1
00:00:07,799 --> 00:00:10,010
(ภาษาญี่ปุ่น) นี่คือวัฏจักรประวัติศาสตร์

2
00:00:10,886 --> 00:00:13,555
หมุนผ่านเหตุการณ์และผลที่ตามมา
โดยไร้ที่สิ้นสุด

3
00:00:15,224 --> 00:00:17,935
และที่จริงแล้วมันชวนเหนื่อยหน่ายนัก

4
00:00:19,978 --> 00:00:22,022
ตอลสตอยก็เห็นเช่นนั้น

5
00:00:22,606 --> 00:00:24,983
เขาเข้าใจว่าวัฏจักรนี้ยังเกิดอยู่ได้

6
00:00:24,983 --> 00:00:26,944
ด้วยแรงงานของชนชั้นกรรมาชีพ

7
00:00:27,611 --> 00:00:29,613
จึงเรียกได้ว่าเล่มนี้
สะท้อนเรื่องจริงในสังคม

8
00:00:29,613 --> 00:00:31,823
เขาเขียนความจริงแท้แน่นอน

9
00:00:34,618 --> 00:00:36,578
บันโดคุงล่ะคิดอย่างไร

10
00:00:37,454 --> 00:00:38,539
เห็นด้วยหรือไม่

11
00:00:43,043 --> 00:00:47,464
ผมเห็นด้วยว่าตอลสตอยตั้งใจ
จะนําเสนอธีมเช่นนั้น

12
00:00:48,131 --> 00:00:54,179
แต่เขาไม่ได้ทําได้ดีนัก

13
00:00:54,763 --> 00:00:57,933
นากาโซโนะซังมองไม่ออก

14
00:01:00,143 --> 00:01:01,603
ในนิยายนั้น

15
00:01:01,603 --> 00:01:05,524
ตัวละครล้วนเป็นกระฎุมพี
หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับสังคมนั้นอย่างใกล้ชิด

16
00:01:06,233 --> 00:01:08,110
สิ่งที่หาไม่พบคือสีสันอันหลากหลาย

17
00:01:08,819 --> 00:01:12,114
ของประสบการณ์ต่างๆ นานาของมนุษย์

18
00:01:12,114 --> 00:01:14,950
ขาดมุมมองซึ่งไม่ได้มาจากชนชั้นอภิสิทธิ์

19
00:01:14,950 --> 00:01:16,910
เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ในห้องนี้

20
00:01:16,910 --> 00:01:21,498
สิ่งที่ควรเสริม
คือการแสดงภาพอันแท้จริงของโลก

21
00:01:21,498 --> 00:01:24,585
ซึ่งผู้คนต้องดิ้นรนเพียงแค่จะเอาชีวิตรอด

22
00:01:26,837 --> 00:01:29,631
แน่นอน เรื่องนี้มีธีมที่ดี

23
00:01:29,631 --> 00:01:33,051
แต่กลการเขียนนั้นช่างไม่ได้ความ

24
00:01:33,635 --> 00:01:36,930
ในมุมมองของผม

25
00:01:36,930 --> 00:01:40,976
หนังสือเล่มนี้ช่างน่าผิดหวัง

26
00:01:43,896 --> 00:01:45,856
พูดได้ดีมาก บันโดคุง

27
00:01:45,856 --> 00:01:49,234
เธอมองทะลุผ่านตัวบทอันฉาบฉวยอีกแล้วนะ

28
00:01:49,860 --> 00:01:51,987
ทุกคนที่เหลือควรทําตามบันโดคุงบ้าง

29
00:01:52,696 --> 00:01:56,491
ทีนี้ ทุกคนเปิดไปที่บทที่เก้า

30
00:02:03,165 --> 00:02:05,167
(หนึ่งปีต่อมา)

31
00:02:08,836 --> 00:02:11,131
(โตเกียว ปี 1951)

32
00:02:17,095 --> 00:02:18,639
อย่ามาทําตรงนี้สิ

33
00:02:18,639 --> 00:02:19,890
เดี๋ยวก็มีคนเห็น

34
00:02:19,890 --> 00:02:22,768
ฉันไม่สน เห็นก็เห็นไป

35
00:02:29,983 --> 00:02:31,610
แต่ฉันต้องไปเข้าเรียนละ

36
00:04:05,120 --> 00:04:07,372
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

37
00:04:39,029 --> 00:04:40,322
เร็วเข้า โมซาซึ

38
00:04:41,907 --> 00:04:43,909
ดูเลย ดู

39
00:04:43,909 --> 00:04:45,994
ดูๆ ได้เรื่องเว้ย! ได้จริง

40
00:04:52,334 --> 00:04:54,670
- ไม่ยากอะไรเลย
- ง่ายชะมัด

41
00:04:57,631 --> 00:05:00,551
เอาอีกหน่อย เรื่อยๆ

42
00:05:19,444 --> 00:05:20,445
อันนั้นครับ

43
00:05:24,867 --> 00:05:28,036
คิดว่าจะไม่มีใครจับได้จริงเหรอ

44
00:05:29,705 --> 00:05:30,706
โกโตะซัง...

45
00:05:32,332 --> 00:05:34,084
ไม่นึกว่าวันนี้จะเจอคุณ

46
00:05:34,084 --> 00:05:36,295
- นึกว่าวันพฤหัสเป็นวันที่...
- หุบปาก!

47
00:05:36,879 --> 00:05:38,046
ฟังให้ดีนะ

48
00:05:39,173 --> 00:05:41,884
เพราะฉันชอบกินบะหมี่ของแม่นายมาก

49
00:05:43,218 --> 00:05:45,304
หนนี้จะใจดีปล่อยไปก่อน

50
00:05:47,598 --> 00:05:48,640
ตามมานี่เลย

51
00:05:51,727 --> 00:05:53,395
(ภาษาเกาหลี) ทําจริงหรือเปล่า

52
00:05:53,395 --> 00:05:54,771
มองหน้าแม่

53
00:05:56,190 --> 00:05:57,357
ขอโทษครับ

54
00:06:01,361 --> 00:06:02,863
ฉันจะทําโทษเขาเองค่ะ

55
00:06:02,863 --> 00:06:04,489
ฉันสัญญา

56
00:06:04,489 --> 00:06:06,074
เราจะจ่ายค่าเสียหายให้

57
00:06:06,074 --> 00:06:07,534
ไปลงโทษเด็ก...

58
00:06:07,534 --> 00:06:09,161
แล้วได้อะไรขึ้นมา

59
00:06:10,162 --> 00:06:11,330
แล้วยังไงต่อ

60
00:06:12,289 --> 00:06:14,291
เราจะระวังมากขึ้น

61
00:06:14,791 --> 00:06:16,168
ดูให้เขาไปโรงเรียนจริงๆ...

62
00:06:16,168 --> 00:06:18,879
เจ้านี่ไม่เหมาะกับตําราเรียนอะไรหรอก

63
00:06:22,508 --> 00:06:26,094
แต่ลูกต้องไปโรงเรียน

64
00:06:27,346 --> 00:06:29,890
ถ้าไม่เรียนแล้วจะทําอะไรได้คะ

65
00:06:36,980 --> 00:06:38,941
ให้เขามาทํางานกับผมไหม

66
00:06:38,941 --> 00:06:40,317
ที่ร้านปาจิงโกะ

67
00:06:41,485 --> 00:06:43,111
มันก็งานสุจริต

68
00:06:44,780 --> 00:06:46,990
แล้วถ้าอยู่ตรงนั้นก็จะได้ไม่ก่อเรื่อง

69
00:06:46,990 --> 00:06:48,659
ผมจะคอยดูให้เอง

70
00:06:50,285 --> 00:06:52,246
โมซาซึยังเด็กอยู่เลย

71
00:06:52,246 --> 00:06:55,207
คุณไม่ได้ฟังผมเลย บันโดซัง

72
00:06:56,166 --> 00:06:57,751
เด็กคนนี้ไม่ได้เหมือนพี่ชายนะ

73
00:07:32,369 --> 00:07:35,706
(เอกสารแจ้งสิ้นสุดการชําระหนี้)

74
00:07:35,706 --> 00:07:41,003
ผมได้รับจดหมายบอกว่า
หนี้ของผมได้รับการชําระหมดแล้ว

75
00:07:41,545 --> 00:07:43,297
มีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ

76
00:07:43,297 --> 00:07:46,508
ในระบบ
มีการชําระหนี้เข้ามาแล้วจริงๆ ค่ะ

77
00:07:47,301 --> 00:07:49,928
ชําระด้วยการโอนเงินเมื่อสามวันก่อน
เป็นยอดหนี้คงค้างทั้งหมด

78
00:07:51,305 --> 00:07:52,431
แต่...

79
00:07:53,307 --> 00:07:55,267
ดูได้ไหมว่าใครเป็นคนชําระ

80
00:07:55,267 --> 00:08:00,147
รู้สึกว่าต้นทางน่าจะมาจากโตเกียว

81
00:08:00,689 --> 00:08:03,358
คุณแบค โซโลมอนคือชื่อเจ้าของบัญชีค่ะ

82
00:08:06,153 --> 00:08:08,238
แน่ใจเหรอ

83
00:08:08,780 --> 00:08:10,782
ค่ะ ตรวจสอบแล้วค่ะ

84
00:08:13,285 --> 00:08:14,453
อย่างนั้นหรือครับ

85
00:08:15,370 --> 00:08:16,413
ขอบคุณมาก

86
00:08:16,413 --> 00:08:18,373
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

87
00:08:24,505 --> 00:08:27,925
ในร้านปาจิงโกะเขาทําอะไรกันบ้างก็ไม่รู้

88
00:08:30,636 --> 00:08:33,138
ฉันก็เป็นห่วงเหมือนพี่นั่นแหละ

89
00:08:33,972 --> 00:08:38,434
แต่โกโตะซังรับปากว่าจะช่วยดู

90
00:08:44,942 --> 00:08:46,568
เขาไม่ใช่คนบ้านเรา

91
00:08:47,861 --> 00:08:50,405
เขาไม่ดูแลโมซาซึเหมือนลูกหลานแท้ๆ หรอก

92
00:08:53,242 --> 00:08:54,743
งั้นจะให้ทํายังไง

93
00:08:55,536 --> 00:08:59,540
ให้หลอกตัวเองไปเรื่อยๆ ว่า
เขาจะเป็นอย่างโนอาเหรอ

94
00:09:10,968 --> 00:09:12,845
นี่มันไม่ได้เหมือนกับช่วงสงคราม

95
00:09:13,762 --> 00:09:16,139
ตอนนั้นเราต้องทําทุกทางเพื่อเอาตัวรอด

96
00:09:16,139 --> 00:09:17,599
ใครๆ ก็ทํากันทั้งนั้น

97
00:09:18,725 --> 00:09:20,143
แต่เรื่องแบบนั้นมันจบไปแล้ว

98
00:09:20,143 --> 00:09:23,939
พี่เชื่อว่าชีวิตเรารอดปลอดภัยแล้วจริงๆ เหรอ

99
00:09:23,939 --> 00:09:26,650
แต่ทําไมต้องไปทํางานปาจิงโกะด้วยเล่า

100
00:09:27,526 --> 00:09:30,112
มันต้องมีงานที่ดี งานที่น่านับหน้าถือตากว่านี้

101
00:09:33,448 --> 00:09:36,201
ฉันนึกว่าคําแบบนั้นจะมาจากปากพี่เขยมากกว่า

102
00:09:36,869 --> 00:09:38,120
ไม่ใช่จากพี่สะใภ้

103
00:10:00,058 --> 00:10:04,146
{\an8}(ถึงคุณบันโด โยเซบ
โอซาก้า ประเทศญี่ปุ่น)

104
00:10:06,023 --> 00:10:10,736
{\an8}(จากคุณคิมซังโฮ
เปียงยาง เกาหลี)

105
00:10:38,764 --> 00:10:40,641
ไม่ชอบหนังสือเล่มนั้นเหรอ

106
00:10:41,266 --> 00:10:43,894
เปล่าเสียหน่อย ชอบนะ

107
00:10:43,894 --> 00:10:45,312
งั้นมีอะไร

108
00:10:46,146 --> 00:10:49,233
เมื่ออ่านเรื่องความลําบากยากเข็ญ

109
00:10:49,816 --> 00:10:52,152
และเรื่องของคนตกทุกข์ได้ยาก...

110
00:10:54,071 --> 00:10:55,405
ทําให้หิวขึ้นมาเลย

111
00:10:56,782 --> 00:10:58,116
มันประหลาด ฉันเข้าใจ

112
00:10:58,784 --> 00:11:02,746
มาจากไหนก็ไม่รู้นะ
ความโหยกระหายสุดใจแบบนี้

113
00:11:03,997 --> 00:11:05,290
นายล่ะคิดยังไง

114
00:11:08,377 --> 00:11:12,214
ตัวละครในหนังสือเล่มนี้ไม่เหมือนเธอ

115
00:11:13,507 --> 00:11:15,342
ในชีวิตนี้เธอไม่เคยต้องกังวลว่าจะไม่มีกิน

116
00:11:15,342 --> 00:11:18,220
ไม่เคยต้องอยู่ในสภาพแออัดยัดเยียดอย่างนั้น

117
00:11:18,929 --> 00:11:22,099
แต่อ่านแล้วเธออยากหาอะไรใส่ท้อง

118
00:11:22,099 --> 00:11:28,021
เพื่อจะพิสูจน์กับตัวเองว่า
เธอจะไม่กลายเป็นคนที่ขัดสนแบบนั้นเด็ดขาด

119
00:11:30,023 --> 00:11:35,028
แต่ถึงอย่างนั้นต่อให้กินอิ่มพุงกาง

120
00:11:35,737 --> 00:11:40,659
สุดท้ายก็จะรู้สึกว่า
ไม่ได้ลิ้มรสชาติของอาหารเหล่านั้นเลย

121
00:11:41,785 --> 00:11:46,456
อาหารเหล่านั้นจืดชืดเหมือนกินกระดาษ

122
00:11:52,713 --> 00:11:54,089
พาฉันกลับห้องเถอะ

123
00:11:56,383 --> 00:11:57,384
ฉันต้องการนาย

124
00:12:00,345 --> 00:12:01,346
ขอโทษทีนะ

125
00:12:03,557 --> 00:12:07,186
วันนี้มีนัดทานข้าวประจําสัปดาห์

126
00:12:09,521 --> 00:12:11,481
เฮ้อ ผู้มีอุปการคุณลึกลับคนนั้น

127
00:12:12,774 --> 00:12:15,027
อย่าเรียกอย่างนั้น

128
00:12:15,027 --> 00:12:17,029
แต่มันจริงไม่ใช่เหรอ

129
00:12:17,029 --> 00:12:19,156
เขาจ่ายค่าเช่าหอให้นาย...

130
00:12:20,115 --> 00:12:24,203
ฉันยอมรับก็เพื่อเราสองคน

131
00:12:24,203 --> 00:12:25,746
นั่นทําให้ฉันอยากเจอเขา

132
00:12:25,746 --> 00:12:29,666
บอกแล้วไง เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้

133
00:12:29,666 --> 00:12:31,585
แต่เขาไม่ดีตรงไหนล่ะ

134
00:12:32,169 --> 00:12:34,213
เขาเป็นปีศาจหรือไง

135
00:12:38,842 --> 00:12:42,262
หลายเดือนที่เราคบกันมา

136
00:12:42,262 --> 00:12:45,307
มีเรื่องไหนที่ฉันไม่ยอมตามใจเธอด้วยเหรอ

137
00:12:46,767 --> 00:12:49,686
- ก็ไม่มี แต่...
- งั้นขอให้ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้สักเรื่อง

138
00:12:50,312 --> 00:12:52,523
เป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะขอจากเธอ

139
00:12:53,148 --> 00:12:56,693
เธอจะเจอเขาไม่ได้เป็นอันขาด เข้าใจใช่ไหม

140
00:13:09,289 --> 00:13:10,624
ถ้างั้นสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง

141
00:13:12,417 --> 00:13:16,213
คืนนี้ ตอนอยู่กับชายปริศนาของนายคนนั้น

142
00:13:16,213 --> 00:13:18,340
และกินอาหารมื้อหรูแพงสุดใจ

143
00:13:19,383 --> 00:13:22,219
ช่วยดื่มด่ํากับรสชาติทุกคํา

144
00:13:23,095 --> 00:13:25,264
จนกระทั่งรู้สึกเหมือนท้องจะแตก

145
00:13:28,016 --> 00:13:29,017
โนอา

146
00:13:29,893 --> 00:13:34,022
เราสองคนมาคว้าทุกอย่างด้วยกันเถอะ

147
00:13:45,284 --> 00:13:48,328
ใช่แล้ว พวกเรากําลังสร้างฝัน

148
00:13:49,121 --> 00:13:54,710
แต่เรากําลังสานฝันนี้ให้เป็นจริง

149
00:13:54,710 --> 00:13:58,547
เราจะเปิดรับสมาชิกเพียง 500 ท่าน

150
00:13:58,547 --> 00:14:01,133
{\an8}และนับจากเมื่อ 20 นาทีก่อน

151
00:14:01,884 --> 00:14:05,637
{\an8}ตอนนี้เหลือให้จับจองกันอีกเพียง 47 ที่เท่านั้น

152
00:14:10,100 --> 00:14:14,980
เราคาดว่าจะเริ่มก่อสร้างได้ใน 90 วัน

153
00:14:15,606 --> 00:14:19,818
เราจะเปิดสนามกอล์ฟให้เข้าเล่นได้
ก่อนฤดูร้อนปีหน้า

154
00:14:20,986 --> 00:14:25,240
ขอสอบถาม
คุณจะจัดการปัญหาขาดแคลนแรงงานยังไง

155
00:14:25,240 --> 00:14:26,909
ขณะนี้ในเมืองมีโครงการก่อสร้างจํานวนมาก

156
00:14:26,909 --> 00:14:29,745
ได้ข่าวว่าทุกที่หาคนงานยากหมด

157
00:14:30,412 --> 00:14:31,622
วางใจได้ครับ

158
00:14:32,581 --> 00:14:36,168
พาร์ทเนอร์ของเราคุมสถานการณ์ด้านนั้นได้

159
00:14:36,168 --> 00:14:40,964
เราจะไม่ขาดแคลนแรงงานแน่

160
00:14:42,758 --> 00:14:44,343
เชิญเลยครับ

161
00:14:45,302 --> 00:14:47,804
ลือกันว่าตลาดอสังหาริมทรัพย์จะฟองสบู่แตก

162
00:14:47,804 --> 00:14:50,682
คุณมีมุมมองเรื่องนี้อย่างไร

163
00:14:59,650 --> 00:15:01,068
{\an8}มุมมองของผมเหรอ

164
00:15:10,577 --> 00:15:12,621
ผมว่านั่นเป็นข่าวลือที่น่าขํา

165
00:15:14,373 --> 00:15:18,335
เพราะประวัติศาสตร์เขียนไว้แล้ว
ตั้งแต่จบสงครามโลกครั้งที่สอง

166
00:15:20,003 --> 00:15:23,590
ราคาที่ดินในประเทศนี้ไม่เคยตกลงเลย

167
00:15:24,758 --> 00:15:29,137
โดยเฉพาะในโตเกียวที่อสังหาริมทรัพย์
มาเป็นอันดับหนึ่ง

168
00:15:30,681 --> 00:15:31,890
และในอนาคตอันใกล้

169
00:15:31,890 --> 00:15:34,434
ญี่ปุ่นจะขึ้นนําสหรัฐอเมริกา

170
00:15:34,434 --> 00:15:37,479
กลายเป็นระบบเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก

171
00:15:39,189 --> 00:15:40,399
ลองคิดดูนะครับ

172
00:15:40,983 --> 00:15:42,943
อเมริกาจะกลายเป็นเบอร์สอง

173
00:15:43,819 --> 00:15:48,031
ดังนั้น พวกเรามีอะไรจะต้องกลัวกัน

174
00:15:51,827 --> 00:15:56,456
ทีนี้ ใครอยากฟังเรื่องสปาในสนามกอล์ฟ

175
00:15:58,458 --> 00:16:03,255
เราจะปูด้วยหินอ่อนอิตาเลียนชั้นดีที่สุด...

176
00:16:04,006 --> 00:16:07,467
แปลว่าจากนี้จะไม่มีปัญหาอะไรอีกสินะ

177
00:16:07,467 --> 00:16:09,678
เงินสนับสนุนอย่างงามของคุณ

178
00:16:10,179 --> 00:16:12,181
ช่วยให้สมาชิกสภาที่เหลือก็เปลี่ยนใจแล้ว

179
00:16:12,806 --> 00:16:14,683
ทางข้างหน้าจะไม่มีอุปสรรคอะไรอีก

180
00:16:15,684 --> 00:16:17,352
ดีมาก

181
00:16:17,978 --> 00:16:19,146
ได้ที่ราคาเท่าไหร่

182
00:16:19,730 --> 00:16:21,231
สี่สิบล้านเยน

183
00:16:21,231 --> 00:16:24,651
ผมรู้ว่าคุณหวังว่าจะไม่แพงเท่านี้

184
00:16:25,444 --> 00:16:26,904
แต่ก็ยังถือว่าถูกมาก...

185
00:16:26,904 --> 00:16:27,988
สามสิบล้าน

186
00:16:29,698 --> 00:16:31,074
ไม่ให้มากกว่านั้น

187
00:16:33,410 --> 00:16:34,828
แต่โคซังครับ...

188
00:16:35,495 --> 00:16:37,289
แค่เพราะคุณต้องการแบบนั้น

189
00:16:37,789 --> 00:16:40,375
จะให้ผมไปเกลี้ยกล่อมสมาชิกคนอื่นๆ ในสภา
คงไม่ง่าย

190
00:16:43,587 --> 00:16:45,214
คุณรอแขกอยู่เหรอ

191
00:16:45,214 --> 00:16:48,550
ใช่ แขกสําคัญมาก

192
00:16:48,550 --> 00:16:49,927
ขออภัยที่เข้ามารบกวนครับ

193
00:16:50,802 --> 00:16:52,304
ผมกลับลงไปรอที่ล็อบบี้ก่อนได้

194
00:16:52,304 --> 00:16:53,597
ไม่จําเป็นเลย

195
00:16:54,473 --> 00:16:56,225
ฉันอยากให้เธอสองคนเจอกันอยู่แล้ว

196
00:16:56,225 --> 00:16:58,393
มาคุยด้วยกันสิ

197
00:17:00,479 --> 00:17:02,147
นี่คุโรกาเนะซัง

198
00:17:05,025 --> 00:17:07,903
ผมรู้จักคุณครับ เห็นหน้าในหนังสือพิมพ์บ่อยๆ

199
00:17:08,612 --> 00:17:10,071
ขึ้นกับว่าเป็นหนังสือพิมพ์หัวไหน

200
00:17:10,656 --> 00:17:13,116
ถ้าไม่เขียนว่าผมคือ
อนาคตของชาติอันเกรียงไกร...

201
00:17:13,742 --> 00:17:16,703
หรือก็เป็นรอยด่างพร้อยหนักแผ่นดิน

202
00:17:16,703 --> 00:17:18,579
มีแต่เรื่องทางดีครับ ไว้ใจได้

203
00:17:19,455 --> 00:17:21,750
สุภาพบุรุษหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน

204
00:17:22,835 --> 00:17:25,878
เขาเป็นหนึ่งใน
คนรุ่นใหม่ซึ่งมีความคิดฉลาดล้ําที่สุด

205
00:17:27,422 --> 00:17:31,176
แต่เสียดายที่เป็นคนถ่อมตนไม่หวังสูง

206
00:17:32,553 --> 00:17:34,388
เอาไว้ค่อยๆ ฝึกให้เลิกคิด

207
00:17:34,888 --> 00:17:36,056
แล้วตอนนี้คุณทําอะไรอยู่

208
00:17:37,099 --> 00:17:38,517
เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สอง

209
00:17:39,268 --> 00:17:40,519
ที่วาเซดะครับ

210
00:17:40,519 --> 00:17:43,021
- แล้วคิดจะเรียนสาขาอะไร
- รัฐศาสตร์

211
00:17:43,772 --> 00:17:45,899
เลือกได้ดีมาก

212
00:17:46,650 --> 00:17:49,236
แล้วถ้าคุณฉลาดหลักแหลมอย่างที่โคซังว่า

213
00:17:50,362 --> 00:17:54,575
รออีกไม่นาน
เราก็คงเห็นชื่อคุณในหนังสือพิมพ์ด้วย

214
00:17:54,575 --> 00:17:58,078
ว่าแต่ คุณชื่ออะไร

215
00:17:58,996 --> 00:18:00,080
แบคครับ

216
00:18:01,582 --> 00:18:02,624
แบคโนอา

217
00:18:10,757 --> 00:18:12,676
เราสองคนคงต้องได้พบกันอีกแน่

218
00:18:15,512 --> 00:18:18,432
ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อน

219
00:18:20,184 --> 00:18:21,351
ก่อนจะไป

220
00:18:35,365 --> 00:18:38,911
เจอกันครั้งหน้า
หวังว่าตัวเลขจะลงมาเป็น 30 แล้ว

221
00:18:41,830 --> 00:18:45,792
วันนี้จะได้ซองหนากว่าเดิมหน่อย

222
00:18:47,336 --> 00:18:49,671
ได้ข่าวว่าคุณเพิ่งแต่งงานแล้วขึ้นบ้านใหม่

223
00:18:52,090 --> 00:18:54,510
ถือว่านั่นคือของขวัญจากผมแล้วกัน

224
00:19:10,484 --> 00:19:11,944
จะออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอคะ

225
00:19:16,114 --> 00:19:18,200
คิดว่าออกไปหายใจนอกบ้านเสียหน่อยคงดี

226
00:19:29,211 --> 00:19:30,671
มีเรื่องอะไรเหรอคะ

227
00:19:44,893 --> 00:19:46,103
นี่มันอะไรกัน

228
00:19:49,940 --> 00:19:51,525
จดหมายจากเขา

229
00:20:01,869 --> 00:20:02,870
ขอโทษนะ

230
00:20:05,080 --> 00:20:06,582
ฉันเก็บไว้ไม่ให้เธอได้อ่าน

231
00:21:39,216 --> 00:21:41,385
วันนี้เราจะมาลองกินสตรอว์เบอร์รีกันนะ

232
00:21:42,177 --> 00:21:44,513
ลองอะไรใหม่ๆ บ้างก็ดี

233
00:21:53,897 --> 00:21:55,148
เกิดอะไรขึ้นเหรอ

234
00:22:00,529 --> 00:22:02,030
ลูกชายฉัน...

235
00:22:03,407 --> 00:22:06,243
เขาสงสัยว่าคุณตีสนิทกับฉัน

236
00:22:07,661 --> 00:22:11,665
เพราะหวังเงินจากเรา

237
00:22:12,666 --> 00:22:14,835
เขาจึงจ้างนักสืบเอกชนให้สืบเรื่องของคุณ

238
00:22:22,467 --> 00:22:23,594
เขาทําอะไรนะ

239
00:22:24,303 --> 00:22:26,430
เขาไม่ควรทําอย่างนั้นเลย

240
00:22:28,432 --> 00:22:31,935
แต่เขามีเจตนาดี

241
00:22:32,728 --> 00:22:35,939
ลูกแค่เป็นห่วงฉัน

242
00:22:35,939 --> 00:22:40,527
แต่สืบแล้วเขาก็พบข้อมูลบางอย่างสินะ

243
00:22:48,076 --> 00:22:49,244
ช่วงสงคราม

244
00:22:52,539 --> 00:22:55,209
แต่มันผ่านมานานมากแล้ว

245
00:22:59,713 --> 00:23:02,716
สมัยนั้นคุณยังเด็ก แต่ว่า...

246
00:23:02,716 --> 00:23:04,092
ผม...

247
00:23:05,135 --> 00:23:06,512
ผมเป็นฆาตกร

248
00:23:15,521 --> 00:23:17,105
มาทําอะไรที่นี่

249
00:23:22,653 --> 00:23:24,530
ยังอยู่ที่เดิมสินะ

250
00:23:25,155 --> 00:23:27,115
ยังเก็บกวาดเรื่องที่เขาทําเละเอาไว้

251
00:23:29,034 --> 00:23:31,036
โยชิอิซังถาม ตอบสิ

252
00:23:32,204 --> 00:23:33,413
ออกไปก่อน

253
00:23:34,122 --> 00:23:36,166
ไม่ต้องห่วง ซึงิฮาระ

254
00:23:36,166 --> 00:23:38,585
ฉันเคยจัดการเขาได้สบายๆ มาแล้วไม่ใช่รึ

255
00:23:44,091 --> 00:23:46,385
ฉันมาพูดให้ชัดเจน

256
00:23:48,011 --> 00:23:51,473
อย่ายุ่งกับลูกชายฉัน ตัดสัมพันธ์กับเขาเสีย

257
00:23:51,473 --> 00:23:52,891
เป็นไปไม่ได้

258
00:23:53,809 --> 00:23:57,938
ลูกชายนายกําลังจะทําเงินให้ฉันเป็นกอบเป็นกํา

259
00:23:59,314 --> 00:24:01,525
ที่เอาจากฉันไปยังไม่พออีกเหรอ

260
00:24:02,192 --> 00:24:04,236
นายมองเป็นอย่างนั้นเหรอ

261
00:24:04,236 --> 00:24:05,696
น่าสนใจดีนะ

262
00:24:05,696 --> 00:24:08,657
ฉันไม่เคยต้องการความรักจากปู่ของนาย

263
00:24:09,283 --> 00:24:10,826
ฉันไม่เคยเรียกร้องอะไร

264
00:24:10,826 --> 00:24:12,327
นั่นเป็นสิ่งที่เขาเลือกเอง...

265
00:24:12,327 --> 00:24:15,205
นายมาพูดเรื่องโซโลมอนไม่ใช่เหรอ

266
00:24:15,205 --> 00:24:16,999
ฉันกําลังบอกอยู่นี่

267
00:24:18,000 --> 00:24:19,835
เขาเลือกทางของตัวเอง

268
00:24:20,460 --> 00:24:21,962
เหมือนที่นายเลือกเมื่อหลายปีก่อน

269
00:24:22,713 --> 00:24:26,049
ถ้านายไม่พอใจก็ไปคุยกับเขาเอง

270
00:24:26,717 --> 00:24:30,596
เพราะไม่ว่าจะมีรอยร้าวอะไร
ระหว่างพวกนายพ่อลูก

271
00:24:31,930 --> 00:24:33,599
ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน

272
00:24:43,942 --> 00:24:45,194
เราทั้งคู่รู้ดี

273
00:24:46,278 --> 00:24:48,739
ตอนนั้นฉันทําลายชีวิตนายได้

274
00:24:50,407 --> 00:24:51,700
แต่ฉันกลับปรานียั้งมือเอาไว้

275
00:24:53,118 --> 00:24:54,286
ดังนั้น ฟังให้ดี

276
00:24:55,454 --> 00:24:58,582
ถ้านายทําร้ายลูกชายของฉัน
จะไม่เหลือความปรานีใดๆ ทั้งสิ้น

277
00:24:59,458 --> 00:25:01,084
นายรู้อยู่แล้วว่าฉันทําอะไรได้บ้าง

278
00:25:02,211 --> 00:25:03,253
เข้าใจใช่ไหม

279
00:25:33,158 --> 00:25:34,243
นี่!

280
00:25:37,454 --> 00:25:38,497
เอามาสองกล่อง

281
00:25:38,497 --> 00:25:39,665
เอาบุหรี่มาด้วย

282
00:25:40,707 --> 00:25:41,917
ไม่ต้องทอน

283
00:25:47,589 --> 00:25:48,882
เอาบอลสองกล่อง

284
00:25:54,263 --> 00:25:55,264
นี่

285
00:25:56,181 --> 00:25:57,349
ฉันจัดการเอง

286
00:25:57,975 --> 00:25:59,226
กลับไปถูร้านไป

287
00:26:08,861 --> 00:26:10,654
โยชิอิซัง ยินดีต้อนรับครับผม

288
00:26:10,654 --> 00:26:13,031
วันนี้พามาโมรุมาด้วย...

289
00:26:25,085 --> 00:26:28,505
พี่ชายทํางานที่นี่จริงเหรอ

290
00:26:29,882 --> 00:26:32,467
แต่พี่อายุเท่าไหร่เอง

291
00:26:33,969 --> 00:26:34,970
สิบห้า

292
00:26:36,054 --> 00:26:37,055
นายล่ะ

293
00:26:37,806 --> 00:26:38,974
เจ็ดขวบ

294
00:26:40,767 --> 00:26:43,770
นั่นคุณปู่เหรอ

295
00:26:46,565 --> 00:26:49,526
รู้ไหมว่าปู่ผมเป็นใคร

296
00:26:51,320 --> 00:26:52,446
ไม่รู้หรอก

297
00:26:54,198 --> 00:26:55,616
มาโมรุ

298
00:27:13,550 --> 00:27:16,345
อ่าน "พี่น้องคารามาซอฟ" จบหรือยัง

299
00:27:17,679 --> 00:27:19,014
จบแล้วสิครับ

300
00:27:19,014 --> 00:27:20,390
แล้วคิดยังไง

301
00:27:20,891 --> 00:27:22,559
คุณอ่านด้วยเหรอครับ

302
00:27:23,310 --> 00:27:25,187
ฉันอ่านทุกอย่างที่เธอต้องอ่าน โนอา

303
00:27:25,687 --> 00:27:27,272
ไม่ว่าอาจารย์เธอจะสั่งให้อ่านอะไร

304
00:27:27,856 --> 00:27:31,193
ทําไมล่ะ ยุ่งไม่ใช่เหรอครับ โคซัง

305
00:27:33,195 --> 00:27:35,072
เพราะเมื่อก่อนไม่เคยมีโอกาสได้อ่าน

306
00:27:36,573 --> 00:27:40,661
โนอา ฉันเองก็ได้แรงบันดาลใจ
จากการที่เธอรักการอ่าน

307
00:27:40,661 --> 00:27:44,248
แต่หนังสือพวกนั้นไม่ใช่อนาคตของเธอ

308
00:27:50,003 --> 00:27:51,880
ผมไม่คิดจะเล่นการเมือง

309
00:27:53,006 --> 00:27:54,550
ผมอยากเป็นครู

310
00:27:57,052 --> 00:27:59,847
อุตส่าห์สอบเข้าวาเซดะจนได้
เพื่อจะเป็นครูน่ะนะ

311
00:28:01,306 --> 00:28:02,724
พูดอะไรไร้สาระ

312
00:28:03,308 --> 00:28:06,061
ตรงนี้มีประตูโอกาสเปิดรอเธออยู่ตั้งเยอะ

313
00:28:06,061 --> 00:28:07,437
เธอแค่ยังไม่รู้ตัว

314
00:28:08,063 --> 00:28:09,231
ผมรู้

315
00:28:11,233 --> 00:28:13,402
แต่ผมวางแผนทางเดินชีวิตตัวเองไว้แล้ว

316
00:28:35,883 --> 00:28:36,884
ใครกัน

317
00:28:36,884 --> 00:28:40,512
ขอโทษที่ขัดจังหวะค่ะ ฉันมาหาเพื่อน

318
00:28:43,599 --> 00:28:44,892
มาทําอะไรที่นี่

319
00:28:45,559 --> 00:28:46,685
นี่ใคร

320
00:28:48,770 --> 00:28:50,230
ฉันนากาโซโนะ อากิโกะค่ะ

321
00:28:50,856 --> 00:28:53,275
เป็นเพื่อนสนิทของโนอา

322
00:28:53,275 --> 00:28:55,194
เขาเชิญฉันมา

323
00:28:55,194 --> 00:29:00,032
ไม่นึกว่าจะมีแขก
แต่เชิญเลย มีอาหารให้กินเกินพอ

324
00:29:09,917 --> 00:29:11,335
นากาโซโนะ...

325
00:29:12,002 --> 00:29:16,215
คุณพ่อคือนากาซาโนะ ฮิโตชิซังรึเปล่า

326
00:29:16,715 --> 00:29:18,217
รัฐมนตรีช่วยว่าการต่างประเทศ

327
00:29:18,217 --> 00:29:20,844
ใช่ค่ะ นั่นคุณพ่อฉันเอง

328
00:29:37,361 --> 00:29:39,071
โนอา นั่งสิ

329
00:29:51,708 --> 00:29:54,211
แล้วรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร

330
00:29:54,211 --> 00:29:57,798
ต้องรู้สิคะ โนอาคุงพูดชื่นชมคุณไว้เยอะมาก

331
00:29:59,925 --> 00:30:03,887
เมื่อกี้เรากําลังคุยเรื่องอนาคตของเขาอยู่เลย

332
00:30:03,887 --> 00:30:05,430
อนาคตของเขางั้นรึ

333
00:30:06,098 --> 00:30:07,766
คุยเรื่องอะไรกันจริงจังเชียว

334
00:30:07,766 --> 00:30:12,187
ฉันเชื่อว่าต้องมีอนาคตอันสดใส
รอเขาอยู่ข้างหน้าแน่ๆ

335
00:30:12,187 --> 00:30:14,106
สัมผัสได้ตั้งแต่พบเขาเป็นครั้งแรก

336
00:30:14,898 --> 00:30:18,402
แต่ก่อนจะถึงจุดนั้น
เขาต้องอยากได้อนาคตนั้นก่อน

337
00:30:19,486 --> 00:30:22,739
เรื่องนั้นเธออาจเข้ามาช่วยโนอาได้

338
00:30:30,330 --> 00:30:31,707
แด่อนาคต

339
00:30:37,087 --> 00:30:38,881
ลาแล้วลาลับไม่กลับโว้ย ชิฟฟลีย์ส

340
00:30:40,507 --> 00:30:41,508
นี่ พวก

341
00:30:42,676 --> 00:30:43,886
แล้วจะบินกลับบ้านเมื่อไหร่

342
00:30:43,886 --> 00:30:45,512
ฉันไม่กลับอเมริกาหรอก

343
00:30:46,805 --> 00:30:47,806
ไปมาเก๊า

344
00:30:49,141 --> 00:30:51,810
- โยชิอิซังเสนองานให้
- ไปทําอะไร

345
00:30:53,228 --> 00:30:55,939
บริหารไอ้ศูนย์รวมเกมใหม่ของเขาทั้งหมด

346
00:30:55,939 --> 00:30:57,357
แล้วเรื่องลูกๆ คุณล่ะ

347
00:30:58,025 --> 00:30:59,318
ฉันจะหลอกตัวเองทําไมวะ

348
00:31:00,777 --> 00:31:04,573
ลูกอยู่มาตั้งนานโดยไม่มีฉันแล้วก็ยังไม่ตาย

349
00:31:05,449 --> 00:31:07,534
ก็ใช่ ตอนนี้อาจจะยังไหว

350
00:31:07,534 --> 00:31:10,287
แต่จะไม่กลับจริงๆ เหรอ

351
00:31:10,287 --> 00:31:11,455
จริง

352
00:31:12,873 --> 00:31:14,374
แต่ไปมาเก๊าเนี่ยนะ

353
00:31:14,374 --> 00:31:15,584
ทําไมล่ะ

354
00:31:16,210 --> 00:31:18,712
ฉันผ่านชีวิตโตเกียวมาได้ ที่นั่นก็แค่จุดแวะอีกจุด

355
00:31:18,712 --> 00:31:22,925
อีกอย่าง เราทั้งคู่รู้ดีว่าตลาดที่นี่กําลังจะพัง
นายก็ควรจะคิดบ้าง

356
00:31:28,180 --> 00:31:30,516
ฉันยังจําคําโกหกแรกจากปากนายได้อยู่เลย

357
00:31:31,808 --> 00:31:32,893
โกหกอะไรนะ

358
00:31:33,936 --> 00:31:35,437
"ผมไม่คิดจะอยู่นาน"

359
00:31:42,611 --> 00:31:44,112
คนเราจะรู้ว่าเดือดร้อนจริงๆ

360
00:31:44,112 --> 00:31:46,865
ตอนที่เริ่มเชื่อคําโกหกของตัวเองเนี่ยแหละ
จะบอกให้

361
00:31:47,366 --> 00:31:48,367
ขอบคุณ

362
00:31:49,868 --> 00:31:51,495
เอาอีกแก้วให้เขา

363
00:31:53,288 --> 00:31:55,207
ตอนนั้นไม่ใช่คําโกหก

364
00:31:56,208 --> 00:31:58,293
แต่เพราะอาเบะ ผมเลยมาถึงตรงนี้

365
00:31:59,670 --> 00:32:02,089
ป่านนี้ไอ้หมอนั่นโมโหจะบ้าแล้วมั้ง

366
00:32:04,800 --> 00:32:05,884
ผมก็ไม่ถือ

367
00:32:06,677 --> 00:32:08,220
ตราบใดที่สบถออกมาเป็นชื่อผม

368
00:32:09,721 --> 00:32:13,392
นายไม่คิดจะหวั่นใจแทนหรือสงสารไอ้นั่นสักนิดรึ

369
00:32:13,392 --> 00:32:16,436
ไม่เลยสักนิด สงสารไม่ได้

370
00:32:21,358 --> 00:32:22,568
ขอบคุณ

371
00:32:31,034 --> 00:32:32,286
ให้มันบรรลัยให้หมด

372
00:32:38,208 --> 00:32:41,628
เขาไม่ได้ร้ายกาจ
เป็นปีศาจอย่างที่นายว่าไว้สักหน่อย

373
00:32:42,212 --> 00:32:43,755
มันไม่ใช่อย่างนั้น

374
00:32:44,923 --> 00:32:45,924
งั้นผิดที่ฉันเหรอ

375
00:32:46,842 --> 00:32:51,013
นายกลัวว่าฉันจะทําให้นายขายหน้าเหรอ

376
00:32:51,680 --> 00:32:54,349
ฉันแค่ขอให้เธออยู่ห่างๆ จากเรื่องนี้!

377
00:32:57,019 --> 00:32:58,979
แต่ฉันอยากมีส่วนร่วม

378
00:32:58,979 --> 00:33:00,689
และฉันไม่คิดจะขอโทษหรอกนะ

379
00:33:03,358 --> 00:33:06,195
คิดว่าฉันเป็นคนที่เธอจะปั่นหัวยังไงก็ได้หรือไง

380
00:33:07,529 --> 00:33:10,490
เป็นของที่เอาไว้เล่นฆ่าเวลา

381
00:33:11,116 --> 00:33:12,826
เพราะเธอมันเด็กบ้านรวยอ่อนต่อโลก...

382
00:33:12,826 --> 00:33:14,995
กล้าดียังไงถึงพูดกับฉันแบบนั้น

383
00:33:17,039 --> 00:33:19,291
คิดว่าฉันมองไม่ออกหรือไง

384
00:33:20,751 --> 00:33:24,171
ว่าเธอสนุกแค่ไหน
ที่ได้ค่อยกระตุ้นกวนใจให้ผู้อื่นตอบโต้

385
00:33:24,922 --> 00:33:27,007
เธอกับคนรักเกาหลี

386
00:33:27,007 --> 00:33:28,884
ช่างเป็นเรื่องฉาวดีนัก

387
00:33:29,510 --> 00:33:31,470
เธอดิ้นรนโหยหาความสนใจขนาดนี้

388
00:33:32,513 --> 00:33:35,015
น่าสมเพชนะ เธอเนี่ย

389
00:33:36,475 --> 00:33:38,894
ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะมองฉันยังไง

390
00:33:38,894 --> 00:33:41,063
นั่นต่างหากที่เราสองคนแตกต่างกัน

391
00:33:41,563 --> 00:33:43,982
นายปล่อยให้คนอื่นกําหนดชีวิตนายตลอดเวลา

392
00:33:44,691 --> 00:33:46,276
ลองคิดให้ดีสิ

393
00:33:46,860 --> 00:33:49,154
- ใครคือคนที่น่าสมเพชกันแน่
- กลับไปเสีย

394
00:33:51,281 --> 00:33:52,407
ไม่กลับ

395
00:33:53,659 --> 00:33:55,285
ฉันไม่ยอมปล่อยมือนายหรอก

396
00:33:59,790 --> 00:34:01,792
แต่ขอโทษนะ ฉันไม่อยากคบเธอต่อแล้ว

397
00:34:07,756 --> 00:34:09,591
เพราะฉันรู้ความจริงงั้นรึ

398
00:34:10,467 --> 00:34:11,802
นั่นคือสาเหตุใช่ไหม

399
00:34:17,683 --> 00:34:19,685
คิดว่าตัวเองรู้อะไร

400
00:34:20,476 --> 00:34:22,103
เธอไม่ได้รู้อะไรเลย

401
00:34:30,862 --> 00:34:32,864
อ๋อ แต่นายเองน่ะรู้ดีทุกอย่างสินะ

402
00:34:41,665 --> 00:34:44,042
ชายคนนั้นคือพ่อแท้ๆ ของนาย

403
00:34:44,042 --> 00:34:45,918
- โคฮันซูเป็น...
- บอกว่าให้หุบปาก!

404
00:35:08,859 --> 00:35:10,694
(ห้องสวีท)

405
00:35:12,988 --> 00:35:16,033
ผมจําเป็นต้องคุยกับโคซังเดี๋ยวนี้

406
00:35:16,992 --> 00:35:19,369
- แต่นี่ดึกแล้ว...
- ให้เขาเข้ามา

407
00:35:30,214 --> 00:35:32,007
ถ้าต้องการอะไรอีกฉันจะเรียกเอง

408
00:35:37,596 --> 00:35:39,014
นั่งกันก่อน

409
00:35:39,014 --> 00:35:40,933
ผมไม่ได้คิดจะให้คุณเจอเธอ

410
00:35:42,392 --> 00:35:45,562
อากิโกะน่ะ เธอผิดสัญญากับผม

411
00:35:47,189 --> 00:35:48,690
แล้วเมื่อผมพยายามจะบอกเลิก

412
00:35:49,233 --> 00:35:51,318
เธอจึงพูดเรื่องไร้สาระที่สุด

413
00:35:52,236 --> 00:35:53,820
มันช่าง...

414
00:35:56,073 --> 00:35:57,282
ไม่สมเหตุสมผลใดๆ เลย

415
00:35:58,492 --> 00:36:00,994
แต่ถึงการให้ค่ากับคําพูดของเธอคนนั้น
จะไร้สาระแค่ไหน...

416
00:36:03,413 --> 00:36:05,332
ผมก็จําเป็นต้องได้ยินจากปากคุณ

417
00:36:05,958 --> 00:36:07,501
เด็กคนนั้นพูดอะไรกับเธอ

418
00:36:10,337 --> 00:36:11,421
บอกว่า...

419
00:36:15,425 --> 00:36:16,552
คุณคือ...

420
00:36:20,639 --> 00:36:21,932
พ่อของผม

421
00:36:32,401 --> 00:36:34,403
บอกมาสิว่าไม่ใช่ความจริง!

422
00:36:47,541 --> 00:36:48,625
นั่นคือความจริง

423
00:36:59,636 --> 00:37:01,555
ตอนนั้นฉันเป็นพ่อค้าคนกลางตลาดปลา

424
00:37:02,931 --> 00:37:04,850
เดินทางไปมาระหว่างโอซาก้ากับปูซาน

425
00:37:05,934 --> 00:37:10,272
ฉันไม่ได้กลับไปเหยียบบ้านเกิดเกือบ 16 ปี

426
00:37:12,900 --> 00:37:16,236
ไม่ได้นึกว่าเรื่องตอนนั้นมีความหมายอะไร
แต่มันส่งผลมาถึงตอนนี้

427
00:37:19,156 --> 00:37:20,866
คุณขืนใจแม่รึเปล่า

428
00:37:22,534 --> 00:37:23,535
ไม่ใช่อยู่แล้ว

429
00:37:24,578 --> 00:37:26,455
แต่คุณก็ฉวยโอกาสเอาเปรียบแม่

430
00:37:27,873 --> 00:37:29,208
ต้องทําอย่างนั้นแน่!

431
00:37:29,208 --> 00:37:31,084
แกอยากจะเชื่อแบบนั้นรึ

432
00:37:32,628 --> 00:37:35,714
ว่าฉันใช้เสน่ห์
ล่อหลอกสาวน้อยบ้านนอกน่าสงสาร

433
00:37:37,257 --> 00:37:39,426
แทนที่จะยอมรับว่าออมม่าของแกรักฉัน...

434
00:37:39,426 --> 00:37:40,594
เป็นไปไม่ได้

435
00:37:43,222 --> 00:37:44,681
คุณเป็นคนเลวร้าย

436
00:37:45,390 --> 00:37:46,517
ฉ้อฉล

437
00:37:47,017 --> 00:37:48,268
เห็นแก่ตัวด้วย

438
00:37:49,353 --> 00:37:52,397
ถ้าอย่างนั้น แกล่ะเป็นคนยังไง

439
00:37:54,942 --> 00:37:56,777
เพราะเลือดที่ไหลเวียนในตัวฉัน...

440
00:37:58,862 --> 00:38:00,364
ก็เป็นสายเลือดของแกเหมือนกัน

441
00:38:02,866 --> 00:38:06,036
ไม่ใช่เลือดของไอ้ไก่อ่อนหน้าโง่
ที่แกเรียกว่าพ่อมาตลอด

442
00:38:06,995 --> 00:38:09,039
แกเป็นใครถึงมาหาว่าฉันเป็นคนเลว

443
00:38:09,039 --> 00:38:10,791
ผมเห็นนะ

444
00:38:12,626 --> 00:38:13,961
ที่บ้านไร่คืนนั้น!

445
00:38:13,961 --> 00:38:15,337
แล้วยังไง

446
00:38:16,463 --> 00:38:17,965
ฉันเคยบอกไว้ว่ายังไง

447
00:38:20,175 --> 00:38:21,385
มองไปข้างหน้า

448
00:38:21,885 --> 00:38:22,886
โนอา

449
00:38:24,930 --> 00:38:26,557
มองไปข้างหน้าเสมอ

450
00:38:35,983 --> 00:38:37,025
วันนั้น...

451
00:38:38,819 --> 00:38:40,696
ฉันรู้ว่าแกจําคําของฉัน

452
00:38:43,365 --> 00:38:44,783
เพราะแกไม่เหลียวหลังกลับอีกเลย

453
00:38:48,704 --> 00:38:50,205
แกเป็นของฉัน

454
00:38:54,418 --> 00:38:55,419
โนอา...

455
00:38:57,963 --> 00:39:00,132
ในที่สุดเราก็ไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป

456
00:39:02,551 --> 00:39:03,719
กลับบ้านไปนอนเสีย

457
00:39:04,219 --> 00:39:06,305
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า แกจะได้รู้

458
00:39:06,889 --> 00:39:08,515
ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

459
00:39:10,434 --> 00:39:12,186
พวกนั้นต้องคุกเข่ากราบกราน

460
00:39:15,856 --> 00:39:17,649
ฉันจะจัดการให้จงได้

461
00:39:55,562 --> 00:39:57,397
ตอนนั้น พวกนั้นเป็นศัตรู

462
00:39:58,106 --> 00:39:59,650
คนบอกเราแค่นั้น

463
00:40:02,486 --> 00:40:06,573
พวกนั้นจะมาข่มขืนผู้หญิง ทําลายบ้านเรือนเรา

464
00:40:08,951 --> 00:40:10,702
แล้วผมก็เชื่อเขา

465
00:40:14,331 --> 00:40:18,252
ผมคิดถึงเมีย

466
00:40:18,961 --> 00:40:21,713
คิดถึงลูกๆ ที่ยังไม่ได้เกิด

467
00:40:22,923 --> 00:40:24,716
และคิดถึงพ่อแม่

468
00:40:26,260 --> 00:40:29,054
ตอนนั้นทั้งพ่อและแม่ยังอยู่

469
00:40:33,851 --> 00:40:37,688
เราทุกคนเหนื่อยล้ามาก

470
00:40:37,688 --> 00:40:39,439
หิวโหยอดอยากด้วย

471
00:40:44,987 --> 00:40:49,867
อากาศร้อนชื้นยิ่งทรมาน

472
00:40:52,911 --> 00:40:56,623
แมลงก็กัดกินพวกเรา

473
00:41:02,713 --> 00:41:06,550
ช่วงหลายเดือนนั้น เราเหมือนตายทั้งเป็น

474
00:41:09,678 --> 00:41:14,057
อยู่ในสภาพแบบที่แทบไม่เรียกว่าเป็นมนุษย์

475
00:41:18,061 --> 00:41:22,733
ผมก็คิดเลยว่า
"เราจะต้องตายกันทั้งอย่างนี้แน่"

476
00:41:25,485 --> 00:41:27,196
คิดอย่างนั้นจริงๆ

477
00:41:33,285 --> 00:41:34,494
แล้ว...

478
00:41:35,954 --> 00:41:38,415
เมื่อมีคําสั่งลงมา...

479
00:41:42,419 --> 00:41:45,130
เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง...

480
00:41:48,634 --> 00:41:50,677
และผมก็ทําตามคําสั่งไป

481
00:41:57,184 --> 00:42:00,103
แต่นั่นไม่ใช่คําสั่งสุดท้าย

482
00:42:00,771 --> 00:42:02,397
ยังมีคําสั่งอีกครั้ง

483
00:42:09,154 --> 00:42:10,489
"จงลืมทุกสิ่งไปเสีย"

484
00:42:12,324 --> 00:42:14,159
เขาบอกกับเราว่าอย่างนั้น

485
00:42:16,078 --> 00:42:18,914
ผมทําตามคําสั่ง

486
00:42:26,630 --> 00:42:29,258
พวกเราทุกคนโง่กันจริงๆ นะ

487
00:42:30,551 --> 00:42:33,387
จึงคิดว่าจะสามารถลืมอดีตได้

488
00:42:35,681 --> 00:42:37,641
ไม่อย่างนั้นจะให้ทําอย่างไรล่ะ

489
00:42:38,892 --> 00:42:44,147
ใช้ชีวิตจนตายโดยที่มีอดีตเป็นโซ่ล่ามไว้งั้นรึ

490
00:43:08,589 --> 00:43:12,009
ขอให้ไปดีนะคะ

491
00:43:47,628 --> 00:43:52,966
เป็นอย่างนี้เอง

492
00:43:52,966 --> 00:43:57,763
ไร้ความลังเล

493
00:43:58,388 --> 00:44:03,727
แต่ทําไมต้องมากความ
เมื่อเพียงแค่ขอ

494
00:44:03,727 --> 00:44:08,273
อยู่ด้วยกันต่ออีก 500 ปี

495
00:44:08,815 --> 00:44:11,818
หรือนี่

496
00:44:11,818 --> 00:44:18,700
คือกลแห่งชะตา

497
00:44:19,618 --> 00:44:22,162
ว่าอนาคตของข้า

498
00:44:22,746 --> 00:44:29,670
ดูแสนจะมืดมน

499
00:44:30,712 --> 00:44:33,090
เป็นอย่างนี้เอง
ไร้ความลังเล

500
00:44:50,274 --> 00:44:51,191
โนอา

501
00:44:52,109 --> 00:44:53,569
มาทําอะไรตรงนี้ลูก

502
00:44:53,569 --> 00:44:54,653
ออมม่า

503
00:44:55,779 --> 00:44:58,448
อะไร เกิดอะไรขึ้น

504
00:44:59,324 --> 00:45:00,325
แค่...

505
00:45:00,868 --> 00:45:02,786
อยากมาเห็นหน้าแม่

506
00:45:05,998 --> 00:45:08,000
เกิดอะไรขึ้นที่มหาวิทยาลัยเหรอ

507
00:45:08,000 --> 00:45:09,626
เรียนหนักเกินไปเหรอ

508
00:45:09,626 --> 00:45:10,752
ไม่ใช่ฮะ

509
00:45:12,129 --> 00:45:13,547
ผมชอบที่นั่นมาก

510
00:45:14,506 --> 00:45:16,133
เป็นครั้งแรกในชีวิต

511
00:45:17,092 --> 00:45:19,511
ที่ผมรู้สึกว่าทําได้ทุกอย่าง

512
00:45:21,346 --> 00:45:22,890
งั้นทําไม...

513
00:45:23,515 --> 00:45:24,516
บอกแม่มาสิ

514
00:45:25,184 --> 00:45:26,393
กลับบ้านมาทําไม

515
00:45:27,311 --> 00:45:28,812
บอกแล้วไง

516
00:45:29,479 --> 00:45:31,148
ผมแค่อยากมาเห็นหน้าแม่

517
00:45:38,530 --> 00:45:39,865
ผมจะกลับแล้วครับ

518
00:45:40,574 --> 00:45:41,575
กลับเลยเหรอ

519
00:45:42,826 --> 00:45:44,620
เพิ่งมาถึงเองนะ

520
00:45:45,621 --> 00:45:47,206
ค้างคืนก่อนสิ

521
00:45:47,206 --> 00:45:48,665
ค่อยกลับพรุ่งนี้เช้าก็ได้

522
00:45:49,666 --> 00:45:50,667
ไม่ได้ฮะ

523
00:45:50,667 --> 00:45:52,211
ต้องไปแล้ว

524
00:45:52,711 --> 00:45:54,463
ผมนัดกับเพื่อนเอาไว้

525
00:45:58,217 --> 00:46:00,928
งั้นแม่ไปส่งที่สถานีนะ

526
00:46:00,928 --> 00:46:02,012
ไม่เป็นไรฮะ

527
00:46:03,430 --> 00:46:05,766
ผมรู้ว่าแม่เหนื่อยมาทั้งวัน

528
00:46:05,766 --> 00:46:07,851
ผมอยากให้ออมม่าพักเยอะๆ นะฮะ

529
00:46:10,812 --> 00:46:12,648
ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย

530
00:46:14,233 --> 00:46:15,484
โนอา...

531
00:46:17,110 --> 00:46:18,695
ทุกอย่างเรียบร้อยดีฮะ ออมม่า

532
00:46:54,815 --> 00:46:55,816
โนอา

533
00:46:56,483 --> 00:46:57,693
โนอา

534
00:46:58,318 --> 00:47:00,112
เห็นลูกชายฉันไหมคะ

535
00:47:09,746 --> 00:47:12,624
โนอา! โนอา!

536
00:47:35,355 --> 00:47:37,024
ข่าวด่วนล่าสุด

537
00:47:37,024 --> 00:47:41,945
ข่าวชวนสลดตกใจจากการอัตวินิบาตกรรม
อาเบะ มาซารุ ซีอีโอวาเอเอนเตอร์ไพรซ์

538
00:47:41,945 --> 00:47:45,782
สะเทือนทุกภาคส่วนในวงการธุรกิจระดับสูง

539
00:47:45,782 --> 00:47:47,659
ท่านประธานอาเบะเป็นบุคคลสําคัญในวงการ

540
00:47:47,659 --> 00:47:52,331
จนกระทั่งเกิดเรื่องอื้อฉาวตามติด
โครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ล่าสุด

541
00:47:53,081 --> 00:47:57,419
ทางการพบศพของเขาเช้าตรู่วันนี้
ที่อุทยานแห่งชาติชูบุซังกาคุ

542
00:47:58,462 --> 00:48:00,923
พยานหลายคนตามเส้นทางเดินป่า

543
00:48:00,923 --> 00:48:05,928
บรรยายว่าเห็นร่างชายคนหนึ่ง
ตกลงมาจากยอดเขา

544
00:48:07,012 --> 00:48:10,349
{\an8}เมื่อทางการตรวจสอบหลักฐานบริเวณนั้น

545
00:48:10,349 --> 00:48:14,686
{\an8}จึงพบรองเท้าของอาเบะ
แต่ไม่มีจดหมายลาตาย

546
00:48:15,270 --> 00:48:17,773
ขณะนี้ทางตํารวจยังทําการสืบสวนอยู่

547
00:48:18,732 --> 00:48:19,816
ข่าวต่อไป...

548
00:48:21,026 --> 00:48:25,489
เขาจะไปไหนได้
ถ้าไม่มีทั้งเงินและไม่มีใครที่ไหนให้พึ่งพา

549
00:48:25,489 --> 00:48:27,533
คนของฉันก็ยังตามหาอยู่

550
00:48:28,116 --> 00:48:29,451
ควานหาทั่วทั้งประเทศ

551
00:48:29,451 --> 00:48:31,078
แต่ผ่านมาตั้งหลายสัปดาห์แล้ว!

552
00:48:31,828 --> 00:48:33,664
เราหาทั่วไปหมด

553
00:48:33,664 --> 00:48:34,998
ไม่เจอแม้แต่ร่องรอย

554
00:48:36,917 --> 00:48:38,669
ฉันจะหาเขาเจอจนได้

555
00:48:39,878 --> 00:48:41,421
ฉันไม่ยอมเลิกแน่ๆ

556
00:48:44,633 --> 00:48:45,759
ดูเราสิ

557
00:48:47,261 --> 00:48:48,720
นี่ความผิดเราแท้ๆ

558
00:48:50,472 --> 00:48:52,599
ไม่ว่ายังไง มันจะต้องจบลงที่ตรงนี้

559
00:48:53,642 --> 00:48:54,768
อย่าพูดอะไรไร้สาระ

560
00:48:54,768 --> 00:48:56,353
ก็มันจริง!

561
00:48:57,229 --> 00:48:58,730
เราทําชีวิตลูกพังพินาศ

562
00:48:58,730 --> 00:48:59,815
ไม่ใช่

563
00:49:01,233 --> 00:49:04,778
ซอนจา การเสียสละทั้งหมดของเธอ

564
00:49:04,778 --> 00:49:06,280
บาปทุกอย่างของฉัน

565
00:49:07,030 --> 00:49:08,949
เราก็ทําเพื่อลูกคนนี้

566
00:49:10,033 --> 00:49:12,202
ลูกบอกไว้แล้วว่าเขาไม่อยากได้

567
00:49:13,954 --> 00:49:16,540
ฉันก็น่าจะสะกิดใจ

568
00:49:31,180 --> 00:49:32,931
คืนนั้น...

569
00:49:35,017 --> 00:49:37,561
ลูกมาลาฉัน

570
00:49:41,565 --> 00:49:44,818
มาบอกฉันว่าไม่ต้องเป็นห่วง
ลูกถึงกับต้องมาบอกเอง

571
00:49:50,699 --> 00:49:52,451
ถือว่ายังปรานีแม่

572
00:50:18,227 --> 00:50:19,561
เขาไปแล้ว

573
00:50:22,022 --> 00:50:24,441
หาอย่างไรก็ไม่พบร่องรอยเลย

574
00:50:30,989 --> 00:50:32,407
ซอนจา

575
00:51:53,071 --> 00:51:54,573
โคซัง!

576
00:51:54,573 --> 00:51:59,286
กลับมาโอซาก้าทําไมไม่บอกคะ

577
00:52:01,622 --> 00:52:02,623
ดื่ม!

578
00:52:05,167 --> 00:52:06,752
อุ๊ย ตายจริง!

579
00:52:08,045 --> 00:52:10,589
เมาแล้วสิเรา

580
00:52:15,344 --> 00:52:18,889
โคซัง คืนนี้อยากเล่นด้วยกันเหรอคะ

581
00:52:20,224 --> 00:52:21,225
โคซัง

582
00:52:22,893 --> 00:52:23,977
ไสหัวไป!

583
00:52:47,543 --> 00:52:49,211
สนุกกันต่อสิ!

584
00:53:39,928 --> 00:53:41,597
ตอนฉันยังเด็ก

585
00:53:42,431 --> 00:53:47,728
พ่อเล่าเรื่องม้าที่วิ่งเล่นเป็นอิสระ
ในป่าแถวยองโด

586
00:53:49,563 --> 00:53:51,148
ม้าโชลลิมา

587
00:53:52,649 --> 00:53:54,985
มันจะวิ่งกันทั้งวันทั้งคืน

588
00:53:55,527 --> 00:54:00,365
วิ่งเร็วจนเงาตัวเองตามไม่ทัน

589
00:54:00,365 --> 00:54:03,660
จนกระทั่งเงาแยกออกจากร่าง

590
00:54:11,835 --> 00:54:13,212
โมซาซึ

591
00:54:14,379 --> 00:54:15,380
แม่...

592
00:54:16,798 --> 00:54:18,884
บางทีแม่ก็สงสัย...

593
00:54:20,469 --> 00:54:23,597
ทําไมบางคนถึงอยู่รอดมาได้ในโลกนี้

594
00:54:23,597 --> 00:54:26,183
ในขณะที่บางคนไม่รอด

595
00:54:27,601 --> 00:54:30,062
พวกเราแยกเป็นกลุ่มที่หาเงาของตนเองเจอ

596
00:54:30,896 --> 00:54:32,731
กับกลุ่มที่หาเงาไม่เจอหรือเปล่า

597
00:54:34,274 --> 00:54:37,778
เพราะร่างกาย

598
00:54:39,238 --> 00:54:41,657
ไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากเงา

599
00:54:44,660 --> 00:54:46,578
เงาเหล่านี้จะคอยบอกว่า

600
00:54:47,704 --> 00:54:50,457
เราอยู่ตรงไหน

601
00:54:57,422 --> 00:54:59,216
แต่ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร

602
00:55:01,009 --> 00:55:04,096
เราแม่ลูกก็อยู่ตรงนี้

603
00:55:05,722 --> 00:55:08,475
ขณะที่คนที่เรารักจากกันไปมากมาย

604
00:55:08,475 --> 00:55:10,561
เรายังอยู่ที่นี่

605
00:55:11,311 --> 00:55:13,105
นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนี้

606
00:55:18,110 --> 00:55:20,237
โซโลมอนก็อยู่ตรงนี้เหมือนกัน

607
00:56:04,364 --> 00:56:09,953
(นากาโนะ)

608
00:56:27,137 --> 00:56:29,014
ขออนุญาตครับ

609
00:56:29,014 --> 00:56:30,891
รับคนทํางานเพิ่มไหมครับ

610
00:56:32,601 --> 00:56:35,312
ผมกําลังหางานทํา

611
00:56:39,691 --> 00:56:43,403
นายไม่ใช่พวกเกาหลีใช่ไหม

612
00:56:44,112 --> 00:56:45,113
ไม่ใช่

613
00:56:45,697 --> 00:56:46,990
ไม่ใช่ครับ

614
00:56:48,617 --> 00:56:50,244
ผมขยันนะครับ

615
00:56:51,161 --> 00:56:52,496
รับรองได้

616
00:56:57,167 --> 00:56:58,627
ถ้างั้น

617
00:56:58,627 --> 00:57:00,212
ลองงานดูก่อนก็ได้

618
00:57:09,638 --> 00:57:11,306
เมื่อกี้ลืมถามชื่อ

619
00:57:17,229 --> 00:57:18,730
ชื่อโอกาวะครับ

620
00:57:20,774 --> 00:57:22,526
โอกาวะ มินาโตะ

621
00:57:53,807 --> 00:57:57,811
(ปาจิงโกะ)

622
00:59:12,302 --> 00:59:14,304
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์