1
00:00:06,006 --> 00:00:09,009
ซับไตเติลสีฟ้าคือคำภาษาญี่ปุ่น
ซับไตเติลสีเหลืองคือคำภาษาเกาหลี

2
00:00:09,343 --> 00:00:12,304
(ภาษาเกาหลี) เขาชื่อโคฮันซู

3
00:00:14,306 --> 00:00:18,560
ว่ากันว่ามือเขาเปื้อนเลือดมาอย่างโชกโชน

4
00:00:20,395 --> 00:00:26,944
เขาทำงานสกปรกให้คนใหญ่คนโตในญี่ปุ่น

5
00:00:27,903 --> 00:00:30,989
พอได้ฟังอย่างนี้แล้ว มันน่าสงสัยเนอะ

6
00:00:31,740 --> 00:00:33,992
ว่าเขาเป็นพวกนั้นไปแล้ว

7
00:00:34,743 --> 00:00:37,246
หรือยังเป็นพวกเราอยู่

8
00:00:37,329 --> 00:00:42,042
เรื่องพรรค์นั้นใครจะไปรู้
ฉันรู้แค่ว่าเขาให้ราคาเป็นธรรม

9
00:00:42,125 --> 00:00:46,296
เขาไม่กดขี่ข่มเหง
และเขาไม่ทนให้ใครทำอะไรโง่ๆ

10
00:00:47,214 --> 00:00:49,091
แม่ครัวของเขาที่นี่

11
00:00:49,174 --> 00:00:52,010
บอกว่าเขาไม่เคยสวมเสื้อซ้ำกันเลยสักวัน

12
00:00:52,094 --> 00:00:54,638
ใส่ครั้งเดียวทิ้ง

13
00:00:54,721 --> 00:00:58,350
นึกออกไหม นึกว่าตัวเองสำคัญแค่ไหนกัน

14
00:00:58,433 --> 00:01:01,395
เขาคนนั้นรู้กาลเทศะและมารยาทสังคม

15
00:01:01,478 --> 00:01:05,482
เขามาทำความเคารพคุณพ่อของฉัน
สองรอบแล้ว

16
00:01:05,566 --> 00:01:08,193
พวกเขาถูกคอกันมากทีเดียว

17
00:01:08,277 --> 00:01:11,780
นี่จียุน คุณพ่อของหนูคิดว่า
เขาจะลงหลักปักฐานที่นี่เลยไหมจ๊ะ

18
00:01:11,864 --> 00:01:14,199
หรือเขาจะกลับไปโอซาก้า

19
00:01:14,992 --> 00:01:17,953
เขาอาจจะหาบ้านอยู่…

20
00:01:19,079 --> 00:01:21,331
แล้วก็ลงหลักปักฐานที่นี่เลยมั้งคะ

21
00:01:22,124 --> 00:01:23,458
ฉันคิดอย่างนั้นนะ

22
00:01:44,229 --> 00:01:47,733
- เงียบไปเลย!
- แต่พ่อ กฎบอกว่ายาวหนึ่งศอกก็พอไง

23
00:01:49,860 --> 00:01:51,570
ต้องยาวเท่าศอกฉัน!

24
00:01:56,116 --> 00:01:58,911
คิดว่าฉันตั้งราคา

25
00:01:58,994 --> 00:02:00,787
โดยใช้แขนเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเหรอ

26
00:02:01,413 --> 00:02:02,956
เมตตาเถอะครับ

27
00:02:03,040 --> 00:02:04,917
อย่ามายุ่ง

28
00:02:07,711 --> 00:02:10,005
ลูกชายน้าต้องหัดรับความขายหน้าให้ได้

29
00:02:12,633 --> 00:02:14,968
แต่ถ้าไม่จำ ฉันจะช่วยดัดศอกให้ยืดเอง

30
00:02:25,521 --> 00:02:26,730
ฉันซื้อไว้เองก็ได้

31
00:02:26,813 --> 00:02:28,190
ปลาจวด 20 ตัวให้ห้าเยน

32
00:02:28,273 --> 00:02:30,192
ตอบแทนความกรุณาครับ

33
00:02:31,318 --> 00:02:32,319
เก็บไปเถอะ

34
00:02:38,408 --> 00:02:40,035
คุณโคฮันซูคะ

35
00:04:04,912 --> 00:04:06,663
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

36
00:04:27,476 --> 00:04:30,062
(โตเกียว ปี 1989)

37
00:04:43,700 --> 00:04:46,995
(ภาษาญี่ปุ่น)
ทุกท่านกำลังเพลิดเพลินกันอยู่รึเปล่าครับ

38
00:04:47,663 --> 00:04:51,542
ผมเพิ่งเห็นพ่อแม่ของบ่าวสาว

39
00:04:51,625 --> 00:04:56,797
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า
ทำไมทั้งคู่สวยหล่อสมกันขนาดนี้

40
00:04:56,880 --> 00:04:58,841
งั้นทุกคนก็รอดูฉันล้มไม่เป็นท่า

41
00:04:58,924 --> 00:05:03,470
ไม่จริงซะหน่อย
อย่ามองเราแย่ตลอดเวลาอย่างนั้นสิ

42
00:05:03,554 --> 00:05:04,555
จะพยายามนะ

43
00:05:04,638 --> 00:05:07,641
ประเทศนี้เปลี่ยนไปมาก
ตั้งแต่นายไปอยู่อเมริกา

44
00:05:07,724 --> 00:05:11,311
คนได้เงินกันง่ายเกินไปและรวยเร็วเกินไป

45
00:05:11,395 --> 00:05:13,647
ทั้งที่แทบไม่มีตัวตนเมื่อไม่กี่ปีก่อน

46
00:05:13,730 --> 00:05:18,068
บางทีคนจำพวกนี้แหละ
คือคนที่ประเทศนี้ต้องการ

47
00:05:18,151 --> 00:05:19,778
อย่างลูกร้านปาจิงโกะใช่ไหม

48
00:05:21,446 --> 00:05:24,199
หยอกๆ
นายกับฉันเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน

49
00:05:26,159 --> 00:05:29,496
เพิ่งนึกเรื่องที่นายพูดไว้สมัยเรายังเด็กได้

50
00:05:29,580 --> 00:05:31,164
อะไรเหรอ

51
00:05:32,207 --> 00:05:34,626
นายเล่าว่าพ่อนายพูดว่า

52
00:05:34,710 --> 00:05:36,753
คนเกาหลีโตมาเพราะหมาเลี้ยง

53
00:05:36,837 --> 00:05:39,173
ไม่งั้นจะเอาหน้ามุดชามเวลากินทำไม

54
00:05:39,256 --> 00:05:41,717
แทนที่จะยกขึ้นมากินดีๆ แบบพวกนาย

55
00:05:41,800 --> 00:05:44,928
- ฉันเป็นเด็กปากเสียขนาดนั้นจริงๆ เหรอ
- ใช่

56
00:05:45,929 --> 00:05:47,431
ตอนนั้นเราเป็นเด็กตัวกะเปี๊ยก

57
00:05:47,514 --> 00:05:49,391
ฉันน่าจะฟังพ่อมาผิดมากกว่า

58
00:05:51,226 --> 00:05:54,563
ยังไงก็ตาม พวกนายฉลาดมากนะ
ที่พาโคลตันมาร่วมมือกับอาเบะซัง

59
00:05:54,646 --> 00:05:57,399
เขาเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่เก่งที่สุดที่นี่
เป็นตัวใหญ่ในวงการเหมาะกับงาน

60
00:05:57,482 --> 00:06:00,319
เห็นๆ อยู่ว่าคนครึ่งกระทรวงการคลัง

61
00:06:00,402 --> 00:06:02,571
มาร่วมงานแต่งของลูกสาวเขา
แบบนี้ช่วยได้แน่

62
00:06:02,654 --> 00:06:04,865
จริง พวกเรามากันหลายคนเลย

63
00:06:04,948 --> 00:06:09,453
แต่ไม่ต้องห่วงนะ
เนคไทแบบนี้ นายกลมกลืนกับคนอื่นๆ ได้สบาย

64
00:06:10,037 --> 00:06:11,038
ขอเดานะ

65
00:06:12,414 --> 00:06:13,415
อาร์มานี

66
00:06:15,667 --> 00:06:17,669
แอร์เมสเลยเหรอ
ไม่เบานะนายเนี่ย

67
00:06:17,753 --> 00:06:21,173
ชักอยากเห็นแล้วสิว่า
อาเบะซังจะมีปฏิกิริยายังไงกับนาย

68
00:06:23,759 --> 00:06:30,057
เต้นไป เต้นต่อไป

69
00:06:49,368 --> 00:06:52,788
หนึ่ง สอง สาม ยิ้มครับ

70
00:06:53,914 --> 00:06:54,998
ใกล้ๆ กันหน่อยครับ

71
00:07:12,266 --> 00:07:14,935
คุณไปจากที่นี่ตอนยังเด็กมากงั้นหรือคะ

72
00:07:16,937 --> 00:07:17,938
ตอนอายุ 14 ครับ

73
00:07:19,189 --> 00:07:21,984
ผมได้ยินว่าคุณก็เคยอยู่ที่อเมริกาเหมือนกัน

74
00:07:22,651 --> 00:07:23,944
ค่ะ เมืองเคมบริดจ์

75
00:07:24,027 --> 00:07:26,029
อ้อ ม.ฮาร์วาร์ดเหรอครับ

76
00:07:26,113 --> 00:07:27,114
บริหารธุรกิจค่ะ

77
00:07:27,197 --> 00:07:29,867
แล้วป.โทของม.ฮาร์วาร์ดเป็นยังไงบ้างครับ

78
00:07:30,909 --> 00:07:33,871
ก็คือเป็นหลักสูตรที่ดี
ในอุดมคติชาวอเมริกันค่ะ

79
00:07:33,954 --> 00:07:35,581
ในแง่ไหนครับ

80
00:07:35,664 --> 00:07:37,124
คนอเมริกันชอบเกม

81
00:07:37,207 --> 00:07:39,293
อะไรๆ ก็เป็นเกมไปซะหมด

82
00:07:39,376 --> 00:07:41,962
ดังนั้นเวลาฉันเจอคนใหม่ๆ โดยเฉพาะผู้ชาย

83
00:07:42,045 --> 00:07:44,298
พวกเขาจะอยากเล่นเกมทาย…

84
00:07:44,381 --> 00:07:45,382
"ฉันเป็นเอเชียชาติไหน"

85
00:07:45,465 --> 00:07:48,010
มุกเก่ามาก พวกเขาจะทายจีนเป็นอันดับแรก

86
00:07:49,511 --> 00:07:51,513
โชคดีที่ญี่ปุ่นมักจะเป็นคำตอบที่สอง

87
00:07:51,597 --> 00:07:53,849
อย่างน้อยคุณก็ต้องทนให้เขาทายแค่สองประเทศ

88
00:07:53,932 --> 00:07:56,268
ผมคงจะโชคดีถ้าเกาหลีมาเป็นอันดับสี่

89
00:07:56,894 --> 00:07:59,730
ถ้าผมไม่มีอารมณ์เล่นด้วย
ผมก็แค่พยักหน้าตอนเขาทายว่าญี่ปุ่น

90
00:07:59,813 --> 00:08:02,065
แต่มันไม่ได้ผิดเสียทีเดียวใช่ไหมคะ

91
00:08:02,816 --> 00:08:05,068
ไม่ครับ ไม่ถึงกับเรียกว่าผิด

92
00:08:06,236 --> 00:08:08,530
- ทอมซัง!
- อาเบะซัง!

93
00:08:13,493 --> 00:08:19,374
ลูกเขยคุณดูโหงวเฮ้งเป็นคนล่ำซำนะครับ
คุณโชคดีจริงๆ

94
00:08:19,458 --> 00:08:22,920
เพื่อความสุขของลูกสาวผม
ผมก็หวังว่าอย่างนั้น

95
00:08:23,003 --> 00:08:26,173
ผมขอแนะนำ
สมาชิกคนใหม่ล่าสุดของทีมเราครับ

96
00:08:26,715 --> 00:08:29,676
นี่แบคซังจากสาขาที่นิวยอร์ก

97
00:08:29,760 --> 00:08:31,303
ขอบคุณที่ให้เกียรติผมมาร่วมงาน

98
00:08:32,929 --> 00:08:35,307
คุณเลือดอะไร

99
00:08:39,311 --> 00:08:40,354
ผมเลือดกรุ๊ปโอครับ

100
00:08:42,231 --> 00:08:44,691
อ้อ เป็นคนมองโลกในแง่ดีนี่เอง

101
00:08:47,819 --> 00:08:51,073
จะอยู่ในโลกนี้ได้
ต้องมีสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดครับ

102
00:08:51,698 --> 00:08:53,367
แล้วเดี๋ยวเรามาดูกัน

103
00:08:53,450 --> 00:08:56,703
ทุกท่านครับ ขอให้สนุกกับงานเลี้ยงกันนะครับ

104
00:09:08,382 --> 00:09:11,510
นี่ เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ

105
00:09:14,221 --> 00:09:16,723
ผมคิดว่าเขาเป็นห่วงว่าผมขึ้นกับฝ่ายไหนกันแน่

106
00:09:17,224 --> 00:09:20,269
อ๋อ จริงด้วย
สถานการณ์ระหว่างเกาหลีกับญี่ปุ่นสินะ

107
00:09:21,979 --> 00:09:24,481
ทำไมคนเราไม่ลืมๆ มันไปซะที ว่าไหม

108
00:09:24,565 --> 00:09:26,650
มันผ่านไปแล้ว จบแล้ว

109
00:09:28,235 --> 00:09:31,238
คุณไปยืนยันกับอาเบะซังได้เลยว่า
เขาไม่ต้องระแวงผมหรอก

110
00:09:31,989 --> 00:09:33,657
ผมขึ้นกับชิฟฟลีย์ส

111
00:09:33,740 --> 00:09:35,284
เพราะชิฟฟลีย์สจ่ายเงินให้ผม

112
00:09:39,037 --> 00:09:41,540
(โอซาก้า)

113
00:09:53,677 --> 00:09:55,095
พี่กุงงี ตื่นจ้ะ

114
00:09:58,098 --> 00:10:01,059
พี่กุงงี อาหารเย็นมาแล้ว

115
00:10:02,394 --> 00:10:03,812
โซโลมอนอยู่ไหน

116
00:10:03,896 --> 00:10:07,900
โตเกียวไง จำได้ไหม ทำงานใหญ่ของเขาน่ะ

117
00:10:07,983 --> 00:10:11,653
ซุนจา เรารู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วเนอะ

118
00:10:11,737 --> 00:10:14,698
ว่าเขานี่แหละที่จะประสบความสำเร็จ

119
00:10:15,616 --> 00:10:18,452
เขาเป็นเด็กดี

120
00:10:19,536 --> 00:10:20,746
เอาละ มากินกันเถอะ

121
00:10:22,581 --> 00:10:24,499
เบื่อที่จะพยาบาลฉันแล้วรึยัง

122
00:10:25,334 --> 00:10:27,085
อย่าพูดอะไรอย่างนั้นสิ

123
00:10:32,549 --> 00:10:35,677
นี่ ฉันทำของโปรดมาให้เชียวนะ

124
00:10:37,846 --> 00:10:40,432
พี่กินยาทั้งที่ท้องว่างไม่ได้

125
00:10:43,477 --> 00:10:45,312
ไม่เอาน่า อย่าดื้อสิ

126
00:10:45,395 --> 00:10:47,022
ซุนจา

127
00:10:47,814 --> 00:10:49,983
ฉันไม่อยากกินยาแล้ว

128
00:10:50,067 --> 00:10:51,985
พูดอะไรแบบนั้น

129
00:10:52,069 --> 00:10:54,613
หมอก็บอกอยู่

130
00:10:54,696 --> 00:10:56,323
พี่ต้องสู้โรคนี้ให้ได้

131
00:10:56,406 --> 00:11:00,035
ซุนจา เรายังสู้กับโรคนี้ไม่พออีกเหรอ

132
00:11:00,118 --> 00:11:02,162
พูดอะไรไร้สาระ

133
00:11:02,746 --> 00:11:04,540
มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง

134
00:11:05,666 --> 00:11:09,920
ทำไมเวลามันผ่านไปไวนัก

135
00:11:10,003 --> 00:11:12,381
พี่ยังอยู่ได้อีกหลายปี

136
00:11:12,464 --> 00:11:14,299
อย่าพูดอย่างนั้น

137
00:11:15,843 --> 00:11:18,220
เธอเคยเป็นคนพูดตรงไปตรงมา

138
00:11:19,137 --> 00:11:22,474
ไม่ว่ามันจะแทงใจแค่ไหน
เธอจะพูดความจริงเสมอ

139
00:11:28,313 --> 00:11:31,400
ฉันเห็นใบหน้าพวกเขาอีกแล้ว

140
00:11:31,483 --> 00:11:34,069
ในความฝัน

141
00:11:34,570 --> 00:11:38,156
พวกคนที่เราพยายามจะลืมให้ลง

142
00:11:38,740 --> 00:11:41,577
คงเป็นเพราะฉันใกล้ตายเต็มที

143
00:11:41,660 --> 00:11:46,623
แต่ฉันอยากจำเอาไว้ทั้งหมด

144
00:11:47,457 --> 00:11:49,626
ชื่อของพวกเขา

145
00:11:49,710 --> 00:11:51,336
ใบหน้าของพวกเขา…

146
00:11:53,422 --> 00:11:59,136
ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้สักครั้งก็ดีสิ

147
00:12:06,602 --> 00:12:08,312
แต่ซุนจา

148
00:12:08,395 --> 00:12:10,189
บอกฉันมาตามตรง

149
00:12:11,273 --> 00:12:12,357
ชายคนนั้น

150
00:12:13,275 --> 00:12:16,528
เธอไม่เคยนึกถึงเขาเลยจริงๆ เหรอ

151
00:12:18,572 --> 00:12:24,077
หรือเคยสงสัยไหมว่า
ชีวิตของตัวเองอาจจะกลายเป็นแบบไหน

152
00:12:24,161 --> 00:12:27,080
ถ้าเธอไม่ได้เลือกทางเดินอย่างที่ผ่านมา

153
00:12:45,599 --> 00:12:46,975
แกมันโง่ รู้ตัวไหม

154
00:12:48,560 --> 00:12:50,604
ฉันโยนแกกับครอบครัวลงทะเลได้เลยนะ

155
00:12:50,687 --> 00:12:52,397
คุณคะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิด

156
00:12:52,481 --> 00:12:54,024
เขาไม่ได้ขายปลาให้ฉัน

157
00:12:55,901 --> 00:12:57,236
ฉันเห็นกับตา

158
00:12:57,319 --> 00:12:59,738
ฉันมีส้มเหลืออยู่ เราเลยแลกกัน

159
00:13:00,322 --> 00:13:02,616
เห็นยัง ผมไม่ได้รับเงินจากเธอนะ!

160
00:13:02,699 --> 00:13:05,160
อย่าโทษเขาเลยค่ะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิด

161
00:13:06,745 --> 00:13:07,871
บอกฉันหน่อย

162
00:13:09,498 --> 00:13:11,291
ทำไมเราถึงไม่ขายปลาเล็ก

163
00:13:14,211 --> 00:13:15,921
ถ้าเราจับปลาก่อนที่มันจะวางไข่

164
00:13:16,922 --> 00:13:18,173
เราจะจนอยู่ร่ำไป

165
00:13:18,257 --> 00:13:19,967
ซึ่งแปลว่าเราไม่เคยมีพอกิน

166
00:13:20,050 --> 00:13:22,010
จนต้องแก่งแย่งเศษอาหารกัน

167
00:13:22,094 --> 00:13:25,514
แต่เราก็ทำอย่างนั้นกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ

168
00:13:34,064 --> 00:13:35,107
ไปซะ

169
00:14:14,479 --> 00:14:16,899
ซุนจา ทำไมไปนานจัง

170
00:14:16,982 --> 00:14:18,233
จนพวกเราเป็นห่วง

171
00:14:18,317 --> 00:14:20,736
ทำไมเหรอ เกิดอะไรขึ้นเหรอ ดองฮี

172
00:14:21,445 --> 00:14:22,446
เปล่า

173
00:14:22,529 --> 00:14:23,864
แค่คุณนายคิมน่ะ

174
00:14:24,907 --> 00:14:26,575
คราวนี้เป็นเรื่องจริงนะ

175
00:14:26,658 --> 00:14:28,660
คุณรีเห็นกับตาตัวเอง

176
00:14:28,744 --> 00:14:30,537
ซุบซิบกันพอรึยัง

177
00:14:30,621 --> 00:14:34,124
จะได้ไปทำงานให้เสร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักที

178
00:14:34,208 --> 00:14:35,959
ฉันไม่ได้จงใจอู้งานสักหน่อย

179
00:14:42,674 --> 00:14:44,801
คุณนายคิมพูดกรอกหูเธอ

180
00:14:44,885 --> 00:14:47,012
เล่าเรื่องบ้าๆ เกี่ยวกับเด็กญี่ปุ่นในเมือง

181
00:14:47,095 --> 00:14:49,181
ว่าปาโคลนปาขี้

182
00:14:49,264 --> 00:14:52,518
ใส่ผู้หญิงเกาหลีคนไหนก็ตามที่กล้าแต่งชุดขาว

183
00:14:52,601 --> 00:14:54,436
หนูไม่เห็นอะไรแบบนั้นเลยนะ

184
00:14:54,520 --> 00:14:56,813
ลูกก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นพูดไปเรื่อยแค่ไหน

185
00:15:00,275 --> 00:15:05,322
แต่… ซุนจา ปลอดภัยไว้ก่อนก็ดี
แม่ไม่อยากให้ลูกไปตามลำพัง

186
00:15:05,906 --> 00:15:08,408
พาดองฮีหรือบ็อกกีไปด้วยสิ

187
00:15:08,492 --> 00:15:11,036
โถ ฟังแม่พูดเข้า

188
00:15:11,119 --> 00:15:13,330
หนูไปคนเดียวตั้งแต่อายุเก้าขวบ

189
00:15:13,413 --> 00:15:16,875
- ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…
- งานที่นี่ก็ล้นมืออยู่แล้ว

190
00:15:16,959 --> 00:15:19,753
แม่ถึงได้จ้างบ็อกกีกับดองฮีมาช่วยแม่ไง

191
00:15:19,837 --> 00:15:24,800
คุณนายคิมเป็นผู้หญิงโง่ๆ
ที่ชอบปั้นน้ำเป็นตัว

192
00:15:24,883 --> 00:15:27,678
ปากแบบนี้แหละ สักวันจะเดือดร้อน

193
00:15:31,223 --> 00:15:33,267
คุณนายคิมเล่าว่า

194
00:15:33,350 --> 00:15:37,062
หัวหน้าหน่วยคัดปลาประจำเขตคนใหม่
รูปงามมากเลย

195
00:15:37,688 --> 00:15:39,565
ซุนจา เธอเคยเห็นเขารึยัง

196
00:15:40,774 --> 00:15:43,569
จะตื่นเต้นอะไรนักหนา
หมอนั่นไม่มีค่าพอให้พูดถึงหรอก

197
00:16:15,767 --> 00:16:18,437
ทำผมปวดกะโหลกตลอดสามปีที่ผ่านมา

198
00:16:18,520 --> 00:16:21,523
คนงานก่อสร้าง
เริ่มรื้อถอนที่ดินรอบด้านหมดแล้ว

199
00:16:21,607 --> 00:16:23,192
อาเบะซังก็หายใจรดต้นคออยู่นี่

200
00:16:23,275 --> 00:16:25,569
ไม่ต้องพูดถึงคนชั้น 43 ที่โทรจิกผมทุกวัน

201
00:16:25,652 --> 00:16:27,654
ถามว่าเมื่อไหร่ยัยป้าคนนั้นจะยอมขายซะที

202
00:16:27,738 --> 00:16:30,657
เราเสนอเงินอย่างงามถึงสามครั้ง
ให้สูงกว่าราคาตลาดมากด้วย

203
00:16:30,741 --> 00:16:33,744
ครั้งแรกเราเสนอไป 295 ล้านเยน…

204
00:16:33,827 --> 00:16:35,829
ขอบคุณครับ ผมอ่านสรุปมาแล้ว
ผมรู้ความเป็นมา

205
00:16:35,913 --> 00:16:37,748
- เฮน กูนจ์
- ฮันกุมจา

206
00:16:37,831 --> 00:16:41,418
เธออพยพจากเกาหลีมาญี่ปุ่นในปี 1929

207
00:16:41,502 --> 00:16:44,296
เธอกับครอบครัวตั้งรกรากในโตเกียว
หลังสงครามไม่นาน

208
00:16:44,379 --> 00:16:47,132
เธอเป็นคนหาเงินเลี้ยงครอบครัว
ทำร้านซักผ้า

209
00:16:47,216 --> 00:16:51,011
แล้วในปี 1955 ครอบครัวนี้ก็ได้ซื้อที่ดินผืนนั้น
ในราคา 4,000 เยน

210
00:16:51,094 --> 00:16:53,639
เงินแค่นั้นซื้อของกินดีๆ สักมื้อในย่านนี้
ยังไม่ได้เลย

211
00:16:53,722 --> 00:16:56,141
จำนวนเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำหรับเธอ

212
00:16:56,225 --> 00:16:59,478
เงินสำคัญอยู่แล้ว นาโอมิ
ทุกอย่างเป็นเรื่องเงินเสมอ…

213
00:16:59,561 --> 00:17:00,562
อธิบายให้เธอฟังได้ไหม

214
00:17:00,646 --> 00:17:03,941
ในเมื่อคุณรู้ทุกอย่างแล้ว
และฉันไม่ต้องช่วยอะไร

215
00:17:04,566 --> 00:17:05,692
ฉันจะกลับไปทำงานละ

216
00:17:14,159 --> 00:17:15,327
เรื่องมันซับซ้อนน่ะ

217
00:17:15,410 --> 00:17:16,537
- ผมเห็นแล้วละ
- ใช่

218
00:17:16,619 --> 00:17:19,957
คิดถึงแต่เรื่องการปิดดีลก็พอ ทำให้สำเร็จ

219
00:17:20,665 --> 00:17:21,916
ผมก็ตั้งใจอย่างนั้น

220
00:17:22,000 --> 00:17:26,880
ประชาชนจำนวนสองแสนทนตากแดดตากฝน

221
00:17:26,964 --> 00:17:30,926
เพื่อร่วมพระราชพิธีพระบรมศพของจักรพรรดิ

222
00:17:33,011 --> 00:17:34,388
คนทุกวัยแสดงความเคารพ…

223
00:17:34,471 --> 00:17:36,515
รู้ไหม คุณเคยตะคอกใส่ผม

224
00:17:36,598 --> 00:17:38,433
- ปีแรกที่ผมเป็นนักวิเคราะห์
- ควรโดนไหม

225
00:17:38,517 --> 00:17:39,810
และบอกลาพระจักรพรรดิ

226
00:17:39,893 --> 00:17:42,354
- ครับ ผมสมควรโดน
- อ้อ ดีนะที่คุณยอมรับ

227
00:17:42,437 --> 00:17:44,857
เราเคยชื่นชมคุณ
พวกหนุ่มๆ ที่เข้าทำงานปีเดียวกันผม

228
00:17:46,358 --> 00:17:48,026
ผมได้ยินรูปอดีตในประโยค

229
00:17:48,110 --> 00:17:49,278
ไม่ใช่อย่างนั้นครับ

230
00:17:49,361 --> 00:17:50,696
ครับ ไม่เป็นไร

231
00:17:51,363 --> 00:17:52,531
ผมรู้ว่าคนคุยอะไรกัน

232
00:17:52,614 --> 00:17:55,450
ใครเป็นคนปิดดีลใหญ่ที่สุดได้
ใครเป็นคนทำขาดทุนมากที่สุด

233
00:17:55,534 --> 00:17:58,161
ใครได้เลื่อนขั้นไปอยู่ชั้น 43

234
00:17:58,245 --> 00:18:02,165
ผมยอมรับนะ
ผมเคยทำอย่างที่คนเขาพูดกันนั่นแหละ

235
00:18:02,249 --> 00:18:03,750
ผมได้ยินรูปอดีตในประโยค

236
00:18:10,340 --> 00:18:14,469
อยากรู้ไหมว่าผมมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
มันเกิดเรื่องห่าอะไรขึ้น

237
00:18:14,970 --> 00:18:17,097
ครับ ผมอยากรู้

238
00:18:20,475 --> 00:18:21,894
ผมแต่งงาน

239
00:18:22,811 --> 00:18:24,229
มีลูกสองคน

240
00:18:24,313 --> 00:18:26,481
ซื้อบ้านในเมือง ซื้อบ้านในชนบท

241
00:18:28,066 --> 00:18:30,736
กว่าจะรู้ตัว เลขศูนย์ที่ท้ายเช็ค

242
00:18:30,819 --> 00:18:32,821
มันไม่รู้สึกเหมือนเป็นเกมอีกต่อไป

243
00:18:34,364 --> 00:18:35,699
มันรู้สึกเหมือนแม่งต้องเอาตัวรอด

244
00:18:40,037 --> 00:18:41,246
ทีนี้…

245
00:18:42,831 --> 00:18:44,166
ผมตัดสินใจผิดสองสามครั้ง…

246
00:18:46,043 --> 00:18:47,211
เงินเริ่มร่อยหรอ

247
00:18:47,294 --> 00:18:49,129
เริ่มสติแตก ตัดใจสินพลาดอีก

248
00:18:49,213 --> 00:18:50,506
และขณะที่เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้น

249
00:18:50,589 --> 00:18:53,300
ภรรยาผมซึ่งจบจากพรินซตัน
ไม่เคยต้องทำงานเลยทั้งชีวิต

250
00:18:53,383 --> 00:18:56,053
เธอเริ่มบ่นว่าผมไม่เคยอยู่บ้าน

251
00:18:56,136 --> 00:18:58,555
แต่เวลาผมอยู่บ้าน ใจผมอยู่ที่อื่น

252
00:19:07,814 --> 00:19:09,399
แล้วเช้าวันหนึ่ง

253
00:19:09,483 --> 00:19:12,694
ผมขึ้นรถและขับ 49 นาทีมาทำงาน

254
00:19:12,778 --> 00:19:14,196
กำลังหยอดน้ำตาเทียม

255
00:19:14,279 --> 00:19:16,949
แล้วเธอก็บอกผมว่าเธอจะทิ้งผมไป

256
00:19:19,701 --> 00:19:21,203
ผมบอกว่าไว้คุยกันตอนผมกลับบ้าน

257
00:19:21,286 --> 00:19:23,330
เธอบอกว่าไม่มีอะไรให้คุยแล้ว

258
00:19:25,040 --> 00:19:28,418
ผมถามเธอว่าเธอโยนเวลาสิบปีที่เราแต่งงานกัน
ทิ้งไปง่ายๆ ได้ไง

259
00:19:28,502 --> 00:19:30,712
แล้วเธอถามผมว่าผมแม่งไม่เห็นได้ไง

260
00:19:30,796 --> 00:19:33,841
ว่าเธอเปลี่ยนสีผมจากน้ำตาลเข้มเป็นบลอนด์

261
00:19:35,008 --> 00:19:38,470
ใช่ ชีวิตแต่งงานผมล่ม

262
00:19:38,554 --> 00:19:41,431
ตามด้วยอาชีพการงาน จนผมมาถึงจุดนี้

263
00:19:51,024 --> 00:19:52,985
คุณคิดว่าไง
ก็อดซิลลาหรือซูเปอร์แมน

264
00:19:53,485 --> 00:19:55,362
ในที่สุดดินแดนอาทิตย์อุทัยก็จะชนะ

265
00:19:55,445 --> 00:19:57,072
ดินแดนแห่งผู้กล้าและเสรีภาพหรือยังไง

266
00:19:57,155 --> 00:20:00,033
พูดตามตรง คำถามนั้น
ไม่ได้สะกิดต่อมความสนใจผมเลย

267
00:20:00,576 --> 00:20:03,912
กวนตีนผมอยู่รึเปล่า
เรากำลังพูดถึงเงินเดือนคุณ โซโลมอน

268
00:20:05,205 --> 00:20:07,207
คุณให้คนญี่ปุ่นซื้อเงินดอลลาร์

269
00:20:07,291 --> 00:20:09,334
แล้วให้อเมริกาซื้อเงินมาร์กเยอรมัน

270
00:20:09,418 --> 00:20:12,045
แล้วคนเยอรมันก็กักตุนเงินสเตอร์ลิง
เป็นทอดๆ ไป

271
00:20:12,129 --> 00:20:14,673
มันลงเอยด้วยการที่เงินหมุนไปทั่วโลกเร็วมาก

272
00:20:14,756 --> 00:20:17,342
จนแต่ละสกุลเงินแทบไม่มีความหมาย

273
00:20:17,426 --> 00:20:20,679
- ไปบอกเรื่องนั้นกับแผนกสกุลเงินสิ
- เส้นเขตแดนประเทศก็เริ่มหมดความหมาย

274
00:20:21,180 --> 00:20:22,848
นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไร

275
00:20:22,931 --> 00:20:24,433
สิ่งสำคัญจริงๆ ก็คือ

276
00:20:24,516 --> 00:20:27,477
ท้ายที่สุดแล้ว
ทำกราฟผลลัพธ์พุ่งเสียดฟ้าท้าชะตาได้ไหม

277
00:20:27,561 --> 00:20:29,146
นี่คือเหตุผลที่คุณมาที่นี่งั้นเหรอ

278
00:20:29,980 --> 00:20:31,106
เพื่อท้าทายโชคชะตา

279
00:20:51,376 --> 00:20:53,378
คุณทำแบบนี้กับทุกตู้เลยเหรอครับ

280
00:20:54,838 --> 00:20:56,131
ไม่ทำเองหรอก เดี๋ยวนี้ไม่ทำละ

281
00:20:56,798 --> 00:20:59,218
เราจ้างคนเข้ามาตอนกลางคืน

282
00:21:00,219 --> 00:21:02,262
แต่แบบนี้มันถูกต้องเหรอครับ

283
00:21:03,722 --> 00:21:08,894
ฉันก็เคยถามแบบนี้เหมือนกัน
ตอนที่โกโตะซังเผยความจริงกับฉัน

284
00:21:08,977 --> 00:21:10,812
ตอนนั้นฉันก็อายุเท่านายนี่แหละ

285
00:21:12,272 --> 00:21:13,357
ขยับหมุด

286
00:21:14,024 --> 00:21:15,943
ใครๆ ก็ทำกัน

287
00:21:16,777 --> 00:21:18,946
และนายจะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ไม่ได้

288
00:21:20,781 --> 00:21:24,952
คนส่วนใหญ่คิดว่าถ้าพวกเขาบิดที่จับถูกองศา
พวกเขาจะได้รางวัล

289
00:21:25,744 --> 00:21:29,289
แต่พวกเขาคุมผลลัพธ์ไม่ได้เลย ทำไม่ได้

290
00:21:29,373 --> 00:21:30,916
เราเองก็เช่นกัน

291
00:21:31,834 --> 00:21:36,129
การขยับหมุดไม่ช่วยให้โชคดีขึ้นหรือแย่ลง
เราไม่ทำอย่างนั้น

292
00:21:36,213 --> 00:21:38,757
เราแค่อ่อยเหยื่อให้พวกเขานิดหน่อย
เท่านั้นก็ติดกับ

293
00:21:39,716 --> 00:21:44,054
แต่ว่า "อย่าโลภมาก"
โกโตะซังพูดเอาไว้เสมอ

294
00:21:45,722 --> 00:21:48,767
เวลาลูกค้าเล่นเสีย ให้ปวดใจไปกับพวกเขา

295
00:21:49,893 --> 00:21:52,521
เวลาลูกค้าเล่นได้ ให้ดีใจไปกับพวกเขาด้วย

296
00:21:55,691 --> 00:21:58,235
เดี๋ยวมาดูผลงานของนายกัน

297
00:22:02,239 --> 00:22:03,448
ยินดีต้อนรับครับ!

298
00:22:05,284 --> 00:22:06,785
(นิวแกรนด์เวกัส)

299
00:22:42,821 --> 00:22:45,490
บันโดซัง เราได้เอกสารเงินกู้มาแล้วค่ะ

300
00:22:46,491 --> 00:22:47,951
ฉันต้องไปคุยธุระเดี๋ยว

301
00:22:53,624 --> 00:22:56,418
ตรวจสอบตัวเลขทั้งหมดด้วยนะคะ

302
00:22:57,419 --> 00:22:59,213
สี่พันล้านเยน ดูถูกต้องนะครับ

303
00:23:02,799 --> 00:23:05,385
ฉันจะรีบนำไปส่งที่ธนาคารทันทีค่ะ

304
00:23:05,469 --> 00:23:08,222
คุณคิดว่าจะมีปัญหาอะไรไหมครับ

305
00:23:08,305 --> 00:23:10,015
ไม่มีค่ะ

306
00:23:10,098 --> 00:23:13,227
อีกสองสามสัปดาห์คุณเริ่มก่อสร้างได้เลย

307
00:23:13,810 --> 00:23:14,937
ยินดีด้วยนะคะ

308
00:23:15,020 --> 00:23:16,396
ขอบคุณมากครับ

309
00:24:20,169 --> 00:24:21,378
ที่นี่เองเหรอ

310
00:24:23,297 --> 00:24:25,465
ไอ้ที่ดินเท่าแมวดิ้นตายเนี่ย…

311
00:24:29,178 --> 00:24:30,429
หนึ่งพันล้าน

312
00:24:34,266 --> 00:24:35,601
ล้อกันเล่นรึเปล่า

313
00:24:35,684 --> 00:24:38,562
เธอปฏิเสธข้อเสนอทั้งสามครั้ง
หมดเวลาเล่นขายของแล้ว

314
00:24:38,645 --> 00:24:41,356
ให้ข้อเสนอที่เธอจะปฏิเสธไม่ลง

315
00:24:45,611 --> 00:24:48,447
ถ้าเป็นห้าปีก่อน คนทำเงินให้บริษัทอย่างคุณ
คงไม่ลังเลด้วยซ้ำ

316
00:24:51,158 --> 00:24:52,367
คุณก็รู้ว่าจริง

317
00:24:55,412 --> 00:24:57,915
จริง ก็ได้ๆ ตกลง

318
00:25:01,835 --> 00:25:04,004
เดี๋ยว เราจะไม่เข้าไปคุยกับเธอเหรอ

319
00:25:04,087 --> 00:25:05,964
คุยครับ แต่ผมจะไม่เข้าไปในนั้นกับคุณ

320
00:25:14,348 --> 00:25:16,433
ซุนจา ซุนจาเอ๊ย!

321
00:25:17,935 --> 00:25:20,521
น้า วันนี้ฉันมีเงินไม่พอ

322
00:25:21,230 --> 00:25:23,732
เขาฝากไว้ให้

323
00:25:23,815 --> 00:25:25,067
ใครคะ

324
00:25:25,150 --> 00:25:27,110
หัวหน้าหน่วยคัดปลาประจำเขตคนใหม่น่ะสิ

325
00:25:27,194 --> 00:25:31,156
คนที่สาวๆ พากันปลื้มน่ะ

326
00:25:31,240 --> 00:25:32,407
น้าเองยังตกใจเลย

327
00:25:32,491 --> 00:25:35,327
คนญี่ปุ่นเขาทำกันยังไงน้าไม่รู้นะ
แต่การทำแบบนั้นที่นี่…

328
00:25:35,410 --> 00:25:37,996
มันน่าไม่อายจริงๆ

329
00:25:38,080 --> 00:25:42,125
- แถมยังทำกับเด็กสาวดีๆ อย่างเธอด้วย
- น้าคะ ระวังคำพูดคำจาหน่อย

330
00:25:42,209 --> 00:25:43,710
ฉันไม่รู้จักชายคนนี้

331
00:25:43,794 --> 00:25:45,337
เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน

332
00:25:45,420 --> 00:25:47,798
ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก

333
00:26:05,482 --> 00:26:08,819
ฉันยอมทำทุกอย่าง
เพื่อให้ได้กลับไปดูแข่งที่โตเกียว

334
00:26:08,902 --> 00:26:11,488
มีผู้เล่นที่เก่งพอๆ กับเบ๊บ รูธเลย!

335
00:26:11,572 --> 00:26:14,199
- ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้เล่นแบบนั้น
- เพราะนายไม่รู้อะไรน่ะสิ

336
00:26:14,908 --> 00:26:18,620
เฮ้ย จะไปไหนน่ะ ดูถือของมาซะหนัก

337
00:26:19,955 --> 00:26:21,081
หน้าตาจิ้มลิ้มดีนี่นา

338
00:26:22,249 --> 00:26:23,584
ให้พี่ช่วยถือของไหมน้อง

339
00:26:26,211 --> 00:26:30,007
ขอโทษค่ะ ฉันฟังไม่ออก ฉันต้องรีบไปขึ้นเรือ

340
00:26:30,090 --> 00:26:32,968
ฟังดูสิ ขนาดภาษาของพวกมันยังน่าเกลียดเลย

341
00:26:33,969 --> 00:26:35,304
อะไรอยู่ในถุงน่ะ

342
00:26:35,387 --> 00:26:38,557
แม่ฉันจะเป็นห่วง ฉันต้องไปแล้วค่ะ

343
00:26:38,640 --> 00:26:40,058
หยุดนะ!

344
00:26:40,767 --> 00:26:43,437
อ้อ ที่พวกแกตัวเหม็น
เพราะกินสวะพวกนี้สินะ

345
00:26:43,520 --> 00:26:45,397
ขนาดหมาของเรายังไม่กินของพรรค์นี้เลย

346
00:26:45,480 --> 00:26:46,607
ใครอยากพนัน

347
00:26:46,690 --> 00:26:50,277
ส้มกับนมเธอ อะไรจะใหญ่กว่ากัน

348
00:26:50,360 --> 00:26:51,945
ไหนดูซิ

349
00:26:52,029 --> 00:26:53,488
จะทำอะไรน่ะ หยุดนะ!

350
00:26:53,572 --> 00:26:55,157
- เฮ้ย ทำอะไรกันน่ะ
- ปล่อยเธอนะ!

351
00:26:55,240 --> 00:26:56,950
หยุดนะ!

352
00:27:04,917 --> 00:27:07,252
ใครก็ได้ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!

353
00:27:08,420 --> 00:27:11,715
หยุดนะ! อย่าทำฉันเลย!

354
00:27:14,092 --> 00:27:15,427
ปล่อยฉันนะ

355
00:27:21,558 --> 00:27:22,768
เด็กเศษเดน

356
00:27:23,268 --> 00:27:24,394
อยากตายรึไง

357
00:27:25,312 --> 00:27:27,064
แต่ถ้าแกตายที่นี่กันทั้งคู่…

358
00:27:27,814 --> 00:27:30,067
จะไม่มีใครไว้อาลัยให้หรอกนะ

359
00:27:32,486 --> 00:27:34,321
ขอโทษเดี๋ยวนี้

360
00:27:34,404 --> 00:27:36,031
ไม่งั้นเดี๋ยวได้รู้กัน

361
00:27:40,577 --> 00:27:42,204
ต่ำกว่านั้น

362
00:27:43,622 --> 00:27:45,082
ยกโทษให้เราด้วยเถอะครับ

363
00:27:47,918 --> 00:27:49,461
เราเป็นสวะไร้ค่า

364
00:27:49,545 --> 00:27:51,713
ปล่อยเรากลับบ้านเถอะ

365
00:27:51,797 --> 00:27:53,382
เราขอโทษ!

366
00:27:56,718 --> 00:27:58,554
ถ้ายังไม่สาแก่ใจก็บอก

367
00:27:58,637 --> 00:28:00,264
จะให้มันขอขมาจนกว่าเธอจะพอใจ

368
00:28:05,352 --> 00:28:06,562
ไปซะ

369
00:28:13,277 --> 00:28:15,112
พวกมันจะไม่กวนเธออีก

370
00:28:20,784 --> 00:28:23,996
คุณพูดอะไรกับวัยรุ่นพวกนั้นคะ

371
00:28:24,079 --> 00:28:27,207
ถ้ามายุ่มย่ามกับเธออีก ฉันจะฆ่ามัน

372
00:28:27,291 --> 00:28:29,293
แล้วโยนศพให้หมากิน

373
00:28:33,881 --> 00:28:35,757
ที่ฉันพูดก็เพราะอยากให้เธอสบายใจ

374
00:28:47,394 --> 00:28:49,479
ฉันลืมไปแล้วว่าประเทศนี้งดงามเพียงไหน

375
00:28:51,148 --> 00:28:52,441
ฟื้นตัวเร็ว

376
00:28:53,859 --> 00:28:55,485
แกร่ง

377
00:29:07,039 --> 00:29:08,749
คุณจากไปนานแค่ไหนคะ

378
00:29:10,167 --> 00:29:11,585
สิบสี่ปี

379
00:29:12,294 --> 00:29:14,421
ฉันอยู่ที่นั่นแทบจะนานกว่าอยู่ที่นี่

380
00:29:46,078 --> 00:29:47,621
ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้คิดร้าย

381
00:29:53,085 --> 00:29:54,461
คุณจะโยนเสื้อตัวนี้ทิ้งไหมคะ

382
00:29:55,879 --> 00:29:56,922
ฉันจะทำอย่างนั้นทำไม

383
00:30:01,593 --> 00:30:03,470
เธอนี่แปลกคนจัง

384
00:30:05,138 --> 00:30:08,308
ฉันไม่ใช่คนที่พูดว่า
จะโยนศพให้หมากินสักหน่อย

385
00:30:13,438 --> 00:30:18,777
นำเสื้อมาที่หาดหินปากอ่าววันพรุ่งนี้สิคะ
ฉันจะซักให้ก่อนเที่ยง

386
00:31:37,689 --> 00:31:38,690
คุณย่าครับ

387
00:31:38,774 --> 00:31:41,485
ผมขอโทษที่มารบกวน
แต่ผมมีเรื่องอยากรบกวนปรึกษา

388
00:31:42,528 --> 00:31:43,529
มาขายอะไรล่ะ

389
00:31:43,612 --> 00:31:44,780
มาซื้อต่างหากครับ

390
00:31:47,199 --> 00:31:49,993
ไอ้พวกเหลี่ยมจัดนั่นคงจนตรอกเต็มที

391
00:31:50,077 --> 00:31:52,120
พวกเขาไปหาตัวคุณมาจากไหนล่ะ

392
00:31:53,080 --> 00:31:54,915
ผมคือคนที่ไปหาพวกเขาครับ

393
00:31:57,167 --> 00:31:58,627
ทำแบบนั้นทำไม

394
00:32:02,339 --> 00:32:04,383
ขี้ตื๊อสุดๆ ฉันยกนิ้วให้เลย

395
00:32:04,466 --> 00:32:05,467
เปิดดูสิครับ

396
00:32:13,934 --> 00:32:15,477
เขาปลูกให้มันเป็นทรงนี้ครับ

397
00:32:16,436 --> 00:32:17,729
ปลูกเหรอ

398
00:32:17,813 --> 00:32:19,189
ไม่อร่อยแน่ๆ

399
00:32:19,273 --> 00:32:20,774
แต่ก็ยังราคาตั้ง 9,000 เยน

400
00:32:21,275 --> 00:32:22,484
เก้าพันเลยเหรอ!

401
00:32:23,318 --> 00:32:24,695
สติคุณคงไปหมดแล้ว

402
00:32:30,617 --> 00:32:31,994
คุณย่าครับ

403
00:32:33,161 --> 00:32:36,874
ในปี 1955
คุณย่าซื้อที่ดินผืนนี้ในราคา 4,000 เยน

404
00:32:38,417 --> 00:32:40,794
ราคายังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของแตงลูกนี้เลย

405
00:32:43,130 --> 00:32:44,590
ถ้าคุณย่าตกลงขาย

406
00:32:45,174 --> 00:32:47,050
เราจะให้ราคาหนึ่งพันล้านเยน

407
00:32:59,521 --> 00:33:02,441
ทั้งที่ยังหนุ่ม แต่คุณพูดเกาหลีคล่องดีนะ

408
00:33:03,775 --> 00:33:05,861
ก็มีลืมไปบ้างเหมือนกันครับตอนไปอเมริกา

409
00:33:08,322 --> 00:33:10,282
คุณยังดีกว่าลูกๆ ของฉัน

410
00:33:12,868 --> 00:33:15,037
สามีฉันเสียไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน

411
00:33:15,746 --> 00:33:18,081
เขาไม่อยากให้ลูกๆ เรียนภาษาบ้านเกิด

412
00:33:19,583 --> 00:33:21,752
แล้วตอนนี้ลูกๆ ของฉันเอง

413
00:33:21,835 --> 00:33:24,713
ไม่รู้จักภาษาที่แม่ของพวกเขาฝันถึงด้วยซ้ำ

414
00:33:26,798 --> 00:33:27,925
แบบนั้นคงเศร้าน่าดูนะครับ

415
00:33:31,595 --> 00:33:33,180
ใครสอนให้คุณพูดภาษาเกาหลี

416
00:33:34,473 --> 00:33:36,016
คุณย่าผมสอนครับ

417
00:33:38,936 --> 00:33:41,104
แม่ผมตายตอนผมอายุยังน้อย

418
00:33:41,980 --> 00:33:44,900
พ่อทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน

419
00:33:45,609 --> 00:33:47,486
ก็มีแต่ย่าเนี่ยแหละที่เลี้ยงผมมา

420
00:33:48,654 --> 00:33:50,822
เธอคงผ่านชีวิตลำบากมาเหมือนกัน

421
00:33:54,451 --> 00:33:56,286
เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว

422
00:33:56,787 --> 00:34:00,040
ย่าทำงานทั้งวันทั้งคืน เข็นรถขายของ

423
00:34:00,123 --> 00:34:01,875
ขายกิมจินะครับ

424
00:34:01,959 --> 00:34:03,252
มือของย่าลอกไปหมดเพราะพริก

425
00:34:03,335 --> 00:34:04,753
พอได้แล้ว

426
00:34:05,587 --> 00:34:07,589
มีครอบครัวไหนบ้างที่ไม่ลำบาก

427
00:34:09,925 --> 00:34:11,260
บอกความจริงฉันมา

428
00:34:11,885 --> 00:34:14,263
เวลาคนแก่พูดถึงความยากลำบาก

429
00:34:14,346 --> 00:34:15,848
ฟังแล้วไม่เบื่อเหรอ

430
00:34:18,934 --> 00:34:21,603
นั่นคือประเด็นไม่ใช่เหรอครับ คุณย่า

431
00:34:23,938 --> 00:34:25,190
ให้เรารับฟังจนหนักใจตาม

432
00:34:33,614 --> 00:34:37,244
นึกถึงลูกหลานของคุณย่านะครับ รับข้อเสนอไว้

433
00:35:04,104 --> 00:35:05,105
เคยไปโรงเรียนไหม

434
00:35:06,023 --> 00:35:07,983
อ่านเขียนได้ไหม

435
00:35:08,650 --> 00:35:11,153
พ่อฉันเคยพยายามให้ฉันได้ไปเรียน

436
00:35:11,236 --> 00:35:12,863
แต่แม่บอกว่าไม่มีประโยชน์

437
00:35:13,530 --> 00:35:14,573
น่าเสียดาย

438
00:35:15,073 --> 00:35:16,825
ถ้าเธอมีทักษะที่เหมาะสม

439
00:35:17,951 --> 00:35:19,995
เธออาจไปจากที่นี่ได้

440
00:35:20,078 --> 00:35:21,788
ฉันจะอยากไปที่อื่นทำไม

441
00:35:22,456 --> 00:35:26,043
ฉันเกิดที่นี่ บ้านเกิดของพ่อแม่ฉัน

442
00:35:26,627 --> 00:35:28,045
นั่นเป็นชีวิตที่เธอต้องการเหรอ

443
00:35:33,842 --> 00:35:36,220
ฉันไม่ได้คิดว่าคำพูดของฉัน
จะทำให้เธอโกรธขนาดนั้น

444
00:35:37,137 --> 00:35:39,765
ฉันรู้ว่าฉันจนและไม่รู้ประสา

445
00:35:39,848 --> 00:35:42,518
ฉันอาจไม่เคยมีข้าวของดีๆ เหมือนคุณกับจียุน

446
00:35:42,601 --> 00:35:44,853
แต่นั่นไม่ได้ทำให้คุณมีสิทธิ์มาดูแคลนฉัน

447
00:35:45,812 --> 00:35:47,147
ฉันไม่อนุญาต

448
00:35:48,607 --> 00:35:50,067
ฉันไม่ควรมาที่นี่เลย

449
00:35:50,150 --> 00:35:51,235
ใจเย็นก่อน

450
00:35:55,364 --> 00:35:57,491
ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอมีความฝันไหม

451
00:35:58,575 --> 00:36:00,494
ฉันเองก็เคยจนเหมือนเธอ

452
00:36:02,955 --> 00:36:04,122
จนกว่าด้วยซ้ำ

453
00:36:05,040 --> 00:36:06,500
จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

454
00:36:08,669 --> 00:36:11,505
แต่ถึงจะจน ฉันก็ยังมีความฝัน

455
00:36:11,588 --> 00:36:13,966
และฉันไม่ยอมให้ใคร
มาพรากความฝันของฉันไป

456
00:36:25,561 --> 00:36:27,104
เราอยู่ที่ยองโด

457
00:36:29,189 --> 00:36:30,190
นี่คือญี่ปุ่น

458
00:36:31,233 --> 00:36:32,651
โอซาก้าอยู่นี่

459
00:36:32,734 --> 00:36:34,319
บ้านฉันอยู่ที่นั่น

460
00:36:34,820 --> 00:36:36,405
ที่นั่นมีทุกอย่าง

461
00:36:39,616 --> 00:36:41,743
ส้มที่หวานที่สุดจากทวีปอเมริกา

462
00:36:41,827 --> 00:36:43,620
กล้วยหอมจากไต้หวัน

463
00:36:43,704 --> 00:36:45,455
ลูกกวาดที่สวยที่สุดจากฝรั่งเศส

464
00:36:46,540 --> 00:36:48,125
บ้านมีไฟฟ้าใช้แทบทุกหลัง

465
00:36:48,709 --> 00:36:51,044
และเครื่องทำความร้อนแบบเสียบปลั๊ก
ที่ให้ความอบอุ่นในหน้าหนาว

466
00:36:51,753 --> 00:36:53,922
รถไฟฟ้าที่พาเธอไปได้ทั่วทั้งเมือง

467
00:36:55,465 --> 00:36:58,218
ตอนกลางคืนเขาจะเปิดไฟพราวทั้งเมือง

468
00:36:58,969 --> 00:37:02,014
ทำให้เห็นเงาสะท้อนในน้ำที่งดงามที่สุด

469
00:37:03,473 --> 00:37:04,975
มันมหัศจรรย์จริงๆ

470
00:37:08,520 --> 00:37:10,606
ลองคิดสิว่าถ้าโอซาก้ามีทุกอย่างที่ว่ามา

471
00:37:11,857 --> 00:37:13,692
แล้วส่วนอื่นๆ ในโลกกว้างจะมีอะไรอีก

472
00:37:17,988 --> 00:37:18,989
แมนจูเรีย

473
00:37:20,574 --> 00:37:21,783
จีน

474
00:37:22,910 --> 00:37:23,911
ยุโรป

475
00:37:24,828 --> 00:37:26,371
อีกฝั่งหนึ่งของโลก…

476
00:37:33,086 --> 00:37:34,129
อเมริกา

477
00:37:46,725 --> 00:37:47,809
ฉันเคยไปที่นั่นครั้งหนึ่ง

478
00:37:56,109 --> 00:37:57,694
ที่นั่นเป็นยังไงคะ

479
00:38:01,073 --> 00:38:04,660
มีทุกอย่าง และไม่มีอะไรเลย

480
00:38:13,919 --> 00:38:15,587
เธอเห็นอะไร

481
00:38:26,056 --> 00:38:27,724
คุณบอกว่านี่คือญี่ปุ่น

482
00:38:29,309 --> 00:38:30,978
และนี่คือประเทศเรา

483
00:38:34,189 --> 00:38:35,399
น่าสนใจนะคะ

484
00:38:35,482 --> 00:38:36,483
อะไรเหรอ

485
00:38:38,151 --> 00:38:39,236
ฉันเดาว่า…

486
00:38:41,154 --> 00:38:43,866
ฉันนึกมาตลอดว่ามันใหญ่กว่าเรามาก

487
00:38:45,158 --> 00:38:48,078
เหมือนปากกว้างๆ ที่พร้อมจะกลืนเรา

488
00:38:49,788 --> 00:38:51,331
แล้วสิ่งนี้มันบอกอะไรเธอเหรอ

489
00:38:54,376 --> 00:38:56,628
ว่าชีวิตเราไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้

490
00:38:59,131 --> 00:39:00,841
เราเอาชนะพวกเขาได้

491
00:39:14,062 --> 00:39:15,314
ซุนจา

492
00:39:18,400 --> 00:39:19,943
ฉันอยากกลับมาที่นี่อีก

493
00:39:20,027 --> 00:39:21,528
ช่วงที่เธอซักผ้า

494
00:39:23,906 --> 00:39:25,115
เธอจะอนุญาตไหม

495
00:40:09,451 --> 00:40:12,120
วันนี้อาหารรสชาติแปลกๆ

496
00:40:15,541 --> 00:40:17,793
มันขม

497
00:40:26,677 --> 00:40:28,554
วันก่อนเธอพูดถึงจียุน

498
00:40:29,054 --> 00:40:30,055
ทำไมเหรอ

499
00:40:30,556 --> 00:40:31,598
ฉันไม่น่าพูดไปเลย

500
00:40:32,599 --> 00:40:35,727
ฉันไม่ควรคิดโทษโกรธเขาที่
มีอะไรมากกว่าฉัน

501
00:40:36,520 --> 00:40:37,521
ทำไมจะโกรธไม่ได้ล่ะ

502
00:40:38,689 --> 00:40:40,941
จียุนไม่ได้หาสิ่งเหล่านั้นมาเอง

503
00:40:41,942 --> 00:40:45,529
แต่จียุนกับคนอย่างจียุน
จะต้องตื่นจากฝันมาพบกับความจริงอันเลวร้าย

504
00:40:46,697 --> 00:40:47,906
ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น

505
00:40:47,990 --> 00:40:50,868
พ่อเธอค้างชำระภาษีที่ดินจำนวนมหาศาล

506
00:40:50,951 --> 00:40:53,287
อีกไม่ช้าก็เร็ว พวกเขาจะถูกยึดที่ดินไป

507
00:40:54,246 --> 00:40:56,582
ไม่มีใครสมควรถูกพรากของที่เป็นของเขา

508
00:40:57,708 --> 00:40:59,710
เธอพูดโง่ๆ ไม่ต่างจากคนอื่น

509
00:41:00,210 --> 00:41:01,879
คุณไม่มีความจงรักภักดีต่อชาติบ้างเหรอ

510
00:41:02,462 --> 00:41:03,839
ไม่มีเลย

511
00:41:03,922 --> 00:41:05,507
เธอก็ไม่ควรมีเหมือนกัน

512
00:41:05,591 --> 00:41:07,050
ไม่ว่าที่ไหนก็มีผู้คนจิตใจเน่าเฟะ

513
00:41:08,343 --> 00:41:09,428
งั้น…

514
00:41:11,305 --> 00:41:12,723
คุณกลับมาทำไมคะ

515
00:41:13,932 --> 00:41:15,642
ถ้าญี่ปุ่นเป็นบ้านคุณไปแล้ว

516
00:41:17,311 --> 00:41:19,563
สมัยฉันยังเด็ก ฉันไปจากที่นี่มือเปล่า

517
00:41:19,646 --> 00:41:21,607
พอฉันประสบความสำเร็จแล้ว
ฉันอยากกลับมา…

518
00:41:24,526 --> 00:41:26,528
เพื่อดูว่าเงาของตัวตนเก่าที่ฉันทิ้งไว้…

519
00:41:27,821 --> 00:41:29,489
ยังอยู่ที่นี่รึเปล่า

520
00:41:30,616 --> 00:41:31,909
อาจจะฟังดูโง่ๆ

521
00:41:32,409 --> 00:41:34,786
แล้วยังอยู่ไหมคะ เงานั้นของคุณ

522
00:41:47,049 --> 00:41:48,300
คุณจะทำอะไรน่ะ

523
00:41:50,385 --> 00:41:51,929
ตอนฉันยังเด็ก

524
00:41:52,012 --> 00:41:54,765
พ่อกับฉันมีเสื้อผ้าใส่กันคนละชุดเดียว

525
00:41:55,474 --> 00:41:59,144
ทุกคืน ฉันจะต้องซักแล้วแขวนมันไว้ค้างคืน

526
00:41:59,228 --> 00:42:01,355
เช้าขึ้นมาเราก็สวมมันทั้งที่ยังชื้นอยู่

527
00:42:01,855 --> 00:42:02,856
มีอยู่ครั้งหนึ่ง

528
00:42:03,649 --> 00:42:06,068
ฉันคิดอะไรขึ้นมาไม่รู้
จึงเอาผ้าเปียกไว้ตากไว้ใกล้ไฟ…

529
00:42:06,818 --> 00:42:07,861
เพื่อให้มันแห้งไวขึ้น

530
00:42:10,239 --> 00:42:12,366
ฉันหันไปทำอาหาร

531
00:42:14,159 --> 00:42:15,869
ยังจำได้แม่นเลยนะ

532
00:42:16,828 --> 00:42:20,749
เราต้องหมั่นคนข้าวบาร์เลย์
เพื่อไม่ให้ก้นหม้อไหม้

533
00:42:21,500 --> 00:42:23,502
แต่ระหว่างคนอยู่นั้น ฉันก็ได้กลิ่น

534
00:42:23,585 --> 00:42:25,212
พอฉันวิ่งออกไปข้างนอก

535
00:42:25,712 --> 00:42:26,797
ฉันก็เจอรูใหญ่ขนาดนี้…

536
00:42:28,715 --> 00:42:29,716
ตรงแขนเสื้อของพ่อ

537
00:42:31,260 --> 00:42:32,261
ไหม้เป็นรูเลย

538
00:42:35,973 --> 00:42:37,724
ถูกดุแทบตายคืนนั้น

539
00:42:41,186 --> 00:42:43,647
ตอนนี้พ่อคุณอยู่ที่ไหนคะ

540
00:42:47,067 --> 00:42:48,068
ไม่อยู่แล้ว

541
00:42:48,735 --> 00:42:50,445
ถูกลืมไปนานแล้ว

542
00:43:20,976 --> 00:43:22,936
ทำไมโลกนี้ฝนตกเยอะจัง

543
00:43:24,354 --> 00:43:26,064
แล้วมันต้องมาตกที่ยองโดด้วยนะ

544
00:43:27,399 --> 00:43:28,734
ทำไมไม่ไปตกที่โซล

545
00:43:28,817 --> 00:43:29,818
หรือญี่ปุ่น

546
00:43:30,402 --> 00:43:31,612
หรือจีน

547
00:43:35,616 --> 00:43:36,742
ซุนจาเอ๊ย!

548
00:43:38,160 --> 00:43:39,453
มาช่วยกันหน่อย

549
00:43:51,507 --> 00:43:52,758
เป็นอะไรขึ้นมา

550
00:43:59,348 --> 00:44:02,392
ลูกสาวคุณไม่อยากให้ใครหาพบครับ

551
00:44:02,476 --> 00:44:05,646
ไม่อย่างนั้นผมคงมีเบาะแสอะไรบ้างแล้ว

552
00:44:07,564 --> 00:44:08,982
แปลว่าไม่ได้อะไรเลยเหรอ

553
00:44:11,818 --> 00:44:14,446
แต่ต้องเจออะไรบ้างสิ

554
00:44:14,530 --> 00:44:15,989
อะไรก็ได้!

555
00:44:16,949 --> 00:44:19,409
ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อคุณครับ

556
00:44:21,620 --> 00:44:24,498
แปลว่าเธอหายตัวไปเฉยๆ งั้นเหรอ

557
00:44:26,708 --> 00:44:28,877
เอทสึโกะ ไปรอผมในรถนะ

558
00:44:29,461 --> 00:44:30,546
ผมจะจัดการเรื่องจ่ายเงิน

559
00:44:31,129 --> 00:44:35,384
ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรคาดหวังอะไร
แต่เราเสียเงินไปเปล่าๆ

560
00:44:36,552 --> 00:44:38,470
ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเถอะน่า

561
00:44:41,098 --> 00:44:42,766
ขอบคุณที่ช่วยนะคะ

562
00:44:51,233 --> 00:44:52,484
เอาละ…

563
00:44:53,986 --> 00:44:55,320
ไปเจออะไรมา

564
00:44:58,156 --> 00:44:59,783
ขณะอาทิตย์ตกดิน

565
00:44:59,867 --> 00:45:04,538
จักรพรรดิถูกฝังไว้เคียงข้าง
พระชนกและพระชนนีตามประเพณี

566
00:45:04,621 --> 00:45:09,293
พระศพอยู่ในโลงสามโลง
พร้อมกับเครื่องใช้ส่วนพระองค์

567
00:45:15,090 --> 00:45:17,384
ร่องรอยสุดท้ายของเธอ
คือแปดเดือนก่อนในโตเกียว

568
00:45:20,387 --> 00:45:21,430
อะไรนะ

569
00:45:25,350 --> 00:45:26,643
หมายความว่ายังไงคะ

570
00:45:27,227 --> 00:45:28,520
คือ…

571
00:45:31,732 --> 00:45:33,942
เธอทำงานในอาบอบนวด

572
00:45:35,777 --> 00:45:39,323
เธอรับแขกเยอะ

573
00:46:07,309 --> 00:46:08,310
ครับ

574
00:46:11,605 --> 00:46:12,689
ฮัลโหล

575
00:46:15,901 --> 00:46:17,069
ฮัลโหล

576
00:46:17,152 --> 00:46:21,114
แปลกจังที่ได้ยินเสียงนายตอนนี้

577
00:46:23,367 --> 00:46:24,826
นั่นฮานะจริงเหรอ

578
00:46:24,910 --> 00:46:27,204
นายลืมเสียงฉันไปแล้วรึไง

579
00:46:28,413 --> 00:46:30,415
แล้วยังสำเนียงนั่นอีก

580
00:46:32,501 --> 00:46:35,212
ฮานะ คิดถึงมากๆ เลยนะ

581
00:46:35,295 --> 00:46:37,214
อย่ามาหลอกกันน่ะ

582
00:46:37,297 --> 00:46:41,134
พนันว่านายไม่ได้คิดถึงฉันเลยจนฉันโทรมาเนี่ย

583
00:46:43,136 --> 00:46:44,555
ไม่จริงนะ

584
00:46:52,020 --> 00:46:54,439
ข้อดีอย่างเดียวที่มากับฝน

585
00:46:54,523 --> 00:46:56,275
ป่าจะเต็มไปด้วยดอกเห็ด

586
00:46:57,401 --> 00:46:58,402
ตอนนี้เหรอคะ

587
00:46:59,570 --> 00:47:00,946
ตอนนี้แหละ

588
00:47:01,697 --> 00:47:04,366
เอากลับบ้านไปให้แม่ทำซุป

589
00:47:05,409 --> 00:47:06,618
แต่ผ้าล่ะ

590
00:47:06,702 --> 00:47:07,911
สองแรงช่วยกัน

591
00:47:08,662 --> 00:47:10,038
เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ

592
00:47:10,581 --> 00:47:12,708
ไปหาเบอร์นี้มาได้ยังไง

593
00:47:13,417 --> 00:47:16,253
เห็นมะ ใครๆ ก็ดูถูกความสามารถฉัน

594
00:47:17,337 --> 00:47:18,338
แม้แต่นาย

595
00:47:18,839 --> 00:47:20,591
หายไปไหนมา

596
00:47:20,674 --> 00:47:22,176
ถามอะไรน่าเบื่อ

597
00:47:23,051 --> 00:47:26,263
ถามสิว่าฉันยังสวยอยู่ไหม

598
00:47:28,307 --> 00:47:29,516
ยังสวยอยู่ไหม

599
00:47:31,351 --> 00:47:32,811
ถ้าฉันหลับตาลง

600
00:47:33,687 --> 00:47:37,232
บางครั้งฉันยังเห็นภาพเราสองคน

601
00:47:39,109 --> 00:47:41,695
อยู่กับฮานะแล้วโลกสดใสใช่ไหมล่ะ

602
00:47:42,362 --> 00:47:43,780
ก็แค่ฝันเป็นเด็กๆ

603
00:47:44,990 --> 00:47:46,658
ไม่จริงเสียหน่อย

604
00:47:47,618 --> 00:47:49,661
เราเคยฉลาด และเราเคยมีอิสระ

605
00:47:54,041 --> 00:47:57,252
บอกได้ไหมว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน

606
00:47:58,128 --> 00:48:01,673
ถึงฉันบอกไป
นายก็ไม่รู้ว่าจะมาหาฉันได้ยังไงอยู่ดี

607
00:48:01,757 --> 00:48:03,383
ฉันจะหาให้เจอ

608
00:48:03,467 --> 00:48:07,554
ฉันอยู่ในความมืด โซโลมอน

609
00:48:09,348 --> 00:48:14,019
ฉันอยู่ในนี้มานานแล้ว
นานจนไม่รู้ว่าจะหาทางออกยังไง

610
00:48:16,104 --> 00:48:17,189
ต่อให้เป็นนายก็เถอะ…

611
00:48:18,815 --> 00:48:20,984
นายหาฉันไม่เจอหรอก

612
00:48:35,290 --> 00:48:38,877
เอทสึโกะซังตามหามาตลอดเลยนะ รู้รึเปล่า

613
00:48:38,961 --> 00:48:40,546
อย่าบอกอะไรแม่นะ

614
00:48:41,171 --> 00:48:43,465
เพราะถ้านายบอก
ฉันสาบานเลยว่าจะไม่โทรมาอีก

615
00:48:43,549 --> 00:48:45,217
แต่เขายังฝันถึงเธออยู่เลย

616
00:48:45,300 --> 00:48:46,635
ฉันจะวางหูละ! ฉันพูดจริงๆ

617
00:48:47,219 --> 00:48:50,264
หนีไปทำไม ทิ้งเราไปทำไม

618
00:48:51,974 --> 00:48:55,018
ฉันเลือกไม่ได้ ก็รู้ดีนี่นา!

619
00:48:55,102 --> 00:48:56,603
ฉันไม่ได้อยากไป

620
00:48:56,687 --> 00:48:58,063
ฉันไม่ได้อยากทิ้งฮานะไป!

621
00:48:58,146 --> 00:49:00,858
แต่ก็ดีแล้วละที่นายไป

622
00:49:00,941 --> 00:49:02,985
เดี๋ยวนี้นายพูดเหมือนคนอเมริกันแล้ว

623
00:49:04,486 --> 00:49:07,781
และผู้หญิงคนนั้น คนที่อยู่ห้องข้างๆ

624
00:49:07,865 --> 00:49:11,034
ชอบเขาใช่ไหมล่ะ

625
00:49:11,702 --> 00:49:14,121
แต่ฉันเกลียดผู้หญิงแบบนั้น

626
00:49:14,746 --> 00:49:16,206
นี่กำลังมองฉันอยู่เหรอ

627
00:49:17,499 --> 00:49:19,084
เปล่า ตอนนี้ไม่ได้มองละ

628
00:49:20,294 --> 00:49:21,962
ฉันง่วงแล้ว

629
00:49:22,045 --> 00:49:23,046
เดี๋ยวก่อน!

630
00:49:24,590 --> 00:49:26,258
ฉันมีอะไรจะบอกพี่ตั้งหลายอย่าง

631
00:49:27,718 --> 00:49:29,178
สิ่งที่ฉันบอกคนอื่นไม่ได้

632
00:49:30,179 --> 00:49:34,141
ดีจังที่ได้ยินว่านายยังต้องการฉันอยู่

633
00:49:35,392 --> 00:49:36,393
ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย

634
00:49:37,936 --> 00:49:39,271
ตอนนี้อยู่ที่ไหน

635
00:49:39,354 --> 00:49:40,981
ไว้ฉันจะโทรมาใหม่

636
00:49:41,064 --> 00:49:42,608
เมื่อไหร่

637
00:49:42,691 --> 00:49:44,026
เมื่อโทรมาได้

638
00:49:47,821 --> 00:49:48,822
ฮานะ

639
00:49:50,449 --> 00:49:51,533
ฮานะ

640
00:52:08,128 --> 00:52:10,130
คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี