1
00:00:00,083 --> 00:00:01,166
เราจะคุยกันทีหลัง

2
00:00:01,250 --> 00:00:02,666
มาร์คอยู่ไหน เด็บบี้้

3
00:00:03,750 --> 00:00:05,250
ฉันรู้ว่านายคือซูเปอร์ฮีโร

4
00:00:05,333 --> 00:00:06,625
บินไปซะ พ่อหนุ่มบินได้

5
00:00:07,208 --> 00:00:09,416
- นี่ อีฟ
- งั้นวันนี้ฉันก็ช่วยนาย

6
00:00:10,250 --> 00:00:12,625
เรากำลังทำร่างใหม่ให้นาย

7
00:00:13,583 --> 00:00:15,416
มาร์ครู้มั้ยว่าพ่อเขาคือฆาตกร

8
00:00:15,500 --> 00:00:16,833
อย่ามายุ่ง ซีซิล

9
00:00:16,916 --> 00:00:19,083
นี่แม่ของมาร์คนะ
ฉันต้องการคุยกับมาร์ค

10
00:00:19,166 --> 00:00:20,500
เกิดอะไรขึ้นคะ

11
00:00:21,250 --> 00:00:24,250
ออมนิแมนอยู่ไหน เขาอยู่ไหน

12
00:00:25,250 --> 00:00:27,458
ไอ้ฆาตกร แกหักหลังเรา

13
00:00:27,958 --> 00:00:29,750
แกน่าจะตายต่อไปนะ

14
00:00:31,541 --> 00:00:32,708
พ่อ

15
00:00:49,708 --> 00:00:50,666
มาร์ค...

16
00:00:51,666 --> 00:00:52,833
เราต้องคุยกัน

17
00:01:01,416 --> 00:01:02,708
ไม่นะ

18
00:01:04,583 --> 00:01:06,500
มีคนควบคุมพ่ออยู่

19
00:01:06,583 --> 00:01:09,416
- พ่อ บอกผมว่าจะหยุดพวกมันยังไง
- มาร์ค

20
00:01:10,208 --> 00:01:11,750
ปล่อยพ่อฉันไป

21
00:01:12,250 --> 00:01:15,083
- ปล่อยเขา... ปล่อยเขาไป
- หยุด

22
00:01:18,083 --> 00:01:21,333
พ่อเอง มาร์ค นี่พ่อเอง

23
00:01:27,250 --> 00:01:29,125
พ่อไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้

24
00:01:29,208 --> 00:01:30,708
แต่พ่อไม่มีทางเลือก

25
00:01:31,166 --> 00:01:34,125
ถึงเวลาที่ลูกต้องรู้แล้วว่า
จริงๆ แล้วพ่อมาจากไหน

26
00:01:34,833 --> 00:01:36,291
พ่อมาจากดาววิลทรัม

27
00:01:36,375 --> 00:01:39,416
แต่มันไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่พ่อเคยบอกลูก

28
00:01:39,500 --> 00:01:42,333
เราได้สร้างอารยธรรมที่สมบูรณ์แบบ

29
00:01:42,416 --> 00:01:46,916
แต่มันใช้ความแข็งแกร่ง ความมุ่งมั่น
และความกล้าหาญทั้งหมดเพื่อไปถึงจุดนั้น

30
00:01:47,833 --> 00:01:51,375
เพื่อให้คนของเราเข้าถึงศักยภาพเต็มที่

31
00:01:51,458 --> 00:01:55,625
เราต้องกำจัดคนที่อ่อนแอจากสังคมของเรา

32
00:01:55,708 --> 00:01:59,083
มันเป็นกระบวนการที่ยาวนานและยุ่งยาก

33
00:02:00,750 --> 00:02:03,750
เมื่อมันสิ้นสุด
ประชากรของเราถูกกำจัดไปครึ่งหนึ่ง

34
00:02:03,833 --> 00:02:07,375
แต่ประชากรที่รอดชีวิตนั้น
เก่งกาจเกินหยุดยั้ง

35
00:02:08,083 --> 00:02:09,500
ตอนที่พ่อเกิดมา

36
00:02:09,583 --> 00:02:13,666
วิลทรัมเป็นจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ในกาแล็กซีของเรา

37
00:02:14,500 --> 00:02:17,500
เราตัดสินใจที่จะทำให้มันเป็น
จักรวรรดิเดียวในกาแล็กซีของเรา

38
00:02:18,291 --> 00:02:20,625
เมื่อพ่อโตพอ พ่อเข้าร่วม
การระดมทรัพยากรทั้งหมดเพื่อกองทัพ

39
00:02:20,708 --> 00:02:24,083
มันยาก แต่พ่อเชื่อในเหตุผลของเรา

40
00:02:24,166 --> 00:02:28,583
บางสายพันธุ์ต่อต้าน
แต่แน่นอนไม่มีใครทนเราได้นาน

41
00:02:29,083 --> 00:02:32,000
ไม่ช้า จักรวรรดิของเราก็ได้ครอบคลุม
ดาวเคราะห์หลายพันดวง

42
00:02:32,083 --> 00:02:35,375
แต่เมื่อดินแดนของเราเติบโตขึ้น
กองกำลังของเราก็ลดน้อยลง

43
00:02:35,458 --> 00:02:37,166
และการขยายพื้นที่ของเราก็ยุติลง

44
00:02:37,250 --> 00:02:40,916
เราต้องการวิธีที่ดีกว่าและมีประสิทธิภาพ
มากกว่าเดิมเพื่อพิชิตโลกอื่นๆ

45
00:02:41,000 --> 00:02:46,750
จนท.ที่พวกเขาไว้ใจที่สุดได้รับมอบหมาย
ทำให้ดาวเคราะห์อ่อนกำลังลงเองคนละดวง

46
00:02:47,333 --> 00:02:49,791
พ่อเป็นหนึ่งในผู้โชคดีไม่กี่คนนั้น

47
00:02:53,291 --> 00:02:56,833
พ่อบอกแม่ของลูกไม่ได้ว่าทำไมพ่อถึงมาที่นี่

48
00:03:00,166 --> 00:03:02,208
แต่เวลานั้นมาถึงจุดจบแล้ว

49
00:03:02,875 --> 00:03:07,416
และตอนนี้ เราต้องเตรียมโลกให้พร้อม
เพื่อเข้าร่วมจักรวรรดิวิลทรัม

50
00:03:12,541 --> 00:03:14,333
มาร์ค นี่เป็นข่าวดี

51
00:03:14,416 --> 00:03:17,125
ในที่สุดเราก็ได้ทำสิ่งที่เราตั้งใจจะทำ

52
00:03:17,208 --> 00:03:19,125
เป็นคนที่เราตั้งใจจะเป็น

53
00:03:20,416 --> 00:03:22,000
พ่อโกหกผม

54
00:03:22,083 --> 00:03:23,750
ลูกรู้ความจริงไม่ได้

55
00:03:23,833 --> 00:03:27,250
ไม่จนกว่าลูกจะมีพลังของตัวเอง
ไม่จนกว่าพ่อจะมั่นใจ

56
00:03:28,833 --> 00:03:30,083
มั่นใจเรื่องอะไร

57
00:03:30,166 --> 00:03:32,333
มั่นใจว่าลูกเป็นชาววิลทรัม

58
00:03:32,916 --> 00:03:36,000
งั้นถ้าผมไม่ใช่ ผมก็เป็นแค่มนุษย์อีกคน
ที่ต้องพิชิตให้ได้งั้นเหรอ

59
00:03:36,083 --> 00:03:38,666
ไม่ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย

60
00:03:38,750 --> 00:03:39,958
พ่อรักผม

61
00:03:40,458 --> 00:03:42,666
พ่อรักแม่ ผมรู้ว่าพ่อรัก

62
00:03:46,166 --> 00:03:49,333
ลูกรู้มั้ยว่าเราอายุยืนยาวแค่ไหน

63
00:03:49,916 --> 00:03:53,416
ยิ่งเราอายุมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งแก่ช้าลง

64
00:03:53,500 --> 00:03:56,166
ดีเอ็นเอของชาววิลทรัมบริสุทธิ์มาก

65
00:03:56,250 --> 00:03:57,833
ลูกมีสายเลือดเกือบเต็มตัว

66
00:03:57,916 --> 00:04:01,750
ลูกจะมีชีวิตอยู่เป็นพันๆ ปี

67
00:04:01,833 --> 00:04:03,916
ลูกเข้าใจมั้ยว่ามันหมายถึงอะไร

68
00:04:04,416 --> 00:04:09,125
ทุกคนที่ลูกรู้จักและรักจะจากไป
ก่อนที่ลูกจะหน้าตาถึงวัย 30 ด้วยซ้ำ

69
00:04:10,333 --> 00:04:13,500
มันไม่ใช่สิ่งที่พ่ออยากให้เกิดขึ้นกับลูก

70
00:04:15,083 --> 00:04:17,541
นี่ไม่ใช่โลกของลูก มันเป็นของพวกเขา

71
00:04:18,083 --> 00:04:21,000
แต่เราช่วยพวกเขาได้
เราหยุดสงครามได้

72
00:04:21,083 --> 00:04:22,333
กำจัดความหิวโหย

73
00:04:22,416 --> 00:04:26,333
ให้เทคโนโลยีทางการแพทย์
ล้ำหน้ากว่าที่พวกเขามีตอนนี้หลายศตวรรษ

74
00:04:28,833 --> 00:04:30,500
เราเคยทำมันมาแล้ว

75
00:04:30,583 --> 00:04:33,958
ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อกับลูก
ดาวดวงนี้คงถูกทำลายไปแล้ว

76
00:04:34,041 --> 00:04:38,208
ที่เราต้องทำคือต้อนรับโลก
สู่จักรวรรดิของเรา

77
00:04:39,291 --> 00:04:41,875
พ่อรักแม่ของลูก

78
00:04:41,958 --> 00:04:45,958
แต่แม่เหมือนสัตว์เลี้ยงสำหรับพ่อมากกว่า

79
00:04:46,041 --> 00:04:48,375
- สัตว์เลี้ยงเหรอ
- นี่เป็นทางเดียว มาร์ค

80
00:04:48,458 --> 00:04:50,666
- อย่าแตะต้องผม
- ใจเย็นๆ

81
00:04:50,750 --> 00:04:53,333
ผมจะไม่ใจเย็น นี่มันบ้าบอชัดๆ

82
00:04:53,416 --> 00:04:55,416
พ่อคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น

83
00:04:55,500 --> 00:04:58,916
ผมจะจับเพื่อนๆ ของผมเป็นทาส
เพื่อมนุษย์ต่างดาวที่ผมไม่เคยเจอเหรอ

84
00:04:59,000 --> 00:05:01,750
นี่คือชีวิตของผม พวกนี้เป็นคนของผม

85
00:05:01,833 --> 00:05:05,583
- เรามีหน้าที่ต่อวิลทรัม...
- ผมไม่สนใจเรื่องวิลทรัม

86
00:05:05,666 --> 00:05:07,833
ผมไม่สนว่าผมจะอยู่เป็นล้านปี

87
00:05:07,916 --> 00:05:10,458
นี่คือบ้านของผม
และผมจะไม่ยอมให้พ่อทำลายมัน

88
00:05:10,541 --> 00:05:12,250
ลูกไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไร

89
00:05:12,333 --> 00:05:15,916
และพ่อให้ลูกเข้ามาแทรกแซงไม่ได้

90
00:05:16,791 --> 00:05:18,833
ผมรู้ดีว่ากำลังพูดอะไร

91
00:05:23,416 --> 00:05:24,541
งั้นก็แล้วแต่

92
00:05:32,916 --> 00:05:35,583
ลูกคิดจริงๆ เหรอว่าจะหยุดพ่อได้

93
00:05:58,375 --> 00:05:59,541
กำหนดวิถีของพวกเขา

94
00:05:59,625 --> 00:06:02,625
ฉันต้องรู้ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน
ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงที่นั่น

95
00:06:03,083 --> 00:06:04,958
ผมขอโทษที่คุณต้องฟังเรื่องนั้น

96
00:06:05,041 --> 00:06:07,708
พวกเขากำลังจะฆ่ากันเอง หยุดเรื่องนี้

97
00:06:08,458 --> 00:06:09,666
เราเจอพวกเขาแล้วค่ะ

98
00:06:09,750 --> 00:06:12,416
พวกเขาชะลอตัวอยู่ที่ประมาณ 30 กม.
ทางตะวันออกเฉียงใต้ของชิคาโก

99
00:06:12,500 --> 00:06:15,250
ชิคาโกเหรอ พวกเขาอยู่ในระยะแล้ว
ส่งเครื่องบินไอพ่นออกไป

100
00:06:15,333 --> 00:06:16,625
ท่านคะ พวกเขาจะทำอะไรได้

101
00:06:17,208 --> 00:06:20,875
หลังจากทุกอย่างที่เราลองกับโนแลน
ก็คงไม่มาก แค่ทำให้เสียสมาธิ

102
00:06:20,958 --> 00:06:23,791
บางทีอาจจะทำให้เจ้าหนูมีโอกาสที่จะคิด

103
00:06:24,708 --> 00:06:25,916
อะไรวะเนี่ย

104
00:06:26,541 --> 00:06:28,875
โอเค เราจะทำยังไงดี
เราจะออกไปข้างนอกมั้ย

105
00:06:28,958 --> 00:06:30,916
ไปทำอะไร เราตามพวกเขาไม่ทันหรอก

106
00:06:31,000 --> 00:06:34,333
ไม่ เราทำตามคำสั่งของซีซิลและอยู่ที่นี่

107
00:06:34,416 --> 00:06:37,083
การต่อสู้ครั้งนี้มันเหนือกว่า
ความสามารถของเรา

108
00:06:37,166 --> 00:06:39,875
โรบอต... รูดี้พูดถูก

109
00:06:39,958 --> 00:06:41,416
เดี๋ยวเราก็มีโอกาสช่วย

110
00:06:42,625 --> 00:06:45,625
อีฟ ให้ตายเถอะ ไม่เป็นไรนะ

111
00:06:45,708 --> 00:06:48,625
ฉันสบายดี เกิดอะไรขึ้น
กับมาร์คและออมนิแมน

112
00:06:48,708 --> 00:06:51,708
ออมนิแมนกำลังอัดเขา โลกนี้บ้าบอไปแล้ว

113
00:06:51,791 --> 00:06:55,250
ใช่แล้ว ฉันหวังจริงๆ ว่า
มาร์คจะมีฝีมือตามชื่อของเขา

114
00:06:55,333 --> 00:06:58,541
การจะเผชิญหน้ากับพ่อของเขา
และอยู่รอดได้ เขาจะต้องเป็น...

115
00:06:58,625 --> 00:07:02,541
ยอดมนุษย์อินวินซิเบิล

116
00:07:14,458 --> 00:07:17,333
อย่าทำแบบนี้ มันยังไม่สายเกินไป

117
00:07:17,416 --> 00:07:18,250
สายไปแล้ว

118
00:07:23,958 --> 00:07:26,250
เล็งเป้าหมาย พร้อมจัดการ

119
00:07:36,291 --> 00:07:38,125
ซีซิลอยากเสียเวลามากกว่านี้

120
00:07:40,291 --> 00:07:43,375
ดูสิ่งที่พวกเขาต้องใช้
เพื่อเลียนแบบเศษเสี้ยวพลังของเราสิ

121
00:07:43,458 --> 00:07:46,375
เมื่อพวกเขาแยกกัน
ยิงเขาด้วยอาวุธทุกอย่างที่มี

122
00:07:46,458 --> 00:07:47,375
รับทราบ

123
00:07:48,541 --> 00:07:50,500
มันถูกต้องที่จะสงสารพวกเขา มาร์ค

124
00:07:50,583 --> 00:07:52,958
แต่ผิดที่จะให้คุณค่าพวกเขา
มากกว่าคนของตัวเอง

125
00:07:58,875 --> 00:08:00,375
ตอนนี้ๆ ตอนนี้เลย

126
00:08:06,375 --> 00:08:07,208
ยิงตรงเป้า

127
00:08:08,250 --> 00:08:10,583
ย้ำ ยิงโดนออมนิแมน

128
00:08:38,791 --> 00:08:40,375
- ผมรับคุณไว้ได้
- ร่มชูชีพจะไม่ทำงาน

129
00:08:40,458 --> 00:08:41,625
คุณไม่ต้องใช้มัน

130
00:08:58,625 --> 00:09:00,958
ให้ตาย ขอบคุณ

131
00:09:01,041 --> 00:09:02,750
ไม่คิดว่าผมจะรอด

132
00:09:03,750 --> 00:09:06,500
- พ่อเกือบฆ่าเขาแล้ว
- แต่ลูกช่วยเขาไว้

133
00:09:06,583 --> 00:09:08,708
ใช้ความพยายามมากมายเพื่ออะไร

134
00:09:09,833 --> 00:09:11,000
ไม่นะ

135
00:09:12,166 --> 00:09:13,666
แล้วอีกคนอยู่ไหน

136
00:09:17,416 --> 00:09:18,541
เขาอยู่ด้านหลังฉัน

137
00:09:34,083 --> 00:09:35,333
พ่อฆ่าเขา

138
00:09:35,416 --> 00:09:38,500
ตอนนี้หรือในอีก 50 ปี มันจะต่างกันยังไง

139
00:09:40,833 --> 00:09:41,875
ต่างกันยังไงเหรอ

140
00:09:42,708 --> 00:09:44,041
เขาจะมีชีวิตไง

141
00:09:44,125 --> 00:09:47,125
การเห็นผู้ชายคนนั้นเสียชีวิต
ทำให้ลูกลำบากใจมั้ย

142
00:09:47,208 --> 00:09:48,375
มันเจ็บมั้ย

143
00:09:48,458 --> 00:09:50,583
งั้นมาดูกันว่าลูกรับมือกับเรื่องนี้ยังไง

144
00:11:01,583 --> 00:11:03,750
- เกรทเชน
- แม่จ๋า

145
00:11:11,625 --> 00:11:12,916
ผมจับคุณไว้แล้ว

146
00:11:13,333 --> 00:11:14,208
อย่าขยับ

147
00:11:15,708 --> 00:11:17,125
ไม่ต้องกลัว โอเคนะ

148
00:11:17,875 --> 00:11:18,791
แม่จ๋า

149
00:11:22,041 --> 00:11:23,416
ไม่ๆ

150
00:12:04,750 --> 00:12:06,333
พ่อทำอย่างนี้ได้ยังไง

151
00:12:06,416 --> 00:12:07,875
นั่นเป็นความผิดของลูก

152
00:12:07,958 --> 00:12:11,416
ความดื้อรั้นของลูกในเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้
ทำให้คนพวกนั้นตาย

153
00:12:12,166 --> 00:12:14,333
ผู้คนต้องตายอีกกี่คน มาร์ค

154
00:12:14,416 --> 00:12:15,458
มันขึ้นอยู่กับลูก

155
00:12:17,208 --> 00:12:21,125
และพวกเขาทำอะไร
กับชีวิตเล็กๆ ที่เปราะบางนั่นล่ะ

156
00:12:21,625 --> 00:12:25,541
ฟังที่พ่อพูดนะ
ลูกรู้อยู่แก่ใจว่าพ่อพูดถูก

157
00:12:25,625 --> 00:12:26,875
ถูกงั้นเหรอ

158
00:12:26,958 --> 00:12:29,916
ที่ว่ามนุษยชาติ
น่าสมเพชและไร้ความหมายน่ะเหรอ

159
00:12:30,791 --> 00:12:32,458
ชีวิตแม่ไร้ค่าเหรอ

160
00:12:32,541 --> 00:12:34,875
ในมุมของสถานการณ์โดยรวม...

161
00:12:36,083 --> 00:12:37,041
- ใช่
- ไม่

162
00:12:37,125 --> 00:12:38,125
เด็บบี้...

163
00:12:38,208 --> 00:12:40,333
พ่อพูดแบบนั้นได้ยังไง

164
00:12:40,416 --> 00:12:42,500
พ่อพูดถึงแม่แบบนั้นได้ยังไง

165
00:12:44,250 --> 00:12:45,375
โกหก

166
00:12:54,000 --> 00:12:58,416
เป็นครั้งแรกในชีวิตของลูก
ที่พ่อกำลังบอกความจริง

167
00:13:07,375 --> 00:13:09,041
ผมต้องช่วยพวกเขา

168
00:13:09,125 --> 00:13:10,375
ไม่

169
00:13:12,375 --> 00:13:14,875
บางทีครั้งนี้ ลูกอาจจะได้เรียนรู้

170
00:13:56,166 --> 00:13:57,500
ให้ตายเถอะ

171
00:13:59,916 --> 00:14:03,250
คนพวกนี้ไม่มีความหมาย

172
00:14:04,333 --> 00:14:06,416
ถ้าไม่มีเรา พวกเขาก็คือมนุษย์ถ้ำ

173
00:14:09,458 --> 00:14:10,333
พ่อคิดผิด

174
00:14:10,916 --> 00:14:13,416
ผมเห็นพ่อช่วยผู้คน

175
00:14:13,500 --> 00:14:16,250
ผมเห็นพ่อเกือบตายเพื่อปกป้องพวกเขา

176
00:14:16,333 --> 00:14:18,833
บางทีพ่ออาจจะเป็นชาววิลทรัม
ตอนที่เดินทางมาถึงโลก

177
00:14:18,916 --> 00:14:21,416
แต่พ่อเปลี่ยนไปแล้ว พ่อมีความสุขที่นี่

178
00:14:21,500 --> 00:14:24,416
แน่นอน พ่อมีความสุขอยู่ช่วงหนึ่ง

179
00:14:24,500 --> 00:14:26,750
แต่พ่อภักดีต่อวิลทรัม

180
00:14:26,833 --> 00:14:31,166
ไม่ใช่โลกที่น่าสมเพชนี่

181
00:14:52,875 --> 00:14:54,250
ปล่อยผม

182
00:14:56,625 --> 00:14:58,041
ลูกไม่ฟัง มาร์ค

183
00:14:58,125 --> 00:15:02,625
เวลาของพ่อที่นี่เป็นแค่ช่วงสั้นๆ
ในชีวิตของพ่อ

184
00:15:02,708 --> 00:15:04,625
ลูกไม่รู้จักพ่อ

185
00:15:05,250 --> 00:15:08,541
พ่อจะเผาทำลายดาวดวงนี้

186
00:15:09,041 --> 00:15:13,000
ก่อนจะต้องใช้เวลา
อยู่ร่วมกับสัตว์เหล่านี้นานกว่านี้

187
00:15:18,916 --> 00:15:20,166
ขอละ

188
00:15:40,500 --> 00:15:43,583
พ่อผิดเองที่เลี้ยงลูกมาแบบมนุษย์

189
00:15:43,666 --> 00:15:46,750
พ่อน่าจะเตรียมลูกให้พร้อมกว่านี้
สอนลูกมากกว่านี้

190
00:15:46,833 --> 00:15:49,541
ที่ผ่านมาชีวิตของลูกแสนสบาย
และไร้ความเจ็บปวด

191
00:15:49,625 --> 00:15:52,500
ลูกเป็นชาววิลทรัมแค่สายเลือดเท่านั้น

192
00:15:52,583 --> 00:15:56,666
ตอนนี้ลูกจะได้เรียนรู้อย่างจริงจัง

193
00:16:03,000 --> 00:16:04,541
ตายแล้ว มาร์ค

194
00:16:09,083 --> 00:16:12,916
เตรียมตัว เราหยุดการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้
แต่เราสามารถช่วยชีวิตคนได้

195
00:16:13,000 --> 00:16:15,583
คำสั่งของซีซิลคือเราต้องอยู่ที่นี่

196
00:16:15,666 --> 00:16:17,333
เราไม่สนใจ

197
00:16:21,125 --> 00:16:23,375
นายไม่ใช่หุ่นยนต์อีกต่อไปแล้ว จำได้มั้ย

198
00:17:27,708 --> 00:17:28,666
พอหรือยัง

199
00:17:28,750 --> 00:17:31,166
ผมจะหยุดพ่อ

200
00:17:31,250 --> 00:17:32,625
พร้อมเมื่อไหร่ก็บอก

201
00:17:36,750 --> 00:17:38,541
ลูกทำแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์

202
00:17:38,625 --> 00:17:42,541
การเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิ
จะทำให้โลกดีกว่าที่เคยเป็น

203
00:17:44,083 --> 00:17:46,000
แล้วถ้าพวกเขาต่อต้านล่ะ

204
00:17:46,083 --> 00:17:48,000
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเราถึงมาที่นี่

205
00:17:48,083 --> 00:17:49,916
เพื่อไม่ให้พวกเขาขัดขืน

206
00:17:50,000 --> 00:17:53,250
เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขา
คิดผิดแค่ไหน ไร้ความหมายแค่ไหน

207
00:17:53,333 --> 00:17:58,083
ว่าพวกเขาสามารถเป็นส่วนหนึ่ง
ของสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ไม่งั้นก็ตายไปซะ

208
00:17:58,875 --> 00:18:00,416
ผมจะไม่ยอมให้พ่อทำแบบนั้น

209
00:18:03,583 --> 00:18:05,916
ลูกอยากตายเพื่อดาวดวงนี้เหรอ

210
00:18:06,000 --> 00:18:08,416
ได้ อีก 17 ปีจะเป็นอะไรไป

211
00:18:09,000 --> 00:18:10,458
พ่อเริ่มต้นใหม่อีกได้

212
00:18:11,041 --> 00:18:12,333
มีลูกอีกคน

213
00:18:37,291 --> 00:18:38,416
คุณทำอะไรอยู่

214
00:18:38,791 --> 00:18:42,583
ถ้าผมต้องดูเกมนี้
ดูจากข้างบนจะเห็นชัดกว่า

215
00:18:42,666 --> 00:18:44,250
คุณก็รู้ว่าทำแบบนั้นไม่ได้

216
00:18:44,333 --> 00:18:47,833
แค่คุณมายืนอยู่ตรงนี้เหมือนคนเพี้ยนๆ
ก็แย่พอแล้ว มานั่งเถอะ

217
00:18:47,916 --> 00:18:50,291
นี่ทำให้ทุกคนเสียเวลา

218
00:18:50,375 --> 00:18:52,916
ผมเอาเวลาตอนนี้
ไปทำอย่างอื่นได้เยอะแยะ

219
00:18:53,000 --> 00:18:54,250
มาร์ค สู้ๆ

220
00:18:54,791 --> 00:18:56,166
คุณจะอดดูนะ

221
00:19:00,416 --> 00:19:01,833
- ดูมาร์คสิ
- สไตรก์หนึ่ง

222
00:19:01,916 --> 00:19:04,500
คุณกับฉัน เราสร้างเขาขึ้นมา

223
00:19:05,333 --> 00:19:06,500
เขาเป็นลูกของเรา

224
00:19:06,583 --> 00:19:09,333
เมื่อเขามีความสุข เราก็มีความสุข

225
00:19:09,416 --> 00:19:11,333
เห็นสีหน้าเขามั้ย

226
00:19:12,000 --> 00:19:14,750
คุณเห็นแบบนั้น
แล้วไม่รู้สึกแบบเดียวกันได้ยังไง

227
00:19:15,958 --> 00:19:17,791
- สไตรก์สอง
- เมื่อเราอายุมากขึ้น

228
00:19:17,875 --> 00:19:19,833
มันยากขึ้นที่จะรู้สึกแบบนั้น

229
00:19:19,916 --> 00:19:23,083
ปัญหาในโลก มันทำให้เรากังวลใจ

230
00:19:32,208 --> 00:19:33,875
ดีมาก ลูกรัก

231
00:19:33,958 --> 00:19:37,250
แต่ลูกๆ เตือนให้เรานึกถึงความสุขในชีวิต

232
00:19:37,333 --> 00:19:40,625
ทำให้เรากลับไปรู้สึกเหมือนเก่า
แสดงให้เห็นว่าสิ่งสำคัญของชีวิตคืออะไร

233
00:19:42,333 --> 00:19:43,916
นี่คือความเป็นมนุษย์

234
00:19:50,083 --> 00:19:53,375
ใช่ เอาอีก มาร์ค เอาอีก

235
00:19:54,958 --> 00:19:56,875
- เอาเลย มาร์ค
- ไป

236
00:19:56,958 --> 00:19:58,875
ไป มาร์ค ไป

237
00:19:59,791 --> 00:20:02,041
- เอาเลย ลูก ลูกทำได้
- ไป มาร์ค

238
00:20:04,208 --> 00:20:05,666
เซฟ

239
00:20:09,666 --> 00:20:11,458
พ่อเห็นมั้ย พ่อ พ่อเห็นมั้ย

240
00:20:11,541 --> 00:20:13,083
น่าทึ่งมาก

241
00:20:15,333 --> 00:20:18,291
ใช่ๆ พ่อเห็น

242
00:20:29,333 --> 00:20:30,333
บ้าเอ๊ย

243
00:20:55,416 --> 00:20:57,625
ทำไมบังคับให้พ่อทำแบบนี้

244
00:20:57,708 --> 00:21:01,208
ลูกต่อสู้เพื่อลูกจะได้เห็น
ทุกคนรอบตัวตายไป

245
00:21:01,291 --> 00:21:07,000
คิดสิ มาร์ค ลูกจะมีชีวิตยืนยาวกว่า
ทุกชีวิตที่บอบบาง ไร้ค่าบนโลกใบนี้

246
00:21:07,083 --> 00:21:12,083
ลูกจะมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นโลกนี้
พังเป็นผุยผงและสลายไป

247
00:21:12,166 --> 00:21:17,000
ทุกคนและทุกอย่างที่ลูกรู้จักจะหายไป

248
00:21:20,666 --> 00:21:24,833
ลูกจะเหลืออะไรหลังจาก 500 ปี

249
00:21:27,625 --> 00:21:28,916
พ่อไง

250
00:21:29,625 --> 00:21:31,166
ผมจะยังมีพ่ออยู่

251
00:21:48,083 --> 00:21:49,416
พ่อ

252
00:22:38,666 --> 00:22:41,541
นี่คือบรรยากาศในเมืองชิคาโก

253
00:22:41,625 --> 00:22:46,250
เมื่อความมืดมิดมาเยือน โลกได้เปลี่ยนไป

254
00:22:46,833 --> 00:22:52,000
ออมนิแมนและอินวินซิเบิล
มาต่อสู้กันอย่างดุเดือดที่นี่

255
00:22:52,625 --> 00:22:55,166
ความเสียหายที่คุณเห็นเกิดขึ้นด้านหลังผม

256
00:22:55,250 --> 00:22:59,833
ภายในไม่กี่นาที
ก่อนที่พวกเขาไปสู้กันต่อที่อื่น

257
00:23:00,583 --> 00:23:04,125
ผมไม่สามารถอธิบายความเสียหาย
และความเจ็บปวดได้

258
00:23:06,375 --> 00:23:07,541
การสูญเสีย

259
00:23:08,416 --> 00:23:11,708
มันไม่เหมือนสิ่งที่เราเคยเห็นมาก่อนเลย

260
00:23:13,291 --> 00:23:16,541
และเราต่างก็ถามคำถามเดียวกัน

261
00:23:17,500 --> 00:23:20,666
ว่าคนที่สัญญาว่าจะปกป้องเราให้ปลอดภัย

262
00:23:20,750 --> 00:23:23,833
ปกป้องเราจากภัยคุกคาม

263
00:23:23,916 --> 00:23:26,375
กลายเป็นภัยคุกคามเองได้ยังไง

264
00:23:27,833 --> 00:23:33,375
ไม่มีคำตอบ สิ่งที่เราสามารถทำได้คือ
ประคองกันไว้ระหว่างหาทางกลับสู่ปกติ

265
00:23:36,208 --> 00:23:39,000
นักวางผังเมืองคาดการณ์ว่า
จะต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์

266
00:23:39,083 --> 00:23:43,250
เพื่อเก็บกวาดพื้นที่
ก่อนที่จะเริ่มก่อสร้างใหม่ได้

267
00:23:43,333 --> 00:23:49,083
ความเสียหายของชีวิต
ความเสียหายของชีวิตนั้นคำนวณไม่ได้

268
00:23:50,375 --> 00:23:54,666
โชคดีที่ผู้พิทักษ์โลก
และอะตอมอีฟก็อยู่ในที่เกิดเหตุ

269
00:23:55,166 --> 00:23:59,375
ไม่มีวี่แววของออมนิแมน
หรืออินวินซิเบิลตั้งแต่เมื่อวานนี้

270
00:23:59,916 --> 00:24:03,291
เราหวังจะได้รู้ว่า
สิ่งที่ยุติการโจมตีครั้งนี้คืออะไร

271
00:24:03,916 --> 00:24:09,000
แต่ตอนนี้ เราขอบคุณ
ที่ได้ผ่านพ้นอันตรายมาแล้ว

272
00:24:33,000 --> 00:24:35,166
- แม่...
- อย่าพยายามพูดนะ

273
00:24:35,750 --> 00:24:37,000
ลูกจะไม่เป็นอะไร

274
00:24:37,083 --> 00:24:38,500
ลูกปลอดภัยแล้ว

275
00:24:39,083 --> 00:24:40,541
มันจบแล้ว

276
00:24:46,500 --> 00:24:48,166
นี่ ดื่มซะ

277
00:24:52,958 --> 00:24:54,250
แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก

278
00:25:00,291 --> 00:25:01,750
แม่จะให้ลูกพักผ่อนนะ

279
00:25:13,125 --> 00:25:14,333
เด็บบี้

280
00:25:14,958 --> 00:25:16,041
ขอโทษที

281
00:25:16,916 --> 00:25:18,166
ไม่เป็นไร

282
00:25:18,875 --> 00:25:21,083
ฟังนะ ผมแค่อยากจะ...

283
00:25:21,708 --> 00:25:24,208
ฟังนะ ถ้านี่มันมากเกินไป ก็บอกนะ

284
00:25:24,291 --> 00:25:27,875
ถ้าเป็นผม ผมจะสบายใจ
ที่รู้ว่ามีคนจัดการเรื่องต่างๆ ให้

285
00:25:27,958 --> 00:25:28,958
พูดมาเถอะ

286
00:25:30,166 --> 00:25:32,791
เนื่องจากเราต้องการ
ปกปิดตัวตนลับของออมนิแมน

287
00:25:32,875 --> 00:25:34,208
เพื่อให้คุณและมาร์คปลอดภัย

288
00:25:34,291 --> 00:25:36,375
โนแลน เกรย์สัน
เสียชีวิตอย่างเป็นทางการ

289
00:25:36,458 --> 00:25:39,625
เมื่อบ้านฝั่งตรงข้ามระเบิดจากเหตุแก๊สรั่ว

290
00:25:39,708 --> 00:25:42,291
ทีนี้ หนังสือท่องเที่ยวของโนแลน
ขายดีมาตลอด

291
00:25:42,375 --> 00:25:46,125
แต่ยอดขายจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
หลังจากการตายของเขา

292
00:25:46,208 --> 00:25:48,291
ดังนั้นคุณกับมาร์คจะไม่มีปัญหาเรื่องเงิน

293
00:25:48,791 --> 00:25:51,666
ไม่ต้องตกใจ
ถ้าคุณเห็นตัวเองและมาร์คในข่าว

294
00:25:51,750 --> 00:25:53,250
เราส่งตัวแทนไปงานศพ

295
00:25:53,333 --> 00:25:56,125
ชีวิตของคุณจะได้กลับสู่สภาวะปกติ
เมื่อมาร์คหายดีแล้ว

296
00:25:56,208 --> 00:25:57,291
ปกติเหรอ

297
00:25:57,375 --> 00:26:00,041
ฟังนะ ผมขอโทษ
ผมไม่ได้หมายความว่า...

298
00:26:01,083 --> 00:26:04,625
- สิ่งที่ผมจะพูดคือ...
- ไม่ ฉันขอโทษ คุณมีน้ำใจมาก

299
00:26:04,708 --> 00:26:06,083
- ขอบคุณค่ะ
- ครับ

300
00:26:07,916 --> 00:26:10,833
โนแลนทำทุกอย่างอย่างโจ่งแจ้ง
แต่ผมไม่เคยสังเกตเห็นเลย

301
00:26:11,875 --> 00:26:15,583
ผมคงไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้
ถ้าผมไม่ทำสิ่งที่ถูกต้อง

302
00:26:23,625 --> 00:26:24,833
ให้ตาย

303
00:27:00,750 --> 00:27:02,250
เรายังไม่สมควรได้รับโอกาสนั้น

304
00:27:05,000 --> 00:27:06,291
เอาจริงเหรอ

305
00:27:16,625 --> 00:27:18,166
ไสหัวไปซะ

306
00:27:21,333 --> 00:27:22,416
ฉันบอกให้หยุด

307
00:27:33,750 --> 00:27:35,416
ตอนนี้เราค่อยดูเหมือนทีมหน่อย

308
00:28:06,583 --> 00:28:08,625
สหรัฐอเมริกา เพนตากอน
ที่จอดรถด้านหลัง

309
00:29:58,666 --> 00:29:59,666
ไง วิลเลียม

310
00:30:00,208 --> 00:30:01,166
ไง อีฟ

311
00:30:04,166 --> 00:30:06,000
ได้ข่าวจากมาร์คบ้างมั้ย

312
00:30:06,083 --> 00:30:09,166
ไม่เลยตั้งแต่
เรื่องระหว่างเขากับพ่อในข่าว

313
00:30:09,250 --> 00:30:11,000
ฉันเป็นห่วงจริงๆ

314
00:30:11,083 --> 00:30:12,166
โอ้ เวรเอ๊ย

315
00:30:12,250 --> 00:30:14,000
เดี๋ยว นายรู้ใช่มั้ยว่าเขาคืออินวินซิเบิล

316
00:30:14,083 --> 00:30:16,375
ให้ตายเถอะ เธอก็รู้เหมือนกันเหรอ

317
00:30:16,458 --> 00:30:18,250
ขอบคุณพระเจ้า
นึกว่าเผลอหลุดปากไปแล้ว

318
00:30:22,916 --> 00:30:24,583
เธอคิดว่าเขาโอเคมั้ย

319
00:30:25,416 --> 00:30:26,416
ฉันไม่รู้

320
00:30:35,541 --> 00:30:38,208
สิ่งที่นายทำเป็นเรื่องกล้าหาญมาก ไอ้หนู

321
00:30:41,333 --> 00:30:44,000
ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นความฝัน

322
00:30:44,708 --> 00:30:45,916
ฉันหวังให้เป็นอย่างนั้น

323
00:30:46,000 --> 00:30:48,250
นายหลับๆ ตื่นๆ มาสองสัปดาห์แล้ว

324
00:30:48,333 --> 00:30:50,750
แต่คนของฉัน
รักษาอาการบาดเจ็บของนายอย่างดี

325
00:30:50,833 --> 00:30:52,750
อีกวันสองวันเราจะให้นายกลับบ้าน

326
00:30:53,666 --> 00:30:56,500
ผมเห็นพ่อบินหนีไป เขาไปไหน

327
00:30:57,291 --> 00:30:59,500
พักผ่อนซะ ไอ้หนู ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง

328
00:30:59,583 --> 00:31:01,083
นี่ เดี๋ยว

329
00:31:01,625 --> 00:31:02,458
เดี๋ยวก่อน

330
00:31:04,708 --> 00:31:07,500
- คุณจะไม่บอกผมเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น
- ก็แล้วแต่

331
00:31:07,583 --> 00:31:10,416
- แล้วแต่อะไร
- ว่านายยังอยากเป็นฮีโรอยู่อีกมั้ย

332
00:31:11,916 --> 00:31:13,083
ผมไม่รู้

333
00:31:14,000 --> 00:31:15,250
มากับฉัน

334
00:31:19,500 --> 00:31:20,875
ฉันอยากจะบอกนายว่า

335
00:31:20,958 --> 00:31:23,750
แม่นายได้ยินทุกอย่างที่พ่อนายพูด

336
00:31:23,833 --> 00:31:26,333
นายไม่ต้องอธิบายเรื่องเจ็บปวดทั้งหมดนี้

337
00:31:26,416 --> 00:31:28,750
อะไรนะ แม่ได้ยินเหรอ
คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง

338
00:31:28,833 --> 00:31:31,333
นายไม่คิดว่าแม่นาย
สมควรรู้ความจริงเหรอ

339
00:31:31,708 --> 00:31:34,541
- ใช่ แต่...
- แม่นายรู้ว่าเขาฆ่าผู้พิทักษ์

340
00:31:34,625 --> 00:31:37,708
แต่แม่นายมีความหวังว่า
เขาน่าจะมีเหตุผลดีๆ ที่ทำเรื่องนั้นลงไป

341
00:31:37,791 --> 00:31:39,000
ฉันก็เหมือนกัน

342
00:31:41,291 --> 00:31:44,000
ดีแล้วที่แม่นายรู้ทุกอย่าง
เกี่ยวกับพ่อของนาย

343
00:31:44,791 --> 00:31:46,083
บางทีคุณอาจพูดถูก

344
00:31:47,125 --> 00:31:48,916
เดี๋ยวก่อนนะ เราอยู่ที่ไหนเนี่ย

345
00:31:49,000 --> 00:31:50,708
โทษที เปิดไฟ

346
00:32:10,458 --> 00:32:11,916
พอแล้ว ปิดไฟ

347
00:32:14,708 --> 00:32:17,833
เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย มันไปไหนหมดแล้ว

348
00:32:17,916 --> 00:32:21,125
น้ำที่อเมริกาดื่มอย่างสะดวกสบาย
จากก๊อกน้ำของพวกเขา

349
00:32:21,208 --> 00:32:25,416
ถูกเจือด้วยสารเคมีที่ยับยั้ง
ความสามารถในการเห็นความถี่ของแสง

350
00:32:25,500 --> 00:32:29,208
- ความถี่พวกนั้นถูกใช้ในห้องนี้
- งั้นมันก็แค่มองไม่เห็นเหรอ

351
00:32:29,291 --> 00:32:31,541
นายและทุกคนในอเมริกา

352
00:32:31,625 --> 00:32:34,416
ไม่มีความสามารถ
ที่จะเห็นสิ่งต่างๆ ในห้องนี้

353
00:32:34,500 --> 00:32:36,708
นายจะแปลกใจว่าเราใช้มันบ่อยแค่ไหน

354
00:32:36,791 --> 00:32:37,666
สุดยอด

355
00:32:38,708 --> 00:32:40,166
เพื่อตอบคำถามของนาย

356
00:32:40,250 --> 00:32:43,208
เราเฝ้าดูพ่อของนาย
จนกระทั่งเขาออกจากระบบสุริยะของเรา

357
00:32:43,291 --> 00:32:47,208
เขาไม่ได้เปลี่ยนวิถี
เขาไปที่ไหนสักแห่งที่ห่างไกล

358
00:32:47,916 --> 00:32:51,375
ซึ่งหมายความว่าเราต้องการตัวแทน

359
00:32:54,625 --> 00:32:56,708
ไม่ ไม่ใช่ตอนนี้ ยังก่อน

360
00:32:58,125 --> 00:33:00,583
พ่อนายไม่ได้ให้ตัวเลือกกับฉันมากมาย

361
00:33:00,666 --> 00:33:02,166
ถ้าฉันหวังพึ่งนายไม่ได้...

362
00:33:02,708 --> 00:33:05,750
ก็คงไม่มีใครอื่นมากมาย
นอกจากกลุ่มผู้พิทักษ์โลก

363
00:33:05,833 --> 00:33:07,916
ผมรู้ ผมขอโทษ

364
00:33:08,000 --> 00:33:10,041
มันแค่... มันมากเกินไป

365
00:33:10,125 --> 00:33:12,333
ฉันไม่ควรพูดเรื่องนี้เร็วขนาดนี้

366
00:33:12,416 --> 00:33:14,625
พานายกับแม่ของนายกลับบ้านก่อนเถอะ

367
00:33:21,125 --> 00:33:24,125
เราซ่อมบ้าน คุยกับโรงเรียนของนาย
และที่ทำงานของเด็บบี้แล้ว

368
00:33:24,208 --> 00:33:26,416
มีแม้กระทั่งป้ายในสุสาน

369
00:33:26,500 --> 00:33:28,375
ก็ใช่ว่านายอยากจะแวะไปน่ะนะ

370
00:33:28,458 --> 00:33:31,541
ถ้าทั้งสองคนต้องการอะไร
ก็รู้ว่าจะติดต่อฉันยังไง

371
00:33:31,625 --> 00:33:32,875
ขอบคุณครับ ซีซิล

372
00:33:37,875 --> 00:33:39,125
ดีขึ้นเยอะเลย

373
00:33:39,625 --> 00:33:41,708
แม่จะไปนอนพักสักแป๊บ

374
00:33:43,083 --> 00:33:44,375
โอเคฮะ แม่

375
00:33:57,666 --> 00:34:00,166
เดาสิว่าพลังพิเศษของใครตื่นแล้ว

376
00:34:02,458 --> 00:34:05,250
เยี่ยมไปเลย ลูก เยี่ยมมาก

377
00:34:06,125 --> 00:34:08,875
ถ้าลูกอยากทำแบบที่พ่อทำ

378
00:34:08,958 --> 00:34:11,375
ลูกต้องพร้อมสำหรับทุกสิ่ง

379
00:34:11,958 --> 00:34:13,333
พ่อ

380
00:34:13,875 --> 00:34:15,833
โอ๊ย ซี่โครงพ่อ

381
00:34:17,083 --> 00:34:18,375
ผมกลัวครับ พ่อ

382
00:34:18,458 --> 00:34:20,250
ถ้าเกิดผมทำไม่ได้ล่ะ

383
00:34:20,333 --> 00:34:23,541
นี่แค่จุดเริ่มต้นของการเดินทางอันยาวไกล
สำหรับลูกกับพ่อ

384
00:34:23,625 --> 00:34:26,541
ตลอดทาง เราจะต้องทำหลายสิ่ง

385
00:34:26,625 --> 00:34:30,541
ที่เราไม่อยากทำ หรือคิดว่าทำไม่ได้

386
00:34:30,625 --> 00:34:31,625
ลูกเป็นชาววิลทรัม

387
00:34:33,458 --> 00:34:38,833
เรามีหน้าที่ต่างๆ ที่มนุษย์ทั่วไปไม่มี

388
00:34:40,125 --> 00:34:41,500
ผมอยากทำสิ่งที่พ่อทำ

389
00:34:42,583 --> 00:34:44,000
ผมอยากเป็นแบบพ่อ

390
00:34:44,750 --> 00:34:45,708
ลูกจะได้เป็น

391
00:34:47,166 --> 00:34:48,541
ลูกจะได้เป็น

392
00:34:57,833 --> 00:34:59,083
แม่

393
00:34:59,166 --> 00:35:01,208
ผมจะสั่งของกินสำหรับมื้อค่ำ

394
00:35:03,791 --> 00:35:05,291
อยากกินพิซซ่ามั้ย

395
00:35:22,666 --> 00:35:24,000
มาร์ค

396
00:35:28,750 --> 00:35:30,500
นี่หมายความว่า...

397
00:35:30,583 --> 00:35:32,791
ฉันหมายถึงถ้านายต้องการ

398
00:35:32,875 --> 00:35:34,583
แต่เรื่อง...

399
00:35:34,666 --> 00:35:37,083
ฉันไม่ใช่คนเดียวที่ถูกโกหก

400
00:35:37,166 --> 00:35:38,250
ออมนิแมนเป็น...

401
00:35:38,333 --> 00:35:41,750
พวกเขาบอกว่าพ่อนายตาย
ตอนท่อแก๊สระเบิด

402
00:35:41,833 --> 00:35:43,916
ไม่ยากที่จะเดาออก

403
00:35:44,416 --> 00:35:48,166
นักสืบแอมเบอร์ พร้อมจะช่วยทำคดียากๆ

404
00:35:50,750 --> 00:35:51,791
นาย...

405
00:35:53,416 --> 00:35:56,583
ฉันรู้ว่านายไม่โอเค
แต่นายอยากพูดถึงมันมั้ย

406
00:35:56,666 --> 00:35:58,958
อยาก ฉันคิดว่านะ

407
00:36:03,708 --> 00:36:06,500
มาร์ค ให้ตายสิ
ดีใจจังที่เห็นนายสบายดี

408
00:36:06,583 --> 00:36:10,875
ฉันหมายถึงหลังจากที่เห็นในทีวี
เรื่องนายกับออมนิ...

409
00:36:11,458 --> 00:36:12,916
ไง แอมเบอร์

410
00:36:14,833 --> 00:36:17,375
- เธอรู้เรื่องพ่อฉัน
- อ้อ โอเค

411
00:36:17,458 --> 00:36:18,500
พวกเขารู้เหรอ

412
00:36:18,583 --> 00:36:20,708
พวกนายอยากจะ...

413
00:36:22,166 --> 00:36:23,375
ออกไปข้างนอกกันเถอะ

414
00:36:33,250 --> 00:36:35,666
เรายังไม่เปิด คุณเข้ามา...

415
00:36:36,375 --> 00:36:37,791
เด็บบี้

416
00:36:41,000 --> 00:36:42,458
คุณเป็นยังไงบ้าง

417
00:36:43,916 --> 00:36:46,375
ช่างเถอะ คำถามงี่เง่า

418
00:36:46,458 --> 00:36:48,291
มีอะไรให้ผมช่วย

419
00:36:50,583 --> 00:36:55,708
ฉันใช้เวลามากมายคิดว่า
โนแลนฆ่าผู้พิทักษ์รึเปล่า

420
00:36:55,791 --> 00:36:57,708
และทำไมเขาถึงทำแบบนั้น

421
00:36:58,458 --> 00:37:02,125
ฉัน... ฉันไม่ได้คิดถึง
สิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น

422
00:37:03,375 --> 00:37:06,208
สิ่งที่จะเกิดกับฉันและมาร์ค

423
00:37:07,416 --> 00:37:09,958
หลังจากทุกอย่างที่โนแลนพูดและทำ

424
00:37:12,125 --> 00:37:13,625
ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลย

425
00:37:14,708 --> 00:37:17,791
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า
เวลาที่เราอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องโกหก

426
00:37:20,375 --> 00:37:21,833
ฉันหวังให้เขากลับมา

427
00:37:25,125 --> 00:37:26,333
ผมก็เหมือนกัน

428
00:37:31,041 --> 00:37:32,291
รินให้ฉันแก้วนึง

429
00:37:32,916 --> 00:37:35,208
ผมมีแค่แก้วเดียว

430
00:37:36,041 --> 00:37:38,041
ฉันไม่สนหรอก รินมาเลย

431
00:37:41,416 --> 00:37:42,958
แม่นายเป็นยังไงบ้าง

432
00:37:43,041 --> 00:37:44,958
แย่อย่างที่คาดไว้

433
00:37:45,041 --> 00:37:47,041
มาร์ค ฉันเสียใจด้วยจริงๆ

434
00:37:47,625 --> 00:37:49,166
ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี

435
00:37:49,250 --> 00:37:52,250
มันเหมือนข้างในฉันกลวง

436
00:37:52,833 --> 00:37:54,166
ดูเหมือนไม่มีอะไรจริง

437
00:37:54,250 --> 00:37:55,833
เราไม่ต้องคุยตอนนี้ก็ได้นะ

438
00:37:55,916 --> 00:37:57,708
ไม่ ไม่เป็นไรหรอก

439
00:37:57,791 --> 00:37:59,541
ฉันอยากออกมาจากบ้าน

440
00:37:59,625 --> 00:38:02,208
แต่เราคุยเรื่องอื่นได้มั้ย

441
00:38:02,291 --> 00:38:07,125
เราลองดูก็ได้ แต่เรื่องนี้
เป็นสิ่งที่คนทั้งโลกกำลังพูดถึงเลยจริงๆ

442
00:38:08,750 --> 00:38:11,291
โอเค โทษที หัวข้อใหม่

443
00:38:17,208 --> 00:38:18,791
เดี๋ยวนะ ฮัลโหล

444
00:38:18,875 --> 00:38:21,041
ฉันต้องการนาย ตอนนี้ รีบมา

445
00:38:22,083 --> 00:38:23,625
โทษที เดี๋ยวฉันมานะ

446
00:38:26,125 --> 00:38:27,041
มีอะไร

447
00:38:27,125 --> 00:38:29,958
ฉันรู้ นายบอกว่าไม่อยากทำเรื่องนี้

448
00:38:30,041 --> 00:38:32,416
แต่มีคนกำลังบินจากอวกาศมายังโลก

449
00:38:32,500 --> 00:38:34,958
เรายังพยายามดูว่าเป็นใคร แต่...

450
00:38:40,416 --> 00:38:44,666
พวกเธอรู้เรื่องมาร์คกับออมนิแมนแล้ว
งั้นพวกเธอก็ควรรู้เรื่องฉัน

451
00:38:44,750 --> 00:38:48,375
ฉันเจอมาร์คตอนใส่ชุดอินวินซิเบิล
ก่อนที่จะรู้ว่าเราเรียนที่เดียวกัน

452
00:38:48,458 --> 00:38:50,166
ฉัน...

453
00:38:50,250 --> 00:38:51,708
ฉันคืออะตอมอีฟ

454
00:38:51,791 --> 00:38:54,375
อะไรนะ พระเจ้า ฉันเข้าใจแล้ว

455
00:38:54,458 --> 00:38:56,458
เธอเพิ่มร่างของตัวเองได้

456
00:38:56,541 --> 00:38:59,583
ไม่ใช่ นั่นดูพลิเคต ฉันใส่ชุดสีชมพู

457
00:39:00,791 --> 00:39:03,291
อ๋อ ใช่ แน่นอน

458
00:39:21,125 --> 00:39:22,375
อินวินซิเบิล

459
00:39:22,458 --> 00:39:24,125
อ้อ นายนี่เอง

460
00:39:24,208 --> 00:39:26,500
ขอบคุณสวรรค์ ฉันนึกว่ามาช้าไป

461
00:39:27,083 --> 00:39:29,166
- ฉันต้องเตือนนาย
- เตือนฉันเหรอ

462
00:39:29,250 --> 00:39:31,375
ตอนที่ฉันกลับไปที่สมาพันธ์ดาวเคราะห์

463
00:39:31,458 --> 00:39:33,958
เพื่อบอกว่าฉันไปโลกมา
แทนที่จะไปที่อูราท

464
00:39:34,041 --> 00:39:36,583
พวกเขาโกรธมาก โลกเป็นที่ที่ไปไม่ได้

465
00:39:36,666 --> 00:39:38,791
มีชาววิลทรัมอยู่ในโลกของนาย

466
00:39:39,708 --> 00:39:41,375
อ้อ เรื่องนั้น

467
00:39:41,458 --> 00:39:44,083
เดี๋ยวๆ อะไรนะ นายรู้อยู่แล้วเหรอ

468
00:39:45,083 --> 00:39:46,833
- ใช่
- ฉันไม่เข้าใจ

469
00:39:47,500 --> 00:39:49,750
นั่งสิ เรื่องนี้อาจใช้เวลาสักพัก

470
00:39:52,916 --> 00:39:55,666
งั้นนายก็เป็นชาววิลทรัมเหรอ

471
00:39:55,750 --> 00:39:58,041
แต่นายไม่ได้ทำงานให้พวกเขา

472
00:39:58,125 --> 00:40:02,083
พ่อนายพยายามครอบครองโลก
แล้วก็จากไปงั้นเหรอ

473
00:40:02,166 --> 00:40:04,416
เขาจากไปแบบนั้นเลยเหรอ
บ้าบอมาก พวก

474
00:40:04,500 --> 00:40:08,166
ใช่ เท่าที่เรารู้ พ่อฉันจากไปเลย

475
00:40:08,250 --> 00:40:10,583
มันแปลกมากสำหรับชาววิลทรัม

476
00:40:10,666 --> 00:40:14,250
พวกเขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
พวกเขาไม่เคยหยุดยั้ง

477
00:40:14,333 --> 00:40:17,541
พวกเขาทำลายโลกของฉัน
ตอนคนของฉันต่อต้านพวกเขา

478
00:40:17,625 --> 00:40:20,000
พวกเขาระเบิดดาวเคราะห์ของเรา
แทนที่จะยอมเสียมันไป

479
00:40:20,875 --> 00:40:23,666
ให้ตายสิ ฉันเสียใจด้วย

480
00:40:23,750 --> 00:40:26,708
ไม่ต้องหรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ

481
00:40:26,791 --> 00:40:28,625
ถ้าฉันตรวจสอบคำสั่งอย่างถูกต้อง

482
00:40:28,708 --> 00:40:31,916
ฉันคงจะเห็นว่าโลกคือเป้าหมาย
การครอบครองของวิลทรัม

483
00:40:32,000 --> 00:40:33,166
ฉันคงเตือนนายได้

484
00:40:33,250 --> 00:40:36,333
ฉันก็คงจะไปหาพ่อและบอกพ่อทุกอย่าง

485
00:40:36,416 --> 00:40:38,166
ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

486
00:40:38,750 --> 00:40:40,791
นึกไม่ออกเลยว่านายเจออะไรมาบ้าง

487
00:40:40,875 --> 00:40:43,833
จริงๆ นะ ไม่รู้เลย
เมื่อโลกที่เป็นบ้านของฉันหายไป

488
00:40:43,916 --> 00:40:47,583
คนของฉันต้องสร้างค่ายเพาะพันธุ์
เพื่อหยุดยั้งไม่ให้เราสูญพันธุ์

489
00:40:47,666 --> 00:40:49,333
ฉันไม่เคยเจอพ่อตัวเองด้วยซ้ำ

490
00:40:49,416 --> 00:40:52,166
หลังจากไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉันอิจฉานะ

491
00:40:52,250 --> 00:40:55,041
สมาพันธ์ดาวเคราะห์
จะอยากได้ยินข่าวเรื่องนาย

492
00:40:55,125 --> 00:40:57,958
การต่อสู้เพื่ออำนาจกำลังก่อตัวในอวกาศลึก

493
00:40:58,041 --> 00:40:58,916
แบบไหน

494
00:40:59,000 --> 00:41:01,250
สมาพันธ์กำลังพยายามให้
โลกต่างๆ มาร่วมมือกันให้มากพอ

495
00:41:01,333 --> 00:41:03,000
เพื่อหยุดยั้งจักรวรรดิวิลทรัม

496
00:41:03,083 --> 00:41:04,250
เรื่องก็คือ

497
00:41:05,041 --> 00:41:09,250
ไม่มีใครเคยได้ยินว่า
วิลทรัมทิ้งฐานของตัวเอง

498
00:41:09,333 --> 00:41:10,791
มันบ้ามาก

499
00:41:10,875 --> 00:41:12,458
มันแค่ไม่เกิดขึ้น

500
00:41:13,208 --> 00:41:15,833
นี่อาจเป็นข้อได้เปรียบที่เรากำลังตามหาอยู่

501
00:41:17,416 --> 00:41:20,416
แน่นอน บอกฉันนะ ถ้าฉันช่วยอะไรได้

502
00:41:20,500 --> 00:41:22,083
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมนายถึงยิ้ม

503
00:41:22,166 --> 00:41:25,041
แค่คิดถึงทุกอย่างที่ฉันเผชิญมา

504
00:41:25,583 --> 00:41:27,500
มันรู้สึกยิ่งใหญ่ขนาดไหน

505
00:41:27,583 --> 00:41:30,458
ความจริงมันเป็นเพียงส่วนเล็กๆ
ของสิ่งที่ใหญ่กว่ามาก

506
00:41:30,541 --> 00:41:33,708
ทำให้ทุกอย่างดูจะจัดการได้มากขึ้น

507
00:41:33,791 --> 00:41:35,583
ไม่รู้สิ แต่มันช่วยได้

508
00:41:36,750 --> 00:41:40,041
ขอโทษที่ตอกย้ำซ้ำเติม
นั่นเกิดขึ้นบนโลกใช่มั้ย

509
00:41:40,125 --> 00:41:42,166
เมื่อพวกเขารู้ว่าพ่อนายหนีไป

510
00:41:42,250 --> 00:41:44,375
พวกวิลทรัมจะมาหานาย

511
00:41:44,458 --> 00:41:48,375
เมื่อพวกเขาตั้งเป้ากับดาวดวงไหน
พวกเขาจะไม่ยอมแพ้โดยไม่ต่อสู้

512
00:41:48,458 --> 00:41:49,708
ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม

513
00:41:49,791 --> 00:41:52,583
ฉันก็หวังว่างั้น
ตอนนี้มีแผนอะไรบ้าง

514
00:43:04,250 --> 00:43:05,916
เรียนให้จบมัธยมปลายล่ะมั้ง

515
00:43:07,333 --> 00:43:09,458
เอาละ ดี ฟังดูดี

516
00:43:11,500 --> 00:43:12,708
มัธยมปลายคืออะไร

517
00:44:18,583 --> 00:44:20,583
คำบรรยายโดย ลลวรรณ

518
00:44:20,666 --> 00:44:22,666
ผู้ตรวจสอบงานแปล
วิสาขา ภูริไกร