1
00:00:09,760 --> 00:00:11,553
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเป็นนายจริงๆ

2
00:00:13,263 --> 00:00:15,891
ทอมมี่
พาพี่เขาไปเล่นที่ห้องของลูกสิ

3
00:00:21,355 --> 00:00:22,564
ไม่เป็นไร

4
00:00:55,222 --> 00:00:59,059
นายอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว
นายอยู่กับพ่อสองคนมาตลอดเลยเหรอ

5
00:00:59,142 --> 00:01:01,645
แม่ตายตอนที่ผมยังเล็ก

6
00:01:03,063 --> 00:01:04,063
อ้อ

7
00:01:06,108 --> 00:01:07,317
เสียใจด้วยนะ

8
00:01:09,611 --> 00:01:12,656
เฮ้ ไม่ต้องห่วง
พ่อของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน

9
00:01:12,739 --> 00:01:14,408
นายอยากเอาของเล่นของนาย
มาให้ฉันดูไหม

10
00:01:25,043 --> 00:01:26,712
พวกนี้เคยเป็นของปู่ผม

11
00:01:50,319 --> 00:01:52,237
ทำให้ฉันดูหน่อยสิว่ามันบินยังไง

12
00:01:52,905 --> 00:01:54,823
ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี

13
00:01:55,866 --> 00:01:58,035
ไม่อยากเชื่อว่าเป็นนายจริงๆ

14
00:01:59,161 --> 00:02:01,079
นายมาตามหาฉันทำไม

15
00:02:01,163 --> 00:02:03,582
เราไม่รู้ว่านายอยู่ที่นี่

16
00:02:05,292 --> 00:02:06,543
เราจะรู้ได้ไง

17
00:02:08,586 --> 00:02:10,547
โทษที ฉันแค่…

18
00:02:10,631 --> 00:02:11,632
ฉัน…

19
00:02:12,633 --> 00:02:14,718
ฉันยังอึ้งอยู่เลย คือว่า…

20
00:02:15,511 --> 00:02:17,554
เราตามหาอาร์เธอร์ คอนเวย์อยู่

21
00:02:17,638 --> 00:02:20,474
อือ ลูกสาวฉันเป็นนักข่าวเหมือนฉัน

22
00:02:20,557 --> 00:02:22,643
และเราแค่อยากมาถามอะไรเขาหน่อย

23
00:02:22,726 --> 00:02:23,894
เรื่องอะไร

24
00:02:25,312 --> 00:02:30,108
เรื่องสมัยที่เขาอยู่ที่… ที่สแตรตา

25
00:02:30,192 --> 00:02:33,737
ใช่ เรา…
เรารู้ว่าเขาเป็นคนแจ้งเบาะแส

26
00:02:46,959 --> 00:02:48,794
นายหายหัวไปไหนมา

27
00:02:52,005 --> 00:02:53,590
แล้วนายมาทำอะไรที่นี่

28
00:02:55,509 --> 00:02:58,595
โทษที มันช่าง…
นายรู้จักอาร์เธอร์ คอนเวย์ได้ไง

29
00:02:58,679 --> 00:02:59,763
นายรู้จักเขาได้ไง

30
00:03:00,472 --> 00:03:02,432
เขาเป็นคนพาฉันมาที่นี่เอง

31
00:03:07,312 --> 00:03:09,022
เดี๋ยวนะ เขาลักพาตัวนายเหรอ

32
00:03:09,523 --> 00:03:12,192
ฉันไม่เข้าใจ
เขาจะลักพาตัวนายทำไมกัน

33
00:03:12,693 --> 00:03:16,280
เขาไม่ได้ลักพาตัวฉัน แมตต์
เขาช่วยชีวิตฉันต่างหาก

34
00:03:36,008 --> 00:03:37,926
(อาร์เธอร์ คอนเวย์)

35
00:03:40,679 --> 00:03:44,057
(ยังไม่จบแค่นี้ มีใครอีก)

36
00:03:50,480 --> 00:03:54,985
อาร์เธอร์ช่วยชีวิตนายงั้นเหรอ
จากอะไร

37
00:03:57,988 --> 00:04:00,449
ฉันคือสาเหตุที่เขาต้องแจ้งเบาะแส

38
00:04:05,579 --> 00:04:07,206
ตอนที่แม่ฉันป่วย

39
00:04:07,789 --> 00:04:11,126
แม่เริ่มพาฉันไปที่ลานบิน
เพื่อดูเครื่องบินนำเครื่องขึ้น

40
00:04:12,503 --> 00:04:14,254
นั่นคือที่ที่ฉันเจออาร์เธอร์

41
00:04:14,338 --> 00:04:18,425
ตอนนั้นฉันไม่รู้หรอก
แต่อาร์เธอร์เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดฉัน

42
00:04:38,487 --> 00:04:40,447
มีใครรู้เรื่องนี้อีกไหม

43
00:04:41,907 --> 00:04:43,325
ฉันว่าไม่มี

44
00:04:43,408 --> 00:04:46,787
แม่ฉันคอยเตือนไม่ให้ฉันบอกใคร
เรื่องที่ไปลานบิน

45
00:04:46,870 --> 00:04:49,873
ฉันว่าแม่คงไม่อยากให้ใครรู้เรื่อง

46
00:04:49,957 --> 00:04:51,917
เรื่องที่บ้านก็หนักหนาพอแล้ว

47
00:04:52,501 --> 00:04:53,585
พ่อคิดอะไรออกแล้ว

48
00:04:54,670 --> 00:04:57,631
งั้นก็ไม่ต้องเอาของขวัญเลยดีไหม

49
00:05:02,469 --> 00:05:03,595
อือ ฉัน…

50
00:05:04,596 --> 00:05:06,014
ฉันเข้าใจ

51
00:05:06,849 --> 00:05:10,060
แม่ฉันรู้ว่า
คงอยู่ดูแลฉันตลอดไปไม่ได้ และ…

52
00:05:11,520 --> 00:05:14,523
ได้ไปเที่ยวเล่นที่สแตรตา
นั่นคือที่ที่ฉันมีความสุข

53
00:05:17,109 --> 00:05:20,821
แล้ววันนึงฉันก็บังเอิญได้ยิน
สิ่งที่ฉันไม่ควรได้ยิน

54
00:05:24,783 --> 00:05:27,578
อาร์เธอร์พาฉันไปดูเครื่องบินลำใหม่
ที่กำลังสร้างอยู่

55
00:05:32,499 --> 00:05:35,627
พวกผู้บริหารกำลังคุยกัน
เรื่องสารเคมีที่เรียกว่าแคดเมียม

56
00:05:35,711 --> 00:05:37,337
ว่ามันมีพิษร้ายแรงแค่ไหน

57
00:05:38,046 --> 00:05:41,091
พวกเขาไม่อยากให้ใครรู้
ว่าบริษัทใช้สารนั้น

58
00:05:41,175 --> 00:05:43,844
พวกเขาวางแผนที่จะนำมันไปทิ้ง
ที่ไหนสักแห่งนอกเมือง

59
00:05:43,927 --> 00:05:45,971
ฉันเตือนแฮงก์กับอาร์เธอร์

60
00:05:46,054 --> 00:05:50,559
และพวกเขาคิดว่าถ้าออกมาให้ข้อมูล
พวกเขาจะบีบให้สแตรตาพูดความจริงได้

61
00:05:52,686 --> 00:05:54,188
แต่กลับกัน…

62
00:05:56,398 --> 00:05:57,858
พวกเขาหันมาตามล่าเรา

63
00:05:58,442 --> 00:06:00,694
เขาต้องหาทางพาฉันออกไปจากที่นั่น

64
00:06:00,777 --> 00:06:03,030
สแตรตาจะได้ไม่มีวันตามหาฉันเจอ

65
00:06:03,113 --> 00:06:05,449
แต่เขากลับไว้ใจคนผิด

66
00:06:05,949 --> 00:06:08,410
ที่ทุกอย่างพังพินาศ
มันไม่ใช่ความผิดของเขา

67
00:06:08,493 --> 00:06:09,703
ริชชี่

68
00:06:11,288 --> 00:06:13,332
พอเราไม่ได้โผล่ไปที่จุดนัดพบ

69
00:06:14,124 --> 00:06:19,129
พ่อก็มาตามหาฉัน
และเราได้อยู่แคนาดานับตั้งแต่นั้นมา

70
00:06:22,257 --> 00:06:25,761
หนูว่าแล้ว
สแตรตาคือเหตุผลที่ทำให้คุณจากไป

71
00:06:25,844 --> 00:06:29,431
คุณรู้ว่าพวกเขาใช้สารเคมี
ที่ทำให้ผู้คนล้มป่วย

72
00:06:31,934 --> 00:06:34,102
ขอร้องล่ะค่ะ กลับมาเถอะ

73
00:06:35,020 --> 00:06:38,398
คุณคือประจักษ์พยานที่เราต้องการ
พ่อคะ ในที่สุดเราก็จะล้มพวกเขาได้

74
00:06:38,482 --> 00:06:40,526
ล้มใคร แกพูดเรื่องอะไรน่ะ

75
00:06:40,609 --> 00:06:45,072
สแตรตาค่ะ พวกเขาปฏิเสธทุกอย่าง
พวกเขาคือสาเหตุที่ปู่ปู่ของหนูตาย

76
00:06:46,323 --> 00:06:47,366
พ่อนายเหรอ

77
00:06:50,953 --> 00:06:52,412
เกิดอะไรขึ้นกับเขา

78
00:06:53,163 --> 00:06:54,665
เป็นเพราะแคดเมียมน่ะ

79
00:06:55,832 --> 00:06:59,002
ใช่ พวกเขาบอกว่าตอนนั้นพวกเขาไม่รู้
ว่ามันอันตราย แต่ว่า…

80
00:06:59,837 --> 00:07:02,339
พวกเขาโกหก พวกเขารู้อยู่แล้ว

81
00:07:03,423 --> 00:07:06,134
และอาร์เธอร์มีหลักฐาน
หลักฐานมัดตัวด้วย

82
00:07:07,845 --> 00:07:10,681
เขาบันทึกเสียงหนึ่งในผู้บริหาร
ที่ออกมายอมรับได้

83
00:07:10,764 --> 00:07:14,101
เขากะจะเอาเทปนั่นไปให้ตำรวจ
เมื่อรู้จุดทิ้งสารเคมีของสแตรตา

84
00:07:15,227 --> 00:07:16,228
แต่แล้ว…

85
00:07:16,311 --> 00:07:18,188
พวกเขาทำให้เครื่องบินของแฮงก์พัง

86
00:07:18,647 --> 00:07:19,731
พวกเขาเป็นคนฆ่าเขา

87
00:07:21,692 --> 00:07:26,613
ใช่ อาร์เธอร์ออกจากเมืองในคืนนั้น
และวางแผนพาฉันออกมาด้วย

88
00:07:28,365 --> 00:07:29,616
ตอนนี้เทปอยู่ไหนคะ

89
00:07:31,451 --> 00:07:32,578
ฉันไม่รู้

90
00:07:33,328 --> 00:07:35,581
พ่อไม่มีทางบอกฉันว่ามันอยู่ไหน เขา…

91
00:07:37,749 --> 00:07:40,043
เขาไม่อยากให้ฉันเข้าไปตามหาในเมือง
มัน…

92
00:07:41,295 --> 00:07:43,547
อันตรายเกินไป
ที่ฉันจะอยู่ในอิรีฮาร์เบอร์

93
00:07:47,801 --> 00:07:48,802
ปล่อยนะ

94
00:07:48,886 --> 00:07:51,597
ไม่ต้องห่วง
เราจะพาไปยังที่ที่ปลอดภัย

95
00:07:53,682 --> 00:07:55,142
ฉันฆ่าคนตาย แมตต์

96
00:07:57,853 --> 00:07:59,479
ฉันกลับไปที่นั่นอีกไม่ได้

97
00:08:01,190 --> 00:08:02,191
เดี๋ยวนะ ริชชี่ ฉัน…

98
00:08:02,274 --> 00:08:06,320
โอเค อย่า… อย่าเรียกฉันแบบนั้น
ฉันไม่ใช่ริชชี่อีกต่อไปแล้ว

99
00:08:06,403 --> 00:08:09,781
ลูก… ลูกชายฉัน
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าริชชี่คือใคร

100
00:08:09,865 --> 00:08:11,408
ฉันจะไม่ยอมเสียแกไปเพราะเรื่องนี้

101
00:08:13,744 --> 00:08:16,580
ขอโทษนะ นายกลับไปได้แล้ว
ฉันช่วยนายไม่ได้หรอก ฉัน…

102
00:08:19,041 --> 00:08:20,125
นายกลับไปเถอะ

103
00:08:20,209 --> 00:08:21,543
แต่เราสู้ได้นะคะ

104
00:08:22,836 --> 00:08:23,879
ร่วมมือกัน

105
00:08:24,463 --> 00:08:25,797
ใช่ไหมคะพ่อ

106
00:08:30,260 --> 00:08:31,470
ไม่ เราควรไปได้แล้ว

107
00:08:32,179 --> 00:08:36,390
ใช่ เราต้องกลับแล้ว
เราควรไปได้แล้ว มาเถอะลูก

108
00:08:48,987 --> 00:08:50,405
(อาร์เธอร์ คอนเวย์)

109
00:08:54,743 --> 00:08:57,746
ที่อิรีฮาร์เบอร์
ยังมีหลายคนที่ห่วงใยคุณเสมอ

110
00:09:00,958 --> 00:09:02,835
เราไม่เคยหยุดตามหาคุณเลย

111
00:09:10,217 --> 00:09:11,969
ใช่ มีคนออกมาให้ข้อมูลบ้างค่ะ

112
00:09:12,052 --> 00:09:15,764
คุณบอกว่าพ่อของคุณ
ทำงานที่สแตรตาช่วงปีไหนนะคะ

113
00:09:15,848 --> 00:09:18,600
มะเร็งปอดชนิดเซลล์ขนาดเล็ก
โรงงานหมายเลขสี่

114
00:09:19,309 --> 00:09:23,105
โอเค ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ ฉันจะติดต่อไป

115
00:09:23,772 --> 00:09:26,775
เมืองนี้มีคนมากมาย
ที่สมาชิกในครอบครัวมีอาการป่วย

116
00:09:26,859 --> 00:09:30,404
ปัญหาที่ปอดกับไต การสูญเสียความจำ

117
00:09:30,487 --> 00:09:34,408
แปลว่าเรามีคดีต้องทำใช่ไหมคะ
อาการร่วมกันแปลว่ามีความเชื่อมโยง

118
00:09:36,535 --> 00:09:39,121
อือ แต่คงไม่ได้
ถ้าคนกลัวเกินกว่าจะออกมาให้ข้อมูล

119
00:09:39,705 --> 00:09:43,333
นี่ สิ่งที่เราต้องการมากกว่าอะไร
ก็คือเจ้าทุกข์ ต้องการอีกเยอะเลย

120
00:09:43,417 --> 00:09:46,879
การฟ้องคดีแบบกลุ่มจะทำได้ก็ต่อเมื่อ
คนหลายร้อยกล่าวหาว่าบริษัททำผิด

121
00:09:46,962 --> 00:09:50,382
อะไรกัน แปลว่าต้องให้คนเป็นร้อยๆ
ล้มป่วยก่อนถึงจะมีคนเชื่อพวกเขาเหรอ

122
00:09:50,465 --> 00:09:51,675
ไม่ยุติธรรมเลย

123
00:09:52,885 --> 00:09:53,886
แม่รู้จ้ะ

124
00:09:57,055 --> 00:10:00,517
ถ้าเราแสดงให้พวกเขาเห็น
ว่าพวกเขาไม่ได้ตัวคนเดียวล่ะ

125
00:10:01,393 --> 00:10:06,315
ไม่รู้สิ ให้พวกเขามารวมตัวกัน
และนัดคุยกัน แบบตัวต่อตัวน่ะ

126
00:10:06,398 --> 00:10:09,484
ศาลากลาง ความคิดเข้าท่ามากๆ

127
00:10:10,569 --> 00:10:12,863
หนูไม่ค่อยได้คุยกับใครที่โรงเรียน

128
00:10:12,946 --> 00:10:16,992
แต่ตอนวอล์กเอาต์
จู่ๆ ทุกคนก็มาฟังหนู

129
00:10:21,622 --> 00:10:24,249
เฮ้ เป็นไงบ้าง

130
00:10:28,837 --> 00:10:30,130
เกิดอะไรขึ้นเหรอ

131
00:10:35,093 --> 00:10:36,470
เราเจอเขาแล้ว

132
00:10:37,387 --> 00:10:38,555
อาร์เธอร์อยู่ที่นั่นเหรอ

133
00:10:39,264 --> 00:10:41,725
- เขาว่าไงบ้าง
- ไม่ใช่ บริดจ์

134
00:10:44,019 --> 00:10:45,521
เราเจอริชชี่แล้ว

135
00:10:46,980 --> 00:10:47,981
ว่าไงนะ

136
00:10:51,151 --> 00:10:52,569
เขายังไม่ตาย

137
00:10:58,242 --> 00:11:01,286
เดี๋ยวนะ แปลว่าริชชี่รู้มาตลอด
ว่าแซมติดคุก

138
00:11:01,370 --> 00:11:03,497
และไม่ปริปากบอกใครเลยเหรอ
ว่าพวกเขาจับผิดคน

139
00:11:03,580 --> 00:11:05,082
ฟังนะ เราไม่รู้ซะหน่อย

140
00:11:05,666 --> 00:11:08,877
ตอนนั้นเขาอยู่ต่างประเทศแล้ว
และมันเป็นข่าวแค่ในท้องถิ่น

141
00:11:08,961 --> 00:11:09,962
ใช่

142
00:11:10,045 --> 00:11:13,048
สมัยที่ยังไม่มีอินเทอร์เน็ต
มันไม่เหมือนกัน ข่าวแพร่ได้ยากกว่า

143
00:11:13,131 --> 00:11:15,050
ใช่ เขาอาจจะไม่ได้อยากรู้ด้วยซ้ำ

144
00:11:15,133 --> 00:11:18,095
แต่เขามาที่นี่ตอนนี้ก็ได้
มาช่วยเหลือคนพวกนั้น

145
00:11:18,178 --> 00:11:20,055
แต่เขาไม่ยอมทำเนี่ยนะ

146
00:11:20,138 --> 00:11:22,015
รู้ไหม มันซับซ้อนน่ะ ฮิลดี้

147
00:11:22,766 --> 00:11:27,020
เขาขวัญหนีดีฝ่อนี่นา
เขาบังเอิญฆ่าคนตาย ถูกไหม

148
00:11:27,104 --> 00:11:30,023
ตอนนั้นเขาไม่ได้แก่กว่าลูกเท่าไรเลย
ลองนึกภาพดูสิ

149
00:11:30,107 --> 00:11:32,526
แม่คะ ทั้งหมดนี้หมายความว่าไง
ในทางกฎหมาย

150
00:11:33,485 --> 00:11:37,322
ในทางกฎหมายน่ะ การกลับมา
อาจหมายถึงการเสี่ยงต้องติดคุก

151
00:11:37,406 --> 00:11:40,284
- แต่เขาแค่ป้องกันตัวนะคะ
- แม่รู้จ้ะลูก

152
00:11:40,367 --> 00:11:43,078
และไม่แน่ว่า…
เขาอาจไม่ต้องติดคุกก็ได้

153
00:11:43,161 --> 00:11:47,541
แต่บอกตามตรง ไหนๆ เราก็รู้แล้ว
ว่าเขายังมีชีวิตอยู่

154
00:11:47,624 --> 00:11:49,877
แม่ว่าเรามีหน้าที่
ที่ต้องแจ้งให้ตำรวจรู้

155
00:11:50,794 --> 00:11:52,421
ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าเราปกปิดข้อมูล

156
00:11:52,504 --> 00:11:56,300
แต่แซมสมควรได้รู้ความจริง
และริชชี่ควรเป็นคนบอกเขาเอง

157
00:11:59,219 --> 00:12:01,221
เอางี้นะ พ่อจะไปจัดการเอง

158
00:12:05,726 --> 00:12:07,936
โอเค คุณทำถูกต้องแล้ว

159
00:12:08,020 --> 00:12:11,315
และแน่นอนว่ามันมีเหตุให้บรรเทาโทษ

160
00:12:11,398 --> 00:12:15,110
แต่รัฐจำเป็นต้องรู้
ว่าริชชี่ยังมีชีวิตอยู่

161
00:12:18,947 --> 00:12:20,490
จะเกิดอะไรขึ้นกับเขา

162
00:12:20,574 --> 00:12:22,951
เขาจะถูกส่งตัวกลับมาอิรีฮาร์เบอร์

163
00:12:23,702 --> 00:12:26,872
- อาจจะต้องขึ้นโรงขึ้นศาลด้วย
- ให้ตายสิ

164
00:12:26,955 --> 00:12:29,708
ดูจากรูปคดีแล้ว
อัยการเขตอาจไม่ส่งฟ้อง

165
00:12:29,791 --> 00:12:33,128
แต่ว่านะทุกคน
ฉันก็มีระเบียบการที่ต้องปฏิบัติตาม

166
00:12:33,212 --> 00:12:34,463
นั่นสินะ

167
00:12:37,508 --> 00:12:41,345
นายเห็นเขากับตาเลยเหรอ
เป็นเขาจริงๆ ใช่ไหม

168
00:12:43,764 --> 00:12:46,642
อือ ใช่ ฉันเห็นเขาจริงๆ

169
00:12:47,976 --> 00:12:48,977
ดูเขา…

170
00:12:50,854 --> 00:12:52,731
ดูเขาหวาดกลัวนะ แฟรงก์

171
00:12:55,150 --> 00:12:57,903
- เขามีลูกชายด้วยเหรอ
- ใช่

172
00:13:00,030 --> 00:13:02,866
ใช่ เขามีลูกชายคนนึง ชื่อทอมมี่

173
00:13:02,950 --> 00:13:07,120
แกเหมือนริชชี่ตอนเด็กเลย
มองหน้าลูกเขาก็รู้เลย

174
00:13:07,788 --> 00:13:11,333
จริงๆ นะ ดีใจที่ได้เจอ
ดีจริงๆ ที่ได้เห็นแม้จะแค่แป๊บเดียว

175
00:13:16,463 --> 00:13:17,714
ให้ฉันไปเถอะ

176
00:13:19,174 --> 00:13:21,093
ฉันจะพูดโน้มน้าวริชชี่เอง ฉันจะ…

177
00:13:22,928 --> 00:13:25,722
อธิบายทุกอย่างให้เขาฟังล่วงหน้า
ฉันปกป้องเขาได้

178
00:13:30,936 --> 00:13:32,896
คุณค่อยแจ้งหน่วยที่เกี่ยวข้อง
พรุ่งนี้ได้ไหม

179
00:13:34,606 --> 00:13:36,775
ถ้าขอฉันให้ฉันทำละก็ ฉันทำไม่ได้

180
00:13:38,026 --> 00:13:39,069
งั้นถือว่าผมไม่ได้ขอนะ

181
00:13:50,205 --> 00:13:53,625
ผมแอบได้ยินพวกผู้บริหารในบริษัท
พูดว่ามันคือแคดเมียม

182
00:13:53,709 --> 00:13:56,712
- พวกเขาทดสอบมัน และมันเป็นพิษ
- เฮ้ เป็นไงบ้าง

183
00:13:57,713 --> 00:13:59,339
ริชชี่บอกว่ามีหลักฐานมัดตัว

184
00:13:59,423 --> 00:14:02,593
อาร์เธอร์มีเทปสารภาพ
ที่จะโค่นสแตรตาได้

185
00:14:02,676 --> 00:14:05,888
แต่เขาทิ้งมันไว้ที่อิรีฮาร์เบอร์

186
00:14:06,930 --> 00:14:09,892
ผมกำลังพาลูกของเพื่อนผม
เดินชมเครื่องบินลำใหม่

187
00:14:09,975 --> 00:14:14,062
เด็กคนนั้นคือริชชี่ ริชชี่คือคนที่
แอบได้ยินพวกผู้บริหารคุยกัน

188
00:14:14,146 --> 00:14:16,648
นั่นคงเป็นตอนที่
เขากลายเป็นเป้าหมายของสแตรตา

189
00:14:16,732 --> 00:14:20,569
แต่เทปสารภาพอาจอยู่ที่ไหนก็ได้
เราจะแกะรอยตามหามันยังไง

190
00:14:20,652 --> 00:14:24,281
เรามาช่วยกันคิด
อือ ตอนนี้เรารู้อะไรบ้าง

191
00:14:24,865 --> 00:14:28,076
เรารู้ว่าอาร์เธอร์เก็บเทปไว้
จนถึงวันที่เครื่องบินของแฮงก์ตก

192
00:14:28,160 --> 00:14:30,287
เพราะเขาวางแผน
ที่จะเอาเทปนั่นไปให้ตำรวจ

193
00:14:30,370 --> 00:14:34,374
และริชชี่บอกว่าอาร์เธอร์ออกจากเมือง
ในคืนนั้น เพราะว่าเขากลัวมาก

194
00:14:40,464 --> 00:14:45,844
พ่อดูนี่สิ แฮงก์ กิลลิสเครื่องบินตก
ช่วงบ่ายวันที่ 24 ตุลาคม 1987

195
00:14:45,928 --> 00:14:48,013
เราแค่ต้องรู้ให้ได้
ว่าวันนั้นอาร์เธอร์ทำอะไร

196
00:14:48,096 --> 00:14:49,097
(แฮงก์ กิลลิส
1939-1987)

197
00:14:49,181 --> 00:14:50,766
อ้อ ได้ เอาสิ ง่ายแค่นี้เอง

198
00:14:53,936 --> 00:14:57,981
พ่อพอจะจำอะไรเกี่ยวกับวันที่
แฮงก์ กิลลิสเครื่องบินตกได้บ้างไหม

199
00:14:59,775 --> 00:15:02,277
เด็กๆ รอเดี๋ยว รอก่อน
พ่ออยากถ่ายรูป

200
00:15:02,361 --> 00:15:03,487
เอาละนะ

201
00:15:04,404 --> 00:15:06,281
ไปยืนรวมกัน เด็กๆ นี่นะ

202
00:15:24,299 --> 00:15:25,467
ใช่ จริงด้วย

203
00:15:27,678 --> 00:15:31,181
วันนั้นเรากะจะไปตกปลากัน ใช่แล้ว

204
00:15:33,225 --> 00:15:34,226
อือ ไหนดูซิ

205
00:15:36,436 --> 00:15:39,398
ใช่ ดูสิ นี่ไง ดูตรงนี้ ดูวันที่สิ

206
00:15:40,440 --> 00:15:43,610
รู้ไหม
พ่อจำได้ว่าอาร์เธอร์อยู่ที่นั่นด้วย

207
00:15:43,694 --> 00:15:46,154
เขาเป็นคนบอกเรา
เรื่องที่แฮงก์ กิลลิสเครื่องบินตก

208
00:15:46,238 --> 00:15:47,239
เป็นเขานี่เอง

209
00:15:55,205 --> 00:15:57,457
พ่อคิดว่าเทปนั่น
จะอยู่บนเรือของปู่ปู่ไหม

210
00:15:58,041 --> 00:16:00,419
มันก็เป็นเบาะแสที่ใช้ได้นะ

211
00:16:00,502 --> 00:16:03,338
พาคนมาศาลากลางให้ได้มากที่สุด

212
00:16:04,214 --> 00:16:05,591
เราโน้มน้าวพวกเขาได้

213
00:16:18,979 --> 00:16:20,647
ทุกคนต้องช่วยกัน ถูกไหม

214
00:16:22,774 --> 00:16:25,903
เอาละ งั้น… งั้นก็ลุยกันเลย มาเถอะ

215
00:16:25,986 --> 00:16:28,655
- เชิญสุภาพสตรีก่อน
- ขอบใจ

216
00:16:28,739 --> 00:16:29,573
(ประชุมที่ศาลากลาง)

217
00:16:29,656 --> 00:16:32,868
เราจะจัดงานที่ศาลากลาง
เพื่อคนที่อาจเดือดร้อนเพราะสแตรตา

218
00:16:32,951 --> 00:16:36,830
เอาไปแจกต่อให้คนอื่นๆ ที่คุณคิดว่า
อยากมาร่วมงานด้วยได้เลย โอเคนะคะ

219
00:16:36,914 --> 00:16:39,458
ขอบคุณมากค่ะ โชคดีนะคะ

220
00:16:39,541 --> 00:16:41,251
ใช่ ทั้งหมดนี้เป็นงานบริการสังคม

221
00:16:41,335 --> 00:16:43,295
เราอยากช่วยให้คน
ไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลเอง

222
00:16:43,378 --> 00:16:44,963
แค่มาฟังสิ่งที่พวกเขาต้องพูดหน่อย

223
00:16:45,047 --> 00:16:47,549
จิมมี่พี่ชายคุณด้วย
บอกเขาทีว่าเขาควรมางานนี้

224
00:16:47,633 --> 00:16:50,511
และถ้าพวกเขาเคยทำอะไรกับคุณ
หรือครอบครัวคุณ

225
00:16:50,594 --> 00:16:51,637
หรือใครก็ตาม มาได้เลย

226
00:16:51,720 --> 00:16:54,765
ฉันเอาให้ใบปลิวอีกแผ่น
ฝากบอกต่อๆ กันด้วยนะคะ หวัดดีค่ะ

227
00:17:04,148 --> 00:17:06,944
มีตรงไหนที่เรายังไม่ได้หาอีกไหม

228
00:17:07,027 --> 00:17:11,073
ไม่รู้สิ พ่อรู้สึกว่า
เราหาบนเรือทุกซอกทุกมุมแล้วนะ

229
00:17:15,410 --> 00:17:16,411
แย่ละ

230
00:17:17,412 --> 00:17:18,413
อะไรเหรอ

231
00:17:20,707 --> 00:17:22,960
อย่าพูดว่า "แย่ละ" แล้วก็เงียบไปสิ

232
00:17:24,837 --> 00:17:26,755
สแตรตารู้เรื่อง
การฟ้องร้องคดีของแม่เธอแล้ว

233
00:17:27,381 --> 00:17:30,092
พ่อฉันบอกว่า
พวกเขาส่งไอ้นี่ให้คนทั่วบริษัทเลย

234
00:17:30,175 --> 00:17:32,761
เดี๋ยวก่อน อะไรกัน ไหน ขอดูหน่อยซิ

235
00:17:35,180 --> 00:17:36,181
เดี๋ยวนะ

236
00:17:36,265 --> 00:17:42,271
"คำกล่าวอ้างเป็นเท็จและหมิ่นประมาท
เป็นภัยต่องานของเราในอิรีฮาร์เบอร์"

237
00:17:42,980 --> 00:17:44,857
พวกเขาบอกว่าเราโกหกงั้นสินะ

238
00:17:44,940 --> 00:17:47,943
เปล่า พวกเขาขู่จะให้คนตกงานมากกว่า
นี่แหละที่พวกเขาบอก

239
00:17:49,403 --> 00:17:51,321
ผมแวะไปดูพ่อผมหน่อยดีกว่า

240
00:17:51,905 --> 00:17:54,783
เขามักลืมกินอะไรเวลากังวล
และเขาน้ำตาลในเลือดต่ำด้วย

241
00:17:55,450 --> 00:17:59,788
ผมก็ควรไปเหมือนกัน
ผมอยากเอาไอ้นี่ไปแปะที่โรงเรียน

242
00:18:00,289 --> 00:18:01,623
หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง

243
00:18:01,707 --> 00:18:04,001
- ขอบใจที่ช่วยนะเด็กๆ
- ได้เลยครับ

244
00:18:04,084 --> 00:18:06,044
พยายามอย่าให้ถูกตำรวจจับนะครับ

245
00:18:10,799 --> 00:18:13,510
- เพิ่มลงไปในรายการด้วย
- อันนี้ตรวจแล้ว

246
00:18:13,594 --> 00:18:16,513
- ใบปลิวเราจะหมดแล้วค่ะ
- เยี่ยมเลย เดี๋ยวเอามาเพิ่มอีก

247
00:18:16,597 --> 00:18:19,766
เอ้านี่
งานนี้คนมากันอุ่นหนาฝาคั่งแน่

248
00:18:19,850 --> 00:18:21,685
ในที่สุดคนก็รับฟังแล้ว

249
00:18:24,229 --> 00:18:25,731
อาจจะไม่ใช่ทุกคนค่ะ

250
00:18:32,487 --> 00:18:33,864
- ฉันเอาอันนี้นะ
- ได้เลยค่ะ

251
00:18:33,947 --> 00:18:34,990
เยี่ยมเลย

252
00:18:42,372 --> 00:18:45,417
- นี่ หนูจะไปทำสำเนามาเพิ่ม
- ขอบใจจ้ะลูก

253
00:18:45,501 --> 00:18:47,961
(อิรีฮาร์เบอร์
บริดเจ็ต เจนเซน ทนายความ)

254
00:18:53,800 --> 00:18:57,471
(ไอ้คนทรยศ!!)

255
00:19:15,906 --> 00:19:18,408
เฮ้ รู้ไหม
มันผ่านมาตั้ง 30 ปีแล้วนะลูก

256
00:19:19,409 --> 00:19:23,038
พ่อไม่รู้ว่า
เทปมันจะอยู่รอดได้ถึงครึ่งทางไหม

257
00:19:23,121 --> 00:19:26,500
บอกตามตรง
พ่อคิดว่าเราไม่ควรหวังมากไป

258
00:19:40,097 --> 00:19:44,518
อาร์เธอร์เอาเทปไปซ่อนเพราะรู้ว่า
มันคือสิ่งเดียวที่จะปกป้องริชชี่ได้

259
00:19:45,727 --> 00:19:48,730
ไม่ว่าเขาจะซ่อนไว้ที่ไหน
มันต้องเป็นที่ที่ปลอดภัยแน่นอน

260
00:19:48,814 --> 00:19:52,109
ใช่ จริงของลูก
แต่พ่อไม่รู้เลยว่าที่ไหน

261
00:19:53,694 --> 00:19:58,657
นอกจากเหรียญเก่าๆ พวกนี้
ที่ปู่ปู่ซ่อนไว้ในกล่องอุปกรณ์…

262
00:19:59,575 --> 00:20:02,286
พ่อหมายถึงว่า…
ในนี้มันไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย

263
00:20:03,829 --> 00:20:08,584
พ่อคะ ถ้าเทปเคยอยู่บนเรือ
แต่เขาเอาไปซ่อนไว้ที่อื่นล่ะ

264
00:20:08,667 --> 00:20:09,960
ในที่ที่ปลอดภัยกว่านี้

265
00:20:11,336 --> 00:20:14,923
จำได้ไหม ตอนที่ปู่ปู่
เริ่มเอาข้าวของไปซ่อนทั่วบ้าน

266
00:20:15,424 --> 00:20:17,467
จ้ะ อย่างเช่นตู้เซฟในห้องใต้หลังคา

267
00:20:17,551 --> 00:20:20,345
ใช่ค่ะ ทั้งหมดนั่น
คือของที่เขาอยากปกป้องไว้

268
00:20:21,388 --> 00:20:22,848
มันไม่ควรอยู่ตรงนี้

269
00:20:22,931 --> 00:20:25,267
พ่อ ทำอะไรน่ะ

270
00:20:25,350 --> 00:20:27,603
ให้ผมทำเอง หยุดเถอะ
มา พอได้แล้ว

271
00:20:31,982 --> 00:20:32,983
หวัดดีจ้ะ

272
00:20:33,609 --> 00:20:35,110
นอนไม่หลับเหรอ

273
00:20:36,028 --> 00:20:37,905
หนูว่าหนูอาจจะรู้แล้วว่าเทปอยู่ไหน

274
00:20:53,670 --> 00:20:54,963
มีแค่สมุดเล่มนี้

275
00:20:57,174 --> 00:20:58,550
เดี๋ยว อะไรเนี่ย

276
00:21:05,599 --> 00:21:09,061
เทปไม่ได้อยู่นี่ หนูคิดผิด อีกแล้ว

277
00:21:13,482 --> 00:21:16,026
เดี๋ยวนะ พ่อไม่อยากเชื่อเลย ดูสิ

278
00:21:16,818 --> 00:21:20,906
เฮ้ ดูนี่สิ เขา…
เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

279
00:21:22,115 --> 00:21:25,619
ใช่
เขารู้มาตลอดว่ามีบางอย่างผิดปกติ

280
00:21:25,702 --> 00:21:27,287
ดูสิ เขาสงสัยคนพวกนั้น

281
00:21:27,371 --> 00:21:30,040
(สแตรตาเทคอินดัสตรีส์
1968 ถึง 1976 ใช่ไหม)

282
00:21:30,123 --> 00:21:32,334
ใช่ เขาคงต้องได้เห็น…

283
00:21:32,417 --> 00:21:34,545
เพื่อนเก่าจากที่ทำงานของเขาทุกคน
ตายจากไป

284
00:21:34,628 --> 00:21:37,172
และเขาพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว
เข้าด้วยกัน ดูสิ

285
00:21:38,715 --> 00:21:40,217
(ข่าวมรณกรรม - ธีโอ มาร์คอส
1952- 2015)

286
00:21:40,300 --> 00:21:42,803
แต่เขาหมดเวลา
ก่อนที่จะไขปริศนาได้สำเร็จ

287
00:21:44,721 --> 00:21:46,139
เขาป่วยหนักเกินไป

288
00:21:51,228 --> 00:21:55,524
รู้ไหม พ่อ…
พ่อน่าจะช่วยเขาสืบเรื่องนี้

289
00:21:56,483 --> 00:21:59,695
ใช่ พ่อน่าจะทำได้ รู้ไหม
ถ้าพ่อกลับมาอยู่ที่นี่ พ่อคง…

290
00:21:59,778 --> 00:22:02,155
พ่อคงช่วยเขา
สืบเรื่องทั้งหมดนี้ได้แน่ๆ

291
00:22:04,575 --> 00:22:05,784
แต่พ่อไม่เคยรู้เลย

292
00:22:09,329 --> 00:22:11,748
(แมตตี้ บริดเจ็ต อิซาเบล ฮิลดี้)

293
00:22:13,667 --> 00:22:15,085
เทปไม่ได้อยู่กับเขา

294
00:22:20,340 --> 00:22:21,341
จ้ะ

295
00:22:23,427 --> 00:22:24,428
นั่นสินะ

296
00:22:56,168 --> 00:22:57,294
ริชชี่

297
00:23:02,007 --> 00:23:03,008
ริชชี่

298
00:23:13,018 --> 00:23:14,019
ริชชี่

299
00:23:33,789 --> 00:23:36,291
อิซซี่ได้บอกไหมว่าฝีมือใคร

300
00:23:36,875 --> 00:23:37,876
ไม่ได้บอก

301
00:23:37,960 --> 00:23:40,712
ไม่อยากเชื่อเลย
ว่าคนเมืองนี้จะพ่นสีบนรถเรา

302
00:23:40,796 --> 00:23:41,964
อาจเป็นสแตรตาก็ได้

303
00:23:42,589 --> 00:23:46,301
แมตต์ เมืองนี้เล็กจะตาย
ใครๆ ก็รู้ว่าเราเป็นใคร บ้านอยู่ไหน

304
00:23:46,385 --> 00:23:49,304
ก็ใช่ ผมว่าเราควรแจ้งความ
ควรจริงๆ นะ

305
00:23:49,388 --> 00:23:52,099
บางทีเรื่องที่ศาลากลาง
อาจจะไม่ใช่ความคิดที่เข้าท่า

306
00:23:52,182 --> 00:23:56,144
แม่คะ ไม่นะ เรายังมีเวลาแก้ไข
เรายังหาเทปได้

307
00:24:00,691 --> 00:24:03,735
เอาละ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อไปดูเอง

308
00:24:08,448 --> 00:24:10,367
โอเค ไม่มีปัญหา เราไม่มีปัญหา

309
00:24:12,369 --> 00:24:15,664
เฮ้ ทุกคน มีเรื่องอะไรเหรอ

310
00:24:18,041 --> 00:24:19,126
อะไรเหรอคะ

311
00:24:21,920 --> 00:24:22,921
ริชชี่ไม่อยู่แล้ว

312
00:24:23,005 --> 00:24:27,176
ฉันชะลอที่จะแจ้งเรื่องให้นานที่สุด
เท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่ได้ผล

313
00:24:27,259 --> 00:24:29,845
ดูเหมือนว่าเขาหนีไปทันที
หลังจากที่คุณไปที่นั่น

314
00:24:29,928 --> 00:24:31,221
อะไรนะ

315
00:24:36,059 --> 00:24:37,853
(ปั๊มน้ำมันคอมมอนเวลต์)

316
00:24:47,905 --> 00:24:50,032
(ร้านขายของชำ)

317
00:25:39,331 --> 00:25:41,583
เอาละลูก อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ

318
00:25:42,376 --> 00:25:45,754
พ่อครับ ทำไมพวกเขาถึงคิด
ว่าพ่อชื่อริชชี่ ไฟฟ์ล่ะ

319
00:25:45,838 --> 00:25:47,548
- แล้วแซม กิลลิสคือใคร
- ว่าไงนะ

320
00:25:49,633 --> 00:25:52,010
(ซีแอตเทิลคูเรียร์
คดีลักพาตัวในอิรีฮาร์เบอร์)

321
00:25:54,429 --> 00:25:56,557
- (แซม กิลลิสถูกจำคุกตลอดชีวิต)
- (แซม กิลลิสถูกตัดสินโทษ)

322
00:25:58,350 --> 00:25:59,351
เวรละ

323
00:25:59,977 --> 00:26:01,979
(ชายในอิรีฮาร์เบอร์ถูกตัดสินโทษ
ข้อหาลักพาตัวและฆาตกรรมไฟฟ์)

324
00:26:02,062 --> 00:26:03,856
(ลูกสาวของนายอำเภอบริกส์
เปิดโปงความลับของพ่อเธอ)

325
00:26:06,358 --> 00:26:10,153
ฮิลดี้ ไปกันได้แล้ว
ประชุมที่ศาลากลางจะเริ่มใน 20 นาที

326
00:26:10,237 --> 00:26:12,406
- เอ้า เอานี่ไป
- เอาละ ทุกคนพร้อมนะ

327
00:26:12,489 --> 00:26:15,075
พ่อคะ พ่อ หนูหาสมุดของหนูไม่เจอ

328
00:26:15,158 --> 00:26:18,662
หนูว่าจะถือตอนขึ้นปราศรัย
ไม่งั้นมือหนูสั่นแน่ๆ

329
00:26:18,745 --> 00:26:21,999
โอเค เอาละ ไม่ต้องห่วงนะ
เราจะ… เอาละ ไหนดูซิ

330
00:26:23,166 --> 00:26:25,335
เฮ้ เอางี้ไหม
ลูกเอาไอ้นี่ไปแทนดีไหม

331
00:26:28,088 --> 00:26:30,174
ใช่ ลูกจะได้สานต่อ
สิ่งที่ปู่ปู่เริ่มไว้จนจบ

332
00:26:37,514 --> 00:26:38,557
เฮ้ มาเถอะ

333
00:26:45,272 --> 00:26:46,773
เอาละ ถึงแล้ว

334
00:26:54,406 --> 00:26:55,908
ไม่มีใครมาเลย

335
00:27:00,662 --> 00:27:02,247
เขามาทำอะไรที่นี่

336
00:27:03,832 --> 00:27:04,917
ฟังนะ

337
00:27:05,792 --> 00:27:08,587
ถ้าลูกไม่อยากทำ ลูกไม่ต้องทำก็ได้

338
00:27:09,505 --> 00:27:14,176
ไม่ค่ะ หนูอยากให้เขาได้ยิน
แม้ว่ามันจะเปลี่ยนอะไรไม่ได้

339
00:27:15,344 --> 00:27:18,805
ความจริงนั้นสำคัญ
เพราะมันสำคัญสำหรับหนู

340
00:27:20,140 --> 00:27:22,893
ได้เลย งั้นก็ทำให้เต็มที่

341
00:27:25,854 --> 00:27:27,898
เอาละ สู้เขา ลูกทำได้

342
00:27:39,034 --> 00:27:42,496
เมื่อใดที่ชุมชนมีเรื่องกังวลใจ
เราก็ยินดีรับฟังเสมอ

343
00:27:43,080 --> 00:27:45,082
ดูเหมือนเธอจะไม่มีใครสนับสนุนมากนัก

344
00:27:45,165 --> 00:27:48,836
ทำไมไม่รีบขึ้นไปพูดซะเลยล่ะ
เราจะได้แยกย้ายกันกลับบ้าน

345
00:28:24,955 --> 00:28:25,956
หวัดดีค่ะ

346
00:28:27,875 --> 00:28:30,586
หนูชื่อฮิลดี้ ลิสโก

347
00:28:31,420 --> 00:28:32,421
และ…

348
00:28:34,840 --> 00:28:36,925
อย่างที่พวกคุณบางคนคงรู้แล้ว…

349
00:28:40,262 --> 00:28:43,765
เราเสียปู่ปู่ของเราไป
ก่อนถึงวันเกิดปีที่ 70 ของเขา

350
00:28:49,688 --> 00:28:50,898
มันเร็วเกินไปจริงๆ

351
00:28:56,153 --> 00:28:57,154
และ…

352
00:29:02,159 --> 00:29:04,119
ก่อนที่เขาจะซื้อร้านขายจักรยาน

353
00:29:04,203 --> 00:29:08,624
เขาเคยทำงานที่สแตรตาเทคอินดัสตรีส์
มีหน้าที่พ่นสีเครื่องบิน

354
00:29:11,251 --> 00:29:14,796
มีพวกคุณกี่คนที่เคยทำงานที่นั่น
หรือรู้จักคนที่เคยทำงานที่นั่น

355
00:29:39,446 --> 00:29:41,990
เมืองนี้มีเรื่องราวมากมาย…

356
00:29:43,617 --> 00:29:46,078
ที่เหมือนกับเรื่องของปู่ปู่

357
00:29:49,039 --> 00:29:52,292
ทั้งหมดนี้คือรูปภาพ
ของอดีตพนักงานสแตรตา

358
00:29:52,376 --> 00:29:55,128
ที่ล้มป่วยและเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

359
00:29:56,296 --> 00:29:59,925
พวกเขาไม่ใช่แค่ชื่อหรือตัวเลข
แต่พวกเขาคือคน

360
00:30:00,008 --> 00:30:01,552
คนที่เป็นที่รัก

361
00:30:03,512 --> 00:30:05,597
เธอเป็นแม่ของใครบางคน

362
00:30:06,890 --> 00:30:08,934
และเขาเป็นลูกชายของใครบางคน

363
00:30:11,103 --> 00:30:14,690
ทุกคนต่างหวังว่าจะอยู่ได้นานๆ

364
00:30:14,773 --> 00:30:17,234
แต่คนพวกนี้ควรจะได้อยู่นานกว่านั้น

365
00:30:24,032 --> 00:30:28,161
เราทุกคนรู้ดีว่าแม่เธอ
กำลังฟ้องร้องบริษัทเราโดยไม่มีมูล

366
00:30:28,245 --> 00:30:30,956
พยายามหาประโยชน์
จากความโชคร้ายของคนอื่น

367
00:30:31,039 --> 00:30:34,751
- เหรอ เธอไม่คิดเงินด้วยซ้ำ
- ใช่ ครอบครัวนี้น่ะ

368
00:30:34,835 --> 00:30:36,837
พวกเขาสนใจเรื่องความจริง
และการช่วยเหลือคนอื่น

369
00:30:36,920 --> 00:30:38,338
เบื่อจะฟังแล้ว

370
00:30:40,966 --> 00:30:43,093
พ่อคุณวางยาพิษใส่เมืองนี้

371
00:30:44,303 --> 00:30:46,430
ระวังปากหน่อย สาวน้อย
ฉันพาทนายความมาด้วย

372
00:30:46,513 --> 00:30:48,974
เฮ้ย นี่ อย่าพูดจากับแกแบบนั้นนะ

373
00:30:49,057 --> 00:30:52,352
ไม่ว่าเธอจะกล่าวหาอะไรพ่อฉันก็ตาม
ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

374
00:30:52,436 --> 00:30:55,439
ตั้งใจทำออกมาซะดีเชียว
แต่มันพิสูจน์อะไรไม่ได้

375
00:30:55,522 --> 00:30:57,649
เธอไม่มีเหตุผลสนับสนุน
เธอไม่มีหลักฐาน

376
00:31:08,202 --> 00:31:09,411
ฉันว่าเธอมีหลักฐานแล้ว

377
00:31:13,081 --> 00:31:15,417
เพราะตอนนี้เธอมีประจักษ์พยานแล้ว

378
00:31:25,302 --> 00:31:26,553
คุณเป็นใคร

379
00:31:29,515 --> 00:31:30,933
ผมคือริชชี่ ไฟฟ์

380
00:31:52,204 --> 00:31:53,872
- เฮ้พวก
- เฮ้

381
00:32:01,713 --> 00:32:04,758
(ด่วน บอกทุกคนให้ดูเดี๋ยวนี้…)

382
00:32:05,884 --> 00:32:06,885
หวัดดีค่ะ

383
00:32:07,636 --> 00:32:11,515
พอฉันได้อ่านบทความของเธอ
ฉันก็รู้เลยว่าฉันต้องกลับมาที่นี่

384
00:32:16,854 --> 00:32:18,897
ผมรู้สึกว่าผมวิ่งหนีมาตลอดชีวิต…

385
00:32:20,023 --> 00:32:21,942
แม้แต่ตอนที่ผมยืนนิ่งๆ ก็ตาม

386
00:32:26,280 --> 00:32:28,490
ผมไม่อยากให้ลูกผม
เห็นผมเป็นคนแบบนั้น

387
00:32:30,075 --> 00:32:31,326
ที่เอาแต่วิ่งหนี

388
00:32:36,331 --> 00:32:38,375
บริษัทคุณต้องชดใช้ในสิ่งที่เคยทำ…

389
00:32:39,835 --> 00:32:44,298
ต่อพ่อผม ต่อริชชี่ ต่อผม

390
00:32:44,882 --> 00:32:46,008
และต่อเมืองนี้

391
00:33:06,403 --> 00:33:08,238
เราหาเทปไม่เจอค่ะ

392
00:33:09,072 --> 00:33:10,657
เพราะมันอยู่กับฉันน่ะสิ

393
00:33:13,869 --> 00:33:18,123
ฉันตื่นตกใจ ฉันพยายามบอกปัดเธอ
และ… ฉันขอโทษนะ

394
00:33:20,334 --> 00:33:21,627
ฉันละอายใจชะมัดเลย

395
00:33:24,171 --> 00:33:25,506
แต่ตอนนี้คุณก็มาที่นี่แล้ว

396
00:33:32,513 --> 00:33:36,767
คุณวิลเลียมส์ไม่ปลื้ม
ที่คุณคุกคามเขาด้วยข้อกล่าวหาพวกนี้

397
00:33:37,309 --> 00:33:39,394
เขาต้องบอกคนงานของเขา

398
00:33:39,937 --> 00:33:42,731
ไม่งั้นจะถือว่าเขาบีบให้เรา
ต้องเปิดโปงต่อสาธารณะ

399
00:33:49,029 --> 00:33:50,781
นั่นคือคำให้การของพยาน

400
00:33:50,864 --> 00:33:52,699
อันนี้เรามีแล้วค่ะ

401
00:33:52,783 --> 00:33:54,243
ขอโทษค่ะ แต่ว่า…

402
00:33:56,662 --> 00:33:58,205
มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

403
00:33:59,706 --> 00:34:00,832
รอก่อน

404
00:34:07,881 --> 00:34:08,882
อาร์เธอร์

405
00:34:08,966 --> 00:34:10,717
คุณวิลเลียมส์ครับ

406
00:34:10,801 --> 00:34:12,594
นั่นพ่อของแกรนต์

407
00:34:12,678 --> 00:34:16,098
มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ
และความปลอดภัย

408
00:34:16,181 --> 00:34:19,393
คนพวกนี้ควรสำนึกบุญคุณ
ที่ยังมีงานให้ทำ

409
00:34:19,476 --> 00:34:22,437
ไอ้หนูไฟฟ์นั่น
ไม่สมควรมาติดพันกับเรื่องพวกนี้

410
00:34:22,521 --> 00:34:25,190
แกไปแอบได้ยินผู้บริหารคนไหนพูด

411
00:34:28,485 --> 00:34:30,195
บอกชื่อมา

412
00:34:30,779 --> 00:34:33,031
ไม่ใช่ผู้บริหารหรอกครับ

413
00:34:33,866 --> 00:34:36,534
แกรนต์ต่างหาก ลูกชายของคุณน่ะ

414
00:34:40,621 --> 00:34:41,706
คุณรู้นี่

415
00:34:41,790 --> 00:34:45,710
ไอ้เด็กนั่น
ไม่รู้จักคิดก่อนปริปากพูด บ้าฉิบ

416
00:34:47,795 --> 00:34:52,176
ผมอาร์เธอร์ คอนเวย์
วันนี้วันที่ 20 กันยายน 1987

417
00:34:58,515 --> 00:34:59,933
มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก

418
00:35:00,017 --> 00:35:02,436
ฉันจะใช้กฎหมายฝังนายให้จมดิน
ไปอีก 20 ปีเลยคอยดู

419
00:35:02,519 --> 00:35:04,021
จะไม่มีใครรู้ว่ามีเทปนั่นอยู่

420
00:35:04,104 --> 00:35:05,355
ไม่ทันแล้ว

421
00:35:31,965 --> 00:35:34,343
แกรนต์ วิลเลียมส์ คุณถูกจับกุม

422
00:35:34,426 --> 00:35:36,512
คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูดอะไร

423
00:35:36,595 --> 00:35:38,597
สิ่งที่คุณพูด…

424
00:35:45,145 --> 00:35:47,523
เฮ้ ฮิลดี้ๆ พ่อบอกลูกว่าไง

425
00:35:48,106 --> 00:35:50,275
ลูกทำได้ ลูกทำสำเร็จแล้ว มานี่มา

426
00:36:01,286 --> 00:36:04,790
ฉันไม่มีวันชดเชย
เวลาที่นายสูญเสียไปได้เลย

427
00:36:07,084 --> 00:36:09,461
นั่นมันความผิดนายอำเภอบริกส์
ไม่ใช่นาย

428
00:36:10,254 --> 00:36:13,632
นายต้องเชื่อฉันนะ แซม
ถ้าฉันรู้เรื่องละก็…

429
00:36:15,717 --> 00:36:17,427
ตอนนั้นนายยังเด็ก ริชชี่

430
00:36:18,428 --> 00:36:19,638
นายก็เหมือนกันแหละ

431
00:37:13,692 --> 00:37:17,196
ถึงสมาชิกผู้ภักดี
ของแมจิกอาวเออร์ครอนิเคิลทุกคน…

432
00:37:21,575 --> 00:37:22,659
เรากลับมาแล้ว

433
00:37:23,243 --> 00:37:24,953
เกิดเหตุรหัส 245

434
00:37:25,621 --> 00:37:27,497
"การโจมตีด้วยอาวุธร้ายแรง"

435
00:37:28,290 --> 00:37:30,250
(สแตรตาเทคอินดัสตรีส์
บริการทำความสะอาดเชิงอุตสาหกรรม)

436
00:37:30,334 --> 00:37:32,169
และเป็นอีกครั้งที่เรามีข่าวดี

437
00:37:34,671 --> 00:37:37,174
เนื่องจากการกระทำทางผิดอาญา
ของแกรนต์ วิลเลียมส์

438
00:37:37,257 --> 00:37:40,677
จูเนียร์จึงสามารถทำให้
สัญญาที่เขาลงนามไว้เป็นโมฆะได้

439
00:37:40,761 --> 00:37:44,473
ทริปกับพ่อของเธอได้ฟาร์มกลับคืนมา
แบบสะอาดเอี่ยมและฟื้นฟูสภาพแล้ว

440
00:37:45,265 --> 00:37:47,726
อิซซี่กับแม่ของฉันได้คนมากพอ
เพื่อสนับสนุนการฟ้องร้องคดี

441
00:37:47,809 --> 00:37:50,562
และแม่คิดว่าสแตรตา
จะต้องจ่ายเงินชดเชยภายในสิ้นปีนี้

442
00:37:50,646 --> 00:37:51,939
(การจับกุมที่เกี่ยวข้อง
กับคดีลักพาตัวริชชี่ ไฟฟ์)

443
00:37:52,022 --> 00:37:54,316
เงินหลายล้านดอลลาร์จะถูกจ่ายให้
ทุกครอบครัวที่เดือดร้อนเพราะพวกเขา

444
00:37:54,399 --> 00:37:55,609
(กำหนดค่าประกันตัวแกรนต์ วิลเลียมส์
ที่ห้าล้านดอลลาร์)

445
00:37:55,692 --> 00:37:58,529
เรื่องนี้ต้องขอบคุณหลายฝ่าย

446
00:37:58,612 --> 00:38:03,492
แน่นอนว่ารวมทั้งริชชี่ ไฟฟ์
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ด้วย

447
00:38:08,580 --> 00:38:11,250
(นินจาโจรสลัด
ผู้หญิงเข้าได้)

448
00:38:28,350 --> 00:38:31,144
คุณอยู่ที่นี่ตัวเป็นๆ เลย

449
00:38:31,770 --> 00:38:33,313
เราคิดเรื่องคุณเยอะมาก

450
00:38:34,815 --> 00:38:36,400
อือ ฉันเห็นแล้วล่ะ

451
00:38:37,651 --> 00:38:38,652
แล้วคุณโอเคไหมครับ

452
00:38:40,112 --> 00:38:43,657
อือ จริงๆ แล้วรู้สึกดีมากเลย

453
00:38:44,741 --> 00:38:46,535
ฉันมีชีวิตดีๆ

454
00:38:47,369 --> 00:38:49,371
หนูรู้เสมอ
ว่าคุณต้องอยู่ที่ไหนสักแห่ง

455
00:38:53,166 --> 00:38:54,251
เอาคุกกี้ไหม

456
00:38:54,334 --> 00:38:55,377
อ้อ เอาสิ

457
00:38:58,547 --> 00:38:59,840
วิเศษเลย

458
00:39:01,884 --> 00:39:04,303
ฉันไม่ต้องตีพิมพ์ข่าว
เกี่ยวกับริชชี่อีกต่อไปแล้ว

459
00:39:04,386 --> 00:39:07,723
แต่ฉันอยากพูดให้ทุกคนรู้ไว้

460
00:39:08,473 --> 00:39:11,185
ฉันคงไม่ได้เป็นนักข่าวแบบทุกวันนี้
ถ้าไม่มีเขา

461
00:39:11,768 --> 00:39:14,396
และฉันรู้ว่าพ่อฉันก็รู้สึกเหมือนกัน

462
00:39:25,282 --> 00:39:27,242
มีอะไรบ้าง แอปเปิลเหรอ

463
00:39:27,326 --> 00:39:29,161
- แค่เนี้ยเหรอ
- ฉันก็เอาแอปเปิลมา

464
00:39:29,244 --> 00:39:32,497
- เอามาแต่แอปเปิลเองเหรอ
- ใช่ ดีต่อสุขภาพออก เฮ้

465
00:39:32,581 --> 00:39:34,583
เฮ้ ต้องงี้สิ

466
00:39:36,668 --> 00:39:38,462
ไม่มีใครหยุดเราได้จริงๆ

467
00:39:49,056 --> 00:39:51,767
เฮ้ ฉันชื่อคิมนะ

468
00:39:51,850 --> 00:39:53,143
ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ

469
00:39:54,728 --> 00:39:58,398
รู้ไหม ตอนที่ฉันอายุเท่าเธอ
พ่อของเธอเคยเป็นเพื่อนซี้ฉันด้วย

470
00:39:59,441 --> 00:40:00,609
เรื่องจริงเลย

471
00:40:01,193 --> 00:40:02,361
เฮ้ ไง

472
00:40:04,404 --> 00:40:05,948
- เฮ้พวก
- ว่าไง

473
00:40:06,031 --> 00:40:08,492
- เป็นไงบ้าง นายโอเคนะ
- อ้อ อือ

474
00:40:08,575 --> 00:40:09,576
วิ่งแข่งกันไปที่นั่นนะ

475
00:40:12,120 --> 00:40:13,622
รู้ไหม ฉันทำใจยอมรับอะไรไม่ได้…

476
00:40:16,416 --> 00:40:19,336
- ว่าเราแก่กันขนาดไหนน่ะสิ
- ให้ตาย

477
00:40:31,974 --> 00:40:35,269
ฉันไม่อยากเชื่อเลย
ว่าเราอยู่ที่นี่กันพร้อมหน้า

478
00:40:38,772 --> 00:40:41,275
ทั้งหมดเป็นเพราะ
สาวน้อยที่ไม่เคยยอมแพ้…

479
00:40:43,193 --> 00:40:44,862
ในการตามหาเด็กคนนึง
ที่แกไม่เคยรู้จัก

480
00:41:09,595 --> 00:41:12,973
ขอบคุณทุกคนมากๆ

481
00:41:13,056 --> 00:41:16,476
ฉันกับเพื่อนๆ จะได้เติบโต
ในโลกที่ปลอดภัยและสะอาดยิ่งขึ้น

482
00:41:16,560 --> 00:41:18,979
ทั้งหมดเป็นเพราะพวกคุณ
กล้าหาญมากพอที่จะยืนหยัดต่อสู้

483
00:41:26,695 --> 00:41:27,696
(ข่าวด่วน!
ข่าวด่วน!)

484
00:41:27,779 --> 00:41:30,866
และหวังว่า
คุณจะมีข่าวเด็ดๆ มาให้ฉันเขียน

485
00:41:30,949 --> 00:41:35,454
เพราะฉันจะไม่มีวัน
หยุดค้นหาความจริงเด็ดขาด

486
00:41:37,497 --> 00:41:39,666
(สำนักงานภูมิภาค
ของเดอะวอชิงตันกาเซ็ตต์)

487
00:41:39,750 --> 00:41:40,876
(สมัครเป็นผู้ฝึกงาน!)

488
00:41:44,046 --> 00:41:45,047
ทุกคน

489
00:41:47,049 --> 00:41:49,968
เรียกทุกหน่วย รหัส 187
อาจเป็นการฆาตกรรม

490
00:41:57,851 --> 00:41:59,061
(อิรีฮาร์เบอร์
ดักคลื่นวิทยุตำรวจ)

491
00:42:01,271 --> 00:42:02,481
(นายอำเภอ)

492
00:42:21,542 --> 00:42:23,377
เฮ้ เด็กๆ เข้ามาไม่ได้นะ

493
00:42:24,586 --> 00:42:26,588
นี่คือสถานที่เกิดเหตุ

494
00:42:26,672 --> 00:42:28,966
เร็วเข้า ไปได้แล้ว
ดอนนี่ สปูน ขึ้นจักรยานเลย

495
00:42:29,049 --> 00:42:31,051
- ฮิลดี้ ไปเร็ว ทุกคนออกไป
- เฮ้

496
00:42:31,134 --> 00:42:33,345
- ไม่เอาน่า แฟรงก์
- พวกเธออยู่ที่นี่ไม่ได้

497
00:42:33,428 --> 00:42:34,847
นั่นสมุดของฉันไม่ใช่เหรอ

498
00:42:35,430 --> 00:42:37,808
(หลักฐานที่ขาดหายไป)

499
00:42:43,647 --> 00:42:45,107
(ฮิลดี้รู้อะไรบ้าง)

500
00:42:54,867 --> 00:42:56,869
(ได้แรงบันดาลใจจากการรายงานข่าวของ
นักข่าวสืบสวนวัยเยาว์ ฮิลดี้ ลีชัค)

501
00:44:04,853 --> 00:44:06,855
คำบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี