1
00:01:28,714 --> 00:01:31,175
(อิงจากนวนิยายของสตีเฟน คิง)

2
00:02:08,669 --> 00:02:10,172
(ตำรวจคลีฟส์มิลส์)

3
00:02:15,135 --> 00:02:16,136
(ตำรวจท้องถิ่นรัฐเมน)

4
00:02:27,439 --> 00:02:28,690
นี่ห้า เปลี่ยน

5
00:02:29,942 --> 00:02:32,444
นี่ฐาน เปลี่ยน ว่าไง แดนนี่

6
00:02:33,028 --> 00:02:36,823
สถานการณ์ที่บ้านแลนดอนดูปกติดี
ผมจะกลับบ้านไปนอนพักหน่อย

7
00:02:37,366 --> 00:02:41,578
เบคแมน เลิกปฏิบัติหน้าที่
เวลา 1.25 น. รับทราบ

8
00:02:43,830 --> 00:02:46,959
ผมจะแวะไปบ้านพี่สาวเธอระหว่างทาง
เธอ…

9
00:02:48,418 --> 00:02:49,753
เธอไม่อยู่บ้าน

10
00:05:52,769 --> 00:05:55,272
(สู่สุคติ)

11
00:06:18,545 --> 00:06:21,340
ถ้าเขาเข้าใกล้เกินไป
ฉันอยากให้แกแทงเขา

12
00:06:21,423 --> 00:06:25,093
แทงเข้าที่คอเลย โอเคไหม

13
00:06:28,013 --> 00:06:29,473
ผมรักพ่อนะ

14
00:06:32,726 --> 00:06:34,436
ฉันก็รักแก ไอ้หนู

15
00:07:18,438 --> 00:07:20,649
(พอล แลนดอน)

16
00:08:37,476 --> 00:08:38,684
อแมนดา…

17
00:08:39,895 --> 00:08:42,188
มันร้อนนะ ฉันจะถือให้ โอเคไหม

18
00:08:42,272 --> 00:08:47,861
สก็อตต์ให้ฉันดื่ม แต่ไม่ใช่โกโก้

19
00:08:49,571 --> 00:08:52,991
มันคือน้ำเย็น

20
00:08:53,909 --> 00:08:55,494
น้ำที่แสนสดชื่น

21
00:10:14,072 --> 00:10:16,491
ฮอลลีฮ็อกส์นี่ ไปเร็วอีก

22
00:10:17,910 --> 00:10:21,830
ฮอลลีฮ็อกส์นี่ ฮอลลีฮ็อกส์

23
00:10:21,914 --> 00:10:25,000
ฮอลลีฮ็อกส์นี่ ฮอลลีฮ็อกส์นี่

24
00:10:31,340 --> 00:10:32,341
ลีซีย์

25
00:10:35,552 --> 00:10:36,553
ลีซีย์

26
00:11:06,041 --> 00:11:07,042
ลีซีย์

27
00:11:12,798 --> 00:11:16,593
(เธอยังอยากกลับบ้านอยู่ไหม)

28
00:11:17,553 --> 00:11:18,720
อยาก

29
00:11:43,287 --> 00:11:45,789
(นึกถึงงานของสก็อตต์เข้าไว้)

30
00:11:47,583 --> 00:11:50,794
รูปภาพ ประภาคาร

31
00:12:01,346 --> 00:12:03,056
อแมนดา

32
00:12:18,655 --> 00:12:22,910
(ฉันอยากให้เธอช่วยฉัน)

33
00:12:26,872 --> 00:12:28,373
ฉันจะช่วยเธอ ลีซีย์

34
00:12:31,460 --> 00:12:33,337
ขอแค่พาฉันกลับบ้านก็พอ

35
00:12:35,923 --> 00:12:38,133
พาฉันกลับบ้านนะ ลีซีย์
พาฉันกลับบ้านที

36
00:12:45,390 --> 00:12:49,436
ได้ๆ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน

37
00:12:50,687 --> 00:12:51,688
ดีแล้ว

38
00:13:33,605 --> 00:13:36,608
(ช่วยฉันด้วย ลีซีย์)

39
00:13:38,318 --> 00:13:39,528
ช่วยฉันด้วย

40
00:15:06,615 --> 00:15:07,616
เฮ้

41
00:15:10,118 --> 00:15:11,119
เธอโอเคไหม

42
00:15:13,830 --> 00:15:15,165
เขามาที่นี่ใช่ไหม

43
00:15:16,708 --> 00:15:20,712
โอเค ถ้าเขากลับมาอีก
เราก็มีของพร้อมใช้

44
00:15:22,297 --> 00:15:23,465
นี่คือสิ่งที่ฉันเจอ

45
00:15:23,549 --> 00:15:26,677
นี่น่ะ ฉันคิดว่ามันคือสเปรย์พริกไทย

46
00:15:27,928 --> 00:15:28,929
และ…

47
00:15:32,349 --> 00:15:35,435
นี่ก็สเปรย์พริกไทยยี่ห้อเมซ
ฉันว่านะ

48
00:15:35,519 --> 00:15:40,649
พี่สาวเราเป็นแฟนตัวยงของเมซ
อันนี้ก็… เหมือนจะเป็นปืนพริกไทยเมซ

49
00:15:41,233 --> 00:15:42,901
ฆ่าเขาด้วยพริกไทย

50
00:15:42,985 --> 00:15:45,028
ฉันว่าอันนี้น่าสนใจ
มันเรียกว่าเครื่องร้องกรี๊ด

51
00:15:45,112 --> 00:15:47,990
และฉันว่ามันเสียงดังน่าดูเลยละ

52
00:15:48,073 --> 00:15:52,202
เราอาจจะทำให้เขากลัวจนหนีกระเจิง
หรือทำให้เขาหูหนวก หรือไม่ก็…

53
00:15:55,330 --> 00:15:58,500
ส่วนนี้ก็ปืนช็อตไฟฟ้า
ที่ฉันเคยบอกเธอ เพราะงั้น…

54
00:16:00,878 --> 00:16:03,005
"ขอบคุณมาก ดาร์ลา"
อ้อ ยินดีเสมอ โอเค

55
00:16:04,798 --> 00:16:05,799
เธอเป็นไงบ้าง

56
00:16:06,758 --> 00:16:08,010
ฉันมั่นใจว่าคงเจออย่างอื่นอีก

57
00:16:08,093 --> 00:16:10,721
แต่บ้านนางที่ไม่มีนางอยู่
มันยิ่งหลอนกว่าเดิมซะอีก

58
00:16:16,018 --> 00:16:21,565
ว้าว เธอเก็บของไปเยอะแล้วนี่
คืบหน้าจริงๆ ด้วย ดีแล้ว

59
00:16:23,942 --> 00:16:25,527
เธอเองก็เป็นที่ยึดเหนี่ยวได้

60
00:16:26,570 --> 00:16:29,781
ฉันยอมเสี่ยงให้พี่น้องทั้งสองคน
ของฉันเตร่อยู่ที่นั่นไม่ได้

61
00:16:33,577 --> 00:16:36,455
อ้อ อือ

62
00:16:40,042 --> 00:16:41,668
ฉันยังไม่ได้ดื่มกาแฟเลย

63
00:16:55,641 --> 00:16:56,850
ลีซีย์

64
00:16:58,477 --> 00:16:59,478
ลีซีย์

65
00:16:59,561 --> 00:17:01,730
ไม่เอาน่า เธอหายไปไหนเนี่ย

66
00:17:02,439 --> 00:17:03,440
โธ่ เวรเอ๊ย

67
00:17:04,983 --> 00:17:08,153
ลีซีย์ ลีซีย์ๆ

68
00:17:26,839 --> 00:17:30,425
ดอกไม้พวกนั้น
ฉันจับได้ไหม ปลอดภัยรึเปล่า

69
00:17:30,509 --> 00:17:34,221
ครั้งนึงผมเคยเด็ดกลับไปดอกนึง
แต่มันตายทันทีเลย

70
00:17:36,056 --> 00:17:37,474
ลีซีย์

71
00:17:38,058 --> 00:17:39,268
ดาร์ลา

72
00:17:41,895 --> 00:17:44,815
ลีซีย์ เกิดอะไรขึ้น เธอไปไหนมา

73
00:17:45,399 --> 00:17:48,026
ฉันรู้ว่าเธอคงไม่เชื่อฉัน
ถ้าฉันไม่สาธิตให้เธอเห็น

74
00:17:48,110 --> 00:17:50,445
สก็อตต์พูดถูก น้ำคือสิ่งที่ดีที่สุด

75
00:17:50,529 --> 00:17:52,698
- ยังไง
- ฉันไปบูยามูนมา

76
00:17:53,657 --> 00:17:55,450
- ไม่จริง ไม่ๆ
- จริง

77
00:17:55,534 --> 00:17:58,620
อแมนดาก็อยู่ที่นั่น
ส่วนนึงของนางน่ะนะ

78
00:17:58,704 --> 00:18:02,541
อือ โอเคๆ เธอ… เธอ…
เธอเริ่มจะทำให้ฉันกลัวแล้วนะ

79
00:18:02,624 --> 00:18:04,293
ดูสิ ฉันเอาไอ้นี่กลับมาให้เธอ

80
00:18:04,877 --> 00:18:06,962
- เล่นกลใช่ไหม
- เปล่า

81
00:18:08,589 --> 00:18:12,593
- ฉันเกลียดอะไรแบบนี้จริงๆ ลีซีย์
- ฉันรู้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบ ขอโทษนะ

82
00:18:12,676 --> 00:18:13,677
ฉันอยากกลับบ้าน

83
00:18:13,760 --> 00:18:15,387
- ไม่ๆ
- ฉันอยากกลับบ้านสักแป๊บนึง

84
00:18:15,470 --> 00:18:17,764
- ฉันอยากกลับไปนอน
- ไม่ได้ ฉันต้องการเธอกับอแมนดา

85
00:18:17,848 --> 00:18:19,349
ฉันต้องการพี่น้องของฉัน

86
00:18:20,601 --> 00:18:21,935
เขาจะฆ่าเรา

87
00:18:22,561 --> 00:18:24,229
- ดูลีย์เหรอ
- ใช่ ดูลีย์

88
00:18:28,442 --> 00:18:29,651
นี่คือเรื่องจริง

89
00:18:40,120 --> 00:18:42,372
- ครับ
- ศาสตราจารย์แดชมีล ฉันลีซา แลนดอน

90
00:18:43,248 --> 00:18:46,126
ผมไม่อยากคุยกับคุณ
ผมอธิบายให้คุณฟังไปแล้วนี่

91
00:18:46,210 --> 00:18:47,336
ฉันแค่อยาก… ฉันแค่…

92
00:18:48,086 --> 00:18:49,838
ฉันแค่อยากบอกคุณว่าฉัน…

93
00:18:49,922 --> 00:18:54,259
ฉันกำลังพิจารณาว่าจะฟ้องร้องคุณ
ห้าแสนดอลลาร์ข้อหาคุกคาม

94
00:18:54,885 --> 00:18:56,553
คุณแลนดอน ผม…

95
00:18:56,637 --> 00:18:58,222
ทนายฉันอยากให้ฟ้องสามล้านดอลลาร์

96
00:18:58,305 --> 00:19:00,140
แต่ฉันบอกว่า
"เขาไม่มีปัญญาจ่ายมากขนาดนั้น

97
00:19:00,224 --> 00:19:02,976
แต่ถ้าห้าแสน เขาอาจจะขายหุ้นทิ้ง

98
00:19:03,060 --> 00:19:07,022
ถอนบัญชีเงินออมเพื่อเกษียณทั้งหมด
และขายบ้าน ก็น่าจะพอจ่ายไหวใช่ไหม"

99
00:19:07,981 --> 00:19:11,818
- คุณแลนดอน ผมขอโทษ ผมเสียใจจริงๆ
- โอ้โฮ

100
00:19:11,902 --> 00:19:12,903
รู้ไหมสก็อตต์จะพูดว่าไง

101
00:19:12,986 --> 00:19:15,739
เขาคงบอกว่า "ถ้าคำขอโทษคือเม็ดฝน
ทะเลทรายซาฮาราคงจมน้ำไปแล้ว"

102
00:19:17,741 --> 00:19:20,953
แต่มีบางอย่างที่คุณน่าจะพอทำได้
เพื่อให้ฉันเปลี่ยนใจ

103
00:19:21,995 --> 00:19:23,330
แน่นอนครับ ได้ทุกอย่างเลย

104
00:19:24,706 --> 00:19:27,417
โอเค ถ้าเกิดว่าดูลีย์ติดต่อมาหาคุณ…

105
00:19:27,501 --> 00:19:28,919
คุณแลนดอน ผมบอกคุณไปแล้ว…

106
00:19:29,002 --> 00:19:31,171
ฟังฉันก่อน ฟังฉันๆ

107
00:19:31,964 --> 00:19:33,382
ฟังก่อน

108
00:19:33,465 --> 00:19:36,009
ถ้าดูลีย์ติดต่อมาหาคุณ

109
00:19:36,093 --> 00:19:40,597
ให้บอกเขาว่าฉันเปลี่ยนใจแล้ว
ฉันได้สติแล้ว

110
00:19:40,681 --> 00:19:45,269
และเขาควรมาพบฉันคืนนี้ตอนสี่ทุ่มตรง
ที่ห้องทำงานของสามีฉัน

111
00:19:47,145 --> 00:19:48,313
คุณฟังดูเหมือนคน

112
00:19:48,397 --> 00:19:52,150
ที่กำลังจะแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริงๆ
คุณแลนดอน

113
00:19:52,234 --> 00:19:54,695
คุณ… คุณก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ

114
00:19:56,280 --> 00:19:58,365
โอเค ประเด็นที่สองก็คือ
นี่เป็นการโกหกล้วนๆ

115
00:19:58,448 --> 00:20:00,367
แต่ฉันคิดว่าในเมื่อคุณบอกทุกคนแล้ว

116
00:20:00,450 --> 00:20:01,952
ว่าคุณช่วยชีวิตสามีฉันมาตลอดหลายปี

117
00:20:02,035 --> 00:20:03,620
คุณก็คงโอเคกับเรื่องนี้

118
00:20:03,704 --> 00:20:06,748
ฉันอยากให้คุณโทรหากรมตำรวจ
คลีฟส์มิลส์ คุยกับผู้กำกับริชาร์ดส์

119
00:20:06,832 --> 00:20:09,668
และบอกเขาว่าหมาบ้าของคุณโทรมาหาคุณ

120
00:20:09,751 --> 00:20:11,587
และบอกว่าเขากลัวตำรวจเลยหนีไปแล้ว

121
00:20:12,337 --> 00:20:14,464
คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันขอให้คุณทำไหม

122
00:20:14,548 --> 00:20:17,926
- ครับ ผม… แต่ว่า…
- คุณเข้าใจนะ

123
00:20:18,010 --> 00:20:19,178
คุณเข้าใจฉันใช่ไหม

124
00:20:19,261 --> 00:20:23,056
คำขู่ของคุณใช้ไม่ได้ผลหรอก
ผมจ้างทนายแล้ว และเขาบอกว่า…

125
00:20:23,140 --> 00:20:27,603
โห คุณมีทนายด้วยเหรอ
ได้ ฉันก็มีหลายคนไม่แพ้กัน

126
00:20:27,686 --> 00:20:30,564
และฉันมีเงิน 60 ล้านด้วย

127
00:20:30,647 --> 00:20:35,277
ถ้าเราตัดสินใจจะเล่นงานคุณ
คุณคงไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากแน่นอน

128
00:20:53,003 --> 00:20:55,005
คุณดูลีย์ นี่ลีซา แลนดอนนะ

129
00:20:55,088 --> 00:20:56,507
ฉันจะไปเยี่ยมพี่ฉันที่ออเบิร์น

130
00:20:56,590 --> 00:20:58,509
- แต่มาพบฉันที่นี่ตอนสี่ทุ่มตรง…
- โอเค หยุดเลย ไม่ๆ

131
00:20:58,592 --> 00:21:00,219
กรอกลับก่อน ห่วยแตกมาก

132
00:21:14,274 --> 00:21:18,403
คุณดูลีย์ นี่ลีซา แลนดอน อย่าทำร้าย
ฉันเลย คุณชนะแล้ว คุณเอาไปได้หมด

133
00:21:18,487 --> 00:21:21,782
เอิ่ม มาเจอฉันตอนสี่ทุ่มตรง
และฉันสัญญาว่าจะไม่…

134
00:21:23,200 --> 00:21:25,327
- เกลียดชะมัด ฉันทำไม่ลง
- ไม่ได้เรื่องเลย

135
00:21:35,712 --> 00:21:37,756
คุณดูลีย์ นี่ลีซีย์ แลนดอน

136
00:21:39,508 --> 00:21:41,802
คุณชนะแล้ว
ฉันจะให้ทุกอย่างตามที่คุณต้องการ

137
00:21:41,885 --> 00:21:46,056
มาเจอฉันที่นี่ตอนสี่ทุ่มตรง
ฉันจะไม่โทรหาตำรวจ แต่อย่าทำร้ายฉัน

138
00:21:47,057 --> 00:21:48,392
อย่าทำร้ายฉันอีก

139
00:21:56,191 --> 00:21:57,359
รอบนี้ดีแฮะ

140
00:21:58,402 --> 00:22:00,404
ไม่ ไม่มี… ไม่มีอะไรดีสักนิด

141
00:22:02,906 --> 00:22:04,783
เธอรู้ใช่ไหมว่าทำอะไรอยู่

142
00:22:06,201 --> 00:22:10,122
ทุกครั้งที่สก็อตต์เริ่มออกทัวร์
เพื่อไปพูดโปรโมตหนังสือของเขา

143
00:22:10,914 --> 00:22:13,959
เขามักเริ่มต้นพูด
ด้วยแนวคิดแบบเดียวกัน

144
00:22:14,042 --> 00:22:15,586
พูดถึงการดิ้นรน

145
00:22:16,336 --> 00:22:19,756
บอกว่านิยายทุกเรื่องมีการดิ้นรน
ระหว่างนักเขียนและเรื่องราว

146
00:22:19,840 --> 00:22:21,466
และนักเขียนมักพยายามยึดมั่นเข้าไว้

147
00:22:21,550 --> 00:22:25,220
แต่พอถึงจุดนึง เขาก็ต้องปล่อยไป
และให้เรื่องราวมันเล่าตัวเองออกมา

148
00:22:25,304 --> 00:22:27,639
นั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามทำอยู่ตอนนี้

149
00:22:28,307 --> 00:22:30,350
เรื่องนี้มีจุดจบที่แฮปปี้ใช่ไหม

150
00:22:32,686 --> 00:22:33,812
ไม่รู้สิ

151
00:22:53,165 --> 00:22:55,375
หวัดดีค่ะ เรามาเยี่ยมพี่สาวเราค่ะ

152
00:22:55,459 --> 00:22:57,628
ได้เลยค่ะ อ้อ คุณอาจจะอยากรู้

153
00:22:57,711 --> 00:23:02,007
อแมนดา คุณเดบุชเชอร์น่ะค่ะ
เริ่มพูดนิดหน่อย แต่ตอนนี้หยุดแล้ว

154
00:23:02,090 --> 00:23:05,677
ดร.โกลด์บอกว่าเราอาจต้องใส่สายสวน
ปัสสาวะให้ เพราะเธอไม่ขยับไปไหนเลย

155
00:23:05,761 --> 00:23:07,638
โอเคๆ ขอบคุณมากค่ะ

156
00:23:10,682 --> 00:23:14,811
แหงละ นางจะขยับไปไหนได้ไง
นางอยู่ที่อื่นนี่นา บูลีมูนใช่ไหม

157
00:23:14,895 --> 00:23:18,190
ใช่ มีอีกหลายคนเป็นแบบนาง
หลายพันคนเลยด้วย

158
00:23:18,273 --> 00:23:19,483
แต่นางก็ยังอยู่ที่นี่

159
00:23:19,566 --> 00:23:21,026
ใช่ เพราะนางมีสองร่างไง

160
00:23:21,109 --> 00:23:23,195
- อย่าลืมว่านางคือที่ยึดเหนี่ยวด้วย
- อือ

161
00:23:23,779 --> 00:23:25,322
โทษที ฉันไม่เข้าใจสักนิด

162
00:23:25,405 --> 00:23:26,740
เธอไม่ต้องเข้าใจหรอก

163
00:23:26,823 --> 00:23:29,993
- ใช่ ฉันไม่ต้อง แต่ฉันอยากเข้าใจ
- บ้าจริง หยุดทีเถอะ โอเคนะ

164
00:23:41,421 --> 00:23:42,422
เฮ้

165
00:23:44,758 --> 00:23:46,468
เฮ้ อแมนดา นี่ดาร์ลานะ

166
00:23:47,177 --> 00:23:48,387
มองฉันหน่อยสิ

167
00:23:51,306 --> 00:23:53,809
เรือโจรสลัด
เป็นสิ่งที่เด็กผู้หญิงเล่นได้

168
00:23:55,102 --> 00:23:56,895
แต่นั่นมันนานมาแล้ว

169
00:23:58,021 --> 00:23:59,481
เราอยากได้เธอกลับมา

170
00:24:08,699 --> 00:24:10,325
เรื่องราวของเธอจะจบแบบนี้งั้นเหรอ

171
00:24:10,409 --> 00:24:13,287
ให้นางอยู่ที่นี่ไปอีก 20 ปี
และได้แค่ฉี่ใส่ถุง

172
00:24:29,052 --> 00:24:32,139
(ฮอลลีฮ็อกส์)

173
00:24:41,231 --> 00:24:45,402
สก็อตต์รู้จักเธอในแบบที่เธอเป็น
ถูกไหม

174
00:24:47,446 --> 00:24:49,072
เขารู้ว่าเธอเป็นพวกชอบกรีดตัวเอง

175
00:24:50,991 --> 00:24:52,284
เหมือนเขาเลย

176
00:24:53,785 --> 00:24:55,913
เขารู้ว่าเธอคือหนึ่งในคนที่ดับสูญ

177
00:24:57,539 --> 00:25:00,834
เขาไปตามหาเธอ
ครั้งล่าสุดที่เธอหายไป

178
00:25:03,837 --> 00:25:06,840
เขาทำอะไรสักอย่าง
แต่เขารู้ว่ามันอาจเกิดขึ้นอีก

179
00:25:06,924 --> 00:25:09,718
เขาจึงเว้นที่ที่นี่ไว้ให้เธออยู่

180
00:25:09,801 --> 00:25:11,762
ฉันคิดว่าเขาเห็นทุกอย่างล่วงหน้า

181
00:25:12,429 --> 00:25:14,515
รวมทั้งจิม ดูลีย์

182
00:25:17,518 --> 00:25:19,478
ถ้าเธอได้ยินฉัน
ก็แสดงให้ฉันรู้ทีได้ไหม

183
00:25:42,835 --> 00:25:44,878
เขาทำอะไร อแมนดา

184
00:25:46,463 --> 00:25:48,131
เขาพาเธอกลับมายังไง

185
00:25:56,390 --> 00:25:57,599
ในความชั่วร้าย

186
00:25:59,643 --> 00:26:01,061
นั่นคือตอนที่คุณกรีดตัวเอง

187
00:26:02,980 --> 00:26:04,356
เพื่อระบายมันออกมา

188
00:26:06,400 --> 00:26:07,901
ผมเข้าใจทุกอย่างดี

189
00:26:09,778 --> 00:26:14,491
ผมเรียนรู้เมื่อนานมาแล้ว
ตอนที่ผมยังเด็ก

190
00:26:25,127 --> 00:26:27,671
นี่คือเรื่องระหว่างเราสองคน

191
00:26:36,597 --> 00:26:38,348
จูบฉัน

192
00:26:39,266 --> 00:26:40,392
ว่าไงนะ

193
00:26:44,938 --> 00:26:48,108
มันคือน้ำเย็น น้ำที่แสนสดชื่น

194
00:26:48,942 --> 00:26:50,736
เขาบอกว่าเอามาจากสระน้ำ

195
00:26:51,820 --> 00:26:53,488
ที่อยู่ในบูยามูน

196
00:27:58,929 --> 00:28:02,933
ได้ไงกัน ฉันมองเห็นพวกเธอ
ฉันมองเห็น… ฉันมองเห็นพวกเธอ

197
00:28:03,016 --> 00:28:05,185
ฉันลุกไม่ได้ มันเลวร้ายเหลือเกิน

198
00:28:05,269 --> 00:28:06,562
มันแย่มาก

199
00:28:07,229 --> 00:28:09,815
แต่เขาบอกว่าเธอจะ… เธอจะมาช่วยฉัน

200
00:28:09,898 --> 00:28:12,818
เพราะเธอไปช่วยเขา และเธอก็มาช่วยฉัน

201
00:28:12,901 --> 00:28:14,403
- เธอมาจริงๆ
- สก็อตต์เหรอ สก็อตต์

202
00:28:14,486 --> 00:28:15,904
สก็อตต์บอกเธอแบบนั้นเหรอ

203
00:28:15,988 --> 00:28:17,781
เขา… เขาบอกเธอตอนไหน

204
00:28:17,865 --> 00:28:19,741
ก็ตอน… ตอนที่…

205
00:28:20,492 --> 00:28:24,621
หลังจากที่ฉันสติแตกครั้งสุดท้าย
ไม่นานก่อนที่เขาจะตาย

206
00:28:25,330 --> 00:28:28,083
แต่เขาบอกว่า… ว่าฉันควรกลับมา

207
00:28:28,166 --> 00:28:31,879
และฉันควรกลับบ้าน
เพราะเธอต้องการฉัน

208
00:28:31,962 --> 00:28:33,714
- ใช่
- เธอต้องการฉันจริงๆ

209
00:28:33,797 --> 00:28:35,632
ฉันต้องการเธอจริงๆ

210
00:28:35,716 --> 00:28:37,467
ฉันต้องการเธอด้วย ฉันต้องการเธอ

211
00:28:37,551 --> 00:28:39,887
ฉันต้องการเธอทั้งสองคน
เพราะมีคนพยายามจะทำร้ายฉัน

212
00:28:39,970 --> 00:28:42,055
- มีคน… มีคนพยายามจะฆ่าฉัน
- ว่าไงนะ

213
00:28:43,098 --> 00:28:45,726
- โอเค แล้วเราจะบอกหมอว่าไง
- อะไรกัน

214
00:28:45,809 --> 00:28:47,519
สก็อตต์บอกเขาไปว่าไง

215
00:28:47,603 --> 00:28:48,979
สก็อตต์…

216
00:29:06,205 --> 00:29:07,206
สก็อตต์

217
00:29:08,415 --> 00:29:09,416
เฮ้

218
00:29:10,083 --> 00:29:11,084
เฮ้

219
00:29:12,586 --> 00:29:13,587
ทำอะไรอยู่เหรอ

220
00:29:15,005 --> 00:29:16,340
นั่นใช่ The Night People รึเปล่า

221
00:29:16,840 --> 00:29:20,302
ใช่ ผมเพิ่งได้คืนมาจากคาร์สัน
บ.ก.ที่น่ายกย่องของผมเอง

222
00:29:20,385 --> 00:29:21,595
ดูนี่สิ

223
00:29:24,640 --> 00:29:26,850
"เดินเรื่องช้าไปหน่อยพ่อหนุ่ม"
งั้นเหรอ

224
00:29:28,310 --> 00:29:32,439
ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะพูดแบบนั้น
คุณจะแก้ไขต้นฉบับหรือค้านกับเขาล่ะ

225
00:29:33,106 --> 00:29:35,359
น่าจะแก้ไข เขาพูดถูก

226
00:29:35,442 --> 00:29:39,488
ฉากกลับมาพบกันใหม่
มันน่าเหลือเชื่อไปหน่อย

227
00:29:39,571 --> 00:29:42,157
แต่ในอีกด้านนึงนะ ดูนี่สิ

228
00:29:44,701 --> 00:29:46,537
น่ารักจังเลย

229
00:29:46,620 --> 00:29:47,829
(ราล์ฟได้กลับบ้านแล้ว
หลังผ่านไปสามปี)

230
00:29:47,913 --> 00:29:50,082
แต่ฉันไม่รู้
ว่ามันเกี่ยวกับ บ.ก.ของคุณยังไง

231
00:29:50,165 --> 00:29:53,126
คุณคิดว่าไง ถ้าเจ้าหมาคอร์กี้
ที่ชื่อราล์ฟมาโผล่ในหนังสือของผม

232
00:29:53,210 --> 00:29:56,338
เขาคงบอกว่ามันเดินเรื่องช้าไปหน่อย

233
00:29:57,130 --> 00:30:00,843
นักเขียนนิยายอย่างเรา
เราต้องห่วงเรื่องแรงจูงใจ

234
00:30:00,926 --> 00:30:02,928
ระวังเรื่องเหตุบังเอิญ

235
00:30:03,011 --> 00:30:06,598
และอธิบายถึงสถานการณ์ต่างๆ
ซึ่งเป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี

236
00:30:07,349 --> 00:30:09,476
ชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย
ไม่เคยเลยสักนิด

237
00:30:09,560 --> 00:30:14,147
ความจริงคือไอ้หมาตัวนั้น
เดินทางไกลถึง 1,500 ไมล์

238
00:30:14,231 --> 00:30:16,733
แล้วโผล่หน้ามาที่บ้านหลังหายไปสามปี

239
00:30:18,068 --> 00:30:19,862
ราล์ฟคือความจริง

240
00:30:20,404 --> 00:30:22,322
เหมาะจะเอาไปทำสติกเกอร์ติดกันชน

241
00:30:25,325 --> 00:30:26,785
เต้นรำกับผมหน่อยสิ ที่รักจ๋า

242
00:30:26,869 --> 00:30:28,871
ไม่ได้ ฉันต้องเข้าเมืองไปทำธุระ

243
00:30:28,954 --> 00:30:31,164
- ฉันจะกลับมาตอนบ่า…
- ช่างหัวในเมือง ช่างธุระสิ

244
00:30:31,248 --> 00:30:34,585
ชีวิตคนสั้นจะตาย
เต้นรำกับผมนะ ที่รักจ๋า

245
00:31:51,870 --> 00:31:52,871
ราล์ฟ

246
00:32:00,712 --> 00:32:01,755
โอเค

247
00:32:17,271 --> 00:32:20,816
โอเค ระวังนะ เราจะลงบันไดแล้ว ลงเลย

248
00:32:27,906 --> 00:32:30,325
ไม่เป็นไรๆ

249
00:32:31,201 --> 00:32:32,578
เรียบร้อย

250
00:32:39,918 --> 00:32:41,170
คุณเดบุชเชอร์

251
00:32:41,253 --> 00:32:45,090
ขอพบ ดร.อัลเบอร์เนสหน่อยค่ะ
ฉันจะกลับแล้ว

252
00:32:45,799 --> 00:32:47,968
เรามาเยี่ยมนาง เราแค่…

253
00:32:48,051 --> 00:32:52,598
เราแค่คุยกับนางอย่างที่คุณแนะนำ
และ… และนางก็มีสติขึ้นมา

254
00:32:54,474 --> 00:32:55,559
เกิดขึ้นแบบนั้นจริงๆ เหรอ

255
00:32:55,642 --> 00:32:58,854
ใช่ค่ะ และฉันต้องกลับบ้านได้แล้ว

256
00:33:00,689 --> 00:33:02,608
ผมว่านั่นคงไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด…

257
00:33:02,691 --> 00:33:03,817
เฮ้ นั่นใช่คุณไหม

258
00:33:04,985 --> 00:33:05,986
ใช่ครับ

259
00:33:06,528 --> 00:33:07,821
ฟิตปั๋งเลยนะเนี่ย

260
00:33:08,906 --> 00:33:10,240
ขอบคุณครับ

261
00:33:15,120 --> 00:33:17,831
สิ่งสุดท้ายที่คุณจำได้คืออะไร
อแมนดา

262
00:33:19,041 --> 00:33:22,628
ฉัน… ฉันกรีดตัวเอง

263
00:33:23,545 --> 00:33:25,130
ฉันอยู่ในบ้านฉัน

264
00:33:25,214 --> 00:33:31,011
ฉันกรีดตัวเอง ลีซีย์มาหา
แล้วก็ดาร์ลา น่า… น่าจะมาทั้งสองคน

265
00:33:31,512 --> 00:33:35,891
แล้วฉันก็ตื่นขึ้นมา… ที่นี่

266
00:33:37,142 --> 00:33:40,103
มัน… มันรู้สึกเหมือนได้ตื่น

267
00:33:42,189 --> 00:33:46,276
และฉัน… ฉันคิดว่า
เป็นเพราะพวกเขาเรียกฉันกลับมา

268
00:33:52,282 --> 00:33:53,283
ผม…

269
00:33:53,992 --> 00:33:55,494
ผมเคยได้ยินอะไรแบบนั้นมาก่อน

270
00:33:55,577 --> 00:33:59,122
มี… มีหลายกรณีที่ระบุไว้ในหนังสือ
Psychological Types ของคาร์ล จุง

271
00:33:59,998 --> 00:34:01,333
แต่ผมไม่เคยเห็นเลยสักแบบเดียว

272
00:34:03,252 --> 00:34:05,838
บอกตามตรง ผม… ผมรู้สึกทึ่งมาก

273
00:34:05,921 --> 00:34:07,840
โว้ว! บรูซ สปริงสทีนเหรอ

274
00:34:07,923 --> 00:34:10,300
นั่นมัน… นั่นมันเดอะบอสนี่นา
ฉันหมายถึงว่า…

275
00:34:10,384 --> 00:34:12,010
คุณ… คุณได้เจอตัวจริงด้วยเหรอ

276
00:34:12,094 --> 00:34:14,763
ครับ ใช่ บัตรผ่านเข้าหลังเวที
อแมนดา…

277
00:34:14,847 --> 00:34:17,056
แล้วเขานิสัยดีไหม
หรือทำตัวเหมือนศิลปินดัง

278
00:34:17,139 --> 00:34:18,600
อ้อ นิสัยดีมาก

279
00:34:19,976 --> 00:34:23,522
อแมนดา ผม… ผมคิดว่า
คุณควรอยู่สักสองสามวันก่อน

280
00:34:23,605 --> 00:34:25,815
เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างโอเคดี

281
00:34:26,400 --> 00:34:29,820
ฉันซาบซึ้งใจ… ที่คุณดูแลฉัน
ดร.อัลเบอร์เนส

282
00:34:29,902 --> 00:34:31,405
แต่ฉัน… ฉันต้องไปแล้ว

283
00:34:31,487 --> 00:34:34,283
เราจะอยู่กับนางทั้งวันทั้งคืนค่ะ
ดร.อัลเบอร์เนส

284
00:34:34,366 --> 00:34:36,326
- ฮิวจ์
- ฮิวจ์

285
00:34:36,409 --> 00:34:39,621
และแน่นอน
ฉันจะนัดดูแลรักษานางอย่างต่อเนื่อง

286
00:34:39,705 --> 00:34:42,791
แต่ฉันไม่คิดว่า
ฉันต้องดูแลรักษาอย่างต่อเนื่อง…

287
00:34:42,875 --> 00:34:45,002
ไม่ ฉันว่าเธอต้องการ
การดูแลรักษาอย่างต่อเนื่อง

288
00:34:45,085 --> 00:34:47,129
ฉันจะคุยเรื่องนี้กับฮิวจ์
และหมอคนอื่นๆ

289
00:34:47,212 --> 00:34:48,797
- ไม่ ลีซีย์…
- นั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ

290
00:34:48,880 --> 00:34:49,882
ก็ได้

291
00:34:50,799 --> 00:34:55,053
โอเค แบบนี้มันผิดปกติมากๆ
ผมว่าอย่างน้อยก็ควรทดสอบอะไรหน่อย

292
00:34:55,137 --> 00:34:56,138
ไม่

293
00:34:57,431 --> 00:35:01,560
ฮิวจ์ คุณรู้ไหมว่า
สก็อตต์จะพูดยังไงกับเรื่องนี้

294
00:35:01,643 --> 00:35:05,230
"อย่าวิเคราะห์ จงปฏิบัติใช้"

295
00:35:06,356 --> 00:35:07,941
ยอมรับในพรที่ได้

296
00:35:12,321 --> 00:35:14,072
ยอมรับในพรที่ได้

297
00:35:17,451 --> 00:35:19,161
อัล กอร์ ฉันรักเขา

298
00:35:19,244 --> 00:35:21,038
ฉันโหวตเลือกเขาด้วยละ

299
00:35:21,121 --> 00:35:23,457
เขาทำสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก
รู้ไหมเขาได้รางวัลออสการ์ด้วย

300
00:35:24,041 --> 00:35:27,753
คุณรักษาเขาด้วยรึเปล่า
ฉันรู้ว่าคุณบอกไม่ได้ แต่ฉันอยากรู้

301
00:35:28,337 --> 00:35:29,630
สก็อตต์ก็รักเขาเหมือนกัน

302
00:35:30,797 --> 00:35:32,007
ภาพนี้ดูดีมากเลย

303
00:35:33,050 --> 00:35:34,176
หล่อมาก

304
00:35:43,936 --> 00:35:46,855
เรียบร้อย
เขาเป็นไอ้งั่งจริงๆ หรือฉันคิดไปเอง

305
00:35:46,939 --> 00:35:47,940
เขาเป็นไอ้งั่งจริงๆ

306
00:35:48,649 --> 00:35:49,900
อัล กอร์

307
00:35:50,526 --> 00:35:52,611
กางเกงในฉันงี้แฉะไปหมดแล้ว

308
00:35:52,694 --> 00:35:56,198
อือ ลืมไปแล้วว่าตอนเธอตัวแข็งทื่อ
มันเงียบสงบขนาดไหน

309
00:35:56,281 --> 00:35:59,243
โอเค นางออกมาแล้ว
นี่ต่างหากที่สำคัญ เราพานางออกมาได้

310
00:35:59,326 --> 00:36:03,372
ไม่ๆ มันเป็นการอยู่โดยสมัครใจ
พวกเขารั้งฉันไว้ที่นั่นไม่ได้

311
00:36:04,039 --> 00:36:06,583
ตายจริง ซึ้งในบุญคุณกันด้วยแน่ะ

312
00:36:09,962 --> 00:36:11,380
ฉันซาบซึ้งจริงๆ

313
00:36:13,340 --> 00:36:16,343
พวกเธอไม่รู้หรอก
ขอบใจมากนะ ทั้งสองคนเลย ขอบใจนะ

314
00:36:16,426 --> 00:36:17,427
ไม่เป็นไร

315
00:36:25,561 --> 00:36:26,562
อือ

316
00:36:28,480 --> 00:36:30,524
- ไม่ๆ ไม่ๆ ทางนี้
- ไม่นะ ไม่ๆ เธอจ๋า

317
00:36:32,234 --> 00:36:33,402
รถอยู่ทางนี้

318
00:37:32,419 --> 00:37:36,089
ฉันรู้ตัวว่าฉันกำลังไป

319
00:37:36,173 --> 00:37:38,967
และฉันแค่… ฉันหยุดมันไม่ได้ แล้วก็…

320
00:37:42,179 --> 00:37:44,598
ฉันนึกว่าฉันจะติดอยู่ที่นั่น
ไปตลอดกาล และ…

321
00:37:46,475 --> 00:37:47,476
โธ่ บ้าจริง

322
00:37:48,018 --> 00:37:49,686
เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ลีซีย์

323
00:37:51,647 --> 00:37:54,191
เพราะนางต้องการเธอน่ะสิ
เราทั้งคู่แหละ

324
00:37:54,274 --> 00:37:56,527
เรารักเธอนะ มนุษย์ป้ามากปัญหา

325
00:37:57,903 --> 00:38:00,113
จอดหน่อย ลีซีย์ ตรงนี้เลยนะ

326
00:38:00,197 --> 00:38:03,534
- จอดรถๆ ลีซีย์ จอดตรงนี้
- อะไร ไม่นะ ไม่ได้ ฝนจะตกห่าใหญ่ละ

327
00:38:03,617 --> 00:38:05,869
ไม่ ฉันอยากดูพายุ

328
00:38:05,953 --> 00:38:08,288
- จอดหน่อยนะ ลีซีย์ ขอร้อง
- โอเค โอเคๆ

329
00:38:09,581 --> 00:38:11,625
และฉันอยากให้เธอบอกฉันทุกอย่าง

330
00:38:16,588 --> 00:38:17,881
ก่อนที่ฝนจะตก

331
00:38:47,578 --> 00:38:49,872
เธอเข้าใจทุกอย่างที่ฉันบอกเธอไหม

332
00:38:51,415 --> 00:38:52,624
เขามันคนเสียสติดีๆ นี่เอง

333
00:38:53,292 --> 00:38:56,920
เขาหึงเธอ เขาแอบสนใจเธอด้วย
มีอะไรไม่เข้าใจตรงไหน

334
00:38:57,004 --> 00:38:58,839
เธอเข้าใจใช่ไหม
ว่าทำไมนางถึงแจ้งตำรวจไม่ได้

335
00:38:58,922 --> 00:39:01,675
อือ ฉัน… อือ ฉันเข้าใจๆ ฉันมีปืน

336
00:39:01,758 --> 00:39:03,760
ไม่ เธอไม่มีปืน
เพราะดาร์ลาโยนทิ้งแม่น้ำไปแล้ว

337
00:39:03,844 --> 00:39:05,804
- เธอไม่มีปืนอีกแล้วละ
- พวกเธอสองคนบ้าไปแล้ว

338
00:39:05,888 --> 00:39:08,390
จะเรียกมันว่าบาเนลลาหรือบูลีมูน
อะไรก็ตาม แต่มันไม่มีจริง

339
00:39:08,473 --> 00:39:12,769
- ดาร์ลา เธอก็เห็นฉันไปที่นั่น
- ฉันเห็นเธอสำรอกน้ำใส่ปากนาง

340
00:39:12,853 --> 00:39:14,897
อ้าว แค่เนี้ยเหรอ
เธอเห็นแค่นี้เนี่ยนะ

341
00:39:14,980 --> 00:39:16,231
- พอเลย โอเคนะ
- ไม่

342
00:39:16,315 --> 00:39:18,692
ไม่ เขาทำร้ายฉัน เขาหาเรื่องฉัน

343
00:39:18,775 --> 00:39:21,528
ถ้าเขาหาเรื่องฉันอีก มันจะเป็น
ครั้งสุดท้ายที่เขาได้หาเรื่องคนอื่น

344
00:39:21,612 --> 00:39:24,698
ถูก เธอเป็นเหมือนเหล็กกล้า
ที่ช่วยให้เขาเข้มแข็งตั้งแต่แรก

345
00:39:24,781 --> 00:39:27,159
อ้อ สก็อตต์มีความกล้าเยอะอยู่แล้ว

346
00:39:27,242 --> 00:39:30,412
ใช่ ในวัยเด็กน่ะสิ เขาต้องใช้มัน
เพื่อให้รอดตายจากวัยเด็กของเขา

347
00:39:30,495 --> 00:39:32,623
เขาบอกอะไรเธอ อแมนดา
เขาเล่าอะไรให้เธอฟัง

348
00:39:32,706 --> 00:39:34,625
- เขาอาจจะฆ่าฉันไปแล้วก็ได้
- ฝนมาแล้ว

349
00:39:34,708 --> 00:39:36,376
- ว่าไงนะ
- เขาอาจจะฆ่าฉันไปแล้วก็ได้

350
00:39:37,085 --> 00:39:38,295
มันไม่ใช่แค่…

351
00:39:38,378 --> 00:39:41,507
ไฟเปิดอยู่หรือมีจานชามอยู่เต็มอ่าง
หรือไม่ได้เก็บที่นอนให้เรียบร้อย

352
00:39:41,590 --> 00:39:43,133
แต่มันมีเศษอาหารอยู่ทั่ว…

353
00:39:43,217 --> 00:39:45,427
มีอาหารอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว
เพราะเขากินอาหารของเธอ แมนดา

354
00:39:45,511 --> 00:39:46,762
อย่างกับคนเหลือขอ

355
00:39:46,845 --> 00:39:50,057
บ้านฉันเหรอ
เขาเข้าไปในบ้านฉันเหรอ เขา…

356
00:39:50,849 --> 00:39:52,392
- เราต้องฆ่าเขา
- แถมยังมีกลิ่นด้วย

357
00:39:52,476 --> 00:39:56,730
ฉันไม่รู้ว่าเป็นกลิ่นเหงื่อ
หรือกลิ่นเท้าเขา แต่มันมีกลิ่น และ…

358
00:39:56,813 --> 00:39:59,066
ดูลีย์อยู่ที่นั่น
เขาอยู่ที่นั่นตอนฉันแวะไปเอาปืน

359
00:39:59,149 --> 00:40:02,736
น่าจะเคยไปที่นั่น เขาน่าจะไปที่นั่น
เพราะเขามันงี่เง่า

360
00:40:02,819 --> 00:40:04,321
พนันได้เลยว่าเขาจับตาดูฉันตลอดเวลา

361
00:40:04,404 --> 00:40:05,822
ไม่อยู่ใต้เตียงก็อยู่ในตู้เสื้อผ้า

362
00:40:05,906 --> 00:40:06,990
เราต้องฆ่าเขา

363
00:40:07,074 --> 00:40:08,367
อแมนดา ให้ตายสิ

364
00:40:11,662 --> 00:40:12,663
บ้าเอ๊ย

365
00:40:14,331 --> 00:40:15,332
ลีซีย์

366
00:40:16,166 --> 00:40:18,210
เธอว่าเธอจะฆ่าเขาได้จริงๆ เหรอ

367
00:40:18,293 --> 00:40:19,294
ใช่

368
00:40:19,378 --> 00:40:21,672
แล้วเอาศพไปทิ้งที่นั่นน่ะเหรอ

369
00:40:23,090 --> 00:40:24,091
ใช่

370
00:40:24,174 --> 00:40:25,384
- ฉันช่วยได้ไหม
- ได้

371
00:40:25,968 --> 00:40:27,219
ได้สิ

372
00:40:27,302 --> 00:40:29,596
- อแมนดา
- แจ๋วเลย ใช่

373
00:40:29,680 --> 00:40:30,889
- อแมนดา
- อแมนดา

374
00:40:31,849 --> 00:40:33,267
เธอจะช่วยเราฆ่าเขาไหม

375
00:40:33,892 --> 00:40:37,020
เอาสิ ฉันไม่มีปัญหากับการเชือดเขา

376
00:40:37,771 --> 00:40:39,189
ฆ่าแม่งให้ตายเลย

377
00:40:39,273 --> 00:40:41,650
- ฆ่าแม่งให้ตาย
- ฆ่าแม่งเลย

378
00:40:41,733 --> 00:40:44,653
- ฆ่าแม่งให้ตาย
- ฆ่าแม่งเลย

379
00:40:44,736 --> 00:40:49,449
ฆ่าแม่งให้ตายเลย

380
00:40:50,200 --> 00:40:52,661
- เย่!
- ฆ่าแม่งให้ตาย

381
00:40:52,744 --> 00:40:55,706
เอาสิวะ เอาแม่งให้ตาย

382
00:41:29,573 --> 00:41:33,076
คุณดูลีย์ นี่ลีซีย์ แลนดอน
คุณชนะแล้ว

383
00:41:33,160 --> 00:41:34,578
ฉันจะให้ทุกอย่างตามที่คุณต้องการ

384
00:41:35,329 --> 00:41:38,749
มาเจอฉันที่นี่ตอนสี่ทุ่มตรง
ฉันจะไม่โทรหาตำรวจ

385
00:41:39,583 --> 00:41:42,544
แต่อย่าทำร้ายฉันอีก

386
00:42:23,627 --> 00:42:24,795
ดูเหมือนคุณติดฝนมานะ

387
00:42:24,878 --> 00:42:28,632
ใช่ค่ะ และฉันเพลินมากด้วย
คุณเป็นไงบ้าง

388
00:42:28,715 --> 00:42:30,092
- ก็ดีครับ
- เหรอคะ

389
00:42:30,175 --> 00:42:33,679
ผู้กำกับริชาร์ดส์บอกว่า
เรื่องไร้สาระพวกนี้ใกล้จะจบลงแล้ว

390
00:42:33,762 --> 00:42:35,013
เขาได้คุยกับศาสตราจารย์

391
00:42:35,097 --> 00:42:37,975
และเขาบอกว่าคนที่แอบตามคุณ
ออกไปจากพื้นที่นี้แล้ว

392
00:42:39,268 --> 00:42:40,811
เป็นข่าวที่ดีมากจริงๆ

393
00:42:40,894 --> 00:42:42,229
ครับ

394
00:42:42,312 --> 00:42:43,856
แต่คุณเชื่อแบบนั้นไหม

395
00:42:49,862 --> 00:42:52,614
คุณคือคนที่บอกว่า
คนพวกนี้โผล่มาแล้วก็ไปไม่ใช่เหรอ

396
00:42:53,282 --> 00:42:55,117
ครับ แต่เขาอาจจะหลอกเราก็ได้

397
00:42:56,618 --> 00:42:59,079
คืองี้นะครับ
คืนนี้สถานีเรามีเจ้าหน้าที่ไม่พอ

398
00:42:59,162 --> 00:43:01,081
ผม… ผมอยู่แถวนี้ต่อได้ไม่เป็นไร

399
00:43:02,541 --> 00:43:03,834
คุณควรไปพักบ้างนะคะ

400
00:43:05,169 --> 00:43:08,797
ได้ครับ คุณมีเบอร์ผมในปุ่มโทรด่วน
และเบอร์สถานีด้วยใช่ไหมครับ

401
00:43:08,881 --> 00:43:11,300
ใช่ค่ะ ฉันจะโทรหาคุณคนแรกเลย
ถ้าเกิดอะไรขึ้น โอเคนะคะ

402
00:43:11,383 --> 00:43:12,676
- ครับ ตกลงตามนั้น
- ขอบคุณมาก

403
00:43:12,759 --> 00:43:14,469
เช็ดตัวให้แห้งและขอให้ปลอดภัยครับ

404
00:43:18,974 --> 00:43:21,059
บอกเขาว่าฉันจะโทรหา
ถ้าฉันต้องการตัวเขา

405
00:43:39,870 --> 00:43:41,455
ฉันไม่ชอบให้พวกเธออยู่ในอันตรายเลย

406
00:43:41,538 --> 00:43:44,708
เราคงตกอยู่ในอันตรายน้อยกว่านี้
ถ้าดาร์ลาไม่ได้เอาปืนฉันไปทิ้งน้ำ

407
00:43:44,791 --> 00:43:48,504
ลืมเรื่องปืนไปก่อนเถอะ โอเคไหม
เรารู้แล้วว่าต้องทำอะไร ใช่ไหมล่ะ

408
00:43:48,587 --> 00:43:50,923
อือ เขาคงไม่ได้คาดคิด
ว่าจะเจอสามรุมหนึ่ง

409
00:43:51,006 --> 00:43:52,132
- ใช่
- โอเค อือ

410
00:43:52,216 --> 00:43:54,384
ประเด็นเดียวนะ ลีซีย์

411
00:43:54,468 --> 00:43:56,929
คือเส้นทางที่เธออยากให้เราไป
มีเถาวัลย์พิษห้อยอยู่สองฟาก

412
00:43:57,012 --> 00:43:59,097
บ้าจริง งั้นก็อย่าไปจับมันสิ

413
00:43:59,723 --> 00:44:03,435
และแค่… และพานางกลับไป…
ไปบ้านเธอ อย่า… อย่าไปบ้านอแมนดา

414
00:44:03,519 --> 00:44:05,103
เออน่า ฉันไม่ได้โง่นะ

415
00:44:05,187 --> 00:44:06,522
แวะไปร้านอาหารในเมืองก่อน

416
00:44:06,605 --> 00:44:09,900
ฉันอยากกินชีสเบอร์เกอร์
กับเฟรนช์ฟรายส์ไหม้ๆ แบบที่ฉันชอบ

417
00:44:09,983 --> 00:44:11,610
อือ ฉันรู้ว่าเธอชอบกินแบบไหน

418
00:44:12,528 --> 00:44:14,238
ฉันรู้ว่าเธอชอบแบบไหน

419
00:44:14,321 --> 00:44:15,781
พูดเรื่องอะไรของเธอ

420
00:44:15,864 --> 00:44:17,741
- เจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ
- โอ๊ยตาย

421
00:44:17,824 --> 00:44:21,036
- เธอแอบจิ๊จ๊ะกับตำรวจ
- เปล่าซะหน่อย ฉัน…

422
00:44:30,003 --> 00:44:31,421
อย่ามาเยาะเย้ยผม

423
00:45:12,296 --> 00:45:13,547
เขามาแน่

424
00:46:46,223 --> 00:46:48,225
คำบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี