1
00:00:09,802 --> 00:00:11,846
{\an8}(ผลงานคอมเมดี้สเปเชียลของ NETFLIX)

2
00:00:15,475 --> 00:00:18,895
โปรดต้อนรับสาวสุดฮา อพาร์นา แนนเชอร์ลา

3
00:00:34,952 --> 00:00:36,579
ขอบคุณค่ะ!

4
00:00:36,662 --> 00:00:38,122
เป็นไงกันบ้างคะ

5
00:00:38,206 --> 00:00:39,957
เยี่ยม! โอ้โฮ!

6
00:00:42,418 --> 00:00:43,920
ขอบคุณค่ะ!

7
00:00:45,296 --> 00:00:46,339
ฉันรู้สึกดีเลยละ

8
00:00:46,422 --> 00:00:50,802
เมื่อไม่นานนี้
ฉันเพิ่งฉลองความสัมพันธ์ครบหนึ่งปี

9
00:00:50,885 --> 00:00:52,261
ขอบคุณที่ไม่ปรบมือ

10
00:00:52,345 --> 00:00:55,556
ไม่ ฉันเห็นนะว่าคุณลังเล
ตามน้ำไปเลย

11
00:00:56,265 --> 00:00:57,809
หนึ่งปีมันเร็วไป

12
00:00:57,892 --> 00:01:00,269
คนเขาก็แบบว่า
"ฉันอยู่กินมานานกว่านั้นอีก...

13
00:01:00,353 --> 00:01:01,896
กับเครื่องกรองน้ำที่บ้านน่ะ"

14
00:01:01,979 --> 00:01:04,857
ฉันไม่ได้เปลี่ยนของฉันมาเจ็ดปีละ แต่...

15
00:01:06,150 --> 00:01:08,444
ฉันเป็นพวกที่เขาเรียกกันว่า
เก็บตกมา คือ...

16
00:01:09,278 --> 00:01:12,281
แฟนฉันเจอฉัน
ที่สถานดูแลสัตว์จรก่อนกำจัด ซึ่งก็...

17
00:01:13,116 --> 00:01:16,536
เหลือเวลาไม่มากจริงๆ นะ
แต่ก็ไม่เป็นไร

18
00:01:16,619 --> 00:01:18,955
ไม่เป็นไรเพราะเขาพูดตลอดว่า
"เธอช่วยชีวิตผม"

19
00:01:19,038 --> 00:01:20,081
รู้มั้ย เพราะงั้น...

20
00:01:20,581 --> 00:01:24,252
ก็ดูเหมือนทุกคนรู้บทบาท
ในความสัมพันธ์นั่นนะ

21
00:01:25,002 --> 00:01:26,587
ฉันออกจะแปลกใจนะ
ที่ได้เจอใครด้วย

22
00:01:26,671 --> 00:01:29,590
ฉันเป็น... คนแบบที่ฉันมองว่า
เข้าสังคมไม่เป็น

23
00:01:29,674 --> 00:01:31,676
มันแสดงออกมาในรูปแบบต่างๆ กัน

24
00:01:31,759 --> 00:01:34,095
เช่นฉันใส่เสื้อโค้ตในร่มบ่อยเลย

25
00:01:34,762 --> 00:01:37,765
ส่วนใหญ่ก็เพราะหนาว
แต่ทำให้คนตีความผิดตลอด

26
00:01:37,849 --> 00:01:41,102
แบบว่าถ้าเราใส่เสื้อโค้ตนานไป
ที่งานเลี้ยงหรืออะไรงั้น

27
00:01:41,185 --> 00:01:43,688
ก็ต้องมีคนพูดตลอดว่า
"คุณต้องถอดโค้ตออกนะ

28
00:01:43,771 --> 00:01:46,524
คุณดูอึดอัด
เหมือนคุณอยากกลับบ้านเลย"

29
00:01:46,607 --> 00:01:49,277
ฉันก็ตอบตลอดว่า "ถูกแล้วนี่"

30
00:01:51,279 --> 00:01:52,780
ฉันพยายามทำตัวเปิดกว้างขึ้น

31
00:01:52,864 --> 00:01:55,074
แบบบางทีฉันก็จะอ่าน
นิตยสารผู้หญิง

32
00:01:55,158 --> 00:01:56,951
มีใครอ่านนิตยสารผู้หญิงมั้ย

33
00:01:57,034 --> 00:01:58,369
โอเค ทุกคนเลยเหรอ ดี

34
00:01:58,452 --> 00:02:01,831
เดี๋ยวนี้ทุกคนอ่านกัน...
บางฉบับก็เขียนได้ยอดนะ

35
00:02:01,914 --> 00:02:04,375
เช่นฉันรู้สึกว่าทีนโว้ก
ทำได้เด็ดดวงเลย

36
00:02:04,959 --> 00:02:07,336
ใช่ ฉันว่ามันเป็นเหมือน
อีโคโนมิสต์แห่งยุคเรา แต่...

37
00:02:07,420 --> 00:02:11,382
ฉันขอบอกว่าเคล็ดลับพิลึกสุด
ที่เคยอ่านในนั้นมันสั้นและกวนใจมาก

38
00:02:11,465 --> 00:02:13,301
มันบอกแค่นี้เอง มันบอกว่า...

39
00:02:13,384 --> 00:02:15,887
"เพื่อให้ดูมั่นใจขึ้น
เวลาคุณไปไหนมาไหน

40
00:02:15,970 --> 00:02:18,514
ให้ทำเหมือนคุณมีความลับสุดเซ็กซี่"

41
00:02:24,061 --> 00:02:27,023
เห็นๆ เลยว่านิตยสารผู้หญิงบางฉบับ
สมัยนี้มันแบบว่า

42
00:02:27,106 --> 00:02:28,816
"พิมพ์นี่สิ ดูว่าเป็นคำมั้ย

43
00:02:28,900 --> 00:02:30,234
คุณรู้มั้ย เราไม่รู้หรอก

44
00:02:31,986 --> 00:02:34,155
เราไม่รู้อะไรแล้ว เราเหนื่อยแล้ว"

45
00:02:35,448 --> 00:02:36,365
ก็ยุติธรรมดี

46
00:02:36,657 --> 00:02:39,327
ใช่สิ เดินไปเดินมา
เหมือนเรามีความลับสุดเซ็กซี่

47
00:02:39,410 --> 00:02:43,122
อย่าเข้าใจผิดนะ คือฉันขอให้ทุกคน
ลองทำดู ไม่ว่าจะเพศไหน

48
00:02:43,206 --> 00:02:45,124
คือมันเป็นการทดลอง
ทางความคิดที่มีคุณค่า

49
00:02:45,208 --> 00:02:47,960
มันเหมือนเวลานักแสดงสาวสวย
รับบทคนขี้เหร่

50
00:02:48,044 --> 00:02:50,713
คุณก็จะ "โห ฉันว่าเธอต้องโตขึ้นเยอะ
คือพนันได้เลย...

51
00:02:51,005 --> 00:02:53,216
เธอได้เรียนรู้เรื่องตัวเองเยอะแน่"

52
00:02:53,382 --> 00:02:55,384
ฉันจะคิดเรื่องนี้กลางถนนตลอด

53
00:02:55,468 --> 00:02:57,094
แล้วก็ไหลไปจากตรงนั้น

54
00:02:57,178 --> 00:02:59,430
ฉันจะเดินไปๆ แล้วก็แบบว่า

55
00:02:59,513 --> 00:03:06,354
"อ๋อใช่ เซ็กซี่ ความลับสุดเซ็กซี่...
เธอมีความลับสุดเซ็กซี่...

56
00:03:08,481 --> 00:03:11,817
ไม่รู้สิ ชั้นในฉันน่ะ...

57
00:03:12,777 --> 00:03:14,528
มันมีรู

58
00:03:18,032 --> 00:03:18,866
แต่ว่า...

59
00:03:19,867 --> 00:03:23,663
แต่ไม่ใช่ตรงที่เหมาะๆ"
รู้มั้ย คือมัน...

60
00:03:23,746 --> 00:03:25,581
เหี่ยวปลายตลอดเลยแหละ

61
00:03:26,791 --> 00:03:30,211
บางทีฉันก็ลืมส่วนที่เซ็กซี่น่ะ
นั่นมันขั้นสูงแล้ว ไม่ต้องไปห่วงหรอก

62
00:03:30,294 --> 00:03:33,089
พยายามเข้า ความลับจะก่อตัวเอง
ชีวิตคือการเดินทาง

63
00:03:33,172 --> 00:03:34,423
เราต้องเริ่มจากเล็กๆ ก่อน

64
00:03:34,507 --> 00:03:38,386
มันเลยเป็นงี้ "ได้เลย ความลับๆ
ความลับฉันคืออะไร

65
00:03:39,470 --> 00:03:41,806
ไม่รู้สิ...

66
00:03:42,265 --> 00:03:44,308
รหัสผ่านอีเมลฉัน...

67
00:03:47,144 --> 00:03:49,939
ไม่ปลอดภัยพอ"

68
00:03:52,233 --> 00:03:54,193
ต้องพยายามสร้างความลับ

69
00:03:54,902 --> 00:04:00,491
ฉันให้นักวิเคราะห์ภาษากาย
มาประเมินฉันเมื่อไม่นานนี้ เธอว่า

70
00:04:00,741 --> 00:04:04,120
"ปกติฉันไม่ชอบให้ความเห็นแง่ลบนะ...

71
00:04:05,663 --> 00:04:08,416
ฉันเลยไม่รู้จะพูดอะไรกับคุณดี"

72
00:04:10,543 --> 00:04:13,754
ใช่ แบบนั้นแหละ
ฉันเลยร้องไห้ เดินออกจากห้อง

73
00:04:13,838 --> 00:04:14,672
ฉันแบบว่า...

74
00:04:16,757 --> 00:04:19,760
"รู้สึกเหมือนปฏิสัมพันธ์นี่มันจบแล้ว
ถ้ามองไม่ผิดนะ

75
00:04:20,761 --> 00:04:23,556
เหมือนฉันกับผู้หญิงในเรื่องจูออน
สู้กับทั้งโลก

76
00:04:23,639 --> 00:04:26,475
เป็นคู่ที่ใครๆ ก็เข้าใจผิด...มากๆ"

77
00:04:27,059 --> 00:04:28,102
อืม ไม่รู้สิ

78
00:04:28,185 --> 00:04:31,063
ฉันรู้สึกว่าคนเขา
เข้าใจประเทศเราผิดอยู่ตอนนี้

79
00:04:31,147 --> 00:04:33,149
คือฉันเดินทางไปแสดงตลก
เยอะนะปีนี้

80
00:04:33,232 --> 00:04:36,610
เดินทางไปต่างประเทศเยอะเลย
ออกจากสหรัฐฯ ช่วงนี้มันพิลึก

81
00:04:36,694 --> 00:04:39,572
เพราะตอนนี้ทุกครั้งที่เราไป
มันรู้สึกเหมือนเป็น

82
00:04:39,655 --> 00:04:40,781
ทัวร์ขอโทษอัตโนมัติ

83
00:04:40,865 --> 00:04:43,367
เราต้องแบบ "ฉันเสียใจค่ะ
ฉันรู้ ฉันเสียใจ

84
00:04:43,534 --> 00:04:45,494
ในทางเทคนิค
ตานั่นไม่เกี่ยวกับเรา

85
00:04:45,578 --> 00:04:48,581
รู้มั้ย เราพยายามแก้ไขอยู่
เรามีทีม

86
00:04:49,123 --> 00:04:51,667
ฉันก็รีทวีตอยู่ เพราะงั้น...

87
00:04:53,252 --> 00:04:54,795
มันไม่เป็นไรหรอก"

88
00:04:56,213 --> 00:04:59,050
ฉันไปแคนาดามาพักหนึ่ง
แล้วมันก็ดีนะ เพราะฉันแบบ

89
00:04:59,133 --> 00:05:01,052
"ฉันเสียใจ" แล้วเขาก็
"ไม่ เราเสียใจด้วย"

90
00:05:01,135 --> 00:05:02,636
"เสียใจๆ"
"เสียใจด้วยๆ"

91
00:05:03,929 --> 00:05:05,348
มันก็ช่วยเยียวยาได้นะ

92
00:05:06,724 --> 00:05:09,810
ฉันได้รับการเยียวยาจริงๆ
เพราะเราได้ตรวจร่างกายฟรี

93
00:05:09,894 --> 00:05:11,479
มันเลยเป็นสัปดาห์ที่ดี

94
00:05:11,854 --> 00:05:15,066
มันเป็นสัปดาห์ที่ดี
แต่... ใช่ ฉันบินบ่อยมาก

95
00:05:15,149 --> 00:05:17,943
เมื่อเร็วๆ นี้เครื่องฉันลง
แล้วก็เกิดเรื่องแปลก

96
00:05:18,027 --> 00:05:20,905
ฉันเดินไปตามทางเดิน
นักบินยืนอยู่ด้านหน้า...

97
00:05:20,988 --> 00:05:24,825
ฉันไม่เคยรู้ว่าต้องพูดอะไรกับพวกเขา
อย่างที่รู้ มันก็ราวๆ "ขอบคุณ

98
00:05:24,909 --> 00:05:26,577
งานดีค่ะ อะไรก็ช่าง" ตลอด

99
00:05:27,495 --> 00:05:30,790
ฉันเลยพึมพำอะไรไม่เป็นเรื่อง
จ้ำผ่านๆ ไป

100
00:05:30,873 --> 00:05:34,835
แล้วก็ได้ยินผู้หญิงข้างหลัง
เธอชะโงกไปหาเขาแล้วพูดว่า

101
00:05:34,919 --> 00:05:37,755
"ฉันชอบที่คุณทำกับเที่ยวบินนี้
จริงๆ นะคะ"

102
00:05:41,050 --> 00:05:43,969
ซึ่งฉันว่าประหลาดนะ
แต่ก็สวยงามด้วย

103
00:05:44,053 --> 00:05:49,141
เพราะฉันเพิ่งคิดประมาณว่า
บินขึ้น เดินทาง ร่อนลงตามปกติ...

104
00:05:49,225 --> 00:05:53,646
เธอทำเหมือนเขาเป็นศิลปิน
แสดงเชิงทดลองอะไรสักอย่าง...

105
00:05:54,271 --> 00:05:56,440
บนฟ้า
ที่ที่เธอแบบว่า

106
00:05:56,524 --> 00:06:00,027
"พูดตรงๆ นะคะ ที่คุณทำบนนี้
มันสร้างสรรค์แปลกใหม่มาก

107
00:06:01,028 --> 00:06:04,407
แบบวิดีโอสาธิตความปลอดภัยนั่น
เป็นเครื่องกำกับการตีความที่ล้มล้าง

108
00:06:04,490 --> 00:06:05,699
การเชื่อฟังคำสั่ง

109
00:06:06,325 --> 00:06:07,159
แล้ว...

110
00:06:08,285 --> 00:06:10,371
คุณก็ทำให้ฉันมองเมฆในมุมใหม่"

111
00:06:12,415 --> 00:06:14,875
แต่ฉันก็นึกภาพได้นะ
ว่าเธอไม่ได้แสนดีเสมอ

112
00:06:14,959 --> 00:06:17,503
อย่างเธออาจลงจากอีกเที่ยวบิน
แล้วก็แบบ...

113
00:06:17,586 --> 00:06:18,921
"เอาละ อื้อหือ...

114
00:06:23,717 --> 00:06:25,386
นั่นมัน...

115
00:06:25,594 --> 00:06:26,846
งานลอกเลียนแบบชัดๆ

116
00:06:29,014 --> 00:06:31,350
มีแต่อะไรเดิมๆ เต็มไปหมด

117
00:06:31,976 --> 00:06:35,229
ตอนจบ... รู้มั้ย เดาง่ายสุดๆ

118
00:06:35,688 --> 00:06:39,275
คือฉันไม่อยากพูดหรอก
แต่รู้สึกเหมือนคุณบินอัตโนมัติตลอด"

119
00:06:39,650 --> 00:06:41,068
ฉันรู้ ไม่เหมาะ

120
00:06:41,152 --> 00:06:43,195
ไปเสียดสีนักบินเอาแสบๆ ไม่ดี

121
00:06:44,238 --> 00:06:45,197
ไม่น่ารักเลย

122
00:06:46,240 --> 00:06:48,200
อีกวันฉันผ่านด่านตรวจที่สนามบิน

123
00:06:48,284 --> 00:06:51,370
ฉันผ่านอุโมงค์ยักษ์นั่น
ที่มีไว้จัดการให้แน่ใจว่า...

124
00:06:51,454 --> 00:06:53,038
แต่ละเซลล์ของเราจะเป็นมะเร็ง

125
00:06:53,122 --> 00:06:53,956
แล้วก็...

126
00:06:55,124 --> 00:06:57,835
แบบว่า มันสแกนเรา
แล้วส่วนไหนของเรา

127
00:06:57,918 --> 00:07:00,546
ที่น่าสงสัย ก็จะสว่างขึ้นมา
บนจอเจ้าหน้าที่

128
00:07:00,629 --> 00:07:04,508
ฉันผ่านไป แล้วเจ้าหน้าที่
ก็พูดโดยไม่ได้เงยหน้ามาจากจอ

129
00:07:04,592 --> 00:07:06,594
เหมือนพูดกับตัวเองน่ะนะ พูดว่า

130
00:07:06,677 --> 00:07:08,471
"โอ้โห! ตรงของดีเลย!"

131
00:07:11,348 --> 00:07:13,684
แล้วฉันก็แบบ
"ทำไมตรงนั้นมันมีปัญหาเนี่ย"

132
00:07:13,767 --> 00:07:16,312
ฉันก็แบบ
"เหรียญฉันมันร่วงไปตรงนั้นหมดเหรอ"

133
00:07:17,605 --> 00:07:19,690
ฉันแบบ "มันย่นหน้ามั้ย
คือมันทำหน้าโกรธ

134
00:07:19,773 --> 00:07:21,734
แบบที่มันทำบางครั้งมั้ย

135
00:07:21,817 --> 00:07:23,903
เวลาคุณอาจถูกมองเป็นภัยคุกคามน่ะ"

136
00:07:25,321 --> 00:07:29,158
แล้วฉันก็แบบ "โอ๊ย จำได้แล้ว
ฉันเอาปืนมาใส่ไว้แทนไง

137
00:07:29,241 --> 00:07:30,868
เพราะปืนโดนควบคุมน้อยกว่า

138
00:07:33,245 --> 00:07:34,121
โอ๊ย!

139
00:07:34,497 --> 00:07:35,331
โอ๊ย ไม่นะ!

140
00:07:36,624 --> 00:07:37,875
ฉันแสดงจุดยืนไปแล้วสิ

141
00:07:39,376 --> 00:07:41,629
ฉันคงกินอะไรผิดสำแดงไป แต่...

142
00:07:42,713 --> 00:07:45,674
ไม่รู้สิ นี่เป็นช่วงเวลาที่แปลก
สำหรับโลกนี้ ฉันว่าพูดแบบนั้นได้

143
00:07:45,758 --> 00:07:48,511
คือเราจะรู้ว่าเราใช้ชีวิต
อยู่ในช่วงที่แปลกของประวัติศาสตร์

144
00:07:48,594 --> 00:07:50,554
เมื่อเราไปบำบัดจิต
แล้วนักบำบัดก็บอกว่า

145
00:07:50,638 --> 00:07:53,390
"คุณอยากพูดก่อนหรือฉันก่อน"
"รู้มั้ย บางที...

146
00:07:54,183 --> 00:07:56,352
บางทีเราอาจควรพูดพร้อมกัน

147
00:07:57,978 --> 00:07:59,688
ทำให้การบำบัดนี่คุ้มที่สุด"

148
00:07:59,772 --> 00:08:01,982
ใช่ ฉันเป็นคนขี้กังวลมาก

149
00:08:02,066 --> 00:08:05,402
แล้วก็แปลกที่ความวิตกกังวล
กลายเป็นเรื่องเข้าแก๊ปจนได้

150
00:08:05,486 --> 00:08:07,905
เหมือนถ้าเราเป็นคนขี้กังวล
มันจะประมาณว่า

151
00:08:07,988 --> 00:08:10,658
"อืม รู้มั้ย
เราฝึกมาเพื่อช่วงเวลานี้แหละ

152
00:08:10,741 --> 00:08:13,160
นี่แหละ... นี่คือโอลิมปิกของเรา"

153
00:08:14,828 --> 00:08:18,624
แบบว่าทุกคืนที่นอนไม่หลับนั่น
ตอนนี้ "ได้เวลาแสดงแล้ว" รู้มั้ย

154
00:08:18,874 --> 00:08:20,584
ทุกฉากพร้อมกัน

155
00:08:22,836 --> 00:08:25,673
ใช่ ฉันเป็น ฉันวิตกกังวล
ฉันซึมเศร้าด้วย

156
00:08:25,756 --> 00:08:27,091
ฉันออกจะชอบเป็น...

157
00:08:27,174 --> 00:08:29,885
โรควิตกกังวลวันธรรมดา
ซึมเศร้าตอนสุดสัปดาห์

158
00:08:29,969 --> 00:08:31,929
เหมือนมันได้อำนาจปกครองทั้งคู่น่ะ

159
00:08:33,514 --> 00:08:38,727
แต่ไม่นานนี้ฉันเริ่มยาใหม่
มันได้ผล แต่มีผลข้างเคียง

160
00:08:38,811 --> 00:08:41,146
ที่ฉันไม่รู้มาก่อน
ฉันปากแห้งเป็นบ้า

161
00:08:41,230 --> 00:08:43,857
ซึ่งจะว่าไปก็เหมาะเจาะ
กับงานสายนี้นะ แต่...

162
00:08:44,942 --> 00:08:49,113
มันทำให้ฉันตระหนักว่า
การใช้ยาหลายตัวเหมือนตำนานกรีก

163
00:08:49,196 --> 00:08:51,282
มนุษย์เรา เราได้สิ่งที่อยากได้

164
00:08:51,365 --> 00:08:54,577
แต่ต้องเสียสิ่งที่ไม่มีใครบอกมาก่อน
เสมอเลย

165
00:08:54,660 --> 00:08:55,786
มันเป็นงี้ตลอด...

166
00:08:55,869 --> 00:08:58,872
"อ๋อ ใช่ คุณจะสนุกขึ้นเมื่ออยู่ด้วย...

167
00:08:59,665 --> 00:09:02,084
แต่เมื่อไรที่คุณพยายามคุยกับใคร

168
00:09:02,751 --> 00:09:05,004
ผงทรายจะปลิวออกจากปาก!

169
00:09:07,089 --> 00:09:09,466
ยินดีที่ได้ช่วย"

170
00:09:10,342 --> 00:09:12,803
ฉันก็แบบ
"อ๋อ คุณจะได้สิ่งที่อยากได้

171
00:09:13,762 --> 00:09:15,806
คุณจะได้สิ่งที่อยากได้"

172
00:09:16,765 --> 00:09:19,184
แล้วคุณก็แบบ
"ทำไมคุณพูดงั้นอีกแล้วล่ะหมอ

173
00:09:21,395 --> 00:09:24,565
ใช้น้ำเสียงแปลกๆ ที่ดูไม่จำเป็นด้วย"

174
00:09:26,275 --> 00:09:29,612
ไม่รู้สิ ในฐานะคนที่ใช้ชีวิต
อยู่ในหัวตัวเองไม่น้อย ฉัน...

175
00:09:29,695 --> 00:09:32,656
คือฉันงีบหลับบ่อยเลยนะ
ฉันเรียกมันว่างีบแก้กลัว

176
00:09:34,158 --> 00:09:37,536
ฉันชอบงีบ ปัญหาเดียวที่ฉันมีกับมัน
คือการตื่นขึ้นมา

177
00:09:37,620 --> 00:09:40,289
นั่นคือตอนที่
ฉันตามไม่ทันนิดหน่อย เพราะมันเป็น

178
00:09:40,372 --> 00:09:43,083
ความรู้สึกชวนมึนที่สุดทุกทีเลย

179
00:09:43,167 --> 00:09:45,586
คือไม่มีใครเคยงีบหลับ
แล้วก็ตื่นมาแบบ

180
00:09:45,669 --> 00:09:47,963
"คิดถูกเผงเลย
ตอนนี้รู้สึกยอดเป็นบ้า!"

181
00:09:48,047 --> 00:09:51,008
รู้ใช่มั้ย การตื่นจากงีบน่ะ
เป็นอะไรประมาณนี้ตลอด

182
00:09:51,091 --> 00:09:52,009
เราจะแบบ...

183
00:09:58,432 --> 00:10:02,853
เหมือนเราอยู่ในเรื่องฆาตกรรมลึกลับ
ที่เราเล่นเป็นตัวละครทุกตัว

184
00:10:04,146 --> 00:10:08,192
เราต้องปะติดปะต่อเรื่อง
โดยอาศัยเบาะแสรอบตัว

185
00:10:09,234 --> 00:10:11,403
เราจะแบบ "ฉัน... ฉันเป็นใครนะ

186
00:10:14,740 --> 00:10:16,283
เศษพิซซ่า

187
00:10:22,790 --> 00:10:24,375
เศษพิซซ่า

188
00:10:26,669 --> 00:10:28,379
มีแต่เศษเป็นผง บ้าเอ๊ย

189
00:10:29,421 --> 00:10:32,216
ผู้ต้องสงสัยดูเจ๋งนะเนี่ย"

190
00:10:33,258 --> 00:10:36,553
ความรู้สึกเดียวที่ฉันจะเปรียบกับ
การตื่นจากงีบ ก็คือ

191
00:10:36,637 --> 00:10:40,391
ตอนเราแวะดูเงาสะท้อนของตัวเอง
จากรถที่จอดบนถนน

192
00:10:40,849 --> 00:10:44,853
แล้วเราก็รู้ตัวขึ้นมากะทันหัน
ว่ามีคนนั่งอยู่ในรถ

193
00:10:45,521 --> 00:10:48,565
แบบว่า "ไม่! ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดเนี่ย

194
00:10:49,692 --> 00:10:51,610
ครอบครัวฉันยังอยู่ดีมั้ย

195
00:10:52,653 --> 00:10:55,864
ผมคืออะไร" คือคำถามพวกนั้น
มันไม่มีเหตุผลสักข้อ

196
00:10:57,199 --> 00:11:01,829
เราจะออกมาจากจุดนั้นได้ยังไง
หรือเราจะแบบ "ฉันไม่เคยอยู่ตรงนี้...

197
00:11:02,413 --> 00:11:04,581
ทั้งหมดนี่เป็นความฝัน...

198
00:11:06,250 --> 00:11:07,334
ไม่ คุณน่ะแหละแปลก

199
00:11:07,418 --> 00:11:10,045
คุณนั่งอยู่ในรถที่จอดบนถนน

200
00:11:11,046 --> 00:11:13,549
ฉันก็แค่ดูให้แน่ใจว่าตัวเองยังมีหน้าอยู่

201
00:11:15,342 --> 00:11:16,260
ฉันชนะ"

202
00:11:18,178 --> 00:11:21,974
อืม ฉันมีแนวโน้มจะใช้เวลาไม่น้อย
เล่นอินเทอร์เน็ต ดูอะไรไปเรื่อย

203
00:11:22,057 --> 00:11:26,270
แล้วฉันก็กล้าพูดเลย ว่าตอนนี้
อินเทอร์เน็ตไม่เป็นมิตรเท่าไร

204
00:11:26,520 --> 00:11:28,772
รู้มั้ย มีคนรู้เรื่องนี้ของฉันไม่มากนะ

205
00:11:28,856 --> 00:11:31,942
แต่ฉันไม่ได้รับอนุญาต
ให้ดูสไลด์โชว์ตอนเด็กๆ

206
00:11:32,025 --> 00:11:36,029
ฉันเลยเกิดความต้องการจริงๆ ตอนโต
ที่จะทำพาวเวอร์พอยต์ แล้ว...

207
00:11:36,613 --> 00:11:40,701
อืม ฉันว่าฝ่ายเทคนิคกำลังออกมา...

208
00:11:41,577 --> 00:11:45,706
รู้มั้ย ฉันเดินทางไปกับเจ้านี่
บอกตรงๆ ว่าถึงจุดนี้มันเป็นภาระแล้ว

209
00:11:46,582 --> 00:11:49,877
เหมือนว่า โชว์นี้สำคัญที่ใครกันแน่
เข้าใจมั้ย

210
00:11:50,461 --> 00:11:53,046
เอาละ งั้นเราจะเข้าประเด็นกันเลย

211
00:11:53,172 --> 00:11:55,507
หัวข้อนี้ชื่อ "คุณคว้าใจฉันตั้งแต่โยโล่"

212
00:11:56,633 --> 00:11:59,094
เชิญเฮฮากับการเล่นคำนั่นถ้าอยาก
แต่ถ้าไม่อยาก อืม

213
00:11:59,178 --> 00:12:00,888
ก็เงียบๆ ไว้เถอะ แต่...

214
00:12:01,180 --> 00:12:03,807
นี่จะเป็น "การค้นหาอันเบาบาง

215
00:12:03,891 --> 00:12:07,686
ว่าภาษาดิจิทัลดำรงอยู่อย่างไร
ในภูมิทัศน์อันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา"

216
00:12:08,103 --> 00:12:12,691
ซึ่งแน่ละว่าเป็นหัวข้อที่ฉันได้มา
จากโปรแกรมสุ่มสร้างหัวข้อเท็ดทอล์ก

217
00:12:12,775 --> 00:12:13,650
แต่ว่า...

218
00:12:14,943 --> 00:12:18,906
ฉันรู้สึกว่ามันใช้การได้ แต่...
เรียกแบบลำลองกว่านี้ มันคือ

219
00:12:18,989 --> 00:12:21,116
"หรือการใคร่ครวญประเด็นเช่น

220
00:12:21,200 --> 00:12:25,037
{\an8}ทำไมอีโมจิครอบครัวทุกตัวมีผิวสีเดียว

221
00:12:25,120 --> 00:12:28,081
{\an8}แต่อีโมจิชายผมบลอนด์มีทุกสีผิว"

222
00:12:28,165 --> 00:12:33,295
แน่ละว่าใช้ไม่ได้ถ้าไม่มีหลักฐาน
นี่คือครอบครัวอันหลากหลายของเรา...

223
00:12:33,378 --> 00:12:36,256
ส่วนผสมอันแตกต่าง งดงาม

224
00:12:36,340 --> 00:12:37,174
(เห็นมั้ย)

225
00:12:37,257 --> 00:12:39,343
แสนอบอุ่นใจ แต่ถ้าเราจะสังเกต

226
00:12:39,426 --> 00:12:42,221
มันเหมือนชุดเริ่มสร้างชาติอารยัน
อยู่นิดหน่อย

227
00:12:44,598 --> 00:12:45,516
"เทียบกับ..."

228
00:12:46,141 --> 00:12:47,142
ทำไม

229
00:12:49,144 --> 00:12:50,020
ทำไม

230
00:12:51,230 --> 00:12:52,231
ทำไม

231
00:12:53,565 --> 00:12:54,483
ทำไม

232
00:12:57,361 --> 00:12:58,695
ทำไม...

233
00:13:00,531 --> 00:13:03,116
ทำไมบริิษัทอีโมจิ
คิดว่ามันสำคัญกว่ามาก

234
00:13:03,200 --> 00:13:05,702
ที่จะทำรูปแทนตัว
บอยแบนด์พหุวัฒนธรรม...

235
00:13:07,204 --> 00:13:10,624
แทนที่จะเป็นครอบครัวงดงามแตกต่าง
รู้มั้ย ฉันไม่มีคำตอบหรอก

236
00:13:10,707 --> 00:13:12,751
แต่ฉันรู้ว่าใครจะช่วยเราหาคำตอบได้

237
00:13:12,835 --> 00:13:14,461
คนพวกนี้ไง

238
00:13:16,463 --> 00:13:19,716
รู้มั้ย ตั้งแต่ฉันทำสไลด์นี้
เขาก็ทำอีโมจิออกมาเพิ่มนะ

239
00:13:19,800 --> 00:13:23,345
ฉันว่าเวลาคนเรียกร้องพวกเขาก็ฟัง
เพราะตอนนี้เรามีนี่ด้วย...

240
00:13:23,428 --> 00:13:25,264
ผู้หญิงพวกนี้

241
00:13:25,347 --> 00:13:26,181
(ความก้าวหน้า)

242
00:13:26,265 --> 00:13:30,602
ดีจริงๆ ที่มีตัวแทนอย่างเท่าเทียมกัน

243
00:13:30,686 --> 00:13:32,521
แล้วแน่ละ พวกนี้ก็ตามคดีอยู่

244
00:13:32,604 --> 00:13:33,564
เอาละ...

245
00:13:34,064 --> 00:13:36,149
ก่อนฉันจะเจาะประเด็นลงลึกจริงๆ

246
00:13:36,233 --> 00:13:38,777
ฉันอยากให้คุณรู้
เบื้องหลังของฉันเล็กน้อย

247
00:13:39,152 --> 00:13:41,572
เมื่อไรก็ตามที่เรานำเสนอความคิด
ในงานประชุมแบบนี้

248
00:13:41,655 --> 00:13:43,657
คนฟังควรรู้เรื่องเราสักหน่อย
เพราะงั้น...

249
00:13:43,740 --> 00:13:44,575
(ฉันเป็นใคร)

250
00:13:44,658 --> 00:13:47,244
ฉันเป็น "นักแสดงตลก นักเขียน มีเว็บไซต์"

251
00:13:47,327 --> 00:13:49,788
ทั้งหมดนั่นใช้การในศาลได้

252
00:13:49,872 --> 00:13:54,501
ฉันเป็น "ลูกสาว น้องสาว เพื่อน
เพื่อนกึ่งศัตรู ศัตรู ประตู หน้าต่าง"

253
00:13:54,585 --> 00:13:57,170
ออกจะคิดนอกเรื่องไปหน่อย
ตอนท้ายประโยคนั่น

254
00:13:57,254 --> 00:14:00,215
กลายเป็นการเชื่อมโยงคำมากกว่า

255
00:14:00,757 --> 00:14:05,762
ฉันเป็นคน "ซึมเศร้าปนกังวล" อย่างที่ฟังมา
"ขาประจำการบำบัด ผู้ชื่นชอบพีเอ็มเอส"

256
00:14:05,846 --> 00:14:09,933
พยายามเอาข้อสุดท้ายนั่นคืนมาอยู่
เอากลับมาอย่างแข็งแกร่ง

257
00:14:10,309 --> 00:14:13,061
"อินโทรเวิร์ต
บางครั้งก็เงียบอย่างดุเดือด"

258
00:14:13,145 --> 00:14:14,646
นั่นจริงใจนะ

259
00:14:15,856 --> 00:14:20,277
"เฟมินิสต์ นักสะสมพวกล่อเป้าในเน็ต"
หวังว่าจะได้ครบ ใกล้แล้วละ

260
00:14:21,737 --> 00:14:24,239
"รักเพศตรงข้าม เน้นคำว่า พศ"

261
00:14:24,323 --> 00:14:26,700
คือนี่ฉันไม่แน่ใจว่า

262
00:14:26,783 --> 00:14:31,496
จะเน้นส่วนไหนของคำนั้นดี
ที่เป็นปัญหาน้อยที่สุด

263
00:14:31,580 --> 00:14:34,541
แต่ฉันว่าฉันเลือกใช้ได้นะ แล้ว...

264
00:14:34,625 --> 00:14:38,337
บางคนก็อาจไม่เข้าใจมุกนั้น
มันไม่ดีเท่าไร เพราะงั้นก็ไม่เป็นไร

265
00:14:40,631 --> 00:14:44,009
"ผู้หญิงตรงเพศ เกือบไม่มั่นใจเลย
ที่จะอธิบายว่า 'ตรงเพศ' แปลว่าอะไร"

266
00:14:44,092 --> 00:14:45,886
นั่นเป็นอภิสิทธิ์ของฉัน

267
00:14:48,138 --> 00:14:51,725
ฉันเป็น "คนผิวสี
จะทำให้รูปโบรชัวร์วิทยาลัยสมบูรณ์แบบ"

268
00:14:51,808 --> 00:14:54,102
ยินดีช่วยเรื่องนั้นนะ

269
00:14:54,811 --> 00:14:56,688
"ตัวแสบแบบปกปิด"

270
00:14:56,772 --> 00:15:00,359
ยังพยายามทำใจเรื่องนั้นอยู่
ช่วยเป็นกำลังใจให้ฉันด้วย

271
00:15:01,026 --> 00:15:03,737
แล้วก็แน่ละ
"คนที่ยกคำพูดมาแบบผิดๆ"

272
00:15:03,820 --> 00:15:06,782
นั่นคือฉันแบบคร่าวๆ

273
00:15:08,951 --> 00:15:09,952
ขอบคุณค่ะ

274
00:15:12,579 --> 00:15:15,540
หลักๆ แล้วฉันจะพูดเรื่องภาษา
ตลอดรายการนี้

275
00:15:15,624 --> 00:15:19,086
แต่ฉันคาดว่าคงมีคนเก่งตัวเลข
อยู่ในกลุ่มคนดู ปีศาจข้อมูล

276
00:15:19,169 --> 00:15:21,922
ฉันอยากยืนยันกับคุณว่า
มีผลการศึกษาวิจัย

277
00:15:22,005 --> 00:15:23,966
รองรับทุกอย่างที่ฉันพูดมานะ

278
00:15:24,049 --> 00:15:27,844
คือก็มีอยู่นั่นหมดแหละ
อย่ามัวไปจมอยู่กับมันเลย รู้มั้ย

279
00:15:27,928 --> 00:15:29,137
ระหว่างเราคุยกันนี่

280
00:15:29,221 --> 00:15:32,224
เอาเป็นว่าฉันอยากเริ่มที่อีโมจิ
ซึ่งฉันรู้สึกใกล้ชิด

281
00:15:32,307 --> 00:15:34,434
แต่มีอยู่สองสามตัวที่ฉันกังขากับมัน

282
00:15:34,518 --> 00:15:37,813
อีโมจิหน้าตัวตลก
ฉันแบบว่า ใครขออีโมจินี้เนี่ย

283
00:15:37,896 --> 00:15:40,190
ใครที่แบบ
"รู้มั้ยว่าบทสนทนาฉันขาดอะไร

284
00:15:40,273 --> 00:15:41,733
ฝันร้ายมากกว่านี้ไง"

285
00:15:41,817 --> 00:15:42,651
เราเลยไม่...

286
00:15:42,734 --> 00:15:43,568
(อีโมจินตนาการ)

287
00:15:43,652 --> 00:15:45,445
ไม่แน่ใจเรื่องรูปนั้นเท่าไร
รูปนี้...

288
00:15:45,529 --> 00:15:48,573
ฉันไม่รู้ว่ามันคือ "ไอ้นั่น"
หรือ "โทรหาด้วย"

289
00:15:48,657 --> 00:15:51,660
ที่ฉันรู้ก็คือ ถ้าฉันโผล่ไปที่ไหน
แล้วมีคนทำมือแบบนี้ใส่

290
00:15:51,743 --> 00:15:54,079
โดยเฉพาะชายผิวขาว
ฉันต้องเผ่นละ

291
00:15:57,165 --> 00:16:00,127
อีโมจิครัวซองต์อันนี้...
ปัญหาหลักของฉันเกี่ยวกับรูปนี้

292
00:16:00,210 --> 00:16:03,213
คือไม่มีอีโมจิเบเกิล
แล้วกล้าดีทำรูปครัวซองต์ได้ไง

293
00:16:03,296 --> 00:16:04,464
โดยไม่ทำรูปเบเกิล

294
00:16:04,548 --> 00:16:07,300
ถึงจะว่างั้น ฉันก็โอเค
กับครัวซองต์โดยภาพรวม

295
00:16:07,384 --> 00:16:11,388
แล้วฉันก็นึกได้ว่ามันเป็น "โทรหา"
ฉบับขนมปังด้วย ถ้าลองคิดดูนะ

296
00:16:13,098 --> 00:16:14,808
นี่มันร้ายกาจกว่าหน่อย

297
00:16:14,891 --> 00:16:17,978
เหรียญรางวัลที่สาม
ทำไมต้องมีอีโมจินี้

298
00:16:19,688 --> 00:16:22,232
ฉันว่าต่อให้เราได้รางวัลที่สามจริงๆ

299
00:16:22,315 --> 00:16:24,818
ก็ยังรู้สึกว่าหยาบคายนะ
ที่จะส่งรูปนี้หา

300
00:16:26,236 --> 00:16:28,321
รูปนี้ รูปยกหลังมือ

301
00:16:28,405 --> 00:16:31,575
มันใช้ได้ จนกระทั่งเราบอกว่า
นั่นเป็นฝั่งไหนของมือ

302
00:16:31,658 --> 00:16:34,453
แล้วทุกคนก็โทรหาทนายเลย รู้มั้ย

303
00:16:34,536 --> 00:16:36,913
แล้วก็รูปนี้ หน้าโกหก

304
00:16:36,997 --> 00:16:39,374
ฉันนี่แบบ ใครที่แอปเปิล
ต้องมีปัญหาอยากพูดแน่ๆ

305
00:16:39,458 --> 00:16:43,712
แต่ฉันตระหนักได้ว่าสามรูปนี้รวมกัน
จะเป็นข้อความบอกเลิกชั้นยอดเลย

306
00:16:43,795 --> 00:16:45,130
ถ้าเราลองคิดดู

307
00:16:45,672 --> 00:16:49,760
แบบว่า "แกมีโอกาสสามหนแล้ว
ที่จะสวมแหวนจอง ไอ้โกหก ลาก่อน"

308
00:16:50,677 --> 00:16:53,430
เป็นบทกวีอย่างสวยเลยนะ
ที่ออกมานั่น

309
00:16:53,513 --> 00:16:57,017
แล้วก็มีอีโมจิชุดใหม่กว่านั้น
ที่ออกมา

310
00:16:57,100 --> 00:17:00,812
รูปนี้ คนไว้หนวด ดีมากเลย
ตรงที่ถ้าเราเห็นมัมฟอร์ดหรือคนในวง

311
00:17:00,896 --> 00:17:02,856
บนท้องถนน ที่สุดเราก็มี...

312
00:17:03,023 --> 00:17:05,275
สัญลักษณ์เหมาะๆ ไว้แสดงออกแล้ว

313
00:17:05,734 --> 00:17:06,735
เอลฟ์ดำ

314
00:17:06,818 --> 00:17:10,781
ฉันแบบ ทำไมเราไม่ทำรูปแทน
ผู้หญิงผิวดำในชีวิตจริง

315
00:17:10,864 --> 00:17:12,657
แล้วค่อยทำรูปเอลฟ์

316
00:17:13,366 --> 00:17:14,201
คงดีนะ

317
00:17:14,701 --> 00:17:15,994
นั่นคงดีเลย

318
00:17:16,870 --> 00:17:20,999
แล้วก็รูปนี้...
ฉันไม่แน่ใจว่ารูปนี้ช่วยเพิ่มอะไร

319
00:17:21,083 --> 00:17:22,793
ให้บทสนทนา...

320
00:17:23,502 --> 00:17:26,088
อะไรที่รูปนี้ไม่ได้สื่อไปแล้ว

321
00:17:28,548 --> 00:17:31,885
แต่เห็นๆ ว่าตาข้างนั้นบอกอะไรเยอะ

322
00:17:31,968 --> 00:17:32,803
รู้มั้ย

323
00:17:33,970 --> 00:17:37,182
คือฉันว่าอีโมจิออกจะบันเทิงใจดี
อีกเรื่องนะ

324
00:17:37,265 --> 00:17:40,769
ถ้าเราใช้เวลาในเน็ตมากพอ
เราจะเจอความคิดเห็นเป็นครั้งคราว

325
00:17:40,852 --> 00:17:43,313
แล้วตอนนี้ใครๆ ก็แสดงออกได้

326
00:17:43,396 --> 00:17:48,026
เฟซบุ๊กมีปุ่มแสดงอารมณ์ทั้งชุด
ไว้แสดงความเห็นกับโพสต์ชาวบ้าน

327
00:17:48,110 --> 00:17:51,446
ฉันชอบปุ่มอารมณ์เฟซบุ๊ก
ตรงที่มันไล่ลำดับเหตุการณ์

328
00:17:51,530 --> 00:17:53,532
ตั้งแต่ฉันล็อกอินเข้าเฟซบุ๊ก

329
00:17:53,615 --> 00:17:54,866
(ข้อมูลจากฝูงชน)

330
00:17:54,950 --> 00:18:00,038
เริ่มจากอารมณ์ดีๆ แบ่งปันความรัก
หัวเราะ เริ่มกังวล

331
00:18:00,122 --> 00:18:02,499
จากนั้นก็
"ฉันทำอะไรกับชีวิตอยู่เนี่ย"

332
00:18:02,582 --> 00:18:06,711
แล้วพอถึงตอนท้าย ฉันก็เดือดเรื่อง
ผมม้าใหม่ของเพื่อน ทำไมก็ไม่รู้

333
00:18:06,795 --> 00:18:07,963
ไม่รู้ทำไมแฮะ

334
00:18:08,964 --> 00:18:10,715
รีวิวหนึ่งดาวของเยลป์

335
00:18:10,799 --> 00:18:15,345
มันดูติดลบนะ แต่ฉันพบว่ามันเป็น
แหล่งวรรณกรรมที่ยังไม่มีคนเข้าถึง

336
00:18:15,428 --> 00:18:16,596
นี่ข้อความโปรดเลย

337
00:18:16,680 --> 00:18:20,350
"บริการเฮงซวย มีคนเสนอโคเคนให้
ระหว่างทางไปร้าน

338
00:18:20,433 --> 00:18:23,562
เหล้าหมักเอง รสชาติเหมือนขยะนิ่ม"

339
00:18:24,729 --> 00:18:27,899
ฉันนี่แบบ ฉันว่าผู้หญิงคนนี้
ที่จริงคงอยู่แค่ในซอย

340
00:18:27,983 --> 00:18:30,819
แล้วก็แบบ
"ร้านนี้ห่วยแตก"

341
00:18:33,572 --> 00:18:36,867
คอกาแฟก็ใช้ได้ตลอด
เรื่องรีวิวเกรี้ยวกราด

342
00:18:36,950 --> 00:18:43,039
"ไม่! ไม่ได้ความ! ฝึกบาริสตาด้วย!
คาปุชชิโนร้อนไปมากกกก!

343
00:18:43,123 --> 00:18:45,208
ไม่มีการหลอมรวมของนม!"

344
00:18:46,835 --> 00:18:50,255
ฉันไม่รู้ว่าการหลอมรวมของนมคืออะไร
ก่อนอ่านรีวิวนี้

345
00:18:50,338 --> 00:18:53,091
แต่หลังจากนั้น แม้แต่ฉันก็โมโห
รู้มั้ย แบบว่า

346
00:18:53,175 --> 00:18:54,968
"ทำไมต้องแบ่งแยกกีดกันของเหลว

347
00:18:55,051 --> 00:18:56,136
นี่มันผิดนะ"

348
00:18:57,470 --> 00:18:59,973
{\an8}รีวิวนี้ "มาซื้อกาแฟ
รอเวลาเริ่มการแสดง

349
00:19:00,056 --> 00:19:02,017
{\an8}ที่โรงละครซีแอตเทิลอิมเมอร์ซีฟ

350
00:19:02,100 --> 00:19:04,978
{\an8}ร้านปิด
เราเลยคิดว่าจะเดินไปตามถนน

351
00:19:05,061 --> 00:19:08,398
{\an8}ไปร้านซีแอตเทิลไกรด์
แล้วกลับมารอที่นี่ (ใกล้โรงละคร)

352
00:19:08,481 --> 00:19:12,277
{\an8}เราซื้อกาแฟแล้วกลับมา
แล้วร้านนี่ก็เปิด...

353
00:19:12,360 --> 00:19:16,323
ทำธุรกิจบ้าอะไรวะเนี่ย"

354
00:19:19,075 --> 00:19:22,829
นี่ ฉันชอบรีวิวนี้เพราะเห็นชัดเลย
ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยพบ

355
00:19:22,913 --> 00:19:25,123
ความลำบากที่แท้จริงในชีวิต...

356
00:19:26,249 --> 00:19:29,920
การที่ธุรกิจขนาดเล็กพลิกป้าย
จากปิดเป็นเปิด

357
00:19:30,003 --> 00:19:33,548
สั่นคลอนรากฐานทุกอย่าง
ที่เธอเคยรู้จักมา

358
00:19:34,758 --> 00:19:37,928
แล้วนี่ก็คือ
รีวิวโปรดตลอดกาลของฉันเลย

359
00:19:38,011 --> 00:19:41,223
"เหตุผลที่ฉันเขียนรีวิวนี้
คือเพื่อเตือนคนอื่นๆ

360
00:19:41,306 --> 00:19:43,516
เรื่องพูเรสามสหาย"

361
00:19:43,600 --> 00:19:45,644
ฉันรออ่านแบบใจจดใจจ่อ
แล้วนะเนี่ย

362
00:19:46,561 --> 00:19:49,981
"ขณะที่ถ้วยที่เหมือนเพสโต
ของสามสหายนี่ใช้ได้

363
00:19:50,065 --> 00:19:53,985
แต่เครื่องจิ้มฮัมมัสรมควัน
รสเหมือนบุหรี่เอาจริงๆ

364
00:19:54,069 --> 00:19:56,738
ฉันจะไม่แนะนำเจ้านี่
ให้ศัตรูตัวฉกาจที่สุดของฉันแน่..."

365
00:19:56,821 --> 00:20:00,158
แต่ฉันชอบความคิดเรื่อง
มีคนแนะนำเครื่องจิ้มให้ศัตรูนะ

366
00:20:01,743 --> 00:20:06,873
"ติดอันดับของแย่ที่สุดห้าอย่าง
ที่ฉันเคยเอาเข้าปากแน่นอน

367
00:20:07,624 --> 00:20:10,502
แถมน้ำยัง...ข้นมากด้วย"

368
00:20:13,171 --> 00:20:15,674
นี่ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับรีวิวนี้

369
00:20:15,757 --> 00:20:20,720
แต่มันหักมุมไปแนวอีโรติก
ตรงกลางทาง

370
00:20:21,137 --> 00:20:25,976
แล้วก็ค่อยๆ เสื่อม
กลายเป็นเรื่องอีโรติกฉบับพูเร

371
00:20:27,310 --> 00:20:30,397
ไม่รู้ว่าคนเขียนสวมเสื้อคลุมตอนเขียน
แล้วมันหลุดผลัวะออกมา

372
00:20:30,480 --> 00:20:33,900
ตอนไหนสักตอน แล้วเลยคิดว่า
"ฉันจะเปลี่ยนแนว" หรือเปล่า

373
00:20:35,068 --> 00:20:37,195
ใช่ รีวิวหนึ่งดาวของเยลป์
ไปลองดูเลย

374
00:20:37,445 --> 00:20:38,280
อีกเรื่องนะ...

375
00:20:38,363 --> 00:20:41,157
ในฐานะนักแสดงตลก
เราได้ความเห็นออนไลน์เยอะเลย

376
00:20:41,241 --> 00:20:43,743
บางทีก็มาแบบแสนดี
แต่บางทีก็แบบว่า

377
00:20:43,827 --> 00:20:46,371
"แทนที่จะเล่นตลก
ฉันว่าคุณควรเกิดมาจากผึ้ง"

378
00:20:46,454 --> 00:20:47,747
นั่นแหละ หรืออะไรก็ช่าง

379
00:20:48,331 --> 00:20:50,792
นี่เป็นหนึ่งในความเห็นร้ายกาจที่สุด
ที่ฉันเคยได้

380
00:20:50,875 --> 00:20:54,546
"พระเจ้า คุณอาจเป็นคนขี้เหร่ที่สุด
บนโลกเลยนะเนี่ย

381
00:20:54,629 --> 00:20:57,549
แต่ก็อีกนั่นแหละ
ผมยังไม่เคยออกนอกโลก"

382
00:20:57,632 --> 00:21:02,137
พูดอีกทีนะ ฉันชอบความเห็นนี้
เพราะมีการเปลี่ยนมุมมองเข้าไปภายใน

383
00:21:02,220 --> 00:21:03,680
(ความเห็นทางอินเทอร์เน็ต)

384
00:21:03,763 --> 00:21:08,143
จาก "เธอมันขี้เหร่" มาเป็น
"ฉันได้ทำอะไรกับชีวิตตัวเองบ้างเนี่ย"

385
00:21:09,894 --> 00:21:13,189
แล้วฉันก็รักโทรลล์ที่ไม่กลัว
ที่จะดูเงาตัวเอง

386
00:21:14,274 --> 00:21:17,736
ถัดไปเป็นความเห็นในอินสตาแกรม
ที่ยังหลอกหลอนฉันอยู่

387
00:21:17,819 --> 00:21:19,237
ฉันยังไม่ได้คำตอบ

388
00:21:19,487 --> 00:21:22,157
เธอเขียนมาแค่ "นั่นจริงมากเลย ดั๊ก"

389
00:21:22,240 --> 00:21:24,034
ดั๊กนี่ใคร

390
00:21:25,785 --> 00:21:28,747
ดั๊กคือใคร แครอล

391
00:21:28,830 --> 00:21:31,958
เราต้องการคำตอบ
แล้วก็จะไม่มีวันได้มันมา

392
00:21:33,043 --> 00:21:36,755
แล้วนั่นก็นำฉันมาถึง
การสื่อสารออนไลน์แบบโปรดของฉัน

393
00:21:36,838 --> 00:21:39,632
คือการสื่อสารตัวต่อตัว
มีใครเคยส่งข้อความกับพ่อแม่มั้ย

394
00:21:39,716 --> 00:21:40,550
(โธ่ คุณแม่)

395
00:21:40,633 --> 00:21:44,012
โอเค มีใครเคยสอนพ่อแม่
ให้ส่งข้อความมั้ย

396
00:21:44,429 --> 00:21:49,351
เอาละ ท่าทางไปได้สวย
ดูจากสองคนที่ปรบมือนั่น

397
00:21:49,976 --> 00:21:53,271
ฉันสอนแม่ให้ส่งข้อความ
ฉันว่าแม่ก้าวหน้าเร็วมากเลย

398
00:21:53,355 --> 00:21:55,857
ซึ่งฉันอยากลงรายละเอียดคร่าวๆ

399
00:21:55,940 --> 00:21:58,109
แม่เริ่มจากเขียนข้อความ
เหมือนอีเมล

400
00:21:58,193 --> 00:22:01,404
เขียนชื่อเล่นฉัน "อัปส์"
เป็นหัวข้อ ใช้ตัวหนา

401
00:22:01,488 --> 00:22:02,822
แล้วแม่ก็เริ่มข้อความ

402
00:22:02,906 --> 00:22:06,159
"หวังว่าที่แนชวิลล์จะสนุกนะ
ตอนเราแต่งงานกัน พ่อจะ..."

403
00:22:06,242 --> 00:22:09,788
แล้วแม่ก็จะเหนื่อย
แล้วทิ้งโทรศัพท์เดินหนีไป

404
00:22:10,497 --> 00:22:12,540
เราได้ข้อความนี่มาทั้งหมดแค่นี้

405
00:22:12,624 --> 00:22:14,459
"ตอนเราแต่งงานกัน พ่อจะ..."

406
00:22:14,542 --> 00:22:17,253
ฉันแบบว่า "อ้อ มันฟังเหมือนพ่อนะ
ประจำเลย...

407
00:22:17,796 --> 00:22:19,297
พ่อทำงี้ประจำเลย"

408
00:22:20,131 --> 00:22:23,927
แล้วแม่ก็เริ่มใช้มันแบบมีประโยชน์ขึ้น
นี่คือตอนเราอยู่ในพิพิธภัณฑ์

409
00:22:24,010 --> 00:22:26,262
แม่เขียนว่า
"บอกแม่ก่อนลูกไปชั้นถัดไปนะ

410
00:22:26,346 --> 00:22:27,847
แม่อยู่กับปีกัสโซ"

411
00:22:27,931 --> 00:22:30,558
ฉันเลยเขียนตอบ
"อีกเจ็ดนาทีเจอกันที่ทางออกดีมั้ย"

412
00:22:30,642 --> 00:22:32,852
แล้วในไม่กี่วินาที แม่ก็ตอบ

413
00:22:32,936 --> 00:22:36,731
"อยู่ชั้นล่างแล้ว หิวด้วยจ้ะ"

414
00:22:38,483 --> 00:22:43,279
เห็นๆ ว่าแม่ฉันเคลื่อนที่ผ่าน
พิพิธภัณฑ์ศิิลปะได้เร็วเหมือนแรปเตอร์

415
00:22:43,947 --> 00:22:46,366
พร้อมความต้องการไม่สิ้นสุด
ในการหาอาหาร

416
00:22:47,742 --> 00:22:51,413
ฉันว่าอาหารทำให้แม่ว้าวุ่นมาก
ครั้งหนึ่งฉันได้ข้อความติดๆ กัน

417
00:22:51,496 --> 00:22:53,540
{\an8}"อัปส์ แม่ซื้อแซนด์วิชมาให้
จากร้านบลอสซัม

418
00:22:53,623 --> 00:22:56,626
{\an8}ลูกได้ข้อความเรื่องแซนด์วิชมั้ย"

419
00:22:58,128 --> 00:23:00,755
แม่ต้องย้ายผลิตภัณฑ์นั่น

420
00:23:02,882 --> 00:23:04,592
แล้วแม่ก็ก้าวหน้าไปมากๆ

421
00:23:04,676 --> 00:23:06,469
วันหนึ่ง อยู่ๆ แม่...

422
00:23:06,553 --> 00:23:09,764
ก็ส่งรูปพระจันทร์เบลอๆ มาให้
หน้าตาเฉย...

423
00:23:09,848 --> 00:23:11,266
(โธ่ คุณแม่ ภาคสอง: หวนคืน)

424
00:23:11,349 --> 00:23:12,934
โดยไม่มีบริบท

425
00:23:14,727 --> 00:23:17,230
แต่หนึ่งชั่วโมงถัดมา
ข้อความนี้ก็เข้ามา

426
00:23:17,313 --> 00:23:20,233
"วันนี้พระจันทร์ดวงใหญ่ขึ้น
สว่างขึ้น ดีจริง"

427
00:23:22,485 --> 00:23:26,406
ฉันไม่รู้ว่านี่แปลว่าแม่ฉันกำลัง
รายงานสภาพอากาศแบบสมัครเล่น

428
00:23:26,489 --> 00:23:30,452
หรือนี่เป็นสัญญาณแรกที่บอกว่า
แม่กำลังกลายเป็นแม่มด แต่จะแบบไหน...

429
00:23:30,535 --> 00:23:32,078
ฉันก็คอยหนุนอยู่ตรงนี้นะ

430
00:23:32,912 --> 00:23:34,998
แม่ยังเป็นคนเขียนข้อความนี้ด้วย

431
00:23:35,081 --> 00:23:37,834
"จำที่แม่เคยบอกลูก
เรื่องคนนั้นที่ชื่อตลกๆ ได้มั้ย

432
00:23:37,917 --> 00:23:39,377
อย่าเอาไปบอกใครล่ะ"

433
00:23:40,545 --> 00:23:42,130
แบบ "นั่นมันไม่ยุติธรรมเลย

434
00:23:42,547 --> 00:23:43,923
แม่ก็รู้ว่าหนูทำงานอะไร

435
00:23:44,007 --> 00:23:47,302
นี่เป็นการบ่อนทำลาย
แบบอุกฉกรรจ์เลยนะ"

436
00:23:48,052 --> 00:23:51,681
ฉันไม่รู้ว่ามีคนมากแค่ไหนที่คุ้นกับ
ฟังก์ชันเขียนด้วยลายมือของไอโฟน

437
00:23:51,764 --> 00:23:56,978
มันไม่ได้พัฒนาขึ้นโดยมีแม่อยู่ในใจแน่ๆ
แต่วันหนึ่ง เส้นนี้ก็เด้งมา...

438
00:23:57,687 --> 00:24:01,441
ถึงฉันกับพี่สาว
แล้วพี่ฉันก็ไม่ยอมปล่อยวาง

439
00:24:01,524 --> 00:24:03,985
พี่เลยเขียนไปว่า
"เส้นนั่นมันคืออะไรน่ะ"

440
00:24:04,819 --> 00:24:06,446
เป็นคำถามที่มีเหตุผลอยู่นะ

441
00:24:06,529 --> 00:24:10,450
ฉันเดาว่าแม่คงเคยลงเรียนแสดงสด
ตอนไหนสักตอน เพราะแม่พร้อมรับมือ

442
00:24:10,533 --> 00:24:14,496
แม่ตอบมาเลยว่า "นั่นคือชีวิต
ไม่ว่าลูกอยากตีความมันยังไง

443
00:24:14,579 --> 00:24:15,914
มันก็เดินหน้าต่อไปเรื่อย"

444
00:24:18,583 --> 00:24:21,586
ฉันนี่แบบ "โอ๊ย ปิดเกมสนิท

445
00:24:21,669 --> 00:24:23,087
แม่ชนะเรื่องนั้น"

446
00:24:23,880 --> 00:24:25,006
แล้วก็พวกคุณคงแบบ

447
00:24:25,089 --> 00:24:27,592
"แม่คุณก้าวหน้าใช้ได้เลยนะ
พ่อคุณเป็นไงบ้างเรื่องนี้"

448
00:24:27,675 --> 00:24:28,843
พ่อมีขีดจำกัดกว่าหน่อย

449
00:24:28,927 --> 00:24:29,761
(แต่พ่อน่ะ)

450
00:24:29,844 --> 00:24:33,139
{\an8}เริ่มจากการเขียนข้อความแบบนี้...
ก็เป็นแบบพ่อดี

451
00:24:33,973 --> 00:24:38,436
{\an8}ข้อความเดียวเราก็รู้ว่าพ่อไม่พูดมาก
นั่นเยอะแล้วสำหรับพ่อ

452
00:24:38,520 --> 00:24:42,106
แล้วพ่อก็พัฒนาไปสู่อะไรแบบ
การสอบปากคำอย่างเบาะๆ

453
00:24:42,190 --> 00:24:43,316
"เช่นอะไรล่ะ"

454
00:24:43,399 --> 00:24:46,819
คล้ายๆ จะเป็นขั้นสองน่ะ
ตอนนี้พ่อเขียนข้อความเต็มได้แล้ว

455
00:24:46,903 --> 00:24:49,614
{\an8}"นี่ อัปส์ กี่โมงที่แขกลูกจะมา

456
00:24:49,697 --> 00:24:51,449
{\an8}เราจะได้วางแผนได้ดีขึ้น"

457
00:24:51,533 --> 00:24:55,954
{\an8}โชคร้ายที่อีโมจิไม่ตรงกับ
อารมณ์ข้อความเสมอไป

458
00:24:56,454 --> 00:24:59,290
{\an8}รูปนี่ผสมกันระหว่างความกลัวกับรัก

459
00:25:00,124 --> 00:25:02,794
เราคงแย้งได้ว่ารักส่วนใหญ่
มาจากความกลัว เพราะงัั้น...

460
00:25:02,877 --> 00:25:04,712
ที่จริงพ่อก็ลึกซึ้งอยู่นะ

461
00:25:04,796 --> 00:25:08,883
แล้วนั่นก็นำฉันมาที่หัวข้อโปรด
หัวข้อสุดท้าย นั่นคือ

462
00:25:08,967 --> 00:25:10,093
การเดตออนไลน์

463
00:25:10,176 --> 00:25:12,470
คุณก็รู้ ฉันบอกว่า
ตอนนี้ฉันมีแฟนอยู่

464
00:25:12,554 --> 00:25:15,890
แต่ฉันเคยต้องโทษมาหลายรอบ
ทางออนไลน์

465
00:25:16,558 --> 00:25:22,063
ฉันเข้าเว็บเยอะเลย ทั้งแมตช์ โอเคคิวปิด
เยลป์ อย่างที่พูดไปก่อนนี้

466
00:25:22,146 --> 00:25:23,398
(อยู่ในใจเราเสมอ)

467
00:25:23,481 --> 00:25:27,485
รู้มั้ย ฉันไม่คลิกกับใครเลย
แต่แบบว่า มีผู้ชายอยู่หลายคนนะ...

468
00:25:27,569 --> 00:25:29,279
ฉันไม่อยากให้เสียงเขาถูกลืม

469
00:25:29,362 --> 00:25:31,364
พวกเขาจะหาตัวแทนได้
ที่ไหนอื่นอีกล่ะในสังคม

470
00:25:31,447 --> 00:25:34,909
เพราะงั้น นี่คือดาวรุ่งพุ่งแรงบางคน
ที่คุณควรจับตาดู

471
00:25:35,493 --> 00:25:38,204
คนนี้เขียนว่า "มาปุ๊นกัญชากัน"

472
00:25:39,205 --> 00:25:41,416
ส่งมาวันคริสต์มาส

473
00:25:44,586 --> 00:25:47,005
ฉันนี่แบบ "พระเยซู นั่นพระองค์เหรอ"

474
00:25:47,839 --> 00:25:48,965
นั่นใจกว้างมากนะ

475
00:25:50,216 --> 00:25:52,176
นี่เป็นประวัติที่ทำฉันอึ้ง

476
00:25:52,260 --> 00:25:54,429
{\an8}"ผมเป็นชายที่มองหา
สิ่งที่มากกว่าคนส่วนใหญ่หา

477
00:25:54,512 --> 00:25:57,890
{\an8}ซึ่งคือคนที่ต้องการสิ่งเดียวกัน
แต่อยากสนุกระหว่างทางไปจุดนั้น"

478
00:25:57,974 --> 00:26:00,393
ซึ่งอ่านไม่รู้เรื่องเลย
เป็นปริศนาคำทาย

479
00:26:00,476 --> 00:26:01,853
จากโทรลล์ใต้สะพานชัดๆ

480
00:26:03,271 --> 00:26:05,732
แล้วเขาก็เขียนต่อไปว่า
"ผมเป็นคนติดเหล้างาน"

481
00:26:05,815 --> 00:26:08,943
โอเค นั่นมันเยอะเลยนะ
สำหรับการมาเล่าให้ฟังแต่ต้น

482
00:26:09,360 --> 00:26:10,945
ฉันไม่แน่ใจว่าเราไปถึงจุดนั้นแล้ว

483
00:26:12,113 --> 00:26:13,781
แต่ขอบคุณค่ะที่เปิดใจให้เห็น

484
00:26:14,490 --> 00:26:16,701
ฉันได้ข้อความชวนงงมามาก
ฉันได้อันนี้

485
00:26:16,784 --> 00:26:19,037
"อาจมีสักวัน
ที่ผมยิ้มไม่ได้อีกต่อไป

486
00:26:19,120 --> 00:26:21,331
แต่อย่าห่วงผมเลย
ผมรู้ว่าต้องทำยังไง"

487
00:26:21,414 --> 00:26:24,250
ฉันนี่แบบ "โอเค
งั้นคุณก็ดูสบายดีโดยไม่มีฉัน

488
00:26:25,418 --> 00:26:27,837
ฉันว่าคุณไม่ต้องการฉันเลยละ
ในสมการนี้"

489
00:26:28,254 --> 00:26:29,797
บางข้อความก็ไม่ดีแบบนั้น

490
00:26:29,881 --> 00:26:33,760
ฉันได้นี่มา "คุณออกกำลังในยิมมั้ย
ถ้าไม่ กรุณาอย่าตอบ"

491
00:26:35,011 --> 00:26:36,179
อาจดีทั้งสองทางนะ

492
00:26:36,721 --> 00:26:38,806
{\an8}อันนี้ "คุณเหงื่อออกเยอะมั้ย"

493
00:26:39,307 --> 00:26:43,728
{\an8}ส่งมาก่อนเก้าโมงเช้า ฉันแบบว่า
"คนนี้พร้อมที่จะเจอคนที่ใช่"

494
00:26:45,521 --> 00:26:47,231
บางข้อความก็ช่างจินตนาการ

495
00:26:47,315 --> 00:26:49,942
ครั้งหนึ่ง ฉันเจอแมวพิมพ์

496
00:26:50,902 --> 00:26:53,738
แต่ที่ฉันชอบคือ
มันส่งข้อความต่อมาเรื่อยๆ

497
00:26:54,030 --> 00:26:55,823
แล้วในที่สุดก็บอกชื่อมา

498
00:26:55,907 --> 00:26:57,283
"จัสติน"

499
00:26:57,450 --> 00:27:00,495
ฉันแบบว่า "มาเลย จัสติน
ฉันชอบสไตล์คุณ"

500
00:27:01,245 --> 00:27:03,665
แล้วแน่ละ
เราคงตัดพวกน่าขนลุกไปไม่ได้

501
00:27:03,748 --> 00:27:07,001
นี่คือหนึ่งในข้อความ
น่ากลัวลำดับต้นๆ ที่ฉันเคยได้

502
00:27:07,085 --> 00:27:11,172
"สวัสดีครับ ผมสนใจความเย้ายวน
อันผุดผ่อง ไม่มีใครเหมือนของคุณ

503
00:27:11,255 --> 00:27:16,928
ปากเซ็กซี่ของคุณ รอยยิ้มน่ารัก
ผิวสีอบเชยไร้ที่ติ และร่างน้อยๆ

504
00:27:17,011 --> 00:27:20,848
ที่ผนวกเป็นความงามชวนตะลึง
หนึ่งไม่มีสอง"

505
00:27:21,182 --> 00:27:24,060
ฉันรู้ มันเหมือนกับ "หุ่นยนต์นี่
เรียนรู้วิธีเขียนหนังสือแล้ว"

506
00:27:25,937 --> 00:27:26,896
เขาเขียนต่อไปว่า

507
00:27:26,979 --> 00:27:32,443
"ผมมองหาคนอ่อนหวาน น่ารัก เซ็กซี่
และฉลาด เพื่อไปเดตมื้อสายกัน..."

508
00:27:32,527 --> 00:27:33,486
เตรียมตัวนะ

509
00:27:33,569 --> 00:27:36,447
"และเพื่อกอดก่ายและอึ๊บกัน"

510
00:27:39,200 --> 00:27:41,369
"เพื่อกอดก่ายและอึ๊บกัน"

511
00:27:42,704 --> 00:27:46,374
มันเหมือน "ถ้าผมทำคุณเบื่อตรงกอดก่าย
ไม่ต้องห่วง ยังมีอีก" ฉันนี่แบบ...

512
00:27:47,041 --> 00:27:49,877
"ยังกังวลนะ" แล้วเราจะปิดท้าย
งานชิ้นโบแดงแบบนี้ยังไงล่ะ

513
00:27:49,961 --> 00:27:50,795
ง่ายมาก

514
00:27:50,878 --> 00:27:53,214
"ผมชื่อเจอรี่ มาคุยกันนะ"

515
00:27:54,048 --> 00:27:57,176
ฉันชอบนะที่หลังจากเขียนทั้งหมดนั่น
เขาแบบ "ต้องย้ำเข้าเป้าเด็ด

516
00:27:57,260 --> 00:27:58,928
ใครจะต้านทานเจอรี่ได้"

517
00:27:59,011 --> 00:28:01,931
เห็นๆ ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ในเว็บนั่น

518
00:28:02,974 --> 00:28:06,561
ข้อความนั้นแย่ แต่อันนี้เป็นอันที่
รบกวนจิตใจที่สุดที่ฉันเคยได้

519
00:28:06,644 --> 00:28:10,022
{\an8}เขาเขียนว่า "ผมนึกภาพคุณ
บนขอบเตียงตรงหน้าผม

520
00:28:10,106 --> 00:28:13,609
{\an8}ทำให้บางจุดบนตัวคุณ
แผ่ความเจ็บปวดนิดๆ และความร้อน

521
00:28:13,693 --> 00:28:15,570
{\an8}ขณะที่คุณเห็นผมตรงหน้าคุณ"

522
00:28:16,362 --> 00:28:19,365
ใช่ ปล่อยให้มันซึมผ่านใจคุณ

523
00:28:20,908 --> 00:28:25,204
แต่ถ้าให้พูดเข้าข้างเขานะ
ฉันใช้รูปนี้เป็นรูปโปรไฟล์

524
00:28:27,206 --> 00:28:30,042
ซึ่งก็อาจอธิบายเรื่อง
"คุณเหงื่อออกเยอะมั้ย" ได้ด้วย

525
00:28:31,377 --> 00:28:34,172
แล้วฉันก็เชื่อว่า
นั่นนำเรามาถึงสไลด์สุดท้าย

526
00:28:34,255 --> 00:28:35,631
ฉันอยากจบด้วยคำคมหนึ่ง

527
00:28:35,715 --> 00:28:37,717
"เมื่อเป็นเรื่องการสื่อสารดิจิทัล

528
00:28:37,800 --> 00:28:40,178
อย่ากลัวที่จะถามคำถามยากๆ

529
00:28:40,261 --> 00:28:43,306
อย่างที่ปราชญ์ผู้หนึ่งเคยกล่าวไว้
"เช่นอะไรล่ะ"

530
00:28:43,723 --> 00:28:46,350
ขอบคุณทุกคนมากๆ ค่ะ!
ขอบคุณที่ดีกับฉันมาก!

531
00:28:46,434 --> 00:28:47,518
ขอบคุณค่ะ!

532
00:29:35,316 --> 00:29:37,276
คำบรรยายโดย พรรษพร ชโลธร