1
00:00:16,163 --> 00:00:18,523
‎ความสัมพันธ์ของแฝดมีอยู่จริง

2
00:00:22,163 --> 00:00:24,843
‎แฝดเหมือนเริ่มต้นจากความเป็นหนึ่งเดียว

3
00:00:28,083 --> 00:00:29,443
‎จากนั้นก็แยกตัว

4
00:00:31,163 --> 00:00:32,523
‎กลายเป็นสองคน

5
00:00:35,443 --> 00:00:37,003
‎เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นกับเธอ

6
00:00:37,883 --> 00:00:39,883
‎เหมือนฉันสูญเสียตัวตนอีกครึ่งไป

7
00:00:45,203 --> 00:00:46,443
‎ตัวตนอีกครึ่งของฉันจากไป

8
00:00:49,803 --> 00:00:56,803
‎(มีฆาตกรกว่า 135,000 คน
‎ถูกตัดสินจำคุกในสหรัฐฯ)

9
00:00:59,003 --> 00:01:05,643
‎(หนึ่งในสี่ของนักโทษเหล่านั้น
‎เคยเป็นเด็กในความดูแลของรัฐ)

10
00:01:07,203 --> 00:01:12,203
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษหมายเลข 1113010)

11
00:01:15,923 --> 00:01:18,243
‎เป็นความรู้สึกที่แย่มากครับ

12
00:01:18,763 --> 00:01:20,363
‎เมื่อคุณไม่มีคนเคียงข้าง

13
00:01:20,443 --> 00:01:22,403
‎ไม่มีใครอยากต้อนรับ

14
00:01:22,483 --> 00:01:25,003
‎(หรือ สแตนดิเฟอร์ นักโทษ 1113010)

15
00:01:25,083 --> 00:01:28,683
‎สำหรับผม สภาพแวดล้อม
‎ในบ้านที่สมบูรณ์แบบคงเป็น

16
00:01:29,363 --> 00:01:32,883
‎การมีใครสักคนที่รักผม ดูแลผม และ...

17
00:01:35,603 --> 00:01:37,443
‎มีบรรยากาศของครอบครัว

18
00:01:39,243 --> 00:01:41,003
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

19
00:01:51,803 --> 00:01:57,043
‎(ครอบครัวสำคัญ)

20
00:01:57,603 --> 00:02:01,243
‎(แผนกเรือนจำมิสซูรี)

21
00:02:04,163 --> 00:02:07,963
‎(แผนกเรือนจำเจฟเฟอร์สันซิตี มิสซูรี)

22
00:02:12,003 --> 00:02:13,443
‎เรียบร้อยนะ โอเค

23
00:02:19,003 --> 00:02:25,523
‎(ปี 2010 แอนโทนี สแตนดิเฟอร์
‎ยิงเบเวอร์ลี โครว์ล วัย 69 ปีเสียชีวิต)

24
00:02:26,843 --> 00:02:28,603
‎ผมชื่อแอนโทนี สแตนดิเฟอร์

25
00:02:29,083 --> 00:02:31,683
‎ผมติดคุกตั้งแต่ปี 2010

26
00:02:31,763 --> 00:02:33,243
‎ข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

27
00:02:33,323 --> 00:02:34,803
‎และปล้นชิงทรัพย์

28
00:02:49,963 --> 00:02:56,963
‎(สแตนดิเฟอร์เกิดปี 1985 ที่แคนซัสซิตี มิสซูรี)

29
00:02:57,563 --> 00:02:59,403
‎วัยเด็กของผม...

30
00:03:01,163 --> 00:03:03,483
‎ผมคงไม่บอกว่าเหมือนเด็กทั่วไป

31
00:03:07,723 --> 00:03:09,643
‎แม่ผมติดยา

32
00:03:10,443 --> 00:03:12,243
‎มาตลอดเท่าที่ผมจำความได้

33
00:03:16,523 --> 00:03:18,923
‎พ่อผม ถึงจะรู้ว่าเขาคือใคร

34
00:03:19,883 --> 00:03:22,963
‎เขาไม่เคยเห็นผมเป็นลูก

35
00:03:23,683 --> 00:03:26,163
‎ผมเลยได้เห็นหน้าเขานานๆ ที

36
00:03:26,643 --> 00:03:30,163
‎แต่อย่างว่า เขาจะทำกับผมเหมือน...

37
00:03:31,723 --> 00:03:32,563
‎ผมไร้ตัวตน

38
00:03:37,323 --> 00:03:39,443
‎แม้ว่าแม่ผมจะติดยา

39
00:03:40,043 --> 00:03:41,243
‎แม่ก็รักผมมาก

40
00:03:41,883 --> 00:03:44,843
‎การที่ผมได้อยู่กับเธอคือเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตผม

41
00:03:44,923 --> 00:03:48,403
‎(ถนนเอส เกลนวูด)

42
00:03:48,483 --> 00:03:51,723
‎แม่พาผมเดินทางไปหลายรัฐ

43
00:03:51,803 --> 00:03:54,083
‎ออกไปตกปลาริมทะเลสาบ

44
00:03:54,643 --> 00:03:57,843
‎ผมบอกได้ว่าผมมีแต่ความทรงจำดีๆ เมื่ออยู่กับแม่

45
00:04:02,203 --> 00:04:03,043
‎แต่ว่า...

46
00:04:04,043 --> 00:04:06,963
‎แม่จะไปๆ มาๆ ผมจะเห็นแม่
‎คราวละหนึ่งหรือสองวัน

47
00:04:07,043 --> 00:04:09,723
‎จากนั้นผมจะไม่เห็นแม่นานเป็นอาทิตย์

48
00:04:15,883 --> 00:04:20,443
‎(ช่วงที่เขายังเล็ก
‎สแตนดิเฟอร์เวียนไปอยู่กับญาติๆ)

49
00:04:20,523 --> 00:04:25,523
‎(ในวัย 11 ขวบ เขาจึงอยู่ในความดูแลของรัฐ)

50
00:04:27,963 --> 00:04:30,083
‎สุดท้ายผมต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า

51
00:04:30,163 --> 00:04:32,923
‎เพราะผมไปอยู่กับป้า

52
00:04:33,403 --> 00:04:36,043
‎และป้าคิดว่าเธอเลี้ยงผมไม่ไหว

53
00:04:36,123 --> 00:04:39,003
‎เธอเลยยัดข้าวของผมลงถุงขยะ

54
00:04:39,083 --> 00:04:42,163
‎แล้วพาผมไปที่แผนกสวัสดิการครอบครัว

55
00:04:42,243 --> 00:04:44,203
‎มอบสิทธิให้รัฐดูแลผม

56
00:04:48,363 --> 00:04:51,923
‎สำหรับเด็กคนนึงที่ถูก...

57
00:04:53,043 --> 00:04:54,283
‎ทิ้งขว้างแบบนั้น

58
00:04:55,403 --> 00:04:56,403
‎จากครอบครัวตัวเอง

59
00:04:57,803 --> 00:04:58,643
‎และ...

60
00:04:59,123 --> 00:05:00,923
‎รู้สึกว่าไม่มีใครรัก

61
00:05:02,523 --> 00:05:05,163
‎นี่คือช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตผม

62
00:05:11,683 --> 00:05:18,003
‎(ในวัย 13 ปี สแตนดิเฟอร์กลับไปอยู่กับแม่)

63
00:05:21,203 --> 00:05:24,763
‎ตอนนั้น แม่ตั้งสติได้และเลิกยา

64
00:05:25,643 --> 00:05:27,763
‎แม่แต่งงานใหม่ ซึ่งผมคิดว่า

65
00:05:27,843 --> 00:05:31,163
‎มันคงเป็นโอกาสดีที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน

66
00:05:31,243 --> 00:05:33,523
‎ในที่สุดเราก็จะมีโอกาสอยู่กันแบบครอบครัว

67
00:05:35,323 --> 00:05:38,323
‎แต่เมื่อผมย้ายกลับมาที่แคนซัสซิตี

68
00:05:39,203 --> 00:05:42,043
‎ปัญหาทุกอย่างเริ่มขึ้นตอนนั้นเอง

69
00:05:45,163 --> 00:05:47,843
‎สามีของแม่ในตอนนั้นมีลูกชายหนึ่งคน

70
00:05:48,323 --> 00:05:49,243
‎เขาอายุ 16

71
00:05:49,923 --> 00:05:52,763
‎และเขาพัวพันกับแก๊ง

72
00:05:52,843 --> 00:05:54,443
‎ผมเลยมีพี่ชายหนึ่งคน

73
00:05:55,043 --> 00:05:58,123
‎พี่ชาย ลูกเลี้ยงของแม่ผม

74
00:05:58,203 --> 00:05:59,603
‎เขาไปพัวพันกับแก๊ง

75
00:06:02,483 --> 00:06:04,523
‎พวกเขาเป็นต้นแบบของผม

76
00:06:05,723 --> 00:06:08,203
‎ตอนนั้นผมไม่มีต้นแบบอื่นเลย

77
00:06:08,283 --> 00:06:09,123
‎และ...

78
00:06:09,883 --> 00:06:12,643
‎ผมชื่นชมหลายอย่างที่พวกเขาทำจริงๆ

79
00:06:12,723 --> 00:06:15,523
‎ถ้าพวกเขาขายยา ผมก็อยากขายด้วย

80
00:06:15,603 --> 00:06:17,523
‎ถ้าพวกเขาปล้นจี้

81
00:06:18,043 --> 00:06:19,963
‎ผมก็อยากทำด้วย

82
00:06:25,643 --> 00:06:29,323
‎(ตั้งแต่อายุ 14 ปี สแตนดิเฟอร์เข้าออก)

83
00:06:29,403 --> 00:06:33,083
‎(สถานพินิจเด็กและเยาวชน
‎หลายแห่งจากการร่วมแก๊งอันธพาล)

84
00:06:36,403 --> 00:06:39,283
‎ผมไปอยู่ที่โรงเรียนแมคเคนสำหรับเด็กชายล้วน

85
00:06:39,963 --> 00:06:42,963
‎มันเป็นสถานที่เหมือนเรือนจำเด็ก

86
00:06:43,603 --> 00:06:44,683
‎และ...

87
00:06:45,363 --> 00:06:47,843
‎ผมถูกเรียกตัวเข้าไปที่สำนักงาน

88
00:06:48,363 --> 00:06:50,843
‎เธอยื่นโทรศัพท์ให้ผม

89
00:06:51,523 --> 00:06:52,883
‎แม่ผมโทรมาหา

90
00:06:53,683 --> 00:06:55,723
‎แม่บอกผมว่า...

91
00:06:56,483 --> 00:06:58,123
‎พี่ชายของผมถูกฆ่า

92
00:06:58,603 --> 00:06:59,443
‎ในคืนนั้น

93
00:07:00,323 --> 00:07:01,363
‎ใช่

94
00:07:07,123 --> 00:07:08,283
‎ตอนที่ผมออกจากที่นั่น

95
00:07:09,083 --> 00:07:10,043
‎รู้ไหมว่า

96
00:07:11,123 --> 00:07:13,003
‎พอไม่มีพี่ผมแล้ว

97
00:07:13,083 --> 00:07:13,923
‎มันก็

98
00:07:14,683 --> 00:07:16,163
‎ผมไม่ใช่คนเดิม

99
00:07:16,683 --> 00:07:19,803
‎ผมหันมาคิดว่า

100
00:07:21,643 --> 00:07:24,683
‎ผมไม่สนเรื่องอะไรหรือใครทั้งนั้น

101
00:07:25,603 --> 00:07:26,443
‎และ...

102
00:07:28,083 --> 00:07:29,843
‎เมื่อผมหันมามีทัศนคติแบบนี้

103
00:07:29,923 --> 00:07:31,603
‎มีแนวคิดอย่างนี้

104
00:07:32,363 --> 00:07:33,683
‎มันเลยทำให้ผม

105
00:07:34,723 --> 00:07:36,043
‎ทำทุกอย่างที่อยากทำ

106
00:07:36,123 --> 00:07:38,683
‎ดดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา

107
00:07:40,403 --> 00:07:42,003
‎ผมไม่สนอะไรอีกเลย

108
00:07:51,403 --> 00:07:58,363
‎(ปี 2010 สแตนดิเฟอร์
‎อายุ 25 ปีและอยู่กับแฟนสาว)

109
00:08:02,203 --> 00:08:03,523
‎ผมไม่ทำงาน

110
00:08:04,003 --> 00:08:05,523
‎เธอไม่ทำงาน

111
00:08:06,003 --> 00:08:08,643
‎เราต้องการเงินอย่างมาก

112
00:08:09,803 --> 00:08:11,843
‎คืนหนึ่งผมออกไปข้างนอก

113
00:08:12,363 --> 00:08:14,443
‎และมีชายคนนึงโทรหาผม

114
00:08:14,523 --> 00:08:19,483
‎ซึ่งเคยเป็นคู่หูปล้นด้วยกันมาก่อน

115
00:08:20,203 --> 00:08:21,563
‎เขาชื่อเจย์ นิคส์

116
00:08:23,443 --> 00:08:25,763
‎เขาโทรหาผมและบอกว่า

117
00:08:26,683 --> 00:08:31,403
‎"เฮ้ย อยากปล้นพ่อค้ายาไหม"

118
00:08:31,923 --> 00:08:33,523
‎ผมบอก "ได้เท่าไหร่"

119
00:08:34,003 --> 00:08:36,163
‎เขาบอก "ประมาณแปดหมื่นดอลลาร์"

120
00:08:36,243 --> 00:08:37,683
‎แล้วพวกนั้นยังมี

121
00:08:38,203 --> 00:08:41,443
‎กัญชาอีกสัก 22 กิโลกรัม

122
00:08:42,683 --> 00:08:43,963
‎ผมบอก "เอาสิ"

123
00:08:44,043 --> 00:08:46,043
‎ผมเลยวางโทรศัพท์

124
00:08:46,123 --> 00:08:49,763
‎โทรหาชายอีกคนที่ผมรู้จัก ดีเจ

125
00:08:54,843 --> 00:08:55,923
‎ผมกับดีเจ

126
00:08:56,403 --> 00:08:58,803
‎เราขึ้นรถแล้วตรงไป

127
00:08:58,883 --> 00:09:00,483
‎พบกับเจย์ นิคส์

128
00:09:02,083 --> 00:09:06,403
‎เจย์ นิคส์ยื่นกระดาษชิ้นนึงให้ผม
‎บอกว่า "มีสามที่อยู่ในนี้"

129
00:09:06,483 --> 00:09:09,723
‎เขาบอกว่า "บ้านหน้าตาลักษณะนี้

130
00:09:09,803 --> 00:09:14,963
‎และชายคนนั้นขับรถด็อดจ์ แม็กนั่มสีส้ม

131
00:09:15,043 --> 00:09:17,403
‎ล้อแต่ง 24 นิ้ว"

132
00:09:17,483 --> 00:09:19,243
‎เขาบอกว่า "นายต้องเห็นแน่"

133
00:09:19,843 --> 00:09:22,483
‎ผมบอก "ตกลง" เขาให้ปืนผม

134
00:09:24,083 --> 00:09:27,003
‎เราก็เลยขับวนรอบๆ แถวนั้น

135
00:09:27,563 --> 00:09:29,283
‎เราหาที่อยู่ตามนั้นไม่เจอ

136
00:09:30,123 --> 00:09:33,363
‎เราไม่เจอรถด็อดจ์แม็กนั่มสีส้ม

137
00:09:34,963 --> 00:09:37,243
‎ผมเลยลงจากรถ

138
00:09:37,323 --> 00:09:39,643
‎และเริ่มเดินไล่ดูตามบ้าน

139
00:09:43,043 --> 00:09:45,163
‎สุดท้ายผมเจอบ้านหลังนั้น

140
00:09:47,323 --> 00:09:48,443
‎ผมโทรหาเจย์ นิคส์

141
00:09:48,523 --> 00:09:51,083
‎ผมบอก "เฮ่ เจอบ้านแล้ว

142
00:09:51,163 --> 00:09:54,323
‎แต่ไม่มีรถด็อดจ์ แม็กนั่มจอดหน้าบ้าน"

143
00:09:54,403 --> 00:09:57,123
‎ผมบอก "พวกนั้นมีรถอะไรอีกไหม"

144
00:09:57,203 --> 00:09:59,083
‎เขาก็บอกชื่อรถ

145
00:09:59,163 --> 00:10:02,363
‎ซึ่งมันตรงกับคันที่จอดหน้าบ้านนั้นพอดี

146
00:10:06,323 --> 00:10:09,443
‎ผมกับดีเจก็เลยไปที่ประตูหน้า

147
00:10:10,363 --> 00:10:11,803
‎และพังประตูเข้าไป

148
00:10:14,003 --> 00:10:15,843
‎เมื่อเราพังประตูเข้าไปได้

149
00:10:16,683 --> 00:10:19,323
‎ห้องด้านหน้ามืดสนิท

150
00:10:21,003 --> 00:10:22,803
‎แต่ผมเห็นใครบางคน

151
00:10:24,203 --> 00:10:29,043
‎ดีเจคว้าตัวคนนั้นและกระแทกเขาลงกับพื้น

152
00:10:30,843 --> 00:10:33,283
‎เมื่อผมหาโคมไฟเจอและเปิดไฟ

153
00:10:34,163 --> 00:10:35,283
‎ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

154
00:10:39,003 --> 00:10:41,403
‎เมื่อผมเห็นว่าเป็นหญิงชรา

155
00:10:41,883 --> 00:10:44,683
‎ผมรู้ทันทีว่าผิดบ้าน

156
00:10:48,963 --> 00:10:52,843
‎ผมหยิบปืน และยืนค้ำเธอที่นอนบนพื้น

157
00:10:53,403 --> 00:10:55,563
‎ผมบอกดีเจ "ไม่ต้องค้นหาแล้ว

158
00:10:55,643 --> 00:10:57,443
‎เราคงมาผิดบ้าน"

159
00:10:58,043 --> 00:11:00,803
‎เขากลับมาบอกว่า "ข้างหลังไม่มีอะไร"

160
00:11:00,883 --> 00:11:01,723
‎ดังนั้น...

161
00:11:03,523 --> 00:11:06,243
‎ผมก็คิดละว่า

162
00:11:07,363 --> 00:11:09,003
‎ผมเพิ่งได้ทัณฑ์บน

163
00:11:12,323 --> 00:11:14,323
‎ผมไม่อยากกลับเข้าคุก

164
00:11:16,283 --> 00:11:17,763
‎เธอเห็นหน้าผมแล้ว

165
00:11:19,243 --> 00:11:20,843
‎ผมเลยคิดว่า...

166
00:11:22,763 --> 00:11:24,763
‎เอาละ ฉันต้องฆ่าเธอ

167
00:11:30,523 --> 00:11:31,763
‎ผมยืนค้ำร่างเธอ

168
00:11:32,563 --> 00:11:33,803
‎แล้วเหนี่ยวไก

169
00:11:35,683 --> 00:11:36,523
‎หนึ่งนัด

170
00:11:39,323 --> 00:11:40,483
‎และ...

171
00:12:15,203 --> 00:12:16,323
‎ผมถามตัวเอง

172
00:12:17,923 --> 00:12:19,123
‎"ฉันทำแบบนี้ทำไม"

173
00:12:22,803 --> 00:12:23,643
‎และ...

174
00:12:26,283 --> 00:12:29,603
‎ทุกวัน ไม่มีคำตอบที่สมเหตุผลเลย

175
00:12:34,803 --> 00:12:40,403
‎(ผู้หญิงที่สแตนดิเฟอร์ยิงเสียชีวิตคือ
‎เสมียนตำรวจที่เพิ่งเกษียณ เบเวอร์ลี โครว์ล)

176
00:12:59,083 --> 00:13:04,083
‎(เบเวอร์ลีจากไปท่ามกลาง
‎ความเสียใจของครอบครัวที่มีกันสามรุ่น)

177
00:13:04,603 --> 00:13:06,123
‎- หวัดดี
‎- หวัดดี

178
00:13:06,203 --> 00:13:08,123
‎- สบายดีไหม
‎- ดี สบายดีไหม

179
00:13:13,363 --> 00:13:16,043
‎เราใช้นี่ทำสเต๊กไก่ทอดได้

180
00:13:16,123 --> 00:13:17,283
‎- นี่
‎- โอเค

181
00:13:17,963 --> 00:13:19,563
‎ยังร้อนอยู่ไหม ชารอน

182
00:13:20,963 --> 00:13:22,563
‎เธอเอาอาหารมาแล้ว

183
00:13:22,643 --> 00:13:24,003
‎นั่งลงพักผ่อนได้

184
00:13:26,963 --> 00:13:28,683
‎- น่าอร่อย
‎- ที่สุด

185
00:13:30,163 --> 00:13:32,043
‎เราเป็นครอบครัวที่สนิทกันมาก

186
00:13:33,283 --> 00:13:37,003
‎เราทำทุกอย่างด้วยกัน

187
00:13:40,723 --> 00:13:42,683
‎พวกคนที่ทำงานพยายามทำให้ฉันอ้วน

188
00:13:43,283 --> 00:13:46,523
‎เราไม่ได้มีพร้อมทุกอย่าง

189
00:13:47,483 --> 00:13:49,483
‎แต่เรามีทุกอย่างที่จำเป็นต้องมี

190
00:13:50,123 --> 00:13:52,123
‎และฉันคิดว่าดีที่สุดแล้ว

191
00:13:54,443 --> 00:13:55,843
‎อยากได้สลัดไหมคะ

192
00:13:56,483 --> 00:13:57,483
‎อยากได้ไหม

193
00:13:59,683 --> 00:14:00,963
‎ฉันชื่อ แดน่า โครว์ล

194
00:14:02,243 --> 00:14:03,603
‎เบเวอร์ลีคือแม่ของฉัน

195
00:14:09,323 --> 00:14:11,763
‎ฉันโตมากับครอบครัว

196
00:14:11,843 --> 00:14:13,163
‎ที่มีฉัน

197
00:14:13,723 --> 00:14:16,403
‎พี่ชายน้องชาย น้องสาว และแม่ของฉัน

198
00:14:17,083 --> 00:14:19,963
‎พ่อแม่เราหย่ากัน เราเลยไม่ค่อยเจอพ่อบ่อยนัก

199
00:14:21,603 --> 00:14:23,363
‎เท่าที่เราอยากจะเจอ

200
00:14:23,963 --> 00:14:28,643
‎แต่แม่เป็นเสาหลักของเรา
‎แม่ทำทุกอย่างเพื่อเรา

201
00:14:32,923 --> 00:14:35,963
‎แม่ฉันเอาใจใส่ลูกๆ มาก เธอจะ...

202
00:14:37,003 --> 00:14:41,083
‎คงเป็นคนที่ชอบกอดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ

203
00:14:41,163 --> 00:14:42,963
‎- จับมือเรา
‎- ชอบจับเนื้อตัว

204
00:14:43,043 --> 00:14:45,283
‎ถ้าเรานั่งอยู่ตรงหน้า เธอก็จะทำแบบนี้

205
00:14:45,803 --> 00:14:46,643
‎"ที่รัก"

206
00:14:46,723 --> 00:14:48,043
‎แต่ป้าก็ทำเหมือนกัน

207
00:14:48,123 --> 00:14:50,243
‎ใช่แล้ว ใช่ ป้าทำเหมือนกัน

208
00:14:52,003 --> 00:14:55,763
‎แม่ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นภาระ

209
00:14:57,363 --> 00:15:00,163
‎ฉันว่ามันสำคัญนะที่
‎ลูกๆ ได้รู้ว่าคุณต้องการพวกเขา

210
00:15:00,243 --> 00:15:02,163
‎และอยากให้พวกเขาอยู่ใกล้ๆ

211
00:15:05,403 --> 00:15:08,123
‎แม่เป็นตำรวจในปี 1976

212
00:15:09,363 --> 00:15:12,003
‎และทำงานที่กรมตำรวจอินดีเพนเดนซ์

213
00:15:12,083 --> 00:15:14,083
‎เป็นเสมียนลงบันทึกประจำวัน

214
00:15:15,843 --> 00:15:19,403
‎ช่วยเจ้าหน้าที่ตำรวจเขียนรายงาน

215
00:15:19,483 --> 00:15:22,043
‎แม่เลยได้ยินเรื่องร้ายๆ ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น

216
00:15:23,003 --> 00:15:24,523
‎และเราไม่ได้ทำอะไรเลย

217
00:15:24,603 --> 00:15:27,843
‎เพราะแม่ไม่ยอมให้ลูกๆ ออกไปสร้างปัญหา

218
00:15:33,043 --> 00:15:36,643
‎วันที่ฉันรู้ข่าวแม่คือวันที่ 19 มีนาคม วันศุกร์

219
00:15:37,283 --> 00:15:40,163
‎ฉันกำลังเตรียมตัวไปทำงาน
‎ตอนนั้นประมาณเจ็ดโมงยี่สิบ

220
00:15:40,243 --> 00:15:41,243
‎(ยินดีต้อนรับ)

221
00:15:41,323 --> 00:15:43,883
‎โทรศัพท์ดังขึ้น น้องเขยของฉัน สตีฟโทรมา

222
00:15:43,963 --> 00:15:46,803
‎เขาบอกว่า "ผมเพิ่งคุยกับป้าบาร์บาร่า"

223
00:15:47,723 --> 00:15:50,523
‎"เธอขอให้ผมแวะไปที่บ้านแม่คุณ"

224
00:15:50,603 --> 00:15:52,523
‎"ที่นั่นมีบางอย่างแปลกๆ"

225
00:15:53,403 --> 00:15:55,163
‎ฉันก็ไปที่บ้านแม่

226
00:15:55,243 --> 00:15:58,043
‎และเห็นประตูหน้าเปิดกว้าง

227
00:16:00,083 --> 00:16:01,843
‎ฉันยื่นหน้าเข้าไปดู

228
00:16:01,923 --> 00:16:04,403
‎ฉันไม่ทันเดินเข้าห้องนั่งเล่นด้วยซ้ำ

229
00:16:06,003 --> 00:16:07,603
‎ฉันเห็นแม่นอนอยู่ที่พื้น

230
00:16:09,323 --> 00:16:11,923
‎ฉันถอยออกมาและปิดประตู

231
00:16:12,403 --> 00:16:15,203
‎ฉันมีโทรศัพท์ในมือก็เลยกดเรียก 911

232
00:16:16,003 --> 00:16:18,443
‎ไม่ถึงสองนาทีหลังจากนั้น

233
00:16:18,523 --> 00:16:20,403
‎เจ้าหน้าที่ก็มาถึง

234
00:16:20,483 --> 00:16:25,043
‎(หัวหน้าแคนซัสซิตี)

235
00:16:25,123 --> 00:16:30,203
‎ผลกระทบที่ครอบครัวเราได้รับ
‎จากการเสียแม่ของเรามันเกินจะประมาณได้

236
00:16:32,643 --> 00:16:36,243
‎มันร้ายแรงมากจนฉันอธิบายไม่ได้จริงๆ

237
00:16:39,363 --> 00:16:43,043
‎แม่เป็นเหมือนผู้นำทางจิตวิญญาณของฉัน

238
00:16:45,723 --> 00:16:49,083
‎ทุกวันที่ขับรถผ่านสุสาน ฉันทักแม่เสมอ

239
00:16:49,163 --> 00:16:51,163
‎ทุกเช้าฉันจะไปทักทายแม่

240
00:16:56,243 --> 00:16:58,883
‎ฉันไม่อยากใช้คำว่าปีศาจ แต่มันมีอยู่จริง

241
00:16:58,963 --> 00:17:00,643
‎ในใจฉัน เขาคือปีศาจ

242
00:17:01,163 --> 00:17:05,283
‎โลกในอุดมคติเขาคงต้องติดคุก
‎ไม่เห็นแสงอาทิตย์ไปตลอดชีวิต

243
00:17:13,323 --> 00:17:15,403
‎ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเหนี่ยวไก

244
00:17:15,483 --> 00:17:17,683
‎ฉันอยากรู้ ฉันอาจจะเข้าใจมากกว่านี้

245
00:17:17,763 --> 00:17:20,323
‎และให้อภัยเขาได้ถ้าฉันรู้เหตุผล

246
00:17:22,563 --> 00:17:24,883
‎มันเป็นทัศนะที่ฉันจะไม่มีวันเข้าใจ

247
00:17:26,443 --> 00:17:28,883
‎มันไม่ใช่โลกที่ฉันเติบโตมา

248
00:17:30,603 --> 00:17:34,843
‎ฉันคิดว่าเขาถูกเลี้ยงมา
‎ในโลกที่รอบตัวเขาเป็นอย่างนั้น

249
00:17:37,243 --> 00:17:41,283
‎และส่วนหนึ่งในใจฉันก็สงสารเขานะ
‎ที่มีชีวิตในโลกแบบนั้น แต่ว่า

250
00:17:41,763 --> 00:17:46,523
‎คุณไม่ต้องเป็นผลผลิตของสิ่งที่คุณโตมาก็ได้

251
00:17:47,363 --> 00:17:49,323
‎คุณเลือกชีวิตที่แตกต่างได้

252
00:17:49,403 --> 00:17:51,523
‎ฉันไม่คิดว่าเขาเลือกชีวิตที่แตกต่าง

253
00:17:52,083 --> 00:17:53,563
‎เขาเลือกได้

254
00:17:54,883 --> 00:17:56,683
‎ที่จะไม่ใช้ชีวิตแบบที่เขาโตมา

255
00:18:07,683 --> 00:18:12,843
‎(สิบสองวันหลังก่อเหตุ สแตนดิเฟอร์ก็ถูกจับ)

256
00:18:23,323 --> 00:18:30,043
‎(เดือนพฤษภาคม ปี 2011 ศาลตัดสินว่าเขาผิด
‎ข้อหาฆาตกรรมและรับโทษจำคุก 60 ปี)

257
00:18:33,883 --> 00:18:34,723
‎ไปกันเถอะ

258
00:18:40,443 --> 00:18:41,563
‎ฝากทักทายทุกคนด้วย

259
00:18:45,563 --> 00:18:49,003
‎ฉันซูซาน ทอมป์สัน เป็นป้าของ
‎แอนโทนี่ สแตนดิเฟอร์

260
00:18:49,083 --> 00:18:51,403
‎มานี่ ไดอะมอนด์ มานี่จ้ะ

261
00:18:52,563 --> 00:18:53,403
‎ทักทายหน่อย

262
00:18:55,283 --> 00:18:57,083
‎แอนโทนี่โตมาใจกลางเมือง

263
00:18:58,483 --> 00:19:00,043
‎กลางสลัม

264
00:19:01,003 --> 00:19:02,603
‎มันเป็นย่านเสื่อมโทรม

265
00:19:05,123 --> 00:19:07,803
‎พ่อของแอนโทนี่คือจอมบงการ

266
00:19:07,883 --> 00:19:10,123
‎เขาเป็นพวกชอบใช้กำลัง

267
00:19:10,203 --> 00:19:14,203
‎ด่าว่าแม่เขา ด่าว่าเขา

268
00:19:14,283 --> 00:19:16,523
‎"แกมันไร้ค่า แม่แกมันไร้ค่า"

269
00:19:16,603 --> 00:19:19,243
‎เขาใช้คำพูดหยาบคายต่างๆ นานา

270
00:19:19,843 --> 00:19:23,643
‎ฉันคิดว่ามันเลยส่งผลต่อแอนโทนี่มากน่ะ

271
00:19:24,683 --> 00:19:28,443
‎เขาเจอความรุนแรงในบ้าน

272
00:19:28,523 --> 00:19:30,003
‎เขาใกล้ชิดกับยาเสพติด

273
00:19:32,363 --> 00:19:33,963
‎พ่อของแอนโทนีออกจากบ้าน

274
00:19:34,643 --> 00:19:37,283
‎ตั้งแต่แอนโทนี่ยังเล็ก สักสามหรือสี่ขวบ

275
00:19:38,083 --> 00:19:41,523
‎หลังจากนั้น ทุกอย่างก็ดิ่งลงเหว

276
00:19:43,603 --> 00:19:48,243
‎แม่ของแอนโทนี่ยอมให้พ่อค้ายายึดครองบ้านเธอ

277
00:19:48,323 --> 00:19:50,483
‎บ้านเธอกลายเป็นแหล่งนัดพบของแก๊ง

278
00:19:51,163 --> 00:19:54,643
‎เธอเตร็ดเตร่ไปตามที่ต่างๆ เสพยา อยู่ไม่เป็นที่

279
00:19:54,723 --> 00:19:57,563
‎อยู่ไปทั่ว จับไม่ได้ไล่ไม่ทันเธอเลย

280
00:19:59,003 --> 00:20:01,243
‎สภาพแบบนั้นไม่ดีเลย

281
00:20:04,283 --> 00:20:06,443
‎แม่ฉันรับแอนโทนี่มาเลี้ยง

282
00:20:07,443 --> 00:20:09,723
‎นานสักเดือนหรือสองเดือนมั้ง

283
00:20:09,803 --> 00:20:11,203
‎แล้วแม่ฉัน

284
00:20:11,283 --> 00:20:15,763
‎ก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น เหลือแค่ฉันอยู่กับแอนโทนี่

285
00:20:18,963 --> 00:20:22,083
‎ฉันเองก็มีลูกหกคน

286
00:20:23,123 --> 00:20:26,003
‎ลูกชายคนหนึ่งพิการทางสมอง
‎เขาพูดไม่ได้ เดินไม่ได้

287
00:20:26,083 --> 00:20:29,723
‎ฉันเลยไม่อยู่ในสภาพที่จะใส่ใจ

288
00:20:29,803 --> 00:20:32,923
‎ดูแลแอนโทนี่ได้เท่าที่เขาต้องการ

289
00:20:33,003 --> 00:20:35,043
‎เพราะเขาต้องการคนดูแลใกล้ชิด

290
00:20:37,563 --> 00:20:40,083
‎เด็กคนนี้เจออะไรมามาก

291
00:20:40,163 --> 00:20:44,803
‎และฉันไม่อยากให้
‎เรื่องแย่ๆ พวกนั้นกระทบลูกๆ ของฉัน

292
00:20:44,883 --> 00:20:47,483
‎(ของเธอ)

293
00:20:47,563 --> 00:20:51,083
‎วันหนึ่งฉันก็คิด "ไม่ ฉันเลี้ยงเขาไม่ไหว"

294
00:20:51,163 --> 00:20:55,243
‎ฉันเลยไปที่สำนักงานสถานพินิจ

295
00:20:56,123 --> 00:20:58,763
‎บอกพวกเขาว่า "นี่ ฉันพาเด็กคนนี้มาส่ง"

296
00:20:58,843 --> 00:21:03,203
‎"น้องสาวของฉันติดยา
‎พวกคุณต้องขอคำสั่งศาลห้ามเธอ"

297
00:21:03,283 --> 00:21:06,523
‎ฉันคิดอย่างนั้น พวกเขาต้องขอคำสั่งศาลห้ามเธอ

298
00:21:06,603 --> 00:21:10,323
‎ลากตัวเธอมาเพื่อให้เธอเลิกยา

299
00:21:10,403 --> 00:21:15,083
‎ฉันจะได้ให้เธอกับลูกมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

300
00:21:15,163 --> 00:21:19,243
‎แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เธอไม่เคยทำตามคำสั่งศาล

301
00:21:19,323 --> 00:21:22,003
‎แอนโทนี่เลยถูกส่งเข้าบ้านเด็กกำพร้า

302
00:21:24,843 --> 00:21:26,003
‎และ...

303
00:21:26,683 --> 00:21:29,043
‎ที่นั่นเขาถูกลวนลาม

304
00:21:34,803 --> 00:21:37,083
‎ฉันเสียใจเมื่อได้รู้

305
00:21:37,803 --> 00:21:41,443
‎ว่าฉันเองก็มีส่วนทำให้เขาเป็นแบบนี้

306
00:21:41,523 --> 00:21:44,523
‎ถ้าฉันไม่ส่งเขาให้รัฐดูแล

307
00:21:44,603 --> 00:21:47,403
‎วันนี้เราคงมีชายหนุ่มอีกคน

308
00:21:47,483 --> 00:21:51,843
‎เพราะทั้งหมดนั้นยิ่งทำให้
‎เขาสับสนและไม่มีความสุข

309
00:21:52,723 --> 00:21:58,003
‎เขาเริ่มเกาะกลุ่มกับแก๊งอันธพาลซึ่งเป็นรุ่นพี่เขา

310
00:21:58,083 --> 00:22:00,403
‎เหมือนเขาคึกมาก

311
00:22:01,163 --> 00:22:04,643
‎เขาถูกชักจูงง่าย เป็นคนซื่อ

312
00:22:05,883 --> 00:22:07,243
‎เขาอยากมีพรรคพวก

313
00:22:08,603 --> 00:22:12,523
‎มันทำให้เขารู้สึกว่าเป็นที่รัก
‎ในแบบที่เราไม่เคยมอบให้เขา

314
00:22:13,003 --> 00:22:16,203
‎ฉันเลยเข้าใจได้ง่ายๆ ว่า
‎เขาคิดยังไงถึงทำแบบนั้น

315
00:22:16,763 --> 00:22:18,603
‎เราไม่เคยทำให้เขารู้สึกแบบนั้น

316
00:22:23,683 --> 00:22:25,643
‎ตั้งแต่เด็กคนนั้นออกไปใช้ชีวิตข้างถนน

317
00:22:26,523 --> 00:22:27,763
‎เขาก็ถูกตีตราเป็นคนเลว

318
00:22:28,883 --> 00:22:32,323
‎ตั้งแต่ที่ทุกคนรู้ว่าพ่อของเขา
‎คือใคร เขาก็ถูกตีตราเป็นคนเลว

319
00:22:32,403 --> 00:22:35,243
‎ตั้งแต่ทุกคนรู้ว่าแม่เขาติดยา

320
00:22:35,323 --> 00:22:36,803
‎เขาก็ถูกตีตราว่าชีวิตจบเห่

321
00:22:38,643 --> 00:22:40,923
‎คุณก็รู้นี่ เป็นอย่างนี้มาตลอด

322
00:22:41,003 --> 00:22:42,683
‎จากนั้นเราก็สงสัยว่าทำไม

323
00:22:43,163 --> 00:22:46,923
‎คนเหล่านี้โตมายังไงถึงทำแบบนี้แบบนั้น

324
00:22:47,003 --> 00:22:47,843
‎ให้ตายสิ

325
00:22:48,683 --> 00:22:50,723
‎ดูภาพรวมหน่อย

326
00:22:52,083 --> 00:22:54,603
‎แล้วถามตัวเอง คุณทำอะไรเพื่อช่วยเขาบ้าง

327
00:22:55,763 --> 00:22:56,763
‎คุณทำอะไรบ้าง

328
00:22:57,963 --> 00:22:58,803
‎ไม่มีเลย

329
00:23:01,323 --> 00:23:05,283
‎ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาเพราะฉันโกรธเขา

330
00:23:05,363 --> 00:23:06,723
‎เพราะฉันไม่เข้าใจ

331
00:23:07,283 --> 00:23:09,723
‎แต่ตอนนี้ที่ฉันอยู่ต่อหน้าพวกคุณ

332
00:23:09,803 --> 00:23:12,123
‎มันเหมือนกับว่า ใช่

333
00:23:12,683 --> 00:23:14,803
‎เราทุกคนน่ะ

334
00:23:14,883 --> 00:23:15,763
‎เราทำเขาผิดหวัง

335
00:23:18,003 --> 00:23:19,123
‎เราทำเขาผิดหวัง

336
00:23:19,803 --> 00:23:23,523
‎ทุกคน ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่ง คนนั้น หรือคนนี้

337
00:23:23,603 --> 00:23:25,323
‎พ่อเขา แม่เขา

338
00:23:25,803 --> 00:23:29,243
‎เราทั้งหมดเลย ในฐานะ
‎ครอบครัวหนึ่ง ทำเขาผิดหวัง

339
00:23:29,763 --> 00:23:31,243
‎เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม

340
00:23:44,523 --> 00:23:49,523
‎(ในวัย 13 ปี สแตนดิเฟอร์
‎เข้าร่วมแก๊งคริปในแคนซัสซิตี)

341
00:23:51,923 --> 00:23:53,763
‎อยู่ในแก๊งแล้วสบายใจ

342
00:23:53,843 --> 00:23:57,283
‎มันมีบรรยากาศของครอบครัวที่เราไม่มี

343
00:23:59,163 --> 00:24:00,803
‎หลายคนกลายเป็นพี่น้องเรา

344
00:24:00,883 --> 00:24:03,123
‎บางคนกลายเป็นเหมือนพ่อเรา

345
00:24:03,763 --> 00:24:06,363
‎พวกเขาพยายามสอนเราให้ทำสิ่งต่างๆ ที่ควรทำ

346
00:24:07,083 --> 00:24:11,043
‎แต่อย่างที่รู้ เราเป็นพวกโง่เง่า
‎ถึงได้เข้าร่วมแก๊งแต่แรก

347
00:24:14,163 --> 00:24:16,763
‎ผมชื่อวาเลนติโน่ บาร์ราซา

348
00:24:16,843 --> 00:24:19,523
‎ผมรู้จักแอนโทนี่ สแตนดิเฟอร์

349
00:24:19,603 --> 00:24:22,203
‎ตั้งแต่เราอายุ 14 หรือ 15

350
00:24:22,723 --> 00:24:24,523
‎และมาถึงทุกวันนี้

351
00:24:25,163 --> 00:24:26,363
‎เรายังเป็นเพื่อนกัน

352
00:24:28,283 --> 00:24:30,763
‎และเราคงจะเป็นเพื่อนกันไปจนตาย

353
00:24:34,243 --> 00:24:38,243
‎(เพื่อนในแก๊งคริป
‎ วาเลนติโน่ บาร์ราซา ต้องโทษจำคุก 50 ปี)

354
00:24:38,323 --> 00:24:41,563
‎(ข้อหาฆาตกรรมอีกคดี)

355
00:24:43,003 --> 00:24:45,203
‎แอนโทนี่ ในฐานะสมาชิกแก๊ง

356
00:24:45,283 --> 00:24:47,843
‎นิสัยของเขาออกจะ...

357
00:24:47,923 --> 00:24:49,523
‎(วาเลนติโน่ เพื่อนของแอนโทนี่)

358
00:24:49,603 --> 00:24:50,723
‎เพี้ยนสุดๆ

359
00:24:51,363 --> 00:24:52,843
‎มันเหมือน

360
00:24:53,323 --> 00:24:55,323
‎เขาพร้อมเสมอ

361
00:24:56,283 --> 00:25:00,923
‎ไม่ว่าจะปล้นใคร หรือขโมยรถ

362
00:25:01,003 --> 00:25:03,883
‎ผมไม่เคยเห็นเขากลัวอะไรเลย

363
00:25:03,963 --> 00:25:05,643
‎ผมไม่สนว่ามันคืออะไร

364
00:25:05,723 --> 00:25:09,723
‎ถ้าเราจะต้องเข้าบ้านสักหลัง
‎ที่มีคนเต็มบ้านพร้อมอาวุธครบมือ

365
00:25:10,323 --> 00:25:13,683
‎เขาคงเป็นคนแรกที่บุกเข้าไป

366
00:25:14,243 --> 00:25:18,003
‎เขาเป็นคนบ้าแบบนี้แหละ

367
00:25:18,643 --> 00:25:19,683
‎บ้ามาก

368
00:25:20,163 --> 00:25:21,763
‎เหมือนไม่มั่นคง

369
00:25:24,763 --> 00:25:27,723
‎ใช่ ผมรู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกอย่างเลย

370
00:25:28,323 --> 00:25:31,403
‎ผมเสียใจกับครอบครัวพวกเขา

371
00:25:32,243 --> 00:25:38,923
‎แต่เวลาเราก่อเหตุบุกเข้าบ้านคนอื่น
‎หรืออาชญากรรมอะไรสักอย่าง

372
00:25:39,643 --> 00:25:43,883
‎บางคนหลายคนก็ไม่อยาก

373
00:25:45,963 --> 00:25:48,763
‎ทิ้งหลักฐานไว้

374
00:25:50,843 --> 00:25:52,323
‎ไม่อยากทิ้งพยานไว้

375
00:25:53,403 --> 00:25:54,603
‎เวลาเราทำสงครามน่ะ

376
00:25:55,443 --> 00:25:57,643
‎ยังไงก็ต้องมีคนบาดเจ็บล้มตาย

377
00:25:58,403 --> 00:26:00,923
‎ไม่ว่าจะเป็นศัตรู

378
00:26:01,843 --> 00:26:04,643
‎หรือแค่คนผ่านมา

379
00:26:32,323 --> 00:26:37,643
‎อาชญากรรมครั้งนี้ติดอันดับต้นๆ
‎ของอาชญากรรมที่เลวร้ายมาก

380
00:26:39,483 --> 00:26:43,803
‎สุภาพสตรีคนนี้ถูกสังหารในบ้านของตนเอง

381
00:26:50,043 --> 00:26:51,523
‎ผมชื่อไมเคิล โจแฮนน์

382
00:26:51,603 --> 00:26:56,123
‎ผมเป็นนักสืบเกษียณแล้ว
‎ของกรมตำรวจอินดีเพนเดนซ์ มิสซูรี

383
00:26:56,203 --> 00:26:59,883
‎และผมเป็นหัวหน้าทีมสืบสวน
‎คดีฆาตกรรมเบเวอร์ลี โครว์ล

384
00:27:18,203 --> 00:27:22,123
‎การกลับมาที่นี่หลังผ่านไป 11 ปี
‎กระตุ้นความรู้สึกบางอย่าง

385
00:27:27,363 --> 00:27:29,243
‎ไม่มีเหตุผลให้ต้องฆ่าเธอเลย

386
00:27:31,923 --> 00:27:33,883
‎ผมรู้สึกว่าเราต้องจัดการคนพวกนี้

387
00:27:33,963 --> 00:27:36,843
‎เพราะถ้าคุณพังประตูเข้าไปในบ้านยามวิกาล

388
00:27:36,923 --> 00:27:39,163
‎และฆ่าผู้หญิงตัวเล็กๆ ไร้ทางสู้ได้

389
00:27:39,243 --> 00:27:40,123
‎มีเหยื่อรายต่อไปแน่

390
00:27:41,883 --> 00:27:45,563
‎(สแตนดิเฟอร์ถูกจับ
‎หลังถูกเพื่อนร่วมแก๊งอีกรายซัดทอด)

391
00:27:45,643 --> 00:27:46,723
‎โอเค

392
00:27:46,803 --> 00:27:51,883
‎แอนโทนี่ ผมคิดว่าคุณจำผม
‎และนักสืบเคน ฟอร์เรสเตอร์ได้

393
00:27:51,963 --> 00:27:55,003
‎ผมชื่อไมค์ แค่จะทวน...

394
00:27:55,083 --> 00:27:56,683
‎(วันที่ 1 เมษายน ปี 2010)

395
00:27:56,763 --> 00:27:58,483
‎วันนี้ผมแจ้งสิทธิให้คุณแล้ว

396
00:27:58,563 --> 00:28:01,403
‎คุณเซ็นรับรู้ คุณยังจำสิทธิพวกนั้นได้นะ

397
00:28:01,483 --> 00:28:05,523
‎คุณยังมีสิทธิ ทุกอย่างนั้นยังมีผลบังคับ

398
00:28:06,123 --> 00:28:08,483
‎ฟังนะ สรุปแล้ว

399
00:28:08,563 --> 00:28:11,003
‎สรุปแล้วคุณจบเห่จริงๆ

400
00:28:11,083 --> 00:28:14,603
‎ผมไม่รู้ยังไงนะ คนพวกนี้กล่าวหาผมในสิ่งที่...

401
00:28:14,683 --> 00:28:15,883
‎จะบอกให้นะ คุณ...

402
00:28:17,323 --> 00:28:21,323
‎ชัดเจนว่าแอนโทนี่โกหกและปฏิเสธทุกข้อหา

403
00:28:21,403 --> 00:28:24,523
‎- หลักฐานที่ว่านี้อยู่ไหน
‎- บางอย่างอยู่ในบ้านคุณ

404
00:28:24,603 --> 00:28:27,443
‎เราจะไม่ทวนเรื่องหลักฐานทั้งหมดนี้

405
00:28:27,523 --> 00:28:29,043
‎ที่ใช้ฆ่าคนน่ะ

406
00:28:29,603 --> 00:28:31,843
‎ที่ใช้ฆ่าคนน่ะ ไม่มี ผมว่าไม่มี

407
00:28:31,923 --> 00:28:33,763
‎ผมไม่ได้ฆ่าใคร

408
00:28:33,843 --> 00:28:34,803
‎คุณฆ่าคน

409
00:28:34,883 --> 00:28:36,843
‎- คุณทำ
‎- ยังไงผมก็ผิดในสายตาคุณ...

410
00:28:36,923 --> 00:28:39,483
‎เขาเป็นคนที่สอบสวนยากมาก

411
00:28:39,563 --> 00:28:41,803
‎อย่างแรกเลย ผมจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ทำไม

412
00:28:41,883 --> 00:28:44,083
‎บอกมาสิว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่นในคืนนั้น

413
00:28:44,163 --> 00:28:45,003
‎ที่นั่นที่ไหนล่ะ

414
00:28:45,083 --> 00:28:47,043
‎- ที่คุณผู้หญิงคนนี้ถูกฆ่า
‎- ฟังนะ...

415
00:28:47,123 --> 00:28:49,323
‎- บอกมาว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น
‎- ผมไม่ได้อยู่ที่นั่น

416
00:28:49,403 --> 00:28:50,603
‎เหลวไหล

417
00:28:51,083 --> 00:28:54,203
‎เขาเข้าออกคุกบ่อย เขาคุ้นเคยกับการสอบสวน

418
00:28:54,843 --> 00:28:58,323
‎เราจะใช้กลยุทธ์ยั่วยุอารมณ์กับเขาไม่ได้

419
00:28:58,403 --> 00:29:02,443
‎เราทำให้เขารู้สึกผิดกับเหยื่อ
‎หรืออะไรแบบนั้นไม่ได้เลย

420
00:29:04,683 --> 00:29:09,483
‎เราเลยทำให้เขาเห็น
‎ข้อเท็จจริงต่างๆ อย่างต่อเนื่องว่า

421
00:29:11,363 --> 00:29:14,883
‎เราพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็น
‎คนร้ายที่ฆ่าเบเวอร์ลี โครว์ล

422
00:29:14,963 --> 00:29:15,923
‎เราไม่ยุ่งกับ...

423
00:29:16,003 --> 00:29:18,003
‎- โอเค...
‎- เราไม่ยุ่ง...

424
00:29:18,083 --> 00:29:23,683
‎ให้ผมทำยังไงเพื่อพิสูจน์ว่าผมพูดความจริง

425
00:29:23,763 --> 00:29:27,123
‎ให้ทำยังไง บอกให้รู้นะ
‎ผมไม่ยอมรับผิดเรื่องที่ผมไม่ได้ทำ

426
00:29:27,203 --> 00:29:29,163
‎แอนโทนี่ คุณกำลังตั้งคำถาม

427
00:29:29,243 --> 00:29:33,243
‎ต่อมาระหว่างการสอบสวน เขาขอพบแฟนเขา

428
00:29:33,323 --> 00:29:35,923
‎เราบอกว่าเราจัดการให้ได้

429
00:29:36,803 --> 00:29:41,483
‎เธอรับสารภาพหมดเปลือกแล้ว
‎และชี้ตัวว่าแอนโทนี่คือฆาตกร

430
00:29:41,963 --> 00:29:45,203
‎จากนั้นมันก็กลายเป็นเครื่องมือต่อรองที่เราใช้

431
00:29:45,283 --> 00:29:47,923
‎เราบอกว่า "เจอเธอไม่ได้
‎จนกว่าคุณให้ข้อมูลเราสักอย่าง"

432
00:29:48,003 --> 00:29:51,803
‎"คุณจะต้องบอกเราเรื่องฆ่าเบเวอร์ลี โครว์ล

433
00:29:51,883 --> 00:29:54,123
‎เราถึงจะยอมให้คุณพบเธอ"

434
00:29:54,883 --> 00:29:57,843
‎ตอนนั้นเองที่ดูเหมือนเขาลดการป้องกันตัวลง

435
00:29:57,923 --> 00:30:02,523
‎และเราให้รายละเอียด
‎เกี่ยวกับฆาตกรรมที่เขาก่อ

436
00:30:03,323 --> 00:30:04,883
‎ใครค้นบ้าน

437
00:30:04,963 --> 00:30:06,043
‎ผม

438
00:30:06,123 --> 00:30:07,843
‎โอเค แล้วไงต่อ

439
00:30:07,923 --> 00:30:10,723
‎ผมรู้ว่ามาผิดบ้าน รู้แล้ว

440
00:30:10,803 --> 00:30:12,283
‎แน่ใจเลย

441
00:30:13,083 --> 00:30:14,203
‎แล้วคุณก็ยิงเธอเหรอ

442
00:30:16,043 --> 00:30:16,963
‎ใช่หรือเปล่า

443
00:30:19,483 --> 00:30:20,643
‎- ใช่หรือเปล่า
‎- ใช่

444
00:30:25,003 --> 00:30:29,443
‎สิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับ
‎แอนโทนี่ สแตนดิเฟอร์ในฐานะบุคคลหนึ่ง

445
00:30:29,523 --> 00:30:32,523
‎คือเขาเป็นฆาตกรเลือดเย็นที่ไร้ความเห็นใจ

446
00:30:33,043 --> 00:30:34,803
‎เขาสังหารเบเวอร์ลี

447
00:30:34,883 --> 00:30:36,443
‎หลังจากเขาฆ่าเธอแล้ว

448
00:30:37,723 --> 00:30:41,203
‎เขากลับขึ้นรถกับผู้สมรู้ร่วมคิดและบอกว่า...

449
00:30:41,683 --> 00:30:43,203
‎สะสมได้อีกหนึ่งแต้ม

450
00:30:44,843 --> 00:30:48,083
‎จึงเป็นไปได้อย่างยิ่งที่เขาเคยฆ่าคนมาก่อน

451
00:31:15,883 --> 00:31:18,203
‎เมื่อเราอายุมากขึ้น

452
00:31:19,923 --> 00:31:21,523
‎เรารู้ว่าอะไรทำให้เรามีความสุข

453
00:31:25,363 --> 00:31:30,523
‎การได้เห็นหลาน เห็นลูกของลูก เห็นลูกของเรา

454
00:31:30,603 --> 00:31:32,883
‎หัวเราะกับลูกๆ ของพวกเขาเอง

455
00:31:33,923 --> 00:31:35,723
‎และหลานๆ ของพวกเขา

456
00:31:40,363 --> 00:31:43,283
‎นี่แหละความสุขที่สุดในโลกแล้ว

457
00:31:45,203 --> 00:31:48,203
‎และตอนที่หลานชายผม แอนโทนี่ฆ่าผู้หญิงคนนั้น

458
00:31:48,723 --> 00:31:50,603
‎เขาปล้นสิ่งนั้นจากเธอ

459
00:32:04,043 --> 00:32:07,723
‎แอนโทนี่เคยอยากลองใช้ชีวิต

460
00:32:08,243 --> 00:32:09,843
‎ที่แปลกแหวกแนว

461
00:32:11,123 --> 00:32:13,643
‎ถ้าคุณใช้ชีวิตที่แปลกแหวกแนวอย่างนั้น

462
00:32:14,323 --> 00:32:16,923
‎นี่แหละผลของวิถีชีวิตแบบแหวกแนว

463
00:32:17,443 --> 00:32:20,443
‎ความรุนแรงนำมาซึ่งความรุนแรง
‎ง่ายๆ อย่างนั้นแหละ

464
00:32:20,523 --> 00:32:22,243
‎ไม่ซับซ้อนเลย

465
00:32:26,683 --> 00:32:29,443
‎หลายปีหลังจากพี่ชายเขาถูกฆ่า

466
00:32:29,523 --> 00:32:31,523
‎ฝีมือเพื่อนคนหนึ่งของเขาเองที่เมายา

467
00:32:32,243 --> 00:32:36,083
‎แอนโทนี่เดินเข้าบ้านหลังหนึ่ง ไม่เจอตัวพ่อค้ายา

468
00:32:36,163 --> 00:32:38,483
‎เจอแต่หญิงชราที่ไหนไม่รู้และฆ่าเธอ

469
00:32:39,123 --> 00:32:41,683
‎การฆ่าก็จะได้การฆ่าตอบแทน

470
00:32:41,763 --> 00:32:44,123
‎วิถีชีวิตแบบนั้นก็จะได้วิถีชีวิตแบบนี้ตอบแทน

471
00:32:44,203 --> 00:32:47,003
‎(แซนด์วิชสเต๊ก ฮอทด็อก ชีสด็อก ชิลีด็อก)

472
00:32:48,163 --> 00:32:50,003
‎ความสิ้นหวัง อับจนหนทาง

473
00:32:51,123 --> 00:32:56,163
‎ไม่มีพรรคพวกหรือกลุ่มก้อน

474
00:32:56,243 --> 00:32:57,803
‎ที่จะบอกคุณว่า

475
00:32:57,883 --> 00:33:01,923
‎"เรามีสถานที่ให้นายจับจองในถิ่นเรา"

476
00:33:02,883 --> 00:33:06,243
‎"และนายไต่อันดับขึ้นไปอยู่ที่สูงได้"

477
00:33:06,843 --> 00:33:09,603
‎ยิ่งคุณใช้ความรุนแรง

478
00:33:09,683 --> 00:33:11,763
‎คุณจะยิ่งไต่อันดับเร็วขึ้น

479
00:33:13,683 --> 00:33:18,643
‎แต่มันไม่เท่เลยที่ยิงคนและฆ่าคน

480
00:33:19,163 --> 00:33:21,563
‎ทำให้เด็กๆ กลัว

481
00:33:22,123 --> 00:33:26,083
‎การเป็นสมาชิกในแก๊ง
‎ไม่เหมือนการเป็นคนขับรถบัส

482
00:33:26,163 --> 00:33:28,243
‎ไม่ใช่อาชีพที่ปลอดภัย

483
00:33:28,843 --> 00:33:31,883
‎ผมดูหนังหลายเรื่องที่พวกเขาสร้างภาพสุดเท่

484
00:33:31,963 --> 00:33:35,403
‎"ฉันมีรถขับ และฉันจะเป็นพ่อค้ายา

485
00:33:35,483 --> 00:33:38,323
‎ฉันมีคุณตัวทำงานให้"

486
00:33:38,403 --> 00:33:40,723
‎"ฉันจัดปาร์ตี้และฉันจะ..."

487
00:33:40,803 --> 00:33:41,683
‎โอเค

488
00:33:43,123 --> 00:33:43,963
‎ใช่

489
00:33:44,523 --> 00:33:46,043
‎คุณจะทำทั้งหมดนั่น

490
00:33:46,643 --> 00:33:47,483
‎ใช่

491
00:33:47,963 --> 00:33:49,563
‎โอเค ขอให้โชคดี

492
00:33:55,083 --> 00:33:56,563
‎ผมรักหลานนะ

493
00:33:56,643 --> 00:33:58,643
‎ทุกวันนี้ก็รัก

494
00:33:59,163 --> 00:34:02,763
‎ไม่มีอะไรจะห้ามผมรักเขาได้

495
00:34:03,883 --> 00:34:07,003
‎ผมไม่สนพ่อที่บ้าบอของเขาหรอก

496
00:34:07,083 --> 00:34:09,923
‎ผมไม่สนแม่ที่บ้าบอของเขาด้วย

497
00:34:10,003 --> 00:34:12,603
‎ไม่สนเรื่องบ้าบอต่างๆ ในชีวิตเขา

498
00:34:12,683 --> 00:34:13,923
‎ผมรักเขา

499
00:34:14,003 --> 00:34:15,443
‎ผมจะรักเขาตลอดไป

500
00:34:16,043 --> 00:34:20,163
‎แต่สิ่งที่เขาเป็นเรื่องเลวร้ายและให้อภัยไม่ได้

501
00:34:21,163 --> 00:34:22,043
‎จบนะ

502
00:34:34,203 --> 00:34:39,803
‎(ขอต้อนรับสู่อินดีเพนเดนซ์)

503
00:34:41,883 --> 00:34:43,763
‎เมื่อเขาตัดสินใจแบบนั้น

504
00:34:43,843 --> 00:34:45,563
‎มันไม่ได้ส่งผลแค่กับเบเวอร์ลี

505
00:34:47,443 --> 00:34:48,803
‎แต่ส่งผลสะเทือนครอบครัวเธอ

506
00:34:50,163 --> 00:34:51,443
‎ส่งผลต่อตัวเขาเอง

507
00:34:52,603 --> 00:34:54,003
‎ส่งผลกระทบครอบครัวเขา

508
00:34:55,243 --> 00:34:56,243
‎เพื่อนฝูง

509
00:34:58,123 --> 00:35:01,563
‎ผลสะเทือนที่กระเพื่อมต่อเนื่องไม่รู้จบ

510
00:35:07,683 --> 00:35:10,803
‎ฉันชื่อบาร์บาร่า ลู เดรเปอร์

511
00:35:11,843 --> 00:35:14,043
‎เบเวอร์ลี ซู โครว์ลคือน้องสาวฝาแฝดของฉัน

512
00:35:21,283 --> 00:35:23,443
‎ฉันแก่กว่าเธอ 10 นาที

513
00:35:27,883 --> 00:35:29,363
‎สมัยเราโตมาด้วยกัน

514
00:35:29,843 --> 00:35:32,523
‎เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา

515
00:35:33,123 --> 00:35:34,883
‎เมื่อเห็นคนหนึ่ง ก็เห็นอีกคน

516
00:35:35,643 --> 00:35:38,603
‎หลายคนสับสน
‎พวกเขาแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร

517
00:35:41,323 --> 00:35:44,523
‎มีบางครั้งเมื่อเราโตขึ้นและออกเดต

518
00:35:45,483 --> 00:35:46,683
‎เราสลับตัวกัน

519
00:35:47,443 --> 00:35:48,283
‎เธอเอ๋ย

520
00:35:49,763 --> 00:35:50,803
‎สนุกจริงๆ

521
00:35:56,003 --> 00:35:57,723
‎เป็นเด็กธรรมดาทั่วไป

522
00:36:00,843 --> 00:36:02,043
‎เราสนิทกันมาก

523
00:36:02,603 --> 00:36:04,643
‎เราอยู่ในเมืองนี้มาตลอด

524
00:36:05,163 --> 00:36:06,763
‎ฉันก็อยู่ที่นี่

525
00:36:06,843 --> 00:36:08,123
‎หลายปี

526
00:36:09,043 --> 00:36:12,283
‎จนกระทั่งบ้านตรงข้ามประกาศขาย

527
00:36:13,243 --> 00:36:14,803
‎เธอก็ไปซื้อไว้

528
00:36:15,963 --> 00:36:17,043
‎และย้ายเข้าไป

529
00:36:18,803 --> 00:36:20,643
‎ฉันมองออกนอกหน้าต่าง

530
00:36:21,843 --> 00:36:24,923
‎ก็จะเห็นเธออยู่ในลานบ้าน
‎ ง่วนอยู่กับอะไรสักอย่าง

531
00:36:26,043 --> 00:36:27,603
‎ฉันคุยกับเธอทุกวัน

532
00:36:28,683 --> 00:36:32,043
‎เธอจะโทรมาหาฉัน ชวนฉันไปกินมื้อค่ำ

533
00:36:32,523 --> 00:36:34,523
‎"มาเร็วๆ" เธอจะพูดอย่างนี้

534
00:36:38,363 --> 00:36:40,363
‎คืนนั้นก็เหมือนกัน

535
00:36:40,443 --> 00:36:44,123
‎ฉันก็ไปที่นั่น เธอชวนฉันไปกินมื้อค่ำ ฉันก็ไป

536
00:36:44,683 --> 00:36:47,203
‎เรากินมื้อค่ำกัน ดูทีวีต่อ

537
00:36:47,283 --> 00:36:50,243
‎เธอมีกล้วยสองผลอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว

538
00:36:50,323 --> 00:36:52,643
‎ฉันจะไม่มีวันลืมเลย เปลือกกล้วยดำแล้ว

539
00:36:53,443 --> 00:36:55,763
‎เธอบอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะทำขนมปังกล้วย

540
00:36:58,843 --> 00:37:01,003
‎แล้วเธอก็มองฉันเดินกลับบ้าน

541
00:37:02,283 --> 00:37:04,203
‎เราโบกไม้โบกมือกันที่ประตู

542
00:37:04,883 --> 00:37:06,323
‎นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ

543
00:37:13,083 --> 00:37:15,363
‎สิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับคนที่ทำเรื่องนี้

544
00:37:15,443 --> 00:37:16,443
‎ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก

545
00:37:18,163 --> 00:37:19,603
‎ฉันไม่ได้คิดถึงเขานักหรอก

546
00:37:21,043 --> 00:37:24,563
‎แต่ฉันรู้ว่าเขาคือมนุษย์เหมือนเราๆ

547
00:37:24,643 --> 00:37:26,723
‎แต่นี่ไม่ใช่ข้ออ้างให้เขาทำแบบนี้ได้

548
00:37:26,803 --> 00:37:29,603
‎เขามีทางเลือก เขาไม่ต้องเลือกทำแบบนี้ก็ได้

549
00:37:33,083 --> 00:37:35,603
‎คุณค่าและศีลธรรมที่เราถูกอบรมสั่งสอนมา

550
00:37:36,203 --> 00:37:39,763
‎ฉันคิดว่าคำสอนนั้นส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น

551
00:37:40,603 --> 00:37:41,563
‎หรือควรเป็นอย่างนั้น

552
00:37:42,283 --> 00:37:43,523
‎เพราะอย่างที่รู้

553
00:37:44,603 --> 00:37:46,323
‎พ่อแม่แก่เฒ่าลง

554
00:37:47,963 --> 00:37:48,803
‎สุขุมขึ้น

555
00:37:49,363 --> 00:37:50,843
‎ใช้ชีวิตผ่านประสบการณ์มากกว่า

556
00:37:52,843 --> 00:37:55,283
‎เด็กๆ จำเป็น คนรุ่นใหม่จำเป็นต้องฟังพวกเขา

557
00:37:56,443 --> 00:37:59,243
‎เพราะฉันคิดว่ามันเป็นผลดีต่อเด็กๆ เท่านั้นเอง

558
00:38:02,483 --> 00:38:03,683
‎ทุกอย่างอยู่ที่การเลี้ยงดู

559
00:38:04,363 --> 00:38:05,803
‎ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู

560
00:38:20,363 --> 00:38:22,923
‎ยาเสพติดทำลายชีวิตฉัน

561
00:38:27,403 --> 00:38:29,003
‎มันเป็นแค่อีกทางให้หลบหนี

562
00:38:30,403 --> 00:38:31,563
‎แค่นั้นเลย

563
00:38:31,643 --> 00:38:36,203
‎หลบหนีจากความเป็นจริง
‎ความวุ่นวายหรือแรงกดดันในชีวิต

564
00:38:38,803 --> 00:38:41,483
‎ไม่ใช่ความผิดใครนอกจากตัวเอง

565
00:38:52,723 --> 00:38:56,403
‎ฉันชื่อแคสแซนดรา เจนนี่ รี้ด
‎เป็นแม่ของแอนโทนี่

566
00:39:01,923 --> 00:39:05,443
‎ฉันกับแอนโทนี่ เราสนิทกันมาก

567
00:39:05,523 --> 00:39:07,483
‎ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะได้เสมอ

568
00:39:10,563 --> 00:39:13,963
‎เวลาที่ฉันลุกจากเตียงไม่ไหว
‎แอนโทนี่ซึ่งตอนนั้นห้าขวบ

569
00:39:14,603 --> 00:39:17,603
‎จะเอาอาหารเช้ามาให้ฉันกินบนเตียง

570
00:39:17,683 --> 00:39:21,643
‎เขาใช้เก้าอี้ต่อตัวขึ้นไปที่เตา

571
00:39:21,723 --> 00:39:23,363
‎และทำไข่คนให้ฉัน

572
00:39:24,803 --> 00:39:28,403
‎เขาออกไปนอกบ้านเก็บดอกเดซี่สีเหลืองเล็กๆ

573
00:39:28,483 --> 00:39:30,723
‎ใส่ในถาด

574
00:39:30,803 --> 00:39:31,883
‎และใส่มาด้วย

575
00:39:32,483 --> 00:39:34,803
‎เขาเอาใจใส่ฉันขนาดนั้นเลย

576
00:39:35,883 --> 00:39:37,723
‎"แม่ฮะ แม่จะหายดี" เขาบอก

577
00:39:37,803 --> 00:39:39,803
‎"แม่ต้องกินนะ"

578
00:39:40,683 --> 00:39:45,203
‎ฉันบอกเลยว่าเขาเป็นเด็กดีของฉันมาตลอด

579
00:39:51,603 --> 00:39:54,123
‎ฉันไม่ค่อยได้อยู่กับแอนโทนี่

580
00:39:55,523 --> 00:39:56,563
‎เพราะฉัน...

581
00:39:58,043 --> 00:39:59,723
‎ฉันต้องไปให้พ้นจากที่นี่

582
00:40:01,043 --> 00:40:02,363
‎ดังนั้น...

583
00:40:04,603 --> 00:40:06,283
‎ฉันเลยพาเขาไปไม่ได้

584
00:40:09,923 --> 00:40:11,443
‎ฉันบอกได้จริงๆ ว่า

585
00:40:12,483 --> 00:40:15,043
‎ถ้าเพียงแต่ฉันไม่ทิ้งเขาไว้อย่างที่ทำลงไป

586
00:40:15,523 --> 00:40:18,083
‎ตอนที่ฉันทิ้งเขาไว้กับญาติ...

587
00:40:21,003 --> 00:40:22,883
‎เพราะพวกเขาด่าว่าเขาเลว

588
00:40:24,683 --> 00:40:27,163
‎เขารู้ว่าฉันไม่เคยด่าว่าเขาเลว

589
00:40:28,843 --> 00:40:29,803
‎นั่นแหละ

590
00:40:31,243 --> 00:40:35,923
‎ฉันคิดว่าลึกๆ แล้วเรื่องนี้ส่งผลกับเขามาก

591
00:40:39,803 --> 00:40:42,363
‎โอเค พอแล้ว ฉันพูดต่อไม่ไหวแล้ว

592
00:41:04,803 --> 00:41:08,923
‎ผมไม่ได้โกรธเคืองครอบครัวผมเลย

593
00:41:09,003 --> 00:41:13,683
‎ที่พวกเขาทำผิดพลาดในการเลี้ยงดูผม

594
00:41:14,443 --> 00:41:15,883
‎รู้ไหม ผม...

595
00:41:16,803 --> 00:41:19,963
‎ผมเดาว่าพวกเขาก็ทำเท่าที่ทำได้

596
00:41:22,003 --> 00:41:25,683
‎(สามเดือนหลังการให้สัมภาษณ์ครั้งแรก)

597
00:41:25,763 --> 00:41:29,003
‎(แอนโทนี่ สแตนดิเฟอร์
‎ยินยอมตอบคำถามมากขึ้น)

598
00:41:31,443 --> 00:41:34,683
‎ผมไม่อยากโทษการเลี้ยงดูอย่างเดียว

599
00:41:34,763 --> 00:41:37,563
‎มันเป็นปัจจัยสำคัญมากก็จริง แต่ว่า

600
00:41:37,643 --> 00:41:39,283
‎ผมต้องรับผิดชอบด้วย

601
00:41:39,363 --> 00:41:45,043
‎เพราะในตอนที่ทำผิดนั้น ผมอายุ 25 ปี

602
00:41:45,123 --> 00:41:50,163
‎ผมรู้ว่าอะไรผิดและถูก ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิด

603
00:41:50,243 --> 00:41:51,643
‎ผมเลือกที่จะทำเอง

604
00:41:51,723 --> 00:41:53,963
‎และเลือกที่จะไม่ทำสิ่งถูกต้อง

605
00:41:54,443 --> 00:41:57,203
‎(หรือสแตนดิเฟอร์ นักโทษ 1113010)

606
00:41:57,283 --> 00:42:03,923
‎ผมเอาชีวิตคนอื่นได้ยังไง
‎มันไม่เป็นธรรมสำหรับ...

607
00:42:04,603 --> 00:42:06,763
‎มันไร้เหตุผล ไม่มีเหตุผลเลย

608
00:42:06,843 --> 00:42:08,643
‎แถมไม่สำนึกเสียใจ

609
00:42:09,483 --> 00:42:13,763
‎พอคิดว่าผมฆ่าคนได้

610
00:42:13,843 --> 00:42:19,523
‎แค่เพราะเขาเห็นหน้าผม มันไร้สาระมาก

611
00:42:19,603 --> 00:42:22,123
‎และผม...

612
00:42:24,323 --> 00:42:26,803
‎ไม่สามารถเข้าใจได้เลย

613
00:42:27,323 --> 00:42:30,403
‎ขอโทษที ผมพูดไม่สุภาพ ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย

614
00:42:31,523 --> 00:42:35,483
‎และการตัดสินใจแบบนั้น มันช่าง...

615
00:42:37,323 --> 00:42:39,603
‎น่ารังเกียจจริงๆ

616
00:42:43,483 --> 00:42:45,483
‎ผมสำนึกผิดจากใจจริง

617
00:42:48,923 --> 00:42:54,123
‎ผมอธิษฐานอยู่ทุกวันว่า
‎สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องนี้

618
00:42:58,243 --> 00:43:01,803
‎(สแตนดิเฟอร์จะได้รับสิทธิ
‎ยื่นขอทัณฑ์บนในปี 2055)

619
00:43:01,883 --> 00:43:06,603
‎(เมื่อเขามีอายุครบ 70 ปี)

620
00:43:08,003 --> 00:43:12,043
‎สิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับ
‎แอนโทนี่ สแตนดิเฟอร์ในฐานะบุคคลหนึ่ง

621
00:43:12,563 --> 00:43:15,563
‎คือเขาเป็นฆาตกรเลือดเย็นไร้หัวใจ

622
00:43:16,043 --> 00:43:17,803
‎เขาสังหารเบเวอร์ลี

623
00:43:17,883 --> 00:43:19,883
‎หลังจากเขาฆ่าเธอ

624
00:43:20,763 --> 00:43:24,523
‎เขากลับขึ้นรถพร้อมผู้สมรู้ร่วมคิดและพูดว่า

625
00:43:24,603 --> 00:43:26,603
‎ได้อีกแต้มแล้ว

626
00:43:27,923 --> 00:43:31,043
‎ดังนั้นเป็นไปได้ว่าเขาเคยฆ่าคนมาก่อน

627
00:43:34,403 --> 00:43:36,763
‎ผมไม่เคยฆ่าใครมาก่อน

628
00:43:37,603 --> 00:43:42,923
‎ผมคิดว่าถ้าเป็นจริง
‎ผมคงโดนข้อหาฆาตกรรมอีกคดี

629
00:43:44,123 --> 00:43:48,803
‎ผมคิดว่านี่เป็นแค่วิธีใส่สีตีไข่

630
00:43:48,883 --> 00:43:50,803
‎พยายามตีตราผม

631
00:43:50,883 --> 00:43:54,203
‎ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับกรมตำรวจนั้นที่ทำคดีนี้

632
00:43:54,283 --> 00:43:57,523
‎ทุกคนรู้จักเธอเพราะเคยทำงานร่วมกัน

633
00:43:57,603 --> 00:44:00,443
‎พวกเขาบอกว่าเธอเหมือนแม่ของทุกคน

634
00:44:00,523 --> 00:44:04,723
‎ผมถึงเชื่อว่านั่นทำให้
‎นักสืบคนนั้นมีความรู้สึกแรงกล้าขนาดนี้

635
00:44:05,323 --> 00:44:07,523
‎ผมเปลี่ยนความคิดใครไม่ได้

636
00:44:07,603 --> 00:44:09,323
‎ที่ผมเปลี่ยนได้คือพฤติกรรมตัวเอง

637
00:44:09,403 --> 00:44:12,883
‎โดยการเป็น...

638
00:44:13,923 --> 00:44:15,683
‎คนดี จะพูดอย่างนั้นก็ได้

639
00:44:16,203 --> 00:44:18,843
‎แต่การอยู่ในนี้ จะรู้ได้ไงว่า...

640
00:44:19,643 --> 00:44:22,563
‎จะรู้ได้ไงว่าผมกลายเป็นคนดีแล้ว

641
00:44:22,643 --> 00:44:25,043
‎จะรู้ได้ไงว่าผมเปลี่ยนไปแล้ว

642
00:44:25,123 --> 00:44:28,083
‎ผมนั่งตรงนี้บอกคุณอย่างนี้ได้ แต่ว่า...

643
00:44:29,483 --> 00:44:34,003
‎คุณจะไม่มีวันรู้จนกว่าผมจะถูกปล่อยตัว ใช่ไหมล่ะ

644
00:44:34,523 --> 00:44:38,083
‎ตอนนั้นผมจะเป็นสมาชิกคุณภาพของสังคม

645
00:44:38,163 --> 00:44:44,283
‎ผมต้องทำเรื่องดีๆ ทุกวัน และนั่นก็...

646
00:44:45,483 --> 00:44:47,163
‎และรู้ว่ามันดีพอแล้ว

647
00:44:52,963 --> 00:44:55,643
‎ผมกินนอนที่นี่ มีชีวิตอยู่ที่นี่

648
00:44:56,603 --> 00:45:00,603
‎ผมสะบัดมีดเล่มนั้นตรงเหนือไหล่เขา
‎เฉือนเข้าไปในคอเขา

649
00:45:01,403 --> 00:45:03,683
‎ผมกลัวมาก ผมเพิ่งพรากชีวิตคนคนหนึ่งไป

650
00:45:04,243 --> 00:45:07,003
‎ในโลกนี้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการรู้ว่ามีใครสักคน

651
00:45:07,083 --> 00:45:09,123
‎กุมชีวิตเราไว้ในมือ

652
00:45:09,883 --> 00:45:12,643
‎สิ่งเดียวที่ประคองใบหน้าผมไว้ด้วยกัน
‎คือแผ่นโลหะ

653
00:45:13,203 --> 00:45:15,283
‎ผมเป็นคนที่อันตรายมากๆ

654
00:45:15,843 --> 00:45:20,163
‎ผมไม่ได้พูดว่าผมฆ่าคนพวกนั้น
‎ที่ผมพูดคือ พวกเขาเป็นศพก็เพราะผม

655
00:45:21,283 --> 00:45:22,323
‎นี่แหละตัวผม…

656
00:45:23,403 --> 00:45:24,283
‎แค่ฆาตกรคนนึง

657
00:45:49,443 --> 00:45:54,443
‎คำบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย