1
00:00:13,440 --> 00:00:17,200
"ถ้าหากว่า..." คือคำถามในทุกๆ วัน

2
00:00:20,360 --> 00:00:23,000
ถ้าหากว่าผมไม่ได้เข้าไปในนั้น
ถ้าหากว่าผมไม่ได้ฆ่าเขาล่ะ

3
00:00:23,080 --> 00:00:25,360
ถ้าหากว่าผมไม่ได้ยิง

4
00:00:27,320 --> 00:00:28,680
(ม็อกกิ้งเบิร์ด หยุด)

5
00:00:28,760 --> 00:00:30,880
คุณโทษตัวเองด้วยคำถามพวกนี้

6
00:00:32,560 --> 00:00:38,320
ชีวิตในนี้ก็มีอยู่แค่นั้น
ครุ่นคิดเกี่ยวกับตัวเอง และ...

7
00:00:40,240 --> 00:00:42,360
คิดถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น

8
00:00:43,640 --> 00:00:47,240
สิ่งต่างๆ ที่ไม่ได้เกิดขึ้น
และสิ่งต่างๆ ที่คุณอยากให้มันเกิดขึ้น

9
00:00:55,320 --> 00:01:00,640
(ตั้งแต่สหรัฐฯ นำโทษประหาร
กลับมาใช้อีกครั้งในปี 1976)

10
00:01:01,920 --> 00:01:07,200
(มีคนมากกว่า 8,000 คน
ถูกตัดสินให้รับโทษประหาร)

11
00:01:08,800 --> 00:01:11,680
(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 01306201)

12
00:01:11,760 --> 00:01:13,720
ผมชื่อจัสติน ไวลีย์ ดิกเกนส์

13
00:01:16,000 --> 00:01:19,080
ผมมีความผิดฐานฆ่าด้วยเหตุอุกฉกรรจ์
และฆ่าชิงทรัพย์โดยเจตนา

14
00:01:19,160 --> 00:01:21,000
และได้รับโทษประหารชีวิตครับ

15
00:01:26,360 --> 00:01:29,480
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFLIX)

16
00:01:31,480 --> 00:01:33,440
ผมเดินเข้าไปและยิงหนึ่งนัด

17
00:01:33,520 --> 00:01:35,840
เดินเข้าไปใกล้อีก แล้วยิงอีกหนึ่งนัด

18
00:01:37,120 --> 00:01:40,720
เธอถูกยิงทะลุแก้ม กระสุนไปหยุดอยู่ที่ขากรรไกร

19
00:01:41,960 --> 00:01:46,240
จากนั้นผมก็ผลักเขาไปหลังโต๊ะ
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง

20
00:01:51,120 --> 00:01:52,360
ผมไม่อยากเชื่อเลย

21
00:01:52,440 --> 00:01:55,480
ผมแค่คิดว่าไม่อยากเชื่อเลย
ว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน

22
00:01:58,880 --> 00:02:00,440
ผมไม่รู้สึกผิดเลย

23
00:02:06,600 --> 00:02:10,440
ผมเริ่มแทงเขา แทงคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

24
00:02:20,680 --> 00:02:24,880
(ม็อกกิ้งเบิร์ด)

25
00:02:27,800 --> 00:02:31,920
(เรือนจำเจมส์ วี ออลเรด
ไอโอวา พาร์ก เทกซัส)

26
00:02:34,760 --> 00:02:37,960
(ในปี 1995 จัสติน ดิกเกนส์ ต้องโทษประหาร)

27
00:02:38,040 --> 00:02:42,000
(ในความผิดฐานฆาตกรรม
ขณะที่เขามีอายุเพียง 17 ปี)

28
00:02:43,200 --> 00:02:47,280
(ดิกเกนส์ไม่เคยปฏิเสธ
ความผิดที่เขาเป็นคนฆ่า)

29
00:02:48,440 --> 00:02:54,840
(แต่ยังคงยืนยันว่ามีเรื่องราวมากกว่านั้น)

30
00:03:00,280 --> 00:03:05,000
ผมเกิดที่อามาริลโล เทกซัส
กรกฎาคม 1976

31
00:03:06,720 --> 00:03:10,520
แม่ผมคลอดก่อนกำหนดสองเดือน
เพราะแม่ผมเล่นโคเคน

32
00:03:13,880 --> 00:03:15,800
เรามีปัญหากันเป็นระยะ

33
00:03:15,880 --> 00:03:19,000
แต่พ่อแม่ก็อยู่ด้วยกันจนกระทั่งผมอายุ 13

34
00:03:19,080 --> 00:03:21,280
แล้วพวกเขาก็เลิกขาดจากกัน

35
00:03:21,920 --> 00:03:22,920
จากนั้น...

36
00:03:24,120 --> 00:03:26,720
ก็มีแต่เรื่องให้ลำบาก

37
00:03:30,720 --> 00:03:32,560
ผมจะตระเวนไปตามถนนกับแม่

38
00:03:32,640 --> 00:03:34,760
แม่เป็นแค่คนขี้ยาที่ไม่มีบ้าน

39
00:03:34,840 --> 00:03:38,600
ที่ลักเล็กขโมยน้อยตามร้านค้า

40
00:03:38,680 --> 00:03:42,720
และเราจะเล่นยาด้วยกันแล้วเข้าคุกด้วยกัน

41
00:03:42,800 --> 00:03:47,360
แล้วประกันตัวออกมา เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

42
00:03:53,280 --> 00:03:55,280
แดลลัส มัวร์ เป็นช่างสักแถวนั้น

43
00:03:55,360 --> 00:04:01,520
และเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก
เขามีคารมคมคาย

44
00:04:01,600 --> 00:04:04,840
พยายามดูแลทุกคนอย่างเต็มที่

45
00:04:07,920 --> 00:04:11,800
การที่ผมเป็นเด็กไม่มีที่พึ่งและต้องการพ่อ

46
00:04:12,400 --> 00:04:16,400
ทำให้ผมติดเขา
และเหมือนกับว่าผมถูกเขาล้างสมอง

47
00:04:18,399 --> 00:04:20,759
มาร์ทาเป็นคู่หมั้นของแดลลัส มัวร์

48
00:04:22,280 --> 00:04:25,360
ถ้าพวกเขาไม่ติดยามากขนาดนั้น

49
00:04:25,440 --> 00:04:27,600
พวกเขาคงเป็นเพื่อนที่ดีทีเดียว

50
00:04:46,640 --> 00:04:49,840
ผมรู้จักกับแดลลัสและมาร์ทา
ตอนผมอายุประมาณ 15

51
00:04:51,080 --> 00:04:53,480
หลังจากที่ผมกับเพื่อนขโมยกัญชาชุดใหญ่มาได้

52
00:04:55,560 --> 00:04:58,600
ผมไปที่บ้านแดลลัส มัวร์
เผื่อว่าเขาอยากซื้อของ

53
00:04:59,200 --> 00:05:00,800
พวกเขากำลังจัดปาร์ตี้โคเคนชุดใหญ่

54
00:05:02,200 --> 00:05:04,080
ทุกๆ คนกำลังฉีดโคเคน

55
00:05:07,320 --> 00:05:11,400
ผมบอกเขาว่าผมไม่อยากลอง
เพราะแม่ผมติดยา

56
00:05:11,480 --> 00:05:13,880
และผมเห็นแล้วว่าเราจะเป็นยังไงถ้าใช้ยา

57
00:05:15,320 --> 00:05:19,520
แต่เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องของจิตใจ
ไม่ใช่เรื่องของร่างกาย

58
00:05:20,640 --> 00:05:23,640
เขากล่อมให้ผมสูดโคเคนจนได้

59
00:05:25,680 --> 00:05:28,000
และวันหรือสองวันหลังจากนั้น

60
00:05:28,080 --> 00:05:31,120
หลังจากปาร์ตี้ทั้งวันทั้งคืน

61
00:05:32,240 --> 00:05:36,280
เขาก็สอนผมให้ลองฉีดโคเคน

62
00:05:46,040 --> 00:05:49,080
แล้วพอผมได้ฉีดโคเคน
เราก็เลิกสูดมันไปเลย

63
00:05:52,560 --> 00:05:55,000
ตอนนั้นผมเสียคนไปแล้ว

64
00:05:59,280 --> 00:06:02,200
(มีนาคม ปี 1994)

65
00:06:03,880 --> 00:06:08,960
ตอนที่ผมอายุ 17 เราปาร์ตี้กันทั้งอาทิตย์

66
00:06:10,040 --> 00:06:12,560
แล้วแดลลัสก็สลบไป

67
00:06:15,040 --> 00:06:16,680
เขากำลังนอนอยู่ในห้องนอน

68
00:06:16,760 --> 00:06:19,960
แล้วมาร์ทาก็ล้วงกระเป๋าเขา
แล้วขโมยโคเคนมานิดหนึ่ง

69
00:06:22,880 --> 00:06:25,520
แล้วเธอก็ใช้มันคนเดียว

70
00:06:26,120 --> 00:06:30,160
และก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เธอก็สติแตก

71
00:06:33,000 --> 00:06:36,840
แล้วขอให้ผมกับเพื่อนที่ขโมยของด้วยกัน
เครก เพนเนลล์ ขับรถพาเธอ...

72
00:06:36,920 --> 00:06:41,840
ไปขายยาส่วนหนึ่งเพื่อเอา
เงินมาจ่ายแดลลัสก่อนที่เขาจะตื่น

73
00:06:44,680 --> 00:06:47,400
พอคุณเป็นคนติดยา คุณจะคิดถึงแต่เรื่องยา

74
00:06:47,720 --> 00:06:52,160
เราไม่คิดถึงผลที่ตามมา
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม

75
00:06:52,240 --> 00:06:53,240
เราไม่ได้คิดเรื่องนั้น

76
00:06:56,680 --> 00:06:57,920
เราขายมันไม่ได้เลย

77
00:06:58,760 --> 00:07:01,160
แล้วเราสามคนก็เสพโคเคนที่เหลือ

78
00:07:03,960 --> 00:07:07,160
และจุดสุดท้ายที่เราหยุด
ก่อนที่เราจะส่งมาร์ทา

79
00:07:07,240 --> 00:07:10,520
เราได้ยินเสียงแดลลัส มัวร์ถือปืนตามเรามา

80
00:07:23,360 --> 00:07:27,200
ตอนที่แดลลัสมาเจอผม
เป็นเวลาประมาณตีสอง

81
00:07:31,320 --> 00:07:33,640
ผมนอนบนโซฟาที่บ้านเครก

82
00:07:37,000 --> 00:07:38,880
ผมตื่นขึ้นมาเห็นมีดจี้ที่คอ

83
00:07:42,560 --> 00:07:45,480
คนติดยาแถวนั้นที่ชื่อเอ็ดดี รามอสมากับเขา

84
00:07:47,080 --> 00:07:49,440
และพวกเขาคุยกันว่าจะฆ่าผมยังไง

85
00:07:52,120 --> 00:07:55,640
เครกเข้ามา แล้วแดลลัสก็เริ่มซ้อมพวกเรา

86
00:07:55,720 --> 00:07:57,680
แล้วเอาปืนตบหน้าเรา

87
00:08:00,280 --> 00:08:05,040
แล้วเขาก็บอกให้เราตามเขากลับไปที่บ้าน

88
00:08:09,840 --> 00:08:11,480
แล้วเราก็ไปที่นั่น และ...

89
00:08:12,560 --> 00:08:14,640
เขาโทษผมเป็นส่วนใหญ่

90
00:08:18,840 --> 00:08:23,120
เขาบอกผมว่าผมต้องพามาร์ทา
ไปที่อามาริลโลบูเลอวาร์ด

91
00:08:23,840 --> 00:08:27,640
คอยเป็นแมงดา ขณะที่เธอขายตัวเพื่อหาเงิน

92
00:08:28,360 --> 00:08:29,760
แล้วพอผมตอบตกลง...

93
00:08:30,640 --> 00:08:33,280
เขาต่อยผมจนดั้งหักจนผมแทบสลบไป

94
00:08:34,080 --> 00:08:36,680
ถามผมว่า "แกจะยอม
ให้มาร์ทาไปขายตัวหรือไง" แล้วเขาบอกผมว่าผมต้องหาเงินมาให้ได้

95
00:08:42,640 --> 00:08:45,680
แล้วเขาก็ชี้ไปที่หน้ากากสกี
ที่เขาแขวนไว้บนผนัง

96
00:08:46,400 --> 00:08:49,720
และเวลาที่เขามีปัญหา
เขาจะจัดการปัญหาด้วยหน้ากากสกีนั่น

97
00:08:50,280 --> 00:08:53,160
แล้วเขาบอกว่า
"ฉันอยากให้แกทำแบบเดียวกัน"

98
00:08:54,000 --> 00:08:55,280
ฉันไม่สนว่าแกจะทำอะไร

99
00:08:56,200 --> 00:08:57,920
แกแค่หาเงินมาให้ฉัน

100
00:09:07,200 --> 00:09:09,800
ผมกับเครกออกเดินทางด้วยกระบะของเครก

101
00:09:12,520 --> 00:09:16,680
ที่เดียวที่ผมรู้ว่าจะหาปืนได้คือบ้านของทวดผม

102
00:09:16,760 --> 00:09:17,960
ไกลออกไปนอกเมือง

103
00:09:23,280 --> 00:09:27,040
แล้วเราก็ขับกลับเข้าเมือง
แล้วผมก็บอกว่า จอดตรงนี้ๆ

104
00:09:27,120 --> 00:09:29,720
แค่พยายามหาอะไรที่เราจะทำได้

105
00:09:29,800 --> 00:09:32,680
แล้วเขาก็บอกว่า "ไม่ ฉันรู้จักที่หนึ่ง
ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านตากับยายฉัน"

106
00:09:34,560 --> 00:09:36,720
แล้วเราก็ขับผ่านอามาริลโลไป

107
00:09:37,120 --> 00:09:39,040
(โลเมตา
ม็อกกิ้งเบิร์ด)

108
00:09:39,120 --> 00:09:43,640
แล้วเราก็ไปที่ร้าน
ม็อกกิ้งเบิร์ด พอว์น แอนด์ จิวเวลรี่

109
00:09:44,440 --> 00:09:47,600
(ที่อยู่ข้างในคือเจ้าของร้าน จิม เจคอบส์)

110
00:09:47,680 --> 00:09:50,560
(และลูกค้า ฟรานซิส "อัลเลน" คาร์เตอร์)

111
00:09:52,320 --> 00:09:54,720
(เพชรพลอยชั้นหนึ่ง)

112
00:09:54,800 --> 00:09:56,200
พอมองย้อนกลับไป

113
00:09:56,840 --> 00:09:59,160
เราไม่มีทางรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น

114
00:09:59,240 --> 00:10:03,080
แต่วันนั้นมันไม่ปกติ วันนั้นมันไม่ปกติ

115
00:10:05,400 --> 00:10:07,360
เหตุผลที่ผมยอมทำสิ่งนั้น

116
00:10:08,120 --> 00:10:09,840
เพราะผมกลัวแดลลัสมากกว่า

117
00:10:09,920 --> 00:10:13,320
ที่ผมกลัวว่ากฎหมายจะย้อนกลับมาเล่นงานผม

118
00:10:27,520 --> 00:10:30,280
ผมเดินไปที่ประตู
และประตูติดล็อกแบบกดกริ่ง

119
00:10:30,360 --> 00:10:35,320
(เรียก)

120
00:10:35,400 --> 00:10:37,600
แล้วพวกเขาก็กดเปิดประตูเมื่อเห็นผม

121
00:10:43,280 --> 00:10:46,240
ผมบอกว่าผมกำลังจะแต่งงาน
และผมอยากจะลองแหวน

122
00:10:47,200 --> 00:10:51,480
แล้วพวกเขาก็หันหลังให้ผม
พอพวกเขาหันหลังให้ผม

123
00:10:54,000 --> 00:10:55,840
ผมควักปืนออกมาแล้วสับนก

124
00:10:58,640 --> 00:11:02,360
แล้วบอกว่า "หมอบลง
ผมไม่ได้มาเล่นๆ ผมจะฆ่าคุณ"

125
00:11:06,400 --> 00:11:08,600
คุณเจคอบส์นอนอยู่ในจุดที่ผมมองไม่เห็น

126
00:11:08,680 --> 00:11:14,160
ส่วนคุณคาร์เตอร์นอนอยู่ระหว่าง
เคาน์เตอร์สองตัวโดยที่หันหัวมาทางผม

127
00:11:15,240 --> 00:11:16,960
ห่างออกไปราวๆ ห้าฟุต

128
00:11:21,000 --> 00:11:22,240
ผมประหม่า

129
00:11:23,240 --> 00:11:24,960
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย

130
00:11:27,920 --> 00:11:32,000
ผมน่าจะพูดว่ายกมือขึ้น แล้วส่งเงินมาให้ผม

131
00:11:32,440 --> 00:11:36,760
แล้วปล่อยผมไป
แต่กว่าจะคิดได้ก็สายไปแล้ว

132
00:11:38,400 --> 00:11:41,760
แล้วอยู่ดีๆ คุณคาร์เตอร์
ก็พุ่งเข้ามากระแทกตัวผม

133
00:11:43,440 --> 00:11:46,200
เขาอัดผมจนล้มเซ

134
00:11:46,760 --> 00:11:48,960
เขาเข้ามากระแทกโดยไม่มีสัญญาณอะไร

135
00:11:51,960 --> 00:11:53,480
ตลอดเวลานั้น เขาไม่พูดอะไรเลย

136
00:11:55,960 --> 00:11:57,280
เขากระแทกผมกับกำแพง

137
00:11:58,760 --> 00:12:03,480
แล้วผมก็ดิ้นจนหลุด แล้วก็ยิง...

138
00:12:03,800 --> 00:12:05,600
เข้าที่ลำตัวเขานัดหนึ่ง

139
00:12:06,120 --> 00:12:10,720
แล้วผมก็ไถลลงไปกับกำแพง
โดยถือปืนตั้งขึ้นแบบนี้

140
00:12:11,560 --> 00:12:13,600
แล้วเขาก็จับลำกล้อง
ขณะที่โน้มตัวเข้ามาหาผม

141
00:12:13,680 --> 00:12:16,640
แล้วเขาก็จับปืนตั้งขึ้น
แล้วกระสุนก็ทะลุฝ่ามือเขา

142
00:12:16,720 --> 00:12:18,080
เข้าที่หน้าผาก

143
00:12:23,720 --> 00:12:25,720
แล้วผมก็แบบว่า "ไม่นะ"

144
00:12:35,760 --> 00:12:38,640
คุณเจคอบส์ เขาหนีออกทางประตูด้านข้าง

145
00:12:40,040 --> 00:12:41,920
ผมพยายามออกทางประตูหน้า

146
00:12:44,800 --> 00:12:47,120
แล้วผมก็ยิงล็อกด้วยสองนัดสุดท้าย

147
00:12:47,960 --> 00:12:49,160
แต่ผมพลาด

148
00:12:50,000 --> 00:12:51,760
แล้วผมก็เริ่มใช้หัวโขก และใช้เท้าถีบมัน

149
00:12:52,440 --> 00:12:54,080
ผมออกไปไม่ได้

150
00:12:56,200 --> 00:12:57,680
ผมก็เลยออกทางประตูหลัง (จำหน่ายเพชรพลอยและรับจำนำ)

151
00:12:59,320 --> 00:13:02,880
แล้วผมก็มองไปทางซ้าย
เครกขับหนีไปโดยไม่รอผม

152
00:13:03,680 --> 00:13:05,560
เขามองมาที่ผม เราสบตากัน

153
00:13:05,640 --> 00:13:06,680
แล้วเขาก็ไปต่อ

154
00:13:06,760 --> 00:13:09,880
ผมคิดว่า "ไม่นะ" "นี่แหละชีวิตผม"

155
00:13:12,680 --> 00:13:14,200
ผมก็เลยวิ่งออกไป

156
00:13:15,800 --> 00:13:16,640
ผมแค่คิดว่า...

157
00:13:18,400 --> 00:13:20,200
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน

158
00:13:23,800 --> 00:13:28,880
ความคิดนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่รู้จบ

159
00:13:31,840 --> 00:13:35,760
ตอนนั้นผมไม่คิดเลยว่าผมจะหนีไปได้ไหม

160
00:13:36,520 --> 00:13:40,160
ไม่คิดเลย ผมช็อกมาก

161
00:13:48,400 --> 00:13:50,160
(สามวันหลังจากการปล้น)

162
00:13:50,240 --> 00:13:52,920
(จัสติน ดิกเกนส์ ถูกจับกุม
โดยกรมตำรวจอามาริลโล)

163
00:14:01,440 --> 00:14:03,640
เพื่อเป็นการบันทึก
จัสติน แนะนำตัวหน่อยได้ไหม

164
00:14:03,720 --> 00:14:06,400
ผมคือจ่าคัมโพส นี่คือจ่ามอนทาโน

165
00:14:06,480 --> 00:14:07,880
คุณชื่ออะไร ชื่อเต็ม

166
00:14:07,960 --> 00:14:09,640
จัสติน ไวลีย์ ดิกเกนส์ครับ

167
00:14:09,920 --> 00:14:10,760
โอเค

168
00:14:11,200 --> 00:14:15,080
พวกเขาบอกว่า "เรารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ

169
00:14:15,880 --> 00:14:17,880
ผู้ร่วมก่อเหตุของคุณ เครก เพนเนลล์ อยู่ที่นี่

170
00:14:17,960 --> 00:14:19,480
เขาบอกเราทุกอย่างแล้ว"

171
00:14:21,160 --> 00:14:23,080
ผมก้มหน้ากุมขมับ เริ่มร้องไห้

172
00:14:23,160 --> 00:14:25,200
แล้วบอกว่าผมเสียใจ
ผมไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าใคร

173
00:14:25,280 --> 00:14:28,920
ผมไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าใคร
และผมก็ไม่ได้พูดอีก

174
00:14:30,120 --> 00:14:32,360
ช่วยเล่าตั้งแต่แรกได้ไหม
ไตร่ตรองไว้ก่อนหรือเปล่า

175
00:14:32,440 --> 00:14:34,800
- เล่าได้ไหม
- ผมไม่ได้ไตร่ตรอง

176
00:14:35,720 --> 00:14:38,440
ผมไม่รู้ว่ามีโทษประหาร

177
00:14:39,240 --> 00:14:43,760
แต่ผมรู้แล้วว่าผมซวยหนักแน่

178
00:15:00,320 --> 00:15:03,520
(อามาริลโล เทกซัส)

179
00:15:10,280 --> 00:15:14,640
(ในการพิจารณาคดีของดิกเกนส์
อัยการที่ส่งฟ้อง เจมส์ ฟาร์เรน ให้การต่อศาล)

180
00:15:14,720 --> 00:15:17,320
(ในแบบที่แตกต่างกันมาก)

181
00:15:18,760 --> 00:15:21,760
(ศูนย์ยุติธรรมแรนดัลเคาน์ตี)

182
00:15:23,840 --> 00:15:27,280
การปล้นฆ่าที่ ม็อกกิ้งเบิร์ด สตรีท จิวเวลรี่

183
00:15:27,360 --> 00:15:29,920
เกิดขึ้นในวันที่ 12 มีนาคม 1994

184
00:15:31,160 --> 00:15:35,760
นั่นเป็นคดีใหญ่คดีแรกของผม
หลังจากที่ผมมาเป็นอัยการเขต

185
00:15:37,120 --> 00:15:41,040
จัสติน ไวลีย์ ดิกเกนส์
เป็นคนอารมณ์แปรปรวน

186
00:15:41,920 --> 00:15:45,400
ผมคิดว่าเขามีปมนโปเลียน ทำนองนั้น

187
00:15:45,480 --> 00:15:47,760
เขารู้ตัวว่าเขาไม่ใช่คนตัวใหญ่

188
00:15:48,280 --> 00:15:54,280
และเขาชดเชยปมด้อยเรื่องนั้น
ด้วยการวางท่าหรือแสดงให้เห็น

189
00:15:54,360 --> 00:15:57,160
ว่าเขาเป็นคนตัวใหญ่ ร้ายกาจและอันตราย

190
00:15:58,800 --> 00:16:03,560
จากการให้เหตุผลของเขา

191
00:16:03,640 --> 00:16:05,920
และการตัดสินใจก่อเหตุปล้น

192
00:16:06,000 --> 00:16:09,600
คือเขากลัวแดลลัส มัวร์

193
00:16:10,320 --> 00:16:15,720
ผมคิดว่ามันคือความจริง
ในบรรดาเรื่องที่โกหกเป็นส่วนใหญ่

194
00:16:15,800 --> 00:16:19,360
เมื่อคุณใส่ความจริงเข้าไป
ในเรื่องโกหก มันจะดูน่าเชื่อถือมากขึ้น

195
00:16:20,640 --> 00:16:27,040
ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของความรู้สึกอับอาย
มากกว่าการถูกทุบตีอย่างรุนแรง

196
00:16:29,800 --> 00:16:31,920
ผมคิดว่าเขาสะเทือนใจมาก

197
00:16:32,000 --> 00:16:36,520
เมื่อเขาถูกหยามเหยียด
ต่อหน้าคนอื่นๆ ที่รู้จักเขา

198
00:16:36,600 --> 00:16:41,520
เพราะนั่นแหละ แรงขับภายในของเขา
คือทำให้ทุกคนเชื่อว่า...

199
00:16:41,880 --> 00:16:45,560
"ฉันอาจไม่ใช่คนตัวใหญ่
แต่ฉันเป็นตัวอันตราย

200
00:16:45,640 --> 00:16:47,240
แกคงไม่อยากมีเรื่องกับฉัน"

201
00:16:51,880 --> 00:16:54,920
ผมเชื่อและผมคิดว่าหลักฐานแสดงให้เห็นแล้ว

202
00:16:55,000 --> 00:16:59,960
ว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในการปล้น
ม็อกกิ้งเบิร์ด สตรีท จิวเวลรี่

203
00:17:00,040 --> 00:17:03,920
ฟรานซิล อัลเลน คาร์เตอร์พยายามเข้าหาเขา

204
00:17:04,000 --> 00:17:07,600
และโน้มน้าวให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะปล้น

205
00:17:08,560 --> 00:17:11,760
"วางปืนลง อย่าทำแบบนี้
นายจะทำลายชีวิตตัวเอง

206
00:17:11,839 --> 00:17:14,999
ให้ฉันคุยกับนาย เรามาคุยกัน
นายคงไม่อยากทำแบบนี้"

207
00:17:16,960 --> 00:17:20,000
ดิกเกนส์ตอบโต้ในแบบที่เขาทำเสมอ
ด้วยความรุนแรง

208
00:17:20,240 --> 00:17:22,520
และยิงฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์จนตาย

209
00:17:25,960 --> 00:17:28,360
คำให้การฝ่ายดิกเกนส์ส่วนหนึ่งคือ...

210
00:17:29,720 --> 00:17:34,080
ฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์
บีบให้เขาต้องใช้อาวุธ

211
00:17:35,280 --> 00:17:38,560
และนั่นคือหนึ่งในคำถามที่คณะลูกขุนต้องตอบ

212
00:17:38,760 --> 00:17:42,840
เหยื่อบีบให้จำเลยทำเช่นนั้นหรือไม่

213
00:17:43,840 --> 00:17:45,880
ถ้าคำตอบคือใช่

214
00:17:45,960 --> 00:17:50,440
ตามกฎหมายแล้ว โทษประหารก็เป็นไปไม่ได้

215
00:17:52,320 --> 00:17:56,880
ไม่มีทางที่การต่อสู้แบบนั้น
จะเกิดขึ้นได้ในขณะที่เขาถูกยิง

216
00:17:58,920 --> 00:18:04,320
มันคงเป็นไปไม่ได้
กับสิ่งที่เขาอธิบายว่ามันเกิดขึ้น

217
00:18:04,400 --> 00:18:06,440
แต่ไม่มีเลือดบนตัวเขา

218
00:18:09,000 --> 00:18:15,160
หลักฐานสอดคล้องกัน
ในเรื่องที่เขาอยู่ห่าง

219
00:18:15,360 --> 00:18:18,480
จากฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์
พอสมควรขณะที่เขาลั่นกระสุน

220
00:18:20,760 --> 00:18:23,240
ผมคิดว่าเจคอบส์ไม่เห็นการต่อสู้

221
00:18:24,680 --> 00:18:28,800
ผมคิดว่าเขาแค่คิดว่านั่นคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น

222
00:18:30,280 --> 00:18:32,520
พอเขาลุกขึ้นจากพื้น

223
00:18:32,600 --> 00:18:36,200
เขาคิดแค่เรื่องเดียว คือหนีออกไปทางประตู

224
00:18:37,200 --> 00:18:42,320
ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่
ทำให้ดิกเกนส์ตกใจและเหนี่ยวไก

225
00:18:42,720 --> 00:18:46,040
ไม่ใช่การพุ่งชน
ของฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์

226
00:18:50,480 --> 00:18:55,240
จัสติน ไวลีย์ ดิกเกนส์
ควรได้รับโทษตามที่คณะลูกขุนตัดสิน

227
00:18:55,320 --> 00:18:59,120
เขาควรได้รับโทษประหาร
เพราะตัวตนที่เขาเป็น

228
00:18:59,200 --> 00:19:02,840
และเพราะสิ่งที่เขาทำ
แต่ก็เพราะเหยื่อ

229
00:19:03,440 --> 00:19:05,760
ที่เขาเลือกที่จะพรากไปจากเราด้วย

230
00:19:06,920 --> 00:19:11,680
ฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์
เป็นคนดีที่น่านับถือที่สุดคนหนึ่ง

231
00:19:11,760 --> 00:19:16,240
ที่ผมรู้จัก
และดิกเกนส์พรากไปจากเราทุกคน

232
00:19:20,600 --> 00:19:23,920
(เคลย์ตัน นิวเม็กซิโก)

233
00:19:31,360 --> 00:19:32,840
ฉันชื่อบาร์บาราลี แบลร์

234
00:19:33,800 --> 00:19:38,600
ฉันสอนกับอัลเลนตั้งแต่ปี 1978
จนเขาตายในปี 1994 ค่ะ

235
00:19:39,760 --> 00:19:45,320
ส่วนฉัน คิม ลีลค่ะ และฉันเคยเรียน
วิชาภาษาอังกฤษสำหรับเด็กกับครูคาร์เตอร์

236
00:19:48,480 --> 00:19:54,520
และจากนั้นฉันก็มาสอน
ภาษาอังกฤษในห้องที่เขาเคยสอน

237
00:19:54,600 --> 00:19:57,680
ที่ฉันเรียนภาษาอังกฤษสำหรับเด็ก
กับครูคาร์เตอร์

238
00:20:02,560 --> 00:20:05,920
อัลเลนเป็นคนที่ซับซ้อน

239
00:20:06,000 --> 00:20:10,000
มีชีวิตชีวา น่าสนใจ ขัดแย้งตัวเอง

240
00:20:10,080 --> 00:20:14,240
เข้าใจยากและรักเด็ก

241
00:20:15,080 --> 00:20:16,600
เขาดูเด็กมาก

242
00:20:17,520 --> 00:20:19,200
- นั่นสิ
- นั่นสิ

243
00:20:19,280 --> 00:20:22,520
จริงๆ แล้ว เขาอายุ 50
แต่เขาทำตัวไม่เหมือนคนอายุ 50

244
00:20:22,840 --> 00:20:24,160
(อนุสรณ์แด่อัลเลน คาร์เตอร์)

245
00:20:24,240 --> 00:20:26,120
เด็กๆ ที่เขาช่วยมากที่สุด

246
00:20:26,200 --> 00:20:29,760
คือเด็กๆ ที่ถูกมองข้าม

247
00:20:30,160 --> 00:20:32,120
ไม่มีใครถูกมองข้ามสำหรับอัลเลน

248
00:20:32,440 --> 00:20:35,240
คนที่อาจจะเอาตัวไม่รอด

249
00:20:35,320 --> 00:20:37,880
อาจอยู่ในสังคมได้เพราะอัลเลน คาร์เตอร์

250
00:20:38,200 --> 00:20:41,120
เขามองเห็นเด็กที่อ่อนแอเสมอ

251
00:20:41,560 --> 00:20:44,200
เขาจะไม่ปล่อยให้เด็กล้มเหลว (ม็อกกิ้งเบิร์ด จิวเวลรี่ แอนด์ พอว์น)

252
00:20:47,520 --> 00:20:49,760
คืนนั้น ทันทีที่เรารู้ข่าว

253
00:20:50,400 --> 00:20:53,520
ไม่มีใครรู้ว่ามีการปล้นเกิดขึ้น

254
00:20:53,600 --> 00:20:55,840
หรือว่าเขาถูกยิง

255
00:20:56,920 --> 00:20:58,800
เรารู้แค่ว่าเขาตายแล้ว

256
00:20:59,480 --> 00:21:00,800
(โรงเรียนมัธยมเคลย์ตัน)

257
00:21:00,880 --> 00:21:04,840
แต่ที่โรงเรียนในวันต่อมา
รายละเอียดเริ่มเผยออกมา

258
00:21:05,160 --> 00:21:09,480
และนั่นเป็นตอนที่ฉันจำได้ดีว่า
พวกเรา ครูทุกคนในห้องพักครู

259
00:21:09,560 --> 00:21:12,680
คุยกันว่าอัลเลนจะทำอย่างไร

260
00:21:13,120 --> 00:21:16,040
อัลเลนจะทำอย่างไรในการปล้นที่ใช้อาวุธ

261
00:21:16,120 --> 00:21:18,320
คุณจะทำอย่างไร ฉันจะทำอย่างไร

262
00:21:19,680 --> 00:21:24,880
พวกเรา ไม่มีใครเห็นภาพ
อัลเลนใช้กำลังต่อสู้กับคนที่มีปืน

263
00:21:25,240 --> 00:21:29,480
เขาแข็งแรง มีชีวิตชีวา นั่นเป็นเรื่องจริง

264
00:21:29,560 --> 00:21:32,960
แต่ฉันนึกภาพไม่ออก
ว่าอัลเลนจะพุ่งเข้าใส่มือปืน

265
00:21:33,400 --> 00:21:35,880
มันไม่ใช่ตัวตนเขา ไม่ใช่ธรรมชาติของเขา

266
00:21:35,960 --> 00:21:37,800
มันคงไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทำ แต่ฉันเห็นภาพที่เขาพยายามพูดคุย

267
00:21:40,080 --> 00:21:45,240
อย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้

268
00:21:45,600 --> 00:21:51,160
เพื่อทำให้เด็กคนนี้ จะเป็นใครก็แล้วแต่
รู้ตัวว่าเขากำลังทำอะไร

269
00:21:51,240 --> 00:21:54,280
มันเป็นเรื่องที่รับไม่ได้ มันไม่โอเค

270
00:21:56,240 --> 00:22:02,080
และอัลเลนคงหวังว่าเด็กคนนั้นจะเชื่อฟัง

271
00:22:02,160 --> 00:22:04,160
เข้าใจ และรู้ตัว

272
00:22:04,840 --> 00:22:07,320
แต่แน่ละ เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนั้น

273
00:22:13,560 --> 00:22:16,200
(เหตุการณ์ในแบบที่อัยการฟาร์เรนนำเสนอ)

274
00:22:16,280 --> 00:22:19,200
(แสดงให้เห็นว่าดิกเกนส์ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา)

275
00:22:20,640 --> 00:22:23,400
(สำหรับจำเลย การพิสูจน์ว่านั่นไม่ใช่ความจริง) (อาจเป็นทางเดียวที่จะ
ทำให้เขาไม่ต้องโทษประหาร)

276
00:22:28,360 --> 00:22:30,880
(เปิด)

277
00:22:44,880 --> 00:22:45,880
ผมชื่อรัส ไบเลย์

278
00:22:45,960 --> 00:22:49,360
ผมเป็นทนายนำในการพิจารณาคดี
ของจัสติน ไวลีย์ ดิกเกนส์

279
00:22:53,880 --> 00:22:56,480
สำหรับผม ดูเหมือนว่าจัสตินเป็นเด็กที่ใช้ได้

280
00:22:56,560 --> 00:22:59,880
แต่ผมจะไม่บอกว่าเขาเป็นเด็กดีมาก
จากสิ่งที่เกิดขึ้นในจุดนี้

281
00:22:59,960 --> 00:23:02,400
แต่ผมชอบเขานะ

282
00:23:03,040 --> 00:23:04,960
- เป็นไงคะ วันนี้
- สบายดี ขอบใจ

283
00:23:05,040 --> 00:23:07,120
- ดีค่ะ
- ขอบใจมาก

284
00:23:08,840 --> 00:23:10,960
เวลาที่เราได้รับคดีฆาตกรรมอุกฉกรรจ์

285
00:23:11,040 --> 00:23:14,400
มีโอกาสมากทีเดียว
ที่พวกเขาจะเรียกร้องโทษประหาร

286
00:23:14,880 --> 00:23:17,360
นั่นคือเหตุผลเดียวในการตั้งข้อหา
ฆ่าผู้อื่นด้วยเหตุอุกฉกรรจ์

287
00:23:17,920 --> 00:23:22,440
อย่างแรกที่เราทำคือยอมรับความผิด
ฐานฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนา

288
00:23:22,520 --> 00:23:26,600
ซึ่งเป็นความผิดฐานที่ร้ายแรงน้อยกว่า
ในบรรดาข้อหาที่ตั้งกับจัสติน

289
00:23:29,680 --> 00:23:35,760
ทีนี้ ประเด็นคือจัสตินเจตนาฆ่าคุณคาร์เตอร์

290
00:23:35,840 --> 00:23:38,400
เพราะเขารู้สึกหรืออยากทำอย่างนั้นหรือไม่

291
00:23:39,280 --> 00:23:42,080
คุณฟาร์เรนอ่านรายงานฉบับเดียวกับผม

292
00:23:42,640 --> 00:23:46,680
และในแง่ที่สมเหตุสมผล
เรื่องมันควรจะเป็นแบบนี้เท่านั้น

293
00:23:47,320 --> 00:23:48,880
(แปลนร้านเพชรพลอยม็อกกิ้งเบิร์ด)

294
00:23:48,960 --> 00:23:51,080
เมื่อจัสตินควักปืนออกมา

295
00:23:51,760 --> 00:23:55,560
มีเคาน์เตอร์ระหว่างจัสตินกับคนอีกสองคน

296
00:23:55,640 --> 00:23:57,840
ในร้านนั้นและในตอนนั้น

297
00:24:00,000 --> 00:24:02,080
เขาบอกให้ทั้งสองคนหมอบลง

298
00:24:02,640 --> 00:24:08,320
และในจุดนั้น
เขาคิดได้ว่าเขาตัดสินใจทำสิ่งที่โง่มาก

299
00:24:08,960 --> 00:24:12,720
และผมคิดว่าการที่เขาหันหลังให้คุณคาร์เตอร์

300
00:24:12,800 --> 00:24:14,920
คุณคาร์เตอร์จึงข้ามเคาน์เตอร์นั่นมา

301
00:24:15,440 --> 00:24:20,120
และในรูปการณ์นั้น
เขาถูกยิงขณะที่พยายามแย่งปืน

302
00:24:24,400 --> 00:24:27,320
มีประจักษ์พยานคนหนึ่ง คุณเจคอบส์

303
00:24:27,560 --> 00:24:32,760
แต่เขาคงไม่ลงชื่อให้การ
ถ้าคุณฟาร์เรนไม่ได้รับรอง

304
00:24:33,960 --> 00:24:36,720
ผมไม่แน่ใจนักว่าทำไม
เขาต้องให้คุณฟาร์เรนรับรอง

305
00:24:37,280 --> 00:24:41,080
เพราะผมรู้ว่าถ้าผมให้การกับใครสักคน

306
00:24:41,160 --> 00:24:43,720
ผมจะแก้ไขอะไรไม่ได้
เพราะมันเป็นความจริง

307
00:24:46,160 --> 00:24:52,120
หลักฐานสอดคล้องกันในเรื่องที่เขาอยู่ห่าง

308
00:24:52,200 --> 00:24:54,720
จากฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์พอสมควร
ในขณะลั่นกระสุน

309
00:24:55,840 --> 00:24:58,600
ผมไม่เข้าใจที่พวกเขาเชื่ออย่างนั้นจริงๆ

310
00:24:58,680 --> 00:25:00,640
ผมคงคิดว่าอย่างน้อยกรมตำรวจ

311
00:25:00,720 --> 00:25:04,400
น่าจะมีสิ่งที่เขาเรียกว่า
การขึงเส้นหรือสายในที่เกิดเหตุ

312
00:25:04,760 --> 00:25:08,760
เพื่อระบุว่ากระสุนพุ่งไปทางไหน
และมาจากทางไหน

313
00:25:08,920 --> 00:25:11,600
มันอาจจะช่วยพิสูจน์หรือแสดงให้เห็น

314
00:25:11,680 --> 00:25:15,160
การต่อสู้ระหว่างจัสติน ดิกเกนส์
กับคุณคาร์เตอร์

315
00:25:15,880 --> 00:25:17,120
แต่พวกเขาไม่ได้ขึงสายอะไร

316
00:25:17,680 --> 00:25:19,320
เขาไม่คิดว่ามันเกี่ยวข้องกับอะไร

317
00:25:19,400 --> 00:25:21,480
สำหรับเรา มันคงทำให้อะไรๆ เปลี่ยนไปมาก แต่พอมาคิดๆ ดูแล้ว
ตำรวจไม่ได้ทำงานให้จำเลย

318
00:25:24,080 --> 00:25:25,720
พวกเขาทำงานให้รัฐเทกซัส

319
00:25:27,840 --> 00:25:30,440
(สำนักงานตำรวจมณฑลแรนดัลเคาน์ตี)

320
00:25:30,520 --> 00:25:32,720
สำหรับผม จัสตินเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

321
00:25:32,800 --> 00:25:34,800
ที่กลัวจนสติแตก

322
00:25:36,440 --> 00:25:41,120
สิ่งที่เราสืบให้แน่ใจได้คือ
แดลลัส มัวร์บังคับขู่เข็ญ

323
00:25:41,200 --> 00:25:44,040
ให้เขาหาเงินมาคืน
เพื่อชดใช้ในสิ่งที่เขา จัสติน

324
00:25:44,560 --> 00:25:47,520
กับภรรยาของคุณมัวร์ทำตามที่เชื่อกัน

325
00:25:50,120 --> 00:25:52,520
ถ้าแดลลัส มัวร์ มาเป็นพยาน...

326
00:25:52,640 --> 00:25:55,920
มันอาจจะทำให้เป็นเรื่องเป็นราวมากเกิน

327
00:25:56,000 --> 00:25:59,080
กว่าที่รัฐอยากจะให้คณะลูกขุนรู้

328
00:26:01,240 --> 00:26:04,920
และถ้าเราสอบสวนภรรยาเขา
แยกกับแดลลัส

329
00:26:05,320 --> 00:26:09,800
ภรรยาเขาอาจจะให้การใน
สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับจัสตินจริงๆ

330
00:26:11,520 --> 00:26:13,000
แต่น่าแปลกใจนะ

331
00:26:13,080 --> 00:26:17,200
อยู่ดีๆ คุณมัวร์และพยานอีกหลายคน
ที่เราต้องการก็หายไป

332
00:26:17,680 --> 00:26:19,320
ผมไม่รู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

333
00:26:19,400 --> 00:26:24,120
ว่ามันไปถึงจุดนั้นได้ยังไง
แต่นักสืบของเราหาเขาไม่เจอเลย

334
00:26:27,040 --> 00:26:29,680
และผมไม่ได้จะบอกว่ารัฐทำอะไรผิดนะครับ

335
00:26:29,760 --> 00:26:32,240
แค่ข้อเท็จจริงที่ว่า
แดลลัสปกปิดความผิดของตัวเอง

336
00:26:33,040 --> 00:26:35,040
จะว่าเอาตัวรอดก็ได้

337
00:26:35,120 --> 00:26:38,800
ใช่ จากรูปการณ์ ผมเข้าใจว่าทำไมเขาหนีไป

338
00:26:39,440 --> 00:26:41,160
แต่เขาช่วยเราได้แน่นอน

339
00:26:48,920 --> 00:26:52,480
(แอลบูเคอร์คี นิวเม็กซิโก)

340
00:26:56,120 --> 00:27:00,320
ฉันรู้จักจัสติน
สองปีก่อนที่จะเกิดเรื่องตอนเกรดเจ็ด

341
00:27:00,720 --> 00:27:01,960
(ชานเต มัวร์ ลูกแดลลัส)

342
00:27:02,040 --> 00:27:06,440
เราเรียนซัมเมอร์ด้วยกัน
ที่แซม ฮูสตัน ซัมเมอร์สกูล

343
00:27:07,320 --> 00:27:10,040
ฉันจะให้อาหารมัน เบทส์ อยากกินไหม

344
00:27:14,800 --> 00:27:17,000
บ้านนี้ไม่มีของเหลือ

345
00:27:20,800 --> 00:27:24,840
จัสติน เขาเป็นเด็กบ้านนอก
บ้าบิ่นที่ชอบพูดเรื่องการล่าหมูป่า

346
00:27:24,920 --> 00:27:26,800
ปืนผาหน้าไม้

347
00:27:27,240 --> 00:27:29,320
เขาค่อนข้างบ้าบิ่นเกินเด็ก

348
00:27:30,920 --> 00:27:33,040
โอเค ทุกคน มาเร็ว

349
00:27:34,640 --> 00:27:35,960
แบ่งกันกินดีๆ

350
00:27:36,040 --> 00:27:39,480
พ่อฉันรู้จักแม่เขาเพราะเรื่องยา

351
00:27:40,200 --> 00:27:41,440
กินดีๆ นะ

352
00:27:42,280 --> 00:27:46,640
ฉันก็เลยบังเอิญเจอกับจัสตินที่บ้านพ่อฉัน

353
00:27:47,520 --> 00:27:50,360
ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันรู้ว่า
เพื่อนๆ ฉันทำอะไรที่...

354
00:27:50,440 --> 00:27:52,000
มากกว่าการสูบบุหรี่นิดหน่อย

355
00:27:52,080 --> 00:27:54,160
สูบกัญชาบ้างและฉีดยา
ที่นั่นที่นี่ตามปาร์ตี้ต่างๆ

356
00:27:57,080 --> 00:28:01,160
พ่อฉัน เขาเป็นคนมีเสน่ห์มาก

357
00:28:01,240 --> 00:28:03,560
ทุกคนจะชอบเขา

358
00:28:06,720 --> 00:28:12,040
เขาเหมือนชาร์ลส์ แมนสัน
ที่เป็นมิตรมากกว่าก็ว่าได้

359
00:28:12,760 --> 00:28:15,240
เขาโน้มน้าวใจคนเก่ง

360
00:28:15,320 --> 00:28:21,160
เขามีวิธีทำให้ทุกคนทำสิ่งที่เขาต้องการ

361
00:28:25,520 --> 00:28:27,760
เขาเข้าออกเรือนจำตลอดชีวิตฉัน

362
00:28:30,200 --> 00:28:35,360
ทุกครั้งที่เขาออกมาจากคุก
แทนที่เขาจะดีขึ้น กลับแย่ลง

363
00:28:38,040 --> 00:28:41,080
มันเหมือนกับว่ายิ่งเป็นแบบนี้เท่าไร
มันก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

364
00:28:41,160 --> 00:28:44,120
มีข้อหามากขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงจุดนี้

365
00:28:44,200 --> 00:28:45,640
อีก 25 ปีต่อมา

366
00:28:49,000 --> 00:28:51,320
แปดเดือนก่อน เขาเป็นผู้ร้ายหลบหนี

367
00:28:52,520 --> 00:28:57,240
ในคดีที่เขามัดหญิงชราวัย 83
แล้วซ้อมเธอในบ้านเธอเอง

368
00:28:57,320 --> 00:28:58,520
เป็นการบุกรุกบ้าน

369
00:29:00,560 --> 00:29:04,520
สิ่งที่คุณคงคิดว่าพ่อคุณคงไม่ทำ แต่...

370
00:29:09,920 --> 00:29:13,360
(หลังจากหนีคดีเกือบเก้าเดือน)

371
00:29:13,440 --> 00:29:16,520
(แดลลัส มัวร์ถูกจับกุม
ที่พอตเตอร์เคาน์ตี เทกซัส)

372
00:29:18,160 --> 00:29:21,640
(เขาอาจต้องโทษจำคุกตลอดชีวิตห้าคดี)

373
00:29:21,720 --> 00:29:25,600
(ด้วยข้อหาที่ไม่เกี่ยวกับคดีของดิกเกนส์)

374
00:29:33,120 --> 00:29:38,120
(สถานกักกันพอตเตอร์เคาน์ตี)

375
00:29:39,400 --> 00:29:41,440
พ่อผมอยากให้ชื่อ "ฟอร์ทเวิร์ท"

376
00:29:42,200 --> 00:29:46,560
แต่แม่ไม่ยอมเขาตั้งชื่อผมว่า
ฟอร์ทเวิร์ท ผมก็เลยชื่อแดลลัส

377
00:29:49,120 --> 00:29:51,720
ในการพิจารณาคดีนี้มีการเอ่ยชื่อผม 58 ครั้ง แปลว่าใครๆ ก็อยากคุยกับผม

378
00:29:56,400 --> 00:29:58,400
ผมเหมือนดาราดัง

379
00:30:00,520 --> 00:30:02,800
ผมไม่โกหก คนส่วนใหญ่
จะบอกคุณว่าผมไม่ใช่คนโกหก

380
00:30:02,880 --> 00:30:04,200
ผมเป็นคนตรงไปตรงมา

381
00:30:07,720 --> 00:30:10,720
ลูกสาวผมแนะนำให้รู้จักจัสติน
เธอบอกคุณหรือยัง

382
00:30:11,280 --> 00:30:12,800
ให้ตายสิ ไอ้เด็กเวรนั่น

383
00:30:13,280 --> 00:30:16,400
มันทำผมเจ็บหนักจริงๆ

384
00:30:18,680 --> 00:30:20,160
เมียผมชอบมันนะ

385
00:30:21,520 --> 00:30:24,880
พวกมันขโมยของของผมไปไม่ใช่น้อยเลย

386
00:30:26,280 --> 00:30:27,520
มันบอกคุณหรือเปล่า

387
00:30:30,160 --> 00:30:32,400
ผมนอนอยู่ มันเอาไปหมด

388
00:30:35,560 --> 00:30:38,960
ผมเอาปืนจ่อขมับไอ้เด็กนั่น
แล้วบอกว่า "เราจะไปที่บ้านมาร์ทา

389
00:30:39,040 --> 00:30:41,960
แล้วพวกแกต้องขอโทษ
ที่ปล่อยเธอไปจากบ้านฉัน

390
00:30:42,040 --> 00:30:43,280
ขโมยของของฉัน

391
00:30:43,360 --> 00:30:45,120
พวกแกควรจะเป็นเพื่อนฉัน"

392
00:30:46,840 --> 00:30:49,320
เขาโทษผมเป็นส่วนใหญ่

393
00:30:49,400 --> 00:30:52,040
เขาชี้ไปที่หน้ากากสกีที่เขาแขวนไว้บนผนัง

394
00:30:52,320 --> 00:30:55,880
แล้วบอกว่า "ฉันไม่สนว่าแกจะทำอะไร
แกแค่หาเงินมาคืนฉัน"

395
00:30:56,360 --> 00:31:01,960
เอาไปเขียนในไบเบิลได้เลยนะเนี่ย
สาบานต่อพระเจ้า

396
00:31:02,080 --> 00:31:06,040
ให้ตายสิ เรื่องมโนทั้งนั้น เรื่องมโนทั้งนั้น

397
00:31:07,080 --> 00:31:10,960
ผมไม่เคยบอกว่าไปๆ
แกต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้

398
00:31:11,040 --> 00:31:13,600
แล้วหาเงินมาคืนผมแล้ว
แล้วส่งมันไปปล้น

399
00:31:13,680 --> 00:31:14,520
ไร้สาระ

400
00:31:14,800 --> 00:31:18,360
ผมไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวเรื่องเลอะเทอะของมัน

401
00:31:18,440 --> 00:31:22,600
และผมไม่รู้ว่ามันจะทำเรื่องบ้าๆ พวกนั้น

402
00:31:23,600 --> 00:31:24,720
ผมปล่อยมันไป

403
00:31:27,280 --> 00:31:30,400
มันไม่ได้ปล้นผมด้วยซ้ำ เมียปล้นผม

404
00:31:31,760 --> 00:31:36,920
ผมก็เลยบอกว่า "ฉันอยากให้แก
พาเมียฉันไปโรงแรมแล้วเฝ้าเธอ

405
00:31:37,480 --> 00:31:40,080
ดูให้แน่ใจว่าไม่มีลูกค้าคนไหน
อยู่กับเธอเกิน 15 นาที

406
00:31:40,160 --> 00:31:43,440
แล้วปล่อยให้เธอหาเงินมาใช้ฉัน
เธอเป็นคนที่ขโมยของฉันไป

407
00:31:44,160 --> 00:31:45,480
แกทำให้ฉันได้ไหม"

408
00:31:45,560 --> 00:31:48,160
มันบอกว่า "จัดไป ผมจะขายนังนั่น"

409
00:31:49,400 --> 00:31:51,200
พอมันพูดแบบนั้น ผมอัดมันไปที

410
00:31:52,080 --> 00:31:53,560
ดูที่ภาพถ่ายมันสิ

411
00:31:54,800 --> 00:31:56,920
พอมันตั้งหลักได้ ผมก็ไม่ยอมให้มันลุก

412
00:31:57,160 --> 00:31:59,720
ผมถีบมันออกจากบ้านไปเลย

413
00:31:59,960 --> 00:32:02,360
แล้วผมบอกมันว่า "แกอย่ากลับมาที่บ้านฉันอีก

414
00:32:02,440 --> 00:32:07,680
แกหาเงินมาจ่ายฉันไม่ได้ แกไม่ต้องมาซื้ออะไร
แกไม่ต้องมาทำอะไร แกไม่ต้องมาขอโทษ

415
00:32:07,760 --> 00:32:10,760
ฉันไม่อยากให้ไอ้เด็กบ้าอย่างแก
มาเหยียบบ้านฉันอีก"

416
00:32:11,720 --> 00:32:12,960
นั่นคือสิ่งที่ผมบอกมัน

417
00:32:13,360 --> 00:32:16,200
ผมจะไม่ยอมให้ใครมอง
ว่าผมเป็นชาร์ลส์ แมนสัน

418
00:32:16,480 --> 00:32:17,360
เข้าใจที่พูดไหม

419
00:32:17,440 --> 00:32:21,560
ผมไม่อยากยุ่งกับเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นถูกฆ่า

420
00:32:21,640 --> 00:32:24,520
เพราะผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น

421
00:32:25,760 --> 00:32:27,040
มันไม่ได้ติดค้างอะไรผม

422
00:32:27,120 --> 00:32:29,800
มันได้ใช้หนี้ของมันตั้งแต่ที่ผมต่อยมันแล้ว

423
00:32:32,520 --> 00:32:36,720
ผมคิดว่ามันควรได้รับความช่วยเหลือ
แต่ไม่ใช่การที่ผมต้องไปนั่งตรงนั้น

424
00:32:36,800 --> 00:32:39,720
แล้วบอกว่า "ผมบอกและสั่ง
ให้เขาไปทำเรื่องแบบนั้น"

425
00:32:39,920 --> 00:32:44,280
ผมคงบอกคุณแล้ว
ถ้าผมพูดแบบนั้น แต่เปล่า เปล่าเลย

426
00:32:45,280 --> 00:32:49,760
ถ้ามันไปปล้น ก็คงเป็นเพราะ
มันพยายามทำให้เมียผมประทับใจ

427
00:33:04,680 --> 00:33:08,040
(แอลบูเคอร์คี นิวเม็กซิโก)

428
00:33:14,400 --> 00:33:18,200
ค่ะ ปัจจุบันฉันชื่อมาร์ทา คัมมินส์-เบลล์

429
00:33:20,160 --> 00:33:23,760
ฉันเลิกยาทุกชนิดในปี 97

430
00:33:26,200 --> 00:33:28,280
ฉันเป็นแม่คน ลูกเจ็ดคน

431
00:33:30,040 --> 00:33:34,840
- แซนด์วิชสี่แล้วก็สลัดสองค่ะ
- โอเค ขอบคุณค่ะ

432
00:33:34,920 --> 00:33:36,920
ฉันทำงานในหน่วยงาน...

433
00:33:37,000 --> 00:33:41,360
ที่เชี่ยวชาญการรักษาคนที่
มีอาการบุคลิกภาพผิดปกติชนิดก้ำกึ่ง

434
00:33:42,160 --> 00:33:46,000
ส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่มีพฤติกรรม
ทำร้ายตัวเองและคิดฆ่าตัวตาย

435
00:33:46,880 --> 00:33:49,720
ดังนั้นฉันก็พอเข้าใจ

436
00:33:51,080 --> 00:33:53,560
ฉันตัดขาดจากแดลลัสมานานแล้ว

437
00:33:55,160 --> 00:33:57,200
ฉันไม่กลัวเขาแล้ว

438
00:33:58,960 --> 00:34:03,040
(เช่นเดียวกับแดลลัส มาร์ทา
ไม่ได้อยู่ในการพิจารณาคดีของดิกเกนส์)

439
00:34:04,400 --> 00:34:09,360
(เธอไม่เคยพูดถึงเหตุการณ์ที่นำไปสู่คดีนั้น)

440
00:34:11,920 --> 00:34:13,360
เขาแค่ตื่นคน

441
00:34:15,639 --> 00:34:16,919
พระเจ้า

442
00:34:17,639 --> 00:34:20,039
ฉันจำตอนที่ฉันเจอจัสตินได้

443
00:34:25,320 --> 00:34:27,120
ฉันอยู่อะพาร์ตเมนต์กับแดลลัส

444
00:34:27,360 --> 00:34:28,960
- น่ารักจัง
- นั่นคือ...

445
00:34:29,159 --> 00:34:30,599
นั่นจัสติน

446
00:34:30,760 --> 00:34:32,840
ทีแรกฉันคิดว่าเขาอายุประมาณ 12

447
00:34:32,920 --> 00:34:34,520
นั่นไง เขาอยู่นั่น มาร์ทา

448
00:34:34,600 --> 00:34:38,840
และเขาเหมือนเด็กเร่ร่อน

449
00:34:38,920 --> 00:34:40,680
คนที่ตัวเล็กๆ เตี้ยๆ คือจัสติน

450
00:34:41,239 --> 00:34:43,559
จัสตินมีความไร้เดียงสาจริงๆ

451
00:34:44,239 --> 00:34:45,919
นั่นแดลลัสนี่

452
00:34:46,480 --> 00:34:48,080
แดลลัสแก่กว่าฉันสิบปี

453
00:34:48,159 --> 00:34:50,559
และฉันเจอเขาหลังจากที่้เขาติดคุก...

454
00:34:51,480 --> 00:34:55,320
ที่เรือนจำรัฐมิสซูรีเกือบสิบปีเห็นจะได้

455
00:34:56,159 --> 00:35:00,479
ฉันคิดว่าเราติดอยู่ในวังวน
ของความคึกคะนอง...

456
00:35:00,920 --> 00:35:04,280
และการใช้ยา

457
00:35:07,120 --> 00:35:10,360
และแดลลัสแก่กว่าพวกเรา
และเคยติดคุกมาแล้ว

458
00:35:10,440 --> 00:35:12,400
และเป็นคนที่เท่สุดๆ

459
00:35:12,480 --> 00:35:15,400
- นั่นเบน กำลังกรอกปืนใส่ปากพ่อ
- นั่นเคนนี

460
00:35:15,480 --> 00:35:17,240
- จำเขาได้ไหม
- ปืนจริงไหมฮะ

461
00:35:17,320 --> 00:35:18,800
ใช่สิ นั่นปืนจริงๆ

462
00:35:18,880 --> 00:35:21,520
- มีกระสุนหรือเปล่า
- ไม่มีแน่นอน มีหลายเหตุผลที่ทำให้เรากลัวแดลลัส

463
00:35:31,200 --> 00:35:34,840
แดลลัสสลบไป
แล้วมาร์ทาก็ล้วงกระเป๋าเขา

464
00:35:35,480 --> 00:35:37,000
แล้วขโมยโคเคนมานิดหนึ่ง

465
00:35:38,080 --> 00:35:44,720
ฉันคิดว่าฉันไม่พอใจที่เขา
ซุกโคเคนไว้ในกระเป๋าเขาเอง

466
00:35:46,000 --> 00:35:47,160
และ...

467
00:35:50,080 --> 00:35:51,640
ฉันอยากให้มันอยู่ในกระเป๋าฉัน

468
00:35:51,720 --> 00:35:54,400
แล้วคืนหนึ่ง

469
00:35:54,480 --> 00:35:58,720
ฉันให้แวเลียมเขาไปมาก

470
00:36:00,120 --> 00:36:05,680
และทำให้เขาหลับ
แล้วเอาโคเคนในกระเป๋าเขา

471
00:36:07,560 --> 00:36:11,880
เครกกับจัสตินแล้วก็ฉันเริ่มเล่นโคเคน

472
00:36:11,960 --> 00:36:16,360
และเราเล่นจนหมดกระเป๋า
และไม่เหลือไปคืนเขา

473
00:36:17,160 --> 00:36:19,280
และรู้ว่า...

474
00:36:20,600 --> 00:36:22,960
ฉันรู้ตัวว่าเราซวยแล้ว

475
00:36:26,840 --> 00:36:31,440
ฉันรู้ว่าแดลลัสอยากได้คืน

476
00:36:32,680 --> 00:36:33,760
และ...

477
00:36:36,000 --> 00:36:38,080
ฉันรู้ว่าเราทุกคนกลัว

478
00:36:40,160 --> 00:36:43,920
ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันกลายเป็น
ความผิดจัสตินคนเดียว

479
00:36:46,280 --> 00:36:52,400
มีหน้ากากสกีแขวน
อยู่บนผนังในรถพ่วงของเรา

480
00:36:53,360 --> 00:37:00,000
และแดลลัสชี้ไปที่หน้ากากสกีนั่น
แล้วบอกว่านั่นคือวิธีที่ฉันใช้หนี้

481
00:37:05,200 --> 00:37:11,080
ฉันคิดว่าจัสตินทำสิ่งที่เขาคิดว่าเขาต้องทำ

482
00:37:11,320 --> 00:37:13,640
และฉันคิดว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายใคร

483
00:37:13,720 --> 00:37:15,920
ฉันคิดว่าเขาแค่อยากใช้หนี้แดลลัส

484
00:37:17,760 --> 00:37:19,800
และฉันรู้ว่ามีคนๆ หนึ่งต้องมาตาย

485
00:37:20,760 --> 00:37:24,840
ใช่ นั่นก็เป็นอีกมุมหนึ่งของเรื่องนี้ คือมีคนตาย

486
00:37:26,960 --> 00:37:27,960
แต่...

487
00:37:30,440 --> 00:37:32,120
มันทำลายชีวิตจัสตินไปด้วย

488
00:37:36,800 --> 00:37:38,400
จัสตินเหนี่ยวไก

489
00:37:39,360 --> 00:37:40,800
เครกขับรถ

490
00:37:42,000 --> 00:37:43,280
ฉันขโมยยา

491
00:37:45,040 --> 00:37:48,280
และถ้าฉันเป็นผู้ชาย
และไม่ได้แต่งงานกับแดลลัส

492
00:37:48,360 --> 00:37:50,520
ฉันคงขึ้นรถไปกับพวกเขาด้วย

493
00:37:53,240 --> 00:37:58,160
ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคนเราต้องโทษประหาร
ด้วยเรื่องแบบนี้ได้ยังไง

494
00:38:05,520 --> 00:38:07,640
คำให้การของฝ่ายดิกเกนส์คือ

495
00:38:07,720 --> 00:38:12,080
ฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์
บีบให้เขาต้องใช้อาวุธ

496
00:38:12,640 --> 00:38:15,080
และถ้าคำตอบคือใช่

497
00:38:15,160 --> 00:38:19,520
ตามกฎหมาย โทษประหารก็เป็นไปไม่ได้

498
00:38:20,600 --> 00:38:23,880
มีประจักษ์พยานคนหนึ่ง คุณเจคอบส์

499
00:38:23,960 --> 00:38:29,040
แต่เขาคงไม่ลงชื่อให้การ
ถ้าคุณฟาร์เรนไม่ได้รับรอง

500
00:38:30,200 --> 00:38:33,000
(จิม เจคอบส์
เป็นพยานคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์)

501
00:38:33,080 --> 00:38:34,800
(ในร้านม็อกกิ้งเบิร์ด)

502
00:38:35,920 --> 00:38:39,720
(ในการพิจารณาคดี หลักฐานของเจคอบส์)

503
00:38:39,800 --> 00:38:42,720
(สนับสนุนคำให้การของฝ่ายอัยการ)

504
00:38:43,920 --> 00:38:49,080
(เขาไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นอีก
นับตั้งแต่วันพิจารณาคดี)

505
00:38:52,400 --> 00:38:55,160
(แดลลัส เทกซัส)

506
00:39:00,000 --> 00:39:02,040
ใช่ อัลเลนเป็นอาจารย์

507
00:39:03,120 --> 00:39:06,720
และงานรองของเขาคือ...

508
00:39:06,800 --> 00:39:08,320
(จิม เจคอบส์)

509
00:39:08,400 --> 00:39:10,560
การซื้อขายเครื่องเพชรพลอย

510
00:39:14,000 --> 00:39:15,800
ครับ เขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง

511
00:39:19,360 --> 00:39:21,280
อัลเลนกับผมอยู่ที่ร้านด้วยกัน

512
00:39:23,600 --> 00:39:25,600
แล้วลูกค้าคนหนึ่งก็เข้ามาทางประตูหน้า

513
00:39:25,880 --> 00:39:31,120
เราป้องกันเรื่องการเข้าออกด้วยระบบไฟฟ้า

514
00:39:32,080 --> 00:39:35,040
เรากดปุ่มเปิดประตูให้เขาเข้ามาดูของ

515
00:39:35,120 --> 00:39:38,040
ขณะที่เราคุยเรื่องของเรา

516
00:39:40,640 --> 00:39:42,880
เขาควักปืนมาจี้เราแล้วบอกว่า

517
00:39:42,960 --> 00:39:44,200
"เอาละ นี่คือการปล้น"

518
00:39:45,000 --> 00:39:46,880
"หมอบลงกับพื้น"

519
00:39:48,320 --> 00:39:50,560
และนั่นคือสิ่งที่เราทำ

520
00:39:51,600 --> 00:39:53,960
เราหมอบลงกับพื้นและ...

521
00:39:56,000 --> 00:40:00,280
เขาบอกให้แยกกัน เพราะอะไรก็ตามแต่

522
00:40:01,240 --> 00:40:04,320
พอถึงจุดหนึ่งและผมก็ยังไม่รู้ว่าทำไม

523
00:40:04,400 --> 00:40:07,320
อัลเลนตัดสินใจว่ามันถึงเวลา
ที่เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

524
00:40:09,480 --> 00:40:12,920
แล้วเขาก็ลุกขึ้นจากพื้น
ข้ามเคาน์เตอร์เครื่องประดับ

525
00:40:15,240 --> 00:40:16,480
แล้วเข้าหาเด็กคนนั้น

526
00:40:18,000 --> 00:40:24,360
แล้วพยายามแย่งปืนจากเขา แล้วปืนก็ลั่น

527
00:40:26,960 --> 00:40:28,160
นั่นคือกระสุนนัดแรก

528
00:40:29,280 --> 00:40:31,280
และนัดที่สองคือตอนที่เขาปัด...

529
00:40:31,360 --> 00:40:33,440
เขาปัดปืนออกไป คิดว่ามันทะลุ...

530
00:40:33,520 --> 00:40:36,320
ฝ่ามือของเขาขึ้นไป แล้วไปเข้าที่หัวเขา

531
00:40:42,840 --> 00:40:46,960
กระสุนที่ยิงใส่อัลเลนนัดที่สอง
ผมมั่นใจว่ามันทำให้เขาตาย

532
00:40:49,720 --> 00:40:51,920
และนั่นคือตอนที่ผมออกไปทางประตูหลัง

533
00:40:55,920 --> 00:40:58,560
ผมไม่คิดว่าเจคอบส์เห็นการต่อสู้

534
00:40:59,120 --> 00:41:03,640
ผมคิดว่าเขาแค่คิดว่านั่นคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น

535
00:41:04,320 --> 00:41:06,440
หลักฐานสอดคล้องกัน

536
00:41:06,520 --> 00:41:09,800
ในเรื่องที่ดิกเกนส์อยู่ห่าง

537
00:41:10,320 --> 00:41:13,360
จากฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์
พอสมควรในขณะที่เขาลั่นกระสุน

538
00:41:15,160 --> 00:41:17,560
ฟาร์เรน เขาทำงานดีนะครับ เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเลย

539
00:41:20,120 --> 00:41:24,120
แต่ผมไม่เข้าใจที่เขา
พยายามอธิบายสถานการณ์

540
00:41:24,200 --> 00:41:25,560
ที่ผมเป็นคนเห็น

541
00:41:26,960 --> 00:41:29,800
พอผมบอกเขาว่าอัลเลนพยายามแย่งปืน

542
00:41:30,600 --> 00:41:36,200
แล้วปืนก็ลั่นขึ้น
คุณจะทำแบบนั้นจากระยะไกลได้ยังไง

543
00:41:36,280 --> 00:41:38,440
ถ้าไม่ได้อยู่ใกล้พอที่จะคว้าปืน

544
00:41:49,000 --> 00:41:52,160
(ขบวนพาเหรดวันทหารผ่านศึกที่อามาริลโล)

545
00:41:53,440 --> 00:41:55,440
(ที่นี่มีความหวัง)

546
00:42:07,240 --> 00:42:08,880
ความเศร้าไม่เคยหายไป

547
00:42:10,080 --> 00:42:10,920
มันเปลี่ยน

548
00:42:12,800 --> 00:42:18,880
เรารู้สึกถึงความเศร้า ความโกรธ
ความสับสน ผิดหวัง

549
00:42:20,360 --> 00:42:23,840
รู้สึกเหมือนอยู่ลำพังในโลกนี้
แต่มันไม่เคยหายไป

550
00:42:25,080 --> 00:42:28,600
คุณปวดใจเพราะคนคนนั้นตลอดเวลา

551
00:42:31,520 --> 00:42:35,880
ฉันชื่อคริสตี คาร์เตอร์ เป็นลูกสาวเขาค่ะ

552
00:42:36,520 --> 00:42:38,880
ลูกสาวอัลเลน คาร์เตอร์ที่ภูมิใจในตัวเขามาก

553
00:42:46,080 --> 00:42:49,520
พ่อจะมาดูเรื่องเพชรพลอย
ที่อามาริลโลเป็นประจำทุกวันเสาร์

554
00:42:49,600 --> 00:42:52,680
(ธนาคารแห่งชาติ อามาริลโล)

555
00:42:52,760 --> 00:42:54,160
ในวันเสาร์นี้

556
00:42:54,240 --> 00:42:57,920
อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกไม่ดี
และไม่อยากให้พ่อมาที่อามาริลโล

557
00:42:59,440 --> 00:43:01,680
และเย็นวันนั้นเอง
เขาโทรหาฉันตอนสี่โมงครึ่ง

558
00:43:02,480 --> 00:43:04,080
ฉันยังได้ยินเสียงเขาอยู่เลย

559
00:43:05,560 --> 00:43:10,320
เขาบอกว่า "พ่อรักหนูนะ
ถึงบ้านแล้วพ่อจะโทรไป"

560
00:43:12,960 --> 00:43:14,000
แค่นั้นแหละค่ะ

561
00:43:20,080 --> 00:43:22,640
ฉันกำลังดูข่าวห้าโมงเย็น

562
00:43:23,320 --> 00:43:25,640
พอมีข่าวด่วนว่า

563
00:43:26,240 --> 00:43:29,560
มีการยิงกันที่ม็อกกิ้งเบิร์ด พอว์นแอนด์จิวเวลรี่

564
00:43:31,760 --> 00:43:33,240
และฉันรู้ทันที...

565
00:43:34,840 --> 00:43:37,360
ฉันรู้ทันทีว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับพ่อ

566
00:43:39,960 --> 00:43:44,920
ฉันก็เลยไปที่โรงพยาบาลทันที
และเขายังมีชีวิตอยู่

567
00:43:48,120 --> 00:43:51,080
และเขาเพิ่งเสียตอนที่แม่มาถึงอามาริลโล

568
00:43:54,760 --> 00:43:55,880
แต่ฉันต้องบอกแม่

569
00:44:02,440 --> 00:44:04,920
เหตุผลเดียวที่พ่อจะแย่งปืน

570
00:44:05,960 --> 00:44:12,640
เพราะเขารู้สึกว่าไม่มีคำพูดใด
ที่จะโน้มน้าวใจดิกเกนส์

571
00:44:12,720 --> 00:44:15,800
ไม่ให้ทำสิ่งนี้หรือวางปืนลงได้

572
00:44:18,040 --> 00:44:19,440
แต่พ่อก็เป็นคนแบบนั้น

573
00:44:22,880 --> 00:44:27,760
พ่อได้เหรียญกล้าหาญจากสงครามเวียดนาม
เพราะเขาช่วยชีวิตทหารสามคน

574
00:44:29,640 --> 00:44:31,440
มันรองลงมาจากเหรียญเนวีครอส

575
00:44:34,600 --> 00:44:35,760
นั่นคือสิ่งที่พ่อทำ

576
00:44:36,680 --> 00:44:38,040
เขาพยายามหาทางแก้ปัญหา

577
00:44:40,000 --> 00:44:42,680
เขาไม่รู้ว่าจะเป็นอื่น เขาไม่ได้ทำสิ่งอื่นเลย

578
00:44:44,160 --> 00:44:49,600
และสำหรับฉัน ถ้าเขาไปแย่งปืน
นั่นละคือสิ่งที่พ่อทำ

579
00:44:51,440 --> 00:44:56,440
เขาเป็นเด็กที่กำลังเดือดร้อน
และพ่อพยายามจะช่วยเขา

580
00:44:59,920 --> 00:45:02,920
ถ้าฉันไปเยี่ยมดิกเกนส์ ฉันคิดว่า...

581
00:45:03,680 --> 00:45:05,720
เขาคงไม่ใส่ใจกับการที่ฉันไปที่นั่น

582
00:45:07,120 --> 00:45:12,200
แต่ฉันแค่อยากให้เขาเห็นว่า
ชีวิตเรายังดำเนินต่อไป

583
00:45:12,880 --> 00:45:16,680
และใช่ มันทำใจลำบาก ใช่ มันเจ็บปวด

584
00:45:18,000 --> 00:45:24,480
การเป็นเด็กอายุ 20 และสูญเสียพ่อ
และต้องเห็นแม่อยู่ลำพัง...

585
00:45:25,200 --> 00:45:27,680
คอยคิดถึงเขา และฉันคิดถึงเขา

586
00:45:29,760 --> 00:45:31,880
แต่เขาไม่ได้พรากไปทุกอย่าง

587
00:45:34,880 --> 00:45:38,600
และฉันอยากให้เขารู้ว่า
ฉันให้อภัยในสิ่งที่เขาทำแล้ว

588
00:45:39,920 --> 00:45:41,360
ซึ่งไม่ได้แปลว่าฉันชอบเขา

589
00:45:42,520 --> 00:45:44,240
ไม่ได้แปลว่าฉันอยากติดต่อกับเขา

590
00:45:46,120 --> 00:45:48,240
แต่เพื่อให้ฉันก้าวต่อไปได้ ฉันต้องให้อภัยเขา

591
00:45:48,960 --> 00:45:50,520
แต่ฉันคิดว่าเขาคงไม่ใส่ใจ

592
00:45:55,600 --> 00:46:00,600
สิ่งหนึ่งเกี่ยวกับดิกเกนส์
ที่ยังชัดเจนในความคิดฉัน

593
00:46:02,080 --> 00:46:04,840
คือคำถามสุดท้ายในการพิจารณาคดี

594
00:46:06,760 --> 00:46:08,600
และเจมส์ถามเขาว่า

595
00:46:09,680 --> 00:46:15,160
"เมื่อคุณได้พบกับภรรยา ลูกสาว

596
00:46:15,240 --> 00:46:17,440
แม่ และพี่น้องของคุณคาร์เตอร์แล้ว

597
00:46:18,280 --> 00:46:20,200
คุณรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่คุณทำ"

598
00:46:21,400 --> 00:46:24,680
แล้วดิกเกนส์ก็มองมาที่เรา
และมองไปที่เจมส์ ฟาร์เรน แล้วบอกว่า "คุณฟาร์เรน ผมรู้สึกเสียใจ
จริงๆ ที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับผม"

599
00:46:34,200 --> 00:46:36,960
ผมเสียใจ ผมเสียใจจริงๆ ที่พูดอย่างนั้น

600
00:46:37,880 --> 00:46:38,920
ผมเสียใจ

601
00:46:40,440 --> 00:46:41,320
ผม...

602
00:46:43,440 --> 00:46:45,120
ผมมันงี่เง่า

603
00:46:45,200 --> 00:46:46,280
คือผม...

604
00:46:49,240 --> 00:46:53,920
สิ่งที่ผมพูดไปมันอาจจะดูรุนแรง
และใจร้าย แต่...

605
00:46:58,240 --> 00:47:00,160
ผมไม่มีแม้กระทั่งข้อแก้ตัวในเรื่องนั้น

606
00:47:02,760 --> 00:47:04,600
(90 วันหลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก)

607
00:47:04,680 --> 00:47:06,600
(กระทรวงยุติธรรมทางอาญาเทกซัส)

608
00:47:06,680 --> 00:47:09,120
(อนุญาตให้สัมภาษณ์ดิกเกนส์เป็นครั้งที่สอง)

609
00:47:13,400 --> 00:47:16,400
มันทำผมเจ็บหนักจริงๆ

610
00:47:17,200 --> 00:47:18,600
ให้ตายสิ ไอ้เด็กเวรนั่น

611
00:47:19,440 --> 00:47:23,560
ผมไม่เคยบอกว่า ไปๆ ไปทำอย่างนั้นอย่างนี้

612
00:47:23,640 --> 00:47:25,800
ไปหาเงินมาคืนผม แล้วส่งมันไปปล้น

613
00:47:26,720 --> 00:47:29,800
ผมจะไม่ยอมให้ใครมอง
ว่าผมเป็นชาร์ลส์ แมนสัน

614
00:47:29,880 --> 00:47:31,000
เข้าใจที่พูดใช่ไหม

615
00:47:31,480 --> 00:47:35,560
ผมไม่อยากยุ่งกับเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นถูกฆ่า

616
00:47:35,640 --> 00:47:38,760
เพราะผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น

617
00:47:40,720 --> 00:47:45,600
ผมคบคนผิดจริงๆ ในช่วงสำคัญใน...

618
00:47:46,840 --> 00:47:48,480
ชีวิตวัยรุ่นของผม และ...

619
00:47:49,400 --> 00:47:53,200
มันทำให้เกิดหายนะ และโศกนาฏกรรม

620
00:47:54,960 --> 00:47:57,440
ผมเป็นเหมือนลูกบุญธรรมของแดลลัส

621
00:47:57,520 --> 00:47:58,640
ผมนับถือเขา

622
00:47:59,920 --> 00:48:01,600
ผมไม่นึกว่าเขาจะอันตรายขนาดนั้น

623
00:48:01,680 --> 00:48:04,480
ผมคิดว่าเขาเป็นคนจริง
จนกระทั่งเขาเผยธาตุแท้ และมาลงที่ผม

624
00:48:08,360 --> 00:48:09,880
ฉันขโมยยา

625
00:48:10,920 --> 00:48:14,680
ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันกลายเป็น
ความผิดจัสตินคนเดียว

626
00:48:16,480 --> 00:48:21,680
แดลลัสชี้ไปที่หน้ากากสกี
แล้วบอกว่า "นั่นคือวิธีที่ฉันใช้หนี้"

627
00:48:22,920 --> 00:48:26,040
และถ้าฉันเป็นผู้ชาย
และฉันไม่ได้แต่งงานกับแดลลัส

628
00:48:26,120 --> 00:48:28,400
ฉันคงจะขึ้นรถไปกับพวกเขาด้วย

629
00:48:32,120 --> 00:48:33,040
มันเป็นโชคดีเล็กๆ

630
00:48:33,120 --> 00:48:36,320
ผมแค่ขอให้ทุกคนรู้เรื่อง

631
00:48:37,400 --> 00:48:40,480
ผมรับผิดด้วยตัวเอง
ผมใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ผมทำ และ...

632
00:48:41,000 --> 00:48:42,400
มันไม่...

633
00:48:42,520 --> 00:48:45,120
มันไม่มีวันเปลี่ยน ไม่มีวันที่มันจะง่ายขึ้น

634
00:48:45,800 --> 00:48:49,400
นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการ
แค่ให้ทุกคนพูดความจริงในเรื่องนั้น

635
00:48:50,800 --> 00:48:55,360
(จัสติน ดิกเกนส์ ยังยืนยันว่ามีการต่อสู้)

636
00:48:55,440 --> 00:48:58,360
(ภายในร้านม็อกกิ้งเบิร์ดในวันนั้น)

637
00:48:59,440 --> 00:49:03,920
(เขาไม่สามารถพิสูจน์คำให้การของเขา)

638
00:49:04,000 --> 00:49:06,840
(ต่อเหตุการณ์นั้นได้)

639
00:49:08,960 --> 00:49:13,000
เขาบอกว่า
"เอาละ นี่คือการปล้น หมอบลงกับพื้น"

640
00:49:14,920 --> 00:49:17,360
พอถึงจุดหนึ่ง และผมยังไม่รู้ว่าทำไม

641
00:49:18,040 --> 00:49:21,080
อัลเลนตัดสินใจว่ามัน
ถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

642
00:49:22,000 --> 00:49:26,640
อัลเลนพยายามแย่งปืน
ขณะที่มีการยิงเกิดขึ้น

643
00:49:27,360 --> 00:49:30,560
มันทะลุฝ่ามือของเขาขึ้นไปเข้าที่หัว

644
00:49:38,440 --> 00:49:40,440
ผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย คือ...

645
00:49:41,200 --> 00:49:44,720
ผมไม่เคยคิดว่าจะมีใครยอมรับเรื่องแบบนั้น

646
00:49:45,720 --> 00:49:48,120
ยอมรับว่าผมไม่ได้เข้าไปด้วยความเลือดเย็น

647
00:49:48,200 --> 00:49:51,200
และเหตุผลที่คึกคะนอง

648
00:49:51,280 --> 00:49:55,200
ตอนนั้นผมกลัว

649
00:49:55,560 --> 00:49:57,640
ผมอยู่ในน้ำที่ผมไม่เคยว่ายมาก่อน

650
00:49:57,720 --> 00:50:00,520
ผมไม่รู้ว่าผมไม่รู้ตัวว่าผมทำอะไร

651
00:50:00,600 --> 00:50:03,280
และผมกำลังเจอปัญหา และ...

652
00:50:06,160 --> 00:50:08,720
ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับเรื่องนั้น
เพราะนั่นคือสิ่งที่ตอนนี้...

653
00:50:08,800 --> 00:50:13,000
ผมไม่คิดเลยว่าจะได้ยินจากจุดนี้

654
00:50:16,480 --> 00:50:20,120
ฉันอยากให้เขารู้ว่า
ฉันให้อภัยในสิ่งที่เขาทำแล้ว

655
00:50:21,400 --> 00:50:22,880
มันไม่ได้แปลว่าฉันชอบเขา

656
00:50:23,680 --> 00:50:25,840
ไม่ได้แปลว่าฉันอยากติดต่อกับเขา

657
00:50:27,600 --> 00:50:29,720
แต่เพื่อให้ฉันก้าวต่อไปได้ ฉันต้องให้อภัยเขา

658
00:50:31,640 --> 00:50:35,040
พอได้ยินแล้ว คุณอยากจะ
ฝากอะไรถึงคริสตี คาร์เตอร์บ้างไหม

659
00:50:41,760 --> 00:50:43,400
ขอบคุณครับ ผมขอบคุณ

660
00:50:45,240 --> 00:50:47,440
ผมรู้ว่าผมไม่ควรได้อะไร แต่ขอบคุณ

661
00:50:48,320 --> 00:50:49,640
ขอบคุณจริงๆ

662
00:51:02,000 --> 00:51:06,080
(เจมส์ ฟาร์เรนยังยืนกรานว่า
จิม เจคอบส์ เข้าใจผิด)

663
00:51:06,160 --> 00:51:08,080
(และหลักฐานในศาลนั้นตัดความเป็นไปได้)

664
00:51:08,160 --> 00:51:10,640
(ที่จะมีการต่อสู้เกิดขึ้น)

665
00:51:10,720 --> 00:51:12,840
(ขณะที่ฟรานซิส อัลเลน คาร์เตอร์ถูกยิง)

666
00:51:14,840 --> 00:51:18,240
(หากไม่ใช่เพราะกฎหมายของ
รัฐบาลกลางที่ห้ามประหารชีวิต)

667
00:51:18,320 --> 00:51:20,880
(ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ในขณะก่อเหตุ) (จัสติน ดิกเกนส์อาจถูกประหารชีวิตในปี 2005)

668
00:51:25,520 --> 00:51:28,200
(แต่หลังจากต้องโทษประหารสิบปี)

669
00:51:28,280 --> 00:51:33,160
(โทษของเขาถูกเปลี่ยนเป็นจำคุกขั้นต่ำ 40 ปี)

670
00:51:35,080 --> 00:51:39,400
(เขาจะไม่มีสิทธิ์รับการปล่อยตัว
จนกว่าจะถึงปี 2034)