04:06,120 --> 00:04:08,206
บนหลังเปียโนคุณ
มีที่ให้รางวัลโทนีด้วยเหรอ

54
00:04:08,289 --> 00:04:10,750
- ผมเห็นตรงนั้นน่ะ
- มีสิ

55
00:04:10,833 --> 00:04:12,835
ไม่มีใครอยากได้สี่รางวัลใหญ่
มากไปกว่าผมหรอก

56
00:04:12,919 --> 00:04:15,588
เอมมี แกรมมี ออสการ์ โทนี

57
00:04:17,090 --> 00:04:18,633
ผมได้รางวัลลูกโลกทองคำแล้ว

58
00:04:18,716 --> 00:04:21,511
เอมมีก็ได้แล้ว แกรมมีก็ได้แล้ว
ก็ยังขาดอะไรไปนิดหน่อย

59
00:04:24,013 --> 00:04:27,141
วงการบรอดเวย์มักจะมีแนวคิดว่า
"พิสูจน์ตัวเองสิ"

60
00:04:27,225 --> 00:04:30,144
ก็เลยมีความรู้สึกว่า
เดวิดต้องไปพิสูจน์ตัวเองมาก่อน

61
00:04:30,228 --> 00:04:33,147
แต่ฉันคงต้องขอพูดเพิ่มเติมว่า
เดวิด เราพร้อมแล้ว

62
00:04:33,773 --> 00:04:35,108
เราพร้อมรับคุณแล้ว

63
00:04:35,191 --> 00:04:38,361
ใช้พรสวรรค์นั้นกับเรา
แล้วก็เล่าเรื่องของคุณ

64
00:04:39,529 --> 00:04:42,573
นิวยอร์กมีชีวิตในแบบของมันเอง
เหมือนกับที่แอลเอก็เป็นในแบบของมัน

65
00:04:43,950 --> 00:04:48,413
เขาทำมาแล้วหลายอย่าง ทำเพลงป็อป
ทำเพลงรายการวิทยุ หนัง รายการทีวี

66
00:04:49,038 --> 00:04:50,623
ฉันคิดว่าข้อแตกต่างของบรอดเวย์ก็คือ

67
00:04:50,707 --> 00:04:52,166
คุณต้องทำงานกับคนมากหน้าหลายตา

68
00:04:52,250 --> 00:04:55,586
ไม่ใช่แค่เข้าห้องอัด
แล้วสร้างผลงานขึ้นมาเอง

69
00:04:56,337 --> 00:04:58,047
มีทั้งผู้กำกับ ทั้งนักออกแบบท่าเต้น

70
00:04:58,131 --> 00:05:03,136
มีคนเข้ามาร่วมวงเยอะแยะมากมาย
และนั่นคงเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขา

71
00:05:04,095 --> 00:05:07,432
สิ่งที่ทุกคนคิดกับเรื่องที่เดวิด
จะเข้ามาในวงการบรอดเวย์ก็คือ

72
00:05:07,515 --> 00:05:10,810
ทำไมมาช้านักล่ะ เดวิด

73
00:05:11,269 --> 00:05:13,146
มาได้แล้ว มาสิ

74
00:05:14,063 --> 00:05:14,939
ถึงเวลาแล้ว

75
00:05:25,575 --> 00:05:28,286
เส้นทางที่ผมเดินผ่านมาแล้ว
ยาวไกลกว่าหนทางที่รอผมอยู่ข้างหน้า

76
00:05:33,291 --> 00:05:35,084
(ซอยแอสคอต)

77
00:05:35,168 --> 00:05:38,087
ผมมาโตที่บ้านเลขที่ 3915 ซอยแอสคอต

78
00:05:44,927 --> 00:05:46,763
ชานเมืองวิกตอเรีย บริติชโคลัมเบีย

79
00:05:46,846 --> 00:05:48,765
กลิ่นหญ้าที่เพิ่งตัดใหม่ๆ

80
00:05:48,848 --> 00:05:52,393
ทุกคนวิ่งเล่นริมถนน
ทุกคนออกมาเล่นข้างนอกในหน้าร้อน

81
00:05:53,186 --> 00:05:54,812
ที่นั่นมีแต่ความทรงจำดีๆ

82
00:06:05,448 --> 00:06:07,158
ผมมีพี่น้องผู้หญิงหกคน

83
00:06:07,241 --> 00:06:10,578
โชคร้ายที่คนหนึ่งจากไปแล้ว
ตอนนี้ผมเลยเหลือพี่น้องอยู่ห้าคน

84
00:06:11,621 --> 00:06:12,997
เราทุกคนสนิทกันมาก

85
00:06:13,081 --> 00:06:15,124
เราเคารพและชื่นชมกันและกัน

86
00:06:15,792 --> 00:06:18,002
เขารักพี่น้อง เราก็รักเขา

87
00:06:20,546 --> 00:06:24,425
พ่อผมเป็นพนักงานบริษัท
แม่ผมเป็นแม่บ้าน

88
00:06:25,802 --> 00:06:27,595
เราไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ยากจน

89
00:06:28,971 --> 00:06:32,266
ผมมีวัยเด็กที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ

90
00:06:40,191 --> 00:06:43,361
เช้าๆ แม่ก็จะทำขนมปังปิ้ง
ให้พวกพี่ๆ น้องๆ

91
00:06:43,444 --> 00:06:45,404
ก่อนที่พวกเธอจะไปโรงเรียน

92
00:06:45,488 --> 00:06:47,740
แล้วแม่ก็จะทอดเบคอนกับไข่ให้ผม

93
00:06:47,824 --> 00:06:50,952
ถ้าคุณเป็นพี่น้องของผม
คุณจะไม่โกรธได้ยังไง

94
00:06:54,831 --> 00:06:58,000
ถ้าคุณสัมภาษณ์ใครก็ตาม
ที่รู้จักเดวิด ก็จะรู้จักแม่ของเรา

95
00:06:58,459 --> 00:07:02,296
เพราะเขาพาแม่ไปทุกที่
และเขาชอบให้มีแม่อยู่ด้วย

96
00:07:03,339 --> 00:07:05,758
ผมจำได้ดี ตอนที่แม่ผมปัดฝุ่นเปียโน

97
00:07:06,759 --> 00:07:08,845
ผมน่าจะสามขวบ หรือสี่ห้าขวบ
หรือเท่าไรนี่แหละ

98
00:07:08,928 --> 00:07:10,555
ตอนนั้นผมตะโกนว่า "นั่นตัวโน้ตมี"

99
00:07:10,638 --> 00:07:13,349
แม่ถามว่า "ลูกพูดเรื่องอะไร"
แล้วผมก็ตอบว่า "แม่กดโน้ตมี"

100
00:07:13,975 --> 00:07:16,686
แล้วฉันก็คิดว่า
"เด็กคนนี้มันไม่ปกติ"

101
00:07:16,769 --> 00:07:19,689
ฉันเลยโทรหาพ่อเขาที่ทำงานอยู่
และเล่าให้พ่อเขาฟัง

102
00:07:19,772 --> 00:07:23,526
แล้วพ่อเขาก็ตื่นเต้นมาก
จนรีบบึ่งกลับมาบ้าน

103
00:07:24,902 --> 00:07:28,823
แล้วพ่อของเขาก็อึ้งไปเลย

104
00:07:29,365 --> 00:07:30,908
เขาตื่นเต้นมาก

105
00:07:32,243 --> 00:07:34,996
พ่อกลับมาบ้านแล้วบอกว่า
"เด็กคนนี้มีหูที่แยกแยะโน้ตได้"

106
00:07:39,876 --> 00:07:43,588
มันคงจะเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่า
เราควรจะเล่นดนตรี

107
00:07:47,675 --> 00:07:50,052
ในปี 63 ผมน่าจะอายุ 13 หรือ 14

108
00:07:50,136 --> 00:07:53,931
มีโครงการให้เราได้ไปเรียนดนตรี
ที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน

109
00:07:54,015 --> 00:07:55,892
ผมเข้าโครงการสองปีติดเลย

110
00:07:55,975 --> 00:07:57,852
และผมก็ได้เล่นเครื่องดนตรีทุกชิ้น

111
00:07:57,935 --> 00:08:02,273
แคลริเน็ต ฟลูต แบริโทน
ทรัมเป็ต ทรอมโบน บาสซูน

112
00:08:03,483 --> 00:08:06,986
ซึ่งต่อมามันเป็นประโยชน์กับผม
ในการแต่งเพลงให้วงออร์เคสตรา

113
00:08:07,069 --> 00:08:10,323
เพราะผมเข้าใจการทำงาน
ของเครื่องดนตรีทุกชิ้น

114
00:08:11,407 --> 00:08:13,701
แต่จากนั้นเรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

115
00:08:13,784 --> 00:08:16,996
ผมฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็ก
ของผมอยู่ แล้วก็ได้ยินเพลงนี้

116
00:08:22,168 --> 00:08:23,211
เดอะบีเทิลส์

117
00:08:23,294 --> 00:08:28,049
ตอนนั้นผมอายุ 13 แล้วผมก็ไม่อยากเชื่อ
ในเสียงที่ผมได้ยินอยู่เลย

118
00:08:28,132 --> 00:08:29,926
มันเปลี่ยนชีวิตผมไปเลย

119
00:08:30,009 --> 00:08:34,555
แล้วผมก็พูดขึ้นมาว่า
"นี่แหละที่ฉันอยากทำ นี่แหละ"

120
00:08:35,556 --> 00:08:39,018
สมัยวัยรุ่น เดวิดเคยเล่น
ในวงของรอนนี่ ฮอว์กินส์

121
00:08:40,436 --> 00:08:44,357
เขาไล่เดวิดออกเพราะเขารู้ว่า
เดวิดรักชีวิตร็อกแอนด์โรล

122
00:08:45,775 --> 00:08:50,530
และเขาบอกว่า "เดวิด นายเป็นอัจฉริยะ
ส่วนฉันมันเป็นสายร็อกสามคอร์ด

123
00:08:51,030 --> 00:08:53,908
ฉันต้องไล่นายออกเพื่อให้นาย
ได้ค้นพบความเป็นอัจฉริยะของตัวเอง"

124
00:08:55,451 --> 00:09:00,456
พ่อกับแม่ผม ตอนผมอายุ 16
พวกท่านใช้เงินเก็บทั้งชีวิต

125
00:09:02,667 --> 00:09:04,794
เงินเก็บทั้งชีวิต

126
00:09:05,503 --> 00:09:07,046
จำนวน 1,700 ดอลลาร์

127
00:09:07,630 --> 00:09:10,925
มาซื้อเปียโน
และเครื่องขยายเสียงให้ผม

128
00:09:11,008 --> 00:09:14,178
แต่การผลาญเงินเก็บทั้งหมดเพื่อลูก
มันเป็นเรื่องที่บ้ามากๆ

129
00:09:22,103 --> 00:09:24,564
ผมคิดจริงๆ ว่าผมจะเอาดีได้
ในวงการดนตรี

130
00:09:26,732 --> 00:09:29,819
เรารวมวงกันแล้วย้ายไปอยู่อังกฤษ

131
00:09:32,822 --> 00:09:36,951
เราหลงคิดฝันไปซะยิ่งใหญ่ว่าเรา
จะเข้ากับที่นี่ได้และกลายเป็นดาวดัง

132
00:09:44,458 --> 00:09:46,544
ตอนนั้นวงดังๆ ของโลกก็มีพิงก์ฟลอยด์

133
00:09:46,627 --> 00:09:49,380
เดอะดอร์ส แล้วก็ดีปเพอร์เพิล

134
00:09:50,673 --> 00:09:54,760
แต่เราเป็นวงแต่งตัวเนี้ยบๆ
เล่นดนตรีเต้นรำเห่ยๆ

135
00:09:55,553 --> 00:09:58,347
เราไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำอะไร

136
00:09:59,390 --> 00:10:01,350
สุดท้ายตัวแทนก็หางานมาให้เราได้

137
00:10:01,434 --> 00:10:03,102
เป็นวงแบ็กอัปให้ชัค แบร์รี

138
00:10:13,487 --> 00:10:15,114
ผมฝึกมาในสายคลาสสิก

139
00:10:15,197 --> 00:10:17,241
และตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้จัก
ร็อกแอนด์โรลมากนัก

140
00:10:17,825 --> 00:10:20,661
ผมก็เลยเล่นเพลงของเขาได้ไม่ดีเลย

141
00:10:23,623 --> 00:10:26,626
ชัคเป็นคนเฮงซวย
ไม่รู้จะพูดยังไงให้ดีกว่านี้แล้ว

142
00:10:26,709 --> 00:10:28,252
เขาจะสะพายกีตาร์เดินออกมา

143
00:10:28,336 --> 00:10:29,879
แล้วก็สาดคอร์ดดังๆ ทั้งที่สายเพี้ยน

144
00:10:29,962 --> 00:10:32,465
เขาไม่สนใจเลยว่าคนข้างหลังเขา
กำลังทำอะไรกันอยู่

145
00:10:33,424 --> 00:10:35,343
ผมเองก็เล่นเพลงของเขาไม่ถูก

146
00:10:35,426 --> 00:10:38,429
ก็เลยยิ่งเข้ากันไม่ได้
สุดท้ายก็จบด้วยหายนะ

147
00:10:39,472 --> 00:10:41,098
สมาชิกในวงส่วนใหญ่ลาออก

148
00:10:41,557 --> 00:10:43,893
พวกเขาตื่นจากฝันและอยากจะกลับบ้าน

149
00:10:43,976 --> 00:10:47,605
ส่วนผมพูดว่า "ฉันไม่กลับหรอก
ฉันจะอยู่ต่อ ฉันมาเพื่อสร้างชื่อ"

150
00:10:51,108 --> 00:10:52,818
ผมอยู่ที่นั่นต่อราวๆ หนึ่งปี

151
00:10:53,986 --> 00:10:56,989
และแน่นอนว่าช่วงเวลานั้น

152
00:10:57,073 --> 00:10:59,116
คือช่วงเวลาที่เหงาที่สุดในชีวิตผม

153
00:11:00,242 --> 00:11:02,161
ผมไปคัดตัวทุกงาน

154
00:11:02,495 --> 00:11:06,165
ลอนดอนโหดร้ายกับผมมาก
มันเป็นชีวิตสุดโศกของแท้

155
00:11:06,248 --> 00:11:07,541
หลังจากทำแบบนั้นอยู่หนึ่งปี

156
00:11:07,625 --> 00:11:12,213
ผมก็ยอมแพ้ พ่อแม่ก็ส่งเงิน 60 ดอลลาร์
มาให้เป็นค่าตั๋วเครื่องบินกลับ

157
00:11:18,636 --> 00:11:21,931
ตอนอายุ 13 ผมหาเงินได้มากกว่าพ่อ

158
00:11:22,014 --> 00:11:23,599
และผมก็อยู่บนเส้นทางสายดนตรี

159
00:11:23,682 --> 00:11:26,727
ผมรู้ว่าโลกภายนอกกว้างใหญ่
และผมเป็นส่วนหนึ่งของมันได้

160
00:11:27,561 --> 00:11:30,731
คืนหนึ่ง ผมกลับถึงบ้านตอนตีห้าครึ่ง

161
00:11:31,982 --> 00:11:32,983
พ่อผมยังไม่นอน

162
00:11:33,526 --> 00:11:37,279
พ่อบอกให้ผมนั่ง แล้วก็พูดว่า
"ไอ้วงการดนตรีนี่น่ะ…

163
00:11:38,239 --> 00:11:39,490
แกชอบมันจริงๆ เหรอ"

164
00:11:40,366 --> 00:11:41,784
ผมก็ตอบว่า "ครับ ชอบครับ"

165
00:11:41,867 --> 00:11:45,329
พ่อถาม "แกว่าแกมีโอกาส
จะเกิดได้ในวงการดนตรีไหม"

166
00:11:45,413 --> 00:11:47,248
ผมบอก "ครับ ผมมี"

167
00:11:48,499 --> 00:11:52,128
จากนั้นพ่อก็พูดว่า
"งั้นก็โอเค ราตรีสวัสดิ์"

168
00:11:52,920 --> 00:11:54,672
และนั่นคือครั้งเดียว

169
00:11:55,464 --> 00:11:59,718
ที่ผมได้คุยกับพ่อแบบตัวต่อตัว

170
00:11:59,802 --> 00:12:01,804
แล้วอีกสองเดือนต่อมา
พ่อผมก็เสียชีวิต

171
00:12:03,514 --> 00:12:06,142
ผมตื่นมาเตรียมตัวไปโรงเรียน
แล้วรถก็ไม่อยู่แล้ว

172
00:12:06,517 --> 00:12:08,769
แม่ผมบอกว่าพ่อหัวใจวาย

173
00:12:09,895 --> 00:12:11,480
พ่อนอนโรงพยาบาลอยู่ 11 วัน

174
00:12:11,564 --> 00:12:13,441
ก่อนที่พ่อจะหัวใจวายอีกรอบ
แล้วก็เสียชีวิต

175
00:12:13,524 --> 00:12:15,401
ผมได้ไปเยี่ยมพ่อแค่ครั้งเดียว

176
00:12:15,985 --> 00:12:18,737
ผมควรไปเยี่ยมเขาทุกวัน
พลาดมหันต์เลย

177
00:12:18,821 --> 00:12:20,948
ลองคิดดูสิว่าถ้าผมทำให้พ่อเปิดใจได้

178
00:12:21,031 --> 00:12:25,119
และได้คุยเปิดอกกับพ่อสักสิบวัน
มันคงจะวิเศษมากเลย

179
00:12:27,163 --> 00:12:29,874
การตายของพ่อ
มีผลกระทบกับเดวิดมากๆ เลย

180
00:12:29,957 --> 00:12:33,294
เขาเพิ่งจะอายุ 18
ส่วนพ่อก็เพิ่งจะ 54

181
00:12:33,669 --> 00:12:35,212
และในเวลาเดียวกัน
ใจเขาก็กำลังขัดแย้ง

182
00:12:35,296 --> 00:12:38,924
เพราะเขาเพิ่งจะเริ่มต้น
อาชีพนักดนตรี

183
00:12:40,009 --> 00:12:41,260
ตอนที่พ่อผมเสีย

184
00:12:41,343 --> 00:12:45,014
บ้านเรามีเด็กผู้หญิงสามคน
แล้วก็ผมอีกคนหนึ่ง

185
00:12:46,056 --> 00:12:47,766
บ้านเราวุ่นไปหมด

186
00:12:48,184 --> 00:12:51,687
แม่ผมที่อายุ 47 ปี
ต้องเลี้ยงเด็กผู้หญิงสามคน

187
00:12:52,062 --> 00:12:53,689
แม่ไม่รู้จะรับมือเรื่องนั้นยังไง

188
00:12:54,648 --> 00:12:58,569
ผมควรก้าวเข้าไปจัดการเรื่องนั้น

189
00:12:58,819 --> 00:13:01,489
ทำให้บ้านมีระเบียบ แต่ผมก็ไม่ทำ

190
00:13:02,156 --> 00:13:06,452
ที่ผมทำคือเลือกทางที่เห็นแก่ตัว
หนีไปและไม่ยอมจัดการเรื่องวุ่นวาย

191
00:13:08,579 --> 00:13:12,500
ผมเลือกหน้าที่การงาน
แทนที่จะช่วยแม่กับน้องสาวสามคน

192
00:13:14,168 --> 00:13:15,878
พอผมอายุ 25

193
00:13:15,961 --> 00:13:17,880
ผมหาเงินได้มากพอ
ที่จะส่งกลับมาให้แม่

194
00:13:17,963 --> 00:13:22,593
ซื้อรถให้ จ่ายค่าบ้านให้ อะไรทำนองนั้น

195
00:13:31,685 --> 00:13:35,481
ผมกับว่าที่ภรรยาผม บีเจ
ย้ายมาอยู่ลอสแอนเจลิส

196
00:13:37,316 --> 00:13:39,026
ปีนั้นปี 1972

197
00:13:39,401 --> 00:13:41,111
นั่นคือปีที่เราทำวงสกายลาร์กด้วยกัน

198
00:13:49,078 --> 00:13:50,454
ผมเคยอยู่ที่ลอนดอน

199
00:13:50,538 --> 00:13:52,998
ผมเคยอยู่ที่โทรอนโต
ผมเคยอยู่ที่แวนคูเวอร์

200
00:13:53,082 --> 00:13:55,251
ผมเคยอยู่ที่เอดมันตัน
ผมเคยอยู่ที่วิกตอเรีย

201
00:13:55,334 --> 00:13:57,044
ไม่มีที่ไหนที่รู้สึกใช่เลย

202
00:13:57,127 --> 00:14:00,798
แต่ทันทีที่ผมมาถึงลอสแอนเจลิส
ทุกอย่างก็ลงล็อก

203
00:14:06,428 --> 00:14:08,806
ผมอยากเป็นนักดนตรีในห้องอัดมาก

204
00:14:11,517 --> 00:14:13,352
ผมรู้ว่าที่นี่คือที่ของผม

205
00:14:16,438 --> 00:14:18,774
เพื่อนของเรา แบร์รี เดอ วอร์ซอน
เป็นคนค้นพบเรา

206
00:14:18,857 --> 00:14:21,986
เขาตั้งใจพาเรามาที่นี่
เพื่อเซ็นสัญญาบันทึกเสียง

207
00:14:22,069 --> 00:14:24,947
และอัดเพลงหนึ่งอัลบั้ม
แล้วเราก็ได้ทำตามนั้น

208
00:14:26,824 --> 00:14:29,326
เพลงหนึ่งในอัลบั้มนั้น
ก็คือเพลง "ไวลด์ฟลาวเวอร์"

209
00:14:32,746 --> 00:14:35,457
เพลงนั้นเริ่มถูกเปิดตามวิทยุ

210
00:14:35,541 --> 00:14:37,251
จากนั้นมันก็เริ่มดังไปทั่วประเทศ

211
00:14:37,334 --> 00:14:38,460
แล้วก็กลายเป็นเพลงฮิตสุดๆ

212
00:14:39,545 --> 00:14:40,754
นั่นคือรสชาติความสำเร็จครั้งแรก

213
00:14:41,547 --> 00:14:44,341
มันทำให้น้ำลายผมสอ
ผมอยากลิ้มรสมันอีก

214
00:14:52,349 --> 00:14:54,393
ผมเริ่มได้งานเป็นนักเปียโนงานซ้อม

215
00:14:55,269 --> 00:14:58,063
ในที่สุดผมก็ได้เล่นให้
"เดอะร็อกกี้ฮอร์เรอร์โชว์"

216
00:14:59,982 --> 00:15:02,985
(เดอะร็อกกี้ฮอร์เรอร์พิกเจอร์โชว์)

217
00:15:03,485 --> 00:15:05,529
ทุกคืนพอเรามองออกไปที่ผู้ชม

218
00:15:05,613 --> 00:15:07,656
เราจะเห็นพวกดาราหนัง

219
00:15:09,992 --> 00:15:13,203
พวกเขาต่างมาดูทิม เคอร์รี
ใน "เดอะร็อกกี้ฮอร์เรอร์โชว์"

220
00:15:13,287 --> 00:15:15,289
ผมเล่นอยู่ในวง
ต่อมาก็ได้เป็นผู้กำกับดนตรี

221
00:15:17,833 --> 00:15:21,795
ผมได้พบนักดนตรีคนอื่นๆ
ที่ล้วนแต่ทุกข์ใจ

222
00:15:21,879 --> 00:15:26,342
ที่เป็นได้แค่มือปืนห้องอัด
ผ่านทางนักดนตรีในวง

223
00:15:26,425 --> 00:15:28,761
(เดอะร็อกกี้ฮอร์เรอร์โชว์)

224
00:15:32,514 --> 00:15:34,600
แล้วผมก็ได้พบกับมือกลอง
ชื่อจิม เคลต์เนอร์

225
00:15:35,142 --> 00:15:38,520
เขาเป็นมือกลอง
ที่สนิทกับเดอะบีเทิลส์

226
00:15:39,146 --> 00:15:41,106
ก็จะมีนักดนตรีหลายคนมาแจม

227
00:15:41,774 --> 00:15:45,653
เปียโนที่นั่นหันหน้าติดกำแพง
ผมเลยไม่เห็นนักดนตรีคนอื่นๆ

228
00:15:46,445 --> 00:15:48,113
ผมก็เลยต้องเล่นไปเรื่อย

229
00:15:48,197 --> 00:15:50,282
เล่นไปโยกไปในคืนวันอาทิตย์ตอนตีสาม

230
00:15:50,366 --> 00:15:52,952
แล้วจอห์น เลนนอนก็จะโผล่มา
โจ ค็อกเกอร์ก็ด้วย

231
00:15:53,035 --> 00:15:54,620
จากนั้นเสียงกลองก็จะเงียบไป

232
00:15:54,703 --> 00:15:56,789
แล้วสุดท้ายก็เหลือผมเดี่ยวเปียโน

233
00:15:56,872 --> 00:15:58,499
ผมก็จะเล่นต่อไปเรื่อยๆ

234
00:15:58,582 --> 00:16:01,794
แล้วจากนั้นเบสก็จะกลับมา
กลองก็จะกลับมา

235
00:16:01,877 --> 00:16:03,420
ผมก็นึกว่าเขาคงปล่อยให้ผมเล่นโชว์

236
00:16:03,504 --> 00:16:05,297
แต่อันที่จริงพวกเขาไปเล่นยากัน

237
00:16:05,381 --> 00:16:07,091
คนอื่นๆ ในวงมักพูดว่า

238
00:16:07,174 --> 00:16:10,511
"ไอ้เด็กนี่เล่นดนตรีทั้งคืน
โดยไม่เล่นยาได้ยังไงวะ"

239
00:16:10,594 --> 00:16:13,138
ผมไม่รู้หรอก ผมก็แค่อยากเล่นดนตรี

240
00:16:14,765 --> 00:16:19,436
ฉันเจอเดวิดครั้งแรก
ตอนอัดเพลงในยุค 70

241
00:16:20,145 --> 00:16:23,983
ผมแทบไม่ได้ทำงานห้องอัดเลย
ผมเป็นนักเปียโนหนึ่งในสองหรือสามคน

242
00:16:24,900 --> 00:16:26,610
ผมจำตอนเดินเข้าไปในห้องอัดได้

243
00:16:28,028 --> 00:16:31,115
เธอมีสร้อยเพชรยาวเป็นหลาพันรอบแขน

244
00:16:31,865 --> 00:16:35,494
เธอมีมือที่สวยที่สุด
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและสง่างามมาก

245
00:16:37,246 --> 00:16:40,082
ผมจำได้ว่าเหมือนเธอ
ล่องลอยอยู่ในห้องอัด

246
00:16:42,251 --> 00:16:44,962
เราเล่นตามเธอไป
แล้วพอถึงกลางเพลง เธอก็บอกว่า "หยุด

247
00:16:45,045 --> 00:16:47,506
มันไม่ถูกต้อง
แบบนี้ฉันร้องไม่ได้ หยุด"

248
00:16:47,589 --> 00:16:51,093
ฉันกำลังร้องเพลงอยู่
แต่ท่อนเปิดมันไม่ถูกต้อง

249
00:16:51,802 --> 00:16:53,178
มีอะไรผิดพลาดสักอย่าง

250
00:16:53,262 --> 00:16:55,514
เธอบอกว่า "พักเที่ยงกัน"

251
00:16:55,597 --> 00:16:57,391
ผมน่ะเป็นพวกชอบฉวยโอกาส

252
00:16:57,474 --> 00:17:00,936
ผมนั่งอยู่ที่เปียโนไฟฟ้าตรงมุมห้อง
อยู่ตรงมุมห้องโน่นเลย

253
00:17:01,020 --> 00:17:03,355
ภาวนาว่าไมโครโฟนจะเปิดอยู่

254
00:17:03,439 --> 00:17:05,524
เพราะเธอกินมื้อเที่ยงอยู่
ในห้องบันทึกเสียง

255
00:17:05,649 --> 00:17:08,819
แล้วฉันก็ได้ยินคนเล่นเปียโน
เป็นทำนองสั้นๆ

256
00:17:08,902 --> 00:17:11,822
จากนั้นมันก็เหมือนในหนังเลย

257
00:17:12,406 --> 00:17:14,742
เธอเดินผ่านประตูเข้ามา

258
00:17:14,825 --> 00:17:18,245
แล้วเธอก็พูดว่า "มาร์ตี้"
เธอเรียกผู้จัดการ "ฟังนี่สิ"

259
00:17:18,328 --> 00:17:20,289
ฉันพูดว่า
"เมื่อกี้คุณเล่นเปียโนเหรอ

260
00:17:20,372 --> 00:17:21,999
ฉันชอบนะ ฉันชอบแบบนั้น"

261
00:17:22,082 --> 00:17:23,333
มันได้ผล

262
00:17:23,667 --> 00:17:25,753
"เราเอาตามที่หมอนี่
เล่นเลยก็แล้วกัน"

263
00:17:25,836 --> 00:17:27,337
"เราจะทำแบบนั้น"

264
00:17:27,421 --> 00:17:29,298
คนคนนั้นก็คือเดวิด ฟอสเตอร์

265
00:17:29,381 --> 00:17:32,634
และถ้าวันนี้คุณฟังเพลงนั้น
นั่นฝีมือผมกับเธอเองแหละ

266
00:17:34,261 --> 00:17:37,723
จากนั้นสิบปีให้หลัง
"บาร์บรากำลังทำอัลบั้มบรอดเวย์

267
00:17:38,348 --> 00:17:41,935
มันมีเพลงที่ชื่อว่า "ซัมแวร์"
เธออยากให้คุณโปรดิวซ์ให้"

268
00:17:42,019 --> 00:17:43,228
ผมบอกเลย "ผมเอาด้วย"

269
00:17:44,229 --> 00:17:45,564
บาร์บราบอกผมว่า

270
00:17:45,647 --> 00:17:51,028
"เดวิด ฉันอยากให้เพลงนี้
ไม่เหมือนกับเสียงใดๆ เลยบนโลก

271
00:17:52,029 --> 00:17:57,117
แต่ฉันไม่อยากให้คุณใช้วงออร์เคสตรา
คุณต้องใช้แค่ซินธีไซเซอร์"

272
00:18:06,502 --> 00:18:09,213
เดวิดกับฉันผ่านอะไรกันมามาก

273
00:18:10,547 --> 00:18:12,424
คลื่นความถี่ของเราตรงกัน

274
00:18:12,508 --> 00:18:14,968
เราเห็นพ้องต้องกัน
มากกว่าที่เห็นต่าง

275
00:18:17,471 --> 00:18:19,765
เพลงนี้ใช้เวลาหนึ่งเดือน

276
00:18:21,100 --> 00:18:22,684
เรามิกซ์เสียงเสร็จเรียบร้อย

277
00:18:24,311 --> 00:18:26,605
ก็ไม่อยากโม้หรอก ผมทำได้เยี่ยมเลย

278
00:18:28,315 --> 00:18:30,192
ผมเลยโทรไปบอกเธอว่า "เสร็จเรียบร้อย"

279
00:18:30,275 --> 00:18:31,944
เธอบอกว่า "ฉันอยากฟังคืนนี้เลย"

280
00:18:32,027 --> 00:18:33,904
ผมบอก
"โอเค งั้นผมจะขับไปเปิดให้คุณฟัง"

281
00:18:34,571 --> 00:18:37,574
ผมขับไปบ้านเธอที่มาลิบู
เธอกำลังมีปาร์ตี้

282
00:18:38,367 --> 00:18:39,576
ผมเคาะประตู

283
00:18:40,744 --> 00:18:42,079
แล้วประตูก็เปิดออก

284
00:18:42,746 --> 00:18:45,249
เอลิซาเบธ เทย์เลอร์
กับคลินต์ อีสต์วูดเป็นคนมาเปิด

285
00:18:46,291 --> 00:18:48,752
แล้วเอลิซาเบธก็พูดกับผมว่า
"สวัสดี มีอะไรให้ช่วยไหม"

286
00:18:49,461 --> 00:18:53,298
ผมบอก "คุณคือเอลิซาเบธ เทย์เลอร์"
เธอตอบ "ใช่ ถูกแล้ว"

287
00:18:53,382 --> 00:18:54,800
ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไปบ้าง

288
00:18:54,883 --> 00:18:56,093
แต่นั่นมันปาร์ตี้ฮอลลีวูด

289
00:18:56,218 --> 00:18:57,594
มันแบบว่า ไม่ว่าจะหันไปทางไหน

290
00:18:57,678 --> 00:18:59,471
เราจะเห็นดัสติน ฮอฟฟ์แมน
กับคนนั้น กับคนนี้

291
00:18:59,555 --> 00:19:00,889
จากนั้นบาร์บราก็เดินลงมา เธอบอกว่า

292
00:19:00,973 --> 00:19:03,392
"อ๋อ คุณเอาเพลงที่มิกซ์แล้ว
มาให้ฉันฟังสินะ วิเศษเลย"

293
00:19:05,018 --> 00:19:07,604
เธอเอนตัวลงแบบนี้ทั้งชุดราตรี…

294
00:19:28,375 --> 00:19:32,421
แล้วเธอก็บอกว่า "ฉันชอบ ชอบมากเลย"

295
00:19:33,463 --> 00:19:34,840
เธอชอบมาก

296
00:19:37,593 --> 00:19:44,433
เราใช้โน้ตชุดเดียวกันนี้
มาเป็นเวลา 700 ปี

297
00:19:45,517 --> 00:19:47,352
ด้วยเสียงประสานและจังหวะ

298
00:19:48,687 --> 00:19:52,774
คุณเลือกเอาเลย
นั่นแหละจะสื่อถึงตัวตนของคุณ

299
00:19:54,109 --> 00:19:57,279
คุณต้องเป็นทั้งพี่เลี้ยง
ต้องเป็นทั้งจิตแพทย์

300
00:19:57,362 --> 00:20:00,824
คุณต้องเป็นแม่ เป็นคนดูแลเด็ก
เป็นทุกๆ อย่าง

301
00:20:00,908 --> 00:20:02,659
คุณต้องมีห้องอัด ต้องมีเบื้องหลัง

302
00:20:02,743 --> 00:20:04,453
คุณต้องหาเพลงเหล่านั้นให้เจอ

303
00:20:04,536 --> 00:20:07,664
นั่นแหละคือพลังอำนาจ คือบทเพลง

304
00:20:08,290 --> 00:20:11,001
ในเพลงอื่นๆ ของฉันที่เขาไม่ได้แต่ง

305
00:20:11,084 --> 00:20:13,212
ชุดโน้ตติดหูที่ทำให้เพลงฮิต
ก็เป็นฝีมือเขา

306
00:20:13,295 --> 00:20:17,049
ในเพลง "แดตส์วอตเฟรนส์อาร์ฟอร์"
เขามาเล่นคีย์บอร์ดที่ห้องอัด

307
00:20:17,132 --> 00:20:19,509
แล้วเขาก็คิดท่อน…

308
00:20:37,402 --> 00:20:38,904
มันเพี้ยนต่ำนิดหนึ่ง

309
00:20:40,113 --> 00:20:42,658
คุณลากเสียงลงตรงคำว่า "สตาร์"
ถ้าคุณรักษาระดับเสียงได้ก็เป็นอันจบ

310
00:20:42,741 --> 00:20:47,663
เดวิดมีวิธีโน้มน้าวศิลปิน
ให้ทำอย่างที่เขาต้องการ

311
00:20:48,330 --> 00:20:49,790
ฟังดูดีแล้ว

312
00:20:49,873 --> 00:20:51,250
และมันก็ชาญฉลาดมาก

313
00:20:51,333 --> 00:20:55,337
เขาจะใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง

314
00:20:55,420 --> 00:20:58,048
เขาจะชมนักร้อง
แล้วก็บอกว่า "เอาใหม่อีกรอบ"

315
00:21:00,509 --> 00:21:04,096
วิธีที่เดวิดใช้ผลักดันพวกศิลปิน
และกดดันพวกเขาแทบบ้าน่ะนะ

316
00:21:04,179 --> 00:21:06,223
"คุณทำได้ในสามเทก

317
00:21:06,306 --> 00:21:08,475
รู้ไหมว่าซินาตรา
อัดเพลง "มายเวย์" กี่เทก

318
00:21:09,893 --> 00:21:10,978
เทกเดียว"

319
00:21:14,064 --> 00:21:16,233
เดวิดเป็นพวกคลั่งความสมบูรณ์แบบ

320
00:21:16,942 --> 00:21:18,068
ฉันก็ด้วย

321
00:21:18,151 --> 00:21:21,363
ถ้าเราไม่ยินดี
ที่จะมีความสัมพันธ์กัน

322
00:21:21,446 --> 00:21:25,367
และยอมรับคำว่า
"เอาใหม่ ขออีกรอบ ขออีกที"

323
00:21:25,450 --> 00:21:27,494
แล้วก็ "คุณมีของ คุณทำได้"

324
00:21:27,577 --> 00:21:29,121
เราจะพูดกับตัวเองว่า

325
00:21:29,204 --> 00:21:32,666
"ฉันให้คุณไปตั้ง 29 เทกแล้วนะ
ยังจะเอาอีกจริงๆ เหรอ"

326
00:21:32,749 --> 00:21:33,875
แต่รู้อะไรไหม

327
00:21:34,376 --> 00:21:36,920
เทกที่ 30 ที่เราร้อง

328
00:21:37,004 --> 00:21:38,213
เขาจะพูดว่า "โป๊ะเชะ"

329
00:21:39,423 --> 00:21:41,967
ผมโปรดิวซ์อัลบั้ม "ดรีมเกิร์ลส"
ฉบับดั้งเดิม ในปี 1981

330
00:21:42,050 --> 00:21:43,844
คิดว่าใช่นะ

331
00:21:43,927 --> 00:21:45,220
เรามีเจนนิเฟอร์ ฮอลลิเดย์

332
00:21:45,929 --> 00:21:47,472
เธอมาที่สตูดิโอ

333
00:21:47,556 --> 00:21:50,392
เธอเดินเข้ามาในชุดเสื้อคลุมขนสัตว์
สองแขนอุ้มหมาไว้ข้างละตัว

334
00:21:51,810 --> 00:21:53,979
แล้วเธอก็เดินไปที่ไมค์

335
00:21:54,062 --> 00:21:56,773
และผมก็บอกว่า "โอเค เจนนิเฟอร์
ลองดูว่าจะออกมาเป็นยังไง"

336
00:22:05,574 --> 00:22:09,119
เธอร้องสุดขั้วปอดเหมือนกับในโชว์

337
00:22:10,078 --> 00:22:11,747
แต่เราวุ่นกันอยู่ในห้องบันทึกเสียง

338
00:22:11,830 --> 00:22:12,706
เรายังไม่พร้อม

339
00:22:12,789 --> 00:22:15,125
เราแค่อยากซ้อมทั้งเพลง
เพื่อจะได้ปรับระดับเสียง

340
00:22:31,224 --> 00:22:34,186
พอจบเพลง ผมบอกว่า
"เยี่ยม เจนนิเฟอร์ มันยอดมาก

341
00:22:34,269 --> 00:22:36,396
เราพร้อมแล้ว เราได้ระดับเสียงแล้ว
อัดจริงกันเลย"

342
00:22:36,980 --> 00:22:40,358
เธอสวมเสื้อคลุม อุ้มหมาทั้งสองตัว
แล้วเธอก็พูดว่า

343
00:22:41,234 --> 00:22:44,154
"ฉันจะร้องแค่ครั้งเดียว" แล้วก็เดินออกไป

344
00:22:54,414 --> 00:22:58,585
ผมคิดว่าช่วงดังระเบิดลำดับต่อไปของผม
คือกับวงเอิร์ธวินด์แอนด์ไฟร์

345
00:23:01,755 --> 00:23:03,965
ผมเป็นนักดนตรีห้องอัดมาสามปี

346
00:23:05,300 --> 00:23:07,552
ผมอัดเพลงให้เดอะฟิฟท์ไดเมนชั่น

347
00:23:07,636 --> 00:23:09,096
และดอลลี่ พาร์ตัน

348
00:23:09,179 --> 00:23:11,973
ในฐานะนักเปียโน
ผมจับจ้องโปรดิวเซอร์

349
00:23:12,057 --> 00:23:14,017
ที่อยู่อีกฟากของกระจกไม่วางตา

350
00:23:14,101 --> 00:23:15,435
เพราะผมอยากทำงานนั้น

351
00:23:15,519 --> 00:23:17,270
ผมอยากทำหน้าที่โปรดิวเซอร์

352
00:23:17,938 --> 00:23:19,898
ผมได้เข้าพบแบร์รี กอร์ดี้

353
00:23:19,981 --> 00:23:21,691
ผู้ก่อตั้งโมทาวน์เรคอดส์

354
00:23:21,775 --> 00:23:23,443
ผมประสาทกินเลย

355
00:23:23,527 --> 00:23:27,114
แล้วผมก็เดินจากโซฟา
ไปที่เปียโนในห้องทำงานของเขา

356
00:23:27,197 --> 00:23:29,866
และในสิบก้าวนั้น ผมก็ปั้นมันขึ้นมา

357
00:23:29,950 --> 00:23:33,078
พอนั่งลงที่เปียโน
นี่คือสิ่งที่ออกมา

358
00:23:40,585 --> 00:23:43,547
ตอนนั้นล่ะที่ผมพบเอิร์ธวินด์แอนด์ไฟร์
และผมเล่นมันให้มอริซ ไวท์ฟัง

359
00:23:43,630 --> 00:23:45,590
แล้วเขาก็บอกว่า "ผมอยากอัดเพลงนี้"

360
00:23:45,674 --> 00:23:47,843
ผมถาม "เมื่อไหร่" เขาบอก "คืนนี้"

361
00:23:48,552 --> 00:23:51,304
ทำเพลงอย่างบ้าคลั่ง
สามอัลบั้มกับพวกเขา

362
00:23:51,388 --> 00:23:53,223
และมันก็ช่วยเสริมแรงส่งผม
เข้าสู่ยุค 80

363
00:23:58,645 --> 00:24:01,523
มันจะมีอารมณ์หนึ่งในงานของเดวิด

364
00:24:01,606 --> 00:24:05,527
มันยิ่งใหญ่ มันประณีตบรรจง

365
00:24:06,403 --> 00:24:08,822
มันให้ความรู้สึก
สมบูรณ์เต็มอิ่มกับเรา

366
00:24:13,493 --> 00:24:16,788
เขาได้เปลี่ยนโฉมหน้าของดนตรีไป

367
00:24:16,872 --> 00:24:18,707
นักเปียโนที่เก่งที่สุด
ที่ผมเคยเล่นด้วย

368
00:24:18,790 --> 00:24:20,041
และผมเคยเล่นกับเฮอร์บี้มาแล้ว

369
00:24:21,042 --> 00:24:24,588
แรงในการกดลิ่มของเขาไม่มีใครเหมือน

370
00:24:25,463 --> 00:24:28,675
เวลามันกระหึ่ม มันกระหึ่มจริง

371
00:24:30,218 --> 00:24:33,180
ตอนที่ควินซี่ โจนส์โปรดิวซ์
เพลง "วีอาร์เดอะเวิลด์" ในปี 1985

372
00:24:33,263 --> 00:24:34,973
เพื่อช่วยบรรเทา
ปัญหาขาดแคลนอาหารในแอฟริกา

373
00:24:35,724 --> 00:24:37,559
เขาโทรหาผมและบอกว่า "นี่ เดวิด

374
00:24:37,642 --> 00:24:41,062
นายน่าจะทำแบบเดียวกันที่แคนาดา
โดยใช้ดารานักร้องชาวแคนาดานะ"

375
00:24:42,898 --> 00:24:44,608
ผมเลยโทรหาไบรอัน อดัมส์

376
00:24:44,691 --> 00:24:47,861
แล้วเราก็ร่วมกันแต่งเพลง
"เทียส์อาร์นอตอีนัฟ" ขึ้นมา

377
00:24:55,744 --> 00:24:58,496
เรารวบรวมสุดยอดศิลปิน
ชาวแคนาดามากลุ่มใหญ่

378
00:24:58,580 --> 00:25:00,332
เพื่อการบันทึกเสียงครั้งยิ่งใหญ่
ในวันเดียว

379
00:25:01,041 --> 00:25:06,129
โจนี มิตเชลล์, นีล ยัง, กอร์ดอน ไลท์ฟุต,
เลิฟเวอร์บอย แล้วก็ไบรอันเอง

380
00:25:06,213 --> 00:25:08,298
เพลงนั้นกลายเป็นเพลงฮิตอันดับหนึ่ง

381
00:25:08,381 --> 00:25:10,759
และระดมทุนเพื่อการกุศลได้หลายล้าน

382
00:25:15,347 --> 00:25:16,765
เอาเลย นีล ผมขอฟังหน่อย

383
00:25:25,649 --> 00:25:27,567
เพี้ยนต่ำตรงคำว่า "อินโนเซนซ์"
แต่นอกนั้นดีแล้ว

384
00:25:27,651 --> 00:25:30,028
เราจะเอาอีกรอบ อีกรอบนะ

385
00:25:30,570 --> 00:25:31,947
เสียงผมเป็นแบบนั้นเอง

386
00:25:37,369 --> 00:25:40,956
ผมไม่คิดว่าผมจะชอบ
เดวิด ฟอสเตอร์สมัยหนุ่มๆ เท่าไร

387
00:25:41,039 --> 00:25:46,753
เพราะตอนนั้นผมยโส หุนหัน
และผมชอบทำเป็นรู้ไปทุกอย่าง

388
00:25:46,836 --> 00:25:49,631
โดยเฉพาะถ้านึกถึงตอนที่ผม
โปรดิวซ์ให้วงชิคาโก

389
00:25:49,714 --> 00:25:51,883
เอาลูกนั้นออก
พวกนายเข้าช้าไปอยู่เรื่อย

390
00:25:51,967 --> 00:25:52,968
ตรงที่ไล่โน้ตลงน่ะ

391
00:25:53,051 --> 00:25:55,345
พวกนายเล่นไม่ตรงจังหวะ
ฉันก็เลยจะตัดออก

392
00:26:01,434 --> 00:26:02,519
โรเบิร์ต

393
00:26:02,978 --> 00:26:04,646
- จิมมี่
- ลี

394
00:26:07,148 --> 00:26:09,359
เดี๋ยวนะๆ ผมจำเป็นต้องถามก่อน

395
00:26:09,442 --> 00:26:13,280
นี่เราจะคุยกันเรื่องชิคาโก
หรือคุยกันเรื่องเดวิด ฟอสเตอร์

396
00:26:13,363 --> 00:26:15,115
ทำไมเราไม่ให้เขาสัมภาษณ์ไปเล่า

397
00:26:15,198 --> 00:26:16,408
ใช่ ทำงานคุณเถอะ ทำงานคุณ

398
00:26:16,491 --> 00:26:17,951
- ขอบคุณ
- เราเอาด้วย

399
00:26:19,035 --> 00:26:22,080
ตอนนั้นเราอยู่ตรงจุด
หัวเลี้ยวหัวต่อของอาชีพ

400
00:26:23,081 --> 00:26:25,709
เราออกมาจากโคลัมเบียเรคอดส์

401
00:26:25,792 --> 00:26:27,043
และพวกเขาก็บอกใครๆ ว่า

402
00:26:27,127 --> 00:26:30,422
ไอ้พวกนี้มันไม่มีน้ำยาพอให้เสียเงินด้วยแล้ว

403
00:26:30,505 --> 00:26:34,009
เราเคยประสบความสำเร็จมากๆ มาก่อน

404
00:26:34,801 --> 00:26:37,804
เออร์วิง เอซอฟมาหาเรา
และถามว่าเราจะว่าอะไรไหม

405
00:26:37,887 --> 00:26:40,265
ถ้าเขาจะให้เดวิด ฟอสเตอร์
โปรดิวซ์ให้เรา

406
00:26:40,598 --> 00:26:43,184
ตอนนั้นเราพร้อมจะร่วมงานกับทุกคน

407
00:26:43,268 --> 00:26:46,021
เพื่อให้เรา
ได้เริ่มทำผลงานได้อีกครั้ง

408
00:26:47,188 --> 00:26:51,359
เดวิด ฟอสเตอร์เข้ามาในจังหวะที่
ชิคาโกต้องการคนแบบเขาพอดี

409
00:26:51,443 --> 00:26:52,819
วงเรากำลังโกลาหลไปหมด

410
00:26:52,902 --> 00:26:54,696
ตอนนั้นไม่มีใครพูดคุยกันเลย

411
00:26:56,364 --> 00:26:58,033
พวกเขากำลังหลงทาง

412
00:26:58,116 --> 00:27:00,118
และผมเป็นแฟนตัวยงของชิคาโก

413
00:27:00,201 --> 00:27:02,287
ตั้งแต่ก่อนจะมีโอกาส
ได้ร่วมงานกับพวกเขา

414
00:27:02,370 --> 00:27:04,289
ผมจำลูกลิกทุกลูกได้

415
00:27:05,540 --> 00:27:06,666
ครั้งแรกที่เจอเขา

416
00:27:06,750 --> 00:27:09,002
เรามีเพลงเป็นโหล
ที่อยากเล่นให้เขาฟัง

417
00:27:09,085 --> 00:27:12,672
และเราคิดว่ามันจะเป็นเพลง
ในอัลบั้มต่อไปที่เขาจะบันทึกเสียงให้

418
00:27:13,673 --> 00:27:16,217
เขาเข้ามา ฟังทุกเพลง

419
00:27:16,301 --> 00:27:18,094
แล้วพูดว่า "มันงั้นๆ ไปหมดเลย"

420
00:27:18,178 --> 00:27:19,721
ผมทำได้แน่ รับประกันเลย

421
00:27:19,804 --> 00:27:21,723
ผมมีหน้าที่ที่ต้องบอกกับชิคาโกว่า

422
00:27:21,806 --> 00:27:24,768
เพลงที่พวกเขาแต่งไว้สำหรับอัลบั้ม
"ชิคาโก 16" มันห่วยมาก

423
00:27:24,851 --> 00:27:26,311
และพวกเขาต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด

424
00:27:26,394 --> 00:27:28,063
แต่ถ้าจะให้จดจ่อ
กับเพลงสี่เพลงในคราวเดียว

425
00:27:28,146 --> 00:27:30,231
มันก็ออกจะหนักไปหน่อย

426
00:27:30,315 --> 00:27:33,860
เขายังหนุ่มอยู่มาก
แล้วเขาก็ทำให้โลกของเรากลับตาลปัตร

427
00:27:33,943 --> 00:27:36,321
ทำไมไม่ให้เวลาผมฟังสักเดี๋ยวล่ะ

428
00:27:36,404 --> 00:27:38,198
เพราะโทษที ผมไปคุยโทรศัพท์มา

429
00:27:38,281 --> 00:27:39,532
เขาน่าเกรงขาม

430
00:27:39,616 --> 00:27:42,994
เวลาเขาเข้ามาในห้องอัด
เรากลัวเขากันหมด

431
00:27:43,078 --> 00:27:44,204
ผมนี่หงอไปเลย

432
00:27:45,747 --> 00:27:48,333
อยู่ดีๆ เพลงของเราก็ดีไม่พอเนี่ยนะ

433
00:27:48,416 --> 00:27:52,212
เราจะคิดว่า
"ให้ตาย นี่เราหมดน้ำยาแล้วเหรอ"

434
00:27:52,295 --> 00:27:53,922
ตอนผมเข้าไปแล้วพวกเขาเล่นเพลงให้ฟัง

435
00:27:54,005 --> 00:27:56,841
ผมพูดไปว่า
"นี่ไม่ใช่พวกคุณที่ผมรู้จักเลย

436
00:27:56,925 --> 00:27:59,511
นี่มันห่วยแตก พวกคุณเป็นอะไรไป"

437
00:27:59,594 --> 00:28:03,932
เขาวิจารณ์ออกลำโพงมานิดหน่อย
หลังจากเราเล่นจบเทก

438
00:28:04,015 --> 00:28:07,143
"คือว่ามันไม่ใช่
ท่อนเบสมันไม่ใช่เลย"

439
00:28:08,228 --> 00:28:11,231
ผมเลยวางเบส
เดินเข้าไปในห้องบันทึกเสียง

440
00:28:11,314 --> 00:28:15,610
แล้วพูดว่า
"อย่าพูดแบบนั้นกับฉันอีกนะ"

441
00:28:16,486 --> 00:28:19,572
ตรงท่อนนั้นเปลี่ยนเป็นโน้ตหกนะ
โอเคนะ ขอล่ะ

442
00:28:19,656 --> 00:28:23,284
โปรดิวเซอร์ทุกคน
ที่เราร่วมงานด้วยจนถึงตอนนั้น

443
00:28:23,368 --> 00:28:25,078
ปล่อยให้เราเป็นชิคาโก

444
00:28:25,161 --> 00:28:28,373
เดวิดนั้นทำเพลง

445
00:28:28,456 --> 00:28:32,836
ตามภาพที่เขาคิดว่าชิคาโกควรเป็น

446
00:28:33,378 --> 00:28:36,131
เราต้องการคนที่เข้ามาคุมเรือ
และเขาคือคนคนนั้น

447
00:28:36,214 --> 00:28:39,217
บางคนก็ชอบ บางคนก็ไม่ชอบ

448
00:28:41,678 --> 00:28:45,223
เดวิดคุมเราทุกกระเบียดนิ้ว
เราเองก็ไม่ชินกับอะไรแบบนั้น

449
00:28:47,809 --> 00:28:51,771
เขาอยากมีส่วนร่วม
ในการแต่งเพลงและบรรเลง

450
00:29:02,449 --> 00:29:05,368
เราเข้าใจว่าเราต้องไว้ใจหมอนี่

451
00:29:05,452 --> 00:29:06,578
เราต้องการสิ่งนี้

452
00:29:07,412 --> 00:29:09,789
และเขาก็เร็วมาก เขาไวสุดๆ

453
00:29:10,832 --> 00:29:14,711
เพลงต้องการท่อนบริดจ์ โอเค เสร็จ

454
00:29:14,794 --> 00:29:17,088
ผมนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วก็พูดว่า
"แม่เจ้าโว้ย"

455
00:29:20,925 --> 00:29:24,888
ผมเข้าไปแบบแรงเต็มสูบ
แรงเป็นไฟพะเนียงเลย

456
00:29:24,971 --> 00:29:26,139
มันคือเผด็จการของแท้

457
00:29:26,222 --> 00:29:27,140
คุณทำนี่นะ คุณทำนั่นนะ

458
00:29:27,223 --> 00:29:29,017
ผมจะเป็นมือเบสให้ ผมจะเล่นเปียโนให้

459
00:29:29,100 --> 00:29:30,518
ผมจะร่วมแต่งเพลงด้วยทุกเพลง

460
00:29:30,602 --> 00:29:32,979
เราจะทำแบบนี้กัน คุณต้องอัดเพลงนี้

461
00:29:33,062 --> 00:29:34,606
และแน่นอน เราประสบความสำเร็จล้นหลาม

462
00:29:40,195 --> 00:29:41,696
ช่วงที่อยู่กับชิคาโก

463
00:29:41,780 --> 00:29:45,658
ผมเป็นแค่มือปืนรับจ้าง
ที่เข้ามาช่วยแก้ปัญหา

464
00:29:45,742 --> 00:29:47,494
ผมได้เห็นด้านที่อัปลักษณ์

465
00:29:47,577 --> 00:29:50,622
นั่นคือเทคนิคการโปรดิวซ์
ที่เกรี้ยวกราดของเดวิด

466
00:29:51,498 --> 00:29:54,834
ผมพยายามคิดว่าเพลงชั้นเลิศ
ของชิคาโกเป็นยังไง

467
00:29:54,918 --> 00:29:57,295
แย่หน่อยสำหรับพวกเขา
ที่มันไม่ค่อยมีเสียงเครื่องเป่าเลย

468
00:29:58,171 --> 00:29:59,464
เราไม่มีอะไรให้ทำ

469
00:29:59,881 --> 00:30:05,136
ในมิวสิกวิดีโอ
ผมจะเล่นคีย์บอร์ด ลีเล่นกีตาร์

470
00:30:05,220 --> 00:30:07,430
แล้วเราจะต้องไปยังไงต่อล่ะ

471
00:30:07,514 --> 00:30:09,265
ในเมื่อมันไม่มีเครื่องเป่าให้เล่น

472
00:30:09,349 --> 00:30:12,685
รู้ตัวอีกทีเราก็โดนไล่ให้ไปเล่น
ซินธีไซเซอร์

473
00:30:12,769 --> 00:30:14,437
ทั้งในมิวสิกวิดีโอและบนเวที

474
00:30:15,605 --> 00:30:18,274
ตอนนั้นผมเซ็งอยู่พักใหญ่

475
00:30:18,358 --> 00:30:21,069
เราเอาอัตตายัดใส่กระเป๋า
แล้วฝังไว้หลังบ้าน

476
00:30:21,152 --> 00:30:22,529
แล้วก็ทำเพลงออกมา

477
00:30:23,530 --> 00:30:25,031
ผมยังไม่พร้อมจะทำอย่างนั้น

478
00:30:25,114 --> 00:30:27,700
ท่าทีของผมไม่เป็นผู้ใหญ่
ผมเป็นมือคีย์บอร์ด

479
00:30:27,784 --> 00:30:30,495
มันหมายความว่ายังไงที่ว่า
ผมเล่นคีย์บอร์ดในเพลงพวกนี้ไม่ได้

480
00:30:30,578 --> 00:30:31,621
เราคิดว่าเรารู้ดีกว่า

481
00:30:32,163 --> 00:30:34,374
มีปัญหาอื่นผุดขึ้นมาอีก

482
00:30:34,457 --> 00:30:38,253
นั่นคือความสัมพันธ์
ของปีเตอร์กับเดวิด

483
00:30:39,254 --> 00:30:41,297
ผมกับปีเตอร์ เซเทราต่อกันติดทันที

484
00:30:41,381 --> 00:30:44,342
เราแต่งเพลงกันได้เข้าขา
และผูกพันกันเป็นพี่น้อง

485
00:30:44,425 --> 00:30:46,803
ปีเตอร์กับผมกลายเป็นคนแต่งเพลงของวง

486
00:30:47,679 --> 00:30:50,640
ผมจะฟังเขา และเขาเองก็จะฟังผม

487
00:30:50,723 --> 00:30:52,517
นั่นไม่ใช่สิ่ง
ที่จะเกิดขึ้นบ่อยๆ กับเขา

488
00:30:52,600 --> 00:30:54,978
เขาให้โอกาสผมได้พูดโดยผ่านมือของเขา

489
00:30:55,061 --> 00:30:57,522
เขาจะเล่นอะไรสักอย่าง
เมื่อกี้อะไรน่ะ มันเยี่ยมเลยนะ

490
00:31:18,251 --> 00:31:20,962
เราแต่งเพลงเยี่ยมๆ ด้วยกันเพียบเลย

491
00:31:21,045 --> 00:31:22,672
เรามีเพลงฮิตอันดับหนึ่ง
ต่อกันหลายเพลง

492
00:31:26,718 --> 00:31:29,637
คนบอกว่า "คุณเปลี่ยนพวกเขา
ให้กลายเป็นวงบัลลาด"

493
00:31:29,721 --> 00:31:32,599
แต่คนฟังต่างหากที่เลือกฟัง
เพลงบัลลาดพวกนั้นจนกลายเป็นเพลงฮิต

494
00:31:32,682 --> 00:31:34,893
และบังเอิญว่าผม
เป็นคนร้องเพลงพวกนั้น

495
00:31:34,976 --> 00:31:37,312
และแน่นอน
พอถ่ายมิวสิกวิดีโอคนร้องก็เด่นสุด

496
00:31:37,395 --> 00:31:38,938
ทั้งหมดนั้นมีส่วนทำให้เกิดปัญหา

497
00:31:40,064 --> 00:31:42,650
ผมตระหนักว่ามีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น

498
00:31:42,734 --> 00:31:46,779
ตอนที่ค่ายวอร์เนอร์พาเราไปทานมื้อเย็น
กับผู้บริหารระดับสูง

499
00:31:47,405 --> 00:31:51,826
เพื่อไปรับแผ่นเสียงทองคำแผ่นแรก
และอีกหลายแผ่นจากเพลงอัลบั้มนั้น

500
00:31:51,910 --> 00:31:54,037
แต่ลึกๆ ในใจ ผมยังคิดว่า

501
00:31:54,120 --> 00:31:55,830
ก็ดี แต่นี่ไม่ใช่ชิคาโก

502
00:31:56,164 --> 00:31:57,415
ปาเข้าไปเก้าครั้งแต่เราก็ทำได้

503
00:31:57,498 --> 00:32:00,126
ทีนี้เราต้องคิดกันว่า
จะเอาลูกนี้ไว้ไหม

504
00:32:00,710 --> 00:32:03,880
พอนึกย้อนกลับไปแล้วผมก็เข้าใจได้
ว่าทำไมคนในวงถึงโกรธ

505
00:32:03,963 --> 00:32:08,343
แต่ขณะเดียวกัน ยอดขายของพวกเขา
ขยับจากห้าหมื่นชุดไปเป็นเจ็ดล้านชุด

506
00:32:08,885 --> 00:32:12,221
เรารู้ว่าเพลงมันดี หูเราก็รับรู้ได้

507
00:32:12,513 --> 00:32:16,100
เดวิดมาเพื่อพาเรากลับมาขึ้นชาร์ต
และนั่นคือสิ่งที่เขาหมายมั่นปั้นมือ

508
00:32:16,309 --> 00:32:18,019
ทุกอย่างที่เขาทำมันถูกต้อง

509
00:32:18,102 --> 00:32:19,395
ผมไม่ได้อยากจะเดินออกมา

510
00:32:20,146 --> 00:32:21,272
มันตึงเครียดมาก

511
00:32:21,898 --> 00:32:24,192
ณ ตอนนั้นเดวิดกับผม
คุมเรื่องการแต่งเพลงอย่างเบ็ดเสร็จ

512
00:32:26,194 --> 00:32:28,613
มันเป็นจุดตกต่ำสำหรับทุกคนจริงๆ

513
00:32:29,405 --> 00:32:31,824
เราอยากจะสนุก เราอยากจะเป็นวง

514
00:32:31,908 --> 00:32:33,409
เราอยู่กันเป็นวงมาตลอด

515
00:32:33,493 --> 00:32:37,580
และเราก็ไม่มีที่ให้กับ
คนที่ไม่ต้องการจะเล่นเป็นทีม

516
00:32:37,664 --> 00:32:38,831
(นักร้องนำออกจากวงชิคาโก)

517
00:32:38,915 --> 00:32:42,627
เขาเริ่มฟังคนอื่นเหมือนฟังมือกลอง
คนใหม่ จะว่าอย่างนั้นก็ได้

518
00:32:42,710 --> 00:32:47,006
และเดวิดก็คือฟางเส้นสุดท้าย
ที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยน

519
00:32:47,090 --> 00:32:49,342
และทำให้เขาคิดว่า
"เออ ฉันจะเป็นศิลปินเดี่ยว"

520
00:32:50,385 --> 00:32:51,386
ก็เลย…

521
00:32:52,220 --> 00:32:53,888
(มือเบสชิคาโกออกจากวง)

522
00:32:53,972 --> 00:32:55,598
เพลงของเราขึ้นชาร์ต
อันดับหนึ่งติดต่อกัน

523
00:32:55,682 --> 00:32:59,060
และประสบความสำเร็จต่อเนื่องมาถึง
งานเดี่ยวของผมกับเพลง "กลอรี่ออฟเลิฟ"

524
00:33:00,103 --> 00:33:03,064
เพลงประกอบหนังเรื่อง "เดอะคาราเต้คิด"
เราได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์

525
00:33:04,983 --> 00:33:07,568
ถ้าปีเตอร์ไม่อยากแยกตัวออกไปฉายเดี่ยว

526
00:33:07,652 --> 00:33:10,029
และอยู่ในวงต่อ มันคงจะยอดมาก

527
00:33:10,113 --> 00:33:11,781
แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น

528
00:33:11,864 --> 00:33:14,867
(เพลงบัลลาดชิคาโกขึ้นอันดับหนึ่งทั่วโลก)

529
00:33:18,538 --> 00:33:20,623
เรามีช่วงที่ประสบความสำเร็จต่อเนื่อง

530
00:33:22,417 --> 00:33:24,836
ใช่ ผมเข้ามาแบบเร่าร้อน
ใช่ ผมเข้ามาแบบยโส

531
00:33:24,919 --> 00:33:26,212
ใช่ ผมเข้ามาแบบอวดเบ่ง

532
00:33:26,295 --> 00:33:29,215
ผมเข้าใจดีว่าทำไมพวกเขา
ไม่ชอบใจในสิ่งที่เกิดขึ้น

533
00:33:29,298 --> 00:33:31,426
และผมก็รู้ดี ผมเข้าใจ

534
00:33:33,511 --> 00:33:34,887
แต่พวกเขายังโกรธไม่หาย

535
00:33:34,971 --> 00:33:38,307
และตอนนี้พวกเขาก็ยังหากินได้
เพราะอัลบั้มเหล่านั้น

536
00:33:45,189 --> 00:33:48,151
นาตาลี โคล เสียงเธอดุจแพรไหม

537
00:33:49,110 --> 00:33:50,695
เธอเป็นมนุษย์ที่งดงาม

538
00:33:51,320 --> 00:33:53,072
ผมโชคดีที่มีโอกาสได้นำเสียงของเธอ

539
00:33:53,156 --> 00:33:55,116
มารวมกับเสียงพ่อของเธอ
ในเพลง "อันฟอร์เก็ตเทเบิล"

540
00:33:58,453 --> 00:34:00,204
เธอมอบโอกาสครั้งสำคัญในชีวิตให้ผม

541
00:34:01,664 --> 00:34:04,333
มันอาจเป็นใครก็ได้ แต่เธอเลือกผม

542
00:34:04,876 --> 00:34:08,087
อัลบั้ม "อันฟอร์เก็ตเทเบิล"
เกิดขึ้นจากความรักในดนตรี

543
00:34:09,922 --> 00:34:12,383
มันบริสุทธิ์ที่สุดเท่าที่ผมเคยทำมา

544
00:34:13,968 --> 00:34:16,304
มันเป็นอัลบั้มที่ทำขึ้นจากหัวใจ

545
00:34:17,305 --> 00:34:20,099
เรานำคณิตศาสตร์
และเวทมนตร์คาถามาใช้นิดหน่อย

546
00:34:20,183 --> 00:34:23,436
เรานำเสียงร้องเดิมที่อัดไว้แล้วมาใช้
ในการอัดแทร็กใหม่

547
00:34:23,519 --> 00:34:25,730
นาตาลีร้อง แนทร้อง

548
00:34:45,708 --> 00:34:47,376
พอเธอได้ฟัง เธอก็พรั่งพรูออกมาเลย

549
00:34:47,460 --> 00:34:50,588
เธอพูดว่า "เหมือนกับพ่อ
มายืนร้องข้ามไหล่ฉันเลย"

550
00:35:10,566 --> 00:35:12,401
เมื่อคืนผมอยู่กับโทนี่ แบรกซ์ตัน

551
00:35:12,485 --> 00:35:14,904
และเราก็รำลึกถึงช่วงเวลาที่เรามีร่วมกัน

552
00:35:14,987 --> 00:35:17,406
ผมคิดว่าเราได้สร้าง
หนึ่งในเพลงที่เยี่ยมยอดที่สุดขึ้นมา

553
00:35:17,490 --> 00:35:18,825
"อันเบรกมายฮาร์ต"

554
00:35:18,908 --> 00:35:20,493
ไดแอน วอร์เรนเป็นคนแต่ง ผมเป็นคนโปรดิวซ์

555
00:35:28,417 --> 00:35:29,585
ตอนที่เปลี่ยนคีย์

556
00:35:29,669 --> 00:35:31,712
ไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นในโลกเพลงป็อปแล้ว

557
00:35:32,922 --> 00:35:36,008
การเรียบเรียงทั้งเพลง แล้วก็เสียงร้องทั้งหมด

558
00:35:36,092 --> 00:35:37,593
มันคือความสมบูรณ์แบบแท้ๆ

559
00:35:43,975 --> 00:35:46,936
ทุกครั้งที่เดวิดหยิบจับอะไร
มันจะยกระดับขึ้นไปอีกขั้น

560
00:35:49,564 --> 00:35:51,691
ชีวิตผมคงจะเรียบง่ายกว่านี้มาก

561
00:35:51,774 --> 00:35:54,277
และชีวิตลูกๆ ผมก็คงจะเรียบง่าย
และสบายยิ่งกว่านี้

562
00:35:54,360 --> 00:35:56,654
ถ้าผมไม่ได้แต่งงานใหม่หลายครั้ง

563
00:35:58,156 --> 00:36:00,491
ไม่มีใครกลัวประวัติเรื่องนี้ไปมากกว่าตัวพ่อเอง

564
00:36:00,575 --> 00:36:02,618
เรื่องผู้หญิงเป็นจุดอ่อนของเขามาตลอด

565
00:36:02,702 --> 00:36:04,203
เขามีผู้หญิงหลายคน

566
00:36:04,287 --> 00:36:07,039
มันตลกดีที่เขามีแต่ลูกสาวกับพี่น้องที่เป็นผู้หญิง

567
00:36:07,123 --> 00:36:08,833
และเขาเองก็สนิทกับแม่ของเขามากด้วย

568
00:36:08,916 --> 00:36:11,252
เขาใกล้ชิดกับผู้หญิงทุกคนในครอบครัวของเขา

569
00:36:11,335 --> 00:36:15,756
เขามีพี่สาวสามคนที่คอยโอ๋เขา
มีน้องสาวอีกสามที่ชื่นชมเขา

570
00:36:15,840 --> 00:36:19,468
ฉันว่าพ่อคงไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานถึงห้าครั้งหรอก

571
00:36:19,552 --> 00:36:21,804
ฉะนั้นใช่ค่ะ ผู้หญิง

572
00:36:21,888 --> 00:36:24,932
ถ้าผมนั่งอยู่ต่อหน้านักจิตวิทยาหรือจิตแพทย์

573
00:36:25,016 --> 00:36:26,350
เขาคงบอกว่าผมเป็นพวกหนีปัญหา

574
00:36:26,434 --> 00:36:29,520
เวลาเจอเรื่องยาก หรือแย่ ผมจะหนี

575
00:36:31,063 --> 00:36:35,735
การอยู่ในครอบครัวผสมเป็นเรื่องยากมาก

576
00:36:37,570 --> 00:36:39,864
คุณปู่มอรี่ไม่เคยมีรูปถ่าย

577
00:36:39,947 --> 00:36:41,908
- ทำไมคะ
- เพราะเขาเป็นคนถือกล้องตลอด

578
00:36:41,991 --> 00:36:43,618
ฉันอายุสามขวบตอนที่พ่อแม่เลิกกัน

579
00:36:44,660 --> 00:36:49,624
แล้วพ่อก็ย้ายไปอยู่กับแฟนใหม่
ที่พ่อทิ้งแม่ไปหาทันที

580
00:36:50,833 --> 00:36:53,085
พ่อไปอยู่ในบ้านของเธอกับลูกๆ เธอ

581
00:36:56,881 --> 00:37:00,635
ถ้าไปคุยด้วย คุณจะสัมผัสได้ว่า
ลูกๆ ผมทุกคนมีรอยแผลเป็น

582
00:37:01,344 --> 00:37:04,513
พวกเธอส่วนใหญ่จะเล่าว่า
ผมหย่ากับแม่ของพวกเธอ

583
00:37:04,597 --> 00:37:06,307
ตอนที่พวกเธออายุห้าหรือหกขวบ

584
00:37:06,390 --> 00:37:09,560
ผมทำงานตลอดเวลา ตลอดเวลาเลยจริงๆ

585
00:37:09,644 --> 00:37:12,063
นอนในห้องอัดคราวละสองถึงสามวัน

586
00:37:12,146 --> 00:37:13,689
ฉะนั้นคุณจะเห็นรอยแผลเป็นมากมาย

587
00:37:16,108 --> 00:37:19,862
ฉันกับพ่อต้องคอยคิดแผนหนีเอาตัวรอด

588
00:37:19,946 --> 00:37:22,531
เหมือนกับที่คนอื่นคิดวางแผนมื้อเย็น

589
00:37:23,324 --> 00:37:25,034
เวลาเกิดปัญหาขึ้น

590
00:37:25,117 --> 00:37:31,499
สัญชาตญาณแรกของพ่อคือหลีกเลี่ยง
หลบหนี และบ่ายเบี่ยง

591
00:37:32,833 --> 00:37:34,377
พ่อฉันอยู่ที่แอลเอ

592
00:37:35,378 --> 00:37:38,506
ส่วนเรายากจนข้นแค้น เราจนมาก

593
00:37:39,548 --> 00:37:42,510
พ่อฉันส่งค่าเลี้ยงดูมาให้ แต่เราก็มีอยู่แค่นั้น

594
00:37:43,261 --> 00:37:47,265
แล้วช่วงหน้าร้อน ฉันก็จะได้ไปเจอพ่อ

595
00:37:47,348 --> 00:37:50,518
เขาอยู่ที่มาลิบู มันเหมือนพระราชวังเลย

596
00:37:50,810 --> 00:37:52,687
แล้วฉันก็คิดว่า "เดี๋ยวนะ"

597
00:37:53,229 --> 00:37:56,274
มันเหมือนกับว่า "นี่ มันมีสิ่งใหม่
ที่สดใสกว่าอยู่ตรงนั้นนะ"

598
00:37:56,732 --> 00:37:59,777
ในหัวผม ผมคิดว่าอีกฝั่งหนึ่งมันย่อมดีกว่าเสมอ

599
00:38:00,486 --> 00:38:01,612
อะไรแบบนั้น

600
00:38:02,571 --> 00:38:06,075
ตรงนี้ไปไม่รอด เพราะงั้นตรงนั้น
มันน่าจะดีกับผมมากกว่า

601
00:38:07,910 --> 00:38:10,288
เขามีชีวิตอย่างราชา

602
00:38:14,750 --> 00:38:17,837
คฤหาสน์ที่มาลิบูที่ฉันไม่ได้อยู่ด้วย

603
00:38:17,920 --> 00:38:21,090
ไปจนถึงย่านที่ฉันอยู่ในโทรอนโต

604
00:38:21,173 --> 00:38:24,719
ไปจนถึงครอบครัวของฉัน
ที่ไม่เหมือนคนอื่นทั่วไป

605
00:38:26,345 --> 00:38:29,473
ฉันมีพี่น้องสิบคน ทั้งที่ฉันเป็นลูกคนเดียว

606
00:38:30,182 --> 00:38:31,600
นั่นมันเฮงซวยมาก

607
00:38:32,518 --> 00:38:35,396
คุณคงพอนึกภาพออกว่าการมีลูกกับผู้หญิงสามคน

608
00:38:35,479 --> 00:38:37,606
มันลำบากสำหรับทุกคนแค่ไหน

609
00:38:41,569 --> 00:38:44,613
การหนีของผมเป็นปฏิกิริยาตอบสนองฉับพลัน

610
00:38:44,697 --> 00:38:47,700
ผมไปเฉยๆ ไปต่อดื้อเลยๆ

611
00:38:50,619 --> 00:38:53,831
และมันก็มีผลตามมาเสมอ

612
00:38:55,624 --> 00:38:58,711
ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดของผม
คือตอนที่ผมทิ้งรีเบกก้า

613
00:38:59,295 --> 00:39:04,175
ลองนึกถึงการทิ้งครอบครัวไป
ตอนที่เรามีลูกกันสามคนวัยห้าขวบ สี่ขวบ

614
00:39:04,258 --> 00:39:05,760
และจอร์แดนก็เพิ่งเจ็ดเดือนดูสิ

615
00:39:08,429 --> 00:39:10,931
ผมทำสิ่งที่โง่มากๆ

616
00:39:12,475 --> 00:39:13,851
ผมคงต้องพูดว่าผมเสียใจ

617
00:39:13,934 --> 00:39:16,395
ผมเสียใจที่ผมทำมันพังเละเทะ

618
00:39:19,106 --> 00:39:21,317
ฉันจำได้ว่าฉันร้องไห้หลายครั้ง

619
00:39:21,400 --> 00:39:24,612
โดยที่รู้สึกว่า "พระเจ้า พ่อไม่รักฉัน"

620
00:39:24,695 --> 00:39:26,113
มันเป็นความรู้สึกที่เลวร้าย

621
00:39:27,823 --> 00:39:29,992
สถานการณ์ที่พ่อทำให้เกิดขึ้น

622
00:39:30,076 --> 00:39:31,952
คือพ่อไม่ยอมอยู่กับลูกๆ ของตัวเอง

623
00:39:33,120 --> 00:39:34,789
พ่อไปอยู่กับลูกๆ คนอื่น

624
00:39:35,122 --> 00:39:37,083
มันเต็มไปด้วยความตึงเครียด

625
00:39:37,750 --> 00:39:40,294
เราโตขึ้นเร็วกว่าที่ควรจะเป็น

626
00:39:40,378 --> 00:39:42,421
ถ้าคุณไม่มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับพ่อแม่

627
00:39:44,298 --> 00:39:49,345
ฉันเชื่อว่าฉันคือคนที่ซวย
เพราะความทะเยอทะยานของพ่อ

628
00:39:52,556 --> 00:39:55,351
ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็อยู่ในห้องอัดกับพ่อแล้ว

629
00:39:57,853 --> 00:40:01,065
ทั้งที่เห็นศีรษะด้านหลังของพ่อ
ในห้องอัดมาเป็นเวลาหลายปี

630
00:40:01,148 --> 00:40:03,025
ฉันไม่เคยรู้สึกว่าพ่อไม่อยู่ด้วยเลย

631
00:40:04,443 --> 00:40:07,696
ฉันมีความเคารพให้พ่อกับสิ่งที่พ่อทำเสมอมา

632
00:40:09,949 --> 00:40:13,619
ฉันไม่เคยโกรธ ฉันแค่ยอมรับมัน

633
00:40:15,996 --> 00:40:19,083
ถ้าฉันอยากเจอพ่อ ฉันต้องไปที่ห้องอัด

634
00:40:22,920 --> 00:40:26,757
ฉันรักพ่อ ฉันรักพ่อมากๆ

635
00:40:27,967 --> 00:40:32,721
เวลาที่พ่อหันมาสนใจเรา มันวิเศษมาก

636
00:40:36,308 --> 00:40:39,019
มันไม่เคยจะง่ายเลย ในฐานะลูกมันไม่ง่าย

637
00:40:41,188 --> 00:40:42,440
ไม่รู้สิคะ ถ้าฉันต้องเลือก

638
00:40:42,565 --> 00:40:45,818
ว่าจะสนิทกับพ่อแม่ในฐานะลูกหรือฐานะผู้ใหญ่ดี

639
00:40:45,901 --> 00:40:47,236
ฉันคงจะเลือกฐานะผู้ใหญ่

640
00:40:47,319 --> 00:40:50,448
พ่อเป็นคนที่คอยรับฟัง และ…

641
00:40:50,531 --> 00:40:52,575
เป็นเหมือนเพื่อนในหลายๆ แง่

642
00:40:56,120 --> 00:41:00,499
ตอนนี้ผมอยากจะบอกให้รู้ว่า
ลูกสาวของผมทั้งห้าคนอยู่ที่นี่

643
00:41:00,583 --> 00:41:04,295
พวกเธอมาจากฟลอริดา ซูริค
เอดมันตัน แนชวิลล์ และแอลเอ

644
00:41:04,879 --> 00:41:06,422
ขอบใจนะสาวๆ

645
00:41:06,505 --> 00:41:08,466
ผมมีลูกสาวที่แสนวิเศษห้าคน

646
00:41:08,549 --> 00:41:10,843
พวกเธอมุ่งมั่นและประสบความสำเร็จ

647
00:41:10,926 --> 00:41:12,136
ผมว่าผมทำบางอย่างถูกแล้วล่ะ

648
00:41:12,219 --> 00:41:15,055
- เวลาโทรหา พ่อไม่เคยไม่รับสาย
- ไม่เลย

649
00:41:15,139 --> 00:41:17,766
เวลาที่พ่ออยู่ในห้องอัด
ไม่ว่าจะเวลาไหน วันไหน…

650
00:41:17,850 --> 00:41:19,477
หรือไม่ว่าพ่อจะอัดเพลงให้มาดอนนาหรือใคร

651
00:41:19,560 --> 00:41:21,395
- พ่อจะพูดว่า "แป๊บ มาดอนนา"
- ไม่เคยเลยสักครั้ง

652
00:41:21,479 --> 00:41:24,273
- ที่คนรับสายแทนจะบอกว่าพ่อไม่ว่าง
- ใช่ ไม่เคยเลย

653
00:41:24,356 --> 00:41:26,484
ฉันคิดว่าบางทีพ่อก็คิดว่าพ่อไม่ใช่พ่อที่ดี

654
00:41:26,567 --> 00:41:29,445
และเรื่องนั้นทำให้เสียความรู้สึก
เพราะพ่อเป็นพ่อที่ดีมาก

655
00:41:30,696 --> 00:41:33,782
สิ่งที่ผมอยากจะบอกพวกเธอก็คือ
"พ่อทำดีที่สุดแล้ว

656
00:41:33,866 --> 00:41:35,367
พ่อควรทำได้ดีกว่านี้

657
00:41:35,451 --> 00:41:37,119
ตอนนี้พ่อกำลังพยายามทำให้ดีที่สุด

658
00:41:37,203 --> 00:41:39,330
จงพึ่งตัวเองให้ได้ แล้วก้าวต่อไป"

659
00:41:41,499 --> 00:41:44,460
มันยากนะ ถ้าจะให้ผมไปนั่งกับลูกๆ

660
00:41:44,543 --> 00:41:47,004
แล้วให้พูดประมาณว่า "พ่อรักลูกนะ

661
00:41:47,421 --> 00:41:49,882
พ่อรักลูก และพ่อก็เป็นห่วงลูกมาก"

662
00:41:49,965 --> 00:41:52,927
ผมคงไม่มีวันพูดแบบนั้นกับลูกๆ

663
00:41:53,928 --> 00:41:56,013
การจะบอกว่า "พ่อรักลูก"
มันไม่ได้ยากกับผมเลยสักนิด

664
00:41:56,096 --> 00:41:57,723
มันแอบขี้โกงนิดๆ นะ

665
00:41:57,806 --> 00:42:00,392
ไอ้การจบการสนทนากับลูก
ด้วยคำว่า "รักนะ" กับ "รักเหมือนกัน" น่ะ

666
00:42:01,060 --> 00:42:03,187
คำว่า "รักนะ" กับ "พ่อรักลูก"
มันต่างกันเยอะอยู่

667
00:42:03,270 --> 00:42:05,689
- แล้วคุณพูดว่าไง
- "รักนะ"

668
00:42:08,776 --> 00:42:12,279
ฉันรู้ว่าพ่อรักฉันในแบบที่พ่อจะรักได้

669
00:42:12,571 --> 00:42:16,200
ครั้งแรกที่เพลงของฉันติดชาร์ตอันดับหนึ่ง

670
00:42:16,283 --> 00:42:22,039
พ่อบอกว่า "รู้ไหม เอมี่
สิ่งที่ยากกว่าการทำเพลงฮิตอันดับหนึ่ง

671
00:42:22,122 --> 00:42:23,749
มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น"

672
00:42:23,832 --> 00:42:26,043
ฉันถามว่า "อะไรคะ"
พ่อตอบ "ทำให้ได้สองเพลง

673
00:42:26,126 --> 00:42:28,295
ได้เพลงที่สองเมื่อไหร่ ให้โทรหาพ่อ"

674
00:42:30,214 --> 00:42:31,590
ฉันหวังว่าเอรินจะไม่ถือสา

675
00:42:32,299 --> 00:42:35,261
วันหนึ่งเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เธอโทรมาหาฉัน

676
00:42:35,344 --> 00:42:38,597
เธอกำลังประสาทเสียและเสียใจเรื่องพ่อ

677
00:42:40,766 --> 00:42:43,018
มันเป็นเพราะบทสนทนาระหว่างพวกเขา

678
00:42:43,102 --> 00:42:45,896
เกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอ

679
00:42:46,355 --> 00:42:48,899
เขาไม่ให้เกียรติความรู้สึกเธอเลย

680
00:42:51,819 --> 00:42:54,196
เขาเสียใจ แต่เขาพูดไม่ได้ว่า

681
00:42:54,280 --> 00:42:58,409
"รู้อะไรไหม มันเลวร้ายมาก
พ่อรู้สึกแย่ พ่อเสียใจ"

682
00:42:58,492 --> 00:42:59,702
เขาพูดอะไรแบบนั้นไม่ได้

683
00:42:59,785 --> 00:43:03,289
ฉันพูดว่า "รู้ไหม คุณไม่อยากปั้นปึ่ง
กับเธอไปอีกหลายสัปดาห์หรอก

684
00:43:03,372 --> 00:43:05,457
คุณต้องคลี่คลายมันในคืนนี้"

685
00:43:05,541 --> 00:43:09,628
แล้วเขาก็มองฉันด้วยสายตาแข็งขืนแล้วพูดว่า

686
00:43:09,712 --> 00:43:11,630
"งั้นยัยนั่นก็ควรเป็นคนลงมือเอง"

687
00:43:11,714 --> 00:43:16,051
และฉันก็รู้สึกแบบว่า "เฮ้ย นั่นลูกสาวคุณนะ"

688
00:43:16,135 --> 00:43:18,304
แบบว่า "คุณไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก"

689
00:43:19,513 --> 00:43:21,348
คืนนั้นฉันให้เขาคุยโทรศัพท์กับเอริน

690
00:43:21,432 --> 00:43:22,558
แล้วพวกเขาก็ปรับความเข้าใจกัน

691
00:43:22,641 --> 00:43:24,768
พวกเขาต้องปรับความเข้าใจกันหลายเรื่อง
ที่สั่งสมมาหลายปี

692
00:43:26,854 --> 00:43:29,023
ฉันรู้ดีว่าเขารักลูกมากแค่ไหน

693
00:43:30,441 --> 00:43:33,819
ฉันพยายามทำให้เขาตั้งใจ

694
00:43:33,902 --> 00:43:35,821
กับสิ่งต่างๆ ที่เขาทำมากขึ้น

695
00:43:35,904 --> 00:43:39,617
รวมทั้งเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับลูกๆ

696
00:43:39,700 --> 00:43:41,952
เพราะเขารู้ดีว่ามันเป็นสิ่งที่ควรทำ

697
00:43:42,036 --> 00:43:44,955
และเพราะเขาเองก็ห่วงใย เขาห่วงใยจริงๆ

698
00:43:45,039 --> 00:43:48,083
และเขาก็สนใจอยากจะรู้จริงๆ ว่า

699
00:43:48,167 --> 00:43:51,837
ซาร่าเป็นคนยังไง เอรินเป็นยังไง
จอร์แดนกับเอมี่ก็ด้วย

700
00:43:51,920 --> 00:43:53,797
รวมไปถึงอัลลิสันด้วย

701
00:43:54,381 --> 00:43:58,636
อัลลิสันคือลูกสาวที่ผมมีกับแฟน
ตอนที่ผมอายุ 19 หรือ 20 นี่แหละ

702
00:44:00,012 --> 00:44:01,889
เรายกเด็กให้คนรับไปอุปการะ

703
00:44:02,973 --> 00:44:05,351
ผมรู้ว่าวันหนึ่งเธอจะมาตามหาผม

704
00:44:05,434 --> 00:44:06,560
และเธอก็ทำจริงๆ

705
00:44:06,644 --> 00:44:10,189
เธอน่าจะอายุสัก 30
ตอนที่เจอผมในอินเทอร์เน็ต

706
00:44:11,565 --> 00:44:12,983
เธอฉลาดมากๆ

707
00:44:13,484 --> 00:44:17,196
แต่ผมรู้สึกกับเธอแตกต่างจาก
ลูกๆ ที่ผมเลี้ยงขึ้นมาเอง

708
00:44:20,824 --> 00:44:23,911
และผมคิดจริงๆ ว่าเธอ
น่าจะต้องการอะไรจากผมมากกว่านี้

709
00:44:23,994 --> 00:44:25,746
แต่ผมให้ไม่ได้ มันล้นเกินกำลัง

710
00:44:33,128 --> 00:44:35,255
ผมเจอเควิน คอสต์เนอร์ที่แวนคูเวอร์

711
00:44:35,339 --> 00:44:37,007
เขากำลังจะทำหนังเรื่อง "เดอะบอดี้การ์ด"

712
00:44:37,091 --> 00:44:38,717
และถามผมว่าอยากทำเพลงประกอบไหม

713
00:44:41,595 --> 00:44:42,888
ควินซี่บอกผมว่า

714
00:44:42,971 --> 00:44:46,433
"นายกำลังจะได้ทำงาน
ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนาย"

715
00:44:48,018 --> 00:44:49,269
เขาพูดถูกเผง

716
00:44:52,064 --> 00:44:55,025
เริ่มที่ตัวหนังเรื่อง "เดอะบอดี้การ์ด" เอง

717
00:44:56,485 --> 00:45:00,697
ตอนผมได้ดูตัวอย่างหนังครั้งแรก
ตอนช่วงคริสต์มาส

718
00:45:00,781 --> 00:45:02,741
ผมว่าหนังมันอ่อนไป

719
00:45:02,825 --> 00:45:06,870
ผมคิดว่าวอร์เนอร์บราเธอส์ยึดติดมากเกินไป

720
00:45:06,954 --> 00:45:09,331
กับการทำให้หนังเรื่องนี้เป็นหนังทริลเลอร์เร้าใจ

721
00:45:09,415 --> 00:45:11,792
และหนังเรื่องนี้ก็แทบจะไม่ได้

722
00:45:11,875 --> 00:45:15,671
แสดงความเจิดจรัสของวิตนีย์ออกมาเลย

723
00:45:18,132 --> 00:45:19,716
โอเค ฉันลุกแล้วนี่ไง

724
00:45:19,800 --> 00:45:21,552
มันเป็นหนังเรื่องแรกของวิตนีย์

725
00:45:21,635 --> 00:45:24,930
เธอยังใหม่กับการเป็นนักแสดง

726
00:45:25,389 --> 00:45:30,477
เราต้องรู้สึกได้ถึงเคมี
ระหว่างเควิน คอสต์เนอร์กับวิตนีย์

727
00:45:31,270 --> 00:45:33,313
คุณดูไม่เหมือนบอดี้การ์ดเลย

728
00:45:34,022 --> 00:45:35,315
คุณคิดไว้ว่าจะเป็นยังไงล่ะ

729
00:45:35,399 --> 00:45:40,404
แน่นอน ประธานค่ายเพลง
ย่อมอยากให้มีเพลงในหนังมากขึ้น

730
00:45:40,487 --> 00:45:44,741
แต่คุณต้องทำให้วิตนีย์เฉิดฉายให้ได้ก่อน

731
00:45:44,825 --> 00:45:46,493
เพราะบทมันไม่ส่งเลย

732
00:45:47,911 --> 00:45:52,040
ผมเลยเขียนจดหมายไปถึงผู้กำกับและเควิน

733
00:45:52,124 --> 00:45:54,001
บอกไปตามนั้นเลย

734
00:45:54,084 --> 00:45:56,170
ถ้าคุณไม่เพิ่มเพลงเข้าไป

735
00:45:56,253 --> 00:46:00,174
ถ้าไม่ให้วิตนีย์แสดงให้มากขึ้น

736
00:46:00,257 --> 00:46:03,093
หนังของคุณไม่มีทางเป็นหนังดี

737
00:46:05,012 --> 00:46:09,516
เควิน คอสต์เนอร์เก็บเอาจดหมายฉบับนี้
ไปคิดจริงจัง

738
00:46:10,350 --> 00:46:16,857
เขารับหน้าที่สำคัญในการทำงาน
กับเดวิด ฟอสเตอร์ในเรื่องนี้

739
00:46:22,529 --> 00:46:26,867
แล้วก็มีการเพิ่มจำนวนเพลงในหนังขึ้นเยอะมาก

740
00:46:28,744 --> 00:46:33,457
เดวิดกับลินดา ทอมป์สัน ภรรยาเขาตอนนั้น
แต่งเพลง "ไอแฮฟนอตทิง" ขึ้น

741
00:46:45,219 --> 00:46:47,179
แต่เป้าหมายสำคัญ

742
00:46:47,262 --> 00:46:53,435
คือเพลงแบบไหนที่จะสะท้อน
แก่นสารสำคัญของหนัง

743
00:46:53,519 --> 00:46:56,688
เคมีของดารานำ และส่งผลกระทบต่ออารมณ์

744
00:46:56,772 --> 00:47:00,984
จนทำให้มันเป็นมากกว่าหนังทริลเลอร์ธรรมดาได้

745
00:47:01,068 --> 00:47:03,487
ตอนแรกพวกเขาจะใช้เพลง
"วอตบีคัมส์ออฟเดอะโบรกเคนฮาร์ตเท็ด"

746
00:47:03,570 --> 00:47:07,074
"วอตบีคัมส์ออฟเดอะโบร…"
เป็นท่อนฮุกที่ดีมาก

747
00:47:07,157 --> 00:47:09,159
แต่นอกจากตรงนั้นแล้ว
เพลงมันก็ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร

748
00:47:21,255 --> 00:47:23,006
ผมทำเดโมเพลงนั้น

749
00:47:23,090 --> 00:47:26,051
วิตนีย์ไม่ชอบเดโม ผมเองก็ไม่ชอบเดโม

750
00:47:26,134 --> 00:47:29,388
และวิตนีย์พูดว่า "เอาจริงเหรอ เดวิด
ฉันไม่อินกับเพลงนี้เลย"

751
00:47:29,471 --> 00:47:34,393
แล้วก็โชคดีที่พอล ยังพาเพลงนี้ฮิตติดชาร์ต

752
00:47:34,476 --> 00:47:38,021
ผมเลยวิ่งไปบอกเควิน คอสต์เนอร์ว่า
"เราทำเพลงนี้ไม่ได้"

753
00:47:38,480 --> 00:47:40,816
ผมแกล้งทำท่าผิดหวัง

754
00:47:40,899 --> 00:47:42,734
เขาเลยบอกว่า "โอเค เดี๋ยวผมหาเพลงอื่นมา"

755
00:47:43,819 --> 00:47:44,903
ขอบคุณ

756
00:48:07,509 --> 00:48:09,428
ผมส่งคนไปที่ร้านขายแผ่นเสียง

757
00:48:09,511 --> 00:48:12,347
บอกให้ไปซื้อเพลง "ไอวิลออลเวส์เลิฟยู"
ของดอลลี่ พาร์ตันมา

758
00:48:12,431 --> 00:48:13,473
พวกเขากลับมาบอกผมว่า

759
00:48:13,557 --> 00:48:16,977
"ที่ร้านไม่มีเวอร์ชั่นของดอลลี่
แต่มีเวอร์ชั่นลินดา รอนสตัดต์"

760
00:48:24,318 --> 00:48:26,862
ผมรู้จักดอลลี่ พาร์ตัน
เลยโทรไปหาและผมก็ตื่นเต้นมากๆ

761
00:48:26,945 --> 00:48:28,614
ผมพูดว่า "รู้ไหม ดอลลี่

762
00:48:28,697 --> 00:48:30,907
เราจะทำเพลง "ไอวิลออลเวส์เลิฟยู" ของคุณ

763
00:48:30,991 --> 00:48:32,701
เธอบอกว่า "อ้อ เยี่ยมเลย"

764
00:48:32,784 --> 00:48:35,078
เธอบอกว่า "ฉันนึกเสียงวิตนีย์ออก
ตอนร้องท่อน…

765
00:48:35,162 --> 00:48:38,290
แอนด์ไอวิชยูจอยแอนด์แฮปพิเนส"

766
00:48:38,373 --> 00:48:43,170
ผมถามว่า "นั่นเนื้อร้องท่อนไหนน่ะ
ในเพลงไม่เห็นมีเลยนี่นา

767
00:48:43,253 --> 00:48:46,632
เวอร์ชั่นของลินดา รอนสตัดต์
มีท่อนหลักแค่สองท่อน"

768
00:48:46,715 --> 00:48:48,050
เธอบอกว่า "คุณพูดอะไรน่ะ

769
00:48:48,133 --> 00:48:49,885
ท่อนที่สามน่ะสำคัญที่สุด

770
00:48:50,010 --> 00:48:52,387
มันเป็นท่อนที่สรุปเพลงนี้

771
00:48:52,471 --> 00:48:54,806
และความรู้สึกทั้งหมดที่ฉันอยากจะสื่อ"

772
00:49:15,869 --> 00:49:21,166
ผมรู้ทันทีว่าจะทำให้เพลงนี้ให้เป็นเพลงที่ดี
สำหรับวิตนีย์ ฮิวสตันยังไง

773
00:49:22,918 --> 00:49:27,047
ผมนึกภาพออกด้วยซ้ำว่าถ้าวิตนีย์ร้องเพลงนี้สดๆ

774
00:49:27,130 --> 00:49:31,551
ผู้ชมต้องลุกขึ้นมาปรบมือให้ชนิดที่นั่งไม่ติดแน่

775
00:49:31,635 --> 00:49:35,013
ฉากที่ 86 เทกที่หนึ่ง เดินกล้อง มาร์กฟิล์ม

776
00:49:35,097 --> 00:49:40,977
เควินบอกว่า "ฟังนะ ผมอยากให้เพลง
เริ่มด้วยท่อนอะแคปเปลลา"

777
00:49:41,061 --> 00:49:42,979
ผมไม่อยากให้ท่อนแรกเป็นอะแคปเปลลา

778
00:49:43,063 --> 00:49:45,774
แล้วเควินก็บอกว่า "ไม่ได้
ผมอยากให้ท่อนแรกไม่มีเสียงดนตรี"

779
00:49:45,857 --> 00:49:49,736
ผมก็บอก "ขอเถอะ เควิน
โอเค ถ้าเป็นในหนังก็อาจจะได้

780
00:49:49,820 --> 00:49:51,988
แต่พอผมเอากลับไปทำในสตูดิโอ
ผมจะใส่เสียงดนตรีเข้าไป"

781
00:49:52,072 --> 00:49:57,244
หลังจากอัดหมดทั้งเพลงรอบแรก
เดวิดส่งเพลงมาให้ผมฟัง

782
00:49:57,327 --> 00:49:58,787
และมันทำให้ผมขนลุก

783
00:49:58,870 --> 00:50:01,415
เขาชอบที่ผมมิกซ์ไว้คร่าวๆ
ผมบอกไปว่า "เอาอันนี้ไปใช้ไม่ได้นะ"

784
00:50:01,498 --> 00:50:06,670
และในเรื่องนี้ เราเห็นไม่ตรงกัน

785
00:50:06,753 --> 00:50:08,672
"ผมรู้จักวิตนีย์ ผมรู้ว่าเธอต้องการอะไร"

786
00:50:08,755 --> 00:50:10,966
แน่นอน ไม่มีใครรู้จักวิตนีย์ดีเท่าไคลฟ์

787
00:50:11,049 --> 00:50:17,389
แล้วเขาก็พูดคำหยาบคายซ้ำเรื่อยๆ
ในการคุยกันครั้งนี้

788
00:50:17,472 --> 00:50:19,015
อย่างที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน

789
00:50:19,099 --> 00:50:24,104
แล้วเขาพูดว่า "เดวิด" เสียงเขาเย็นมาก

790
00:50:24,187 --> 00:50:27,566
"ผมว่าเราควรวางสายก่อนที่เราคนใดคนหนึ่ง
จะพูดอะไรให้เสียใจทีหลัง"

791
00:50:27,983 --> 00:50:30,068
คนทั้งค่ายวอร์เนอร์โทรมาหาผม

792
00:50:30,152 --> 00:50:32,112
ผมต้องตัดสินใจ

793
00:50:32,195 --> 00:50:36,950
และผมเลือกเวอร์ชั่นแรก

794
00:51:16,573 --> 00:51:18,450
ใครมันจะคิดว่าวิทยุจะเปิดเพลงแบบนี้

795
00:51:19,826 --> 00:51:22,078
ผมอยู่ในห้องบอลรูมข้างๆ แม่ของเธอ

796
00:51:22,162 --> 00:51:25,540
แล้ววิตนีย์ก็ขึ้นเวทีมาในชุดสวย แล้วก็ร้องว่า

797
00:51:25,624 --> 00:51:27,876
"อิฟ ไอ…"

798
00:51:27,959 --> 00:51:29,669
แล้วแม่เธอก็หันมาพูดกับผมว่า

799
00:51:31,463 --> 00:51:33,924
"รู้ใช่ไหมว่าที่คุณเห็นอยู่มันคือความยิ่งใหญ่"

800
00:51:34,007 --> 00:51:35,217
จากนั้นเครื่องสายก็เข้ามา

801
00:51:47,187 --> 00:51:51,274
เดวิดเป็นคนเรียบเรียงเพลงนี้

802
00:51:51,691 --> 00:51:53,735
เราทั้งสามคนชอบมัน

803
00:51:56,863 --> 00:52:01,993
ผมตัวสั่นและขนลุกไปทั้งตัว

804
00:52:02,077 --> 00:52:03,328
ผมปลาบปลื้มสุดๆ

805
00:52:03,411 --> 00:52:04,329
รอเดี๋ยวนะ

806
00:52:12,963 --> 00:52:17,217
อัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์ "เดอะบอดี้การ์ด"
ของวิตนีย์ ฮิวสตัน

807
00:52:17,300 --> 00:52:20,679
อัลบั้มอันดับหนึ่งแห่งปีคือ
"ไอวิลออลเวส์เลิฟยู"

808
00:52:20,762 --> 00:52:22,472
รางวัลบันทึกเสียงแห่งปี นี่แหละ

809
00:52:22,556 --> 00:52:24,224
- นี่แหละรางวัลใหญ่
- นี่แหละรางวัลใหญ่

810
00:52:24,307 --> 00:52:26,184
มันพิเศษมาก จริงๆ นะ

811
00:52:26,268 --> 00:52:30,146
ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เขาโทรมาขอโทษผม

812
00:52:30,230 --> 00:52:32,148
เขาบอกว่า "ทุกคนโทรมากันใหญ่

813
00:52:32,232 --> 00:52:35,402
บอกว่ามันเป็นเพลงที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ที่พวกเขาเคยได้ยินมา

814
00:52:35,485 --> 00:52:38,113
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ วิตนีย์ ฮิวสตัน

815
00:52:39,739 --> 00:52:44,286
มันช่วยให้ความสัมพันธ์
ของเดวิดกับผมเหนียวแน่นขึ้น

816
00:52:44,369 --> 00:52:46,329
ขอต้อนรับกลับสู่วิตนีย์ ฮิวสตันโชว์

817
00:52:46,413 --> 00:52:48,373
ฉันว่าฉันรออยู่บนเวทีเลยดีไหม

818
00:52:49,165 --> 00:52:51,293
มันกลายเป็นงานที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผม

819
00:52:51,376 --> 00:52:53,628
อัลบั้มชุดนั้นขายได้ 45 ล้านชุด

820
00:52:53,712 --> 00:52:58,049
โปรดิวเซอร์ของ "บอดี้การ์ด" เดวิด ฟอสเตอร์
และไคลฟ์ด้วย รักคุณนะ ขอบคุณมาก

821
00:52:58,133 --> 00:53:02,345
มันช่วยค้ำจุนผมมาตลอด 20 ปี

822
00:53:12,731 --> 00:53:16,610
โดยส่วนใหญ่แล้ว
ชีวิตผมมันจะไปเร็ว 100 ไมล์ต่อชั่วโมง

823
00:53:16,693 --> 00:53:19,654
แต่แล้วมันก็จะมีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

824
00:53:19,738 --> 00:53:25,994
ที่ทำให้คุณต้องทรุดและหยุดชะงักนิ่งสนิท

825
00:53:27,829 --> 00:53:30,498
ตอนนั้นผมอยู่ในห้องอัดที่ฮอลลีวูด
กับไมเคิล โบลตัน

826
00:53:30,582 --> 00:53:33,209
เขาตื๊อผมอยู่นั่น เขาบอกว่า
"อยู่ต่ออีกเถอะ ต่ออีกๆ"

827
00:53:34,210 --> 00:53:37,213
ผมอยากจะกลับตั้งแต่เที่ยงคืน
แต่สุดท้ายก็อยู่จนตีสอง

828
00:53:39,257 --> 00:53:43,470
บ้านผมอยู่ที่มาลิบู ผมกำลังขับกลับบ้าน
มันเป็นคืนฤดูร้อนที่สดใส

829
00:53:46,431 --> 00:53:50,018
ผมขึ้นไปถึงยอดเนินเขา ตอนนั้นตีสองครึ่ง

830
00:53:51,937 --> 00:53:55,398
แล้วผมก็เจอสิ่งนี้กลางถนน

831
00:53:58,109 --> 00:53:59,319
ชูแขนขึ้นแบบนี้

832
00:54:01,071 --> 00:54:05,158
ผมใช้เวลาคิดหนึ่งวินาที
กว่าจะรู้ว่ามีคนอยู่กลางถนน

833
00:54:06,368 --> 00:54:08,703
แล้วก็อีกหนึ่งวินาที
ในการคิดว่าจะเหยียบเบรก

834
00:54:09,913 --> 00:54:11,456
แล้วพอถึงวินาทีที่สาม…

835
00:54:19,422 --> 00:54:22,717
จากนั้นก็เหลือแค่ความเงียบงัน

836
00:54:23,551 --> 00:54:25,011
ผมโทร 911

837
00:54:25,095 --> 00:54:26,596
ที่นี่ 911 มีเหตุฉุกเฉินอะไรคะ

838
00:54:26,680 --> 00:54:28,807
"ผมเพิ่งฆ่าคนไป ผม ผมคิดว่าผม…

839
00:54:28,890 --> 00:54:30,558
ผมเพิ่งฆ่าคน รีบมาที่นี่เร็วเข้า"

840
00:54:30,642 --> 00:54:31,559
ผมดื่มมานิดหน่อยก่อนขับ

841
00:54:31,643 --> 00:54:33,478
ผมเพิ่งจะชนคน ผมคิดว่าผมคงฆ่าเขาแล้ว

842
00:54:33,561 --> 00:54:35,313
โอเค เราจะไปช่วยคุณนะ

843
00:54:35,397 --> 00:54:37,148
- คุณอยู่ไหน
- แถวๆ ซิคามอร์

844
00:54:37,232 --> 00:54:39,693
- คุณต้องมานะ ได้โปรด
- อยู่กับฉันก่อนนะคะ

845
00:54:39,776 --> 00:54:41,277
ฉันจะถือสายคุยกับคุณก่อนนะ

846
00:54:41,361 --> 00:54:42,946
โอเค แต่คุณต้องมา คุณต้องรีบมาที่นี่

847
00:54:43,029 --> 00:54:44,572
มาเร็วๆ นะครับ

848
00:54:44,656 --> 00:54:48,827
ผมวิ่งลงไปบนถนน
เห็นร่างคนนอนคู้เหมือนทารกในครรภ์

849
00:54:48,910 --> 00:54:50,662
แล้วก็มีเลือดท่วมเลย

850
00:54:50,745 --> 00:54:53,248
เลือดไหลจากหู จากจมูก จากปาก

851
00:54:53,707 --> 00:54:55,917
ผมทำร่างเขายับเยินไปหมด

852
00:54:56,001 --> 00:55:01,339
จู่ๆ ผมก็เห็นมือเขาขยับนิดหนึ่ง

853
00:55:01,423 --> 00:55:03,258
ผมคิดว่า "พระเจ้าช่วย เขายังไม่ตาย"

854
00:55:06,678 --> 00:55:08,513
รถพยาบาลกำลังมา

855
00:55:10,932 --> 00:55:13,476
เฮลิคอปเตอร์ลงจอด มันวุ่นวายไปหมด

856
00:55:16,187 --> 00:55:19,190
พวกเขาเอาถุงใส่ศพออกมา
เพราะคิดว่าชายคนนั้นตายแล้ว

857
00:55:23,653 --> 00:55:26,990
ตอนนั้นตีห้า บนตัวเขาน่าจะมีบัตรประชาชนอยู่

858
00:55:27,073 --> 00:55:29,325
แล้วพวกเขาก็พูดว่า "รู้ไหมว่าคุณชนใครเข้า"

859
00:55:29,409 --> 00:55:31,161
นั่นเบน เวรีน

860
00:55:31,244 --> 00:55:34,289
- เบน เวรีน
- เจ้าแห่งละครเพลง

861
00:55:34,372 --> 00:55:36,374
ผู้ชนะรางวัลโทนี
จากละครบรอดเวย์เรื่อง "ปิ๊ปปิ้น"

862
00:55:36,458 --> 00:55:39,669
ร่วมแสดงเรื่อง
"จีซัสไครสต์ซูเปอร์สตาร์" และ "แฮร์"

863
00:55:39,753 --> 00:55:42,130
และ "เจลลี่ส์ลาสต์แจม"
และแสดงนำเรื่อง "ไกรนด์"

864
00:55:42,213 --> 00:55:45,717
รวมถึงฝากผลงานการแสดงอันยอดเยี่ยม
ในหนังเรื่อง "ออลแดตแจ๊ส" ของบ็อบ ฟอสซี

865
00:55:45,800 --> 00:55:47,427
เบน เวรีน

866
00:55:48,428 --> 00:55:49,387
(โปรดิวเซอร์เพลงดังขับชนเวรีน)

867
00:55:49,471 --> 00:55:53,433
ทุกๆ 60 วินาที ผมจะเห็นภาพตอนปะทะ
แบบนั้น ทุกๆ นาที

868
00:55:55,560 --> 00:55:57,312
ร่างผมแหลกไปทั้งร่าง

869
00:55:57,395 --> 00:56:00,815
ผมไปถึงโรงพยาบาล ทุกคนบอกว่าผมคงรอดยาก

870
00:56:00,899 --> 00:56:04,986
ผมต้องเจาะคอ ร่างกายซีกขวาเป็นอัมพาตสนิท

871
00:56:05,070 --> 00:56:09,532
กระดูกต้นขาซ้ายหัก ม้ามแตก ผมเละไม่มีชิ้นดี

872
00:56:10,575 --> 00:56:15,622
ผมคิดว่า "ผมติดคุกแน่ ผมฆ่าคน ผมต้องติดคุก"

873
00:56:16,831 --> 00:56:19,834
หลังจากนั้นสามเดือนพอดี เขาโทรมาหาผม

874
00:56:19,918 --> 00:56:23,129
เขาไม่ได้บอกว่าเขาเป็นใคร "ฮัลโหล"

875
00:56:23,213 --> 00:56:27,050
"เพื่อน นั่นต้องเป็น
ผลงานสุดเปรี้ยงตลอดกาลของคุณแน่"

876
00:56:27,133 --> 00:56:28,218
เบนโทรมา

877
00:56:28,301 --> 00:56:31,429
แล้วผมก็ได้รู้ว่าเขารอดชีวิต

878
00:56:33,139 --> 00:56:36,726
ตอนพาเขาบินไปที่ยูซีแอลเอ
เจ้าหน้าที่สแกนร่างกายเขาทั้งตัว

879
00:56:36,810 --> 00:56:40,605
แล้วก็พบภาวะเลือดออกใต้เยื่อหุ้มสมอง

880
00:56:40,688 --> 00:56:42,398
เลือดออกในสมองเขาเยอะมาก

881
00:56:42,482 --> 00:56:46,861
เขาถึงได้ทำอะไรบ้าๆ อย่างไปยืนกลางถนน

882
00:56:46,945 --> 00:56:50,365
หมอบอกว่าเขาน่าจะตายตอนเจ็ดโมงเช้า
ด้วยอาการเลือดออกในสมอง

883
00:56:51,533 --> 00:56:53,576
ช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผม

884
00:56:53,660 --> 00:56:58,998
กลับกลายเป็นเหตุการณ์พิสดาร
ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ซะอย่างนั้น

885
00:57:08,341 --> 00:57:11,594
เป้าหมายของผม
เวลาเข้าห้องอัดกับนักร้องก็คือ

886
00:57:12,095 --> 00:57:13,805
ผมเชื่อมั่นอยู่ในใจ

887
00:57:13,888 --> 00:57:17,559
ว่าผมจะดึงเอาเสียงร้องที่ดีกว่า
ออกมาจากนักร้องคนนี้ได้

888
00:57:17,642 --> 00:57:21,479
ในแบบที่เขาหรือเธอไม่เคยร้องได้
และจะไม่มีวันร้องได้อีก

889
00:57:24,149 --> 00:57:27,193
มีคนบอกผมว่าที่แคนาดามีนักร้องสาวอยู่คนหนึ่ง

890
00:57:28,027 --> 00:57:29,320
เธอดังอยู่แล้วในควิเบก

891
00:57:29,404 --> 00:57:32,407
เพราะงั้นคงพูดว่าผม "ค้นพบเธอ" ไม่ได้

892
00:57:33,741 --> 00:57:36,953
ผมบินไปมอนทรีออล ขับรถฝ่าฝนไป 100 ไมล์

893
00:57:37,912 --> 00:57:41,499
ฉันกำลังแสดงอยู่ในเต็นท์ สภาพอากาศแย่มาก

894
00:57:41,583 --> 00:57:44,752
แต่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า
เดวิด ฟอสเตอร์จะมา

895
00:57:44,836 --> 00:57:46,296
เพื่อฟังฉันร้องเพลงในคืนนั้น

896
00:57:47,505 --> 00:57:50,842
ฉันกำลังจะได้พบกับหนึ่งในโปรดิวเซอร์
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล

897
00:57:52,886 --> 00:57:54,012
คืนนี้เหรอ

898
00:57:55,096 --> 00:57:59,726
เขามาดูโชว์ แล้วเราก็ได้เจอกันหลังจบโชว์

899
00:57:59,809 --> 00:58:01,352
ตอนที่ผมได้ยินเธอร้อง…

900
00:58:04,939 --> 00:58:10,445
มันเหมือนกับเวลาที่คุณดูหนัง
แล้วทุกอย่างมันก็…

901
00:58:18,578 --> 00:58:21,331
ตัวเธอ และเสียงร้องของเธอ

902
00:58:21,831 --> 00:58:25,293
มันเป็นปรากฏการณ์ที่น่าทึ่ง
จนผมต้องร้องว่า "พระเจ้า

903
00:58:25,376 --> 00:58:29,756
คนเป็นล้านๆ จะต้องรักผู้หญิงคนนี้"

904
00:58:31,090 --> 00:58:32,425
แล้วก็เป็นจริง

905
00:58:33,009 --> 00:58:35,053
คุณช่างโดดเด่นจริงๆ

906
00:58:35,136 --> 00:58:37,263
เขาบอกว่าเขาสนใจที่จะ

907
00:58:37,347 --> 00:58:41,809
โปรดิวซ์บางเพลงให้กับ
อัลบั้มเพลงภาษาอังกฤษชุดแรกของฉัน

908
00:58:41,893 --> 00:58:45,271
ฉันบอกกับตัวเองว่า "ไม่มีทางหรอก

909
00:58:45,355 --> 00:58:47,941
ไว้มันเกิดขึ้นจริงแล้วฉันถึงจะเชื่อ"

910
00:58:59,869 --> 00:59:03,206
- พระเจ้า คุณร้องดีมากเลย
- จริงเหรอ

911
00:59:03,831 --> 00:59:08,002
ฉันไม่อยากเชื่อว่าเดวิดจะมาโปรดิวซ์เพลง
ให้กับนักร้องไม่มีชื่อเสียง

912
00:59:08,086 --> 00:59:10,505
อัลบั้มเพลงภาษาอังกฤษชุดแรก
ฉันเชื่อไม่ลงเลย

913
00:59:48,543 --> 00:59:49,711
มันยากมาก

914
00:59:50,253 --> 00:59:51,379
ฉันเขินไปหมด

915
00:59:52,755 --> 00:59:54,465
ฉันอยากให้เดวิดประทับใจ

916
00:59:56,634 --> 00:59:59,846
ให้เขาเห็นว่าโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ฉัน

917
00:59:59,929 --> 01:00:01,472
มันจะไม่สูญเปล่า

918
01:00:02,390 --> 01:00:04,183
ฉันจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง

919
01:00:05,101 --> 01:00:09,063
ผมคิดโน้ตที่ยากชนิดไม่มีใครร้องได้
มาให้เซลีนร้อง

920
01:00:09,147 --> 01:00:14,235
ทั้งดัง ทั้งสูง ทั้งลากยาว บ้าบอเหลือเชื่อ

921
01:00:29,834 --> 01:00:32,337
เรื่องที่น่าสะพรึงคือเธอร้องแค่เทกเดียว

922
01:00:32,420 --> 01:00:35,006
แล้วมันก็เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ

923
01:00:35,590 --> 01:00:37,675
จากนั้นผมก็ให้เธอร้องอีกเจ็ดรอบ

924
01:00:38,051 --> 01:00:42,055
ก็คือ เขาชื่อเดวิด ฟอสเตอร์
และเขาคือคนที่ถูกไปเสียทุกอย่าง

925
01:00:42,138 --> 01:00:44,098
เพราะงั้นเขาจึงเป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่

926
01:00:44,182 --> 01:00:47,143
และมันเป็นเรื่องจริง มันยอดมากๆ

927
01:00:47,226 --> 01:00:50,688
เท่าที่ผมจำได้ ผมอำเธอเล่นว่า

928
01:00:50,772 --> 01:00:53,900
"ถ้าคุณร้องโน้ตตัวนั้น
ให้นานเท่าที่ผมต้องการไม่ได้

929
01:00:53,983 --> 01:00:56,235
วิตนีย์ ฮิวสตันอยู่ที่ห้องอัดซี

930
01:00:56,319 --> 01:00:58,655
ผมจะไปตามเธอมาช่วยลากโน้ตตัวนั้นให้"

931
01:00:58,738 --> 01:00:59,614
แค่ล้อเล่น

932
01:00:59,697 --> 01:01:01,491
วันนั้นเป็นวันหนึ่งที่เธอเกลียดผมจริงๆ

933
01:01:01,574 --> 01:01:02,450
ผมรู้ดี

934
01:01:03,284 --> 01:01:05,995
พอคุณเริ่มทำงานกับเขา คุณจะไม่ได้นั่ง

935
01:01:07,330 --> 01:01:10,291
เดวิดรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร

936
01:01:11,668 --> 01:01:15,254
เขารู้ว่าอยากได้อะไร และเขาจะเคี่ยวเข็ญคุณ

937
01:01:18,216 --> 01:01:20,343
เขาดึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวคุณออกมา

938
01:01:21,219 --> 01:01:25,390
เราแค่ต้องโดดลงเรือไปกับเขา
แล้วก็เชื่อใจเขา

939
01:01:25,473 --> 01:01:28,184
ต้องเชื่อ ไม่เชื่อก็ไปซะ

940
01:01:57,213 --> 01:02:03,010
หลายเพลงของฉันผ่านการโปรดิวซ์
หรือแต่งขึ้นโดยเพื่อนที่แสนดีคนนี้

941
01:02:04,637 --> 01:02:08,141
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ เดวิด ฟอสเตอร์ค่ะ

942
01:02:21,320 --> 01:02:23,406
ฉันอยากใช้โอกาสในคืนนี้

943
01:02:23,489 --> 01:02:26,117
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้กับฉัน

944
01:02:29,036 --> 01:02:33,332
ให้กับชีวิต กับอาชีพการงาน
คุณคือคนแรกที่ยื่นมือมาหาฉัน

945
01:02:33,416 --> 01:02:34,876
คุณอยู่เคียงข้างฉัน

946
01:02:34,959 --> 01:02:37,879
และการที่คุณมายืนอยู่บนเวทีนี้กับฉัน

947
01:02:37,962 --> 01:02:39,255
มันทำให้ฉันยิ่งกว่าดีใจ

948
01:02:47,722 --> 01:02:50,808
เดวิดเป็นคนมีระดับ เขาทำแต่เพลงมีระดับ

949
01:02:53,311 --> 01:02:55,897
คุณอาจจะได้เพลงที่ยิ่งใหญ่มากๆ

950
01:02:55,980 --> 01:02:58,483
ซึ่งจะทำให้คุณอยู่ได้ไปทั้งชีวิต

951
01:02:59,650 --> 01:03:01,152
ทำให้คุณเลี้ยงตัวเองได้

952
01:03:04,113 --> 01:03:07,074
เดวิดต้องการเพลงที่จะคงอยู่ไปตลอดกาล

953
01:03:27,845 --> 01:03:29,764
เมื่อสองปีก่อน ผมพูดไว้ว่า

954
01:03:29,889 --> 01:03:32,099
ผมจะไม่ทำเพลงอีกแล้ว ซึ่งผมก็ทำอีก

955
01:03:32,183 --> 01:03:33,684
แต่นอกจากเพลงของไมเคิล บูเบลแล้ว

956
01:03:33,768 --> 01:03:34,769
ผมทำตามคำพูด

957
01:03:34,852 --> 01:03:36,646
นั่นเป็นเพลงชุดเดียวที่ผมทำตลอดสองปี

958
01:03:36,979 --> 01:03:38,231
เขาไม่รู้วันหยุดด้วยซ้ำ

959
01:03:38,314 --> 01:03:39,232
เดวิด นี่อีสเตอร์นะ

960
01:03:39,315 --> 01:03:41,734
เขาก็บอกว่า "อะไรนะ ผมไม่สน
วันนี้เราทำงาน"

961
01:03:41,818 --> 01:03:43,569
สำหรับคนที่ไม่คิดจะทำเพลงอีกแล้ว

962
01:03:43,653 --> 01:03:46,113
ผมก็ยังคงงานยุ่งอยู่ดี

963
01:03:46,197 --> 01:03:47,323
- มันบ้ามาก
- คุณงานยุ่งสุดๆ

964
01:03:52,787 --> 01:03:56,207
ผมเชื่อว่าในโลกดนตรีมีพื้นที่ว่างอยู่เต็มไปหมด

965
01:03:56,290 --> 01:03:59,085
ช่องว่างสำหรับไมเคิล บูเบลนั้นเปิดกว้าง

966
01:03:59,168 --> 01:04:01,254
คนอื่นที่ทำเพลงแนวนั้นตายไปหมดแล้ว

967
01:04:02,421 --> 01:04:05,258
มีคนบอกผมว่าลูกสาวของนายกรัฐมนตรี
กำลังจะแต่งงาน

968
01:04:05,341 --> 01:04:07,385
และพวกเขาเป็นเพื่อนกับเดวิด ฟอสเตอร์

969
01:04:07,468 --> 01:04:10,179
และเดวิดผู้ยิ่งใหญ่ก็จะมาที่งานแต่ง

970
01:04:10,847 --> 01:04:13,224
ไบรอัน มัลโรนี อดีตนายกรัฐมนตรีแคนาดา

971
01:04:13,307 --> 01:04:14,976
จัดงานแต่งงานให้กับลูกสาว

972
01:04:15,059 --> 01:04:17,311
เขาบอกว่า "คุณต้องมาฟังเจ้าหนุ่ม
ที่มาร้องเพลงในงานแต่งเรา

973
01:04:17,395 --> 01:04:18,980
เขาสุดยอดมาก"

974
01:04:19,063 --> 01:04:22,400
ตอนที่เราไปถึงงานแต่ง ผมบอกเดวิด

975
01:04:22,483 --> 01:04:25,945
"เดวิด ผมอยากให้คุณได้ฟัง
เจ้าหนุ่มที่จะมาร้องเพลงที่นี่"

976
01:04:26,028 --> 01:04:27,530
ผมบอก "อ๋อ ครับ ดีจัง"

977
01:04:27,613 --> 01:04:29,657
และเขาก็บอกว่า
"มาหน้าเวทีสิ เขาจะร้องแล้ว"

978
01:04:29,740 --> 01:04:34,787
ฟอสเตอร์บอกผมว่า "ท่านนายกฯ ฟังนะ
ผมเลี้ยงชีพด้วยงานนี้

979
01:04:34,871 --> 01:04:35,997
ผมเบื่องานนี้แล้ว"

980
01:04:36,080 --> 01:04:38,374
หมอนี่เดินออกมา เขาหล่อมาก

981
01:04:38,457 --> 01:04:39,625
แล้วเขาก็…

982
01:04:44,672 --> 01:04:46,340
ทุกความสนใจมาอยู่ที่เขา

983
01:04:50,803 --> 01:04:52,597
มันเหมือนในหนัง ทุกอย่างหายไปหมด

984
01:04:52,680 --> 01:04:58,853
เสียงอึกทึกในงานแต่ง เสียงจานชาม
เสียงโฉ่งฉ่าง เสียงพูดคุย

985
01:04:58,936 --> 01:05:02,064
สิ่งเดียวที่ผมเห็นคือไมเคิล บูเบล

986
01:05:06,694 --> 01:05:07,695
ผมมองไป

987
01:05:07,778 --> 01:05:09,947
ผมเห็นไบรอัน มัลโรนีผู้ทรงเกียรติ

988
01:05:10,031 --> 01:05:14,952
เขาเอาแขนคล้องคอเดวิดไว้
และเหมือนจะพูดว่า "ดูเจ้าเด็กนี่สิ เดวิด"

989
01:05:15,286 --> 01:05:18,581
และผมบอกว่า "ผมกำลังจะช่วยคุณครั้งมโหฬาร"

990
01:05:19,749 --> 01:05:23,794
เสียงเขาเหมือนลูกผสม
ระหว่างแฟรงก์ ซินาตรากับบ็อบบี้ ดาริน

991
01:05:23,878 --> 01:05:25,463
เขาเป็นนักร้องบัลลาด

992
01:05:25,546 --> 01:05:28,007
เขาร้องเพลงเร็วก็ได้

993
01:05:28,090 --> 01:05:29,800
- เขาน่ะ…
- ใช่เลย

994
01:05:29,884 --> 01:05:30,885
เขาเป็นคนพิเศษ

995
01:05:33,429 --> 01:05:36,057
ผมรู้ทันทีเลยว่าหมอนี่มีอะไรพิเศษ

996
01:05:36,140 --> 01:05:37,558
และคืนนั้นผมบอกเขาว่า

997
01:05:37,642 --> 01:05:41,687
"ฉันจะพานายไปลอสแอนเจลิส
นี่ 5,000 ดอลลาร์ จ่ายค่านั่นนี่ให้เรียบร้อย

998
01:05:41,771 --> 01:05:43,898
นายไปอยู่เกสต์เฮาส์ฉัน

999
01:05:43,981 --> 01:05:45,733
และห้ามกลับจนกว่าจะทำเพลงเสร็จ"

1000
01:05:46,192 --> 01:05:50,279
เดวิดเดินมาหาผม เขาบอกว่า
"นี่ไมค์ นายมีแนวทางของตัวเอง

1001
01:05:51,364 --> 01:05:54,450
อยากไปแอลเอไหม
เราน่าจะทำเพลงด้วยกันได้"

1002
01:05:54,533 --> 01:05:58,162
จำได้ว่าคืนนั้นผมกลับบ้าน โทรหาปู่

1003
01:05:58,245 --> 01:05:59,830
ผมกระโดดโลดเต้นตรงโถงบ้าน

1004
01:05:59,914 --> 01:06:03,501
เพราะผมได้พบหนึ่งในคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

1005
01:06:03,584 --> 01:06:04,919
และเขาชอบผม

1006
01:06:05,002 --> 01:06:07,463
วันนี้มันน่าตื่นเต้นมากเพราะเราจะอัดเครื่องสาย

1007
01:06:07,546 --> 01:06:10,758
ซึ่งไมเคิลไม่ได้มีส่วนร่วมด้วย
และผมต้องไปทำงานแล้ว

1008
01:06:11,342 --> 01:06:13,052
ครั้งแรกที่เราทำงานด้วยกัน

1009
01:06:13,135 --> 01:06:15,513
ผมเป็นแค่เด็ก
ที่ไม่อยากเชื่อว่าได้ไปอยู่ตรงนั้นจริงๆ

1010
01:06:15,596 --> 01:06:17,598
ผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของเขา

1011
01:06:18,766 --> 01:06:20,601
ในทางดนตรี เรื่องนี้สำคัญกับผมมาก

1012
01:06:21,560 --> 01:06:24,188
ทุกวันที่ผมกลับบ้านพร้อมกับเดโม

1013
01:06:24,271 --> 01:06:28,484
เพลงมันดียิ่งกว่าที่ผมเคยได้ฟังมาก่อนมาก

1014
01:06:55,219 --> 01:06:56,679
เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับธุรกิจ

1015
01:06:57,680 --> 01:06:59,765
ความสัมพันธ์ของเราไม่มีธุรกิจมาเกี่ยว

1016
01:06:59,849 --> 01:07:01,183
มันเป็นเรื่องส่วนตัวล้วนๆ

1017
01:07:07,440 --> 01:07:09,900
ผมต้อนเขาจนมุม และบอกว่า "ฟังนะ

1018
01:07:09,984 --> 01:07:12,445
ผมคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันพิเศษ

1019
01:07:12,528 --> 01:07:15,448
พาผมไปวอร์เนอร์บราเธอส์
ให้ผมได้นำเสนอตัวเอง

1020
01:07:15,531 --> 01:07:18,159
ถ้าพวกเขาไม่เซ็นสัญญากับผม
ผมจะไม่รบกวนคุณอีก"

1021
01:07:19,160 --> 01:07:24,498
สี่วันต่อมา เขาโทรมาและบอกผมตามนี้

1022
01:07:25,499 --> 01:07:28,669
"มาดูกันว่าไอ้เบื๊อกวัย 25
มันรู้อะไรเกี่ยวกับธุรกิจดนตรีบ้าง"

1023
01:07:33,007 --> 01:07:34,717
ประธานของวอร์เนอร์บราเธอส์ ทอม วอลลีย์

1024
01:07:34,800 --> 01:07:35,968
มองผมแล้วพูดว่า

1025
01:07:36,052 --> 01:07:39,221
"สวัสดีไมเคิล ทำไมเราต้องเซ็นสัญญากับคุณ
เรามีซินาตราอยู่กับค่ายรีพรีสแล้ว"

1026
01:07:39,305 --> 01:07:42,224
และผมบอกว่า "ด้วยความเคารพ คุณวอลลีย์

1027
01:07:42,308 --> 01:07:43,225
ซินาตราตายไปแล้ว"

1028
01:07:46,103 --> 01:07:48,522
ผมบอกว่า "ให้โอกาสผม
ผมจะทุ่มเททำงานให้คุณเต็มที่

1029
01:07:48,606 --> 01:07:49,440
ผมรักดนตรีแนวนี้

1030
01:07:49,523 --> 01:07:52,443
และไม่มีเหตุผลอะไรที่เราไม่ควร
ต่ออายุให้เพลงแนวนี้"

1031
01:07:54,320 --> 01:07:56,530
ผมมันเป็นใคร ผมเป็นแค่เด็กอายุ 25

1032
01:07:57,490 --> 01:08:00,868
เดวิดเอาอนาคตของเขามาวางเดิมพัน

1033
01:08:01,619 --> 01:08:04,163
หลังจากนั้นไม่กี่วัน มีโทรศัพท์มาหาผม

1034
01:08:04,246 --> 01:08:08,417
เดวิด ฟอสเตอร์บอกว่า "นี่ไมค์ เพื่อนยาก"
ผมบอก "ไง เดวิด"

1035
01:08:08,501 --> 01:08:11,212
เขาบอก "ขอต้อนรับสู่
ครอบครัววอร์เนอร์บราเธอส์

1036
01:08:11,295 --> 01:08:12,588
นายปลอดภัยหายห่วง"

1037
01:08:15,299 --> 01:08:18,094
ผู้ชนะรางวัลนี้ได้แก่ไมเคิล บูเบล

1038
01:08:19,887 --> 01:08:22,598
รางวัลจูโนปีนี้เป็นของไมเคิล บูเบล

1039
01:08:23,057 --> 01:08:24,934
ไมเคิล บูเบลครับ ไมเคิล ขึ้นมาเลย

1040
01:08:25,017 --> 01:08:26,769
ไมเคิล บูเบล

1041
01:08:26,852 --> 01:08:28,562
โปรดต้อนรับ ไมเคิล บูเบล

1042
01:08:32,108 --> 01:08:32,983
(ไมเคิล บูเบล วันไนต์โอนลี่)

1043
01:08:44,245 --> 01:08:47,748
ความจริงก็คือ
เขาคือสมบัติประจำชาติของแคนาดา

1044
01:08:47,832 --> 01:08:50,876
เขารู้ว่าเขาต้องการอะไร เขารู้ว่าเขาเป็นใคร

1045
01:08:50,960 --> 01:08:53,629
และผมคิดว่าเราทำงานกันได้เข้าขาดีมาก

1046
01:08:55,089 --> 01:08:56,298
ผมไม่คิดว่ามันจะจบเร็วๆ นี้

1047
01:08:58,634 --> 01:09:03,472
การได้ใช้เวลา 17 ถึง 18 ปีที่ผ่านมากับเขา
มันสุดยอดจริงๆ

1048
01:09:05,057 --> 01:09:06,058
เรากลายมาเป็น…

1049
01:09:07,101 --> 01:09:08,561
เหมือนกับ พี่น้อง

1050
01:09:09,812 --> 01:09:12,648
เรามีความเกี่ยวพันกันทางอารมณ์และความภักดี

1051
01:09:13,649 --> 01:09:15,985
เพราะผมรักเขาน่ะ

1052
01:09:23,784 --> 01:09:25,744
- เดวิด ฟอสเตอร์สุดเจ๋ง
- โอเค

1053
01:09:27,538 --> 01:09:30,207
มันคือถนนแห่งความฝันที่แตกสลาย

1054
01:09:30,291 --> 01:09:34,628
ผมพูดกับทุกคนว่าการทำเพลง
สำหรับเรามันง่ายระดับอนุบาล

1055
01:09:34,712 --> 01:09:37,256
เมื่อเทียบกับความท้าทาย
ที่เราต้องเอาชนะในบรอดเวย์

1056
01:09:37,339 --> 01:09:39,508
ทุกวันจันทร์ พุธและศุกร์

1057
01:09:39,592 --> 01:09:43,220
พอผมตื่น
ผมจะคิดว่าตัวเองสุดยอดที่สุดในโลกแล้ว

1058
01:09:43,304 --> 01:09:45,806
ในวันอังคาร พฤหัสบดีและเสาร์

1059
01:09:45,890 --> 01:09:48,642
ผมคิดว่าผมห่วยและไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลย

1060
01:09:48,726 --> 01:09:52,104
ผมต้องเริ่มทำอะไรสักอย่าง
ผมมันของเก๊ ผมมันตัวปลอม

1061
01:09:52,188 --> 01:09:54,315
ส่วนวันอาทิตย์ผมจะไม่คิดอะไรทั้งนั้น

1062
01:09:54,398 --> 01:09:56,192
นั่นคือความจริง

1063
01:09:56,275 --> 01:09:58,485
ไอเดียแรกก็คือฉากเปิด

1064
01:09:58,569 --> 01:10:01,697
มันอาจจะเริ่มด้วยฉากเปล่าๆ
จากนั้นเด็กสองคน…

1065
01:10:01,780 --> 01:10:04,658
การไม่ได้คุมทุกอย่างมันยากมากสำหรับผม

1066
01:10:04,742 --> 01:10:07,161
ความสำเร็จส่วนใหญ่ของผมเกิดขึ้น

1067
01:10:07,244 --> 01:10:09,955
ตอนที่ผมได้คุมทุกอย่างและทำงานคนเดียว

1068
01:10:10,039 --> 01:10:13,167
ฉะนั้นแน่นอน ผมไปบรอดเวย์พร้อมกับนิสัยแบบนี้

1069
01:10:13,250 --> 01:10:15,252
อย่ามายุ่งกับผม ให้ผมทำเรื่องของผม

1070
01:10:15,336 --> 01:10:18,505
แต่บรอดเวย์เป็นการทำงานร่วมกัน
ที่ต่างออกไปมากๆ

1071
01:10:18,589 --> 01:10:19,673
มันคือการผจญภัย

1072
01:10:19,757 --> 01:10:20,758
คุณต้องเริ่มตั้งแต่ต้น

1073
01:10:20,841 --> 01:10:23,510
ต้องเริ่มวางอิฐเป็นรากฐานแล้วไปต่อจากจุดนั้น

1074
01:10:24,136 --> 01:10:26,305
แต่งเพลง ขยำมันทิ้ง แต่งอีกเพลง ขยำมันทิ้งอีก

1075
01:10:26,388 --> 01:10:29,808
เขียน 30 เพลง ขยำมันทิ้งทั้งหมด
เริ่มใหม่อีกครั้ง บทใหม่

1076
01:10:29,892 --> 01:10:33,854
รู้ไหมว่าเดวิด ฟอสเตอร์ไม่เคยทำอะไร
เขาไม่เคยตีกรอบจำกัดตัวเอง

1077
01:10:33,938 --> 01:10:37,274
ถ้าเขาได้ยินเสียงนักร้องบรอดเวย์ในหัว
เขาก็จะทำเลย

1078
01:10:37,358 --> 01:10:38,984
ฉันกล้าพูดว่า

1079
01:10:39,068 --> 01:10:41,612
คนจะได้เห็นด้านใหม่ของเดวิด ฟอสเตอร์

1080
01:10:41,695 --> 01:10:45,157
เขียนอีกสิบเพลง บทใหม่ฉบับที่สาม
บทใหม่ฉบับที่สี่ มีเรื่องราวใหม่

1081
01:10:45,241 --> 01:10:46,700
ตอนนี้เธอไปฮอลลีวูดแล้ว

1082
01:10:46,784 --> 01:10:49,620
และมันก็ มันบ้าคลั่ง

1083
01:10:49,703 --> 01:10:52,581
ผมพูดเสมอว่า "เราเหลือฤดูร้อนอีกกี่ครั้ง"

1084
01:10:53,165 --> 01:10:55,376
ด้วยวัย 68 ถ้าผมโชคดี

1085
01:10:55,459 --> 01:10:58,545
ผมอาจจะเหลือฤดูร้อนอีก 15 ครั้ง
ซึ่งนั่นไม่ได้มากเลย

1086
01:10:58,629 --> 01:11:00,589
เป็นตัวเลขที่เห็นชัดว่าไม่มาก

1087
01:11:02,132 --> 01:11:05,010
แต่ผมจะไม่ยอมไปไหน
จนกว่าจะได้สร้างผลงานในบรอดเวย์

1088
01:11:14,687 --> 01:11:20,859
เราแต่งเพลงให้กับ
เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่เดินทางเข้าป่าใหญ่

1089
01:11:20,943 --> 01:11:23,237
ฉันเลยพูดว่า
"เรามาแต่งบทภาวนาเล็กๆ น้อยๆ กันเถอะ"

1090
01:11:24,113 --> 01:11:27,783
เราอยากให้เซลีนมาพากย์เสียงเป็นแม่
ในหนังเรื่องนี้

1091
01:11:30,202 --> 01:11:32,496
และเธอตอบตกลง

1092
01:11:32,579 --> 01:11:34,915
เพลงนี้ชื่อ "อะมาเธอส์เพรเยอร์"
เป็นเพลงที่งดงามมาก

1093
01:11:34,999 --> 01:11:37,459
และผู้ดูแลด้านดนตรีของหนังก็บอกว่า

1094
01:11:37,543 --> 01:11:39,211
"คุณควรทำให้เพลงนั้นกลายเป็นเพลงสำคัญ"

1095
01:11:39,295 --> 01:11:43,757
ฉันบอกว่า "เดวิด เราต้องทำอะไรสักอย่าง
ให้เพลงนี้มันมีคนฟัง"

1096
01:11:43,841 --> 01:11:46,385
ฉันไม่รู้ว่าเราได้โบเชลลีมาได้ยังไง

1097
01:11:46,468 --> 01:11:49,430
แต่ฉันจำได้ว่าฉันอยู่กับเดวิดที่นิวยอร์ก

1098
01:11:49,513 --> 01:11:52,891
และโบเชลลีก็มาร้องเพลง
แล้วฉันก็คิดว่า "ว้าว"

1099
01:11:58,981 --> 01:12:01,191
ยังไม่มีท่อนคอรัส ไม่มีเลย

1100
01:12:01,275 --> 01:12:04,737
อันเดรียกับผมทำเพลงด้วยกัน
ตลอด 20 กว่าปีที่ผ่านมา

1101
01:12:04,820 --> 01:12:06,447
อันเดรีย โบเชลลี

1102
01:12:27,968 --> 01:12:33,474
อันเดรีย โบเชลลีคือหนึ่งในคนที่มี
เสียงที่น่าประทับใจที่สุดตลอดกาล

1103
01:12:33,557 --> 01:12:35,768
เขาเป็นศิลปินที่มหัศจรรย์มาก

1104
01:12:35,851 --> 01:12:39,521
ช่างเป็นเกียรติของฉันจริงๆ
ที่พวกเขาเลือกให้ฉันร้อง

1105
01:12:39,605 --> 01:12:41,231
หนึ่งในเพลงที่งดงามที่สุด

1106
01:12:43,609 --> 01:12:47,529
ผมเลยแต่งท่อนบีกับท่อนเวิร์สที่เพิ่มเข้ามา

1107
01:12:47,613 --> 01:12:49,031
อัดเสียงเซลีนเสร็จ

1108
01:12:49,615 --> 01:12:51,950
แล้วผมก็พาโบเชลลีมานิวยอร์ก

1109
01:12:52,034 --> 01:12:53,952
อัดเสียงร้องเขาคู่กับเสียงเซลีน

1110
01:12:54,036 --> 01:12:56,163
และผมว่าเราได้สร้างมนตร์วิเศษขึ้นมา

1111
01:13:09,635 --> 01:13:13,138
เพลงนี้ไม่ใช่เพลงฮิต แต่มันเป็นช่วงเวลา

1112
01:13:13,514 --> 01:13:19,228
นี่คือเพลงที่จะคงอยู่ตลอดไป
และนั่นคือสิ่งที่เดวิดถนัด

1113
01:13:19,311 --> 01:13:20,771
นั่นคือจุดแข็งของเขา

1114
01:13:22,648 --> 01:13:27,111
ผมไม่ได้จินตนาการไว้เลยว่ามันจะออกมาแบบนั้น

1115
01:13:27,194 --> 01:13:31,865
ด้วยการเรียบเรียงของเดวิด
และเสียงร้องขั้นสุดยอดของเซลีน

1116
01:13:33,367 --> 01:13:35,119
มันเป็นเพลงชั้นเลิศอย่างไม่ต้องสงสัย

1117
01:13:35,202 --> 01:13:38,122
และเพลงชั้นเลิศก็ต้องการส่วนผสมครบทุกอย่าง

1118
01:13:38,205 --> 01:13:42,126
มันต้องการคนเรียบเรียงชั้นเลิศ
และนักร้องชั้นเลิศ

1119
01:13:42,209 --> 01:13:46,088
ถ้าจะให้เพลงเป็นผลงานชิ้นเอก
มันจะขาดอะไรไปไม่ได้

1120
01:14:20,205 --> 01:14:23,208
จากหนังเรื่องนี้
ที่ทำให้วอร์เนอร์บราเธอส์ขายหน้า

1121
01:14:23,292 --> 01:14:24,626
และทำให้พวกเขาสูญเงินไปเยอะ

1122
01:14:24,710 --> 01:14:29,339
เราได้เพลงที่มีชีวิตเป็นของตัวเอง
และยังมีคนฟังจนถึงทุกวันนี้

1123
01:14:30,007 --> 01:14:34,470
มันกลายมาเป็นวัฒนธรรมป็อปของเรา

1124
01:14:36,638 --> 01:14:38,182
ตอนนั้นเป็นงานประกาศรางวัลแกรมมี

1125
01:14:38,265 --> 01:14:40,267
โบเชลลีไม่สามารถมาร่วมซ้อมได้

1126
01:14:40,350 --> 01:14:43,103
ผมเลยต้องหาคนมาร้องท่อนของเขา

1127
01:14:43,187 --> 01:14:45,189
ในเพลง "เดอะเพรเยอร์" เพื่อซ้อมกับเซลีน

1128
01:14:46,940 --> 01:14:50,444
ผมโทรหาเพื่อนผม เซท ริกส์
ซึ่งเป็นครูสอนร้องเพลงชั้นยอด

1129
01:14:50,527 --> 01:14:54,448
เสียงกลางๆ เสียงต่ำๆ เสียงกลางๆ เสียงสูง

1130
01:14:54,531 --> 01:14:55,782
ผมบอกว่า "เซท นายพอจะมีใคร

1131
01:14:55,866 --> 01:14:58,452
ที่เสียงเหมือนอันเดรีย โบเชลลีไหม"

1132
01:14:58,577 --> 01:15:02,039
เขาบอก "มีสิ ฉันมีคนที่เสียงเหมือนเขา
สักห้าหรือสิบคนได้"

1133
01:15:02,122 --> 01:15:03,790
เขาส่งเทปมาให้ผม

1134
01:15:03,874 --> 01:15:09,213
สามคนแรก พวกเขาแย่มาก เข้าขั้นเลวร้ายเลย

1135
01:15:09,296 --> 01:15:10,923
พอถึงคนที่สี่

1136
01:15:11,006 --> 01:15:13,342
เขาคือจอช โกรแบนในวัย 17

1137
01:15:13,425 --> 01:15:14,426
ฟังนะ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ

1138
01:15:14,510 --> 01:15:17,888
ที่ผ่านมาหลายๆ คนก็พูดแต่เรื่องดีๆ กันทั้งนั้น

1139
01:15:18,555 --> 01:15:21,350
และฉันคิดว่าที่นายควรทำ
คือไม่จำเป็นต้องพูดให้มันดีนัก

1140
01:15:21,433 --> 01:15:22,726
เข้าใจแล้วครับ

1141
01:15:25,145 --> 01:15:27,940
ผมเป็นแฟนซอนด์ไฮม์
ผมเป็นแฟนแอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์

1142
01:15:28,023 --> 01:15:29,399
ผมจะปิดประตูแล้วร้องตาม

1143
01:15:29,483 --> 01:15:31,610
เพลงจาก "เลส์มิเซราบล์"
แบบเต็มพลังเสียงในห้องนอน

1144
01:15:33,570 --> 01:15:35,989
ผมโทรหาเซทและบอกว่า
"ฉันอยากได้เบอร์เขา"

1145
01:15:36,073 --> 01:15:37,824
สายแรกที่ผมได้รับจากเดวิด

1146
01:15:37,908 --> 01:15:40,494
"นายมีอะไรต้องทำตอนบ่ายสาม
วันนั้นกับวันนี้ไหม"

1147
01:15:40,994 --> 01:15:43,789
ผมบอก "มีเรียนครับ"

1148
01:15:43,872 --> 01:15:44,873
"งั้นเลิกเร็วหน่อย

1149
01:15:44,957 --> 01:15:47,042
เพราะนายต้องมาที่ชไรน์ออดิทอเรียม

1150
01:15:47,125 --> 01:15:49,086
ฉันเขียนเพลงชื่อ "เดอะเพรเยอร์"

1151
01:15:49,169 --> 01:15:50,671
มันถูกเสนอชื่อเข้าชิงแกรมมี

1152
01:15:50,754 --> 01:15:53,632
อันเดรียตกเครื่องที่เยอรมนี
เขาขึ้นเครื่องบินมาไม่ทัน

1153
01:15:53,715 --> 01:15:56,385
ฉันเลยอยากให้นายมาร้องคู่กับเซลีน
จนกว่าเขาจะมาถึง"

1154
01:15:56,468 --> 01:15:58,095
และเขาก็บอกว่า "ผมทำไม่ได้ครับ"

1155
01:15:58,178 --> 01:16:02,266
ตอนนี้แหละที่ความซื่อมันเล่นงานผม

1156
01:16:02,349 --> 01:16:04,518
ผมถามว่า "ทำไมล่ะ"
เขาบอกว่า "ผมเป็นนักร้องแบริโทน

1157
01:16:04,601 --> 01:16:06,103
ผมแตะโน้ตสูงๆ พวกนั้นไม่ถึง"

1158
01:16:06,186 --> 01:16:07,854
ตอนเขาว่าอยากให้ผม
ไปร้องเพลง "เดอะเพรเยอร์"

1159
01:16:07,938 --> 01:16:11,066
ผมฟังเพลงนั้น ผมมีซีดีอยู่ ผมก็ว่าผมทำไม่ได้

1160
01:16:11,149 --> 01:16:14,611
ผมจะต้องใส่กางเกงรัดติ้วแค่ไหน

1161
01:16:14,695 --> 01:16:16,655
ถึงจะร้องเพลงนี้ให้กับคุณได้

1162
01:16:16,738 --> 01:16:21,368
"นอกจากนายจะทำได้แล้ว
นายยังต้องทำเพราะฉันไม่มีทางเลือก

1163
01:16:21,451 --> 01:16:24,830
ไม่มีใครอื่นนอกจากนาย
และเรามาถึงนาทีสุดท้ายแล้ว"

1164
01:16:24,913 --> 01:16:27,082
"ขอบคุณ แต่ผมต้องทำการบ้านให้เสร็จ

1165
01:16:27,165 --> 01:16:28,792
ขอบคุณมากครับ ผมรักคุณ ขอบคุณมาก"

1166
01:16:28,875 --> 01:16:31,795
แล้วผมก็วางสาย ผมบอกพ่อแม่

1167
01:16:31,878 --> 01:16:34,423
"ใครโทรมาเหรอ" "อ๋อ เดวิด ฟอสเตอร์น่ะ"

1168
01:16:34,506 --> 01:16:37,634
"อ้าว เขาโทรหาลูกเหรอ"
"ครับ ใช่ เขาโทรหาผม

1169
01:16:37,718 --> 01:16:39,011
มันบ้ามาก ผมไม่อยากจะเชื่อเลย

1170
01:16:39,094 --> 01:16:41,388
เขาขอให้ผมไปร้อง "เดอะเพรเยอร์"
เคยฟังใช่ไหม

1171
01:16:41,471 --> 01:16:42,389
เสียงมันสูงปรี๊ด

1172
01:16:42,472 --> 01:16:44,683
ผมไม่อยากทำตัวเองขายหน้า ผมทำไม่ได้

1173
01:16:44,766 --> 01:16:46,560
ไม่ได้แน่ ใช่ไหมล่ะ เนอะ"

1174
01:16:46,643 --> 01:16:49,688
แล้วพ่อแม่ก็มองผมหน้านิ่งสายตาเหม่อ
แล้วก็กะพริบตาปริบๆ

1175
01:16:49,771 --> 01:16:52,232
จากนั้นก็พูดว่า "อือ แต่ลูกปฏิเสธไปเหรอ"

1176
01:16:52,316 --> 01:16:53,483
"ครับๆ ผมปฏิเสธ"

1177
01:16:53,567 --> 01:16:54,693
โชคดีที่เขาโทรกลับมา

1178
01:16:54,776 --> 01:16:58,238
"ฉันว่านายไม่เข้าใจที่ฉันพูด
ฉันไม่ได้ขอร้อง ฉันกำลังสั่ง

1179
01:16:58,322 --> 01:17:00,657
ไสก้นของนายมาที่ชไรน์ออดิทอเรียม
ตอนบ่ายสาม

1180
01:17:00,741 --> 01:17:01,783
นายทำได้ดีแน่ๆ "

1181
01:17:04,578 --> 01:17:06,580
เขามาในเช้าวันรุ่งขึ้น ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า

1182
01:17:06,663 --> 01:17:08,457
พ่อแม่ขับรถมาส่งเขา

1183
01:17:08,540 --> 01:17:10,167
ผมไปที่นั่นกับพ่อผม

1184
01:17:10,250 --> 01:17:12,252
ผมเดินรอบๆ เวที มองไปรอบๆ

1185
01:17:12,336 --> 01:17:13,712
เห็นทั้งแอโรสมิธ เห็นทั้งมาดอนนา

1186
01:17:16,006 --> 01:17:18,342
ผมเดินไปรอบๆ แล้วเซลีนก็เดินเข้ามา

1187
01:17:18,425 --> 01:17:20,636
"อ๋อ นี่จอช เขาจะร้องคู่กับคุณ"

1188
01:17:20,719 --> 01:17:23,388
ผมแบบ "สวัสดีครับ" และเธอก็…

1189
01:17:23,930 --> 01:17:26,933
"อ๋อ โอเคค่ะ โอเค ดีค่ะ โอเค เยี่ยม"

1190
01:17:27,017 --> 01:17:29,102
เธอเข้าใจ เธอเข้าใจในทันที

1191
01:17:29,186 --> 01:17:31,605
"อ๋อ เดวิด อ๋อๆ

1192
01:17:31,688 --> 01:17:34,149
เดวิดกำลังมอบโอกาสให้เด็กคนนี้ เข้าใจแล้ว"

1193
01:17:36,860 --> 01:17:40,614
คุณดูในยูทูบก็ได้ แจ็ค พ่อของเขาถ่ายวิดีโอไว้

1194
01:17:40,697 --> 01:17:44,618
และผมต้องยกความชอบให้เซลีน
เธอดูแลเขาดีมากๆ

1195
01:17:47,120 --> 01:17:50,082
เธอเข้าใจในทันที ไม่มีงงเลยสักนิด

1196
01:17:50,165 --> 01:17:51,375
เรื่องนี้พิเศษสำหรับเขา

1197
01:17:52,584 --> 01:17:54,169
ตอนนี้เธอเป็นมืออาชีพแล้ว

1198
01:17:54,252 --> 01:17:57,339
เธอไม่ใช่เด็กสาววัย 19 ที่ผมเจอที่ควิเบก

1199
01:17:57,422 --> 01:17:58,757
และเขาก็ตื่นเต้นมาก

1200
01:17:58,840 --> 01:18:00,217
ผมถือไอ้นี่ไว้ แล้วก็…

1201
01:18:03,720 --> 01:18:06,640
แล้วเธอก็ทำแบบนี้ เธอคว้ามือผม

1202
01:18:06,723 --> 01:18:09,976
เราเดินไปข้างหน้า และเธอก็กุมมือผมไว้

1203
01:18:31,790 --> 01:18:33,041
ทุกคนรักเขา

1204
01:18:33,125 --> 01:18:34,918
โรซี่ โอดอนเนลล์เป็นพิธีกร

1205
01:18:35,001 --> 01:18:36,962
เธอนั่งดูโชว์แล้วก็บอกว่า

1206
01:18:37,045 --> 01:18:38,588
"นี่ เจ้าหนูโอเปร่า มานี่ซิ"

1207
01:18:40,340 --> 01:18:41,925
แบบว่าเขาเพิ่งเรียนมัธยมปลาย

1208
01:18:42,426 --> 01:18:44,302
เขาเดินตรงไป เธอบอกว่า "ฉันชอบเสียงเธอ

1209
01:18:44,386 --> 01:18:45,262
มาออกรายการฉันสิ"

1210
01:18:46,680 --> 01:18:48,056
นั่งเลยจ้ะ

1211
01:18:49,975 --> 01:18:54,479
เดวิดหาโอกาสมาให้ผมได้เป็นตัวของตัวเอง

1212
01:19:08,952 --> 01:19:12,622
ข้ามไปที่ช่วงเวลาในห้องอัดของเรา
หลายร้อยชั่วโมง

1213
01:19:12,706 --> 01:19:13,707
ความเข้าขากันแบบนั้น

1214
01:19:13,790 --> 01:19:16,585
เป็นสิ่งที่คู่ศิลปินกับโปรดิวเซอร์ชั้นยอดมีกันทุกคน

1215
01:19:37,147 --> 01:19:40,859
ผมมองหาจอช โกรแบนคนใหม่
และผมก็บอกจอชไปต่อหน้าแบบนั้น

1216
01:19:40,942 --> 01:19:43,570
ผมอยากเจอจอช โกรแบนวัย 17 อีกคน

1217
01:19:43,653 --> 01:19:44,654
แต่มันไม่มีอีกแล้ว

1218
01:20:00,796 --> 01:20:02,130
ผมพยายามโน้มน้าววอร์เนอร์บราเธอส์

1219
01:20:02,214 --> 01:20:06,384
เพราะพวกเขาไม่แน่ใจกับเจ้าหนู "โอเปร่า"

1220
01:20:06,468 --> 01:20:08,512
ผมบอกว่า "ถ้าออกอัลบั้มนี้ตอนนี้

1221
01:20:08,595 --> 01:20:11,640
คนจะอยากฟังเพลงของจอช โกรแบน

1222
01:20:11,723 --> 01:20:13,642
เจ้าเด็กวัย 18 คนนี้มากขึ้นอีก"

1223
01:20:14,768 --> 01:20:19,022
ถ้าปล่อยเพลงให้ถูกเวลา
มันจะขายได้ 50,000 ชุดในสัปดาห์แรก

1224
01:20:19,105 --> 01:20:22,692
พวกเขาทำได้
และมันขายได้ 50,000 ชุดในสัปดาห์แรก

1225
01:20:22,776 --> 01:20:24,903
และดาวดวงใหม่ก็ถือกำเนิด

1226
01:20:26,988 --> 01:20:30,158
- ราตรีสวัสดิ์ทุกคน
- ขอบคุณครับทุกคน ขอบคุณ เดวิด

1227
01:20:35,038 --> 01:20:36,665
มาร์กจุดเอและจุดซี

1228
01:20:37,707 --> 01:20:40,836
คนจำนวนมากน่าจะรู้จักผมจากรายการเรียลลิตี้

1229
01:20:40,919 --> 01:20:43,713
และจากการที่ผมแต่งงานหลายครั้ง
มากกว่าจากเพลงของผม

1230
01:20:44,756 --> 01:20:47,676
มาวิเคราะห์กัน เพราะผมเคยแต่งงานกับลินดา

1231
01:20:47,759 --> 01:20:51,179
ซึ่งเคยแต่งงานกับบรูซ เจนเนอร์
ที่ต่อมาแต่งงานกับคริส คาร์ดาเชียน

1232
01:20:51,263 --> 01:20:54,599
และมีพวกเด็กๆ ตระกูลเจนเนอร์
และตระกูลคาร์ดาเชียน

1233
01:20:54,683 --> 01:20:56,476
แล้วจากนั้นผมก็แต่งงานกับโยลันดา ฮาดิด

1234
01:20:56,560 --> 01:20:58,103
ซึ่งเป็นแม่ของจีจี้และเบลล่า

1235
01:20:58,186 --> 01:20:59,855
ต่อมาผมก็แต่งงานกับรีเบกก้า แล้วก็บีเจ

1236
01:20:59,938 --> 01:21:01,565
และเราก็มีลูกสาวของเราเอง

1237
01:21:01,648 --> 01:21:04,442
มันเลยซับซ้อนมากๆ

1238
01:21:04,526 --> 01:21:05,443
(ตามติดตระกูลฟอสเตอร์)

1239
01:21:14,578 --> 01:21:16,913
จริงๆ เรื่องผมกับรายการเรียลลิตี้เนี่ย

1240
01:21:16,997 --> 01:21:19,207
โอกาสแรกของผมคือ "เดอะพรินเซสออฟมาลิบู"

1241
01:21:19,749 --> 01:21:22,210
สองคนนี้คือลูกเลี้ยงของผม
โบรดี้และแบรนดอน เจนเนอร์

1242
01:21:22,294 --> 01:21:24,838
และเด็กพวกนี้ก็ไม่ไปจากบ้านสักที

1243
01:21:26,840 --> 01:21:30,385
แบรนดอนกับโบรดี้ ลูกเลี้ยงผม
และสเปนเซอร์ แพรตต์

1244
01:21:30,468 --> 01:21:32,262
เริ่มถือกล้องเดินตามเรา

1245
01:21:32,345 --> 01:21:34,681
ไม่ว่าเราจะไปไหน
เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมอยู่ในห้องอัด

1246
01:21:34,764 --> 01:21:37,267
และผมก็ถามว่า "พวกเธอทำอะไร"
"เรากำลังทำรายการเรียลลิตี้"

1247
01:21:37,350 --> 01:21:40,562
ผมบอกว่า "ถ้ารายการของพวกเธอ
ได้ออกทีวีจริงๆ นะ

1248
01:21:40,645 --> 01:21:42,355
ฉันจะยอมไปสักเลย"

1249
01:21:42,439 --> 01:21:44,649
แล้วก็นั่นแหละ พวกเขาขายมันให้ฟ็อกซ์

1250
01:21:44,733 --> 01:21:45,692
ผมเลยได้รอยสักนี้มา

1251
01:21:45,775 --> 01:21:47,819
แบรนดอน เรื่องนี้มันต้องจบได้แล้ว

1252
01:21:47,903 --> 01:21:50,447
สเปนเซอร์ โบรดี้กับสเปนเซอร์

1253
01:21:50,530 --> 01:21:54,618
โบรดี้ เธอทำอะไรอยู่ นี่มันอะไร

1254
01:21:54,701 --> 01:21:57,495
ฟังนะ คุณต้องหยุดเรื่องนี้ มันเลยเถิดแล้ว

1255
01:21:59,414 --> 01:22:04,044
เวลาที่คุณตั้งกล้องไว้ในบ้าน
คุณจะคิดว่า "ฉันจะแสดงออกมาแบบนี้"

1256
01:22:04,127 --> 01:22:06,254
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร จริงไหม

1257
01:22:06,338 --> 01:22:08,882
คุณไม่รู้ว่าพวกเขาจะมองคุณยังไง
คุณไม่รู้ว่าพวกเขาจะนำเสนอไปทางไหน

1258
01:22:08,965 --> 01:22:10,926
การที่ผมออกรายการ
"เดอะพรินเซสออฟมาลิบู" มันงี่เง่า

1259
01:22:11,009 --> 01:22:12,510
มันงี่เง่าสุดๆ

1260
01:22:12,594 --> 01:22:18,308
แต่ผมคิดว่าหน้าที่การงานผมมั่นคงมาก
ทั้งในแง่คุณภาพและความสำเร็จ

1261
01:22:18,391 --> 01:22:21,144
จนไม่มีอะไรมาทำให้ผมสะทกสะท้านได้

1262
01:22:21,978 --> 01:22:25,231
เอามานี่ อย่ามาแตะต้อง…

1263
01:22:25,315 --> 01:22:26,858
สตีวี่ วันเดอร์จะไม่อยากทำงานกับผม

1264
01:22:26,942 --> 01:22:29,486
เพราะเขาเห็นผมใน
"เดอะพรินเซสออฟมาลิบู" หรือเปล่า

1265
01:22:30,070 --> 01:22:33,406
ไม่ เพราะงั้นก็ไม่มีอะไรเสียหาย
ถึงมันจะเป็นรายการที่บ้าสุดๆ

1266
01:22:33,490 --> 01:22:36,326
แล้วเราก็เกิดก่อนรายการไหนๆ
มันมีมาก่อนรายการคาร์ดาเชียน

1267
01:22:36,409 --> 01:22:38,662
พวกเราถึงว่าล้ำกระแส

1268
01:22:38,745 --> 01:22:39,913
สุดท้ายแล้ว

1269
01:22:39,996 --> 01:22:44,459
ยังไงพ่อฉันก็มีคุณสมบัติของคนที่จะเป็นดารา

1270
01:22:44,542 --> 01:22:45,961
พ่อตลก พ่อหล่อ

1271
01:22:46,044 --> 01:22:49,130
เขาไม่เกร็งเมื่ออยู่ต่อหน้าคน
พ่อได้รับความสนใจในทุกที่ที่ไป

1272
01:22:49,214 --> 01:22:52,384
ซีซั่นใหม่ของ
"เดอะเรียลเฮาส์ไวฟ์ออฟเบเวอร์ลีฮิลส์"

1273
01:22:52,467 --> 01:22:54,052
เริ่มฉายแล้ว และในตอนเมื่อคืนนี้…

1274
01:22:54,135 --> 01:22:57,389
เราขอให้พ่ออย่าไปร่วมรายการ
"เดอะเรียลเฮาส์ไวฟ์"

1275
01:22:57,472 --> 01:22:59,724
พ่ออยากให้โยลันดามีงานทำ

1276
01:22:59,808 --> 01:23:03,520
"เดอะเรียลเฮาส์ไวฟ์ออฟเบเวอร์ลีฮิลส์"
นี่คนละเรื่องกันเลย

1277
01:23:03,603 --> 01:23:06,189
โยลันดา ภรรยาผมในตอนนั้น
อยากไปออกรายการนี้

1278
01:23:06,272 --> 01:23:08,483
ผมไม่อยากเป็นคนปฏิเสธเธอ

1279
01:23:08,566 --> 01:23:12,779
พ่อต้องออกรายการนั้นด้วยนิดหน่อย
ถ้าอยากให้เธอได้งานนี้

1280
01:23:12,862 --> 01:23:14,614
พ่อคงจะรู้สึกว่า

1281
01:23:14,698 --> 01:23:17,242
พ่อน่าจะเป็นแค่ส่วนเล็กๆ ในนั้น

1282
01:23:17,325 --> 01:23:19,869
งานนี้มาหลัง "พรินเซสออฟมาลิบู" ด้วย

1283
01:23:19,953 --> 01:23:21,496
เพราะงั้นนี่เลยไม่ใช่ครั้งแรกของพ่อ

1284
01:23:21,579 --> 01:23:24,791
พ่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้บ้าง
เวลาที่ถ่ายรายการเรียลลิตี้

1285
01:23:25,417 --> 01:23:27,752
ไปที่ข่าวรักล่มล่าสุดของฮอลลีวูด

1286
01:23:27,836 --> 01:23:30,755
เดวิด ฟอสเตอร์กับโยลันดา
ภรรยาดารารายการเรียลลิตี้

1287
01:23:30,839 --> 01:23:31,715
ได้เลิกรากันแล้ว

1288
01:23:31,798 --> 01:23:35,593
โยลันดาผู้ต้องต่อสู้กับโรคไลม์
มาเป็นเวลาสามปี…

1289
01:23:35,677 --> 01:23:37,387
ผมจะทิ้งผู้หญิงป่วยไปได้ยังไง

1290
01:23:37,470 --> 01:23:41,016
ประเด็นสำคัญก็คือนั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมเลิก

1291
01:23:41,099 --> 01:23:43,560
มันเกิดขึ้นเพราะหลายสาเหตุ
ซึ่งผมไม่มีวันจะเปิดเผย

1292
01:23:43,643 --> 01:23:45,687
แต่มันไม่เกี่ยวอะไรกับที่เธอป่วย

1293
01:23:47,981 --> 01:23:49,816
คนยังพูดกับผมจนถึงวันนี้ว่า

1294
01:23:50,859 --> 01:23:52,068
"ผมรู้จักคุณ

1295
01:23:52,152 --> 01:23:55,530
คุณออกรายการ
"เดอะเรียลเฮาส์ไวฟ์ออฟเบเวอร์ลีฮิลส์""

1296
01:23:55,613 --> 01:23:59,909
และที่ผมอยากบอกก็คือ
"เฮ้ย ผมได้แกรมมีตั้ง 16 ครั้งนะโว้ย

1297
01:23:59,993 --> 01:24:02,328
ผมขายแผ่นเสียงได้ตั้งห้าร้อยล้าน
ช่างหัวรายการนั่นเถอะ"

1298
01:24:19,596 --> 01:24:21,431
อ้าว มีคนเพิ่งเข้ามาในห้อง

1299
01:24:23,725 --> 01:24:25,894
เรื่องหนึ่งที่ผมรับประกันได้ก็คือ

1300
01:24:25,977 --> 01:24:29,147
แคธรีน แม็คฟีกับเดวิด ฟอสเตอร์
จะไม่ไปออกรายการเรียลลิตี้

1301
01:24:29,230 --> 01:24:30,815
ผมยืนยันได้เลย

1302
01:24:30,899 --> 01:24:33,359
แคธรีน แม็คฟีกับเดวิด ฟอสเตอร์กำลังคบกัน

1303
01:24:33,443 --> 01:24:34,861
และพวกเขาไม่สนว่าใครจะรู้

1304
01:24:34,944 --> 01:24:36,321
ทั้งคู่ได้ร่วมฉลอง…

1305
01:24:36,404 --> 01:24:38,948
ฉันคงโกหกเรื่องความสัมพันธ์
ของพวกเขาได้ไม่เนียน

1306
01:24:39,032 --> 01:24:40,158
ถ้าเกิดฉันไม่พอใจ

1307
01:24:40,241 --> 01:24:42,786
ความจริงก็คือ ฉันชอบที่ทั้งคู่คบหากัน

1308
01:24:42,869 --> 01:24:46,372
ช่องว่างระหว่างวัยที่ห่างถึง 34 ปี
กลายเป็นประเด็นร้อน

1309
01:24:46,456 --> 01:24:49,459
แต่ทั้งคู่สนใจกับชีวิตคู่ในอนาคตมากกว่า

1310
01:24:53,713 --> 01:24:57,092
แคธรีน แม็คฟีไม่จำเป็นต้องมีเดวิด ฟอสเตอร์

1311
01:24:57,175 --> 01:25:01,679
เธอมีพรสวรรค์ ประสบความสำเร็จมาก
มีรายได้ของเธอเอง

1312
01:25:01,763 --> 01:25:07,602
เธอไม่ต้องการเขา
แต่เธออยู่กับเขาเพราะรักเขาล้วนๆ

1313
01:25:07,685 --> 01:25:09,729
สองคนนั้นเข้ากันได้ดีมากๆ

1314
01:25:11,481 --> 01:25:16,069
มันอาจจะดูแปลกๆ ที่เราสนับสนุนให้พ่อ

1315
01:25:16,152 --> 01:25:19,531
คบกับคนที่เด็กกว่าเราด้วยซ้ำ
เพราะเธอเด็กกว่าฉันสองปี

1316
01:25:19,823 --> 01:25:22,117
พวกเธออาจจะโกรธผมเพราะเรื่องนี้ได้

1317
01:25:22,200 --> 01:25:24,577
"เอาจริงเหรอ พ่อทำอะไรเนี่ย
เธออายุรุ่นลูกพ่อเลยนะ ขอล่ะ"

1318
01:25:24,661 --> 01:25:27,038
แต่ลูกผมกับเธอไม่มีปัญหากัน

1319
01:25:27,747 --> 01:25:31,960
เรื่องนั้นไม่สำคัญอะไรกับเรา
เราแค่อยากให้พ่อเรามีความสุข

1320
01:25:32,043 --> 01:25:33,253
ตอนนี้พวกเขาอาศัยอยู่กับฉัน

1321
01:25:33,336 --> 01:25:34,921
และฉันได้ยินเสียงพวกเขาดังข้ามตึกมา

1322
01:25:35,004 --> 01:25:37,632
พวกเขาขำคิกคักกันอยู่บนเตียงตอนห้าทุ่มครึ่ง

1323
01:25:38,967 --> 01:25:41,803
เราเลือกที่จะมีชีวิตคู่ที่วิเศษด้วยกันได้

1324
01:25:41,886 --> 01:25:45,640
แต่เราไม่สามารถแค่ดีดนิ้วแล้วพูดว่า

1325
01:25:45,723 --> 01:25:47,016
เราจะมีความสุขตราบชั่วนิรันดร์

1326
01:25:47,100 --> 01:25:50,937
คนรุ่นฉันเปิดกว้างต่อการสื่อสารและเข้าใจ

1327
01:25:51,020 --> 01:25:52,897
ว่าทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น

1328
01:25:52,981 --> 01:25:56,359
คุณยึดติดอยู่กับเรื่องที่ไม่ลงตัว
และคุณก็หาทางทำให้มันลงตัว

1329
01:25:56,442 --> 01:25:58,736
และฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

1330
01:26:00,363 --> 01:26:01,322
และบางทีมันก็น่าหงุดหงิด

1331
01:26:01,406 --> 01:26:05,451
เพราะเราต้องมานั่งคุยกัน
เรื่อง "ความรู้สึก" กันตลอดทั้งบ่าย

1332
01:26:05,535 --> 01:26:08,037
และมันเป็นสิ่งที่ผมสื่อสาร
ผ่านเปียโนได้ดีกว่า

1333
01:26:08,121 --> 01:26:10,665
เราพยายามจะเห็นใจกันและกัน

1334
01:26:11,833 --> 01:26:15,295
เราเลยมานั่งคุยกันยืดยาวอย่างที่เขาไม่ชอบ

1335
01:26:16,880 --> 01:26:18,923
ผมพูดเสมอว่า "ผมไม่อยากขุดลึกเกินไป

1336
01:26:19,007 --> 01:26:21,342
เพราะกลัวว่าผมอาจจะพบอะไรบางอย่าง"

1337
01:26:21,426 --> 01:26:23,261
เพราะแบบนี้ผมเลยไม่เคยไปบำบัด

1338
01:26:23,344 --> 01:26:25,221
เพราะไม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในนั้น

1339
01:26:25,305 --> 01:26:27,223
ตั้งแต่รู้จักเขา ฉันได้ยินเขาพูดอะไรแบบ…

1340
01:26:27,307 --> 01:26:29,058
ฉันเรียกมันว่า "สโลแกนเดวิด"

1341
01:26:29,142 --> 01:26:30,560
เช่น "ไม่เอา ผมไม่ไปพบจิตแพทย์

1342
01:26:30,643 --> 01:26:32,228
เพราะผมกลัวว่าผมจะเจออะไร"

1343
01:26:32,312 --> 01:26:34,480
ฉันแบบ "คุณไม่เคย คุณก็แค่พูดไปอย่างนั้น

1344
01:26:34,564 --> 01:26:36,900
มันก็เหมือนกับสโลแกน
เป็นแค่หัวข้อสนทนาตอนมื้อเย็น"

1345
01:26:36,983 --> 01:26:38,568
เขาแค่ไม่อยากจะพูดเรื่องนั้น

1346
01:26:39,736 --> 01:26:43,489
มันยากจะให้เขาหยุดพักหายใจและใช้ความรู้สึก

1347
01:26:44,240 --> 01:26:45,408
เขาไม่อยากทำแบบนั้น

1348
01:26:47,035 --> 01:26:48,661
มันมีบางช่วงเวลาที่เรารู้สึกว่า

1349
01:26:48,745 --> 01:26:52,123
พระเจ้า ชายคนนี้มีความรู้สึกไหม
เขาเห็นอกเห็นใจเป็นหรือเปล่า

1350
01:26:52,207 --> 01:26:55,418
เขากลบเกลื่อนความรู้สึกได้เก่งมาก

1351
01:26:56,586 --> 01:26:59,756
เขาอยากให้ทุกอย่างโอเคตลอดเวลา

1352
01:26:59,839 --> 01:27:00,798
และถ้ามันไม่โอเค…

1353
01:27:04,177 --> 01:27:05,428
เขาก็ไป

1354
01:27:06,679 --> 01:27:09,515
ผมว่าผมพูดถูกเผงเลย
ที่บอกว่าผมเป็นพวกหนีปัญหา

1355
01:27:09,599 --> 01:27:10,892
คุณเหนื่อยกับการวิ่งหนีหรือยัง

1356
01:27:10,975 --> 01:27:13,102
ผมไม่เหนื่อยกับการวิ่งหนี ไม่

1357
01:27:14,604 --> 01:27:16,814
ไม่เลย แต่ผมมีความสุขกับจุดที่ผมอยู่ตอนนี้

1358
01:27:16,898 --> 01:27:22,320
ตอนนี้ผมโชคดีมากเพราะแคตโตขึ้นมาก

1359
01:27:22,403 --> 01:27:26,658
จนเราคุยหาสาเหตุกันได้เวลาเรามีปัญหากัน

1360
01:27:26,741 --> 01:27:28,117
ผมเลยจะไม่วิ่งหนี

1361
01:27:29,953 --> 01:27:31,037
ฉันพูดกับเขาไปแบบนี้

1362
01:27:31,120 --> 01:27:33,873
"ถ้าเราไม่ปรับความเข้าใจกัน
เราจะไปกันไม่รอด

1363
01:27:35,500 --> 01:27:39,921
อย่างน้อยฉันก็อยากให้คุณ
ลองทำความเข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง"

1364
01:27:40,463 --> 01:27:43,841
และเขาก็บอกว่า "งั้นคุณก็ไปเลยเถอะ"

1365
01:27:46,344 --> 01:27:49,222
แล้วฉันก็บอกว่า "ไม่ๆ ฉันรู้ว่าคุณจะทำแบบนี้

1366
01:27:49,347 --> 01:27:50,556
อย่ามาเล่นเกมนี้กับฉัน"

1367
01:27:52,517 --> 01:27:56,229
ผมพูดได้ว่าทุกคนที่บอกว่าผมเป็นคนเฮงซวย
เพราะสิ่งที่ผมทำไป

1368
01:27:56,312 --> 01:27:57,647
ผมคิดว่าพวกเขาพูดถูก

1369
01:28:00,149 --> 01:28:02,277
ผมทำเรื่องเฮงซวยไว้เยอะ

1370
01:28:02,360 --> 01:28:04,904
แต่ผมก็ไม่ใช่ไอ้เดนมนุษย์เลือดเย็น

1371
01:28:04,988 --> 01:28:09,701
ผู้ชายคนที่เพื่อนฝูงและครอบครัวรู้จักและรัก

1372
01:28:09,784 --> 01:28:12,328
คือคนที่เปี่ยมด้วยน้ำใจ

1373
01:28:12,412 --> 01:28:14,455
มันก็ดีมากเลยที่เราได้ไปเที่ยวที่เจ๋งๆ

1374
01:28:14,539 --> 01:28:16,374
กับเพื่อนคนรวยของคุณอะไรแบบนั้น

1375
01:28:16,457 --> 01:28:18,918
แต่ฉันบอกเขาเลยว่า
"คนพวกนั้นไม่รู้จักคุณจริงๆ "

1376
01:28:19,752 --> 01:28:21,379
แล้วเขาก็ไม่พอใจเอาซะเลย

1377
01:28:23,047 --> 01:28:26,259
ฉันคิดว่าเราทั้งคู่ต้องรู้จักเปราะบางให้เป็น

1378
01:28:26,342 --> 01:28:28,428
เราทั้งคู่ต้องร้องขอสิ่งที่เราต้องการ

1379
01:28:47,238 --> 01:28:49,866
เธอเป็นคนเข้าใจโลก
คุณเห็นเปียโนข้างหลังใช่ไหม

1380
01:28:49,949 --> 01:28:54,871
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเราส่วนหนึ่ง
เกิดขึ้นตอนที่เธอนั่งอยู่หลังผม

1381
01:28:54,954 --> 01:28:56,331
ผมเป็นคนเล่น และเธอก็ร้อง

1382
01:29:04,047 --> 01:29:06,591
เธอสุดยอดเป็นพันแง่มุมเลย

1383
01:29:06,674 --> 01:29:10,219
เธอสวย เธอฉลาด เธอเป็นคนแน่วแน่

1384
01:29:10,303 --> 01:29:14,307
และเธอก็เป็นผู้ใหญ่กว่าอายุ
ถือว่าครบเครื่องเลยทีเดียว

1385
01:29:18,895 --> 01:29:21,647
คุณเลือกแต่งงานกับหญิงสาว

1386
01:29:21,731 --> 01:29:24,233
ฉันอยากอยู่กับคุณอย่างมีความสุขจริงๆ
และฉันอยากจะรู้ว่า…

1387
01:29:24,317 --> 01:29:26,736
ฉันหมกมุ่นกับการทำความรู้จักเขา

1388
01:29:30,740 --> 01:29:31,824
มันอาจไม่เป็นไปตามแบบแผน

1389
01:29:31,908 --> 01:29:34,118
แต่มันคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน

1390
01:29:35,286 --> 01:29:38,623
มันจะเป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งที่สุดที่เราเคยมี

1391
01:29:39,332 --> 01:29:43,086
ความสัมพันธ์ที่เราไม่วิ่งหนีจากเรื่องที่ไม่ลงตัว

1392
01:29:44,087 --> 01:29:48,216
ฉันรู้ว่าเราตัดสินใจถูกนับตั้งแต่เราได้แต่งงานกัน

1393
01:29:48,299 --> 01:29:50,009
ฉันรู้จักตัวตนของเขา

1394
01:29:50,885 --> 01:29:53,971
ฉันวิเคราะห์ตัวตนเขามาสักระยะแล้ว

1395
01:29:54,055 --> 01:29:57,225
เดี๋ยวคงรู้กัน ฉันจะพยายามต่อไป

1396
01:29:59,227 --> 01:30:03,940
มันเป็นการจับคู่ที่แปลก แต่เรารักกัน
และมันก็ดีกับเรา

1397
01:30:13,282 --> 01:30:15,243
เราจะบินไปเกาะลาไนวันที่ 25

1398
01:30:15,326 --> 01:30:17,620
แต่ผมไม่รู้ว่าเราจะลงที่เมาวีหรือจะลงที่โฮโนลูลู

1399
01:30:17,703 --> 01:30:20,039
เขามีแต่เดินหน้าไปเรื่อยๆ
เขาไปหาเรื่องใหม่ตลอด

1400
01:30:20,123 --> 01:30:24,210
สัมภาษณ์ ออกทัวร์ พบปะผู้คน

1401
01:30:24,502 --> 01:30:27,004
เขาอาจไปโผล่ที่เอเชียเมื่อไหร่ก็ได้

1402
01:30:27,088 --> 01:30:29,382
เขาเป็นคนบันเทิงอันดับหนึ่ง
ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

1403
01:30:29,465 --> 01:30:33,427
ผมชื่อเดวิด ฟอสเตอร์ ดีใจที่ได้เจอทุกคนนะ

1404
01:30:34,762 --> 01:30:36,806
พอพูดชื่อเดวิด ฟอสเตอร์ ผู้คนก็จะกรี๊ดกร๊าด

1405
01:30:36,889 --> 01:30:38,391
ทุกคนร้องเพลงของเขา

1406
01:30:39,267 --> 01:30:41,144
ใช่ มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ

1407
01:30:42,603 --> 01:30:45,523
"เอเชียส์ก็อตทาเลนต์"
คุณต้องอยู่สิงคโปร์ในวันที่สี่

1408
01:30:45,606 --> 01:30:47,275
- เดือน…
- เดือนธันวาคม

1409
01:30:47,358 --> 01:30:50,194
- ได้ แล้วจบเมื่อไหร่
- คุณจะกลับมาแอลเอวันที่ 15

1410
01:30:50,903 --> 01:30:55,241
ผมเริ่มไปเอเชียช่วงปลายยุค 80
และผมก็เริ่มมีผู้ติดตาม

1411
01:30:57,326 --> 01:30:59,370
ยิ่งเป็นคนหลงตัวเองอยู่แล้ว
เจอแบบนั้นใครจะไม่ไปล่ะ

1412
01:30:59,453 --> 01:31:01,581
- เอาล่ะนะ เดวิด
- เขากำลังขึ้นเวที

1413
01:31:01,664 --> 01:31:04,959
"ฮิตแมน" หนึ่งเดียวคนนี้ เดวิด ฟอสเตอร์

1414
01:31:06,669 --> 01:31:10,131
สวัสดียามเย็นทุกท่าน
ขอต้อนรับกลับสู่แมนดะเลย์เบย์

1415
01:31:10,214 --> 01:31:12,592
เขาบอกว่าเขาวางมือแล้ว

1416
01:31:12,675 --> 01:31:16,971
จากนั้นไม่กี่เดือน เขาจะบอกว่า
"ผมต้องทำงานๆ ผมต้องทำ"

1417
01:31:19,724 --> 01:31:21,809
ผมคิดไว้เสมอว่าจะออกจากวงการดนตรี

1418
01:31:21,893 --> 01:31:23,311
ก่อนที่มันจะทิ้งผม

1419
01:31:24,061 --> 01:31:26,272
ผมรู้ว่าที่ไหนเป็นของผม และที่ไหนไม่ใช่

1420
01:31:27,273 --> 01:31:28,733
ดูที่ที่เราอยู่นี่สิ โอเคนะ

1421
01:31:29,400 --> 01:31:34,071
ตลอด 45 ปีที่ผ่านมา ผมอยู่ในห้อง
ที่เหมือนเรือดำน้ำแบบนี้เป็นส่วนใหญ่

1422
01:31:34,155 --> 01:31:38,159
ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีแสงไฟ ไม่มีวิตามินดี

1423
01:31:38,242 --> 01:31:42,205
เรือดำน้ำชัดๆ ผมใช้ชีวิตในที่แบบนี้มาเยอะ
ผมไม่อยากทำแบบนั้นอีกแล้ว

1424
01:31:42,288 --> 01:31:43,789
ผมพูดถึงตัวเองแบบนี้เสมอ

1425
01:31:43,873 --> 01:31:46,083
ผมรู้ว่าที่ไหนคือที่ของผม ที่ไหนไม่ใช่

1426
01:31:46,167 --> 01:31:48,336
และผมไม่เหมาะกับห้องที่มีเลดี้กาก้า

1427
01:31:48,419 --> 01:31:50,838
บ้าน่า ผมได้ฟังเพลง "แชลโลว์" แล้ว

1428
01:31:50,922 --> 01:31:53,633
นี่คือสิ่งที่เดวิด ฟอสเตอร์
น่าจะทำกับเพลง "แชลโลว์"

1429
01:31:53,716 --> 01:31:54,967
แน่นอน คุณควรอยู่ในห้องนั้น

1430
01:31:55,051 --> 01:31:56,719
ใช่ ผมคงจะตอบตกลง

1431
01:31:56,802 --> 01:31:59,055
ถ้าผมได้ยินเพลงนั้น แบรดลีย์ คูเปอร์และกาก้า

1432
01:31:59,138 --> 01:32:00,765
"อะสตาร์อีสบอร์น" ผมคงรับงาน

1433
01:32:01,891 --> 01:32:03,100
ใจหนึ่งคือผมไม่อยากอยู่

1434
01:32:03,184 --> 01:32:05,228
อีกใจหนึ่งคือผมไม่มีอะไรจะพูดจะเสริม

1435
01:32:06,103 --> 01:32:09,440
ถ้าพูดได้ อีกใจหนึ่งก็คือ
ผมคงต้องบอกว่าผมเบื่อกับตัวเอง

1436
01:32:10,816 --> 01:32:14,904
ผมเบื่อกับตัวเองและสิ่งที่ผมทำได้ที่นี่จริงๆ

1437
01:32:15,238 --> 01:32:18,741
ผมไม่รักอะไรพวกนี้ ผมรักการอยู่ข้างนอกนั่น

1438
01:32:19,951 --> 01:32:22,536
การแสดงสดมันดีสำหรับผม
และผมจะบอกให้ว่าทำไม

1439
01:32:22,620 --> 01:32:23,913
ผมเป็นคนทำเพลง

1440
01:32:23,996 --> 01:32:25,790
จากนั้นศิลปินคือผู้มีอภิสิทธิ์ที่จะออกไป

1441
01:32:25,873 --> 01:32:27,708
และสนุกกับสิ่งที่เราร่วมกันสร้างขึ้น

1442
01:32:27,792 --> 01:32:30,503
และมองดูสีหน้าผู้ชมขณะร้องเพลง

1443
01:32:30,878 --> 01:32:32,630
ผมไม่เคยได้ตื่นเต้นแบบนั้น

1444
01:32:32,713 --> 01:32:34,715
ทีนี้พอผมได้ออกไปเล่นสด

1445
01:32:34,799 --> 01:32:37,760
ผมได้ดูสีหน้าของพวกเขาที่มีต่อเพลงที่ผมสร้างขึ้น

1446
01:32:37,843 --> 01:32:40,012
ถึงผมจะไม่ได้ร้อง
แต่ผมก็เป็นคนสร้างมันขึ้นมา

1447
01:32:41,806 --> 01:32:44,058
ผมพยายามจะทำให้ยอดเยี่ยมในทุกๆ วัน

1448
01:32:44,141 --> 01:32:45,851
ผมเรียนรู้เรื่องนั้นมาจากควินซี่ โจนส์

1449
01:32:45,935 --> 01:32:48,312
ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนตอนที่ผมส่งอัลบั้มให้กับเขา

1450
01:32:48,396 --> 01:32:50,898
"ฟังดูนะครับ แต่อย่าฟังเพลงที่ห้า
เสียงมันยังเพี้ยนๆ อยู่

1451
01:32:50,982 --> 01:32:53,484
แล้วก็อย่าฟังเพลงที่สอง เพราะมันไม่ดีเท่าไร

1452
01:32:53,567 --> 01:32:56,737
เพลงที่เจ็ดด้วย ข้ามไปเลย
มีเพลงที่สี่นี่แหละที่ดีจริงๆ "

1453
01:32:56,821 --> 01:32:59,198
เขาบอกว่า "เอามาเถอะน่า" แล้วก็…

1454
01:33:00,408 --> 01:33:01,909
ตรงนั้นเขียนว่ายังไง

1455
01:33:02,952 --> 01:33:05,705
"โปรดิวซ์โดยเดวิด ฟอส…"
"ใช่ โปรดิวซ์โดยเดวิด ฟอสเตอร์"

1456
01:33:05,788 --> 01:33:08,082
เขาบอกว่า
"คุณเอาของที่มีชื่อตัวเองปะหน้ามาให้ผม

1457
01:33:08,165 --> 01:33:09,625
แล้วยังจะมีข้ออ้างนั่นนี่อีกเหรอ"

1458
01:33:09,709 --> 01:33:14,964
และนับจากวันนั้นก็ไม่มีวันไหน
ที่ผมจะไม่พยายามทำให้ยอดเยี่ยม

1459
01:33:15,047 --> 01:33:17,216
เพราะ "ดี" คือศัตรูของ "ยอดเยี่ยม"

1460
01:33:18,092 --> 01:33:20,011
ความรัก ความไว้ใจและความเคารพ

1461
01:33:20,094 --> 01:33:23,806
ดนตรีของคุณมันจะไม่มากหรือน้อยไปกว่า
ตัวตนของคุณในฐานะมนุษย์

1462
01:33:23,889 --> 01:33:24,932
นั่นแหละที่สำคัญ

1463
01:33:27,268 --> 01:33:29,729
เพราะงั้นคุณต้องเป็นมนุษย์ที่ดีให้ได้ก่อน

1464
01:33:29,812 --> 01:33:31,522
ก่อนที่จะเป็นนักดนตรีที่ดี

1465
01:33:33,774 --> 01:33:36,068
ความสำเร็จ เพลงฮิต

1466
01:33:38,362 --> 01:33:41,532
ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ

1467
01:33:42,533 --> 01:33:45,369
ทั้งหมดนั้นเหมือนเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนเขา

1468
01:33:45,453 --> 01:33:49,415
แต่พอผมมีโอกาสได้รู้จักเขา
ผมได้เห็นคนที่ต่างไปเหมือนเป็นคนละคน

1469
01:33:50,791 --> 01:33:53,544
ผมคิดมาตลอดว่าหมอนี่คือชายที่มีอัตตาคับพอง

1470
01:33:53,627 --> 01:33:58,507
แต่จำนวนของผู้คนที่เขาช่วยเหลือ
มันน่าเหลือเชื่อมากๆ

1471
01:33:58,591 --> 01:34:02,553
ผมได้รับสายจากแม่ เมื่อ 30 ปีก่อน

1472
01:34:04,013 --> 01:34:06,307
แม่บอกว่า "ที่ยูซีแอลเอมีแม่หนูอยู่คนหนึ่ง

1473
01:34:06,390 --> 01:34:07,767
ไปหาเธอหน่อยสิ"

1474
01:34:07,850 --> 01:34:10,644
เธอมีสายต่อระโยงระยาง เธออายุห้าขวบ

1475
01:34:10,728 --> 01:34:13,105
เธอต้องปลูกถ่ายตับ

1476
01:34:13,189 --> 01:34:14,648
ผมถามเธอไปว่า

1477
01:34:14,732 --> 01:34:16,525
"เธออยากได้อะไรมากที่สุดในโลก"

1478
01:34:16,609 --> 01:34:18,652
นึกว่าเธอจะตอบว่าเธออยากไปดิสนีย์แลนด์

1479
01:34:18,736 --> 01:34:21,489
หรืออยากจะเจอคนดังในยุคสมัยนั้น

1480
01:34:21,572 --> 01:34:24,492
แต่เธอบอกว่า "หนูอยากเจอพี่สาว"

1481
01:34:25,201 --> 01:34:28,454
ผมซื้อตั๋วเครื่องบินพาพี่สาวของเธอมา

1482
01:34:28,537 --> 01:34:32,583
และในวินาทีที่สองพี่น้องสบตากัน

1483
01:34:32,666 --> 01:34:34,710
มันฝังเข้าไปในสมองผม

1484
01:34:34,794 --> 01:34:39,465
และวินาทีนั้นแหละที่ผมคิดว่า
"นี่คือสิ่งที่ผมต้องทำ"

1485
01:34:39,548 --> 01:34:42,968
พวกเราช่วยเหลือครอบครัวของเด็กๆ
ที่ต้องปลูกถ่ายอวัยวะ

1486
01:34:43,052 --> 01:34:44,637
เราออกค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมด

1487
01:34:44,720 --> 01:34:49,558
และเราคือแสงสว่างเพียงจุดเดียว
ในวันที่เลวร้ายที่สุดของครอบครัวหนึ่ง

1488
01:34:51,435 --> 01:34:55,356
แม้แต่ครอบครัวที่พอมีฐานะ
ก็ยังไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่าย

1489
01:34:55,439 --> 01:34:57,566
ที่จำเป็นในการพยายามดูแลสองครอบครัว

1490
01:34:57,650 --> 01:35:00,653
ไปได้หลายสัปดาห์ หลายเดือน
หรือบางครั้งก็หลายปี

1491
01:35:00,736 --> 01:35:01,862
และเราก็จ่ายให้หมด

1492
01:35:01,946 --> 01:35:03,823
มันเป็นงานที่ยาก

1493
01:35:04,532 --> 01:35:10,121
คืนนี้ฉันมาที่นี่เพื่อแสดงความชื่นชม เชิดชูเกียรติ

1494
01:35:10,204 --> 01:35:15,126
และฉลองให้กับผู้ทรงเกียรติ
ของมูลนิธิเดวิด ฟอสเตอร์ประจำค่ำคืนนี้

1495
01:35:16,085 --> 01:35:18,337
คืนนี้ เราระดมทุนได้…

1496
01:35:18,421 --> 01:35:23,300
สิบล้านสองแสนเหรียญ

1497
01:35:23,968 --> 01:35:26,887
เบื้องหลังชายคนนี้มีหัวใจอยู่แน่นอน

1498
01:35:26,971 --> 01:35:29,265
เขาจริงจังมากเรื่องการสร้างความแตกต่าง

1499
01:35:29,348 --> 01:35:32,435
และพาครอบครัวของเด็กๆ
ที่กำลังสู้เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้

1500
01:35:32,518 --> 01:35:33,727
ให้ได้กลับมาอยู่ร่วมกัน

1501
01:35:34,520 --> 01:35:37,523
ทุกคนโทรหาเขา "ทำบุญกับเราสิ ทำบุญกับเรา"

1502
01:35:38,232 --> 01:35:40,734
ไม่ใช่แค่กับมูลนิธิของเดวิดเอง แต่กับทุกๆ มูลนิธิ

1503
01:35:41,277 --> 01:35:43,696
คำแรกที่ออกมาจากปากเขาคือ "ได้"

1504
01:35:43,779 --> 01:35:47,366
เขาไม่เคยกลัวที่จะดึงเพื่อนคนดังมาร่วมด้วย

1505
01:35:51,203 --> 01:35:53,831
เขายินดีช่วยเหลือทุกมูลนิธิ และเขาก็ทำตลอดมา

1506
01:36:00,045 --> 01:36:01,714
เมื่อเร็วๆ นี้เพื่อนคนหนึ่งบอกผม

1507
01:36:01,797 --> 01:36:04,884
เขาบอกว่า "นายตัดสินใจ
เรื่องอสังหาริมทรัพย์ได้แย่มากนะ

1508
01:36:04,967 --> 01:36:08,929
ดูจากที่นายไม่เคยขึ้นลิฟต์มา 30 กว่าปีแล้ว

1509
01:36:10,681 --> 01:36:13,100
สำหรับคนที่ชอบควบคุมทุกอย่าง
มันคงน่ารำคาญน่าดู"

1510
01:36:15,853 --> 01:36:18,814
และผู้คนคิดว่ามันเป็นมุกตลกอะไรสักอย่าง

1511
01:36:18,898 --> 01:36:20,524
จะกดปุ่มให้มันมาชั้นนี้ยังไง

1512
01:36:20,608 --> 01:36:23,402
ผมเคยเจอคนที่พูดว่า
"ครับ ผมก็ไม่ชอบลิฟต์เหมือนกัน"

1513
01:36:23,486 --> 01:36:24,528
ก็ใช่ แต่คุณก็ยังใช้มันนี่

1514
01:36:24,612 --> 01:36:26,030
พระเจ้าช่วย

1515
01:36:26,113 --> 01:36:28,282
มันควบคุมชีวิตผม

1516
01:36:28,365 --> 01:36:32,536
มันเป็นอะไรที่ผมพยายามจะแก้ไข

1517
01:36:32,620 --> 01:36:37,166
แต่ก็แก้ไม่ได้ และคงไม่มีวันแก้ได้

1518
01:36:39,668 --> 01:36:41,170
พระเจ้าช่วย

1519
01:36:50,888 --> 01:36:54,767
ครั้งหนึ่งผมเคยคำนวณว่า
ผมเดินขึ้นลงบันไดไปแล้วกี่ขั้น

1520
01:36:54,850 --> 01:36:56,685
- สิบวินาที
- ไม่ ผมทำไม่ได้

1521
01:36:56,769 --> 01:37:00,481
ผลก็คือผมขึ้นลงบันไดมามากกว่าสามล้านขั้นแล้ว

1522
01:37:03,275 --> 01:37:05,778
สิบชั้น ง่ายกว่านี้มีไหมเนี่ย

1523
01:37:11,700 --> 01:37:13,285
ระยะหลังผมวิตกเรื่องสุขภาพ

1524
01:37:13,369 --> 01:37:15,287
และปฏิกิริยาของผมก็ไม่ใช่เมินเฉยไม่สนใจ

1525
01:37:16,205 --> 01:37:18,791
ปฏิกิริยาของผมคือ "ซวยแล้ว"

1526
01:37:21,293 --> 01:37:23,837
ไม่นานมานี้ผมเจอเนื้องอกในปอด

1527
01:37:23,921 --> 01:37:27,758
โชคดีที่มันไม่อันตราย แต่ผมต้องผ่าตัดสามครั้ง

1528
01:37:31,262 --> 01:37:35,474
แล้วลิ้นหัวใจผมมันก็ผิดปกติ
จำเป็นต้องผ่าตัดเปลี่ยน

1529
01:37:35,558 --> 01:37:37,643
ซึ่งต้องใช้เวลาผ่าตัดถึงห้าชั่วโมง

1530
01:37:40,229 --> 01:37:42,523
ผมคิดว่าทุกคนกลัวตาย จริงไหม

1531
01:37:42,606 --> 01:37:46,610
มันเป็นสิ่งเดียวที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้

1532
01:37:46,694 --> 01:37:49,488
และมันก็เป็นสิ่งที่ทุกคนเตรียมใจรับไว้น้อยที่สุด

1533
01:37:51,740 --> 01:37:55,703
ผมยังไม่อยากไป ง่ายๆ แค่นี้แหละ มันมีแค่นี้เลย

1534
01:37:57,121 --> 01:37:59,873
พ่อฉันพูดเสมอว่า "ถ้าพ่อกลายเป็นผัก
อย่าได้ถอดปลั๊กออกเด็ดขาด"

1535
01:37:59,957 --> 01:38:01,834
ห้ามเลย พ่อบอกว่ารับปากพ่อมา
ว่าลูกจะไม่ถอดปลั๊ก

1536
01:38:01,917 --> 01:38:03,377
ปล่อยให้พ่อนอนต่อไป เราแบบ…

1537
01:38:03,460 --> 01:38:05,045
- เขาเป็นคน…
- เขาต้องอยากถูกแช่แข็งแน่

1538
01:38:05,129 --> 01:38:07,172
เขาต้องอยากถูกแช่แข็งเอาไว้แน่นอน

1539
01:38:07,256 --> 01:38:09,425
เขาจะได้กลับมา พ่อชอบใช้ชีวิต

1540
01:38:14,430 --> 01:38:17,308
- ไง ที่รัก
- ไง

1541
01:38:17,391 --> 01:38:19,351
ยินดีต้อนรับสู่รายการเรียลลิตี้ของผม

1542
01:38:19,435 --> 01:38:22,980
คุณเพิ่งพูดเรื่องที่เรา
มีความสัมพันธ์กันทางเฟซไทม์หรือเปล่า

1543
01:38:23,063 --> 01:38:24,523
ผมไม่ได้พูดเรื่องนั้นเลย

1544
01:38:24,607 --> 01:38:26,317
ถึงเราจะมีความสัมพันธ์ทางเฟซไทม์ก็เถอะ

1545
01:38:26,400 --> 01:38:27,651
ฉันจะดีขึ้น ฉันสัญญา

1546
01:38:27,735 --> 01:38:29,653
ถึงโรงแรมแล้วจะโทรหา โอเคนะ

1547
01:38:29,737 --> 01:38:30,821
- โอเค
- รักนะ

1548
01:38:30,904 --> 01:38:32,323
บาย รักนะคะ

1549
01:38:34,491 --> 01:38:36,493
ผมไม่อยากตายคาห้องอัดแน่นอน

1550
01:38:36,577 --> 01:38:39,580
แบบนั้นมันคงตลกร้ายไปหน่อย

1551
01:38:39,663 --> 01:38:41,457
วันที่ผมตาย ผมไม่อยากทำงาน

1552
01:38:41,540 --> 01:38:45,085
ผมอยากอยู่บนเรือที่ไหนสักแห่ง นอนอาบแดด

1553
01:38:46,211 --> 01:38:49,632
แล้วก็มีแก้วไวน์เล็กๆ วางอยู่ข้างๆ

1554
01:38:49,715 --> 01:38:51,675
หลับไปแล้วไม่ต้องตื่นอีก

1555
01:38:53,385 --> 01:38:59,183
ฉันไม่เคยเจอใครที่จริงจังกับ…

1556
01:39:00,225 --> 01:39:02,227
การมีอายุยืนมากเท่าเขา

1557
01:39:03,604 --> 01:39:08,942
เขาหมกมุ่นกับการมีชีวิตบนโลกมากกว่าใคร

1558
01:39:10,986 --> 01:39:12,738
เขานั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้

1559
01:39:12,821 --> 01:39:16,075
เขาไม่สามารถวางมือจากวงการได้

1560
01:39:16,158 --> 01:39:22,998
ฉันคิดว่าเขากำลังค้นหา
ความสมบูรณ์แบบบางอย่าง

1561
01:39:23,082 --> 01:39:28,379
ที่จะทำให้เขาเลิกรู้สึกว่า
ต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลาสักที

1562
01:39:29,588 --> 01:39:33,133
เขาเข้าใจถ่องแท้ว่าจะนำเสนอสิ่งต่างๆ ยังไง

1563
01:39:33,217 --> 01:39:35,010
เพื่อให้มันส่งอิทธิพลต่อผู้คน

1564
01:39:35,094 --> 01:39:37,930
เขาไม่อายที่จะวางท่าใหญ่โต
หวือหวา และห้าวเป้ง

1565
01:39:38,055 --> 01:39:39,932
เขาใช้ชีวิตเต็มที่สุดๆ

1566
01:39:40,766 --> 01:39:42,476
ผลงานที่เขาฝากไว้จะคงอยู่ต่อไป

1567
01:39:42,559 --> 01:39:45,437
ถึงเขาอาจจะไม่คิดแบบนั้น
เพราะตอนนี้เขายังยิ่งใหญ่อยู่

1568
01:39:46,063 --> 01:39:51,068
และเขาก็ยังไม่รู้วิธีที่จะพูดว่า "ไม่"
นั่นอาจจะเป็นข่าวดี

1569
01:39:51,151 --> 01:39:53,195
อาจไม่ดีกับเขา แต่ดีกับเราทุกคน

1570
01:39:53,862 --> 01:39:57,241
เขาคู่ควรกับเกียรติยศ ชื่อเสียงที่เขาฝากไว้

1571
01:39:57,324 --> 01:40:02,204
ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นศิลปินที่โชคดีเหลือเกิน
ที่มีโอกาสได้ทำงานกับเขา

1572
01:40:02,287 --> 01:40:05,582
เพลงยิ่งใหญ่เหล่านั้น
จะไม่มีวันหายไปไหน ไม่มีวัน

1573
01:40:06,250 --> 01:40:10,129
เดวิดบอกว่าผมเป็นนักร้องที่ดีที่สุดในโลก

1574
01:40:10,212 --> 01:40:13,132
ผมก็พูดอย่างนั้นกับเขาได้เหมือนกัน

1575
01:40:13,215 --> 01:40:15,467
เขาเป็นโปรดิวเซอร์ที่เก่งที่สุดในโลก

1576
01:40:16,593 --> 01:40:20,764
ถ้าคุณลองดูจำนวน
ของคนที่เขาทำงานด้วยแล้วประสบความสำเร็จ

1577
01:40:20,848 --> 01:40:22,516
เท่านั้นก็พอเป็นมรดกให้ฝากไว้ได้แล้ว

1578
01:40:22,599 --> 01:40:25,644
จำนวนของศิลปินที่เขาร่วมงานด้วย

1579
01:40:25,728 --> 01:40:28,772
ร่วมทำเพลงให้และประสบความสำเร็จล้นหลาม

1580
01:40:28,856 --> 01:40:31,316
และผมก็โชคดีที่ได้เป็นส่วนเล็กๆ ในนั้น

1581
01:40:35,070 --> 01:40:40,534
เขาเป็นมนุษย์ที่ซับซ้อน มีเอกลักษณ์
และน่าทึ่งมากๆ

1582
01:40:40,617 --> 01:40:44,747
มีหลายด้านในตัวเขาที่ผมคงไม่มีวันได้รู้จัก

1583
01:40:44,830 --> 01:40:49,042
และเขาก็มีหลายด้านที่ผมอยากให้โลกได้รู้จัก

1584
01:40:50,043 --> 01:40:54,339
เดวิด ฟอสเตอร์คือหนึ่งในโปรดิวเซอร์
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล

1585
01:40:54,423 --> 01:40:56,508
โดยไม่มีข้อโต้แย้ง

1586
01:40:56,592 --> 01:41:02,306
เดวิดได้รับการเสนอชื่อ
ชิงรางวัลแกรมมี 47 ครั้ง

1587
01:41:03,724 --> 01:41:10,272
คุณต้องระวังให้ดีเวลาทำงานกับ
คนที่ประสบความสำเร็จมามาก

1588
01:41:11,023 --> 01:41:13,942
ว่าจะไปเหมาว่าเขาเป็นอย่างนั้น
เหมาว่าเขาเป็นอย่างนี้

1589
01:41:14,026 --> 01:41:17,738
ไปพูดแบบว่า "อ๋อ นั่นคือสิ่งที่เขาทำได้สินะ"

1590
01:41:19,114 --> 01:41:21,658
ฉันพูดได้ว่าเวลาเราอยู่ด้วยกัน เราเฮฮากันมาก

1591
01:41:21,742 --> 01:41:25,621
แต่ฉันก็ต้องทนกับเขาด้วย
เพราะเขาย้ำเตือนฉันอยู่บ่อยๆ

1592
01:41:25,704 --> 01:41:26,955
ว่าเขาแสนจะปราดเปรื่อง

1593
01:41:27,039 --> 01:41:28,749
แล้วรู้อะไรไหม นั่นเรื่องจริง

1594
01:41:30,417 --> 01:41:33,545
ผมพูดได้แค่ว่าเดวิดน่ะใช้ชีวิตสุดทาง

1595
01:41:34,129 --> 01:41:37,216
เราเกิดมาชีวิตเดียว
ฉะนั้นต้องเดินหน้าไปเรื่อยๆ

1596
01:41:37,299 --> 01:41:42,262
สู้กับเรื่องนี้ต่อไป เรียนรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้
และเติบโตขึ้น

1597
01:41:43,388 --> 01:41:45,349
ถ้าโมทซาร์ทเคยพูดจริงๆ ว่า

1598
01:41:45,432 --> 01:41:48,727
เขาไม่เคยคิดว่าเขาได้สร้างผลงานที่สมบูรณ์แบบ

1599
01:41:48,811 --> 01:41:51,230
แล้วพวกเราที่เหลือจะมีโอกาสทำได้สักแค่ไหน

1600
01:41:51,313 --> 01:41:55,359
ความกระหายในความสำเร็จขับเคลื่อนผม

1601
01:41:56,235 --> 01:42:01,365
ผมพร้อมจะล้มลุกคลุกคลาน
เพื่อสร้างละครเพลงบรอดเวย์ดังๆ

1602
01:42:01,448 --> 01:42:05,077
มันอาจเกิดหรือไม่เกิดขึ้นก็ได้
แต่จะไม่มีใครพูดได้ว่าผมไม่พยายาม

1603
01:42:05,160 --> 01:42:11,458
(เข้าชิงรางวัลโทนี 11 สาขา
ละครเพลงยอดเยี่ยม)

1604
01:42:15,212 --> 01:42:21,134
(ปัจจุบันเดวิด ฟอสเตอร์กำลังพัฒนา
ละครเพลงบรอดเวย์สามเรื่อง)

1605
01:42:25,722 --> 01:42:29,643
ฟังนะ คุณเข้ามาในชีวิตผม
ขุดคุ้ยจนลึก และผมไม่ชอบเลย

1606
01:42:29,726 --> 01:42:31,562
ผมว่าถึงเวลาที่มันจะจบแล้วล่ะ

1607
01:46:38,517 --> 01:46:40,519
คำบรรยายโดย: วรพล ถาวรวรานนท์