1
00:00:06,200 --> 00:00:09,840
‎(ผลงานลิมิเต็ดซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:49,800 --> 00:00:52,600
‎- ไปอยู่ไหนมา
‎- ติดงานกับนายคนหน้ากระรอก

3
00:00:52,680 --> 00:00:55,240
‎- โชคดีจริง
‎- ฉันได้คนที่น่าเบื่อที่สุดตลอดเลย

4
00:00:55,320 --> 00:00:58,200
‎- โอเค ไปกันเถอะ
‎- เดี๋ยว ไปดื่มกันก่อนสักแก้วเถอะ

5
00:00:58,720 --> 00:01:00,960
‎- เถอะน่า
‎- แถวนี้ไม่มีร้านนะ

6
00:01:02,200 --> 00:01:05,200
‎- มีร้านสเตนไง
‎- เขาไม่มีทางให้เราเข้าไปหรอก

7
00:01:05,280 --> 00:01:06,240
‎ฉันจัดการเอง

8
00:01:10,560 --> 00:01:11,560
‎เธอไปพูดว่าไง

9
00:01:11,640 --> 00:01:13,560
‎ฉันสัญญาจะให้เขาสิบนาทีในห้องน้ำ

10
00:01:13,640 --> 00:01:15,640
‎- ถ้าอะนิบาลรู้เข้า…
‎- ช่างเขาสิ

11
00:01:15,720 --> 00:01:18,760
‎วันหยุด ฉันจะทำอะไรก็ได้

12
00:01:20,360 --> 00:01:21,360
‎เตกีล่าสองช็อต

13
00:01:22,640 --> 00:01:23,600
‎ขอบคุณ

14
00:01:28,160 --> 00:01:29,520
‎เมนูพิเศษของร้าน

15
00:01:30,600 --> 00:01:31,600
‎ผสมอะไรบ้าง

16
00:01:32,080 --> 00:01:33,040
‎หาคำตอบเองสิ

17
00:01:33,120 --> 00:01:34,360
‎ดื่มให้พ่อกับแม่

18
00:01:44,680 --> 00:01:45,880
‎รู้จักเขาเหรอ

19
00:01:47,520 --> 00:01:48,760
‎แต่อยากรู้จักใช่ไหม

20
00:01:48,840 --> 00:01:50,240
‎คิดว่าไง

21
00:01:50,320 --> 00:01:51,240
‎ไปเลย

22
00:01:51,720 --> 00:01:52,560
‎นายไปสิ

23
00:01:52,640 --> 00:01:54,320
‎ก็ได้ ฝากแหวนแต่งงานไว้ได้ไหมล่ะ

24
00:01:55,120 --> 00:01:56,000
‎ไปเลย

25
00:01:56,080 --> 00:01:59,120
‎มีหนุ่มหล่อทางนั้นมองเธอไม่วางตาเลย

26
00:01:59,200 --> 00:02:00,680
‎เขาฮอตมาก

27
00:02:00,760 --> 00:02:02,720
‎- ไปเลย
‎- ไม่

28
00:02:03,280 --> 00:02:07,280
‎- โห หล่อจัง
‎- ไม่เอาน่า วันนี้วันของเรา แค่เรา

29
00:02:07,840 --> 00:02:09,199
‎ได้ เลิกพูดถึงเขา

30
00:02:09,680 --> 00:02:11,000
‎พวกผู้ชายไปตายให้หมด

31
00:02:11,080 --> 00:02:12,000
‎ตาย

32
00:02:12,520 --> 00:02:13,360
‎เขาไม่ได้มาคนเดียว

33
00:02:13,440 --> 00:02:16,000
‎ก็เข้าไปคุยแล้วขอให้อีกคนลุกไปอย่างสุภาพ…

34
00:02:16,080 --> 00:02:18,200
‎- ไม่… 18 เดือนแล้วที่…
‎- แมท

35
00:02:18,280 --> 00:02:19,520
‎ได้เวลาทำตามสัญญาแล้ว

36
00:02:20,080 --> 00:02:23,800
‎ถ้าสุดหล่อเข้ามาจีบ
‎แล้วเธอต้องการความช่วยเหลือ ตะโกนเลยนะ

37
00:02:24,360 --> 00:02:25,560
‎- ได้
‎- เอาดังๆ

38
00:02:25,640 --> 00:02:26,520
‎ไปดีไหม

39
00:02:26,600 --> 00:02:27,440
‎ดี

40
00:02:27,920 --> 00:02:28,840
‎ไม่ไปตอนนี้ก็กลับบ้าน

41
00:02:29,320 --> 00:02:30,160
‎เอาเลย

42
00:02:35,400 --> 00:02:36,320
‎สะดวกไหมครับ

43
00:02:40,040 --> 00:02:41,040
‎ไม่มีคนนั่งค่ะ

44
00:02:50,040 --> 00:02:51,120
‎แล้วเพื่อนคุณล่ะ

45
00:02:53,120 --> 00:02:56,200
‎- เขาไม่… เขาไปไหน
‎- น่าจะไปก่อเรื่องอยู่

46
00:03:04,840 --> 00:03:06,200
‎คุณมาที่นี่บ่อยไหม

47
00:03:10,120 --> 00:03:12,000
‎- จริงเหรอ
‎- ผมพูดอะไรผิดเหรอ

48
00:03:12,960 --> 00:03:13,960
‎ขอโทษ

49
00:03:15,640 --> 00:03:18,400
‎ไม่คิดว่าจะมีใครใช้ประโยคนี้เริ่มจีบอยู่

50
00:03:19,800 --> 00:03:20,680
‎ขอโทษที

51
00:03:21,800 --> 00:03:22,920
‎ชัดมากเลยเหรอ

52
00:03:24,800 --> 00:03:27,000
‎ผมไม่ได้จีบใครนานแล้ว

53
00:03:28,000 --> 00:03:28,920
‎ไม่เป็นไร

54
00:03:30,280 --> 00:03:31,800
‎เหมือนการขี่จักรยานนั่นแหละ

55
00:03:35,240 --> 00:03:36,400
‎ม้า

56
00:03:37,000 --> 00:03:39,920
‎ม้าหลายตัวในฟาร์มใหญ่

57
00:03:41,000 --> 00:03:42,920
‎กับภูเขาที่มีหิมะ

58
00:03:44,400 --> 00:03:47,680
‎ใช่ไหม ไม่! ไม่ใช่ม้า แต่เป็นวัว

59
00:03:47,760 --> 00:03:48,840
‎- วัว
‎- นั่นแหละ

60
00:03:49,840 --> 00:03:53,440
‎- คุณมีฝูงวัวในเซียร์รา เนวาดา
‎- ถูก ผมเป็นคาวบอย

61
00:03:53,520 --> 00:03:54,360
‎- จริงเหรอ
‎- ไม่

62
00:03:54,440 --> 00:03:56,680
‎ผมว่าคุณต้องไปฝึกมาอีกนะ

63
00:03:58,800 --> 00:04:00,320
‎ไหน ขอผมลองดูสิ

64
00:04:04,560 --> 00:04:07,280
‎- ว้าว ไม่อยากเชื่อเลย
‎- ถ้าไม่ดี ฉันไม่อยากรู้นะ

65
00:04:07,920 --> 00:04:09,200
‎ผมมองเห็นแต่เรื่องดีๆ

66
00:04:11,120 --> 00:04:13,000
‎ผมเห็นงานเลี้ยง

67
00:04:14,200 --> 00:04:17,000
‎เสียงหัวเราะ หญิงสาวร่าเริงกับเพื่อนมากมาย

68
00:04:17,480 --> 00:04:21,040
‎ใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้คุณ
‎แต่คุณก็อยากอยู่คนเดียวบ้าง

69
00:04:21,120 --> 00:04:23,320
‎มา พวกเรา มาฉลองกันหน่อย

70
00:04:23,400 --> 00:04:26,280
‎เบื้องหลังฉากนั้น คือผู้หญิงที่ไม่มีใครรู้จัก

71
00:04:27,200 --> 00:04:28,720
‎สมบัติที่ยังไม่มีใครค้นพบ

72
00:04:30,880 --> 00:04:33,640
‎- ขอโทษที ผมทำคุณเบื่อ ผมไม่ได้ตั้งใจจะ…
‎- ไม่ ฉันสิขอโทษ

73
00:04:33,720 --> 00:04:34,760
‎ผมขอโทษ

74
00:04:34,840 --> 00:04:36,000
‎อยากออกไปจากที่นี่ไหม

75
00:04:36,560 --> 00:04:37,400
‎- ฮะ
‎- ไปกันเถอะ

76
00:04:45,520 --> 00:04:47,080
‎จริงสิ ผมชื่อแมท

77
00:04:48,640 --> 00:04:49,520
‎คุณชื่ออะไร

78
00:04:53,760 --> 00:04:56,440
‎ทุกคนเรียกเธอว่าโอลิเวีย คอสต้ามาหลายปีแล้ว

79
00:04:56,520 --> 00:04:59,880
‎แต่ชื่อจริงของเธอคือแคนดิด้า อิซาเบล รุสโซ่

80
00:05:00,600 --> 00:05:02,240
‎ครอบครัวเธอเรียกเธอว่าอิซ่า

81
00:05:02,320 --> 00:05:04,200
‎ลูกค้าเรียกเธอว่าแคนแดนซ์

82
00:05:09,720 --> 00:05:12,280
‎เธอเกิดในย่านที่ยากจนที่สุดของเม็กซิโก

83
00:05:13,040 --> 00:05:15,320
‎เธอคิดมาตลอดว่ามีสามชื่อมันเยอะเกินไป

84
00:05:15,400 --> 00:05:17,240
‎สำหรับคนที่ไม่ควรมีสักชื่อ

85
00:05:19,480 --> 00:05:20,320
‎แม่ ตื่น

86
00:05:20,400 --> 00:05:23,160
‎เธอไม่รู้จักพ่อ และจำแม่ไม่ได้

87
00:05:23,240 --> 00:05:24,520
‎แม่!

88
00:05:25,120 --> 00:05:27,520
‎และบางครั้งเธอก็ดีใจที่จำไม่ได้

89
00:05:29,600 --> 00:05:33,000
‎ตอนอายุห้าขวบ เธอได้รู้ว่ามีแต่ครอบครัวเท่านั้น
‎ที่จะทำให้เธอมีความสุข

90
00:05:34,200 --> 00:05:35,880
‎สี่ตา!

91
00:05:35,960 --> 00:05:39,720
‎แต่บ้านเด็กกำพร้าก็ตอกย้ำเธอทุกวัน
‎ว่าเธอไม่มีครอบครัว

92
00:05:41,000 --> 00:05:41,920
‎หลายปี

93
00:05:42,000 --> 00:05:45,200
‎ที่โปสการ์ดจากญาติที่ไม่รู้จัก
‎คือความหวังเดียวของเธอ

94
00:05:45,280 --> 00:05:48,160
‎และเธอสาบานว่าจะไม่หยุดทำให้
‎ความหวังเป็นจริง

95
00:05:48,240 --> 00:05:49,840
‎(สวัสดีจากสเปน จากญาติของเธอ)

96
00:05:53,400 --> 00:05:56,120
‎เธอหนีออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
‎แล้วหาทางไปสเปน

97
00:05:56,200 --> 00:05:58,280
‎คิดว่าได้ทิ้งสิ่งที่แย่ที่สุดไว้ข้างหลัง

98
00:06:01,000 --> 00:06:02,800
‎แต่นี่แค่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

99
00:06:05,320 --> 00:06:06,640
‎สวัสดีค่ะ ปาโกใช่ไหม

100
00:06:17,320 --> 00:06:20,600
‎ไม่มีครอบครัว ไม่มีเงิน ไม่มีเอกสาร

101
00:06:22,720 --> 00:06:25,280
‎เธอกลายเป็นผีในสายตาของทุกคน

102
00:06:28,760 --> 00:06:29,880
‎สองปีต่อมา

103
00:06:29,960 --> 00:06:32,160
‎เธอยังต้องนอนข้างถนน

104
00:06:33,320 --> 00:06:36,160
‎แวบหนึ่ง เธอได้เห็นนรก

105
00:06:37,720 --> 00:06:42,360
‎เธอรู้ว่าเธอจะถูกเนรเทศและกลับไปที่ที่หนีมา

106
00:06:43,640 --> 00:06:45,240
‎และพอคิดว่าจุดจบใกล้เข้ามาแล้ว‎…

107
00:06:48,640 --> 00:06:49,560
‎สวยจังนะ

108
00:06:49,640 --> 00:06:51,840
‎ก็มีคนเสนอทางออกให้

109
00:06:51,920 --> 00:06:53,760
‎- ว่าไง ลูกพี่
‎- หวัดดี

110
00:06:54,520 --> 00:06:56,800
‎เอาเลย นับเลย ใช้เวลาหน่อยนะ

111
00:06:56,880 --> 00:06:58,920
‎อะนิบาล เลเดสมาหยุดการเนรเทศเอาไว้

112
00:06:59,000 --> 00:07:00,800
‎- พาสปอร์ตเขา
‎- ยินดีที่ได้ทำธุรกิจ

113
00:07:01,760 --> 00:07:02,600
‎ไว้เจอกัน

114
00:07:03,600 --> 00:07:05,800
‎วิเศษมาก เราเป็นครอบครัวใหญ่

115
00:07:05,880 --> 00:07:07,440
‎- ใช่ไหม ที่รัก
‎- ค่ะ

116
00:07:07,520 --> 00:07:09,000
‎จ้ะ ยาหยี

117
00:07:09,080 --> 00:07:10,640
‎เธอจะรู้สึกเหมือนได้อยู่บ้าน

118
00:07:12,520 --> 00:07:14,640
‎เขาสัญญาว่าจะเดินเรื่องให้เธอได้อยู่ในสเปน

119
00:07:14,720 --> 00:07:17,520
‎และทำให้เธอเชื่อว่าในที่สุดเธอก็มีอนาคตสักที

120
00:07:20,960 --> 00:07:22,080
‎สิ่งที่เธอไม่รู้

121
00:07:22,160 --> 00:07:25,760
‎คืออนาคตมาพร้อมกับราคาที่เธอไม่มีวันจ่ายหมด

122
00:07:30,720 --> 00:07:33,920
‎เธอเริ่มทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟและนักเต้นที่ผับ

123
00:07:36,120 --> 00:07:38,200
‎แต่ทำแค่นั้นจ่ายหนี้ไม่ไหวหรอก

124
00:07:57,360 --> 00:07:59,400
‎เยี่ยม ขอให้สนุก!

125
00:08:00,360 --> 00:08:03,200
‎วันนั้น อิซ่าน้อยได้ตายไปตลอดกาล

126
00:08:04,720 --> 00:08:09,760
‎เธอคือแคนแดนซ์ รุสโซ่
‎ทาสของอะนิบาล เลเดสมา

127
00:08:12,480 --> 00:08:14,480
‎แต่ในหลุมที่มืดมิดที่สุด

128
00:08:14,560 --> 00:08:17,480
‎เธอได้พบความรักที่ตามหามาตลอด

129
00:08:19,360 --> 00:08:23,240
‎คิมมี่เป็นเหมือนแม่ที่คอยอยู่ข้างเธอเสมอ

130
00:08:28,240 --> 00:08:32,480
‎และเขาให้คำแนะนำเธอข้อเดียว
‎ที่ช่วยให้เธออยู่รอดได้

131
00:08:34,520 --> 00:08:38,159
‎คือเลิกเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับลูกค้า

132
00:08:42,880 --> 00:08:44,520
‎เธอต้องสวมหน้ากาก

133
00:08:45,440 --> 00:08:48,640
‎สวมเกราะที่จะปกป้องเธอจากความเจ็บปวด

134
00:08:54,640 --> 00:08:56,320
‎แต่แค่นั้นบางทีก็ไม่พอ

135
00:08:58,760 --> 00:09:00,520
‎เธอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากเสียงเชียร์

136
00:09:05,960 --> 00:09:07,760
‎และเธอรู้สึกแย่มาก

137
00:09:12,600 --> 00:09:17,200
‎จนวันหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งมองเธอ
‎ด้วยสายตาบริสุทธิ์ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

138
00:09:17,760 --> 00:09:19,560
‎และถามชื่อเธอ

139
00:09:19,640 --> 00:09:21,280
‎จริงสิ ผมชื่อแมท

140
00:09:21,360 --> 00:09:22,440
‎คุณชื่ออะไร

141
00:09:26,520 --> 00:09:27,480
‎โอลิเวียค่ะ

142
00:10:06,840 --> 00:10:08,360
‎ฉันยังเป็นโอลิเวียคนเดิม แมท

143
00:10:10,440 --> 00:10:12,560
‎คนเดียวกับที่คุณเจอที่บาร์นั้น

144
00:10:14,200 --> 00:10:16,280
‎คนที่อยู่กับคุณมาตลอด

145
00:10:18,840 --> 00:10:20,840
‎คุณโกหกผมมาเป็นปีๆ

146
00:10:21,680 --> 00:10:24,640
‎ฉันคิดว่าทุกอย่างเป็นอดีตไปแล้ว ฉันขอโทษ

147
00:10:25,840 --> 00:10:27,440
‎คุณน่าจะบอกผม

148
00:10:28,520 --> 00:10:30,840
‎- ฉันกลัวเกินไป
‎- กลัวอะไร

149
00:10:33,480 --> 00:10:36,240
‎ผมก้าวข้ามความกลัวและความรู้สึกผิด
‎และซื่อสัตย์กับคุณ

150
00:10:36,320 --> 00:10:38,120
‎ผมบอกคุณทุกอย่าง โอลิเวีย

151
00:10:39,040 --> 00:10:40,520
‎มันไม่ง่ายสำหรับฉัน

152
00:10:40,600 --> 00:10:43,760
‎- แล้วคิดว่าง่ายกับผมเหรอ
‎- ไม่ใช่ ขอโทษ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น

153
00:10:49,880 --> 00:10:51,400
‎ฉันไม่เคยได้รู้จักสิ่งดีๆ

154
00:10:53,160 --> 00:10:56,480
‎ก่อนจะเจอคุณ ฉันรู้จักแต่ความกลัว

155
00:10:58,320 --> 00:10:59,520
‎คุณ ชีวิตนี้…

156
00:11:00,400 --> 00:11:03,480
‎ทั้งหมดนี้คือความฝันที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นจริง

157
00:11:04,080 --> 00:11:06,480
‎และ… ฉันเสียคุณไปไม่ได้

158
00:11:11,600 --> 00:11:13,520
‎ฉันทำให้เอ็มม่าตกอยู่ในอันตรายไม่ได้

159
00:11:20,160 --> 00:11:21,560
‎อาจเป็นตำรวจ

160
00:11:36,080 --> 00:11:39,240
‎- มาร่า เมื่อกี้พี่โทรมาหรือเปล่า
‎- ใช่ ฉันเอง

161
00:11:40,000 --> 00:11:41,720
‎จะบอกว่าฉันออกมาแล้วนะ

162
00:11:42,560 --> 00:11:45,320
‎- แล้วฮอร์เคล่ะ
‎- เขาไม่ได้ถาม และเขาจะไม่บอกใคร

163
00:11:45,400 --> 00:11:48,520
‎- อีกสัก 40 นาทีฉันก็น่าจะถึง
‎- โอเค รีบหน่อยนะ

164
00:11:57,000 --> 00:11:58,640
‎มาร่าน่ะ เขากำลังมา

165
00:12:02,000 --> 00:12:05,600
‎รู้ไหมว่าผมนอนที่นี่ในคืนแรกที่ออกจากคุก

166
00:12:09,960 --> 00:12:11,560
‎อิสมากับมาร่าอ้าแขนรับผม

167
00:12:13,080 --> 00:12:15,280
‎เพราะพวกเขา ผมเลยมีโอกาสอีกครั้ง

168
00:12:16,320 --> 00:12:18,080
‎แต่ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองคู่ควรได้รับไหม

169
00:12:22,600 --> 00:12:25,320
‎ไม่รู้ว่าผมจะเป็นยังไงถ้าไม่ได้เจอคุณ

170
00:12:30,160 --> 00:12:31,120
‎ฉันก็เหมือนกัน

171
00:12:35,720 --> 00:12:37,920
‎คืนนั้น เราช่วยกันและกันไว้

172
00:12:40,560 --> 00:12:43,360
‎คุณบอกว่าคุณไม่คู่ควรได้เจอฉัน

173
00:12:43,840 --> 00:12:46,240
‎แต่ฉันคิดว่าฉันต่างหากที่ไม่คู่ควร

174
00:12:52,560 --> 00:12:55,360
‎ฉันก็เลยไม่ไปตามนัดในวันถัดมาเหมือนกัน

175
00:12:58,200 --> 00:13:00,000
‎แต่เราก็หากันเจออีกจนได้

176
00:13:03,400 --> 00:13:05,760
‎มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เคยโกหกคุณ

177
00:13:08,360 --> 00:13:09,320
‎คือฉันรักคุณ

178
00:13:11,080 --> 00:13:13,080
‎ฉันรักคุณ มากกว่าอะไรในโลกนี้

179
00:13:18,040 --> 00:13:20,160
‎คุณออกมาจากที่ตรงนั้นได้ยังไง

180
00:13:23,480 --> 00:13:24,400
‎เป็นเพราะเอ็มม่า

181
00:13:26,280 --> 00:13:28,080
‎เพราะอย่างนั้น ฉันถึงต้องปกป้องเขา

182
00:13:28,160 --> 00:13:31,320
‎- เรื่องมันค่อนข้างยาว
‎- เรามีเวลาจนกว่ามาร่าจะมาถึง

183
00:13:37,360 --> 00:13:39,800
‎อะนิบาลให้เราทำงานทุกคืน

184
00:13:40,440 --> 00:13:42,680
‎เขาทำเงินจากเราไปได้เยอะมาก

185
00:13:49,360 --> 00:13:53,440
‎แต่นั่นก็ยังไม่พอสำหรับเขา
‎เขาก็เลยตัดสินใจใช้เราทำธุรกิจใหม่

186
00:13:58,840 --> 00:13:59,720
‎เรามาที่นี่ทำไม

187
00:14:03,320 --> 00:14:05,160
‎นั่นคือจุดเริ่มต้นของจุดจบของเขา

188
00:14:07,320 --> 00:14:08,840
‎และนั่นคือตอนที่เอ็มม่าเข้ามา

189
00:14:11,440 --> 00:14:12,320
‎ที่รัก!

190
00:14:41,880 --> 00:14:42,960
‎วิหารของพวกเธอ

191
00:14:43,760 --> 00:14:47,440
‎ที่ที่ไม่มีกฎเกณฑ์ ที่ที่พวกเธอจะเป็นผู้ดูแล

192
00:14:47,520 --> 00:14:48,760
‎เป็นผู้พิทักษ์ให้ฉัน

193
00:14:51,800 --> 00:14:55,400
‎คนที่มาที่นี่จะไม่เปิดเผยชื่อ
‎เราจะเรียกกันด้วยหมายเลข

194
00:14:55,480 --> 00:14:58,640
‎มีแต่ฉันที่รู้ว่าแต่ละหมายเลขคือใคร

195
00:14:59,200 --> 00:15:02,240
‎ถ้าใครแหกกฎนั้น จะโดนลงโทษ

196
00:15:02,800 --> 00:15:05,280
‎ผู้พิทักษ์ หมายความว่าไง ให้เราพิทักษ์อะไร

197
00:15:06,880 --> 00:15:08,120
‎ให้พวกนี้ดูเลย ที่รัก

198
00:15:10,280 --> 00:15:12,400
‎คุณก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้

199
00:15:14,240 --> 00:15:15,280
‎ทำสิ

200
00:15:32,280 --> 00:15:33,360
‎สาวๆ…

201
00:15:35,600 --> 00:15:37,040
‎คอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดของฉัน

202
00:15:38,000 --> 00:15:40,480
‎สินค้าที่ล้ำค่าที่สุด

203
00:15:43,000 --> 00:15:45,280
‎พวกเธอต้องดูแล

204
00:16:10,560 --> 00:16:11,880
‎ทั้งหมดนั้นเป็นเด็กสาว

205
00:16:11,960 --> 00:16:14,760
‎อะนิบาลพาตัวมาเหมือนที่พาเรามา

206
00:16:15,720 --> 00:16:18,320
‎ยึดพาสปอร์ตไปและข่มขู่พวกเขา

207
00:16:20,120 --> 00:16:23,120
‎หน้าที่ของเราคือการดูแลเซ็กซ์หมู่

208
00:16:35,520 --> 00:16:36,960
‎ข่าวแพร่ออกไป

209
00:16:38,560 --> 00:16:41,920
‎พวกชายโฉดแห่กันมาเรื่อยๆ
‎จ่ายเงินมหาศาลให้ได้เข้ามา

210
00:16:42,600 --> 00:16:44,160
‎เรารู้ว่าพวกเขาเป็นคนสำคัญ

211
00:16:45,640 --> 00:16:48,560
‎เพราะตั๋วเข้าราคาแพง น้อยคนจะจ่ายไหว

212
00:16:50,800 --> 00:16:52,160
‎สิ่งที่เราไม่รู้คือ

213
00:16:52,240 --> 00:16:54,920
‎ผู้ชายคนหนึ่งจะทำอะไรได้บ้าง
‎ถ้าไม่ต้องเปิดเผยตัวตน

214
00:17:08,599 --> 00:17:12,480
‎สัตว์ร้ายพวกนั้นข่มขืนเด็กสาวน่าสงสาร
‎อยู่หลายเดือน

215
00:17:16,680 --> 00:17:19,720
‎พวกมันทรมานเด็กๆ และเราก็หยุดพวกมันไม่ได้

216
00:17:23,920 --> 00:17:27,880
‎และมีไอ้ชั่วคนหนึ่งที่ใช้ความรุนแรงเต็มที่

217
00:17:32,360 --> 00:17:35,080
‎วันนั้น ทุกอย่างเปลี่ยนไปตลอดกาล

218
00:17:35,640 --> 00:17:37,680
‎อย่าทิ้งหนูไว้กับเขาคนเดียว ขอร้อง

219
00:17:39,320 --> 00:17:40,960
‎เอาฉันไปแทนดีไหม

220
00:17:50,400 --> 00:17:52,600
‎- เราต้องหยุดไอ้ชั่วนั่นให้ได้
‎- ทำยังไงดี

221
00:17:52,680 --> 00:17:54,640
‎เราต้องตามอะนิบาลมา ใจเย็นๆ

222
00:17:59,160 --> 00:18:00,280
‎ใครก็ได้ช่วยด้วย!

223
00:18:00,840 --> 00:18:02,080
‎ได้โปรด!

224
00:18:08,240 --> 00:18:09,080
‎ไม่เป็นไร

225
00:18:09,760 --> 00:18:11,240
‎ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรแล้ว

226
00:18:12,080 --> 00:18:13,000
‎เป็นอะไรไหม

227
00:18:13,080 --> 00:18:14,000
‎ไหนดูสิ

228
00:18:14,480 --> 00:18:15,560
‎เกิดอะไรขึ้น

229
00:18:15,640 --> 00:18:16,560
‎ลาวันดา!

230
00:18:17,440 --> 00:18:18,640
‎แคนแดนซ์!

231
00:18:19,120 --> 00:18:20,040
‎ลาวันดา!

232
00:18:20,120 --> 00:18:21,680
‎อย่าเข้าไปคนเดียว!

233
00:18:24,160 --> 00:18:25,400
‎ลาวันดา!

234
00:18:30,080 --> 00:18:30,960
‎ลาวันดา!

235
00:18:31,520 --> 00:18:32,480
‎เปิดนะ ไอ้สารเลว!

236
00:18:32,560 --> 00:18:34,560
‎คิมมี่ เราต้องโทรตามอะนิบาล!

237
00:18:35,280 --> 00:18:36,240
‎ไม่!

238
00:18:37,600 --> 00:18:38,480
‎ลาวันดา!

239
00:18:38,560 --> 00:18:39,400
‎เปิด!

240
00:18:43,720 --> 00:18:45,440
‎พวกเขาไม่ออกมา

241
00:18:51,120 --> 00:18:54,680
‎เราโทรหาอะนิบาล
‎แต่เขาไม่ยอมให้เราเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

242
00:18:55,320 --> 00:18:57,000
‎เอ็มม่าบอกเราทีหลัง

243
00:19:33,040 --> 00:19:35,440
‎ฉันจะพูดสั้นๆ เพราะฉันอยู่บนเรือมาทั้งคืน

244
00:19:35,520 --> 00:19:37,000
‎แล้วก็ไม่มีเสียงด้วย

245
00:19:37,760 --> 00:19:38,880
‎นี่คือคาสซานดร้า

246
00:19:38,960 --> 00:19:42,520
‎จากนี้เขาจะไปอยู่กับพวกเธอ
‎และจะทำงานแทนลาวันดา

247
00:19:42,600 --> 00:19:45,320
‎"งาน" เขามีค่าแค่นั้นสำหรับแกเหรอ

248
00:19:45,400 --> 00:19:48,400
‎นี่มันธุรกิจนะ คนสวย
‎ไม่มีเวลามารู้สึกอะไรหรอก

249
00:19:50,800 --> 00:19:51,680
‎มันจบแล้ว

250
00:19:52,760 --> 00:19:54,960
‎- ไม่มีเซ็กซ์หมู่อีก
‎- ว่าใหม่สิ

251
00:19:55,560 --> 00:19:56,880
‎แกได้ยินแล้วนี่

252
00:19:56,960 --> 00:20:00,480
‎แคนแดนซ์กับฉันเรียกแขกเข้าผับแก
‎ไม่เคยบ่น แต่แกทำเกินไป

253
00:20:00,960 --> 00:20:04,240
‎เราจะไม่ส่งเด็กๆ พวกนั้น
‎ให้พวกเถื่อนนั่นอีกต่อไป

254
00:20:05,080 --> 00:20:08,320
‎เธอต้องทำตามคำสั่งฉัน เหมือนเคย

255
00:20:11,160 --> 00:20:13,920
‎อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเราปฏิเสธ
‎พรุ่งนี้แกจะเปิดผับยังไง

256
00:20:14,960 --> 00:20:15,800
‎แหมๆ

257
00:20:16,480 --> 00:20:18,320
‎นี่เรามีตัวแทนสหภาพแรงงานซะด้วย

258
00:20:21,120 --> 00:20:22,360
‎จะเอาอะไรอีกล่ะ คิมมี่

259
00:20:23,480 --> 00:20:24,880
‎ทำงานสัปดาห์ละ 35 ชั่วโมง

260
00:20:26,040 --> 00:20:28,360
‎กับค่าแรงวันหยุดเหรอ

261
00:20:30,840 --> 00:20:34,040
‎- แค่ศักดิ์ศรีเล็กๆ ก็พอ
‎- รู้อะไรไหม

262
00:20:34,760 --> 00:20:39,480
‎ถ้าเธอจะขออะไร
‎ก่อนอื่นต้องแน่ใจว่าตัวเองสมควรได้รับ

263
00:20:39,960 --> 00:20:41,360
‎หรือนี่คิดตัวเองควรได้จริงๆ

264
00:20:42,800 --> 00:20:44,240
‎- คิมมี่
‎- ไหน

265
00:20:44,320 --> 00:20:45,320
‎ปล่อยฉันนะ!

266
00:20:45,800 --> 00:20:47,160
‎อีชาติ…

267
00:20:48,400 --> 00:20:50,280
‎อีชาติชั่ว

268
00:20:50,360 --> 00:20:51,440
‎คิมมี่!

269
00:20:52,440 --> 00:20:54,920
‎ไหน คิดว่าตัวเองควรได้รับไหม ไม่ได้ยินวะ

270
00:20:55,840 --> 00:20:58,560
‎- ว่าไง อีดอก ควรได้รับไหม
‎- ปล่อย ไอ้เลว!

271
00:20:59,560 --> 00:21:01,960
‎- อะนิบาล
‎- ไม่ได้ยินเลยวะ คิมมี่

272
00:21:02,720 --> 00:21:03,960
‎- ทีนี้ล่ะ
‎- อะนิบาล หยุด

273
00:21:04,040 --> 00:21:07,840
‎- อีเลว เดี๋ยวกูเตะให้หายปากดี
‎- มองฉันนี่ พรุ่งนี้เขาต้องทำงานนะ

274
00:22:12,360 --> 00:22:14,280
‎ขอโทษนะที่ต้องมาเห็น

275
00:22:15,200 --> 00:22:16,760
‎พวกนั้นรนหาที่เอง

276
00:22:27,440 --> 00:22:28,560
‎ไม่เป็นไรนะ

277
00:22:34,600 --> 00:22:36,000
‎ให้โทรตามหมอไหม

278
00:22:36,920 --> 00:22:37,760
‎ไม่

279
00:22:38,880 --> 00:22:41,920
‎- ฉันไม่อยากให้เธอเดือดร้อน
‎- แล้วเด็กใหม่ล่ะ

280
00:22:42,680 --> 00:22:44,200
‎ร้ายใช้ได้

281
00:22:44,280 --> 00:22:46,920
‎- ระวังเขาไว้ด้วย
‎- เอ็มม่า

282
00:22:49,920 --> 00:22:51,160
‎ทำไมถึงยังอยู่กับเขา

283
00:22:53,120 --> 00:22:55,880
‎อยู่กับเขาก็ไม่ทำให้ฉัน
‎เป็นอิสระกว่าพวกเธอหรอก

284
00:23:27,720 --> 00:23:28,960
‎อย่าร้องไห้

285
00:23:32,320 --> 00:23:34,120
‎อะนิบาลต้องชดใช้

286
00:23:35,360 --> 00:23:36,480
‎เขาได้ชดใช้แน่

287
00:23:38,120 --> 00:23:39,040
‎ฉันสาบาน

288
00:23:42,080 --> 00:23:42,920
‎มานี่มา

289
00:23:53,320 --> 00:23:54,600
‎ฉันไม่เคยกล้าใช้เลย

290
00:23:55,160 --> 00:23:57,040
‎แต่ฉันคิดว่าตอนนี้เราจำเป็นต้องใช้แล้ว

291
00:23:57,520 --> 00:23:58,360
‎คิมมี่

292
00:23:58,440 --> 00:24:02,040
‎- ฉันสัญญาว่าจะพาเราไปจากที่นี่
‎- อะนิบาลเก็บพาสปอร์ตเราไว้

293
00:24:02,120 --> 00:24:03,560
‎เราซื้อเล่มใหม่ก็ได้

294
00:24:04,320 --> 00:24:06,240
‎ฉันพอมีเงินเก็บอยู่ ไม่เยอะหรอก

295
00:24:06,320 --> 00:24:08,440
‎แต่อีกสักสองปี เราก็จะมีมากขึ้น

296
00:24:09,720 --> 00:24:11,040
‎เชื่อฉันนะ

297
00:24:12,840 --> 00:24:14,480
‎เราจะออกไปจากที่นี่กันนะ

298
00:24:23,680 --> 00:24:24,840
‎เราเต้นให้เขา

299
00:24:24,920 --> 00:24:26,200
‎เราขายตัวให้เขา

300
00:24:27,240 --> 00:24:31,240
‎เราเป็นทาสเขา แต่เราก็ได้ทิปบ้าง

301
00:24:35,880 --> 00:24:39,640
‎เราขโมยทีละน้อย พยายามไม่ให้ผิดสังเกต

302
00:24:43,040 --> 00:24:44,640
‎เอ็มม่ารู้มาตลอดว่าเราเป็นคนเอาไป

303
00:24:45,520 --> 00:24:47,080
‎ใครขโมยเงินกูวะ

304
00:24:48,160 --> 00:24:49,600
‎แต่เขาก็ปกป้องเรา

305
00:24:53,360 --> 00:24:55,320
‎เขาปกป้องเราได้จากทุกอย่าง

306
00:24:56,240 --> 00:24:57,280
‎ยกเว้นจากผู้หญิงคนนั้น

307
00:25:05,800 --> 00:25:06,640
‎เราทำสำเร็จแล้ว

308
00:25:08,400 --> 00:25:09,400
‎ดูสิ

309
00:25:12,000 --> 00:25:13,320
‎ไม่อยากจะเชื่อเลย

310
00:25:17,400 --> 00:25:20,480
‎เห็นไหมว่าเราเริ่มต้นใหม่ได้กับเงินที่มี

311
00:25:21,240 --> 00:25:22,560
‎ไม่อยากจะเชื่อ

312
00:25:38,720 --> 00:25:39,720
‎(เทป 27)

313
00:25:45,840 --> 00:25:47,600
‎รู้จักการเคาะประตูบ้างไหม

314
00:25:47,680 --> 00:25:51,480
‎ฉันออกไปก็ได้นะ แค่จะมาบอกว่า
‎คิมมี่กับแคนแดนซ์จะทรยศคุณ

315
00:26:08,960 --> 00:26:11,520
‎เก็บเล็กผสมน้อยกันเก่งนี่

316
00:26:15,400 --> 00:26:16,600
‎เท่าไหร่

317
00:26:17,280 --> 00:26:18,120
‎ก็นับสิ

318
00:26:22,360 --> 00:26:23,600
‎หนึ่งพัน

319
00:26:24,400 --> 00:26:25,400
‎สองพัน

320
00:26:28,200 --> 00:26:29,040
‎ห้าพัน

321
00:26:29,120 --> 00:26:29,960
‎คิมมี่

322
00:26:41,920 --> 00:26:44,160
‎แคนแดนซ์!

323
00:26:44,240 --> 00:26:45,320
‎ปล่อยฉัน! คิมมี่!

324
00:26:46,800 --> 00:26:47,720
‎คิมมี่!

325
00:26:47,800 --> 00:26:51,160
‎- มานี่สิ ไอ้ชาติชั่ว
‎- ปล่อยนะ ไอ้สัตว์!

326
00:26:51,240 --> 00:26:52,480
‎- คิมมี่!
‎- แคนแดนซ์!

327
00:26:53,440 --> 00:26:54,280
‎คิมมี่!

328
00:27:50,000 --> 00:27:51,000
‎มีอะไร

329
00:27:51,560 --> 00:27:54,640
‎มีอะไรวะ ไอ้เส็งเคร็ง ไหนมาพูดใส่หน้าฉันสิ

330
00:28:57,600 --> 00:29:01,280
‎เอ็มม่าตัดสินใจจะก่อกบฎต่ออะนิบาล
‎และยุติการปกครองด้วยความกลัว

331
00:29:01,360 --> 00:29:04,240
‎เขาวางแผนหนีให้เราสามคน

332
00:29:05,280 --> 00:29:06,160
‎ก่อนหน้านั้น

333
00:29:06,240 --> 00:29:09,880
‎ตำรวจยื่นข้อเสนอให้เขา
‎แลกเปลี่ยนกับข้อมูลเกี่ยวกับอะนิบาล

334
00:29:12,280 --> 00:29:15,680
‎ตำรวจคิดว่าในที่สุดก็จะเอาผิดอะนิบาลได้สักที

335
00:29:20,280 --> 00:29:22,880
‎นอกจากเซ็กซ์หมู่แล้ว อะนิบาลยังมีธุรกิจอื่นอีก

336
00:29:23,600 --> 00:29:26,120
‎ผู้เยาว์ทำกำไรได้ก็จริง
‎แต่การแบล็คเมล์ทำได้เยอะกว่า

337
00:29:30,040 --> 00:29:31,200
‎ฉันไม่รู้ชื่อพวกเขา

338
00:29:31,280 --> 00:29:34,520
‎อะนิบาลไม่ได้เขียนชื่อไว้บนเทป
‎แต่เขียนเป็นหมายเลขไว้

339
00:29:35,920 --> 00:29:38,160
‎พวกเขามีชื่อเสียง คนมีครอบครัว มีเงิน

340
00:29:39,440 --> 00:29:42,080
‎เรานึกไม่ถึงหรอกว่าพวกเขายอมจ่ายเท่าไหร่

341
00:29:43,240 --> 00:29:44,800
‎รู้ไหมว่าเงินสดอยู่ไหน

342
00:29:44,880 --> 00:29:48,920
‎ไม่ แต่เทปอยู่ในตู้เซฟในห้องทำงานเขา
‎ฉันรู้รหัสผ่าน

343
00:29:49,400 --> 00:29:53,280
‎เราใช้เทปแบล็คเมล์อะนิบาลได้
‎ถ้าเขาไม่ปล่อยเราไป เราก็ทำลายเทป

344
00:29:53,360 --> 00:29:55,960
‎ถึงเขาเสียเทปพวกนั้นไป เขาก็อัดใหม่ได้

345
00:29:56,040 --> 00:29:59,360
‎เราไม่ต้องสนใจเทปทุกม้วน แค่ม้วนเดียวเท่านั้น

346
00:30:00,320 --> 00:30:03,080
‎อะนิบาลทำพลาด เขาแบล็คเมล์ผิดคน

347
00:30:03,560 --> 00:30:06,480
‎คนที่มีอำนาจมากๆ
‎ที่ทำให้ชีวิตเขาและธุรกิจเขาพังได้

348
00:30:08,240 --> 00:30:10,600
‎ไอ้เลวที่ฆ่าลาวันดานั่นแหละ

349
00:30:14,960 --> 00:30:16,360
‎เทปของเขาคือหมายเลข 27

350
00:30:16,840 --> 00:30:20,280
‎ถ้าเราได้มันมา อะนิบาลก็จะเป็นลูกไก่ในกำมือ

351
00:30:21,800 --> 00:30:24,560
‎- เขาจะส่งมอบเทปเมื่อไหร่
‎- วันพฤหัสตอนเที่ยงคืน

352
00:30:25,040 --> 00:30:27,840
‎เราต้องล่อเขาออกไป ฉันจะได้เข้าไปเอาเทป

353
00:30:27,920 --> 00:30:31,000
‎วันพฤหัสฉันติดลูกค้าที่เปอร์โต บานุสทั้งวัน

354
00:30:31,080 --> 00:30:32,360
‎ฉันทำเอง

355
00:30:32,440 --> 00:30:34,080
‎ไม่ได้ เธอทำคนเดียวไม่ได้

356
00:30:34,160 --> 00:30:36,000
‎- ไม่งั้นก็ต้องล้มแผน
‎- อย่าเพิ่งยุ่ง

357
00:30:36,080 --> 00:30:39,280
‎คิมมี่ ฟังฉันนะ นี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของเรา

358
00:30:40,280 --> 00:30:41,600
‎ทุกอย่างจะเรียบร้อย

359
00:30:42,320 --> 00:30:45,960
‎ฉันโน้มน้าวคิมมี่ได้
‎และเราก็เริ่มทำตามแผนของเอ็มม่า

360
00:30:46,440 --> 00:30:48,840
‎ถ้ายังแต่งหน้าไม่พอ ก็ไปที่ห้องแต่งตัว

361
00:30:49,320 --> 00:30:52,120
‎เราลงมือช่วงที่อะนิบาลเดินตรวจความเรียบร้อย

362
00:30:52,200 --> 00:30:53,600
‎ก่อนที่ผับจะเปิด

363
00:30:53,680 --> 00:30:57,280
‎เอ็มม่าจะแอบเข้าไปในห้องทำงานเขา

364
00:30:59,840 --> 00:31:03,720
‎เราต้องขโมยเทปนั้นมา
‎ก่อนที่เขาจะไปพบหมายเลข 27

365
00:31:04,360 --> 00:31:08,400
‎อะนิบาลจะได้ไม่มีทางเลือกอื่น
‎นอกจากยอมทำตามความต้องการของเรา

366
00:31:13,320 --> 00:31:15,160
‎เขาต้องคืนพาสปอร์ตให้เรา

367
00:31:15,840 --> 00:31:18,800
‎ซึ่งเขาเก็บไว้ในตู้เซฟ

368
00:31:18,880 --> 00:31:21,120
‎และเงินจำนวนมากพอให้เราไปจากเมืองนี้ได้

369
00:31:21,200 --> 00:31:22,800
‎และทิ้งชีวิตนั้นไว้ข้างหลัง

370
00:31:27,880 --> 00:31:29,480
‎เช้าวันนั้น

371
00:31:30,160 --> 00:31:32,480
‎คิมมี่เตรียมตัวไปเปอร์โต บานุส

372
00:31:33,520 --> 00:31:36,480
‎ฉันยังจำแววตาที่เขามองมาได้ ตอนที่เราลากัน

373
00:31:39,680 --> 00:31:40,840
‎ตอนนั้นฉันไม่รู้

374
00:31:42,160 --> 00:31:44,280
‎แต่นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขา

375
00:32:02,000 --> 00:32:04,800
‎- แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ฉันอยู่ด้วย
‎- ไม่ใช่ตอนนี้

376
00:32:04,880 --> 00:32:07,480
‎ดื่มให้หมดแก้วแล้วไปซะ ฉันมีประชุม

377
00:32:30,240 --> 00:32:31,920
‎ไม่นะ

378
00:32:33,600 --> 00:32:35,640
‎จะเป็นแบบนี้ไม่ได้

379
00:32:36,960 --> 00:32:39,240
‎ทำไมเหรอ ที่รัก มีอะไรหายไปเหรอ

380
00:32:41,880 --> 00:32:43,160
‎(เทป 27)

381
00:32:44,560 --> 00:32:47,000
‎รู้จักการเคาะประตูบ้างไหม

382
00:32:52,440 --> 00:32:53,440
‎เธอนั่นเอง

383
00:32:55,160 --> 00:32:56,040
‎เธอเอาไป

384
00:32:57,000 --> 00:32:57,840
‎อะไรนะ

385
00:32:57,920 --> 00:33:00,120
‎เธอเป็นคนเดียวที่เห็นฉันเอามันเก็บไว้ในนั้น

386
00:33:01,120 --> 00:33:03,280
‎เทป 27 อยู่ไหน

387
00:33:06,440 --> 00:33:07,560
‎มันส่งเธอมาใช่ไหม

388
00:33:07,640 --> 00:33:11,160
‎- เธอทำงานให้มันใช่ไหม
‎- สาบานว่าฉันไม่ได้เอาอะไรไป

389
00:33:12,640 --> 00:33:14,880
‎ไม่ต้องห่วงนะ ไม่เป็นไร

390
00:33:15,480 --> 00:33:16,680
‎ไม่เป็นไร

391
00:33:17,400 --> 00:33:19,240
‎นั่นแผนเธอแต่แรกไม่ใช่เหรอ

392
00:33:20,120 --> 00:33:22,560
‎เพราะแบบนั้น เธอถึงได้อ้าขาให้ฉันไม่หยุด

393
00:33:23,920 --> 00:33:27,080
‎- ไม่ใช่ ฉันแค่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน ที่รัก
‎- แน่นอน ฉันก็ด้วย

394
00:33:27,160 --> 00:33:30,240
‎- ฉันอยากให้เราเป็นทีม
‎- เราเป็นทีมเดียวกัน

395
00:33:31,080 --> 00:33:33,920
‎บอกมาว่าเทปอยู่ไหน

396
00:33:36,280 --> 00:33:38,000
‎อยู่ที่ไหน

397
00:33:38,840 --> 00:33:39,960
‎อะนิบาล ขอร้องล่ะ

398
00:33:40,520 --> 00:33:41,760
‎เทปอยู่ไหน

399
00:33:47,960 --> 00:33:49,200
‎นังสารเลว

400
00:33:51,800 --> 00:33:53,040
‎นังชั่ว

401
00:33:54,240 --> 00:33:55,240
‎มานี่

402
00:34:22,920 --> 00:34:24,159
‎แกทำอะไรลงไป

403
00:34:25,040 --> 00:34:26,199
‎มันขโมยของฉัน

404
00:34:26,679 --> 00:34:28,040
‎อีนี่มันขโมย…

405
00:34:29,280 --> 00:34:30,480
‎เขาไม่ได้ขโมยอะไร

406
00:34:33,400 --> 00:34:34,600
‎อยากได้เทปนี้เหรอ

407
00:34:35,320 --> 00:34:37,440
‎ฟังให้ดีและทำตามที่ฉันบอก

408
00:34:38,320 --> 00:34:41,159
‎ถ้าแกคิดว่าฉันจะเชื่อฟัง
‎กะหรี่สองคนที่แทงข้างหลังคนอื่น คิดผิด

409
00:34:42,159 --> 00:34:43,719
‎แกไม่มีทางเลือก

410
00:34:43,800 --> 00:34:46,760
‎- คนของฉันอยู่ข้างนอก
‎- พวกนั้นดูโชว์เพลินอยู่

411
00:34:46,840 --> 00:34:50,159
‎แกตัวคนเดียว และอีก 30 นาที
‎แกต้องเอาไอ้นี่ไปส่งมอบ เลือกสิ

412
00:34:53,440 --> 00:34:54,280
‎ต้องการอะไร

413
00:34:55,960 --> 00:34:57,880
‎พาสปอร์ตเรากับเงินหนึ่งแสนยูโร

414
00:34:58,880 --> 00:35:02,160
‎ไม่มีทาง เธอก็รู้ว่า
‎ฉันไม่เก็บเงินเยอะขนาดนั้นไว้ในเซฟ

415
00:35:02,240 --> 00:35:04,280
‎ไม่ได้เก็บในเซฟ แต่เราต่างรู้ดีว่าแกมี

416
00:35:05,000 --> 00:35:07,520
‎ปล่อยเราไปและฉันสาบานว่า
‎แกจะไม่ได้เห็นเราอีก

417
00:35:08,640 --> 00:35:09,960
‎อีพวกชั่ว

418
00:35:13,720 --> 00:35:14,560
‎ได้

419
00:35:15,240 --> 00:35:16,280
‎เธอชนะ

420
00:35:23,400 --> 00:35:24,640
‎ของคิมมี่ด้วย

421
00:36:21,680 --> 00:36:22,960
‎น่าจะครบนะ

422
00:36:28,680 --> 00:36:30,240
‎วางปืน ไม่งั้นฉันระเบิดหัวอีนี่

423
00:36:30,880 --> 00:36:33,240
‎- อย่าไปฟังเขา แคนแดนซ์
‎- วางปืน!

424
00:36:33,320 --> 00:36:35,360
‎ถ้าเธอไม่ยิง เขาจะฆ่าเราทั้งคู่

425
00:36:35,440 --> 00:36:36,720
‎- หุบปาก!
‎- ยิงเขา!

426
00:36:37,200 --> 00:36:39,200
‎- แคนแดนซ์ ขอล่ะ!
‎- ฉันทำไม่ได้

427
00:36:50,920 --> 00:36:53,240
‎จากทุกอย่างที่ฉันทำให้แก
‎นี่แกขอบคุณฉันอย่างนี้เหรอ

428
00:36:53,720 --> 00:36:54,600
‎อีชั่ว!

429
00:36:54,680 --> 00:36:57,400
‎แกมันก็แค่กะหรี่เหมือนอีพวกนี้แหละ

430
00:37:17,360 --> 00:37:18,280
‎ไม่เป็นไรใช่ไหม

431
00:37:21,440 --> 00:37:23,320
‎ไม่รู้สิ เธอล่ะ

432
00:37:35,800 --> 00:37:36,640
‎เราจะทำยังไงดี

433
00:37:37,800 --> 00:37:38,960
‎ขอคิดก่อน

434
00:37:49,560 --> 00:37:50,400
‎ถอดเสื้อผ้า

435
00:37:51,080 --> 00:37:53,040
‎- ฮะ
‎- ถอดเสื้อผ้าออก

436
00:38:02,520 --> 00:38:04,400
‎แต่งตัวให้เสร็จเร็วเข้า

437
00:38:13,080 --> 00:38:14,880
‎เธอเอาพาสปอร์ตฉันไปทำไม

438
00:38:16,280 --> 00:38:18,880
‎ตอนที่ตำรวจระบุตัวศพ
‎พวกเขาจะได้คิดว่าเป็นเธอ

439
00:38:18,960 --> 00:38:22,360
‎มองฉันนะ เธอจะเป็นอะไรก็ได้ที่อยากเป็น

440
00:38:22,440 --> 00:38:25,040
‎- จะไม่มีใครตามหาเธอ
‎- แต่พวกเขาจะตามหาเธอ

441
00:38:25,120 --> 00:38:26,440
‎ไม่ พวกเขาจะตามหาอะนิบาล

442
00:38:26,520 --> 00:38:29,480
‎พวกเขาจะคิดว่าฉันหักหลังเขาไม่ลง
‎แล้วเราก็หนีไปด้วยกัน

443
00:38:29,560 --> 00:38:31,840
‎เราสองคนเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้

444
00:38:32,800 --> 00:38:33,640
‎แล้วคิมมี่ล่ะ

445
00:38:36,000 --> 00:38:37,360
‎เราต้องทิ้งเขาไว้ข้างหลัง

446
00:38:40,080 --> 00:38:42,320
‎จะบ้าเหรอ ฉันจะไม่ทิ้งเขาไว้ที่นี่

447
00:38:42,400 --> 00:38:45,480
‎ตอนนี้อะนิบาลไม่อยู่แล้ว
‎คิมมี่ก็จะเริ่มต้นใหม่ได้เหมือนกัน

448
00:38:45,560 --> 00:38:48,040
‎ต้องมีคนบอกตำรวจว่าเสื้อผ้าเป็นของเธอ

449
00:38:49,040 --> 00:38:52,360
‎เธอกับฉันต้องหายตัวไป
‎และคิมมี่จะเป็นพยานให้เรา

450
00:38:52,920 --> 00:38:54,320
‎แต่คิมมี่จะคิดว่าฉันตายไปแล้ว!

451
00:38:54,400 --> 00:38:56,920
‎- ฉันทำอย่างนั้นกับเขาไม่ได้!
‎- เธอต้องทำ!

452
00:38:57,000 --> 00:38:58,240
‎ไม่งั้นเราตายกันหมด!

453
00:39:10,160 --> 00:39:11,840
‎นี่จะเป็นหลักประกันชีวิตเรา

454
00:39:13,880 --> 00:39:16,960
‎เราต้องหาวิธีกำจัดศพเขา ไอ้สารเลว

455
00:39:23,040 --> 00:39:25,520
‎ไม่ต้องห่วง เราจะหาคนมาช่วยเธอทีหลัง

456
00:39:27,800 --> 00:39:28,640
‎แคนแดนซ์

457
00:39:31,760 --> 00:39:34,960
‎ทุกอย่างจะเรียบร้อย
‎ฉันสาบานว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

458
00:39:49,800 --> 00:39:51,920
‎รู้สึกยังไงบ้าง ไหวไหม

459
00:39:52,400 --> 00:39:53,480
‎ให้ฉันดูหน่อย

460
00:39:55,880 --> 00:39:56,880
‎มองฉันนะ

461
00:39:56,960 --> 00:40:00,080
‎เราจะทิ้งศพเขาแล้วไปกัน ใช้เวลาไม่นาน

462
00:40:02,920 --> 00:40:04,120
‎เธอยกด้านนั้น

463
00:40:19,680 --> 00:40:21,240
‎เร็วเข้า เก็บของ

464
00:40:40,320 --> 00:40:41,840
‎อดทนไว้ ใกล้จะเสร็จแล้ว

465
00:41:14,720 --> 00:41:17,000
‎สวัสดีค่ะ นี่คิมมี่ ฝากข้อความไว้นะ

466
00:41:17,480 --> 00:41:18,840
‎คิมมี่ นี่เอ็มม่า

467
00:41:19,320 --> 00:41:21,760
‎ที่รัก แผนพังหมด ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด

468
00:41:22,240 --> 00:41:25,560
‎อะนิบาลจับได้ว่าแคนแดนซ์จะไปเอาเทป
‎แล้วเขาก็สติแตก

469
00:41:25,640 --> 00:41:28,280
‎อะนิบาลฆ่าเขา คิมมี่ อะนิบาลฆ่าแคนแดนซ์

470
00:41:32,080 --> 00:41:35,160
‎ฉันหวังว่าตัวเองจะทำอะไรได้บ้าง
‎แต่มันเกิดขึ้นเร็วมาก

471
00:41:37,080 --> 00:41:40,920
‎อะนิบาลกลัวมากว่า
‎คาสซานดร้าจะบอกตำรวจทุกอย่าง

472
00:41:41,000 --> 00:41:42,400
‎เขาขู่ฉัน

473
00:41:43,080 --> 00:41:45,640
‎ฉันต้องไปกับเขา ฉันไม่มีทางเลือก

474
00:41:47,120 --> 00:41:48,240
‎ฉันขอโทษ

475
00:41:48,320 --> 00:41:52,280
‎ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องมาพัวพัน
‎ฉันไม่คิดว่ามันจะจบแบบนี้

476
00:41:57,720 --> 00:41:59,880
‎(แคนแดนซ์)

477
00:41:59,960 --> 00:42:02,120
‎ฉันหวังว่าเธอจะอภัยให้ฉันได้สักวัน

478
00:42:03,080 --> 00:42:04,200
‎โชคดีนะ ที่รัก

479
00:42:38,360 --> 00:42:40,080
‎(ขอโทษ)

480
00:42:51,520 --> 00:42:54,000
‎ฉันไม่เคยให้อภัยตัวเองที่ทิ้งคิมมี่ไว้ข้างหลัง

481
00:42:55,360 --> 00:42:58,440
‎แต่ฉันไม่รู้ว่าจะติดต่อเขายังไง
‎โดยที่ไม่หักหลังเอ็มม่า

482
00:42:59,800 --> 00:43:02,080
‎ฉันต้องตัดสินใจในเสี้ยววินาที

483
00:43:03,960 --> 00:43:06,920
‎และเสี้ยววินาทีนั้นก็ตามหลอกหลอนฉันมาตลอด

484
00:43:23,440 --> 00:43:24,480
‎แผลเป็นของคุณ…

485
00:43:26,560 --> 00:43:28,880
‎ไม่ใช่อุบัติเหตุในวัยเด็กใช่ไหม

486
00:43:29,600 --> 00:43:30,440
‎ไม่ใช่

487
00:43:33,000 --> 00:43:34,760
‎พวกเขาพาฉันไปโรงพยาบาลไม่ได้

488
00:43:36,000 --> 00:43:37,760
‎พวกเขาทำดีที่สุดแล้ว

489
00:43:40,480 --> 00:43:44,000
‎เรามาที่บาร์เซโลนาเพราะ
‎เอ็มม่ามีคนรู้จักอยู่ที่โรงเรียนประจำ

490
00:43:45,400 --> 00:43:49,040
‎เป็นญาติห่างๆ เขาปลอมสูติบัตรให้เราได้

491
00:43:49,120 --> 00:43:50,880
‎เพื่อใช้ทำพาสปอร์ตเล่มใหม่

492
00:43:52,960 --> 00:43:54,080
‎แคนแดนซ์

493
00:43:54,720 --> 00:43:56,400
‎- เขาบาดเจ็บ
‎- บาดเจ็บเหรอ

494
00:43:56,480 --> 00:43:57,880
‎ทำไมไม่บอกล่ะ

495
00:43:59,720 --> 00:44:00,760
‎เขาเป็นอะไรมา

496
00:44:01,600 --> 00:44:02,720
‎เราจะทำยังไงกันดี

497
00:44:02,800 --> 00:44:05,640
‎คุณต้องให้เราอยู่ที่นี่นะ เราไม่มีที่ไปแล้ว

498
00:44:15,640 --> 00:44:17,280
‎เขาคือคนที่ดูแลฉัน

499
00:44:17,360 --> 00:44:20,080
‎และหลายสัปดาห์ต่อมา
‎เขาก็จัดการอะไรทุกอย่างให้

500
00:44:20,160 --> 00:44:23,280
‎เอ็มม่า รู้ใช่ไหมว่าตัวเองกำลังจะ
‎ก้าวไปในเส้นทางแบบไหน

501
00:44:23,360 --> 00:44:26,080
‎ถ้าเธอจะอยู่กับเรา ก็ต้องทำตามกฎเรา

502
00:44:26,560 --> 00:44:28,840
‎เธอจะได้ใช้ชีวิตอยู่หลังกำแพงนี้

503
00:44:28,920 --> 00:44:30,920
‎ฉันต้องการแบบนั้นแหละค่ะ

504
00:44:31,400 --> 00:44:32,240
‎ดีแล้ว

505
00:44:33,280 --> 00:44:35,160
‎จากนี้ไป ชื่อของเธอคือ

506
00:44:35,240 --> 00:44:36,920
‎มาเรีย ลูฮาน กัลโว

507
00:44:38,840 --> 00:44:41,320
‎(มาเรีย ลูฮาน กัลโว
‎ได้ล้างบาปแล้วในรั้วศานาแห่งนี้)

508
00:44:42,800 --> 00:44:43,920
‎แล้วเธอล่ะจ๊ะ แม่หนู

509
00:44:44,000 --> 00:44:45,560
‎เธออยากใช้ชื่ออะไร

510
00:44:46,520 --> 00:44:48,160
‎จริงสิ ผมชื่อแมท

511
00:44:49,080 --> 00:44:50,160
‎คุณชื่ออะไร

512
00:44:51,040 --> 00:44:52,000
‎โอลิเวียค่ะ

513
00:44:53,280 --> 00:44:55,760
‎เอ็มม่ากับแคนแดนซ์ตายไปแล้ว

514
00:44:59,520 --> 00:45:00,880
‎เราตั้งใจอย่างนั้น

515
00:45:03,680 --> 00:45:07,120
‎เราซ่อนเทปพวกนั้นไว้ใน
‎ที่ที่ปลอดภัยที่สุดเท่าที่จะหาได้

516
00:45:13,400 --> 00:45:15,960
‎ฉันเก็บกุญแจไว้หนึ่งดอก เอ็มม่าเก็บไว้อีกดอก

517
00:45:18,880 --> 00:45:22,680
‎ทั้งชีวิตของแคนแดนซ์
‎คุณคือสิ่งที่ใกล้เคียงกับคำว่าอิสรภาพที่สุด

518
00:45:25,720 --> 00:45:27,400
‎ดังนั้นตอนที่ฉันสร้างชีวิต…

519
00:45:29,400 --> 00:45:31,480
‎ฉันโชคดีที่ได้สร้างมันโดยที่มีคุณอยู่ข้างๆ

520
00:45:34,320 --> 00:45:36,960
‎มีสิ่งที่หลงเหลือจากแคนแดนซ์
‎ที่ฉันไม่มีวันลบทิ้งไปได้

521
00:45:43,200 --> 00:45:46,000
‎และสิ่งที่ฉันตัดสินใจว่าจะไม่ลบ

522
00:45:49,480 --> 00:45:52,600
‎ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
‎เอ็มม่ากับฉันติดต่อกันอยู่เสมอ

523
00:45:52,680 --> 00:45:53,600
‎ขอโทษที่มาช้า

524
00:45:53,680 --> 00:45:54,720
‎ไม่เป็นไร

525
00:45:54,800 --> 00:45:56,680
‎เราเจอกันทุกวันจันทร์ที่สวนสัตว์

526
00:45:56,760 --> 00:45:59,800
‎และหันมาเรียกกันด้วยชื่อใหม่

527
00:45:59,880 --> 00:46:01,560
‎- ฉันท้อง
‎- จริงเหรอ!

528
00:46:07,520 --> 00:46:08,360
‎เอ็มม่าผู้น่าสงสาร

529
00:46:09,320 --> 00:46:10,600
‎เขากลัวอยู่เสมอ

530
00:46:10,680 --> 00:46:12,400
‎ว่าจะมีคนหักหลังเรา

531
00:46:13,120 --> 00:46:15,520
‎ฉันแน่ใจว่าพวกนั้นฆ่าเขาเพื่อที่จะเอาเทป

532
00:46:15,600 --> 00:46:17,720
‎เพื่อเทปหมายเลข 27 หรือหมายเลขอื่นๆ

533
00:46:19,120 --> 00:46:23,120
‎คนที่อยู่ในเทปทำได้ทุกอย่าง
‎เพื่อไม่ให้เทปหลุดออกไป

534
00:46:27,600 --> 00:46:29,760
‎แล้วเรื่องไปเบอร์ลินเกี่ยวยังไง

535
00:46:38,920 --> 00:46:41,240
‎- โซอี้น่ะ
‎- ตำรวจจับตัวเขาไป

536
00:46:45,480 --> 00:46:50,000
‎แมท ตำรวจปล่อยตัวฉันเมื่อชั่วโมงก่อน
‎และพวกเขาเอาข้อมูลที่สำนักงานฉันไปหมด

537
00:46:51,320 --> 00:46:53,280
‎อีกไม่นานพวกเขาจะรู้ว่าคุณอยู่ไหน

538
00:46:53,760 --> 00:46:55,360
‎บอกฉันมาว่าให้ฉันช่วยอะไรได้บ้าง

539
00:47:01,120 --> 00:47:02,200
‎ผมจะโทรหาเขา

540
00:47:06,040 --> 00:47:07,000
‎แมท

541
00:47:07,480 --> 00:47:10,360
‎- คุณสองคนโอเคไหม
‎- เราซ่อนตัวอยู่ ผมต้องทำยังไง

542
00:47:10,440 --> 00:47:13,080
‎ปิดมือถือ อย่าใช้บัตรเครดิต

543
00:47:13,160 --> 00:47:15,280
‎แล้วบอกฉันว่าคุณอยู่ไหน
‎ฉันจะได้ช่วยคุณได้

544
00:47:15,360 --> 00:47:18,960
‎เราอยู่ที่บ้านมาร่า เขากำลังมา
‎เขาจะให้เรายืมรถ

545
00:47:19,440 --> 00:47:21,320
‎ทุกอย่างพันกันซับซ้อนไปหมด

546
00:47:21,880 --> 00:47:24,800
‎ตำรวจขอหมายศาลดักฟังโทรศัพท์คุณแล้ว

547
00:47:24,880 --> 00:47:28,360
‎และในช่วงที่ถูกควบคุมตัว
‎ฉันได้ยินว่าหมายจับคุณไปถึงมาดริดแล้ว

548
00:47:30,280 --> 00:47:33,600
‎- ระวังตัวด้วยนะ
‎- ได้ ขอบคุณมาก

549
00:47:33,680 --> 00:47:34,680
‎โชคดี

550
00:47:41,320 --> 00:47:43,720
‎โซอี้ทำอะไรไม่ได้ เราต้องพึ่งตัวเอง

551
00:47:50,360 --> 00:47:53,320
‎โอลิเวีย ทำไมถึงบอกว่าจะไปเบอร์ลิน

552
00:48:01,040 --> 00:48:01,880
‎บอกผมที

553
00:48:03,960 --> 00:48:05,880
‎ทำไมถึงหายไปแบบนั้น

554
00:48:09,840 --> 00:48:11,480
‎ส่วนนี้แหละที่ยากที่สุด

555
00:48:19,240 --> 00:48:20,400
‎ฉันมีลูกสาว

556
00:48:23,720 --> 00:48:24,960
‎แกชื่อพอลล่า

557
00:48:27,400 --> 00:48:28,520
‎ทำยังไงดี

558
00:48:29,160 --> 00:48:30,800
‎ไม่เป็นไรนะ มานี่มา

559
00:48:30,880 --> 00:48:33,720
‎ฉันท้องตอนทำงานที่เอล ปาราอิโซ

560
00:48:34,240 --> 00:48:36,560
‎ฉันอยากทำแท้งแต่อะนิบาลไม่ยอมให้ทำ

561
00:48:44,000 --> 00:48:45,080
‎เมื่อเวลาผ่านไป

562
00:48:45,160 --> 00:48:47,680
‎ฉันเรียนรู้ที่จะรักชีวิตน้อยๆ ที่เติบโตในตัวฉัน

563
00:48:50,840 --> 00:48:51,960
‎ตอนที่แกเกิด

564
00:48:52,440 --> 00:48:54,040
‎ฉันรู้สึกถึงความรักท่วมท้น

565
00:48:54,720 --> 00:48:56,960
‎จนนึกว่าหัวใจจะระเบิดซะแล้ว

566
00:49:02,040 --> 00:49:04,400
‎ครอบครัวที่ฉันต้องการมาตลอดอยู่ตรงนั้นแล้ว

567
00:49:04,880 --> 00:49:06,360
‎คิมมี่ พอลล่า และฉัน

568
00:49:07,400 --> 00:49:09,000
‎นั่นคืออนาคตของฉัน

569
00:49:10,800 --> 00:49:12,800
‎แต่อะนิบาลวางแผนอย่างอื่นไว้

570
00:49:31,720 --> 00:49:34,320
‎ฉันไม่อยากยกลูกให้คนอื่น แต่ฉันจะทำอะไรได้

571
00:49:34,960 --> 00:49:38,680
‎ให้ลงโทษลูกให้โตขึ้นมาในนรกนั้นเหรอ
‎ให้มีชีวิตแบบฉันเหรอ

572
00:49:42,400 --> 00:49:45,360
‎ฉันมีโอกาสที่จะมอบครอบครัวและอนาคตให้แก

573
00:49:46,120 --> 00:49:47,880
‎ฉันจะเห็นแก่ตัวไม่ได้

574
00:49:49,560 --> 00:49:53,120
‎เอ็มม่าพาแกไป
‎เพื่อไม่ให้แกต้องเผชิญสิ่งต่างๆ เหล่านั้น

575
00:49:54,600 --> 00:49:56,800
‎(ข้าพเจ้าขอโอนสิทธิ์เลี้ยงดูพอลล่า…)

576
00:49:57,560 --> 00:49:58,760
‎เพื่อช่วยแกจากฉัน

577
00:50:00,280 --> 00:50:01,480
‎(แคนดิด้า อิซาเบล รุสโซ่)

578
00:50:05,960 --> 00:50:09,160
‎นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ยินข่าวของแก
‎จนกระทั่งเราไปดูบ้าน

579
00:50:13,960 --> 00:50:15,960
‎- ฮัลโหล
‎- โอลิเวีย คอสต้าใช่ไหม

580
00:50:16,040 --> 00:50:16,880
‎พูดอยู่ค่ะ

581
00:50:16,960 --> 00:50:19,000
‎ฉันโทรมาในนามของผู้ปกครองของพอลล่า

582
00:50:19,080 --> 00:50:20,960
‎ลูกสาวที่เธอยกให้คนอื่นอุปถัมภ์

583
00:50:23,880 --> 00:50:27,560
‎ไม่มีสายจากงาน
‎ไม่มีการเดินทางไปเบอร์ลินหรอก

584
00:50:29,440 --> 00:50:32,080
‎วันนั้น อดีตของฉันกลับมา

585
00:51:02,920 --> 00:51:06,240
‎เราตกลงกัน ให้พวกเขาพาฉันไปหาพอลล่า
‎แลกกับเงิน 50,000 ยูโร

586
00:51:11,760 --> 00:51:14,960
‎ขอถอนเงิน 50,000 ยูโรค่ะ
‎ใส่ไว้ในนี้ได้ไหม

587
00:51:15,040 --> 00:51:17,800
‎แกเดือดร้อน และฉันเท่านั้นที่ช่วยได้

588
00:51:19,960 --> 00:51:23,400
‎สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ก็คือ
‎คนเราหนีจากอดีตตัวเองไม่ได้

589
00:51:27,240 --> 00:51:29,560
‎ไม่ว่าเราจะคิดว่าได้ฝังมันไว้ดีแค่ไหน

590
00:51:29,640 --> 00:51:31,960
‎ตายไปแล้วแต่ดูดีจังนะ

591
00:51:32,840 --> 00:51:34,600
‎แคนดิด้า อิซาเบล รุสโซ่

592
00:51:54,520 --> 00:51:55,880
‎หาฉันเจอได้ยังไง

593
00:51:56,520 --> 00:52:00,400
‎ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ที่สืบสวน
‎คดีฆาตกรรมเธอที่เอล ปาราอิโซ สตาร์

594
00:52:01,960 --> 00:52:04,760
‎ต้องขอชมเลยนะ เธอหลอกพวกเราได้สนิทเลย

595
00:52:05,840 --> 00:52:09,360
‎ใบหน้าศพที่ผิดรูปเอย
‎ดีเอ็นเอของเธอในห้องของอีกคนเอย…

596
00:52:09,840 --> 00:52:11,880
‎ไม่มีใครคิดเลยว่ามีอะไรผิดปกติ

597
00:52:12,840 --> 00:52:15,680
‎ก็แค่กะหรี่อีกคนที่โดนพ่อเล้าซ้อมจนตาย

598
00:52:16,520 --> 00:52:19,920
‎จนหลายปีที่ผ่านมา มีพ่อแม่คู่หนึ่งเป็นกังวล

599
00:52:20,000 --> 00:52:22,880
‎จ้างฉันให้ตามหาแม่แท้ๆ ของลูกสาวบุญธรรม

600
00:52:27,320 --> 00:52:29,000
‎แต่มีอะไรไม่ลงล็อค

601
00:52:29,080 --> 00:52:32,600
‎จากผลชันสูตร ผู้หญิงที่ตายมีกลุ่มอาการเอไอเอส

602
00:52:33,440 --> 00:52:36,880
‎ความผิดปกติทางพันธุกรรม แปลว่าเขามีลูกไม่ได้

603
00:52:38,800 --> 00:52:39,880
‎และจากตรงนั้น

604
00:52:40,920 --> 00:52:41,760
‎โป๊ะเชะ

605
00:52:43,000 --> 00:52:44,480
‎ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกเป็นลูกสาวฉัน

606
00:52:57,560 --> 00:52:59,680
‎พันธุกรรมนี่สุดยอดเลยนะ

607
00:53:02,200 --> 00:53:03,400
‎เหมือนเธออย่างกับแกะ

608
00:53:08,600 --> 00:53:11,920
‎พวกนาย… อาจปลอมขึ้นมาก็ได้

609
00:53:39,840 --> 00:53:40,840
‎(พอลล่า)

610
00:53:46,120 --> 00:53:48,800
‎พวกนั้นบอกว่าพอลล่าเป็นโรคไตพิการแต่กำเนิด

611
00:53:50,120 --> 00:53:52,120
‎แกต้องการไตใหม่ ไม่งั้นก็จะตาย

612
00:53:55,200 --> 00:53:57,280
‎พ่อแม่แกถึงได้ตามหาฉัน

613
00:53:58,840 --> 00:54:01,320
‎คุณแค่เห็นรูปแล้วรู้ได้ยังไงว่าเรื่องจริง

614
00:54:01,400 --> 00:54:03,120
‎ในรูปคือแก แมท ฉันรู้เลย

615
00:54:03,600 --> 00:54:05,280
‎ทำไมแน่ใจขนาดนั้น

616
00:54:05,360 --> 00:54:07,680
‎แล้ววิดีโอที่คุณส่งมาให้ผมคือยังไง

617
00:54:07,760 --> 00:54:10,160
‎- ฉันไม่ได้ส่งอะไรไป ฉันบอกไปแล้ว
‎- ไม่ได้ส่งเหรอ

618
00:54:10,240 --> 00:54:11,960
‎ก็ข้อความมันมาจากมือถือคุณ

619
00:54:12,040 --> 00:54:14,440
‎ฉันไม่รู้ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

620
00:54:15,440 --> 00:54:16,280
‎ฉันไม่รู้

621
00:54:17,240 --> 00:54:20,640
‎ฉันรอให้พวกนั้นนัดพบพ่อแม่ของลูกฉันนานมาก

622
00:54:21,480 --> 00:54:24,440
‎ฉันผล็อยหลับ ไม่รู้สิ พวกนั้นอาจวางยาฉัน

623
00:54:25,840 --> 00:54:28,200
‎โอลิเวีย มันไม่เป็นเหตุเป็นผลกันเลย

624
00:54:29,040 --> 00:54:31,320
‎ถ้าเป็นเรื่องโกหก ฉันคงไม่ได้รับข้อความนี้

625
00:54:32,400 --> 00:54:34,040
‎พ่อแกส่งมาให้ฉันวันนี้

626
00:54:34,520 --> 00:54:35,400
‎เรื่องจริง แมท

627
00:54:35,480 --> 00:54:37,720
‎(พรุ่งนี้ 23:00 น.
‎ที่จตุรัสซานตายูเคเนีย เมืองมาร์เบลล่า)

628
00:54:37,800 --> 00:54:41,760
‎- ลูกฉันรอฉันอยู่ที่มาร์เบลล่า
‎- คุณต้องไปเหรอ ลูกคุณอยู่นั่นจริงเหรอ

629
00:54:41,840 --> 00:54:44,840
‎- ฉันทิ้งแกไปอีกไม่ได้
‎- ดูไม่ออกเหรอว่าพวกมันหลอกเรา

630
00:54:44,920 --> 00:54:46,640
‎- ใคร แมท
‎- ผมไม่รู้ คุณบอกผมสิ

631
00:54:51,720 --> 00:54:53,240
‎โอลิเวีย มีอะไร

632
00:54:55,600 --> 00:54:56,720
‎เป็นไปไม่ได้

633
00:54:57,400 --> 00:54:58,440
‎บอกผม

634
00:54:58,520 --> 00:55:00,560
‎มองฉันนะ เราจะทิ้งศพเขาแล้วไปกัน

635
00:55:07,400 --> 00:55:09,720
‎เขาขยับ ก่อนที่เราจะทิ้งเขาลงจากเรือ

636
00:55:09,800 --> 00:55:11,960
‎- มันจบแล้ว ลงมือกันเถอะ
‎- ระวัง!

637
00:55:12,040 --> 00:55:13,000
‎เอาเลย!

638
00:55:23,360 --> 00:55:25,120
‎ตอนนั้นเขายังมีชีวิตอยู่ แมท ยังไม่ตาย

639
00:55:26,240 --> 00:55:28,520
‎แต่เขาไม่มีทางรอดมาได้

640
00:55:32,200 --> 00:55:34,160
‎นั่นมาร่า ปิดมือถือเถอะ

641
00:55:36,040 --> 00:55:36,960
‎ปิดแล้ว

642
00:55:49,920 --> 00:55:50,760
‎หันหลัง!

643
00:55:51,600 --> 00:55:52,480
‎เอามือวางบนหัว

644
00:55:54,600 --> 00:55:55,800
‎เอามือวางบนหัว

645
00:55:56,560 --> 00:55:57,520
‎หันหลัง

646
00:55:58,800 --> 00:55:59,920
‎คุกเข่าลง

647
00:56:01,360 --> 00:56:02,520
‎คุกเข่าลง

648
00:56:27,600 --> 00:56:28,440
‎ออกมา

649
00:56:29,000 --> 00:56:30,120
‎เร็วเข้า ออกมาสิ

650
00:56:39,360 --> 00:56:40,480
‎แมท

651
00:56:40,560 --> 00:56:44,560
‎ตำรวจปล่อยตัวฉันเมื่อชั่วโมงก่อน
‎และพวกเขาเอาข้อมูลที่สำนักงานฉันไปหมด

652
00:56:45,080 --> 00:56:46,720
‎อีกไม่นานพวกเขาจะรู้ว่าคุณอยู่ไหน

653
00:56:47,480 --> 00:56:48,960
‎ติดต่อกลับด้วยถ้าทำได้

654
00:56:50,040 --> 00:56:53,480
‎ตำรวจขอหมายศาลดักฟังโทรศัพท์คุณแล้ว

655
00:56:54,040 --> 00:56:57,920
‎และในช่วงที่ถูกควบคุมตัว
‎ฉันได้ยินว่าหมายจับคุณไปถึงมาดริดแล้ว

656
00:56:58,000 --> 00:57:00,760
‎นั่นเขา ตำรวจคนนั้นหมายหัวฉัน

657
00:57:03,880 --> 00:57:05,320
‎- เราจะทำยังไง
‎- ผมไม่รู้

658
00:57:05,400 --> 00:57:07,920
‎พวกเขาจะตั้งข้อหาฆาตกรรม
‎ซาเอซและกาญาร์โด้กับผม

659
00:57:08,000 --> 00:57:11,520
‎- ฉันจะเล่าเรื่องที่บอกคุณให้เขาฟัง
‎- เขาไม่เชื่อหรอก เขาต้องการผู้กระทำผิด

660
00:57:12,600 --> 00:57:15,600
‎พาเขาไปและปล่อยตัวได้เลย ตามที่เราตกลงกัน

661
00:57:16,560 --> 00:57:17,480
‎ทำไมต้องเป็นฉัน

662
00:57:18,000 --> 00:57:22,680
‎- เพราะจากนี้ไป เราจะจัดการต่อเอง
‎- ไม่ นี่ก็เป็นคดีของฉันด้วย

663
00:57:23,800 --> 00:57:24,680
‎ไม่ใช่แล้ว

664
00:57:37,480 --> 00:57:40,280
‎มาเตโอ วิดัลและโอลิเวีย คอสต้า
‎พวกคุณถูกล้อมไว้แล้ว

665
00:57:40,360 --> 00:57:43,360
‎- ไปกันเถอะ
‎- ให้ความร่วมมือกับเราดีๆ แล้วออกมา

666
00:57:50,120 --> 00:57:51,200
‎เตือนครั้งสุดท้าย

667
00:57:51,800 --> 00:57:53,200
‎ออกมาเดี๋ยวนี้

668
00:57:53,760 --> 00:57:54,800
‎เรากำลังไป

669
00:57:57,120 --> 00:57:58,720
‎ฟังฉันนะ

670
00:57:59,200 --> 00:58:02,040
‎คุณพูดถูก ตำรวจต้องการตัวคุณ ไม่ใช่ฉัน

671
00:58:02,120 --> 00:58:04,000
‎- ฮะ
‎- ฟังฉัน

672
00:58:04,080 --> 00:58:06,240
‎- คุณต้องจำให้ได้
‎- ไม่

673
00:58:06,320 --> 00:58:08,200
‎พรุ่งนี้ ที่มาร์เบลล่า

674
00:58:08,280 --> 00:58:10,440
‎- จตุรัสซานตายูเคเนีย ห้าทุ่ม
‎- ผมจะไม่ไป

675
00:58:10,520 --> 00:58:11,680
‎ฟังฉันสิ แมท!

676
00:58:12,160 --> 00:58:13,280
‎พวกเขาไม่ได้สงสัยฉัน

677
00:58:13,360 --> 00:58:15,280
‎- ผมจะไม่ไป…
‎- พวกเขาไม่รู้

678
00:58:16,920 --> 00:58:18,840
‎เชื่อใจฉัน ได้โปรด

679
00:58:37,120 --> 00:58:37,960
‎เตือนครั้งสุดท้าย

680
00:58:39,080 --> 00:58:43,320
‎คุณมีเวลาออกมา 30 วินาที
‎ไม่งั้นเราจะบุกเข้าไป

681
00:58:48,480 --> 00:58:49,840
‎เอาเลย

682
00:59:13,120 --> 00:59:14,720
‎ออกมาแล้วยกมือขึ้น!

683
00:59:18,560 --> 00:59:19,760
‎ยกมือขึ้น ยกสิ!

684
00:59:30,440 --> 00:59:31,280
‎คุกเข่า

685
00:59:41,840 --> 00:59:43,760
‎วิดัลยังไม่ออกมา เข้าไปข้างใน

686
01:00:43,560 --> 01:00:46,200
‎ไม่มีวี่แววของมาเตโอ วิดัลในบ้าน

687
01:00:51,400 --> 01:00:52,280
‎เขาอยู่ไหน

688
01:00:53,000 --> 01:00:54,080
‎ใครอยู่ไหนเหรอ

689
01:00:58,600 --> 01:01:01,880
‎แจ้งทุกหน่วย คืนนี้ไม่ต้องนอน
‎จนกว่าจะเจอมาเตโอ วิดัล

690
01:05:30,200 --> 01:05:33,720
‎(คำบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส)