1
00:00:16,808 --> 00:00:18,227
(ไตรภูมิ
ของดันเต อาลีกีเอรี)

2
00:00:18,310 --> 00:00:19,311
(ตอนที่หนึ่ง นรก)

3
00:00:23,023 --> 00:00:24,858
อรุณสวัสดิ์ ลูกสาวพ่อ

4
00:00:24,942 --> 00:00:25,817
- พ่อ
- ใช่

5
00:00:25,901 --> 00:00:27,194
พ่อลุกไหวแล้ว!

6
00:00:27,277 --> 00:00:28,654
แต่งองค์ทรงเครื่อง

7
00:00:28,737 --> 00:00:30,447
ใบหน้ามีเลือดฝาดอีกครั้ง

8
00:00:30,531 --> 00:00:33,075
พ่อรู้ พ่อหายดีแล้ว

9
00:00:33,158 --> 00:00:37,329
ดูเหมือนแค่ต้องพักสองสามวัน
แล้วก็หายเป็นปกติ

10
00:00:37,412 --> 00:00:41,208
แต่หายป่วยครั้งนี้ พ่อคิดสิ่งสำคัญได้ด้วย

11
00:00:41,291 --> 00:00:42,918
- อะไรคะ
- ว่าพ่อกำลังจะตาย

12
00:00:43,001 --> 00:00:44,795
- อะไรนะ
- อย่าร้องไห้ๆ

13
00:00:44,878 --> 00:00:48,215
ไม่ มันเป็นแค่ข้อเท็จจริง
พ่อจะอยู่ได้อีกไม่นาน

14
00:00:48,298 --> 00:00:51,218
ใช่ ชีวิตค่อยๆ หมดไป
เหมือนเทียนดับแสง…

15
00:00:52,010 --> 00:00:53,011
บาย เอ็ดดี้

16
00:00:53,929 --> 00:00:55,264
กว่าลูกจะรู้ตัว พ่อก็ตายแล้ว

17
00:00:55,347 --> 00:00:57,933
ซึ่งหมายความว่า
พ่อมีงานเอกสารต้องทำเยอะมาก

18
00:00:59,351 --> 00:01:00,352
เอกสารเหรอคะ

19
00:01:00,435 --> 00:01:02,729
ใช่ เป็นเรื่องด่วนจี๋

20
00:01:02,813 --> 00:01:05,357
ไม่ พ่อต้องจัดการเรื่องมรดกให้เรียบร้อย

21
00:01:05,440 --> 00:01:08,360
พ่อต้องร่างพินัยกรรมใหม่
รับรองโฉนด

22
00:01:08,443 --> 00:01:10,696
แล้วก็ส่งเรียงความที่เขียนๆ ไว้
ไปให้นักคัดลอก

23
00:01:10,779 --> 00:01:13,532
แล้วไหนจะต้องบริจาคเงินก้อนใหญ่

24
00:01:13,615 --> 00:01:16,034
ให้สถานศึกษาชั้นนำต่างๆ ในนิวอิงแลนด์

25
00:01:16,118 --> 00:01:17,870
เอมิลี ใกล้หมดเวลาแล้ว

26
00:01:17,953 --> 00:01:22,499
พ่อต้องฝากรอยเท้าไว้ในเมืองแอมเฮิร์สต์

27
00:01:22,583 --> 00:01:24,293
และบนโลกใบนี้

28
00:01:25,419 --> 00:01:26,837
พ่ออาจจะตายภายในหนึ่งเดือน

29
00:01:26,920 --> 00:01:31,133
แต่ผู้คนจะไม่มีวันลืมชื่อเอ็ดเวิร์ด ดิกคินสัน

30
00:01:34,261 --> 00:01:39,391
โอเค พ่อคะ หนูดีใจที่พ่อรู้สึกดีขึ้น

31
00:01:40,517 --> 00:01:42,269
หนูมีเรื่องอยากคุยด้วย

32
00:01:42,352 --> 00:01:45,898
งั้นรีบๆ พูดสิ
พ่อจะเตรียมงานการกุศลใหญ่ๆ

33
00:01:46,690 --> 00:01:50,736
ค่ะ เรื่องความขัดแย้งระหว่างพ่อกับออสตินน่ะ

34
00:01:50,819 --> 00:01:51,945
ความขัดแย้งอะไร

35
00:01:52,029 --> 00:01:55,032
ที่ออสตินเมาแล้วก็พูดถ้อยคำแย่ๆ ออกมา

36
00:01:55,115 --> 00:01:57,034
จนหัวใจพ่อหยุดเต้นไปจริงๆ

37
00:01:57,117 --> 00:01:58,243
เรื่องนั้น

38
00:01:58,327 --> 00:02:02,414
ฟังนะ หนูเข้าใจถ้าพ่อไม่อยากคุยกับเขาอีก

39
00:02:03,540 --> 00:02:08,753
แต่หนูขอร้องสุดหัวใจ ยกโทษให้เขานะคะ

40
00:02:10,714 --> 00:02:12,341
โถ แม่จอมดราม่าของพ่อ

41
00:02:12,841 --> 00:02:15,427
พ่อไม่ได้โกรธพี่ชายลูกสักนิดเลยนะ

42
00:02:16,178 --> 00:02:17,387
- ไม่เหรอคะ
- ไม่

43
00:02:17,971 --> 00:02:20,516
ถ้าประสบการณ์เฉียดตายสอนอะไรพ่อสักอย่าง

44
00:02:20,599 --> 00:02:23,852
นั่นก็คือ ชีวิตมันสั้นเกินกว่า
จะคิดแค้นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง

45
00:02:23,936 --> 00:02:25,646
พ่อคะ หนูนึกว่าพ่อจะโกรธ

46
00:02:25,729 --> 00:02:28,732
เอมิลี ดูก็รู้ว่าออสตินมีเรื่องให้ทุกข์ใจ

47
00:02:28,815 --> 00:02:30,400
พ่อไม่อยากโทษเขาหรอก

48
00:02:30,484 --> 00:02:32,986
พ่ออยากสนับสนุนเขาในแบบที่พ่อทำได้

49
00:02:33,070 --> 00:02:36,615
และถ้านั่นหมายความว่า
เขาจะไม่คุยกับพ่อสักพัก ก็… ก็เอาตามนั้น

50
00:02:37,574 --> 00:02:39,701
ใช่ว่าพ่อจะตัดเขาจากกองมรดกซะที่ไหน

51
00:02:39,785 --> 00:02:44,414
โอ้ พ่อคะ นั่นเยี่ยมไปเลยค่ะ
พ่อไม่รู้หรอกว่าหนูดีใจแค่ไหน

52
00:02:44,498 --> 00:02:49,211
เราจะได้อยู่กันอย่างสงบ
ครอบครัวเราจะได้สงบสุขกันเสียที

53
00:02:54,341 --> 00:02:56,260
(โลกของเอมิลี ดิกคินสัน)

54
00:02:56,343 --> 00:02:58,345
(วิญญาณที่ถูกพันธนาการไว้)

55
00:03:06,937 --> 00:03:10,065
- นึกว่าจะมีระบายมากกว่านี้
- มันเป็นชุดไว้อาลัยช่วงเช้า

56
00:03:10,148 --> 00:03:13,777
ฉันรู้ แต่ผู้หญิงคนอื่นๆ
ไว้อาลัยให้สามีตัวเองคนเดียว

57
00:03:13,861 --> 00:03:17,072
ฉันกำลังไว้อาลัยให้สามีจำนวนนับไม่ถ้วน
ที่ฉันจะไม่มีวันได้เจอด้วยซ้ำ

58
00:03:17,155 --> 00:03:19,366
ดังนั้นเราจะทำชุดให้ปังขึ้นนิดหน่อย

59
00:03:19,950 --> 00:03:24,037
รู้ไหม ฉันว่านะ
ระบายมันไม่แสดงถึง "ความเศร้า"

60
00:03:24,121 --> 00:03:26,999
จริงเหรอ
งั้นทำคอเสื้อให้ลึกกว่านี้จะช่วยไหม

61
00:03:27,666 --> 00:03:29,918
วินนี่ วินนี่ สวัสดีค่ะ เบ็ตตี้

62
00:03:30,002 --> 00:03:31,920
ข่าวดี พ่อไม่โกรธออสติน

63
00:03:32,421 --> 00:03:35,340
- สงครามดิกคินสันจบแล้ว
- เย้!

64
00:03:35,424 --> 00:03:40,053
ยกเว้นแต่ว่าสงครามจริงๆ ยังไม่จบ
ฉันเลยอยากให้พี่ช่วย

65
00:03:40,137 --> 00:03:41,263
ช่วยเรื่องอะไร

66
00:03:41,346 --> 00:03:43,098
ฉันจะจัดงานเลี้ยงเย็บผ้ากันคืนนี้

67
00:03:43,182 --> 00:03:46,226
ฉันจะตั้งชื่องานว่า
"งานการกุศลของสตรีแห่งแอมเฮิร์สต์"

68
00:03:46,310 --> 00:03:48,145
และเราจะทำผ้าพันแผลให้ทหารกัน

69
00:03:48,228 --> 00:03:51,273
ดูเธอสิ วินนี่ ทำหน้าที่ในส่วนของเธอ

70
00:03:51,356 --> 00:03:54,735
ใช่ ได้เวลาทำตะเข็บเย็บหุ้มกัน

71
00:03:55,360 --> 00:03:57,654
คืนนี้ฉันจะแต่งกลอนน่ะ

72
00:03:57,738 --> 00:03:59,907
ฉันมีกลอนในหัวเยอะเลย

73
00:03:59,990 --> 00:04:03,493
ตั้งแต่ครอบครัวทะเลาะกัน
ฉันเขียนไม่ออกเลยสักนิด

74
00:04:03,577 --> 00:04:06,663
คืนนี้ฉันจะได้นั่งอย่างสงบเสียที

75
00:04:06,747 --> 00:04:07,998
ขอโทษนะ

76
00:04:08,081 --> 00:04:09,583
ความสงบไม่ใช่ทางเลือกในตอนนี้

77
00:04:09,666 --> 00:04:10,667
ประเทศนี้กำลังมีสงคราม

78
00:04:10,751 --> 00:04:12,878
บรรดาแฟนเก่าฉันกำลังตาย และพี่จะต้องช่วย

79
00:04:12,961 --> 00:04:13,962
ฉันเย็บผ้าไม่เป็นด้วยซ้ำ

80
00:04:14,046 --> 00:04:16,507
ใช่ เธอเย็บผ้าไม่เป็นจริงๆ

81
00:04:18,800 --> 00:04:20,636
โอเค ไม่เห็นต้องขำเลย

82
00:04:20,719 --> 00:04:23,680
ทุกคนมีจุดแข็ง
เผอิญว่าการเย็บผ้าไม่ใช่จุดแข็งของฉัน

83
00:04:23,764 --> 00:04:26,391
เพราะอย่างนี้เบ็ตตี้จะมาร่วมงานเราคืนนี้

84
00:04:26,475 --> 00:04:30,145
เธอเป็นช่างเย็บผ้าที่เก่งที่สุดในแอมเฮิร์สต์
เธอจะสอนเราเย็บผ้าพันแผล

85
00:04:30,229 --> 00:04:31,980
และของใช้อื่นๆ ที่มีประโยชน์ต่อทหาร

86
00:04:32,064 --> 00:04:35,150
- พี่ด้วย เอมิลี
- ใช่ค่ะ แต่ฉันอยู่นานไม่ได้

87
00:04:35,234 --> 00:04:38,195
อย่าลืมว่าฉันมี… ขอโทษที

88
00:04:38,278 --> 00:04:42,574
ฉันมีแขกที่บ้าน ฉันเพลียมากเลย

89
00:04:42,658 --> 00:04:43,909
เมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน

90
00:04:43,992 --> 00:04:46,620
แขกคนนี้ไม่ยอมปล่อยให้ฉันนอน

91
00:04:46,703 --> 00:04:48,539
- แขกคนนี้เป็นใคร
- เธอกรนเหรอ

92
00:04:49,122 --> 00:04:53,252
เปล่าค่ะ เธอคุย ฉันช่วยเธอเขียนเรื่องราวชีวิต

93
00:04:53,335 --> 00:04:57,631
เธอเป็นผู้หญิงที่เหลือเชื่อมาก
และมีชีวิตที่สุดยอดจริงๆ

94
00:04:57,714 --> 00:05:00,634
แต่เธออ่านไม่ออกเขียนไม่ได้
ฉันเลยช่วยเธอเขียน

95
00:05:00,717 --> 00:05:03,428
เราเขียนกันมาสามคืนติดกันแล้ว

96
00:05:03,512 --> 00:05:05,472
และเธอพูดไม่หยุดเลย

97
00:05:05,556 --> 00:05:08,433
เธอมีเรื่องเล่าเรื่อยๆ จนฉันแทบตามไม่ทัน

98
00:05:08,517 --> 00:05:11,687
เยี่ยมไปเลย เบ็ตตี้
คุณมีน้ำใจมากที่ช่วยเหลือคนอื่น

99
00:05:11,770 --> 00:05:15,691
- ช่วยพวกเขาเขียนประสบการณ์ชีวิต
- อย่างน้อยก็ช่วยให้ฉันลืมเฮนรีได้บ้าง

100
00:05:16,316 --> 00:05:17,818
ยังไม่ได้ข่าวจากเขาอีกเหรอ

101
00:05:18,402 --> 00:05:21,113
โอ้ คุณพระช่วย เกิดอะไรขึ้นกับเฮนรี

102
00:05:21,697 --> 00:05:22,948
เราไม่รู้

103
00:05:23,031 --> 00:05:25,409
เขาไม่ส่งจดหมายมาเกินหนึ่งเดือนแล้ว

104
00:05:25,993 --> 00:05:29,288
- พวกคุณยังคบกันอยู่อีกเหรอ
- วินนี่ ขอละ ถนอมใจคนอื่นบ้าง

105
00:05:30,163 --> 00:05:34,126
ฟังนะ เบ็ตตี้ ฉันเข้าใจจริงๆ

106
00:05:34,209 --> 00:05:36,962
ฉันรู้ว่ามันเป็นยังไงที่ต้องเสียคนรักไป

107
00:05:37,045 --> 00:05:39,339
หรือคนที่เคยนอนด้วยหนเดียวในงานเลี้ยง

108
00:05:39,423 --> 00:05:41,175
เฮนรียังไม่ตาย

109
00:05:41,675 --> 00:05:45,012
เขาอยู่ที่ไหนสักแห่ง
และเขาจะเขียนจดหมายหาเบ็ตตี้ในเร็วๆ นี้

110
00:05:45,888 --> 00:05:48,390
ฉันก็หวังอย่างนั้น อย่างน้อยก็เพื่อเฮเลน

111
00:05:48,473 --> 00:05:52,227
เขายังอยู่ เบ็ตตี้ จริงๆ นะ ฉันจะยังไม่เลิกหวัง

112
00:05:54,229 --> 00:05:55,647
ขอบคุณค่ะ เอมิลี

113
00:05:56,356 --> 00:05:59,109
มัน… ช่วยได้เยอะ

114
00:05:59,902 --> 00:06:01,361
นั่นละที่ฉันอยากทำ

115
00:06:01,445 --> 00:06:02,905
- หาทางช่วย
- เยี่ยมค่ะ

116
00:06:02,988 --> 00:06:05,908
ฟังดูเหมือนพี่จะมาร่วมงานเย็บผ้า
ของสตรีแห่งแอมเฮิร์สต์คืนนี้นะ

117
00:06:05,991 --> 00:06:08,911
วินนี่ เบ็ตตี้ ทั้งคู่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน

118
00:06:08,994 --> 00:06:10,871
เราทุกคนมีส่วนช่วยได้

119
00:06:10,954 --> 00:06:13,498
เราทุกคนทำในส่วนของเรา
และทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นได้

120
00:06:13,582 --> 00:06:16,710
และทำให้ประเทศนี้
มีแต่ความรักและความเมตตา

121
00:06:16,793 --> 00:06:20,464
อีนังนั่นไม่ยอมให้แม่อุ้มหลาน!

122
00:06:20,547 --> 00:06:22,508
โอเค ดูเหมือนได้เวลาที่ฉันจะกลับแล้ว

123
00:06:22,591 --> 00:06:24,968
เดี๋ยวเจอกันนะ
อย่าลืมเอาปลอกนิ้วมาเผื่อด้วย

124
00:06:25,052 --> 00:06:27,471
หล่อนคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน

125
00:06:27,554 --> 00:06:28,722
เอะอะอะไรกัน

126
00:06:28,805 --> 00:06:31,016
โอ้ เอ็ดเวิร์ด! คุณลุกจากเตียงได้แล้ว!

127
00:06:31,099 --> 00:06:32,601
ใช่ ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว

128
00:06:32,684 --> 00:06:34,603
เลยคิดว่าจะลงมาแก้พินัยกรรมหน่อย

129
00:06:34,686 --> 00:06:36,813
ห้ามทิ้งอะไรไว้ให้ซูนะ

130
00:06:36,897 --> 00:06:39,691
- เธอทำอะไร
- หล่อนไม่ยอมให้ฉันอุ้มหลานชายตัวเอง

131
00:06:40,442 --> 00:06:43,153
ฉันเป็นคุณย่าคนเดียวของเด็กนั่น
ที่ยังหายใจอยู่

132
00:06:43,237 --> 00:06:44,530
ความเคารพอยู่ตรงไหน

133
00:06:44,613 --> 00:06:47,783
ไม่ต้องพูดถึงว่า
ฉันเป็นคนทำให้เขาเกิดมาบนโลกใบนี้

134
00:06:47,866 --> 00:06:50,118
ถ้าว่ากันตามจริง ซูต่างหากไหม

135
00:06:50,202 --> 00:06:53,413
โอ๊ย ไม่เอาน่า
หล่อนแค่นอนออกแรงเบ่งนิดหน่อย

136
00:06:53,497 --> 00:06:57,709
ในขณะที่ฉันงัดเอาทักษะหมอตำแย
ที่มีมายาวนานแห่งบ้านนอร์ครอส

137
00:06:57,793 --> 00:07:02,422
เพื่อนำกะโหลกเล็กๆ โผล่ออกมาสู่แสงสว่าง
แล้วหล่อนตอบแทนฉันอย่างนี้เหรอ

138
00:07:02,506 --> 00:07:04,049
หล่อนไม่ยอมให้ฉันเข้าห้องด้วยซ้ำ

139
00:07:04,132 --> 00:07:06,552
โอเค รู้อะไรไหมคะ
พูดตามตรง หนูไม่เคยชอบเธอเลย

140
00:07:06,635 --> 00:07:09,096
เอมิลี ช่วยแม่หน่อย

141
00:07:09,179 --> 00:07:10,806
หนูเหรอ หนูจะช่วยอะไรได้

142
00:07:10,889 --> 00:07:12,683
ลูกเป็นคนเดียวที่หล่อนยอมฟัง

143
00:07:12,766 --> 00:07:15,018
หล่อนเพิ่งเจาะจงเรียกหาลูก

144
00:07:15,102 --> 00:07:17,229
บอกว่า "เอมิลีเท่านั้นที่เข้าห้องได้"

145
00:07:17,312 --> 00:07:19,565
ลูกต้องไปดึงสติหล่อนกลับมานะ

146
00:07:20,774 --> 00:07:23,527
ค่ะ หนูกำลังจะขึ้นไปเรียบเรียงความคิด

147
00:07:23,610 --> 00:07:25,654
เอมิลี เราไม่มีเวลาให้ความคิดของลูก

148
00:07:25,737 --> 00:07:28,407
ครอบครัวนี้กำลังแตกแยก
และถ้าเราไม่รีบทำอะไร

149
00:07:28,490 --> 00:07:30,826
เด็กคนนั้นจะไม่มีวันได้รู้จักปู่กับย่าของตัวเอง

150
00:07:30,909 --> 00:07:32,452
อย่าไร้สาระ

151
00:07:32,536 --> 00:07:35,247
เด็กมันเพิ่งสัปดาห์เดียว ใจเย็นๆ หน่อย

152
00:07:35,330 --> 00:07:38,166
ใจเย็นเหรอคะ จะให้ฉันทำยังไง
รอจนเขาโตเป็นหนุ่มเลยรึไง

153
00:07:38,250 --> 00:07:40,586
- ใช่
- การผูกสัมพันธ์ต้องเริ่มทันที

154
00:07:41,295 --> 00:07:43,172
ฉันต้องให้เขารู้จักกลิ่นของฉัน

155
00:07:43,255 --> 00:07:46,550
เอ็ดเวิร์ด คุณไม่เคยไปดูหน้าหลานด้วยซ้ำ

156
00:07:46,633 --> 00:07:50,179
ไม่ต้องเจอหรอก ผมรู้อยู่แล้วว่า
เขาจะสืบทอดนามสกุลดิกคินสัน

157
00:07:50,262 --> 00:07:52,014
แค่นั้นก็ดีพอแล้วสำหรับผม

158
00:07:52,097 --> 00:07:55,142
พูดไปแล้ว ผมต้องไปแก้พินัยกรรมต่อ

159
00:07:55,225 --> 00:07:57,311
และผมทำงานท่ามกลางความวุ่นวายไม่ได้

160
00:07:57,394 --> 00:07:59,771
ดังนั้นสลายตัวกันเถอะนะ ขอละ

161
00:07:59,855 --> 00:08:02,149
ฉันจะไปทันทีที่เอมิลียอมไปคุยกับซู

162
00:08:05,611 --> 00:08:07,112
ได้ค่ะ

163
00:08:07,196 --> 00:08:09,990
โอเค หนู… หนูจะลองดู

164
00:08:11,366 --> 00:08:13,535
เอมิลี อย่าลืมงานเย็บผ้าคืนนี้นะ

165
00:08:13,619 --> 00:08:15,829
เอมิลี ครอบครัวนี้พึ่งพาลูกอยู่

166
00:08:15,913 --> 00:08:17,164
ใช่ เอมิลี ไปเสียที ไป

167
00:08:17,247 --> 00:08:18,373
เอมิลีทำอะไรสักอย่าง

168
00:08:18,457 --> 00:08:21,877
ไม่ต้องห่วงค่ะทุกคน
เอมิลี ดิกคินสันจะช่วยเอง

169
00:08:28,884 --> 00:08:31,929
จริงหรือ ซูจ๋า

170
00:08:32,011 --> 00:08:33,972
ทารกน้อยกับมารดา

171
00:08:39,311 --> 00:08:40,562
ไปให้พ้น

172
00:08:42,397 --> 00:08:43,482
ซู ฉันเอง

173
00:08:44,274 --> 00:08:47,694
เอมิลีเหรอ เข้ามาสิ เข้ามาเลย

174
00:08:52,574 --> 00:08:55,661
มาสิ เรามีที่ว่างตรงนี้

175
00:08:58,163 --> 00:09:00,874
เขาเพิ่งกินนมเสร็จ ตอนนี้หลับอยู่

176
00:09:02,459 --> 00:09:03,836
อยากอุ้มเขาไหม

177
00:09:05,629 --> 00:09:08,715
ฉันเหรอ โอ้ ไม่ ไม่เป็นไร นั่น…
เดี๋ยวฉันทำหล่น

178
00:09:08,799 --> 00:09:09,800
เยี่ยม

179
00:09:10,634 --> 00:09:14,763
เธอไม่อยากแตะลูกฉันด้วยซ้ำ
ส่วนแม่เธอก็อุ้มแล้วไม่ยอมคืน

180
00:09:15,889 --> 00:09:18,100
ใช่ เรื่องนั้นน่ะ…

181
00:09:18,183 --> 00:09:21,645
เดี๋ยวนะ แม่ส่งเธอมาเหรอ

182
00:09:22,896 --> 00:09:23,939
อาจจะ

183
00:09:25,190 --> 00:09:28,151
- บอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น
- เธอก็รู้จักแม่ตัวเองดี

184
00:09:28,235 --> 00:09:30,320
ฉันสาบานได้ว่า
ท่านจะให้นมเด็กคนนี้เองเลย

185
00:09:30,404 --> 00:09:31,947
ถ้าฉันให้โอกาส

186
00:09:35,158 --> 00:09:39,872
ตอนอยู่ในห้อง แม่เธอเอาแต่ตำหนิฉัน

187
00:09:39,955 --> 00:09:44,668
เจ้ากี้เจ้าการฉัน
ให้คำแนะนำที่ฉันไม่จำเป็นหรือต้องการ

188
00:09:46,336 --> 00:09:47,337
ท่านแค่…

189
00:09:48,797 --> 00:09:50,799
ท่านแค่ต้องเคารพขอบเขตกันบ้าง

190
00:09:52,467 --> 00:09:55,053
ฉันเข้าใจนะ ฉันเข้าใจเธอจริงๆ

191
00:09:55,137 --> 00:10:00,017
แต่แม่อยากผูกพันกับหลานคนแรกมากๆ

192
00:10:00,100 --> 00:10:04,146
เห็นใจท่านหน่อยได้ไหม นะ

193
00:10:09,067 --> 00:10:11,445
ฉันอยากใช้เวลากับเขาก่อน

194
00:10:13,238 --> 00:10:15,866
อีกไม่นานเขาก็จะเป็นดิกคินสันเต็มตัว

195
00:10:16,742 --> 00:10:17,743
แค่…

196
00:10:19,244 --> 00:10:21,163
ให้เขาได้เป็นกิลเบิร์ตแค่ตอนนี้

197
00:10:23,707 --> 00:10:25,834
ก็ได้ ไหนมาดูกิลเบิร์ตน้อยคนนี้ซิ

198
00:10:35,844 --> 00:10:37,513
พูดอะไรกับเขาหน่อยสิ

199
00:10:38,722 --> 00:10:40,265
ฉันอยากให้เขารู้จักเสียงของเธอ

200
00:10:42,392 --> 00:10:43,727
ไงจ๊ะ หนูน้อย

201
00:10:45,187 --> 00:10:46,855
นี่ลุงเอมิลีเอง

202
00:10:50,484 --> 00:10:53,862
ลุงเอมิลีรู้จักชายคนหนึ่ง
ที่ขับรถม้าขนาดเท่าปลอกนิ้วเย็บผ้า

203
00:10:55,280 --> 00:10:57,991
เขาใช้เท้าปั่นทุกวัน

204
00:10:59,535 --> 00:11:00,744
ชื่อเขาคือ…

205
00:11:02,162 --> 00:11:03,413
รู้คำตอบไหมจ๊ะ

206
00:11:04,873 --> 00:11:07,251
- เอาสิ ลองทายดู
- ทายสิจ๊ะ ลูก

207
00:11:09,044 --> 00:11:13,298
โอเค จะเฉลยละนะ เขาชื่อแมลงภู่

208
00:11:18,762 --> 00:11:20,973
สมมติว่าเราเลี้ยงลูกด้วยกันได้

209
00:11:21,890 --> 00:11:23,100
เขาจะเป็นอัจฉริยะ

210
00:11:23,851 --> 00:11:26,270
อัจฉริยบุคคล

211
00:11:28,981 --> 00:11:30,357
ซู มันเป็นไปไม่ได้

212
00:11:33,235 --> 00:11:34,570
เป็นไปไม่ได้

213
00:11:35,112 --> 00:11:39,783
หรือแค่… เธอไม่อยาก

214
00:11:43,537 --> 00:11:44,872
ออสตินไปไหนล่ะ

215
00:11:45,747 --> 00:11:47,124
ออกไปกับจอร์จ

216
00:11:47,916 --> 00:11:51,962
ไปกระโดดลงสระพัฟเฟอร์ด้วยกัน
พวกเขาเมาวิสกี้ที่ต้มเอง

217
00:11:52,045 --> 00:11:54,548
สระนั่นเหรอ หนาวจะตาย ยังไม่เที่ยงเลย

218
00:11:55,299 --> 00:11:57,217
พี่เธอไม่รู้จักโต

219
00:11:57,968 --> 00:12:01,221
เขาอาจจะไม่มากินมื้อเย็นที่บ้านด้วยซ้ำ
กลับตอนมืดค่ำเสมอ

220
00:12:02,181 --> 00:12:04,933
เอมิลี เธอมาได้นะ

221
00:12:05,893 --> 00:12:10,981
เรามากินมื้อเล็กๆ ด้วยกันข้างเตาผิง
กับลูกของฉัน

222
00:12:12,274 --> 00:12:13,525
ดีไหม

223
00:12:16,612 --> 00:12:17,613
ไม่ได้

224
00:12:18,322 --> 00:12:19,364
ทำไมล่ะ

225
00:12:22,492 --> 00:12:26,246
ฉันรับปากลาวิเนียไว้ว่า
จะร่วมงานเย็บผ้ากับเธอคืนนี้

226
00:12:28,290 --> 00:12:30,542
เราจะทำผ้าพันแผลให้ทหารกัน

227
00:12:31,376 --> 00:12:32,628
ให้ตายสิ

228
00:12:35,172 --> 00:12:36,882
ทำไมเธอต้องทำแบบนี้เสมอ

229
00:12:38,300 --> 00:12:39,301
ทำอะไร

230
00:12:41,053 --> 00:12:42,930
เลือกครอบครัวก่อนฉันน่ะ

231
00:12:44,264 --> 00:12:45,974
ฉันไม่เคย… พูดงี้ไม่ยุติธรรม ซู

232
00:12:46,058 --> 00:12:47,434
ฉันไม่ได้เลือกใคร

233
00:12:49,353 --> 00:12:50,979
บางทีนั่นแหละคือปัญหา

234
00:12:51,939 --> 00:12:56,735
บางครั้งฉันก็อยากเป็นคนถูกเลือกบ้าง

235
00:12:59,196 --> 00:13:05,786
ฉันจะเลือกเธอก่อนใคร
ไม่ว่าเมื่อไรและที่ไหน

236
00:13:08,330 --> 00:13:11,667
ครอบครัวฉันกำลังจะแตกอยู่รอมร่อ

237
00:13:11,750 --> 00:13:14,795
ฉันอยากดูแลให้ทุกคนโอเค

238
00:13:14,878 --> 00:13:16,463
ฉันแค่พยายามจะช่วย ซู ฉัน…

239
00:13:16,547 --> 00:13:19,132
มีหลายทางที่เธอช่วยฉันได้

240
00:13:23,387 --> 00:13:26,390
รู้ไหม ฉันไม่อยากไปร่วมงานเย็บผ้าคืนนี้ด้วยซ้ำ

241
00:13:26,473 --> 00:13:30,477
ฉันอยากแต่งกลอน
แต่ชีวิตต้องมีอะไรมาขัดอยู่ตลอด

242
00:13:30,561 --> 00:13:33,730
ใช่ๆ ชีวิตก็วุ่นวายอย่างนั้นแหละ

243
00:13:37,860 --> 00:13:40,445
มีกลอนที่ฉันอยากเขียนให้เธอ

244
00:13:42,614 --> 00:13:43,907
โอเค เอมิลี

245
00:13:44,825 --> 00:13:45,868
แต่…

246
00:13:45,951 --> 00:13:49,329
แต่ถ้าฉันต้องการมากกว่ากลอนของเธอล่ะ

247
00:13:51,248 --> 00:13:55,210
ถ้าตอนนี้ฉันต้องการทั้งหมดของเธอล่ะ

248
00:14:01,300 --> 00:14:03,886
ชมรมพี่เลี้ยงเด็กมารับใช้แล้ว

249
00:14:03,969 --> 00:14:07,222
- นี่ ดูสิ ผู้ช่วยมาแล้ว
- ใช่

250
00:14:07,306 --> 00:14:10,559
เพราะ "แรงงานฟรีในครัวเรือน" ที่ดีที่สุด
คือ "ญาติที่รับมาเลี้ยงดู"

251
00:14:49,973 --> 00:14:53,101
อย่าลืมรีดตะเข็บให้เรียบ

252
00:14:53,977 --> 00:14:56,188
แล้วก็เก็บขอบผ้าให้หมด

253
00:14:57,606 --> 00:14:59,942
เก่งมากจ้ะ อาไบอาห์

254
00:15:00,901 --> 00:15:02,569
ฝีมือดีนะคะ คุณนายดิกคินสัน

255
00:15:02,653 --> 00:15:05,572
พวกทหารจะต้องซาบซึ้งใจต่อปลอกหมอนใบนั้น

256
00:15:05,656 --> 00:15:06,657
ขอบใจจ้ะ

257
00:15:06,740 --> 00:15:09,743
แต่นี่ไม่ใช่ของทหาร ของหลานฉันต่างหาก

258
00:15:10,327 --> 00:15:13,080
หวังว่าวันหนึ่งฉันจะได้มอบให้เขาด้วยตัวเอง

259
00:15:13,580 --> 00:15:16,792
- แม่คะ หนูพยายามแล้ว โอเคไหม
- ไม่มากพอ

260
00:15:16,875 --> 00:15:20,379
ซูไม่ยอมให้คุณนายดิกคินสันใช้เวลากับหลานน่ะ

261
00:15:20,462 --> 00:15:23,590
โอเค ฉันชอบฟังเรื่องเม้าท์มอย
ในงานเย็บผ้าแบบนี้แหละ

262
00:15:23,674 --> 00:15:27,052
รู้ไหมว่าฉันยอมทำอะไร
เพื่อให้ได้อุ้มหลานคนแรกและคนเดียวนี้

263
00:15:27,135 --> 00:15:29,596
เพื่อให้ได้ยินเขาเรียกฉันว่า "คุณย่า"

264
00:15:30,138 --> 00:15:31,390
หรืออาจจะ "ย่า"

265
00:15:31,473 --> 00:15:35,936
- หรือ "จีจี้" หรือ "คุกกี้"
- หลานยังไม่มีชื่อเลยค่ะ

266
00:15:36,019 --> 00:15:39,147
แต่มีชื่อเมื่อไหร่
ลูกไม่คิดว่าเขาควรเรียกแม่ว่าคุกกี้เหรอ

267
00:15:39,231 --> 00:15:40,607
- ฟังดูสาวขึ้นหน่อย
- ค่ะ

268
00:15:40,691 --> 00:15:45,195
พูดถึงเด็ก
ฉันไม่อยากเชื่อว่าเจนย้ายไปเวียดนามแล้ว

269
00:15:45,279 --> 00:15:48,115
- ฉันได้รับจดหมายจากหล่อน
- พระเจ้า เขียนมาว่ายังไง

270
00:15:48,198 --> 00:15:51,076
หล่อนเอาน้ำเชื่อมเมเปิ้ล
ไปที่ร้านอาหารในไซ่ง่อน

271
00:15:51,159 --> 00:15:53,287
แล้วก็บังคับให้คนอื่นเอาน้ำเชื่อมราดเกี๊ยว

272
00:15:53,370 --> 00:15:56,081
ตั้งชื่อว่า "นิวอิงแลนด์เอเชียฟิวชั่น"

273
00:15:56,582 --> 00:15:57,916
หล่อนโดนต่อต้านสุดๆ

274
00:15:58,000 --> 00:16:00,961
เอมิลี ทำอะไรน่ะ ผ้าดีๆ เสียหมด

275
00:16:01,044 --> 00:16:04,089
โทษที ด้ายมันสอยผ้าไปด้วย

276
00:16:04,173 --> 00:16:06,008
ไหนบอกว่าอยากช่วย

277
00:16:06,091 --> 00:16:09,386
ใช่ แบบนั้นทหารจะใช้พันแผลได้ที่ไหน

278
00:16:09,469 --> 00:16:11,221
ก็บอกไปแล้วว่าฉันเย็บผ้าไม่เป็น

279
00:16:11,305 --> 00:16:13,390
ตัดด้ายออกแล้วเริ่มเย็บใหม่

280
00:16:13,473 --> 00:16:15,100
จะเสียผ้าดีๆ ไปเปล่าๆ ไม่ได้

281
00:16:16,310 --> 00:16:18,312
ฉันอยากเป็นเหมือนอย่างแมงมุม

282
00:16:18,395 --> 00:16:19,646
ว่าไงนะ

283
00:16:21,064 --> 00:16:23,192
แมงมุมถักใยยามราตรี

284
00:16:23,275 --> 00:16:25,194
โดยไม่มีแสง

285
00:16:25,277 --> 00:16:27,487
บนเพดานโค้งสีขาว

286
00:16:28,655 --> 00:16:29,865
ฟังดูเหมือนบทกวี

287
00:16:29,948 --> 00:16:31,283
ใช่ เพราะมันเป็นบทกวีไง

288
00:16:32,492 --> 00:16:33,911
ก้มหน้าก้มตาเย็บไปเถอะ เอมิลี

289
00:16:33,994 --> 00:16:36,705
ตะเข็บสวยมาก วินนี่

290
00:16:36,788 --> 00:16:40,042
ไปหาผ้ามาจากไหนคะ เนื้อผ้าดีมาก

291
00:16:40,125 --> 00:16:42,544
ฉันฉีกชุดเก่าๆ มาทำผ้าพันแผลน่ะ

292
00:16:43,253 --> 00:16:47,007
ไม่อยากเชื่อว่าฉันเคยใส่ชุดแบบนั้น
เพื่อให้ดูดีในสายตาผู้ชาย

293
00:16:47,090 --> 00:16:48,884
ตอนนี้ถ้าอยากใกล้ชิดผู้ชาย
ฉันทำได้แค่เพียง

294
00:16:48,967 --> 00:16:52,638
ให้เขาใช้ผ้าของฉันพันบาดแผลเลือดออกที่ขา

295
00:16:53,764 --> 00:16:55,641
เธอจ๋า มืดมนสุดๆ

296
00:16:55,724 --> 00:16:58,602
โดยส่วนตัวแล้ว
ฉันไม่นึกว่าสงครามจะยืดเยื้อขนาดนี้

297
00:16:58,685 --> 00:17:00,437
ดูไม่จบไม่สิ้น

298
00:17:00,521 --> 00:17:05,108
นั่นสิคะ แบบว่า…
อเมริกาเพิ่งก่อตั้งเมื่อร้อยปีก่อน

299
00:17:05,192 --> 00:17:07,653
จะจบแล้วเหรอ แค่นี้เองเหรอ

300
00:17:07,736 --> 00:17:11,365
เรามาทำให้บรรยากาศคึกครื้นกว่านี้กันดีไหม
ใครมีอะไรแซ่บๆ อีกบ้าง

301
00:17:11,990 --> 00:17:14,284
แซ่บเหรอ ฉันไม่นึกว่าเธออยากดื่มชา

302
00:17:14,367 --> 00:17:16,411
สาวๆ ไปชงชามาจ้ะ

303
00:17:17,079 --> 00:17:18,997
ไม่ ผมหมายถึง "เรื่องแซ่บๆ"

304
00:17:19,080 --> 00:17:20,958
เรื่องซุบซิบนินทา

305
00:17:21,040 --> 00:17:24,670
ฉันมี ทหารทุกสามคนที่ถูกฆ่าในสนามรบ

306
00:17:24,752 --> 00:17:26,255
จะมีอีกห้าคนที่ป่วยตาย

307
00:17:26,839 --> 00:17:30,175
และทั้งห้าคนนั้นมีภรรยา ไม่ก็แฟนสาว

308
00:17:30,259 --> 00:17:32,845
และแฟนเก่าที่ไม่เคยเลิกชอบพวกเขา

309
00:17:32,928 --> 00:17:35,848
พวกเขาแค่ไม่เหมาะจะมีความสัมพันธ์ในขณะนั้น

310
00:17:35,931 --> 00:17:37,808
หล่อนวกกลับมาเรื่องชิปกับโจเซฟ ไลแมน

311
00:17:37,891 --> 00:17:40,394
โจเซฟ ไลแมนตายเพราะต่อสู้เพื่อฝ่ายสมาพันธ์

312
00:17:41,228 --> 00:17:43,480
- เรายังไม่พร้อมคุยเรื่องนี้กันเหรอ
- จริงเหรอ

313
00:17:44,064 --> 00:17:45,399
ทำไมเข็มมันแหลมจัง

314
00:17:45,482 --> 00:17:48,819
เอมิลี ถ้าคุณเย็บผ้าไม่เป็นก็ถักอะไรสักอย่าง

315
00:17:48,902 --> 00:17:51,697
ฉันแค่ไม่เหมาะกับงานเย็บปักถักร้อยแบบกุลสตรี

316
00:17:51,780 --> 00:17:53,532
เอมิลี เราต้องทำในส่วนของเรา

317
00:17:53,615 --> 00:17:54,825
ใช่ พี่ต้องช่วยนะ

318
00:17:54,908 --> 00:17:56,410
พยายามช่วยอยู่นี่ไง!

319
00:17:56,493 --> 00:17:58,036
พยายามมาทั้งวัน

320
00:17:58,120 --> 00:18:00,706
แต่ไม่ว่าจะทำอะไร
ก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมาเลย

321
00:18:00,789 --> 00:18:02,833
เราไม่ได้กำลังรักษาบาดแผลที่แท้จริง

322
00:18:02,916 --> 00:18:04,918
หมายความว่ายังไง

323
00:18:05,002 --> 00:18:08,505
หนูหมายความว่า
ความเจ็บปวดอยู่ในหัวใจคน

324
00:18:09,715 --> 00:18:13,427
ความรุนแรง ความเกลียดชัง
ความทุกข์ทรมานในจิตวิญญาณ

325
00:18:13,510 --> 00:18:15,637
นั่นต่างหากละคือสิ่งที่หนูอยากเยียวยา

326
00:18:16,471 --> 00:18:17,556
ด้วยบทกวีของหนู

327
00:18:18,182 --> 00:18:21,476
- ขอให้โชคดีนะ
- อะไร ไม่คิดว่าบทกวีมีความสำคัญเหรอ

328
00:18:22,144 --> 00:18:26,523
ถามทุกคนนะ ใครคือกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ที่ยังมีชีวิตอยู่ในอเมริกา

329
00:18:26,607 --> 00:18:29,026
- วอลต์ วิตแมน
- ถูก

330
00:18:29,109 --> 00:18:31,403
แล้วทุกวันนี้วอลต์ วิตแมนกำลังทำอะไรอยู่

331
00:18:32,154 --> 00:18:34,990
เขาช่วยทำแผลอยู่ในโรงพยาบาลสนาม

332
00:18:35,991 --> 00:18:39,870
เพราะแม้แต่วอลต์ วิตแมนก็รู้ว่า
คำพูดของเขาไม่สำคัญในตอนนี้

333
00:18:39,953 --> 00:18:42,206
สิ่งสำคัญคือการกระทำ

334
00:18:42,289 --> 00:18:45,667
การช่วยเหลือพวกพ้องในสนามรบไงละ

335
00:18:46,210 --> 00:18:47,669
ฉันไม่แน่ใจว่าเห็นด้วย

336
00:18:48,670 --> 00:18:50,923
เราตีพิมพ์บทกวีในดรัมบีท

337
00:18:51,465 --> 00:18:55,385
นั่นคือหนังสือพิมพ์ของสหภาพ
ที่สามีกับฉันดูแลอยู่

338
00:18:55,469 --> 00:18:58,805
ภายใต้การนำของอับราฮัม ลินคอล์นเอง

339
00:18:58,889 --> 00:19:01,475
รู้แล้วย่ะ สามีเธอเคยเจอประธานาธิบดี

340
00:19:01,558 --> 00:19:04,311
ลินคอล์นบอกว่า
เรากำลังทำสิ่งที่ดีงามเพื่อฝ่ายสหภาพ

341
00:19:04,394 --> 00:19:08,398
และพวกทหารชอบดรัมบีท
ขนาดจะตายแล้วยังอ่านเลย

342
00:19:08,482 --> 00:19:10,400
เห็นไหม
บทกวีทำให้คนใกล้ตายสบายใจ

343
00:19:10,484 --> 00:19:13,320
แล้วเธออยากทำแค่นั้นเองเหรอ
ทำให้คนสบายใจ

344
00:19:13,403 --> 00:19:17,032
ขอโทษนะ แต่ฉันคิดว่า
เราควรทำให้คนไม่สบายใจมากกว่า

345
00:19:17,115 --> 00:19:19,576
ฉันคิดว่าเราควรเอาความคับแค้นไปเดินตามถนน

346
00:19:19,660 --> 00:19:22,704
ผู้หญิงควรมีสิทธิ์เลือกตั้ง
เราต้องเรียกร้องให้ดังๆ

347
00:19:22,788 --> 00:19:25,415
ว่ารัฐธรรมนูญควรให้สิทธิแก่สตรี

348
00:19:25,499 --> 00:19:29,753
และเราห้ามบอกสามีฉันว่าฉันพูดอย่างนี้

349
00:19:29,837 --> 00:19:32,422
เอาคำพูดแบบนี้
ไปพูดนอกห้องรับประทานอาหารของฉันเลย

350
00:19:32,506 --> 00:19:34,007
ฉันคิดว่าบทกวีช่วยได้นะ

351
00:19:34,633 --> 00:19:36,218
หรืออย่างน้อยฉันก็หวังว่าช่วย

352
00:19:37,261 --> 00:19:39,179
ไม่อย่างนั้นชีวิตฉันคงไร้ความหมาย

353
00:19:39,263 --> 00:19:40,681
ฉันคิดว่าเอมิลีพูดถูก

354
00:19:40,764 --> 00:19:41,974
เบ็ตตี้ พูดต่อสิ

355
00:19:47,312 --> 00:19:49,147
เฮนรีเป็นนักเขียน

356
00:19:49,231 --> 00:19:54,444
ฉันโทษเขาที่เห็นความสำคัญของการเขียน
มากกว่าครอบครัว

357
00:19:54,528 --> 00:19:57,406
และมันก็จริง
เพราะมันทำให้ครอบครัวเราร้าวฉาน

358
00:19:59,199 --> 00:20:00,242
แต่แล้ว…

359
00:20:01,702 --> 00:20:04,162
การเขียนของเขาทำให้เราผูกพันกันอีกครั้ง

360
00:20:06,498 --> 00:20:11,211
จดหมายที่เขาเขียนถึงเฮเลน
ที่เขาเคยเขียน…

361
00:20:13,589 --> 00:20:15,674
มันกลายเป็นแหล่งความหวังเดียวของแก

362
00:20:17,885 --> 00:20:19,261
ให้ตายสิ ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง

363
00:20:19,344 --> 00:20:21,805
ถ้าเฮเลนไม่ได้รับจดหมายจากเขาอีก

364
00:20:49,124 --> 00:20:50,167
ดังนั้น…

365
00:20:51,710 --> 00:20:55,714
ใช่ค่ะ ฉันเชื่อในพลังของการเขียน

366
00:20:58,467 --> 00:21:00,552
บางครั้งเราก็มีอยู่แค่นั้น

367
00:21:01,178 --> 00:21:04,014
ใช่แล้ว ใช่แล้ว เบ็ตตี้

368
00:21:04,097 --> 00:21:06,433
และฉันถนัดเรื่องเขียน

369
00:21:07,601 --> 00:21:11,104
ถ้าฉันเย็บปักถักร้อยไม่เป็น อุ้มเด็กไม่เป็นแล้วไง

370
00:21:11,188 --> 00:21:14,942
หรือแก้ไขความสัมพันธ์ยุ่งเหยิง
ในครอบครัวไม่ได้แล้วไง

371
00:21:15,526 --> 00:21:22,366
สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันทำได้เพื่อโลก
ก็คือขังตัวเองไว้และแต่งกลอน

372
00:21:23,033 --> 00:21:25,619
แต่กลอนของคุณจะดีได้ยังไง ถ้าคุณทำอย่างนั้น

373
00:21:27,788 --> 00:21:28,789
อะไรนะ

374
00:21:28,872 --> 00:21:30,624
ถ้าคุณรับมือกับความยุ่งเหยิงในโลกไม่ได้

375
00:21:30,707 --> 00:21:34,044
ทำไมถึงจะมีใครอยากได้ยินความคิดของคุณ

376
00:21:36,129 --> 00:21:39,466
งานเขียนที่ตัดชีวิตจริงออกไป…

377
00:21:41,385 --> 00:21:43,178
ไม่ต่างจากความตาย

378
00:21:50,102 --> 00:21:52,062
เราน่าจะเย็บผ้ากันต่อ

379
00:21:52,145 --> 00:21:55,774
เพราะชายหนุ่มผู้มีคุณสมบัติอีกหลายร้อยคน
กำลังถูกระเบิดขาขาดอยู่

380
00:21:55,858 --> 00:21:56,859
ดังนั้น…

381
00:21:56,942 --> 00:21:58,569
ขาฉัน!

382
00:21:58,652 --> 00:22:00,529
- มีคนบาดเจ็บมา
- ออสติน

383
00:22:00,612 --> 00:22:02,197
- ร้องโวยวายอะไร
- เป็นอะไรรึเปล่า

384
00:22:02,281 --> 00:22:03,991
- ไอ้บ้านั่นทำผม!
- เกิดอะไรขึ้น

385
00:22:04,074 --> 00:22:07,202
เรามีเรื่องในบาร์นิดหน่อยครับ
ขวดแตกบินว่อนเลย

386
00:22:07,286 --> 00:22:10,664
- ขาของออสตินโดนเข้าไปใบหนึ่ง
- คุณพระช่วย เขาเลือดออก

387
00:22:10,747 --> 00:22:12,791
ลูกฉัน! ลูกฉันบาดเจ็บ!

388
00:22:12,875 --> 00:22:13,959
ไปเอาผ้าพันแผลมาเร็ว!

389
00:22:14,042 --> 00:22:15,627
แต่เราทำไว้ให้ทหารนะ

390
00:22:15,711 --> 00:22:17,462
- ออสติน นั่งลง
- เจน

391
00:22:17,546 --> 00:22:20,048
- นั่งลง
- เจน… เจน… เจนอยู่ไหน

392
00:22:20,132 --> 00:22:23,093
- เจน!
- พี่ดื่มไปเท่าไหร่เนี่ย

393
00:22:23,177 --> 00:22:25,137
ไม่พอที่จะดับความเศร้าของฉันหรอก

394
00:22:25,971 --> 00:22:28,557
- ออสติน ฟังนะ ฉันมีข่าวดีจะบอก
- ไม่ได้

395
00:22:28,640 --> 00:22:29,808
- ข่าวดีเหรอ
- ใช่

396
00:22:29,892 --> 00:22:32,227
เรือวกกลับมาเหรอ เจนกลับมาแล้วเหรอ

397
00:22:32,311 --> 00:22:35,022
- ไม่ๆ ไม่ใช่ ฟังนะ
- ไม่ได้ค่ะ! คุณนายดิกคินสัน…

398
00:22:35,105 --> 00:22:37,357
- พ่ออภัยให้พี่แล้ว
- ฮะ

399
00:22:38,233 --> 00:22:41,403
ใช่ ฉันไปคุยกับเขามา
เขาไม่โกรธพี่ ไม่โกรธเลย

400
00:22:41,486 --> 00:22:43,822
- เขาน่ายกย่องจริงๆ นะ
- เรานั่งเย็บมาทั้งวัน

401
00:22:43,906 --> 00:22:46,658
แม้พี่จะพูดถ้อยคำร้ายๆ ออกมา

402
00:22:46,742 --> 00:22:47,951
เขาก็ไม่เคืองแค้นพี่เลย

403
00:22:48,035 --> 00:22:49,494
เขาพร้อมจะลืมเรื่องนี้

404
00:22:49,578 --> 00:22:51,246
ว้าว

405
00:22:52,039 --> 00:22:54,333
งั้นเขาก็เฮงซวยกว่าที่ฉันคิด

406
00:22:55,417 --> 00:22:57,503
ออสติน พี่พูดอย่างนั้นได้ยังไง

407
00:22:58,378 --> 00:23:01,798
เขาแค่พยายามไม่รับรู้ความรู้สึกของฉัน
เหมือนเดิม

408
00:23:01,882 --> 00:23:06,178
แหงละ พ่อคงอยากพูดว่าเราไม่มีปัญหาอะไรกัน

409
00:23:06,261 --> 00:23:08,222
เพราะปัญหาคือตัวเขาไงละ

410
00:23:08,931 --> 00:23:11,391
ฉันไม่สนว่าเขาคิดยังไง

411
00:23:11,475 --> 00:23:13,685
ฉันยังจะตัดขาดจากครอบครัวนี้อยู่ดี!

412
00:23:13,769 --> 00:23:15,979
- หลบไป ลูกฉันกำลังเจ็บปวด
- ไม่นะ ไม่ได้

413
00:23:16,063 --> 00:23:18,690
แต่คุณนายดิกคินสัน เราทำไว้ให้…

414
00:23:19,316 --> 00:23:21,068
ทูนหัวของแม่

415
00:23:21,151 --> 00:23:23,153
แม่จะดูแลเองนะจ๊ะ

416
00:23:23,237 --> 00:23:24,988
ใช่จ้ะ แม่อยู่นี่แล้ว

417
00:23:25,072 --> 00:23:26,490
แบบนี้เรียกตัดขาดเหรอ

418
00:23:26,573 --> 00:23:29,076
- เจน
- เอมิลี ไปเอาน้ำมาให้เขา ช่วยกันหน่อย

419
00:23:30,953 --> 00:23:32,162
เจน

420
00:23:48,762 --> 00:23:49,763
เข้ามา

421
00:23:51,515 --> 00:23:53,809
ไง เอมิลี ฉันเข้าไปได้ไหม

422
00:23:53,892 --> 00:23:57,271
จอร์จ นายไม่ควร…
โอเค ได้ๆ ใช่ นายเข้ามาแล้ว

423
00:23:57,354 --> 00:23:59,439
โทษทีที่ทำให้วุ่นวาย

424
00:24:00,190 --> 00:24:04,361
- ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ป่วนกันขนาดนั้น
- จอร์จ มันดึกมากแล้ว มาหาฉันทำไม

425
00:24:05,737 --> 00:24:09,199
ฉัน… ฉันมีอะไรมาให้

426
00:24:12,160 --> 00:24:13,161
นสพ.แอตแลนติกเหรอ

427
00:24:13,245 --> 00:24:15,622
มีบทความในนี้ที่ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบ

428
00:24:15,706 --> 00:24:19,001
"จดหมายถึงนักเขียนหนุ่มสาว"
เป็นคำแนะนำสำหรับกวีรุ่นใหม่น่ะ

429
00:24:19,084 --> 00:24:20,878
เขียนโดยโธมัส เวนท์เวิร์ธ ฮิกกินสัน

430
00:24:23,088 --> 00:24:24,548
ฮิกกินสันที่สนับสนุนการเลิกทาสน่ะเหรอ

431
00:24:24,631 --> 00:24:27,092
ใช่ เขาเจ๋งมาก

432
00:24:27,176 --> 00:24:30,470
รู้ไหมว่าเขาเป็นหนึ่งในหก
ที่สนับสนุนการก่อกบฏของจอห์น บราวน์อย่างลับๆ

433
00:24:30,554 --> 00:24:33,599
ตอนนี้เขาลงไปใต้แล้วเพื่อต่อสู้ในสงครามนี้

434
00:24:34,224 --> 00:24:37,144
นำกองพันทหารผิวดำกองพันแรกของสหภาพ

435
00:24:38,437 --> 00:24:39,813
เดินทางมาไกลรึ

436
00:24:39,897 --> 00:24:41,064
ไกลอย่างกับนรก

437
00:24:41,857 --> 00:24:43,317
แต่ผมมาถึงแล้ว

438
00:24:44,818 --> 00:24:46,069
เท่านั้นแหละที่สำคัญ

439
00:24:47,654 --> 00:24:50,699
เขาอยู่ท่ามกลางดงสงคราม

440
00:24:50,782 --> 00:24:53,285
แต่ก็ยังหาเวลามาห่วงใยเรื่องบทกวี

441
00:24:53,368 --> 00:24:56,997
คือว่า… มันเจ๋งชะมัด

442
00:24:57,080 --> 00:24:58,123
สุดยอดเลย

443
00:24:58,207 --> 00:25:00,250
ฉันจะอ่านแน่ๆ ขอบใจนะ จอร์จ

444
00:25:01,001 --> 00:25:02,836
ใช่ คือว่า จะอ่านหรือไม่อ่านก็ได้

445
00:25:03,795 --> 00:25:05,964
ยังไงก็ไม่มีใครให้คำแนะนำเธอได้อยู่ดี

446
00:25:06,048 --> 00:25:08,175
เธออยู่อีกระดับ

447
00:25:08,800 --> 00:25:11,178
นาย… นายใจดีมากที่พูดอย่างนั้น

448
00:25:11,803 --> 00:25:14,723
เธอก็รู้ว่าฉันเป็นแฟนตัวยงของเธอมานานแล้ว

449
00:25:19,019 --> 00:25:21,563
ฉันแค่รู้สึกว่า
กลอนของฉันไม่มีความสำคัญด้วยซ้ำ

450
00:25:21,647 --> 00:25:23,232
อะไรนะ บ้าไปแล้ว

451
00:25:24,942 --> 00:25:29,238
กับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ทั้งในโลกและในครอบครัวฉัน…

452
00:25:31,073 --> 00:25:33,659
อาจจะดีสำหรับทุกคนถ้าฉันเลิกเขียน

453
00:25:33,742 --> 00:25:35,827
เธอเกิดมาเพื่อเขียนนะ

454
00:25:35,911 --> 00:25:36,745
ใช่แน่เหรอ

455
00:25:38,080 --> 00:25:41,917
ฉันน่าจะทำอะไรมากกว่านี้
เพื่อช่วยแบบจริงๆ จังๆ

456
00:25:42,000 --> 00:25:43,961
ฉันรู้แค่ว่า

457
00:25:44,044 --> 00:25:47,714
ถ้าให้เลือกระหว่างเธอกับกลอนของเธอ

458
00:25:47,798 --> 00:25:48,799
ว่าไง

459
00:25:49,341 --> 00:25:51,051
ฉันจะเลือกกลอนของเธอ

460
00:25:54,012 --> 00:25:57,140
โอเค นั่นเป็นคำพูดที่น่ารักที่สุดเลย

461
00:26:01,103 --> 00:26:03,146
- จอร์จ จะทำอะไรน่ะ จอร์จ
- ฉัน…

462
00:26:04,064 --> 00:26:05,941
ฉันแค่คิดว่า
ไหนๆ ก็เกิดสงครามและอะไรหลายๆ อย่าง…

463
00:26:06,024 --> 00:26:07,609
จอร์จ ฉันทำไม่ได้

464
00:26:09,570 --> 00:26:13,240
หัวใจฉันเป็นของคนอื่น

465
00:26:16,952 --> 00:26:18,495
ให้ตายสิ ชีวิตมันวุ่นวายจริงๆ เนอะ

466
00:26:19,621 --> 00:26:21,206
(ดิแอตแลนติกรายเดือน)

467
00:26:37,556 --> 00:26:40,309
เบ็ตตี้กลับมาแล้ว แม่ตัวดีของฉัน

468
00:26:40,392 --> 00:26:45,272
โซเจิร์นเนอร์ ชุดนั่นปังมากเลย

469
00:26:45,355 --> 00:26:47,983
ทุกคนจะได้รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง
เมื่อสวมชุดนี้

470
00:26:48,066 --> 00:26:51,445
ใช่ แน่นอน พวกเขาจะรู้ว่า
คุณคือโซเจิร์นเนอร์ ทรูธผู้ยิ่งใหญ่

471
00:26:51,528 --> 00:26:55,324
ผู้สนับสนุนการเลิกทาส ผู้เผยแพร่ศาสนา
นักสู้เพื่อสิทธิในการเลือกตั้ง

472
00:26:55,407 --> 00:26:57,284
และโสดเป็นที่เลื่องลือ

473
00:26:58,118 --> 00:27:00,913
เดี๋ยว ปากกาขนนกเธออยู่ไหน
แม่ตัวดีที่เก่งรอบตัวของฉัน

474
00:27:00,996 --> 00:27:02,414
มาทำงานกันต่อเถอะ

475
00:27:02,497 --> 00:27:08,086
ฉันอยากจะเขียนความทรงจำให้คุณต่อนะ
แต่ฉันเหนื่อยไม่ไหวแล้ว

476
00:27:08,170 --> 00:27:14,426
เบ็ตตี้ ถ้าฉันเป็นหญิงผิวดำคนแรก
ที่ฟ้องชายคนขาวแล้วชนะคดีได้

477
00:27:14,510 --> 00:27:18,263
เธอก็ถ่างตาเขียนบทต่อไปอีกคืนได้
ว่าฉันชนะคดีได้ยังไง

478
00:27:19,139 --> 00:27:20,933
โอเค โอเค!

479
00:27:22,559 --> 00:27:24,394
- ใช่ คุณพูดถูก
- แหงละ

480
00:27:24,478 --> 00:27:27,564
เราต้องสู้ต่อไป จะท้อถอยไม่ได้

481
00:27:27,648 --> 00:27:29,274
- เฮนรีเคยพูดอย่างนั้น
- ถูกต้องแล้ว

482
00:27:29,358 --> 00:27:32,694
เพราะฉันจะไม่ตาย
ไม่ ฉันจะกลับบ้านแบบปังๆ เหมือนดาวตก

483
00:27:32,778 --> 00:27:35,072
คอยดูฉันเป็นแสงสว่างในราตรี
ด้วยพลังของฉันนะ

484
00:27:35,155 --> 00:27:36,907
เชื่อไหมล่ะว่าฉัน 60 แล้ว

485
00:27:36,990 --> 00:27:40,077
เราไม่รู้วันเกิดของคุณ

486
00:27:40,160 --> 00:27:43,497
เบ็ตตี้ ฉันอายุประมาณ 66
และฉันยังสวยเช้งขนาดนี้

487
00:27:45,207 --> 00:27:46,708
เอาละ ถึงไหนแล้ว

488
00:27:46,792 --> 00:27:50,629
พวกเขาเพิ่งขายลูกชายวัยห้าขวบของคุณ
อย่างผิดกฎหมาย

489
00:27:50,712 --> 00:27:52,756
ให้กับเจ้าของไร่ในอลาบามา

490
00:27:52,840 --> 00:27:56,134
คนขาวมันชั่ว จารึกไว้เลย

491
00:28:01,640 --> 00:28:06,895
งานเขียนที่ตัดชีวิตจริงออกไป
ไม่ต่างจากความตาย

492
00:28:31,879 --> 00:28:33,297
คุณฮิกกินสัน

493
00:28:34,006 --> 00:28:37,634
หากไม่รบกวนเกินไป ช่วยบอกได้ไหม
บทกวีของฉันมีชีวิตหรือไม่

494
00:29:26,350 --> 00:29:28,352
คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี