1
00:00:19,394 --> 00:00:21,521
‎หกหมื่นปีก่อน

2
00:00:22,147 --> 00:00:25,608
‎มนุษย์เดินทางออกจากแอฟริกาเป็นครั้งแรก

3
00:00:30,697 --> 00:00:33,408
‎ตั้งแต่นั้นมา เราก็ไม่เคยล้มเลิก

4
00:00:34,325 --> 00:00:37,162
‎การเดินทางไปยังทั่วทุกมุมโลก

5
00:00:40,040 --> 00:00:43,543
‎แต่การเดินทางของเรานับเป็นเพียงเศษเสี้ยว

6
00:00:44,711 --> 00:00:46,296
‎ในทุกชั่วขณะ

7
00:00:47,213 --> 00:00:50,467
‎มีสัตว์หลายพันล้านตัวกำลังเคลื่อนไหว

8
00:00:54,220 --> 00:00:57,932
‎และความสมบูรณ์ของโลกของเรานั้นขึ้นอยู่กับมัน

9
00:00:59,684 --> 00:01:06,649
‎(โลกของเรา 2)

10
00:01:18,703 --> 00:01:23,666
‎การย้ายถิ่นเป็นวิถีแห่งการอยู่รอดที่สำคัญที่สุด

11
00:01:28,338 --> 00:01:29,589
‎ไม่ว่าจะเพื่อปากท้อง…

12
00:01:32,175 --> 00:01:33,176
‎เพื่อแพร่พันธุ์

13
00:01:34,928 --> 00:01:36,471
‎หรือเพื่อหาที่อยู่อาศัยใหม่

14
00:01:43,561 --> 00:01:46,022
‎และใช่ว่ามันจะทำได้โดยไร้ความเสี่ยง

15
00:01:55,115 --> 00:01:58,952
‎ซีรีส์นี้จะตามติดการเดินทางเหนือธรรมดา

16
00:01:59,035 --> 00:02:03,039
‎ในโลกที่กำลังเปลี่ยนไปไวกว่าที่เคยเป็นมา

17
00:02:07,460 --> 00:02:11,047
‎และบัดนี้เราจึงเริ่มเข้าใจ

18
00:02:12,132 --> 00:02:14,050
‎ว่าทุกชีวิตบนโลกใบนี้

19
00:02:15,552 --> 00:02:19,055
‎ต้องพึ่งพาอิสระในการเคลื่อนย้าย

20
00:02:28,898 --> 00:02:32,735
‎(โลกที่กำลังเปลี่ยนไป)

21
00:02:45,165 --> 00:02:49,502
‎ทุกปี ดินแดนแห่งนี้ในบอตสวานา
‎จะเกิดการเปลี่ยนแปลง

22
00:02:52,463 --> 00:02:56,885
‎แผลเป็นนี้คือสัญลักษณ์บ่งบอกว่ามันเคยมีน้ำปกคลุม

23
00:02:56,968 --> 00:02:58,678
‎เมื่อสามเดือนก่อนนี้เอง

24
00:03:03,766 --> 00:03:06,019
‎ก่อนนี้เขียวชอุ่มเต็มเปี่ยม

25
00:03:07,937 --> 00:03:10,773
‎ตอนนี้คุกรุ่นแห้งแล้ง

26
00:03:19,949 --> 00:03:24,287
‎การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้พวกสัตว์ยกโขยงย้ายถิ่น

27
00:03:39,427 --> 00:03:43,723
‎ควายป่าแอฟริกาตบเท้าข้ามทะเลทรายคาลาฮารี

28
00:03:43,806 --> 00:03:46,517
‎ไปหาผืนน้ำแหล่งสุดท้ายที่เหลืออยู่

29
00:03:54,192 --> 00:03:58,571
‎กลุ่มควายต่างมารวมกัน
‎กลายเป็นฝูงควายขนาดมหึมา

30
00:04:09,249 --> 00:04:11,084
‎ฝูงใหญ่ที่สุดในแอฟริกาเลยทีเดียว

31
00:04:21,636 --> 00:04:25,390
‎ทุกๆ ปี ทุกตัวต่างออกเดินทางแสวงบุญ

32
00:04:26,432 --> 00:04:28,977
‎ไปยังหนองน้ำห่างไกลแห่งเดียวกัน

33
00:04:35,942 --> 00:04:39,195
‎และสัตว์อีกจำพวกกำลังพึ่งใบบุญในสิ่งที่พวกมันทำ

34
00:04:42,949 --> 00:04:46,536
‎สิงโตเหล่านี้เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องควาย

35
00:04:53,084 --> 00:04:55,336
‎และการมาของฝูงควายขนาดมหึมา

36
00:04:55,420 --> 00:04:58,589
‎เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในรอบปีของพวกมันเลย

37
00:05:02,093 --> 00:05:06,306
‎พวกมันรอคอยกองทัพควายมาหลายสัปดาห์แล้ว

38
00:05:09,642 --> 00:05:13,646
‎สายตาจับจ้องไปยังทุกร่างที่ข้ามเส้นขอบฟ้า

39
00:05:37,628 --> 00:05:38,755
‎มากันแล้ว

40
00:05:52,435 --> 00:05:56,981
‎ฝูงควายที่กำลังมา
‎คือกำแพงเขาแหลมและกล้ามเนื้อ

41
00:06:10,411 --> 00:06:13,373
‎แต่พวกสิงโตต้องค้นหาจุดอ่อน

42
00:06:31,224 --> 00:06:32,975
‎ตัวนี้อาจพอไหว

43
00:06:34,018 --> 00:06:35,520
‎กระทิงไร้ฝูง

44
00:06:37,313 --> 00:06:39,565
‎มันแตกฝูงอยู่ก็จริง

45
00:06:39,649 --> 00:06:42,735
‎แต่มันมีน้ำหนักมากกว่าสิงโตถึงสี่เท่า

46
00:06:43,319 --> 00:06:46,614
‎และเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่อันตรายที่สุดในแอฟริกา

47
00:06:49,075 --> 00:06:51,702
‎ฝูงสิงโตต้องเข้าใกล้ด้วยความระมัดระวัง

48
00:07:01,295 --> 00:07:06,092
‎เดินเข้าหาด้วยลีลาเพิกเฉย ทีละตัวๆ

49
00:07:06,175 --> 00:07:08,761
‎ด้วยทีท่าไม่สนใจจะล่า

50
00:07:20,815 --> 00:07:24,110
‎แต่ความจริงคือเข้าประจำตำแหน่ง

51
00:08:13,409 --> 00:08:16,412
‎เหล่าตัวเมียผลัดกันโจมตี…

52
00:08:22,084 --> 00:08:23,544
‎ทำให้กระทิงอ่อนแรง

53
00:08:34,722 --> 00:08:37,934
‎ตอนนี้สิงโตตัวผู้ก็ได้เข้ามาร่วมวงสู้

54
00:09:13,052 --> 00:09:16,180
‎ฝูงสิงโตใช้กลวิธีได้อย่างมีชั้นเชิง

55
00:09:16,931 --> 00:09:18,724
‎ในสามนาทีเท่านั้น

56
00:09:19,934 --> 00:09:23,604
‎พวกมันก็เอาชนะคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามที่สุดได้แล้ว

57
00:09:33,614 --> 00:09:36,409
‎การย้ายถิ่นที่สิงโตต้องพึ่งพิง

58
00:09:36,492 --> 00:09:39,704
‎เป็นหนึ่งในหลายล้านการโยกย้าย
‎ที่ฤดูกาลเป็นต้นเหตุ

59
00:09:40,830 --> 00:09:42,540
‎และกลับกัน ฤดูกาล

60
00:09:43,165 --> 00:09:45,585
‎ก็เป็นผลพวงจากอีกการเดินทางหนึ่ง

61
00:09:46,586 --> 00:09:50,298
‎การโคจรรอบดวงอาทิตย์นานหนึ่งปีของโลกเรา

62
00:09:54,093 --> 00:09:55,386
‎ขณะที่โลกเดินทาง

63
00:09:55,469 --> 00:10:00,474
‎มันจะทำมุมเอียง 23 องศาครึ่ง

64
00:10:03,728 --> 00:10:06,772
‎และสิ่งนี้เองที่ทำให้เรามีฤดูกาล

65
00:10:09,650 --> 00:10:14,030
‎เพื่อให้คุณเข้าใจว่ามันเกิดขึ้นอย่างไร
‎ขอให้ดูที่ขั้วโลกเหนือ

66
00:10:16,490 --> 00:10:19,994
‎มันจะทำมุมหันออกจากดวงอาทิตย์เป็นเวลาครึ่งปี

67
00:10:20,578 --> 00:10:23,039
‎ก่อให้เกิดความมืดและฤดูหนาว

68
00:10:27,668 --> 00:10:31,547
‎ส่วนอีกครึ่งปี มันจะหันเข้าหาดวงอาทิตย์

69
00:10:32,757 --> 00:10:34,800
‎ทำให้มีกลางวันยาวนานขึ้น

70
00:10:42,975 --> 00:10:45,311
‎วัฏจักรประจำปีเช่นนี้เอง

71
00:10:45,394 --> 00:10:48,898
‎ที่กระตุ้นให้เกิดการเคลื่อนที่ของสิ่งมีชีวิตบนโลก

72
00:10:51,734 --> 00:10:56,864
‎และในซีกโลกเหนือ สิ่งนี้
‎นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดของปี

73
00:10:59,533 --> 00:11:00,576
‎ฤดูใบไม้ผลิ

74
00:11:03,204 --> 00:11:09,460
‎(เดือนมีนาคม)

75
00:11:11,045 --> 00:11:15,841
‎ปลายเดือนมีนาคม
‎กลางวันจะยาวนานขึ้นไวกว่าช่วงเวลาอื่นๆ

76
00:11:20,554 --> 00:11:24,350
‎มีแสงแดดเพิ่มมากขึ้น ผืนดินร้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว

77
00:11:26,102 --> 00:11:27,812
‎กระตุ้นให้เกิดพายุฝน

78
00:11:30,064 --> 00:11:33,150
‎ซีกโลกเหนือจะอบอุ่นและเปียกแฉะยิ่งขึ้น

79
00:11:34,360 --> 00:11:35,361
‎ในบัดดล

80
00:11:37,780 --> 00:11:39,281
‎เหมาะแก่การเจริญเติบโตของพืช

81
00:11:47,832 --> 00:11:50,459
‎ผืนดินเปลี่ยนเป็นสีเขียว

82
00:11:55,506 --> 00:12:01,303
‎และมีสัตว์ชนิดหนึ่ง
‎ที่เบียดเบียนพืชที่งอกเงยมากเป็นพิเศษ

83
00:12:08,811 --> 00:12:10,229
‎สัปดาห์ก่อน

84
00:12:10,312 --> 00:12:12,606
‎ตั๊กแตนทะเลทรายในเอธิโอเปียตัวนี้

85
00:12:13,315 --> 00:12:17,278
‎เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนียมอายเปล่าเปลี่ยว
‎ซึ่งแทบไม่ขยับตัว

86
00:12:21,824 --> 00:12:23,451
‎แต่ไม่อีกต่อไป

87
00:12:30,166 --> 00:12:32,710
‎เมื่อปริมาณอาหารพุ่งพรวด

88
00:12:33,419 --> 00:12:36,672
‎ตั๊กแตนก็เปลี่ยนโหมดเป็นรวมฝูง

89
00:12:40,384 --> 00:12:41,927
‎พวกมันเริ่มเดินขบวน

90
00:12:42,678 --> 00:12:45,306
‎และเร่งความเร็วสิบเท่า

91
00:12:54,148 --> 00:12:55,900
‎ด้วยจำนวนที่มหาศาล

92
00:12:55,983 --> 00:12:58,194
‎พวกมันรุมทึ้งจนผืนดินเปลือยเปล่า

93
00:13:02,448 --> 00:13:05,409
‎ฉะนั้นการที่จะหาอาหารได้เรื่อยๆ

94
00:13:05,493 --> 00:13:08,245
‎พวกมันจะอยู่ที่เดิมไม่ได้

95
00:13:26,514 --> 00:13:28,307
‎ฝูงตั๊กแตนขยายใหญ่

96
00:13:32,728 --> 00:13:34,230
‎และใหญ่ขึ้น

97
00:13:38,651 --> 00:13:41,862
‎กัดกินพืชทุกต้นที่ขวางทาง

98
00:13:45,157 --> 00:13:47,159
‎แต่นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

99
00:13:49,036 --> 00:13:52,289
‎ด้วยการเดินเท้า พวกมันคงไปได้ไม่ไกล

100
00:13:55,376 --> 00:13:56,502
‎หากจะไปต่อ

101
00:13:58,087 --> 00:14:00,256
‎พวกมันต้องแปลงร่าง

102
00:14:12,226 --> 00:14:14,228
‎ปีกงอกออกมาแล้ว

103
00:14:36,166 --> 00:14:39,086
‎ทีนี้ ด้วยความโหยอาหารที่มากกว่าเดิม

104
00:14:39,670 --> 00:14:42,756
‎กองทัพทั้งหมดทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

105
00:14:51,974 --> 00:14:52,850
‎พวกมันกิน…

106
00:14:54,852 --> 00:14:56,020
‎และบิน

107
00:15:01,942 --> 00:15:02,902
‎กิน…

108
00:15:04,945 --> 00:15:05,988
‎และบิน

109
00:15:13,996 --> 00:15:17,207
‎พวกมันมารวมตัวกันเป็นอภิมหาฝูงตั๊กแตน

110
00:15:18,375 --> 00:15:20,794
‎สองแสนล้านตัว

111
00:15:23,005 --> 00:15:26,175
‎ฝูงใหญ่ที่สุดในรอบ 70 ปี

112
00:15:40,648 --> 00:15:43,609
‎ดังนั้นหากจะหาอาหารให้พอกินทั้งฝูง

113
00:15:43,692 --> 00:15:46,612
‎พวกมันต้องบินไปเรื่อยๆ และเร็วยิ่งขึ้นอีก

114
00:15:54,954 --> 00:15:57,623
‎พวกมันเดินทางวันละ 100 กิโลเมตร

115
00:15:57,706 --> 00:16:00,084
‎ทุกวันไม่เว้น

116
00:16:10,970 --> 00:16:13,973
‎พวกมันบินฉิวผ่านประเทศแล้วประเทศเล่า…

117
00:16:14,515 --> 00:16:16,725
‎และที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ

118
00:16:16,809 --> 00:16:19,103
‎พวกมันถึงขั้นข้ามทะเลแดง

119
00:16:23,857 --> 00:16:27,069
‎(ปากีสถาน)

120
00:16:27,152 --> 00:16:32,741
‎เป็นครั้งแรกที่ฝูงแมลง
‎ข้ามเทือกเขาหิมาลัยและไปถึงทิเบตได้

121
00:16:37,871 --> 00:16:39,498
‎พวกมันไปที่ไหน

122
00:16:41,375 --> 00:16:42,960
‎ก็เกิดความวุ่นวายที่นั่น

123
00:16:54,346 --> 00:16:58,976
‎พวกมันจะย้ายถิ่นไปเรื่อยๆ
‎จนกว่าฤดูที่เปลี่ยนจะนำความแห้งแล้งมา

124
00:17:01,311 --> 00:17:04,023
‎เพราะสุดท้าย เมื่ออาหารของพวกมันหมดไป…

125
00:17:06,817 --> 00:17:08,235
‎พวกมันจะสาบสูญตาม

126
00:17:17,453 --> 00:17:19,413
‎(เดือนเมษายน)

127
00:17:19,496 --> 00:17:24,293
‎ในเดือนเมษายน
‎ช่วงกลางวันของทางเหนือจะยาวขึ้น

128
00:17:26,712 --> 00:17:30,799
‎แสงแดดที่เพิ่มขึ้นทำให้มหาสมุทรอุ่น

129
00:17:31,467 --> 00:17:34,303
‎สร้างปรากฏการณ์สาหร่ายสะพรั่ง

130
00:17:34,386 --> 00:17:36,680
‎และอาหารมากมายในชั่วอึดใจ

131
00:17:39,600 --> 00:17:42,728
‎สำหรับสัตว์ชนิดหนึ่ง
‎นี่คือช่วงเวลาแห่งการเดินทาง

132
00:17:51,653 --> 00:17:55,908
‎กลางดึก บนเกาะห่างไกลนอกบริติชโคลัมเบีย

133
00:17:59,328 --> 00:18:00,370
‎ใต้ผืนดิน…

134
00:18:02,456 --> 00:18:04,041
‎บางสิ่งกำลังขยับ

135
00:18:11,507 --> 00:18:15,886
‎ลูกนกเมอร์เรเล็ตโบราณตัวนี้เพิ่งฟักออกมา

136
00:18:17,805 --> 00:18:22,101
‎แต่มันกำลังจะได้เผชิญ
‎กับการเดินทางที่หินที่สุดในชีวิต

137
00:18:25,729 --> 00:18:27,731
‎มันยังไม่ได้กินข้าวสักมื้อ

138
00:18:28,607 --> 00:18:30,609
‎และต้องการอาหารด่วนจี๋

139
00:18:34,196 --> 00:18:35,823
‎หม่ามี้ส่งเสียงเรียกแล้ว

140
00:18:40,619 --> 00:18:44,331
‎ลูกนกที่หิวโหยทั่วเกาะ
‎โผล่ออกมาจากโพรงของมัน

141
00:18:46,041 --> 00:18:48,210
‎ตามเสียงเรียกของพ่อแม่

142
00:18:50,587 --> 00:18:53,340
‎แต่ถ้าพวกมันหวังจะได้ของกินทันที

143
00:18:54,341 --> 00:18:56,301
‎พวกมันก็คงต้องผิดหวัง

144
00:19:02,141 --> 00:19:04,393
‎นี่คือนกทะเลชนิดเดียว

145
00:19:04,935 --> 00:19:07,938
‎ที่ต้องกินอาหารกลางทะเลเท่านั้น

146
00:19:10,232 --> 00:19:13,026
‎พวกลูกนกแค่ต้องไปให้ถึงที่นั่น

147
00:19:15,362 --> 00:19:17,197
‎พวกมันยังบินไม่ได้

148
00:19:17,781 --> 00:19:19,867
‎ดังนั้นวิธีเดียวที่จะไปถึงได้

149
00:19:20,784 --> 00:19:22,035
‎คือต้องเดิน

150
00:19:29,585 --> 00:19:33,589
‎ขณะที่การรอให้ถึงช่วงเริ่มมืด
‎ได้ผลในการเลี่ยงเหล่านักล่า

151
00:19:34,381 --> 00:19:37,676
‎แต่มันก็ยากจะมองเห็นเส้นทางที่กำลังมุ่งไป

152
00:19:45,267 --> 00:19:48,103
‎แถมขนาดตัวที่ใหญ่กว่าลูกกอล์ฟนิดเดียว

153
00:19:49,062 --> 00:19:50,981
‎อะไรๆ ก็ดูเป็นอุปสรรคไปหมด

154
00:19:56,904 --> 00:20:00,407
‎หนทางของพวกมันอาจถูกขวางกั้น
‎ด้วยท่อนไม้ที่สุดจะเตี้ย…

155
00:20:02,534 --> 00:20:04,912
‎และสายน้ำที่เล็กที่สุด

156
00:20:10,000 --> 00:20:13,879
‎กับลูกนกบางตัว การเดินทางนั้น
‎จบตั้งแต่ก่อนจะเริ่มด้วยซ้ำ

157
00:20:22,137 --> 00:20:24,306
‎แต่ไม่ใช่กับลูกนกตัวนี้

158
00:20:28,060 --> 00:20:30,020
‎ถึงหาดสักที

159
00:20:31,313 --> 00:20:35,692
‎และนั่นคือแผ่นดินผืนสุดท้าย
‎ที่มันจะไม่ได้สัมผัสไปอีกสองปี

160
00:20:41,323 --> 00:20:42,449
‎การจะหาแม่ให้เจอ

161
00:20:42,950 --> 00:20:45,077
‎มันต้องส่งเสียงเรียกในความมืด

162
00:21:00,008 --> 00:21:01,426
‎พบกันอีกครั้ง

163
00:21:04,888 --> 00:21:07,516
‎แต่ลูกนกก็ยังไม่ได้กินอะไร

164
00:21:12,604 --> 00:21:16,149
‎การจะไปถึงแหล่งอาหารที่ใกล้ที่สุด
‎พวกมันต้องว่ายโดยไม่หยุด

165
00:21:17,943 --> 00:21:21,363
‎เป็นระยะทางถึง 70 กิโลเมตร

166
00:21:27,995 --> 00:21:30,539
‎ที่นี่ ในที่สุดแม่นกก็สามารถดำลงไป

167
00:21:30,622 --> 00:21:33,583
‎จับเคยมาเป็นอาหารมื้อแรกให้ลูกนกได้

168
00:21:34,793 --> 00:21:37,170
‎แต่นี่เป็นเพียงจุดแวะพักเท่านั้น

169
00:21:39,881 --> 00:21:43,427
‎ทั้งสองว่ายไกลออกไปอีกพันกิโลเมตร

170
00:21:46,430 --> 00:21:50,350
‎เป็นการย้ายถิ่นไปยังทะเลตอนเหนือ
‎อันสมบูรณ์ที่ใช้เวลาเป็นเดือน

171
00:21:50,434 --> 00:21:51,810
‎ที่ซึ่งพวกมันจะได้อิ่มหนำ

172
00:21:53,437 --> 00:21:58,400
‎เป็นการเดินทางที่ยาวนานที่สุด
‎ของลูกนกที่เพิ่งฟักออกมาก็ว่าได้

173
00:22:04,740 --> 00:22:07,743
‎และเนื่องจากมหาสมุทรมีอาหารอุดมในฤดูร้อน

174
00:22:08,702 --> 00:22:13,457
‎นกเมอร์เรเล็ตจึงสามารถ
‎ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตอาศัยในทะเลได้

175
00:22:19,838 --> 00:22:25,552
‎(เดือนพฤษภาคม)

176
00:22:26,470 --> 00:22:30,057
‎ทางตะวันตกเฉียงเหนือของฮาวาย
‎ห่างไป 1,600 กิโลเมตร

177
00:22:31,183 --> 00:22:33,727
‎มีผืนดินเล็กๆ อันไกลโพ้น

178
00:22:35,437 --> 00:22:36,480
‎เกาะเลย์ซาน

179
00:22:40,692 --> 00:22:44,321
‎บ้านของหนึ่งในนกทะเลที่ใหญ่ที่สุดในโลก

180
00:22:48,700 --> 00:22:50,911
‎นกอัลบาทรอสหลังดำนั่นเอง

181
00:22:55,791 --> 00:22:58,543
‎ลูกนกอายุหกสัปดาห์ตัวนี้

182
00:22:58,627 --> 00:23:02,422
‎อนาคตจะได้เป็นนักเดินทางไกลชั้นสูง

183
00:23:04,299 --> 00:23:09,513
‎ที่บินไกลหลายล้านกิโลเมตร
‎ตลอดช่วงอายุ 60 ปีของมัน

184
00:23:11,181 --> 00:23:13,892
‎แต่ตอนนี้ ในวัยสี่เดือน

185
00:23:13,975 --> 00:23:15,727
‎มันยังไม่ได้บินสักเที่ยว

186
00:23:16,561 --> 00:23:18,522
‎และไม่ได้ไปไหนเลย

187
00:23:23,527 --> 00:23:24,945
‎ต่างจากนกเมอร์เรเล็ต

188
00:23:25,028 --> 00:23:27,572
‎นกอัลบาทรอสหลังดำต้องให้พ่อแม่

189
00:23:28,156 --> 00:23:29,491
‎เอาอาหารมาให้

190
00:23:32,577 --> 00:23:36,456
‎แต่พ่อแม่มันอาจต้องออกหาปลา
‎ไกลถึง 3,000 กิโลเมตร

191
00:23:37,874 --> 00:23:40,252
‎มันจึงอาจต้องรอสักหน่อย

192
00:23:42,003 --> 00:23:43,880
‎ท่ามกลางฝนที่เทลงมา…

193
00:23:47,592 --> 00:23:49,136
‎ลมแรงที่พัดพา…

194
00:23:51,721 --> 00:23:53,765
‎และอุณหภูมิที่ร้อนฉ่า

195
00:24:03,316 --> 00:24:06,945
‎นกทุกตัวที่บินผ่านขอบฟ้าคือความหวัง

196
00:24:14,119 --> 00:24:15,328
‎นกอัลบาทรอส

197
00:24:18,540 --> 00:24:20,083
‎แต่หลังไม่ดำ

198
00:24:21,668 --> 00:24:22,961
‎เป็นพันธุ์ตีนดำซะงั้น

199
00:24:25,297 --> 00:24:28,341
‎แต่แน่นอนว่ามันมาพร้อมกับอาหาร

200
00:24:31,386 --> 00:24:34,848
‎ลูกนกอัลบาทรอสหลังดำที่หิวโหยจึงลองเสี่ยงดวง

201
00:24:42,272 --> 00:24:46,401
‎เห็นได้ชัดว่าสำหรับแม่นกตัวนี้
‎ครอบครัวต้องมาก่อน

202
00:24:59,748 --> 00:25:02,167
‎แต่สิ่งที่ดูเหมือนจำเป็นต่อชีวิต

203
00:25:03,418 --> 00:25:05,629
‎อาจมีโทษถึงตาย

204
00:25:08,757 --> 00:25:12,344
‎ลูกนกทั่วเกาะกำลังล้มตาย

205
00:25:17,349 --> 00:25:20,685
‎ณ ปัจจุบันมีพลาสติกมากมายในมหาสมุทรของเรา

206
00:25:22,020 --> 00:25:26,149
‎ไปจนถึงเกาะที่ห่างไกลที่สุดในโลก

207
00:25:27,359 --> 00:25:29,694
‎ถูกกระแสน้ำซัดพัดพามาที่นี่

208
00:25:34,783 --> 00:25:40,330
‎พ่อแม่นกเข้าใจผิดคิดว่าเศษเล็กๆ ที่ลอยอยู่
‎คืออาหาร จึงนำไปให้เจ้าตัวเล็ก

209
00:25:40,872 --> 00:25:42,916
‎คร่าชีวิตพวกมันโดยไม่ตั้งใจ

210
00:25:47,629 --> 00:25:52,717
‎แทบจะพูดได้เลยว่าในท้อง
‎ของลูกนกทุกตัวบนเกาะนี้มีพลาสติกอยู่

211
00:25:55,220 --> 00:25:58,640
‎ตัวที่กินพลาสติกมากเกินไปก็จะอดตาย

212
00:26:04,396 --> 00:26:07,607
‎นกอัลบาทรอสหลังดำ
‎กำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างที่สุด

213
00:26:09,484 --> 00:26:13,238
‎พวกมันกินพลาสติกเข้าไปมากกว่านกทะเลชนิดอื่น

214
00:26:14,573 --> 00:26:17,242
‎และสถานการณ์ก็แย่ลงทุกปี

215
00:26:28,795 --> 00:26:31,840
‎ในที่สุด หลังจากออกทะเลไปเกือบสามสัปดาห์…

216
00:26:34,050 --> 00:26:36,511
‎พ่อของลูกนกก็กลับมา

217
00:26:46,187 --> 00:26:48,523
‎เนื่องจากห่างหายกันไปนาน

218
00:26:50,275 --> 00:26:52,861
‎พวกมันเลยต้องสานสัมพันธ์กันใหม่

219
00:27:02,996 --> 00:27:07,000
‎นี่อาจเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่ลูกนกได้กิน

220
00:27:09,419 --> 00:27:12,964
‎และมั่นใจได้ว่ามีพลาสติกปนอยู่

221
00:27:26,978 --> 00:27:31,149
‎พ่อของมันกลับไปใช้ชีวิตท่องมหาสมุทรแปซิฟิก

222
00:27:32,984 --> 00:27:35,570
‎ทิ้งลูกน้อยเอาไว้ตามยถากรรม

223
00:27:38,990 --> 00:27:41,409
‎แต่ชีวิตมันยังไม่จบ

224
00:27:44,788 --> 00:27:48,416
‎ปกตินกอัลบาทรอสจะสำรอกส่วนที่ย่อยยากออกมา

225
00:27:48,500 --> 00:27:50,960
‎เช่นจะงอยปากและกระดูกปลาหมึก

226
00:27:55,006 --> 00:28:00,595
‎แต่การจะขย้อนไฟแช็ก
‎และฝาขวดออกมาได้นั้นยากยิ่งกว่า

227
00:28:13,024 --> 00:28:14,234
‎แต่เจ้าลูกนกตัวนี้

228
00:28:16,152 --> 00:28:17,487
‎มันเป็นนักสู้

229
00:28:21,825 --> 00:28:23,118
‎และด้วยเหตุนั้น

230
00:28:23,201 --> 00:28:26,579
‎เขาจึงเข้าใกล้การทะยานขึ้นฟ้าไปอีกก้าว

231
00:28:28,456 --> 00:28:31,084
‎อีกไม่กี่สัปดาห์ เมื่อแรงลมพอเหมาะ

232
00:28:31,167 --> 00:28:34,462
‎มันก็จะได้ออกโรงครั้งใหญ่เสียที

233
00:28:34,546 --> 00:28:37,757
‎ในฐานะหนึ่งในนักท่องมหาสมุทรที่เกรียงไกรที่สุด

234
00:28:44,931 --> 00:28:47,851
‎แนวโคจรในอวกาศของโลกเอียงๆ ของเรา

235
00:28:47,934 --> 00:28:50,979
‎ส่งผลต่อสถานที่แห่งหนึ่งมากเป็นพิเศษ

236
00:28:51,855 --> 00:28:57,026
‎(เดือนมิถุนายน)

237
00:28:57,110 --> 00:28:59,070
‎ฤดูร้อนทางตอนเหนือ

238
00:29:01,865 --> 00:29:04,617
‎เป็นช่วงที่ขั้วโลกเหนือหันเข้าหาดวงอาทิตย์

239
00:29:04,701 --> 00:29:08,204
‎และอาบแสงแดดตลอด 24 ชั่วโมง

240
00:29:08,288 --> 00:29:11,040
‎ทำให้น้ำแข็งที่ปกคลุมมหาสมุทรละลาย

241
00:29:23,928 --> 00:29:26,097
‎การจะอยู่รอดในโลกที่เปลี่ยนแปลงนี้ได้

242
00:29:26,681 --> 00:29:29,350
‎ชีวิตจะต้องเคลื่อนที่ไปกับมัน

243
00:29:59,881 --> 00:30:03,760
‎บ้านของหมีขั้วโลกหนุ่มตัวนี้
‎เปลี่ยนไปมากในแต่ละปี

244
00:30:04,344 --> 00:30:07,055
‎จนมันไม่สามารถอยู่ในอาณาเขตที่จำกัดได้

245
00:30:11,184 --> 00:30:14,562
‎มันจึงต้องออกเดินทางหลายพันกิโลเมตร

246
00:30:14,646 --> 00:30:16,231
‎เพื่อตามล่าหาแมวน้ำ

247
00:30:28,785 --> 00:30:32,247
‎แต่พอถึงฤดูร้อนของทุกปี เมื่อน้ำแข็งเริ่มละลาย

248
00:30:33,623 --> 00:30:35,959
‎มันต้องเดินให้น้อยลง…

249
00:30:39,838 --> 00:30:41,506
‎และว่ายน้ำให้มากขึ้น

250
00:30:48,012 --> 00:30:51,099
‎เป็นวันละเกือบแปดชั่วโมง

251
00:31:01,568 --> 00:31:05,697
‎มันสามารถได้กลิ่นเหยื่อ
‎ที่อยู่ห่างไป 30 กิโลเมตร

252
00:31:09,534 --> 00:31:13,955
‎ดังนั้นมันจึงรู้ว่าแมวน้ำเคราตัวนี้อยู่แถวนี้

253
00:31:27,510 --> 00:31:30,263
‎เจ้าแมวน้ำไม่รู้เลยว่าภัยกำลังมา

254
00:31:32,557 --> 00:31:35,351
‎และเจ้าหมีต้องไม่ทำให้มันเปลี่ยนความคิด

255
00:32:16,601 --> 00:32:20,730
‎อัตราความสำเร็จของการล่าจากในน้ำนั้นต่ำมาก

256
00:32:42,669 --> 00:32:45,588
‎โชคอาจจะช่วยในรอบที่สาม

257
00:33:38,891 --> 00:33:44,272
‎เจ้าหมีหนุ่มตัวนี้ยังไม่ชำนาญ
‎การย่องตามเหยื่อจากในทะเล

258
00:33:46,274 --> 00:33:48,359
‎แต่มันสำคัญที่ต้องฝึกปรือ

259
00:33:49,444 --> 00:33:52,905
‎มันอาจต้องพึ่งฝีมือมากขึ้นในแต่ละปี

260
00:33:58,536 --> 00:34:00,455
‎สภาพอากาศของเรากำลังร้อนขึ้น

261
00:34:06,919 --> 00:34:09,881
‎และไม่มีที่ไหนได้รับผลกระทบ

262
00:34:10,548 --> 00:34:12,050
‎มากไปกว่าขั้วโลกเหนือแล้ว

263
00:34:16,054 --> 00:34:18,806
‎ปีนี้อุณหภูมิพุ่งสูง

264
00:34:18,890 --> 00:34:22,769
‎ถึง 38 องศาเซลเซียส…

265
00:34:26,564 --> 00:34:29,442
‎น้ำแข็งในทะเลละลายเร็วกว่าที่เคย

266
00:34:32,862 --> 00:34:36,991
‎และมีสัตว์ขั้วโลกชนิดหนึ่ง
‎ที่ได้รับผลกระทบมากกว่าส่วนใหญ่

267
00:34:47,251 --> 00:34:48,211
‎ในการหาอาหาร

268
00:34:48,294 --> 00:34:52,548
‎วอลรัสต้องการที่ที่ก้นทะเลตื้น

269
00:34:54,175 --> 00:34:55,843
‎อุดมไปด้วยหอยกาบ

270
00:34:57,011 --> 00:35:00,765
‎และมีแพน้ำแข็งให้ขึ้นไปพักผ่อน

271
00:35:10,983 --> 00:35:14,195
‎แต่เดี๋ยวนี้สถานที่แบบนั้นเหลือน้อยลง

272
00:35:17,448 --> 00:35:21,119
‎ทำให้หน้าร้อนในแต่ละปีอยู่ยากกว่าปีที่ผ่านมา

273
00:35:22,787 --> 00:35:25,456
‎โดยเฉพาะสำหรับคุณแม่มือใหม่

274
00:35:30,586 --> 00:35:35,466
‎สามวันก่อน มันต้องจากฝูงมาคลอดลูกโดยลำพัง

275
00:35:38,469 --> 00:35:42,014
‎และตั้งแต่นั้น มันก็ไม่เคยห่างลูกของเธอไปไหน

276
00:35:53,985 --> 00:35:57,530
‎วอลรัสแม่ลูกอ่อน
‎ต้องการอาหารมากขึ้นเกือบสองเท่า

277
00:35:59,115 --> 00:36:03,286
‎แต่พวกมันทิ้งลูกตัวเองแล้วออกไปหาอาหารไม่ได้

278
00:36:05,997 --> 00:36:08,875
‎คุณแม่เลยต้องไปหาวอลรัสตัวอื่น

279
00:36:09,792 --> 00:36:12,253
‎ให้มาช่วยเลี้ยงลูกหน่อย

280
00:36:20,678 --> 00:36:24,140
‎วอลรัสแรกเกิดว่ายน้ำได้ตั้งแต่วันแรก

281
00:36:28,561 --> 00:36:31,606
‎แต่มันยังไม่แข็งแรงพอที่จะเดินทางไกล

282
00:36:35,151 --> 00:36:37,403
‎ฉะนั้นในการเดินทางครั้งแรกของมัน

283
00:36:38,529 --> 00:36:40,364
‎จึงต้องเกาะแม่ไป

284
00:36:53,419 --> 00:36:55,630
‎เนื่องจากแพน้ำแข็งร่อยหรอลงในแต่ละปี

285
00:36:55,713 --> 00:36:58,341
‎พวกมันต้องว่ายไปไกลขึ้น
‎เพื่อขอความช่วยเหลือ

286
00:37:03,137 --> 00:37:06,766
‎และจนกว่าจะถึงตอนนั้น
‎แม่วอลรัสก็ให้นมลูกไม่ได้

287
00:37:15,274 --> 00:37:17,401
‎ถึงจะเจอวอลรัสตัวอื่นก็ตาม

288
00:37:17,944 --> 00:37:22,114
‎น้ำแข็งก็ต้องต่ำพอให้ลูกวอลรัสปีนขึ้นไปได้

289
00:37:26,869 --> 00:37:27,954
‎สูงเกินไป

290
00:37:43,010 --> 00:37:44,720
‎ตรงนี้ดูจะพอดี

291
00:37:51,102 --> 00:37:53,854
‎แต่ในเมื่อน้ำแข็งขนาดเหมาะๆ นั้นหายาก

292
00:37:53,938 --> 00:37:56,482
‎พื้นที่จึงมีจำกัดจำเขี่ย

293
00:38:17,461 --> 00:38:20,715
‎นี่ไม่ใช่การต้อนรับที่พวกมันต้องการ

294
00:38:32,226 --> 00:38:34,687
‎ถึงจะมีน้ำแข็งมากพอ

295
00:38:34,770 --> 00:38:38,065
‎แต่ถ้าไม่มีใครช่วย แม่วอลรัสก็ไปหาอาหารไม่ได้

296
00:38:38,649 --> 00:38:40,401
‎และต้องอยู่กับลูกของตน

297
00:38:51,662 --> 00:38:53,789
‎การค้นหาต้องดำเนินต่อไป

298
00:38:56,375 --> 00:39:00,171
‎ลูกวอลรัสจะต้องพึ่งแม่มันไปอีกสามปี

299
00:39:02,631 --> 00:39:04,216
‎ไม่ว่าแม่มันจะไปที่ไหน

300
00:39:05,051 --> 00:39:06,510
‎ก็ต้องไปด้วยกันทั้งคู่

301
00:39:11,682 --> 00:39:16,312
‎ในอีกทศวรรษ น้ำแข็งที่ปกคลุมทะเล
‎ในฤดูร้อนอาจมลายหายไปหมด

302
00:39:24,403 --> 00:39:25,446
‎ถ้าเป็นอย่างนั้น

303
00:39:25,529 --> 00:39:28,783
‎แม้แต่นักเดินทางมือฉมังแห่งขั้วโลกเหนือ

304
00:39:29,367 --> 00:39:31,619
‎ก็คงไม่มีที่ไหนเหลือให้ไป

305
00:39:46,801 --> 00:39:48,302
‎ปลายเดือนมิถุนายน

306
00:39:48,386 --> 00:39:52,348
‎ทางตอนเหนือจะรู้สึกถึงผลกระทบ
‎จากการเอียงของโลกเต็มๆ

307
00:39:53,224 --> 00:39:56,936
‎และได้รับแสงแดดมากกว่าช่วงเวลาอื่นๆ

308
00:39:58,270 --> 00:40:00,773
‎และในมุมหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก

309
00:40:00,856 --> 00:40:04,193
‎สิ่งนี้ได้ช่วยสร้างโอกาสครั้งใหญ่แห่งปี

310
00:40:12,368 --> 00:40:13,536
‎เป็นเวลาหกเดือน

311
00:40:13,619 --> 00:40:18,040
‎ที่ทะเลเบริงในอลาสก้า
‎ดูไร้ชีวิตชีวาและว่างเปล่า

312
00:40:32,596 --> 00:40:34,682
‎แล้ววันหนึ่ง ในเดือนมิถุนายน…

313
00:40:37,184 --> 00:40:39,395
‎ทุกอย่างก็เปลี่ยน

314
00:40:43,482 --> 00:40:45,359
‎วาฬหลังค่อมปรากฏตัว

315
00:40:46,193 --> 00:40:48,195
‎หลังจากเดินทางนานหนึ่งเดือน…

316
00:40:52,283 --> 00:40:55,995
‎เพื่อมาร่วมงานที่ใหญ่ที่สุดในปฏิทินของพวกมัน

317
00:40:58,414 --> 00:40:59,999
‎มันมากันหลายพันตัว

318
00:41:03,002 --> 00:41:04,670
‎จากอีกฟากของมหาสมุทรแปซิฟิก

319
00:41:04,753 --> 00:41:07,256
‎นักเดินทางตัวอื่นๆ ก็กำลังเดินทางมาเช่นกัน

320
00:41:09,884 --> 00:41:13,095
‎นกจมูกหลอดซูตี้กำลังแข่งกันไปให้ทันเวลา…

321
00:41:17,099 --> 00:41:20,686
‎ด้วยการบิน 1,000 กิโลเมตรแบบไม่มีพัก

322
00:41:21,312 --> 00:41:22,980
‎(นิวซีแลนด์)

323
00:41:23,063 --> 00:41:25,191
‎งานนี้สำคัญมาก

324
00:41:25,274 --> 00:41:27,943
‎พวกมันมาจากอีกฟากหนึ่งของโลกเลยทีเดียว

325
00:41:30,529 --> 00:41:32,907
‎ด้วยขบวนที่ยาว 65,000 กิโลเมตร

326
00:41:33,407 --> 00:41:36,911
‎นี่ถือเป็นการย้ายถิ่นของสัตว์ที่ยาวที่สุดในโลก

327
00:41:43,584 --> 00:41:46,212
‎พวกมันหลายล้านตัวเข้าไปร่วมวงกับวาฬ

328
00:41:54,345 --> 00:41:56,430
‎ทุกตัวต่างโฉบหาอาหาร

329
00:42:06,690 --> 00:42:10,986
‎นี่คือหนึ่งในการชุมนุมของสิ่งมีชีวิต
‎ที่อลังการที่สุดในโลก

330
00:42:15,824 --> 00:42:17,785
‎ณ ที่แห่งนี้ เมื่อห้าเดือนก่อน

331
00:42:18,285 --> 00:42:21,205
‎มีแสงสว่างเพียงวันละเจ็ดชั่วโมง

332
00:42:23,958 --> 00:42:26,627
‎ตอนนี้มี 17 ชั่วโมง

333
00:42:29,171 --> 00:42:34,218
‎การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้จำนวนแพลงก์ตอน
‎และเคยเพิ่มขึ้นระเบิดระเบ้อ

334
00:42:36,387 --> 00:42:41,517
‎สำหรับปลาวาฬ นี่อาจเป็น
‎มื้อเดียวของทั้งปีที่พวกมันได้กิน

335
00:42:43,644 --> 00:42:44,603
‎ในช่วงฤดูร้อน

336
00:42:45,604 --> 00:42:49,775
‎แต่ละตัวจะเขมือบอาหารมากถึง 900 ตัน

337
00:42:59,410 --> 00:43:03,539
‎พวกมันทุกตัวมีเวลาแค่ 90 วัน
‎ในการกินให้ได้มากที่สุด

338
00:43:09,295 --> 00:43:11,297
‎อีกไม่นาน ช่วงกลางวันจะสั้นลง

339
00:43:11,797 --> 00:43:14,466
‎และงานเลี้ยงครั้งใหญ่ก็จะสิ้นสุดลง

340
00:43:16,385 --> 00:43:19,305
‎เมื่อนั้น พวกมันทุกตัวจะกลับไปทางใต้

341
00:43:22,141 --> 00:43:25,853
‎การโคจรของดาวเคราะห์เอียงๆ ของเรา
‎ทำให้เกิดโอกาส

342
00:43:25,936 --> 00:43:29,064
‎ที่ใหญ่ยิ่ง แต่ก็แค่ชั่วคราว

343
00:43:33,193 --> 00:43:35,779
‎หลังจากเผชิญวันอันยาวนาน
‎ในฤดูร้อนมาหนึ่งเดือน

344
00:43:36,280 --> 00:43:39,825
‎อุณหภูมิในแปซิฟิกเหนือก็กำลังเข้าใกล้จุดสูงสุด

345
00:43:45,497 --> 00:43:48,542
‎นักล่าแห่งมหาสมุทร
‎สังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลง

346
00:43:48,626 --> 00:43:50,669
‎และทำการเปลี่ยนเส้นทาง

347
00:44:01,597 --> 00:44:02,931
‎ฉลามเสือ

348
00:44:03,432 --> 00:44:07,394
‎กับมหากาพย์การเดินทางพันกิโลเมตร
‎ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก

349
00:44:14,526 --> 00:44:16,987
‎เพราะถูกชักนำโดยสนามแม่เหล็กโลก

350
00:44:18,113 --> 00:44:21,367
‎มันว่ายเป็นเส้นตรง มุ่งสู่เป้าหมายของตน…

351
00:44:25,412 --> 00:44:27,414
‎เกาะเลย์ซาน

352
00:44:30,042 --> 00:44:31,710
‎และไม่ได้มีแค่มันตัวเดียว

353
00:44:36,090 --> 00:44:40,844
‎ฉลามเสือเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ฉลาม
‎ที่เดินทางได้ไกลที่สุด

354
00:44:43,389 --> 00:44:47,643
‎และล่าสัตว์ได้หลากหลายกว่าฉลามสายพันธุ์อื่น

355
00:44:49,269 --> 00:44:52,523
‎นกมันก็ล่าได้นะ

356
00:44:58,904 --> 00:45:02,408
‎ลูกนกอัลบาทรอสหลังดำยังไม่ได้กินอะไร

357
00:45:02,491 --> 00:45:06,787
‎ตั้งแต่ถูกพ่อกับแม่ทิ้งไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

358
00:45:10,582 --> 00:45:11,792
‎ถ้าจะหาอาหาร

359
00:45:12,292 --> 00:45:15,045
‎มันจะต้องไปจากเกาะนี้

360
00:45:18,882 --> 00:45:23,679
‎แต่นกทะเลที่ตัวใหญ่ที่สุดในโลก
‎ต้องการลมที่มีแรงยก

361
00:45:26,265 --> 00:45:28,642
‎ซึ่งอาจพัดมาได้ทุกเวลา

362
00:45:33,856 --> 00:45:39,570
‎ในเดือนกรกฎาคม อุณหภูมิของมหาสมุทรที่สูง
‎ทำให้เกิดพายุโซนร้อนในทะเล…

363
00:45:43,991 --> 00:45:46,744
‎นำกระแสลมมาสู่เกาะเลย์ซาน

364
00:45:47,911 --> 00:45:51,373
‎และนกอัลบาทรอสน้อยจะได้ตีตั๋วออกไปจากที่นี่

365
00:45:58,922 --> 00:46:01,049
‎กระแสลมก่อตัวอย่างต่อเนื่อง

366
00:46:02,134 --> 00:46:05,804
‎จนแรงถึงขั้นยกนกอัลบาทรอสได้

367
00:46:10,017 --> 00:46:14,646
‎และลูกนกอัลบาทรอสตีนดำได้ไปก่อนเสมอ

368
00:46:30,204 --> 00:46:33,290
‎การบินครั้งแรกของลูกนกไม่เคยไปได้ไกล

369
00:46:37,920 --> 00:46:40,881
‎และในจุดนี้ มันก็มักเป็นการบินครั้งสุดท้าย

370
00:46:52,309 --> 00:46:55,687
‎ฉลามเสือมาถึงจนได้

371
00:47:12,621 --> 00:47:14,498
‎และพวกมันเก็บเรียบ

372
00:47:27,261 --> 00:47:32,015
‎สำหรับลูกนกอัลบาทรอส แน่นอนว่าต้องใจเสีย

373
00:47:33,559 --> 00:47:34,518
‎แต่ถ้าไม่ไปตอนนี้

374
00:47:35,894 --> 00:47:36,770
‎ก็ไม่ได้ไปตลอดกาล

375
00:47:46,905 --> 00:47:48,907
‎ถ้ามันไปถึงทะเลเปิดได้

376
00:47:49,491 --> 00:47:53,453
‎มันอาจไม่เหยียบผืนดินไปอีกห้าปี

377
00:47:55,706 --> 00:47:58,584
‎แต่มันจะพลาดไม่ได้แม้แต่น้อย

378
00:48:07,843 --> 00:48:10,596
‎ได้เวลาท้าลมแล้ว

379
00:48:13,974 --> 00:48:16,894
‎ต้องบินกันสักที

380
00:49:45,691 --> 00:49:48,568
‎คำบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์