1 00:00:37,412 --> 00:00:41,291 เราสามควรพบกันใหม่เมื่อยามใด 2 00:00:41,375 --> 00:00:45,838 ยามฝนห่า ฟ้าผ่า หรือพายุคลั่ง 3 00:00:45,921 --> 00:00:49,258 ยามสมรภูมิเงียบสงบกลบฝัง 4 00:00:49,341 --> 00:00:53,303 ยามศึกสั่งรู้แพ้ชนะไป 5 00:00:53,387 --> 00:00:54,805 พบกันที่ใด 6 00:00:54,888 --> 00:00:56,390 ณ กลางทุ่ง 7 00:00:56,974 --> 00:01:00,644 เราจักมุ่งไปพบแมคเบธ เราจักมุ่งไปพบแมคเบธ 8 00:01:01,144 --> 00:01:05,691 ทำดีได้ชั่ว ทำชั่วดีได้ 9 00:01:06,400 --> 00:01:11,196 ลอยลมโสมมฝ่าม่านหมอกบังตา ผ่านไป 10 00:02:26,146 --> 00:02:27,940 สวัสดี สหายกล้า 11 00:02:28,857 --> 00:02:32,444 โปรดแจ้งพระราชาว่าสถานการณ์ด่านหน้า เมื่อท่านจากมาเป็นเช่นไร 12 00:02:33,278 --> 00:02:34,655 ตอนแรกไม่อาจบอกได้ 13 00:02:35,697 --> 00:02:39,535 ราวทั้งสองแข่งว่ายน้ำอ่อนล้า จนจำต้องพยุงกันไว้แทบสำลักจมไป 14 00:02:40,369 --> 00:02:41,787 แมคดอนวัลด์จอมโฉด 15 00:02:42,371 --> 00:02:44,498 เทพีแห่งโชคยิ้มร่าอยู่ข้างมัน 16 00:02:44,581 --> 00:02:46,625 ราวนางแพศยาแห่งทัพกบฏ 17 00:02:47,417 --> 00:02:48,961 แต่ถึงอย่างนั้นยังไม่พอ 18 00:02:49,044 --> 00:02:51,922 เพราะแมคเบธผู้แกล้วกล้า เขาช่างเหมาะสมกับฉายานั้น 19 00:02:52,005 --> 00:02:56,343 กลับไล่เทพีแห่งโชคด้วยดาบเหล็กกล้า ซึ่งกรุ่นควันโลหิตประหัตประหาร 20 00:02:56,426 --> 00:03:00,055 ดั่งขุนศึกคู่ใจเทพห้าวหาญ แหวกทางจนเผชิญหน้ากับไอ้ไพร่ ดั่งขุนศึกคู่ใจเทพห้าวหาญ แหวกทางจนเผชิญหน้ากับไอ้ไพร่ 21 00:03:01,473 --> 00:03:04,309 ซึ่งมิทันได้จับมือหรือเอ่ยคำลาใด 22 00:03:04,393 --> 00:03:07,729 ก่อนจะโดนกระซวกแทงกลางตัวกรีดยันศอ 23 00:03:07,813 --> 00:03:09,648 ก่อนตัดคอเสียบประจานเหนือป้อมปราการ 24 00:03:10,232 --> 00:03:12,985 สายโลหิตข้าช่างกล้า สมคุณค่าเอกบุรุษ 25 00:03:13,068 --> 00:03:14,862 แต่แม้แมคเบธผู้กล้าจะเอาชนะเหล่าอธรรม 26 00:03:14,945 --> 00:03:17,948 จนทหารไพร่พากันกรูหนีไม่เป็นท่า… 27 00:03:19,283 --> 00:03:23,078 แต่กษัตริย์นอร์เวย์ กลับสบช่องเห็นโอกาสเสริมอาวุธ 28 00:03:23,161 --> 00:03:25,414 เสริมทัพทหาร กลับเข้ามาโจมตีอีกครั้ง 29 00:03:25,497 --> 00:03:28,292 แต่ผู้นำทัพของเรามิได้หวั่นใช่ไหม แมคเบธกับแบงโคว 30 00:03:28,917 --> 00:03:29,918 ใช่ 31 00:03:31,712 --> 00:03:36,258 ดั่งพญาอินทรีหวั่นนกกระจอก พญาสิงห์หวั่นกระต่ายน้อย 32 00:03:36,341 --> 00:03:39,011 ทั้งสองจึงเข้าห้ำหั่นศัตรูแรงขึ้นเป็นสองเท่า 33 00:03:39,845 --> 00:03:41,138 ข้ามิอาจเล่าต่อ 34 00:03:43,515 --> 00:03:45,017 ช่วยรักษาแผลให้ข้าก่อนเถิด 35 00:03:49,771 --> 00:03:50,939 ขอจงทรงพระเจริญ 36 00:03:51,857 --> 00:03:53,984 ท่านมาจากที่ใด เธนผู้ทรงเกียรติ 37 00:03:54,067 --> 00:03:56,236 จากไฟฟ์ พระองค์ 38 00:03:56,320 --> 00:04:00,199 ที่นั่น ธงทิวทหารนอร์เวย์ปลิวเสียดเสนียดตา จนประชากลัวทั่วทั้งหล้า ที่นั่น ธงทิวทหารนอร์เวย์ปลิวเสียดเสนียดตา จนประชากลัวทั่วทั้งหล้า 39 00:04:00,282 --> 00:04:07,122 กษัตริย์นอร์เวย์มากับทหารมากล้น พร้อมกองหนุนจากไอ้คนทรยศไร้สัจจะ 40 00:04:07,206 --> 00:04:10,667 เจ้าเธนแห่งคอว์ดอร์ จุดชนวนศึกร้ายชวนหวั่นใจขึ้นอีกครั้ง 41 00:04:11,335 --> 00:04:14,963 จนกระทั่งแมคเบธและแบงโคว ด้วยเกราะกล้าและความชำนาญฝึก 42 00:04:15,047 --> 00:04:17,673 เข้ากรำศึกโรมรันเทียบเทียมกัน 43 00:04:18,257 --> 00:04:23,347 ดาบต่อดาบ ทัพต่อทัพ เข้าปะทะ ห้ำหั่นจิตคิดคดของมันนั่น 44 00:04:23,430 --> 00:04:25,057 สุดท้ายแล้ว… 45 00:04:26,266 --> 00:04:27,476 ชัยชนะนั้นเป็นของเรา 46 00:04:27,559 --> 00:04:28,852 น่ายินดียิ่ง 47 00:04:29,853 --> 00:04:33,148 เราจะไม่ยอมให้เธนแห่งคอว์ดอร์ หลอกเอาน้ำใจเราไปได้อีก 48 00:04:33,232 --> 00:04:35,192 - ไม่ได้ - จงประกาศไปว่าเราสั่งประหาร 49 00:04:35,275 --> 00:04:36,360 ข้าจะทำตามนั้น 50 00:04:36,443 --> 00:04:37,819 และตำแหน่งเดิมของมัน… 51 00:04:39,071 --> 00:04:40,322 จงมอบให้แมคเบธ 52 00:05:14,231 --> 00:05:16,692 เจ้าไปอยู่ที่ใดมา พี่น้องข้า 53 00:05:18,235 --> 00:05:19,862 มัวแต่เชือดหมู 54 00:05:22,072 --> 00:05:25,200 พี่น้องข้า แล้วเจ้าเล่า 55 00:05:27,536 --> 00:05:28,996 ดูสิข้านำอะไรมา 56 00:05:29,496 --> 00:05:31,623 ขอดู ขอดู! 57 00:05:32,624 --> 00:05:39,089 นี่ข้ามีนิ้วกะลาสี หักพินาศระหว่างทางกลับบ้านมัน 58 00:05:41,175 --> 00:05:43,802 กลองลั่น กลองลั่น! 59 00:05:45,053 --> 00:05:46,638 แมคเบธมาแล้วนั่น 60 00:05:47,556 --> 00:05:48,932 ใช่ 61 00:05:49,766 --> 00:05:52,019 ข้าจะร่อนตะแกรงมุ่งไปหา 62 00:05:52,102 --> 00:05:55,981 และเช่นหนูหางกุดวิ่งกวดมา ข้าจะไป ข้าจะไป ข้าจะไป 63 00:05:57,065 --> 00:06:00,652 ข้าจะรีดคั้นเขาจนแห้งเป็นฟาง ข้าจะรีดคั้นเขาจนแห้งเป็นฟาง 64 00:06:01,778 --> 00:06:05,365 นิทราจะหลีกหนีทั้งคืนวัน 65 00:06:05,449 --> 00:06:08,118 อย่าได้ฝันจะข่มตาหลับอีกต่อไป 66 00:06:08,202 --> 00:06:11,413 เขาต้องมีชีวิตอันต้องสาป 67 00:06:12,206 --> 00:06:16,293 กริ่งเกรงมากเก้าคูณเก้าสัปดาห์ได้ 68 00:06:16,376 --> 00:06:20,380 จนแห้งเหี่ยวห่อหดลดหาย 69 00:06:20,464 --> 00:06:24,051 เราพี่น้องสามแม่มดจับมือไว้ 70 00:06:24,134 --> 00:06:27,346 ไปได้ไกลทั้งทางบกและทางทะเล 71 00:06:27,429 --> 00:06:30,057 และยังร่ายหมุนไปไม่มีหยุด 72 00:06:30,140 --> 00:06:33,393 ทางโน้นสามทางนี้สามเวียนกันไว้ 73 00:06:33,477 --> 00:06:35,521 วนไปต่ออีกสามรอบเพื่อเป็น... 74 00:06:37,606 --> 00:06:38,690 เก้า 75 00:07:00,462 --> 00:07:01,463 จบ 76 00:07:02,714 --> 00:07:04,591 เสกมนตร์สำเร็จแล้ว 77 00:07:09,721 --> 00:07:13,809 วันชั่วนี้ช่างดีกว่าที่เคยเจอ 78 00:07:15,352 --> 00:07:16,979 อีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึงฟอร์เรส 79 00:07:22,484 --> 00:07:25,529 นี่ตัวอะไร ช่างเหี่ยวย่นแต่งองค์ประหลาดล้ำ 80 00:07:25,612 --> 00:07:28,824 จนดูเหมือนไม่ได้มาจากโลกนี้ หากแต่อยู่ที่นี่ 81 00:07:28,907 --> 00:07:31,118 เจ้ามีชีวิตหรือไม่ ฤๅเจ้าคือสิ่งใดที่ใครจะใคร่ถาม 82 00:07:33,078 --> 00:07:36,915 ตอบมา พูดได้ไหม เจ้าคืออะไร 83 00:07:39,209 --> 00:07:40,794 แมคเบธจงเจริญ 84 00:07:41,420 --> 00:07:43,505 ขอท่านเธนแห่งกลามส์จงเจริญ 85 00:07:43,589 --> 00:07:48,135 แมคเบธจงเจริญ ขอท่านเธนแห่งคอว์ดอร์จงเจริญ! 86 00:07:50,012 --> 00:07:51,722 แมคเบธจงเจริญ 87 00:07:52,681 --> 00:07:55,934 ผู้ซึ่งจักเป็นกษัตริย์ในกาลหน้า 88 00:07:57,686 --> 00:08:00,772 พวกเจ้ามีตัวตน หรือเพียงมนตร์สร้างฝันขึ้นหลอกตา พวกเจ้ามีตัวตน หรือเพียงมนตร์สร้างฝันขึ้นหลอกตา 89 00:08:01,523 --> 00:08:03,275 หากเจ้าสามารถมองทะลุเมล็ดพันธุ์แห่งกาลเวลา 90 00:08:03,358 --> 00:08:06,195 บอกได้ว่าเมล็ดใดจะเจริญ 91 00:08:06,278 --> 00:08:09,698 จงบอกแก่ข้า ผู้ไม่ได้ร้องขอ และไม่กลัวหากเจ้าจักชอบหรือเกลียดข้า 92 00:08:09,781 --> 00:08:12,492 ต้อยต่ำกว่าแมคเบธ หากแต่สูงส่งกว่า 93 00:08:13,243 --> 00:08:17,039 มิได้สุขสมเท่า หากแต่สมสุขกว่า 94 00:08:18,248 --> 00:08:23,003 จักมีกษัตริย์เกิดแต่เจ้า แม้เจ้ามิได้นั่งบัลลังก์ 95 00:08:24,630 --> 00:08:27,049 ดังนั้นทุกคนจงฟัง แมคเบธและแบงโควจงเจริญ 96 00:08:27,132 --> 00:08:29,885 แบงโควกับแมคเบธ 97 00:08:31,803 --> 00:08:33,429 จงเจริญ 98 00:08:37,768 --> 00:08:40,020 อยู่ก่อน เจ้าผู้พูดปริศนา บอกมาอีก 99 00:08:41,855 --> 00:08:44,942 ข้ารู้ว่าตนเป็นเธนแห่งกลามส์ แต่คอว์ดอร์มาอย่างไร 100 00:08:45,025 --> 00:08:47,778 เธนแห่งคอว์ดอร์ยังอยู่ นับเป็นบุรุษผู้เจริญก้าวหน้า 101 00:08:47,861 --> 00:08:50,656 และยิ่งคำที่ว่าข้าจะเป็นกษัตริย์ ยิ่งไม่มีทางเชื่อได้ 102 00:08:50,739 --> 00:08:52,991 บอกมาว่าเจ้าได้รู้ชะตาประหลาดนี้มาจากที่ใด 103 00:08:53,075 --> 00:08:57,496 หรือเหตุใดจึงมาขวางทางเราบนทุ่งหญ้า ด้วยคำพยากรณ์เช่นนี้ 104 00:09:12,427 --> 00:09:14,888 ผืนดินแตกฟองดั่งอยู่บนผิวน้ำ 105 00:09:14,972 --> 00:09:18,517 คงเหลือเท่านี้ พวกนั้นสลายหายไปที่ใด 106 00:09:19,226 --> 00:09:22,437 สิ่งที่ดูจับต้องได้กลับมลาย ดั่งลมหายใจเจือไปในสายลม 107 00:09:23,480 --> 00:09:24,857 หรือพวกนั้นยังอยู่ 108 00:09:41,164 --> 00:09:43,500 เมื่อแต่กี้เป็นเรื่องที่เราพูดกันได้ 109 00:09:44,418 --> 00:09:48,881 หรือเราทั้งคู่ต่างเผลอกินรากไม้ ซึ่งพรากเหตุผลและสติไปขังไว้ 110 00:09:49,631 --> 00:09:51,175 ลูกๆ ของท่านจะได้เป็นกษัตริย์ 111 00:09:51,258 --> 00:09:52,968 ท่านจะได้เป็นกษัตริย์ 112 00:09:53,051 --> 00:09:56,722 และเป็นเธนแห่งคอว์ดอร์ด้วย หรือไม่ใช่ 113 00:09:58,724 --> 00:10:00,684 นั่นคือคำที่เขาพูดไว้โดยแท้ นั่นคือคำที่เขาพูดไว้โดยแท้ 114 00:10:19,453 --> 00:10:20,579 นั่นใคร 115 00:10:28,378 --> 00:10:32,883 แมคเบธ กษัตริย์ทรงได้สดับ ข่าวความสำเร็จน่ายินดีของท่านแล้ว 116 00:10:32,966 --> 00:10:37,471 และเมื่อยิ่งได้พิจารณาวีรกรรมของท่าน ในการศึกปราบกบฏ 117 00:10:37,554 --> 00:10:42,184 เขาปลาบปลื้มอัศจรรย์จนไม่อาจเอ่ย ด้วยผลงานของท่านทั้งสองคน 118 00:10:42,267 --> 00:10:45,187 เราได้รับมอบหมาย ให้นำคำขอบคุณจากเจ้าเหนือหัวมาบอก 119 00:10:45,270 --> 00:10:48,232 และแจ้งให้ท่านกลับไปเข้าเฝ้า เพื่อรับรางวัลจากพระองค์ต่อไป 120 00:10:48,315 --> 00:10:53,028 และเพื่อเป็นรางวัลเบื้องต้น จากเกียรติยศที่ท่านจะได้ต่อจากนี้ 121 00:10:53,111 --> 00:10:56,532 ทรงมอบหมาย โดยตรง ให้ข้าเรียกตำแหน่งท่านว่าเธนแห่งคอว์ดอร์ 122 00:10:57,741 --> 00:11:03,247 ดังนั้นจึงจะต้องคำนับท่าน ท่านเธนผู้ทรงเกียรติที่สุดจงเจริญ ดังนั้นจึงจะต้องคำนับท่าน ท่านเธนผู้ทรงเกียรติที่สุดจงเจริญ 123 00:11:04,122 --> 00:11:05,290 ตำแหน่งเป็นของท่านแล้ว 124 00:11:06,708 --> 00:11:08,335 อะไร หรือคำปีศาจเหล่านั้นจะเป็นจริง 125 00:11:08,418 --> 00:11:12,256 เธนแห่งคอว์ดอร์ยังมีชีวิต แต่งยศผิดให้ข้าเช่นนี้ได้หรือ 126 00:11:12,339 --> 00:11:15,509 บุคคลซึ่งเคยเป็นเธนผู้นั้นยังอยู่ 127 00:11:16,343 --> 00:11:21,932 หากแต่อยู่โดยต้องแบกรับคำพิพากษา ในชีวิตซึ่งควรจะเสียไปในไม่ช้า 128 00:11:22,516 --> 00:11:25,769 ไม่ว่าเขาจะยกทัพเข้าร่วมกับทัพนอร์เวย์ 129 00:11:25,853 --> 00:11:28,814 หรืออุดหนุนหล่อเลี้ยงกลุ่มกบฏ ด้วยแอบช่วยหรือส่งข้อมูลใดๆ 130 00:11:28,897 --> 00:11:33,151 หรือเพราะเขาตั้งใจบั่นทอน ให้ประเทศนี้ต้องแตกพ่าย ข้ามิอาจรู้ได้ 131 00:11:33,235 --> 00:11:38,115 แต่โทษประหารที่เป็นกบฏต่อแผ่นดิน ซึ่งทั้งพิสูจน์และสารภาพแล้ว… 132 00:11:40,492 --> 00:11:41,827 บั่นบัลลังก์ของมันลง 133 00:11:51,211 --> 00:11:52,671 ข้าขอขอบใจที่เป็นธุระ 134 00:11:56,258 --> 00:11:58,093 กลามส์และเธนแห่งคอว์ดอร์ 135 00:11:59,303 --> 00:12:01,722 ตำแหน่งสูงสุดรั้งรออยู่ไม่ไกล ตำแหน่งสูงสุดรั้งรออยู่ไม่ไกล 136 00:12:01,805 --> 00:12:03,807 ท่านไม่อยากให้เชื้อไขเป็นกษัตริย์หรือ 137 00:12:03,891 --> 00:12:07,144 พวกที่มอบตำแหน่งเธนแห่งคอว์ดอร์ให้ข้า ก็สัญญาจะมอบบัลลังก์นั้นให้พวกเขา 138 00:12:07,227 --> 00:12:11,398 หากท่านเชื่อมั่นเช่นนั้น อาจเติมเชื้อไฟให้ท่านได้มงกุฎ 139 00:12:11,481 --> 00:12:13,358 เหนือจากตำแหน่งเธนแห่งคอว์ดอร์ 140 00:12:13,442 --> 00:12:15,027 แต่เรื่องนี้ยังประหลาดล้ำ 141 00:12:15,819 --> 00:12:18,447 บ่อยครั้ง เพื่อจะทำร้ายทำลายเรา 142 00:12:19,364 --> 00:12:21,825 เหล่าพลังโฉดเขลาจักเอ่ยความจริง 143 00:12:21,909 --> 00:12:27,039 ซื้อใจเราด้วยเรื่องเล็กน้อยหลายสิ่ง เพื่อหักหลังเราอย่างยิ่งในปลายกาล 144 00:12:34,004 --> 00:12:37,508 สิ่งหลอนหลอกเหนือธรรมชาตินี้ คงไม่ใช่ดี คงไม่ใช่ร้าย 145 00:12:39,009 --> 00:12:42,304 หากร้าย เหตุไฉนจึงมอบข่าวปรีดาไว้ และสุดท้ายกลับกลายเป็นความจริง 146 00:12:42,387 --> 00:12:44,556 ข้าเป็นเธนแห่งคอว์ดอร์แล้ว 147 00:12:48,268 --> 00:12:52,731 หากดี เหตุไฉนข้าจึงยังคิด ทำเรื่องผิดน่าสยองขนหัวลุกนั่น 148 00:12:52,814 --> 00:12:56,610 แค่เพียงคิดใจก็เต้นกระตุกตาม ผิดใจความ ผิดผี ผิดจรรยา 149 00:13:03,325 --> 00:13:06,078 จังหวะในการศึกอันตราย ยังไม่ร้ายเท่าภาพซึ่งคดยิ่งกว่า 150 00:13:06,828 --> 00:13:09,039 เพียงแค่คิด ยังไม่ได้ฆ่า แค่คิดขึ้นมา 151 00:13:09,122 --> 00:13:13,377 สั่นอัตตาจนทำการอะไรไม่ได้ 152 00:13:14,169 --> 00:13:16,296 มิรู้ว่าอะไรจริง อะไรไม่ใช่ 153 00:13:17,798 --> 00:13:22,553 หากชะตาจะให้ข้าเป็นกษัตริย์ เหตุใดชะตาจึงมิส่งมงกุฎให้โดยไม่ต้องลงมือ 154 00:13:26,890 --> 00:13:28,308 อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด 155 00:13:29,893 --> 00:13:32,354 แม้วันคืนเลวร้ายจะยาวนานเพียงใด สักวันมันต้องจบลง 156 00:13:35,399 --> 00:13:37,693 "พวกนางมาพบข้าในวันที่รบชนะ 157 00:13:37,776 --> 00:13:39,736 และจากหลักฐานอันประจักษ์ข้าจึงรู้แน่ชัด 158 00:13:39,820 --> 00:13:42,281 ว่าพวกนั้นหยั่งรู้มากกว่าเหตุนานาในโลกนี้ 159 00:13:42,823 --> 00:13:45,409 เมื่อข้าปรารถนาร้อนรุ่ม อยากซักถามต่อให้ถ้วนถี่ 160 00:13:45,492 --> 00:13:48,579 พวกนั้นกลับกลายเป็นอากาศธาตุ แล้วหายตัวไปเลยทันที 161 00:13:49,079 --> 00:13:51,248 ขณะที่ข้าได้แต่ยืนอึ้งนิ่งอัศจรรย์นั้น 162 00:13:51,331 --> 00:13:56,003 กลับมีม้าเร็วส่งสาส์นจากกษัตริย์ ซึ่งพากันเรียกข้าว่า 'เธนแห่งคอว์ดอร์' 163 00:13:56,086 --> 00:13:58,922 ตำแหน่งซึ่งก่อนหน้านั้น เหล่าสามแม่มดใช้เรียกข้า 164 00:13:59,006 --> 00:14:04,136 และเรียกข้าด้วยตำแหน่งในอนาคตว่า 'กษัตริย์ในภายภาคหน้าจงเจริญ' และเรียกข้าด้วยตำแหน่งในอนาคตว่า 'กษัตริย์ในภายภาคหน้าจงเจริญ' 165 00:14:06,930 --> 00:14:10,809 นี่เป็นข่าวที่ข้าอยากบอกท่านไว้ คู่ขวัญอันยิ่งใหญ่ในชีวิตข้า 166 00:14:10,893 --> 00:14:13,312 เพื่อให้ท่านไม่เสียโอกาส จักได้ร่วมยินดีแต่โดยไว 167 00:14:13,395 --> 00:14:16,815 และได้รู้ถึงตำแหน่งใหญ่ยิ่งดั่งสัญญา 168 00:14:18,233 --> 00:14:20,444 ขอท่านจงรู้แน่แก่ใจ ข้าขอลา" 169 00:14:26,074 --> 00:14:29,244 ท่านคือเจ้าแห่งกลามส์ ตอนนี้ได้คอว์ดอร์ 170 00:14:29,912 --> 00:14:32,539 และจักเป็นตามสัญญะดั่งที่รอ 171 00:14:33,874 --> 00:14:35,584 หากแต่ข้ายังเกรงว่านิสัยของท่านนั้น 172 00:14:36,084 --> 00:14:40,714 มักเห็นใจเพื่อนมนุษย์เป็นสำคัญ เกินจะใช้ทางลัดที่ชัดเจน 173 00:14:42,424 --> 00:14:43,634 ท่านจะทำได้ดี 174 00:14:43,717 --> 00:14:48,138 และใช่ว่าไร้ความทะยานอยาก หากแต่ขาดความร้ายกาจที่จะคว้า 175 00:14:50,015 --> 00:14:53,727 สิ่งที่ท่านปรารถนาอย่างแรงกล้า ต้องได้มาอย่างทรงเกียรติ 176 00:14:53,810 --> 00:14:58,023 มิอยากเล่นนอกกติกา แต่ถ้านรกประเคนให้ ท่านก็เอา 177 00:15:03,111 --> 00:15:05,113 โปรดเร่งกลับมาเถิด 178 00:15:06,406 --> 00:15:09,451 ให้ข้าได้เป่าวิญญาณเข้าหูท่าน 179 00:15:09,535 --> 00:15:12,120 ใช้พลังแห่งคำพูดข้าช่วยขับไล่ 180 00:15:12,204 --> 00:15:15,624 ทุกสิ่งซึ่งขวางทางระหว่างท่านกับมงกุฎทองนั้น 181 00:15:36,311 --> 00:15:38,480 ประหารคอว์ดอร์แล้วใช่หรือไม่ 182 00:15:38,564 --> 00:15:39,606 พระเจ้าข้า 183 00:15:40,691 --> 00:15:43,277 ข้าได้สนทนากับผู้ซึ่งเห็นเขาม้วยมลาย 184 00:15:43,360 --> 00:15:46,989 รายงานว่าเขาสารภาพอย่างจริงใจ ถึงพฤติกรรมทรยศทั้งหมดนั้น 185 00:15:47,072 --> 00:15:51,410 ขอพระองค์ทรงโปรดประทานอภัย เพราะเขาได้สำนึกบาปอันมหันต์ 186 00:15:51,493 --> 00:15:55,289 ในชีวิตเขานั้นไม่เคยเป็นเช่นจังหวะก่อนลาโลก 187 00:15:55,372 --> 00:15:59,293 เขาตายดั่งเตรียมบทม้วยมรณามาอย่างดี 188 00:15:59,376 --> 00:16:03,338 และยอมทิ้งทุกสิ่งซึ่งเห็นเป็นสำคัญ ราวกับสิ่งเหล่านั้นไร้ค่า และยอมทิ้งทุกสิ่งซึ่งเห็นเป็นสำคัญ ราวกับสิ่งเหล่านั้นไร้ค่า 189 00:16:04,173 --> 00:16:08,010 หามีศาสตร์ใด สอนให้อ่านสิ่งในใจจากใบหน้า 190 00:16:09,761 --> 00:16:14,683 เขาเคยเป็นบุรุษซึ่งข้าไว้ใจหนักหนา 191 00:16:17,227 --> 00:16:18,937 สายเลือดสูงศักดิ์แห่งข้า 192 00:16:20,189 --> 00:16:23,317 แม้ตอนนี้ข้ายังบาปหนักนัก เพราะไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไร 193 00:16:24,651 --> 00:16:29,031 ข้าพูดได้เพียงแต่ว่าท่านควรได้รับสิ่งนานา มากยิ่งกว่าที่ทุกคนจะให้ได้ 194 00:16:29,114 --> 00:16:32,576 เพียงมีโอกาสแสดงความรักและภักดี ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว 195 00:16:32,659 --> 00:16:34,161 ยินดีต้อนรับ 196 00:16:36,622 --> 00:16:41,210 ข้าจะได้เริ่มปลูกฝังท่าน และจะพยายามทุกทางให้ท่านได้เติบโตเต็มที่ 197 00:16:44,379 --> 00:16:47,466 แบงโควผู้ทรงเกียรติ ท่านก็คู่ควรเกียรติเทียมเท่า 198 00:16:47,549 --> 00:16:49,468 และมิควรมีผู้ใดคิดว่าท่านมิเทียมเท่า 199 00:16:49,551 --> 00:16:52,638 ให้ข้าได้กอดท่านไว้แนบใจด้วยเถิด 200 00:16:52,721 --> 00:16:55,516 หากข้าได้เติบโต ผลที่ได้ก็เกิดแด่ท่าน 201 00:16:55,599 --> 00:16:57,893 ข้าสุดปรีดาอย่างปลื้มปริ่ม 202 00:16:57,976 --> 00:17:00,604 มิอาจซ่อนความยินดีจนน้ำตาเอ่อท้น มิอาจซ่อนความยินดีจนน้ำตาเอ่อท้น 203 00:17:05,108 --> 00:17:09,112 ลูกหลานข้า ญาติข้าและเธนทั้งหลาย 204 00:17:09,820 --> 00:17:11,698 และเหล่าผู้สูงศักดิ์วงในที่สุดนี้ 205 00:17:11,781 --> 00:17:17,621 โปรดรับรู้ว่าเราจะแต่งตั้ง ให้มัลคอล์ม ลูกคนโตของเรา… 206 00:17:18,454 --> 00:17:20,457 และจากนี้เราจะเรียกเขาต่อไปในกาลหน้าว่า 207 00:17:20,540 --> 00:17:21,791 มกุฎราชกุมารแห่งคัมเบอร์แลนด์ 208 00:17:22,542 --> 00:17:26,088 ซึ่งเกียรตินี้มิได้ขึ้นอยู่แต่เขาเพียงผู้เดียว 209 00:17:27,798 --> 00:17:32,970 หากแต่สัญญะแห่งเกียรติศักดิ์ศรี สว่างเช่นดารา ส่องแสงจ้าทั่วหล้าถึงผู้คู่ควร 210 00:17:34,054 --> 00:17:36,974 และจากนี้เราจักไปอินเวอร์เนส ให้ได้สร้างเสริมสัมพันธ์กันต่อไป 211 00:17:38,767 --> 00:17:41,812 ข้าขอเป็นผู้เดินสาส์นส่งข่าวสำราญใจ 212 00:17:41,895 --> 00:17:46,525 ให้ศรีภรรยาได้รู้ว่าท่านจะไปถึงโดยไว ขออนุญาตกล่าวลา 213 00:17:46,608 --> 00:17:47,985 เชิญ ท่านคอว์ดอร์ 214 00:17:48,068 --> 00:17:51,989 เราจะตามไป เขาใส่ใจไปเตรียมการต้อนรับล่วงหน้า 215 00:17:52,072 --> 00:17:53,323 ช่างเป็นสายโลหิตซึ่งไร้ใครเทียม 216 00:17:54,533 --> 00:17:56,034 เจ้าชายแห่งคัมเบอร์แลนด์ 217 00:17:57,411 --> 00:18:00,205 เหมือนท่อนแก่นทอดขวางให้ข้าสะดุด จำต้องล้มหรือต้องข้าม เหมือนท่อนแก่นทอดขวางให้ข้าสะดุด จำต้องล้มหรือต้องข้าม 218 00:18:00,289 --> 00:18:02,165 มันกล้ำกรายขวางทางที่ข้าจะเดิน 219 00:18:02,708 --> 00:18:04,793 เหล่าดาราบนฟ้า ซ่อนแสงเสียเถิด 220 00:18:05,460 --> 00:18:09,173 อย่าให้ประกายสาด เห็นความปรารถนาลึกล้ำของข้าได้ 221 00:18:10,048 --> 00:18:12,551 คืนนี้กษัตริย์จะเสด็จมา 222 00:18:12,634 --> 00:18:15,971 พูดอย่างนั้นเจ้าบ้าไปแล้วรึ เจ้านายของเจ้ามิได้อยู่กับเขาหรือไร 223 00:18:16,054 --> 00:18:19,183 ขออภัยนายหญิง แต่เป็นเรื่องจริง เธนของเรากำลังมุ่งหน้ามา 224 00:18:19,266 --> 00:18:21,059 ผู้นำสาส์นเร่งม้านำหน้าเขามา 225 00:18:21,643 --> 00:18:25,314 ดูแลเขาให้ดี เพราะเขานำข่าวน่ายินดีมาสู่เรา 226 00:18:30,068 --> 00:18:32,279 แม้แต่นกกายังโก่งคอจนแสบพร่า 227 00:18:32,362 --> 00:18:37,117 ประกาศการมาของดันแคนสู่ป้อมศึกเรา 228 00:18:42,664 --> 00:18:45,918 มาเถิด จิตวิญญาณอันแรงกล้า ซึ่งรองรับความคิดมนุษย์ 229 00:18:46,710 --> 00:18:49,087 ปลดเปลื้องอิสตรี 230 00:18:50,380 --> 00:18:55,302 เติมความเหี้ยมเสริมความทรามสุดชั่วช้า จากปลายเท้าถึงยอดกระหม่อมข้า 231 00:18:56,512 --> 00:18:58,013 ขอให้โลหิตนี้ขุ่นข้น 232 00:18:59,014 --> 00:19:02,184 ขัดขวางกระแสทางสำนึกผิดในใจตน ขัดขวางกระแสทางสำนึกผิดในใจตน 233 00:19:02,267 --> 00:19:06,396 อย่าได้สน อย่าปรานี อย่าหวั่นใจ 234 00:19:06,480 --> 00:19:09,316 หรือรักษ์สันติจนไม่เสร็จสมประสงค์ได้ 235 00:19:10,901 --> 00:19:13,445 จงเติมเต้าอิสตรี 236 00:19:13,529 --> 00:19:18,075 เปลี่ยนน้ำนมที่มีเป็นน้ำดีพิษขมเถิด เจ้าปีศาจทั้งหลาย 237 00:19:19,201 --> 00:19:23,205 แลแม้จะไม่ปรากฏกาย แต่จงดูดดื่มคลายกระหาย ขณะเร้นกายในสายลม 238 00:19:24,289 --> 00:19:29,044 มาเถิด ความมืดมนอนธการ แฝงร่างพลันในควันหนานรกร้าย 239 00:19:30,003 --> 00:19:33,090 จนคมมีดมิอาจเห็นแผลที่กรีดผ่า 240 00:19:33,173 --> 00:19:38,095 สวรรค์เบื้องบนก็มิอาจสอดตา ผ่านม่านมืดดำมาสั่งห้ามว่า "หยุด หยุด" 241 00:19:50,440 --> 00:19:52,568 กลามส์ผู้ยิ่งใหญ่ 242 00:19:59,199 --> 00:20:00,826 คอว์ดอร์ผู้สมค่า คอว์ดอร์ผู้สมค่า 243 00:20:02,995 --> 00:20:05,622 และจักยิ่งใหญ่เกินตำแหน่งทั้งสองในกาลหน้า 244 00:20:09,042 --> 00:20:12,421 สาส์นของท่านนำข้าหลุดจากปัจจุบันอันว่างเฉย 245 00:20:12,504 --> 00:20:15,799 ราวกับจักจับต้องอนาคตได้ ณ บัดนี้ 246 00:20:15,883 --> 00:20:17,801 ยอดรักของข้า 247 00:20:25,434 --> 00:20:27,060 คืนนี้ดันแคนจะมาที่นี่ 248 00:20:27,769 --> 00:20:29,229 แล้วเขาจะอยู่ถึงเมื่อใด 249 00:20:29,313 --> 00:20:31,106 พรุ่งนี้ ตามที่เขาว่าไว้ 250 00:20:31,773 --> 00:20:34,067 โอ วันพรุ่งของเขาจักมิอาจได้เห็นตะวัน 251 00:20:38,906 --> 00:20:43,952 สีหน้าท่าน เธนของข้า ชัดเจนราวตำรา ให้ใครๆ อ่านความประหลาดล้ำ 252 00:20:44,912 --> 00:20:47,414 จะลวงยุค ต้องทำตนเข้ายุคตาม 253 00:20:48,165 --> 00:20:51,001 สื่อความยินดีต้อนรับ ด้วยสายตา ด้วยทีท่า ด้วยถ้อยคำ 254 00:20:51,543 --> 00:20:54,796 ทำตัวเหมือนดอกไม้ไร้เดียงสา แต่จงเป็นอสรพิษซึ่งซ่อนใต้พุ่มนั้น 255 00:20:56,465 --> 00:20:58,383 เราต้องจัดการต้อนรับกษัตริย์ที่จะมา 256 00:20:58,467 --> 00:21:01,929 และท่านควรปล่อยเรื่องสำคัญคืนนี้ ให้เป็นหน้าที่ของข้า และท่านควรปล่อยเรื่องสำคัญคืนนี้ ให้เป็นหน้าที่ของข้า 257 00:21:02,638 --> 00:21:05,182 เพราะทุกคืนและทุกวันจะนำพา 258 00:21:05,265 --> 00:21:08,769 บัลลังก์ราชาจะรับผลสืบเนื่องไป 259 00:21:17,236 --> 00:21:18,737 ทำหน้าซื่อตาใสไว้ 260 00:21:19,821 --> 00:21:21,990 หากลังเลมีแต่จะกระตุ้นความสงสัย 261 00:21:24,368 --> 00:21:25,744 ปล่อยเรื่องทั้งหลายให้ข้าจัดการ 262 00:21:32,084 --> 00:21:34,044 ปราสาทนี้ตั้งอยู่ในชัยภูมิเหมาะจริง 263 00:21:34,711 --> 00:21:38,507 อากาศสะอาดหอมเบาบาง เข้ากับสัมผัสอ่อนไหวของเรา 264 00:21:40,509 --> 00:21:44,346 เหล่าสกุณาที่เป็นแขกยามฤดูร้อนของเคหาสน์นี้ 265 00:21:44,429 --> 00:21:46,682 ย่อมเห็นด้วยเพราะทำรังไปทั่ว 266 00:21:46,765 --> 00:21:49,518 ว่าอากาศที่นี่ดั่งลมหายใจสวรรค์ แสนเย้ายวนใจ 267 00:21:50,018 --> 00:21:52,688 เพราะไม่มีคาน ขื่อ แป หรือช่องว่างใดๆ 268 00:21:52,771 --> 00:21:56,358 ที่เจ้านกเหล่านี้ไม่หาซอกเข้าทำรังวางไข่ 269 00:21:57,317 --> 00:22:01,154 ไม่ว่านกเหล่านี้ไปทำรังอยู่ที่ใด ข้าก็มั่นใจว่า ณ จุดนั้นอากาศจะดี ไม่ว่านกเหล่านี้ไปทำรังอยู่ที่ใด ข้าก็มั่นใจว่า ณ จุดนั้นอากาศจะดี 270 00:22:01,238 --> 00:22:04,575 มาแล้วนั่น เจ้าบ้านหญิงผู้ทรงเกียรติ 271 00:22:04,658 --> 00:22:09,037 ไม่ว่าเราจะตระเตรียมเช่นไร ต่อให้ใหญ่เป็นสองหรือสี่เท่า 272 00:22:09,121 --> 00:22:13,375 ยังมิอาจเทียมเท่าเกียรติยศศักดิ์ศรี ซึ่งทรงมอบให้ข้าฯ ลึกล้ำกว้างกว่านที 273 00:22:13,458 --> 00:22:16,044 ซึ่งทรงมียามเมตตาเสด็จโปรดเรือนเรา 274 00:22:16,128 --> 00:22:17,462 เธนแห่งคอว์ดอร์อยู่ที่ใดเล่า 275 00:22:17,546 --> 00:22:20,507 เราควบตามเขามาติดๆ และยังคิดจะกวดให้ถึงก่อนเขา 276 00:22:20,591 --> 00:22:23,969 แต่เขาควบม้าได้คล่องแคล่วนัก และรักของเขาซึ่งคมกว่าเดือยม้า 277 00:22:24,052 --> 00:22:26,138 ช่วยให้เขาปรี่ถึงเคหาได้ก่อนเรา 278 00:22:27,222 --> 00:22:30,017 ท่านหญิงผู้ทรงศักดิ์ เราเป็นแขกของท่านในคืนนี้ 279 00:22:30,100 --> 00:22:31,560 ลุกขึ้นเถิด 280 00:22:33,979 --> 00:22:35,439 นำข้าไปสู่ท่านเจ้าแห่งปราสาทนี้ที 281 00:22:41,820 --> 00:22:47,159 หากลงมือแล้วจักจบสำเร็จ จะดีกว่าถ้าเสร็จโดยเร็วรี่ 282 00:22:48,410 --> 00:22:50,829 หากฆ่าแล้วดับปัญหานานามี 283 00:22:50,913 --> 00:22:53,207 แถมจับที่สำเร็จเบ็ดเสร็จเด็ดสืบไป 284 00:22:53,290 --> 00:22:56,793 เพียงลงมือครั้งเดียว ณ ที่นี้ อาจจะดีครบจบสมบูรณ์ลงไปได้ 285 00:22:58,629 --> 00:23:00,214 แต่ที่นี่… แต่ที่นี่… 286 00:23:01,840 --> 00:23:05,010 ณ ตลิ่งที่พักพิงในกาลไกล เราจักข้ามชีวิตซึ่งมีต่อมา 287 00:23:08,514 --> 00:23:10,933 หากในกรณีนี้ยังต้องคิดโทษ 288 00:23:11,016 --> 00:23:13,143 คำสั่งโฉดซึ่งเราสอนคนข้างหน้า 289 00:23:13,227 --> 00:23:16,647 ซึ่ง… สอนไปแล้วอาจย้อนหลอนผู้คิดมา 290 00:23:17,564 --> 00:23:19,358 คำตัดสินแม้ยุติธรรมสักเพียงไหน 291 00:23:19,441 --> 00:23:23,195 อาจส่งจอกยาพิษร้ายสู่ปากข้า 292 00:23:25,697 --> 00:23:27,282 เขามาด้วยไว้ใจถึงสองตรา 293 00:23:28,784 --> 00:23:30,869 ตราหนึ่งหนาคือเป็นญาติราชบริพาร 294 00:23:30,953 --> 00:23:32,871 ทั้งสองบ่งข้อห้ามทำการนั้น 295 00:23:34,206 --> 00:23:35,749 อีกตราคือ เป็นเจ้าบ้าน… 296 00:23:36,583 --> 00:23:40,379 เราควรกันฆาตกร ปิดประตู มิใช่ถือมีดเถือเนื้อเอง 297 00:23:40,879 --> 00:23:43,924 อีกทั้งดันแคนนี้คงอำนาจ 298 00:23:44,007 --> 00:23:46,343 เขาปกครองราษฎร์ด้วยยุติธรรมอย่างขาวใส 299 00:23:47,469 --> 00:23:50,055 ดั่งเทพประกาศความดีของเขาก้องไกล 300 00:23:50,138 --> 00:23:52,266 เป็นบาปใหญ่หากประหัตประหารกัน 301 00:23:52,349 --> 00:23:55,561 ความสงสารเวทนาดั่งทารก จะขี่ลมพายุมาเป็นแม่นมั่น 302 00:23:55,644 --> 00:23:59,523 เหมือนเทวดาน้อย ลอยลมค่อยส่งสาส์นจากสวรรค์ 303 00:23:59,606 --> 00:24:04,111 พัดโหมการณ์นี้ให้ดูโหดมหันต์ จนเสียน้ำตาจาบัลย์ทั้งแผ่นดิน พัดโหมการณ์นี้ให้ดูโหดมหันต์ จนเสียน้ำตาจาบัลย์ทั้งแผ่นดิน 304 00:24:06,113 --> 00:24:09,074 ข้าไม่รู้จะกระตุ้นความต้องการด้านนั้นด้วยสิ่งใด 305 00:24:10,993 --> 00:24:14,997 มีเพียงความทะเยอทะยานใหญ่ ซึ่งมักฉุดให้คนล้มทุลักทุเล 306 00:24:20,836 --> 00:24:22,546 เป็นอย่างไรบ้าง 307 00:24:24,882 --> 00:24:26,216 มื้อค่ำจวนจบแล้ว 308 00:24:26,300 --> 00:24:28,010 เขาถามถึงข้าหรือไม่ 309 00:24:28,093 --> 00:24:29,469 ไม่รู้รึว่าเขาต้องถาม 310 00:24:31,221 --> 00:24:32,973 เราจะหยุดเรื่องนี้ไว้เพียงเท่านี้ 311 00:24:33,056 --> 00:24:34,141 เขาเพิ่งแต่งยศให้ข้า 312 00:24:34,224 --> 00:24:36,977 บุคคลมากมายนานา ล้วนคิดเห็นว่าข้าสูงส่งแสนดี 313 00:24:37,060 --> 00:24:39,730 ข้าอยากรักษาชื่อเสียง ดั่งอาภรณ์ซึ่งยังใหม่เอี่ยมเช่นนี้ 314 00:24:40,814 --> 00:24:43,567 หาใช่รีบสลัดทิ้งไปเร็วเกิน 315 00:24:44,401 --> 00:24:46,904 ความหวังใจใฝ่สูงเมามาย ตอนที่ท่านแต่งองค์อยู่หรือไร 316 00:24:46,987 --> 00:24:48,113 หรือมันหลับใหล 317 00:24:48,197 --> 00:24:51,408 แล้วตื่นลืมตาขึ้นมาหวั่นไหว ซีดขลาดจากที่กล้าใฝ่ใจอย่างเสรี 318 00:24:51,491 --> 00:24:53,827 จะได้รู้ว่ารักกันเพียงเท่านี้ 319 00:24:56,622 --> 00:25:01,335 ท่านกลัวที่จะกล้าและกระทำการ เช่นที่ใจปรารถนากระนั้นหรือ ท่านกลัวที่จะกล้าและกระทำการ เช่นที่ใจปรารถนากระนั้นหรือ 320 00:25:01,418 --> 00:25:05,172 ท่านอยากได้เกียรติสูงสุดในชีวิต 321 00:25:05,255 --> 00:25:07,382 แต่มีเกียรติแล้วขี้ขลาดมันจะได้ไหม 322 00:25:07,466 --> 00:25:10,928 ปล่อยให้ "ไม่กล้า" เงื้อง่าแทนว่า "จะทำ" ดั่งแมวหิวปลาแต่ไม่กล้าลงน้ำ 323 00:25:11,011 --> 00:25:13,430 ขอร้อง พอเถิด 324 00:25:14,389 --> 00:25:19,269 ข้ากล้าทำทุกสิ่งที่บุรุษพึงกระทำ แต่บางเรื่องหาใช่ควรทำไม่ 325 00:25:19,353 --> 00:25:22,356 งั้นสัตว์ตัวใดที่ทำให้ท่านคิดผิดสัญญากับข้าเวลานี้ 326 00:25:23,190 --> 00:25:25,984 ท่านทำได้เมื่อใด เมื่อนั้นค่อยเรียกตัวเองเป็นชาย 327 00:25:26,068 --> 00:25:29,530 และเมื่อกล้าทำการใหญ่เพียงใด ท่านยิ่งเป็นเอกบุรุษขึ้นได้เพียงนั้น 328 00:25:31,031 --> 00:25:32,616 ข้าเคยให้นมลูก 329 00:25:32,699 --> 00:25:36,203 ข้ารู้ว่ารักซึ่งมีต่อเด็กที่ดูดถันนั้นอ่อนโยนเพียงใด 330 00:25:36,286 --> 00:25:39,081 แต่ทว่า ต่อให้เด็กนั้นยังยิ้มให้ข้าจากใจ 331 00:25:39,164 --> 00:25:42,793 ข้าพร้อมดึงถันออกจากเหงือกไร้ฟัน พร้อมกับทุบหัวเด็กนั้นให้สมองไหล 332 00:25:42,876 --> 00:25:45,754 หากข้าสาบานกับท่านไว้ว่าจะทำการเช่นนี้ 333 00:25:46,880 --> 00:25:48,215 แล้วถ้าล้มเหลวเล่า 334 00:25:48,298 --> 00:25:49,675 ก็ให้ล้มไป 335 00:25:50,509 --> 00:25:54,096 แต่ถ้าท่านตอกย้ำความกล้าให้มั่นเข้าไว้ เราจะไม่ล้ม 336 00:25:55,180 --> 00:25:57,099 ยามดันแคนหลับใหล 337 00:25:57,182 --> 00:26:00,769 ซึ่งก็น่าจะหลับโดยง่าย จากการเดินทางไกลในวันนี้ ซึ่งก็น่าจะหลับโดยง่าย จากการเดินทางไกลในวันนี้ 338 00:26:00,853 --> 00:26:05,065 ข้าจักชวนชักให้มหาดเล็กทั้งสอง กรำสุราเมามายเสียทันที 339 00:26:05,148 --> 00:26:08,902 จนความจำหรือรั้วกันสมอง ระเหิดหายกลายเป็นควัน 340 00:26:08,986 --> 00:26:11,738 เหตุและผลกลั่นลงเป็นเพียงหยดเบาบาง 341 00:26:11,822 --> 00:26:16,076 หากเมาเป็นหมาจนหลับใหล ต่างอะไรกับคนตายข้าใคร่ถาม 342 00:26:17,244 --> 00:26:20,956 เราสองคนจะสำแดงสิ่งสารพัน ดันแคนผู้ไร้ทหารยามย่อมไม่รู้ตัว 343 00:26:21,623 --> 00:26:23,584 แล้วค่อยใส่ไคล้องครักษ์ อย่าได้กลัว 344 00:26:23,667 --> 00:26:26,461 มันสองตัว รับความผิดมหันต์ของเราไป 345 00:26:29,840 --> 00:26:31,383 เลือกแต่เด็กหนุ่มมาเท่านั้น 346 00:26:32,509 --> 00:26:36,388 เพราะเรื่องเช่นนี้ ควรจะมีแต่ชายชาติอาชาจึงทำได้ 347 00:26:39,516 --> 00:26:41,977 แต่จะมีใครไหมคิดสงสัย เมื่อเราปาดเลือดใส่ไว้บนตัว 348 00:26:42,060 --> 00:26:45,022 องครักษ์ง่วงงุนสองคนของตัวเขา แถมยังเอากริชของมันใช้แทงบั่น 349 00:26:45,105 --> 00:26:46,356 ว่าการนี้ไม่ใช่ฝีมือมัน 350 00:26:46,440 --> 00:26:47,774 ใครจะกล้าคิดเป็นอื่นได้ 351 00:26:47,858 --> 00:26:51,361 เราจะโหยไห้แสนโศกศัลย์ สุดจาบัลย์จากการตายของราชา 352 00:26:53,447 --> 00:26:54,865 ข้าตั้งใจมั่นแล้ว… 353 00:26:56,074 --> 00:26:58,660 ทั้งร่างพร้อมกล้าแกล้วจะทำการโฉดมหันต์ 354 00:26:58,744 --> 00:27:01,580 ไปกัน ฆ่าเวลาด้วยละครฉากใหญ่ ไปกัน ฆ่าเวลาด้วยละครฉากใหญ่ 355 00:27:01,663 --> 00:27:04,333 ต้องปั้นหน้าซ่อนความนัยซึ่งใจทรามรู้ดี 356 00:27:27,356 --> 00:27:29,942 พระจันทร์ตกแล้ว แต่ลูกไม่ได้ยินเสียงขานโมงยามใด 357 00:27:30,025 --> 00:27:31,944 จันทร์ลับฟ้าตอนเที่ยงคืน 358 00:27:32,027 --> 00:27:33,654 ลูกว่าจันทร์ลับไปหลังจากเวลานั้น 359 00:27:35,197 --> 00:27:37,783 นี่ รับดาบของพ่อไป 360 00:27:42,496 --> 00:27:44,164 คืนนี้สวรรค์กักแสงจันทราไว้ 361 00:27:44,748 --> 00:27:46,208 ไร้แสงเทียนจากฟากฟ้า 362 00:27:47,209 --> 00:27:51,046 พ่อเหนื่อยล้าอ่อนแรงแทบขยับตัวไม่ได้ หากแต่ใจยังไม่ยอมหลับ 363 00:27:52,798 --> 00:27:55,133 พลังปรานีลึกลับ โปรดรัดรึงความรู้สึกอันมิพึงมี 364 00:27:55,217 --> 00:27:57,052 ซึ่งอาจผุดได้เมื่อหลับฝัน 365 00:28:01,473 --> 00:28:03,433 - เอาดาบมานี่ นั่นใครกัน - สหายท่าน 366 00:28:05,227 --> 00:28:08,063 อะไรกันท่าน ยังไม่พักอีกรึ กษัตริย์ของเราบรรทมไปแล้ว 367 00:28:08,939 --> 00:28:10,774 ทรงพอพระทัยอย่างประหลาดล้ำ 368 00:28:10,858 --> 00:28:13,944 จนประทานของกำนัลมากมายให้คนของท่าน 369 00:28:14,862 --> 00:28:17,614 ด้วยเขามาฉุกละหุก เราจึงอาจมีข้อบกพร่องในการรับใช้ 370 00:28:17,698 --> 00:28:19,366 หากมีเวลาเตรียมใจคงทำได้มากกว่านี้ 371 00:28:19,449 --> 00:28:20,450 ทุกอย่างเรียบร้อยดี 372 00:28:21,034 --> 00:28:24,288 เมื่อคืนนี้ข้าฝันถึงนางแม่มดทั้งสาม 373 00:28:25,873 --> 00:28:27,624 สิ่งที่พวกนางทำนายให้ท่านเป็นจริง 374 00:28:29,710 --> 00:28:31,420 ข้าหาได้คิดถึงพวกนางไม่ 375 00:28:31,503 --> 00:28:34,298 แต่หากเรามีเวลาว่างสักหนึ่งชั่วโมง 376 00:28:34,381 --> 00:28:37,176 เราจะได้ไปคุยเรื่องนั้นกันในป่า 377 00:28:37,259 --> 00:28:38,719 หากท่านจะมีเวลา 378 00:28:39,887 --> 00:28:41,388 แล้วแต่ท่านว่า 379 00:28:43,348 --> 00:28:44,683 ระหว่างนี้ท่านพักก่อนเถิด 380 00:28:45,559 --> 00:28:47,311 ขอบคุณ ขอให้ท่านได้พักเช่นกัน 381 00:28:50,564 --> 00:28:52,024 ไปบอกนายหญิงของเจ้า 382 00:28:52,107 --> 00:28:54,943 เมื่อเครื่องดื่มข้าพร้อมให้นางลั่นระฆัง 383 00:29:11,418 --> 00:29:14,171 ที่เห็นนี้คือกริชมิใช่หรือ 384 00:29:15,714 --> 00:29:17,508 มีด้ามถือยื่นถึงมือเกือบจับได้ 385 00:29:21,678 --> 00:29:22,763 มาเถิด… 386 00:29:24,556 --> 00:29:26,016 ให้ข้าเอื้อมไปจับกระชับไว 387 00:29:30,479 --> 00:29:32,898 สัมผัสไม่ได้ หากยังเห็นแน่แก่ตา 388 00:29:35,359 --> 00:29:40,030 เจ้าเป็นเพียงภาพหลอนหลอกลางร้าย แตะไม่ได้ เพียงแต่เห็นอยู่ตรงหน้า 389 00:29:41,406 --> 00:29:45,702 หรือเจ้าเป็นกริชแหลมในใจข้า คิดขึ้นมาให้เห็นผิดคิดไปเอง 390 00:29:45,786 --> 00:29:47,746 เป็นเพียงภาพจากสมองอันร้อนรุ่ม 391 00:29:49,831 --> 00:29:51,458 ตาข้ายังเห็น… 392 00:29:53,168 --> 00:29:57,047 ชัดเจนดั่งกริชแท้ซึ่งชักจากฝักมา 393 00:30:00,259 --> 00:30:02,052 นำทางข้าสู่ทางที่หวังตั้งใจไป 394 00:30:02,135 --> 00:30:04,847 และนำให้เป็นอาวุธใช้ในการนี้ 395 00:30:05,764 --> 00:30:08,267 ดวงตาข้าอาจหลอกสัมผัสอื่นๆ ไว้ 396 00:30:08,350 --> 00:30:10,269 หรือไม่ใช่ สัมผัสอื่นหลอกตานี่ 397 00:30:12,354 --> 00:30:13,689 ข้ายังเห็นเจ้าอยู่ดี 398 00:30:14,648 --> 00:30:19,236 แถมเพิ่มเติมเลือดเปรอะคมและด้ามที่ ไม่ได้มีให้เห็นเมื่อก่อนมา 399 00:30:20,737 --> 00:30:22,948 จะเป็นไปได้อย่างไรเล่า 400 00:30:23,031 --> 00:30:26,243 เรื่องโฉดเฉานี่ต่างหากหลอกตาข้า 401 00:30:27,244 --> 00:30:30,914 พื้นดินแน่นมั่นซับเสียงฝีเท้าหนา 402 00:30:30,998 --> 00:30:34,376 ยังดีกว่าเดินพื้นกรวดให้ใครได้ยิน 403 00:30:34,877 --> 00:30:37,546 ข้าจะไป จัดการให้จบ 404 00:30:38,297 --> 00:30:39,756 เสียงระฆังเชื้อเชิญให้ข้าไป 405 00:30:40,632 --> 00:30:45,596 ดันแคน ขอท่านจงมิยินยล เสียงระงมคอยเพรียกท่านสู่สวรรค์… 406 00:30:48,223 --> 00:30:49,600 หรือนรก 407 00:31:56,792 --> 00:31:57,793 ฟังสิ! 408 00:31:59,962 --> 00:32:01,171 สงบใจไว้ สงบใจไว้ 409 00:32:03,715 --> 00:32:06,051 เพียงฮูกกรีดเสียงเท่านั้น 410 00:32:06,134 --> 00:32:09,346 ดั่งยามดักลางร้าย ลั่นฆ้องบ่งไว้ในรัตติกาลนี้ 411 00:32:11,014 --> 00:32:12,850 เขากำลังลงมือ 412 00:32:14,810 --> 00:32:17,896 สิ่งซึ่งทำให้เขาเหล่านั้นเมามาย กลับทำให้ข้ากล้า 413 00:32:19,106 --> 00:32:21,859 สิ่งซึ่งเขาใช้ดับกระหาย จุดไฟในใจให้ข้า 414 00:32:22,734 --> 00:32:24,444 ประตูเปิดไว้ 415 00:32:25,195 --> 00:32:29,199 เหล่าข้ารับใช้โลภเหล้า กลับกรนหลับมิเกรงใจในหน้าที่ 416 00:32:29,283 --> 00:32:30,617 อาเมน 417 00:32:32,119 --> 00:32:33,912 ข้าวางยาไว้ในสุราของพวกนั้น 418 00:32:33,996 --> 00:32:36,248 จนชีวิตสองคนนั้นแขวนอยู่บนเส้นด้าย 419 00:32:36,331 --> 00:32:38,542 ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย 420 00:32:49,219 --> 00:32:50,387 ตายจริง! 421 00:32:52,347 --> 00:32:54,516 กลัวว่าพวกนั้นจะตื่นขึ้นมาก่อนงานจะลุล่วง 422 00:32:54,600 --> 00:32:57,269 หากถูกจับขณะลงมือแต่ยังไม่สำเร็จต้องแย่แน่ 423 00:32:57,895 --> 00:32:58,979 ให้ตาย 424 00:32:59,062 --> 00:33:01,773 ข้าวางกริชพร้อมรอท่า เขาไม่น่าพลาดได้! ข้าวางกริชพร้อมรอท่า เขาไม่น่าพลาดได้! 425 00:33:04,902 --> 00:33:06,278 สามีข้า 426 00:33:08,488 --> 00:33:09,907 ข้าลงมือไปแล้ว 427 00:33:10,657 --> 00:33:12,326 ท่านไม่ได้ยินเสียงรึ 428 00:33:12,409 --> 00:33:14,369 - เสียงเมื่อใด - เมื่อกี้ 429 00:33:14,453 --> 00:33:15,704 - ตอนที่ข้าลงมานี่รึ - ใช่ 430 00:33:15,787 --> 00:33:16,788 ให้ตาย 431 00:33:20,334 --> 00:33:22,419 ทนดูสภาพไม่ได้ 432 00:33:23,045 --> 00:33:25,672 คิดได้อย่างไร ถึงพูดว่าทนดูสภาพไม่ได้ 433 00:33:27,966 --> 00:33:29,426 ข้ารับใช้คนหนึ่งนอนละเมอหัวร่อ 434 00:33:29,510 --> 00:33:31,553 อีกคนร้อง "ฆาตกร!" จนปลุกอีกคนขึ้นมา 435 00:33:31,637 --> 00:33:33,555 ข้ายืนฟังพวกเขาอยู่ตรงนั้น 436 00:33:33,639 --> 00:33:36,600 แต่แล้วมันทั้งคู่กลับสวดภาวนา จนผล็อยกลับสู่นิทราอีกครั้ง 437 00:33:36,683 --> 00:33:37,809 มหาดเล็กจะนอนด้วยกัน 438 00:33:37,893 --> 00:33:40,729 คนหนึ่งร้อง "พระเจ้าทรงโปรด" 439 00:33:41,730 --> 00:33:42,814 และ "อาเมน" จากอีกคน 440 00:33:42,898 --> 00:33:44,691 เมื่อเห็นข้าเดินมาพร้อมมือเพชฌฆาตนี้ 441 00:33:44,775 --> 00:33:48,028 เมื่อได้ยินความกลัวของมัน ข้ามิอาจขาน "อาเมน" เมื่อมันพูด "พระเจ้าทรงโปรด" 442 00:33:48,111 --> 00:33:49,404 อย่าเก็บมาคิดให้หนักใจ 443 00:33:49,488 --> 00:33:50,906 แต่ทำไมแค่ออกเสียง "อาเมน" ยังไม่ได้ 444 00:33:50,989 --> 00:33:54,660 ข้าต้องการพรมากกว่าใครคนไหน แต่คำ "อาเมน" กลับติดอยู่ในลำคอ 445 00:33:54,743 --> 00:33:56,954 ลงมือไปแล้วจะเก็บมาคิดแบบนี้ไม่ได้ 446 00:33:57,037 --> 00:34:00,040 มิฉะนั้นเราทั้งสองจะบ้าตาย มิฉะนั้นเราทั้งสองจะบ้าตาย 447 00:34:00,123 --> 00:34:02,501 ข้าว่าข้าได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา "อย่าได้หลับอีกเลย 448 00:34:04,086 --> 00:34:05,754 แมคเบธเข่นฆ่าการหลับใหลไปเสียแล้ว" 449 00:34:05,838 --> 00:34:07,381 การหลับใหลไร้เดียงสา 450 00:34:07,464 --> 00:34:10,467 การหลับใหลที่ช่วยให้พักหายคลายกังวลอ่อนล้า 451 00:34:10,551 --> 00:34:15,264 การหลับเป็นตาย หลังจากทำงานอาบเหงื่อต่างน้ำแต่ละวัน 452 00:34:15,347 --> 00:34:19,016 ยารักษาใจที่เจ็บ อาหารจานหลักจากธรรมชาติ 453 00:34:19,101 --> 00:34:21,436 - ซึ่งฟูมฟักรักษาชีวิตเรา - ท่านหมายความว่ากระไร 454 00:34:21,520 --> 00:34:24,022 แต่เสียงนั้นยังพร่ำ "อย่าได้หลับอีกเลย" ให้ทั้งเคหาสน์ได้ยิน 455 00:34:24,106 --> 00:34:28,025 "กลามส์เข่นฆ่าการหลับใหลไปแล้ว ดังนั้นคอว์ดอร์จะไม่ได้หลับอีกเลย" 456 00:34:30,987 --> 00:34:33,072 "แมคเบธจักไม่ได้หลับอีกเลย" 457 00:34:33,156 --> 00:34:35,074 ใครเป็นผู้ร้องเช่นนั้นกัน 458 00:34:35,158 --> 00:34:38,661 อย่านะ เธนผู้ทรงค่า ท่านจะหลบหลู่ลู่เกียรติเข้มแข็งของตัวเอง 459 00:34:38,745 --> 00:34:40,330 หากมัวคิดเวียนวนราวคนบ้าเช่นนี้ 460 00:34:40,414 --> 00:34:43,917 ไปเร็ว หาน้ำหาท่ามาล้างพยานโสมมจากมือนี่ 461 00:34:47,045 --> 00:34:49,172 ท่านนำกริชกลับมาจากที่นั่นทำไมกัน 462 00:34:49,255 --> 00:34:52,801 มันควรอยู่ในห้องนั้น เร็วเข้า ถือกลับไป เอาเลือดปาดหน้ามหาดเล็กซึ่งหลับใหล 463 00:34:52,885 --> 00:34:55,429 ข้าไปไม่ได้ ข้าหวาดกลัวสิ่งที่ตนเองทำลงไป 464 00:34:55,512 --> 00:34:56,847 ไม่กล้ากลับไปมองมันอีกครั้ง 465 00:34:56,929 --> 00:34:58,891 คิดถึงเป้าหมายเราไว้ให้มั่น 466 00:34:58,974 --> 00:35:00,601 เอากริชมาให้ข้า เอากริชมาให้ข้า 467 00:35:01,476 --> 00:35:03,937 จะคนหลับหรือคนตายก็ภาพเดียวกัน 468 00:35:04,021 --> 00:35:06,481 มีเพียงผู้ที่คิดเป็นเด็กเท่านั้น จึงกลัวความชั่วร้ายในภาพวาด 469 00:35:07,482 --> 00:35:10,777 ข้าจะนำเลือดไปปาดหน้ามหาดเล็กหลวง ให้ดูแล้วเป็นความผิดของพวกมัน 470 00:35:11,653 --> 00:35:14,990 มือข้าเปรอะสีเดียวกับท่านแล้ว แต่เสียดาย ใจข้ามิได้ใสสะอาดดุจกัน 471 00:35:24,249 --> 00:35:25,584 เสียงเคาะลั่นนั้นมาจากที่ใด 472 00:35:28,170 --> 00:35:30,964 เหตุไฉนตัวข้าจึงหวั่นกลัวทุกเสียงเช่นนี้ 473 00:35:32,508 --> 00:35:36,678 นี่มืออะไรกัน อ้อ! มือซึ่งอยากควักลูกตาข้าออกมาล้าง 474 00:35:38,639 --> 00:35:43,018 แต่แม้น้ำจากทั้งมหาสมุทรแห่งเทพเนปจูน จะล้างเลือดจากมือข้าได้หรือ 475 00:35:43,101 --> 00:35:48,232 ไม่ มือของข้าน่าจะเปลี่ยนสีน้ำทั้งหลายเป็นสีชาด 476 00:35:48,315 --> 00:35:50,526 แปลงทะเลเขียวมรกตให้พลันแดงสุดตา 477 00:35:55,822 --> 00:35:57,950 เมื่อสำนึกสิ่งที่กระทำไป ข้าขอไม่รับรู้เรื่องราวใดต่อดีกว่า 478 00:35:59,159 --> 00:36:00,953 เคาะดังให้ดันแคนตื่นได้สิ! เคาะดังให้ดันแคนตื่นได้สิ! 479 00:36:02,496 --> 00:36:03,830 ถ้าทำได้ก็คงดี 480 00:36:18,428 --> 00:36:20,556 เสียงเคาะประตูอีกแล้ว 481 00:36:29,273 --> 00:36:31,733 ถ้าคนเราเป็นยามเฝ้าประตูนรก 482 00:36:31,817 --> 00:36:34,027 คงต้องไขกุญแจจนมือหงิก 483 00:36:36,238 --> 00:36:37,239 ก๊อกๆ! 484 00:36:37,322 --> 00:36:40,284 ใครมา ปีศาจบีอัลเซลบับใคร่ถาม 485 00:36:41,034 --> 00:36:45,330 หรือจะเป็นชาวนาที่ยอมแขวนคอ เพราะหวังรอขอกำไร 486 00:36:45,414 --> 00:36:48,625 ยังมาทัน ถึงจะต้องต่อรองกันหนักหน่อย 487 00:36:50,377 --> 00:36:51,962 ก๊อกๆ 488 00:36:52,045 --> 00:36:56,466 หรือเป็นพวกนกสองหัวลิ้นทอง คนแปลกที่สาบานความได้ทั้งสองข้าง 489 00:36:56,550 --> 00:36:58,677 แต่จะลิ้นทองแค่ไหนก็ไม่ได้ขึ้นสวรรค์ 490 00:37:00,304 --> 00:37:01,638 เข้ามาสิ หมอความลิ้นทอง 491 00:37:02,389 --> 00:37:04,516 ก๊อกๆ นั่นใคร 492 00:37:05,267 --> 00:37:09,271 อ๋อ ช่างเสื้ออังกฤษที่แอบขโมยผ้าไหม เวลาใครจ้างตัดกางเกงฝรั่งเศส 493 00:37:09,354 --> 00:37:12,900 เข้ามาเลย นายช่าง เอาเตารีดไปอังไฟตรงนั้นได้ 494 00:37:15,360 --> 00:37:17,237 ก๊อกๆ ไม่เคยเงียบได้ 495 00:37:19,364 --> 00:37:21,992 แต่ที่นี่หนาวเกินจะเป็นนรก 496 00:37:22,075 --> 00:37:25,871 ข้าไม่เล่นบทยามเฝ้าประตูนรกละ มาแล้ว! 497 00:37:27,664 --> 00:37:29,333 สวัสดี โปรดปรานียามต่ำต้อย 498 00:37:29,416 --> 00:37:32,544 สหาย เมื่อคืนนี้นอนดึกนักหรือไร จึงตื่นสายไม่ทันใจขนาดนี้ 499 00:37:32,628 --> 00:37:34,713 ถูกแล้วท่าน สังสรรค์กันถึงยามสาม 500 00:37:34,796 --> 00:37:37,216 และท่าน สุราก็กระตุ้นให้เกิดสามเรื่อง 501 00:37:37,299 --> 00:37:41,720 - สามเรื่องใด - จมูกแดงก่ำ หลับสนิท และฉี่บ่อย 502 00:37:42,346 --> 00:37:44,806 โอ๊ย เรื่องกามด้วยนะท่าน มันทั้งกระตุ้นและกล่อมกดเราไว้ 503 00:37:44,890 --> 00:37:48,435 มันกระตุ้นความทะยานอยาก แต่กล่อมกดไม่ให้แสดงได้อย่างใจ 504 00:37:48,519 --> 00:37:52,064 ฉะนั้น จะเรียกว่าสุราเป็น นกสองหัวถ้าว่ากันในเรื่องกามก็ไม่ผิด 505 00:37:52,147 --> 00:37:55,234 ทั้งสร้างทำลายอารมณ์ได้ กระตุ้นให้อยากแต่กล่อมให้หลับไป 506 00:37:55,317 --> 00:38:00,864 ยั่วยวนใจแต่กลับทำให้ไร้กำลัง ดุนให้ตั้ง แต่สุดท้ายกลับล้มตึง ยั่วยวนใจแต่กลับทำให้ไร้กำลัง ดุนให้ตั้ง แต่สุดท้ายกลับล้มตึง 507 00:38:04,701 --> 00:38:11,166 สรุปแล้วคือ กระตุ้นให้ฝันหวานฉ่ำ แต่ปล่อยให้หลับก่อนจะฉี่แล้วหายเมา 508 00:38:11,250 --> 00:38:13,836 ข้าว่าเมื่อคืนเหล้าคงเอาเจ้าเสียอยู่หมัด 509 00:38:19,716 --> 00:38:21,009 อรุณสวัสดิ์ ท่านทั้งสอง 510 00:38:25,347 --> 00:38:27,015 กษัตริย์ตื่นหรือยัง ท่านเธน 511 00:38:28,725 --> 00:38:29,726 ยังเลย 512 00:38:30,853 --> 00:38:34,815 เขาสั่งไว้ให้ข้ามาปลุกแต่เช้าตรู่ ข้าเองยังเกือบตื่นไม่ทัน 513 00:38:38,402 --> 00:38:39,736 ข้าจะลองหาญปลุกแล้วกัน 514 00:38:41,029 --> 00:38:43,115 วันนี้กษัตริย์จะกลับแล้วหรือ 515 00:38:43,991 --> 00:38:45,784 ใช่แล้ว ทรงตั้งใจไว้อย่างนั้น 516 00:38:47,119 --> 00:38:49,037 เมื่อคืนช่างวุ่นวายสิ้นดี 517 00:38:52,416 --> 00:38:54,710 จุดที่เราพัก ปล่องไฟถึงกับพังลงมา 518 00:38:56,336 --> 00:39:00,424 และอย่างที่เขาว่า เสียงลมโหยไห้ครวญคราง และอย่างที่เขาว่า เสียงลมโหยไห้ครวญคราง 519 00:39:00,507 --> 00:39:06,680 กรีดเสียงประหลาดเป็นลางตาย ด้วยเสียงสำเนียงเลวร้ายระคายหู 520 00:39:06,763 --> 00:39:10,225 และยังเกิดเหตุวุ่นวาย ไม่ลดละในช่วงเวลาเลวทราม 521 00:39:11,059 --> 00:39:12,269 แถมเจ้านกเค้า… 522 00:39:12,352 --> 00:39:14,855 - พระองค์ - ยังร้องหนวกหูทั้งคืนไม่จาง 523 00:39:15,731 --> 00:39:20,611 บ้างว่าแผ่นดินสั่นสะท้านและสะเทือนจริงๆ 524 00:39:22,738 --> 00:39:24,406 เมื่อคืนก็หนักจริงๆ 525 00:39:24,489 --> 00:39:28,285 ตายแล้ว! ตายแล้ว! ตายแล้ว! 526 00:39:29,244 --> 00:39:32,039 เกินจะบรรยายหรือเข้าใจได้ 527 00:39:32,122 --> 00:39:35,334 - เป็นอะไรไป - โกลาหลกันใหญ่แล้วงานนี้ 528 00:39:35,417 --> 00:39:38,962 เกิดเหตุฆาตกรรมบัดสี ทำลายอำนาจศักดิ์สิทธิ์แห่งพระเจ้า 529 00:39:39,046 --> 00:39:40,672 และขโมยพระชนม์ไปจากที่สถิตแห่งอำนาจนั้น 530 00:39:40,756 --> 00:39:41,882 ท่านพูดถึงกษัตริย์รึ 531 00:39:41,965 --> 00:39:44,051 ขึ้นไปในห้องเองเถิด ให้ภาพสะกดตานั้นสาปท่านด้วยตัวเอง 532 00:39:44,134 --> 00:39:47,304 อย่าให้ข้าบรรยายเลย โปรดไปดูแล้วบรรยายด้วยตัวเอง 533 00:39:47,387 --> 00:39:51,183 ตื่นเร็ว! ตื่นให้หมด! ลั่นระฆังเตือนภัย! 534 00:39:52,768 --> 00:39:54,019 กบฏปลงพระชนม์แล้ว! 535 00:39:54,603 --> 00:40:00,067 ตื่นจากการหลับเป็นตายขึ้นมา แล้วเดินดั่งวิญญาณสิงมาต่อสู้กับเรื่องร้ายนี้! ตื่นจากการหลับเป็นตายขึ้นมา แล้วเดินดั่งวิญญาณสิงมาต่อสู้กับเรื่องร้ายนี้! 536 00:40:03,070 --> 00:40:07,324 แบงโควกับโดนัลเบน! มัลคอล์ม! ตื่นเร็ว! 537 00:40:07,407 --> 00:40:10,619 ตื่นสิ! ตื่น! มาดูภาพหายนะเสียแก่ตา! 538 00:40:11,912 --> 00:40:13,997 มัลคอล์ม! แบงโคว! 539 00:40:16,625 --> 00:40:18,961 หากข้าได้ตายเพียงหนึ่งชั่วโมงก่อนเหตุสามานย์นี้ 540 00:40:20,504 --> 00:40:22,047 จะถือว่าข้าได้มีชีวิตที่ดี 541 00:40:24,591 --> 00:40:25,884 เพราะนับต่อจากนี้ 542 00:40:25,968 --> 00:40:28,804 จะหาสาระมั่นคงใดๆ ในชีวิตคงไม่มี เหลือเพียงเรื่องตลกร้ายตามมา 543 00:40:28,887 --> 00:40:30,222 มีเรื่องอะไรกัน 544 00:40:30,305 --> 00:40:32,975 ถึงได้ลั่นแตรหยาบคายปลุกคนหลับใหลในบ้านข้า 545 00:40:33,058 --> 00:40:35,894 - เกียรติยศศักดิ์ศรีม้วยมลายแล้ว - ตอบสิ! ตอบ! 546 00:40:35,978 --> 00:40:38,397 ไวน์แห่งชีวิตไหลหมดสิ้น 547 00:40:38,480 --> 00:40:41,817 เหลือเพียงตะกอนก้นขวดให้เห็นต่างหน้า 548 00:40:41,900 --> 00:40:44,111 แบงโคว แบงโคว 549 00:40:44,695 --> 00:40:46,154 เจ้าเหนือหัวของเราสิ้นแล้ว 550 00:40:46,238 --> 00:40:48,782 โอ๊ย ไม่จริง! 551 00:40:48,866 --> 00:40:51,660 - อะไรกัน ในเรือนของเรารึ - จะที่ไหนก็โหดร้ายเกินไปทั้งนั้น 552 00:40:52,536 --> 00:40:55,581 - มีปัญหาอะไร - ปัญหาเกิดแก่ท่าน แต่ท่านยังไม่รู้ 553 00:40:56,290 --> 00:41:00,878 ต้นกำเนิด หัวหน้า ต้นตอแห่งสายโลหิตของท่านดับแล้ว ต้นกำเนิด หัวหน้า ต้นตอแห่งสายโลหิตของท่านดับแล้ว 554 00:41:00,961 --> 00:41:03,088 ดับที่ขั้วอำนาจเลยทีเดียว 555 00:41:04,006 --> 00:41:05,340 ท่านพ่อ… 556 00:41:06,258 --> 00:41:07,718 ถูกปลงพระชนม์ 557 00:41:11,722 --> 00:41:12,723 ฝีมือผู้ใด 558 00:41:12,806 --> 00:41:15,517 ดูเหมือนเป็นผลงานมหาดเล็กเฝ้าห้องบรรทม 559 00:41:16,018 --> 00:41:19,229 ทั้งมือและใบหน้าล้วนเปรอะเปื้อนเลือด 560 00:41:19,313 --> 00:41:22,357 อ้อ ขออภัยที่ข้าพลั้งมือฆ่าทั้งสอง เมื่อไม่อาจระงับโทสะได้ 561 00:41:24,151 --> 00:41:25,944 - ทำไม - ท่านทำเช่นนั้นด้วยเหตุใด 562 00:41:29,031 --> 00:41:31,909 ผู้ใดเล่าจะทั้งฉลาดและฉงน 563 00:41:32,993 --> 00:41:37,331 เดือดดาลพร้อมอดทน จงรักภักดีแต่เป็นกลางไปได้พร้อมกัน 564 00:41:38,123 --> 00:41:39,249 ไม่มีหรอก 565 00:41:41,001 --> 00:41:45,672 การแสดงความรักรุนแรงของข้านั้น นำหน้าการยับยั้งช่างใจ เหตุผลใดๆ 566 00:41:45,756 --> 00:41:48,550 ดันแคนนอนนิ่ง ณ ที่นั้น 567 00:41:49,801 --> 00:41:52,930 ผิวซีดราวเงินกลับมีรอยเลือดทรงศักดิ์ดั่งทอง 568 00:41:53,639 --> 00:41:59,144 แผลซึ่งถูกแทงดูราวกับธรณีแยกแตกล่มสลาย 569 00:41:59,228 --> 00:42:04,107 แต่ ณ ที่เดียวกันนั้น ฆาตกรกลับอาบสีเลือดบ่งวิสัยตรงหน้า แต่ ณ ที่เดียวกันนั้น ฆาตกรกลับอาบสีเลือดบ่งวิสัยตรงหน้า 570 00:42:04,816 --> 00:42:08,820 กริชของมันเปื้อนโลหิตอุจาดตา 571 00:42:09,321 --> 00:42:12,491 ใครจะยั้งได้ หากเขายังมีใจรัก 572 00:42:14,201 --> 00:42:19,289 และมีใจกล้าที่จะแสดงความรักให้ประจักษ์ 573 00:42:21,250 --> 00:42:23,126 ดูแลนายหญิงก่อน 574 00:42:23,210 --> 00:42:26,213 เมื่อเราทั้งผองได้แต่งตัว พร้อมเรียกสติซึ่งกระจัดกระจายกันได้ 575 00:42:26,296 --> 00:42:27,297 ค่อยกลับมาประชุม 576 00:42:27,965 --> 00:42:30,843 และสืบสวนเหตุโฉดการณ์นี้ เพื่อให้ได้รายละเอียดพลัน 577 00:42:41,645 --> 00:42:43,480 ทำไมเราจึงเงียบมิเอ่ยคำ 578 00:42:43,564 --> 00:42:45,858 เราสองคนควรมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ที่สุด 579 00:42:45,941 --> 00:42:46,984 รีบหนีกันก่อนเถิด 580 00:42:47,651 --> 00:42:50,404 - เราทั้งสองยังไม่อาจร้องไห้ - อย่าร่วมหัวจมท้ายกับพวกนั้น 581 00:42:50,487 --> 00:42:53,824 คนสองหน้าย่อมสามารถ ตีหน้าเศร้าเล่าความโศกได้ง่ายๆ 582 00:42:54,408 --> 00:42:56,577 - ข้าจะหลบไปอังกฤษ - ส่วนข้าไปไอร์แลนด์ 583 00:42:57,536 --> 00:43:00,080 หากแยกย้ายกันไปเราทั้งคู่น่าจะปลอดภัยกว่า หากแยกย้ายกันไปเราทั้งคู่น่าจะปลอดภัยกว่า 584 00:43:00,664 --> 00:43:01,874 เพราะ ณ จุดนี้… 585 00:43:03,250 --> 00:43:05,002 ทุกรอยยิ้มต่างซ่อนคมดาบเอาไว้ 586 00:43:05,085 --> 00:43:07,004 ยิ่งสายเลือดใกล้เพียงใด ยิ่งอันตรายหนักเท่านั้น 587 00:43:07,087 --> 00:43:09,965 ศรพิษในแผนร้ายยังปักไปไม่ถึงเป้า 588 00:43:10,048 --> 00:43:12,050 จะปลอดภัยสุดหากเลี่ยงไม่ให้ศรโดนเรา 589 00:43:12,134 --> 00:43:15,971 ดังนั้น รีบขึ้นม้า อย่าให้ใครขวางไม่ให้เราจากไป 590 00:43:54,843 --> 00:43:56,512 ท่านแมคดัฟมานั่นแล้ว 591 00:44:05,187 --> 00:44:06,855 สถานการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไรบ้างท่าน 592 00:44:08,315 --> 00:44:11,026 รู้หรือยังว่าใครกระทำการโฉดยิ่งกว่าชั่วนี้ 593 00:44:11,109 --> 00:44:13,195 คนซึ่งแมคเบธสังหาร 594 00:44:13,278 --> 00:44:16,740 เสียดายที่ฆ่าไว พวกนั้นได้อะไรจากการฆ่าดันแคน 595 00:44:16,823 --> 00:44:18,242 ดูเหมือนจะถูกจ้างวาน 596 00:44:19,076 --> 00:44:20,077 มัลคอล์มกับโดนัลเบน 597 00:44:20,160 --> 00:44:22,538 บุตรทั้งสองของกษัตริย์กลับแอบหนีไป 598 00:44:22,621 --> 00:44:25,290 ซึ่งทำให้ต้องสงสัยว่าเป็นเขา 599 00:44:25,374 --> 00:44:30,420 ถ้าอย่างนั้นมงกุฎก็พึงตกเป็นของแมคเบธมิใช่รึ 600 00:44:30,504 --> 00:44:34,132 คนเลือกเขาแล้ว และกำลังเดินทางไปราชาภิเษกที่ดันสิเนน 601 00:44:34,216 --> 00:44:35,217 ท่านจะไปที่ดันสิเนนด้วยไหม 602 00:44:36,510 --> 00:44:38,846 ไม่ไป น้องชาย ข้าจักกลับบ้านที่ไฟฟ์ 603 00:44:40,055 --> 00:44:41,056 งั้น… 604 00:44:43,433 --> 00:44:44,434 ถ้าอย่างนั้นข้าจะไป 605 00:44:45,269 --> 00:44:48,021 ขอให้การณ์เป็นไปด้วยดี ลาก่อน 606 00:44:49,648 --> 00:44:52,484 อย่าให้รัชกาลใหม่อยู่ยากไปกว่าเดิม 607 00:44:57,447 --> 00:45:00,576 ชายงี่เง่าโง่เขลาปัญญาน้อย ชายงี่เง่าโง่เขลาปัญญาน้อย 608 00:45:01,118 --> 00:45:04,246 ได้แต่คอยชื่นชมลมฝนไว้ 609 00:45:05,080 --> 00:45:09,668 โชคชะตากำหนดเช่นไรก็พอใจ 610 00:45:10,961 --> 00:45:15,591 ถึงอย่างไรฝนก็ตกทุกวันอยู่ดี 611 00:45:30,981 --> 00:45:33,692 ข้าคิดถึงเจ็ดสิบปีที่ผ่านมา 612 00:45:34,902 --> 00:45:36,445 ในเวลานานนักหนา ณ ช่วงนั้น 613 00:45:36,528 --> 00:45:41,867 ข้าพบสิ่งแปลกน่ากลัวสารพัน 614 00:45:43,035 --> 00:45:48,790 แต่คืนที่ผ่านผันโหดร้ายกว่าที่เคยเจอ 615 00:45:50,083 --> 00:45:51,251 สวัสดี พ่อเฒ่า 616 00:45:53,045 --> 00:45:54,922 ท่านคงเห็นแล้วว่าบนฟ้า 617 00:45:55,005 --> 00:46:00,052 ดั่งโกรธากับกรรมคน และอาจส่งผลทำลายทั้งเวทีโลกนี้ได้ ดั่งโกรธากับกรรมคน และอาจส่งผลทำลายทั้งเวทีโลกนี้ได้ 618 00:46:00,135 --> 00:46:01,845 แม้ดูเวลาแล้วเป็นกลางวันไซร้ 619 00:46:02,971 --> 00:46:06,183 แต่ยังมืดทะมึนจนตะเกียงแทบไร้แสง 620 00:46:07,768 --> 00:46:13,148 รัตติกาลจะครองโลกแล้วละหรือ ฤๅทิวากลับหลบไป ข้าใคร่ถาม 621 00:46:13,732 --> 00:46:16,360 ปล่อยความมืดมิดปกคลุมโลกสนิทตาม 622 00:46:16,443 --> 00:46:18,028 แม้ในยามแสงตะวันอาจโอบมา 623 00:46:18,111 --> 00:46:21,323 ดินฟ้าอาเพศจริง ดั่งเช่นสิ่งที่เกิดขึ้นมาได้ 624 00:46:24,284 --> 00:46:29,414 วันอังคารก่อนมีนกเหยี่ยวเกาะคอนไว 625 00:46:29,498 --> 00:46:32,668 ถูกฆ่าได้ด้วยนกฮูกล่าหนูธรรมดา 626 00:46:33,335 --> 00:46:38,590 แถมม้าของดันแคน แกร่งหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา 627 00:46:39,466 --> 00:46:41,468 ม้างามฝีเท้าเร็วว่องไวมา 628 00:46:41,552 --> 00:46:45,222 ยอดพันธุ์ม้าสุดรัก กลับพยศพลัน 629 00:46:45,305 --> 00:46:49,351 ม้าวิ่งหนีจากคอก ดีดไม่หยุด ดิ้นไม่หลุด จับไม่ยอม ลากไม่เข้า 630 00:46:49,434 --> 00:46:52,688 ราวกับจะก่อสงครามกับมนุษย์ไม่ใช่เบา 631 00:46:58,193 --> 00:47:00,362 คนเขาเล่าว่าม้ากินกันเอง คนเขาเล่าว่าม้ากินกันเอง 632 00:47:39,443 --> 00:47:40,736 ท่านได้ไปหมดแล้ว 633 00:47:42,487 --> 00:47:45,365 บัลลังก์กษัตริย์ คอว์ดอร์ 634 00:47:46,533 --> 00:47:47,784 กลามส์… 635 00:47:49,912 --> 00:47:52,414 ทั้งหมด ดั่งที่สามนางนั้นว่าไว้ 636 00:47:55,209 --> 00:47:57,920 และข้าเกรงว่า ท่านโกงชะตาอย่างฉกาจจนได้มา 637 00:48:00,923 --> 00:48:03,759 แต่เหล่าแม่มดพูดไว้ด้วยว่า เชื้อชาติหน่อพันธุ์ของท่านจะอยู่ไม่นาน 638 00:48:03,842 --> 00:48:08,639 แต่ตัวข้าต่างหากที่จะเป็น รากฐานบรรพบุรุษของกษัตริย์อีกหลายองค์ 639 00:48:09,389 --> 00:48:11,308 ถ้าพวกนั้นพูดความจริง… 640 00:48:12,518 --> 00:48:15,562 ดังที่เกิดขึ้นจริงกับท่าน แมคเบธ เท่ากับคำทำนายนั้นยิ่งล้ำค่า 641 00:48:18,023 --> 00:48:21,527 เพราะหากความจริงที่ท่านได้ดี 642 00:48:21,610 --> 00:48:27,449 คำนั้นก็ควรเป็นคำทำนายของข้า ให้ข้าตั้งความหวังได้ไม่ใช่รึ 643 00:48:30,536 --> 00:48:31,912 แต่อย่าเพิ่ง หยุดพูดก่อน 644 00:48:48,136 --> 00:48:50,472 แขกคนสำคัญของเรามานั่นแล้ว 645 00:48:51,598 --> 00:48:55,227 หากลืมเขาไปเสียหนึ่งคน การเฉลิมฉลองครั้งนี้คงไม่ครบถ้วน 646 00:48:55,310 --> 00:48:57,187 และเสียหายไปทั้งหมด 647 00:48:57,271 --> 00:49:00,566 คืนนี้เราจะมีงานเลี้ยงกันภายใน เราหวังใจว่าท่านจะมาร่วม คืนนี้เราจะมีงานเลี้ยงกันภายใน เราหวังใจว่าท่านจะมาร่วม 648 00:49:01,900 --> 00:49:03,360 บ่ายนี้ท่านจะไปข้างนอกหรือไม่ 649 00:49:04,111 --> 00:49:05,112 ใช่แล้ว พระองค์ 650 00:49:05,195 --> 00:49:07,197 เสียดาย เรายังอยากขอคำปรึกษา 651 00:49:07,281 --> 00:49:10,492 คำท่านยังมีทั้งน้ำหนักและคุณค่า ในการประชุมเสนาวันนี้ 652 00:49:10,576 --> 00:49:12,828 แต่เอาไว้พรุ่งนี้ก็ยังได้ 653 00:49:13,620 --> 00:49:14,663 ท่านจะขี่ม้าไปไกลไหม 654 00:49:14,746 --> 00:49:18,417 ไกลเท่าที่จะไปได้ ในช่วงจากตอนนี้จนถึงก่อนงานมื้อค่ำ 655 00:49:19,042 --> 00:49:20,377 เว้นแต่หากม้าข้าไม่เร็วนัก 656 00:49:20,460 --> 00:49:24,381 อาจต้องพักและกินเวลาในยามค่ำ สักหนึ่งหรือสองชั่วโมง 657 00:49:26,341 --> 00:49:27,467 อย่าพลาดงานของเรา 658 00:49:28,135 --> 00:49:29,386 พระองค์ ข้าไม่พลาดแน่ 659 00:49:29,469 --> 00:49:32,556 ได้ข่าวว่าญาติมืออาบเลือดของเรา ไปกบดานที่อังกฤษและไอร์แลนด์ 660 00:49:32,639 --> 00:49:34,975 โดยไม่ยอมสารภาพว่าทำปิตุฆาตแสนโหดร้าย 661 00:49:35,475 --> 00:49:36,560 แต่เรื่องนั้นไว้คุยพรุ่งนี้ก็ได้ 662 00:49:36,643 --> 00:49:39,563 เพื่อจักได้ปรึกษากิจการบ้านเมืองพร้อมกันด้วย 663 00:49:39,646 --> 00:49:42,441 ขอท่านไปก่อนเถิด ลาก่อน จนกว่าจะเจอกันในคืนนี้ 664 00:49:47,070 --> 00:49:48,280 ฟลีอานซ์จะไปด้วยไหมนี่ 665 00:49:53,118 --> 00:49:54,119 ขอรับ พระองค์ 666 00:49:54,203 --> 00:49:56,830 ขอให้ม้าวิ่งไวและมั่นคง 667 00:49:57,497 --> 00:49:59,833 ให้ท่านแบกพวกมันได้ให้จงดี 668 00:50:02,544 --> 00:50:03,545 ลาก่อน 669 00:50:09,426 --> 00:50:11,220 คนที่ข้าเรียกมาแล้วใช่หรือไม่ 670 00:50:12,429 --> 00:50:14,848 มาแล้ว พระองค์ 671 00:50:21,438 --> 00:50:23,273 เมื่อวานเราได้คุยกันแล้วไม่ใช่รึ 672 00:50:24,024 --> 00:50:25,859 - ใช่แล้ว - พระองค์ 673 00:50:25,943 --> 00:50:28,612 พวกเจ้าได้เก็บคำของข้าไปคิดหรือยัง 674 00:50:31,156 --> 00:50:35,369 เมื่อรู้ว่าก่อนหน้านี้เป็นฝีมือของแบงโควทั้งสิ้น 675 00:50:35,869 --> 00:50:38,121 ที่ทำให้ชีวิตพวกเจ้าต้องลำบาก 676 00:50:38,205 --> 00:50:40,666 โดยที่คิดว่าเรื่องนั้น เป็นความผิดเราซึ่งไม่ได้รู้เรื่อง 677 00:50:40,749 --> 00:50:44,211 ดังที่ได้พิสูจน์แล้วในการคุยกันครั้งก่อน และยังคงพิสูจน์ตัวเองกับพวกเจ้าอยู่ 678 00:50:44,294 --> 00:50:47,673 เราได้อธิบายว่าพวกเจ้าถูกหลอกเช่นไร ถูกหักหลังด้วยวิธีไหน 679 00:50:47,756 --> 00:50:50,050 ใครเป็นผู้วางแผนหลอกพวกเจ้าบ้าง และอธิบายเรื่องอื่นทั้งสิ้น 680 00:50:50,133 --> 00:50:54,388 จนกระทั่งแม้คนไม่เต็มบาทเกือบจะบ้า ยังพูดได้ว่า 681 00:50:54,471 --> 00:50:55,848 "เป็นฝีมือแบงโควแน่" 682 00:50:55,931 --> 00:50:57,599 ท่านได้อธิบายกับเราแล้ว 683 00:50:57,683 --> 00:51:01,895 ข้าอธิบายและจะทำยิ่งกว่านั้น นั่นคือสาเหตุที่เราได้พบกันเป็นครั้งที่สอง ข้าอธิบายและจะทำยิ่งกว่านั้น นั่นคือสาเหตุที่เราได้พบกันเป็นครั้งที่สอง 684 00:51:03,522 --> 00:51:07,526 พวกเจ้ามีความอดทนยิ่งยวด เสียจนจะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆ ได้หรือ 685 00:51:10,195 --> 00:51:12,197 หรือว่าเจ้า… 686 00:51:12,281 --> 00:51:16,660 เคร่งศาสนาจนยอมสวดมนต์ ให้ชายคนนี้กับลูกหลานของเขา 687 00:51:16,743 --> 00:51:20,539 ทั้งที่เขากดขี่หนักจนเจ้าลำบากแทบตาย ลูกหลานต้องอับจนไปตลอดกาล 688 00:51:20,622 --> 00:51:22,749 เรายังเป็นคนธรรมดา พระองค์ 689 00:51:22,833 --> 00:51:25,335 ก็จริง อย่างเจ้าก็ยังเรียกเป็นคนได้ 690 00:51:25,419 --> 00:51:30,424 แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ได้อยู่ใน จุดต่ำต้อยที่สุดในความเป็นคน บอกมา 691 00:51:30,507 --> 00:51:32,467 แล้วเราจะหาหน้าที่ให้เจ้าทำ 692 00:51:32,551 --> 00:51:34,803 จัดการประหารศัตรูได้อย่างใจ 693 00:51:34,887 --> 00:51:37,014 ข้าคนหนึ่งแล้ว พระองค์ 694 00:51:37,097 --> 00:51:40,559 โลกนี้ทำร้ายข้าไว้มากมายจนใจเดือด 695 00:51:40,642 --> 00:51:42,853 แทบไม่สนใจว่าจะต้องทำอย่างไร จึงจะแก้แค้นโลกนี้ได้ 696 00:51:42,936 --> 00:51:44,104 ข้าก็เช่นกัน 697 00:51:44,188 --> 00:51:47,149 เหนื่อยนักหนากับภยันตราย โดนแต่โชคร้าย 698 00:51:47,232 --> 00:51:51,904 ข้ายอมพลีชีวิต หากจะมีโอกาสได้แก้ไขหรือจบมันเสีย 699 00:51:53,780 --> 00:51:56,325 เจ้าทั้งคู่รู้ว่าแบงโควเป็นศัตรูตัวดี 700 00:51:59,119 --> 00:52:00,120 ใช่แล้ว พระองค์ ใช่แล้ว พระองค์ 701 00:52:01,330 --> 00:52:02,789 เขาเป็นศัตรูข้าเช่นกัน 702 00:52:03,373 --> 00:52:04,875 และด้วยความผิดใจกันอย่างมหันต์ 703 00:52:04,958 --> 00:52:09,338 จนทุกนาทีที่เขายังมีชีวิตอยู่นั้น เสียดแทงดั่งมีดกรีดใจข้า! 704 00:52:09,838 --> 00:52:13,091 แม้ข้าจะสามารถใช้อำนาจนานา กวาดล้างเขาให้พ้นสายตา 705 00:52:13,175 --> 00:52:15,719 กำจัดมันไปให้สมใจ แต่ข้าไม่อาจทำได้ 706 00:52:15,802 --> 00:52:19,431 ดังนั้นข้าจึงต้องยืมมือพวกเจ้าทำการนี้ 707 00:52:19,515 --> 00:52:23,769 ซ่อนแผนการร้ายจากสายตาคนทั่วไปให้ดี เพราะข้ามีเหตุผลเหลือคณา 708 00:52:23,852 --> 00:52:26,647 พระองค์ เราจักทำตามคำสั่งของท่าน 709 00:52:26,730 --> 00:52:27,814 แม้ชีวิตของเรานั้น… 710 00:52:27,898 --> 00:52:29,942 จิตวิญญาณท่านเจิดจ้าให้เห็นงาม 711 00:52:30,025 --> 00:52:32,861 ต้องลงมือภายในคืนนี้ ยิ่งไกลจากปราสาทยิ่งดี 712 00:52:32,945 --> 00:52:35,405 อย่าลืมว่าข้าต้องมีประจักษ์พยาน 713 00:52:35,489 --> 00:52:39,493 และพร้อมกันนั้น เพื่อไม่ให้เหลือใยไว้เป็นปัญหา 714 00:52:40,702 --> 00:52:45,207 ฟลีอานซ์ บุตรของเขา ก็ต้องมีชะตาดำมืดตกไปตามกัน 715 00:52:47,626 --> 00:52:49,169 เราตัดสินใจได้แล้ว พระองค์ 716 00:52:53,215 --> 00:52:54,716 ไปตัดสินใจที่อื่นไป 717 00:53:12,109 --> 00:53:13,610 แบงโควออกจากวังแล้วหรือ 718 00:53:13,694 --> 00:53:16,321 ไปแล้วค่ะ นายหญิง แต่คืนนี้จะกลับมาใหม่ 719 00:53:23,078 --> 00:53:24,371 อ้าว กษัตริย์ของข้า 720 00:53:26,456 --> 00:53:28,417 เหตุใดจึงมาอยู่เดียวดาย 721 00:53:28,500 --> 00:53:31,295 มีเพียงสำนึกดำมืดเป็นเพื่อนข้างกาย 722 00:53:32,129 --> 00:53:35,757 และใช้ความคิดที่ควรดับดายไปตั้งแต่ต้นนั้น 723 00:53:36,258 --> 00:53:38,552 หากเป็นเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ก็ไม่ควรไปคิดมัน 724 00:53:38,635 --> 00:53:40,345 ลงมือแล้วก็ถือว่าจบกัน 725 00:53:41,763 --> 00:53:44,850 เราเพิ่งได้ตีงู แต่ยังไม่ตาย 726 00:53:46,268 --> 00:53:47,978 แผลจะหายมันจะกลับมาได้ใหม่ 727 00:53:48,061 --> 00:53:52,024 เป้าหมายของเรายังมีภัย อันตรายจากเขี้ยวพิษของมัน 728 00:53:53,567 --> 00:53:56,069 สู้อยู่กับคนตายยังดีกว่า คนที่ตายเพื่อให้เราสบายนั่น 729 00:53:56,153 --> 00:54:00,824 เราส่งเขาไปสบายพลัน แต่ใจเรานั้นกลับทรมาน ด้วยความสำราญอย่างร้อนรน เราส่งเขาไปสบายพลัน แต่ใจเรานั้นกลับทรมาน ด้วยความสำราญอย่างร้อนรน 730 00:54:02,743 --> 00:54:04,411 ดันแคนลงหลุมไปแล้วนี่ 731 00:54:04,494 --> 00:54:07,164 หลังชีวีวุ่นวายเขากลับหลับสบายมั่น 732 00:54:08,373 --> 00:54:11,376 กบฏทรยศทำร้ายเขาได้แค่ไหนกัน จะขโมย จะวางยาพิษร้าย 733 00:54:11,460 --> 00:54:16,840 จะขัดแย้งในแผ่นดิน ภาษีจากต่างแดน ไม่มีอะไรแตะต้องเขาได้อีกต่อไป 734 00:54:16,924 --> 00:54:22,012 อย่าเลย ใจเย็นเถิดกษัตริย์ข้า หวีผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงให้เรียบไว้ 735 00:54:22,554 --> 00:54:25,599 ท่านต้องทำตัวสดชื่นแจ่มใส ต่อหน้าแขกทั้งหลายในคืนนี้ 736 00:54:28,268 --> 00:54:31,104 ใจข้าดุจมีแมงป่องพิษไต่เต็ม เมียรัก 737 00:54:32,231 --> 00:54:36,068 ท่านรู้ว่าแบงโควกับฟลีอานซ์ยังอยู่ใช่ไหม 738 00:54:36,151 --> 00:54:39,321 และเลือดขัตติยะของเขาก็ยังสืบได้ต่อไป นั่นคือสิ่งที่ใครๆ จะต้องกลัว 739 00:54:39,404 --> 00:54:41,406 ซึ่งเรื่องแบบนี้เขากล้า 740 00:54:43,033 --> 00:54:44,952 และจิตมั่นของเขายังแน่แน่ว 741 00:54:45,035 --> 00:54:47,871 แถมมีปัญญาที่จะนำพาคนให้พ้นภัย 742 00:54:47,955 --> 00:54:50,999 ฉะนั้นไซร้ข้ากลัวเขาเพียงคนเดียว 743 00:54:51,083 --> 00:54:53,752 ท่านต้องเลิกคิดเช่นนี้ 744 00:54:55,671 --> 00:54:59,216 เขาด่าเหล่าแม่มด ครั้งที่พวกนั้นเรียกข้าเป็นกษัตริย์ 745 00:54:59,299 --> 00:55:01,176 สั่งให้พูดกับเขาแทน สั่งให้พูดกับเขาแทน 746 00:55:01,760 --> 00:55:07,558 แต่พวกนั้นกลับเรียกเป็นต้นสาย ดั่งทำนายว่าเขาคือบิดาต้นราชวงศ์ 747 00:55:07,641 --> 00:55:10,269 แต่กลับให้ข้าสวมมงกุฎไร้ผู้สืบสาน 748 00:55:10,352 --> 00:55:12,104 มีคทาแล้งลูกในกำมือ 749 00:55:12,187 --> 00:55:14,690 ซึ่งจะถูกกระชากไปด้วยมือไร้สายวงศ์ 750 00:55:14,773 --> 00:55:16,692 บุตรของข้าจะไม่ได้ครองบัลลังก์ต่อ 751 00:55:16,775 --> 00:55:21,363 แสดงว่า ข้าฝนใจเจ็บเพื่อลูกแบงโควใช่หรือไม่ 752 00:55:21,864 --> 00:55:23,866 ข้าสังหารดันแคนผู้ปรานีให้พวกนั้นไป 753 00:55:23,949 --> 00:55:27,077 ใส่พิษร้ายสู่ความสงบในใจ เพียงเพื่อพวกมัน 754 00:55:27,160 --> 00:55:30,497 ส่วนจิตวิญญาณของข้า กลับถูกมอบลงนรกไปกับปีศาจ 755 00:55:30,581 --> 00:55:32,332 เพื่อให้พวกมันได้นั่งบัลลังก์! 756 00:55:33,959 --> 00:55:37,254 ให้ลูกหลานของแบงโควเป็นกษัตริย์! 757 00:55:37,880 --> 00:55:40,299 แต่ต่อให้มีลูกใช่จะอยู่ชั่วกาลได้ 758 00:55:40,382 --> 00:55:41,800 อย่างน้อยก็ยังสบายใจ 759 00:55:43,218 --> 00:55:46,430 ยังกำจัดได้ ดังนั้นเจ้าจงยินดี 760 00:55:48,432 --> 00:55:51,685 ก่อนค้างคาวจะบินออกจากรวงรัง 761 00:55:52,477 --> 00:55:55,063 ก่อนจักจั่นจะบรรเลงเสียงตามเฮเคทเพรียก 762 00:55:55,147 --> 00:55:58,483 เป็นทำนองขับกล่อมให้หาวถึงคราวนิทรา 763 00:55:58,567 --> 00:56:00,777 จะมีเสียงเพลงสั่นอุราบรรเลงแก่ใจ จะมีเสียงเพลงสั่นอุราบรรเลงแก่ใจ 764 00:56:02,487 --> 00:56:03,947 ท่านจะทำอะไร 765 00:56:04,531 --> 00:56:06,575 ท่านอย่ารู้จะดีกว่า สุดที่รักข้า 766 00:56:07,701 --> 00:56:09,494 ถึงเวลาค่อยชื่นชมกับการนั้น 767 00:56:11,747 --> 00:56:13,290 มาเถิด รัตติกาลทะมึน 768 00:56:14,333 --> 00:56:18,712 ปิดตาอ่อนไหวต่อคืนวันอันเคยใส่ใจ 769 00:56:19,588 --> 00:56:22,174 ด้วยมือลับอันอาบเลือดของเจ้าไซร้ 770 00:56:23,050 --> 00:56:27,304 โปรดผลักไสฉีกสัมพันธ์ ในใจมั่นซึ่งชวนให้ข้าขลาด 771 00:56:28,263 --> 00:56:29,431 แสงมืดดับ 772 00:56:30,390 --> 00:56:32,893 ฝูงนกกาบินฮือสู่ป่าทะมึน 773 00:56:34,311 --> 00:56:36,605 เรื่องดียามทิวาเริ่มง่วงเบื่อ 774 00:56:36,688 --> 00:56:39,525 เมื่อสิ่งร้ายยามค่ำคืนตื่นออกล่าเหยื่อ 775 00:56:40,776 --> 00:56:43,612 ท่านอาจฉงนกับคำของข้า แต่นิ่งไว้เถิด 776 00:56:47,032 --> 00:56:50,619 เริ่มด้วยชั่วจึงต้องร้ายจนสุดทาง 777 00:57:28,073 --> 00:57:29,992 ใครสั่งให้ท่านมาร่วมกับเรา 778 00:57:30,951 --> 00:57:32,202 แมคเบธ 779 00:57:33,412 --> 00:57:36,123 เขาไม่จำเป็นต้องระแวงเรา เพราะตัวเขาคือคนสั่งหน้าที่นี้ 780 00:57:36,206 --> 00:57:38,542 เราแค่ทำตามคำสั่งเท่าที่มี ให้ถ้วนถี่เท่าที่ได้ไม่ขาดเกิน 781 00:57:39,168 --> 00:57:40,502 เชิญมากับเรา 782 00:57:44,298 --> 00:57:47,050 คบเพลิง คบเพลิง! 783 00:57:51,138 --> 00:57:52,514 ส่งคบเพลิงมาให้พ่อก่อน ลูก 784 00:58:12,409 --> 00:58:13,785 คืนนี้ฝนคงกระหน่ำ 785 00:58:13,869 --> 00:58:15,495 ขอให้ตกลงมาให้ชุ่มฉ่ำ 786 00:58:28,133 --> 00:58:29,593 ฟลีอานซ์! 787 00:58:42,022 --> 00:58:45,359 หนีไป ฟลีอานซ์ หนีไป! 788 00:58:58,121 --> 00:59:01,083 ตายเพียงหนึ่งศพ ตัวลูกหนีไปได้ ตายเพียงหนึ่งศพ ตัวลูกหนีไปได้ 789 00:59:02,167 --> 00:59:04,545 เราพลาดงานส่วนสำคัญที่สุดไป 790 00:59:04,628 --> 00:59:07,464 ควรรีบไป แจ้งเขาว่าทำได้เท่านี้กัน 791 01:00:34,301 --> 01:00:38,263 ท่านคิดอย่างไร แมคดัฟลับหายไม่มาร่วมงาน 792 01:00:38,347 --> 01:00:40,474 - ท่านได้เชิญเขามาหรือไม่ - พระองค์ 793 01:00:42,476 --> 01:00:44,811 ทุกท่านรู้ที่ทางตัวเองอยู่แล้ว โปรดนั่ง 794 01:00:45,687 --> 01:00:48,774 ทั้งตำแหน่งสูงสุดจนถึงต่ำสุด ข้าขอต้อนรับทุกคน 795 01:00:52,653 --> 01:00:54,988 อีกไม่ช้าเราจะร่วมดื่มกันกับคนรอบโต๊ะ 796 01:01:07,167 --> 01:01:09,837 - มีเลือดเปื้อนหน้าเจ้า - คงเป็นเลือดแบงโคว 797 01:01:10,462 --> 01:01:12,673 ดีแล้วที่เลือดอยู่บนหน้าเจ้า และไหลออกจากร่างมัน 798 01:01:13,423 --> 01:01:14,591 มันตายแล้วใช่ไหม 799 01:01:14,675 --> 01:01:17,803 พระองค์ เขาโดนเชือดคอไปแล้ว อย่างน้อยข้าก็ปรานี 800 01:01:18,387 --> 01:01:20,722 เจ้าช่างปากปราศรัยใจเชือดคอได้ดี 801 01:01:21,306 --> 01:01:23,267 แต่เขาคนนี้ก็ดีที่ทำเช่นกันกับฟลีอานซ์ 802 01:01:23,350 --> 01:01:25,352 แต่ถ้าเจ้าเป็นผู้ลงมือ เท่ากับหาใครเทียบได้ 803 01:01:26,812 --> 01:01:28,146 พระองค์ผู้ทรงศักดิ์… 804 01:01:32,192 --> 01:01:33,735 ฟลีอานซ์หนีไปได้ 805 01:01:36,405 --> 01:01:39,116 อย่างนั้นใจข้าก็ยังไม่อาจนิ่ง ทั้งที่จริงก่อนหน้านี้สงบได้ 806 01:01:40,367 --> 01:01:41,702 แต่แบงโควสงบแน่แล้วใช่ไหม 807 01:01:42,286 --> 01:01:44,288 ใช่ พระองค์ 808 01:01:44,371 --> 01:01:48,417 สงบตกตายไปในหลุม พร้อมแผลสุ่มยี่สิบลึกเจาะในหัว 809 01:01:48,500 --> 01:01:50,127 เพียงแผลเดียวก็ตายแล้วไม่ต้องกลัว 810 01:01:51,295 --> 01:01:53,046 เจ้างูชั่วตัวโตถือว่าตาย 811 01:01:53,130 --> 01:01:55,883 เจ้าหนอนน้อยที่หนีหาย เมื่อเติบใหญ่มันจะมีพิษร้าย 812 01:01:55,966 --> 01:01:57,551 แต่ตอนนี้ไร้เขี้ยวเล็บไม่เป็นไร 813 01:01:58,468 --> 01:01:59,720 พวกเจ้าไปเสีย 814 01:01:59,803 --> 01:02:02,848 กษัตริย์ของข้า ท่านยังมิได้ร่วมดื่มฉลอง กษัตริย์ของข้า ท่านยังมิได้ร่วมดื่มฉลอง 815 01:02:03,932 --> 01:02:05,392 ขอบคุณที่เตือน 816 01:02:06,268 --> 01:02:09,271 บัดนี้ ขอจงอิ่มหนำสำราญใจ 817 01:02:09,354 --> 01:02:10,397 ทั้งสองทาง 818 01:02:11,148 --> 01:02:12,399 พระองค์ โปรดนั่งตรงนี้เถิด 819 01:02:12,482 --> 01:02:15,277 ชนสูงศักดิ์ทั้งทั่วเขตคามมารวมกันที่นี่ 820 01:02:15,360 --> 01:02:17,362 ถ้าเพียงแต่แบงโควจะมาร่วมฉลองกับเราได้ 821 01:02:17,446 --> 01:02:20,782 เราอยากลงโทษเขาที่ไร้น้ำใจ แทนเสียดายที่เขาเสียโอกาสเอง 822 01:02:20,866 --> 01:02:23,535 ขาดงานนี้เท่ากับเขาผิดสัญญา 823 01:02:23,619 --> 01:02:26,788 ขอทรงให้เกียรติมานั่งกับพวกเรานี้ 824 01:02:28,749 --> 01:02:30,542 เราเก็บที่ไว้ให้ท่าน 825 01:02:39,968 --> 01:02:42,179 ท่านเป็นอะไรไป 826 01:02:44,473 --> 01:02:46,058 ฝีมือพวกเจ้าคนใด 827 01:02:47,309 --> 01:02:48,810 อะไรหรือท่าน 828 01:02:48,894 --> 01:02:50,395 จะหาว่าเป็นฝีมือเราไม่ได้ 829 01:02:54,858 --> 01:02:57,778 อย่ามาทำส่ายหัวชุ่มเลือดต่อหน้าข้า! 830 01:02:57,861 --> 01:03:01,240 ท่านผู้มีเกียรติ ลุกกันเถิด สงสัยพระองค์จะไม่สบาย ท่านผู้มีเกียรติ ลุกกันเถิด สงสัยพระองค์จะไม่สบาย 831 01:03:01,323 --> 01:03:02,491 นั่งก่อน สหายทั้งหลาย 832 01:03:02,574 --> 01:03:04,910 สามีข้าเป็นเช่นนี้บ่อยๆ และเป็นมาตั้งแต่เด็ก 833 01:03:04,993 --> 01:03:05,994 ขอโปรดนั่งกันไปก่อน 834 01:03:06,078 --> 01:03:09,831 เขาเพียงสติวิปลาสไปเล็กน้อย เมื่อคิดได้จะดีขึ้นอีกครั้ง 835 01:03:10,999 --> 01:03:12,000 ยังเป็นชายอยู่หรือไม่ 836 01:03:12,084 --> 01:03:14,628 เป็น เป็นชายที่กล้าเสียด้วย 837 01:03:14,711 --> 01:03:17,130 ชายที่กล้าจะเผชิญสิ่งซึ่งแม้แต่ปีศาจยังกลัว 838 01:03:17,214 --> 01:03:19,091 นี่เป็นเพียงภาพจากความกลัวของท่าน 839 01:03:19,174 --> 01:03:21,718 เป็นดั่งกริชลอยลม ซึ่งท่านบอกว่านำท่านไปห้องดันแคน 840 01:03:21,802 --> 01:03:25,514 แม้ข้ายืนตรงนี้ ข้ายังเห็นเขา! 841 01:03:25,597 --> 01:03:26,932 อะไร ไร้สาระ 842 01:03:27,516 --> 01:03:30,060 สมัยก่อนนี้ถ้าสมองไหลออกมา 843 01:03:30,143 --> 01:03:32,020 ก็ถือว่าตายและจบชีวิตไป! 844 01:03:32,104 --> 01:03:35,691 แต่ตอนนี้มันกลับฟื้นขึ้นมาได้ พร้อมแผลลึกยี่สิบแผลบนกระหม่อม 845 01:03:35,774 --> 01:03:37,651 และย่องท่อมมาชิงตำแหน่งเรา! 846 01:03:37,734 --> 01:03:40,320 เรื่องนี้ประหลาดล้ำกว่าฆาตกรรมเสียอีก! 847 01:03:43,031 --> 01:03:45,492 ออกไป! ไปให้พ้น! 848 01:03:45,576 --> 01:03:47,202 ไอ้ผีไร้กระดูกไร้ร่างนี่! 849 01:03:47,286 --> 01:03:49,079 เลือดเจ้าเย็นเยียบหมดชีวี! 850 01:03:49,162 --> 01:03:51,582 นัยน์เจ้านี้ไร้ซึ่งประกายใด 851 01:03:57,337 --> 01:03:59,631 ออกไป ไอ้เงาร้าย! 852 01:03:59,715 --> 01:04:01,800 ไอ้ภาพหลอนจับต้องไม่ได้ ออกไป! ไอ้ภาพหลอนจับต้องไม่ได้ ออกไป! 853 01:04:20,861 --> 01:04:22,154 อ้อ คือ… 854 01:04:23,405 --> 01:04:24,531 มันไปแล้ว 855 01:04:26,742 --> 01:04:28,035 ข้ากลับได้สติอีกครั้ง 856 01:04:29,161 --> 01:04:31,163 อย่าหัวเราะเยาะข้าเลย สหายทั้งหลาย 857 01:04:31,246 --> 01:04:35,584 ข้ามีไข้ประหลาดประจำกาย ใครๆ ที่สนิทต่างรู้กัน 858 01:04:36,084 --> 01:04:37,711 ท่านทำเสียบรรยากาศ 859 01:04:37,794 --> 01:04:40,422 ขัดจังหวะสังสรรค์ ด้วยความโกลาหลประหลาดล้ำอย่างที่สุด 860 01:04:41,590 --> 01:04:45,219 เรื่องพรรค์นี้คลุมเหนือเราดั่งเมฆฝนฤดูร้อน 861 01:04:45,302 --> 01:04:46,720 โดยมิอาจฉงนใจได้ด้วยหรือ 862 01:04:46,803 --> 01:04:50,807 ท่านทำข้ารู้สึกแย่ แม้แต่ในอารมณ์ข้ายามนี้ 863 01:04:50,891 --> 01:04:52,851 เมื่อคิดว่าท่านทนมองภาพที่เกิด 864 01:04:52,935 --> 01:04:56,813 แล้วยังมีเลือดฝาดบนใบหน้า ทั้งที่ข้านั้นซีดเผือดด้วยความกลัว 865 01:04:56,897 --> 01:04:59,733 - ภาพอะไร พระองค์ - ขอที อย่าเพิ่งพูด 866 01:05:00,484 --> 01:05:02,694 อาการของเขาจะหนักลง ยิ่งถามมากยิ่งหัวเสีย 867 01:05:02,778 --> 01:05:04,238 ขอราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน ณ ตอนนี้ 868 01:05:04,321 --> 01:05:06,782 ไม่ต้องลากันตามลำดับ แต่จงลาไปในทันที 869 01:05:06,865 --> 01:05:09,326 ราตรีสวัสดิ์ ขอกษัตริย์ทรงหายป่วยโดยไว 870 01:05:09,409 --> 01:05:11,370 ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน 871 01:05:17,167 --> 01:05:18,544 มันมาเรียกเลือด 872 01:05:19,962 --> 01:05:20,963 ว่ากันว่า… 873 01:05:23,340 --> 01:05:24,842 เลือดจะทวงเลือด 874 01:05:27,678 --> 01:05:30,639 หินประดับเหนือหลุมยังเคยขยับ ไม้ยืนต้นยังเอ่ยคำสดับได้ 875 01:05:32,599 --> 01:05:35,727 คนทรงอาจอ่านลางจากนกแม็กพาย 876 01:05:35,811 --> 01:05:39,189 กาทั้งหลายคาบข่าวร้ายเปิดโปงฆาตกร 877 01:05:42,192 --> 01:05:43,443 นี่กี่โมงกี่ยามกันแล้ว 878 01:05:44,653 --> 01:05:47,281 เกือบรุ่งสางจนไม่อาจแบ่งยามได้ 879 01:05:48,824 --> 01:05:53,120 ท่านคิดอย่างไร แมคดัฟลับหายไม่มาร่วมงาน 880 01:05:54,663 --> 01:05:56,790 ท่านได้เชิญเขามาหรือไม่ 881 01:05:58,292 --> 01:06:00,711 ข้าได้ข่าวจากคนอื่นมาอีกทอด แต่จะเรียกเขามา ข้าได้ข่าวจากคนอื่นมาอีกทอด แต่จะเรียกเขามา 882 01:06:00,794 --> 01:06:04,173 ในทุกเคหาของเหล่าเสนา ข้าเลี้ยงสายไว้คอยส่งข่าวสาร 883 01:06:06,466 --> 01:06:09,845 พรุ่งนี้ข้าจะไปพบสามแม่มด ให้นางบอกเรื่องราวที่ใคร่ถาม 884 01:06:11,180 --> 01:06:14,474 ข้าก้าวย่ำบนทางเลือดมาไกลเกินตาม 885 01:06:14,558 --> 01:06:18,896 จะกลับลำหรือลุยต่อก็เท่ากัน 886 01:06:21,732 --> 01:06:24,568 ในหัวข้ามีเรื่องวิปลาสที่ปรารถนา 887 01:06:24,651 --> 01:06:26,028 ต้องเร่งลงมือ… 888 01:06:27,696 --> 01:06:28,989 ก่อนจะทันพินิจแล้วเปลี่ยนใจ 889 01:06:31,658 --> 01:06:35,537 ท่านพูดจาอะไรเพ้อเจ้อ นอนเสียเถิด 890 01:06:36,747 --> 01:06:38,415 ได้สิ มานอนกัน 891 01:06:41,168 --> 01:06:47,591 กิริยาประหลาดของข้านั้น คือความหวั่นของคนไม่เคยชั่ว ต้องหัดใหม่ 892 01:06:50,010 --> 01:06:51,845 เรื่องเหล่านี้เรายังฝึกต่อกันได้ 893 01:07:05,234 --> 01:07:06,485 ถึงเวลา 894 01:07:07,444 --> 01:07:08,779 ถึงเวลา 895 01:07:09,821 --> 01:07:13,158 (วันพรุ่ง) 896 01:07:38,934 --> 01:07:41,228 ข้าสังหรณ์ถึงปลายนิ้วสัมผัสได้ 897 01:07:42,187 --> 01:07:45,065 สิ่งโฉดร้ายกำลังกรายก้าวล่วงมา 898 01:07:47,901 --> 01:07:51,655 สวัสดี ยายเฒ่าลับมืดดำแห่งรัตติกาล 899 01:07:52,656 --> 01:07:54,032 เจ้าทำอะไรไป 900 01:07:54,533 --> 01:07:57,369 ทำสิ่งซึ่งไม่อาจเอ่ยเป็นความได้ 901 01:07:58,120 --> 01:07:59,413 ข้าเรียกพวกเจ้าออกมา 902 01:08:00,289 --> 01:08:03,250 จากอำนาจประหลาดที่เจ้าครอง ไม่ว่าจะรู้ได้อย่างไร ตอบมา 903 01:08:03,333 --> 01:08:07,337 แม้ตอบแล้วจะฟ้าถล่มดินทลาย ก็จงตอบคำถามของข้า 904 01:08:07,421 --> 01:08:08,422 เอ่ยมา 905 01:08:08,505 --> 01:08:10,716 - สั่งมา - เราจะตอบ 906 01:08:10,799 --> 01:08:15,345 ว่าแต่เจ้าอยากฟังจากปากเรา หรือจากปากนายเหนือหัว 907 01:08:15,429 --> 01:08:18,807 เรียกมา ขอให้ข้าได้เจอ 908 01:08:26,356 --> 01:08:29,109 ตรอมตรมตรมตรอมทบทับ 909 01:08:29,609 --> 01:08:32,613 เพลิงพึ่บพั่บฟองฟอดฟูล้น 910 01:08:32,696 --> 01:08:36,533 ตรอมตรมตรมตรอมทบทับ เพลิงพึ่บพั่บฟองฟอดฟูล้น 911 01:08:36,617 --> 01:08:39,828 ตรอมตรมตรมตรอมทบทับ เพลิงพึ่บพั่บฟองฟอดฟูล้น… 912 01:08:46,835 --> 01:08:49,587 นิ้วทารกถูกบีบคอตั้งแต่เกิด 913 01:08:50,255 --> 01:08:53,550 มากำเนิดคลอดในคู จากครรภ์คณิกา 914 01:08:56,178 --> 01:08:58,764 ตับพวกยิวนอกรีตไร้จรรยา 915 01:08:59,848 --> 01:09:02,725 ดีแพะมา กับกิ่งต้นยิวพิษ ดีแพะมา กับกิ่งต้นยิวพิษ 916 01:09:03,227 --> 01:09:09,024 เสี้ยวราหูอมจันทร์มืดสนิท จมูกพวกเติร์ก ปากพวกตาตาร์ 917 01:09:09,608 --> 01:09:11,693 เอาเลือดค้างคาวหยดลงมา 918 01:09:11,777 --> 01:09:14,029 - ใส่ลงไป - ใส่ลงไป 919 01:09:14,112 --> 01:09:16,448 วนเวียนเวียนวนรอบหม้อยา 920 01:09:16,532 --> 01:09:19,201 ใส่เครื่องพิษนานาโยนลงไป 921 01:09:19,283 --> 01:09:21,495 เพื่อเสกมนตร์อันมีฤทธา 922 01:09:22,371 --> 01:09:26,792 เช่นน้ำอมฤตาเดือดฟ่องล่องนรก 923 01:09:29,837 --> 01:09:32,214 ตอบข้า เจ้าพลังลึกลับ… 924 01:09:32,296 --> 01:09:36,635 เขาอ่านใจเจ้าได้ ฟังคำเขา หากแต่ไม่ต้องเอ่ยสิ่งใด 925 01:09:36,718 --> 01:09:40,138 แมคเบธ แมคเบธ แมคเบธ 926 01:09:41,014 --> 01:09:42,975 พึงระวังแมคดัฟ 927 01:09:43,684 --> 01:09:45,894 พึงระวังเธนแห่งไฟฟ์ 928 01:09:45,978 --> 01:09:48,397 ไม่ว่าเจ้าคือสิ่งใด ขอบใจที่เตือน 929 01:09:48,479 --> 01:09:50,858 เจ้าเดาสิ่งที่ข้าหวั่นใจได้แม่น แต่อีกหนึ่งเรื่อง… 930 01:09:50,941 --> 01:09:52,818 เจ้าสั่งท่านไม่ได้ 931 01:09:53,569 --> 01:09:56,989 มาแล้วอีกหนึ่ง แรงขึ้นกว่าตอนแรก 932 01:09:57,072 --> 01:10:00,325 แมคเบธ แมคเบธ แมคเบธ แมคเบธ แมคเบธ แมคเบธ 933 01:10:00,409 --> 01:10:02,202 หากมีสามหูข้าก็จะฟังด้วยหูทั้งสาม 934 01:10:02,286 --> 01:10:05,247 จงโหด จงกล้า จงมั่นใจ 935 01:10:05,330 --> 01:10:07,875 จงหัวเราะใส่อำนาจชายทั้งผองหล้า 936 01:10:07,958 --> 01:10:11,962 มิมีใครซึ่งคลอดจากครรภ์มารดา จะทำร้ายกายาแมคเบธได้ 937 01:10:12,713 --> 01:10:16,133 ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยแมคดัฟให้อยู่ ข้าจะกลัวเจ้าไปทำไม 938 01:10:16,967 --> 01:10:20,804 แต่ข้าจะย้ำให้มั่นใจและขีดชะตาตัวเอง 939 01:10:20,888 --> 01:10:22,306 เจ้าจะต้องตาย 940 01:10:22,389 --> 01:10:25,309 ข้าจะได้กล่อมใจหวั่นให้สงบไว้ 941 01:10:25,392 --> 01:10:27,019 และหลับได้แม้ยามพายุมา 942 01:10:28,604 --> 01:10:32,608 แต่นี่อะไร ดูไปเหมือนเจ้าชายลูกกษัตริย์ 943 01:10:32,691 --> 01:10:35,903 สวมมงกุฎทองเหนือขมับดั่งเครื่องทรงขัตติยา 944 01:10:35,986 --> 01:10:38,530 ฟัง แต่ไม่ต้องพูดกับท่าน 945 01:10:38,614 --> 01:10:42,451 แมคเบธจะไม่มีวันแพ้พ่าย 946 01:10:42,534 --> 01:10:48,999 จนกว่าป่าเบอร์นัมใหญ่ จะโยกย้ายมาสู้ถึงเขาดันสิเนนสูง 947 01:10:49,082 --> 01:10:50,501 นั่นไม่มีทางเป็นได้ 948 01:10:51,251 --> 01:10:55,422 ใครจะสามารถย้ายป่าทั้งป่า ขุดรากถอนโคนให้ลืมดินมา 949 01:10:55,506 --> 01:10:58,634 แต่ใจข้ายังอยากรู้อีกเรื่องพลัน 950 01:10:58,717 --> 01:11:01,053 บอกหน่อย ถ้าเจ้าบอกข้าได้ บอกหน่อย ถ้าเจ้าบอกข้าได้ 951 01:11:02,221 --> 01:11:05,557 ลูกหลานแบงโควจะได้ครองอาณาจักรนี้ไหมนั่น 952 01:11:07,684 --> 01:11:09,269 อย่าได้อยากรู้อีกเลย 953 01:11:10,771 --> 01:11:14,066 อย่าได้อยากรู้อีกเลย 954 01:11:41,218 --> 01:11:42,719 ท่านเห็นนางแม่มดทั้งสามหรือไม่ 955 01:11:42,803 --> 01:11:45,138 - ไม่เห็น สามีข้า - พวกนั้นไม่ได้ผ่านท่านไปหรือ 956 01:11:46,265 --> 01:11:47,266 ไม่ได้ผ่านตาเลย 957 01:11:47,349 --> 01:11:50,477 พวกนั้นลอยเลือนผ่านลมโสมมได้ 958 01:11:50,561 --> 01:11:53,105 ขอทุกคนที่เชื่อมันต้องสาปไป! 959 01:11:54,064 --> 01:11:56,483 แต่ข้าได้ยินเสียงม้าวิ่ง ใครมากัน 960 01:11:57,317 --> 01:11:59,486 ผู้นำสาส์นสองสามคน นำข่าวมาบอก 961 01:11:59,987 --> 01:12:01,488 แมคดัฟหนีไปอังกฤษแล้ว แมคดัฟหนีไปอังกฤษแล้ว 962 01:12:02,573 --> 01:12:04,867 - หนีไปอังกฤษรึ - ใช่ พระองค์ 963 01:12:06,827 --> 01:12:10,330 เวลา เจ้าช่างกล้าดักทางชั่วเราได้ทัน 964 01:12:10,414 --> 01:12:11,999 จากนี้ต่อไป 965 01:12:12,082 --> 01:12:15,419 คิดสิ่งใดได้พลัน จะลงมือทำสิ่งนั้นให้เสร็จไป 966 01:12:15,502 --> 01:12:21,008 แม้ตอนนี้ คิดแล้วต้องทำต่อให้ได้ ถือว่าคิดแล้วต้องทำให้จบ 967 01:12:21,091 --> 01:12:24,219 ข้าจะบุกปราสาทแมคดัฟไม่ทันให้ตั้งตัว ยึดเมืองไฟฟ์ 968 01:12:24,303 --> 01:12:26,930 จ่อคมดาบใส่ทั้งเมียและลูก 969 01:12:27,014 --> 01:12:30,726 และวิญญาณโชคร้ายทั้งปวง ซึ่งสืบสายต่อจากมัน 970 01:12:30,809 --> 01:12:32,394 เลิกพูดพล่ามเป็นคนโง่ได้ 971 01:12:32,477 --> 01:12:35,022 งานนี้ข้าจะลงมือก่อนเสียความตั้งใจ! 972 01:12:35,105 --> 01:12:37,232 แต่อย่าให้ข้าได้เห็นผีอะไรอีก! 973 01:13:03,717 --> 01:13:06,595 ข้าพูดได้เพียงแค่เหตุที่เกิดนั้นประหลาดล้ำ 974 01:13:08,472 --> 01:13:11,225 แมคเบธเกิดเวทนาดันแคนผู้ทรงศรีขึ้นมา 975 01:13:12,059 --> 01:13:13,519 หลังจากที่เขาตายไป 976 01:13:14,019 --> 01:13:16,355 และแบงโควคนกล้ากลับเดินเล่นค่ำเกินไป 977 01:13:16,438 --> 01:13:21,818 และอาจจะว่าฟลีอานซ์สังหารเขาก็ได้ เพราะฟลีอานซ์หนีไป 978 01:13:21,902 --> 01:13:27,574 เดี๋ยวนี้จะออกนอกบ้านตอนค่ำยังไม่ได้ ได้ข่าวว่าแมคดัฟก็ต้องใช้ชีวิตหลบซ่อน 979 01:13:27,658 --> 01:13:29,576 ท่าน รู้หรือไม่ว่าเขาไปกบดานที่ใด 980 01:13:29,660 --> 01:13:31,787 มัลคอล์ม บุตรแห่งดันแคนซึ่งเจ้า… 981 01:13:32,538 --> 01:13:34,957 ทรราชผู้นี้ชิงสิทธิ์ตามกำเนิดเอาไว้ 982 01:13:35,582 --> 01:13:37,543 หนีไปอยู่ในวังอังกฤษ 983 01:13:37,626 --> 01:13:40,170 ที่เดียวกับซึ่งแมคดัฟมุ่งหน้าไปขอความช่วยเหลือ 984 01:13:40,671 --> 01:13:45,592 ข่าวเรื่องนี้ทำให้แมคเบธโมโหหนักหนา จนเขาเตรียมทัพจัดการศึก 985 01:13:46,426 --> 01:13:49,346 ได้แต่หวังว่าจะมีเทพภูตพรายใด บินไปถึงวังอังกฤษ 986 01:13:49,429 --> 01:13:52,015 บอกข้อความนี้ให้เขารู้เพื่อให้คิด 987 01:13:53,016 --> 01:13:56,645 หากจะมีฤทธิ์พรประเสริฐพัดหวน ทวนมาถึงประเทศอันทุกข์ตรม… 988 01:13:58,272 --> 01:14:01,316 ใต้การปกครองอันเลวทราม ใต้การปกครองอันเลวทราม 989 01:14:11,326 --> 01:14:13,787 เขาทำผิดอะไรกัน จึงต้องหุนหันรีบหนีไป 990 01:14:13,871 --> 01:14:16,623 - ท่านต้องใจเย็นๆ นายหญิง - เขาก็ไม่เย็นใจ 991 01:14:16,707 --> 01:14:18,709 การหนีไปช่างไร้สติแท้ 992 01:14:18,792 --> 01:14:22,421 ถึงการกระทำร้ายจะไม่มี แต่ความกลัวนี่ทำให้เราดูเป็นผู้ทรยศ 993 01:14:22,504 --> 01:14:26,216 ท่านไม่อาจสรุปได้ ว่าเขาไปเพราะหวั่นใจหรือฉลาดเป็นกรด 994 01:14:26,300 --> 01:14:27,342 ฉลาดรึ! 995 01:14:27,926 --> 01:14:32,931 ทอดทิ้งเมีย ทอดทิ้งลูก ทอดทิ้งปราสาทและตำแหน่ง 996 01:14:33,015 --> 01:14:35,976 ในที่อันตรายซึ่งเลวร้ายจนเขาหนี 997 01:14:36,852 --> 01:14:38,103 เขาหาได้รักพวกเราไม่ 998 01:14:39,146 --> 01:14:41,523 เขาขาดสัญชาตญาณความเป็นพ่อที่ดี 999 01:14:42,107 --> 01:14:45,527 แม้แต่นกกระจิบน้อย นกกะจ้อยร่อยกระจิริดกว่าพันธุ์ไหน 1000 01:14:45,611 --> 01:14:49,323 หากยามมีนกฮูกร้ายมากรายใกล้ ยังพุ่งใส่ต่อสู้เพื่อลูกในรัง 1001 01:14:49,406 --> 01:14:52,993 ญาติที่ข้ารัก โปรดดึงสติสงบจิตเอาไว้ก่อน 1002 01:14:53,076 --> 01:14:57,789 สามีของท่านนั้นเขามีเกียรติ มีเชาว์ปัญญา 1003 01:14:57,873 --> 01:15:02,878 และรู้ดีว่าบรรยากาศการเมืองนั้นเป็นอย่างไร และรู้ดีว่าบรรยากาศการเมืองนั้นเป็นอย่างไร 1004 01:15:04,046 --> 01:15:06,298 ข้าไม่อาจพูดเกินกว่านี้ได้ 1005 01:15:07,216 --> 01:15:09,218 แต่ยุคสมัยช่างเลวร้าย 1006 01:15:09,301 --> 01:15:12,471 หากเราถูกหาว่าเป็นคนทรยศโดยไม่รู้ตัว 1007 01:15:12,554 --> 01:15:17,434 หากฟังเสียงเล่าอ้างอันน่ากลัว ลือกันทั่วแต่ไม่รู้กลัวอะไร 1008 01:15:18,352 --> 01:15:24,816 ดั่งลอยเรือน้อยเหวี่ยงกลางทะเลคลั่ง ลอยคว้างแต่ไม่ได้ไปถึงไหน 1009 01:15:24,900 --> 01:15:26,068 ญาติน่ารักของข้า 1010 01:15:29,321 --> 01:15:32,950 เขามีบิดา แต่ ณ ตอนนี้ถือว่ากำพร้า 1011 01:15:35,452 --> 01:15:39,164 ลูกจ๋า พ่อของเจ้าตายเสียแล้ว 1012 01:15:39,998 --> 01:15:42,459 เจ้าจะทำอะไรต่อไป จะอยู่ได้อย่างไรถึงจะดี 1013 01:15:42,543 --> 01:15:45,003 เท่าที่แม่ว่ามา พ่อข้าไม่ได้ตายไปไหนนี่ 1014 01:15:45,087 --> 01:15:46,463 เขาตายแล้วสิ 1015 01:15:46,547 --> 01:15:48,549 เจ้าจะหาใครแทนพ่อกัน 1016 01:15:48,632 --> 01:15:51,385 ไม่ใช่ แม่นั่นแลจะหาใครมาแทนผัว 1017 01:15:52,010 --> 01:15:54,638 โอ๊ย ไปตลาดก็ซื้อได้ 20 คนไม่ต้องกลัว 1018 01:15:54,721 --> 01:15:57,975 งั้นซื้อมาก็ต้องขายต่อไปให้ทั่ว 1019 01:15:58,058 --> 01:16:02,771 ลูกช่างเยาว์แต่มีเชาว์ได้เกินวัย ลูกช่างเยาว์แต่มีเชาว์ได้เกินวัย 1020 01:16:03,897 --> 01:16:05,774 ท่านพ่อเป็นคนทรยศจริงรึ ท่านแม่ 1021 01:16:07,067 --> 01:16:08,485 ใช่ ถูกต้องแล้ว 1022 01:16:08,986 --> 01:16:10,320 คนทรยศแท้จริงคือสิ่งไหน 1023 01:16:12,114 --> 01:16:16,118 คนที่สาบานอะไรไว้ แล้วโกหกหักหลังกลับคืนคำ 1024 01:16:16,618 --> 01:16:19,121 คนทรยศทุกคนทำเช่นนั้นหรือ 1025 01:16:19,621 --> 01:16:23,250 ทุกคนที่ทำคือทุรยศต้องถูกแขวน 1026 01:16:23,959 --> 01:16:25,127 แล้วใครจะเป็นคนตัดสิน 1027 01:16:25,878 --> 01:16:27,713 ก็คนจริงที่สัตย์ซื่อรู้แก่ใจ 1028 01:16:28,213 --> 01:16:32,176 งั้นคนโกหกผิดสาบานก็โง่แล้ว 1029 01:16:32,759 --> 01:16:37,097 เพราะโกหกปลิ้นปล้อนเล่นใหญ่จนชนะคนดีได้ สุดท้ายมันจะได้โดนแขวนแทน 1030 01:16:38,765 --> 01:16:40,559 - นายหญิง - ช่างกล้าพูดนัก 1031 01:16:40,642 --> 01:16:41,727 ขออภัย ท่านหญิง! 1032 01:16:41,810 --> 01:16:46,398 ท่านไม่รู้จักข้า แต่ข้ารู้ดีว่าท่านถือยศตำแหน่งไหน 1033 01:16:46,481 --> 01:16:49,359 เกรงว่าท่านกำลังจะมีอันตราย 1034 01:16:49,443 --> 01:16:52,154 หากยอมเชื่อคำแนะนำจากสาวใช้ 1035 01:16:52,237 --> 01:16:53,864 โปรดหนีไปอย่าให้ใครเจอที่นี่ 1036 01:16:53,947 --> 01:16:55,324 หนีไปพร้อมลูกๆ 1037 01:16:55,407 --> 01:16:57,743 จะให้ข้าหนีไปไหน ข้าไม่ได้ทำอะไรนี่ 1038 01:17:00,078 --> 01:17:01,163 แต่ข้าคิดได้แล้ว 1039 01:17:03,081 --> 01:17:07,127 เราอยู่ในโลกซึ่ง คนทำสิ่งเลวร้ายถูกสรรเสริญ 1040 01:17:07,211 --> 01:17:10,172 และมัวคิดดีบางทีกลับสร้างศัตรูอันตราย 1041 01:17:11,048 --> 01:17:13,634 เช่นนั้น เหตุใดข้าจึงปกป้องตัวเองอย่างตื้นเขิน 1042 01:17:13,717 --> 01:17:15,886 ด้วยการเอ่ยว่าข้ามิได้ทำอะไร 1043 01:17:30,901 --> 01:17:32,027 สามีท่านอยู่ที่ใด 1044 01:17:32,110 --> 01:17:36,532 หวังว่าจะไม่ได้อยู่ที่สกปรก ซึ่งคนคดอย่างเจ้าจะหาเจอ 1045 01:17:36,615 --> 01:17:38,200 - เขาเป็นคนทรยศ - เจ้าโกหก! 1046 01:17:38,283 --> 01:17:40,118 - อย่า! - อะไรกัน ไอ้เด็กนี่! 1047 01:17:40,202 --> 01:17:43,455 อย่านะ อย่า! ไม่! 1048 01:17:43,539 --> 01:17:47,000 อย่า! อย่านะ! อย่า! 1049 01:17:55,092 --> 01:17:57,594 เราไปหาที่เงียบๆ ปลีกวิเวก 1050 01:17:58,095 --> 01:18:00,472 แล้วร่ำไห้ระบายความในใจกันให้หมด แล้วร่ำไห้ระบายความในใจกันให้หมด 1051 01:18:00,556 --> 01:18:03,141 แทนที่จะร้องไห้ เราควรกระชับดาบในใจ 1052 01:18:03,225 --> 01:18:06,812 และกลับไปกอบกู้แผ่นดินเกิดจะดีกว่า 1053 01:18:07,312 --> 01:18:09,314 ทุกเช้ามีหญิงม่ายใหม่ครวญขื่นขม 1054 01:18:09,398 --> 01:18:13,026 เด็กกำพร้าร้องไห้เป็นระงม ลอยตามลมถึงสวรรค์เหมือนตบหน้า 1055 01:18:13,110 --> 01:18:15,237 สะเทือนใจกับสก็อตแลนด์บนนภา 1056 01:18:15,320 --> 01:18:17,406 เสียงจากฟ้าตะโกนเจ็บอย่างครั่นครืน 1057 01:18:17,906 --> 01:18:20,450 สิ่งที่ท่านกล่าวก็อาจเป็นจริงได้ 1058 01:18:20,534 --> 01:18:23,745 ทรราชทราม ชื่อระคายลิ้นเกินจะเอ่ย 1059 01:18:23,829 --> 01:18:25,581 ซึ่งคนเชื่อว่าเขาซื่อสัตย์เคย 1060 01:18:26,832 --> 01:18:28,625 อ้าว นั่นใครมา 1061 01:18:29,751 --> 01:18:31,128 ญาติผู้น้องคนดีของข้า 1062 01:18:31,211 --> 01:18:32,337 ยินดีต้อนรับนะท่าน 1063 01:18:32,421 --> 01:18:33,589 ข้าจำเขาได้แล้ว 1064 01:18:33,672 --> 01:18:36,800 ขอต่อจากนี้อย่าได้แชเชือนเป็นคนอื่น 1065 01:18:36,884 --> 01:18:38,635 ท่าน อาเมน 1066 01:18:39,469 --> 01:18:40,888 สก็อตแลนด์ยังเหมือนเมื่อเราจากมาหรือไม่ 1067 01:18:41,471 --> 01:18:42,973 ประเทศเราน่าสมเพชนัก 1068 01:18:43,932 --> 01:18:45,559 กลัวแม้แต่จะส่องกระจกมองตัวเอง 1069 01:18:45,642 --> 01:18:48,228 ตอนนี้ไม่อาจเรียกเป็นแผ่นดินแม่ หากแต่เป็นสุสาน 1070 01:18:48,312 --> 01:18:54,818 ซึ่งไม่มีใครทนยิ้มอยู่ นอกจากคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวใด 1071 01:18:56,195 --> 01:19:01,825 เสียงถอนใจ พร่ำบ่น กรีดร้องกันทั่วไป แต่ไร้ซึ่งใครสนใจ เสียงถอนใจ พร่ำบ่น กรีดร้องกันทั่วไป แต่ไร้ซึ่งใครสนใจ 1072 01:19:01,909 --> 01:19:05,871 ความโหยเศร้ามิจางหาย เป็นอารมณ์ทั่วไปในสังคม 1073 01:19:06,371 --> 01:19:07,956 แล้วข่าวล่าสุดมีอะไรเล่า 1074 01:19:08,040 --> 01:19:10,125 แม้แต่ข่าวเมื่อชั่วโมงที่แล้วกลับเป็นข่าวเก่า 1075 01:19:10,209 --> 01:19:12,127 แต่ละนาทีมีข่าวร้ายหรือข่าวเศร้าใหม่ทุกยาม 1076 01:19:12,211 --> 01:19:13,837 เมียข้าเป็นอย่างไรบ้าง 1077 01:19:16,423 --> 01:19:17,424 ก็ อยู่ดี 1078 01:19:18,550 --> 01:19:19,551 แล้วลูกๆ ทุกคนของข้าเล่า 1079 01:19:20,594 --> 01:19:21,595 อยู่ดีเช่นกัน 1080 01:19:23,555 --> 01:19:25,474 ทรราชนั้นไม่รังควานความสงบหรือ 1081 01:19:27,476 --> 01:19:30,771 เปล่าเลย พวกเขาสงบดียามที่ข้าจากมา 1082 01:19:32,898 --> 01:19:35,651 อย่าสงวนคำของเจ้าสิ เป็นอย่างไรแน่ 1083 01:19:35,734 --> 01:19:38,111 ระหว่างทางที่ข้านำข่าวมาทางนี้ 1084 01:19:38,195 --> 01:19:39,446 ข่าวซึ่งที่หนักใจข้าหนักหนา 1085 01:19:39,530 --> 01:19:43,158 มีข่าวลือว่าประชาชนฮือออกมา 1086 01:19:43,242 --> 01:19:44,535 ถึงเวลาลุกมาช่วยกันเสียที 1087 01:19:44,618 --> 01:19:48,372 หากคนเห็นท่านคืนสู่สก็อตแลนด์ จะสร้างนักรบ ปลุกสตรีให้สู้เต็มที่ 1088 01:19:48,455 --> 01:19:50,165 เพื่อปลดเปลื้องปัญหานานามี 1089 01:19:50,249 --> 01:19:51,625 บอกเขาให้สบายใจ 1090 01:19:52,543 --> 01:19:53,877 เรากำลังจะกลับไปเร็วๆ นี้ 1091 01:19:54,419 --> 01:19:58,131 อังกฤษยอมให้ลุงซีเวิร์ดให้นำทัพ พร้อมกับจัดทหารสิบกองพันให้ 1092 01:19:58,215 --> 01:20:01,343 กองทหารที่เข้มแข็งแรงเร็วไว ยิ่งกว่าใครในอาณาจักรแห่งพระคริสต์ กองทหารที่เข้มแข็งแรงเร็วไว ยิ่งกว่าใครในอาณาจักรแห่งพระคริสต์ 1093 01:20:02,594 --> 01:20:05,097 ข้าอยากตอบความนั้นด้วยข่าวดีได้ 1094 01:20:05,180 --> 01:20:10,853 แต่กลับมีข่าวซึ่งหนักอก อยากตะโกนก้องอากาศเปล่าดาย 1095 01:20:10,936 --> 01:20:12,646 อย่าได้หมายให้ผู้ใดต้องได้ยิน 1096 01:20:12,729 --> 01:20:14,273 ข่าวเกี่ยวกับอะไร 1097 01:20:14,356 --> 01:20:15,649 ข่าวบ้านการเมืองหรือไงนี่ 1098 01:20:16,233 --> 01:20:18,360 หรือเป็นข่าวเลวร้ายที่เกิดมี กับใจที่เป็นของคนคนเดียว 1099 01:20:18,443 --> 01:20:21,321 คงไม่มีใครที่เป็นคนดี จะอดที่จะไม่เศร้าไปด้วยได้ 1100 01:20:21,405 --> 01:20:22,906 แต่ส่วนใหญ่… 1101 01:20:24,241 --> 01:20:25,617 เป็นเรื่องเกี่ยวกับท่านโดยตรง 1102 01:20:27,077 --> 01:20:31,248 หากเป็นเรื่องข้า จะปิดไว้ทำไมเล่า รีบบอกมาให้รู้เข้าเร็วรี่ 1103 01:20:33,166 --> 01:20:35,669 โปรดอย่าถือโทษที่ข้าต้องส่งข่าวนี้ 1104 01:20:36,879 --> 01:20:41,884 ด้วยคำที่จะส่งความเศร้าหน่วงสุดกำลัง 1105 01:20:44,636 --> 01:20:45,721 ข้าพอเดาได้ 1106 01:20:48,265 --> 01:20:53,020 ปราสาทท่านไม่ทันตั้งรับศึก ภรรยากับลูกๆ ถูกฆ่าอย่างโหดร้าย 1107 01:20:53,103 --> 01:20:54,438 หากเล่าต่อว่า… 1108 01:20:56,648 --> 01:21:00,485 พวกเขาตายอย่างไร ความช้ำใจอาจทำให้ท่านตายตกตาม พวกเขาตายอย่างไร ความช้ำใจอาจทำให้ท่านตายตกตาม 1109 01:21:01,904 --> 01:21:03,071 สวรรค์ทรงโปรด 1110 01:21:04,239 --> 01:21:06,325 อะไรกัน ท่าน 1111 01:21:07,242 --> 01:21:08,869 ระบายคำโศกออกมาบ้าง 1112 01:21:09,369 --> 01:21:14,291 ความเศร้าที่ตกค้าง จะกระซิบสั่งใจร้าวจนแตกได้ 1113 01:21:18,462 --> 01:21:20,088 ลูกข้าด้วยรึ 1114 01:21:21,715 --> 01:21:25,969 เมีย ลูก ข้ารับใช้ ทุกคนที่เจอได้ในนั้น 1115 01:21:26,053 --> 01:21:29,431 - เมียข้าตายแล้วรึ - เมื่อครู่ข้าเพิ่งบอกไป 1116 01:21:30,265 --> 01:21:31,308 คิดเสียอย่างนี้ 1117 01:21:32,476 --> 01:21:35,020 อย่างน้อยก็มีการแก้แค้นเป็นยาได้ 1118 01:21:35,103 --> 01:21:36,313 ช่วยรักษาความเศร้าโศกแสนระทมใจ 1119 01:21:36,396 --> 01:21:38,106 มันไม่มีลูก! 1120 01:21:41,652 --> 01:21:43,904 ลูกๆ ที่น่ารักของข้าหมดเลยรึ 1121 01:21:44,404 --> 01:21:45,697 เจ้าบอกว่าตายหมดแล้วหรือ 1122 01:21:48,075 --> 01:21:50,244 โอย ไอ้สัตว์นรก หมดเลยรึ 1123 01:21:51,578 --> 01:21:54,623 ลูกไก่ข้าทั้งฝูงพร้อมแม่ของมันในคราเดียว 1124 01:21:54,706 --> 01:21:57,000 - สู้ให้สมชาย - ข้าก็จะทำเช่นนั้น! 1125 01:21:57,960 --> 01:22:00,587 แต่เป็นชายยังต้องมีความรู้สึกอ่อนไหว แต่เป็นชายยังต้องมีความรู้สึกอ่อนไหว 1126 01:22:02,005 --> 01:22:05,884 ข้าไม่อาจเก็บแต่ความหลังเอาไว้ เป็นความทรงจำล้ำค่าในใจแล้วนิ่งพลัน 1127 01:22:06,760 --> 01:22:09,054 สวรรค์มองเฉยไม่เข้าขวางบ้างหรือไรนั่น 1128 01:22:11,265 --> 01:22:12,850 แมคดัฟคนบาป 1129 01:22:13,934 --> 01:22:15,435 ลูกเมียต้องถูกฆ่าเพราะเจ้าเองนี่ 1130 01:22:15,519 --> 01:22:18,230 ข้าช่างไร้ค่า เขาหาได้ตายด้วยบาปตน แต่บาปข้านี่ 1131 01:22:18,313 --> 01:22:20,065 คือสิ่งที่เข่นฆ่าเขาให้ไร้วิญญาณ 1132 01:22:20,148 --> 01:22:23,944 - ขอเขาหลับฝันดีในสวรรค์ - ขอให้เรื่องนี้ลับดาบท่านให้คมพลัน 1133 01:22:24,570 --> 01:22:28,031 เปลี่ยนความเศร้าเป็นความแค้นทรงพลัง อย่าเก็บกลั้น แต่สุมไฟให้เต็มทรวง 1134 01:22:28,115 --> 01:22:31,285 โอย จะให้ดวงตาข้าร่ำไห้เท่าใดก็ได้ หรือปากเอ่ยคำอวดโอ่ได้ทั้งนั้น 1135 01:22:31,368 --> 01:22:34,204 แต่สวรรค์ช่วยข้าเถิด ย่นเวลาพักระหว่างนั้น 1136 01:22:34,288 --> 01:22:39,042 และช่วยพาเจ้าปีศาจร้ายแห่งสก็อตแลนด์ มาเผชิญหน้าตาต่อตากับข้าที 1137 01:22:39,126 --> 01:22:41,670 นำเขามาอยู่ในระยะดาบของข้า 1138 01:22:43,213 --> 01:22:44,256 ถ้ามันรอดได้… 1139 01:22:47,551 --> 01:22:48,927 ให้สวรรค์อภัยมัน 1140 01:23:12,534 --> 01:23:14,119 นางลงมาเดินละเมอครั้งสุดท้ายเมื่อใด 1141 01:23:14,703 --> 01:23:16,955 เมื่อกษัตริย์ไปเริ่มการศึก 1142 01:23:17,039 --> 01:23:21,877 ข้าเห็นนางลุกขึ้นจากเตียง สวมเสื้อคลุมชุดนอน 1143 01:23:21,960 --> 01:23:25,464 เปิดตู้ถอดกลอน หยิบกระดาษออกมา 1144 01:23:25,547 --> 01:23:28,550 พับ เขียนบนนั้น อ่านอีกครั้ง 1145 01:23:28,634 --> 01:23:31,762 หลังจากนั้นนางก็ผนึกสาส์นนั้นไว้ แล้วค่อยกลับนอนลงไป 1146 01:23:31,845 --> 01:23:35,933 แต่ทั้งหมดไซร้ นางทำโดยไม่ได้ตื่นขึ้นมา 1147 01:23:36,016 --> 01:23:37,392 ในยามละเมอขึ้นอย่างเช่นนี้ 1148 01:23:37,476 --> 01:23:40,145 นอกจากเดินและกิริยาอื่นที่ว่า 1149 01:23:40,229 --> 01:23:42,773 มีครั้งไหนไหมที่นางได้เอ่ยคำออกมา 1150 01:23:42,856 --> 01:23:46,360 ท่านคะ ข้าคงไม่อาจนำมาบอกได้ 1151 01:23:46,860 --> 01:23:49,071 ไม่ว่าจะบอกท่านหรือบอกใคร 1152 01:23:49,154 --> 01:23:51,823 เพราะไม่มีพยานยืนยันได้ว่าข้าได้ยินจริง 1153 01:23:52,491 --> 01:23:54,952 ดูสิ มานั่นแล้ว 1154 01:24:01,416 --> 01:24:05,754 นี่คือสภาพของนางในทุกคืน และสาบานด้วยชีวิต นางไม่ได้ตื่น 1155 01:24:05,838 --> 01:24:09,633 - มองดูสิ ยืนใกล้ๆ - แต่ว่านางยังลืมตาโพลงนะ 1156 01:24:09,716 --> 01:24:12,261 ใช่ แต่ไร้สัมผัสรับรู้นานา 1157 01:24:12,344 --> 01:24:13,595 นางไปหาเทียนนั้นจากที่ใดกัน 1158 01:24:13,679 --> 01:24:16,682 นางให้จุดเทียนไว้ข้างตัวเป็นคำสั่ง 1159 01:24:19,309 --> 01:24:20,602 แล้วนางทำอะไรอีก 1160 01:24:21,645 --> 01:24:23,397 ดูสิ นางยกมือขึ้นถูกัน 1161 01:24:23,480 --> 01:24:26,483 ข้ามองนางทำเช่นนั้นเป็นสิบห้านาที 1162 01:24:32,114 --> 01:24:33,240 ยังมีอีกจุดตรงนี้ 1163 01:24:33,824 --> 01:24:35,325 เงียบก่อน นางพูดแล้ว 1164 01:24:35,409 --> 01:24:39,162 ออกสิ เจ้ารอยชั่วนี้ บอกให้ออกไป 1165 01:24:39,663 --> 01:24:43,458 หนึ่ง… สอง 1166 01:24:44,626 --> 01:24:48,213 ดังนั้นถึงเวลาลงมือได้ 1167 01:24:49,548 --> 01:24:51,758 นรกนั้นช่างหม่นมัวไม่ชัดใส 1168 01:24:51,842 --> 01:24:55,345 ไร้สาระ ท่าน คิดอะไร! เป็นทหารหรือมิใช่ กลัวอะไรกัน 1169 01:24:55,846 --> 01:24:59,892 จะต้องกลัวใครรู้ทำไมเล่า ในเมื่อเขาไม่อาจตั้งคำถามใดกับอำนาจเรา 1170 01:24:59,975 --> 01:25:04,062 แต่ใครจะคิดว่าคนอย่างตาเฒ่า จะมีเลือดในตัวเขาขนาดนั้น แต่ใครจะคิดว่าคนอย่างตาเฒ่า จะมีเลือดในตัวเขาขนาดนั้น 1171 01:25:05,856 --> 01:25:08,734 เธนแห่งไฟฟ์มีเมีย นางอยู่ไหนกัน 1172 01:25:11,236 --> 01:25:12,279 อะไร 1173 01:25:13,614 --> 01:25:16,575 พอทีเถิด สามีข้า พอกันเสียที 1174 01:25:16,658 --> 01:25:20,412 โธ่เอ๋ย ไปเถิด รีบไป เจ้าได้ฟังสิ่งไม่พึงยิน 1175 01:25:20,495 --> 01:25:23,957 นางได้เอ่ยคำไม่ควรพูด ข้าแน่ใจ 1176 01:25:25,125 --> 01:25:27,503 มือข้ายังคงเจือกลิ่นเลือดขม 1177 01:25:28,962 --> 01:25:33,300 จะประพรมน้ำหอมทั้งอาระเบีย มือน้อยนี้ไม่อาจกลับหอมเสียได้ 1178 01:25:52,569 --> 01:25:54,404 เห็นแล้วช่างสงสาร 1179 01:25:55,280 --> 01:25:57,824 ใจของนางคงหนักหนาเกินทนได้ 1180 01:25:59,493 --> 01:26:01,703 อาการนี้เกินที่ข้าจะรักษาให้หาย อาการนี้เกินที่ข้าจะรักษาให้หาย 1181 01:26:02,454 --> 01:26:04,581 แต่ข้าเคยพบเห็นคนป่วยละเมอไป 1182 01:26:04,665 --> 01:26:06,667 แต่ยังได้ตายอย่างสงบจบบนเตียง 1183 01:26:07,543 --> 01:26:10,754 พระเจ้า ขอจงอภัยให้เราผอง 1184 01:26:10,838 --> 01:26:13,257 ล้างมือเสีย เปลี่ยนเป็นชุดนอนเสีย 1185 01:26:13,340 --> 01:26:15,092 จะทำหน้าซีดเซียวแบบนั้นทำไมเล่า 1186 01:26:16,176 --> 01:26:20,764 ข้าย้ำอีกครั้งนะ แบงโควโดนกลบฝังแล้ว เขาไม่อาจลุกขึ้นมาจากหลุมได้ 1187 01:26:21,431 --> 01:26:23,141 ช่วงนี้มีข่าวลือร้ายอยู่นอกวัง 1188 01:26:23,767 --> 01:26:27,229 กรรมผิดธรรมชาติ ก่อปัญหาผิดธรรมชาติเช่นนี้ได้ 1189 01:26:27,729 --> 01:26:32,442 ใจโฉดชั่วจะกระซิบความลับร้าย ให้หมอนซึ่งตอบไม่ได้ฟัง ยามตัวหลับใหล 1190 01:26:32,526 --> 01:26:34,903 นางควรหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากู้ใจ แทนหมอรักษากายธรรมดา 1191 01:26:36,321 --> 01:26:38,407 - จากนี้นางจะกลับไปนอนหรือ - ตรงเข้านอน 1192 01:26:38,490 --> 01:26:41,869 มีเสียงเคาะประตูวัง มาเร็ว! มาเร็ว! 1193 01:26:43,287 --> 01:26:45,914 มาสิ ส่งมือมานี่ 1194 01:26:47,666 --> 01:26:49,835 เรื่องที่แล้วก็แล้วไปไม่อาจคืน 1195 01:26:52,045 --> 01:26:53,046 ไปนอน 1196 01:26:54,423 --> 01:26:55,424 ไปนอน 1197 01:26:56,550 --> 01:26:57,551 ไปนอน 1198 01:26:59,678 --> 01:27:00,679 ไปนอน ไปนอน 1199 01:27:11,023 --> 01:27:12,983 ป่าตรงหน้าเรานี้ป่าอะไร 1200 01:27:13,066 --> 01:27:14,318 ป่าเบอร์นัม 1201 01:27:15,235 --> 01:27:17,237 ทัพอังกฤษใกล้เข้ามาแล้ว มัลคอล์มนำ 1202 01:27:17,321 --> 01:27:19,364 ญาติเขา ซีเวิร์ดและแมคดัฟ 1203 01:27:19,448 --> 01:27:21,617 ใจพวกนั้นคั่งแค้นแทบมอดไหม้ 1204 01:27:21,700 --> 01:27:23,076 แล้วเจ้าทรราชเล่า ทำอะไร 1205 01:27:23,160 --> 01:27:25,579 เอาแต่ใช้ปราสาทดันสิเนนเป็นป้อมปราการ 1206 01:27:26,288 --> 01:27:27,372 บ้างว่าเขาเป็นบ้า 1207 01:27:27,456 --> 01:27:31,251 พวกที่เกลียดเขาน้อยกว่า ถือว่าเขาโกรธาอย่างห้าวหาญ 1208 01:27:31,752 --> 01:27:35,756 แต่สิ่งหนึ่งที่แน่เป็นสำคัญ เขาไม่อาจรัดรึงให้อยู่ในร่องรอยตามใจ 1209 01:27:35,839 --> 01:27:39,593 ยามนี้เลือดศัตรูเปื้อนมือเขาไม่อาจล้าง 1210 01:27:39,676 --> 01:27:43,096 คนใต้คำสั่งก็เพียงทำตามคำสั่ง หาได้มีใจ 1211 01:27:43,764 --> 01:27:46,850 ยิ่งรู้สึกว่าตำแหน่งเริ่มสั่นหลวม 1212 01:27:46,934 --> 01:27:49,478 ดั่งคนแคระสวมเสื้อคลุมยักษ์ที่ขโมยมาได้ 1213 01:27:50,062 --> 01:27:54,733 ขอปีศาจสาปเจ้าให้ดำ ไอ้โง่หน้าขาว! 1214 01:27:55,317 --> 01:27:56,902 อะไรเล่าทำให้ซีดเป็นไก่ต้มเช่นนั้น 1215 01:27:57,694 --> 01:27:59,696 - มีหนึ่งหมื่น… - จำนวนห่านหรือคนร้ายกัน 1216 01:27:59,780 --> 01:28:01,114 ทหาร ท่าน ทหาร ท่าน 1217 01:28:01,198 --> 01:28:05,452 ไปหยิกแก้มให้แดงหายซีดหน่อยไป ไอ้หนุ่มตับจาง 1218 01:28:05,536 --> 01:28:07,579 ทหารอะไร ไอ้โง่ 1219 01:28:08,497 --> 01:28:09,540 ไปตายเสีย 1220 01:28:09,623 --> 01:28:12,292 หน้าซีดๆ ของแกยิ่งทำให้คนกลัวแล้วเนี่ย 1221 01:28:12,376 --> 01:28:14,711 ทหารอะไร ไอ้เผือก 1222 01:28:14,795 --> 01:28:16,588 กองทัพอังกฤษ พระองค์ 1223 01:28:16,672 --> 01:28:17,714 เอาหน้าไปให้พ้นๆ สายตา 1224 01:28:18,674 --> 01:28:19,758 เซย์ตัน! 1225 01:28:21,218 --> 01:28:24,930 เห็นแล้วข้าจะบ้า… เซย์ตัน! มานี่! 1226 01:28:25,013 --> 01:28:28,684 ศึกนี้คงทำให้ข้าสนุกดี หรือไม่งั้นก็โค่นบัลลังก์ข้าเสียที 1227 01:28:29,268 --> 01:28:30,811 ข้าอยู่มานานพอแล้ว 1228 01:28:30,894 --> 01:28:34,690 เป้าหมายชีวิตเริ่มเหี่ยวดังใบไม้แห้งเหลือง 1229 01:28:34,773 --> 01:28:36,775 แต่สิ่งซึ่งควรอยู่คู่วัยชราเนืองๆ 1230 01:28:36,859 --> 01:28:39,945 เช่นเกียรติ ความรัก การเชื่อฟัง และฝูงเพื่อน 1231 01:28:40,028 --> 01:28:41,697 ข้าคงไม่อาจหวังจะมีได้ 1232 01:28:42,197 --> 01:28:44,741 เซย์ตัน มีข่าวอะไรอีก 1233 01:28:44,825 --> 01:28:46,869 ทุกอย่างยืนยันแล้วท่าน ตามที่ข่าวแจ้งมา 1234 01:28:46,952 --> 01:28:50,414 ข้าจะสู้จนกว่าเขาจะเถือเนื้อจากกระดูก 1235 01:28:50,497 --> 01:28:52,207 - เอาเกราะข้ามา - ตอนนี้ยังไม่จำเป็น 1236 01:28:52,291 --> 01:28:54,042 ข้าจะใส่เกราะ ส่งม้าออกไปอีก 1237 01:28:54,126 --> 01:28:57,004 ค้นให้ทั่วประเทศ ใครแพร่ข่าวเต้าความกลัว เอาไปแขวน 1238 01:28:58,380 --> 01:28:59,464 เอาเกราะของข้ามา! 1239 01:29:01,633 --> 01:29:03,010 คนไข้เป็นอย่างไรบ้าง หมอ 1240 01:29:03,093 --> 01:29:04,636 มิได้ป่วยกาย พระองค์ 1241 01:29:04,720 --> 01:29:08,599 แต่มีปัญหาภาพหลอนจนจิตใจมิได้พัก 1242 01:29:10,392 --> 01:29:11,602 ก็รักษาไปสิ 1243 01:29:11,685 --> 01:29:15,063 หมอรักษาคนป่วยใจไม่ได้หรือไร 1244 01:29:15,147 --> 01:29:17,733 ถอนความเศร้าออกจากความทรงจำ 1245 01:29:17,816 --> 01:29:19,735 ลบปัญหามืดดำที่จารไว้ในหัวไป 1246 01:29:19,818 --> 01:29:23,197 และใช้ยาถอนพิษชั้นดี ล้างอกที่หนัก 1247 01:29:23,280 --> 01:29:25,490 จากเรื่องเลวร้ายซึ่งถ่วงใจไว้ให้ได้ 1248 01:29:26,283 --> 01:29:29,036 เรื่องแบบนั้นคนไข้ต้องใส่ใจทำเอง 1249 01:29:30,913 --> 01:29:34,666 โยนหมอให้หมาแดกไป! ข้าไม่นำพา! 1250 01:29:34,750 --> 01:29:37,586 เซย์ตัน! ส่งทหารออก! 1251 01:29:38,462 --> 01:29:41,173 ข้าจะไม่มีทางกลัวตายหรือล่มสลาย 1252 01:29:41,256 --> 01:29:44,134 จนกว่าป่าเบอร์นัมจะเคลื่อนมายังดันสิเนน! 1253 01:29:46,094 --> 01:29:50,682 สั่งให้ทหารทุกนายตัดกิ่งไม้ เอามาบังไว้ที่ตรงหน้า 1254 01:29:50,766 --> 01:29:52,601 ขอรับคำสั่ง 1255 01:29:52,684 --> 01:29:56,605 ข่าวเพียงว่าในดันสิเนน เหลือเพียงเจ้าทรราชจอมมั่นนรกเดน 1256 01:29:56,688 --> 01:29:58,607 ที่จะแค่นรับการบุกของพวกเรา 1257 01:29:58,690 --> 01:30:00,025 มันหวังใจมั่นตรงนี้ มันหวังใจมั่นตรงนี้ 1258 01:30:00,108 --> 01:30:03,820 ทหารที่เหลือ มีแต่ลูกไล่ที่ทำเพียงตามหน้าที่ 1259 01:30:03,904 --> 01:30:05,531 ไม่เหลือใจที่จะรักและภักดีอีกเช่นกัน 1260 01:30:05,614 --> 01:30:08,575 แขวนธงผ้าที่กำแพงด้านนอก! 1261 01:30:08,659 --> 01:30:10,911 มีแต่เสียงก้องว่า "มันมาแล้วนั่น!" 1262 01:30:10,994 --> 01:30:14,289 แต่ปราสาทของเราช่างแกร่งมั่น หัวเราะลั่นเยาะกำลังที่จักตี 1263 01:30:14,373 --> 01:30:18,627 ให้มันตั้งค่ายรอไป จนอดตายจนไข้กินให้หมดนี่! 1264 01:30:52,744 --> 01:30:54,496 นำกองหน้าออกไป 1265 01:30:54,997 --> 01:30:58,584 แมคดัฟผู้กล้ากับข้าจะจัดการตีตลบที่เหลือ 1266 01:30:58,667 --> 01:31:01,587 หากเราได้ปะกับทัพแมคเบธคืนนี้ หากเราได้ปะกับทัพแมคเบธคืนนี้ 1267 01:31:01,670 --> 01:31:04,173 ถ้าสู้ไม่ได้ดีก็ขอให้จงพ่ายแพ้ 1268 01:31:04,673 --> 01:31:07,050 มุ่งหน้าเข้าประจันศึก! 1269 01:31:35,078 --> 01:31:37,122 ทางนี้! ทางนี้! 1270 01:31:37,664 --> 01:31:39,708 หากกองทัพศัตรูนี้ มิได้มีทหารเราหนีไปร่วมด้วย 1271 01:31:39,791 --> 01:31:42,753 เราจะกล้าประจันหน้าไม่ระทวย ชายต่อชาย 1272 01:31:42,836 --> 01:31:44,713 และตีให้มันกลับรัง 1273 01:31:45,214 --> 01:31:46,715 เข้าใกล้พอแล้ว 1274 01:31:47,758 --> 01:31:52,346 ทิ้งกิ่งไม้ที่เป็นฉากบังใบได้ เปิดให้เห็นตัวตนแน่แท้จริงพลัน 1275 01:31:52,429 --> 01:31:54,473 ลั่นแตรรบเป็นสัญญาณ 1276 01:31:54,556 --> 01:31:56,225 เสียงสนั่นของแตรนั้น 1277 01:31:56,308 --> 01:31:59,436 จะเป็นเสียงนำสาส์นแห่งเลือดและความตาย! 1278 01:32:02,731 --> 01:32:03,732 เสียงอะไรกัน 1279 01:32:06,818 --> 01:32:08,612 นั่นเสียงผู้หญิงร้องไห้ พระองค์ 1280 01:32:11,323 --> 01:32:13,450 ข้าเกือบลืมรสชาติแห่งความกลัวแล้วนะนี่ 1281 01:32:13,951 --> 01:32:14,952 เคยมีครั้งที่ 1282 01:32:15,035 --> 01:32:18,038 เพียงยินเสียงกรีดยามราตรีก็สั่นไหว 1283 01:32:18,121 --> 01:32:20,958 และขนหัวข้าจะตื่นราวรับเรื่องร้าย 1284 01:32:21,041 --> 01:32:23,627 ขนลุกได้อย่างกับตายไร้ชีวา 1285 01:32:24,211 --> 01:32:25,587 คนร้องกันทำไม 1286 01:32:27,506 --> 01:32:30,259 ท่าน พระราชินีตายแล้ว 1287 01:32:39,309 --> 01:32:41,562 ถึงไม่ตายกาลนี้ก็กาลหน้า 1288 01:32:46,149 --> 01:32:48,151 จะได้มีเวลาสมกับคำนั้น 1289 01:32:49,653 --> 01:32:54,783 วันพรุ่ง แล้ววันพรุ่ง แล้ววันพรุ่ง 1290 01:32:56,326 --> 01:32:59,746 เยื้องกรายก้าวทีละนิดจากวันสู่วัน 1291 01:32:59,830 --> 01:33:03,417 จนผันผ่านถึงพยางค์ท้ายบันทึกกาล จนผันผ่านถึงพยางค์ท้ายบันทึกกาล 1292 01:33:05,711 --> 01:33:09,548 ทุกวันวานล้วนนำแสงพาคนเขลา นำทางเราจนจบชีพเป็นเถ้าถอย 1293 01:33:12,509 --> 01:33:16,305 ดับแล้ว ดับ เทียนเล่มน้อย 1294 01:33:17,890 --> 01:33:19,766 ชีวิตเราเพียงเงาลอยผ่านหายจากตา… 1295 01:33:20,809 --> 01:33:23,896 ตัวละครอับจนน่าอดสู เต้นโลดอยู่บนเวทีเรียกแสงจ้า จนหมดเวลา… 1296 01:33:23,979 --> 01:33:25,189 แล้วหายหน้ามิมีใครยินยล 1297 01:33:25,272 --> 01:33:28,817 เป็นเรื่องเล่าจากคนเขลาปัญญาน้อย… 1298 01:33:31,111 --> 01:33:34,239 เปี่ยมด้วยเสียงถ้อยดังเดือดดาล หากถอดความหาความหมาย… คือไม่มี 1299 01:33:37,659 --> 01:33:40,495 ขออภัยพระองค์ ข้าอยากรายงานตามสิ่งที่ได้เห็น 1300 01:33:40,579 --> 01:33:42,122 แต่ไม่รู้จะแจ้งอย่างไร 1301 01:33:42,998 --> 01:33:44,875 อ้าว ก็พูดมาสิ 1302 01:33:44,958 --> 01:33:47,836 ข้ามองไปทางเบอร์นัม และทันใดนั้นข้าก็นึกว่า 1303 01:33:48,795 --> 01:33:50,964 เห็นป่าเคลื่อนตัวเข้ามา 1304 01:33:53,675 --> 01:33:56,094 ท่านจะพิโรธโกรธอย่างไรก็ได้ หากนั่นไม่ใช่ความจริง 1305 01:33:57,387 --> 01:34:01,058 เรามองเห็นได้ไม่ไกลเกินสามไมล์ ข้าว่าข้าเห็นป่าละเมาะเคลื่อนเข้าใกล้ เรามองเห็นได้ไม่ไกลเกินสามไมล์ ข้าว่าข้าเห็นป่าละเมาะเคลื่อนเข้าใกล้ 1306 01:34:02,726 --> 01:34:04,686 หากเจ้าพูดไม่จริง 1307 01:34:05,229 --> 01:34:09,566 เจ้าจะถูกแขวนทั้งเป็นคาต้นไม้ จนกว่าจะอดตาย 1308 01:34:11,944 --> 01:34:15,447 "ไม่ต้องกลัว จนกว่าป่าเบอร์นัม จะเคลื่อนมาถึงดันสิเนน" 1309 01:34:16,782 --> 01:34:18,700 แต่ตอนนี้ป่ามาถึงดันสิเนนแล้ว 1310 01:34:21,912 --> 01:34:25,290 ขึ้นอาวุธ ขึ้นอาวุธแล้วรีบออกไป! 1311 01:34:27,793 --> 01:34:30,128 ถ้าสิ่งที่เขาพูดไว้นั้นเกิดขึ้นจริง 1312 01:34:30,712 --> 01:34:34,633 จะหนีออกไปหรืออ้อยอิ่งอยู่ได้ก็ไม่ต่างกัน! 1313 01:34:34,716 --> 01:34:37,094 ลั่นระฆังเตือน! 1314 01:34:37,177 --> 01:34:39,930 ลมจงพัด! มาทำลายให้ฉิบหาย! 1315 01:34:41,098 --> 01:34:43,934 อย่างน้อยเราจะตายโดยสู้ขาดใจ 1316 01:35:26,810 --> 01:35:27,811 เจ้าชื่ออะไร 1317 01:35:29,521 --> 01:35:31,315 เจ้าคงกลัวเกินกว่าจะฟังได้ 1318 01:35:31,398 --> 01:35:32,399 ไม่หรอก 1319 01:35:33,066 --> 01:35:36,278 ต่อให้ชื่อของเจ้าคือปีศาจร้ายสุดจากนรก 1320 01:35:38,363 --> 01:35:39,948 ข้าชื่อแมคเบธ 1321 01:35:42,284 --> 01:35:46,580 แม้จอมปีศาจยังไม่อาจเอ่ยชื่อ ซึ่งระคายหูข้ากว่านี้ได้ 1322 01:35:47,080 --> 01:35:48,832 ใช่ และไม่มีชื่อใดน่ากลัวกว่าด้วย 1323 01:35:48,916 --> 01:35:51,335 เจ้าโกหก ไอ้ทรราชสามานย์ 1324 01:35:52,044 --> 01:35:55,547 ข้าจะพิสูจน์ว่าเจ้าโกหกด้วยคมดาบ! 1325 01:35:58,050 --> 01:35:59,635 เจ้าเกิดจากครรภ์มารดา 1326 01:37:37,441 --> 01:37:39,776 หันมาสิ ไอ้หมานรก หันมา! 1327 01:37:47,618 --> 01:37:51,163 ข้าอุตส่าห์เลี่ยงหน้าเจ้าแต่ผู้เดียว แต่เจ้ากลับมา 1328 01:37:51,663 --> 01:37:54,583 ใจของข้าเปื้อนเลือดตระกูลเจ้าเกินไปแล้ว 1329 01:37:54,666 --> 01:37:56,043 ข้าไม่รู้จะเอ่ยคำใด 1330 01:37:57,377 --> 01:37:59,004 เสียงของข้าฝังอยู่ในคมดาบนี้ 1331 01:37:59,087 --> 01:38:02,007 ไปใช้ดาบกับคนที่เจ้าจะชนะได้เถิด ไปใช้ดาบกับคนที่เจ้าจะชนะได้เถิด 1332 01:38:02,090 --> 01:38:03,383 ชีวิตข้านั้นมีมนตร์ปกป้องไว้ 1333 01:38:03,467 --> 01:38:05,761 ไม่มีพ่ายต่อชายที่คลอดจากสตรีไหน 1334 01:38:05,844 --> 01:38:07,429 ช่างมนตร์ปะไร 1335 01:38:08,555 --> 01:38:11,350 ปีศาจใดยังอยู่ข้างเจ้าจงรู้ไว้ 1336 01:38:11,433 --> 01:38:14,478 แมคดัฟมิได้คลอดตามเวลา แต่ถูกผ่าจากมารดาควักจากครรภ์ 1337 01:38:16,897 --> 01:38:19,274 คำของเจ้าฟังแล้วเหมือนคำสาป 1338 01:38:22,110 --> 01:38:25,030 - ข้าไม่คิดจะสู้กับเจ้า - ถ้าอย่างนั้นก็ยอมแพ้เสีย ไอ้ขี้ขลาด! 1339 01:38:25,614 --> 01:38:29,326 ข้าไม่มีทางยอมแพ้ หากต้องก้มจุมพิตแผ่นดินแทบเท้ามัลคอล์ม 1340 01:38:29,409 --> 01:38:31,620 หรือถูกล้อเลียนจากพวกไพร่ต่ำต้อยทั้งผอง 1341 01:38:32,496 --> 01:38:35,707 แม้ป่าเบอร์นัมมาถึงดันสิเนนแล้ว และยังต้องประมือกับเจ้า 1342 01:38:35,791 --> 01:38:38,794 ซึ่งมิได้เกิดจากครรภ์มารดา แต่ข้าก็จะพยายาม 1343 01:38:40,629 --> 01:38:41,880 มาเลย แมคดัฟ 1344 01:38:43,924 --> 01:38:47,135 ขอให้ผู้ซึ่งเปล่งวาจา "หยุด พอแล้ว!" เป็นผู้แพ้ 1345 01:40:20,729 --> 01:40:24,274 กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์ทรงพระเจริญ 1346 01:40:25,150 --> 01:40:29,321 กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์ทรงพระเจริญ! 1347 01:40:29,404 --> 01:40:33,909 กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์ทรงพระเจริญ! กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์ทรงพระเจริญ! 1348 01:41:57,951 --> 01:42:00,913 (สร้างจากบทละครของวิลเลียม เชคสเปียร์) (สร้างจากบทละครของวิลเลียม เชคสเปียร์) 1349 01:44:55,671 --> 01:44:57,673 คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์