1
00:00:38,872 --> 00:00:40,582
ด้วยยอดขายสิบล้านฉบับ

2
00:00:40,665 --> 00:00:42,667
"ดับเบิลยู" จึงเป็น
การ์ตูนชุดยอดนิยมในเกาหลี

3
00:00:45,545 --> 00:00:46,838
คังชอลคือตัวละครเอก

4
00:00:53,470 --> 00:00:55,638
โอซองมู ศิลปินผู้วาดการ์ตูนขายดีนี้

5
00:00:55,722 --> 00:00:59,559
กำลังหวาดกลัว
เพราะคังชอลเกิดมีชีวิตขึ้นมา

6
00:00:59,642 --> 00:01:00,894
เขาจึงพยายามจะฆ่าคังชอล

7
00:01:01,186 --> 00:01:02,353
(ครวญคราง)

8
00:01:07,984 --> 00:01:10,737
โอยอนจู ลูกสาวของโอซองมู
ถูกดึงเข้าไปในโลกการ์ตูน

9
00:01:10,820 --> 00:01:12,781
แล้วช่วยชีวิตคังชอลเอาไว้

10
00:01:14,616 --> 00:01:15,909
พ่อก็เห็นเขาใช่ไหมคะ

11
00:01:16,993 --> 00:01:18,369
พ่อเห็นคังชอลด้วยใช่ไหม

12
00:01:19,079 --> 00:01:21,581
เธอได้รู้ว่าคังชอล
ไม่ได้เป็นแค่ตัวการ์ตูน

13
00:01:24,626 --> 00:01:27,212
- ให้ฉันเข้าไปเถอะ
- เข้าไม่ได้...

14
00:01:27,587 --> 00:01:28,505
ไม่นะ ได้โปรด

15
00:01:28,588 --> 00:01:29,881
เธอพยายามหยุดพ่อของเธอ

16
00:01:30,423 --> 00:01:31,257
คุณไม่เป็นไรนะ

17
00:01:31,966 --> 00:01:35,094
ยอนจูจะโผล่มาตอนที่เขาเจอกับอันตราย

18
00:01:35,178 --> 00:01:36,971
แล้วหายตัวไปหลังจากช่วยชีวิตเขา

19
00:01:37,555 --> 00:01:39,307
ทำให้คังชอลใกล้จะรู้ความจริง

20
00:01:43,895 --> 00:01:46,022
ผมทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ

21
00:01:47,357 --> 00:01:48,691
ไม่จริงหรอก

22
00:01:52,445 --> 00:01:54,948
ในที่สุดมันก็เป็นของผม
กุญแจไขชีวิตผม

23
00:01:55,490 --> 00:01:56,825
ว่าแต่เธอสวยจริงเหรอ

24
00:01:59,035 --> 00:02:00,787
ทำไมทุกคนถึงบอกว่าเธอสวย

25
00:02:00,870 --> 00:02:03,748
พอเวลาผ่านไป ความรู้สึก
ที่เขามีต่อยอนจูก็เปลี่ยนไป

26
00:02:04,624 --> 00:02:06,000
คุณแต่งงานหรือยัง

27
00:02:06,835 --> 00:02:07,669
ยัง

28
00:02:09,129 --> 00:02:09,963
งั้นก็ดี

29
00:02:22,684 --> 00:02:23,518
เขาไม่อยู่เหรอ

30
00:02:24,561 --> 00:02:27,689
นี่คุณแน่ใจหรือเปล่า

31
00:02:29,774 --> 00:02:31,860
เข้าใจแล้ว ให้ทุกคนออกมา

32
00:02:33,778 --> 00:02:35,196
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย

33
00:02:36,364 --> 00:02:37,198
อือ

34
00:02:44,038 --> 00:02:46,040
(ซนฮยอนซอก
ผู้ผลิตรายการสืบสวนอาชญากรรม)

35
00:02:47,125 --> 00:02:50,670
นายไม่เห็นต้องมาที่นี่เลย
ไม่มีใครอยากเห็นนายที่นี่

36
00:02:51,462 --> 00:02:52,338
ทำไมล่ะ

37
00:02:53,131 --> 00:02:54,340
พวกเขาละอายน่ะสิ

38
00:02:54,799 --> 00:02:58,011
นายจ้างถูกทำร้าย แต่สองเดือนแล้ว
พวกเขายังหาเบาะแสไม่ได้เลย

39
00:02:58,094 --> 00:02:59,345
พวกเขาต้องละอายแน่

40
00:03:00,013 --> 00:03:02,557
พวกเขาเตรียมตัวจะลาออกกัน
รวมทั้งฉันด้วย

41
00:03:02,640 --> 00:03:03,558
ให้ตายเถอะ

42
00:03:03,850 --> 00:03:05,643
คุณแค่พูดแบบนั้นให้ผมไม่บ่น

43
00:03:06,019 --> 00:03:07,270
ฉันพูดจริงนะ

44
00:03:08,605 --> 00:03:11,149
เราขาดเบาะแสอีกแล้ว ไม่มีร่องรอยเลย

45
00:03:12,650 --> 00:03:16,779
ฉันได้คลิปของรถบรรทุกตอนขับเข้ามา
แต่ไม่มีตอนที่ขับออกไป

46
00:03:17,280 --> 00:03:19,115
พวกเราประสาทเสียกันหมด

47
00:03:20,950 --> 00:03:21,784
จริงเหรอครับ

48
00:03:23,202 --> 00:03:25,371
อีกอย่าง เกิดอะไรขึ้นกับโอยอนจู

49
00:03:28,833 --> 00:03:29,918
โซฮีพูดอะไรงั้นเหรอ

50
00:03:30,919 --> 00:03:34,213
คดีไม่คืบหน้าเพราะนายปล่อยเธอไป

51
00:03:34,297 --> 00:03:37,133
นายก็รู้ว่าพวกเราอยากหาเธอ
ให้เจอแทบแย่

52
00:03:37,508 --> 00:03:38,509
ทำไมนายต้องซ่อนเธอไว้ด้วย

53
00:03:40,220 --> 00:03:42,639
เธอเปิดเผยตัวเองไม่ได้
ผมเลยต้องปกป้องเธอ

54
00:03:42,972 --> 00:03:45,767
แล้วทำไมเธอถึงเปิดเผยตัวเองไม่ได้

55
00:03:46,392 --> 00:03:48,603
แล้วทำไมนายถึงต้องปกป้องเธอ

56
00:03:49,562 --> 00:03:50,730
ระหว่างพวกนายมันอะไรกันแน่

57
00:03:51,522 --> 00:03:54,692
- อะไรนะ
- ฉันดูวิดีโอจากที่ร้าน

58
00:03:55,568 --> 00:03:57,070
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ

59
00:03:57,987 --> 00:03:59,030
คุณดูด้วยเหรอ

60
00:03:59,322 --> 00:04:01,616
โธ่เอ๊ย จริงเหรอเนี่ย

61
00:04:02,283 --> 00:04:04,327
ฉันว่าเลขายุนคงโมโห

62
00:04:05,161 --> 00:04:06,079
คงอย่างนั้น

63
00:04:07,205 --> 00:04:10,416
กำลังคิดอยู่เลยว่า
เมื่อไหร่พวกนายจะแต่งงานกัน

64
00:04:11,042 --> 00:04:12,961
ไม่มีใครดีเท่าเธออีกแล้ว

65
00:04:14,337 --> 00:04:16,256
คนหัวโบราณอย่างฉันจะไปรู้อะไร

66
00:04:16,339 --> 00:04:17,924
มันเป็นเรื่องของนายสองคนแล้ว

67
00:04:18,633 --> 00:04:20,551
อีกอย่างฉันอยากให้นายอธิบาย

68
00:04:21,052 --> 00:04:22,637
นายไม่ควรปิดบังอะไรฉันนะ

69
00:04:23,972 --> 00:04:26,224
นั่นแหละผมถึงมาที่นี่
ผมมีอะไรจะบอกคุณ

70
00:04:27,433 --> 00:04:28,601
เรื่องพยาบาลคนนั้น...

71
00:04:28,685 --> 00:04:31,104
- คุณเปลี่ยนยาทำไม
- ที่เปลี่ยนยาของผม

72
00:04:31,354 --> 00:04:33,564
ฉันจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

73
00:04:34,399 --> 00:04:38,444
ฉันไม่รู้จริงๆ
ไม่รู้ว่าฉันเปลี่ยนยาทำไม

74
00:04:38,820 --> 00:04:40,571
ถ้าไม่รู้แล้วทำไมต้องวิ่งหนี

75
00:04:41,030 --> 00:04:43,449
ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องวิ่งหนี

76
00:04:44,742 --> 00:04:47,537
ก็แค่หลังจากนั้นไม่นาน

77
00:04:48,746 --> 00:04:50,790
ฉันก็รู้ตัวว่ามีเรื่องผิดปกติ

78
00:04:51,374 --> 00:04:54,669
ผู้หญิงคนนั้นยังยืนกราน
ว่าไม่รู้อะไรเลย

79
00:04:55,503 --> 00:04:56,879
มันแปลกมากจริงๆ

80
00:04:57,422 --> 00:04:59,674
เธอไม่มีแรงจูงใจที่จะฆ่านาย

81
00:04:59,924 --> 00:05:01,384
แถมยังเป็นพยาบาลที่ขยันมาก

82
00:05:01,759 --> 00:05:02,885
แล้วเธอจะทำแบบนั้นทำไม

83
00:05:03,469 --> 00:05:05,680
มันไม่น่าเป็นไปได้เลย

84
00:05:06,431 --> 00:05:07,515
ฉันไปต่อไม่ได้

85
00:05:08,725 --> 00:05:11,185
ก็ควรไปไม่ได้อยู่หรอก
เพราะไม่มีที่มาที่ไป

86
00:05:11,936 --> 00:05:14,397
- ที่มาที่ไปเหรอ
- ใช่ ที่มาที่ไป

87
00:05:16,149 --> 00:05:19,110
เรื่องไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้
เกิดกับผมเรื่อยเลย

88
00:05:19,694 --> 00:05:21,738
จู่ๆ ผมก็ถูกมีดแทงโดยไม่มีเหตุผล

89
00:05:21,821 --> 00:05:23,740
แล้วก็มีผู้หญิงมาช่วย
ซึ่งเธอโผล่มาแบบไม่มีเหตุผล

90
00:05:23,823 --> 00:05:25,950
ผมเกือบโดนรถบรรทุกชน
และเกือบตายแบบไม่มีเหตุผล

91
00:05:26,034 --> 00:05:29,037
แล้วรถบรรทุกคันนั้น
ก็หายไปแบบไม่มีเหตุผล

92
00:05:29,996 --> 00:05:31,247
ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม

93
00:05:31,331 --> 00:05:32,999
วันที่ผมถูกแทงก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน

94
00:05:44,010 --> 00:05:47,013
ผมจำได้ว่ามีคนโทรหาแล้วบอกว่า
รู้ตัวคนที่ฆ่าครอบครัวผม

95
00:05:47,513 --> 00:05:50,433
แต่ผมจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร
หรือทำไมผมถึงเชื่อใจเขา

96
00:05:51,601 --> 00:05:52,602
ไม่เป็นไร

97
00:05:53,686 --> 00:05:56,397
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงห้ามบอดี้การ์ด
ก่อนจะเจอกับเรื่องอันตราย

98
00:06:38,022 --> 00:06:39,357
ผมถึงได้ถูกทำร้ายแบบนั้น

99
00:06:43,361 --> 00:06:46,489
วันนั้นผมทำตัวโง่ๆ
ราวกับว่าตั้งใจจะตาย

100
00:06:49,784 --> 00:06:52,787
ที่แปลกคือผมจำไม่ได้
ว่าทำไมทำแบบนั้น

101
00:06:53,663 --> 00:06:54,872
พยาบาลคนนั้นก็เหมือนกัน

102
00:06:55,581 --> 00:06:58,501
เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงได้อยากฆ่าผม

103
00:06:58,584 --> 00:06:59,752
เหมือนกับรถบรรทุกคันนั้น

104
00:06:59,836 --> 00:07:01,087
มันโผล่มาจากไหนไม่รู้

105
00:07:01,546 --> 00:07:02,839
ไม่มีเลขทะเบียนด้วยซ้ำ

106
00:07:02,964 --> 00:07:05,133
ผมมองคนขับและเขาไม่ได้คิดจะหยุดรถ

107
00:07:06,384 --> 00:07:09,220
เขาเกือบชนคน
แต่ก็ไม่คิดจะหยุดด้วยซ้ำ

108
00:07:10,471 --> 00:07:12,306
แล้วเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

109
00:07:14,016 --> 00:07:16,936
ทุกอย่างที่เกิดกับผมทุกวันนี้
เป็นแบบนั้น

110
00:07:17,979 --> 00:07:20,857
มันควรจะมีแรงจูงใจและผู้ต้องสงสัย
ในทุกคดีแต่นี่หายไปหมด

111
00:07:21,983 --> 00:07:23,526
เหมือนกับเรื่องที่เกิด
เมื่อสิบปีก่อน

112
00:07:27,989 --> 00:07:30,825
ผมพยายามหาคำตอบให้เรื่องนี้แทบตาย

113
00:07:31,367 --> 00:07:33,494
จนตอนนี้เราก็ทำแทบทุกอย่าง

114
00:07:34,245 --> 00:07:35,746
ผมถึงขั้นซื้อสถานีโทรทัศน์

115
00:07:36,622 --> 00:07:38,541
เราทำรายการทีวี
เพื่อเป็นช่องทางกฎหมาย

116
00:07:38,624 --> 00:07:39,834
แต่มันก็เป็นศูนย์สืบสวนด้วย

117
00:07:39,917 --> 00:07:41,502
ผมลงทุนกับมันไปเป็นล้านล้านวอน

118
00:07:41,794 --> 00:07:43,212
แต่เราได้อะไรคืนมาบ้าง

119
00:07:43,629 --> 00:07:46,090
แน่นอน คดีอื่นถูกไขได้ทันเวลา

120
00:07:46,174 --> 00:07:47,884
เราช่วยจับผู้ต้องสงสัย
ได้ถึง 99 เปอร์เซ็นต์

121
00:07:48,509 --> 00:07:50,720
เพราะเรื่องนั้น
ผมถึงถูกมองเป็นฮีโร่

122
00:07:50,970 --> 00:07:51,804
แต่ถึงอย่างนั้น

123
00:07:53,556 --> 00:07:56,184
เรากลับไม่เจอเบาะแส
ฆาตกรที่เราตั้งใจหา

124
00:07:57,059 --> 00:07:59,645
เราไม่รู้แรงจูงใจของเขา
เขาดูไม่เหมือนพวกโรคจิต

125
00:07:59,729 --> 00:08:02,899
เราไม่มีแม้เส้นผมของเขา
หรือพยานที่เห็นเขาตลอดสิบปี

126
00:08:03,608 --> 00:08:04,442
แล้วไงต่อ

127
00:08:05,943 --> 00:08:08,070
พักนี้ผมเริ่มมีความคิดแปลกๆ

128
00:08:09,655 --> 00:08:11,449
บางทีเขาคนนั้นที่เรากำลังตามหา

129
00:08:11,908 --> 00:08:13,618
อาจอยู่อีกมิติหนึ่ง

130
00:08:14,869 --> 00:08:16,370
และผมอาจหาเขาไม่เจอ

131
00:08:16,829 --> 00:08:18,039
ไม่ว่าจะทุ่มเทแค่ไหน

132
00:08:18,456 --> 00:08:20,166
นายพูดเรื่องอะไรน่ะ

133
00:08:20,750 --> 00:08:23,377
จะบอกว่าฆาตกร
เป็นเอเลี่ยนอะไรแบบนั้นเหรอ

134
00:08:25,630 --> 00:08:26,797
เขาอาจเป็นเอเลี่ยนก็ได้

135
00:08:27,340 --> 00:08:28,174
หา

136
00:08:29,967 --> 00:08:31,719
แต่ไม่ใช่เอเลี่ยนแบบที่เราคิด

137
00:08:32,220 --> 00:08:34,597
พวกเขาหน้าตาเหมือนเรา
และใช้ชีวิตแบบเรา

138
00:08:34,889 --> 00:08:36,349
ตัวอย่างเช่น โอยอนจู

139
00:08:38,184 --> 00:08:39,936
เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผม

140
00:08:40,019 --> 00:08:42,104
เหมือนกับว่าเธอ
มองดูชีวิตผมจากเบื้องบน

141
00:08:43,856 --> 00:08:46,776
มันเป็นฉากที่เศร้าที่สุด

142
00:08:48,861 --> 00:08:50,196
ที่สะพานฮันกัง

143
00:08:51,322 --> 00:08:52,323
ตอนนั้น

144
00:08:53,074 --> 00:08:55,368
ฉันร้องไห้ไปกับคุณด้วย

145
00:08:57,245 --> 00:08:58,579
ฉันกลัว...

146
00:09:01,123 --> 00:09:02,917
ว่าคังชอลจะฆ่าตัวตายจริงๆ

147
00:09:05,836 --> 00:09:09,131
เธอรู้ความรู้สึกและความคิด
ที่ผมไม่เคยบอกใคร

148
00:09:10,383 --> 00:09:12,677
- มันเป็นไปได้ยังไง
- ผมก็ไม่รู้

149
00:09:13,761 --> 00:09:16,222
โชคดีที่เธอปรารถนาดีกับผม

150
00:09:16,889 --> 00:09:19,475
- เธอพยายามช่วยชีวิตผม
- ทำไมล่ะ

151
00:09:20,017 --> 00:09:20,935
ผมไม่แน่ใจ

152
00:09:21,936 --> 00:09:24,397
คิดว่าคงมีใครที่นั่นอยากจะทำร้ายผม

153
00:09:25,606 --> 00:09:27,567
คนที่สร้างเหตุการณ์
ที่ไม่มีที่มาที่ไป

154
00:09:27,900 --> 00:09:29,485
และอยากฆ่าผมใจจะขาด

155
00:09:29,902 --> 00:09:30,945
แล้วเขาเป็นใคร

156
00:09:32,655 --> 00:09:33,573
ผมไม่รู้

157
00:09:34,532 --> 00:09:36,033
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมมั่นใจ

158
00:09:37,159 --> 00:09:38,536
เขาคนนั้นทำเรื่องทั้งหมดนี้

159
00:09:44,208 --> 00:09:46,377
- พูดไม่ออกเลยเหรอครับ
- แหงอยู่แล้ว

160
00:09:48,254 --> 00:09:52,049
คุณจะเปลี่ยนความคิดถ้าได้เห็น
ผู้หญิงที่รอดจากการยิงทะลุหัวใจ

161
00:09:55,011 --> 00:09:57,221
ผมมั่นใจว่าโอยอนจูคือกุญแจไขชีวิตผม

162
00:09:58,389 --> 00:10:01,475
เธอคือคนเดียวที่สามารถ
ไขความลับทุกอย่างให้กระจ่างได้

163
00:10:22,038 --> 00:10:23,205
ทั้งหมดนี่คืออะไรเหรอคะ

164
00:10:23,831 --> 00:10:27,084
สิ่งที่คุณต้องใช้ค่ะ มีทั้งเสื้อผ้า
รองเท้าและเครื่องสำอาง

165
00:10:27,543 --> 00:10:29,128
ของฉันหมดเลยเหรอคะ

166
00:10:29,211 --> 00:10:31,547
พระเจ้า ฉันใส่ไม่หมดหรอก

167
00:10:31,631 --> 00:10:34,634
ท่านประธานสั่งให้พวกเรา
เอามาทั้งหมดนี่

168
00:10:34,717 --> 00:10:37,595
ถ้าชอบอะไรเป็นพิเศษ
กรุณาบอกเราด้วยนะคะ

169
00:10:45,895 --> 00:10:48,773
ชุดที่เขาซื้อให้ฉัน
ราคาตั้งสามล้านกว่าวอน

170
00:10:49,315 --> 00:10:51,734
แล้วทั้งหมดนี่จะเป็นเท่าไร
หลายสิบล้านวอนเลยมั้ง

171
00:10:52,026 --> 00:10:53,110
ไม่สิ หลายร้อยล้านวอนเหรอ

172
00:10:58,699 --> 00:11:00,201
พระเจ้า มีอะไรคะ

173
00:11:00,576 --> 00:11:01,994
ฉันแค่อยากช่วยคุณค่ะ

174
00:11:02,286 --> 00:11:04,538
ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองได้

175
00:11:04,622 --> 00:11:06,207
คุณไปรอข้างนอกเถอะค่ะ

176
00:11:06,499 --> 00:11:09,335
ฉันได้รับคำสั่ง
ให้มารับใช้คุณนับจากนี้ค่ะ

177
00:11:10,461 --> 00:11:11,629
คุณพูดว่ารับใช้เหรอคะ

178
00:11:12,296 --> 00:11:14,131
คุณจะรับใช้ฉันเหรอคะ

179
00:11:14,465 --> 00:11:15,299
ค่ะ

180
00:11:17,510 --> 00:11:18,594
ไม่ต้องหรอกค่ะ

181
00:11:20,054 --> 00:11:21,597
- ให้ฉันช่วยไหมคะ
- ไม่เป็นไรค่ะ

182
00:11:21,722 --> 00:11:24,141
- ให้ฉันช่วยนะคะ
- ฉันทำเองได้ค่ะ

183
00:11:28,854 --> 00:11:31,774
ไม่ต้องแต่งหน้าให้ฉันหรอกค่ะ

184
00:11:32,024 --> 00:11:32,942
เดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ

185
00:11:36,028 --> 00:11:39,240
ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ค่อยสบายใจ
ฉันจะแต่งเองค่ะ

186
00:11:40,032 --> 00:11:42,827
ประธานคังชอบอะไรแบบผู้หญิงๆ

187
00:11:43,828 --> 00:11:45,371
คุณหมายความว่ายังไงคะ

188
00:11:45,454 --> 00:11:50,000
ทำไมฉันต้องแต่งตัวตามความชอบของเขา

189
00:11:50,418 --> 00:11:52,336
ฉันคิดว่าคุณเป็นคู่หมั้นของเขา

190
00:11:52,420 --> 00:11:56,132
- อะไรนะคะ
- ได้ยินว่าคุณเป็นคู่หมั้นของเขา

191
00:11:57,508 --> 00:11:59,468
- ฉันเหรอ
- ใช่ค่ะ

192
00:12:00,594 --> 00:12:01,512
อ๋อค่ะ

193
00:12:07,184 --> 00:12:09,228
ทำไมเรื่องราวถึงได้เป็นแบบนี้

194
00:12:11,105 --> 00:12:13,274
"ดับเบิลยู"
เป็นการ์ตูนแอ็กชั่นฮีโร่

195
00:12:14,024 --> 00:12:17,611
ให้ตายสิ ทำไมถึงกลายมาเป็น
แนวรักโรแมนติกได้ล่ะเนี่ย

196
00:12:20,197 --> 00:12:21,532
มันทำให้ใจฉันสั่น

197
00:12:26,412 --> 00:12:28,205
ท่านประธานโทรมาค่ะ

198
00:12:29,331 --> 00:12:30,207
โอเคค่ะ

199
00:12:40,384 --> 00:12:41,260
ฮัลโหล

200
00:12:41,677 --> 00:12:42,678
คุณทำอะไรอยู่

201
00:12:43,679 --> 00:12:45,347
ขนาดได้ยินเสียงของเขา
หัวใจฉันก็เต้นแรง

202
00:12:45,431 --> 00:12:46,474
คุณสบายดีนะ

203
00:12:52,229 --> 00:12:54,565
ผมโทรมาเพราะผมจะติดต่อไม่ได้
จนถึงพรุ่งนี้

204
00:12:54,648 --> 00:12:55,816
คุณอยู่สบายดีใช่ไหม

205
00:12:56,484 --> 00:13:00,029
ทำไมฉันถึงกลายเป็นคู่หมั้นของคุณล่ะ

206
00:13:00,571 --> 00:13:01,489
อ๋อ

207
00:13:02,573 --> 00:13:04,658
พนักงานคงคิดว่าแปลก

208
00:13:05,117 --> 00:13:06,619
ผมบอกไม่ได้ว่าขังคุณไว้

209
00:13:07,244 --> 00:13:08,287
คุณไม่พอใจเหรอ

210
00:13:09,163 --> 00:13:10,539
ก็ไม่เชิง

211
00:13:13,459 --> 00:13:15,252
กลัวว่าแฟนของคุณจะรู้หรือไง

212
00:13:15,753 --> 00:13:16,962
ฉันยังไม่มีแฟนสักหน่อย

213
00:13:17,713 --> 00:13:19,256
ไม่มีเหรอ ทำไมล่ะ

214
00:13:19,632 --> 00:13:21,842
แล้วฉันต้องมีแฟนหรือไง

215
00:13:22,343 --> 00:13:26,305
เปล่าหรอก แต่คุณมีเสน่ห์
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณยังโสด

216
00:13:26,388 --> 00:13:27,681
นี่จะแกล้งกันเหรอ

217
00:13:27,765 --> 00:13:29,892
คุณบอกว่าถ้าฉันสวย หมาจรจัดก็สวยได้

218
00:13:31,352 --> 00:13:33,979
คุณอาจจะไม่สวยแต่คุณมีเสน่ห์

219
00:13:34,396 --> 00:13:37,566
จะพูดว่ายังไงดี
คุณมีเสน่ห์แบบงี่เง่าน่ะ

220
00:13:44,615 --> 00:13:45,491
ฮัลโหล

221
00:13:49,036 --> 00:13:51,205
คุณโกรธเหรอ ผมแค่ล้อเล่นน่ะ

222
00:13:51,872 --> 00:13:52,998
ฉันไม่ได้โกรธ

223
00:13:54,333 --> 00:13:56,752
แต่มันทำให้ใจฉันเต้นแรงน่ะ
ฉันคงงี่เง่าจริงๆ นั่นแหละ

224
00:13:59,421 --> 00:14:03,175
อย่าหัวเราะตอนขังฉันไว้แบบนี้นะ
คุณสนุกมากหรือไง

225
00:14:04,468 --> 00:14:07,012
ถ้าอยากจะกลับบ้านก็โทรหาผมได้เลยนะ

226
00:14:07,596 --> 00:14:08,430
คุณรู้ใช่ไหม

227
00:14:12,309 --> 00:14:13,310
ฝันดีนะ

228
00:14:14,728 --> 00:14:15,729
ฉันรักคุณ

229
00:14:24,822 --> 00:14:26,699
ก็รู้นี่ว่ามันไม่ได้ผล

230
00:14:27,616 --> 00:14:31,036
ฉันรู้ ก็แค่ลองดู
เพราะคุณบอกว่าฉันมีเสน่ห์

231
00:14:31,120 --> 00:14:31,996
แต่ช่างเถอะ

232
00:14:34,957 --> 00:14:35,833
ฝันดีนะ

233
00:14:39,378 --> 00:14:40,796
ฉันนี่งี่เง่าจังเลย

234
00:14:48,262 --> 00:14:50,139
ถ้าได้ยินแบบนั้นอีกคงหวั่นไหวแน่

235
00:14:51,432 --> 00:14:52,266
อะไรเหรอ

236
00:15:35,643 --> 00:15:38,103
เพนต์เฮาส์เป็นแบบนี้เองเหรอ

237
00:15:39,396 --> 00:15:40,898
ว้าว สวยจังเลย

238
00:15:49,740 --> 00:15:51,367
ผ่านไปสามวันแล้ว

239
00:15:52,534 --> 00:15:55,663
เวลาในโลกผ่านไปแค่ไหนแล้วนะ
ห้านาทีเหรอ หรือสามสิบนาที

240
00:15:56,872 --> 00:16:00,209
จะทำยังไงดี
ฉันเริ่มจะชินกับชีวิตที่นี่แล้วสิ

241
00:16:03,128 --> 00:16:04,463
ฉันจะกลับไปได้ยังไง

242
00:16:06,382 --> 00:16:07,257
พระเจ้า

243
00:16:07,800 --> 00:16:08,926
คุณอยู่นี่เอง

244
00:16:09,301 --> 00:16:10,177
ค่ะ

245
00:16:10,719 --> 00:16:11,720
ทำอะไรอยู่เหรอคะ

246
00:16:12,262 --> 00:16:14,765
ฉันนอนไม่หลับ
ก็เลยออกมาเดินเล่นน่ะค่ะ

247
00:16:16,100 --> 00:16:17,059
คุณเป็นไงบ้างคะ

248
00:16:18,102 --> 00:16:19,103
สบายดีค่ะ

249
00:16:19,520 --> 00:16:22,272
งั้นไปดื่มไวน์กับฉันหน่อยไหมคะ

250
00:16:23,107 --> 00:16:24,024
ไวน์เหรอคะ

251
00:16:24,108 --> 00:16:26,568
ค่ะ เหมือนคุณกำลังเบื่อ

252
00:16:28,821 --> 00:16:30,072
ที่จริงก็เบื่อนิดๆ

253
00:16:31,448 --> 00:16:32,324
ไปกันค่ะ

254
00:16:40,374 --> 00:16:41,250
จะไปไหนเหรอครับ

255
00:16:41,792 --> 00:16:42,710
ข้างบนน่ะ

256
00:16:43,252 --> 00:16:44,169
ประธานบอกว่า...

257
00:16:44,420 --> 00:16:46,880
เราแค่จะขึ้นไปดื่มไวน์น่ะ

258
00:16:47,214 --> 00:16:48,173
จะไปกับเราก็ได้นะ

259
00:16:56,557 --> 00:16:58,350
คุณมีครอบครัวใช่ไหมคะ

260
00:16:59,184 --> 00:17:01,645
- ค่ะ
- พวกเขาคงเป็นห่วงคุณมาก

261
00:17:02,021 --> 00:17:05,482
ประธานคังเห็นแก่ตัวที่ขังคุณไว้

262
00:17:06,442 --> 00:17:08,569
ครอบครัวฉันคงไม่สังเกตว่าฉันหายไป

263
00:17:09,403 --> 00:17:10,904
แต่มันผ่านมาสองวันแล้วนะ

264
00:17:12,322 --> 00:17:14,658
พวกเขาไม่สนใจฉันหรอกค่ะ

265
00:17:15,868 --> 00:17:17,745
อ๋อค่ะ

266
00:17:21,665 --> 00:17:23,459
ฉันลืมว่ามีวิดีโอคอล

267
00:17:24,376 --> 00:17:26,003
เชิญไปก่อนเลยค่ะ ฉันขอห้านาที

268
00:17:28,297 --> 00:17:29,256
ช่วยพาเธอไปทีนะ

269
00:17:29,465 --> 00:17:30,340
อะไรนะครับ

270
00:17:35,637 --> 00:17:36,513
ทางนี้ครับ

271
00:17:47,983 --> 00:17:49,151
ขอบคุณค่ะ

272
00:17:55,407 --> 00:17:56,283
ครับ

273
00:17:57,326 --> 00:17:58,327
เธอนั่งที่โต๊ะแล้วครับ

274
00:17:59,620 --> 00:18:00,454
อะไรนะครับ

275
00:18:08,253 --> 00:18:09,213
สวยจังเลย

276
00:18:11,215 --> 00:18:12,633
มันก็คงไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกมั้ง

277
00:18:12,716 --> 00:18:14,426
เมื่อไหร่นะที่จะได้มาที่แบบนี้อีก

278
00:18:17,054 --> 00:18:19,431
- สองที่เหรอครับ
- ค่ะ

279
00:18:20,933 --> 00:18:21,809
เดี๋ยวนะ...

280
00:18:24,561 --> 00:18:26,063
คุณคือคนนั้นใช่ไหมครับ

281
00:18:27,064 --> 00:18:30,317
คุณคือคุณหมอบนดาดฟ้า
ตอนที่ประธานคังถูกแทง

282
00:18:32,152 --> 00:18:33,612
นี่อาคารอะไร

283
00:18:34,780 --> 00:18:37,366
ที่นี่คือโรงแรมครับ โรงแรมโซลไพรม์

284
00:18:38,492 --> 00:18:39,451
คุณเองใช่ไหมครับ

285
00:18:40,619 --> 00:18:43,205
ทุกคนตามหาคุณไปทั่วเพราะคุณหายไป

286
00:18:43,288 --> 00:18:45,457
ตำรวจก็ตามหาคุณด้วย
คุณไม่รู้เหรอครับ

287
00:18:46,333 --> 00:18:47,793
คุณออกข่าวด้วยนะครับ

288
00:18:48,210 --> 00:18:49,503
ทำไมคุณไม่มาให้เร็วกว่านี้

289
00:18:49,586 --> 00:18:51,213
คือว่า...

290
00:18:52,214 --> 00:18:55,884
ฉันไม่รู้ว่าเป็นโรงแรมนี้
สรุปเป็นดาดฟ้าของโรงแรมนี้สินะคะ

291
00:18:57,970 --> 00:18:59,012
ขอตัวสักครู่นะครับ

292
00:19:03,642 --> 00:19:05,477
ตายแล้ว จะทำไงดี

293
00:19:07,396 --> 00:19:08,605
เธออยู่ที่นี่

294
00:19:08,689 --> 00:19:11,567
ผู้หญิงที่ปฐมพยาบาลประธานคัง
ตอนที่เขาถูกแทง

295
00:19:13,026 --> 00:19:13,944
อะไรนะ

296
00:19:14,820 --> 00:19:15,696
โธ่เอ๊ย

297
00:19:30,127 --> 00:19:30,961
ใครน่ะ

298
00:19:36,383 --> 00:19:37,384
(โอยอนจู)

299
00:19:41,388 --> 00:19:43,265
มีอะไรเหรอ คราวนี้คุณอยากพูดอะไรอีก

300
00:19:44,099 --> 00:19:46,226
จะทำไงดี ตำรวจอาจจะจับฉันได้

301
00:19:47,561 --> 00:19:48,979
ตำรวจเหรอ ทำไมล่ะ

302
00:19:50,355 --> 00:19:51,398
เลขายุน...

303
00:19:54,693 --> 00:19:55,777
ขอโทษนะครับ รอสักครู่

304
00:19:55,861 --> 00:19:58,488
เราต้องหาตัวเธอเดี๋ยวนี้
คงไปไหนได้ไม่ไกล

305
00:19:58,989 --> 00:20:01,325
- มีคนผ่านไปทางนี้ค่ะ
- ทางนั้น

306
00:20:02,701 --> 00:20:03,911
จะไปทางไหนดี

307
00:20:04,411 --> 00:20:06,496
ฉันจะให้ตำรวจเจอตัวไม่ได้

308
00:20:07,331 --> 00:20:10,792
- ผมก็ไม่อยาก คุณอยู่ตรงไหน
- ฉันกำลังลงบันได

309
00:20:11,418 --> 00:20:14,087
- เธออยู่นั่น
- ตายแล้ว

310
00:20:17,382 --> 00:20:20,427
ใจเย็นๆ หาที่ซ่อนก่อน
ให้เวลาผมคิดหน่อย

311
00:20:21,887 --> 00:20:23,180
ฉันอยู่ชั้น 28

312
00:20:24,139 --> 00:20:25,057
เดี๋ยวโทรกลับนะ

313
00:20:26,892 --> 00:20:27,768
เกิดอะไรขึ้น

314
00:20:29,770 --> 00:20:30,979
บอกแล้วไงให้ดูแลเธอ

315
00:20:31,396 --> 00:20:33,523
เลขายุนบอกว่าเป็นคำสั่งของท่านครับ

316
00:20:35,192 --> 00:20:37,819
ไปชั้น 28
เธอคงซ่อนอยู่ตรงไหนสักแห่ง

317
00:20:37,903 --> 00:20:39,112
- ช่วยเธอ
- รับทราบครับ

318
00:20:42,532 --> 00:20:43,825
เธออยู่นั่นไง

319
00:20:45,118 --> 00:20:47,204
- รีบไปจับตัวเธอเร็ว
- ให้ตายเถอะ

320
00:20:47,913 --> 00:20:49,414
ตรวจดูกล้องวงจรปิด

321
00:20:51,917 --> 00:20:52,834
คุณโอยอนจู

322
00:20:55,128 --> 00:20:56,922
ผมจะใช้ห้อง 2816

323
00:20:58,173 --> 00:20:59,258
(โรงแรมโซลไพรม์ กุญแจหลัก)

324
00:21:06,640 --> 00:21:07,891
นี่ หยุดนะ

325
00:21:30,580 --> 00:21:31,581
มากับเรา

326
00:21:49,099 --> 00:21:49,975
คุณอยู่ไหน

327
00:21:50,600 --> 00:21:51,685
ผมเองครับ

328
00:21:51,768 --> 00:21:53,770
ผมขอโทษครับ แต่เธอถูกจับไปแล้ว

329
00:21:56,106 --> 00:21:57,316
แล้วทำไมโทรศัพท์อยู่กับคุณ

330
00:21:57,399 --> 00:21:59,693
เธอแอบโยนมาให้ผมก่อนถูกจับครับ

331
00:21:59,776 --> 00:22:02,529
คิดว่าเธอคงจะไม่พูดอะไร
เกี่ยวกับเพนต์เฮาส์ครับ

332
00:22:08,577 --> 00:22:09,703
เกิดอะไรขึ้น

333
00:22:10,704 --> 00:22:13,290
- โซฮีก่อเรื่องน่ะสิ
- อะไรนะ

334
00:22:27,345 --> 00:22:30,390
- แล้วโอยอนจูล่ะ
- ถูกตำรวจจับไปแล้ว

335
00:22:33,310 --> 00:22:34,853
ได้ยินว่าไม่ใช่คำสั่งของประธาน

336
00:22:35,771 --> 00:22:37,647
เดี๋ยวฉันจัดการเอง ไม่ต้องห่วง

337
00:22:41,193 --> 00:22:42,069
ฮัลโหล

338
00:22:42,861 --> 00:22:44,404
สวัสดีค่ะ เจ้าหน้าที่พัค

339
00:22:46,782 --> 00:22:48,158
โอยอนจูถูกจับเหรอคะ

340
00:22:48,825 --> 00:22:49,868
ที่ไหนคะ

341
00:22:51,411 --> 00:22:52,829
เธออยู่ที่โรงแรมเหรอ

342
00:22:53,163 --> 00:22:54,122
ข่าวแรกของคืนนี้

343
00:22:54,581 --> 00:22:57,501
พยานคนเดียวในเหตุการณ์ทำร้ายคังชอล

344
00:22:57,584 --> 00:23:00,921
ผู้บริหารเจเอ็นโกลบอลถูกระบุตัวแล้ว

345
00:23:01,588 --> 00:23:04,424
มีข้อสันนิษฐานและข่าวลือมากมาย
เกี่ยวกับคดีนี้

346
00:23:04,508 --> 00:23:06,093
ซึ่งเป็นปริศนาอยู่หลายเดือน

347
00:23:06,176 --> 00:23:08,929
- เราจะต้องรอ...
- จับเธอได้สักที

348
00:23:09,012 --> 00:23:10,514
ว่าจะพบเบาะแสบ้างไหม

349
00:23:10,931 --> 00:23:12,349
คุณโอที่แกล้งทำเป็นหมอ

350
00:23:12,432 --> 00:23:15,268
รู้กันดีว่าเป็นพยานเพียงคนเดียว
ที่เห็นเหตุการณ์

351
00:23:15,352 --> 00:23:18,438
แต่พอเวลาผ่านไปดูเหมือนว่า

352
00:23:18,522 --> 00:23:20,315
- เธอจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัย
- บอกความจริงเรามา

353
00:23:20,398 --> 00:23:22,984
- ช่วยบอกเรื่องคดีด้วย
- คุณโอ

354
00:23:24,945 --> 00:23:25,779
คุณชื่ออะไร

355
00:23:27,114 --> 00:23:28,949
- โอยอนจูค่ะ
- นั่นไม่ใช่ชื่อคุณ

356
00:23:29,699 --> 00:23:30,534
คุณเป็นอะไร

357
00:23:31,910 --> 00:23:32,786
ชื่อจริงของคุณคืออะไร

358
00:23:34,871 --> 00:23:35,705
โอยอนจู

359
00:23:38,625 --> 00:23:39,793
เลขประจำตัวประชาชนของคุณล่ะ

360
00:23:40,710 --> 00:23:41,753
เลขประจำตัวประชาชน

361
00:23:42,963 --> 00:23:44,548
- ฉันไม่รู้
- แล้วบ้านเลขที่ล่ะ

362
00:23:46,758 --> 00:23:47,676
ฉันไม่มีบ้าน

363
00:23:55,225 --> 00:23:56,560
คุณรู้จักคังชอลใช่ไหม

364
00:23:56,977 --> 00:23:58,395
เขามีอำนาจยิ่งกว่าตำรวจ

365
00:23:58,937 --> 00:24:00,897
ไม่มีใครแตะเขาได้เพราะผู้คนรักเขา

366
00:24:00,981 --> 00:24:03,483
คนสรรเสริญเขาเป็นวีรบุรุษ

367
00:24:03,817 --> 00:24:05,861
ฮีโร่ของพวกเขาถูกแทง

368
00:24:05,986 --> 00:24:07,779
แต่เราไม่มีเบาะแสอะไรมาสองเดือนกว่า

369
00:24:08,947 --> 00:24:11,992
รู้ไหมว่ามันแย่แค่ไหน
ช่วยทำให้เรื่องมันง่ายขึ้นเถอะ

370
00:24:12,617 --> 00:24:13,702
ให้ความร่วมมือกับผมหน่อย

371
00:24:16,037 --> 00:24:17,622
เลขประจำตัวของคุณคืออะไร

372
00:24:23,211 --> 00:24:25,088
ผมไม่เข้าใจเลย

373
00:24:26,298 --> 00:24:27,174
นี่ครับ

374
00:24:28,633 --> 00:24:30,093
ไม่เจออะไรเลย

375
00:24:30,177 --> 00:24:32,637
เธอไม่ยอมตอบอะไร
และลายนิ้วมือเธอก็ไม่อยู่ในระบบ

376
00:24:33,013 --> 00:24:34,389
เธออาจเป็นพวกต่างด้าวผิดกฎหมาย

377
00:24:34,472 --> 00:24:37,017
ผมขอความช่วยเหลือจากตำรวจจีน
แต่ก็มีอะไรแปลกๆ

378
00:24:37,100 --> 00:24:39,436
ผมรู้สึกได้ว่าไม่ชอบมาพากล

379
00:24:40,020 --> 00:24:41,271
คุณก็น่าจะรู้สึก

380
00:24:41,730 --> 00:24:43,648
ไม่นะ ไม่ใช่สิ

381
00:25:16,848 --> 00:25:17,849
คุณโอยอนจู

382
00:25:24,064 --> 00:25:28,109
ฉันขอโทษนะคะ
แต่ฉันว่าแบบนี้ดีที่สุดแล้ว

383
00:25:30,278 --> 00:25:33,448
ฉันกังวล
เรื่องที่ประธานคังดูถูกตำรวจ

384
00:25:33,990 --> 00:25:36,284
และเราไม่สามารถขังคุณได้ตลอดไป

385
00:25:37,327 --> 00:25:38,453
มันไม่เห็นเข้าท่า

386
00:25:39,454 --> 00:25:41,331
ที่เขาจะต้องอยู่กับผู้ต้องสงสัย

387
00:25:42,332 --> 00:25:43,917
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร

388
00:25:49,047 --> 00:25:52,509
ให้ความร่วมมือในการสืบสวน
แล้วเราจะช่วยคุณ

389
00:25:53,093 --> 00:25:54,970
แต่ตอนนี้เราช่วยคุณไม่ได้

390
00:25:55,428 --> 00:25:59,099
เหยื่อจะช่วยผู้ต้องสงสัยได้ยังไง
คุณต้องยืนยันความบริสุทธิ์ก่อน

391
00:26:00,100 --> 00:26:01,268
เปิดเผยตัวตนคุณซะ

392
00:26:01,685 --> 00:26:03,770
บอกพวกเขาทุกเรื่องที่คุณเห็น

393
00:26:03,853 --> 00:26:07,565
หลังจากนั้นเราจะหาให้คุณทุกอย่าง
รวมทั้งทนายด้วย

394
00:26:09,901 --> 00:26:12,112
ฉันไม่มีตัวตนให้เปิดเผย

395
00:26:13,530 --> 00:26:15,824
ทุกคนมีตัวตนทั้งนั้น

396
00:26:16,574 --> 00:26:19,494
ฉันไม่มี ฉันไม่มีจริงๆ

397
00:26:27,168 --> 00:26:31,047
ต้องมีคนบอกคุณเรื่องการสลับยา

398
00:26:32,340 --> 00:26:35,093
คุณจะวิ่งเข้าไปทำไมถ้าไม่รู้

399
00:26:35,176 --> 00:26:36,177
มันเป็นไปไม่ได้

400
00:26:40,765 --> 00:26:42,517
ทำไมคุณถึงพกนามบัตรปลอม

401
00:26:43,768 --> 00:26:46,438
ต้องมีเหตุผลที่คุณใช้ข้อมูลปลอม

402
00:26:48,732 --> 00:26:50,108
เหตุผลคืออะไร

403
00:26:51,234 --> 00:26:52,902
จะต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

404
00:26:53,278 --> 00:26:54,821
ใครที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

405
00:26:55,822 --> 00:26:57,615
คุณจะไม่พูดใช่ไหม

406
00:26:58,533 --> 00:26:59,617
นี่คุณ

407
00:26:59,701 --> 00:27:01,661
เงียบไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอกนะ

408
00:27:01,745 --> 00:27:02,829
คุณจะทำอะไรกันแน่

409
00:27:03,204 --> 00:27:05,749
ตอบผมมาได้แล้ว

410
00:27:17,302 --> 00:27:18,970
คุณยอมรับผิดไหม

411
00:27:19,054 --> 00:27:20,889
- รู้สึกยังไงบ้าง
- เหตุผลคืออะไร

412
00:27:20,972 --> 00:27:23,183
- เหตุผลคืออะไร
- เกิดอะไรขึ้น

413
00:27:24,434 --> 00:27:25,894
บอกความจริงพวกเรามา

414
00:27:26,561 --> 00:27:31,358
หลังการสอบปากคำ ตำรวจสรุปว่า
เธอน่าจะเป็นสมรู้ร่วมคิด

415
00:27:31,733 --> 00:27:33,401
เพราะเธออาจหลบหนี

416
00:27:33,485 --> 00:27:35,236
และทำลายหลักฐานทิ้ง เธอจึงถูกคุมขัง

417
00:27:35,362 --> 00:27:38,948
โอยอนจูถูกส่งไปสถานกักกัน
ของโซลวันนี้

418
00:27:39,032 --> 00:27:43,203
คังชอลผู้เป็นเหยื่อได้ข่าวนี้
ในขณะไปทำธุรกิจที่อเมริกา

419
00:27:43,286 --> 00:27:44,496
มีเพื่อนใหม่มา

420
00:28:07,936 --> 00:28:10,146
ประธานคังทราบข่าวหรือยังครับ

421
00:28:10,230 --> 00:28:14,192
ตำรวจเชื่อว่าเธอคือผู้ต้องสงสัย
คุณจำได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น

422
00:28:14,275 --> 00:28:15,443
ผมจำอะไรไม่ได้เลย

423
00:28:15,527 --> 00:28:17,404
คุณคิดว่าเธอเป็นคนร้ายไหมคะ

424
00:28:18,279 --> 00:28:19,531
ไม่อยู่แล้ว

425
00:28:19,614 --> 00:28:22,117
ผมจะโดนผู้หญิงแทงได้ยังไง

426
00:28:23,827 --> 00:28:27,414
มีข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์ของคุณ
กับโอยอนจูก่อนหน้านี้

427
00:28:27,497 --> 00:28:29,040
คุณคิดว่ายังไงคะ

428
00:28:31,876 --> 00:28:33,336
ผมไม่เชื่อข่าวลือแบบนั้น

429
00:28:34,129 --> 00:28:35,171
อย่าไปเชื่อเลย

430
00:28:38,007 --> 00:28:39,259
- ขอโทษครับ
- ขอโทษครับ

431
00:28:39,342 --> 00:28:40,635
- ตอบอีกหน่อยได้ไหม
- คุณคัง

432
00:28:40,760 --> 00:28:42,429
- คุณคัง
- ตอบอีกหน่อยได้ไหม

433
00:28:43,054 --> 00:28:44,597
- เรื่องจริงหรือเปล่า
- จำไม่ได้จริงเหรอ

434
00:28:44,681 --> 00:28:46,975
- ตอบอีกหน่อยได้ไหม
- คุณคัง

435
00:28:47,058 --> 00:28:49,018
- ตอบอีกหน่อยนะ
- คุณคัง

436
00:28:52,856 --> 00:28:53,815
ผมขอโทษครับ

437
00:28:55,316 --> 00:28:56,693
จอดที่สถานีตำรวจก่อนนะ

438
00:28:57,026 --> 00:28:59,529
ยอนจูถูกส่งไปสถานกักกันแล้ว
เมื่อตอนบ่ายครับ

439
00:29:00,488 --> 00:29:02,282
- ที่ไหน
- สถานกักกันกรุงโซลครับ

440
00:29:04,951 --> 00:29:06,911
คนเราเวลาทำพลาดมักจะทำเร็วเสมอ

441
00:29:08,204 --> 00:29:11,332
เลขายุนเพิ่งส่งข้อความมา
ว่าคุณไม่รับโทรศัพท์

442
00:29:17,005 --> 00:29:18,923
นี่คือข้อมูลที่เราเตรียมมา
กรุณาตรวจก่อนครับ

443
00:29:19,007 --> 00:29:19,966
ได้ค่ะ

444
00:29:26,723 --> 00:29:29,100
- ฮัลโหล ประธานคังล่ะ
- ผมเอง

445
00:29:30,143 --> 00:29:32,020
ประธานมาถึงแล้วเหรอคะ

446
00:29:32,103 --> 00:29:33,605
ทุกคนรออยู่นะคะ

447
00:29:33,980 --> 00:29:35,732
ฉันจะไปสถานกักกัน ให้ทุกคนกลับไป

448
00:29:38,985 --> 00:29:39,944
ขอตัวสักครู่นะคะ

449
00:29:45,742 --> 00:29:48,203
แม้แต่ทนายก็ไม่รู้จะทำยังไง

450
00:29:48,286 --> 00:29:50,663
เราหาทางช่วยเธอไม่ได้
จนเธอต้องติดคุก

451
00:29:51,080 --> 00:29:52,499
เธอไม่ยอมพูดอะไรเลย

452
00:29:52,582 --> 00:29:55,126
นั่นแหละ ฉันถึงปกป้องเขา
เพราะเขาไม่สามารถพูดอะไรได้

453
00:29:55,210 --> 00:29:56,711
แต่เธอก็ยังส่งเขาลงนรก

454
00:29:57,462 --> 00:29:59,214
ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย

455
00:29:59,631 --> 00:30:02,217
ถ้าเธอบริสุทธิ์จริง
ทำไมถึงบอกไม่ได้ว่าเป็นใคร

456
00:30:02,634 --> 00:30:05,637
เอาแต่ปิดปากไม่ปกป้องตัวเอง
แค่นี้ก็รู้แล้ว

457
00:30:05,970 --> 00:30:08,556
โอยอนจูไม่ใช่พยาน
แต่เป็นผู้ต้องสงสัย

458
00:30:08,932 --> 00:30:10,850
ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร
เธอแกล้งทำเป็นช่วยนาย

459
00:30:10,934 --> 00:30:12,435
แล้วกลับมาหานายอีกครั้ง

460
00:30:12,519 --> 00:30:14,687
นายโดนหลอกด้วยข้ออ้าง
ที่ไร้เหตุผลของเธอ

461
00:30:14,771 --> 00:30:17,398
ฉันถูกจัดฉากด้วยวิธีเดียวกัน
จนเกือบตาย

462
00:30:17,982 --> 00:30:18,858
จำไม่ได้เหรอ

463
00:30:20,693 --> 00:30:21,945
นั่นแหละที่พวกเขาทำกับฉัน

464
00:30:22,320 --> 00:30:23,696
พวกเขาบอกว่าไม่มีเหตุผล

465
00:30:24,072 --> 00:30:26,241
พวกเขาถามว่าทำไมถึงไปโรงเรียน
แทนที่จะดูฟุตบอล

466
00:30:26,324 --> 00:30:28,034
ฉันตอบไม่ได้เพราะไม่มีอะไรจะตอบ

467
00:30:28,618 --> 00:30:31,162
เหยื่อจะกลายเป็นคนร้ายเพราะแบบนั้น

468
00:30:32,288 --> 00:30:33,790
และมันจะเกิดกับโอยอนจูด้วยเหมือนกัน

469
00:30:34,582 --> 00:30:36,334
เพราะมันไม่มีเหตุผล

470
00:30:38,670 --> 00:30:41,422
ทุกคนมองที่เรื่องตรงหน้า
แทนที่จะดูที่มาที่ไป

471
00:30:42,048 --> 00:30:43,591
แล้วก็เชื่อว่าตัวเองมีเหตุผล

472
00:30:44,342 --> 00:30:46,344
เธอบอกว่าที่เธอทำนั้นมีเหตุผล

473
00:30:46,427 --> 00:30:49,138
แต่ที่จริงเธอไม่เข้าใจ
ที่มาที่ไปของยอนจูเลย

474
00:30:50,348 --> 00:30:51,683
เขาไม่อยากให้ฉันถูกทำร้าย

475
00:30:51,766 --> 00:30:53,768
เขาเลยโยนมือถือฉันทิ้งก่อนจะถูกจับ

476
00:30:54,310 --> 00:30:55,478
ตัวตนของเขาไม่สำคัญหรอก

477
00:30:56,020 --> 00:30:58,898
ถ้าเธอเข้าใจสิ่งที่เขาทำ
เธอจะไม่คิดสงสัยเขาเลย

478
00:30:59,816 --> 00:31:03,361
ฉันเริ่มธุรกิจเพื่อช่วยคนด้วยเหตุผล

479
00:31:03,444 --> 00:31:05,154
แต่ว่าเธอกลับสร้างเหยื่ออีกคน

480
00:31:06,531 --> 00:31:08,241
เธอไม่เหมาะจะเป็นเลขาฉันอีกแล้ว

481
00:31:12,537 --> 00:31:13,830
เราเป็นแค่เพื่อนกันก็พอ

482
00:31:15,164 --> 00:31:16,165
ฉันไล่เธอออก

483
00:31:44,527 --> 00:31:45,445
ร้อนจังเลย

484
00:31:50,074 --> 00:31:50,950
นักโทษ 4205

485
00:31:56,539 --> 00:31:57,373
นักโทษ 4205

486
00:31:58,875 --> 00:31:59,751
คะ

487
00:32:24,442 --> 00:32:25,568
ขอโทษที่ผมมาช้า

488
00:32:26,611 --> 00:32:28,529
ใช้เวลาตั้งสองวันกว่าจะกลับมาได้

489
00:32:30,490 --> 00:32:31,449
ในนั้นเป็นไงบ้าง

490
00:32:34,410 --> 00:32:35,286
ร้อน

491
00:32:35,703 --> 00:32:36,579
ผมรู้

492
00:32:38,039 --> 00:32:38,998
มันร้อนใช่ไหม

493
00:32:40,708 --> 00:32:42,502
ผมอยู่ที่นี่มานานผมเลยรู้

494
00:32:43,169 --> 00:32:46,214
ผมอยู่มาสี่ฤดู
และหน้าร้อนก็ร้อนแทบตาย

495
00:32:52,428 --> 00:32:53,262
ลำบากไหม

496
00:32:55,556 --> 00:32:56,432
ไม่ค่ะ

497
00:33:01,604 --> 00:33:02,480
ค่ะ

498
00:33:05,483 --> 00:33:07,735
ฉันไม่อยากเชื่อเลย

499
00:33:08,486 --> 00:33:10,446
ฉันทำใจให้ชินไม่ได้

500
00:33:11,781 --> 00:33:13,741
เรื่องแบบนี้เกิดแค่ในหนัง

501
00:33:15,618 --> 00:33:18,454
ฉันไม่เคยคิดว่าจะมาจบที่นี่

502
00:33:19,789 --> 00:33:22,583
ฉันก็แค่คนธรรมดา

503
00:33:27,380 --> 00:33:29,215
คนธรรมดาก็มาที่นี่เหมือนกัน

504
00:33:30,550 --> 00:33:32,677
แต่มีไม่มากที่รู้ว่าจะต้องมา

505
00:33:36,597 --> 00:33:37,849
มันเกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด

506
00:33:38,933 --> 00:33:41,853
พอตื่นมาก็พบว่าตัวเองนั่งอยู่ในคุก

507
00:33:45,982 --> 00:33:46,899
ฟังผมให้ดีนะ

508
00:33:47,650 --> 00:33:48,985
สถานการณ์ตอนนี้สิ้นหวัง

509
00:33:49,652 --> 00:33:52,613
ผมไม่มีเหตุผลที่จะช่วยคุณ
และปัญหามีแต่จะใหญ่ขึ้น

510
00:33:53,740 --> 00:33:56,659
พยายามฆ่า จ้างวานฆ่า
หลบหนีเข้าเมือง และอีกหลายอย่าง

511
00:33:57,118 --> 00:33:59,537
คุณจะถูกสอบสวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ด้วยเหตุผลมากมาย

512
00:33:59,620 --> 00:34:01,998
จะมีการสอบสวนและการขึ้นศาลไม่หยุด

513
00:34:02,999 --> 00:34:04,000
มันจะไม่มีวันจบ

514
00:34:05,543 --> 00:34:07,170
และเพราะแบบนั้น ชีวิตของคุณจะพัง

515
00:34:07,712 --> 00:34:10,298
พวกเขาสรุปแล้วว่าคุณเป็นคนร้าย

516
00:34:10,840 --> 00:34:12,633
พวกเขาเหนื่อยล้ามากว่าสองเดือน

517
00:34:13,509 --> 00:34:15,470
คุณจะต้องกลายเป็นคนร้าย

518
00:34:16,220 --> 00:34:18,056
พวกเขาจะทำทุกทาง

519
00:34:18,389 --> 00:34:20,308
พวกเขาจะทำร้ายคุณ จะทำให้คุณกลัว
จะทำให้คุณเป็นบ้า

520
00:34:20,975 --> 00:34:23,394
อาจหลายสัปดาห์ หลายเดือน หรือเป็นปี

521
00:34:24,479 --> 00:34:25,855
หลังจากผ่านเรื่องพวกนั้นได้

522
00:34:26,606 --> 00:34:28,733
คุณจะไม่สามารถใช้ชีวิตปกติได้อีก

523
00:34:32,403 --> 00:34:34,197
เพราะงั้นตอบคำถามผมมาเถอะ

524
00:34:36,324 --> 00:34:38,326
ผมเชื่อว่าคุณจะบอกความจริงกับผม

525
00:34:39,619 --> 00:34:42,455
มันอาจเป็นทางเดียวเพื่อหลีกเลี่ยง
เรื่องที่จะเกิดขึ้น

526
00:34:43,289 --> 00:34:45,249
ตอบคำถามที่ผมถาม

527
00:34:46,626 --> 00:34:48,169
แล้วหายไปจากที่นี่

528
00:34:51,839 --> 00:34:53,049
คุณมาจากไหน คุณโอยอนจู

529
00:35:00,723 --> 00:35:02,308
ถ้าฉันหายไปจากที่นี่

530
00:35:03,726 --> 00:35:05,061
อาจเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น

531
00:35:07,897 --> 00:35:08,815
เป็นไปได้

532
00:35:09,649 --> 00:35:11,692
แต่คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก

533
00:35:12,443 --> 00:35:14,946
คุณแค่ต้องหายตัวแล้วกลับบ้านไป

534
00:35:15,947 --> 00:35:17,448
ที่เหลือผมจัดการเอง

535
00:35:17,990 --> 00:35:19,408
ยังไงนี่ก็คือโลกของผม

536
00:35:23,162 --> 00:35:24,038
ตอบผมมา

537
00:35:24,872 --> 00:35:25,998
ไม่ได้

538
00:35:27,250 --> 00:35:29,877
บอกแล้วไงว่าถ้าพูดไปคุณจะเจ็บปวด

539
00:35:35,925 --> 00:35:36,968
ผมไม่คิดว่า

540
00:35:37,969 --> 00:35:40,054
ตอนนี้ผมมีความสุขเท่าไรหรอกนะ

541
00:35:43,057 --> 00:35:45,726
ผมไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน
ผมเลยนอนไม่ค่อยหลับเลยสักคืน

542
00:35:46,811 --> 00:35:47,645
คุณก็รู้นี่

543
00:35:50,064 --> 00:35:53,276
คุณโอเคเหรอที่จะถูกขัง
อยู่แบบนี้ตลอดชีวิต

544
00:35:54,277 --> 00:35:55,570
อีกสิบหรือ 20 ปี

545
00:35:56,737 --> 00:35:57,572
ไม่ค่ะ

546
00:36:02,910 --> 00:36:04,996
ตอบผมมา เราเหลือเวลาไม่มาก

547
00:36:05,079 --> 00:36:07,748
ฉันไม่รู้ว่าตอบแล้วจะเกิดอะไรอีก

548
00:36:07,832 --> 00:36:09,167
มันเกิดขึ้นแล้ว

549
00:36:09,417 --> 00:36:10,918
ดูสิว่าเราอยู่ไหน

550
00:36:13,337 --> 00:36:14,797
คุณอยู่ที่ไหน โอยอนจู

551
00:36:23,097 --> 00:36:24,098
โซล

552
00:36:25,099 --> 00:36:26,100
เราทั้งคู่อยู่โซล

553
00:36:26,851 --> 00:36:27,852
แล้วมันต่างกันยังไง

554
00:36:30,062 --> 00:36:31,439
ฉันอยู่ที่นั่น

555
00:36:34,734 --> 00:36:36,110
และคุณอยู่ที่นี่

556
00:36:38,029 --> 00:36:39,864
แล้วคุณรู้ทุกเรื่องของผมได้ยังไง

557
00:36:40,323 --> 00:36:41,282
ผมไม่ได้อยู่ที่นั่น

558
00:36:44,785 --> 00:36:46,370
คุณบอกว่าคุณเห็นทุกอย่างเกี่ยวกับผม

559
00:36:47,788 --> 00:36:49,290
คุณเห็นมันจากไหน

560
00:36:54,629 --> 00:36:56,672
แก้ผ้าให้ดูยังจะง่ายกว่า

561
00:37:00,593 --> 00:37:02,637
บอกแล้วไงว่าถึงเห็นคุณแก้ผ้า
ผมก็ไม่รู้สึกอะไร

562
00:37:05,765 --> 00:37:06,641
ตอบผมมา

563
00:37:11,729 --> 00:37:14,315
- คุณจะต้องเสียใจ
- ผมไม่เสียใจหรอก

564
00:37:16,442 --> 00:37:17,985
คุณหมายความว่ายังไง

565
00:37:19,028 --> 00:37:20,029
เรื่องโลกที่ผมอยู่

566
00:37:35,920 --> 00:37:37,213
โลกของการ์ตูน

567
00:37:40,091 --> 00:37:40,967
อะไรนะ

568
00:37:42,635 --> 00:37:44,804
หมายความว่าคุณมาจากการ์ตูนเหรอ

569
00:37:46,973 --> 00:37:47,848
เปล่า

570
00:37:48,683 --> 00:37:49,517
งั้นอะไร

571
00:37:52,353 --> 00:37:53,396
โลกนี้

572
00:37:59,819 --> 00:38:00,903
หมายความว่าไง

573
00:38:03,906 --> 00:38:07,285
โลกนี้คือโลกของการ์ตูน

574
00:38:13,958 --> 00:38:15,126
การ์ตูน

575
00:38:16,002 --> 00:38:17,086
ที่ฉันอ่าน

576
00:38:23,718 --> 00:38:24,927
และคุณคือ

577
00:38:27,972 --> 00:38:30,266
ตัวเอกของการ์ตูนเรื่องนั้น

578
00:38:48,117 --> 00:38:50,453
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

579
00:39:08,054 --> 00:39:12,475
(ศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยมยองเซ)

580
00:39:24,945 --> 00:39:27,823
อ้าว เธอหายไปไหน

581
00:39:42,630 --> 00:39:44,173
พี่ยอนจู

582
00:39:45,007 --> 00:39:46,342
พี่ยอนจู โอ๊ย

583
00:39:48,177 --> 00:39:49,053
พระเจ้า

584
00:39:54,183 --> 00:39:55,017
พี่

585
00:39:55,893 --> 00:39:59,188
ไม่จริง พี่ติดคุกจริงๆ เหรอเนี่ย

586
00:40:06,320 --> 00:40:07,196
จริงเหรอ

587
00:40:09,156 --> 00:40:11,534
ไม่เอาน่า พี่โกหกใช่ไหม

588
00:40:14,787 --> 00:40:17,873
ไม่จริงใช่ไหม

589
00:40:18,124 --> 00:40:20,251
ไม่จริงหรอก เป็นไปไม่ได้

590
00:40:22,962 --> 00:40:24,964
ฉันต้องเป็นบ้าไปแล้ว โอ๊ย

591
00:40:29,343 --> 00:40:31,595
พี่ เอานี่ไปเปลี่ยนก่อน

592
00:40:32,972 --> 00:40:35,599
ผ่านไปแค่ 30 นาทีเอง

593
00:40:35,683 --> 00:40:37,518
พี่หายตัวไปตอนคุยโทรศัพท์กับผม

594
00:40:43,524 --> 00:40:45,067
ผมไปที่ป้ายรถเมล์

595
00:40:45,151 --> 00:40:47,611
แล้วเอากระเป๋าเงินกับกระเป๋าพี่
จากผู้หญิงคนนั้น

596
00:40:47,695 --> 00:40:49,029
- คุณเจอมันเหรอ
- ใช่ค่ะ

597
00:40:53,242 --> 00:40:57,538
มันต้องมีอะไรเป็นกุญแจ
จู่ๆ เธอจะเข้าไปเองไม่ได้

598
00:40:58,038 --> 00:40:59,707
มันต้องมีสักอย่างสิ

599
00:40:59,790 --> 00:41:02,376
ผมจอดรถพักหนึ่งแล้วซอนมีก็โทรมา

600
00:41:03,169 --> 00:41:05,254
- ฮัลโหล
- พี่ซูบงเห็นหรือยัง

601
00:41:05,588 --> 00:41:07,923
- เห็นอะไร
- อาจารย์ลงตอนใหม่แล้ว

602
00:41:08,716 --> 00:41:10,176
งั้นเหรอ ตอนนี้น่ะเหรอ

603
00:41:10,426 --> 00:41:13,637
ใช่ แต่เรื่องแปลกไปมาก

604
00:41:13,721 --> 00:41:14,930
มันแปลกเกินไป

605
00:41:15,890 --> 00:41:18,142
ฉันว่าอาจารย์เสียสติไปแล้ว

606
00:41:18,392 --> 00:41:21,145
- ทำไมล่ะ คังชอลตายเหรอ
- ไม่ใช่แบบนั้น

607
00:41:23,397 --> 00:41:25,608
พี่ต้องดูเอง มันประหลาดมาก

608
00:41:26,025 --> 00:41:28,569
- มันไม่มีเหตุผลเลย
- ได้เลย

609
00:41:28,652 --> 00:41:29,820
ได้ แค่นี้นะ

610
00:41:33,157 --> 00:41:34,492
พระเจ้าช่วย

611
00:41:34,575 --> 00:41:36,368
"ดับเบิลยู" โดยโอซองมู

612
00:41:36,452 --> 00:41:39,121
พี่อยู่ไหน พี่ยอนจู

613
00:41:39,205 --> 00:41:40,998
(อะไรอีกล่ะทีนี้)

614
00:41:41,081 --> 00:41:41,957
ให้ตายเถอะ

615
00:41:42,708 --> 00:41:45,503
เธอคิดว่าจะทำอะไรก็ได้
เพราะมันเป็นแค่การ์ตูนหรือไง

616
00:41:45,586 --> 00:41:47,546
("คุณต้องจูบผมเพื่อหายตัวงั้นเหรอ"
"ใช่")

617
00:41:47,630 --> 00:41:50,257
ดูเธอสิ พวกเขาจูบกันอีกแล้ว

618
00:41:50,966 --> 00:41:53,344
เหมือนฝันของเธอจะเป็นจริง
เธอคงตื่นเต้นมากสินะ

619
00:41:57,389 --> 00:41:59,767
ฉันไม่ควรห่วงเธอเกินไปสินะ

620
00:42:01,101 --> 00:42:03,354
เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา

621
00:42:04,104 --> 00:42:04,980
ไหนดูซิ

622
00:42:07,691 --> 00:42:08,776
(ตำรวจสรุปว่า)

623
00:42:08,859 --> 00:42:09,693
อะไรเนี่ย

624
00:42:10,861 --> 00:42:13,822
นี่เธอ อะไรกันเนี่ย

625
00:42:13,906 --> 00:42:15,115
(เธอเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด)

626
00:42:19,286 --> 00:42:20,829
ไม่นะ พี่

627
00:42:22,456 --> 00:42:23,374
พี่

628
00:42:24,250 --> 00:42:25,084
พี่ยอนจู

629
00:42:26,168 --> 00:42:27,127
พี่ยอนจู

630
00:42:27,920 --> 00:42:30,130
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นใน 30 นาที

631
00:42:31,090 --> 00:42:35,261
พี่หายไปตอนสิบโมง
และกลับมาตอนประมาณสิบโมงครึ่ง

632
00:42:35,344 --> 00:42:36,720
ในการ์ตูน

633
00:42:36,804 --> 00:42:39,723
พี่อยู่เพนต์เฮาส์สามวัน
แล้วอยู่สถานีตำรวจอีกสามวัน

634
00:42:39,807 --> 00:42:40,975
แถมติดคุกอีกวันหนึ่ง

635
00:42:41,392 --> 00:42:43,811
แปลว่าพี่อยู่ที่นั่นเป็นอาทิตย์

636
00:42:44,770 --> 00:42:46,188
ไม่เข้าใจเลย

637
00:42:47,231 --> 00:42:50,651
ซูบง ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
ตำรวจนั่นไม่ให้ฉันนอนเลย

638
00:42:53,571 --> 00:42:55,656
ฉันจำแต่ละวันได้หมด

639
00:42:56,156 --> 00:42:58,784
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ฉันอยู่ที่นั่นเป็นอาทิตย์แน่

640
00:42:59,243 --> 00:43:00,119
นี่มัน...

641
00:43:00,744 --> 00:43:01,954
เป็นไปได้ยังไง

642
00:43:02,913 --> 00:43:05,708
คุกไม่ใช่ที่ให้คนอยู่

643
00:43:05,791 --> 00:43:08,085
- ฉันทนอยู่อีกวันไม่ไหวก็เลย...
- เลยอะไร

644
00:43:08,168 --> 00:43:10,254
พี่ก็เลยบอกคังชอลทุกอย่างเหรอ
เพื่อออกจากที่นั่นใช่ไหม

645
00:43:11,630 --> 00:43:13,382
ฉันทำอะไรลงไป

646
00:43:14,466 --> 00:43:15,384
แล้วจะทำยังไงดี

647
00:43:16,760 --> 00:43:18,512
- ไม่รู้สิ
- ทำยังไงดี

648
00:43:18,971 --> 00:43:19,930
ผมก็ไม่รู้

649
00:43:22,224 --> 00:43:23,392
อาจจะไม่เป็นไรก็ได้

650
00:43:27,187 --> 00:43:32,067
(สถานกักกันกรุงโซล)

651
00:43:39,742 --> 00:43:42,369
(เลื่อมใสกฎหมาย
เลื่อมใสความถูกต้อง)

652
00:43:42,453 --> 00:43:45,873
มีการพยายามหลบหนี
เราต้องปิดทางออกคุกสักพักหนึ่ง

653
00:43:48,417 --> 00:43:51,420
นี่ พูดบ้าอะไรของนาย

654
00:43:52,963 --> 00:43:54,256
เธอหายตัวไปเฉยเลย

655
00:43:54,340 --> 00:43:56,175
จู่ๆ เธอก็หายตัวไปครับ

656
00:43:56,258 --> 00:43:58,969
- ล้อเล่นหรือไง
- เรื่องจริงนะครับ

657
00:43:59,053 --> 00:44:00,471
เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย

658
00:44:00,554 --> 00:44:02,222
ตอนที่เธอกำลังคุยอยู่ตรงนั้น

659
00:44:02,473 --> 00:44:04,933
พระเจ้าช่วย แล้วจะทำยังไง

660
00:44:05,684 --> 00:44:06,852
ความผิดนายชัดๆ

661
00:44:07,811 --> 00:44:08,646
เวรเอ๊ย

662
00:44:12,524 --> 00:44:13,442
เกิดอะไรขึ้น

663
00:44:15,527 --> 00:44:16,570
เธอหนีไปได้ยังไง

664
00:44:38,384 --> 00:44:40,678
- ฮัลโหล
- เกิดเรื่องแล้ว

665
00:44:42,137 --> 00:44:43,055
เรื่องอะไร

666
00:44:43,389 --> 00:44:46,725
- โอยอนจู...
- อย่าพูดถึงเธอ

667
00:44:47,643 --> 00:44:49,728
ฉันโดนไล่ออกก็เพราะเธอ

668
00:44:50,896 --> 00:44:53,273
ฉันไม่ได้เป็นเลขาเขาแล้ว
ไม่มีอะไรที่...

669
00:44:57,277 --> 00:44:58,237
อะไรนะ

670
00:44:59,655 --> 00:45:00,989
ทำไมคุณถึงพกนามบัตรปลอม

671
00:45:03,242 --> 00:45:04,201
ท่านครับ

672
00:45:06,578 --> 00:45:08,997
ผู้หญิงชื่อโอยอนจูหนีไปแล้ว

673
00:45:09,415 --> 00:45:12,292
- พูดอะไรของนาย
- เธอหนีไปเมื่อกี้เอง

674
00:45:12,376 --> 00:45:13,877
พัคจองอูเพิ่งโทรมา

675
00:45:14,253 --> 00:45:15,963
เธอหนีไปตอนประธานคังไปเยี่ยม

676
00:45:17,923 --> 00:45:20,968
- เธอจะหนีไปได้ยังไง
- ผมไม่รู้รายละเอียดครับ

677
00:45:21,343 --> 00:45:22,678
พวกเขาจะแถลงข่าวแล้ว

678
00:45:23,929 --> 00:45:24,888
เรามีข่าวด่วน

679
00:45:25,264 --> 00:45:28,183
ผู้ต้องสงสัยคนเดียวในการทำร้าย
คังชอล ผู้บริหารเจเอ็นโกลบอล

680
00:45:28,267 --> 00:45:29,852
เมื่อเดือนพฤษภาคม

681
00:45:29,935 --> 00:45:33,480
ได้หลบหนีจากสถานกักกันกรุงโซล
เมื่อเวลาประมาณบ่ายสองโมง

682
00:45:34,022 --> 00:45:36,859
อะไรกัน เธอแหกคุกเหรอ

683
00:45:37,693 --> 00:45:40,028
ประธานคงไม่ได้ช่วยเธอใช่ไหมครับ

684
00:45:40,821 --> 00:45:42,072
แบบนั้นเรื่องใหญ่แน่

685
00:45:45,159 --> 00:45:47,202
ยังไม่มีการระบุรายละเอียดการหลบหนี

686
00:45:47,286 --> 00:45:50,664
แต่เหมือนว่าโอยอนจู
หนีจากห้องเข้าเยี่ยม

687
00:45:50,789 --> 00:45:56,170
ในขณะที่ประธานคังเข้าเยี่ยมเธอ
หลังกลับจากต่างประเทศ

688
00:45:56,587 --> 00:46:00,924
ตำรวจปิดถนนและค้นหารอบสถานกักกัน

689
00:46:01,258 --> 00:46:04,219
- โอยอนจูสวมชุด...
- เป็นไปได้ยังไงครับ

690
00:46:04,595 --> 00:46:06,513
ผู้หญิงจะแหกคุกด้วยตัวเองได้ไง

691
00:46:07,639 --> 00:46:09,558
พวกเขาบอกว่าคังชอลไปเยี่ยมเธอ

692
00:46:10,184 --> 00:46:11,059
อะไรนะครับ

693
00:46:12,186 --> 00:46:13,604
ไม่เข้าใจเหรอว่าหมายความว่าไง

694
00:46:14,605 --> 00:46:19,151
หมายความว่าฉันมีโอกาสเล่นงาน
ไอ้เลวคังชอลอีกหนแล้ว

695
00:46:19,902 --> 00:46:22,029
ไอ้ฆาตกรโรคจิตนั่น

696
00:46:24,198 --> 00:46:25,073
พ่อคะ

697
00:46:31,622 --> 00:46:33,332
อาจารย์ยังไม่กลับมาเลย

698
00:46:34,124 --> 00:46:37,461
เขาอาจเมาหลับอยู่ที่ไหนสักที่

699
00:46:38,295 --> 00:46:39,838
ผมเคยเห็นหลายหนแล้ว

700
00:46:43,008 --> 00:46:43,842
พี่

701
00:46:44,968 --> 00:46:46,094
มาจบเรื่องนี้กันเถอะ

702
00:46:47,012 --> 00:46:48,555
- อะไรนะ
- มาเขียน

703
00:46:48,680 --> 00:46:50,641
"อวสาน" ไว้ตรงท้ายตอน
แล้วลงใหม่กันเถอะ

704
00:46:50,724 --> 00:46:52,226
มันจะได้เป็นตอนจบของ "ดับเบิลยู"

705
00:46:52,351 --> 00:46:54,311
พี่จะได้ไม่ถูกดึงเข้าไปอีก

706
00:46:56,271 --> 00:46:58,649
ที่นั่นพี่เป็นผู้ร้ายหลบหนี

707
00:46:58,732 --> 00:47:00,984
ถ้าพี่กลับไป พี่โดนตำรวจยิงแน่

708
00:47:01,068 --> 00:47:04,071
ไม่งั้นก็ติดคุกหัวโตจนพี่แก่

709
00:47:04,154 --> 00:47:06,156
ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วพี่จะทำยังไง

710
00:47:09,910 --> 00:47:11,036
ถ้าเราจบมัน

711
00:47:12,079 --> 00:47:13,163
คังชอลจะเป็นยังไง

712
00:47:14,206 --> 00:47:15,832
จะเกิดอะไรขึ้นกับเขา

713
00:47:18,377 --> 00:47:21,380
เราควรห่วงตัวเองไม่ใช่คังชอลสิ

714
00:47:21,463 --> 00:47:24,132
ทำไมพี่เอาแต่ห่วงตัวการ์ตูน

715
00:47:24,216 --> 00:47:26,176
ตอนที่เราอาจต้องเข้าโรงพยาบาลบ้า

716
00:47:29,179 --> 00:47:31,807
อีกอย่างบรรณาธิการต้องโมโหแน่

717
00:47:32,307 --> 00:47:34,226
ทำเป็นว่าอาจารย์เปลี่ยน
แล้วส่งไปเองดีกว่า

718
00:47:34,309 --> 00:47:35,936
ผมว่าผมอธิบายเรื่องนี้ไม่ได้

719
00:47:36,436 --> 00:47:38,313
เราจะจบมัน

720
00:47:38,397 --> 00:47:41,191
แล้วอาจารย์จะจัดการที่เหลือเอง

721
00:47:41,984 --> 00:47:44,570
นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดที่เรามี

722
00:47:47,072 --> 00:47:48,991
(สร้างสรรค์ จริงใจ ให้บริการ)

723
00:47:49,074 --> 00:47:49,950
ครับ

724
00:47:50,826 --> 00:47:52,619
เราต้องอยู่ที่นี่
จนกว่าสถานการณ์จะสงบ

725
00:47:52,703 --> 00:47:54,413
ปิดประตูสามกับสี่

726
00:47:55,998 --> 00:47:57,165
เขาไม่พูดอะไร

727
00:47:59,418 --> 00:48:00,377
โลกนี้

728
00:48:01,378 --> 00:48:02,754
คือโลกของการ์ตูน

729
00:48:04,256 --> 00:48:06,174
อารมณ์ของคุณต่างหากที่สำคัญ

730
00:48:07,259 --> 00:48:10,387
กฎบ้าบออะไรกัน
ทำไมอารมณ์ของผมถึงสำคัญนัก

731
00:48:10,470 --> 00:48:11,722
เพราะคุณเป็นตัวเอกไง

732
00:48:13,974 --> 00:48:16,184
งั้นคุณก็ไม่แน่ใจว่า
คราวนี้ผมจะตายยังไงสินะ

733
00:48:17,519 --> 00:48:19,813
ตอนอยู่ที่นี่
ฉันก็ไม่รู้อะไรเหมือนกัน

734
00:48:20,230 --> 00:48:21,523
ฉันเลยช่วยคุณไม่ได้

735
00:48:22,941 --> 00:48:24,151
ตอนอยู่ที่นั่นคุณรู้เหรอ

736
00:48:26,278 --> 00:48:27,195
ค่ะ

737
00:48:30,240 --> 00:48:31,575
อาจต้องใช้เวลาหน่อย

738
00:48:32,284 --> 00:48:33,118
ครับ

739
00:48:36,079 --> 00:48:37,706
ฉันคือหนึ่งในคนที่

740
00:48:38,123 --> 00:48:40,459
อยากให้คุณมีชีวิต
ที่จบอย่างมีความสุข

741
00:48:47,174 --> 00:48:48,634
- หาต่อไป
- ได้ครับ

742
00:48:48,759 --> 00:48:50,802
หาให้ทั่ว เร็วเข้า

743
00:48:51,136 --> 00:48:52,179
เขาอยากคุยกับคุณ

744
00:48:55,891 --> 00:48:58,477
ประธานคัง เป็นอะไรไป

745
00:49:01,897 --> 00:49:03,690
- ใครเหรอ
- คุณซน

746
00:49:10,614 --> 00:49:12,407
- ครับ คุณซน
- มีอะไรเหรอ

747
00:49:13,116 --> 00:49:14,743
ได้ยินว่าเธอหายไปตอนเธออยู่กับนาย

748
00:49:16,036 --> 00:49:16,870
ครับ

749
00:49:17,245 --> 00:49:19,456
เหมือนกับที่นายบอกฉันวันนั้นไหม

750
00:49:19,956 --> 00:49:21,416
ถ้าเกิดใช่

751
00:49:21,500 --> 00:49:24,503
เธอก็ไม่ได้หนี
แต่ไปอยู่อีกมิติหนึ่ง

752
00:49:26,630 --> 00:49:27,756
ผมคิดว่างั้น

753
00:49:29,257 --> 00:49:30,342
มันจะ...

754
00:49:30,926 --> 00:49:32,177
มันจะเป็นไปได้ยังไง

755
00:49:33,053 --> 00:49:34,638
นี่เรื่องใหญ่เลยนะ

756
00:49:34,930 --> 00:49:37,974
ก็รู้ว่าฮันชอลโฮรอโอกาสนี้อยู่

757
00:49:38,475 --> 00:49:40,143
เขาต้องโจมตีเราแน่

758
00:49:40,519 --> 00:49:41,770
ฉันค่อนข้างมั่นใจว่า

759
00:49:42,145 --> 00:49:45,649
เขาจะอ้างว่านายจัดฉากการโจมตี

760
00:49:46,233 --> 00:49:47,150
เขาทำแน่

761
00:49:48,485 --> 00:49:50,112
แต่ฮันชอลโฮไม่ใช่ปัญหา

762
00:49:50,529 --> 00:49:51,363
อะไรนะ

763
00:49:53,281 --> 00:49:54,866
เขาไม่สำคัญอีกแล้ว

764
00:49:56,785 --> 00:50:00,372
เหตุผลที่ผมมีอยู่ต่างหากที่สำคัญ

765
00:50:02,666 --> 00:50:04,501
นายรู้อะไรมาจากโอยอนจูใช่ไหม

766
00:50:08,255 --> 00:50:09,089
ใช่ครับ

767
00:50:10,173 --> 00:50:11,091
เธอบอกว่าไง

768
00:50:13,260 --> 00:50:14,636
เรื่องที่บ้าบอสิ้นดี

769
00:50:19,683 --> 00:50:21,643
ความรู้สึกแรกของผมต่อเธอไม่ผิด

770
00:50:22,102 --> 00:50:23,603
เธอเสียสติ เธอบ้า

771
00:50:28,483 --> 00:50:29,985
เธอพูดสิ่งที่...

772
00:50:31,653 --> 00:50:32,738
บ้าบอสิ้นดี

773
00:50:33,405 --> 00:50:35,365
แล้วทำไมนายต้องไปสน
เรื่องไร้สาระของเธอด้วย

774
00:50:37,117 --> 00:50:39,369
หลังจากได้ยินสิ่งที่โอยอนจูบอก

775
00:50:40,746 --> 00:50:43,957
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผม
และผมไม่เข้าใจกลับมีเหตุผลทันที

776
00:50:45,667 --> 00:50:46,543
หา

777
00:50:47,377 --> 00:50:49,087
ทุกเรื่องที่ไม่มีที่มาที่ไป

778
00:50:49,755 --> 00:50:51,006
กลับมีความเป็นไปได้ทันที

779
00:50:54,259 --> 00:50:56,219
มันคือสิ่งที่อธิบายทุกเรื่อง

780
00:50:58,847 --> 00:51:00,182
แล้วสิ่งนั้นคืออะไร

781
00:51:07,731 --> 00:51:08,899
มันคือสิ่งที่...

782
00:51:10,609 --> 00:51:12,486
ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน

783
00:51:13,153 --> 00:51:14,738
แล้วมันคืออะไรล่ะ

784
00:51:19,409 --> 00:51:20,410
โลกนี้...

785
00:51:25,624 --> 00:51:26,708
โลกนี้...

786
00:51:29,252 --> 00:51:30,796
ไม่ใช่ของจริงเลย

787
00:51:34,049 --> 00:51:35,717
ทุกอย่างถูกสร้างขึ้น

788
00:52:02,536 --> 00:52:03,370
พี่

789
00:52:11,711 --> 00:52:12,546
พี่

790
00:52:23,223 --> 00:52:25,809
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

791
00:52:33,191 --> 00:52:36,528
"อวสานเนื่องจากเหตุผลส่วนตัว
ผมต้องจบเรื่องแค่นี้

792
00:52:36,611 --> 00:52:38,655
ขอบคุณที่สนับสนุนผม"
แบบนี้น่าจะดีใช่ไหม

793
00:52:42,242 --> 00:52:45,453
แฟนคลับต้องโกรธแน่
แต่เรามีทางเลือกอื่นไหมล่ะ

794
00:53:04,598 --> 00:53:06,141
เอ๊ะ อะไรเนี่ย

795
00:53:06,808 --> 00:53:08,810
เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น

796
00:53:09,978 --> 00:53:11,229
นี่มันอะไรกัน

797
00:53:11,897 --> 00:53:14,316
พระเจ้า เป็นอะไรไปเนี่ย

798
00:53:15,650 --> 00:53:17,235
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

799
00:54:21,967 --> 00:54:23,760
(ซนฮยอนซอก)

800
00:54:47,242 --> 00:54:49,536
เมื่อตัวเอกรู้แล้วว่า
มันเป็นเรื่องแต่ง

801
00:54:50,662 --> 00:54:51,871
ทุกอย่าง...

802
00:54:52,956 --> 00:54:54,582
ในโลกการ์ตูนจะหยุด

803
00:54:57,877 --> 00:55:03,174
มีแค่คังชอลที่รอด
ในโลกที่เวลาหยุดเดิน

804
00:55:05,260 --> 00:55:06,302
ราวกับว่า...

805
00:55:07,887 --> 00:55:09,681
มันกำลังลงโทษ...

806
00:55:11,057 --> 00:55:12,475
ตัวละครที่เกิดรู้ตัว

807
00:55:15,186 --> 00:55:16,896
เกิดอะไรขึ้น

808
00:55:17,355 --> 00:55:19,357
มันเป็นอะไรเนี่ย แย่แล้ว

809
00:55:21,985 --> 00:55:23,111
เป็นอะไร

810
00:55:24,112 --> 00:55:26,197
ให้ตายเถอะ มันเป็นอะไรของมัน

811
00:55:26,281 --> 00:55:27,991
ทำไมใช้ไม่ได้สักอย่าง

812
00:55:29,284 --> 00:55:30,869
แปลกจังเลย

813
00:55:37,667 --> 00:55:40,128
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับคังชอลแน่

814
00:55:41,004 --> 00:55:43,423
- หมายความว่าไง
- เรื่องแย่ๆ

815
00:55:44,924 --> 00:55:47,177
เกิดขึ้นกับเขาเพราะฉันแน่เลย

816
00:55:47,761 --> 00:55:49,387
ไม่นะ

817
01:00:20,491 --> 01:00:22,910
มีคนอ้างว่าเป็นคู่หมั้นมาหาเธอ

818
01:00:23,870 --> 01:00:25,622
ฉันถูกดึงเข้ามาอีกแล้วเหรอ

819
01:00:25,705 --> 01:00:26,956
ผมมาที่นี่

820
01:00:28,166 --> 01:00:30,918
ผมออกมาที่โลกของคุณ

821
01:00:31,252 --> 01:00:32,587
เพราะผมอยากจะบอกลา

822
01:00:33,963 --> 01:00:36,049
แกเป็นแค่ภาพลวงตา แกไม่มีตัวตน

823
01:00:36,132 --> 01:00:37,967
แกเป็นแค่ตัวการ์ตูนที่ฉันวาด

824
01:00:38,509 --> 01:00:40,470
คุณรู้ไหมว่าผมต้องผ่านอะไรมาบ้าง

825
01:00:40,803 --> 01:00:43,640
นั่นแหละคือเรื่องแต่ง
มันคืองานของฉันในฐานะนักเขียน

826
01:00:45,016 --> 01:00:47,560
ผมยังจำความเจ็บปวดได้ทุกนาที

827
01:00:50,772 --> 01:00:53,483
นี่คือตอนจบที่สมเหตุสมผล
ที่สุดของตัวเอก

828
01:00:54,484 --> 01:00:56,569
ที่กลายเป็นฆาตกรขณะตามหาฆาตกร

829
01:00:59,364 --> 01:01:01,366
คำบรรยายโดย: รัตนชัย เหลืองวงศ์งาม