1
00:00:36,899 --> 00:00:39,986
"อำเภอแม่สาย ประเทศไทย"

2
00:00:41,738 --> 00:00:45,116
"มิถุนายน 2018"

3
00:01:01,007 --> 00:01:03,343
เพื่อนมาตามหาลูกชายค่ะ

4
00:01:03,509 --> 00:01:06,220
แล้วก็มาเจอรถจักรยานจอดอยู่ตรงนี้

5
00:01:07,555 --> 00:01:10,683
เลยคิดว่าต้องอยู่ในถ้ำแน่นอน

6
00:01:13,519 --> 00:01:14,937
เราต้องใช้กระสอบทราย

7
00:01:15,980 --> 00:01:18,941
เอามากั้นไม่ให้น้ำไหลเข้ามา
และใช้เครื่องปั่นไฟ

8
00:01:20,318 --> 00:01:21,778
จ่ายไฟให้เครื่องสูบน้ำสูบน้ำออก

9
00:01:22,570 --> 00:01:24,030
แล้วเราต้องทำเวลาด้วย

10
00:01:24,864 --> 00:01:27,992
ถ้าเด็กๆ เข้าไปทางนี้
ตอนนี้ก็ไม่รอดแล้ว

11
00:01:32,622 --> 00:01:34,207
พวกเขารู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร

12
00:01:49,263 --> 00:01:52,183
แต่ยังไม่พบผู้สูญหายทั้ง 13 คน

13
00:01:53,017 --> 00:01:55,728
เด็กชายอายุระหว่าง 11-16 ปี

14
00:01:55,853 --> 00:01:57,647
ทุกคนเป็นสมาชิกของทีมฟุตบอลไทย

15
00:01:57,855 --> 00:01:58,981
"ทีมฟุตบอลไทยติดถ้ำ"

16
00:01:59,065 --> 00:02:02,068
ทั้งหมดติดอยู่ในอุโมงค์มืด
หลังจากฝนตกหนักอย่างต่อเนื่อง

17
00:02:02,318 --> 00:02:03,361
ปิดกั้นทางออกทั้งหมด

18
00:02:08,116 --> 00:02:11,202
ฝนจะยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเวลาผ่านไป

19
00:02:11,369 --> 00:02:12,537
ในหน้ามรสุมสี่เดือน

20
00:02:12,704 --> 00:02:16,207
เมื่อน้ำท่วมจนล้นระบบถ้ำ
คงหมดหวังจะได้กลับออกมา

21
00:02:16,374 --> 00:02:18,042
ถ้าไม่รีบช่วยเหลือทุกคน
โดยเร็วที่สุด

22
00:02:53,327 --> 00:02:56,164
ก่อนจะเข้าไปในถ้ำคดเคี้ยว
เด็กๆ วางแผน

23
00:02:56,330 --> 00:02:59,250
จะฉลองงานเลี้ยงวันเกิดด้วยกัน

24
00:02:59,417 --> 00:03:03,171
เมื่อพบฝนตกหนัก
ด้านนอกถ้ำโดยเฉียบพลัน

25
00:03:03,337 --> 00:03:06,132
และระดับน้ำข้างในเริ่มสูงขึ้น

26
00:03:41,533 --> 00:03:43,462
"วันที่สอง"

27
00:03:58,810 --> 00:04:01,876
"พลตรีบัญชา ดุริยพันธ์ ผบ.มทบ.37"

28
00:04:28,130 --> 00:04:30,622
"หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษทางเรือ"

29
00:04:38,421 --> 00:04:40,810
"พลเรือตรีอาภากร อยู่คงแก้ว"

30
00:04:40,977 --> 00:04:42,979
"ผู้บัญชาการหน่วยซีลไทย กองทัพเรือ"

31
00:04:43,187 --> 00:04:45,745
"นาวาเอกอนันท์ สุราวรรณ์
กองทัพเรือ"

32
00:05:12,797 --> 00:05:16,470
"ติ๊ก วรนันท์
อาสาสมัครในพื้นที่ แฟนคุณเวิร์น"

33
00:05:17,722 --> 00:05:21,475
ผมมีส่วนร่วมในการสำรวจถ้ำอย่างมาก

34
00:05:22,268 --> 00:05:24,312
คนจึงเรียกผมว่า...

35
00:05:24,395 --> 00:05:25,855
"เวิร์น อันสเวิร์ธ
ที่ปรึกษาการเงิน นักสำรวจถ้ำ"

36
00:05:25,938 --> 00:05:27,565
ฝรั่งบ้าถ้ำ

37
00:05:27,732 --> 00:05:28,733
ทางแยกอยู่นี่

38
00:05:28,900 --> 00:05:31,736
ตอนผมเริ่มสำรวจระบบถ้ำหลวงครั้งแรก

39
00:05:31,903 --> 00:05:34,363
ถ้ำมีความยาวแค่ราว 6.5 กิโลเมตร

40
00:05:34,906 --> 00:05:37,533
หลังจากผ่านไปหลายปี
เราสำรวจระยะทางได้ถึง 10 กิโลเมตร

41
00:05:37,742 --> 00:05:38,743
"ทางเข้าหลัก"

42
00:05:38,910 --> 00:05:41,704
และวันนี้ถือเป็นระบบถ้ำ
ยาวอันดับสี่ในประเทศไทย

43
00:05:41,829 --> 00:05:43,122
"โถงหนึ่ง"

44
00:05:43,247 --> 00:05:46,208
ถ้ำหลวงประกอบด้วยสามทางเดินหลัก

45
00:05:46,584 --> 00:05:50,880
ทางหนึ่งเริ่มจากทางเข้าไปถึงสามแยก
เรียกว่า "ทีจังก์ชัน"

46
00:05:50,963 --> 00:05:52,131
"สามแยก ทีจังก์ชัน"

47
00:05:52,256 --> 00:05:53,591
น้ำไหลเข้ามาจากทางด้านขวา

48
00:05:53,716 --> 00:05:54,926
และขวางทางออกไว้

49
00:05:55,051 --> 00:05:56,344
"พัทยาบีช มังก์ซีรีส์"

50
00:05:56,510 --> 00:05:59,847
แสดงว่าเด็กๆ ไม่ได้หายไป
แต่ติดอยู่ด้านใน

51
00:06:00,181 --> 00:06:01,641
"พม่า ประเทศไทย"

52
00:06:02,099 --> 00:06:03,601
"10,000 เมตร 6.2 ไมล์"

53
00:06:26,082 --> 00:06:28,501
พูดถึงหน่วยซีล ด้วยความเคารพ

54
00:06:28,668 --> 00:06:31,504
พวกเขาเป็นทีมที่แข็งแกร่ง
และมีระเบียบวินัย

55
00:06:31,671 --> 00:06:35,049
แต่การดำน้ำในถ้ำต้องใช้ทักษะเฉพาะ

56
00:06:35,174 --> 00:06:38,511
และอุปกรณ์เฉพาะ

57
00:06:46,458 --> 00:06:49,355
"ศูนย์นักท่องเที่ยวถ้ำหลวง"

58
00:06:50,523 --> 00:06:52,191
เราไปที่ห้องบัญชาการ

59
00:06:52,358 --> 00:06:58,114
ผมรอผู้ว่าณรงค์ศักดิ์
และพูดตรงๆ แบบปกติของผม

60
00:06:58,197 --> 00:07:01,409
"ท่านครับ ท่านมีโอกาสเดียว
ที่จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ"

61
00:07:02,076 --> 00:07:05,955
ผมบอกท่านว่าเราต้องใช้
นักดำน้ำถ้ำโดยเฉพาะ

62
00:07:06,414 --> 00:07:08,290
"วีระศักดิ์ โควสุรัตน์
รมว.กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา"

63
00:07:08,374 --> 00:07:11,168
เขาเอากระดาษแผ่นนี้
ให้ รมว.กระทรวงมหาดไทย

64
00:07:12,169 --> 00:07:15,464
บอกว่านี่คือทีมนักดำน้ำถ้ำ
ที่เก่งที่สุดในโลก

65
00:07:15,673 --> 00:07:17,967
"ริชาร์ด สแตนตัน เอ็มบีอี
หนึ่งในนักดำน้ำถ้ำระดับโลก"

66
00:07:18,050 --> 00:07:19,301
"จอห์น โวลันเธน"

67
00:07:20,302 --> 00:07:25,683
"ประเทศอังกฤษ"

68
00:07:27,268 --> 00:07:31,188
"ริค สแตนตัน
นักดับเพลิงเกษียณอายุ นักดำน้ำ"

69
00:07:33,816 --> 00:07:37,111
"จอห์น โวลันเธน
ที่ปรึกษาไอที นักประดาน้ำในถ้ำ"

70
00:07:39,905 --> 00:07:41,532
ยิ้มหน่อย คุณสแตนตัน

71
00:07:44,535 --> 00:07:45,619
คุณมี...

72
00:07:45,828 --> 00:07:48,414
- มี เอาเท่าไร
- สองครับ

73
00:07:48,664 --> 00:07:49,832
ขอหนาๆ หน่อย

74
00:07:51,042 --> 00:07:53,794
นั่นแหละ เยี่ยม สี่ปอนด์แล้ว

75
00:07:57,798 --> 00:08:01,052
"ถ้ำวูกีย์โฮล
ซัมเมอร์เซต สหราชอาณาจักร"

76
00:08:03,846 --> 00:08:07,349
เวลาเจอที่มืดในถ้ำ ผมจะหลงใหลมาก

77
00:08:07,641 --> 00:08:10,352
ผมอยากรู้ว่ามีอะไรตรงนั้น

78
00:08:10,811 --> 00:08:13,606
สำหรับคนส่วนใหญ่
คงเป็นสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด

79
00:08:13,773 --> 00:08:16,817
เพราะมืด
และอาจทำให้เกิดอาการกลัวที่แคบ

80
00:08:17,985 --> 00:08:19,779
สำหรับคนส่วนใหญ่
อาจจะเป็นเรื่องหนักหนา

81
00:08:19,945 --> 00:08:25,618
แต่ผมชอบโลกแปลกประหลาดใบนี้
ชอบสำรวจถ้ำ ดำน้ำในถ้ำ

82
00:08:26,994 --> 00:08:28,954
เรามองถ้ำได้สองแบบ

83
00:08:29,121 --> 00:08:30,122
จะมองว่า

84
00:08:30,289 --> 00:08:32,958
เราอยู่ใต้พื้นดินเป็นร้อยๆ ฟุต
ใต้กองหินนับไม่ถ้วน

85
00:08:33,125 --> 00:08:34,418
ชีวิตตกอยู่ในอันตราย

86
00:08:34,752 --> 00:08:36,462
หรือมองอีกมุมหนึ่งว่า

87
00:08:36,754 --> 00:08:40,257
โลกของเราเป็นแค่ทางเดินแคบๆ
ที่จริงมันก็โอเคนะ

88
00:08:41,801 --> 00:08:43,344
ผมว่าเป็นแค่อุบายอะไรหรือเปล่า

89
00:08:43,427 --> 00:08:45,429
สำหรับคนรุ่นผม ในวงการดำน้ำในถ้ำ

90
00:08:45,513 --> 00:08:47,139
ริคกับจอห์นเป็นเหมือน...

91
00:08:47,223 --> 00:08:48,766
"คอนเนอร์ โร
นักประดาน้ำในถ้ำ ประสบการณ์เก้าปี"

92
00:08:48,849 --> 00:08:50,017
ผู้นำ ไอดอลของเรา

93
00:08:52,186 --> 00:08:54,855
ผมดำน้ำกับริคครั้งแรก
ที่ถ้ำแห่งหนึ่งในนิวซีแลนด์

94
00:08:55,022 --> 00:08:56,273
ชื่อเพียร์สรีเซอร์เจนซ์

95
00:08:56,440 --> 00:08:59,026
ซึ่งเป็นถ้ำที่น่ากลัวกว่าปกติ

96
00:08:59,151 --> 00:09:03,280
ลึกมาก หนาวมาก
และมืดสนิท เหมือนดูดแสงได้

97
00:09:03,447 --> 00:09:05,533
และผมเคยได้ยินชื่อริค สแตนตัน
ผู้โด่งดังมาก่อนแน่นอน

98
00:09:05,616 --> 00:09:07,159
"ริชาร์ด แฮร์ริส
นักประดาน้ำในถ้ำ ประสบการณ์ 35 ปี"

99
00:09:07,243 --> 00:09:09,495
แต่เขาโผล่มาพร้อมชุดดำน้ำแบบแห้ง
สภาพเก่าเหมือนอายุ 50 ปี

100
00:09:09,578 --> 00:09:12,915
มีสายรัดทำเอง กับไฟดวงโต

101
00:09:12,998 --> 00:09:17,044
อยู่ระหว่างสะบัก เอาเทปกาวติดไว้

102
00:09:17,461 --> 00:09:19,880
และมีตัวรีบรีทเธอร์
แบบติดด้านข้างทำเองด้วย

103
00:09:20,005 --> 00:09:22,258
สองอย่างนี้แค่ได้ยินก็น่ากลัวแล้ว

104
00:09:25,636 --> 00:09:28,597
ผมทำรีบรีทเธอร์แบบติดด้านข้างเอง

105
00:09:28,681 --> 00:09:30,474
เพราะเมื่อก่อนไม่มีของแบบนี้ขาย

106
00:09:31,600 --> 00:09:35,479
ผมใช้เครื่องกลึงหรือเครื่องโม่
ทำส่วนประกอบทั้งหมดเอง

107
00:09:38,983 --> 00:09:42,361
แล้วริคก็ใช้อุปกรณ์พิเศษทั้งหมด

108
00:09:43,362 --> 00:09:47,366
กระโดดเข้าไปในถ้ำ
และดำน้ำสร้างสถิติใหม่อย่างสบายๆ

109
00:09:49,869 --> 00:09:51,620
พวกเราทุกคนคิดกันว่า "สุดติ่งมาก"

110
00:09:51,787 --> 00:09:53,747
เราไม่มีทางเป็นแบบเขาได้

111
00:09:57,918 --> 00:10:00,588
ผมกับจอห์นเคยร่วมงานกัน

112
00:10:00,713 --> 00:10:04,133
ในเหตุการณ์ใหญ่ๆ ในถ้ำมาบ้าง

113
00:10:04,592 --> 00:10:07,136
ซึ่งถือว่าเสี่ยงอันตรายทีเดียว

114
00:10:08,304 --> 00:10:10,181
การได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน

115
00:10:11,557 --> 00:10:13,767
คงไม่แปลกที่เราจะสนิทกัน

116
00:10:16,520 --> 00:10:19,523
จอห์นเป็นคนชอบทำกิจกรรม

117
00:10:19,690 --> 00:10:22,985
และทำอะไรก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก

118
00:10:23,652 --> 00:10:26,947
อย่างแรกคือวิ่งมาราธอน
แล้วก็ไปอัลตร้ามาราธอน

119
00:10:28,616 --> 00:10:30,534
เป็นนักปีนเขามากความสามารถ

120
00:10:31,035 --> 00:10:32,453
เป็นนักพายเรือคายัคที่เก่งมาก

121
00:10:34,205 --> 00:10:36,081
กิจกรรมอันตรายพวกนี้

122
00:10:36,207 --> 00:10:38,834
มีผลกระทบในเรื่องความสัมพันธ์ไหมคะ

123
00:10:39,335 --> 00:10:40,419
ผมว่าไม่...

124
00:10:40,502 --> 00:10:43,339
ตัวกิจกรรมอาจจะดูอันตรายก็จริง

125
00:10:43,589 --> 00:10:46,258
แต่ไม่ได้หมายความว่าเราต้องประมาท

126
00:10:46,550 --> 00:10:49,637
แต่ถ้าให้ตอบคำถามคุณ ก็น่าจะใช่ครับ

127
00:11:11,472 --> 00:11:14,787
"แอมป์ บั้งเงิน พยาบาล"

128
00:11:22,544 --> 00:11:24,755
"คุณเรียกว่าเป็นงานอดิเรกเหรอ"

129
00:11:47,820 --> 00:11:49,905
ไม่รู้จะอธิบายยังไง

130
00:11:51,365 --> 00:11:52,866
พวกคุณตกหลุมรักกันไหม

131
00:11:53,284 --> 00:11:54,285
ค่ะ

132
00:12:30,946 --> 00:12:32,906
แอมป์โทรหาผมแล้วถามว่า

133
00:12:33,032 --> 00:12:37,619
"ได้ยินข่าวทีมฟุตบอล
ติดอยู่ในถ้ำไหม"

134
00:12:48,505 --> 00:12:51,175
ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่เราถนัด

135
00:12:51,675 --> 00:12:54,595
เรานึกได้ว่า
เรามีเครือข่ายอยู่ในพื้นที่

136
00:12:55,137 --> 00:12:59,308
เป็นคนอังกฤษชื่อเวิร์น อันสเวิร์ธ
เขารู้จักถ้ำนี้เป็นอย่างดี

137
00:12:59,558 --> 00:13:04,772
เขาส่งข้อความสำคัญให้
รมว.กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาไทย

138
00:13:05,606 --> 00:13:06,899
เวิร์นโทรมาบอกว่า

139
00:13:07,149 --> 00:13:10,569
"มาเมืองไทยได้เลย
มีไฟลท์สามทุ่มครึ่งคืนนี้"

140
00:13:10,819 --> 00:13:14,365
พวกเขาให้เราบินชั้นธุรกิจ
เป็นประสบการณ์ที่ใช้ได้เลยครับ

141
00:13:14,490 --> 00:13:15,491
ผมชอบเลยละ

142
00:13:16,658 --> 00:13:19,912
เยี่ยมมาก เพราะเราเป็นอาสาสมัคร
ไม่ได้ค่าตอบแทน

143
00:13:21,372 --> 00:13:23,791
เรามาถึงสนามบินเชียงราย

144
00:13:25,542 --> 00:13:29,505
มีป้ายใหญ่เขียนว่า "ขอต้อนรับทีม
นักประดาน้ำในถ้ำอันดับหนึ่งของโลก"

145
00:13:30,214 --> 00:13:33,175
แล้วพวกเขาก็พาเรา
เดินไปถ่ายรูปหน้าป้าย

146
00:13:33,967 --> 00:13:35,886
พวกเราอายกันมาก

147
00:13:38,180 --> 00:13:42,518
"วันที่ห้า"

148
00:13:45,479 --> 00:13:48,482
ตอนมาถึงถ้ำ ทุกอย่างโกลาหลไปหมด

149
00:13:50,692 --> 00:13:52,486
ผมทำงานในหน่วยดับเพลิงมาทั้งชีวิต

150
00:13:52,611 --> 00:13:56,490
เจอเหตุการณ์ใหญ่ วุ่นวายมาหลายครั้ง
แต่ไม่เคยเจออะไรขนาดนี้มาก่อน

151
00:13:59,827 --> 00:14:03,664
กล้องจากสื่อตามเราไปทุกที่
มีหน่วยกู้ภัยอยู่เต็มไปหมด

152
00:14:05,165 --> 00:14:07,418
คนที่จะนำเราอยู่ไหนนะ

153
00:14:08,669 --> 00:14:10,462
สุดท้ายเราก็หาเวิร์นเจอ

154
00:14:10,963 --> 00:14:12,673
เขาบอกว่าพวกเขาเห็นน้ำ

155
00:14:12,840 --> 00:14:15,467
ไหลเข้าถ้ำเรื่อยๆ
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา

156
00:14:16,051 --> 00:14:18,804
ปริมาณน้ำมากเกินไป
เป็นจังหวะที่แย่มาก

157
00:14:19,471 --> 00:14:21,265
บางคนไม่มั่นใจว่า

158
00:14:21,432 --> 00:14:24,852
"เด็กๆ จะยังอยู่ไหม จะไปอยู่ตรงไหน"

159
00:14:25,853 --> 00:14:29,022
เราตัดสินใจว่าจะเข้าไป
สำรวจด้านในให้ได้มากที่สุด

160
00:14:29,189 --> 00:14:30,732
ก่อนที่น้ำจะท่วมสูงกว่านี้

161
00:14:31,608 --> 00:14:34,987
พอเราเดินไปที่โถงทางเข้าซึ่งใหญ่มาก

162
00:14:35,237 --> 00:14:40,033
ก็เห็นไฟสว่างไสว
ท่อ ปั๊ม และสายโทรศัพท์

163
00:14:40,325 --> 00:14:43,120
ถึงผู้ว่า
จะเป็นผู้ควบคุมการปฏิบัติงาน

164
00:14:43,245 --> 00:14:47,541
เขาก็มอบความรับผิดชอบทั้งหมด
ในการดำน้ำให้กับหน่วยซีล

165
00:14:47,708 --> 00:14:50,002
ซึ่งทางนั้นแจ้งชัดเจน
ว่าจะไม่ให้เราลงน้ำ

166
00:14:50,169 --> 00:14:52,921
เรามีความเชี่ยวชาญแตกต่างกัน

167
00:14:53,088 --> 00:14:56,091
ณ เวลานั้น มันไม่ปลอดภัย
ที่จะดำเข้าไป

168
00:14:56,175 --> 00:14:57,885
"เรืองฤทธิ์ ช้างขวัญยืน
ผู้เชี่ยวชาญการดำน้ำ อาสาสมัคร"

169
00:14:57,968 --> 00:15:00,888
แต่ทีมจากอังกฤษก็ยังยืนยัน
บรรยากาศคุกรุ่นเอาการ

170
00:15:02,222 --> 00:15:06,435
- เข้าใจไหมว่ามีเด็กในนั้น 13 คน
- ผมไม่สน โอเคไหม

171
00:15:07,269 --> 00:15:09,313
ถกเถียงกันไปจนใหญ่โต

172
00:15:10,939 --> 00:15:12,649
จนเขาบอกชาวอังกฤษว่า

173
00:15:12,816 --> 00:15:15,944
"ถ้าเข้าไปตายในนั้น
อย่าหวังว่าเราจะกู้ศพออกมานะ"

174
00:15:16,987 --> 00:15:20,699
ถ้าคุณเป็นหน่วยซีลของไทย
แล้วอยู่ๆ ก็มี

175
00:15:20,866 --> 00:15:23,202
ชายวัยกลางคน
หน้าตาบูดบึ้งโผล่มาสองคน

176
00:15:23,452 --> 00:15:25,621
ผมก็พอเข้าใจนะว่า
คงเป็นการทำความรู้จักกัน

177
00:15:26,955 --> 00:15:28,542
ที่ไม่โอเคเท่าไรในช่วงแรก

178
00:15:32,878 --> 00:15:36,757
พอเราออกไป ฝนตกหนักมาก
เหมือนมรสุมโด๊ปยาสเตียรอยด์

179
00:15:38,050 --> 00:15:41,512
เรานั่งท้ายรถกระบะ
ที่เขาขับมาส่งที่โรงแรม

180
00:15:42,304 --> 00:15:45,015
พยายามหมอบหลบฝนอยู่ด้านหลัง

181
00:15:46,833 --> 00:15:48,644
ผมกับจอห์นต้องนอนเตียงเดี่ยวด้วยกัน

182
00:15:49,853 --> 00:15:50,896
เรา...

183
00:15:52,356 --> 00:15:54,691
เรานอนหัวไปคนละทางกันครับ

184
00:16:04,826 --> 00:16:06,036
พอเช้าวันรุ่งขึ้น

185
00:16:06,203 --> 00:16:08,580
ผมกับจอห์นเริ่มเดินทางจากโถงทางเข้า

186
00:16:08,956 --> 00:16:11,833
พร้อมอุปกรณ์ทั้งหมด
ถังดำน้ำอยู่บนสายรัด

187
00:16:12,209 --> 00:16:14,002
ไม่มีใครเข้ามาในถ้ำกับเรา

188
00:16:18,215 --> 00:16:20,008
จากปากทางเข้าแค่ 200 เมตร

189
00:16:20,509 --> 00:16:23,887
น้ำก็ชนกับหิน
พอเป็นแอ่งให้ดำลงไปได้

190
00:16:29,685 --> 00:16:33,272
จากโถงทางเข้าตรงนี้ไปโถงสองและสาม

191
00:16:33,438 --> 00:16:35,732
เป็นกระแสน้ำไหลเชี่ยวมาก

192
00:16:51,290 --> 00:16:53,584
ผมน่าจะใช้คำว่า "ดำในถ้ำน้ำเชี่ยว"

193
00:17:01,800 --> 00:17:03,427
ทัศนวิสัยแย่มาก

194
00:17:04,386 --> 00:17:06,597
น้ำเป็นสีน้ำตาลขุ่นเหมือนโคลน

195
00:17:08,125 --> 00:17:10,350
มีอันตรายที่เกิดจากมนุษย์
เยอะเหมือนกัน

196
00:17:10,726 --> 00:17:14,688
ทั้งสายโทรศัพท์ สายไฟ ทุกอย่างเลย

197
00:17:38,462 --> 00:17:41,048
เราโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ
ตรงจุดที่เรียกว่าโถงสาม

198
00:17:52,684 --> 00:17:54,978
เรานึกว่าเจอคนในทีมฟุตบอลสี่คน

199
00:18:00,692 --> 00:18:04,276
"สุรทิน ชัยชมภู สมาคมน้ำบาดาลไทย"

200
00:18:05,906 --> 00:18:09,701
พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่ปั๊มน้ำ
ที่เผลอหลับบนเนินทราย

201
00:18:09,910 --> 00:18:13,497
อพยพไม่ทัน จนน้ำท่วมและติดอยู่ในถ้ำ

202
00:18:13,664 --> 00:18:15,374
ไม่มีใครรู้ด้วยว่าพวกเขาหายไป

203
00:18:17,584 --> 00:18:20,087
เราไม่รู้ว่าน้ำจะท่วมมิดโถงนั้น

204
00:18:20,212 --> 00:18:21,505
ในหลักชั่วโมงหรือนาที

205
00:18:21,922 --> 00:18:24,633
เราต้องพาสี่คนนี้ดำน้ำออกมาทันที

206
00:18:29,054 --> 00:18:31,932
พวกเขาขวัญเสียแต่ไม่มีทางเลือกอื่น

207
00:18:34,726 --> 00:18:37,729
เราเอาอุปกรณ์หายใจ
จากถังดำน้ำที่ติดอยู่กับตัวเรา

208
00:18:37,896 --> 00:18:39,481
ให้พวกเขา

209
00:18:45,779 --> 00:18:47,823
เลยต้องให้พวกเขา
อยู่ใกล้เรามากที่สุด

210
00:18:47,989 --> 00:18:50,117
ไม่งั้นอุปกรณ์หายใจ
ในปากพวกเขาจะหลุด

211
00:18:50,283 --> 00:18:51,702
และหายใจไม่ได้

212
00:18:57,416 --> 00:19:02,504
ต้องดำน้ำตามคนอื่นในที่มืด
คงจับทิศไม่ถูกแน่นอน

213
00:19:04,172 --> 00:19:06,299
สภาพโหดหินมาก หัวพวกเขาชนนั่นชนนี่

214
00:19:06,466 --> 00:19:08,427
เราพาพวกเขาดำวนไปรอบๆ
พยายามหาช่องทางออก

215
00:19:08,552 --> 00:19:09,594
ที่พวกเขาออกไปได้

216
00:19:14,933 --> 00:19:17,060
เจ้าหน้าที่ปั๊มน้ำทุกคน
มีปฏิกิริยาเดียวกัน

217
00:19:17,625 --> 00:19:19,730
คือทันทีที่เห็น
ว่าพอมีที่หายใจด้านบน

218
00:19:19,896 --> 00:19:22,190
ก็รีบพุ่งขึ้นไปโดยไม่ยั้งคิด

219
00:19:43,628 --> 00:19:45,881
ผมว่าเหมือนเล่นมวยปล้ำใต้น้ำ

220
00:19:54,890 --> 00:19:56,933
หลังจากพาเจ้าหน้าที่ปั๊มน้ำออกมาได้

221
00:19:57,100 --> 00:19:59,019
เราไม่ได้ย้อนกลับเข้าไปในถ้ำ

222
00:19:59,186 --> 00:20:00,312
เพราะมันอันตรายเกินไป

223
00:20:02,522 --> 00:20:04,649
เจ้าหน้าที่ปั๊มน้ำสี่คนอยู่ใต้น้ำ

224
00:20:04,858 --> 00:20:06,943
แค่ 30-40 วินาที

225
00:20:07,527 --> 00:20:09,946
แต่คุมสติไม่ได้ ทั้งที่เป็นผู้ใหญ่

226
00:20:10,864 --> 00:20:13,700
แต่เราต้องช่วยเด็กๆ หลายคน

227
00:20:13,992 --> 00:20:16,828
เราคิดว่าไม่มีทาง
พาเด็กๆ ดำน้ำออกมาได้

228
00:20:17,704 --> 00:20:20,832
ต่อให้พวกเขายังมีชีวิตอยู่
ก็คงเป็นไปไม่ได้

229
00:20:22,334 --> 00:20:24,669
พวกเราจะทำยังไงกันต่อดี

230
00:20:40,060 --> 00:20:44,022
คนไทยทุกคนภาวนาให้ภารกิจสำเร็จ

231
00:20:44,481 --> 00:20:48,610
พวกเขาเชื่อว่าภารกิจจะสำเร็จได้
ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาต...

232
00:20:48,693 --> 00:20:50,195
"เบน สวัสดิวัตน
กงสุลกิตติมศักดิ์สหราชอาณาจักร"

233
00:20:50,278 --> 00:20:51,696
จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ผู้ดูแลถ้ำ

234
00:20:53,073 --> 00:20:56,785
ผมเองพอไปถึงที่นั่นก็ต้องไป
ทำความเคารพกราบไหว้ศาลเช่นกัน

235
00:22:06,313 --> 00:22:07,981
"วันที่เจ็ด"

236
00:22:08,148 --> 00:22:10,609
ผ่านมาเจ็ดวันแล้วที่เด็กไทย
ในทีมฟุตบอล 12 คน

237
00:22:10,775 --> 00:22:14,070
และโค้ชหายตัวไป
ในถ้ำกว้างใหญ่แห่งนี้

238
00:22:14,237 --> 00:22:15,405
"กู้ภัยในถ้ำแข่งกับเวลา"

239
00:22:15,530 --> 00:22:17,532
ระดับน้ำในถ้ำสูงขึ้นตลอดทั้งคืน

240
00:22:17,616 --> 00:22:20,493
- ที่ความสูงหกนิ้วต่อชั่วโมง
- ระดับน้ำสูง

241
00:22:20,702 --> 00:22:22,078
ทำให้การค้นหาเต็มไปด้วยความยากลำบาก

242
00:22:22,203 --> 00:22:24,748
แต่เจ้าหน้าที่ได้ใช้เครื่องสูบน้ำ
ขนาดใหญ่ระบายน้ำบางส่วน

243
00:22:47,562 --> 00:22:50,273
ตอนนี้กลุ่มอาสาสมัครได้เดินทาง
ไปยังภาคเหนือของประเทศไทย

244
00:22:50,357 --> 00:22:51,775
เพื่อช่วยเหลือปฏิบัติการกู้ภัย

245
00:22:51,900 --> 00:22:54,152
เหตุการณ์นี้กลายเป็น
ภารกิจกู้ภัยจากทั่วโลก

246
00:22:54,361 --> 00:22:57,697
อาสาสมัครจากยุโรป ออสเตรเลีย
เอเชีย และสหรัฐอเมริกา

247
00:22:59,996 --> 00:23:04,167
"นาวาตรีสมาน กุนัน อดีตหน่วยซีล"

248
00:23:08,833 --> 00:23:12,859
"วลีพร กุนัน ภรรยา"

249
00:23:28,895 --> 00:23:33,400
วันนี้ผมกำลังฝึกซ้อมร่างกาย
ที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่

250
00:23:55,255 --> 00:23:57,382
- ต้องใช้น้ำมันเบนซิน...
- หนึ่งพัน...

251
00:24:03,263 --> 00:24:07,767
เย็นวันนั้นเราเจอทหารอเมริกัน
ที่ถูกเรียกตัวมาจากญี่ปุ่น

252
00:24:09,769 --> 00:24:12,147
ริคกับจอห์นเป็นคนสบายๆ

253
00:24:12,564 --> 00:24:14,566
"พันจ่าอากาศเอกดีเร็ก แอนเดอร์สัน
พลร่มกู้ภัย กองทัพอากาศสหรัฐ"

254
00:24:14,691 --> 00:24:16,359
เป็นคนละแบบกับที่เราเจอในกองทัพ

255
00:24:16,568 --> 00:24:18,903
สวมกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ เสื้อยืด

256
00:24:20,155 --> 00:24:21,656
แต่พอเริ่มคุยกับพวกเขา

257
00:24:21,781 --> 00:24:24,325
ผมรู้เลยว่าพวกเขามีทักษะสูงมากจริงๆ

258
00:24:24,743 --> 00:24:28,496
ผมเองเข้าไปถึงโถงสาม
ต้องดำน้ำระยะสั้นสองสามครั้ง

259
00:24:28,663 --> 00:24:31,499
ผมคิดเลยว่า "มันเลวร้ายมาก"

260
00:24:31,958 --> 00:24:35,962
จำได้ว่าจอห์นแอบขำผม
เพราะรู้ทันทีว่าผมจะถามอะไรต่อ

261
00:24:36,212 --> 00:24:38,006
"มีคนทำแบบนี้เป็นงานอดิเรกได้ยังไง"

262
00:24:40,550 --> 00:24:43,053
การดำน้ำในถ้ำสำหรับผม
ถือเป็นการผ่อนคลาย

263
00:24:43,595 --> 00:24:47,849
ไม่มีใครบอกว่าต้องทำยังไง
เราได้อยู่กับตัวเอง

264
00:24:48,016 --> 00:24:49,142
รู้สึกเป็นอิสระมาก

265
00:24:49,267 --> 00:24:52,437
แต่ที่พูดมา ส่วนใหญ่ก็คือ
กระโดดลงหลุมโคลนนะ

266
00:24:52,520 --> 00:24:53,730
แบบนั้นเลย

267
00:25:04,157 --> 00:25:07,368
การสำรวจถ้ำก็คืองานสำรวจ

268
00:25:10,080 --> 00:25:12,373
บางครั้งอาจจะต้องดำลงไปหลายชั่วโมง

269
00:25:12,624 --> 00:25:16,711
ต้องพึ่งแสงไฟ
และความร้อนจากอุปกรณ์พิเศษ

270
00:25:17,921 --> 00:25:19,547
เหมือนอยู่ในอวกาศ

271
00:25:20,715 --> 00:25:22,926
น่าจะเป็นการผจญภัย
ที่ใกล้ชิดธรรมชาติที่สุดแล้ว

272
00:25:27,347 --> 00:25:31,101
ต้องเป็นคนที่มีลักษณะเฉพาะ
ถึงจะเป็นนักสำรวจดำน้ำถ้ำได้

273
00:25:37,315 --> 00:25:39,833
อะไรทำให้คนอยากเป็นนักสำรวจเหรอ

274
00:25:40,902 --> 00:25:44,906
ผมคิดว่าต้องมีอีโก้สองส่วน
ความขี้สงสัยหนึ่งส่วน

275
00:25:45,657 --> 00:25:47,075
อีกส่วนก็...

276
00:25:50,537 --> 00:25:55,041
ขาดความมั่นใจในตัวเอง
และอยากพิสูจน์ตัวเอง

277
00:25:57,877 --> 00:26:00,088
ผมอาจเล่นฟุตบอลและคริกเก็ตไม่เก่ง

278
00:26:00,255 --> 00:26:03,633
แต่อย่างน้อยผมก็ดำน้ำในถ้ำพอได้

279
00:26:04,217 --> 00:26:07,387
พูดตรงๆ ก็คือ
พวกเราทำงานเป็นทีมไม่เก่ง

280
00:26:07,512 --> 00:26:10,306
พวกเราไม่มีทักษะการเล่นฟุตบอลสักคน

281
00:26:10,849 --> 00:26:12,100
ผมเล่นห่วยมาก

282
00:26:12,684 --> 00:26:14,394
ผมไม่ถนัดกีฬาเป็นทีมเลย

283
00:26:14,936 --> 00:26:18,439
คงต้องสรุปว่า
"เล่นกีฬากับคนอื่นๆ ไม่ได้เรื่อง"

284
00:26:19,983 --> 00:26:22,360
ผมเคยเป็นคนเงียบ ขี้อาย
และไม่ชอบการเผชิญหน้า

285
00:26:23,027 --> 00:26:24,445
ไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไร

286
00:26:24,696 --> 00:26:27,740
ถูกแกล้งอยู่บ้างตอนเป็นวัยรุ่น
เพราะผมไม่ค่อยเหมือนคนอื่น

287
00:26:27,949 --> 00:26:29,284
ผมเป็นตาขี้เกียจข้างซ้าย

288
00:26:30,243 --> 00:26:32,120
แล้วสมัยเด็กคงเหล่ผิดทางไปหน่อย

289
00:26:32,203 --> 00:26:33,997
"จอช แบรตช์ลีย์
นักอุตุนิยมวิทยา นักประดาน้ำในถ้ำ"

290
00:26:34,122 --> 00:26:35,498
พอมองย้อนกลับไปก็ตลกดี

291
00:26:35,707 --> 00:26:39,210
เพราะมันเคยเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม

292
00:26:39,335 --> 00:26:40,920
คือ มันทำให้ผม...

293
00:26:42,380 --> 00:26:43,923
ผมไม่ค่อยมั่นใจกับเรื่องนี้

294
00:26:44,632 --> 00:26:45,675
เพราะเด็กๆ ชอบล้อเลียนกัน

295
00:26:48,803 --> 00:26:51,431
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า
ชีวิตวัยหนุ่มของผม

296
00:26:51,890 --> 00:26:54,726
เริ่มต้นจากอารมณ์พลุ่งพล่าน

297
00:26:54,976 --> 00:26:56,686
ใช่ ผมก็ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม

298
00:26:57,228 --> 00:26:58,730
ไปโรงเรียนก็โดนแกล้ง

299
00:26:58,855 --> 00:27:00,982
แต่ผมปิดกั้นคนแย่ๆ
ไม่ให้เข้ามาในความคิด

300
00:27:02,275 --> 00:27:04,360
แล้วพอได้ลงไปใต้ดิน
ทุกอย่างก็หายไปหมด

301
00:27:04,444 --> 00:27:05,862
"จิม วอร์นีย์
ช่างไฟฟ้า นักประดาน้ำในถ้ำ"

302
00:27:08,573 --> 00:27:11,701
มองไม่เห็นอะไรเลย
เห็นแต่ฟองอากาศของตัวเอง

303
00:27:12,744 --> 00:27:13,828
อยู่กับตัวเอง

304
00:27:14,329 --> 00:27:17,040
เป็นที่ที่ผมอยู่แล้วสบายใจ

305
00:27:17,707 --> 00:27:21,211
อยู่แล้วผมรู้สึกปลอดภัย

306
00:27:22,795 --> 00:27:24,005
เงียบสงบ

307
00:27:25,798 --> 00:27:28,843
หลีกหนีจากทุกอย่างในสังคมทั่วไป

308
00:27:29,010 --> 00:27:30,637
ย้อนไปยุคมนุษย์ถ้ำ

309
00:27:39,687 --> 00:27:43,107
กลับมาสู่จุดที่เราขยาย
พื้นที่ปลอดภัยของตัวเองได้

310
00:27:44,901 --> 00:27:46,986
ซึ่งอาจจะเป็นฝันร้ายที่สุด
ของคนอื่นก็ได้

311
00:27:54,369 --> 00:27:57,747
มันอยู่ที่การควบคุมอารมณ์
และความกลัว

312
00:27:59,207 --> 00:28:01,834
เพราะถ้าสติหลุด
ก็เท่ากับเอาชีวิตไปทิ้งไว้ในถ้ำ

313
00:28:11,928 --> 00:28:14,347
ยังพอมีหวังให้มองโลกในแง่ดีได้อยู่

314
00:28:14,472 --> 00:28:16,349
ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์กล่าวว่า
คนเราสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้...

315
00:28:16,432 --> 00:28:17,475
"ภารกิจกู้ภัยถ้ำในประเทศไทย"

316
00:28:17,600 --> 00:28:19,060
"ปริมาณน้ำลดลง
ทีมค้นหาทำงานสะดวกขึ้น"

317
00:28:19,143 --> 00:28:21,938
ระยะหนึ่ง โดยไม่มีอาหาร
แต่ในปฏิบัติการเช่นนี้

318
00:28:22,105 --> 00:28:24,857
ทุกชั่วโมงมีความสำคัญ
และทุกชั่วโมง...

319
00:28:25,024 --> 00:28:26,317
"กู้ภัยถ้ำ อลิซ มอนไฟรส์"

320
00:28:26,442 --> 00:28:29,696
แม้ฝนจะไม่ตก แต่เจ้าหน้าที่แจ้งว่า
น้ำยังคงซึมเข้าไปในถ้ำ

321
00:28:29,946 --> 00:28:33,074
ตอนนี้พวกเขาอยู่บนภูเขา
พยายามเบี่ยงทางน้ำออกไป

322
00:28:34,367 --> 00:28:35,952
เราต้องปีนขึ้นไป

323
00:28:36,244 --> 00:28:37,662
แล้วต้องคอยมองหาจุดที่...

324
00:28:37,745 --> 00:28:39,372
"ธเนศ นะธิศรี
ผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำใต้ดิน จิตอาสา"

325
00:28:39,455 --> 00:28:40,748
น้ำหายไป

326
00:28:42,041 --> 00:28:43,626
ถ้าเจอรอยแยก

327
00:28:43,876 --> 00:28:46,629
เราจะปูถุงพลาสติก
และผันน้ำไปทางอื่น

328
00:28:46,754 --> 00:28:48,965
ด้วยกระสอบทรายและท่อ

329
00:28:52,385 --> 00:28:54,554
ด้านหลังของเรามีเครื่องจักรกลหนัก

330
00:28:54,679 --> 00:28:58,057
ที่เพิ่งเคลื่อนย้ายเข้ามา
เพื่อสูบน้ำออกจากถ้ำให้มากขึ้น

331
00:28:58,182 --> 00:28:59,809
ฮาเวิร์ดคะ ที่เราคุยกันเมื่อวาน

332
00:29:00,018 --> 00:29:02,312
เรื่องทีมนักประดาน้ำชาวอังกฤษ
ที่ไปยังจุดเกิดเหตุ

333
00:29:02,520 --> 00:29:06,399
ผมถามความคืบหน้า
แต่พวกเขาเดินผ่านไปหน้านิ่งมาก

334
00:29:06,607 --> 00:29:08,109
พวกเขาเขินกล้อง

335
00:29:08,276 --> 00:29:10,153
คอยก้มหน้า

336
00:29:10,236 --> 00:29:11,571
ทำภารกิจของตัวเองอยู่ตลอด

337
00:29:15,283 --> 00:29:18,661
เช้าวันรุ่งขึ้น เราตัดสินใจลองดูว่า
จะไปต่อได้มากกว่าเดิมไหม

338
00:29:19,912 --> 00:29:23,708
ตอนนี้มีคนเบลเยียม
ชื่อเบน เรย์เมนันต์ส มาร่วมด้วย

339
00:29:28,087 --> 00:29:30,923
เราเจอเบน ตอนเขาดำน้ำกลับออกมา

340
00:29:32,008 --> 00:29:34,677
เราสามคนแช่น้ำระดับอก
อยู่ในแอ่งเล็กๆ ตรงนั้น

341
00:29:35,261 --> 00:29:37,388
เขาบอกว่าไม่มีทางไปต่อได้

342
00:29:37,972 --> 00:29:39,015
น้ำไหลเชี่ยวมาก

343
00:29:39,098 --> 00:29:41,100
ถึงขนาดแค่หันหน้า หน้ากากก็หลุดได้

344
00:29:41,225 --> 00:29:42,602
"เบน เรย์เมนันต์ส
อาสาสมัครนักประดาน้ำในถ้ำ"

345
00:29:42,769 --> 00:29:44,437
นาฬิกาผมกระแทกหินจนแตก

346
00:29:44,645 --> 00:29:47,607
ชุดดำน้ำแบบแห้งรั่ว หายใจแทบไม่ได้

347
00:29:48,066 --> 00:29:49,400
"นี่มันฆ่าตัวตายชัดๆ ผมทำอะไรอยู่"

348
00:29:57,909 --> 00:30:02,413
เราเห็นพ้องต้องกันว่า
สภาพในถ้ำทำให้ดำน้ำไม่ได้

349
00:30:03,998 --> 00:30:05,291
มรสุมเข้ามาเร็ว

350
00:30:05,792 --> 00:30:08,711
และน่าจะอยู่ต่อไปอีกหลายเดือน

351
00:30:12,965 --> 00:30:15,468
"วันที่แปด"

352
00:30:18,554 --> 00:30:23,518
หลายคนเชื่อว่าเด็กๆ
อาจไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

353
00:30:24,018 --> 00:30:26,646
มันดูเป็นไปได้ยาก

354
00:30:27,522 --> 00:30:28,815
เราหมดหวัง

355
00:30:29,899 --> 00:30:33,945
ลูก แม่รอรับกลับบ้านอยู่นะ

356
00:30:34,362 --> 00:30:37,365
ออกมาได้แล้ว กลับบ้านเรากัน

357
00:30:38,074 --> 00:30:39,200
ลูกแม่

358
00:30:39,367 --> 00:30:40,451
กลับบ้าน

359
00:30:46,207 --> 00:30:49,544
กองกำลังอเมริกันรู้สึกเหมือนกัน
ว่าไม่มีหวังแล้ว

360
00:30:51,045 --> 00:30:55,258
เราทำได้แค่นั่งรอให้มีคนพบร่าง

361
00:31:05,726 --> 00:31:09,439
เบลเยียมดวลกับทีมเอเชีย
ที่เหลืออยู่เป็นทีมสุดท้าย

362
00:31:09,564 --> 00:31:10,648
ในการแข่งขัน...

363
00:31:10,982 --> 00:31:14,110
หลายคนดูบอลโลกทางมือถือ

364
00:31:15,653 --> 00:31:18,656
เราได้แต่นั่งนิ่ง รู้สึกหดหู่

365
00:31:18,865 --> 00:31:21,367
กับชะตากรรมของเด็กๆ

366
00:31:23,661 --> 00:31:26,164
เราเริ่มสงสัยกันว่า
ยังจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อไหม

367
00:31:26,873 --> 00:31:31,627
เราติดต่อกงสุลอังกฤษ ถามว่า
"ช่วยหาเที่ยวบินให้หน่อยได้ไหม"

368
00:31:31,961 --> 00:31:33,588
แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง

369
00:32:21,761 --> 00:32:26,296
"สมศักดิ์ คณาคำ นายอำเภอแม่สาย"

370
00:33:00,007 --> 00:33:03,341
"พันเอกสิงหนาท โลสุยะ
รองเสนาธิการ มทบ.37"

371
00:33:29,495 --> 00:33:33,457
"วันที่เก้า และวันที่สิบ"

372
00:33:35,835 --> 00:33:37,628
พวกเขาทำทุกทาง

373
00:33:37,795 --> 00:33:40,548
เพื่อปิดกั้นน้ำ
ไม่ให้ไหลเข้าไปในระบบถ้ำ

374
00:33:40,673 --> 00:33:43,634
เราผันเส้นทางน้ำตกออกจากรอยแยก

375
00:33:44,260 --> 00:33:48,431
ถ้าผมยืนอยู่ตรงนี้เมื่อสี่วันก่อน
น้ำคงสูงถึงเข่า

376
00:33:48,973 --> 00:33:50,766
ถือเป็นความสำเร็จ
ทางวิศวกรรมที่น่าทึ่งมาก

377
00:33:53,311 --> 00:33:56,522
เมื่อเราสามารถผันทางน้ำได้ถูกวิธี

378
00:34:07,992 --> 00:34:09,785
ผมกับริคไปหาทหารอเมริกันแล้วถามว่า

379
00:34:09,952 --> 00:34:11,996
"เราอยากกลับไปทำภารกิจ
มีทางช่วยเราได้ไหม"

380
00:34:13,122 --> 00:34:16,042
ในที่สุดทางไทยก็อนุญาต
ให้เรากลับเข้าไปในถ้ำ

381
00:34:17,476 --> 00:34:18,728
ตอนเช้าวันอาทิตย์

382
00:34:18,811 --> 00:34:22,273
เบนต่อแนวเชือกของหน่วยซีล
ไปได้พอสมควร

383
00:34:22,773 --> 00:34:26,277
ต้องยกความดีความชอบ
ให้เบนและหน่วยซีลที่มานะพยายาม

384
00:34:26,402 --> 00:34:28,738
ทั้งที่ตอนนั้นเราคิดว่า
ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้

385
00:34:31,073 --> 00:34:34,118
ผมผิดหวังในตัวเองมาก

386
00:34:35,119 --> 00:34:39,874
ที่เรายอมถอดใจในตอนนั้น
ไม่ควรเลยจริงๆ

387
00:34:43,919 --> 00:34:45,713
เราวางแนวเชือกในวันอาทิตย์

388
00:34:47,089 --> 00:34:51,385
วันถัดมา ผมกับจอห์นเอาเชือก
ออกไปวางแนวต่ออีกสองถุง

389
00:34:53,554 --> 00:34:56,057
หนึ่งในกฎเหล็กของการดำน้ำในถ้ำ

390
00:34:56,474 --> 00:35:00,019
คือต้องมีแนวเชือกยาวต่อเนื่อง
ระหว่างตัวคุณกับจุดปลอดภัย

391
00:35:11,572 --> 00:35:14,742
ผ่านไปราวสองสามชั่วโมง
เราก็มาถึงทางแยก

392
00:35:16,285 --> 00:35:19,163
ซึ่งอยู่ถัดจากโถงสาม
ไปประมาณ 800 เมตร

393
00:35:20,998 --> 00:35:24,418
ถ้ำหลวงเป็นหนึ่งในถ้ำ
ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย

394
00:35:27,755 --> 00:35:31,676
ถ้ำทอดตัวอยู่ใต้เทือกเขาดอยนางนอน

395
00:35:37,612 --> 00:35:40,976
จากทางเข้าไปถึงโถงสาม
เป็นระยะทาง 800 เมตร

396
00:35:42,603 --> 00:35:47,566
โถงสามมีพื้นที่แห้งเพียงพอ
หน่วยซีลจึงตั้งจุดบก.อยู่ตรงนั้น

397
00:35:47,942 --> 00:35:49,402
"โถงสาม 800 เมตร"

398
00:35:49,568 --> 00:35:53,572
ถัดจากจุดนั้นไป
มีน้ำอยู่เต็มตลอดทาง

399
00:35:54,407 --> 00:35:56,617
ส่วนต่อมาคือทีจังก์ชัน

400
00:35:57,201 --> 00:36:00,121
ซึ่งแม่น้ำใต้ดินสองสายมาบรรจบกัน

401
00:36:00,287 --> 00:36:01,956
แล้วไหลไปยังทางเข้า

402
00:36:02,206 --> 00:36:03,457
"ทีจังก์ชัน 1,500 เมตร"

403
00:36:03,791 --> 00:36:07,920
เราคิดว่าจุดที่เด็กๆ
น่าจะใช้หลบภัยได้

404
00:36:08,254 --> 00:36:10,172
คือหาดพัทยา

405
00:36:10,548 --> 00:36:12,049
"หาดพัทยา 2,035 เมตร"

406
00:36:12,216 --> 00:36:14,135
หาดพัทยาเป็นพื้นที่ปลอดภัย

407
00:36:14,343 --> 00:36:16,220
และเป็นจุดที่อยู่สูงที่สุดด้วย

408
00:36:19,890 --> 00:36:22,351
เราเดินหน้าต่อด้วยความรู้สึก
และการคาดเดาล้วนๆ

409
00:36:22,977 --> 00:36:25,187
ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจอกับอะไร

410
00:36:26,105 --> 00:36:29,191
ผมได้แต่คลำทางในความมืด

411
00:36:31,819 --> 00:36:35,156
ไม่รู้ว่าจะเจอกับศพใครหรือเปล่า

412
00:36:35,823 --> 00:36:38,409
เราเตรียมใจรับสถานการณ์นั้นแล้ว

413
00:36:39,160 --> 00:36:41,620
ผมรู้ว่าต้องเตรียมใจไปเจอกับอะไร

414
00:36:41,787 --> 00:36:44,081
เพราะผมวาดภาพในหัวไว้ชัดเจน

415
00:36:45,458 --> 00:36:49,795
ผมเชื่อในการสร้างวิสัยทัศน์
และพยายามเก็บอารมณ์ใส่กล่องไว้

416
00:36:50,421 --> 00:36:51,922
นึกภาพชั้นวางของ

417
00:36:52,214 --> 00:36:55,342
แล้วเอากล่องใบนั้น
วางทิ้งไว้ที่ชั้นบนสุด

418
00:36:55,593 --> 00:36:56,969
เพื่อทำหน้าที่ต่อ

419
00:37:05,186 --> 00:37:09,231
พอเจอช่องอากาศ
ผมถอดหน้ากากแล้วสูดอากาศเข้าไป

420
00:37:10,232 --> 00:37:12,067
ถ้ำมีกลิ่นที่เป็นกลางมาก

421
00:37:12,234 --> 00:37:15,863
คงได้กลิ่นคนที่อยู่ในนั้นมาสิบวัน

422
00:37:16,280 --> 00:37:18,240
กลิ่นของเสีย กลิ่นเน่าเปื่อยได้สบาย

423
00:37:21,452 --> 00:37:22,828
ผมกับริคหารือกันแล้วว่า

424
00:37:22,953 --> 00:37:25,414
เราจะพยายามวางแนวเชือกหนา
ไปให้ไกลที่สุด

425
00:37:25,581 --> 00:37:28,292
และผมยังมีม้วนเชือกบาง
ติดมาอีก 200 เมตร

426
00:37:28,584 --> 00:37:32,713
เราจะวางแนวเชือก
ให้เข้าไปในถ้ำให้ได้มากที่สุด

427
00:37:38,719 --> 00:37:41,722
ทุกคนยังหวังอยู่ว่า
เด็กๆ จะอยู่ตรงจุดนี้

428
00:37:41,806 --> 00:37:43,557
ที่เรียกว่าหาดพัทยา

429
00:37:44,225 --> 00:37:47,311
เราทราบมาจากการสำรวจ
ว่าจุดนี้เป็นส่วนเดียวของถ้ำ

430
00:37:47,478 --> 00:37:48,979
ที่มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก

431
00:37:52,358 --> 00:37:55,528
ฉะนั้นเมื่อเข็มทิศ
เริ่มชี้ไปทางตะวันออก...

432
00:37:58,614 --> 00:38:00,991
เราก็มาถึงหาดพัทยาทุกคนพูดถึง

433
00:38:02,493 --> 00:38:04,119
ทุกอย่างจมอยู่ใต้น้ำ

434
00:38:06,288 --> 00:38:08,958
เราย้อนกลับไปที่นั่นสองสามครั้ง

435
00:38:09,750 --> 00:38:13,587
แต่ไม่มีจุดไหนเลย
ที่จะมีผู้รอดชีวิตอยู่ได้

436
00:38:16,757 --> 00:38:18,926
ผมเริ่มคิดจะกลับออกมา

437
00:38:19,093 --> 00:38:22,388
เพราะใช้อากาศ
เกินปริมาณที่กำหนดไว้แล้ว

438
00:38:23,597 --> 00:38:26,851
กฎข้อที่หนึ่ง ขาเข้าใช้อากาศ
หนึ่งในสามส่วน

439
00:38:27,017 --> 00:38:29,436
ขาออกอีกหนึ่งในสาม
และสำรองส่วนที่เหลือไว้

440
00:38:30,980 --> 00:38:34,275
แต่มีลางสังหรณ์สักอย่าง...

441
00:38:36,402 --> 00:38:38,195
บอกให้ผมไปต่อ

442
00:38:38,654 --> 00:38:40,239
คราวนี้ต้องไปต่อ

443
00:38:48,581 --> 00:38:50,958
เราเลยไปทางต้นน้ำต่อ

444
00:38:52,543 --> 00:38:54,253
พยายามตามกระแสไป

445
00:39:29,455 --> 00:39:31,332
ได้กลิ่นทันที

446
00:39:32,082 --> 00:39:33,417
กลิ่นฉุน

447
00:39:34,543 --> 00:39:35,669
ความเงียบ

448
00:39:36,712 --> 00:39:39,965
เราทั้งคู่คิดว่า
เป็นกลิ่นศพเน่าเปื่อย

449
00:39:41,425 --> 00:39:43,594
ตรงนี้มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

450
00:39:46,680 --> 00:39:49,850
แล้วจู่ๆ ผมก็เห็นแสงวาบ

451
00:39:58,525 --> 00:40:00,277
จอห์นรีบหยิบกล้องออกมา

452
00:40:05,032 --> 00:40:07,034
จอห์น เร่งไฟหน่อย เอาให้สุดเลย

453
00:40:07,284 --> 00:40:09,244
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีครับ ขอบคุณครับ

454
00:40:09,328 --> 00:40:11,163
มีกันกี่คน

455
00:40:11,455 --> 00:40:12,873
- สิบสามครับ
- สิบสามเหรอ

456
00:40:12,998 --> 00:40:14,500
- ครับ สิบสามคน
- เยี่ยมมาก

457
00:40:14,625 --> 00:40:15,668
ครับ ใช่

458
00:40:17,378 --> 00:40:20,339
ต้องเชื่อ ต้องเชื่อ

459
00:40:21,465 --> 00:40:24,551
ในเทปมีเสียงผมพูดว่า "ต้องเชื่อ"

460
00:40:25,469 --> 00:40:28,013
เพราะผมพยายามบอกตัวเอง
ว่านี่คือเรื่องจริง

461
00:40:28,305 --> 00:40:29,807
เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจริง

462
00:40:30,140 --> 00:40:32,267
เราออกไปได้ไหม

463
00:40:32,518 --> 00:40:33,936
ไม่ได้ วันนี้ยังไม่ได้

464
00:40:34,144 --> 00:40:35,521
- นะครับ
- ไม่ใช่วันนี้

465
00:40:36,021 --> 00:40:37,231
เพราะเราต้องดำน้ำออกไป

466
00:40:37,648 --> 00:40:39,108
เดี๋ยวเรากลับมา ไม่เป็นไรนะ

467
00:40:39,441 --> 00:40:41,276
- ไม่เป็นไร
- จะมีเข้ามาอีกหลายคน

468
00:40:41,443 --> 00:40:42,611
หลายคนมาก

469
00:40:42,778 --> 00:40:44,905
เรามาเป็นกลุ่มแรก
จะมีเข้ามาอีกหลายคน

470
00:40:45,197 --> 00:40:46,198
วันอะไร

471
00:40:47,616 --> 00:40:48,617
พรุ่งนี้

472
00:40:48,784 --> 00:40:50,619
ไม่ใช่ วันนี้วันอะไร

473
00:40:51,453 --> 00:40:53,706
เขาบอกหรือเปล่า
ว่าเราจะออกไปได้วันไหน

474
00:40:53,956 --> 00:40:55,916
- ไม่รู้สิ
- วันจันทร์ๆ

475
00:40:56,083 --> 00:40:58,752
โอเค แต่หนึ่งสัปดาห์กับวันจันทร์

476
00:40:58,836 --> 00:41:01,130
พวกคุณอยู่ในนี้มาสิบวันแล้ว

477
00:41:02,214 --> 00:41:03,549
สิบวัน

478
00:41:03,799 --> 00:41:05,259
แข็งแรงกันมาก

479
00:41:06,510 --> 00:41:07,720
เข้มแข็งมาก

480
00:41:12,975 --> 00:41:14,101
ไม่รู้สิ

481
00:41:14,226 --> 00:41:16,103
เอาละ ถอยหน่อย เดี๋ยวเราขึ้นไป

482
00:41:16,395 --> 00:41:17,521
เราหิว

483
00:41:17,980 --> 00:41:19,898
ผมรู้ ผมเข้าใจ

484
00:41:20,441 --> 00:41:23,360
เราขึ้นไปนะ โอเค เราจะขึ้นไป

485
00:41:33,203 --> 00:41:35,706
เราถอดอุปกรณ์
วางไว้อีกด้านของทางเดิน

486
00:41:35,873 --> 00:41:37,499
และเดินไปหาพวกเขา

487
00:41:40,878 --> 00:41:44,506
จอห์นมีลูกชาย ส่วนผมยังไม่มีลูก

488
00:41:44,798 --> 00:41:47,926
ในชีวิตนี้ผมวางแผน
คลุกคลีกับเด็กให้น้อยที่สุด

489
00:41:48,635 --> 00:41:50,304
แต่จอห์นเหมือนหัวหน้าหมู่ลูกเสือ

490
00:41:50,429 --> 00:41:52,306
เขาชินกับการดูแลเด็กๆ

491
00:41:52,598 --> 00:41:54,224
ยกนิ้วซิ พูดว่า "เย่"

492
00:41:54,308 --> 00:41:55,434
- เย่
- เย่

493
00:41:55,517 --> 00:41:58,395
เขาให้เด็กๆ ทำกิจกรรมสร้างกำลังใจ

494
00:41:58,562 --> 00:42:00,481
- ทุกคนพูดพร้อมกัน "เย่"
- เย่

495
00:42:00,731 --> 00:42:03,776
เยี่ยมมาก
พูดว่า "สวัสดีชาวอเมริกัน"

496
00:42:04,109 --> 00:42:05,611
- สวัสดีชาวอเมริกัน
- สวัสดีชาวอเมริกัน

497
00:42:05,736 --> 00:42:07,196
สวัสดีกองทัพเรือไทย

498
00:42:07,446 --> 00:42:09,156
- สวัสดีกองทัพเรือไทย
- สวัสดีกองทัพเรือไทย

499
00:42:09,615 --> 00:42:11,241
พูดว่า "สวัสดีชาวออสเตรเลีย"

500
00:42:11,450 --> 00:42:13,202
- สวัสดีออสเตรเลีย
- สวัสดีออสเตรเลีย

501
00:42:13,619 --> 00:42:16,205
- สวัสดีชาวจีน
- สวัสดีชาวจีน

502
00:42:16,330 --> 00:42:19,792
- และขอบคุณทุกคนที่เหลือ
- และขอบคุณทุกคนที่เหลือ

503
00:42:19,958 --> 00:42:21,835
โอเค เดี๋ยวเรากลับมา

504
00:42:22,878 --> 00:42:26,256
ตอนเราจะกลับ แทบทั้งหมด
เข้ามากอดเราทีละคน

505
00:42:28,092 --> 00:42:30,302
ผมสัญญากับพวกเขาว่าจะกลับมา

506
00:42:31,678 --> 00:42:33,514
ผมดีใจมากที่คุณมา

507
00:42:33,597 --> 00:42:35,307
พวกเราก็ดีใจเหมือนกัน

508
00:42:35,557 --> 00:42:38,060
ขอบคุณมาก ขอบคุณมากจริงๆ ครับ

509
00:42:38,185 --> 00:42:40,187
- โอเค
- แล้วคุณมาจากไหนครับ

510
00:42:41,105 --> 00:42:42,481
อังกฤษ สหราชอาณาจักร

511
00:42:45,317 --> 00:42:47,611
ระหว่างเดินไปแต่งตัวตรงมุม

512
00:42:47,986 --> 00:42:52,241
ผมกับจอห์นเงียบสนิท เรามองหน้ากัน

513
00:42:52,407 --> 00:42:55,869
คิดว่าอาจมีแค่เราที่ได้เจอพวกเขา

514
00:42:57,830 --> 00:42:59,832
มีความเป็นไปได้อย่างมาก

515
00:43:06,213 --> 00:43:09,091
ตลอดระยะทางขากลับ
ผมคิดอยู่อย่างเดียว

516
00:43:09,375 --> 00:43:11,552
"เราจะทำยังไงกันต่อ"

517
00:43:20,686 --> 00:43:25,065
ผมโผล่ขึ้นมาก่อนในโถงสาม
ที่หน่วยซีลของไทยตั้งฐานอยู่

518
00:43:25,315 --> 00:43:26,567
รอดทั้ง 13 คน

519
00:43:27,442 --> 00:43:28,777
- พวกเขาปลอดภัย
- เย่

520
00:43:32,573 --> 00:43:33,699
อีกนิดเดียว

521
00:43:34,992 --> 00:43:36,285
เรามีข้อความมาให้ นี่...

522
00:43:37,995 --> 00:43:38,996
เก่งมากครับ

523
00:43:50,174 --> 00:43:53,427
หน่วยซีลส่งข่าวออกไปด้านนอกทันที

524
00:43:54,887 --> 00:43:56,305
หลังจากเราออกมาได้ไม่นาน

525
00:43:56,722 --> 00:43:59,391
ภาพก็เผยแพร่ไปทั่วโลก

526
00:44:00,058 --> 00:44:02,019
ภาพสดจากประเทศไทย

527
00:44:02,394 --> 00:44:03,562
มีกันกี่คน

528
00:44:03,792 --> 00:44:05,230
"รายงานข่าวด่วน"

529
00:44:05,397 --> 00:44:06,773
แข็งแรงกันมาก

530
00:44:08,066 --> 00:44:09,359
ปาฏิหาริย์อย่างแท้จริง

531
00:44:10,569 --> 00:44:11,570
ช่วงเวลาที่รอคอย

532
00:44:23,248 --> 00:44:24,499
คำอธิษฐานของประเทศไทยได้ผล

533
00:44:27,375 --> 00:44:28,958
"เรื่องเด่น
เด็ก 12 คนและโค้ชปลอดภัย"

534
00:44:32,966 --> 00:44:34,259
- ขอบคุณ
- ขอบคุณมากครับ

535
00:44:34,343 --> 00:44:36,511
กองกำลังคุณ
ปฏิบัติหน้าที่ได้ยอดเยี่ยมมาก

536
00:44:38,513 --> 00:44:40,098
เหตุการณ์จบลงอย่างน่าเหลือเชื่อ

537
00:44:56,448 --> 00:45:00,202
ผมอยากกล่าวขอบคุณทุกท่านครับ

538
00:45:05,290 --> 00:45:08,085
- เราคือทีมเดียวกัน
- ครับ

539
00:45:08,585 --> 00:45:12,839
คืนนั้นมีประชุมวางแผนที่เต็นท์ทำงาน
ของอเมริกันกับกองทัพเรือไทย

540
00:45:13,757 --> 00:45:17,094
เป็นการประชุมอย่างเป็นทางการ
กับพลเรือตรีอาภากร

541
00:45:17,970 --> 00:45:22,182
ริคกับจอห์นบอกทีมไทย
ว่าหาเด็กเจอเป็นเรื่องง่าย

542
00:45:22,391 --> 00:45:26,228
แต่พวกเขานึกไม่ออกเลย
ว่าจะพาเด็กๆ ออกมายังไง

543
00:45:27,854 --> 00:45:31,858
พลเรือตรีอาภากรขอบคุณเรา
ที่เป็นผู้เบิกทาง

544
00:45:32,776 --> 00:45:36,571
เขาบอกว่าหน่วยซีลไทย
จะเข้ามาบัญชาการต่อ

545
00:45:36,697 --> 00:45:39,533
โดยให้เรามีบทบาทเป็นที่ปรึกษา

546
00:45:50,127 --> 00:45:52,838
ทันใดนั้นก็เหมือนกองทัพเรือ
กำลังจะเข้าสู่สงคราม

547
00:46:32,336 --> 00:46:35,505
หน่วยทหารและซีลไทยขนอุปกรณ์
จำนวนมากเข้าไปข้างใน

548
00:46:35,589 --> 00:46:37,466
ถังดำน้ำเยอะมาก

549
00:46:37,799 --> 00:46:40,594
ถือเป็นงานใหญ่ที่สำคัญมาก

550
00:46:52,356 --> 00:46:54,649
"วันที่สิบสอง"

551
00:46:56,443 --> 00:46:59,654
พวกเขามีกำลังพลและอุปกรณ์จำนวนมาก

552
00:46:59,988 --> 00:47:03,033
แต่เราเริ่มได้ข่าวว่า
นักประดาน้ำชุดแรก

553
00:47:03,116 --> 00:47:04,785
เจอกับปัญหา

554
00:47:13,502 --> 00:47:16,902
"พลเอกอนุพงษ์ เผ่าจินดา
รมว.กระทรวงมหาดไทย"

555
00:48:21,400 --> 00:48:26,171
"พ.อ.นพ.ภาคย์ โลหารชุน
กองทัพบก หัวหน้าแพทย์"

556
00:48:44,468 --> 00:48:46,553
อีกสี่คนที่เหลือก็ต้องติดอยู่

557
00:48:46,720 --> 00:48:47,888
กับเด็กๆ

558
00:49:15,457 --> 00:49:18,001
เจ้าหน้าที่กำลังพิจารณาตัวเลือก
ทั้งหมด ไม่มีทางไหนง่ายเลย

559
00:49:18,084 --> 00:49:19,669
"ทีมค้นหายังไม่ทราบ
วิธีพาเด็กออกจากถ้ำ"

560
00:49:19,836 --> 00:49:23,340
ตอนนี้ ตัวเลือกที่เป็นไปได้
คือให้พวกเขาอยู่ในถ้ำไปก่อน

561
00:49:23,458 --> 00:49:24,925
อาจต้องใช้เวลาหลายเดือน
กว่าจะออกมาได้อย่างปลอดภัย

562
00:49:25,008 --> 00:49:26,009
"แข่งกับเวลา"

563
00:49:26,218 --> 00:49:28,261
ส่งเสบียงและรอให้หน้ามรสุม

564
00:49:28,386 --> 00:49:31,848
และน้ำท่วมสิ้นสุดลง
ซึ่งอาจต้องรอถึงเดือนตุลาคม

565
00:49:32,015 --> 00:49:35,435
การค้นหายังดำเนินต่อไปในเนินเขา
และป่าเหนือบริเวณถ้ำ

566
00:49:35,583 --> 00:49:38,605
เจ้าหน้าที่พยายามหาทางเข้าถ้ำ

567
00:49:38,688 --> 00:49:39,875
จากจุดที่เลยน้ำท่วมออกไป

568
00:49:40,680 --> 00:49:44,792
อีกทางเลือกหนึ่งคือ
เจาะถ้ำเป็นทางเข้า

569
00:49:44,903 --> 00:49:46,238
เพื่อดึงพวกเขาออกมา

570
00:49:46,821 --> 00:49:50,075
การเจาะช่องแนวตั้งให้ใหญ่พอ
ถือเป็นเรื่องยาก

571
00:49:50,283 --> 00:49:51,910
และอาจต้องใช้เวลานานมาก

572
00:49:52,118 --> 00:49:55,747
ทางเลือกเดียวเป็นไปได้คือปั๊มน้ำออก

573
00:49:56,206 --> 00:50:00,085
ปั๊มน้ำออกมาได้ประมาณ 1.6 ล้านลิตร

574
00:50:00,250 --> 00:50:02,000
แต่ระดับน้ำลดลงไปแค่หนึ่งเซนติเมตร

575
00:50:10,262 --> 00:50:13,098
โอกาสที่วิธีเหล่านี้จะได้ผล

576
00:50:13,500 --> 00:50:15,559
คือหนึ่งในพันล้าน

577
00:50:17,310 --> 00:50:19,396
ทหารอเมริกันเริ่มวิตก

578
00:50:19,563 --> 00:50:22,899
จนเข้ามาถามเราว่า
พอจะช่วยอะไรได้บ้าง

579
00:50:23,149 --> 00:50:26,695
เราตอบว่าคงไม่น่าจะเป็นไปได้
ที่จะพาเด็กดำน้ำออกมา

580
00:50:27,070 --> 00:50:29,489
เพราะจากประสบการณ์
ที่พาเจ้าหน้าที่ปั๊มสี่คนออกมา

581
00:50:29,656 --> 00:50:32,325
ชี้ให้เห็นว่าพวกเขารวบรวมสติไม่ได้

582
00:50:32,409 --> 00:50:35,579
ในเวลาแค่ 30 วินาที
ถ้าสองชั่วโมงครึ่งยิ่งไปกันใหญ่

583
00:50:36,329 --> 00:50:37,872
เราเลยบอกว่าเป็นไปไม่ได้

584
00:50:39,583 --> 00:50:41,585
ผมบอกว่า "ถ้าทำได้ล่ะ"

585
00:50:43,003 --> 00:50:44,754
ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้

586
00:50:50,010 --> 00:50:54,014
พอกลับถึงที่พักคืนนั้น
เราพยายามคิดให้ถี่ถ้วน

587
00:51:02,230 --> 00:51:05,692
ผมส่งข้อความหาเพื่อนเก่า
ดร.ริชาร์ด แฮร์ริส จากออสเตรเลีย

588
00:51:10,196 --> 00:51:12,324
วันพฤหัสที่ 5 กรกฎาคม

589
00:51:12,449 --> 00:51:15,619
ผมเริ่มส่งข้อความคุยกับริค

590
00:51:17,495 --> 00:51:20,749
ผมถามว่า "เป็นไปได้ไหม
ถ้าจะวางยาสลบเด็กๆ"

591
00:51:21,708 --> 00:51:23,501
ผมตอบริคกลับไปทันทีว่า...

592
00:51:23,585 --> 00:51:25,128
"ดร.ริชาร์ด แฮร์ริส
วิสัญญีแพทย์ นักประดาน้ำในถ้ำ"

593
00:51:25,211 --> 00:51:26,379
ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้แน่นอน

594
00:51:26,546 --> 00:51:28,214
"เราวางยาสลบคน
แล้วพาดำน้ำออกมาได้ไหม"

595
00:51:28,381 --> 00:51:31,760
เช้าตรู่วันหนึ่ง โทรศัพท์แฮร์รี
ส่งเสียงแจ้งเตือนทั้งคืน

596
00:51:31,843 --> 00:51:34,012
พอฉันเปิดดูก็เห็น
ข้อความจากริคถามว่า

597
00:51:34,179 --> 00:51:37,474
คิดยังไงถ้าจะวางยาสลบเด็กๆ
แล้วพาดำน้ำออกมา

598
00:51:37,557 --> 00:51:39,017
"ดร.ฟีโอน่า แฮร์ริส
อายุรแพทย์ ภรรยาแฮรรี"

599
00:51:39,100 --> 00:51:40,352
ฉันหัวเราะออกมาเลย

600
00:51:40,458 --> 00:51:44,022
ฉันหลุดหัวเราะเลยค่ะ
มันฟังดูพิลึกมาก

601
00:51:44,689 --> 00:51:48,193
ผมเห็นโอกาสที่เด็กคนหนึ่ง
จะเสียชีวิตเฉียบพลันได้เป็นร้อยแบบ

602
00:51:49,069 --> 00:51:53,323
เช่น เราต้องเงยหน้า
เพื่อให้ทางเดินหายใจทำงานปกติ

603
00:51:53,490 --> 00:51:56,375
ระหว่างดำน้ำ อาจจะมีอะไร
มาอุดกั้นทางเดินหายใจของเด็ก

604
00:51:56,743 --> 00:51:59,704
ทำให้หายใจไม่ออก
มีเลือดออกในโพรงจมูก

605
00:51:59,871 --> 00:52:01,539
หรือสำลักน้ำลายจนเสียชีวิต

606
00:52:01,706 --> 00:52:03,917
ผมพูดได้เป็นชั่วโมงว่ามีอะไร

607
00:52:04,084 --> 00:52:05,919
ทำให้เด็กๆ เสียชีวิตได้บ้าง

608
00:52:09,130 --> 00:52:12,258
เช้าวันถัดมา เราโทรคุยกันจริงจัง

609
00:52:12,759 --> 00:52:16,680
เขาบอกว่าจะลองเอาไปคิด
ขอประเมินดูก่อน

610
00:52:23,353 --> 00:52:27,190
ในขณะเดียวกัน
เรารู้ว่าเจอเด็กๆ มาแล้วสองวัน

611
00:52:27,440 --> 00:52:29,192
แต่ยังไม่มีอาหารดีๆ ส่งเข้าไปข้างใน

612
00:52:31,861 --> 00:52:36,491
เราเลยถือโอกาส
แบ่งอาหารจากทหารอเมริกัน

613
00:52:51,464 --> 00:52:52,716
"ไร้สาระ"

614
00:53:05,311 --> 00:53:09,649
ผมมองว่ามันตลก
ถ้าจะให้พึ่งพาสายสิญจน์

615
00:53:10,483 --> 00:53:15,071
ผมบอกว่า "ริค เด็กๆ พวกนั้น
เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์"

616
00:53:15,280 --> 00:53:19,451
"มันช่วยสร้างกำลังใจ
ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญมาก"

617
00:53:19,701 --> 00:53:21,369
เขาเลยใจเย็นลง แล้วบอกว่า

618
00:53:21,494 --> 00:53:24,080
"ได้ เอามานี่ ผมเอาเข้าไปให้เอง"

619
00:53:24,164 --> 00:53:25,790
"เบน สวัสดิวัตน
กงสุลกิตติมศักดิ์สหราชอาณาจักร"

620
00:53:33,423 --> 00:53:35,008
เป็นความพยายามที่อันตรายมาก

621
00:53:35,383 --> 00:53:38,803
ลากอาหารสองถุงใหญ่ทวนกระแสน้ำ

622
00:53:41,639 --> 00:53:43,767
เป็นการดำน้ำที่ยากที่สุดของผม

623
00:53:49,564 --> 00:53:52,609
พอเข้าไปเจอเด็กๆ
พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้เจอเรา

624
00:53:52,817 --> 00:53:54,235
ดูมีขวัญและกำลังใจดี

625
00:53:55,236 --> 00:53:57,989
เราส่งสายสิญจน์ให้เด็กๆ ทีละคน

626
00:53:58,239 --> 00:54:01,284
พวกเขารู้ว่าคืออะไร
แล้วยื่นมือมารับสายสิญจน์

627
00:54:02,292 --> 00:54:05,455
หมอภาคย์ให้เด็กสองคน
หยิบอาหารมาวางซ้อนกัน

628
00:54:05,663 --> 00:54:08,291
เพื่อเรียงให้เป็นระเบียบ
ไม่มีใครแย่งกันเลย

629
00:54:24,849 --> 00:54:27,811
ระหว่างพวกเขากินอาหาร
ผมกับจอห์นรู้สึกว่า

630
00:54:27,977 --> 00:54:30,355
อากาศเริ่มอับไปหน่อย

631
00:54:31,064 --> 00:54:32,398
ผมว่ากล้องเริ่มอัดแล้วนะ

632
00:54:32,565 --> 00:54:36,986
ถ้าคิดจะปีนจุดลาดชัน ยังไงก็ต้องหอบ

633
00:54:38,696 --> 00:54:40,532
มานับถอยหลังกัน เดี๋ยวนะ

634
00:54:43,827 --> 00:54:48,248
ผมเลยเปิดเครื่องตรวจวัดออกซิเจน
ซึ่งพอเปิด มันก็เตือนทันที

635
00:54:49,499 --> 00:54:51,376
วัดได้ 15 เปอร์เซ็นต์

636
00:54:52,293 --> 00:54:53,419
สำหรับออกซิเจน

637
00:54:53,628 --> 00:54:57,715
ถ้าต่ำกว่า 18 เปอร์เซ็นต์
ถือว่าใช้ชีวิตอยู่ในระยะยาวไม่ได้

638
00:54:59,801 --> 00:55:02,220
ผมไม่กล้าสบตาพวกเด็กๆ เลย

639
00:55:09,644 --> 00:55:11,813
ข่าวด่วนจากประเทศไทย

640
00:55:11,980 --> 00:55:15,567
เราเพิ่งทราบข่าวว่ามี
เจ้าหน้าที่ซีลไทยที่เข้าไปช่วยเด็กๆ

641
00:55:15,733 --> 00:55:19,028
ในถ้ำลึกแห่งนั้นเสียชีวิตลงหนึ่งนาย

642
00:55:20,029 --> 00:55:23,575
ชายที่เสียชีวิตยังอายุไม่มาก
ร่างกายแข็งแรง เป็นอดีตหน่วยซีล

643
00:55:23,867 --> 00:55:27,412
เจ้าหน้าที่เผยสมาน กุนัน วัย 38 ปี
ที่กลับเข้าร่วมหน่วยซีลอีกครั้ง

644
00:55:27,620 --> 00:55:29,998
เพื่อช่วยภารกิจค้นหา
เสียชีวิตจากการขาดออกซิเจน

645
00:55:30,123 --> 00:55:31,791
"ขาดอากาศหายใจ
เจ้าหน้าที่มีเวลาออกไปจำกัด"

646
00:55:46,264 --> 00:55:49,100
ชุดดำน้ำนีโอพรีนลอยตัวได้ดี

647
00:55:49,267 --> 00:55:51,686
จึงเป็นภาระหนักที่ต้องนำเข้าไป

648
00:55:52,896 --> 00:55:57,400
ระหว่างทางกลับ อากาศของเขาหมด
ตอนเกือบจะถึงโถงสาม

649
00:56:24,427 --> 00:56:28,445
"วลีพร กุนัน ภรรยา"

650
00:57:19,899 --> 00:57:23,319
โชคร้ายที่สมานเจอเรื่องแบบนี้
แต่มันอาจจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้

651
00:57:24,529 --> 00:57:25,905
สมานอยู่ในหน่วยซีล

652
00:57:26,072 --> 00:57:29,158
ซึ่งต้องปฏิบัติภารกิจ
ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย

653
00:57:30,743 --> 00:57:32,495
ไม่เคยมีใครดำน้ำในถ้ำมาก่อน

654
00:57:32,662 --> 00:57:35,248
และอุปกรณ์ที่พวกเขาใช้
ก็ไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง

655
00:57:36,582 --> 00:57:38,918
พวกเขามีความกล้าหาญอย่างน่าทึ่ง

656
00:57:49,303 --> 00:57:53,016
หลังจากสมาน กุนันเสียชีวิต
ท่านพลเรือตรีประกาศว่า

657
00:57:53,182 --> 00:57:55,143
"เราจะพักภารกิจดำน้ำ
ไปหาเด็กๆ ไว้ก่อน"

658
00:57:55,435 --> 00:57:58,646
แล้วหลังจากนั้น
หน่วยซีลของไทยก็ไม่ดำน้ำ

659
00:57:58,855 --> 00:58:00,982
ไปไกลกว่าโถงสามอีกเลย

660
00:58:02,400 --> 00:58:06,571
หน่วยซีลของไทยพยายามทุกวิถีทาง

661
00:58:06,904 --> 00:58:09,615
พวกเขาเสี่ยงชีวิต
อาจจะเสี่ยงมากกว่าชาวอังกฤษด้วยซ้ำ

662
00:58:10,074 --> 00:58:14,996
แต่พวกเขามีทักษะไม่มากพอ
และไม่เข้าใจว่า

663
00:58:15,163 --> 00:58:18,624
ทำไมคนแก่กลุ่มนี้
ถึงมีทักษะมากกว่าพวกเขา

664
00:58:20,001 --> 00:58:24,130
แต่ไม่มีกองกำลังพิเศษใดในโลก
มีทักษะเหล่านั้น

665
00:58:24,464 --> 00:58:28,342
มีแค่คนกลุ่มนี้เท่านั้นที่ดำน้ำ
สำรวจถ้ำเป็นงานอดิเรกช่วงวันหยุด

666
00:58:31,304 --> 00:58:35,975
หลังจากพบเด็กๆ
แอมป์บอกว่าผมเปลี่ยนไป

667
00:58:36,476 --> 00:58:40,188
ถึงจะไม่ต้องแบก
ความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการ

668
00:58:40,313 --> 00:58:42,398
ผมก็ยังต้องแบกเรื่องศีลธรรมไว้

669
00:58:44,108 --> 00:58:45,693
พวกเขาไม่เคยดำน้ำในถ้ำมาก่อน

670
00:58:52,533 --> 00:58:56,120
ผมได้คุยกับแฮร์รีในตอนเช้า
บอกเขาตรงๆ ว่า

671
00:58:56,204 --> 00:58:58,831
การใช้ยาสลบเป็นทางเลือกเดียว

672
00:58:59,832 --> 00:59:03,544
เขาบอกว่าจะมาช่วยเรา
แต่จะไม่วางยาเด็กๆ

673
00:59:04,667 --> 00:59:07,799
ริคอาจจะเข้าใจว่า
ผมมองเป็นเรื่องสนุก

674
00:59:07,882 --> 00:59:09,258
หรือเป็นการผจญภัยของริค

675
00:59:09,926 --> 00:59:11,583
เพราะเขาบอกทางโทรศัพท์ว่า

676
00:59:12,053 --> 00:59:14,639
"ถ้าคุณมาที่นี่ แล้วดำน้ำไปหาเด็กๆ"

677
00:59:14,806 --> 00:59:16,390
"โดยไม่เตรียมวางยาสลบพวกเขา"

678
00:59:16,557 --> 00:59:18,684
"คุณจะได้เจอเด็กๆ
แต่พวกเขาไม่มีทางรอด"

679
00:59:24,542 --> 00:59:27,083
แผนนี้มันบ้าบอมาก

680
00:59:27,735 --> 00:59:29,570
ไม่มีทางได้ผลแน่นอน

681
00:59:29,862 --> 00:59:32,490
แค่คิดว่าต้องนำร่างเด็กๆ ออกมา

682
00:59:32,657 --> 00:59:34,367
ผมก็รับไม่ไหวแล้ว

683
00:59:36,327 --> 00:59:38,996
คุณเคยนำร่างออกมากี่ครั้งคะ

684
00:59:40,123 --> 00:59:41,499
คนที่ติดอยู่ในถ้ำ

685
00:59:44,585 --> 00:59:48,673
ผมว่ายังไม่ถึงหลักสิบนะ
น่าจะประมาณเก้าราย

686
00:59:51,092 --> 00:59:54,095
ผมไปเม็กซิโกในปี 1994

687
00:59:54,470 --> 00:59:57,098
เข้าไปในถ้ำที่ลึกมาก ลึก 1,000 เมตร

688
00:59:57,723 --> 01:00:00,434
เพื่อนสนิทผมปฏิบัติหน้าที่เป็น
นักประดาน้ำในโครงการนั้น

689
01:00:00,893 --> 01:00:03,104
แล้วมีเหตุเกิดขึ้น เขาเลยเสียชีวิต

690
01:00:05,940 --> 01:00:07,108
เป็นเรื่องที่ผมฝังใจมาก

691
01:00:07,316 --> 01:00:11,237
เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทมากของผม
และผมต้องเจอเรื่องนี้กับตัว

692
01:00:11,445 --> 01:00:14,115
เขาไม่ได้อยู่ในเปลหาม
หรือมีผ้าห่อเอาไว้

693
01:00:17,785 --> 01:00:22,081
ถึงแฮร์รีจะกังขา
แต่ผมกลับมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ

694
01:00:22,290 --> 01:00:25,209
ว่านี่เป็นวิธีเดียว เช้าวันถัดมา

695
01:00:25,334 --> 01:00:27,128
ผมเล่าความคิดนี้ให้ดีเร็กฟัง

696
01:00:28,337 --> 01:00:30,798
ผมตอบกลับไปว่าเป็นไอเดียที่แย่มาก
แต่ริคบอกว่า

697
01:00:31,007 --> 01:00:32,425
"ถ้ามีแค่ไอเดียเดียวล่ะ"

698
01:00:33,467 --> 01:00:35,094
ผมไม่มั่นใจเลยจริงๆ

699
01:00:35,386 --> 01:00:38,139
แต่ผมเชื่อมั่นในทักษะ
และความสามารถของพวกเขา

700
01:00:44,020 --> 01:00:46,480
นักดำน้ำเก่งๆ จากทั่วโลก
ให้มาช่วยกัน

701
01:00:47,565 --> 01:00:50,234
ผมถามว่า "ถ้าคุณต้องรวบรวม
ทีมงานที่เก่งที่สุดในโลก"

702
01:00:50,484 --> 01:00:53,988
"มาทำภารกิจนี้ จะต้องมีใครบ้าง"

703
01:00:56,490 --> 01:00:59,035
ผมได้รับข้อความจากจอห์นว่า
"เราไม่คิดว่าเวลาและการใช้ยา"

704
01:00:59,202 --> 01:01:00,453
"คริส จีเวลล์
ที่ปรึกษาไอที นักประดาน้ำในถ้ำ"

705
01:01:00,620 --> 01:01:02,747
"จะมีผลต่อการเคลื่อนย้าย
เราต้องการคุณกับเจสัน"

706
01:01:03,706 --> 01:01:06,083
ตอนนั้นผมกำลังปีน
โครงสร้างด้านในอาคาร

707
01:01:06,209 --> 01:01:07,668
หยิบมือถือขึ้นมาดู
คริสบอกว่าต้องบินคืนนี้เลย

708
01:01:07,793 --> 01:01:09,250
"เจสัน มัลลินสัน
ผู้รับเหมา นักประดาน้ำในถ้ำ"

709
01:01:09,333 --> 01:01:12,042
"ผู้โดยสารขาออก"

710
01:01:12,632 --> 01:01:14,383
ผมเหลือวันพักร้อนอีกไม่กี่วัน

711
01:01:14,592 --> 01:01:15,718
กำลังปีนเขาที่อิตาลีลงมา

712
01:01:15,801 --> 01:01:17,220
"จอช แบรตช์ลีย์
นักอุตุนิยมวิทยา นักประดาน้ำในถ้ำ"

713
01:01:17,762 --> 01:01:20,223
ผมได้รับข้อความถามว่า
"ใช้เวลาเตรียมตัวนานไหม"

714
01:01:20,375 --> 01:01:21,667
ผมเลยโทรลางานกับเจ้านาย

715
01:01:21,750 --> 01:01:22,958
"จิม วอร์นีย์
ช่างไฟฟ้า นักประดาน้ำในถ้ำ"

716
01:01:26,417 --> 01:01:28,105
ผมตั้งใจไปงานสละโสด
ของเพื่อนในวันเสาร์

717
01:01:28,189 --> 01:01:29,482
"คอนเนอร์ โร
ช่างยนต์ นักประดาน้ำในถ้ำ"

718
01:01:32,777 --> 01:01:36,447
พอรู้ว่าต้องบินไปเมืองไทย

719
01:01:36,614 --> 01:01:39,116
ผมแวะไปเยี่ยมพ่อที่บ้านพักคนชรา

720
01:01:41,118 --> 01:01:45,164
พ่อเขาไม่ค่อยเข้าใจ
เรื่องการดำน้ำในถ้ำเท่าไร

721
01:01:46,332 --> 01:01:49,919
เข้าใจน้อยกว่าฉันแน่ๆ
แล้วพวกเขาชอบแซวกันประจำ

722
01:01:50,044 --> 01:01:52,922
พ่อถามประจำว่า
เมื่อไรผมจะเลิกดำน้ำในถ้ำ

723
01:01:53,047 --> 01:01:56,342
เพราะพ่อเป็นห่วงผมมาก
แต่ผมจะเล่นมุกกลับไปว่า

724
01:01:56,509 --> 01:02:00,012
"ครั้งสุดท้ายแล้ว คราวนี้เลิกแล้ว"

725
01:02:00,137 --> 01:02:01,931
พ่อจะตอบว่า
"เยี่ยมเลย พ่อโล่งใจมาก"

726
01:02:02,098 --> 01:02:03,849
จากนั้นก็มองหน้าผม
แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

727
01:02:04,016 --> 01:02:05,851
เพราะรู้ว่าผมแค่อำเล่น

728
01:02:06,018 --> 01:02:09,021
เราคุยกันสักพัก
แล้ววันต่อมาผมก็ออกเดินทาง

729
01:02:17,738 --> 01:02:20,825
"วันที่ 14"

730
01:02:23,577 --> 01:02:25,329
พอเดินทางมาถึงถ้ำ

731
01:02:25,538 --> 01:02:29,917
แล้วก้าวลงจากรถตู้
เราเจอกองทัพนักข่าวรออยู่เยอะมาก

732
01:02:31,544 --> 01:02:33,963
ผมรู้สึกกลัวมาก

733
01:02:35,172 --> 01:02:39,677
พอเจอจอห์นกับริค ทั้งคู่ดูหมดแรงมาก

734
01:02:41,095 --> 01:02:42,763
ประโยคแรกที่ผมพูดคือ

735
01:02:42,930 --> 01:02:46,267
"ผมต้องดำเข้าถ้ำ
ไปเจอเด็กๆ ด้วยตัวเอง"

736
01:02:46,434 --> 01:02:48,936
"ดูด้วยตาให้มั่นใจว่า
ไม่มีวิธีอื่นพาพวกเขาออกมาได้"

737
01:02:50,730 --> 01:02:54,066
ผมกับเครก คู่หู ว่ายไปหาเด็กๆ

738
01:02:55,026 --> 01:02:56,068
เป็นโพรงที่มีแต่โคลนจริงๆ

739
01:02:56,152 --> 01:02:57,445
"ดร.เครก ชาลเลน
สัตวแพทย์ นักประดาน้ำในถ้ำ"

740
01:03:02,908 --> 01:03:05,703
ผมโผล่ขึ้นมา
เจอสิ่งสกปรกลอยอยู่ในน้ำ

741
01:03:06,250 --> 01:03:08,539
แปลว่าเรามาถึงโถงสุดท้าย
ที่เด็กๆ อยู่แล้ว

742
01:03:10,499 --> 01:03:13,085
พอรู้ตัวว่ากำลังจะได้เจอพวกเขาจริงๆ

743
01:03:13,210 --> 01:03:15,629
ผมก็อดนึกถึงลูกๆ ไม่ได้

744
01:03:17,631 --> 01:03:20,384
ตกใจนิดหน่อยที่พวกเขาผอมขนาดนั้น

745
01:03:20,801 --> 01:03:24,013
ได้ยินเสียงบางคนไอ ไอค่อนข้างเปียก

746
01:03:25,431 --> 01:03:28,726
ผมรู้สึกว่าพวกเขาดูไม่แข็งแรง
แต่ยังทึ่งมาก

747
01:03:28,851 --> 01:03:31,896
ที่ไม่มีใครปากสั่น ไม่มีน้ำตา

748
01:03:32,021 --> 01:03:33,939
ไม่มีความวิตกกังวลอยู่บนสีหน้าเลย

749
01:03:57,463 --> 01:04:02,093
ระหว่างว่ายน้ำออกไป
ผมคิดตลอดทางว่าจะทำยังไง

750
01:04:02,718 --> 01:04:05,763
และผมคงตัดสินใจได้ตอนนั้นว่า

751
01:04:05,930 --> 01:04:08,808
จำเป็นต้องดำเนินการตามแผน

752
01:04:15,731 --> 01:04:18,150
ณ เวลานั้นเราต้องการคนเพิ่ม
คนที่สามารถ

753
01:04:18,317 --> 01:04:19,777
ช่วยลดภาระงานของริคกับจอห์นได้

754
01:04:19,860 --> 01:04:21,695
"น.อ.มิตช์ ทอร์เรล เจ้าหน้าที่
ยุทธวิธีพิเศษกองทัพอากาศสหรัฐฯ"

755
01:04:23,531 --> 01:04:25,074
เราเป็นเหมือนทีม

756
01:04:25,241 --> 01:04:28,702
ที่อยู่ในประเทศไทยอยู่แล้ว
เป็นครูสอนดำน้ำทางเทคนิค

757
01:04:28,828 --> 01:04:30,287
"มิกโก พาสสิ
อาสาสมัครนักประดาน้ำในถ้ำ"

758
01:04:30,746 --> 01:04:32,706
พวกเราส่วนใหญ่มาจากยุโรป

759
01:04:33,290 --> 01:04:35,459
เราให้พวกเขาเข้ามาช่วยในทีมทันที

760
01:04:36,585 --> 01:04:39,839
ทีมดำน้ำพร้อม แต่ทางการไทย

761
01:04:40,089 --> 01:04:46,011
ยังไม่พร้อมตัดสินใจให้ไฟเขียว

762
01:04:54,437 --> 01:04:57,398
สภาพร่างกายแย่ลง
ปริมาณอากาศน้อยลง

763
01:04:57,606 --> 01:05:01,694
และอีกเรื่องที่น่ากังวล
คือการพยากรณ์ฝนจากมรสุม

764
01:05:03,362 --> 01:05:07,074
ตอนนี้มีสองเรื่องที่ต้องเป็นห่วง
คือปริมาณออกซิเจนและสภาพภูมิอากาศ

765
01:05:07,241 --> 01:05:09,243
ตอนบ่ายมีพายุฝนฟ้าคะนองก่อตัวขึ้น

766
01:05:09,410 --> 01:05:11,662
เป็นสัญญาณของมรสุม

767
01:05:18,752 --> 01:05:23,048
หน่วยซีลยังกังวลเรื่องความเสี่ยง
ซึ่งเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้

768
01:05:24,842 --> 01:05:28,179
คนที่ช่วยสื่อสารเพิ่มเติม
คือ จอจ์ช มอริส

769
01:05:29,722 --> 01:05:32,600
พอไปถึง ผมบอกว่า
“ผมมีโรงเรียนสอนปีนเขาและสำรวจถ้ำ"

770
01:05:32,850 --> 01:05:33,976
"และผมพูดไทยได้"

771
01:05:34,059 --> 01:05:35,603
ผมกับธเนศเคยทำงานด้วยกัน

772
01:05:35,769 --> 01:05:37,855
แล้วได้มาเจอเวิร์น ซึ่งบอกผมว่า

773
01:05:38,022 --> 01:05:39,732
สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร

774
01:05:39,857 --> 01:05:41,358
"จอร์ช มอร์ริส
ที่ปรึกษา นักปีนเขาและสำรวจถ้ำ"

775
01:05:42,443 --> 01:05:45,446
ผมเข้าไปที่...

776
01:05:45,696 --> 01:05:48,532
- ตอนนี้ทางการพร้อมจะฟังพวกเราแล้ว
- เราเพิ่งเจอพวกเขาเมื่อเช้า

777
01:05:48,699 --> 01:05:51,744
ผมยินดีเป็นล่ามให้
ให้ผมจดรายละเอียดไหม

778
01:05:52,161 --> 01:05:56,457
จอห์นเครียดอย่างเห็นได้ชัด
เขาบอกว่า "ถ้าฝนตก"

779
01:05:56,665 --> 01:05:59,126
"แล้วระดับน้ำสูงขึ้น
จะไม่มีใครเข้าไปในถ้ำได้อีก"

780
01:05:59,335 --> 01:06:01,337
"สภาพในนั้นแย่มาก"

781
01:06:01,504 --> 01:06:03,547
"เด็กๆ มีผ้าห่มให้ความอุ่น
ทุกคนดูแฮปปี้ดี"

782
01:06:03,797 --> 01:06:06,842
"แต่ในนั้นทั้งเหม็น และไม่มีอาหาร"

783
01:06:07,009 --> 01:06:09,261
"หลายคนมีแผล อีกไม่นานน่าจะป่วย"

784
01:06:09,512 --> 01:06:12,348
ผมถามว่า "นี่คุณพูดเรื่องอะไร
ผมไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาก่อน"

785
01:06:12,640 --> 01:06:13,766
"พวกเขาเหลืออาหารเท่าไร"

786
01:06:13,933 --> 01:06:15,976
เขาตอบว่า "ประมาณร้อยมื้อ"

787
01:06:17,102 --> 01:06:18,771
เรารู้ไหมว่าระดับออกซิเจนเท่าไร

788
01:06:18,938 --> 01:06:20,231
ตอนวัดได้ 15

789
01:06:20,397 --> 01:06:23,150
แต่ไม่มั่นใจ
อาจจะ 16 เปอร์เซ็นต์ก็ได้

790
01:06:24,944 --> 01:06:26,195
เราไม่เสี่ยงอยู่แล้ว

791
01:06:26,487 --> 01:06:29,740
แล้วเรื่องดำน้ำล่ะ พวกคุณคิดยังไง

792
01:06:30,032 --> 01:06:33,869
เสี่ยงมากจริงๆ
แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น

793
01:06:34,078 --> 01:06:35,246
คิดว่าไม่มีทางเลือกแล้วใช่ไหม

794
01:06:35,412 --> 01:06:36,914
- ถ้าไม่ดำน้ำ...
- อัดอยู่หรือเปล่า

795
01:06:46,215 --> 01:06:49,093
ในที่สุดคืนนั้น
เราก็ได้ร่วมกันนำเสนอแผน

796
01:06:49,802 --> 01:06:51,262
รมว.กระทรวงมหาดไทยมา

797
01:06:51,417 --> 01:06:53,681
ทุกคนเข้าไปรวมกันในห้องประชุม

798
01:06:53,847 --> 01:06:55,432
ส่วนผมเข้าไปเป็นล่าม

799
01:06:56,100 --> 01:06:57,935
เราอธิบายแผนให้พวกเขาฟังทีละขั้นตอน

800
01:06:58,936 --> 01:07:00,854
ผมว่าคำถามหลักที่ต้องเจอ

801
01:07:00,938 --> 01:07:02,856
คงยังเป็นเรื่องความเสี่ยง

802
01:07:02,982 --> 01:07:05,859
ผมอธิบายว่ามีความเสี่ยงสูงมาก

803
01:07:06,151 --> 01:07:08,320
แต่ถ้าเราพาเด็กออกมาเจอพ่อแม่
อย่างปลอดภัยได้สักคน

804
01:07:08,667 --> 01:07:10,155
ผมว่าเราทำสำเร็จนะ

805
01:07:12,616 --> 01:07:14,326
พวกเขาถามผมหลายอย่างมาก

806
01:07:14,493 --> 01:07:17,246
ทำไมเลือกยาตัวนี้
ทำไมถึงเลือกปริมาณเท่านี้

807
01:07:17,580 --> 01:07:21,166
ผมต้องคอยย้ำซ้ำๆ ว่า
"นี่เป็นการประมาณที่ดีที่สุดของผม"

808
01:07:21,292 --> 01:07:25,879
"ไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน
ผมยินดีรับฟังคำแนะนำทุกอย่าง"

809
01:07:26,463 --> 01:07:29,133
ผมรู้สึกเหมือนเป็นเซลล์ขายรถมือสอง

810
01:07:29,258 --> 01:07:33,304
ที่พยายามย้อมแมวขาย
คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่

811
01:07:34,346 --> 01:07:37,057
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโกหก

812
01:07:38,017 --> 01:07:39,977
แต่ก็ยังมีคนถามว่า
ให้เด็กอยู่ในนั้นก่อนได้ไหม

813
01:07:40,144 --> 01:07:41,770
หลายคนได้แต่ถามคำนี้ในที่ประชุม

814
01:07:42,021 --> 01:07:44,148
ผมตอบว่า "ระดับออกซิเจนกำลังจะหมด"

815
01:07:44,315 --> 01:07:47,318
"เราคำนวณว่าต้องส่งอาหาร
เข้าไป 2,000 มื้อ"

816
01:07:47,484 --> 01:07:50,946
แล้วถ้าฝนตกอีกรอบ
เราไม่มีทางว่ายทวนกระแสน้ำเข้าไปได้

817
01:07:52,948 --> 01:07:56,076
แล้วผมกับธเนศ
ก็ไปร่วมประชุมอีกที่หนึ่ง

818
01:07:56,243 --> 01:07:58,370
เราให้ข้อมูลกับท่านรัฐมนตรีว่า

819
01:07:58,537 --> 01:08:02,291
"ผมมั่นใจว่า
ถ้าเราไม่ดำน้ำทุกคนจะไม่รอด"

820
01:08:03,208 --> 01:08:06,754
"ผมเข้าใจท่าน
ว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก"

821
01:08:07,171 --> 01:08:08,922
"แต่ทางเลือกนี้ดีที่สุดแล้ว"

822
01:08:14,136 --> 01:08:17,139
"วันที่ 15"

823
01:08:18,641 --> 01:08:21,352
เช้าวันต่อมา ระหว่างรอการประสานงาน

824
01:08:21,518 --> 01:08:24,688
เราได้จัดซ้อมแผนการปฏิบัติการจริง

825
01:08:24,855 --> 01:08:28,192
ซึ่งลงลึกถึงการปฏิบัติทุกขั้นตอน

826
01:08:30,402 --> 01:08:34,406
เราจะเคลื่อนย้าย
และวางตำแหน่งเด็กๆ ยังไง

827
01:08:35,824 --> 01:08:38,494
ถังดำน้ำต้องอยู่ด้านหน้าตัวเด็ก
ไม่ใช่ด้านหลัง

828
01:08:39,620 --> 01:08:43,040
เวลาเด็กๆ คว่ำหน้าลอยตัว
ถังจะทำหน้าที่เหมือนโครงเรือ

829
01:08:44,166 --> 01:08:47,252
เราคิดกันว่าต้องใช้หน้ากากแรงดันบวก

830
01:08:48,212 --> 01:08:51,131
เพราะถ้าน้ำรั่ว
น้ำจะไหลออกด้านนอก ไม่ไหลเข้าด้านใน

831
01:08:51,882 --> 01:08:54,510
พวกทหารอเมริกันบังเอิญ
มีหน้ากากแบบนี้อยู่สี่อัน

832
01:08:55,552 --> 01:08:57,680
ซึ่งหมายความว่า
เราต้องเข้าไปหลายครั้ง

833
01:08:57,930 --> 01:09:00,474
ต้องเข้าไปทุกวัน ติดต่อกันสามวัน

834
01:09:01,392 --> 01:09:05,187
มีการสาธิตที่ทหารอเมริกัน
เรียกว่าแผนซ้อมรบ

835
01:09:05,688 --> 01:09:08,399
มีการซ้อมใหญ่เพื่อทดลองปฏิบัติจริง

836
01:09:09,316 --> 01:09:12,444
โดยจำลองสถานการณ์เคลื่อนย้าย
ให้ใกล้เคียงที่สุดเท่าที่ทำได้

837
01:09:18,826 --> 01:09:19,868
ถ้าระดับน้ำสูงขึ้น...

838
01:09:19,993 --> 01:09:23,288
เป็นการซ้อมที่มีประโยชน์มาก
โดยเฉพาะกับผู้มีอำนาจตัดสินใจ

839
01:09:23,372 --> 01:09:26,375
ในที่สุดพวกเราก็มั่นใจ
ถึงแผนจะมีความเสี่ยง

840
01:09:26,917 --> 01:09:29,086
แต่ก็มีความเป็นไปได้

841
01:09:31,463 --> 01:09:34,800
เจ้าหน้าที่การต่างประเทศ
จากออสเตรเลียคนหนึ่งบอกผมว่า

842
01:09:34,883 --> 01:09:38,429
"ผมขอพูดตรงๆ นะ"

843
01:09:38,846 --> 01:09:40,889
"ผมอยากบอกว่า
ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้น"

844
01:09:41,348 --> 01:09:43,726
“ระหว่างช่วยชีวิต อาจจะมีโอกาส"

845
01:09:43,851 --> 01:09:46,437
"ที่คุณจะเข้าสู่ระบบตุลาการไทย”

846
01:09:46,645 --> 01:09:48,230
ผมตอบว่า "อะไรนะ หมายถึงติดคุกเหรอ"

847
01:09:48,439 --> 01:09:50,274
เขาตอบ
"ใช่ ถ้าเป็นกรณีเลวร้ายที่สุด"

848
01:09:50,399 --> 01:09:51,734
"เพราะกฎที่นี่รุนแรงมาก"

849
01:09:53,652 --> 01:09:55,195
หากเกิดความผิดพลาดขึ้น

850
01:09:55,404 --> 01:09:58,991
ความคิดเห็นของประชาชน
จะเปลี่ยนมาต่อต้านพวกเขาทันที

851
01:10:01,034 --> 01:10:03,287
มีแผนพาเราออกจากพื้นที่

852
01:10:04,371 --> 01:10:07,207
พาเราขึ้นรถตู้
ขับผ่านป่าเขาบนถนนลูกรัง

853
01:10:07,416 --> 01:10:10,669
ไปส่งพื้นที่สถานทูต
ฟังดูบู๊ระห่ำเหมือนเจมส์ บอนด์มาก

854
01:10:12,337 --> 01:10:15,090
ตอนนี้มีการกั้นฉากสีเขียวแยกพื้นที่

855
01:10:15,174 --> 01:10:16,884
และปิดทางเข้าถ้ำ

856
01:10:17,000 --> 01:10:20,137
อาจเป็นข้อสังเกตว่า
การช่วยเหลือกำลังใกล้จะเริ่มต้น

857
01:10:20,262 --> 01:10:21,638
"ผู้ว่าฯ ยืนยัน
สถานการณ์ในถ้ำต้องดีขึ้น"

858
01:10:25,809 --> 01:10:28,854
ตอนประมาณตีสอง
รมว.กระทรวงมหาดไทยบอกว่า

859
01:10:29,021 --> 01:10:31,732
"เอาละ ถ้าเริ่มแผนพรุ่งนี้ได้"

860
01:10:32,149 --> 01:10:34,458
"เราจะให้สัญญาณไฟเขียวในตอนเช้า"

861
01:10:36,487 --> 01:10:38,280
เราสรุปรายละเอียดกันทุกคืน

862
01:10:38,530 --> 01:10:42,409
แล้วคืนก่อนปฏิบัติการวันแรก

863
01:10:42,868 --> 01:10:46,955
บังเอิญเป็นวันครบรอบ
แต่งงาน 28 ปีของเรา

864
01:10:47,498 --> 01:10:50,834
คืนนั้นฉันคุยกับเขา
เขาเล่าแผนการคร่าวๆ ให้ฟัง

865
01:10:50,959 --> 01:10:53,045
เป็นบทสนทนาที่ไม่ค่อยดีเท่าไร
เพราะเขาบอกว่า "ฟังนะ"

866
01:10:53,420 --> 01:10:55,756
"ผมว่าไม่น่าจะได้ผล"

867
01:10:55,923 --> 01:10:58,425
"เด็กๆ มีโอกาสจมน้ำ
หลังจากได้ยาสลบ"

868
01:11:00,427 --> 01:11:04,473
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย
นอนคิดอยู่บนเตียงว่า

869
01:11:04,640 --> 01:11:08,519
"ผมเป็นใครกันถึงกล้าเสี่ยง
พาเด็กๆ ออกมาด้วยวิธีนี้"

870
01:11:10,229 --> 01:11:15,275
แต่จะให้ผมทิ้งพวกเขาไว้ในนั้น
แล้วเดินหนีไป ก็คงเป็นไปไม่ได้

871
01:11:16,443 --> 01:11:19,363
อีกคนหนึ่งที่ทำให้ผมมีความกล้า
พอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้

872
01:11:19,446 --> 01:11:20,948
คือพ่อของผม

873
01:11:21,615 --> 01:11:23,992
พ่อผมเป็นหมอ เป็นศัลยแพทย์หลอดเลือด

874
01:11:24,576 --> 01:11:26,829
สิ่งที่ผมเรียนรู้จากพ่อมากที่สุด

875
01:11:27,079 --> 01:11:28,831
คือวิธีปฏิบัติต่อผู้อื่น

876
01:11:29,540 --> 01:11:31,667
พ่อเป็นคนมีน้ำใจมาก

877
01:11:32,876 --> 01:11:37,756
พ่อสอนให้ผมรู้จักพยายาม
ปฏิบัติต่อผู้อื่นแบบเดียวกับพ่อ

878
01:11:40,467 --> 01:11:44,012
"วันที่ 16"

879
01:11:52,855 --> 01:11:54,857
นักข่าวได้รับคำสั่งให้ถอนตัวออกไป

880
01:11:55,065 --> 01:11:57,943
มีข่าวลือจากในค่ายว่าการช่วยเหลือ

881
01:11:58,068 --> 01:12:00,320
อาจเกิดขึ้นในวันนี้

882
01:12:00,487 --> 01:12:03,574
ญาติๆ ได้แต่เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

883
01:12:03,740 --> 01:12:06,743
ช่วยเหลือครั้งสุดท้าย
ทีมแพทย์ไทยกำลังซ้อมกู้ชีพ...

884
01:12:07,327 --> 01:12:09,872
ช่วงกลางคืน ผมขอให้
เจ้าหน้าที่การแพทย์ไทย

885
01:12:10,080 --> 01:12:13,333
ช่วยเตรียมยาใส่เข็มฉีดยาไว้ล่วงหน้า

886
01:12:13,750 --> 01:12:16,128
ผมจำเป็นต้องสอนนักดำน้ำท่านอื่นๆ

887
01:12:16,253 --> 01:12:19,006
ให้รู้วิธีฉีดยาเพิ่มให้กับเด็กๆ

888
01:12:20,215 --> 01:12:22,175
เราต้องฉีดยาให้เด็กๆ ในโถงสุดท้าย

889
01:12:22,342 --> 01:12:25,470
แต่ต้องใช้เวลาเกินสองชั่วโมง
กว่าจะพาพวกเขาดำน้ำออกมาได้

890
01:12:25,804 --> 01:12:27,764
ยาสลบจึงอาจจะหมดฤทธิ์

891
01:12:28,140 --> 01:12:32,185
ทำให้พวกเราจำเป็นต้องฉีดยาเพิ่ม

892
01:12:33,020 --> 01:12:35,272
เราเลยต้องฝึกฉีดยาสลบพื้นฐาน

893
01:12:35,564 --> 01:12:37,941
หลักๆ คือแค่ปักลงไปที่ขา

894
01:12:38,025 --> 01:12:41,403
จุดที่เหมาะสมคือต้นขาด้านนอก
ปักผ่านชุดดำน้ำได้เลย

895
01:12:41,528 --> 01:12:43,322
ถึงโดนกระดูกก็ไม่เป็นไร

896
01:12:44,197 --> 01:12:45,824
ไม่มีความเสี่ยงอย่างอื่น

897
01:12:46,116 --> 01:12:48,285
ผมต้องกัดฟันโกหกอีกครั้ง

898
01:12:48,660 --> 01:12:50,954
เพื่อให้ทุกคนมั่นใจว่าทำได้

899
01:13:06,887 --> 01:13:10,390
ในวันนี้เราจะสรุปการเตรียมพร้อม
ก่อนเข้าไปข้างใน

900
01:13:10,766 --> 01:13:15,479
ผมมีนักดำน้ำสิบคน
พร้อมเข้าไปในอีก 30 นาที

901
01:13:20,901 --> 01:13:26,031
ทีมเชือกจะมีอเมริกันหกคน
ออสเตรเลียห้าคน จีนห้าคน

902
01:13:26,281 --> 01:13:29,242
และพลเรือนผู้เชี่ยวชาญเชือกหกคน

903
01:13:30,491 --> 01:13:34,456
โถงสามมีทีมไทย
เป็นหัวหน้าประสานงานหลัก

904
01:13:40,587 --> 01:13:43,840
เราแยกพื้นที่ของเราไว้ในโถงสาม

905
01:13:44,042 --> 01:13:47,761
เตรียมถุงห่อศพไว้ 15 ถุง
เผื่อเหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่หวัง

906
01:14:02,442 --> 01:14:08,323
ผมมุ่งตรงไปที่ปลายถ้ำ
กับเจสัน จอห์น และแฮร์รี

907
01:14:09,783 --> 01:14:14,287
ทุกคนรู้ตำแหน่งของตัวเองในถ้ำ
เลยเข้าไปตามลำดับ

908
01:14:31,638 --> 01:14:34,433
"โถงเก้า"

909
01:14:51,700 --> 01:14:54,542
ผมเตรียมเด็กคนแรกให้พร้อม
โดยมีหน่วยซีลคอยช่วย

910
01:14:56,955 --> 01:15:00,125
ต้องสวมฮู้ดดำน้ำ และเสื้อชูชีพ

911
01:15:01,293 --> 01:15:04,921
ต้องมัดสายรัด
เตรียมพร้อมติดตั้งถังดำน้ำ

912
01:15:13,138 --> 01:15:16,767
เป็นการผสมยาแบบง่ายๆ ที่ผมคิดขึ้นมา

913
01:15:19,895 --> 01:15:21,271
ซาแน็กซ์เป็นยาเม็ด

914
01:15:21,438 --> 01:15:24,649
ออกฤทธิ์ต้านความวิตกกังวล
ได้เป็นอย่างดี

915
01:15:25,484 --> 01:15:28,987
หมอภาคย์ให้เด็กคนแรกกินยา

916
01:15:43,335 --> 01:15:46,129
ผมฉีดยาอะโทรปินที่ขาข้างเดียวก่อน

917
01:15:46,338 --> 01:15:49,299
ซึ่งมีผลข้างเคียง
ลดการหลั่งน้ำลายได้

918
01:15:49,466 --> 01:15:51,968
เพราะเด็กๆ อาจขาดอากาศ
จากการสำลักน้ำลายได้

919
01:15:53,250 --> 01:15:55,013
และจากนั้นฉีดต่อด้วย

920
01:15:55,180 --> 01:15:57,891
ยาเคตามีนที่ขาอีกข้างทันที

921
01:15:58,058 --> 01:16:00,393
ซึ่งเป็นยาระงับความรู้สึกทั่วไป

922
01:16:01,520 --> 01:16:05,273
ผมยกกระบอกฉีดยาขึ้นมาให้พวกเขาเห็น
แล้วตบที่ขาให้รู้ตัวว่า

923
01:16:05,440 --> 01:16:06,942
กำลังจะต้องถูกฉีดยา

924
01:16:19,538 --> 01:16:20,872
พอพวกเขาหมดสติ

925
01:16:20,997 --> 01:16:23,625
ก็เหมือนพยายามใส่หน้ากากให้ตุ๊กตา

926
01:16:26,169 --> 01:16:31,091
ผมไม่สบายใจ
กับสิ่งที่เราทำอยู่สักอย่าง

927
01:16:31,833 --> 01:16:33,802
สองอย่างที่สะเทือนใจมาก

928
01:16:33,969 --> 01:16:35,720
คือกดหน้าใครสักคนลงน้ำ

929
01:16:36,346 --> 01:16:37,722
ตอนหมดสติ

930
01:16:38,431 --> 01:16:40,892
และพยายามมัดมือไพล่หลัง

931
01:16:41,434 --> 01:16:43,645
ทั้งสองอย่างทำให้รู้สึกแย่มาก

932
01:16:46,481 --> 01:16:48,024
ผมรู้สึกเหมือนกำลังทำการุณยฆาต

933
01:16:55,157 --> 01:16:57,409
รอบแรกเจสันหันมาตะโกนเรียกผม
แล้วบอกว่า

934
01:16:57,576 --> 01:16:59,411
"แฮร์รี เขาหายใจอ่อน"

935
01:17:00,579 --> 01:17:03,707
ผมบอกพวกเขาว่า "นี่ตั๋วเที่ยวเดียว"

936
01:17:03,957 --> 01:17:05,709
"เมื่อออกเดินทางแล้ว
หันหลังกลับไม่ได้

937
01:17:05,876 --> 01:17:08,420
"ถึงกลับมาหาผม ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้

938
01:17:09,254 --> 01:17:11,298
"ถ้าสุดท้าย ต้องเอาศพออกไปจากถ้ำ"

939
01:17:11,506 --> 01:17:13,091
"ก็ต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น"

940
01:17:26,646 --> 01:17:30,609
ในโถงแปด เรารู้สึกเหมือนรอนานมาก

941
01:17:33,445 --> 01:17:35,197
อยู่ๆ เชือกก็กระตุก

942
01:17:37,449 --> 01:17:39,534
และเจสันก็โผล่ขึ้นมาพร้อมกับเด็ก

943
01:17:41,161 --> 01:17:42,370
เพื่อขึ้นมาพักหายใจ

944
01:17:44,456 --> 01:17:49,085
บอกเลยว่าบรรยากาศตึงเครียดมาก

945
01:17:52,172 --> 01:17:53,840
แต่พอรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่

946
01:17:54,257 --> 01:17:58,053
ผมเหมือนยกภูเขาออกจากอก

947
01:17:58,345 --> 01:17:59,888
แต่เพิ่งผ่านมาแค่ 300 เมตร

948
01:18:00,013 --> 01:18:02,557
ยังต้องดำออกจากถ้ำอีกหนึ่งกิโลครึ่ง

949
01:18:04,142 --> 01:18:07,520
แล้วเด็กเริ่มกระดิกตัว กระดิกนิ้ว

950
01:18:07,687 --> 01:18:09,231
คล้ายๆ ผีดิบ

951
01:18:09,648 --> 01:18:11,274
เราตกใจมากที่เห็นแบบนั้น

952
01:18:12,776 --> 01:18:15,779
เราฉีดยาอีกเข็มให้เขาตรงนั้น
แล้วเคลื่อนย้ายต่อ

953
01:18:15,946 --> 01:18:18,198
ไปตามโถงแห้ง
ก่อนเจอส่วนที่น้ำท่วมถัดไป

954
01:18:24,329 --> 01:18:26,414
จอห์นพาเด็กคนที่สองมา

955
01:18:28,291 --> 01:18:30,001
ผมจำได้ว่าจอห์นมองผมแล้วถามว่า

956
01:18:30,710 --> 01:18:31,920
"เขาชื่ออะไร"

957
01:18:32,629 --> 01:18:33,797
"ผมไม่รู้หรอกจอห์น"

958
01:18:34,673 --> 01:18:37,092
ผมกลัวมาก ถ้าพูดตรงๆ ได้

959
01:18:37,259 --> 01:18:38,885
คืออึแทบราด

960
01:18:41,263 --> 01:18:43,974
ระหว่างว่ายพาเขาออกไป ผมจำได้ว่า

961
01:18:44,766 --> 01:18:47,018
รู้สึกต้องรับผิดชอบ และมุ่งมั่น

962
01:18:47,500 --> 01:18:50,146
ผมต้องทำทุกทางให้เด็กของผมรอด

963
01:18:53,755 --> 01:18:55,333
คริสพาเด็กคนที่สามออกไป

964
01:18:57,737 --> 01:19:00,740
เรามองไม่เห็นมือตัวเอง
ข้างหน้าด้วยซ้ำ

965
01:19:01,241 --> 01:19:04,244
มองเห็นในความมืดได้รางๆ แค่บางช่วง

966
01:19:05,542 --> 01:19:08,625
จำได้ว่าพยายามบิดตัว
ผ่านช่องที่ออกไปไม่ได้

967
01:19:09,374 --> 01:19:13,086
พยายามหาช่องที่กว้างกว่า
ซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนี้

968
01:19:15,630 --> 01:19:20,093
หลังจากผ่านจุดน้ำท่วมช่วงแรกไปได้
ผมพาเด็กของผมไปต่อ

969
01:19:21,970 --> 01:19:26,057
ผมโผล่ขึ้นมาในเวิ้งน้ำลึก
ไม่มีที่แห้งเลย

970
01:19:27,642 --> 01:19:29,394
แต่เขาเริ่มกระตุกอีกครั้ง

971
01:19:34,232 --> 01:19:36,735
ผมเลยหยิบหลอดเคตามีนออกมา

972
01:19:40,739 --> 01:19:43,491
ผมมือสั่น
เพราะไม่เคยฉีดยาให้ใครมาก่อน

973
01:19:45,118 --> 01:19:48,246
พอเอาหลอดยาออกมาได้
ก็ต้องหยิบเข็มแยกต่างหาก

974
01:19:48,413 --> 01:19:50,897
แล้วดึงออกจากฝา ผมโดนเข็มแทงนิ้ว

975
01:19:51,291 --> 01:19:53,585
โชคดีที่เข็มยังไม่มีเคตามีน

976
01:19:53,752 --> 01:19:56,421
ไม่งั้นคงเป็นศพลอยน้ำกันสองคน

977
01:19:58,089 --> 01:19:59,424
ผมฉีดยาให้เขา

978
01:20:00,550 --> 01:20:02,218
แล้วเขาหยุดกระตุก

979
01:20:15,148 --> 01:20:16,399
จอห์นมาถึงโถง

980
01:20:16,483 --> 01:20:19,194
แต่ดูเหมือนเด็กจะหายใจไม่ปกติ

981
01:20:21,196 --> 01:20:24,574
ผมต้องเปลี่ยนถังออกซิเจนให้เด็ก

982
01:20:24,991 --> 01:20:28,161
แต่ถ้ายังสวมหน้ากากอยู่
ผมช่วยให้เขากลับมาหายใจไม่ได้

983
01:20:28,912 --> 01:20:29,913
ถอดหน้ากากออก

984
01:20:31,456 --> 01:20:33,750
พอถอดหน้ากากออก การหายใจก็ดีขึ้น

985
01:20:33,875 --> 01:20:36,753
แล้วพอใส่หน้ากากคืน อาการก็แย่ลงอีก

986
01:20:37,337 --> 01:20:39,547
เป็นแบบนี้อยู่สองสามรอบ

987
01:20:41,841 --> 01:20:43,134
จอห์นกังวลมาก

988
01:20:43,802 --> 01:20:47,138
ผมอยากพุ่งไปที่ทางออก
ทุกอย่างจะได้จบ

989
01:20:47,347 --> 01:20:48,348
หน้ากากปกติดี

990
01:20:48,515 --> 01:20:50,850
ผมรู้สึกจริงๆ ว่าอยากพุ่งออกไป

991
01:20:51,059 --> 01:20:53,561
เพราะทุกอณูในร่างกายผม
อยากออกไปจากที่นั่น

992
01:20:54,229 --> 01:20:56,022
แต่ผมรู้ว่าทำแบบนั้นไม่ได้

993
01:20:56,189 --> 01:20:59,192
เพราะสุดท้ายร่างที่ออกไป
จะกลายเป็นแค่ศพเด็ก

994
01:21:02,445 --> 01:21:05,782
พอจอห์นพาเด็กออกไป
เราน่าจะแก้ปัญหาได้เรียบร้อยแล้ว

995
01:21:17,961 --> 01:21:20,296
พอกลับมาถึงจุดน้ำท่วมช่วงสุดท้าย

996
01:21:20,630 --> 01:21:23,341
ซึ่งเป็นแอ่งที่ดำยากที่สุดทุกครั้ง

997
01:21:23,591 --> 01:21:25,802
เราลอดผ่านไป
โดยประคองเด็กไว้ด้านข้างไม่ได้

998
01:21:30,333 --> 01:21:33,250
เลยต้องดันตัวเด็กลอดไปก่อน
แล้วค่อยลอดตามไป

999
01:21:35,019 --> 01:21:39,190
จากนั้นพอถึงโถงสาม
เราก็ได้ยินเสียงปั๊มทำงาน

1000
01:21:44,237 --> 01:21:45,822
ผมโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำพร้อมกับเด็ก

1001
01:21:46,573 --> 01:21:49,242
มีคนรอรับเด็กอยู่หลายคนมาก

1002
01:21:49,742 --> 01:21:51,244
พาไปนอนบนเปลหาม

1003
01:21:59,043 --> 01:22:01,254
- 30 กิโล
- 30 กิโล

1004
01:22:01,963 --> 01:22:04,549
เด็กคนแรกรอด หายใจปกติ

1005
01:22:05,049 --> 01:22:07,469
ผมว่าเรียกกำลังใจได้ดีมาก

1006
01:22:08,428 --> 01:22:10,013
หนึ่ง สอง สาม

1007
01:22:31,659 --> 01:22:34,496
ผมโผล่ขึ้นมาที่โถงสามกับเด็กของผม

1008
01:22:35,622 --> 01:22:36,623
โล่งอกมาก

1009
01:22:37,499 --> 01:22:39,292
- หนึ่ง สอง สาม ดึง
- หนึ่ง สอง สาม ดึง

1010
01:22:41,211 --> 01:22:42,295
ดึง

1011
01:22:43,129 --> 01:22:44,214
ดึง

1012
01:22:45,465 --> 01:22:46,466
ดึง

1013
01:22:48,343 --> 01:22:49,344
ดึง

1014
01:23:24,295 --> 01:23:27,757
มีรายงานเข้ามาค่ะ
แต่ขอย้ำว่ายังไม่ได้รับการยืนยัน

1015
01:23:28,091 --> 01:23:31,010
ขณะนี้มีเด็กออกมาจากถ้ำได้แล้วสองคน

1016
01:23:31,219 --> 01:23:34,055
เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา
เราเห็นรถพยาบาลวิ่งเข้าไปอีกคัน

1017
01:23:34,222 --> 01:23:36,307
เด็กคนที่สามอาจจะกำลังออกมาครับ

1018
01:23:38,476 --> 01:23:39,811
ผมมาถึงพร้อมกับเด็ก

1019
01:23:41,187 --> 01:23:42,480
ส่งต่อพัสดุล้ำค่า

1020
01:23:47,610 --> 01:23:48,903
จอห์นพูดกับผมว่า

1021
01:23:49,070 --> 01:23:51,823
"รอดทั้งสามคน ยอดเยี่ยม
รอดทั้งสามคน"

1022
01:23:52,156 --> 01:23:53,491
แล้วเขาก็มองผม บอกว่า

1023
01:23:53,616 --> 01:23:55,743
"สแตนตันทำให้ได้ อย่าให้พลาด
ต้องรอดทั้งสี่คน"

1024
01:23:58,204 --> 01:24:01,124
ริคพาเด็กคนสุดท้ายออกมาจากถ้ำ

1025
01:24:01,874 --> 01:24:04,460
ผมบอกหมอภาคย์ว่า "ครบแล้ว"

1026
01:24:04,669 --> 01:24:06,170
"พรุ่งนี้ต่ออีกสี่"

1027
01:24:27,442 --> 01:24:31,654
ระหว่างว่ายออกไปโถงแปด
ทัศนวิสัยเป็นศูนย์

1028
01:24:32,238 --> 01:24:33,698
มือผมจับเชือกไปเรื่อยๆ

1029
01:24:35,450 --> 01:24:39,120
อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมือไปโดน
อะไรบางอย่างคล้ายปลาตาย

1030
01:24:40,830 --> 01:24:43,916
เครกกับริคท่าทางค่อนข้างเครียด

1031
01:24:44,083 --> 01:24:45,543
บอกว่า "เร็วเข้า รีบออกมา"

1032
01:24:45,752 --> 01:24:46,794
เร็วเข้า เขาไม่หายใจ

1033
01:24:46,919 --> 01:24:49,797
"เราว่าเด็กคนนี้ไม่หายใจ"
ผมรีบถอดอุปกรณ์ออก

1034
01:24:50,089 --> 01:24:52,717
ผมคิดในใจว่า "นี่สินะ ศพแรก"

1035
01:24:54,302 --> 01:24:55,762
หน้าเขาเขียวพอสมควร

1036
01:24:56,763 --> 01:24:58,222
ตัวเย็นและแข็งทื่อ

1037
01:24:59,098 --> 01:25:02,060
ผมไม่รู้จะปลอบตัวเองยังไง
ว่าเขายังหายใจอยู่

1038
01:25:03,833 --> 01:25:05,521
ผมกำลังจะเริ่มผายปอด

1039
01:25:05,772 --> 01:25:08,483
แต่ก่อนเริ่ม
ผมบีบขากรรไกรเขาอย่างแรง

1040
01:25:08,691 --> 01:25:10,234
เพื่อเปิดทางเดินหายใจ

1041
01:25:10,401 --> 01:25:12,028
และเขาก็เริ่มกลับมาหายใจ

1042
01:25:13,488 --> 01:25:15,031
แต่ผมยังเป็นห่วงมาก

1043
01:25:15,448 --> 01:25:17,992
ยังไม่คิดว่าเขาจะรอด

1044
01:25:21,454 --> 01:25:25,458
เขาเป็นแบบนี้มาตลอดทาง
ประมาณสองชั่วโมงครึ่งถึงสามชั่วโมง

1045
01:25:27,794 --> 01:25:28,920
เพื่อความสบายใจของผม

1046
01:25:29,128 --> 01:25:31,839
ผมต้องคอยพลิกตัวเขา
ให้เห็นสีหน้าเป็นระยะ

1047
01:25:32,632 --> 01:25:36,594
เขาดูเหมือนหลับ แต่อยู่ใต้น้ำ

1048
01:25:41,641 --> 01:25:43,267
วินาทีที่โผล่พ้นผิวน้ำ

1049
01:25:43,393 --> 01:25:46,312
ผมรู้สึกตื้นตัน
และอิ่มเอมใจกับความสำเร็จ

1050
01:26:05,832 --> 01:26:08,668
ยังไม่อยากเชื่อว่าเทคนิคนี้จะได้ผล

1051
01:26:10,044 --> 01:26:11,713
นักฟุตบอลเยาวชนสี่คน

1052
01:26:11,963 --> 01:26:14,048
ที่ติดอยู่ในถ้ำของประเทศไทย
ออกมาได้แล้ว

1053
01:26:14,208 --> 01:26:17,552
ดังนั้นยังเหลือเด็กอีกแปดคน
กับโค้ชติดอยู่ด้านใน

1054
01:26:17,760 --> 01:26:21,973
ชีวิตพวกเขายังแขวนอยู่บนเส้นด้าย
ปฏิบัติการยังไม่สิ้นสุดครับ

1055
01:26:22,223 --> 01:26:25,268
เราเพิ่งทำเรื่องไม่น่าเชื่อ
ให้สำเร็จได้

1056
01:26:26,185 --> 01:26:27,854
ขออีกสองครั้งเถอะ

1057
01:26:34,861 --> 01:26:38,114
"วันที่ 17"

1058
01:26:38,656 --> 01:26:40,324
ข่าวด่วนจากประเทศไทย...

1059
01:26:40,491 --> 01:26:42,994
ภาพการเคลื่อนย้ายเด็กบนเปลหาม...

1060
01:26:43,202 --> 01:26:44,662
เด็กคนที่ห้าได้รับความช่วยเหลือ...

1061
01:26:44,954 --> 01:26:47,081
หนึ่งคนออกจากถ้ำแล้วเมื่อเช้านี้...

1062
01:26:47,248 --> 01:26:50,626
ใช่ครับ นั่นรถพยาบาลที่เราเชื่อว่า
กำลังพาเด็กคนที่หกออกไป

1063
01:26:50,877 --> 01:26:54,005
ภารกิจดำเนินไปอย่างราบรื่น

1064
01:26:54,172 --> 01:26:56,424
น่าจะเป็นเด็กคนที่เจ็ดครับ

1065
01:26:56,591 --> 01:26:58,217
เด็กๆ กำลังทยอยออกมา

1066
01:26:58,384 --> 01:27:01,345
ไม่ใช่คนที่เจ็ดครับ คนที่แปดแล้ว

1067
01:27:01,554 --> 01:27:03,723
หมูป่าคนที่แปดออกมาแล้ว

1068
01:27:03,890 --> 01:27:05,224
เหลืออีกเพียงหนึ่งวัน

1069
01:27:05,417 --> 01:27:07,852
หลายวันที่ผ่านมาพวกเขาโชคดีมาก

1070
01:27:08,019 --> 01:27:09,937
ฝนจากมรสุมยังไม่ตก

1071
01:27:12,273 --> 01:27:15,860
แต่พยากรณ์อากาศที่เราได้รับมาตลอด
คือฝนใกล้จะตกแล้ว

1072
01:27:17,779 --> 01:27:18,988
แล้วก็ตกจริงๆ

1073
01:27:21,908 --> 01:27:23,576
ตกหนักมาก

1074
01:27:24,368 --> 01:27:25,661
ไม่มีวี่แววว่าจะหยุด

1075
01:27:25,917 --> 01:27:29,165
น้ำฝนจะไหลเข้าถ้ำอย่างรวดเร็ว

1076
01:27:31,959 --> 01:27:36,631
เรานอนฟังเสียงฝนกันทั้งคืน
ตกไม่ลืมหูลืมตาจริงๆ

1077
01:27:36,923 --> 01:27:39,592
อยากรู้ว่าในถ้ำจะเป็นยังไงบ้าง

1078
01:27:41,803 --> 01:27:46,015
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็น
ริคกับจอห์นดูร้อนใจ

1079
01:27:46,516 --> 01:27:49,143
เลยทำให้ผมกับเครกเริ่มกังวลไปด้วย

1080
01:27:53,815 --> 01:27:56,943
"วันที่ 18"

1081
01:27:59,320 --> 01:28:00,530
เราตื่นขึ้นมาตอนเช้า

1082
01:28:00,655 --> 01:28:02,865
น้ำเจิ่งไปทุกที่

1083
01:28:04,951 --> 01:28:07,453
เรากังวลว่าฝายกั้นน้ำบนเขา

1084
01:28:07,703 --> 01:28:08,996
จะพัง

1085
01:28:09,872 --> 01:28:11,374
ฝายคงกั้นไว้ได้ไม่นาน

1086
01:28:12,667 --> 01:28:14,669
การผันน้ำน่าจะทำได้ชั่วคราว

1087
01:28:15,920 --> 01:28:17,296
แล้วทุกอย่างคงพังพินาศ

1088
01:28:20,883 --> 01:28:23,886
ตอนคุยสรุปก่อนดำน้ำช่วงเช้า

1089
01:28:24,095 --> 01:28:25,888
มีบางคนถามว่า

1090
01:28:26,013 --> 01:28:27,265
"เราควรเข้าไปในถ้ำไหม"

1091
01:28:27,431 --> 01:28:29,308
"เราควรเอาชีวิตตัวเอง
ไปเสี่ยงหรือเปล่า"

1092
01:28:29,475 --> 01:28:31,227
แล้วก็มีพวกเราบางคนบอกว่า

1093
01:28:31,352 --> 01:28:32,603
"ถ้าไม่เข้าไปวันนี้"

1094
01:28:32,770 --> 01:28:35,147
แล้วพรุ่งนี้ไม่มีโอกาสล่ะ"

1095
01:28:36,274 --> 01:28:38,818
ผมรู้สึกเลยว่า
ต้องปิดประชุมให้เร็วที่สุด

1096
01:28:39,402 --> 01:28:41,612
เราลุกขึ้นเดินตรงไปที่ถ้ำ

1097
01:28:41,779 --> 01:28:45,199
แล้วทุกคนก็ตามมา
ถือเป็นการตัดสินใจเรียบร้อย

1098
01:28:48,077 --> 01:28:52,707
เรารู้อยู่แล้วว่าต้องพยายาม
ช่วยห้าคนในวันสุดท้าย

1099
01:28:56,919 --> 01:28:59,630
ก่อนมุ่งหน้าเข้าถ้ำ
เราตัดสินใจกันว่า

1100
01:28:59,792 --> 01:29:04,760
วันนั้นผมจะเป็นคนพาเด็กคนแรกออกมา

1101
01:29:06,053 --> 01:29:08,764
ระหว่างว่ายน้ำ สมองผมคิดหนักมาก

1102
01:29:09,557 --> 01:29:11,392
"พระเจ้า ผมจะไหวไหม"

1103
01:29:12,435 --> 01:29:15,146
"แล้วพ่อแม่กับเพื่อนๆ เด็กในถ้ำอีก"

1104
01:29:15,605 --> 01:29:17,106
ถือเป็นภาระใหญ่หลวงมาก

1105
01:29:17,648 --> 01:29:20,750
ถ้ามีใครตาย ผมคงใจสลาย
ผมจะเริ่มดื่มเหล้าหรือเปล่า

1106
01:29:21,319 --> 01:29:22,862
ชีวิตจะเสียหลักไหม

1107
01:29:24,405 --> 01:29:25,740
ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลโค้ช

1108
01:29:26,115 --> 01:29:31,162
ทันทีที่อุ้มเขา
ผมเปลี่ยนมาจดจ่อกับงานทันที

1109
01:29:39,545 --> 01:29:41,964
ทุกอย่างไปได้สวย

1110
01:29:43,633 --> 01:29:45,551
จำได้ว่าสองสามนาทีสุดท้าย

1111
01:29:45,801 --> 01:29:49,513
ผมคิดกับตัวเองว่า
"ใกล้ถึงแล้ว จะทำยังไงต่อ"

1112
01:29:49,931 --> 01:29:52,516
เพราะผมใกล้ถึงฝั่งแล้ว

1113
01:29:52,917 --> 01:29:55,186
"ตอนส่งตัวเขา ผมจะร้องไห้ไหม"

1114
01:30:36,310 --> 01:30:39,146
จอห์นมาถึงหลังจากผม ตามด้วยริค

1115
01:30:39,355 --> 01:30:41,649
คริสต้องออกมาเป็นคนต่อไป

1116
01:30:42,149 --> 01:30:46,320
ผมรอแล้วรออีก เขาก็ยังไม่ออกมา

1117
01:30:48,906 --> 01:30:51,909
ผมไล่มาถึงจุดน้ำท่วมช่วงสุดท้าย

1118
01:30:52,743 --> 01:30:55,788
ซึ่งเป็นจุดที่ลำบากที่สุด
พอพาเด็กมาถึงจุดนี้ได้

1119
01:30:55,997 --> 01:30:57,707
พัสดุล้ำค่าของผม

1120
01:31:00,584 --> 01:31:03,254
จุดนี้ไม่ปกติ
เพราะแนวเชือกจะอยู่ด้านบน

1121
01:31:03,792 --> 01:31:05,464
เราต้องตะแคงตัว อุ้มเด็กไว้มือหนึ่ง

1122
01:31:05,589 --> 01:31:06,583
อีกมือจับเชือกด้านบน

1123
01:31:07,008 --> 01:31:08,551
เป็นท่าที่ประหลาดเอาการ

1124
01:31:08,926 --> 01:31:11,929
แล้วจู่ๆ ก็มีการเปลี่ยนแปลง
ในวันสุดท้าย

1125
01:31:12,054 --> 01:31:14,056
เราทุกคนมีปัญหาตรงจุดนั้นกันหมด

1126
01:31:15,683 --> 01:31:17,643
ตอนจะว่ายหักเลี้ยวตรงมุมหนึ่ง

1127
01:31:17,810 --> 01:31:21,022
ผมจำเป็นต้องเปลี่ยนมือที่จับเชือก

1128
01:31:22,064 --> 01:31:24,233
แต่เชือกหลุดมือไป

1129
01:31:29,864 --> 01:31:31,157
เชือกเส้นสำคัญ

1130
01:31:31,449 --> 01:31:34,660
ที่จะพาเราออกจากถ้ำได้ครบสามสิบสอง

1131
01:31:35,036 --> 01:31:38,330
เชือกที่ไม่ควรทำหาย
เชือกที่ไม่ควรปล่อยมือ

1132
01:31:39,081 --> 01:31:40,291
หลุดมือผมไปแล้ว

1133
01:31:42,835 --> 01:31:45,296
ผมไม่รู้ว่าอากาศของเด็กจะหมดหรือยัง

1134
01:31:57,058 --> 01:32:00,102
ตอนนี้เหลือแค่ผมกับหมอแฮร์ริส
ที่ยังอยู่ในโถงเก้า

1135
01:32:00,269 --> 01:32:01,729
ทุกคนออกจากจุดนี้ไปกันหมดแล้ว

1136
01:32:03,272 --> 01:32:05,316
ผมนึกว่าเด็กตัวเล็กที่สุดออกไปแล้ว

1137
01:32:05,858 --> 01:32:10,446
แต่เด็กคนสุดท้าย
ที่เดินลงมาจากเนินคือมาร์ค

1138
01:32:10,988 --> 01:32:12,490
ซึ่งหนัก 29 กิโลกรัม

1139
01:32:13,491 --> 01:32:17,495
มาร์คหน้าเล็กกว่าเด็กคนอื่นทั้งหมด

1140
01:32:18,871 --> 01:32:21,290
เรามองหน้ากันแล้วคิดว่า
"ไม่มีทางใส่หน้ากากได้"

1141
01:32:23,000 --> 01:32:25,002
แต่จะทิ้งเขาไว้
แล้วกลับมาวันพรุ่งนี้ก็ไม่ได้

1142
01:32:25,127 --> 01:32:26,670
เพราะผมว่า
พรุ่งนี้คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

1143
01:32:29,548 --> 01:32:30,841
เราลองสวมหน้ากากให้เขา

1144
01:32:31,592 --> 01:32:34,929
ลองหาอะไรมาพันหน้ากาก
ลองพันฮู้ดไว้ข้างใต้

1145
01:32:36,833 --> 01:32:38,766
เพื่อให้หน้ากาก
แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

1146
01:32:38,933 --> 01:32:41,477
เหมือนเราอัดหน้ากากกับจมูกเด็ก

1147
01:32:42,061 --> 01:32:44,271
แต่ยังไงก็ไม่มีทางกันน้ำได้

1148
01:32:45,481 --> 01:32:48,776
ไม่รู้ยังไง เราถึงเอาหน้ากาก
แบบธรรมดาติดมาด้วย

1149
01:32:48,859 --> 01:32:50,236
เป็นหน้ากากดำน้ำ
แบบเต็มหน้าเหมือนกัน

1150
01:32:50,778 --> 01:32:53,614
ถ้าเทียบกับหน้ากากอันอื่น
จะดูเหมือนของเล่นชิ้นเล็กๆ สีชมพู

1151
01:32:54,532 --> 01:32:57,284
แต่พอลองปรับสายรัด
หน้ากากธรรมดาอันนี้

1152
01:32:57,451 --> 01:32:58,702
ตัวกันน้ำก็หลุด

1153
01:32:59,745 --> 01:33:01,372
ทำให้น้ำไหลเข้า

1154
01:33:02,706 --> 01:33:05,960
เราดึงออกมาลองใหม่ ก็หลุดอีก

1155
01:33:06,127 --> 01:33:07,336
เหมือนแค่วางอยู่บนหน้า

1156
01:33:07,503 --> 01:33:09,380
ถ้าด้านข้างไปชนกับอะไรเข้า

1157
01:33:09,547 --> 01:33:10,756
จบเห่แน่นอน

1158
01:33:14,301 --> 01:33:16,470
ผมดูออกว่าเจสันไม่พอใจอย่างมาก

1159
01:33:21,183 --> 01:33:22,852
เด็กคนสุดท้ายแล้ว และผมคิดในใจว่า

1160
01:33:23,018 --> 01:33:26,147
"สงสารเจสัน
เด็กคนสุดท้ายต้องจมน้ำแน่ๆ"

1161
01:33:26,480 --> 01:33:28,566
"แล้วเขาคงต้องทำใจ
กับเรื่องที่เกิดขึ้น"

1162
01:33:30,985 --> 01:33:33,445
ผมต้องไปช้าๆ และระวังมาก

1163
01:33:41,412 --> 01:33:42,621
เรารอแล้วรออีก

1164
01:33:42,746 --> 01:33:46,083
คริสก็ยังไม่ออกมา
เลยเครียดกันพอสมควร

1165
01:33:49,920 --> 01:33:53,924
ผมพยายามควานหาเชือกในน้ำ

1166
01:33:54,675 --> 01:33:58,637
แต่หาไม่เจอ เจอแต่สายไฟ

1167
01:34:01,056 --> 01:34:03,601
ซึ่งน่าจะพากลับไปโถงสามได้

1168
01:34:04,894 --> 01:34:06,353
ผมเลยเริ่มตามมันไป

1169
01:34:09,773 --> 01:34:13,777
หลังจากผ่านไปประมาณสิบนาที
ผมโผล่ขึ้นมาในโถงหนึ่ง

1170
01:34:14,445 --> 01:34:15,779
แล้วงงมาก

1171
01:34:18,908 --> 01:34:21,202
เพราะคิดว่าจะขึ้นมาในโถงสาม

1172
01:34:21,493 --> 01:34:22,953
ที่มีเจ้าหน้าที่กู้ภัยอยู่

1173
01:34:23,370 --> 01:34:25,414
แต่กลับขึ้นมาในห้องที่ไม่มีใครสักคน

1174
01:34:26,081 --> 01:34:27,166
ฮัลโหล

1175
01:34:28,876 --> 01:34:30,002
ฮัลโหล

1176
01:34:31,170 --> 01:34:32,213
มีใครไหม

1177
01:34:37,801 --> 01:34:40,721
ถ้าผมโผล่มาเจอโถงที่ไม่มีใครรู้จัก

1178
01:34:40,888 --> 01:34:42,431
โถงที่อยู่นอกเส้นทางหลัก

1179
01:34:43,140 --> 01:34:44,642
คงไม่มีใครหาเราเจอแน่นอน

1180
01:34:54,652 --> 01:34:57,780
ผมโผล่ขึ้นมา
ในโพรงอากาศสุดท้ายกับเด็ก

1181
01:34:57,988 --> 01:35:00,824
อยู่ๆ ก็เห็นคริสอยู่ข้างหน้า

1182
01:35:00,991 --> 01:35:02,451
แล้วมีเด็กอยู่ที่เท้าเขา

1183
01:35:02,618 --> 01:35:04,828
แวบแรกผมนึกว่า
"เราเสียเด็กไปคนหนึ่ง"

1184
01:35:05,287 --> 01:35:06,664
พอเห็นเจสัน

1185
01:35:06,997 --> 01:35:09,792
ผมถึงได้รู้ตัว
ว่าย้อนกลับเข้าไปในถ้ำ

1186
01:35:10,125 --> 01:35:11,669
เพิ่งรู้ว่าย้อนกลับไปโถงสี่

1187
01:35:13,337 --> 01:35:17,258
เจสันมุ่งหน้าไปจุดสุดท้าย
แล้วแฮร์รีก็โผล่ตามมา

1188
01:35:19,385 --> 01:35:22,012
ผมบอกว่า
"เอาละ อยู่ตรงนี้ก่อน ตั้งสติให้ดี"

1189
01:35:22,221 --> 01:35:24,515
"ผมจะพาเด็กออกไปเอง
คุณพร้อมแล้วค่อยตามออกมา"

1190
01:35:30,980 --> 01:35:34,441
พอได้ยินเสียงปั๊ม
ผมก็รู้ว่าใกล้ถึงโถงสามแล้ว

1191
01:35:34,608 --> 01:35:35,943
ก่อนจะส่งตัวเด็ก

1192
01:35:36,110 --> 01:35:38,862
ผมตื้นตันมาก
เพราะรู้ว่าเขาจะต้องรอดชีวิตออกไป

1193
01:35:40,489 --> 01:35:43,450
โอเค สาม สอง หนึ่ง

1194
01:35:48,539 --> 01:35:50,958
พอเราได้ข่าวว่าแฮร์รี
พาเด็กของคริสออกมา

1195
01:35:51,166 --> 01:35:52,334
ผมเชื่อมั่นในตัวแฮร์รี

1196
01:35:52,501 --> 01:35:55,254
และดีใจแทนเขาด้วย
ที่ได้สัมผัสประสบการณ์นี้

1197
01:35:57,840 --> 01:36:00,175
ทหารบึกบึนจากกองทัพอากาศ
สหรัฐฯ ที่รออยู่ตรงนั้น

1198
01:36:00,458 --> 01:36:02,030
รับตัวเด็กไปจากผม

1199
01:36:02,761 --> 01:36:05,431
วางบนเปลหามแล้วแบกขึ้นเนินไป

1200
01:36:05,806 --> 01:36:07,182
แล้วเขาก็จากไป

1201
01:36:11,437 --> 01:36:14,197
ทันใดนั้น
ความรู้สึกอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

1202
01:36:16,066 --> 01:36:17,901
เราส่งขวดแจ็ค แดเนียลต่อกัน

1203
01:36:19,236 --> 01:36:20,667
ซึ่งที่จริงเขาไม่อนุญาตให้ดื่ม

1204
01:36:21,905 --> 01:36:23,282
เราทำภารกิจสำเร็จ ไม่อยากจะเชื่อ

1205
01:36:26,035 --> 01:36:29,747
ผมรู้ว่ายังต้องรอหน่วยซีลของไทย
และหมอภาคย์ตามออกมา

1206
01:36:29,955 --> 01:36:33,292
ยังต้องเป็นห่วงพวกเขาอยู่
เพราะขาออก ดำออกมายากมาก

1207
01:36:34,209 --> 01:36:37,379
แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงร้อง
เหมือนเกิดอะไรขึ้น

1208
01:36:37,796 --> 01:36:40,591
หนึ่งในปั๊มหลักของโถงสามหยุดทำงาน

1209
01:36:40,716 --> 01:36:42,968
และพ่นน้ำกระจายไปทุกที่

1210
01:36:45,637 --> 01:36:47,514
พระเจ้า ระดับน้ำสูงขึ้นเร็วมาก

1211
01:36:47,765 --> 01:36:50,267
เราไม่มีอุปกรณ์หายใจ
ต้องรีบออกไปจากทันที

1212
01:36:52,186 --> 01:36:56,440
ระหว่างรอเจ้าหน้าที่ซีลอีกสองคน
น้ำเริ่มทะลักขึ้นมา

1213
01:36:56,607 --> 01:36:59,651
- พอพวกเขาออกมา...
- น้ำก็ท่วมทั้งโถง

1214
01:36:59,943 --> 01:37:02,446
เราต้องกลั้นหายใจ
ถึงจะออกมาได้อย่างหวุดหวิด

1215
01:37:05,074 --> 01:37:07,659
เราพูดกันว่าเจ้าแม่ของถ้ำคงบอกว่า

1216
01:37:07,785 --> 01:37:11,288
"ทำงานเสร็จแล้วก็กลับไป"

1217
01:37:13,916 --> 01:37:15,250
ขอบคุณค่ะ

1218
01:37:15,501 --> 01:37:18,337
จากนั้นหน่วยซีลก็ออกมา
เป็นกลุ่มสุดท้าย

1219
01:37:29,625 --> 01:37:30,599
"ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้"

1220
01:37:31,475 --> 01:37:33,560
กลายเป็น "ภารกิจที่เป็นไปได้"

1221
01:37:34,395 --> 01:37:37,898
ถ้าใครไม่ซาบซึ้ง
แสดงว่าคุณใจแข็งมาก

1222
01:37:43,695 --> 01:37:46,490
แม้เราจะเป็นเหมือนหัวหอก
ในภารกิจดำน้ำ

1223
01:37:46,782 --> 01:37:49,701
แต่ในถ้ำมีคนอีกเป็นร้อยๆ

1224
01:38:19,064 --> 01:38:21,900
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงข้ามผม
น่าจะเป็นแม่ของน้องไตตัน

1225
01:38:22,943 --> 01:38:25,696
เด็กอายุน้อยที่สุด
ที่ผมพาออกมาในวันสุดท้าย

1226
01:38:28,740 --> 01:38:31,452
แม่ไตตันบอกว่า
"ในฐานะตัวแทนผู้ปกครองทุกคน"

1227
01:38:31,618 --> 01:38:33,912
"พวกเราขอขอบคุณ
ในความช่วยเหลือของพวกคุณ"

1228
01:38:34,163 --> 01:38:37,082
"ลูกๆ ของเราเหมือนตายแล้วเกิดใหม่

1229
01:38:37,166 --> 01:38:42,546
"ขอบคุณยังไงก็ไม่พอ"

1230
01:38:53,807 --> 01:38:56,351
ทำให้ผมรู้เลยว่าสิ่งที่ทำไป
มีค่ามากแค่ไหน

1231
01:38:56,833 --> 01:38:58,896
เด็กๆ มีชีวิตครอบครัวและพ่อแม่

1232
01:39:07,237 --> 01:39:10,782
โปรดอย่าลืมว่าเมืองไทย
เป็นบ้านหลังที่สองของคุณนะครับ

1233
01:39:10,866 --> 01:39:12,326
"ทีมนักประดาน้ำในถ้ำ
จากสหราชอาณาจักร"

1234
01:39:12,618 --> 01:39:16,371
เป็นความรู้สึกโล่งใจ
และอิ่มเอมอย่างน่าทึ่ง

1235
01:39:16,538 --> 01:39:19,166
ฉันได้รับข้อความตามปกติค่ะ บอกว่า

1236
01:39:20,459 --> 01:39:22,961
"ผมออกมาแล้ว
เดี๋ยวถึงโรงแรมจะโทรหา"

1237
01:39:26,465 --> 01:39:28,634
แล้วเขาก็โทรมา

1238
01:39:30,302 --> 01:39:32,638
ผมพูดน้ำไหลไฟดับเลย

1239
01:39:32,804 --> 01:39:35,417
ตอนนั้นอะดรีนาลีนความตื่นเต้น
พลุ่งพล่านไปหมด

1240
01:39:36,016 --> 01:39:38,769
ผมคงพูดไปประมาณสิบนาทีเป็นอย่างน้อย

1241
01:39:38,936 --> 01:39:44,733
สุดท้ายพอผมพักหายใจ
จู่ๆ เธอก็ร้องไห้ออกมา

1242
01:39:50,030 --> 01:39:54,243
เธอบอกว่าพ่อผมเพิ่งเสีย
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา

1243
01:39:57,204 --> 01:39:58,914
ผมเลยไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไง

1244
01:39:58,997 --> 01:40:02,125
เป็นความรู้สึกที่แปรปรวนมาก

1245
01:40:02,251 --> 01:40:04,253
จากดีใจมาก อยู่ๆ ก็กลายเป็น

1246
01:40:04,419 --> 01:40:08,715
"ทำไมต้องเป็นวันนี้"

1247
01:40:14,221 --> 01:40:16,306
ทุกคนเห็นอกเห็นใจผมมาก
และคงเข้าใจว่า

1248
01:40:16,473 --> 01:40:19,184
ผมจะบินกลับบ้านทันที
ซึ่งผมก็คิดอยู่เหมือนกัน

1249
01:40:20,477 --> 01:40:23,772
แต่แล้วผมก็ฉุกคิดว่า
"บินกลับไป ผมก็คงไม่รู้สึกดีขึ้น"

1250
01:40:24,064 --> 01:40:25,816
และพอหมดวันแรก

1251
01:40:25,983 --> 01:40:28,235
ผมก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นกับทุกอย่าง

1252
01:40:28,402 --> 01:40:32,155
เพราะพ่อผมมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์มาก

1253
01:40:32,406 --> 01:40:33,615
แล้วพ่อจากไปสบาย

1254
01:40:33,865 --> 01:40:39,121
ผมคิดว่าคงไม่มีวิธีจากโลกนี้ไป
ได้ดีกว่านี้อีกแล้ว

1255
01:40:41,081 --> 01:40:43,917
ผมเลยเริ่มมองเรื่องนี้ในแง่บวก

1256
01:40:44,042 --> 01:40:48,714
เริ่มคิดว่า "ที่จริงควรเป็น
อีกเรื่องที่เราต้องฉลองมากกว่า"

1257
01:40:49,131 --> 01:40:52,843
คือนอกจากจะฉลองให้เด็กๆ
ต้องฉลองให้พ่อผมด้วย

1258
01:41:01,310 --> 01:41:02,311
ขอบคุณมากครับ

1259
01:41:08,692 --> 01:41:10,861
ปาฏิหาริย์ซ้อนปาฏิหาริย์

1260
01:41:43,644 --> 01:41:45,896
ถ้ามีโอกาสในอนาคต
เราจะได้พบพวกเขาอีก

1261
01:41:46,104 --> 01:41:49,274
ผมคิดว่า ผมภูมิใจอย่างยิ่งในสิ่งที่

1262
01:41:50,400 --> 01:41:51,652
เราทำลงไป

1263
01:41:52,069 --> 01:41:57,574
คงเป็นเหตุผล
ให้ใครๆ ยอมรับความทุ่มเท

1264
01:41:58,116 --> 01:42:03,580
ที่ผมมีต่อกีฬาไร้สาระของคนส่วนน้อย
ซึ่งไม่เคยมีใครให้ความสำคัญ

1265
01:42:03,872 --> 01:42:05,707
ใช่ครับ เปลี่ยนชีวิตผมแน่นอน

1266
01:42:05,957 --> 01:42:08,835
เรื่องนี้ทำให้ผมมีความมั่นใจมากขึ้น

1267
01:42:09,336 --> 01:42:12,923
ตัวเลือกสุดท้ายในทีมคริกเก็ต
กลายเป็นตัวเลือกแรกในภารกิจสำรวจถ้ำ

1268
01:42:14,007 --> 01:42:16,635
ผมเคยกังวลว่า
ตัวผมเป็นคนเย็นชาเกินไปไหม

1269
01:42:17,094 --> 01:42:18,470
ผมไร้ความรู้สึกเกินไปหรือเปล่า

1270
01:42:19,054 --> 01:42:22,641
ผมพบประโยชน์และเป้าหมาย
ของความสันโดษ

1271
01:42:22,974 --> 01:42:25,143
เรานำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้

1272
01:42:26,019 --> 01:42:27,437
ทีมหมูป่าครับ

1273
01:42:28,563 --> 01:42:29,439
"รางวัลไพรด์ออฟบริเตนอะวอร์ดส์"

1274
01:43:07,978 --> 01:43:12,107
ท่านบอกว่า
"คุณต้องแต่งงานกับแอมป์นะ"

1275
01:43:26,913 --> 01:43:29,458
"ชาวไทยเกือบ 5,000 คน
มีส่วนร่วมในภารกิจครั้งนี้"

1276
01:43:29,791 --> 01:43:33,211
"และยังมีอีกหลายร้อยชีวิต
จากทั่วโลกให้การสนับสนุน"

1277
01:43:34,421 --> 01:43:36,798
"ไม่กี่วันหลังจบภารกิจ
ถ้ำจมมิดอยู่ใต้น้ำ"

1278
01:43:37,048 --> 01:43:40,010
"หลายสัปดาห์ต่อมา
น้ำไหลท่วมเมืองใกล้เคียง"

1279
01:43:40,218 --> 01:43:42,679
"แปดเดือนผ่านไป
จึงเข้าถ้ำได้อีกครั้ง"

1280
01:46:52,790 --> 01:46:54,790
คำบรรยายโดย มานา ยอดมิ่ง