1
00:00:15,963 --> 00:00:19,203
‎แวบแรกที่ฉันพยายามจะหนีจากเขา

2
00:00:20,443 --> 00:00:22,483
‎เขาคว้าคอฉันไว้

3
00:00:24,203 --> 00:00:25,923
‎และบีบแรงมาก

4
00:00:27,123 --> 00:00:28,803
‎และฉันกลัวมาก

5
00:00:33,523 --> 00:00:34,723
‎ฉันรู้ว่า…

6
00:00:35,243 --> 00:00:37,363
‎มีทางเดียวที่จะจบมัน

7
00:00:39,363 --> 00:00:40,403
‎และ…

8
00:00:41,203 --> 00:00:44,763
‎ฉันจะไม่สมัครใจให้มันจบลงด้วยการที่ฉันตาย

9
00:00:46,803 --> 00:00:49,683
‎(ทุกปีในสหรัฐฯ มีมากกว่า 8,000 คน)

10
00:00:49,763 --> 00:00:53,883
‎(ถูกตัดสินว่าผิดในข้อหาฆาตกรรม)

11
00:00:55,163 --> 00:01:00,843
‎(ในจำนวนนี้น้อยกว่า 12 เปอร์เซ็นต์เป็นผู้หญิง)

12
00:01:06,003 --> 00:01:08,283
‎ฉันแค่รู้ว่าฉันต้องทำ…

13
00:01:09,043 --> 00:01:10,563
‎ฉันต้องสู้กลับ

14
00:01:14,643 --> 00:01:20,323
‎(นี่คือเรื่องราวของ)
‎(นักโทษ หมายเลข 1335965)

15
00:01:20,843 --> 00:01:22,443
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

16
00:01:33,083 --> 00:01:37,723
‎(ความรักของแม่)

17
00:01:39,363 --> 00:01:43,523
‎(ทรัพย์สินเรือนจำของรัฐ)
‎(ห้ามบุกรุก)

18
00:01:45,563 --> 00:01:48,723
‎(กรมราชทัณฑ์ รัฐมิสซูรี)
‎(เรือนจำ เมืองชิลลีโคเธ)

19
00:01:49,763 --> 00:01:55,483
‎(ในปี 2017 เจมา โดนาฮิว)
‎(ยิงและฆ่าสามีของเธอ จาวอน โดนาฮิว)

20
00:02:00,883 --> 00:02:07,723
‎(ในการพิจารณาไต่สวน)
‎(เธอไม่มีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา)

21
00:02:16,523 --> 00:02:19,523
‎ฉันเห็นพ่อแม่ของฉันรักใคร่กันมากตลอด

22
00:02:22,603 --> 00:02:25,443
‎ฉันจำได้ว่าพ่อของฉัน

23
00:02:25,523 --> 00:02:28,443
‎จูบอรุณสวัสดิ์แม่ของฉันที่ห้องครัวและ…

24
00:02:29,243 --> 00:02:30,723
‎ฉันเลยอยากได้แบบนั้นตลอดมา

25
00:02:34,843 --> 00:02:36,643
‎ฉันชื่อเจมา โดนาฮิว

26
00:02:37,243 --> 00:02:40,843
‎ฉันถูกตัดสินจำคุกสิบปีในกรมราชทัณฑ์

27
00:02:44,283 --> 00:02:46,203
‎ฉันเกิดที่เบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี

28
00:02:47,443 --> 00:02:49,243
‎พ่อของฉันอยู่ในกองทัพ

29
00:02:50,683 --> 00:02:52,923
‎ฉันเป็นลูกรักของครอบครัว

30
00:02:54,643 --> 00:02:56,643
‎ทุกคนบอกว่าเป็นเด็กน้อยนิสัยเสีย

31
00:02:56,723 --> 00:02:59,323
‎แต่ที่บ้านฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น

32
00:02:59,403 --> 00:03:01,363
‎ฉันไม่เคยรอดจากการทำผิดอะไรก็ตาม

33
00:03:01,443 --> 00:03:04,283
‎ฉันเกือบถูกลงโทษก่อนที่มันจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ

34
00:03:06,363 --> 00:03:10,083
‎เราไม่มีเพื่อนเพราะเราย้ายบ้านทุกๆ ห้าปี

35
00:03:10,603 --> 00:03:14,683
‎เราเลยรักกันมากและโอบอุ้มกันแบบครอบครัว

36
00:03:19,363 --> 00:03:23,603
‎(ในปี 1990 ครอบครัวของเจมากลับมาสหรัฐฯ)

37
00:03:23,683 --> 00:03:26,003
‎(ตอนแรกอยู่ที่รัฐมิสซิสซิปปี)

38
00:03:26,083 --> 00:03:28,683
‎(ก่อนที่จะลงหลักปักฐานที่รัฐมิสซูรี)

39
00:03:32,003 --> 00:03:35,603
‎ฉันเรียนที่บ้านตั้งแต่ประถมสองจนถึงประถมหก

40
00:03:37,603 --> 00:03:40,243
‎จากนั้นแม่ของฉันก็ตัดสินใจ

41
00:03:40,323 --> 00:03:42,363
‎สมัครพี่ชายและฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนรัฐ

42
00:03:45,283 --> 00:03:47,763
‎เด็กพวกนั้นล้ำหน้ากว่าฉันไปมาก

43
00:03:47,843 --> 00:03:51,803
‎พวกเขารู้จักโลกรอบตัวมากกว่า

44
00:03:53,163 --> 00:03:57,083
‎ในขณะที่ฉันรู้สึกว่าเราถูกเลี้ยงอยู่ในฟองสบู่

45
00:04:00,643 --> 00:04:04,123
‎ปีสุดท้ายของฉันตอนมัธยมต้นมันยากมากจริงๆ

46
00:04:06,843 --> 00:04:09,163
‎(เมื่อเจมาอายุ 13 ปี)

47
00:04:09,243 --> 00:04:13,043
‎(เธอถูกล่วงละเมิดทางเพศ)
‎(โดยชายวัย 20 ปีกว่าๆ)

48
00:04:15,683 --> 00:04:17,283
‎หลังจากการล่วงละเมิด

49
00:04:17,363 --> 00:04:21,283
‎ฉันขอร้องไม่ให้แม่โทรแจ้งตำรวจ

50
00:04:21,363 --> 00:04:23,723
‎เพียงเพราะฉันอยากจะทำเหมือนว่า

51
00:04:24,603 --> 00:04:26,283
‎ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

52
00:04:26,363 --> 00:04:28,483
‎และแม่สัญญากับฉันว่าเธอจะไม่ทำโทร

53
00:04:28,563 --> 00:04:30,123
‎แต่แม่ก็โทร

54
00:04:30,203 --> 00:04:32,723
‎(ตำรวจ)

55
00:04:32,803 --> 00:04:36,363
‎ฉันจำได้ว่าผู้รักษากฎหมายพยายามขัดขวางแม่

56
00:04:36,443 --> 00:04:38,243
‎ในการฟ้องร้องดำเนินคดี

57
00:04:38,323 --> 00:04:41,723
‎ซึ่งแน่นอนว่าแม่ของฉัน เธอเป็นแม่หมี

58
00:04:41,803 --> 00:04:45,443
‎ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธ เธอเดินหน้าเรื่องนี้ต่อ

59
00:04:49,523 --> 00:04:56,043
‎(ในที่สุดผู้ทำร้ายเจมา)
‎(ถูกตัดสินว่าผิดและต้องโทษจำคุก 120 วัน)

60
00:05:01,883 --> 00:05:07,043
‎(แต่รายละเอียดของการทำร้าย)
‎(ค่อยๆ ถูกเปิดเผยสู่สาธารณชน)

61
00:05:09,563 --> 00:05:11,963
‎ฉันมีประสบการณ์ถูกรังแกมากมาย

62
00:05:12,883 --> 00:05:15,603
‎ฉันต้องลาออกจากเขตการศึกษา

63
00:05:17,683 --> 00:05:19,323
‎ฉันโทษแม่ของฉัน

64
00:05:21,283 --> 00:05:25,403
‎ในหลายๆ เรื่องที่เกิดขึ้นตอนฉันเป็นวัยรุ่น

65
00:05:27,123 --> 00:05:28,763
‎เธอกลายเป็นคนที่ปกป้องลูกมากๆ

66
00:05:29,443 --> 00:05:32,803
‎จริงๆ ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้มีเพื่อน

67
00:05:33,483 --> 00:05:36,563
‎แม่ฉันจะตรวจประวัติของทุกคน

68
00:05:37,083 --> 00:05:39,683
‎ดังนั้นฉันเลยอยู่แต่บ้านบ่อย

69
00:05:46,483 --> 00:05:48,683
‎(อายุ 16 ปีในช่วงมัธยมปีสุดท้ายของเธอ)

70
00:05:48,763 --> 00:05:51,923
‎(เจมาตั้งครรภ์)

71
00:05:55,123 --> 00:05:59,963
‎ทุกคนรอบตัวฉันบอกว่าฉันทำลายชีวิตตัวเอง

72
00:06:00,043 --> 00:06:02,563
‎และในวันที่ฉันคลอดลูกชายของฉัน

73
00:06:03,083 --> 00:06:04,483
‎ฉันมองตาของเขา

74
00:06:05,403 --> 00:06:06,523
‎ฉันรู้

75
00:06:08,403 --> 00:06:10,843
‎ไม่มีอะไรเลยที่ฉันจะไม่ทำ

76
00:06:11,563 --> 00:06:12,883
‎เพื่อลูกๆ ของฉัน

77
00:06:14,083 --> 00:06:17,323
‎(เมื่อลูกชายของเธอ เบนจามินอายุสามขวบ)

78
00:06:17,403 --> 00:06:21,083
‎(เจมามีลูกสาวชื่อคาร์เมลลา)

79
00:06:24,403 --> 00:06:25,843
‎ไม่มีอะไรในโลก

80
00:06:25,923 --> 00:06:27,963
‎เหมือนตอนกลับบ้านจากการทำงานหนัก

81
00:06:28,483 --> 00:06:29,483
‎และ…

82
00:06:31,003 --> 00:06:32,003
‎เดินผ่านประตูบานนั้น

83
00:06:32,083 --> 00:06:36,123
‎และลูกๆ ของคุณก็วิ่งมาหาคุณและโอบกอดคุณ

84
00:06:43,083 --> 00:06:44,363
‎ฉันขอเวลาสักครู่

85
00:06:52,083 --> 00:06:54,243
‎(ในปี 2007 เจมาเป็นโสด)

86
00:06:54,323 --> 00:06:59,283
‎(และย้ายไปอยู่ที่เมืองวอร์เรนส์เบิร์ก)
‎(รัฐมิสซูรีกับลูกทั้งสองคนของเธอ)

87
00:07:05,283 --> 00:07:07,523
‎(ในขณะที่เรียนที่วิทยาลัย)

88
00:07:07,603 --> 00:07:10,123
‎(เธอพบกับจาวอน โดนาฮิว)

89
00:07:12,563 --> 00:07:15,603
‎เพื่อนคนเดียวกันของเราแนะนำให้เรารู้จักกัน

90
00:07:16,803 --> 00:07:18,283
‎จาวอนเคยติดคุก

91
00:07:18,363 --> 00:07:20,643
‎เขาถูกปล่อยตัวจากคุก

92
00:07:20,723 --> 00:07:22,363
‎แล้วเพื่อนคนเดียวกัน

93
00:07:22,443 --> 00:07:23,683
‎ถามฉันว่า

94
00:07:23,763 --> 00:07:26,683
‎ให้เขาใช้ที่อยู่ฉันเป็นแผนพำนักได้ไหม

95
00:07:27,443 --> 00:07:28,283
‎และฉันตอบตกลง

96
00:07:34,043 --> 00:07:39,803
‎ฉันจำได้ว่าแค่อยากรู้เรื่องวัยเด็กของเขา

97
00:07:39,883 --> 00:07:42,123
‎เพราะมันต่างจากฉันมาก

98
00:07:43,843 --> 00:07:46,483
‎เขาย้ายไปที่นั่นที่นี่บ่อย และ…

99
00:07:47,443 --> 00:07:49,683
‎มันเป็นเรื่องใหม่สำหรับฉัน

100
00:07:50,163 --> 00:07:51,683
‎และมันเกือบจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า

101
00:07:53,323 --> 00:07:55,763
‎ก่อนหน้านี้เขาเคยติดคุก

102
00:07:55,843 --> 00:07:59,083
‎ในข้อหาหาผลิตและจำหน่ายยาเสพติด

103
00:07:59,603 --> 00:08:02,243
‎แต่ฉันเชื่อว่าเขาได้รับการบำบัด

104
00:08:02,323 --> 00:08:04,123
‎และมันเปลี่ยนชีวิตของเขาแล้ว

105
00:08:04,643 --> 00:08:05,683
‎ดังนั้น…

106
00:08:05,763 --> 00:08:08,763
‎ตั้งแต่เริ่ม ฉันก็มี…

107
00:08:09,563 --> 00:08:13,323
‎ความปรารถนาว่าฉันต้องการที่จะปกป้องเขา

108
00:08:15,483 --> 00:08:19,243
‎เราไม่เคยคิดสานสัมพันธ์ว่าเราจะคบกัน

109
00:08:19,323 --> 00:08:21,283
‎มันก็แค่เกิดขึ้น

110
00:08:28,883 --> 00:08:30,083
‎ฉันกำลังจะไปเรียนต่อ

111
00:08:30,163 --> 00:08:32,523
‎ที่มหาวิทยาลัยเซ็นทรัลมิสซูรี

112
00:08:35,003 --> 00:08:38,523
‎และเขาจะอยู่บ้านกับเด็กๆ

113
00:08:40,043 --> 00:08:42,123
‎และนั่นแสดงให้ฉันเห็น

114
00:08:42,203 --> 00:08:46,043
‎ว่าเขาน่าไว้วางใจที่จะอยู่กับลูกๆ ของฉันได้

115
00:08:48,243 --> 00:08:51,043
‎(ความสัมพันธ์ของพวกเขาเข้าเดือนที่สี่)

116
00:08:51,123 --> 00:08:54,963
‎(ตำรวจมาที่บ้านของพวกเขาพร้อมกับหมายค้น)

117
00:08:58,203 --> 00:09:00,763
‎เจ้าหน้าที่ ณ ตอนนั้นบอกกับฉันว่า

118
00:09:01,283 --> 00:09:05,483
‎จาวอนเป็นพ่อค้าโคเคนชื่อดังในเทศมณฑลนั้น

119
00:09:06,203 --> 00:09:07,843
‎ฉันตกใจ

120
00:09:07,923 --> 00:09:13,883
‎เพราะฉันไม่เคยได้ยินหรือเห็นอะไรแบบนั้น

121
00:09:14,683 --> 00:09:16,563
‎และนั่นก็เป็นเหมือนครั้งแรก

122
00:09:17,883 --> 00:09:19,563
‎ของตัวอย่างที่ฉันเพิ่งคิดได้

123
00:09:19,643 --> 00:09:22,043
‎ว่าอาจจะมีอะไรต่างๆ ที่ทำลับหลังฉัน

124
00:09:22,123 --> 00:09:24,523
‎ซึ่งฉันไม่รู้เรื่องด้วยเลยจริงๆ

125
00:09:29,643 --> 00:09:31,283
‎ฉันโกรธจาวอน

126
00:09:31,803 --> 00:09:34,963
‎และฉันก็แบบ "คุณต้องไป อย่ามายุ่งกับเรา"

127
00:09:35,563 --> 00:09:38,683
‎แล้วเขาก็จับที่คอฉัน

128
00:09:38,763 --> 00:09:40,043
‎และก็บีบอย่างแรง

129
00:09:40,123 --> 00:09:42,363
‎เหมือนกับทำให้ฉันสำลัก

130
00:09:42,443 --> 00:09:43,923
‎ฉันจำได้ว่ามันถึงจุดที่

131
00:09:44,003 --> 00:09:45,883
‎ฉันหายใจไม่ออกและฉันหวาดกลัว

132
00:09:45,963 --> 00:09:49,363
‎และเขาบอกฉันว่า "คุณจะไม่มีวันทิ้งผมไป

133
00:09:49,443 --> 00:09:51,483
‎ทางเดียวที่คุณจะทิ้งผมได้

134
00:09:52,363 --> 00:09:54,163
‎คือถ้าผมฆ่าคุณ นังสารเลว"

135
00:09:57,203 --> 00:10:00,563
‎ฉันจำได้ว่าพูดกับเขาว่า "ฉันรักคุณ

136
00:10:00,643 --> 00:10:02,483
‎คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม"

137
00:10:03,763 --> 00:10:05,243
‎และเขาจะบอกฉันว่า

138
00:10:06,403 --> 00:10:07,923
‎"ความกลัวอยู่ได้นานกว่าความรัก"

139
00:10:08,003 --> 00:10:10,603
‎เหมือนเขาไม่อยากได้ยิน

140
00:10:11,963 --> 00:10:13,043
‎ว่าฉันรักเขา

141
00:10:19,443 --> 00:10:22,403
‎(เจมายังคงอยู่กับจาวอน)

142
00:10:22,483 --> 00:10:28,323
‎(ในปี 2011 เธอตกลงแต่งงานกับเขา)
‎(และย้ายไปอยู่ที่รัฐเพนซิลวาเนีย)

143
00:10:30,843 --> 00:10:34,043
‎ฉันจะบอกตัวเองว่าถ้าฉันช่วยเขาได้

144
00:10:34,123 --> 00:10:35,723
‎หรือพาเขาออกไปจากวงการค้ายา

145
00:10:35,803 --> 00:10:38,163
‎ชีวิตแต่งงานของเราจะดีขึ้น

146
00:10:41,163 --> 00:10:43,723
‎แต่การทารุณกรรมกับจาวอน

147
00:10:43,803 --> 00:10:46,083
‎ยังคงดำเนินต่อไปตลอดช่วงชีวิตแต่งงานของเรา

148
00:10:47,163 --> 00:10:50,003
‎ฉันเรียนรู้ตั้งแต่แรกว่า

149
00:10:50,643 --> 00:10:54,243
‎ยิ่งฉันต่อสู้น้อยเท่าไหร่ช่วงการบีบคอ

150
00:10:54,323 --> 00:10:56,163
‎ฉันก็จะยิ่งสลบเร็วเท่านั้น

151
00:10:56,923 --> 00:10:59,003
‎และนั่นทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

152
00:11:00,563 --> 00:11:02,283
‎ฉันเชื่อ…

153
00:11:03,563 --> 00:11:06,643
‎ว่าจาวอนรักฉัน

154
00:11:08,123 --> 00:11:10,763
‎แต่วิธีเดียวที่เขารู้ว่าจะแสดงออกยังไงให้ฉันเห็น

155
00:11:10,843 --> 00:11:12,403
‎คือผ่านความรุนแรง

156
00:11:13,923 --> 00:11:15,123
‎มันก็แค่…

157
00:11:16,083 --> 00:11:17,083
‎ฝันร้าย

158
00:11:17,163 --> 00:11:19,483
‎แต่ฉันคิดว่าในทำนองเดียวกัน นั่นคือสิ่งที่ทำให้

159
00:11:20,603 --> 00:11:22,003
‎ช่วงเวลาที่ดีมันดีมากๆ

160
00:11:22,083 --> 00:11:24,443
‎เพราะว่ามันห่างกันและเกิดขึ้นน้อยครั้ง

161
00:11:24,963 --> 00:11:26,363
‎และเราทะนุถนอมช่วงเวลานั้น

162
00:11:35,963 --> 00:11:38,763
‎(หลังจากแต่งงานได้ห้าปี)

163
00:11:38,843 --> 00:11:41,403
‎(ในที่สุดเจมาก็ทิ้งจาวอน)

164
00:11:46,803 --> 00:11:49,083
‎(เธอกับลูกของเธอ)

165
00:11:49,163 --> 00:11:51,403
‎(ย้ายกลับไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอในรัฐมิสซูรี)

166
00:11:57,483 --> 00:11:59,963
‎(แต่จาวอนตามเธอไป)

167
00:12:00,043 --> 00:12:05,003
‎(และโน้มน้าวให้เธอรักษาความสัมพันธ์)

168
00:12:07,763 --> 00:12:11,243
‎ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่ามันแย่แค่ไหน

169
00:12:11,763 --> 00:12:14,443
‎ดังนั้นฉันเลยพยายามเก็บมันไว้

170
00:12:14,523 --> 00:12:16,243
‎และเอาใจเขา

171
00:12:17,603 --> 00:12:20,883
‎แต่แล้วเขาก็ใกล้ชิดกับเพื่อนเก่ามากขึ้น

172
00:12:20,963 --> 00:12:23,403
‎และเริ่มกลับมาใช้ยาเสพติดอีกครั้ง

173
00:12:24,163 --> 00:12:25,803
‎และมันก็แย่ลง

174
00:12:28,403 --> 00:12:31,123
‎เขา…ขังฉันไว้ในห้อง

175
00:12:32,603 --> 00:12:34,443
‎ตีฉันด้วยเข็มขัด

176
00:12:36,563 --> 00:12:39,843
‎ถือมีดกับไขควงจ่อคอฉัน

177
00:12:40,363 --> 00:12:42,363
‎เพราะเขาจะล่วงละเมิดทางเพศฉัน

178
00:12:44,323 --> 00:12:46,203
‎และเขาจะบอกฉันว่า

179
00:12:46,283 --> 00:12:49,203
‎"ผมจะฆ่าทุกคน ผมไม่มีอะไรจะเสีย"

180
00:12:49,283 --> 00:12:50,803
‎ฉันเชื่อเขา

181
00:12:53,043 --> 00:12:54,963
‎ฉันรู้ว่าถึงจุดนี้

182
00:12:57,523 --> 00:12:59,243
‎มันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลง

183
00:12:59,843 --> 00:13:01,603
‎เพราะตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับฉันอีกแล้ว

184
00:13:01,683 --> 00:13:02,763
‎เขาไม่ได้แค่ทำร้ายฉัน

185
00:13:02,843 --> 00:13:05,243
‎เขาขู่ว่าจะทำร้ายทุกคน

186
00:13:07,603 --> 00:13:11,803
‎(ในเดือนมีนาคมปี 2017 แม่ของเจมาช่วยเธอ)

187
00:13:11,883 --> 00:13:15,803
‎(ให้ได้รับคำสั่งห้ามจาวอนเข้าใกล้ชั่วคราว)

188
00:13:22,043 --> 00:13:28,803
‎(คำสั่งห้ามจาวอนติดต่อการใดๆ)
‎(กับเจมาหรือครอบครัวของเธอ)

189
00:13:30,723 --> 00:13:32,763
‎ซึ่งนำเรามาสู่วันศุกร์ประเสริฐ

190
00:13:33,283 --> 00:13:36,883
‎ซึ่งเป็นวันที่ 14 เมษายน ปี 2017

191
00:13:39,283 --> 00:13:42,123
‎ฉันจำได้ว่าฉันกังวลมาก

192
00:13:42,843 --> 00:13:47,683
‎เพราะจะเป็นครั้งแรกตั้งแต่ได้รับคำสั่งคุ้มครอง

193
00:13:47,763 --> 00:13:51,443
‎ว่าฉันจะอยู่คนเดียวในบ้าน

194
00:13:57,363 --> 00:13:59,403
‎ฉันลงไปข้างล่าง…

195
00:14:00,963 --> 00:14:03,563
‎ตอนที่ฉันเปิดประตูห้องนั่งเล่นสำหรับครอบครัว

196
00:14:06,203 --> 00:14:08,363
‎จาวอนยืนอยู่ตรงนั้น

197
00:14:10,083 --> 00:14:12,923
‎เขา…ปรี่เข้ามาหาฉัน

198
00:14:13,443 --> 00:14:14,763
‎แล้วคว้าคอฉันไว้

199
00:14:14,843 --> 00:14:17,763
‎เขาเริ่มลากฉันไปที่บันได

200
00:14:20,483 --> 00:14:21,603
‎โดยลากที่คอของฉัน

201
00:14:22,403 --> 00:14:25,523
‎สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกคือการได้รู้ว่ามีคนอื่น

202
00:14:26,363 --> 00:14:29,003
‎กำลังกุมชีวิตคุณไว้ในมือของพวกเขา

203
00:14:31,483 --> 00:14:34,163
‎เขาเริ่มตรวจดูตามหน้าต่างและประตู

204
00:14:34,243 --> 00:14:35,923
‎เพื่อให้แน่ใจว่าทุกบานล็อคหมด

205
00:14:37,963 --> 00:14:41,203
‎เขา…กลับลงไปข้างล่าง

206
00:14:42,723 --> 00:14:43,963
‎แล้วหลังจากนั้น

207
00:14:44,523 --> 00:14:46,363
‎ฉันได้ยินเขาเรียกชื่อฉัน

208
00:14:47,563 --> 00:14:48,643
‎และ…

209
00:14:49,363 --> 00:14:50,643
‎ฉันก็ลงไปข้างล่าง

210
00:14:54,043 --> 00:14:57,043
‎และตอนที่ฉันเดินเข้าไปในห้องนอน

211
00:14:58,923 --> 00:15:00,243
‎เขาถือปืนอยู่

212
00:15:01,363 --> 00:15:03,403
‎แล้วเขาก็เหนี่ยวไก

213
00:15:05,403 --> 00:15:07,243
‎ปืนมันติด มันไม่ยิงออกมา

214
00:15:08,803 --> 00:15:12,643
‎เขาเลยโมโหที่ปืนมันยิงไม่ออก

215
00:15:12,723 --> 00:15:14,723
‎และเขาใช้มันตีที่หัวฉัน

216
00:15:15,243 --> 00:15:16,723
‎ตอนไหนก็แล้วแต่ที่เขาใช้มันตีฉัน

217
00:15:17,803 --> 00:15:19,403
‎ปืนตกลงไปที่พื้น

218
00:15:19,923 --> 00:15:21,243
‎ดังนั้นฉันเลยหยิบมันขึ้นมา

219
00:15:21,323 --> 00:15:23,363
‎และฉันยังจำได้ว่า…

220
00:15:25,003 --> 00:15:28,043
‎เล็งปืนไปที่เขาและ…

221
00:15:28,563 --> 00:15:32,443
‎ฉันบอกเขาว่า "ออกไป แค่ออกไปซะ"

222
00:15:33,523 --> 00:15:35,683
‎และเขาไม่อยากออกไป

223
00:15:35,763 --> 00:15:37,403
‎ดังนั้นเขาเลยก้าวเข้ามาข้างหน้า

224
00:15:37,483 --> 00:15:39,523
‎ตอนไหนก็แล้วแต่ที่เขาก้าวมาข้างหน้า

225
00:15:39,603 --> 00:15:40,523
‎ฉันก็เหนี่ยวไก

226
00:15:44,963 --> 00:15:47,683
‎ฉันยิงเขาแถวๆ ตรงนี้ที่ไหล่ซ้ายของเขา

227
00:15:48,843 --> 00:15:51,523
‎แล้วเขาก็ตะโกน

228
00:15:51,603 --> 00:15:53,363
‎ว่า "คุณยิงผม"

229
00:15:53,923 --> 00:15:56,483
‎จากนั้นก็พุ่งเข้ามาหาฉันอีกครั้ง

230
00:15:56,563 --> 00:15:58,043
‎คว้าข้อมือฉันไว้

231
00:15:59,003 --> 00:16:01,203
‎มือฉันยกขึ้นแบบนี้

232
00:16:01,283 --> 00:16:03,003
‎เขาจับข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้

233
00:16:03,083 --> 00:16:04,763
‎และฉันก็เหนี่ยวไกอีกครั้ง

234
00:16:05,283 --> 00:16:07,403
‎และเขาเหวี่ยงฉันไปรอบๆ

235
00:16:07,483 --> 00:16:08,843
‎และกระแทกฉันลงกับพื้น

236
00:16:08,923 --> 00:16:11,403
‎และในจังหวะนั้น ฉันเหนี่ยวไกอีกครั้ง

237
00:16:13,763 --> 00:16:16,883
‎ตอนที่เขาล้มลงมาบนตัวฉัน

238
00:16:17,603 --> 00:16:20,203
‎ในขณะที่เราล้มลงไปบนพื้น

239
00:16:20,283 --> 00:16:21,323
‎เขาพูดว่า…

240
00:16:21,883 --> 00:16:24,123
‎"ช่างแม่ง เราจะตายไปด้วยกัน นังสารเลว"

241
00:16:24,923 --> 00:16:25,763
‎และ…

242
00:16:25,843 --> 00:16:28,483
‎เขาก็พาดหัวของเขามาที่ข้างๆ หัวของฉัน

243
00:16:28,563 --> 00:16:30,803
‎แล้วเขาก็จับข้างหลัง…

244
00:16:31,363 --> 00:16:33,363
‎ที่จับตรงท้ายปืน

245
00:16:33,443 --> 00:16:35,683
‎แล้วก็เล็งมาทางหูข้างซ้ายของเขา

246
00:16:36,283 --> 00:16:40,163
‎และฉันก็แค่เอานิ้วไปพันรอบเพื่อควบคุมที่จับ

247
00:16:40,683 --> 00:16:41,803
‎และเหนี่ยวไก

248
00:16:42,323 --> 00:16:44,123
‎และ…

249
00:16:45,523 --> 00:16:48,483
‎ฉันจำได้แค่นัดสุดท้ายนั้น

250
00:16:48,563 --> 00:16:52,363
‎แค่รู้สึกถึงน้ำหนักของเขาบนตัวฉัน

251
00:16:52,883 --> 00:16:54,403
‎ทุกอย่างมืดไปหมด

252
00:16:59,483 --> 00:17:02,083
‎ฉันไม่รู้เลยว่าฉันหลับตาอยู่

253
00:17:02,603 --> 00:17:05,443
‎ฉันคิดว่ามันมืดเพราะฉันตายไปแล้ว

254
00:17:05,523 --> 00:17:06,563
‎ฉันคิดว่ามัน…

255
00:17:09,443 --> 00:17:10,523
‎จากนั้น

256
00:17:11,483 --> 00:17:16,203
‎พอฉันรู้ตัวฉันก็คลานออกมาจากข้างใต้ตัวเขา

257
00:17:16,283 --> 00:17:19,883
‎แบบว่า "โอเคมันจบแล้ว ฉันยังไม่ตาย"

258
00:17:25,603 --> 00:17:27,563
‎แม่ของฉันกลับมาจากที่ทำงาน…

259
00:17:29,723 --> 00:17:31,643
‎แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

260
00:17:33,323 --> 00:17:36,763
‎มันขึ้นมาว่าเทศมณฑลจอห์นสันในหมายเลขผู้โทร

261
00:17:39,443 --> 00:17:41,683
‎ฉันไม่มีความทรงจำว่าโทรหา 911

262
00:17:41,763 --> 00:17:43,803
‎แต่ฉันจำได้ว่าฉันโทรหา 911

263
00:17:45,243 --> 00:17:47,123
‎แล้วฉันก็ยื่นโทรศัพท์ให้เธอ

264
00:17:48,163 --> 00:17:50,283
‎แล้วฉันก็ส่ายหัวว่าไม่

265
00:17:50,363 --> 00:17:51,723
‎ฉันก็แบบ "ขอร้องล่ะ"

266
00:17:52,403 --> 00:17:54,243
‎ฉันแค่รู้สึกว่า

267
00:17:54,843 --> 00:17:56,003
‎ณ ตอนนั้น

268
00:17:56,083 --> 00:18:00,283
‎การตัดสินใจที่ดีที่สุดของฉัน
‎ในการปกป้องครอบครัวและลูกๆ

269
00:18:00,363 --> 00:18:01,763
‎คือการไม่…

270
00:18:04,243 --> 00:18:05,403
‎บอกให้ใครรู้

271
00:18:08,123 --> 00:18:09,843
‎แม่ของฉันรับโทรศัพท์

272
00:18:12,763 --> 00:18:15,443
‎และเธอบอกว่ามันเป็นความผิดพลาด

273
00:18:15,963 --> 00:18:17,483
‎เราไม่ได้ตั้งใจจะโทรไป

274
00:18:18,643 --> 00:18:20,523
‎จากนั้นเจ้าหน้าที่บอกกับเธอว่า

275
00:18:23,163 --> 00:18:25,643
‎"อย่างไรก็ตามเราจะส่งคนไปที่นั่น"

276
00:18:25,723 --> 00:18:27,123
‎ดังนั้นฉันเลยออกไปนั่งข้างนอก

277
00:18:28,243 --> 00:18:30,883
‎และรอตำรวจ

278
00:18:33,443 --> 00:18:35,723
‎ฉันจำได้ว่าแม่เดินออกมาข้างนอกที่…

279
00:18:36,283 --> 00:18:38,123
‎บันไดด้านหน้า

280
00:18:38,203 --> 00:18:41,283
‎แล้วก็แต่ที่ไหล่ของฉัน ลูบฉันแล้วพูดว่า

281
00:18:41,843 --> 00:18:44,723
‎"เข้ามาข้างในเถอะเจม ไม่มีใครมาหรอก"

282
00:18:48,843 --> 00:18:51,683
‎(เจ็ดวันหลังการยิง)

283
00:18:51,763 --> 00:18:56,923
‎(เจมาถูกจับและถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมจาวอน)

284
00:19:16,243 --> 00:19:18,363
‎(คอฟฟี่เฮาส์)
‎(เวลาทำการวันหยุด)

285
00:19:24,443 --> 00:19:26,283
‎ฉันชื่อมาร์กาเร็ต เฮฟเฟอร์นัน

286
00:19:26,803 --> 00:19:29,243
‎และฉันเป็นแม่ของเจมา โดนาฮิว

287
00:19:37,923 --> 00:19:39,203
‎เจมาเป็นลูกคนสุดท้อง

288
00:19:39,283 --> 00:19:41,603
‎ในบรรดาลูกๆ ทั้งสามคนของฉัน

289
00:19:44,003 --> 00:19:48,443
‎ฉันจำได้ว่าเธอเป็นเด็กทารกนั่งบนตักฉัน

290
00:19:48,523 --> 00:19:50,643
‎และฉันบอกว่า "เธอจะไม่มีวันแก่เกินไป"

291
00:19:53,643 --> 00:19:55,683
‎เธอเรียนเก่งมากที่โรงเรียน

292
00:19:59,403 --> 00:20:01,843
‎ทุกอย่างกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง

293
00:20:01,923 --> 00:20:05,283
‎จนกระทั่งเธอถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนอายุ 13

294
00:20:05,363 --> 00:20:07,283
‎โดยผู้ชายอายุ 21 ปี

295
00:20:11,803 --> 00:20:14,603
‎(หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่เจมา)
‎(ถูกล่วงละเมิดทางเพศในปี 1998)

296
00:20:14,683 --> 00:20:18,243
‎(ผู้ทำร้ายเธอไม่ถูกต้องข้อหา)

297
00:20:21,683 --> 00:20:25,163
‎ฉันได้รับข้ออ้างว่าพวกเขาหาตัวเขาไม่เจอ

298
00:20:27,003 --> 00:20:29,043
‎ฉันประหลาดใจมาก

299
00:20:31,923 --> 00:20:36,763
‎(มาร์กาเร็ตตัดสินใจดำเนินด้วยตัวเอง)

300
00:20:38,723 --> 00:20:41,963
‎ดังนั้นฉันเลยบอกให้ลูกชายไปที่โรงเรียน

301
00:20:42,563 --> 00:20:45,283
‎คนแรกที่บอกฉันได้ว่าเขาอยู่ไหน…

302
00:20:45,963 --> 00:20:47,963
‎ฉันจะให้เงินพวกเขาหนึ่งร้อยดอลลาร์

303
00:20:48,483 --> 00:20:51,403
‎และภายใน 15 นาทีโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

304
00:20:51,483 --> 00:20:53,603
‎และมีคนบอกฉันว่าเขาอยู่ที่ไหน

305
00:20:53,683 --> 00:20:54,843
‎แล้วฉันก็ออกไป

306
00:20:55,803 --> 00:20:57,923
‎และก็นั่งในรถ

307
00:20:58,003 --> 00:21:00,403
‎และรอให้เขาออกมาที่รถของเขา

308
00:21:00,483 --> 00:21:01,803
‎และตามเขาไป

309
00:21:04,683 --> 00:21:06,483
‎เขาเริ่มเข้ามาหาฉัน

310
00:21:07,003 --> 00:21:08,923
‎และสบถใส่ฉัน

311
00:21:09,963 --> 00:21:12,003
‎มันเหมือนสวิตช์ที่ตัวฉันมันปิดลง

312
00:21:13,563 --> 00:21:16,043
‎ฉันขับตรงดิ่งไปที่เขา

313
00:21:17,203 --> 00:21:19,523
‎ฉันกำลังจะชนเขา

314
00:21:22,523 --> 00:21:25,283
‎แล้วมีคนหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้

315
00:21:30,203 --> 00:21:32,723
‎ฉันเสียสามัญสำนึกไป คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้

316
00:21:35,243 --> 00:21:38,563
‎แผนกนายอำเภอมาที่บ้านของฉัน

317
00:21:40,083 --> 00:21:41,883
‎(นายอำเภอ)

318
00:21:41,963 --> 00:21:43,403
‎พวกเขาพูดว่า

319
00:21:43,483 --> 00:21:46,763
‎บางทีถ้าฉันไม่ฟ้องร้องเขา

320
00:21:47,523 --> 00:21:49,643
‎เขาก็จะไม่ฟ้องร้องฉัน

321
00:21:50,163 --> 00:21:52,283
‎ฉันบอกไปว่าฉันจะไม่ถอนฟ้อง

322
00:21:54,923 --> 00:21:56,803
‎เจมาโกรธฉันมาก

323
00:21:57,443 --> 00:22:01,683
‎ที่ติดต่อตำรวจ

324
00:22:02,283 --> 00:22:04,363
‎เธอรู้สึกว่าฉันหักหลังเธอ

325
00:22:04,443 --> 00:22:07,763
‎และ…ความสัมพันธ์ของเรานั้น

326
00:22:07,843 --> 00:22:10,363
‎ถูกทำลายตลอดช่วงวัยรุ่นของเธอ

327
00:22:10,883 --> 00:22:11,723
‎เพราะเหตุการณ์นั้น

328
00:22:14,843 --> 00:22:17,483
‎คุณอยากปกป้องลูกคุณ

329
00:22:19,203 --> 00:22:23,043
‎และคุณอยากรับมือกับสถานการณ์ได้

330
00:22:24,003 --> 00:22:25,883
‎และฉันก็ทำอะไรไม่ได้

331
00:22:34,843 --> 00:22:38,483
‎(ตลอดชีวิตการแต่งงานของเธอกับจาวอน)

332
00:22:38,563 --> 00:22:41,723
‎(เจมาปิดบังการทารุณของเขาจากแม่ของเธอ)

333
00:22:43,123 --> 00:22:46,243
‎(แต่ในปี 2014 มาร์กาเร็ตเผชิญหน้ากับจาวอน)

334
00:22:46,323 --> 00:22:50,123
‎(ด้วยความแคลงใจว่าเขาทารุณกรรมเจมา)

335
00:22:53,563 --> 00:22:54,843
‎ฉันถามเขา

336
00:22:55,803 --> 00:22:58,803
‎แล้วฉันพูดว่า "คุณตบตีลูกสาวฉันใช่ไหม"

337
00:22:59,403 --> 00:23:01,163
‎เขาไม่ตอบฉัน

338
00:23:01,243 --> 00:23:04,963
‎และฉันบอกเขาว่า
‎"คุณตอบมาแล้วด้วยการไม่พูดอะไรเลย"

339
00:23:05,043 --> 00:23:08,883
‎ฉันพูดว่า
‎"สัญญากับฉันว่าคุณจะไม่แตะต้องเธออีก"

340
00:23:09,643 --> 00:23:11,603
‎และเขาก็ไม่ยอมพูดสักคำ

341
00:23:14,923 --> 00:23:18,843
‎ฉันโกรธที่เขาทำร้ายลูกสาวฉันซ้ำๆ

342
00:23:21,603 --> 00:23:24,363
‎โดยเฉพาะตอนที่ฉันขอเขา

343
00:23:24,883 --> 00:23:26,043
‎"ได้โปรดอย่าทำ"

344
00:23:31,203 --> 00:23:33,923
‎เธอเป็นผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงในครอบครัว

345
00:23:34,923 --> 00:23:36,683
‎มันเป็นการป้องกันตัว

346
00:23:38,843 --> 00:23:43,323
‎ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร
‎จนกว่าพวกเขาจะอยู่ในสถานการณ์

347
00:23:44,483 --> 00:23:45,483
‎และ…

348
00:23:47,723 --> 00:23:48,763
‎และมันก็จบไปแล้ว

349
00:23:59,963 --> 00:24:05,923
‎(ทั้งเจมาและมาร์กาเร็ต)
‎(ไม่เคยแจ้งการตายของจาวอน)

350
00:24:12,963 --> 00:24:16,923
‎(ตำรวจเพิ่งออกตามหาจาวอนหกวันต่อมา)

351
00:24:17,003 --> 00:24:19,283
‎(ตามเบาะแสนิรนาม)

352
00:24:20,843 --> 00:24:23,043
‎(เทศมณฑลจอห์นสัน)
‎(สำนักงานนายอำเภอและคุก)

353
00:24:23,123 --> 00:24:27,043
‎ผมชื่อแอรอน บราวน์เป็นพันตำรวจตรีที่นี่
‎เทศมณฑลจอห์นสัน มิสซูรี สำนักงานนายอำเภอ

354
00:24:30,163 --> 00:24:32,283
‎ผมได้รับโทรศัพท์จากแหล่งข่าว

355
00:24:37,003 --> 00:24:39,723
‎พวกเขาแจ้งว่าจาวอน โดนาฮิว

356
00:24:40,563 --> 00:24:44,203
‎แท้จริงแล้วถูกยิงตายโดยเจมาภรรยาของเขา…

357
00:24:45,323 --> 00:24:47,923
‎และในระหว่างกระบวนการนั้น

358
00:24:48,003 --> 00:24:51,563
‎ร่างถูกนำไปที่ฟาร์มและฝังไว้ที่ฟาร์ม

359
00:24:52,883 --> 00:24:55,403
‎("ฟาร์ม" เป็นจุดค้ายาเสพติดที่เป็นที่รู้จัก)

360
00:24:55,483 --> 00:24:59,803
‎(ห่างไม่ถึง 20 ไมล์)
‎(จากที่มาร์กาเร็ตและเจมาอาศัยอยู่)

361
00:25:01,483 --> 00:25:04,243
‎เราออกไปที่บ้าน…ฟาร์ม

362
00:25:04,923 --> 00:25:07,163
‎แต่เทศมณฑลจอห์นสันเป็นเขตชนบท

363
00:25:08,163 --> 00:25:11,123
‎มันเป็นพื้นที่วัวเล็มหญ้า พื้นที่ฟาร์ม

364
00:25:11,803 --> 00:25:13,723
‎ดังนั้นแค่ขับรถไปตามถนนเฉยๆ

365
00:25:13,803 --> 00:25:16,883
‎คุณจะมองไม่เห็นอะไรมาก มีแค่บ้าน

366
00:25:24,003 --> 00:25:27,643
‎เราต้องใช้เฮลิคอปเตอร์
‎หรือเครื่องบินขึ้นไปเพื่อตรวจดูที่ดิน

367
00:25:32,883 --> 00:25:37,563
‎(การบินอยู่เหนือฟาร์ม)
‎(เผยให้เห็นจำนวนหลุมที่เพิ่งถูกขุดใหม่)

368
00:25:44,083 --> 00:25:46,203
‎ณ จุดนี้มันเป็นที่เกิดเหตุ

369
00:25:46,923 --> 00:25:47,883
‎เราจึงเริ่มกั้นเทป

370
00:25:47,963 --> 00:25:51,723
‎เราเริ่มขอความร่วมมือ
‎สัมภาษณ์ทุกคนที่อยู่ในที่ดินนั้น

371
00:25:51,803 --> 00:25:52,643
‎หรืออยู่ในบ้าน

372
00:25:54,403 --> 00:25:57,683
‎ระหว่างที่คุยกับคนหนึ่งในฟาร์ม

373
00:25:58,203 --> 00:26:01,843
‎พวกเขาแจ้งว่า
‎พวกเขารู้ว่าจาวอนถูกฝังอยู่ที่ไหนในที่ดิน

374
00:26:03,603 --> 00:26:05,003
‎พวกเขานำทางเราไปหาจาวอน

375
00:26:09,403 --> 00:26:11,283
‎เราขุดร่างขึ้นมา

376
00:26:12,363 --> 00:26:16,043
‎ถูกห่อด้วยผ้าใบสีขาวที่มีเชือกพันอยู่รอบๆ

377
00:26:18,283 --> 00:26:22,603
‎(เทศมณฑลจอห์นสัน)
‎(สำนักงานนายอำเภอและคุก)

378
00:26:23,283 --> 00:26:26,923
‎(ระหว่างการสัมภาษณ์ของตำรวจ)

379
00:26:27,003 --> 00:26:30,363
‎(พันตำรวจตรีบราวน์ได้รับชื่อของคนที่ฝังจาวอน)

380
00:26:32,203 --> 00:26:34,483
‎เราต้องตามหาบุคคลเหล่านั้น

381
00:26:34,563 --> 00:26:36,123
‎และทำการสัมภาษณ์พวกเขาทันที

382
00:26:38,563 --> 00:26:41,043
‎และหนึ่งในนั้นคือแม่ของเจมา

383
00:26:47,283 --> 00:26:52,923
‎(วันที่ 22 เมษายน ปี 2017)
‎(มาร์กาเร็ตถูกสอบสวนโดยตำรวจ)

384
00:26:54,843 --> 00:26:55,963
‎(ปิดมันซะ)

385
00:26:57,003 --> 00:26:59,523
‎(ปิดมันซะแล้วฉันจะคุยกับคุณ)

386
00:27:13,883 --> 00:27:17,083
‎(มาร์กาเร็ตบอกตำรวจว่าเกิดอะไรขึ้น)

387
00:27:17,163 --> 00:27:21,563
‎(เมื่อเธอมาถึงบ้านในวันยิงปืน)

388
00:27:25,283 --> 00:27:26,523
‎ฉันบอกพวกเขาว่า

389
00:27:26,603 --> 00:27:29,203
‎ฉันเห็นเจมายืนอยู่ข้างนอก

390
00:27:29,843 --> 00:27:30,963
‎งุนงง

391
00:27:32,483 --> 00:27:34,243
‎เธอพูดว่า "จาวอนอยู่ในบ้าน"

392
00:27:34,323 --> 00:27:37,523
‎ฉันพูดว่า "เราต้องโทรหาตำรวจ"

393
00:27:37,603 --> 00:27:39,563
‎"ไม่นะ เขาตายแล้วค่ะ"

394
00:27:40,203 --> 00:27:42,083
‎ฉันพูดว่า "ลูกแน่ใจนะว่าเขาตายแล้ว"

395
00:27:42,603 --> 00:27:44,363
‎เธอบอกว่า "เขาตายแล้ว"

396
00:27:52,523 --> 00:27:57,123
‎เธอโทรหา 911 แล้ววางสาย

397
00:27:59,523 --> 00:28:01,443
‎911 โทรกลับมา

398
00:28:03,043 --> 00:28:06,083
‎เธอปาโทรศัพท์ใส่ฉัน เธอส่ายหัวปฏิเสธ

399
00:28:06,603 --> 00:28:08,403
‎ไปมาแต่ไม่พูดอะไรเลย

400
00:28:10,203 --> 00:28:13,043
‎และฉันบอกพวกเขาว่า "ฉันขออภัยที่รบกวนคุณ

401
00:28:13,123 --> 00:28:14,563
‎ฉันโทรผิด"

402
00:28:16,523 --> 00:28:20,283
‎และเขาบอกว่า
‎"อย่างไรก็ตาม เรายังคงต้องส่งคนออกไป"

403
00:28:20,803 --> 00:28:22,803
‎แล้วฉันก็พูดว่า "ฉันเข้าใจ"

404
00:28:26,243 --> 00:28:28,163
‎ฉันจำได้ว่าฉันพูดกับเธอ

405
00:28:28,723 --> 00:28:30,563
‎"เมื่อตำรวจมาถึง…เจมา

406
00:28:31,203 --> 00:28:33,323
‎ได้โปรดให้แม่บอกพวกเขาว่าแม่เป็นคนทำ"

407
00:28:35,883 --> 00:28:37,243
‎"แม่ได้ใช้ชีวิตของแม่แล้ว

408
00:28:38,723 --> 00:28:40,443
‎ลูกยังมีเด็กๆ ที่ต้องเลี้ยง"

409
00:28:45,043 --> 00:28:48,363
‎เธอพูดว่า "ไม่ค่ะแม่ หนูจะไม่ทำ"

410
00:28:52,043 --> 00:28:54,083
‎แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันอยากทำ

411
00:28:58,603 --> 00:29:01,083
‎ฉันทำให้เจมาผิดหวังตอนเธออายุ 13

412
00:29:01,603 --> 00:29:02,763
‎และฉันรู้สึกว่า

413
00:29:03,963 --> 00:29:05,763
‎ฉันทำแบบนั้นกับเธออีกไม่ได้

414
00:29:06,603 --> 00:29:09,323
‎ฉันจำได้ว่าความสัมพันธ์ของเรา

415
00:29:09,843 --> 00:29:14,123
‎ถูกลบล้างในชั่วข้ามคืน

416
00:29:14,723 --> 00:29:16,843
‎ฉันไม่อยากผ่านเรื่องราวแบบนั้นอีก

417
00:29:18,723 --> 00:29:23,483
‎(มาร์กาเร็ตและเจมา)
‎(อยู่ข้างนอกรอให้ตำรวจมาถึง)

418
00:29:26,643 --> 00:29:30,443
‎เราน่าจะอยู่ที่นั่น
‎ประมาณ 45 นาทีแต่พวกเขาไม่มา

419
00:29:32,083 --> 00:29:36,563
‎และฉันบอกตัวเองว่านี่อาจเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น

420
00:29:41,443 --> 00:29:44,763
‎ตอนที่ตำรวจไม่มาที่บ้าน นั่นคือจุดเปลี่ยนแปลง

421
00:29:45,403 --> 00:29:48,243
‎เราจะจัดการกับปัญหาด้วยตัวเอง

422
00:29:48,803 --> 00:29:52,163
‎ฉันคิดว่า "โอเคเราทำได้

423
00:29:52,963 --> 00:29:55,123
‎เราสามารถรอดตัวไปได้"

424
00:30:01,843 --> 00:30:07,323
‎(เพื่อนของเจมา)
‎(ตกลงช่วยมาร์กาเร็ตฝังร่างที่ฟาร์ม)

425
00:30:09,723 --> 00:30:11,523
‎เราวางร่างของจาวอน

426
00:30:12,123 --> 00:30:14,203
‎ไว้ในบริเวณที่เขาขุด

427
00:30:14,283 --> 00:30:17,283
‎เขาพูดว่า
‎"ผมไม่อยากให้คุณรู้ว่าผมจะฝังเขาไว้ที่ไหน

428
00:30:17,363 --> 00:30:19,323
‎ผมขุดหลุมอื่นไว้อีกสองหลุม"

429
00:30:20,283 --> 00:30:23,643
‎และฉันก็คิดว่า "ดีแล้วที่ฉันไม่รู้"

430
00:30:24,923 --> 00:30:29,243
‎(เจมาไม่ได้ด้วยอยู่ตอนที่ฝัง)

431
00:30:31,523 --> 00:30:35,723
‎ฉันภาวนาให้เจมาเข้มแข็งพอ

432
00:30:35,803 --> 00:30:38,763
‎ที่จะปิดปากเธอ

433
00:30:39,363 --> 00:30:41,683
‎และไม่บอกเรื่องนี้กับใคร

434
00:30:41,763 --> 00:30:45,203
‎ไม่อย่างนั้นเราก็ต้องไปที่หลุมศพตัวเอง

435
00:30:45,843 --> 00:30:47,363
‎รู้ว่าเราทำอะไรลงไป

436
00:30:53,123 --> 00:30:55,963
‎(หลังจากที่มาร์กาเร็ตยอมรับสารภาพ)

437
00:30:56,043 --> 00:30:59,203
‎(เธอถูกตั้งข้อหาทิ้งศพ)

438
00:31:06,043 --> 00:31:10,523
‎(เธอถูกศาลตัดสินจำคุกห้าปีโดยรอลงอาญา)

439
00:31:10,603 --> 00:31:15,403
‎(และจำคุก 30 วัน)

440
00:31:23,003 --> 00:31:26,803
‎(วันเดียวกันเจมายืนยันการยิง)

441
00:31:26,883 --> 00:31:29,283
‎(และถูกตั้งข้อหาฆาตกรรม)

442
00:31:38,003 --> 00:31:41,523
‎(เจมาไม่มีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา)

443
00:31:41,603 --> 00:31:44,723
‎(แก้ต่างด้วยภาวะถูกคู่สมรสทารุณกรรม)

444
00:31:46,483 --> 00:31:50,683
‎(เมืองแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี)

445
00:31:57,243 --> 00:31:59,883
‎(สถานียูเนี่ยน)

446
00:31:59,963 --> 00:32:03,363
‎(หน้ากากอนามัย)

447
00:32:04,443 --> 00:32:06,603
‎ฉันชื่อดร.ลิซ่า วิทเชอร์

448
00:32:09,523 --> 00:32:12,163
‎และฉันเป็นคนที่รัฐแต่งตั้ง…

449
00:32:12,243 --> 00:32:15,163
‎ให้เป็นผู้ตรวจสอบทางนิติเวชในคดีของเจมา

450
00:32:20,003 --> 00:32:22,883
‎(ดร.วิทเชอร์ได้รับมอบหมายให้ประเมินเจมา)

451
00:32:22,963 --> 00:32:27,003
‎(ตรวจสอบประวัติการถูกทารุณกรรมโดยจาวอน)

452
00:32:29,523 --> 00:32:32,483
‎เมื่อเรามองไปที่ภาวะถูกคู่สมรสทารุณกรรม

453
00:32:33,803 --> 00:32:36,723
‎เรากำลังมองหาวัฏจักรความรุนแรง

454
00:32:38,323 --> 00:32:40,443
‎(หมายจับ)
‎(โดนาฮิว, จาวอน)

455
00:32:40,523 --> 00:32:43,203
‎ส่วนที่หนึ่งคือช่วงสร้างความตึงเครียด

456
00:32:45,563 --> 00:32:50,403
‎ดังนั้นเมื่อคุณเริ่มเห็นผู้กระทำผิดด้านทารุณกรรม…

457
00:32:50,483 --> 00:32:55,123
‎ถูกกระตุ้นโดยคุณหรือสิ่งแวดล้อมรอบตัวพวกเขา

458
00:32:58,443 --> 00:33:02,403
‎ระยะที่สองคือระยะรุนแรงหรือขั้นวิกฤต

459
00:33:03,803 --> 00:33:06,443
‎นั่นคือตอนที่ความรุนแรงเกิดขึ้น

460
00:33:08,923 --> 00:33:11,803
‎หลังจากนั้นคือช่วงดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์

461
00:33:12,883 --> 00:33:16,243
‎เมื่อผู้กระทำทารุณสัญญา

462
00:33:16,323 --> 00:33:18,163
‎ว่าจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

463
00:33:20,123 --> 00:33:22,323
‎แล้ววัฏจักรก็เริ่มต้นอีกครั้ง

464
00:33:28,923 --> 00:33:30,443
‎มีอยู่เหตุการณ์หนึ่ง

465
00:33:30,523 --> 00:33:32,083
‎เราอยู่ในห้องที่โมเต็ล

466
00:33:34,083 --> 00:33:37,203
‎แล้วจาวอนข่มขืนฉัน ร่วมเพศทางทวารหนักฉัน

467
00:33:37,283 --> 00:33:39,803
‎หลังจากนั้นเขาโทรหาเพื่อน

468
00:33:40,563 --> 00:33:43,283
‎แล้วก็หัวเราะและพูดตลกกัน

469
00:33:43,363 --> 00:33:44,643
‎พูดว่า…

470
00:33:44,723 --> 00:33:47,363
‎"เธอต้องใช้เวลานานแค่ไหนที่จะหยุด

471
00:33:47,923 --> 00:33:48,843
‎เลือดไหล"

472
00:33:48,923 --> 00:33:50,963
‎จากทวารหนักของฉัน และ…

473
00:33:52,243 --> 00:33:55,483
‎อะไรก็ตามที่จะทำให้ฉันอับอายหรือลดเกียรติฉัน

474
00:33:58,043 --> 00:34:01,883
‎การโทรและโอ้อวดว่าทำร้ายผู้หญิง…

475
00:34:04,083 --> 00:34:09,243
‎มันเป็นการโทรแบบกวนๆ เพื่อให้คนมาขัดขวาง

476
00:34:09,323 --> 00:34:13,403
‎หรือมันเป็นความต่ำทรามอย่างแท้จริง

477
00:34:14,643 --> 00:34:18,763
‎มันมีใครสักคนจริงๆ ที่เชื่อว่าพวกเขา

478
00:34:19,843 --> 00:34:21,163
‎ทำในสิ่งที่ถูกต้อง

479
00:34:21,683 --> 00:34:25,283
‎และเอาสิ่งที่เป็นของพวกเขาไป

480
00:34:28,923 --> 00:34:32,043
‎ฉันแปลกใจที่เจมาอยู่ได้นานตราบเท่าที่เธอทำได้

481
00:34:33,843 --> 00:34:36,763
‎และเธอยังมีชีวิตอยู่ถึงตอนจบของเรื่องนี้

482
00:34:39,163 --> 00:34:41,363
‎ถ้าวันนั้นเขาไม่มาที่บ้าน

483
00:34:42,043 --> 00:34:45,083
‎ฉันไม่คิดว่าเขาจะเลิกตามเธอหรอก

484
00:34:47,843 --> 00:34:50,883
‎เธอตรงตามปัจจัยทุกอย่าง

485
00:34:50,963 --> 00:34:52,363
‎ที่เรามองหา

486
00:34:52,963 --> 00:34:56,923
‎และในวิจัยพบว่ามันเชื่อมโยงกับผู้หญิงที่กลายเป็น

487
00:34:57,883 --> 00:34:59,243
‎คู่สมรสที่ถูกทารุณกรรม

488
00:35:05,803 --> 00:35:10,523
‎(การพิจารณาไต่สวนเจมา)
‎(เริ่มในวันที่ 13 พฤศจิกายน ปี 2018)

489
00:35:12,323 --> 00:35:16,683
‎(เมืองวอร์เรนส์เบิร์ก รัฐมิสซูรี)

490
00:35:19,643 --> 00:35:20,763
‎จากความรู้ของผม

491
00:35:22,403 --> 00:35:25,723
‎การป้องกันตัวเองจากคู่สมรสทารุณกรรม

492
00:35:25,803 --> 00:35:28,163
‎ยังไม่ประสบความสำเร็จในรัฐมิสซูรี

493
00:35:28,883 --> 00:35:32,923
‎มันมีมาสักพักแล้ว
‎แต่เป็นการแก้ต่างที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ

494
00:35:35,083 --> 00:35:36,083
‎โอเค เร็วเข้า

495
00:35:37,043 --> 00:35:39,523
‎แต่มันไม่ใช่คำถามใช่หรือไม่ที่…

496
00:35:39,603 --> 00:35:42,403
‎เธอทุกข์ทรมานจากการถูกคู่สมรสทารุณกรรม

497
00:35:42,483 --> 00:35:46,363
‎มันใช่หรือไม่ที่เธอใช้กำลังถึงตาย

498
00:35:46,443 --> 00:35:48,763
‎ให้เหตุผลว่าอยู่ภายใต้สถานการณ์

499
00:35:48,843 --> 00:35:50,283
‎(ศาลเทศมณฑลจอห์นสัน)

500
00:35:50,363 --> 00:35:55,643
‎การตบหน้าไม่ได้เป็นเหตุผลที่ต้องยิงใครตาย

501
00:35:57,923 --> 00:36:00,083
‎ผมชื่อร็อบ รัสเซลล์

502
00:36:00,763 --> 00:36:04,723
‎และผมเป็นอัยการยื่นฟ้องคุณเจมา โดนาฮิว…

503
00:36:04,803 --> 00:36:06,843
‎ในการฆาตกรรมจาวอน โดนาฮิว

504
00:36:09,563 --> 00:36:12,683
‎ในขณะที่เราล้มลงไปบนพื้น เขาพูดว่า

505
00:36:13,203 --> 00:36:15,563
‎"ช่างแม่ง เราจะตายไปด้วยกัน นังสารเลว"

506
00:36:15,643 --> 00:36:19,163
‎และเขาก็พาดหัวของเขามาที่ข้างๆ หัวของฉัน

507
00:36:19,243 --> 00:36:21,203
‎และเขาจับตรงท้ายปืน

508
00:36:21,283 --> 00:36:23,843
‎แล้วก็เล็งมาทางหูข้างซ้ายของเขา

509
00:36:23,923 --> 00:36:25,883
‎และฉันก็แค่เอานิ้วไปพันรอบ

510
00:36:26,563 --> 00:36:27,883
‎และเหนี่ยวไก

511
00:36:28,603 --> 00:36:33,803
‎ฉันจำได้แค่นัดสุดท้ายนั้น แค่…

512
00:36:34,323 --> 00:36:37,123
‎รู้สึกถึงน้ำหนักของเขาบนตัวฉัน

513
00:36:38,683 --> 00:36:39,523
‎นะ

514
00:36:40,483 --> 00:36:42,803
‎เรื่องราวของเธอไม่ตรงกันกับ

515
00:36:42,883 --> 00:36:45,523
‎อาการบาดเจ็บของคุณโดนาฮิว

516
00:36:49,123 --> 00:36:51,083
‎มีกระสุนสี่นัดในตัวเขา

517
00:36:53,163 --> 00:36:55,843
‎หนึ่งนัดอยู่ที่ไหล่

518
00:36:56,363 --> 00:37:00,323
‎หนึ่งนัดทะลุไปที่กรามของเขา

519
00:37:00,403 --> 00:37:02,443
‎หนึ่งนัดอยู่ที่ด้านหลังของศีรษะเขา…

520
00:37:02,963 --> 00:37:05,563
‎และอีกหนึ่งนัดอยู่ใต้คางของเขา เสยขึ้นตรงๆ

521
00:37:07,203 --> 00:37:10,243
‎นัดที่ด้านหลังของศีรษะน่าจะเป็นนัดที่ทำให้ถึงตาย

522
00:37:10,763 --> 00:37:14,243
‎นัดที่อยู่ใต้คางเป็นนัดที่ทำให้เสียชีวิต

523
00:37:14,323 --> 00:37:17,203
‎กรามเขาคง…หักไปแล้ว

524
00:37:17,283 --> 00:37:21,603
‎ในแบบที่เขาไม่สามารถพูดกับเธอได้

525
00:37:21,683 --> 00:37:23,363
‎และบอกเธอว่าเขารักเธอ

526
00:37:23,443 --> 00:37:25,083
‎ในช่วงเวลาของโรมิโอกับจูเลียต

527
00:37:25,163 --> 00:37:26,803
‎ที่ว่าพวกเขากำลังจะตายไปด้วยกัน

528
00:37:26,883 --> 00:37:28,323
‎มันไม่ได้เกิดขึ้น

529
00:37:28,403 --> 00:37:29,963
‎เพราะเขาพูดไม่ได้

530
00:37:31,803 --> 00:37:34,843
‎ผมไม่คิดว่าคณะลูกขุนจะ…

531
00:37:35,803 --> 00:37:39,763
‎เชื่อว่าเธอทำเพื่อป้องกันตัว

532
00:37:43,123 --> 00:37:45,883
‎แน่นอนว่าเมื่อมีคนพยายาม…

533
00:37:46,523 --> 00:37:49,043
‎ซ่อนหลักฐานการฆาตกรรม

534
00:37:49,123 --> 00:37:51,083
‎และแน่นอนซ่อนศพไว้

535
00:37:51,643 --> 00:37:54,123
‎มักจะทำให้คุณรู้สึก

536
00:37:54,203 --> 00:37:58,003
‎ว่าคนที่ทำแบบนั้นมีความรู้สึกผิด

537
00:37:59,363 --> 00:38:02,323
‎(หลังการพิจารณาหลักฐานสามวัน)

538
00:38:02,403 --> 00:38:06,163
‎(คณะลูกขุนหารือกันเพื่อการตัดสินใจ)

539
00:38:09,043 --> 00:38:14,123
‎ถ้าคณะลูกขุนยอมรับข้อโต้แย้ง
‎เรื่องการสู้เพื่อป้องกันตัวจากคุณโดนาฮิว

540
00:38:14,723 --> 00:38:16,603
‎เธอก็จะถูกตัดสินว่าไม่มีความผิดเลย

541
00:38:17,923 --> 00:38:22,123
‎แต่พวกเขากลับตัดสินว่า
‎เธอมีความผิดฐานฆ่าคนตาย

542
00:38:27,443 --> 00:38:30,963
‎(ในวันที่ 29 มกราคม ปี 2019)

543
00:38:31,043 --> 00:38:34,443
‎(เจมา โดนาฮิวถูกศาลตัดสินจำคุกสิบปี)

544
00:38:36,643 --> 00:38:40,843
‎(เมืองแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี)

545
00:38:45,083 --> 00:38:50,323
‎ฉันคิดว่าการตัดสินใจ
‎ที่เกิดขึ้นหลังจากที่จาวอนถูกฆ่า

546
00:38:50,403 --> 00:38:52,043
‎ทำให้เธอติดคุก

547
00:38:54,803 --> 00:38:57,683
‎ความแน่วแน่ในการฝังร่าง

548
00:38:58,323 --> 00:39:03,163
‎ทำให้ลูกขุนหลายคนรู้สึกจุกอยู่ที่คอจริงๆ

549
00:39:03,243 --> 00:39:05,363
‎(ตลาดประวัติศาสตร์ของเมือง)
‎(เมืองแคนซัสซิตี)

550
00:39:09,563 --> 00:39:12,563
‎แน่นอนว่าแม่ของเธอ
‎สามารถที่จะทำสิ่งที่แตกต่างได้

551
00:39:14,363 --> 00:39:18,123
‎ฉันไม่รู้ว่าใน…ความคิดของแม่เธอ

552
00:39:18,203 --> 00:39:20,483
‎ว่านั่นเป็นทางเลือกจริงๆ

553
00:39:23,283 --> 00:39:26,203
‎แต่การซ่อนร่างของจาวอน

554
00:39:26,283 --> 00:39:29,043
‎ทำให้มันเลวร้ายมากขึ้นสำหรับเจมา

555
00:39:33,283 --> 00:39:34,523
‎ฉันโทษแม่ของฉัน

556
00:39:36,643 --> 00:39:40,843
‎ในหลายๆ เรื่องที่เกิดขึ้นตอนฉันเป็นวัยรุ่น

557
00:39:42,043 --> 00:39:44,923
‎จริงๆ ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้มีเพื่อน

558
00:39:45,443 --> 00:39:48,243
‎แม่ฉันจะตรวจประวัติของทุกคน

559
00:39:48,803 --> 00:39:51,123
‎ดังนั้นฉันเลยอยู่แต่บ้านบ่อย

560
00:39:53,363 --> 00:39:56,843
‎รู้ไหมว่าการเป็นคนที่ถูกสังคมรังเกียจ

561
00:39:57,443 --> 00:39:59,643
‎ตั้งแต่อายุยังน้อยเพราะถูกล่วงละเมิดทางเพศ

562
00:39:59,723 --> 00:40:01,083
‎เธอทำอะไรกับมันไม่ได้เลย

563
00:40:02,363 --> 00:40:03,483
‎จากนั้นการ…

564
00:40:04,003 --> 00:40:08,643
‎การไม่ยอมให้มีความสัมพันธ์ทางสังคมทุกรูปแบบ

565
00:40:09,163 --> 00:40:13,443
‎หลักๆ แล้วสิ่งที่แม่เธอทำคือจับเธอเป็นตัวประกัน

566
00:40:14,483 --> 00:40:19,403
‎ขังเธอไว้ในที่ปลอดภัย

567
00:40:20,963 --> 00:40:22,003
‎ซึ่งมันมากเกินไป

568
00:40:22,083 --> 00:40:25,603
‎มันมากเกินไปจน…พูดตามตรงว่า

569
00:40:26,203 --> 00:40:27,763
‎ทำร้ายจิตใจ

570
00:40:28,523 --> 00:40:30,923
‎การไม่ยอมให้ลูกออกจากบ้านเลย

571
00:40:31,003 --> 00:40:36,003
‎การไม่ยอมให้เธอเข้าสังคมตามวิธีปกติทั่วไป

572
00:40:36,083 --> 00:40:40,203
‎แน่นอนว่าสร้างให้รู้สึกว่าหมดหนทางการเรียนรู้

573
00:40:41,723 --> 00:40:44,643
‎ฉันไม่คิดว่ามันมีเจตนาร้ายอะไรเลย

574
00:40:45,603 --> 00:40:49,723
‎ฉันแค่ไม่เชื่อว่า
‎พวกเขาจะเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

575
00:40:53,163 --> 00:40:56,323
‎(ในขณะที่อยู่ในขั้นตอนพิจารณาคดี)

576
00:40:56,403 --> 00:41:00,003
‎(เจมายื่นขอคำสั่งห้ามแม่ของเธอเข้าใกล้)

577
00:41:02,083 --> 00:41:04,603
‎เจมาบรรยายว่าแม่ของเธอเป็น…

578
00:41:04,683 --> 00:41:07,003
‎"นังปีศาจมารร้าย

579
00:41:07,083 --> 00:41:09,363
‎จอมควบคุมและอาฆาตแค้น

580
00:41:09,883 --> 00:41:13,723
‎ถ้าเธอมีโอกาสเธอจะฆ่าฉัน ฉันมั่นใจแบบนั้น

581
00:41:14,723 --> 00:41:18,123
‎เธอจะฝังฉันเหมือนที่ทำกับสามีฉัน"

582
00:41:20,283 --> 00:41:23,323
‎เป็นไปได้มากตรงบรรทัดที่ว่า

583
00:41:23,403 --> 00:41:26,363
‎"เธอจะฝังฉันเหมือนที่ทำกับสามีฉัน"

584
00:41:26,443 --> 00:41:30,483
‎คือการรับรู้ของเจมาว่า…

585
00:41:30,563 --> 00:41:34,443
‎"ฉันถลำลึกมาไกลขนาดนี้เพราะมีเธอเกี่ยวข้อง"

586
00:41:41,683 --> 00:41:43,003
‎ระหว่างการพิจารณาคดี

587
00:41:44,443 --> 00:41:47,163
‎ฉันมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับพ่อแม่ของฉัน

588
00:41:49,163 --> 00:41:50,843
‎ฉันดื่ม

589
00:41:50,923 --> 00:41:54,443
‎ฉันเสพยาเสพติด

590
00:41:56,643 --> 00:41:58,603
‎มาถึงวันนี้ฉันคิดว่าแม่ของฉันจะฆ่าฉัน

591
00:41:58,683 --> 00:42:01,203
‎หรือฝังฉันไว้ในทุ่งอีกไหม

592
00:42:02,003 --> 00:42:02,843
‎ไม่ค่ะ

593
00:42:05,163 --> 00:42:07,363
‎พวกเรามาไกลมากแล้ว

594
00:42:08,843 --> 00:42:10,483
‎มันไม่ใช่ความสัมพันธ์เดียวกันด้วยซ้ำ

595
00:42:10,563 --> 00:42:12,523
‎พวกเราไม่ใช่คนเดิมด้วยซ้ำ

596
00:42:13,523 --> 00:42:15,123
‎ฉันพัฒนามาไกลมาก

597
00:42:15,203 --> 00:42:16,883
‎และเธอก็พัฒนามาไกลมาก

598
00:42:21,963 --> 00:42:24,123
‎ฉันเปลี่ยนไปในฐานะพ่อแม่

599
00:42:24,203 --> 00:42:26,643
‎ตระหนักได้ว่า…

600
00:42:28,443 --> 00:42:30,723
‎วิธีการที่ฉันเป็นแม่เฮลิคอปเตอร์

601
00:42:30,803 --> 00:42:32,723
‎บินคุมลูกที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนั้นเป็นสิ่งที่ผิด

602
00:42:34,203 --> 00:42:37,443
‎มันคือชีวิตของพวกเขา
‎ทางเลือกของพวกเขา การตัดสินใจของพวกเขา

603
00:42:37,523 --> 00:42:39,603
‎และผลลัพธ์ที่ตามมาของพวกเขา

604
00:42:42,603 --> 00:42:46,443
‎ใจหนึ่งของฉันจะคอยควบคุมและแก้ปัญหาอยู่เสมอ

605
00:42:47,403 --> 00:42:50,683
‎ทำไมต้องเอาปัญหามาใส่ตัวเอง
‎มากขึ้นทั้งๆ ที่ฉันเองก็มีปัญหาอยู่แล้ว

606
00:42:50,763 --> 00:42:51,603
‎มันก็แค่…

607
00:42:51,683 --> 00:42:53,163
‎มันไม่ใช่ปัญหาของฉันเลย

608
00:42:53,243 --> 00:42:54,763
‎ฉันไม่ต้องแก้มันก็ได้

609
00:42:57,603 --> 00:43:00,043
‎แน่นอนว่าฉันจะทำอะไรที่ต่างออกไป

610
00:43:02,163 --> 00:43:04,163
‎ฉันโทษที่ตำรวจไม่มา

611
00:43:04,963 --> 00:43:07,003
‎แต่สุดท้ายแล้วฉันเป็นคนบอกพวกเขาเองว่า

612
00:43:07,083 --> 00:43:09,203
‎"คุณไม่ต้องมาหรอก

613
00:43:09,763 --> 00:43:11,203
‎มันเป็นความผิดพลาด"

614
00:43:12,803 --> 00:43:15,563
‎ฉันเป็นคนเริ่มมัน

615
00:43:16,523 --> 00:43:19,603
‎ฉันเริ่มต้นด้วยการโกหก

616
00:43:22,323 --> 00:43:25,323
‎และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่ฉันต้องรับรู้มัน

617
00:43:29,643 --> 00:43:31,043
‎ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย

618
00:43:31,123 --> 00:43:34,323
‎เรื่อง…ความรับผิดชอบ

619
00:43:35,243 --> 00:43:36,363
‎และความสำคัญของมัน

620
00:43:36,443 --> 00:43:39,123
‎เพื่อให้คนได้เรียนรู้จากความผิดพลาด

621
00:43:42,323 --> 00:43:45,123
‎ฉันเห็นพัฒนาการในตัวเจมา

622
00:43:46,403 --> 00:43:48,523
‎ตั้งแต่เธอถูกจำคุก

623
00:43:50,723 --> 00:43:53,843
‎ฉันเห็นเธอดีใจเวลาฉันไปเยี่ยมเธอ

624
00:43:54,923 --> 00:43:56,883
‎และกอดกันแน่นๆ เสมอ

625
00:43:56,963 --> 00:43:58,523
‎จูบที่แก้ม

626
00:44:00,923 --> 00:44:04,923
‎นั่นลูกสาวของฉัน นั่นคือลูกที่ฉันมี

627
00:44:21,683 --> 00:44:24,603
‎(สี่เดือนหลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรกของเธอ)

628
00:44:24,683 --> 00:44:28,203
‎(เจมาตกลงที่จะตอบคำถามเพิ่มเติม)

629
00:44:29,123 --> 00:44:31,203
‎(ทรัพย์สินเรือนจำของรัฐ)
‎(ห้ามบุกรุก)

630
00:44:31,283 --> 00:44:32,963
‎ตอนที่ฉันมาถึงเรียนจำครั้งแรกนั้น

631
00:44:34,363 --> 00:44:37,483
‎ชีวิตมีแต่ความโกลาหล

632
00:44:38,243 --> 00:44:42,003
‎แต่พอฉันเริ่มใช้ประโยชน์จากโปรแกรมต่างๆ

633
00:44:42,083 --> 00:44:44,003
‎ฉันลงเรียนวิชาพลังของสตรี

634
00:44:45,043 --> 00:44:49,803
‎ฉันเห็นชีวิตในคุกของฉันในมุมมองที่ต่างออกไป

635
00:44:50,883 --> 00:44:53,603
‎มันไม่ได้เป็นการถูกประณามมากมาย

636
00:44:53,683 --> 00:44:56,043
‎มากเท่ากับการบำบัดฟื้นฟู

637
00:44:58,483 --> 00:45:00,843
‎อีกอย่าง…ในนี้

638
00:45:01,603 --> 00:45:03,123
‎ฉันเรียนรู้เรื่องความรับผิดชอบ

639
00:45:03,643 --> 00:45:07,563
‎เพราะความจริงที่ว่าฉันยังทำในสิ่งที่ฉันทำ

640
00:45:10,803 --> 00:45:14,003
‎นัดที่ด้านหลังของศีรษะน่าจะเป็นนัดที่ทำให้ถึงตาย

641
00:45:14,083 --> 00:45:17,403
‎นัดที่อยู่ใต้คางเป็นนัดที่ทำให้เสียชีวิต

642
00:45:18,843 --> 00:45:21,163
‎เขาคงไม่สามารถ

643
00:45:21,803 --> 00:45:23,843
‎พูดกับเธอได้และบอกเธอว่าเขารักเธอ

644
00:45:23,923 --> 00:45:25,883
‎ในช่วงเวลาของโรมิโอกับจูเลียต

645
00:45:25,963 --> 00:45:27,443
‎ที่ว่าพวกเขากำลังจะตายไปด้วยกัน

646
00:45:27,523 --> 00:45:29,043
‎มันไม่ได้เกิดขึ้น

647
00:45:30,843 --> 00:45:32,883
‎มันไม่มีช่วงเวลาโรมิโอกับจูเลียต

648
00:45:32,963 --> 00:45:34,763
‎ตอนที่จาวอนพูดว่า "คุณรักผมไหม"

649
00:45:35,283 --> 00:45:36,203
‎เขาพูดว่า

650
00:45:36,283 --> 00:45:39,363
‎"เราจะตายไปด้วยกัน นังสารเลว
‎จนกว่าความตายจะพรากเราไป"

651
00:45:39,443 --> 00:45:40,403
‎นั่นคือคำพูดของเขา

652
00:45:40,483 --> 00:45:43,483
‎ในตอนที่เขาเหวี่ยงฉันไปทั่ว
‎และกระแทกฉันลงกับพื้น

653
00:45:44,963 --> 00:45:47,483
‎มันเป็นสถานการณ์ที่ยากมากที่จะตัดสินใจ

654
00:45:48,763 --> 00:45:50,683
‎ชีวิตของใครสำคัญกว่า

655
00:45:50,763 --> 00:45:53,763
‎หรือคุณจะใช้โอกาสต่อสู้เพื่อชีวิตคุณเอง

656
00:45:56,003 --> 00:45:59,083
‎ฉันเกลียดความจริง

657
00:45:59,163 --> 00:46:01,203
‎ที่ฉันต้องตื่นขึ้นมาทุกวัน

658
00:46:02,643 --> 00:46:04,923
‎และรู้ว่าฉันคร่าชีวิตใครบางคน

659
00:46:05,003 --> 00:46:06,843
‎และยิ่งไปกว่านั้น

660
00:46:06,923 --> 00:46:09,843
‎มันคือชีวิตของคนที่ฉันรัก

661
00:46:12,483 --> 00:46:14,203
‎ฉันจำได้ว่าฉันพูดกับเธอ

662
00:46:14,963 --> 00:46:16,563
‎"เมื่อตำรวจมาถึง…เจมา

663
00:46:17,083 --> 00:46:19,523
‎ได้โปรดให้แม่บอกพวกเขาว่าแม่เป็นคนทำ"

664
00:46:22,763 --> 00:46:24,243
‎เธอพูดว่า "ไม่ค่ะแม่

665
00:46:25,083 --> 00:46:26,563
‎หนูจะไม่ทำ"

666
00:46:28,963 --> 00:46:31,843
‎ฉันชื่นชม

667
00:46:34,363 --> 00:46:36,923
‎สิ่งที่แม่ของฉันเสี่ยงที่จะ…

668
00:46:37,963 --> 00:46:40,403
‎ช่วยฉันและพยายามช่วยชีวิตฉัน

669
00:46:41,763 --> 00:46:44,803
‎เธอทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง

670
00:46:45,883 --> 00:46:47,883
‎และบอกตามตรง

671
00:46:48,843 --> 00:46:51,483
‎ฉันก็คงทำเพื่อลูกๆ ของฉันเหมือนกัน

672
00:46:54,163 --> 00:46:57,003
‎ฉันหมายถึงว่าไม่ใช่ทำแบบนั้นแต่…

673
00:46:57,803 --> 00:47:02,083
‎เราทำสิ่งที่เราต้องทำ
‎เพื่อปกป้องและรักษาชีวิตของลูกๆ

674
00:47:04,803 --> 00:47:09,723
‎(เจมา โดนาฮิว)
‎(จะมีสิทธิ์ได้รับทัณฑ์บนในปี 2024)

675
00:47:12,123 --> 00:47:14,843
‎เวลาในชีวิตของเราใกล้จะจบลงแล้วและ…

676
00:47:17,123 --> 00:47:19,203
‎ฉันเห็นวันที่ดีอยู่ข้างหน้าเรา

677
00:47:51,843 --> 00:47:53,443
‎(คำบรรยายโดย ฐานัดดา แจ็คสัน)