1
00:00:51,260 --> 00:00:52,386
(ครัวกระทะเหล็ก)

2
00:00:52,928 --> 00:00:55,055
ทางชีวิตผมไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

3
00:00:57,266 --> 00:01:00,936
อย่างว่า มีพ่อแม่ที่ไม่ใส่ใจ
อายุ 17 ก็กลายเป็นคนไร้บ้าน

4
00:01:04,480 --> 00:01:05,941
แต่การทำอาหารช่วยชีวิตผม

5
00:01:08,819 --> 00:01:13,031
สอนให้ผมรู้จักดูแลตัวเอง
รู้จักดูแลคนอื่น

6
00:01:16,577 --> 00:01:19,496
ผมได้เรียนรู้ว่าเราจะมาจากไหนก็ไม่สำคัญ

7
00:01:21,707 --> 00:01:24,126
สิ่งสำคัญคือวันนี้เราทำอาหารให้ใครกินบ้าง

8
00:01:28,130 --> 00:01:32,551
อาหารช่วยชุบชูใจ
และทำให้เราใจสลายได้

9
00:01:36,138 --> 00:01:38,307
ดังนั้นถ้าทนความกดดันไม่ไหว…

10
00:01:39,975 --> 00:01:42,394
ก็ไสหัวออกไปจากครัวของผมซะ

11
00:01:44,813 --> 00:01:46,190
(ครัวกระทะเหล็ก)
(ฟิลาเดลเฟีย)

12
00:01:50,485 --> 00:01:52,196
โห ฉันภูมิใจในตัวคุณมาก

13
00:01:52,279 --> 00:01:53,947
นั่นพ่อของหนูไงจ๊ะ

14
00:01:54,031 --> 00:01:55,282
ชอน นี่เยี่ยมเลยค่ะ

15
00:01:56,158 --> 00:01:57,826
งานนี้ต้องเปลี่ยนชีวิตคุณแน่

16
00:01:57,910 --> 00:01:58,911
ไม่รู้สินะ

17
00:01:58,994 --> 00:02:01,205
นี่ว่ายังติดรอยสักปลอมเท่ๆ ไม่เยอะพอ

18
00:02:01,288 --> 00:02:02,706
ที่จะนับเป็นเชฟคนดังของจริงได้

19
00:02:02,789 --> 00:02:07,878
ไม่จริง ครัวกระทะเหล็กฟิลาเดลเฟียจะเป็น
ซีซั่นที่ประสบความสำเร็จสุดในประวัติศาสตร์

20
00:02:08,836 --> 00:02:11,173
ทุกคนจะต้องรู้จักชื่อชอน เทอร์เนอร์

21
00:02:11,256 --> 00:02:15,135
แหม แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
คุณก็สุดยอดมากค่ะ

22
00:02:15,886 --> 00:02:17,888
แล้วเราทุกคนก็ตื่นเต้นแทนคุณ

23
00:02:19,473 --> 00:02:21,558
- จริงเหรอ โดโรธี
- อะไรนะ

24
00:02:23,018 --> 00:02:24,019
แน่นอนสิ

25
00:02:25,395 --> 00:02:27,231
ได้เวลาพาเจริโคไปเดินเล่นแล้วค่ะ

26
00:02:29,274 --> 00:02:30,567
ไง พร้อมไหมจ๊ะ

27
00:02:31,485 --> 00:02:34,821
มาเร็ว โอ๋ๆ

28
00:02:35,489 --> 00:02:37,783
ขออย่าได้พูดออกมานะว่า
นายเก่งกว่าแบร์ฟุต คอนเทสซา

29
00:02:37,866 --> 00:02:39,284
นางเป็นสมบัติแห่งชาติ

30
00:02:40,577 --> 00:02:42,955
แล้วเมื่อไหร่จะแนะนำให้ฉันรู้จักกับ
ปัทมา ลักษมี

31
00:02:43,664 --> 00:02:45,082
ฉันว่าน่าจะไม่มีวันนั้น

32
00:02:46,208 --> 00:02:47,251
อ้าว แล้วอิน่า การ์เทนล่ะ

33
00:02:47,876 --> 00:02:49,419
นี่ไม่ใช่ช่องฟู้ดเน็ตเวิร์คนะ

34
00:02:56,051 --> 00:02:59,972
ว่าไง คงมีสาเหตุที่
พี่อยากออกมาโดยไม่มีชอนสินะ

35
00:03:00,055 --> 00:03:02,683
ฉันต้องขอให้นายเลิกเอากับพี่เลี้ยงเด็ก

36
00:03:04,643 --> 00:03:07,646
ฉันไม่มีอารมณ์
เพราะงั้นไม่ต้องพยายามปฏิเสธ แต่เลิกซะ

37
00:03:10,899 --> 00:03:12,109
มันจบไปแล้ว โอเคนะ

38
00:03:13,777 --> 00:03:15,654
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ดอตตี้

39
00:03:15,737 --> 00:03:16,947
หงุดหงิดเรื่องงานเหรอ

40
00:03:17,865 --> 00:03:19,950
งานก็แค่ขาดช่วงนิดหน่อย เดี๋ยวก็ผ่านไป

41
00:03:20,033 --> 00:03:22,411
มีคนเข้ามาทำร้ายเธอ จูเลียน

42
00:03:24,872 --> 00:03:25,873
เธอเป็นอะไรรึเปล่า

43
00:03:26,373 --> 00:03:28,208
ใครจะรู้ เขาบอกว่าไม่เป็นอะไร

44
00:03:29,918 --> 00:03:31,587
ตอนนี้ฉันไม่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

45
00:03:33,797 --> 00:03:38,427
ฉันจำไม่ได้จริงๆ ว่า
ปีที่แล้วชอนเคยไปออกครัวกระทะเหล็ก

46
00:03:39,928 --> 00:03:41,763
รู้สึกเหมือนกำลังจะเสียสติ

47
00:03:41,847 --> 00:03:43,849
แต่ตอนนั้นเธอกำลังเครียดมาก

48
00:03:44,600 --> 00:03:45,601
ช่างเถอะ

49
00:03:46,977 --> 00:03:50,606
ฉันลืมเรื่องหลายอย่างช่วงจิตตกหลังคลอด
ชีวิตคนเราก็คงงั้นแหละ

50
00:03:52,733 --> 00:03:56,945
แค่อย่ายุ่งกับลีแอนน์อีก
แค่นี้ก็จัดการเธอยากอยู่แล้ว

51
00:03:58,071 --> 00:03:59,781
ฉันต้องคิดหาทางจัดการกับเธอให้ได้

52
00:04:01,158 --> 00:04:03,368
ฉันจะไม่ยอมให้ลัทธินั่นกลับเข้ามาในชีวิตเรา

53
00:04:12,252 --> 00:04:14,254
ลีแอนน์ ฉัน…

54
00:04:15,714 --> 00:04:18,716
รู้นี่ว่าฉันอยากให้เธอรู้สึกว่า
จะเข้าออกบ้านนี้เมื่อไหร่ก็ได้

55
00:04:18,800 --> 00:04:21,053
แต่ช่วยอะไรหน่อยได้ไหม

56
00:04:22,095 --> 00:04:23,597
มีอะไรคะ โดโรธี

57
00:04:25,849 --> 00:04:30,646
เวลาออกไปเดินเล่น
ช่วยเลี่ยงการไปที่สวนได้มั้ย

58
00:04:32,856 --> 00:04:35,192
ช่วงนี้มีพวกร่อนเร่มากางเต็นท์ในนั้นเยอะมาก

59
00:04:35,275 --> 00:04:41,573
และเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ฉันว่านี่เป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด

60
00:04:47,079 --> 00:04:49,915
ตอนนั้นมีอันตราย
แต่จังหวะช่วงนั้นผ่านไปแล้ว

61
00:04:52,584 --> 00:04:54,169
คุณไม่ต้องกลัวพวกเขาหรอก

62
00:04:55,921 --> 00:04:57,130
โถ หนูเอ๊ย

63
00:04:57,756 --> 00:05:01,552
ไม่ว่าคนพวกนี้จะเป็นใคร
เขาก็แค่เป็นอีกลัทธิหนึ่ง

64
00:05:02,219 --> 00:05:04,054
เห็นแนวโน้มพฤติกรรมอันตรายรึเปล่า

65
00:05:04,680 --> 00:05:06,098
ก็ เรามองอะไรคนละมุมกันค่ะ

66
00:05:07,099 --> 00:05:13,021
ฉันเป็นห่วงเรื่องการตัดสินใจโดยรวมของเธอนะ

67
00:05:14,940 --> 00:05:18,277
ซึ่งเป็นสาเหตุที่ฉันทำนัด
ให้เธอไปพบสูตินรีแพทย์ของฉันด้วย

68
00:05:18,861 --> 00:05:19,945
ฉันเพิ่งรู้ว่า

69
00:05:20,028 --> 00:05:22,447
เธอมีเพศสัมพันธ์กับน้องชายฉัน

70
00:05:26,159 --> 00:05:28,120
โดโรธี คุณไปค้นของของฉันเหรอ

71
00:05:28,203 --> 00:05:29,204
เปล่า

72
00:05:30,080 --> 00:05:31,081
ไม่ได้ทำอยู่แล้ว

73
00:05:32,833 --> 00:05:35,085
เพราะถ้าทำ ฉันจะไม่สบายใจมากๆ นะคะ

74
00:05:35,961 --> 00:05:38,922
สมัยอยู่กับเลสเซอร์เซนต์
เขาไม่อนุญาตให้เรามีของส่วนตัว

75
00:05:39,006 --> 00:05:41,091
เธอมีสิทธิ์ที่จะได้ความเป็นส่วนตัว

76
00:05:42,593 --> 00:05:45,512
อยู่ในบ้านนี้เราทุกคนต้องไว้ใจกัน

77
00:05:45,596 --> 00:05:49,266
และนั่นเป็นสาเหตุที่เรา
ต้องพูดความจริงต่อกันในทุกๆ เรื่อง

78
00:05:49,349 --> 00:05:51,560
ขอบคุณที่มาคุยกันค่ะ โดโรธี

79
00:05:52,352 --> 00:05:54,438
เรื่องนี้ทำให้ฉันเก็บอะไรไปคิดได้เยอะจริงๆ

80
00:05:55,355 --> 00:05:59,318
ไงจ๊ะ ไง มาเลย

81
00:07:59,229 --> 00:08:03,358
โอเค มันก็ชวนขนลุก
แต่จริงๆ ก็ไม่ได้เป็นพิษภัยอะไร

82
00:08:03,442 --> 00:08:05,694
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่วัยรุ่น

83
00:08:05,777 --> 00:08:08,405
จะล้อเลียนคนที่มีอำนาจในชีวิตพวกเขา

84
00:08:09,489 --> 00:08:13,911
แหม คุณก็พูดง่ายสิ
คุณไม่ใช่คนที่โดนล้อ

85
00:08:15,454 --> 00:08:17,581
และมันไม่ใช่แค่เรื่องนี้ ฉัน…

86
00:08:17,664 --> 00:08:21,877
ฉันกังวลว่าปัญหาของเธอ
จะหนักกว่าที่พวกเราจะรับมือได้

87
00:08:21,960 --> 00:08:25,881
คือฉันไม่ได้อยากโทษเหยื่อนะ
แต่เธอทำตัวบ้าบิ่น

88
00:08:25,964 --> 00:08:28,717
เที่ยวไปสนอกสนใจพวกเด็กจรจัดนั่น

89
00:08:28,800 --> 00:08:29,801
แล้วไง

90
00:08:30,928 --> 00:08:32,513
"แล้วไง" เหรอ

91
00:08:32,596 --> 00:08:37,518
แล้วมีคนบ้าวิ่งไล่เธอรอบบ้านเรา
เธอเป็นแม่เหล็กดึงดูดพวกจิตเพี้ยน

92
00:08:37,601 --> 00:08:39,811
ฉันไม่อยากให้ลูกชายเรา
ต้องเสี่ยงกับพวกคนพิลึก!

93
00:08:39,895 --> 00:08:43,065
โดโรธี เจริโคปลอดภัยดี
ผมรู้ว่าคุณเครียด

94
00:08:43,148 --> 00:08:44,608
คุณไม่ควรจะต้องนั่งอยู่บ้านเฉยๆ

95
00:08:44,691 --> 00:08:47,903
รอให้ทางสถานีเขาจ่ายงานมาให้
อย่างกับคุณเป็นมือสมัครเล่น

96
00:08:49,238 --> 00:08:51,073
มันเกี่ยวกันตรงไหน

97
00:08:51,156 --> 00:08:56,495
คืนนี้เป็นคืนพิเศษนะ
ไม่รับแขก ไม่ต้องเตรียม ไม่มีครัวกระทะเหล็ก

98
00:08:56,578 --> 00:09:01,208
ผมแค่… ตอนนี้ไม่มีสมองพอที่จะ
สติแตกกับเรื่องหยุมหยิมทุกเรื่อง

99
00:09:03,252 --> 00:09:05,128
โอ้โห ขอโทษจริงๆ ค่ะ บ๊อบบี้ เฟลย์

100
00:09:05,212 --> 00:09:08,507
การที่ฉันเป็นห่วงครอบครัวเรา
มันรบกวนตารางยุ่งๆ ของคุณเหรอ

101
00:09:08,590 --> 00:09:10,968
ในที่สุดผมก็ประสบความสำเร็จใหญ่
แค่นี้คุณทนไม่ได้เหรอ

102
00:09:11,051 --> 00:09:13,887
- ชอน
- ผมไม่ได้ได้อยู่คนเดียว เราได้ไปพร้อมกัน…

103
00:09:13,971 --> 00:09:15,889
ชอน! ฉันพยายามจะคุยเรื่องเร่งด่วนกับคุณนะ!

104
00:09:15,973 --> 00:09:17,683
ใช่ เรื่องเด็กน้อยผู้หิวโหยในสวน

105
00:09:17,766 --> 00:09:20,394
ซึ่งไม่รู้ทำไมแต่กลายเป็น
ภัยอันตรายร้ายกาจต่อครอบครัวเรา

106
00:09:26,149 --> 00:09:28,151
มื้อค่ำเสร็จเมื่อไหร่ค่อยเรียกฉันแล้วกัน

107
00:09:52,050 --> 00:09:53,218
ขอบคุณค่ะ

108
00:09:53,969 --> 00:09:54,970
มาสิคะ

109
00:10:14,156 --> 00:10:15,157
เขางดงามมาก

110
00:10:17,618 --> 00:10:18,619
เขาคือปาฏิหาริย์

111
00:10:30,839 --> 00:10:33,634
มาทางนี้สิ เรามีของใหม่ๆ ให้คุณดู

112
00:10:39,348 --> 00:10:40,432
ไงจ๊ะ สุดหล่อ

113
00:10:49,608 --> 00:10:51,151
เธอมีดีที่ตรงไหน

114
00:10:54,196 --> 00:10:56,156
เธอโดดเด่นไม่เหมือนใคร

115
00:10:56,240 --> 00:10:58,075
กล้าพอที่จะกบฏ

116
00:10:59,076 --> 00:11:00,077
กบฏกับใคร

117
00:11:01,411 --> 00:11:03,038
ใครก็ตามที่ขวางทางเธอ

118
00:11:35,571 --> 00:11:36,697
- ให้ตายสิ
- อ้าว

119
00:11:36,780 --> 00:11:37,781
ขอโทษค่ะ

120
00:11:43,161 --> 00:11:46,164
ขอทางหน่อย
ขอทางหน่อยๆ

121
00:11:46,248 --> 00:11:47,457
โดโรธี

122
00:11:50,294 --> 00:11:51,503
เอารถเข็นตามมาเดี๋ยวนี้

123
00:12:05,475 --> 00:12:08,270
ฉันอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกว่า
จำเป็นต้องเอาชีวิตลูกชายฉันไปเสี่ยง

124
00:12:08,353 --> 00:12:12,441
ด้วยการพาเขาเข้าไปในค่ายคนไร้บ้าน
ทั้งที่ฉันสั่งไว้ชัดเจนว่าไม่ให้ไป

125
00:12:13,066 --> 00:12:15,194
โดโรธี คุณก็แค่ไม่เข้าใจ

126
00:12:15,277 --> 00:12:17,446
ฉันไม่มีทางพาเขาไปหรอก ถ้าที่นั่นไม่ปลอดภัย

127
00:12:17,529 --> 00:12:19,239
ทุกคนที่นั่นใจดีอ่อนโยนกันทั้งนั้น

128
00:12:19,323 --> 00:12:22,534
เสร็จแล้วนะ เราไม่ควรกินบูลโกกิที่เย็นชืด
ไปกินกันเลย

129
00:12:23,911 --> 00:12:28,332
ลีแอนน์ เธออายุ 18
เธออาจรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ตรงนั้น

130
00:12:28,415 --> 00:12:29,917
ฉันบอกได้เลยว่าไม่ใช่

131
00:12:30,000 --> 00:12:33,504
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอมีสิทธิ์ตัดสินใจ
ว่าอะไรปลอดภัยสำหรับลูกฉัน

132
00:12:33,587 --> 00:12:36,089
ทีนี้ ก่อนหน้านี้ฉันขอดีๆ แล้ว
ตอนนี้เธอทำให้ฉันไม่มีทางเลือก

133
00:12:36,173 --> 00:12:37,758
ฉันขอห้ามไม่ให้เธอกลับไปที่สวนนั่นอีก

134
00:12:38,425 --> 00:12:40,677
ตลกดีนะว่าบางทีคุณก็บ้าอำนาจได้ขนาดหนัก

135
00:12:40,761 --> 00:12:43,430
ดูแล้วเกือบเหมือนป้าเมย์เลย
เห็นแนวโน้มพฤติกรรมอันตรายรึเปล่า

136
00:12:45,182 --> 00:12:46,433
กลิ่นน่าอร่อยมากค่ะ ชอน

137
00:12:46,517 --> 00:12:48,685
ผมก็อยากให้คุณลอง มากินด้วยกันสิ

138
00:12:53,565 --> 00:12:56,485
ชอน เธอเอาลูกออกไปข้างนอก
ไปเจอกับคนพวกนั้น

139
00:12:57,736 --> 00:12:58,820
ลูกบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า

140
00:12:58,904 --> 00:12:59,905
ไม่… แต่…

141
00:13:00,822 --> 00:13:03,116
- งั้นเดี๋ยวผมคุยให้
- ยังไม่พอ

142
00:13:04,243 --> 00:13:06,203
แล้วจะให้ผมทำยังไง ไล่เธอออกจากบ้านเหรอ

143
00:13:06,870 --> 00:13:08,163
เราทั้งคู่รู้ว่าลีแอนน์ไม่ใช่คนเพอร์เฟกต์

144
00:13:08,247 --> 00:13:10,541
แต่คุณคือคนที่พูดเองนะว่า
เราช่วยปรับพฤติกรรมของเธอได้

145
00:13:10,624 --> 00:13:12,251
แล้วทำไมถึงจะคิดยอมแพ้ตอนนี้

146
00:13:12,876 --> 00:13:14,545
อะไร… ฉันไม่ได้ยอมแพ้

147
00:13:14,628 --> 00:13:18,715
งั้นทำไมถึงไม่ยอมพอใจเสียที
ลีแอนน์จะเป็นอะไรเราก็ช่วยแก้ไขได้

148
00:13:18,799 --> 00:13:21,718
แต่ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ดี
แบบที่ไม่ได้อยู่มาพักใหญ่

149
00:13:21,802 --> 00:13:25,806
เพราะงั้นมากินมื้อค่ำดีๆ กัน
กับไวน์ไซราห์ชิลีที่ผมซื้อมา…

150
00:13:27,975 --> 00:13:30,978
โดโรธี ไม่เอาน่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว ที่รัก

151
00:13:31,895 --> 00:13:32,896
โดโรธีเป็นอะไรรึเปล่าคะ

152
00:13:34,064 --> 00:13:35,315
ฮื่อ ไม่เป็นไร

153
00:13:36,108 --> 00:13:39,111
เขาแค่เป็นห่วงเรื่องคุณกับเด็กๆ ในสวน

154
00:13:39,194 --> 00:13:40,404
กับคนอื่นๆ ที่นั่นด้วย

155
00:13:45,158 --> 00:13:46,535
พวกเขาแค่อยากเรียนรู้จากฉัน

156
00:13:49,079 --> 00:13:50,998
ไม่เคยมีใครมองเห็น
สิ่งที่พวกเขาเห็นในตัวฉัน

157
00:13:51,081 --> 00:13:53,208
แล้วคิดว่าทำไมพวกนั้นถึงปฏิบัติต่อคุณแบบนั้น

158
00:13:57,379 --> 00:13:58,422
ฉันอาจจะคู่ควรก็ได้

159
00:14:12,227 --> 00:14:14,396
ลีแอนน์! ลงมาหน่อยได้มั้ย

160
00:14:18,066 --> 00:14:20,068
- หวัดดีจ้ะ วีรา
- เป็นไงบ้าง

161
00:14:20,152 --> 00:14:21,153
สบายดี

162
00:14:22,863 --> 00:14:24,281
ให้ช่วยอะไรเหรอคะ โดโรธี

163
00:14:24,364 --> 00:14:25,574
นั่งก่อนสิ

164
00:14:25,657 --> 00:14:26,658
สวัสดีจ้ะ ลีแอนน์

165
00:14:33,790 --> 00:14:35,751
ลีแอนน์ ฉันต้องพูดตรงๆ นะ

166
00:14:35,834 --> 00:14:37,878
เมื่อคืนนี้ฉันโมโหเธอไม่น้อยเลย

167
00:14:37,961 --> 00:14:41,465
แต่หลังจากนอนหลับสนิทหนึ่งตื่น
และเล่นโยคะสุริยะนมัสการ

168
00:14:41,548 --> 00:14:43,133
ฉันก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา

169
00:14:43,217 --> 00:14:48,305
สาเหตุที่เธอกับฉันกระทบกระทั่งกัน
เพราะเธอติดอยู่ในบ้านหลังนี้

170
00:14:49,348 --> 00:14:50,432
และจากประวัติของเธอ

171
00:14:50,516 --> 00:14:53,435
เธอยังไม่เคยได้มีโอกาส
ได้เปิดประสบการณ์การเป็นอิสระเลย

172
00:14:54,019 --> 00:14:57,231
จูเลียนเคยเล่าให้ฉันฟัง
ว่าวีรามาจากวงการเต้น

173
00:14:57,314 --> 00:15:01,360
จริง แล้วโดโรธีก็บอกฉันว่า
เธอชอบเรียนเต้นกับเขามาก

174
00:15:01,443 --> 00:15:03,362
บอกว่าเธอมีพรสวรรค์จริงๆ

175
00:15:04,488 --> 00:15:07,574
ฉันว่าเธอจะเหมาะที่สุดกับ
ชั้นเรียนที่เรียกว่านาฎสัญญะวิทยา

176
00:15:07,658 --> 00:15:09,201
ฟังก่อน เธอต้องชอบแน่

177
00:15:10,786 --> 00:15:11,912
เกิดอะไรกันเนี่ย

178
00:15:13,789 --> 00:15:14,873
ออกไป ไม่งั้นก็เงียบเสีย

179
00:15:15,541 --> 00:15:18,669
คืองี้ เขามีสถาบันอยู่ที่นิวเจอร์ซีย์

180
00:15:18,752 --> 00:15:21,839
ที่มีหลักสูตรเต้นนาฏสัญญะวิทยาพิเศษ
กินเวลาสองเดือน

181
00:15:21,922 --> 00:15:26,134
จะได้ทั้งเข้าชั้นเรียนและได้ฝึกเต้นจริง

182
00:15:26,677 --> 00:15:28,554
และยังได้เรียนวิชากายวิภาคพื้นฐาน

183
00:15:28,637 --> 00:15:31,598
และการประยุกต์ใช้สัญญะวิทยา
กับการสื่อสารในชีวิตประจำวัน

184
00:15:31,682 --> 00:15:35,477
เหมือนเป็นวิทยาศาสตร์ของแดนเซอร์
แถมด้วยปรัชญาเล็กน้อย

185
00:15:35,561 --> 00:15:37,145
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะต้องเรียนอย่างเดียว

186
00:15:37,229 --> 00:15:41,066
สัปดาห์ละสองครั้ง เขาจะมีกิจกรรมเข้าสังคม
ให้นักเรียนเข้าร่วม เช่นไปโบว์ลิ่ง

187
00:15:42,401 --> 00:15:46,697
คือเธอจะได้ทักษะอันมีค่า
ต่อการสร้างอาชีพต่อไป

188
00:15:46,780 --> 00:15:49,449
ตัวอย่างเช่น เธอดูแลเด็กเก่งอยู่แล้ว

189
00:15:49,533 --> 00:15:52,661
ถ้าสักวันเกิดอยากสอนเต้นให้เด็กๆ

190
00:15:52,744 --> 00:15:54,454
หลักสูตรนี้จะดูดีมากในประวัติทำงาน

191
00:15:55,330 --> 00:15:59,459
และส่วนที่ดีที่สุดคือ
ปกติแล้วต้องต่อคิวกันยาวมากเลย

192
00:15:59,543 --> 00:16:04,464
แต่วีราช่วยใช้เส้นให้
จนเขารับเธอเข้าเรียนได้ตอนนี้เลย

193
00:16:07,134 --> 00:16:11,346
แถมเรายังจะดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้
เธอก็แค่ต้องตอบตกลง

194
00:16:11,430 --> 00:16:14,600
ใช่ คิดยังไงล่ะ ลีแอนน์

195
00:16:17,311 --> 00:16:19,813
เธอโตแล้ว มีความคิดสร้างสรรค์

196
00:16:19,897 --> 00:16:23,525
และฉลาดเกินกว่าที่จะปฏิเสธโอกาสแบบนี้

197
00:16:23,609 --> 00:16:24,610
ใช่ไหม

198
00:16:25,611 --> 00:16:27,571
เรียนจบเมื่อไหร่เธอกลับมาได้เสมอ

199
00:16:28,405 --> 00:16:31,825
ใช่ แน่นอน กลับมาเยี่ยมได้

200
00:16:35,579 --> 00:16:38,582
เยี่ยม ฉันจองตั๋วรถไฟของพรุ่งนี้ให้แล้ว

201
00:16:40,000 --> 00:16:41,960
ที่จริงกว่าจะเริ่มเรียนคือวันจันทร์

202
00:16:42,044 --> 00:16:44,463
อ๋อ แหม แต่รอทำไมล่ะ หือ

203
00:16:45,297 --> 00:16:48,008
ลีแอนน์อาจจะอยากรีบไปผจญภัยก่อนคนอื่น

204
00:16:58,352 --> 00:16:59,561
ของที่ระลึกจ้ะ

205
00:17:01,688 --> 00:17:02,731
เธอสวยมาก

206
00:17:02,814 --> 00:17:05,442
ตอนใส่ชุดนี้ในงานวันเกิดของจูเลียน
เมื่อปีที่แล้ว

207
00:17:06,026 --> 00:17:07,528
ฉันอยากให้เธอรับเอาไว้

208
00:17:11,031 --> 00:17:12,241
ไม่เป็นไร

209
00:17:14,367 --> 00:17:15,993
ฉันไม่อยากเอาเสื้อผ้าคุณไปด้วย

210
00:17:32,177 --> 00:17:35,597
คุณทำเรื่องแบบนั้น
โดยไม่ปรึกษาผมก่อนเลยได้ยังไง

211
00:17:37,641 --> 00:17:38,934
ฉันพยายามแล้ว

212
00:17:39,017 --> 00:17:41,520
คุณบอกให้ฉันยิ้มแล้วกินมื้อค่ำไป

213
00:17:42,855 --> 00:17:45,023
ฉันไว้ใจเขาไม่ได้ มันไม่เวิร์ค

214
00:17:47,192 --> 00:17:48,694
เจริโครักเขามาก

215
00:17:50,988 --> 00:17:53,407
แค่นางอยู่ใกล้ๆ ฉันก็กระวนกระวาย

216
00:17:53,907 --> 00:17:55,701
ฉันไม่รู้สึกสบายใจที่จะ
ทิ้งให้นางอยู่กับเจริโคตามลำพัง

217
00:17:55,784 --> 00:17:59,204
เป็นปัญหา เพราะการอยู่ตามลำพัง
กับเจริโคเป็นงานของเขา

218
00:18:00,205 --> 00:18:01,748
เราต้องยอมรับความจริง

219
00:18:01,832 --> 00:18:05,419
ตราบใดที่เขายังอยู่ที่นี่
ลัทธินั้นจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้

220
00:18:05,919 --> 00:18:07,713
เนี่ย เราก็ต้องทำแบบนี้แหละ

221
00:18:08,422 --> 00:18:11,592
และค่ายเต้นรำนี่ก็จะดีต่อตัวเขาเองนะ

222
00:18:11,675 --> 00:18:13,927
เขาจะได้รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
มากกว่าที่เราจะหาให้ได้

223
00:18:14,011 --> 00:18:16,013
แล้วทุกคนก็จะได้พอใจ

224
00:18:18,974 --> 00:18:21,476
ผมไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นเลยว่า
จะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตลูกชายผม

225
00:18:21,560 --> 00:18:23,896
ผมจะรู้สึกยังไงไม่สำคัญ
ยังไงคุณก็จะทำตามใจคุณอยู่แล้ว

226
00:18:23,979 --> 00:18:25,480
ฉันต้องการคู่ชีวิต

227
00:18:25,564 --> 00:18:28,025
ไม่ใช่สามีปิตาที่เอาแต่สั่งให้ฉันปิดปาก

228
00:18:28,108 --> 00:18:30,444
และพร้อมเสมอที่จะแก๊สไลท์
หลอกภรรยาให้เข้าใจว่าตัวเองเป็นคนผิด!

229
00:18:30,527 --> 00:18:31,904
- "แก๊สไลท์" เหรอ
- ใช่!

230
00:18:32,905 --> 00:18:35,324
อย่าได้เสนอหน้ามาบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

231
00:18:35,407 --> 00:18:39,161
และฉันควรจะพอใจ เพราะมันไม่ใช่!

232
00:18:40,412 --> 00:18:42,039
คุณควรจะอยู่ข้างฉัน!

233
00:18:52,090 --> 00:18:57,554
เรียนจบหลักสูตรแล้ว
เราจะคุยกับเขาอีกทีเพื่อประเมินสถานการณ์

234
00:18:57,638 --> 00:18:58,889
นั่นถึงจะยุติธรรม

235
00:19:01,600 --> 00:19:03,685
(วิเวียน เดล)
(สัมผัสจิตวิญญาณเพลงโซล)

236
00:21:00,844 --> 00:21:03,805
ลีแอนน์ เข้ามาคุยกับเราก่อน

237
00:21:03,889 --> 00:21:06,308
ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณนายเทอร์เนอร์
อยู่ตรงนี้สบายดีแล้ว

238
00:21:14,691 --> 00:21:16,026
นี่เป็นไอเดียที่แย่มาก

239
00:21:16,109 --> 00:21:18,153
ฉันได้กลิ่นไอเดียอุบาทว์จากสามรัฐห่างจากนี่

240
00:21:18,237 --> 00:21:19,238
และไอเดียนี้เหม็นจริงๆ

241
00:21:19,321 --> 00:21:20,781
โชคดีนะที่นี่ไม่ใช่การตัดสินใจของเธอ

242
00:21:20,864 --> 00:21:22,741
ใช่เลย จูเลียน
คุณก็มีวิธีจัดการปัญหาตัวเอง

243
00:21:22,824 --> 00:21:24,117
อย่าไปยุ่งกับการจัดการของเขา

244
00:21:24,201 --> 00:21:26,745
ฉันรู้นะว่าไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะตัดสิน
การตัดสินใจไร้เหตุผลของใครได้

245
00:21:26,828 --> 00:21:29,206
แต่ในกรณีนี้ ฉันจะตัดสิน
การตัดสินใจไร้เหตุผลของพี่

246
00:21:29,289 --> 00:21:31,750
โอเค ที่รัก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ โอเคนะ

247
00:21:33,752 --> 00:21:38,465
ขอบคุณมากที่ทุกคนเป็นห่วง
แต่ไม่มีเรื่องที่ต้องถกกันจริงๆ

248
00:21:39,216 --> 00:21:42,219
วันนี้ลีแอนน์จะไปแล้ว มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ

249
00:21:45,681 --> 00:21:46,682
อะไร

250
00:21:46,765 --> 00:21:48,934
ผมมารับลีแอนน์ไปส่งสถานีรถไฟ

251
00:21:49,017 --> 00:21:51,019
โทบี้ มาเร็วไปหน่อย

252
00:21:51,103 --> 00:21:52,563
โอเค งั้นผมจะรอที่…

253
00:21:53,397 --> 00:21:58,944
โอเค ตั๋วของเธออยู่กับฉัน
และหมายเลขยืนยันตั๋วอยู่นี่

254
00:21:59,444 --> 00:22:02,865
และมีชื่อกับเบอร์โทรศัพท์
ที่อยู่ของสถาบัน…

255
00:22:02,948 --> 00:22:04,658
- ฉันอุ้มให้ๆ โอเค
- โอเค

256
00:22:04,741 --> 00:22:07,744
ฉันว่าคงดีที่สุดถ้าบอกลาตอนนี้เลยนะ
ลีแอนน์

257
00:22:11,415 --> 00:22:12,416
จ้ะ

258
00:22:13,292 --> 00:22:15,460
คิดจะถามเขาเองบ้างไหมว่าต้องการอะไร

259
00:22:15,544 --> 00:22:17,963
ลีแอนน์รู้ว่านี่เป็นโอกาสที่หายาก

260
00:22:18,964 --> 00:22:21,633
มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่
นาฏสัญญะวิทยาเนี่ยนะ มีศาสตร์นี้จริงเหรอ

261
00:22:21,717 --> 00:22:24,011
- โอ๋นะจ๊ะๆ
- ฟังแล้วเหมือนตั้งมาหลอก

262
00:22:24,094 --> 00:22:25,929
- มันมีหลักสูตรนี้จริงๆ
- นี่ เก้าอี้หนู

263
00:22:26,013 --> 00:22:27,931
รู้ดีเพราะหาข้อมูลมา 90 นาทีเนี่ยนะ

264
00:22:28,015 --> 00:22:30,475
ชอบเก้าอี้ตัวนี้ใช่มั้ย

265
00:22:30,559 --> 00:22:32,686
- ฉันว่าหนูชอบเก้าอี้ตัวนี้
- เธอต้องใจเย็นๆ

266
00:22:32,769 --> 00:22:35,480
วีรารู้จักผู้อำนวยการสถาบันนี้เป็นการส่วนตัว

267
00:22:35,564 --> 00:22:38,901
วีราเคยขายบ๊วบแลกยาซูดาเฟด
เรียกนางเป็นผู้เชี่ยวชาญอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

268
00:22:38,984 --> 00:22:40,903
ทำไมถึงตั้งใจอยากไล่ให้เขาไปพ้นๆ ขนาดนั้น

269
00:22:40,986 --> 00:22:44,990
เราช่วยถอยกันคนละก้าว
แล้วคุยกันดีๆ แทนที่จะตะโกนใส่กันได้มะ

270
00:22:45,073 --> 00:22:46,200
ไม่เป็นไรค่ะ

271
00:22:47,910 --> 00:22:51,997
ฉันจะไปเอง คุณเทอร์เนอร์ เรียนแค่สองเดือน

272
00:23:21,944 --> 00:23:23,737
โห เธอจะต้องชอบแน่ๆ

273
00:23:24,321 --> 00:23:25,739
ฉันสัญญา

274
00:23:46,301 --> 00:23:47,553
เขาอึราดละ

275
00:23:49,054 --> 00:23:50,097
ตอนแรกจะเปลี่ยนให้

276
00:23:50,180 --> 00:23:52,516
แต่คิดว่าคงไม่อยากให้
มือขี้ยาอย่างฉัน

277
00:23:52,599 --> 00:23:53,809
เฉียดเข้าใกล้บริเวณอ่อนไหวของเขา

278
00:23:55,060 --> 00:23:58,313
นี่มันสถานการณ์ซับซ้อน
โอเคนะ หนักกว่าที่คุณคิดว่ารู้

279
00:23:58,397 --> 00:24:00,983
- มันมีรายละเอียดอื่นๆ
- คุณเพิ่งหาว่าฉันเป็นอีร่านขี้ยา

280
00:24:01,066 --> 00:24:02,860
ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย จูเลียน

281
00:24:02,943 --> 00:24:05,487
ฉันเคยทำเรื่องที่ก็อยากย้อนไปลบได้
แต่ลบไม่ได้

282
00:24:05,571 --> 00:24:09,658
ฉันเลยยอมรับความจริงโดยไม่อาย
เพราะความอับอายคือประตูสู่การกลับไปติด

283
00:24:10,367 --> 00:24:13,620
โคตรเลวเลยที่ใช้ประวัติส่วนตัวฉัน
มาเป็นอาวุธ

284
00:24:13,704 --> 00:24:15,455
คุณพูดถูก ผมไม่เสียใจเลย

285
00:24:15,539 --> 00:24:16,748
โอเค แค่นี้ยังไม่อาจ…

286
00:24:28,844 --> 00:24:31,471
ฉันรับเรื่องนี้อีกรอบไม่ไหวนะ ไม่ไหว

287
00:24:32,890 --> 00:24:34,725
- เธอทำห่าอะไรลงไป
- ไม่ได้ทำ

288
00:24:34,808 --> 00:24:35,809
แล้วหลานอยู่ไหนล่ะโว้ย

289
00:24:35,893 --> 00:24:37,811
หมายความว่าไง ฉันอุ้มเขาไปนั่งเก้าอี้แค่นั้น

290
00:24:37,895 --> 00:24:40,772
รัดไว้บนเก้าอี้สูง ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย

291
00:24:42,191 --> 00:24:43,192
ห้องเก็บไวน์

292
00:24:44,318 --> 00:24:46,320
- ขอบคุณพระเจ้า
- เวร ไม่เอาแล้วนะ

293
00:24:51,575 --> 00:24:55,495
ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น
ฉันวางเขาไว้บนเก้าอี้สูงแค่นั้นเลย

294
00:24:55,579 --> 00:24:56,997
หุบปาก!

295
00:24:58,290 --> 00:25:00,959
- ในครัว!
- เมื่อกี้ก็เพิ่งดูมา

296
00:25:07,174 --> 00:25:10,010
ฉันทิ้งเขาไว้บนเก้าอี้สูง
จูเลียน เดี๋ยวสิ

297
00:25:31,865 --> 00:25:33,575
- ไม่นะ
- ฉันจะไปดูกล้อง

298
00:25:35,118 --> 00:25:37,162
นี่เป็นการอุปาทานหมู่ไม่เข้าท่า
เราต้องโทรเรียกตำรวจ

299
00:25:37,246 --> 00:25:39,289
คุณหันหลังให้เขาได้ไงตั้งแต่ต้น

300
00:25:39,373 --> 00:25:40,374
เป็นบ้าอะไร

301
00:25:40,999 --> 00:25:42,626
คุณแหละเป็นบ้าอะไร

302
00:25:49,842 --> 00:25:52,719
ลีแอนน์ นี่ โอเครึเปล่า

303
00:25:53,637 --> 00:25:55,597
- คุณกำลังเสียตัวตนไปกับความทุกข์
- แม่ง

304
00:25:55,681 --> 00:25:58,016
คอยใช้ชีวิตเหมือนเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นไม่ได้นะ

305
00:25:58,100 --> 00:26:00,352
การเป็นลูกจิตแพทย์
ไม่ได้ทำให้คุณเป็นจิตแพทย์

306
00:26:02,062 --> 00:26:05,482
ฉันกำลังแก้ปัญหาอยู่ทุกวัน
พยายามแก้ปมเฮงซวยของตัวเอง

307
00:26:06,066 --> 00:26:07,776
มันไม่สนุก แต่ฉันก็ทำ

308
00:26:07,860 --> 00:26:11,196
คุณต้องเผชิญหน้ากับ
ความเจ็บปวดที่สุดที่เคยเจอในชีวิต

309
00:26:11,280 --> 00:26:12,906
ถ้าอยากจะให้ชีวิตดีขึ้นจริงๆ

310
00:26:12,990 --> 00:26:15,409
เรื่องนั้นฉันช่วยคุณไม่ได้

311
00:26:15,993 --> 00:26:17,327
ฉันต้องรักษาใจตัวเอง

312
00:26:17,411 --> 00:26:20,205
เยี่ยม ไปรักษาใจให้ไกลๆ ผมเลย

313
00:26:47,316 --> 00:26:48,317
เวร

314
00:26:49,443 --> 00:26:50,444
โดโรธี

315
00:27:02,915 --> 00:27:04,249
อะไรวะเนี่ย

316
00:27:36,323 --> 00:27:40,744
ลีแอนน์ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้
คุณจะตกรถไฟแน่ๆ

317
00:27:42,246 --> 00:27:43,247
แม่ง

318
00:27:45,541 --> 00:27:47,000
ถ้าเธอฉลาดอย่างที่ฉันคิด

319
00:27:47,084 --> 00:27:48,919
เธอจะขึ้นรถไฟขบวนนั้น
ไม่ต้องเหลียวหลังมาอีก

320
00:27:50,546 --> 00:27:51,755
ผมสับสนแล้วนะ

321
00:27:53,841 --> 00:27:54,842
ลีแอนน์

322
00:27:57,678 --> 00:27:58,887
กลับบ้านไป โทบี้

323
00:28:10,941 --> 00:28:13,193
หนอนเหรอ อะไรวะเนี่ย

324
00:28:34,214 --> 00:28:36,175
ลูกชายฉันอยู่ไหน

325
00:28:37,259 --> 00:28:40,262
ให้เวลาสิบวินาที เธอรู้ว่าฉันทำอะไรได้บ้าง

326
00:28:43,098 --> 00:28:44,516
เขาหลับอยู่ในห้องเด็ก

327
00:28:47,603 --> 00:28:48,854
อยู่ในนั้นมาตลอดเวลา

328
00:28:49,730 --> 00:28:50,939
เป็นไปไม่ได้

329
00:28:51,899 --> 00:28:53,734
ฉันรื้อหาทั้งบ้านแล้ว…

330
00:29:11,543 --> 00:29:12,544
โอ๋ๆ พระเจ้า

331
00:29:14,129 --> 00:29:16,798
- โอ๋ ลูกแม่ๆ
- เฮ้

332
00:29:24,431 --> 00:29:26,600
โอ๊ย โอเคๆ

333
00:29:39,238 --> 00:29:40,614
วีราไม่อยู่แล้ว

334
00:29:45,118 --> 00:29:46,328
ยังไงก็ต้องเลิกอยู่แล้ว

335
00:29:46,870 --> 00:29:48,288
เขาไม่เหมาะกับคุณ

336
00:29:49,831 --> 00:29:51,041
คุณทั้งคู่เป็นคนใจพัง

337
00:29:52,835 --> 00:29:54,419
แต่คุณไม่ต้องแก้ไขอะไร

338
00:30:00,759 --> 00:30:01,969
ลีแอนน์ต้องอยู่ต่อ

339
00:30:03,512 --> 00:30:07,140
ถ้าลีแอนน์อยู่ เจริโคก็อยู่
ดังนั้นลีแอนน์ต้องอยู่

340
00:30:08,642 --> 00:30:09,768
คุณบ้าไปแล้วเหรอ

341
00:30:09,852 --> 00:30:12,145
นางให้คนเข้ามาในบ้านเรา

342
00:30:12,229 --> 00:30:15,357
เอาตัวลูกเราไปซ่อนอย่างกับเป็นมุกพวกจิตป่วน

343
00:30:15,440 --> 00:30:16,441
นางป่วย

344
00:30:16,525 --> 00:30:18,151
ผมไม่อยากเสียลูกไปอีก

345
00:30:18,902 --> 00:30:19,903
ลีแอนน์ต้องอยู่

346
00:30:23,615 --> 00:30:26,535
ไม่ได้ ชอน เราวางแผนไว้แล้ว

347
00:30:26,618 --> 00:30:28,036
- คุณทำงี้ไม่ได้
- ลีแอนน์

348
00:30:28,120 --> 00:30:30,831
ผมอยากขอโทษแทนภรรยา

349
00:30:31,623 --> 00:30:33,041
อย่าได้กล้าดีมาขอโทษแทนฉัน

350
00:30:33,125 --> 00:30:38,255
แต่เราจะซาบซึ้งใจมาก
ถ้าคุณจะอยู่ให้นานเท่าที่คุณต้องการ

351
00:30:38,338 --> 00:30:39,840
นั่นจะทำให้ฉันมีความสุขมากค่ะ

352
00:30:48,432 --> 00:30:51,143
ขอบคุณที่พยายาม
เปิดโลกของฉันให้กว้างขึ้น โดโรธี

353
00:30:53,520 --> 00:30:55,147
แต่ฉันทิ้งเจริโคไปไม่ลง

354
00:30:56,231 --> 00:30:59,443
ถ้าฉันไม่อยู่ จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้างก็ไม่รู้

355
00:31:40,776 --> 00:31:42,778
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์