1
00:00:14,160 --> 00:00:17,640
พวกเขาพยายามทําให้มันดูเหมือน
ผมฆ่าคนอย่างเลือดเย็น

2
00:00:17,640 --> 00:00:21,360
แต่นั่นไม่ใช่เลย ผมเป็นเหยื่อ
ของอาชญากรรมจากความเกลียดชัง

3
00:00:23,360 --> 00:00:29,840
(ในสหรัฐฯ แต่ละปี มีอาชญากรรม
ที่เกิดจากความเกลียดชังมากกว่า 12,000 คดี)

4
00:00:30,360 --> 00:00:34,560
(ชาวอเมริกันพื้นเมืองมีโอกาสตกเป็นเหยื่อของ
อาชญากรรมรุนแรงมากเป็นสองเท่า)

5
00:00:34,560 --> 00:00:36,600
(เมื่อเทียบกับประชาชนชาวสหรัฐฯ คนอื่นๆ)

6
00:00:40,360 --> 00:00:42,760
ผมใจสลาย ตอนที่รู้ว่าเขาตาย

7
00:00:46,640 --> 00:00:49,560
เขาก็เป็นเหมือน
พี่น้องชาวอเมริกันอินเดียนคนหนึ่ง

8
00:00:54,760 --> 00:00:58,400
นั่นก็เท่ากันฆ่าพี่น้องแท้ๆ ของผม
ผมรู้สีกอย่างนั้น

9
00:01:04,040 --> 00:01:09,320
(นี่คือเรื่องราว
ของผู้ต้องขังหมายเลข 3015941)

10
00:01:11,360 --> 00:01:13,960
ผมคิดว่าเราทุกคนสามารถเป็นบุคคลอันตรายได้

11
00:01:13,960 --> 00:01:16,440
คนบอกว่าเราเป็นปีศาจ

12
00:01:17,560 --> 00:01:19,480
ผมไม่ได้จะมาบอกว่าผมบริสุทธิ์

13
00:01:19,960 --> 00:01:22,240
ผมเพิ่งฆ่าคนไปอย่างเลือดเย็น

14
00:01:22,240 --> 00:01:25,480
(เราคือฆาตกร)

15
00:01:28,080 --> 00:01:33,240
(ผลลัพธ์อันเลวร้าย)

16
00:01:33,880 --> 00:01:37,480
(ฟาร์มเรือนจํารัฐมอนแทนา)

17
00:01:41,400 --> 00:01:46,360
(ในปี 2013 มาคุเอยาปี วิตฟอร์ด
ถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนา)

18
00:01:46,360 --> 00:01:49,840
(หลังจากแทงจอห์น ปิแอร์ จูเนียร์จนเสียชีวิต)

19
00:01:52,160 --> 00:01:54,120
ผมเกิดที่มอนแทนา

20
00:01:54,120 --> 00:01:56,920
ปี 1980 วันที่ 13 พฤศจิกายน ปี 1980

21
00:01:59,320 --> 00:02:02,600
พวกเขาให้ผมนั่งในลังกระดาษ
พากลับไปที่เขตสงวนชนเผ่าอินเดียนแบล็กฟีต

22
00:02:02,600 --> 00:02:05,120
เพราะเราไม่มีเงินพอที่จะซื้อ

23
00:02:05,120 --> 00:02:07,160
คาร์ซีทหรืออะไรพวกนั้น

24
00:02:08,720 --> 00:02:11,760
ทุกคนคิดว่าอเมริกาเป็นประเทศที่ร่ํารวย

25
00:02:13,280 --> 00:02:16,560
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจคือ
เขตสงวนของชนเผ่าอเมริกันอินเดียน

26
00:02:16,560 --> 00:02:18,480
คือประเทศโลกที่สาม

27
00:02:24,080 --> 00:02:25,640
(เอสเพรสโซ่)

28
00:02:25,640 --> 00:02:28,200
ปู่ผมคือหัวหน้ารันนิ่ง เครน

29
00:02:28,200 --> 00:02:31,240
ซึ่งเป็นหัวหน้าคนสุดท้าย
ของชนชาติอินเดียนแบล็กฟีต

30
00:02:34,840 --> 00:02:36,680
พ่อผมเป็นชาวอินเดียนแดงเต็มตัว

31
00:02:37,960 --> 00:02:40,560
นั่นคือมรดกส่วนหนึ่งที่ผมได้รับมา

32
00:02:42,720 --> 00:02:45,000
แต่ฝั่งแม่ผมเป็นชาวผิวขาวทั้งหมด

33
00:02:46,400 --> 00:02:49,000
วัยเด็กของผมเหมือนการนั่งรถไฟเหาะ ใช่

34
00:02:51,720 --> 00:02:58,040
(พ่อแม่ของวิตฟอร์ดแยกทางกัน
ตั้งแต่ตอนที่เขายังอายุไม่ถึงหนึ่งปี)

35
00:02:58,720 --> 00:03:01,640
(เขาถูกเลี้ยงดูมาโดยแม่)

36
00:03:01,640 --> 00:03:06,520
(และใช้ชีวิตวัยเด็กส่วนมาก
ห่างไกลจากเขตสงวนของชาวอเมริกันพื้นเมือง)

37
00:03:08,920 --> 00:03:12,880
แม่ผมมีลูกเจ็ดคน
และเราทุกคนเกิดจากคนละพ่อกัน

38
00:03:14,360 --> 00:03:17,240
แม่ย้ายที่อยู่จากที่นึงไปที่นึง

39
00:03:19,240 --> 00:03:22,000
ผมเคยอยู่ที่มอนแทนา เคยอยู่ไอดาโฮ

40
00:03:22,000 --> 00:03:27,200
วอชิงตัน แคลิฟอร์เนีย โอเรกอน
ทั่วทั้งภาคตะวันตกเฉียงเหนือ

41
00:03:30,440 --> 00:03:34,080
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต
คือตอนที่ผมอายุประมาณแปดขวบ

42
00:03:34,080 --> 00:03:36,400
และเราอยู่ในไอดาโฮกับพ่อเลี้ยง

43
00:03:38,880 --> 00:03:40,400
บ้านของเขาเป็นไร่

44
00:03:40,400 --> 00:03:43,320
ผมจะออกไปทํารั้วกับเขากับอะไรอย่างอื่น

45
00:03:43,320 --> 00:03:44,920
เราพากันไล่หมาป่าไคโยตี้

46
00:03:50,400 --> 00:03:55,360
และพ่อเลี้ยงเริ่มทุบตีแม่ผม
เพราะงั้นแม่ผมถึงได้ไปจากเขาในที่สุด

47
00:03:58,320 --> 00:04:01,280
ผมก็เลยเหมือนได้ลงจากรถไฟเหาะที่นั่งกับแม่

48
00:04:01,280 --> 00:04:03,120
และย้ายมาอยู่กับลุงๆ

49
00:04:04,080 --> 00:04:08,080
(ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น
วิตฟอร์ดย้ายไปทาโคมา รัฐวอชิงตัน)

50
00:04:08,080 --> 00:04:11,960
(เพื่ออาศัยอยู่กับญาติฝ่ายพ่อ)

51
00:04:13,000 --> 00:04:14,160
ดิบเถื่อนมาก

52
00:04:14,920 --> 00:04:19,000
ฝั่งตะวันออกของทาโคมา
เป็นเขตที่เลวร้ายที่สุดของรัฐวอชิงตัน

53
00:04:19,000 --> 00:04:20,800
มีอัตราการฆาตกรรมสูงที่สุด

54
00:04:20,800 --> 00:04:22,840
เต็มไปด้วยความรุนแรงจากพวกแก๊ง

55
00:04:25,280 --> 00:04:27,640
ผมเองก็อยู่ในวิถีอาชญากรรมนั้นเหมือนกัน

56
00:04:29,160 --> 00:04:31,000
ลุงๆ ของผมทํางานเต็มเวลา

57
00:04:31,000 --> 00:04:34,200
และพวกเขาไม่ว่าอะไร
กับการที่ผมตะลอนทําอะไรไปตามประสาผม

58
00:04:37,320 --> 00:04:39,880
ผมตื่นนอน เริ่มไปที่บ้านหลังนู้นหลังนี้

59
00:04:39,880 --> 00:04:43,080
เรื่องที่ทําก็มีแต่เรื่องผิดกฎหมาย

60
00:04:44,320 --> 00:04:50,360
(เมื่อวิตฟอร์ดอายุครบ 18 ปี
เขาได้รับเงินจํานวนหนึ่งจากเผ่าแบล็กฟีต)

61
00:04:52,200 --> 00:04:56,720
ผมได้รับเงินทุนตอนอายุ 18
เอาไปซื้อรถซื้ออะไร

62
00:04:57,600 --> 00:04:59,680
แล้วก็เริ่มใช้เงิน

63
00:04:59,680 --> 00:05:03,920
ดื่มเหล้า เมายา อะไรไปทั่ว ปาร์ตี้ไปเรื่อย

64
00:05:03,920 --> 00:05:06,720
แล้วเงินก็หมดลง

65
00:05:07,240 --> 00:05:10,520
และ... ผมไม่รู้จะทําอะไรต่อ

66
00:05:11,800 --> 00:05:13,880
ก็เลยไปปล้นโรงแรม

67
00:05:13,880 --> 00:05:16,120
ก็ตลกดีนะ

68
00:05:17,240 --> 00:05:19,600
ผมไม่ได้อะไรจากการปล้นครั้งนั้นเลย

69
00:05:19,600 --> 00:05:21,160
เจอแต่หญิงชราคนนึง

70
00:05:21,160 --> 00:05:23,640
แล้วผมก็ตัดสินใจว่า "จะไม่ปล้นผู้หญิงคนนี้"

71
00:05:23,640 --> 00:05:27,160
แต่ผมเข้าไปในนั้นแล้ว พร้อมปืนด้วย

72
00:05:27,160 --> 00:05:29,920
ผมเอาปืนจ่อเธอ มองหน้าเธอ แล้วก็พูดว่า

73
00:05:29,920 --> 00:05:31,200
"ผมจะไม่ทํา"

74
00:05:31,200 --> 00:05:34,280
(วิตฟอร์ดหนีออกจากโรงแรม)

75
00:05:34,280 --> 00:05:39,120
(แต่ถูกตํารวจขับรถไล่ล่า และถูกจับกุมในที่สุด)

76
00:05:43,200 --> 00:05:45,160
สุดท้ายผมก็โดนข้อหาปล้นในระดับแรก

77
00:05:45,160 --> 00:05:47,320
ประทุษร้ายในระดับสอง

78
00:05:47,320 --> 00:05:49,880
หลบหนีตํารวจ และข้อหามีอาวุธร้ายแรง

79
00:05:49,880 --> 00:05:53,160
เพราะข้อหาประทุษร้ายในระดับสอง
สามกระทงนั้น

80
00:05:53,160 --> 00:05:55,920
คือเรื่องการขับรถออกนอกถนน

81
00:05:59,720 --> 00:06:02,760
(ในเดือนธันวาคม ปี 1998
วิตฟอร์ดถูกตัดสินจําคุกสิบปี)

82
00:06:02,760 --> 00:06:06,760
(ตอนนั้นเขาอายุ 18 ปี)

83
00:06:09,200 --> 00:06:12,760
พ่อผมบอกว่า "พอเข้าคุกไป
ก็คิดซะว่านี่คือประสบการณ์ระดับวิทยาลัย"

84
00:06:12,760 --> 00:06:15,920
และผมก็ทําอย่างที่เขาบอก ผมตั้งใจเรียน

85
00:06:15,920 --> 00:06:18,720
ในตอนนั้นผมไม่ได้ไปโรงเรียนด้วย

86
00:06:18,720 --> 00:06:21,320
เพราะว่าลาออกมาตอนอยู่ประมาณม.หนึ่ง

87
00:06:22,360 --> 00:06:24,880
ผมก็เลยหยิบหนังสือมาอ่านเล่มแล้วเล่มเล่า

88
00:06:24,880 --> 00:06:26,800
ทักษะการเขียนของผมถึงได้ดีนัก

89
00:06:27,440 --> 00:06:32,640
(หลังจากที่เขารับโทษได้หกเดือน
วิตฟอร์ดก็ได้รับประกาศนียบัตรกศน.)

90
00:06:32,640 --> 00:06:35,760
(และเขาได้เข้าร่วม
กลุ่มนักโทษชาวอเมริกันพื้นเมือง)

91
00:06:35,760 --> 00:06:39,240
(หันหน้าหามรดกจากบรรพบุรุษเป็นครั้งแรก)

92
00:06:40,760 --> 00:06:44,040
ตอนที่เข้าคุก ผมเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม

93
00:06:44,720 --> 00:06:47,640
พวกพี่น้องเห็นอย่างนั้นก็เริ่มฝึกอบรมผม

94
00:06:47,640 --> 00:06:49,800
เกี่ยวกับวิถีชีวิตดั้งเดิมของเรา

95
00:06:51,680 --> 00:06:53,640
เรียกว่า "อินเดียนส์ ออฟ ออล ไทรบส์"

96
00:06:54,840 --> 00:06:56,840
เกี่ยวกับเรื่องความภาคภูมิใจของชนพื้นเมือง

97
00:06:57,720 --> 00:06:59,200
หนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่พวกเขาทํา

98
00:06:59,200 --> 00:07:02,040
คือให้กลองมา ให้ผมเป็นคนถือกลอง

99
00:07:05,440 --> 00:07:07,320
เพราะมันคือเสียงหัวใจของผู้คน

100
00:07:11,280 --> 00:07:12,320
และผมก็ได้ค้นพบตัวเอง

101
00:07:18,480 --> 00:07:25,200
(เมื่ออายุ 28 ปี หลังจากรับโทษจําคุกได้ 10 ปี
วิตฟอร์ดก็ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจํา)

102
00:07:30,640 --> 00:07:36,080
(และเขาได้ตั้งถิ่นฐานในเขตสงวน
ของชนเผ่าอินเดียนแบล็กฟีตในมอนแทนา)

103
00:07:37,400 --> 00:07:38,640
ตั้งแต่นั้นมา

104
00:07:38,640 --> 00:07:41,600
ชีวิตผมก็เริ่มไปได้ดี

105
00:07:44,120 --> 00:07:49,680
ช่วงสองเดือนแรกหลังออกจากคุก
ผมได้เจอแม่ของลูก เราเข้ากันได้ทันที

106
00:07:51,800 --> 00:07:55,000
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น เธอตั้งท้องลูกชายผม

107
00:07:56,640 --> 00:08:01,160
แล้วหลังจากลูกชายคลอด
อีกสิบเดือนผมก็ได้ลูกสาว

108
00:08:03,800 --> 00:08:04,880
ผมชอบมาก

109
00:08:05,440 --> 00:08:07,280
ลูกๆ คือความภูมิใจและความสุขของผม

110
00:08:08,960 --> 00:08:10,880
ผมไปเรียนวิทยาลัยแบบเต็มเวลา

111
00:08:10,880 --> 00:08:14,000
และผมก็เรียนเก่ง ได้เกรดสี่

112
00:08:14,000 --> 00:08:17,720
ได้เป็นเด็กทุนคณบดี
ที่วิทยาลัยชุมชนแบล็กฟีต

113
00:08:17,720 --> 00:08:22,040
ผมอยากเรียนป.เอกด้านการศึกษา
ชนอเมริกันพื้นเมือง กฎหมายอเมริกันพื้นเมือง

114
00:08:22,040 --> 00:08:25,720
{\an8}โดยเฉพาะเรื่องสิทธิตามสนธิสัญญา
และสิทธิ์ในกาสิโน

115
00:08:26,960 --> 00:08:29,600
(ความทะเยอทะยานของวิตฟอร์ดคือการรณรงค์

116
00:08:29,600 --> 00:08:32,640
(เพื่อสิทธิของชาวอเมริกันพื้นเมืองจากทุกเผ่า)

117
00:08:35,520 --> 00:08:37,920
{\an8}วิถีชีวิตของผม
คือวิถีชีวิตของชาวอินเดียนแบล็กฟีต

118
00:08:39,560 --> 00:08:42,600
แต่ผมก็เชื่อในความสามัคคีของคนของเราด้วย

119
00:08:43,200 --> 00:08:45,520
ผมรู้จักเพลงต่างๆ จากเผ่าต่างๆ

120
00:08:45,520 --> 00:08:47,280
ผมจะร้องเพลงของทุกคน

121
00:08:48,080 --> 00:08:51,600
ในขณะที่บางคนขีดเส้นแบ่ง
ว่านั่นเผ่านาย นี่เผ่าฉัน

122
00:08:51,600 --> 00:08:53,640
หรือนี่เผ่านี้ นั่นเผ่านั้น

123
00:08:53,640 --> 00:08:57,680
ชนเผ่าอย่างเราควรจะสามัคคีกัน ไม่ใช่แตกแยก

124
00:08:57,680 --> 00:08:59,680
และลัทธิชนเผ่า

125
00:08:59,680 --> 00:09:03,520
นั่นคือสิ่งที่มากับการฆาตกรรมคดีนี้

126
00:09:05,480 --> 00:09:09,320
(วิตฟอร์ดมีเพื่อนสนิทจาก
เขตสงวนของชนเผ่าแบล็กฟีต)

127
00:09:09,320 --> 00:09:13,120
(ที่แต่งงานกับผู้หญิงจากเผ่าซาลิช)

128
00:09:14,680 --> 00:09:16,760
เพื่อนผม เอเดรียน อาฟเตอร์ บัฟฟาโล

129
00:09:17,360 --> 00:09:19,600
เขากับเมียมีปัญหากัน

130
00:09:20,360 --> 00:09:22,720
และเขาอยากกลับไปหาเมีย

131
00:09:23,400 --> 00:09:25,960
เธออยู่ที่โพลสัน รัฐมอนแทนา

132
00:09:28,160 --> 00:09:31,480
เราหารถไปที่นั่น
ผมบอกว่า "ฉันไปส่งนายที่โพลสันได้นะ

133
00:09:31,480 --> 00:09:33,840
นายจะได้ไปเจอลูกเมีย"

134
00:09:36,320 --> 00:09:38,520
แล้วเราก็มุ่งหน้าไปที่นั่น

135
00:09:45,520 --> 00:09:49,680
(โพลสันตั้งอยู่ใน
เขตสงวนของชนเผ่าอินเดียนแฟลตเฮด)

136
00:09:49,680 --> 00:09:52,760
(ซึ่งเป็นบ้านของชนเผ่าซาลิชและคูเทนัย)

137
00:09:56,920 --> 00:09:58,600
เราเช่าโรงแรมอยู่กัน

138
00:10:00,920 --> 00:10:02,760
ผมซื้อเบียร์บัดไวเซอร์มา 30 กระป๋อง

139
00:10:04,960 --> 00:10:08,640
ผมบอกเขาว่า
"นายขับไปนะ ส่วนฉันจะนั่งเฉยๆ"

140
00:10:08,640 --> 00:10:09,920
แล้วก็เป็นอย่างนั้น

141
00:10:10,600 --> 00:10:14,880
เราเริ่มขับรถเที่ยวไป จากที่หนึ่งไปยังที่ต่อไป

142
00:10:16,040 --> 00:10:17,560
เข้าบาร์ตามที่ต่างๆ

143
00:10:18,680 --> 00:10:19,680
(เปิด)

144
00:10:19,680 --> 00:10:21,320
ก่อนที่บาร์จะปิด

145
00:10:21,960 --> 00:10:24,080
มีคนชวนเราไปปาร์ตี้ที่บ้านหลังหนึ่ง

146
00:10:34,200 --> 00:10:36,480
เราก็ไปปาร์ตี้ที่บ้านนั้น แล้วผมก็พูดว่า

147
00:10:36,480 --> 00:10:40,560
"จอดรถตรงนี้ เปิดกระโปรงท้าย
แล้วนั่งฟังเพลงกัน"

148
00:10:45,840 --> 00:10:47,120
ผมรู้สึกดีนะ

149
00:10:49,280 --> 00:10:53,400
แต่ปาร์ตี้มันอยู่ด้านในมากกว่าด้านนอก

150
00:10:53,400 --> 00:10:57,600
ผมเลยตัดสินใจว่า "งั้นเข้าไปข้างในแล้วกัน"

151
00:11:00,960 --> 00:11:06,720
ตอนผมเข้าไป ผมพยายามเล่นมุก
ละลายพฤติกรรมกับคนอื่น

152
00:11:06,720 --> 00:11:09,200
ผมบอกว่า "เฮ้ พวกแบล็กฟีตไปไหนกันหมด"

153
00:11:09,200 --> 00:11:10,800
และผมทําท่าแบบนี้

154
00:11:10,800 --> 00:11:13,480
เพราะว่าที่นั่นคือ
เขตสงวนของชนเผ่าอินเดียนแฟลตเฮด

155
00:11:13,480 --> 00:11:15,640
ไม่ใช่เขตสงวนของอินเดียนแบล็กฟีต

156
00:11:17,320 --> 00:11:22,160
ผมอยากให้มันเป็นมุกตลกๆ
จะได้แนะนําตัวเองกับคนกลุ่มนี้

157
00:11:23,000 --> 00:11:26,120
มีผู้ชายคนนึง เด็กคนนึงยืนอยู่ข้างผม...

158
00:11:27,800 --> 00:11:32,280
มองมาที่ผมแล้วพูดว่า
"้เฮ่ย มีพวกเวรหลายคนที่แม่ง...

159
00:11:33,280 --> 00:11:36,560
โดนรุมกินโต๊ะเพราะพูดแบบนั้นแถวนี้แหละ"

160
00:11:39,120 --> 00:11:43,360
คนพวกนี้มีปัญหากับเผ่าแบล็กฟีต ซาลิช คูเทนัย

161
00:11:44,600 --> 00:11:49,040
เป็นคู่ปรับกันมาตั้งแต่ยุค 1800

162
00:11:49,840 --> 00:11:52,160
แต่ผมไม่ได้รู้เรื่องเลย

163
00:11:52,640 --> 00:11:56,600
ผมไม่รู้ว่าซาลิชกับคูเทนัยมีเรื่องกันที่นั่น

164
00:11:56,600 --> 00:11:59,240
และในทันทีนั้นผมก็ "โว้ว"

165
00:11:59,240 --> 00:12:03,240
ผมอยู่ในบ้าน ยืนอยู่ข้างคนกลุ่มหนึ่ง

166
00:12:04,080 --> 00:12:07,080
ที่ผมไม่รู้จัก
แล้วนี่นายมาพูดเรื่องรุมกินโต๊ะเนี่ยนะ

167
00:12:07,080 --> 00:12:08,760
สิ่งที่ผมพูดไป ไม่มีอะไร

168
00:12:10,160 --> 00:12:11,560
ที่ผมมองว่า

169
00:12:12,720 --> 00:12:15,040
เป็นคําพูดที่เสียๆ หายๆ ด้วยซ้ํา

170
00:12:16,240 --> 00:12:19,280
และสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้จากในคุกคือ
อย่าแสดงความกลัวออกมา

171
00:12:19,280 --> 00:12:23,160
อย่าแสดงความกลัวออกมา
เพราะในช่วงเวลาที่เราแสดงออกว่ากลัว

172
00:12:23,160 --> 00:12:24,800
คนพวกนี้จะรุมกินโต๊ะเรา

173
00:12:24,800 --> 00:12:28,360
ตอนนั้นผมพกมีดอยู่
เพราะนั่นคือสิ่งสําคัญอย่างแรกที่เราใช้ป้องกันตัว

174
00:12:28,360 --> 00:12:29,440
ในพื้นที่เขตสงวน

175
00:12:29,440 --> 00:12:35,280
ผมชักมีดออกมาแล้วพูดว่า
"เฮ่ย ถ้ามีใครคิดจะรุมกินโต๊ะฉัน

176
00:12:35,280 --> 00:12:36,840
ฉันก็จะปกป้องตัวเองนะ"

177
00:12:39,240 --> 00:12:41,880
ผู้ชายอีกคนหันมาแล้วพูดว่า

178
00:12:41,880 --> 00:12:44,360
"บอกให้นะ คนที่อยู่ที่นี่พกมีดทุกคนนั่นแหละ"

179
00:12:46,760 --> 00:12:47,960
เขาชักมีดออกมา

180
00:12:47,960 --> 00:12:50,760
มีดเขายาวขนาดนี้ แค่ส่วนใบมีดนะ

181
00:12:52,760 --> 00:12:54,560
ผมมองไปที่พวกเขา และแบบว่า...

182
00:12:56,360 --> 00:12:59,760
"โอเค เราทุกคนมีมีด นายใจเย็นลงก่อนเถอะ"

183
00:13:01,320 --> 00:13:03,440
แล้วผมก็หันหลังเดินออกไป

184
00:13:04,920 --> 00:13:07,880
ผมออกไปข้างนอก สูดหายใจเฮือกใหญ่ แบบว่า

185
00:13:07,880 --> 00:13:09,240
"ออกมาข้างนอกแล้ว"

186
00:13:10,480 --> 00:13:11,480
"ไม่เป็นไรแล้ว"

187
00:13:17,920 --> 00:13:21,200
แล้วผู้ชายคนนี้ จอห์น ปิแอร์ จูเนียร์
ก็ออกมาจากเงามืด

188
00:13:21,200 --> 00:13:24,120
เดินเข้ามาหาผม ท่าทางเหมือนจะสู้กับผม

189
00:13:25,480 --> 00:13:27,160
เขาบอกว่า "เฮ่ย รู้ไหม"

190
00:13:27,160 --> 00:13:30,320
เขาบอกว่า "แบล็กฟีตกับซาลิซ คูเทนัย
เป็นศัตรูคู่แค้นกันวะ"

191
00:13:31,840 --> 00:13:35,040
ผมบอกว่า "ฟังนะ ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น
ฉันสนับสนุนศักดิ์ศรีชนพื้นเมือง"

192
00:13:35,040 --> 00:13:36,640
"ฉันไม่สนเรื่องพวกนั้น"

193
00:13:37,320 --> 00:13:38,880
แล้วเขาก็มองหน้าผม

194
00:13:40,120 --> 00:13:42,760
ผมเริ่มเดินไปที่รถ

195
00:13:43,880 --> 00:13:46,240
แล้วคนพวกนั้นก็พากันเดินออกมา...

196
00:13:49,880 --> 00:13:51,120
มาล้อมผมไว้

197
00:13:53,960 --> 00:13:56,320
จอห์น ปิแอร์ จูเนียร์เข้ามาหาเรื่องผม

198
00:13:57,920 --> 00:13:59,560
แล้วในตอนนั้นผมโต้กลับ

199
00:14:00,840 --> 00:14:02,400
และแทงเขา

200
00:14:07,000 --> 00:14:09,600
(หลังจากวิตฟอร์ดแทงจอห์น ปิแอร์ จูเนียร์)

201
00:14:09,600 --> 00:14:13,000
(เขาและเพื่อนได้ขึ้นรถหนีไป)

202
00:14:14,920 --> 00:14:17,760
มันเป็นการป้องกันตัว
จากอาชญากรรมจากความเกลียดชัง

203
00:14:19,240 --> 00:14:21,840
ผมแทงเขาไปครั้งเดียว แค่นั้น

204
00:14:25,440 --> 00:14:27,360
ผมรู้ว่าคนพวกนั้นมีมีด

205
00:14:28,880 --> 00:14:31,080
ผมรู้สึกว่าพวกเขาจะมารุมกินโต๊ะผม

206
00:14:32,520 --> 00:14:34,640
ทําไมคนพวกนี้ถึงพุ่งเป้ามาที่ผม

207
00:14:34,640 --> 00:14:36,520
เพราะผมเป็นแบล็กฟีตไง

208
00:14:36,520 --> 00:14:37,880
อาชญากรรมจากความเกลียดชัง

209
00:14:39,440 --> 00:14:41,120
นั่นแหละข้อสรุปทั้งหมด

210
00:14:51,360 --> 00:14:56,920
(เพียงไม่กี่นาทีหลังจากวิตฟอร์ดหนีไป
ตํารวจก็มาถึงที่เกิดเหตุ)

211
00:14:57,960 --> 00:15:01,880
{\an8}(โพลสัน รัฐมอนแทนา)

212
00:15:04,800 --> 00:15:06,240
ผมเข้าเวรสายตรวจ

213
00:15:09,520 --> 00:15:13,080
{\an8}เจ้าหน้าที่อีกคนกับผมถูกส่งไป

214
00:15:13,080 --> 00:15:16,920
{\an8}ระงับเหตุเสียงดังรบกวนจากงานเลี้ยง

215
00:15:17,840 --> 00:15:19,840
ไปบอกให้พวกเขาเบาเสียง

216
00:15:21,520 --> 00:15:26,040
อีกสองสามช่วงตึกเราก็จะไปถึงที่นั่น

217
00:15:26,560 --> 00:15:30,160
แล้วเราก็ได้รับแจ้งว่ามีเหตุแทงกัน

218
00:15:32,960 --> 00:15:36,720
(นายอําเภอ
เลคเคาน์ตี้)

219
00:15:36,720 --> 00:15:38,280
ที่นี่แหละ

220
00:15:39,200 --> 00:15:44,400
มีชายหนุ่มและหญิงสาววิ่งหนีจากที่เกิดเหตุ
ตรงมาตามทางเข้าบ้าน

221
00:15:44,400 --> 00:15:46,240
วิ่งเลี่ยงรถเราไป

222
00:15:51,080 --> 00:15:52,720
พอผมเข้าไปใกล้

223
00:15:52,720 --> 00:15:55,160
ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกับผู้ชายคนนึง

224
00:15:55,160 --> 00:15:57,400
นั่งอยู่บนพื้นตรงนี้

225
00:15:59,920 --> 00:16:01,400
คนคนนั้นคือจอห์น ปิแอร์

226
00:16:03,080 --> 00:16:06,400
ผมรู้จักเขามานาน ผมรู้จักครอบครัวเขามานาน

227
00:16:06,400 --> 00:16:10,680
และพอผมเดินไปคุยกับจอห์น

228
00:16:10,680 --> 00:16:13,600
เขาไม่พูดอะไรกลับมา

229
00:16:15,200 --> 00:16:18,640
ผมนึกว่าเขาตกอยู่ในภาวะช็อก

230
00:16:18,640 --> 00:16:24,200
กลิ่นเลือดจางๆ ที่ลอยออกมาจากเสื้อเขา

231
00:16:24,720 --> 00:16:29,720
ทําให้ผมเชื่อว่าเขาเสียเลือดภายในปริมาณมาก

232
00:16:30,560 --> 00:16:35,320
ผมคุยกับเขาไปจนในที่สุดเราก็... เขาหมดสติไป

233
00:16:35,320 --> 00:16:39,040
เราให้เขานอนราบ ตรวจชีพจร

234
00:16:39,040 --> 00:16:40,880
แล้วก็เริ่มทําซีพีอาร์

235
00:16:46,600 --> 00:16:51,960
(จอห์น ปิแอร์ จูเนียร์ ได้รับความเสียหายที่
หลอดเลือดแดงใหญ่และหลอดเลือดแดงปอด)

236
00:16:51,960 --> 00:16:54,920
(และเสียชีวิตภายในไม่กี่นาที)

237
00:16:55,400 --> 00:17:01,200
(ตอนนั้นเขาอายุ 26 ปี)

238
00:17:09,360 --> 00:17:12,240
เรารับมือกับเรื่องเลวร้ายมากมายหลายเรื่อง

239
00:17:12,240 --> 00:17:14,960
และนี่คือสิ่งที่ทําใจยากทุกครั้ง

240
00:17:14,960 --> 00:17:19,120
เมื่อคนในชุมชนมาตายไปโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้

241
00:17:31,000 --> 00:17:36,440
(พยานให้ข้อมูล
รายละเอียดรถของวิตฟอร์ดกับตํารวจ)

242
00:17:39,960 --> 00:17:45,320
(ภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังเหตุแทง
ก็มีการพบรถกระบะคันนั้นที่โรงแรมในพื้นที่)

243
00:17:46,000 --> 00:17:48,080
เราล้อมโรงแรมไว้

244
00:17:54,480 --> 00:17:59,680
เราเคาะประตู และคนที่มาเปิดคือคุณวิตฟอร์ด

245
00:18:02,800 --> 00:18:04,520
ในห้องค่อนข้างเละเทะ

246
00:18:04,520 --> 00:18:07,600
มีขยะบนพื้น ผ้าห่มก็อยู่บนพื้น

247
00:18:08,120 --> 00:18:11,560
ตอนแรกเขาปฏิเสธ เรื่องไปที่งานเลี้ยงก็ด้วย

248
00:18:13,280 --> 00:18:19,960
ต่อมาเขาก็ยอมรับว่าได้ไปที่นั่น
แต่ปฏิเสธเรื่องทะเลาะวิวาท

249
00:18:23,360 --> 00:18:27,520
เวลาเราคุยกับใคร
แล้วคนคนนั้นเล่าเรื่องไม่เหมือนเดิม

250
00:18:27,520 --> 00:18:29,040
เขาพยายามจะปกปิดอะไร

251
00:18:29,040 --> 00:18:31,840
จะทําแบบนั้นไปทําไม
คนธรรมดาทั่วไปย่อมไม่มีอะไรต้องปิดบัง

252
00:18:34,680 --> 00:18:39,120
แต่เวลาที่คนเราพยายามจะดิ้นให้หลุดจากปัญหา
เขาจะทําแบบนั้น

253
00:18:50,360 --> 00:18:54,520
ตํารวจมาที่ห้องผม
แล้วผมก็พยายามแถกับพวกเขาไป ประมาณนั้น

254
00:18:54,520 --> 00:18:59,120
ผมจะเป็นคนแรกที่ยอมรับว่า
ตัวเองกลัวจนพูดอะไรไม่ออก

255
00:19:00,000 --> 00:19:02,240
ผมถูกเลี้ยงมาอย่างนั้น

256
00:19:02,240 --> 00:19:04,920
อย่าคุยกับตํารวจ อย่าพูดอะไร

257
00:19:05,400 --> 00:19:08,720
พวกเราหวาดระแวงตํารวจแบบฝังลึก

258
00:19:08,720 --> 00:19:13,720
ลุงเดวิดของผมถูกกรมตํารวจทาโคมายิงตาย

259
00:19:14,920 --> 00:19:17,280
เราไม่ไว้ใจตํารวจโดยไม่มีเหตุผล

260
00:19:21,920 --> 00:19:24,920
แค่เพราะมีใครบางคนจากที่ไหนสักที่

261
00:19:24,920 --> 00:19:27,760
ถูกหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายปฏิบัติไม่ดีด้วย

262
00:19:29,320 --> 00:19:33,760
ไม่ได้เป็นเหตุผลว่าทําไมถึงจะไม่เชื่อใจ
ว่าเราจะปฏิบัติตามหน้าที่

263
00:19:33,760 --> 00:19:36,120
ผมคิดว่านั่นคือแรงจูงใจของเขา

264
00:19:36,120 --> 00:19:39,000
โกหกเพื่อพยายามหนี

265
00:19:39,000 --> 00:19:41,720
ผลที่ตามมาจากการกระทําของตัวเองในคืนนั้น

266
00:19:45,080 --> 00:19:47,600
สําหรับผม เขาไม่แสดงท่าทีสลดเลยสักนิด

267
00:19:48,800 --> 00:19:51,520
เขาไม่พอใจที่ตัวเองถูกจับได้

268
00:19:51,520 --> 00:19:56,320
และเขาไม่อยากรับผิดชอบในสิ่งที่ทําลงไป

269
00:20:05,800 --> 00:20:11,240
(ในเดือนธันวาคม ปี 2014
ถูกนําตัวขึ้นศาลในคดีฆาตกรรมโดยเจตนา)

270
00:20:11,720 --> 00:20:17,400
{\an8}(มิสซูลา รัฐมอนแทนา)

271
00:20:20,440 --> 00:20:22,880
ทางรัฐวาดภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

272
00:20:22,880 --> 00:20:27,520
ว่าวิตฟอร์ดคือคนเดียวที่มีท่าทีก้าวร้าวในคืนนั้น

273
00:20:29,360 --> 00:20:32,720
แต่การคิดแบบนั้นมันไม่เข้าเค้า

274
00:20:34,600 --> 00:20:36,720
ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่

275
00:20:36,720 --> 00:20:40,160
{\an8}ในการโต้เถียงหรือการต่อสู้

276
00:20:40,160 --> 00:20:42,560
{\an8}ปรบมือข้างเดียวไม่ดัง

277
00:20:42,560 --> 00:20:45,120
{\an8}มันต้องมีการตอบโต้ไปมา

278
00:20:46,760 --> 00:20:51,000
ส่วนตัวแล้วฉันว่าเรื่องที่มาคุเอยาปีเล่า
ฟังดูน่าเชื่อถือกว่า

279
00:20:54,840 --> 00:20:58,600
ฉันชื่อเจนนิเฟอร์ สตรีอาโน
ฉันเป็นทนายความให้การพิจารณาคดีคุณวิตฟอร์ด

280
00:21:03,120 --> 00:21:05,360
(ในวันที่ 22 ธ.ค. 2014
หลังพิจารณาคดีอยู่ 6 วัน)

281
00:21:05,360 --> 00:21:08,000
(มาคุเอยาปี วิตฟอร์ด
ถูกตัดสินว่ามีความผิดในคดีฆาตกรรม)

282
00:21:08,000 --> 00:21:10,040
(เขาถูกตัดสินจําคุก 60 ปี)

283
00:21:11,000 --> 00:21:13,720
เรามีสิทธิ์ขอทัณฑ์บนได้
เมื่อรับโทษไปแล้วหนึ่งในสี่

284
00:21:13,720 --> 00:21:15,840
เขาได้รับโทษจําคุก 60 ปี

285
00:21:15,840 --> 00:21:19,080
แปลว่าเขาควรมีสิทธิ์ขอทัณฑ์บนได้
ในเวลา 15 ปี

286
00:21:19,840 --> 00:21:22,840
แต่ผู้พิพากษากําหนดข้อจํากัด
ว่าขอทัณฑ์บนได้หลัง 25 ปี

287
00:21:22,840 --> 00:21:26,320
ก็เท่ากับว่าเขาต้องรับโทษเป็นร้อยปี

288
00:21:27,360 --> 00:21:29,360
มันเป็นผลลัพธ์อันเลวร้าย

289
00:21:31,400 --> 00:21:37,600
ความพยายามที่เขาทุ่มเทไปในช่วงวัยผู้ใหญ่
เพื่อจะกลับมาใช้ชีวิต ได้หายไปแล้ว

290
00:21:39,640 --> 00:21:43,400
ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะการตัดสินใจชั่ววูบ

291
00:21:43,400 --> 00:21:45,240
มันน่าใจหายนะ

292
00:22:02,680 --> 00:22:06,280
ถ้าดูตามกฎหมาย มาคุเอยาปีก่อคดีฆาตกรรม

293
00:22:06,880 --> 00:22:09,120
เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัย

294
00:22:10,000 --> 00:22:12,880
ฉันว่าเขาก็คงเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้น

295
00:22:12,880 --> 00:22:16,520
หนึ่งชีวิตสูญสิ้นไป นั่นคือโศกนาฏกรรมแสนเศร้า

296
00:22:20,000 --> 00:22:24,160
แต่กฎหมายอนุญาตให้เราทําการฆาตกรรมได้

297
00:22:24,160 --> 00:22:25,840
ถ้าชีวิตเราเองอาจมีอันเป็นไป

298
00:22:26,640 --> 00:22:30,640
และคําถามที่แท้จริง สรุปแล้วก็คือ

299
00:22:30,640 --> 00:22:36,600
มาคุเอยาปีตัดสินใจชั่ววูบไปอย่างนั้น
เพราะเขากลัวชีวิตตัวเองเป็นอันตราย

300
00:22:37,360 --> 00:22:40,880
หรือเพราะเขาโกรธ หรือไม่ยอมคน

301
00:22:40,880 --> 00:22:44,200
หรือแค่ทําเกินไป

302
00:22:52,160 --> 00:22:55,200
ก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ถ้ามาคุเอยาปีจะมีปฏิกิริยา

303
00:22:55,200 --> 00:22:58,320
หุนหันพลันแล่นในสถานการณ์แบบนั้น

304
00:22:59,880 --> 00:23:03,400
เขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างโหดร้าย

305
00:23:04,160 --> 00:23:09,280
และบาดแผลในใจของเขา
เป็นปัจจัยที่ทําให้เขาตอบโต้ไปในคืนนั้น

306
00:23:17,640 --> 00:23:24,040
{\an8}(อ็อกเดน รัฐยูทาห์)

307
00:23:29,040 --> 00:23:31,480
บางครั้งความรุนแรงก็น่าตกใจ

308
00:23:31,480 --> 00:23:36,520
มากซะจนฉันคิดว่า
มันบดบังสิ่งดีงามอย่างอื่นทั้งหมด

309
00:23:41,120 --> 00:23:44,000
หลังจากมาคุเอยาปีออกจากคุกที่วอชิงตัน

310
00:23:44,960 --> 00:23:47,960
เขาก็เดินถูกร่องถูกรอย เป็นคนที่ยอดเยี่ยม

311
00:23:52,120 --> 00:23:56,760
{\an8}เขาทําทุกอย่างที่ทําได้เพื่อให้ชีวิตมั่นคง

312
00:23:56,760 --> 00:24:01,920
{\an8}และผลักดันการสนับสนุนเพื่อชาวพื้นเมือง

313
00:24:01,920 --> 00:24:05,800
และนั่นคือสิ่งที่สําคัญกับเขามา
เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก

314
00:24:10,000 --> 00:24:12,880
การที่มันไร้ผล คือโศกนาฏกรรมสําหรับฉัน

315
00:24:13,640 --> 00:24:17,200
แต่ฉันว่ามาคุเอยาปีมีปฏิกิริยาอย่างนั้น

316
00:24:17,200 --> 00:24:20,520
เพราะนั่นคือสิ่งเดียวที่เขานึกออกในตอนนั้น

317
00:24:23,280 --> 00:24:26,640
ฉันชื่อเอมี่
และฉันเป็นพี่สาวของมาคุเอยาปี

318
00:24:31,000 --> 00:24:36,320
พ่อของมาคุเอยาปีเป็นชนชาติแบล็กฟีต
พ่อฉันเป็นเชอโรกี

319
00:24:37,960 --> 00:24:39,520
แต่เรามีแม่คนเดียวกัน

320
00:24:41,600 --> 00:24:47,000
แม่มาจากพื้นเพที่แย่มาก
ภูมิหลังของแม่ลําบากมาก

321
00:24:51,440 --> 00:24:54,240
แม่มีลูกตั้งแต่ยังอายุน้อยมาก แค่ 12 ปี

322
00:24:54,240 --> 00:24:56,240
ตอนที่มีฉัน แม่อายุ 16

323
00:24:58,880 --> 00:25:01,360
(แม่ของเอมี่และมาคุเอยาปี)

324
00:25:01,360 --> 00:25:06,120
(ถูกบังคับให้ยกเอมี่ให้คนอื่นรับเลี้ยง
เมื่อเอมี่อายุได้สองปี)

325
00:25:06,120 --> 00:25:08,160
(เซาท์อ็อกเดน)

326
00:25:08,160 --> 00:25:12,440
ในสมัยนั้น รัฐบาลสามารถมาพาตัวเด็กไปได้

327
00:25:12,440 --> 00:25:14,160
และนั่นก็ถูกกฎหมายด้วย

328
00:25:17,960 --> 00:25:21,640
การยกเราให้คนอื่นไปเลี้ยง ทําให้แม่ใจสลาย

329
00:25:22,600 --> 00:25:25,880
จนแม่ไม่สามารถทําใจได้เลย

330
00:25:25,880 --> 00:25:30,040
มันทําให้เกิดช่องว่างในใจ ที่เติมยังไงก็ไม่เต็ม

331
00:25:30,720 --> 00:25:34,080
ไม่มีอะไรมั่นคง ไม่มีอะไรปกติ

332
00:25:35,560 --> 00:25:40,000
พอเป็นเรื่องผู้ชาย
ไม่ว่ายังไงแม่ก็จะตัดสินใจเลือกได้แย่มาก

333
00:25:40,560 --> 00:25:43,000
มีทั้งเหล้าทั้งยาเสพติด

334
00:25:43,600 --> 00:25:47,400
มีการทําร้ายทั้งทางร่างกายและคําพูด

335
00:25:51,120 --> 00:25:52,480
มาคุเอยาปีโตมาโดยเห็นภาพนั้น

336
00:26:05,720 --> 00:26:09,080
เหตุการณ์ความรุนแรงครั้งแรกที่ผมเห็น
คือตอนที่ผมอายุสามขวบ

337
00:26:09,840 --> 00:26:12,920
มีเด็กสองคน บ้านอยู่ตรงข้ามกับเรา

338
00:26:12,920 --> 00:26:16,160
เราเคยเล่นด้วยกันในแอ่งโคลนบ้างอะไรบ้าง

339
00:26:22,960 --> 00:26:24,160
ยาก

340
00:26:25,400 --> 00:26:26,840
เรื่องนี้เล่ายากมาก

341
00:26:32,000 --> 00:26:36,560
เรื่องมันจบลง กับเพื่อนบ้านของเรา

342
00:26:36,560 --> 00:26:40,280
ที่ผมคิดว่าเป็นชู้กับแม่ แต่ผมไม่รู้จริงๆ หรอก

343
00:26:41,720 --> 00:26:43,760
เราไปที่นั่นกัน แม่พาผมกับน้องสาวไป

344
00:26:43,760 --> 00:26:45,680
มีการโต้เถียงกันในบ้าน

345
00:26:47,640 --> 00:26:52,320
แล้วเขาก็ยิงเมียเขาเข้าที่หน้าอกห้านัด

346
00:26:52,320 --> 00:26:54,720
ด้วยปืน .357 แม็กนั่ม

347
00:26:57,080 --> 00:26:59,600
ผู้หญิงคนนั้นตายในอ้อมแขนของแม่ผม

348
00:27:00,720 --> 00:27:04,080
ผมจําไม่ได้ว่าหมอนั่นหนีไปไหน
แต่พอตํารวจตามทัน

349
00:27:04,080 --> 00:27:08,080
เขาก็ยิงลูกตัวเองเข้าที่ท้องคนละนัด
ตายทั้งสองคน

350
00:27:08,760 --> 00:27:10,480
แล้วก็ยิงหัวตัวเอง

351
00:27:10,480 --> 00:27:12,080
ยิงหัวตัวเอง

352
00:27:12,840 --> 00:27:14,280
และ...

353
00:27:14,280 --> 00:27:18,800
เท่าที่ผมทําได้ก็มีแค่คว้าตัวน้องมา
โอบแขนบังน้องไว้ กอดไว้ และ...

354
00:27:20,880 --> 00:27:23,160
ผมเล่าเรื่องความรุนแรงเรื่องอื่นให้ฟังอีกก็ได้นะ

355
00:27:23,160 --> 00:27:25,240
แต่นั่นแหละจุดเริ่มต้นของชีวิตผม

356
00:27:27,520 --> 00:27:29,960
นั่นเป็นความทรงจําที่ทรงพลังมาก

357
00:27:38,520 --> 00:27:43,160
ฉันเห็นใจมาคุเอยาปีตอนเป็นเด็กมาก
เพราะการต้องเจอกับเรื่องแบบนั้น

358
00:27:44,240 --> 00:27:46,040
คงกลัวจับใจแน่นอน

359
00:27:48,800 --> 00:27:53,880
ตั้งแต่ยังเล็กๆ เขาก็ต้องเผชิญกับความเป็นจริง

360
00:27:53,880 --> 00:27:56,720
ว่าคนพวกนี้ฆ่าเราได้

361
00:27:56,720 --> 00:28:01,600
ฉันว่านั่นคือบทเรียนชีวิตที่เขาไม่เคยลืม

362
00:28:02,240 --> 00:28:05,840
ฉันว่านั่นเป็นเหตุผลได้

363
00:28:05,840 --> 00:28:09,600
ว่าทําไมเขาถึงมีปฏิกิริยารุนแรงนัก

364
00:28:09,600 --> 00:28:13,640
เวลาอยู่ในสถานการณ์ที่เขารู้สึกว่า
ตัวเองกําลังเจอเรื่องเดือดร้อน

365
00:28:15,760 --> 00:28:17,760
มีคนพยายามจะทําร้ายเรา

366
00:28:17,760 --> 00:28:22,520
และเราก็ย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องในวัยเด็ก
และพยายามปกป้องตัวเอง

367
00:28:27,160 --> 00:28:30,520
ครอบครัวปิแอร์มีสิทธิ์ที่จะโกรธมาคุเอยาปี

368
00:28:31,400 --> 00:28:33,480
จอห์น ปิแอร์ไม่ควรต้องมาตาย

369
00:28:35,920 --> 00:28:38,880
แต่ฉันคิดว่ามาคุเอยาปีไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา

370
00:28:39,680 --> 00:28:42,840
ฉันว่าเขาแค่อยากออกไปจากตรงนั้น
ก่อนที่ตัวเองจะเจ็บตัว

371
00:28:51,120 --> 00:28:56,520
{\an8}(เขตสงวนอินเดียนแฟลตเฮด
ปาโบล รัฐมอนแทนา)

372
00:28:56,520 --> 00:28:59,320
{\an8}เอาลงไปเลย

373
00:29:00,160 --> 00:29:02,440
- เป็นไงบ้าง ใช่ โยนลงไปเลย
- อยู่นั่นไง

374
00:29:02,440 --> 00:29:05,600
เก่งมาก ทีนี้ก็ฝังเลย พร้อมไหม เอาเลย

375
00:29:05,600 --> 00:29:11,400
(ครอบครัวของจอห์น ปิแอร์ จูเนียร์
ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในภาพยนตร์เรื่องนี้)

376
00:29:11,400 --> 00:29:14,480
มีระดับมากเพื่อน ใช่

377
00:29:15,960 --> 00:29:19,440
(แม็กนัส ฮาร์โลว์เป็นเพื่อนของ
จอห์น ปิแอร์ จูเนียร์)

378
00:29:19,440 --> 00:29:25,400
(และอยู่ที่งานเลี้ยงคืนในที่เขาตาย)

379
00:29:28,120 --> 00:29:31,600
ผมไปถึงปาร์ตี้คืนนั้นตอนประมาณตีสาม

380
00:29:33,760 --> 00:29:36,160
ทุกคนสังสรรค์กันอยู่ข้างนอก

381
00:29:36,160 --> 00:29:38,440
หัวเราะสนุกสนาน

382
00:29:40,360 --> 00:29:43,520
ตอนที่ผมกําลังจะเข้าไปในบ้าน
ผมบังเอิญเจอวิตฟอร์ด

383
00:29:44,560 --> 00:29:46,960
(แม็กนัสไม่รู้จักวิตฟอร์ด)

384
00:29:46,960 --> 00:29:50,640
(แต่พวกเขาได้มีปฏิสัมพันธ์กันชั่วเวลาสั้นๆ)

385
00:29:51,560 --> 00:29:54,800
วิตฟอร์ดดูตึงเครียดนิดๆ

386
00:29:58,440 --> 00:30:00,760
เขตสงวนของแบล็กฟีตกับเขตสงวนที่นี่

387
00:30:01,640 --> 00:30:05,200
{\an8}เป็นสองพื้นที่ที่แตกต่างกัน...

388
00:30:06,920 --> 00:30:08,520
โดยสิ้นเชิง

389
00:30:09,560 --> 00:30:13,920
ถามว่าตอนนี้ทั้งสองเผ่า
ก็ยังคงไม่ไว้ใจกันอยู่ใช่รึเปล่า

390
00:30:16,880 --> 00:30:17,840
ใช่

391
00:30:19,920 --> 00:30:24,520
เราเริ่มคุยกัน แล้วเขาก็พูดว่า
"เฮ้ นายรู้จักทุกคนที่นี่ไหม"

392
00:30:25,000 --> 00:30:28,240
ผมตอบไปว่า ใช่ ผมพูดว่า "ใช่ รู้จักทุกคน"

393
00:30:30,160 --> 00:30:35,640
เหมือนเราคุยกันอยู่ดีๆ เขาก็เงียบไป

394
00:30:37,000 --> 00:30:40,640
แล้วก็ตัดสินใจเล่าให้ผมฟังว่า

395
00:30:40,640 --> 00:30:42,520
"ฉันรู้สึกถูกคุกคาม"

396
00:30:46,480 --> 00:30:47,560
มันเหมือน

397
00:30:48,280 --> 00:30:49,680
สวิตช์อะไรสักอย่าง

398
00:30:51,360 --> 00:30:53,000
เขาบอกว่า คือ...

399
00:30:53,000 --> 00:30:56,920
เขาชักมีดออกมาจากกระเป๋า มีดปอกผลไม้

400
00:30:56,920 --> 00:31:01,360
และมีเทปสีขาว
หรือเทปพันสายไฟพันอยู่รอบด้ามจับ

401
00:31:02,000 --> 00:31:05,720
แล้วเขาก็พูดว่า "มีดเล่มนี้มีไว้สําหรับใครก็ตามที่

402
00:31:05,720 --> 00:31:08,400
คิดจะพูดอะไรไม่เข้าท่า หรือทําอะไรไม่เข้าท่า"

403
00:31:08,880 --> 00:31:11,840
แล้วผมก็แบบว่า "เก็บไปเหอะ"

404
00:31:11,840 --> 00:31:14,760
ผมแบบว่า "คนที่นี่ทุกคนคือครอบครัวกับเพื่อนฉัน"

405
00:31:15,520 --> 00:31:17,800
ผมบอกว่า "คนที่นี่ไม่เป็นอันตรายหรอก"

406
00:31:19,160 --> 00:31:22,000
ไม่มีใครรู้ว่าในหัวเขาคิดอะไร

407
00:31:22,760 --> 00:31:25,080
หมอนั่นดูท่าทางเหมือนเคยเห็นเรื่องน่ากลัวมา

408
00:31:27,440 --> 00:31:33,000
(หลังจากนั้นไม่นาน
แม็กนัสกับวิตฟอร์ดก็ออกไปข้างนอก)

409
00:31:33,000 --> 00:31:34,280
(พวกเขาไปร่วมกับคนกลุ่มหนึ่ง)

410
00:31:34,280 --> 00:31:37,520
(มีทั้งเพื่อนของวิตฟอร์ด
ที่ชื่อเอเดรียน อาฟเตอร์ บัฟฟาโล)

411
00:31:37,520 --> 00:31:39,920
(และจอห์น ปิแอร์ จูเนียร์)

412
00:31:41,640 --> 00:31:43,880
เราเริ่มคุยกัน

413
00:31:44,720 --> 00:31:48,560
วิตฟอร์ดหรือเอเดรียนพูดว่า "พิคานี"

414
00:31:49,640 --> 00:31:54,040
ผมจําได้ว่าคําพูดนั้นมันเหมือนการต่อยหน้าจอห์น

415
00:31:58,480 --> 00:32:01,040
พิคานีแปลว่าพี่น้องในเผ่าแบล็กฟีต

416
00:32:01,520 --> 00:32:04,320
แล้วจอห์นก็พูดว่า

417
00:32:05,160 --> 00:32:06,880
"นายเป็นแบล็กฟีตเหรอ"

418
00:32:07,480 --> 00:32:11,320
แล้วเขาก็ "ใช่" แล้วจอห์นก็ "ฉันเป็นคูเทนัย"

419
00:32:11,320 --> 00:32:16,120
คูเทนัยกับแบล็กฟีตเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาหลายร้อยปี

420
00:32:17,440 --> 00:32:22,800
ผมคิดว่าสิ่งที่จอห์นทําคือการพยายามจะข่มอีกฝ่าย

421
00:32:23,320 --> 00:32:26,120
"เขตสงวนนี้คือถิ่นฉัน

422
00:32:27,040 --> 00:32:29,760
ถ้านายมีปัญหาหรืออะไร พวกฉันจัดการได้"

423
00:32:31,040 --> 00:32:34,360
แล้วก็เกิดการต่อสู้ บางครั้งคนเราก็โดนชกกันได้

424
00:32:34,360 --> 00:32:39,360
ดังนั้นความคิดแรกของผมคือ
"อย่าให้มันไปไกลกว่านี้ก็พอ"

425
00:32:41,320 --> 00:32:43,520
ผมจําได้ว่าพยายามคลี่คลายสถานการณ์

426
00:32:43,520 --> 00:32:47,640
"ไม่หรอก นั่นมันกี่ร้อยปีมาแล้ว
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วน่า"

427
00:32:48,240 --> 00:32:54,320
(แม็กนัสเชื่อว่าสถานการณ์
คลายความตึงเครียดแล้ว จึงกลับเข้าไปข้างใน)

428
00:32:55,960 --> 00:32:58,880
ผมอยู่ในบ้าน น่าจะสักนาทีครึ่ง

429
00:32:59,840 --> 00:33:00,920
หรือสองนาที

430
00:33:01,960 --> 00:33:06,080
เพื่อนผมวิ่งเข้ามาในบ้านแล้วพูดว่า
"พวกนั้นแทงจอห์น"

431
00:33:06,080 --> 00:33:09,160
"พวกนั้นแทงจอห์น ออกไปจากที่นี่เร็ว"

432
00:33:10,080 --> 00:33:12,600
ผมเลยวิ่งออกไปข้างนอก

433
00:33:14,600 --> 00:33:16,600
จอห์นนอนอยู่ที่พื้น

434
00:33:17,120 --> 00:33:19,680
ไม่ไหวติงหรืออะไรเลย

435
00:33:19,680 --> 00:33:22,520
เขายังหายใจอยู่ และ...

436
00:33:28,120 --> 00:33:30,600
พวกผมตอนนั้นทําอะไรไม่ได้

437
00:33:42,120 --> 00:33:44,640
จอห์นเชื่อเรื่องกําปั้นต่อกําปั้น

438
00:33:44,640 --> 00:33:49,440
แค่สู้กันนิดหน่อย เขาอาจจะต้องการแค่นั้น

439
00:33:51,200 --> 00:33:54,480
แต่เขาไม่สมควรต้องมาตาย

440
00:33:57,400 --> 00:33:59,240
จอห์นเป็นคนรักครอบครัว

441
00:34:00,640 --> 00:34:02,800
เขาเลี้ยงดูลูกชายทั้งสองคน

442
00:34:04,480 --> 00:34:06,680
ลูกคือศูนย์กลางจักรวาลของจอห์น

443
00:34:07,400 --> 00:34:11,880
เขาควรได้อยู่กับเรา
ควรได้อยู่กับครอบครัวและคนที่เขารัก

444
00:34:13,120 --> 00:34:14,200
แต่เขาก็ทําไม่ได้

445
00:34:18,120 --> 00:34:19,960
ผมคิดว่าวิตฟอร์ดมีอาการหวาดระแวง

446
00:34:22,240 --> 00:34:26,680
ผมเจอเขาแค่ 15 นาที
และเขาทําให้คนมากมายต้องเสียเพื่อน

447
00:34:26,680 --> 00:34:29,200
พี่ชาย พ่อ และลุง

448
00:34:30,240 --> 00:34:33,400
ผมไม่สนวิตฟอร์ดสักนิด

449
00:34:47,720 --> 00:34:52,640
{\an8}(สํานักงานศาล เลคเคาน์ตี้)

450
00:34:52,640 --> 00:34:55,160
(หลังการจับกุม)

451
00:34:55,160 --> 00:35:01,920
(วิตฟอร์ดรอการพิจารณาคดี
อยู่ในเรือนจําเลคเคาน์ตี้ นานกว่า 18 เดือน)

452
00:35:01,920 --> 00:35:07,440
(บล็อก เอ)

453
00:35:09,000 --> 00:35:14,200
ผมเชื่อว่าในความคิดของคุณวิตฟอร์ด
เขาเชื่อว่าเขาไม่ได้ทําอะไรผิด

454
00:35:14,920 --> 00:35:18,640
และคนอื่นๆ จ้องจะเล่นงานหรือทําร้ายเขา

455
00:35:19,840 --> 00:35:23,520
เขามีความเชื่อนั้นฝังหัวมาตั้งแต่ยังเด็ก

456
00:35:23,520 --> 00:35:25,280
(แยกขัง - ขังเดี่ยว 1)

457
00:35:30,120 --> 00:35:32,440
{\an8}ผมชื่อจอห์น ทอดด์
เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการเรือนจํา

458
00:35:32,440 --> 00:35:35,080
{\an8}ให้สํานักงานนายอําเภอเลคเคาน์ตี้
ในโพลสัน รัฐมอนแทนา

459
00:35:36,880 --> 00:35:41,720
ผมเคยเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสของเรือนจํา
ในตอนที่คุณวิตฟอร์ดอยู่ที่นี่

460
00:35:42,760 --> 00:35:45,080
คุณวิตฟอร์ดรู้จักการใช้ความรุนแรง

461
00:35:46,160 --> 00:35:47,520
และใช้อยู่บ่อยๆ

462
00:35:48,560 --> 00:35:52,040
ถ้าเขาไม่ได้ดั่งใจ เขาจะใช้ความรุนแรงทันที

463
00:35:52,640 --> 00:35:54,640
แต่ละนาทีเราไม่มีทางรู้เลย

464
00:35:54,640 --> 00:35:57,840
ว่าเราจะต้องสู้กับคนคนนี้ ที่กลิ้งอยู่บนพื้น

465
00:35:57,840 --> 00:35:59,520
หรือว่าเขาจะร่วมมือกับเรา

466
00:36:03,720 --> 00:36:06,120
ผมคงบอกว่าเขาเป็นพวกอันธพาล

467
00:36:07,480 --> 00:36:10,080
เขาจะยุแหย่คนที่ตัวเล็กกว่าและอ่อนแอกว่า

468
00:36:10,080 --> 00:36:13,960
ยุแหย่ไปเรื่อยๆ จนคนคนนั้นหมดความอดทน

469
00:36:14,760 --> 00:36:17,200
แล้วเขาก็จะทําร้ายคนคนนั้น
หรือพยายามจะทําร้าย

470
00:36:17,200 --> 00:36:19,280
และไม่มีเคยมีอะไรเป็นความผิดเขาเลย

471
00:36:19,280 --> 00:36:22,080
"ฝีมือหมอนั่น หมอนั่นเป็นคนเริ่ม
หมอนั่นเป็นคนผิด"

472
00:36:22,080 --> 00:36:25,640
ทั้งๆ ที่คนที่แหย่และยั่วยุคนอื่นก็คือเขา

473
00:36:25,640 --> 00:36:28,880
(สํานักงานศาล เลคเคาน์ตี้)

474
00:36:28,880 --> 00:36:31,240
เขาชอบพูดว่า "ฉันเป็นแบล็กฟีต"

475
00:36:32,160 --> 00:36:35,240
"และตอนนี้เราอยู่ในเขตสงวน
ของซาลิซกับคูเทนัย"

476
00:36:36,640 --> 00:36:42,680
แล้วเขาก็ไม่เคยยอมใครเลย
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม

477
00:36:45,880 --> 00:36:50,680
เขาเลือกที่จะเชื่อว่าตัวเขาถูกกดขี่และยุแหย่

478
00:36:50,680 --> 00:36:54,240
ปฏิกิริยาของเขาก็เลยเป็นการต่อสู้

479
00:36:56,040 --> 00:36:57,720
คุณวิตฟอร์ดเป็นคนอย่างนั้น

480
00:37:03,240 --> 00:37:06,360
(สี่เดือนหลังจากสัมภาษณ์ครั้งแรก)

481
00:37:06,360 --> 00:37:11,800
(มีการปฏิเสธไม่ให้มาคุเอยาปี วิตฟอร์ด
เข้าร่วมการสัมภาษณ์ครั้งที่สอง)

482
00:37:12,360 --> 00:37:17,360
(เขาต้องรับการคุมขังทางวินัย)

483
00:37:17,360 --> 00:37:21,560
(เนื่องจากปัญหาพฤติกรรมอย่างต่อเนื่อง)

484
00:37:33,880 --> 00:37:39,040
จุดยืนของวิตฟอร์ดคือ
เขาเป็นเหยื่ออาชญากรรมจากความเกลียดชัง

485
00:37:39,920 --> 00:37:44,600
แต่ก็ไม่มีอะไรมาสนับสนุน
เรื่องเล่าจากปากเขาถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น

486
00:37:46,640 --> 00:37:50,000
พยานคนอื่นๆ และหลักฐานอื่นๆ ทั้งหมด

487
00:37:50,000 --> 00:37:55,080
ดูเหมือนจะตรงกันข้าม
กับที่เขาอ้างว่าเป็นการป้องกันตัว

488
00:37:56,520 --> 00:37:59,880
(เจมส์ แมนลีย์เป็นผู้พิพากษา
ที่เป็นประธานในการพิจารณาคดีของวิตฟอร์ด)

489
00:37:59,880 --> 00:38:02,360
(และเป็นผู้ตัดสินโทษของวิตฟอร์ด)

490
00:38:05,640 --> 00:38:09,400
{\an8}แบล็กฟีตและซาลิช
ตามประวัติศาสตร์แล้วเคยก่อสงครามกัน

491
00:38:09,400 --> 00:38:11,800
{\an8}แต่นั่นมันเมื่อ 170 ปีก่อน

492
00:38:11,800 --> 00:38:16,800
ตอนนี้อาจยังมีการแข่งขัน
หรือความตึงเครียดอยู่ในบางจังหวะ

493
00:38:16,800 --> 00:38:19,920
แต่ในขณะเดียวกัน
ก็มีการแต่งงานระหว่างสองเผ่านี้ มีปฏิสัมพันธ์กัน

494
00:38:19,920 --> 00:38:22,600
และพวกแบล็กฟีตหลายคนก็มาอยู่ที่นี่

495
00:38:22,600 --> 00:38:25,440
มาเรียนวิทยาลัยที่นี่ มาหางานทําที่นี่

496
00:38:26,960 --> 00:38:31,160
{\an8}จุดยืนของวิตฟอร์ดคือเขาถูกซาลิชล้อมไว้

497
00:38:31,160 --> 00:38:34,120
ดังนั้นนั่นคืออาชญากรรมจากความเกลียดชัง
และเขาต้องปกป้องตัวเอง

498
00:38:34,120 --> 00:38:36,880
นั่นไม่ใช่ข้อโต้แย้งที่น่าคล้อยตามนัก

499
00:38:37,520 --> 00:38:39,760
ไม่มีเหตุผลสนับสนุนใดๆ

500
00:38:43,280 --> 00:38:46,440
ผมตัดสินให้วิตฟอร์ดรับโทษ 60 ปี

501
00:38:47,160 --> 00:38:53,240
โดยต้องรับโทษแล้วอย่างน้อย 25 ปี
จึงจะได้รับการพิจารณาให้มีสิทธิ์ขอทัณฑ์บน

502
00:38:54,400 --> 00:38:57,360
ผมคิดว่านั่นเป็นคําตัดสินที่ยุติธรรม

503
00:38:59,680 --> 00:39:03,240
ผลที่ตามมาที่จอห์น ปิแอร์ต้องรับ
ก็ร้ายแรงมากเหมือนกัน

504
00:39:21,960 --> 00:39:24,840
ในความคิดผม ผมไม่ควรต้องรับโทษด้วยซ้ํา

505
00:39:24,840 --> 00:39:28,080
ผมควรจะ... ผมควรเดินออกจากห้องพิจารณาคดี
ในฐานะผู้บริสุทธิ์

506
00:39:28,080 --> 00:39:29,800
นี่เป็นการป้องกันตัว

507
00:39:30,960 --> 00:39:35,440
พวกเขาไม่ชอบที่ผม
พูดถึงอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับการเป็นแบล็กฟีต

508
00:39:37,560 --> 00:39:40,240
นี่เป็นอาชญากรรมจากความเกลียดชัง
เพราะสัญชาติของผม

509
00:39:40,240 --> 00:39:43,720
สัญชาติของพวกเขาในฐานะชนชาติคูเทนัย

510
00:39:43,720 --> 00:39:46,280
และสัญชาติของผมในฐานะเผ่าแบล็กฟีต

511
00:39:47,160 --> 00:39:48,720
นั่นแหละข้อสรุปทั้งหมดทั้งมวล

512
00:39:55,640 --> 00:40:00,280
ได้ยินเขาพูดแบบนั้นแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจ

513
00:40:00,280 --> 00:40:03,280
เพราะในหัวเขา เขาไม่ได้ทําอะไรผิด

514
00:40:05,240 --> 00:40:07,920
คนส่วนใหญ่ แม้แต่คนที่ซื่อตรง

515
00:40:08,640 --> 00:40:12,680
จะเขียนเหตุการณ์ขึ้นใหม่ในใจ
โดยมักจะเป็นในจิตใต้สํานึก

516
00:40:12,680 --> 00:40:17,000
เพื่อให้มันสอดคล้องกับความต้องการทางจิตใจ

517
00:40:17,680 --> 00:40:20,320
ผมเดาว่านั่นคือเหตุผลส่วนหนึ่ง

518
00:40:22,560 --> 00:40:25,160
คุณวิตฟอร์ดและคนที่เขานั่งรถมาด้วย

519
00:40:25,160 --> 00:40:30,000
พวกเขาดื่มเบียร์ไป 30 กระป๋องได้
ก่อนจะไปถึงปาตี้นั้น

520
00:40:30,880 --> 00:40:35,760
ไม่ว่าเขาจะจําได้แม่นรึเปล่าว่าอารมณ์ความรู้สึก
หรือแรงจูงใจ หรือเหตุผลของเขาคืออะไร

521
00:40:35,760 --> 00:40:38,080
ผมก็คิดว่ามันน่าสงสัย

522
00:40:44,680 --> 00:40:47,600
จากที่ผมเข้าใจ
ในเรื่องพฤติกรรมของคุณวิตฟอร์ด

523
00:40:47,600 --> 00:40:49,440
ตั้งแต่ที่เขาเข้าคุกมา

524
00:40:49,440 --> 00:40:51,360
เขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

525
00:40:52,080 --> 00:40:54,800
ผมหวังว่าสักวันเขาจะเปลี่ยนไป เพื่อตัวเขาเอง

526
00:40:54,800 --> 00:40:58,240
เพราะไม่งั้นเขาอาจจะได้ใช้ชีวิตที่เหลือในคุก

527
00:41:01,560 --> 00:41:04,920
ถ้าผมถามอะไรเขาได้สักอย่าง ก็คงเป็น

528
00:41:04,920 --> 00:41:07,400
"จนขนาดนี้แล้ว
คุณก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยเหรอ"

529
00:41:07,400 --> 00:41:10,640
"ไม่ได้เรียนรู้อะไร
จากโศกนาฏกรรมครั้งนี้เลยเหรอ"

530
00:41:11,720 --> 00:41:15,840
เขาฆ่ามนุษย์ด้วยกัน
และดูท่าทางมันไม่ได้รบกวนจิตใจเขาเลย

531
00:41:15,840 --> 00:41:18,360
เขารู้สึกสงสารแค่ตัวเอง

532
00:41:26,200 --> 00:41:32,400
(วิตฟอร์ดยังคงยืนกรานว่า
เขากระทําไปเพื่อป้องกันตัวเอง)

533
00:41:32,400 --> 00:41:37,680
(และเขาเป็นเหยื่อของ
อาชญากรรมจากความเกลียดชัง)

534
00:42:08,040 --> 00:42:10,960
{\an8}คําบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส