1
00:00:07,841 --> 00:00:12,387
ในปี 2004 แคโรไลนาแพนเธอร์สเผชิญหน้า
กับนิวอิงแลนด์แพทริออตส์

2
00:00:13,013 --> 00:00:16,599
ถือว่าเป็นหนึ่งในเกมซูเปอร์โบวล์
ที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีการเล่นมา

3
00:00:17,267 --> 00:00:19,978
แต่มันถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์
เพราะอีกเรื่องหนึ่ง

4
00:00:20,729 --> 00:00:24,315
หลายคนที่ดูการแข่งขันทางช่องซีบีเอส
ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิด

5
00:00:24,399 --> 00:00:28,361
ผลของการแสดงช่วงพักครึ่ง ผู้ชมเห็นนักร้อง
เจเน็ต แจ็คสันเผยเรือนร่างออกสื่อ

6
00:00:28,445 --> 00:00:30,780
อุบัติเหตุหรือแผนเตี๊ยมกันชวนช็อก

7
00:00:30,864 --> 00:00:33,283
หรือข้อผิดพลาดของชุด ไม่ว่าจะเป็นอะไร…

8
00:00:33,366 --> 00:00:35,243
ไวอาคอมซึ่งเป็นเจ้าของซีบีเอส

9
00:00:35,326 --> 00:00:38,621
จะต้องจ่ายเงินจำนวน 550,000 ดอลลาร์

10
00:00:38,705 --> 00:00:42,250
วันต่อมาเจเน็ต แจ็คสันออกมาขอโทษ

11
00:00:42,333 --> 00:00:44,919
ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ

12
00:00:45,003 --> 00:00:48,131
หากฉันทำให้ใครไม่พอใจ
ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ

13
00:00:48,882 --> 00:00:51,384
แต่สื่อก็ยังไม่หนำใจ

14
00:00:51,468 --> 00:00:54,304
คำบอกเล่าจาก "เพื่อน"
ของจัสติน ทิมเบอร์เลค

15
00:00:54,387 --> 00:00:56,473
บอกทางสำนักข่าวว่า

16
00:00:56,556 --> 00:00:59,601
เธอโกหกเขาและเอาเปรียบเขา

17
00:00:59,684 --> 00:01:01,352
เพื่อรักษาอาชีพตัวเองไว้

18
00:01:01,978 --> 00:01:06,066
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคำตำหนิเหมารวม
ที่เจเน็ต แจ็คสันได้รับ

19
00:01:06,149 --> 00:01:07,984
(เจเน็ต แจ็คสันเป็นคนแบบนี้แหละ)

20
00:01:08,068 --> 00:01:11,112
และสัปดาห์ต่อมาเมื่อจัสตินออกมาขอโทษ

21
00:01:11,196 --> 00:01:13,239
เขาเริ่มต้นด้วยมุกตลก

22
00:01:13,323 --> 00:01:16,493
คืองี้ ผมรู้ว่าสัปดาห์ที่ผ่านมา
มันยากลำบากสำหรับทุกคน และ…

23
00:01:16,576 --> 00:01:18,703
และแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่

24
00:01:18,787 --> 00:01:20,705
สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจ

25
00:01:21,372 --> 00:01:25,251
เราเสียใจอย่างยิ่ง
และผมอยากขอโทษถ้าทำให้พวกคุณรู้สึกไม่พอใจ

26
00:01:25,877 --> 00:01:28,379
คนในสมัยนี้คงไม่ยอมรับคำขอโทษแบบนี้

27
00:01:29,339 --> 00:01:31,132
เราอยู่ในยุคแห่งการขอโทษ

28
00:01:31,216 --> 00:01:33,301
ทุกครั้งที่อ่านข่าว

29
00:01:33,384 --> 00:01:36,054
เราจะเจอข่าวว่ามีคนกล่าวขอโทษอีกแล้ว

30
00:01:36,137 --> 00:01:37,972
จากนักการเมือง

31
00:01:38,056 --> 00:01:39,432
คนดัง

32
00:01:39,516 --> 00:01:43,103
และแม้แต่รัฐบาลที่ออกมาขอโทษ
อาชญากรรมในอดีต

33
00:01:43,186 --> 00:01:45,772
ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่ผู้คนอาจจะกังวล

34
00:01:45,855 --> 00:01:49,317
นั่นคือการที่มีคนกล่าวคำขอโทษมากมาย

35
00:01:49,400 --> 00:01:51,152
เสียจนอาจทำให้มันได้ผลน้อยลง

36
00:01:51,236 --> 00:01:53,530
มีสิ่งที่เรียกว่าการเจือจางบรรทัดฐาน

37
00:01:53,613 --> 00:01:55,824
ยิ่งมีคนขอโทษมากเท่าไร

38
00:01:55,907 --> 00:01:58,118
เรายิ่งคาดหวังให้มีการขอโทษเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

39
00:01:58,201 --> 00:02:01,329
แต่เราจะไม่ค่อยอยากให้อภัย

40
00:02:01,412 --> 00:02:03,248
เมื่อผู้คนเริ่มซับซ้อนมากขึ้น

41
00:02:03,331 --> 00:02:06,501
และเห็นการขอโทษรูปแบบนี้มากขึ้น
พวกเขาก็จะคาดหวังมากขึ้น

42
00:02:06,584 --> 00:02:09,629
พวกเขาอยากเห็นสัญญาณบางอย่าง
ว่ามันเป็นคำขอโทษจากใจ

43
00:02:09,712 --> 00:02:12,132
แล้วอะไรที่ทำให้มันเป็นคำขอโทษที่ดีล่ะ

44
00:02:12,215 --> 00:02:14,509
และมันมีพลังอะไรอยู่กันแน่

45
00:02:15,927 --> 00:02:17,554
(ภาพยนตร์สารคดีชุดของ NETFLIX)

46
00:02:17,637 --> 00:02:18,972
ผมเสียใจจนบอกไม่ถูกเลยครับ

47
00:02:19,639 --> 00:02:23,560
เขาต้องมีคำอธิบายดีๆ
ว่าทำไมเขาถึงมาสายแบบนี้

48
00:02:23,643 --> 00:02:26,104
- แล้วเขาต้องขอโทษ
- ขอโทษ!

49
00:02:27,105 --> 00:02:30,775
เรามารวมตัวกันในวันนี้
เพื่อขอโทษในนามประเทศของเรา

50
00:02:30,859 --> 00:02:33,486
ผมขอรับผิดชอบทุกการกระทำแต่เพียงผู้เดียว

51
00:02:34,070 --> 00:02:36,072
ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอโทษ

52
00:02:36,156 --> 00:02:39,242
ผมจะไม่เปลี่ยนใจและผมจะไม่ขอโทษ

53
00:02:40,910 --> 00:02:43,037
นี่คือโอกาส

54
00:02:43,121 --> 00:02:46,332
ที่จะก้าวข้ามเรื่องในอดีตไปเสีย

55
00:02:47,458 --> 00:02:52,172
(คำขอโทษ)

56
00:02:54,257 --> 00:02:56,759
"อภัยให้ลูกที่กระทำบาป"

57
00:02:56,843 --> 00:02:59,554
เป็นเวลาหลายพันปีในโลกที่พูดภาษาอังกฤษ

58
00:02:59,637 --> 00:03:03,016
นานเท่าที่มีใครจำได้
นี่คือคำขอโทษเดียวที่เรารู้จัก

59
00:03:03,600 --> 00:03:06,311
คำขอโทษต่ออำนาจเบื้องบน

60
00:03:06,394 --> 00:03:10,565
นักวิจัยวิเคราะห์ข้อความที่ยังหลงเหลืออยู่
ในภาษาอังกฤษโบราณ

61
00:03:10,648 --> 00:03:14,402
และไม่พบตัวอย่างที่แน่ชัดของคำขอโทษเลย

62
00:03:15,236 --> 00:03:17,572
แต่แล้วในทศวรรษ 1590

63
00:03:17,655 --> 00:03:19,991
เชกสเปียร์ได้เขียนคำเหล่านี้ขึ้น

64
00:03:20,074 --> 00:03:22,994
"นายท่านมิจำเป็นต้องขอโทษเช่นนั้น"

65
00:03:23,077 --> 00:03:25,788
"ข้าต้องขอความกรุณาให้ท่านให้อภัย"

66
00:03:26,706 --> 00:03:30,710
นั่นเป็นครั้งแรกที่มีการใช้ "คำขอโทษ"
ในมุมมองของยุคปัจจุบัน

67
00:03:30,793 --> 00:03:32,545
และเป็นพิธีกรรมใหม่

68
00:03:32,629 --> 00:03:35,965
ที่แสดงความรู้สึกผิดภายในใจของเรา
ต่อเพื่อนมนุษย์

69
00:03:36,799 --> 00:03:38,593
การขอโทษเป็นเรื่องยาก

70
00:03:38,676 --> 00:03:41,763
และมันยากมากที่จะขอโทษออกมา
ให้จริงใจและมีความหมาย

71
00:03:42,347 --> 00:03:45,308
แต่ที่จริงแล้วมันมีองค์ประกอบสำคัญอยู่

72
00:03:45,934 --> 00:03:48,561
อย่างแรกคือการแสดงความสำนึกผิด

73
00:03:48,645 --> 00:03:51,731
นี่คือสิ่งที่เรานึกถึงเมื่อเราคิดถึงคำขอโทษ

74
00:03:51,814 --> 00:03:55,902
"ฉันเสียใจ ฉันขอโทษ ฉันรู้สึกแย่มาก "
คำพูดเหล่านี้ค่ะ

75
00:03:55,985 --> 00:03:57,528
อย่างที่สอง

76
00:03:57,612 --> 00:04:00,448
รับรู้ถึงความเสียหาย
และความทรมานที่เหยื่อได้รับ

77
00:04:00,531 --> 00:04:03,952
ที่เกิดจากการกระทำของเรา
มันทำให้พวกเขารู้สึกว่าตนถูกต้องและมีคนเข้าใจ

78
00:04:04,619 --> 00:04:07,288
คุณก็จะต้องแสดงความรับผิดชอบด้วย

79
00:04:07,372 --> 00:04:10,291
มันเป็นเรื่องสำคัญทางจิตใจ
ที่เหยื่อจะต้องได้ยินคำขอโทษค่ะ

80
00:04:10,375 --> 00:04:14,128
การอธิบายเหตุผลที่คุณทำแบบนั้นก็ช่วยได้

81
00:04:14,212 --> 00:04:15,630
จากนั้นก็ขยับไปสู่

82
00:04:15,713 --> 00:04:18,549
การเสนอที่จะแก้ไข
หรือแสดงความจำนงว่าจะเปลี่ยนแปลง

83
00:04:19,050 --> 00:04:22,053
และสุดท้ายก็ขอการอภัย

84
00:04:23,137 --> 00:04:26,975
ในงานวิจัยของคาริน่า คนมักจะบอกว่าพวกเขา

85
00:04:27,058 --> 00:04:29,852
ใส่องค์ประกอบเหล่านี้ประมาณสี่ห้าข้อ
ในการขอโทษทั่วไป

86
00:04:29,936 --> 00:04:32,689
แต่ในความเป็นจริงมันมักจะมีเพียงสองข้อ

87
00:04:33,231 --> 00:04:38,361
คุณกำลังต่อสู้ระหว่างความอยากทำสิ่งที่ถูกต้อง

88
00:04:38,444 --> 00:04:42,824
อยากซ่อมแซมความสัมพันธ์
เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น

89
00:04:42,907 --> 00:04:46,286
แต่ยังปกป้องภาพลักษณ์ตัวเองให้ดูเป็นคนดีอยู่

90
00:04:46,369 --> 00:04:48,871
ไม่ใช่แค่ดูดีในสายตาคนอื่น
แต่ยังสำหรับตัวคุณเองด้วย

91
00:04:48,955 --> 00:04:50,498
นั่นอาจทำให้รู้สึกอึดอัดมาก

92
00:04:51,082 --> 00:04:54,877
และการขอโทษต่อหน้าสาธารณชน
อาจเป็นทักษะการใช้โวหารที่ยากยิ่งกว่า

93
00:04:54,961 --> 00:04:58,131
มันยากที่จะทำให้ผู้ชมหลายล้านคนพอใจ

94
00:04:58,214 --> 00:05:02,176
มีเรื่องต้องพิจารณาเยอะมาก
เวลาที่คนคนหนึ่งตัดสินใจว่าจะขอโทษดีไหม

95
00:05:02,260 --> 00:05:05,596
สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือ
ผู้ชมที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณ

96
00:05:05,680 --> 00:05:08,308
แมทธิว ฮิลต์ซิกเป็นนักจัดการเหตุวิกฤต

97
00:05:08,391 --> 00:05:10,435
ให้ลูกค้าคนดังมากมาย

98
00:05:10,518 --> 00:05:12,562
มันเป็นธุรกิจที่เฟื่องฟูมาก

99
00:05:12,645 --> 00:05:16,899
ผมจะตอบคำถามนี้นะครับ
ผมแค่ต้องไปคุยโทรศัพท์แป๊บนึง

100
00:05:16,983 --> 00:05:19,277
ขอเวลาผมหน่อย เดี๋ยวผมกลับมาครับ

101
00:05:19,360 --> 00:05:22,196
ขอหยุดสักครู่ได้ไหมครับ ขอโทษที ผมต้อง

102
00:05:22,280 --> 00:05:24,991
ขอโทษที่ต้องขอพักแบบนี้นะครับ
ขอเวลาแค่ไม่นาน

103
00:05:25,074 --> 00:05:28,536
งานยุ่งกว่าที่คิดไว้ครับ ใช่ เป็นช่วงยุ่งๆ พอดี

104
00:05:28,619 --> 00:05:30,121
ผมขอโทษล่วงหน้านะครับ

105
00:05:30,705 --> 00:05:35,376
คุณเห็นการลดทอนความสำคัญ
ของประเด็นหลักในการสัมภาษณ์มาแล้ว

106
00:05:35,460 --> 00:05:37,837
ที่สัมภาษณ์คนดังออกสื่อ

107
00:05:37,920 --> 00:05:42,091
วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อยอมรับในเรื่องนี้
และเพื่อมาขอโทษ

108
00:05:42,175 --> 00:05:43,760
ผมแค่อยากจะขอโทษ

109
00:05:43,843 --> 00:05:48,514
ผมขอโทษและผมไม่สมควร
ได้รับหรือคาดหวังการให้อภัยจากคุณ

110
00:05:48,598 --> 00:05:52,560
พวกเขาจะไม่ทนให้คนอื่นดำเนินการสัมภาษณ์

111
00:05:52,643 --> 00:05:56,147
พวกเขามีโอกาสได้พูดตรงๆ กับผู้ชม

112
00:05:56,230 --> 00:05:58,399
ในแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

113
00:05:58,483 --> 00:06:03,321
ซึ่งเป็นการใช้คำขอโทษคนละแบบกับ
การอัดวิดีโอพูดกับกล้องโดยตรง

114
00:06:03,404 --> 00:06:07,158
ฉันเสียใจจริงๆ ต่อทุกคนที่รู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้

115
00:06:07,241 --> 00:06:10,995
- ฉันขอโทษทุกคนที่ฉันทำให้เจ็บปวด
- ผมขอโทษ

116
00:06:11,079 --> 00:06:16,042
หรือการเขียนถ้อยแถลงที่ให้ความรู้สึก
เป็นส่วนตัวขึ้นด้วยการเขียนบนแอปโน้ตในไอโฟน

117
00:06:16,125 --> 00:06:19,504
ถ่ายภาพหน้าจอและโพสต์ลงโซเชียลมีเดีย

118
00:06:20,129 --> 00:06:23,007
ซึ่งในแง่หนึ่งมันก็เยี่ยมมาก
เพราะมันง่ายกว่ามาก

119
00:06:23,091 --> 00:06:26,135
คุณสามารถพูดสิ่งที่คุณอยากพูด
ออกมาได้ในแบบที่คุณต้องการ

120
00:06:26,219 --> 00:06:28,388
แต่แม้จะมีการควบคุมเป็นพิเศษ

121
00:06:28,471 --> 00:06:31,599
หลายคนก็ยังไม่สามารถ
ขอโทษได้ครบถ้วนสมบูรณ์แบบ

122
00:06:32,433 --> 00:06:36,312
ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่คนชอบทำ
เวลาขอโทษก็คือการเพิ่ม

123
00:06:36,396 --> 00:06:38,689
คำพูดปกป้องตัวเองลงไปด้วย

124
00:06:38,773 --> 00:06:42,110
เพื่อให้พวกเขาได้รักษาหน้า
และช่วยปกป้องภาพลักษณ์ของตัวเองไว้

125
00:06:42,193 --> 00:06:46,322
การแสดงความสำนึกผิดที่ฟังดูไม่สำนึกผิด

126
00:06:46,406 --> 00:06:48,991
{\an8}ฉันขอโทษอย่างจริงใจ ฉันเป็นตลก

127
00:06:49,075 --> 00:06:50,284
(ปกป้องตัวเองเล็กน้อย)

128
00:06:50,368 --> 00:06:52,286
ฉันล้ำเส้นไป ทำเกินไป

129
00:06:52,370 --> 00:06:53,538
(กลอกตา)

130
00:06:53,621 --> 00:06:56,666
หรือฟังดูสำนึกผิดเกินไป

131
00:06:56,749 --> 00:06:58,126
{\an8}ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ

132
00:06:58,209 --> 00:06:59,502
{\an8}(ลอร่า ลี บล็อกเกอร์)

133
00:06:59,585 --> 00:07:01,796
หวังว่าสักวันพวกคุณ…

134
00:07:01,879 --> 00:07:03,339
(น้ำตาท่วมจอ)

135
00:07:03,423 --> 00:07:05,967
จะเห็นฉันเป็นผู้หญิงที่ฉันเป็นจริงๆ

136
00:07:06,050 --> 00:07:07,468
(เน้นเรื่องตัวเอง)

137
00:07:07,552 --> 00:07:11,180
ลอร่า ลีออกมาขอโทษ
กับคำขอโทษของตัวเองในภายหลัง

138
00:07:11,264 --> 00:07:13,766
ในวิดีโอนั้น ฉันทำตัวเหมือนเป็นเหยื่อมากกว่า

139
00:07:13,850 --> 00:07:16,686
ซึ่งในเหตุการณ์นี้ฉันไม่ใช่เหยื่อเลย

140
00:07:16,769 --> 00:07:18,688
ไม่ว่าจะในรูปแบบไหน

141
00:07:19,480 --> 00:07:22,442
นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะโยนความผิด

142
00:07:22,525 --> 00:07:25,945
อย่างการบอกว่าปฏิกิริยาดังกล่าวต่างหาก
ที่เป็นปัญหา

143
00:07:26,028 --> 00:07:27,905
{\an8}ผมไม่ได้อยากให้คนมากรี๊ด

144
00:07:27,989 --> 00:07:29,991
{\an8}และตะโกนใส่เรื่องทริปนี้

145
00:07:30,074 --> 00:07:33,327
เพื่อจะเบนความสนใจไปจากปัญหาจริงๆ

146
00:07:33,411 --> 00:07:35,079
ที่ผมว่าชาวเทกซัสสนใจ

147
00:07:35,163 --> 00:07:37,665
{\an8}หรือเลี่ยงรูปประโยคที่ "ฉัน" เป็นผู้กระทำ

148
00:07:37,874 --> 00:07:41,043
{\an8}ผมเสียใจที่เธอถูกปฏิบัติในลักษณะนั้น

149
00:07:41,127 --> 00:07:43,045
หรือในกรณีของจา รูล

150
00:07:43,129 --> 00:07:45,965
ที่เป็นโปรดิวเซอร์ร่วม
ของงานไฟร์ เฟสติวัลอันย่อยยับ

151
00:07:46,048 --> 00:07:47,550
คุณพูดให้ชัดเจนกว่านี้ได้มาก

152
00:07:47,633 --> 00:07:49,385
(ผมไม่ผิด แต่ผมเสียใจอย่างสุดซึ้ง)

153
00:07:49,469 --> 00:07:53,264
การยืนกรานหนักแน่นและพูดว่า
"ฉันเชื่อในสิ่งที่ได้ทำลงไป"

154
00:07:53,347 --> 00:07:56,267
"ฉันจะไม่ขอโทษในเรื่องนี้"

155
00:07:56,350 --> 00:07:59,145
นี่เป็นการเสริมพลังและเสริมความมั่นใจ

156
00:07:59,228 --> 00:08:04,317
เพราะคนจะรู้สึกว่า
พวกเขาได้กลับมาควบคุมสถานการณ์อีกครั้ง

157
00:08:04,901 --> 00:08:06,569
และนั่นเป็นแรงกระตุ้นตามธรรมชาติ

158
00:08:06,652 --> 00:08:09,780
โดยเฉพาะเมื่อสถานการณ์นั้นมีความกำกวม

159
00:08:10,323 --> 00:08:13,910
บ่อยครั้งที่เราทุกคนรู้สึกว่า
ตัวเองตกเป็นเหยื่อไม่มากก็น้อย

160
00:08:14,577 --> 00:08:17,121
และเราทุกคนรู้สึกว่าเราควรจะเป็นฝ่าย

161
00:08:17,205 --> 00:08:19,707
ที่ได้รับคำขอโทษจากอีกฝ่ายหนึ่ง

162
00:08:19,790 --> 00:08:21,667
ซึ่งเป็นเหตุผลที่ผู้เชี่ยวชาญบางคนบอกว่า

163
00:08:21,751 --> 00:08:24,629
คำขอโทษที่ดีไม่ควรเป็นการพูดฝ่ายเดียว

164
00:08:24,712 --> 00:08:26,964
แต่ควรเป็นการพูดคุยที่แท้จริง

165
00:08:28,049 --> 00:08:31,052
ผมชื่อดอนเนล เพนนี
ผมมาจากบรุกลิน นิวยอร์กครับ

166
00:08:31,135 --> 00:08:33,262
แถวสวนลาฟาแยต ไม่ไกลจากที่นี่ครับ

167
00:08:33,846 --> 00:08:37,934
ในช่วงฤดูร้อนปี 2011
ดอนเนลเกือบได้ใช้ชีวิตตามปกติแล้ว

168
00:08:38,017 --> 00:08:40,770
จนกระทั่งน้องชายของเขา
พรวดพราดเข้ามาในห้อง

169
00:08:40,853 --> 00:08:43,564
ตาเขาบวมเป่ง เลือดกำเดาไหล

170
00:08:43,648 --> 00:08:46,442
เขาดูแย่มาก แล้วผมก็ถาม "เกิดอะไรขึ้น"

171
00:08:46,526 --> 00:08:49,737
เขาบอกว่าโดนทำร้ายที่ป้ายรถเมล์

172
00:08:49,820 --> 00:08:54,158
บอกไว้ก่อนนะครับว่า
ตรงนั้นมันเป็นจุดที่เกิดเรื่องบ่อยๆ อยู่แล้ว

173
00:08:54,242 --> 00:08:58,204
เพราะมันเป็นหัวมุมที่แบ่งเขตระหว่างสองแก๊ง

174
00:08:58,287 --> 00:09:01,541
น้องชายของดอนเนลเป็นเด็กเงียบๆ
เป็นหนอนหนังสือ

175
00:09:01,624 --> 00:09:05,753
สำหรับผมแล้ว มันคือ "ฉันจะไปข้างนอก
พวกนั้นจะได้เห็นว่าฉันคือใคร

176
00:09:05,836 --> 00:09:08,256
แล้วเราจะได้สะสางเรื่องนี้กัน"

177
00:09:08,839 --> 00:09:13,135
ขณะที่ดอนเนลกับน้องชายเดินกลับไปที่เกิดเหตุ
ฝูงชนก็เริ่มมาร่วมขบวน

178
00:09:13,219 --> 00:09:15,972
เมื่อพวกเขาไปถึงป้ายรถเมล์
พวกเขาก็เผชิญหน้ากับชายคนหนึ่ง

179
00:09:16,055 --> 00:09:18,266
ที่พวกเขาคิดว่ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

180
00:09:18,349 --> 00:09:21,310
พวกเขาเริ่มล้อมผมไว้

181
00:09:21,394 --> 00:09:22,687
และพวกเขาก็ถามผมว่า

182
00:09:22,770 --> 00:09:25,565
ทำไมผมถึงทำแบบนั้นกับเพื่อนเขา

183
00:09:25,648 --> 00:09:27,567
บนรถเมล์วันนั้น

184
00:09:27,650 --> 00:09:29,235
ซึ่งผมก็บอกไปว่า

185
00:09:29,318 --> 00:09:33,155
"ไม่นะ ผมไม่รู้เรื่องเลย ไม่ใช่ผมนะ"

186
00:09:33,239 --> 00:09:35,491
แล้วพวกเขาก็เอาแต่บอกว่าผมเป็นคนทำ

187
00:09:35,575 --> 00:09:37,326
ผมเริ่มโมโห

188
00:09:37,410 --> 00:09:39,662
แล้วแบรนดอนก็ดึงมีดคัตเตอร์ออกมา

189
00:09:39,745 --> 00:09:43,040
บาดหน้าของน้องดอนเนลแล้ววิ่งหนีไป

190
00:09:43,124 --> 00:09:45,001
ผมเดือดสุดขีดเลยครับ

191
00:09:45,084 --> 00:09:47,420
พวกเขาไล่ตามแบรนดอนไปในร้านอาหาร

192
00:09:47,503 --> 00:09:48,754
เราเริ่มสู้กัน

193
00:09:48,838 --> 00:09:50,840
แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่มากับเรา

194
00:09:50,923 --> 00:09:54,594
คว้ามีดจากเคาน์เตอร์ร้านอาหารมาแทงเขา

195
00:09:54,677 --> 00:09:58,681
ปอดผมเกือบทะลุ เย็บไปทั้งหมด 160 เข็ม

196
00:09:59,432 --> 00:10:03,394
ทั้งดอนเนลและแบรนดอนถูกจับ
และต้องติดคุกหลายปี

197
00:10:05,396 --> 00:10:07,064
ฉันชื่อแดเนียล เซเรด

198
00:10:07,148 --> 00:10:09,900
ฉันเป็นผู้อำนวยการของคอมมอนจัสติส

199
00:10:09,984 --> 00:10:12,987
อัยการเขตและศาลจะตกลงกันว่า

200
00:10:13,070 --> 00:10:16,574
ถ้าพวกเขายินดีเข้าร่วมคอมมอนจัสติส

201
00:10:16,657 --> 00:10:18,701
และเมื่อจบกระบวนการแล้ว

202
00:10:18,784 --> 00:10:21,370
ทางการก็ยินดีจะยกฟ้อง
ข้อหาทางอาญาให้คนคนนั้น

203
00:10:21,454 --> 00:10:26,417
หัวใจหลักของงานเราคือกระบวนการยุติธรรม
เชิงสมานฉันท์ที่เป็นตัวเลือกอื่นนอกจากคุก

204
00:10:27,001 --> 00:10:28,919
คำว่า "กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์"

205
00:10:29,003 --> 00:10:33,174
กลายเป็นที่นิยมในอเมริกาช่วงยุค 70

206
00:10:33,257 --> 00:10:37,178
ถึงแม้ว่ามันถือกำเนิดมาจาก
วัฒนธรรมที่มีมานานก่อนหน้านั้น

207
00:10:37,720 --> 00:10:40,306
แนวคิดหลักคือแวดวง

208
00:10:40,389 --> 00:10:43,267
ในแวดวงนี้จะมีคนที่รับผิดจากการทำร้ายผู้อื่น

209
00:10:43,351 --> 00:10:44,977
คนที่ถูกทำร้าย

210
00:10:45,061 --> 00:10:47,605
คนที่สนับสนุนเขา คนที่เขารัก

211
00:10:47,688 --> 00:10:50,024
หนึ่งในนั้นคือแม่ผม อีกคนเป็นน้าผม

212
00:10:50,107 --> 00:10:53,694
ผมเข้าร่วมวงนี่พร้อมกับแม่และแฟนผม

213
00:10:53,778 --> 00:10:55,488
และผู้อำนวยความสะดวก

214
00:10:55,571 --> 00:10:58,908
กระบวนการนี้จะผ่านขั้นตอน
การขอโทษหลายขั้นตอน

215
00:10:58,991 --> 00:11:01,118
แต่ไม่จำเป็นต้องพูดขอโทษ

216
00:11:01,202 --> 00:11:03,454
พวกเขาเริ่มจากคำอธิบาย

217
00:11:03,579 --> 00:11:05,539
เราต้องเชื่อมโยงเรื่องราวเข้าด้วยกัน

218
00:11:05,623 --> 00:11:08,250
เพื่อให้เข้าใจว่าทำไมเราถึงมีปฏิกิริยาแบบนั้น

219
00:11:08,334 --> 00:11:11,921
และมันก็มีเรื่องบางส่วนที่พวกเขาไม่รู้

220
00:11:12,505 --> 00:11:16,175
ก่อนที่ผมจะกรีดหน้าน้องชายของเพนนี

221
00:11:16,258 --> 00:11:18,094
ผมเห็นคนถือปืน

222
00:11:18,177 --> 00:11:19,387
ปืน

223
00:11:20,221 --> 00:11:23,808
ดอนเนลไม่รู้เลยว่า
มีคนในกลุ่มของเขาเอาปืนออกมา

224
00:11:23,891 --> 00:11:27,812
แล้วผมก็ปิ๊งขึ้นมาเลย
"แน่นอนว่าคุณจะต้องปาดมีด"

225
00:11:27,895 --> 00:11:29,438
ความโกรธของผมเปลี่ยนไปเลย

226
00:11:29,522 --> 00:11:31,857
ผมเปลี่ยนไปโกรธคนที่อยู่ข้างหลังผมแทน

227
00:11:31,941 --> 00:11:34,860
และสำหรับผมแล้วการมีคนไม่ดีอยู่รอบๆ

228
00:11:34,944 --> 00:11:37,488
ผมเริ่มขอโทษซ้ำๆ แบบว่า

229
00:11:37,571 --> 00:11:40,658
"ผมขอโทษ" และผมก็พูดซ้ำไปซ้ำมา

230
00:11:40,741 --> 00:11:43,661
ผมออกมาเพื่อจะปกป้องน้องชาย

231
00:11:43,744 --> 00:11:45,621
แต่ผมกลับไปทำร้ายพี่น้องคนอื่นแทน

232
00:11:45,705 --> 00:11:47,707
และผมเสียใจจริงๆ ที่ทำร้ายเขา

233
00:11:48,290 --> 00:11:51,752
เขาเอ่ยปากขอโทษอย่างสมัครใจ
โดยไม่มีใครร้องขอ

234
00:11:52,294 --> 00:11:56,048
ผมจำได้ว่าคำขอโทษของเพนนีมันจริงใจแค่ไหน

235
00:11:56,132 --> 00:11:58,092
ผมรู้สึกได้ว่าเขาจริงใจ

236
00:11:58,175 --> 00:11:59,802
ผมก็ขอโทษเหมือนกัน

237
00:11:59,885 --> 00:12:03,305
และผมก็รู้สึกเหมือนเรารู้จักกันมาหลายปี

238
00:12:03,389 --> 00:12:05,224
ในหลายๆ แง่

239
00:12:05,307 --> 00:12:08,728
บาดแผลทางใจจะยิ่งทำให้รู้สึกไร้พลัง

240
00:12:08,811 --> 00:12:12,022
ซึ่งแปลว่าสิ่งที่ตรงกันข้าม
กับบาดแผลทางใจนั้นไม่ช่วยอะไร

241
00:12:12,106 --> 00:12:14,567
สิ่งที่ตรงกันข้ามกับบาดแผลทางใจคืออำนาจ

242
00:12:14,650 --> 00:12:17,069
พวกเขาจึงเข้ารับการฟื้นฟูด้วยเหตุนี้

243
00:12:17,153 --> 00:12:18,988
คนในแวดวงพูดคุยถึงปัญหาด้วยกัน

244
00:12:19,071 --> 00:12:21,991
ช่วยกันคิดว่าจะทำอะไรบ้าง
ที่จะช่วยทำให้ทุกอย่างถูกต้อง

245
00:12:22,074 --> 00:12:25,786
และทำสัญญาตกลงร่วมกันเพื่อแสดงต่อศาล

246
00:12:25,870 --> 00:12:28,956
มีคนบอกให้ผมเขียนจดหมายถึงลูกชาย

247
00:12:29,039 --> 00:12:30,833
อธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

248
00:12:30,916 --> 00:12:34,295
และสอนบทเรียนชีวิต
จากเหตุการณ์นี้ที่ผมอยากให้ลูกรู้

249
00:12:34,879 --> 00:12:38,466
ดอนเนลกับแบรนดอนกลับไปที่เกิดเหตุด้วยกัน

250
00:12:38,549 --> 00:12:40,301
เรากลับไปที่ป้ายรถเมล์นั่น

251
00:12:40,384 --> 00:12:43,387
ในตอนเช้าตรู่เมื่อไม่มีคนอยู่

252
00:12:43,471 --> 00:12:45,973
พร้อมดอกไม้และตุ๊กตาหมี

253
00:12:46,056 --> 00:12:49,059
แล้วก็ปล่อยลูกโป่งขึ้นไปบนฟ้า

254
00:12:49,143 --> 00:12:50,519
เหมือนเป็นการรำลึก

255
00:12:50,603 --> 00:12:53,689
เวลาคุณเห็นงานรำลึกแถวบ้าน คุณจะพูดว่า

256
00:12:53,773 --> 00:12:57,902
"คนคนนี้ได้ไปอยู่ในที่ที่ดีกว่า
แต่เรื่องร้ายเกิดขึ้นไปแล้ว"

257
00:12:59,403 --> 00:13:02,531
หลายรัฐบาลยอมรับ
กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์เช่นกัน

258
00:13:02,615 --> 00:13:05,785
คณะกรรมการความจริง
และการปรองดองแห่งแอฟริกาใต้

259
00:13:05,868 --> 00:13:08,871
หรือทีอาร์ซีเป็นตัวอย่างที่โด่งดังที่สุด

260
00:13:09,455 --> 00:13:11,999
โดยการนำของอาร์ชบิชอปเดสมอนด์ ทูทู

261
00:13:12,082 --> 00:13:14,627
มันเป็นความพยายามที่จะเยียวยา
หลังเหตุการณ์แบ่งแยกสีผิว

262
00:13:14,710 --> 00:13:19,173
โดยรวบรวมคำให้การจากเหยื่อ
เกี่ยวกับอาชญากรรมที่เกิดขึ้น

263
00:13:19,256 --> 00:13:21,801
และนิรโทษกรรมแก่ผู้กระทำผิด

264
00:13:21,884 --> 00:13:24,845
ที่ออกมายอมรับและบอกความจริงทั้งหมด

265
00:13:25,638 --> 00:13:29,016
ชาวแอฟริกาใต้ราว 40 เปอร์เซ็นต์ต่างจับตาดู

266
00:13:29,099 --> 00:13:31,060
เมื่อเหยื่อรายแรกขึ้นให้การ

267
00:13:31,644 --> 00:13:34,688
รวมทั้งหญิงสาวที่ชื่อโนมอนเด

268
00:13:35,356 --> 00:13:38,776
{\an8}ฉันรู้มานานแล้ว

269
00:13:38,859 --> 00:13:43,739
{\an8}ว่าสามีฉันถูกตำรวจความมั่นคงของรัฐฆ่า

270
00:13:43,823 --> 00:13:46,951
ฉันจึงอยากพูดให้ประชาชนทราบ

271
00:13:47,034 --> 00:13:48,619
ในปี 1985

272
00:13:48,702 --> 00:13:51,038
ฟอร์ต คาลาตา สามีของโนมอนเด

273
00:13:51,121 --> 00:13:54,208
พร้อมกับนักเคลื่อนไหวต่อต้านการ
แบ่งแยกสีผิวอีกสามคน

274
00:13:54,792 --> 00:13:57,211
ถูกซ้อม ถูกแทง

275
00:13:57,294 --> 00:13:59,964
และถูกเผาพร้อมกับรถยนต์

276
00:14:00,047 --> 00:14:02,424
ไม่มีการจับตัวผู้กระทำผิด

277
00:14:07,179 --> 00:14:08,931
อาร์ชบิชอปเดสมอนด์ ทูทู

278
00:14:09,014 --> 00:14:13,018
เรียกเสียงร้องไห้ของเธอว่า
"เสียงที่นิยามทีอาร์ซี"

279
00:14:13,561 --> 00:14:15,813
ฉันทนไม่ไหวจริงๆ

280
00:14:16,939 --> 00:14:18,232
ฉันไม่เคย

281
00:14:19,024 --> 00:14:21,944
ได้ใช้เวลากับสามีมากพอ

282
00:14:22,653 --> 00:14:24,446
ตลอดชีวิตแต่งงานของเรา

283
00:14:24,530 --> 00:14:27,199
มันเร็วเกินไปและสั้นเกินไป

284
00:14:27,283 --> 00:14:31,370
ในทุกๆ วัน มันรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

285
00:14:31,453 --> 00:14:33,706
เธอเป็นตัวแทน

286
00:14:33,789 --> 00:14:36,458
{\an8}ของผู้หญิงทุกคน

287
00:14:36,542 --> 00:14:40,045
{\an8}ที่อัดอั้นตันใจไม่เคยได้ระบายความขมขื่น

288
00:14:40,129 --> 00:14:44,592
ไม่กี่เดือนต่อมา ทีอาร์ซีก็ติดต่อโนมอนเด

289
00:14:44,675 --> 00:14:46,427
ว่ามีคนออกมายอมรับ

290
00:14:46,510 --> 00:14:49,263
เขาชื่อเอริค เทย์เลอร์

291
00:14:49,346 --> 00:14:52,641
และเขาจะรับผิดชอบความผิดฐานฆาตกรรม

292
00:14:52,725 --> 00:14:54,894
ฟอร์ต คาลาตาแต่เพียงผู้เดียว

293
00:14:55,477 --> 00:14:59,607
โนมอนเดดูตอนที่เอริค เทย์เลอร์ขึ้นให้การ

294
00:15:00,149 --> 00:15:02,443
ผมตีคุณคาลาตาจากด้านหลัง

295
00:15:02,526 --> 00:15:04,904
ด้วยวัสดุทำจากเหล็กหนักๆ

296
00:15:04,987 --> 00:15:08,073
แล้วจุดไฟเผาทั้งสองศพ

297
00:15:10,367 --> 00:15:13,037
เขาได้รับคำสั่งให้ลงมือฆาตกรรม

298
00:15:13,120 --> 00:15:15,414
แต่ไม่ยอมบอกว่าใครคือคนสั่ง

299
00:15:15,998 --> 00:15:19,168
เขาขอให้ฉันยกโทษให้เขา

300
00:15:19,752 --> 00:15:23,047
ฉันก็อยากจะให้อภัยเขานะคะ

301
00:15:23,130 --> 00:15:26,759
แต่ฉันจะให้อภัยคุณได้ยังไง

302
00:15:26,842 --> 00:15:29,929
ในเมื่อคุณยังโกหกอยู่

303
00:15:30,512 --> 00:15:33,599
ทีอาร์ซีปฏิเสธคำขอนิรโทษกรรม
ของเอริค เทย์เลอร์

304
00:15:33,682 --> 00:15:36,101
แต่เขาไม่เคยถูกดำเนินคดีจริงๆ

305
00:15:36,685 --> 00:15:39,730
จนกว่าจะถึงวันที่คุณพูดความจริง

306
00:15:39,813 --> 00:15:41,649
ต่อหน้าทุกคน

307
00:15:41,732 --> 00:15:45,277
และคุณได้รับโทษที่ฆ่าสามีฉัน

308
00:15:45,361 --> 00:15:49,073
ฉันถึงจะคิดอีกทีเรื่องการให้อภัย

309
00:15:50,366 --> 00:15:53,744
ฉันคงจะไม่เหมารวมบอกว่า

310
00:15:54,620 --> 00:15:58,916
คนทุกคนต้องการการให้อภัยเพื่อจะฟื้นฟูจิตใจ

311
00:15:58,999 --> 00:16:01,627
บางคนอาจจะฟื้นฟูจิตใจได้ดีกว่า
หากรู้สึกอาฆาตแค้น

312
00:16:01,710 --> 00:16:06,548
บางคนอาจจะฟื้นฟูจิตใจได้ดีกว่า
จากการหลีกเลี่ยงมันไป ลืมมันไป

313
00:16:06,632 --> 00:16:11,553
ลบไปจากความทรงจำ
และจากชีวิตประจำวันให้ได้มากที่สุด

314
00:16:12,596 --> 00:16:14,807
แก่นแท้ของความจริงจะฟื้นฟูจิตใจของเรา

315
00:16:14,890 --> 00:16:17,643
ใครก็ตามที่อยู่เบื้องหลัง

316
00:16:17,726 --> 00:16:20,854
ของการพรากความจริงไปจากเรา

317
00:16:22,189 --> 00:16:25,150
กำลังทำให้บาดแผลในใจเราคงอยู่ไปตลอดกาล

318
00:16:25,234 --> 00:16:27,987
ส่วนหนึ่งของสิ่งที่ช่วยให้เราผ่านความเจ็บปวดได้

319
00:16:28,070 --> 00:16:30,447
คือการสร้างเรื่องเล่าที่เชื่อมโยงกัน

320
00:16:30,531 --> 00:16:33,033
เช่นเรื่องราวของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

321
00:16:33,117 --> 00:16:36,412
ที่ช่วยอธิบายโลกที่เราจะดำรงอยู่ได้

322
00:16:36,495 --> 00:16:40,124
พอเราเริ่มคุยกันถึงเรื่องราววันนั้น
ผมก็อธิบายให้ดอนฟัง

323
00:16:40,207 --> 00:16:43,794
แล้วพวกเขาก็อธิบายมุมมองของเขาให้ผมฟัง

324
00:16:43,877 --> 00:16:45,838
ตอนนั้นเองที่ผมรู้ว่ามันคือของจริง

325
00:16:45,921 --> 00:16:48,924
มันไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเล่าที่ตรงกันเสมอไป

326
00:16:49,008 --> 00:16:51,301
บางครั้งมันก็มีช่องโหว่

327
00:16:51,385 --> 00:16:55,764
บางครั้งยังมีความตึงเครียด
แต่มันก็เป็นจริงมากพอให้คุณแบกรับไหว

328
00:16:55,848 --> 00:16:57,099
(ปลดปล่อยแอฟริกาใต้)

329
00:16:57,182 --> 00:17:01,311
ในฐานะคนในสังคม
เรื่องราวที่เราบอกกับตัวเองว่าใครถูกทำร้าย

330
00:17:01,395 --> 00:17:04,273
และอะไรสมควรได้รับความถูกต้อง
มันเปลี่ยนไปตลอดเวลา

331
00:17:05,190 --> 00:17:06,859
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

332
00:17:06,942 --> 00:17:10,863
เรื่องที่หญิงสาวถูกล่วงละเมิดทางเพศ
กลายเป็นเรื่องที่รับรู้กันในวงกว้าง

333
00:17:10,946 --> 00:17:13,657
ว่าเป็นปัญหาที่ร้ายแรงและครอบคลุมหลายวงการ

334
00:17:13,741 --> 00:17:17,453
และเหตุฆาตกรรมจอร์จ ฟลอยด์
โดยฝีมือตำรวจในฤดูร้อนปี 2020

335
00:17:17,536 --> 00:17:20,873
การที่ทั่วโลกประท้วงและพูดถึงเรื่องนี้
จุดประกายให้

336
00:17:20,956 --> 00:17:23,792
คนอเมริกันอีกหลายล้านคนตระหนักว่า

337
00:17:23,876 --> 00:17:27,379
การเหยียดเชื้อชาติเป็นปัญหาใหญ่ในประเทศ

338
00:17:28,130 --> 00:17:30,758
ผู้คนอาจเรียกว่านี่คือยุคสมัยแห่งคำขอโทษ

339
00:17:30,841 --> 00:17:34,678
แต่ในปี 2020 มีจำนวนคำขอโทษ

340
00:17:34,762 --> 00:17:38,015
ที่รายงานในนิวยอร์ก ไทม์สพอๆ กับในปี 2010

341
00:17:38,098 --> 00:17:42,019
การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงคือสิ่งที่ผู้คนขอโทษ

342
00:17:42,102 --> 00:17:46,106
ซึ่งรวมถึงสิ่งที่เมื่อไม่นานมานี้ผู้คนไม่ได้มองว่าผิด

343
00:17:46,190 --> 00:17:49,610
ตอนนั้นผมไม่คิดว่าเป็นการเหยียดเชื้อชาติ

344
00:17:49,693 --> 00:17:53,489
แต่ตอนนี้เรารู้แล้วและนี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้
และใช่ เป็นการเหยียดเชื้อชาติครับ

345
00:17:53,572 --> 00:17:56,283
ฉันมองย้อนกลับไปถึงการที่ตัวเองพูดเล่น

346
00:17:56,366 --> 00:17:59,661
เกี่ยวกับผู้คน อัตลักษณ์ทางเพศ
และรสนิยมทางเพศของพวกเขา

347
00:17:59,745 --> 00:18:01,288
และฉันก็สงสัยในตัวเองตอนนั้นจริงๆ

348
00:18:01,371 --> 00:18:05,167
ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าเราน่าจะปฏิบัติให้เร็วกว่านี้

349
00:18:05,250 --> 00:18:08,045
เพื่อจะได้หยุดยั้งเหตุการณ์ให้เร็วกว่านี้

350
00:18:08,128 --> 00:18:10,380
ผมขอโทษที่เราไม่ได้ทำเช่นนั้น

351
00:18:10,464 --> 00:18:13,467
ความหวังโดยรวมคือตอนที่คุณกำลังจัดการ

352
00:18:13,550 --> 00:18:18,138
สถานการณ์วิกฤตที่ฝังรากลึก

353
00:18:18,222 --> 00:18:21,225
ที่ผู้คนเจ็บปวดจากสิ่งที่ใครบางคนพูด
หรือกระทำไป

354
00:18:21,308 --> 00:18:23,644
คือหวังว่าจะมีหนทางย้อนกลับไป

355
00:18:23,727 --> 00:18:27,606
ที่คุณสามารถทำให้ลูกค้า
หรือแม้แต่ตัวคุณเองได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ

356
00:18:28,607 --> 00:18:31,485
การขอโทษต่อหน้าสาธารณชน
อาจเป็นทักษะการใช้โวหาร

357
00:18:31,568 --> 00:18:34,488
แต่มันยังเป็นมาตรวัดคุณค่าของเราด้วย

358
00:18:34,571 --> 00:18:37,324
และยังสามารถช่วยเผยแผ่คุณค่านั้น

359
00:18:37,866 --> 00:18:40,410
สิบเจ็ดปีหลังจากที่จัสติน ทิมเบอร์เลค

360
00:18:40,494 --> 00:18:43,163
และเจเน็ต แจ็คสันขอโทษต่อคนอเมริกัน

361
00:18:43,747 --> 00:18:47,209
จัสติน ทิมเบอร์เลคก็ได้ขอโทษเจเน็ต แจ็คสัน

362
00:18:47,292 --> 00:18:49,086
ที่ได้ประโยชน์จากระบบ

363
00:18:49,169 --> 00:18:52,172
ที่ยอมรับความเกลียดชังและการเหยียดเชื้อชาตินี้

364
00:18:53,549 --> 00:18:55,884
การขอโทษอาจต้องใช้เวลา

365
00:18:55,968 --> 00:18:59,221
มีโอกาสสูงมากที่คุณจะ
ติดค้างคำขอโทษที่คุณยังไม่พร้อมจะพูดออกมา

366
00:18:59,304 --> 00:19:02,808
เพราะคำขอโทษมีอะไรมากกว่า
ความเหมาะสมและถูกต้อง

367
00:19:02,891 --> 00:19:07,062
ฉันอยากกระตุ้นให้ผู้คนเห็นว่ามันคือการกระทำ

368
00:19:07,146 --> 00:19:10,190
ที่ช่วยให้คุณควบคุมโชคชะตาในแบบของคุณเอง

369
00:19:10,274 --> 00:19:12,401
มันเป็นการกระทำที่กล้าหาญมากนะคะ

370
00:19:12,484 --> 00:19:15,612
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิดคือการเชื่อมโยง

371
00:19:15,696 --> 00:19:17,823
และได้รู้ว่าเขาเองก็เป็นมนุษย์ที่มีคนรัก

372
00:19:17,906 --> 00:19:20,659
มีความฝันและอยากได้สิ่งดีๆ เหมือนกันกับผม

373
00:19:20,742 --> 00:19:22,995
ผมเข้าใจเขามากจนรู้สึกว่าผมเสียใจ

374
00:19:23,078 --> 00:19:25,873
ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ก่อและทำลงไป

375
00:19:25,956 --> 00:19:28,709
ผมขอโทษกับผลกระทบที่เกิดกับครอบครัวของคุณ

376
00:19:28,792 --> 00:19:31,295
ผมยอมรับคำขอโทษของเขาทันที
เพราะผมต้องการอยู่แล้ว

377
00:19:31,378 --> 00:19:33,797
ผมพร้อมและเต็มใจ

378
00:19:33,881 --> 00:19:36,341
ผมมองวันนั้นว่ามันเป็นทั้งของขวัญและคำสาป

379
00:19:36,425 --> 00:19:39,803
เพราะผมอาจเจอเหตุการณ์นั้นกับคนอื่น

380
00:19:39,887 --> 00:19:44,349
และมันอาจจะไม่ออกมาในรูปแบบนี้
และมันช่วยให้ผมโตขึ้นมาก

381
00:19:44,433 --> 00:19:45,934
และตอนนี้เขาก็เป็นพี่น้องกับผมแล้ว

382
00:19:46,018 --> 00:19:49,021
เหตุการณ์ครั้งนั้น
ทำให้คนแปลกหน้าสองคนมาเจอกัน

383
00:19:49,605 --> 00:19:50,856
มันเจ๋งจะตาย

384
00:20:14,463 --> 00:20:19,468
คำบรรยายโดย นันทพร อนุชิตดัสกร