1
00:02:27,856 --> 00:02:28,857
วางไม้ลง

2
00:02:30,067 --> 00:02:32,778
เจ้าเป็นใคร หาที่นี่เจอได้ยังไง

3
00:02:39,910 --> 00:02:40,744
มัทธิว

4
00:02:43,497 --> 00:02:45,290
พระเจ้าช่วย คลุมหัวทำไม

5
00:02:46,166 --> 00:02:48,001
เราต้องปลอดภัยไว้ก่อน

6
00:02:48,085 --> 00:02:50,462
ท่านควรส่งข่าวมาก่อน
เราจะได้เตรียมตัว

7
00:02:50,546 --> 00:02:53,382
ข้านึกว่าประเด็นคือ
ไม่ควรมีใครรู้ว่านางอยู่ไหน

8
00:02:53,465 --> 00:02:56,677
ซีมีคนที่คอย
แอบส่งจดหมายเข้าออก

9
00:02:56,760 --> 00:02:57,886
ท่านก็รู้

10
00:02:58,637 --> 00:03:01,306
เอเทียนน่า ใครมาเหรอ
เกิดอะไรขึ้น

11
00:03:02,266 --> 00:03:04,184
แขกที่ไม่ได้แจ้งค่ะ ท่านหญิง

12
00:03:09,815 --> 00:03:10,816
มารีย์

13
00:03:11,608 --> 00:03:13,318
- มัทธิว
- มารีย์

14
00:03:13,902 --> 00:03:15,779
หวังว่าข้าคงจะ
ไม่ได้มารบกวนเจ้านะ

15
00:03:15,863 --> 00:03:17,698
ไม่

16
00:03:21,326 --> 00:03:24,955
เจ้ายังน่ามองแบบแปลกๆ
เหมือนเดิมนะ

17
00:03:26,164 --> 00:03:28,542
สายตาเจ้า
เริ่มจะเลอะเลือนแล้วสินะ

18
00:03:30,627 --> 00:03:32,504
เอาล่ะ เข้าข้างในเถอะ
ทั้งสองคน

19
00:03:32,588 --> 00:03:33,755
เริ่มจะหนาวแล้ว

20
00:03:33,839 --> 00:03:36,466
คนอื่นคงไม่ให้อภัยข้า
ถ้าปล่อยพวกท่านหนาวตาย

21
00:03:36,550 --> 00:03:37,384
มา

22
00:03:43,599 --> 00:03:45,642
ระวัง มันมืดมาก

23
00:03:45,726 --> 00:03:46,977
ก้าวระวังด้วย

24
00:03:48,228 --> 00:03:51,148
ไม่อยากเชื่อเลยว่า
เจ้าจะเดินมาถึงนี่ มัทธิว

25
00:03:52,065 --> 00:03:53,483
มันทั้งอันตราย

26
00:03:53,984 --> 00:03:55,527
แถมด้วยวัยของเจ้า

27
00:03:55,611 --> 00:03:57,070
วัยของเรา

28
00:03:58,405 --> 00:03:59,615
เรื่องสำคัญน่ะ

29
00:04:03,118 --> 00:04:05,746
มารีย์ ข้าเขียนเสร็จแล้ว

30
00:04:06,163 --> 00:04:07,080
หนังสือเหรอ

31
00:04:07,164 --> 00:04:09,583
ข้าไม่กล้าเสี่ยง
ฝากคนส่งสารส่งมาให้

32
00:04:10,250 --> 00:04:13,879
และข้าก็อยากให้เจ้า
ได้อ่านเป็นคนแรกด้วย เชิญ

33
00:04:14,379 --> 00:04:17,508
ข้าอยากฟังความเห็นเจ้า
ข้าอยากฟังด้วยตัวเอง

34
00:04:17,883 --> 00:04:19,593
ไม่อยากจะเชื่อเลย

35
00:04:22,179 --> 00:04:25,557
เจ้าพยายามหนักมาก
มานานแสนนาน

36
00:04:27,184 --> 00:04:30,729
มันจะกลายเป็น
ทรัพย์สมบัติตลอดกาล

37
00:04:30,812 --> 00:04:32,814
ข้าตั้งใจมาดูเรื่องนั้นแหละ

38
00:04:35,526 --> 00:04:38,320
มันจะอยู่นานกว่าเรา
เรารู้เท่านั้น

39
00:04:39,363 --> 00:04:41,073
ข้าเองก็คิด

40
00:04:41,782 --> 00:04:44,701
ท่านทั้งสองมาผิงไฟค่ะ
จะได้รู้สึกอบอุ่น

41
00:04:44,785 --> 00:04:45,911
ใช่

42
00:04:47,538 --> 00:04:49,289
- ยินดีค่ะ
- ขอบคุณ

43
00:04:55,337 --> 00:04:56,171
มารีย์

44
00:04:57,756 --> 00:04:59,925
ก่อนที่เราจะพูดอะไรกันต่อ

45
00:05:00,384 --> 00:05:02,469
ข้าเกรงว่าจะมีข่าวร้ายมาบอก

46
00:05:03,303 --> 00:05:05,097
ข้าเริ่มเคยชินแล้วล่ะ

47
00:05:07,182 --> 00:05:09,226
ที่จริง ข้าส่งข่าวมาได้

48
00:05:09,309 --> 00:05:12,688
แต่ว่าไหนๆ
ก็เดินทางมาพบเจ้าแล้ว

49
00:05:12,771 --> 00:05:14,982
ก็เลยอยากบอกด้วยตัวเอง

50
00:05:17,776 --> 00:05:18,777
เป็นใครเหรอ

51
00:05:23,198 --> 00:05:24,616
ยากอบน้อย

52
00:05:30,205 --> 00:05:32,082
เกิดขึ้นได้ยังไง ที่ไหน

53
00:05:32,165 --> 00:05:34,877
- มารีย์ เจ้าอย่า...
- ไม่ ข้าอยากจะรู้ ข้ารับมือไหว

54
00:05:35,085 --> 00:05:36,211
บอกมา

55
00:05:39,131 --> 00:05:40,257
อียิปต์ตอนใต้

56
00:05:42,009 --> 00:05:44,803
กษัตริย์ฮีร์คานุสรับสั่ง
ให้เอาหอกแทงเขา

57
00:05:49,808 --> 00:05:52,436
แล้วว่าแต่ออนย่ากับเด็กสาวล่ะ

58
00:05:53,562 --> 00:05:57,482
- โชคดีที่พวกเขาไม่ต้องอยู่เห็น
- ขอบคุณพระเจ้า

59
00:05:57,566 --> 00:05:58,984
คนของซีพาพวกเขา

60
00:05:59,067 --> 00:06:01,570
ไปอยู่กับนิมฟา
และสามีนางที่โคโลสี

61
00:06:02,404 --> 00:06:04,448
เปาโลส่งจดหมาย
ไปยังโบสถ์ที่นั่น

62
00:06:04,531 --> 00:06:06,116
พวกเขาน่าจะปลอดภัยที่นั่น

63
00:06:07,826 --> 00:06:09,703
ข้าจะส่งจดหมายถึงออนย่า

64
00:06:14,958 --> 00:06:16,502
เจ้าจะบอกนางว่าอะไร

65
00:06:18,962 --> 00:06:21,131
เขาพ้นจากทุกข์ทั้งปวงแล้ว

66
00:06:25,177 --> 00:06:27,930
เขาต้องเจ็บปวดมาตลอดชีวิต

67
00:06:28,847 --> 00:06:31,183
แต่เขาก็แทบไม่เคยบ่นเลย

68
00:06:34,019 --> 00:06:34,853
ใช่

69
00:06:38,815 --> 00:06:40,651
- ขอบใจ เอเทียนน่า
- อร่อยมาก

70
00:06:44,530 --> 00:06:48,242
ข้าว่าจะโต้รุ่งและอ่านหนังสือ
ตัวเขียนของเจ้าทั้งคืน

71
00:06:48,951 --> 00:06:50,452
ข้าอยากรำลึกถึงทุกสิ่ง

72
00:06:51,745 --> 00:06:53,288
แม้แต่ช่วงที่ลำบาก

73
00:06:59,461 --> 00:07:00,712
มีอะไรหรือเปล่า

74
00:07:02,172 --> 00:07:04,466
เจ้ามาเพราะเหตุนี้ใช่หรือไม่

75
00:07:04,550 --> 00:07:06,218
เปล่า ก็ใช่

76
00:07:06,301 --> 00:07:09,888
คือว่า บางอย่างที่ข้าสังเกตเห็น

77
00:07:14,393 --> 00:07:15,561
โต๊ะข้าน่ะเหรอ

78
00:07:19,356 --> 00:07:20,732
ข้าเขียนจดหมายที่นั่น

79
00:07:20,816 --> 00:07:24,278
ต้องขอโทษด้วย
ข้าไม่ได้ตั้งใจสอดรู้

80
00:07:24,361 --> 00:07:27,155
ข้าแค่บังเอิญเห็นตอนเดินผ่าน

81
00:07:27,447 --> 00:07:30,158
เศษกระดาษพวกนั้น
ไม่เหมือนจดหมายเลย

82
00:07:31,827 --> 00:07:32,703
เจ้าอ่านเหรอ

83
00:07:33,620 --> 00:07:35,956
เปล่าๆ มารีย์ ข้าไม่กล้าหรอก

84
00:07:36,915 --> 00:07:38,250
ก็แค่...

85
00:07:39,668 --> 00:07:43,839
เศษกระดาษที่อยู่ตรงนั้น
ข้าคิดว่ามัน... แปลก

86
00:07:43,922 --> 00:07:46,592
มัทธิว ให้ข้าอ่านบันทึกเจ้าก่อน

87
00:07:46,675 --> 00:07:50,554
อย่าคิดมากกับที่ข้าจดส่งๆ เลย

88
00:07:50,637 --> 00:07:53,849
ข้ามั่นใจว่า
ไม่ใช่อะไรที่จดส่งๆ แน่

89
00:07:53,932 --> 00:07:56,852
- ทำไมเราถึงคุยเรื่องนี้กัน
- กระดาษนั้นราคาแพง

90
00:07:57,477 --> 00:07:59,021
เจ้าอาศัยอยู่ในถ้ำ

91
00:07:59,104 --> 00:08:02,983
บนภูเขาห่างไกลจากพ่อค้า
และอารยธรรม

92
00:08:04,109 --> 00:08:07,571
คนในสถานะอย่างเจ้ากับข้า
ไม่ใช้กระดาษทิ้งขว้าง

93
00:08:10,532 --> 00:08:13,327
ก็จริง ข้าไม่ใช่คนทิ้งขว้าง

94
00:08:13,410 --> 00:08:17,873
มารีย์ ความคิดเจ้าสำคัญกับข้า
และข้าอยากจะฟังทั้งหมด

95
00:08:20,042 --> 00:08:21,418
ให้ข้าอ่านได้ไหม

96
00:08:30,260 --> 00:08:31,261
ไม่เป็นไร

97
00:08:32,721 --> 00:08:36,683
เจ้ารู้ว่าข้าอยู่เคียงข้างเสมอ
จากนี้และเสมอไป

98
00:08:52,032 --> 00:08:54,409
ไม่นานมานี้ข้าฝันเรื่อยๆ

99
00:08:57,913 --> 00:09:00,165
ถึงช่วงเวลาที่มืดมิด

100
00:09:01,875 --> 00:09:04,795
ในชีวิตข้ากับเขา

101
00:09:06,588 --> 00:09:08,423
และเรื่องอื่นๆ ระหว่างเรา

102
00:09:10,175 --> 00:09:13,053
ข้าต้องจดลงไป
เพื่อที่จะได้ไม่ลืม

103
00:09:13,846 --> 00:09:14,847
พยายาม...

104
00:09:16,390 --> 00:09:19,059
รวบรวมจนกลายเป็นบางอย่าง

105
00:09:20,143 --> 00:09:22,604
ไม่รู้สิ คงเพื่อตัวเอง

106
00:09:22,855 --> 00:09:25,023
- ไม่ใช่คนอื่น
- เข้าใจแล้ว

107
00:09:26,567 --> 00:09:28,277
ข้าขอโทษที่สอดรู้

108
00:09:29,403 --> 00:09:33,365
ข้ายินดีจะรับฟัง
ถ้าเจ้าสบายใจที่จะเล่า

109
00:09:41,582 --> 00:09:45,085
งั้นข้าเล่าให้เจ้าฟังก็ได้

110
00:09:47,129 --> 00:09:48,463
สหายเก่าของข้า

111
00:11:20,681 --> 00:11:22,224
โอ ขอบใจ

112
00:11:22,307 --> 00:11:24,351
ไม่ก็ช่วยสวมแค่แขนข้างนี้ ใช่

113
00:11:25,435 --> 00:11:27,271
- มันหนักอยู่เหมือนกันนะจ๊ะ
- ก็นิดนึง

114
00:11:27,354 --> 00:11:29,022
ข้าเอาของออกบางส่วนแล้ว
ไม่เป็นไร

115
00:11:29,106 --> 00:11:30,774
- โอเค
- โอเคๆ

116
00:11:30,858 --> 00:11:31,692
โอเค

117
00:11:33,026 --> 00:11:34,236
- โอเค
- ขอบคุณขอรับ

118
00:11:34,319 --> 00:11:36,154
- นี่ขอรับไม้
- ขอบใจ ซี

119
00:11:37,656 --> 00:11:41,994
ยากอบ ข้าทำมาให้เจ้า
เอาไว้เดินทางวันนี้

120
00:11:42,494 --> 00:11:44,705
น่าจะแข็งแรงกว่าที่ใช้อยู่ประจำ

121
00:11:46,540 --> 00:11:49,459
เจ้าสู้อย่างกล้าหาญเมื่อวาน
ตอนที่พวกนั้นมาจับเขา

122
00:11:50,961 --> 00:11:52,129
ไม่ลังเลแม้แต่นิด

123
00:11:53,130 --> 00:11:55,090
เราไม่มีวันยอม
ให้เกิดเรื่องแบบนั้นหรอก

124
00:11:57,176 --> 00:12:00,012
แล้วข้าล่ะ
มีไม้เท้าให้ข้าบ้างไหม

125
00:12:00,095 --> 00:12:01,763
เจ้าบาดเจ็บด้วยเหรอ

126
00:12:02,681 --> 00:12:05,142
- ล้อเล่นน่ะ
- นี่ไม่ใช่เวลามาล้อเล่น

127
00:12:05,809 --> 00:12:07,895
ยังต้องรอดูกันต่อไป

128
00:12:07,978 --> 00:12:09,813
เราต้องไว้อาลัยชีวาหรือไม่แล้ว

129
00:12:12,900 --> 00:12:14,526
ทุกคนออกจากห้องหมดหรือยัง

130
00:12:14,610 --> 00:12:15,569
ค่ะ

131
00:12:16,195 --> 00:12:18,906
- ยูดาส จ่ายค่าโรงเตี๊ยมหรือยัง
- ขอรับ รับบี

132
00:12:19,990 --> 00:12:21,200
เราพร้อมแล้ว อาจารย์

133
00:12:22,117 --> 00:12:24,953
เอาล่ะ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย

134
00:12:25,037 --> 00:12:25,913
เชิญ

135
00:12:50,145 --> 00:12:52,564
ข้ากำลังคิดถึงเรื่องที่เจ้าพูด

136
00:12:53,607 --> 00:12:55,108
เรื่องนั้น ขอบใจนะ

137
00:12:55,692 --> 00:12:56,527
อะไร

138
00:12:57,152 --> 00:12:58,570
รองเท้าคู่ใหม่

139
00:12:59,404 --> 00:13:02,491
ข้าไม่รู้มาก่อนว่า
คู่ราคาแพงใส่ไม่สบายแค่ไหน

140
00:13:03,283 --> 00:13:05,452
วันนี้ข้าตั้งตารอที่
จะได้เดินเลยล่ะ

141
00:13:06,995 --> 00:13:08,413
คงมีแค่เจ้าแหละ

142
00:13:10,457 --> 00:13:16,463
แล้วเจ้าหมายถึงอะไรเมื่อคืน
เรื่องที่เราจะไปหาลาซารัส

143
00:13:18,465 --> 00:13:21,468
- ข้าพูดอย่างที่พูด
- "เราจะได้ตายกับเขา" เหรอ

144
00:13:23,554 --> 00:13:26,014
ถ้าเรากลับไปยูเดีย
แล้วพวกนั้นฆ่าเรา

145
00:13:26,098 --> 00:13:27,933
อย่างที่พยายามจะทำเมื่อวาน

146
00:13:28,934 --> 00:13:30,561
ก็แปลว่า
เป็นพระประสงค์พระเจ้า

147
00:13:31,687 --> 00:13:34,064
และถ้าพระเจ้าประสงค์ให้เรา
ตายพร้อมพระเยซู

148
00:13:34,147 --> 00:13:36,191
ข้าก็ไม่ต้องรู้สึกอะไรอีกแล้ว

149
00:13:36,859 --> 00:13:38,235
ข้าก็คิดว่าเจ้าพูดแบบนั้น

150
00:13:39,945 --> 00:13:42,489
โธมัส ความเชื่อของเรา
การปรารถนาความตาย

151
00:13:42,573 --> 00:13:43,866
เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้นะ

152
00:13:46,952 --> 00:13:49,246
คำสุดท้ายในหนังสือ
เล่มสุดท้ายของโมเสส

153
00:13:49,329 --> 00:13:52,583
พระเจ้าบอกว่าถ้าอยู่ระหว่าง
"ชีวิตและความตาย

154
00:13:52,666 --> 00:13:54,418
พระพรและคำสาปแช่ง"

155
00:13:54,918 --> 00:13:56,128
จง "เลือกข้างชีวิต"

156
00:13:57,087 --> 00:13:59,590
มันจะเป็นยังไงกันนะ
หากคนนั้นไม่มีทางเลือก

157
00:14:01,091 --> 00:14:03,594
ข้าเเค่บอกว่าเจ้าควรจะมีชีวิต

158
00:14:04,678 --> 00:14:07,306
มันเป็นปกติธรรมดา
ของชีวิต ยอห์น

159
00:14:08,765 --> 00:14:10,934
ทุกคนพูดแบบนี้
มาหลายสัปดาห์แล้ว

160
00:14:12,019 --> 00:14:14,396
ต่างกันก็แค่
วาระเวลาเท่านั้นแหละ

161
00:14:14,479 --> 00:14:17,649
เราอยู่ในสถานการณ์ที่
ผิดแผกไปจากปกติ โธมัส

162
00:14:17,733 --> 00:14:21,737
ไม่ ยอห์น นี่ไม่ใช่
สถานการณ์ที่ต่างจากปกติ

163
00:14:22,404 --> 00:14:25,365
เราถูกบังคับให้ยอมรับว่า
ความตายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

164
00:14:27,993 --> 00:14:29,286
น้ำไหม

165
00:14:30,704 --> 00:14:32,206
ไม่เป็นไร ขอบใจ

166
00:14:35,334 --> 00:14:36,335
เปโตร

167
00:14:37,336 --> 00:14:42,174
เมื่อคืนข้ารู้สึกวิงเวียน
เพราะที่หัวโดนกระแทก

168
00:14:42,674 --> 00:14:45,093
ข้าพูดอะไร
เรื่องลูกสาวของไยรัสเหรอ

169
00:14:45,177 --> 00:14:46,512
เสียงเบาๆ หน่อย

170
00:14:49,348 --> 00:14:50,182
พูดสินะ

171
00:14:52,726 --> 00:14:54,269
อาจจะไม่สำคัญอีกแล้ว

172
00:14:55,771 --> 00:14:57,147
ลาซารัสตายแล้ว

173
00:14:57,898 --> 00:14:59,316
พระเยซูบอกว่า
จะปลุกเขาให้ฟื้น

174
00:14:59,399 --> 00:15:00,943
และเราก็รู้ว่ามันคืออะไร

175
00:15:01,026 --> 00:15:02,694
จะหมายถึงอะไรได้ ใช่

176
00:15:02,778 --> 00:15:04,863
พระเยซูพูดว่าเขาดีใจ

177
00:15:04,947 --> 00:15:07,533
ที่เขาไม่ได้อยู่เพื่อขัดขวาง
การตายของลาซารัส

178
00:15:08,242 --> 00:15:10,911
และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
เป็นประสงค์ของเขา

179
00:15:10,994 --> 00:15:12,913
แปลว่าเราไม่มีอะไรต้องกลัว

180
00:15:15,207 --> 00:15:16,875
เจ้าพูดฟังดูเหมือนง่ายเลยนะ

181
00:15:18,836 --> 00:15:22,089
ความเจ็บ
มักจะทำให้สรรพสิ่งราบเรียบ

182
00:15:22,756 --> 00:15:24,967
เมื่อก่อนเป็นยังไง
ก่อนข้าจะเข้าร่วม

183
00:15:26,260 --> 00:15:27,261
เงียบกว่านี้

184
00:15:29,847 --> 00:15:31,515
หมายถึงข้าพูดมากไปเหรอ

185
00:15:32,891 --> 00:15:33,851
มีบ้าง

186
00:15:36,019 --> 00:15:38,981
แต่ข้าหมายถึงว่า
เราไม่เป็นที่รู้จัก

187
00:15:40,440 --> 00:15:41,650
ไม่มีชื่อเสียง

188
00:15:43,193 --> 00:15:44,152
หรือชื่อเสียฉาวโฉ่

189
00:15:45,737 --> 00:15:47,781
ไม่มีใครพยายามขว้างหินใส่เรา

190
00:15:48,991 --> 00:15:51,034
ไม่ใช่ความผิดของเจ้าทั้งหมด

191
00:15:53,120 --> 00:15:54,496
ถ้าไม่ใช่เพราะข้า

192
00:15:56,498 --> 00:15:57,833
มีอะไรผิดพลาดไปรึ

193
00:15:59,334 --> 00:16:01,128
ข้าเชื่อว่ามีนะ ยูดาส

194
00:16:01,962 --> 00:16:03,088
ลาซารัสตายแล้ว

195
00:16:04,840 --> 00:16:05,883
นั่นแหละที่จะสื่อ

196
00:16:06,550 --> 00:16:09,595
เรากำลังจะไว้อาลัยชีวา
ครั้งที่สามในเวลาไม่ถึงปี

197
00:16:09,678 --> 00:16:10,762
แล้ว

198
00:16:11,805 --> 00:16:12,973
เขาคือพระเมสสิยาห์

199
00:16:14,349 --> 00:16:18,437
เราควรจะชนะสิ
ไม่ใช่แพ้อยู่เรื่อยๆ แบบนี้

200
00:16:19,188 --> 00:16:22,983
การโซเซในผ้าขี้ริ้ว
และขี้เถ้าตลอดเวลา

201
00:16:24,568 --> 00:16:26,111
ดูไม่ใช่ชัยชนะเลย

202
00:16:26,195 --> 00:16:27,029
นี่

203
00:16:28,488 --> 00:16:31,116
มีเพียงพระเยซูรู้ว่าชัยชนะ
ที่แท้จริงหน้าตาเป็นยังไง

204
00:16:32,159 --> 00:16:33,785
แต่ไม่ใช่แบบนี้แน่ๆ

205
00:16:35,871 --> 00:16:36,788
คงงั้น

206
00:16:37,915 --> 00:16:39,708
"เราจะไว้อาลัยชีวาหรือไม่"

207
00:16:41,168 --> 00:16:44,004
เจ้าเป็นคนอ่านจดหมายที่บอก
ว่าลาซารัสตายแล้วไม่ใช่เหรอ

208
00:16:44,087 --> 00:16:44,922
ใช่

209
00:16:45,756 --> 00:16:47,716
แต่สิ่งที่พระเยซูกล่าว
หลังจากนั้น...

210
00:16:48,967 --> 00:16:51,261
"หลับไป และฟื้นคืน"

211
00:16:53,764 --> 00:16:55,516
เจ้าคุ้นเคยกับ
เพลง "สดุดีของดาวิด" ไหม

212
00:16:55,599 --> 00:16:56,683
"พระองค์ อีกนานเท่าใด"

213
00:16:57,184 --> 00:16:59,102
ข้าเคยได้ยิน
สองสามประโยคแรก

214
00:16:59,186 --> 00:17:01,563
- แต่ว่าข้าจำไม่ได้แล้ว
- โธ่ มารีย์

215
00:17:01,647 --> 00:17:03,315
ข้าไม่ได้จะสอนเจ้าใช้ชีวิตนะ

216
00:17:03,398 --> 00:17:05,692
แต่มันเป็นบทเพลงที่
คู่ควรจดจำนะ

217
00:17:06,235 --> 00:17:07,319
ทุกบทแหละ

218
00:17:09,112 --> 00:17:11,365
งั้นมาเริ่มด้วยประเด็นใหญ่สุด

219
00:17:11,949 --> 00:17:13,283
"พระองค์ อีกนานเท่าใด

220
00:17:13,825 --> 00:17:15,619
พระองค์ทรงลืมข้าเป็นนิตย์หรือ

221
00:17:16,328 --> 00:17:18,830
จะซ่อนพระพักตร์
อีกนานเท่าใด"

222
00:17:19,331 --> 00:17:20,332
ผ่านมาแล้ว

223
00:17:21,625 --> 00:17:26,588
แต่สุดท้ายก็มีการยอมรับ
หรือแม้แต่สรรเสริญ

224
00:17:27,464 --> 00:17:29,758
"แต่ข้าวางใจ
ในความรักมั่นคงของพระองค์

225
00:17:29,842 --> 00:17:33,220
ใจของข้าจะเปรมปรีดิ์
ในการช่วยกู้ของพระองค์

226
00:17:33,303 --> 00:17:34,763
ข้าจะร้องเพลงถวายพระองค์

227
00:17:34,847 --> 00:17:36,807
เพราะพระองค์ทรงดี
ต่อข้าพเจ้า"

228
00:17:37,891 --> 00:17:39,142
ผ่านมาแล้ว

229
00:17:39,226 --> 00:17:40,727
ถึงมันจะจบไม่สวยก็ตาม

230
00:17:42,104 --> 00:17:45,357
แต่ว่าตรงกลางมีประโยคนี้

231
00:17:46,692 --> 00:17:48,360
"ขอทรงพิจารณา
และตอบข้าเถิด

232
00:17:48,443 --> 00:17:51,905
ข้าแต่พระยาห์เวห์
ขอประทานความสว่าง

233
00:17:51,989 --> 00:17:54,700
เกรงว่าข้าจะหลับ
อยู่ในความตาย"

234
00:17:56,743 --> 00:17:58,620
หลับอยู่ในความตาย

235
00:18:00,873 --> 00:18:02,833
บางครั้งพวกเขาก็ใช้สลับกัน

236
00:18:04,334 --> 00:18:06,378
ดูเหมือนจะมีแต่พระเจ้าที่
รู้ความแตกต่าง

237
00:18:09,590 --> 00:18:11,592
มันช่วยตอบคำถามเจ้าไหม

238
00:18:11,675 --> 00:18:14,469
ที่ข้าถามว่า
เราจะไว้อาลัยชีวาหรือไม่

239
00:18:19,766 --> 00:18:21,768
รู้ไหมก่อนที่เราจะมาทำภารกิจ

240
00:18:22,728 --> 00:18:28,775
ข้าถามพระเยซูเรื่องความน่าขัน
ที่เขาทำให้ข้ารักษาผู้อื่นได้

241
00:18:28,859 --> 00:18:32,404
ขณะที่ข้ายังต้อง
เดินกะเผลกแบบนี้

242
00:18:34,406 --> 00:18:35,616
เขาได้ตอบไหม

243
00:18:36,950 --> 00:18:38,702
เขาก็อธิบายอยู่นะ

244
00:18:38,785 --> 00:18:40,412
ซึ่งฟังดูงดงามดี

245
00:18:43,957 --> 00:18:46,543
ก็ไม่ได้แปลว่า
ข้าไม่ได้ไม่รู้สึกเจ็บปวด

246
00:18:47,753 --> 00:18:49,880
อาการเจ็บปวด
เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

247
00:18:49,963 --> 00:18:52,007
ก่อนเหตุการณ์
เมื่อวานนี้เสียด้วยซ้ำ

248
00:18:52,090 --> 00:18:52,925
และ...

249
00:18:54,384 --> 00:18:57,346
ไม่รู้สิ ที่ข้าพยายามจะสื่อคือ

250
00:18:59,014 --> 00:19:03,143
ถ้าพระเยซูปลุกลาซารัส
จากการหลับใหล

251
00:19:05,312 --> 00:19:08,357
มันจะไม่ยิ่งเกิดคำถาม
ที่น่ากังขา

252
00:19:08,440 --> 00:19:09,942
ยิ่งกว่าคำถามที่
ข้าครุ่นคิดอยู่อีกหรือ

253
00:19:10,025 --> 00:19:11,151
ต้องเกิดแน่นอน

254
00:19:13,862 --> 00:19:17,950
ถึงตอนนั้นค่อยคิดก็ได้
เราจะทนทุกข์ตอนนี้ไปทำไมกัน

255
00:19:25,040 --> 00:19:26,959
เรื่องทั้งหมดนี้
เป็นอย่างที่เจ้าคาดไหม

256
00:19:28,877 --> 00:19:30,420
ยากอบน้อย ข้า...

257
00:19:31,588 --> 00:19:34,299
ข้าไม่ได้อยากให้ใคร
เจอเรื่องที่ข้าเจอ

258
00:19:35,467 --> 00:19:37,511
แต่การที่ข้าหลงหาย
กับตัวเองมาหลายปี

259
00:19:37,594 --> 00:19:39,805
แปลว่าข้าไม่ได้คาดหวัง
อะไรอีกแล้ว

260
00:19:43,976 --> 00:19:45,477
ยกเว้นความมืด

261
00:19:46,979 --> 00:19:48,522
เงาที่ปกคลุม

262
00:19:50,399 --> 00:19:52,150
เสียงกรีดร้องตอนกลางคืน

263
00:19:53,068 --> 00:19:54,820
เสียงประหลาด

264
00:19:57,239 --> 00:19:59,867
แม้แต่ตอนกลางวันยังดูมืด

265
00:20:00,492 --> 00:20:04,663
มีเพียงแค่ชั่วขณะที่
แสงส่องลอดเข้ามาได้

266
00:20:07,749 --> 00:20:09,084
และตอนนี้มันกลับกัน

267
00:20:10,377 --> 00:20:13,755
นับตั้งแต่เขาเรียกชื่อข้า
ทุกอย่างก็ถูกต้องไปหมด

268
00:20:14,173 --> 00:20:15,007
ประมาณนั้น

269
00:20:16,425 --> 00:20:20,512
แม้บางครั้งจะเจอความมืด
ที่อาจจะเจ็บเท่าเมื่อก่อน

270
00:20:20,596 --> 00:20:22,848
แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น
เสมอไปแล้ว

271
00:20:24,975 --> 00:20:27,477
ข้าเผชิญกับความเศร้าโศก
และสูญเสีย...

272
00:20:29,104 --> 00:20:30,105
มามาก

273
00:20:31,940 --> 00:20:34,026
คำถามที่ยังเป็นปริศนา

274
00:20:36,320 --> 00:20:37,821
แต่ตอนนี้ข้าซาบซึ้งใจ

275
00:20:39,072 --> 00:20:39,990
ที่มีความสว่าง

276
00:20:44,369 --> 00:20:45,913
ข้าไม่ได้พิเศษกว่าใคร

277
00:20:45,996 --> 00:20:48,707
โปรดเข้าใจด้วย
มันไม่ใช่มุมมองที่น่าอิจฉาเลย

278
00:20:50,667 --> 00:20:53,170
แต่ได้มาจากความทรมาน

279
00:20:54,379 --> 00:20:55,214
ก็นะ

280
00:20:56,465 --> 00:20:59,676
ข้าอยากให้ความทรมานของข้า
ทำให้ข้า

281
00:20:59,760 --> 00:21:04,640
ยอมรับและมีสติปัญญา
อย่างที่เจ้ามีบ้าง

282
00:21:07,100 --> 00:21:09,311
ข้ายังมีเรื่องที่ต้องเข้าใจอีกเยอะ

283
00:21:10,312 --> 00:21:11,897
เจ้าเองก็โตขึ้น

284
00:21:14,274 --> 00:21:16,485
ข้ารู้จักเจ้ากับธัดเดอัสนานสุด

285
00:21:16,568 --> 00:21:19,988
ตั้งแต่วันสะบาโตครั้งแรก
ในห้องเล็กๆ ของข้า

286
00:21:20,072 --> 00:21:23,116
ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าข้าทำอะไร

287
00:21:23,992 --> 00:21:26,453
พูดตามตรงข้ากับธัดเดอัส
ก็ไม่รู้เหมือนกัน

288
00:21:26,537 --> 00:21:27,412
ข้าดูออก

289
00:21:39,299 --> 00:21:41,760
พวกเราไม่มีใครคาดฝันเลย
ว่าเรื่องนี้จะไปสิ้นสุดที่ไหน

290
00:21:45,430 --> 00:21:47,140
ก็ยังไม่รู้

291
00:21:50,060 --> 00:21:50,894
ไม่รู้

292
00:22:26,263 --> 00:22:27,139
อาร์นาน

293
00:22:28,015 --> 00:22:29,141
มารธา

294
00:22:29,725 --> 00:22:32,352
ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงปลอบโยน
เจ้าร่วมกับผู้ไว้อาลัย

295
00:22:32,436 --> 00:22:33,937
ชาวศิโยนและเยรูซาเล็ม

296
00:22:34,396 --> 00:22:36,607
โลกนี้ไม่น่าอยู่เมื่อไม่มีเขา

297
00:22:36,690 --> 00:22:38,400
เขาถูกพรากไปจากพวกเรา
เร็วเกินไป

298
00:22:43,363 --> 00:22:45,782
มารีย์ นี่คืออาร์นาน
จากเยรูซาเล็ม

299
00:22:46,408 --> 00:22:48,619
เป็นหุ้นส่วนเก่าแก่
กับน้องชายข้า

300
00:22:49,494 --> 00:22:51,205
ยุคทองของการก่อสร้าง

301
00:22:51,288 --> 00:22:53,540
ในเมืองศักดิ์สิทธิ์จบลง
พร้อมความตายของลาซารัส

302
00:22:54,333 --> 00:22:56,960
ไม่มีช่างตีเหล็กคนไหนเก่ง
ไปกว่าเขาอีกแล้วในแผ่นดินนี้

303
00:22:58,295 --> 00:23:00,214
เขาเหมือนกับครอบครัว

304
00:23:00,297 --> 00:23:02,132
และเป็นเพื่อนรักของลูกชายข้า

305
00:23:02,216 --> 00:23:03,634
เขาเป็นที่รักของทุกคน

306
00:23:05,677 --> 00:23:07,513
- โอ้ ยาเบซ
- อาร์นาน

307
00:23:10,098 --> 00:23:11,475
ทนายของตระกูลเรา

308
00:23:11,558 --> 00:23:14,353
- ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม
- ลาซารัสจัดการไว้เรียบร้อย

309
00:23:15,145 --> 00:23:18,774
มารธา เจ้ากับน้องสาว
จะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

310
00:23:19,399 --> 00:23:23,278
ที่ดิน สินทรัพย์และเงินทอง
จะถูกส่งต่อไปยังเจ้าโดยตรง

311
00:23:23,362 --> 00:23:25,864
โดยเขาได้ทำการระบุ
เพิ่มเติมพิเศษ

312
00:23:25,948 --> 00:23:29,159
คือการคุ้มครองและดูแล
เข้าไปด้วยหนึ่งคน มารีย์

313
00:23:29,243 --> 00:23:31,578
ธิดาของโยอาคิม ชาวนาซาเร็ธ

314
00:23:32,704 --> 00:23:34,456
ลาซารัสไม่เคยพูดอะไรเลย

315
00:23:34,540 --> 00:23:36,542
ทำไมข้าถึงไม่แปลกใจที่

316
00:23:36,625 --> 00:23:39,086
ลาซารัสเป็นเพื่อนกับ
คนจากนาซาเร็ธนะ

317
00:23:39,878 --> 00:23:41,505
เขาไม่ใช่พวกชนชั้นสูง
อาร์นาน

318
00:23:41,588 --> 00:23:42,798
เราโตมาที่นั่น

319
00:23:43,340 --> 00:23:46,009
ข้าต้องขออภัยด้วย น้องสาว

320
00:23:46,093 --> 00:23:48,679
ข้าไม่ได้ตั้งใจลบหลู่
ด้วยการพูดเช่นนั้น

321
00:23:49,221 --> 00:23:51,014
มารธา
เงินส่วนใหญ่อยู่ในธนาคาร

322
00:23:51,098 --> 00:23:53,141
แต่มีบางส่วนเหลือในตู้เซฟ

323
00:23:53,225 --> 00:23:55,978
- ที่อยู่หลังห้องทำงาน ดังนั้น...
- ค่อยจัดการทีหลังได้ไหม

324
00:23:56,061 --> 00:23:57,062
แน่นอน

325
00:23:57,604 --> 00:23:59,231
หากเจ้าต้องการอะไร
ชั่วคราวก่อน

326
00:24:02,526 --> 00:24:05,988
โอ้ และตอนที่
ข้าเดินทางมาบ้านเจ้า

327
00:24:06,071 --> 00:24:07,823
นัฟทาลีฝากข้ามาบอกว่า

328
00:24:07,906 --> 00:24:11,076
มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังมาเบธานี
เพื่อพบลาซารัส

329
00:24:11,159 --> 00:24:14,121
- มีกี่คน
- เขาว่าเกินสิบคน

330
00:24:14,663 --> 00:24:16,373
กำลังมาจากจอร์แดน

331
00:24:16,456 --> 00:24:20,002
เขาบอกว่า
"บอกนางว่า 'เขา' กำลังมา"

332
00:24:25,674 --> 00:24:27,593
เขา "เขา" คือใคร

333
00:24:38,729 --> 00:24:40,105
ถ้าท่านอยู่ที่นี่

334
00:24:42,149 --> 00:24:44,318
น้องชายข้าก็คงไม่ตาย

335
00:24:45,986 --> 00:24:48,864
- มารธา...
- ข้าพยายามจะไม่รู้สึกโกรธ

336
00:24:49,698 --> 00:24:51,950
ที่ท่านไม่มาเร็วกว่านี้

337
00:24:54,995 --> 00:24:56,079
ข้าแค่...

338
00:24:57,206 --> 00:24:58,040
สับสน

339
00:25:01,668 --> 00:25:02,628
และก็ใจสลาย

340
00:25:05,422 --> 00:25:06,256
เราเข้าใจ

341
00:25:10,093 --> 00:25:11,512
แต่ข้าก็ยังทราบว่า

342
00:25:13,347 --> 00:25:15,015
ไม่ว่าท่านขอสิ่งใดจากพระเจ้า

343
00:25:17,226 --> 00:25:18,519
พระเจ้าก็จะประทานแก่ท่าน

344
00:25:20,354 --> 00:25:22,439
- ลูกเอ๋ย
- ใช่ไหม

345
00:25:24,942 --> 00:25:28,946
สิ่งใดก็ตามที่มอบความหวัง
หรือบรรเทา

346
00:25:31,740 --> 00:25:33,367
ข้ารู้ท่านทำได้

347
00:25:35,160 --> 00:25:36,912
ลาซารัสจะเป็นขึ้นมาอีก

348
00:25:39,790 --> 00:25:40,958
ข้าทราบว่าเขาจะเป็นขึ้น

349
00:25:41,041 --> 00:25:43,919
ในวันสุดท้าย
พร้อมกับผู้คนทั้งปวง

350
00:25:47,130 --> 00:25:48,757
แต่ต้องรอนานเกินไป

351
00:25:49,758 --> 00:25:52,177
นั่นไม่ใช่การเป็นขึ้นจากตาย
ที่เราพูดถึง

352
00:25:52,845 --> 00:25:55,931
เราคือชีวิตที่
มีชัยเหนือความตาย

353
00:25:57,266 --> 00:25:58,892
ข้าไม่เข้าใจ

354
00:25:59,518 --> 00:26:01,687
เราเป็นชีวิต
และการเป็นขึ้นจากตาย

355
00:26:03,063 --> 00:26:07,776
คนที่วางใจในเรา
แม้ว่าเขาจะตายไปจะฟื้นขึ้น

356
00:26:08,652 --> 00:26:13,282
และคนที่มีชีวิตและวางใจในเรา
จะไม่ตายเลย

357
00:26:15,742 --> 00:26:17,452
เจ้าเชื่ออย่างนี้ไหม

358
00:26:17,536 --> 00:26:18,787
ข้าเชื่อค่ะ

359
00:26:18,871 --> 00:26:20,247
ท่านเป็นพระคริสต์

360
00:26:21,874 --> 00:26:24,960
พระบุตรของพระเจ้า
ที่เสด็จมาในโลก

361
00:26:27,880 --> 00:26:30,424
และถึงแม้ว่าข้าจะไม่เข้าใจ

362
00:26:32,634 --> 00:26:33,635
ข้าก็เชื่อ

363
00:26:35,053 --> 00:26:36,597
บัดนี้เราอยู่ที่นี่แล้ว

364
00:26:38,348 --> 00:26:41,435
ความตายทางโลกจะไม่ขวางกั้น
ชีวิตนิรันดร์ของเราได้

365
00:26:43,770 --> 00:26:45,856
ข้าเชื่อว่าท่านเป็นพระคริสต์

366
00:26:47,232 --> 00:26:48,400
ข้ารู้ดี

367
00:26:50,319 --> 00:26:51,528
เราต้องการเพียงเท่านี้แหละ

368
00:26:52,988 --> 00:26:55,157
เร็วเข้า ไปตามน้องสาวเจ้ามา

369
00:27:09,505 --> 00:27:11,507
- อาจารย์ เราต้อง...
- เราจะรอที่นี่

370
00:27:13,258 --> 00:27:14,510
ขออภัย รับบี

371
00:27:15,302 --> 00:27:17,638
เราควรจะเข้าใจ
สิ่งที่ท่านพูดเมื่อกี้ไหม

372
00:27:21,767 --> 00:27:23,018
ใช่ ข้าต้องยอมรับว่า

373
00:27:25,395 --> 00:27:27,147
ข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

374
00:27:35,572 --> 00:27:36,990
ยังไม่เข้าใจตอนนี้

375
00:27:46,708 --> 00:27:48,377
ข้าไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ยอห์น

376
00:27:49,920 --> 00:27:52,548
และก็กลัวเกินกว่าจะยืนยัน
สิ่งที่คิดว่าเพิ่งได้ยินไป

377
00:27:55,843 --> 00:27:56,677
ไม่

378
00:27:57,678 --> 00:27:58,512
ข้าไม่เป็นไร

379
00:28:00,305 --> 00:28:01,515
ตอนนี้นะ

380
00:28:12,985 --> 00:28:16,029
เขามาแล้ว
และเขาเรียกเจ้าไปพบ

381
00:28:16,613 --> 00:28:17,447
ข้า

382
00:28:18,699 --> 00:28:19,616
ตอนนี้

383
00:28:21,159 --> 00:28:22,202
เขามาแล้วรึ

384
00:28:22,286 --> 00:28:24,913
- พวกเขาพูดถึงใครกัน
- ข้าก็ไม่รู้

385
00:28:29,376 --> 00:28:30,878
พี่น้องของลาซารัส

386
00:28:30,961 --> 00:28:33,630
ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงปลอบโยน
เจ้ากับผู้ไว้อาลัย...

387
00:28:34,590 --> 00:28:36,758
นางคงจะไปไว้อาลัยที่หลุมศพ

388
00:28:37,718 --> 00:28:39,178
ไม่ควรปล่อยนางไว้ลำพัง

389
00:28:53,358 --> 00:28:54,526
มีอะไร

390
00:28:54,610 --> 00:28:56,028
หลุมศพของตระกูลอยู่ทางนั้น

391
00:28:56,111 --> 00:29:00,324
ใช่ แต่เจ้าบอกว่ามีกลุ่มคน
จากจอร์แดนเดินทางมาเบธานี

392
00:29:00,407 --> 00:29:01,700
นี่แหละประตูตะวันออก

393
00:29:09,583 --> 00:29:10,542
พระเจ้า

394
00:29:12,794 --> 00:29:14,588
ถ้าท่านอยู่ที่นี่

395
00:29:15,214 --> 00:29:18,217
น้องชายของข้าก็คงไม่ตาย

396
00:29:24,431 --> 00:29:26,183
เราส่งจดหมายไปแล้ว

397
00:29:26,725 --> 00:29:28,769
ทำไมท่านถึงไม่มา

398
00:29:50,541 --> 00:29:52,668
มัวรออะไร

399
00:29:52,751 --> 00:29:54,294
ทำไม

400
00:29:59,758 --> 00:30:01,385
จะให้ดูว่าทำไม

401
00:30:06,014 --> 00:30:07,182
เจ้าฝังเขาไว้ที่ไหน

402
00:30:10,227 --> 00:30:11,645
พระองค์ เชิญท่านมาดู

403
00:32:10,430 --> 00:32:13,809
เขาคือใครกัน
เขาเป็นเพื่อนลาซารัสเหรอ

404
00:32:13,892 --> 00:32:14,893
เป็นครอบครัวเหรอ

405
00:32:15,352 --> 00:32:17,437
ข้าไม่เคยเห็นเขาเลย

406
00:32:18,564 --> 00:32:20,357
ข้าไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้

407
00:32:20,899 --> 00:32:21,900
หมายความว่าไง

408
00:32:22,442 --> 00:32:25,362
"จะทำให้ดู"
เขาตั้งใจจะ... ทำอะไรใคร

409
00:32:25,445 --> 00:32:27,406
เขาบอกว่าลาซารัสจะไม่ตาย
จากการเจ็บป่วย

410
00:32:27,489 --> 00:32:28,949
เกิดอะไรขึ้นกัน

411
00:32:29,032 --> 00:32:30,826
เขาหมายถึงอะไร

412
00:32:36,707 --> 00:32:39,626
เขารักษาคนป่วยนับไม่ถ้วน
เขาทำให้คนตาบอดมองเห็น

413
00:32:39,710 --> 00:32:40,752
จะทำให้ลาซารัสไม่ตาย
ไม่ได้หรือ

414
00:32:40,836 --> 00:32:42,713
- ใจเย็นๆ ก่อนเถอะนะ
- เขาร้องไห้

415
00:32:42,796 --> 00:32:44,006
แล้วเจ้าจะทำยังไงไม่ทราบ ฮะ

416
00:32:44,089 --> 00:32:46,925
- เขาโกรธเราอยู่เหรอ
- ทั้งคู่แหละ เลิกถามคำถามก่อน

417
00:32:47,593 --> 00:32:48,677
เราตามไปดู

418
00:32:49,553 --> 00:32:50,387
ตกลงไหม

419
00:33:07,362 --> 00:33:09,948
- ไปเถอะ สหาย
- เราควรไปแล้ว โธมัส

420
00:33:59,456 --> 00:34:00,749
จงเอาหินออกเสีย

421
00:34:04,878 --> 00:34:06,713
เขาบอกว่า "ให้เอาก้อนหินออก"

422
00:34:12,302 --> 00:34:14,555
- เราพูดไม่ชัดเหรอ
- พระเจ้า

423
00:34:16,306 --> 00:34:18,433
ป่านนี้ศพคงจะมีกลิ่นเหม็นแล้ว

424
00:34:19,852 --> 00:34:22,145
เพราะเขาตายมาสี่วันแล้ว

425
00:34:23,021 --> 00:34:24,273
มารธา

426
00:34:25,440 --> 00:34:28,277
เจ้าเองก็รู้ดีว่า
นั่นเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก

427
00:34:30,028 --> 00:34:31,238
เราบอกแล้วไม่ใช่เหรอ

428
00:34:31,321 --> 00:34:34,950
ว่าถ้าเจ้าเชื่อก็จะได้เห็น
ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

429
00:34:36,326 --> 00:34:40,289
สิ่งสำคัญเดียวของเจ้า
ณ ตอนนี้คือความเชื่อ

430
00:34:46,962 --> 00:34:49,548
เราจะบอกพวกเจ้าอีกครั้ง
เอาก้อนหินออก

431
00:35:10,861 --> 00:35:13,447
พร้อมนะ หนึ่ง สอง สาม

432
00:35:18,243 --> 00:35:20,662
เร็วเข้า ใช้ขาด้วย

433
00:35:52,653 --> 00:35:53,612
พระบิดา

434
00:35:55,405 --> 00:35:57,491
ลูกขอบคุณที่ทรงรับฟังลูก

435
00:35:59,034 --> 00:36:01,078
ลูกทราบว่า
พระองค์ทรงฟังลูกเสมอ

436
00:36:01,828 --> 00:36:04,790
แต่ลูกกล่าวอย่างนี้
เพราะฝูงชนที่ยืนอยู่ที่นี่

437
00:36:05,374 --> 00:36:07,793
เพื่อพวกเขาจะได้เชื่อว่า
พระองค์ส่งลูกมา

438
00:36:08,502 --> 00:36:09,461
"ส่ง"

439
00:36:10,504 --> 00:36:11,713
เขาจะทำอะไร

440
00:36:14,550 --> 00:36:17,261
เขาบอกเราเมื่อคืนนี้แล้ว
เจ้าจำไม่ได้เหรอ

441
00:36:17,344 --> 00:36:20,389
เขาบอกว่าทำเพื่อให้เรา
และคนอื่นเชื่อในตัวเขา

442
00:36:20,472 --> 00:36:23,517
- เราเชื่อในตัวเขาอยู่แล้ว
- ไม่ใช่ทุกคนที่เชื่อในทุกอย่าง

443
00:36:34,194 --> 00:36:37,781
ลาซารัส ออกมาเถิด

444
00:37:23,702 --> 00:37:25,996
ลาซ ลาซารัส

445
00:37:32,503 --> 00:37:33,754
ลาซ

446
00:37:43,472 --> 00:37:44,681
ปลดเชือกเขา

447
00:37:45,724 --> 00:37:47,684
จงแกะผ้าที่พันเขาออก

448
00:38:41,446 --> 00:38:42,698
มารธา

449
00:38:44,324 --> 00:38:45,534
ใช่ น้องข้า

450
00:38:46,869 --> 00:38:47,953
ข้าเอง

451
00:38:56,378 --> 00:38:57,921
มันเกิดอะไรขึ้น

452
00:38:58,005 --> 00:38:59,298
เจ้า...

453
00:39:02,467 --> 00:39:03,552
เจ้ากลับมา

454
00:39:08,140 --> 00:39:09,141
พระเยซู

455
00:39:16,148 --> 00:39:17,482
ฝันไปงั้นเหรอ

456
00:39:19,193 --> 00:39:20,444
นี่ไม่ใช่ความฝัน

457
00:39:21,653 --> 00:39:22,738
เจ้าเพิ่งตื่นขึ้น

458
00:39:24,156 --> 00:39:25,449
ข้าหลับไปรึ

459
00:39:30,871 --> 00:39:33,207
กลับมาดินแดนคนเป็นแล้วนะ
สหาย

460
00:39:48,972 --> 00:39:49,890
ขอบคุณ

461
00:39:53,852 --> 00:39:55,562
เราเสียใจที่มันต้องเป็นแบบนี้

462
00:39:56,855 --> 00:39:58,232
แต่ก็ไม่ด้วย

463
00:39:59,066 --> 00:40:01,401
เพราะยังมีแผนที่สูงกว่านี้รออยู่

464
00:40:03,403 --> 00:40:04,738
ข้าเชื่อเจ้า

465
00:40:11,620 --> 00:40:13,956
ข้ารู้ว่าเจ้าชอบให้ข้าอ่อนน้อม

466
00:40:14,831 --> 00:40:17,084
แต่ตอนนี้ข้าเปลือย
อยู่ภายใต้ผ้าคลุมนี้

467
00:40:21,421 --> 00:40:22,506
ไปอาบน้ำหน่อยนะ

468
00:40:24,466 --> 00:40:25,926
ข้าหิวมากด้วย

469
00:40:26,009 --> 00:40:28,929
อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่โตนัก
เพิ่งผ่านไปสี่วันเอง

470
00:40:29,012 --> 00:40:30,806
สี่วัน

471
00:40:30,889 --> 00:40:32,432
หลับนานที่สุดในชีวิต

472
00:40:36,103 --> 00:40:37,271
โอ เบาหน่อย

473
00:40:41,441 --> 00:40:42,818
เรื่องจริง

474
00:40:42,901 --> 00:40:45,779
เรื่องราวของเยซู ชาวนาซาเร็ธ
เป็นเรื่องจริง

475
00:40:50,576 --> 00:40:51,577
นาซาเร็ธรึ

476
00:40:54,329 --> 00:40:56,206
ข้าต้องกลับไปเยรูซาเล็มแล้ว

477
00:40:56,290 --> 00:40:59,168
- อะไรนะ
- เยซู ชาวนาซาเร็ธ

478
00:40:59,251 --> 00:41:01,503
- เจ้ารู้เหรอว่าเป็นใคร
- ข้าเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

479
00:41:01,587 --> 00:41:03,172
ข้าต้องกลับไปแล้ว เดี๋ยวนี้

480
00:41:03,255 --> 00:41:05,299
จะรีบไปไหน
เราต้องรู้ก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น

481
00:41:05,382 --> 00:41:08,218
- ข้าว่าแค่นี้ก็ชัดพอแล้ว
- ใช่ แต่ยังไง

482
00:41:38,582 --> 00:41:40,542
โว้วๆ ทุกคนขอรับ

483
00:41:40,626 --> 00:41:44,171
กลับบ้านตัวเองไปซะ
ไม่มีพิธีชีวาแล้ว ขอบคุณ

484
00:41:46,924 --> 00:41:49,510
ทำไมท่านไม่กำชับ
ให้ทุกคนห้ามพูดต่อ

485
00:41:50,594 --> 00:41:52,763
ทำไมท่านถึงทำ
ต่อหน้าคนมากมาย

486
00:41:55,057 --> 00:41:56,308
เพราะถึงเวลาแล้ว ยากอบใหญ่

487
00:41:59,102 --> 00:42:00,270
เจ้าจะเข้าใจ

488
00:42:01,063 --> 00:42:02,689
นี่แหละคือทุกอย่าง

489
00:42:02,773 --> 00:42:03,899
เห็นกันไหม

490
00:42:04,691 --> 00:42:07,528
การอัศจรรย์นี้
จะชักพาทุกคนเข้าด้วยกัน

491
00:42:08,153 --> 00:42:11,490
ใช่ไหม
ใครก็ปฏิเสธเขาไม่ได้แล้ว

492
00:42:15,369 --> 00:42:18,080
- โธมัส
- ไม่เป็นไร เจ้าจะไม่เป็นไร

493
00:42:18,163 --> 00:42:19,790
ไม่เป็นไร นี่

494
00:42:22,084 --> 00:42:25,003
เราจะเอาน้ำมาให้เจ้า
ไปเอาน้ำมา

495
00:42:26,088 --> 00:42:27,548
ดื่มน้ำหน่อยนะ
นี่ๆ

496
00:42:33,929 --> 00:42:35,180
ท่านทำอะไรลงไป

497
00:42:36,223 --> 00:42:37,224
โธมัส

498
00:42:39,017 --> 00:42:41,061
ลุกเถิด ไว้คุยกัน

499
00:42:43,647 --> 00:42:44,606
เมื่อไหร่

500
00:42:45,274 --> 00:42:46,275
ไว้คุย

501
00:42:47,109 --> 00:42:50,070
ข้าเบื่อเต็มทน
กับการ "ไว้คุยกัน"

502
00:42:50,153 --> 00:42:54,324
- โธมัส อย่า ไม่ใช่ที่นี่...
- ไม่สิ ต้องตอนนี้

503
00:42:54,408 --> 00:42:56,451
รับบี ช่วยมองตาข้าด้วย

504
00:42:59,371 --> 00:43:00,330
มองอยู่

505
00:43:01,498 --> 00:43:03,792
- เรามองอยู่เสมอ
- นั่นไม่ใช่คำตอบ

506
00:43:05,752 --> 00:43:08,755
ทำไมช่วยเขา แต่ไม่ช่วยรามาห์

507
00:43:09,214 --> 00:43:13,385
ทำไมไม่ช่วยญาติท่าน ยอห์น
นี่มันบ้าไปแล้ว

508
00:43:13,468 --> 00:43:14,678
ข้าขอโทษด้วยที่ขัดจังหวะ

509
00:43:14,761 --> 00:43:16,054
แต่เรามีเรื่อง
ต้องพูดกับเขาเดี๋ยวนี้

510
00:43:16,138 --> 00:43:19,558
รับบีของเรายังมีเรื่องที่
ต้องจัดการ ขอล่ะๆ

511
00:43:28,275 --> 00:43:29,234
โธมัส

512
00:43:34,615 --> 00:43:36,867
เราไม่หวังว่าเจ้าจะเข้าใจตอนนี้

513
00:43:38,827 --> 00:43:39,661
ไม่เลย

514
00:43:43,123 --> 00:43:44,875
สิ่งที่พระบิดาให้เกิด

515
00:43:47,419 --> 00:43:48,629
ที่เราให้เกิด

516
00:43:49,505 --> 00:43:52,341
เพื่อที่จะนำมา
ซึ่งพระประสงค์ของพระองค์

517
00:43:53,175 --> 00:43:55,928
และศรัทธา
และการเติบโตของคริสตจักร

518
00:43:58,013 --> 00:44:01,517
มันอาจจะ...
หนักหนาสำหรับเจ้า

519
00:44:04,353 --> 00:44:05,479
และใช่

520
00:44:06,438 --> 00:44:07,648
แม้แต่กับเรา

521
00:44:09,316 --> 00:44:10,859
มันมากเกินไป

522
00:44:10,943 --> 00:44:14,696
มันมากเกินไป ข้าไม่เข้าใจ

523
00:44:15,989 --> 00:44:16,865
เรารู้

524
00:44:18,784 --> 00:44:20,494
ใจเราเองก็เจ็บ

525
00:44:21,828 --> 00:44:22,871
แต่ได้โปรด

526
00:44:24,122 --> 00:44:26,166
ได้โปรดอยู่กับเรา โธมัส

527
00:44:29,211 --> 00:44:30,838
และไม่ช้าเจ้าจะเข้าใจ

528
00:45:06,206 --> 00:45:07,749
สิ่งที่ท่านเพิ่งทำ

529
00:45:08,959 --> 00:45:12,504
การอัศจรรย์
มันทำให้สะดูสีหัวเสียมาก

530
00:45:14,548 --> 00:45:15,382
ดี

531
00:45:16,758 --> 00:45:19,678
สะดูสีได้ออกเดินทาง
ไปเยรูซาเล็มแล้ว

532
00:45:19,761 --> 00:45:21,680
ข้ารู้ว่าคนประเภทเขา
จะสร้างปัญหา

533
00:45:22,556 --> 00:45:23,974
เราก็คิดว่าเป็นเช่นนั้น

534
00:45:24,766 --> 00:45:26,852
แต่ท่านก็ไม่สน

535
00:45:26,935 --> 00:45:28,145
เพราะว่าเราสน

536
00:45:29,438 --> 00:45:30,856
เราถึงได้ทำแบบนี้

537
00:45:32,983 --> 00:45:33,984
ทีนี้

538
00:45:35,027 --> 00:45:36,778
เราต้องไปหาเพื่อนเราแล้ว

539
00:45:40,824 --> 00:45:42,701
โธมัส มาเถอะสหาย

540
00:45:45,746 --> 00:45:46,622
ไม่เป็นไรนะ

541
00:47:07,536 --> 00:47:09,121
เรี่ยวแรงกลับมาแล้วเหรอ

542
00:47:10,289 --> 00:47:12,833
มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆ นาที

543
00:47:12,916 --> 00:47:15,752
- แล้วอาการปวดเดิมล่ะ
- เข่าที่เสียงกร๊อบแกร๊บ

544
00:47:17,629 --> 00:47:18,755
ยังอยู่

545
00:47:19,548 --> 00:47:21,633
ถ้าไม่มีคงไม่ใช่เจ้า

546
00:47:22,509 --> 00:47:23,635
ไม่

547
00:47:26,180 --> 00:47:27,556
เอาล่ะ พอก่อน

548
00:47:29,308 --> 00:47:30,642
มันเป็นยังไง

549
00:47:32,686 --> 00:47:35,689
ข้าบอกแล้ว
มันเหมือนหลับลึกไป

550
00:47:35,772 --> 00:47:39,526
เจ้าไม่เจอท่านพ่อท่านแม่เหรอ
ลุงลาเมคที่มีตาเดียวน่ากลัว

551
00:47:39,985 --> 00:47:40,819
มารีย์

552
00:47:40,903 --> 00:47:42,571
เขาทำให้ข้ากลัวจริงตอนข้ายังเด็ก

553
00:47:42,654 --> 00:47:45,199
จำได้ว่าเจ้าเคยเรียกเขาว่ายักษ์ตาเดียว

554
00:47:45,782 --> 00:47:46,992
ท่านพ่อไม่พอใจมากเลย

555
00:47:48,410 --> 00:47:51,121
บอกว่านิยายกรีกโบราณนั้น
นอกรีต

556
00:47:51,997 --> 00:47:54,541
ข้าอยากรู้ว่าเขาจะมี
ตาสองข้างไหมถ้าฟื้นคืนชีพ

557
00:47:55,834 --> 00:47:58,212
คนเดียวที่เราจะถามได้
อยู่ที่นี่แล้ว

558
00:47:58,921 --> 00:48:00,923
- รับบี
- เป็นยังไงบ้าง

559
00:48:01,006 --> 00:48:02,799
เข่าเขายังมี
เสียงกร๊อบแกร๊บอยู่ค่ะ

560
00:48:02,883 --> 00:48:06,762
ใช่ เราซาบซึ้ง
แต่รู้แล้วว่าครั้งหน้าจะขออะไรดี

561
00:48:06,845 --> 00:48:10,766
พระบิดาประทานพรอัศจรรย์
ให้แค่คนละข้อ ก็...

562
00:48:10,849 --> 00:48:11,850
ได้เลย

563
00:48:13,936 --> 00:48:16,730
เราขอเวลาอยู่กับลาซารัส
ตามลำพังสักครู่ได้ไหม

564
00:48:16,813 --> 00:48:18,565
พวกเราจะตอบอะไรได้
"ไม่" เหรอ

565
00:48:20,400 --> 00:48:22,110
- ดื่มให้หมด
- ได้สิ

566
00:48:23,695 --> 00:48:26,240
- ห่มผ้าไว้
- ได้สิ ขอบใจ

567
00:48:27,533 --> 00:48:30,327
- พวกนางดูแลเจ้าได้ดีมาก
- รู้สึกเหมือนมีแม่สองคน

568
00:48:30,410 --> 00:48:32,412
รวมแม่เจ้าเป็นสาม

569
00:48:32,496 --> 00:48:34,540
แหม คงรู้สึกดี

570
00:48:35,290 --> 00:48:36,500
ดีบ้างตามเรื่องราว

571
00:49:05,946 --> 00:49:09,116
ข้าเกือบพูดออกมาดังๆ แล้ว
"วันอะไรกัน"

572
00:49:11,743 --> 00:49:12,911
ใช่

573
00:49:14,079 --> 00:49:15,998
แค่นั้นไม่พอด้วยซ้ำ

574
00:49:26,550 --> 00:49:28,468
ทำไมถึงมองข้าแบบนั้นล่ะ

575
00:49:29,052 --> 00:49:30,721
เพราะเจ้านั่งเฉยๆ

576
00:49:31,847 --> 00:49:32,890
แล้ว

577
00:49:33,098 --> 00:49:35,934
ดูที่นี่สิ เละเทะไปหมด

578
00:49:36,643 --> 00:49:39,688
แล้วเจ้าก็ไม่คิดจะวุ่นวาย
เก็บกวาดมันด้วย

579
00:49:47,112 --> 00:49:48,530
เทให้ข้าหน่อยสิ

580
00:50:07,466 --> 00:50:09,843
อยากให้เรา
มีทางตอบแทนเขาได้

581
00:50:13,514 --> 00:50:15,807
เราจะตอบแทนอะไรคนที่...

582
00:50:17,976 --> 00:50:19,353
คืนชีพคนได้

583
00:50:22,356 --> 00:50:24,733
เราได้ยินเรื่องที่เขา

584
00:50:25,275 --> 00:50:28,070
ทวีคูณขนมปังและปลาในทศบุรี

585
00:50:30,864 --> 00:50:32,741
เขาจะต้องการสิ่งใดอีก

586
00:50:34,159 --> 00:50:36,453
เขาคงจะไม่ต้องการ
สิ่งใดแล้วล่ะ

587
00:50:51,760 --> 00:50:53,262
บางทีนั่นแหละประเด็น

588
00:51:04,022 --> 00:51:06,024
ไง รู้สึกดีขึ้นไหม

589
00:51:07,442 --> 00:51:08,569
แค่ดียังไม่พอ

590
00:51:10,112 --> 00:51:11,488
แต่เจ้าดูดีขึ้นเยอะแน่ๆ ล่ะ

591
00:51:13,073 --> 00:51:14,157
ขอบใจ

592
00:51:17,369 --> 00:51:19,621
ข้าก็ต้องดูสดชื่นขึ้น
แน่นอนแหละ

593
00:51:19,705 --> 00:51:22,416
เพราะว่านอนไปตั้งสี่วัน

594
00:51:24,501 --> 00:51:25,627
นอนสี่วัน

595
00:51:26,920 --> 00:51:28,463
แต่ก็ไม่ใช่แบบนั้น

596
00:51:30,299 --> 00:51:31,258
ข้ารู้ดี

597
00:51:35,804 --> 00:51:36,847
ทำไมเจ้าถึงช่วย

598
00:51:36,930 --> 00:51:39,391
ย่อมไม่แปลกสินะที่เจ้ามีคำถาม

599
00:51:39,474 --> 00:51:40,601
ถามจริงๆ

600
00:51:42,811 --> 00:51:43,937
ทำไมเป็นข้า

601
00:51:48,108 --> 00:51:51,820
คำถามไม่ใช่ว่า "ใคร"
แต่เป็น "เมื่อไหร่"

602
00:51:53,030 --> 00:51:54,781
เราดีใจที่เป็นเจ้า

603
00:51:54,865 --> 00:51:56,491
- แน่นอน
- ข้าไม่เข้าใจ

604
00:51:59,536 --> 00:52:01,330
เราเหลือเวลาไม่มาก ลาซ

605
00:52:05,501 --> 00:52:06,752
ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย

606
00:52:09,171 --> 00:52:10,047
"สุดท้าย" อะไร

607
00:52:10,881 --> 00:52:12,132
หมายสำคัญ

608
00:52:12,758 --> 00:52:15,552
เจ้าจะไม่แสดง
การอัศจรรย์แล้วเหรอ

609
00:52:20,599 --> 00:52:22,059
ไม่ใช่โลกฝั่งนี้...

610
00:52:27,064 --> 00:52:28,232
"โลกฝั่งนี้"

611
00:52:29,733 --> 00:52:31,777
- เรามีเรื่องจะสารภาพ
- เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด

612
00:52:31,860 --> 00:52:33,654
ไม่ใช่สารภาพบาป

613
00:52:33,737 --> 00:52:36,031
แต่เป็นการบอกเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้

614
00:52:36,114 --> 00:52:39,034
แต่มันไม่น่าจะมีอะไรซับซ้อน

615
00:52:40,911 --> 00:52:42,329
พี่สาวเจ้า

616
00:52:43,372 --> 00:52:45,624
ส่งข่าวคราวว่าเจ้าป่วย

617
00:52:46,083 --> 00:52:49,211
มาที่ที่พักเราในเปเรีย
ก่อนที่จะจบพิธีฉลอง

618
00:52:49,294 --> 00:52:51,755
- ข้าบอกแล้วว่าอย่าส่งไป
- ถึงอย่างนั้น

619
00:52:53,173 --> 00:52:55,092
เราก็ไม่ได้กลับเบธานีทันที

620
00:52:56,134 --> 00:52:58,136
เรามีบางอย่างต้องทำ

621
00:52:58,637 --> 00:53:01,306
นั่นคือเทศนาที่เยรูซาเล็ม

622
00:53:01,974 --> 00:53:03,684
ในพระวิหารเหรอ

623
00:53:05,269 --> 00:53:06,478
เป็นยังไงบ้าง

624
00:53:08,021 --> 00:53:11,275
นอกจากที่พวกผู้นำศาสนา
ขว้างหินใส่เหรอ

625
00:53:12,401 --> 00:53:15,237
- เราคิดว่าดีกว่าปกติ
- ขว้างหิน

626
00:53:16,488 --> 00:53:18,657
ท่าทางเจ้าจะไม่ยั้งอีกแล้วสินะ

627
00:53:20,826 --> 00:53:21,827
ไม่

628
00:53:24,288 --> 00:53:25,247
ไม่แล้ว

629
00:53:26,832 --> 00:53:28,125
เพราะถึงเวลาแล้ว

630
00:53:31,336 --> 00:53:33,463
สิ่งที่พวกเขาทำเมื่อวาน

631
00:53:34,256 --> 00:53:36,466
อีกไม่นานพวกเขาจะทำสำเร็จ

632
00:53:38,969 --> 00:53:41,555
ขว้างหินหรือว่าจับกุม

633
00:53:45,517 --> 00:53:46,560
เดี๋ยวก็รู้

634
00:53:47,561 --> 00:53:50,189
ไม่ๆ เดี๋ยวก่อน
อย่าทำแบบนั้นกับข้าอีก

635
00:53:50,272 --> 00:53:52,107
ลาซารัส ขอล่ะ

636
00:53:53,150 --> 00:53:54,359
ฟังเฉยๆ

637
00:53:55,777 --> 00:53:57,237
การเฝ้ารอ

638
00:53:57,321 --> 00:54:01,491
สี่วันที่พี่สาวของเจ้า
โศกเศร้าและทรมาน

639
00:54:04,203 --> 00:54:06,246
เราอยากให้รู้ว่า
เราไม่ได้ทำเพราะความโหดร้าย...

640
00:54:06,330 --> 00:54:07,497
ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าเป็นแบบนั้น

641
00:54:07,581 --> 00:54:09,875
แต่เพื่อให้พระสิริของพระบิดาเรา

642
00:54:09,958 --> 00:54:13,295
เป็นที่กระจ่างของคนที่พบเห็นในวันนี้

643
00:54:15,088 --> 00:54:16,924
เราก็เจ็บปวดเหมือนกัน

644
00:54:17,007 --> 00:54:19,426
ที่ต้องเห็นคนรอบกายเจ้า
ทนทุกข์ทรมาน

645
00:54:20,427 --> 00:54:25,265
และเจ็บปวดยิ่งกว่า
สำหรับคนที่จำเป็นต้องพบเห็น

646
00:54:26,058 --> 00:54:27,809
โดยเฉพาะสาวกของเรา

647
00:54:30,145 --> 00:54:33,190
แต่มันเกิดขึ้นเพื่อกำเนิด
เหตุการณ์ในอนาคต

648
00:54:33,941 --> 00:54:37,236
ผู้นำศาสนาก็เป็นแบบนี้
มาตั้งแต่แรกเริ่มไม่ใช่เหรอ

649
00:54:37,319 --> 00:54:38,862
ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

650
00:54:38,946 --> 00:54:41,240
ตอนนี้พวกเขามีหลักฐาน
หนักแน่นที่จะลงโทษ

651
00:54:42,324 --> 00:54:43,367
พวกเขาเป็นมนุษย์

652
00:54:43,450 --> 00:54:46,286
- เขาย่อมรักษาหน้า
- ไม่มีใครปฏิเสธเจ้าได้แล้ว

653
00:54:46,370 --> 00:54:47,663
เรายอมไม่ได้

654
00:54:50,582 --> 00:54:52,626
และสาวกของเรา
ก็ไม่ยอมเข้าใจ

655
00:54:54,503 --> 00:54:56,421
เราบอกพวกเขาไปสามรอบ

656
00:54:56,964 --> 00:54:59,925
ราวกับว่าพวกเขาสูญเสีย
ความสามารถในการได้ยิน

657
00:55:00,008 --> 00:55:02,427
ข้าเองยังไม่อยากจะเชื่อ
หูตัวเองเลย

658
00:55:05,138 --> 00:55:06,932
ต่อให้เกิดเรื่องวันนี้
ไปแล้วน่ะเหรอ

659
00:55:07,015 --> 00:55:09,268
- ข้าเป็นมนุษย์
- เราก็ด้วย

660
00:55:12,187 --> 00:55:15,941
แต่เพื่อนเอ๋ย
เจ้าคือพระบุตรของพระเจ้า

661
00:55:19,278 --> 00:55:20,362
ใช่แล้ว

662
00:55:22,531 --> 00:55:24,032
ข้าก็เลยไม่เข้าใจ

663
00:55:28,120 --> 00:55:29,705
ส่วนใหญ่ไม่

664
00:55:30,747 --> 00:55:32,875
การรู้สึกหงุดหงิด
คือธรรมชาติมนุษย์

665
00:55:33,792 --> 00:55:38,422
และเราก็หงุดหงิดที่ศิษย์ของเรา
ไม่ยอมเข้าใจคำสอน

666
00:55:40,048 --> 00:55:42,676
และเอาแต่ลืมว่าเราทำอะไร

667
00:55:44,261 --> 00:55:45,846
และเราก็โกรธ

668
00:55:46,972 --> 00:55:50,142
ที่ผู้นำศาสนาบิดเบือนความเชื่อ

669
00:55:50,225 --> 00:55:52,603
กลายเป็นละครเสแสร้ง
อันขลาดเขลา

670
00:55:55,147 --> 00:55:56,690
และเรากลัว

671
00:56:00,360 --> 00:56:01,904
กลัวสิ่งที่จะตามมา

672
00:56:05,032 --> 00:56:06,783
ถ้วยที่เราต้องดื่ม

673
00:56:08,160 --> 00:56:10,287
เพื่อเติมเต็ม
พระประสงค์พระบิดา

674
00:56:11,830 --> 00:56:14,541
- เจ้าทำให้ข้ากลัว
- เจ้าลงหลุมมาแล้ว

675
00:56:16,126 --> 00:56:17,503
ยังกลัวอีกรึ

676
00:56:17,586 --> 00:56:18,712
กลัวแทนเจ้า

677
00:56:20,506 --> 00:56:24,426
ข้ารักเจ้า
ข้าไม่อยากเห็นเจ้าทรมาน

678
00:56:24,510 --> 00:56:27,262
บุตรมนุษย์
จะต้องทนทุกข์หลายอย่าง

679
00:56:27,346 --> 00:56:30,224
ไม่ ข้าไม่อยากฟัง

680
00:56:30,307 --> 00:56:33,185
ผู้เผยพระวจนะอิสยาห์
เตือนเจ้าหลายครั้งแล้ว

681
00:56:36,980 --> 00:56:37,981
ใช่

682
00:56:40,025 --> 00:56:40,943
ใช่

683
00:56:43,362 --> 00:56:48,116
"เขาถูกดูหมิ่น
และทอดทิ้งโดยมนุษย์

684
00:56:54,206 --> 00:56:55,832
คนที่รับความเจ็บปวด"

685
00:56:57,709 --> 00:57:00,087
"คุ้นเคยกับความทุกข์ยาก"

686
00:57:08,595 --> 00:57:09,972
นั่นมันก็แค่...

687
00:57:12,391 --> 00:57:13,767
คำบนหนังสือ

688
00:57:17,145 --> 00:57:19,565
แต่ตอนนี้มันเกี่ยวกับเจ้าแล้ว

689
00:57:21,066 --> 00:57:22,150
มีเลือดมีเนื้อ

690
00:57:24,862 --> 00:57:26,154
เป็นคนละเรื่องกัน

691
00:57:29,908 --> 00:57:31,743
เรื่องราวใกล้จะจบแล้ว

692
00:57:37,541 --> 00:57:40,127
- นั่งลงก่อนได้ไหม
- เลิกบอกให้ข้าใจเย็นได้แล้ว

693
00:57:40,210 --> 00:57:42,212
ข้าเบื่อจะฟังเจ้าที่บอกให้เชื่อใจเขา

694
00:57:42,296 --> 00:57:43,922
ข้าจะไม่เชื่อใจเขาอีกแล้ว

695
00:57:44,006 --> 00:57:46,633
- โธมัส นี่ไม่ใช่เวลาที่...
- เจ้าก็เห็นที่เขาทำ

696
00:57:46,717 --> 00:57:50,095
- เบาเสียงลงหน่อย
- ทุกคนก็เห็นสิ่งที่เขาทำวันนี้

697
00:57:50,179 --> 00:57:52,097
- เจ้านั่งลงก่อน...
- ไม่ เจ้านั่นแหละนั่งลง

698
00:57:52,181 --> 00:57:54,516
ข้าจะยืน ดูสิว่าหัวเจ้าเป็นไง

699
00:57:54,600 --> 00:57:56,268
- ดูสิว่าเปโตรเป็นยังไง
- โธมัส...

700
00:57:56,351 --> 00:57:57,436
ทุกคนก็เห็น

701
00:57:57,519 --> 00:57:59,104
เจ้าจะออกไปคุยกับเขามั้ย

702
00:58:01,565 --> 00:58:04,902
เราค่อยคุยรายละเอียดทุกอย่าง
ตอนมื้อค่ำปัสกา

703
00:58:04,985 --> 00:58:06,987
ข้าขอเขาแค่อย่างเดียว

704
00:58:07,070 --> 00:58:08,739
เราจะพูดให้หมดทุกอย่าง

705
00:58:11,783 --> 00:58:13,619
สำหรับคนที่ใจสลาย

706
00:58:14,828 --> 00:58:17,331
เขาคงรับความรัก
หรือคำพูดเราคืนนี้ไม่ได้

707
00:58:17,414 --> 00:58:19,958
อย่ามาแตะข้า
ข้าจะไม่ใจเย็นอีกแล้ว

708
00:58:20,042 --> 00:58:21,627
พี่น้องจะคอยดูแลเขา

709
00:58:21,710 --> 00:58:24,213
- เจ้าต้องมองแบบภาพรวม...
- ไม่มีภาพรวมอะไรทั้งนั้น

710
00:58:24,296 --> 00:58:27,299
มาเถอะ ไปหาอะไรกินกัน

711
00:58:27,382 --> 00:58:30,636
คืนนี้ข้าไม่นอน ข้าไม่...

712
00:58:33,931 --> 00:58:37,100
โธมัส ข้าจะ...
เดี๋ยวๆ ไม่ๆ โธมัส อย่าๆ

713
00:58:41,563 --> 00:58:44,566
- เจ้าต้องซื้อคืนให้เขาด้วย
- เหรอ มัทธิว ทำไม

714
00:58:44,650 --> 00:58:47,569
เพราะเวลาลาซารัสเสียอะไรไป
เขาต้องได้คืนเสมอเหรอ

715
00:58:47,653 --> 00:58:50,030
- แต่พอคนอื่นเสียอะไรบ้าง...
- เพราะมันเป็นสิ่งที่ควรกระทำ

716
00:58:50,113 --> 00:58:52,616
สิ่งที่ควรกระทำคือ
ไม่ปาโถตั้งแต่แรกต่างหาก

717
00:58:52,699 --> 00:58:55,452
ข้าเบื่อจะสุภาพแล้ว
ข้าจะไม่ทำอะไรอีกแล้ว

718
00:58:55,536 --> 00:58:58,497
- ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก
- งั้นบอกมาว่าคืออะไร อันดรูว์

719
00:58:59,540 --> 00:59:01,917
นี่... เจ้าเจ็บอยู่

720
00:59:02,543 --> 00:59:04,837
- เราเข้าใจ
- ไม่ ไม่จริง

721
00:59:04,920 --> 00:59:07,130
ถ้าเข้าใจ
เจ้าจะรู้สึกโกรธเหมือนกับข้า

722
00:59:07,214 --> 00:59:08,131
โธมัส

723
00:59:08,215 --> 00:59:11,176
ไม่มีประโยชน์ที่เอาความทุกข์
วางบนตาชั่งแล้วชั่งน้ำหนัก

724
00:59:11,260 --> 00:59:14,137
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ควรทำให้เรา
สามัคคีมากกว่าที่เคย

725
00:59:14,221 --> 00:59:17,182
เราควรจะวาง
ความเศร้าส่วนตัวลงก่อน

726
00:59:17,266 --> 00:59:19,810
และเตรียมตัวสำหรับ
การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

727
00:59:19,893 --> 00:59:21,228
เดี๋ยวๆ

728
00:59:21,311 --> 00:59:24,398
- เขาไม่ได้หมายถึงเจ้า
- เขาไม่ได้พูดแบบนั้น

729
00:59:24,481 --> 00:59:28,026
ไม่ต้องห่วง เอาเป็นว่า
ไปนั่งพักสักครู่ก่อนดีมั้ย

730
00:59:35,117 --> 00:59:38,036
ข้าเสียใจ
ที่เขาต้องเจอเรื่องนี้ จริงๆ

731
00:59:41,248 --> 00:59:43,083
แต่ลองคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

732
00:59:44,001 --> 00:59:47,087
มีคนไว้อาลัยหลายสิบ
ที่เห็นกับตาตัวเอง

733
00:59:48,589 --> 00:59:50,174
พวกผู้นำศาสนา

734
00:59:50,549 --> 00:59:52,926
ในที่สุดก็ต้องยอมรับว่า
แท้จริงเขาเป็นใคร

735
00:59:53,594 --> 00:59:57,556
และจะร่วมมือกับเขา
ให้เป็นปึกแผ่นเพื่อต่อสู้ผู้กดขี่

736
00:59:59,308 --> 01:00:02,686
นี่เป็นวันที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ในประวัติศาสตร์ของชาวเรา

737
01:00:03,312 --> 01:00:04,479
ข้าเห็นด้วย

738
01:00:04,563 --> 01:00:06,940
แต่ตอนอยู่กับเขา
เราต้องละเอียดอ่อนกว่านี้

739
01:00:07,024 --> 01:00:09,401
พวกผู้นำศาสนาเยรูซาเล็ม
ไม่ชอบใจ

740
01:00:09,484 --> 01:00:12,279
เวลามีใครมีอำนาจ
กว่าพวกเขา ยูดาส

741
01:00:13,197 --> 01:00:16,158
ข้าไม่แน่ใจว่า ณ เวลานี้
มีความหมายแบบที่เจ้าคิด

742
01:00:16,241 --> 01:00:17,326
ถึงพวกนั้นจะไม่ชอบเขา

743
01:00:17,409 --> 01:00:18,827
เขาก็ดับพวกนั้นได้
เหมือนเปลวเทียน

744
01:00:18,911 --> 01:00:20,204
ด้วยเพียงคำเดียว

745
01:00:20,287 --> 01:00:24,249
- เพียงแค่นั้นก็พอ
- เรื่องนั้นข้าเองก็ยังสงสัยอยู่

746
01:00:24,333 --> 01:00:26,919
- อะไร
- "ด้วยคำเดียว"

747
01:00:27,628 --> 01:00:29,838
ทำไมพระเยซู
ไม่รักษาจากที่ห่างไกล

748
01:00:29,922 --> 01:00:31,423
เหมือนที่ทำกับลูกชายกายอัส

749
01:00:31,507 --> 01:00:33,342
เขาอยากให้เราได้เห็น

750
01:00:35,052 --> 01:00:36,929
ได้เห็นตอนที่กลิ้งหิน

751
01:00:38,180 --> 01:00:41,433
ได้เห็นลาซารัสเดินออกมา
จากหลุมศพพร้อมผ้าห่อศพ

752
01:00:41,975 --> 01:00:44,228
เขายังอยากให้เรามีส่วนร่วม

753
01:00:44,853 --> 01:00:48,398
เขาสามารถกลิ้งหินและปลด
ผ้าห่อศพลาซด้วยคำพูดได้

754
01:00:48,482 --> 01:00:51,485
เขาบอกเราเมื่อคืนนี้ มัทธิว
"เพื่อที่เราจะได้เชื่อ"

755
01:00:51,568 --> 01:00:53,362
ซึ่งข้าก็เชื่อหมดใจ

756
01:00:53,445 --> 01:00:56,615
ถ้าเยรูซาเล็มได้ยินและเชื่อ

757
01:00:57,282 --> 01:00:59,660
มันจะเป็นจุดเริ่มต้น
ของกองทัพหรือไม่

758
01:00:59,743 --> 01:01:02,371
เขาเคยพูดถึงกองทัพ
ตั้งแต่เมื่อไหร่ ด้วยเหรอ

759
01:01:02,454 --> 01:01:03,956
เขาโยนกริชข้าทิ้งไป

760
01:01:04,039 --> 01:01:07,125
ขอโทษนะ แต่พวกเจ้าบางคน
ก็คิดเหมือนกัน

761
01:01:09,002 --> 01:01:11,547
หมดเวลาของการอดกลั้น
และยับยั้งใจแล้ว

762
01:01:11,630 --> 01:01:14,591
เขาไม่ได้ขออะไรเรา นอกจาก
ให้ติดตามและสังเกตการณ์

763
01:01:16,093 --> 01:01:18,136
ทำไมเราต้องคุย
นอกเหนือจากนั้นด้วย

764
01:01:18,220 --> 01:01:20,973
เพราะว่าเราอาจเสียโธมัสไป
เพราะเรื่องนี้

765
01:01:23,809 --> 01:01:24,726
นี่

766
01:01:26,186 --> 01:01:27,813
เมื่อวานเขาบอกเราเองว่า

767
01:01:28,856 --> 01:01:31,692
จะไม่มีใครพรากเรา
ไปจากมือเขาได้

768
01:01:31,775 --> 01:01:34,319
ก็ เขาบอกว่า "ลูกแกะที่แท้จริง"

769
01:01:34,987 --> 01:01:37,197
จะรับฟังแล้วก็เชื่อเขา

770
01:01:38,323 --> 01:01:40,784
หรือว่าโธมัสอาจจะไม่ใช่
"ลูกแกะที่แท้"

771
01:01:41,243 --> 01:01:42,619
ปีศาจเจาะปากเจ้าเหรอ

772
01:01:42,703 --> 01:01:44,246
- กล้าดียังไง
- ถอนคำพูดซะ

773
01:01:44,329 --> 01:01:46,915
- ทุกคน อย่า
- ข้าบอกให้ถอนคำพูด

774
01:01:46,999 --> 01:01:49,251
อย่าทำให้พระเยซูเสื่อมเสีย
โดยทำตัวแบบนี้เลย

775
01:01:49,334 --> 01:01:50,419
นางพูดถูก

776
01:01:52,212 --> 01:01:53,922
วันนี้ก็ดึกแล้ว

777
01:01:54,715 --> 01:01:57,301
มีอะไรเกิดขึ้นมากมายในสองวันนี้

778
01:01:57,384 --> 01:01:58,510
ไปพักเถอะ

779
01:01:58,594 --> 01:02:01,096
ได้ ข้าขอโทษจริงๆ

780
01:02:02,472 --> 01:02:05,642
ไม่ ข้าขอโทษจริงๆ
ถ้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น

781
01:02:05,809 --> 01:02:08,812
ข้ารักโธมัส ข้าแค่...

782
01:02:09,897 --> 01:02:11,440
ข้าแค่ตื่นเต้น ข้าไม่...

783
01:02:11,523 --> 01:02:13,692
ยากอบๆ ยากอบน้อย

784
01:02:15,194 --> 01:02:17,696
- เจ้าเป็นอะไรไหม
- ข้าไม่เป็นไร ข้าไหวๆ

785
01:02:17,905 --> 01:02:19,114
เฮ่ๆ

786
01:02:20,199 --> 01:02:23,493
- มันจะมาเป็นระลอก ความเจ็บ
- จากที่สู้เมื่อวานนี้เหรอ

787
01:02:23,577 --> 01:02:26,330
อาการเขากำเริบหนัก
ตั้งแต่ก่อนถูกทำร้ายแล้ว

788
01:02:27,998 --> 01:02:29,374
โธมัสพูดถูกนะ

789
01:02:30,501 --> 01:02:33,754
ทำไมเขาถึงรักษาทุกอย่าง
และทุกคน ยกเว้นยากอบน้อย

790
01:02:33,837 --> 01:02:36,089
ข้าไม่อยากพูด
เรื่องตัวเองคืนนี้ ได้ไหม

791
01:02:36,173 --> 01:02:39,635
ข้าคิดว่าเราควรฟังที่
เปโตรพูดและไปพักผ่อน

792
01:02:39,718 --> 01:02:41,762
จะพักยังไงในสภาพแบบนี้

793
01:02:41,845 --> 01:02:43,639
นั่นมันเรื่อง
ระหว่างข้ากับพระเจ้า

794
01:02:43,722 --> 01:02:46,975
อย่างที่ควรจะเป็นเรื่องที่
ผู้คนถกเถียงกันในคืนนี้

795
01:02:47,059 --> 01:02:48,936
- เราแค่อยากให้เจ้าไม่เป็นไร
- ขอบใจ

796
01:02:49,353 --> 01:02:52,481
แต่การยืนดูเฉยๆ
มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย

797
01:02:54,942 --> 01:02:57,361
มารีย์กับมารธา
เตรียมห้องเดิมให้เรา

798
01:02:57,444 --> 01:02:58,779
ตามที่เราพักครั้งก่อน

799
01:02:58,862 --> 01:03:01,198
พวกเขาไม่นอน
จนกว่าเราจะนอน

800
01:03:03,909 --> 01:03:06,912
เราเสียมารยาท
ที่ทำให้พวกเขานอนดึก

801
01:03:06,995 --> 01:03:07,996
นางพูดถูก

802
01:03:08,997 --> 01:03:10,165
ข้าไปแล้ว

803
01:03:10,249 --> 01:03:13,168
ฟีลิป นาธานาเอล
ครั้งก่อนเราพักห้องเดียวกัน

804
01:03:13,252 --> 01:03:14,086
ไปเถอะ

805
01:03:16,421 --> 01:03:18,507
- แล้วเขา...
- ข้าจะอยู่เองจนกว่าจะสงบ

806
01:03:18,590 --> 01:03:20,133
ขอเวลาไม่กี่นาที

807
01:03:22,010 --> 01:03:24,304
ไปก่อนเถอะ เดี๋ยวเราตามไป

808
01:03:24,388 --> 01:03:25,639
นาธานาเอล

809
01:03:28,267 --> 01:03:30,894
เปโตรกับข้า
จะไปตามยอห์นกับโธมัส

810
01:03:31,895 --> 01:03:35,190
พระผู้เป็นเจ้ารู้ว่า
ต้องใช้เราทั้งสามคน

811
01:03:35,899 --> 01:03:39,027
ยากอบน้อย แน่นะว่าไม่เป็นไร

812
01:03:40,571 --> 01:03:43,532
- เราดูเขาเอง เขาจะไม่เป็นไร
- ขอบใจ มัทธิว

813
01:03:48,829 --> 01:03:51,123
- ข้าแค่ต้องนั่งพัก
- นั่งก่อนนะ ข้าช่วยเองๆ

814
01:03:52,833 --> 01:03:54,293
มานี่ จับไว้ๆ ข้าช่วยเองๆ

815
01:03:54,376 --> 01:03:55,586
ขอบใจ

816
01:04:05,387 --> 01:04:07,055
เจ้าคงจะได้คำตอบแล้ว

817
01:04:07,639 --> 01:04:08,557
อะไร

818
01:04:09,683 --> 01:04:11,059
เราไม่ต้องไว้อาลัย

819
01:04:12,352 --> 01:04:13,520
ไม่ใช่คืนนี้

820
01:04:19,067 --> 01:04:20,611
แต่ข้าก็ยังรู้สึกเศร้า

821
01:04:22,863 --> 01:04:23,989
ข้าก็เหมือนกัน

822
01:04:25,824 --> 01:04:28,202
นั่นเป็นเพราะว่ายูดาสพูดถูก

823
01:04:29,620 --> 01:04:31,830
นี่เป็นการแสดงหมายสำคัญ
ครั้งใหญ่สุด

824
01:04:34,166 --> 01:04:36,293
เราคงไม่ต้องสงสัยอีกแล้ว

825
01:04:36,376 --> 01:04:38,253
ว่า "ในไม่ช้า" คือเมื่อไหร่

826
01:04:50,182 --> 01:04:52,518
ยิ่งข้าอ่าน
เพลงสดุดีของดาวิดมากเท่าไร

827
01:04:52,601 --> 01:04:56,772
ก็ยิ่งอยากจะเขียน
ของตัวเองมากเท่านั้น

828
01:04:58,482 --> 01:05:02,277
โปรดรู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
มันยังไม่จบ

829
01:05:03,654 --> 01:05:06,365
เจ้ายังไม่ค่อยเปิดใจให้กับผู้คน

830
01:05:06,865 --> 01:05:09,535
บางครั้งเจ้าเปิด
และข้าก็รู้สึกขอบคุณ

831
01:05:19,545 --> 01:05:23,549
"ความมืดไม่ใช่การที่แสงขาดหายไป

832
01:05:24,883 --> 01:05:26,385
แบบนั้นคงง่ายเกินไป

833
01:05:28,303 --> 01:05:31,390
แต่มันเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้
แล้วก็ชั่วร้าย

834
01:05:33,141 --> 01:05:35,477
ไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นที่ว่าง

835
01:05:37,813 --> 01:05:39,231
ข้าเคยไปที่นั่น

836
01:05:40,524 --> 01:05:41,942
อยู่หลายครั้ง

837
01:05:43,235 --> 01:05:46,196
และถึงข้าจะไม่เห็น
หรือได้ยินเจ้า

838
01:05:47,197 --> 01:05:48,615
เจ้าอยู่ที่นั่น

839
01:05:49,700 --> 01:05:50,617
เฝ้ารอ

840
01:05:57,916 --> 01:06:00,627
เพราะว่าความมืด
ไม่มืดสำหรับเจ้า

841
01:06:02,337 --> 01:06:04,673
อย่างน้อยก็ไม่เสมอไป

842
01:06:07,342 --> 01:06:08,635
เจ้าร่ำไห้

843
01:06:10,762 --> 01:06:13,098
ไม่ใช่เพราะว่าเพื่อนตายจาก

844
01:06:14,808 --> 01:06:16,768
แต่เพราะไม่นานเจ้าจะตามไป

845
01:06:19,396 --> 01:06:22,858
หรือเพราะว่าเราไม่เข้าใจ

846
01:06:24,401 --> 01:06:27,154
หรือแม้จะไม่อยาก หรือทั้งสอง

847
01:06:33,785 --> 01:06:37,331
ความมืดนั้นหยั่งลึก
จนเราคว้าไว้ไม่ไหว

848
01:06:39,666 --> 01:06:41,460
แล้วแสงสว่างก็เข้ามา

849
01:06:43,795 --> 01:06:45,839
ต้องมีอย่างหนึ่งมาก่อนอีกอย่าง

850
01:06:47,966 --> 01:06:49,968
และเจ้าจะเป็นแบบนั้นเสมอ

851
01:06:51,762 --> 01:06:53,013
ยังคงเป็น

852
01:07:08,195 --> 01:07:12,157
หยดน้ำตาเจ้าที่ร่วงหล่น
และน้ำตาเรา

853
01:07:14,701 --> 01:07:17,663
ก่อนที่ทุกแสงไฟในโลกจะดับลง

854
01:07:19,498 --> 01:07:22,125
และเวลาเอง
ก็อยากจะดับมอดพร้อมเจ้า

855
01:07:29,216 --> 01:07:31,510
ข้ากลับไปที่นั่นบางครั้ง

856
01:07:32,344 --> 01:07:35,472
หรือไม่มันก็มาหาข้า
โดยไม่บอกกล่าว

857
01:07:36,849 --> 01:07:38,851
ค่ำคืนที่ดูไม่รู้จบ

858
01:07:40,394 --> 01:07:41,937
จนกระทั่งไม่เป็นเช่นนั้น

859
01:07:44,648 --> 01:07:45,858
ขมขื่น

860
01:07:46,692 --> 01:07:48,110
แล้วก็หอมหวาน

861
01:07:49,611 --> 01:07:52,823
ถึงกระนั้นความขมขื่น
ก็ยังเหลือในความหวาน

862
01:07:52,906 --> 01:07:54,533
และไม่เคยจากไปไหน

863
01:07:59,621 --> 01:08:01,790
พระองค์บอกแล้วว่า
มันจะเป็นเช่นนั้น

864
01:08:02,833 --> 01:08:07,087
ไม่ใช่ด้วยถ้อยคำแต่ด้วยวิถีชีวิต

865
01:08:11,675 --> 01:08:13,468
คนที่รับความเจ็บปวด

866
01:08:14,052 --> 01:08:15,804
คุ้นเคยกับความทุกข์ยาก

867
01:08:18,223 --> 01:08:20,893
และเป็นดั่งผู้ซึ่งคนหันหน้าหนี

868
01:08:25,647 --> 01:08:27,774
เราจึงพยายามหันหนี

869
01:08:28,233 --> 01:08:31,403
และการทำเช่นนั้น
ได้เติมเต็มแก่นของพระองค์

870
01:08:32,404 --> 01:08:35,699
'จากคนที่ผู้คนหลบลี้หนีหน้า'

871
01:08:51,715 --> 01:08:53,258
แต่ไม่ช้า

872
01:08:53,550 --> 01:08:54,968
เราก็ไม่อาจหลบซ่อนจากมัน

873
01:08:55,052 --> 01:08:58,096
เหมือนที่ไม่อาจ
หยุดตะวันไม่ให้ลาลับ

874
01:09:00,224 --> 01:09:01,391
หรือว่าขึ้น

875
01:09:19,535 --> 01:09:22,037
ข้าจำได้ว่าเจ้าขอพร

876
01:09:22,829 --> 01:09:24,248
ให้มีหนทางอื่น

877
01:09:27,543 --> 01:09:29,878
พอมองย้อนกลับไป ข้าก็เช่นกัน

878
01:09:39,930 --> 01:09:42,808
ข้ายังไม่รู้ว่า
ทำไมถึงต้องเป็นเช่นนี้

879
01:09:43,851 --> 01:09:45,310
ความขม

880
01:09:46,061 --> 01:09:48,063
มักมาพร้อมความหวานเสมอ

881
01:09:51,984 --> 01:09:53,694
ข้าคงไม่มีวันรู้

882
01:09:56,947 --> 01:09:58,490
อย่างน้อย

883
01:09:59,741 --> 01:10:01,368
ก็ในโลกฝั่ง..."

884
01:10:07,833 --> 01:10:11,837
(เดอะโชสเซน)