1
00:00:09,510 --> 00:00:10,762
‎911 แจ้งเหตุฉุกเฉินเรื่องอะไรคะ

2
00:00:11,679 --> 00:00:13,389
‎911 แจ้งเหตุฉุกเฉินเรื่องอะไรคะ

3
00:00:13,473 --> 00:00:14,932
‎911 แจ้งเหตุฉุกเฉินเรื่องอะไรครับ

4
00:00:15,058 --> 00:00:16,392
‎911 แจ้ง...

5
00:00:19,854 --> 00:00:24,400
‎ในวันที่ 9 เมษายน ปี 2014
‎จู่ๆ 911 ก็หยุดให้บริการ

6
00:00:24,484 --> 00:00:27,111
‎คนหลายล้านทั่วสหรัฐอเมริกา

7
00:00:27,779 --> 00:00:30,031
‎ระบบล่มไปกว่าหกชั่วโมง

8
00:00:30,364 --> 00:00:33,367
‎ไม่สามารถรับ
‎สายแจ้งเหตุฉุกเฉินกว่า 6,000 สาย

9
00:00:33,910 --> 00:00:35,912
‎รัฐบาลตามปัญหาไป
‎ถึงคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง

10
00:00:35,995 --> 00:00:38,706
‎ในอาคารโอนสายที่เองเกิลวูด รัฐโคโลราโด

11
00:00:39,082 --> 00:00:41,209
‎เกิดจากการเขียนโค้ดพลาดนิดเดียว

12
00:00:41,918 --> 00:00:43,961
‎คนที่คุมการเขียนโค้ดคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น

13
00:00:44,045 --> 00:00:47,507
‎เลือกกำหนดตัวเลขสูงสุดในการรับสายโทรเข้า

14
00:00:47,840 --> 00:00:51,010
‎ซึ่งเป็นตัวเลขที่คนเขียนโค้ดคิดว่า
‎คอมพิวเตอร์ไม่มีทางต้องเจอ

15
00:00:51,427 --> 00:00:54,222
‎แต่ในคืนนั้นของปี 2014 มันเกิดขึ้น

16
00:00:54,680 --> 00:00:56,933
‎คอมพิวเตอร์ทำตามคำสั่งอย่างไร้ข้อบกพร่อง

17
00:00:57,016 --> 00:00:59,310
‎มันรับสายจนถึงจำนวนที่กำหนด
‎จากนั้นก็หยุดโอนสาย

18
00:01:00,061 --> 00:01:01,979
‎ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คอมพิวเตอร์

19
00:01:02,105 --> 00:01:03,940
‎และไม่ได้อยู่ที่บั๊กในโค้ด

20
00:01:04,482 --> 00:01:06,067
‎แต่อยู่ที่การเขียนโค้ด

21
00:01:06,275 --> 00:01:09,362
‎ขั้นตอนการตัดสินใจซึ่งคนจะสื่อสาร

22
00:01:09,445 --> 00:01:10,488
‎กับคอมพิวเตอร์

23
00:01:10,571 --> 00:01:14,659
‎พลังประเภทนี้มาพร้อมกับความรับผิดชอบ
‎ทางจริยธรรมที่ใหญ่ยิ่ง

24
00:01:14,742 --> 00:01:15,910
‎ไม่เหมือนการทำอย่างอื่น

25
00:01:15,993 --> 00:01:18,204
‎ไม่มีอะไรทดแทนกันได้

26
00:01:18,329 --> 00:01:19,747
‎ในหลายๆ แง่ก็ไม่ต่างจาก

27
00:01:19,831 --> 00:01:20,915
‎ช่างก่อสร้างตึก

28
00:01:21,541 --> 00:01:23,751
‎ที่ตัดสินว่าเราจะใช้ชีวิตยังไงในเมืองนี้

29
00:01:23,835 --> 00:01:28,840
‎ผมว่าโค้ดควบคุมชีวิตออนไลน์ของเรา
‎ซึ่งหลักๆ ก็คือวิถีชีวิตของเรา

30
00:01:29,507 --> 00:01:31,300
‎ไม่ใช่แค่ตอนที่เราเข้าอินเทอร์เน็ต

31
00:01:31,384 --> 00:01:33,594
‎แต่ยังเป็นตอนที่เราติดต่อกับหน่วยกู้ภัยฉุกเฉิน

32
00:01:34,554 --> 00:01:35,596
‎หรือไปพบแพทย์

33
00:01:36,180 --> 00:01:37,598
‎หรือขึ้นรถ

34
00:01:37,890 --> 00:01:40,643
‎เราทุกคนใกล้ชิดกับโค้ดอยู่ทุกวัน

35
00:01:41,602 --> 00:01:47,024
‎แต่มีคนเพียงหนึ่งในสาม
‎ของหนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่รู้วิธีเขียนโค้ด

36
00:01:47,233 --> 00:01:49,986
‎สำหรับผู้คนจำนวนล้นหลามที่เหลือ
‎โค้ดคือกล่องดำ

37
00:01:50,695 --> 00:01:51,988
‎แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น

38
00:01:52,446 --> 00:01:55,199
‎แล้วการเขียนโค้ดจริงๆ ทำยังไงกันแน่

39
00:01:55,658 --> 00:01:58,286
‎โลกใหม่ที่เรากำลังใช้โค้ดสร้างขึ้นมา
‎มันเป็นยังไงกันแน่

40
00:01:59,287 --> 00:02:01,122
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

41
00:02:01,205 --> 00:02:02,540
‎คอมพิวเตอร์

42
00:02:03,082 --> 00:02:05,835
‎ชุดฮาร์ดแวร์ไฟฟ้าที่ชาญฉลาด

43
00:02:05,918 --> 00:02:07,879
‎ถูกสร้างโดยมนุษย์

44
00:02:08,087 --> 00:02:11,382
‎ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเครื่องจักรที่น่าพอใจ
‎เพื่อช่วยเราแก้ปัญหา

45
00:02:11,465 --> 00:02:14,177
‎แต่เราขาดคำอธิบายที่น่าพอใจ
‎ว่าจะแก้ปัญหาเหล่านั้นอย่างไร

46
00:02:14,260 --> 00:02:17,972
‎เวลามีคนพูดว่าเขียนโค้ด เราคิดว่ามันยากมาก

47
00:02:18,556 --> 00:02:22,685
‎แต่อย่าลืมว่าทุกอย่างที่เราใช้กับคอมพิวเตอร์นั้น

48
00:02:22,768 --> 00:02:25,271
‎มีมนุษย์เป็นคนสร้าง

49
00:02:26,230 --> 00:02:27,648
‎(การเขียนโค้ด)

50
00:02:31,944 --> 00:02:34,947
‎สมมติว่ามนุษย์ต่างดาวบุกมาแล้วคุณก็
‎"โอเค เขียนโค้ดสำคัญตรงไหน

51
00:02:35,031 --> 00:02:35,907
‎มันคืออะไร"

52
00:02:35,990 --> 00:02:37,283
‎ผมก็จะบอกว่า "คืองี้ครับ

53
00:02:37,533 --> 00:02:41,412
‎เราอยู่บนโลกนี้ซึ่งประมาณ 50 ปีก่อน

54
00:02:41,495 --> 00:02:44,582
‎มีคนกลุ่มเล็กๆ เริ่มสร้างดาวเคราะห์ขึ้นอีกดวง

55
00:02:44,665 --> 00:02:46,876
‎แต่มันไม่ใช่โลกที่อยู่ได้จริง
‎มันเป็นโลกเสมือน

56
00:02:47,001 --> 00:02:50,213
‎มองไปตามถนนสิ คุณเห็นทุกคนเดินบนถนน

57
00:02:50,296 --> 00:02:52,548
‎ก้มหน้าจ้องโทรศัพท์ใช่ไหมครับ

58
00:02:52,632 --> 00:02:54,091
‎ที่จริงพวกเขาอยู่ในอีกโลกหนึ่ง

59
00:02:54,383 --> 00:02:56,093
‎นั่นแหละครับ โค้ดโปรแกรม

60
00:02:56,219 --> 00:02:58,054
‎มันคือตัวอาคารของอีกโลกหนึ่ง

61
00:03:00,056 --> 00:03:03,476
‎เครื่องทอผ้านี้คือบรรพบุรุษของคอมพิวเตอร์
‎และสมาร์ทโฟนทุกเครื่อง

62
00:03:03,559 --> 00:03:04,393
‎บนโลกนี้

63
00:03:04,852 --> 00:03:06,854
‎มันถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1804

64
00:03:06,938 --> 00:03:09,232
‎และนวัตกรรมใหญ่ในตอนนั้นคือบัตรข้อมูลเหล่านี้

65
00:03:10,107 --> 00:03:13,194
‎รูในบัตรแต่ละใบ
‎ทำให้เข็มบางอันทะลุไปได้

66
00:03:14,237 --> 00:03:16,405
‎ด้วยรูนับหมื่นบนบัตร

67
00:03:16,489 --> 00:03:19,492
‎นักทอผ้าสามารถ
‎ทำลวดลายที่ซับซ้อนได้มากกว่าที่เคย

68
00:03:20,243 --> 00:03:22,620
‎ผ้าคลุมไหล่ลายวิจิตรกลายเป็นที่นิยมมากในยุโรป

69
00:03:23,037 --> 00:03:26,666
‎ลวดลายถักทอซับซ้อนละเอียดลออ
‎จนดูราวกับภาพเขียน

70
00:03:26,916 --> 00:03:29,168
‎เช่น หนึ่งในผู้คิดค้นเครื่องทอผ้าคนนี้

71
00:03:30,169 --> 00:03:33,422
‎ก่อนจะมีเครื่องทอผ้า
‎ด้ายแต่ละเส้นต้องใช้มือเลือก

72
00:03:33,547 --> 00:03:34,423
‎โดย "เด็กดึงด้าย"

73
00:03:34,966 --> 00:03:36,801
‎สมัยนั้นก็คำนวณตัวเลขกันเองเช่นกัน

74
00:03:36,884 --> 00:03:38,886
‎ใช้คนที่เรียกกันว่า "คอมพิวเตอร์"

75
00:03:39,095 --> 00:03:40,972
‎คอมพิวเตอร์สมัยแรกๆ คือคนเหล่านี้

76
00:03:41,681 --> 00:03:43,557
‎และเครื่องจักรที่ดีที่สุดที่ใช้เป็นเครื่องมือ

77
00:03:43,641 --> 00:03:45,518
‎ก็คิดเลขได้ประเภทเดียวเท่านั้น

78
00:03:46,227 --> 00:03:48,229
‎เช่น ลูกคิดที่ใช้บวกและลบ

79
00:03:49,480 --> 00:03:51,857
‎นักคณิตศาสตร์ชาวอังกฤษ
‎ชาลส์ แบบเบจอยากได้เครื่อง

80
00:03:51,941 --> 00:03:54,610
‎ที่ช่วยคิดเลขทุกแบบที่เราเลือกได้

81
00:03:54,777 --> 00:03:57,029
‎หรือเรียกว่าตั้งโปรแกรมให้มันทำได้

82
00:03:57,780 --> 00:04:00,908
‎เขาจึงนำเสนอเครื่องจักรที่เขาเรียกว่า
‎"เครื่องวิเคราะห์คำนวณ"

83
00:04:01,242 --> 00:04:04,662
‎ไอเดียของแบบเบจจะทำให้
‎ประวัติศาสตร์จารึกชื่อของเขาไว้

84
00:04:05,037 --> 00:04:10,167
‎แบบเบจประดิษฐ์คอมพิวเตอร์ตัวแรกๆ

85
00:04:10,710 --> 00:04:13,879
‎เขาเป็นนักประดิษฐ์ชาวอังกฤษสุดเพี้ยน

86
00:04:14,046 --> 00:04:16,382
‎แบบเบจมีความคิดว่าอยากให้มันทำงานยังไง

87
00:04:16,966 --> 00:04:19,593
‎เขาเก็บสำเนาภาพนี้โดยแขวนไว้ในบ้านตัวเอง

88
00:04:20,219 --> 00:04:23,347
‎เครื่องวิเคราะห์คำนวณของแบบเบจ
‎ก็เหมือนกับเครื่องทอผ้าของแจคการ์ด

89
00:04:23,431 --> 00:04:25,391
‎ตรงที่มีส่วนที่จับต้องได้เป็น "ฮาร์ดแวร์"

90
00:04:25,599 --> 00:04:27,101
‎และเช่นเดียวกับเครื่องทอผ้า

91
00:04:27,184 --> 00:04:31,272
‎เราใส่คำสั่งลงไปในฮาร์ดแวร์ได้
‎ในรูปของบัตรข้อมูลเจาะรู

92
00:04:31,689 --> 00:04:33,065
‎รูซึ่งให้เข็มตอกเข้าไป

93
00:04:33,149 --> 00:04:36,193
‎ส่วนที่ไม่มีรูจะดันเข็มตัวอื่นๆ ไปด้านหลัง

94
00:04:36,652 --> 00:04:38,988
‎เกิดวงจรการคำนวณโดยเครื่องจักร

95
00:04:39,864 --> 00:04:41,324
‎บัตรที่มีรูแตกต่างกันนี้

96
00:04:41,615 --> 00:04:42,825
‎คือซอฟต์แวร์

97
00:04:43,701 --> 00:04:46,203
‎แบบเบจไม่เคยทำ
‎เครื่องวิเคราะห์คำนวณจนแล้วเสร็จ

98
00:04:46,579 --> 00:04:50,416
‎แต่หญิงสาวที่ทำงานร่วมกับเขา
‎เห็นศักยภาพของมันที่จะเปลี่ยนโลกได้

99
00:04:50,666 --> 00:04:52,126
‎ไปไกลเกินกว่าแค่คิดเลข

100
00:04:52,668 --> 00:04:55,671
‎เอด้า ไบรอน เคาท์เตสแห่งเลิฟเลสบันทึกไว้

101
00:04:56,005 --> 00:04:59,675
‎"มันล่วงเลยขอบเขตของเลขคณิตไปแล้ว

102
00:04:59,759 --> 00:05:02,011
‎เมื่อเกิดแนวคิดของการใช้บัตรข้อมูล"

103
00:05:02,261 --> 00:05:04,221
‎เอด้าเห็นสิ่งเดียวกับแจคการ์ด

104
00:05:04,347 --> 00:05:06,891
‎รูอาจแทนได้มากกว่าแค่ตัวเลข

105
00:05:07,058 --> 00:05:08,267
‎มันอาจเป็นลวดลาย

106
00:05:08,392 --> 00:05:09,310
‎ดนตรี

107
00:05:10,644 --> 00:05:12,271
‎หรือข้อความทั้งประโยค

108
00:05:12,772 --> 00:05:14,982
‎คิดว่ามันเหมือนกับรหัสมอร์สก็ได้

109
00:05:15,274 --> 00:05:19,987
‎รหัสมอร์สแต่ละตัวอักษร
‎แทนชุดสัญญาณเพียงสองชุดเท่านั้น

110
00:05:20,071 --> 00:05:21,739
‎... หรือ ---

111
00:05:21,906 --> 00:05:22,865
‎เป็นทวิภาค

112
00:05:23,324 --> 00:05:26,452
‎เราใช้เสียงปี๊บๆ นั้นพูดอะไรกันก็ได้

113
00:05:26,952 --> 00:05:30,790
‎เช่น สัญญาณขอความช่วยเหลือ
‎ที่เรือไททานิคส่งออกไปในปี 1912

114
00:05:31,457 --> 00:05:34,502
‎"เอสโอเอส" ไม่ได้ย่อมาจากอะไรทั้งนั้น

115
00:05:34,710 --> 00:05:37,880
‎ก็แค่วิธีส่งรหัสมอร์สที่ง่ายมากจนน่าทึ่ง

116
00:05:38,089 --> 00:05:42,885
‎ลองคิดว่าเราสามารถแทนตัวอักษรทุกตัว
‎เท่าๆ กันด้วยส่วนผสมคู่หนึ่ง

117
00:05:42,968 --> 00:05:44,512
‎แทนด้วยศูนย์กับหนึ่ง

118
00:05:44,637 --> 00:05:45,930
‎ดูคุ้นๆ ไหมคะ

119
00:05:46,138 --> 00:05:47,640
‎นี่คือรหัสไบนารี

120
00:05:47,848 --> 00:05:51,769
‎เราใช้วิธีนี้เชื่อมโยงภาษาเครื่องจักร
‎กับมนุษย์เข้าด้วยกัน

121
00:05:51,894 --> 00:05:55,773
‎หนึ่งและศูนย์แต่ละตัวคือ
‎เลขฐานสอง หรือ "บิท"

122
00:05:55,940 --> 00:05:58,359
‎พวกมันคืออะตอมของคอมพิวเตอร์ยุคใหม่

123
00:05:58,484 --> 00:06:00,236
‎คุณอาจรู้จักมันในอีกชื่อ

124
00:06:00,653 --> 00:06:02,613
‎แปดบิทเป็นหนึ่งไบต์

125
00:06:03,239 --> 00:06:07,576
‎แล้วรู้ไหมว่าภาพบนคอมพิวเตอร์
‎ที่มีขนาด 1.1 เมกะไบต์น่ะ

126
00:06:08,160 --> 00:06:11,956
‎นั่นเท่ากับศูนย์และหนึ่ง
‎จำนวนแปดล้านแปดแสนตัว

127
00:06:12,373 --> 00:06:16,919
‎เหมือนที่รหัสมอร์สใช้จุดกับขีด
‎แทนวิธีเขียน --- และ ...

128
00:06:17,002 --> 00:06:20,297
‎รหัสไบนารีที่ใช้เลขฐานสอง
‎ก็เป็นวิธีเขียน

129
00:06:20,423 --> 00:06:22,508
‎สิ่งที่เกิดขึ้นในคอมพิวเตอร์ยุคใหม่

130
00:06:23,217 --> 00:06:24,802
‎ชาร์จหรือไม่ชาร์จ

131
00:06:25,511 --> 00:06:27,346
‎นี่คือวงจรไฟฟ้าอย่างง่ายๆ

132
00:06:27,763 --> 00:06:30,599
‎ลองนึกภาพวงจรเหล่านี้นับล้านๆ วงจร
‎ทำงานพร้อมกันหมด

133
00:06:31,016 --> 00:06:32,476
‎นั่นแหละค่ะ คอมพิวเตอร์ปัจจุบัน

134
00:06:33,018 --> 00:06:35,271
‎ในวงจรไฟฟ้าหนึ่งวงจร นี่คือหนึ่งบิท

135
00:06:35,604 --> 00:06:37,857
‎ถ้าไฟดับ ศูนย์

136
00:06:38,107 --> 00:06:39,567
‎ไฟติด หนึ่ง

137
00:06:40,067 --> 00:06:42,069
‎คอมพิวเตอร์เข้าใจแค่ไฟฟ้า

138
00:06:42,278 --> 00:06:44,947
‎ดังนั้น สิ่งที่คนเขียนโค้ดทำกับคอมพิวเตอร์

139
00:06:45,489 --> 00:06:46,323
‎สุดท้ายแล้ว

140
00:06:46,449 --> 00:06:49,368
‎ก็แค่การปิดหรือเปิดชาร์จหนึ่งชุด

141
00:06:49,702 --> 00:06:53,205
‎ทั้งหมดนี้ใช้การได้เพราะถ้ารวมกันอย่างถูกวิธี

142
00:06:53,414 --> 00:06:56,041
‎ชาร์จพวกนี้เป็นตัวแทนของตรรกะ

143
00:06:56,625 --> 00:07:00,754
‎โดยหลักแล้ว ตรรกะคือชุดข้อเท็จจริง
‎หรือเหตุการณ์ที่คาดเดาได้หนึ่งชุด

144
00:07:01,255 --> 00:07:03,048
‎เช่น การปิดสวิตช์นี้

145
00:07:04,467 --> 00:07:07,052
‎และทำให้กริ่งตัวนี้ดัง

146
00:07:09,054 --> 00:07:12,516
‎ที่จริง ชาวคอมพิวเตอร์เรียกมันว่า
‎"วงจรตรรกะ"

147
00:07:13,476 --> 00:07:15,644
‎หรือ ลอจิคเกท

148
00:07:15,769 --> 00:07:18,439
‎มาดูกันว่าผมจะทำได้โดยที่ไม่ทำโต๊ะ
‎ไหม้เป็นรูหรือเปล่า

149
00:07:18,522 --> 00:07:21,567
‎ในกรณีเกท "และ" วงจรต้องปิดทั้งสองวงจร

150
00:07:21,650 --> 00:07:22,818
‎เพื่อให้ไฟติด

151
00:07:23,235 --> 00:07:24,695
‎ส่วนนี่คือเกท "หรือ"

152
00:07:24,778 --> 00:07:28,199
‎ซึ่งไฟจะติด
‎ถ้าหากวงจรใดวงจรหนึ่งครบรอบ

153
00:07:28,365 --> 00:07:29,700
‎อธิบายแบบนี้ก็ได้

154
00:07:29,909 --> 00:07:34,371
‎ถ้าวงจรใดวงจรหนึ่งครบรอบ
‎ให้ไฟติด

155
00:07:34,497 --> 00:07:36,916
‎คำสั่งในรูปแบบของ "ถ้า... ให้"

156
00:07:36,999 --> 00:07:38,083
‎นั่นคืออัลกอริทึม

157
00:07:38,292 --> 00:07:42,505
‎ในป๊อปคัลเจอร์ทุกวันนี้ คำว่าอัลกอริทึม
‎สร้างความสับสนอย่างมาก

158
00:07:42,755 --> 00:07:45,925
‎เราเคยเจอเวลาที่อัลกอริทึมรวนมาแล้ว!

159
00:07:46,008 --> 00:07:49,094
‎การทำงานของอัลกอริทึมเป็นเรื่องลึกลับ
‎สำหรับคนส่วนมาก

160
00:07:49,178 --> 00:07:51,847
‎อัลกอริทึมคืออะไรกันแน่

161
00:07:51,972 --> 00:07:54,892
‎แต่อัลกอริทึมแท้จริงแล้วเป็นเพียง
‎ขั้นตอนวิธีชุดหนึ่ง

162
00:07:55,184 --> 00:07:56,644
‎ลองนึกภาพเดินเข้าไปในร้าน

163
00:07:56,894 --> 00:07:59,522
‎เราจะเลือกไปซ้ายแล้วค่อยไปขวา

164
00:07:59,647 --> 00:08:02,525
‎หรือจะเลือกไปขวาแล้วค่อยเลี้ยวซ้าย

165
00:08:02,900 --> 00:08:04,985
‎หรือเราจะเลี้ยวซ้ายสี่ครั้ง

166
00:08:05,069 --> 00:08:06,111
‎วิ่งรอบสวน

167
00:08:06,195 --> 00:08:07,029
‎ข้ามทางหลวง

168
00:08:07,112 --> 00:08:09,031
‎แล้วค่อยเลี้ยวขวาอีกสี่ครั้ง

169
00:08:09,365 --> 00:08:12,076
‎มีหลากหลายวิธีที่จะไปให้ถึงจุดหมายเดียวกัน

170
00:08:12,159 --> 00:08:14,578
‎การเขียนโค้ดก็อาจมีอัลกอริทึม
‎มากมายหลายรูปแบบ

171
00:08:14,662 --> 00:08:15,996
‎เพื่อแก้ปัญหาเดียวกัน

172
00:08:16,372 --> 00:08:20,042
‎เป้าหมายคือการหาวิธีที่ลงตัว
‎และมีประสิทธิภาพที่สุด

173
00:08:20,459 --> 00:08:22,795
‎โค้ดที่สวยงามจะไม่ซ้ำ

174
00:08:22,920 --> 00:08:24,922
‎มันจะลงตัวงดงามมาก มันทรงพลัง

175
00:08:25,631 --> 00:08:28,926
‎คอมพิวเตอร์ทำงานกับอัลกอริทึม
‎ตามที่เราสั่งให้มันทำ

176
00:08:29,134 --> 00:08:30,844
‎แต่ทำได้ไวกว่ามาก

177
00:08:31,136 --> 00:08:33,764
‎ซึ่งนั่นทำให้มนุษย์ทรงพลังขึ้นมาก

178
00:08:34,223 --> 00:08:37,601
‎ตอนที่นักวิทยาศาสตร์เริ่มพัฒนาระเบิดฟิวชัน

179
00:08:38,018 --> 00:08:40,437
‎พวกเขาใช้คอมพิวเตอร์มนุษย์เป็นหลัก

180
00:08:40,896 --> 00:08:42,815
‎แต่แล้วก็เปลี่ยนมาใช้สิ่งนี้

181
00:08:43,315 --> 00:08:47,152
‎คอมพิวเตอร์อินิแอค
‎คำนวณการยิงและวิถีกระสุนอยู่ถึงหกสัปดาห์

182
00:08:47,903 --> 00:08:50,197
‎ผลของมันมีส่วนทำให้เกิดเรื่องนี้โดยตรง

183
00:08:51,323 --> 00:08:53,659
‎การทดสอบที่เป็นผลสำเร็จครั้งแรกในปี 1952

184
00:08:54,076 --> 00:08:57,580
‎ของระเบิดที่รุนแรง
‎กว่าระเบิดนิวเคลียร์ฟิชชันหลายร้อยเท่า

185
00:08:57,663 --> 00:09:00,708
‎ซึ่งถูกทิ้งใส่เมืองฮิโรชิมาและนางาซากิ
‎ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

186
00:09:01,500 --> 00:09:04,920
‎อำนาจของการเขียนโค้ด
‎เพิ่มพลังความสามารถของมนุษย์

187
00:09:05,421 --> 00:09:06,672
‎กับสิ่งที่พวกเราเลือกทำ

188
00:09:07,590 --> 00:09:11,135
‎แต่ในยุค 1940 มันยังต้องพัฒนาอีกมาก

189
00:09:11,468 --> 00:09:16,056
‎การเขียนโปรแกรม
‎ด้วยเลขศูนย์กับหนึ่งมันไม่ไปถึงไหน

190
00:09:16,223 --> 00:09:19,018
‎คนต้องการอำนาจ
‎ที่ได้จากการเขียนโค้ดมากกว่านั้น

191
00:09:19,310 --> 00:09:21,520
‎แต่ก็ต้องการวิธีเขียนโค้ดที่ง่ายขึ้นด้วย

192
00:09:22,438 --> 00:09:27,776
‎นับแต่นั้นมา เรื่องราวการเขียนโค้ด
‎จึงเป็นเรื่องของการทำให้โค้ดใกล้เคียง

193
00:09:27,860 --> 00:09:29,069
‎กับภาษามนุษย์มากขึ้นเรื่อยๆ

194
00:09:29,403 --> 00:09:32,990
‎ด้วยการคิดค้นภาษาที่นักเขียนโค้ด
‎ใช้กันทุกวันนี้

195
00:09:33,115 --> 00:09:34,617
‎ภาษาโปรแกรม

196
00:09:35,200 --> 00:09:38,996
‎เทียบกับศูนย์และหนึ่ง
‎ภาษาเหล่านี้ค่อนข้างแอ็บสแตรค

197
00:09:39,580 --> 00:09:41,457
‎แอ็บสแตรคเป็นคำที่ยากสำหรับคนเรา

198
00:09:42,249 --> 00:09:45,669
‎มีภาษาแอ็บสแตรคที่สุดท้ายก็เกิดจาก
‎เลขศูนย์กับหนึ่งมากขึ้น

199
00:09:45,794 --> 00:09:48,213
‎เราก็แค่พบวิธีจัดระเบียบมันที่ดีกว่าเดิม

200
00:09:48,881 --> 00:09:50,966
‎ลองคิดถึงมันในแง่ของชีววิทยา

201
00:09:51,550 --> 00:09:53,135
‎มนุษย์นั้นซับซ้อนอย่างยิ่ง

202
00:09:53,218 --> 00:09:56,972
‎แต่ร้อยละ 99 ของร่างกายเราประกอบด้วย
‎องค์ประกอบหลักแค่หกอย่าง

203
00:09:57,348 --> 00:10:00,184
‎เราค่อยหาทางต่อไป
‎จนถึงระดับโมเลกุลใหญ่ๆ ก็ได้

204
00:10:00,267 --> 00:10:02,811
‎แต่ระยะห่างระหว่างชั้นของระบบนั้น

205
00:10:02,895 --> 00:10:04,730
‎กับสิ่งมีชีวิตที่เรียบง่ายที่สุด

206
00:10:04,813 --> 00:10:06,023
‎เป็นก้าวกระโดดที่ไกลมาก

207
00:10:06,357 --> 00:10:07,608
‎และมนุษย์มีสมอง

208
00:10:07,691 --> 00:10:09,568
‎ซึ่งทำเรื่องที่พัฒนาก้าวไกลมาก

209
00:10:09,652 --> 00:10:12,488
‎จนยากจะเชื่อว่าทำมาจากองค์ประกอบเดียวกัน

210
00:10:12,946 --> 00:10:16,784
‎คอมพิวเตอร์ก็คล้ายๆ อย่างนั้น แต่ง่ายกว่ามาก

211
00:10:17,951 --> 00:10:18,952
‎เพราะงั้นจึงเป็นข่าวดี

212
00:10:19,578 --> 00:10:22,915
‎เรื่องราวของการเขียนโค้ดคือ
‎การขยับขั้นนี้

213
00:10:23,165 --> 00:10:25,250
‎ให้ห่างจากเลขฐานสองเพื่อทำให้เรา

214
00:10:25,334 --> 00:10:28,837
‎เขียนโค้ดได้ง่ายขึ้น ไวขึ้น และทรงพลังขึ้น

215
00:10:29,088 --> 00:10:32,049
‎โดยไม่ต้องรับมือหรือแม้แต่ต้องเข้าใจ

216
00:10:32,466 --> 00:10:34,718
‎เลขฐานสองหรือลอจิคเกทที่อยู่ภายใต้นั้น

217
00:10:35,344 --> 00:10:38,889
‎นั่นทำให้นักเขียนโค้ดสร้างผลิตภัณฑ์
‎ที่เราทุกคนคุ้นเคย

218
00:10:39,306 --> 00:10:41,308
‎ขั้นแรกในการไปถึงจุดนั้นคือ...

219
00:10:41,850 --> 00:10:45,813
‎"ภาษาแอสเซมบลี" ที่อ่านและเขียนง่ายขึ้น

220
00:10:46,188 --> 00:10:49,608
‎แทนที่จะต้องเขียน 0-1-0-0-0-1-1-1

221
00:10:49,858 --> 00:10:51,318
‎ก็เรียกมันว่า "แอด" แทน

222
00:10:51,694 --> 00:10:58,200
‎แล้วก็ให้โปรแกรมที่เรียกว่าแอสเซมเบลอร์
‎มาแปลงตัวอักษร

223
00:10:58,283 --> 00:11:03,455
‎เอ-ดี-ดี เทียบเท่าศูนย์กับหนึ่งอย่างเหมาะสม

224
00:11:03,580 --> 00:11:07,292
‎ในขั้นนี้ ไบนารีถูกจัดเข้าเป็นตัวอักษรและตัวเลข

225
00:11:07,626 --> 00:11:10,379
‎เหมือนอะตอมที่ถูกจัดเข้าเป็นโมเลกุล

226
00:11:10,921 --> 00:11:15,217
‎แต่การเขียนโค้ดในภาษาแอสเซมบลี
‎ก็ยังไม่ง่ายเสียทีเดียว

227
00:11:15,843 --> 00:11:19,513
‎เพราะคอมพิวเตอร์ทั้งหมดนี้
‎ใช้ภาษาแอสเซมบลีต่างกัน

228
00:11:20,097 --> 00:11:24,810
‎ถ้าเขียนโปรแกรมสำหรับคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง
‎เราจะใช้มันกับตัวอื่นๆ ไม่ได้

229
00:11:25,102 --> 00:11:27,187
‎ในไม่ช้า คนก็เริ่มคิดว่า

230
00:11:27,271 --> 00:11:29,440
‎จริงๆ แล้วเราอยากให้คอมพิวเตอร์

231
00:11:29,523 --> 00:11:32,818
‎ใช้สิ่งเดียวกับที่เราใช้อยู่ทุกวัน

232
00:11:33,193 --> 00:11:35,863
‎เรามีภาษาโปรแกรม

233
00:11:35,946 --> 00:11:39,825
‎ซึ่งสร้างโดยใช้ภาษาแอสเซมบลี

234
00:11:39,950 --> 00:11:42,953
‎แล้วเราก็สร้างภาษาโปรแกรม
‎จากภาษาโปรแกรมเพิ่มอีก

235
00:11:43,370 --> 00:11:44,955
‎คุณน่าจะเคยได้ยินชื่อพวกนี้

236
00:11:45,038 --> 00:11:45,914
‎- ภาษาลิสป์
‎- เบสิค

237
00:11:45,998 --> 00:11:47,207
‎- จาวา
‎- ซีพลัสพลัส

238
00:11:47,291 --> 00:11:49,042
‎- ไพธอนสาม
‎- เอชทีเอ็มแอลห้า

239
00:11:49,126 --> 00:11:51,044
‎เพิร์ล พีเอชพี ภาษาซีอีกนิดหน่อย

240
00:11:51,128 --> 00:11:53,756
‎เหมือนที่ภาษาพูดเองก็มีวิธีต่างๆ

241
00:11:53,839 --> 00:11:56,717
‎ในการสื่อสารความคิดให้คนอื่นเข้าใจ

242
00:11:57,050 --> 00:12:00,012
‎ภาษาโปรแกรมก็เป็นวิธีต่างๆ ในการสื่อสาร

243
00:12:00,137 --> 00:12:01,972
‎ความคิดเดียวกันให้คอมพิวเตอร์เข้าใจ

244
00:12:02,347 --> 00:12:05,058
‎เรามีภาษาโปรแกรมระดับสูงมากกว่าหนึ่งภาษา

245
00:12:05,142 --> 00:12:07,936
‎ก่อนอื่นเลย เป็นเพราะแต่ละภาษา

246
00:12:08,020 --> 00:12:10,105
‎มีไว้เพื่อความจำเป็นที่ต่างกัน

247
00:12:10,731 --> 00:12:12,024
‎ดูจากสองภาษานี้

248
00:12:12,191 --> 00:12:15,944
‎นี่คือภาษาโคบอล
‎สร้างขึ้นช่วงปลายยุค 1950

249
00:12:16,028 --> 00:12:18,906
‎เพื่อให้ง่ายต่อการใช้โค้ดทำธุรกิจ

250
00:12:19,239 --> 00:12:23,410
‎หน้าตาเหมือนภาษาอังกฤษมาก
‎ยกเว้นแต่เพียงทุกบทสทนา

251
00:12:23,494 --> 00:12:25,579
‎จบด้วย "สต็อป รัน"

252
00:12:26,497 --> 00:12:32,753
‎นี่คือซีพีแอล พัฒนาขึ้นในยุค 1960
‎และรวมวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์เข้าไปมากขึ้น

253
00:12:33,212 --> 00:12:35,297
‎ก็เหมือนวิวัฒนาการทางชีวภาพ

254
00:12:35,631 --> 00:12:38,425
‎เมื่อสิ่งมีชีวิตซับซ้อนขึ้น
‎เราก็พัฒนาโครงสร้างหน้าตา

255
00:12:38,509 --> 00:12:41,637
‎เพื่อปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเฉพาะถิ่นได้ดีขึ้น

256
00:12:42,012 --> 00:12:45,933
‎พูดตรงๆ นะครับ มันเป็นเรื่องของรสนิยมด้วย

257
00:12:46,558 --> 00:12:50,521
‎คนเรามีเครื่องมือในการแสดงออกที่ไม่เหมือนกัน

258
00:12:50,604 --> 00:12:53,774
‎ตัวอย่างเช่น ภาษาซีพลัสพลัส

259
00:12:53,857 --> 00:12:56,068
‎อีลอน มัสก์ไม่ปลื้ม

260
00:12:56,360 --> 00:12:57,611
‎คุณก็สร้างภาษาเองได้

261
00:12:58,028 --> 00:13:02,533
‎นี่คือภาษาระดับสูงของจริง
‎ที่ทั้งหมดทำจากคำว่า "มู"

262
00:13:02,950 --> 00:13:04,910
‎จริงจังนะ เรียกว่าคาว หรือภาษาวัว

263
00:13:05,285 --> 00:13:08,956
‎ภาษานี้ทำจากคำพูดที่
‎อาร์โนลด์ ชวาร์เซเนกเกอร์เคยพูดในหนัง

264
00:13:09,164 --> 00:13:13,252
‎ทุกครั้งที่ผมคิดว่า
‎"เอาละ ป่านนี้คงพอกันแล้วมั้ง"

265
00:13:13,335 --> 00:13:20,050
‎ก็จะมีใครสักคนคิดภาษาใหม่
‎จนเกิดมีกลุ่มแฟนๆ ที่ชื่นชอบใช้มัน

266
00:13:20,175 --> 00:13:24,888
‎ผมจึงยังมองไม่เห็น
‎จุดสิ้นสุดของการประดิษฐ์ภาษาใหม่เลย

267
00:13:25,472 --> 00:13:29,017
‎และภาษาทั้งหมดนี้ยังคงมีพื้นฐานจากตรรกศาสตร์

268
00:13:29,393 --> 00:13:32,312
‎ตัวอย่างเช่น
‎คนเขียนโค้ดของ NETFLIX อาจบอกว่า

269
00:13:32,396 --> 00:13:35,899
‎"ถ้าดูติดต่อกันนานเกินสองชั่วโมง

270
00:13:36,024 --> 00:13:37,150
‎ให้หน้าจอขึ้นภาพนี้"

271
00:13:37,609 --> 00:13:40,195
‎แต่การจะให้โค้ดส่งผลต่อชีวิตคนส่วนใหญ่

272
00:13:40,279 --> 00:13:42,531
‎คนส่วนใหญ่ก็ต้องใช้คอมพิวเตอร์

273
00:13:42,739 --> 00:13:44,658
‎ซึ่งแปลว่าคอมพิวเตอร์ต้องใช้ง่ายกว่านี้

274
00:13:44,783 --> 00:13:46,076
‎เป็นมิตรกว่านี้

275
00:13:46,159 --> 00:13:48,370
‎นั่นจำเป็นต้องพัฒนากันไปอีกก้าวใหญ่

276
00:13:48,912 --> 00:13:50,497
‎และมันเริ่มจากตรงนี้

277
00:13:50,747 --> 00:13:54,334
‎ในตัวอย่างที่จัดทำโดย
‎ดั๊ก เองเกิลบาร์ทในปี 1968

278
00:13:54,459 --> 00:13:56,587
‎อีกสักครู่ เราจะได้เห็นหน้าจอที่เขาใช้

279
00:13:56,712 --> 00:13:58,547
‎และการเคลื่อนไหวของจุดไล่ตาม

280
00:13:58,630 --> 00:14:01,425
‎ที่เกิดพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเมาส์

281
00:14:02,050 --> 00:14:06,346
‎คนสมัยนี้ไม่เขียนโปรแกรม
‎ด้วยการเขียนคำสั่ง

282
00:14:06,430 --> 00:14:10,309
‎บนกระดาษแล้วส่งให้คนอื่น

283
00:14:10,392 --> 00:14:11,476
‎พิมพ์ลงไป

284
00:14:11,560 --> 00:14:15,105
‎เรานั่งหน้าจอ เรามีภาพประสานกับผู้ใช้

285
00:14:15,355 --> 00:14:17,566
‎ปัจจุบันเราเรียกว่าจียูไอ

286
00:14:18,025 --> 00:14:21,111
‎เราสามารถเขียนโค้ดโดยใช้จียูไอ
‎และไม่ต้องพิมพ์เลย

287
00:14:22,487 --> 00:14:24,907
‎หรือใช้โค้ดได้ง่ายขึ้นมาก

288
00:14:25,240 --> 00:14:29,661
‎เราก็แค่ทำงานในสภาพแวดล้อมของโปรแกรม

289
00:14:30,287 --> 00:14:34,958
‎แบบที่อลันและผองเพื่อน

290
00:14:35,042 --> 00:14:36,501
‎สร้างไว้อย่างงดงาม

291
00:14:36,585 --> 00:14:40,464
‎ที่ศูนย์วิจัยซีรอกซ์ พาโล อัลโต
‎ในช่วงต้นยุค 1970

292
00:14:40,714 --> 00:14:41,548
‎"อลัน"

293
00:14:41,715 --> 00:14:42,633
‎อลันคนนี้

294
00:14:42,883 --> 00:14:46,053
‎ผมมองว่าเขาเป็นบิดาแห่งคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล

295
00:14:46,136 --> 00:14:50,265
‎เพราะเขาเป็นคนแรกที่ทำให้วิสัยทัศน์นั้นชัดเจน

296
00:14:50,515 --> 00:14:54,353
‎ผมต้องขอสารภาพนะ ตอนนั้น
‎ผมนึกว่ามันเป็นนิยายวิทยาศาสตร์

297
00:14:54,436 --> 00:14:56,605
‎เวลาเราทำเรื่องใหญ่โตได้สำเร็จจริงๆ

298
00:14:58,106 --> 00:14:59,608
‎มักต้องอาศัยคนทั้งหมู่บ้านช่วยกัน

299
00:14:59,816 --> 00:15:02,110
‎โอ้โห แล้วพาร์คก็เก่งกาจมาก

300
00:15:02,653 --> 00:15:04,196
‎อย่างกับเวทมนตร์

301
00:15:04,780 --> 00:15:08,450
‎จียูไอทำให้คนหลายล้านคน

302
00:15:08,533 --> 00:15:12,871
‎ใช้คอมพิวเตอร์ในแบบที่
‎เป็นธรรมชาติสำหรับพวกเขา

303
00:15:13,580 --> 00:15:16,750
‎ตอนที่ซีร็อกซ์โฆษณาจียูไอครั้งแรกในปี 1979

304
00:15:16,833 --> 00:15:20,170
‎พวกเขาทำให้เห็นว่า
‎โค้ดอาจเปลี่ยนชีวิตประจำวันได้ยังไง

305
00:15:20,462 --> 00:15:22,923
‎คุณเข้าไปยังที่ทำงาน แล้วเครื่องซีร็อกซ์

306
00:15:23,006 --> 00:15:25,008
‎แสดงจดหมายยามเช้าของคุณบนหน้าจอ

307
00:15:25,092 --> 00:15:27,344
‎ในไม่ช้า ระบบซีร็อกซ์แบบนี้

308
00:15:27,427 --> 00:15:29,721
‎จะช่วยให้คุณจัดการทรัพยากรสุดล้ำค่าของคุณ

309
00:15:30,472 --> 00:15:31,431
‎ข้อมูล

310
00:15:31,848 --> 00:15:34,893
‎มีหลายคนที่เป็นอย่างผม และมีคนมากมาย

311
00:15:34,977 --> 00:15:36,603
‎ในชุมชนวิจัยแห่งนี้

312
00:15:36,687 --> 00:15:38,105
‎ที่อยากทำให้โลกนี้ดีขึ้น

313
00:15:38,188 --> 00:15:41,733
‎พวกเขามีความคิดที่ผูกพันลึกซึ้ง

314
00:15:41,858 --> 00:15:43,026
‎ต่อการส่งเสริมมนุษย์

315
00:15:43,610 --> 00:15:46,196
‎สิ่งที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับเรา

316
00:15:46,697 --> 00:15:47,864
‎กับสาธารณชน

317
00:15:48,198 --> 00:15:50,784
‎กับคนธรรมดา และทำให้เราสามารถ

318
00:15:50,867 --> 00:15:53,245
‎ทำได้มากกว่าที่เคยทำในอดีต

319
00:15:53,662 --> 00:15:56,039
‎มันทำให้เราทำได้มากขึ้นจริงๆ

320
00:15:56,331 --> 00:15:58,875
‎จียูไอเป็นพัฒนาการก้าวใหญ่ของสเปคตรัม

321
00:15:59,501 --> 00:16:03,630
‎แล้วก็ตามมาด้วยนวัตกรรมพลิกโลกชิ้นถัดไป

322
00:16:05,382 --> 00:16:07,467
‎วิธีกระจายทุกอย่าง

323
00:16:07,551 --> 00:16:09,177
‎ซึ่งเราทำได้ด้วยการใช้โค้ด

324
00:16:10,137 --> 00:16:12,848
‎ทางโทรทัศน์ คนเริ่มคาดเดาว่า
‎การที่จู่ๆ ก็ได้เข้าถึง

325
00:16:12,931 --> 00:16:14,433
‎โค้ดเหล่านี้ จะมีความหมายยังไง

326
00:16:14,808 --> 00:16:17,519
‎ลองจินตนาการว่า
‎คุณนั่งลงพร้อมกาแฟยามเช้า

327
00:16:17,602 --> 00:16:20,439
‎เปิดคอมพิวเตอร์บ้านเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์รายวัน

328
00:16:20,522 --> 00:16:24,985
‎จินตนาการโลกที่คำทุกคำที่เคยเขียน
‎ภาพวาดทุกภาพ

329
00:16:25,068 --> 00:16:28,697
‎ภาพยนตร์ทุกเรื่องที่มีมา
‎สามารถรับชมที่บ้านของคุณได้ทันที

330
00:16:28,780 --> 00:16:33,744
‎ผมว่าเรากำลังอยู่ในจุดที่
‎ทั้งน่าปลาบปลื้มยินดีและน่าสะพรึงกลัว

331
00:16:33,827 --> 00:16:35,287
‎แต่มันเป็นแค่เครื่องมือไม่ใช่เหรอ

332
00:16:35,370 --> 00:16:36,204
‎ไม่ใช่เลย

333
00:16:36,288 --> 00:16:40,667
‎ซอฟต์แวร์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในปัจจุบัน
‎ใช้นวัตกรรมเหล่านี้ทั้งหมด

334
00:16:40,751 --> 00:16:44,671
‎นักศึกษารายหนึ่งใช้พีเอชพี
‎ภาษาโปรแกรมระดับสูง

335
00:16:44,755 --> 00:16:47,632
‎เพื่อสร้างสิ่งที่แชร์กันได้ทางอินเทอร์เน็ต

336
00:16:47,716 --> 00:16:49,760
‎เพื่อใช้กับคอมพิวเตอร์ที่มีจียูไอ

337
00:16:50,093 --> 00:16:53,680
‎เขาอธิบายไว้ในการสัมภาษณ์ทางโทรทัศน์
‎ครั้งแรกในปี 2004

338
00:16:53,972 --> 00:16:56,433
‎มันเป็นสารบบออนไลน์ที่เชื่อมโยงผู้คน

339
00:16:56,516 --> 00:16:57,976
‎ผ่านมหาวิทยาลัยและโรงเรียน

340
00:16:58,060 --> 00:16:59,478
‎ผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์กของพวกเขาที่นั่น

341
00:16:59,561 --> 00:17:02,731
‎ตอนนี้เรามีผู้ใช้ 100,000 ราย
‎เพราะงั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง

342
00:17:02,814 --> 00:17:07,027
‎ต่อมามีคนมากกว่าสองล้านคน

343
00:17:07,152 --> 00:17:08,361
‎ใช้เฟซบุ๊กในแต่ละเดือน

344
00:17:08,695 --> 00:17:11,656
‎ปัจจุบัน นักเขียนโค้ด
‎ปรับเปลี่ยนชีวิตคนนับพันล้านชีวิตจริงๆ

345
00:17:11,907 --> 00:17:15,869
‎เปลี่ยนการทำงาน จับจ่ายใช้สอย กินอาหาร
‎หาคู่ และนอนดู NETFLIX ที่บ้าน

346
00:17:16,203 --> 00:17:17,537
‎ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่ครับ

347
00:17:17,621 --> 00:17:21,208
‎คุณกำลังดูผมผ่านเว็บเบราเซอร์ที่เปิด NETFLIX

348
00:17:23,376 --> 00:17:27,255
‎ดังนั้น NETFLIX เองก็เป็นโค้ด
‎และทำงานบนเว็บเบราเซอร์

349
00:17:27,339 --> 00:17:28,215
‎นั่นแหละครับโค้ด

350
00:17:28,507 --> 00:17:33,804
‎ทำงานบนคอมพิวเตอร์ที่ใช้โค้ดออกแบบ

351
00:17:34,054 --> 00:17:35,680
‎เหมือนซ้อนทับกันลงไปถึงราก

352
00:17:37,599 --> 00:17:40,519
‎โค้ดที่ดีก็เหมือนสถาปนิกของพิพิธภัณฑ์

353
00:17:41,311 --> 00:17:43,355
‎ที่หลายล้านคนคิดถึง

354
00:17:43,480 --> 00:17:45,857
‎และไปเดินเล่น และใช้งานทุกวัน

355
00:17:46,191 --> 00:17:49,569
‎ผมว่าเขียนโค้ดนี่ไม่มีอะไรเทียบได้เลย
‎เพราะรู้สึกเหมือนเป็นการสร้างแท้ๆ

356
00:17:49,653 --> 00:17:51,863
‎เรามีไอเดียว่ามันควรทำงานยังไง

357
00:17:52,364 --> 00:17:56,201
‎แล้วก็นั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์

358
00:17:56,284 --> 00:17:58,078
‎เพื่อทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา

359
00:17:58,161 --> 00:18:01,039
‎ผมว่าหน้าที่นั้นต้องรับผิดชอบเยอะมาก

360
00:18:01,164 --> 00:18:04,000
‎คือเราจำกัดความเร็ว

361
00:18:04,167 --> 00:18:05,669
‎ห้ามเกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

362
00:18:06,545 --> 00:18:07,420
‎เอางั้นก็ได้

363
00:18:07,712 --> 00:18:11,299
‎แต่ถ้าเรามีรถ แล้วคอมพิวเตอร์บอกว่า

364
00:18:12,092 --> 00:18:15,053
‎"รถคันนี้ขับได้
‎ไม่เกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง" ล่ะ

365
00:18:15,846 --> 00:18:17,848
‎นั่นเป็นวิธีควบคุมความประพฤติตัวเองอีกแบบ

366
00:18:18,056 --> 00:18:23,395
‎บ่อยครั้งที่โค้ดมีอำนาจควบคุมทางเลือกของเรา

367
00:18:23,478 --> 00:18:27,941
‎ในแบบที่ส่งผลบังคับลึกซึ้ง
‎ยิ่งกว่าที่กฎหมายหวังจะทำได้บ้าง

368
00:18:28,525 --> 00:18:30,819
‎และนั่นอาจเป็นเรื่องที่ดี

369
00:18:30,944 --> 00:18:35,198
‎ในสหรัฐอเมริกามีอุบัติเหตุทางถนน
‎ประมาณหกล้านครั้งทุกปี

370
00:18:35,282 --> 00:18:39,494
‎และการวิเคราะห์ครั้งหนึ่งพบว่าร้อยละ 94
‎เกิดจากผู้ขับขี่

371
00:18:40,370 --> 00:18:43,165
‎ความก้าวหน้าด้านการเขียนโค้ด
‎อาจช่วยได้หลายล้านชีวิต

372
00:18:43,665 --> 00:18:46,960
‎แต่ก็อาจทำให้ชีวิต
‎ตกอยู่ในอันตรายรูปแบบใหม่เช่นกัน

373
00:18:47,460 --> 00:18:50,922
‎ฉันเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจหนาผิดปกติ

374
00:18:51,006 --> 00:18:56,219
‎เป็นศัพท์ทางการแพทย์
‎เพราะฉันหัวใจโต

375
00:18:56,511 --> 00:18:58,096
‎หัวใจฉันโตมากจริงๆ ค่ะ

376
00:18:58,180 --> 00:19:00,932
‎ขนาดใหญ่กว่าหัวใจคนทั่วไปประมาณสามเท่า

377
00:19:01,016 --> 00:19:05,937
‎ฉันมารู้เข้าตอนอายุเกือบ 30
‎ดังนั้นความเสี่ยงที่จะตายกะทันหันตอนอายุ 40

378
00:19:06,021 --> 00:19:07,147
‎ก็เป็นไปได้สูงมาก

379
00:19:07,439 --> 00:19:10,025
‎นักสรีรวิทยาไฟฟ้าบอกว่า
‎"อ๋อ ไม่มีปัญหาเลย

380
00:19:10,108 --> 00:19:12,485
‎เพราะคุณใช้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าหัวใจก็ได้"

381
00:19:13,028 --> 00:19:15,030
‎อุปกรณ์ชิ้นนี้ทำงานด้วยโค้ด

382
00:19:15,697 --> 00:19:20,243
‎สองสามปีก่อนตอนฉันตั้งครรภ์
‎หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ

383
00:19:20,744 --> 00:19:24,748
‎ประมาณหนึ่งในสี่ของผู้หญิง
‎ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เป็นเรื่องปกติที่สุดค่ะ

384
00:19:25,207 --> 00:19:28,418
‎แต่อุปกรณ์ของฉันคิดว่า
‎จังหวะที่หัวใจฉันเต้นอยู่เป็นอันตราย

385
00:19:28,501 --> 00:19:29,586
‎แล้วมันก็ช็อตฉัน

386
00:19:29,669 --> 00:19:34,132
‎โรงงานผลิตไม่สนใจว่าผู้หญิงท้องจะโดนไฟช็อต

387
00:19:34,216 --> 00:19:36,426
‎พวกเขาไม่ได้อยากให้เกิดขึ้นเลย

388
00:19:36,635 --> 00:19:39,262
‎พวกเขาก็แค่ไม่ได้คิด

389
00:19:39,346 --> 00:19:42,474
‎มีการตัดสินใจชุดใหญ่มาก

390
00:19:43,141 --> 00:19:47,395
‎ที่คนเขียนโปรแกรมจะต้องเป็นผู้ตัดสิน

391
00:19:48,188 --> 00:19:50,690
‎แล้วก็เลี่ยงไม่ได้

392
00:19:51,066 --> 00:19:53,735
‎ที่จะเกิดเหตุการณ์ปะปนหลายเรื่อง

393
00:19:53,818 --> 00:19:55,904
‎ที่พวกเขาไม่คาดคิด

394
00:19:56,238 --> 00:19:58,198
‎ดังนั้นสิ่งที่เราพยายามสอน

395
00:19:58,281 --> 00:20:00,450
‎ขณะที่สอนศาสตร์

396
00:20:00,533 --> 00:20:01,910
‎ของการเขียนโปรแกรม

397
00:20:02,244 --> 00:20:04,496
‎ก็คือเราต้องคิดถึง

398
00:20:04,621 --> 00:20:07,540
‎เงื่อนไขต่างๆ ทั้งหมด

399
00:20:07,832 --> 00:20:10,168
‎เราจะเขียนโค้ดให้ละเอียดถี่ถ้วนยังไง

400
00:20:10,293 --> 00:20:14,673
‎โดยไม่ถูกปัจจัยจำนวนหนึ่งทำให้หยุดชะงัก

401
00:20:14,756 --> 00:20:16,091
‎ปัจจัยซึ่งเราอาจต้องพิจารณา

402
00:20:16,174 --> 00:20:20,011
‎เรื่องนั้นมีแต่จะเป็นจริงมากขึ้น
‎เพราะเราเริ่มเขียนโค้ด

403
00:20:20,136 --> 00:20:21,721
‎ในรูปแบบใหม่โดยสิ้นเชิง

404
00:20:22,305 --> 00:20:25,517
‎ในวิธีเขียนโค้ดดั้งเดิม
‎เราเขียนคำสั่งให้คอมพิวเตอร์

405
00:20:26,059 --> 00:20:28,895
‎แต่ตอนนี้เราสามารถ
‎ใส่อินพุทมากมายลงในคอมพิวเตอร์

406
00:20:28,979 --> 00:20:30,230
‎รวมถึงเอาต์พุท

407
00:20:30,313 --> 00:20:33,525
‎แล้วทำให้มันเขียนคำสั่งด้วยตัวเอง

408
00:20:33,817 --> 00:20:37,404
‎วิธีการก็คือเราให้ตัวอย่างกับคอมพิวเตอร์

409
00:20:38,280 --> 00:20:39,739
‎ให้ตัวอย่างเยอะๆ เลย

410
00:20:40,073 --> 00:20:43,660
‎แล้วกำหนดว่า "นี่งานปาร์ตี้"

411
00:20:43,785 --> 00:20:45,328
‎แล้วเราก็ใส่เรื่องอื่นๆ ลงไป

412
00:20:45,412 --> 00:20:47,163
‎นัดหมอฟัน ไม่ใช่ปาร์ตี้

413
00:20:47,330 --> 00:20:48,915
‎ห้องเรียน ไม่ใช่ปาร์ตี้

414
00:20:49,374 --> 00:20:53,169
‎ดังนั้นคอมพิวเตอร์ก็ดูตัวอย่างเหล่านี้
‎และพยายามสร้าง

415
00:20:53,253 --> 00:20:55,005
‎ระบบจัดหมวดหมู่

416
00:20:55,255 --> 00:20:57,173
‎นี่คือแมชชีนเลิร์นนิ่ง

417
00:20:57,257 --> 00:20:59,968
‎ทุกวันนี้ ถ้ามีคนพูดว่าปัญญาประดิษฐ์

418
00:21:00,552 --> 00:21:01,469
‎เขาหมายถึงอย่างนี้เลยค่ะ

419
00:21:01,636 --> 00:21:05,390
‎นั่นเป็นแอ็บสแตรคอีกรูปแบบหนึ่งเลย

420
00:21:05,473 --> 00:21:06,641
‎เป็นการทำงานอีกรูปแบบ

421
00:21:06,725 --> 00:21:11,438
‎เพราะมันไม่เข้ากับวิธีที่เราจัดเรียงสิ่งเหล่านี้

422
00:21:11,646 --> 00:21:15,442
‎เราเรียกมันว่าอัลกอริทึมสำหรับแมชชีนเลิร์นนิ่ง
‎เพราะคอมพิวเตอร์จะสร้าง

423
00:21:15,525 --> 00:21:17,736
‎การหาวิธีของตัวเอง

424
00:21:18,069 --> 00:21:21,990
‎แต่สุดท้าย แน่นอนว่ามันก็ต้องถูกแปลง

425
00:21:22,073 --> 00:21:24,451
‎เป็นคำสั่งเล็กย่อย

426
00:21:25,201 --> 00:21:27,912
‎กูเกิลทรานสเลทเคยใช้โค้ดมากกว่าหนึ่งล้านแถว

427
00:21:28,538 --> 00:21:32,751
‎นั่นคือคนเขียนคำสั่งเล็กๆ นับล้านคำสั่ง

428
00:21:32,876 --> 00:21:38,256
‎ตอนนี้กูเกิลทรานสเลทใช้โค้ด
‎ประมาณห้าร้อยแถว

429
00:21:38,465 --> 00:21:40,008
‎ซึ่งอาศัยแมชชีนเลิร์นนิ่ง

430
00:21:40,091 --> 00:21:44,304
‎สมมติว่าเกิดการเลินเล่อ
‎คุณก็เลยไม่ได้ใส่รูปปาร์ตี้

431
00:21:44,387 --> 00:21:46,639
‎ที่รวมคนผิวดำหรือฮิสปานิก

432
00:21:47,140 --> 00:21:49,434
‎คอมพิวเตอร์อาจตัดสินใจว่ากฎของปาร์ตี้

433
00:21:49,517 --> 00:21:52,562
‎ให้เฉพาะคนขาว
‎และคนเอเชียเท่านั้นที่ได้รับเชิญ

434
00:21:52,812 --> 00:21:55,982
‎คนเขียนโปรแกรม
‎เป็นผู้ชายผิวขาวกับผู้ชายเอเชียเยอะมาก

435
00:21:56,733 --> 00:22:01,321
‎เราควรเปิดโอกาส
‎ให้มีคนอื่นได้เข้ามาอยู่ในวงการมากขึ้น

436
00:22:01,404 --> 00:22:02,447
‎ด้วยเหตุผลนับล้าน

437
00:22:02,530 --> 00:22:05,325
‎พวกเขาจะถามคำถามได้ดีกว่า
‎ถ้ามีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น

438
00:22:05,408 --> 00:22:09,037
‎แต่สุดท้ายแล้ว ถ้าเราป้อนข้อมูล
‎ให้ระบบแมชชีนเลิร์นนิ่ง

439
00:22:09,120 --> 00:22:13,208
‎เช่น ระบบไต่สวนอาชญากรรมซึ่งในข้อมูล
‎มีการเหยียดชาติพันธุ์อย่างเป็นระบบ

440
00:22:13,291 --> 00:22:15,668
‎แล้วเอาเป็นว่า
‎ในกลุ่มคนเขียนโปรแกรมแมชชีนเลิร์นนิ่ง

441
00:22:15,752 --> 00:22:17,170
‎มีความหลากหลายสารพัดสีผิว

442
00:22:17,253 --> 00:22:22,384
‎ต่างชาติพันธุ์ ใบหน้าต่างกัน
‎พื้นเพทางสังคมก็ต่างกัน

443
00:22:22,634 --> 00:22:25,303
‎ระบบแมชชีนเลิร์นนิ่งก็ยังจะเรียนรู้จากข้อมูลนั้น

444
00:22:25,387 --> 00:22:28,139
‎ถ้าไม่มีคนแก้ไขเรื่องนั้นอย่างจริงจัง

445
00:22:28,223 --> 00:22:31,726
‎ข้อมูลในอดีต
‎ก็จะทำให้เราทำผิดซ้ำรอยประวัติศาสตร์

446
00:22:33,812 --> 00:22:36,481
‎เรื่องราวของการเขียนโค้ด
‎เป็นความทะเยอทะยานของมนุษย์

447
00:22:36,564 --> 00:22:38,358
‎และความสร้างสรรค์

448
00:22:38,566 --> 00:22:41,528
‎การปล่อยจรวดฟัลคอนไนน์

449
00:22:41,611 --> 00:22:44,030
‎เราได้เห็นสิ่งที่เคยคิดว่าไม่มีวันจะได้เห็น

450
00:22:44,697 --> 00:22:45,740
‎หลุมดำ

451
00:22:46,366 --> 00:22:47,742
‎เรากำลังสร้างโลกใหม่

452
00:22:48,284 --> 00:22:49,953
‎ด้วยเครื่องมือที่คิดได้เองมากขึ้นเรื่อยๆ

453
00:22:50,286 --> 00:22:52,122
‎ซึ่งคนจำนวนมากขึ้นสามารถใช้ได้

454
00:22:52,664 --> 00:22:55,750
‎เพื่อให้แน่ใจว่าโลกนั้นจะดีกว่าที่เป็นอยู่

455
00:22:56,126 --> 00:22:59,546
‎เราอยู่ระหว่างการทำให้คอมพิวเตอร์เข้าถึง

456
00:22:59,629 --> 00:23:02,382
‎มนุษย์ง่ายขึ้น
‎และเข้าถึงมนุษย์จำนวนมากขึ้น

457
00:23:02,507 --> 00:23:07,053
‎เรากำลังดูการปฏิวัตินี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา
‎ตลอด 50 ปีที่ผ่านมา

458
00:23:07,262 --> 00:23:09,139
‎การมีชีวิตอยู่ในยุคสมัยนี้จึงน่าตื่นเต้นมาก

459
00:23:09,973 --> 00:23:13,935
‎อย่าลืมว่าทุกอย่างที่เราใช้กับคอมพิวเตอร์นั้น

460
00:23:14,227 --> 00:23:16,146
‎มีมนุษย์สักคนสร้างขึ้นมา

461
00:23:17,147 --> 00:23:19,816
‎เราเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นได้
‎จริงๆ แล้วมันสำคัญมาก

462
00:23:19,899 --> 00:23:21,317
‎ที่เราจะเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น

463
00:23:21,401 --> 00:23:24,154
‎เราเปลี่ยนโลกด้วยการเปลี่ยนที่รากฐานได้จริงๆ

464
00:23:24,571 --> 00:23:28,616
‎ในอนาคตจะมีโลกที่ดำเนินไป
‎โดยใช้แมชชีนเลิร์นนิ่ง

465
00:23:28,741 --> 00:23:32,162
‎กับข้อมูลและการเขียนโค้ดแบบดั้งเดิม
‎ด้วยวิธีต่างๆ มากขึ้น

466
00:23:32,662 --> 00:23:35,123
‎และสังคมเราต้องบอกว่า

467
00:23:35,206 --> 00:23:37,584
‎"โอเค เรามีเทคโนโลยีใหม่ที่มีศักยภาพ

468
00:23:38,251 --> 00:23:43,089
‎และในหลายๆ แง่มันอาจจะดีมากเลย
‎แต่มันดีด้วยตัวเองไม่ได้นะ"

469
00:24:08,990 --> 00:24:10,992
‎คำบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม