1
00:00:13,555 --> 00:00:15,348
‎วิลเดอบีสต์นับล้าน

2
00:00:16,099 --> 00:00:18,810
‎หลังจากเดินขบวนมา 1,000 กิโลเมตร

3
00:00:18,893 --> 00:00:22,772
‎พวกมันกำลังจะเจออุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
‎ในการย้ายถิ่นฐานประจำปี

4
00:00:25,442 --> 00:00:27,610
‎แม่น้ำมาราในแทนซาเนีย

5
00:00:34,659 --> 00:00:39,456
‎ม้าลายได้ร่วมทางไปด้วย
‎บางตัวก็เป็นเพศเมีย มากับลูกๆ

6
00:00:47,088 --> 00:00:48,506
‎และสิ่งที่รอพวกมันอยู่…

7
00:00:51,676 --> 00:00:52,677
‎คือจระเข้

8
00:01:03,354 --> 00:01:07,067
‎ลูกม้าลาย ยิ่งตัวเล็กโอกาสรอดก็ยิ่งต่ำ

9
00:01:11,488 --> 00:01:13,740
‎และเจ้าตัวนี้ก็เป็นหนึ่งในตัวที่เล็กที่สุด

10
00:01:21,164 --> 00:01:24,167
‎มันพยายามเกาะติดแม่ของมันให้ได้มากที่สุด

11
00:01:24,834 --> 00:01:28,755
‎พวกที่แตกฝูงแทบไม่มีโอกาสรอด

12
00:01:34,219 --> 00:01:35,970
‎มันกำลังดิ้นรนเพื่อตามให้ทัน

13
00:01:45,105 --> 00:01:46,856
‎มันทำได้แต่เตะ

14
00:01:48,483 --> 00:01:50,985
‎ขณะที่ตัวอื่นๆ รับกรรม

15
00:02:08,419 --> 00:02:11,923
‎จระเข้เบนความสนใจนานพอ

16
00:02:12,006 --> 00:02:14,968
‎ที่จะทำให้มันไปถึงตัวแม่ม้าลาย…

17
00:02:17,178 --> 00:02:21,224
‎และออกเดินทางต่อไป
‎พร้อมฝูงวิลเดอบีสต์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก

18
00:02:32,360 --> 00:02:39,325
‎(โลกของเรา 2)

19
00:02:43,204 --> 00:02:46,749
‎(รุ่นต่อไป)

20
00:02:53,965 --> 00:02:58,136
‎(เดือนตุลาคม)

21
00:02:59,179 --> 00:03:02,849
‎สัตว์บางชนิดมอบสิ่งที่ดีที่สุด
‎ในการเริ่มต้นชีวิตให้แก่ลูกน้อย

22
00:03:03,474 --> 00:03:06,769
‎ด้วยการเดินทางแสนอัศจรรย์

23
00:03:08,062 --> 00:03:12,150
‎ไม่ได้สำคัญแค่สถานที่ที่พวกมันไป
‎แต่ช่วงเวลาก็ด้วย

24
00:03:15,862 --> 00:03:18,406
‎ชายฝั่งแปซิฟิกของเม็กซิโก

25
00:03:28,416 --> 00:03:30,710
‎ชายหาดดูรกร้าง

26
00:03:35,340 --> 00:03:37,300
‎แต่ภายใต้ผืนทราย

27
00:03:37,884 --> 00:03:40,845
‎สิ่งมีชีวิตหลายพันกำลังเคลื่อนไหว

28
00:03:52,190 --> 00:03:54,609
‎เต่าหญ้าที่พึ่งฟักออกจากไข่

29
00:03:59,030 --> 00:04:04,118
‎ในเดือนตุลาคม
‎ทรายจะมีอุณหภูมิเหมาะกับการฟักพอดี

30
00:04:07,247 --> 00:04:09,207
‎พวกแรกที่โผล่ออกมา

31
00:04:10,500 --> 00:04:11,834
‎จะอยู่นิ่งๆ

32
00:04:16,673 --> 00:04:19,384
‎การกระดุกกระดิกอาจดึงดูดความสนใจ

33
00:04:22,220 --> 00:04:23,763
‎พวกมันต้องรอตัวอื่นๆ ก่อน

34
00:04:27,934 --> 00:04:29,477
‎พวกมันกำลังจะเริ่ม

35
00:04:29,560 --> 00:04:32,981
‎การเดินทางที่อันตรายที่สุดในชีวิต

36
00:04:35,650 --> 00:04:38,486
‎และไปกันเป็นหมู่คณะก็ดีกว่า

37
00:04:59,841 --> 00:05:01,175
‎สำหรับเหล่านักล่า…

38
00:05:04,012 --> 00:05:06,389
‎นี่เป็นงานเลี้ยงมื้อใหญ่ที่สุดของปี

39
00:05:17,567 --> 00:05:21,195
‎พวกมันหม่ำลูกเต่าที่เพิ่งฟักออกมา
‎บนหาดไปครึ่งหนึ่ง

40
00:05:22,739 --> 00:05:26,743
‎แต่เหล่าเต่าน้อยโผล่มาเรื่อยๆ
‎เป็นจำนวนมหาศาล

41
00:05:26,826 --> 00:05:29,412
‎จนพวกนักล่ากินไม่ทัน

42
00:05:30,538 --> 00:05:34,292
‎และนั่นเป็นโอกาสเดียวของพวกมัน
‎ที่จะไปถึงทะเล

43
00:06:21,506 --> 00:06:23,341
‎น้ำกำลังจะลด

44
00:06:28,971 --> 00:06:33,059
‎สถานการณ์ยิ่งอันตรายสำหรับเต่าตัวน้อย

45
00:06:36,020 --> 00:06:38,815
‎โอกาสเดียวของพวกมันคือตามตัวอื่นๆ ไป

46
00:06:55,206 --> 00:06:57,166
‎บางตัวก็ไปเจอน้ำตื้น

47
00:07:00,586 --> 00:07:03,047
‎แต่ถึงจะเจอน้ำแล้ว พวกมันก็ยังไม่ปลอดภัย

48
00:07:16,436 --> 00:07:17,770
‎พวกที่รอดมาได้

49
00:07:18,396 --> 00:07:21,315
‎ก็ยิ่งต้องว่ายสุดแรงไปอีก 24 ชั่วโมง

50
00:07:21,399 --> 00:07:23,276
‎ซึ่งพวกมันไม่มีวันทำอีกซ้ำสอง

51
00:07:25,403 --> 00:07:30,199
‎ระหว่างที่เดินทาง
‎สนามแม่เหล็กโลกจะทำให้พวกมันจดจำ

52
00:07:31,826 --> 00:07:36,581
‎เป็นเครื่องบ่งชี้ในจิต
‎ที่จะนำพวกมันกลับมาเมื่อถึงเวลาแพร่พันธุ์

53
00:07:42,378 --> 00:07:44,338
‎เต่าหญ้าทุกตัว

54
00:07:44,422 --> 00:07:48,009
‎จะใช้เวลา 15 ปีแรกของชีวิต
‎ในมหาสมุทรแปซิฟิก

55
00:07:48,634 --> 00:07:51,053
‎หากินและเติบโตเพียงลำพัง

56
00:07:52,430 --> 00:07:55,808
‎แต่ละตัวจะเดินทางหลายแสนกิโลเมตร

57
00:07:56,309 --> 00:07:59,145
‎กระทั่งวันหนึ่ง พวกมันเปลี่ยนเส้นทาง…

58
00:08:01,606 --> 00:08:05,860
‎และเริ่มการเดินทางอันยาวนาน
‎กลับมายังหาดที่พวกมันฟักออกมา

59
00:08:10,615 --> 00:08:12,950
‎เป็นครั้งแรกในรอบกว่าสิบปี

60
00:08:13,534 --> 00:08:15,453
‎ที่เต่าวัยรุ่นตัวนี้

61
00:08:16,078 --> 00:08:18,581
‎ได้พบกับสัตว์ประเภทเดียวกัน

62
00:08:26,506 --> 00:08:28,716
‎สองแสนห้าหมื่นตัว

63
00:08:31,511 --> 00:08:34,472
‎เป็นการรวมตัวของเต่าที่มีจำนวนมากที่สุดในโลก

64
00:08:53,824 --> 00:08:57,912
‎ที่นี่ เต่าตัวเมียจะผสมพันธุ์
‎แล้วว่ายขึ้นฝั่งเพื่อวางไข่

65
00:09:07,964 --> 00:09:10,466
‎มันไม่ใช่ลูกเต่าตัวจิ๋วอีกต่อไปแล้ว

66
00:09:11,467 --> 00:09:14,387
‎แต่น้ำตื้นก็ยังน่ากลัวเหมือนเดิม

67
00:09:51,424 --> 00:09:52,383
‎ผืนดิน

68
00:09:53,968 --> 00:09:57,263
‎ผืนแรกที่ได้สัมผัสในรอบ 15 ปี

69
00:09:59,515 --> 00:10:02,977
‎ตอนนี้มันมีเรื่องเร่งด่วนต้องทำ

70
00:10:08,316 --> 00:10:10,818
‎มันพร้อมวางไข่แล้ว

71
00:10:11,652 --> 00:10:13,863
‎และต้องทำการขุดรัง

72
00:10:18,284 --> 00:10:20,995
‎ถ้ามันวางไข่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลสูงสุด

73
00:10:21,078 --> 00:10:22,288
‎ไข่ก็จะจมน้ำ

74
00:10:23,372 --> 00:10:25,249
‎แต่ถ้าวางสูงขึ้นมาบนหาดมากไป

75
00:10:25,333 --> 00:10:26,834
‎ไข่ก็อาจแห้งเกินไป

76
00:10:28,794 --> 00:10:31,881
‎ดังนั้นพื้นที่กลางๆ จึงเป็นที่นิยม

77
00:10:38,888 --> 00:10:41,223
‎เนื่องจากมีเต่าเต็มวัยมาอีกหลายพันตัว

78
00:10:41,974 --> 00:10:44,727
‎ไข่ที่วางไปแล้วจึงถูกเต่าตัวเมียตัวอื่น

79
00:10:44,810 --> 00:10:49,315
‎ทำลายโดยไม่ตั้งใจได้มากถึง 80%

80
00:10:57,865 --> 00:11:00,076
‎แต่มีการวางไข่ไปเยอะมากๆ

81
00:11:00,951 --> 00:11:05,122
‎ทำให้มีส่วนที่ไม่เสียหาย
‎ลึกลงไปในผืนทรายหลายล้านฟอง

82
00:11:10,544 --> 00:11:13,089
‎ตัวเมียตัวนี้วางไปร้อยฟองได้

83
00:11:14,298 --> 00:11:17,259
‎เพราะฉะนั้นงานของมันจึงเสร็จสิ้น

84
00:11:20,054 --> 00:11:23,057
‎แต่ปีหน้า ในช่วงเวลาเดียวกันนี้

85
00:11:23,140 --> 00:11:27,103
‎มันจะกลับมาที่หาดนี้เพื่อวางไข่อีกครั้ง

86
00:11:28,771 --> 00:11:32,316
‎และจะทำอยู่อย่างนั้นไปตลอดชีวิต

87
00:11:42,868 --> 00:11:45,705
‎การเดินทางเพื่อผสมพันธุ์ส่วนใหญ่

88
00:11:45,788 --> 00:11:48,207
‎แทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ มาพันปี

89
00:11:54,380 --> 00:11:58,342
‎ในพื้นที่ห่างไกลของมหาสมุทรแอตแลนติก
‎ทางตะวันออกของทวีปอเมริกาใต้

90
00:11:58,426 --> 00:12:00,469
‎มีหมู่เกาะฟอล์กแลนด์

91
00:12:10,855 --> 00:12:13,983
‎แมวน้ำช้างมาที่นี่เพื่อแพร่พันธุ์

92
00:12:14,066 --> 00:12:15,526
‎มาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว

93
00:12:18,779 --> 00:12:21,490
‎ที่ชายหาดแห่งนี้ ช่วงปลายตุลาคม

94
00:12:21,574 --> 00:12:23,117
‎มีเพียงลูกแมวน้ำเหลืออยู่

95
00:12:25,035 --> 00:12:29,498
‎แม่ของพวกมันจากไปหลายสัปดาห์ก่อน
‎และตอนนี้พวกมันต้องดูแลตัวเอง

96
00:12:34,795 --> 00:12:37,131
‎อีกไม่กี่วันพวกมันก็ต้องไปเหมือนกัน

97
00:12:37,214 --> 00:12:41,093
‎และเริ่มต้นชีวิตในฐานะนักท่องท้องทะเลลึก

98
00:12:46,599 --> 00:12:49,560
‎แต่พวกมันยังไม่รู้วิธีว่ายน้ำเลย

99
00:12:54,857 --> 00:12:57,485
‎แอ่งน้ำริมหาดอันร่มเย็นนี้

100
00:12:57,568 --> 00:13:00,446
‎ดูจะเป็นสถานที่ฝึกหัดที่ดี

101
00:13:12,500 --> 00:13:14,877
‎พวกมันทำความคุ้นเคยกับทะเล

102
00:13:19,131 --> 00:13:22,468
‎ว่ายน้ำด้วยท่วงท่าที่ถูกต้องตามสัญชาตญาณ

103
00:13:23,219 --> 00:13:27,223
‎แต่พวกมันยังไม่รู้ซึ้งถึงอันตราย

104
00:13:33,229 --> 00:13:34,104
‎วาฬออร์กา

105
00:13:35,064 --> 00:13:36,232
‎หรือวาฬเพชฌฆาต

106
00:13:43,739 --> 00:13:46,492
‎ฝูงวาฬที่ไม่เคยปล่อยให้เหยื่อรอด

107
00:13:47,451 --> 00:13:52,581
‎พวกมันเดินทางหลายร้อยกิโลเมตร
‎เพื่อมาที่นี่ให้ทันช่วงเวลานี้

108
00:13:56,502 --> 00:13:57,670
‎เมื่อยี่สิบปีก่อน

109
00:13:57,753 --> 00:14:01,924
‎วาฬตัวเมียจ่าฝูงค้นพบช่วงเวลา
‎ที่ลูกแมวน้ำจะไปที่แอ่ง

110
00:14:03,050 --> 00:14:07,346
‎และช่วงน้ำขึ้นนั้นเอง
‎ที่มันจะสามารถจับพวกลูกแมวน้ำได้

111
00:14:13,853 --> 00:14:16,063
‎จนกว่าจะถึงตอนนั้น มันต้องรอ

112
00:14:19,024 --> 00:14:20,860
‎ถ้ามันโจมตีผิดเวลา

113
00:14:20,943 --> 00:14:23,445
‎มันจะไปเกยอยู่บนโขดหิน

114
00:14:32,329 --> 00:14:33,998
‎น้ำขึ้นแค่ครึ่งเดียว

115
00:14:34,081 --> 00:14:37,751
‎ก็ลึกพอสำหรับวาฬเพชฌฆาตแล้ว

116
00:14:53,893 --> 00:14:56,604
‎ลูกแมวน้ำไม่รู้เลยว่าภัยกำลังมา

117
00:14:58,230 --> 00:15:00,733
‎แม้ว่าวาฬจะจ้องหน้าอยู่ก็ตาม

118
00:15:16,165 --> 00:15:18,792
‎มันแค่ต้องให้ลูกแมวน้ำลงน้ำ

119
00:15:18,876 --> 00:15:21,921
‎แต่ความตื้นของน้ำก็ยังไม่ปลอดภัยสำหรับมัน

120
00:15:25,341 --> 00:15:26,467
‎เดินเกมผิด

121
00:15:27,676 --> 00:15:29,136
‎ชีวิตเปลี่ยนเลยนะ

122
00:15:35,809 --> 00:15:38,187
‎อีกนิดเดียวก็จะประชิดตัวลูกแมวน้ำได้

123
00:15:42,316 --> 00:15:44,902
‎ปลาวาฬเฝ้าดูและเฝ้ารอ

124
00:15:46,153 --> 00:15:49,031
‎ให้มีสักตัวเข้ามาใกล้พอที่จะงาบ

125
00:16:14,515 --> 00:16:18,352
‎มันลากลูกแมวน้ำออกทะเลไปแบบเป็นๆ

126
00:16:24,817 --> 00:16:28,862
‎ออร์กาเพศเมียตัวนี้เป็นตัวเดียวที่ล่าด้วยวิธีนี้

127
00:16:31,240 --> 00:16:34,410
‎และมันทำเพื่อเลี้ยงครอบครัว

128
00:16:39,164 --> 00:16:42,584
‎ลูกแมวน้ำยังมีชีวิตอยู่อีกหลายชั่วโมง

129
00:16:48,716 --> 00:16:52,219
‎วาฬออร์กาเหล่านี้เรียนรู้ที่จะฉวยโอกาส

130
00:16:52,302 --> 00:16:55,055
‎จากการเดินทางมาแพร่พันธุ์ของแมวน้ำในแต่ละปี

131
00:16:56,974 --> 00:16:59,643
‎และที่น่าทึ่งไม่แพ้กัน

132
00:17:00,227 --> 00:17:03,981
‎ก็คือพวกมันรู้ว่า
‎ควรจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ในแต่ละปี

133
00:17:20,122 --> 00:17:22,791
‎สำหรับสัตว์บางชนิด การสืบพันธุ์ที่ปลอดภัย

134
00:17:23,459 --> 00:17:25,878
‎คือต้องทำในที่ปลอดคน

135
00:17:33,010 --> 00:17:34,511
‎ประเทศนิวซีแลนด์

136
00:17:34,595 --> 00:17:38,724
‎แผ่นดินน่าอยู่ผืนสุดท้ายที่มนุษย์เราค้นพบ

137
00:17:46,106 --> 00:17:46,940
‎การจะมายังที่แห่งนี้

138
00:17:47,024 --> 00:17:51,820
‎ชาวพอลินีเชียต้องข้ามทะเลเปิด
‎หลายพันกิโลเมตร

139
00:17:53,030 --> 00:17:55,949
‎และสัตว์อื่นๆ ก็ต้องทำเช่นเดียวกัน

140
00:18:01,205 --> 00:18:05,751
‎แต่ถึงกระนั้น มีผู้มาเยือนชนิดเดียว
‎ที่เดินทางปีละ 6,000 กิโลเมตร

141
00:18:05,834 --> 00:18:08,629
‎ข้ามมหาสมุทรใต้

142
00:18:09,588 --> 00:18:12,508
‎ไปยังมุมที่เปลี่ยวที่สุดของเกาะ

143
00:18:26,063 --> 00:18:29,191
‎พวกมันขี้อายและน่าพิศวง

144
00:18:40,494 --> 00:18:43,372
‎เพนกวินทาวากิแห่งฟยอร์ดแลนด์

145
00:18:44,373 --> 00:18:46,333
‎นกเพนกวินป่า

146
00:18:47,793 --> 00:18:50,504
‎มันกำลังดูแลลูกเพนกวินอายุแปดสัปดาห์

147
00:18:51,547 --> 00:18:55,217
‎ระหว่างที่คู่ของมันออกไปหาอาหารที่ทะเล

148
00:18:56,593 --> 00:19:00,389
‎ถ้ามันทำได้ไม่ดีพอ มันอาจโดนตัวเมียทิ้งได้

149
00:19:07,771 --> 00:19:10,691
‎อัตราการหย่าร้างของเพนกวินนั้นสูงมาก

150
00:19:14,111 --> 00:19:16,655
‎มันจึงต้องไล่ตัวอื่นไปให้พ้น

151
00:19:22,536 --> 00:19:27,249
‎คู่ของมันกลับมาที่ชายฝั่ง
‎หลังจากวุ่นหาอาหารมาทั้งวัน

152
00:19:30,335 --> 00:19:32,754
‎แต่การขึ้นฝั่งไม่ใช่เรื่องง่าย

153
00:19:41,805 --> 00:19:43,891
‎มันขึ้นอยู่กับช่วงเวลา

154
00:19:51,481 --> 00:19:52,649
‎เกือบแล้ว

155
00:20:10,542 --> 00:20:11,710
‎ทำได้ดีมาก

156
00:20:14,671 --> 00:20:16,632
‎กว่าจะไปถึงตัวลูกนกผู้หิวโหย

157
00:20:17,257 --> 00:20:19,551
‎แม่นกต้องข้ามโขดหินใหญ่

158
00:20:20,677 --> 00:20:21,595
‎รากไม้

159
00:20:22,846 --> 00:20:24,014
‎และหุบเขาลึก

160
00:20:39,029 --> 00:20:42,699
‎ฟู้ดเพนกวินมาส่งอาหารแล้วจ้า

161
00:20:46,912 --> 00:20:49,623
‎พ่อเพนกวินได้แต่มองด้วยความอิจฉา

162
00:20:53,877 --> 00:20:57,506
‎ยิ่งลูกนกโตขึ้น ความอยากอาหารก็มากขึ้นตาม

163
00:20:59,508 --> 00:21:01,468
‎เพื่อสนองต่อความต้องการ

164
00:21:01,551 --> 00:21:05,347
‎นกตัวแม่ต้องเดินข้ามป่า ผ่านเส้นทางวิบาก

165
00:21:06,515 --> 00:21:07,766
‎อีกครั้ง

166
00:21:09,434 --> 00:21:10,727
‎และอีกครั้ง

167
00:21:22,364 --> 00:21:25,951
‎เพื่อหาเลี้ยงลูก มันต้องเดิน
‎เป็นระยะทางเท่ากับมาราธอน

168
00:21:26,034 --> 00:21:28,870
‎และว่ายน้ำกว่า 1,000 กิโลเมตร

169
00:21:30,163 --> 00:21:33,834
‎ลดน้ำหนักได้ถึงครึ่งหนึ่งของน้ำหนักตัว

170
00:21:38,380 --> 00:21:40,716
‎แต่นั่นไม่สามารถหยุดมันได้

171
00:22:00,610 --> 00:22:03,739
‎และจากนั้น หลังจากสิบสัปดาห์อันยาวนาน

172
00:22:04,823 --> 00:22:06,658
‎พอกันทีสำหรับแม่นก

173
00:22:09,536 --> 00:22:12,205
‎เมื่อไม่มีบริการส่งอาหารแล้ว

174
00:22:12,289 --> 00:22:15,292
‎ความหิวโหยก็พาลูกนกไปยังทะเล

175
00:22:19,963 --> 00:22:22,674
‎มีอาหารมากมายไม่ไกลจากชายฝั่ง

176
00:22:23,675 --> 00:22:26,887
‎แต่น่าแปลกที่มันว่ายออกไปพร้อมกับตัวอื่นๆ

177
00:22:26,970 --> 00:22:29,556
‎และว่ายต่อไปอีกหลายพันกิโลเมตร

178
00:22:29,639 --> 00:22:31,933
‎จนถึงกลางทวีปแอนตาร์กติกา

179
00:22:33,602 --> 00:22:37,481
‎เป็นการเดินทางขาเดียว
‎ที่ยาวนานในบรรดานกเพนกวิน

180
00:22:37,981 --> 00:22:40,776
‎และค่อนข้างจะไร้จุดหมาย

181
00:22:41,318 --> 00:22:45,280
‎(ทวีปแอนตาร์กติกา)

182
00:22:45,364 --> 00:22:49,242
‎เชื่อกันว่าบรรพบุรุษของพวกมัน
‎เริ่มทำสิ่งนี้เมื่อสองล้านปีที่แล้ว

183
00:22:49,326 --> 00:22:52,120
‎เมื่อพวกมันเจออาหารจากที่นี่แห่งเดียว

184
00:22:52,871 --> 00:22:55,791
‎และเห็นได้ชัดว่ามันเป็นกิจวัตรที่ยากจะยกเลิก

185
00:23:05,467 --> 00:23:06,468
‎ในเดือนพฤศจิกายน

186
00:23:06,551 --> 00:23:10,680
‎แสงแดดที่เพิ่มขึ้นในแต่ละวัน
‎ทำให้มหาสมุทรอินเดียร้อนขึ้น

187
00:23:11,181 --> 00:23:13,683
‎และเริ่มเกิดลมมรสุม

188
00:23:15,227 --> 00:23:18,146
‎ในเส้นทางลมนั้นมีเกาะคริสต์มาสอยู่

189
00:23:21,149 --> 00:23:25,946
‎ความชื้นที่เพิ่มขึ้นทำให้กองทัพที่หลับใหลตื่นขึ้นมา

190
00:23:37,833 --> 00:23:39,709
‎ปูแดงแห่งเกาะคริสต์มาส

191
00:23:39,793 --> 00:23:42,587
‎ที่ปัจจุบันอาศัยอยู่ทั่วทั้งเกาะ

192
00:23:44,464 --> 00:23:45,632
‎แต่ในการหายใจ

193
00:23:45,715 --> 00:23:48,093
‎พวกมันต้องการความชื้นในเหงือก

194
00:23:49,010 --> 00:23:51,805
‎และทะเลสำหรับวางไข่

195
00:23:53,932 --> 00:23:59,563
‎พวกมันจึงถ่อไปยังชายฝั่งทุกปี
‎เหมือนที่เคยทำมา 200,000 ปี

196
00:24:01,940 --> 00:24:05,026
‎อย่างไรก็ตาม ช่วงหลังๆ นี้
‎มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย

197
00:24:12,242 --> 00:24:14,578
‎แต่ตอนนี้ความช่วยเหลืออยู่ใกล้แค่เอื้อม

198
00:24:29,092 --> 00:24:32,554
‎คนในท้องที่ยังสร้างสะพานพิเศษ

199
00:24:32,637 --> 00:24:36,725
‎ที่ช่วยให้พวกมันข้ามถนน
‎ที่สุดแสนจะวุ่นวายได้ตามใจชอบ

200
00:24:38,101 --> 00:24:40,979
‎และเครือข่ายรถไฟใต้ดินไว้ช่วยนำทาง

201
00:24:46,735 --> 00:24:48,403
‎พวกมันเร่งฝีเท้า

202
00:24:48,904 --> 00:24:51,114
‎เพื่อไปให้ทันกระแสน้ำขึ้น

203
00:24:55,702 --> 00:24:59,915
‎ภายในคืนเดียว ปูสี่ล้านตัวก็มาถึงชายฝั่ง

204
00:25:08,381 --> 00:25:12,802
‎ปูตัวเมียแต่ละตัว
‎จะสลัดไข่ 100,000 ฟองลงไปในคลื่น

205
00:25:25,857 --> 00:25:30,111
‎ลูกปูจะฟักออกจากไข่ในทันที
‎และกลายเป็นตัวอ่อนที่ว่ายน้ำอย่างอิสระ

206
00:25:34,032 --> 00:25:39,120
‎ส่วนใหญ่ในแต่ละปี ลูกปูส่วนมาก
‎จะถูกกินไม่ก็ถูกซัดลงไปในทะเลลึก

207
00:25:39,788 --> 00:25:41,540
‎ไม่เหลือกลับมาสักตัว

208
00:25:44,292 --> 00:25:47,629
‎แต่โชคยังดีที่ช่วงน้ำขึ้นเดือนหน้า

209
00:25:47,712 --> 00:25:50,924
‎พวกมันจะถูกซัดกลับมายังชายฝั่งของเกาะ

210
00:25:53,635 --> 00:25:57,722
‎(มหาสมุทรแอตแลนติกตอนใต้)

211
00:25:57,806 --> 00:26:00,183
‎ไกลออกไปทางใต้หลายพันกิโลเมตร

212
00:26:00,267 --> 00:26:02,978
‎อีกหนึ่งการเดินทางครั้งแรกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

213
00:26:08,400 --> 00:26:09,609
‎ปลายเดือนพฤศจิกายน

214
00:26:10,151 --> 00:26:12,988
‎ช่วงกลางฤดูร้อน ณ ดินแดนใต้สุดของโลก

215
00:26:15,490 --> 00:26:20,120
‎ปาตาโกเนีย ภูมิภาคที่ตั้งอยู่ปลายใต้สุด
‎ของทวีปอเมริกาใต้

216
00:26:26,418 --> 00:26:30,922
‎มีสัตว์บกนักล่าชนิดเดียวที่อาศัยอยู่ทางใต้นี้

217
00:26:33,592 --> 00:26:34,551
‎เสือพูมา

218
00:26:41,099 --> 00:26:42,642
‎นี่คือมาชิโต้

219
00:26:43,351 --> 00:26:44,728
‎เสือพูมาสีเทา

220
00:26:46,062 --> 00:26:50,609
‎มันมีอายุหนึ่งปีและกำลังจะเผชิญ
‎การทดสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต

221
00:26:51,985 --> 00:26:53,403
‎ที่ตัวมันเองก็ไม่เคยรู้

222
00:27:02,370 --> 00:27:04,623
‎มันกับน้องสาว นีญา

223
00:27:05,248 --> 00:27:10,795
‎อยู่ในวัยที่ควรแยกจากกัน
‎ไปหาอาณาเขตของตนเอง

224
00:27:21,348 --> 00:27:23,391
‎การชิงดีชิงเด่นระหว่างเสือเพศผู้

225
00:27:23,475 --> 00:27:27,646
‎แปลว่ามาชิโต้จะต้องเดินทางไกล
‎กว่าน้องสาวของมันมาก

226
00:27:31,441 --> 00:27:34,986
‎แต่ตอนนี้แต่ละตัวต้องหัดล่าเสียก่อน

227
00:27:44,829 --> 00:27:46,206
‎แม้แต่กับแม่ของพวกมัน

228
00:27:47,540 --> 00:27:49,542
‎ไม่มีความท้าทายใดจะยากยิ่งไปกว่า…

229
00:27:52,545 --> 00:27:55,548
‎การจับกัวนาโคตัวผู้โตเต็มวัย

230
00:27:56,174 --> 00:27:58,343
‎ที่ตัวใหญ่กว่านางสามเท่า

231
00:28:00,595 --> 00:28:02,055
‎แต่แม่เสือนั้นเปี่ยมประสบการณ์

232
00:28:04,933 --> 00:28:06,935
‎เด็กๆ เฝ้าดูอย่างใกล้ชิด

233
00:28:15,360 --> 00:28:19,072
‎การจะทำให้สำเร็จ
‎นางต้องจู่โจมจากระยะไม่กี่เมตร

234
00:28:46,307 --> 00:28:49,894
‎และเกาะให้แน่นไม่ว่าเหยื่อจะบ้าคลั่งแค่ไหน

235
00:29:19,591 --> 00:29:22,844
‎พวกลูกเสือควรสวาปามอาหารฟรีให้เต็มที่

236
00:29:24,095 --> 00:29:27,766
‎ชีวิตอันแสนสบายกำลังจะจบลงในไม่ช้า

237
00:29:34,022 --> 00:29:36,983
‎แม่เสือทำทุกอย่างเพื่อพวกมันไปหมดแล้ว

238
00:29:40,737 --> 00:29:42,363
‎หลังจากอยู่ด้วยกันมาหนึ่งปี

239
00:29:42,447 --> 00:29:45,492
‎อาณาเขตของนางไม่ใช่ของพวกมันอีกต่อไป

240
00:29:54,793 --> 00:29:57,045
‎ถึงเวลาที่พวกมันต้องไป

241
00:30:07,055 --> 00:30:10,850
‎สองพี่น้องเกาะติดกันเป็นเวลาหลายสัปดาห์

242
00:30:11,726 --> 00:30:14,854
‎แต่ในไม่ช้าพวกมันก็ต้องแยกทางกัน

243
00:30:16,606 --> 00:30:18,274
‎นีญา เจ้าตัวเมีย

244
00:30:18,358 --> 00:30:21,653
‎สามารถอาศัยใกล้กับอาณาเขตที่แม่มันอยู่ได้

245
00:30:23,363 --> 00:30:25,824
‎แต่ไม่สำหรับมาชิโต้

246
00:30:30,870 --> 00:30:33,373
‎อาณาเขตของตัวผู้นั้นกว้างใหญ่กว่ามาก

247
00:30:33,456 --> 00:30:35,333
‎การจะหาพื้นที่ที่กว้างพอ

248
00:30:35,416 --> 00:30:38,253
‎มันอาจต้องเดินทาง
‎เป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร

249
00:30:49,597 --> 00:30:51,724
‎เป็นครั้งแรกในชีวิต

250
00:30:52,642 --> 00:30:54,227
‎ที่มันต้องโดดเดี่ยว

251
00:31:01,442 --> 00:31:03,111
‎หลังจากเดินทางมาหลายสัปดาห์

252
00:31:03,736 --> 00:31:05,154
‎ตอนนี้มันโหยอาหาร

253
00:31:15,874 --> 00:31:17,333
‎มันเคยเห็นวิธีการล่าสัตว์แล้ว

254
00:31:18,334 --> 00:31:20,420
‎แต่มันได้เรียนรู้มามากพอไหม

255
00:31:31,806 --> 00:31:32,849
‎ท่าทางจะไม่

256
00:31:37,103 --> 00:31:39,772
‎การจะหาอาหาร เจ้าเสือต้องมุ่งหน้าต่อ

257
00:31:40,815 --> 00:31:44,652
‎ลึกเข้าไปในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย

258
00:31:52,285 --> 00:31:54,996
‎มันเดินไม่หยุดจนกระทั่ง…

259
00:31:57,373 --> 00:32:01,753
‎มันได้กลิ่นเหยื่อที่เพิ่งถูกฆ่ามาสดๆ

260
00:32:10,470 --> 00:32:11,846
‎ทว่าผู้ลงมือ…

261
00:32:14,390 --> 00:32:16,100
‎คือเสือเพศผู้ร่างใหญ่

262
00:32:46,673 --> 00:32:48,967
‎มันใหญ่กว่ามาชิโต้สองเท่า…

263
00:32:52,804 --> 00:32:55,056
‎และอาจฆ่ามาชิโต้ได้ภายในไม่กี่วินาที

264
00:33:05,441 --> 00:33:08,361
‎แต่ตอนนี้มันหิวเกินกว่าจะยอมแพ้

265
00:33:26,879 --> 00:33:29,424
‎ไม่น่าเชื่อ เสือพูมาเฒ่ายอมถอย

266
00:33:30,675 --> 00:33:32,719
‎และยอมให้เจ้าเสือหนุ่มได้กิน

267
00:33:33,302 --> 00:33:36,514
‎เป็นพฤติกรรมที่หาได้ยากมากในหมู่ตัวผู้

268
00:33:38,850 --> 00:33:42,145
‎ความอาจหาญของมาชิโต้ซื้อเวลาได้ก็จริง

269
00:33:43,688 --> 00:33:46,774
‎แต่การเดินทางของมันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้น

270
00:33:52,572 --> 00:33:55,658
‎เสือพูมาตัวผู้เดินทางได้ไกลและรวดเร็ว

271
00:33:56,492 --> 00:34:00,830
‎ทำให้ไม่ค่อยมีใครรู้
‎เกี่ยวกับชีวิตเสรีของพวกมัน

272
00:34:06,002 --> 00:34:10,006
‎เข้าใจว่ามีไม่กี่ตัวที่รอดชีวิตได้
‎ในปีแรกที่ต้องอยู่ลำพัง

273
00:34:12,675 --> 00:34:15,386
‎ถ้าโชคดี มันจะได้เป็นหนึ่งในนั้น

274
00:34:23,436 --> 00:34:26,898
‎(เดือนธันวาคม)

275
00:34:33,863 --> 00:34:35,740
‎วันคริสต์มาสอีฟมาถึงแล้ว

276
00:34:35,823 --> 00:34:39,494
‎และชายฝั่งเกาะคริสต์มาสเป็นสีแดงสด

277
00:34:42,872 --> 00:34:44,207
‎ครั้งเดียวในรอบสิบปี

278
00:34:44,707 --> 00:34:48,544
‎ที่กระแสน้ำในมหาสมุทรนั้น
‎เหมาะแก่การกลับมาของลูกปู

279
00:34:50,797 --> 00:34:53,633
‎และรอบนี้เป็นฝูงลูกปูที่ใหญ่ที่สุดฝูงหนึ่งเลย

280
00:34:55,426 --> 00:34:57,470
‎ปูหลายพันล้านตัวเบียดเสียดในแนวปะการัง…

281
00:35:04,352 --> 00:35:06,062
‎ทำเอาเจ้าถิ่นงงงวย

282
00:35:07,939 --> 00:35:10,525
‎พวกมันพยายามไปยังผืนดินแห้ง

283
00:35:11,567 --> 00:35:13,236
‎อย่างสุดความสามารถ

284
00:35:17,698 --> 00:35:21,077
‎พวกมันต้องไปให้ถึงป่าที่พ่อแม่มันมา

285
00:35:21,160 --> 00:35:25,581
‎ที่ที่พวกมันจะปลอดภัย
‎ห่างไปเพียงสองกิโลเมตรเท่านั้น

286
00:35:26,999 --> 00:35:30,378
‎แต่พ่อแม่พวกมันไม่ได้ตัวเท่าหัวเข็มหมุด

287
00:35:33,464 --> 00:35:37,135
‎ตอนนี้พวกมันลอกเปลือก ถอดชุดประดาน้ำออก

288
00:35:37,218 --> 00:35:39,929
‎จะได้หายใจสะดวกขึ้น

289
00:35:43,891 --> 00:35:44,725
‎พร้อมแล้ว

290
00:35:45,434 --> 00:35:47,770
‎แต่ก่อนที่พวกมันจะไปจากหาด…

291
00:35:50,398 --> 00:35:53,317
‎พวกมันถูกสิ่งที่ไม่คาดคิดโจมตี

292
00:35:58,865 --> 00:35:59,824
‎แม่เหรอ

293
00:36:04,912 --> 00:36:10,084
‎ชัดเลยว่าปูแดงที่โตเต็มวัยเกลียดเด็ก

294
00:36:12,753 --> 00:36:15,798
‎ได้เวลาออกจากหาดแล้ว รีบเลย

295
00:36:20,052 --> 00:36:23,598
‎นั่นคือต้องปีนเขื่อนกั้นน้ำทะเล

296
00:36:25,558 --> 00:36:29,103
‎ที่สูงตระหง่านเยี่ยงตึกระฟ้าสำหรับเรา

297
00:36:35,526 --> 00:36:39,030
‎เมื่อถึงข้างบนแล้ว พวกมันต้องคืบคลานผ่านเมือง

298
00:36:46,078 --> 00:36:48,497
‎แต่มันยากที่จะไม่เป็นจุดเด่น

299
00:36:48,581 --> 00:36:52,001
‎ในเมื่อเราเป็นส่วนหนึ่งในกองทัพปูหลายพันล้าน

300
00:37:09,852 --> 00:37:12,605
‎โลกนี้อันตรายไม่น้อย

301
00:37:12,688 --> 00:37:14,649
‎เมื่อเราตัวเล็กกระจ้อยร่อย

302
00:37:16,025 --> 00:37:18,277
‎พวกมันจึงต้องไปอย่างระมัดระวัง

303
00:37:25,910 --> 00:37:27,411
‎มาถึงแนวป่า

304
00:37:27,495 --> 00:37:29,455
‎ความปลอดภัยอยู่ข้างหน้า

305
00:37:30,539 --> 00:37:32,416
‎แต่อย่าเพิ่งโล่งอกไป

306
00:37:36,337 --> 00:37:38,297
‎มดน้ำผึ้งกำลังมา

307
00:37:39,590 --> 00:37:41,509
‎และพวกมันกินลูกปู

308
00:37:45,012 --> 00:37:46,639
‎พวกที่รอดมาได้

309
00:37:47,390 --> 00:37:49,892
‎จะได้กลับบ้านในวันคริสต์มาส

310
00:37:53,771 --> 00:37:57,733
‎พวกมันจะหากินและเติบโตไปอีกห้าปี

311
00:37:58,484 --> 00:38:01,612
‎ก่อนจะเดินทางกลับไปยังทะเล

312
00:38:02,238 --> 00:38:05,032
‎และให้กำเนิดปูน้อยของตัวเอง

313
00:38:12,206 --> 00:38:14,000
‎การเดินทางครั้งแรกของสัตว์ตัวหนึ่ง

314
00:38:14,083 --> 00:38:17,253
‎มักจะเป็นอะไรที่ท้าทายตัวมันที่สุด

315
00:38:18,713 --> 00:38:21,382
‎แต่สำหรับบางตัว มันจะน่ากลัวเป็นพิเศษ

316
00:38:26,971 --> 00:38:28,931
‎นกกระเรียนเล็กแรกรุ่น

317
00:38:29,015 --> 00:38:32,893
‎ต้องเจอกับการโยกย้ายที่หินที่สุดในหมู่มวลนก

318
00:38:37,481 --> 00:38:39,567
‎เพื่อหนีออกจากมองโกเลียอันหนาวเหน็บ

319
00:38:39,650 --> 00:38:43,404
‎พวกมันจะเดินทางลงใต้
‎ไปใช้ชีวิตช่วงฤดูหนาวที่อินเดีย

320
00:38:45,781 --> 00:38:49,076
‎แต่เมื่อก่อน การไปที่นั่นไม่ได้ยากเย็นขนาดนี้

321
00:38:56,125 --> 00:38:57,918
‎เมื่อสี่สิบห้าล้านปีก่อน

322
00:38:58,627 --> 00:39:01,255
‎แผ่นดินเบื้องล่างของพวกมันค่อนข้างราบเรียบ

323
00:39:02,548 --> 00:39:06,469
‎จากนั้นเกิดการเคลื่อนที่ชนกัน
‎และดันให้พื้นผิวโลกโก่งตัวขึ้น

324
00:39:06,552 --> 00:39:10,348
‎ก่อให้เกิดสิ่งที่กลายเป็นเทือกเขาที่สูงที่สุดในโลก

325
00:39:11,724 --> 00:39:12,933
‎เทือกเขาหิมาลัย

326
00:39:19,648 --> 00:39:24,862
‎การจะข้ามได้ นกกระเรียนต้องบินขึ้นไป
‎ที่ความสูง 8,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

327
00:39:27,823 --> 00:39:31,660
‎ยิ่งบินสูงเท่าไหร่ ออกซิเจนก็ยิ่งน้อยลง

328
00:39:40,378 --> 00:39:43,172
‎เมื่ออ่อนกำลัง พวกมันก็ถูกโจมตีได้ง่าย

329
00:39:50,679 --> 00:39:55,351
‎นกอินทรีทองบินร่อนลมอุ่นที่ลอยขึ้นจากเนินสูงชัน

330
00:39:55,976 --> 00:39:58,354
‎บินถลาอยู่เหนือพวกนกกระเรียน

331
00:40:12,243 --> 00:40:14,995
‎จากนั้นก็โฉบลงมาหาฝูงนก

332
00:40:32,012 --> 00:40:34,014
‎การจะล้มเหยื่อตัวใหญ่

333
00:40:34,098 --> 00:40:36,058
‎นกอินทรีต้องทำงานเป็นคู่

334
00:40:49,238 --> 00:40:50,823
‎การเดินทางครั้งแรกของลูกนกตัวนี้

335
00:40:52,450 --> 00:40:53,951
‎ได้กลายเป็นครั้งสุดท้าย

336
00:41:10,885 --> 00:41:13,804
‎จริงๆ แล้วมีเส้นทางที่ต่ำกว่าและปลอดภัยกว่านี้

337
00:41:14,972 --> 00:41:16,849
‎แต่สัญชาตญาณของนกกระเรียน

338
00:41:16,932 --> 00:41:20,019
‎บอกให้บินไปในทิศทางเดิมๆ

339
00:41:32,031 --> 00:41:34,992
‎จนกระทั่งพักหลังที่พวกมันถูกล่า

340
00:41:35,701 --> 00:41:38,996
‎และแหล่งอาหารที่เคยมีหลายแห่งเสียหาย

341
00:41:46,795 --> 00:41:50,633
‎หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งทางตอนเหนือของอินเดีย

342
00:41:51,217 --> 00:41:53,010
‎ก็ได้เปลี่ยนชะตาของพวกมัน

343
00:42:12,613 --> 00:42:17,785
‎คนในหมู่บ้านขีจัน
‎เริ่มให้อาหารและปกป้องนกกระเรียน

344
00:42:34,927 --> 00:42:38,180
‎ในฤดูหนาวแต่ละปี
‎มีนกกระเรียนมามากขึ้นเรื่อยๆ

345
00:42:46,897 --> 00:42:50,734
‎ตอนนี้มีนกมาหมู่บ้านขีจันถึงปีละ 15,000 ตัว

346
00:42:54,029 --> 00:42:58,075
‎เป็นสายพันธุ์ที่มารวมตัวกันเป็นจำนวนมากที่สุด

347
00:43:01,412 --> 00:43:02,371
‎สำหรับพวกลูกนก

348
00:43:02,454 --> 00:43:06,083
‎การเดินทางลงใต้
‎ข้ามเทือกเขาที่สูงที่สุดในโลกของพวกมัน

349
00:43:06,166 --> 00:43:07,585
‎ได้จบลงเสียที

350
00:43:08,502 --> 00:43:10,296
‎จนกว่าจะถึงปีหน้า

351
00:43:20,097 --> 00:43:22,099
‎ในโลกที่ผันแปรตลอดเวลานี้

352
00:43:22,182 --> 00:43:25,978
‎สัตว์ที่ต้องย้ายถิ่นต้องการความช่วยเหลือ
‎จากเรามากกว่าที่เคยเป็นมา

353
00:43:29,231 --> 00:43:31,275
‎ป่าเขตร้อนของยูนนาน

354
00:43:31,358 --> 00:43:35,988
‎เป็นบ้านหลังสุดท้ายของช้างป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ในจีน

355
00:43:53,297 --> 00:43:55,132
‎ในเดือนมีนาคม ปี 2020

356
00:43:56,008 --> 00:44:00,888
‎ภัยแล้งครั้งใหญ่และยาวนานที่สุดในประวัติการณ์
‎สร้างความเสียหายแก่ป่า

357
00:44:03,265 --> 00:44:04,725
‎ต้นไม้ตาย

358
00:44:06,060 --> 00:44:07,978
‎และช้างก็อดอยาก

359
00:44:15,444 --> 00:44:18,322
‎เพราะสมาชิกใหม่ของครอบครัวกำลังจะเกิด…

360
00:44:21,909 --> 00:44:24,745
‎ทั้งโขลงจึงตัดสินใจย้ายถิ่น

361
00:44:27,831 --> 00:44:31,001
‎แต่นี่ไม่ใช่การเดินทางธรรมดา

362
00:44:33,212 --> 00:44:36,715
‎เรื่องราวของพวกมันทำให้โลกตะลึง

363
00:44:39,551 --> 00:44:42,596
‎ที่เห็นอยู่นี้คือสัตว์บกที่ใหญ่ที่สุดในโลก

364
00:44:43,806 --> 00:44:45,849
‎พยายามหาที่พักอาศัย

365
00:44:47,601 --> 00:44:50,688
‎ในประเทศที่มีประชากรมากที่สุดในโลก

366
00:44:57,361 --> 00:44:59,071
‎ช้างโขลงนี้มุ่งหน้าไปทางเหนือ

367
00:44:59,154 --> 00:45:03,492
‎ไปยังภูมิภาคของจีน
‎ที่ต่างกับบ้านที่พวกมันจากมาโดยสิ้นเชิง

368
00:45:05,119 --> 00:45:06,787
‎(จีน)

369
00:45:06,870 --> 00:45:10,666
‎เป็นเวลาแปดเดือนที่พวกมัน
‎เดินทางข้ามผ่านดินแดนแปลกใหม่

370
00:45:11,291 --> 00:45:13,502
‎หากแต่ยังหาที่ปักหลักไม่ได้

371
00:45:15,129 --> 00:45:19,133
‎สมาชิกใหม่จึงเกิดมาระหว่างทาง

372
00:45:22,177 --> 00:45:25,139
‎มันผิดวิสัยอย่างมากสำหรับช้าง

373
00:45:27,808 --> 00:45:31,145
‎เป็นการเริ่มต้นชีวิตที่น่าจะเหนื่อยมาก

374
00:45:34,982 --> 00:45:39,611
‎แต่ครอบครัว 17 ตัวนี้ต้องเดินทางต่อไป

375
00:45:51,749 --> 00:45:54,918
‎และสำหรับตัวที่เพิ่งหัดเดิน

376
00:45:55,002 --> 00:45:57,129
‎สิ่งกีดขวางทุกอย่างคือปัญหา

377
00:46:00,549 --> 00:46:01,842
‎และทุกทางลาด

378
00:46:02,760 --> 00:46:03,844
‎เรียกว่าชันหมด

379
00:46:11,518 --> 00:46:15,272
‎พวกมันเดินทางต่อไปอีก 400 กิโลเมตร

380
00:46:18,233 --> 00:46:20,360
‎และยิ่งเดินย่ำไปทางเหนือ

381
00:46:21,320 --> 00:46:23,030
‎ก็ยิ่งเจอแต่ที่ที่พวกมันไม่ควรอยู่

382
00:46:28,452 --> 00:46:29,828
‎ไม่ว่าจะกินหรือดื่ม

383
00:46:31,622 --> 00:46:33,624
‎พวกมันถูกบีบให้ต้องขโมย

384
00:46:38,587 --> 00:46:40,172
‎แต่ที่น่าสังเกตคือ

385
00:46:41,256 --> 00:46:43,467
‎แทนที่จะไล่พวกมันไป

386
00:46:44,593 --> 00:46:46,887
‎ผู้คนให้พวกมันผ่านทางอย่างปลอดภัย…

387
00:46:49,056 --> 00:46:51,433
‎แถมให้ปล้นสะดมด้วย

388
00:47:01,401 --> 00:47:03,362
‎หลังจากเดินทางมาหนึ่งปี

389
00:47:04,029 --> 00:47:05,614
‎พวกมันก็หมดแรง

390
00:47:13,956 --> 00:47:16,458
‎ปกติช้างจะยืนหลับ

391
00:47:16,542 --> 00:47:21,171
‎และจะนอนลงเมื่ออ่อนเพลียอย่างที่สุดเท่านั้น

392
00:47:27,010 --> 00:47:29,763
‎ถ้าเราทำให้โลกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

393
00:47:30,305 --> 00:47:31,890
‎ก็จะยิ่งมีสัตว์อื่นๆ

394
00:47:31,974 --> 00:47:35,727
‎ถูกบีบให้เดินทางสายใหม่แบบนี้

395
00:47:46,488 --> 00:47:49,116
‎แต่ก้าวต่อไปของพวกมันต่างหาก

396
00:47:49,199 --> 00:47:51,827
‎ที่น่ามหัศจรรย์เหนือสิ่งอื่นใด

397
00:49:23,919 --> 00:49:26,797
‎คำบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์