1
00:00:06,083 --> 00:00:08,167
ความเดิมตอนที่แล้วในโชกุน

2
00:00:08,250 --> 00:00:13,417
ท่านโทรานางะได้ตัดสินใจที่จะลาออก
จากการเป็นสมาชิกของคณะอุปราช

3
00:00:13,500 --> 00:00:18,667
ในการลงมติใดๆ ไทโกกำหนดให้มีอุปราชห้าคน

4
00:00:18,750 --> 00:00:21,958
ท่านหญิงโอจิบะขอกลับมาที่โอซาก้า

5
00:00:22,042 --> 00:00:24,167
ข้าน่ะยินยอมอยู่แล้ว

6
00:00:24,250 --> 00:00:25,875
ไม่เช่นนั้นก็คงจะเป็นการวางตัวเป็นปรปักษ์

7
00:00:25,958 --> 00:00:27,625
เจ้าไม่ใช่เด็กอมมือแล้วนะ

8
00:00:27,708 --> 00:00:29,250
ข้าเดาว่าชายผู้นั้นคือสามีของท่าน

9
00:00:29,333 --> 00:00:32,125
เขาชื่อโทดะ ฮิโรคัตสึ
แม้สหายจะเรียกเขาว่าบุนทาโร่

10
00:00:32,208 --> 00:00:33,333
เดี๋ยวก่อน

11
00:00:33,417 --> 00:00:35,458
เห็นแก่พระเจ้าเถอะ เขาอาจยังรอดได้นะ

12
00:00:37,250 --> 00:00:39,250
โทดะ ฮิโรคัตสึ

13
00:00:43,750 --> 00:00:45,458
- เวร
- ขอโทษ

14
00:00:46,042 --> 00:00:48,500
ข้ายินดีที่ได้เห็นว่า
ท่านเปลี่ยนใจเรื่องอาบน้ำแล้ว

15
00:00:49,542 --> 00:00:51,083
ดูท่านจะอารมณ์สดชื่น

16
00:00:51,167 --> 00:00:52,375
หลังจากค่ำคืนที่ดีกับสตรีที่น่าพึงใจ

17
00:00:52,458 --> 00:00:54,917
ถ้าเช่นนั้นท่านก็ชื่นชอบคณิกานางนั้น

18
00:00:57,708 --> 00:00:59,333
เราไม่ยอมรับการปรากฏตัวของเจ้าที่นี่

19
00:01:00,083 --> 00:01:01,083
แกมันสถุลสิ้นดี

20
00:01:18,000 --> 00:01:19,208
ให้มันได้งี้สิโว้ย

21
00:01:19,292 --> 00:01:21,625
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับเราด้วย

22
00:01:21,708 --> 00:01:26,833
ปืนใหญ่อันเขื่อง ซากศพกองพะเนินเทินทึก
เราไม่ได้ต้องการเลย

23
00:01:34,583 --> 00:01:36,292
มีกองทัพกำลังมา

24
00:01:36,375 --> 00:01:37,708
ไพร่พลหลายพัน

25
00:01:56,875 --> 00:01:58,458
พ่อข้ากลับมาแล้ว

26
00:02:10,833 --> 00:02:11,667
มาริโกะ

27
00:02:12,292 --> 00:02:13,125
เขายังไม่ตาย

28
00:02:14,833 --> 00:02:15,792
ดูสิว่านั่นใคร

29
00:02:17,958 --> 00:02:19,375
สามีของท่าน

30
00:03:40,875 --> 00:03:43,458
(อิงจากนิยายที่แต่งโดย เจมส์ คลาเวลล์)

31
00:03:49,417 --> 00:03:51,417
(SHOGUN)

32
00:04:11,000 --> 00:04:14,917
(บทที่ห้า: ลูกไก่ในกำมือ)

33
00:04:18,458 --> 00:04:20,292
สักวัน ท่านหญิงโอจิบะจะกลับมา

34
00:04:20,375 --> 00:04:23,667
จากปราสาทของโทรานางะในเอโดะ

35
00:04:25,458 --> 00:04:29,833
เราต้องทำทุกวิถีทางให้มารดาของทายาท
กลับจากโอซาก้า

36
00:04:29,917 --> 00:04:32,333
มายังบ้านของนางในเมืองที่ปลอดภัย
กว่าเมื่อจากไป

37
00:04:33,292 --> 00:04:36,292
โทรานางะจะต้องถูกขับออกจากตำแหน่ง

38
00:04:37,792 --> 00:04:39,125
ข้าเห็นด้วย

39
00:04:39,208 --> 00:04:43,833
การที่เขาหนีออกจากโอซาก้านั้น
ไม่เพียงเป็นการเย้ยหยันคณะอุปราช

40
00:04:43,917 --> 00:04:45,708
แต่ยังเป็นการดูหมิ่นทายาทอีกด้วย

41
00:04:47,292 --> 00:04:48,167
โอโนะ

42
00:04:48,167 --> 00:04:49,125
ท่านคิดเห็นเช่นไร

43
00:04:49,917 --> 00:04:51,000
ขับให้พ้นตำแหน่ง

44
00:04:51,083 --> 00:04:56,167
ได้เห็นพวกเรากลมเกลียวกันแบบนี้
มันช่างน่าอุ่นใจดีจริงๆ

45
00:04:57,208 --> 00:04:59,750
เพียงแต่…

46
00:04:59,833 --> 00:05:04,417
การลาออกของโทรานางะ
ทำให้การขับเขาจากตำแหน่งเป็นไปไม่ได้

47
00:05:05,542 --> 00:05:08,208
เพราะตอนนี้คณะอุปราชของเราไม่ครบองค์

48
00:05:09,625 --> 00:05:13,583
เรามาลงคะแนนเลือกคนที่จะมาแทนเขากันเถอะ

49
00:05:15,833 --> 00:05:19,583
อิเคดะ สหายของอิชิโดะ
จะทำหน้าที่อุปราชได้อย่างดีเยี่ยม

50
00:05:21,208 --> 00:05:22,458
เจ้างั่งนั่นน่ะนะ

51
00:05:23,250 --> 00:05:25,083
ตำแหน่งจะได้เหม็นสาปบ้านนอกน่ะสิ

52
00:05:26,917 --> 00:05:28,875
ฮิโรดะล่ะเป็นยังไง

53
00:05:29,958 --> 00:05:32,125
ตำแหน่งจะมีราคีเพราะชาวคริสเตียน

54
00:05:45,667 --> 00:05:48,125
ท่านคิยามะเสียใจที่ไม่ได้มาร่วมขอรับ

55
00:05:52,250 --> 00:05:55,917
ส่วนข้าขอเสนอมาเอดะ

56
00:05:56,375 --> 00:05:58,917
เป็นตัวเลือกที่วิเศษ

57
00:05:59,667 --> 00:06:03,333
ข้าจะไม่นั่งอยู่ในคณะอุปราช
กับไอ้หมาขี้เรื้อนนั่นแน่

58
00:06:03,417 --> 00:06:06,167
ให้ข้าคว้านท้องตัวเองยังดีเสียกว่า

59
00:06:06,833 --> 00:06:08,125
ซูกิยามะ

60
00:06:09,042 --> 00:06:10,958
บางทีท่านอาจไม่ทราบ…

61
00:06:11,042 --> 00:06:14,500
มาเอดะนั้นอันที่จริงเป็นลูกพี่ลูกน้องของโอโนะ

62
00:06:51,792 --> 00:06:56,125
ข้ารู้แล้วว่า
เหตุใดคนจึงขนานนามนางว่า "นารีเหล็ก"

63
00:06:57,333 --> 00:06:58,625
เจ้าเพิ่งมาล่าสัตว์ครั้งแรกหรือ

64
00:06:59,708 --> 00:07:02,417
สามีข้าไม่เคยมีเหตุให้ต้องชวนข้ามา

65
00:07:04,208 --> 00:07:06,833
สามีเจ้าน่ะ ปาฏิหาริย์แท้ๆ

66
00:07:07,708 --> 00:07:09,958
เขาใช้เวลา 20 วัน จึงกลับมาหาเรา

67
00:07:11,417 --> 00:07:16,375
ข้ารู้สึกทึ่งมากที่เขารอดชีวิตกลับมาได้

68
00:07:16,458 --> 00:07:20,708
โรนินกลุ่มหนึ่งช่วยเขาฝ่าวงล้อมการต่อสู้ออกมา

69
00:07:21,500 --> 00:07:26,333
ตอนที่พวกเขาไปถึงเอโดะ
เหลือรอดกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น

70
00:07:27,042 --> 00:07:29,000
มันเป็นความทุกข์ทรมานแสนสาหัส

71
00:07:34,167 --> 00:07:39,792
นี่คือบันทึกสิ่งที่อันจินได้พูดหรือกระทำไว้
ตั้งแต่ท่านจากไป

72
00:07:40,917 --> 00:07:44,292
ข้าขอให้เจ้ายังอยู่ที่บ้านของอันจิน

73
00:07:44,375 --> 00:07:46,125
และคอยทำหน้าที่ล่ามต่อไป

74
00:07:47,333 --> 00:07:49,333
แล้วสามีข้าล่ะ

75
00:07:50,125 --> 00:07:54,583
ข้าบอกบุนทาโร่แล้ว
ให้ย้ายเข้าไปอยู่กับเจ้าในบ้านอันจิน

76
00:07:55,333 --> 00:07:58,917
แบบนี้เจ้าจะได้รับใช้คนทั้งคู่

77
00:08:01,208 --> 00:08:02,042
ท่านพ่อ

78
00:08:05,750 --> 00:08:06,625
บอกข้าซิ…

79
00:08:07,500 --> 00:08:12,042
ลูกชายข้าเป็นคนเสนอความคิด
ให้สังหารเนบาระ โจเซนหรือเปล่า

80
00:08:13,250 --> 00:08:14,750
ข้ามิทราบเจ้าค่ะ

81
00:08:14,833 --> 00:08:17,542
ฆ่าเขาเป็นความคิดที่โง่บัดซบ

82
00:08:18,125 --> 00:08:22,375
อิชิโดะคงจะเอามาใช้เป็นข้ออ้าง
ในการก่อสงครามเป็นแน่

83
00:08:24,542 --> 00:08:25,375
ท่านพ่อ

84
00:08:28,250 --> 00:08:32,417
มาริโกะ ช่วยนำไก่ฟ้าตัวนี้ไปให้อันจินด้วย

85
00:08:33,125 --> 00:08:34,958
เป็นเครื่องแสดงความขอบคุณจากข้า

86
00:08:52,083 --> 00:08:53,958
ข้ารู้ว่าท่านพ่อไม่พอใจข้า

87
00:08:56,833 --> 00:08:59,250
เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่า

88
00:08:59,333 --> 00:09:01,208
การที่เจ้าฆ่าโจเซนนั้น

89
00:09:01,292 --> 00:09:04,000
มันอาจเป็นการทำคุณให้ยาบุชิเกะ

90
00:09:04,083 --> 00:09:05,167
ไม่สินะ…

91
00:09:06,167 --> 00:09:09,042
อาจเป็นหลานจอมมักใหญ่ใฝ่สูงของเขา

92
00:09:09,625 --> 00:09:11,917
ที่หลอกให้เจ้าทำอะไรโง่เง่าเยี่ยงนั้น

93
00:09:12,583 --> 00:09:13,417
ท่านพ่อ…

94
00:09:13,500 --> 00:09:14,958
เจ้าจะเรียกข้าว่านายท่าน

95
00:09:15,042 --> 00:09:16,625
เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว

96
00:09:16,708 --> 00:09:18,792
สัตว์เดรัจฉาน…

97
00:09:18,875 --> 00:09:21,958
ม้านี่เลวร้ายกว่าคนในเรื่องความไม่รู้คุณ

98
00:09:24,167 --> 00:09:27,500
เจ้าตกหลุมพรางพวกมันได้ง่ายดายเหลือเกิน

99
00:09:27,583 --> 00:09:29,417
ปล่อยให้ตัวเองเป็นลูกไก่ในกำมือศัตรู

100
00:09:29,500 --> 00:09:33,250
ไม่ต่างอะไรกับนกเหยี่ยวที่ถูกฝึกจนเชื่อง
แต่ไร้ความสง่างาม

101
00:09:36,458 --> 00:09:37,875
คนเราล้วนไม่ต่างจากนกเหยี่ยว

102
00:09:39,583 --> 00:09:43,500
บางตัวบินโฉบออกจากข้อมือ

103
00:09:43,583 --> 00:09:45,667
ตรงเข้าสังหารทุกสิ่งที่เคลื่อนไหว

104
00:09:48,458 --> 00:09:52,917
บางตัวเกียจคร้าน
และไม่อาจสะกดกลั้นต่อสิ่งล่อใจ

105
00:09:54,917 --> 00:09:58,333
แต่คนทุกคนฝึกให้เชื่องได้

106
00:10:01,417 --> 00:10:05,667
เมื่อฝึกฝนพวกมันให้รู้จักล่าเหยื่อที่เหมาะสม

107
00:10:07,625 --> 00:10:10,167
พวกมันจะทำหน้าที่นักล่าให้เจ้าเอง

108
00:10:16,625 --> 00:10:20,083
จนกว่าเจ้าจะเข้าใจที่ข้าพูดนี้

109
00:10:20,167 --> 00:10:22,958
ข้าจะปลดกองพลทหารปืนใหญ่
จากการบัญชาการของเจ้า

110
00:10:42,125 --> 00:10:43,417
มีคนมาส่งของขอรับ

111
00:11:14,000 --> 00:11:17,167
นายท่าน โจเซนขอรับ

112
00:11:24,792 --> 00:11:28,750
เจ้าข้าเอ๊ย ของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดอยู่นี่แล้ว

113
00:11:28,833 --> 00:11:30,000
เจ้าเห็นไหม

114
00:11:30,083 --> 00:11:33,083
ข้าทำส่วนของข้า ตาแก่ก็ทำส่วนของเขา
ทีนี้มันก็เริ่มจะได้เรื่องละ

115
00:11:33,583 --> 00:11:36,000
เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูด แต่ตอนข้าอายุเท่าเจ้า

116
00:11:36,083 --> 00:11:37,958
ที่ข้าต้องทำประจำคือควักไส้ถอนขนเหยื่อล่า

117
00:11:38,042 --> 00:11:39,833
พ่อของข้าจะเข้าไปลักลอบล่าสัตว์ในชาแธม

118
00:11:39,917 --> 00:11:40,750
ดูนะ

119
00:11:40,833 --> 00:11:41,708
ดูนี่นะ

120
00:11:42,333 --> 00:11:45,083
เราจะแขวนให้มันแห้งสักสองสามวัน

121
00:11:45,167 --> 00:11:47,292
อาจจะหนึ่งสัปดาห์ ขึ้นกับสภาพอากาศ

122
00:11:48,458 --> 00:11:49,458
เรียบร้อย

123
00:11:50,250 --> 00:11:52,750
ขออภัยอย่างสูงเจ้าค่ะ แต่

124
00:11:54,458 --> 00:11:56,875
นกมันจะเน่าไม่ใช่เหรอคะ

125
00:11:57,417 --> 00:12:00,542
ท่านเข้าใจคำว่า "เน่า" ไหม

126
00:12:02,542 --> 00:12:03,833
เข้าใจๆ

127
00:12:04,417 --> 00:12:05,792
เดี๋ยวมันจะส่งกลิ่นแรงมาก

128
00:12:06,667 --> 00:12:08,417
แต่มันเป็นของขวัญจากท่านโทรานางะ

129
00:12:08,500 --> 00:12:11,167
มันต้องเป็นไก่ฟ้าที่ดีที่สุด
ที่หมู่บ้านนี้เคยนำมาปรุงอาหารเลย

130
00:12:11,250 --> 00:12:14,250
ทีนี้ ที่จะบอกต่อไปนี้สำคัญมาก

131
00:12:15,375 --> 00:12:17,167
ห้ามใครแตะต้องมันเด็ดขาด

132
00:12:18,333 --> 00:12:19,708
เข้าใจไหม

133
00:12:20,542 --> 00:12:22,375
ห้าม เข้าใจนะ

134
00:12:25,125 --> 00:12:27,042
ถ้าใครแตะ ตาย

135
00:12:33,708 --> 00:12:37,542
เราจะสั่งมีดจากมิชิมะให้เขาใช้ส่วนตัว

136
00:12:37,625 --> 00:12:41,708
จากนี้ไป ห้ามข้าวของใดที่อันจินใช้
มาสัมผัสอาหารของเรา

137
00:12:42,083 --> 00:12:44,250
ที่หมู่บ้านถัดไป มีพ่อครัวฝีมือดี

138
00:12:44,333 --> 00:12:46,917
ถ้าข้าต้องการพ่อครัวคนใหม่ ข้าจะบอกเจ้าเอง

139
00:12:47,250 --> 00:12:48,083
ท่านหญิงฟูจิ…

140
00:12:48,167 --> 00:12:52,333
อันจินจะกินอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา
ในบ้านหลังนี้

141
00:12:52,708 --> 00:12:53,708
ขออภัยที่ขัดจังหวะ

142
00:12:58,125 --> 00:13:00,083
ท่านโทดะมาพบท่านค่ะ

143
00:13:05,250 --> 00:13:06,667
ท่านลุง

144
00:13:07,583 --> 00:13:09,917
น่ายินดียิ่งที่ได้เห็นท่านกลับมาอย่างปลอดภัย

145
00:13:10,000 --> 00:13:11,042
มาริโกะอยู่ไหน

146
00:13:13,333 --> 00:13:15,292
ถูกสั่งให้ไปที่ค่ายของท่านโทรานางะ

147
00:13:16,000 --> 00:13:17,375
ให้ข้าส่งคนไปตามไหม

148
00:13:18,083 --> 00:13:21,250
ข้าได้รับคำสั่งให้มาพำนักที่นี่

149
00:13:21,708 --> 00:13:26,667
เมียข้าต้องมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกับอันจิน
มันก็แย่เหลือทนแล้ว

150
00:13:28,333 --> 00:13:30,875
แต่ตอนนี้ข้าดันต้องมาทำแบบเดียวกัน

151
00:13:32,000 --> 00:13:34,958
ท่านรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด

152
00:13:35,042 --> 00:13:37,583
เราจะดูแลท่านอย่างดีแน่นอนเจ้าค่ะ

153
00:13:38,625 --> 00:13:41,125
เจ้าเป็นยังไงบ้างล่ะ
เป็นคู่ครองของคนเถื่อนน่ะ

154
00:13:43,208 --> 00:13:45,042
ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ

155
00:13:46,292 --> 00:13:49,875
ข้าเป็นคู่ครองของฮาตาโมโตะ
เรื่องที่ท่านถาม ข้าคงไม่อาจรู้ได้

156
00:13:54,583 --> 00:13:57,250
เขาหลับนอนกับเจ้าหรือเปล่า

157
00:13:58,125 --> 00:13:59,042
เปล่าเจ้าค่ะ

158
00:14:01,000 --> 00:14:03,083
ข้าเองก็โล่งใจ

159
00:14:03,167 --> 00:14:06,708
อันจินต้องการร่วมเรียงเคียงหมอนกับหญิงอื่น

160
00:14:12,042 --> 00:14:15,125
คนเถื่อนก็ควรสังวาสกับหญิงเถื่อน

161
00:14:18,500 --> 00:14:22,125
บอกอันจินว่าข้าจะกลับมากินข้าวเย็น

162
00:14:32,208 --> 00:14:34,083
การฝึกเป็นไปด้วยดี

163
00:14:34,375 --> 00:14:36,500
กลยุทธ์ปืนใหญ่ของคนเถื่อน

164
00:14:36,583 --> 00:14:38,333
สร้างความได้เปรียบที่น่าประหลาดใจ

165
00:14:39,458 --> 00:14:41,333
ข้าตั้งตารอชมการสาธิต

166
00:14:43,958 --> 00:14:48,708
แต่ข้าคงต้องขอนั่งสังเกตการณ์จากระยะไกล

167
00:14:49,333 --> 00:14:51,625
หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรกับเนบาระ โจเซน

168
00:14:55,375 --> 00:14:57,333
"กลับไปโอซาก้า

169
00:14:57,417 --> 00:14:59,708
และปฏิญาณตนในความภักดีต่ออิชิโดะ"

170
00:14:59,792 --> 00:15:01,708
ข้าได้ยินว่านั่นเป็นคำสั่งมาถึงเจ้า

171
00:15:02,542 --> 00:15:05,042
เช่นเคย ท่านมองออกทุกเรื่อง

172
00:15:05,292 --> 00:15:06,792
เจ้าจะทำอย่างไร

173
00:15:07,417 --> 00:15:10,333
แน่นอนว่าข้าจะอยู่กับท่านต่อไป

174
00:15:10,417 --> 00:15:13,292
พวกเขาจะประกาศให้เจ้าเป็นนักโทษหลบหนี

175
00:15:13,917 --> 00:15:14,792
จริงขอรับ

176
00:15:15,417 --> 00:15:19,292
แต่ตั้งแต่ดวงตะวันขึ้นคราวนั้นที่โอซาก้า

177
00:15:19,375 --> 00:15:22,750
ชะตาก็ได้ผูกเราสองไว้ด้วยกันแล้ว

178
00:15:23,542 --> 00:15:24,792
อย่างนั้นหรือ

179
00:15:27,083 --> 00:15:29,917
หรือบางทีอาจจะเป็นเจ้าที่แอบชักใยลูกข้า

180
00:15:30,000 --> 00:15:32,708
ให้สังหารโจเซน

181
00:15:34,125 --> 00:15:35,958
ไม่ ข้าไม่มีวัน…

182
00:15:36,042 --> 00:15:39,042
การที่เจ้าสามารถยืดเวลาไปคารวะอิชิโดะ

183
00:15:39,583 --> 00:15:43,958
และยังเหยียบเรือสองแคมต่อไป

184
00:15:44,042 --> 00:15:46,458
ท่าน… นางาคาโดะได้ตกลงใจว่า

185
00:15:46,542 --> 00:15:49,958
จะไม่ยอมให้โจเซนไปรายงานเรื่องปืนใหญ่…

186
00:15:50,042 --> 00:15:53,542
นางาคาโดะไม่ฉลาดพอ
ที่จะคิดอ่านอะไรแบบนั้นหรอก

187
00:15:56,917 --> 00:15:59,208
ท่านพูดถูก
ข้าเกรงว่าจะเป็นเพราะโอมิ หลานข้า

188
00:15:59,292 --> 00:16:03,458
เขาไปนั่งดื่มสาเกกับนางาคาโดะ
ในคืนก่อนเกิดเหตุ

189
00:16:03,542 --> 00:16:05,500
คำพูดคำจาของเขาอาจทำให้เกิดความคิดผิดๆ

190
00:16:08,250 --> 00:16:12,208
เจ้าโอมิ ข้าจะสั่งสอนเขาแทนท่านเอง

191
00:16:13,375 --> 00:16:14,208
สั่งสอนหรือ

192
00:16:19,750 --> 00:16:23,292
เขาหาวิธีมัดมือชกศัตรูของเราให้โจมตีได้สำเร็จ

193
00:16:23,375 --> 00:16:27,125
ทำไมข้าจะต้องสั่งสอนคนหนุ่มที่อนาคตไกลแบบนั้น

194
00:16:29,792 --> 00:16:33,000
ถ้าข้าจะโจมตีพวกมันที่ฐานที่มั่นในโอซาก้า

195
00:16:33,083 --> 00:16:35,667
ข้าคงไม่มีวันชนะ

196
00:16:37,042 --> 00:16:38,833
แต่เป็นเพราะหลานของเจ้า

197
00:16:38,917 --> 00:16:42,125
พวกมันจะต้องโกรธแค้น

198
00:16:42,208 --> 00:16:44,708
และต้องออกเดินทัพบุกมาโจมตีเราที่นี่

199
00:16:45,500 --> 00:16:47,333
เราสามารถป้องกันเมืองของเรา

200
00:16:48,000 --> 00:16:49,917
ค่อยๆ ลดจำนวนไพร่พลของมัน

201
00:16:51,125 --> 00:16:54,292
ข้าคิดเหมือนที่ท่านเพิ่งกล่าวไปไม่มีผิด

202
00:16:56,375 --> 00:16:58,375
บอกหลานเจ้า

203
00:16:58,458 --> 00:17:02,375
ว่าข้าให้เขาเป็นคนบัญชาการปืนใหญ่ของอันจิน

204
00:17:03,833 --> 00:17:06,833
เป็นรางวัลที่คู่ควรกับโอมิ

205
00:17:24,500 --> 00:17:27,125
ชายผู้นี้ภักดี ขยันขันแข็ง

206
00:17:28,708 --> 00:17:33,625
เหมาะเจาะที่จะใช้เป็นตัวตนบังหน้า
ไส้ศึกที่เจ้ายังหาตัวไม่ได้ซะที

207
00:17:37,875 --> 00:17:39,667
เขาเห็นข้าเป็นตัวตลก

208
00:17:40,458 --> 00:17:43,000
บีบข้าราวกับเป็นลูกไก่ในกำมือ

209
00:17:43,667 --> 00:17:46,583
แถมยังทำกับข้าในถิ่นปกครองของข้า

210
00:17:49,542 --> 00:17:52,458
โทรานางะมอบหมาย
ให้เจ้าบัญชาการกองพลปืนใหญ่

211
00:17:52,542 --> 00:17:54,000
ฝึกฝนพวกเขาให้ดี

212
00:17:58,542 --> 00:18:03,333
ท่านลุง หากท่านต้องการ
ข้าจะสละการบัญชาการให้ท่าน

213
00:18:06,500 --> 00:18:07,917
เจ้าว่าอะไรนะ

214
00:18:09,375 --> 00:18:11,542
เจ้าคิดว่ากองพลเป็นของเจ้าหรือ

215
00:18:14,292 --> 00:18:19,208
เจ้าจะมาสละสิ่งที่เป็นของข้าอยู่แล้ว
ให้ข้าได้ยังไง

216
00:18:23,292 --> 00:18:24,792
หาสายลับของโทรานางะให้เจอ

217
00:18:31,417 --> 00:18:32,708
เจ้าไปโอซาก้า

218
00:18:33,750 --> 00:18:35,667
เราควรจะปรับความเข้าใจกับอิชิโดะ

219
00:18:35,750 --> 00:18:38,042
เผื่อว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะพังไม่เป็นท่า

220
00:18:48,167 --> 00:18:51,042
ที่เกาหลียังเลวร้ายยิ่งกว่านี้อีก

221
00:18:51,875 --> 00:18:55,208
พวกเราต้องกินหนอนไหมต้มซีอิ๊ว

222
00:18:56,625 --> 00:18:58,250
คนไม่ตายเพราะแมลงวันหรอก

223
00:19:10,750 --> 00:19:12,750
เจ้ากับข้า…

224
00:19:12,833 --> 00:19:14,875
เราต่างก็ถูกสาป

225
00:19:14,958 --> 00:19:19,000
ทีแรกอันจินทำครัวของเราแปดเปื้อน
ไม่ผิดกับเป็นนางกาลกิณี

226
00:19:19,083 --> 00:19:22,958
ทีนี้สามีเจ้ายังฟื้นจากความตายกลับมา

227
00:19:23,625 --> 00:19:26,250
เป็นอีกเหตุผลที่เราต้องกิน

228
00:19:29,500 --> 00:19:31,542
อีกเดี๋ยวเขาก็จะมาแล้ว

229
00:19:35,250 --> 00:19:39,333
ถ้าเจ้าคิดว่าอันจินกำลังตกอยู่ในอันตราย

230
00:19:39,417 --> 00:19:41,125
เจ้าจะบอกข้าใช่ไหม

231
00:19:43,458 --> 00:19:45,792
ทำไมเขาถึงจะมีอันตราย

232
00:19:56,167 --> 00:19:58,625
ข้าเข้าใจว่าสามีท่านจะมาอยู่กับเราด้วย

233
00:20:02,667 --> 00:20:06,625
มีอะไรที่ท่านเห็นว่าข้าต้องเตรียมตัวไว้ไหม

234
00:20:08,625 --> 00:20:09,833
อาหารค่ำมั้ง

235
00:20:09,917 --> 00:20:10,958
อาหารค่ำ

236
00:20:16,333 --> 00:20:17,958
และท่านจะเป็นเจ้าภาพที่สง่างาม

237
00:20:48,917 --> 00:20:51,542
ถ้าไร้ก้อนหินดีๆ สักก้อน

238
00:20:51,625 --> 00:20:56,708
สวนก็จะเป็นแค่สถานที่สำหรับปลูกพืช

239
00:20:56,792 --> 00:20:59,458
ข้าเห็นด้วย อูเอะจิรุ

240
00:21:10,958 --> 00:21:13,792
ยินดีต้อนรับสู่บ้านของข้า ท่านบุนทาโร่

241
00:21:15,333 --> 00:21:16,417
เรียกข้าว่าท่านโทดะ

242
00:21:17,500 --> 00:21:20,500
สามีข้าอยากให้ท่านเรียกเขาว่าท่านโทดะ

243
00:21:21,000 --> 00:21:23,667
เพราะชื่อบุนทาโร่นั้น
สงวนไว้สำหรับผู้ที่ใกล้ชิดเขาเท่านั้น

244
00:21:25,500 --> 00:21:28,958
บอกท่านโทดะว่า
ข้าโล่งใจที่เขาหนีจากโอซาก้ามาได้

245
00:21:29,042 --> 00:21:32,167
และเป็นเกียรติสำหรับเขา
ที่ได้ชมกองพลทหารปืนใหญ่ของเราในวันนี้

246
00:21:32,542 --> 00:21:37,417
อันจินบอกว่ามีเพียงนักรบผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น
ที่จะรอดชีวิตมาได้อย่างท่าน

247
00:21:37,750 --> 00:21:41,042
เขายังรู้สึกเป็นเกียรติด้วย
ที่ท่านได้ชมกองพลทหารปืนใหญ่ที่เขาเป็นผู้ฝึก

248
00:21:42,792 --> 00:21:46,875
ลูกธนูของข้าทะยานได้เร็วกว่า
และไกลกว่าปืนใหญ่ไหนๆ

249
00:21:46,958 --> 00:21:49,292
เขาเชื่อว่าเมื่ออยู่ในมือของซามูไรที่แท้จริง

250
00:21:49,375 --> 00:21:51,708
ลูกธนูและดาบย่อมเหนือกว่าปืนใหญ่

251
00:21:54,208 --> 00:21:56,375
บางทีเราน่าจะลองจัดแข่งขันแบบฉันมิตรดูสักวัน

252
00:22:01,958 --> 00:22:04,167
มีอะไรตายในบ้านเจ้าหรือเปล่า

253
00:22:04,583 --> 00:22:08,000
ขออภัยเจ้าค่ะ อาหารค่ำพร้อมแล้ว

254
00:22:10,333 --> 00:22:13,750
เอาละ สำหรับแขกผู้สูงส่งของข้า
กับค่ำคืนที่วิเศษนี้

255
00:22:13,833 --> 00:22:17,917
ข้าภูมิใจเสนอแก่ท่าน
อาหารจานเด็ดจากบ้านเกิดของข้า

256
00:22:18,000 --> 00:22:22,250
เราเรียกมันว่าสตูกระต่ายแบบอังกฤษ

257
00:22:22,333 --> 00:22:26,000
ยอมรับว่ามีเครื่องปรุงบางอย่าง
ที่ข้าต้องหาอย่างอื่นมาแทน เหล้าเชอร์รี่

258
00:22:26,083 --> 00:22:28,208
กับอีกสองสามอย่าง
แต่นั่นคือความดีงามของสตูชั้นดี

259
00:22:28,292 --> 00:22:30,208
สุดท้ายจึงได้รสชาติแบบซอสเกรวี่

260
00:22:35,833 --> 00:22:36,833
มาริโกะ

261
00:22:39,250 --> 00:22:41,208
เราเป็นพวกที่เรื่องมากในการกิน ท่านอันจิน

262
00:22:42,042 --> 00:22:43,167
เสียดายที่เราต้องพลาดไป

263
00:22:48,875 --> 00:22:50,625
ไม่มีเหล้าเชอร์รี่ มันก็คงไม่อร่อยอยู่ดี

264
00:22:52,042 --> 00:22:55,000
เอ้า ยกไปเก็บ

265
00:22:56,667 --> 00:22:58,750
เชิญรับประทานครับ

266
00:23:12,458 --> 00:23:14,000
ดูเขากินเข้าสิ

267
00:23:14,792 --> 00:23:16,583
อย่างกับลูกลิงก็ไม่ปาน

268
00:23:19,750 --> 00:23:21,042
เขาว่าอะไรเหรอ

269
00:23:21,125 --> 00:23:23,375
สามีข้าวิจารณ์ท่าทางการกินก๋วยเตี๋ยวของท่าน

270
00:23:24,583 --> 00:23:27,500
ที่ท่านส่งเสียงออกมาระหว่างทาน
แสดงถึงความพอใจอย่างลึกซึ้ง

271
00:23:44,167 --> 00:23:45,458
เจ้าจ๋อนี่ฉลาดแฮะ

272
00:23:45,542 --> 00:23:47,000
เขาเรียนรู้ไวนะ ใช่ไหม

273
00:23:56,375 --> 00:23:59,875
ที่บ้านเมืองข้า มีแต่ผู้หญิง
ที่จะดื่มจากจอกน้อยๆ แบบนั้น

274
00:24:01,292 --> 00:24:03,375
อันจินบอกว่าที่ประเทศของเขา

275
00:24:03,458 --> 00:24:06,625
ถ้วยใบใหญ่ใช้สำหรับดื่ม

276
00:24:10,208 --> 00:24:14,167
ขนาดของถ้วยสาเกที่พอเหมาะนี้
ช่วยให้เราเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มและ…

277
00:24:24,500 --> 00:24:26,042
เราดื่มกันแบบนี้

278
00:25:14,500 --> 00:25:17,750
ถ้าอันจินขอสาเกเพิ่มอีก
บอกเขาว่านี่ขวดสุดท้ายแล้ว

279
00:25:18,667 --> 00:25:21,667
แล้วเอาสตูนั่นไปเทลงทะเล

280
00:25:26,667 --> 00:25:29,792
ไหนๆ เราก็ดื่มฉลองกันแล้ว
ข้าอยากขอดื่มฉลองบ้าง

281
00:25:31,083 --> 00:25:33,000
ถ้าท่านจะโกง จงโกงความตาย

282
00:25:33,083 --> 00:25:35,333
ถ้าท่านจะขโมย จงขโมยหัวใจสตรี

283
00:25:35,417 --> 00:25:38,458
ถ้าท่านจะโกหก จงโกหก
ขณะซุกในไออุ่นนิรันดร์จากอ้อมอกของนาง

284
00:25:38,542 --> 00:25:42,208
และถ้าท่านจะดื่ม ก็จงดื่มกับข้า

285
00:25:51,000 --> 00:25:53,250
นี่ยังกับว่าเราอยู่ในแดนคนเถื่อน

286
00:25:54,750 --> 00:25:58,792
อีกหน่อยเราคงใช้ตีนกินข้าวกัน

287
00:26:00,417 --> 00:26:01,667
เขาพูดว่าอะไร

288
00:26:03,167 --> 00:26:04,542
นี่ก็ชักจะดึกแล้วนะคะ

289
00:26:05,667 --> 00:26:08,250
ข้าว่าท่านฟูจิดูจะง่วงแล้ว ท่านฟูจิ…

290
00:26:08,333 --> 00:26:09,750
คงจะง่วงแล้วสินะ

291
00:26:10,042 --> 00:26:11,875
โอ๊ย ไร้สาระน่า

292
00:26:12,958 --> 00:26:15,500
ท่านมาริโกะ
ถามสามีของท่านทีว่าเขาจะช่วยเล่า

293
00:26:15,583 --> 00:26:18,125
เรื่องการหลบหนีของเขาในโอซาก้าให้ฟังได้ไหม

294
00:26:20,000 --> 00:26:22,375
เรื่องราวที่ดีฟังตอนไหนก็น่าสนใจ

295
00:26:26,292 --> 00:26:27,417
เอาสิ ถามให้หน่อย

296
00:26:29,708 --> 00:26:30,875
ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ

297
00:26:31,750 --> 00:26:32,792
แต่ว่าอันจิน…

298
00:26:32,875 --> 00:26:35,208
ได้ยินเรื่องราววีรกรรมที่ท่านหนีจากโอซาก้า

299
00:26:35,292 --> 00:26:37,375
เขาอยากให้ท่านเล่าให้ฟังหน่อยเจ้าค่ะ

300
00:26:42,292 --> 00:26:45,333
วีรกรรมมีไว้สำหรับคนตาย

301
00:26:47,167 --> 00:26:50,375
ส่วนเรื่องราวมีไว้สำหรับเด็กๆ

302
00:26:55,167 --> 00:26:58,625
ท่านอันจินพูดจาไม่เหมาะสม
ข้าต้องขออภัยเจ้าค่ะ

303
00:26:59,667 --> 00:27:04,000
บางทีในประเทศของเขา
การโอ้อวดคงเป็นเรื่องธรรมดา

304
00:27:05,750 --> 00:27:08,583
งั้นถามเขาเรื่องการศึกของเขาซิ

305
00:27:10,667 --> 00:27:14,125
เขาเป็นยอดซามูไร
ที่ฝึกกองพลของท่านโทรานางะมิใช่หรือ

306
00:27:17,042 --> 00:27:19,583
เขาอยากทราบ
เกี่ยวกับสงครามที่ท่านได้ร่วมรบมา

307
00:27:20,875 --> 00:27:21,958
ข้าไม่รู้สิ

308
00:27:22,042 --> 00:27:24,667
เรื่องเกี่ยวกับสงครามของข้า
เต็มไปด้วยรอยด่างพร้อย

309
00:27:25,375 --> 00:27:26,417
กรุณาฟังข้า

310
00:27:26,500 --> 00:27:28,958
สามีของข้าเหนื่อยและดื่มไปมาก

311
00:27:29,042 --> 00:27:30,208
ท่านต้องเล่าเรื่องให้เขาฟัง

312
00:27:33,250 --> 00:27:34,833
แต่ช่วยระวังคำพูดด้วย

313
00:27:38,583 --> 00:27:39,417
ไม่ละ

314
00:27:40,958 --> 00:27:41,833
สงคราม

315
00:27:43,042 --> 00:27:44,083
เล่ามา

316
00:27:44,958 --> 00:27:45,792
ท่านน่ะ

317
00:27:51,375 --> 00:27:53,083
โคได

318
00:27:54,417 --> 00:27:55,333
เอาธนูมา

319
00:28:04,958 --> 00:28:05,958
ให้เขาเลือกเสาประตู

320
00:28:07,208 --> 00:28:09,125
ทางเข้าออกบ้านท่าน

321
00:28:09,208 --> 00:28:11,333
เขาขอให้ท่านเลือกเสาประตู

322
00:28:11,417 --> 00:28:12,583
อะไร เขาจะยิงมันเหรอ

323
00:28:12,667 --> 00:28:15,000
เสาฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวา

324
00:28:15,083 --> 00:28:17,125
- เขาเล็งตรงๆ ยังไม่ได้เลย
- ได้โปรด

325
00:28:18,042 --> 00:28:19,167
เลือกด้วย

326
00:28:19,875 --> 00:28:20,708
ขวา

327
00:28:21,250 --> 00:28:22,125
เสาฝั่งขวา

328
00:28:24,208 --> 00:28:25,958
ท่านมาริโกะ ท่านควรเขยิบไป

329
00:28:30,417 --> 00:28:31,583
ท่านมาริโกะ เขยิบสิ

330
00:28:31,667 --> 00:28:32,792
ท่านมาริโกะ

331
00:28:47,625 --> 00:28:48,583
ท่านลุง

332
00:28:50,583 --> 00:28:52,833
ท่านมาริโกะ หลบสิวะ

333
00:29:08,167 --> 00:29:09,167
ให้ตายสิน่า

334
00:29:12,125 --> 00:29:16,583
ช่วยบอกเขาทีว่า ถึงข้าจะเข้าใจว่าในประเทศนี้

335
00:29:17,167 --> 00:29:20,042
ภรรยาเป็นสมบัติของฝ่ายชาย
ซึ่งก็ไม่ต่างจากประเทศข้า

336
00:29:21,083 --> 00:29:22,833
แต่ข้าเชื่ออย่างสุดหัวใจ…

337
00:29:24,625 --> 00:29:26,458
ว่าภรรยาของเขาไม่สมควรต้องเจอแบบนี้

338
00:29:34,917 --> 00:29:37,000
เขาบอกว่าภรรยาคือสมบัติ

339
00:29:37,083 --> 00:29:39,083
และสามีสามารถทำได้ตามอำเภอใจ

340
00:29:39,958 --> 00:29:41,500
แต่อันจิน…

341
00:29:43,917 --> 00:29:47,708
สงสัยว่าท่านควรปฏิบัติกับภรรยาของท่าน
ด้วยความสุภาพมากกว่านี้หรือไม่

342
00:29:57,333 --> 00:29:58,875
น่าหัวร่อสิ้นดี

343
00:30:00,042 --> 00:30:01,875
คนอย่างเจ้าเนี่ยนะ

344
00:30:01,958 --> 00:30:04,625
ที่สมควรได้รับความสุภาพ

345
00:30:05,250 --> 00:30:07,500
บอกเขาไปว่าเจ้าชื่ออะไร

346
00:30:11,667 --> 00:30:12,500
บอกไปสิ

347
00:30:16,208 --> 00:30:18,083
ข้าจะเล่าเรื่องครอบครัวของข้าให้ท่านฟัง

348
00:30:18,167 --> 00:30:22,000
บอกเขาเรื่องเผ่าพงศ์
ที่น่ารังเกียจและโสมมของเจ้า

349
00:30:25,833 --> 00:30:30,167
ข้าเป็นบุตรสาวของท่านอาเคจิ จินไซผู้ล่วงลับ

350
00:30:34,083 --> 00:30:35,708
ท่านมาริโกะ ท่านไม่ต้องทำแบบนี้

351
00:30:35,792 --> 00:30:38,875
ลูกสาวของมือลอบสังหารจอมทุรยศ

352
00:30:38,958 --> 00:30:41,167
เล่าอะไรก็เล่าส่งๆ ไปเถอะ
เขาไม่รู้เรื่องหรอก

353
00:30:42,917 --> 00:30:49,917
นายท่านของพ่อข้าคือท่านคุโรดะ
ผู้ปกครองญี่ปุ่นก่อนไทโก

354
00:30:55,500 --> 00:30:57,417
ท่านคุโรดะฉ้อฉล ฆ่าคนเป็นผักปลา

355
00:30:57,500 --> 00:31:00,167
ด้วยความรักในแผ่นดิน พ่อของข้าจึงฆ่าเขา

356
00:31:01,792 --> 00:31:04,292
เพราะเหตุนี้ พ่อข้าและครอบครัวข้าจึงถูกตามล่า

357
00:31:05,667 --> 00:31:09,500
พี่น้องชายหญิงทุกคนของข้า…

358
00:31:11,833 --> 00:31:12,958
และแม่ของข้า

359
00:31:16,458 --> 00:31:20,708
พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าพ่อข้า
ผู้ที่ถูกบังคับให้สังหารพวกเขาทีละคน

360
00:31:22,625 --> 00:31:25,125
ก่อนที่จะคว้านท้องตัวเอง

361
00:31:29,875 --> 00:31:33,375
ข้าเพิ่งจะแต่งงานและไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อสู้

362
00:31:36,333 --> 00:31:39,458
ทุกๆ ปี ในวันครบรอบการสังหารหมู่ครอบครัวข้า

363
00:31:40,250 --> 00:31:44,333
ข้าขอให้สามีข้ายอมให้ข้ากระทำการ
เพื่อตอบโต้ความอยุติธรรมนี้

364
00:31:46,875 --> 00:31:48,167
แต่ข้าทำอะไรไม่ได้

365
00:31:52,375 --> 00:31:54,542
เพราะสามีข้าสั่งให้ข้าต้องมีชีวิตอยู่

366
00:32:05,542 --> 00:32:07,875
ข้าขอให้ท่านจดจำ "กำแพงใจ" เอาไว้

367
00:32:15,792 --> 00:32:16,875
ข้าขอตัว

368
00:32:17,583 --> 00:32:19,083
ใครอนุญาตให้ไป

369
00:32:43,292 --> 00:32:45,042
นี่เป็นความผิดของเจ้า

370
00:32:46,583 --> 00:32:47,917
เข้าใจไหม

371
00:32:49,708 --> 00:32:50,917
พูดอะไรบ้างสิ

372
00:33:00,917 --> 00:33:02,292
ออกไปให้พ้นทาง ถอยไปสิวะ

373
00:33:02,583 --> 00:33:03,875
ท่านลุงของข้าไปแล้ว

374
00:33:03,958 --> 00:33:05,333
อย่ามาขวาง

375
00:33:05,417 --> 00:33:06,250
เดี๋ยวนี้

376
00:33:12,708 --> 00:33:14,125
ถอยไป

377
00:33:14,917 --> 00:33:17,833
อันจินไม่ควรต้องมาเห็นอะไรแบบนี้

378
00:33:17,917 --> 00:33:19,875
คุณพระช่วย

379
00:33:22,125 --> 00:33:23,833
ข้าพยายามหยุดเขาแล้ว

380
00:33:24,667 --> 00:33:26,333
แต่เขาไม่ยอมฟัง

381
00:33:27,333 --> 00:33:29,333
ทั้งสองคนช่วยออกไปจากห้องด้วย

382
00:33:30,917 --> 00:33:32,500
ไปเสียสิ

383
00:33:33,917 --> 00:33:38,333
ถ้าเจ้ารบกวนความสงบของบ้านหลังนี้
เท่ากับเจ้าหยามเกียรติอันจิน

384
00:33:42,458 --> 00:33:44,500
เขามีเกียรติอะไรให้หยาม

385
00:33:46,292 --> 00:33:48,875
บ้านหลังนี้ต้องคำสาป

386
00:34:00,500 --> 00:34:01,750
บุนทาโร่

387
00:34:02,750 --> 00:34:04,167
มองข้าสิ

388
00:35:03,333 --> 00:35:04,500
ท่านทำอะไร

389
00:35:04,583 --> 00:35:05,583
ลุกขึ้น

390
00:35:07,417 --> 00:35:09,917
ข้าได้รบกวนความสุขสงบของบ้านท่าน

391
00:35:10,583 --> 00:35:13,167
โปรดอภัยให้ข้าด้วย

392
00:35:16,458 --> 00:35:17,292
สาเกน่ะ

393
00:35:18,167 --> 00:35:19,292
สาเกเรอะ

394
00:35:21,583 --> 00:35:23,042
นั่นคือข้อแก้ตัวของท่านเหรอ

395
00:35:24,375 --> 00:35:26,292
ลุกขึ้น ไอ้คนอัปรีย์ ยืนขึ้นมา

396
00:35:38,083 --> 00:35:39,708
เป็นเพราะสาเก

397
00:35:47,458 --> 00:35:48,458
สาเก

398
00:35:50,000 --> 00:35:51,667
ไอ้คนต่ำช้า

399
00:36:42,583 --> 00:36:44,833
ขนพวกมันเปียกเกินไป มูราจิ

400
00:36:45,083 --> 00:36:46,375
ข้าเห็นด้วย

401
00:36:46,458 --> 00:36:49,625
แต่เอาพิราบมาซ่อนไว้ที่นี่

402
00:36:49,708 --> 00:36:52,417
เป็นความคิดของท่านตั้งแต่แรก

403
00:36:55,375 --> 00:36:58,667
ยาบุชิเกะกำลังไล่ล่าไส้ศึกในหมู่บ้านของเจ้า

404
00:37:00,125 --> 00:37:05,208
นายท่าน ได้โปรดอนุญาตให้ข้ามอบตัวเถอะ

405
00:37:05,292 --> 00:37:07,000
อย่าหวัง

406
00:37:07,458 --> 00:37:10,167
ชื่อจริงของเจ้าคือโทโนโมโตะ อากินาโอะ

407
00:37:11,583 --> 00:37:14,333
ซามูไรที่เก่งกาจผู้ภักดีกับข้ามานาน

408
00:37:16,500 --> 00:37:18,250
เจ้าจะเป็นสายลับให้ข้าต่อไป

409
00:37:18,792 --> 00:37:21,250
เช่นนั้นแล้วจะให้ทำอย่างไร

410
00:37:21,917 --> 00:37:24,125
หาสายลับอีกคนให้เขา

411
00:37:31,250 --> 00:37:32,667
เราจะอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้

412
00:37:33,333 --> 00:37:35,583
มีแต่กลิ่นความตายกับลูกธนูปักเสาบ้าน

413
00:37:36,417 --> 00:37:41,083
ชาวบ้านเริ่มกระซิบกระซาบกัน
ว่ามีนางกาลกิณีอยู่ในบ้านท่าน

414
00:37:41,917 --> 00:37:44,083
อรุณสวัสดิ์ ท่านมาริโกะอยู่ไหน

415
00:37:45,000 --> 00:37:47,000
อันจิน ข้ามีเรื่องจะขอร้อง

416
00:37:48,417 --> 00:37:52,458
กลิ่นเหม็นสุดจะทนนี่ เราขอกำจัดมันไปได้ไหม

417
00:37:52,542 --> 00:37:55,250
ท่านพูดอะไรข้าไม่เข้าใจ ตกลงนางอยู่ไหน

418
00:38:17,833 --> 00:38:19,292
ท่านเป็นอะไรไหม

419
00:38:24,625 --> 00:38:26,083
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะข้าเอง

420
00:38:27,917 --> 00:38:30,833
ท่านมาริโกะ ความป่าเถื่อนของสามีท่าน
ไม่ใช่ความผิดท่านเลย

421
00:38:33,167 --> 00:38:34,708
ไม่ควรมีใครเห็นเราอยู่ด้วยกัน

422
00:38:34,792 --> 00:38:36,292
เหลวไหล

423
00:38:36,375 --> 00:38:39,042
อย่าเอามันไปไว้หลังกำแพงใจ
หรืออะไรก็ตามที่ท่านเรียกน่ะ

424
00:38:39,125 --> 00:38:40,542
ข้าอ่านท่านออก

425
00:38:40,625 --> 00:38:41,625
ความรังเกียจที่มีต่อเขา

426
00:38:41,708 --> 00:38:44,417
ถ้าอยากเป็นอิสระจากไอ้หน้าตัวเมียนั่น
ก็จงไปจากเขา

427
00:38:44,500 --> 00:38:46,042
ท่านก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย

428
00:38:50,792 --> 00:38:51,792
ดาบของท่านน่ะ

429
00:38:52,708 --> 00:38:55,583
ท่านฟูจิเชื่อว่ามันถูกมอบให้พ่อของนาง
เพื่อเป็นเครื่องเชิดชูเกียรติ

430
00:38:57,375 --> 00:39:00,208
ความจริงก็คือเขาอ้อนวอนขอชีวิต
และตายอย่างคนขลาด

431
00:39:00,292 --> 00:39:02,333
ปู่ของนางนำมันมาจากซามูไรขี้เมาคนหนึ่ง

432
00:39:02,417 --> 00:39:05,042
แลกกับข้าวสามกระสอบเพื่อไม่ให้นางต้องอับอาย

433
00:39:05,125 --> 00:39:07,333
แต่นางไม่รู้เรื่องนั้น และเราก็จะไม่ปริปาก

434
00:39:08,917 --> 00:39:11,208
เพราะนางไม่สมควรต้องรู้

435
00:39:16,542 --> 00:39:18,500
ข้าจะไม่ให้อะไรกับสามีข้า

436
00:39:20,333 --> 00:39:22,042
ไม่แม้แต่ความเกลียดชัง

437
00:39:23,333 --> 00:39:25,625
เพราะมันสมควรกับเขาแล้ว

438
00:39:31,458 --> 00:39:34,208
มันเป็นเรื่องราวที่ดี ท่านมาริโกะ

439
00:39:34,292 --> 00:39:37,042
ข้าเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกท่าน
แต่ท่านจริงจังกับมันเกินไป

440
00:39:37,583 --> 00:39:41,542
ถามจริงๆ ท่านจะมัวทำกิริยากระมิดกระเมี้ยน
เก็บกดความเป็นตัวเองอยู่เพื่ออะไร

441
00:39:43,958 --> 00:39:46,042
ข้าไม่หวังให้ท่านเข้าใจหรอก

442
00:39:46,542 --> 00:39:48,750
อ้อ ขออภัย แต่ท่านจะตายเพื่อแก้แค้นให้พ่อ

443
00:39:48,833 --> 00:39:51,708
และท่านจะอยู่อย่างทุกข์ระทม
เพื่อเย้ยสามีของท่าน

444
00:39:51,792 --> 00:39:52,792
จะเอาแบบไหน

445
00:39:52,875 --> 00:39:54,125
เกิดอะไรขึ้นกับท่าน

446
00:39:56,417 --> 00:39:59,167
ชีวิตข้าเป็นของข้า ชีวิตท่านเป็นของท่าน

447
00:40:01,917 --> 00:40:06,792
ถ้าแค่นี้ท่านยังมองไม่ออก
ท่านจะไม่มีวันเป็นอิสระจากการจองจำนี้

448
00:40:10,792 --> 00:40:12,000
ไม่ ท่านอันจิน

449
00:40:13,292 --> 00:40:15,250
เป็นท่านต่างหากที่ถูกจองจำ

450
00:40:16,625 --> 00:40:22,833
ถ้าท่านมีชีวิตอยู่เพียงเพื่ออิสรภาพ
ท่านจะไม่มีวันเป็นอิสระจากตัวเอง

451
00:40:28,375 --> 00:40:30,583
ข้าจะยังทำหน้าที่เป็นล่ามให้ท่านต่อไป

452
00:40:31,958 --> 00:40:34,417
แต่นับจากวันนี้

453
00:40:34,500 --> 00:40:37,000
เราจะสื่อสารกันผ่านคำพูดของผู้อื่นเท่านั้น

454
00:41:14,708 --> 00:41:16,333
เป็นอะไรกันไปหมด

455
00:41:22,625 --> 00:41:23,625
มีเรื่องอะไร

456
00:41:29,708 --> 00:41:30,708
ไก่ฟ้า

457
00:41:32,792 --> 00:41:33,750
นก

458
00:41:33,833 --> 00:41:34,667
ใคร

459
00:41:35,833 --> 00:41:37,042
เอาไป

460
00:41:38,833 --> 00:41:40,250
อูเอะจิรุเจ้าค่ะ

461
00:41:41,042 --> 00:41:42,208
คนสวนของเราน่ะหรือ

462
00:41:43,917 --> 00:41:46,875
ต้องมอบเหรียญรางวัลให้ตาเฒ่าแล้ว
ที่อุตส่าห์ปีนขึ้นไปได้

463
00:41:47,958 --> 00:41:48,958
ไม่เป็นไร

464
00:41:50,125 --> 00:41:52,042
ที่จริงมันก็ห้อยอยู่บนนั้นนานพอดูแล้ว

465
00:41:52,542 --> 00:41:54,083
อูเอะจิรุ ดี

466
00:41:56,958 --> 00:41:57,792
ไปตามเขามาที

467
00:41:59,875 --> 00:42:01,458
เขาตายแล้ว

468
00:42:06,333 --> 00:42:07,542
ตายหรือ

469
00:42:08,750 --> 00:42:09,667
ได้ยังไง

470
00:42:11,292 --> 00:42:12,208
นายท่าน

471
00:42:14,417 --> 00:42:16,542
เพราะท่านบอกว่าห้ามเด็ดขาด

472
00:42:17,417 --> 00:42:19,292
"ถ้าใครแตะ… ตาย"

473
00:42:20,417 --> 00:42:21,750
ท่านทำอะไรลงไป

474
00:42:25,625 --> 00:42:32,625
ท่านฆ่าตาเฒ่า
แค่เพราะซากไก่ฟ้าไร้ค่าโง่ๆ ตัวหนึ่ง

475
00:42:39,000 --> 00:42:40,667
ท่านเป็นบ้าอะไรของท่าน

476
00:42:42,875 --> 00:42:44,667
มันเป็นความรับผิดชอบของข้า

477
00:42:44,750 --> 00:42:47,167
ให้ตายสิ ทำไมท่านไม่ถามข้าก่อน

478
00:42:48,333 --> 00:42:49,375
ได้โปรด…

479
00:42:51,375 --> 00:42:53,000
กรุณาจบชีวิตข้าด้วย

480
00:43:00,667 --> 00:43:01,792
ไปให้พ้น

481
00:43:05,750 --> 00:43:06,833
ไสหัวไปให้หมด

482
00:43:11,625 --> 00:43:12,917
ไปสิ

483
00:43:29,750 --> 00:43:32,500
เป็นความผิดข้าเองที่ทำตัวยุ่งยากกับสามี

484
00:43:34,125 --> 00:43:35,375
ขอให้ท่านอภัยให้ข้าด้วย

485
00:43:37,083 --> 00:43:39,542
บุนทาโร่จะทำอะไรก็ได้กับภรรยาของเขา

486
00:43:40,250 --> 00:43:43,042
แต่ตอนนี้ข้าจะไม่ยอมให้ล่ามของข้าถูกทำร้าย

487
00:43:44,750 --> 00:43:47,708
นายท่าน มีผู้มาเยือนอีกหนึ่ง

488
00:43:49,167 --> 00:43:50,000
ขอโทษขอรับ

489
00:44:02,375 --> 00:44:03,458
นายท่าน

490
00:44:04,042 --> 00:44:07,250
ตอนที่เราลอยเรือ เราคุยกันเรื่องให้ข้า
ฝึกการต่อสู้แบบยุโรปให้กองทัพท่าน

491
00:44:08,250 --> 00:44:10,250
ข้ารู้สึกว่าข้าได้ทำหน้าที่นั้นเสร็จสิ้นแล้ว

492
00:44:11,500 --> 00:44:17,292
ข้าขอให้เรือและคนของข้ากลับมาหาข้า
เพื่อที่ข้าจะได้เดินทางไปและไม่กลับมาอีก

493
00:44:19,417 --> 00:44:22,417
เรื่องการฝึกฝนกองพลปืนใหญ่ตามคำสั่งท่านนั้น

494
00:44:23,458 --> 00:44:26,083
เขาคิดว่ามันสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว

495
00:44:27,542 --> 00:44:28,375
ดังนั้น…

496
00:44:30,625 --> 00:44:33,500
เขาต้องการเดินทางออกจากญี่ปุ่นโดยถาวร

497
00:44:39,708 --> 00:44:43,292
มีบรรยากาศตึงเครียดระหว่างพวกเจ้าสองคน

498
00:44:46,333 --> 00:44:48,250
นายท่านถามว่าท่านมีปัญหาอะไร

499
00:44:48,833 --> 00:44:50,708
ข้ามีปัญหากับทั้งประเทศเส็งเคร็งนี่

500
00:44:52,750 --> 00:44:54,125
พวกท่านไม่ให้คุณค่ากับชีวิต

501
00:44:54,917 --> 00:44:57,667
มีแต่พิธีกรรมไร้ความหมายที่พวกท่านสลัดไม่หลุด

502
00:44:59,250 --> 00:45:03,792
ก็เหมือนอูเอะจิรุที่ตายไปเปล่าๆ ปลี้ๆ

503
00:45:04,750 --> 00:45:06,917
เขาเสียใจเรื่องคนสวนของเขา

504
00:45:09,542 --> 00:45:11,750
บอกให้เขาเลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว

505
00:45:12,792 --> 00:45:16,208
ข้าเข้าใจว่าเป็นคำสั่งของท่าน
ว่าห้ามใครแตะต้องไก่ฟ้าตัวนั้น

506
00:45:16,292 --> 00:45:19,042
และตามกฎหมาย
ครัวเรือนของท่านไม่อาจขัดคำสั่งนั้นได้

507
00:45:19,125 --> 00:45:21,958
อีกทั้งพวกเขาต้องไม่ปล่อยให้ไก่ฟ้าเน่าๆ
ทำลายความสงบของหมู่บ้าน

508
00:45:22,042 --> 00:45:23,250
นกนั่นไร้ความหมายต่อข้า

509
00:45:23,333 --> 00:45:25,583
แต่คำพูดของท่านทำให้มันมีความหมาย

510
00:45:31,083 --> 00:45:32,750
ข้าไม่มีเวลามาวุ่นวายกับเรื่องบ้านี่

511
00:45:37,917 --> 00:45:40,917
ได้มีการเรียกประชุมกับมูราจิซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้าน

512
00:45:41,417 --> 00:45:43,583
แต่เขายืนกรานว่ามันเป็นปัญหาของบ้านท่าน

513
00:45:43,667 --> 00:45:45,625
จึงต้องมีใครสักคนขโมยมันมาและเอาไปฝัง

514
00:45:46,125 --> 00:45:48,958
แล้วอูเอะจิรุก็บอกว่าช่วงนี้เขาไม่สบาย
และอาสาเอามันไปฝัง

515
00:45:51,000 --> 00:45:52,917
เขาตายเพื่อเป้าหมายอันยิ่งใหญ่

516
00:45:53,000 --> 00:45:55,125
ไม่ว่าเขาจะคาดหวังอะไรไว้
นี่มันจบได้สวยยิ่งกว่า

517
00:45:58,875 --> 00:45:59,875
ข้าเป็นคนฆ่าเขา

518
00:46:03,250 --> 00:46:05,208
พระเป็นเจ้า อภัยให้ลูกด้วย ลูกฆ่าชายแก่คนนั้น

519
00:46:07,125 --> 00:46:09,375
ไม่มีประโยชน์ที่จะมัวอาวรณ์กับสิ่งที่แก้ไขไม่ได้

520
00:46:09,458 --> 00:46:11,333
ท่านเชื่อเช่นนั้นได้ยังไง

521
00:46:11,417 --> 00:46:15,000
เรามีชีวิตอยู่และเราก็ตาย

522
00:46:16,708 --> 00:46:18,458
เราควบคุมอะไรไม่ได้

523
00:46:52,333 --> 00:46:53,542
อย่าขยับ

524
00:47:02,500 --> 00:47:03,500
เวรเอ๊ย

525
00:47:04,167 --> 00:47:05,000
ท่านพ่อ

526
00:47:05,625 --> 00:47:08,125
เขาไปไหน

527
00:47:26,125 --> 00:47:27,125
เขาอยู่นี่

528
00:47:32,208 --> 00:47:33,042
ท่านพ่อ

529
00:47:34,958 --> 00:47:36,000
อย่าให้ดินกลบหน้าเขา

530
00:47:36,083 --> 00:47:37,167
นั่นไง

531
00:48:05,417 --> 00:48:06,292
บาดเจ็บหรือเปล่า

532
00:48:06,375 --> 00:48:07,208
นายท่าน

533
00:48:14,625 --> 00:48:15,458
ดาบของท่าน

534
00:48:28,750 --> 00:48:30,208
ดาบสองเล่มนี้เคยเป็นของพ่อของฟูจิ

535
00:48:30,833 --> 00:48:35,042
มันอาจไม่มีค่ามากนัก
แต่จะเป็นเกียรติกับข้าหากท่านรับไว้

536
00:48:48,917 --> 00:48:50,000
ขอบคุณ

537
00:49:03,458 --> 00:49:04,292
ท่านพ่อ

538
00:49:04,792 --> 00:49:05,708
ดูนั่นสิ

539
00:51:28,542 --> 00:51:31,167
เราเพิ่งจะเจอกระท่อมนี่หลังแผ่นดินไหว

540
00:51:33,292 --> 00:51:34,917
อย่างที่ท่านลุงของข้าบอก

541
00:51:35,542 --> 00:51:38,375
เรามีไส้ศึกมาตลอด

542
00:51:40,667 --> 00:51:41,500
ใครอยู่ที่นี่

543
00:51:42,375 --> 00:51:45,125
คนสวนแก่ๆ

544
00:51:45,208 --> 00:51:47,000
ชื่ออูเอะจิรุ

545
00:51:47,083 --> 00:51:49,917
เขาทำงานให้คนเถื่อน

546
00:51:50,000 --> 00:51:52,875
เขาเพิ่งจะตายไปเมื่อวานนี้

547
00:51:56,417 --> 00:51:57,625
รอดตัวไป

548
00:52:37,750 --> 00:52:38,875
ท่านแม่

549
00:52:47,500 --> 00:52:52,792
ข้าดีใจจริงๆ ที่ท่านกลับมาโดยปลอดภัย
ท่านหญิงโอจิบะ

550
00:53:09,292 --> 00:53:12,042
ข้าเป็นหนี้บุญคุณท่านจริงๆ นายท่านอิชิโดะ

551
00:53:13,000 --> 00:53:16,417
มีคนบอกว่าข้าได้กลับจากเอโดะ
ก็เพราะคณะอุปราช

552
00:53:16,500 --> 00:53:20,500
ช่วยกันสร้างแรงกดดันให้โทรานางะ

553
00:53:21,208 --> 00:53:27,958
คณะอุปราชมีความยินดีอย่างยิ่ง
ที่ท่านกลับมาที่นี่ได้โดยสวัสดี

554
00:53:30,417 --> 00:53:35,250
ยังมีคนบอกด้วยว่า
คณะอุปราชตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ

555
00:53:36,583 --> 00:53:41,458
บอกว่าโทรานางะออกกลอุบายอีก
และทำให้คณะไม่ครบองค์ ทำงานไม่ได้

556
00:53:42,833 --> 00:53:45,958
ข้าจะฟื้นฟูคณะอุปราชเอง

557
00:53:46,042 --> 00:53:47,042
เมื่อไรล่ะ

558
00:53:53,042 --> 00:53:56,125
ได้โปรดอภัยที่ข้าใจร้อน

559
00:53:57,333 --> 00:54:02,917
แต่นั่นก็เป็นเพราะว่า
ข้าเป็นห่วงอนาคตของลูกชายข้า

560
00:54:04,750 --> 00:54:07,125
ถ้าจะมีใครพยายามทำร้ายทายาทของไทโก

561
00:54:07,208 --> 00:54:08,792
ข้าจะปกป้องด้วยชีวิต

562
00:54:08,875 --> 00:54:09,833
ถ้าเช่นนั้น…

563
00:54:11,625 --> 00:54:14,875
ถึงเวลาที่เราจะพักเรื่องการเมืองกันเสียที

564
00:54:20,292 --> 00:54:27,292
ข้าจะให้คณะอุปราชขึ้นตรงต่อข้าเท่านั้น

565
00:56:03,417 --> 00:56:05,417
คำบรรยายโดย เอมวลี อัศวเปรม