1
00:00:21,146 --> 00:00:22,272
สวัสดี

2
00:00:24,066 --> 00:00:25,067
ต้องการอะไร

3
00:00:25,984 --> 00:00:28,028
ฟังนะ ฉันรู้ว่าเรากำลังทำสงครามกันอยู่

4
00:00:28,111 --> 00:00:31,782
แต่ฉันหวังว่า
วันนี้เราจะสงบศึกกันได้สักวัน

5
00:00:31,865 --> 00:00:35,661
แล้วไปร่วมงานศพ
เพื่อเป็นเกียรติแก่เฟรซาร์ด้วยกัน

6
00:00:36,703 --> 00:00:37,704
ฉันไม่ไปหรอก

7
00:00:38,330 --> 00:00:40,624
พี่พูดเรื่องอะไรน่ะ พี่ต้องไปนะ

8
00:00:40,707 --> 00:00:42,292
เฟรซาร์เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพี่

9
00:00:42,376 --> 00:00:45,629
- เป็นเพื่อนรักคนหนึ่งของพี่
- ไม่จำเป็นต้องให้เธอบอก

10
00:00:45,712 --> 00:00:49,007
และฉันไม่อยากดูพ่อทำท่าเหมือนเขารู้จักเฟรซาร์

11
00:00:49,091 --> 00:00:52,010
และใช้ความตายของเขา
เพื่อดึงความสนใจของชาวเมือง

12
00:00:52,970 --> 00:00:54,221
ฉันไว้อาลัยให้เขาเองได้

13
00:00:54,304 --> 00:00:57,391
พี่ก็รู้ว่าถ้าพี่ไม่ไป
คนทั้งเมืองจะครหาพ่อ

14
00:00:57,474 --> 00:01:01,770
พี่คิดถึงแต่ตัวเอง
คิดถึงครอบครัวบ้างได้ไหม

15
00:01:04,022 --> 00:01:06,483
ตอนนี้ฉันมีครอบครัวของตัวเองแล้ว
และฉันต้องกลับไปหาพวกเขา

16
00:01:06,567 --> 00:01:08,569
ซูอยู่ไหน เธอจะเห็นด้วยกับฉัน ฉันรู้

17
00:01:08,652 --> 00:01:12,114
ซูกับฉันให้ความสำคัญกับลูกเป็นที่หนึ่ง

18
00:01:12,739 --> 00:01:15,075
ถ้าเธอมีลูกเป็นของตัวเอง เธออาจจะเข้าใจ

19
00:01:15,158 --> 00:01:16,451
ถ้าฉันมีลูกเป็นของตัวเอง

20
00:01:16,535 --> 00:01:18,996
ฉันจะสอนให้พวกเขารู้จักปกป้อง
ชื่อเสียงของตระกูล

21
00:01:19,079 --> 00:01:20,706
และปรากฏตัวในยามจำเป็น

22
00:01:20,789 --> 00:01:23,458
ให้ตายสิ เอมิลี เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

23
00:01:23,542 --> 00:01:25,544
เธอเคยเป็นคน…

24
00:01:26,837 --> 00:01:28,338
ผ่าเหล่า

25
00:01:28,422 --> 00:01:31,049
และตอนนี้เธอเหมือนกับพ่อไม่มีผิด

26
00:01:32,593 --> 00:01:33,677
ไปซะเถอะ

27
00:01:34,803 --> 00:01:39,558
วิ่งไปจับมือป๊ะป๋าซะ
จำได้ไหม เธอเลือกเขา

28
00:01:45,856 --> 00:01:47,774
(โลกของเอมิลี ดิกคินสัน)

29
00:01:47,858 --> 00:01:49,776
(ชีวิตฉันเหมือนปืนที่บรรจุกระสุน)

30
00:01:56,617 --> 00:02:01,205
เฟรซาร์ ออกัสตุส สเติร์นส์
เป็นชาวแอมเฮิร์สต์ทั้งกายทั้งใจ

31
00:02:02,956 --> 00:02:07,377
เฟรซาร์เป็นตัวแทนของวิญญาณเมืองนี้
เขาเป็นทั้งเลือดและเนื้อของมัน

32
00:02:08,127 --> 00:02:11,006
และแม้ผมจะเจ็บปวดใจที่ต้องเอ่ยคำลา…

33
00:02:11,089 --> 00:02:12,090
ออสตินอยู่ไหน

34
00:02:13,342 --> 00:02:14,426
ฉันไม่รู้

35
00:02:15,511 --> 00:02:16,845
บ้าชะมัดที่เขาไม่มา

36
00:02:16,929 --> 00:02:19,056
บ้าชะมัดที่พวกเขาไม่มาเลย

37
00:02:19,139 --> 00:02:22,142
เราเลิกเรียกทุกอย่างว่าบ้าได้ไหม
มันสะเทือนใจฉัน

38
00:02:22,226 --> 00:02:24,269
แถมเอมิลีก็มา

39
00:02:24,853 --> 00:02:29,107
วีรบุรุษที่นำเกียรติยศอันยิ่งใหญ่
มาสู่เมืองนี้

40
00:02:29,191 --> 00:02:35,906
ดังนั้นในวันนี้ เราจะอุทิศปืนใหญ่
ให้แก่เขาเพื่อเป็นการรำลึกถึงเกียรติยศนั้น

41
00:02:35,989 --> 00:02:37,157
ปืนใหญ่เหรอ

42
00:02:37,991 --> 00:02:39,117
สำหรับผมเนี่ยนะ

43
00:02:40,244 --> 00:02:41,453
เฟรซาร์

44
00:02:43,121 --> 00:02:45,040
- ผมไม่ใช่ใคร
- คุณมา

45
00:02:46,083 --> 00:02:48,418
จะพลาดงานศพตัวเองได้ยังไง

46
00:02:52,422 --> 00:02:57,094
ปืนใหญ่นี้เคยตั้งอยู่ที่นิวเบิร์น
ที่ที่พ่อหนุ่มเฟรซาร์ได้สละชีพ…

47
00:02:57,177 --> 00:02:58,804
เชื่อหมอนี่ไหมเนี่ย

48
00:02:58,887 --> 00:03:00,180
เพื่อวิญญาณของประเทศนี้

49
00:03:00,264 --> 00:03:04,601
ขอโทษนะ ผมรู้ว่าเขาเป็นพ่อคุณ
แต่มันน้ำเน่ามาก

50
00:03:04,685 --> 00:03:06,520
เขาแค่พยายามให้เกียรติคุณน่ะ

51
00:03:07,229 --> 00:03:09,606
นั่นคือเหตุผลทั้งหมด
ที่คุณไปทำสงคราม จำได้ไหม

52
00:03:10,482 --> 00:03:12,442
ตอนนี้คุณมีชื่อเสียงนิดๆ แล้ว
เฟรซาร์ สเติร์นส์

53
00:03:12,526 --> 00:03:14,987
และเมื่อสงครามนี้จบลง

54
00:03:15,487 --> 00:03:18,615
และชาติของเรากำลังเยียวยา
จากบาดแผลฉกรรจ์

55
00:03:19,283 --> 00:03:23,620
ความทรงจำที่มีต่อคนหนุ่ม
อย่างเฟรซาร์ สเติร์นส

56
00:03:23,704 --> 00:03:27,332
จะเป็นยารักษาใจเรา

57
00:03:27,416 --> 00:03:30,627
มันเป็นยังไงเหรอ

58
00:03:31,295 --> 00:03:34,006
- อะไรเป็นยังไง
- สงครามน่ะ

59
00:03:35,340 --> 00:03:37,009
เลวร้ายกว่าที่จินตนาการเอาไว้มาก

60
00:03:38,177 --> 00:03:39,928
เหมือนเดินดุ่ยเข้าไปสู่คมเขี้ยวของนรก

61
00:03:40,012 --> 00:03:42,514
ในขุมนรกที่มืดที่สุดที่มีมา

62
00:03:42,598 --> 00:03:43,557
เหมือนดันเตเหรอ

63
00:03:44,474 --> 00:03:46,894
ใช่ เหมือนดันเตเลย

64
00:03:46,977 --> 00:03:49,229
- แล้วคุณเจออะไรที่นั่น
- ความจริง

65
00:03:50,731 --> 00:03:53,233
ความจริงที่ดิบที่สุดและอัปลักษณ์ที่สุด

66
00:03:53,734 --> 00:03:54,943
ไม่มีอะไรซ่อนเร้นในสงคราม

67
00:03:55,027 --> 00:03:58,071
คุณคิดว่าคุณเผชิญหน้าอยู่กับศัตรู
ทั้งที่จริงๆ แล้วคุณเผชิญหน้ากับตัวเอง

68
00:03:59,448 --> 00:04:01,575
ไม่ใช่แค่คุณหรอกที่ผ่านสงคราม

69
00:04:01,658 --> 00:04:04,620
ผมก็ได้ข่าวมาเหมือนกัน
เสียใจด้วยเรื่องคุณกับออสติน

70
00:04:04,703 --> 00:04:08,457
ไม่เป็นไร

71
00:04:09,625 --> 00:04:11,627
ทุกอย่างมันดีที่สุดแล้ว

72
00:04:12,794 --> 00:04:14,213
ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย

73
00:04:14,296 --> 00:04:15,756
จริงเหรอ เช่นอะไร

74
00:04:16,548 --> 00:04:20,511
ฉันได้เรียนรู้ว่า
พี่ชายฉันเป็นคนไม่เอาไหน

75
00:04:20,594 --> 00:04:22,346
และครอบครัวเราก็ดีขึ้นเมื่อไม่มีเขา

76
00:04:23,430 --> 00:04:26,058
แน่นอน แม่กับวินนี่ยังทำใจไม่ค่อยได้

77
00:04:26,141 --> 00:04:28,519
แต่พ่อกับฉันแกร่งมากกว่านั้น

78
00:04:28,602 --> 00:04:33,106
โปรดยกย่องเหล่าทหารกล้า
ผู้เป็นสหายของเราด้วยความซาบซึ้ง

79
00:04:33,190 --> 00:04:35,567
ฉันไม่เคยรู้สึกว่า
ครอบครัวเรามีความหวังขนาดนี้มาก่อน

80
00:04:36,985 --> 00:04:37,986
อะไรคะ

81
00:04:38,070 --> 00:04:41,490
- ขอโทษนะ ผมไม่แน่ใจว่าผมเชื่อคุณ
- หมายความว่ายังไง

82
00:04:42,533 --> 00:04:44,993
ความหวังที่ว่าของคุณ
มันออกจะผิดไปหน่อย

83
00:04:45,077 --> 00:04:48,872
"บาดเจ็บจนเสียชีวิต
ขณะที่เขาคอยให้กำลังใจเหล่าบุรุษ

84
00:04:48,956 --> 00:04:53,335
เพื่อพุ่งเข้าโจมตีศัตรู
ที่อยู่อีกฝั่งของทางรถไฟ"

85
00:05:08,559 --> 00:05:11,812
ครับผม ขอบคุณที่มา
ขอบคุณมากครับ ผมซาบซึ้งใจมาก

86
00:05:11,895 --> 00:05:13,897
เอ็ดเวิร์ด คุณอยู่นี่เอง

87
00:05:13,981 --> 00:05:16,567
เป็นสุนทรพจน์ที่จับใจมาก
ดีงามพระรามแปด

88
00:05:16,650 --> 00:05:18,569
แบบว่ายอดเยี่ยม

89
00:05:18,652 --> 00:05:20,404
ขอบคุณ อิธามาร์
ผมดีใจมากที่คุณคิดอย่างนั้น

90
00:05:20,487 --> 00:05:24,992
ผมคิดงั้นจริงๆ และต้องบอกว่า
ผมขอโทษที่เคยกังขาคุณ

91
00:05:25,075 --> 00:05:27,494
คุณมีเลือดของฝ่ายสหภาพ

92
00:05:27,578 --> 00:05:31,373
ใช่ และผมรู้สึกเจ็บปวด
ที่มีคนเคยคิดเป็นอย่างอื่น

93
00:05:32,291 --> 00:05:35,961
คุณก็รู้ว่าเมืองของเรา
ชอบเรื่องราวของคนชั่วกลับใจ

94
00:05:36,044 --> 00:05:38,297
ผมแค่เสียดายที่ครอบครัวคุณ
ไม่ได้มาเห็น

95
00:05:38,380 --> 00:05:41,383
- แต่เรามานะคะ
- เอเวลีนา

96
00:05:41,466 --> 00:05:44,636
ผมแค่กำลังแสดงความยินดีกับพ่อคุณ
ที่ใช้ถ้อยคำสรรเสริญได้ยอดมาก

97
00:05:44,720 --> 00:05:46,305
ค่ะ มันยอดเยี่ยมจริงๆ ใช่ไหมล่ะ

98
00:05:46,388 --> 00:05:48,557
ลินคอล์นเองยังพูดไม่ได้ขนาดนี้

99
00:05:48,640 --> 00:05:50,017
แน่นอนครับ

100
00:05:50,100 --> 00:05:52,227
คุณพูดต่อหน้าสาธารณะได้ฉะฉานเสมอ เอ็ดเวิร์ด

101
00:05:52,311 --> 00:05:54,271
มันทำให้คนสงสัยว่า
ทำไมคุณถึงเลิกเล่นการเมือง

102
00:05:54,354 --> 00:05:55,564
ก็ไม่รู้สินะ

103
00:05:56,148 --> 00:05:58,358
เก็บไปคิดดูหน่อยดีไหม

104
00:05:59,026 --> 00:06:01,653
โชคดีนะครับทั้งคู่

105
00:06:02,154 --> 00:06:03,363
โชคดี คองกี

106
00:06:05,407 --> 00:06:08,911
- เก่งมากค่ะ พ่อ ไร้ที่ติ
- ลูกคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ

107
00:06:08,994 --> 00:06:09,995
แน่นอนที่สุดค่ะ

108
00:06:10,662 --> 00:06:12,664
หนูภูมิใจมากที่เกิดมาเป็นลูกของพ่อ

109
00:06:14,249 --> 00:06:17,503
ไปกันเถอะค่ะ เดินเล่นกันยาวๆ กลับไปบ้าน
ดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะผลิบาน

110
00:06:17,586 --> 00:06:18,587
ตกลง

111
00:06:21,173 --> 00:06:22,549
คุณดิกคินสัน

112
00:06:36,271 --> 00:06:38,232
ซู เธอมาด้วย

113
00:06:38,315 --> 00:06:40,442
- ใช่จ้ะ ฉันมา
- โดยไม่พาสามีมาด้วย

114
00:06:40,526 --> 00:06:42,986
เขากำลังเลี้ยงลูกน่ะ
เราเคลียร์กันอย่างเป็นทางการ

115
00:06:43,070 --> 00:06:44,988
เรื่องบทบาททางเพศในบ้านของเรา

116
00:06:46,949 --> 00:06:50,077
ฉันคิดถูกไหมที่พวกคุณสองคน
ยังเป็นบรรณาธิการให้ดรัมบีท

117
00:06:50,160 --> 00:06:52,996
เธอหมายถึงหนังสือพิมพ์ฉบับโปรด
ของประธานาธิบดีลินคอล์นน่ะเหรอ

118
00:06:53,080 --> 00:06:55,624
แน่นอนที่สุดจ้ะ ทำไมเหรอ

119
00:06:56,208 --> 00:06:59,586
ฉันอยากส่งผลงานบางอย่าง โดยไม่ลงชื่อ

120
00:07:08,178 --> 00:07:10,347
- สนุกดีนะ
- ใช่ค่ะ

121
00:07:12,516 --> 00:07:14,768
พ่อไม่เคยคุยกับดอกแดฟโฟดิลมาก่อน

122
00:07:14,852 --> 00:07:18,230
พ่อน่าจะลองให้บ่อยกว่านี้นะคะ
หนูว่าพวกมันเป็นผู้ฟังที่ดีเสมอเลย

123
00:07:18,313 --> 00:07:21,984
ใช่ พวกมันพยักหน้าให้กับทุกอย่างที่พ่อพูด

124
00:07:22,860 --> 00:07:24,319
มันชอบเออออ

125
00:07:27,322 --> 00:07:30,117
รู้ไหม เอ็ม
พ่อมีอะไรอยากจะพูดด้วย

126
00:07:30,200 --> 00:07:31,118
อะไรคะ

127
00:07:31,201 --> 00:07:34,079
มันเป็นสิ่งสำคัญ
ที่พ่ออยากจะขอให้ลูกช่วยทำให้

128
00:07:35,455 --> 00:07:39,334
ฉันทำสิ่งใดได้… ฉันจะทำ…
แม้จะเล็กน้อยเท่าดอกแดฟโฟดิล…

129
00:07:39,418 --> 00:07:41,545
แดฟโฟดิล ฉลาดมาก

130
00:07:41,628 --> 00:07:45,507
ใช่… ช่วยเข้าไปในห้องทำงานพ่อ
หน่อยได้ไหม ตามมา

131
00:07:48,135 --> 00:07:49,720
ขอโทษนะที่รก

132
00:07:49,803 --> 00:07:51,555
ที่นี่เหมือนถูกรื้อกระจุยเลยค่ะ

133
00:07:51,638 --> 00:07:54,766
ใช่ ก็เพิ่งรู้ว่าการทำพินัยกรรมมันยาก

134
00:07:54,850 --> 00:07:59,354
แต่พ่อว่าในที่สุดพ่อก็คิดออกแล้ว
ว่าพ่อจะทิ้งอะไรไว้และทิ้งไว้ให้ใคร

135
00:07:59,438 --> 00:08:01,398
พ่อเลยต้องให้ลูกช่วยไงล่ะ

136
00:08:02,524 --> 00:08:03,525
โอเคค่ะ

137
00:08:03,609 --> 00:08:06,153
พ่ออยากให้ลูกเป็นผู้จัดการมรดกของพ่อ

138
00:08:06,820 --> 00:08:08,822
- หนูเหรอคะ
- ใช่จ้ะ ลูก

139
00:08:08,906 --> 00:08:11,700
พ่อรู้ว่ามันเป็นคำขอที่ไม่ปกติ

140
00:08:12,451 --> 00:08:16,455
แต่คืออย่างนี้ ผู้จัดการมรดก
จะต้องเป็นคนที่มีจิตใจและร่างกายปกติ

141
00:08:17,039 --> 00:08:21,001
คนที่สามารถทำตามคำสั่งเสีย
ได้ถูกต้องทุกประการ

142
00:08:21,084 --> 00:08:23,670
คนที่จะพูดแทนเราได้
ในยามที่เราพูดเองไม่ได้อีกต่อไป

143
00:08:23,754 --> 00:08:26,632
คนที่เราไว้วางใจได้อย่างสุดใจ

144
00:08:29,510 --> 00:08:32,179
พ่อคะ
หนูไม่เคยรู้เลยว่าพ่อมองหนูอย่างนั้น

145
00:08:32,260 --> 00:08:35,807
ใช่ ปกติแล้ว
หน้าที่นี้จะเป็นของลูกชายคนโต

146
00:08:35,890 --> 00:08:39,436
แต่อะไรๆ ในครอบครัวนี้
ได้เปลี่ยนแปลงไป

147
00:08:40,229 --> 00:08:42,731
ไม่ต้องห่วงนะคะ พ่อ

148
00:08:44,107 --> 00:08:48,862
ลูกชายคนนี้ยินดีรับใช้
พ่ออาจจะไม่เคยสังเกตเห็นเขามาก่อน

149
00:08:49,363 --> 00:08:51,740
ขอสารภาพว่าไม่เห็น

150
00:08:51,823 --> 00:08:53,075
แต่ไม่มีอะไรสายเกินไป

151
00:08:53,158 --> 00:08:55,202
- นั่งลงก่อนสิ
- ได้ครับ ขอบคุณ

152
00:08:55,285 --> 00:08:56,912
ไม่ ด้วยความยินดี

153
00:08:57,663 --> 00:09:00,499
- ครับ
- หนุ่มคนนี้แววดี แววดี

154
00:09:00,582 --> 00:09:01,834
เร่งมือหน่อย

155
00:09:03,585 --> 00:09:04,711
พร้อมนะ

156
00:09:05,295 --> 00:09:07,422
- พร้อมทุกเมื่อค่ะ พ่อ
- ยอดเยี่ยม

157
00:09:08,090 --> 00:09:12,177
ข้าพเจ้า เอ็ดเวิร์ด ดิกคินสัน
มีสติและการตัดสินใจครบถ้วนสมบูรณ์

158
00:09:14,513 --> 00:09:19,977
ขอประกาศให้นี่เป็น
เจตนารมณ์และพินัยกรรมสุดท้ายของข้าพเจ้า

159
00:09:20,060 --> 00:09:21,645
(มีสติและการตัดสินใจครบถ้วนสมบูรณ์)

160
00:09:21,728 --> 00:09:23,021
(เจตนารมณ์สุดท้ายและพินัยกรรม)

161
00:09:23,105 --> 00:09:24,106
(ในเคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์)

162
00:09:24,189 --> 00:09:25,732
(นามของข้าพเจ้า
ต่อเจตนารมณ์สุดท้ายและพินัยกรรม)

163
00:09:33,740 --> 00:09:35,576
(เจตนารมณ์สุดท้ายและพินัยกรรม)

164
00:10:05,230 --> 00:10:07,357
เข้าแถว!

165
00:10:26,251 --> 00:10:27,336
โหย ซวยสิ

166
00:10:42,976 --> 00:10:44,394
(นายพัน ที ดับเบิลยู ฮิกกินสัน
บิวฟอร์ต เซาท์แคโรไลนา)

167
00:10:44,478 --> 00:10:46,939
(เอมิลี ดิกคินสัน
แอมเฮิร์สต์ รัฐแมสซาชูเซตส์)

168
00:10:54,905 --> 00:10:56,406
เอมิลี

169
00:10:56,490 --> 00:10:58,575
ได้เขียนพินัยกรรมข้อสุดท้ายไหม

170
00:10:58,659 --> 00:11:01,203
ค่ะ แน่นอน ขอโทษค่ะ
เรียบร้อยค่ะ

171
00:11:01,286 --> 00:11:04,665
"เงินจำนวน 1,000 ดอลลาร์
จะถูกมอบให้กองทุนของวิทยาลัยแอมเฮิร์สต์"

172
00:11:04,748 --> 00:11:05,874
- ดี
- ค่ะ

173
00:11:05,958 --> 00:11:09,086
- พ่อนึกว่าลูกเหม่อไปครู่หนึ่ง
- พ่อคะ รู้ไหมว่าเมื่อกี้หนูคิดอะไรอยู่

174
00:11:10,003 --> 00:11:12,047
พ่อควรจะตั้งทุนการศึกษาขึ้นมาจริงๆ

175
00:11:12,130 --> 00:11:13,215
ทุนการศึกษาเหรอ

176
00:11:13,715 --> 00:11:18,762
ใช่ค่ะ อะไรจะทำให้มรดกของพ่อ
มีชื่อเสียงดีงามต่อได้ดีไปกว่าการลงทุนกับคน

177
00:11:18,846 --> 00:11:20,931
ไม่จำเป็นต้องเป็นชื่อบนผนังตึกด้วยซ้ำ

178
00:11:22,558 --> 00:11:25,435
ฉลาดล้ำเลิศมาก ฉลาดจริงๆ

179
00:11:27,396 --> 00:11:29,982
ให้ตาย ออสตินจะไม่มีวันคิดอะไรแบบนี้ออก

180
00:11:30,065 --> 00:11:31,275
เอ่อ…

181
00:11:32,568 --> 00:11:34,236
รู้ไหม เอ็ม…

182
00:11:36,321 --> 00:11:39,199
พ่อเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองโชคดีขนาดไหน

183
00:11:40,242 --> 00:11:43,078
พ่อต้องยอมรับว่า
พ่อรู้สึกว่าช่วงหลังๆ ทุกคนทอดทิ้งพ่อ

184
00:11:43,161 --> 00:11:44,663
แต่ลูกไม่เคยทอดทิ้ง

185
00:11:44,746 --> 00:11:46,665
ลูกภักดีต่อพ่อเสมอ

186
00:11:47,541 --> 00:11:50,127
แม้ว่าพ่อไม่ได้คู่ควรเสมอไป

187
00:11:51,461 --> 00:11:54,756
ลูกคงต้องอภัยให้พ่อมาเยอะมาก

188
00:11:56,633 --> 00:12:00,304
และพ่ออยากให้ลูกรู้เอาไว้ว่า
พ่อจะซาบซึ้งในตัวลูกไปจนวันตาย

189
00:12:00,387 --> 00:12:05,350
พ่อแค่ต้องการ…
พ่อแค่อยากทำให้ลูกมีความสุข

190
00:12:05,976 --> 00:12:08,812
หนูรู้ค่ะ พ่อ ขอบคุณค่ะ

191
00:12:09,479 --> 00:12:12,649
ลูกกับพ่อแคร์ครอบครัวนี้มากเหลือเกิน

192
00:12:12,733 --> 00:12:13,734
เรื่องจริงค่ะ

193
00:12:14,818 --> 00:12:18,488
และหนูรู้ว่ามันยากแค่ไหนสำหรับพ่อ
ที่ลุงอยู่ฝ่ายตรงข้าม

194
00:12:19,865 --> 00:12:22,701
เราต้องทำให้แน่ใจว่า
จะไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นระหว่างเรา

195
00:12:23,660 --> 00:12:27,122
ไม่ จะไม่มีอะไรมาทำให้เราแตกแยกได้

196
00:12:28,040 --> 00:12:29,166
ไม่มีค่ะ

197
00:12:46,850 --> 00:12:48,185
เกือบเสร็จแล้วค่ะ

198
00:12:48,769 --> 00:12:52,689
- ใช่ เหลือแค่ข้อสุดท้าย
- ใช่แล้ว

199
00:12:54,107 --> 00:12:55,359
- ว่ามาเลย
- โอเค

200
00:12:56,860 --> 00:12:58,445
บ้านที่ครอบครัวอยู่

201
00:12:58,529 --> 00:13:00,280
เลขที่ 280 ถนนหลัก แอมเฮิร์สต์…

202
00:13:01,907 --> 00:13:06,787
รวมทั้งทรัพย์สินทั้งหมดของข้าพเจ้า
ที่ยังเหลืออยู่

203
00:13:08,539 --> 00:13:11,208
จะตกเป็นของ…

204
00:13:13,877 --> 00:13:17,381
ลูกชายข้าพเจ้า
วิลเลียม ออสติน ดิกคินสัน ตำแหน่งทนาย

205
00:13:28,433 --> 00:13:31,478
ชีวิตฉันเหมือนปืนที่บรรจุกระสุน

206
00:13:32,062 --> 00:13:37,442
และหากว่าเขาเสียชีวิต
มรดกจะตกทอดสู่ลูกชายเขา ชื่อ…

207
00:13:37,526 --> 00:13:38,569
ให้ตายสิ

208
00:13:41,530 --> 00:13:43,949
เจ้าหนูนั่นยังไม่มีชื่อเลยใช่ไหม

209
00:13:44,658 --> 00:13:46,952
ใส่เอาไว้ว่า "ลูกชายคนโต" ของเขาแล้วกัน

210
00:13:48,829 --> 00:13:50,914
วางทิ้งไว้มุมหนึ่ง… จนถึงวัน

211
00:13:52,457 --> 00:13:53,542
ลองจินตนาการดูสิ

212
00:13:54,418 --> 00:13:56,420
หลานชายที่ยังไม่มีชื่อของลูก

213
00:13:56,503 --> 00:13:59,006
อาจจะกลายเป็นผู้อุปถัมภ์ของลูกเข้าสักวัน

214
00:14:00,674 --> 00:14:02,301
ชีวิตนี่ก็ตลกดีนะ

215
00:14:02,885 --> 00:14:05,804
เจ้าของเดินผ่านมา… เห็นเข้า

216
00:14:07,848 --> 00:14:09,850
แล้วหยิบฉันไป

217
00:14:11,435 --> 00:14:13,437
เป็นอะไรไป ลูกรัก

218
00:14:14,354 --> 00:14:15,939
นี่พ่อกำลังจะบอกหนูว่า…

219
00:14:17,774 --> 00:14:19,902
พ่อจะมอบทุกอย่างให้ออสตินเหรอ

220
00:14:22,613 --> 00:14:23,822
ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ

221
00:14:25,157 --> 00:14:28,035
หลังจากเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ทุกสิ่งทุกอย่างเนี่ยนะ

222
00:14:28,952 --> 00:14:29,995
แน่นอนสิ

223
00:14:32,539 --> 00:14:33,916
ไม่งั้นจะยกให้ใครล่ะ

224
00:14:36,502 --> 00:14:37,503
ผู้หญิงอย่างลูกเหรอ

225
00:14:38,086 --> 00:14:41,006
และตอนนี้เราเดินอยู่ในป่าใหญ่ด้วยกัน

226
00:14:42,132 --> 00:14:43,509
และตอนนี้เราล่ากวาง

227
00:14:45,219 --> 00:14:47,387
และทุกครั้งที่ฉันพูดแทนเขา

228
00:14:48,847 --> 00:14:50,516
คิดดูสิว่ามันจะดูเป็นยังไง

229
00:14:51,475 --> 00:14:53,143
ถ้าพ่อยกทุกอย่างให้ลูกสาว

230
00:14:53,227 --> 00:14:55,479
ธนาคารคงจะฉีกพินัยกรรมทิ้ง

231
00:14:55,562 --> 00:14:59,066
พวกเขาจะคิดว่าพ่อเป็นบ้าไปแล้ว
ผู้หญิงครอบครองทรัพย์สินไม่ได้

232
00:14:59,149 --> 00:15:01,568
ไม่ เอ็ม มันเป็นเพราะ
ความอ่อนไหวของผู้หญิงนั่นแหละ

233
00:15:01,652 --> 00:15:04,112
เราไว้ใจให้ผู้หญิงตัดสินใจเรื่องต่างๆ เองไม่ได้

234
00:15:04,196 --> 00:15:06,240
ผู้ชายเลยต้องเป็นคนดูแลไงละ

235
00:15:06,323 --> 00:15:09,910
ถ้าไม่ใช่พ่อ ก็ต้องเป็นออสติน
ถ้าไม่ใช่ออสติน ก็ต้องเป็นลูกชายเขา

236
00:15:09,993 --> 00:15:12,204
ผู้ชายในครอบครัวนี้จะเป็นใหญ่เสมอ

237
00:15:12,287 --> 00:15:15,249
และหวังว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกหลายรุ่น

238
00:15:15,332 --> 00:15:17,876
พ่อว่า ผู้หญิงเกิดมาโชคดีจะตาย

239
00:15:17,960 --> 00:15:21,088
ไม่ต้องแบกภาระความรับผิดชอบไว้บนบ่า

240
00:15:24,508 --> 00:15:26,051
แต่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ลูกรัก

241
00:15:26,718 --> 00:15:28,720
ลูกจะมีคนคอยดูแล

242
00:15:30,347 --> 00:15:33,058
และยังไงก็ตาม พ่อรับรองได้เลย

243
00:15:33,141 --> 00:15:36,144
นี่เป็นไปตามกฎหมายของแมสซาชูเซตส์

244
00:15:40,148 --> 00:15:42,609
ภูเขาจะตอบตรงๆ ว่า…

245
00:15:45,028 --> 00:15:48,740
หนูโตขึ้นมาโดยคิดว่า…

246
00:15:50,784 --> 00:15:54,872
ตัวเองโชคดีแค่ไหน
ที่มีคนเก่งขนาดนี้เป็นพ่อ

247
00:15:56,790 --> 00:16:00,627
ชายผู้มีความทะเยอทะยาน
ชายผู้มีอำนาจมากมาย

248
00:16:01,170 --> 00:16:02,713
ทำสิ่งที่น่าทึ่งได้หลายอย่าง

249
00:16:02,796 --> 00:16:04,882
และอาจเปลี่ยนแปลงโลกได้

250
00:16:10,637 --> 00:16:11,972
แต่ความจริงก็คือ…

251
00:16:16,643 --> 00:16:17,978
พ่อไม่ใช่อะไรแบบนั้นเลย

252
00:16:18,729 --> 00:16:19,938
ขอโทษที ว่าไงนะ

253
00:16:21,231 --> 00:16:24,610
พ่อเป็นแค่แกะที่หวาดกลัว

254
00:16:26,278 --> 00:16:31,700
พ่อไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร
เพราะพ่อ…

255
00:16:33,869 --> 00:16:35,704
พ่อไม่มีจินตนาการ

256
00:16:37,247 --> 00:16:42,503
และด้วยเหตุผลนั้น
จะไม่มีใครรู้จักหรือสนใจว่าพ่อเป็นใคร

257
00:16:47,674 --> 00:16:49,176
หนูคิดผิดไป

258
00:16:54,640 --> 00:16:56,892
ออสตินพูดถูกเรื่องพ่อ

259
00:17:00,687 --> 00:17:01,897
หนูคิดผิด

260
00:17:06,608 --> 00:17:07,611
เอ็ม

261
00:17:08,278 --> 00:17:11,281
และฉันยิ้มแย้มแจ่มใส

262
00:17:13,951 --> 00:17:15,577
ให้กับแสงสว่างในหุบเขา…

263
00:17:18,872 --> 00:17:20,832
มันดูราวกับภูเขาไฟเวซูเวียน

264
00:17:22,791 --> 00:17:25,045
ระเบิดความเร่าร้อนออกมา

265
00:17:25,127 --> 00:17:26,380
- ระวัง!
- คุณพระช่วย!

266
00:17:26,463 --> 00:17:29,049
- เบ็ตตี้ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้มอง
- มีสติหน่อยสิคะ

267
00:17:29,132 --> 00:17:30,843
สถานการณ์มันแย่ลงๆ ทุกที

268
00:17:30,926 --> 00:17:33,345
- ขอตัวก่อน
- เบ็ตตี้ บอกหน่อยคุณทำได้ยังไง

269
00:17:33,428 --> 00:17:34,513
นะ

270
00:17:34,596 --> 00:17:37,099
คุณคุมสติตัวเองเอาไว้ได้ยังไง

271
00:17:38,141 --> 00:17:40,602
เพราะโลกนี้มันพังมาก และพูดตามตรง

272
00:17:41,478 --> 00:17:42,896
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะอยู่ต่อไปไหวไหม

273
00:17:42,980 --> 00:17:48,151
ขอโทษนะ แต่ฉันช่วยไม่ได้
อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันมีเวลาสำหรับเรื่องนี้

274
00:17:48,861 --> 00:17:51,446
- เบ็ตตี้ เกิดอะไรขึ้น
- สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือฉันรู้ข่าวว่า

275
00:17:51,530 --> 00:17:53,574
เฮนรีเข้าร่วมกับกองพันทางใต้

276
00:17:53,657 --> 00:17:57,119
- เขาเขียนถึงคุณเหรอ
- เปล่า! ฉันได้ข่าวจากบุรุษไปรษณีย์

277
00:17:57,202 --> 00:18:00,539
ดูเหมือนเฮนรีจะมีความสามารถ
ในการเขียนจดหมาย

278
00:18:00,622 --> 00:18:01,748
แค่ไม่เขียนถึงครอบครัวเขา

279
00:18:01,832 --> 00:18:04,418
ไม่ใช่แค่เฮเลนกำลังจะเสียพ่อไป

280
00:18:04,501 --> 00:18:07,087
แต่เขาไม่สนใจพอที่จะบอกให้เรารู้

281
00:18:07,171 --> 00:18:09,298
ไม่ๆ เขาสนใจ ฉันแน่ใจว่าเขาสนใจ

282
00:18:10,048 --> 00:18:12,676
เขารักคุณ เบ็ตตี้ และเขารักเฮเลน

283
00:18:12,759 --> 00:18:14,678
และอย่างน้อยคุณก็รู้แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน

284
00:18:14,761 --> 00:18:18,390
ทหารฝ่ายสมาพันธ์กำลังเดินทัพไปหาพวกเขา
และพวกเขาไม่มีปืนด้วยซ้ำ

285
00:18:18,932 --> 00:18:21,101
- เบ็ตตี้ ฉันเสียใจด้วย
- ไม่ต้องมาสมเพชฉันหรอก

286
00:18:21,685 --> 00:18:25,522
ไม่ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น
ฟังนะ ตอนนี้ฉันคิดได้ไม่ถ้วนถี่

287
00:18:25,606 --> 00:18:27,316
ฉันเพิ่งทะเลาะกับพ่อมา

288
00:18:27,399 --> 00:18:28,400
- แล้ว…
- ใช่

289
00:18:28,483 --> 00:18:33,238
ฉันเสียใจนะที่ครอบครัวคุณ
มัวแต่ง่วนกับการทำลายตัวเอง

290
00:18:33,322 --> 00:18:36,366
แต่ระหว่างนี้
โลกได้ทำลายครอบครัวของฉันไปแล้ว

291
00:18:36,450 --> 00:18:37,868
เบ็ตตี้ คุณต้องไม่หมดหวังนะ

292
00:18:37,951 --> 00:18:40,579
ความหวังเหรอ ความหวังคือความลวง

293
00:18:40,662 --> 00:18:44,374
เอมิลี คุณมาเป็นฉันสักวัน
แล้วคุณจะเข้าใจ

294
00:18:44,458 --> 00:18:47,878
ไปสิ ไปเขียนกลอนให้หนำใจ

295
00:18:47,961 --> 00:18:49,838
มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย

296
00:18:50,714 --> 00:18:52,549
ฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับความหวัง

297
00:18:53,217 --> 00:18:54,218
ไม่อีกแล้ว

298
00:18:54,801 --> 00:18:56,929
ความหวังเอาแต่ทำให้ฉันร้องไห้

299
00:18:59,306 --> 00:19:00,641
เบ็ตตี้

300
00:19:05,145 --> 00:19:07,856
และเมื่อตกกลางคืน
ช่วงกลางวันได้หมดลง

301
00:19:08,398 --> 00:19:10,317
ฉันปกป้องเจ้านาย

302
00:19:10,943 --> 00:19:12,861
ซึ่งทำหน้าที่ได้ดีกว่าหมอนขนเป็ด

303
00:19:12,945 --> 00:19:15,697
อ่อนนุ่ม และแบ่งกันหนุน

304
00:19:15,781 --> 00:19:18,450
สำหรับศัตรูของเขา ฉันเป็นตัวอันตราย

305
00:19:18,534 --> 00:19:20,202
ดับนิ่งในนัดเดียว

306
00:19:24,748 --> 00:19:27,000
ไม่ว่าฉันเล็งใส่ใคร

307
00:19:27,084 --> 00:19:28,627
แค่ใช้นิ้วเหนี่ยวไก

308
00:19:29,920 --> 00:19:32,673
ถึงฉันอาจจะอายุยืนกว่าเจ้านาย

309
00:19:32,756 --> 00:19:35,217
แต่เขามีชีวิตมากกว่าฉัน

310
00:19:55,320 --> 00:19:58,574
เพราะฉันมีอำนาจในการฆ่า

311
00:20:01,034 --> 00:20:04,454
ไม่มีอำนาจที่จะตาย

312
00:20:29,688 --> 00:20:30,689
คุณมาถึงจนได้

313
00:20:35,986 --> 00:20:36,987
หลุมเหรอ

314
00:20:39,323 --> 00:20:40,324
นรกโลกันตร์

315
00:20:43,869 --> 00:20:45,412
"ทิ้งความหวังไปให้สิ้น"

316
00:20:46,914 --> 00:20:49,875
ทิ้งความหวังไปให้สิ้น
และคุณจะพบความหวังที่แท้จริง

317
00:20:49,958 --> 00:20:51,460
ที่เดียวที่คุณไม่เคยมาดู

318
00:20:52,794 --> 00:20:54,296
ที่ที่มืดมิดที่สุดในบรรดาสถานที่ทั้งหมด

319
00:20:56,215 --> 00:20:57,216
พร้อมไหม

320
00:20:57,799 --> 00:20:58,967
หวังว่างั้น

321
00:21:00,093 --> 00:21:01,136
เชิญคุณก่อน

322
00:21:13,190 --> 00:21:14,316
เดี๋ยว!

323
00:21:15,359 --> 00:21:16,360
เฟรซาร์

324
00:21:18,028 --> 00:21:19,029
ไม่ใช่ใคร

325
00:22:20,132 --> 00:22:21,633
วินนี่

326
00:22:22,134 --> 00:22:23,135
พี่น่ะเอง

327
00:22:24,469 --> 00:22:25,679
เธอมาทำอะไรที่นี่

328
00:22:25,762 --> 00:22:27,139
ดูเหมือนทำอะไรล่ะ

329
00:22:27,222 --> 00:22:29,224
ฉันพยายามช่วยรักษาชีวิตบรรดาสามีของฉัน

330
00:22:30,309 --> 00:22:31,602
นี่สามีเธอหมดเลยเหรอ

331
00:22:31,685 --> 00:22:34,479
ทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่เลย
เป็นเพราะพี่นั่นแหละ

332
00:22:34,563 --> 00:22:35,647
เป็นเพราะฉันเหรอ

333
00:22:36,231 --> 00:22:38,358
ใช่ พี่

334
00:22:38,442 --> 00:22:41,528
ถ้าฉันไม่มัวแต่ฟังคำสอนของพี่ทั้งชีวิต

335
00:22:41,612 --> 00:22:45,324
เกี่ยวกับจิตวิญญาณอิสระและสร้างสรรค์
ฉันคงเจอรักแท้ไปแล้ว

336
00:22:45,407 --> 00:22:50,037
แต่ไม่ พี่ต้องทำให้ฉันคิดเรื่องศิลปะ
บทกวี และเรื่องขยะพวกนั้น

337
00:22:50,120 --> 00:22:52,247
ทั้งที่ฉันควรจะจดจ่อกับการหาผัว

338
00:22:54,625 --> 00:22:56,251
- เดี๋ยว พวกนั้น…
- กลอนของพี่เหรอ

339
00:22:56,335 --> 00:22:59,087
ใช่ และรู้อะไรไหม ฉันคิดว่าฉันจะเผามัน

340
00:22:59,171 --> 00:23:01,840
- มันติดไฟดีเชียวละ
- ไม่ๆ

341
00:23:01,924 --> 00:23:03,217
ไม่นะ วินนี่ อย่า!

342
00:23:03,300 --> 00:23:07,554
ไม่ พี่นั่นแหละหยุด
หยุดทำฉันวอกแวกจากสิ่งที่สำคัญซะที

343
00:23:08,138 --> 00:23:11,016
เลิกทำลายโอกาสที่ฉันจะมีความสุขซะที

344
00:23:13,810 --> 00:23:15,062
โถ ทูนหัว

345
00:23:22,444 --> 00:23:24,112
เอมิลี

346
00:23:52,891 --> 00:23:55,102
ออสติน ออสติน เดี๋ยว
จะพาฉันไปไหน

347
00:23:55,185 --> 00:23:58,188
ขอโทษนะ เอมิลี แต่เธอมันบ้า
ถึงเวลาต้องขังเธอแล้ว

348
00:23:58,272 --> 00:23:59,565
อะไรนะ ทำไม

349
00:23:59,648 --> 00:24:01,900
เธอจะได้ไม่ไปทำกับใคร
อย่างที่เธอทำกับฉัน

350
00:24:01,984 --> 00:24:03,944
อะไร ฉันทำอะไรลงไป

351
00:24:04,027 --> 00:24:07,239
เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเธอคือต้นเหตุ
ที่ทำให้ชีวิตแต่งงานของฉันหายนะ

352
00:24:07,322 --> 00:24:09,825
ออสติน ไม่ยุติธรรมเลยนะ
พี่ก็รู้ว่าฉันรักซู

353
00:24:09,908 --> 00:24:13,328
ฉันไม่รู้ว่าเธอรักซูในเชิงนั้น
แถมเธอไม่ได้รักซูหรอก

354
00:24:13,412 --> 00:24:17,291
เธอรักการเขียนกลอนเกี่ยวกับ
ความรักที่มีต่อซู เธอสนใจแค่กลอนของตัวเอง

355
00:24:17,374 --> 00:24:18,500
ไม่จริงเลย

356
00:24:18,584 --> 00:24:20,252
มันจริง เธอก็รู้ว่ามันจริง

357
00:24:20,335 --> 00:24:22,713
ออสติน ฉันรักซู และฉันรักพี่

358
00:24:22,796 --> 00:24:25,340
ถ้าเป็นความจริง
เธอคงให้โอกาสเราไปแล้ว

359
00:24:25,424 --> 00:24:29,094
แต่เธอกลับเอาแต่แต่งกลอนถึงซู
เธออดไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

360
00:24:29,178 --> 00:24:31,847
กลอนแต่ละบทคือยาพิษหยดเล็กๆ

361
00:24:31,930 --> 00:24:35,392
กลอนแต่ละบทค่อยๆ ฆ่าความหวัง
ที่เราจะมีความสุขกันได้

362
00:24:36,560 --> 00:24:37,603
ออสติน

363
00:24:39,396 --> 00:24:41,190
ฉันสาบาน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายพี่

364
00:24:42,482 --> 00:24:44,067
เธอไม่ได้ทำร้ายฉัน เอมิลี

365
00:24:45,402 --> 00:24:46,820
เธอทำลายฉัน

366
00:24:55,787 --> 00:24:59,374
แม่เหงา แม่กลัว เอมิลี
แม่เสียแม่จ๋าไป

367
00:24:59,458 --> 00:25:01,919
- แม่คะ
- ป้อนแม่ได้ไหมจ๊ะ เอมิลี

368
00:25:04,046 --> 00:25:05,297
โอ้ พระเจ้า

369
00:25:44,419 --> 00:25:45,420
พ่อคะ

370
00:25:47,381 --> 00:25:52,386
พ่อ

371
00:25:53,971 --> 00:25:55,347
โอ้ พระเจ้า

372
00:25:56,306 --> 00:25:57,933
ไม่นะ ไม่

373
00:25:58,016 --> 00:26:00,394
ไม่ๆ ไม่ๆ ไม่ๆ พ่อ!

374
00:26:00,477 --> 00:26:02,813
พ่อคะ ไม่ๆ ไม่ๆ ไม่ๆ

375
00:26:02,896 --> 00:26:04,314
เอมิลี

376
00:26:05,983 --> 00:26:11,864
เขาตายแล้ว

377
00:26:11,947 --> 00:26:14,700
ใช่ ทีนี้เราก็อยู่ด้วยกันได้

378
00:26:14,783 --> 00:26:17,411
โอ้ ไม่ มันเป็นความผิดของฉัน
เป็นความผิดของฉัน ฉันฆ่าเขา

379
00:26:18,036 --> 00:26:20,122
บอกลาแล้วมากับฉัน

380
00:26:28,964 --> 00:26:29,965
หนูขอโทษ

381
00:26:31,341 --> 00:26:32,342
ขอโทษค่ะ

382
00:27:07,044 --> 00:27:10,005
ฟังนะ เหลือแค่เธอกับฉันแล้ว

383
00:27:14,259 --> 00:27:15,469
สมบูรณ์แบบ

384
00:28:56,570 --> 00:28:58,280
คือว่า บางทีเราไม่ควร…

385
00:28:58,363 --> 00:29:02,659
ไม่ต้องห่วง เอมิลี
ไม่มีใครเห็นเราข้างล่างนี่ เราปลอดภัย

386
00:29:02,743 --> 00:29:05,120
ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น มันแค่…

387
00:29:05,204 --> 00:29:07,915
อะไร เธอไม่อยากจูบฉันด้วยซ้ำเหรอ

388
00:29:07,998 --> 00:29:10,375
เปล่านะ ฉันอยากจูบเธอ อยากสิ
มันแค่…

389
00:29:11,043 --> 00:29:12,377
เธอดูแปลกๆ…

390
00:29:12,461 --> 00:29:14,713
ฉันว่าแล้ว
เธอไม่ได้ชอบฉันอีกแล้ว

391
00:29:14,796 --> 00:29:16,423
เธอเอาคำพูดนั้นมาใส่ปากฉัน

392
00:29:16,507 --> 00:29:19,259
งั้นฉันจะใส่อย่างอื่นในปากเธอ

393
00:29:19,927 --> 00:29:21,720
เดี๋ยว โอ้ พระเจ้า

394
00:29:21,803 --> 00:29:23,472
- โอ้ พระเจ้า ซู!
- ปล่อยฉันนะ เอมิลี!

395
00:29:28,101 --> 00:29:30,020
มันไม่เคยมีความหวังสำหรับเราใช่ไหมล่ะ

396
00:29:30,103 --> 00:29:32,856
- หมายความว่ายังไง
- อย่าแตะต้องฉันอีก

397
00:29:35,484 --> 00:29:36,527
ซู เดี๋ยว

398
00:31:01,612 --> 00:31:02,654
ยิง!

399
00:31:10,746 --> 00:31:11,788
เฮนรี!

400
00:31:25,010 --> 00:31:27,137
บุก!

401
00:31:43,362 --> 00:31:45,239
ไม่นะ เฮนรี

402
00:31:59,586 --> 00:32:01,171
สู้เขา เฮนรี!

403
00:32:01,255 --> 00:32:03,340
อย่ายอมแพ้! สู้ต่อไป!

404
00:32:06,301 --> 00:32:08,053
ครอบครัวคุณต้องการคุณ

405
00:32:24,278 --> 00:32:25,445
เราชนะแล้ว

406
00:32:26,029 --> 00:32:27,906
ชัยชนะเป็นของเรา

407
00:32:42,838 --> 00:32:44,339
โอ้ พระเจ้า

408
00:34:18,891 --> 00:34:20,893
คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี