1
00:00:11,803 --> 00:00:13,013
โอเค

2
00:00:14,515 --> 00:00:18,560
สาม สอง หนึ่ง สวัสดีค่ะ
ฉันเอมิลี ดิกคินสัน

3
00:00:26,026 --> 00:00:26,860
คุณจำฉันได้ด้วยเหรอคะ

4
00:00:26,944 --> 00:00:30,489
ค่ะ ใช่ค่ะ
ฉันคือเอมิลี เอลิซาเบธ ดิกคินสัน

5
00:00:36,245 --> 00:00:38,997
ผลงานฉันกำลังจะได้รับการตีพิมพ์ค่ะ
ใช่ นั่นสิคะ มันค่อนข้าง...

6
00:00:39,081 --> 00:00:40,457
ไง ทุกคน

7
00:00:45,420 --> 00:00:46,630
คุณดูดีนะ

8
00:00:48,173 --> 00:00:49,007
จริงเหรอ

9
00:00:49,091 --> 00:00:51,385
คุณดูเหมือนคนที่ควรขึ้นหน้าหนึ่ง

10
00:01:01,144 --> 00:01:02,354
ได้เวลาแล้ว

11
00:01:05,399 --> 00:01:06,650
คุณพร้อมไหม

12
00:01:08,026 --> 00:01:10,404
คุณพร้อมที่จะเห็น
และให้คนอื่นเห็นไหม

13
00:01:11,029 --> 00:01:12,155
หวังว่าอย่างนั้น

14
00:01:13,031 --> 00:01:16,118
แค่หวังยังไม่ดีพอ

15
00:01:18,453 --> 00:01:19,663
คุณต้องมั่นใจ

16
00:01:20,998 --> 00:01:22,249
มองดูตัวเองสิ

17
00:01:24,376 --> 00:01:25,794
มองตัวเองแล้วพูดว่า

18
00:01:27,629 --> 00:01:28,839
"ฉันคู่ควรกับสิ่งนี้

19
00:01:30,883 --> 00:01:32,092
ฉันได้มาด้วยฝีมือ

20
00:01:33,343 --> 00:01:36,346
ถึงเวลาที่ฉันจะแจ้งเกิดแล้ว"

21
00:01:42,603 --> 00:01:44,521
โลกของเอมิลี ดิกคินสัน

22
00:01:44,605 --> 00:01:46,565
(ผลไม้ต้องห้ามมีรสชาติหอมหวาน)

23
00:01:55,574 --> 00:01:56,575
คิดว่ายังไง

24
00:01:58,285 --> 00:01:59,286
ดูน่านับถือมากค่ะ

25
00:01:59,369 --> 00:02:00,204
ถูกต้องเลย

26
00:02:00,287 --> 00:02:01,914
ฉันชอบชุดสีทองของคุณมากกว่า

27
00:02:01,997 --> 00:02:03,040
แต่ไม่ใช่สำหรับคืนนี้

28
00:02:03,582 --> 00:02:05,584
คืนนี้ฉันต้องการชุดที่บอกว่า

29
00:02:06,668 --> 00:02:11,465
"ฉันง่วนกับการอ่านและการใช้ความคิด
เรื่องที่ฉลาดปราดเปรื่อง

30
00:02:11,548 --> 00:02:13,634
จนไม่มีเวลามาแต่งตัวสวย"

31
00:02:13,717 --> 00:02:15,594
งั้นฉันคิดว่าคุณเลือกถูกชุดแล้ว

32
00:02:18,722 --> 00:02:20,557
แต่เหมือนขาดอะไรบางอย่าง

33
00:02:23,018 --> 00:02:24,102
หยิบนั่นให้ฉันหน่อย

34
00:02:26,313 --> 00:02:27,731
คุณต้องใส่แว่นด้วยเหรอคะ

35
00:02:27,814 --> 00:02:29,816
ไม่เลย สายตาฉันดีเยี่ยม

36
00:02:30,859 --> 00:02:33,111
แต่มันทำให้ฉันดูฉลาดขึ้นใช่ไหมล่ะ

37
00:02:34,154 --> 00:02:36,949
คืนนี้จะเป็นความสนุกตื่นเต้น
ทางสติปัญญา

38
00:02:37,032 --> 00:02:39,201
เรามีผู้บรรยาย
ที่น่าประทับใจมากๆ มาด้วย

39
00:02:39,284 --> 00:02:42,746
และยิ่งไปกว่านั้น แซม โบวส์
จะมาที่นี่คืนนี้ กับเอมิลี

40
00:02:42,829 --> 00:02:44,665
นี่จะเป็นการปรากฏตัวครั้งแรก
ของพวกเขา

41
00:02:44,748 --> 00:02:46,375
ตั้งแต่ที่เขาตกลงจะตีพิมพ์
กลอนของเธอ

42
00:02:47,084 --> 00:02:49,586
รู้ไหม ผู้คนจะพากันร่ำลือว่า

43
00:02:49,670 --> 00:02:53,257
ที่งานเลี้ยงของฉันนี่แหละ
ที่แซม โบวส์ค้นพบเอมิลี ดิกคินสัน

44
00:02:53,340 --> 00:02:55,425
ซึ่งฉันช่วยให้เขาค้นพบเธอ

45
00:02:55,509 --> 00:02:56,718
ฉันคือผู้นำเทรนด์จ้ะ แฮตตี้

46
00:02:57,386 --> 00:02:58,512
และตอนนี้ฉันได้จับคู่

47
00:02:58,595 --> 00:03:01,473
สิ่งที่อาจจะเป็นหุ้นส่วนทางวรรณกรรม
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์

48
00:03:01,557 --> 00:03:03,600
พวกแม่บ้านที่เกรทแบร์ริงตัน
ทำอย่างนั้นกันอยู่หรือเปล่า

49
00:03:03,684 --> 00:03:04,935
ไม่ค่ะ คิดว่าไม่

50
00:03:05,352 --> 00:03:06,353
ใช่แล้ว

51
00:03:07,646 --> 00:03:09,481
เอาละ ฉันแน่ใจว่ามีแขกมากันบ้างแล้ว

52
00:03:10,315 --> 00:03:13,777
เดี๋ยว แน่ใจนะคะว่า
คุณไม่อยากสวมชุดนี้

53
00:03:13,861 --> 00:03:17,573
คือว่า มันสวยมาก
แถมมาจากนิวยอร์กด้วย

54
00:03:17,656 --> 00:03:20,576
แฮตตี้จ๊ะ ฉันบอกแล้วไง
มันไม่เหมาะกับงานคืนนี้

55
00:03:20,993 --> 00:03:22,786
- แล้วก็อีกอย่าง...
- คะ

56
00:03:22,870 --> 00:03:25,080
จะให้คนเห็นฉันสวมชุดเดิมไม่ได้

57
00:03:32,171 --> 00:03:33,172
สวัสดีค่ะทุกคน

58
00:03:34,631 --> 00:03:36,508
หนูกำลังจะไปบ้านซูกับออสติน

59
00:03:39,011 --> 00:03:40,012
หนูควรเปลี่ยนชุดไหม

60
00:03:40,095 --> 00:03:44,683
ไม่จ้ะ ไม่ ลูกดูสวยมาก
หยาดเยิ้มเชียวล่ะ

61
00:03:44,766 --> 00:03:47,769
ใครจะไปรู้ คืนนี้ลูกอาจจะเตะตา
ผู้ชายสักคนเข้าก็ได้

62
00:03:47,853 --> 00:03:50,314
แม่เคยเลิกหวังไปแล้ว
ว่าลูกจะได้แต่งงาน

63
00:03:50,397 --> 00:03:53,525
แต่พอลาวิเนียหมั้นหมายมาหยกๆ
ครอบครัวเราดูจะไปได้สวย

64
00:03:53,609 --> 00:03:55,652
มีใครอยากไปงานเลี้ยงด้วยกันไหมคะ

65
00:03:55,736 --> 00:03:56,820
ฉันอยากไป แต่...

66
00:03:56,904 --> 00:03:58,197
ไม่ได้เด็ดขาด

67
00:03:58,280 --> 00:04:00,741
ซูกับออสตินใช้ชีวิตแบบ
หรูหราหมาเห่า

68
00:04:00,824 --> 00:04:02,701
และแม่ไม่เห็นชอบเลยสักนิด

69
00:04:02,784 --> 00:04:06,455
มันไม่ใช่วิถีของตระกูลดิกคินสัน
และไม่ใช่วิถีของตระกูลนอร์ครอสด้วย

70
00:04:06,538 --> 00:04:08,332
ไม่ เราจะไม่ไปร่วมงานเลี้ยง

71
00:04:08,415 --> 00:04:10,709
เราจะทำสิ่งที่คนตระกูลดิกคินสันทำ

72
00:04:10,792 --> 00:04:14,963
ซึ่งก็คืออยู่บ้าน
และนั่งใช้ความคิดอย่างเงียบๆ

73
00:04:15,506 --> 00:04:16,507
ก็อย่างที่แม่เขาบอก

74
00:04:16,589 --> 00:04:18,382
อยู่บ้านกันเงียบๆ จ้ะ ที่รัก

75
00:04:18,966 --> 00:04:20,302
อ่านนิยาย ผ่อนคลายแบบชิลๆ

76
00:04:22,304 --> 00:04:24,806
งั้นหนูไปล่ะ

77
00:04:26,058 --> 00:04:27,184
ขอให้สนุกนะจ๊ะลูก

78
00:04:28,727 --> 00:04:32,105
แล้วก็ช่วยจดไว้ด้วยว่า
พวกเขาจ่ายค่าแชมเปญไปเท่าไหร่

79
00:04:41,114 --> 00:04:43,158
พวกคุณเป็นบาทหลวงกันทั้งคู่เลยเหรอ

80
00:04:43,909 --> 00:04:46,537
ฉันอยากรู้จริงๆ
ว่าผู้บรรยายในคืนนี้เป็นใคร

81
00:04:46,620 --> 00:04:50,707
แดเนียลกับฉันเห็นนักเล่นออร์แกนที่
งานในฮาร์ดวิคอาทิตย์ก่อน น่าทึ่งมาก

82
00:04:50,791 --> 00:04:51,792
ใช่ไหมคะ ที่รัก

83
00:04:51,875 --> 00:04:53,752
ไม่รู้สิ ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน

84
00:04:53,836 --> 00:04:55,504
ฉันแค่ชอบวัฒนธรรมงานเลี้ยงแบบซาลอน

85
00:04:55,587 --> 00:05:00,259
แลกเปลี่ยนความคิดเชิงปรัชญา
ได้เจอความท้าทายใหม่ๆ ทางสติปัญญา

86
00:05:00,342 --> 00:05:01,969
ชีวิตของความคิด

87
00:05:02,052 --> 00:05:03,887
ผมคิดว่าคุณลอกทั้งหมดนั่น
จากการเทศน์ของผม

88
00:05:03,971 --> 00:05:06,974
โอ้ ไม่ ใช่ค่ะ ใช่จริงๆ

89
00:05:07,057 --> 00:05:09,726
สวัสดีทุกคน ฉันเอง
ฉันกำลังจะได้รับการตีพิมพ์

90
00:05:12,521 --> 00:05:14,231
แบบในหนังสือเหรอ

91
00:05:14,314 --> 00:05:16,066
ในเดอะสปริงฟีลด์รีพับลิกันน่ะ

92
00:05:16,149 --> 00:05:18,026
แซม โบวส์
จะตีพิมพ์กลอนบทหนึ่งของฉัน

93
00:05:18,110 --> 00:05:20,988
เอมิลี เธอกำลังจะดังแล้ว

94
00:05:21,446 --> 00:05:24,950
โอเค ขอพูดอะไรหน่อยนะ
ฉันเป็นแฟนตัวยงของสาวคนนี้

95
00:05:25,367 --> 00:05:28,287
- จริงเหรอ
- เอมิลีจ๊ะ เราเป็นเพื่อนรักกัน

96
00:05:28,370 --> 00:05:30,205
ฉันว่าเราไม่เคยคุยกัน
สองต่อสองด้วยซ้ำ

97
00:05:31,790 --> 00:05:34,585
เธอรู้ไหมว่าแซม โบวส์นอนกับ
ผู้หญิงทุกคนที่เขาตีพิมพ์ผลงานให้

98
00:05:36,503 --> 00:05:38,130
พูดเรื่องอะไรน่ะ เขาแต่งงานแล้ว

99
00:05:38,213 --> 00:05:41,592
โอ้ ฉันรักนางจัง หัวโบราณมาก

100
00:05:42,467 --> 00:05:44,761
ไม่นะ เขารักภรรยาของเขา

101
00:05:44,845 --> 00:05:46,346
ภรรยาที่ไม่เคยอยู่กับเขาเลย

102
00:05:46,430 --> 00:05:49,975
เขาชอบทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัย
มากพอควร

103
00:05:50,392 --> 00:05:54,938
อ้อ ใช่ เตร่ไปทั่วนิวอิงแลนด์
ออกล่าพวกนักเขียนสาวๆ

104
00:05:55,022 --> 00:05:56,273
โอเค นั่นไม่ยุติธรรม

105
00:05:56,356 --> 00:05:57,983
ถ้าผู้ชายไม่สนใจ
ที่จะตีพิมพ์งานของผู้หญิง

106
00:05:58,066 --> 00:05:59,902
แล้วผู้หญิง
จะได้รับการตีพิมพ์ได้ยังไง

107
00:05:59,985 --> 00:06:03,614
ใครบอกว่าผู้หญิงควรได้รับการตีพิมพ์
ผมว่ามันเป็นเรื่องฉาวโฉ่

108
00:06:04,031 --> 00:06:06,450
พวกคุณคิดผิดแล้วเรื่องแซม

109
00:06:07,117 --> 00:06:09,620
เขาเป็นบรรณาธิการที่เก่งมาก
มีสายตาแหลมคมในการเลือกคนเก่ง

110
00:06:10,287 --> 00:06:11,580
อัจฉริยะของผมอยู่นี่เอง

111
00:06:12,706 --> 00:06:15,125
เอมิลี ดิกคินสัน กวีหน้าหนึ่ง

112
00:06:16,627 --> 00:06:19,505
- คุณบอกข่าวใหญ่แก่ทุกคนหรือยัง
- ค่ะ บอกแล้ว

113
00:06:20,088 --> 00:06:21,381
โอ้ แซม มันน่าตื่นเต้นมากๆ

114
00:06:22,257 --> 00:06:24,134
ไม่น่าตื่นเต้นเท่าชุดนี้หรอก

115
00:06:24,635 --> 00:06:26,720
ว้าว มันสวยมากเลย

116
00:06:27,095 --> 00:06:30,057
ดูสิ แขกผู้มีเกียรติของฉันมาถึงแล้ว

117
00:06:30,432 --> 00:06:32,184
บรรณาธิการกับกวีของเขา

118
00:06:32,768 --> 00:06:34,436
เป็นการจับคู่กันทางวรรณกรรม
ที่หาตัวจับยาก

119
00:06:34,853 --> 00:06:37,022
และจะเกิดขึ้นในงานเลี้ยงซาลอน
แบบงานนี้เท่านั้น รู้ไหม

120
00:06:38,023 --> 00:06:40,317
คุณโบวส์คะ
ฉันดีใจมากที่คุณมาได้

121
00:06:40,400 --> 00:06:43,820
แล้วก็เอมิลี เธอสวยมากจ้ะ

122
00:06:44,738 --> 00:06:46,532
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันแต่งตัวเหมาะสม ซู

123
00:06:46,615 --> 00:06:48,659
เธอจ๋า เธอดูเจิดจรัส

124
00:06:48,742 --> 00:06:52,955
เธอต้องโดดเด่น เพราะเป็นนักเขียน
หน้าใหม่ที่ร้อนแรงสุดในนิวอิงแลนด์

125
00:06:53,038 --> 00:06:54,998
กลอนจะตีพิมพ์เมื่อไหร่ล่ะ

126
00:06:55,082 --> 00:06:56,667
ใช่ อยากอ่านจะแย่

127
00:06:57,501 --> 00:06:59,586
คิดว่าสัปดาห์หน้าครับ อาจจะวันพุธ

128
00:06:59,670 --> 00:07:00,671
หรือวันศุกร์

129
00:07:00,754 --> 00:07:02,506
เรามีสิ่งอื่นต่อคิวที่จะตีพิมพ์อยู่

130
00:07:02,589 --> 00:07:04,174
งั้นก็เก็บพวกนั้นไว้ก่อนสิคะ

131
00:07:04,258 --> 00:07:07,094
คนต้องได้รู้จักงานของเอมิลี
ไม่เห็นด้วยเหรอ

132
00:07:07,970 --> 00:07:09,054
แน่นอนที่สุด

133
00:07:10,597 --> 00:07:13,392
ฉันแค่ตื่นเต้นเหลือเกิน
ที่เป็นคนนำพวกคุณมารู้จักกัน

134
00:07:13,809 --> 00:07:16,103
มันให้ความรู้สึกเหมือน...

135
00:07:17,229 --> 00:07:18,480
โชคชะตา

136
00:07:19,565 --> 00:07:21,275
นี่เอมิลี...

137
00:07:23,151 --> 00:07:25,237
- คุณพร้อมหรือยัง
- สำหรับอะไรคะ

138
00:07:25,320 --> 00:07:27,155
พร้อมให้ผมพาคุณไปอวด

139
00:07:28,740 --> 00:07:30,868
ฉันแค่หวังว่า
งานนี้จะพร้อมรับคนอย่างฉัน

140
00:07:31,285 --> 00:07:32,744
สู้เขาจ้ะ เพื่อนรัก

141
00:07:37,249 --> 00:07:39,126
ทุกคนมากันหมดเลยคืนนี้

142
00:07:39,209 --> 00:07:42,171
นั่นเฟอร์ดินานด์ แอนดรูวส์
บก. ของบอสตันทราเวลเลอร์

143
00:07:42,254 --> 00:07:43,922
ส่วนนั่น
แฮร์เรียต เพรสคอตต์ สปอฟฟอร์ด

144
00:07:44,006 --> 00:07:45,883
แฮร์เรียต เพรสคอตต์ สปอฟฟอร์ด
ที่เป็นกวีน่ะเหรอ

145
00:07:45,966 --> 00:07:48,719
ใช่ ผมค้นพบเธอเมื่อสองสามปีก่อน

146
00:07:48,802 --> 00:07:51,555
ตอนนี้ทุกคนเรียกเธอว่า
ดอกลิลลีไฟลุกโหมแห่งนิวอิงแลนด์

147
00:07:52,764 --> 00:07:54,725
สงสัยจังว่าคุณจะมีฉายาว่าอะไร

148
00:07:54,808 --> 00:07:56,059
ฉันอยากคุยกับเธอจัง

149
00:07:56,143 --> 00:07:58,770
นี่ ดูสิ นั่นแซนฟอร์ด กิฟฟอร์ด

150
00:07:59,271 --> 00:08:02,691
มาเถอะ คุณต้องรู้จักกับชายคนนี้
เป็นจิตรกรที่เยี่ยม เป็นชายที่แย่

151
00:08:04,234 --> 00:08:05,360
(ตราบาปสีเลือด
นาธาเนียล ฮอว์ธอร์น)

152
00:08:05,444 --> 00:08:06,904
เอาละ อ่านเรื่องนี้ละกัน

153
00:08:10,866 --> 00:08:12,409
- นี่
- ไง

154
00:08:12,993 --> 00:08:14,953
- เราต้องคุยกัน
- โอเค

155
00:08:16,121 --> 00:08:17,456
ฟังนะ

156
00:08:18,540 --> 00:08:19,958
ฉันรู้ว่าเราหมั้นกันแล้ว

157
00:08:20,042 --> 00:08:23,253
นายคิดว่าฉันจะกลายเป็น
แม่บ้านหงิมๆ ที่ว่านอนสอนง่าย

158
00:08:23,337 --> 00:08:25,964
ซึ่งจะอยู่กับเหย้ากับเรือน
ไม่ออกไปปาร์ตี้

159
00:08:26,048 --> 00:08:28,759
และพออกพอใจกับชีวิต
ที่ได้ปะชุนถุงเท้าให้นาย

160
00:08:30,135 --> 00:08:31,345
แต่นายคิดผิดแล้ว

161
00:08:31,929 --> 00:08:34,932
ฉันไม่ใช่ลูกสาวบ้านดิกคินสัน
ที่น่าเบื่อ

162
00:08:35,015 --> 00:08:38,143
คนอื่นอาจจะไม่รู้เรื่องนี้
แต่ฉันเหมือนเอมิลีหลายอย่าง

163
00:08:38,977 --> 00:08:41,395
ฉันหัวขบถและสร้างสรรค์

164
00:08:42,105 --> 00:08:45,609
และความจริงก็คือ
ฉันเผ็ดเสียยิ่งกว่าโลล่า มอนเทซ

165
00:08:48,153 --> 00:08:49,154
โลล่าเหรอ

166
00:08:49,238 --> 00:08:54,159
ดังนั้นถ้านายคิดว่า เราจะอยู่เงียบๆ
กันคืนนี้ นายก็คิดผิดแล้ว

167
00:08:54,576 --> 00:08:55,911
ฉันต้องการมากกว่านั้น

168
00:08:56,328 --> 00:08:57,746
ฉันต้องการแรงกระตุ้น

169
00:08:58,956 --> 00:09:00,749
โอเค ก็แค่...
ฉันพยายามอ่านหนังสืออยู่

170
00:09:00,832 --> 00:09:01,792
ทำไม

171
00:09:01,875 --> 00:09:04,419
ก็ถ้าฉันจะแต่งกับสาวบ้านดิกคินสัน
ฉันก็ต้องมีความรู้สักหน่อย

172
00:09:04,503 --> 00:09:06,296
แล้วนายเลือกเล่มนี้
เป็นเล่มแรกเนี่ยนะ

173
00:09:06,713 --> 00:09:08,006
ตราบาปสีเลือดเนี่ยนะ

174
00:09:08,090 --> 00:09:09,716
ใช่ มันไม่ดีตรงไหน

175
00:09:10,300 --> 00:09:12,135
พูดตามตรงนะ ฉันว่ามันห่วย

176
00:09:12,553 --> 00:09:16,598
โอเค เรื่องราวเป็นยังไง

177
00:09:17,057 --> 00:09:22,104
มันเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง
เฮสเตอร์ พรินน์

178
00:09:22,187 --> 00:09:24,314
ซึ่งอยู่ในบอสตันยุคอาณานิคม

179
00:09:24,398 --> 00:09:26,733
และหล่อนเชื่อว่าสามีจมน้ำตายไปแล้ว

180
00:09:26,817 --> 00:09:31,280
หล่อนก็เลยเป็นชู้กับบาทหลวงคนหนึ่ง

181
00:09:31,363 --> 00:09:33,866
และหล่อนตกหลุมรักเขา
แล้วก็ตั้งท้อง

182
00:09:33,949 --> 00:09:36,910
แต่สามีหล่อนกลับมา
หล่อนก็เลยถูกประจานต่อสาธารณชน

183
00:09:36,994 --> 00:09:40,914
และถูกบังคับให้สวมชุดที่มี
ตัว "เอ" สีแดงเพื่อแสดงถึงการมีชู้

184
00:09:41,290 --> 00:09:44,418
โอเค ใช่
ฟังดูค่อนข้างน่าเบื่อ

185
00:09:45,419 --> 00:09:46,962
- รู้อะไรไหม ชิป
- อะไร

186
00:09:47,045 --> 00:09:48,046
มันไม่ได้น่าเบื่อ

187
00:09:48,130 --> 00:09:52,384
มันไม่ได้ปลอดภัย หรือเรียบร้อย
หรือเหมาะสม หรือประพฤติดี

188
00:09:53,135 --> 00:09:55,971
จริงๆ แล้วมันหยาบโลนด้วย

189
00:09:57,055 --> 00:09:58,473
ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร

190
00:09:59,057 --> 00:10:00,058
โอเค

191
00:10:02,436 --> 00:10:04,479
ไม่ไปงานเลี้ยงส่งเสริมสติปัญญาละ

192
00:10:05,606 --> 00:10:07,316
รู้ไหมว่าคืนนี้เราจะทำอะไรกัน

193
00:10:07,399 --> 00:10:08,400
อะไร

194
00:10:08,942 --> 00:10:11,028
เราจะติววิชาภาษาอังกฤษกัน

195
00:10:13,363 --> 00:10:15,741
แซนฟอร์ด เจ้าบ้า ดีใจที่ได้เจอคุณ

196
00:10:15,824 --> 00:10:17,826
วันนี้ตัวไม่เปื้อนสีซะด้วย

197
00:10:17,910 --> 00:10:19,953
ฟังนะ มีคนที่ผมอยากให้คุณรู้จัก

198
00:10:20,037 --> 00:10:22,789
กวีหน้าใหม่ที่น่าฉงนฉงาย
เอมิลี ดิกคินสัน

199
00:10:23,832 --> 00:10:25,125
รสชาติใหม่ของคุณเดือนนี้เหรอ

200
00:10:25,209 --> 00:10:27,628
เธอจะอยู่นานกว่าหนึ่งเดือน

201
00:10:28,420 --> 00:10:29,546
กลอนของเธอนั้นมหัศจรรย์มาก

202
00:10:29,630 --> 00:10:32,508
มันเหมือนรังมดเล็กๆ

203
00:10:32,591 --> 00:10:34,676
ที่จู่ๆ ก็แตกฮือ
รุนแรงราวกับภูเขาไฟระเบิด

204
00:10:35,636 --> 00:10:38,222
นั่นเป็นคำพูดที่ดีที่สุด
ที่เคยมีใครพูดกับฉันเลย

205
00:10:38,805 --> 00:10:41,016
ยินดีด้วยนะ คุณ...

206
00:10:41,099 --> 00:10:42,351
ดิกคินสันค่ะ

207
00:10:42,434 --> 00:10:43,977
คุณดูเหมือนสเป็กของเขา

208
00:10:46,730 --> 00:10:47,731
แล้วคุณทำอะไรคะ

209
00:10:48,482 --> 00:10:51,527
เขาเป็นจิตรกร เป็นจิตรกรที่เก่งกาจ

210
00:10:51,610 --> 00:10:54,154
เขาแค่หมายความว่า
ภาพเขียนของผมขายได้เงินมหาศาล

211
00:10:54,947 --> 00:10:56,448
แล้วคุณวาดภาพอะไร

212
00:10:56,990 --> 00:10:58,825
ส่วนใหญ่ก็แม่น้ำฮัดสัน

213
00:10:58,909 --> 00:11:01,620
แซนด์ฟอร์ดเป็นคนดัง
ที่โรงเรียนฮัดสันริเวอร์แห่งใหม่

214
00:11:01,703 --> 00:11:03,622
เขาทำสิ่งใหม่ๆ เกี่ยวกับแสง

215
00:11:04,665 --> 00:11:06,124
ใช่ นั่นคือที่ผมบอกคนอื่นๆ

216
00:11:07,167 --> 00:11:08,919
"โอ้ จุดสำคัญคือแสง"

217
00:11:09,002 --> 00:11:11,213
ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่า
"จุดสำคัญคือแสง"

218
00:11:11,296 --> 00:11:13,048
นั่นคือตอนที่พวกเขาควักเงินก้อนโต

219
00:11:13,131 --> 00:11:15,175
ศิลปินทุกคนต้องมีผู้อุปถัมภ์

220
00:11:15,259 --> 00:11:17,261
คุณโบวส์
เป็นผู้อุปถัมภ์ของคุณหรือเปล่าล่ะ

221
00:11:17,928 --> 00:11:20,430
ไม่ค่ะ เขาเป็น...

222
00:11:22,057 --> 00:11:23,058
บรรณาธิการของฉัน

223
00:11:24,518 --> 00:11:25,686
ฟังดูเข้าท่า

224
00:11:26,436 --> 00:11:28,939
ดีค่ะ เพราะฉันมีกลอนอีกมากมาย
ที่จะมอบให้คุณ

225
00:11:29,022 --> 00:11:30,399
และฉันหวังว่าคุณจะตีพิมพ์มันทั้งหมด

226
00:11:31,024 --> 00:11:32,609
ผมตั้งตารอที่จะได้อ่านมันนะ

227
00:11:34,152 --> 00:11:35,153
ดีจัง

228
00:11:35,237 --> 00:11:38,907
ลืมไปเลย โบวส์
คุณหลุยซา แพรตต์ฝากความระลึกถึง

229
00:11:38,991 --> 00:11:39,992
อ้อ งั้นเหรอ

230
00:11:40,075 --> 00:11:42,578
เธอมีความสุข
กับช่วงเวลาที่ได้อยู่กับคุณ

231
00:11:42,661 --> 00:11:44,413
เมื่อทริปล่าสุดที่คุณไปวอชิงตัน

232
00:11:44,496 --> 00:11:46,707
ผมก็สนุกเหมือนกัน
เรามีช่วงเวลาที่ดีมาก

233
00:11:47,124 --> 00:11:48,333
เอมิลี เติมเครื่องดื่มหน่อยไหม

234
00:11:48,417 --> 00:11:52,087
อ้อ ใช่ ตามสบายเลย
ผมรู้ว่าคุณสมาธิสั้นแค่ไหน

235
00:11:52,504 --> 00:11:54,047
เชิญเลย ไปคุยกับคนอื่นๆ

236
00:11:54,131 --> 00:11:55,757
จริงๆ แล้วฉันต้องไปหาซู

237
00:11:56,133 --> 00:11:57,759
- เอมิลี เดี๋ยว...
- บอกเธอด้วยว่าผมฝากสวัสดี

238
00:11:58,468 --> 00:12:01,013
พวกคนรวยซื้อภาพเขียนของผม
แบบไม่หยุดไม่หย่อน

239
00:12:05,475 --> 00:12:07,477
ผ้ากันเปื้อนที่ฉันให้ใส่
หายไปไหนแล้ว

240
00:12:07,561 --> 00:12:08,729
มันเปื้อน

241
00:12:08,812 --> 00:12:11,440
ฉันขอให้พวกเธอช่วยแฮตตี้
เสิร์ฟอาหารให้แขก

242
00:12:11,523 --> 00:12:12,691
ซู

243
00:12:13,442 --> 00:12:15,402
เด็กๆ ไปที่ห้องรับแขกเถอะ

244
00:12:15,986 --> 00:12:17,362
หยิบชีสกินได้เลยนะ

245
00:12:18,822 --> 00:12:20,616
- นั่นสำหรับแขก
- ซู

246
00:12:22,910 --> 00:12:24,328
เธอพูดกับพวกแกอย่างนั้นไม่ได้

247
00:12:24,411 --> 00:12:26,914
ฉันจะพูดกับพวกแกอย่างนั้น
ถ้าทำตัวไม่ดี

248
00:12:26,997 --> 00:12:29,583
รู้ไหม ฉันนึกว่า
เธอจะสงสารพวกแก

249
00:12:29,666 --> 00:12:32,461
เธอเองก็เคยกำพร้า และไม่มีใครดูแล

250
00:12:32,544 --> 00:12:35,547
และฉันไม่อยาก
ให้ใครมาเตือนความจำฉัน ออสติน

251
00:12:36,215 --> 00:12:40,761
ตอนที่ฉันอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
ฉันทำงานตามที่ได้รับคำสั่ง

252
00:12:40,844 --> 00:12:44,223
ฉันไม่ได้ร้ายใส่คนใจดี
ที่ยอมให้ฉันเข้ามาอาศัยด้วย

253
00:12:45,641 --> 00:12:47,059
เธอคิดว่านี่ใจดีเหรอ

254
00:12:48,060 --> 00:12:51,313
รู้ไหม ไม่ใช่ทุกคนที่เกิดมา
บนกองเงินกองทองอย่างพวกดิกคินสัน

255
00:12:51,772 --> 00:12:55,275
ฉันไม่เหมือนเด็กสองคนนี้
ฉันไม่มีมรดกคอยรองรับ

256
00:12:55,359 --> 00:12:57,486
มรดกของพวกแก
กำลังจ่ายค่าบ้านหลังนี้

257
00:12:59,947 --> 00:13:01,782
พวกแกไม่ได้มาเป็นสาวใช้ให้เรา

258
00:13:01,865 --> 00:13:05,035
เป็นเพราะเงินของพวกแก
เราถึงยังมีบ้านคุ้มกะลาหัว

259
00:13:05,577 --> 00:13:10,207
ถ้าเป็นอย่างนั้น
คุณนั่นแหละที่เอาเปรียบ

260
00:13:17,381 --> 00:13:18,382
คุณดิกคินสัน

261
00:13:19,132 --> 00:13:21,176
- ขอโทษนะครับ
- เฮนรี

262
00:13:21,885 --> 00:13:22,886
ต้องการอะไรหรือเปล่า

263
00:13:22,970 --> 00:13:24,096
ครับ

264
00:13:25,180 --> 00:13:30,143
ดึกๆ คืนนี้ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร
ผมอยากให้คุณช่วยเรื่องส่งของ

265
00:13:30,727 --> 00:13:31,728
ได้สิ

266
00:13:32,813 --> 00:13:34,481
ได้อยู่แล้ว

267
00:13:39,069 --> 00:13:42,656
"เธอไม่เชื่อหรือว่าตัวเองมีบาป"

268
00:13:42,739 --> 00:13:45,409
ฉันเชื่อว่าฉันเป็นคนบาป
ในสายตาคุณ

269
00:13:45,826 --> 00:13:48,287
แต่ใครจะไปรู้ว่า
พระเจ้ามองเห็นเช่นคุณหรือไม่

270
00:13:48,370 --> 00:13:49,955
"เงียบนะ นังตัวดี!"

271
00:13:51,540 --> 00:13:57,337
"ทีนี้ก็นำตัวอักษรไปปักไว้
บนอากรณ์"

272
00:13:58,589 --> 00:13:59,590
อาภรณ์

273
00:13:59,673 --> 00:14:01,633
เธอพูดตามแบบของเธอ
ฉันพูดตามแบบของฉัน

274
00:14:02,718 --> 00:14:04,052
ค่ะ ท่านสาธุคุณ

275
00:14:04,136 --> 00:14:06,180
อาภรณ์ของฉันเป็นของคุณ

276
00:14:07,014 --> 00:14:08,807
เธอน่าจะทำตัวไร้เดียงสากว่านี้ไหม

277
00:14:09,474 --> 00:14:11,393
- แค่... ไม่เหรอ
- อย่าหลุดจากบทสิ

278
00:14:11,476 --> 00:14:12,311
จริงด้วย

279
00:14:13,604 --> 00:14:14,605
โทษที

280
00:14:16,732 --> 00:14:20,777
นี่ไม่ใช่สัญลักษณ์แห่งความน่าอับอาย
ของฉัน แต่เป็นของคุณ

281
00:14:25,824 --> 00:14:28,702
เธอเปลี่ยนไปจากที่ฉันจำได้
ลาวิเนีย ดิกคินสัน

282
00:14:29,703 --> 00:14:30,704
เฮสเตอร์

283
00:14:31,371 --> 00:14:32,372
เฮสเตอร์

284
00:14:32,998 --> 00:14:35,876
เธอบ้าบิ่น ถูกใจฉันมาก

285
00:14:42,841 --> 00:14:43,842
ซู

286
00:14:44,301 --> 00:14:45,969
เอมิลี มีอะไรเหรอ

287
00:14:46,053 --> 00:14:49,723
ฉันจำเป็นต้องถามเธอ
เกี่ยวกับข่าวลือพวกนี้

288
00:14:50,307 --> 00:14:51,308
ข่าวลืออะไร

289
00:14:51,391 --> 00:14:53,810
มีแต่คนมาบอกฉันว่า
แซม โบวส์นอกใจภรรยา

290
00:14:55,103 --> 00:14:56,396
โอเค

291
00:14:56,855 --> 00:14:58,774
- มันไม่จริงนะ
- แน่ใจเหรอ

292
00:14:59,441 --> 00:15:01,151
เพราะทันทีที่พวกเขาได้ยินว่า
เขาจะตีพิมพ์งานฉัน

293
00:15:01,235 --> 00:15:03,904
พวกก็เริ่มทึกทักว่า
เราสนิทสนมกันเชิงชู้สาว

294
00:15:05,197 --> 00:15:07,241
นั่นเป็นคำสบประมาท
ที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมา

295
00:15:08,075 --> 00:15:10,452
เขาจะตีพิมพ์งานของเธอ
เพราะเธอเป็นอัจฉริยะ

296
00:15:10,536 --> 00:15:12,746
- ฉันรู้ว่าเธออาจจะคิดอย่างนั้น...
- เอมิลี

297
00:15:12,829 --> 00:15:13,830
ฉันแน่ใจ

298
00:15:14,456 --> 00:15:17,709
ฟังนะ ฉันรู้จักแซม
และฉันรู้จักแมรี่

299
00:15:18,210 --> 00:15:19,962
แมรี่กับฉันโตมาด้วยกัน จำได้ไหม

300
00:15:20,045 --> 00:15:21,046
จำได้

301
00:15:22,005 --> 00:15:25,175
เธอเคยบอกฉันว่าหล่อนเป็น
เพื่อนคนเดียวของเธอก่อนหน้าฉัน

302
00:15:25,717 --> 00:15:28,220
ใช่ ฉันรักแมรี่มาก

303
00:15:28,637 --> 00:15:30,806
แมรี่เป็นคนพิเศษในหลายๆ ทาง

304
00:15:31,515 --> 00:15:32,724
หล่อนทำให้ฉันนึกถึงเธอ

305
00:15:33,392 --> 00:15:35,185
หล่อนเป็นคนช่างคิด

306
00:15:36,228 --> 00:15:38,188
แมรี่ไม่ชอบออกจากบ้าน

307
00:15:38,272 --> 00:15:39,481
หล่อนเป็นคนขี้อายมาก

308
00:15:40,899 --> 00:15:42,776
ฉันเดาว่าหล่อนแค่ไม่อยากให้ใครเห็น

309
00:15:43,193 --> 00:15:44,444
ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้น

310
00:15:45,696 --> 00:15:49,157
ฉันออกมาที่นี่คืนนี้เพื่อให้คนเห็น
แต่มันกลับเป็นประสบการณ์ที่แย่มาก

311
00:15:49,241 --> 00:15:50,617
นั่นทำให้ฉันโกรธ

312
00:15:51,159 --> 00:15:53,161
ผู้คนควรได้เห็นเธอ เอมิลี

313
00:15:53,912 --> 00:15:55,873
ผู้คนควรได้อ่านงานของเธอ

314
00:15:56,456 --> 00:15:59,585
และมันไม่ยุติธรรมเลย
สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้หญิง

315
00:15:59,668 --> 00:16:04,548
ทันทีที่เรามีชื่อเสียงขึ้นมานิดนึง
หรือแสดงความทะเยอทะยานสักเสี้ยว

316
00:16:04,631 --> 00:16:07,426
เราก็โดนโต้กลับ
ด้วยความเห็นที่แสนหยาบคาย

317
00:16:08,093 --> 00:16:10,345
กลายเป็นเป้าให้โจมตี

318
00:16:10,429 --> 00:16:13,765
ฉันขอบอกว่าช่างหัวมัน

319
00:16:13,849 --> 00:16:16,435
เธอออกไปผงาดให้โลกเห็น

320
00:16:16,852 --> 00:16:18,145
นี่คือน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง

321
00:16:19,271 --> 00:16:22,065
และแซม โบวส์เชื่อมั่นในตัวเธอ
ในฐานะนักเขียน แค่นั้นแหละ

322
00:16:23,317 --> 00:16:24,318
ขอบใจจ้ะ

323
00:16:25,194 --> 00:16:26,028
โอเค

324
00:16:26,945 --> 00:16:29,531
ไปหาที่นั่งกัน
การบรรยายจะเริ่มขึ้นแล้ว

325
00:16:36,663 --> 00:16:38,165
คนเก่งของผมอยู่นี่เอง

326
00:16:41,793 --> 00:16:43,378
หวังว่าคนอื่นจะประทับใจฉันนะ

327
00:16:43,462 --> 00:16:44,588
ล้อกันเล่นหรือเปล่า

328
00:16:44,671 --> 00:16:46,757
คนพวกนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับคุณ

329
00:16:46,840 --> 00:16:50,219
แต่วันหนึ่งพวกเขาจะโม้ว่า
เคยเจอเอมิลี ดิกคินสันในงานเลี้ยง

330
00:16:50,302 --> 00:16:51,720
ก่อนที่หล่อนจะมีชื่อเสียง

331
00:16:55,307 --> 00:16:56,850
ทุกท่านโปรดฟังทางนี้

332
00:16:56,934 --> 00:16:58,685
เชิญหาที่นั่ง

333
00:16:58,769 --> 00:17:00,854
ผู้บรรยายของเราเกือบจะพร้อมแล้ว

334
00:17:00,938 --> 00:17:04,358
- จะต้องดีแน่
- หวังว่าจะเกี่ยวกับศาสนา

335
00:17:19,373 --> 00:17:20,582
ขอบคุณจ้ะ

336
00:17:29,550 --> 00:17:30,884
นี่งานคอนเซปชวลเหรอ

337
00:17:36,598 --> 00:17:40,102
ว ม จอห์นสัน ถนนอาร์ช ฟิลาเดลเฟีย
ตั้งด้านนี้ขึ้นอย่างทะนุถนอม

338
00:17:51,029 --> 00:17:52,364
ทุกคนเป็นยังไงกันบ้างครับคืนนี้

339
00:17:58,245 --> 00:18:03,500
ใครรู้บ้างว่าอิสรภาพคืออะไร

340
00:18:04,543 --> 00:18:05,544
ไปเจอผมที่ห้องสมุด

341
00:18:05,627 --> 00:18:07,296
- คุณครับ
- การเชื่อฟังพระเจ้า

342
00:18:07,880 --> 00:18:08,964
ไว้เจอกันที่นั่น

343
00:18:09,047 --> 00:18:10,048
ไม่เชิง

344
00:18:10,591 --> 00:18:13,051
อิสรภาพคือการเป็นตัวของตัวเอง

345
00:18:13,135 --> 00:18:15,637
แม้ว่าคุณจะเป็นแค่สาวม่ายแสนสวย

346
00:18:17,472 --> 00:18:18,891
ใกล้เคียง แค่ยังไม่ใช่

347
00:18:19,892 --> 00:18:23,520
อิสรภาพคือการโยนโซ่ตรวนทิ้ง

348
00:18:24,688 --> 00:18:28,984
และพูดว่า "ไง โลก ฉันอยู่นี่แล้ว"

349
00:18:34,072 --> 00:18:35,073
และอิสรภาพ...

350
00:18:39,244 --> 00:18:40,329
อาจเป็นสิ่งมหัศจรรย์

351
00:18:47,336 --> 00:18:50,088
- ขอบคุณค่ะ
- ทีนี้ใครพร้อมฟังเรื่องราวของผม

352
00:18:50,589 --> 00:18:54,718
ผมเกิดที่ไร่นา
ในหลุยซาเคาน์ตี รัฐเวอร์จิเนีย

353
00:18:55,427 --> 00:18:56,595
ผมเกิดมาในฐานะทาส

354
00:18:56,678 --> 00:18:58,055
คุณไม่ชอบการบรรยายเหรอ

355
00:18:58,138 --> 00:19:00,724
อ้อ เปล่า ผมเคยเห็นแล้ว

356
00:19:01,308 --> 00:19:02,851
สามครั้ง

357
00:19:02,935 --> 00:19:05,187
เฮนรี "บ็อกซ์" บราวน์
ตระเวนบรรยายไปทั่ว

358
00:19:06,355 --> 00:19:08,815
ฉันอยากฟังเขามากเลยทีเดียว...

359
00:19:08,899 --> 00:19:10,776
อ้อ ใช่ อยู่นี่เอง

360
00:19:10,859 --> 00:19:12,819
- อะไรคะ
- ดิกเคนส์

361
00:19:13,320 --> 00:19:14,571
ชาร์ลส์ ดิกเคนส์เหรอ

362
00:19:14,655 --> 00:19:17,324
และดิเดอร็อต

363
00:19:18,784 --> 00:19:22,412
ดูสิ คุณจะอยู่ตรงนี้

364
00:19:23,121 --> 00:19:23,956
ตรงนี้เลย

365
00:19:25,249 --> 00:19:26,375
เอมิลี ดิกคินสัน

366
00:19:28,794 --> 00:19:30,629
- ฉันเหรอ
- หนังสือของคุณ

367
00:19:30,712 --> 00:19:34,550
ระหว่างปรมาจารย์งานเขียนยุคใหม่
กับยุคเรืองปัญญา

368
00:19:35,884 --> 00:19:37,094
ฟังดูเป็นไง

369
00:19:38,053 --> 00:19:40,222
ไม่รู้สิ

370
00:19:40,305 --> 00:19:41,890
โอ้ ไม่ คุณพูดถูก

371
00:19:42,474 --> 00:19:43,809
ที่แค่นี้ยังไม่พอ

372
00:19:43,892 --> 00:19:45,561
คุณจะต้องการชั้นหนังสือของตัวเอง

373
00:19:47,479 --> 00:19:48,480
ลองจินตนาการดูสิ

374
00:19:54,069 --> 00:19:55,946
ฉันจินตนาการได้หลายอย่าง แต่...

375
00:19:57,823 --> 00:20:03,871
เรื่องนี้มันแทบจะรู้สึกเหมือน
เป็นสิ่งต้องห้าม

376
00:20:05,914 --> 00:20:08,959
ผลไม้ต้องห้ามมีรสชาติหอมหวาน
ใช่ไหมล่ะ

377
00:20:16,091 --> 00:20:17,092
ให้ตาย

378
00:20:18,260 --> 00:20:19,511
สวยชะมัด

379
00:20:19,595 --> 00:20:21,388
แท่นพิมพ์

380
00:20:23,807 --> 00:20:25,225
มันเป็นเครื่องจักรที่ทรงพลัง

381
00:20:25,893 --> 00:20:27,102
ใช่

382
00:20:27,978 --> 00:20:30,272
ลองคิดดูว่า
นายจะเอามันไปทำอะไรได้บ้าง

383
00:20:30,355 --> 00:20:32,107
ผมหวังว่า
เราจะสามารถก่อการปฏิวัติได้

384
00:20:34,568 --> 00:20:35,652
โอ้ เฮ้

385
00:20:40,824 --> 00:20:42,409
ผมไม่แน่ใจว่าที่นี่ปลอดภัยพอ

386
00:20:43,202 --> 00:20:44,411
ไม่เป็นไรหรอก เฮนรี

387
00:20:44,494 --> 00:20:46,788
ใครๆ ก็เข้ามาในโรงนานี้ไม่ได้
ถ้าฉันไม่อนุญาต

388
00:20:49,333 --> 00:20:51,418
การบรรยายนั่นโคตรไร้สาระ

389
00:20:51,502 --> 00:20:52,878
ไง แฮตตี้

390
00:20:52,961 --> 00:20:55,714
"โอ้ ลังๆ
มันรู้สึกยังไงที่ต้องอยู่ในลัง"

391
00:20:55,797 --> 00:20:58,342
คนโง่พวกนั้นไม่รู้เหรอ
ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะหนีด้วยซ้ำ

392
00:20:58,425 --> 00:21:01,261
- แฮตตี้
- เขาเมาแล้วก็เผลอหลับ

393
00:21:01,345 --> 00:21:03,889
และมันตั้งสิบปีที่แล้ว

394
00:21:03,972 --> 00:21:06,808
เฮนรี คุณจะเอางานเขียนของหมอนี่
มาลงหนังสือพิมพ์เราไม่ได้นะ

395
00:21:06,892 --> 00:21:09,895
คุณแค่โกรธเพราะเขาได้ลงหน้าหนึ่ง
แทนที่จะเป็นคุณ

396
00:21:09,978 --> 00:21:10,979
- เปล่านะ
- ใช่

397
00:21:11,063 --> 00:21:12,898
ไม่ ฉันพูดจริงๆ

398
00:21:12,981 --> 00:21:14,983
เขาไม่ดีต่อชุมชนของเรา

399
00:21:15,067 --> 00:21:17,110
ผู้คนตรวจสอบลังกันแล้วเดี๋ยวนี้

400
00:21:17,194 --> 00:21:20,447
ฉันมีญาติคนหนึ่ง
ที่พยายามหนีมาในลังน้ำตาล

401
00:21:20,531 --> 00:21:25,911
เขาฝังตัวเองอยู่ใต้น้ำตาล
แต่ก็ยังถูกจับได้

402
00:21:25,994 --> 00:21:27,746
ตอนนี้เขาก็เลยติดอยู่ที่มิสซิสซิปปี

403
00:21:28,247 --> 00:21:29,748
แถมเขายังมี
ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ

404
00:21:31,542 --> 00:21:32,835
ไงแฮตตี้

405
00:21:35,963 --> 00:21:37,256
บางทีนี่อาจจะทำให้เธออารมณ์ดีขึ้น

406
00:21:42,511 --> 00:21:43,720
โอ้ ว้าว

407
00:21:46,640 --> 00:21:47,641
ดูมันสิ

408
00:21:47,724 --> 00:21:48,934
สวยใช่ไหมล่ะ

409
00:21:50,519 --> 00:21:52,187
ขอบคุณค่ะ คุณดิกคินสัน

410
00:21:52,271 --> 00:21:53,480
คุณเป็นเทวดามาโปรดแท้ๆ

411
00:21:53,564 --> 00:21:54,565
ออสติน

412
00:21:54,648 --> 00:21:58,110
และฉันแค่พยายาม
สร้างความแตกต่างให้ใครสักคน

413
00:22:01,071 --> 00:22:05,242
ฉันเป็นนักเขียนอิสระ
และฉันพูดไม่ออกเลย

414
00:22:11,415 --> 00:22:12,666
คุณโบวส์คะ

415
00:22:14,918 --> 00:22:16,503
คุณพลาดฟังการบรรยายเลย

416
00:22:16,587 --> 00:22:18,172
ผมขอโทษนะ ซูซี่

417
00:22:18,255 --> 00:22:19,464
ผมเคยดูแล้วน่ะ

418
00:22:21,592 --> 00:22:23,468
คุณเจนโลกเกินไปสำหรับเรา

419
00:22:23,552 --> 00:22:24,595
สำหรับดิเอเวอร์กรีนส์เหรอ

420
00:22:24,678 --> 00:22:27,306
จุดสูงสุดของชีวิตทางวรรณกรรม
ในนิวอิงแลนด์เนี่ยนะ

421
00:22:27,389 --> 00:22:28,390
ไม่มีทาง

422
00:22:29,725 --> 00:22:32,519
แปลว่าคุณยังจะเขียนเกี่ยวกับ
งานเลี้ยงนี่ใน นสพ. คุณใช่ไหมคะ

423
00:22:32,603 --> 00:22:33,729
แน่นอนครับ

424
00:22:34,188 --> 00:22:37,107
ผู้อ่านของผมกระสันอยากรู้รายละเอียด
เกี่ยวกับวงสังคมที่แสนฉลาดของคุณ

425
00:22:39,067 --> 00:22:41,361
ซูซี่ ที่นี่น่าอยู่ที่สุด

426
00:22:41,904 --> 00:22:44,114
ไวน์ดีที่สุด ผู้คนงดงามที่สุด

427
00:22:44,489 --> 00:22:46,825
และกวีที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ในแมสซาชูเซตส์

428
00:22:48,160 --> 00:22:49,578
การบรรยายเยี่ยมมาก ซู

429
00:22:49,661 --> 00:22:52,206
เรื่องลังอะไรนั่นทำให้ฉันอึ้งไปเลย

430
00:22:53,207 --> 00:22:55,334
เราจะกลับกันแล้ว

431
00:22:55,417 --> 00:22:57,669
ใช่ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่า
ตอนนี้มันดึกแค่ไหน

432
00:22:57,753 --> 00:22:58,795
ขอบคุณที่มากันนะ

433
00:22:58,879 --> 00:23:02,758
เราจะนั่งรถผ่านโรงแรม
ถ้าคุณอยากไปด้วยกัน

434
00:23:02,841 --> 00:23:06,136
ขอบคุณครับ แต่โรงแรมไม่มีห้อง
ผมเลยจะนอนค้างที่นี่คืนนี้

435
00:23:06,553 --> 00:23:07,554
ที่นี่เหรอ

436
00:23:08,180 --> 00:23:10,140
แซมจะนอนในห้องแขก

437
00:23:10,224 --> 00:23:12,601
โชคร้ายหน่อยที่เป็นห้องเล็ก

438
00:23:13,060 --> 00:23:15,062
คลาร่ากับแอนนายึดห้องใหญ่ไปแล้ว

439
00:23:15,145 --> 00:23:18,232
ไม่เอาน่า
ผมนอนในตู้เสื้อผ้ายังได้เลย

440
00:23:18,774 --> 00:23:21,109
จริงๆ นะ คุณกับออสติน
เป็นเจ้าบ้านที่ใจดีเหลือเกิน

441
00:23:21,193 --> 00:23:22,986
ขอล่ะ นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
เพื่อขอบคุณคุณ

442
00:23:23,070 --> 00:23:26,073
ที่ทำให้งานเลี้ยงของฉัน
มีแขกพิเศษอย่างแซม โบวส์

443
00:23:26,782 --> 00:23:29,326
เอาละ ฉันต้องไปดูว่า
สาวน้อยน่ารักสองคนนั่น

444
00:23:29,409 --> 00:23:31,078
ไม่ได้จับงูมาใส่บนเตียงคุณ

445
00:23:31,537 --> 00:23:32,871
หน้าที่ของแม่บ้านน่ะ

446
00:23:40,754 --> 00:23:42,464
พูดถึงแม่บ้าน ผม...

447
00:23:43,590 --> 00:23:45,342
ผมควรส่งโทรเลขถึงแมรี่

448
00:23:45,926 --> 00:23:48,428
เธอกังวลมาก
เวลาที่ผมไม่อยู่บ้านนานสองสามคืน

449
00:23:48,929 --> 00:23:49,930
ฉันแน่ใจค่ะ

450
00:23:51,139 --> 00:23:52,724
ฉันอยากเจอแมรี่มากๆ เลย

451
00:23:53,141 --> 00:23:54,393
เหรอครับ

452
00:23:57,062 --> 00:23:58,355
เธอจะต้องชอบคุณมาก

453
00:23:58,981 --> 00:24:00,649
- คิดอย่างนั้นเหรอคะ
- แน่นอน

454
00:24:01,525 --> 00:24:05,863
คุณสองคนเป็น... ผู้หญิงที่น่าพิศวง

455
00:24:11,618 --> 00:24:12,744
ช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหม

456
00:24:13,412 --> 00:24:14,413
อะไรคะ

457
00:24:15,539 --> 00:24:16,540
เขียนบางอย่าง

458
00:24:17,291 --> 00:24:18,292
คืนนี้

459
00:24:19,376 --> 00:24:20,377
ฉันจะพยายามค่ะ

460
00:24:22,087 --> 00:24:25,090
และรู้ไว้ว่าผมจะอยู่ตรงนี้...

461
00:24:26,842 --> 00:24:28,051
นอนไม่หลับ

462
00:24:30,220 --> 00:24:34,266
เพราะผมอยู่ใกล้
พรสวรรค์อันยอดเยี่ยมของคุณ

463
00:24:36,602 --> 00:24:37,603
โอเคนะ

464
00:24:40,898 --> 00:24:42,107
ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณกวี

465
00:24:43,734 --> 00:24:44,735
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

466
00:25:16,058 --> 00:25:17,267
ถึงแมรี่

467
00:25:17,976 --> 00:25:22,523
เพราะฉันไม่มีดอกไม้หอมจะส่งให้
ฉันจึงเอาหัวใจมาฝาก

468
00:27:48,043 --> 00:27:50,045
คำบรรยายไทยโดย ต้องตา สุธรรมรังษี