1
00:00:06,006 --> 00:00:08,926
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:45,462 --> 00:00:47,262
‎ก็ถ้าเจ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว...

3
00:00:50,341 --> 00:00:52,761
‎โอ๊ยตาย ตาย นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว

4
00:00:55,847 --> 00:00:59,427
‎ตีสาม สิ้นหวังแล้ว

5
00:01:02,145 --> 00:01:03,475
‎ดีนะ ท่านพ่อตื่นอยู่

6
00:01:03,563 --> 00:01:06,693
‎ก็ตื่นตลอดนั่นแหละ
‎ข้าหลับไม่ได้มาหลายสัปดาห์แล้ว

7
00:01:06,775 --> 00:01:09,935
‎เขาว่าไก่งวงช่วยได้
‎ข้ากินไปสองตัวแล้วยังไม่ช่วยเลย

8
00:01:10,028 --> 00:01:11,198
‎แล้วทำไมเจ้ายังไม่นอน

9
00:01:11,279 --> 00:01:13,869
‎ข้าฝันร้ายเรื่องท่านแม่กับท่านพ่อและข้า

10
00:01:13,948 --> 00:01:16,448
‎ข้าพยายามจะพูด แต่พูดไม่ได้แม้แต่คำเดียว

11
00:01:17,243 --> 00:01:19,953
‎เจ้าโดนเย็บปากไว้หรือไม่มีปากเลยตั้งแต่ต้น

12
00:01:20,038 --> 00:01:22,958
‎ข้าไม่มีปากเลย! ทำไมท่านถึงรู้เยอะ

13
00:01:23,041 --> 00:01:25,381
‎มันมีสาเหตุที่เมืองนี้มีชื่อว่าดรีมแลนด์นะ

14
00:01:25,460 --> 00:01:28,550
‎ไม่รู้ทำไม
‎แต่ปราสาทนี้ทำให้ความฝันทรงพลังกว่าที่อื่น

15
00:01:28,630 --> 00:01:30,050
‎เราหนีความฝันไม่ได้

16
00:01:30,131 --> 00:01:33,381
‎แต่หยุดฝันร้ายได้ถ้าจัดการปัญหา
‎ที่ทำให้เกิดฝันร้ายนั้นตั้งแต่ต้น

17
00:01:34,052 --> 00:01:36,642
‎ข้าอยากให้ท่านพ่อทรงปัญญาแบบนี้บ้าง
‎เวลาที่ตื่นอยู่

18
00:01:51,694 --> 00:01:55,244
‎ข้าจะออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์
‎ข้านอนไม่หลับ

19
00:01:55,323 --> 00:01:58,833
‎คือข้าฝันพิลึกว่าปากโดน...

20
00:02:00,411 --> 00:02:01,251
‎จ้า

21
00:02:05,834 --> 00:02:07,044
‎(โรงเตี๊ยมไฟนรกของลูซี่)
‎(ปิดแล้ว - กลับบ้านไป ไอ้เฮงซวย)

22
00:02:07,127 --> 00:02:09,797
‎ปิดเหรอ แต่ข้ามีความรู้สึกที่จะต้องกดไว้

23
00:02:17,512 --> 00:02:19,972
‎(ตลาดกาพย์กลอน)

24
00:02:20,056 --> 00:02:21,516
‎(สถานจำหน่ายหญ้าปุ๊นดรีมแลนด์)

25
00:02:21,599 --> 00:02:23,059
‎(เบเรต์บ๊องและอื่นๆ)

26
00:02:23,143 --> 00:02:25,483
‎(ตราบาปเกอร์ทรูด)

27
00:02:28,773 --> 00:02:30,153
‎(ร้านนี้อยู่ไม่สุข)

28
00:02:41,327 --> 00:02:44,037
‎โอเคๆ สถานการณ์การเมืองในดรีมแลนด์

29
00:02:44,122 --> 00:02:46,082
‎ทำข้าสับสนจริงๆ นะ

30
00:02:46,166 --> 00:02:48,706
‎ตอนแรกทุกคนในอาณาจักรนี้ถูกสาปเป็นหิน

31
00:02:48,793 --> 00:02:50,343
‎แล้วก็กลายร่างกลับมาจากหิน

32
00:02:50,420 --> 00:02:53,590
‎แต่ตั้งแต่นั้น ข้าก็พยายามจะกลับไปเป็นหิน

33
00:02:59,053 --> 00:03:00,473
‎นี่มันร้อน!

34
00:03:00,555 --> 00:03:01,805
‎ก็ควรจะร้อน

35
00:03:01,890 --> 00:03:03,770
‎เบียร์ขมร้อนๆ เนี่ยนะ

36
00:03:03,850 --> 00:03:08,690
‎เขาเรียกว่ากาแฟ เป็นเครื่องดื่มใหม่
‎ก็คล้ายๆ ชา แต่แรงกว่าและโหดกว่า

37
00:03:08,771 --> 00:03:10,691
‎มันช่วยให้ลืมปัญหาได้มั้ย

38
00:03:10,773 --> 00:03:12,443
‎ไม่ได้ แต่ช่วยหยุดการเติบโตได้

39
00:03:12,525 --> 00:03:15,195
‎ข้าอายุ 23 แล้ว
‎แต่ยังสั่งอาหารจากเมนูเด็กได้อยู่เลย

40
00:03:15,278 --> 00:03:17,488
‎ทีนี้ เล่าปัญหาให้มีรีฟังสิ

41
00:03:17,572 --> 00:03:20,162
‎หน้าเจ้าคุ้นตาข้าจริงๆ มีรี

42
00:03:20,241 --> 00:03:21,741
‎ข้ามีงานอื่น เป็นงานที่ทำให้กับ

43
00:03:21,826 --> 00:03:24,196
‎คนที่ไม่เคยสังเกตเห็นข้า
‎เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับตัวเอง

44
00:03:25,496 --> 00:03:27,366
‎เมื่อกี้พูดถึงเจ้าอยู่ไม่ใช่เหรอ

45
00:03:27,457 --> 00:03:29,377
‎(ร้านนี้อยู่ไม่สุข)

46
00:03:29,459 --> 00:03:32,419
‎แต่ทั้งหมดนั้นหลอกกันทั้งเพ
‎แม่ข้าแค่แต่งกับพ่อเพื่อจะให้มีข้า

47
00:03:32,503 --> 00:03:33,503
‎นางทรยศเราทั้งสองคน

48
00:03:33,588 --> 00:03:36,218
‎แต่ข้าก็ยังรู้สึกแย่มาก
‎เพราะนางก็เป็นแม่ของข้า นึกออกมั้ย

49
00:03:36,299 --> 00:03:38,379
‎ส่วนพ่อข้า คือ เขาแทบไม่สามารถ...

50
00:03:38,468 --> 00:03:41,718
‎อย่างนี้แหละ
‎คนส่วนใหญ่ถึงได้ดื่มแค่หนึ่งหรือสองแก้ว

51
00:03:41,804 --> 00:03:45,394
‎ยอมรับว่านางมีตัวตน
‎แต่ข้าเนี่ย คือข้าก็ยังฝันร้าย

52
00:03:45,475 --> 00:03:47,805
‎เพราะเจ้าเก็บกดความรู้สึกของตัวเองไว้ไง
‎นึกออกมั้ย

53
00:03:47,894 --> 00:03:49,604
‎ไม่งั้นจะให้ทำยังไง

54
00:03:49,687 --> 00:03:51,857
‎แสดงออกมาสิ ปกติแล้วทำอะไรเอามันส์

55
00:03:51,940 --> 00:03:53,480
‎- ข้า...
‎- นอกจากไปดื่ม

56
00:03:53,566 --> 00:03:56,486
‎ข้า... ไม่ ข้าทำแบบนั้นเพราะเมา

57
00:03:57,278 --> 00:04:01,698
‎ข้า... นั่นก็ทำเพื่อให้เมา
‎มีอะไรจะเสนอข้าก็พร้อมจะรับฟังนะ

58
00:04:01,783 --> 00:04:05,413
‎ก็มีงานศิลปะ ดนตรี
‎หรือใส่ชุดพิลึกๆ ที่ทำเองกับมือ

59
00:04:05,495 --> 00:04:07,495
‎- นี่จูดี้นะ
‎- ว่าไง

60
00:04:07,580 --> 00:04:11,170
‎พูดง่ายๆ คือการทำอะไรก็ได้ที่จะช่วยให้เจ้า
‎ผ่านความรู้สึกนั้นและรักษาใจตัวเองได้

61
00:04:11,251 --> 00:04:12,751
‎แบบสร้างสรรค์

62
00:04:12,835 --> 00:04:14,625
‎สร้างสรรค์งั้นเหรอ

63
00:04:14,712 --> 00:04:18,632
‎มองไปรอบๆ ตัวสิ คนพวกนี้ทั้งหมด
‎กำลังแสดงความเป็นตัวเองกัน

64
00:04:19,342 --> 00:04:22,852
‎คือทุกอย่างก็น่าประทับใจมาก
‎แต่ข้าไม่มีความสามารถพิเศษอะไร งั้น...

65
00:04:22,929 --> 00:04:24,639
‎- เจ้ามีมือรึเปล่า
‎- มี

66
00:04:24,722 --> 00:04:26,722
‎- จับปากกาเป็นมั้ย
‎- เป็น

67
00:04:26,808 --> 00:04:27,888
‎งั้นเจ้าก็เป็นนักเขียนได้

68
00:04:28,935 --> 00:04:31,305
‎แถมข้ายังดื่มล่วงหน้าไปแล้วตั้งเยอะ

69
00:04:31,396 --> 00:04:34,316
‎(บทที่ 18)
‎(ในบทละครของเธอ)

70
00:04:34,399 --> 00:04:36,359
‎แล้วจะเขียนอะไรดีล่ะ

71
00:04:36,442 --> 00:04:39,282
‎เรื่องส่วนตัว แต่จะอยู่ดูก็ได้นะ

72
00:04:41,948 --> 00:04:43,448
‎เอาละ

73
00:04:43,533 --> 00:04:49,503
‎"ตอนข้าเป็นเด็ก ข้าแอบได้ยิน
‎บทสนทนาระหว่างพ่อกับ..."

74
00:04:50,707 --> 00:04:52,327
‎- ไม่ได้
‎- อะไร

75
00:04:52,417 --> 00:04:54,167
‎ไม่ ไม่มีอะไร เมื่อกี้ข้าว่าจะพูดอะไรนิดนึง

76
00:04:54,252 --> 00:04:56,922
‎แต่แล้วก็คิดได้ว่า "ข้าว่านะ
‎เรื่องแบบนี้แก้ไม่ไหวหรอก"

77
00:04:57,005 --> 00:04:58,165
‎เพราะงั้นก็เขียนต่อไปเลย

78
00:04:58,256 --> 00:04:59,296
‎มันพลาดตรงไหน

79
00:04:59,382 --> 00:05:04,852
‎ไม่ได้พลาดตรงไหนหรอก จริงๆ
‎มันก็แค่เขียนได้ห่วย แต่เขียนต่อสิ

80
00:05:05,763 --> 00:05:07,393
‎หยุดพูดได้แล้ว!

81
00:05:09,350 --> 00:05:10,940
‎แน่ใจเหรอว่าใช้คำนั้นแล้วจะดี

82
00:05:11,019 --> 00:05:14,809
‎ข้าว่าเจ้าเหมารวมความหมายของ "สับสน"
‎กับ "เหมารวม" นะ มันน่าสับสน แต่...

83
00:05:14,897 --> 00:05:16,357
‎ข้าก็ไม่ชอบส่วนนั้นเหมือนกัน

84
00:05:17,066 --> 00:05:21,566
‎เดี๋ยว! เราเป็นแฟนตัวยงของเจ้า
‎อย่าผลักสิ! ไม่เอา!

85
00:05:21,654 --> 00:05:23,954
‎ข้าช่วยเจ้าได้นะ!
‎เคยได้ยินเรื่องปีศาจประจำใจนักเขียนมั้ย

86
00:05:25,199 --> 00:05:26,279
‎ข้าก็ช่วยได้!

87
00:05:27,452 --> 00:05:31,622
‎ไม่เอาน่า ข้างนอกนี้ไม่มีอะไรให้วิจารณ์
‎แต่ไอ้ประตูนี่ดูไม่ได้เลย

88
00:05:31,706 --> 00:05:33,576
‎ไหนว่ามา นักเขียนมีปีศาจในใจเหรอ

89
00:05:33,666 --> 00:05:35,496
‎ใช่ ส่วนใหญ่มีกันเป็นโหล

90
00:05:35,585 --> 00:05:37,125
‎แล้วปีศาจพวกนี้ช่วยให้เขียนงานได้เหรอ

91
00:05:37,211 --> 00:05:40,301
‎ได้สิ เรายังช่วยทำให้ซึมเศร้า
‎ไม่มั่นใจในตัวเอง นอนไม่หลับอย่างแรง

92
00:05:40,381 --> 00:05:43,551
‎ฆ่าตัวตายแล้วก็ติดยา ก็แบบชีวิตนักเขียน

93
00:05:44,260 --> 00:05:45,550
‎ไม่รู้สิ

94
00:05:45,636 --> 00:05:47,256
‎แต่เจ้าไม่ใช่นักเขียนอยู่แล้ว

95
00:05:47,347 --> 00:05:50,517
‎ไม่มีใครสนหินสนแดดหรอกว่า
‎เจ้ามีอะไรจะพูดเกี่ยวกับชีวิตไร้ค่าของเจ้า

96
00:05:50,600 --> 00:05:52,770
‎ไปตายซะ ข้าเป็นนักเขียนสิ!

97
00:05:57,273 --> 00:05:59,193
‎โอเค เจ้าอยู่ต่อก็ด่ะ

98
00:06:00,151 --> 00:06:02,401
‎เริ่มได้ดีนะ แต่ถ้าเจ้าอยากเป็นนักเขียนจริงๆ

99
00:06:02,487 --> 00:06:04,607
‎เจ้าต้องถ่วงเวลาลอยชายมากกว่านี้

100
00:06:07,158 --> 00:06:10,538
‎เจ้าต้องอ่านเรื่องของหมอนี่นะ
‎เหมือนเรื่องของเจ้าเลย แต่ดีกว่า

101
00:06:13,539 --> 00:06:17,919
‎รู้มะว่าอะไรจะทำให้คิดได้ลื่นๆ พักนอนยาวๆ

102
00:06:18,628 --> 00:06:20,668
‎ใช่ เป็นไอเดียที่ดี

103
00:06:21,422 --> 00:06:22,382
‎ไม่!

104
00:06:30,264 --> 00:06:33,564
‎ทรมานเพื่องานศิลป์อีกนิดหน่อยก็ใช้ได้ละ

105
00:06:34,310 --> 00:06:38,190
‎"ด้วยความเคือง จมูกของเอลฟ์ตนนั้นย่นยู่

106
00:06:38,272 --> 00:06:42,402
‎เหงื่อพราวสะท้อนแดดยามอาทิตย์ตก
‎ม่วงดั่งหัวแม่เท้าโดนเหยียบ"

107
00:06:42,485 --> 00:06:44,355
‎อะไรม่วง จมูกหรืออาทิตย์ตก

108
00:06:44,445 --> 00:06:45,905
‎ข้าไม่รู้แล้ว!

109
00:06:45,988 --> 00:06:48,568
‎ใครจะสนว่าจมูกของเขามีปฏิกิริยายังไง
‎ข้าไม่ชอบ

110
00:06:50,493 --> 00:06:53,663
‎เจ้าเคยคิดจะเปลี่ยนไปเขียน
‎แฟนฟิกเทพนิยายจิ้นใส่ฉากหวามเยอะๆ มั้ย

111
00:06:53,746 --> 00:06:57,536
‎ที่เขียนไปทั้งหมดเนี่ย
‎ข้าแค่อยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

112
00:06:57,625 --> 00:06:58,455
‎งั้นก็เขียนบทละครสิ

113
00:06:58,543 --> 00:07:00,003
‎แบบเดี่ยวไมโครโฟนน่ะเหรอ

114
00:07:00,086 --> 00:07:02,876
‎โอ๊ย ไม่! ข้าพยายามจะช่วยให้ดีขึ้น
‎ไม่ได้จะแช่งให้ตกต่ำ

115
00:07:05,341 --> 00:07:09,221
‎กินให้บ้า! เจ้าทำงานหนักมาก
‎คู่ควรกับการกินซินนามอนโรลชิ้นที่หก

116
00:07:10,179 --> 00:07:13,559
‎ทีนี้ ฉากนี้... ฉากนี้ยากเป็นพิเศษ

117
00:07:13,641 --> 00:07:15,441
‎ข้าไม่แน่ใจว่าเรา...

118
00:07:15,518 --> 00:07:16,348
‎ท่านพ่อ!

119
00:07:18,938 --> 00:07:20,648
‎ตอนที่ท่านขอท่านแม่แต่งงาน...

120
00:07:21,357 --> 00:07:23,227
‎ทำไมถึงถกต้นทิวลิปออกหมด

121
00:07:23,317 --> 00:07:25,107
‎ข้าจะทำสนามยิงธนู

122
00:07:25,194 --> 00:07:28,574
‎ข้าอยากออกกำลังกายแบบที่ส่วนใหญ่จะยืนเฉยๆ

123
00:07:28,656 --> 00:07:29,696
‎ฟังดูดีนะ

124
00:07:29,782 --> 00:07:34,042
‎โอเค มีครั้งหนึ่งที่ท่านเล่า
‎เหตุการณ์ตอนขอท่านแม่แต่งงาน นั่นมัน...

125
00:07:34,120 --> 00:07:35,120
‎ข้าลืมไปแล้ว

126
00:07:35,204 --> 00:07:37,084
‎ข้ายังไม่ได้ถามเลย

127
00:07:37,165 --> 00:07:42,245
‎เรื่องอดีตก็อยู่ในอดีต
‎ข้าไม่สนใจจะคิดถึงมัน

128
00:07:46,591 --> 00:07:51,301
‎แต่แดกมาร์เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตท่าน
‎คือชีวิตเราทั้งสองคนเกือบ 20 ปีนะ

129
00:07:51,387 --> 00:07:53,507
‎เราจะแสร้งทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้

130
00:07:53,598 --> 00:07:56,978
‎ข้าเป็นกษัตริย์! ข้าจะทำอะไรก็ได้!

131
00:07:59,479 --> 00:08:02,059
‎เช่นซ่อนในห้องเก็บของ
‎จนกว่าข้าจะไปเองเนี่ยนะ

132
00:08:02,857 --> 00:08:03,817
‎ก็อาจจะใช่

133
00:08:05,860 --> 00:08:08,780
‎ไม่ต้องให้ใครช่วยก็ได้ ข้าใช้ชีวิตผ่านเรื่องนี้มา

134
00:08:08,863 --> 00:08:13,993
‎นี่เป็นส่วนหนึ่งของข้า และข้าจะทำให้มันเป็นจริง

135
00:08:15,036 --> 00:08:19,366
‎เจ้าทำให้ข้าเจ็บนัก ภรรยารักของข้า
‎ใจของเจ้าเย็นชาเต็มไปด้วยน้ำแข็ง

136
00:08:19,457 --> 00:08:23,207
‎ใจข้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
‎ซึ่งสูงส่งกว่าความกังวลยิบย่อยทางโลกของท่าน

137
00:08:23,294 --> 00:08:25,884
‎"ท่านเป็นดั่งทหารผู้ตกม้า

138
00:08:25,963 --> 00:08:30,553
‎ในการศึกใหญ่ซึ่งต่อสู้
‎กับสิ่งเหนือความเข้าใจของท่าน"

139
00:08:30,635 --> 00:08:34,635
‎"หากตกม้าระหว่างศึกก็เพียงแค่ตายโดยลำพัง

140
00:08:34,722 --> 00:08:39,732
‎แต่หากตกหลุมพรางโดนทรยศจากคนที่รักสุดใจ
‎นั่นยิ่งเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า"

141
00:08:39,810 --> 00:08:43,560
‎"เดินออกจากเวทีทางขวา จบฉาก"

142
00:08:47,151 --> 00:08:51,161
‎สุดยอด! งานบีบหัวใจจาก
‎อัจฉริยะที่เรียกว่าก็เรื่อยๆ มาเรียงๆ

143
00:08:51,239 --> 00:08:53,319
‎นั่นถือเป็นงานดราม่าขั้นกว่า

144
00:08:54,617 --> 00:08:57,907
‎ไม่เคยมีใครยอมให้ข้านั่งได้นานขนาดนี้

145
00:08:58,663 --> 00:09:01,373
‎ข้านึกว่ามันจะเป็นเรื่องสยองขวัญการแพทย์

146
00:09:01,457 --> 00:09:03,577
‎งานสุดยอด ขั้นเทพเลย

147
00:09:03,668 --> 00:09:05,878
‎- ฆ่าตัวตายฉลองกันดีมั้ย
‎- ไม่เอา!

148
00:09:05,962 --> 00:09:07,052
‎ก็แค่ทำงานตามหน้าที่

149
00:09:07,129 --> 00:09:11,089
‎แล้วจะส่งบทไปที่ไหน ถังขยะ ส้วมสาธารณะ

150
00:09:11,175 --> 00:09:13,675
‎ข้าว่านี่น่าจะเอาไปเล่นบนเวทีนะ

151
00:09:13,761 --> 00:09:16,431
‎มันค่อนข้างเยี่ยมเลย แต่ข้าจะไปรู้อะไร

152
00:09:16,514 --> 00:09:17,814
‎ข้าไม่ค่อยรู้หรอก จริงๆ

153
00:09:17,890 --> 00:09:18,850
‎(โรงละครดรีมแลนด์)

154
00:09:18,933 --> 00:09:21,563
‎(กำลังเล่นอยู่ - เซนต์เพทวิกประโลมใจ)
‎(ฉบับผู้กำกับตัดเอง)

155
00:09:21,644 --> 00:09:23,984
‎(ถ้าส่งของใช้ประตูเวที)

156
00:09:24,063 --> 00:09:25,443
‎(ประตูเวที)

157
00:09:27,233 --> 00:09:28,533
‎เจ้าหญิงทิอาบีนนี่เหรอ

158
00:09:28,609 --> 00:09:30,859
‎หวัดดี ข้าอยากถามว่าจะส่งบทละคร...

159
00:09:30,945 --> 00:09:31,775
‎ไม่ได้

160
00:09:32,947 --> 00:09:34,737
‎- ขอข้านัดเข้าไปเจอ...
‎- ไม่ได้

161
00:09:35,700 --> 00:09:37,950
‎- ข้าอยากรู้ว่าข้าจะสามารถ...
‎- ไม่

162
00:09:39,829 --> 00:09:42,999
‎- แค่ขอเข้าไปในโรงละครได้มั้ย
‎- ไม่ได้

163
00:09:43,082 --> 00:09:45,542
‎ทำไมทุกคนในโลกนี้

164
00:09:45,626 --> 00:09:48,086
‎เดินเข้าไปในนั้นได้หมด ยกเว้นข้าล่ะ

165
00:09:52,300 --> 00:09:54,340
‎- เจ้าไม่รู้จริงๆ เหรอ
‎- ไม่รู้อะไร

166
00:09:55,428 --> 00:09:57,598
‎ผู้หญิงไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงานในโรงละคร

167
00:09:57,680 --> 00:10:00,930
‎ข้ารู้นะว่าเจ้าผิดหวัง บีน
‎แต่คิดว่าจะเจออะไรล่ะ

168
00:10:01,017 --> 00:10:05,437
‎ก็เหมือนสงครามและการตัดสินประกวดนางงาม
‎การละครก็เป็นงานสูงส่งของชายเท่านั้น

169
00:10:05,521 --> 00:10:09,281
‎นั่นมันไร้สาระทั้งเพ ไม่เห็นมีเหตุผลเลย
‎ว่าทำไมผู้หญิงถึงเข้าวงการละครไม่ได้

170
00:10:09,358 --> 00:10:13,278
‎เพราะถ้าได้คืบจะเอาศอก
‎ถ้าได้อย่างนั้นแล้วจะมีอะไรต่อ แม่วัวตัวผู้เหรอ

171
00:10:14,238 --> 00:10:17,778
‎รู้ไหม ตัวข้าเองก็เคยขึ้นเวทีไม้เหมือนกัน

172
00:10:18,534 --> 00:10:19,624
‎ไม้จริงรึเปล่า

173
00:10:19,702 --> 00:10:24,122
‎สมัยที่ข้าเรียนมหาวิทยาลัยทวิงเกิลทาวน์
‎ข้าเป็นดาวเด่นแห่งงานประจำปี

174
00:10:24,206 --> 00:10:26,416
‎เหล่าแฟนานุแฟนต่างอึ้งกับความสามารถ

175
00:10:26,500 --> 00:10:30,340
‎และพากันโยนอิฐทำมือ
‎พร้อมกับมะเขือเทศสุกสดๆ ขึ้นมาให้

176
00:10:31,172 --> 00:10:34,682
‎วันในอดีตเหล่านั้น
‎เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต

177
00:10:40,056 --> 00:10:44,056
‎สวัสดี ข้าเข้าใจว่าผู้หญิงถูกห้าม
‎ไม่ให้ทำงานในวงการละคร

178
00:10:44,143 --> 00:10:44,983
‎ใช่

179
00:10:45,061 --> 00:10:46,771
‎- แล้วถ้าเป็นหมูล่ะ
‎- เข้ามาเลย

180
00:10:46,854 --> 00:10:49,904
‎ต้องขอเตือนนะ ข้าเปื้อนมูลตัวเองมาทั้งตัว

181
00:10:49,982 --> 00:10:51,442
‎ก็บอกแล้วว่าเข้ามาเหอะ

182
00:10:55,196 --> 00:10:59,116
‎เจ้ากล่อมให้พวกนั้นเล่นละครของข้าได้เหรอ
‎พระเจ้า ขอบคุณมาก

183
00:11:00,576 --> 00:11:04,866
‎แต่ก็มีข้อแม้นิดหนึ่ง
‎พวกนั้นคิดว่ามันเป็นบทละครของข้า

184
00:11:04,955 --> 00:11:06,995
‎อะไรนะ หมายความว่าไง "บทละครของเจ้า"

185
00:11:07,083 --> 00:11:10,093
‎ก็ข้าบอกเขาไม่ได้ว่า
‎บทละครนี้เขียนขึ้นโดยผู้หญิง

186
00:11:10,169 --> 00:11:12,959
‎ข้าอาจได้ชื่อเสียง แต่เงินทั้งหมดก็เป็นของเจ้า

187
00:11:14,340 --> 00:11:17,640
‎เจ้าเอาเหรียญหน้าข้ามาจ่ายข้าเนี่ยนะ
‎ข้าไม่ได้ต้องการเงิน

188
00:11:17,718 --> 00:11:22,388
‎ข้าเขียนบทละครเพื่อเป็นการ
‎ทำใจรับครอบครัวและอดีตของตัวเองให้ได้

189
00:11:22,473 --> 00:11:25,523
‎ข้าทุ่มเททั้งใจและจิตวิญญาณลงไป
‎เรื่องแบบนั้นตั้งราคากันไม่ได้

190
00:11:25,601 --> 00:11:28,771
‎แค่เสนอมาก็ลบหลู่เหมือนตบหน้ากันแล้ว
‎ข้ารับเองละกัน ขอบใจ

191
00:11:28,854 --> 00:11:33,034
‎โชคดีนะ ข้าต่อรองให้พวกนั้น
‎มอบสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าเงินสดให้

192
00:11:33,109 --> 00:11:34,439
‎บทนำของเรื่อง

193
00:11:34,527 --> 00:11:38,527
‎โว๊ะ เจ้าจะเล่นเป็นข้างั้นเหรอ
‎ในบทนี้ตัวข้าเป็นตัวละครหลักนะ

194
00:11:38,614 --> 00:11:40,534
‎ข้าก็ต้องปรับบทนิดหน่อย

195
00:11:42,868 --> 00:11:43,988
‎เศร้า

196
00:11:45,663 --> 00:11:46,713
‎- บีน
‎- มีอะไร

197
00:11:46,789 --> 00:11:49,039
‎ข้ามีคำถาม อย่าจับข้าโยนออกนอกหน้าต่างนะ

198
00:11:49,125 --> 00:11:50,285
‎นั่นไม่ใช่คำถาม

199
00:11:50,876 --> 00:11:53,796
‎อย่าจับข้าโยนออกนอกหน้าต่างได้มั้ย
‎แต่ข้าก็มีคำถามที่สอง

200
00:11:53,879 --> 00:11:56,339
‎ข้าไปเป็นสายให้เจ้าที่โรงละครก็ได้

201
00:11:56,424 --> 00:11:57,934
‎นั่นก็ไม่ใช่คำถามเหมือนกัน

202
00:11:58,008 --> 00:12:00,718
‎ข้าว่าอะไรจิ๋วๆ
‎กำลังจะได้ลอยออกไปจากหน้าต่าง

203
00:12:01,554 --> 00:12:02,934
‎ข้าเกลียดพวกเจ้าว่ะ!

204
00:12:09,562 --> 00:12:10,602
‎(เร็วๆ นี้ - กษัตริย์กับข้า)
‎(โศกนาฏกรรมแสนโรแมนติก)

205
00:12:10,688 --> 00:12:11,608
‎(ประพันธ์โดย)
‎(เมอร์คิเมอร์แห่งเบนท์วูด)

206
00:12:11,689 --> 00:12:14,439
‎ข้าอ่านไม่ออกหรอก
‎แต่ข้าชอบรูปทรงเส้นสายยึกยือใหม่

207
00:12:14,525 --> 00:12:16,735
‎ข้าไม่ชอบที่มันแหลมๆ

208
00:12:16,819 --> 00:12:20,949
‎โอเค มาซ้อมกัน
‎องก์หนึ่ง ฉากสอง ซ็อกกับแดกมาร์

209
00:12:21,031 --> 00:12:22,991
‎เขียนและกำกับโดยไวมอนด์ เพ็ตตี้

210
00:12:23,075 --> 00:12:24,865
‎เดี๋ยวนะ ฉกเครดิตกันหน้าด้านๆ เหรอ

211
00:12:24,952 --> 00:12:25,912
‎ถ้าไม่พอใจ

212
00:12:25,995 --> 00:12:28,205
‎ที่ร้านขายเนื้อ
‎เขาคัดหาพอร์คชอปเบอร์สองอยู่นะ

213
00:12:28,289 --> 00:12:32,789
‎พอร์คชอปเบอร์สองเหรอ
‎ข้าไม่ใช่เนื้อธรรมดานะ ข้าเป็นแฮมตัวนำ

214
00:12:32,877 --> 00:12:34,497
‎งั้นก็ แอ็คชั่น

215
00:12:34,587 --> 00:12:37,917
‎กวีมิเคยเอ่ย ถึงสุขเสวยแสนวิไล

216
00:12:38,007 --> 00:12:40,837
‎แผ่นดินอรทัย ทอดเนตรไปล้วนงามตา

217
00:12:40,926 --> 00:12:44,136
‎ชายาทรงโฉมศรี ดั่งมื้อสายคลายวิญญา

218
00:12:45,306 --> 00:12:47,056
‎คลายวิญญา

219
00:12:48,267 --> 00:12:49,597
‎ถึงคิวแดกมาร์แล้ว!

220
00:12:51,896 --> 00:12:53,726
‎เรียกหมอมาเดี๋ยวนี้!

221
00:12:56,484 --> 00:12:58,904
‎ข้าเคยเห็นอาการแบบนี้มาก่อน ตายสนิท

222
00:12:58,986 --> 00:13:03,116
‎นักแสดงที่เก่งที่สุดในยุค
‎ต้องมาตายในการซ้อมครั้งแรก

223
00:13:03,199 --> 00:13:05,029
‎ข้าว่าเป็นเพราะเครื่องสำอางมีตะกั่วนะ

224
00:13:05,117 --> 00:13:06,487
‎เจ้าก็พูดแบบนั้นทุกที

225
00:13:06,577 --> 00:13:08,617
‎ทีนี้เอาเสื้อผ้าออกแล้วเอาศพไปทิ้งในตรอก

226
00:13:08,704 --> 00:13:09,834
‎อย่าลืมเอาวิกไว้ด้วย

227
00:13:09,914 --> 00:13:13,334
‎ชีวิตเศร้านัก แล้วใครจะมาเป็นแดกมาร์ของข้า

228
00:13:14,335 --> 00:13:15,875
‎นึกไม่ถึงเลยแฮะ

229
00:13:18,672 --> 00:13:20,932
‎พลแบก หยุด! ข้าบอกให้หยุด!

230
00:13:24,512 --> 00:13:26,892
‎นี่มันสิ่งโสมมอะไรกัน

231
00:13:26,972 --> 00:13:28,682
‎ขอให้เป็นเรื่องโสมมทางธรรมเถอะ

232
00:13:28,766 --> 00:13:32,726
‎แย่กว่านั้นอีก มันเป็นเรื่องโสมมทางโลก
‎แล้วดูสิ จมูกชนกันด้วย

233
00:13:32,812 --> 00:13:33,812
‎อะไรนะ

234
00:13:35,648 --> 00:13:37,228
‎ดูเหมือนเทศกาลจับคลำไม่มีพิษภัย

235
00:13:37,316 --> 00:13:39,436
‎ทุกอย่างของเรื่องนี้เป็นพิษภัยทั้งสิ้น

236
00:13:39,527 --> 00:13:42,147
‎ถ้ากษัตริย์รู้เรื่องเข้า
‎เขาจะต้องโมโหจนหยุดไม่อยู่

237
00:13:42,238 --> 00:13:46,158
‎จะปล่อยให้เจ้าโง่พวกนั้น
‎ลบหลู่สถาบันกษัตริย์ขนาดนี้มันแย่ตรงไหน

238
00:13:46,242 --> 00:13:48,162
‎ความลำบากอยู่ที่ต้องแบ่งระหว่าง

239
00:13:48,244 --> 00:13:50,624
‎สิ่งที่เหมาะต่อตัวกษัตริย์
‎และสิ่งที่เหมาะกับอาณาจักรโดยรวม

240
00:13:50,704 --> 00:13:53,294
‎นั่นคือรากฐานของสมาคมลับของเราเลยนะ

241
00:13:53,374 --> 00:13:55,964
‎นั่นกับเซ็กซ์บิงโกในห้องใต้ดินทุกวันอังคาร

242
00:13:56,043 --> 00:13:58,133
‎ละครเรื่องนี้อาจเป็นสิ่งที่เราตามหา

243
00:13:58,212 --> 00:13:59,962
‎ข้าจะไม่เป็นคนไปบอกเขาเองหรอก

244
00:14:00,047 --> 00:14:02,257
‎วันนี้ข้าโดนชกมาห้าครั้งแล้ว

245
00:14:02,341 --> 00:14:05,141
‎ข้าจะส่งพลส่งสาส์นไปให้เขาฆ่า
‎แล้วเราค่อยบอกเขาด้วยกัน

246
00:14:05,219 --> 00:14:08,559
‎นี่มันอื้อฉาวที่สุด!
‎เรียกว่าเป็นงานละครยังไม่ได้

247
00:14:08,639 --> 00:14:10,349
‎เป็นแค่เรื่องแต่งให้ฉาวกันอู้อ้า

248
00:14:10,432 --> 00:14:12,812
‎เพื่อดึงความสนใจชาวบ้าน
‎จากชีวิตแสนทรมานของพวกเขา

249
00:14:12,893 --> 00:14:14,523
‎แต่นั่นมันหน้าที่ของศาสนา!

250
00:14:14,603 --> 00:14:16,193
‎ละครเรื่องนี้เป็นกบฏ

251
00:14:16,272 --> 00:14:19,152
‎พวกเขาทำให้สถาบันกษัตริย์
‎กลายเป็นเรื่องขำขัน ล้อแผ่นดิน

252
00:14:19,233 --> 00:14:21,653
‎และที่สำคัญที่สุด ล้อท่าน ฝ่าบาท

253
00:14:21,735 --> 00:14:25,195
‎ข้าเหรอ พวกนั้นล้อข้าเหรอ
‎ข้าไปทำอะไรให้พวกมัน

254
00:14:25,281 --> 00:14:26,991
‎นอกจากตะโกนด่า แทง

255
00:14:27,074 --> 00:14:29,294
‎ตบ ควักตา แล้วก็ล้อเลียนไม่รู้จบน่ะเหรอ

256
00:14:29,368 --> 00:14:31,078
‎มิได้ทำสิ่งใดเลย ฝ่าบาท

257
00:14:31,161 --> 00:14:33,621
‎ข้าอยากเห็นด้วยตาตัวเอง

258
00:14:34,456 --> 00:14:35,496
‎จะต้องไปดูที่ไหน

259
00:14:35,583 --> 00:14:37,633
‎ที่โรงละคร สองทุ่ม คืนนี้

260
00:14:37,710 --> 00:14:40,710
‎ที่โรงละครเหรอ ได้ แต่ข้าจะเอาธนูไปด้วย

261
00:14:43,340 --> 00:14:45,430
‎ยิงแม่นมาก ฝ่าบาท โดนม้ามพอดี

262
00:14:48,304 --> 00:14:49,934
‎"การแสดงตามคำสั่ง" งั้นรึ

263
00:14:50,014 --> 00:14:55,064
‎ใช่ การแสดงรอบหน้าและน่าจะเป็นรอบสุดท้าย
‎จะมีกษัตริย์มาร่วมชมด้วย

264
00:14:55,144 --> 00:14:58,404
‎เขาจะเป็นผู้ตัดสินว่า
‎ละครเรื่องนี้เป็นกบฏหนักแผ่นดินหรือไม่

265
00:14:58,480 --> 00:15:00,110
‎และตัดสินโทษออกมา

266
00:15:00,190 --> 00:15:02,030
‎โอเค ไม่ใช่เรื่องใหญ่

267
00:15:02,109 --> 00:15:03,779
‎โทษกบฏคืออะไรนะ

268
00:15:03,861 --> 00:15:06,031
‎ตีก้นกันเบาๆ ใช่มั้ย

269
00:15:06,113 --> 00:15:07,993
‎เพราะแค่นั้นข้าก็คิดว่ารับไม่ไหวแล้ว

270
00:15:16,749 --> 00:15:19,839
‎ข้าบอกแล้วไง ห้ามเอาทิวลิปมาปัก

271
00:15:20,878 --> 00:15:22,128
‎อีกเลย!

272
00:15:28,135 --> 00:15:31,255
‎เจ้าจากไปแล้ว ถูกลบไปจากที่นี่

273
00:15:31,764 --> 00:15:34,484
‎เจ้าไม่เคยเกิดขึ้น

274
00:15:35,100 --> 00:15:36,100
‎ฝ่าบาท

275
00:15:36,810 --> 00:15:38,270
‎ถึงเวลาแสดงแล้ว

276
00:15:38,354 --> 00:15:40,694
‎โอเค ข้าไปเอาแก้วดูละครก่อน

277
00:15:40,773 --> 00:15:41,903
‎ไปกันได้

278
00:15:44,777 --> 00:15:46,527
‎เรื่องนี้น่าหงุดหงิดเป็นบ้า

279
00:15:46,612 --> 00:15:48,412
‎ข้าคงเป็นนักเขียนคนเดียวในโลก

280
00:15:48,489 --> 00:15:51,869
‎ที่ต้องนั่งเฉยๆ ทำอะไรไม่ได้
‎ระหว่างที่ปล่อยให้ไอ้พวกไร้สมองทำลายงานข้า

281
00:15:51,951 --> 00:15:54,581
‎งั้นเรามาอยู่ตรงนี้ทำไม
‎เจ้าไปนั่งซุกมุมตรงบาร์ของข้าก็ได้

282
00:15:54,662 --> 00:15:58,922
‎เพราะข้าชอบเครื่องดื่มนี้
‎ไอ้เครื่องดื่มขมปี๋ขื่นคอเนี่ย

283
00:15:58,999 --> 00:16:02,089
‎โอเค ทุกคน ถึงเวลาคืนมือสมัครเล่นอีกแล้ว

284
00:16:02,169 --> 00:16:04,919
‎ขอเสียงต้อนรับแบบร้านนี้อยู่ไม่สุข
‎ให้กับหน้าใหม่ของเรา

285
00:16:05,005 --> 00:16:09,005
‎ลับหลังเราแอบเรียกนางว่ายัยหน้ากระ
‎นี่เพื่อนใหม่ข้า บีน

286
00:16:10,719 --> 00:16:12,429
‎อะไรนะ ไม่เอา

287
00:16:12,513 --> 00:16:14,813
‎ขึ้นเลยๆ ขึ้นเลย

288
00:16:14,890 --> 00:16:20,150
‎ขึ้นเลยๆ ขึ้นเลยๆ ขึ้นเลยๆ

289
00:16:20,229 --> 00:16:21,809
‎โอเค พอแล้ว!

290
00:16:21,897 --> 00:16:22,727
‎ขึ้นเลย

291
00:16:28,028 --> 00:16:31,198
‎ว่าไง จะเล่นได้รึยังล่ะ

292
00:16:34,785 --> 00:16:36,325
‎อ้าว เฮ้ย นั่นบ้านข้า!

293
00:16:39,790 --> 00:16:42,540
‎ละครเหรอ ใครเล่น

294
00:16:43,085 --> 00:16:44,415
‎นั่นมันอะไรวะนั่น

295
00:16:44,503 --> 00:16:46,713
‎ข้านี้ คือกษัตริย์ทรงศรีของพวกเจ้า!

296
00:16:46,797 --> 00:16:48,627
‎ให้ตาย หมูว่ะ!

297
00:16:54,304 --> 00:16:56,104
‎สวัสดี ดีจ้ะ

298
00:16:57,933 --> 00:17:00,273
‎ข้าเกลียดดรีมแลนด์

299
00:17:00,352 --> 00:17:03,192
‎ข้าเกลียดหลุมศพโรคระบาดที่คนล้น

300
00:17:03,272 --> 00:17:06,982
‎ข้าเกลียดเวลาที่จบคืนแล้วเราเมาเต็มที่

301
00:17:07,067 --> 00:17:09,737
‎แต่ต้องเดินโซเซกลับบ้าน
‎ขึ้นเนินไปตลอดทาง

302
00:17:10,404 --> 00:17:13,454
‎แต่รู้ไหมว่าข้าไม่เกลียดอะไร
‎ข้าไม่เกลียดพวกเจ้าส่วนใหญ่

303
00:17:13,532 --> 00:17:19,622
‎ข้าเชื่อว่าลึกๆ ใต้คราบไคล
‎เหงื่อไหลมันย้อยเปื้อนโคลน

304
00:17:19,705 --> 00:17:25,875
‎และไม่ว่าอะไรที่ติดตัวเจ้าคนนี้มา
‎พวกเจ้าทุกคนใจดีและเป็นคนดี

305
00:17:25,961 --> 00:17:28,301
‎พวกเจ้าแค่ทำเรื่องหลงผิด

306
00:17:28,380 --> 00:17:31,380
‎เช่นเอาลูกไปทิ้งไว้ในป่าต้องมนตร์

307
00:17:31,467 --> 00:17:32,717
‎ยังไงก็ไม่รอดหรอก

308
00:17:32,801 --> 00:17:37,721
‎หรือไปพนันเวลาที่เอลฟ์ปล้ำกับกระรอก
‎แบบสู้กันจนตาย

309
00:17:37,806 --> 00:17:39,556
‎นั่นเป็นเรื่องที่พวกเจ้าอยากดูจริงเหรอ

310
00:17:39,641 --> 00:17:42,311
‎คือเอาจริง กระรอกชนะทุกที

311
00:17:42,394 --> 00:17:46,194
‎รู้มั้ยว่าข้าเสียเงินไปเท่าไหร่แล้ว
‎กับการคิดว่าข้าอาจได้เห็น

312
00:17:46,273 --> 00:17:49,113
‎ครั้งแรกที่เอลฟ์จะชนะกระรอกได้

313
00:17:49,193 --> 00:17:53,493
‎มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก
‎แต่เราก็ดูมันไปซ้ำแล้วซ้ำอีก

314
00:17:53,572 --> 00:17:56,202
‎มันไม่ได้สู้กันอย่างยุติธรรม
‎แล้วรู้ไหมว่าอะไรไม่ยุติธรรมอีก

315
00:17:56,283 --> 00:18:00,293
‎เรื่องที่ข้ามาคุยกับพวกเจ้า
‎อยู่บนเวทีเล็กๆ โทรมๆ นี่

316
00:18:00,370 --> 00:18:07,130
‎แต่ข้าไม่สามารถข้ามถนน
‎ไปเล่นละครที่ข้าเขียนเองได้

317
00:18:08,128 --> 00:18:14,508
‎เขากำลังเล่นกันอยู่เลย
‎ต่อหน้ากลุ่มผู้ชมที่มีปัญญา

318
00:18:16,053 --> 00:18:17,053
‎ไอ้ห่วย!

319
00:18:17,137 --> 00:18:19,677
‎โอเค ใจเย็นๆ ด่ากันสนุกพอรึยัง

320
00:18:19,765 --> 00:18:22,935
‎ข้าจะขอร้องอย่างนุ่มนวล
‎ให้ช่วยรักษาสมบัติผู้ดีในโรงละครหน่อย

321
00:18:23,018 --> 00:18:25,188
‎ขอร้อง ข้าขอร้อง

322
00:18:25,270 --> 00:18:26,360
‎ขอดูนมหน่อย

323
00:18:27,356 --> 00:18:28,686
‎จะเอาแบบนั้นเหรอ

324
00:18:28,774 --> 00:18:31,194
‎เอาแบบนั้นก็ได้

325
00:18:31,276 --> 00:18:32,566
‎เอาละนะ

326
00:18:39,118 --> 00:18:41,038
‎ดี โอเค ถึงไหนนะ

327
00:18:41,620 --> 00:18:43,210
‎ที่รัก ข้าขออ้อนวอนเจ้า...

328
00:18:43,288 --> 00:18:45,208
‎(เครื่องแต่งหน้า)

329
00:18:45,290 --> 00:18:47,130
‎เฮ้ย อีก 30 วินาทีต้องขึ้นเวทีแล้วนะ

330
00:18:47,209 --> 00:18:51,209
‎แต่ยังแต่งหน้าแทบไม่เสร็จ
‎ยังเห็นสีเขียวอยู่ทุกแห่งเลย

331
00:19:01,974 --> 00:19:05,814
‎ดั่งต้นไม้ที่กำลังเบ่งบาน
‎ความรักของข้าก็งอกเงยขึ้นแล้ว

332
00:19:05,894 --> 00:19:07,734
‎แดกมาร์กำลังตั้งครรภ์

333
00:19:07,813 --> 00:19:11,903
‎โอ ข้ากำลังเปล่งปลั่งจากการครองคู่
‎โปรดดู กษัตริย์ของข้า

334
00:19:13,819 --> 00:19:16,909
‎ไม่เอาน่า แดกมาร์ไม่เคยทาลิปสติกแบบนั้น

335
00:19:16,989 --> 00:19:20,159
‎ข้าหวังว่านี่จะเป็นลูกสาวที่งดงามเหมือนเจ้า

336
00:19:20,242 --> 00:19:24,792
‎เราจะเรียกนางว่าทิอาบีนนี่
‎และนางจะเป็นเจ้าหญิงที่แสนดี

337
00:19:28,208 --> 00:19:31,298
‎หรือไม่อย่างนั้นนางอาจเป็นพายที่ดี

338
00:19:32,838 --> 00:19:37,378
‎เฮ้ย เดี๋ยวนะ ไอ้หมูใส่มงกุฎนั่นคือข้าเหรอ

339
00:19:38,760 --> 00:19:43,520
‎และรอบอังกอร์
‎พวกเจ้าทุกคนได้หัวหลุดจากบ่าแน่

340
00:19:51,023 --> 00:19:54,323
‎พ่อบอกข้าว่า
‎มันมีเหตุผลที่ที่นี่ได้ชื่อว่าดรีมแลนด์

341
00:19:54,401 --> 00:19:55,691
‎และนั่นเป็นครั้งที่เขาพูดถูก

342
00:19:55,777 --> 00:20:00,907
‎เพราะทุกครั้งที่ข้านอนหลับไป
‎ข้าจะฝันร้ายเกี่ยวกับท่านแม่ชั่วของข้า

343
00:20:00,991 --> 00:20:03,621
‎ปรากฏว่าคนที่เจ๋งกว่ากลับเป็นอูน่า

344
00:20:03,702 --> 00:20:05,832
‎คนเราไม่เคยพอใจกับแม่เลี้ยงที่เป็นกิ้งก่า

345
00:20:05,913 --> 00:20:08,253
‎จนกระทั่งนางกลายเป็นโจรสลัดสุดเซ็กซี่
‎ใช่มั้ยล่ะ

346
00:20:10,417 --> 00:20:12,667
‎ลืมแล้วเหรอว่าพวกเจ้าเคยกลายเป็นหินกันหมด

347
00:20:12,753 --> 00:20:13,963
‎ใช่ เป็นฝีมืออูน่า

348
00:20:14,046 --> 00:20:15,756
‎ไม่ใช่ นั่นฝีมือแดกมาร์

349
00:20:15,839 --> 00:20:17,799
‎ใช่ ก็แดกมาร์บอกว่าอูน่าทำ

350
00:20:17,883 --> 00:20:19,763
‎แดกมาร์เป็นคนโกหก

351
00:20:19,843 --> 00:20:22,053
‎ตลอดชีวิตของข้า ข้าแค่อยากจะมีแม่

352
00:20:22,137 --> 00:20:24,927
‎แต่กลายเป็นว่า
‎การเลี้ยงดูจากแม่ที่ดีสุดที่ข้าได้รับ

353
00:20:25,015 --> 00:20:27,595
‎กลับมาจากนายอ้วนหนวดแดง

354
00:20:27,684 --> 00:20:29,354
‎นางกำลังบ่นเรื่องพ่อ

355
00:20:29,436 --> 00:20:32,516
‎พ่อของข้าพูดถูก คนเราหนีจากความฝันไม่ได้

356
00:20:32,606 --> 00:20:38,106
‎แต่เมื่อข้าหลับตานอนในคืนนี้
‎ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะสู้กลับ

357
00:20:44,993 --> 00:20:46,623
‎ท่านพ่อมาทำอะไรที่นี่

358
00:20:46,703 --> 00:20:50,543
‎รู้ไหมบีน เจ้าใช้คำพูดได้ดีเลยในเรื่องนั้นน่ะ

359
00:20:50,624 --> 00:20:53,924
‎ท่านพ่อ นั่นอาจดูเล็กน้อย
‎แต่มันมีความหมายมากเลยนะ

360
00:20:54,002 --> 00:20:55,922
‎นี่ทำให้ข้าอารมณ์ดีละ

361
00:20:56,004 --> 00:20:58,594
‎ข้าคิดว่าจะยกเลิกการประหารดีกว่า

362
00:20:58,674 --> 00:21:02,224
‎อะไรนะ นึกว่าคืนนี้จะได้จบอย่างสุขสันต์ โธ่

363
00:21:05,722 --> 00:21:07,522
‎เดี๋ยว อย่าฟัน!

364
00:21:09,184 --> 00:21:11,404
‎กษัตริย์เปลี่ยนใจแล้ว

365
00:21:11,478 --> 00:21:13,478
‎ก็ยังไม่เสียหาย

366
00:21:13,563 --> 00:21:15,863
‎เชิดไว้ เอลโม่! เราได้รับการล้างบาป

367
00:21:15,941 --> 00:21:19,031
‎จากคนที่มีอำนาจเป็นกษัตริย์เองเลย

368
00:21:19,111 --> 00:21:20,951
‎ละครของเราจะยังดำเนินต่อไป

369
00:21:21,029 --> 00:21:22,199
‎โหย เวร

370
00:21:23,615 --> 00:21:26,615
‎ท่านพ่อ ท่านไม่เกลียดการที่
‎ต้องเดินขึ้นเนินตั้งไกลกว่าจะถึงบ้านเหรอ

371
00:21:26,702 --> 00:21:27,872
‎เกลียด

372
00:21:30,372 --> 00:21:31,872
‎หมอนั่นโชคดีนะ

373
00:22:34,269 --> 00:22:36,269
‎คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์