1
00:00:20,687 --> 00:00:23,357
อ้า สวัสดีจ้ะ เลดี้พีโอนี

2
00:00:23,440 --> 00:00:25,025
ฉันเห็นแล้วว่าเธอมีหมวกใบใหม่

3
00:00:26,109 --> 00:00:27,361
นายพลแทนซี่

4
00:00:27,444 --> 00:00:31,740
คุณกลับมาพร้อมกับชัยชนะ
หลังการเดินทางอันยาวนานไปสู่พิภพใต้ดิน

5
00:00:32,533 --> 00:00:36,703
แหม ไอริสที่รัก ชุดของเธอช่างสง่างาม

6
00:00:38,956 --> 00:00:44,503
แมลงภู่ผึ้งของฉันกำลังยุ่งอยู่เลย

7
00:00:48,966 --> 00:00:52,052
พูดตามตรง ใครต้องการงานเลี้ยงกัน
ในเมื่อเรามีสวนดอกไม้

8
00:00:52,135 --> 00:00:54,888
ที่นี่แหละคืองานสังคมแห่งฤดูกาล

9
00:01:03,605 --> 00:01:05,524
กำลังยุ่งหรือกำลังอู้อยู่ล่ะ

10
00:01:06,525 --> 00:01:09,987
ความตาย คุณมาทำอะไรในสวนของฉัน

11
00:01:10,070 --> 00:01:12,573
ฉันต้องมาดูเธอบ้าง
แล้วก็มาอวดชุดใหม่ของฉันด้วย

12
00:01:14,616 --> 00:01:16,910
ให้ตายสิ หล่อมาเลย

13
00:01:16,994 --> 00:01:20,455
ใช่ ต้องตั้งสติสักหน่อย
คราวก่อนที่คุยกันฉันดิ่งมาก

14
00:01:20,539 --> 00:01:21,790
แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว

15
00:01:21,874 --> 00:01:24,168
มีอะไรคะ คุณได้พักหรือว่า…

16
00:01:24,251 --> 00:01:26,086
เธอก็รู้ว่าพวกบ้างานไม่พักกันหรอก

17
00:01:27,504 --> 00:01:29,631
แต่ฉันมองโลกเปลี่ยนไปเล็กน้อย

18
00:01:29,715 --> 00:01:31,508
แค่ต้องเปลี่ยนมุมมองตัวเอง เท่านั้นเอง

19
00:01:31,592 --> 00:01:34,720
ว้าว โอเค ไหนเล่ามาซิ

20
00:01:35,554 --> 00:01:38,765
ฉันรู้สึกว่าฉันกดดันตัวเองมากไปหน่อย

21
00:01:39,933 --> 00:01:43,020
มันเหมือนฉันเป็นคนที่ไม่มีใครอยากพบ

22
00:01:44,104 --> 00:01:46,607
ผู้คนไม่ชอบความคิดที่ว่า
วันหนึ่งจะต้องนอนอยู่กลางดิน

23
00:01:46,690 --> 00:01:48,317
แล้วมีหนอนเจาะใบหน้าออกมา

24
00:01:48,400 --> 00:01:49,902
พวกเขาไม่ชอบหรอก

25
00:01:51,528 --> 00:01:53,697
แต่แล้วฉันก็เริ่มคิด

26
00:01:54,364 --> 00:01:57,659
หากไร้ความตาย ชีวิตคืออะไร

27
00:01:57,743 --> 00:02:00,204
มันเป็นกระบวนการเดียวกัน

28
00:02:00,287 --> 00:02:01,955
เช่นเดียวกับดอกไม้พวกนี้

29
00:02:02,039 --> 00:02:05,334
พวกมันงอกขึ้นจากดิน จากมูลสัตว์

30
00:02:05,417 --> 00:02:09,545
จากนั้นก็บาน แล้วในที่สุดก็เน่า
และกลายเป็นดินเพิ่มไปอีก

31
00:02:10,047 --> 00:02:12,591
สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

32
00:02:12,674 --> 00:02:15,552
มันคือวัฏจักร ที่รัก คนเราต้องรับให้ได้

33
00:02:15,636 --> 00:02:19,306
ใช่ ฉันดีใจจริงๆ ที่คุณรู้สึกดีขึ้น

34
00:02:19,389 --> 00:02:21,767
สูทตัวนี้หล่อระเบิด

35
00:02:21,850 --> 00:02:27,022
ใช่ ฉันคิดว่าเธอน่าจะเปลี่ยนโฉมเหมือนกันนะ

36
00:02:27,105 --> 00:02:28,315
ฉันดูไม่ดีตรงไหน

37
00:02:28,398 --> 00:02:30,859
ไม่เกี่ยวกับว่าเธอดูดีหรือไม่ดีหรอก
แต่เธอรู้สึกยังไง

38
00:02:31,443 --> 00:02:34,363
เธอต้องสวมชุดที่ทำให้เธอรู้สึกเป็นตัวเอง

39
00:02:34,446 --> 00:02:37,574
เสื้อผ้าควรจะทำให้เธอรู้สึกเป็นที่หนึ่ง
ไม่ใช่ที่สอง

40
00:02:37,658 --> 00:02:41,828
เธอจะเดินใส่ชุดรัดรึงตึงเปรี๊ยะ
ตามความคาดหวังของคนอื่นไม่ได้

41
00:02:41,912 --> 00:02:43,956
เธอมีงานต้องทำ คุณดิกคินสัน

42
00:02:44,039 --> 00:02:48,377
เธอต้องปล่อยบทกลอนทั้งหมดนี้ออกมา
เป็นร้อยๆ กลอน กลอนที่ดีเยี่ยมที่สุด

43
00:02:48,460 --> 00:02:50,671
และเธอก็มีเดดไลน์ด้วย

44
00:02:51,171 --> 00:02:54,091
ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะทำงานได้เร็วพอไหม
ในชุดแบบนั้น

45
00:02:55,133 --> 00:02:56,677
งั้นคุณ…

46
00:02:56,760 --> 00:02:59,137
คุณคิดว่าฉันควรสวมชุดอะไรล่ะ
ชุดสูทเหมือนคุณเหรอ

47
00:02:59,221 --> 00:03:00,806
ฉันบอกไม่ได้หรอก

48
00:03:00,889 --> 00:03:04,643
เธอต้องถามตัวเอง "อะไรดีที่สุดสำหรับฉัน

49
00:03:04,726 --> 00:03:08,063
อะไรจะทำให้ฉันลงลึก
ได้มากกว่าที่เคยลงมาก่อน

50
00:03:08,146 --> 00:03:11,108
ไปไกลกว่าที่ฉันเคยไปมาก่อน"

51
00:03:14,945 --> 00:03:17,948
เธอมีงานต้องทำ คุณดิกคินสัน
เธอจะต้องหาเครื่องแบบ

52
00:03:24,204 --> 00:03:27,332
รู้ไหม ฉันรู้สึกว่าชุดนี้ค่อนข้างอึดอัด

53
00:03:27,416 --> 00:03:30,002
ฉันอยากได้ชุดที่คล่องตัวกว่านี้

54
00:03:30,627 --> 00:03:32,212
หาสิ่งที่เธอต้องการ เอมิลี

55
00:03:32,296 --> 00:03:34,965
เป็นตัวของตัวเอง เพราะเวลาไม่คอยท่า

56
00:03:35,632 --> 00:03:36,758
เรามีกลอนต้องเขียน

57
00:04:18,550 --> 00:04:20,469
(โลกของเอมิลี ดิกคินสัน)

58
00:04:20,552 --> 00:04:22,471
(นี่คือกวี)

59
00:04:42,074 --> 00:04:46,453
เจ้ากระดุมปีศาจ… ชั่วร้าย

60
00:04:47,246 --> 00:04:48,580
ออกสิ

61
00:04:49,873 --> 00:04:50,999
วินนี่!

62
00:04:52,584 --> 00:04:55,587
- ว่าไง
- ฉันถอดชุดโง่ๆ นี่ไม่ออก

63
00:04:55,671 --> 00:04:56,922
ช่วยแกะกระดุมให้ฉันได้ไหม

64
00:04:57,005 --> 00:04:59,258
จะถอดทำไมล่ะ นี่มันกลางวันแสกๆ

65
00:04:59,341 --> 00:05:01,301
เพราะฉันมีงานต้องเขียนให้เสร็จ

66
00:05:01,385 --> 00:05:03,595
และเสื้อรัดทรงมันแน่นจนฉันหายใจไม่ออก

67
00:05:03,679 --> 00:05:05,764
ฉันหวังว่าจะไม่มีใครมาหาพี่นะ

68
00:05:05,848 --> 00:05:07,349
เคยมีใครมาหาฉันด้วยเหรอ

69
00:05:07,432 --> 00:05:08,600
เรียบร้อย

70
00:05:09,101 --> 00:05:11,812
เสื้อผ้าผู้หญิงสมัยใหม่โง่เง่ามาก

71
00:05:11,895 --> 00:05:14,565
เราควรจะใส่และถอดเสื้อผ้าเองได้

72
00:05:14,648 --> 00:05:17,025
ควรเป็นสิ่งจำเป็นขั้นพื้นฐานของการเป็นผู้ใหญ่

73
00:05:17,109 --> 00:05:20,863
เอมิลี ดิกคินสัน พี่กล้าดียังไง
ถึงได้ตั้งคำถามกับรูปร่างของหญิงสาว

74
00:05:21,780 --> 00:05:25,701
แรงบันดาลใจหมายถึงการหายใจ
เธอรู้ใช่ไหม

75
00:05:25,784 --> 00:05:28,370
คนเราจะมีแรงบันดาลใจได้
ต้องหายใจออกก่อน

76
00:05:28,453 --> 00:05:32,499
ฉันอยากที่จะนั่งบนโต๊ะตัวเอง
และสามารถหายใจได้ทั่วปอด

77
00:05:32,583 --> 00:05:34,376
โอเค พี่บ้าไปแล้วสำหรับเรื่องนั้น

78
00:05:34,459 --> 00:05:37,379
- ฉันแค่ไม่อยากสวมเสื้อรัดทรง
- เราต่างก็มีความฝันของเรา

79
00:05:40,340 --> 00:05:44,511
ฉันรู้สึกถึงเลือดที่ไหลเวียน
เลือดและบทกวี

80
00:05:44,595 --> 00:05:46,972
ไม่มีอะไรมาหยุดพี่ไม่ให้เขียนได้เลยสินะ

81
00:05:47,723 --> 00:05:49,099
ยังไม่มีอะไรมาหยุดฉันได้

82
00:05:49,183 --> 00:05:50,642
และพระเจ้ารู้ว่ามีคนพยายามแล้ว

83
00:05:51,518 --> 00:05:53,937
พวกเขาห้ามไม่ให้ฉันเขียนไม่ได้ วินนี่

84
00:05:54,021 --> 00:05:56,398
เพราะการเขียนคือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิต

85
00:05:56,481 --> 00:05:59,693
ฉันจะคอยช่วยพี่เสมอ

86
00:06:00,277 --> 00:06:01,278
เอาเลย

87
00:06:13,832 --> 00:06:16,335
ดูเราสิ ครอบครัวสุขสันต์

88
00:06:17,461 --> 00:06:19,213
ครอบครัวสุขสันต์ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

89
00:06:30,974 --> 00:06:32,351
เอาละ

90
00:06:35,354 --> 00:06:36,980
แหม…

91
00:06:39,399 --> 00:06:40,984
ดูสิว่าใครมา

92
00:06:41,068 --> 00:06:42,569
เราไม่นึกว่าจะมีแขกมาบ้าน

93
00:06:43,070 --> 00:06:45,239
คุณแม่ คุณพ่อ…

94
00:06:47,282 --> 00:06:48,784
เรามาที่นี่เพื่อสงบศึก

95
00:06:48,867 --> 00:06:51,245
พ่อไม่เคยทำสงครามกับลูกตั้งแต่แรกแล้ว

96
00:06:52,538 --> 00:06:54,581
หลานฉันอยู่ในนั้นใช่ไหม

97
00:06:54,665 --> 00:06:56,041
ใช่ค่ะ

98
00:06:56,124 --> 00:06:57,626
งั้นก็รีบเข้ามาในบ้านสิจ๊ะ

99
00:06:57,709 --> 00:07:00,921
ถึงเวลาที่เด็กน้อยไร้ชื่อไร้ศาสนาคนนี้
จะได้รู้จักคุณย่าคุกกี้ของเขาแล้ว

100
00:07:06,051 --> 00:07:07,970
แล้วได้เลือกชื่อให้เขารึยัง

101
00:07:08,637 --> 00:07:10,889
- เกือบแล้วครับ
- คุณพระช่วย มัวรออะไรอยู่

102
00:07:10,973 --> 00:07:13,976
- เราอยากให้เขามีนามสกุลค่ะ
- นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสม

103
00:07:14,059 --> 00:07:16,770
แต่ก่อนจะทำอย่างนั้น เราจำเป็นต้องรู้ว่า
เราเป็นครอบครัวประเภทไหน

104
00:07:17,855 --> 00:07:19,523
หมายความว่ายังไง

105
00:07:19,606 --> 00:07:23,402
พ่อครับ ผมมีเรื่องที่อยากจะปรึกษาด้วย

106
00:07:23,485 --> 00:07:27,531
ผมไปเจอคดีใหม่ และถ้าพ่อสนใจ

107
00:07:27,614 --> 00:07:30,325
เราอาจจะรับทำคดีนี้ด้วยกันได้

108
00:07:30,409 --> 00:07:32,703
พ่อนึกว่าลูกเริ่มบริษัทของตัวเองแล้วซะอีก

109
00:07:32,786 --> 00:07:35,664
คดีนี้ต้องใช้กำลังทั้งหมดที่ผมมี

110
00:07:35,747 --> 00:07:38,959
แต่นอกเหนือจากนั้นแล้ว
ก็ต้องใช้ความเชี่ยวชาญของพ่อด้วย

111
00:07:41,086 --> 00:07:42,212
เข้าใจละ

112
00:07:43,005 --> 00:07:44,798
พูดต่อสิ

113
00:07:44,882 --> 00:07:46,300
สถานการณ์เป็นยังไง

114
00:07:46,383 --> 00:07:50,012
มีหญิงสาวผิวดำซึ่งเกิดมาเป็นอิสระ
ชื่อว่าแองเจลีน พาล์มเมอร์

115
00:07:50,095 --> 00:07:52,931
เธอทำงานเป็นสาวรับใช้ในเมืองนี้
ให้กับครอบครัวชอว์

116
00:07:53,015 --> 00:07:54,183
เรารู้จักครอบครัวชอว์

117
00:07:54,266 --> 00:07:56,768
- ใช่ๆ เป็นคนที่น่าเคารพ
- ไม่เชิงครับ

118
00:07:57,853 --> 00:08:00,898
คืออย่างนี้ ครอบครัวชอว์วางแผน

119
00:08:00,981 --> 00:08:05,444
ที่จะขายแองเจลีนให้เป็นทาสในจอร์เจีย
ในราคา 600 ดอลลาร์

120
00:08:06,695 --> 00:08:08,363
พวกพี่ชายของแองเจลีนช่วยเธอไว้

121
00:08:08,447 --> 00:08:11,366
ด้วยการพาเธอหนีออกจากบ้าน
ก่อนที่ครอบครัวชอว์จะออกจากเมือง

122
00:08:11,450 --> 00:08:15,537
แต่พวกเขาถูกจับได้
และถูกตั้งข้อหาลักพาตัวกับทำร้ายร่างกาย

123
00:08:16,121 --> 00:08:19,082
ผู้ชายพวกนี้กำลังติดคุกอยู่ตอนนี้

124
00:08:19,166 --> 00:08:21,668
และพวกเขาอยากให้เราเป็นทนาย

125
00:08:21,752 --> 00:08:25,339
นี่เป็นคดีที่ยุ่งยากมากนะ
ครอบครัวชอว์มีเส้นสายมากมาย

126
00:08:26,131 --> 00:08:28,884
ทำไมเราถึงอยากดึงความสนใจชนิดนี้

127
00:08:28,967 --> 00:08:30,135
มาสู่ชื่อดิกคินสันล่ะ

128
00:08:30,219 --> 00:08:32,804
นั่นแหละคือเหตุผลที่เราต้องรับทำคดีนี้ครับ

129
00:08:33,388 --> 00:08:37,808
ยอมรับเถอะ พ่อ
ชื่อดิกคินสันไม่สู้จะดีนักในตอนนี้

130
00:08:38,477 --> 00:08:41,897
ทั้งเรื่องที่พ่อโดนยัดเยียดว่าอยู่พรรควิก
ส่วนผมก็…

131
00:08:42,940 --> 00:08:44,191
มีจุดอ่อน

132
00:08:44,942 --> 00:08:47,110
ปีนี้ไม่ใช่ปีที่ดีเท่าไหร่สำหรับพ่อกับผม

133
00:08:47,194 --> 00:08:50,822
การรับทำคดีนี้จะนำความหมายใหม่
มาสู่ชื่อ "ดิกคินสัน"

134
00:08:50,906 --> 00:08:53,825
มันจะหมายความว่าเรายืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง

135
00:08:56,537 --> 00:09:00,499
ถักหนึ่ง วนสอง

136
00:09:00,582 --> 00:09:01,792
กำลังถักอะไรอยู่หรือคะ

137
00:09:01,875 --> 00:09:06,088
- อ๋อ เดี๋ยวก็เห็น ทุกคนจะได้เห็น
- เห็นอะไรคะ

138
00:09:06,171 --> 00:09:09,424
ระเบิดไหมพรมสุดอลังการใกล้จะเสร็จแล้ว

139
00:09:10,968 --> 00:09:13,637
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ข้างนอกอากาศดีมาก

140
00:09:13,720 --> 00:09:14,721
ใช่ไหมล่ะคะ

141
00:09:14,805 --> 00:09:17,307
อากาศดีแบบนี้ทำให้ฉันอารมณ์ดีมากเลย

142
00:09:17,391 --> 00:09:21,019
จ้ำจี้มะเขือเปราะ กะเทาะหน้าแว่น

143
00:09:21,103 --> 00:09:22,688
ทำให้ฉันรู้สึกคึกคักขึ้นมา

144
00:09:22,771 --> 00:09:26,191
ถ้ามีสุภาพบุรุษหล่อๆ
มาพาฉันไปพายเรืออกแอ่นก็ดีสิ

145
00:09:26,275 --> 00:09:28,026
โอเค แม็กกี้หิวผู้ชาย

146
00:09:28,861 --> 00:09:30,863
ฉันมาหาเอมิลี เธออยู่ไหมคะ

147
00:09:30,946 --> 00:09:34,324
- เธอแต่งกลอนอยู่ข้างบนค่ะ
- มีอะไรมาให้เธอเหรอคะ

148
00:09:34,408 --> 00:09:36,952
ถ้าเธอแต่งกลอนอยู่ ฉันก็ไม่อยากรบกวน

149
00:09:37,035 --> 00:09:41,707
เธอแต่งกลอนหรือใช้ความคิดอยู่เสมอ
เอมิลีต้องคิด

150
00:09:42,291 --> 00:09:44,501
เธอเป็นคนเดียวในบ้านที่ใช้หัวคิด

151
00:09:45,169 --> 00:09:46,920
ขึ้นไปสิคะ เธอจะดีใจที่ได้เจอคุณ

152
00:09:48,964 --> 00:09:53,844
ถักหนึ่ง… วนสอง

153
00:09:58,640 --> 00:10:01,018
สงครามของฉันอยู่แต่ในหนังสือ

154
00:10:02,811 --> 00:10:04,104
ใครน่ะ

155
00:10:06,231 --> 00:10:08,025
เบ็ตตี้ เข้ามาสิคะ

156
00:10:08,609 --> 00:10:10,027
ฉันรู้ว่าคุณยุ่งอยู่

157
00:10:10,110 --> 00:10:14,781
ไม่เป็นไร มีอะไรรึเปล่า
คุณไม่ได้ข่าวจากเฮนรีใช่ไหม

158
00:10:14,865 --> 00:10:18,035
ไม่ ไม่มีข่าวจากเฮนรี
ฉันคิดจะตัดใจเรื่องเขาแล้วละ…

159
00:10:18,118 --> 00:10:22,497
เบ็ตตี้ ฉันเสียใจด้วยจริงๆ
ฉันอยากช่วยอะไรคุณได้บ้างจัง

160
00:10:22,581 --> 00:10:25,125
ไม่ ฟังนะ นั่นคือเหตุผลที่ฉันมา

161
00:10:25,209 --> 00:10:29,588
เพราะคุณพยายามช่วยฉัน
แต่ฉันกลับพูดทำร้ายจิตใจคุณ

162
00:10:29,671 --> 00:10:31,924
คุณแค่พยายามจะทำให้ฉันมีความหวัง

163
00:10:32,007 --> 00:10:34,843
และมันไม่มีอะไรผิดเลย ไม่เลย

164
00:10:34,927 --> 00:10:38,263
โลกสมควรมีคนที่พยายามทำอย่างนั้น
เพื่อกันและกันมากขึ้น

165
00:10:40,974 --> 00:10:42,518
ไม่รู้สิ ออสติน

166
00:10:42,601 --> 00:10:46,813
พ่อทำใจยอมรับไปแล้วว่า… มรดกของพ่อ
จะไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง

167
00:10:47,856 --> 00:10:53,445
มรดกที่แท้จริงคือคนที่อยู่ที่นี่
ครอบครัวของพ่อ ลูกๆ ของพ่อ

168
00:10:54,071 --> 00:10:57,741
งั้นลองคิดว่าเป็นลูกของพ่อสิครับ
แองเจลีนอายุ 11 ขวบ

169
00:10:57,824 --> 00:10:59,409
คิดถึงเอมิลีตอนอายุเท่านั้น

170
00:10:59,493 --> 00:11:03,872
พวกเขาพยายามขายเธอให้คนแปลกหน้า
ในราคา 600 ดอลลาร์

171
00:11:04,873 --> 00:11:06,875
ลูกห่วงใยเรื่องนี้จริงๆ ใช่ไหม

172
00:11:06,959 --> 00:11:10,921
ใช่ครับ ถึงเวลาที่อะไรๆ ต้องเปลี่ยนแปลงแล้ว

173
00:11:11,004 --> 00:11:13,966
ฤดูกาลยังเปลี่ยน สังคมก็เปลี่ยนได้เช่นกัน

174
00:11:14,049 --> 00:11:16,593
และเราจะเป็นส่วนหนึ่งของโลกใหม่

175
00:11:17,177 --> 00:11:18,762
หรือเราจะผุพังสลายไปกับโลกเก่า

176
00:11:20,681 --> 00:11:21,723
เราจะรับทำคดีนี้

177
00:11:28,856 --> 00:11:30,440
โอ้ ยอดเยี่ยมมากค่ะ

178
00:11:30,524 --> 00:11:33,235
แม่นึกกลัวว่า
ลูกจะประกาศว่าจะย้ายไปเนแบรสกา

179
00:11:33,318 --> 00:11:37,990
ไม่ค่ะ ไม่ เขาจะอยู่ที่แอมเฮิร์สต์
และดูว่าเขาจะทำให้มันดีขึ้นได้ไหม

180
00:11:38,490 --> 00:11:40,033
- ขอลูกคืนได้ไหมคะ
- ไม่จ้ะ ไม่

181
00:11:40,117 --> 00:11:43,579
จริงๆ แล้วมีเรื่องที่คุณช่วยฉันได้นะ

182
00:11:43,662 --> 00:11:45,122
เรื่องอะไรคะ

183
00:11:45,205 --> 00:11:47,082
ฉันอยากตัดชุดใหม่

184
00:11:48,750 --> 00:11:51,670
ตอนนี้ออร์เดอร์ที่ร้านฉันล้นมากเลย…

185
00:11:51,753 --> 00:11:54,214
โอ้ ไม่ ฉันไม่อยากให้คุณตัดให้ฉัน

186
00:11:54,298 --> 00:11:55,465
ฉันอยากทำเอง

187
00:11:55,549 --> 00:11:57,009
- ทำเองเหรอ
- ใช่

188
00:11:57,092 --> 00:11:59,094
ฉันรู้ว่าฉันเย็บผ้าไม่เก่ง

189
00:11:59,803 --> 00:12:02,556
แต่มันสำคัญมากที่ฉันจะต้องทำเรื่องนี้เพื่อตัวเอง

190
00:12:02,639 --> 00:12:05,392
ชุดที่ฉันใส่เขียนได้

191
00:12:05,475 --> 00:12:07,686
ชุดที่ฉันอยู่ด้วยได้

192
00:12:08,979 --> 00:12:13,400
ฉันเลยต้องการคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ

193
00:12:14,401 --> 00:12:17,821
เพราะฉันไม่แน่ใจว่า
ชุดแบบนั้นมันเคยมีมาก่อนหรือไม่

194
00:12:18,822 --> 00:12:21,283
ฉันยินดีจะช่วยค่ะ

195
00:12:21,366 --> 00:12:24,953
ฉันชอบความท้าทายของการออกแบบใหม่ๆ

196
00:12:25,037 --> 00:12:26,246
เยี่ยมเลย

197
00:12:27,664 --> 00:12:28,790
เอาเก้าอี้มา

198
00:12:29,708 --> 00:12:32,878
ก่อนที่สาวๆ จะพาหลานไป
ช่วยบอกชื่อเขาหน่อยได้ไหม

199
00:12:33,462 --> 00:12:36,173
ได้ครับ ผม… ผมคิดว่าได้

200
00:12:36,924 --> 00:12:38,550
ซู คุณช่วยให้เกียรติหน่อยได้ไหม

201
00:12:38,634 --> 00:12:40,469
- เซอร์อึทั้งวันดีไหมคะ
- ถูกต้อง

202
00:12:40,552 --> 00:12:42,763
เรารอฟังอยู่
หนุ่มน้อยคนนี้มีชื่อว่าอะไร

203
00:12:43,347 --> 00:12:48,310
ออสตินกับฉันตัดสินใจว่า…

204
00:12:51,688 --> 00:12:53,607
- อะไร…
- ไม่ พูดต่อสิ พูดเลย

205
00:12:53,690 --> 00:12:55,526
- ใครมากันนะ
- มีคนมาที่ประตู

206
00:12:57,194 --> 00:12:58,570
มาแล้วค่ะ

207
00:13:05,285 --> 00:13:06,495
คุณพระคุณเจ้า

208
00:13:06,578 --> 00:13:09,915
บุรุษผู้หล่อเหลาเอาการ
ที่อยู่ต่อหน้าฉันคนนี้เป็นใครกัน

209
00:13:09,998 --> 00:13:12,417
ผมชื่อนายพันโธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสัน

210
00:13:12,501 --> 00:13:14,753
ผมมาหากวีที่ยิ่งใหญ่ เอมิลี ดิกคินสัน

211
00:13:23,136 --> 00:13:24,680
- ตกลงชื่ออะไร
- ไว้ค่อยบอกชื่อทีหลัง

212
00:13:24,763 --> 00:13:26,807
มีแขกมาหาเอมิลีค่ะ

213
00:13:26,890 --> 00:13:28,016
เอมิลีเหรอ ใครกัน

214
00:13:28,100 --> 00:13:31,770
นายทหารระดับสูง หล่อปานเทพบุตร

215
00:13:31,854 --> 00:13:36,900
เขาชื่อวินท์วิก แฮนสเวิร์ธ ทอมป์ตัน ป็อปคอร์น

216
00:13:36,984 --> 00:13:40,070
- แม็กกี้ เธอเป็นลมชักเหรอจ๊ะ
- พูดช้าๆ แม็กกี้

217
00:13:40,153 --> 00:13:42,739
เฮมสเวิร์ธ วิกเกิลสตัน เทนเทอร์ฮุกส์

218
00:13:42,823 --> 00:13:43,824
อะไรนะ

219
00:13:46,326 --> 00:13:48,328
นายพันโธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสัน

220
00:13:49,329 --> 00:13:52,165
ลูกสาวของคุณ เอมิลี ดิกคินสัน เป็น…

221
00:13:55,252 --> 00:13:56,670
เพื่อนทางจดหมายที่ยังไม่เคยเจอกันของผม

222
00:13:56,753 --> 00:13:59,631
เพื่อนทางจดหมาย คุณหมายความว่า…

223
00:13:59,715 --> 00:14:01,842
- เธอเขียนหาคุณเหรอ
- ใช่ครับ

224
00:14:02,426 --> 00:14:04,887
จดหมายหลายฉบับกับกลอนหลายบท

225
00:14:05,721 --> 00:14:07,264
เป็นกลอนที่น่าทึ่งมาก

226
00:14:07,764 --> 00:14:13,228
คำพูดของเอมิลี
คำพูดที่จำเป็นและแสนวิเศษของเธอ

227
00:14:13,812 --> 00:14:17,608
ช่วยเยียวยาผม
ท่ามกลางความปวดร้าวแห่งสงคราม

228
00:14:18,483 --> 00:14:22,779
ถึงผมจะไปรบอยู่แนวหน้า

229
00:14:22,863 --> 00:14:26,116
แต่เธอกลับเป็นคนที่เข้าใจประสบการณ์

230
00:14:28,076 --> 00:14:32,789
เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้หญิงคนนี้
ซึ่งอยู่ห่างไกลจากสนามรบ

231
00:14:32,873 --> 00:14:35,667
ดูจะพูดความจริงที่ลึกซึ้งที่สุด
และมืดมนที่สุดออกมาได้

232
00:14:38,462 --> 00:14:40,214
ผมต้องมาเจอเธอด้วยตัวเอง

233
00:14:40,297 --> 00:14:42,591
และมาดูบ้านของเธอ
และพบครอบครัวของเธอครับ

234
00:14:44,009 --> 00:14:46,637
บอกผมหน่อย
พวกคุณรู้ตัวเมื่อไหร่ว่าเธอเป็นอัจฉริยะ

235
00:14:49,765 --> 00:14:53,560
ฉันจะใส่ตัวตนทั้งหมดไว้ในชุดนี้

236
00:14:53,644 --> 00:14:56,396
ฉันจะเดินทางไปสู่สุดขอบของกระแสสำนึก

237
00:14:56,480 --> 00:14:59,233
โอเค คุณไม่อยากได้ชายผ้าที่ลากไปกับพื้น

238
00:14:59,316 --> 00:15:01,568
กระแสสำนึกมันขุ่นมัว

239
00:15:01,652 --> 00:15:03,445
ใช่ ใช่… มัน… ใช่

240
00:15:03,529 --> 00:15:06,782
และมันต้องทำความสะอาดง่าย
เพื่อที่ฉันจะได้สวมใส่ทุกวัน

241
00:15:06,865 --> 00:15:08,867
ขณะที่ฉันวิ่งผ่านมิติต่างๆ ของประสบการณ์

242
00:15:08,951 --> 00:15:12,079
ถ้าอย่างนั้นมันควรจะเป็นสีขาว
เพราะสีขาวซักง่ายที่สุด

243
00:15:12,162 --> 00:15:13,622
ชุดขาวเหรอคะ

244
00:15:13,705 --> 00:15:17,584
ใช่ ทำจากแสงสว่าง
แสงที่เห็นได้จากฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น

245
00:15:18,168 --> 00:15:22,005
ดีมาก แล้วโครงสร้างล่ะคะ

246
00:15:22,089 --> 00:15:24,758
ที่กลัด ตะขอ กระดุมล่ะ

247
00:15:24,842 --> 00:15:26,927
ถ้ามันมีกระดุมมากเกินไป ฉันจะต้องมีคนช่วยใส่

248
00:15:27,010 --> 00:15:29,012
งั้นถ้าเป็นกระดุมหน้าทั้งแถวเลยล่ะคะ

249
00:15:29,096 --> 00:15:31,348
ทีนี้คุณก็สวมเองได้

250
00:15:31,431 --> 00:15:33,267
- ชุดที่มีแต่กระดุมหน้าเหรอ
- แตกต่างดีนะ

251
00:15:33,350 --> 00:15:34,476
มันคือนวัตกรรม

252
00:15:34,560 --> 00:15:37,896
- กระดุมหน้าเป็นแถวขึ้นมา
- รักเลย

253
00:15:37,980 --> 00:15:40,482
ทีนี้มาพูดกันเรื่องรูปทรง

254
00:15:41,149 --> 00:15:44,862
นี่แหละคือสิ่งที่จะแสดงเอกลักษณ์

255
00:15:44,945 --> 00:15:47,281
กระโปรงบาน กระโปรงชั้นใน สุ่ม

256
00:15:47,364 --> 00:15:50,158
แบบนั้นไม่เอาเลย ฉันอยากให้มันเพรียวลม

257
00:15:50,242 --> 00:15:51,785
ฉันจะบอกให้ว่าฉันไม่ต้องการอะไรอีก

258
00:15:52,786 --> 00:15:54,329
- นี่
- ไม่เอาเสื้อรัดทรงเหรอ

259
00:15:54,413 --> 00:15:58,417
ฉันต้องการให้ชุดนี้
ช่วยให้ฉันมีชีวิตอยู่ในทุกความเป็นไปได้

260
00:15:58,500 --> 00:16:01,044
เสื้อรัดทรงจำกัดอะไรหลายๆ อย่าง ฟิ้ว

261
00:16:01,128 --> 00:16:04,882
ฉันจะบอกความลับอะไรให้
ฉันเองก็ไม่สวมเสื้อรัดทรง

262
00:16:04,965 --> 00:16:07,509
ให้ตายสิ หุ่นคุณเป๊ะขนาดนี้เลยเหรอ

263
00:16:07,593 --> 00:16:11,305
ทั้งใช่และไม่ใช่ค่ะ
ฉันใช้ยางยืดเพื่อทำให้ชุดเป็นทรง

264
00:16:11,388 --> 00:16:13,223
- ฉันยังดูทันสมัย…
- ใช่ค่ะ

265
00:16:13,307 --> 00:16:17,853
แต่ยางยืดทำให้ฉันหายใจออก
ระหว่างก้มๆ เงยๆ อยู่ในร้าน

266
00:16:17,936 --> 00:16:19,104
คุณจะเอาด้วยไหม

267
00:16:19,188 --> 00:16:23,233
ไม่รู้สิ ฉันกำลังนึกถึงความไม่มีรูปทรง
ไม่มีรูปทรงเลย

268
00:16:23,317 --> 00:16:26,737
มีพื้นที่ให้หายใจหายคอ
เอมิลี ดิกคินสัน แต่ไม่เป็นไร

269
00:16:26,820 --> 00:16:30,782
ไม่เอาเสื้อรัดทรง ไม่เอายางยืด
เป็นเครื่องแบบสำหรับทำงาน

270
00:16:30,866 --> 00:16:33,952
ต่อไปเป็นคำถามเกี่ยวกับอุปกรณ์

271
00:16:34,036 --> 00:16:37,331
- ว่ามาค่ะ
- งานคุณต้องใช้เครื่องมือแบบไหน

272
00:16:37,414 --> 00:16:40,250
ยกตัวอย่างเช่น ฉันมีกรรไกร มีปลอกนิ้ว…

273
00:16:40,334 --> 00:16:42,669
ฉันแค่ต้องใช้ดินสอกับเศษกระดาษ

274
00:16:42,753 --> 00:16:43,754
ได้ค่ะ

275
00:16:44,338 --> 00:16:46,924
และฉันเดาว่าคุณต้องพกไปไหนมาไหนด้วย

276
00:16:47,007 --> 00:16:48,967
เผื่อจู่ๆ ก็เกิดแรงบันดาลใจขึ้นมา

277
00:16:49,551 --> 00:16:50,719
ถูกต้องเลย

278
00:16:50,802 --> 00:16:53,931
งั้นไม่ต้องสงสัยเลย คุณต้องการ…

279
00:16:54,014 --> 00:16:56,391
- กระเป๋า
- กระเป๋า กระเป๋า

280
00:16:58,477 --> 00:17:00,437
เอมิลี มีแขกมาหาค่ะ

281
00:17:00,521 --> 00:17:02,105
- นั่งก่อนนะคะ…
- แขก

282
00:17:02,189 --> 00:17:03,565
แขกเหรอ ใคร

283
00:17:04,566 --> 00:17:06,359
นายพันวอทสเวิร์ธ เบนท์ลีย์ ทิดเดิลลี่วิงคส์

284
00:17:06,944 --> 00:17:09,488
นายพันโธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสันเหรอ

285
00:17:09,570 --> 00:17:10,948
ใช่ค่ะ นั่นแหละที่ฉันพูด

286
00:17:11,531 --> 00:17:13,325
เขามาที่นี่เหรอ เขาอยู่ในบ้านเราเหรอ

287
00:17:13,407 --> 00:17:15,618
รอคุณอยู่ข้างล่างกับครอบครัวคุณ

288
00:17:15,702 --> 00:17:16,703
โอ้ ตายแล้ว

289
00:17:16,787 --> 00:17:19,330
เขามาทำอะไรที่นี่
ฉันไม่เคยบอกว่าฉันอยากเจอเขาตัวเป็นๆ

290
00:17:19,414 --> 00:17:20,832
เราส่งข้อความหากันเท่านั้น

291
00:17:20,915 --> 00:17:23,292
คุณกังวลเหรอว่า
เขาจะไม่ชอบตัวจริงของคุณ

292
00:17:23,377 --> 00:17:27,714
ฉัน… ฉันไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไง
ฉันบรรยายถึงตัวเองน้อยมาก

293
00:17:27,798 --> 00:17:29,800
ฉันบอกเขาว่าฉันตัวเล็กเหมือนนกกระจิบ

294
00:17:29,883 --> 00:17:32,177
และผมของฉันเป็นสีลูกเกาลัด

295
00:17:32,261 --> 00:17:35,138
อ้อ เข้าใจละ คุณหลอกเขานี่เอง

296
00:17:35,639 --> 00:17:37,808
ฉันลงไปข้างล่างไม่ได้ ไม่ เราต้อง…

297
00:17:37,891 --> 00:17:40,394
เราต้องหาข้ออ้าง บอกเขาว่า…

298
00:17:40,477 --> 00:17:43,105
บอกเขาว่าฉันยังไม่แต่งตัว

299
00:17:43,188 --> 00:17:45,274
บอกเขาว่าเบ็ตตี้มาวัดตัวฉันอยู่

300
00:17:45,357 --> 00:17:47,025
เขาจะต้องกลับมาวันอื่น

301
00:17:48,068 --> 00:17:50,153
ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู

302
00:17:50,237 --> 00:17:52,823
แต่ก่อนไป ฉันรู้สึกเป็นหน้าที่ที่จะต้องบอกว่า

303
00:17:52,906 --> 00:17:55,617
เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ดูดีที่สุด
ที่ฉันเคยชายตาแล

304
00:17:56,368 --> 00:18:00,664
ฉันไม่สน ฉันไม่ได้รักเขา
ฉันแค่อยากได้ความเห็นเรื่องกลอนของฉัน

305
00:18:00,747 --> 00:18:03,625
ฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าเขา
ไม่แม้แต่นิดเดียว

306
00:18:03,709 --> 00:18:05,711
ฉันยังเขียนไม่พอ ฉันเพิ่งเริ่มเอง

307
00:18:05,794 --> 00:18:07,254
ยังอีกหลายปีกว่าที่ฉันจะพร้อม

308
00:18:07,337 --> 00:18:10,257
แปลว่าคุณจะไม่โกรธใช่ไหม ถ้าฉันจะอ่อยเขา

309
00:18:10,340 --> 00:18:12,843
แม็กกี้ ทำยังไงก็ได้ให้เขาออกไปจากที่นี่

310
00:18:12,926 --> 00:18:14,428
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขามาจริงๆ

311
00:18:14,511 --> 00:18:16,847
โอ้ แย่แล้ว ซู แล้วซูล่ะ ซูจะโกรธไหม

312
00:18:16,930 --> 00:18:18,765
คุณต้องการชาแบบไหนคะ ท่านนายพัน

313
00:18:18,849 --> 00:18:21,727
และคุณคงหิวน่าดูหลังเดินทางมาตั้งไกล

314
00:18:21,810 --> 00:18:24,021
ต้องการแฮมอบสักชิ้นไหมคะ

315
00:18:24,104 --> 00:18:25,439
โอ้ ไม่ครับ ไม่ ขอบคุณ

316
00:18:25,522 --> 00:18:26,773
จริงๆ แล้วผมเป็นมังสวิรัติน่ะ

317
00:18:26,857 --> 00:18:28,108
ช่างมีศีลธรรม

318
00:18:28,692 --> 00:18:32,279
งั้นฉันจะไปหาผักมาให้นะคะ รอสักครู่

319
00:18:33,113 --> 00:18:35,490
ช่วยถอดเสื้อนอกออกได้ไหมคะ ท่านนายพัน

320
00:18:35,574 --> 00:18:38,202
ฝุ่นจากสงครามกลางเมืองจับเต็มเสื้อไปหมด

321
00:18:38,744 --> 00:18:41,580
คุณย่าคุกกี้คะ ฉันขอคุยด้วยหน่อย

322
00:18:47,336 --> 00:18:49,588
ฟังฉันนะ และฟังให้ดีๆ

323
00:18:49,671 --> 00:18:52,382
ชายคนนี้เป็นคนสำคัญมาก

324
00:18:52,466 --> 00:18:55,260
เขาเป็นนักเขียน นักคิด นักปฏิวัติ

325
00:18:55,344 --> 00:18:58,555
และเขาถ่อมาถึงที่นี่
เพราะเขาชื่นชมกลอนของเอมิลี

326
00:18:58,639 --> 00:19:02,976
เข้าใจไหมคะ
สักวันหนึ่งเขาอาจจะได้ดูแลมรดกของเอมิลี

327
00:19:03,560 --> 00:19:05,896
ดังนั้นเราจะเสิร์ฟชาให้เขา

328
00:19:05,979 --> 00:19:09,858
และเราจะใช้ถ้วยชามที่ดีที่สุดของเรา

329
00:19:09,942 --> 00:19:11,401
และถ้าเขาขอกาแฟ

330
00:19:11,485 --> 00:19:14,780
เราจะเสิร์ฟด้วยเนยหวานกับไข่ทั้งฟอง

331
00:19:14,863 --> 00:19:17,533
เหมือนที่แม่บ้านผู้ประหยัดได้สอนเอาไว้
เข้าใจฉันไหม

332
00:19:18,367 --> 00:19:22,287
ซูซาน กิลเบิร์ต เธอนี่มันแสบอย่างที่คิดจริงๆ

333
00:19:22,371 --> 00:19:23,747
ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมคะ

334
00:19:23,830 --> 00:19:27,793
จ้ะ เราแค่กำลังจะเตรียมชา
ให้พันเอกฮิกกินสัน

335
00:19:28,836 --> 00:19:30,045
แล้วไหนเอมิลีล่ะ

336
00:19:30,128 --> 00:19:32,297
มีปัญหานิดหน่อยค่ะ

337
00:19:33,048 --> 00:19:34,174
เธอไม่ยอมลงมา

338
00:19:35,843 --> 00:19:37,928
- ผมว่าอีกเดี๋ยวเธอจะลงมา
- เสียมารยาทจริงๆ

339
00:19:38,011 --> 00:19:41,139
ผมนึกว่าผมสอนมารยาทเธอมาดีแล้ว
แต่งานของคนเป็นพ่อไม่เคยจบ

340
00:19:41,223 --> 00:19:43,267
ไม่เป็นไรครับ
ผมแน่ใจว่าเธอกำลังง่วนกับการเขียน

341
00:19:43,350 --> 00:19:47,604
ผมจินตนาการว่าเวลาเธอจมอยู่ในความคิด
เวลามันหายไปเฉยๆ

342
00:19:47,688 --> 00:19:50,691
ต้องการครีมหรือน้ำตาลไหมคะ นายพัน

343
00:19:50,774 --> 00:19:52,317
บอกมาได้เลย

344
00:19:52,401 --> 00:19:53,819
โอ้ ไม่ ไม่ครับ ผมดื่มเปล่าๆ

345
00:19:55,404 --> 00:19:57,614
ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้พบกับ
ครอบครัวของศิลปิน

346
00:19:58,991 --> 00:20:01,034
คุณต้องเล่าเรื่องเอมิลีให้ผมฟังทั้งหมด
เธอเป็นคนยังไง

347
00:20:01,118 --> 00:20:02,536
เชิญเลยครับ ขอแบบละเอียดๆ

348
00:20:02,619 --> 00:20:07,207
อย่างไรเสีย บางครั้งคนที่อยู่อย่างเรียบง่าย
ก็ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่

349
00:20:08,876 --> 00:20:10,085
คือว่า…

350
00:20:10,836 --> 00:20:13,839
เอมิลีเป็นคนพิเศษครับ

351
00:20:13,922 --> 00:20:18,510
- เธอไม่เหมือนใคร
- เย็บผ้า ทำอาหาร งานบ้าน ไม่เป็นสักอย่าง

352
00:20:18,594 --> 00:20:21,597
- แต่เธออบอาหารเก่ง
- เธอชอบดอกไม้มากๆ

353
00:20:21,680 --> 00:20:23,473
เราเคยเห็นเธอคุยกับแมลงภู่ผึ้งค่ะ

354
00:20:23,557 --> 00:20:25,058
ใช่ เกิดอะไรขึ้นกับผึ้งตัวนั้นแล้วนะ

355
00:20:25,142 --> 00:20:27,978
เธอเป็นคนแปลกมาก ถ้าให้พูดโดยสรุป

356
00:20:28,061 --> 00:20:30,647
อ้อ ใช่ เธอเป็นคนเพี้ยนประจำครอบครัวนี้ครับ

357
00:20:31,440 --> 00:20:32,941
ฉันไม่แน่ใจในเรื่องนั้นนะ

358
00:20:33,817 --> 00:20:35,903
- คนเพี้ยนเหรอ
- อ้อ ใช่

359
00:20:35,986 --> 00:20:39,531
พวกเราที่เหลือเป็นคนปกติ

360
00:20:39,615 --> 00:20:42,451
ประเทศในยามสงคราม

361
00:20:42,534 --> 00:20:45,579
แตกแยก ผู้คนล้มตาย

362
00:20:45,662 --> 00:20:49,082
นี่คือการบรรยายถึงการแปลกแยก
และความมั่นคง

363
00:20:49,708 --> 00:20:52,211
ฉันคือผู้หญิง

364
00:20:52,294 --> 00:20:53,587
พวกผู้ชายกำลังตาย

365
00:20:55,088 --> 00:20:57,549
และฉันกำลังตาย

366
00:20:58,217 --> 00:21:01,803
ถักทอเข้าไปสู่รายละเอียดแห่งชีวิตของฉัน

367
00:21:02,471 --> 00:21:04,723
เช่นเดียวกับพวกเราทุกคน

368
00:21:06,558 --> 00:21:07,851
คุณเป็นพ่อฉันใช่ไหมคะ

369
00:21:07,935 --> 00:21:09,978
ฉันเป็น… ผมเป็นพ่อเธอ

370
00:21:10,062 --> 00:21:13,023
ติดอยู่ในครอบครัวดิกคินสัน

371
00:21:13,106 --> 00:21:15,025
ว่าแต่ นั่นไม่ใช่เอมิลีหรอก

372
00:21:15,108 --> 00:21:16,485
ไม่ นี่คือ…

373
00:21:16,568 --> 00:21:18,445
ฉันคิดว่า…

374
00:21:20,822 --> 00:21:22,991
ใช่ ฉันคิดว่ามันใช้ได้เลย

375
00:21:23,784 --> 00:21:24,785
เสร็จแล้ว

376
00:21:26,453 --> 00:21:28,830
ชุดแบบใหม่…

377
00:21:29,957 --> 00:21:31,583
สำหรับบทกวีแบบใหม่

378
00:21:34,294 --> 00:21:36,463
แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ฉันตัดให้

379
00:21:36,547 --> 00:21:39,550
- จะใช้เวลาแค่ไม่กี่สัปดาห์
- ไม่ค่ะ ฉันอยากทำด้วยตัวเอง

380
00:21:41,885 --> 00:21:44,638
ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันฝันในวันนี้ เบ็ตตี้

381
00:21:49,852 --> 00:21:51,311
จะให้ฉันบอกครอบครัวคุณว่ายังไง

382
00:21:52,479 --> 00:21:54,064
บอกว่าฉันลงไปไม่ได้

383
00:21:56,733 --> 00:21:58,151
บอกพวกเขาว่า…

384
00:21:59,319 --> 00:22:00,320
ฉันกำลังเขียนอยู่

385
00:22:12,749 --> 00:22:14,042
รู้อะไรไหม

386
00:22:16,211 --> 00:22:19,923
แม้ว่าฉันจะเปลี่ยนแปลงโลกไม่ได้…

387
00:22:22,050 --> 00:22:23,594
ฉันก็ยังจะเขียนต่อไป

388
00:22:26,180 --> 00:22:28,265
แม้ว่าจะไม่มีใครสน

389
00:22:30,726 --> 00:22:33,604
แม้ว่ามันจะไม่สร้างความแตกต่างเลย

390
00:22:35,647 --> 00:22:40,152
ว่าเคยมีคนชื่อเอมิลี ดิกคินสันนั่ง…

391
00:22:42,196 --> 00:22:43,488
อยู่ในห้องนี้…

392
00:22:47,159 --> 00:22:48,702
วันแล้ววันเล่า…

393
00:22:50,996 --> 00:22:53,665
และเขียนสิ่งต่างๆ แค่เพราะเธอรู้สึกอยากเขียน

394
00:22:58,504 --> 00:22:59,755
ชาอร่อยมากค่ะ

395
00:22:59,838 --> 00:23:01,715
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อวินนี่

396
00:23:02,216 --> 00:23:03,884
โธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสันครับ

397
00:23:04,927 --> 00:23:06,386
แต่เรียกผมว่าเวนท์เวิร์ธได้

398
00:23:07,179 --> 00:23:08,430
ได้เลยค่ะ

399
00:23:08,514 --> 00:23:09,973
อย่าแตะ เขาเป็นของฉัน

400
00:23:10,682 --> 00:23:13,018
- ในเมื่อลาวิเนียอยู่ที่นี่…
- หิวเชียวนะ

401
00:23:13,101 --> 00:23:15,187
เราน่าจะประกาศข่าวใหญ่กันเลยนะ

402
00:23:15,812 --> 00:23:19,066
ก่อนคุณจะมาถึง
เรากำลังจะประกาศชื่อลูกของเรา

403
00:23:19,149 --> 00:23:20,567
พวกพี่เลือกชื่อได้แล้ว

404
00:23:20,651 --> 00:23:22,945
พวกเขาใช้เวลานานมาก
เด็กคนนี้อายุสี่เดือนแล้วค่ะ

405
00:23:23,028 --> 00:23:24,821
บอกมาเลยๆ

406
00:23:24,905 --> 00:23:28,283
- เยี่ยม ใครจะเป็นคนประกาศ
- จริงๆ แล้วเด็กจะเป็นคนพูดเอง

407
00:23:28,367 --> 00:23:30,035
- ใช่ไหม ซู
- ใช่ค่ะ

408
00:23:31,495 --> 00:23:33,580
เขาเขียนจดหมาย

409
00:23:33,664 --> 00:23:36,834
ว้าว เขาเป็นนักเขียนจดหมาย
เหมือนอาของเขาเลย

410
00:23:36,917 --> 00:23:39,628
มันเป็น… มันเป็นจดหมายถึงคุณค่ะ
คุณดิกคินสัน

411
00:23:40,212 --> 00:23:42,339
- ให้ฉันอ่านไหมคะ
- เชิญเลย

412
00:23:42,422 --> 00:23:44,049
อย่าลืมทำเสียงด้วยนะ

413
00:23:45,092 --> 00:23:46,218
มีเสียงด้วยเหรอ

414
00:23:49,096 --> 00:23:51,431
"ถึงคุณปู่…

415
00:23:53,058 --> 00:23:57,229
ผมเกิดมาในโลกยิ่งใหญ่ใบนี้มาหลายวันแล้ว

416
00:23:57,312 --> 00:23:59,773
และยังไม่มีชื่อเลย"

417
00:23:59,857 --> 00:24:01,567
อ้อ ใช่ค่ะ คนเพี้ยนคือเอมิลี

418
00:24:01,650 --> 00:24:05,028
"แม่บอกว่าคุณปู่มีชื่อที่เพราะมาก

419
00:24:05,112 --> 00:24:09,241
และผมอยากถามคุณปู่ว่า
ผมขอตั้งชื่อตามคุณปู่ได้ไหมฮะ

420
00:24:09,825 --> 00:24:13,370
ถ้าคุณปู่เต็มใจให้เด็กผู้ชายตัวน้อยๆ คนนี้

421
00:24:14,079 --> 00:24:19,042
มีชื่อที่ยิ่งใหญ่แบบเดียวกับปู่
โปรดบอกผมด้วย"

422
00:24:21,670 --> 00:24:24,381
เราจะตั้งชื่อเขาว่าเอ็ดเวิร์ดตามพ่อครับ

423
00:24:24,464 --> 00:24:26,925
ถ้าคุณอนุญาต

424
00:24:27,009 --> 00:24:29,887
เป็นเกียรติอย่างที่สุดในชีวิตอันยืนยาวของฉันเลย

425
00:24:29,970 --> 00:24:32,890
โอ้ เอ็ดเวิร์ด เบบี้เอ็ดเวิร์ด

426
00:24:32,973 --> 00:24:35,767
- เราจะเรียกเขาว่าเน็ด
- เบบี้เน็ด

427
00:24:35,851 --> 00:24:37,311
ชื่อเพราะมาก

428
00:24:40,439 --> 00:24:43,734
- เด็กมีชื่อแล้ว
- เบ็ตตี้ ฉันไม่รู้ว่าคุณยังอยู่ที่นี่

429
00:24:43,817 --> 00:24:45,861
ฉันมาช่วยเอมิลีเรื่องชุดใหม่ค่ะ

430
00:24:45,944 --> 00:24:47,112
ฉันกำลังจะกลับแล้ว

431
00:24:47,696 --> 00:24:48,906
ยินดีด้วยนะคะ

432
00:24:48,989 --> 00:24:50,157
ขอบคุณ

433
00:24:50,240 --> 00:24:51,533
และเตรียมตัวให้พร้อม

434
00:24:51,617 --> 00:24:54,453
เพราะฉันจะสั่งชุดสูทสำหรับวันอาทิตย์
ให้หลานชายฉันหลายตัวทีเดียว

435
00:24:54,536 --> 00:24:56,496
ในเมื่อเขามีชื่อของชาวคริสต์แล้ว

436
00:24:56,580 --> 00:24:59,541
อยากพาเน็ดน้อยไปโบสถ์จะแย่

437
00:24:59,625 --> 00:25:01,710
ย่าๆ ยายๆ คนอื่นจะได้อิจฉากัน

438
00:25:01,793 --> 00:25:03,795
เป็นแก่นของศาสนาเลยค่ะ

439
00:25:05,506 --> 00:25:06,548
บาย

440
00:25:06,632 --> 00:25:08,800
นั่นเบ็ตตี้ค่ะ เธอตัดชุดให้เรา

441
00:25:08,884 --> 00:25:12,221
ใช่ เธอเป็นช่างตัดเย็บที่เก่งที่สุดในแอมเฮิร์สต์

442
00:25:12,930 --> 00:25:14,223
ผมขอตัวเดี๋ยวนะครับ

443
00:25:17,100 --> 00:25:18,310
ชอบเครื่องแบบเขาจัง

444
00:25:20,646 --> 00:25:22,147
ฉันคิดว่าเขาชอบเรา

445
00:25:22,231 --> 00:25:24,149
เอมิลีจะลงมาไหม

446
00:25:24,233 --> 00:25:25,526
ขอโทษครับ เบ็ตตี้

447
00:25:26,235 --> 00:25:27,236
คุณคือเบ็ตตี้ใช่ไหม

448
00:25:27,819 --> 00:25:30,531
ขอโทษนะคะ คุณเป็นใคร

449
00:25:31,406 --> 00:25:32,741
ขอโทษด้วยครับ คุณผู้หญิง

450
00:25:34,117 --> 00:25:36,161
ผมชื่อนายพันโธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสัน

451
00:25:36,745 --> 00:25:38,747
ผมได้รับเกียรติรับใช้ชาติ

452
00:25:38,830 --> 00:25:40,916
กับกองพันทหารดำกองพันแรกแห่งสหภาพ

453
00:25:41,500 --> 00:25:43,460
ทหารอาสากลุ่มแรกของเซาท์แคโรไลนา

454
00:25:43,544 --> 00:25:44,753
คุณอาจจะทราบ

455
00:25:45,712 --> 00:25:46,880
คุณต่อสู้ร่วมกับเฮนรี

456
00:25:46,964 --> 00:25:48,340
เปล่าครับ

457
00:25:48,423 --> 00:25:51,510
ไม่ เขาไปสู้เอง กับคนของเขา

458
00:25:52,094 --> 00:25:56,265
พวกเขาหาอาวุธเอง แล้ววิ่งออกไปหาศัตรู

459
00:25:56,348 --> 00:25:57,808
เป็นการกระทำที่กล้าหาญมาก

460
00:25:58,600 --> 00:26:03,647
มีการรบ… การปะทะกันเล็กน้อย แต่ก็ดุเดือด

461
00:26:03,730 --> 00:26:07,234
ฝ่ายสมาพันธ์กำลังเดินทัพไปบิวฟอร์ต

462
00:26:07,317 --> 00:26:10,779
และทหารอาสาของเซาท์แคโรไลนา
ออกไปขัดขวาง… ซุ่มโจมตี

463
00:26:11,989 --> 00:26:15,284
เฮนรีก็ออกไปด้วย

464
00:26:15,868 --> 00:26:17,494
แล้วเขา… เขา…

465
00:26:18,078 --> 00:26:19,872
เฮนรีรอดชีวิตครับ เขา…

466
00:26:21,039 --> 00:26:22,124
เขายังมีชีวิตอยู่

467
00:26:25,586 --> 00:26:28,922
เสียงหวาน… ร้องฝ่าลมฝน… ให้ได้ยิน

468
00:26:29,006 --> 00:26:30,716
พายุโหมเกรี้ยวกราด…

469
00:26:30,799 --> 00:26:32,926
บังอาจทำร้ายนกน้อย

470
00:26:33,010 --> 00:26:34,636
ที่คอยมอบความอบอุ่นให้หลายชีวิต

471
00:26:34,720 --> 00:26:36,096
ฉันไม่กล้าหวังค่ะ

472
00:26:38,223 --> 00:26:39,308
แล้วก็…

473
00:26:42,603 --> 00:26:43,812
ผมมีอะไรมาให้คุณด้วย

474
00:26:55,032 --> 00:26:56,283
จดหมายของเฮนรี

475
00:26:57,743 --> 00:26:59,161
ถึงมือผู้รับในที่สุด

476
00:26:59,244 --> 00:27:03,624
ผมพูดเสมอว่างานเขียนที่ดี
จะหาทางไปถึงมือผู้อ่าน

477
00:27:09,922 --> 00:27:11,215
มาดาม

478
00:27:28,148 --> 00:27:30,442
ผมขอโทษจริงๆ
ที่เธอยังไม่ยอมลงมาเลย นายพัน

479
00:27:31,151 --> 00:27:32,528
ผมไม่ถือครับ

480
00:27:34,279 --> 00:27:35,864
ผมจะรอตราบเท่าที่ต้องรอ

481
00:27:38,033 --> 00:27:40,494
อะไรคือหนึ่งชั่วโมงหรือสองชั่วโมง
สำหรับกวีอย่างเอมิลี

482
00:27:42,329 --> 00:27:44,998
ผู้คนอาจจะต้องรอนานหลายศตวรรษ
เพื่อเข้าใจเธอจริงๆ

483
00:27:46,542 --> 00:27:50,796
รู้ไหม เคยมีคนพูดในสงครามเก่าของไอร์แลนด์

484
00:27:50,879 --> 00:27:52,548
ว่าเผ่าต่างๆ ได้ตกลงกัน

485
00:27:53,924 --> 00:27:56,468
ไม่ว่าสงครามจะเลือดสาดขนาดไหน

486
00:27:57,511 --> 00:27:59,471
ไม่ว่าจะมีคนถูกฆ่าตายมากเพียงไหน

487
00:28:01,974 --> 00:28:04,268
พวกเขาจะต้องไว้ชีวิตกวี

488
00:28:05,769 --> 00:28:07,729
"อย่าฆ่ากวี" พวกเขาว่าอย่างนั้น

489
00:28:08,480 --> 00:28:11,859
เพราะกวีต้องมีชีวิตรอดเพื่อบอกเล่าเรื่องราว

490
00:28:16,738 --> 00:28:21,034
นี่คือกวี… มันคือ…

491
00:28:23,120 --> 00:28:25,247
สัมผัสน่าทึ่งที่กลั่นกรองแล้ว

492
00:28:26,206 --> 00:28:27,958
จากความหมายธรรมดา

493
00:28:30,502 --> 00:28:32,880
กลายเป็นหัวน้ำหอมเข้มข้น

494
00:28:40,345 --> 00:28:42,806
ฉันมีนกในฤดูใบไม้ผลิ

495
00:28:50,689 --> 00:28:53,275
แสงอาทิตย์… สัมผัสยามเช้า…

496
00:29:00,407 --> 00:29:02,910
ช่วงเวลาสุดท้ายของฤดูร้อนแสนสดใส

497
00:29:10,417 --> 00:29:13,462
ฉันผูกหมวก… สวมผ้าคลุม…

498
00:29:22,763 --> 00:29:24,932
ฤดูใบไม้ร่วง… หาได้สนการถักทอของฉัน

499
00:29:35,859 --> 00:29:38,153
ไม่มีเรือลำไหนเหมือนหนังสือ

500
00:29:44,910 --> 00:29:46,870
ฤดูหนาวในห้องของฉัน

501
00:30:19,361 --> 00:30:20,696
ฉันตื่นแต่เช้า…

502
00:30:24,575 --> 00:30:25,617
พาสุนัขของฉัน…

503
00:30:28,787 --> 00:30:30,247
ไปเยือนชายหาด…

504
00:31:19,963 --> 00:31:24,384
เอมิลี เอมิลี มานี่สิ เอมิลี…

505
00:31:27,888 --> 00:31:31,767
นางเงือกใต้ท้องทะล
ออกมาดูฉัน…

506
00:31:33,018 --> 00:31:34,394
มาสิ เอมิลี มาสิ

507
00:32:21,191 --> 00:32:22,526
รอฉันด้วย

508
00:32:24,069 --> 00:32:25,529
ฉันมาแล้ว

509
00:33:33,722 --> 00:33:35,724
คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี