1
00:00:07,050 --> 00:00:10,970
‪(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:48,508 --> 00:00:50,843
{\an8}‪(สร้างจากนิยาย "จูราสสิค พาร์ค"
‪โดยไมเคิล ไครตัน)

3
00:01:01,312 --> 00:01:03,523
{\an8}‪เราได้กลับบ้านแน่ ยาซ

4
00:01:05,066 --> 00:01:07,902
{\an8}‪ถ้าพูดไปหลายๆ ครั้ง ก็จะเป็นจริงใช่ไหม

5
00:01:14,992 --> 00:01:16,452
{\an8}‪ไม่ได้ขึ้นเครื่องบินกันเหรอ

6
00:01:17,495 --> 00:01:18,996
{\an8}‪ฉันเสียใจด้วยจริงๆ

7
00:01:19,080 --> 00:01:21,290
{\an8}‪ฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

8
00:01:21,374 --> 00:01:24,836
{\an8}‪แต่ฉันรับปากเลยว่าจะหาทาง
‪พาพวกเธอออกจากเกาะนี้ให้ได้

9
00:01:25,837 --> 00:01:28,297
‪ไม่ เราไม่ไปครับ

10
00:01:28,381 --> 00:01:33,803
‪แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
‪ไม่ใช่เลย แต่เราถอนตัวตอนนี้ไม่ได้

11
00:01:33,886 --> 00:01:36,305
‪ถึงไดโนเสาร์บาดเจ็บ แมนตาห์คอร์ปก็ไม่สน

12
00:01:36,389 --> 00:01:39,475
‪และเม คุณปกป้องพวกมันเองคนเดียวไม่ได้

13
00:01:39,559 --> 00:01:43,020
‪เราต้องอยู่จนกว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ได้
‪ไม่ว่าจะนานแค่ไหน

14
00:01:47,358 --> 00:01:50,987
‪ได้ เอาตามที่นายว่านั่นแหละ

15
00:01:52,530 --> 00:01:53,614
‪งั้นก็ลงมือกันเลย

16
00:01:53,698 --> 00:01:55,950
‪ต้องพาเพียร์ซกลับไปชีวนิเวศทะเลทราย

17
00:01:56,033 --> 00:01:57,535
‪และถ้าเครื่องบินออกไปแล้ว

18
00:01:57,618 --> 00:02:00,371
‪แปลว่าเอาอาหารไดโนเสาร์ชุดใหม่
‪ลงจากเครื่องแล้ว

19
00:02:01,664 --> 00:02:05,418
‪เราจะไปดูตรงที่ทีเร็กซ์อยู่
‪ให้แน่ใจว่าแบรดไม่ได้ใส่ยาในอาหาร

20
00:02:05,501 --> 00:02:08,921
‪ทุกคน ยาซกับฉันเหนื่อยสุดๆ เลย

21
00:02:09,005 --> 00:02:11,007
‪เราจะไปพักหน่อย ถ้าไม่ว่าอะไรนะ

22
00:02:11,591 --> 00:02:14,010
‪- ไม่ว่าอยู่แล้ว
‪- ใช่ ไม่ต้องห่วงหรอก

23
00:02:14,093 --> 00:02:16,095
‪พอเสร็จแล้วไปเจอกันที่บ้านเม

24
00:02:16,179 --> 00:02:18,681
‪และคิดแผนที่จะปกป้องพวกไดโนเสาร์กัน

25
00:02:21,392 --> 00:02:22,393
‪ขอบใจนะ

26
00:02:30,234 --> 00:02:32,361
{\an8}‪(แมนตาห์คอร์ป)

27
00:02:43,748 --> 00:02:46,417
‪ฉันใส่หน่วยประมวลผลระดับกองทัพให้พวกแก

28
00:02:46,500 --> 00:02:49,921
‪แต่จิ้งจกที่สมองอันเท่ากล้วย
‪กลับฉลาดกว่าพวกแกงั้นเหรอ

29
00:02:50,004 --> 00:02:51,923
‪- เป็นไปได้ยังไง
‪- ไม่ทราบแน่ชัด

30
00:02:53,049 --> 00:02:56,552
‪แล้วแกยังทำไดโนเสาร์หนักสองตัน
‪หายไปด้วยเหรอ

31
00:02:56,636 --> 00:02:59,597
‪ถูกต้อง ไม่ทราบที่อยู่แน่ชัด

32
00:02:59,680 --> 00:03:00,640
‪ก็ได้

33
00:03:00,723 --> 00:03:04,727
‪อย่างน้อยก็บอกได้ไหม
‪ว่าแบรดที่หายไปตกไปตรงร่องน้ำแข็ง

34
00:03:04,810 --> 00:03:06,520
‪อยู่ไหนสักแห่งข้างล่างนั่น

35
00:03:10,733 --> 00:03:14,487
‪ด้วยความหนาของน้ำแข็งและความลึกของน้ำ
‪ตำแหน่งของแบรด…

36
00:03:20,868 --> 00:03:23,621
‪ไม่ทราบแน่ชัด เออ รู้แล้ว

37
00:03:29,335 --> 00:03:30,628
‪พวกเธอถอยไปก่อน

38
00:03:31,754 --> 00:03:34,632
‪เห็นได้ชัดว่ามันกระวนกระวายอยู่
‪ฉันไม่อยากให้มัน…

39
00:03:35,967 --> 00:03:36,926
‪เพียร์ซ

40
00:03:43,015 --> 00:03:44,016
‪เพียร์ซ หยุดนะ

41
00:03:45,559 --> 00:03:47,770
‪หยุดนะ หยุดสิ เพียร์ซ หยุด

42
00:03:48,562 --> 00:03:49,689
‪ใจเย็นๆ

43
00:03:51,232 --> 00:03:52,525
‪ใจเย็นๆ

44
00:03:57,029 --> 00:03:58,281
‪กลัว

45
00:03:58,364 --> 00:04:00,950
‪ใช่ แต่ว่า…

46
00:04:01,033 --> 00:04:04,537
‪แกไม่ต้องกลัวนะ เพราะเราจะพาแก…

47
00:04:08,040 --> 00:04:08,958
‪กลับบ้าน

48
00:04:11,210 --> 00:04:13,713
‪ใช่แล้ว ที่รัก กลับบ้าน

49
00:04:14,797 --> 00:04:16,048
‪เธอ…

50
00:04:16,716 --> 00:04:18,092
‪เธอคุยกับไดโนเสาร์

51
00:04:19,427 --> 00:04:21,679
‪เธอใช้ปุ่มวิทยาศาสตร์ไฮเทคๆ

52
00:04:21,762 --> 00:04:24,181
‪บัมปี้กับฉันค้นพบวิธีคุยกันผ่านเจ้านี่

53
00:04:24,265 --> 00:04:26,309
‪ปุ่มที่เยี่ยมที่สุด

54
00:04:29,228 --> 00:04:31,063
‪แต่ใช่ นั่นมันเจ๋งสุดๆ เลย

55
00:04:39,739 --> 00:04:42,575
‪ฉันว่าฉันคงลืมวิธีนอนหลับไปแล้ว

56
00:04:43,701 --> 00:04:45,703
‪คนชอบบอกว่าต้องทำสมองให้ปลอดโปร่ง

57
00:04:45,786 --> 00:04:49,623
‪แต่ฉันชอบคิดถึง
‪สิ่งที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นและอ่อนไหว

58
00:04:49,707 --> 00:04:51,667
‪ถ้าฉันลืมอะไรแบบนั้นแล้วเหมือนกันล่ะ

59
00:04:52,293 --> 00:04:54,920
‪นึกถึงบ้านสิ สิ่งที่เธอคิดถึงน่ะ

60
00:04:56,464 --> 00:05:00,176
‪ฉันจะเริ่มก่อน ฉันคิดถึงฝักบัวอาบน้ำแรงๆ

61
00:05:00,259 --> 00:05:03,387
‪ตอนที่ตื่นก่อนนาฬิกาปลุก

62
00:05:03,471 --> 00:05:06,057
‪แล้วรู้ตัวว่ายังนอนได้อีกหนึ่งชั่วโมง

63
00:05:06,932 --> 00:05:08,184
‪เคเบิลทีวี

64
00:05:09,769 --> 00:05:15,983
‪ฉันคิดถึงชีสเบอร์เกอร์
‪ฮ็อตด็อกหรือคอร์นด็อก

65
00:05:18,986 --> 00:05:22,073
‪ฉันอาจจะคิดถึงมัสตาร์ดกับซอสมะเขือเทศ

66
00:05:25,201 --> 00:05:29,038
‪ฉันคิดถึงพี่สาวที่ตะโกนตอนดูแข่งฟุตบอล

67
00:05:30,539 --> 00:05:33,584
‪ฉันคิดถึงตอนดูแม่เตรียมตัวไปทำงาน

68
00:05:34,627 --> 00:05:38,464
‪ที่แม่เข้ามาทำท่าไฮไฟฟ์ต๊องๆ
‪เวลาที่ฉันกลับจากโรงเรียน

69
00:05:40,174 --> 00:05:44,804
‪ฉันคิดถึงเคบับของแม่ คืนดูหนังของเรา

70
00:05:47,890 --> 00:05:49,225
‪ฉันคิดถึง…

71
00:06:44,738 --> 00:06:46,740
‪คงต้องรอสักพักเลย

72
00:06:55,082 --> 00:06:56,667
‪หรืออาจจะไม่

73
00:06:58,544 --> 00:06:59,753
‪เราโชคดีแฮะ

74
00:07:01,380 --> 00:07:05,134
‪เดี๋ยวสิ ทำไมมันไม่กินล่ะ แล้วมันไปไหน

75
00:07:06,093 --> 00:07:07,052
‪มาเถอะ

76
00:07:25,279 --> 00:07:29,742
‪เจ้าเขมือบน้อยยังเจ็บอยู่เลย
‪นึกว่าเมส่งแบรดมารักษามันแล้วซะอีก

77
00:07:30,326 --> 00:07:32,328
‪สงสัยพวกมันจะไม่ได้รับคำสั่ง

78
00:07:48,928 --> 00:07:50,888
‪ดูที่มันพยายามช่วยลูกสิ

79
00:07:52,640 --> 00:07:54,308
‪มีคนทำร้ายมันลงได้ยังไง

80
00:07:56,060 --> 00:07:59,647
‪ไปเถอะ ต้องไปบอกให้เมรู้

81
00:08:05,277 --> 00:08:06,820
‪จู่ๆ คุณก็ตัดสินใจเผยไต๋

82
00:08:06,904 --> 00:08:09,323
‪"ใช่ ฉันคุยกับไดโนเสาร์ได้ แต่ช่างเถอะ"

83
00:08:10,699 --> 00:08:14,453
‪การซ่อนโครงการลับๆ ของฉัน
‪ไม่ให้พวกเธอรู้คงไม่จำเป็นแล้ว

84
00:08:14,537 --> 00:08:18,290
‪ฉันรอที่จะพัฒนางานวิจัยนี้ให้มากขึ้น
‪ก่อนให้แมนตาห์คอร์ปดู

85
00:08:18,374 --> 00:08:20,042
‪แต่คงไม่ทำแบบนั้นแล้วล่ะ

86
00:08:20,125 --> 00:08:21,919
‪ใช่ ผมก็คงเชื่อสัญชาตญาณนั่น

87
00:08:22,461 --> 00:08:25,297
‪ผมขอ ขอลองได้ไหมครับ

88
00:08:30,594 --> 00:08:32,596
‪เอาเลย เธอควรได้รางวัลนี้

89
00:08:33,430 --> 00:08:34,723
‪ไชโย

90
00:08:42,356 --> 00:08:44,900
‪เพื่อน ฉันเป็นเพื่อนของแก

91
00:08:51,240 --> 00:08:52,449
‪ฉันเป็นเพื่อนของแก

92
00:09:00,332 --> 00:09:01,208
‪ไง

93
00:09:08,716 --> 00:09:10,259
‪อย่าเพิ่งท้อสิเจ้าหนู

94
00:09:10,342 --> 00:09:13,095
‪จะสร้างสายสัมพันธ์กับไดโนเสาร์ต้องใช้เวลา

95
00:09:13,762 --> 00:09:16,181
‪ที่จริงบัมปี้กับฉันเข้ากันได้ทันทีเลย

96
00:09:20,102 --> 00:09:21,729
‪เร็วเกินไปเหรอ

97
00:09:25,399 --> 00:09:26,984
‪ไปค้นให้ทั่ว

98
00:09:28,902 --> 00:09:29,903
‪ยาซ

99
00:09:54,261 --> 00:09:55,971
‪มีอะไรในนี้ไหม

100
00:09:56,055 --> 00:09:58,641
‪ยังไม่พบเอกสารใหม่

101
00:09:58,724 --> 00:10:00,976
‪งั้นก็ไปค้นห้องอื่นๆ สิ ไปเดี๋ยวนี้

102
00:10:06,565 --> 00:10:10,444
‪แซมมี่ นี่ เธอโอเคไหม

103
00:10:28,796 --> 00:10:30,506
‪แหมๆ

104
00:10:31,882 --> 00:10:33,217
‪เขานี่นา

105
00:10:33,300 --> 00:10:34,760
‪ฉันเจอแล้ว ไปกันเลย

106
00:10:42,059 --> 00:10:43,268
‪แซมมี่

107
00:10:45,562 --> 00:10:46,438
‪มีอะไรเหรอ

108
00:10:47,481 --> 00:10:49,900
‪ฉัน ฉันมีเรื่องต้องบอกเธอ

109
00:10:52,111 --> 00:10:54,738
‪ใจเย็น เพียร์ซ ใจเย็นๆ ปลอดภัยนะ

110
00:10:56,156 --> 00:10:57,491
‪ปลอดภัย

111
00:10:59,243 --> 00:11:00,828
‪ปลอดภัย

112
00:11:03,664 --> 00:11:05,582
‪น่าสงสาร มันต้องหิวมากแน่

113
00:11:10,212 --> 00:11:11,714
‪เจ้าเขมือบน้อยยังเจ็บอยู่

114
00:11:11,797 --> 00:11:14,466
‪แบรดพยาบาลที่คุณเรียกไม่ได้ไปช่วยมัน

115
00:11:14,550 --> 00:11:16,218
‪คำสั่งคุณถูกยกเลิกได้ยังไง

116
00:11:16,301 --> 00:11:18,804
‪นึกว่าไม่มีการสื่อสาร
‪ทั้งบนเกาะและนอกเกาะ

117
00:11:18,887 --> 00:11:23,142
‪ก็ไม่มีน่ะสิ ต้องมีคนมอบคำสั่งขัดขวาง

118
00:11:23,767 --> 00:11:24,935
‪แคช

119
00:11:25,018 --> 00:11:27,646
‪- แคชคือใครครับ
‪- เจ้านายฉันเอง

120
00:11:28,355 --> 00:11:32,818
‪เอาล่ะ พวกเธอพาเพียร์ซไปกินอาหาร
‪แคชคงอยู่ที่ชีวนิเวศป่า

121
00:11:32,901 --> 00:11:35,696
‪ฉันจะไปล้างเนื้อล้างตัว แล้วไปหาคำตอบมา

122
00:11:36,530 --> 00:11:37,948
‪คุณแน่ใจนะว่าปลอดภัย

123
00:11:38,031 --> 00:11:39,741
‪แคชเป็นคนขี้โม้ไม่มีพิษภัย

124
00:11:39,825 --> 00:11:42,661
‪ที่คลั่งไคล้เพลงห่วยๆ และรอยสักเห่ยๆ

125
00:11:42,744 --> 00:11:46,915
‪และจนกว่าฉันจะรู้ว่าเขามีแผนอะไร
‪ไม่ให้เขารู้ว่าพวกเธออยู่นี่จะดีที่สุด

126
00:11:46,999 --> 00:11:48,834
‪ระวังตัวนะ เม

127
00:11:48,917 --> 00:11:51,295
‪มาเถอะ เพียร์ซ ไปหม่ำๆ กัน

128
00:11:51,378 --> 00:11:55,090
‪ไปกันเลย มาเร็วเจ้าหนู ได้เวลามื้อเย็นแล้ว

129
00:11:56,425 --> 00:12:01,013
‪มันอาจจะไม่ฟังเธอ
‪แต่เธอลองดูก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับมา

130
00:12:03,307 --> 00:12:04,266
‪แซมมี่

131
00:12:07,811 --> 00:12:08,896
‪แซมมี่

132
00:12:14,359 --> 00:12:16,153
‪แซมมี่ ช้าๆ หน่อย

133
00:12:16,236 --> 00:12:18,780
‪เมๆ

134
00:12:19,698 --> 00:12:22,826
‪ใจเย็น เพียร์ซ ใจเย็นๆ ใช่ นั่นแหละ

135
00:12:25,329 --> 00:12:26,705
‪ดาเรียส เมอยู่ไหน

136
00:12:26,788 --> 00:12:29,166
‪เธอไปหาเจ้านายที่ชีวนิเวศป่า

137
00:12:30,000 --> 00:12:31,710
‪- คนที่ชื่อ…
‪- แคช

138
00:12:34,296 --> 00:12:35,255
‪เธอรู้ได้ยังไง

139
00:12:35,339 --> 00:12:37,799
‪ฉันจะไปคุยกับเขาตรงๆ เพื่อหาคำตอบ

140
00:12:37,883 --> 00:12:40,052
‪- ว่าไงนะ
‪- แต่เมบอกว่า…

141
00:12:40,928 --> 00:12:43,847
‪นี่ๆ ใจเย็นๆ เพียร์ซ ใจเย็นๆ

142
00:12:43,931 --> 00:12:46,892
‪- เพียร์ซ ไม่เป็นไรนะ
‪- ปลอดภัย เพียร์ซ แกปลอดภัย

143
00:12:50,020 --> 00:12:53,899
‪แซมมี่ ฉันรู้ว่าเธอโกรธแค่ไหน
‪แต่บางทีเราน่าจะรอ และ…

144
00:12:53,982 --> 00:12:57,444
‪เราเอาแต่รอ ฉันเบื่อเต็มทนแล้ว

145
00:12:58,654 --> 00:13:00,447
‪เมบอกว่าเราควรรออยู่เฉยๆ นะ

146
00:13:01,073 --> 00:13:02,866
‪ไม่ นายไม่เข้าใจ

147
00:13:05,202 --> 00:13:06,370
‪แคชน่ะ…

148
00:13:09,957 --> 00:13:13,794
‪แคชเป็นคนที่แบล็กเมล์ครอบครัวฉัน

149
00:13:16,922 --> 00:13:20,008
‪นึกไม่ออกเลยว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไง

150
00:13:20,092 --> 00:13:23,095
‪แต่ไปคุยกับคนแบบนั้นตรงๆ ก็ไม่รู้ความจริงหรอก

151
00:13:24,596 --> 00:13:26,473
‪ทำไมทุกคนถึงไม่เข้าใจนะ

152
00:13:27,558 --> 00:13:29,434
‪ฉันก็นึกว่าเป็นเพื่อนกัน

153
00:13:30,936 --> 00:13:33,021
‪แซมมี่ ไม่นะ เธอไปไม่ได้

154
00:13:33,105 --> 00:13:36,275
‪นายไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจว่าฉันควรทำอะไร

155
00:13:41,822 --> 00:13:43,448
‪โอ้ ปลอดภัย เพียร์ซ ปลอดภัย

156
00:13:44,908 --> 00:13:47,619
‪- ใจเย็นๆ
‪- ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร

157
00:13:47,703 --> 00:13:50,956
‪- ปลอดภัยๆ
‪- ไม่เป็นไร แกไม่เป็นไร

158
00:13:54,459 --> 00:13:57,087
‪ทุกคน แซมมี่ไปไหนแล้ว

159
00:14:10,851 --> 00:14:14,062
‪แกทำฉันตกใจนะ ไอ้หุ่นยนต์บ้า

160
00:14:48,305 --> 00:14:50,849
‪นี่ๆ เย็นไว้

161
00:14:50,933 --> 00:14:54,645
‪พวกมันทำอะไรเราไม่ได้
‪โดรนสร้างรั้วที่มองไม่เห็นไว้

162
00:14:57,898 --> 00:14:59,399
‪ถ้าพวกแรปเตอร์เข้ามาใกล้เกิน…

163
00:15:00,901 --> 00:15:01,902
‪สวัสดี เม

164
00:15:03,737 --> 00:15:06,698
‪แคช ฉันมีคำถามเยอะเลย

165
00:15:07,324 --> 00:15:10,911
‪บังเอิญจริงๆ ผมก็มีคำถามเหมือนกัน

166
00:15:12,621 --> 00:15:14,581
‪ไปเอามาจากไหน เอามานี่นะ

167
00:15:17,960 --> 00:15:20,462
‪สื่อสารกับไดโนเสาร์เหรอ

168
00:15:20,545 --> 00:15:23,423
‪โอ้โฮ เม คุณงานยุ่งน่าดูเลยนะ

169
00:15:29,680 --> 00:15:31,431
‪คุณมาสอดแนมฉันทำไม

170
00:15:31,515 --> 00:15:34,476
‪แล้วทำไมถึงพยายามฆ่าไดโนเสาร์ของฉัน

171
00:15:34,559 --> 00:15:38,939
‪ไม่ต้องเดือดขนาดนั้นหรอกเม
‪มาคุยกันก่อนเถอะ

172
00:15:39,523 --> 00:15:43,110
‪คุณไม่ได้คิดจะทำให้เกาะนี้เป็นศูนย์วิจัยใช่ไหม

173
00:15:43,193 --> 00:15:46,613
‪เอาเป็นว่าแผนการของแมนตาห์คอร์ปกับที่นี่
‪มันเปลี่ยนแปลงได้

174
00:15:46,697 --> 00:15:48,448
‪งานวิจัยนี่ของคุณน่ะ เม

175
00:15:49,491 --> 00:15:52,828
‪ว้าว คุณทำให้ผมเห็น
‪ความเป็นไปได้ที่ไม่เคยจินตนาการมาก่อน

176
00:15:52,911 --> 00:15:54,538
‪และผมจินตนาการได้เยอะเลยนะ

177
00:15:54,621 --> 00:15:58,583
‪ฉันไม่ยอมให้คุณเอางานวิจัยของฉัน
‪ไปใช้ในแผนการบ้าๆ ของคุณหรอก

178
00:16:08,969 --> 00:16:10,846
‪ไม่ยอมให้ผมทำเหรอ

179
00:16:13,223 --> 00:16:14,641
‪เธอทำอะไรน่ะ

180
00:16:14,725 --> 00:16:18,228
‪แซมมี่ เธอคือครอบครัวของเรา
‪และเราจะปกป้องเธอ

181
00:16:18,812 --> 00:16:19,813
‪ทุกคน

182
00:16:26,737 --> 00:16:31,033
‪ได้ยินแล้วนี่ หยุดทุกอย่างเดี๋ยวนี้
‪ไม่งั้นฉันจะรายงานเรื่องคุณ

183
00:16:31,908 --> 00:16:34,077
‪นี่คุณขู่ผมเหรอ

184
00:16:38,206 --> 00:16:41,668
‪คุณไม่น่าทำตัวเป็นศัตรูขนาดนี้เลย

185
00:16:41,752 --> 00:16:43,378
‪อัจฉริยะอย่างเราสองคน

186
00:16:44,588 --> 00:16:47,257
‪น่าจะเป็นทีมที่น่าทึ่งได้แท้ๆ

187
00:16:47,340 --> 00:16:49,801
‪แคช นี่คุณจะ…

188
00:16:50,385 --> 00:16:52,554
‪- หรือว่าเขา…
‪- ไม่ เขาไม่ทำหรอก

189
00:16:53,096 --> 00:16:55,223
‪โอเค ฟังนะ

190
00:16:55,307 --> 00:16:57,642
‪แมนตาห์คอร์ปขอขอบคุณ ดอกเตอร์เทอร์เนอร์

191
00:16:57,726 --> 00:17:00,604
‪แต่บริษัทตัดสินใจมุ่งไปในทิศทางอื่นแล้ว

192
00:17:00,687 --> 00:17:02,272
‪เราไม่ต้องการคุณอีก…

193
00:17:05,650 --> 00:17:07,402
‪เอ้า ไปจัดการเธอสิ

194
00:17:54,407 --> 00:17:58,286
‪สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้รับอนุญาต
‪เริ่มกระบวนการกำจัดทิ้ง

195
00:17:59,913 --> 00:18:02,040
‪ไม่ แกทำแบบนี้ไม่ได้นะ ขอร้องล่ะ

196
00:18:06,461 --> 00:18:07,754
‪ว่าไง เจ้าทึ่ม

197
00:18:12,217 --> 00:18:13,718
‪ฉันว่ามันสนใจเราแล้วล่ะ

198
00:18:31,236 --> 00:18:32,904
‪เราจะไปห้องแอร์ล็อกกัน

199
00:19:25,957 --> 00:19:27,042
‪เกือบถึงแล้ว

200
00:19:38,678 --> 00:19:42,182
‪ฉันว่ามันไม่เห็นเรานะ
‪เราต้องเข้าไปในห้องแอร์ล็อกนั่นให้ได้

201
00:19:46,519 --> 00:19:50,273
‪เอาล่ะ ถ้าเราโจมตีมันโดยไม่ทันตั้งตัว
‪เราก็จะล้มมันได้

202
00:19:50,357 --> 00:19:52,734
‪- รับทราบ
‪- เดี๋ยวก่อน เม

203
00:20:08,750 --> 00:20:09,876
‪เม

204
00:20:45,620 --> 00:20:46,621
‪ไปเร็ว

205
00:21:07,058 --> 00:21:11,771
‪เบ็นเฝ้ายามให้อยู่ คงจะช่วยได้ สำหรับตอนนี้นะ

206
00:21:24,993 --> 00:21:26,077
‪ฉันขอโทษนะ

207
00:21:26,911 --> 00:21:30,332
‪ถ้าทุกคนไม่หยุดฉันไว้ ป่านนี้ฉันคงตายไปแล้ว

208
00:21:31,249 --> 00:21:33,001
‪ให้ตายสิ ทุกคนอาจตายด้วยก็ได้

209
00:21:35,837 --> 00:21:37,964
‪ฉัน ฉันขอโทษ

210
00:21:39,507 --> 00:21:42,010
‪ที่จะไปคุยกับแคชมันไม่เกี่ยวว่ากล้าไหม

211
00:21:42,093 --> 00:21:43,928
‪แต่มันฉลาดหรือเปล่าที่จะไป

212
00:21:44,012 --> 00:21:48,850
‪เบาหน่อย บี ถ้าแซมมี่ไม่ทำแบบนั้น
‪เราก็คงไม่ได้ช่วยเม

213
00:21:48,933 --> 00:21:51,186
‪ไม่เป็นไร ยาซ บรุ๊คลินพูดถูก

214
00:21:51,269 --> 00:21:55,899
‪ทางเดียวที่เราจะได้คำตอบที่ต้องการ
‪คือต้องวางแผนล่วงหน้า

215
00:21:55,982 --> 00:21:57,484
‪งั้นเราก็จะทำแบบนั้น

216
00:22:03,948 --> 00:22:06,493
‪สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้รับอนุญาต เริ่ม…

217
00:22:25,220 --> 00:22:26,888
‪ฮัลโหล

218
00:22:26,971 --> 00:22:31,434
‪ใช่ๆ ใช่แล้ว เลี่ยงไม่ได้น่ะ

219
00:22:31,518 --> 00:22:34,604
‪ไม่ ไม่นับว่าล้มเหลว แต่เป็นโอกาส

220
00:22:37,190 --> 00:22:38,775
‪แคชมีโทรศัพท์มือถือ

221
00:23:10,431 --> 00:23:12,350
{\an8}‪คำบรรยายโดย: ณิชา ภัทรดิลก