1
00:00:22,294 --> 00:00:25,622
‫کدامین گاه دِگربار
‫خواهد بودِمان دیدار؟

2
00:00:26,270 --> 00:00:27,487
‫به تُندَرکوب،

3
00:00:27,821 --> 00:00:29,990
‫رَخش‌انداز و باران‌بار؟

4
00:00:30,827 --> 00:00:33,785
‫آن دَم کاین آشوب بنشیند؛

5
00:00:34,228 --> 00:00:37,789
‫شکست آید یکی را،
‫دیگری رویِ ظفر بیند

6
00:00:38,342 --> 00:00:41,126
‫- به کدامین جا؟
‫- به خارِستان

7
00:00:41,895 --> 00:00:45,547
‫آنجاست دیدارمان… با مکبث

8
00:00:46,047 --> 00:00:47,674
‫چه زشت است زیبا،

9
00:00:48,643 --> 00:00:50,427
‫چه زیباست زشتی

10
00:00:51,303 --> 00:00:55,765
‫بگردیم در میغ دودِ پلشتی

11
00:00:58,000 --> 00:01:04,000
‫« سی‌نما تقدیم می‌کند »
‫:.:.: 30Nama.Com :.:.:

12
00:01:55,000 --> 00:02:01,000
‫« زیرنویس از علی اکبر دوست دار و علی نصرآبادی »
‫:. Ali EmJay & Ali99 .:

13
00:02:01,500 --> 00:02:05,500
▷ Instagram.com/Aliakbar.1999
▶ T.me/Ali_EmJay

14
00:02:10,933 --> 00:02:12,727
‫درود، دوست دلیر من!

15
00:02:13,718 --> 00:02:17,097
‫با پادشاه بگوی که در میدان نبرد چه‌ها
‫دیدی، تا که از آن بِدَر آمدی

16
00:02:18,056 --> 00:02:19,514
‫بازارِ کارزار آشفته بود

17
00:02:20,141 --> 00:02:23,978
‫دو حریف بسانِ شناگرانی نفس‌بریده‌
‫به هم درآویختند و توان یکدیگر را فلج کردند

18
00:02:25,188 --> 00:02:26,856
‫مک‌دانلد سنگدل آنجا بود

19
00:02:27,065 --> 00:02:29,609
‫و الهۀ بخت، روسپی‌وار،
‫در آغوشِ آن شورشی

20
00:02:29,705 --> 00:02:31,605
‫به ستیزه‌جویی شومش روی خوش نشان می‌داد

21
00:02:32,237 --> 00:02:33,536
‫با این همه کارش زار بود،

22
00:02:33,822 --> 00:02:36,533
‫چرا که مکبث دلیر،
‫که به‌راستی درخورِ این نام است…

23
00:02:36,825 --> 00:02:38,192
‫خنده‌زنان بر الهۀ بخت،

24
00:02:38,243 --> 00:02:41,378
‫با تیغ آختۀ خون‌فشانش،
‫چونان دست‌آموزِ جنگاوری،

25
00:02:41,432 --> 00:02:45,219
‫صف دشمن را بشکست
‫تا با آن بندۀ سیَه‌رو رویاروی شود

26
00:02:46,209 --> 00:02:49,003
‫و بی‌درود و ‌بدرود،

27
00:02:49,212 --> 00:02:52,090
‫تیغ در وی نهاد،
‫و از ناف تا چانه‌اش را دَرید،

28
00:02:52,616 --> 00:02:54,634
‫و سرش را بر کنگره‌‌های ما نهاد

29
00:02:54,968 --> 00:02:56,511
‫درود بر تو عموزادۀ دلاور،

30
00:02:56,712 --> 00:02:57,713
‫جوانمردِ ارجمند!

31
00:02:57,772 --> 00:02:59,723
‫آن دَم که داد به دستِ دلیری

32
00:02:59,773 --> 00:03:02,517
‫پیادگان مزدور تیزپا را
‫ناگزیر از گریز کرده بود…

33
00:03:04,083 --> 00:03:05,351
‫پادشاه نروژ فرصت یافت

34
00:03:05,739 --> 00:03:06,716
‫که با سلاح‌هایی رخشان،

35
00:03:06,766 --> 00:03:10,072
‫و مردانی تازه‌نفس،
‫آهنگ هجومی دیگر کند

36
00:03:10,191 --> 00:03:13,194
‫این کار سرداران ما،
‫مکبث و بنکوو، را نهراساند؟

37
00:03:13,606 --> 00:03:14,774
‫چرا،

38
00:03:16,489 --> 00:03:18,241
‫چون هراسی که گنجشک در دل شاهین،

39
00:03:18,783 --> 00:03:20,368
‫و خرگوش در دل شیر افکنَد

40
00:03:21,081 --> 00:03:24,481
‫پس ایشان همچون آتش‌باری با دوچندان بار
‫بر دشمن آتشی باریدند چهارچندان

41
00:03:24,539 --> 00:03:25,832
‫مرا دیگر جان در بدن نیست…

42
00:03:28,206 --> 00:03:30,056
‫زخم‌هایم به فریادخواهی دهان گشوده‌اند

43
00:03:34,424 --> 00:03:35,574
‫پادشاه در پناه خدا باد!

44
00:03:36,551 --> 00:03:38,636
‫زِ کجا آیی، سپهسالار ارجمند؟

45
00:03:38,750 --> 00:03:40,680
‫شاه بزرگ، از فایف، آنجا که

46
00:03:40,972 --> 00:03:44,884
‫بیرق‌های نروژی فلک را به باد سُخره گرفته،
‫و عرق سردِ رعب بر جبین ملت ما می‌نشانند

47
00:03:44,934 --> 00:03:46,352
‫آنجا شاه نروژ، خود

48
00:03:46,603 --> 00:03:48,188
‫با سپاهی گران،

49
00:03:48,855 --> 00:03:51,816
‫به دستِ یاری آن نابِکارترین خیانتکار،

50
00:03:51,983 --> 00:03:55,111
‫یعنی سپهسالار کودور،
‫کوس نبردی سهمگین را نواخته بود

51
00:03:56,104 --> 00:03:58,156
‫که مکبث و بنکوو،

52
00:03:58,206 --> 00:04:02,060
‫با جوشنِ رویین بر تن،
‫رو در روی وی ایستادند،

53
00:04:03,007 --> 00:04:05,863
‫تیغ‌ها آخته،
‫و بازوان در هم آویخته،

54
00:04:05,914 --> 00:04:08,917
‫سرِ سرکِشش را به بند آوردند؛ و سرانجام،

55
00:04:11,043 --> 00:04:12,419
‫پیروزی از آنِ ما شد

56
00:04:12,470 --> 00:04:13,797
‫خوش است!

57
00:04:14,464 --> 00:04:17,589
‫سپهسالار کودور را دیگر
‫مجال خیانت به مُراد ما نباشد؛

58
00:04:18,254 --> 00:04:20,059
‫بروید و فرمان مرگ بی‌امانش را اعلام دارید

59
00:04:20,109 --> 00:04:21,032
‫گوش به فرمان‌ام

60
00:04:21,082 --> 00:04:22,882
‫و مکبث را به مقامی که از آنِ وی بود…

61
00:04:23,719 --> 00:04:24,808
‫مفتخر سازید

62
00:04:58,887 --> 00:05:01,323
‫کجا بودی، خواهر؟

63
00:05:02,846 --> 00:05:04,347
‫مشغول گُراز‌کُشی

64
00:05:06,766 --> 00:05:07,851
‫خواهر،

65
00:05:08,802 --> 00:05:09,893
‫تو کجا بودی؟

66
00:05:12,188 --> 00:05:13,398
‫بنگر که چه دارم من

67
00:05:14,065 --> 00:05:16,234
‫نشانم دِه، نشانم ده

68
00:05:17,316 --> 00:05:20,238
‫بیا این شَست آن دریانورد

69
00:05:20,894 --> 00:05:23,535
‫آنکه در هنگام بازگشت،
‫کشتی‌اش بشکست

70
00:05:25,850 --> 00:05:26,619
‫صدای طبل،

71
00:05:27,413 --> 00:05:28,329
‫باش آگاه!

72
00:05:29,595 --> 00:05:31,085
‫مکبث می‌رسد از راه

73
00:05:32,125 --> 00:05:33,418
‫من…

74
00:05:34,360 --> 00:05:36,237
‫همچو موشِ بی‌دُم،

75
00:05:36,703 --> 00:05:40,508
‫بر سرِ غربال خواهم تاخت،
‫و خواهم ساخت کارش را، و خواهم ساخت

76
00:05:41,493 --> 00:05:44,971
‫چنان جانی زِ او گیرم…
‫که اُفتَد بی‌توان و تاب

77
00:05:46,393 --> 00:05:47,181
‫و ننشیند…

78
00:05:47,974 --> 00:05:49,893
‫…به زیرِ خیمه‌گاهِ پلک‌هایش خواب

79
00:05:50,041 --> 00:05:56,024
‫شبان، روزان،
‫به نفرین زیست خواهد خسته و نالان

80
00:05:56,800 --> 00:06:00,612
‫شبانی هفت، نُه‌نُه‌ بار،

81
00:06:01,057 --> 00:06:04,532
‫خسته و رنجور، نزار و زار

82
00:06:05,053 --> 00:06:08,403
‫خواهرانِ شوم جادوکار،
‫دست اَندر دست،

83
00:06:08,650 --> 00:06:11,650
‫تیزپیمایان خشکی و دریا،

84
00:06:11,996 --> 00:06:14,792
‫راه می‌پویند گرداگرد این دنیا،

85
00:06:14,927 --> 00:06:17,837
‫آن سه از من، این سه از تو

86
00:06:17,991 --> 00:06:20,342
‫هان سۀ دیگر، که سازد…

87
00:06:22,181 --> 00:06:22,949
‫…نُه

88
00:06:44,940 --> 00:06:45,823
‫خاموش!

89
00:06:47,236 --> 00:06:48,826
‫افسون کارگر گردید

90
00:06:54,374 --> 00:06:58,252
‫روزی به این زیبایی و زشتی را هرگز ندیده‌ام

91
00:06:59,872 --> 00:07:01,439
‫تا فورس چقدر مانده؟

92
00:07:06,928 --> 00:07:07,845
‫چیستند این موجودات،

93
00:07:07,895 --> 00:07:10,098
‫چنین ژولیده و چنین ژنده‌پوش،

94
00:07:10,149 --> 00:07:12,809
‫به زمینیان نمی‌مانند
‫و با این همه بر زمینند؟

95
00:07:13,495 --> 00:07:16,045
‫در قید حیاتید؟ چنان هستید که
‫بتوان از شما پرسشی کرد؟

96
00:07:17,647 --> 00:07:19,232
‫گَر می‌توانید لب بگشایید

97
00:07:20,608 --> 00:07:21,442
‫چه هستید؟

98
00:07:23,712 --> 00:07:24,904
‫درود بر تو، مکبث!

99
00:07:26,007 --> 00:07:27,699
‫درود بر تو، اِی سپهسالار گلامز!

100
00:07:28,074 --> 00:07:29,749
‫درود بر تو، مکبث!

101
00:07:29,870 --> 00:07:32,704
‫درود بر تو، اِی سپهسالار گلامز!

102
00:07:34,517 --> 00:07:35,993
‫درود بر تو، مکبث!

103
00:07:37,233 --> 00:07:40,294
‫که زین پس پادشاه خواهی شد!

104
00:07:42,153 --> 00:07:45,258
‫بگویید که زادۀ پندارید،
‫یا همانید که می‌نمایید؟

105
00:07:45,989 --> 00:07:47,751
‫گَر شما را یارای آن است
‫که در زهدانِ زمان بنگرید،

106
00:07:47,801 --> 00:07:50,471
‫و بگویید که آبستنِ چه هست و چه نیست،

107
00:07:50,888 --> 00:07:51,706
‫پس با من سخن گویید؛

108
00:07:51,756 --> 00:07:54,328
‫با منی که نه چشمی بر مهرِ شما دارم،
‫و نه از کین‌تان بیم

109
00:07:54,378 --> 00:07:56,769
‫ای کِهتر از مکبث و مِهتر از او

110
00:07:57,648 --> 00:07:58,771
‫نه به نیک‌بختی او،

111
00:08:00,189 --> 00:08:01,889
‫و با این همه بَسی نیک‌بخت‌تر از او

112
00:08:02,904 --> 00:08:04,982
‫شاهان زِ تبار تو خواهند آمد،

113
00:08:05,820 --> 00:08:07,238
‫بی‌آنکه خود پادشاه شوی

114
00:08:08,948 --> 00:08:11,487
‫درود بر شما، مکبث و بنکوو!

115
00:08:11,552 --> 00:08:12,452
‫بنکوو…

116
00:08:13,077 --> 00:08:14,287
‫و مکبث…

117
00:08:16,267 --> 00:08:17,707
‫درود!

118
00:08:22,208 --> 00:08:24,908
‫بمانید، اِی کم‌گویان،
‫پیش‌گویی ناتمام خود را پایان دهید

119
00:08:26,258 --> 00:08:27,918
‫خود واقفم که سپهسالار گلامز‌ ام

120
00:08:27,984 --> 00:08:29,358
‫لیک، سپهسالار کودور چرا؟

121
00:08:29,527 --> 00:08:30,887
‫سپهسالار کودور که در قید حیات است،

122
00:08:30,937 --> 00:08:35,058
‫و نیک‌مردی‌ست کامروا،
‫پادشاهی را نیز در افق گمان خویشتن نمی‌بینم

123
00:08:35,541 --> 00:08:37,330
‫بگویید که این خبر شگفت از کجاست؟

124
00:08:37,381 --> 00:08:38,436
‫یا که چرا…

125
00:08:38,880 --> 00:08:42,780
‫در این بیابان بی‌آب و علف، راه را با
‫چنین درودهای پیش‌گویانه‌ای بر ما بسته‌اید؟

126
00:08:56,738 --> 00:08:59,190
‫خاک را نیز همچون آب، حباب‌هاست،

127
00:08:59,399 --> 00:09:00,737
‫و اینان حباب‌های خاکند

128
00:09:01,463 --> 00:09:02,794
‫کجا محو شدند؟

129
00:09:03,795 --> 00:09:06,964
‫آنچه تن‌آور می‌نمود،
‫نسیمی شد و بر باد برفت

130
00:09:07,810 --> 00:09:09,031
‫کاش مانده بودند!

131
00:09:25,636 --> 00:09:28,486
‫به‌راستی موجوداتی که از آنان
‫سخن می‌گوییم، در اینجا بودند؟

132
00:09:28,820 --> 00:09:31,072
‫نکند ریشۀ عقل دُزدَک خورده‌ایم

133
00:09:31,122 --> 00:09:32,865
‫که عقل را در بَند می‌کند؟

134
00:09:34,069 --> 00:09:35,493
‫فرزندانت پادشاه خواهند شد

135
00:09:35,701 --> 00:09:36,953
‫تو پادشاه خواهی شد

136
00:09:37,440 --> 00:09:39,080
‫و نیز سپهسالار کودور

137
00:09:39,914 --> 00:09:41,082
‫مگر چنین نگفتند؟

138
00:09:42,875 --> 00:09:44,961
‫با همین آهنگ و همین واژگان

139
00:09:56,287 --> 00:10:02,287
‫« تراژدی مکبث »

140
00:10:42,602 --> 00:10:47,148
‫مکبث، پادشاه مژدۀ پیروزی‌ات را
‫در کمال شعف دریافت کرد،

141
00:10:47,273 --> 00:10:51,853
‫و چون از دلاوری‌ات
‫در نبرد تن‌به‌تن با سرکِشان آگاه گردید،

142
00:10:51,944 --> 00:10:55,072
‫شگفتی‌ها و ستایش‌هایش
‫با یکدیگر در کشاکش شدند که

143
00:10:55,323 --> 00:10:56,699
‫کدامین را بهر تو به زبان آرد

144
00:10:56,749 --> 00:10:59,349
‫ما مأموریم تا سپاس‌های سرورمان را
‫بر تو ارزانی داریم،

145
00:10:59,569 --> 00:11:02,322
‫و تو را به پیشگاهش بَریم،
‫نه که خود پاداشت دهیم

146
00:11:02,616 --> 00:11:06,467
‫پادشاه مرا فرمود که
‫به پایندانی سرافرازیِ بزرگتر،

147
00:11:07,394 --> 00:11:10,796
‫تو را از سویِ وی سپهسالار کودور بخوانم

148
00:11:12,076 --> 00:11:13,382
‫پس در این منصب نو،

149
00:11:13,716 --> 00:11:17,595
‫تو را درود، اِی سپهسالار کبیر،

150
00:11:18,371 --> 00:11:19,721
‫چرا که این عنوان از آن توست

151
00:11:20,932 --> 00:11:22,832
‫نکند شیطان هم بتواند حقیقت را بازگوید؟

152
00:11:23,037 --> 00:11:24,477
‫سپهسالار کودور زنده است

153
00:11:24,528 --> 00:11:26,437
‫چرا جامۀ عاریت بر من می‌پوشانید؟

154
00:11:26,488 --> 00:11:29,482
‫سپهسالار سابق کودور هنوز زنده است،

155
00:11:30,524 --> 00:11:33,611
‫اما جانش در گروی حُکمی‌ست گران،

156
00:11:34,028 --> 00:11:36,028
‫و حقا که سزاوار جان‌سپردن است

157
00:11:36,710 --> 00:11:39,639
‫اینکه او نروژیان را همراهی،

158
00:11:39,825 --> 00:11:41,244
‫یا نهانی یاغیان را یاوری کرده،

159
00:11:41,294 --> 00:11:43,788
‫یا که دست در دست هر دو

160
00:11:44,118 --> 00:11:47,124
‫در پِی ویرانی کشور خویش بوده را، نمی‌دانم،

161
00:11:47,500 --> 00:11:52,380
‫لیک خیانت‌هایی بزرگ که خود بدان
‫اقرار کرده و به منصۀ اثبات رسیده‌اند،

162
00:11:54,715 --> 00:11:56,035
‫وی را سرنگون کرده

163
00:12:05,434 --> 00:12:06,769
‫از زحمات شما سپاسگزارم

164
00:12:10,501 --> 00:12:12,233
‫سپهسالار گلامز و کودور!

165
00:12:13,526 --> 00:12:15,486
‫بزرگترین نوید هنوز در پِی است

166
00:12:16,257 --> 00:12:18,319
‫مگر امید نداری که فرزندانت پادشاه شوند؟

167
00:12:18,400 --> 00:12:20,244
‫پیش‌گویانی که مرا
‫سپهسالار کودور نامیدند،

168
00:12:20,294 --> 00:12:21,422
‫ایشان را نویدی کم زِ این ندادند

169
00:12:21,472 --> 00:12:22,757
‫چنانچه نویدشان صادق باشد،

170
00:12:23,661 --> 00:12:27,206
‫چه‌بسا بالاتر از سپهسالاری کودور،
‫آرزوی تاج و تخت را در تو برافروزد

171
00:12:28,008 --> 00:12:29,208
‫اما، شگفتا!

172
00:12:30,209 --> 00:12:33,009
‫بسا که کارگزارانِ پلیدی
‫حقایقی را با ما در میان می‌گذارند

173
00:12:33,587 --> 00:12:35,840
‫تا ما را به وادی هلاکت برانند؛

174
00:12:36,470 --> 00:12:38,385
‫زِ بهر فریفتن‌مان
‫حقایقی اندک را بازمی‌گویند،

175
00:12:38,435 --> 00:12:41,095
‫تا غَدارانه ما را
‫به وخیم‌ترینِ مهالک کشانند

176
00:12:48,211 --> 00:12:51,522
‫این وسوسه از عالم غیب
‫نه بَد تواند بود و نه نیک

177
00:12:53,174 --> 00:12:55,568
‫گَر بد است،
‫چرا با حقیقتی آغاز شده و مرا

178
00:12:55,618 --> 00:12:58,571
‫نویدی از کامیابی بخشیده؟
‫من… سپهسالار کودور ام

179
00:13:02,516 --> 00:13:04,869
‫گر نیک است،
‫چرا دل به وسوسه‌ای می‌سپارم

180
00:13:04,919 --> 00:13:06,951
‫که خیال هوس‌انگیزش
‫موی بر اندامم راست می‌کند،

181
00:13:07,001 --> 00:13:11,101
‫و چنان آشفته‌ام می‌سازد که قلب استوارم
‫به‌رغم سرشتش، سر به دیوار دنده‌هایم می‌کوبد؟

182
00:13:17,507 --> 00:13:19,967
‫بیم‌های مشهود کجا و
‫خیال‌های هولناک کجا!

183
00:13:21,010 --> 00:13:23,304
‫اندیشه‌ام که جنایت در آن
‫هنور جز نقش خیالی نیست،

184
00:13:23,354 --> 00:13:27,433
‫چنان چهارستون تنم را می‌لرزاند که
‫هرگونه اقدام در گرداب حدس و گمان غرقه گردد،

185
00:13:28,380 --> 00:13:30,436
‫و هیچ چیز نیست، مگر آنچه که نیست

186
00:13:31,898 --> 00:13:33,700
‫گر دست تقدیر خواهد مرا
‫جامۀ پادشاهی بپوشاند،

187
00:13:33,750 --> 00:13:36,400
‫بی‌آنکه قدمی بردارم
‫تواند اورنگ پادشاهی بر فرقم نهد

188
00:13:40,988 --> 00:13:42,239
‫هر چه بادا باد،

189
00:13:44,033 --> 00:13:46,452
‫گذار زمان بر سخت‌ترین روز است

190
00:13:49,522 --> 00:13:51,672
‫«زنان طالع‌بین در روز پیروزی
‫به من برخوردند،

191
00:13:51,957 --> 00:13:53,878
‫و مرا خبر است بی‌چند‌وچون

192
00:13:53,929 --> 00:13:56,170
‫که اینان دانشی دارند
‫برتر زِ دانش بشری

193
00:13:56,962 --> 00:13:59,583
‫آنگاه که در آتش اشتیاق می‌سوختم
‫که از ایشان بیشتر پرس‌وجو کنم،

194
00:13:59,633 --> 00:14:02,468
‫دود شدند و در هوا ناپدید

195
00:14:03,189 --> 00:14:05,346
‫مبهوت بر جای مانده بودم که

196
00:14:05,396 --> 00:14:09,683
‫پیک‌های پادشاه در رسیدند و به نامِ
‫سپهسالار کودور مرا درود فرستادند،

197
00:14:10,259 --> 00:14:12,970
‫به همان لقبی که زین پیش
‫خواهران جادوگر مرا درود گفته،

198
00:14:13,029 --> 00:14:15,564
‫و سپس با اشارت به آینده
‫چنین گفته بودند:

199
00:14:15,614 --> 00:14:18,150
‫«درود بر تو که پادشاه خواهی شد!»

200
00:14:20,986 --> 00:14:24,740
‫نیک دیدم تا این را با تو، عزیزترین شریکم
‫در بزرگی، در میان گذارم،

201
00:14:25,032 --> 00:14:27,449
‫تا از نوید بزرگیِ خویش بی‌خبر نباشی

202
00:14:27,500 --> 00:14:30,579
‫و بدان سبب زِ شادمانی‌اش بی‌بهره نمانی

203
00:14:32,331 --> 00:14:34,458
‫این راز را در دل نگاه‌دار، خدانگهدارت»

204
00:14:40,172 --> 00:14:41,757
‫تویی سپهسالار گلامز

205
00:14:42,158 --> 00:14:43,467
‫و کودور؛

206
00:14:44,051 --> 00:14:46,303
‫و به مقام موعود خود خواهی رسید

207
00:14:47,997 --> 00:14:49,682
‫لیکن از نهاد تو بیم دارم؛

208
00:14:50,391 --> 00:14:52,852
‫چرا که آنچنان از شیر مهر بشری سرشار است

209
00:14:52,943 --> 00:14:54,743
‫که بعید است راه میان‌بُر در پیش گیرد

210
00:14:56,480 --> 00:14:57,606
‫تو خواهان بزرگی هستی،

211
00:14:57,982 --> 00:14:59,551
‫از بلندپروازی نیز بَری نیستی،

212
00:14:59,602 --> 00:15:02,180
‫لیک از شرارتی که می‌بایست
‫آن را یاری دهد، بی‌نصیبی

213
00:15:03,904 --> 00:15:07,450
‫آنچه را سخت خواهانی،
‫پارسایانه خواهانی؛

214
00:15:07,992 --> 00:15:09,160
‫از نیرنگ روی بر‌گردانی،

215
00:15:09,210 --> 00:15:11,829
‫اما پیروزی به‌ناحق را خواهانی

216
00:15:17,106 --> 00:15:19,044
‫بشتاب و به اینجا بیا،

217
00:15:20,463 --> 00:15:23,174
‫تا شور و شرِّ خویش را در گوش تو ریزم،

218
00:15:23,673 --> 00:15:26,218
‫و به نیروی سخنان خویش، بادافره آنچه

219
00:15:26,269 --> 00:15:29,263
‫که تو را از حلقۀ زَرین دور می‌کند، باشم

220
00:15:50,148 --> 00:15:52,411
‫سپهسالار کودور را اعدام کردید؟

221
00:15:52,658 --> 00:15:53,704
‫اعلی‌حضرتا،

222
00:15:54,663 --> 00:15:56,863
‫من با کسی که مرگش را
‫به چشم دیده سخن گفته‌ام،

223
00:15:57,333 --> 00:16:00,878
‫وی گفت که محکوم آشکارا
‫خیانت‌های خود را بر زبان آورده،

224
00:16:01,462 --> 00:16:03,339
‫و از عالیجناب بخشایش طلبیده،

225
00:16:03,490 --> 00:16:05,435
‫و از کردۀ خود سخت پشیمان بوده

226
00:16:05,509 --> 00:16:09,220
‫هیچ چیزش در زندگی برازنده‌تر از راهی
‫که گاهِ وداع در پیش گرفت، نبود

227
00:16:09,386 --> 00:16:13,307
‫بسان کسی جان سپرد
‫که نیک آموخته باشد

228
00:16:13,357 --> 00:16:15,643
‫که با مرگ گرانبهاترین چیزش را…

229
00:16:15,851 --> 00:16:17,603
‫همچون پیشزی بی‌بها دور افکنَد

230
00:16:18,103 --> 00:16:21,982
‫شگردی نیست که با آن بتوان
‫راز ضمیر را در چهره خواند

231
00:16:23,801 --> 00:16:25,110
‫وی نیک‌مردی بود…

232
00:16:26,044 --> 00:16:28,781
‫که من بِدو پشتگرمی تمام داشتم

233
00:16:31,492 --> 00:16:33,160
‫پسرعموی گرانقدر،

234
00:16:34,215 --> 00:16:37,122
‫در عذاب بودم که هنوز
‫تو را سپاس نگزارده‌ام

235
00:16:38,627 --> 00:16:40,086
‫مرا جز این چه مانده است که بگویم،

236
00:16:40,136 --> 00:16:42,920
‫من چه در پای تو ریزم
‫که سزای تو بُوَد

237
00:16:43,079 --> 00:16:46,423
‫بالاترین پاداش مرا همین ایفای خدمت
‫و صداقتی‌ست که بر گردن دارم

238
00:16:47,049 --> 00:16:48,300
‫قدمت فرخنده باد!

239
00:16:50,497 --> 00:16:52,429
‫تو نهال نوکاشتۀ منی،

240
00:16:52,955 --> 00:16:55,182
‫و خواهم کوشید تا
‫چنان که باید برومند شوی

241
00:16:58,294 --> 00:16:59,562
‫بنکووی نجیب،

242
00:17:00,145 --> 00:17:02,254
‫که تو نیز کم از مکبث نیستی،

243
00:17:02,305 --> 00:17:04,817
‫و کم زِ او نشایی،
‫بیا تا تو را در آغوش کِشانم

244
00:17:05,236 --> 00:17:06,735
‫و بر قلب فشارم

245
00:17:07,069 --> 00:17:09,446
‫مرا گر برومندی باشد،
‫آن بَرْ از آنِ شماست

246
00:17:09,538 --> 00:17:12,074
‫شادی‌های بی‌شمارم که از سرشاری
‫در پوست نمی‌گنجند،

247
00:17:12,124 --> 00:17:14,874
‫سرِ آن دارند که در میان
‫اشک‌های اندوه‌بار پناهگاهی جویند

248
00:17:19,069 --> 00:17:19,961
‫پسران،

249
00:17:20,753 --> 00:17:21,625
‫خویشان،

250
00:17:22,088 --> 00:17:22,918
‫سپهسالاران،

251
00:17:23,754 --> 00:17:25,629
‫و شما که مرا نزیک‌ترین کسانید،

252
00:17:25,741 --> 00:17:28,027
‫بدانید که من مِهین فرزند خویش را

253
00:17:28,207 --> 00:17:29,967
‫به جانشینی برمی‌گزینم،

254
00:17:31,118 --> 00:17:32,017
‫یعنی مالکوم،

255
00:17:32,344 --> 00:17:33,929
‫و او را زین پس

256
00:17:34,497 --> 00:17:35,889
‫شاهزادۀ کامبرلند می‌خوانم؛

257
00:17:36,473 --> 00:17:39,902
‫افتخاری که تنها وی را خلعت نمی‌پوشاند،

258
00:17:41,732 --> 00:17:44,523
‫بلکه نشان‌های بلندپایگی چون ستارگانی

259
00:17:44,857 --> 00:17:47,318
‫بر تارکِ تمامی شایستگان خواهند درخشید

260
00:17:47,943 --> 00:17:49,271
‫زین‌جا به اینورنس برانیم،

261
00:17:49,515 --> 00:17:51,365
‫تا پیوند خود را با شما استوارتر سازیم

262
00:17:52,598 --> 00:17:55,548
‫من خود پیک پیشاهنگ شما خواهم شد
‫تا مژدۀ تشریف‌فرمایی‌تان را…

263
00:17:55,784 --> 00:18:00,381
‫به گوش همسرم رسانده، و شادمانی‌اش بخشم.
‫زین سبب، خاکسارانه رخصت می‌طلبم

264
00:18:00,497 --> 00:18:01,874
‫سپهسالار گرانقدر کودور!

265
00:18:02,228 --> 00:18:03,345
‫از پیِ او رویم،

266
00:18:03,396 --> 00:18:05,964
‫که میهمان‌نوازی‌اش پیشاپیش شتافته است
‫تا به پیشباز ما آید

267
00:18:06,014 --> 00:18:07,348
‫چه خویشاوند بی‌همتایی

268
00:18:08,339 --> 00:18:09,757
‫شاهزادۀ کامبرلند!

269
00:18:11,259 --> 00:18:13,272
‫این پله‌ای‌ست بر سر راهم که یا می‌باید

270
00:18:13,323 --> 00:18:15,888
‫از آن به سر درغلتم،
‫یا از فرازش برجَهَم

271
00:18:16,639 --> 00:18:18,489
‫ای اختران، اخگرانِ خود را نهان دارید؛

272
00:18:19,218 --> 00:18:22,895
‫تا هیچ پرتویی را
‫به امیال تیره و نهانم راه مَباشد

273
00:18:23,812 --> 00:18:25,814
‫پادشاه امشب بدین‌جا می‌آید

274
00:18:26,482 --> 00:18:27,983
‫دیوانه‌ای مگر!

275
00:18:28,437 --> 00:18:29,907
‫ارباب تو با او نیست؟

276
00:18:30,152 --> 00:18:31,904
‫با عرض شرمندگی، خبر درست است

277
00:18:32,044 --> 00:18:35,344
‫سپهسالار ما در راه است. یکی از
‫همرَدگان من خود را از او پیش انداخته

278
00:18:35,532 --> 00:18:36,909
‫گرامی‌اش دارید؛

279
00:18:37,685 --> 00:18:39,370
‫که خبرهای بزرگی آورده

280
00:18:44,041 --> 00:18:46,251
‫غُراب را چه آوای خراشیده‌ای‌ست آنگاه

281
00:18:46,335 --> 00:18:50,673
‫که درآمدنِ شوم‌انجامِ دانکن را به زیر
‫تیراندازخانۀ باروی من آواز می‌دهد

282
00:18:56,535 --> 00:18:59,413
‫اِی ارواح پاسدار اندیشه‌های مرگبار،
‫بشتابید،

283
00:19:00,564 --> 00:19:02,643
‫زنانگی‌ام را باز گیرید،

284
00:19:04,228 --> 00:19:08,941
‫و وجودم را، از فرق سر تا نوک پا،
‫از هولناک‌ترین سنگدلی‌ها مملو سازید

285
00:19:10,317 --> 00:19:11,735
‫بر غلظت خونم بیفزایید

286
00:19:13,019 --> 00:19:15,614
‫و راه و روزنِ هر نرم‌دلی را بربندید،

287
00:19:16,098 --> 00:19:19,910
‫تا هیچ عذابِ وجدانی را توان آن مباشد
‫که عزم مرگبارم را بلرزاند،

288
00:19:20,246 --> 00:19:22,788
‫و میان عزم و اجرای آن قد بیفرازد!

289
00:19:24,607 --> 00:19:26,625
‫اِی کارسازان جنایت، هر جا که

290
00:19:27,345 --> 00:19:31,837
‫با تن‌های ناپیدایتان چشم به راهِ
‫شرارت‌های طبیعت نشسته‌اید،

291
00:19:33,090 --> 00:19:36,677
‫به پستان‌های من درآیید
‫و شیرم را به زَهر بدل کنید

292
00:19:38,066 --> 00:19:39,613
‫فراز آی، اِی شب ظلمانی،

293
00:19:40,323 --> 00:19:42,850
‫و خود را در سیاه‌ترین دودِ دوزخ فروپوش،

294
00:19:43,872 --> 00:19:46,597
‫تا خنجر بُرّای من زخمی را که
‫بر جای می‌نهد نبیند،

295
00:19:46,939 --> 00:19:51,400
‫و آسمان از گوشۀ پردۀ تاریکی مرا ننگرد
‫و فریاد برندارد که: «دست بِدار، دست بدار»

296
00:20:04,158 --> 00:20:05,838
‫سپهسالار بزرگ گلامز!

297
00:20:12,973 --> 00:20:14,474
‫سپهسالار ارجمند کودور!

298
00:20:16,604 --> 00:20:19,219
‫اِی بزرگ‌تر زِ این دو
‫با مبارک‌بادهایِ آینده!

299
00:20:22,811 --> 00:20:26,160
‫نامه‌هایت مرا بِدان‌سوی
‫لحظۀ بی‌خبری کنونی برد،

300
00:20:26,258 --> 00:20:29,354
‫و من در این دَم
‫تنها آینده را حس می‌کنم

301
00:20:30,003 --> 00:20:31,427
‫دلبند عزیزم،

302
00:20:39,160 --> 00:20:40,824
‫دانکن امشب به اینجا می‌آید

303
00:20:41,479 --> 00:20:42,743
‫کِی می‌رود؟

304
00:20:43,078 --> 00:20:44,787
‫فردا، خودش چنین خواست

305
00:20:44,936 --> 00:20:47,790
‫فردایی که خورشید هرگز نخواهد دید!

306
00:20:52,630 --> 00:20:54,421
‫سپهسالار من، چهره‌ات،

307
00:20:54,824 --> 00:20:57,524
‫به‌مثابۀ کتابی ماند که در آن
‫چیزهای شگفتی می‌توان خواند

308
00:20:58,635 --> 00:21:01,011
‫برای فریفتن زمانه،
‫همرنگ زمانه شو

309
00:21:01,867 --> 00:21:04,437
‫به چشم و دست و زبان
‫خوش‌آمدگوی باش

310
00:21:05,262 --> 00:21:08,393
‫چون گُل بهاری بی‌آزار بنمای،
‫لیک ماری باش در زیر آن

311
00:21:10,191 --> 00:21:12,148
‫کار آن کَس را که در راه است
‫می‌باید ساخت؛

312
00:21:12,198 --> 00:21:15,298
‫کارِ گرانِ امشب به من واگذار،

313
00:21:16,401 --> 00:21:18,884
‫که همۀ شبان و روزانِ آتی‌مان را

314
00:21:18,935 --> 00:21:22,282
‫قدرت و تسلطی شاهانه خواهد بخشید

315
00:21:30,900 --> 00:21:32,334
‫گشاده‌رو باش و بس

316
00:21:33,473 --> 00:21:35,680
‫کَج‌خُلقی نشانۀ ترس است

317
00:21:38,070 --> 00:21:39,466
‫دیگر کارها را به من واگذار

318
00:21:45,887 --> 00:21:47,537
‫این کاخ در چه جای دلکَشی بنا شده

319
00:21:48,392 --> 00:21:52,345
‫تنها هوای سبک و خوش‌اش
‫طرب‌بخش جان ماست

320
00:21:54,214 --> 00:21:55,732
‫هر جا که این میهمان تابستانی،

321
00:21:55,975 --> 00:21:57,609
‫این پرستوی پرستشگاه‌نشین،

322
00:21:58,068 --> 00:22:00,153
‫آشیان زیبای خود را بنا نهد،

323
00:22:00,622 --> 00:22:03,115
‫هوا چون نسیم بهشتی
‫عطری دل‌انگیز به خود گیرد

324
00:22:03,826 --> 00:22:06,275
‫هیچ برآمدگی و فرورفتگی و
‫گوشه و کناری نیست که

325
00:22:06,326 --> 00:22:09,746
‫این پرنده بستر و
‫گاهوارۀ جوجه‌پرورش را نگسترده باشد

326
00:22:10,974 --> 00:22:14,793
‫دیده‌ام هر کجا که اینان بیشتر آمد و شد
‫و زاد و وَلَد کنند، هوا خوش است

327
00:22:15,106 --> 00:22:17,895
‫ببینید، ببینید،
‫بانوی میزبان گرانمایۀ ما!

328
00:22:18,285 --> 00:22:20,769
‫همۀ خدمت‌گزاران ما، یکایک

329
00:22:21,091 --> 00:22:22,885
‫گَر دوچندان و چهارچندان نیز می‌شد،

330
00:22:23,116 --> 00:22:26,881
‫در برابر افتخارات سترگ و بی‌کرانی
‫که اعلی‌حضرت سرایِ ما را

331
00:22:27,099 --> 00:22:29,474
‫از آن سرشار کرده،
‫بَس ساده و ناچیز می‌بود

332
00:22:29,780 --> 00:22:31,268
‫سپهسالار کودور کجاست؟

333
00:22:31,319 --> 00:22:34,132
‫ما پابه‌پا از پیِ او تاختیم
‫و بر آن بودیم که در رکاب وی باشیم؛

334
00:22:34,182 --> 00:22:35,272
‫لیک چابک‌سواری او،

335
00:22:35,323 --> 00:22:39,651
‫و عشق بزرگش، که چونان مهمیزش تیز است،
‫او را پیش از ما به کاشانه‌اش رساند

336
00:22:40,819 --> 00:22:43,822
‫میزبانِ نکورویِ والانژاد،
‫ما امشب را میهمان شماییم

337
00:22:44,007 --> 00:22:45,107
‫دست خویش را به من دهید

338
00:22:47,596 --> 00:22:49,161
‫مرا نزد میزبانم بَرید

339
00:22:55,876 --> 00:22:57,669
‫اگر باید این کار بشود…

340
00:22:58,439 --> 00:23:00,939
‫آن دَم که شدنی‌ست،
‫می‌باید بی‌درنگ دست به اجرایش زد

341
00:23:02,324 --> 00:23:05,979
‫اگر قتل همۀ عواقب را
‫به دام می‌کِشید، و با پایان کار او

342
00:23:06,029 --> 00:23:10,098
‫کامروایی به چنگ می‌آمد؛
‫گَر با همین ضربت کار یک‌سره می‌شد،

343
00:23:12,197 --> 00:23:13,101
‫همین‌جا،

344
00:23:15,439 --> 00:23:18,739
‫بر رویِ همین کرانه و پایابِ زمان
‫تمامیِ آخرت را با آن سودا می‌کردیم

345
00:23:22,135 --> 00:23:24,635
‫اما چنین امور را
‫همین‌جا نیز داوری هست،

346
00:23:24,686 --> 00:23:26,709
‫آن که سرمشقِ خون‌ریزی دهد،

347
00:23:26,783 --> 00:23:30,498
‫همان سرمشق روزی گریبانش بگیرد
‫و وی را به همان بلا دچار سازد

348
00:23:31,210 --> 00:23:33,777
‫کَفِ یکسان‌بخشِ داد
‫جام شرابی را که به زهر آلوده‌ایم،

349
00:23:33,827 --> 00:23:36,708
‫به کام‌مان می‌ریزد

350
00:23:39,252 --> 00:23:41,002
‫اون اینجا از دو جهت آسوده‌خاطر است:

351
00:23:42,413 --> 00:23:46,513
‫نخست از این جهت که من خویشاوند اوی اَم و
‫رعیتِ وی، که هر دو نسبت را چنین کاری نشاید

352
00:23:47,749 --> 00:23:49,194
‫دو آنکه میزبان اوی اَم،

353
00:23:50,041 --> 00:23:51,989
‫و بر من است در به روی آن که
‫خیال کُشتنش را دارد بربَندم،

354
00:23:52,039 --> 00:23:53,809
‫نه که خود خنجر به دست گیرم

355
00:23:54,453 --> 00:23:57,462
‫جز اینها، این دانکن قدرتش را
‫چنان با نرمی به کار بُرده،

356
00:23:57,513 --> 00:23:59,663
‫و در مقام والای خویش
‫چنان به پاکدامنی زیسته،

357
00:24:00,992 --> 00:24:02,943
‫که نیک‌خویی‌های وی
‫همچون فرشتگان به زبانِ صور

358
00:24:02,993 --> 00:24:05,854
‫از این کار شومِ شگرف،
‫از ستاندنِ جانش، فریادخواهی خواهند کرد؛

359
00:24:05,904 --> 00:24:09,157
‫و ترحم، بسان نوزادی عریان،
‫سوار بر گُردۀ تندباد،

360
00:24:09,208 --> 00:24:11,368
‫یا بر بال کروبیان آسمان، بر پشتِ…

361
00:24:11,576 --> 00:24:15,239
‫پیک‌های ناپیدای هوا، این کردۀ هولناک را
‫چنان در دیدۀ آدمیان خواهد دمید،

362
00:24:15,290 --> 00:24:17,541
‫که دَمِ آن در اشک غرقه شود

363
00:24:19,654 --> 00:24:22,504
‫مرا مهمیزی نیست تا
‫به پهلوی عزمِ خویش فرو کوبم،

364
00:24:24,524 --> 00:24:25,967
‫جز بلندپروازیِ پرّانی،

365
00:24:26,018 --> 00:24:28,911
‫که چنان بلند بر زمین می‌پَرد
‫که از دگر سو به سر درمی‌غلتد

366
00:24:34,625 --> 00:24:35,809
‫خب! چه خبر؟

367
00:24:38,389 --> 00:24:39,639
‫دارد شامَش را تمام می‌کند

368
00:24:39,797 --> 00:24:41,117
‫سراغ مرا گرفته؟

369
00:24:41,565 --> 00:24:43,213
‫مگر نمی‌دانستی؟

370
00:24:44,776 --> 00:24:46,609
‫در این کار از این پیش‌تر نخواهیم رفت

371
00:24:46,660 --> 00:24:48,223
‫او تازه مرا جاه بخشیده،
‫و مردم از هر صنفی

372
00:24:48,273 --> 00:24:50,426
‫مرا به زیور زرینِ
‫رایِ نیکوی خویش آراسته‌اند،

373
00:24:50,476 --> 00:24:53,368
‫که تا در اوج درخشندگی‌اند
‫می‌باید به خود زنم،

374
00:24:54,322 --> 00:24:57,025
‫نه آنکه چنین زود دورِشان افکنم

375
00:24:57,845 --> 00:25:00,417
‫امیدی که به ردایش درآمده بودی،
‫مگر مست بود؟

376
00:25:00,467 --> 00:25:01,576
‫یا زان پس به خواب رفته؟

377
00:25:01,626 --> 00:25:04,676
‫و کنون چشم گشوده تا رنگ و رو باخته
‫در بی‌پروایی‌های خود بنگرد؟

378
00:25:05,015 --> 00:25:07,365
‫زین پس عشقت را نیز
‫همچو امیدت ناپایدار می‌پندارم

379
00:25:10,140 --> 00:25:14,514
‫مگر بیم داری که در کردار و دل‌به‌دریازدن
‫همان باشی که در وقت آرزویی؟

380
00:25:15,057 --> 00:25:18,435
‫تو هم خواهانِ داشتن آن چیزی
‫که زیبِ زندگیش می‌شماری، و هم بر آنی

381
00:25:18,708 --> 00:25:20,846
‫که چون بزدلان با ارجی که
‫خود بر خویشتن می‌نهی،

382
00:25:20,896 --> 00:25:23,062
‫روزگار بگذرانی،
‫همچون آن گربۀ مسکینی که گوید:

383
00:25:23,112 --> 00:25:26,693
‫- «ماهی خوش‌ست، اما کو دلِ به آب زدن؟»
‫- تمنا می‌کنم، آرام باش

384
00:25:27,944 --> 00:25:30,280
‫من دلِ آنچه را که
‫از دست مرد بر‌آید، دارم؛

385
00:25:30,634 --> 00:25:32,484
‫لیک آنکه را دلی بالاتر باشد، مرد نیست

386
00:25:32,735 --> 00:25:35,702
‫پس کدامین جانور تو را واداشت
‫که عزم خود بر من فاش سازی؟

387
00:25:36,661 --> 00:25:39,247
‫اگر دلِ آن را داشته باشی، مَردی؛

388
00:25:39,619 --> 00:25:43,168
‫و هر چه از آنچه بودی فراتر روی،
‫مَردتر خواهی بود

389
00:25:44,455 --> 00:25:45,670
‫من به فرزند شیر داده‌ام،

390
00:25:46,119 --> 00:25:49,269
‫و می‌دانم عشق به کودکی که دهان
‫بر پستانم می‌گذارد، چه دلپذیر است

391
00:25:49,800 --> 00:25:52,537
‫با این همه، گر من همچنان
‫که تو در این کار سوگند خورده‌ای،

392
00:25:52,587 --> 00:25:56,014
‫بر قتل فرزندم سوگند خورده باشم، همان دَم
‫که به رویم لبخند می‌زند، نوک سینه‌ام را

393
00:25:56,064 --> 00:25:59,241
‫از میان آرواره‌های بی‌دندانش برون کِشم
‫و مغزش را در هم کوبم

394
00:26:00,275 --> 00:26:01,276
‫اگر ناکام شویم چه؟

395
00:26:01,715 --> 00:26:02,832
‫ناکام شویم؟

396
00:26:03,831 --> 00:26:07,400
‫همت استوار دار تا کامروا گردیم

397
00:26:08,568 --> 00:26:10,193
‫دانکن که به خواب رود…

398
00:26:10,695 --> 00:26:13,865
‫که سفر دشوار امروزش وی را
‫در خوابی عمیق غرقه خواهد ساخت

399
00:26:14,307 --> 00:26:18,120
‫با دو پرده‌دارش چنان شراب‌خواری
‫و نوشانوشی به راه اندازم…

400
00:26:18,466 --> 00:26:21,957
‫که حافظه‌، این پاسدار مغز،
‫در سرشان بخار،

401
00:26:22,415 --> 00:26:24,709
‫و مخزن خِرَدشان انبیقی ساده بیش مباشد

402
00:26:25,210 --> 00:26:29,381
‫آنگاه که تنِ شراب‌آکندشان مُرده‌وار
‫در خوابی خوکانه فرو رود،

403
00:26:30,606 --> 00:26:34,177
‫من و تو با آن دانکن بی‌نگاهبان
‫چه نتوانیم کرد؟

404
00:26:34,970 --> 00:26:37,038
‫و بر آن افسرانی که اسفنج‌وار در خود

405
00:26:37,089 --> 00:26:39,850
‫شراب کِشیده‌اند،
‫چه تهمت‌ها که نتوانیم نهاد؟

406
00:26:43,217 --> 00:26:45,177
‫جز پسر مزای،

407
00:26:45,981 --> 00:26:49,442
‫که سرشتِ ناترست را
‫جز نرینه‌آوردن نشاید

408
00:26:52,867 --> 00:26:54,070
‫چون آن دو نگهبان خواب‌زدۀ اتاقش را

409
00:26:54,120 --> 00:26:56,951
‫با خون بیالاییم و
‫خنجرهای خودشان را به کار گیریم،

410
00:26:57,002 --> 00:26:59,488
‫همگان نخواهند پذیرفت
‫که جنایت کار آنان است؟

411
00:26:59,786 --> 00:27:01,193
‫آنگاه که فغان‌های دردناک برآریم،

412
00:27:01,243 --> 00:27:04,332
‫و بر پیکر بی‌جانش مویه کنیم،
‫چه کَس جز این باور تواند کرد؟

413
00:27:06,870 --> 00:27:08,086
‫بر عزم خویش استوارم،

414
00:27:09,629 --> 00:27:12,049
‫و اندام به اندامم را همچو زهِ کمان
‫از پِی این کارِ گران می‌کِشم

415
00:27:12,099 --> 00:27:14,549
‫دست به کار شو و
‫و با فریباترین نمایش بر زمانه بخند

416
00:27:15,135 --> 00:27:18,085
‫چهرِ دروغین می‌باید آنچه را که
‫قلب دروغ‌زن می‌داند، نهان کند

417
00:27:40,689 --> 00:27:41,661
‫ماه فرو شده

418
00:27:42,125 --> 00:27:43,288
‫صدای زنگ ساعت را نشنیدم

419
00:27:43,455 --> 00:27:44,956
‫ماه نیمه‌شب فرو می‌شود

420
00:27:45,383 --> 00:27:47,283
‫به گمانم دیرتر از آن باشد، پدر بزرگوار

421
00:27:48,397 --> 00:27:49,197
‫بیا،

422
00:27:50,086 --> 00:27:51,004
‫شمشیر مرا بگیر

423
00:27:55,820 --> 00:27:57,570
‫امشب آسمان هم تنگ‌چشمی به خرج داده؛

424
00:27:58,136 --> 00:27:59,638
‫شمع‌هایش همه فرو مُرده‌اند

425
00:28:00,639 --> 00:28:03,975
‫چیزی به سنگینی سُرب بر دلم افتاده،
‫و خوابم نمی‌بَرد

426
00:28:06,191 --> 00:28:07,090
‫اِی خداوندان رحمت،

427
00:28:07,140 --> 00:28:11,290
‫به زنجیر کِشید این اندیشه‌های دوزخی را که
‫طبیعت به وقت آسایش در به روی‌شان می‌گشاید!

428
00:28:14,592 --> 00:28:15,445
‫شمشیرم را بده

429
00:28:15,496 --> 00:28:16,696
‫- که آنجاست؟
‫- دوست

430
00:28:18,524 --> 00:28:19,866
‫سرورم، هنوز نخفته‌اید؟

431
00:28:20,283 --> 00:28:21,326
‫پادشاه در بستر است

432
00:28:22,244 --> 00:28:24,384
‫امشب به طرز بی‌سابقه‌ای شادمان است، و…

433
00:28:24,537 --> 00:28:26,831
‫مردان شما را عطایای گران فرستاده

434
00:28:28,124 --> 00:28:31,045
‫از آن رو که آمادگی نبود، ارادۀ ما را
‫کاری سزاوار زِ دست برنیامد،

435
00:28:31,095 --> 00:28:32,595
‫وگرنه چه‌ها که نمی‌کرد

436
00:28:32,790 --> 00:28:33,790
‫همه چیز روبه‌راه است

437
00:28:34,382 --> 00:28:37,300
‫دیشب آن سه خواهر جادوگر را
‫به خواب دیدم؛

438
00:28:39,202 --> 00:28:40,971
‫حقیقتی را با تو در میان گذاشتند

439
00:28:43,122 --> 00:28:44,472
‫من دیگر به ایشان نمی‌اندیشم

440
00:28:44,797 --> 00:28:45,597
‫با این همه،

441
00:28:46,001 --> 00:28:48,379
‫اگر موافق باشی،
‫هنگامی که فرصتی مناسب…

442
00:28:48,659 --> 00:28:52,295
‫به دست آید، در آن باب
‫چند کلمه گفت‌وگو توانیم کرد

443
00:28:53,149 --> 00:28:54,749
‫هر گاه که فراغتی یافتی، آماده‌ام

444
00:28:56,475 --> 00:28:57,775
‫در این میان، خوش بیاسایید!

445
00:28:58,905 --> 00:29:00,382
‫سپاس، سرورم. همچنین!

446
00:29:04,144 --> 00:29:06,468
‫برو به بانویت بگو که
‫چون شراب من آماده گشت،

447
00:29:06,519 --> 00:29:07,956
‫زنگ را به صدا درآورد

448
00:29:24,718 --> 00:29:27,350
‫آیا این خنجری‌ست پیش چشم‌ام،

449
00:29:28,959 --> 00:29:30,562
‫و دسته‌اش مرا می‌خواند؟

450
00:29:34,882 --> 00:29:35,708
‫بیا،

451
00:29:37,986 --> 00:29:39,134
‫به چنگم درآی

452
00:29:43,801 --> 00:29:45,952
‫به چنگم نیستی،
‫و باز به چشمِ منی

453
00:29:48,553 --> 00:29:49,804
‫اِی رؤیای شوم،

454
00:29:50,180 --> 00:29:53,001
‫به چشم درآیی، اما به چنگ نه؟

455
00:29:54,611 --> 00:29:57,243
‫یا خنجری هستی خیالین،

456
00:29:57,337 --> 00:30:01,092
‫آفریده‌ای دروغین،
‫زادۀ ذهنی تب‌زده؟

457
00:30:03,261 --> 00:30:04,721
‫لیک تو را،

458
00:30:06,364 --> 00:30:10,518
‫بسان خنجری که کنون زِ نیام بر‌کِشم،
‫بساویدنی می‌بینم

459
00:30:13,387 --> 00:30:15,641
‫تو مرا به همان راهی رَهنمایی
‫که بودمش رهسپار،

460
00:30:15,692 --> 00:30:17,734
‫و بدان سلاحی که بودمش دست‌به‌کار

461
00:30:18,860 --> 00:30:21,332
‫چشمان من یا بازیچۀ حواسم‌اند،

462
00:30:21,383 --> 00:30:23,239
‫یا از همۀ آنها بیدارتر

463
00:30:25,523 --> 00:30:26,910
‫کماکان می‌بینمت،

464
00:30:27,827 --> 00:30:30,588
‫بر تیغ و دسته‌ات چکه‌های خونی‌ست

465
00:30:30,639 --> 00:30:32,207
‫که زین پیش نبود

466
00:30:33,924 --> 00:30:35,627
‫چنین چیزی در کار نیست

467
00:30:36,236 --> 00:30:39,386
‫این همان کار خونبار است که خود را
‫در مقابل دیدگانم چنین می‌آراید

468
00:30:40,361 --> 00:30:44,293
‫اِی زمین آسودۀ استوار، تو نیز مَشنو
‫که گام‌های من به کدامین سو روانند،

469
00:30:44,344 --> 00:30:47,514
‫مباد که سنگ‌هایت زبان به
‫یاوه‌درایی بگشایند و بگویند به کجایم

470
00:30:48,056 --> 00:30:49,056
‫می‌روم،

471
00:30:49,442 --> 00:30:50,558
‫و کار صورت می‌گیرد

472
00:30:51,434 --> 00:30:52,894
‫زنگ مرا می‌خواند

473
00:30:53,812 --> 00:30:55,939
‫دانکن، بدان گوش مدار، کاین…

474
00:30:56,997 --> 00:30:58,847
‫آوای ناقوس عزایی‌ست که تو را به بهشت…

475
00:31:01,319 --> 00:31:02,445
‫…یا دوزخ می‌خواند

476
00:32:12,960 --> 00:32:13,975
‫خاموش!

477
00:32:16,812 --> 00:32:18,646
‫نالۀ جغد بود،

478
00:32:19,084 --> 00:32:22,192
‫نالۀ آن جارچیِ شوم،
‫که دهشت‌بارترین «شب خوش» را ‌گوید

479
00:32:24,086 --> 00:32:25,612
‫او در کار است

480
00:32:27,989 --> 00:32:31,242
‫آنچه آنان را مست کرده،
‫مرا جسارت بخشیده

481
00:32:32,234 --> 00:32:34,829
‫آنچه آنان را فروخوابانده، مرا برافروخته

482
00:32:36,069 --> 00:32:37,641
‫درها گشوده‌اند،

483
00:32:38,248 --> 00:32:42,212
‫و خادمانِ سیاه‌مستِ سرایْ خرناس‌کشان
‫وظیفۀ خود را به سخره می‌گیرند

484
00:32:45,173 --> 00:32:46,957
‫در جام‌هایشان چندان دارو ریخته‌ام،

485
00:32:47,008 --> 00:32:51,513
‫که هستی و نیستی بر سرِ
‫مرگ و زندگی‌شان در کشاکشند،

486
00:33:02,092 --> 00:33:03,069
‫های!

487
00:33:05,357 --> 00:33:07,613
‫بیمِ آن دارم که برخاسته باشند،
‫و کار صورت نپذیرفته باشد

488
00:33:07,663 --> 00:33:10,108
‫سوءقصد است که ما را
‫تباه می‌سازد، نه جنایت

489
00:33:10,844 --> 00:33:11,594
‫گوش بسپارید!

490
00:33:12,015 --> 00:33:14,827
‫خنجرهایشان را از نیام برکشیدم؛
‫باید یافته باشدِشان

491
00:33:17,812 --> 00:33:19,249
‫شوهرم!

492
00:33:21,328 --> 00:33:22,627
‫کارش را ساختم

493
00:33:23,628 --> 00:33:25,129
‫صدایی نشنیدی؟

494
00:33:25,463 --> 00:33:27,006
‫- کِی؟
‫- هم‌اکنون

495
00:33:27,375 --> 00:33:29,008
‫- وقتی پایین می‌آمدم؟
‫- آری

496
00:33:32,648 --> 00:33:35,265
‫چه منظرۀ غم‌انگیزی

497
00:33:35,919 --> 00:33:38,768
‫چه حرف ابلهانه‌ای، کدام منظرۀ غم‌انگیز؟

498
00:33:40,880 --> 00:33:43,544
‫یکی در خواب خندید، و دیگری
‫بانگ برآورد: «جنایت!»

499
00:33:43,595 --> 00:33:46,545
‫چنان که یکدیگر را از خواب پراندند.
‫من ایستادم و گوش فرا دادم

500
00:33:46,734 --> 00:33:49,513
‫اما دعایشان را خواندند و
‫باز به خواب رفتند

501
00:33:49,564 --> 00:33:51,489
‫- خادمان در یک اتاقند
‫- یکی فریاد زد:

502
00:33:52,490 --> 00:33:53,700
‫«بارالها، به ما رحم کن!»

503
00:33:54,771 --> 00:33:57,705
‫و دیگری گفت: «آمین»
‫گویی مرا با این دستان خون‌ریز دیده بودند

504
00:33:57,755 --> 00:33:59,665
‫هراس‌شان به گوشم رسید و
‫آن دَم که گفتند: «بارالها، به ما رحم کن»

505
00:33:59,715 --> 00:34:00,915
‫مرا یارای آمین‌گفتن نبود

506
00:34:00,965 --> 00:34:02,131
‫این همه سخت در اندیشه‌اش مباش

507
00:34:02,181 --> 00:34:05,545
‫اما چرا «آمین» بر زبانم نیامد؟
‫سخت نیازمند آمرزش بودم،

508
00:34:06,219 --> 00:34:07,746
‫و «آمین» در گلویم فروماند

509
00:34:07,797 --> 00:34:10,883
‫نباید این‌سان بدین چیزها اندیشید، وگرنه…

510
00:34:11,562 --> 00:34:12,844
‫…ما را دیوانه می‌کنند

511
00:34:13,195 --> 00:34:15,722
‫به گمانم صدایی شنیدم که بانگ می‌زد:
‫«دیگر مخُسبید!

512
00:34:16,843 --> 00:34:18,474
‫مکبث دست به خونِ خواب بُرده»

513
00:34:18,748 --> 00:34:19,934
‫خواب بی‌گناه،

514
00:34:20,391 --> 00:34:23,521
‫خوابی که گره از
‫کلاف سردرگم محنت می‌گشاید،

515
00:34:23,734 --> 00:34:25,565
‫خوابی که مرگِ زندگی هر روزه است،

516
00:34:26,336 --> 00:34:27,817
‫گرمابۀ کار دردناک،

517
00:34:28,234 --> 00:34:29,736
‫مرهم جان‌های زخم‌خورده،

518
00:34:30,656 --> 00:34:33,787
‫دومین پُرسِ طبیعت سترگ،
‫و بهین خورش‌خوان در بزم زندگی!

519
00:34:33,855 --> 00:34:35,296
‫- چه می‌گویی؟
‫- صدا همچنان بر همۀ ساکنان سرا

520
00:34:35,346 --> 00:34:36,968
‫بانگ می‌آورد: «دیگر مخُسبید.

521
00:34:37,019 --> 00:34:40,969
‫سپهسالار گلامز خونِ خواب را ریخته، پس
‫سپهسالار کودور دگر رنگ خواب را نخواهد دید.

522
00:34:43,849 --> 00:34:45,654
‫مکبث دیگر روی خواب را نخواهد دید»

523
00:34:46,188 --> 00:34:47,962
‫که بود که چنین فریاد می‌زد؟

524
00:34:48,445 --> 00:34:49,614
‫آه، اِی سپهسالار گرانقدر،

525
00:34:49,664 --> 00:34:53,843
‫با کاویدن این اندیشه‌های دیوانه‌وار
‫نیروی خود را تباه سازی

526
00:34:54,177 --> 00:34:57,277
‫قدری آب بیاب، و دستت را
‫از این شاهد ناپاک بشوی

527
00:34:59,988 --> 00:35:02,185
‫چرا این خنجرها را بازآورده‌ای؟

528
00:35:02,491 --> 00:35:03,495
‫باید همان‌جا باشند

529
00:35:03,546 --> 00:35:05,329
‫به جای خود بازشان گردان،
‫و خادمان خفته را…

530
00:35:05,379 --> 00:35:06,973
‫- به خون بیالای
‫- دیگر نخواهم رفت

531
00:35:07,023 --> 00:35:09,859
‫از اندیشیدن به کرده‌ام بیمناکم؛
‫چه رسد به بازدیدنش

532
00:35:09,968 --> 00:35:11,944
‫اِی سست‌نهاد!

533
00:35:12,195 --> 00:35:13,446
‫جنجرها را به من دِه

534
00:35:14,633 --> 00:35:16,574
‫خفتگان و مُردگان نقش‌هایی بر دیوارند

535
00:35:16,975 --> 00:35:19,494
‫دیدگانِ کودک است که
‫از نقش شیطان می‌هراسد

536
00:35:20,336 --> 00:35:24,136
‫با خون وی روی خادمان را گلگون خواهم کرد.
‫چرا که این گناه باید دامن‌گیرشان شود

537
00:35:24,460 --> 00:35:25,960
‫دست‌هایم هم‌رنگ دستان توست،

538
00:35:26,163 --> 00:35:28,211
‫لیک شرمم آید که دلی
‫چنان لرزان داشته باشم

539
00:35:36,963 --> 00:35:38,596
‫کدامین در را می‌کوبند؟

540
00:35:40,934 --> 00:35:43,643
‫مرا چه شده که هر صدایی می‌هراساندم؟

541
00:35:45,313 --> 00:35:46,688
‫این دست‌ها چیست؟

542
00:35:46,854 --> 00:35:49,732
‫آه، که چشمانم را زِ چشم خانه برمی‌کَنند

543
00:35:51,449 --> 00:35:55,578
‫آیا تمامی اقیانوس بیکرانِ نپتون
‫این خون را از دستانم تواند شست؟

544
00:35:55,947 --> 00:36:01,079
‫نه، این دستان من است که
‫دریاهای بی‌شمار را خون‌رنگ،

545
00:36:01,130 --> 00:36:03,621
‫و هر سبز را سرخگون کُنَد

546
00:36:08,626 --> 00:36:11,826
‫همان بِه که دیگر خویشتن را بازنشناسم،
‫تا اینکه به کرده‌ام بیندیشم

547
00:36:11,937 --> 00:36:14,037
‫با در کوفتنِ خویش دانکن را از خواب برانگیز

548
00:36:15,258 --> 00:36:16,551
‫کاش می‌توانستی

549
00:36:31,153 --> 00:36:33,359
‫چه در زدنی!

550
00:36:42,034 --> 00:36:44,370
‫گر مَردی دربان دوزخ بود،

551
00:36:44,592 --> 00:36:46,581
‫هر دَم کلیدگرداندن پیرش می‌کرد

552
00:36:49,017 --> 00:36:49,954
‫بکوب، بکوب!

553
00:36:50,109 --> 00:36:53,045
‫تو را به جانِ ابلیس بگو کیستی؟

554
00:36:53,742 --> 00:36:58,083
‫لابد دهقانی‌ست که که در انتظارِ
‫محصولی فراوان، خود را به دار آویخته

555
00:36:58,134 --> 00:37:01,429
‫بفرما تو،
‫اینجا خیسِ عرق می‌شوی

556
00:37:03,302 --> 00:37:06,184
‫بکوب، بکوب! این شیادی‌ست زبان‌باز،

557
00:37:06,405 --> 00:37:09,645
‫که با هزار قَسَم کفه‌های ترازو را
‫سبک و سنگین می‌کرده، اما…

558
00:37:09,773 --> 00:37:11,473
‫نتوانسته با زبان‌بازی به بهشت برود

559
00:37:12,523 --> 00:37:14,317
‫بفرما تو، زبان‌باز

560
00:37:15,152 --> 00:37:17,487
‫بکوب، بکوب! کیستی؟

561
00:37:17,606 --> 00:37:21,984
‫هان، این خیاط انگلیسی‌ست که آمده تا از
‫پارچۀ شلوار چسبان فرانسوی هم کِش برود

562
00:37:22,035 --> 00:37:25,536
‫بفرما، خیاط.
‫اینجا می‌توانی اتوی‌ات را گرم کنی

563
00:37:28,128 --> 00:37:29,832
‫بکوب، بکوب!
‫ول‌کُن نیست

564
00:37:31,299 --> 00:37:34,719
‫اما جهنم که بدین سردی نیست

565
00:37:35,111 --> 00:37:37,111
‫دگر می‌باید این دربانیِ شیطانی را ول کنم

566
00:37:37,340 --> 00:37:38,341
‫آمدم!

567
00:37:40,535 --> 00:37:42,269
‫تمنا می‌کنم انعام دربان را فراموش مکنید

568
00:37:42,319 --> 00:37:44,062
‫رفیق، مگر دیشب دیر هنگام به بستر رفتی

569
00:37:44,112 --> 00:37:45,808
‫- که تا نیم‌روز خفته‌ای؟
‫- راستش، آقا،

570
00:37:45,858 --> 00:37:47,499
‫تا خروس‌خوان دوم باده‌خواری کردیم

571
00:37:47,549 --> 00:37:49,811
‫و ارباب، مِیْ موجبات سه چیز را فراهم آرد

572
00:37:49,897 --> 00:37:54,148
‫- کدامین سه چیز؟
‫- سرخیِ بینی، خواب و شاش

573
00:37:54,643 --> 00:37:57,791
‫راستی، قربان،
‫شهوت را هم بیدار می‌کند و هم نمی‌کند

574
00:37:57,842 --> 00:38:01,185
‫یعنی هوس را بیدار می‌کند،
‫اما آلت را می‌خواباند

575
00:38:01,236 --> 00:38:04,951
‫بنابراین، می‌توان گفت که میگُساریِ بسیار
‫شهوت را می‌فریبد

576
00:38:05,002 --> 00:38:06,137
‫هم پدیدش می‌آورد، هم در همش می‌شکند؛

577
00:38:06,187 --> 00:38:07,984
‫برش می‌انگیزد و تباهش می‌کند؛

578
00:38:08,035 --> 00:38:09,942
‫هم به او دل می‌دهد،
‫هم توی دلش را خالی می‌کند؛

579
00:38:09,992 --> 00:38:11,582
‫هم برپایش می‌دارد،

580
00:38:11,817 --> 00:38:13,866
‫و هم واژگونش می‌سازد

581
00:38:17,359 --> 00:38:18,422
‫سرانجام،

582
00:38:18,711 --> 00:38:20,261
‫با زبان‌بازی به خواب می‌کشاندش،

583
00:38:20,593 --> 00:38:21,926
‫و همینکه خوب گولش زد،

584
00:38:23,070 --> 00:38:23,928
‫رهایش می‌کند

585
00:38:24,336 --> 00:38:26,806
‫به زعمم باده‌خواری
‫دوش تو را خوش فریفته

586
00:38:32,508 --> 00:38:33,516
‫روز هر دو بخیر

587
00:38:37,984 --> 00:38:40,152
‫پادشاه برنخاسته، سپهسالار گرانقدر؟

588
00:38:41,382 --> 00:38:42,280
‫هنوز نه

589
00:38:43,492 --> 00:38:45,339
‫مرا فرموده بود که پگاه
‫به دیدارش آیم

590
00:38:45,390 --> 00:38:47,743
‫کمی هم… دیر کرده‌ام

591
00:38:51,102 --> 00:38:52,502
‫جسارت می‌ورزم و صدایش می‌کنم

592
00:38:53,624 --> 00:38:55,274
‫آیا پادشاه امروز از اینجا می‌رود؟

593
00:38:56,586 --> 00:38:58,421
‫آری، چنین اراده کرده

594
00:38:59,695 --> 00:39:01,507
‫پریشان‌شبی بود

595
00:39:05,094 --> 00:39:07,794
‫آنجا که ما خفته بویم،
‫باد دودهنج‌هایمان را واژگون ساخت،

596
00:39:09,015 --> 00:39:10,057
‫و گویند که

597
00:39:10,683 --> 00:39:12,852
‫در هوا آوای شِکوه شنیده‌اند؛

598
00:39:13,211 --> 00:39:15,062
‫شیون‌های شگفت مرگ،

599
00:39:15,680 --> 00:39:19,371
‫نداهایی که با آهنگی دهشت‌زا
‫از غوغاهایی سهمناک و حوداثی اندوه‌بار

600
00:39:19,422 --> 00:39:23,279
‫خبر می‌داده‌اند که تخم‌شان به تازگی در
‫زهدان زمانۀ فاجعه‌بار کاشته شده

601
00:39:23,719 --> 00:39:24,989
‫مرغِ شب…

602
00:39:25,828 --> 00:39:27,617
‫… همه شب فغان کرد

603
00:39:28,367 --> 00:39:30,620
‫برخی گویند که زمین نیز تب داشته،

604
00:39:31,852 --> 00:39:32,997
‫و می‌لرزیده

605
00:39:35,358 --> 00:39:36,584
‫ناخوش‌شبی بود

606
00:39:37,102 --> 00:39:38,127
‫وحشتا،

607
00:39:38,680 --> 00:39:39,712
‫وحشتا،

608
00:39:40,125 --> 00:39:41,422
‫وحشتا!

609
00:39:41,873 --> 00:39:44,642
‫زبان و دل را یارای آن نیست
‫که تو را دریابند و بخوانند!

610
00:39:44,693 --> 00:39:47,677
‫- چه شده؟
‫- آشفتگی دست به شاهکارش زده

611
00:39:47,887 --> 00:39:51,525
‫جنایتی بَس حرمت‌شکن دست به
‫آستان مبارکِ سرورمان بُرده

612
00:39:51,576 --> 00:39:53,360
‫و گوهر جانِ آستان را از آن ربوده!

613
00:39:53,411 --> 00:39:55,037
‫- پادشاه را می‌گویی؟
‫- به اتاق پای نهید،

614
00:39:55,087 --> 00:39:58,177
‫و با دیدن گورگونی دیگر، بینایی خویش را
‫زایل کنید. از من سخن‌گفتن مخواهید. خود

615
00:39:58,227 --> 00:39:59,731
‫بنگرید و بگویید

616
00:39:59,828 --> 00:40:01,817
‫برخیزید، برخیزید!

617
00:40:02,276 --> 00:40:03,819
‫زنگِ خطر را به فریاد آرید

618
00:40:05,268 --> 00:40:07,073
‫قتل و خیانت!

619
00:40:07,124 --> 00:40:10,493
‫چنان برخیزید که گویی از گور برخاسته‌اید،
‫و شبح‌وار گام بردارید،

620
00:40:10,544 --> 00:40:12,544
‫تا با این هول رویارو شوید!

621
00:40:15,469 --> 00:40:19,043
‫بنکوو و دانلبین!
‫مالکوم! برخیزید!

622
00:40:19,983 --> 00:40:23,246
‫برخیزید، برخیزید،
‫و سیمای رستاخیز را ببینید!

623
00:40:24,394 --> 00:40:26,842
‫مالکوم! بنکوو!

624
00:40:29,271 --> 00:40:31,430
‫چه خوش‌روزگاری به سر بُرده بودم،

625
00:40:33,192 --> 00:40:35,101
‫گر ساعتی پیش ازین مُرده بودم،

626
00:40:37,019 --> 00:40:38,270
‫زیرا ازین دَم

627
00:40:38,646 --> 00:40:41,607
‫دیگر چه سود از زیستن در این جهان فانی.
‫همه چیز بازیچه است

628
00:40:41,658 --> 00:40:42,718
‫چه شده است،

629
00:40:42,821 --> 00:40:45,353
‫که بانگ شیپوری چنین هولناک
‫خفتگان سرای را به یک‌جا فرا می‌خواند؟

630
00:40:45,403 --> 00:40:47,238
‫نکونامی و نیک‌رفتاری مُرده است

631
00:40:47,523 --> 00:40:49,949
‫- لب بگشایید، بگویید!
‫- جامِ زندگی به ته رسیده،

632
00:40:50,918 --> 00:40:54,495
‫و جز دُرد چه مانده که این
‫تک ساغر بدان نازد

633
00:40:54,617 --> 00:40:55,454
‫بنکوو،

634
00:40:56,008 --> 00:40:56,872
‫بنکوو،

635
00:40:57,458 --> 00:41:01,127
‫- پادشاهمان را کُشته‌اند!
‫- چه مصیبتی، فُسوس!

636
00:41:01,379 --> 00:41:03,129
‫چه؟ در سرای ما؟

637
00:41:03,295 --> 00:41:04,750
‫هولناک است، هر جا که باشد

638
00:41:05,006 --> 00:41:06,674
‫- چه مصیبتی رخ نموده؟
‫- زنده‌اید،

639
00:41:07,000 --> 00:41:08,092
‫و از آن بی‌خبرید

640
00:41:08,813 --> 00:41:10,886
‫مظهر، منشأ

641
00:41:11,695 --> 00:41:15,516
‫و چشمۀ خون‌تان باز ایستاده،
‫و سرچشمۀ آن خشکیده

642
00:41:16,500 --> 00:41:17,560
‫پدرتان…

643
00:41:19,078 --> 00:41:20,021
‫…به قتل رسیده

644
00:41:24,281 --> 00:41:25,289
‫به دست که؟

645
00:41:25,414 --> 00:41:27,862
‫گویا نگهبانان خوابگاهش
‫دست بدین کار زده‌اند

646
00:41:28,672 --> 00:41:31,574
‫دست و روی‌شان همه آغشته به خون بود

647
00:41:31,976 --> 00:41:35,327
‫با این همه پشیمانم از خشم خویش
‫که چرا جانشان را ستاندم

648
00:41:37,125 --> 00:41:38,456
‫چرا چنین کردی؟

649
00:41:41,797 --> 00:41:44,378
‫کیست که بتواند در آنِ واحد

650
00:41:45,516 --> 00:41:49,925
‫حیران و فرزانه، آرام و آشفته،
‫بی طرف و پای‌بندِ پیمان باشد؟

651
00:41:50,562 --> 00:41:51,552
‫هیچ‌کس

652
00:41:53,453 --> 00:41:58,054
‫یورش عشق سرکِشم
‫عقل درنگ‌کار را از میدان بدر کرد

653
00:41:58,108 --> 00:41:59,060
‫دانکن…

654
00:41:59,844 --> 00:42:00,853
‫…اینجا فتاده بود،

655
00:42:02,250 --> 00:42:05,399
‫پوست سیم‌گون وی به
‫خون زرگونش مرصع گشته،

656
00:42:06,336 --> 00:42:07,711
‫و زخم‌های دهان‌گشوده‌اش

657
00:42:07,781 --> 00:42:11,530
‫گویی هر یک دهانه‌ای بود
‫برای فرورفتنِ تباهی در تن،

658
00:42:12,007 --> 00:42:13,699
‫و آنک، قاتلانش،

659
00:42:14,344 --> 00:42:16,660
‫آغشته بودند به رنگ جنایت‌شان،

660
00:42:17,281 --> 00:42:19,789
‫و لخته‌های خون به‌مثابۀ غلافی سهمگین…

661
00:42:20,109 --> 00:42:21,309
‫خنجرهایشان را پوشیده بود

662
00:42:21,967 --> 00:42:24,710
‫کیست که دلی را پرمهر باشد،

663
00:42:26,648 --> 00:42:27,797
‫و دلش برابر زِ مهر

664
00:42:28,031 --> 00:42:29,048
‫توانا…

665
00:42:30,195 --> 00:42:31,634
‫و باز بتواند دست بدارد؟

666
00:42:33,622 --> 00:42:34,804
‫بانو را دریابید

667
00:42:35,638 --> 00:42:37,505
‫و چون این تن‌های شکنندۀ عریان را،

668
00:42:37,556 --> 00:42:39,806
‫که به بادی رنجور می‌شوند، پوشاندیم،
‫گِرد آییم،

669
00:42:40,411 --> 00:42:43,411
‫و این حادثۀ خونین را وارسی کنیم،
‫تا بیشتر بدان آگاه گردیم

670
00:42:54,031 --> 00:42:55,581
‫چرا ما مُهرِ خَموشی بر لب زنیم؛

671
00:42:56,075 --> 00:42:58,077
‫دعوی این سخنان بیش از همه ما را سِزَد

672
00:42:58,164 --> 00:42:59,245
‫باید گریخت

673
00:43:00,089 --> 00:43:02,717
‫- هنوز وقت اشک‌ریختن ما فرا نرسیده
‫- بیا آنان را به خود واگذاریم

674
00:43:02,767 --> 00:43:06,275
‫نمایش غم‌خواری به دروغ کاری‌ست
‫که مرد دَغَل به آسانی می‌تواند

675
00:43:06,742 --> 00:43:08,963
‫- من به انگلستان می‌روم
‫- من نیز به ایرلند

676
00:43:09,945 --> 00:43:12,591
‫اگر سرنوشت‌مان را از هم جدا نماییم،
‫هر دو ایمن‌تریم

677
00:43:13,008 --> 00:43:14,009
‫اینجا،

678
00:43:15,633 --> 00:43:17,555
‫در لبخندِ مردمان خنجرهاست

679
00:43:17,638 --> 00:43:19,427
‫و هر که با ما همخون‌تر،
‫به ریختن خون‌مان نزدیک‌تر

680
00:43:19,477 --> 00:43:22,226
‫تیر جان‌ستانی که از شست رها شده،
‫هنوز در اوج است،

681
00:43:22,367 --> 00:43:24,395
‫و همان بِه که زِ آماجگاهش به دور باشیم

682
00:43:24,531 --> 00:43:25,646
‫پس بر زین نشینیم،

683
00:43:25,976 --> 00:43:28,274
‫و در بندِ بدرود نباشیم و تازان رویم

684
00:44:07,156 --> 00:44:08,814
‫مکداف نیکدل می‌آید

685
00:44:17,512 --> 00:44:19,325
‫سرورا، از کار جهان چه خبر؟

686
00:44:20,737 --> 00:44:23,037
‫آیا کسی می‌داند عاملِ
‫این جنایت بس خونین کیست؟

687
00:44:23,625 --> 00:44:25,539
‫آنان که مکبث از دم تیغ‌شان گذراند

688
00:44:25,831 --> 00:44:27,208
‫افسوس!

689
00:44:27,968 --> 00:44:30,502
‫- سودشان زین کار چه بوده؟
‫- خب، اغوا شده بودند

690
00:44:31,367 --> 00:44:33,505
‫دو پسر شاه، مالکوم و دانلبین،

691
00:44:33,556 --> 00:44:35,507
‫روی نهان کرده و گریخته‌اند، و…

692
00:44:35,558 --> 00:44:37,718
‫این امر آنان را
آماجِ بدگمانی‌ها قرار می‌دهد

693
00:44:38,016 --> 00:44:42,348
‫پس قریب به یقین
‫تاج و تخت از آنِ مکبث می‌شود

694
00:44:43,125 --> 00:44:44,225
‫پادشاهی‌اش اعلام گشته،

695
00:44:44,438 --> 00:44:46,538
‫و برای تاج‌گذاری به سوی دانسِنین روانه شده

696
00:44:46,602 --> 00:44:47,852
‫تو نیز به دانسنین می‌روی؟

697
00:44:48,906 --> 00:44:51,106
‫نه، عمو زاده، من آهنگ فایف کرده‌ام

698
00:44:52,343 --> 00:44:53,150
‫خب…

699
00:44:55,992 --> 00:44:56,904
‫من بدان جا می‌روم

700
00:44:57,554 --> 00:44:59,240
‫امید که کارها آنجا روبه‌راه باشد

701
00:44:59,547 --> 00:45:00,347
‫بدرود!

702
00:45:02,063 --> 00:45:05,213
‫مبادا که جامه‌های کهن ما بر تن‌مان
‫آسوده‌تر از جامه‌های نو باشد!

703
00:45:09,938 --> 00:45:12,711
‫آن که یک جو عقلکی دارد،

704
00:45:13,656 --> 00:45:16,548
‫چه باران و چه باد آید،

705
00:45:17,383 --> 00:45:21,804
‫باید با قضا و بخت خود سازد

706
00:45:23,233 --> 00:45:28,018
‫گرچه باران یک‌نفس بارَد

707
00:45:43,176 --> 00:45:45,995
‫هفتاد سال را نیک به‌خاطر دارم،

708
00:45:47,078 --> 00:45:49,748
‫و در این دوران

709
00:45:50,477 --> 00:45:51,917
‫ساعاتی هراس‌انگیز،

710
00:45:52,617 --> 00:45:54,044
‫و چیزهایی شگفت دیده‌ام

711
00:45:55,297 --> 00:45:57,131
‫اما آنها همه در برابرِ…

712
00:45:58,414 --> 00:46:00,676
‫این شب فلاکت‌بار به هیچ می‌مانند

713
00:46:01,116 --> 00:46:03,470
‫اِی پدر عزیز،

714
00:46:05,273 --> 00:46:07,099
‫می‌بینی که سپهر

715
00:46:07,226 --> 00:46:10,069
‫برآشفته از کردار آدمی،

716
00:46:10,185 --> 00:46:12,303
‫نمایش خون‌بارش را بیمِ توفان می‌دهد

717
00:46:12,354 --> 00:46:14,148
‫بنا به ساعت اکنون روز است،

718
00:46:15,250 --> 00:46:18,444
‫حال آنکه تاریکی شب
‫چراغِ گردانِ فلک را کُشته است

719
00:46:19,938 --> 00:46:21,155
‫از چیرگیِ…

720
00:46:21,641 --> 00:46:22,865
‫…شب است،

721
00:46:23,141 --> 00:46:25,576
‫یا شرمگینی روز…

722
00:46:25,891 --> 00:46:28,569
‫که ظلمتْ رویِ زمین را در گور می‌دارد،

723
00:46:28,620 --> 00:46:30,302
‫آنگاه که روشنایی جانانه می‌باید
‫بر رویش بوسه زند؟

724
00:46:30,352 --> 00:46:33,459
‫این به مانند کاری که صورت گرفت،
‫خلاف طبیعت است

725
00:46:36,476 --> 00:46:38,005
‫همین سه‌شنبه،

726
00:46:38,547 --> 00:46:41,665
‫شاهینی پُرغرور پَر گرفته بود که

727
00:46:41,716 --> 00:46:44,845
‫جغدی موش‌گیر بر وی تاخت
‫و در خاکش نهفت

728
00:46:45,555 --> 00:46:47,473
‫و امری مسَلم و بس شگفت پیش آمد:

729
00:46:48,086 --> 00:46:51,018
‫اسب‌های دانکن، آن زیبایان تیزتک

730
00:46:51,601 --> 00:46:53,516
‫آن گوهران رخشان نژاد خویش،

731
00:46:53,680 --> 00:46:55,397
‫از نو وحشی شدند،

732
00:46:55,570 --> 00:46:57,399
‫درِ آخورهایشان را بشکستند،

733
00:46:57,524 --> 00:46:59,651
‫رو در گریز نهادند،

734
00:46:59,805 --> 00:47:04,907
‫و چنان‌که گویی عزم جنگ با آدمیان دارند،
‫سر به سرکِشی برداشتند

735
00:47:10,414 --> 00:47:12,539
‫آورده‌اند که یکدیگر را دریده‌اند

736
00:47:51,555 --> 00:47:52,663
‫تو اینک

737
00:47:54,742 --> 00:47:55,624
‫پادشاه،

738
00:47:56,531 --> 00:47:57,501
‫سپهسالار کودور،

739
00:47:58,695 --> 00:47:59,703
‫سپهسالار گلامز،

740
00:48:02,055 --> 00:48:04,425
‫هستی، چنان که
‫زنان طالع‌بین نویدت داده بودند

741
00:48:07,335 --> 00:48:10,335
‫لیک مبادا برای رسیدن به مقصود
‫دست به پلیدترینِ کارها زده باشی

742
00:48:13,016 --> 00:48:15,917
‫با این حال گفته بودند که
‫پادشاهی به فرزندانت نخواهد رسید،

743
00:48:15,968 --> 00:48:20,524
‫بلکه من سردودمان و نیایِ
‫پادشاهان بسیار خواهم بود

744
00:48:21,492 --> 00:48:23,152
‫گَر از دهانشان سخن راست برون آید…

745
00:48:24,578 --> 00:48:26,169
‫چنان که گفته‌هایشان در حق تو، مکبث،

746
00:48:26,219 --> 00:48:27,656
‫چنین درخشان از کار درآمده…

747
00:48:30,078 --> 00:48:32,995
‫و اگر در حق تو نیکی کرده،
‫و حقایق را گفته باشند،

748
00:48:33,687 --> 00:48:36,193
‫چرا لوحه‌خوان سرنوشت من نیز مباشند

749
00:48:37,991 --> 00:48:39,376
‫و از امید لبریزم نکنند؟

750
00:48:42,553 --> 00:48:43,703
‫لیک، بس است، دَم دَرکِش

751
00:49:30,297 --> 00:49:32,554
‫این هم بزرگترین میهمان ما

752
00:49:33,671 --> 00:49:35,071
‫اگر او را از یاد برده بودیم،

753
00:49:35,172 --> 00:49:39,061
جای او در جشن بزرگ ما خالی می‌بود
و جشن نه چنان می‌بود که می‌بایست

754
00:49:39,326 --> 00:49:43,148
امشب خوانی شکوهمند گسترده‌ایم، سرورا
و درخواست حضور را دارم

755
00:49:43,984 --> 00:49:45,784
امروز پس از نیم‌روز قصد سواری دارید؟

756
00:49:46,227 --> 00:49:47,234
آری، سرورم

757
00:49:47,289 --> 00:49:49,319
و گرنه دل‌مان می‌خواست
از رای و نظر نیکوی شما که

758
00:49:49,369 --> 00:49:53,169
هم استوار است و هم پربرکت، در شورای امروز
…بهره گیریم اما

759
00:49:53,568 --> 00:49:55,018
.این‌کار را به فردا می‌افکنیم

760
00:49:55,594 --> 00:49:56,703
خیلی دور می‌روی؟

761
00:49:57,038 --> 00:49:59,206
سرورم، چندان دور که از اکنون تا شامگاه

762
00:49:59,414 --> 00:50:00,707
زمان را پر کند

763
00:50:01,063 --> 00:50:02,424
،و اگر اسبم به خوبی نرود

764
00:50:02,483 --> 00:50:04,545
می‌بایست یکی دو ساعت از تاریکی شب را

765
00:50:04,827 --> 00:50:06,421
وام بستانم

766
00:50:08,414 --> 00:50:09,514
جشن ما را از یاد مبرید

767
00:50:10,086 --> 00:50:11,218
هرگز، سرورم

768
00:50:11,406 --> 00:50:14,657
شنیدیم که عموزادگان خون‌خوارِ ما
در انگلستان و ایرلند پناه گرفته‌اند

769
00:50:14,707 --> 00:50:16,890
و به پدرکشی سنگدلانۀ خود اعتراف نمی‌کنند

770
00:50:17,461 --> 00:50:18,600
اما این بماند برای فردا که

771
00:50:18,650 --> 00:50:21,520
بررسی کارهای کشور
به ما هر دو سخت نیازمند است

772
00:50:21,624 --> 00:50:22,824
اکنون بر اسب بپر
بدرود

773
00:50:23,128 --> 00:50:24,428
تا شبانگاه که بازگردی

774
00:50:29,031 --> 00:50:30,320
فلیانس نیز با شما می‌آید؟

775
00:50:35,383 --> 00:50:36,326
آری، سرورم

776
00:50:36,484 --> 00:50:38,829
اسبان‌تان چالاک و سخت‌پای باد

777
00:50:39,546 --> 00:50:41,496
شما را به پشت ایشان می‌سپارم

778
00:50:44,476 --> 00:50:45,276
بدرود

779
00:50:51,430 --> 00:50:53,010
آن کسان در آستانِ مایند؟

780
00:50:54,344 --> 00:50:56,597
آری، سرورم

781
00:51:03,395 --> 00:51:05,397
دیروز نبود که با هم گفت‌وگو کردیم؟

782
00:51:05,969 --> 00:51:07,699
آری -
همچنان است که پادشاه می‌فرمایند -

783
00:51:07,749 --> 00:51:10,444
باری، در گفته‌های من درنگیدید؟

784
00:51:13,047 --> 00:51:14,740
بدانید که این بنکوو بود

785
00:51:15,928 --> 00:51:17,242
که در روزگاران گذشته

786
00:51:18,006 --> 00:51:20,078
شما را چنان سیه‌روز می‌داشت

787
00:51:20,129 --> 00:51:22,329
و شما گناه آن را
به پای مای بی‌گناه می‌نوشتید

788
00:51:22,766 --> 00:51:24,657
در آخرین گفت‌وگومان این نکته را
بر شما باز نمودم

789
00:51:24,707 --> 00:51:26,877
بر شما اثبات نمودم که چگونه

790
00:51:27,089 --> 00:51:30,589
بازیچۀ دست شدید و لگدمال
و کدام ابزارها در کار بود و کدام دست

791
00:51:30,721 --> 00:51:33,651
و هزار چیز دیگر که
هر سبک‌مغز کم‌خرد دیگری را

792
00:51:33,758 --> 00:51:35,385
نیز قانع می‌کند که

793
00:51:35,578 --> 00:51:37,512
«بگوید: «این‌ها همه کار بنکوو بوده

794
00:51:37,846 --> 00:51:39,348
ما را از این مسئله آگاه کردید

795
00:51:39,615 --> 00:51:41,433
چنین کردم و بیش از این

796
00:51:41,539 --> 00:51:43,644
که سر همین نکته دوباره گرد هم آمدیم

797
00:51:45,452 --> 00:51:49,874
آیا در نهاد خویش چندان شکیبایی می‌بینید که
از این‌ها درگذرید؟

798
00:51:52,109 --> 00:51:53,403
…آیا چنان

799
00:51:54,008 --> 00:51:56,740
…انجیل‌پرستید که

800
00:51:57,164 --> 00:51:58,696
…این بزرگوار و فرزندانش را دعای خیر گویید

801
00:51:58,746 --> 00:52:00,946
با اینکه دست ستمکارش شما را
بر لبۀ گور کشانده

802
00:52:01,031 --> 00:52:02,770
و کسان‌تان را برای همیشه
به خاک سیاه نشانده؟

803
00:52:02,820 --> 00:52:04,373
ما مَردیم، سرورم

804
00:52:04,461 --> 00:52:06,875
آری، در دفتر آمار شما نیز
مرد به شمار می‌روید

805
00:52:07,171 --> 00:52:12,422
اما اگر شما را نیز در دفتر مردانگی جایی‌ست
و نه پست‌ترین جا، بگویید تا

806
00:52:12,473 --> 00:52:14,332
من با دل‌تان از کاری دم زنم که

807
00:52:14,383 --> 00:52:16,718
به انجام‌رساندنش دشمن‌تان را
از میان برمی‌دارد

808
00:52:16,969 --> 00:52:18,470
من درک می‌کنم، سرورم

809
00:52:18,961 --> 00:52:22,224
مَنی که از کژرفتاری‌ها و ستمگری‌های جهان
چنان جانم به لب رسیده

810
00:52:22,411 --> 00:52:23,520
…که مرا از در افتادن با آن

811
00:52:23,570 --> 00:52:25,852
باکی نیست -
من نیز چنینم -

812
00:52:26,186 --> 00:52:27,896
…چنان از شوربختی‌ها فرسوده‌ام

813
00:52:28,047 --> 00:52:32,097
و با بخت دست به گریبان که حاضرم زندگی‌ام را
در هر فرصتی قمار کنم تا یا بهبودش بخشم

814
00:52:32,555 --> 00:52:33,610
یا عطایش را به لقایش

815
00:52:35,633 --> 00:52:37,948
هر دو بدانید که بنکوو دشمن‌تان بوده

816
00:52:41,132 --> 00:52:42,217
چنین است، سرورم

817
00:52:43,211 --> 00:52:44,246
چنان که دشمن من نیز

818
00:52:45,234 --> 00:52:48,125
و چنان دشمنی که هر دم از زندگانی‌اش

819
00:52:48,297 --> 00:52:51,002
تیغی‌ست بر رگ من

820
00:52:51,719 --> 00:52:54,915
و گرچه توانایی آن دارم که به چنگال قدرت خویش
او را از پیش چشم بردارم

821
00:52:54,965 --> 00:52:57,165
،و با اراده‌ام آن‌را تحقق بخشم
چنین نباید کنم

822
00:52:57,578 --> 00:53:00,429
و از این‌روست که به یه یاری شما دل بسته‌ام

823
00:53:01,289 --> 00:53:03,640
تا به چند دلیل بی‌چون و چند

824
00:53:03,932 --> 00:53:05,432
کار را از چشم مردم پوشیده دارم

825
00:53:05,734 --> 00:53:08,353
سرورم، ما گوش به فرمان شماییم

826
00:53:08,516 --> 00:53:12,107
…تا پای جان -
برق غیرت از شما می‌تابد -

827
00:53:12,265 --> 00:53:13,536
این کار می‌باید امشب پایان گیرد

828
00:53:13,586 --> 00:53:15,694
و دور از کاخ انجام گیرد
…از یاد نرود که

829
00:53:15,968 --> 00:53:18,231
گردی از ماجرا نمی‌باید در دامن من نشیند
…و برای آن‌که

830
00:53:18,281 --> 00:53:21,074
،هیچ ناهمواری در کار نمانده باشد

831
00:53:22,624 --> 00:53:24,077
…فلیانس، پسرش نیز

832
00:53:24,531 --> 00:53:26,913
می‌باید در آن شب تار
به همان سرنوشت دچار آید

833
00:53:29,375 --> 00:53:31,001
ما بر این کار عزم کردیم، سرورم

834
00:53:34,965 --> 00:53:36,465
حال عزم به عزیمت کنید

835
00:53:53,963 --> 00:53:55,263
بنکوو از دربار رفته است؟

836
00:53:55,425 --> 00:53:57,986
آری، بانوی من
اما شب دوباره باز می‌گردد

837
00:54:04,828 --> 00:54:06,036
سرورم، چگونه‌اید؟

838
00:54:08,225 --> 00:54:09,623
چرا گوشه گرفته‌اید

839
00:54:10,319 --> 00:54:13,001
و با اندوه‌بارترین خیال‌ها همنشین شده‌اید

840
00:54:13,922 --> 00:54:17,939
و غرقِ اندیشه‌هایی هستید که می‌باید با
مرگ کسانی که آماج‌شان بودند، مرده باشند؟

841
00:54:17,984 --> 00:54:20,256
آنچه را که هیچ چاره‌ای نباشد
باید از یاد برد

842
00:54:20,307 --> 00:54:22,093
گذشته دیگر گذشته

843
00:54:23,445 --> 00:54:26,515
ما مار را زخم زده‌ایم اما نکشته‌ایم

844
00:54:28,023 --> 00:54:29,726
زخمش التیام می‌یابد
و باز همان خواهد شد که بود

845
00:54:29,776 --> 00:54:33,563
و همان دندان همچنان
در کمین شرارت ناتوان‌مان خواهد نشست

846
00:54:35,163 --> 00:54:38,769
پیوستن به کاروان کسانی که در طلب آسودگی خویش
به مُلک آسایش روانه‌شان کردیم

847
00:54:38,819 --> 00:54:42,239
بـِه از زیستن با شکنجۀ جان
در آسیمگی بی‌پایان

848
00:54:44,414 --> 00:54:45,826
دانکن در گور خویش خفته است

849
00:54:46,054 --> 00:54:48,829
چه خوش‌خوابیِ از پیِ تب پُر تابِ زندگی

850
00:54:50,156 --> 00:54:53,124
خیانت آنچه می‌توانست کرد
…دیگر نه پولاد، نه زهر

851
00:54:53,175 --> 00:54:56,086
نه بدخواهیِ خودی، نه لشکر بیگانه
…و نه هیچی

852
00:54:57,126 --> 00:54:58,430
در وی کارگر نیست…

853
00:54:58,594 --> 00:55:01,258
آرام باش، سرورم

854
00:55:01,844 --> 00:55:03,510
این چهرۀ دژم را خرم کن

855
00:55:04,273 --> 00:55:07,222
امشب را در میان میهمانان خویش
خندان و خوشرو باش

856
00:55:09,852 --> 00:55:12,727
آه، همسر عزیز، سرم کژدُم‌زار است

857
00:55:14,078 --> 00:55:17,357
می‌دانی که بنکوو و پسرش فلیانس زنده‌اند

858
00:55:17,828 --> 00:55:20,058
در پادشاهی طبعِ او چیزی فرمان‌رواست که

859
00:55:20,109 --> 00:55:22,737
از آن می‌باید هراسید
و آن دلیری بسیارِ اوست

860
00:55:24,750 --> 00:55:27,450
و با آن پُردلی وی را خردی‌ست

861
00:55:27,501 --> 00:55:29,652
راهنمای دلیری او به اقدام با پروا

862
00:55:29,703 --> 00:55:32,914
تنها از اوست که بیمی
…به دل دارم

863
00:55:32,984 --> 00:55:35,292
باید این ماجرا را رها کنی

864
00:55:37,328 --> 00:55:38,628
او به خواهران پرخاش کرد

865
00:55:39,211 --> 00:55:42,811
هنگامی که نخست، نام شاهی بر من نهادند
و ایشان را فرمود تا با او سخن گویند

866
00:55:43,375 --> 00:55:44,217
…آن‌گاه

867
00:55:44,438 --> 00:55:49,097
آنان پیشگویانه وی را به نام پدرِ دودمانی از شاهان
درود فرستادند

868
00:55:49,258 --> 00:55:51,892
بر سر من افسری نهادند بی‌بر

869
00:55:52,008 --> 00:55:54,269
و در دستم دستواره‌ای سترون

870
00:55:54,519 --> 00:55:57,119
،تا دستی که از تبارِ من نباشد
آن‌را از چنگم به‌در برد

871
00:55:57,305 --> 00:55:59,357
پسری از من جانشین من نباشد
،اگر چنین باشد

872
00:56:00,361 --> 00:56:02,944
پس من در راه فرزندان بنکوو
ذهنم را آشفته ساختم

873
00:56:03,468 --> 00:56:05,530
و خون دانکن نازنین را ریخته‌ام

874
00:56:05,602 --> 00:56:08,633
و زهر دُژکامی به جامِ آسایش خویش کرده‌ام؟

875
00:56:08,781 --> 00:56:12,037
و گوهر جاوید جان خویش را
به کف دشمن انسان سپرده‌ام

876
00:56:12,088 --> 00:56:13,997
تا ایشان را به شاهی برسانم

877
00:56:15,648 --> 00:56:19,044
!تخمۀ بنکوو را شاه کنم

878
00:56:19,445 --> 00:56:22,005
اما طبیعت
که ایشان را سند جاودانگی نداده است

879
00:56:22,062 --> 00:56:23,173
همچنان امیدی باقیست

880
00:56:24,787 --> 00:56:26,337
می‌توان ایشان را از پای در آورد

881
00:56:26,781 --> 00:56:28,053
پس غم مدار

882
00:56:30,055 --> 00:56:31,139
پیش از آن‌که

883
00:56:31,586 --> 00:56:33,350
شب‌پره در شبستان پرسه‌ای زند

884
00:56:34,078 --> 00:56:38,304
و زنجرۀ پولک‌بال به ندای خداوندِ سیه‌کار جادوان
با زنجیرۀ خواب‌آور آوای‌اش

885
00:56:38,585 --> 00:56:40,190
،زنگولۀ خمیازه‌کش شب را به صدا در آورد

886
00:56:40,231 --> 00:56:42,609
کاری کرده خواهد شد که دل‌ها را بلرزاند

887
00:56:44,055 --> 00:56:45,320
چه خواهد شد؟

888
00:56:46,125 --> 00:56:48,323
در پی دانستن‌اش نباش، نازنین

889
00:56:49,352 --> 00:56:50,952
که چون کرده شد، بر آن آفرین گویی

890
00:56:53,358 --> 00:56:54,537
بیا، ای شب دیده‌دوز

891
00:56:56,031 --> 00:57:00,210
 و چشمان مهربان روز دل‌سوز را بردوز

892
00:57:01,242 --> 00:57:03,672
و با دستان ناپیدای خون‌آلودت

893
00:57:04,672 --> 00:57:08,802
از هم بگسل آن رشتۀ بزرگ زندگی را
که هراسانم می‌دارد

894
00:57:09,850 --> 00:57:10,900
روشنایی تیرگی می‌گیرد

895
00:57:11,930 --> 00:57:14,265
و زاغ به سوی بیشۀ زاغستان بال می‌کشد

896
00:57:15,850 --> 00:57:18,202
نیک‌سرشتانِ روز از توش و توان رفته
و فرو می‌خسبند

897
00:57:18,252 --> 00:57:20,939
و آن‌گاه سیه‌کارانِ شب
از پی شکارهای خویش برمی‌خیزند

898
00:57:22,399 --> 00:57:25,068
از سخنانم در شگفتی
اما آرام باش

899
00:57:28,697 --> 00:57:32,075
آنچه پایه‌اش بر شر است به شر نیرو می‌گیرد

900
00:58:09,909 --> 00:58:11,614
تو را که گفت که به ما بپیوندی؟

901
00:58:12,438 --> 00:58:13,283
مکبث

902
00:58:14,954 --> 00:58:16,254
به او بدگمان نباید بود

903
00:58:16,305 --> 00:58:20,040
زیرا وی آنچه را که باید کرد
به درستی به ما خواهد گفت

904
00:58:20,656 --> 00:58:21,958
پس با ما بمان

905
00:58:26,234 --> 00:58:27,034
!نور

906
00:58:27,641 --> 00:58:28,441
!نور

907
00:58:32,629 --> 00:58:33,979
!مشعل را بده، پسرم

908
00:58:53,850 --> 00:58:55,116
امشب بارانی‌ست

909
00:58:55,734 --> 00:58:56,910
بگذارد ببارد

910
00:59:09,521 --> 00:59:10,381
!فلیانس

911
00:59:23,770 --> 00:59:25,021
!بگریز، فلیانس

912
00:59:25,741 --> 00:59:26,689
!بگریز

913
00:59:39,521 --> 00:59:40,955
تنها یک نفر را به خاک انداختیم

914
00:59:41,005 --> 00:59:42,288
پسر گریخت

915
00:59:43,630 --> 00:59:45,917
نیمۀ بهتر کار از چنگ‌مان به‌در رفت

916
00:59:45,968 --> 00:59:47,001
باری، برویم

917
00:59:47,530 --> 00:59:49,580
و بگوییم که کار تا کجا به انجام رسیده است

918
01:01:15,491 --> 01:01:17,342
این را چه می‌گویی که

919
01:01:17,476 --> 01:01:19,691
مکداف از آمدن به میهمانی شاهانۀ ما
سر باز زده است؟

920
01:01:19,741 --> 01:01:22,013
سرورم، کسی را سراغش فرستاده‌اید؟ -

921
01:01:23,668 --> 01:01:25,016
هر یک جای خویش را می‌دانید

922
01:01:25,397 --> 01:01:26,392
بنشینید

923
01:01:26,984 --> 01:01:28,519
بر مِهتر و کهترِتان

924
01:01:28,853 --> 01:01:29,999
.از دل درود

925
01:01:33,930 --> 01:01:36,736
بر گردِ میز به‌زودی پیمانه‌ای می‌باید زد

926
01:01:48,476 --> 01:01:49,916
روی‌ات خونین است

927
01:01:49,967 --> 01:01:51,125
خون بنکووست، سرورم

928
01:01:51,751 --> 01:01:53,878
بر روی تو بهتر تا در تویِ او

929
01:01:54,694 --> 01:01:55,838
کارش را ساختی؟

930
01:01:56,203 --> 01:01:57,632
سرورم، گلویش را بُریدم

931
01:01:57,727 --> 01:01:59,092
.این از او

932
01:01:59,562 --> 01:02:02,011
آفرین بر بهترینِ گلوبُران

933
01:02:02,711 --> 01:02:04,640
اما چه خوب آن کس که با فلیانس
همین کرده باشد

934
01:02:04,690 --> 01:02:06,849
اگر تو چنین کرده باشی، بی‌مانندی

935
01:02:08,032 --> 01:02:09,727
،ای قبلۀ عالم

936
01:02:13,462 --> 01:02:15,191
فلیانس گریخت

937
01:02:17,647 --> 01:02:20,697
باز آن بلا به جانم افتاد
اگر چنین نمی‌شد، همه‌چیز بی‌نقص می‌شد

938
01:02:21,829 --> 01:02:23,528
اما از جانب بنکوو که جای نگرانی نیست؟

939
01:02:23,578 --> 01:02:25,159
نه، سرورم

940
01:02:25,742 --> 01:02:29,414
او بی هیچ‌جای نگرانی در چاله‌ای افتاده است
با بیست زخمِ کاری بر سرش

941
01:02:29,750 --> 01:02:31,457
که کمترینش مرگ‌آور است

942
01:02:32,535 --> 01:02:34,043
افعی بزرگ به خاک افتاد

943
01:02:34,420 --> 01:02:37,129
اما بچه ماری که گریخت، روزی
بنا به طبیعت خویش زهر به بار خواهد آورد

944
01:02:37,179 --> 01:02:38,798
اگر چه هنوز دندان برنیاورده

945
01:02:39,677 --> 01:02:40,677
اکنون بروید

946
01:02:41,050 --> 01:02:42,218
سرورم

947
01:02:43,052 --> 01:02:44,512
اشارتی به شادخواری نمی‌کنید

948
01:02:45,096 --> 01:02:46,723
!یادآور شیرین‌سخن

949
01:02:47,468 --> 01:02:50,143
…باری، خوش‌گوار بادا سور با اشتهایِ خوش و

950
01:02:50,219 --> 01:02:51,585
!تندرستی -
!با هر دو -

951
01:02:52,466 --> 01:02:53,646
اعلی‌حضرت، لطفاً جلوس بفرمایید

952
01:02:53,696 --> 01:02:56,473
اگر بنکووی نازنین‌مان نیز
در میان‌مان می‌بود

953
01:02:56,524 --> 01:02:58,625
از بزرگان کشور در جمع‌مان کسی کم نمی‌بود

954
01:02:58,676 --> 01:03:01,001
دلم می‌خواهد نبودنش را
به حساب نامهربانی‌اش بگذارم

955
01:03:01,051 --> 01:03:02,229
تا رویدادی ناگوار

956
01:03:02,280 --> 01:03:04,907
،سرورا
علت غیبت، بدقولی اوست

957
01:03:05,027 --> 01:03:08,036
اعلی‌حضرت ما را به هم‌نشینی خود
سرفراز نمی‌کنند؟

958
01:03:10,016 --> 01:03:11,539
سرورا، این‌جا یک جای خالی هست

959
01:03:21,238 --> 01:03:22,842
سرورم، از چه پریشان‌خاطرید؟

960
01:03:25,721 --> 01:03:27,096
این کار کدام‌تان است؟

961
01:03:28,501 --> 01:03:29,599
کدام کار، سرورم؟

962
01:03:30,061 --> 01:03:31,461
مگو که این کار من است

963
01:03:36,016 --> 01:03:37,148
…هرگز

964
01:03:37,507 --> 01:03:41,235
کاکُل خونینت را برای من مَجُنبان -
آقایان، برخیزید -

965
01:03:41,314 --> 01:03:43,946
پادشاه ناخوش است -
بنشینید، دوستان ارجمند -

966
01:03:44,012 --> 01:03:46,130
سرورم از روزگار جوانی
بسیار به این حال می‌افتد

967
01:03:46,180 --> 01:03:47,241
خواهش می‌کنم، بنشینید

968
01:03:47,470 --> 01:03:49,243
این یک حملۀ گذراست
…دمی دیگر

969
01:03:49,660 --> 01:03:50,828
به خود می‌آید

970
01:03:52,350 --> 01:03:53,456
مگر تو مرد نیستی؟

971
01:03:53,507 --> 01:03:55,958
هستم، و آن هم چگونه مردی

972
01:03:56,016 --> 01:03:58,617
مردی که چشم بر چنان چیزی تواند دوخت
که ابلیس هم زهره‌اش را ندارد

973
01:03:58,667 --> 01:04:00,567
این نقش خیال از ترسِ توست

974
01:04:00,618 --> 01:04:02,924
این همان خنجرِ در-هوا-نقش-بسته‌ای‌ست
که می‌گفتی تو را به سوی دانکن راند

975
01:04:02,965 --> 01:04:06,469
اگر این منم که این جای‌ام، او را دیدم

976
01:04:06,520 --> 01:04:08,304
!وه، که شرم‌آور است

977
01:04:08,562 --> 01:04:11,324
روزگاری بود که
،چون مغز کسی را می‌کوفتند

978
01:04:11,387 --> 01:04:13,118
.مرد می‌مُرد و بس

979
01:04:13,222 --> 01:04:17,105
اما امروز باز برمی‌خیزند
با بیست زخم کاری بر تارِک سر

980
01:04:17,156 --> 01:04:18,856
و ما را از جا می‌پرانند

981
01:04:18,913 --> 01:04:21,359
!این شگفت‌تر ست از آن جنایت

982
01:04:24,084 --> 01:04:24,984
!برو

983
01:04:25,493 --> 01:04:26,587
!از برابر چشمم دور شو

984
01:04:26,657 --> 01:04:28,241
استخوانت پوک است

985
01:04:28,417 --> 01:04:29,941
خون‌ات سرد

986
01:04:30,313 --> 01:04:32,578
و آن چشمانِ خیره تهی از هر معنا

987
01:04:34,473 --> 01:04:36,624
!که چنان زل زدی

988
01:04:38,594 --> 01:04:40,711
!دور شو، سایۀ ترسناک

989
01:04:40,798 --> 01:04:43,297
مسخرۀ پوچ، دور شو

990
01:05:02,016 --> 01:05:02,942
که اینطور

991
01:05:04,523 --> 01:05:05,528
،همین که می‌رود

992
01:05:07,899 --> 01:05:09,073
دوباره مرد می‌شوم

993
01:05:10,163 --> 01:05:12,546
دوستان ارجمندم، حیرت مکنید

994
01:05:12,597 --> 01:05:14,579
من دچار ناخوشی‌ای شگفتم که

995
01:05:14,871 --> 01:05:16,706
نزدیکانم از آن آگاهند

996
01:05:17,146 --> 01:05:19,610
عیش‌مان را تباه کردی
و مجلس شیرین‌مان را

997
01:05:19,661 --> 01:05:21,694
با این شاهکارهای شلوغ‌بازی بر هم زدی

998
01:05:22,674 --> 01:05:24,474
چگونه تواند بود که چنین چیزهایی باشد

999
01:05:24,866 --> 01:05:26,374
و چون ابر تابستانی ناگهان ما را فرو گیرد

1000
01:05:26,424 --> 01:05:29,051
و در حیرت فرو نبرد؟
از شما در شگفتم

1001
01:05:30,064 --> 01:05:31,864
و هم از حال خویش

1002
01:05:31,915 --> 01:05:33,973
که از دیدن چنین منظری

1003
01:05:34,024 --> 01:05:37,768
چگونه رنگ از رُخان من از ترس می‌پرد
اما سرخی گونه‌های شما همچنان پابرجاست

1004
01:05:37,976 --> 01:05:39,296
کدامین منظر، سرورم؟

1005
01:05:39,347 --> 01:05:40,813
خواهش می‌کنم چیزی مگویید

1006
01:05:41,437 --> 01:05:43,609
که از این پریشان‌حال‌تر شود
پرس‌وجو خشمگین‌اش می‌کند

1007
01:05:43,659 --> 01:05:44,942
!شب به‌خیر

1008
01:05:45,367 --> 01:05:47,695
پای‌بند ترتیبِ رفتن مباشید
و هر چه زودتر بروید

1009
01:05:47,828 --> 01:05:48,628
شب‌به‌خیر

1010
01:05:48,930 --> 01:05:52,283
…و پادشاه را سلامت با -
!شب همگی به‌خیر -

1011
01:05:58,227 --> 01:05:59,540
خون می‌طلبد

1012
01:06:00,991 --> 01:06:01,918
اینطور می‌گویند

1013
01:06:04,430 --> 01:06:05,671
خون، خون می‌طلبد

1014
01:06:08,813 --> 01:06:11,552
آورده‌اند که سنگ از جای غلتیده
و درخت به زبان آمده

1015
01:06:13,476 --> 01:06:16,766
و فال‌زنان از پرواز زاغ و زاغچه و کلاغ

1016
01:06:16,817 --> 01:06:20,228
پرده از نهفته‌ترین رازِ مرد خونی برگرفته‌اند

1017
01:06:23,172 --> 01:06:24,190
چه پاسی‌ست از شب؟

1018
01:06:25,609 --> 01:06:28,152
پاسِ گیر و دارِ شب با روز
که ندانی کدام است و کدام

1019
01:06:29,875 --> 01:06:31,739
این را چه می‌گویی که

1020
01:06:31,790 --> 01:06:34,190
مکداف از آمدن به
میهمانی شاهانۀ ما سر باز زده‌ست؟

1021
01:06:35,714 --> 01:06:37,614
کسی را برای خبرگیری از او فرستاده‌اید؟

1022
01:06:39,266 --> 01:06:41,919
از گوشه و کنار از او خبری خواهد رسید
اما در هرحال کسی را خواهم فرستاد

1023
01:06:41,969 --> 01:06:45,269
در خانۀ هیچ‌یک‌شان نیست که خدمتکار خبرچینی
نداشته باشم

1024
01:06:47,429 --> 01:06:51,079
فردا به سروقتِ خواهرانِ جادو خواهم رفت
می‌باید بیش از این با من سخن بگویند

1025
01:06:52,227 --> 01:06:53,469
غرق خونم

1026
01:06:54,250 --> 01:06:57,469
چنان خود را در دریای خون کشانده‌ام که
واپس کشیدن‌ام همان‌اندازه جان‌فرساست

1027
01:06:57,519 --> 01:07:00,059
.که پیش‌خزیدنم

1028
01:07:02,743 --> 01:07:06,899
مرا چیزهایی شگفت در سر است که بی‌هیچ درنگ
در کارِشان می‌باید به سَرچنگ در آیند

1029
01:07:08,679 --> 01:07:09,944
و در کار آیند

1030
01:07:12,620 --> 01:07:14,615
تو را مایۀ خوشی همۀ جان‌ها کم است؛

1031
01:07:15,813 --> 01:07:16,659
خواب

1032
01:07:17,641 --> 01:07:19,245
بیا، برویم تا بخُسبیم

1033
01:07:22,156 --> 01:07:25,543
ترس شگفت و وهم‌آفرینِ من
ترسِ مرد ناآزموده‌ای ست که

1034
01:07:27,170 --> 01:07:28,720
می‌باید به آزمون سخت گماشته شود

1035
01:07:30,930 --> 01:07:32,758
ما هنوز در میدان جنایت تازه‌کاریم

1036
01:07:46,096 --> 01:07:47,440
زمان فرا رسیده است

1037
01:07:48,375 --> 01:07:49,483
زمان فرا رسیده است

1038
01:07:50,579 --> 01:07:53,863
« فردا »

1039
01:08:19,809 --> 01:08:22,141
،مرا از سوزش شَستم ندایی می‌رسد ناگاه

1040
01:08:23,169 --> 01:08:25,728
که چیزی بدکُنش این سو نهاده پای اندر راه

1041
01:08:28,731 --> 01:08:32,360
‫چه شده،
‫عجوزگانِ پنهانکارِ سیه‌کارِ نیم‌شب؟

1042
01:08:33,611 --> 01:08:34,945
در چه کار اید؟

1043
01:08:35,414 --> 01:08:36,447
…کاری که

1044
01:08:36,851 --> 01:08:38,240
نامی‌ش نیست

1045
01:08:38,944 --> 01:08:40,844
شما را به همان پیشه‌ای که در پیش دارید

1046
01:08:41,284 --> 01:08:44,039
و من از چند و چونِ آن هیچ نمی‌دانم، سوگند
که مرا پاسخ گویید

1047
01:08:44,089 --> 01:08:46,289
حتی تا آن‌گاه که نابودی نیز
،خود به فریاد آید

1048
01:08:46,484 --> 01:08:48,167
:به آنچه می‌گویم پاسخ گویید

1049
01:08:48,718 --> 01:08:50,252
بگو
بپرس

1050
01:08:50,554 --> 01:08:51,712
پاسخ خواهیم گفت

1051
01:08:51,844 --> 01:08:55,883
از زبان ما می‌خواهی شنید
یا از زبانِ استادان‌مان؟

1052
01:08:56,320 --> 01:08:57,270
ایشان را فرا خوانید

1053
01:08:58,803 --> 01:08:59,970
بذارید ببینم‌شان

1054
01:09:07,186 --> 01:09:08,396
دو چندان، دو چندان

1055
01:09:08,875 --> 01:09:10,022
بلای دردمندان

1056
01:09:10,546 --> 01:09:11,732
فروزان باد آتش

1057
01:09:11,944 --> 01:09:13,776
و دیگ جوشان

1058
01:09:27,602 --> 01:09:30,084
سر انگشتان یک کودک که زاد از روسپی‌مادر

1059
01:09:31,043 --> 01:09:32,336
…رها شد جسم بی‌جانش

1060
01:09:33,375 --> 01:09:34,422
به پشت خندقی ایدر

1061
01:09:37,091 --> 01:09:39,510
جگرگاهِ جهودِ کافر بدرگ

1062
01:09:40,659 --> 01:09:41,859
زهرۀ بز

1063
01:09:41,974 --> 01:09:43,681
تراشۀ شاخِ خَرزهره

1064
01:09:44,233 --> 01:09:46,892
خسوف‌دیده

1065
01:09:46,989 --> 01:09:49,854
بُریدۀ بینی ترک و لبِ تاتار

1066
01:09:50,247 --> 01:09:52,523
و این خون یک شب‌کور

1067
01:09:52,574 --> 01:09:54,650
داخل بیانداز -
داخل بیانداز -

1068
01:09:54,817 --> 01:09:57,027
بگردیم، بگردیم، به کار دیگبانی

1069
01:09:57,078 --> 01:09:59,822
بریزیم در آن زَهر زِ هَر دست که دانی

1070
01:10:00,040 --> 01:10:02,783
به هم سازید افسونی که آتش کند برپا

1071
01:10:03,163 --> 01:10:04,994
به هم جوشید

1072
01:10:05,138 --> 01:10:07,413
همچون آش دوزخبا

1073
01:10:10,668 --> 01:10:11,584
…بگو

1074
01:10:11,917 --> 01:10:14,267
…ای نیروی ناشناس -
او اندیشه‌های تو را می‌داند -

1075
01:10:14,406 --> 01:10:17,256
به سخنش گوش فرا ده اما هیچ مگو

1076
01:10:17,590 --> 01:10:19,633
!مکبث! مکبث

1077
01:10:19,851 --> 01:10:20,926
!مکبث

1078
01:10:21,797 --> 01:10:23,679
بترس از مکداف

1079
01:10:24,472 --> 01:10:26,682
بترس از سپهسالارِ فایف

1080
01:10:26,843 --> 01:10:29,193
هر چه هستی، از هشدارت سپاسگزارم

1081
01:10:29,244 --> 01:10:30,853
درست بر رگِ ترسم انگشت نهادی

1082
01:10:30,972 --> 01:10:33,606
…اما کلمه‌ای دیگر -
او فرمان‌برِ کسی نیست -

1083
01:10:34,344 --> 01:10:37,359
اما یکی دیگر هست تواناتر از این

1084
01:10:37,820 --> 01:10:40,070
!مکبث! مکبث

1085
01:10:40,297 --> 01:10:42,657
!مکبث -
کاش سه گوش می‌داشتم تا همه را بر تو می‌گماشتم -

1086
01:10:42,707 --> 01:10:45,826
خون‌ریز باش و بی‌باک و آهنین‌عزم

1087
01:10:46,035 --> 01:10:48,933
بر نیروی بشری خنده زن

1088
01:10:49,121 --> 01:10:52,374
زیرا مادر نزاییده کسی که
مکبث را آسیبی تواند رساند

1089
01:10:53,362 --> 01:10:54,710
پس زنده بمان، مکداف

1090
01:10:55,377 --> 01:10:56,921
مرا چه ترسی‌ست از تو؟

1091
01:10:57,656 --> 01:11:01,008
اما من می‌خواهم ایمنی خود را ایمن‌تر کنم
و از سرنوشت سندی بستانم

1092
01:11:01,425 --> 01:11:02,987
تو زنده نخواهی ماند

1093
01:11:03,124 --> 01:11:06,132
تا من به ترسِ ترسان‌دل بگویم
که دروغ می‌گوید

1094
01:11:06,183 --> 01:11:07,848
و در غرش تندر نیز به خواب روم

1095
01:11:09,266 --> 01:11:10,351
این چیست؟

1096
01:11:11,679 --> 01:11:13,479
که بر می‌آی شاه‌وار

1097
01:11:13,530 --> 01:11:16,690
دیهیم و نگین پادشاهی بر تارک کودکانه؟

1098
01:11:16,759 --> 01:11:19,193
به او گوش دار اما سخن مگو

1099
01:11:19,472 --> 01:11:20,486
…مکبث

1100
01:11:20,891 --> 01:11:22,947
مکبث هرگز روی شکست نخواهد دید

1101
01:11:23,252 --> 01:11:25,407
…مگر آن روز که جنگل بزرگ بِرنام

1102
01:11:25,664 --> 01:11:29,370
از فراز تپۀ دانسینِین روی بدو آورد

1103
01:11:29,809 --> 01:11:30,996
هرگز چنین نخواهد شد

1104
01:11:31,875 --> 01:11:33,775
کدام کَس جنگل را به فرمان درتواند آورد

1105
01:11:34,320 --> 01:11:37,129
و درخت را فرمان تواند داد که
…ریشۀ در خاک فروبستۀ خویش را برکند؟ اما

1106
01:11:37,179 --> 01:11:39,158
دلم همچنان برای دانستن یک چیز می‌تپد

1107
01:11:39,208 --> 01:11:41,549
:بگویید با من که شما این همه می‌دانید

1108
01:11:42,999 --> 01:11:46,303
آیا فرزندان بنکوو هرگز بر این پادشاهی
فرمان‌روایی خواهند کرد؟

1109
01:11:48,374 --> 01:11:50,140
بیش از این مخواه که بدانی

1110
01:11:51,392 --> 01:11:52,685
بیش از این مخواه

1111
01:11:53,422 --> 01:11:54,603
که بدانی

1112
01:12:21,750 --> 01:12:23,050
خواهران جادو را ندیدی؟

1113
01:12:23,413 --> 01:12:25,342
نه، سرورم -
از کنار تو نگذشتند؟ -

1114
01:12:26,977 --> 01:12:28,178
به راستی نه، سرورم

1115
01:12:28,359 --> 01:12:31,131
سوزان باد هوایی که ایشان بر آن سوارند

1116
01:12:31,281 --> 01:12:33,934
و به‌نفرینِ آنان که بدیشان پشت‌گرم‌اند

1117
01:12:34,727 --> 01:12:37,354
صدای پای اسب به گوش‌ام رسید
که آمده است؟

1118
01:12:37,922 --> 01:12:40,272
دو یا سه تن که خبر آورده‌اند

1119
01:12:40,633 --> 01:12:42,383
مکداف به انگلستان گریخته است، سرورم

1120
01:12:43,219 --> 01:12:44,369
به انگلستان گریخته است؟

1121
01:12:44,491 --> 01:12:45,549
بله، سرورم

1122
01:12:47,577 --> 01:12:48,477
،ای زمان

1123
01:12:48,991 --> 01:12:50,941
تو بر هنرنمایی‌های هولناکم پیشی می‌گیری

1124
01:12:51,211 --> 01:12:52,411
،از این دم

1125
01:12:52,758 --> 01:12:54,455
نخست‌زادانِ دلم

1126
01:12:54,507 --> 01:12:56,907
همانا نخست‌زادانِ دستم خواهند بود
…و از هم اکنون

1127
01:12:57,023 --> 01:12:59,126
،تا تاج کردار بر سر پندار نشیند

1128
01:12:59,320 --> 01:13:01,503
!پندار همان و کردار همان

1129
01:13:01,726 --> 01:13:04,796
بر دژ مکداف شبیخون خواهم برد
و فایف را تصرف خواهم کرد

1130
01:13:04,947 --> 01:13:07,551
و همسر و کودکانش را و هر نگون‌بختی را که

1131
01:13:07,632 --> 01:13:11,138
از تخمۀ اوست، به دم تیغ خواهم سپرد

1132
01:13:11,445 --> 01:13:13,307
دیوانه‌وار لاف نباید زد

1133
01:13:13,380 --> 01:13:15,703
این کار را کرد باید
پیش از آن‌که عزم به سردی گراید

1134
01:13:15,753 --> 01:13:17,811
!اما رویابینی بس است

1135
01:13:44,430 --> 01:13:47,591
من چیزی جز آن نمی‌گویم که
چیزهایی شگرف رخ داده است

1136
01:13:48,992 --> 01:13:51,679
مکبث بر دانکن نازنین جگر می‌سوزاند

1137
01:13:52,602 --> 01:13:53,931
بعد از این‌که مُرد

1138
01:13:54,570 --> 01:13:56,967
و بنکووی به راستی دلاور تا دیرگاهِ شب
به گردش می‌پردازد

1139
01:13:57,017 --> 01:13:58,936
و اگر خوش داشته باشید، می‌توان گفت که

1140
01:13:59,249 --> 01:14:00,562
فلیانس او را کشته است

1141
01:14:01,211 --> 01:14:02,314
زیرا فلیانس گریخته است

1142
01:14:02,476 --> 01:14:04,108
تا دیرگاهِ شب نباید گردش کرد

1143
01:14:04,942 --> 01:14:08,070
شنیده‌ام که مکداف
مورد غضب پادشاه قرار گرفته است

1144
01:14:08,309 --> 01:14:10,230
جناب، می‌توانید بگویید کجا پناه گرفته است؟

1145
01:14:10,280 --> 01:14:12,580
مالکوم و پسر دانکن که

1146
01:14:13,180 --> 01:14:15,661
…این جبار حق پدری او را خورده است

1147
01:14:16,203 --> 01:14:17,703
در دربار انگلستان به سر می‌برد

1148
01:14:18,101 --> 01:14:20,708
مکداف نیز بدان جا رفته است
تا درخواست یاری کند

1149
01:14:21,256 --> 01:14:23,537
و این خبر مکبث را چنان برآشفته است که

1150
01:14:23,588 --> 01:14:25,838
جنگ را کمر بسته است

1151
01:14:27,055 --> 01:14:30,009
ای کاش فرشتۀ رحمتی به دربار انگلستان
پرواز کند

1152
01:14:30,060 --> 01:14:32,469
و پیام وی را پیش از رسیدنش باز گوید

1153
01:14:33,531 --> 01:14:37,266
تا این کشور بلاکشِ ما را
که گرفتار چنگال اهریمن است

1154
01:14:38,867 --> 01:14:40,019
…هر چه زودتر

1155
01:14:41,000 --> 01:14:41,895
فرخندگی بازآید

1156
01:14:51,822 --> 01:14:54,366
چه کرده بود که می‌بایست از سرزمینش بگریزد؟

1157
01:14:54,416 --> 01:14:56,869
باید شکیبا باشید، خانم -
اما او نبود -

1158
01:14:57,252 --> 01:14:59,046
گریزش دیوانگی بود

1159
01:14:59,213 --> 01:15:03,042
کاری هم که نکرده باشیم، ترس‌مان
ما را خائن جلوه می‌دهد

1160
01:15:03,093 --> 01:15:06,837
شما که نمی‌دانید این کار
از سر ترس بوده یا خرمندی

1161
01:15:06,891 --> 01:15:07,838
!خرمندی

1162
01:15:08,421 --> 01:15:09,631
…ترک کردن زن

1163
01:15:10,148 --> 01:15:11,655
…و فرزند

1164
01:15:11,789 --> 01:15:16,430
و خانه و زندگی و نام و نشانش
و گریختن خردمندی‌ست؟

1165
01:15:17,336 --> 01:15:18,849
او ما را دوست نمی‌دارد

1166
01:15:19,601 --> 01:15:21,727
در ذاتش عاطفه نیست

1167
01:15:22,561 --> 01:15:24,104
…حتی سسک ناچیز هم

1168
01:15:24,422 --> 01:15:26,774
با همه خُردی در لانه می‌ماند

1169
01:15:26,891 --> 01:15:29,651
و با جغد بر سر جوجگان‌اش می‌جنگد

1170
01:15:29,711 --> 01:15:31,028
دخترعموی عزیزتر از جانم

1171
01:15:31,188 --> 01:15:33,530
خواهش می‌کنم خویشتن‌دار باشید

1172
01:15:33,602 --> 01:15:34,948
اما شوهرت

1173
01:15:35,139 --> 01:15:36,742
بزرگ‌زاده است

1174
01:15:36,918 --> 01:15:40,287
…و خردمند و باریک‌بین و

1175
01:15:40,662 --> 01:15:43,332
زیر و بم زمانه را از همه بهتر می‌شناسد

1176
01:15:44,668 --> 01:15:46,752
بیش از این دل سخن گفتنم نیست

1177
01:15:47,680 --> 01:15:51,048
اما چه زمانۀ ستم‌کاری‌ست که
در آن آدمی خیانتکار باشد

1178
01:15:51,179 --> 01:15:52,883
و خود از آن بی‌خبر

1179
01:15:53,016 --> 01:15:54,468
روزگاری که از چیزی هراسانیم

1180
01:15:54,632 --> 01:15:58,263
و دل به پِچ‌پِچه‌ها می‌سپاریم
بی‌آن‌که بدانیم از چه هراسانیم

1181
01:15:58,797 --> 01:16:02,392
بلکه بر سر دریایی سرکش و شوریده شناوریم

1182
01:16:02,819 --> 01:16:05,229
و به هر سو روان‌ایم

1183
01:16:05,406 --> 01:16:06,438
دختر عموی زیبایم

1184
01:16:09,530 --> 01:16:10,734
این پسر هم پدر دارد

1185
01:16:12,055 --> 01:16:13,570
و هم پدر ندارد

1186
01:16:15,826 --> 01:16:16,740
…سیراه

1187
01:16:18,327 --> 01:16:19,535
پدرت مُرده

1188
01:16:20,461 --> 01:16:22,579
الان چه خواهی کرد؟
چگونه خواهی زیست؟

1189
01:16:22,953 --> 01:16:25,249
هر چند تو می‌گویی اما پدرم نمُرده است

1190
01:16:25,476 --> 01:16:26,583
چرا، مُرده است

1191
01:16:26,976 --> 01:16:28,794
با درد بی‌پدری چه خواهی کرد؟

1192
01:16:29,002 --> 01:16:29,878
!خیر

1193
01:16:30,227 --> 01:16:31,844
تو با درد بی‌شوهری چه خواهی کرد؟

1194
01:16:32,297 --> 01:16:35,175
هِه! برای من بیست‌بیست شوهر
در هر بازاری هست

1195
01:16:35,509 --> 01:16:38,345
لابد می‌خری… که باز بفروشی

1196
01:16:38,447 --> 01:16:40,597
چه زیرکانه سخن می‌گویی

1197
01:16:40,891 --> 01:16:43,308
!کودک به این خُردی و به این زیرکی

1198
01:16:44,385 --> 01:16:46,520
پدرم خائن بود، مادر؟

1199
01:16:47,484 --> 01:16:48,814
دردا که بود

1200
01:16:49,375 --> 01:16:50,691
خائن چه کسی را می‌گویند؟

1201
01:16:52,586 --> 01:16:54,027
…کسی که

1202
01:16:54,570 --> 01:16:56,613
سوگند خورَد و سپس دروغ گوید

1203
01:16:57,194 --> 01:16:59,575
هر کس که چنین کند خائن است؟

1204
01:16:59,984 --> 01:17:02,202
هر کس که چنین کند، خائن است

1205
01:17:02,561 --> 01:17:03,761
و باید به دار آویخته شود

1206
01:17:04,391 --> 01:17:06,091
چه کسی باید ایشان را به دار آویزد؟

1207
01:17:06,218 --> 01:17:08,000
خب، مردان شریف

1208
01:17:08,617 --> 01:17:09,459
،پس

1209
01:17:10,391 --> 01:17:12,641
،آنان که سوگند دروغ می‌خورند
باید دیوانه باشند

1210
01:17:13,180 --> 01:17:15,320
زیرا چنان بسیارند که

1211
01:17:15,370 --> 01:17:17,620
می‌توانند مردان شریف را بگیرند
و به دار آویزند

1212
01:17:19,046 --> 01:17:19,796
!بانو

1213
01:17:19,851 --> 01:17:20,971
!چه حرف‌ها می‌زنی

1214
01:17:21,054 --> 01:17:22,431
!سلام بر شما، بانوی زیبا

1215
01:17:22,563 --> 01:17:24,141
شما مرا نمی‌شناسید

1216
01:17:24,192 --> 01:17:26,643
اما من خاندان والا تبارِ شما را
به خوبی می‌شناسم

1217
01:17:26,938 --> 01:17:29,563
می‌ترسم خبری به‌زودی برای شما در راه باشد

1218
01:17:29,656 --> 01:17:32,232
،اگر اندرز نوکرتان را می‌شنوید

1219
01:17:32,283 --> 01:17:34,276
این‌جا نمانید

1220
01:17:34,494 --> 01:17:36,061
و با کودکان‌تان بروید

1221
01:17:36,112 --> 01:17:38,655
به کجا بگریزم؟
من با هیچکس بد نکرده‌ام

1222
01:17:40,450 --> 01:17:41,867
اما الان به یادم آمد

1223
01:17:43,467 --> 01:17:46,997
که من در این جهان خاکی‌ام
جایی که آزار رساندن چه بسا ستوده باشد

1224
01:17:47,651 --> 01:17:50,500
و نیکی گهگاه حماقتی خطرناک به شمار آید

1225
01:17:51,371 --> 01:17:54,087
پس این دفاع زنانه به چه‌کار می‌آید

1226
01:17:54,138 --> 01:17:55,964
که بگویم من با هیچ‌کس بد نکرده‌ام؟

1227
01:18:11,205 --> 01:18:12,305
شوهرت کجاست؟

1228
01:18:12,356 --> 01:18:15,067
امیدوارم در چنان جای پلیدی نباشد که

1229
01:18:15,118 --> 01:18:17,110
چون تویی را به او دسترس باشد

1230
01:18:17,161 --> 01:18:18,661
او خائن است -
تو دروغ می‌گویی -

1231
01:18:22,929 --> 01:18:25,327
!نه! نه

1232
01:18:35,318 --> 01:18:37,798
بیا کنج خلوتی بیابیم

1233
01:18:38,391 --> 01:18:40,801
و بگرییم تا دل پردردمان خالی شود

1234
01:18:40,938 --> 01:18:43,178
اما بهتر آن‌که شمشیر خون‌ریز را بچسبیم

1235
01:18:43,508 --> 01:18:44,680
و همچون نیک‌مردان

1236
01:18:44,960 --> 01:18:47,210
در راه زادگاهِ از پا درافتادۀ خویش
به پا خیزیم

1237
01:18:47,609 --> 01:18:51,180
که هر بامداد در آن بیوگانی تازه شیون سر می‌کنند
و یتیمانی تاز فغان می‌کنند

1238
01:18:51,230 --> 01:18:53,187
و اندوهانی تازه خود را
بر سینۀ گنبد آسمان می‌کوبند

1239
01:18:53,237 --> 01:18:55,580
و آسمان آن‌ها را چنان پژواکی می‌دهد
که گویی با اسکاتلند همدرد است

1240
01:18:55,630 --> 01:18:57,526
و همان شیون دردناک را سر داده است

1241
01:18:58,172 --> 01:19:00,237
آنچه گفتید چه بسا چنین باشد

1242
01:19:00,828 --> 01:19:03,865
این جبار را که بردن نام‌اش نیز
،بر زبان‌مان داغ می‌نهد

1243
01:19:04,076 --> 01:19:05,826
روزگاری شریف می‌پنداشتند

1244
01:19:07,563 --> 01:19:08,704
بنگر، کی‌ست که می‌آید؟

1245
01:19:09,969 --> 01:19:11,206
پسرعموی گرامی من

1246
01:19:11,445 --> 01:19:12,374
خوش آمدی

1247
01:19:12,858 --> 01:19:13,858
هان، شناختمش

1248
01:19:13,918 --> 01:19:16,878
سرورم، این اسباب جدایی را هر چه زودتر
!از میان بردار

1249
01:19:17,227 --> 01:19:18,880
آمین، سرورم

1250
01:19:19,852 --> 01:19:21,452
اسکاتلند همانجا که بود هنوز هست؟

1251
01:19:21,680 --> 01:19:23,093
!دریغا، سرزمین نگون‌بخت

1252
01:19:24,195 --> 01:19:25,805
از به یادآوردن خود نیز بیمناک است

1253
01:19:25,855 --> 01:19:28,765
کجا می‌توانیم آن را سرزمین مادری بنامیم
که گورستان ماست

1254
01:19:28,953 --> 01:19:31,643
…آن‌جا که جز از همه‌جا بی‌خبران را

1255
01:19:31,859 --> 01:19:35,022
خنده بر لب نمی‌توان دید

1256
01:19:36,430 --> 01:19:40,652
آن‌جا که آه و ناله‌ها
و فریادهای آسمان‌شکاف را

1257
01:19:40,781 --> 01:19:42,029
گوش شنوایی نیست

1258
01:19:42,125 --> 01:19:46,074
آن‌جا که اندوهِ جانکاه چیزی‌ست همه‌جا یاب

1259
01:19:46,773 --> 01:19:48,023
تازه‌ترین مصیبت کدام است؟

1260
01:19:48,352 --> 01:19:50,412
مصیبت‌ها چنان دم به دم می‌رسند که

1261
01:19:50,463 --> 01:19:52,414
از مصیبت ساعت پیش دم نمی‌توان زد

1262
01:19:52,671 --> 01:19:53,749
از همسرم چه خبر؟

1263
01:19:57,023 --> 01:19:57,778
باری، خوب است

1264
01:19:59,117 --> 01:20:00,172
و از فرزندانم؟

1265
01:20:00,922 --> 01:20:01,722
آن‌ها هم خوبند

1266
01:20:04,093 --> 01:20:06,193
آن جبار که آسایش‌شان را بر هم نزده است؟

1267
01:20:07,664 --> 01:20:10,849
نه، تا زمانی که من ترک‌شان می‌گفتم
در آسایش بودند

1268
01:20:13,116 --> 01:20:14,716
در سخن‌گفتن کم مایه می‌گذارید

1269
01:20:15,105 --> 01:20:15,856
بگویید چه شده است؟

1270
01:20:15,906 --> 01:20:19,566
چون بدین‌سو روی می‌کردم تا خبرهایی را
،بیاورم که تاب آوردن‌شان را نداشتم

1271
01:20:19,656 --> 01:20:23,111
همه‌جا پیچیده بود که بسیاری از
مردان ارجمند سر به شورش برداشته‌اند

1272
01:20:23,445 --> 01:20:24,780
اکنون زمان یاوری‌ست

1273
01:20:24,842 --> 01:20:27,292
نگاه شما بر اسکاتلند سرباز می‌آفریند

1274
01:20:27,343 --> 01:20:30,610
زنان را نیز به میدان جنگ می‌آورد
تا این مصیبت سهمگین را از میان بردارند

1275
01:20:30,660 --> 01:20:31,787
ایشان را مژدگانی ده

1276
01:20:32,719 --> 01:20:33,955
ما بدان‌سو می‌آییم

1277
01:20:34,633 --> 01:20:38,278
پادشاه بزرگوار انگلستان ده‌هزار سپاهی را
به سرکردگیِ سیوار نیک‌خو به ما سپرده است

1278
01:20:38,328 --> 01:20:41,528
سربازی توانمندتر و بهتر از او
در همۀ عالم مسیحیت نیست

1279
01:20:42,703 --> 01:20:45,593
کاش این مژده را
با مژده‌ای پاسخ می‌توانستم گفت

1280
01:20:45,670 --> 01:20:47,886
اما مرا سخنانی‌ست

1281
01:20:48,641 --> 01:20:50,891
که می‌باید در فضای بیابان
به فغان بر زبان رانم

1282
01:20:51,078 --> 01:20:52,878
تا به هیچ گوشی نرسد

1283
01:20:53,037 --> 01:20:54,142
در چه بابی‌ست؟

1284
01:20:54,531 --> 01:20:55,931
در بابِ کار و بارِ همگان است

1285
01:20:56,609 --> 01:20:58,809
یا دردی‌ست که
تنها یک سینه را مالامال می‌کند؟

1286
01:20:58,984 --> 01:21:03,026
دردی‌ست که هر خاطر شریفی را
از آن سهمی‌ست اما

1287
01:21:04,499 --> 01:21:06,029
سهم اصلی تنها تو را ست

1288
01:21:07,304 --> 01:21:09,074
اگر مرا ست، از من پنهان مدار

1289
01:21:09,975 --> 01:21:11,451
زودتر بگو تا بدانم

1290
01:21:13,305 --> 01:21:16,081
مبادا که گوش‌هاتان
زبان مرا تا ابد نفرین کنند

1291
01:21:17,070 --> 01:21:20,159
چرا که آن‌ها را
با ناخوش‌ترین صدایی فرو می‌گیرد

1292
01:21:20,441 --> 01:21:21,962
که هرگز نشنیده‌اید

1293
01:21:24,733 --> 01:21:25,715
حدس می‌توانم زد

1294
01:21:28,383 --> 01:21:29,845
بر کوشک شما شبیخون آورده‌اند

1295
01:21:30,031 --> 01:21:31,847
…و همسر و کودکان‌تان را

1296
01:21:32,141 --> 01:21:34,599
وحشیانه کشته‌اند
،اگر بگویم که چه کرده‌اند

1297
01:21:36,781 --> 01:21:40,564
تن بی‌جان شما نیز بر تلِ کُشتگانِ
این آهوانِ در دام افتاده خواهد افتاد

1298
01:21:42,004 --> 01:21:43,233
!خدای مهربان

1299
01:21:44,382 --> 01:21:46,486
!های، مرد

1300
01:21:47,391 --> 01:21:48,941
سخنان پردرد و غم را بر زبان آور

1301
01:21:49,516 --> 01:21:52,826
غمی که بر زبان نیاید، در دل گران‌بار
چندان نجوا می‌کند

1302
01:21:52,937 --> 01:21:54,453
تا که دل در هم شکند

1303
01:21:58,640 --> 01:22:00,250
فرزندانم را نیز؟

1304
01:22:01,828 --> 01:22:03,044
…همسر و فرزندان

1305
01:22:03,320 --> 01:22:04,171
و خدمتکاران

1306
01:22:04,492 --> 01:22:06,882
و هر که را که یافتند -
…همسرم را -

1307
01:22:08,141 --> 01:22:09,634
نیز کُشتند؟ -
گفتم -

1308
01:22:10,312 --> 01:22:11,386
آرام باش

1309
01:22:12,633 --> 01:22:15,140
…بیا تا از کین‌خواهی بی‌کران دارویی بسازیم

1310
01:22:15,351 --> 01:22:18,101
درمان این دردِ جانکاه را -
او بی‌بچه است -

1311
01:22:21,688 --> 01:22:23,982
و بچه‌های زیبای مرا؟

1312
01:22:24,796 --> 01:22:26,026
گفتی همه را؟

1313
01:22:28,164 --> 01:22:29,404
!ای بوم شوم

1314
01:22:29,656 --> 01:22:30,456
همه؟

1315
01:22:31,641 --> 01:22:34,839
یعنی همۀ جوجگان زیبایم را با مادرشان
به یک تازش ناگهان کُشتند؟

1316
01:22:34,890 --> 01:22:37,078
مردانه با آن دراُفت -
چنین می‌کنم -

1317
01:22:38,078 --> 01:22:40,515
اما مردانه نیز باید احساسش کنم

1318
01:22:42,047 --> 01:22:46,004
چگونه از یاد توانم برد که
اینان بودند و مرا عزیزترینان بودند

1319
01:22:46,718 --> 01:22:49,194
آیا آسمان نظاره کرد و جانب ایشان را نگرفت؟

1320
01:22:51,335 --> 01:22:52,735
،مکداف روسیاه

1321
01:22:54,313 --> 01:22:55,714
اینان همه از برای تو به خاک افتادند

1322
01:22:55,764 --> 01:22:58,317
برای منِ ناچیز ایشان که
گناهی نکرده بودند. برای خاطر من بود که

1323
01:22:58,367 --> 01:23:00,101
مرگ به جان‌شان افتاد

1324
01:23:00,185 --> 01:23:02,035
خداوندا، اکنون آرامش‌شان ببخش -
…این -

1325
01:23:02,226 --> 01:23:04,326
آن سنگ فسانی باد که بر آن تیغ خویش تیز کنی

1326
01:23:04,602 --> 01:23:07,609
غم را به خشم بدل کن
آتش دل را منشان

1327
01:23:07,731 --> 01:23:09,570
شعله‌ور کن -
کاش می‌توانستم چون زنان -

1328
01:23:09,620 --> 01:23:11,466
به چشم اشک بریزم
و به زبان لاف مردی زنم

1329
01:23:11,516 --> 01:23:12,640
اما ای خدای مهربان

1330
01:23:12,714 --> 01:23:14,273
دوری را همه از میان بردار

1331
01:23:14,324 --> 01:23:18,828
و مرا و این دیوِ اسکاتلند را رویاروی بگذار

1332
01:23:19,148 --> 01:23:21,581
و او را در تیغ‌رسِ من نِه

1333
01:23:23,227 --> 01:23:24,377
،اگر جان به‌در برد

1334
01:23:27,633 --> 01:23:28,883
تو نیز بر او ببخشای

1335
01:23:52,821 --> 01:23:54,571
کِی بود آخرین باری که به راه افتاد؟

1336
01:23:54,739 --> 01:23:56,789
،از زمانی که پادشاه به میدان جنگ رفته است

1337
01:23:57,008 --> 01:23:59,661
دیده‌ام که از بستر برمی‌خیزد

1338
01:23:59,850 --> 01:24:01,580
بالاپوش‌اش را به دوش می‌افکند

1339
01:24:01,870 --> 01:24:03,331
در گنجه‌اش را باز می‌کند

1340
01:24:03,772 --> 01:24:06,376
کاغذی برمی‌دارد و تا می‌زند

1341
01:24:06,711 --> 01:24:08,411
بر روی آن چیزی می‌نویسد و می‌خواند

1342
01:24:08,593 --> 01:24:10,130
و سپس مهر می‌کند

1343
01:24:10,326 --> 01:24:12,465
و دوباره به بستر بازمی‌گردد
…و

1344
01:24:12,984 --> 01:24:15,833
این‌ها همه را در حالی می‌کند
که در خواب ژرف است

1345
01:24:15,884 --> 01:24:18,597
در این جنب‌وجوشِ خواب‌آلوده
جز راه رفتن

1346
01:24:18,648 --> 01:24:22,559
‫و کارهای دیگر،
‫هیچ شنیده‌ای گهگاه چیزی بگوید؟

1347
01:24:22,883 --> 01:24:26,271
قربان، سخنانی می‌گوید که نمی‌خواهم
پشت سرش بازگو کنم

1348
01:24:26,813 --> 01:24:28,815
نه به شما خواهم گفت و نه به هیچ‌کسِ دیگر

1349
01:24:29,078 --> 01:24:31,735
تا شاهدی در میان نباشد
که بگوید درست می‌گویم

1350
01:24:32,241 --> 01:24:34,821
های، دارد می‌آید

1351
01:24:41,334 --> 01:24:45,624
همان کارها را می‌کند
به جان خودم، در خوابِ ژرف است

1352
01:24:45,762 --> 01:24:47,876
پنهان شوید و نگاهش کنید

1353
01:24:48,068 --> 01:24:50,295
می‌بینی، چشم‌هایش باز است -
آری -

1354
01:24:50,589 --> 01:24:53,597
اما حس بینایی‌شان بسته -
شمع را از کجا آورده؟ -

1355
01:24:53,835 --> 01:24:56,760
در کنارش بوده
به دستور او همیشه شمع در کنارش هست

1356
01:24:59,246 --> 01:25:00,513
این چه کاری‌ست که می‌کند؟

1357
01:25:01,473 --> 01:25:03,323
ببین، چگونه دست‌هایش را به هم می‌ساید

1358
01:25:03,401 --> 01:25:06,529
دیده‌ام که یک ربع ساعت همین‌کار را می‌کند

1359
01:25:11,983 --> 01:25:13,568
هنوز یک لکۀ دیگر هست

1360
01:25:13,744 --> 01:25:15,153
گوش دار! حرف می‌زند

1361
01:25:15,624 --> 01:25:17,322
!گم شو، لکۀ لعنتی

1362
01:25:17,654 --> 01:25:19,115
!می‌گویم گم شو

1363
01:25:19,546 --> 01:25:20,387
،یک

1364
01:25:22,781 --> 01:25:23,581
،دو

1365
01:25:24,500 --> 01:25:25,413
خیلی خوب

1366
01:25:26,709 --> 01:25:27,957
وقت کار است

1367
01:25:29,516 --> 01:25:31,305
!دوزخ چه دودناک است

1368
01:25:31,914 --> 01:25:33,797
!اُف بر تو سرورم، اُف

1369
01:25:33,923 --> 01:25:35,274
سرباز و ترس؟

1370
01:25:35,734 --> 01:25:37,514
‫ما را چه ترسی‌ست از
‫این‌که کسی بداند یا نداند،

1371
01:25:37,564 --> 01:25:39,769
هنگامی که هیچ‌کس را
قدرتِ بازخواست از ما نباشد؟

1372
01:25:39,819 --> 01:25:40,619
…اما

1373
01:25:41,444 --> 01:25:44,474
که گمان می‌کرد که این همه خون
در تن پیرمرد باشد؟

1374
01:25:45,718 --> 01:25:47,218
سپهسالار فایف زنی داشت

1375
01:25:47,359 --> 01:25:49,187
اکنون کجاست؟

1376
01:25:50,991 --> 01:25:52,056
چه؟

1377
01:25:53,584 --> 01:25:56,611
بس است، سرور من
بس است

1378
01:25:56,694 --> 01:25:58,690
برو. برو

1379
01:25:58,741 --> 01:26:00,517
تو از چیزی خبردار شده‌ای که نباید

1380
01:26:00,567 --> 01:26:02,534
چیزهایی گفت که نمی‌بایست

1381
01:26:02,701 --> 01:26:04,077
از این بابت یقین دارم

1382
01:26:04,945 --> 01:26:07,205
باز بوی خون هست

1383
01:26:08,688 --> 01:26:10,961
همۀ عطرهای عربستان

1384
01:26:11,012 --> 01:26:13,086
بوی چسبیده به این دست کوچک را نخواهد برد

1385
01:26:13,375 --> 01:26:14,379
!وای

1386
01:26:15,505 --> 01:26:17,006
!وای! وای

1387
01:26:32,423 --> 01:26:34,315
!چه آهی

1388
01:26:35,188 --> 01:26:37,527
!چه دل پُر دردی

1389
01:26:39,297 --> 01:26:41,489
این دردی‌ست که درمانش از من ساخته نیست

1390
01:26:42,253 --> 01:26:44,493
اما من می‌شناسم کسانی را که در خواب
راه می‌رفته‌اند

1391
01:26:44,543 --> 01:26:46,453
و در بستر به پاکی چشم از جهان بسته‌اند

1392
01:26:47,366 --> 01:26:48,246
خدای من

1393
01:26:49,148 --> 01:26:50,457
!خدا همه‌مان را ببخشد

1394
01:26:50,688 --> 01:26:52,959
دست‌هایت را بشوی
بالاپوش‌ات را بپوش

1395
01:26:53,312 --> 01:26:54,753
چنین رنگ‌پریده منما

1396
01:26:56,023 --> 01:26:58,965
باز می‌گویم، بنکوو در خاک خفته است

1397
01:26:59,152 --> 01:27:00,759
از گور بیرون نمی‌تواند آمد

1398
01:27:01,245 --> 01:27:03,052
زمزمه‌های ناشایستی بر زبان‌هاست

1399
01:27:03,705 --> 01:27:06,723
کارهای ناهنجار دردسرهای ناهنجار می‌زاید

1400
01:27:07,744 --> 01:27:11,978
سرهای آلایشناک رازهای خود را
در گوشِ کر بالش‌هاشان فرو می‌خوانند

1401
01:27:12,258 --> 01:27:14,773
او را به کشیش بیشتر نیاز است تا به پزشک

1402
01:27:16,133 --> 01:27:18,276
الان به بستر می‌رود؟ -
یکسر -

1403
01:27:18,444 --> 01:27:19,944
بر در روازه می‌کوبند

1404
01:27:20,361 --> 01:27:21,654
بیا، بیا

1405
01:27:23,072 --> 01:27:24,115
بیا، بیا

1406
01:27:24,660 --> 01:27:25,909
دستت را به من ده

1407
01:27:27,413 --> 01:27:29,454
کار شده را ناشده نتوان کرد

1408
01:27:31,936 --> 01:27:32,916
به بستر

1409
01:27:34,317 --> 01:27:35,210
به بستر

1410
01:27:36,457 --> 01:27:37,257
!به بستر

1411
01:27:39,469 --> 01:27:40,465
!به بستر

1412
01:27:50,858 --> 01:27:52,608
این که پیش روی ماست، کدام جنگل است؟

1413
01:27:52,811 --> 01:27:53,978
جنگلِ بِرنام

1414
01:27:54,836 --> 01:27:56,914
سپاه انگلیس نزدیک است
به سرکردگیِ مالکوم

1415
01:27:56,965 --> 01:27:59,067
و پسرعمویش سیوارد و مکداف بزرگوار

1416
01:27:59,526 --> 01:28:01,176
آتش انتقام در دل‌شان زبانه می‌کشد

1417
01:28:01,335 --> 01:28:02,487
جبار چه می‌کند؟

1418
01:28:02,891 --> 01:28:05,365
قلعۀ بزرگِ دانسینین را سخت باروبندی می‌کند

1419
01:28:06,055 --> 01:28:09,036
برخی او را دیوانه می‌دانند
،و دیگرانی که از او نه‌چندان بیزارند

1420
01:28:09,086 --> 01:28:11,236
نام این کار را
خشم و خروش دلاورانه می‌گذارند

1421
01:28:11,578 --> 01:28:14,179
اما، بی گمان
بیماری سرکش خویش را

1422
01:28:14,230 --> 01:28:15,416
دیگر بند نمی‌تواند زد

1423
01:28:15,580 --> 01:28:18,753
اکنون حس می‌کند که جنایت‌های پنهانش
به دستانش چسبیده است

1424
01:28:19,391 --> 01:28:21,391
فرمانبران‌اش از پی فرمان از جای می‌جنبند

1425
01:28:21,748 --> 01:28:22,749
نه از سر مِهر

1426
01:28:23,466 --> 01:28:26,177
اکنون حس می‌کند که ردای شاهی
بر اندام وی برازنده نیست

1427
01:28:26,617 --> 01:28:29,067
همچون دُزدکی کوتوله
که قبای غول را بر تن کرده باشد

1428
01:28:29,750 --> 01:28:34,394
،شیطان سیَه‌رویت کند
!کله‌پوکِ رنگِ رو پریده

1429
01:28:35,109 --> 01:28:36,813
این قیافۀ ابلهانه چیست؟

1430
01:28:37,468 --> 01:28:39,524
…ده هزار اند -
ده هزار غاز، ناکَس؟ -

1431
01:28:39,960 --> 01:28:40,859
سرباز، آقا

1432
01:28:40,910 --> 01:28:45,089
برو چهره‌ات را خونین کن تا سرخیِ خون
سفیدی ترس‌ات را بپوشاند، پسرکِ بی‌جگر

1433
01:28:45,225 --> 01:28:47,699
کدام سربازان، احمق؟

1434
01:28:48,250 --> 01:28:49,325
!جان‌ات برآید

1435
01:28:49,419 --> 01:28:52,089
،گونه‌هایت که به رنگ گچ است
ترس در دل‌های دیگران می‌نشاند

1436
01:28:52,139 --> 01:28:54,581
کدام سربازان، رنگ‌پریده؟

1437
01:28:54,768 --> 01:28:56,374
سپاه انگلستان، قربان

1438
01:28:56,492 --> 01:28:57,709
برو گورت را گم کن

1439
01:28:58,461 --> 01:28:59,377
!سیتن

1440
01:29:00,883 --> 01:29:02,755
…بیمار دل می‌شوم وقتی می‌بینم

1441
01:29:02,945 --> 01:29:04,424
!سیتن، گوش دار

1442
01:29:04,758 --> 01:29:07,043
این زوری که می‌آورند
،یا مرا شادی همیشگی می‌بخشد

1443
01:29:07,093 --> 01:29:08,493
یا هم‌امروز از جای برمی‌کَند

1444
01:29:08,890 --> 01:29:10,190
من دراز زیسته‌ام

1445
01:29:10,523 --> 01:29:12,932
زندگی‌ام را روی به سوی خزان

1446
01:29:13,453 --> 01:29:16,436
و برگ‌ریزان است
،و مرا به آنچه رهاوردِ پیری‌ست

1447
01:29:16,487 --> 01:29:18,646
…از عزت و مهر و فرمان‌بری

1448
01:29:18,800 --> 01:29:21,065
،و خیلِ دوستان
چشم نمی‌باید داشت

1449
01:29:22,242 --> 01:29:22,992
!سیتن

1450
01:29:23,312 --> 01:29:24,277
تازه چیست؟

1451
01:29:24,578 --> 01:29:26,529
گزارش‌ها همه درست بوده، سرورم

1452
01:29:26,695 --> 01:29:29,991
تا گوشت بر استخوانم هست، خواهم جنگید

1453
01:29:30,202 --> 01:29:31,848
جوشن‌ام را بده -
هنوز به آن نیازی نیست -

1454
01:29:31,898 --> 01:29:32,843
می‌خواهم بپوشم‌اش

1455
01:29:32,894 --> 01:29:34,968
باز هم سوار بفرستید
همه‌جا را بگردید

1456
01:29:35,093 --> 01:29:36,893
هر که را دم از ترس زد، به دار آویزید

1457
01:29:37,983 --> 01:29:39,381
جوشن‌ام را بده

1458
01:29:41,355 --> 01:29:42,712
بیمارت چگونه است، پزشک؟

1459
01:29:42,763 --> 01:29:44,380
چندان بیمار نیست، سرورم

1460
01:29:44,431 --> 01:29:48,092
،آزرده است
و هجوم خیال‌ها آسوده‌اش نمی‌گذارد

1461
01:29:49,952 --> 01:29:51,095
درمانش کن

1462
01:29:51,351 --> 01:29:54,807
خاطر بیمار را درمان نمی‌توانی کرد؟

1463
01:29:55,188 --> 01:29:57,588
اندوه ریشه‌کرده در جان را
از آن برنمی‌توانی کَند؟

1464
01:29:57,641 --> 01:30:00,313
نقش پریشانی را از مغز نمی‌توانی بُرد؟
…و با

1465
01:30:00,453 --> 01:30:02,031
نوش دارویی فراموش‌زا

1466
01:30:02,161 --> 01:30:05,161
بارِ گران‌افتاده بر دل را از سینۀ گران‌بار
نمی‌توانی سترد؟

1467
01:30:05,930 --> 01:30:08,655
این دردی‌ست که بیمار خود می‌باید درمان کند

1468
01:30:10,563 --> 01:30:12,575
پس پزشکی‌ات را پیش سگان انداز

1469
01:30:12,930 --> 01:30:14,202
که مرا هیچ به کار نیاید

1470
01:30:14,508 --> 01:30:15,578
…سیتن

1471
01:30:16,039 --> 01:30:17,205
سوار بفرست

1472
01:30:18,054 --> 01:30:20,741
تا جنگل برنام به سوی دانسینین نیامده است

1473
01:30:20,891 --> 01:30:23,878
مرا نه از مرگ بیم است
و نه از هیچ‌چیز مرگ‌آور

1474
01:30:25,672 --> 01:30:28,549
هر سربازی شاخه‌ای ببُرد

1475
01:30:28,874 --> 01:30:30,468
و پیش روی خود دارد

1476
01:30:30,703 --> 01:30:31,844
به چشم

1477
01:30:32,245 --> 01:30:34,881
ما جز این نمی‌دانیم که جبار آسوده‌خاطر

1478
01:30:35,101 --> 01:30:38,309
در دانسنین نشسته است و می‌گذارد که
آن را در میان گیریم

1479
01:30:38,490 --> 01:30:39,811
تنها امیدش همین است

1480
01:30:40,061 --> 01:30:43,106
و هیچ‌کس در خدمت او نمی‌ماند
مگر آنان که ناگزیرند

1481
01:30:43,439 --> 01:30:45,066
و دل‌شان نیز در این کار نیست

1482
01:30:45,187 --> 01:30:48,111
درفش‌ها را بر باروهای بیرونی بیاویزید

1483
01:30:48,289 --> 01:30:50,446
هنوز فریاد «دارند می‌آیند» برپاست

1484
01:30:50,573 --> 01:30:53,941
اما استواری دژ ما هر محاصره‌ای را
به سُخره می‌گیرد

1485
01:30:53,992 --> 01:30:58,297
بگذار این‌جا چندان بمانند
که گرسنگی و بیماری فرو خورَدِشان

1486
01:31:32,580 --> 01:31:34,115
سپاهِ یکمِ ما را رهبری کنید

1487
01:31:34,574 --> 01:31:38,097
مکداف گران‌قدر و ما دیگر کارها را
بر عهده خواهیم گرفت بر حسب نقشۀ جنگ

1488
01:31:38,453 --> 01:31:41,003
ما را کاری جز این نیست که
امشب سپاه جبار را بیابیم و

1489
01:31:41,132 --> 01:31:43,708
،اگر ایشان را نتوانیم شکست
!ما خود شکسته به

1490
01:31:44,362 --> 01:31:46,794
برای رسیدن به آن، پیش به سوی جنگ

1491
01:32:17,157 --> 01:32:19,244
اگر آنانی که می‌بایست در صف ما باشند
،به ایشان نپیوسته بودند

1492
01:32:19,294 --> 01:32:21,996
پنجه در پنجه با ایشان درمی‌افتادیم

1493
01:32:22,322 --> 01:32:24,332
و ایشان را تا سرزمین‌شان پس می‌راندیم

1494
01:32:24,835 --> 01:32:26,292
اکنون دیگر نزدیکیم

1495
01:32:27,231 --> 01:32:29,670
نقابِ شاخه‌ها را بیفکنید

1496
01:32:29,854 --> 01:32:31,896
و همان بنمایید که هستید

1497
01:32:31,954 --> 01:32:33,674
کرناها را همه زبان بگشایید

1498
01:32:34,026 --> 01:32:39,430
یک‌نفس در این پیشاهنگانِ پرغوغای
!سودای مرگ و خون دردمید

1499
01:32:42,389 --> 01:32:43,476
این صدای چیست؟

1500
01:32:46,327 --> 01:32:48,027
فریاد زنان است، سرورم

1501
01:32:50,773 --> 01:32:52,819
مزۀ ترس را گویی فراموش کرده‌ام

1502
01:32:53,555 --> 01:32:56,948
روزگاری بود که از شنیدن فریادی در دل شب
سراپایم یخ می‌بست

1503
01:32:57,572 --> 01:33:00,450
و از حکایتی هولناک
موهایم چنان راست می‌شدند

1504
01:33:00,501 --> 01:33:03,079
که گویی… جان دارند

1505
01:33:03,631 --> 01:33:04,831
فریاد از چه بود؟

1506
01:33:06,984 --> 01:33:08,584
…سرورم، ملکه

1507
01:33:09,039 --> 01:33:09,839
مُرده است

1508
01:33:18,879 --> 01:33:20,879
روزی می‌بایست می‌مُرد

1509
01:33:25,742 --> 01:33:27,942
زمانی می‌بایست این خبر را می‌آوردند

1510
01:33:29,094 --> 01:33:30,273
فردا

1511
01:33:31,945 --> 01:33:34,443
و فردا و فردا

1512
01:33:35,742 --> 01:33:40,158
می‌خزد با گام‌های کوچک
از روزی به روزی تا که

1513
01:33:40,961 --> 01:33:42,785
بسپارد به پایان رشتۀ طومارِ هر دوران

1514
01:33:45,102 --> 01:33:48,958
و دیروزان کجا بودست ما دیوانگان را
جز نشانی از غباراندوده راهِ مرگ

1515
01:33:51,874 --> 01:33:52,674
فرو میر

1516
01:33:54,436 --> 01:33:55,799
!ای شمعک، فرو میر

1517
01:33:57,273 --> 01:33:59,123
که نباشد زندگانی هیچ جز سایه‌ای لغزان

1518
01:34:00,240 --> 01:34:03,428
و بازی‌پیشه‌ای نادان که بازد چندگاهی
پُرخروش و جوش نقشی اندرین میدان

1519
01:34:03,478 --> 01:34:05,641
…و آن‌گه هیچ! زندگی افسانه‌ای ست

1520
01:34:07,117 --> 01:34:08,417
کز لب شوریده‌مغزی گفته آید

1521
01:34:10,664 --> 01:34:13,608
سربه‌سر خشم و هیاهو
!لیک بی‌معنا

1522
01:34:17,028 --> 01:34:18,029
…سرورم

1523
01:34:18,359 --> 01:34:21,866
چیزی را که دیده‌ام باید گزارش دهم
اما نمی‌دانم چگونه

1524
01:34:22,351 --> 01:34:24,327
باری، بفرمایید، آقا

1525
01:34:24,460 --> 01:34:27,205
چشمم به برنام بود که ناگاه به نظرم آمد که

1526
01:34:28,328 --> 01:34:30,291
جنگل به راه افتاده است

1527
01:34:33,023 --> 01:34:35,623
‫اگر چنین نبود،
‫هر بلایی که می‌خواهید به سر من بیاورید

1528
01:34:36,714 --> 01:34:40,593
از سه‌فرسنگی بیشۀ رَوندۀ را می‌توان دید

1529
01:34:42,101 --> 01:34:44,055
،اگر دروغ گفته باشی

1530
01:34:44,717 --> 01:34:48,809
به همین درخت آویزانت می‌کنم
تا جان‌ات برآید

1531
01:34:51,248 --> 01:34:55,050
«تا زمانی که جنگل برنام
به دانسینین برنیامده است، مترس»

1532
01:34:56,234 --> 01:34:58,319
و اکنون جنگل به سوی دانسینین برمی‌آید

1533
01:35:03,115 --> 01:35:04,742
!سلاح برگیرید و بیرون شوید

1534
01:35:07,095 --> 01:35:09,413
،اگر همان پدید آید که او گفت

1535
01:35:10,130 --> 01:35:13,960
دیگر نه جای ماندن است و نه راه گریز

1536
01:35:14,025 --> 01:35:16,379
!زنگ آژیر را بنوازید

1537
01:35:16,531 --> 01:35:19,507
!وزان شو، ای باد
!روان شو، ای بلا

1538
01:35:20,299 --> 01:35:23,242
!لااقل جوشن‌پوش با مرگ هم‌آغوش شویم

1539
01:36:06,179 --> 01:36:07,263
نامت چیست؟

1540
01:36:08,773 --> 01:36:10,473
شنیدنش لرزه بر اندامت خواهد انداخت

1541
01:36:10,680 --> 01:36:11,480
هرگز

1542
01:36:12,352 --> 01:36:15,730
اگر چه نامت سوزان‌تر از آتش دوزخ باشد

1543
01:36:17,624 --> 01:36:19,066
نام‌ام مکبث است

1544
01:36:21,656 --> 01:36:25,906
ابلیس نیز نمی‌توانست نامی
نفرت‌انگیزتر از این در گوشم فروخواند

1545
01:36:26,554 --> 01:36:28,194
نه، نه ترسناک‌تر از این

1546
01:36:28,280 --> 01:36:30,578
دروغ می‌گویی، جبار نفرت‌انگیز

1547
01:36:31,397 --> 01:36:34,498
با شمشیرم نشان خواهم داد که تو دروغگویی

1548
01:36:37,305 --> 01:36:38,919
تو از مادر زاده شدی

1549
01:38:16,571 --> 01:38:19,521
!برگرد، «سگ دوزخ پا»، برگرد
(سگ پاسبان دوزخ در اساطیر یونان)

1550
01:38:26,959 --> 01:38:30,281
از میان این همه مردان
تنها از تو روگردان‌ام اما بازگرد و برو

1551
01:38:30,805 --> 01:38:33,617
که روانِ من هم‌اکنون
از خونِ کسان‌ات گرانبار است

1552
01:38:33,813 --> 01:38:35,035
مرا هیچ بهرِ گفتن نیست

1553
01:38:36,546 --> 01:38:37,997
زبانِ من زبانۀ شمشیر است

1554
01:38:38,320 --> 01:38:41,167
تیغ‌ات را بر تارک‌های زخم‌پذیر بیازمای

1555
01:38:41,226 --> 01:38:42,538
مرا جانی طلسم شده است که

1556
01:38:42,589 --> 01:38:45,089
نمی‌باید به کسی سپرده شود
که از مادری زاده شده باشد

1557
01:38:45,164 --> 01:38:46,464
امید از طلسمت بردار

1558
01:38:47,625 --> 01:38:50,512
از همان شیطانی که تاکنون
خدمتش را کرده‌ای بپرس تا به تو بگوید

1559
01:38:50,562 --> 01:38:53,679
که مکداف را نابه‌هنگام
از شکم مادر بیرون کشیده‌اند

1560
01:38:55,983 --> 01:38:58,263
بُریده باد زبانی که با من چنین گوید

1561
01:39:01,328 --> 01:39:02,578
من با تو نخواهم جنگید

1562
01:39:02,695 --> 01:39:04,398
پس تسلیم شو، بزدل

1563
01:39:04,726 --> 01:39:06,110
تسلیم نخواهم شد

1564
01:39:06,335 --> 01:39:08,561
تا در پیشگاه آن جوانک، مالکوم، بر زمین
بوسه زنم

1565
01:39:08,611 --> 01:39:10,779
و مردم بی‌سروپا دشنام‌باران‌ام کنند

1566
01:39:11,625 --> 01:39:14,675
اگر چه جنگل برنام به دانسینین
برآمده است و با تو رویاروی‌ام که

1567
01:39:14,897 --> 01:39:17,703
از مادر زاده نشدی
اما من واپسین کوشش خود را خواهم کرد

1568
01:39:19,711 --> 01:39:20,831
بزن، مکداف

1569
01:39:23,031 --> 01:39:26,253
:و لعنت بر کسی که بگوید
«بس است، دست بدار»

1570
01:40:59,516 --> 01:41:00,723
…درود

1571
01:41:01,509 --> 01:41:03,017
!پادشاه اسکاتلند

1572
01:41:03,934 --> 01:41:04,768
…درود

1573
01:41:05,624 --> 01:41:07,980
!پادشاه اسکاتلند

1574
01:41:08,439 --> 01:41:12,985
!درود، پادشاه اسکاتلند
!درود، پادشاه اسکاتلند

1575
01:41:20,000 --> 01:41:26,000
‫« زیرنویس از علی اکبر دوست دار و علی نصرآبادی »
‫:. Ali EmJay & Ali99 .:

1576
01:41:26,500 --> 01:41:30,500
▷ Instagram.com/Aliakbar.1999
▶ T.me/Ali_EmJay

1577
01:41:31,000 --> 01:41:34,000
برگرفته از برگردان‌های آقایان
داریوش آشوری و عبدالرحیم احمدی

1578
01:41:34,500 --> 01:41:41,500
« بزرگترین مرجع دانلود فیلم و سریال »
:.:.: 30Nama.Com :.:.: