1
00:00:17,800 --> 00:00:18,960
‎ฉันรู้ดีว่า

2
00:00:19,040 --> 00:00:22,120
‎ร็อบบี้เป็นที่รักของผู้คนมากมาย

3
00:00:23,920 --> 00:00:26,480
‎ฉันเองก็รักเขา เขาเป็นคนดี

4
00:00:31,240 --> 00:00:34,240
‎(ในสหรัฐฯ มีนักโทษที่ถูกจำคุก)

5
00:00:34,320 --> 00:00:38,880
‎(ในข้อหาฆาตกรรม
‎มากกว่า 8,000 คนต่อปี)

6
00:00:40,120 --> 00:00:46,920
‎(โดยมีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์
‎ที่เป็นผู้หญิง)

7
00:00:48,480 --> 00:00:55,440
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษ
‎หมายเลข 3018877)

8
00:00:57,960 --> 00:01:00,200
‎มันไม่ยุติธรรมสำหรับร็อบบี้

9
00:01:02,480 --> 00:01:03,720
‎เขาอายุแค่ 25

10
00:01:04,640 --> 00:01:06,680
‎ยังมีอนาคตรอเขาอยู่อีกมาก

11
00:01:06,760 --> 00:01:08,560
‎แต่ฉันเป็นคนเลือกเอง

12
00:01:10,240 --> 00:01:11,320
‎ฉันฆ่าเขา

13
00:01:13,000 --> 00:01:15,360
‎และฉันก็แก้ไขอะไรไม่ได้

14
00:01:23,040 --> 00:01:25,920
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

15
00:01:27,800 --> 00:01:29,280
‎เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

16
00:01:31,400 --> 00:01:32,960
‎ผมเริ่มจากตรงนั้น

17
00:01:33,760 --> 00:01:36,280
‎ผมแค่อยากต่อต้าน อยากสร้างความโกลาหล

18
00:01:36,360 --> 00:01:37,920
‎ผมมองหน้าเขา

19
00:01:38,000 --> 00:01:39,120
‎เดี๋ยวก็รู้ว่าใครฆ่าใคร

20
00:01:39,200 --> 00:01:40,320
‎ฉันตัดสินใจแล้ว

21
00:01:41,360 --> 00:01:43,040
‎ฉันฆ่าเขา

22
00:01:43,120 --> 00:01:44,400
‎ผมไม่เคยตั้งใจ

23
00:01:44,480 --> 00:01:46,160
‎จะทำอย่างนั้นเลย

24
00:01:46,240 --> 00:01:48,440
‎ถ้าย้อนกลับไปได้ ผมจะไม่ทำ

25
00:01:52,240 --> 00:01:55,400
‎ผมรู้ตัวว่าจะผมออกมาจากรถ
‎แล้วฆ่าสองคนนั้น

26
00:01:56,120 --> 00:01:58,080
‎ตอนที่เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

27
00:01:58,320 --> 00:02:00,560
‎สิ่งเดียวที่ผมจำได้คือ ผมเหนี่ยวไก

28
00:02:01,800 --> 00:02:04,040
‎ผมฆ่าทั้งคู่

29
00:02:05,200 --> 00:02:06,640
‎ผมแทงพวกเขาจนตาย

30
00:02:16,720 --> 00:02:23,440
‎(ในกำมือเธอ)

31
00:02:32,880 --> 00:02:36,600
‎(เมืองบิลลิงส์ รัฐมอนแทนา)

32
00:02:36,680 --> 00:02:40,800
‎(ทัณฑสถานหญิง รัฐมอนแทนา)

33
00:02:41,800 --> 00:02:43,360
‎- ตายจริง
‎- ไม่ดีขึ้นเลย

34
00:02:43,920 --> 00:02:46,240
‎ใส่ยากใส่เย็นอะไรแบบนี้

35
00:02:46,320 --> 00:02:47,760
‎ใช่ค่ะ แปลกจริงๆ

36
00:02:50,880 --> 00:02:56,200
‎(ลินด์ซีย์ ฮาวเกน
‎ฆ่าแฟนหนุ่ม ร็อบบี้ มาสท์ ในปี 2015)

37
00:03:05,720 --> 00:03:07,160
‎ฉันชื่อลินด์ซีย์ ฮาวเกน

38
00:03:07,240 --> 00:03:09,080
‎ฉันเกิดในพอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน

39
00:03:09,160 --> 00:03:11,120
‎ชอบเข้าโบสถ์

40
00:03:11,200 --> 00:03:14,200
‎ชอบศึกษาไบเบิล แล้วก็ชอบร้องเพลง

41
00:03:19,720 --> 00:03:23,040
‎สมัยม.ปลาย ฉันเริ่มทำตัวแหกคอก

42
00:03:23,120 --> 00:03:26,880
‎เริ่มทำสิ่ง
‎ที่ก่อนหน้านั้นคงไม่มีทางทำ

43
00:03:26,960 --> 00:03:31,400
‎เริ่มสูบกัญชา
‎เริ่มสุงสิงกับเพื่อนกลุ่มใหม่

44
00:03:31,480 --> 00:03:33,640
‎(พอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน
‎โอลด์ ทาวน์)

45
00:03:35,480 --> 00:03:36,960
‎พออายุได้ 15 ปี

46
00:03:37,440 --> 00:03:39,360
‎ฉันก็เริ่มหนีออกจากบ้าน

47
00:03:40,600 --> 00:03:44,200
‎ใช้ชีวิตช่วงที่เหลือในพอร์ตแลนด์
‎ตามข้างถนน

48
00:03:44,280 --> 00:03:45,680
‎มั่วสุมอยู่กับแก๊งเด็กเกเร

49
00:03:45,760 --> 00:03:47,520
‎แล้วก็กระโดดข้ามขั้น

50
00:03:47,600 --> 00:03:50,040
‎จากที่ลองกัญชาแค่สองสามหน

51
00:03:51,200 --> 00:03:54,600
‎มาเล่นยาบ้า แบบฉีดเข้าเส้น

52
00:03:58,120 --> 00:03:59,800
‎จากนั้นก็ขยับไปเป็น

53
00:04:00,720 --> 00:04:03,200
‎เฮโรอีน และรู้ว่า
‎ตัวเองติดยาเข้าให้แล้ว

54
00:04:03,280 --> 00:04:05,640
‎ตอนนั้นน่าจะอายุสัก 16

55
00:04:11,720 --> 00:04:15,040
‎วันหนึ่ง ฉันตัดสินใจ
‎ไปตรวจการตั้งครรภ์

56
00:04:15,640 --> 00:04:18,320
‎ปรากฏว่าฉันตั้งท้องได้สามเดือน

57
00:04:18,400 --> 00:04:20,000
‎ทั้งที่เพิ่งย่างเข้า 17 ปี

58
00:04:22,840 --> 00:04:24,560
‎ฉันเปลี่ยนตัวเองทันที

59
00:04:24,640 --> 00:04:26,080
‎ฉันเลิกเล่นยา

60
00:04:26,160 --> 00:04:27,760
‎เพราะอยากเป็นแม่คน

61
00:04:27,840 --> 00:04:31,000
‎อยากเป็นแม่ที่ดี
‎อยากดูแลลูกชายให้ดีๆ

62
00:04:37,520 --> 00:04:43,240
‎(ลินด์ซีย์ ฮาวเกน
‎กลับไปหาครอบครัวในปี 2003)

63
00:04:43,320 --> 00:04:48,240
‎(เธอเลิกเสพยา และเข้าทำงาน
‎ในกองกำลังรักษาดินแดน)

64
00:04:48,320 --> 00:04:54,160
‎(ลูกชายของลินด์ซีย์อยู่กับแม่ของเธอ
‎ระหว่างที่เธอปฏิบัติหน้าที่ในกองทัพ)

65
00:04:58,040 --> 00:05:00,440
‎ฉันชอบการฝึกพื้นฐาน ชอบชุดทหาร

66
00:05:00,520 --> 00:05:03,800
‎ชอบเวลาตัวเองวิดพื้น
‎ได้มากกว่าผู้ชาย

67
00:05:03,880 --> 00:05:06,560
‎เป็นช่วงเวลาหนึ่ง
‎ที่ฉันมีความสุขที่สุดก็ว่าได้

68
00:05:08,640 --> 00:05:11,680
‎ปลายปี 2013
‎ฉันได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง

69
00:05:12,120 --> 00:05:13,600
‎เขาทำงานในค่ายเหมือนกัน

70
00:05:15,600 --> 00:05:16,760
‎เมื่อไหร่ที่วิสกี้เข้าปาก

71
00:05:16,840 --> 00:05:19,000
‎เขาจะทำนิสัยแย่ๆ กับฉันทันที

72
00:05:19,080 --> 00:05:22,680
‎เขาจะอาละวาดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

73
00:05:22,760 --> 00:05:25,200
‎หรือแม้กระทั่งเรื่องที่ไม่จริง
‎เรื่องที่เขามโนขึ้นเอง

74
00:05:25,280 --> 00:05:26,960
‎เขาไม่ชอบงานที่ฉันทำ

75
00:05:27,040 --> 00:05:29,840
‎เพราะในค่ายมีผู้ชายหล่อๆ
‎อยู่เต็มไปหมด

76
00:05:29,920 --> 00:05:34,280
‎ฉันพยายามบอกว่า
‎ฉันทำงานนี้มานานจนไม่รู้สึกรู้สาแล้ว

77
00:05:34,360 --> 00:05:37,080
‎ผู้ชายพวกนี้ไม่มีผลกับฉัน
‎ฉันไม่ได้สังเกตพวกเขาด้วยซ้ำ

78
00:05:37,160 --> 00:05:39,520
‎แต่เขาก็ยังโวยวายไม่เลิก

79
00:05:46,480 --> 00:05:49,000
‎เขาจะทุบตีฉันตอนที่ฉันกำลังขับรถ

80
00:05:49,080 --> 00:05:51,440
‎เพื่อให้ฉันยอมพูด
‎ในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน

81
00:05:51,520 --> 00:05:55,360
‎เขาแค่อยากให้ฉันพูด
‎ว่าฉันนอกใจเขา

82
00:05:59,000 --> 00:06:01,080
‎มีหลายครั้งที่เขาทุ่มฉันลงกับพื้น

83
00:06:01,160 --> 00:06:03,080
‎พ่นเศษอาหารในปากใส่ฉัน

84
00:06:03,160 --> 00:06:04,520
‎เทเบียร์ราดหัวฉัน

85
00:06:06,360 --> 00:06:07,320
‎ข่มขืนฉัน

86
00:06:08,880 --> 00:06:10,120
‎ด้วยวิธีต่างๆ นานา

87
00:06:10,200 --> 00:06:14,720
‎เรียกฉันด้วยคำสกปรก
‎คำที่ฉันไม่มีวันพูดซ้ำ

88
00:06:15,960 --> 00:06:17,040
‎แล้วมันก็แย่ลงเรื่อยๆ

89
00:06:19,160 --> 00:06:21,640
‎มีครั้งหนึ่งที่เขา...

90
00:06:27,800 --> 00:06:28,880
‎ถุยน้ำลายใส่ฉัน

91
00:06:30,520 --> 00:06:31,920
‎ตอนฉันอยู่ในห้องน้ำ

92
00:06:32,000 --> 00:06:33,240
‎ฉันเลยลุกขึ้น

93
00:06:34,000 --> 00:06:35,840
‎เขาขวางทางออกไว้

94
00:06:35,920 --> 00:06:39,080
‎ฉันเลยยกแขนจะฟาดเขา
‎แต่เขาคว้ามือฉันไว้

95
00:06:39,160 --> 00:06:41,880
‎แล้วจับมืออีกข้าง บีบขย้ำอย่างแรง

96
00:06:42,560 --> 00:06:43,480
‎ฉันกรีดร้อง

97
00:06:44,960 --> 00:06:47,080
‎จนเขาเริ่มทำเสียงกรีดร้องล้อเลียน

98
00:06:47,920 --> 00:06:50,720
‎ฉันเลยหยุดร้อง จ้องเข้าไปในตาเขา

99
00:06:51,280 --> 00:06:52,760
‎รู้สึกได้ถึงมือที่หัก

100
00:06:55,960 --> 00:06:56,800
‎จากนั้น...

101
00:07:00,360 --> 00:07:02,520
‎เขาก็ล็อคคอฉัน

102
00:07:03,600 --> 00:07:06,160
‎ฉันบอกว่า "ถ้าจะทำจริงๆ
‎ได้โปรดทำให้ฉันตายๆ ไป

103
00:07:06,240 --> 00:07:08,160
‎ฉันไม่อยากตื่นมาเจอ
‎เรื่องนี้อีกแล้ว"

104
00:07:11,040 --> 00:07:13,240
‎เขาเลยล็อคคอฉันแน่น

105
00:07:14,120 --> 00:07:17,680
‎หันหน้าฉันไปทางกระจก
‎แล้วพูดว่า "ดูหน้าตัวเองตอนตาย"

106
00:07:21,360 --> 00:07:22,520
‎แล้วทุกอย่างก็ดับมืด

107
00:07:25,040 --> 00:07:31,480
‎(มิถุนายน 2015 แฟนของลินด์ซีย์
‎ถูกจำคุกในข้อหาทำร้ายร่างกายเธอ)

108
00:07:31,560 --> 00:07:38,240
‎(ลินด์ซีย์ลาออกจาก
‎กองกำลังรักษาดินแดนในปีเดียวกัน)

109
00:07:44,640 --> 00:07:48,200
‎พอกลับไปอยู่บ้าน
‎ฉันก็มีแต่หมาให้คุยด้วย

110
00:07:49,120 --> 00:07:50,800
‎ฉันกินเหล้าเยอะมาก

111
00:07:51,560 --> 00:07:53,040
‎ตื่นขึ้นมาก็คว้าขวดเหล้า

112
00:07:53,120 --> 00:07:54,840
‎กินๆๆ จนถึงเวลานอน

113
00:07:54,920 --> 00:07:56,760
‎พอตื่นลืมตาก็คว้ามากินอีก

114
00:07:56,840 --> 00:07:58,280
‎เหมือนคนเป็นบ้า

115
00:08:08,320 --> 00:08:15,160
‎(ลินด์ซีย์เจอร็อบบี้ มาสท์ครั้งแรก
‎ในงานปาร์ตี้ เดือนสิงหาคม ปี 2015)

116
00:08:23,720 --> 00:08:27,080
‎ตอนเจอร็อบบี้ ฉันเพิ่งหลุด
‎จากความสัมพันธ์แย่ๆ

117
00:08:27,160 --> 00:08:31,120
‎เขาก็เพิ่งพ้นช่วงบำบัดเหล้า
‎ไปเมื่อเดือนมิถุนายน

118
00:08:32,120 --> 00:08:33,400
‎ตอนนั้นฉันยังไม่รู้หรอก

119
00:08:33,480 --> 00:08:35,400
‎ฉันรู้แค่ว่า มีผู้ชายคนหนึ่ง

120
00:08:35,920 --> 00:08:40,440
‎นั่งยิ้มกว้างสว่างสดใส
‎อยู่บนกองกระป๋องเบียร์เปล่า

121
00:08:41,160 --> 00:08:43,080
‎เปลือยท่อนบน ทำผมทรงเดรดล็อค

122
00:08:43,160 --> 00:08:44,000
‎กับใบหน้า...

123
00:08:45,360 --> 00:08:47,120
‎ที่ไร้กังวลใดๆ

124
00:08:47,680 --> 00:08:49,320
‎เขานั่งเอนกาย เอาแขนท้าวไว้

125
00:08:49,840 --> 00:08:52,120
‎แล้วทักว่า "สวัสดี" จากนั้น...

126
00:08:53,160 --> 00:08:56,080
‎ความรู้สึกระหว่างเรา
‎ก็เหมือนสปาร์คขึ้นทันที

127
00:09:01,160 --> 00:09:04,880
‎ร็อบบี้ชอบชีวิตแบบที่เขาเรียกว่า
‎ไลฟ์สไตล์ของนักเดินทาง

128
00:09:06,880 --> 00:09:10,440
‎แต่เขาไปไกลกว่า
‎ชีวิตแบบนักเดินทางทั่วไป

129
00:09:12,200 --> 00:09:13,880
‎เขาจะกระโดดขึ้นขบวนรถสินค้า

130
00:09:13,960 --> 00:09:16,680
‎ตะลอนไปเรื่อยๆ ตามที่รถไฟนำทางไป

131
00:09:16,760 --> 00:09:18,240
‎โบกรถ อะไรก็ตามแต่

132
00:09:18,320 --> 00:09:22,160
‎ขอแค่ให้ได้เดินทาง
‎ไม่เคยอยู่ที่เดียวได้นาน

133
00:09:25,200 --> 00:09:27,320
‎ฉันบอกว่า "นายอยู่กับฉันก็ได้

134
00:09:27,400 --> 00:09:30,280
‎นายไม่ต้องทำอะไร
‎แค่อยู่บ้านตอนที่ฉันกลับมา"

135
00:09:30,760 --> 00:09:34,360
‎เขาบอกว่า "ฉันอยู่ที่เดียว
‎นานๆ ไม่ได้ ฉันต้องไป"

136
00:09:36,640 --> 00:09:38,400
‎ฉันเลยบอกว่า "งั้นฉันจะไปกับนาย"

137
00:09:48,600 --> 00:09:51,760
‎ระหว่างขับรถตะลอน
‎ฉันชอบร้องเพลงให้เขาฟัง

138
00:09:51,840 --> 00:09:54,200
‎หลายครั้งเขาจะหันมาบอกว่า
‎"ฉันรักเธอนะ"

139
00:09:55,160 --> 00:09:57,320
‎ฉันชอบเขามาก

140
00:09:57,400 --> 00:09:58,560
‎เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด

141
00:10:03,640 --> 00:10:06,240
‎มีหลายครั้งที่ฉันคิดว่า

142
00:10:06,320 --> 00:10:11,960
‎เขาจะทำตัวแย่ๆ ใส่ฉัน โทษฉัน
‎หรือมองฉันเป็นคนไม่ดี

143
00:10:14,720 --> 00:10:16,280
‎แต่เขาไม่เคยเลย

144
00:10:18,960 --> 00:10:21,320
‎และฉันก็ซาบซึ้งมาก

145
00:10:21,400 --> 00:10:22,680
‎ฉันชอบมันมาก

146
00:10:33,000 --> 00:10:36,560
‎แต่มีครั้งหนึ่ง ตอนที่เรากำลังขับรถ

147
00:10:36,640 --> 00:10:39,400
‎น่าจะเป็นแถวๆ มอนแทนา

148
00:10:39,880 --> 00:10:42,560
‎ฉันกำลังดูวิว ชื่นชมความงาม

149
00:10:42,640 --> 00:10:45,400
‎แบบ "ให้ตายสิ
‎สวยจริงๆ ดูวิวรอบๆ สิ"

150
00:10:45,960 --> 00:10:48,520
‎เขาหันมามองฉัน จับมือฉัน
‎แล้วพูดว่า

151
00:10:49,600 --> 00:10:51,560
‎"ฉันก็อยากมีความสุขไปกับเธอ

152
00:10:52,040 --> 00:10:53,000
‎แต่ไม่เลย

153
00:10:53,840 --> 00:10:54,920
‎เธอคงไม่ใช่"

154
00:10:59,360 --> 00:11:00,720
‎คำๆ นั้นมันบีบหัวใจฉัน

155
00:11:09,640 --> 00:11:12,480
‎เขาชอบพูดว่า
‎อยากรู้ว่าโลกหน้ามันเป็นยังไง

156
00:11:13,040 --> 00:11:13,960
‎เขารู้สึกทรมาน

157
00:11:17,600 --> 00:11:19,880
‎เขามักจะพูดหรือทำท่าทาง

158
00:11:19,960 --> 00:11:22,240
‎เหมือนกำลังนึกภาพตัวเองยิงตัวตาย

159
00:11:23,200 --> 00:11:26,160
‎ชอบบอกว่าเขาอยากตาย
‎บอกว่าเขาเหนื่อย

160
00:11:26,240 --> 00:11:28,760
‎ฉันพยายามจะดึงเขากลับมา

161
00:11:28,840 --> 00:11:32,440
‎"ร็อบบี้ นายควรค่าที่จะมีชีวิต
‎มีอะไรรอนายอยู่อีกเยอะ"

162
00:11:33,000 --> 00:11:34,560
‎ฉันโทษตัวเอง

163
00:11:34,640 --> 00:11:37,760
‎ฉันคงไม่ดีพอ
‎ให้เขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุข

164
00:11:51,320 --> 00:11:55,040
‎อยู่มาวันนึง เขามองมาที่ฉัน
‎พูดเหมือนเดิมว่า "ลินด์ซีย์ ฉันเหนื่อย

165
00:11:55,120 --> 00:11:56,720
‎ฉันไม่อยากทนอีกแล้ว

166
00:11:57,200 --> 00:11:58,360
‎อยากตายไปให้พ้นๆ"

167
00:12:02,480 --> 00:12:03,320
‎ฉันเลยบอกว่า...

168
00:12:04,480 --> 00:12:07,040
‎"ฉันรู้วิธีที่ไม่เจ็บปวด

169
00:12:10,880 --> 00:12:13,960
‎นายจะสลบไปเฉยๆ
‎แล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย"

170
00:12:16,120 --> 00:12:18,200
‎เขามองมาด้วยแววตาเป็นประกาย

171
00:12:18,280 --> 00:12:20,480
‎ถามว่า "เธอจะช่วยฉันใช่มั้ย"

172
00:12:21,360 --> 00:12:24,720
‎ฉันบอกว่า "ร็อบบี้ ฉันรักนาย
‎ฉันทำให้นายได้ทุกอย่าง"

173
00:12:26,840 --> 00:12:28,080
‎เขาตอบว่า "โอเค"

174
00:12:32,240 --> 00:12:35,680
‎ฉันรู้สึกช็อค เจ็บปวด
‎ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

175
00:12:37,840 --> 00:12:39,560
‎เขาเลยบอกว่า "ไม่แล้วๆ"

176
00:12:39,640 --> 00:12:42,000
‎เขาไม่ชอบเห็นฉันเศร้า
‎ไม่อยากให้ฉันร้องไห้

177
00:12:42,080 --> 00:12:43,640
‎เขากอดฉันไว้แล้วบอกว่า

178
00:12:43,720 --> 00:12:47,600
‎"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
‎อย่าร้องสิ ไม่ต้องร้องนะ"

179
00:12:47,680 --> 00:12:49,440
‎เขากอดฉันไว้ แล้วเราก็หลับไป

180
00:13:02,920 --> 00:13:05,280
‎เช้าวันต่อมา ฉันตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า

181
00:13:05,840 --> 00:13:08,040
‎"ขอโทษที่เมื่อคืนฉันทำให้นายไม่ได้

182
00:13:08,600 --> 00:13:11,160
‎ฉันไม่คิดว่านายจะพร้อมขนาดนั้น"

183
00:13:13,360 --> 00:13:14,200
‎เขาตอบว่า...

184
00:13:15,560 --> 00:13:17,960
‎"ฉันไม่ควรหวัง
‎ให้เธอช่วยอะไรแบบนั้น"

185
00:13:20,400 --> 00:13:22,160
‎เป็นอีกครั้งที่ฉันรู้สึกเจ็บ

186
00:13:22,640 --> 00:13:24,040
‎ฉันคิดว่าเขาจะบอกว่า

187
00:13:24,520 --> 00:13:27,360
‎"ไม่หรอก เราก็แค่เมา
‎ฉันแค่พลั้งปากไป" หรือ

188
00:13:28,320 --> 00:13:32,120
‎"ดีนะที่เธอไม่ทำ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว"
‎หรืออะไรก็ได้

189
00:13:32,200 --> 00:13:33,360
‎แต่เขากลับบอกว่า

190
00:13:33,920 --> 00:13:36,000
‎"ฉันไม่ควรหวังให้เธอช่วย"

191
00:13:36,480 --> 00:13:38,800
‎เหมือนฉันทำให้เขาผิดหวังอีกครั้ง

192
00:13:44,240 --> 00:13:49,720
‎(เมืองบิลลิงส์ รัฐมอนแทนา)

193
00:13:52,640 --> 00:13:55,520
‎(วอลมาร์ท)

194
00:13:56,640 --> 00:13:59,800
‎พอไปถึงบิลลิงส์
‎เรานั่งพักที่ลานจอดรถหน้าวอลมาร์ท

195
00:14:01,960 --> 00:14:04,200
‎นั่งจิบไวน์ กินลมชมพระอาทิตย์

196
00:14:09,200 --> 00:14:10,720
‎พอกลับไปที่รถ

197
00:14:12,280 --> 00:14:13,520
‎เขาก็ทำท่าเหมือนเก่า

198
00:14:14,640 --> 00:14:17,160
‎เหมือนกำลังนึกภาพยิงตัวตาย

199
00:14:18,440 --> 00:14:19,280
‎มันทำให้ฉัน...

200
00:14:23,480 --> 00:14:27,200
‎รู้สึกว่าตัวเองทำให้เขาผิดหวังอีกแล้ว

201
00:14:27,280 --> 00:14:29,120
‎ฉันคิดว่าวันนี้เรามีความสุข

202
00:14:29,200 --> 00:14:31,480
‎แต่เขากลับมานั่งคิดอยากตายอีกแล้ว

203
00:14:33,240 --> 00:14:35,480
‎ฉันถามว่า
‎"นายต้องการแบบนั้นจริงๆ เหรอ"

204
00:14:37,400 --> 00:14:38,480
‎เขาตอบว่า "ใช่"

205
00:14:40,640 --> 00:14:42,040
‎ฉันถามว่า "แน่ใจนะ"

206
00:14:43,080 --> 00:14:44,040
‎เขาตอบว่า "ใช่"

207
00:14:45,720 --> 00:14:46,680
‎ฉันบอกว่า "ก็ได้"

208
00:14:55,400 --> 00:14:58,360
‎ฉันขึ้นไปนั่งบนคอนโซลกลาง
‎บอกเขาว่า "มานี่สิ"

209
00:14:59,480 --> 00:15:01,200
‎เขาเข้ามาหาฉัน

210
00:15:01,680 --> 00:15:03,000
‎ฉันเลย...

211
00:15:04,240 --> 00:15:06,000
‎เอาแขนล็อคคอเขา

212
00:15:06,960 --> 00:15:08,840
‎จากนั้นเขาก็ก้มหัวลง

213
00:15:21,440 --> 00:15:24,800
‎ตอนแรก ฉันคิดว่าตัวเองคงทำไม่ได้

214
00:15:30,240 --> 00:15:34,360
‎พอเริ่มบิด
‎ฉันก็พอรู้ได้ว่ามันไม่ยากเกินไป

215
00:15:38,680 --> 00:15:39,520
‎ฉันก็เลย...

216
00:15:40,160 --> 00:15:42,520
‎วางแขนอีกข้างบนหลังศีรษะของเขา

217
00:15:43,280 --> 00:15:45,480
‎แล้วบิดจนเขาหมดสติไป

218
00:15:49,080 --> 00:15:49,920
‎แล้วเขาก็...

219
00:15:52,320 --> 00:15:53,280
‎สะบัดตัว

220
00:15:53,360 --> 00:15:55,240
‎ฉันคิดว่าเขาอาจจะฟื้น

221
00:15:55,320 --> 00:15:57,760
‎เขาอาจจะบอกให้ฉันพอแล้ว

222
00:16:03,800 --> 00:16:05,960
‎แต่เขาก็นิ่งไป หยุดสะบัดตัว

223
00:16:09,240 --> 00:16:11,240
‎ฉันรู้ว่าฉันต้องออกไป

224
00:16:15,480 --> 00:16:18,320
‎ฉันเลยคาดเข็มขัดให้เขา

225
00:16:19,760 --> 00:16:21,760
‎ฉันจะขับออกจากลานจอดรถ

226
00:16:22,400 --> 00:16:24,560
‎แต่กลับพบว่า
‎ฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

227
00:16:26,000 --> 00:16:26,920
‎แล้วฉัน...

228
00:16:29,040 --> 00:16:29,920
‎ก็หันไปหา...

229
00:16:32,720 --> 00:16:36,120
‎หันไปหาร็อบบี้
‎เพราะเขารู้เสมอว่าต้องไปทางไหน

230
00:16:39,800 --> 00:16:42,040
‎ฉันพูดว่า "ที่รัก ฉันต้องไปทางไหน"

231
00:16:46,640 --> 00:16:48,480
‎แต่เขาดูเหมือนกำลังหลับ

232
00:16:49,840 --> 00:16:52,320
‎แล้วฉันก็เริ่ม

233
00:16:52,800 --> 00:16:54,320
‎คิดหาวิธีทำให้เขาฟื้น

234
00:16:54,880 --> 00:16:59,080
‎ฉันหยุดรถ
‎แล้วขับข้ามถนนไปที่ลานจอดรถ

235
00:16:59,160 --> 00:17:02,640
‎ถอดเข็มขัดให้เขา
‎วางเขาลงบนคอนโซลกลาง

236
00:17:03,040 --> 00:17:04,440
‎จากนั้นก็เริ่มปั๊มหัวใจ

237
00:17:04,520 --> 00:17:06,840
‎ฉันพยายามผายปอด แล้วก็ได้ยิน...

238
00:17:07,760 --> 00:17:08,720
‎เสียงเหมือนลมหายใจ

239
00:17:08,800 --> 00:17:12,640
‎เหมือนมันจะได้ผล
‎ฉันเลยร้องเรียก "ร็อบบี้ ฟื้นเถอะ"

240
00:17:14,120 --> 00:17:16,320
‎จากนั้นก็มีเสียงเคาะกระจก

241
00:17:17,040 --> 00:17:18,960
‎ใครคนหนึ่งพูดว่า "ขอโทษนะครับ"

242
00:17:20,760 --> 00:17:22,160
‎แล้วก็มีตำรวจยืนอยู่

243
00:17:25,120 --> 00:17:26,880
‎ฉันเลยบอกเขาว่า "ฉันฆ่าเขา

244
00:17:30,560 --> 00:17:31,960
‎ได้โปรดช่วยเขาที"

245
00:18:00,200 --> 00:18:05,680
‎(เมืองเคลียร์วอเตอร์ รัฐฟลอริดา)

246
00:18:09,000 --> 00:18:10,160
‎เป็นช่วงเวลาที่ดีมาก

247
00:18:14,960 --> 00:18:16,400
‎ร็อบบี้อยู่นี่ไง

248
00:18:18,880 --> 00:18:21,440
‎ฉันชื่อโดริ กรีสัน

249
00:18:22,200 --> 00:18:25,160
‎ฉันเกิดและโต
‎ในเมืองแทมปา รัฐฟลอริดา

250
00:18:26,680 --> 00:18:27,920
‎ชอบรูปนี้จัง

251
00:18:29,480 --> 00:18:30,880
‎ร็อบบี้เป็นลูกชายของฉัน

252
00:18:30,960 --> 00:18:32,120
‎(แม่คือสุดยอดหญิงเก่ง)

253
00:18:35,080 --> 00:18:37,920
‎ฉันเจอสามีคนแรก บ็อบ มาสท์...

254
00:18:38,000 --> 00:18:39,320
‎(โดริ กรีสัน
‎แม่ของร็อบบี้)

255
00:18:39,400 --> 00:18:41,000
‎...ตอนฉันอายุ 24

256
00:18:42,640 --> 00:18:44,640
‎เรามีลูกชายคนแรกชื่อเบนจามิน

257
00:18:44,720 --> 00:18:47,840
‎จากนั้นก็มีลูกชายคนที่สอง
‎คือร็อบบี้ ในปี 1990

258
00:18:51,760 --> 00:18:53,080
‎ร็อบบี้เป็นเด็กร่าเริง

259
00:18:53,160 --> 00:18:55,920
‎เข้ากับคนอื่นง่าย

260
00:18:56,000 --> 00:18:59,320
‎ฉันรักเขามาก
‎ประดุจดังแก้วตาดวงใจ

261
00:19:00,680 --> 00:19:03,520
‎ผมชื่อจีน ผมเข้ามาเป็น...

262
00:19:03,600 --> 00:19:05,120
‎(จีน กรีสัน
‎พ่อบุญธรรมของร็อบบี้)

263
00:19:05,200 --> 00:19:08,000
‎...ส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้
‎เมื่อเดือนพฤษภาคม 1996

264
00:19:11,040 --> 00:19:12,280
‎ผมได้เป็น...

265
00:19:12,360 --> 00:19:14,840
‎ได้ดูแลร็อบบี้ในฐานะพ่อบุญธรรม...

266
00:19:15,440 --> 00:19:18,840
‎ประมาณ 12 ปี
‎ก่อนที่เขาจะออกจากบ้าน

267
00:19:21,720 --> 00:19:24,240
‎นับเป็นช่วงเวลา 12 ปีที่ดีมาก

268
00:19:30,520 --> 00:19:36,960
‎(เมื่ออายุได้ 18 ปี ร็อบบี้ก็ก้าว
‎ออกจากบ้านในเคลียร์วอเตอร์)

269
00:19:40,840 --> 00:19:44,600
‎ฉันไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่
‎ไม่รู้ว่าเขาจะไปไหน

270
00:19:46,320 --> 00:19:49,640
‎เรายืนอยู่บนถนนตอนรู้ข่าว
‎ฉันเป็นลมล้มพับ...

271
00:19:51,080 --> 00:19:55,040
‎ในอ้อมแขนจีน เพราะฉันไม่รู้ว่า
‎เขาจะไปไหน จะไปทำอะไร

272
00:20:00,920 --> 00:20:04,760
‎เวลาผ่านไปหนึ่งปีกับอีก 24 วัน

273
00:20:05,320 --> 00:20:06,840
‎กว่าเราจะได้ยินข่าวจากเขา

274
00:20:09,000 --> 00:20:12,000
‎เขาไม่ค่อยติดต่อกลับมา

275
00:20:12,080 --> 00:20:15,040
‎เพราะเขารู้ว่าวิถีชีวิตที่เขาเลือก

276
00:20:15,600 --> 00:20:17,000
‎จะทำให้เราเจ็บปวด

277
00:20:17,080 --> 00:20:20,120
‎โดยเฉพาะถ้าเขาโทรมาตอนกำลังเมา

278
00:20:20,200 --> 00:20:23,200
‎เราจะจับได้ทันที
‎เขารู้ว่ามันจะทำให้เราเศร้า

279
00:20:23,840 --> 00:20:25,920
‎มีหลายเรื่องที่เราไม่รู้เลย

280
00:20:31,120 --> 00:20:35,720
‎(ตลอดช่วงหกปีต่อมา โดริกับจีน
‎แทบไม่ได้ติดต่อกับร็อบบี้)

281
00:20:35,800 --> 00:20:41,640
‎(พวกเขาเจอร็อบบี้ครั้งสุดท้าย
‎ในเดือนธันวาคม ปี 2014)

282
00:20:44,520 --> 00:20:48,160
‎เขาเข้าบำบัดอาการติดเหล้า
‎ในเดือนพฤษภา

283
00:20:49,200 --> 00:20:51,560
‎พอได้คุยกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแล

284
00:20:51,640 --> 00:20:53,920
‎ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวว่าเขาทำได้ดี

285
00:20:54,000 --> 00:20:56,680
‎เราคิดว่าเขาคงจะติดต่อมา
‎หลังจากบำบัดเสร็จ

286
00:20:56,960 --> 00:20:58,560
‎แต่เขาไม่เคยติดต่อมาเลย

287
00:20:58,640 --> 00:21:01,920
‎ได้ข่าวอีกทีก็สี่เดือนต่อมา
‎ตอนที่เขาเสียแล้ว

288
00:21:09,480 --> 00:21:11,360
‎วันนั้นเป็นวันที่ 17 กันยายน

289
00:21:11,440 --> 00:21:12,480
‎พอฉันรับโทรศัพท์

290
00:21:12,560 --> 00:21:15,480
‎ปลายสายก็บอกว่าร็อบบี้ตายแล้ว
‎ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

291
00:21:17,400 --> 00:21:20,600
‎ฉันช็อค ไม่อยากจะเชื่อ
‎นี่มันเรื่องอะไรกัน

292
00:21:20,680 --> 00:21:22,800
‎ฉันร้องตะโกนไม่หยุด

293
00:21:22,880 --> 00:21:26,480
‎ร้องเรียกหาร็อบบี้ "ร็อบบี้ กลับมาเถอะ"

294
00:21:26,560 --> 00:21:30,000
‎ราวกับเขาจะได้ยินแล้วกลับมา
‎เอาแต่ตะโกน "ร็อบบี้ กลับมา"

295
00:21:33,360 --> 00:21:37,120
‎พอรู้ว่าเขาถูกฆ่า ฉันก็โกรธ

296
00:21:37,200 --> 00:21:38,560
‎ใครจะฆ่า...

297
00:21:39,440 --> 00:21:41,200
‎ร็อบบี้ได้ลงคอ

298
00:21:41,920 --> 00:21:44,920
‎เขาเป็นเด็กน่ารัก เป็นคนนิสัยดี

299
00:21:45,000 --> 00:21:47,680
‎เป็นคนที่กำลังทุกข์
‎พอคิดว่าคนๆ นั้นอาจจะฆ่าร็อบบี้

300
00:21:47,760 --> 00:21:51,240
‎เพราะคิดว่าร็อบบี้ไร้ค่า
‎ฉันเกลียดมัน

301
00:21:51,320 --> 00:21:52,720
‎(สาวถูกจำคุกเพราะฆ่าคนตาย)

302
00:21:52,800 --> 00:21:55,160
‎พออ่านข่าวว่าฆาตกรเป็นผู้หญิง

303
00:21:55,240 --> 00:21:58,400
‎เป็นแฟนของเขาเอง ฉันก็แบบ...

304
00:21:58,480 --> 00:22:02,440
‎"ไม่จริง ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
‎เธอฆ่าร็อบบี้ทำไม"

305
00:22:20,320 --> 00:22:25,840
‎(เมืองบิลลิงส์ รัฐมอนแทนา)

306
00:22:27,320 --> 00:22:28,920
‎(ตำรวจเมืองบิลลิงส์)

307
00:22:29,000 --> 00:22:32,200
‎ในบิลลิงส์ ไม่ค่อยจะมีเหตุ

308
00:22:32,760 --> 00:22:36,640
‎ผู้หญิงก่ออาชญากรรมที่น่ากลัว

309
00:22:36,720 --> 00:22:37,720
‎(ตำรวจและศาลเมือง)

310
00:22:37,800 --> 00:22:41,240
‎ไม่เพียงเท่านั้น
‎ผู้ก่อเหตุยังลงมือฆ่า

311
00:22:42,080 --> 00:22:43,480
‎โดยใช้แค่มือเปล่า

312
00:22:46,400 --> 00:22:47,960
‎ผมชื่อสตีฟ ฮัลลัม

313
00:22:48,040 --> 00:22:49,760
‎ทำงานในกรมตำรวจบิลลิงส์

314
00:22:49,840 --> 00:22:52,400
‎รัฐมอนแทนา มาประมาณ 14 ปี

315
00:22:59,520 --> 00:23:02,240
‎ทันทีที่ลินด์ซีย์ก้าวเข้ามา
‎ในห้องสอบปากคำ

316
00:23:02,840 --> 00:23:06,720
‎ผมก็พอจะนึกภาพออก
‎ว่าร็อบบี้ถูกฆ่าได้ยังไง

317
00:23:06,800 --> 00:23:10,480
‎เราแค่ต้องสืบหา
‎สาเหตุและลำดับเหตุการณ์

318
00:23:12,200 --> 00:23:14,920
‎เขาเริ่มขอให้คุณช่วยฆ่าเขาเมื่อไหร่

319
00:23:16,120 --> 00:23:17,720
‎น่าจะสัปดาห์ที่แล้ว

320
00:23:18,320 --> 00:23:20,080
‎ทำไมจู่ๆ เขาถึงพูดแบบนั้น

321
00:23:20,160 --> 00:23:26,880
‎เราดื่มไวน์กันจนเมา
‎แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า...

322
00:23:28,640 --> 00:23:33,040
‎"ฉันไม่มีความสุขที่นี่ ฉันอยากตาย
‎อยากไปซะให้พ้นๆ"

323
00:23:33,120 --> 00:23:34,680
‎ฉันบอกว่า "นายก็เห็นนี่...

324
00:23:36,400 --> 00:23:39,160
‎ฉันเป็นสาวร่างใหญ่ แรงเยอะ

325
00:23:39,240 --> 00:23:41,800
‎ฉันช่วยนายได้ นายจะไม่เจ็บปวด

326
00:23:41,880 --> 00:23:43,000
‎ฉันสัญญา

327
00:23:44,720 --> 00:23:46,520
‎ถ้านายต้องการจริงๆ

328
00:23:46,600 --> 00:23:48,760
‎ฉันจะทำให้ เพราะฉันรักนาย"

329
00:23:48,840 --> 00:23:49,680
‎หายากมากๆ

330
00:23:50,480 --> 00:23:52,800
‎ผมไม่เคยได้ยินกรณีที่

331
00:23:52,880 --> 00:23:55,720
‎ผู้ตายขอให้อีกฝ่ายฆ่าแบบนี้

332
00:23:55,800 --> 00:23:59,280
‎ผมทำงานนี้มานาน
‎ถ้าใครสักคนอยากจบชีวิตตัวเอง

333
00:23:59,360 --> 00:24:02,640
‎มันมีวิธีการตั้งมาก

334
00:24:04,000 --> 00:24:07,320
‎ลองย้อนกลับไปเมื่อเช้า

335
00:24:07,920 --> 00:24:09,200
‎พวกคุณคุยกันเรื่องอะไร

336
00:24:09,280 --> 00:24:12,440
‎ระหว่างที่นั่งชิวบนพื้นลานจอดรถ
‎หน้าวอลมาร์ท หลังรถทาโฮ

337
00:24:12,520 --> 00:24:15,880
‎ไม่มีอะไรมาก
‎เราแค่คุยกันว่าจะไปหาเหล้าเพิ่ม

338
00:24:16,240 --> 00:24:18,200
‎- งั้นเหรอ แค่เมาท์ไปเรื่อย
‎- ใช่ค่ะ

339
00:24:18,280 --> 00:24:20,000
‎แค่นั่งเพลินๆ คุยกันว่า...

340
00:24:20,080 --> 00:24:23,160
‎จากคำให้การของลินด์ซีย์จนถึงตอนนี้

341
00:24:23,240 --> 00:24:26,960
‎เขาสองคนนั่งเมา คุยกันถึงเรื่องดีๆ

342
00:24:27,040 --> 00:24:29,040
‎แต่สองนาทีต่อมา พอกลับเข้าไปในรถ

343
00:24:29,120 --> 00:24:30,040
‎จู่ๆ เรื่องก็พลิก

344
00:24:30,120 --> 00:24:33,000
‎ร็อบบี้บอกเธอว่าเขาไม่มีความสุข

345
00:24:33,080 --> 00:24:35,880
‎เขาอยากตาย อยากให้เธอช่วยฆ่าเขา

346
00:24:35,960 --> 00:24:37,440
‎ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

347
00:24:37,520 --> 00:24:38,760
‎ลองทำให้ดูหน่อยสิ

348
00:24:38,840 --> 00:24:41,080
‎ฉันเอามือรัดคอเขาแบบนี้

349
00:24:41,160 --> 00:24:42,080
‎อาฮะ

350
00:24:42,160 --> 00:24:45,040
‎จนเขาเริ่มตะเกียดตะกายนิดหน่อย

351
00:24:45,120 --> 00:24:47,840
‎จากนั้นก็สลบไป ฉันก็แบบ "โอเค"

352
00:24:47,920 --> 00:24:49,520
‎พอเขาหมดสติไป

353
00:24:49,600 --> 00:24:52,080
‎ฉันไปที่ด้านหน้าเขา กดจมูกกับปาก

354
00:24:52,160 --> 00:24:54,360
‎- เพื่อปิดปากเขา
‎- โอเค

355
00:24:56,840 --> 00:24:59,400
‎มีฟองออกมาจากปากเขานิดหน่อย

356
00:24:59,480 --> 00:25:02,160
‎ฉันคิดว่าเขาตายแล้ว
‎เลยปล่อยตัวเขา

357
00:25:02,240 --> 00:25:03,440
‎แล้วเขาก็ตะเกียดตะกายอีก

358
00:25:03,520 --> 00:25:05,800
‎ฉันแบบ "ร็อบบี้
‎นายต้องการแบบนี้จริงๆ เหรอ

359
00:25:05,880 --> 00:25:07,640
‎ฉันไม่อยากทำแล้ว"

360
00:25:07,720 --> 00:25:10,320
‎แต่เขาก็คว้าแขนฉันกลับมา

361
00:25:10,400 --> 00:25:12,840
‎ฉันเลยบอกว่า "ก็ได้ งั้นฉัน..."

362
00:25:14,400 --> 00:25:16,680
‎ตอนนี้โกหกแน่ๆ

363
00:25:18,320 --> 00:25:23,560
‎ถ้าคุณตั้งใจฟังวิดีโอดีๆ
‎เธอบอกว่าเขาคว้ามือเธอ

364
00:25:23,640 --> 00:25:26,160
‎มาปิดปากเขา

365
00:25:26,240 --> 00:25:27,760
‎ถ้าคุณหมดสติไป

366
00:25:28,160 --> 00:25:31,640
‎คุณไม่มีทางคว้ามือใคร

367
00:25:31,720 --> 00:25:33,640
‎มาปิดปากคุณได้แน่

368
00:25:34,160 --> 00:25:35,840
‎ไม่มีทางเป็นไปได้

369
00:25:36,400 --> 00:25:41,760
‎ทุกสิ่งที่เธอกระทำกับเขา
‎เป็นการตัดสินใจของเธอเองล้วนๆ

370
00:25:42,720 --> 00:25:46,200
‎คุณคิดจะทำยังไงกับศพของร็อบบี้

371
00:25:51,440 --> 00:25:54,440
‎ฉันเครียดกับเรื่องนั้นอยู่นาน

372
00:25:54,520 --> 00:25:56,640
‎ที่จริงก็เครียด
‎กับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

373
00:25:56,720 --> 00:25:58,800
‎แต่ฉันคิดๆ ไว้ว่า

374
00:25:59,360 --> 00:26:02,560
‎จะเอาศพเขาไปทิ้ง
‎ในที่ที่ค่อนข้างร้างผู้คน...

375
00:26:03,120 --> 00:26:05,600
‎หลังจากปลิดชีวิตร็อบบี้

376
00:26:05,680 --> 00:26:09,280
‎เธอตั้งใจจะหาสถานที่
‎เพื่อฝังศพของเขา

377
00:26:09,360 --> 00:26:13,280
‎จากคำให้การของเธอ
‎เรื่องนี้ก็เป็นปัญหากับเธอพอสมควร

378
00:26:13,640 --> 00:26:15,720
‎จากนั้นเธอจะกลับไปวอชิงตัน

379
00:26:15,800 --> 00:26:18,160
‎ทำเหมือนไม่เคยรู้จักร็อบบี้

380
00:26:18,240 --> 00:26:22,440
‎เห็นได้ชัดว่าเธอรักร็อบบี้มากแค่ไหน

381
00:26:23,120 --> 00:26:24,240
‎เธอไม่ได้รักร็อบบี้

382
00:26:24,720 --> 00:26:27,280
‎ถ้าเธอรักร็อบบี้
‎เธอไม่มีทางทำแบบนั้น

383
00:26:29,120 --> 00:26:30,560
‎ถึงเขาจะอ้อนวอนให้ช่วย

384
00:26:30,640 --> 00:26:32,040
‎แต่คุณทำแบบนั้นทำไม

385
00:26:32,520 --> 00:26:35,440
‎เรามาถึงจุดที่การสอบถามธรรมดาๆ

386
00:26:35,520 --> 00:26:36,960
‎เริ่มเปลี่ยนเป็นการสอบสวน

387
00:26:37,040 --> 00:26:40,120
‎แล้วผมก็ทั้งอึ้งทั้งช็อค
‎กับคำตอบที่ออกมาจากปากเธอ

388
00:26:40,200 --> 00:26:41,760
‎ลินด์ซีย์ เอาตรงๆ เลยนะ

389
00:26:41,840 --> 00:26:44,760
‎ผมทำงานนี้มานาน

390
00:26:45,320 --> 00:26:46,760
‎ผมเชื่อเหตุการณ์ที่คุณเล่า

391
00:26:47,160 --> 00:26:48,680
‎เชื่อว่าพวกคุณกำลังเที่ยว

392
00:26:49,920 --> 00:26:53,400
‎แต่ผมไม่เชื่อว่าเขาไม่มีความสุข
‎ไม่เชื่อว่าเขาขอให้คุณฆ่า

393
00:26:53,480 --> 00:26:56,800
‎ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

394
00:26:56,880 --> 00:26:57,920
‎แต่อันที่จริง...

395
00:27:02,720 --> 00:27:05,320
‎ฉันก็อยากลองฆ่าใครสักคน
‎ด้วยมือเปล่า

396
00:27:05,400 --> 00:27:07,800
‎ค่อยฟังดูมีเหตุผลหน่อย

397
00:27:07,880 --> 00:27:09,880
‎ตอนนั้นผมทั้งช็อคทั้งอึ้ง

398
00:27:10,440 --> 00:27:14,680
‎ไม่เคยมีใครพูดแบบนั้นกับผม
‎ในห้องสอบสวน

399
00:27:15,240 --> 00:27:18,680
‎งั้นคุณก็แค่อยากรู้
‎ว่าการฆ่าคนด้วยมือเปล่า

400
00:27:18,760 --> 00:27:19,960
‎มันรู้สึกยังไง

401
00:27:20,800 --> 00:27:22,040
‎- ก็ไม่เชิง
‎- โอเค

402
00:27:22,120 --> 00:27:26,400
‎- เขาขอให้ทำด้วย
‎- ไม่เอาสิ เลือกสักอย่างสิจ้ะ

403
00:27:26,480 --> 00:27:28,880
‎- คุณทำให้ฉันดูเป็นคนเลว
‎- ผมเปล่า

404
00:27:28,960 --> 00:27:30,680
‎- ฉันไม่ได้เลว
‎- ผมบอกว่าคุณเลวเหรอ

405
00:27:30,760 --> 00:27:32,240
‎- เปล่า
‎- ผมใส่กุญแจมือรึเปล่า

406
00:27:32,320 --> 00:27:35,080
‎- เปล่า
‎- ผมพาพวกมาด้วยห้าคน

407
00:27:35,160 --> 00:27:36,560
‎เพราะกลัวคุณจนฉี่ราดรึเปล่า

408
00:27:36,640 --> 00:27:39,000
‎คุณควรจะกลัวนะ ล้อเล่น

409
00:27:39,080 --> 00:27:40,280
‎- เปล่า
‎- เข้าใจที่ผมพูดมั้ย

410
00:27:40,360 --> 00:27:42,560
‎- ฉันรู้
‎- โอเค คุณเพิ่งบอกว่า

411
00:27:42,640 --> 00:27:45,120
‎คุณแค่อยากรู้ว่า

412
00:27:45,200 --> 00:27:47,840
‎การฆ่าคนด้วยมือเปล่ามันรู้สึกยังไง

413
00:27:47,920 --> 00:27:50,000
‎ทำไมถึงคิดแบบนั้น

414
00:27:50,080 --> 00:27:52,840
‎เป็นเพราะเหตุการณ์ในอดีตรึเปล่า

415
00:27:53,400 --> 00:27:55,440
‎คู่หมั้นคนล่าสุดของฉัน

416
00:27:55,520 --> 00:27:57,080
‎เขาหักมือฉันแบบนี้

417
00:27:57,160 --> 00:27:59,960
‎แล้วเขาก็...

418
00:28:01,120 --> 00:28:03,880
‎รัดคอฉันเหมือนที่ฉันทำกับร็อบบี้

419
00:28:03,960 --> 00:28:07,000
‎ฉันตื่นขึ้นมาบนพื้น
‎รู้สึกเหมือนเพิ่งจมน้ำ

420
00:28:07,080 --> 00:28:10,960
‎แต่ฉันเปล่า
‎ฉันรู้ว่าเขาอุดจมูกฉัน

421
00:28:12,080 --> 00:28:14,720
‎ฉันคงอยากเอาคืนกับใครสักคน

422
00:28:14,800 --> 00:28:17,240
‎แต่ไม่ใช่กับคนดีๆ แบบร็อบบี้

423
00:28:17,320 --> 00:28:20,440
‎เขาขอให้ฉันทำเอง ฉันก็เลย...

424
00:28:21,000 --> 00:28:22,760
‎คงจะเห็นโอกาสล่ะมั้ง

425
00:28:23,200 --> 00:28:24,040
‎โอเค

426
00:28:26,880 --> 00:28:28,840
‎"ฉันเห็นโอกาส"

427
00:28:28,920 --> 00:28:30,640
‎เคลียร์ทุกข้อสงสัย

428
00:28:31,720 --> 00:28:33,800
‎ช่างเป็นโอกาสเหมาะ เขาไม่สู้กลับ

429
00:28:33,880 --> 00:28:36,160
‎เราอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่มีใครรู้จักเรา

430
00:28:36,640 --> 00:28:38,720
‎ฉันพร้อมและยินดี มาลุยกัน

431
00:28:38,800 --> 00:28:41,200
‎ฉันอยากฆ่าใครสักคนอยู่พอดี

432
00:28:41,640 --> 00:28:43,800
‎เธอพูดเอง คุณจะโต้แย้ง

433
00:28:44,440 --> 00:28:47,160
‎สิ่งที่ลินด์ซีย์พูดจากปากตัวเอง
‎ในวิดีโอนี้ไม่ได้

434
00:28:52,040 --> 00:28:56,920
‎ลินด์ซีย์พยายามวาดภาพตัวเอง
‎ในแบบที่โหดร้าย

435
00:28:57,760 --> 00:28:59,400
‎น้อยกว่าตัวตนจริงๆ

436
00:29:02,400 --> 00:29:07,240
‎เธอคือฆาตกร
‎ที่สังหารเหยื่อโดยเจตนา

437
00:29:12,320 --> 00:29:18,720
‎(ลินด์ซีย์ ฮาวเกนถูกตัดสินว่ามีความผิด
‎และต้องโทษจำคุก 60 ปี)

438
00:29:23,680 --> 00:29:29,400
‎(เมืองเคลียร์วอเตอร์ รัฐฟลอริดา)

439
00:29:33,440 --> 00:29:34,880
‎ไหนดูซิ

440
00:29:34,960 --> 00:29:37,480
‎มีนัดโทรตอนหนึ่งทุ่ม

441
00:29:37,560 --> 00:29:39,840
‎- ซึ่งจะเป็นสามทุ่ม
‎- หนึ่งทุ่มเหรอ

442
00:29:39,920 --> 00:29:41,440
‎- ใช่ มันขึ้นว่าหนึ่งทุ่ม
‎- โอเค

443
00:29:41,520 --> 00:29:43,000
‎เป็นสามทุ่มตามเวลาบ้านเรา

444
00:29:43,080 --> 00:29:45,840
‎- อ๋อใช่ เราจะคุยสองคน
‎- ใช่ จะโทรสองสายรวด

445
00:29:46,760 --> 00:29:49,520
‎โดริกับผมช่วยงานในคุก

446
00:29:49,600 --> 00:29:54,040
‎มาราวๆ 14 ปีแล้ว
‎คนส่วนใหญ่ที่เราเจอ

447
00:29:54,960 --> 00:29:58,640
‎มักไม่โหดร้ายเหมือนก่อนที่
‎พวกเขาจะติดคุก

448
00:29:58,720 --> 00:30:00,800
‎เราเลยเห็นใจ

449
00:30:00,880 --> 00:30:06,160
‎คนที่ต้องสูญเสียอิสรภาพ
‎เพราะความโง่เขลาชั่วขณะ

450
00:30:06,240 --> 00:30:07,840
‎เพราะการตัดสินใจผิดๆ

451
00:30:08,320 --> 00:30:10,520
‎เงียบดีกว่า เธอน่าจะใกล้มาแล้ว

452
00:30:10,600 --> 00:30:11,840
‎- ว่าไง
‎- สวัสดีค่ะ

453
00:30:11,920 --> 00:30:13,920
‎สวัสดี ทำดีนะเนี่ย

454
00:30:14,000 --> 00:30:15,520
‎- เธอออกมา...
‎- โอเค

455
00:30:15,600 --> 00:30:16,960
‎เธอออกมาเร็วเหรอ

456
00:30:17,720 --> 00:30:21,080
‎เปล่าค่ะ เราออกมาพร้อมกัน
‎แต่มีคนใช้โทรศัพท์อยู่

457
00:30:21,160 --> 00:30:22,520
‎- ฉันเลยต้องไปเดินรอ
‎- ดีมาก

458
00:30:22,600 --> 00:30:24,800
‎- เธอไม่ได้พลาดอะไรใช่มั้ย
‎- เปล่าค่ะ

459
00:30:24,880 --> 00:30:28,840
‎ฉันจะแจ้งว่าเธอมาช้า 50 วินาที

460
00:30:29,360 --> 00:30:31,560
‎- ตายจริง
‎- เธอต้องปรับตัวแล้วล่ะ

461
00:30:31,640 --> 00:30:33,960
‎เธอทำดีแล้ว ฉันรู้

462
00:30:34,960 --> 00:30:36,520
‎อันที่จริง

463
00:30:36,600 --> 00:30:40,720
‎เมื่อวันศุกร์ ระหว่างที่โดริ
‎กำลังพยายามเปิดคอม

464
00:30:40,800 --> 00:30:42,800
‎ฉันมาช้าไปประมาณ 30 วินาที

465
00:30:43,160 --> 00:30:46,080
‎- เหรอ ไม่รู้นะเนี่ย
‎- ยอมรับแล้วใช่มั้ย

466
00:30:46,640 --> 00:30:47,480
‎ค่ะ

467
00:30:47,560 --> 00:30:48,760
‎ไหนเล่ามาสิ

468
00:30:48,840 --> 00:30:51,320
‎- เสาร์-อาทิตย์เป็นไงบ้าง
‎- สนุกมากค่ะ

469
00:30:51,400 --> 00:30:53,680
‎เพิ่งเข้าวงเป็นคนล่าสุด
‎ตื่นเต้นสุดๆ เลยค่ะ

470
00:30:53,760 --> 00:30:55,520
‎ฉันให้อภัยลินด์ซีย์

471
00:30:55,600 --> 00:30:58,800
‎- เพราะฉันรู้ว่าพระเจ้าให้อภัยฉัน
‎- เราไปทำงานอาสา

472
00:30:58,880 --> 00:31:00,680
‎แล้วถามว่าเราร้องเพลงด้วยกันได้มั้ย

473
00:31:00,760 --> 00:31:02,440
‎การยึดติดกับความแค้น

474
00:31:02,520 --> 00:31:06,760
‎จะทำให้ใจเราขุ่นมัว
‎มันจะทำลายตัวเราเอง

475
00:31:08,000 --> 00:31:10,280
‎ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ

476
00:31:10,360 --> 00:31:11,320
‎ได้ไหมจ้ะ

477
00:31:11,400 --> 00:31:14,280
‎- ได้สิคะ
‎- ไม่ได้ฟังตั้งนานแล้ว

478
00:31:15,320 --> 00:31:18,160
‎♪ หลายครั้งหลายครา ♪

479
00:31:19,120 --> 00:31:22,480
‎♪ ฉันรู้สึกละอาย ♪

480
00:31:23,440 --> 00:31:29,480
‎♪ เมื่อความผิดพลั้งมาร้องเรียกฉันอีกหน ♪

481
00:31:30,040 --> 00:31:33,560
‎♪ ถ้าตั้งใจฟัง ♪

482
00:31:34,160 --> 00:31:38,120
‎♪ คุณจะได้ยินเหมือนกัน ♪

483
00:31:38,680 --> 00:31:40,240
‎♪ คุณได้รับการให้อภัย ♪

484
00:31:40,960 --> 00:31:44,800
‎♪ คุณยังมีใจที่สมบูรณ์ ♪

485
00:31:45,480 --> 00:31:48,160
‎♪ ไร้ซึ่งความผิดใด ♪

486
00:31:49,800 --> 00:31:50,640
‎อาเมน

487
00:31:50,720 --> 00:31:52,120
‎(โบสถ์ชุมชนซันโคสท์)

488
00:31:52,200 --> 00:31:54,480
‎ขอบคุณลินด์ซีย์ เพราะจับใจมาก

489
00:31:54,560 --> 00:31:56,240
‎ลาตรงนี้เลยแล้วกัน

490
00:31:56,320 --> 00:31:57,400
‎เรารักเธอ บาย

491
00:31:57,480 --> 00:31:59,040
‎โทรมาได้ทุกเมื่อนะ บาย

492
00:32:02,600 --> 00:32:06,040
‎สิ่งสำคัญคือ
‎เราจะต้องส่งสารออกไป

493
00:32:06,520 --> 00:32:09,920
‎เรื่องการให้อภัย
‎ทั้งการเป็นผู้ให้และผู้รับ

494
00:32:12,880 --> 00:32:16,040
‎(สิบเดือนหลังจากลูกชายถูกฆาตกรรม)

495
00:32:16,120 --> 00:32:19,440
‎(โดริกับจีนเขียนจดหมาย
‎เพื่อให้อภัยแก่ลินด์ซีย์)

496
00:32:20,840 --> 00:32:23,200
‎(เหตุใดจึงควรให้อภัย)

497
00:32:23,320 --> 00:32:26,400
‎ตอนแรก
‎ผมคิดว่าเราให้อภัยเธอได้จริงๆ

498
00:32:26,480 --> 00:32:29,920
‎ผมคิดว่าสิ่งที่เราไม่มี
‎และสิ่งที่พวกคุณเห็นตอนนี้

499
00:32:30,000 --> 00:32:32,040
‎คือเราไม่มีความรักให้แก่ลินด์ซีย์

500
00:32:32,120 --> 00:32:35,360
‎เราจะรักเธอได้ยังไง
‎อย่างที่ผมเขียนในจดหมายฉบับแรก

501
00:32:35,440 --> 00:32:38,120
‎ผมมักจะขึ้นต้นจดหมายด้วย
‎"ถึงลินด์ซีย์ที่รัก"

502
00:32:38,680 --> 00:32:41,160
‎แต่ผมคงรักลินด์ซีย์ไม่ลง

503
00:32:41,520 --> 00:32:42,720
‎เพราะสิ่งที่เธอทำ

504
00:32:43,280 --> 00:32:46,960
‎แต่ไม่นานหลังจาก
‎ส่งจดหมายกลับไปกลับมา

505
00:32:47,440 --> 00:32:49,280
‎ผมก็สามารถกล่าวคำว่า
‎"ถึงลินด์ซีย์ที่รัก"

506
00:32:49,360 --> 00:32:51,640
‎ผมไม่คิดว่าจะมาไกลขนาดนี้

507
00:32:51,720 --> 00:32:54,080
‎ผมรู้สึกว่า เอาล่ะ

508
00:32:54,640 --> 00:32:56,880
‎คนๆ นี้เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ

509
00:32:57,200 --> 00:32:59,240
‎และเธอก็กำลังรับโทษในคุก

510
00:32:59,320 --> 00:33:01,720
‎แต่เราก็ยังเขียนจดหมายหากัน
‎จนถึงตอนนี้

511
00:33:03,920 --> 00:33:05,920
‎(วันที่สิบ มิถุนายน 2017)

512
00:33:06,000 --> 00:33:10,760
‎(โดริและจีนเดินทาง
‎ไปเยี่ยมลินด์ซีย์ที่มอนแทนา)

513
00:33:15,560 --> 00:33:18,480
‎ผมอยากให้ทุกคนเห็น
‎ตอนโดริเจอกับลินด์ซีย์

514
00:33:19,440 --> 00:33:22,720
‎เราอยู่ในห้องเยี่ยม
‎เจ้าหน้าที่เคลียร์พื้นที่ให้เราโดยเฉพาะ

515
00:33:22,800 --> 00:33:26,200
‎ตอนลินด์ซีย์เดินมา เราได้ยินเสียงฝีเท้า
‎ดังมาจากโถงทางเดิน

516
00:33:26,280 --> 00:33:27,280
‎พอประตูเปิดออก

517
00:33:27,640 --> 00:33:31,760
‎เธอก็เดินเข้าไปหาโดริ
‎โดริก็เดินเข้าไปหาเธอ

518
00:33:31,840 --> 00:33:33,200
‎แล้วลินด์ซีย์ก็พูดว่า

519
00:33:33,280 --> 00:33:35,560
‎"ฉันขอโทษ"

520
00:33:36,120 --> 00:33:37,200
‎โดริบอกว่า

521
00:33:37,280 --> 00:33:40,960
‎"ฉันให้อภัยเธอ ลินด์ซีย์
‎ฉันรักเธอนะ"

522
00:33:41,360 --> 00:33:42,400
‎แล้วทั้งสองก็กอดกัน

523
00:33:45,320 --> 00:33:48,200
‎- ฉันขอโทษ
‎- ลินด์ซีย์ ฉันรักเธอ

524
00:33:50,440 --> 00:33:51,880
‎เป็นภาพที่ซาบซึ้งมาก

525
00:33:51,960 --> 00:33:56,560
‎โดริถึงได้รู้ว่า
‎ตัวเองให้อภัยลินด์ซีย์จริงๆ

526
00:33:56,640 --> 00:33:57,960
‎ความรักของเธอเป็นของจริง

527
00:33:58,040 --> 00:34:02,920
‎ฉันต้องบอกว่า
‎ลินด์ซีย์ทำให้ฉันอิ่มเอมใจ

528
00:34:03,600 --> 00:34:05,000
‎รวมถึงการตอบสนองของเธอ

529
00:34:11,920 --> 00:34:14,240
‎คนที่พรากชีวิตลูกชายของฉัน

530
00:34:17,360 --> 00:34:20,280
‎การที่เธอเอ่ยคำว่า "ฉันขอโทษ"

531
00:34:20,360 --> 00:34:22,480
‎และโอบรับการให้อภัย

532
00:34:23,040 --> 00:34:26,440
‎เธอเป็นตัวอย่างของการที่ฉัน
‎ควรเจริญรอยตามพระเยซู

533
00:34:26,520 --> 00:34:27,960
‎ผู้ซึ่งให้อภัยแก่ฉัน

534
00:34:43,320 --> 00:34:50,000
‎(เมืองบิลลิงส์ รัฐมอนแทนา)

535
00:34:54,080 --> 00:34:57,400
‎(ตำรวจและศาลประจำเมือง)

536
00:35:01,040 --> 00:35:02,120
‎อันนี้ไง...

537
00:35:04,040 --> 00:35:10,560
‎(นักสืบสตีฟ ฮัลลัมตามสืบเหตุการณ์
‎ที่นำไปสู่คดีฆาตกรรมร็อบบี้)

538
00:35:20,520 --> 00:35:21,720
‎(ก่อนเดินทางถึงบิลลิงส์)

539
00:35:21,800 --> 00:35:24,160
‎(ร็อบบี้และลินด์ซีย์
‎ได้เจอกับเพื่อนของร็อบบี้)

540
00:35:24,240 --> 00:35:28,640
‎คุณอยู่กับร็อบบี้ มาสท์และลินด์ซีย์

541
00:35:28,720 --> 00:35:30,320
‎ช่วงบ่ายวันศุกร์ในเมืองมิสซูลา

542
00:35:30,400 --> 00:35:31,280
‎(บันทึกของตำรวจ)

543
00:35:31,840 --> 00:35:33,040
‎เธอเป็นผู้หญิงแรงๆ

544
00:35:33,120 --> 00:35:35,360
‎ทั้งสองคนดื่มเหล้ามาแน่ๆ

545
00:35:35,880 --> 00:35:38,760
‎เธอดูหลงเขามาก

546
00:35:38,840 --> 00:35:40,960
‎แบบ "ฉันรักร็อบบี้

547
00:35:41,040 --> 00:35:43,560
‎ฉันแคร์เขา ฉันชอบเขามาก"

548
00:35:44,120 --> 00:35:46,600
‎แต่พวกเขาเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน

549
00:35:49,720 --> 00:35:55,320
‎(ลินด์ซีย์ ฮาวเกนเจอร็อบบี้
‎ในวันที่ 20 สิงหาคม 2015)

550
00:35:55,400 --> 00:36:00,480
‎(และฆ่าเขาในวันที่ 15 สิงหาคม)

551
00:36:00,560 --> 00:36:07,480
‎(ทั้งสองคนรู้จักกันได้เพียง 26 วัน)

552
00:36:10,680 --> 00:36:13,000
‎คุณรู้จักคนๆ หนึ่งแค่สี่สัปดาห์

553
00:36:13,080 --> 00:36:16,080
‎แล้วจู่ๆ คุณก็พูดขึ้นว่า
‎"ฉันมีอะไรจะขอ

554
00:36:16,160 --> 00:36:19,920
‎เรารู้จักกันมาสี่สัปดาห์แล้ว
‎เธอก็ดูเป็นคนดี

555
00:36:20,920 --> 00:36:23,280
‎พอดีฉันอยากตาย
‎เธอช่วยฆ่าฉันหน่อยสิ"

556
00:36:23,360 --> 00:36:26,360
‎ไม่มีทาง
‎ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย

557
00:36:28,440 --> 00:36:32,560
‎เขาเอาแต่พูดถึงแฟนเก่าชื่อเคท
‎ซึ่งเป็นเพื่อนของเรา

558
00:36:33,560 --> 00:36:35,760
‎ลินด์ซีย์ดูจะหัวเสียพอสมควร

559
00:36:35,840 --> 00:36:37,200
‎พวกเขาคบกันอยู่หลายปี

560
00:36:37,280 --> 00:36:40,640
‎มีความผูกพันที่ตัดไม่ขาด
‎ถึงจะต้องห่างกัน

561
00:36:41,000 --> 00:36:43,720
‎เพราะแบบนั้น เขาเลยคิดถึงเคท

562
00:36:43,800 --> 00:36:47,000
‎มันก็เห็นได้ชัด
‎เพราะเขาเอาแต่พูดถึงเธอ

563
00:36:47,080 --> 00:36:49,880
‎แล้วลินด์ซีย์ก็ดูจะหงุดหงิด
‎กับเรื่องนี้

564
00:36:49,960 --> 00:36:52,560
‎คิดว่าทำไมร็อบบี้ถึงคบกับลินด์ซีย์

565
00:36:54,720 --> 00:36:57,360
‎ไม่รู้สิ เพราะเธอมีรถมั้ง

566
00:36:58,320 --> 00:37:00,520
‎พวกเขาบอกว่าจะไปทาง
‎ตะวันออกเฉียงเหนือ

567
00:37:00,600 --> 00:37:02,480
‎ฉันรู้ว่าเคทก็อยู่ที่นั่น

568
00:37:02,560 --> 00:37:06,360
‎เขาอาจจะมีเหตุผลแอบแฝง
‎แล้วเธอดันจับได้

569
00:37:09,880 --> 00:37:12,560
‎ความอิจฉาลึกๆ ในใจ เพราะรู้ว่า...

570
00:37:13,480 --> 00:37:16,120
‎เธอรักร็อบบี้มากกว่าที่เขารักเธอ

571
00:37:16,200 --> 00:37:17,600
‎เขาอาจไม่รักเธอเลยด้วยซ้ำ

572
00:37:17,920 --> 00:37:21,040
‎อาจจะแค่หลอกใช้
‎เพื่อกลับไปหาคนรักเก่าที่ชื่อเคท

573
00:37:21,120 --> 00:37:24,120
‎ซึ่งน่าจะเป็นน้ำมันที่ไปราดเชื้อไฟ

574
00:37:24,680 --> 00:37:28,040
‎แล้วลางร้ายก็มาบรรจบ
‎ที่ลานจอดรถหน้าวอลมาร์ท

575
00:37:28,120 --> 00:37:29,480
‎ในเมืองบิลลิงส์ รัฐมอนแทนา

576
00:37:45,960 --> 00:37:50,440
‎(พ่อ แม่เลี้ยง พี่ชาย น้องสาว
‎และเพื่อนๆ ของร็อบบี้ มาสท์)

577
00:37:50,520 --> 00:37:53,160
‎(ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมการถ่ายทำนี้)

578
00:37:53,240 --> 00:38:00,160
‎(หลายคนไม่เห็นด้วยกับการ
‎มอบกระบอกเสียงให้ฆาตกรที่ฆ่าร็อบบี้)

579
00:38:00,240 --> 00:38:06,160
‎(บางคนเชื่อว่าโดริกับจีน
‎ใช้การตายของร็อบบี้เป็นเครื่องมือ)

580
00:38:06,240 --> 00:38:08,960
‎(เพื่อหาประโยชน์เข้าตัว)

581
00:38:16,360 --> 00:38:18,200
‎เวลามีใครมาบอกว่า

582
00:38:18,280 --> 00:38:21,880
‎"ฉันไม่มีทางยกโทษ
‎ให้คนที่ฆ่าลูกของฉันแน่"

583
00:38:21,960 --> 00:38:25,440
‎ฉันรู้สึกว่าเขากำลังด่า
‎ว่าฉันหักหลังลูก

584
00:38:29,160 --> 00:38:32,280
‎ฉันเข้าใจคนที่ทำใจยกโทษไม่ได้

585
00:38:32,360 --> 00:38:35,520
‎หรือคนที่ไม่ยอมยกโทษให้ลินด์ซีย์

586
00:38:36,080 --> 00:38:40,960
‎เราเชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่า

587
00:38:41,040 --> 00:38:43,560
‎ร็อบบี้ต้องอยากให้เรา

588
00:38:43,640 --> 00:38:44,800
‎ให้อภัยลินด์ซีย์

589
00:38:44,880 --> 00:38:48,320
‎ผมรู้ว่าบางคนอาจจะยังแคลงใจ

590
00:38:48,400 --> 00:38:50,120
‎ว่าลินด์ซีย์พูดจริงรึเปล่า

591
00:38:50,200 --> 00:38:54,680
‎ผมยอมเชื่อในสิ่งที่ลินด์ซีย์พูด

592
00:38:55,160 --> 00:39:01,000
‎พูดง่ายๆ ก็คือ ถึงเธอจะฆ่าเขา
‎โดยเจตนาเพราะความอาฆาต

593
00:39:01,680 --> 00:39:04,240
‎ผมก็ยังเชื่อว่าหน้าที่ของเรา
‎คือการให้อภัย

594
00:39:10,440 --> 00:39:12,520
‎เธอควรพาเขาไปโรงพยาบาล

595
00:39:12,600 --> 00:39:15,120
‎เขาควรได้รับ
‎การช่วยเหลืออย่างถูกต้อง

596
00:39:15,600 --> 00:39:19,120
‎ฉันรู้ จีนรู้ ลินด์ซีย์ก็รู้

597
00:39:19,200 --> 00:39:20,720
‎เธอเป็นคนบอกกับเราเอง

598
00:39:20,800 --> 00:39:23,640
‎ฉันไม่ได้หาข้ออ้าง
‎ให้กับการกระทำของเธอ

599
00:39:23,720 --> 00:39:24,760
‎ฉันแค่รู้ว่า

600
00:39:25,600 --> 00:39:27,280
‎การไถ่บาปเป็นเรื่องจริง

601
00:39:28,280 --> 00:39:31,320
‎(อันตราย
‎อย่าให้อาหารหรือรบกวน)

602
00:39:32,240 --> 00:39:35,200
‎เราเชื่อว่าพัฒนาการในตัวตน

603
00:39:35,760 --> 00:39:38,160
‎รวมถึงชีวิตของลินด์ซีย์ในปัจจุบัน

604
00:39:38,240 --> 00:39:40,680
‎ช่วยเติมแต่งความหมาย
‎ให้กับชีวิตของร็อบบี้

605
00:39:41,160 --> 00:39:45,240
‎หรืออาจจะพูดได้ว่า
‎เธอทำให้การตายของเขามีความหมาย

606
00:39:51,000 --> 00:39:56,080
‎(ห้ามผ่าน)

607
00:39:58,320 --> 00:40:04,080
‎พอได้ยินเรื่องนี้ หลายคนคิดว่า
‎การที่โดริมาเป็นเพื่อนกับฉัน

608
00:40:04,160 --> 00:40:06,960
‎เป็นการทำลายความทรงจำเกี่ยวกับลูกชาย

609
00:40:07,040 --> 00:40:09,160
‎หรือดูหมิ่นความทรงจำเกี่ยวกับเขา

610
00:40:12,400 --> 00:40:14,200
‎ฉันเข้าใจที่มาที่ไป

611
00:40:14,280 --> 00:40:17,160
‎ฉันรู้ว่าเรื่องนี้ยากจะเข้าใจ

612
00:40:21,960 --> 00:40:26,320
‎แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้
‎ว่าร็อบบี้น่าจะต้องการแบบนี้

613
00:40:30,040 --> 00:40:31,960
‎(นักโทษในมอนแทนา)

614
00:40:32,040 --> 00:40:37,920
‎(มีสิทธิ์ได้รับทัณฑ์บน
‎เมื่อชดใช้โทษครบหนึ่งในสี่)

615
00:40:39,480 --> 00:40:44,840
‎(โดยคณะกรรมการจะพิจารณา
‎ข้อมูลสนับสนุนจากครอบครัวเหยื่อประกอบด้วย)

616
00:40:44,920 --> 00:40:49,920
‎(ลินด์ซีย์ ฮาวเกนจึงอาจ
‎ได้รับการปล่อยตัวในปี 2030)

617
00:40:55,240 --> 00:41:00,960
‎บางคนอาจคิดว่าฉันกำลังหาประโยชน์
‎เพื่อให้ได้รับทัณฑ์บน

618
00:41:01,040 --> 00:41:05,040
‎แต่ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นสักนิด

619
00:41:05,120 --> 00:41:08,440
‎ถ้าถามว่าฉันอยากออกไปมั้ย
‎ต้องอยากอยู่แล้ว

620
00:41:08,520 --> 00:41:12,800
‎แต่ฉันเชื่อว่าพระเจ้ามีเหตุผล
‎ที่ให้ฉันอยู่ที่นี่

621
00:41:12,880 --> 00:41:14,400
‎และถ้าพระองค์

622
00:41:15,200 --> 00:41:19,120
‎ต้องการให้ฉันอยู่ที่นี้ครบ 60 ปี
‎ฉันก็จะอยู่

623
00:41:19,200 --> 00:41:21,680
‎(ห้ามผ่าน)

624
00:41:21,760 --> 00:41:23,920
‎(ผู้ฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดี)

625
00:41:31,520 --> 00:41:35,280
‎ฉันไม่รู้ว่าร็อบบี้รู้สึกกับฉัน
‎มากเท่าที่...

626
00:41:36,120 --> 00:41:37,560
‎ฉันรู้สึกกับเขาไหม

627
00:41:38,320 --> 00:41:39,400
‎ฉันรู้จักเขาแค่แป๊ปเดียว

628
00:41:40,880 --> 00:41:44,680
‎เราคุยกันเยอะ สนิทกันมาก

629
00:41:44,760 --> 00:41:46,360
‎แต่ฉันก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ

630
00:41:48,240 --> 00:41:51,120
‎ว่าแม่เขาเป็นคนยังไง
‎ไม่รู้ว่าเขามีพ่อเลี้ยง

631
00:41:51,200 --> 00:41:53,600
‎ตอนเพิ่งคบกับร็อบบี้ใหม่ๆ

632
00:41:53,680 --> 00:41:55,320
‎เขาเคยพูดเรื่อง

633
00:41:55,400 --> 00:41:58,000
‎ไปทำไร่บีทรูท แล้วก็กลับไปหาเคท

634
00:41:58,080 --> 00:42:02,120
‎ตอนแวะเจอเพื่อนของร็อบบี้ที่มิสซูลา

635
00:42:02,200 --> 00:42:04,840
‎ไม่กี่วันก่อนที่เขาจะถูกฆ่า

636
00:42:04,920 --> 00:42:08,360
‎ทุกคนก็พูดถึงเคทอย่างรักใคร่

637
00:42:08,440 --> 00:42:10,080
‎มันทำให้ฉันรู้สึกอิจฉา

638
00:42:10,160 --> 00:42:13,520
‎ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ รู้สึกไร้ค่า

639
00:42:13,600 --> 00:42:14,440
‎และ...

640
00:42:15,880 --> 00:42:19,040
‎ฉันกับร็อบบี้ก็ทะเลาะกันเรื่องนี้

641
00:42:19,600 --> 00:42:22,560
‎เราคุยกันเรื่องนี้จริง
‎เราทะเลาะกันจริง

642
00:42:22,640 --> 00:42:25,240
‎ฉันเลยไม่แปลกใจถ้าใครจะคิดว่า

643
00:42:25,320 --> 00:42:26,840
‎เขาจะยังกลับไปหาเคท

644
00:42:26,920 --> 00:42:29,400
‎เพราะนั่นอาจเป็นครั้งสุดท้าย
‎ที่มีใครได้ยินข่าวเขา

645
00:42:29,480 --> 00:42:32,640
‎แต่เขาบอกว่าเขาอยากอยู่กับฉัน

646
00:42:33,480 --> 00:42:34,760
‎และฉันก็เชื่อเขา

647
00:42:36,360 --> 00:42:38,560
‎และยังคงเชื่อว่าเขาพูดจริง

648
00:42:44,800 --> 00:42:45,920
‎ให้ฟังเลยใช่มั้ยคะ

649
00:42:49,640 --> 00:42:50,960
‎ผมเชื่อเหตุการณ์ที่คุณเล่า

650
00:42:51,480 --> 00:42:53,040
‎เชื่อว่าพวกคุณกำลังเที่ยว

651
00:42:53,720 --> 00:42:57,480
‎แต่ผมไม่เชื่อว่าเขาไม่มีความสุข
‎ไม่เชื่อว่าเขาขอให้คุณฆ่า

652
00:42:57,560 --> 00:43:00,480
‎ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

653
00:43:00,560 --> 00:43:01,960
‎แต่อันที่จริง...

654
00:43:06,600 --> 00:43:09,160
‎ฉันก็อยากลองฆ่าใครสักคน
‎ด้วยมือเปล่า

655
00:43:09,240 --> 00:43:11,360
‎ค่อยฟังดูมีเหตุผลหน่อย

656
00:43:16,880 --> 00:43:20,120
‎ไม่ได้ยินคลิปนี้มานานแล้ว
‎ฉันก็ช็อคนะ

657
00:43:20,760 --> 00:43:22,440
‎รู้สึกกระดาก

658
00:43:23,840 --> 00:43:24,760
‎ละอายใจ

659
00:43:26,080 --> 00:43:30,080
‎ฉันขอโทษที่พูดอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

660
00:43:30,520 --> 00:43:31,520
‎มันน่าตกใจ

661
00:43:32,920 --> 00:43:36,760
‎ฉันบอกว่าแค่อยากรู้
‎ว่าการฆ่าคนด้วยมือเปล่ามันรู้สึกยังไง

662
00:43:36,840 --> 00:43:37,760
‎เพราะ...

663
00:43:39,440 --> 00:43:41,160
‎ฉันโดนหาว่าโกหกอีกแล้ว

664
00:43:41,240 --> 00:43:43,760
‎ในความสัมพันธ์ก่อนจะมาเจอร็อบบี้

665
00:43:43,840 --> 00:43:47,640
‎ฉันซื่อสัตย์เสมอ
‎แต่กลับโดนหาว่าโกหกซ้ำๆ

666
00:43:48,840 --> 00:43:52,080
‎ฉันค้นพบว่านี่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุด

667
00:43:52,960 --> 00:43:54,640
‎เพื่อให้อีกฝ่ายเลิกหาว่าฉันโกหก

668
00:43:55,480 --> 00:44:01,040
‎แค่พูดในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน
‎ให้จบๆ ไป

669
00:44:02,480 --> 00:44:06,760
‎สำหรับใครที่คิดว่า

670
00:44:08,040 --> 00:44:10,360
‎ฉันมีวัตถุประสงค์แอบแฝง

671
00:44:10,960 --> 00:44:12,360
‎หรือหวังผลประโยชน์

672
00:44:17,560 --> 00:44:20,280
‎ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
‎คุณถึงจะเชื่อ

673
00:44:20,360 --> 00:44:21,640
‎ว่านั่นไม่ใช่เรื่องจริง

674
00:44:24,480 --> 00:44:26,240
‎ฉันไม่เคยอยากฆ่าใคร

675
00:44:36,200 --> 00:44:39,640
‎หลังจากฆ่าใครสักคน
‎คุณจะไม่รู้สึกปกติอีกต่อไป

676
00:44:40,200 --> 00:44:41,880
‎ฉันกลัวการสวมกอดใคร

677
00:44:41,960 --> 00:44:44,920
‎กลัวคนจะมองที่มือฉัน
‎มองว่ามันสกปรก

678
00:44:45,000 --> 00:44:46,600
‎มองว่ามันผิดมนุษย์มนา

679
00:44:46,680 --> 00:44:49,040
‎เพราะบางครั้งฉันเองยังรู้สึกแบบนั้น

680
00:44:55,920 --> 00:45:01,120
‎ฉันคิดว่า ทางเดียวที่ฉันจะแสดงให้เห็น
‎ว่าฉันเสียใจแค่ไหน

681
00:45:01,200 --> 00:45:04,800
‎คือการกลับตัวกลับใจ

682
00:45:05,400 --> 00:45:08,080
‎เป็นคนดีให้มากที่สุด

683
00:45:08,680 --> 00:45:11,960
‎เพื่อร็อบบี้และเพื่อทุกๆ คน
‎ที่ฉันพรากร็อบบี้ไปจากเขา

684
00:45:12,520 --> 00:45:15,640
‎ถ้าฉันเปลี่ยนอะไรได้
‎ถ้าชีวิตฉันสร้างสิ่งดีๆ ได้

685
00:45:15,720 --> 00:45:17,760
‎ก็เหมือนร็อบบี้ได้ใช้ชีวิตผ่านฉัน

686
00:45:17,840 --> 00:45:19,720
‎เหมือนชีวิตเขายังมีความหมาย

687
00:45:19,800 --> 00:45:20,680
‎ฉันรู้ดีว่า...

688
00:45:21,880 --> 00:45:25,080
‎สิ่งนี้ไม่อาจทดแทนได้
‎แต่นี่คือทั้งหมดที่ฉันทำได้

689
00:45:26,440 --> 00:45:29,960
‎เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำ
‎และจะทำในทุกๆ วัน

690
00:46:03,000 --> 00:46:05,000
‎(คำบรรยายโดย ณัฏฐินี เจรจาศิลป์)