1
00:00:06,944 --> 00:00:10,614
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:24,712 --> 00:00:29,091
‎(ครอฟตัน บริติชโคลัมเบีย ปี 1887)

3
00:00:32,511 --> 00:00:34,013
‎สาม สอง หนึ่ง

4
00:00:38,476 --> 00:00:39,310
‎เฮ้ย!

5
00:01:06,962 --> 00:01:07,797
‎ซวย…!

6
00:01:30,152 --> 00:01:31,153
‎ช่วยด้วย

7
00:01:33,447 --> 00:01:36,700
‎ได้โปรดเถอะ คุณครอฟต์

8
00:01:38,369 --> 00:01:39,495
‎ช่วยด้วย

9
00:01:47,962 --> 00:01:51,382
‎(หลอน)

10
00:01:54,343 --> 00:01:59,390
‎ผมชื่อไวแอตต์ ผมถูกวิญญาณของผู้ชาย
‎จากทศวรรษที่ 1800 หลอกหลอน

11
00:02:01,767 --> 00:02:05,563
‎(เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง)

12
00:02:07,857 --> 00:02:09,941
‎ผมขอขอบคุณทุกคนที่มากัน

13
00:02:10,484 --> 00:02:14,238
‎มันสำคัญสำหรับเราทุกคน
‎ที่มาอยู่รวมกันและคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

14
00:02:15,030 --> 00:02:18,242
‎มันสำคัญกับผมที่ต้องเล่าเรื่องนี้
‎เพราะผมกลัวที่จะเล่า

15
00:02:18,951 --> 00:02:20,661
‎มันเป็นเรื่องที่เราทุกคนหลีกเลี่ยง…

16
00:02:20,744 --> 00:02:22,788
‎- ใช่
‎- เพราะมันทำให้เราไม่สบายใจ

17
00:02:22,872 --> 00:02:25,958
‎และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการปลดปล่อยอารมณ์
‎ที่เราทุกคนมานั่งอยู่ด้วยกัน

18
00:02:26,458 --> 00:02:27,501
‎และคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

19
00:02:29,211 --> 00:02:31,338
‎ก็อย่างที่เราทุกคนรู้ ผมมาจากครอฟตัน

20
00:02:31,839 --> 00:02:34,592
‎ครอฟตันอยู่ในบริติชโคลัมเบีย
‎บนเกาะแวนคูเวอร์ในแคนาดา

21
00:02:35,926 --> 00:02:38,012
‎เมืองนี้ก่อตั้งขึ้นในฐานะเมืองทำเหมืองแร่

22
00:02:41,348 --> 00:02:44,268
‎จริงๆ แล้ว ครอฟตันตั้งชื่อตามคุณเฮนรี่ ครอฟต์

23
00:02:46,187 --> 00:02:50,065
‎เขาเป็นเจ้าของกิจการเหมืองแร่ในพื้นที่

24
00:02:51,984 --> 00:02:55,529
‎เขาเป็นเจ้านายและทุกคนก็ทำตามที่เขาบอก

25
00:02:56,155 --> 00:02:58,574
‎และถ้าคุณไม่ทำ คุณก็ถูกกำจัดทิ้งได้

26
00:02:58,657 --> 00:03:00,576
‎ใช่แล้ว พวกเขาไม่มีโปรแกรมความปลอดภัย

27
00:03:00,659 --> 00:03:03,913
‎พวกเขาไม่มีอะไรแบบนั้นเพื่อดูแลคนงาน

28
00:03:03,996 --> 00:03:06,624
‎จึงมีคนตายในนั้นเยอะมาก

29
00:03:09,335 --> 00:03:12,379
‎แม่ผมได้งานดีๆ ที่ครอฟตัน

30
00:03:12,463 --> 00:03:14,924
‎เราทุกคนเลยย้ายบ้าน

31
00:03:15,007 --> 00:03:19,553
‎แล้วผมก็มารู้ทีหลังว่าบ้านที่เราย้ายไปอยู่
‎เป็นบ้านของเฮนรี่ ครอฟต์

32
00:03:21,013 --> 00:03:24,141
‎- มันเป็นบ้านที่ดูน่ากลัว
‎- มันเป็นบ้านหลังใหญ่ เกือบเท่าปราสาท

33
00:03:24,642 --> 00:03:27,311
‎ไม่มีคำพูดที่ดีกว่านี้แล้ว มันดูเหมือนบ้านผีสิง

34
00:03:48,582 --> 00:03:50,209
‎วันที่เราย้ายเข้าไปอยู่

35
00:03:51,543 --> 00:03:54,255
‎มันรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์

36
00:03:57,049 --> 00:03:59,093
‎มีบางอย่าง… บางอย่างที่ผิดปกติ

37
00:04:57,985 --> 00:04:59,737
‎การได้เห็นตุ๊กตาพวกนี้

38
00:04:59,820 --> 00:05:02,323
‎วางเรียงกันอยู่บนเก้าอี้และบนโซฟา

39
00:05:02,948 --> 00:05:05,159
‎ผมจำได้ว่ามันมีขนาดเท่าตัวผม

40
00:05:05,242 --> 00:05:10,247
‎สิ่งแรกที่ผมคิดถึงทุกครั้ง
‎กับบ้านหลังนั้นคือตุ๊กตาพวกนั้น

41
00:05:10,331 --> 00:05:11,248
‎เหมือนกันค่ะ

42
00:05:11,332 --> 00:05:12,499
‎และก็โรงเก็บฟืนนั่น

43
00:05:13,834 --> 00:05:15,669
‎ฉันรู้สึกไม่ดีกับบ้านหลังนั้นอยู่แล้ว

44
00:05:15,753 --> 00:05:17,713
‎ฉันเลยไม่เข้าใกล้โรงเก็บฟืนนั่น

45
00:05:17,796 --> 00:05:19,506
‎ฉันไม่เคยไปที่นั่นเลย

46
00:05:19,590 --> 00:05:22,217
‎ฉันไม่อยากทำความสะอาด
‎หรือยุ่งเกี่ยวอะไรกับมัน

47
00:05:22,301 --> 00:05:26,972
‎ใช่ สิ่งที่ผมเห็นในโรงเก็บฟืนนั่น
‎มันกระทบจิตใจผมมากทีเดียว

48
00:06:07,721 --> 00:06:10,349
‎มีรอยเปื้อนขนาดใหญ่บนผนัง

49
00:06:10,891 --> 00:06:12,309
‎และผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

50
00:06:14,812 --> 00:06:18,565
‎มันทำให้ผมรู้สึกหนาว และ…

51
00:06:20,651 --> 00:06:21,652
‎และไม่เป็นที่ต้อนรับ

52
00:06:22,236 --> 00:06:25,406
‎ตอนฉันเห็นมัน ฉันมองแม่ฉันแล้วก็พูดว่า

53
00:06:25,489 --> 00:06:29,076
‎"หนูไม่มีทางอยู่ในบ้านหลังนี้เด็ดขาด"

54
00:06:29,159 --> 00:06:32,746
‎และฉันก็เจอกล่องใส่ลูกแมวป่าอยู่ใต้ระเบียงบ้าน

55
00:06:32,830 --> 00:06:36,834
‎แม่บอกว่าฉันจะได้เลี้ยงลูกแมวหนึ่งตัว
‎ถ้าฉันย้ายเข้าไปอยู่ในบ้าน

56
00:06:36,917 --> 00:06:38,335
‎ใช่ แม่จำได้

57
00:06:38,419 --> 00:06:41,547
‎- ฉันเลยได้ลูกแมวแล้วเราก็ย้ายเข้าไปอยู่
‎- เจ้าเล่ห์มากเลย

58
00:07:15,372 --> 00:07:19,084
‎ฉันจำได้ว่าได้กลิ่นควันซิการ์บนหัวบันได

59
00:07:19,168 --> 00:07:20,627
‎และเก้าอี้โยก

60
00:07:21,628 --> 00:07:23,297
‎ผมไม่เห็นใครอยู่ในห้องเลย

61
00:07:23,380 --> 00:07:26,633
‎ไม่ มันเหมือนมีคนอยู่ในห้องฉัน

62
00:07:26,717 --> 00:07:29,011
‎นั่งสูบซิการ์อยู่บนเก้าอี้ตรงนั้น

63
00:07:30,554 --> 00:07:32,723
‎มันเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวมาก

64
00:07:34,641 --> 00:07:40,230
‎ทุกคนจำเพิงเก็บของและซักผ้า
‎ที่อยู่หลังบ้านได้ไหม

65
00:07:40,314 --> 00:07:41,732
‎ที่เราตั้งเครื่องซักผ้ากับตู้อบผ้าไว้

66
00:08:26,485 --> 00:08:28,237
‎(ฟอร์มัลดีไฮด์)

67
00:08:57,766 --> 00:08:59,393
‎ฉันจำได้ว่าดูรูปหลายใบ

68
00:08:59,476 --> 00:09:02,145
‎มีแต่รูปคนที่อยู่ในโลงศพ

69
00:09:02,229 --> 00:09:05,983
‎ฉันจำได้ว่าบางรูปก็มีแค่โลงศพกับคน

70
00:09:06,066 --> 00:09:08,277
‎บางรูปก็มีสมาชิกในครอบครัวอยู่รอบๆ

71
00:09:09,528 --> 00:09:13,156
‎และมันก็น่ากลัวมาก
‎เพราะฉันบอกได้เลยว่าคนตายพวกนี้

72
00:09:13,240 --> 00:09:14,658
‎อยู่ในที่ที่ฉันอาศัยอยู่

73
00:09:15,409 --> 00:09:17,828
‎มีฟอร์มัลดีไฮด์กับน้ำยาดองศพ

74
00:09:18,328 --> 00:09:21,999
‎ไม่รู้สิ มีคำถามมากมาย

75
00:09:22,082 --> 00:09:24,918
‎ตอนที่ฉันพบสิ่งนั้นด้วยตัวเอง

76
00:09:27,170 --> 00:09:30,048
‎หลังจากที่เราย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น
‎ในช่วงสองสามวันแรก

77
00:09:30,132 --> 00:09:33,594
‎ผมจำได้ว่าผมตื่นอยู่เพราะผมนอนไม่หลับ

78
00:11:06,395 --> 00:11:09,815
‎รถดับเพลิงคันนั้นทำงานเองโดยที่ไม่มีแบตเตอรี

79
00:11:10,399 --> 00:11:14,444
‎และผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังชัดเจน

80
00:11:15,987 --> 00:11:21,118
‎ผมกลัวมาก และก็จำได้ว่าเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว

81
00:11:23,412 --> 00:11:26,748
‎ผมจำได้ว่า
‎ผมวิ่งเข้าไปในห้องพี่บ่อยมาก เจสสิก้า

82
00:11:26,832 --> 00:11:31,586
‎ผมนอนบนเตียงของพี่
‎เพราะผมกลัวเกินกว่าจะอยู่คนเดียวได้

83
00:12:24,848 --> 00:12:30,020
‎ฉันจำได้ว่ากรีดร้อง
‎ฉันจำเสียงกรีดร้องในคืนนั้นได้

84
00:12:30,103 --> 00:12:33,231
‎ผมจำได้ว่าเขานั่งอยู่บนเก้าอี้โยก
‎ผมจำได้ว่าเห็น

85
00:12:33,315 --> 00:12:36,735
‎แสงไฟสีส้ม แล้วมันก็สว่างวาบขึ้น

86
00:12:36,818 --> 00:12:39,905
‎แล้วมันก็หรี่ลง เหมือนมีใครกำลังสูบซิการ์

87
00:12:39,988 --> 00:12:43,325
‎ฉันไม่ยอมนอนที่ชั้นบนอีก
‎และรู้สึกแย่มากที่ทิ้งเธอไว้บนนั้น

88
00:12:43,825 --> 00:12:44,868
‎แต่ฉันอยู่บนนั้นไม่ได้

89
00:12:44,951 --> 00:12:47,120
‎นั่นคือตอนที่มันยากมากสำหรับผม

90
00:12:47,204 --> 00:12:49,247
‎เพราะผมไม่รู้ว่าจะคิดยังไง

91
00:12:50,707 --> 00:12:54,836
‎นั่นคือตอนที่ผีเริ่มกลายเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง

92
00:12:54,920 --> 00:12:56,671
‎ไม่ได้มีแค่ในการ์ตูน

93
00:12:56,755 --> 00:13:02,135
‎และความรุนแรงมันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

94
00:13:52,978 --> 00:13:54,855
‎ผมไม่ได้บอกแม่เรื่องบันได

95
00:13:54,938 --> 00:13:56,356
‎แม่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ใช่

96
00:13:56,857 --> 00:13:59,192
‎- ผมไม่ได้…
‎- ไม่ มันแย่จริงๆ ลูกยังเด็กอยู่เลย

97
00:13:59,276 --> 00:14:01,862
‎ผมไม่อยากทำลายบ้านของแม่น่ะ

98
00:14:01,945 --> 00:14:03,655
‎เพราะผมรู้ว่าแม่รักมันมากแค่ไหน

99
00:14:06,408 --> 00:14:08,743
‎เชื่อแม่สิ แม่รู้ว่ามีสิ่งต่างๆ เกิดขึ้น

100
00:14:09,786 --> 00:14:12,664
‎แต่แม่ไม่ได้จริงจังกับมัน

101
00:14:12,747 --> 00:14:14,833
‎สิ่งต่างๆ ไม่ได้เกิดขึ้นกับแม่เหมือนที่มันเกิดกับลูก

102
00:14:15,333 --> 00:14:18,670
‎สิ่งต่างๆ มันรุนแรงขึ้นทุกเดือนที่เราอยู่ที่นั่น

103
00:14:18,753 --> 00:14:20,839
‎แล้วมันก็รุนแรงสุดๆ

104
00:14:22,382 --> 00:14:26,177
‎ผมเข้านอนทุกคืน
‎และคาดหมายว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น

105
00:15:54,182 --> 00:15:55,517
‎มันเจ็บปวดมากเลย

106
00:15:55,600 --> 00:15:57,477
‎เราต้องพาลูกไปโรงพยาบาล

107
00:15:57,560 --> 00:15:59,604
‎ใช่ ต้องให้หมอผ่าตัดเอามันออกจากเท้า

108
00:15:59,688 --> 00:16:02,065
‎- ใช่ มันทิ่มเข้าไปลึกมาก ใช่
‎- ใช่

109
00:16:02,148 --> 00:16:05,986
‎ผมดูแลกล่องและอุปกรณ์ตกปลาของผมอย่างดี

110
00:16:06,069 --> 00:16:07,570
‎ผมภูมิใจกับมันมาก

111
00:16:07,654 --> 00:16:10,991
‎เบ็ดตกปลามาอยู่บนพื้นแค่ตัวเดียว
‎ก็คงเหลือเชื่อแล้ว

112
00:16:11,074 --> 00:16:12,784
‎อย่าว่าแต่หมดกล่องใส่อุปกรณ์ตกปลาเลย

113
00:16:12,867 --> 00:16:18,039
‎ไม่ต้องสงสัยเลยว่า
‎มันจงใจให้ผมเหยียบเบ็ดพวกนั้น และก็…

114
00:16:18,748 --> 00:16:20,166
‎มันเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว

115
00:16:21,376 --> 00:16:23,878
‎มันเหมือนกับวิญญาณในบ้านนั้น

116
00:16:23,962 --> 00:16:25,255
‎เพิ่มความรุนแรงให้มากขึ้น

117
00:16:26,548 --> 00:16:29,175
‎ขณะที่สิ่งต่างๆ ในบ้านรุนแรงขึ้น

118
00:16:29,259 --> 00:16:36,016
‎ผมก็ยิ่งเงียบขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ
‎และไม่เหมือนเดิมกับเพื่อนๆ

119
00:16:36,099 --> 00:16:37,934
‎ผมไม่เหมือนเดิมกับครอบครัวของผม

120
00:16:38,018 --> 00:16:39,644
‎ผมออกห่างจากทุกคน

121
00:16:40,645 --> 00:16:43,773
‎นั่นคือตอนที่ผมสนใจ
‎ประวัติความเป็นมาของครอฟตัน

122
00:16:43,857 --> 00:16:45,650
‎และบ้านที่เราอาศัยอยู่

123
00:16:46,317 --> 00:16:48,862
‎แล้วผมก็กลับเข้าไปในโรงเก็บฟืนนั่น

124
00:16:51,072 --> 00:16:55,827
‎เพื่อตรวจดูเอกสารต่างๆ
‎ในกล่องเก่าๆ และหนังสือพิมพ์

125
00:17:20,851 --> 00:17:24,813
‎(โครนิเคิล
‎บ้านเฮนรี่ ครอฟต์)

126
00:17:26,066 --> 00:17:29,611
‎เจอรูปของเฮนรี่ ครอฟต์ขณะที่ผมตรวจดูมัน

127
00:17:32,822 --> 00:17:36,409
‎และผมก็จำเขาได้เหมือนจำพ่อตัวเองได้

128
00:17:36,910 --> 00:17:40,288
‎ผมจำเขาได้ทันที ผมรู้ว่านั่นคือเขา

129
00:17:40,789 --> 00:17:45,627
‎นั่นคือวิญญาณที่คุกคามผม
‎และทำสิ่งที่เขาทำในบ้านนั้น

130
00:17:51,841 --> 00:17:54,385
‎ผมรู้ว่านั่นคือเขา และผมก็รู้สึก…

131
00:17:56,054 --> 00:17:59,015
‎ผมรู้สึกโกรธและเดือดดาล

132
00:17:59,099 --> 00:18:02,310
‎มันแบบว่า นี่ไงไอ้สารเลวที่ทำแบบนี้กับเรา

133
00:18:02,393 --> 00:18:03,311
‎และก็…

134
00:18:04,521 --> 00:18:07,816
‎ผมโยงหน้าตาเขากับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย

135
00:18:11,194 --> 00:18:13,404
‎แล้วผมก็พบอะไรบางอย่างอีก

136
00:18:14,989 --> 00:18:16,157
‎ที่ทำให้ผมกลัว

137
00:18:17,367 --> 00:18:20,912
‎(ฆ่าตัวตายในบ้านของเฮนรี่ ครอฟต์)

138
00:18:25,375 --> 00:18:29,504
‎ผู้เช่าคนก่อนในบ้านหลังนั้นฆ่าตัวตาย

139
00:18:34,175 --> 00:18:39,389
‎แล้วบ้านหลังนั้นก็ถูกทิ้งว่างไว้นานสี่ปี
‎ก่อนที่เราจะย้ายเข้าไปอยู่

140
00:18:41,182 --> 00:18:42,934
‎นั่นคือเหตุผลที่ค่าเช่าถูกมาก

141
00:18:45,770 --> 00:18:48,398
‎นั่นเป็นช่วงเวลาที่เหมือนกับความฝันสำหรับผม

142
00:18:48,481 --> 00:18:53,820
‎ที่ได้รู้ว่าผมยืนอยู่ตรงจุดที่ชายคนนั้นปลิดชีพตัวเอง

143
00:18:55,321 --> 00:19:00,285
‎ผมไม่รู้ว่าเขาประสบกับอะไร
‎และทำไมเขาถึงทำสิ่งที่เขาทำ

144
00:19:00,368 --> 00:19:03,746
‎ทำไมเขาถึงฆ่าตัวตาย อะไรผลักดันให้เขาทำมัน

145
00:19:10,920 --> 00:19:13,756
‎แต่ถ้าเขาประสบกับ
‎สิ่งที่เราประสบในบ้านหลังนั้น…

146
00:19:15,258 --> 00:19:19,095
‎ก็มีโอกาสสูงมาก
‎ที่เขาจะฆ่าตัวตายเพราะเรื่องนั้น

147
00:19:19,179 --> 00:19:22,724
‎เพราะความทรมานและการหลอกหลอน

148
00:19:22,807 --> 00:19:24,142
‎ที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนั้น

149
00:19:25,018 --> 00:19:29,230
‎เขาอาจถูกผลักดันให้ทำมัน
‎ด้วยวิธีที่เขากำลังผลักดันเรา

150
00:19:31,858 --> 00:19:33,651
‎วิธีที่คุณครอฟต์ผลักดันเรา

151
00:19:44,579 --> 00:19:49,751
‎การแสดงให้เห็นมันเด่นชัดจนถึงขีดสุด
‎ถ้าจะว่าไปแล้ว

152
00:19:49,834 --> 00:19:56,132
‎และผมก็จะไม่มีวันลืมคืนนั้นที่เราทุกคนอยู่ที่นั่น

153
00:19:56,216 --> 00:19:58,968
‎แม็กซ์ คุณอยู่ที่นั่น พี่ก็อยู่ที่นั่น

154
00:19:59,052 --> 00:20:00,803
‎นั่นเป็นคืนที่แย่ที่สุดในชีวิตฉันเลย

155
00:20:00,887 --> 00:20:01,971
‎ใช่ แน่นอน

156
00:20:03,556 --> 00:20:05,558
‎เจสสิก้า พี่ชวนไดแอนมาที่บ้าน

157
00:20:09,312 --> 00:20:10,355
‎ไวแอตต์

158
00:20:11,814 --> 00:20:12,815
‎ไวแอตต์!

159
00:21:00,530 --> 00:21:04,284
‎เราทุกคนวิ่งไปตามถนนและไปที่บ้านเพื่อนของพี่

160
00:21:04,909 --> 00:21:07,078
‎แล้วเราก็โทรหาแม่

161
00:21:07,161 --> 00:21:11,749
‎แม่ไปที่บ้าน แล้วพอเดินเข้าประตู มันเงียบสนิท

162
00:21:12,709 --> 00:21:14,752
‎มีไฟเปิดอยู่สองสามดวง แต่ไม่มีอะไร

163
00:21:14,836 --> 00:21:17,130
‎แม่จำได้ว่ามีจานใบหนึ่ง

164
00:21:17,213 --> 00:21:19,966
‎มันติดอยู่ในผนังเหมือนถูกร่อนไปเหมือนจานร่อน

165
00:21:20,466 --> 00:21:22,427
‎แล้วมันก็ติดอยู่ตรงนั้น

166
00:21:22,510 --> 00:21:24,762
‎แค่เห็นแม่ก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

167
00:21:24,846 --> 00:21:26,681
‎ลูกกลัวมาก กลัวจนพูดไม่ออก

168
00:21:26,764 --> 00:21:28,308
‎แม่แค่อยากไปรับลูกๆ

169
00:21:28,808 --> 00:21:31,102
‎แล้วแม่ก็ไปรับลูกจาก…

170
00:21:31,185 --> 00:21:32,186
‎- จากที่นั่น
‎- ใช่ค่ะ

171
00:21:32,270 --> 00:21:36,107
‎ผมไม่เคยคิดเลยว่า
‎จริงๆ แล้วบ้านหลังนั้นอันตรายแค่ไหน

172
00:21:36,691 --> 00:21:39,569
‎ผมยังคงไม่อยากจะเชื่อ และผมก็ผ่านมันมาได้

173
00:21:39,652 --> 00:21:40,695
‎- ใช่
‎- แบบว่า

174
00:21:40,778 --> 00:21:44,282
‎- ผมไม่อยากเชื่อสิ่งที่ผมเห็นด้วยตาตัวเอง
‎- ทุกอย่างพังหมด

175
00:21:44,365 --> 00:21:46,576
‎และเฟอร์นิเจอร์ก็ถูกพลิกคว่ำ

176
00:21:46,659 --> 00:21:49,495
‎เก้าอี้พลิกคว่ำ โต๊ะก็ตะแคงข้าง

177
00:21:49,579 --> 00:21:53,541
‎สิ่งที่เกิดขึ้นกับไดแอนในคืนนั้นมันน่าเศร้าใจ

178
00:21:53,624 --> 00:21:55,626
‎- ใช่
‎- ซึ่งทำให้เราใจสลาย

179
00:21:56,461 --> 00:21:58,713
‎ห่างจากบ้านเราไปแค่ครึ่งไมล์

180
00:21:58,796 --> 00:22:03,259
‎ใช่ ไดแอนไม่อยากกลับไปที่บ้านหลังนั้น
‎เธอเลยกลับบ้านของเธอ

181
00:22:03,968 --> 00:22:06,054
‎แล้วพวกเขาก็ขับรถลงเนินเขา…

182
00:22:09,223 --> 00:22:11,726
‎คืนนั้นไดแอนตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์

183
00:22:17,982 --> 00:22:21,027
‎ฉันรู้เรื่องนั้น และฉันก็อยู่ที่บ้าน

184
00:22:21,110 --> 00:22:24,614
‎แฟนของแม่กำลังทำความสะอาดที่เกิดเหตุ

185
00:22:25,198 --> 00:22:27,950
‎เขาไปรับรถแล้วกลับมากินมื้อเที่ยงที่บ้าน

186
00:22:29,285 --> 00:22:31,329
‎เขาจอดมันไว้นอกหน้าต่างห้องฉัน

187
00:22:32,497 --> 00:22:35,917
‎ยังคงเห็นเส้นผมติดอยู่ในกระจกที่แตก

188
00:22:36,000 --> 00:22:39,337
‎ฉันจำได้ว่าแม่ตะโกนใส่เขา
‎"คุณต้องเอามันออกไปจากที่นี่"

189
00:22:40,505 --> 00:22:43,299
‎แค่เห็นมันฉันก็ใจสลายแล้ว

190
00:22:48,930 --> 00:22:53,017
‎ใช่ นั่นมันมากเกินไป ผมทำใจไม่ได้

191
00:22:54,060 --> 00:22:57,730
‎แม่คิดว่าสำหรับแม่แล้ว
‎แม่รู้สึกว่าทุกอย่างมันเชื่อมโยงกัน

192
00:22:57,814 --> 00:22:58,981
‎- จริงๆ นะ
‎- แน่นอน

193
00:22:59,065 --> 00:23:01,067
‎แม่รู้สึกว่าสิ่งหนึ่งยังไม่ทันจบ อีกสิ่งก็เริ่มขึ้นแล้ว

194
00:23:01,651 --> 00:23:02,819
‎แม่รู้สึกอย่างนั้น

195
00:23:02,902 --> 00:23:06,155
‎และผมก็หวังจริงๆ ว่า
‎ไดแอนจะไม่ต้องชดใช้ในเรื่องนั้น

196
00:23:06,989 --> 00:23:09,117
‎ฉันผิดเหรอที่พาเธอไปที่นั่น

197
00:23:09,200 --> 00:23:10,576
‎ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่

198
00:23:11,327 --> 00:23:13,121
‎แต่ถ้าฉันไม่ได้พาเธอไปที่นั่น…

199
00:23:14,789 --> 00:23:16,791
‎- ผมไม่รู้ว่าต้องใช้คำว่าอะไร
‎- รู้สึกผิดเหรอ

200
00:23:18,918 --> 00:23:20,336
‎ไฟดับ

201
00:23:20,420 --> 00:23:21,879
‎- อะไรกัน
‎- ไฟดับ

202
00:23:21,963 --> 00:23:23,923
‎ถ่ายต่อไป เราจะแก้ไขเรื่องไฟเอง

203
00:23:24,006 --> 00:23:26,426
‎- น่ากลัวจัง
‎- ไฟมาแล้ว

204
00:23:26,509 --> 00:23:28,469
‎- โอ้
‎- มันทำให้ฉันกลัวนะ

205
00:23:28,553 --> 00:23:29,720
‎ขอโทษครับ ทุกคน

206
00:23:29,804 --> 00:23:31,180
‎- น่าขนลุกจริงๆ
‎- ใช่

207
00:23:32,181 --> 00:23:34,892
‎- ไฟดับตอนที่ฉันพูดว่าฉันรู้สึกผิด
‎- แปลกจัง

208
00:23:39,981 --> 00:23:40,940
‎รู้ไหม…

209
00:23:44,193 --> 00:23:47,405
‎ตอนคุณพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงรถ

210
00:23:47,488 --> 00:23:50,116
‎กับผู้เช่าคนก่อน เรารู้สึกเหมือนอยู่ที่นั่นเลย

211
00:23:50,199 --> 00:23:51,742
‎มีความตายมากมายอยู่รอบๆ บ้านนั้น

212
00:23:51,826 --> 00:23:53,453
‎ใช่ ผมก็รู้สึกอย่างนั้น

213
00:23:53,953 --> 00:23:56,622
‎แน่นอน ผมเชื่อคำพูดของทุกคนที่นี่

214
00:23:57,415 --> 00:23:59,792
‎ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเชื่อ

215
00:24:00,668 --> 00:24:04,088
‎แต่ในใจผมเชื่อมั่นว่าพวกคุณประสบกับมันมา

216
00:24:05,131 --> 00:24:06,299
‎มันเป็นการเปิดหูเปิดตา

217
00:24:06,382 --> 00:24:09,927
‎ผมไม่คิดว่าควรจะมีใครรู้สึกผิดกับมัน

218
00:24:10,761 --> 00:24:11,596
‎ฉันรู้ค่ะ

219
00:24:13,306 --> 00:24:15,892
‎ถึงเวลาต้องไปกันแล้ว

220
00:24:15,975 --> 00:24:18,478
‎นั่นคือตอนที่แม่ตัดสินใจว่า
‎ถึงเวลาต้องไปกันแล้ว ใช่ไหม

221
00:24:18,561 --> 00:24:20,438
‎- เราไปจากที่นั่น
‎- เราไปจากบ้านหลังนั้น

222
00:24:20,521 --> 00:24:24,901
‎มันทำให้เราทุกคนสูญเสียมากเกินไป
‎และจนวันนี้เราก็ยังคงชดใช้มันอยู่

223
00:24:26,194 --> 00:24:27,862
‎เรานำมันติดตัวมาด้วย

224
00:24:27,945 --> 00:24:30,531
‎สิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นไม่มีอะไรเป็นเรื่องปกติ นั่นที่แน่ๆ

225
00:24:32,700 --> 00:24:35,119
‎โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าเฮนรี่ ครอฟต์

226
00:24:35,661 --> 00:24:38,706
‎รู้สึกพึงพอใจที่เขาทำให้เรากลัว

227
00:24:38,789 --> 00:24:42,502
‎เขาได้บางอย่างจากความกลัวของเรา
‎เขาได้บางอย่างจากการที่ผมร้องไห้

228
00:24:42,585 --> 00:24:45,338
‎เขาได้บางอย่าง
‎จากเสียงกรีดร้องของเราตอนที่เรากลัว

229
00:24:45,880 --> 00:24:48,758
‎ผมรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังในบ้านหลังนั้น

230
00:24:50,593 --> 00:24:52,512
‎มันควบคุมไม่ได้แล้ว

231
00:24:55,181 --> 00:24:57,433
‎และมันก็ระเบิดออกมา

232
00:25:39,850 --> 00:25:42,728
‎คำบรรยายโดย ชายมาศ สายน้ำผึ้ง