1
00:00:07,133 --> 00:00:09,886
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:12,847 --> 00:00:16,267
‎(คลอเดียกับการจากลาอันแสนเศร้า)

3
00:00:19,437 --> 00:00:21,814
‎คนบางคนหมกหมุ่นกับกาแฟ

4
00:00:22,523 --> 00:00:25,276
‎พวกเขาต้องการเครื่องแอโร่เพรส
‎หรือไม่ก็โฟมหนาครึ่งนิ้วเป๊ะๆ

5
00:00:25,359 --> 00:00:28,279
‎หรือไม่ก็มันต้องทำมาจากเมล็ดกาแฟที่ถูกย่อย

6
00:00:28,362 --> 00:00:30,406
‎โดยแมวป่าหรืออะไรสักอย่าง

7
00:00:30,490 --> 00:00:33,701
‎แต่ที่บ้านฉัน มีมี่ของฉันชื่นชอบชาสุดๆ

8
00:00:33,785 --> 00:00:35,286
‎มันเป็นหนึ่งในสิ่งโปรดของเธอ

9
00:00:35,369 --> 00:00:38,539
‎และเธอก็เป็นคนโปรดที่สุดของฉันในโลกนี้

10
00:00:38,623 --> 00:00:43,461
‎ฉันเลยเรียนรู้วิธีชงชาเพื่อเธอ
‎เรียนรู้ในวิถีดั้งเดิมแบบญี่ปุ่นเลยละ

11
00:00:44,253 --> 00:00:46,714
‎แต่ก็เหมือนหลายๆ อย่างที่ทั้งเก่าแก่และดั้งเดิม

12
00:00:46,798 --> 00:00:50,009
‎มันดูเรียบง่ายแต่มันกลับยุ่งยากซับซ้อนเหลือเกิน

13
00:00:50,635 --> 00:00:53,012
‎พอๆ กับมีมี่เลย

14
00:00:57,016 --> 00:00:57,892
‎ชงใหม่

15
00:00:58,476 --> 00:00:59,936
‎อะไรนะคะ มันสมบูรณ์แบบแล้ว

16
00:01:00,728 --> 00:01:02,855
‎หลานไม่ได้อุ่นถ้วยก่อน

17
00:01:04,398 --> 00:01:05,608
‎แล้วมันรู้สึกเย็นไหมคะ

18
00:01:05,691 --> 00:01:09,362
‎ไม่สำคัญว่ามันรู้สึกยังไง มันสำคัญที่ต้องทำ

19
00:01:09,445 --> 00:01:12,907
‎สำคัญที่ต้องแสดงให้แขกเห็นว่า
‎หลานให้เกียรติเขา

20
00:01:12,990 --> 00:01:14,617
‎อบอุ่นและสดใหม่

21
00:01:14,700 --> 00:01:16,410
‎แต่มันก็จะรสชาติเหมือนเดิม

22
00:01:17,829 --> 00:01:18,955
‎อร่อย เพอร์เฟกต์

23
00:01:19,038 --> 00:01:22,458
‎มันไม่เกี่ยวกับรสชาติที่เพอร์เฟกต์
‎คลอเดียหลานรัก

24
00:01:22,542 --> 00:01:24,669
‎มันคือการลงมือทำที่ถูกต้อง

25
00:01:24,752 --> 00:01:26,671
‎มีมี่เป็นโรคหลอดเลือดสมองปีก่อน

26
00:01:26,754 --> 00:01:30,508
‎เธอลืมพูดบางคำในประโยค
‎และบางครั้งมันก็ฟังสับสน

27
00:01:30,591 --> 00:01:32,802
‎แต่เธอกลับไม่เคยลืมอุ่นถ้วย

28
00:01:32,885 --> 00:01:36,556
‎ถึงยังงั้น เธอก็เป็นคนที่ตัดสินคนอื่น
‎น้อยที่สุดในครอบครัวฉัน

29
00:01:36,639 --> 00:01:37,640
‎…สำหรับงานสัมมนา…

30
00:01:37,723 --> 00:01:39,642
‎และคนที่ชอบตัดสินที่สุดก็โผล่มาจนได้

31
00:01:39,725 --> 00:01:42,520
‎…เป็นเวิร์คชอปเพื่อการเรียนรู้
‎เรื่องไอดีอีหรือเออาร์

32
00:01:42,603 --> 00:01:44,313
‎ไงคะ มีมี่ ไง คลอเดีย

33
00:01:44,397 --> 00:01:47,400
‎เป็นเรื่องปกติของพี่สาวฉันที่จะขัดจังหวะ
‎เวลาคุณภาพของฉันกับมีมี่

34
00:01:47,483 --> 00:01:48,317
‎ไม่ปกติเหรอ

35
00:01:48,401 --> 00:01:52,738
‎แอชลีย์ ไวแอต สาวสุดเจ๋งตลอดกาล
‎ยังชอบมาเที่ยวเล่นกับเธออยู่เลย

36
00:01:52,822 --> 00:01:55,658
‎เราจะขึ้นไปชั้นบนและตั้งสมาธิกับไพทอน

37
00:01:55,741 --> 00:01:58,035
‎ภาษาโค้ดน่ะ ไม่ใช่งูนะ

38
00:01:58,119 --> 00:01:59,579
‎โอเค ชั้นบน

39
00:02:00,079 --> 00:02:03,082
‎เดี๋ยวสักพัก คลอเดียจะยกชาสุดพิเศษขึ้นไปให้นะ

40
00:02:03,166 --> 00:02:05,835
‎โอ้ เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอบใจนะ

41
00:02:05,918 --> 00:02:07,170
‎ได้สิ แน่นอนอยู่แล้ว

42
00:02:08,963 --> 00:02:10,381
‎หนูต้องเอาชาไปให้จานีนเหรอคะ

43
00:02:10,882 --> 00:02:12,133
‎หนูเป็นคนรับใช้หรือไงกัน

44
00:02:12,216 --> 00:02:14,343
‎ทำไมเขาไม่หัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง

45
00:02:14,427 --> 00:02:17,722
‎เพราะหลานกำลังเรียนรู้
‎วิธีการทำเพื่อทั้งครอบครัวไงละ

46
00:02:21,017 --> 00:02:23,311
‎อย่าลืมอุ่นถ้วยก่อนด้วยละ

47
00:02:47,084 --> 00:02:48,836
‎มีมี่ ทุกอย่างโอเคไหมคะ

48
00:02:48,920 --> 00:02:50,379
‎จ้ะ โอเค

49
00:02:51,631 --> 00:02:53,466
‎ทำต่อไปสิ วาดไปจ้ะ

50
00:02:54,217 --> 00:02:55,551
‎ย่าไปละ

51
00:02:55,635 --> 00:02:57,595
‎ไม่อยากทำหลานสับสน

52
00:02:58,304 --> 00:03:00,014
‎ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ มีมี่

53
00:03:07,063 --> 00:03:08,940
‎ลาก่อน คลอเดียของยาย

54
00:03:12,818 --> 00:03:17,114
‎ฉันกำลังวาดรูป จานีนน่ารำคาญ
‎มีมี่เดินเข้ามาบอกราตรีสวัสดิ์

55
00:03:17,698 --> 00:03:19,825
‎มันเป็นคืนที่เหมือนคืนอื่นๆ

56
00:03:20,368 --> 00:03:21,535
‎จนกระทั่งมันไม่ใช่

57
00:03:22,245 --> 00:03:23,913
‎นั่นคือส่วนหนึ่งของชีวิตค่ะ

58
00:03:24,455 --> 00:03:26,540
‎คุณไม่มีทางรู้ว่ามันจะเปลี่ยนไปเมื่อไหร่

59
00:03:33,464 --> 00:03:34,340
‎แม่คะ

60
00:03:36,175 --> 00:03:38,177
‎คลอเดีย ตื่นแล้วสินะ

61
00:03:38,803 --> 00:03:39,720
‎ดีจ้ะ

62
00:03:40,221 --> 00:03:41,847
‎เราไม่อยากปลุกลูก

63
00:03:43,724 --> 00:03:44,976
‎เกิดอะไรขึ้นคะ

64
00:03:47,478 --> 00:03:50,231
‎เราน่าจะไปตามจานีนนะ
‎จะได้บอกแกทั้งคู่เลยดีไหม

65
00:03:51,899 --> 00:03:52,900
‎บอกอะไรเราคะ

66
00:03:54,360 --> 00:03:55,403
‎สาวๆ

67
00:03:56,988 --> 00:03:59,490
‎มีมี่ท่านเสียขณะนอนหลับเมื่อคืน

68
00:04:02,660 --> 00:04:06,330
‎แต่… เมื่อวานหนูยังชงชากับเธออยู่เลยนะคะ

69
00:04:06,414 --> 00:04:07,248
‎ยายสบายดี

70
00:04:07,331 --> 00:04:09,417
‎- ยายอายุ 85 แล้วนะ
‎- แล้วไง

71
00:04:09,500 --> 00:04:11,419
‎- เธอเป็นหลอดเลือดสมองหลายที
‎- ทีเดียว

72
00:04:11,502 --> 00:04:13,421
‎- มันมีผลกระทบตามมา
‎- สาวๆ

73
00:04:13,921 --> 00:04:14,755
‎ขอร้องละ

74
00:04:15,423 --> 00:04:16,966
‎คุณยายมีปัญหาสุขภาพเยอะ

75
00:04:17,049 --> 00:04:19,510
‎แต่ท่านจากไปอย่างสงบบนเตียงของท่านเอง

76
00:04:20,886 --> 00:04:22,054
‎มันถึงเวลาของท่าน

77
00:04:22,972 --> 00:04:25,433
‎มันดีที่สุดแล้วละ

78
00:04:26,726 --> 00:04:29,520
‎เราโชคดีที่เรามีท่านอยู่กับเราได้นานขนาดนี้

79
00:04:29,603 --> 00:04:33,107
‎พ่อแม่ฉันพูดสิ่งที่คนอื่นๆ มักพูดเสมอ
‎เมื่อมีใครสักคนตาย

80
00:04:33,190 --> 00:04:34,233
‎เธอมีชีวิตที่…

81
00:04:34,317 --> 00:04:37,111
‎สารพัดสิ่งที่ฟังดูดี แต่ไม่มีใครเชื่อ

82
00:04:37,194 --> 00:04:38,112
‎…ยืนยาวและสุดวิเศษ

83
00:04:38,195 --> 00:04:42,033
‎มันเป็นสิ่งที่ลอยอบอวลในอากาศ
‎ในขณะที่คุณอยากกรีดร้อง

84
00:04:42,116 --> 00:04:44,118
‎แต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่งแทรกผ่านขึ้นมา

85
00:04:44,201 --> 00:04:46,454
‎เดาว่าคุณยายคงวางแผนไว้เกือบหมดแล้ว

86
00:04:46,537 --> 00:04:49,498
‎พวกเขาบอกว่าเธอสั่งโกศมาจากญี่ปุ่น
‎เมื่อหลายเดือนก่อน

87
00:04:50,791 --> 00:04:53,627
‎เธออยากให้จัดการตามธรรมเนียมโบราณ

88
00:04:54,128 --> 00:04:56,797
‎พิธีศพจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน

89
00:04:57,423 --> 00:05:01,218
‎และห้ามเชิญแขกมาบ้านจนกว่างานศพจะผ่านไป

90
00:05:01,802 --> 00:05:04,096
‎เป็นธรรมเนียมเคารพตามวิถีพุทธ

91
00:05:04,805 --> 00:05:05,973
‎โอเคไหม สาวๆ

92
00:05:08,059 --> 00:05:12,480
‎แล้วแม่ก็เริ่มคุยกับพ่อเรื่องใบมรณบัตร
‎และข่าวมรณกรรม

93
00:05:12,980 --> 00:05:17,360
‎แต่สิ่งเดียวที่ฉันคิดได้คือการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นี่

94
00:05:18,069 --> 00:05:19,236
‎ตามลำพัง

95
00:05:19,320 --> 00:05:21,405
‎ในบ้านที่ไม่มีมีมี่อยู่ด้วย

96
00:05:23,240 --> 00:05:25,409
‎และมันเป็นสิ่งที่ฉันทำไม่ได้ ยังทำใจไม่ได้

97
00:05:27,787 --> 00:05:30,164
‎แม่ฉันบอกว่าเธออยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ได้

98
00:05:30,247 --> 00:05:31,624
‎เธอทำตัวตามสบายได้เลยนะ

99
00:05:31,707 --> 00:05:34,418
‎พักผ่อน ดูหนัง อะไรก็ได้

100
00:05:34,502 --> 00:05:37,129
‎ขอบใจนะ ฉันแค่ดีใจที่ได้ออกจากบ้าน

101
00:05:37,213 --> 00:05:40,049
‎มันจะดีกับพ่อแม่ฉันด้วย
‎ที่ฉันไม่ต้องอยู่ให้วุ่นวายหรือพะวงใจอะไร

102
00:05:40,132 --> 00:05:42,134
‎มีเรื่องต้องทำเยอะมาก ก็เลย…

103
00:05:42,218 --> 00:05:43,469
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลย

104
00:05:43,552 --> 00:05:45,429
‎ตอนคุณปู่ทวดฉันเสีย มันเศร้ามาก

105
00:05:45,513 --> 00:05:47,807
‎และท่านพักอยู่ที่บ้านพักคนชราทางเหนือของรัฐ

106
00:05:47,890 --> 00:05:50,559
‎วันๆ ท่านได้แต่นั่งจ้องกำแพงและดื่มสไปรต์ซีโร่

107
00:05:51,185 --> 00:05:52,770
‎มีมี่ช่างมีชีวิตชีวา

108
00:05:52,853 --> 00:05:54,814
‎ใช่ ทุกสิ่งเป็นแค่เรื่องชั่วคราว

109
00:05:56,315 --> 00:05:58,692
‎คลอเดีย เธอเป็นยังไงบ้างจ๊ะที่รัก

110
00:05:59,318 --> 00:06:00,236
‎หนูโอเคค่ะ

111
00:06:02,279 --> 00:06:04,198
‎ฉันเสียใจด้วยจริงๆ นะ

112
00:06:05,324 --> 00:06:07,451
‎รู้ไหม เธออยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการเลยจ้ะ

113
00:06:07,535 --> 00:06:09,203
‎- หนูบอกเธอแล้วค่ะ
‎- ดีจ้ะ

114
00:06:10,246 --> 00:06:12,957
‎ให้เราทำอะไรอีกไหม
‎ฉันส่งอาหารไปให้ดีไหม

115
00:06:13,040 --> 00:06:16,585
‎แม่สั่งอาหารถาดชุดเรียกน้ำย่อยจากร้านซาบาร์ส
‎ในเมืองให้ไปส่งได้นะ

116
00:06:16,669 --> 00:06:19,880
‎คือเราไม่ทำแบบนั้นจนกว่าจะพ้นงานศพไปน่ะค่ะ

117
00:06:19,964 --> 00:06:22,675
‎แม่คะ เธอบอกแล้วไง
‎อะไรพวกนั้นต้องไว้ทีหลัง

118
00:06:22,758 --> 00:06:24,593
‎นี่เหมือนช่วงเวลาใคร่ครวญตรึกตรอง

119
00:06:24,677 --> 00:06:26,637
‎- ถ้าเราไปห้างกันล่ะ
‎- ห้างเหรอ

120
00:06:26,720 --> 00:06:28,389
‎ในสแตมฟอร์ดเหรอ

121
00:06:28,472 --> 00:06:31,892
‎ฉันรู้ว่าฟังดูบ้า
‎แต่ฉันแค่อยากเลิกคิดและตัดใจจากทุกอย่าง

122
00:06:31,976 --> 00:06:33,394
‎รู้อะไรไหม แม่ก็เหมือนกัน

123
00:06:33,477 --> 00:06:36,397
‎มีร้านกลอสเซียร์เปิดใหม่ที่ห้างนอร์ดสตรอมส์

124
00:06:36,480 --> 00:06:39,692
‎และแวะไปกินไอศกรีมโยเกิร์ต
‎ที่ร้านโฟร์ตี้แคร์รอตส์ที่ห้างบลูมมิ่งเดลส์กันต่อ

125
00:06:39,775 --> 00:06:42,820
‎บางทีหนูน่าจะแวะไปเจาะใบหู
‎ที่ร้านเพียร์ซซิ่งพาโกด้า

126
00:06:42,903 --> 00:06:44,905
‎ตอนที่ทุกคนกำลังหัวหมุนจนไม่ทันสังเกต

127
00:06:44,989 --> 00:06:46,073
‎ไม่ได้เด็ดขาด

128
00:06:46,574 --> 00:06:47,533
‎พยายามได้ดี

129
00:06:49,118 --> 00:06:52,621
‎ฉันเลยพยายามฝังกลบความรู้สึกตัวเอง
‎ไว้กับเครื่องสำอางที่ผลิตอย่างมีจริยธรรม

130
00:06:52,705 --> 00:06:54,874
‎และไอศกรีมราคาแพงเกินควร แล้วไงล่ะ

131
00:06:54,957 --> 00:06:57,877
‎ฉันยังมีชีวิตอีก 80 ปีข้างหน้า
‎ให้โศกเศร้าเรื่องมีมี่

132
00:06:57,960 --> 00:07:02,173
‎ตอนนี้ ฉันแค่อยากให้ทุกอย่างรู้สึกเป็นปกติที่สุด

133
00:07:05,176 --> 00:07:07,219
‎พี่จะจัดกลุ่มให้กำลังใจเหรอคะ

134
00:07:07,303 --> 00:07:09,555
‎คลอเดียเชิญแขกไม่ได้จนกว่าจะหลังงานศพ

135
00:07:09,638 --> 00:07:11,265
‎เราก็เลยจะจัดประชุมชมรมกันที่นี่

136
00:07:11,348 --> 00:07:13,601
‎พยายามทำให้เหมือนเป็นห้องของคลอเดีย

137
00:07:14,185 --> 00:07:16,812
‎เธอชอบเอาลูกกวาดไปซ่อนไว้ทั่ว

138
00:07:16,896 --> 00:07:17,730
‎ค่ะ ให้หนูช่วยนะ

139
00:07:23,861 --> 00:07:27,948
‎ที่ซ่อนที่ดีที่สุดคือที่ที่เห็นได้ชัด
‎ที่ที่ไม่มีใครคิดจะมอง

140
00:07:28,032 --> 00:07:30,784
‎ชมรมพี่เลี้ยงเด็ก ดอว์น เชเฟอร์มาแล้ว
‎จนท.ตัวแทน

141
00:07:30,868 --> 00:07:32,203
‎ไง เข้ามาสิ

142
00:07:32,286 --> 00:07:33,412
‎นั่งเลย

143
00:07:34,121 --> 00:07:35,164
‎เยลลี่ตัวหนอน

144
00:07:35,748 --> 00:07:36,916
‎เห็นชัดๆ เลยสินะ

145
00:07:36,999 --> 00:07:39,919
‎บางครั้งหนูคิดว่าพี่ลืมไปว่าหนูแค่แปดขวบ

146
00:07:40,002 --> 00:07:40,878
‎ใช่

147
00:07:43,047 --> 00:07:46,467
‎- คิดว่าจะมีใครโทรมาไหม
‎- ลูกค้ามีเบอร์ฉัน

148
00:07:46,550 --> 00:07:48,928
‎และคล็อดบอกว่าเธอต้องการสิ่งนี้

149
00:07:49,011 --> 00:07:52,306
‎ให้เราได้จัดประชุมชมรม
‎ให้ทุกอย่างรู้สึกเป็นปกติ

150
00:07:52,389 --> 00:07:54,808
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ามีมี่จะจากไปแล้ว

151
00:07:54,892 --> 00:07:56,852
‎ฉันยังไม่ได้บอกลาด้วยซ้ำ

152
00:07:57,394 --> 00:07:59,230
‎ไม่เป็นไรนะ ร้องไห้ออกมาเลย

153
00:07:59,313 --> 00:08:02,650
‎ร้องไห้จะดีต่อสุขภาพกว่านะ
‎ขับสารพิษ เร่งสารเอนโดรฟิน

154
00:08:02,733 --> 00:08:05,027
‎เกิดอะไรขึ้น มีใครตายเหรอ

155
00:08:05,528 --> 00:08:07,821
‎ฉันรู้ ฉันควรปลอบโยนเธอ

156
00:08:08,697 --> 00:08:12,535
‎ไม่เป็นไร
‎เธอปลอบฉันด้วยการทำตัวปกติก็ได้

157
00:08:15,120 --> 00:08:16,455
‎แต่มีมี่ เธอ...

158
00:08:16,539 --> 00:08:18,791
‎แต่แสร้งทำเป็นว่านี่คือการประชุมปกติ

159
00:08:18,874 --> 00:08:21,794
‎คริสตี้ ช่วยเริ่มประชุมเลยได้ไหม ขอละ

160
00:08:22,711 --> 00:08:23,546
‎โอเค

161
00:08:26,382 --> 00:08:29,176
‎ฉันขอเริ่มประชุมเลยแล้วกันนะ

162
00:08:36,600 --> 00:08:37,810
‎งั้นก็

163
00:08:38,686 --> 00:08:41,647
‎สเตซี่ เงินชมรมเป็นยังไงบ้าง

164
00:08:43,190 --> 00:08:44,400
‎ก็ดี

165
00:08:45,568 --> 00:08:46,402
‎เยี่ยม

166
00:08:47,820 --> 00:08:49,989
‎เรามีงานใหม่ๆ เข้ามาบ้างไหม

167
00:08:50,072 --> 00:08:52,491
‎ยังไม่มีเลยตั้งแต่ประชุมคราวก่อน

168
00:08:53,826 --> 00:08:56,328
‎มีใครมีอะไรอยากจะเล่าสู่กันฟังไหม

169
00:08:59,623 --> 00:09:03,377
‎ฉันกะจะเริ่มโกนขนขาตัวเอง
‎แต่จู่ๆ แม่ฉันบอกว่าถ้าฉันเริ่มโกนไวเกินไป

170
00:09:03,460 --> 00:09:05,421
‎ขนขาจะงอกกลับมาใหม่เร็วขึ้นและแข็งขึ้น

171
00:09:05,504 --> 00:09:06,755
‎ฉันเลยไม่โกน

172
00:09:08,674 --> 00:09:10,634
‎ช่วยได้เยอะเลย ขอบใจ

173
00:09:11,135 --> 00:09:13,095
‎มีมี่มาหาหนูในฝันเมื่อคืนด้วยค่ะ

174
00:09:13,178 --> 00:09:14,388
‎แคเรน ไม่ใช่ตอนนี้

175
00:09:14,471 --> 00:09:16,599
‎เธอสวมชุดสีขาว

176
00:09:16,682 --> 00:09:19,435
‎ไม่เหมือนผี แต่เหมือนเจ้าสาว

177
00:09:20,769 --> 00:09:24,398
‎เธอบอกหนูว่าเธอเจอกับวิญญาณ
‎คุณปู่ทวดของหนู เบ็น บรูเวอร์

178
00:09:24,481 --> 00:09:27,651
‎และตอนนี้ทั้งคู่ตกหลุมรักกัน
‎และกำลังจะแต่งงานกัน

179
00:09:28,527 --> 00:09:30,779
‎บางทีท่านทั้งคู่อาจสิงอยู่ในห้องใต้หลังคาบ้านเรา

180
00:09:31,655 --> 00:09:32,823
‎พี่จะไปเยี่ยมเธอก็ได้นะ

181
00:09:33,407 --> 00:09:35,492
‎- สเตซี่กับฉันขอตัวก่อน
‎- เราเหรอ

182
00:09:36,327 --> 00:09:38,662
‎ไม่มีใครโทรมาอยู่ดี และฉัน…

183
00:09:38,746 --> 00:09:40,664
‎ฉันไม่อยากคุยเรื่องนี้

184
00:09:40,748 --> 00:09:43,500
‎และฉันไม่ชอบที่ทุกคนจ้องฉัน
‎เหมือนเป็นโศกนาฏกรรมเดินได้

185
00:09:43,584 --> 00:09:46,629
‎ฉันต้องไปทำการบ้านที่ขาดส่งของสัปดาห์นี้

186
00:09:46,712 --> 00:09:47,713
‎คล็อด เดี๋ยว

187
00:09:48,672 --> 00:09:49,590
‎ปล่อยเธอไป

188
00:09:50,841 --> 00:09:54,136
‎เธอยังไม่พร้อมรับความจริงของโลกวิญญาณ

189
00:10:01,602 --> 00:10:03,145
‎อยากเล่นเกมกระดานกันไหม

190
00:10:03,228 --> 00:10:06,190
‎หรือเราจะขนนิตยสารโว้กยุค 90 ของแม่เธอ
‎จากชั้นใต้ดินมาก็ได้นะ

191
00:10:06,273 --> 00:10:07,608
‎คงงั้นมั๊ง

192
00:10:07,691 --> 00:10:10,152
‎แล้วเราเอามาตัด
‎ทำเป็นวอลเปเปอร์วินเทจเจ๋งๆ

193
00:10:10,235 --> 00:10:11,528
‎แล้วตกแต่งบานตู้เสื้อผ้าเธอ

194
00:10:11,612 --> 00:10:13,364
‎เธอว่าแม่เธอจะให้เราตัดนิตยสารไหม

195
00:10:13,447 --> 00:10:16,492
‎ก็ไม่แน่ใจ แม่ฉันเก็บนิตยสารพวกนั้นไว้
‎ตั้งแต่เรียนวิทยาลัย

196
00:10:16,575 --> 00:10:19,370
‎หรือเราควรอบขนมกันดี คุกกี้ไหมล่ะ

197
00:10:19,453 --> 00:10:20,871
‎ระดับน้ำตาลฉันแปลกๆ น่ะวันนี้

198
00:10:20,954 --> 00:10:23,916
‎มันต้องมีสักอย่างที่เราทำได้สิ

199
00:10:24,625 --> 00:10:25,793
‎เราคุยกันได้นะ

200
00:10:25,876 --> 00:10:27,836
‎ว่าแล้วเชียวว่าเธอต้องพูดแบบนั้น

201
00:10:27,920 --> 00:10:30,047
‎แต่จะมีอะไรให้พูดล่ะ

202
00:10:30,130 --> 00:10:33,967
‎มีมี่ไม่อยู่แล้ว แต่ก่อนฉันไม่เคย
‎อยากเข้าบ้านจนกว่าเธอจะกลับ

203
00:10:34,051 --> 00:10:35,886
‎แต่เธอไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว

204
00:10:35,969 --> 00:10:38,681
‎ฉันเลยไม่อยากกลับเข้าบ้านอีกเลย

205
00:10:40,557 --> 00:10:42,768
‎คลอเดียจ๊ะ พ่อของหนูเพิ่งโทรมา

206
00:10:43,769 --> 00:10:45,270
‎พิธีศพมีพรุ่งนี้แล้วนะ

207
00:10:45,979 --> 00:10:46,855
‎หนูรู้ค่ะ

208
00:10:47,523 --> 00:10:49,191
‎แม่หนูเตรียมชุดเอาไว้ให้ใส่

209
00:10:49,775 --> 00:10:54,196
‎และฉันคิดว่าแม่หนูอยากให้หนูกลับบ้าน
‎ไปลองดูว่าชุดใส่พอดีไหม

210
00:10:54,279 --> 00:10:55,406
‎จะใส่พอดีค่ะ

211
00:10:56,532 --> 00:10:57,366
‎แน่ใจเหรอ

212
00:10:58,075 --> 00:11:01,662
‎ใส่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนี่
‎ไม่มีเวลาเอาชุดไปเปลี่ยนอยู่ดี

213
00:11:01,745 --> 00:11:05,874
‎ฉันแค่อยากได้เวลาอีกสักคืน
‎อีกหนึ่งคืนก่อนที่มันจะเป็นเรื่องจริง

214
00:11:14,550 --> 00:11:15,676
‎มันสวยงามมาก

215
00:11:16,385 --> 00:11:18,971
‎ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกใกล้ชิดกับเธอมาก

216
00:11:19,054 --> 00:11:22,808
‎แต่ฉันไม่ ฉันรู้สึกชาไปทั้งตัว

217
00:11:23,434 --> 00:11:27,980
‎นั่นคือโคเด็น เงินกำนัลเพื่อไว้อาลัย
‎ที่ส่งมาจากครอบครัวและเพื่อนๆ

218
00:11:28,063 --> 00:11:29,815
‎ตอนนี้แม่ฉันต้องส่งโน้ตข้อความ

219
00:11:29,898 --> 00:11:33,569
‎และส่งของขวัญกลับไปให้คนที่ส่งเงินกำนัลมา
‎และกับทุกโน้ตข้อความและของขวัญ

220
00:11:33,652 --> 00:11:36,655
‎มีมี่จะค่อยๆ เลือนหายไปจากทุกคนที่รู้จักเธอ

221
00:11:36,739 --> 00:11:38,365
‎หนูจะกลับไปบ้านสเตซี่ค่ะ

222
00:11:38,449 --> 00:11:40,617
‎สเตซี่จะมาที่นี่ก็ได้นะจ๊ะ ลูกรัก

223
00:11:41,744 --> 00:11:42,870
‎ถ้าลูกต้องการ

224
00:11:44,788 --> 00:11:46,039
‎เพื่อนทุกคนของลูกมาได้

225
00:11:46,123 --> 00:11:47,458
‎ค่ะ แต่หนูคิดว่า

226
00:11:48,208 --> 00:11:50,753
‎ดอกไม้พวกนี้ทำหนูเกิดอาการแพ้

227
00:11:50,836 --> 00:11:53,756
‎เธอไม่เคยมีอาการเยื่อจมูกอักเสบ
‎จากละอองเกสรดอกไม้มาก่อนนี่

228
00:11:54,256 --> 00:11:55,632
‎- พี่มียาแก้แพ้...
‎- ไม่เป็นไร

229
00:11:55,716 --> 00:11:58,552
‎หนูแค่ไม่อยากอยู่ที่นี่ตอนนี้

230
00:11:59,136 --> 00:12:00,596
‎เพราะดอกไม้เหรอ

231
00:12:00,679 --> 00:12:01,930
‎เพราะหนูแค่ไม่อยากอยู่ค่ะ

232
00:12:04,850 --> 00:12:05,934
‎หนูไปได้หรือยังคะ

233
00:12:06,852 --> 00:12:07,811
‎ขอร้องละ

234
00:12:08,520 --> 00:12:10,355
‎ถ้าลูกต้องการแบบนั้นจริงๆ

235
00:12:10,439 --> 00:12:13,275
‎รู้ไหมคะ เมื่อคุณรู้ว่าบางอย่างทำแล้วผิด

236
00:12:13,358 --> 00:12:16,111
‎แต่คุณก็ยังทำอยู่ดีเพราะมันรู้สึกดี

237
00:12:16,195 --> 00:12:18,280
‎อย่างการดึงเศษเล็บขบ

238
00:12:23,076 --> 00:12:27,664
‎คืนนั้นฉันเลยกลับมาบ้านสเตซี่
‎กินขนม "มดบนขอนไม้"

239
00:12:28,832 --> 00:12:31,877
‎โอเค ที่จริงฉันเริ่มใช้ดาร์กช็อกโกแลตชิป

240
00:12:31,960 --> 00:12:33,462
‎เพราะรสชาติดีกว่าเยอะ

241
00:12:33,545 --> 00:12:36,507
‎แต่แล้วฉันก็มารู้ว่าดาร์กช็อกโกแลต
‎มีน้ำตาลน้อยกว่าลูกเกด

242
00:12:37,132 --> 00:12:40,177
‎บำบัดด้วยดาร์กช็อกโกแลต
‎เกือบจะดีพอๆ กับบำบัดด้วยการชอปปิงเลย

243
00:12:40,260 --> 00:12:41,762
‎หรือการบำบัดจริงๆ

244
00:12:41,845 --> 00:12:44,723
‎- คุณน่าจะถึงบ้านหลายชั่วโมงแล้วนะ
‎- มีประชุมดึกน่ะ

245
00:12:44,807 --> 00:12:45,974
‎เวลานี้ไม่เหมาะเลยนะ

246
00:12:46,058 --> 00:12:47,851
‎- แล้วเมื่อไหร่ล่ะ เอ็ดเวิร์ด
‎- ผมไม่รู้

247
00:12:49,102 --> 00:12:50,437
‎เป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว

248
00:12:51,563 --> 00:12:53,357
‎พ่อมีลูกค้าใหม่ที่ทำงาน

249
00:12:53,857 --> 00:12:58,570
‎เป็นแบบนี้ทุกทีตอนเขากลับมาบ้าน
‎ก่อนเราจะเข้านอน ซึ่งมันก็ไม่บ่อย

250
00:12:59,780 --> 00:13:02,407
‎คิดว่าคืนนี้คงไม่เหมาะจะนอนค้างอีกคืน

251
00:13:02,908 --> 00:13:04,993
‎เธออยากคุยเรื่องนี้ไหม

252
00:13:05,077 --> 00:13:06,787
‎จะมีอะไรให้คุยล่ะ

253
00:13:06,870 --> 00:13:07,830
‎ฉันเข้าใจความรู้สึกนะ

254
00:13:08,413 --> 00:13:12,209
‎และฉันรู้ว่าอาจเป็นเวลาที่ควรกลับบ้าน
‎และไปรับมือกับครอบครัวฉันเอง

255
00:13:12,292 --> 00:13:13,252
‎อาจจะ

256
00:13:13,752 --> 00:13:17,881
‎แต่พอฉันใกล้ถึงบ้าน
‎ฉันจินตนาการตอนเดินเข้าไปในบ้าน

257
00:13:17,965 --> 00:13:19,883
‎เงียบงัน ว่างเปล่า

258
00:13:20,384 --> 00:13:24,263
‎ไม่มีมีมี่ที่ถามฉันว่าวันนี้ฉันเป็นยังไง
‎หรืออวยงานศิลปะชิ้นใหม่ของฉัน

259
00:13:24,346 --> 00:13:27,850
‎หรือคอยให้ฉันแก้ไขตอนที่ฉันชงชาสุดพิเศษผิดไป

260
00:13:28,350 --> 00:13:32,855
‎ตอนเธอพูดว่า "ลาก่อน คลอเดีย" คราวก่อนนั้น
‎เธอหมายความยังงั้นจริงๆ

261
00:13:32,938 --> 00:13:34,398
‎จานีน อาหารเย็นพร้อมแล้ว

262
00:13:34,481 --> 00:13:35,357
‎ลาก่อน

263
00:13:36,149 --> 00:13:37,401
‎เธอพร้อมแล้ว

264
00:13:38,360 --> 00:13:39,903
‎แต่ฉันกลับยังไม่พร้อม

265
00:13:44,575 --> 00:13:46,827
‎พ่อเธอบอกว่าแม่เธอน้ำเสียงเศร้าๆ

266
00:13:47,327 --> 00:13:50,289
‎ใช่ เราเศร้ากันทุกคน เธอไม่เศร้าเหรอ

267
00:13:52,249 --> 00:13:53,333
‎เศร้า

268
00:13:54,126 --> 00:13:56,795
‎งั้นก็ดีแล้วที่ฉันอยู่นี่
‎เราจะได้ให้กำลังใจกันและกันไง

269
00:13:56,879 --> 00:14:00,424
‎และฉันอาจอยู่ที่นี่สักสองสามวัน
‎และจัดห้องให้เธอใหม่อีกทีก็ได้

270
00:14:00,507 --> 00:14:03,552
‎รู้อะไรไหม บางทีเราน่าจะทำ
‎วอลเปเปอร์แบบเน้นเฉดสี

271
00:14:03,635 --> 00:14:06,889
‎หรือฉันทำเลียนแบบด้วยลายฉลุก็ได้
‎เราทำให้ออกมาเป็นแนวอาร์ตนูโวได้นะ

272
00:14:06,972 --> 00:14:08,724
‎ฉันชอบห้องฉันแบบนี้

273
00:14:09,558 --> 00:14:12,185
‎โอเค งั้นเราแค่นั่งเล่นกันก็ได้

274
00:14:12,269 --> 00:14:14,479
‎แต่ฉันว่าหมอนวางเรียงผิดลำดับสีนะ

275
00:14:14,563 --> 00:14:17,316
‎- คลอเดีย
‎- มาเริ่มกันใหม่ที่แม่สี

276
00:14:17,399 --> 00:14:19,359
‎เดี๋ยวนะ ไม่สิ เริ่มที่สีโทนเย็นดีกว่า… ไม่

277
00:14:19,860 --> 00:14:22,195
‎สีตัดกัน มันต้องแจ่มมากแน่ๆ

278
00:14:22,946 --> 00:14:23,780
‎เฮ่

279
00:14:23,864 --> 00:14:26,825
‎โทษที ฉันแค่อยากให้เธอตั้งใจฟังหน่อย

280
00:14:26,909 --> 00:14:30,495
‎ช่วยฟังและหยุดพยายามหันเหความสนใจ
‎ไม่ให้รู้สึกถึงความเศร้าโศกเลยนะ

281
00:14:30,579 --> 00:14:33,832
‎ฉันไม่อยากรู้สึกเศร้าโศก
‎ความเศร้าโศกของฉันมันเลวร้ายมาก

282
00:14:33,916 --> 00:14:35,626
‎- ความเศร้าของฉันมันเหมือน
‎- อะไร

283
00:14:35,709 --> 00:14:38,086
‎เหมือนอกของฉันกำลังจะระเบิด

284
00:14:39,129 --> 00:14:40,881
‎เหมือนฉันหายใจไม่ออก

285
00:14:41,548 --> 00:14:44,259
‎เหมือนทุกอย่างจบสิ้น และไม่มีใคร…

286
00:14:46,261 --> 00:14:47,763
‎ไม่มีใครเข้าใจ

287
00:14:52,267 --> 00:14:53,101
‎ฉันไง

288
00:14:58,565 --> 00:15:00,776
‎เธอยังแบเบาะตอนที่แม่เธอตาย

289
00:15:00,859 --> 00:15:03,278
‎ใช่ แต่พ่อฉันไม่ใช่นี่นา

290
00:15:04,571 --> 00:15:06,907
‎พ่อเก็บความเศร้าโศกเอาไว้หลายปี

291
00:15:07,407 --> 00:15:10,744
‎และพ่อหยุดนิ่งไปกับกาลเวลา
‎พ่อเกือบจะทำให้ฉันหยุดนิ่งกับกาลเวลาไปด้วย

292
00:15:11,328 --> 00:15:13,747
‎- จำหางเปียได้ไหม
‎- ฉันจะลืมได้ยังไง

293
00:15:14,581 --> 00:15:17,876
‎ใช่เลย แต่ในที่สุดพ่อก็ปล่อยมันออกมา

294
00:15:18,877 --> 00:15:21,046
‎เริ่มเปิดปากพูดถึงแม่ฉัน

295
00:15:22,214 --> 00:15:23,298
‎ก้าวต่อไป

296
00:15:24,007 --> 00:15:28,095
‎และตอนนี้ฉันคิดว่า
‎ในที่สุดฉันก็พูดได้ว่าพ่อไม่เป็นไร

297
00:15:30,681 --> 00:15:31,640
‎เจ็บจัง

298
00:15:33,433 --> 00:15:34,434
‎ฉันรู้

299
00:15:35,894 --> 00:15:38,647
‎แต่… มันต้องเจ็บ

300
00:15:40,774 --> 00:15:44,403
‎จำตอนอยู่เกรดสาม ตอนเธอร่วง
‎จากเครื่องเล่นเด็กและข้อมือหักได้ไหม

301
00:15:45,028 --> 00:15:47,197
‎ฉันคิดว่าฉันหมดสติไปตอนเกิดเรื่อง

302
00:15:47,280 --> 00:15:48,240
‎ฉันไม่นะ

303
00:15:48,323 --> 00:15:52,077
‎ฉันจำได้ว่าเธอกรีดร้อง
‎และฟูมฟายด้วยความเจ็บปวด

304
00:15:52,160 --> 00:15:54,579
‎โวยวายว่าจะเป็นยังไง
‎ถ้าเกิดเธอวาดภาพไม่ได้อีกเลย

305
00:15:55,580 --> 00:15:57,916
‎ถ้าเธอเมินเฉยใส่มัน
‎บางทีมันอาจเป็นจริงก็ได้

306
00:15:58,000 --> 00:16:01,336
‎แต่กลับกัน
‎แม่เธอมาและพาเธอส่งโรงพยาบาล

307
00:16:01,420 --> 00:16:04,381
‎พวกเขาจัดกระดูกเธอเข้าที่
‎และจับเธอเข้าเฝือกทันที

308
00:16:04,881 --> 00:16:06,299
‎และแผลก็สมานอย่างที่ควรจะเป็น

309
00:16:07,092 --> 00:16:07,968
‎แข็งแกร่งขึ้น

310
00:16:09,177 --> 00:16:11,304
‎ตอนนี้มันเป็นอะไรที่เธอเอามาคุยได้

311
00:16:11,388 --> 00:16:12,848
‎อาจจะยิ้มตามได้ด้วยซ้ำ

312
00:16:14,099 --> 00:16:15,434
‎ความเศร้าโศกก็เหมือนกัน

313
00:16:16,435 --> 00:16:18,812
‎เธอต้องรับมือกับมันเพื่อที่มันจะผ่านไปได้

314
00:16:19,730 --> 00:16:21,273
‎และเธอจะเข้มแข็งขึ้น

315
00:16:22,107 --> 00:16:26,486
‎ส่วนหนึ่งของฉันอยากจะพยักหน้าและยิ้ม
‎แล้วหนีไปบ้านหลังถัดไป

316
00:16:26,570 --> 00:16:29,448
‎แต่มันเริ่มจะดึกที่จะดั้นด้นไปบ้านคริสตี้

317
00:16:29,948 --> 00:16:33,243
‎และลึกๆ ข้างใน ฉันรู้ว่าแมรี่ แอนน์พูดถูก

318
00:16:34,161 --> 00:16:35,495
‎ฉันต้องกลับไป

319
00:16:36,163 --> 00:16:39,541
‎ฉันต้องเดินเข้าไปในบ้าน
‎และเผชิญกับความเศร้าโศก

320
00:16:42,252 --> 00:16:43,420
‎ไง คล็อด

321
00:16:48,717 --> 00:16:49,926
‎ทำอะไรกันอยู่เหรอ

322
00:16:50,677 --> 00:16:52,095
‎ดูเครื่องประดับของมีมี่

323
00:16:52,846 --> 00:16:53,847
‎ไม่ต้องตกใจ

324
00:16:53,930 --> 00:16:55,265
‎แม่อนุญาตแล้ว

325
00:16:56,266 --> 00:16:58,810
‎คุณย่าเก็บเครื่องประดับบางชิ้นไว้ให้เราด้วยนะ

326
00:17:00,062 --> 00:17:01,897
‎ชิ้นนี้บอกไว้ว่าเป็นของเธอ คลอเดีย

327
00:17:02,689 --> 00:17:05,150
‎ฉันมาที่นี่เพื่อไว้อาลัยและอยู่ตามลำพัง
‎กับความรู้สึกตัวเอง

328
00:17:05,233 --> 00:17:07,235
‎แต่พี่กำลังขโมยของของคุณย่าเนี่ยนะ

329
00:17:07,319 --> 00:17:08,779
‎ไม่มีใครขโมยอะไรทั้งนั้น

330
00:17:08,862 --> 00:17:11,406
‎- มีมี่ก็เป็นยายฉันเหมือนกัน
‎- งั้นเธอมาทำอะไรที่นี่

331
00:17:12,657 --> 00:17:15,452
‎ฉันจะขึ้นไปข้างบนและให้เวลาเธอคุยกันนะ

332
00:17:20,207 --> 00:17:22,334
‎เธอไม่มีสิทธิ์พูดกับเขาแบบนั้นนะ

333
00:17:22,417 --> 00:17:25,712
‎และเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาคุ้ยของของยายฉัน
‎เหมือนตลาดเปิดท้ายขายของมือสอง

334
00:17:25,796 --> 00:17:29,049
‎เธอบ้าไปแล้วเหรอไง
‎เธอไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น

335
00:17:29,132 --> 00:17:31,635
‎ว่าพ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง เธอชิ่งเอาตัวรอด

336
00:17:31,718 --> 00:17:33,720
‎ฉันต้องอยู่กับพ่อแม่ลำพัง

337
00:17:33,804 --> 00:17:37,265
‎พยายามให้กำลังใจพวกเขา
‎แต่มันยากมากเหลือเกิน

338
00:17:37,349 --> 00:17:41,853
‎แม่ไม่มีท่าทีตอบสนองเลย
‎พ่อทุ่มเทพลังทั้งหมดให้กำลังใจแม่

339
00:17:42,562 --> 00:17:44,898
‎คนเดียวที่อยู่ที่นี่เพื่อฉันมีแต่แอชลีย์

340
00:17:44,981 --> 00:17:47,776
‎แล้วไง พี่เลยซาบซึ้งใจ
‎คิดจะยกเครื่องประดับคุณยายให้เธอรึไง

341
00:17:47,859 --> 00:17:50,403
‎ฉันไม่ได้ซาบซึ้งใจ ฉันรักอยู่กับเขาต่างหาก

342
00:17:53,615 --> 00:17:55,367
‎แอชลีย์เป็นแฟนพี่ คลอเดีย

343
00:17:59,371 --> 00:18:00,288
‎ฉัน…

344
00:18:01,456 --> 00:18:02,833
‎ฉันไม่รู้มาก่อน

345
00:18:15,387 --> 00:18:16,596
‎มันเพิ่งไม่นานนี้เอง

346
00:18:17,514 --> 00:18:21,184
‎มีมี่รู้ความจริงไม่กี่สัปดาห์ก่อน
‎เพราะเธอใส่ใจสังเกต

347
00:18:24,688 --> 00:18:27,566
‎มีมี่ถามพี่และพี่ก็บอกความจริง

348
00:18:29,359 --> 00:18:30,735
‎มันทำให้มีมี่มีความสุข

349
00:18:33,155 --> 00:18:35,657
‎มีมี่เลยอยากให้ของขวัญแอชลีย์สักอย่าง

350
00:18:36,616 --> 00:18:38,118
‎เธอเป็นคนที่

351
00:18:39,411 --> 00:18:40,996
‎โรแมนติกแบบนั้นมาตลอด

352
00:18:41,621 --> 00:18:43,582
‎ใช่ มีมี่เป็นแบบนั้น

353
00:18:45,458 --> 00:18:47,878
‎พี่กำลังวางแผนจะบอกแม่กับพ่อ

354
00:18:49,421 --> 00:18:52,591
‎แต่ดูเหมือนยังไม่มีจังหวะเหมาะ

355
00:18:54,968 --> 00:18:57,095
‎แล้วมีมี่ก็…

356
00:18:57,971 --> 00:18:58,972
‎ตาย

357
00:19:02,267 --> 00:19:03,351
‎มีมี่ตาย

358
00:19:12,652 --> 00:19:15,488
‎คุณตามอบสิ่งนี้ให้มีมี่ตอนทั้งคู่เริ่มออกเดตกัน

359
00:19:16,198 --> 00:19:18,700
‎ฉันคิดว่าคุณตาชนะได้มันมา
‎จากงานเทศกาลอะไรสักอย่าง

360
00:19:19,868 --> 00:19:21,953
‎มีมี่อยากให้สิ่งนี้กับแอชลีย์ใช่ไหม

361
00:19:25,123 --> 00:19:28,418
‎แต่พี่จะไม่เอาให้เขาเว้นแต่ว่าเธอจะโอเค

362
00:19:30,587 --> 00:19:32,297
‎แน่นอน ฉันโอเคสิ

363
00:19:33,798 --> 00:19:37,510
‎คุณตารักมีมี่และ… พี่ก็รักแอชลีย์

364
00:19:38,720 --> 00:19:40,138
‎มันเหมือนของขวัญตอบแทน

365
00:19:40,931 --> 00:19:44,517
‎เหมือนโคเด็น แต่… มอบด้วยความรัก

366
00:19:51,233 --> 00:19:52,901
‎พี่คิดถึงมีมี่เหลือเกิน

367
00:19:54,986 --> 00:19:56,279
‎ฉันด้วย พี่จานีน

368
00:19:57,656 --> 00:19:58,573
‎ฉันด้วย

369
00:19:59,115 --> 00:20:02,244
‎มีมี่เป็นคนที่หลอมรวมเราเข้าด้วยกันเสมอ

370
00:20:02,827 --> 00:20:05,956
‎เราเป็นของมีมี่ และมีมี่เป็นของเรา

371
00:20:06,915 --> 00:20:09,668
‎แต่ตอนนี้ เราต้องเป็นของกันและกัน

372
00:20:14,005 --> 00:20:16,508
‎และมันเป็นหน้าที่ฉันที่จะดึงเรากลับมาอยู่ด้วยกัน

373
00:20:17,300 --> 00:20:18,468
‎ด้วยเส้นเชือก

374
00:20:19,219 --> 00:20:20,303
‎และธรรมเนียมประเพณี

375
00:20:21,096 --> 00:20:21,972
‎และความรัก

376
00:20:56,673 --> 00:20:57,757
‎ติดนิสัยน่ะ โทษที

377
00:20:58,633 --> 00:21:00,260
‎ใช่ มันไม่ใช่การประชุมชมรม

378
00:21:00,343 --> 00:21:02,387
‎ใช่ จนกว่าจะห้าโมงเย็น ไม่มีกฎกติกา

379
00:21:02,470 --> 00:21:03,430
‎คริสตี้ มาน่า

380
00:21:07,726 --> 00:21:08,601
‎โทษที

381
00:21:09,644 --> 00:21:12,897
‎ขอโทษที่ขัดจังหวะ แต่เราได้รับเชิญจ้ะ

382
00:21:12,981 --> 00:21:14,232
‎ค่ะ เข้ามาก่อนสิคะ

383
00:21:15,525 --> 00:21:17,485
‎เราก็ได้ด้วย

384
00:21:17,569 --> 00:21:18,820
‎ขอต้อนรับสู่ห้องหนูค่ะ

385
00:21:19,904 --> 00:21:22,657
‎แม่ว่าเราไม่เคยเข้ามาที่นี่กับเพื่อนๆ ลูกมาก่อน

386
00:21:22,741 --> 00:21:25,618
‎ที่นี่ต้อนรับแม่เสมอตราบใดที่แม่เคาะประตูก่อน

387
00:21:25,702 --> 00:21:27,412
‎ทุกคนมีซองจดหมาย

388
00:21:27,495 --> 00:21:30,540
‎งั้นทุกคนก็รู้ว่าฉันเชิญมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องมีมี่

389
00:21:31,082 --> 00:21:34,794
‎เพื่อระลึกถึงเธอ แต่ก่อนอื่นฉันมีเครื่องดื่มมาให้

390
00:21:34,878 --> 00:21:35,920
‎ช็อกโกแลตโฮโฮส์เหรอ

391
00:21:36,296 --> 00:21:37,255
‎ชา

392
00:22:17,504 --> 00:22:18,797
‎ดูสมบูรณ์แบบทีเดียว

393
00:22:21,299 --> 00:22:23,843
‎จำตอนที่มีมี่อยู่ที่บาร์แก๊งมอเตอร์ไซต์ได้ไหม

394
00:22:25,095 --> 00:22:27,138
‎เดี๋ยวนะ แก๊งเฮลล์ส แองเจิลส์เหรอคะ

395
00:22:27,222 --> 00:22:28,139
‎มันเป็นวันเกิดเธอ

396
00:22:28,223 --> 00:22:30,308
‎และเธออยากไปร้านอาหารญี่ปุ่น

397
00:22:30,392 --> 00:22:32,394
‎ขนานแท้เปิดใหม่ที่ห่างไปชั่วโมงนึง

398
00:22:32,477 --> 00:22:35,271
‎แต่เราออกกันช้าและพ่อก็หลงทาง

399
00:22:35,355 --> 00:22:37,357
‎จีพีเอสพาหลงต่างหาก

400
00:22:38,858 --> 00:22:40,568
‎และสุดท้ายเราก็ไปถึงที่นั่น

401
00:22:40,652 --> 00:22:42,695
‎แต่กลับพบว่าร้านปิด

402
00:22:42,779 --> 00:22:43,780
‎เราหิวกันมาก

403
00:22:43,863 --> 00:22:48,743
‎พ่อเลยขับรถแวะไปที่บาร์เหล้าถูกๆ ริมทางหลวง
‎ที่บอกว่ามีพิซซ่าเสิร์ฟ

404
00:22:48,827 --> 00:22:50,078
‎ไม่ใช่ที่สำหรับครอบครัว

405
00:22:50,161 --> 00:22:51,746
‎โดยเฉพาะครอบครัวเอเชีย

406
00:22:51,830 --> 00:22:56,042
‎ทุกคนจ้องมาที่เรา
‎เราได้แต่นั่งตรงนั้น รู้สึกได้ว่าพวกเขาจ้องอยู่

407
00:22:56,126 --> 00:22:57,335
‎สุดท้าย พิซซ่าก็มา

408
00:22:57,419 --> 00:22:58,628
‎มีมี่กัดไปคำนึง

409
00:22:58,711 --> 00:22:59,921
‎แล้วยืนขึ้น

410
00:23:00,004 --> 00:23:02,924
‎และประกาศก้องดังไปทั่วทั้งบาร์

411
00:23:04,592 --> 00:23:06,928
‎"สุดยอดอาหารญี่ปุ่นที่ฉันเคยกินมาเลย"

412
00:23:09,764 --> 00:23:12,183
‎ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งฉันอยู่ในรถกับมีมี่

413
00:23:12,267 --> 00:23:14,561
‎และเราติดแหง็กอยู่หลังรถพยาบาล

414
00:23:14,644 --> 00:23:16,688
‎เธอเลยตัดสินใจขับตามมันไป

415
00:23:16,771 --> 00:23:21,526
‎มันเร่งเครื่อง เธอเร่งตาม
‎และเราตามมันไปจนถึงบ้านเรา

416
00:23:21,609 --> 00:23:24,988
‎นั่นละที่เกิดขึ้นตอนเธอพยายามซ่อมหลังคาเอง

417
00:23:27,115 --> 00:23:30,785
‎ฉันรักที่ไม่ว่าจะยังไง มีมี่จะหาเวลา
‎เล่าเรื่องแม่ฉันให้ฉันฟังตลอด

418
00:23:31,369 --> 00:23:33,079
‎สิ่งที่พวกเขาเคยคุยกัน

419
00:23:33,830 --> 00:23:35,915
‎เธอช่วยตัดสินใจด้วยซ้ำว่าจะตั้งชื่อฉันว่าอะไร

420
00:23:35,999 --> 00:23:38,042
‎นึกว่าชื่อเธอตั้งตามป้าทวดซะอีก

421
00:23:38,126 --> 00:23:41,546
‎ใช่ แต่มีมี่ช่วยตัดสินใจว่าชื่อไหน
‎ว่าจะเป็นชื่อนี้หรือชื่อลินดา

422
00:23:41,629 --> 00:23:43,756
‎- ลินดา
‎- ฉันนึกถึงเธอชื่อลินดาไม่ออก

423
00:23:43,840 --> 00:23:44,674
‎เอ่อ ไม่เลย

424
00:23:44,757 --> 00:23:47,302
‎มีมี่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นที่ต้อนรับเสมอ

425
00:23:48,720 --> 00:23:50,346
‎เพราะเราต้อนรับเธอเสมอจ้ะ

426
00:23:55,518 --> 00:23:56,978
‎แคเรน น้องสาวต่างพ่อแม่ฉัน

427
00:23:57,061 --> 00:23:59,898
‎เธอคิดว่ามีมี่ตกหลุมรักกับคุณปู่ทวดของเธอ

428
00:23:59,981 --> 00:24:01,524
‎เบ็น บรูเวอร์ ที่อยู่บนสวรรค์

429
00:24:01,608 --> 00:24:02,442
‎ดีกับมีมี่

430
00:24:03,234 --> 00:24:06,613
‎พ่อฉันก็จากไปนานแล้ว มีมี่ควรได้สนุกบ้าง

431
00:24:07,322 --> 00:24:08,990
‎เดี๋ยวนะคะ คุณตาก็อยู่บนนั้นไม่ใช่เหรอ

432
00:24:09,073 --> 00:24:11,326
‎โอ้มายก็อด รักสามเส้า

433
00:24:17,332 --> 00:24:20,793
‎ฉันก็อยากบอกนะว่า
‎วันนั้นทำให้ฉันหยุดคิดถึงมีมี่ซะมากมาย

434
00:24:21,377 --> 00:24:24,506
‎ความจริงคือฉันคิดว่าฉันจะคิดถึงเธอเสมอ

435
00:24:25,048 --> 00:24:28,426
‎แต่สิ่งที่เกิดวันนั้นทำให้ฉันเห็นว่ามันไม่เป็นไร

436
00:24:29,093 --> 00:24:33,014
‎เพราะตราบใดที่ฉันคิดถึงเธอ
‎เธอจะยังอยู่ที่นี่กับฉันเสมอ

437
00:25:24,816 --> 00:25:26,734
‎(สร้างจากนิยายชุดโดยแอน เอ็ม. มาร์ติน)

438
00:26:26,878 --> 00:26:28,796
‎คำบรรยายโดย พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์