1
00:00:06,000 --> 00:00:08,375
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:46,083 --> 00:00:47,000
‎กลนี้ได้ผล

3
00:00:47,708 --> 00:00:51,708
‎เครื่องประดับเล็กๆ โง่ๆ
‎ที่เจ้าพบบนศพมนุษย์คนนั้นน่ะ

4
00:00:52,291 --> 00:00:55,125
‎ข้าคิดว่าพวกมันขโมยของออกมา
‎จากราชสำนักของพวกมันเอง

5
00:00:55,208 --> 00:00:59,583
‎พกติดตัวแทนเครื่องรางหรือสิ่งงมงายสักอย่าง

6
00:01:00,291 --> 00:01:03,416
‎ราชสำนักใต้ดินที่เราไม่เคยหาเจอ

7
00:01:05,500 --> 00:01:09,708
‎ข้าสงสัยมาโดยตลอดว่า
‎พวกมันใช้น้ำมนต์ทำให้งุนงงสับสนรึเปล่า

8
00:01:10,208 --> 00:01:13,791
‎แล้วก็มีเจ้าพวกงี่เง่าปรากฏตัว
‎พร้อมกับสวมเครื่องรางไว้ที่คอ

9
00:01:14,750 --> 00:01:19,083
‎คงคิดว่ามันจะช่วยทำให้ร่างกายฟันแทงไม่เข้า

10
00:01:38,250 --> 00:01:39,083
‎นั่นไง

11
00:01:39,166 --> 00:01:41,125
‎นั่นคือราชสำนักใต้ดิน

12
00:01:41,750 --> 00:01:43,916
‎นางนำหินสะกดรอยไปที่นั่น

13
00:01:45,666 --> 00:01:47,916
‎แผนการของข้าช่างเลอเลิศ

14
00:01:51,291 --> 00:01:52,750
‎ไม่ใช่แผนของเจ้า

15
00:01:53,250 --> 00:01:54,625
‎แต่เป็นแผนของข้าต่างหาก

16
00:01:55,166 --> 00:01:56,833
‎เจ้าแค่เห็นดีเห็นงาม

17
00:01:56,916 --> 00:02:00,500
‎ข้าเป็นคนอนุมัติ ดังนั้นมันจึงกลายเป็นแผนของข้า

18
00:02:00,583 --> 00:02:02,791
‎จงดีใจเถอะที่ข้าจำได้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่

19
00:02:02,875 --> 00:02:04,750
‎เจ้าพูดว่ายังไงนะ

20
00:02:04,833 --> 00:02:06,291
‎ได้ยินแล้วนี่

21
00:02:06,375 --> 00:02:08,083
‎แดร็กคูล่าส่งข้ามาที่นี่

22
00:02:08,916 --> 00:02:11,875
‎ข้าต้องการมอบตีร์โกวิชเตเป็นของกำนัลให้เขา

23
00:02:11,958 --> 00:02:15,541
‎ทีนี้ข้าจะนำเขากลับมาสู่โลก
‎และมอบตีร์โกวิชเตให้แก่เขา

24
00:02:15,625 --> 00:02:18,000
‎เจ้าเป็นแค่เบี้ยให้ข้าใช้

25
00:02:18,083 --> 00:02:20,208
‎ไปลงนรกซะ วาร์นีย์

26
00:02:20,291 --> 00:02:22,083
‎ข้าพอแล้ว

27
00:02:22,166 --> 00:02:26,083
‎ที่ต้องทนฟังคำพูดเพ้อเจ้อไร้สาระของเจ้า
‎เพื่อให้ทุกอย่างเสร็จๆ ไป

28
00:02:26,166 --> 00:02:27,250
‎ว่าไงนะ

29
00:02:27,333 --> 00:02:28,833
‎ข้าคือทหาร

30
00:02:29,333 --> 00:02:32,291
‎ข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าควรจะเป็นอะไร

31
00:02:32,375 --> 00:02:35,958
‎ข้าคือวาร์นีย์แห่งลอนดอน
‎ไอ้ชาวสลาฟปากชั่วอวดดี

32
00:02:37,708 --> 00:02:38,541
‎เจ้ามันตัวตลก

33
00:02:39,125 --> 00:02:40,375
‎เจ้าเป็นอาชญากรกระจอก

34
00:02:40,458 --> 00:02:42,791
‎ที่หาทางไต่เต้าขึ้นไป
‎จนได้อยู่ในกลุ่มของแดร็กคูล่า

35
00:02:42,875 --> 00:02:44,500
‎เมื่อร้อยปีก่อน

36
00:02:45,208 --> 00:02:48,416
‎แล้วเขาก็ส่งเจ้าออกมาที่นี่

37
00:02:48,500 --> 00:02:50,625
‎มายังเมืองที่เขาเผาทิ้งไปแล้ว

38
00:02:51,333 --> 00:02:54,375
‎เขาคิดว่าเจ้ามีประโยชน์แค่ไหนกัน

39
00:02:55,083 --> 00:02:58,000
‎มันไม่ใช่อย่างนั้น

40
00:02:58,583 --> 00:02:59,458
‎หุบปากเถอะ

41
00:02:59,541 --> 00:03:02,875
‎โอ้ เจ้าหนูแรทโก้ เจ้าก็เป็นอาชญากรเหมือนกัน

42
00:03:02,958 --> 00:03:03,833
‎ข้ารู้จักเจ้า

43
00:03:03,916 --> 00:03:06,458
‎เจ้าไม่รู้จักข้าหรอกโว้ย

44
00:03:06,541 --> 00:03:08,208
‎ข้ารู้จักเจ้า

45
00:03:08,291 --> 00:03:09,958
‎ข้าได้กลิ่นความตายจากตัวเจ้า

46
00:03:10,041 --> 00:03:12,250
‎เจ้าเคยก่ออาชญากรรม

47
00:03:12,333 --> 00:03:13,750
‎ข้าทำสงคราม

48
00:03:13,833 --> 00:03:17,791
‎สงครามคือทหารสองฝ่ายเจอกันในสนามรบ

49
00:03:17,875 --> 00:03:19,500
‎แต่เจ้าไม่ได้ทำอย่างนั้น

50
00:03:19,583 --> 00:03:20,583
‎ใช่

51
00:03:22,291 --> 00:03:24,083
‎ข้าเป็นทหารที่ปราดเปรื่อง

52
00:03:24,750 --> 00:03:26,625
‎ข้าเป็นทหารที่ทุ่มเท

53
00:03:27,333 --> 00:03:29,166
‎ข้าไม่ออกไปอวดตัว

54
00:03:29,708 --> 00:03:31,250
‎ข้าไม่เล่นเกม

55
00:03:32,000 --> 00:03:33,916
‎นี่เจ้ากำลังแก้ตัวให้ตัวเองงั้นหรือ

56
00:03:34,000 --> 00:03:35,166
‎ไปกินขี้ซะ

57
00:03:35,666 --> 00:03:36,958
‎ข้าทำสงคราม

58
00:03:37,500 --> 00:03:39,041
‎เจ้าไม่รู้ใช่ไหมล่ะ

59
00:03:39,625 --> 00:03:43,125
‎สงครามคือตอนที่เราฆ่าอีกฝ่ายตายเป็นเบือ

60
00:03:43,208 --> 00:03:45,208
‎จนพวกเขาสู้เราไม่ได้อีก

61
00:03:45,708 --> 00:03:49,208
‎เดินโอ้อวดอยู่ในทุ่งไม่ใช่สงคราม

62
00:03:49,791 --> 00:03:54,375
‎การแอบเข้าไปในกระโจม
‎แล้วปาดคอทุกคนต่างหากคือสงคราม

63
00:03:55,041 --> 00:03:57,416
‎ใส่ยาพิษในบ่อน้ำคือสงคราม

64
00:03:57,500 --> 00:04:00,166
‎ฆ่าทารกทุกคนในเมืองแล้วหายตัวไป

65
00:04:00,875 --> 00:04:02,541
‎นั่นต่างหากสงคราม

66
00:04:03,458 --> 00:04:05,125
‎สงครามมีไว้ให้ชนะ

67
00:04:05,208 --> 00:04:08,333
‎และการแกะรอยตามอีบ้านั่น
‎ลงไปจนถึงห้องลับของนาง

68
00:04:08,416 --> 00:04:11,958
‎และทำให้พวกมันตกใจตาย นั่นคือสิ่งที่ข้าทำ

69
00:04:12,875 --> 00:04:14,750
‎นั่นคือสิ่งที่ข้าเคยทำ

70
00:04:14,833 --> 00:04:18,583
‎ส่วนเจ้าได้แต่ยืนพล่ามกับเต๊ะท่า

71
00:04:18,666 --> 00:04:20,250
‎เจ้าเป็นทุกอย่างที่ข้าเกลียด

72
00:04:21,166 --> 00:04:24,041
‎แวมไพร์อย่างพวกเจ้า
‎คิดว่าทุกอย่างเป็นเรื่องของไหวพริบ

73
00:04:24,125 --> 00:04:25,875
‎ข้าใช้คำนี้แบบไม่จริงจังแล้วกันนะ

74
00:04:25,958 --> 00:04:28,833
‎เพราะเจ้ามันโง่ตลอดมาและตลอดไป

75
00:04:28,916 --> 00:04:32,041
‎หว่านเสน่ห์ ใช้คำพูดฉลาดๆ

76
00:04:32,125 --> 00:04:34,666
‎อยากให้คนชื่นชมจนตัวสั่น

77
00:04:34,750 --> 00:04:36,333
‎เพราะเจ้าเป็นคนพิเศษ

78
00:04:37,000 --> 00:04:40,125
‎เจ้าติดนิสัยมนุษย์พังๆ ที่ชอบเรียกร้องความสนใจ

79
00:04:41,041 --> 00:04:42,583
‎เจ้าไม่ใช่แวมไพร์

80
00:04:43,916 --> 00:04:46,708
‎ข้าต่างหากที่เป็นแวมไพร์

81
00:04:47,208 --> 00:04:49,041
‎ข้าโกหกและข้าโกง

82
00:04:49,125 --> 00:04:52,125
‎เพราะการโกหกพวกสวะที่เป็นอาหารเรา
‎มันไม่มีความหมายอะไร

83
00:04:52,208 --> 00:04:53,708
‎และข้าหิว

84
00:04:53,791 --> 00:04:56,875
‎ข้ายึดทุกอย่างที่เป็นของคนอื่นมา

85
00:04:56,958 --> 00:04:59,791
‎เค้นมาให้หมด

86
00:05:00,333 --> 00:05:01,916
‎แล้วข้าก็ล่าต่อไป

87
00:05:03,166 --> 00:05:05,458
‎ข้าไม่ใช่อาชญากร

88
00:05:06,791 --> 00:05:08,791
‎ข้าสมบูรณ์แบบ

89
00:05:08,875 --> 00:05:10,958
‎โถๆ พ่อหนุ่ม

90
00:05:11,041 --> 00:05:12,583
‎สมบูรณ์แบบเหรอ

91
00:05:12,666 --> 00:05:13,625
‎สมบูรณ์แบบ

92
00:05:14,166 --> 00:05:16,000
‎ข้าถูกส่งมาบนโลกนี้

93
00:05:16,666 --> 00:05:22,083
‎เพื่อตะกรามกินทุกสิ่งที่ข้าเลือก

94
00:05:22,166 --> 00:05:24,375
‎จะบอกอะไรให้นะ แรทโก้

95
00:05:24,458 --> 00:05:26,500
‎เจ้าไม่รู้ว่าข้าเป็นอะไร

96
00:05:26,583 --> 00:05:30,583
‎แต่ข้ายอมทนเจ้าเพราะเจ้ามีฝีมือในการฆ่า

97
00:05:30,666 --> 00:05:33,250
‎มันหล่อเลี้ยงข้า

98
00:05:35,958 --> 00:05:36,916
‎แล้วแต่จะคิด

99
00:05:37,875 --> 00:05:39,125
‎เจ้าทำให้ข้าโกรธ

100
00:05:39,708 --> 00:05:41,208
‎ข้าไม่ชอบความรู้สึกโกรธ

101
00:05:41,291 --> 00:05:44,458
‎ทำไมล่ะ ความโกรธทำให้เจ้าฆ่าคนได้นี่

102
00:05:44,541 --> 00:05:46,750
‎ข้าพนันว่าเจ้าฆ่าคนแม้แต่ในความฝัน

103
00:05:50,041 --> 00:05:51,416
‎ในความฝันของข้า

104
00:05:52,083 --> 00:05:53,291
‎ข้าสงบ

105
00:05:53,375 --> 00:05:57,750
‎ข้ามีแต่ความเคลื่อนไหว
‎ความกลัว และความหิวโหย

106
00:05:57,833 --> 00:06:01,791
‎และคนทั้งโลกต่อแถวเหมือนกับสัตว์ในคอก

107
00:06:02,666 --> 00:06:05,250
‎เพื่อให้ข้าดูดเลือดจากพวกมัน

108
00:06:07,416 --> 00:06:10,333
‎ผู้คนหลงลืมว่าเราเป็นอะไร

109
00:06:19,875 --> 00:06:21,333
‎คิดจะไปไหนน่ะ

110
00:06:22,083 --> 00:06:25,125
‎ในเมื่อพวกท่านรับหน้าที่ดูแล
‎ความเรียบร้อยข้างบนนี้ไปแล้ว

111
00:06:25,208 --> 00:06:27,458
‎ข้ามีธุระอื่นที่จะต้องไปจัดการ

112
00:06:28,083 --> 00:06:30,416
‎ใช่ โดยเฉพาะเรื่องหนึ่ง

113
00:06:30,500 --> 00:06:32,750
‎ฟังนะ เลิกเล่นกันสักที

114
00:06:32,833 --> 00:06:36,041
‎ท่านจะพาเราไปที่ราชสำนักใต้ดิน
‎ที่ท่านพูดถึงนักพูดถึงหนา

115
00:06:36,583 --> 00:06:39,708
‎แล้วเราจะทำให้ที่นี่
‎กลับสู่ความเป็นระเบียบเรียบร้อย

116
00:06:39,791 --> 00:06:42,000
‎ปกป้องประชาชน และทำความสะอาดเมือง

117
00:06:42,625 --> 00:06:43,916
‎เข้าใจไหม

118
00:06:45,541 --> 00:06:49,250
‎ข้าคิดว่าถึงเวลา
‎ที่พวกท่านจะไปเยือนราชสำนักใต้ดินแล้ว

119
00:06:50,208 --> 00:06:52,250
‎ข้าเพิ่งพูดไปหยกๆ ไม่ใช่เหรอ

120
00:06:52,833 --> 00:06:55,583
‎ไม่รู้สิ ข้าเลิกฟังไปสักครู่แล้ว

121
00:06:55,666 --> 00:06:57,875
‎หลังจากที่ท่านเริ่มโยเยถึงสิ่งที่ต้องการ

122
00:06:58,666 --> 00:07:01,541
‎ข้าจึงตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่พวกท่านจะตามข้า

123
00:07:01,625 --> 00:07:03,375
‎จะได้รู้ที่ต่ำที่สูง

124
00:07:07,291 --> 00:07:09,791
‎มาสำรวจที่นี่กันก่อนเถอะนะ

125
00:08:18,083 --> 00:08:21,291
‎ฝีมือจริงๆ ฝีมือจริงๆ

126
00:08:29,583 --> 00:08:31,708
‎ภาพอะไรน่าเกลียด

127
00:08:32,250 --> 00:08:33,875
‎จะไม่มีใครคิดถึงมันหรอก

128
00:09:04,416 --> 00:09:08,000
‎ข้าได้ตำแหน่งแล้ว และข้ากำลังเตรียมเส้นทาง

129
00:09:08,583 --> 00:09:11,500
‎นี่คือเวลาของความแม่นยำ ความเป็นเลิศ

130
00:09:11,583 --> 00:09:14,666
‎แล้วก็ความกล้าที่พวกเจ้าพอมีอยู่บ้าง

131
00:09:56,416 --> 00:09:57,791
‎จ๊ะเอ๋

132
00:10:03,375 --> 00:10:04,750
‎ท่านใจดีมาก

133
00:10:07,250 --> 00:10:09,458
‎ข้าไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่

134
00:10:10,208 --> 00:10:11,458
‎ข้ากำลังตามหาท่าน

135
00:10:11,958 --> 00:10:14,375
‎คิดดูสิว่าข้าแปลกใจแค่ไหน
‎ที่จู่ๆ ท่านก็ดิ่งลงมาจากท้องฟ้า

136
00:10:14,458 --> 00:10:17,333
‎และทำให้เด็กๆ พวกนั้นตกใจกลัว
‎จนอายุสั้นลงไปหนึ่งปี

137
00:10:18,166 --> 00:10:19,166
‎ขอโทษด้วย

138
00:10:20,333 --> 00:10:21,791
‎ไม่หรอก

139
00:10:21,875 --> 00:10:23,166
‎ท่านใจดีมาก

140
00:10:24,666 --> 00:10:27,916
‎พวกเขาไม่มีผู้ใหญ่มาคอยให้ความสนใจ

141
00:10:28,000 --> 00:10:31,333
‎ไม่ต้องพูดถึงว่าดิ่งลงมาใส่พวกเขา
‎อย่างกับความตายสินะ

142
00:10:32,500 --> 00:10:34,750
‎ท่านทำให้พวกเขามีเรื่องราวที่จะเล่าไปชั่วชีวิต

143
00:10:35,750 --> 00:10:36,833
‎ข้าได้ยินเสียงหัวเราะ

144
00:10:49,750 --> 00:10:52,416
‎ที่นี่ไม่มีเสียงหัวเราะของเด็กๆ มานานแล้ว

145
00:10:56,333 --> 00:10:57,833
‎ท่านตามหาข้าหรือ

146
00:10:57,916 --> 00:11:00,125
‎ข้าอยากคุยเรื่องการป้องกัน

147
00:11:00,208 --> 00:11:02,500
‎แล้วก็อยากถามเรื่องเสบียงอาหารอีกด้วย

148
00:11:03,000 --> 00:11:04,583
‎ข้าไม่แน่ใจว่ามีเหลืออยู่เยอะไหม

149
00:11:05,083 --> 00:11:06,291
‎นั่นแหละที่จะคุยด้วย

150
00:11:06,375 --> 00:11:08,625
‎ข้าหวังว่าเราจะใช้เนื้อแห้งของท่าน

151
00:11:08,708 --> 00:11:10,583
‎มาประทังชีวิตไปได้อีกสักพัก

152
00:11:11,083 --> 00:11:12,250
‎เอาไปให้หมดเลย

153
00:11:12,333 --> 00:11:14,666
‎- พูดจริงเหรอ
‎- ทุกอย่างที่ท่านหาได้

154
00:11:15,583 --> 00:11:17,375
‎ข้าจะหาอาหารสดให้ในตอนเช้า

155
00:11:17,458 --> 00:11:20,250
‎แต่ข้าแน่ใจว่าในครัวมีอาหารแห้งอยู่บ้าง

156
00:11:20,916 --> 00:11:23,375
‎ท่านไม่รู้ว่ามีอะไรในปราสาทตัวเองบ้างสินะ

157
00:11:24,625 --> 00:11:25,708
‎ไม่ค่อยรู้หรอก

158
00:11:26,291 --> 00:11:29,583
‎ดูเหมือนท่านจะเลี้ยงอาหารทั้งกองทัพ
‎จนกระทั่งเมื่อสองสามเดือนก่อน

159
00:11:31,458 --> 00:11:32,375
‎คือ

160
00:11:33,291 --> 00:11:34,500
‎ไม่ใช่ข้าหรอก

161
00:11:35,291 --> 00:11:36,625
‎แต่ข้าเข้าใจที่ท่านพูด

162
00:11:37,291 --> 00:11:38,708
‎ข้ามัวแต่ยุ่งๆ

163
00:11:39,666 --> 00:11:42,208
‎นอกเหนือจากการซ่อมแซมความเสียหายจาก…

164
00:11:43,416 --> 00:11:44,916
‎มาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า

165
00:11:45,875 --> 00:11:46,708
‎การป้องกัน

166
00:11:47,583 --> 00:11:48,625
‎คือว่า

167
00:11:48,708 --> 00:11:51,625
‎ข้าหวังว่าการปิดประตูปราสาทท่าน
‎จะทำให้ไม่มีใครมากวนได้ แต่…

168
00:11:55,208 --> 00:11:57,708
‎แสงเริ่มจะหมดแล้ว

169
00:11:57,791 --> 00:11:59,333
‎ข้าจะพาไปดูว่าเก็บอาวุธไว้ที่ไหน

170
00:12:00,541 --> 00:12:02,000
‎แล้วเราค่อยไปดูข้างนอกกัน

171
00:13:24,833 --> 00:13:27,125
‎เราจดจำราดูทมิฬได้

172
00:14:37,166 --> 00:14:38,458
‎คุณพระช่วย

173
00:14:41,416 --> 00:14:42,375
‎รอตรงนี้

174
00:14:58,916 --> 00:15:00,250
‎ให้ตายสิ

175
00:15:01,000 --> 00:15:01,916
‎ข้ารู้

176
00:15:02,666 --> 00:15:04,125
‎นี่มันเลวร้ายมาก

177
00:15:05,125 --> 00:15:07,500
‎ใช่ แต่ข้าไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น

178
00:15:13,791 --> 00:15:14,791
‎หือ

179
00:15:16,583 --> 00:15:17,833
‎เป็นไปไม่ได้

180
00:15:20,083 --> 00:15:21,458
‎เจอของเล่นใหม่เหรอ

181
00:15:22,875 --> 00:15:23,916
‎ไม่รู้สิ

182
00:15:25,791 --> 00:15:26,916
‎ไม่ใช่ของเล่น

183
00:15:27,916 --> 00:15:29,458
‎นี่มันอะไรน่ะ

184
00:15:30,041 --> 00:15:31,916
‎ตำนานเล่าว่า

185
00:15:32,000 --> 00:15:34,958
‎นักล่าแวมไพร์บ้าคลั่งชาวนอร์เวย์
‎เดินทางไปอินเดีย

186
00:15:35,041 --> 00:15:39,541
‎เขากล่อมให้ช่างตีอาวุธแห่งตระกูลราชปุระ
‎ตีอาวุธชิ้นนี้ขึ้นมา

187
00:15:40,166 --> 00:15:41,291
‎มีเพียงชิ้นเดียวในโลก

188
00:15:41,375 --> 00:15:43,500
‎ข้าเคยเห็นภาพวาดในหนังสือของแม่

189
00:15:43,583 --> 00:15:46,333
‎คำถามก็คือมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

190
00:15:49,750 --> 00:15:51,708
‎เห็นไหม สัญลักษณ์แห่งกางเขน

191
00:15:54,583 --> 00:15:56,708
‎นักล่าแวมไพร์ผู้นั้นตายที่อินเดียรึเปล่า

192
00:15:56,791 --> 00:15:59,208
‎เพราะแวมไพร์ชาวฮินดูคงไม่มีทางเข้าใจ

193
00:15:59,291 --> 00:16:01,250
‎ว่าทำไมเขาถึงโบกกางเขนใส่พวกเขา

194
00:16:01,333 --> 00:16:03,125
‎จริงๆแล้ว ไม่

195
00:16:03,708 --> 00:16:06,375
‎แวมไพร์คือเผ่าพันธุ์นักล่าที่มีวิวัฒนาการ

196
00:16:06,458 --> 00:16:08,750
‎พวกเขาก็เลยมีสายตาที่ต่างจากเรา

197
00:16:08,833 --> 00:16:10,958
‎ดูเหมือนว่าถ้าเราเอาวัตถุทรงเลขาคณิตอันใหญ่ๆ

198
00:16:11,041 --> 00:16:12,666
‎ยื่นเข้าไปใกล้หน้าพวกเขา

199
00:16:12,750 --> 00:16:15,875
‎สมองพวกเขาจะสับสนจนเกิดอาการตื่นตระหนก

200
00:16:17,208 --> 00:16:18,583
‎เจ้ารู้เรื่องนั้นได้ยังไง

201
00:16:19,166 --> 00:16:21,333
‎ใช่ ข้าเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง

202
00:16:21,416 --> 00:16:24,166
‎ตอนที่ข้าตั้งใจจะเป็นนักล่าปีศาจ จำได้ไหม

203
00:16:25,166 --> 00:16:28,625
‎แล้วเรื่องเฮงซวยก็เกิดขึ้น
‎ข้าค่อยๆ ลืมสิ่งที่เรียนไปจนหมดสิ้น

204
00:16:29,125 --> 00:16:31,916
‎แล้วตอนนี้ข้าก็เริ่มจำได้อีกครั้ง

205
00:16:32,541 --> 00:16:34,083
‎คำถามคือ

206
00:16:34,166 --> 00:16:36,916
‎ถ้าท่านเก็บของพรรค์นี้ไว้ที่ข้างล่างนี่

207
00:16:37,000 --> 00:16:38,916
‎ทำไมถึงไม่เอาไปใช้ข้างบน

208
00:16:39,500 --> 00:16:41,666
‎เพราะฝ่าบาทไม่ประสงค์ให้ใช้

209
00:16:41,750 --> 00:16:43,125
‎งั้นถึงเวลาที่ข้าจะพบพวกเขาได้

210
00:16:44,125 --> 00:16:45,541
‎พวกเขาอยู่ในนี้ใช่ไหม

211
00:16:45,625 --> 00:16:47,583
‎ข้าไม่ได้บอกว่าท่านพบพวกพวกเขาได้

212
00:16:48,166 --> 00:16:49,333
‎พวกเขากำลังพักผ่อนอยู่

213
00:16:49,416 --> 00:16:52,041
‎ใช่ ถึงเวลาเลิกหลับหูหลับตาได้แล้ว

214
00:16:55,458 --> 00:16:56,916
‎มองตาข้า

215
00:16:57,000 --> 00:17:01,666
‎เจ้าอยากทำให้ชีวิตข้าน่ารำคาญ
‎มากไปกว่านี้จริงเหรอ

216
00:17:05,916 --> 00:17:08,666
‎ตื่นๆ ฝ่าพระบาทาทั้งหลาย

217
00:17:12,916 --> 00:17:15,208
‎ห้ามพูดกับพวกเขาอย่างนั้นนะ

218
00:17:15,291 --> 00:17:19,750
‎ข้าเข้าใจแล้วว่า
‎ทำไมพวกเขาถึงไม่สนสี่สนแปดอะไรเลย

219
00:17:19,833 --> 00:17:21,750
‎เบาๆ เสียงหน่อย

220
00:17:22,291 --> 00:17:24,125
‎ทำไม ยังไงพวกเขาก็ไม่ตื่นหรอก

221
00:17:25,125 --> 00:17:28,958
‎คนอื่นๆ ที่นี่ไม่เข้าใจเรื่องพระบรรทม

222
00:17:32,333 --> 00:17:33,291
‎โอ้

223
00:17:33,375 --> 00:17:34,375
‎ใช่

224
00:17:35,333 --> 00:17:36,625
‎แซมเฟียร์

225
00:17:37,750 --> 00:17:39,958
‎พวกเขาควรได้รับการฝัง

226
00:17:40,458 --> 00:17:41,583
‎แบบนี้ไม่ถูกต้อง

227
00:17:43,333 --> 00:17:44,583
‎ท่านมีบาทหลวงรึเปล่า

228
00:17:47,083 --> 00:17:48,541
‎ไม่มีบาทหลวง

229
00:17:49,041 --> 00:17:51,166
‎แซมเฟียร์ ฟังข้านะ

230
00:17:51,250 --> 00:17:52,625
‎นี่มันจบแล้ว

231
00:17:52,708 --> 00:17:54,291
‎มันจะไม่มีทางจบ

232
00:17:54,375 --> 00:17:56,125
‎วันสิ้นโลกจะไม่มีวันทำลายเราได้

233
00:17:56,208 --> 00:17:59,541
‎หายนะแห่งตีร์โกวิชเตจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก

234
00:17:59,625 --> 00:18:01,708
‎เราฆ่าพวกบาทหลวงไปหมดแล้ว

235
00:18:02,791 --> 00:18:03,750
‎จริงเหรอ

236
00:18:03,833 --> 00:18:05,916
‎เราจะมีอำนาจในการปกครองประเทศอีกครั้ง

237
00:18:06,000 --> 00:18:08,666
‎ตีร์โกวิชเตไม่ใช่ประเทศ

238
00:18:09,958 --> 00:18:13,000
‎มันคือหัวใจที่ยังเต้นอยู่ของประเทศ

239
00:18:13,083 --> 00:18:14,416
‎ไม่ใช่เมืองด้วยซ้ำ

240
00:18:14,500 --> 00:18:16,166
‎มันเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

241
00:18:16,250 --> 00:18:18,208
‎เราเป็นผู้พิทักษ์ประเทศนี้

242
00:18:18,291 --> 00:18:20,958
‎- เราจะยึดอำนาจปกครองคืนมา
‎- ปกครองเหรอ ใช่

243
00:18:21,041 --> 00:18:23,833
‎ปล่อยให้ประชาชนอดอยากและนอนจมขี้ตัวเอง

244
00:18:23,916 --> 00:18:26,916
‎ไม่ช่วยพวกเขาจัดระเบียบ
‎ไม่ช่วยให้พวกเขาปกป้องตัวเอง

245
00:18:27,000 --> 00:18:29,166
‎ข้าไม่ได้ช่วยเช็ดก้นให้พวกเขาเช่นกัน

246
00:18:29,250 --> 00:18:32,166
‎ให้ข้าหยิบเศษผ้าขึ้นไปไหม

247
00:18:33,750 --> 00:18:36,625
‎ท่านน่าจะพยายาม
‎ช่วยให้พวกเขาประคองตัวเองได้

248
00:18:37,208 --> 00:18:38,291
‎ฟังนะ!

249
00:18:38,375 --> 00:18:41,583
‎เราพาคนจำนวนมากลงมาที่นี่

250
00:18:41,666 --> 00:18:45,791
‎ใช่ พามาแล้วก็ทอดทิ้งให้รอวันตาย

251
00:18:45,875 --> 00:18:48,875
‎เราไม่ได้ทอดทิ้งใครในราชสำนักใต้ดิน

252
00:18:48,958 --> 00:18:52,791
‎คนพวกนี้ริมฝีปากแห้งจนแตก
‎ทั้งๆ ที่มีน้ำไหลผ่านอยู่ข้างหลังนั่น

253
00:18:52,875 --> 00:18:55,333
‎เราต้องใช้น้ำนั่นเพื่อการป้องกัน

254
00:18:56,458 --> 00:18:57,750
‎น้ำมนต์

255
00:18:58,416 --> 00:19:01,333
‎ท่านไปเอามาจากไหนถ้าฆ่าบาทหลวงไปหมดแล้ว

256
00:19:01,416 --> 00:19:03,625
‎เราได้มาจากวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ได้ถูกทำลาย

257
00:19:03,708 --> 00:19:07,333
‎รู้ไหมว่าบาทหลวงบางคน
‎เอาน้ำมนต์บรรจุขวดขาย

258
00:19:07,416 --> 00:19:10,625
‎ท่านน่าจะให้ประชาชนได้ดื่มกิน

259
00:19:10,708 --> 00:19:12,458
‎ราชสำนักต้องมีสิ่งคุ้มกัน

260
00:19:12,541 --> 00:19:14,375
‎ถ้าคนดื่มน้ำไปจนหมด

261
00:19:14,458 --> 00:19:18,708
‎แล้วแวมไพร์ข้ามร่องน้ำแห้งๆ
‎เข้ามาในราชสำนักและฆ่าทุกคนล่ะ

262
00:19:18,791 --> 00:19:22,416
‎ใช่ ท่านจะยอมเสี่ยงให้แวมไพร์เข้ามาไม่ได้
‎เพราะพวกเขาอาจดูแลที่นี่ให้เรียบร้อย

263
00:19:22,500 --> 00:19:26,291
‎นั่นอาจไม่ได้ผลด้วยซ้ำ
‎แล้วท่านกำลังปกป้องศพสองศพ

264
00:19:26,375 --> 00:19:27,750
‎พวกเขาจะฟื้นขึ้นมา

265
00:19:28,333 --> 00:19:32,541
‎ฝ่าบาทจะตื่นจากบรรทมและช่วยพวกเราทุกคน

266
00:19:33,125 --> 00:19:34,208
‎ท่านเป็นบ้าไปแล้ว

267
00:19:34,291 --> 00:19:36,750
‎ข้าเป็นบ้าแน่ๆ ละ

268
00:19:36,833 --> 00:19:38,625
‎ว่าอะไรนะ

269
00:19:39,625 --> 00:19:42,125
‎ข้าเป็นบ้าในวันที่แดร็กคูล่าโจมตีเมืองนี้

270
00:19:42,875 --> 00:19:44,750
‎ข้าเห็นใบหน้าของเขาบนท้องฟ้า

271
00:19:44,833 --> 00:19:47,791
‎มันเหมือนจอมปีศาจเข้ามาถล่มโลกเอง

272
00:19:48,291 --> 00:19:52,083
‎จะไม่เป็นบ้าไปได้ยังไง
‎เมื่อเห็นเขาทำลายบ้านของเราแบบนั้น

273
00:19:52,666 --> 00:19:56,083
‎ข้านอนได้แค่คืนละสองชั่วโมง
‎แล้วตื่นขึ้นมากรีดร้อง

274
00:19:56,166 --> 00:19:57,541
‎นับตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง

275
00:19:58,333 --> 00:20:01,166
‎แสดงว่าท่านไม่ได้บ้าจนถึงขั้นที่ไม่รู้ตัวว่าบ้า

276
00:20:01,250 --> 00:20:05,666
‎พวกเขาจะฟื้นขึ้นมา พวกเขาเป็นผู้วิเศษ

277
00:20:06,375 --> 00:20:07,958
‎พวกเขามีเชื้อพระวงศ์

278
00:20:08,041 --> 00:20:11,000
‎พวกเขากำลังเดินทางอยู่ในอาณาจักรเร้นลับ
‎เพื่อฟื้นฟูกำลัง

279
00:20:11,083 --> 00:20:13,416
‎และข้าจะต้องปกป้องพวกเขาจนกว่าจะถึงตอนนั้น

280
00:20:14,250 --> 00:20:15,333
‎ข้าเข้าใจแล้ว

281
00:20:16,666 --> 00:20:18,791
‎ท่านทุกข์ทรมานมานานมาก

282
00:20:19,541 --> 00:20:22,583
‎ท่านคือเชื้อสายขุนนางคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ใช่ไหม

283
00:20:22,666 --> 00:20:24,041
‎ตอนที่แดร็กคูล่าโจมตี

284
00:20:25,041 --> 00:20:26,708
‎ข้าไม่ได้ทรมาน

285
00:20:26,791 --> 00:20:28,916
‎นี่คืองานที่ยิ่งใหญ่

286
00:20:29,000 --> 00:20:31,166
‎นี่คือหน้าที่อันมีเกียรติของข้า

287
00:20:31,666 --> 00:20:33,791
‎ข้าจะช่วยชีวิตทุกคนด้วยการช่วยทั้งสองพระองค์

288
00:20:38,833 --> 00:20:41,000
‎มิน่าล่ะมันถึงแตกเป็นเสี่ยงๆ

289
00:20:41,833 --> 00:20:44,916
‎ท่านลากพวกเขาออกมาจากใต้ซากวังใช่ไหม

290
00:20:45,000 --> 00:20:47,291
‎มันเป็นหน้าที่ข้า ข้าช่วยพวกเขาไว้

291
00:20:48,166 --> 00:20:49,500
‎พวกเขาจะฟื้นขึ้นมา

292
00:20:49,583 --> 00:20:51,458
‎พวกเขาจะช่วยพวกเราทุกคน

293
00:20:51,541 --> 00:20:53,625
‎แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย

294
00:20:53,708 --> 00:20:56,458
‎ทุกอย่างจะกลับคืนสู่ปกติ

295
00:20:56,541 --> 00:20:58,750
‎พวกเขาเป็นผู้วิเศษ ไซฟา

296
00:20:59,375 --> 00:21:00,583
‎งั้นรึ

297
00:21:00,666 --> 00:21:02,458
‎พวกบาทหลวงสงสัยมาโดยตลอด

298
00:21:02,541 --> 00:21:05,500
‎พวกเขาทำร้ายราชวงศ์ ท่านเชื่อไหมล่ะ แต่ดูสิ

299
00:21:06,083 --> 00:21:08,750
‎ดูข้าวของที่เรากู้มาจากวังของพวกเขาสิ

300
00:21:08,833 --> 00:21:10,875
‎ดูสมบัติลึกลับของพวกเขาสิ

301
00:21:13,041 --> 00:21:16,208
‎ข้าช่วยพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ช่วยข้า

302
00:21:19,875 --> 00:21:22,250
‎นั่งตดอยู่ตรงนั้นพอรึยัง

303
00:21:22,791 --> 00:21:25,500
‎ข้าไม่รู้ว่าใครสอนให้เจ้าพูดจาแบบนั้น แต่ใช่

304
00:21:26,208 --> 00:21:27,041
‎โอเค ดี

305
00:21:28,541 --> 00:21:31,958
‎ข้าเสียใจด้วยจริงๆ
‎สำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับท่าน

306
00:21:32,500 --> 00:21:34,916
‎แต่มันต้องหยุดได้แล้ว

307
00:21:37,000 --> 00:21:37,958
‎อะไรนะ

308
00:21:38,500 --> 00:21:40,458
‎เราต้องช่วยเหลือคนพวกนี้

309
00:21:40,958 --> 00:21:44,041
‎เราต้องนำอาวุธข้างล่างนี่
‎ไปให้คนที่ยังร่างกายแข็งแรง

310
00:21:44,125 --> 00:21:46,666
‎เราต้องทิ้งที่นี่ จัดระเบียบ แล้วก็…

311
00:21:46,750 --> 00:21:47,750
‎ทิ้งเหรอ

312
00:21:48,875 --> 00:21:50,916
‎ทิ้งราชวงศ์เหรอ

313
00:21:51,416 --> 00:21:52,708
‎นี่มันเละเทะไปหมด

314
00:21:52,791 --> 00:21:56,041
‎ท่านทำดีที่สุดแล้ว แต่ประมุขของท่านตายแล้ว

315
00:21:56,666 --> 00:21:58,666
‎และประชาชนต้องการท่าน

316
00:21:58,750 --> 00:22:01,166
‎ไม่ ข้าช่วยพวกเขาไว้

317
00:24:32,375 --> 00:24:37,375
‎คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี