1
00:00:06,631 --> 00:00:09,931
‎(ผลงานซีรีส์อนิเมะจาก NETFLIX)

2
00:02:50,253 --> 00:02:54,263
‎(วิถีเก่า)

3
00:02:55,091 --> 00:02:56,181
‎(ปราสาทอาซูชิ ปี 1581)

4
00:02:56,259 --> 00:02:59,299
‎หุ่นเกราะทรงพลังคือจุดแข็งของพวกมองโกล

5
00:02:59,387 --> 00:03:03,467
‎มันคือสิ่งที่ทำให้พวกนั้นพิชิต
‎สึชิมะกับเกาะอิกิอาณานิคมของญี่ปุ่นได้

6
00:03:03,558 --> 00:03:05,188
‎หลังจากที่เราเอาชนะพวกนั้น

7
00:03:05,685 --> 00:03:10,105
‎เราก็ใช้วิทยาการล้ำยุคนี้
‎เสริมความแข็งแกร่งให้กับชายแดน

8
00:03:10,690 --> 00:03:13,230
‎บรรพบุรุษบอกว่าความรู้คืออำนาจ

9
00:03:14,027 --> 00:03:15,897
‎ข้าไม่ลบหลู่ แต่ไม่เห็นด้วย

10
00:03:15,987 --> 00:03:17,857
‎อำนาจก็คืออำนาจ

11
00:03:20,408 --> 00:03:24,158
‎แนวคิดง่ายๆ ที่ลูกชายข้าดูจะไม่เข้าใจ

12
00:03:25,038 --> 00:03:30,208
‎การพ่ายแพ้ของโนบุคัตสึต่อฮัตโตริ ฮันโซ
‎จะเป็นที่โจษจันไปอีกหลายชั่วรุ่น

13
00:03:30,293 --> 00:03:33,053
‎เป็นมลทินที่ข้าไม่อาจให้แปดเปื้อนมรดกของข้า

14
00:04:01,532 --> 00:04:04,952
‎นายท่าน ท่านมาที่สนามฝึกนี้ด้วยเหตุอันใด

15
00:04:05,036 --> 00:04:07,616
‎การเจรจากับแม่ทัพอิงะที่กำลังจะมีขึ้นครั้งนี้

16
00:04:07,705 --> 00:04:10,115
‎ยาสึเกะกับนัตสึมารุจะไปกับเจ้าด้วย

17
00:04:11,417 --> 00:04:14,337
‎ข้าขออนุญาต ข้าว่าเช่นนี้จะไม่ถูก

18
00:04:14,921 --> 00:04:18,591
‎ข้ากลัวว่าผู้คนในสังคม
‎จะไม่ยอมรับ… สิทธิเสรีภาพ

19
00:04:18,675 --> 00:04:20,085
‎ที่ท่านกระทำต่อวัฒนธรรมของเรา

20
00:04:20,176 --> 00:04:24,426
‎ยาสึเกะได้พิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นทหารที่ดี

21
00:04:24,514 --> 00:04:27,184
‎ดีพอๆ กับเจ้า หรืออาจดีกว่าด้วยซ้ำ

22
00:04:27,809 --> 00:04:31,599
‎เราจะก้าวหน้าได้ยังไง
‎ถ้าสัญชาตญาณของเราคิดแต่จะถดถอย

23
00:04:31,688 --> 00:04:36,318
‎ข้าต้องการให้ตระกูลอิงะเห็นว่า
‎อนาคตของประเทศเราจะสดใสแค่ไหน

24
00:04:37,318 --> 00:04:40,528
‎นายท่านถ้าท่านยังเพิ่มคนนอกเหล่านี้
‎เข้ามาในกองกำลังของเรา

25
00:04:40,613 --> 00:04:42,873
‎ศัตรูของท่านจะไม่เกรงกลัวหรือเคารพเรา

26
00:04:42,949 --> 00:04:45,239
‎ยาสึเกะไม่ใช่พวกเรา

27
00:04:45,326 --> 00:04:47,616
‎คนของเราจะไม่ยอมรับเขา

28
00:04:47,704 --> 00:04:52,924
‎อีกไม่นานข้าจะเป็นตัวแทนคนพวกนั้น
‎และจะนำพาพวกเขาไปสู่โลกใหม่

29
00:05:05,680 --> 00:05:07,430
‎เขาไม่ชอบข้าเอาเสียเลย

30
00:05:07,974 --> 00:05:09,684
‎ให้เวลากับมิตสึฮิเดะหน่อย

31
00:05:09,767 --> 00:05:13,097
‎โนบุนางะเชื่อมั่นในตัวเจ้าแบบที่ไม่เคยมีกับคนอื่น

32
00:05:13,187 --> 00:05:15,107
‎เลยทำให้คนบางคนขุ่นเคืองใจ

33
00:05:16,274 --> 00:05:17,404
‎แล้วท่านล่ะรู้สึกอย่างไร

34
00:05:17,483 --> 00:05:22,663
‎โนบุนางะเชื่อในอนนะบูเกอิชา
‎ดังนั้นเจ้ากับข้าเหมือนกัน

35
00:05:26,075 --> 00:05:27,485
‎ไม่มีอะไรหรอก

36
00:05:28,077 --> 00:05:30,407
‎ตราประจำตระกูลข้าน่ะ

37
00:05:30,496 --> 00:05:33,536
‎ยายข้ามอบให้แม่ และแม่ข้าก็มอบให้ข้า

38
00:05:33,624 --> 00:05:34,924
‎สิ่งนี้มีเกียรติยิ่ง

39
00:05:35,001 --> 00:05:38,211
‎อดีตบอกอนาคตของเรา บอกให้รู้ว่าเราเป็นใคร

40
00:05:51,267 --> 00:05:53,687
‎เจ้าเจอเด็กหรือยัง

41
00:05:53,770 --> 00:05:56,690
‎เจอแล้ว ผู้หญิงที่เอาตัวนางไป…

42
00:05:56,773 --> 00:05:57,773
‎อิจิกะ

43
00:05:58,566 --> 00:05:59,686
‎นางเป็นอย่างไร

44
00:05:59,776 --> 00:06:02,356
‎มีปัญหากว่าที่คาดไว้

45
00:06:02,445 --> 00:06:04,905
‎คนเรือที่ต่อสู้เยี่ยงนักรบ

46
00:06:04,989 --> 00:06:06,409
‎นักรบเหรอ

47
00:06:07,241 --> 00:06:10,161
‎และ… เขาเป็นคนดำ

48
00:06:10,244 --> 00:06:12,624
‎เขามาจากอาณาจักรเบนินเหมือนท่านหรือเปล่า

49
00:06:12,705 --> 00:06:13,535
‎หุบปาก

50
00:06:13,623 --> 00:06:15,583
‎และเขาจัดการพวกเจ้าทั้งสี่คนได้หรือ

51
00:06:16,084 --> 00:06:19,054
‎บางทีข้าน่าจะซื้อบริการจากเขาแทน

52
00:06:19,128 --> 00:06:21,958
‎ท่านไม่ได้บอกว่าเด็กคนนั้นมีพลัง

53
00:06:22,048 --> 00:06:23,878
‎แบบนั้นต้องจ่ายเพิ่ม

54
00:06:23,966 --> 00:06:25,176
‎แน่นอน

55
00:06:25,259 --> 00:06:29,639
‎เขาจะให้ทุกอย่างที่จำเป็นเพื่อให้ได้มา

56
00:06:29,722 --> 00:06:30,772
‎(ฮารูโตะ หุ่นต้นแบบ 00001)

57
00:06:30,848 --> 00:06:32,058
‎เขาที่ว่าคือใคร

58
00:06:32,141 --> 00:06:34,191
‎พระเจ้าที่เขาสวดภาวนา

59
00:06:41,651 --> 00:06:43,691
‎ข้าบอกหมดทุกอย่างแล้ว ข้ารับรอง!

60
00:06:43,778 --> 00:06:45,698
‎ข้าไม่รู้อะไรเลย

61
00:06:48,282 --> 00:06:50,872
‎ไม่เป็นไรนะลูก

62
00:06:50,952 --> 00:06:53,202
‎เจ้าไม่ต้องกลัวข้าแล้ว

63
00:06:53,287 --> 00:06:56,077
‎แต่ว่าคนเรือผิวดำเป็นใคร

64
00:06:56,582 --> 00:06:59,712
‎เขาขวางทางหลุดพ้นจากบาปของเจ้าอยู่

65
00:07:00,503 --> 00:07:02,633
‎เขาจับปลาที่แม่น้ำ

66
00:07:02,713 --> 00:07:05,383
‎บางครั้งเขาก็ไปดื่มที่ร้านเหล้าข้างหมู่บ้าน

67
00:07:05,883 --> 00:07:09,223
‎เขาเป็นคนเงียบๆ ข้ารู้แค่นั้นข้าสาบาน

68
00:07:09,804 --> 00:07:12,394
‎เขาชื่ออะไร

69
00:07:12,890 --> 00:07:15,310
‎เขาไม่มีชื่อ

70
00:07:15,810 --> 00:07:19,560
‎บางคนบอกว่าคนเรา
‎จะเห็นได้ชัดขึ้นเมื่อถูกบีบคั้น

71
00:07:20,064 --> 00:07:23,114
‎ว่าจะได้เห็นพระเจ้ามาปรากฏกาย

72
00:07:23,192 --> 00:07:24,942
‎เจ้าเห็นไหม

73
00:07:32,702 --> 00:07:34,372
‎นั่นล่ะ

74
00:07:36,581 --> 00:07:38,211
‎ทีนี้เจ้าก็ได้เห็นแล้ว

75
00:07:39,584 --> 00:07:43,384
‎ทำไมเราไม่ฆ่าเด็กคนนั้นซะเลย
‎อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้นเยอะ

76
00:07:43,463 --> 00:07:48,013
‎ไม่ เด็กคนนั้นคือกุญแจสำคัญ
‎ในการควบคุมยุโรปและโบสถ์คาทอลิก

77
00:07:48,593 --> 00:07:51,643
‎เราใกล้จะได้พลังที่แท้จริงแล้ว

78
00:08:21,250 --> 00:08:23,460
‎เกิดอะไรขึ้น แม่ข้าอยู่ไหน

79
00:08:32,553 --> 00:08:33,393
‎ยัซซัง

80
00:08:34,055 --> 00:08:36,345
‎ทำไมถึงไม่ยอมบอกว่าแม่ข้าอยู่ไหน

81
00:08:37,767 --> 00:08:39,847
‎ข้าไม่รู้ว่าแม่ของเจ้าอยู่ไหน

82
00:08:39,936 --> 00:08:42,186
‎ข้าคลาดกับนางระหว่างต่อสู้กับคนพวกนั้น

83
00:08:42,688 --> 00:08:45,268
‎เจ้าจำได้ไหมว่า
‎เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเขาโจมตีเรา

84
00:08:45,358 --> 00:08:47,438
‎มีแสงไฟ เจ้าจำได้ไหม

85
00:08:47,944 --> 00:08:49,154
‎ไม่

86
00:08:50,071 --> 00:08:54,621
‎ข้าจำได้แค่ว่ารู้สึกอับจนหนทาง
‎และอยากให้การต่อสู้ยุติ

87
00:08:57,119 --> 00:08:59,829
‎แม่เจ้าเคยบอกไหมว่าเจ้ามาจากไหน

88
00:08:59,914 --> 00:09:00,754
‎ทำไมเหรอ

89
00:09:03,084 --> 00:09:05,424
‎อดีตบอกอนาคตของเรา

90
00:09:18,724 --> 00:09:24,154
‎(แคว้นอิงะ ปี 1581)

91
00:09:24,480 --> 00:09:29,280
‎กองทัพของท่านโอดะ โนบุนางะ
‎สามารถระดมพลได้ทันที

92
00:09:29,360 --> 00:09:31,280
‎และพร้อมจะเข้าจู่โจมคนของเจ้า

93
00:09:31,862 --> 00:09:37,292
‎แต่นายข้าส่งซามูไรทั้งเจ็ดมาแทน
‎เพื่อเป็นการแสดงความเคารพ

94
00:09:37,368 --> 00:09:39,698
‎สั่งปราสาททั้งสองของเจ้าให้ยอมแพ้เดี๋ยวนี้

95
00:09:39,787 --> 00:09:42,917
‎แล้วบางทีนายข้าจะได้ปรานีคนของเจ้า

96
00:09:48,129 --> 00:09:50,669
‎ข้าเห็นซามูไรแค่ห้าคน

97
00:09:51,757 --> 00:09:55,427
‎วิถีของซามูไรคือรูปแบบ
‎ที่บริสุทธิ์ที่สุดของวัฒนธรรมญี่ปุ่น

98
00:09:55,511 --> 00:09:59,771
‎โอดะ โนบุนางะดูถูกวัฒนธรรมของเรา
‎เมื่อเขายอมให้ผู้หญิงกับทาส

99
00:09:59,849 --> 00:10:03,059
‎รับตำแหน่งที่เป็นของชายชาวญี่ปุ่น

100
00:10:03,144 --> 00:10:05,694
‎เขาไม่สมควรได้รับตำแหน่ง

101
00:10:05,771 --> 00:10:09,611
‎ส่งซามูไรผิวดำของเจ้ามา
‎แล้วข้าจะแสดงให้เจ้าเห็น

102
00:10:10,735 --> 00:10:11,775
‎รอตรงนี้

103
00:10:11,861 --> 00:10:13,821
‎เจ้าจะได้ตัวซามูไรผิวดำแน่

104
00:10:17,283 --> 00:10:18,283
‎เกิดอะไรขึ้น

105
00:10:18,367 --> 00:10:19,487
‎พวกเขายอมแพ้ไหม

106
00:10:20,036 --> 00:10:20,906
‎ไม่ยอม

107
00:10:21,412 --> 00:10:22,542
‎พวกเขาพูดว่าไง

108
00:10:23,039 --> 00:10:25,289
‎พวกเขาอยากจัดการเรื่องนี้ด้วยวิถีเก่า

109
00:10:26,083 --> 00:10:27,673
‎เจ้าดวลกับเขา

110
00:10:27,752 --> 00:10:29,252
‎แล้วเจ้าตกลงงั้นเหรอ

111
00:10:29,337 --> 00:10:32,297
‎โนบุนางะไม่เคารพวิถีเก่า

112
00:10:32,381 --> 00:10:33,671
‎คนพวกนี้เคารพ

113
00:10:33,758 --> 00:10:36,718
‎พวกเขาจะไม่ยอมจำนนต่อคนอย่างเจ้าหรือเขา

114
00:10:36,802 --> 00:10:40,472
‎กับคนส่วนใหญ่เจ้าจะเป็นข้ารับใช้ตลอดไป

115
00:10:40,556 --> 00:10:42,676
‎ไม่ว่าเจ้าจะใส่ชุดเกราะอะไร

116
00:11:04,705 --> 00:11:06,245
‎วางอาวุธลงซะ

117
00:11:06,332 --> 00:11:08,542
‎ท่านโนบุนากะยอมรับการยอมจำนนของเจ้า

118
00:11:09,251 --> 00:11:11,171
‎ชีวิตของเจ้าจะได้รับการละเว้น

119
00:11:11,253 --> 00:11:12,883
‎เรื่องนี้ข้ารับรองต่อเจ้า

120
00:11:12,963 --> 00:11:15,513
‎ทาสคนนี้พูดแทนโนบุนางะเหรอ

121
00:11:15,591 --> 00:11:19,051
‎ตระกูลอิงะจะไม่ยอมรับการรวมประเทศครั้งนี้

122
00:11:19,136 --> 00:11:22,426
‎ข้าจะส่งเขากลับไปหาโนบุนางะ
‎พร้อมหัวที่แหลกเหลว

123
00:11:22,515 --> 00:11:26,975
‎บางทีผู้นำขี้เมาของเจ้า
‎จะได้เคารพวัฒนธรรมของเรากว่านี้

124
00:12:04,306 --> 00:12:06,556
‎โนบุนางะเยาะหยันธรรมเนียม

125
00:12:06,642 --> 00:12:09,192
‎เขาจะไม่ได้เป็นผู้สร้างประวัติศาสตร์!

126
00:12:29,874 --> 00:12:31,424
‎คุกเข่าซะท่านแม่ทัพ

127
00:12:31,500 --> 00:12:35,550
‎ข้าไม่อยากฆ่าเจ้า ไม่จำเป็นต้องนองเลือด

128
00:12:46,390 --> 00:12:48,560
‎เจ้าจะเข้าไปแทรกแซงไม่ได้ ผู้หญิง

129
00:12:48,642 --> 00:12:51,192
‎ให้พวกเขาจัดการกันเองด้วยวิถีเก่า

130
00:13:22,760 --> 00:13:25,140
‎ประวัติศาสตร์จะลืมเจ้า!

131
00:14:02,258 --> 00:14:04,428
‎ที่นี่ไม่มีเกียรติแต่อย่างใด

132
00:14:04,510 --> 00:14:06,930
‎มีแต่ความเจ็บปวดและเลือด

133
00:14:23,529 --> 00:14:26,199
‎บริเวณนี้เสี่ยงต่อการเกิดไฟป่า

134
00:14:26,282 --> 00:14:27,532
‎บางทีก็น่าจะให้ไหม้ไปซะ

135
00:14:27,616 --> 00:14:32,036
‎ข้าคงจะปวดต้นคอ
‎ถ้าต้องเงยหน้าดูเจ้าบนต้นไม้อีก

136
00:14:32,121 --> 00:14:34,291
‎ข้าชอบมองอะไรให้ทั่วๆ น่ะ

137
00:14:34,874 --> 00:14:37,544
‎วันหนึ่งทุกอย่างจะมอดไหม้

138
00:14:38,127 --> 00:14:40,087
‎ไม่มีที่ไหนปลอดภัย

139
00:14:41,255 --> 00:14:42,375
‎เด็กคนนั้นเคยอยู่ที่นี่

140
00:14:42,464 --> 00:14:44,134
‎เพิ่งจากไปได้ไม่นาน

141
00:14:45,843 --> 00:14:46,973
‎มีอย่างอื่นอีก

142
00:14:47,511 --> 00:14:48,681
‎เขาก็อยู่ที่นี่

143
00:14:48,762 --> 00:14:50,312
‎เจ้าคนเรือนั่น

144
00:15:01,066 --> 00:15:02,686
‎พาข้ากลับมาที่นี่ทำไม

145
00:15:02,776 --> 00:15:06,446
‎เราต้องไปหาหมอ เขารู้ว่าต้องทำอะไร

146
00:15:06,530 --> 00:15:08,320
‎เจ้ารู้หรือว่าหมอคือใคร

147
00:15:08,991 --> 00:15:09,911
‎ไม่

148
00:15:09,992 --> 00:15:11,952
‎เจ้ารู้ไหมว่าหมออยู่ไหน

149
00:15:12,620 --> 00:15:13,450
‎ไม่

150
00:15:13,537 --> 00:15:17,207
‎แม่เจ้าเป็นคนเดียวที่รู้ว่า
‎หมอคนนี้คือใครและต้องไปหาที่ไหน

151
00:15:18,042 --> 00:15:19,002
‎แต่นางไม่อยู่แล้ว

152
00:15:19,543 --> 00:15:22,503
‎งั้นเราไปตามหาแม่ แม่จะได้พาเราไปหาหมอ

153
00:15:22,588 --> 00:15:24,758
‎ท่านรับปากแล้วนะยัซซัง

154
00:15:25,841 --> 00:15:28,091
‎แม่ของเจ้าไม่รอดจากการเผชิญศัตรูที่แม่น้ำ

155
00:15:29,345 --> 00:15:30,295
‎ข้าเสียใจด้วย

156
00:16:10,094 --> 00:16:11,144
‎ดื่ม

157
00:16:14,598 --> 00:16:15,768
‎ไม่ได้เล่นคำเลยนะ

158
00:16:21,897 --> 00:16:23,267
‎ยิ้มหน่อยสิ

159
00:16:23,857 --> 00:16:26,237
‎เจ้าคือคนที่สังหารแม่ทัพอิงะได้นะ

160
00:16:26,318 --> 00:16:30,318
‎โนบุนางะฉลองชัยชนะให้เจ้า
‎แต่เจ้ากลับมานั่งเศร้าอยู่ที่นี่

161
00:16:30,823 --> 00:16:31,663
‎ทำไม

162
00:16:33,283 --> 00:16:36,543
‎ความตายเป็นส่วนหนึ่งของความขัดแย้ง
‎ไม่ได้แปลว่าข้าต้องชอบนี่

163
00:16:37,287 --> 00:16:42,287
‎ทำไมเจ้าถึงมาเศร้าร่วมกับข้า
‎แทนที่จะไปสนุกกับงานฉลอง

164
00:16:42,376 --> 00:16:47,166
‎การฉลองเป็นส่วนหนึ่งของชัยชนะ
‎ไม่มีใครบอกว่าข้าต้องสนุกกับมันนี่

165
00:16:50,259 --> 00:16:54,219
‎เจ้าเชื่อในภารกิจรวมญี่ปุ่น
‎ของโนบุนางะหรือเปล่า

166
00:16:54,930 --> 00:16:58,680
‎เชื่อ แต่ข้าก็เชื่อว่ามีคนที่อยากแยกตัวอยู่ต่างหาก

167
00:16:58,767 --> 00:17:01,647
‎แต่ประเทศที่มีเอกภาพคือประเทศที่ปลอดสงคราม

168
00:17:01,729 --> 00:17:03,689
‎เอกภาพไม่ใช่อิสรภาพ

169
00:17:03,772 --> 00:17:06,232
‎วัฒนธรรมทำให้เราต้องเปลี่ยนผู้ปกครองไปเรื่อย

170
00:17:06,316 --> 00:17:10,026
‎สิ่งเดียวที่เรามีในโลกนี้คือความภักดีของแต่ละคน

171
00:17:10,112 --> 00:17:12,532
‎นี่คือวิถีของซามูไร

172
00:17:13,115 --> 00:17:15,405
‎การกระทำของเราต่อตระกูลอิงะ

173
00:17:15,492 --> 00:17:18,662
‎เปิดทางให้เกิดการเข่นฆ่าผู้หญิงและเด็กผู้บริสุทธิ์

174
00:17:21,790 --> 00:17:24,670
‎ชัยชนะอันบริบูรณ์สำหรับขุนนาง

175
00:17:44,021 --> 00:17:47,361
‎เราใกล้จะบรรลุเป้าหมาย

176
00:17:47,441 --> 00:17:50,781
‎ที่เราตั้งใจไว้เมื่อหลายปีก่อนแล้ว

177
00:17:50,861 --> 00:17:56,201
‎ความปรารถนาเดียวของข้าคือ
‎การที่พวกเขามาร่วมเขียนประวัติศาสตร์กับเรา

178
00:17:56,283 --> 00:17:59,413
‎ญี่ปุ่นที่ดีกว่า ญี่ปุ่นที่ยิ่งใหญ่ขึ้น

179
00:17:59,495 --> 00:18:02,825
‎รวมกันเป็นหนึ่งเดียว แข็งแกร่งกว่าที่เคย

180
00:18:02,915 --> 00:18:07,205
‎มีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ กับใครก็ได้ตามต้องการ

181
00:18:09,296 --> 00:18:10,836
‎ยาสึเกะ

182
00:18:10,923 --> 00:18:12,093
‎มานี่สิเจ้าลูกชาย

183
00:18:29,191 --> 00:18:31,321
‎ข้าภูมิใจในตัวเจ้า

184
00:18:31,401 --> 00:18:34,451
‎เรามาดื่มฉลองชัยชนะของยาสึเกะกัน

185
00:18:34,530 --> 00:18:36,120
‎แด่ยาสึเกะ

186
00:18:41,703 --> 00:18:44,373
‎รันมารุ มาเถอะ

187
00:18:52,548 --> 00:18:55,128
‎เจ้าไม่ใช่พวกเรา
‎แต่เขาปฏิบัติกับเจ้าเหมือนเจ้าเป็น

188
00:18:55,217 --> 00:18:57,467
‎ดีกว่าลูกชายตัวเองด้วยซ้ำ

189
00:18:58,095 --> 00:19:01,005
‎ข้ารับใช้จะเป็นข้ารับใช้ตลอดไป
‎นั่นคือวิถีของเรา

190
00:19:01,640 --> 00:19:02,890
‎วิถีเก่า

191
00:19:03,475 --> 00:19:06,685
‎บางทีวิถีเก่าก็ควรถูกทิ้งไว้ในอดีต

192
00:19:08,480 --> 00:19:10,690
‎บางทีข้าเองก็อาจเหมาะจะอยู่ในอดีต

193
00:19:11,358 --> 00:19:14,648
‎ในสมัยที่ทุกสิ่งตรงไปตรงมาและเรียบง่าย

194
00:19:34,548 --> 00:19:35,838
‎เขาอยู่นั่นไง

195
00:19:35,924 --> 00:19:38,514
‎ไม่นึกไม่ฝันเลย

196
00:19:38,594 --> 00:19:41,474
‎นักรบผิวดำ

197
00:19:42,055 --> 00:19:43,765
‎ขอน้ำเปล่าถ้าเจ้ามีนะ

198
00:19:51,190 --> 00:19:52,150
‎ขอบใจ

199
00:19:56,069 --> 00:20:00,409
‎ธุรกิจนำข้ามาญี่ปุ่น ข้าคิดว่าเจ้าก็เช่นกัน

200
00:20:01,241 --> 00:20:03,451
‎ข้าเป็นข้ารับใช้ของโบสถ์

201
00:20:03,535 --> 00:20:06,865
‎ถูกส่งมาที่นี่เพื่อทำภารกิจสำคัญในการช่วยผู้คน

202
00:20:06,955 --> 00:20:12,245
‎เรามีคำทำนายว่าสักวันเด็กพิเศษจะมาถึง

203
00:20:12,753 --> 00:20:14,173
‎และด้วยการนำทางของข้า

204
00:20:14,254 --> 00:20:18,594
‎เด็กคนนั้นจะช่วยข้า
‎นำความสงบสุขมาสู่ดินแดนของข้า

205
00:20:19,176 --> 00:20:24,506
‎ข้าอยู่ที่นี่มาหลายปีเพื่อตามหาเด็กคนนี้

206
00:20:25,015 --> 00:20:26,225
‎แล้วเดาสิ

207
00:20:28,310 --> 00:20:29,480
‎ข้าเจอนางแล้ว

208
00:20:29,978 --> 00:20:31,098
‎แต่นางป่วย

209
00:20:31,605 --> 00:20:34,725
‎นางต้องการผู้หญิงที่จะมาดูแลนาง

210
00:20:35,484 --> 00:20:40,164
‎แต่วันหนึ่งผู้หญิงที่ข้าไว้ใจคนนั้น

211
00:20:40,239 --> 00:20:43,989
‎กลับกลายเป็นโจรและขโมยเด็กไปจากข้า

212
00:20:44,076 --> 00:20:48,746
‎ตอนนี้ข้าได้รู้มาว่าเจ้าได้เจอกับผู้หญิงคนนั้น

213
00:20:48,830 --> 00:20:53,420
‎ข้าไม่รู้ว่านางบอกอะไรเจ้า แต่นางไว้ใจไม่ได้

214
00:20:53,919 --> 00:20:57,509
‎คำโกหกและการหลอกลวงของนาง
‎ทำให้ข้าเจ็บปวดแสนสาหัส

215
00:20:57,589 --> 00:21:00,839
‎เจ้าจะได้กลับบ้าน ข้าจะได้กลับบ้าน

216
00:21:01,593 --> 00:21:03,853
‎แค่บอกมาว่าเด็กอยู่ไหน

217
00:21:06,640 --> 00:21:09,730
‎ข้ารับใช้ของโบสถ์ที่ต้องการนำคนของเขาเนี่ยนะ

218
00:21:09,810 --> 00:21:11,140
‎ใช่

219
00:21:11,228 --> 00:21:14,938
‎แต่ธรรมชาติของการเป็นข้ารับใช้
‎ก็คือการยอมเชื่อฟังและสนับสนุน

220
00:21:15,023 --> 00:21:18,073
‎คนเราต้องรับใช้ก่อนจึงจะนำผู้อื่นได้

221
00:21:18,151 --> 00:21:20,651
‎นั่นคือพัฒนาการตามธรรมชาติของสิ่งทั้งปวง

222
00:21:20,737 --> 00:21:24,737
‎"อย่าเกียจคร้านในการงาน
‎จงมีจิตใจกระตือรือร้น

223
00:21:24,825 --> 00:21:25,985
‎จงปรนนิบัติพระผู้เป็นเจ้า"

224
00:21:26,702 --> 00:21:28,542
‎โรมันส์ บทที่ 12 วรรคที่ 11

225
00:21:28,620 --> 00:21:32,120
‎เวลาที่ผ่านมาข้าได้เรียนรู้
‎ว่าข้ารับใช้จะเป็นข้ารับใช้ตลอดไป

226
00:21:32,916 --> 00:21:34,126
‎นั่นคือวิถีเก่า

227
00:21:35,043 --> 00:21:37,423
‎ถ้าเจ้าเรียนรู้เช่นนี้ด้วยจะฉลาดกว่านะ

228
00:21:38,005 --> 00:21:39,505
‎เด็กอยู่ที่ไหน

229
00:21:45,595 --> 00:21:49,975
‎อีกไม่นานเขาก็จะเปิดปากพูดแน่

230
00:21:52,311 --> 00:21:54,021
‎จับเป็นเขามาให้ข้า

231
00:21:55,647 --> 00:21:58,727
‎ขอโทษทีเจ้านาย ข้าแค่มีปัญหานิดหน่อย

232
00:21:59,735 --> 00:22:00,855
‎อย่าชักช้า

233
00:22:00,944 --> 00:22:03,614
‎ก่อนหน้านี้ไม่มีเรื่อง

234
00:22:03,697 --> 00:22:06,867
‎ตอนนี้เราต้องการมีเรื่องแล้วล่ะเชอร์นีย์

235
00:22:07,326 --> 00:22:09,906
‎และชดใช้ที่ทำจมูกข้าหัก

236
00:22:14,583 --> 00:22:16,503
‎เจ้านายสั่งให้จับเป็นใช่มั้ย

237
00:22:34,227 --> 00:22:35,397
‎เปิดระบบจังงัง

238
00:23:07,928 --> 00:23:09,048
‎ไม่นะ

239
00:23:41,002 --> 00:23:41,842
‎ขอโทษที

240
00:24:44,941 --> 00:24:46,611
‎ข้าชอบเจ้านะตาแก่

241
00:24:58,705 --> 00:25:02,075
‎ทางหลุดพ้นจากบาปรออยู่

242
00:26:35,427 --> 00:26:39,427
‎(คำบรรยายโดย วราภรณ์ วราสภานนท์)