1
00:00:18,600 --> 00:00:20,280
มันเป็นความสัมพันธ์ที่รวดเร็ว

2
00:00:23,840 --> 00:00:27,080
เราไปเที่ยวบาร์ห้าถึงหกคืนต่อสัปดาห์

3
00:00:30,240 --> 00:00:31,160
เราสนุกกันมาก

4
00:00:31,240 --> 00:00:34,640
เรามักจะออกไปปาลูกดอก
และแทงพูลกันทุกคืน

5
00:00:39,680 --> 00:00:42,840
ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอ
ผมรักเธอ

6
00:00:47,080 --> 00:00:51,920
(ตั้งแต่สหรัฐฯ นำโทษประหารชีวิต
กลับมาใช้ในปี 1976)

7
00:00:53,320 --> 00:00:58,320
(มีฆาตกรมากกว่า 8,000 คน
ถูกตัดสินให้รับโทษประหาร) (นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 999306)

8
00:01:07,120 --> 00:01:10,240
ผมชื่อชาร์ลส์ ทอมป์สัน
เป็นนักโทษประหารมา 18 ปี

9
00:01:10,320 --> 00:01:12,960
รวมคดีนี้ทั้งหมดก็ 19 ปี

10
00:01:14,480 --> 00:01:17,720
ผมถูกตัดสินว่าก่อการฆาตกรรม
ฆาตกรรมบุคคลสองคน

11
00:01:18,120 --> 00:01:20,840
แฟนสาวของผมกับผู้ชายอีกหนึ่งคน

12
00:01:28,400 --> 00:01:31,400
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFlIX)

13
00:01:33,560 --> 00:01:35,360
ผมเดินเข้าไปและยิงหนึ่งนัด

14
00:01:35,440 --> 00:01:37,600
เดินเข้าไปใกล้อีก แล้วยิงอีกหนึ่งนัด

15
00:01:39,240 --> 00:01:42,600
เธอถูกยิงทะลุแก้ม
กระสุนไปหยุดอยู่ที่ขากรรไกร

16
00:01:43,880 --> 00:01:48,040
จากนั้นผมก็ผลักเขาไปหลังโต๊ะ
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง

17
00:01:53,200 --> 00:01:54,400
ผมไม่อยากเชื่อเลย

18
00:01:54,480 --> 00:01:57,800
ผมแค่คิดว่า
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน

19
00:02:00,840 --> 00:02:02,320
ผมไม่รู้สึกผิดเลย

20
00:02:08,680 --> 00:02:12,400
ผมเริ่มแทงเขา แทงคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

21
00:02:22,320 --> 00:02:26,720
(ตั้งใจฆ่า)

22
00:02:41,160 --> 00:02:44,160
(ลิฟวิงสตัน เทกซัส)

23
00:02:45,600 --> 00:02:50,200
(เดือนเมษายน 1999
ชาร์ลส์ ทอมป์สันถูกตัดสินว่า) (เป็นผู้ลงมือฆ่าแดร์เรน เคน
และเดนนีส เฮย์สลิป)

24
00:03:09,360 --> 00:03:10,520
เป็นยังไงบ้าง

25
00:03:12,720 --> 00:03:14,040
ได้ยินผมชัดไหม

26
00:03:14,800 --> 00:03:15,680
โอเคนะ

27
00:03:16,000 --> 00:03:17,520
ผมได้ยินชัดขึ้นแล้ว

28
00:03:21,680 --> 00:03:24,480
ผมเจอเดนนีสครั้งแรกในวันเกิดของผม

29
00:03:32,320 --> 00:03:34,440
ความสัมพันธ์เล็กๆ ก่อตัวขึ้นทันที

30
00:03:37,000 --> 00:03:40,360
เรานั่งด้วยกันดื่มเบียร์และคุยกัน

31
00:03:41,280 --> 00:03:43,200
เราถูกชะตากัน

32
00:03:46,200 --> 00:03:48,240
ผมใช้เวลาค่ำคืนนั้นอยู่กับเธอ

33
00:03:49,200 --> 00:03:52,320
สองสัปดาห์หลังจากนั้น ผมย้ายไปอยู่กับเธอ

34
00:03:56,040 --> 00:03:59,760
เธอยิ้มเสมอ หัวเราะเสมอ ไม่กังวลอะไร

35
00:04:01,560 --> 00:04:04,760
เธอผ่านการหย่าร้างมาและมีอายุ 38 ปี

36
00:04:04,840 --> 00:04:07,440
เลยพลาดความสนุกทั้งหมดไป

37
00:04:07,520 --> 00:04:09,240
นั่นคือสิ่งที่เธอเคยพูด

38
00:04:10,360 --> 00:04:12,760
เธอแทงพูลได้ ปาลูกดอกได้

39
00:04:14,320 --> 00:04:16,320
เธอคือความสดใสในงานเลี้ยง

40
00:04:21,200 --> 00:04:24,760
ตอนนั้นผมอายุ 27 ปี คุณรู้ไหม

41
00:04:25,360 --> 00:04:29,160
ผมคิดว่าเธอคือคนพิเศษ ผมตกหลุมรักเธอ

42
00:04:33,360 --> 00:04:35,240
เราเถียงกันบ้างนิดหน่อย

43
00:04:36,320 --> 00:04:41,080
มีครั้งหนึ่งในวันเซนต์แพทริก
เธอตีผมแล้วผมก็ตีเธอ

44
00:04:41,160 --> 00:04:43,720
และผมเสียใจ ให้ตาย ผมเสียใจ

45
00:04:44,920 --> 00:04:47,000
แต่ผมเมาแล้วเธอก็ตีผม

46
00:04:47,080 --> 00:04:50,440
ผมโกรธจัดเลยตบเธอไปสองที

47
00:04:51,320 --> 00:04:56,160
ขอบตาเธอช้ำ
และผมคิดว่าริมฝีปากเธอก็ฟกช้ำ

48
00:04:57,200 --> 00:05:01,120
ใช่ มันอยู่ในบันทึกคดีของผมด้วย
ผมไม่ภูมิใจเลย

49
00:05:01,200 --> 00:05:04,120
มันเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมตบตีผู้หญิง

50
00:05:07,280 --> 00:05:10,320
เรารักกันมากและกลับมาหากันอีก
หลังจากเกิดเรื่อง

51
00:05:10,400 --> 00:05:13,800
การฟ้องร้องพยายามสร้างภาพว่าผม
เป็นแฟนเก่าที่ไม่พอใจเธอ

52
00:05:13,880 --> 00:05:15,280
มันไม่จริงเลย

53
00:05:19,480 --> 00:05:21,480
(ร้านริกกา รองเท้าและบูททำมือ)

54
00:05:25,680 --> 00:05:26,520
(อะคาเดียไลฟ์)

55
00:05:26,600 --> 00:05:29,040
ครั้งแรกที่ผมเริ่มเชื่อ
ว่าเธอคบกับแดร์เรนอยู่

56
00:05:29,120 --> 00:05:32,000
คือเธอมาบอกผมช่วงสุดสัปดาห์
ก่อนที่จะเกิดเรื่องนี้

57
00:05:32,080 --> 00:05:34,880
ว่าเธอนอนกับบาร์เทนเดอร์ที่ร้านเคลลี

58
00:05:38,200 --> 00:05:40,360
ผมเคยเจอเขาหลายครั้ง

59
00:05:40,440 --> 00:05:44,040
แต่ไม่รู้เลยว่าเขาคบผู้หญิงของผมอยู่

60
00:05:44,120 --> 00:05:47,160
ผมน่าจะคิดได้ตอนเราไปที่บาร์

61
00:05:47,240 --> 00:05:51,760
เขาเลี้ยงเครื่องดื่มเราฟรี
แต่ผมไม่เอะใจเลยว่าเพราะอะไร

62
00:05:51,840 --> 00:05:55,360
ผมแค่คิดว่า
"โอ้โฮ เขาดีกับเราจริงๆ" คุณรู้ไหม

63
00:05:55,720 --> 00:05:59,520
ความจริงคือเธอไปกินมื้อเที่ยงที่นั่นบ่อย
และคบกับเขาแล้ว

64
00:06:02,120 --> 00:06:06,200
(ฮิวสตัน เทกซัส)

65
00:06:06,280 --> 00:06:07,800
คืนที่เกิดเรื่อง

66
00:06:07,880 --> 00:06:11,160
เราออกไปเที่ยวบาร์ ตามปกติในคืนวันพุธ

67
00:06:12,120 --> 00:06:15,560
ซึ่งเป็นคืนปาลูกดอกกินสเต๊กและมันฝรั่ง
ในราคาห้าเหรียญ

68
00:06:22,000 --> 00:06:23,640
เพื่อนผมให้ปากคำในการพิจารณาคดี

69
00:06:23,720 --> 00:06:27,480
ว่าเราปิดบาร์ตามปกติ
เหมือนที่เคยทำทุกคืนวันพุธ

70
00:06:27,800 --> 00:06:28,960
แล้วก็กลับบ้าน

71
00:06:29,960 --> 00:06:34,960
แล้วแดร์เรนก็โทรมาตอนเช้า
เวลา 02:33 น.

72
00:06:35,040 --> 00:06:37,080
เพราะเขาอยากอยู่กับเธออีก

73
00:06:42,160 --> 00:06:44,240
สุดท้ายเราต่อสู้กัน

74
00:06:48,440 --> 00:06:51,360
นายอำเภอมา
แล้วบอกให้เราสองคนกลับไป

75
00:07:05,560 --> 00:07:09,640
ผมกลับไปอีกทีหกโมงเช้า
เพื่อไปเก็บของไปทำงาน

76
00:07:10,320 --> 00:07:14,000
สุภาพบุรุษคนนั้นอยู่บนเตียงกับเธอ

77
00:07:14,520 --> 00:07:19,320
เราปะทะคารมกัน
แล้วก็ลุกลามไปเรื่อยๆ

78
00:07:19,680 --> 00:07:21,840
และเท่าที่ผมจำได้

79
00:07:21,920 --> 00:07:26,320
เขาคว้ามีดฝรั่งเศส
ออกมาจากแท่นเก็บมีด

80
00:07:26,400 --> 00:07:28,560
และใช้มันขู่ผม

81
00:07:32,440 --> 00:07:33,320
ปืนถูกชักออกมา

82
00:07:33,400 --> 00:07:36,520
ผมคิดว่าผมหยิบปืนออกมาจากตู้ของเธอ

83
00:07:36,840 --> 00:07:38,800
สุภาพบุรุษคนนี้ใช้มีดขู่ผม

84
00:07:38,880 --> 00:07:40,000
สั่งให้ผมกลับไป

85
00:07:40,080 --> 00:07:42,320
ผมหันปืนไปหาเขาแล้วบอกเขาว่า

86
00:07:42,400 --> 00:07:45,360
"นี่" คุณรู้ไหม "คุณต้องวางมีดนั่นลง"

87
00:07:46,920 --> 00:07:49,600
ถึงจุดนั้นเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว

88
00:07:53,320 --> 00:07:56,480
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น มันค่อนข้างเลือนราง

89
00:07:56,560 --> 00:07:58,920
ผมยังเมาค้างและยังเมาอยู่นิดหน่อย

90
00:07:59,000 --> 00:08:01,920
แต่เท่าที่จำได้ เขาเข้ามาหาผม

91
00:08:03,200 --> 00:08:05,720
ถ้าคุณดูคำให้การ
ของเจ้าหน้าที่ชันสูตรพลิกศพ

92
00:08:06,800 --> 00:08:10,560
กระสุนนัดแรก ยิงห่างไปหกถึงแปดฟุต

93
00:08:11,200 --> 00:08:12,240
เขายังเดินเข้ามาหาผม

94
00:08:12,320 --> 00:08:15,280
นัดที่สองที่สามฟุตหรือน้อยกว่านั้น

95
00:08:17,520 --> 00:08:19,000
หลังจากนั้นมันก็เลือนราง

96
00:08:21,360 --> 00:08:24,200
เราล้มทับกันไปมา เราต่อสู้แย่งปืนกัน

97
00:08:26,840 --> 00:08:28,800
มันเกิดขึ้นเร็วมาก

98
00:08:30,320 --> 00:08:31,720
คุณรู้ไหม ผมจำได้ว่าเราสู้กัน

99
00:08:33,640 --> 00:08:35,560
แล้วปืนก็ลั่น เธอถูกยิง

100
00:08:44,520 --> 00:08:47,920
เธอถูกยิงเข้าที่แก้ม
และกระสุนหยุดที่ขากรรไกร

101
00:08:48,000 --> 00:08:51,680
เธอเข้ามาขวางตอนเราสู้กันและถูกยิงที่ปาก

102
00:09:00,640 --> 00:09:04,160
ผมเดินไปดูเธอ ผมคิดว่าเธอตายแล้ว ผมยกหูโทรศัพท์โทรหา 911
แต่โทรไม่ติด

103
00:09:11,240 --> 00:09:13,720
ผมวิ่งหนี ผมออกไป ผมหวาดกลัว

104
00:09:37,800 --> 00:09:39,680
หลังจากเกิดเรื่อง

105
00:09:39,760 --> 00:09:42,760
ผมไปอยู่ที่บ้านเพื่อนคนหนึ่งแล้วพันแผล

106
00:09:42,840 --> 00:09:44,320
และหมดสติไปด้วยความตกใจ

107
00:09:46,360 --> 00:09:50,640
ผมตื่นตอนเช้า สองสามชั่วโมงหลังจากนั้น
และมันออกข่าวทีวี

108
00:09:53,000 --> 00:09:54,960
เพื่อนผมกำลังดูอยู่

109
00:09:55,040 --> 00:09:58,240
เธอบอกผมว่า
"นี่ รู้ไหม ฉันคิดว่านายออกทีวี"

110
00:09:58,320 --> 00:10:00,160
ผมเริ่มดู ผมเห็นเธอ

111
00:10:00,240 --> 00:10:03,280
ผมอุทานว่า "พระเจ้า เธอยังไม่ตาย"
และผมเริ่มร้องไห้

112
00:10:06,080 --> 00:10:07,440
พวกเขาพาเธอออกมา

113
00:10:07,520 --> 00:10:11,160
หน้าเธอมีผ้าพันไว้ เธอนั่งอยู่บนเตียงเข็น

114
00:10:11,240 --> 00:10:13,240
ก่อนที่พวกเขาจะส่งเธอขึ้นรถพยาบาล

115
00:10:15,800 --> 00:10:19,920
ผมโทรหาพ่อ พูดได้แค่ "นี่" คุณรู้ไหม

116
00:10:20,840 --> 00:10:24,120
พ่อบอกผมทันทีว่า "ตำรวจมาหาแกที่นี่

117
00:10:24,200 --> 00:10:25,480
บอกว่ามีอาวุธและอันตราย"

118
00:10:25,560 --> 00:10:26,680
ผมตอบว่า "โอเค"

119
00:10:26,760 --> 00:10:30,120
เขาพูดว่า "บอกพ่อว่าแกอยู่ที่ไหน ลูก"
"ไปมอบตัวซะ"

120
00:10:30,200 --> 00:10:31,040
ผมก็ทำตาม

121
00:10:44,200 --> 00:10:46,680
(ทอมป์สันถูกตั้งข้อหา)

122
00:10:46,760 --> 00:10:49,200
(ฆาตกรรมแดร์เรน เคน)

123
00:10:50,520 --> 00:10:55,520
(และทำร้ายร่างกายเดนนีส เฮย์สลิป)

124
00:10:57,400 --> 00:11:03,200
(แผนกฉุกเฉิน เมโมเรียลแฮร์มันน์)

125
00:11:03,880 --> 00:11:08,880
(เดนนีสถูกส่งตัวไปผ่าตัดที่โรงพยาบาล)

126
00:11:18,400 --> 00:11:21,440
พวกเขาบอกเธอว่าเธอจะไม่เป็นอะไร

127
00:11:24,320 --> 00:11:25,920
มันเป็นการผ่าตัดทั่วไปสำหรับพวกเขา

128
00:11:26,000 --> 00:11:28,880
พวกเขารอหกชั่วโมงก่อนพาเธอเข้าไป
มันไม่อันตรายถึงชีวิต

129
00:11:31,960 --> 00:11:33,840
ตอนพวกเขาพาเธอไปเตรียมการผ่าตัด พวกเขาพลิกตัวเธอให้หันข้าง

130
00:11:35,960 --> 00:11:37,680
ตรวจสอบด้วยกล้องไฟเบอร์ออปติก

131
00:11:37,760 --> 00:11:40,600
เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างอยู่ถูกที่

132
00:11:42,240 --> 00:11:45,680
ทุกคนออกจากห้องผ่าตัด
เพื่อไปล้างมือเตรียมตัวผ่าตัด

133
00:11:45,760 --> 00:11:47,240
แล้วเธอก็ขาดอากาศ

134
00:11:49,200 --> 00:11:51,240
พวกเขาวิ่งเข้าไปเจาะท่อช่วยหายใจฉุกเฉิน

135
00:11:51,320 --> 00:11:53,960
เอาเครื่องมากระตุ้นเธอเพื่อกู้ชีพเธอคืนมา

136
00:11:54,040 --> 00:11:56,520
แต่มันสายเกินไป สมองเธอตายไปแล้ว

137
00:12:00,920 --> 00:12:05,960
เธออยู่ที่โรงพยาบาลสี่วัน
ภายใต้คำสั่งปฏิเสธการกู้ชีพ

138
00:12:09,480 --> 00:12:14,480
(วันที่ 6 พฤษภาคม 1998
เวลา 09:25 น.)

139
00:12:14,560 --> 00:12:19,720
(ปิดเครื่องพยุงชีพของเดนนีส)

140
00:12:22,280 --> 00:12:27,280
(หลังการเสียชีวิตของเดนนีส
ตำรวจตั้งข้อหาทอมป์สันใหม่)

141
00:12:34,000 --> 00:12:37,200
เจ็ดวันหลังจากเรื่องนั้น
พวกเขาพาผมไปที่ศาล

142
00:12:37,320 --> 00:12:40,240
บอกว่า "ผมไม่ต้องขึ้นศาล"
พวกเขาตอบว่า "ไม่ คุณต้องไป มาสิ"

143
00:12:40,800 --> 00:12:42,720
ผมไปที่ศาลแล้วพวกเขาบอกผมว่า

144
00:12:42,800 --> 00:12:47,200
"ฟังนะ เราจะถอนคดีฆาตกรรม
และคดีทำร้ายร่างกาย"

145
00:12:47,680 --> 00:12:50,800
ผมมองไปที่จ่าศาล
ถามเขาว่า "มันแปลว่าอะไร" พวกเขาบอกว่า
"เราจะฟ้องในข้อหาฆาตกรรมร้ายแรง"

146
00:12:54,600 --> 00:12:58,280
ผมมองไปที่จ่าศาล และเขาพูดว่า
"โทษถึงประหารชีวิต ไอ้หนู"

147
00:12:58,360 --> 00:13:01,120
ผมตอบว่า "ประหารชีวิตเหรอ
คุณพูดเรื่องอะไร"

148
00:13:01,360 --> 00:13:04,280
เขาตอบว่า "ใช่ นายถูกตั้งข้อหานี้
เพราะฆ่าคนตายสองคน"

149
00:13:04,360 --> 00:13:06,080
ตอบว่า "ไม่ได้ฆ่าเธอ
โรงพยาบาลทำ"

150
00:13:06,160 --> 00:13:08,360
ผมโทรคุยกับครอบครัวของผมแล้ว

151
00:13:08,440 --> 00:13:10,720
และได้ยินมาว่ามีอาการแทรกซ้อน

152
00:13:10,800 --> 00:13:13,600
โรงพยาบาลทำให้เธอหายใจไม่ออก

153
00:13:17,160 --> 00:13:18,640
ผมรู้สึกแย่มาก

154
00:13:20,680 --> 00:13:23,480
ครอบครัวเธอฟ้องโรงพยาบาล
เพราะเธอไม่ควรเสียชีวิต

155
00:13:25,840 --> 00:13:29,920
ผมเข้าใจว่ามันเป็น
ช่วงเวลาที่สาหัสสำหรับพวกเขา

156
00:13:30,000 --> 00:13:32,160
(แผนกฉุกเฉิน ทางเข้าแผนกฉุกเฉิน)

157
00:13:32,240 --> 00:13:34,080
ใช่ มันน่าเศร้ามาก

158
00:13:35,880 --> 00:13:36,840
คุณรู้ไหม ผมรักเธอ

159
00:13:36,920 --> 00:13:38,800
และยังคงคิดถึงเธอทุกวัน

160
00:13:38,880 --> 00:13:40,280
มันคือเหตุผลที่ผมมาที่นี่

161
00:13:40,560 --> 00:13:43,600
ผมหวังว่าเธอยังมีชีวิตอยู่เพื่อมาให้การเรื่องนี้

162
00:13:43,680 --> 00:13:45,800
เธอจะได้บอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

163
00:13:48,720 --> 00:13:52,160
(ชาร์ลส์ ทอมป์สัน
เข้าสู่การพิจารณาคดีฆาตกรรมสองศพ)

164
00:13:52,240 --> 00:13:55,240
(วันที่ 12 เมษายน 1999)

165
00:13:55,720 --> 00:13:59,120
(เขาแก้ต่างว่าการเสียชีวิตของเดนนีส) (เป็นความรับผิดชอบของโรงพยาบาล
ไม่ใช่ของทอมป์สัน)

166
00:14:11,680 --> 00:14:14,200
หมอเกลียดทนายความ
และเกลียดการขึ้นให้การ

167
00:14:14,960 --> 00:14:17,920
โดยเฉพาะถ้าพวกเขาคิดว่า
พวกเขามีส่วนได้ส่วนเสีย

168
00:14:18,000 --> 00:14:20,840
ผมหมายถึงพวกเขามีประกันภัยมูลค่ามหาศาล

169
00:14:20,920 --> 00:14:22,720
พวกเขาไม่ต้องจ่ายเองสักแดงเดียว

170
00:14:22,800 --> 00:14:24,560
พวกเขายืนขึ้นได้ แล้วยอมรับว่าฆ่าเธอ

171
00:14:24,640 --> 00:14:26,000
ไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่แดงเดียว

172
00:14:26,080 --> 00:14:27,560
(เอลลิส ทนายจำเลยคนแรก)

173
00:14:27,640 --> 00:14:29,720
และจะไม่มีใครในชุมชนแพทย์สนใจเลย

174
00:14:33,880 --> 00:14:35,360
ผมชื่อเอลลิส แม็กคัลลอห์

175
00:14:35,440 --> 00:14:39,480
ผมเป็นทนายจำเลยคนแรกของ
ชาร์ลส์วิกเตอร์ ทอมป์สัน

176
00:14:42,080 --> 00:14:45,640
ผมคิดว่าการไต่สวนครั้งแรกเกี่ยวข้องกับ

177
00:14:45,720 --> 00:14:50,880
การตีความหลักฐานทางการแพทย์ทั้งหมด

178
00:14:51,360 --> 00:14:55,200
ว่าสาเหตุการเสียชีวิตของเฮย์สลิป

179
00:14:56,520 --> 00:15:00,680
เกิดจากการรักษาที่โรงพยาบาล

180
00:15:05,920 --> 00:15:10,280
ฝ่ายรัฐยืนยันว่ามันเป็นไปตามมาตรฐาน

181
00:15:10,360 --> 00:15:16,160
"ถ้าเกิดเหยื่อไม่ได้รับการรักษาล่ะ"

182
00:15:17,920 --> 00:15:21,120
ซึ่งผมคิดว่าน่าหัวเราะ

183
00:15:22,120 --> 00:15:25,160
เพราะแทบไม่มีอาการบาดเจ็บใด
ที่ทำให้เสียชีวิตได้เลย

184
00:15:25,240 --> 00:15:28,200
ถ้าปล่อยเธอไว้โดยต้องไม่รักษา

185
00:15:29,640 --> 00:15:34,320
ผมคิดว่ามันควรมีมาตรฐาน
ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง

186
00:15:34,400 --> 00:15:36,560
(บันทึกโรเตอร์วิง)

187
00:15:36,640 --> 00:15:38,160
เธอไม่ได้ตายในที่เกิดเหตุ

188
00:15:38,240 --> 00:15:41,000
เธอไม่ได้เลือดออกจนตายในที่เกิดเหตุ
พวกเขาพาเธอไปที่นั่น

189
00:15:41,080 --> 00:15:44,360
(นั่งตัวตรง ลืมตาอยู่
ไม่มีอาการหายใจติดขัด) มันเป็นแผลที่ไม่น่าดู เรื่องนั้นผมไม่ปฏิเสธ

190
00:15:48,000 --> 00:15:53,640
แต่พวกเขามีทุกอย่างที่ช่วยชีวิตเธอได้
และรู้ว่าต้องทำยังไง

191
00:15:53,840 --> 00:15:55,600
แต่ทำไม่สำเร็จ

192
00:15:55,680 --> 00:15:57,120
(รายงานทางการแพทย์)

193
00:15:57,200 --> 00:16:01,880
ในความเห็นของผม ถ้ารักษาตามปกติ

194
00:16:02,600 --> 00:16:04,560
เธอควรจะรอด

195
00:16:09,280 --> 00:16:12,280
(ถ้าเดนนีสไม่ตาย)

196
00:16:12,360 --> 00:16:15,520
(โทษสูงสุดของทอมป์สันคือจำคุกตลอดชีวิต)

197
00:16:31,680 --> 00:16:35,560
คุณรู้ไหม คนเราทำผิดเป็นประจำ
คนเราทำเรื่องโง่ๆ

198
00:16:37,800 --> 00:16:42,600
ผมคิดว่าเขาแค่ขี้โมโหและขี้อิจฉา

199
00:16:42,760 --> 00:16:45,680
และคิดว่า "ถ้าฉันไม่ได้เธอ
ก็ต้องไม่มีใครได้"

200
00:16:45,760 --> 00:16:47,040
(ไมก์ โดนาฮี น้องเดนนีส)

201
00:16:52,720 --> 00:16:56,760
ผมชื่อไมเคิล โดนาฮีเป็นน้องชายของเดนนีส

202
00:17:02,400 --> 00:17:05,600
รูปที่เธอโน้มตัว

203
00:17:05,960 --> 00:17:09,480
ที่นั่งอยู่บนเตียงเข็น
แล้วโน้มตัวไปข้างหน้า

204
00:17:09,560 --> 00:17:12,160
เพื่อไม่ให้สำลักเลือดตัวเองจนตาย

205
00:17:13,640 --> 00:17:15,440
มันน่ากลัว

206
00:17:16,599 --> 00:17:19,239
มันจะฝังอยู่ในใจผมตลอดไป

207
00:17:26,680 --> 00:17:28,400
ผมคุยกับหมอคนหนึ่งที่นั่น

208
00:17:28,480 --> 00:17:31,680
เขาบอกว่า "เธอบาดเจ็บมาก แต่รู้ไหม...

209
00:17:31,760 --> 00:17:34,840
เดี๋ยวเราจะช่วยให้เธอดีขึ้น
แล้วเราจะทำความสะอาดแผล"

210
00:17:37,760 --> 00:17:43,120
ผมเลยไปหาครอบครัว
แล้วบอกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

211
00:17:43,200 --> 00:17:44,920
เธอจะไม่ตาย

212
00:17:45,000 --> 00:17:47,600
เธออาจมีปัญหาในการพูด

213
00:17:47,760 --> 00:17:50,320
และมีแผลเป็นบนใบหน้า

214
00:17:53,680 --> 00:17:56,440
ประมาณแปดหรือสิบชั่วโมงหลังจากนั้น

215
00:17:56,800 --> 00:17:59,080
จากที่ว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

216
00:17:59,160 --> 00:18:02,720
กลายเป็นสมองเธอตายแล้ว

217
00:18:04,520 --> 00:18:09,400
(แผนกฉุกเฉิน)

218
00:18:09,480 --> 00:18:11,360
มันเหมือนถูกขว้างด้วยอิฐก้อนยักษ์

219
00:18:11,440 --> 00:18:15,400
เพราะผมรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ
ที่บอกทุกคนว่าเธอไม่เป็นอะไร

220
00:18:18,520 --> 00:18:19,480
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

221
00:18:19,560 --> 00:18:20,440
(ศูนย์อุบัติเหตุ)

222
00:18:20,520 --> 00:18:23,240
แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นและ...

223
00:18:23,840 --> 00:18:27,040
แต่เรื่องหนึ่งที่ผมจะพูดคือ
หมอช่วยหมอด้วยกัน

224
00:18:27,120 --> 00:18:29,200
พวกเขาช่วยกันปิดบัง

225
00:18:29,280 --> 00:18:31,280
(แดลลัส)

226
00:18:37,440 --> 00:18:40,560
หมอไม่ใช่นักมายากล
ไม่ได้สมบูรณ์แบบกันทุกคน

227
00:18:40,640 --> 00:18:42,400
พวกเขาเป็นมนุษย์

228
00:18:42,640 --> 00:18:45,560
พูดแบบทั่วไปคือพวกเขาได้รับการฝึกฝน

229
00:18:45,640 --> 00:18:48,080
มากกว่าผู้ชายหรือผู้หญิงคนอื่นๆ

230
00:18:49,000 --> 00:18:51,520
แต่พวกเขาก็ยังเป็นมนุษย์อยู่

231
00:18:51,600 --> 00:18:52,600
(ดร. พอล แรเดแลต)

232
00:18:57,840 --> 00:19:02,800
ผมพอล แรเดแลต
มีอาชีพเป็นพยาธิแพทย์ สิ่งที่จำเลยเชื่อมั่นคือ
มันไม่ใช่บาดแผลร้ายแรง

233
00:19:11,880 --> 00:19:16,080
และเธอตายจากเหตุการณ์น่าเศร้า
ที่โรงพยาบาล

234
00:19:16,160 --> 00:19:20,160
ผมมีหน้าที่ยืนยันแนวคิดนั้น

235
00:19:21,000 --> 00:19:25,080
อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วยความซื่อสัตย์

236
00:19:27,960 --> 00:19:32,680
กระสุนทะลุจุดสำคัญ
นั่นคือทางเดินอากาศส่วนบน

237
00:19:32,760 --> 00:19:38,920
ทำให้มีเลือดไหล
ที่เหนือทางเข้าหลอดลม

238
00:19:39,400 --> 00:19:41,520
นั่นคือเรื่องหลักที่แพทย์กังวล

239
00:19:41,920 --> 00:19:43,800
และรักษาไปตามแนวทางนั้น

240
00:19:46,200 --> 00:19:49,640
(บันทึกการรักษาเปิดเผยว่า)

241
00:19:49,720 --> 00:19:53,200
(ท่อช่วยหายใจของเดนนีส
หลุดออกจากหลอดลม)

242
00:19:54,080 --> 00:20:00,920
(เธอขาดออกซิเจน
เป็นช่วงเวลาห้าถึงสิบนาที)

243
00:20:02,320 --> 00:20:04,320
(แผนกฉุกเฉิน เมโมเรียลแฮร์มันน์)

244
00:20:06,200 --> 00:20:08,440
ผมไม่คิดว่าหมอปกปิดอะไร

245
00:20:09,800 --> 00:20:14,320
ผมอาจซื่อเกินไป
แต่ผมคิดว่าพวกเขาทำเต็มที่แล้ว

246
00:20:17,880 --> 00:20:19,920
มันผิดพลาดได้ง่าย

247
00:20:20,560 --> 00:20:24,840
ผมไม่รู้ว่าพวกเขาทำผิดไหม
แต่มันเป็นสถานการณ์ที่ยุ่งยาก

248
00:20:27,520 --> 00:20:31,720
ผมไม่มั่นใจว่า "การกล่าวโทษ"
ซึ่งเป็นคำที่ผมเข้าใจ

249
00:20:33,320 --> 00:20:37,120
สมควรนำมาใช้กับบุคลากรทางการแพทย์ไหม

250
00:20:38,120 --> 00:20:40,200
พวกเขาไม่มีเจตนาร้าย

251
00:20:41,120 --> 00:20:45,880
ส่วนมือปืน ผมคิดว่าเราพูดได้ว่ามีเจตนาร้าย

252
00:20:47,880 --> 00:20:51,280
(ผลการฟ้องคดีทำการรักษาบกพร่อง
ของครอบครัวเฮย์สลิปสรุปว่า) (เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลไม่มีความผิด)

253
00:20:56,040 --> 00:21:00,040
(ทรินิตีลูเทอแรน โบสถ์และโรงเรียน)

254
00:21:17,200 --> 00:21:20,000
ใช่ มันน่าเศร้า รู้ไหม ผมรักผู้หญิงคนนั้น

255
00:21:20,280 --> 00:21:22,360
ผมยังคิดถึงเธออยู่ทุกวันตอนอยู่ข้างในนี้

256
00:21:22,440 --> 00:21:23,480
(เวด เฮย์สลิป)

257
00:21:23,560 --> 00:21:26,240
ผมอยากให้เธอมีชีวิตอยู่
เพื่อเป็นพยานในเรื่องนี้

258
00:21:26,640 --> 00:21:28,040
เธอจะได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น

259
00:21:28,120 --> 00:21:29,480
เธออยู่ที่โรงพยาบาล

260
00:21:29,560 --> 00:21:32,000
โดยไม่ได้ทำอะไรนอกจาก
ให้ของเหลวทางเส้นเลือดสี่วัน

261
00:21:32,080 --> 00:21:36,040
ภายใต้คำสั่งปฏิเสธการกู้ชีพ
ผมไม่ได้ฆ่าเธอ โรงพยาบาลทำ

262
00:21:36,120 --> 00:21:38,440
ผมโทรคุยกับครอบครัวผมแล้ว

263
00:21:38,520 --> 00:21:41,600
รู้มาว่าพวกเขาทำให้เธอหายใจไม่ออก

264
00:21:41,880 --> 00:21:45,000
ว่ามันมีความซับซ้อนว่าเธออาการสาหัส

265
00:21:49,400 --> 00:21:51,200
เรื่องนั้นจะให้ผมเริ่มยังไงดี

266
00:21:56,120 --> 00:21:59,920
เธอคงไม่ต้องเข้าโรงพยาบาล
ถ้าคุณไม่ยิงเธอ

267
00:22:05,200 --> 00:22:06,920
มันเป็นคำแก้ตัวที่ง่ายมาก

268
00:22:07,000 --> 00:22:09,960
เป็นการกล่าวโทษที่ง่ายดี โทษโรงพยาบาล

269
00:22:10,160 --> 00:22:12,240
ผมก็ด้วย

270
00:22:12,320 --> 00:22:14,560
ถ้าผมเป็นเขาก็คงทำเหมือนกัน

271
00:22:15,600 --> 00:22:21,320
แต่ถึงยังไง สุดท้ายความจริงคือ
คุณเอาปืนไปจ่อหน้าคนอื่น

272
00:22:21,400 --> 00:22:22,840
แล้วก็ลั่นไก

273
00:22:24,040 --> 00:22:27,760
เหตุผลที่เรารู้ว่าปืนจ่อในระยะใกล้
เพราะมีเขม่าดินปืนอยู่บนแก้มเธอ

274
00:22:31,520 --> 00:22:33,600
ผมชื่อเวด เฮย์สลิป

275
00:22:35,560 --> 00:22:37,440
เดนนีสเป็นแม่ผม

276
00:22:42,360 --> 00:22:46,240
แม่ผมเป็นคนที่ใจบุญมาก

277
00:22:46,400 --> 00:22:50,360
เธอสอนผมทุกอย่าง
เกี่ยวกับความเห็นอกเห็นใจ

278
00:22:53,320 --> 00:22:55,040
ผมหวังว่าชัคจะเข้าใจเรื่องนั้นบ้าง

279
00:22:55,120 --> 00:22:57,720
ผมหวังว่าเขาจะเข้าใจผลกระทบต่อเนื่อง

280
00:22:57,800 --> 00:23:01,840
จากสิ่งที่เขาเป็นคนเริ่ม

281
00:23:04,720 --> 00:23:08,640
ผลกระทบที่เกิดจากเรื่องนี้

282
00:23:10,640 --> 00:23:12,640
ผมรู้สึกอยู่ทุกวัน

283
00:23:15,280 --> 00:23:17,360
สิ่งที่ผมจำได้คือแดร์เรนเดินมาหาผม

284
00:23:17,440 --> 00:23:20,600
ใช่ ผมยิงปืนหนึ่งนัด สองนัด แล้วเราก็สู้กัน

285
00:23:20,680 --> 00:23:24,080
แล้วส่วนที่เหลือมันเลือนราง

286
00:23:26,080 --> 00:23:27,320
เลือนรางเหรอ

287
00:23:27,400 --> 00:23:30,920
เขายิงปืนหนึ่งนัด สองนัด เขายิงไปห้านัด

288
00:23:31,120 --> 00:23:35,280
พอเขาล้มคว่ำหน้าลงบนพื้น
ก็ถูกยิงที่ท้ายทอยอีก

289
00:23:36,800 --> 00:23:37,720
โอเค

290
00:23:38,440 --> 00:23:41,080
จะเลือนรางได้ยังไง มันชัดเจน

291
00:23:41,520 --> 00:23:42,800
ชัดเจนมาก

292
00:23:44,280 --> 00:23:45,640
และเจตนาทำ

293
00:23:46,640 --> 00:23:49,080
ผมคิดว่าผมหยิบปืนมาจากตู้ของเธอ

294
00:23:50,600 --> 00:23:55,000
คุณรู้ไหม ผมจำได้ว่าเราต่อสู้กัน
แล้วปืนก็ลั่น เธอถูกยิง

295
00:23:55,080 --> 00:23:58,360
ผมไม่ ผมจำไม่ได้ว่า
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นได้ยังไง

296
00:24:04,960 --> 00:24:06,080
มัน...

297
00:24:15,160 --> 00:24:18,280
เขาไม่ได้เล่ารายละเอียดว่า
ประตูถูกพังเข้าไปเหรอ

298
00:24:18,880 --> 00:24:20,960
วงกบประตูแตกละเอียด

299
00:24:22,400 --> 00:24:27,640
และการเผชิญหน้าก็เกิดขึ้น
ในห้องนั่งเล่นและห้องครัว

300
00:24:29,280 --> 00:24:33,880
ผมไม่รู้ว่าเขาไปหยิบปืนที่ตู้ได้ยังไง

301
00:24:36,720 --> 00:24:38,840
ผมรู้สึกว่าเขาเหมือนเด็กห้าขวบ

302
00:24:39,200 --> 00:24:41,000
พอคุณจับได้ว่าเขาทำผิด

303
00:24:41,080 --> 00:24:43,960
พวกเขาก็ยืนกรานว่าไม่ได้ทำ

304
00:24:45,080 --> 00:24:47,000
ถึงแม้ว่าคุณเห็นเขาทำกับตา

305
00:24:47,080 --> 00:24:48,880
ผมรู้สึกอย่างนั้น มัน...

306
00:24:50,200 --> 00:24:51,720
ทั้งโลกรู้ดี

307
00:24:51,800 --> 00:24:55,080
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
คุณถึงไม่เลิกโกหก

308
00:25:15,000 --> 00:25:17,320
คืนที่เกิดเหตุฆาตกรรม

309
00:25:17,400 --> 00:25:22,200
พวกเราทุกคนอยู่ที่ร้านบิมโบ
เดนนีส ชัคกับฉัน

310
00:25:22,520 --> 00:25:25,320
เล่นปาลูกดอกในคืนสเต๊กเป็นคืนปกติทั่วไป

311
00:25:25,400 --> 00:25:26,240
(มิสซี คุก)

312
00:25:30,240 --> 00:25:35,120
ฉันชื่อมิสซี คุก
เราอยู่ที่บิมโบ ในฮิวสตัน เทกซัส

313
00:25:39,160 --> 00:25:41,320
มันคือแอ่งน้ำในท้องที่ของคุณ

314
00:25:41,800 --> 00:25:46,960
เป็นบาร์ที่ไม่โด่งดัง
แต่อยู่มาหลายทศวรรษแล้ว

315
00:25:50,480 --> 00:25:53,760
เดนนีสเป็นคนที่น่าทึ่งมากๆ

316
00:25:53,960 --> 00:25:56,640
เธอเป็นคนประเภทหนึ่งที่คุณจะได้เจอ

317
00:25:56,840 --> 00:25:59,440
ทันทีที่คุณเจอเธอ คุณก็เริ่มคุยกับเธอ

318
00:25:59,520 --> 00:26:03,320
พอคุยกันได้ห้านาที
คุณจะรู้สึกว่ารู้จักเธอมานาน

319
00:26:03,400 --> 00:26:05,160
เธอเป็นพี่สาว เป็นน้า

320
00:26:05,240 --> 00:26:08,600
เป็นเพื่อนรัก
เป็นเพื่อนเล่นวัยเด็กของคุณ

321
00:26:08,880 --> 00:26:15,280
เธอมีบุคลิกที่สามารถ
ทำให้คุณรู้สึกเหมือนกำลังอยู่บ้าน

322
00:26:18,320 --> 00:26:22,400
เดนนีสกับชัคเป็นคู่ที่แปลกสำหรับฉัน

323
00:26:22,680 --> 00:26:24,960
ข้อแรกเพราะอายุ เขาเด็กกว่าเธอ

324
00:26:27,840 --> 00:26:30,800
ฉันจำครั้งแรกที่เจอเขาไม่ได้หรอก

325
00:26:30,880 --> 00:26:35,080
เพราะในธุรกิจบาร์
คุณต้องเจอหน้าคน 50 คน

326
00:26:35,160 --> 00:26:39,280
แต่ถ้าให้เดาจากตัวฉัน
อายุฉันและช่วงเวลานั้น

327
00:26:39,360 --> 00:26:41,560
ฉันคงคิดว่า "ให้ตาย เขาน่ารัก"

328
00:26:42,080 --> 00:26:47,080
แต่ฉันก็คิดอีกด้านด้วย
ฉันรู้ได้อย่างรวดเร็วว่า

329
00:26:47,160 --> 00:26:50,960
"เขามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง
จับตาดูเขาเอาไว้"

330
00:26:54,400 --> 00:26:58,480
มีครั้งหนึ่งดึกมากแล้ว
เธอขอบตาช้ำมาที่บาร์

331
00:26:58,560 --> 00:27:02,800
แล้วเธอก็บอกฉันว่า "ดูสิ นี่ฝีมือเขา"

332
00:27:02,880 --> 00:27:04,240
คุณรู้ไหม บาร์มันมืด

333
00:27:04,320 --> 00:27:05,800
ฉันถามว่า "คุณพูดเรื่องอะไร"

334
00:27:05,880 --> 00:27:08,360
เธอตอบว่า
"ดูสิ ฉันแต่งหน้าหนามาก แต่รู้ไหม..."

335
00:27:08,440 --> 00:27:10,560
ฉันตอบว่า "ให้ตาย คุณทำอะไรอยู่

336
00:27:10,640 --> 00:27:12,960
จะมัวอยู่กับเขาทำไม ทิ้งเขาซะ

337
00:27:13,040 --> 00:27:16,400
เขาขี้โม้ เขาดื่มจัด เขาเสพโคเคน

338
00:27:16,600 --> 00:27:18,360
ทิ้งเขาไปซะ"

339
00:27:18,600 --> 00:27:22,040
เธอตอบว่า "ฉันรู้ ฉันต้องทำ
ฉันต้องทำ ฉันต้องทำ"

340
00:27:31,320 --> 00:27:32,600
ฉันรู้สึกกังวล

341
00:27:32,680 --> 00:27:39,240
เพราะฉันรู้ว่าเดนนีส
พยายามสร้างกำแพงกั้นชัค

342
00:27:42,800 --> 00:27:44,800
ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้

343
00:28:01,600 --> 00:28:03,920
เราอยู่ด้านนอกของที่เกิดเหตุ

344
00:28:04,000 --> 00:28:08,240
(วอเตอร์แมน)

345
00:28:08,320 --> 00:28:09,960
เดนนีสอาศัยอยู่ในที่แปลงย่อยหลังเรา

346
00:28:10,040 --> 00:28:10,960
(จิม เคลลี)

347
00:28:13,320 --> 00:28:14,960
ผมชื่อจิม เคลลี

348
00:28:16,840 --> 00:28:18,200
ผมเป็นเจ้าของร้านอาหาร

349
00:28:18,280 --> 00:28:21,280
ที่แดร์เรนทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์
ให้ผมในคืนนั้น

350
00:28:25,560 --> 00:28:29,000
ผมเข้าใจว่าเดนนีสเลิกกับชัคแล้ว

351
00:28:29,080 --> 00:28:31,240
ที่จริงผมรู้ว่าเธอเลิกกับชัค

352
00:28:31,320 --> 00:28:33,360
เพราะเธอบอกผมเองว่าเธอเลิกแล้ว

353
00:28:35,680 --> 00:28:38,200
เธอทิ้งชัคเพราะเขา...

354
00:28:38,280 --> 00:28:40,720
ผมจำได้ว่าเธอพูดว่า "เขาน่ารังเกียจ"

355
00:28:41,120 --> 00:28:44,200
แล้วเธอก็เจอแดร์เรน
พวกเขาตรงกันข้ามกันเลย

356
00:28:44,280 --> 00:28:46,720
ถ้าคุณจับเขามาอยู่ตรงนี้และเขามาอยู่ตรงนี้

357
00:28:46,800 --> 00:28:48,240
คุณจะเห็นคนเก่งกับคนขี้แพ้

358
00:28:51,320 --> 00:28:54,440
แดร์เรนเป็นคนชอบเข้าสังคม
เขาเป็นกันเองมาก

359
00:28:55,000 --> 00:28:57,520
เขายิ้มสวยมาก และ...

360
00:28:58,240 --> 00:29:00,040
เขาชอบเดินทางไปที่ต่างๆ

361
00:29:02,120 --> 00:29:05,240
พวกเขาได้อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่สัปดาห์
ตอนที่เรื่องนี้เกิดขึ้น

362
00:29:11,160 --> 00:29:14,760
คืนนั้นแดร์เรนทำงาน
เป็นบาร์เทนเดอร์ให้ผม

363
00:29:14,840 --> 00:29:16,880
เขาโทรหาผมแล้วถามผมว่า...

364
00:29:16,960 --> 00:29:19,240
เขาบอกว่าชัคข่มขู่เดนนีส

365
00:29:19,320 --> 00:29:21,800
เขาอยากไปดูที่บ้านเธอ

366
00:29:21,880 --> 00:29:24,400
เพื่อปกป้องเธอถ้าเขามา

367
00:29:24,480 --> 00:29:26,960
ผมตอบว่า "ตกลง ไปได้เลย"

368
00:29:27,040 --> 00:29:30,920
ซึ่งจนถึงวันนี้ ผมยังเสียใจกับการตัดสินใจนั้น

369
00:29:39,280 --> 00:29:40,920
แดร์เรนไปที่นั่น

370
00:29:42,080 --> 00:29:44,680
พวกเขาเผชิญหน้ากัน

371
00:29:44,760 --> 00:29:47,440
ผมเข้าใจว่าแดร์เรนเล่นงานเขา

372
00:29:47,520 --> 00:29:50,640
แล้วเขาพูดว่า "ชัค นายรู้ไหมว่ามันโง่มาก

373
00:29:51,800 --> 00:29:55,640
เพราะเธอจะไม่เดตกับนาย เธอคบกับฉันอยู่

374
00:29:55,720 --> 00:29:57,840
นายจะดื่มเบียร์กับฉันไหม"

375
00:29:57,920 --> 00:30:00,200
นั่นคือสิ่งที่เขาบอกผมทางโทรศัพท์

376
00:30:00,960 --> 00:30:04,800
ชัคตกลง พวกเขาทำความเข้าใจกัน

377
00:30:07,320 --> 00:30:09,160
หลังจากการเผชิญหน้ากับชัค

378
00:30:09,240 --> 00:30:12,320
แดร์เรนโทรหาผม
เขารู้สึกดีมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น

379
00:30:12,400 --> 00:30:15,120
เขาคิดว่าชัคกับเขาตกลงกันได้

380
00:30:15,200 --> 00:30:17,800
และเขารู้สึกว่ามันจบแล้ว

381
00:30:17,880 --> 00:30:19,480
ชัคจะไปตามทางของเขา

382
00:30:19,560 --> 00:30:21,280
เดนนีสกับแดร์เรนก็จะไปตามทาง

383
00:30:22,880 --> 00:30:25,400
แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่เป็นอย่างนั้น

384
00:30:30,400 --> 00:30:34,000
ผมเข้าใจว่าชัคกลับบ้านไป

385
00:30:34,080 --> 00:30:36,640
แล้วกลับมาใหม่ เคาะประตู

386
00:30:36,720 --> 00:30:41,000
แดร์เรนมาเปิดประตู
แล้วเขาก็ยิงเขาที่หน้าอก

387
00:30:43,080 --> 00:30:45,600
แล้วก็เดินวนไปมา แล้วยิงเขาที่ท้ายทอย

388
00:30:48,120 --> 00:30:52,160
แล้วก็ไล่ตามเดนนีสไปรอบๆ บ้าน

389
00:30:52,240 --> 00:30:55,520
จับตัวเธอไว้แล้วระเบิดหน้าเธอจนเละ

390
00:31:07,200 --> 00:31:09,400
ตอนที่ผมมาถึงเดนนีสยังอยู่ที่นี่

391
00:31:09,480 --> 00:31:12,360
พวกเขากำลังกู้ชีพเธออยู่ข้างนอก

392
00:31:13,200 --> 00:31:16,200
แดร์เรนอยู่ด้านในของประตู

393
00:31:16,720 --> 00:31:18,920
ผมเห็นเขานอนอยู่บนพื้น

394
00:31:20,280 --> 00:31:25,480
นายอำเภอบอกว่า
"เขาตายแล้ว เขาจากไปแล้ว"

395
00:31:25,560 --> 00:31:28,440
ผมเลยหันหลังกลับ

396
00:31:37,000 --> 00:31:39,960
คุณรู้ไหม พอมองย้อนกลับไป
ตอนที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว

397
00:31:40,040 --> 00:31:44,320
คนประเภทไหนที่จับมือกันแล้วกลับไป

398
00:31:44,400 --> 00:31:49,160
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็กลับมาใหม่
แล้วฆ่าคนสองคน

399
00:31:49,240 --> 00:31:52,040
คนประเภทไหนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้

400
00:32:03,520 --> 00:32:06,520
(สำนักงานนายอำเภอแฮร์รีสเคาน์ตี
และสถานกักกัน)

401
00:32:06,600 --> 00:32:08,960
(นายอำเภอแฮร์รีสเคาน์ตี)

402
00:32:18,680 --> 00:32:21,680
(แฮร์เรลล์ รอดเจอรส์ ลูกขุน)

403
00:32:25,640 --> 00:32:28,400
นี่คือจุดที่เขาถีบประตูเข้าไป

404
00:32:31,680 --> 00:32:34,400
ใช่ เขาทำลายประตูตรงนี้

405
00:32:36,000 --> 00:32:41,000
ผมจำได้ว่ามีการแสดงรูปนี้
ระหว่างการพิจารณาคดี

406
00:32:45,160 --> 00:32:46,960
ผมชื่อแฮร์เรลล์ รอดเจอรส์

407
00:32:47,040 --> 00:32:51,520
ผมเป็นลูกขุน
ในการพิจารณาคดีชาร์ลส์ ทอมป์สัน

408
00:32:51,600 --> 00:32:54,920
ในข้อหาฆาตกรรมคนสองคน

409
00:32:59,800 --> 00:33:06,160
เราเห็นภาพความเสียหาย
ที่เกิดขึ้นกับเดนนีสไม่มากนัก

410
00:33:06,240 --> 00:33:08,880
และผมจำไม่ได้ว่ามัน

411
00:33:08,960 --> 00:33:13,560
เป็นส่วนสำคัญ
ในการพิจารณาคดีของคณะลูกขุน

412
00:33:13,640 --> 00:33:15,640
(หลักฐานฝ่ายรัฐ ภาพถ่าย)

413
00:33:16,240 --> 00:33:19,200
ผมคิดว่าลูกขุนยอมรับข้อเท็จจริง

414
00:33:19,280 --> 00:33:23,840
ว่าถ้าเขาไม่ยิงหน้าเธอแบบนี้

415
00:33:23,920 --> 00:33:25,320
เธอคงไม่ตาย

416
00:33:25,400 --> 00:33:28,960
ดังนั้นเขาจึงมีความผิดที่ฆ่าเธอ

417
00:33:31,200 --> 00:33:37,160
ปัญหาหลักของเราคือเขาคนนี้
ยังมีอันตรายต่อสังคมหรือไม่

418
00:33:37,240 --> 00:33:41,000
และยังมีเรื่องอื่นที่ถูกแสดง
ระหว่างการพิจารณาคดี

419
00:33:41,680 --> 00:33:46,360
ซึ่งทำให้เราเชื่อว่า
เขาเป็นบุคคลที่อันตรายมาก

420
00:33:48,320 --> 00:33:50,680
สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในการพิจารณาคดีครั้งนี้

421
00:33:50,760 --> 00:33:54,560
คือคำให้การของไดแอน เซอร์เนีย

422
00:33:55,280 --> 00:33:58,280
(ทอมป์สันไปที่บ้านเพื่อนของเขา
ไดแอน เซอร์เนีย) (ทันทีหลังจากการยิง)

423
00:34:02,520 --> 00:34:08,520
(ในการพิจารณาคดี ไดแอนเล่า
เรื่องที่ทอมป์สันเล่าให้เธอฟัง)

424
00:34:10,199 --> 00:34:12,159
มันเกิดขึ้นเร็วมาก

425
00:34:13,280 --> 00:34:15,040
ผมจำได้ว่าเราต่อสู้กัน

426
00:34:15,920 --> 00:34:18,640
แล้วปืนก็ลั่น เธอถูกยิง

427
00:34:20,800 --> 00:34:24,600
เธอเข้ามาขวางตอนเรากำลังสู้กัน
และถูกยิงเข้าที่ปาก

428
00:34:26,040 --> 00:34:29,000
แล้วผมก็ไปดูเธอ
ผมคิดว่าเธอตายแล้ว

429
00:34:30,400 --> 00:34:32,880
ผมวิ่งหนี ผมออกมา ผมหวาดกลัว

430
00:34:35,600 --> 00:34:41,000
มันไม่ใช่ข้อเท็จจริง
ที่ไดแอน เซอร์เนียเล่าในการไต่สวน

431
00:34:41,560 --> 00:34:45,640
จากคำให้การ เขาเล่าให้ไดแอนฟัง

432
00:34:45,719 --> 00:34:48,759
ว่าเดนนีส เฮย์สลิปถูกยิงอย่างไร

433
00:34:49,159 --> 00:34:52,159
เขาเล่าว่าเขาบอกเดนนีสว่า

434
00:34:52,360 --> 00:34:55,000
"ฉันก็ยิงเธอได้เหมือนกัน นังตัวแสบ"

435
00:34:55,080 --> 00:35:00,040
แล้วเอาปืนจ่อที่ขากรรไกรเธอและลั่นไก

436
00:35:07,920 --> 00:35:11,800
ไดแอนเป็นคนที่หวาดกลัวมากที่สุด
เท่าที่ผมเคยเจอ

437
00:35:12,320 --> 00:35:15,320
ไม่ว่าจะอยู่ในคอกพยานหรือที่ไหน

438
00:35:15,400 --> 00:35:19,000
ผมหมายถึง
เริ่มจากเธอเป็นสุภาพสตรีที่ผอมบาง

439
00:35:19,080 --> 00:35:21,840
และเธอมีผิวซีดจาง

440
00:35:22,040 --> 00:35:24,640
ตาเธอโตเหมือนไข่ห่าน

441
00:35:24,720 --> 00:35:28,320
และเธอดูหวาดกลัวสุดขีด
เธอหวาดกลัวเขามาก (ไดแอน เซอร์เนียตกเป็นเป้าหมาย
เมื่อมีการเปิดเทปบันทึกเสียง)

442
00:35:33,840 --> 00:35:36,840
(ในขั้นตอนการพิจารณาโทษ คดีทอมป์สัน) (ขณะที่ทอมป์สันถูกส่งตัวกลับไปขัง)

443
00:35:40,840 --> 00:35:44,080
(มีการบันทึกบทสนทนาของเขา
กับตำรวจนอกเครื่องแบบ) (ที่ปลอมตัวเป็นมือปืนรับจ้าง)

444
00:35:58,680 --> 00:36:03,160
โอเค วันนี้วันที่ 7 กรกฎาคม 1998

445
00:36:03,240 --> 00:36:06,480
เวลา 17:45 น.

446
00:36:06,560 --> 00:36:10,760
ผมกำลังจะเดินเข้าไป
เพื่อติดต่อกับชาร์ลส์ ทอมป์สัน

447
00:36:11,120 --> 00:36:13,800
เนื่องจากมีการชักจูงให้ก่อการฆาตกรรม

448
00:36:18,800 --> 00:36:20,160
ชาร์ลส์ ทอมป์สันใช่ไหม

449
00:36:20,680 --> 00:36:21,720
ไง เพื่อน

450
00:36:22,040 --> 00:36:23,400
- อ้อ คุณคือทอมป์สันเหรอ
- ใช่

451
00:36:23,480 --> 00:36:26,000
โอเค ผมรอเกือบ 10 นาที

452
00:36:26,320 --> 00:36:28,040
พวกคุณใช้เวลาเข้ามานานแค่ไหน

453
00:36:28,120 --> 00:36:30,960
- บางครั้งก็นานอยู่
- โอเค

454
00:36:31,640 --> 00:36:34,040
ผมบอกได้เลยว่า
ผมไม่ค่อยอยากเข้ามาในเรือนจำ

455
00:36:34,120 --> 00:36:35,760
รู้ไหม ผมว่ามันไม่ดีเลย

456
00:36:35,840 --> 00:36:38,960
การล่อให้ติดกับผมคิดว่า
มันเป็นศัพท์ทางเทคนิค

457
00:36:39,160 --> 00:36:42,480
ส่งคนปลอมตัวเข้าไปในห้องขังของเขา

458
00:36:42,560 --> 00:36:47,400
และสามารถล่อถามข้อมูลจากชัคได้

459
00:36:48,240 --> 00:36:49,640
ผมอ่านหนังสือพิมพ์วันนี้

460
00:36:49,720 --> 00:36:51,880
เมื่อคณะลูกขุนจะอ่านข้อกล่าวหา

461
00:36:51,960 --> 00:36:54,640
พวกเขามักจะเบิกตัวพยานมาให้ปากคำ มีพยานในคดีนี้หนึ่งคนที่ผมต้องจัดการ

462
00:36:58,280 --> 00:37:01,000
โอเค ที่คุณบอกว่าจะจัดการเธอ...

463
00:37:02,240 --> 00:37:05,440
ผมนึกว่าคนชื่อแม็กซ์จะไปฆ่าเธอไม่ใช่เหรอ

464
00:37:05,800 --> 00:37:08,400
เขาหลอกผม เขาไม่ยอมทำ

465
00:37:08,840 --> 00:37:11,800
ผมจ่ายเงินให้แม็กซ์ไปบางส่วน
และเขาหลอกผม

466
00:37:11,880 --> 00:37:13,840
- คุณจ่ายเขาไปเท่าไรแล้ว
- 125

467
00:37:13,920 --> 00:37:15,520
เป็นเงินจ่ายล่วงหน้า

468
00:37:15,600 --> 00:37:18,200
นี่คือผู้หญิงที่คุณอยากฆ่าใช่ไหม

469
00:37:18,280 --> 00:37:19,120
- ใช่
- โอเค

470
00:37:20,160 --> 00:37:21,440
ผมอยากให้คุณกำจัดเธอ

471
00:37:21,520 --> 00:37:24,200
เธอเป็นพยานฝ่ายรัฐ
เป็นพยานคนเดียวที่พวกเขามี

472
00:37:24,280 --> 00:37:26,160
โอเค ผู้หญิงคนนี้หาตัวยากไหม

473
00:37:26,240 --> 00:37:29,080
ผมจะได้ไปจัดการเธอ

474
00:37:30,360 --> 00:37:33,520
ไม่ยากหรอก มีที่อยู่เธอด้วย
คุณมีปากกาไหม

475
00:37:33,600 --> 00:37:37,440
ไม่มี แต่ผมจำได้ โอเค มาเริ่มกันเลย

476
00:37:37,520 --> 00:37:42,040
ทอมป์สันบอกเขาว่า "ผมอยากให้คุณฆ่าพยาน

477
00:37:43,440 --> 00:37:47,280
คนที่ผมเคยสารภาพผิดไป"

478
00:37:49,520 --> 00:37:52,640
คุณนั่งเป็นลูกขุนแล้วคุณได้ยินอะไรบ้าง

479
00:37:54,040 --> 00:37:57,800
ไอ้บ้าขี้เมาเข้ามาในบ้าน

480
00:37:57,880 --> 00:38:01,480
ฆ่าคนไปหนึ่งคน
แล้วยิงอีกคนซึ่งตายในเวลาต่อมา

481
00:38:01,560 --> 00:38:05,680
ยอมรับว่าทำผิดจริง
แล้วพยายามฆ่าพยานอีก

482
00:38:05,760 --> 00:38:07,800
คุณเคยใส่ใจอะไรบ้างไหม

483
00:38:08,680 --> 00:38:10,080
โอเค แล้วเรื่องเงินล่ะ

484
00:38:10,160 --> 00:38:12,080
- เท่าไร
- บอกราคามาเลย

485
00:38:12,320 --> 00:38:14,560
เอาละ ถ้าคุณมีที่อยู่แล้ว

486
00:38:14,640 --> 00:38:16,440
ได้ ผมจะฆ่าเธอที่ 1,500

487
00:38:17,160 --> 00:38:19,760
โอเค ผมขอท่องจำก่อน

488
00:38:21,000 --> 00:38:23,440
ไดแอน เซอร์เนีย ซี อี อาร์...

489
00:38:23,520 --> 00:38:26,920
ไดแอน เซอร์เนีย ไดแอนๆ
ไดแอน เซอร์เนีย

490
00:38:27,160 --> 00:38:29,920
แล้วมันอยู่แถวไหน นั่นอะไร

491
00:38:30,000 --> 00:38:33,360
มันอยู่แถว อยู่นอก...

492
00:38:33,440 --> 00:38:34,360
โอเค ผมรู้จัก

493
00:38:34,520 --> 00:38:36,720
ฟังนะ มันเป็นบ้านแบบวิกทอเรีย

494
00:38:36,800 --> 00:38:39,040
มีตู้จดหมายสีดำจุดสีขาว

495
00:38:39,120 --> 00:38:40,240
ระบายสีเหมือนวัว

496
00:38:40,320 --> 00:38:42,560
เธออายุ 48 หรือ 50 ปี

497
00:38:42,640 --> 00:38:45,760
เป็นแม่คนแล้ว มีลูกสาวอายุ 14 ปี

498
00:38:47,160 --> 00:38:48,080
โอเค

499
00:38:48,160 --> 00:38:50,680
แล้วถ้าคุณออกไปได้
ต้องจ่าย 1,500 เหรียญ

500
00:38:50,760 --> 00:38:53,000
- ไม่มีปัญหา
- ตกลงนะ

501
00:38:53,080 --> 00:38:55,120
ผมเอาจริงนะ
ถ้าไม่ยอมจ่ายผมจะตามล่าคุณ

502
00:38:55,200 --> 00:38:58,200
- ผมจ่ายแน่ ผมสัญญา
- โอเค นังนั่นตายแน่

503
00:38:58,280 --> 00:39:00,560
สิ่งเดียวในโลกที่ลูกผู้ชายต้องมี
คือการรักษาคำพูด

504
00:39:00,640 --> 00:39:02,640
ใช่ ถูกต้อง ยืนยันตามนี้นะ

505
00:39:02,720 --> 00:39:04,640
- ได้ ไม่มีปัญหา เพื่อน
- ตกลง

506
00:39:04,960 --> 00:39:06,840
แล้วเจอกัน ผมไปละ

507
00:39:13,720 --> 00:39:17,280
นี่คือจุดเปลี่ยนสำหรับผม

508
00:39:18,640 --> 00:39:20,240
เราขบคิดกันเรื่องข้อเท็จจริง

509
00:39:20,320 --> 00:39:26,480
ที่ว่าถ้ามีคนลงมือฆ่าแทนเขาสำเร็จ

510
00:39:26,560 --> 00:39:29,720
เขาคงไม่แสดงอาการสำนึกผิด
อย่างที่เราเห็น

511
00:39:29,800 --> 00:39:32,600
เขาคงมีความสุขมากที่กำจัดเธอได้

512
00:39:35,880 --> 00:39:39,280
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มคิดว่า

513
00:39:39,360 --> 00:39:45,360
"เดี๋ยวนะ ชีวิตในเรือนจำอาจไม่ใช่
การตัดสินใจที่ถูกสำหรับเขา"

514
00:39:46,280 --> 00:39:50,400
เขาเป็นคนที่สามารถทำเรื่องชั่วร้ายมากได้

515
00:39:58,320 --> 00:40:01,800
(วันที่ 6 เมษายน 1999)

516
00:40:01,880 --> 00:40:06,560
(ชาร์ลส์ ทอมป์สันถูกตัดสินประหารชีวิต)

517
00:40:15,880 --> 00:40:20,520
(หกปีต่อมา
ทอมป์สันได้รับการพิจารณาคดีใหม่)

518
00:40:20,600 --> 00:40:24,680
(เพราะการบันทึกเสียงผิดกฎหมาย)

519
00:40:26,600 --> 00:40:29,880
(ลูกขุนในการพิจารณาคดีใหม่)

520
00:40:29,960 --> 00:40:33,000
(จะไม่ได้ฟังเทปนั้น)

521
00:40:35,080 --> 00:40:38,080
ฉันไม่รู้ว่าคุณฆ่าคน
โดยไม่สนใจอะไรเลยได้ยังไง

522
00:40:38,160 --> 00:40:39,920
ฉันไม่สนว่าจะโมโหแค่ไหน

523
00:40:40,200 --> 00:40:42,720
ไม่รู้สิ บางคนมีสิ่งนั้นอยู่ในตัว

524
00:40:42,800 --> 00:40:44,800
(คริสเทน เมอร์ตเทนส์
หัวหน้าคณะลูกขุน)

525
00:40:46,040 --> 00:40:47,120
คริสเทน เมอร์ตเทนส์ค่ะ

526
00:40:47,200 --> 00:40:52,240
เป็นหัวหน้าคณะลูกขุนที่จะพิจารณาคดี
ชาร์ลส์ วิกเตอร์ ทอมป์สันใหม่

527
00:40:57,080 --> 00:41:00,680
เราไม่ได้ตัดสินว่าเขาทำผิดหรือบริสุทธิ์
เราตัดสินเรื่องบทลงโทษ

528
00:41:00,760 --> 00:41:02,200
ว่าจะคืนชีวิตให้เขา

529
00:41:02,280 --> 00:41:06,720
หรือตัดสินประหารชีวิตเขาอีกครั้ง

530
00:41:09,400 --> 00:41:11,600
จำเลยเน้นย้ำมาก

531
00:41:11,680 --> 00:41:14,640
ว่าเธอตายในโรงพยาบาลหลังจากนั้นหกวัน

532
00:41:15,000 --> 00:41:20,120
สำหรับฉันมันไม่เกี่ยวข้องเลย
เขายิงเธอที่หน้า

533
00:41:20,960 --> 00:41:24,880
และเขาฆ่าคนอีกคนมาแล้ว

534
00:41:26,840 --> 00:41:29,320
ฉันคิดว่าแดร์เรนไม่ค่อยมีตัวตนในคดี

535
00:41:30,520 --> 00:41:37,000
ฉันคิดว่าการตายของเขาถูกพูดถึง
น้อยกว่าการตายของเดนนีส

536
00:41:38,160 --> 00:41:41,120
และฉันสงสารครอบครัวเขา

537
00:41:44,480 --> 00:41:49,640
ฉันเชื่ออย่างหมดใจว่า
เขาไปที่นั่นเพื่อฆ่าแดร์เรน

538
00:41:49,720 --> 00:41:51,480
และเขาไปที่นั่นเพื่อฆ่าเดนนีส

539
00:41:52,720 --> 00:41:55,080
แดร์เรนเป็นคนรับฟังผู้อื่น

540
00:41:55,160 --> 00:41:57,400
"ฉันอยากกำจัดเขาไปให้พ้น"

541
00:41:57,880 --> 00:42:02,960
และฉันคิดว่าเขาฆ่าเดนนีส
ด้วยความแค้นส่วนตัว

542
00:42:05,120 --> 00:42:09,720
(ในการพิจารณาโทษใหม่) (ทอมป์สันถูกตัดสินประหารชีวิต
เป็นครั้งที่สอง)

543
00:42:18,720 --> 00:42:21,120
ฉันคิดว่าสำหรับคนอย่างชัค

544
00:42:21,440 --> 00:42:26,400
เขาเป็นคนหลงตัวเอง
เขาชอบเป็นจุดสนใจ

545
00:42:27,120 --> 00:42:29,720
ฉันคิดว่าถ้าเขาถูกตัดสินให้รอดตาย

546
00:42:30,000 --> 00:42:33,600
มันจะเป็นของขวัญสำหรับเขา
เพราะบุคลิกของเขา

547
00:42:33,760 --> 00:42:35,840
และเพราะทุกอย่างของเขา

548
00:42:39,000 --> 00:42:40,560
ฉันจำได้ชัดเจน

549
00:42:40,640 --> 00:42:45,280
หลังการอ่านคำตัดสิน
และเรากลับไปในห้องพิจารณา

550
00:42:45,360 --> 00:42:47,240
ท่านผู้พิพากษาเข้ามาคุยกับเรา

551
00:42:47,320 --> 00:42:49,640
เรื่องการฟ้องร้องและอื่นๆ

552
00:42:49,720 --> 00:42:51,720
ฉันจำได้ว่าฉันถามคำถามไป

553
00:42:51,800 --> 00:42:56,160
"มีทางเป็นไปได้ไหมที่เขาจะได้ออกจากคุก

554
00:42:56,240 --> 00:42:59,040
เพราะทุกคนรู้ชื่อฉันและเรื่องอื่นๆ"
มีความกังวลเกิดขึ้นเสมอ

555
00:42:59,120 --> 00:43:02,320
ผู้พิพากษาตอบว่า "ตลกน่า ไม่หรอก
เขาถูกตัดสินประหารชีวิตไปแล้ว"

556
00:43:02,400 --> 00:43:05,960
หลังจากนั้นสี่วัน ฉันก็รู้ว่าเขาหนีออกมาได้

557
00:43:18,160 --> 00:43:20,800
"ทั่วประเทศตามล่านักโทษหลบหนีจากเทกซัส"

558
00:43:21,080 --> 00:43:24,040
เป็นข่าวชิ้นเล็กๆ

559
00:43:29,360 --> 00:43:31,360
(หกปีหลังจากถูกตัดสินประหารชีวิต)

560
00:43:31,440 --> 00:43:35,440
(ทอมป์สันใช้อุบายเพื่อหนีออกจากห้องขัง)

561
00:43:35,520 --> 00:43:38,120
(โดยใช้บัตรประจำตัวปลอม
กับชุดไปศาลของเขา)

562
00:43:40,320 --> 00:43:45,080
ผมอยู่ที่ทำงานและได้รับโทรศัพท์
ตอนอยู่ในลานจอดรถ

563
00:43:45,440 --> 00:43:47,560
คิดว่าเป็นคนจากสำนักงานอัยการเขต

564
00:43:47,640 --> 00:43:51,320
โทรมาบอกผมว่าชาร์ลส์ ทอมป์สันแหกคุก

565
00:43:51,400 --> 00:43:52,880
"ผมรู้สึกปลอดภัยไหม"

566
00:43:52,960 --> 00:43:56,840
"ถ้าให้ตำรวจไปคุ้มกัน ผมจะรู้สึกดีขึ้นไหม"

567
00:43:56,920 --> 00:43:58,320
อะไรแบบนั้น

568
00:43:58,400 --> 00:44:02,160
ผมตอบว่า "ไม่ต้อง ผมไม่รู้สึกว่ามีอันตราย"

569
00:44:04,760 --> 00:44:07,040
"นักโทษประหารมากไป
ชาร์ลส์ วิกเตอร์ ทอมป์สัน

570
00:44:07,120 --> 00:44:09,720
เดินออกจากประตูหน้า
ของเรือนจำแฮร์รีสเคาน์ตี

571
00:44:09,800 --> 00:44:13,160
มีอิสระอยู่สี่วัน
ก่อนถูกจับได้อีกครั้งที่ลุยเซียนา

572
00:44:13,240 --> 00:44:16,840
ยังคงเป็นคนเดิมที่ไร้จุดหมาย
เห็นแก่ตัวและชอบปั่นหัวคน

573
00:44:16,920 --> 00:44:20,200
ที่ยิงแฟนเก่า
และแฟนใหม่ของเธอเสียชีวิต

574
00:44:20,280 --> 00:44:23,280
(ชาร์ลส์ วิกเตอร์ ทอมป์สัน ฆ่าแฟนเก่า) (และแฟนของเธอ)

575
00:44:26,440 --> 00:44:29,400
คุณรู้ไหม สิ่งหนึ่งที่สำคัญในเรื่องนี้

576
00:44:30,040 --> 00:44:35,040
คือเขาวางแผนหนีได้ยอดเยี่ยม

577
00:44:35,440 --> 00:44:38,520
และประสบความสำเร็จ

578
00:44:39,440 --> 00:44:42,840
และเขาถูกจับได้เพราะเมาอยู่ในร้านเหล้า

579
00:44:43,120 --> 00:44:47,760
หรือปั๊มน้ำมัน หรือร้านสะดวกซื้อ
ในลุยเซียนา

580
00:44:47,840 --> 00:44:49,000
(พบนักโทษประหาร)

581
00:44:49,080 --> 00:44:51,920
คุณจะบอกผมว่าเขากระโดดขึ้นรถไฟ
ทำเรื่องทั้งหมดนั้น

582
00:44:52,000 --> 00:44:56,240
สามารถเดินออกจากเรือนจำได้
แต่กลับเมาจนถูกจับเหรอ

583
00:44:58,840 --> 00:45:01,000
ตอนนั้นผมอุทานว่า "ทำไมโง่จัง"

584
00:45:01,800 --> 00:45:06,120
แต่รู้ไหมมันอาจไม่ยุติธรรมก็ได้

585
00:45:06,200 --> 00:45:08,000
เพราะผมไม่รู้

586
00:45:08,280 --> 00:45:12,560
ผมไม่รู้ว่าการหลบหนีมันรู้สึกยังไง

587
00:45:14,000 --> 00:45:16,560
และผมไม่รู้ว่าการอยู่ในคุกมันเป็นยังไง

588
00:45:16,640 --> 00:45:19,120
ถึงตอนนั้นก็สิบปีแล้ว

589
00:45:27,160 --> 00:45:28,480
ผมไม่แปลกใจเลย

590
00:45:28,560 --> 00:45:30,880
ที่เขาสามารถพูดเอาตัวรอดได้ทุกเรื่อง

591
00:45:33,520 --> 00:45:37,120
เขามีเสน่ห์ เจ้าเล่ห์และปั่นหัวคนเก่ง

592
00:45:39,560 --> 00:45:42,320
ชัคเป็นเหมือนศิลปินนักปั่นหัวคน

593
00:45:50,520 --> 00:45:54,680
(หลังจากมีคำสั่งให้พัก 90 วัน
กระทรวงยุติธรรมเทกซัส)

594
00:45:54,760 --> 00:45:58,760
(อนุญาตให้สัมภาษณ์
ชาร์ลส์ ทอมป์สันเป็นครั้งที่สอง)

595
00:46:06,080 --> 00:46:07,160
สวัสดี

596
00:46:08,160 --> 00:46:09,400
ผมสบายดี

597
00:46:10,800 --> 00:46:12,560
วันนี้ไม่มีเรื่องให้แปลกใจใช่ไหม

598
00:46:16,080 --> 00:46:18,120
ชีวิตผมเข้าใจง่ายมาก

599
00:46:23,000 --> 00:46:26,520
ชาร์ลส์ วิกเตอร์ ทอมป์สันเดินออกจาก
ประตูหน้าของเรือนจำแฮร์รีสเคาน์ตี

600
00:46:26,600 --> 00:46:29,920
และเป็นอิสระอยู่สี่วัน
ก่อนที่ถูกจับอีกครั้งในลุยเซียนา

601
00:46:30,000 --> 00:46:36,000
ปัญหาใหญ่ของเราคือเขาคนนี้
ยังมีอันตรายต่อสังคมอยู่หรือไม่

602
00:46:38,800 --> 00:46:42,200
ผมว่าผมหักล้างความคิด
เรื่องมีอันตรายต่อสังคมไปแล้ว ผมเป็นอิสระในโลกกว้างสี่วัน

603
00:46:46,160 --> 00:46:50,200
ผมเดินผ่านหญิงสูงอายุตัวเล็กๆ
หน้าศูนย์การค้า

604
00:46:50,280 --> 00:46:53,360
ที่กำลังลงจากรถอยู่
ผมไม่ได้จี้ชิงรถพวกเธอ

605
00:46:53,440 --> 00:46:56,200
ผมไม่ได้ปล้นใคร ผมไม่ได้เล่นงานใคร

606
00:46:56,280 --> 00:46:58,240
ผมไม่ได้ทำร้ายใคร

607
00:46:58,560 --> 00:47:01,960
แต่ถ้าคุณฟังการพิจารณาคดีสำคัญ
ที่มีโทษประหารชีวิต

608
00:47:02,040 --> 00:47:06,480
พวกเขาจะเป่าหูคณะลูกขุนว่า
"เขามีอันตรายในอนาคต เขาจะฆ่าคนอีก"

609
00:47:09,640 --> 00:47:13,120
ผมเข้าใจว่าเดนนีสเลิกกับชัคแล้ว

610
00:47:13,200 --> 00:47:15,360
ที่จริงผมรู้ว่าเธอเลิกกับชัค

611
00:47:15,440 --> 00:47:17,520
เพราะเธอบอกผมเองว่าเธอเลิกแล้ว

612
00:47:19,040 --> 00:47:21,760
และมันเกิดขึ้นก่อนที่เธอจะคบกับแดร์เรน

613
00:47:22,520 --> 00:47:26,360
ใช่ ไม่ผิดหรอก ผมเชื่อว่าเธอบอกเขาอย่างนั้น

614
00:47:26,920 --> 00:47:29,760
แต่รู้ไหม เราเลิกกัน คืนดีกัน เลิกกัน

615
00:47:29,840 --> 00:47:33,080
คืนดีกัน ออกเดตกับคนอื่น เราเป็นอย่างนั้น

616
00:47:34,080 --> 00:47:37,000
ไม่รู้ว่าคุณเรียกมันว่าอะไร
ทิ้งให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียวไม่ได้ใช่ไหม

617
00:47:37,920 --> 00:47:39,680
เรากลับมาหากันตลอด

618
00:47:40,280 --> 00:47:43,040
ใครจะรู้ เธออาจมาเยี่ยมผมในเรือนจำก็ได้

619
00:47:44,000 --> 00:47:45,640
เธอเป็นคนแบบนั้น

620
00:47:50,240 --> 00:47:52,360
ถ้าผมตั้งใจจะไปทำเรื่องนั้นตามที่พวกเขาพูด

621
00:47:52,440 --> 00:47:54,920
ผมจะโทรไปก่อนทำไม คุณรู้ไหม

622
00:47:55,240 --> 00:47:57,640
ผมไปที่ตู้โทรศัพท์ โทรหาเธอ

623
00:47:57,720 --> 00:48:00,320
ผมบอกเธอว่าจะไปหาเพื่อเอางานของผม

624
00:48:00,520 --> 00:48:01,800
เธอตอบว่า "ฉันจะนอนแล้ว"

625
00:48:01,880 --> 00:48:03,480
ถาม "เขาอยู่ไหม"
เธอบอก "เปล่า"

626
00:48:03,560 --> 00:48:05,720
ผมพูดว่า "อีกห้านาทีผมจะไปถึง"
แล้วก็วางสาย

627
00:48:06,400 --> 00:48:07,640
เธอกลับไปนอนต่อ

628
00:48:08,640 --> 00:48:09,800
ผมเข้าไปในห้องนอน

629
00:48:09,880 --> 00:48:14,000
เก็บเสื้อผ้าและข้าวของออกจากตู้เสื้อผ้า

630
00:48:14,080 --> 00:48:17,240
เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียง
แล้วอุทาน "คุณพระช่วย"

631
00:48:17,320 --> 00:48:20,000
ผมเลยรู้ว่ามีคนนอนอยู่ข้างเธอบนเตียง

632
00:48:20,080 --> 00:48:23,440
ผมไม่ได้ตั้งใจจะปลุกเธอ
ผมแค่ไปเอาของของผม

633
00:48:23,520 --> 00:48:25,320
ผมบอกเธอแล้วว่าจะไป

634
00:48:25,760 --> 00:48:30,880
คุณรู้ไหม ตอนที่เห็นเขาผมแบบว่า
และผมเริ่มต่อว่าเธอ

635
00:48:30,960 --> 00:48:33,920
"พระเจ้า" คุณรู้ไหม เราตกลงกันแล้ว

636
00:48:35,920 --> 00:48:39,320
มีการส่งคนปลอมตัว
เข้าไปในห้องขังของเขา

637
00:48:39,400 --> 00:48:43,560
และสามารถล่อถามข้อมูลจากชัคได้

638
00:48:43,640 --> 00:48:48,200
พวกเขาเป็นเพื่อนกัน
แต่กลับพยายามจ้างคนไปฆ่าเธอ

639
00:48:48,280 --> 00:48:51,680
เพราะไม่อยากให้เธอ
เป็นพยานในการพิจารณาคดี

640
00:48:52,880 --> 00:48:55,200
มันน่าอาย ผมจะพูดยังไงได้

641
00:48:56,200 --> 00:48:59,480
ผมเป็นไอ้ขี้ยาที่สับสน คุณรู้ไหม

642
00:48:59,560 --> 00:49:01,480
เป็นไอ้ขี้เหล้าที่ตัดสินใจผิด

643
00:49:01,560 --> 00:49:04,560
ผิดแล้วผิดอีกๆ

644
00:49:05,600 --> 00:49:09,360
คุณรู้ไหม ผมโมโห
ที่ไดแอนเปลี่ยนคำให้การ

645
00:49:09,440 --> 00:49:11,360
ผมรู้สึกว่าเธอโกหก

646
00:49:12,600 --> 00:49:16,760
แต่ใช่ ผมไม่อยากพูดถึงมันหรอก

647
00:49:17,520 --> 00:49:18,640
ผมหวังว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น

648
00:49:18,720 --> 00:49:22,280
ผมหมายถึง มันเป็นแค่สถานการณ์เลวร้าย

649
00:49:23,320 --> 00:49:25,960
ผมไม่อยากให้ไดแอนเป็นอันตราย

650
00:49:31,440 --> 00:49:33,600
ผมไม่ได้ปิดบังความโกรธ

651
00:49:35,240 --> 00:49:37,760
ผมรู้สึกว่า

652
00:49:38,360 --> 00:49:43,000
การตัดสินประหารชีวิต

653
00:49:43,680 --> 00:49:48,840
เหมาะสมและยุติธรรมแล้ว

654
00:49:53,800 --> 00:49:57,480
การรอคอย 20 ปี เพื่อให้ใครสักคนตาย

655
00:49:57,560 --> 00:50:01,520
คือมัน คุณรู้ไหม โอเค คือคุณรู้ไหม

656
00:50:01,840 --> 00:50:02,880
ผมไม่...

657
00:50:03,520 --> 00:50:06,120
ผมเกลียดใครนานขนาดนั้นไม่ได้

658
00:50:06,200 --> 00:50:08,560
มันไม่อยู่ในสายเลือดผม

659
00:50:10,600 --> 00:50:13,760
รู้ไหมว่าเราพูดถึงความเกลียดว่ายังไง
มันจะกัดกินจิตใจคุณ