1
00:00:48,320 --> 00:00:49,320
ขอบใจ

2
00:01:09,360 --> 00:01:10,960
เอามูสลีด้วยไหม

3
00:01:12,560 --> 00:01:13,680
อร่อยนะ

4
00:01:48,280 --> 00:01:49,480
โอ๊ะ พ่อชอบเพลงนี้

5
00:01:56,120 --> 00:01:57,080
ไม่ชอบเหรอ

6
00:02:15,920 --> 00:02:17,840
ลูกแน่ใจนะว่าพร้อมแล้ว

7
00:02:20,920 --> 00:02:22,600
พ่อคุยกับอาจารย์ประจําบ้านเมื่อวาน

8
00:02:22,600 --> 00:02:26,040
เผื่อลูกจะเป็นนักเรียนไปกลับในช่วงนี้ไปก่อน

9
00:02:26,040 --> 00:02:27,000
ทําไมล่ะครับ

10
00:02:27,920 --> 00:02:30,880
ก็จนกว่าอะไรๆ จะดีขึ้น

11
00:02:32,240 --> 00:02:34,240
ไปอยู่กับพ่อที่ไฮโกรฟก่อนก็ได้

12
00:02:35,000 --> 00:02:35,920
ผมไม่เป็นไร

13
00:02:36,560 --> 00:02:38,400
หรือไปอยู่กับย่าที่วินด์เซอร์

14
00:02:41,760 --> 00:02:46,160
ลูกมีสิทธิ์เลือกเอง พ่อแค่...
อยากให้ลูกทําอย่างที่สะดวกใจ

15
00:02:46,160 --> 00:02:47,240
ผมสะดวกแบบนี้

16
00:02:49,120 --> 00:02:51,720
ผมอยากให้ทุกอย่างกลับเป็นปกติโดยเร็วที่สุด

17
00:02:55,600 --> 00:02:56,480
เชิญครับ

18
00:03:04,280 --> 00:03:05,360
สวัสดีวิลเลียม

19
00:03:06,320 --> 00:03:07,360
ดีใจที่ได้เจอนะ

20
00:03:10,080 --> 00:03:13,360
- ดีใจที่กลับมาเรียนได้
- ขอบคุณครับ

21
00:03:24,960 --> 00:03:26,000
ฮัลโหล

22
00:03:26,000 --> 00:03:27,080
เป็นยังไงบ้าง

23
00:03:27,640 --> 00:03:28,520
ขอบคุณที่โทรมาถาม

24
00:03:29,760 --> 00:03:32,040
บอกตรงๆ ก็กระอักกระอ่วนนิดหน่อย

25
00:03:32,680 --> 00:03:34,920
อย่างกับลูกโกรธอะไรพี่อยู่

26
00:03:35,880 --> 00:03:38,840
ต้องให้เวลาหน่อย

27
00:03:38,840 --> 00:03:40,440
พี่ก็พูดแบบนั้น ให้เวลาหน่อย

28
00:03:40,440 --> 00:03:42,360
ทุกคนเข้าใจดี แต่...

29
00:03:44,280 --> 00:03:47,520
ลูกอยากรีบกลับโรงเรียน จะได้หนีพี่ไปให้พ้นๆ

30
00:03:49,720 --> 00:03:51,560
พี่บอกว่าเขาชอบอาจารย์ประจําบ้าน

31
00:03:51,560 --> 00:03:53,200
ใช่ ดร.เกลีย์

32
00:03:53,200 --> 00:03:54,760
นั่นก็ยังดีนะ

33
00:03:54,760 --> 00:03:58,120
สมัยนี้พวกเขาคงรับมือกับเรื่องพรรค์นี้เก่งขึ้นแล้ว

34
00:03:58,120 --> 00:04:02,160
หวังอย่างนั้น ไม่อยากให้ลูก
ต้องเจออย่างพี่สมัยเรียนที่กอร์ดอนสตัน

35
00:04:02,680 --> 00:04:04,120
พวกน้ันจัดการความเศร้า

36
00:04:04,120 --> 00:04:07,200
ด้วยการให้ไปอาบน้ําเย็น
และเดินตบเท้าเข้าป่าเข้าดงไปยาวๆ

37
00:04:07,200 --> 00:04:08,360
แล้วมันผิดอะไรตรงไหน

38
00:04:08,360 --> 00:04:11,720
ดีกว่ามาทําเป็นเรื่องใหญ่
โอ๋เอ๋เอาใจกันวุ่นวาย

39
00:04:11,720 --> 00:04:14,320
อ้อ เราสองคนก็ต่างกันแบบนั้นล่ะนะ

40
00:04:15,480 --> 00:04:17,160
อยู่โรงเรียนหลานมีเพื่อนบ้างไหม

41
00:04:17,680 --> 00:04:20,040
มีสิ ถามอะไรอย่างนั้น

42
00:04:20,040 --> 00:04:21,440
อ้าว สมัยพี่ไม่มีสักคน

43
00:04:22,280 --> 00:04:23,160
ก็จริง

44
00:04:26,040 --> 00:04:28,240
งั้นให้เขาอยู่กับแก๊งเพื่อนดีกว่า

45
00:04:29,480 --> 00:04:30,840
พวกนั้นจะคอยดูแลเอง

46
00:04:32,720 --> 00:04:34,720
บางครั้งเมื่อเราเป็นพ่อแม่

47
00:04:34,720 --> 00:04:36,920
เราต้องยอมรับความพ่ายแพ้บ้าง

48
00:04:40,960 --> 00:04:43,720
- เอาละ ไว้ค่อยคุยกันใหม่
- ได้

49
00:05:02,320 --> 00:05:06,000
มีจดหมายสองกอง
กองนี้จากคนในโรงเรียนเอง

50
00:05:06,000 --> 00:05:09,360
นักเรียนกว่า 600 คน
อยากร่วมแสดงความเสียใจ

51
00:05:10,560 --> 00:05:11,480
มีน้ําใจมาก

52
00:05:13,160 --> 00:05:16,720
ส่วนกองนี้คือจดหมายจากทั่วโลก

53
00:05:18,200 --> 00:05:20,320
ผมคิดว่าส่วนใหญ่มาจากสาวๆ

54
00:05:22,280 --> 00:05:25,240
ถ้าท่านต้องการอะไร เรียกหาผมได้เสมอ

55
00:05:58,160 --> 00:06:01,480
วิลเลียม เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน

56
00:06:01,480 --> 00:06:04,440
ผมเป็นรุ่นพี่คุณสองปีและอยู่คนละบ้าน

57
00:06:04,440 --> 00:06:07,120
{\an8}แต่อยากเขียนมาร่วมแสดงความเสียใจ

58
00:06:07,640 --> 00:06:09,880
{\an8}นึกไม่ออกเลยว่าคุณกําลัง
ต้องพบเจอกับเรื่องแบบไหน

59
00:06:10,400 --> 00:06:14,040
{\an8}โปรดวางใจว่าพวกเราที่ตึกบี
จะคอยสนับสนุนคุณเสมอ

60
00:06:14,040 --> 00:06:15,560
แอนดรูว์ ฮาร์ทลีย์ พอตส์

61
00:06:17,120 --> 00:06:18,120
วิลส์เพื่อนรัก

62
00:06:19,560 --> 00:06:21,520
เราทุกคนเสียใจกับนายด้วย

63
00:06:22,280 --> 00:06:24,840
รู้ไว้นะว่าทุกคนที่เอแอลเอชจีพร้อมช่วย

64
00:06:24,840 --> 00:06:26,680
ไม่ว่านายจะต้องการอะไร

65
00:06:26,680 --> 00:06:31,040
รวมถึงให้เล่นเพลย์สเตชั่นก่อน
และดื่มชาได้ไม่มีอั้น

66
00:06:32,200 --> 00:06:36,000
วิลเลียมเพื่อนรัก
เราทุกคนในทีมโปโลน้ํามีนายอยู่ในใจ

67
00:06:36,000 --> 00:06:39,000
และรอวันที่นายจะกลับมาเล่น
เมื่อนายรู้สึกว่าพร้อม

68
00:06:40,280 --> 00:06:41,960
แต่มาเร็วๆ ก็ดีกว่า

69
00:06:41,960 --> 00:06:44,360
เพราะคินเดอสลีย์รักษาประตูสู้นายไม่ได้เลย

70
00:06:48,920 --> 00:06:49,920
วิลเลียมคะ

71
00:06:50,760 --> 00:06:53,320
ฉันเสียใจด้วยมากๆ กับท่าน

72
00:06:53,320 --> 00:06:56,480
คุณแม่ฉันรักราชวงศ์มาแต่ไหนแต่ไร

73
00:06:56,480 --> 00:06:58,520
โดยเฉพาะเจ้าหญิงไดอาน่า

74
00:06:58,520 --> 00:07:02,520
คุณแม่บอกว่าทรงเป็นนางฟ้า
ฉันรู้ว่าท่านก็เป็นเทวดาเหมือนกัน

75
00:07:03,120 --> 00:07:06,760
ฉันแนบรูปมาด้วย เพื่อนบอกว่าฉันสวย...

76
00:07:06,760 --> 00:07:07,920
วิลเลียมที่รัก

77
00:07:07,920 --> 00:07:10,600
ใส่สูทผูกไทแล้วท่านน่ารักมาก

78
00:07:10,600 --> 00:07:14,240
อีกหน่อยมีมงกุฎบนหัวจะต้องยิ่งเซ็กซี่

79
00:07:14,240 --> 00:07:17,680
ฉันรู้ว่าท่านต้องหุ่นดีแน่ๆ
เพราะเล่นกีฬาตั้งหลายอย่าง

80
00:07:18,400 --> 00:07:20,360
ฉันส่งตุ๊กตาหมีตัวโปรดมาให้

81
00:07:21,040 --> 00:07:23,040
น้องนุ่มนิ่มน่ากอดเหมือนฉัน

82
00:07:23,040 --> 00:07:25,600
เวลานอนบนเตียงแต่ละคืน กอดให้แน่นๆ เลยนะ

83
00:07:25,600 --> 00:07:28,800
แล้วคิดถึงฉันด้วย
หวังว่าจะช่วยปลอบใจยามเศร้า

84
00:07:28,800 --> 00:07:33,120
วิลเลียมที่รัก ท่านกล้าหาญมาก
ที่เดินตามโลงของท่านแม่แบบนั้น

85
00:07:33,120 --> 00:07:34,720
ฉันหยุดคิดไม่ได้เลย

86
00:07:35,920 --> 00:07:38,280
ปีที่แล้ว ฉันเสียแม่ไปด้วยโรคมะเร็ง

87
00:07:38,280 --> 00:07:41,080
ฉันก็คิดถึงแม่ทั้งวันทั้งคืน

88
00:07:41,720 --> 00:07:43,360
ฉันรู้ว่าลึกๆ แล้วท่านรู้สึกยังไง

89
00:07:44,320 --> 00:07:45,680
ท่านไม่ได้อยู่ลําพัง

90
00:07:46,880 --> 00:07:48,800
คนเหล่านี้กําลังรอชม

91
00:07:49,960 --> 00:07:52,720
เจ้าหญิงของปวงประชา
ผ่านไปในการเดินทางครั้งสุดท้าย

92
00:07:53,880 --> 00:07:57,280
เหล่าราชวงศ์อยู่ที่ประตูพระราชวังบัคกิ้งแฮม

93
00:07:57,280 --> 00:07:59,560
รอทําอย่างเดียวกัน

94
00:09:07,760 --> 00:09:09,960
(เดอะ คราวน์)

95
00:09:10,600 --> 00:09:14,400
(คลั่งวิลเลี่ยม)

96
00:09:18,480 --> 00:09:20,480
- สวยมากเพื่อน
- สวยเลย

97
00:09:20,480 --> 00:09:21,560
เอาเลยเพื่อน!

98
00:09:24,280 --> 00:09:26,840
เวลส์ ดร.เกลีย์เรียกพบในห้องทํางาน

99
00:09:27,360 --> 00:09:29,280
โอเค เล่นแทนหน่อย

100
00:09:29,280 --> 00:09:31,480
จากนี้ไปอีกพักใหญ่ คุณคงจะรู้สึก

101
00:09:31,480 --> 00:09:34,600
ราวกับใครๆ เอาแต่ถามว่าคุณรู้สึกอย่างไร

102
00:09:34,600 --> 00:09:37,200
แต่ในฐานะอาจารย์ประจําบ้าน...

103
00:09:38,280 --> 00:09:39,800
ครูมีหน้าที่ต้องถาม

104
00:09:39,800 --> 00:09:40,760
ผมสบายดี

105
00:09:41,680 --> 00:09:43,520
- แน่ใจรึ
- แน่ใจครับ

106
00:09:47,200 --> 00:09:49,760
ครูถามก็เพราะว่าทางโรงเรียนได้รับคําขอ

107
00:09:49,760 --> 00:09:52,400
ให้คุณเข้าร่วมงานพระราชพิธี

108
00:09:54,240 --> 00:09:56,280
สมเด็จพระราชินีและดยุคแห่งเอดินบะระ

109
00:09:56,280 --> 00:09:59,680
จะทรงฉลองครบรอบ 50 ปีราชาภิเษกสมรส

110
00:09:59,680 --> 00:10:03,320
อย่างที่คุณย่อมทราบดี
จะมีพิธีเฉลิมฉลองมากมายนับไม่ถ้วน

111
00:10:06,520 --> 00:10:09,080
ครูยืนกรานว่าคุณต้องมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

112
00:10:10,120 --> 00:10:11,760
และครูก็ได้รับคํายืนยัน

113
00:10:11,760 --> 00:10:13,960
ทุกคนจะเข้าใจดีหากคุณปฏิเสธการร่วมงาน

114
00:10:13,960 --> 00:10:15,960
ไม่เป็นไร ผมไปได้

115
00:10:18,240 --> 00:10:19,080
จริงเหรอ

116
00:10:24,880 --> 00:10:28,600
แต่ข่าวดีก็คือจะต้องไปแค่ครึ่งวัน

117
00:10:28,600 --> 00:10:30,240
เริ่มจาก...

118
00:10:31,640 --> 00:10:35,080
การฉายพระฉายาลักษณ์ที่พระราชวังบัคกิ้งแฮม

119
00:10:35,760 --> 00:10:38,920
ตามด้วยพระราชพิธีขอบคุณพระเจ้า
ณ มหาวิหารเวสต์มินสเตอร์

120
00:10:38,920 --> 00:10:42,320
และพระกระยาหารมื้อกลางวัน
ณ ราชนาวีวิทยาลัยที่กรีนิช

121
00:10:47,520 --> 00:10:49,720
ครูได้คุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาของคุณ

122
00:10:50,560 --> 00:10:52,680
เขาบอกว่าพักนี้คุณขยันมาก

123
00:10:53,840 --> 00:10:55,800
หมกตัวนานๆ ในห้องสมุด

124
00:10:55,800 --> 00:10:57,480
ร่วมกิจกรรมเข้าสังคมมากกว่าเดิม

125
00:11:05,680 --> 00:11:07,440
ครูรู้ว่าการหาอะไรทําช่วยให้ไม่คิดมาก

126
00:11:09,680 --> 00:11:13,080
ไม่กี่ปีก่อน ภรรยาของครูได้ข่าวร้าย

127
00:11:14,360 --> 00:11:15,960
หมอวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว

128
00:11:17,000 --> 00:11:18,560
ตอนนี้ภรรยาอาการดีขึ้นแล้ว

129
00:11:19,440 --> 00:11:20,440
แต่ในตอนนั้น

130
00:11:21,480 --> 00:11:24,440
เราทั้งคู่ไม่ยอมให้ตัวเองได้พักเลย

131
00:11:25,560 --> 00:11:27,000
ไม่ยอมหยุดพักและ...

132
00:11:28,600 --> 00:11:29,600
ชะลอใจ

133
00:11:30,600 --> 00:11:32,800
เพื่อจะคิดพิเคราะห์ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

134
00:11:37,680 --> 00:11:40,200
มีเรื่องอื่นที่จะคุยกับผมอีกไหมครับ

135
00:11:48,080 --> 00:11:48,920
ไม่มีแล้ว

136
00:11:53,000 --> 00:11:54,360
สาม สอง หนึ่ง

137
00:11:56,000 --> 00:11:56,960
ขอบคุณครับ

138
00:11:58,800 --> 00:12:00,240
สาม สอง หนึ่ง

139
00:12:00,880 --> 00:12:03,120
ทางนี้ ขอบคุณครับ สาม สอง หนึ่ง

140
00:12:04,680 --> 00:12:06,680
วิลเลียม ยิ้มไว้ก่อนจ้ะ

141
00:12:07,320 --> 00:12:08,920
สาม สอง หนึ่ง

142
00:12:21,800 --> 00:12:23,600
- แหม สนุกจะแย่
- จริง

143
00:12:24,920 --> 00:12:25,800
นี่

144
00:12:25,800 --> 00:12:28,080
- ไม่เอา ขอบใจ
- ฉันเทแชมเปญใส่ไว้ด้วย

145
00:12:28,960 --> 00:12:30,520
เอาหน่อย พี่ก็อยากสักกรึ๊บ

146
00:12:33,720 --> 00:12:37,920
ไม่เคยผ่านวันแบบนี้
โดยไม่หยิบมินต์ใส่ปากมาตั้งแต่ปี 1978 คิดดูสิ

147
00:12:40,720 --> 00:12:44,320
ขนมไส้ครีมเป๊ปเปอร์มินต์น่ะดีที่สุด...

148
00:12:51,640 --> 00:12:52,800
โรงเรียนเป็นไง

149
00:12:52,800 --> 00:12:53,760
ห่วยแตก

150
00:12:55,520 --> 00:12:56,360
เหมือนกัน

151
00:13:01,080 --> 00:13:02,840
- ทุกคนช่างทําตัว...
- พิลึก

152
00:13:03,440 --> 00:13:05,520
ที่จริงฉันจะพูดว่าใจดี

153
00:13:05,520 --> 00:13:06,800
นั่นแหละที่พิลึก

154
00:13:07,520 --> 00:13:09,080
ทุกคนใจดีจนล้น

155
00:13:10,240 --> 00:13:13,640
อยากให้คนกลับมาทําตัวปกติจะแย่แล้ว

156
00:13:20,160 --> 00:13:21,760
โอ๊ะโอ พ่อมา สองนาฬิกา

157
00:13:22,960 --> 00:13:24,520
เอ้า ไปกันเลยไหม

158
00:13:31,120 --> 00:13:33,240
มีชื่อกับหน้าอยู่ไม่กี่คน

159
00:13:33,240 --> 00:13:36,000
ที่ต้องแกล้งทําเป็นจําได้
ตอนพวกเขาเดินเข้ามาคุย

160
00:13:36,000 --> 00:13:38,200
ฌอง แกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์ก

161
00:13:38,200 --> 00:13:40,120
อายุเจ็ดสิบปลายๆ หนวดขาว

162
00:13:40,120 --> 00:13:42,600
อัลเบิร์ตที่สอง พระราชาธิบดีแห่งเบลเยียม

163
00:13:42,600 --> 00:13:45,320
แว่นตาโตๆ แต่งตัวเหมือนนายธนาคาร

164
00:13:45,320 --> 00:13:48,400
ชายาท่าน พระราชินีเปาลา
ผมทอง อิตาเลียน

165
00:13:48,400 --> 00:13:52,680
พ่อขอท้าพนันเลยว่าจะสวมหมวก
สีแจ๋นใบใหญ่จนเกินเหตุ

166
00:13:52,680 --> 00:13:55,200
แล้วก็กษัตริย์ฮารัลด์แห่งนอร์เวย์

167
00:13:55,200 --> 00:13:58,520
หัวล้านๆ ทรงรูปไข่

168
00:13:58,520 --> 00:13:59,960
กองทหารรักษาพระองค์!

169
00:13:59,960 --> 00:14:02,120
วันทยาวุธ!

170
00:14:57,880 --> 00:15:01,240
บ้าคลั่งเสียสติมาก
อย่างกับมีดาราเพลงป๊อปมา

171
00:15:01,240 --> 00:15:02,760
ไม่แปลกใจเลย

172
00:15:03,800 --> 00:15:05,280
เขาหล่อเหลาเอาการ

173
00:15:05,880 --> 00:15:08,640
เราว่าครอบครัวเราไม่รู้จะคิดอย่างไร

174
00:15:09,400 --> 00:15:12,520
เรื่องนี้รู้สึกคุ้นๆ เหมือนเดจาวูอยู่นะคะ

175
00:15:13,320 --> 00:15:14,600
หมายถึงไดอาน่าสินะ

176
00:15:14,600 --> 00:15:17,040
เขาก็หน้าเหมือนแม่ไม่มีผิด

177
00:15:17,040 --> 00:15:18,160
ใช่

178
00:15:18,160 --> 00:15:19,720
แค่เห็นก็ปวดใจ

179
00:15:19,720 --> 00:15:22,760
เพราะต่างกับไดอาน่า วิลเป็นเด็กขี้อาย

180
00:15:23,520 --> 00:15:25,720
ไม่ยินดีกับการมีคนสนอกสนใจแบบนั้น

181
00:15:25,720 --> 00:15:27,080
แหม ใครจะดีใจ

182
00:15:27,080 --> 00:15:28,880
งั้นลูกก็ต้องการกําลังใจจากท่าน

183
00:15:28,880 --> 00:15:32,360
เราพยายามให้อยู่ แต่เขาไม่ได้ช่วยให้มันง่าย

184
00:15:32,880 --> 00:15:36,360
ทุกวันนี้เขาถามคําตอบคํา แทบจะเป็นปรปักษ์

185
00:15:36,360 --> 00:15:38,480
มันไม่เกี่ยวว่าท่านจะได้อะไรจากลูก

186
00:15:38,480 --> 00:15:41,360
เราก็ไม่ได้มีตัวอย่างดีๆ ให้ทําตามนะ

187
00:15:41,360 --> 00:15:43,960
ดยุคแห่เอดินบะระไม่ใช่พ่อที่จะพูดคุยสื่อสาร

188
00:15:43,960 --> 00:15:46,880
หรือแสดงความรักอะไรกับเรา

189
00:15:46,880 --> 00:15:50,400
ไม่น่าแปลกใจหรอก
ในเมื่อท่านปู่ก็ละเลยหน้าที่ต่อท่านพ่อ

190
00:15:50,400 --> 00:15:54,360
เกรงว่าสายสัมพันธ์พ่อลูก
ในครอบครัวนี้ไม่ค่อยจะดีนัก

191
00:15:54,360 --> 00:15:56,400
ท่านรู้อยู่แล้วว่าฉันมองเรื่องนี้ยังไง

192
00:15:58,920 --> 00:15:59,880
นั่นไม่ใช่ข้ออ้าง

193
00:15:59,880 --> 00:16:01,160
ไม่ใช่จริงๆ

194
00:16:01,760 --> 00:16:04,000
ตอนนี้ลูกๆ ยิ่งต้องการท่านมากกว่าเดิม

195
00:16:04,000 --> 00:16:05,440
และขออนุญาตพูด...

196
00:16:05,440 --> 00:16:06,600
พูดมาสิ

197
00:16:06,600 --> 00:16:08,240
ท่านก็ต้องการลูกๆ เหมือนกัน

198
00:16:11,320 --> 00:16:13,320
คนแบบใดถึงจะกล้าสู้หน้าตัวเอง

199
00:16:13,320 --> 00:16:16,160
ถ้ารู้อยู่เต็มอกว่ากําลังเป็นพ่อที่ล้มเหลว

200
00:16:39,200 --> 00:16:40,040
ขอคุยเดี๋ยวได้ไหม

201
00:16:48,400 --> 00:16:50,560
มีคนจากสํานักเจ้าชายแห่งเวลส์โทรมา

202
00:16:50,560 --> 00:16:52,640
ถามว่าท่านพ่อจะมาเยี่ยมได้หรือไม่

203
00:16:54,400 --> 00:16:55,240
มาที่นี่เหรอ

204
00:16:55,840 --> 00:16:57,680
ครูบอกว่าใช้ห้องทํางานของครูได้

205
00:17:09,120 --> 00:17:10,080
วันวาเลนไทน์สินะ

206
00:17:13,000 --> 00:17:13,840
ครับ

207
00:17:16,960 --> 00:17:17,920
อยากให้...

208
00:17:19,600 --> 00:17:21,440
ครูช่วยเอาไปทิ้งให้ไหม

209
00:17:24,280 --> 00:17:25,240
ขอบคุณครับ

210
00:17:26,400 --> 00:17:27,880
เดี๋ยวปีหน้าก็มีมาใหม่

211
00:17:42,240 --> 00:17:43,080
ทูลกระหม่อม

212
00:17:55,440 --> 00:17:57,840
หวังว่าพ่อคงไม่ได้รั้งตัวลูกมาจากธุระอย่างอื่น

213
00:18:00,400 --> 00:18:01,600
แค่อยากแวะมาดู

214
00:18:02,600 --> 00:18:03,600
ลูกเป็นยังไงบ้าง

215
00:18:05,400 --> 00:18:06,280
ก็ดี

216
00:18:09,880 --> 00:18:10,880
แล้วเรื่องเรียนล่ะ

217
00:18:12,680 --> 00:18:13,680
ก็ดี

218
00:18:15,120 --> 00:18:16,120
เรื่องเพื่อนล่ะ

219
00:18:16,800 --> 00:18:17,680
ก็ดี

220
00:18:19,720 --> 00:18:25,040
อ้อ ได้ข่าวว่าทําลาย
สถิติว่ายน้ําระยะ 50 เมตรของโรงเรียน

221
00:18:25,040 --> 00:18:26,360
สถิติม.ห้าเฉยๆ

222
00:18:26,360 --> 00:18:27,440
เก่งมาก

223
00:18:37,760 --> 00:18:40,160
เมื่อวานพ่อได้คุยกับแฮร์รี่และ...

224
00:18:42,160 --> 00:18:44,960
พ่อบอกน้องว่าคงจะดีมากถ้าเราทุกคน

225
00:18:45,760 --> 00:18:47,080
ไปเยี่ยมหลุมศพแม่ด้วยกัน

226
00:18:49,680 --> 00:18:50,840
เอาดอกไม้ไปวาง

227
00:19:05,800 --> 00:19:07,800
หรือว่ามัน... ยังอาจเร็วเกินไป

228
00:19:18,320 --> 00:19:19,880
อ้อ แล้วก็มีอีกเรื่อง

229
00:19:20,920 --> 00:19:26,120
พ่ออยากให้ลูกทั้งสองคน
ไปเยือนแคนาดาช่วงอีสเตอร์ด้วยกัน

230
00:19:27,480 --> 00:19:30,640
คิดว่าจะรวมราชกรณียกิจที่ต้องทํา

231
00:19:30,640 --> 00:19:33,920
เข้ากับการพักผ่อนเล่นสกีสี่วันที่วิสต์เลอร์

232
00:19:35,160 --> 00:19:39,000
- ไปกันแค่สามคน
- ผมวางแผนนัดเพื่อนไว้แล้ว

233
00:19:43,200 --> 00:19:45,720
พ่อว่ามันจะ... ดีต่อพวกเรา

234
00:19:46,760 --> 00:19:47,880
ได้อยู่เป็นครอบครัว

235
00:19:49,200 --> 00:19:50,400
และดีต่อลูก

236
00:19:50,400 --> 00:19:51,520
กับแฮร์รี่ด้วย

237
00:19:54,560 --> 00:19:55,800
ฝืดจนทรมานใจไปหมด

238
00:19:56,600 --> 00:20:00,280
- อย่างน้อยท่านก็พยายาม
- ใช่ แต่ลูกกลับผลักไสต่อหน้า

239
00:20:00,280 --> 00:20:01,960
เขาก็มีสิทธิ์ทําอย่างนั้น

240
00:20:02,960 --> 00:20:05,120
ลองนึกว่าเป็นเราพูดกับท่านพ่อแบบนั้นสิ

241
00:20:05,120 --> 00:20:06,760
คนละรุ่นกันค่ะ

242
00:20:06,760 --> 00:20:08,680
พูดจริงๆ เราช้ําใจมาก

243
00:20:08,680 --> 00:20:11,760
มันก็พ่วงมากับงานของคนเป็นพ่อ

244
00:20:11,760 --> 00:20:15,640
ฉันเชื่อว่าคงจะเป็นงานสําคัญที่สุดในชีวิตท่านด้วย

245
00:20:16,240 --> 00:20:17,560
เราเข้าใจ

246
00:20:17,560 --> 00:20:19,000
ไม่ ท่านไม่เข้าใจ

247
00:20:20,560 --> 00:20:25,000
ท่านคิดว่าเข้าใจแต่ไม่เข้าใจ
ท่านเข้าใจเมื่อไหร่ฉันก็จะรู้ แล้วฉันจะบอกให้

248
00:20:26,680 --> 00:20:27,520
ใช่สินะ

249
00:20:30,280 --> 00:20:31,920
โอย คิดถึงคุณมากเลย

250
00:20:33,760 --> 00:20:34,960
เมื่อไหร่ถึงจะเจอกันได้

251
00:20:35,760 --> 00:20:36,760
ยังก่อน

252
00:20:37,440 --> 00:20:38,720
- เฮ้อ
- ยังเร็วเกินไป

253
00:20:38,720 --> 00:20:39,800
ใช่

254
00:20:40,400 --> 00:20:42,520
ประชาพิจารณ์สร้างคุก

255
00:20:44,520 --> 00:20:46,840
เจอเรื่องแบบนี้คุณเป็นยังไงบ้าง ยังไหวนะ

256
00:20:47,880 --> 00:20:50,040
ท่านไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะ

257
00:20:50,920 --> 00:20:52,280
คุณช่างอดทนเหลือเกิน

258
00:20:52,960 --> 00:20:53,960
กล้าหาญมาก

259
00:20:55,600 --> 00:20:58,240
คุณทนทรมานกับเรื่องนี้มามากมาย ที่รักของผม

260
00:20:58,240 --> 00:20:59,680
แหม น่าสงสารตายละ

261
00:21:01,120 --> 00:21:03,280
สถานการณ์มันเกินคาดฝัน

262
00:21:06,080 --> 00:21:07,080
ฉันไม่เป็นอะไรหรอก

263
00:21:07,680 --> 00:21:08,840
พรุ่งนี้คุยกันนะ

264
00:21:24,200 --> 00:21:25,840
อ้อ โอเค นี่ดูดี

265
00:21:25,840 --> 00:21:28,960
ครับ ตามที่เห็นในเอกสาร
ในหมายกําหนดการ

266
00:21:28,960 --> 00:21:34,000
จะมีหลายช่วงให้ท่านได้พักผ่อน

267
00:21:34,000 --> 00:21:36,440
ชายอิตาเลียนคนนั้นเป็นใคร

268
00:21:37,280 --> 00:21:39,160
- มาสสิโม บัวโน
- อ้าปากกว้างๆ

269
00:21:39,160 --> 00:21:42,120
- เราเคยเจอเขาที่ไฮโกรฟตอน...
- ปาเลย

270
00:21:44,800 --> 00:21:46,360
เขาเก่งทีเดียวนะ

271
00:21:46,360 --> 00:21:50,240
ผมว่าเขาทันโลกมากและกําลังจะวางแผน...

272
00:21:52,080 --> 00:21:56,440
วางแผนที่จะให้พื้นที่...

273
00:21:58,280 --> 00:21:59,200
ในต่างประเทศ

274
00:22:01,880 --> 00:22:04,760
ต่อเยาวชนผู้ด้อยโอกาส

275
00:22:04,760 --> 00:22:07,200
เขาอยากให้กองทุนพรินซ์ทรัสต์เป็นพันธมิตรหลัก

276
00:22:07,200 --> 00:22:09,960
ฟังแล้วค่อยใจชื้น ซึ่ง...

277
00:22:12,120 --> 00:22:15,160
แล้ว... พวกนั้นคิดว่าจะทําในประเทศไหน

278
00:22:15,760 --> 00:22:19,320
โครงการร่วมระหว่างอิตาลีกับสวีเดนครับ
ผมคิดว่าตอนนี้...

279
00:22:38,040 --> 00:22:40,680
{\an8}(ไดอาน่ารักท่าน จะทรงภูมิใจมาก!)

280
00:22:46,400 --> 00:22:47,520
(หวานใจของแคนาดา)

281
00:22:47,520 --> 00:22:50,320
- ยินดีที่ได้พบพ่ะย่ะค่ะ
- ขอบคุณมาก

282
00:22:50,840 --> 00:22:52,880
- ขอบพระทัยเพคะ
- ขอบคุณมาก

283
00:22:54,680 --> 00:22:56,320
- ยินดีต้อนรับ
- ขอบคุณมาก

284
00:22:57,000 --> 00:22:59,520
- นี่มันอะไรกัน
- ขอโทษ พ่อก็ไม่รู้มาก่อน

285
00:22:59,520 --> 00:23:01,320
- คุณรู้หรือเปล่า
- ไม่รู้ครับ

286
00:23:01,320 --> 00:23:04,600
ชาร์ลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์กับบุตรทั้งสอง
เจ้าชายวิลเลียมกับเจ้าชายแฮร์รี่

287
00:23:04,600 --> 00:23:08,360
มาถึงแวนคูเวอร์เมื่อคืนนี้
เพื่อเยือนบริติชโคลัมเบียหกวัน

288
00:23:08,360 --> 00:23:10,560
เจ้าชายทั้งสามจะออกงานต่างๆ

289
00:23:10,560 --> 00:23:12,000
ในช่วงเวลาสองวันนี้

290
00:23:12,000 --> 00:23:15,080
ก่อนจะไปวิสต์เลอร์เพื่อพักผ่อนเล่นสกี

291
00:23:15,080 --> 00:23:17,160
โคลิน เกรย์ช่องซีทีวี รายงาน

292
00:23:17,160 --> 00:23:18,840
เอาจินโทนิคหรือวิสกี้

293
00:23:19,840 --> 00:23:20,800
เบียร์ก็พอ

294
00:23:21,320 --> 00:23:22,920
ขอเสียงต้อนรับผู้เข้าแข่งขันวันนี้

295
00:23:24,960 --> 00:23:26,200
- เป็นไงบ้าง
- สวัสดีค่ะ

296
00:23:26,200 --> 00:23:27,720
- ยินดีที่ได้พบ
- สวัสดี

297
00:23:28,560 --> 00:23:30,840
เวนดี้ กู้ดสัน เกิดที่เปรู

298
00:23:31,480 --> 00:23:35,400
อยู่ในกองทัพอากาศมาห้าปี ทําอะไรในนั้นครับ

299
00:23:35,400 --> 00:23:37,800
- กองทัพอากาศ ส่งพัสดุภัณฑ์ค่ะ
- อ้อ

300
00:23:38,600 --> 00:23:40,600
คุณรับใช้ชาติในปฏิบัติการพายุทะเลทราย

301
00:23:40,600 --> 00:23:44,920
ขอต้อนรับเข้ารายการ ผู้จะมาร่วมเล่นด้วย
คือแมตต์ ซัตเธอร์แลนด์ เพิ่งแต่งงาน...

302
00:23:44,920 --> 00:23:46,040
ดื่มให้แม่

303
00:23:46,040 --> 00:23:48,400
- กับหวานใจวัยเยาว์
- ใช่

304
00:23:48,400 --> 00:23:50,440
ตอนนี้วัยก็ไม่เยาว์แล้วล่ะ

305
00:23:51,480 --> 00:23:52,360
ดื่มให้แม่

306
00:24:01,920 --> 00:24:04,720
รู้ไหมว่าเขาจัดงานทางการให้เราไปกันพรุ่งนี้

307
00:24:04,720 --> 00:24:06,440
- ใครจัด
- พ่อ

308
00:24:07,120 --> 00:24:10,400
อ้อ ได้ข่าวแล้ว เช้าไปเยี่ยมโรงเรียนคนหูหนวก

309
00:24:10,920 --> 00:24:14,160
และให้ไปดูไอ้... ศูนย์อวกาศอะไรไม่รู้ตอนบ่าย

310
00:24:14,840 --> 00:24:17,480
เขายืนยันกับฉันว่าจะปิดทั้งศูนย์ให้

311
00:24:18,000 --> 00:24:19,360
กันสาวๆ ไม่ให้เข้ามา

312
00:24:20,200 --> 00:24:22,840
"แต่งงานกับฉันนะ วิลเลียม! ฉันรักท่าน"

313
00:24:22,840 --> 00:24:23,920
กวนตีนน่ะ

314
00:24:26,400 --> 00:24:27,640
ฉันแค่อิจฉา

315
00:24:29,800 --> 00:24:33,760
ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ
ไม่มีใครกรี๊ดให้คนผมแดง

316
00:24:39,360 --> 00:24:42,400
ขวัญใจวัยรุ่นคนใหม่มาแล้วครับ

317
00:24:42,400 --> 00:24:46,000
ร่างสูง ผมทอง หน้าตาฟ้าประทานเหมือนแม่

318
00:24:46,000 --> 00:24:48,760
เจ้าชายวิลเลียมจึงกลายเป็นขวัญใจมหาชน

319
00:24:49,400 --> 00:24:52,040
ทั้งโลกพากันคลั่งวิลเลียม

320
00:24:52,040 --> 00:24:54,200
หน้าแดงและยิ้มอายๆ

321
00:24:54,200 --> 00:24:57,840
บางครั้งจึงดูเหมือน
เจ้าชายหนุ่มจะเขินเมื่อตกเป็นจุดสนใจ

322
00:24:57,840 --> 00:25:00,680
แต่ในสายตาสาวๆ มากมาย
ที่ตามกรี๊ดและเรียกชื่อเขา

323
00:25:00,680 --> 00:25:03,120
นั่นยิ่งทําให้เขามีเสน่ห์ขึ้นไปอีก

324
00:25:03,120 --> 00:25:06,000
- เขาเป็นเจ้าชายทรงเสน่ห์คนเดียว
- รักเขามาก

325
00:25:06,000 --> 00:25:08,280
เขาทักทายแล้วก็จับมือฉันด้วย

326
00:25:08,280 --> 00:25:09,480
ฉันได้จับมือเขา!

327
00:25:12,760 --> 00:25:17,200
ดวงจันทร์เองนั้น
ยังอยู่ในวงโคจรด้วยแรงโน้มถ่วง

328
00:25:17,200 --> 00:25:21,520
แปลว่ามันผูกติดกับโลกโดยไม่อาจแยกได้

329
00:25:21,520 --> 00:25:25,040
แต่อย่าได้มองข้ามความสัมพันธ์นั้น

330
00:25:25,040 --> 00:25:26,840
เพราะอันที่จริง ดวงจันทร์

331
00:25:26,840 --> 00:25:30,160
ดูจะมีความตั้งใจแน่วแน่แช่มช้าของตัวเอง

332
00:26:05,280 --> 00:26:07,200
(ไดอาน่ารักท่าน)

333
00:26:27,440 --> 00:26:31,840
เราน่าจะเริ่มต้นเบาๆ ตรงแมทธิวส์ทราเวิร์ส

334
00:26:32,360 --> 00:26:35,920
แล้วค่อยลงมาที่แซดเดิลซึ่งเล่นยากหน่อย

335
00:26:36,440 --> 00:26:41,280
หรือถ้าอยากเสี่ยงดวงจริงๆ
มีจุดที่ชื่อกูลัวร์เอ็กซ์ตรีม

336
00:26:42,160 --> 00:26:46,840
เขาโฆษณาว่าเป็น
"นรก 2,500 ฟุตทําลายต้นขา"

337
00:26:46,840 --> 00:26:48,080
เอา!

338
00:26:49,240 --> 00:26:50,440
งั้นไปกูลัวร์

339
00:26:50,440 --> 00:26:53,280
พ่อบอกทุกคนแล้วว่าสองสามวันจากนี้

340
00:26:53,280 --> 00:26:54,480
ห้ามขัดจังหวะใดๆ อีก

341
00:26:54,480 --> 00:26:58,120
จะมีแค่เราสามคน อยู่กันเอง
ครอบครัวพักผ่อนกัน

342
00:27:00,400 --> 00:27:02,640
แต่มี... เรื่องเล็กน้อย

343
00:27:02,640 --> 00:27:05,320
ที่เราต้องทําให้เสร็จก่อน

344
00:27:05,920 --> 00:27:08,400
ต้องให้นักข่าวที่ได้รับเชิญกลุ่มหนึ่งมาถ่ายรูป

345
00:27:08,400 --> 00:27:09,320
ไม่เอา

346
00:27:10,080 --> 00:27:11,680
แล้วก็ไปเล่นกันได้

347
00:27:14,240 --> 00:27:17,520
วิลลี่ เราต้องทําแบบนี้
ต้องให้อะไรพวกเขาบ้าง

348
00:27:17,520 --> 00:27:18,560
จะได้ไม่ยุ่งกับเรา

349
00:27:18,560 --> 00:27:20,960
- พ่อรู้ผมเกลียดเรื่องแบบนี้
- มันไม่ได้มากมายอะไร

350
00:27:20,960 --> 00:27:23,720
แค่นี้ก็มากกว่าที่ผมตกลงไว้เป็นพันเท่า

351
00:27:23,720 --> 00:27:26,520
แล้วพ่อก็พยายามปกป้องลูกจากสิ่งนี้
เท่าที่พ่อจะทําได้

352
00:27:26,520 --> 00:27:29,720
แต่เราทุกคนก็ต้องทําใจอยู่ร่วมกับมัน

353
00:27:29,720 --> 00:27:30,800
แต่ผมเกลียด

354
00:27:31,640 --> 00:27:35,640
เกลียดนักข่าว เกลียดฝูงชน
ทําไมถึงบอกว่าเราจะมาเที่ยวกันส่วนตัว

355
00:27:35,640 --> 00:27:38,440
แต่กลับพาเราไปอวดต่อหน้า
พวกคนที่เราเกลียดที่สุดในโลก

356
00:27:38,440 --> 00:27:41,880
พ่อรู้ว่ามันเหลือจะทน แต่การโกรธเคือง

357
00:27:41,880 --> 00:27:45,680
และไม่ยอมให้ถ่ายรูปทั้งที่เขารออยู่
ไม่ใช่วิธีที่จะทําให้คนรัก

358
00:27:45,680 --> 00:27:47,680
ผมไม่ใช่คนที่ต้องให้คนมารัก

359
00:27:47,680 --> 00:27:49,040
ผมไม่ใช่คนที่มีปัญหาภาพลักษณ์

360
00:28:11,080 --> 00:28:12,400
พูดแรงอยู่นะ

361
00:28:13,440 --> 00:28:17,120
พ่อพูดไว้แล้วว่าเราต้องทํากรณียกิจ
พร้อมๆ กับพักผ่อนไปด้วย

362
00:28:17,120 --> 00:28:18,200
ฉันไม่สน

363
00:28:19,520 --> 00:28:21,800
ก็มันเรื่องจริง พ่อต้องฟังบ้าง

364
00:28:52,720 --> 00:28:54,000
ทางนี้ วิลเลียม!

365
00:28:54,520 --> 00:28:55,720
ยิ้มหน่อยครับ!

366
00:28:56,320 --> 00:28:59,120
- วิลเลียม
- ทางนี้ ทูลกระหม่อม

367
00:28:59,120 --> 00:29:00,800
- วิลเลียม!
- ทางนี้ วิลเลียม!

368
00:29:00,800 --> 00:29:03,280
- เจ้าชายวิลเลียม
- วิลเลียม

369
00:29:09,760 --> 00:29:12,440
ใช้คํานั้นเลยรึ "เกลียด"

370
00:29:12,440 --> 00:29:13,600
ซ้ําแล้วซ้ําเล่า

371
00:29:15,080 --> 00:29:17,000
การเกลียดนักข่าวมันเรื่องหนึ่ง

372
00:29:17,000 --> 00:29:19,560
แม่ของเขาต้องพบชะตาแบบนั้น
ใครจะโทษเขาได้

373
00:29:20,120 --> 00:29:22,360
แต่การคิดอย่างนั้นกับประชาชนทั่วไป...

374
00:29:23,560 --> 00:29:26,040
ไม่เหมาะนักสําหรับว่าที่กษัตริย์ในอนาคต

375
00:29:26,040 --> 00:29:30,400
แต่เราก็ต้องไม่ลืมว่าเขายังเป็นวัยรุ่น

376
00:29:30,400 --> 00:29:33,720
ใช่ แต่เป็นวัยรุ่นที่กลับไปเรียนหนังสือ
ทันทีหลังจบงานศพ

377
00:29:33,720 --> 00:29:37,680
และมีปัญหากับการแสดงอารมณ์ต่อการตายของแม่

378
00:29:37,680 --> 00:29:40,840
เรื่องนั้นบังคับกันไม่ได้

379
00:29:40,840 --> 00:29:43,040
แต่เราส่งเสริมให้เขาทําได้

380
00:29:45,000 --> 00:29:47,120
แต่ก็อันตรายเพราะเขาจะ...

381
00:29:48,240 --> 00:29:49,520
เก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ

382
00:29:50,360 --> 00:29:52,800
แล้วไปส่งผลกระทบเลวร้ายในภายหลัง

383
00:29:52,800 --> 00:29:57,280
น้ําตากับความเวทนาตน
ไม่ใช่สิ่งที่คนในครอบครัวนี้ใช้กันบ่อย

384
00:29:57,280 --> 00:30:00,760
แต่นี่ไม่ใช่ความเวทนาตัวเอง
นี่เป็นความเศร้าอาลัย

385
00:30:01,840 --> 00:30:04,880
และเพื่อตัวเขาเอง เขาควรจะระบายมันออกมา

386
00:30:06,280 --> 00:30:07,800
คุยกับหลานให้หน่อยได้ไหมท่านแม่

387
00:30:08,320 --> 00:30:11,080
บางทีคนไม่ใช่พ่อแม่อาจจะพูดได้ง่ายกว่า

388
00:30:11,720 --> 00:30:13,480
แม่ก็รู้ว่าหลานรักท่านย่ามาก

389
00:30:13,480 --> 00:30:17,640
แต่เวลาแบบนี้ไม่ใช่รึ
ที่พ่อหรือแม่จะจําเป็นต่อลูกที่สุด

390
00:31:13,400 --> 00:31:15,600
(ฟิลิปลูกรัก...)

391
00:31:20,320 --> 00:31:24,000
(พ่อของลูก)

392
00:31:32,320 --> 00:31:34,960
(พ่อครับ...)

393
00:31:37,320 --> 00:31:43,720
(ชาร์ลส์)

394
00:32:04,760 --> 00:32:07,160
- ขอพริกตุ้มครับ
- ได้ค่ะ

395
00:32:08,360 --> 00:32:09,240
นี่ค่ะ

396
00:32:10,760 --> 00:32:12,000
รับอะไรคะ

397
00:32:12,000 --> 00:32:13,280
ครูได้รับโทรศัพท์

398
00:32:13,800 --> 00:32:17,240
สมเด็จฯ และดยุคแห่งเอดินบะระ
เรียกไปดื่มชาที่วังวันอาทิตย์

399
00:32:17,760 --> 00:32:19,600
- โอเค ขอบคุณครับ
- มันฝรั่งไหม

400
00:32:23,600 --> 00:32:24,680
รับอะไรคะ

401
00:32:36,800 --> 00:32:37,680
ทูลกระหม่อม

402
00:32:52,520 --> 00:32:54,320
เจ้าชายวิลเลียมพ่ะย่ะค่ะ

403
00:32:59,120 --> 00:33:00,240
ท่านย่ากับท่านปู่ล่ะครับ

404
00:33:02,600 --> 00:33:04,280
พวกท่านอยากให้เราดื่มชากันเอง

405
00:33:06,040 --> 00:33:09,120
จริงๆ ท่านสั่งพ่อน่ะ
บอกว่าเราควรจะคุยกันเอง

406
00:33:10,680 --> 00:33:12,240
พ่อก็เห็นด้วยว่านั่นจะดีที่สุด

407
00:33:12,880 --> 00:33:13,760
ทําไมครับ

408
00:33:15,400 --> 00:33:18,160
- เพราะเราพ่อลูกต้องคุยกัน
- เรื่องอะไร

409
00:33:22,600 --> 00:33:24,520
ลูกโกรธพ่ออยู่

410
00:33:24,520 --> 00:33:25,960
ไม่ได้โกรธพ่อ

411
00:33:27,160 --> 00:33:29,360
ไม่เอาน่ะ เห็นอยู่ชัดๆ พ่อรู้สึกได้

412
00:33:30,880 --> 00:33:35,040
ทั้งนักข่าวและความสนใจที่ได้ทั้งที่ไม่ต้องการ

413
00:33:35,840 --> 00:33:37,040
อาจทําให้ไม่สบายใจ

414
00:33:37,040 --> 00:33:40,760
แต่ลูกกลับเอาความหงุดหงิดทั้งหลาย
มาลงที่พ่อคนเดียว

415
00:33:40,760 --> 00:33:42,120
แปลกใจตรงไหน

416
00:33:42,120 --> 00:33:43,640
พ่อต้องแปลกใจสิ

417
00:33:44,560 --> 00:33:46,320
บอกตามตรง พ่อไม่รู้จะทําอย่างไร

418
00:33:48,600 --> 00:33:50,360
อย่าเอาแต่แค่นยิ้ม

419
00:33:50,960 --> 00:33:52,360
ช่วยให้พ่อเข้าใจหน่อย

420
00:33:57,480 --> 00:33:58,560
ก่อนอื่น พ่อ...

421
00:33:59,560 --> 00:34:02,040
ไม่เคยพูดถึง เราไม่เคยพูดถึงแม่เลย

422
00:34:02,040 --> 00:34:05,200
พ่อเห็นด้วยและเราควรพูดถึงแม่ ยิ่งพูดยิ่งดี

423
00:34:05,720 --> 00:34:07,200
พูดชีวิตของแม่ พูดถึง...

424
00:34:08,160 --> 00:34:09,400
ความทรงจําของเรา

425
00:34:10,240 --> 00:34:11,960
ทําไมลูกคิดว่าพ่อจะไม่อยากพูดถึง

426
00:34:11,960 --> 00:34:15,120
พ่ออาจไม่อยากให้ใครตอกย้ํา
ว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง

427
00:34:16,600 --> 00:34:18,360
ไม่คิดว่าตัวเองมีเอี่ยวสักนิดเหรอ

428
00:34:18,360 --> 00:34:20,560
กับสถานการณ์ของเราตอนนี้

429
00:34:23,760 --> 00:34:26,360
หวังว่าลูกคงไม่ได้พูดแฝงนัยอย่างที่พ่อคิด

430
00:34:35,480 --> 00:34:37,280
มาคุยกันให้ชัดเจน

431
00:34:38,800 --> 00:34:41,440
การตายของแม่เป็นโศกนาฏกรรมเลวร้าย

432
00:34:42,680 --> 00:34:46,280
เกิดจากคนไร้ความรับผิดชอบที่ดื่มเหล้ามากไป

433
00:34:46,960 --> 00:34:49,680
เขาไปขับรถแล้วก็ขับเร็วเกินไป

434
00:34:49,680 --> 00:34:51,240
เพื่อจะหนีพวกตากล้อง

435
00:34:52,120 --> 00:34:54,640
ซึ่งเราทั้งคู่ก็รู้ว่าแม่มักจะชอบให้ถ่าย

436
00:34:54,640 --> 00:34:56,160
แล้วเรื่องที่แม่ไปอยู่ปารีสล่ะ

437
00:34:56,160 --> 00:34:58,160
- เธอเลือกเอง
- กับชายคนนั้น คนพวกนั้น

438
00:34:58,160 --> 00:35:00,640
- เธอก็เลือกเอง
- ไม่มีการอารักขาจากวังเลย

439
00:35:00,640 --> 00:35:04,280
นั่นไม่ใช่คําสั่งของพ่อ
พ่อบอกเสมอว่าต้องส่งตํารวจไปคุ้มกัน

440
00:35:04,280 --> 00:35:07,200
แต่แม่ไม่ควรจะต้องเข้าใกล้พวกฟาเยดเลย!

441
00:35:07,880 --> 00:35:11,520
แม่ควรจะอยู่กับเราอย่างปลอดภัย
การที่แม่ไม่ได้อยู่กับเรา นั่นคือความผิดพ่อ

442
00:35:14,200 --> 00:35:16,080
พ่อไม่ได้เป็นคนขับรถคันนั้นก็จริง

443
00:35:16,080 --> 00:35:18,400
แต่พ่อผลักไสแม่ไปสู่อ้อมแขนของคนพวกนั้น

444
00:35:19,880 --> 00:35:21,880
เพราะทําให้แม่ไม่มีความสุข

445
00:35:23,400 --> 00:35:24,800
เพราะไปรักคนอื่น

446
00:35:36,080 --> 00:35:37,880
อ้อ ถ้าอยากจะ...

447
00:35:38,960 --> 00:35:40,000
เชื่อมโยงอย่างนั้น ก็...

448
00:35:42,240 --> 00:35:43,680
เป็นสิทธิ์ของลูก แต่...

449
00:35:45,680 --> 00:35:47,560
พ่อฟังแล้วไม่สบายใจเลย

450
00:35:48,480 --> 00:35:50,080
นั่นใจร้ายกับพ่อมาก

451
00:35:52,240 --> 00:35:56,320
หน้าที่ของพ่อที่มีต่อแม่จบไปนานแล้ว
ตั้งแต่ก่อนที่เธอจะไปถึงปารีส

452
00:35:58,520 --> 00:36:02,200
อุบัติเหตุครั้งนั้นไม่ใช่ความผิดพ่อแม้แต่น้อย

453
00:36:03,800 --> 00:36:06,880
แค่คิดก็ผิดมหันต์แล้ว

454
00:36:06,880 --> 00:36:07,800
ผิดเหรอ

455
00:36:08,400 --> 00:36:09,240
ใช่สิ

456
00:36:09,760 --> 00:36:11,560
พ่อเคืองมากที่กล่าวหากันเรื่องนี้

457
00:36:11,560 --> 00:36:14,280
รวมถึงเรื่องอื่นๆ
ที่ผมเริ่มทําให้พ่อเคืองด้วยใช่ไหม

458
00:36:16,960 --> 00:36:21,600
พ่อไม่รู้ว่าลูกพูดถึงอะไร
แต่พ่อภูมิใจในตัวลูกมาก

459
00:36:21,600 --> 00:36:25,960
ภูมิใจที่ลูกผ่านเรื่องนี้มาได้
ภูมิใจกับการเติบโตของลูก

460
00:36:25,960 --> 00:36:27,440
ภูมิใจกับความนิยมที่ลูกได้รับ

461
00:36:27,440 --> 00:36:32,040
พ่อเคยพอใจที่คนอื่นได้รับความนิยม
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

462
00:36:33,240 --> 00:36:35,800
- เรารู้กันว่าพ่อไม่ชอบให้ใครเด่นเกินหน้า
- ไร้สาระ

463
00:36:35,800 --> 00:36:36,840
เรื่องจริง

464
00:36:36,840 --> 00:36:40,800
ทั้งการเดินหมากชิงดีชิงเด่นที่พ่อแม่เคยแข่งกัน

465
00:36:40,800 --> 00:36:44,440
ทั้งเรื่องที่ส่งไปลงสื่อ แย่งพาดหัวข่าวใหญ่กัน

466
00:36:44,440 --> 00:36:47,880
- พยายามกลบแสงกันเสมอ
- ไม่มีใครกลบแสงแม่ของลูกได้เลย

467
00:36:47,880 --> 00:36:51,160
พ่อคิดว่าผมเหมือนแม่ พ่อก็เลยเกลียดผม

468
00:36:53,040 --> 00:36:56,000
วิลเลียม ฟังก่อน พ่อยอมรับว่า...

469
00:36:58,480 --> 00:37:00,920
พักนี้มันประหลาด

470
00:37:02,080 --> 00:37:05,880
ถึงขั้นน่าหวั่นใจที่ได้เห็นความคล้ายคลึง

471
00:37:07,680 --> 00:37:08,680
การที่...

472
00:37:09,760 --> 00:37:11,560
ฝูงชนผูกพันกับลูก

473
00:37:11,560 --> 00:37:15,520
ชื่นชมลูก การที่ลูกกระตุ้นใจของพวกเขา

474
00:37:17,680 --> 00:37:21,640
และใช่ ยอมรับ
พ่อยังทําใจให้ชินอยู่เพราะว่า...

475
00:37:25,040 --> 00:37:26,720
พ่อเห็นแม่ในตัวลูกจริงๆ

476
00:37:28,960 --> 00:37:32,360
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแย่
อันที่จริง นั่นเป็นเรื่องวิเศษเสียด้วยซ้ํา

477
00:37:34,520 --> 00:37:35,800
แล้วมันก็เรื่องธรรมชาติ

478
00:37:36,880 --> 00:37:38,720
ในความเป็นแม่กับลูก

479
00:37:40,520 --> 00:37:41,360
ฟังนะ พ่อ...

480
00:37:42,960 --> 00:37:45,200
พ่อรู้ว่าไม่ได้ทําถูกไปเสียทุกอย่าง

481
00:37:45,880 --> 00:37:50,320
มีพ่อแม่คนใดบ้างไม่เคยผิด
พ่อก็อยากจะมีวุฒิภาวะทางอารมณ์สักครึ่งของแม่

482
00:37:51,760 --> 00:37:53,320
และขอโทษที่พ่อไม่ได้

483
00:37:54,360 --> 00:37:55,760
รับมือกับสถานการณ์

484
00:37:56,760 --> 00:37:59,000
ในแบบที่ลูกอยากให้ทํา

485
00:38:00,640 --> 00:38:04,200
แต่คนก็ไม่ได้เข้าใจเลยว่าพ่อเองก็โศกเศร้า

486
00:38:07,160 --> 00:38:08,040
เอาจริง

487
00:38:09,480 --> 00:38:12,920
ความเศร้าของพ่อ
มาพูดกับผมเรื่องความเศร้าของตัวเองเนี่ยนะ

488
00:38:12,920 --> 00:38:14,520
ใช่น่ะสิ

489
00:38:16,120 --> 00:38:18,720
อะไร คิดว่าพ่อไม่ใจสลายงั้นรึ

490
00:38:19,400 --> 00:38:22,120
แม่กับพ่อเพิ่งปรับความเข้าใจกันได้ เราเพิ่ง...

491
00:38:22,120 --> 00:38:23,840
ปรับความเข้าใจเหรอ

492
00:38:25,080 --> 00:38:26,520
พ่อมาจากดาวไหนกันแน่

493
00:38:28,160 --> 00:38:29,360
แม่ยังรักพ่ออยู่

494
00:38:30,200 --> 00:38:32,200
และที่แม่อยากไปอยู่ตอนใต้ของฝรั่งเศส

495
00:38:32,200 --> 00:38:35,480
ก็เพื่อจะได้ไม่ต้องอยู่ที่นี่
ตอนพ่อจัดงานวันเกิดให้อีกคน

496
00:39:50,120 --> 00:39:53,200
หวังว่าคงไม่ถือนะ ดร.เกลีย์เปิดให้เข้ามา

497
00:39:56,320 --> 00:39:57,160
ขอโทษครับ

498
00:39:57,760 --> 00:39:59,960
แหม ไม่มีอะไรต้องอาย

499
00:39:59,960 --> 00:40:01,160
พวกนี้มีชื่อไหม

500
00:40:05,520 --> 00:40:09,560
คลอเดีย ชิฟเฟอร์, ซินดี้ ครอว์ฟอร์ด
และนาโอมิ แคมป์เบล

501
00:40:10,600 --> 00:40:14,320
สมัยปู่เป็นริต้า เฮย์เวิร์ธ, เบ็ตตี้ เกรเบิล
และลาน่า เทอร์เนอร์

502
00:40:15,000 --> 00:40:16,240
ฟังชื่อแล้วกระดิกหูบ้างไหม

503
00:40:16,760 --> 00:40:18,120
- ไม่เลย
- ก็แน่อยู่แล้ว

504
00:40:40,760 --> 00:40:41,960
บุ่มบ่ามนะ

505
00:40:43,160 --> 00:40:46,040
พุ่งเข้ามาเหมือนไวกิ้งคลุ้มคลั่ง

506
00:40:52,880 --> 00:40:55,120
- อีกแล้ว
- ฉิบ

507
00:40:55,640 --> 00:40:56,520
ระวังคําพูด

508
00:41:04,880 --> 00:41:06,000
อีกตาไหมครับ

509
00:41:06,000 --> 00:41:07,000
ไม่ละ

510
00:41:08,120 --> 00:41:09,920
ถ้าสภาพใจยังเป็นแบบนี้

511
00:41:11,480 --> 00:41:14,280
คนเราไม่ควรเล่นหมากรุกด้วยอารมณ์

512
00:41:19,600 --> 00:41:20,720
แล้วเป็นอะไรล่ะ

513
00:41:24,880 --> 00:41:25,880
ครอบครัว

514
00:41:25,880 --> 00:41:27,280
อ๋อ ครอบครัว

515
00:41:29,600 --> 00:41:31,840
พวกจิตแพทย์เขาแตกเป็นสองกลุ่ม
เกือบจะเท่าๆ กัน

516
00:41:31,840 --> 00:41:36,240
กลุ่มหนึ่งคิดว่าเด็กไม่ควรถูกแยกจากครอบครัว

517
00:41:36,240 --> 00:41:40,640
อีกกลุ่มคิดว่ายิ่งช่วยเด็ก
ออกมาจากครอบครัวเร็วแค่ไหนยิ่งดี

518
00:41:41,160 --> 00:41:42,880
ไม่ใช่ทุกคนในครอบครัวหรอกครับ

519
00:41:44,000 --> 00:41:45,200
ก็แค่คนที่รู้ว่าใคร

520
00:41:46,880 --> 00:41:47,800
อ้อ นั่น

521
00:41:48,480 --> 00:41:50,960
ก่อนจะคุยกันเรื่องพ่อ

522
00:41:51,600 --> 00:41:53,320
ขอเดาว่าเป็นพ่อใช่ไหม

523
00:41:55,040 --> 00:41:57,280
ปู่อยากชวนคุยเรื่องอื่นก่อน

524
00:41:58,080 --> 00:41:59,000
ปวดหลัง

525
00:42:00,400 --> 00:42:02,400
- อะไรนะ
- บางทีก็ปวด

526
00:42:02,400 --> 00:42:06,240
ปวดทีไรก็พูดแค่นั้นเพราะมันง่ายกว่า

527
00:42:07,640 --> 00:42:10,120
ปวดหลัง ปวดคอ หรือปวดไหล่

528
00:42:11,480 --> 00:42:14,440
แทนที่จะดูต้นเหตุของอาการปวด

529
00:42:17,480 --> 00:42:18,880
โกรธจนผูกใจเจ็บ

530
00:42:20,480 --> 00:42:21,680
รู้สึกผิด

531
00:42:22,800 --> 00:42:23,640
หรือขุ่นเคืองใจ

532
00:42:23,640 --> 00:42:24,880
ผมไม่ได้เคืองพ่อ

533
00:42:26,880 --> 00:42:27,880
พ่อต่างหากเคืองผม

534
00:42:28,400 --> 00:42:31,760
ไม่หรอก ถ้าเชื่อกัน ปู่ว่านั่นไม่จริง

535
00:42:33,120 --> 00:42:35,120
แต่หลานอาจจะโกรธพ่อ

536
00:42:35,120 --> 00:42:37,880
เพราะมันรับได้มากกว่าที่จะยอมรับตรงๆ

537
00:42:38,960 --> 00:42:40,680
ว่าที่จริงโกรธใครกันแน่

538
00:42:46,400 --> 00:42:51,320
ปู่มาคิดได้ตอนเห็นหลานที่กรีนิชกับสาวๆ เหล่านั้น

539
00:42:52,520 --> 00:42:53,720
เห็นอีกครั้งที่โทรอนโต

540
00:42:53,720 --> 00:42:54,720
แวนคูเวอร์

541
00:42:55,640 --> 00:42:59,400
จู่ๆ ก็กลายเป็นบุคคลสาธารณะ
สมบัติของสาธารณะ

542
00:43:00,840 --> 00:43:02,040
นั่นไม่ใช่เรื่องง่าย

543
00:43:03,320 --> 00:43:04,320
ผมเกลียดมาก

544
00:43:07,280 --> 00:43:10,600
เสียงกรี๊ด เสียงตะโกน ความสนใจอะไรนั่น

545
00:43:16,000 --> 00:43:18,240
อย่างกับพวกนั้นคิดว่าเพราะผม...

546
00:43:19,720 --> 00:43:21,560
หน้าตาเหมือนแม่ แล้วผมจะเหมือนแม่

547
00:43:22,480 --> 00:43:24,200
หลานไม่เหมือนแม่เลยสักนิด

548
00:43:25,400 --> 00:43:26,400
ปู่รู้ดี

549
00:43:27,600 --> 00:43:32,440
งั้นเป็นไปได้ไหมว่าโกรธแม่
เพราะแม่เคยเป็นทุกอย่างที่ตัวเองเป็นไม่ได้

550
00:43:33,720 --> 00:43:35,440
อยู่ในแสงสีได้สบายๆ

551
00:43:36,200 --> 00:43:38,560
มั่นใจแม้อยู่ต่อหน้าฝูงชนที่คลั่งไคล้

552
00:43:38,560 --> 00:43:41,720
ซึ่งตอนนี้คิดว่าตัวเองก็ต้องเป็นแบบนั้น

553
00:43:41,720 --> 00:43:42,920
และไม่ชอบเลย

554
00:43:45,920 --> 00:43:48,840
ยังเป็นไปได้ด้วยไหมว่าที่โกรธแม่...

555
00:43:50,400 --> 00:43:52,360
ก็เพราะแม่ทิ้งลูกไป

556
00:43:53,880 --> 00:43:56,320
ทิ้งให้ต้องรับมือกับรอยจําที่แม่ฝากไว้

557
00:44:01,320 --> 00:44:02,560
เว้นแต่ว่า

558
00:44:02,560 --> 00:44:05,760
ลูกชายที่ไหนจะโกรธแม่ได้ลงคอ

559
00:44:10,600 --> 00:44:13,920
โดยเฉพาะเมื่อกําลังไว้อาลัยแม่

560
00:44:15,840 --> 00:44:17,520
และคิดถึงแม่แทบขาดใจ

561
00:44:23,320 --> 00:44:25,440
หลานเลยเอาความโกรธไปลงกับคนอื่น

562
00:44:27,800 --> 00:44:28,840
แล้วโทษเขา

563
00:44:29,800 --> 00:44:31,520
กับการที่แม่จากไปแล้ว

564
00:44:38,680 --> 00:44:43,240
ปู่แน่ใจว่าเขากล่าวโทษตัวเอง
เรื่องนั้นมานับร้อยครั้ง

565
00:44:45,680 --> 00:44:46,680
เราทุกคนก็เช่นเดียวกัน

566
00:44:49,680 --> 00:44:51,080
แต่มันไม่ใช่ความผิดเรา

567
00:44:53,800 --> 00:44:55,160
ไม่ใช่ความผิดเขาด้วย

568
00:45:03,000 --> 00:45:04,000
สักวันหนึ่ง

569
00:45:05,360 --> 00:45:06,720
เมื่อหลานได้เป็นพ่อคน

570
00:45:08,080 --> 00:45:12,200
และลูกชายแท้ๆ
จ้องหน้าเราอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

571
00:45:12,960 --> 00:45:15,280
จนเราทําได้แค่ภาวนาขอให้เขายอมอภัย

572
00:45:16,080 --> 00:45:18,960
อย่างที่พ่อของหลานกําลังภาวนาขอให้ลูกยอมอภัย

573
00:45:20,560 --> 00:45:21,880
อย่างที่ปู่เองก็เคย

574
00:45:22,920 --> 00:45:25,960
แม้จะภาวนาน้อยครั้งจนน่าอายก็ตาม

575
00:45:30,280 --> 00:45:31,120
เมื่อนั้น...

576
00:45:34,880 --> 00:45:36,560
นึกถึงบทสนทนานี้ของเราเอาไว้

577
00:46:18,560 --> 00:46:19,560
ไปได้แล้ว

578
00:46:23,000 --> 00:46:25,600
- พ่ออยู่ในห้องทํางานรึเปล่า
- อยู่ในสวนครับ

579
00:46:25,600 --> 00:46:26,600
ขอบคุณ

580
00:47:23,000 --> 00:47:23,840
ไงครับพ่อ

581
00:47:24,960 --> 00:47:25,800
วิลลี่

582
00:47:27,400 --> 00:47:29,200
มาทําอะไรที่นี่ล่ะลูก

583
00:47:32,480 --> 00:47:33,840
นึกว่าอยู่โรงเรียน

584
00:51:09,760 --> 00:51:14,760
คําบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม