1
00:00:00,890 --> 00:00:02,320
ความเดิมตอนที่แล้ว
2
00:00:02,410 --> 00:00:05,740
ลูน่า เธอคือคนสุดท้ายของเผ่า
เลือดราตรีคนสุดท้าย
3
00:00:05,830 --> 00:00:08,060
เธอจะรับมันไป
และขึ้นเป็นผู้บัญชาการคนใหม่ไหม
4
00:00:08,150 --> 00:00:09,080
ไม่
5
00:00:09,170 --> 00:00:13,370
เรารับผู้คนที่เบื่อการต่อสู้
หน่ายการฆ่าฟันเข้ามา
6
00:00:14,310 --> 00:00:16,610
สไกครูทำให้ผมต้องฆ่าครอบครัวทุกคน
7
00:00:16,990 --> 00:00:19,520
- ตอนนี้ผมไม่เหลือใคร
- เสียใจกับการสูญเสียด้วย
8
00:00:19,970 --> 00:00:22,940
แต่ชิป เทคโนโลยี มันส่งผลกับเราทั้งหมด
9
00:00:23,030 --> 00:00:27,110
ข้า กษัตริย์โรอัน แห่งอัซเกดา
ผู้ปกครองบัลลังก์นี้
10
00:00:27,200 --> 00:00:29,130
และครอบครองเฟลม
11
00:00:29,220 --> 00:00:31,090
นี่คือการดูหมิ่น
12
00:00:31,180 --> 00:00:33,130
เฟลมไม่อาจต้อนเผ่าต่างๆ
ให้จนมุมได้ตลอดไป
13
00:00:33,220 --> 00:00:35,640
- หากพวกเขาร่วมกันต่อต้านเรา...
- พวกเขามาตามล่าสไกครู
14
00:00:35,730 --> 00:00:38,130
รังสีจะกวาดล้างเราทั้งหมด
15
00:00:39,260 --> 00:00:43,200
เราถึงต้องโฟกัสเรื่องกำจัดรังสี
และหาที่ปลอดภัย
16
00:00:43,290 --> 00:00:44,290
นั่นแหละ
17
00:00:44,640 --> 00:00:47,160
เรายืนอยู่บนทางรอดแล้ว
18
00:00:47,250 --> 00:00:50,170
ถ้าไม่มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพลังน้ำ
ยานจะรองรับพวกเราได้กี่คน
19
00:00:50,550 --> 00:00:51,860
ไม่เกินร้อย
20
00:01:00,790 --> 00:01:03,240
อาหารสองมื้อต่อวัน
สำหรับคนทำงานหนักขนาดนี้
21
00:01:03,620 --> 00:01:04,830
ไม่มีใครคบเราแน่
22
00:01:04,920 --> 00:01:07,580
เรื่องหนึ่งที่คนของเราเข้าใจแน่ คือรังสี
23
00:01:07,890 --> 00:01:09,890
แล้วเมื่อไหร่ที่เราปิดประตูพวกนั้น
24
00:01:09,980 --> 00:01:12,170
อาหารจะเหลือวันละมื้อไปอีกห้าปี
25
00:01:12,580 --> 00:01:14,300
ลองกินอาหารวันละมื้อไปตลอดชีวิตสิ
26
00:01:15,640 --> 00:01:17,890
กลุ่มออกไปล่าสัตว์กำลังกลับมา
พร้อมของที่น้อยลงเรื่อยๆ
27
00:01:18,800 --> 00:01:20,070
ต้องขอบคุณไนล่า เพื่อนเธอ
28
00:01:20,160 --> 00:01:22,700
เราถนอมเนื้อมากกว่าเคย
แต่ก็ยังไม่พอ
29
00:01:22,790 --> 00:01:23,820
ถ้ายังหาวิธีผลิตน้ำไม่ได้
30
00:01:23,910 --> 00:01:26,550
สังเคราะห์โปรตีนในยาน "อาร์ค" ก็ไม่ใช่ทางที่ทำได้
31
00:01:27,650 --> 00:01:29,230
จำตอนที่เราอดอยากเอาไว้
32
00:01:30,410 --> 00:01:33,460
ฉันไม่อดอยากหรอก
เพราะฉันจะไม่เข้ายานด้วย
33
00:01:34,470 --> 00:01:35,550
ต้องเข้าสิ
34
00:01:36,430 --> 00:01:37,910
แปลว่าทำรายชื่อไว้แล้วสินะ
35
00:01:38,740 --> 00:01:39,740
เปล่า
36
00:01:40,090 --> 00:01:42,760
- แล้วน้ำดื่มล่ะ
- คลาร์ก อย่าเปลี่ยนเรื่อง
37
00:01:43,370 --> 00:01:46,750
เราต้องรู้ว่าจะมีใครได้เข้าไปบ้าง
ตอนที่รังสีมาถึง
38
00:01:46,840 --> 00:01:48,290
ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องรู้
39
00:01:48,910 --> 00:01:52,460
ที่ประตูหน้า ต้องการความช่วยเหลือ
ทางการแพทย์ ดูท่าจะมีคนป่วย
40
00:01:54,530 --> 00:01:56,550
ห้ามเข้ามาใกล้กว่านี้
41
00:01:58,110 --> 00:01:59,110
ได้โปรด
42
00:01:59,790 --> 00:02:02,940
- พวกเขาต้องการยาของสไกครู
- ถอย ถอยไป
43
00:02:07,050 --> 00:02:08,050
ไนโก
44
00:02:09,620 --> 00:02:12,110
ถ้าเป็นแผนโจมตีของพวกคนบนดิน
เหมือนคราวเมอร์ฟีล่ะ
45
00:02:12,970 --> 00:02:15,110
- เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา
- ป่วย
46
00:02:15,200 --> 00:02:16,860
เราเสียไป 40 คนระหว่างทาง
47
00:02:21,760 --> 00:02:22,760
ลูน่า
48
00:02:25,590 --> 00:02:28,340
อย่าไล่เราไปเพราะเรื่องที่ฉัน
เคยทำกับพวกคุณเลย
49
00:02:31,030 --> 00:02:33,240
หลีกหน่อย ขอทางหน่อย
50
00:02:48,270 --> 00:02:50,750
แม่คะ นี่มันอะไรกัน
51
00:02:52,870 --> 00:02:56,120
มีไข้ เป็นรอยแผล อาเจียน
52
00:02:57,500 --> 00:02:59,540
- เออาร์เอส
- เออาร์เอสคืออะไร
53
00:02:59,770 --> 00:03:01,500
อาการแพ้รังสีเฉียบพลัน
54
00:03:08,170 --> 00:03:09,530
เริ่มมีอาการตั้งแต่เมื่อไหร่
55
00:03:10,410 --> 00:03:11,410
ไม่แน่ใจ
56
00:03:11,970 --> 00:03:14,830
- ก่อนที่ปลาจะเริ่มตาย
- ปลาเริ่มตายเหรอ
57
00:03:15,240 --> 00:03:18,380
ลอยอืดบนทะเลถึงเส้นขอบฟ้า
ไปทุกทิศทาง
58
00:03:20,050 --> 00:03:22,510
ไม่ใช่โรคติดต่อ
พาพวกเขาไปส่วนพยาบาลเถอะ
59
00:03:23,110 --> 00:03:24,110
มาเถอะ
60
00:03:25,490 --> 00:03:26,490
มาเร็ว
61
00:03:30,080 --> 00:03:32,590
ฉันอยู่นี่แล้ว โอเค ไม่เป็นไรนะ
ไปกันเถอะ
62
00:03:36,390 --> 00:03:37,630
มันมาถึงแล้ว
63
00:04:22,410 --> 00:04:24,400
ท่านอยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัย ต้องการอะไร
64
00:04:24,490 --> 00:04:28,360
ฉันอยากให้เธอจัดการธุระบางอย่างให้
เหมือนที่จัดการกับท่านทูตราเฟล
65
00:04:32,240 --> 00:04:33,460
เราควรคุยกันตามลำพัง
66
00:04:34,880 --> 00:04:37,460
ท่านเชื่อใจอินดราไม่ได้ ก็เชื่อใจฉันไม่ได้
67
00:04:45,400 --> 00:04:46,600
เฟลมถูกขโมยไป
68
00:04:47,440 --> 00:04:48,440
ได้ไง
69
00:04:49,020 --> 00:04:49,940
เมื่อไหร่
70
00:04:50,030 --> 00:04:52,350
เมื่อกี้นี้เอง จากที่พักฉัน
ตอนฉันกำลังฝึกซ้อม
71
00:04:52,440 --> 00:04:54,030
ท่านละเลยขนาดนี้ได้ยังไง
72
00:04:54,440 --> 00:04:57,210
เราต้องปิดทางเข้าออกเมืองนี้
และค้นตัวทุกคน
73
00:04:57,860 --> 00:04:58,900
ไม่ได้
74
00:05:01,030 --> 00:05:03,550
ถ้าข่าวแพร่ออกไปว่าเขาทำเฟลมหาย
75
00:05:03,840 --> 00:05:08,140
เผ่าอื่นๆ ได้ตั้งคำถามเรื่องอำนาจปกครองแน่
ทรีครูคงจะร้ายแรงที่สุด
76
00:05:08,230 --> 00:05:11,180
ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องโดนคาดคั้นจากกองทัพ
77
00:05:12,170 --> 00:05:13,580
หรือไม่เราก็แค่ต้องหาให้เจอ
78
00:05:14,640 --> 00:05:15,830
เราจะเริ่มจากตรงไหน
79
00:05:15,920 --> 00:05:18,820
คนที่ทำอย่างนี้ต้องเข้าออกหอคอย
โดยไม่มีใครเห็น
80
00:05:19,440 --> 00:05:20,530
ถึงกับยอมเสี่ยงอย่างนั้น
81
00:05:20,620 --> 00:05:23,020
หล่อนต้องให้ความสำคัญกับเฟลม
มากกว่าชีวิตตัวเอง
82
00:05:23,480 --> 00:05:25,650
- "หล่อน" เหรอ
- ผู้ครอบครองเฟลมคนใหม่
83
00:05:25,740 --> 00:05:29,230
บางทีท่านน่าจะลองหาใกล้ๆ ตัว
ท่านไม่เป็นที่รักเท่าไหร่
84
00:05:29,320 --> 00:05:32,290
- ผู้คนของฉันต้องการกษัตริย์
- พวกทูตไม่ต้องการ
85
00:05:32,380 --> 00:05:34,960
พวกทูตล้วนขี้ขลาด และรู้ดีว่า
ขืนทำอย่างนั้นฉันไม่เอาไว้แน่
86
00:05:35,420 --> 00:05:37,990
ผู้ครอบครองเฟลม บ้าดีจริง
87
00:05:41,270 --> 00:05:44,150
ฉันก็อยากทำเอง แต่ทหารยาม
ไม่ยอมให้ฉันคลาดสายตาแน่
88
00:05:51,760 --> 00:05:52,760
ฉันจะจัดการเอง
89
00:06:00,160 --> 00:06:01,200
เป็นอะไรล่ะ
90
00:06:02,260 --> 00:06:03,440
ท่านสร้างนักฆ่าขึ้นมาแล้ว
91
00:06:03,870 --> 00:06:06,000
ผู้คนบนท้องถนนเรียกเธอว่า สไกริปา
92
00:06:06,650 --> 00:06:08,170
ความตายจากท้องฟ้า
93
00:06:08,260 --> 00:06:10,520
- ฉันภูมิใจมาก
- ควรแล้ว
94
00:06:11,460 --> 00:06:15,690
ศพเดียวเพื่อป้องกันหลายพันศพ
เป็นศิลปะการปกครองที่ดี
95
00:06:23,400 --> 00:06:24,940
เธอบอกว่าที่นี่จะมีอาหาร
96
00:06:25,600 --> 00:06:28,700
ควรมีนะ ป่าพวกนี้ทำดีกับฉันเสมอ
97
00:06:31,220 --> 00:06:32,900
ตอนนี้แมลงยังไม่มีเลย
98
00:06:32,990 --> 00:06:36,000
โชคดีที่ฉันยังไม่หิวจนหงุดหงิด
99
00:06:41,380 --> 00:06:43,120
ที่จริงฉันคิดถึงนครหลวงเหมือนกันนะ
100
00:06:44,760 --> 00:06:46,130
ที่นั่นมีเครื่องดื่ม
101
00:06:47,480 --> 00:06:50,260
รสหวาน ทำจากนมแกะ
102
00:06:52,330 --> 00:06:53,620
ออนทารียกให้เหรอ
103
00:06:57,260 --> 00:06:58,260
ใช่
104
00:07:00,200 --> 00:07:01,640
ฉันบอกแล้ว มันไม่ได้แย่ไปซะหมด
105
00:07:02,050 --> 00:07:05,400
- นายบอกฉันว่าพยายามเอาชีวิตรอด
- ใช่
106
00:07:05,490 --> 00:07:09,990
- เรื่องไหนที่ไม่แย่อีก จอห์น เซ็กซ์เหรอ
- อีโมรี ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้
107
00:07:10,410 --> 00:07:12,380
ก็ได้ งั้นอย่าพูดเลย
108
00:07:13,600 --> 00:07:16,720
ฉันไม่มีทางเลือก โอเคไหม อีโมรี
109
00:07:20,400 --> 00:07:21,770
ฉันไม่มีทางเลือก
110
00:07:35,520 --> 00:07:36,520
จะไปไหนน่ะ
111
00:07:37,290 --> 00:07:39,430
- ฉันจะไปอาร์เคเดีย
- อะไรนะ
112
00:07:39,890 --> 00:07:42,750
- ทำไมล่ะ
- ฉันขโมยเก่งกว่าล่า
113
00:07:42,840 --> 00:07:44,270
- ฉันจะไปด้วย
- ไม่ได้
114
00:07:44,980 --> 00:07:46,410
ฉันไปคนเดียวคนสนใจน้อยกว่า
115
00:07:53,230 --> 00:07:55,680
- คืนนี้เราจะฉลองกัน
- โอเค
116
00:08:01,740 --> 00:08:04,380
พวกเขาอาการแย่ลง
เราต้องทำอะไรได้สักอย่างสิ
117
00:08:04,470 --> 00:08:07,460
ดีลาคทีวีนอาจช่วยได้
แต่เรเว่นมียาในห้องขัง
118
00:08:07,550 --> 00:08:10,470
ฉันจัดการเรเว่นเอง
ผลทดสอบออกมาเป็นไงบ้าง
119
00:08:11,420 --> 00:08:12,840
โดนรังสีเข้าไปรุนแรง
120
00:08:13,230 --> 00:08:15,490
ถ้าไม่รักษา โอกาสฟื้นตัวมีน้อยถึงไม่มีเลย
121
00:08:15,580 --> 00:08:18,950
ดูเหมือนรังสีจะอยู่ในร่างกาย
รับมาจากการกินปลาที่ถูกรังสี
122
00:08:19,040 --> 00:08:21,320
ไม่มีรายไหนมีอาการ
เหมือนสัมผัสรังสีจากอากาศ
123
00:08:21,520 --> 00:08:23,310
- เป็นข่าวดี
- ไม่ใช่กับพวกเขา
124
00:08:25,400 --> 00:08:27,880
คิดว่าฉันสมควรรับกรรมนี้
เพราะไม่ยอมรับเฟลมไหม
125
00:08:29,340 --> 00:08:30,900
ไม่มีใครสมควรจะทุกข์ทรมาน
126
00:08:32,020 --> 00:08:33,660
แล้วไม่ว่ายังไงมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี
127
00:08:38,000 --> 00:08:39,880
นี่คือผู้คนที่เหลืออยู่ของฉัน
128
00:08:42,040 --> 00:08:43,040
ช่วยพวกเขาได้ไหม
129
00:08:44,380 --> 00:08:45,530
เราจะทำทุกอย่างที่ทำได้
130
00:08:46,960 --> 00:08:47,960
ฉันขอสัญญา
131
00:08:52,030 --> 00:08:53,240
ช่วยบอกเรื่องดีๆ มาที
132
00:08:54,310 --> 00:08:55,700
เรเว่นกำลังตามหาเรา
133
00:09:00,700 --> 00:09:01,970
แท่นขุดเจาะลูน่าอยู่ตรงนี้
134
00:09:02,060 --> 00:09:04,260
และถ้าปลาในน้ำเริ่มตาย...
135
00:09:05,280 --> 00:09:07,790
- เท่ากับเราแย่แล้ว
- ฉันไม่เข้าใจ
136
00:09:07,880 --> 00:09:09,960
- แอลลีบอกเรามีเวลาหกเดือน
- ไม่ถึง
137
00:09:10,390 --> 00:09:11,860
งั้นเรามีเวลาอีกแค่ไหน
138
00:09:12,660 --> 00:09:13,660
พูดยาก
139
00:09:14,560 --> 00:09:17,330
รังสีแพร่กระจายด้วยกระแสลมกรด
และไปตามกระแสน้ำในมหาสมุทร
140
00:09:17,420 --> 00:09:18,730
ไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์
141
00:09:18,820 --> 00:09:21,550
แต่ดัชนีตัวนำก็คือ
สัตว์และพืชสายพันธุ์เล็กๆ เริ่มล้มตาย
142
00:09:21,640 --> 00:09:25,710
ปลา แมลงทั้งหลาย จากข้อมูลใหม่นี้
ฉันบอกได้เลยว่า
143
00:09:27,900 --> 00:09:29,490
โอกาสอยู่รอดมีแค่สองเดือน
144
00:09:31,390 --> 00:09:33,810
- อาจจะน้อยกว่านั้น
- ยาน "อาร์ค" ซ่อมไม่ทันแน่
145
00:09:34,890 --> 00:09:35,980
ไม่เสร็จก็ใกล้เคียง
146
00:09:36,070 --> 00:09:40,850
ถ้าเราทำงานหนักเป็นสามเท่า และไม่หยุดพัก
เราจะซ่อมส่วนสำคัญเสร็จก่อนฝนดำจะมาถึง
147
00:09:41,790 --> 00:09:43,550
เราต้องตัดสินใจว่าใครจะได้อยู่ที่นี่
148
00:09:44,200 --> 00:09:45,960
เรเว่น เราจะไม่พูดเรื่องรายชื่อนั่นอีก
149
00:09:46,050 --> 00:09:47,690
คลาร์ก เราไม่มีเวลาแล้ว
150
00:09:48,260 --> 00:09:51,060
เราต้องวางแผนรับมือวันที่เราจะปิดประตู
151
00:09:51,150 --> 00:09:53,690
ฝึกฝน ดูให้แน่ใจว่า
มีแต่คนรอดเท่านั้นที่ได้ปืน
152
00:09:53,780 --> 00:09:55,510
เห็นชอบกับมาตรการรับมือคน
153
00:09:55,600 --> 00:09:57,380
ที่หัวร้อนเพราะไม่ถูกเลือก
154
00:09:58,920 --> 00:10:03,000
เธอขอให้ฉันกำหนดจำนวน
ฉันทำให้แล้ว
155
00:10:03,090 --> 00:10:06,140
แต่เลือกว่าใครจะอยู่หรือตาย
เป็นความถนัดของเธอ
156
00:10:11,200 --> 00:10:12,720
ไม่มีตารางใช้รถโรเวอร์นี่
157
00:10:20,470 --> 00:10:21,470
ลงมาจากรถ
158
00:10:23,030 --> 00:10:25,770
- ฉันต้องไปขนเสบียง
- ขนส่งเสบียงทั้งหมดต้องผ่านฉัน
159
00:10:26,340 --> 00:10:28,580
แล้วตอนนี้นายควรไปปะส่วนห้าอยู่ไม่ใช่เหรอ
160
00:10:35,440 --> 00:10:36,440
ให้ปะ...
161
00:10:37,210 --> 00:10:39,910
ยานที่ช่วยได้แค่ร้อยคนน่ะเหรอ
162
00:10:41,670 --> 00:10:43,200
แปลกใจทำไมล่ะนั่น
163
00:10:43,850 --> 00:10:45,020
ฉันเป็นวิศวกร
164
00:10:45,280 --> 00:10:49,290
เราผลิตน้ำไม่ได้
ที่ยากกว่าคืออีก 400 คนที่เหลือ
165
00:10:49,950 --> 00:10:53,040
จะตัดสินให้คนของเธอ
อีก 400 คนตายได้จริงๆ น่ะเหรอ
166
00:10:53,130 --> 00:10:54,780
เราไม่มีทางเลือก
167
00:11:01,360 --> 00:11:02,360
ถ้ามีล่ะ
168
00:11:03,290 --> 00:11:04,510
ถ้าฉันบอกว่า
169
00:11:05,500 --> 00:11:08,970
อาจมีที่หลบภัยร้าง
ขับรถไปจากที่นี่ไม่ถึงหนึ่งวันล่ะ
170
00:11:09,920 --> 00:11:13,260
ที่หลบภัยร้างที่สร้างให้จุคนได้เป็นพันๆ
171
00:11:13,350 --> 00:11:15,050
เราค้นแฟ้มของผู้นำมาหมดแล้ว
172
00:11:15,140 --> 00:11:16,950
ที่หลบภัยที่นายบอกจุได้เป็นร้อยทั้งหมด
173
00:11:17,040 --> 00:11:21,480
ถูกระบุว่าเป็นอันตราย หรือใช้ดำรงชีวิตไม่ได้
แล้วตอนนี้เมาท์เวธเธอร์ก็เหมือนกัน
174
00:11:21,860 --> 00:11:23,670
พวกนั้นเป็นที่หลบภัยของรัฐบาล
175
00:11:31,190 --> 00:11:34,750
- ลัทธิโลกาวินาศเหรอ
- ใช่ รุ่งอรุณที่สอง
176
00:11:34,840 --> 00:11:36,030
พวกเขาสร้างที่หลบภัยเหรอ
177
00:11:36,120 --> 00:11:38,780
ทฤษฎีของพวกเขาทั้งหมด
ตั้งอยู่บนการเอาชีวิตรอดจากวันสิ้นโลก
178
00:11:41,120 --> 00:11:44,090
- ทำไมไม่เอามาพิจารณา
- เราพิสูจน์ไม่ได้ว่ามันมีอยู่จริง
179
00:11:44,180 --> 00:11:47,040
- แล้วทำไมถึงมาคิดเอาตอนนี้
- เพราะก่อนหน้านี้
180
00:11:48,170 --> 00:11:49,170
เราไม่จำเป็นต้องใช้มัน
181
00:11:50,930 --> 00:11:52,110
นายเจอมันแล้วใช่ไหม
182
00:11:55,050 --> 00:11:56,810
เรายังแน่ใจไม่ได้ จนกว่าจะลองไปเช็กดู
183
00:12:00,480 --> 00:12:02,850
ไม่ ไม่มีทาง
184
00:12:02,940 --> 00:12:05,930
เราต้องใช้รถโรเวอร์ลาก
แผ่นปะสามตันที่เราสร้าง...
185
00:12:06,020 --> 00:12:08,580
ก็ใช่ แต่ถ้าเขาคิดถูก
เราก็ไม่ต้องการแผ่นปะแล้ว
186
00:12:09,020 --> 00:12:10,600
ขอคุยกับพวกเธอเดี๋ยวนึงได้ไหม
187
00:12:14,610 --> 00:12:16,050
ช่วยเตือนสติคลาร์กที
188
00:12:16,140 --> 00:12:18,900
ครั้งก่อนที่จาฮาไปตามหา
หน่วยบรรเทาทุกข์ มันเกิดอะไรขึ้น
189
00:12:18,990 --> 00:12:20,900
เรเว่น ถ้าที่หลบภัยมีจริง
190
00:12:21,340 --> 00:12:23,540
เราจะช่วยได้มากกว่าร้อยคนนะ
191
00:12:23,980 --> 00:12:26,810
แต่ถ้าไม่จริง เราก็เสียเวลาไปอีกหนึ่งวัน
192
00:12:27,560 --> 00:12:30,120
ฟังนะ ถ้ามันไม่มีจริง
ฉันจะทำรายชื่อให้
193
00:12:32,460 --> 00:12:33,460
ตกลงไหม
194
00:12:37,760 --> 00:12:39,820
อยากทำอะไรก็ทำเถอะ ฉันต้องไปปะยานต่อ
195
00:12:44,790 --> 00:12:45,790
ฉันขับเอง
196
00:12:54,410 --> 00:12:55,630
จุดจบกำลังจะมาถึง
197
00:12:55,720 --> 00:12:58,000
[รุ่งอรุณที่สอง
บิลล์ คาโดแกน ผู้ก่อตั้ง]
198
00:12:58,090 --> 00:12:59,580
โปรดฟังสิ่งที่ผมกำลังจะพูด
199
00:13:01,260 --> 00:13:03,220
จุดจบกำลังจะมาแล้ว
200
00:13:03,220 --> 00:13:05,160
มันจะมาถึงเร็วๆ นี้
201
00:13:05,160 --> 00:13:07,000
เขาพูดสุนทรพจน์นี้สองอาทิตย์
ก่อนเกิดระเบิด
202
00:13:07,530 --> 00:13:10,020
โลกนั้นมืดมิดและมืดลงตลอดเวลา
203
00:13:10,340 --> 00:13:12,570
ทุกสิ่งที่เราเคยเชื่อใจล้วนหักหลังเรา
204
00:13:12,660 --> 00:13:13,830
รัฐบาล ศาสนา
205
00:13:13,920 --> 00:13:17,890
กระทั่งเทคโนโลยี
ก็กลายเป็นอาวุธของพวกเขา...
206
00:13:17,980 --> 00:13:20,120
ที่ใช้บ่อนทำลายจิตใจเรา
207
00:13:21,220 --> 00:13:22,400
ผมรู้ คุณเจ็บปวด
208
00:13:22,770 --> 00:13:26,100
ผมรู้ว่าคุณกลัว
แต่มันไม่จำเป็นต้องลงเอยแบบนี้
209
00:13:26,420 --> 00:13:32,370
ยังมีทางหลบหนีความมืดมิดนี้
ผมบอกได้ พวกคุณจะได้รับการช่วยเหลือ
210
00:13:34,270 --> 00:13:35,270
มาร่วมกับผมสิ
211
00:13:35,580 --> 00:13:39,050
มาร่วมกับเรา เราจะจับมือไปด้วยกัน
เมื่อทูตสวรรค์มาถึง...
212
00:13:40,580 --> 00:13:42,300
เราจะฟื้นคืนจากกองเถ้าถ่าน
213
00:13:45,090 --> 00:13:46,880
ช่วยบอกทีว่ามีมากกว่านี้
214
00:13:49,270 --> 00:13:50,810
สองปีก่อนเกิดระเบิด
215
00:13:50,900 --> 00:13:54,490
คาโดแกนขายอาคารบ้านเรือน
ของรุ่งอรุณที่สองไปเกือบหมด
216
00:13:54,580 --> 00:13:58,870
เขาทำเงินได้หลายล้านดอลลาร์
แต่มีสิ่งหนึ่ง...
217
00:13:59,860 --> 00:14:01,020
ที่เขาไม่ได้ขาย
218
00:14:04,140 --> 00:14:05,750
ฉันเจอนี่ในหนังสืออัตชีวประวัติเขา
219
00:14:06,130 --> 00:14:07,230
บ้านสมัยเด็กของเขา
220
00:14:07,320 --> 00:14:09,600
พ่อเขาสร้างหลุมหลบภัยเอาไว้
เพื่อช่วยครอบครัว
221
00:14:10,020 --> 00:14:13,570
ฉันคิดว่าคาโดแกน
ใช้เงินของโบสถ์ขยายขนาดขึ้น
222
00:14:15,060 --> 00:14:17,640
เขาโตที่นั่น อาจจะเก็บไว้
เพราะเหตุผลทางจิตใจก็ได้
223
00:14:19,280 --> 00:14:21,650
เขาถูกพ่อซ้อมในบ้านหลังนั้นเกือบทุกวัน
224
00:14:21,740 --> 00:14:23,270
เขาเกลียดชีวิตที่นั่น
225
00:14:23,360 --> 00:14:25,750
จะเก็บไว้ทำไม ทั้งๆ ที่ขายอย่างอื่นหมด
226
00:14:25,840 --> 00:14:27,600
เพราะหลุมหลบภัยอยู่ที่นั่น
227
00:14:28,570 --> 00:14:29,650
ฉันรู้สึกได้
228
00:14:29,740 --> 00:14:32,000
ฉันว่าหมอนั่นเหมือนคนคลั่งศาสนา
229
00:14:33,870 --> 00:14:37,020
บางทีนะ หรือบางทีเขาก็อาจเป็นแค่ผู้นำ
230
00:14:37,110 --> 00:14:39,490
ที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อช่วยคนของเขา
231
00:14:53,790 --> 00:14:57,930
ดูสิว่าใครกลับมา
นึกว่าหนีไปกับแฟนแล้วซะอีก
232
00:14:58,680 --> 00:14:59,830
อิจฉาเหรอ มิลเลอร์
233
00:15:00,360 --> 00:15:01,650
ฉันร่อนไปได้ทั่ว
234
00:15:01,740 --> 00:15:04,330
แหงล่ะ ไบรอันจัดการฉันแน่ เพราะงั้น...
235
00:15:05,500 --> 00:15:08,720
- มาอยู่ยาวไหมล่ะ จอห์น
- จนกว่าจะหาทางอื่นที่ดีกว่าได้นะ
236
00:15:12,850 --> 00:15:14,130
ไบรอัน ปิดประตู
237
00:15:16,210 --> 00:15:17,530
เอาล่ะ เริ่มได้เลย
238
00:15:42,890 --> 00:15:45,530
ฉันบอกแจ็คสันไปแล้ว เราแบ่งอะไรให้ไม่ได้
239
00:15:46,320 --> 00:15:49,990
- โดยเฉพาะยาต้านรังสี
- ที่เราพูดถึงมันแค่เจ็ดโดสนะ
240
00:15:50,080 --> 00:15:51,740
หนึ่งในสี่ของเสบียงค่ะ แอบบี้
241
00:15:51,830 --> 00:15:55,960
เสบียงที่เราต้องเก็บไว้ใช้ตลอดห้าปี
บนดาวที่มีแต่กัมมันตรังสี
242
00:15:56,640 --> 00:15:59,380
เราต้องใช้ยานั่นทั้งหมด
คุณเองก็รู้ดี
243
00:15:59,470 --> 00:16:02,320
เธอพูดถูก เราให้เธอรับหน้าที่ดูแลเสบียง
244
00:16:02,770 --> 00:16:03,770
เธอต้องตัดสินใจ
245
00:16:04,600 --> 00:16:06,040
- แต่คนพวกนั้น...
- จะได้ผลไหม
246
00:16:10,580 --> 00:16:14,580
คุณรับรองได้ไหมว่ายาจะช่วยพวกเขาได้
247
00:16:17,470 --> 00:16:18,470
ไม่ได้ล่ะสิ
248
00:16:19,830 --> 00:16:23,130
เพราะยาต้านรังสีต้องใช้
ภายใน 24 ชั่งโมงหลังสัมผัสรังสี
249
00:16:25,650 --> 00:16:26,800
เขียนไว้บนสลาก
250
00:16:27,740 --> 00:16:30,280
ประสิทธิภาพของยาจะลดลง ก็ใช่
251
00:16:31,650 --> 00:16:33,960
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้ผล
252
00:16:35,260 --> 00:16:37,260
- เราต้องลองดู
- ไม่
253
00:16:38,700 --> 00:16:40,440
ในนั้นมีเด็กอยู่ด้วย
254
00:16:42,000 --> 00:16:43,880
อย่างน้อยแบ่งมาให้เธอ
255
00:16:45,100 --> 00:16:48,480
ขอโทษค่ะ แต่เราเอาเสบียงระยะยาว
มาใช้สูญเปล่าไม่ได้
256
00:16:48,570 --> 00:16:50,380
ถ้าเราช่วยได้ชีวิตหนึ่ง
257
00:16:51,240 --> 00:16:53,160
จะเรียกว่าสูญเปล่าไหม
258
00:16:53,540 --> 00:16:54,720
ถึงมันจะได้ผล
259
00:16:55,630 --> 00:16:57,670
ถึงวันนี้เราจะช่วยพวกเขาได้
260
00:16:59,710 --> 00:17:03,350
พวกเขาก็จะตายจากรังสีในร่างกาย
ภายในสองเดือน
261
00:17:06,700 --> 00:17:08,690
ถ้าต้องการจะบอกตัวเองอย่างนั้นก็เชิญ
262
00:17:10,590 --> 00:17:12,890
แต่สิ่งที่ฆ่าเด็กคนนั้นไม่ใช่รังสี
263
00:17:13,870 --> 00:17:14,870
แต่เป็นเธอ
264
00:18:00,300 --> 00:18:01,380
หานี่อยู่หรือเปล่า
265
00:18:06,070 --> 00:18:07,070
เอามาจาก...
266
00:18:08,150 --> 00:18:09,100
ช่างเถอะ
267
00:18:09,190 --> 00:18:11,230
ผมไม่รู้ว่าคุณต้องใช้แค่ไหน
เลยเอามาหมดเลย
268
00:18:13,010 --> 00:18:15,940
รออะไรอยู่ ไปสิ ไปทำหน้าที่หมอ
269
00:18:16,940 --> 00:18:18,200
เอาไปให้เด็กก่อน
270
00:18:18,640 --> 00:18:21,200
ถ้าได้ผลค่อยให้คนอื่น
271
00:18:28,800 --> 00:18:31,690
ดีใจที่นายกลับมานะ จอห์น
ฉันเป็นห่วงนายอยู่
272
00:18:32,860 --> 00:18:33,860
ขอบคุณครับ
273
00:18:37,720 --> 00:18:38,720
โอเค
274
00:18:39,640 --> 00:18:43,010
ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร
275
00:18:48,420 --> 00:18:49,420
เอเดรีย...
276
00:18:52,960 --> 00:18:53,960
ไม่เป็นไรจ้ะ
277
00:18:59,010 --> 00:19:00,190
เชื่อใจพวกเขาได้
278
00:19:04,770 --> 00:19:05,870
เหมือนอาหารนั่นแหละ
279
00:19:06,100 --> 00:19:08,380
ใส่เข้าปากแล้วดื่มน้ำตามลงไป
280
00:19:11,150 --> 00:19:12,150
เอาเลย
281
00:19:13,890 --> 00:19:14,890
อย่างนั้น
282
00:19:17,250 --> 00:19:20,900
ค่อยๆ โอเค ฉันอยู่นี่แล้วๆ
283
00:19:23,300 --> 00:19:24,380
แล้วคนอื่นล่ะ
284
00:19:24,470 --> 00:19:26,810
เราจะสังเกตอาการเอเดรีย
ในอีกสองสามชั่วโมง
285
00:19:27,510 --> 00:19:30,550
ถ้าอาการดีขึ้น เราถึงจะรักษาผู้ใหญ่
286
00:19:31,430 --> 00:19:32,440
ขอบคุณ
287
00:19:50,400 --> 00:19:52,970
พ่อเขาถูกลอยแพเพราะขโมยยามาช่วยเขา
288
00:19:55,280 --> 00:19:58,860
- ใครจะคิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนั้น
- ฉันคิด
289
00:20:34,860 --> 00:20:37,500
- จะไปไหน แม่สาวบนฟ้า
- ทำตัวฉลาดหน่อย แล้วถอยออกไป
290
00:20:37,820 --> 00:20:39,080
เฮ้ย อย่าๆ
291
00:20:39,770 --> 00:20:41,400
อย่า เรามาที่นี่เพื่อเทคโนโลยีเท่านั้น
292
00:20:42,130 --> 00:20:43,130
แค่นั้น
293
00:20:47,500 --> 00:20:50,160
- ทำไปเพื่ออะไร
- แอลลีเคยใช้เทคโนโลยีควบคุมเรา
294
00:20:50,250 --> 00:20:52,030
จะไม่มีใครควบคุมจิตใจเราได้อีก
295
00:20:58,170 --> 00:21:00,320
ตามเธอไป ดูว่าเขาจะไปไหน
296
00:21:17,460 --> 00:21:18,990
เธอคือผู้ครอบครองเฟลมคนใหม่สินะ
297
00:21:19,890 --> 00:21:23,480
ที่นี่เป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์
ออกไปซะ ก่อนเจ็บตัว
298
00:21:23,780 --> 00:21:24,800
เอาเฟลมมาให้ฉัน
299
00:21:26,990 --> 00:21:30,290
มันไม่ใช่ของเธอ
หรือกษัตริย์หยิ่งผยองของเธอ
300
00:21:32,180 --> 00:21:33,700
ฉันปล่อยให้เธอเอามันไปไม่ได้
301
00:21:34,270 --> 00:21:35,620
เธอไม่มีทางเลือก
302
00:21:44,280 --> 00:21:47,090
เทคนิคดีนี่ ฉันรู้จักดี
303
00:21:54,280 --> 00:21:58,460
- หยุด วางดาบลง ออคเทเวีย
- เฟลมอยู่กับเธอ
304
00:21:59,090 --> 00:22:00,260
เธอเป็นลูกสาวฉัน
305
00:22:15,590 --> 00:22:16,660
ฉันจะไปคุยกับโรอัน
306
00:22:16,980 --> 00:22:19,930
ถ้าเราคืนเฟลมให้เขาไป
ฉันยังโน้มน้าวให้เขาเมตตาได้
307
00:22:20,020 --> 00:22:22,090
อัซเกดาไม่รู้จักความเมตตาหรอก
308
00:22:25,310 --> 00:22:26,840
ส่งเฟลมมาให้แม่ ไกอา
309
00:22:28,710 --> 00:22:29,640
ห้อยอยู่บนคอเธอ
310
00:22:29,730 --> 00:22:33,630
นั่นเป็นแค่สัญลักษณ์ที่เธอห้อย
มาตั้งแต่เข้าร่วมกับกลุ่มผู้ศร้ทธา
311
00:22:34,420 --> 00:22:37,310
ลูกกำลังเข้ามาแทรกแซงเรื่องที่ลูกไม่เข้าใจ
312
00:22:37,400 --> 00:22:41,050
ผิดแล้ว หนูคือผู้ครอบครองเฟลม
หนูทำเพื่อความศรัทธา
313
00:22:41,690 --> 00:22:45,230
- ความเชื่อที่ครั้งหนึ่งแม่เคยศรัทธา
- อย่ามาตั้งคำถามความศรัทธาของแม่
314
00:22:45,320 --> 00:22:47,400
สาวกที่ศรัทธาจะยอมตาย
315
00:22:47,490 --> 00:22:51,320
แทนที่จะมอบเฟลมให้กษัตริย์ที่ไม่คู่ควร
กษัตริย์ของอัซเกดา
316
00:22:51,670 --> 00:22:53,060
แม่บิดเบือนความศรัทธาของเรา
317
00:22:53,910 --> 00:22:58,040
- เฮด้าต้องละอายแน่
- แม่ทำในสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อทรีครู
318
00:22:58,320 --> 00:22:59,720
ถ้าอยู่ต่อลูกคงเข้าใจ
319
00:22:59,810 --> 00:23:02,340
- และล้มภารกิจตัวเอง
- หนูถูกเรียกมา
320
00:23:02,430 --> 00:23:06,140
ลูกแม่ไม่ควรจะไปเดินทางท่องโลก
321
00:23:06,230 --> 00:23:07,930
ตามหาเลือดราตรี
322
00:23:08,280 --> 00:23:14,640
ลูกแม่ควรเป็นผู้นำกองทัพ
ลูกแม่ควรเป็นผู้นำของประชาชนเรา
323
00:23:17,790 --> 00:23:21,600
- ดูท่าแม่จะเจอลูกสาวคนนั้นแล้ว
- โรอันส่งฉันมาฆ่าเธอ
324
00:23:23,030 --> 00:23:25,300
ถ้าฉันไม่เอาเฟลมกลับไป
เขาจะส่งคนอื่นมา
325
00:23:25,390 --> 00:23:27,910
ถ้าจิตวิญญาณของผู้บัญชาการ
ลิขิตว่าถึงเวลาของฉันแล้ว
326
00:23:28,820 --> 00:23:30,160
ก็ตามนั้น
327
00:23:32,120 --> 00:23:35,630
อินดรา บอกมา อยากให้ฉันทำยังไง
328
00:23:36,310 --> 00:23:38,410
ปราศจากเฟลม บัลลังก์กษัตริย์จะไม่มั่นคง
329
00:23:38,840 --> 00:23:41,750
เราต้องสู้เพื่อรักษา
สถานภาพของเขาบนบัลลังก์
330
00:23:42,920 --> 00:23:45,290
ถ้าคุณต้องการให้ฉันทำอย่างนั้น ฉันจะทำ
331
00:23:46,390 --> 00:23:47,390
เพื่อคุณ
332
00:23:47,720 --> 00:23:49,570
- หนูหนีได้
- เขาหาเจอแน่
333
00:23:50,350 --> 00:23:51,880
อย่าเอาชีวิตไปทิ้งเลย
334
00:23:53,360 --> 00:23:55,790
วันที่หนูออกเดินทางแม่ก็พูดอย่างนี้
335
00:23:57,650 --> 00:23:59,360
แม่ยังไม่เข้าใจ
336
00:24:02,000 --> 00:24:03,080
พวกโจร
337
00:24:03,170 --> 00:24:05,050
ถ้าพบเฟลม พวกเขาทำลายทิ้งแน่
338
00:24:08,740 --> 00:24:09,780
หนูจะหนีไปทางอุโมงค์
339
00:24:12,240 --> 00:24:13,240
เดี๋ยว
340
00:24:26,080 --> 00:24:27,080
วางอาวุธซะ
341
00:24:28,350 --> 00:24:31,080
- คุณทำเรื่องผิดพลาดแล้ว
- เราต้องการแค่เทคโนโลยี
342
00:24:32,360 --> 00:24:33,570
ไม่ต้องมีใครเจ็บตัว
343
00:24:44,090 --> 00:24:47,580
- ส่งกล่องนั่นมา
- ไม่ๆ ปล่อย เอาคืนมา
344
00:24:49,260 --> 00:24:50,260
อย่า
345
00:24:58,640 --> 00:25:02,900
ได้โปรด มันไม่ใช่เทคโนโลยี
มันคือจิตวิญญาณของผู้บัญชาการ
346
00:25:04,530 --> 00:25:06,940
ได้โปรด ไอเลียน อย่าทำอย่างนี้
347
00:25:07,880 --> 00:25:08,880
ต้องทำสิ
348
00:25:12,510 --> 00:25:14,060
เพื่อแม่ผม
349
00:25:35,430 --> 00:25:36,430
ไปกันหมดแล้ว
350
00:26:02,500 --> 00:26:03,780
ขอโทษเรื่องสร้อยด้วยนะ
351
00:26:06,500 --> 00:26:07,500
อย่าเลย
352
00:26:08,460 --> 00:26:09,720
เป็นแผนที่ดีเลยล่ะ
353
00:26:11,520 --> 00:26:12,520
ขอบคุณ
354
00:26:22,530 --> 00:26:23,870
ลูกได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว
355
00:26:25,810 --> 00:26:26,810
แม่ก็เหมือนกัน
356
00:26:48,650 --> 00:26:49,650
อินดรา
357
00:26:54,430 --> 00:26:55,430
เธอเป็นคนในครอบครัว
358
00:26:56,230 --> 00:26:57,960
โรอันยังต้องการหัวเธอ
359
00:26:59,110 --> 00:27:00,750
เว้นแต่เขาไม่คิดว่าเป็นเธอ
360
00:27:32,040 --> 00:27:33,000
นี่ๆๆ
361
00:27:33,090 --> 00:27:35,770
- มาทำบ้าอะไรที่นี่
- ตอนนี้ไม่เหมาะ
362
00:27:43,120 --> 00:27:45,160
สวะก็เป็นสวะวันยังค่ำสินะ
363
00:27:45,250 --> 00:27:47,040
ไม่เอาน่า เรเว่น ไม่ใช่ตอนนี้
364
00:27:51,130 --> 00:27:52,780
เราแค่เสียยาไปโดสเดียว
365
00:28:09,600 --> 00:28:13,220
คิดถึงคลื่นไว้ ลูกแม่
366
00:28:15,290 --> 00:28:16,520
ได้ยินเสียงคลื่นไหม
367
00:28:18,370 --> 00:28:20,490
ซัดสาดเบาๆ ใต้ร่างเรา
368
00:28:23,780 --> 00:28:25,540
เราใกล้จะไปเป็นหนึ่งเดียวกับคลื่นแล้ว
369
00:28:46,228 --> 00:28:47,485
ไปดีแล้ว
370
00:29:48,750 --> 00:29:51,330
คาโดแกนเรียนรู้วิธีเอาชีวิตรอดจากพ่อ
371
00:29:52,070 --> 00:29:53,990
พวกเขาออกล่าในป่านี้
372
00:30:03,880 --> 00:30:04,880
นี่ไง
373
00:30:05,060 --> 00:30:08,120
เรานี่โชคดีจริงๆ
374
00:30:10,210 --> 00:30:11,210
ได้ยินไหม
375
00:30:14,250 --> 00:30:15,250
ไม่มีแมลง
376
00:30:18,110 --> 00:30:20,600
- อะไรนะ
- ลูน่าบอกว่าปลาก็เริ่มตาย
377
00:30:22,350 --> 00:30:25,070
ทีนี้เจ้าสิ่งที่กินแมลงกับปลาจะกินอะไรล่ะ
378
00:30:27,820 --> 00:30:29,760
จากเรื่องที่เกิดขึ้น ควรโชคดีกันบ้างแหละ
379
00:30:35,710 --> 00:30:37,310
เราหาอะไรอยู่
380
00:30:37,400 --> 00:30:39,390
ที่หลบภัยน่าจะอยู่ส่วนต่ำสุด
381
00:30:40,110 --> 00:30:42,150
อะไรก็ได้ที่มีโครงสร้าง ระวังด้วย
382
00:30:43,690 --> 00:30:44,770
เธอโชคดีนะที่มีนาย
383
00:30:45,140 --> 00:30:47,940
ความเป็นผู้นำมันโดดเดี่ยว แต่นาย...
384
00:30:48,730 --> 00:30:49,990
ช่วยให้เธอมีสมาธิ
385
00:30:52,260 --> 00:30:53,640
นายเข้าใจผิดแล้ว
386
00:30:55,240 --> 00:30:57,250
ยังโทษตัวเองเรื่องฆ่ากองทัพนั่นอยู่สินะ
387
00:30:59,480 --> 00:31:02,520
ทำพลาดน่ะจริง แต่นายเจตนาดี
388
00:31:03,380 --> 00:31:05,660
ทุกการตัดสินใจ
นายทำไปเพื่อช่วยผู้คนของนาย
389
00:31:07,600 --> 00:31:10,110
รวมถึงยิงฉันสองครั้งด้วย
390
00:31:11,300 --> 00:31:13,570
ตราบใดที่ฉันพูดความจริง
นายไม่จำเป็นต้องไถ่บาป
391
00:31:14,470 --> 00:31:15,550
หวังอย่างนั้นนะ
392
00:31:16,340 --> 00:31:18,290
- อะไรน่ะ
- ถ้านายคิดผิด...
393
00:31:19,190 --> 00:31:20,290
แล้วนรกมีจริง
394
00:31:22,410 --> 00:31:23,810
เราคงเจอกันที่นั่น
395
00:31:24,810 --> 00:31:27,500
ต้องช่วยอีกสักกี่คน
นายถึงจะยอมอภัยให้ตัวเอง
396
00:31:29,700 --> 00:31:30,700
ทางนี้
397
00:31:40,150 --> 00:31:41,180
อยู่ข้างหลังฉันไว้
398
00:31:50,400 --> 00:31:51,510
ระวังหัว
399
00:32:29,270 --> 00:32:31,140
"เราจะฟื้นคืนจากกองเถ้าถ่าน
400
00:32:33,340 --> 00:32:34,430
แต่หมอนี่ไม่
401
00:32:40,700 --> 00:32:41,900
ผนึกที่ 11
402
00:32:42,670 --> 00:32:44,590
ชะตากรรมของพวกเขาขึ้นอยู่กับ
ผนึก 12 ชิ้น
403
00:32:44,680 --> 00:32:48,030
ผู้ติดตามสามารถไต่ระดับขึ้นไปได้
โดยปลดผนึกทีละชิ้น
404
00:32:48,230 --> 00:32:52,360
ผู้ที่ขึ้นไปถึงระดับที่ 12 เท่านั้น
ถึงจะหลุดพ้น
405
00:32:55,090 --> 00:32:56,850
พวกเขาถึงไม่ยอมให้เขาเข้าไป
406
00:32:59,500 --> 00:33:00,500
ฉันคิดถูก
407
00:33:03,060 --> 00:33:04,260
ถ้าพวกเขายังอยู่ที่นี่ล่ะ
408
00:33:09,420 --> 00:33:11,930
เฮ้ มีใครอยู่ในนั้นไหม
409
00:33:21,070 --> 00:33:22,290
ยังปิดผนึกอยู่
410
00:33:23,730 --> 00:33:25,600
ไม่มีล็อก ไม่มีที่จับ
411
00:33:26,140 --> 00:33:28,690
เพราะมันถูกออกแบบให้เปิดจากข้างใน
412
00:33:29,820 --> 00:33:31,110
หรือจากข้างนอก
413
00:33:32,180 --> 00:33:33,570
โดยคนที่มีรถโรเวอร์
414
00:33:59,380 --> 00:34:00,380
เกิดอะไรขึ้น
415
00:34:01,130 --> 00:34:02,130
ไปหาคำตอบกัน
416
00:34:11,040 --> 00:34:12,040
ได้ผล
417
00:34:30,120 --> 00:34:31,360
เป็นไปไม่ได้
418
00:34:40,440 --> 00:34:41,660
มันไม่ได้ปิดผนึก
419
00:34:41,750 --> 00:34:43,890
รังสีจะฆ่าพวกเขาในเวลาแค่ไม่กี่วัน
420
00:34:44,740 --> 00:34:46,080
แบบนี้ช่วยใครไม่ได้หรอก
421
00:34:57,530 --> 00:34:58,530
ออกไปก่อน
422
00:35:12,880 --> 00:35:14,130
เขาเป็นสมาชิกของพวกโจร
423
00:35:15,120 --> 00:35:16,750
ท่านเข้าใจผิดเรื่องผู้ครอบครองเฟลม
424
00:35:20,350 --> 00:35:21,350
แล้วเฟลมล่ะ
425
00:35:27,310 --> 00:35:30,200
ถูกทำลาย ก่อนฉันจะฆ่าเขาได้
426
00:35:32,310 --> 00:35:33,310
ขอโทษ
427
00:35:40,540 --> 00:35:42,190
จากนี้จะอันตรายยิ่งขึ้นไปอีก
428
00:35:42,650 --> 00:35:45,190
จะต้องมีคนตายเพิ่มขึ้น
เพื่อรักษาอำนาจฉัน
429
00:35:47,280 --> 00:35:48,910
ไม่ได้กังวลเรื่องนั้นสินะ
430
00:35:50,700 --> 00:35:51,790
สไกริปา
431
00:35:53,570 --> 00:35:57,580
ผู้คนเคยยอมก้มหัวให้เฟลม
ตอนนี้พวกเขาต้องยอมก้มให้คมดาบ
432
00:35:58,450 --> 00:36:01,390
หวังว่าคลาร์กจะหาทางช่วยเราได้
ก่อนจะต้องใช้วิธีนั้น
433
00:36:03,840 --> 00:36:04,840
ออกไป
434
00:36:12,010 --> 00:36:13,310
ในที่สุด
435
00:36:15,860 --> 00:36:16,860
อีโมรี
436
00:36:24,890 --> 00:36:27,480
จอห์น เป็นอะไรไป
437
00:36:29,830 --> 00:36:31,900
ดูท่าเราจะต้องพึ่งพาคนของฉัน
438
00:36:32,450 --> 00:36:33,510
พายุร้ายกำลังพัดเข้ามา
439
00:36:33,600 --> 00:36:35,920
เมื่อมันเข้าปะทะ เราต้องอยู่ฝั่งที่ถูกต้อง
440
00:36:36,480 --> 00:36:40,090
เราต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์
441
00:36:40,860 --> 00:36:42,290
ใช่ๆ ถูกต้อง
442
00:36:43,670 --> 00:36:47,220
ฉันเริ่มเข้าทางแอบบี้แล้ว
เร็วเข้า ฉันจะอธิบายไปตามทาง
443
00:37:21,343 --> 00:37:22,511
[เบลลามี่ เบลค]
444
00:38:04,020 --> 00:38:07,010
ถ้ามีฉันอยู่ในรายชื่อ
ก็ต้องมีเธอด้วย
445
00:38:07,430 --> 00:38:09,960
- เบลลามี่ ฉันทำไม่ได้
- เขียนลงไป
446
00:38:11,810 --> 00:38:13,610
เขียนสิ ไม่งั้นฉันเขียนเอง
447
00:38:38,870 --> 00:38:39,880
ทีนี้เอาไงต่อ
448
00:38:42,500 --> 00:38:44,960
เก็บมันไว้ก่อน
และหวังว่าจะไม่ต้องเอาออกมาใช้
449
00:38:46,450 --> 00:38:47,540
นายยังมีความหวังเหรอ
450
00:38:49,130 --> 00:38:50,330
เรายังมีลมหายใจนี่นา
451
00:39:02,370 --> 00:39:03,370
นอนพักหน่อยเถอะ
452
00:39:48,430 --> 00:39:51,900
เกิดจากสายน้ำ หวนคืนสู่สายน้ำ
453
00:39:58,960 --> 00:39:59,960
ลูน่า
454
00:40:14,990 --> 00:40:15,990
เป็นไปไม่ได้
455
00:40:23,720 --> 00:40:24,760
เราไม่ได้รักษาเธอ
456
00:40:28,480 --> 00:40:29,480
ไข้ลดแล้ว
457
00:40:31,100 --> 00:40:32,060
ได้ไง
458
00:40:32,150 --> 00:40:34,790
ร่างกายเธอต้านรังสีด้วยตัวเอง
459
00:40:36,920 --> 00:40:37,920
นี่
460
00:40:38,490 --> 00:40:39,760
นั่งก่อน
461
00:40:42,770 --> 00:40:44,380
ฉันอยากทดสอบสักหน่อย
462
00:40:46,760 --> 00:40:47,790
แจ็คสัน
463
00:40:52,440 --> 00:40:53,440
คุณทำอะไรน่ะ
464
00:40:54,200 --> 00:40:56,850
ไม่ได้ทำอะไร มีแค่ตัวแปรเดียว
465
00:40:57,370 --> 00:41:00,480
สิ่งเดียวที่ลูน่าแตกต่างจากคนอื่น
466
00:41:04,730 --> 00:41:05,730
เลือดราตรี
467
00:41:12,970 --> 00:41:14,690
เราจะฟื้นคืนจากกองเถ้าถ่าน
468
00:41:15,570 --> 00:41:16,828
บทบรรยายโดย ไอฟลิกซ์ ประเทศไทย