1
00:00:06,089 --> 00:00:08,842
(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:14,097 --> 00:00:18,268
คุณคงคิดว่าอาจเป็นได้ที่ในนี้
อัดแน่นไปด้วยความโดดเดี่ยว

3
00:00:19,728 --> 00:00:22,814
แต่รถไฟขบวนนี้ถูกออกแบบมาเพื่อแยกเรา

4
00:00:23,857 --> 00:00:27,026
ออกจากทรัพย์สมบัติของเรา
ออกจากคนที่เรารัก

5
00:00:30,739 --> 00:00:34,868
ตอนนี้ของชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่เหลืออยู่ของเรา
คุ้มค่ากับอะไรบางอย่างสำหรับคนบางคน

6
00:00:40,040 --> 00:00:44,669
ทุกสิ่งทุกอย่างหายาก
ต้องจ่ายด้วยสิ่งที่เป็นของส่วนตัว

7
00:00:46,504 --> 00:00:50,467
และเราทุกคนกำลังค้าขายกันไปมา
เพื่อสิ่งที่มีค่ามากที่สุด นั่นก็คือ

8
00:00:51,050 --> 00:00:52,177
การเข้าถึง

9
00:00:54,596 --> 00:00:59,476
การเข้าถึงตู้โดยสารชั้นหนึ่ง
ซึ่งมีโต๊ะจัดไว้สำหรับนันทนาการ

10
00:01:00,185 --> 00:01:03,313
แล้วก็ซื้อขายกันไปมา

11
00:01:08,193 --> 00:01:12,363
ผู้คนหลีกเลี่ยงที่จะคบค้ากับผม
เพราะผมห่วงพวกผู้หลับใหล

12
00:01:12,447 --> 00:01:17,327
แต่นั่นคือมูลค่าของผม
วิธีที่ผมเปิดประตูและอยู่ในตู้โดยสารชั้นสอง

13
00:01:17,410 --> 00:01:22,749
ผมซื้อขายสิ่งต่างๆ ได้ ในขณะที่ผู้อ่อนแอที่สุด
ขายได้แค่ของเฮงซวยของตัวเองเพื่อของเน่าๆ

14
00:01:29,380 --> 00:01:31,424
เราจึงถีบตัวเองอยู่ตลอด

15
00:01:31,508 --> 00:01:36,262
ถีบตัวเองไปหัวขบวน ถีบตัวเองให้ได้การเข้าถึง
เพื่อจะได้รู้สึกว่ามีชีวิตมากกว่า

16
00:01:36,346 --> 00:01:40,225
การเข้าถึงคืออิสรภาพ การเข้าถึงคืออำนาจ

17
00:01:40,725 --> 00:01:46,189
เรายินดีทำทุกอย่างเพื่อสิ่งนี้บนสโนว์เพียร์ซเซอร์
ขบวนรถไฟ 1,001 ตู้โดยสาร

18
00:02:22,809 --> 00:02:24,102
ฉันอยู่กับคุณไม่ได้

19
00:02:26,146 --> 00:02:27,480
โชคดีนะ อังเดร

20
00:02:29,816 --> 00:02:32,694
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไนต์คาร์คืออะไร
พวกเขาจะบังคับให้คุณทำอะไร

21
00:02:32,777 --> 00:02:34,696
- จะอะไรก็ดีกว่าสภาพนี้ทั้งนั้น
- ซาราห์

22
00:02:34,779 --> 00:02:37,282
ฉันตายแน่ ฉันไม่ไหวแล้ว

23
00:02:38,074 --> 00:02:39,117
นี่เป็นการตัดสินใจของฉัน

24
00:02:40,869 --> 00:02:41,953
นี่

25
00:02:49,544 --> 00:02:51,546
เราเก็บแหวนนี่ไว้นานมาก

26
00:02:52,422 --> 00:02:54,591
แต่ตอนนี้มันมีค่ากว่าเดิมในฐานะสินค้า

27
00:02:55,592 --> 00:02:57,552
เอาไว้ขายตอนเกิดเรื่องเดือดร้อน

28
00:03:00,597 --> 00:03:02,140
โชคดีนะ อังเดร

29
00:03:07,103 --> 00:03:09,772
- นางมาละ
- นังคนทรยศ

30
00:03:09,856 --> 00:03:13,735
ใช่ ไปเลย ไปแสดงให้พวกคนรวยเห็นว่า
ที่ท้ายขบวนเราเอากันยังไง

31
00:03:13,818 --> 00:03:16,529
เดินไปเฉยๆ งั้นเหรอ เดินไปเลย!

32
00:03:16,613 --> 00:03:18,907
- ดีแล้วละ
- หล่อนไปจริงๆ ด้วย

33
00:03:52,857 --> 00:03:53,816
ลุกขึ้น

34
00:04:03,576 --> 00:04:06,621
{\an8}เอาละ ช่วยสงบกันหน่อยได้มั้ยคะ
เงียบเสียงกันหน่อยค่ะ

35
00:04:10,333 --> 00:04:11,334
{\an8}ขอบคุณ

36
00:04:22,053 --> 00:04:24,180
{\an8}- อรุณสวัสดิ์ค่ะ
- อรุณสวัสดิ์

37
00:04:24,264 --> 00:04:27,976
{\an8}เราต่างก็รู้ว่ามันเป็น 48 ชั่วโมงที่ยากลำบาก

38
00:04:29,102 --> 00:04:32,563
{\an8}ดูเหมือนคุณวิลฟอร์ดจะห่วงใยเรื่องนี้เช่นกัน

39
00:04:32,647 --> 00:04:35,441
{\an8}เขาเขียนข้อความส่วนตัวถึงเราทุกคน

40
00:04:37,902 --> 00:04:40,071
{\an8}"ถึงพนักงานที่ซื่อสัตย์และที่ผมไว้ใจ

41
00:04:40,154 --> 00:04:42,949
{\an8}ภารกิจนี้คงไม่มีวันสำเร็จถ้าปราศจากพวกคุณ

42
00:04:43,866 --> 00:04:48,913
{\an8}ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยากนี้
ผมขอให้พวกคุณซึ่งเป็นผู้ให้บริการแถวหน้า

43
00:04:48,997 --> 00:04:53,918
{\an8}จงทำใจให้เข้มแข็งและแน่วแน่ต่อไป

44
00:04:54,002 --> 00:04:56,879
ดังที่ทุกคนทำมาอย่างน่าชื่นชมตลอดเจ็ดปีมานี้

45
00:04:58,006 --> 00:05:02,343
ด้วยจิตใจที่ไม่หวั่นไหวของคุณ
เราจะผ่านความยากลำบากนี้ไปได้

46
00:05:02,427 --> 00:05:04,470
และรอดพ้นยุคน้ำแข็ง

47
00:05:06,222 --> 00:05:11,102
ด้วยหน้าที่และความจำเป็น วิลฟอร์ด"

48
00:05:13,479 --> 00:05:15,440
{\an8}วินสตัน เชอร์ชิลล์

49
00:05:17,817 --> 00:05:21,362
- ว่าไงนะคะ
- "จงทำใจให้เข้มแข็งและแน่วแน่"

50
00:05:22,572 --> 00:05:26,034
คุณวิลฟอร์ดนำคำพูดของเชอร์ชิลล์มาเรียบเรียงใหม่

51
00:05:28,077 --> 00:05:31,706
- ฉันจะบอกเขาให้ว่าคุณจำได้
- บอกเขาว่าบนรถไฟกำลังเกิดความไม่สงบ

52
00:05:33,041 --> 00:05:35,626
เหตุฆาตกรรม การลุกฮือของพวกท้ายขบวน

53
00:05:36,836 --> 00:05:39,005
การตัดส่วนแบ่งอาหารจะส่งผลกระทบถึงชั้นสาม

54
00:05:39,088 --> 00:05:41,257
พวกเขาเริ่มพูดเรื่องการประท้วงหยุดงานกันแล้ว

55
00:05:41,924 --> 00:05:46,596
{\an8}ในกรณีนั้น คุณวิลฟอร์ดขอให้เรา
ช่วยกันปลอบขวัญผู้โดยสารให้สบายใจ

56
00:05:46,679 --> 00:05:48,014
{\an8}ขณะที่เราซ่อมส่วนที่เสียหาย

57
00:05:48,097 --> 00:05:52,393
{\an8}รูท ถ้าเราเลื่อนการชกชิงรางวัล
ของสัปดาห์หน้ามาเป็นคืนนี้ล่ะ

58
00:05:52,477 --> 00:05:55,188
{\an8}เบี่ยงเบนความสนใจใช่มั้ยคะ ยอดเลย

59
00:05:55,271 --> 00:05:56,522
{\an8}เราจะจัดให้อลังการ

60
00:05:56,606 --> 00:05:59,609
{\an8}และผู้ชนะจะได้รับการอัปเกรดเต็มที่
จากชั้นสามมาเป็นชั้นสอง

61
00:06:00,401 --> 00:06:02,195
{\an8}สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้โดยสารชั้นสาม

62
00:06:02,278 --> 00:06:04,781
{\an8}และเตือนใจผู้โดยสารชั้นหนึ่ง
ว่าโชคดีแค่ไหนที่มีอภิสิทธิ์

63
00:06:04,864 --> 00:06:08,034
ผู้การคะ คุณช่วยจัดการเรื่องการชกได้มั้ย

64
00:06:09,494 --> 00:06:10,953
ได้อยู่แล้วครับ

65
00:06:11,037 --> 00:06:14,832
- ดีค่ะ งั้นก็เรียบร้อย
- หัวรถจักรจะจัดหาทุกอย่างให้

66
00:06:23,633 --> 00:06:24,926
{\an8}ปล่อยผม

67
00:06:25,718 --> 00:06:26,719
{\an8}ปล่อยผม!

68
00:06:40,358 --> 00:06:43,569
{\an8}แบบนี้ทำให้กลัวรึเปล่า
เป็นความคิดของคุณวิลฟอร์ด

69
00:06:44,570 --> 00:06:45,905
อย่างน้อยพอเอาถุงคลุมหัวผม

70
00:06:45,988 --> 00:06:48,282
ผมก็รู้ว่าวิลฟอร์ดอยากให้ผมเห็นอะไรแค่ไหน

71
00:06:48,366 --> 00:06:52,620
ขออธิบายให้ฟังชัดๆ นะ
พวกเราที่หัวขบวนต่างก็มีหน้าที่กันทั้งนั้น

72
00:06:53,412 --> 00:06:54,413
มีที่ทางของเรา

73
00:06:55,206 --> 00:06:59,085
และตราบใดที่คุณวิลฟอร์ดยังไม่ไว้ใจคุณ
ที่ทางของคุณก็จำกัด

74
00:07:00,086 --> 00:07:04,674
นายห่วงแค่เรื่องใครเป็นคนทรมานและฆ่า
ฌอน ไวส์ก็พอ

75
00:07:04,757 --> 00:07:06,884
และถ้านายพยายามสื่อสารกับท้ายขบวนอีก

76
00:07:06,968 --> 00:07:08,845
ฉันจะจับหัวนายโผล่ไปนอกรถไฟด้วยตัวเอง

77
00:07:13,975 --> 00:07:17,228
ผมไปเจอพยานในคดีฆาตกรรมรายแรกได้รึยังล่ะ

78
00:07:19,272 --> 00:07:20,106
ยัง

79
00:07:21,274 --> 00:07:22,775
เธอยังไม่ฟื้น

80
00:07:24,360 --> 00:07:25,361
งั้น...

81
00:07:27,238 --> 00:07:32,160
วิลฟอร์ดไว้ใจผมมากพอที่จะบอกผมมั้ย
ว่าฌอน ไวส์คอยส่งข่าวเรื่องอะไร

82
00:07:33,494 --> 00:07:34,495
ได้สิ

83
00:07:35,955 --> 00:07:38,666
ฌอน ไวส์มีหน้าที่จับตาดูตลาดมืด

84
00:07:38,749 --> 00:07:39,834
เขาพยายามหาต้นตอ

85
00:07:39,917 --> 00:07:42,170
ของยาเสพติดตัวใหม่
ที่ระบาดอยู่ในตู้ชั้นสาม โครโนล

86
00:07:42,253 --> 00:07:45,923
โครโนลไม่ใช่ของใหม่
คนที่ท้ายขบวนเล่นมันมาสองรอบโลกแล้ว

87
00:07:48,092 --> 00:07:49,552
คุณไม่ได้ส่วนแบ่งเหรอ

88
00:07:50,887 --> 00:07:53,973
ปกติแล้วรัฐอำนาจนิยม
จะคุมการซื้อขายยาเสพติดของตัวเอง

89
00:07:54,056 --> 00:07:57,685
สโนว์เพียร์ซเซอร์เป็นที่หลบภัย
ไม่ใช่รัฐอำนาจนิยม

90
00:07:59,145 --> 00:08:00,104
โอเค

91
00:08:00,646 --> 00:08:04,859
ถ้าฌอน ไวส์กำลังสืบเรื่องโครโนล
เราก็ควรเริ่มจากจุดนั้น

92
00:08:04,942 --> 00:08:07,111
พวกคุณแค่ต้องอมนกเขาให้ผู้คุมสักคน

93
00:08:08,821 --> 00:08:11,741
ออซ ลูกน้องคุณ
ให้ยาเคกับคนที่ยอมบ๊วบให้เขาที่ท้ายขบวน

94
00:08:14,285 --> 00:08:16,078
แหม ดูนายสิ คุณสายสืบ

95
00:08:16,996 --> 00:08:18,748
เริ่มมีความคืบหน้าในคดีแล้ว

96
00:08:20,500 --> 00:08:22,335
ถ้าไม่มีกุญแจมือผมยิ่งเด็ดกว่านี้อีก

97
00:08:24,378 --> 00:08:27,256
ผู้คุมทิลล์ วันนี้ไม่สวมเครื่องแบบ

98
00:08:29,300 --> 00:08:32,261
เขาโทษฉันที่อีตาท้ายขบวนคนนั้น
หลุดจากห้องขังเมื่อคืนนี้

99
00:08:32,345 --> 00:08:34,138
- ฉันไม่ได้...
- หุบปากได้มั้ย

100
00:08:59,163 --> 00:09:01,374
ได้อยู่ที่ตู้ชั้นสองชีวิตคงดีน่าดู

101
00:09:02,750 --> 00:09:04,919
หรือว่าเธอนอนอยู่บนเตียงทั้งวัน

102
00:09:06,254 --> 00:09:08,589
เธอไม่คิดว่ามันช่วยสร้างแรงบันดาลใจเหรอ

103
00:09:15,388 --> 00:09:16,430
ก็มีบ้าง

104
00:09:28,693 --> 00:09:30,736
นิกกี้ถูกจองจำโดยที่ไม่ผิด

105
00:09:31,779 --> 00:09:36,242
แถมยังมีการแอบกินเนื้อมนุษย์เหยียบจมูกฉัน
มันน่าอายมาก

106
00:09:41,414 --> 00:09:43,374
และตอนนี้ฉันก็หากางเกงในไม่เจอด้วยซ้ำ

107
00:09:46,919 --> 00:09:47,920
นี่

108
00:09:51,674 --> 00:09:53,509
นิกกี้เป็นพยานเพียงคนเดียวของเรา

109
00:09:53,593 --> 00:09:56,220
แต่นังตัวแสบจากแผนกต้อนรับ
ไม่ยอมให้เราเข้าพบเธอ

110
00:09:56,304 --> 00:09:59,307
ใช่ นิกกี้บอกอะไรไม่ได้มากนักหรอก
เธอยังสับสนอยู่

111
00:09:59,890 --> 00:10:01,726
ฉันนึกว่ายังไม่ฟื้นซะอีก

112
00:10:04,395 --> 00:10:07,064
- เป็นฉันจะไม่แตะเรื่องนั้นนะ เบสส์
- ทำไมล่ะ

113
00:10:07,148 --> 00:10:10,026
เพราะถ้าเมลานีห้าม
ก็แปลว่าเป็นสิ่งที่วิลฟอร์ดต้องการ

114
00:10:10,109 --> 00:10:11,360
โอเค คือ...

115
00:10:12,361 --> 00:10:15,906
ความคิดพรรค์นี้แหละ
ที่ทำให้เด็กสาวบริสุทธิ์ต้องถูกขังในห้องลิ้นชัก

116
00:10:22,246 --> 00:10:23,164
นี่

117
00:10:23,873 --> 00:10:26,250
เธอไม่อยากประจันหน้ากับเมลานี คาวิลล์หรอก

118
00:10:28,085 --> 00:10:29,378
งั้นฉันจะอ้อมไป

119
00:10:38,804 --> 00:10:42,808
ออสไวเลอร์ ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์เฮงซวย
เดี๋ยวพ่อตบให้ฟันร่วง

120
00:10:42,892 --> 00:10:45,478
ดี แต่ยั้งใจไว้ก่อน
คุณมาถึงทางตันของคดีนี้

121
00:10:45,561 --> 00:10:48,397
ดังนั้นขอให้ผมได้เค้นความจริงจากปากหมอนี่ก่อน

122
00:10:48,481 --> 00:10:51,692
รถไฟขบวนนี้ก็เหมือนกับเมืองเล็กๆ
ทุกคนคงรู้กันหมดแล้วว่านายจะมา

123
00:10:51,776 --> 00:10:55,029
สองปีก่อน คุณขังนิกกี้ไว้ในลิ้นชัก
สำหรับอาชญากรรมที่เธอไม่ได้ก่อ

124
00:10:55,112 --> 00:10:58,240
ตอนนี้คุณไม่รู้ว่าฌอน ไวส์ถูกฆ่า
โดยฝีมือของไอ้โรคจิตคนเดียวกัน

125
00:10:58,324 --> 00:11:02,119
หรือมีใครกำลังพยายาม
กลบเกลื่อนการฆาตกรรมสายของวิลฟอร์ด

126
00:11:02,203 --> 00:11:04,163
- ประเด็นของนายคืออะไร
- ประเด็นผมคือ

127
00:11:04,246 --> 00:11:05,665
ครั้งนี้ให้ผมนำสืบ

128
00:11:06,707 --> 00:11:08,417
พวกท้ายขบวนแห่เข้ามาหาเรา

129
00:11:08,501 --> 00:11:11,045
นายเอาหลาวแทงสัตว์พวกนั้น
พวกมันก็ดันเข้ามาอย่างเร็ว

130
00:11:11,128 --> 00:11:11,962
ออซ

131
00:11:12,046 --> 00:11:14,048
ได้ข่าวว่านายคลานออกมาอย่างกับหมา

132
00:11:14,131 --> 00:11:16,008
แถมยังทิ้งคู่หูเอาไว้ข้างหลัง หลบไป

133
00:11:16,092 --> 00:11:17,093
ครับ

134
00:11:23,974 --> 00:11:25,101
มีเรื่องอะไรหรือครับ

135
00:11:25,643 --> 00:11:27,937
นายให้คนที่ท้ายขบวนเป่าปี่แลกโครโนลเหรอวะ

136
00:11:29,021 --> 00:11:30,356
เชื่อไอ้คนท้ายขบวนเหรอครับ

137
00:11:35,403 --> 00:11:37,363
ใครเป็นคนจัดหายา

138
00:11:37,446 --> 00:11:42,368
คนจัดหายาเหรอ ไม่ๆ เอาละ ฟังนะ

139
00:11:43,702 --> 00:11:45,913
ผมเอาโครนี่ไปแจกที่ท้ายขบวน
นิดหน่อยเองนะครับ

140
00:11:45,996 --> 00:11:47,623
เป็นของกลางที่เรายึดมา

141
00:11:47,706 --> 00:11:49,667
ผมเอาไปให้หญิงท้ายขบวน
ที่แขนโดนแช่แข็งจนหัก

142
00:11:50,876 --> 00:11:52,420
มันเป็นการกระทำที่เปี่ยมเมตตา

143
00:11:52,503 --> 00:11:54,130
นายรู้จักฌอน ไวส์มั้ย

144
00:11:56,090 --> 00:11:57,842
- ใคร คนที่ตายน่ะเหรอ
- เออ คนที่ตาย

145
00:11:57,925 --> 00:11:59,593
ทำไม เขาเกี่ยวอะไรด้วย

146
00:12:00,845 --> 00:12:02,888
ผมสาบานกับรถไฟเลย หัวหน้า

147
00:12:07,726 --> 00:12:08,853
เออน่า กำลังเดินอยู่เนี่ย

148
00:12:12,148 --> 00:12:13,524
ระวังคอเสื้อหน่อยได้มั้ย

149
00:12:17,194 --> 00:12:20,364
- ฟังนะ เทอเรนซ์ ผมจะมาหาคุณอยู่แล้ว
- หุบปาก

150
00:12:21,490 --> 00:12:23,576
ทำไมหัวหน้าผู้คุมไล่บี้นาย

151
00:12:23,659 --> 00:12:27,163
เขาถามเรื่องโครนี่ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย

152
00:12:27,830 --> 00:12:29,039
งั้นก็ดีแล้ว

153
00:12:30,458 --> 00:12:32,168
แล้วไอ้สายสืบจากท้ายขบวนที่อยู่กับเขาล่ะ

154
00:12:34,003 --> 00:12:36,839
เราดึงมันมาช่วยสืบคดีฆาตกรรมฌอน ไวส์

155
00:12:38,507 --> 00:12:42,261
- มันรู้เรื่องโครนี่ได้ยังไง
- มันฉลาด ผมไม่รู้

156
00:12:44,889 --> 00:12:48,392
- เป็นผมจะไม่ประมาทมันหรอก
- ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น

157
00:12:48,476 --> 00:12:51,687
เราจะให้การต้อนรับไอ้สายสืบนั่นอย่างอบอุ่น

158
00:13:06,452 --> 00:13:08,621
โรช ฟังนะ นี่

159
00:13:08,704 --> 00:13:11,832
ผมบอกคุณแล้ว ซาราห์ไม่ได้ฆ่าสายของวิลฟอร์ด

160
00:13:11,916 --> 00:13:13,876
เธอกำลังจะมีลูกกับเขาใช่มั้ยล่ะ

161
00:13:15,336 --> 00:13:18,839
ฟังนะ เธออยู่กินกับเขา เขาบอกอะไรเธอ

162
00:13:18,923 --> 00:13:21,592
นายคุยกับคนของฉันแล้ว
ทีนี้ฉันจะคุยกับคนของนายบ้าง

163
00:13:26,222 --> 00:13:29,141
- ฌอนทำงานที่แผนกเกษตร
- เขาเป็นสายลับอีกด้วย

164
00:13:29,225 --> 00:13:31,310
ฉันไม่รู้ว่าเขาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

165
00:13:31,393 --> 00:13:33,062
- เขาเคยพูดถึงโครโนลกับคุณมั้ย
- ไม่

166
00:13:33,145 --> 00:13:35,648
มีใครเกี่ยวข้องกับการผลิตหรือขายมันมั้ย

167
00:13:35,731 --> 00:13:38,108
เขาไม่ได้พูดถึงยาเสพติดเลย

168
00:13:38,192 --> 00:13:40,402
คือว่า บางครั้งเขาก็โอ้อวดว่าเขารู้จักคน

169
00:13:40,486 --> 00:13:42,530
ที่สามารถหาสิ่งที่เขาต้องการให้เขาได้

170
00:13:44,240 --> 00:13:46,825
คุณไม่ได้เพิ่งมาอยู่ที่นี่
คุณรู้ว่าพวกใต้ดินทำงานกันยังไง

171
00:13:46,909 --> 00:13:48,285
เป็นฝีมือใคร

172
00:13:49,495 --> 00:13:52,498
ช่างอุโมงค์ พนักงานที่ไนต์คาร์

173
00:13:52,581 --> 00:13:55,960
- หรือภารโรง
- ฉันไม่รู้อะไรเจาะจงขนาดนั้น

174
00:13:56,043 --> 00:13:59,630
คุณบอกว่าเขาเป็นสายลับ
ก็เห็นๆ ว่าเขาไม่บอกอะไรเรา

175
00:13:59,713 --> 00:14:02,633
แค่นี้ใช่มั้ย
เพราะฉันต้องเตรียมไปงานคืนต่อสู้

176
00:14:03,634 --> 00:14:06,887
- มันคืออะไร
- ไม่ต้องห่วง นายไม่ได้เข้าร่วมหรอก

177
00:14:08,931 --> 00:14:10,432
- ภารโรง
- ไม่เป็นไร

178
00:14:15,646 --> 00:14:17,982
โยนได้หนึ่งทั้งคู่
ต้องถอดอีกชิ้นแล้วนะคะ ยอร์ก

179
00:14:18,524 --> 00:14:19,358
ถอดซะดีๆ

180
00:14:22,570 --> 00:14:23,821
ไปวิ่งเล่นสิจ๊ะ สาวๆ

181
00:14:25,322 --> 00:14:27,449
สวัสดียามค่ำค่ะ

182
00:14:30,286 --> 00:14:32,413
- "คืนต่อสู้" เหรอ
- เดี๋ยวคุณคงได้เสียอีก

183
00:14:32,496 --> 00:14:34,832
โรเบิร์ตชอบดูมวยมาก ใช่มั้ยคะ โรเบิร์ต

184
00:14:35,416 --> 00:14:37,167
รูท ฉันจับไต๋ได้หรอก

185
00:14:37,251 --> 00:14:39,128
จู่ๆ ก็เปิดกาสิโน

186
00:14:39,211 --> 00:14:40,796
และจัดประลองการต่อสู้

187
00:14:40,880 --> 00:14:44,300
คุณแค่เบี่ยงเบนความสนใจของเรา
จากเหตุการณ์การสูญพันธุ์

188
00:14:44,383 --> 00:14:45,551
ตบ!

189
00:14:47,344 --> 00:14:52,433
เอาจริงๆ นะ รูท เรารู้ว่านี่ไม่ใช่การเดินทาง
เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจอีกต่อไป

190
00:14:52,516 --> 00:14:56,312
แต่เงินของเราช่วยสร้างรถไฟขบวนนี้ขึ้นมา
และคุณวิลฟอร์ดกำลังคุมไม่อยู่

191
00:14:58,022 --> 00:15:01,233
ทรัพยากรร่อยหรอ กบฏที่ท้ายขบวน

192
00:15:02,151 --> 00:15:04,445
คืนต่อสู้เป็นแค่การขายผ้าเอาหน้ารอด

193
00:15:05,362 --> 00:15:09,491
ใช่ค่ะ แต่ก็ช่วยให้ความบันเทิงไม่น้อย

194
00:15:10,367 --> 00:15:12,953
ได้โปรดเชื่อมั่นในรถไฟขบวนนี้เถอะค่ะ

195
00:15:13,037 --> 00:15:16,498
คนพวกนี้ทำงานกันหนักมากนะคะ
และแค่ได้เห็นพวกคุณ พวกเขาก็มีกำลังใจแล้ว

196
00:15:17,082 --> 00:15:19,126
ใช่ค่ะ แม่ ทำเพื่อคนชั้นสามเถอะนะคะ

197
00:15:19,960 --> 00:15:20,794
ตบ!

198
00:15:21,337 --> 00:15:22,421
ไม่เอาน่า!

199
00:15:23,923 --> 00:15:25,090
นะคะ พ่อ

200
00:15:26,383 --> 00:15:29,511
เอาน่ะ ที่รัก มาทำให้เป็นคืนที่น่าจดจำ

201
00:15:30,137 --> 00:15:31,347
คุณจะได้แต่งตัวสวยๆ

202
00:15:49,573 --> 00:15:50,616
คุณแต่งงานแล้วใช่มั้ย

203
00:15:52,034 --> 00:15:53,077
ยี่สิบปี

204
00:15:54,536 --> 00:15:55,537
มีลูกมั้ย

205
00:15:59,333 --> 00:16:00,501
เราจะคุยเรื่องนี้กันเหรอ

206
00:16:03,837 --> 00:16:04,838
สามคน

207
00:16:06,674 --> 00:16:08,008
สองคนไม่รอด

208
00:16:13,305 --> 00:16:14,306
เป็นทางเลือกที่ยากมาก

209
00:16:14,807 --> 00:16:18,477
เราเก็บพวกเขาไว้ในความทรงจำ
พวกเขาทำให้เรามีพลังที่จะไปต่อ

210
00:16:21,146 --> 00:16:23,107
เหมือนผมตอนที่ซาราห์ไปอยู่หัวขบวน

211
00:16:24,984 --> 00:16:28,654
- เธอเคยเป็นความอบอุ่นให้แก่ผม
- ซุปมะเขือเทศกับกริลด์ชีส

212
00:16:40,332 --> 00:16:42,710
คิดว่าฌอน ไวส์ถูกฆ่า
เพราะส่งข่าวเรื่องโครโนลรึเปล่า

213
00:16:43,335 --> 00:16:47,339
หรือว่าสายของวิลฟอร์ด
แค่ถูกฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตตัดไอ้จ้อน

214
00:16:49,925 --> 00:16:51,093
คุณเคยเจอวิลฟอร์ดมั้ย

215
00:16:51,927 --> 00:16:54,179
เคยจับมือเขาสองสามครั้งก่อนขึ้นรถไฟ

216
00:16:54,263 --> 00:16:56,473
แต่ตอนนี้หัวรถจักร
เป็นพื้นที่ปลอดภัยทางชีวภาพแล้ว

217
00:16:56,557 --> 00:16:58,017
เขาสื่อสารผ่านเมลานี

218
00:17:00,185 --> 00:17:02,813
- นี่ ฉันบอกให้เธออยู่บ้าน
- ฉันมีข่าวจะบอก

219
00:17:03,439 --> 00:17:05,649
- ดูเหมือนนิกกี้จะฟื้นแล้ว
- โอเค

220
00:17:05,733 --> 00:17:08,402
พาเลย์ตันไป จับตาดูเขาด้วย

221
00:17:08,485 --> 00:17:10,029
- ผมยังกินมื้อเที่ยงไม่เสร็จ
- ไปได้แล้ว

222
00:17:22,291 --> 00:17:25,419
- ไง
- ผมคุมรอยแตกได้แล้ว

223
00:17:25,502 --> 00:17:28,172
ทีมของโบยันอยู่หลังหน้าต่างตู้เลี้ยงวัว

224
00:17:28,255 --> 00:17:31,842
เวร! เราจะปั๊มความร้อนไปที่นั่นเรื่อยๆ ไม่ได้

225
00:17:32,384 --> 00:17:35,846
- ไฟฟ้าเหลือเกือบจะน้อยสุดเป็นประวัติการณ์
- แล้วต้องเจอภูเขาอีกหลายลูก

226
00:17:37,389 --> 00:17:39,850
- ผมเสนอทางออกเฉพาะหน้าได้เดี๋ยวนี้
- อะไร

227
00:17:39,933 --> 00:17:40,934
ปลดตู้ท้ายขบวน

228
00:17:44,021 --> 00:17:49,109
ผมหมายถึง ย้ายพวกท้ายขบวนมาอยู่ที่ตู้ชั้นสาม
แล้วตัดน้ำหนักของตู้เปล่าออกไป

229
00:17:49,193 --> 00:17:54,782
ตู้ชั้นสามกระด้างกระเดื่องแน่ๆ
ไม่ได้ เราต้องหาทางออกที่ดีกว่านั้น

230
00:17:59,119 --> 00:18:00,913
ให้ตาย ฉันอยากเชื่อมโลหะพวกนี้เอง

231
00:18:02,539 --> 00:18:05,125
คุณครับ คุณ คุณครับ...

232
00:18:09,963 --> 00:18:10,964
เมลานีพูดค่ะ

233
00:18:12,007 --> 00:18:14,551
- ฉันเอง
- ไง มีอะไรเหรอ

234
00:18:15,135 --> 00:18:18,138
เราไม่อยากให้เจ้าหน้าที่สืบสวน
มาเห็นนิกกี้ในสภาพนี้ ถูกมั้ย

235
00:18:18,680 --> 00:18:20,349
ใช่ ทำไมเหรอ

236
00:18:22,518 --> 00:18:24,394
ทิลล์อาจกำลังไปหานิกกี้

237
00:18:26,021 --> 00:18:27,231
ขอบใจนะ จินจู

238
00:18:35,572 --> 00:18:37,866
รีบหน่อย ไม่ควรมีใครได้เข้ามาหาเธอ

239
00:18:37,950 --> 00:18:42,204
นิกกี้ นิกกี้ เธอไม่ตอบสนอง

240
00:18:42,287 --> 00:18:44,832
นั่นเป็นปฏิกิริยาปกติหลังการหลับใหล

241
00:18:44,915 --> 00:18:45,958
ใช่ เธอมีไข้

242
00:18:46,041 --> 00:18:48,085
นั่นเป็นเรื่องปกติธรรมดามาก

243
00:18:48,168 --> 00:18:50,295
ไม่เหมือนการนอนหลับ

244
00:18:50,379 --> 00:18:51,588
อะไรไม่เหมือน

245
00:18:51,672 --> 00:18:54,758
เธอแค่สับสนน่ะ แต่ละคนฟื้นมาเพ้อไปคนละอย่าง

246
00:18:54,842 --> 00:18:56,885
เธอจะดีขึ้นในอีกไม่กี่วัน

247
00:18:56,969 --> 00:18:58,762
นิกกี้ อ้าปากให้ผมดูหน่อยได้มั้ย

248
00:19:00,556 --> 00:19:02,808
- ผมไม่แนะนำให้ทำอย่างนั้น
- คุณพระ

249
00:19:02,891 --> 00:19:04,685
เหมือนเธอโดนหักดิบจากโครโนล ใช่มั้ย

250
00:19:04,768 --> 00:19:06,728
ไม่ เธอแค่เป็นผู้หลับใหลที่หลับมานานมาก

251
00:19:06,812 --> 00:19:08,063
นิกกี้ มีใครเอาโครโนลให้เธอกินมั้ย

252
00:19:08,147 --> 00:19:09,523
- ไม่มีอยู่แล้ว
- โครโนลคืออะไร

253
00:19:09,606 --> 00:19:10,732
มันจะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมั้ย

254
00:19:10,816 --> 00:19:13,652
เธอยังไม่พร้อมให้เยี่ยมนะคะ คุณหมอ

255
00:19:13,735 --> 00:19:14,945
เราได้ยินว่าเธอฟื้นแล้ว

256
00:19:15,028 --> 00:19:17,156
นั่นไม่ได้แปลว่าเธอพร้อมจะให้คุณถาม

257
00:19:17,739 --> 00:19:22,911
ฉันต้องขอให้พวกคุณออกไปจากที่นี่
เดี๋ยวนี้ ไปสิ ได้โปรดให้เธอได้พักผ่อนเถอะนะ

258
00:19:23,620 --> 00:19:25,205
นี่มันบ้าชะมัด

259
00:19:25,289 --> 00:19:28,125
ยาที่ทำให้หลับยาวของคุณ
เป็นโครโนลชนิดหนึ่งหรือเปล่า

260
00:19:28,959 --> 00:19:31,253
- ไม่ใช่อยู่แล้ว
- เหงือกของเธอเป็นสีดำ

261
00:19:31,336 --> 00:19:33,922
นั่นเป็นปฏิกิริยาหลังการหลับใหลที่ปกติมากๆ

262
00:19:34,006 --> 00:19:35,090
หรืออาจจะเป็นตรงกันข้าม

263
00:19:35,174 --> 00:19:37,885
บางทีโครโนลอาจจะเป็นเวอร์ชั่นข้างถนน
ของยาที่ทำให้หลับ

264
00:19:37,968 --> 00:19:39,761
เราคุมเข้มยาตัวนี้ไม่ให้หลุดไปไหนได้

265
00:19:40,596 --> 00:19:42,389
เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ยคะ

266
00:19:47,436 --> 00:19:50,689
คลิมต์ คุณทำอะไรลงไป

267
00:19:57,988 --> 00:20:02,159
คุณกั๊กยาตัวนี้ แล้วยังไงต่อ
คุณให้ใครไป

268
00:20:02,743 --> 00:20:03,785
คนส่งของจะเข้ามา

269
00:20:03,869 --> 00:20:07,456
บางครั้งก็เป็นภารโรง แต่ละครั้งไม่ซ้ำหน้ากันเลย

270
00:20:07,539 --> 00:20:12,085
- คุณได้อะไร
- แค่ของจำเป็นสำหรับผู้หลับใหล

271
00:20:12,169 --> 00:20:15,339
น้ำมันหอมจากพืชเพื่อป้องกันแผลกดทับ

272
00:20:16,340 --> 00:20:18,592
คุณวิลฟอร์ดไม่ได้นึกครอบคลุมทุกอย่าง

273
00:20:19,635 --> 00:20:23,931
ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าพวกเขาเอาไปทำโครโนล

274
00:20:25,057 --> 00:20:26,767
ขอเวลาเราเดี๋ยวได้มั้ยคะ

275
00:20:35,901 --> 00:20:37,444
สองคนนี้คุยอะไรกันลับๆ ล่อๆ

276
00:20:37,527 --> 00:20:39,196
ผมก็อยากรู้เหมือนกัน

277
00:20:39,279 --> 00:20:42,115
คุณวิลฟอร์ดไว้เนื้อเชื่อใจคุณมากโขเลยนะ

278
00:20:44,034 --> 00:20:45,202
นี่มันอะไรกัน

279
00:20:46,745 --> 00:20:47,996
นี่มันอะไรกัน

280
00:20:48,747 --> 00:20:50,832
- นี่ผมของไมลส์
- เลย์ตัน...

281
00:20:50,916 --> 00:20:53,085
- ไมลส์
- เลย์ตัน หยุด

282
00:20:53,168 --> 00:20:54,294
- ไมลส์
- เลย์ตัน หยุดนะ

283
00:20:54,378 --> 00:20:55,629
- พวกคุณทำอะไรเขา
- หยุดนะ!

284
00:20:55,712 --> 00:20:57,965
หยุด มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด

285
00:21:00,133 --> 00:21:02,344
ไมลส์ได้เข้าโครงการฝึกงาน

286
00:21:05,639 --> 00:21:06,807
เขาได้ฝึกงานเหรอ

287
00:21:07,391 --> 00:21:11,311
ใช่ และเขาสบายดี เราแค่ตัดผมให้เขา

288
00:21:13,063 --> 00:21:14,564
ผมอยากเจอเขาเดี๋ยวนี้

289
00:21:16,608 --> 00:21:21,738
วัตถุที่เคลื่อนไหวจะเคลื่อนไหว
ด้วยความเร็วคงที่จนกว่า...

290
00:21:22,531 --> 00:21:23,615
มีใครตอบได้มั้ย

291
00:21:25,450 --> 00:21:26,451
ไมลส์

292
00:21:27,160 --> 00:21:29,204
วัตถุได้รับผลกระทบจากแรงภายนอกครับ

293
00:21:29,871 --> 00:21:31,999
ถูกต้อง ขอบใจจ้ะ ไมลส์

294
00:21:33,417 --> 00:21:36,753
ฉันมีที่นอนของตัวเองกับม่าน
มีส้อมของฉันเองด้วย

295
00:21:36,837 --> 00:21:39,506
แล้วฉันก็ได้กินไอ้สิ่งนี้ มันเรียกว่าส้มเขียวหวาน

296
00:21:40,424 --> 00:21:42,426
ได้ยินว่าเธอทำคะแนนวิทยาศาสตร์
ได้ยอดเยี่ยมด้วย ไอ้หนู

297
00:21:42,509 --> 00:21:44,553
ฉันได้คะแนนเต็มทุกวิชาเลย

298
00:21:44,636 --> 00:21:45,804
เห็นมั้ย มันต้องอย่างนั้น

299
00:21:45,887 --> 00:21:48,640
- เธอจะได้เป็นวิศวกร
- ก็ไม่รู้สินะ

300
00:21:54,146 --> 00:21:56,023
โจซี่คงเป็นห่วงเราน่าดู

301
00:21:56,815 --> 00:21:58,191
แน่นอน

302
00:22:02,237 --> 00:22:04,656
เธอเห็นเด็กคนอื่นๆ ที่ได้มาฝึกงานมั้ย

303
00:22:06,033 --> 00:22:08,243
มิเคล่าได้ไปฝึกที่ห้องซักผ้า

304
00:22:08,827 --> 00:22:11,038
ส่วนมีอา ฉันไม่รู้

305
00:22:15,083 --> 00:22:16,752
ไมลส์จ๊ะ ได้เวลากินมื้อค่ำแล้ว

306
00:22:18,086 --> 00:22:19,254
เธอชอบมื้อค่ำนี่นา

307
00:22:28,597 --> 00:22:30,223
ฉันจะหูไวตาไวนะน้า

308
00:22:57,000 --> 00:22:59,211
เอาละ ให้ฉันลงไปได้แล้ว

309
00:23:04,925 --> 00:23:06,343
มันคือเทือกเขาบลังกาพีค

310
00:23:06,426 --> 00:23:07,677
มันมีปัญหาอะไร

311
00:23:08,261 --> 00:23:09,721
เราควรผ่านมันไปตั้งแต่เมื่อวาน

312
00:23:11,306 --> 00:23:12,808
รถไฟควรจะวิ่งด้วยความเร็วเต็มพิกัด

313
00:23:12,891 --> 00:23:15,143
เพื่อปั่นไฟสำรองไว้สำหรับขึ้นเขาเซียร์รามาเดร

314
00:23:15,227 --> 00:23:17,771
แสดงว่าการกระแทกเมื่อวาน
ก่อความเสียหายหนัก

315
00:23:17,854 --> 00:23:20,857
และเราก็ล่าช้าอยู่แล้วด้วย
ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น มันทำให้ช้าไปกันใหญ่

316
00:23:21,358 --> 00:23:23,693
เมื่อปีที่สี่รถไฟแล่นช้าตั้งหนึ่งเดือน

317
00:23:24,194 --> 00:23:26,738
มันเริ่มต้นด้วยความมืด การตัดส่วนแบ่งน้ำ

318
00:23:26,822 --> 00:23:31,535
คำถามก็คือ เมื่อไหร่ที่ทรัพยากร
จะมีค่ามากกว่าพวกเราในฐานะแรงงาน

319
00:23:32,035 --> 00:23:34,162
ฉันเดาว่าก่อนถึงเซียร์รามาเดร

320
00:23:34,746 --> 00:23:37,207
- ฟังนะ ฟังๆ
- เราช้าไปแค่วันเดียว

321
00:23:37,290 --> 00:23:41,586
วิลฟอร์ดยังไม่ได้ปลดตู้ของเรา
เราก็แค่ต้องอดทนไปก่อน

322
00:23:41,670 --> 00:23:44,548
เห็นด้วย แชร์ที่นอนกันเตียงละสองคน
ใช้น้ำครึ่งเดียว

323
00:23:45,132 --> 00:23:46,049
- ตกลง
- ตกลง

324
00:23:46,133 --> 00:23:50,345
เอาละ บอกทุกคนให้ร่วมมือกัน
ลดการใช้ครึ่งหนึ่งเพื่อรักษาความร้อน

325
00:23:50,428 --> 00:23:51,304
ได้ ตกลง

326
00:23:51,388 --> 00:23:55,183
เพื่อนๆ ของเราที่หัวขบวนจะหาทางช่วยเรา

327
00:24:00,355 --> 00:24:02,065
ขอบคุณที่ให้ผมได้เจอเขา

328
00:24:02,149 --> 00:24:04,776
หวังว่าทีนี้คุณจะมีสมาธิ
กับงานขั้นต่อไปของเราแล้วนะ

329
00:24:06,153 --> 00:24:07,154
เมลานี

330
00:24:08,738 --> 00:24:13,618
ผมต้องไปหาโจซี่ แม่เลี้ยงของเขา
ผมกล่อมเธอให้ยอมปล่อยเขามา

331
00:24:14,452 --> 00:24:16,121
ผมรู้ว่าป่านนี้เธอคงเป็นห่วงเขาแย่แล้ว

332
00:24:17,414 --> 00:24:20,125
ทิลล์จะบอกเธอเองในครั้งหน้าที่ไปที่นั่น

333
00:24:21,209 --> 00:24:25,130
ฟังนะ เธอจำเป็นต้องได้ยินจากปากผม
ว่าเขาปลอดภัยดี

334
00:24:25,213 --> 00:24:28,216
เอางี้มั้ย เมื่อคุณระบุตัวฆาตกรของฌอน ไวส์ได้
ฉันจะอนุญาตให้ไปพบเธอ

335
00:24:29,009 --> 00:24:31,970
ยังไงมันก็สายเกินกว่าจะไปท้ายขบวนอยู่ดี
จะมีการต่อสู้ในคืนนี้

336
00:24:32,053 --> 00:24:33,722
ใช่ ฉันกำลังคิดถึงเรื่องนั้นอยู่พอดี

337
00:24:33,805 --> 00:24:35,515
{\an8}(คืนต่อสู้)
(ไรต์แฮนด์แมนสู้กับคนเหล็กทีน่า)

338
00:24:35,599 --> 00:24:36,433
"คืนต่อสู้"

339
00:24:38,435 --> 00:24:40,729
รู้สึกเหมือนเป็นที่ที่เหมาะจะตามหาภารโรงนะ

340
00:24:40,812 --> 00:24:43,440
ใช่ แต่ถ้าพวกเขาลักลอบขายโครโนลจริง

341
00:24:43,523 --> 00:24:47,319
ก็คงไม่ยอมนั่งคุยกับสายสืบรถไฟแต่โดยดีหรอก

342
00:24:47,402 --> 00:24:49,821
ให้เป็นหน้าที่ของสายสืบรถไฟดีมั้ย

343
00:24:52,407 --> 00:24:53,909
ช่วยเขาด้วยล่ะ ผู้คุม

344
00:25:00,832 --> 00:25:03,043
คณะกรรมการทั้งหลาย อย่างที่ทราบกันดี...

345
00:25:04,252 --> 00:25:07,505
อย่างที่ทราบกันดี ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง

346
00:25:08,548 --> 00:25:09,883
พูดไม่เก่ง

347
00:25:09,966 --> 00:25:11,051
แต่เรา...

348
00:25:11,134 --> 00:25:14,179
หลังจากได้เงินมากพอในไตรมาสที่สี่

349
00:25:14,262 --> 00:25:17,432
เราก็มั่นใจได้แล้วว่า
เราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้แล้ว

350
00:25:18,850 --> 00:25:23,271
ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง
แต่เราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้แล้ว

351
00:25:23,355 --> 00:25:24,773
และที่ปรึกษาของผมบอกว่า...

352
00:25:26,524 --> 00:25:28,193
ผมอยากบอกพวกคุณ...

353
00:25:32,364 --> 00:25:34,032
โปรดทราบ ผู้โดยสารทุกท่าน

354
00:25:34,616 --> 00:25:36,785
เนื่องจากการซ่อมเครื่องอย่างต่อเนื่อง

355
00:25:36,868 --> 00:25:41,081
ตู้โดยสารชั้นสองและชั้นสามอาจลดการจ่ายไฟ

356
00:25:41,665 --> 00:25:45,835
พนักงานทุกคนของวิลฟอร์ดอินดัสทรีส์
ขอขอบคุณในความอดทนของท่าน

357
00:26:00,225 --> 00:26:02,352
สู้! สู้! สู้!

358
00:26:14,906 --> 00:26:17,450
ใครมีเดิมพันให้ฉันบ้างคะ นี่เป็นคืนต่อสู้

359
00:26:17,534 --> 00:26:20,412
ยินดีต้อนรับสู่ไนต์คาร์ ขอเสียงกรี๊ดหน่อยค่ะ

360
00:26:26,084 --> 00:26:28,044
ได้ มาเลย!

361
00:26:28,712 --> 00:26:29,879
โอเค

362
00:26:32,882 --> 00:26:37,679
- พวกชั้นหนึ่งอยู่ข้างบนนั้น
- เอ้า! ขนจิ้งจอกพนันข้างไรต์แฮนด์แมน

363
00:26:39,931 --> 00:26:41,725
นักสู้คนหนึ่งเป็นภารโรง

364
00:26:44,269 --> 00:26:45,478
พวกเขาอยู่นั่น ในเครื่องแบบสีขาว

365
00:26:46,187 --> 00:26:48,398
แต่ตรงโน้นฉันไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

366
00:26:48,481 --> 00:26:49,774
ฉันไม่มีหน้าที่ไปยุ่งเกี่ยวด้วย

367
00:26:50,942 --> 00:26:51,776
เป็นไงบ้างคะ

368
00:26:51,860 --> 00:26:52,694
เจ๋ง!

369
00:26:55,238 --> 00:26:57,115
สวัสดีค่ะ ผู้โดยสารทุกท่าน

370
00:26:58,158 --> 00:27:02,495
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ยินดีต้อนรับสู่คืนต่อสู้

371
00:27:04,289 --> 00:27:05,915
นางอยู่ทั่วทุกที่เลยนะ

372
00:27:06,624 --> 00:27:10,211
รางวัลสำหรับผู้ชนะในคืนนี้คือ
การอัปเกรดไปอยู่ตู้ชั้นสองที่ทุกคนหมายปอง

373
00:27:12,756 --> 00:27:15,216
แต่ก่อนจะเริ่ม ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่จะประกาศว่า

374
00:27:15,300 --> 00:27:20,388
คุณวิลฟอร์ดประสงค์จะพูดอะไรสักเล็กน้อย

375
00:27:22,432 --> 00:27:25,977
ขอบคุณ สวัสดีครับ ผู้โดยสารทุกท่าน

376
00:27:26,061 --> 00:27:29,481
อย่างที่ทราบกันดี ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง

377
00:27:29,564 --> 00:27:34,069
แต่เราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้แล้ว
ผมจึงอยากบอกพวกคุณว่า

378
00:27:34,152 --> 00:27:36,488
ถ้ารางรถไฟสอนอะไรผมบ้าง

379
00:27:36,571 --> 00:27:40,325
ก็คือว่า แม้จะเจอทางขึ้นที่ชันที่สุด
สุดท้ายก็จะพบกับทางลงวันยังค่ำ

380
00:27:40,408 --> 00:27:45,288
ผมจะทำสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดไปเรื่อยๆ
ผมจะทำให้หัวรถจักรทำงานไปชั่วนิรันดร์

381
00:27:45,372 --> 00:27:51,211
ส่วนคุณก็ทำสิ่งที่คุณทำได้ดีที่สุดไปเรื่อยๆ
เอาตัวรอด เอาตัวรอด เอาตัวรอด

382
00:27:51,294 --> 00:27:55,840
เอาตัวรอด เอาตัวรอด
หัวรถจักรจะจัดหาให้ทุกอย่าง

383
00:27:56,341 --> 00:27:58,301
วิลฟอร์ด! วิลฟอร์ด!

384
00:28:01,221 --> 00:28:03,390
วิลฟอร์ด! วิลฟอร์ด!

385
00:28:05,767 --> 00:28:09,062
เอาละค่ะ เริ่มการต่อสู้ได้

386
00:28:10,397 --> 00:28:11,773
ไปรอข้างหลังนั่น

387
00:28:20,031 --> 00:28:22,283
ซาราห์ทำงานอยู่ข้างหลังบาร์

388
00:28:23,493 --> 00:28:24,577
ดี

389
00:28:25,954 --> 00:28:26,913
นี่

390
00:28:27,622 --> 00:28:30,458
เธอจะไม่พูดกับผมถ้าคุณตามผมแจแบบนี้

391
00:28:32,127 --> 00:28:34,129
ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ โอเคมั้ย

392
00:28:35,004 --> 00:28:37,799
เราจะได้ข้อมูลมากขึ้นเยอะถ้าผมไปคนเดียว

393
00:28:39,050 --> 00:28:41,136
- ก็ได้ ไปสิ
- นี่

394
00:28:41,219 --> 00:28:43,763
จับตาดูคนพวกนั้นเอาไว้ด้วยนะ
อย่าให้พวกเขาไปจากที่นี่

395
00:28:44,889 --> 00:28:46,099
ระวังตัวด้วยล่ะ

396
00:28:50,687 --> 00:28:51,688
นั่นไงคะ

397
00:28:52,397 --> 00:28:55,692
เขาอยู่นั่น สายสืบรถไฟ

398
00:28:57,277 --> 00:28:59,571
ฉันหวังว่าสารรูปแบบนั้น
คือการปลอมตัวของเขานะ

399
00:29:19,257 --> 00:29:21,718
- ดีใจจังที่คุณยังปลอดภัย
- ภารโรงพวกนี้เป็นใคร

400
00:29:23,845 --> 00:29:27,515
คนที่ไว้เคราตรงนั้นคือเทอเรนซ์
สายส่งโครโนลของฌอน

401
00:29:29,142 --> 00:29:31,102
เขาเป็นหัวหน้าภารโรง
อย่าประมาทเมื่ออยู่กับเขา

402
00:29:31,186 --> 00:29:32,771
ผมแค่จะไปทักทาย

403
00:29:33,438 --> 00:29:35,356
ฉันไปถามให้ได้ว่าเขาจะยอมเจอคุณมั้ย

404
00:29:35,440 --> 00:29:36,900
คุณอยากคุยกับเขาแค่ไหน

405
00:29:37,484 --> 00:29:38,610
มันเป็นกุญแจดอกแรก

406
00:29:38,693 --> 00:29:40,737
กับเทอเรนซ์ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนเสมอ

407
00:29:44,157 --> 00:29:45,533
แหวนแต่งงานของผมเหรอ

408
00:29:50,038 --> 00:29:51,998
คุณมอบมันให้ฉันในวันที่ฉันออกจากท้ายขบวน

409
00:29:53,041 --> 00:29:55,543
ฉันขายของฉันไปแล้ว
แต่เก็บของคุณเอาไว้ ดังนั้น...

410
00:29:56,127 --> 00:29:58,713
ฉันคืนให้ คุณจะได้เอาไปแลกถ้าจำเป็น

411
00:30:01,508 --> 00:30:05,762
ผมคิดเรื่องที่คุณพูดมาตลอด
เรื่องอยู่ที่นี่กับคุณ

412
00:30:08,056 --> 00:30:10,016
ผมยังรักคุณ ซาราห์

413
00:30:13,186 --> 00:30:15,188
- แต่...
- ฉันรู้ค่ะ อังเดร

414
00:30:17,023 --> 00:30:18,525
ฉันรู้ว่าพวกท้ายขบวนต้องการคุณ

415
00:30:20,819 --> 00:30:22,445
ฉันก็รักคุณเหมือนกัน

416
00:31:37,395 --> 00:31:39,105
คุณไม่ใช่ภารโรงนี่ ผู้คุม

417
00:31:40,148 --> 00:31:44,152
แปลกใจมั้ยล่ะ พวกเขาไม่อยากยุ่งกับ
สายสืบแสนเชื่องของวิลฟอร์ด

418
00:31:46,029 --> 00:31:51,117
วิลฟอร์ดส่งผมมาที่นี่เพื่อล้วงความลับของพวกเขา

419
00:31:52,368 --> 00:31:54,621
ถ้าผมเป็นเทอเรนซ์ก็คงจะอยากคุยกับผม

420
00:31:55,663 --> 00:31:58,833
สองครั้งแล้วนะวันนี้ที่ฉันต้องมายุ่งกับนาย

421
00:31:58,917 --> 00:32:01,586
แต่ผมจำเป็นต้องคุยกับเทอเรนซ์

422
00:32:01,669 --> 00:32:02,754
อะไร ก็เลยมาที่นี่น่ะเหรอ

423
00:32:02,837 --> 00:32:06,633
นายก็รู้ว่าเขามาเสี่ยงกับนายไม่ได้
แถมยังเป็นคนท้ายขบวนซะอีก

424
00:32:07,425 --> 00:32:09,093
นายแค่จะทำให้เขาอารมณ์เสีย

425
00:32:09,177 --> 00:32:14,265
งั้นก็ออกไปบอกเขาว่า
มีคนจับตามองผมอยู่เหมือนกัน

426
00:32:14,349 --> 00:32:17,060
ผมจะสลัดทิลล์ให้หลุด เราจะได้คุยกันตามลำพัง

427
00:32:17,602 --> 00:32:18,645
โอเค

428
00:32:20,563 --> 00:32:22,982
คุณคิดว่าคุณไม่มีอะไร
ให้ผมแฉอีกงั้นเหรอ ออสไวเลอร์

429
00:32:24,609 --> 00:32:27,403
ผมกับโรช หัวหน้าคุณ เริ่มจะซี้ย่ำปึ้กกันแล้ว

430
00:32:28,029 --> 00:32:30,073
ผมอาจจะปั้นเรื่องใส่ความคุณก็ได้

431
00:32:30,865 --> 00:32:33,201
หรือเทอเรนซ์อาจจะไม่ได้เห็นโครโนลอีก

432
00:32:37,121 --> 00:32:39,248
ไปบอกเขาซะ ผู้คุม

433
00:32:43,711 --> 00:32:45,088
นายแม่งบ้าว่ะ พวก

434
00:32:53,596 --> 00:32:57,433
โว้ย! เอาเลยๆ

435
00:32:59,394 --> 00:33:02,855
เวร นิกกี้ นิกกี้

436
00:33:09,028 --> 00:33:10,738
- เธอมาทำอะไรที่นี่
- ฉันต้องการโครโนล

437
00:33:12,740 --> 00:33:14,993
ดูสิ ดูสิคะ จำได้มั้ยนั่นใคร

438
00:33:17,412 --> 00:33:20,039
เธอฆ่าคน เธอออกมาทำอะไรที่นี่

439
00:33:20,540 --> 00:33:21,666
เธอบริสุทธิ์

440
00:33:30,216 --> 00:33:33,386
คุณเลย์ตัน คุณนี่มันแสบจริงๆ

441
00:33:35,680 --> 00:33:36,681
มาเร็ว

442
00:34:45,291 --> 00:34:48,127
แหม ใครกันเนี่ย
ถ้าไม่ใช่สายสืบคนดังจากท้ายขบวน

443
00:34:49,045 --> 00:34:50,171
กินอินทผลัมมั้ย

444
00:35:05,103 --> 00:35:08,022
ชื่อเทอเรนซ์ ห้ามเรียกว่า "เทอร์รี่"

445
00:35:11,234 --> 00:35:15,029
นายออกมาสืบคดีฆาตกรรม
แล้วยาของฉันก็ขาดแคลนขึ้นมาเลย

446
00:35:15,113 --> 00:35:15,947
ไม่เอาน่า

447
00:35:16,823 --> 00:35:19,700
ไอ้ของนั่นมันเป็นยาพิษ เทอเรนซ์
นายควรจะละอายใจตัวเอง

448
00:35:23,538 --> 00:35:25,331
เคยขายโครโนลให้ฌอน ไวส์รึเปล่า

449
00:35:25,915 --> 00:35:28,668
ทำไม เพราะเขาเคยอึ๊บเมียนายเหรอ

450
00:35:28,751 --> 00:35:32,255
เปล่า เพราะเขาเป็นสายให้วิลฟอร์ด

451
00:35:35,550 --> 00:35:37,468
ฉันไม่ได้ฆ่าเขา

452
00:35:38,052 --> 00:35:40,346
- อย่ามาโบ้ยให้ฉัน
- ไม่

453
00:35:40,429 --> 00:35:43,182
- นายไม่อยากเสียชื่อแบบนั้นหรอก
- ใช่

454
00:35:44,559 --> 00:35:49,689
แล้ว... วิลฟอร์ดรู้ปัญหาเกี่ยวกับโครนี่
บนรถไฟของเขาแค่ไหน

455
00:35:49,772 --> 00:35:51,440
ยังรู้น้อยมาก

456
00:35:52,024 --> 00:35:53,734
พนันว่าถ้าฉันให้ข้อมูลเขา
เกี่ยวกับฆาตกรรมรายนี้

457
00:35:53,818 --> 00:35:55,736
เขาอาจจะลืมเรื่องทั้งหมดไปเลยก็ได้

458
00:36:04,370 --> 00:36:08,416
รู้มั้ยว่าสมัยก่อนฉันเคยเป็นอะไร
ก่อนที่จะมาเป็นภารโรง

459
00:36:10,042 --> 00:36:10,960
ภารโรง

460
00:36:12,378 --> 00:36:14,005
ทำความสะอาดตึกระฟ้า

461
00:36:14,088 --> 00:36:16,966
ฉันขึ้นรถไฟขบวนนี้มา แล้วรู้มั้ยว่าฉันเห็นอะไร

462
00:36:17,550 --> 00:36:20,178
รถไฟก็เป็นตึกระฟ้าอีกตึก เพียงแต่เป็นแนวนอน

463
00:36:21,262 --> 00:36:22,680
ฉันรู้ต้องบริหารจัดการมันยังไง

464
00:36:23,639 --> 00:36:26,851
และตึกของฉันก็แค่กลายเป็นโลกทั้งใบ

465
00:36:27,685 --> 00:36:29,604
คนบางคนไม่เคยมีชีวิตดีอย่างนี้

466
00:36:32,106 --> 00:36:33,941
แต่ฉันยังอยากให้ชีวิตฉันดีไปกว่านี้อีก

467
00:36:34,775 --> 00:36:39,113
ตู้ชั้นสามกับท้ายขบวนรวมกันเป็น 70 เปอร์เซ็นต์
ของประชากรทั้งหมด

468
00:36:39,197 --> 00:36:43,284
ใช่ บางทีเราน่าจะไปดูกันนะว่าใครอยู่ชั้นบนสุด

469
00:36:48,748 --> 00:36:50,208
การมีความฝันเป็นเรื่องที่ดี

470
00:36:59,425 --> 00:37:01,552
ฉันเห็นฌอนในคืนที่เขาถูกฆ่า

471
00:37:03,137 --> 00:37:07,308
เขามาซื้อขายยาเคกับชายอีกคน
ที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

472
00:37:08,100 --> 00:37:09,560
อธิบายลักษณะของเขาได้มั้ย

473
00:37:09,644 --> 00:37:11,187
ไม่ได้มาจากแถวนี้

474
00:37:11,896 --> 00:37:17,902
อาจจะมาจากชั้นหนึ่ง อายุ 30 ต้นๆ
ผมเกรียน เขาดูแลตัวเองดี

475
00:37:31,207 --> 00:37:36,087
ฉันต้องการอะไรอีกอย่าง เทอเรนซ์
บางอย่างที่เล็กมากๆ

476
00:37:42,760 --> 00:37:45,930
กลับบ้านกันได้แล้วทุกคน ชายแดนปิดแล้ว

477
00:37:46,013 --> 00:37:48,808
รถไฟเล็กไปยังตู้ชั้นสามเสียอยู่
พวกคุณต้องเดินกลับตู้ชั้นสามเอง

478
00:37:48,891 --> 00:37:52,853
ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
แม้ว่าจะเกิดความโกลาหลขึ้น

479
00:37:52,937 --> 00:37:54,397
อาจสำเร็จเพราะความโกลาหลนี่ก็ได้

480
00:37:54,981 --> 00:37:57,483
ฉันจะส่งพวกก่อความวุ่นวายเข้านอน
คุณก็ส่งพวกเขาเข้านอนเถอะ

481
00:37:57,566 --> 00:37:58,609
แล้วก็ รูท...

482
00:37:59,527 --> 00:38:00,361
ทำได้ดีมาก

483
00:38:01,028 --> 00:38:03,656
เป็นเกียรติที่ได้ทำตามความต้องการ
ของคุณวิลฟอร์ดค่ะ

484
00:38:06,617 --> 00:38:08,035
เอาละ

485
00:38:08,119 --> 00:38:11,914
ชายแดนปิดแล้ว ห้ามผลักกัน ค่อยๆ เดินนะ

486
00:38:11,998 --> 00:38:13,374
อยู่ในความสงบ

487
00:38:16,294 --> 00:38:18,337
- ผมมีข้อมูลจะบอกคุณ
- อะไร

488
00:38:18,421 --> 00:38:21,424
- เกรงว่าจะเป็นการเรียกครั้งสุดท้ายแล้วค่ะ
- น่าเสียดาย

489
00:38:21,507 --> 00:38:24,760
เรากำลังเต้นรำไปตามถนนช็องเซลีเซ

490
00:38:24,844 --> 00:38:25,845
คุณเต้นรำเก่งมากค่ะ

491
00:38:26,804 --> 00:38:29,557
คุณอาจจะเบนความสนใจของเรา
ได้หนึ่งคืน เมลานี

492
00:38:29,640 --> 00:38:33,477
แต่ในอีกหนึ่งหรือสองปี เมื่อคุณเสิร์ฟ
สตูว์เนื้อแบบบูร์กิญองจานสุดท้ายในประวัติศาสตร์

493
00:38:34,437 --> 00:38:36,939
ฉันจะไม่โกหกค่ะ มันเป็นเรื่องร้ายแรง

494
00:38:38,649 --> 00:38:41,110
คุณวิลฟอร์ดตัดท้ายขบวนทิ้งได้เสมอ

495
00:38:42,320 --> 00:38:43,904
ฉันดีใจที่พวกคุณสนุกกับค่ำคืนนี้

496
00:38:45,031 --> 00:38:46,615
กลับบ้านอย่างปลอดภัยนะ แอลเจ

497
00:38:48,868 --> 00:38:49,952
ไปกันเถอะ ลูกรัก

498
00:39:03,007 --> 00:39:06,010
เลย์ตันได้รูปพรรณของชายที่อยู่กับฌอน ไวส์

499
00:39:06,093 --> 00:39:07,595
ก่อนที่เขาจะถูกฆ่า

500
00:39:08,346 --> 00:39:09,221
แต่...

501
00:39:09,305 --> 00:39:12,141
ผมจะไม่บอกคุณหรอก
จนกว่าคุณจะยอมให้ผมไปเจอโจซี่ที่ท้ายขบวน

502
00:39:22,193 --> 00:39:23,652
โจซี่ เวลล์สเตด

503
00:39:57,853 --> 00:39:59,647
ฉันนึกว่าคุณตายไปแล้ว

504
00:40:00,147 --> 00:40:02,274
พวกเขาทำอะไรคุณ พวกเขาลากคุณออกไปทำไม

505
00:40:02,358 --> 00:40:03,359
ฉันสบายดี

506
00:40:04,485 --> 00:40:05,903
ฉันสบายดี ฟังนะ

507
00:40:08,364 --> 00:40:09,448
ฉันไปคุยกับไมลส์มา

508
00:40:10,116 --> 00:40:15,454
เธอจะต้องภูมิใจมากๆ เขาอยู่ในชั้นเรียน
เขากำลังเรียนวิทยาศาสตร์ของจริง

509
00:40:16,122 --> 00:40:17,164
แล้วคุณเจอเขาเหรอ

510
00:40:17,248 --> 00:40:19,834
และเขาได้กินอาหารสามมื้อ

511
00:40:20,626 --> 00:40:22,086
เขามีส้อมเป็นของตัวเอง

512
00:40:27,425 --> 00:40:30,553
ฉันเจอซาราห์ ที่ฉันคิดเอาไว้มันผิดหมดเลย

513
00:40:30,636 --> 00:40:35,433
ตลอดเวลามานี้ ฉันมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

514
00:40:37,685 --> 00:40:40,438
ฉันคิดถึงเธอ โจซี่ และฉันเสียใจจริงๆ

515
00:40:43,232 --> 00:40:44,233
ฉันก็เหมือนกัน

516
00:40:45,693 --> 00:40:46,986
ฉันคิดถึงคุณเหมือนกัน

517
00:40:49,071 --> 00:40:50,114
พอได้แล้ว

518
00:40:52,908 --> 00:40:56,162
เขามีเตียงของตัวเอง และมีเด็กคนอื่นๆ อีก

519
00:40:56,245 --> 00:40:58,747
และเขาคิดถึงเธอ โจซี่

520
00:41:00,124 --> 00:41:01,500
ระหว่างเรามีแค่ประตูกั้น

521
00:41:14,597 --> 00:41:15,806
ตกลงเรากำลังตามหาใคร

522
00:43:02,580 --> 00:43:05,040
เธอจำฉันไม่ได้ใช่มั้ย นิกกี้

523
00:43:11,255 --> 00:43:12,965
แต่เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร

524
00:44:41,095 --> 00:44:43,097
คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี