1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:28,360 --> 00:00:31,880
(นี่คือเรื่องจริง)

4
00:00:31,960 --> 00:00:34,680
(ฉากต่างๆ ในภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบมาจาก)

5
00:00:34,760 --> 00:00:38,880
(ภาพที่บันทึกไว้จากเหตุการณ์จริง
พร้อมกับภาพที่ทำขึ้นมาใหม่)

6
00:00:41,600 --> 00:00:45,000
(18 กันยายน ปี 2012)

7
00:00:45,080 --> 00:00:50,560
(ลึกสุดของทะเลเหนือ)

8
00:00:55,480 --> 00:00:56,680
ผมมองไม่เห็น

9
00:00:56,760 --> 00:00:58,560
ผมสื่อสารกับนักดำน้ำสองไม่ได้

10
00:00:59,440 --> 00:01:02,000
- เรากำลังเสียหนึ่งในนักดำน้ำผมไป
- มันไม่ขยับ

11
00:01:35,800 --> 00:01:36,680
เขาอยู่ที่ไหนแล้ว

12
00:01:36,760 --> 00:01:37,600
(แผงบ่อสอง)

13
00:01:37,680 --> 00:01:39,240
เวลาเราจะหมดแล้ว

14
00:01:39,320 --> 00:01:40,880
ผมขยับมันไม่ได้

15
00:02:06,920 --> 00:02:09,280
- มันไม่ขยับ
- เราหย่อนสายต่อไม่ได้แล้ว

16
00:02:09,360 --> 00:02:12,000
- ผมลอดไม่ได้
- ทนไว้ก่อนนะพวก

17
00:02:12,480 --> 00:02:15,440
- พวกมันไม่ขยับ
- สะพานเรือ คุณต้องพาเรากลับไปตรงนั้น

18
00:02:49,400 --> 00:02:55,040
(12 ชั่วโมงก่อนหน้านี้)

19
00:03:08,120 --> 00:03:14,280
(เรือสนับสนุนการดำน้ำ โทปาซ)

20
00:03:14,360 --> 00:03:16,080
โทปาซ

21
00:03:16,160 --> 00:03:17,560
หน่วยควบคุมทางน้ำอะเบอร์ดีน

22
00:03:17,640 --> 00:03:19,160
ขอทราบพิกัดคุณด้วย เปลี่ยน

23
00:03:20,440 --> 00:03:23,640
ควบคุมอะเบอร์ดีน เราอยู่ห่างไป 64 ไมล์
ทิศตะวันออกเฉียงเหนือจากคุณ

24
00:03:24,600 --> 00:03:28,440
กำลังมุ่งหน้าไป
กลุ่มบ่อน้ำมัน บล็อก 22/14 บี เปลี่ยน

25
00:03:30,720 --> 00:03:33,680
ขอบคุณโทปาซ ช่วยส่งข่าวงานด้วย เปลี่ยน

26
00:03:40,840 --> 00:03:44,280
(ลูกเรือ 127 คน)

27
00:03:44,360 --> 00:03:50,680
(รวมถึงนักดำน้ำแบบอิ่มตัว 12 คน)

28
00:03:55,200 --> 00:03:56,040
ฮ่า มีกี่สี่คน

29
00:03:56,120 --> 00:03:57,200
ว่าไงร็อบ สบายดีไหม

30
00:03:57,280 --> 00:03:59,960
ใช่ดีพวก ไงอาลี
ใช่ดี ขอบคุณนะ

31
00:04:00,040 --> 00:04:01,880
- ผมเพิ่งเห็นว่านายมี...
- ใช่ โทษที

32
00:04:01,960 --> 00:04:03,840
มอแรกอยากให้พาชมเรือน่ะ

33
00:04:03,920 --> 00:04:05,560
อรุณสวัสดิ์

34
00:04:06,120 --> 00:04:07,520
ควรมีมัสตาร์ดไว้เสมอ

35
00:04:09,360 --> 00:04:11,120
ดูกันว่าเราจะเข้าไปได้ไหม
มีอะไรบ้าง

36
00:04:11,200 --> 00:04:13,200
จิมมี ไคล์ จากแบล็กไอร์ล

37
00:04:14,720 --> 00:04:16,120
อันนี้อาจต้องตัดฉากนี้ทิ้งนะ

38
00:04:17,360 --> 00:04:21,000
ผมรู้ว่าผมบอกว่าชีวิตบนเรือ
มันค่อนข้างเรียบง่าย

39
00:04:21,080 --> 00:04:22,920
งั้นสิ่งที่ผมจะให้เธอดู

40
00:04:23,000 --> 00:04:25,360
จะขจัดความคิดนั้นไปเลย น่าเสียดายนะ

41
00:04:25,440 --> 00:04:27,080
เพราะข้างหลังผม

42
00:04:28,040 --> 00:04:30,080
คือห้องซาวน่าของจริง

43
00:04:31,360 --> 00:04:32,520
(คริส เลมอนส์
นักดำน้ำอิ่มตัวสอง)

44
00:04:32,600 --> 00:04:35,360
ข้างหลังประตูหมายเลขสอง
เชื่อหรือไหม...

45
00:04:37,360 --> 00:04:38,200
เตียงแสงอาทิตย์

46
00:04:40,520 --> 00:04:42,200
พอคริสโตเฟอร์ออกจากฝั่งไป

47
00:04:42,280 --> 00:04:44,800
เราก็สนุกกับการส่งวิดีโอให้กันและกัน

48
00:04:45,080 --> 00:04:47,960
ดูสิ ลูกวัวตัวใหม่บนทุ่งวันนี้ สวยไปเลยเนอะ

49
00:04:48,040 --> 00:04:50,840
นี่เป็นข่าวใหญ่
ข่าวใหญ่จากที่บ้าน

50
00:04:51,720 --> 00:04:52,720
ไงทุกคน

51
00:04:53,600 --> 00:04:55,560
มันให้เราส่งชิ้นส่วนเล็กๆ ของกันและกัน

52
00:04:55,640 --> 00:04:58,840
ที่เราสามารถมีส่วนในชีวิตของกันและกัน
ตอนที่เราต้องห่างกัน

53
00:04:59,640 --> 00:05:00,840
(มอแรก มาร์ติน
คู่หมั้นของคริส เลมอนส์)

54
00:05:00,920 --> 00:05:03,320
และมันทำให้เรามั่นใจว่า
เราทั้งคู่มีความสุข

55
00:05:04,280 --> 00:05:06,120
ขอให้คุณมีคริสต์มาสสนุกสนาน

56
00:05:06,200 --> 00:05:08,560
ขอให้คุณมีคริสต์มาสสนุกสนาน

57
00:05:08,640 --> 00:05:10,840
ขอให้คุณมีคริสต์มาสสนุกสนาน

58
00:05:10,920 --> 00:05:13,320
และสวัสดีปีใหม่

59
00:05:13,520 --> 00:05:15,680
สุขสันต์วันคริสต์มาส เลมอนส์

60
00:05:17,920 --> 00:05:20,760
มันเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นสุดๆ ในชีวิตของเรา

61
00:05:21,280 --> 00:05:24,240
ถ่ายป้ายเล็กๆ นี่ไว้ไหว
มันงดงาม

62
00:05:24,320 --> 00:05:28,800
เรามีกำหนดที่จะแต่งงานกัน
ในเดือนเมษายนของปีนั้น

63
00:05:29,320 --> 00:05:32,680
เรากำลังสร้างบ้านหลังใหม่ในตอนนั้นด้วย

64
00:05:32,760 --> 00:05:33,680
สนุกไหม

65
00:05:37,880 --> 00:05:40,400
และฉันก็เริ่มงานใหม่

66
00:05:40,480 --> 00:05:43,200
ในฐานะครูใหญ่ของโรงเรียนประถมในท้องที่

67
00:05:46,240 --> 00:05:49,160
เรามีแผน

68
00:05:52,000 --> 00:05:53,240
สุดยอดไปเลย

69
00:05:59,560 --> 00:06:01,520
โอเค ผมคิดว่าเครื่องติดแล้ว
ไงมอแรก

70
00:06:02,960 --> 00:06:06,920
หกหนุ่มอาศัยอยู่ในนั้น
แต่เหมือนว่าข้างในปิดไฟหมดเลย

71
00:06:07,000 --> 00:06:10,560
ที่เธอเห็นข้างนอกนี้
คือกล้องตัวเล็กๆ ที่พวกเขาใช้เฝ้าดูเรา

72
00:06:10,640 --> 00:06:14,160
อันนี้ชี้ไปที่ห้องน้ำ
พวกเขาจะได้ดูเราอาบน้ำได้

73
00:06:16,320 --> 00:06:17,480
ก็แล้วแต่จะคิด

74
00:06:17,560 --> 00:06:19,760
ฉันเข้าใจงานของคริสโตเฟอร์ดีอยู่นะ

75
00:06:20,640 --> 00:06:25,560
พวกอุโมงค์ แก๊สต่างๆ และความลึก

76
00:06:28,040 --> 00:06:32,800
คริสโตเฟอร์มักจะอธิบายว่ามัน
เหมือนไปอวกาศ แต่ว่าอยู่ใต้น้ำ

77
00:06:40,560 --> 00:06:46,240
(เรือโทปาซถูกออกแบบมาพร้อม
ระบบอิ่มตัวอัดความดัน)

78
00:06:47,120 --> 00:06:53,000
(ที่ประกอบด้วยห้องพักอาศัยที่
จะอยู่บนตัวเรือ)

79
00:06:53,840 --> 00:07:00,360
(และระฆังดำน้ำที่มีไว้เพื่อส่งนักดำน้ำ
ลงไปยังพื้นใต้ทะเล)

80
00:07:07,720 --> 00:07:12,200
(การทำงานที่ความลึกระดับนี้ นักดำน้ำจะต้อง
ถูกขังอยู่ในระบบนี้)

81
00:07:12,280 --> 00:07:16,280
(พวกเขาเรียกมันว่า
ดำแบบแซต)

82
00:07:17,400 --> 00:07:18,680
ยินดีที่ได้เจอนาย

83
00:07:18,760 --> 00:07:20,840
ใช่ เจอกันใน 28 วันนะ

84
00:07:20,920 --> 00:07:22,440
ใช่ ขอบคุณนะพวก

85
00:07:22,520 --> 00:07:25,000
งั้นนี่ก็ช่วงเวลาแห่งความจริง
ที่เราจะเข้าไป

86
00:07:25,080 --> 00:07:28,240
เราจะเช็กที่กระดาน
ดูว่าเราจะแซตด้วย

87
00:07:28,320 --> 00:07:31,000
เพราะนั่นตัดสินว่าทริปนี้จะดีหรือไม่ดีได้เลย

88
00:07:31,080 --> 00:07:34,720
นั่นคือคนอีกสองคนที่คุณจะต้อง
ใช้เวลาติดอยู่ในกระป๋องดีบุกด้วย

89
00:07:35,120 --> 00:07:37,440
และดูกันนะว่าคุณจะเห็นพร้อมผมไหม...

90
00:07:37,520 --> 00:07:42,800
ทีมสาม คริส เลมอนส์
เดฟ ยูอาซา ดันแคน ออลคอก โอเค

91
00:07:45,040 --> 00:07:47,080
สัมภาษณ์เดวิด ยูอาซา
เอบีการ์ด มาร์ก

92
00:07:48,840 --> 00:07:50,200
- ไงเดวิด
- ไง

93
00:07:50,280 --> 00:07:52,240
(เดวิด ยูอาซา
นักดำน้ำอิ่มตัวหนึ่ง)

94
00:07:52,320 --> 00:07:55,800
บางคนคุณก็เข้ากันได้ดี
บางคนคุณก็เข้ากันไม่ได้ค่อยได้

95
00:07:55,880 --> 00:07:57,680
และไม่มีใครอยากอยู่กับคุณน่ารำคาญ

96
00:07:59,680 --> 00:08:04,520
ดันแคนนี่ผมรู้จักดีมาก
ผมทำงานกับเขามาหลายครั้ง ในช่วงหลายปี

97
00:08:06,120 --> 00:08:08,320
เขามีชื่อเสียงที่ดีมากบนเรือ

98
00:08:10,880 --> 00:08:13,400
คุณต้องเป็นพันธุ์เฉพาะอยู่
ที่จะทำงานในทะเลเหนือ

99
00:08:13,480 --> 00:08:16,520
มีลูกบ้านิดหน่อย ผิดปกตินิดๆ

100
00:08:16,920 --> 00:08:17,840
(ดันแคน ออลคอก
เบลล์แมน)

101
00:08:17,920 --> 00:08:20,280
พวกเขาไม่มีปัญหา
พวกเขามีทางแก้

102
00:08:21,600 --> 00:08:24,320
แน่นอนว่าคนที่ผมได้ทำงานด้วย

103
00:08:25,640 --> 00:08:27,840
ไม่ซ้ำใครเลย

104
00:08:34,120 --> 00:08:35,480
เดฟเป็นคนที่เจ๋งมาก

105
00:08:35,560 --> 00:08:38,560
เขาไม่เครียด
เขาไม่กระวนกระวาย

106
00:08:39,320 --> 00:08:40,520
มีเหตุผลมากๆ

107
00:08:41,040 --> 00:08:42,640
แต่ว่าเขาก็เป็นคนเก็บตัวเรื่องตัวเอง

108
00:08:44,720 --> 00:08:49,400
ผมไม่ได้มีชื่อเสียงที่ทำงาน
ว่าเป็นคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์

109
00:08:49,800 --> 00:08:52,840
ผมคิดว่า "วัลแคน" เป็นคำที่บางคน
ใช้อธิบายตัวผม

110
00:08:57,200 --> 00:09:00,600
คริสนี่ค่อนข้างจะใหม่อยู่
ผมยังไม่เคยดำน้ำกับเขา

111
00:09:01,000 --> 00:09:03,640
แต่ผมคิดว่าเขาเคยดำน้ำ
กับดันแคนหลายรอบอยู่

112
00:09:03,720 --> 00:09:06,640
และดันแคนเป็นคุณพ่อแซตของเขา

113
00:09:07,920 --> 00:09:10,200
ฟังดูแปลกนะพอพูดออกเสียงแล้ว

114
00:09:11,240 --> 00:09:12,960
ผมอยู่กับคริสตอนเขาดำแซตครั้งแรก

115
00:09:13,040 --> 00:09:16,520
แล้วจากนั้นเราก็ดำแซตด้วยกันสี่รอบรวบ

116
00:09:17,640 --> 00:09:19,560
ความผูกพันที่เกิดขึ้นมันแน่นแฟ้นมาก

117
00:09:21,080 --> 00:09:22,800
ผมได้ทำความรู้จักกับเขาดีมากๆ

118
00:09:23,880 --> 00:09:25,720
เขาเป็นคนที่เป็นกันเองมาก

119
00:09:28,200 --> 00:09:30,920
ผมไปคุยกับดันแคนนิดหน่อย บอกว่า
"แล้วเจ้าคริสนี่เป็นไงบ้าง"

120
00:09:31,840 --> 00:09:34,720
และดันแคนยกนิ้วโป้งให้
และผมก็ยินดีที่จะเข้าไปกับเขา

121
00:09:46,600 --> 00:09:48,920
ควบคุมแซต
เราอยู่ห่างจากงานหกชั่วโมง

122
00:09:55,360 --> 00:09:57,920
เท่าที่ผมจำได้ ต้องเจอความปวด
และความเจ็บ รอยฟกช้ำ

123
00:09:58,000 --> 00:10:00,160
ไม่สบายข้อ
ความรู้สึกชาผิวหนัง

124
00:10:12,120 --> 00:10:13,160
เอาล่ะหนุ่มๆ

125
00:10:14,000 --> 00:10:16,760
อย่างที่เธอเห็น
ไม่ค่อยมีพื้นที่มากเท่าไหร่

126
00:10:16,840 --> 00:10:19,880
มีที่ระหว่างเตียงประมาณฟุตครึ่ง

127
00:10:20,320 --> 00:10:22,760
ดันค์กำลังเตรียมเตียงเขาอยู่

128
00:10:22,840 --> 00:10:27,400
และนี่คือฝั่งห้องนั่งเล่น
มีม้านั่งกับโต๊ะตัวเล็กๆ

129
00:10:28,400 --> 00:10:30,400
หนึ่งในไม่กี่รูหน้าต่างที่เรามี

130
00:10:30,480 --> 00:10:33,640
ก็เป็นที่ให้ดูโลกภายนอกที่เดียวที่เธอมี

131
00:10:34,120 --> 00:10:37,680
แล้วผมก็ต้องคลานผ่านอุโมงค์เล็กๆ
เพื่อไปแต่ละห้อง

132
00:10:38,200 --> 00:10:42,000
และทางนี้คือที่เราเรียกว่าหม้อเปียก

133
00:10:42,320 --> 00:10:44,080
พอผมผลักประตูนี้เปิด

134
00:10:45,640 --> 00:10:49,920
ง่ายก็มีห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ
ชำระอะไรหลายๆ อย่าง อะไรแบบนั้น

135
00:10:50,000 --> 00:10:53,560
ใช่ ถ้าผมยืนตัวตรงก็จะมีของทุกอย่าง

136
00:10:53,960 --> 00:10:56,600
ที่หัวผมจะชนเลย เป็นความลำบากของผม

137
00:10:56,680 --> 00:10:59,080
นั่นคือเหตุผลที่ผมมี
แผลถลอกกลับมาตลอด

138
00:10:59,160 --> 00:11:01,240
และความวิเศษของมันคือ

139
00:11:01,720 --> 00:11:05,280
พอเธอเดินครบทุกรอบแล้ว
ก็จะกลับมาอยู่ที่จุดเริ่มต้น

140
00:11:05,360 --> 00:11:08,280
- พร้อมชาหนึ่งแก้ว
- ระวังกองช็อกโกแลตผมนะ

141
00:11:11,040 --> 00:11:13,560
บ้าไปแล้วดันแคน
นายขนมาเยอะแค่ไหนเนี่ย

142
00:11:13,640 --> 00:11:16,200
- แค่หนึ่งแท่งสำหรับทุกวัน
- หนึ่งแท่งสำหรับทุกวัน

143
00:11:17,720 --> 00:11:20,080
แต่ผมก็เริ่มกินมันแล้วน่ะ

144
00:11:20,160 --> 00:11:21,440
ผมดีใจที่ผมอยู่ในนี้กับนาย

145
00:11:23,560 --> 00:11:25,560
(ท่อแรงดันออก (860)
จากหน่วยควบคุมแซต)

146
00:11:25,640 --> 00:11:31,120
(ในงานนี้ นักดำน้ำจะอาศัยอยู่ที่
10 เท่าของแรงดันบรรยากาศ)

147
00:11:32,560 --> 00:11:39,200
(ระบบอิ่มตัวจะเป็นบ้านของพวกเขา
สำหรับอีก 28 วันข้างหน้า)

148
00:11:47,520 --> 00:11:49,760
โอเคหนุ่มๆ ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว
เราจะเริ่มโบลวดาวน์

149
00:12:16,480 --> 00:12:18,640
โอเคหนุ่มๆ เราจะหยุดและตรวจหารอยรั่วแล้ว

150
00:12:23,120 --> 00:12:26,120
ในงานครั้งนี้ เราจะทำงานที่ระดับ 100 เมตร

151
00:12:27,640 --> 00:12:29,280
งั้นพวกเขาก็จะปั๊มห้องให้มี

152
00:12:29,360 --> 00:12:33,240
ความดันเท่ากับน้ำระดับ 100 เมตร
ด้วยฮีลีออก

153
00:12:33,320 --> 00:12:36,280
ซึ่งเป็นส่วนผสมของฮีเลียมและออกซิเจน

154
00:12:36,840 --> 00:12:40,280
แล้วเราก็จะอยู่ในความดันเท่ากับพื้นใต้ทะเล

155
00:12:43,400 --> 00:12:46,840
ยืนยันการผนึกแล้ว
เราจะทำการโบลวดาวน์ต่อไป

156
00:12:49,920 --> 00:12:51,520
ใช่ ทุกอย่างดี

157
00:12:52,280 --> 00:12:54,120
หูทุกคนโอเค

158
00:12:54,520 --> 00:12:57,920
ทันทีที่คุณสูดแก๊สฮีเลียมเข้าไป

159
00:12:58,440 --> 00:13:00,480
คุณจะเริ่มพูดเป็นเสียงเป็ดๆ

160
00:13:01,800 --> 00:13:02,640
ครับ

161
00:13:02,720 --> 00:13:04,200
ทุกอย่างโอเค ขอบคุณ

162
00:13:05,760 --> 00:13:07,240
- โอเค ขอบคุณนะงั้น
- ครับนาย

163
00:13:07,320 --> 00:13:10,560
30 วินาทีแรกนี่ตลกเสมอ

164
00:13:11,000 --> 00:13:13,200
หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยขำแล้ว

165
00:13:18,120 --> 00:13:21,040
โอเคหนุ่มๆ เรามาถึงความลึกที่กำหนดแล้ว
จบการโบลวดาวน์

166
00:13:23,480 --> 00:13:26,760
(ทีมสาม เดฟ ยูอาซา
คริส เลมอนส์ ดันแคน ออลคอก)

167
00:13:33,360 --> 00:13:34,200
ขอบคุณ

168
00:13:35,640 --> 00:13:37,800
แซตเป็นการอาศัยในสภาพแวดล้อมที่แปลกๆ

169
00:13:41,240 --> 00:13:42,920
แทบจะไม่มีความเป็นส่วนตัว

170
00:13:45,240 --> 00:13:48,160
โลกทั้งใบของคุณเหมือนจะหด
เหลือเท่าขนาดของระบบนี้

171
00:13:53,200 --> 00:13:55,760
(ปล่อยน้ำอนามัย
ดีทีซี - กราบซ้าย)

172
00:13:56,440 --> 00:13:58,640
การอยู่ในแซตมันค่อนข้างหนักหน่วง

173
00:14:00,320 --> 00:14:02,680
ผมคิดว่าทุกคนจัดการกับมัน
ด้วยวิธีที่ต่างกันไป

174
00:14:05,680 --> 00:14:07,680
นักดำน้ำส่วนใหญ่มีสองตัวตน

175
00:14:08,520 --> 00:14:11,640
พวกเขามีตัวตนตอนทำงาน
และตัวตนตอนอยู่บ้าน

176
00:14:12,080 --> 00:14:15,280
ที่บ้าน ผมคือเดวิด คุณพ่อลูกสาม

177
00:14:15,840 --> 00:14:18,200
และเดฟคือนักดำน้ำมืออาชีพ

178
00:14:18,880 --> 00:14:19,720
เขา...

179
00:14:20,720 --> 00:14:22,960
เขารับผิดชอบแค่หน้าที่เดียว

180
00:14:31,440 --> 00:14:34,560
คริสเขาร้อนรนกว่านิดหน่อยอย่างแน่นอน

181
00:14:37,840 --> 00:14:39,480
ไม่ได้ดำแซตมานานขนาดนั้น

182
00:14:42,400 --> 00:14:44,840
พยายามจะทำให้แน่ใจว่า
เขาทำตามคนอื่นทัน

183
00:14:44,920 --> 00:14:47,680
ว่าเขามีอุปกรณ์ที่ถูกต้อง
ไม่ทำให้ตัวเองอับอาย

184
00:14:50,240 --> 00:14:54,000
แต่ก็รับรู้อย่างมากด้วยว่า
ผู้คนกำลังเฝ้าดูทุกอย่างที่เขาทำ

185
00:14:59,720 --> 00:15:00,960
กดดับมากพอควร

186
00:15:02,560 --> 00:15:04,560
เขาอยากจะดูดีกับทุกคน

187
00:15:04,960 --> 00:15:07,120
เขาอยากจะเป็นนักดำน้ำที่ดี

188
00:15:09,720 --> 00:15:10,920
สุดยอดนักดำน้ำ

189
00:15:22,960 --> 00:15:24,680
ก่อนที่ผมจะเริ่มดำน้ำแซต

190
00:15:24,760 --> 00:15:28,400
ผมก็มองทะเลเหนือว่าเป็นระดับสูงสุด
ของการดำน้ำมาเสมอ

191
00:15:31,040 --> 00:15:34,360
มีเรือสนับสนุนการดำน้ำหลายลำทางนั้น
ตรงนั้นดำน้ำกันเพียบเลย

192
00:15:36,360 --> 00:15:37,960
และงานนี้

193
00:15:38,040 --> 00:15:41,520
กลุ่มบ่อน้ำมันที่เราจะไปอยู่ห่างจากอะเบอร์ดีน
ประมาณ 12 ชั่วโมงไอน้ำ

194
00:15:41,600 --> 00:15:44,520
คุณก็จะอยู่ประมาณกลางทะเลเหนือเลย

195
00:15:57,440 --> 00:16:00,960
ทะเลเหนือบางครั้งก็คาดเดาไม่ได้
และอากาศบางเวลาก็ไม่ค่อยดี

196
00:16:02,880 --> 00:16:04,960
เรือก็เลยเคลื่อนไปมาพอสมควร

197
00:16:13,040 --> 00:16:17,040
ทะเลเหนือนั้นเป็นหนึ่งในสภาพแวดล้อม
ที่อันตรายที่สุดในโลกอย่างแน่นอน

198
00:16:17,520 --> 00:16:20,280
อุณหภูมิน้ำที่พื้นทะเลคือสี่องศา

199
00:16:21,720 --> 00:16:23,040
ที่ทำให้ตายได้

200
00:16:30,920 --> 00:16:33,840
ฉันตระหนักว่ามันมีอันตรายในงานนี้
ฉันตระหนักดี

201
00:16:36,520 --> 00:16:41,360
แต่คริสโตเฟอร์รับรองกับฉันตลอด
ว่าเขาจะปลอดภัย

202
00:16:44,080 --> 00:16:46,560
ว่าเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย

203
00:16:51,320 --> 00:16:54,760
ฉันคิดว่าเขามีความสุขในถังอิ่มตัวของเขา

204
00:16:58,720 --> 00:17:00,600
ฉะนั้นก็ไม่
ฉันไม่เคยเป็นกังวลเลย

205
00:17:05,400 --> 00:17:06,760
(กลุ่มบ่อน้ำมันทะเลเหนือ)

206
00:17:06,840 --> 00:17:09,920
ควบคุมอะเบอร์ดีน ควบคุมอะเบอร์ดีน
นี่โทปาซพูด เปลี่ยน

207
00:17:10,000 --> 00:17:11,360
(127  ไมล์
ทางตะวันออกจากอะเบอร์ดีน)

208
00:17:11,440 --> 00:17:12,960
ว่ามาเลยโทปาซ เปลี่ยน

209
00:17:13,320 --> 00:17:16,840
เราอยู่ที่กลุ่มบ่อน้ำมัน บล็อก 22/14 บี

210
00:17:17,640 --> 00:17:20,360
คงพิกัดที่นี่เพื่อเริ่มทำงานทันที
จบการสื่อสาร

211
00:17:22,720 --> 00:17:24,440
- พร้อมไหม
- ผมพร้อมแล้ว

212
00:17:25,360 --> 00:17:27,000
โอเค ทุกอย่างอยูที่ศูนย์

213
00:17:31,200 --> 00:17:33,200
หนึ่ง สี ห้า หก ทำงาน

214
00:17:33,280 --> 00:17:35,800
โอเค  เครื่องผลักดันทุกตัวอยู่
ในดีพี โหมด

215
00:17:35,880 --> 00:17:38,400
(ดีพี โหมด)

216
00:17:39,240 --> 00:17:41,480
(ไดนามิก โพซิชันนิง)

217
00:17:41,560 --> 00:17:47,160
(ระบบคอมพิวเตอร์ที่ล็อกเรือ
ให้อยู่เหนือพิกัดที่แน่นอนจากพื้นทะเล)

218
00:17:47,240 --> 00:17:49,800
ผมเลือกพิกัดจีพีเอสไว้สองจุด
สำหรับระบบอ้างอิง

219
00:17:50,360 --> 00:17:51,200
ครับ

220
00:17:59,640 --> 00:18:01,280
โอเคกัปตัน เราอยู่ดีพีแล้ว

221
00:18:01,360 --> 00:18:03,840
(ปกติ - ลดลง)

222
00:18:03,920 --> 00:18:08,600
(ดีพี - สถานะ
เขียว)

223
00:18:17,120 --> 00:18:19,880
โอเคหนุ่มๆ แจ้งเวลาห้านาที
เพื่อเข้าระฆัง

224
00:18:22,040 --> 00:18:26,200
เหล่านักดำน้ำเป็นหุ่นเชิดของผม
ผมเป็นวาทยากรของวงเล็กๆ

225
00:18:26,280 --> 00:18:27,720
พวกเขาเป็นมือและเท้าของผม

226
00:18:28,440 --> 00:18:29,280
(เครก เฟรเดอริก
ผู้คุมการดำน้ำ)

227
00:18:29,360 --> 00:18:32,280
และหลักๆ พวกเขาก็ทำสิ่งที่
ผมขอให้พวกเขาทำ

228
00:18:35,800 --> 00:18:37,360
พอนักดำน้ำอยู่ในน้ำแล้ว

229
00:18:38,000 --> 00:18:40,160
ผมเป็นคนที่สำคัญที่สุดบนเรือ

230
00:18:40,240 --> 00:18:41,760
และทุกคนจะเชื่อฟังผม

231
00:18:43,480 --> 00:18:45,200
โอเค คนแรกกำลังเข้าระฆัง

232
00:18:56,720 --> 00:18:57,800
ดันแคนเป็นเบลล์แมน

233
00:18:57,880 --> 00:19:00,080
เขาจะไม่ได้ดำน้ำคืนนั้น
เขาจะอยู่ในระฆัง

234
00:19:00,160 --> 00:19:01,480
ดูแลพวกนักดำน้ำ

235
00:19:04,120 --> 00:19:05,720
เดฟ ยูอาซา
เป็นนักดำน้ำหนึ่ง

236
00:19:06,720 --> 00:19:08,280
และคริส เลมอนส์
เป็นนักดำน้ำสอง

237
00:19:10,240 --> 00:19:13,840
สะพานเรือ
ระฆังออกจากระบบที่เวลา 20:13 น.

238
00:19:14,640 --> 00:19:16,360
ยี่สิบนาฬิกา สิบสามนาที ออกจากระบบ

239
00:19:20,520 --> 00:19:22,160
โอเคหนุ่มๆ จะพาลงไปแล้วนะ

240
00:19:23,680 --> 00:19:26,960
(สนับสนุนระฆัง
เอสดับบลิวแอล 15.5 ตัน)

241
00:19:49,320 --> 00:19:51,840
สะพานเรือ
ระฆังออกจากระบบที่เวลา 20:21 น.

242
00:19:57,600 --> 00:19:58,440
ขอบคุณอาร์โอวี

243
00:19:58,520 --> 00:19:59,760
กำลังผ่านไปตอนนี้

244
00:20:13,920 --> 00:20:16,000
มาถึงความลึกในการทำงานที่ 90 เมตรแล้ว

245
00:20:23,520 --> 00:20:25,960
พอควรยกหมวกมาสวมหัวของนักดำน้ำ

246
00:20:26,040 --> 00:20:27,400
คุณมองตาพวกเขา

247
00:20:28,320 --> 00:20:32,280
คุณจะเห็นได้ว่านักดำน้ำมีความสุข
หรือว่ากลัวสุดขีด

248
00:20:32,360 --> 00:20:34,680
เพราะคุณจะเห็นตาขาวมากกว่าตาดำ

249
00:20:39,720 --> 00:20:42,760
ไม่มีจุดใดในเย็นวันนั้น
ที่คริสดูร้อนรนใจ

250
00:20:45,200 --> 00:20:46,640
เขาอยากจะไปเต็มที่

251
00:20:49,240 --> 00:20:52,000
เขาอยากจะพิสูจน์ว่าเขาดีเท่าคนอื่นๆ

252
00:20:53,760 --> 00:20:55,760
ต่อสายรกแล้ว

253
00:20:56,280 --> 00:20:58,280
ถังฉุกเฉินอยู่บนขวด

254
00:20:58,680 --> 00:20:59,520
และ...

255
00:21:00,200 --> 00:21:01,440
จากหมวกเขานะ

256
00:21:01,520 --> 00:21:03,800
ดีมาก ขอบคุณ
น้ำร้อนคือดี

257
00:21:04,760 --> 00:21:06,040
สบายตัวมากๆ

258
00:21:18,240 --> 00:21:19,800
เอาล่ะ ไว้เจอกันอีกสักหกชั่วโมงนะ

259
00:21:28,600 --> 00:21:29,880
คริส เช็กหารอยรั่ว

260
00:21:30,720 --> 00:21:32,000
ทดสอบหารอยรั่ว คริส

261
00:21:36,360 --> 00:21:39,320
สะพานเรือ

262
00:21:47,040 --> 00:21:49,440
(นักดำน้ำสอง - คริส)

263
00:21:51,120 --> 00:21:53,320
(นักดำน้ำอยู่ในน้ำ)

264
00:22:00,920 --> 00:22:02,800
นั่นคุณหายใจจากถังที่ขนไปนะ

265
00:22:03,080 --> 00:22:04,160
รับทราบ

266
00:22:07,760 --> 00:22:09,880
ดันแคน ดูสายรกของนักดำน้ำสองด้วย

267
00:22:18,040 --> 00:22:22,040
ตอนที่นักดำน้ำออกไปจากระฆัง
เขาจะพึ่งพาสายรกอย่างสมบูรณ์แบบ

268
00:22:24,120 --> 00:22:27,280
มันมอบน้ำร้อนให้เขา
ที่เขาต้องใช้เพื่อให้ตัวอุ่น

269
00:22:31,440 --> 00:22:32,960
ให้แก๊สเขาเพื่อหายใจ

270
00:22:33,040 --> 00:22:35,840
และแสงไฟและการสื่อสารกับผิวน้ำ

271
00:22:38,920 --> 00:22:40,640
มันเป็นเส้นแห่งชีวิตเลย

272
00:22:46,360 --> 00:22:48,160
นักดำน้ำสองพร้อมจะโดดลงไปแล้ว

273
00:22:49,240 --> 00:22:52,080
นักดำน้ำสอง คุณทิ้งตัวจะระฆังได้

274
00:23:00,440 --> 00:23:03,840
การทิ้งตัวจากระฆัง
คือส่วนที่ผมชอบที่สุดในการดำน้ำ

275
00:23:03,920 --> 00:23:10,880
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

276
00:23:11,520 --> 00:23:13,400
ผมรักความรู้สึกไร้น้ำหนัก

277
00:23:15,440 --> 00:23:17,800
คุณกำลังบินลงไปยังพื้นใต้ทะเล

278
00:23:26,640 --> 00:23:28,040
ถ้าระยะการมองเห็นคุณต่ำ

279
00:23:28,120 --> 00:23:30,520
คุณก็ไม่รู้ว่าคุณหย่อนตัวลงไปหาอะไร

280
00:23:31,880 --> 00:23:33,680
หรือว่าคุณจะลงถึงพื้นเมื่อไหร่

281
00:23:55,520 --> 00:23:58,800
พื้นใต้ทะเลเป็นที่ที่มืดและชวนสับสน

282
00:24:00,440 --> 00:24:02,440
มันง่ายสุดๆ ที่จะหลงทาง

283
00:24:04,320 --> 00:24:06,760
เครก ขอทิศทางที่แน่นอน
สำหรับงานด้วยครับ

284
00:24:08,120 --> 00:24:11,680
นักดำน้ำสอง งานควรจะอยู่ที่
30 เมตรไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของคุณ

285
00:24:12,680 --> 00:24:13,640
รับทราบ

286
00:24:18,120 --> 00:24:21,080
สายรกคือสายที่ล่ามตัวคุณไว้กับเรือ

287
00:24:26,000 --> 00:24:29,000
และถ้าคุณต้องกลับไปที่ระฆัง
คุณก็แค่ตามสายรกไป

288
00:24:30,720 --> 00:24:32,720
นั่นคือเส้นทางกลับไปยังความปลอดภัยของคุณ

289
00:24:37,320 --> 00:24:41,040
ในความมืด มันเกือบจะยาก
ที่จะไปถึงหน้างาน กว่าการทำตัวงานเสียอีก

290
00:24:42,480 --> 00:24:44,840
พื้นทะเลมันจะเล่นตลกกับคุณ

291
00:24:52,120 --> 00:24:54,640
สิบนาทีแรกเป็นเวลาที่ค่อนข้างตึงเครียด

292
00:24:58,040 --> 00:24:59,400
ผมสังเกตจากลมหายใจพวกเขาได้

293
00:25:06,040 --> 00:25:11,360
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

294
00:25:15,240 --> 00:25:18,760
สะพานเรือ นักดำน้ำทั้งสองถึงหน้างาน
ที่เวลา 20:49 น.

295
00:25:24,880 --> 00:25:27,600
โครงสร้างที่เราจะทำงานด้วย
เรียกว่ามานิโฟลด์

296
00:25:27,920 --> 00:25:31,320
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

297
00:25:31,400 --> 00:25:34,240
ในนี้ คุณจะมีบ่อน้ำมันหลายบ่อ

298
00:25:39,680 --> 00:25:41,920
น้ำมันจะออกมาจากพื้น

299
00:25:42,000 --> 00:25:44,800
และจากนั้นก็จะถูกส่งผ่านท่อไปยังแท่น

300
00:25:45,960 --> 00:25:50,080
งานในตอนนี้คือการ
นำชิ้นส่วนท่อออก

301
00:25:51,920 --> 00:25:55,160
และเราก็จะนำชิ้นส่วนใหม่
ลอยเข้าไปแทน

302
00:26:02,480 --> 00:26:04,440
พอคุณทำงานกับนักดำน้ำ
คุณจะ...

303
00:26:04,880 --> 00:26:08,160
เกือบเอื้อมผ่านจอไปหมุนปุ่มให้พวกเขาแล้ว

304
00:26:09,280 --> 00:26:11,520
คุณจะมีอารมณ์ร่วมไปกับพวกเขา

305
00:26:12,280 --> 00:26:14,960
คุณจะรู้สึกถึงความสำเร็จและความล้มเหลว
ของพวกเขาในน้ำ

306
00:26:15,760 --> 00:26:16,800
เราโอเค

307
00:26:17,600 --> 00:26:19,600
และพูดง่ายๆ คุณมองเอกับบีคุณนะ

308
00:26:20,400 --> 00:26:24,040
เราจะเปิดและปิดมันตามลำดับ
แล้วก็ทดสอบแรงดัน

309
00:26:24,120 --> 00:26:31,080
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

310
00:26:37,920 --> 00:26:41,880
พอนักดำน้ำคุณเริ่มงานแล้ว
ในฐานะเบลล์แมน คุณก็ผ่อนคลายได้อีกนิด

311
00:26:43,320 --> 00:26:45,480
ดูว่าผมมีอะไรในแซนด์วิช
สำหรับพักกลางกะ

312
00:26:53,240 --> 00:26:55,800
ไม่เคยมีวันไหนที่ผมไปทำงาน
แล้วไม่สนุกกับมันเลย

313
00:26:59,520 --> 00:27:01,800
แรงบันดาลใจแรกของผม
ในการดำน้ำ

314
00:27:03,880 --> 00:27:08,600
ต้องเป็นการดูฌัก คูสโตว์บนทีวี

315
00:27:09,360 --> 00:27:13,800
แล้วก็คิดว่า "นี่แหละสิ่งที่ฉันอยากทำ"

316
00:27:14,800 --> 00:27:16,320
การไปเยือนแนวปะการัง

317
00:27:17,360 --> 00:27:19,360
ว่ายน้ำไปกับสัตว์ทั้งหลาย

318
00:27:22,120 --> 00:27:25,160
มันดู... วิเศษสุดๆ

319
00:27:28,400 --> 00:27:30,080
เป็นความฝันของผม

320
00:27:30,560 --> 00:27:32,520
ที่จะเป็นนักดำน้ำและ

321
00:27:33,600 --> 00:27:34,800
ลงไปใต้ทะเล

322
00:27:34,880 --> 00:27:36,160
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

323
00:27:36,240 --> 00:27:40,080
และ... เดฟ คุณทำงานต่อไปนะ
เอาล่ะ ปิดมันได้เลย

324
00:27:40,560 --> 00:27:42,240
โอเค กำลังปิดวาล์วบีวีสอง

325
00:27:42,320 --> 00:27:43,200
รับทราบ

326
00:27:43,520 --> 00:27:46,600
คริสโตเฟอร์มาดำน้ำช้ากว่าหน่อย

327
00:27:47,360 --> 00:27:48,600
วาล์วปิดแล้ว

328
00:27:49,960 --> 00:27:52,000
เขามองหาทิศทางอยู่

329
00:27:52,080 --> 00:27:54,000
เราไม่พบการรั่ว

330
00:27:55,120 --> 00:27:58,080
การดำน้ำเป็นสิ่งที่เขาหลงใหลเอามากๆ

331
00:28:00,960 --> 00:28:03,520
ฉันจะไม่มีวันคิดที่จะขอให้คริสโตเฟอร์

332
00:28:03,600 --> 00:28:05,360
เลือกแนวอาชีพอื่นเลย

333
00:28:06,040 --> 00:28:06,880
ไม่มีวัน

334
00:28:07,240 --> 00:28:11,120
นั่นคือสิ่งที่เขาอยากทำ
นั่นคือสิ่งที่เขาหลงใหล

335
00:28:11,920 --> 00:28:16,000
ถ้าฉันหลงใหลไปกับงานเท่าคริสโตเฟอร์

336
00:28:16,080 --> 00:28:19,560
ก็จะไม่มีใครมาหยุดฉันได้
งั้นฉันก็จะไม่หยุดเขาอย่างแน่นอน

337
00:28:30,040 --> 00:28:32,400
สภาพอากาศในคืนนั้นไม่ค่อยดี

338
00:28:33,120 --> 00:28:36,680
คลื่นใต้น้ำสูง 18 ฟุต
ลมแรง 35 นอต

339
00:28:38,640 --> 00:28:40,560
เราอยู่ที่ขีดจำกัดของการดำน้ำ

340
00:28:41,800 --> 00:28:43,320
แต่ไม่ใช่ว่าดำไม่ได้

341
00:28:51,320 --> 00:28:52,640
สภาพอากาศโหดอยู่

342
00:28:53,240 --> 00:28:56,000
แต่สำหรับทะเลเหนือแล้ว ไม่ใช่อะไรพิเศษ

343
00:28:58,240 --> 00:28:59,600
ปลอดภัยอย่างสมบูรณ์แบบ

344
00:29:01,720 --> 00:29:05,800
ถ้าคุณเรียกงานนี้ว่า "ปลอดภัย" ได้
เอาน่า มันไม่ใช่งานที่ปลอดภัยเนอะ งั้น...

345
00:29:06,400 --> 00:29:08,200
(มิชาล ชิคอร์สกี
เจ้าหน้าที่ไดนามิก โพซิชันนิง)

346
00:29:08,280 --> 00:29:10,920
ผมมีหน้าที่ควบคุม
คอมพิวเตอร์ของระบบดีพี

347
00:29:13,400 --> 00:29:15,720
ทำให้เรืออยู่ในพิกัดที่แน่นอน

348
00:29:17,360 --> 00:29:20,000
เพื่อที่นักดำน้ำจะได้ปลอดภัยอยู่ในน้ำ

349
00:29:20,080 --> 00:29:20,920
(ปกติ)

350
00:29:31,120 --> 00:29:33,040
ในขณะนั้น เรือก็คงตัวอยู่

351
00:29:43,840 --> 00:29:45,200
แล้วมันก็เริ่มต้นขึ้น

352
00:29:52,680 --> 00:29:55,440
ผมเห็นการเตือนภัยที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

353
00:29:55,520 --> 00:29:57,000
(แรงต่างๆ)

354
00:29:58,200 --> 00:30:03,280
ทันทีหลังจากการเตือนภัย
ก็มีความผิดพลาดเพิ่มขึ้นมาทีละอย่าง

355
00:30:05,800 --> 00:30:10,600
เรามีปัญหาใหญ่มากๆ เพราะเรา
กำลังสูญเสียการควบคุมเรือไป

356
00:30:11,920 --> 00:30:13,200
เรากำลังเสียตำแหน่ง

357
00:30:13,280 --> 00:30:15,960
(ระยะถึงเป้าหมาย: 5.5 เมตร)

358
00:30:16,040 --> 00:30:17,560
ระบบดีพีเราล้มเหลว

359
00:30:17,640 --> 00:30:18,600
(ลดลง)

360
00:30:19,680 --> 00:30:21,240
(ดีพี - สถานะ
เหลืองอำพัน)

361
00:30:21,320 --> 00:30:23,280
สะพานเรือส่งไฟเหลืองอำพันมา

362
00:30:27,520 --> 00:30:31,480
ความกะทันหันและความเร้าในเสียงของเขา
บอกผมว่า

363
00:30:31,560 --> 00:30:33,280
นี่ไม่ใช่ไฟเหลืองอำพันธรรมดา

364
00:30:33,920 --> 00:30:35,840
ทิ้งทุกอย่างไว้ คริส

365
00:30:35,920 --> 00:30:37,640
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

366
00:30:37,720 --> 00:30:41,400
ผมอยากให้นักดำน้ำของผมกลับมาที่ระฆังนี้
โดยเร็วที่สุด

367
00:30:42,320 --> 00:30:43,920
ออกมาจากโครงสร้างเร็วหนุ่มๆ

368
00:30:44,800 --> 00:30:46,800
กำลังออกไปจากโครงสร้าง เปลี่ยน

369
00:30:51,320 --> 00:30:54,000
ดันแคน ปีนขึ้นมาตามนักดำน้ำหนึ่ง
นักดำน้ำสอง หย่อนเมื่อทำได้

370
00:30:59,080 --> 00:31:01,320
เตรียมตัวขึ้นมาบน
นักดำน้ำหนึ่งและนักดำน้ำสอง

371
00:31:03,320 --> 00:31:04,960
รับทราบ

372
00:31:05,040 --> 00:31:07,080
ในไม่กี่วินาทีต่อมา
เราก็เจอไฟแดง

373
00:31:08,360 --> 00:31:10,960
(ดีพี - สถานะ
แดง)

374
00:31:12,520 --> 00:31:13,880
ผมไม่เคยเจอไฟแดงมาก่อน

375
00:31:15,760 --> 00:31:19,480
สะพานเรือเสียการควบคุมเรือ
และระบบการนำร่อง

376
00:31:19,560 --> 00:31:21,160
มันก็จะลอยไปตามสภาพอากาศ

377
00:31:21,640 --> 00:31:24,080
และพอเราไปถึงจุดนั้น
มันก็เป็นเรือใบล่ะ

378
00:31:28,560 --> 00:31:30,880
ผมแปลกใจที่เรือเคลื่อนตัวเร็วขนาดนั้น

379
00:31:30,960 --> 00:31:32,160
(ระยะถึงเป้าหมาย: 17.5 เมตร)

380
00:31:32,840 --> 00:31:34,840
ความเร็วเพิ่มขึ้นไวมาก

381
00:31:34,920 --> 00:31:36,720
(ระยะถึงเป้าหมาย: 20.0 เมตร)

382
00:31:36,800 --> 00:31:37,880
(ระยะถึงเป้าหมาย: 21.0 เมตร)

383
00:31:37,960 --> 00:31:39,520
เพราะเราควบคุมเรือไว้ไม่ได้

384
00:31:39,600 --> 00:31:41,720
เราก็ควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างไม่ได้

385
00:31:41,800 --> 00:31:42,920
(ระยะถึงเป้าหมาย: 25 เมตร)

386
00:31:46,240 --> 00:31:50,080
นักดำน้ำยังเชื่อมต่ออยู่กับระฆัง
และระฆังก็เชื่อมต่อกับเรืออยู่

387
00:31:51,440 --> 00:31:54,200
ถ้าให้พูดง่ายๆ เราก็ลากนักดำน้ำไปได้

388
00:31:55,360 --> 00:31:57,880
มันคือสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่...

389
00:31:58,720 --> 00:32:01,480
เจ้าหน้าที่ระบบดีพีบนเรือจะหวังพบได้

390
00:32:02,000 --> 00:32:03,400
กลับไปใต้ระฆัง

391
00:32:03,480 --> 00:32:06,960
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

392
00:32:07,040 --> 00:32:10,600
ตอนที่เราออกมาจากโครงสร้าง
ผมก็คาดหวังให้ระฆังมัน...

393
00:32:10,680 --> 00:32:12,200
แบบง่ายๆ ก็อยู่หน้าผมเลย

394
00:32:13,720 --> 00:32:15,920
ผมบอกได้จากรากของสายรกผมว่า

395
00:32:16,000 --> 00:32:17,400
ตอนนี้มันอยู่ข้างหลังผมแล้ว

396
00:32:17,480 --> 00:32:20,200
และตัวมานิโฟลด์ก็อยู่ระหว่างผมกับระฆัง

397
00:32:20,280 --> 00:32:23,360
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

398
00:32:23,440 --> 00:32:25,400
กำลังปีน กำลังปีนขึ้นไปตามสายรก

399
00:32:28,120 --> 00:32:30,760
พวกเขาต้องปีนสายรกตัวเอง
ไปตามด้านข้างโครงสร้าง

400
00:32:31,720 --> 00:32:34,640
เดินผ่านด้านบนของโครงสร้าง
แล้วปีนสายรกกลับไปที่ระฆัง

401
00:32:34,720 --> 00:32:36,120
ไปยังที่ปลอดภัยของพวกเขา

402
00:32:37,400 --> 00:32:40,960
แต่ตัวโครงสร้างก็เป็นอุปสรรค
ที่พวกเขาต้องผ่านพ้นมาก่อน

403
00:32:41,360 --> 00:32:43,320
ปีนขึ้นโครงสร้างนะหนุ่มๆ

404
00:32:43,400 --> 00:32:46,840
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

405
00:32:46,920 --> 00:32:48,640
ตอนที่ผมเกือบจะถึงด้านบนแล้ว

406
00:32:48,720 --> 00:32:51,600
ผมสังเกตเห็นว่าคริส
เหมือนจะไม่ได้ขึ้นต่อมาเลย

407
00:32:54,600 --> 00:32:56,400
ผมบอกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ

408
00:32:56,480 --> 00:33:01,480
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

409
00:33:03,040 --> 00:33:05,960
คริสเจอสายรกพันกันกับหินโผล่ใต้น้ำ

410
00:33:07,840 --> 00:33:08,920
เขาติดอยู่

411
00:33:09,360 --> 00:33:10,600
หย่อนสายนักดำน้ำสอง

412
00:33:11,200 --> 00:33:13,200
สายรกติด สายรกติด

413
00:33:13,840 --> 00:33:15,000
ผมต้องเอามันออก

414
00:33:17,440 --> 00:33:19,400
มันเริ่มพันแน่นขึ้นเรื่อยๆ

415
00:33:20,840 --> 00:33:22,840
ผมไม่เคยเห็นสายรกตึงขนาดนี้มาก่อน

416
00:33:24,400 --> 00:33:26,520
ผมต้องให้หย่อนหน่อย
หย่อนสายนักดำน้ำสอง

417
00:33:27,280 --> 00:33:29,600
คริสเห็นความตึงและขอให้ระฆังหย่อนสายเพิ่ม

418
00:33:29,680 --> 00:33:32,600
เขาไม่ได้การหย่อนจากระฆัง
เพราะว่าเรือมันห่างออกไปตลอด

419
00:33:36,160 --> 00:33:37,360
สายรกผมติด

420
00:33:38,360 --> 00:33:40,000
สายรกผมติดแล้วเครก

421
00:33:40,560 --> 00:33:42,920
คริส เราหย่อนสายให้คุณไม่ได้

422
00:33:47,320 --> 00:33:51,560
เรามีเรือขนาดยักษ์
ยาว 120 เมตร กว้าง 20 เมตร

423
00:33:51,640 --> 00:33:54,000
ถูกผลักโดยลมแรง 35 นอต

424
00:33:55,040 --> 00:33:57,440
และคริสเป็นสมอของเราอยู่อีกปลาย

425
00:33:59,840 --> 00:34:02,440
ผมไม่เห็นแผนไหนเลย
ที่เขาจะหลุดออกไปได้

426
00:34:05,240 --> 00:34:06,480
มันไม่ขยับ

427
00:34:07,560 --> 00:34:08,720
ติดแบบเต็มที่เลย

428
00:34:10,040 --> 00:34:14,040
สายรกของคริสมันตึงจนขนาดที่มันเริ่มจะดึง

429
00:34:14,120 --> 00:34:17,640
ฉากยึดสายรกที่เป็นเหล็กกล้าไร้สนิม
ให้หลุดจากผนัง

430
00:34:19,280 --> 00:34:20,920
ผมขี้แทบแตกเลย

431
00:34:22,280 --> 00:34:26,360
ตอนนั้นผมรอสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้อยู่
ทุกอย่างมันจะทะลุรูในพื้นไปเลย

432
00:34:26,440 --> 00:34:30,680
และถ้าผมอยู่ระหว่างมันและรูนั้น
ผมก็จะหลุดออกไปด้วย

433
00:34:31,160 --> 00:34:33,760
คริส คุณต้องเอาสายรกออกมาด้วยตัวเอง

434
00:34:33,840 --> 00:34:35,320
มันแน่นขึ้นเรื่อยๆ เลย

435
00:34:39,520 --> 00:34:41,000
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

436
00:34:41,080 --> 00:34:43,680
ผมพยายามกลับไปหาคริสเพื่อช่วยเขา

437
00:34:52,920 --> 00:34:55,840
เราอาจอยู่ห่างกันน้อยกว่าสองเมตร

438
00:34:56,720 --> 00:34:59,960
ระยะการมองเห็นดีพอที่เราจะ
มองเข้าไปในหน้าของอีกฝั่งได้

439
00:35:02,760 --> 00:35:04,400
ผมเห็นได้ว่าเขาเจอปัญหาอยู่

440
00:35:09,040 --> 00:35:11,280
แต่นั่นคือผมที่อยู่สุดสายรกผมแล้ว

441
00:35:15,120 --> 00:35:16,280
และผมไปไม่ถึงตัวเขา

442
00:35:17,480 --> 00:35:19,640
(นักดำน้ำหนึ่ง
ดี. ยูอาซา)

443
00:35:19,720 --> 00:35:21,560
สายรกของเขามันบางลงเรื่อยๆ

444
00:35:23,280 --> 00:35:24,520
ผมได้ยินเสียงมันเอี๊ยดอ๊าด

445
00:35:26,120 --> 00:35:28,760
มันคือเสียงที่ออกมาจากสิ่งที่กำลังจะพัง

446
00:35:31,480 --> 00:35:35,400
(นักดำน้ำสอง
ซี. เลมอนส์)

447
00:35:42,000 --> 00:35:44,000
เสียการสื่อสารกับนักดำน้ำสอง

448
00:35:51,200 --> 00:35:55,200
ในขณะที่ผมโดนดึงห่างจากคริส
มันเหมือนดูหนังเลย

449
00:35:57,960 --> 00:35:59,840
และนั่นคือตอนสุดท้ายที่ผมได้เห็นเขา

450
00:36:01,520 --> 00:36:02,600
โอ้ฉิบ

451
00:36:04,680 --> 00:36:07,680
และผมได้ยินสายรกเขาฉีก

452
00:36:07,760 --> 00:36:09,760
ผมโดนดึงหลุดจากโครงสร้าง

453
00:36:10,400 --> 00:36:12,760
และตอนที่สายในเกลียวสายรก
ขาดไปทีละเส้น

454
00:36:24,720 --> 00:36:27,120
สะพานเรือ
เราเสียการมองเห็นทั้งหมดกับหน้างาน

455
00:36:31,040 --> 00:36:32,840
ไม่มีอะไรที่ผมทำเพื่อช่วยคริสได้แล้ว

456
00:36:36,320 --> 00:36:38,400
ไม่มีทางกลับไปหาเขาแล้ว ณ จุดนั้น

457
00:36:51,240 --> 00:36:53,480
ผมหันกลับไป
แล้วเริ่มปีนกลับไปที่ระฆัง

458
00:36:56,000 --> 00:36:57,440
มีแรงต้านเยอะมาก

459
00:36:58,520 --> 00:37:01,480
มันรู้สึกเหมือนว่าผมกำลัง
ปีนผ่านแม่น้ำกลับไป

460
00:37:06,640 --> 00:37:10,280
ผมไม่คิดว่าผมคิดมากไป
เกี่ยวกับโศกนาฏกรรมที่กำลังเกิดขึ้น

461
00:37:16,320 --> 00:37:18,440
ณ จุดนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดของผม

462
00:37:18,520 --> 00:37:21,360
คือการกลับไปที่ระฆัง
และดูแลความปลอดภัยของผมเอง

463
00:37:36,760 --> 00:37:40,800
ผมกังวลว่าผมอาจโดน
ดึงลงไปโครงสร้างอื่นข้างล่างนั่น

464
00:37:42,640 --> 00:37:44,600
และผมรู้ว่าถ้าผมโดนดึงติดในโครงสร้างอีก

465
00:37:44,680 --> 00:37:47,280
มันจะทำให้สถานการณ์ที่แย่มาก
เลวร้ายลงไปอีกมาก

466
00:38:15,920 --> 00:38:18,120
ผมหวังว่าผมจะดึงคริสเข้ามาอยู่

467
00:38:19,040 --> 00:38:21,160
แต่ในหัวใจของผม
ผมรู้เลยว่าไม่ใช่

468
00:38:24,360 --> 00:38:25,920
ผมรู้ว่าอีกปลายไม่มีอะไรอยู่

469
00:38:34,400 --> 00:38:36,280
สายน้ำร้อนเข้ามาก่อน

470
00:38:38,480 --> 00:38:40,000
ตรงปลายขาดรุ่งริ่ง

471
00:38:41,800 --> 00:38:42,960
(นักดำน้ำสอง)

472
00:38:43,920 --> 00:38:47,040
แล้วผมก็ดึงสายรกเข้ามาอีกม้วนสองม้วน

473
00:38:47,120 --> 00:38:49,560
ก่อนที่ปลายสายแก๊สที่ขาดของเขาจะเข้ามา

474
00:38:59,640 --> 00:39:02,080
ตอนนั้นมันก็ทำเสียงดังมาก

475
00:39:08,720 --> 00:39:11,920
ผมวางมือผมบนตัวปรับแรงดัน
แล้วก็ปิดมัน

476
00:39:19,320 --> 00:39:22,680
คุณไม่มีวันปิดแก๊สของนักดำน้ำ
ตอนที่เขายังอยู่ในน้ำ

477
00:39:23,720 --> 00:39:25,400
มันเท่ากับการฆ่าเขาเลย

478
00:39:41,840 --> 00:39:45,840
ผมรู้สึกว่าผมกำลังทำให้คริสผิดหวัง

479
00:39:48,120 --> 00:39:50,520
นั่นคือปลายของสายแห่งชีวิตเขา
ที่ต่อกับระฆัง

480
00:39:55,960 --> 00:39:58,200
ผม... ผมคงจะร้องไห้ได้ในตอนนั้น

481
00:39:58,280 --> 00:40:00,800
ผมไม่รู้ว่าจะอาเจียน ร้องไห้ หรืออะไร
ผมแค่ตะโกน

482
00:40:01,440 --> 00:40:04,120
"ผมเสียนักดำน้ำผมไป"

483
00:40:07,720 --> 00:40:08,600
และ...

484
00:40:08,920 --> 00:40:10,440
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเดฟฉะนั้น...

485
00:40:10,960 --> 00:40:13,200
ผมก็ต้องมีเหตุผลและรวบรวมสติไว้

486
00:40:24,040 --> 00:40:26,600
ผมกลับไปที่พื้นใต้ระฆัง

487
00:40:27,320 --> 00:40:28,560
และผมรอตรงนัั้น

488
00:40:30,640 --> 00:40:33,520
นั่นคือตอนที่ผมมีเวลาคิดเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้นอีกนิด

489
00:40:33,600 --> 00:40:34,840
และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

490
00:40:40,920 --> 00:40:43,160
ในการดำน้ำด้วยอากาศ คุณจะมีตัวเลือก

491
00:40:43,240 --> 00:40:45,400
ที่จะว่ายน้ำขึ้นไปยังผิวน้ำได้

492
00:40:45,480 --> 00:40:48,400
แต่ในการดำน้ำแซต
ที่เดียวที่คุณไปได้

493
00:40:48,480 --> 00:40:50,160
ที่เดียวที่คุณไปได้จริงๆ

494
00:40:51,520 --> 00:40:52,400
คือระฆัง

495
00:40:55,160 --> 00:40:57,960
ปกติแล้วคุณจะเชื่อมต่อกับระฆัง
ด้วยสายรกของคุณ

496
00:40:58,560 --> 00:41:01,800
แต่เขาไม่มีสายรก
เพราะระฆังไม่ได้อยู่ใกล้เขาเลย

497
00:41:04,160 --> 00:41:05,680
เขาไม่มีตัวเลือกเลย

498
00:41:10,160 --> 00:41:11,920
ผมรู้ว่าเขาอยู่ตัวคนเดียวแล้ว

499
00:41:12,920 --> 00:41:15,400
และทั้งหมดที่เขามีคือ
ถังอากาศฉุกเฉินสองถัง

500
00:41:17,800 --> 00:41:20,120
ถ้าเราเสียคลังอากาศหลักไปในเหตุฉุกเฉิน

501
00:41:20,200 --> 00:41:24,280
เราจะมีแก๊สในถังบนหลังของเราพอ
ที่จะกลับไปที่ระฆังได้

502
00:41:26,520 --> 00:41:29,880
มันไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้คุณ
อยู่ตรงพื้นทะเลเป็นระยะเวลานานเลย

503
00:41:32,920 --> 00:41:34,680
ไม่มีแก๊สอื่นที่เขาไปถึงได้

504
00:41:36,720 --> 00:41:39,000
เขาถูกจำกัดไว้กับสิ่งที่
เขามีในถังฉุกเฉินของเขา

505
00:41:41,200 --> 00:41:45,240
และพวกมันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น
มีไว้แค่ห้านาทีจริงๆ

506
00:41:47,000 --> 00:41:51,360
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
4 นาที 57 วินาที)

507
00:41:51,440 --> 00:41:54,240
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
5 นาที 00 วินาที)

508
00:41:59,040 --> 00:42:02,320
เรามีช่วงเวลาที่สำคัญมาก
ที่จะกลับไปและกู้คริสกลับมา

509
00:42:03,920 --> 00:42:05,600
ผมก็ปลุกทุกคนมา

510
00:42:12,240 --> 00:42:15,240
เราต้องให้ทุกคนมีสมาธิ
เผื่อว่าเราพลาดอะไรไป

511
00:42:27,080 --> 00:42:30,520
ผมอยู่ในทีัมต่อไป
ที่จะควรจะต้องออกไป

512
00:42:32,360 --> 00:42:35,280
และผู้ควบคุมการพยุงชีพ
พูดผ่านระบบสื่อสารมาอย่างจริงจัง

513
00:42:35,360 --> 00:42:37,120
และบอกว่า "สตู ผมมีปัญหา"

514
00:42:37,200 --> 00:42:40,400
ผมบอกว่า "นั่นทำให้มันเป็นปัญหาผม
หรือว่านั่นปัญหาของคุณล่ะ"

515
00:42:41,120 --> 00:42:43,000
(สจวต แอนเดอร์สัน
นักดำน้ำแพทย์ - ทีม 2)

516
00:42:43,080 --> 00:42:45,600
และเขาก็กลับมาบอกว่า
"เราทิ้งนักดำน้ำไว้บนมานิโฟลด์

517
00:42:46,320 --> 00:42:48,840
เราจะส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์

518
00:42:48,920 --> 00:42:51,160
คุณเป็นนักดำน้ำแพทย์
เตรียมพร้อมได้เลย"

519
00:42:55,480 --> 00:42:58,920
จะมีนักดำน้ำแพทย์หลายคนอยู่ใน
การดำน้ำอิ่มตัวเสมอ

520
00:43:01,040 --> 00:43:02,760
คุณต้องมีหนึ่งคนในแต่ละทีม

521
00:43:03,240 --> 00:43:05,600
ปกติแล้วก็จะเป็นแผลบาด แผลถลอก

522
00:43:09,000 --> 00:43:10,640
ผมกลัวเพราะว่า

523
00:43:11,360 --> 00:43:13,720
นี่เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือ

524
00:43:14,360 --> 00:43:16,680
กิจวัตรการทำงานปกติของเราไปมาก

525
00:43:18,480 --> 00:43:20,920
คุณไม่อยากจะมีส่วนร่วมกับอะไรที่มัน...

526
00:43:21,960 --> 00:43:24,480
ที่มันจะไม่จบลงด้วยดี

527
00:43:32,000 --> 00:43:33,600
สถานการณ์นั้นสิ้นหวัง

528
00:43:34,520 --> 00:43:38,080
และเราก็ยังไม่มีการควบคุม
และลอยห่างไปจากคริส

529
00:43:40,240 --> 00:43:42,880
คอมพิวเตอร์ที่
ควบคุมระบบไดนามิก โพซิชันนิง...

530
00:43:43,720 --> 00:43:46,960
ใช้ไม่ได้เลย
จริงๆ แล้วมีเผื่อไว้เป็นสามเครื่อง

531
00:43:48,080 --> 00:43:49,680
คอมพิวเตอร์ที่รันระบบดีพีอยู่

532
00:43:51,120 --> 00:43:52,000
ล่มไป

533
00:43:52,680 --> 00:43:57,080
เครื่องสำรอง ซึ่งคัดลอกเต็มตัวไว้ตลอด
ก็ล่มไป

534
00:43:59,560 --> 00:44:01,560
และคอมพิวเตอร์หลักก็ล่มไปเช่นกัน

535
00:44:05,080 --> 00:44:08,480
งั้นคุณก็มีสถานการณ์
ที่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ได้เกิดขึ้นแล้ว

536
00:44:10,120 --> 00:44:13,000
ไม่สามารถคุมเรือด้วยคอมพิวเตอร์ได้แล้ว

537
00:44:17,680 --> 00:44:18,960
เราก็แค่ลอยไป

538
00:44:21,800 --> 00:44:23,080
เราต้องพยายามที่จะ

539
00:44:24,040 --> 00:44:25,360
กลับมาควบคุมให้ได้

540
00:44:28,960 --> 00:44:34,280
กัปตันตัดสินใจที่จะไม่ใช้คอมพิวเตอร์
และใช้ระบบควบคุมด้วยมือ

541
00:44:36,640 --> 00:44:39,400
ระบบนี้ถูกออกแบบมาให้ใช้ในท่าเรือ

542
00:44:39,480 --> 00:44:42,800
ที่คุณจะไม่มีคลื่น
และลมก็ไม่แรงมาก

543
00:44:44,200 --> 00:44:46,480
ลูกเรือบนสะพานเดินเรือ
ต้องเรียนรู้วิธีการควบคุมเรือ

544
00:44:46,560 --> 00:44:49,240
ด้วย... มือจับเครื่องผลักดันสี่ตัว

545
00:44:49,320 --> 00:44:53,560
ปัญหาคือมันถูกตัดตั้งไว้บน
แผงควบคุมสองแขน

546
00:44:53,640 --> 00:44:55,280
คนหนึ่งคนไม่ได้มีสี่มือ

547
00:44:56,560 --> 00:44:58,840
ไม่เคยมีใครคาดคิดว่าจะต้อง
ทำสิ่งนี้มาก่อน

548
00:45:00,080 --> 00:45:04,280
ผมไม่เคยเห็นกัปตันและหัวหน้าเจ้าหน้าที่
ทำแบบนี้มาก่อน

549
00:45:11,200 --> 00:45:13,040
บางช่วงก็ไปได้ดีมาก

550
00:45:14,320 --> 00:45:16,440
แล้วคลื่นลูกใหญ่ก็ซัดมา

551
00:45:20,520 --> 00:45:22,560
มันเปลี่ยนทิศทางเราอีกแล้ว

552
00:45:25,200 --> 00:45:27,240
สะพานเรือ คุณต้องพาเรากลับไปตรงนั้น

553
00:45:28,800 --> 00:45:31,040
พวกเขาอยากให้เราไปที่นั่นเร็วๆ

554
00:45:31,120 --> 00:45:33,320
แต่ว่าเราก็ทำเท่าที่เราทำได้แล้ว

555
00:45:40,440 --> 00:45:44,600
ในการดำน้ำอิ่มตัว
คุณก็เริ่มจะมีสัมผัสที่หกนิดหน่อย

556
00:45:44,680 --> 00:45:47,280
สำหรับเรือลำเฉพาะที่คุณอยู่
เสียงที่ออกมาจากเรือ

557
00:45:48,520 --> 00:45:51,000
เสียงเครื่องยนต์ผลักดันหนักมากๆ

558
00:46:00,640 --> 00:46:03,040
ตัวเรือก็ขยับไปมาแบบที่ไม่แน่ไม่นอน

559
00:46:03,120 --> 00:46:05,120
มันโยกไปโยกมา

560
00:46:05,920 --> 00:46:08,440
และบนระฆังก็ค่อนข้างรุนแรงด้วย

561
00:46:11,000 --> 00:46:13,240
ผมพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลงอยู่ตลอด

562
00:46:19,120 --> 00:46:22,720
ผมรู้จักคริส ผมรู้จักมอแรก
และผมก็คิด...

563
00:46:23,960 --> 00:46:26,480
ว่าเราจะอธิบายกับเขายังไงว่า...

564
00:46:28,160 --> 00:46:30,240
เราไปดำน้ำกัน
และเขาก็ไม่ได้กลับมา

565
00:46:33,840 --> 00:46:35,920
ใช่ ตอนนั้นผมตั้งสติแทบไม่อยู่

566
00:46:39,680 --> 00:46:44,280
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
11 นาที 18 วินาที)

567
00:46:44,360 --> 00:46:47,160
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
11 นาที 21 วินาที)

568
00:46:56,520 --> 00:46:58,880
ต่อให้ผมคิดได้ว่าเขาแก๊สหมดแล้ว

569
00:46:59,960 --> 00:47:03,560
ผมต้องเชื่อว่าคริสยังมีชีวิตอยู่
และกู้กลับมาได้

570
00:47:06,880 --> 00:47:08,320
อย่างแรกคือเราต้องหาตัวเขา

571
00:47:08,400 --> 00:47:10,840
(ระยะถึงเป้าหมาย: 192.5  เมตร)

572
00:47:15,720 --> 00:47:19,600
และอาร์โอวีเป็นเครื่องมือเดียวที่ผมมีใน
ตอนนั้นที่ยังทำงานได้อยู่

573
00:47:22,440 --> 00:47:24,880
อาร์โอวี คุณช่วยลองหานักดำน้ำผมได้ไหม

574
00:47:27,440 --> 00:47:29,400
อาร์โอวีสามารถว่ายในน้ำได้

575
00:47:29,680 --> 00:47:33,800
อาจราวๆ 150-200 เมตรจากเรือได้
โดยไม่ค่อยมีปัญหามากเท่าไหร่

576
00:47:43,120 --> 00:47:45,400
เราก็มุ่งหน้าไปที่โครงสร้าง

577
00:47:45,480 --> 00:47:47,400
มันเป็นที่ที่สมเหตุสมผลที่สุดที่จะพบคริส

578
00:47:54,000 --> 00:47:57,800
แต่เราไม่รู้ว่าคริสอยู่ด้านบนของโครงสร้าง
หรือด้านข้างหรือ

579
00:47:57,880 --> 00:47:59,480
บนพื้นใต้ทะเลด้านล่าง

580
00:48:19,320 --> 00:48:23,400
มันเป็นความรู้สึกที่นานมากตอนที่อาร์โอวี
มันบิน แล้วก็บิน แล้วก็บิน

581
00:48:28,440 --> 00:48:31,360
พวกเขาอธิบายกับผมว่ามันเป็นความคิด

582
00:48:31,440 --> 00:48:34,640
ที่จะให้สัญญาณกับคริสว่า
เราจะกลับมา

583
00:48:37,440 --> 00:48:41,920
เพื่อที่เขาจะได้หาพลังงานเสริม
และพลังที่จะอยู่รอด

584
00:49:01,520 --> 00:49:02,920
มันใกล้เข้าไปเรื่อยๆ

585
00:49:03,000 --> 00:49:06,080
และผมจำได้ว่าผมจ้องจออาร์โอวีที่เป็น
จอขาวดำ

586
00:49:07,000 --> 00:49:09,200
ถามว่า "มีใครมองเห็นอะไรไหม"

587
00:49:44,440 --> 00:49:46,280
เรามุ่งหวังให้โครงสร้างปรากฏขึ้น

588
00:49:58,040 --> 00:49:59,680
แล้วมันก็ปรากฏ

589
00:50:52,720 --> 00:50:55,720
ช่างเทคนิคอาร์โอวีบอกว่า
"เครก เขาสบายดี"

590
00:50:57,280 --> 00:50:58,440
ผมบอก "คุณรู้ได้ยังไง"

591
00:51:00,160 --> 00:51:01,520
และเขาบอก "ก็เขาโบกมือให้เราอยู่"

592
00:51:19,440 --> 00:51:21,240
ก่อนที่เราจะมาถึงกับอาร์โอวี

593
00:51:22,240 --> 00:51:24,520
ผมมั่นใจว่าเราจะกู้เขากลับมา

594
00:51:25,040 --> 00:51:26,800
หลังจากนี้ ผมไม่รู้

595
00:51:31,520 --> 00:51:34,880
คุณต้องจำไว้ว่านั่นไม่ใช่แค่คนทั่วไป

596
00:51:35,800 --> 00:51:39,800
นั่นคือมนุษย์ ที่คุณรู้จัก ที่นั่งอยู่ข้างคุณ

597
00:51:39,880 --> 00:51:40,960
(701
กัปตัน)

598
00:51:43,880 --> 00:51:45,560
เดินผ่านกันตามทางเดิน

599
00:51:47,720 --> 00:51:49,720
หนึ่งมือจับเรือไว้เสมอ

600
00:51:50,240 --> 00:51:51,960
ได้แล้วนะ สุขภาพและความปลอดภัย

601
00:51:53,440 --> 00:51:55,440
บางครั้งเขาก็มาที่สะพานเรือบ้าง

602
00:51:55,520 --> 00:51:56,360
คริส สบายดีไหม

603
00:51:56,440 --> 00:51:57,600
- ดี สบายดีไหม
- ไม่แย่

604
00:52:01,960 --> 00:52:03,080
ทีนี้เราก็เห็นเขา...

605
00:52:04,680 --> 00:52:05,960
อยู่ตัวคนเดียว

606
00:52:17,480 --> 00:52:19,600
หลายคนช็อกที่เห็นภาพนั้น

607
00:52:21,120 --> 00:52:23,600
แต่ผมได้กำลังใจจากมันมากๆ

608
00:52:24,680 --> 00:52:29,240
หนึ่ง เขาอยู่ด้านบนของโครงสร้าง
ซึ่งสำคัญต่อการกู้ตัวเขามาก

609
00:52:36,480 --> 00:52:37,600
และเขาก็กระดิกตัวอยู่

610
00:52:40,040 --> 00:52:41,080
เขายังมีชีวิตอยู่

611
00:52:44,720 --> 00:52:49,320
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
22 นาที 18 วินาที)

612
00:52:49,400 --> 00:52:52,040
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
22 นาที 21 วินาที)

613
00:52:58,920 --> 00:53:02,080
เรายังอยู่ห่างจากจุดที่เราต้องไปพอสมควร

614
00:53:04,840 --> 00:53:07,680
และเราก็ยังควบคุมเรือด้วยระบบดีพีไม่ได้

615
00:53:08,840 --> 00:53:11,280
เรากำลังกลับไปที่โครงสร้าง
โดยการควบคุมด้วยมือ

616
00:53:12,600 --> 00:53:13,920
ซึ่งยากมากๆ

617
00:53:14,000 --> 00:53:15,440
(ระยะถึงเป้าหมาย: 192 เมตร)

618
00:53:15,520 --> 00:53:19,760
เหมือนว่าเรือจะไม่มี
ความคืบหน้าเร็วเท่าที่เราคิดไว้

619
00:53:19,840 --> 00:53:22,760
และ... ทุกอย่างมันก็ช้าลงเรื่อยๆ

620
00:53:35,840 --> 00:53:39,280
ช้าลง แต่แน่นอน การกระดิก... มันหยุดลง

621
00:53:46,880 --> 00:53:49,960
ในมุมมองของผมแล้ว
นั่นคือระยะสุดท้ายของคริส

622
00:54:00,280 --> 00:54:01,800
บางคนไม่สามารถเผชิญ
กับความจริงนั้นได้

623
00:54:01,880 --> 00:54:04,880
พวกเขาไม่อยากจะมีส่วนเกี่ยวข้อง
กับสถานการณ์ที่จะ

624
00:54:04,960 --> 00:54:06,320
เป็นเวลาที่มืดมนมากๆ

625
00:54:11,240 --> 00:54:14,240
ผมคิดว่าจะมีความคิดที่พุ่งเข้า
ไปในจิตใจของทุกคน

626
00:54:14,320 --> 00:54:15,280
"จะเกิดอะไรขึ้นต่อ"

627
00:54:19,040 --> 00:54:21,000
หลังจากผ่านไป 25 นาที

628
00:54:22,360 --> 00:54:25,600
เราหาอะไรที่จะ...

629
00:54:26,520 --> 00:54:27,400
คว้าไว้ไม่ได้เลย

630
00:54:29,240 --> 00:54:34,160
เรามั่นใจว่ามันจะเป็น...
การเก็บกู้ศพ

631
00:54:42,120 --> 00:54:43,920
มันแปลกที่อยู่บนระฆัง

632
00:54:44,760 --> 00:54:46,480
คิดเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้น

633
00:54:48,200 --> 00:54:51,760
ผมจำไม่ได้ว่าเสียใจเรื่องคริสมากๆ

634
00:54:51,840 --> 00:54:56,000
เรื่องร้ายๆ มันก็เกิดขึ้น เขาไม่ใช่เพื่อนรักผม
เขาไม่ใช่หนึ่งในลูกๆ ผม และ...

635
00:54:56,440 --> 00:54:58,560
มันเป็นงานดำน้ำ และมันผิดพลาด

636
00:55:11,400 --> 00:55:13,520
ผมเริ่มสวดภาวนาอย่างแรงกล้าเท่าที่ผมทำได้

637
00:55:14,040 --> 00:55:16,800
ผมไม่ใช่คนเคร่งศาสนาเลย แต่...

638
00:55:18,840 --> 00:55:20,200
ในช่วงเวลาแบบนั้น

639
00:55:25,240 --> 00:55:27,520
แต่ไม่มีจุดไหนเลยที่ผมจะลดตัวลงไป

640
00:55:27,600 --> 00:55:29,840
แล้วคิดว่าเราจะไม่ได้เขากลับมา

641
00:55:31,240 --> 00:55:32,280
ไม่มีทางอย่างแน่นอน

642
00:55:34,440 --> 00:55:36,280
ไม่มีทางที่...

643
00:55:37,640 --> 00:55:39,160
ผมจะกลับบ้าน

644
00:55:39,240 --> 00:55:43,040
และอธิบายให้มอแรกฟังว่า
คริสจะไม่ได้กลับมา

645
00:55:50,640 --> 00:55:54,080
เราพยายามทุกอย่างเพื่อดึงระบบดีพีกลับมา

646
00:55:55,440 --> 00:55:57,920
เราไม่เคยมีตัวเลือกแรก
และตัวเลือกสุดท้าย

647
00:55:58,000 --> 00:56:01,680
เราไม่เคยมีรายการสิ่งที่ต้องทำ เป็นขั้นเป็นตอน

648
00:56:01,760 --> 00:56:03,640
ในกรณีที่มีปัญหาแบบนี้

649
00:56:04,840 --> 00:56:09,360
มันเป็นการระดมความคิดกัน
และลองทำทุกอย่างที่เราทำได้

650
00:56:11,840 --> 00:56:14,480
หนึ่งในตัวเลือกสุดท้ายคือการทำการฮาร์ดรีเซ็ต

651
00:56:25,160 --> 00:56:27,080
มันไม่มีอย่างอื่นที่เราทำได้แล้ว

652
00:56:30,040 --> 00:56:31,320
และ... เราก็รอ

653
00:56:38,720 --> 00:56:40,480
เราหวังว่าจะได้ไพ่ดีมาเร็วๆ นี้

654
00:56:45,440 --> 00:56:46,960
เราได้ไพ่แย่ๆ มาหมดแล้ว

655
00:56:47,040 --> 00:56:48,640
เราต้องเริ่มมีโชคบ้างแล้วล่ะ

656
00:57:05,440 --> 00:57:08,080
โชคดีสำหรับเรา
ระบบก็เริ่มกลับมาใช้งานได้

657
00:57:09,600 --> 00:57:11,640
โอ้ เยี่ยมไปเลย ข่าวดี

658
00:57:13,920 --> 00:57:15,480
เป็นเรื่องที่โล่งอกมากๆ สำหรับผม

659
00:57:16,520 --> 00:57:17,760
และทุกคนบนสะพานเรือ

660
00:57:20,640 --> 00:57:22,880
ทันทีที่ระบบดีพีกลับมาทำงาน

661
00:57:23,640 --> 00:57:25,880
และเราเอาเรือไปอยู่ในโหมดอัตโนมัติ

662
00:57:26,640 --> 00:57:28,680
เราก็จะตรงกลับไปหาคริสได้

663
00:57:29,080 --> 00:57:31,560
(ระยะถึงเป้าหมาย: 150 เมตร)

664
00:57:31,640 --> 00:57:33,040
แต่เราอาจสายไปแล้ว

665
00:57:34,840 --> 00:57:39,200
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
27 นาที 42 วินาที)

666
00:57:39,280 --> 00:57:42,080
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
27 นาที 45 วินาที)

667
00:57:49,440 --> 00:57:51,160
ตอนนี้เรามีความคืบหน้าจริงๆ แล้ว

668
00:57:52,840 --> 00:57:54,520
เราเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

669
00:57:54,600 --> 00:57:55,600
(เป้าหมาย: 106.5 เมตร)

670
00:57:58,120 --> 00:58:01,000
อะดรีนาลีนผมยังหลั่งอยู่
ผมอยากทำให้เสร็จ

671
00:58:04,240 --> 00:58:07,120
ผมถามตลอดเลยว่า "เราใกล้ถึงยัง"

672
00:58:09,680 --> 00:58:12,280
เดฟอยากไปมากๆ
ผมจำได้ว่าผมรั้งเขาไว้

673
00:58:13,120 --> 00:58:15,320
ดันแคน ดึงสายของเดฟขึ้นทั้งหมด

674
00:58:18,240 --> 00:58:20,280
มันเหมือนมีหมาที่ล่ามไว้

675
00:58:21,400 --> 00:58:23,800
จนกว่าผมจะหย่อนสายให้เขา
เขาไปไหนไม่ได้

676
00:58:29,440 --> 00:58:31,240
เครกบอกระยะผมอยู่

677
00:58:32,520 --> 00:58:34,480
"คุณต้องวิ่ง 50 เมตร...

678
00:58:38,960 --> 00:58:40,360
วิ่ง 30 เมตร...

679
00:58:44,800 --> 00:58:46,120
วิ่ง 20 เมตร"

680
00:58:54,640 --> 00:58:56,520
ผมเห็นไฟจากอาร์โอวีได้

681
00:59:00,320 --> 00:59:01,560
ผมเห็นคริสได้

682
00:59:13,160 --> 00:59:15,520
(ระยะถึงเป้าหมาย: 1.0 เมตร)

683
00:59:15,600 --> 00:59:17,960
(ระยะถึงเป้าหมาย: 0.5 เมตร)

684
00:59:27,160 --> 00:59:28,120
(ดีพี - สถานะ
เขียว)

685
00:59:28,200 --> 00:59:29,440
โอเคเดฟ คุณไปได้

686
01:00:00,200 --> 01:00:02,400
ผมไม่แปลกใจกับสิ่งที่ผมเห็น

687
01:00:10,320 --> 01:00:12,680
คนตายบนหลังคามานิโฟลด์

688
01:00:32,320 --> 01:00:35,320
ผมรู้ว่าการกลับไปที่ระฆังจะยาก

689
01:00:35,800 --> 01:00:38,160
น้ำหนักแบบทิ้งตัวของคริสหนักมากๆ

690
01:00:39,520 --> 01:00:41,160
เรือขยับขึ้นลงอยู่

691
01:00:43,280 --> 01:00:45,960
แต่ผมไปที่นั่นเพื่อทำหน้าที่ของผม
และทำตามคำสั่งที่ผมรับมา

692
01:00:54,000 --> 01:00:56,160
ผมไม่ได้คิดว่า "นี่คือคริส เลมอนส์

693
01:01:01,920 --> 01:01:03,920
นี่คือคนที่สร้างบ้านอยู่

694
01:01:09,960 --> 01:01:12,240
นี่คือคนที่หมั้นหมายจะแต่งงานอยู่"

695
01:01:20,680 --> 01:01:23,880
เขาเป็นของที่ต้องหิ้วจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง

696
01:02:04,760 --> 01:02:08,640
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
36 นาที 23 วินาที)

697
01:02:08,720 --> 01:02:11,520
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
36 นาที 26 วินาที)

698
01:02:23,600 --> 01:02:25,640
ผมพยายามจะไม่คิดว่าคริสตายแล้ว

699
01:02:29,800 --> 01:02:31,160
ลึกๆ แล้ว...

700
01:02:31,600 --> 01:02:33,320
ผมคิดไปว่าเขาอาจตายแล้ว

701
01:02:57,480 --> 01:03:00,440
ผมผายปอดให้เขาลึกๆ สองครั้ง

702
01:03:06,800 --> 01:03:10,160
ผมหวังว่าด้วยทุกสิ่งที่ผมมี

703
01:03:10,240 --> 01:03:13,760
ว่าผมจะทำให้เขาฟื้น
ว่าผมจะทำให้เขาหายใจได้อีก

704
01:03:50,440 --> 01:03:52,520
มันยากมากๆ ที่จะสื่อสารกับผู้คน

705
01:03:53,520 --> 01:03:55,600
กับสิ่งที่ผมผ่าน และสิ่งที่รู้สึก

706
01:03:56,920 --> 01:03:59,880
มันเป็นช่วงเวลาที่ผมนึกสะท้อนกลับไป
ค่อนข้างเยอะ

707
01:04:02,640 --> 01:04:05,280
ผมพยายามที่จะนำตัวผมกลับไปยังจุดนั้น

708
01:04:06,040 --> 01:04:09,760
เพื่อกระตุ้นความทรงจำ
หรือพยายามสร้างสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่

709
01:04:09,840 --> 01:04:11,600
เพราะผมมีคำถามเดียวกัน

710
01:04:14,000 --> 01:04:16,240
คริส เราหย่อนสายให้คุณไม่ได้

711
01:04:16,320 --> 01:04:20,720
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
36 นาที 27 วินาที)

712
01:04:20,800 --> 01:04:22,320
(เวลาตั้งแต่สายรกของคริสขาด
00 นาที 00 วินาที)

713
01:04:28,240 --> 01:04:30,480
มันมีเสียง "ปัง" ที่กระแทกแรงมากๆ

714
01:04:33,440 --> 01:04:35,200
แล้วก็มีความเงียบในทันที

715
01:04:58,640 --> 01:05:02,480
มันทำให้งุนงงสับสนมากๆ
ตอนที่มันมืดมากๆ

716
01:05:10,720 --> 01:05:13,200
มันคือความมืดที่สุดที่ผมเคยเห็นมา

717
01:05:20,520 --> 01:05:24,560
ความพยายามทั้งหมดของผมที่จุดนั้น
มุ่งเน้นอยู่กับการหาตัวโครงสร้าง

718
01:05:24,640 --> 01:05:25,640
พยายามขึ้นไปด้านบน

719
01:05:26,600 --> 01:05:29,000
มันจะทำให้ง่ายกับพวกเขา
ในการกู้ผม

720
01:05:33,600 --> 01:05:35,520
แต่ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน

721
01:05:36,320 --> 01:05:38,120
ผมมองอะไรไม่เห็นเลย

722
01:05:42,000 --> 01:05:43,240
ผมตื่นตระหนกอยู่

723
01:05:47,640 --> 01:05:51,040
มันมีอันตรายที่แท้จริง
ในการเดินไปผิดทิศ

724
01:05:53,520 --> 01:05:55,280
ไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้เลย

725
01:05:56,960 --> 01:05:59,080
และไม่มีวันหาทางกลับมาได้

726
01:06:04,840 --> 01:06:07,440
แต่ผมต้องตัดสินใจ
ผมยืนอยู่เฉยๆ ตรงนั้นไม่ได้

727
01:06:09,040 --> 01:06:10,480
ผมต้องเลือกสักทิศทาง

728
01:06:14,360 --> 01:06:16,800
จากตอนนั้นก็ต้องพึ่งโชคล้วนๆ เลย

729
01:06:39,080 --> 01:06:41,200
แล้วผมก็ชนเข้ากับโครงสร้าง

730
01:06:46,000 --> 01:06:49,160
มันอยู่ 11 เมตรเหนือผม
แท่นที่ผมต้องไปอยู่ด้านบน

731
01:07:11,920 --> 01:07:14,880
ผมคาดหวังที่จะเห็นไฟของระฆังดำน้ำ
ด้านบนผม

732
01:07:20,360 --> 01:07:21,400
ไม่มีอะไรเลย

733
01:07:27,320 --> 01:07:29,880
ตอนนั้นผมตัวคนเดียวเลย

734
01:07:49,720 --> 01:07:52,200
ผมคงมีเวลาห้าหรือหกนาที
ในถังฉุกเฉินนี้

735
01:07:53,160 --> 01:07:57,080
ผมคงจะใช้ไปสักสองหรือสามนาที
เพื่อที่จะเอาตัวผมขึ้นมาด้านบนนี้

736
01:08:00,520 --> 01:08:03,400
ต่อให้ระฆังดำน้ำอยู่เหนือผมตรงๆ เลย
มันคงจะต้องใช้

737
01:08:03,480 --> 01:08:06,840
แก๊สที่เหลือบนหลังผมทั้งหมด
เพื่อที่จะขึ้นไปบนนั้น

738
01:08:06,920 --> 01:08:08,280
ถ้าผมโชคดี ฉะนั้น...

739
01:08:08,360 --> 01:08:11,160
ณ จุดนั้น พอคุณใจเย็นลง
และคำนวณดูแล้ว

740
01:08:11,240 --> 01:08:13,520
คุณจะตระหนักได้ว่าโอกาสของคุณ

741
01:08:14,520 --> 01:08:16,960
ที่จะพ้นไปจากเรื่องนี้ได้
คือแทบจะเป็นศูนย์

742
01:08:28,840 --> 01:08:32,600
ความเย็นเป็นสิ่งที่ผมจำไม่ได้เลยว่ารู้สึก

743
01:08:37,440 --> 01:08:41,280
ไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ เพราะผมรู้ว่า
ผมจะต้องตัวเย็นลงจัดๆ อย่างรวดเร็วมากๆ

744
01:08:52,640 --> 01:08:54,720
ผมรู้สึกว่าผมจดจำทุกอย่างจากคืนนั้นได้

745
01:08:54,800 --> 01:08:56,480
แต่ข้อเท็จจริงที่ผมจำไม่ได้ว่าหนาวเย็น

746
01:08:58,560 --> 01:09:01,120
ผมก็เริ่มสงสัยว่าจริงๆ แล้วผมมีสติขนาดไหน

747
01:09:04,560 --> 01:09:06,360
มันอาจไม่นานเท่าที่ผมคิดไว้

748
01:09:09,240 --> 01:09:11,200
ผมอาจจะหมดสติไปในทันที

749
01:09:16,520 --> 01:09:17,520
ผมขอโทษจริงๆ

750
01:09:22,040 --> 01:09:23,520
ผมขอโทษจริงๆ มอแรก

751
01:09:28,120 --> 01:09:31,600
ผมรู้ชัดแจ้งว่าผมกำลังจะสูญเสียอะไรไป

752
01:09:34,760 --> 01:09:37,480
ผมมีความทรงจำที่กระจ่างมาก
ที่คิดเรื่องนั้นเลย

753
01:09:37,560 --> 01:09:39,040
คิดว่าผมจะไม่เห็น...

754
01:09:39,320 --> 01:09:42,560
ผมจะไม่เห็นบ้านที่ผมสร้างเสร็จไปแล้วครึ่งทาง

755
01:09:42,640 --> 01:09:44,680
ที่เราใช้ความพยายามไปมาก

756
01:09:45,640 --> 01:09:46,800
ผมจะไม่เห็น...

757
01:09:48,360 --> 01:09:49,400
ผมจะไม่...

758
01:09:50,760 --> 01:09:52,320
ผมจะไม่เห็นภรรยาของผมใน...

759
01:09:53,600 --> 01:09:55,280
ในวันที่เราแต่งงานกันและ...

760
01:09:56,440 --> 01:09:57,280
มัน...

761
01:10:07,120 --> 01:10:10,720
ทำไมผม หนุ่มน้อยจากเคมบริดจ์
อยู่ในความมืดมิด และกำลังจะตาย

762
01:10:14,040 --> 01:10:16,880
ไม่มีอะไรให้หลบซ่อนแล้ว
นั่นคือช่วงเวลาที่คุณจะไปแล้ว

763
01:10:23,760 --> 01:10:25,520
คุณเป็นคนแบบไหน

764
01:10:26,080 --> 01:10:28,400
คุณกลัวหรือว่าคุณแค่กำลังบอกตัวเองว่าไม่กลัว

765
01:10:30,080 --> 01:10:31,080
คุณสงบไหม

766
01:10:32,320 --> 01:10:33,520
เพราะผมก็ไม่มั่นใจขนาดนั้น

767
01:10:41,120 --> 01:10:44,880
ความคิดของผมก็ล่องลอยไป
ถึงเรื่องความเสียหายที่ผมจะสร้าง

768
01:10:46,520 --> 01:10:47,840
ความหวังและความฝันของเรา

769
01:10:49,400 --> 01:10:50,920
แผนการทั้งหมดที่เรามีในอนาคต

770
01:10:53,240 --> 01:10:54,440
ที่กำลังจะหายไป

771
01:11:12,720 --> 01:11:15,160
ผมจำได้ว่ามันหายใจยากขึ้นเรื่อยๆ

772
01:11:17,720 --> 01:11:19,840
มันยากที่จะสูดอากาศที่คุณอยากได้

773
01:11:29,760 --> 01:11:31,920
ผมจำที่ผมรู้สึกได้ว่ามันกำลังจะมา

774
01:11:37,320 --> 01:11:39,000
แล้วก็ไม่มีอะไรมา

775
01:11:50,240 --> 01:11:51,480
ผมรู้ว่าเราได้ตัวเขาแล้ว

776
01:11:52,720 --> 01:11:53,920
เขาจะรอดชีวิต

777
01:11:55,080 --> 01:11:57,520
ผมดีใจมากๆ

778
01:11:58,680 --> 01:12:02,240
ผมไม่รู้ว่าเขาจะมีความเสียหายทางสมองหรือไม่
ผมไม่รู้ว่าเขาจะเป็นคริสคนเดิมหรือไม่

779
01:12:02,320 --> 01:12:06,200
ผมไม่รู้ว่าเขาจะพูดได้อีกหรือไม่
แต่ผมรู้ว่าเขาหายใจอยู่ เขามีชีวิตอยู่

780
01:12:07,640 --> 01:12:09,840
และเขาก็หายใจแรงขึ้นทุกครั้งที่หายใจ

781
01:12:13,800 --> 01:12:15,920
ผมจำได้ว่าส่องไฟ

782
01:12:17,280 --> 01:12:19,880
บางสิ่งมันไม่เป็นเหมือนที่ควรจะเป็น

783
01:12:26,840 --> 01:12:28,840
มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ที่เห็นดันแคน

784
01:12:28,920 --> 01:12:32,680
เขาเป็นบุคคลที่เป็นเหมือนพ่อของผม
ในหลายๆ ด้านตลอดเส้นทางอาชีพของผม

785
01:12:35,240 --> 01:12:38,120
มันทำให้สบายใจมากๆ ที่จะเห็นหน้าที่เป็นมิตร

786
01:12:48,600 --> 01:12:51,360
ผมตัดสินใจว่า
เขาน่าจะตายไปแล้วมากกว่า

787
01:12:52,200 --> 01:12:55,160
ผมคิดว่าผมเริ่มที่จะทำใจ
กับข้อเท็จจริงที่เขาจะตายไปแล้ว

788
01:12:55,240 --> 01:12:56,720
และเราก็เก็บกู้ศพกลับมา

789
01:12:56,800 --> 01:12:57,960
กล้องกลับมาแล้ว

790
01:12:58,920 --> 01:13:02,720
ตอนที่ผมกลับเข้าไปในระฆัง
ผมเห็นคริสนั่งอยู่

791
01:13:03,640 --> 01:13:06,600
และ... เขาไม่ตายอย่างแน่นอน

792
01:13:08,800 --> 01:13:10,360
มันน่าสับสนมากๆ

793
01:13:16,040 --> 01:13:17,360
ผมว่า ผมจำได้ว่าผมถาม

794
01:13:17,440 --> 01:13:19,000
คริส คุณโอเคไหมพวก

795
01:13:20,320 --> 01:13:21,320
และเขาบอกว่า "ครับ"

796
01:13:24,840 --> 01:13:26,360
เขาดูสบายดี

797
01:13:30,440 --> 01:13:32,000
มันเป็นช่วงเวลาเหนือธรรมดา

798
01:13:38,000 --> 01:13:39,560
หลายๆ คนโล่งอกมาก

799
01:13:43,080 --> 01:13:44,600
และชัดเจนสำหรับคริสแล้ว

800
01:13:48,840 --> 01:13:51,200
แต่สำหรับความอยู่ดีของตัวเอง

801
01:13:52,320 --> 01:13:55,280
พวกเขาไม่อยากเกี่ยวข้องกับ
การตายในการดำน้ำ และก็ไม่เกี่ยวข้องแล้ว

802
01:13:59,640 --> 01:14:02,800
ผมจะได้เวลาผมเกือบจะโมโหเขา

803
01:14:03,560 --> 01:14:05,240
ในทางเดียวกับที่ตอนคุณ...

804
01:14:05,320 --> 01:14:08,280
ถ้าคุณมีลูกแล้วพวกเขาเดินหายไป
และพวกเขาไม่ได้ตั้งใจ

805
01:14:08,360 --> 01:14:11,120
แล้วคุณก็ตามหาตัวอย่างกระวนกระวาย
แล้วพอคุณหาตัวเจอ

806
01:14:11,560 --> 01:14:14,560
คุณก็รู้สึกโล่งอก
แล้วก็ยังรู้สึกโกรธนิดๆ ด้วย

807
01:14:18,920 --> 01:14:20,760
เพราะพวกเขาทำให้คุณต้องผ่าน

808
01:14:24,040 --> 01:14:25,200
สิ่งที่ทำให้บอบช้ำทางจิตใจ

809
01:14:45,280 --> 01:14:46,840
นั่นระฆังขึ้นมาที่ผิวน้ำแล้ว

810
01:14:59,200 --> 01:15:01,160
ต้องกว่าผมจะไปอาบน้ำ

811
01:15:01,240 --> 01:15:03,560
ผมถึงตระหนักได้ว่าผมออกแรงไปแค่ไหน

812
01:15:03,640 --> 01:15:06,160
ผมจำได้ว่าพยายามจะสระผม

813
01:15:07,040 --> 01:15:09,880
ในห้องอาบน้ำ
แล้วมือผมก็เป็นตะคริว

814
01:15:09,960 --> 01:15:12,520
มือผมกลายเป็นกรงเล็บ
นิ้วมือผมติด

815
01:15:12,960 --> 01:15:16,080
แล้วนั่นคือตอนที่ผมคิด
"วันนี้ฉันคงทำงานหนักนะเนี่ย"

816
01:15:18,680 --> 01:15:20,080
ลงไปที่ประตูด้านล่ะ

817
01:15:21,880 --> 01:15:25,360
เอาล่ะเดฟ ผมจะไปคุยกับคุณทีหลังนะ
ขอบคุณที่คุณช่วย

818
01:15:25,440 --> 01:15:27,000
- โอเค
- ครับ

819
01:15:27,360 --> 01:15:32,560
ผมรู้สึกภูมิใจในตัวผมกับเดฟในวันนั้นสุดๆ

820
01:15:33,000 --> 01:15:35,400
สำหรับสิ่งที่เราบรรลุในระฆังนั้น

821
01:15:36,280 --> 01:15:37,320
กำลังปิดพวกเราออก

822
01:15:41,080 --> 01:15:43,920
ผมทำหน้าที่ของผม
และผมคงไม่คาดหวังอะไรที่น้อยกว่านั้น

823
01:15:44,000 --> 01:15:47,120
และพวกนักดำน้ำหน้าที่ของตัวเอง
และลูกเรือบนสะพานเรือทำหน้าที่ของตัวเอง

824
01:15:47,200 --> 01:15:48,440
ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเอง

825
01:15:48,520 --> 01:15:50,360
คุณไม่ต้องชื่นชมตัวเองสำหรับเรื่องนั้น

826
01:15:51,040 --> 01:15:53,160
วันนั้นคุณมาทำหน้าที่
และคุณก็รับเงินตอบแทนไป

827
01:15:57,400 --> 01:15:58,760
คนสุดท้ายกำลังออกจากระฆัง

828
01:16:05,680 --> 01:16:07,840
เดฟและดังก์ พวกเขาทำพอแล้ว

829
01:16:09,280 --> 01:16:12,960
เป็นหน้าที่ของเราในการดูแลเขาต่อจากจุดท้าย

830
01:16:14,720 --> 01:16:18,840
ผมคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่เชื่อเลยว่า
เราจะรอดมาได้

831
01:16:19,520 --> 01:16:22,760
ผมแทบไม่เชื่อเลยว่าเขาจะ...
เราจะอุ่นตัวเขา

832
01:16:23,200 --> 01:16:25,720
เอาหมวกไหมพรมครอบหัวเขาไว้
และเขาก็พร้อมจะไปต่อ

833
01:16:26,080 --> 01:16:28,520
นั่น... นั่นมันเหลือเชื่อสำหรับผม

834
01:16:34,640 --> 01:16:38,440
ผมจำได้ว่าหลังจากทุกอย่างสงบลง
เราก็ทำการตรวจขั้นต้น

835
01:16:38,520 --> 01:16:43,640
และผมคิดว่าเขาไม่ได้งีบหลับอยู่
แต่ว่าเขาผ่อนคลายอยู่

836
01:16:44,520 --> 01:16:45,520
และ...

837
01:16:46,040 --> 01:16:47,600
และมันคือ...

838
01:16:58,040 --> 01:17:00,240
ผมต้องถ่ายตอนนั้นใหม่ โทษที

839
01:17:00,760 --> 01:17:01,600
ครับ

840
01:17:03,280 --> 01:17:04,120
ครับ

841
01:17:05,960 --> 01:17:10,440
ช่วงเวลาเดียวที่ผมรู้สึกจริงจัง

842
01:17:11,600 --> 01:17:14,400
ผมก็ตรวจชีพจรเขาไปได้ครึ่งทาง

843
01:17:17,480 --> 01:17:20,640
และเขาก็มองมาทางผมแล้วพูดว่า
"สตูคุณรู้ไหม มันโอเคนะ"

844
01:17:21,960 --> 01:17:24,320
และผมก็พูด "ใช่ผมรู้ คุณโอเค ใช่"

845
01:17:24,400 --> 01:17:28,840
เขาบอก "ไม่ ไม่เป็นไร
ผมแค่ไหลแล้ว... หลับน่ะรู้ไหม

846
01:17:28,920 --> 01:17:31,600
ผมก็รู้สึกเศร้าอยู่สักพักแต่แล้ว...

847
01:17:32,000 --> 01:17:34,520
ผมก็เย็นแล้วก็ชา
แต่มันเหมือนการเคลิ้มหลับ

848
01:17:34,600 --> 01:17:35,560
มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น"

849
01:17:41,360 --> 01:17:45,440
มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่
อะไรทำให้ผมเกิดอารมณ์ด้วย

850
01:17:45,520 --> 01:17:49,000
และจุดนั้นมันก็ทำให้ผมคิดได้ว่า

851
01:17:49,480 --> 01:17:50,760
จริงๆ แล้วเขา

852
01:17:58,720 --> 01:18:00,400
เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะตาย

853
01:18:02,320 --> 01:18:05,760
เขาพยายามบอกว่าว่า
การตายมันโอเค

854
01:18:05,840 --> 01:18:07,320
และนั่นมัน...

855
01:18:07,800 --> 01:18:09,240
มันแทงใจผมเลย

856
01:18:46,480 --> 01:18:49,080
ผมรอดมาได้ยังไง
เป็นคำถามที่ดีมากๆ

857
01:18:49,800 --> 01:18:52,120
ผมไม่คิดว่าผมจะมีวันรู้

858
01:18:56,760 --> 01:18:59,280
ผมเหมามาตลอดว่า
การลดอุณหภูมิร่างกายผม

859
01:18:59,360 --> 01:19:01,840
มีผลเป็นการปิดตัวผม
และทำให้ผมรอดชีวิตได้

860
01:19:01,920 --> 01:19:05,080
ด้วยออกซิเจนจำนวนน้อยที่สุด
ที่ยังเหลือในระบบร่างกายผม

861
01:19:10,320 --> 01:19:13,520
อีกอย่าง ผมค่อนข้างแน่ใจว่า
ออกซิเจนระดับสูง

862
01:19:13,600 --> 01:19:17,040
ที่เราขนมาในแก๊สหายใจฉุกเฉินของเรา

863
01:19:18,320 --> 01:19:22,200
มันทำให้เนื้อเยื่ออิ่มตัวไปด้วยออกซิเจน
และทำให้

864
01:19:22,720 --> 01:19:27,240
อวัยวะต่างๆ ของผมยังทำงานต่อได้
ถึงแม้ว่าผมจะไม่เหลืออะไรไว้หายใจแล้ว

865
01:19:27,680 --> 01:19:29,720
ทั้งหมดนั่นเป็นทฤษฎี นอกเหนือจากนั้น...

866
01:19:29,800 --> 01:19:32,960
ผมยังรอใครสักคนที่จะมา
ให้คำตอบที่ถูกต้องกับผม

867
01:19:33,040 --> 01:19:34,480
ผมไม่มั่นใจว่าผมจะมีวันรู้

868
01:19:44,240 --> 01:19:46,760
ฉันได้รับโทรศัพท์ที่ทุกคนกลัว

869
01:19:48,400 --> 01:19:49,920
โลกทั้งใบของคุณก็พังทลายลง

870
01:19:52,360 --> 01:19:54,280
การนึกภาพเขา

871
01:19:55,040 --> 01:19:58,360
นอนอยู่ที่พื้นใต้มหาสมุทรอย่างหมดหนทาง

872
01:19:59,440 --> 01:20:01,720
มันจะ... คุณรู้ไหม เวลาที่มันเกิดขึ้นกับ

873
01:20:02,720 --> 01:20:05,440
เวลาที่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นกับคนที่คุณรัก

874
01:20:06,400 --> 01:20:08,480
ฉันเอาภาพนั้นออกจากหัวฉันไม่ได้

875
01:20:15,360 --> 01:20:19,200
มันไม่สำคัญที่เขาพูดกับฉัน
และบอกฉันว่าเขารอดมาได้

876
01:20:19,280 --> 01:20:22,320
ฉันต้องแตะตัวเขาและเห็นตัวเขา

877
01:20:34,440 --> 01:20:35,880
มันทำให้ผมคิดได้ว่าเราจะโอเค

878
01:20:35,960 --> 01:20:38,640
เราจะสามารถทำให้ความหวังและความฝัน
เหล่านั้นเป็นจริงได้

879
01:20:39,320 --> 01:20:40,720
และใช้ชีวิตของเราด้วยกัน

880
01:20:57,760 --> 01:21:00,120
หนึ่งคนในห้องนี้จะเกลียดเรื่องนี้สุดๆ

881
01:21:00,640 --> 01:21:03,880
คงจะเป็นหนึ่งในชายสองคนในห้องนี้
ที่จูบปากผมแบบใช้ได้เลย

882
01:21:18,720 --> 01:21:23,040
(3 สัปดาห์หลังเหตุการณ์...)

883
01:21:31,000 --> 01:21:35,120
(...คริส เดฟ และดันแคน
กลับมาสู่พื้นของทะเลเหนือ)

884
01:21:39,240 --> 01:21:41,520
นักดำน้ำสองอยู่ในน้ำที่ 91 เมตร

885
01:21:44,240 --> 01:21:46,880
เฮ่คริส รอบนี้อย่าทำพลาดนะ

886
01:21:47,760 --> 01:21:48,880
รับทราบ

887
01:25:35,960 --> 01:25:37,960
คำบรรยายโดย ธัญ รัษฎานุกูล