1
00:00:06,420 --> 00:00:08,260
ความเดิมตอนที่แล้ว

2
00:00:08,340 --> 00:00:11,930
พ่อกับแม่ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเห็น
พวกเขาเป็นชาวรัสเซีย

3
00:00:12,010 --> 00:00:14,260
- ลูกบอกอะไรไปบ้าง
- ทุกอย่างเลย

4
00:00:14,600 --> 00:00:16,680
ถ้ารีบลงมือบางทีคงไม่เป็นไร

5
00:00:16,850 --> 00:00:18,690
- คุณจะฆ่าเขาเหรอ
- เราไม่มีทางเลือก

6
00:00:18,770 --> 00:00:20,020
เราลองร่วมมือกับเขาได้

7
00:00:20,900 --> 00:00:24,940
มีพวกเราคนหนึ่ง
ได้ตัวอย่างเชื้อโรคมานานหลายปีแล้ว

8
00:00:25,030 --> 00:00:26,900
มันจะเป็นเยื่อหุ้มสมองอักเสบ

9
00:00:26,990 --> 00:00:29,740
ต่อเมื่อกาฬโรคต่อมน้ำเหลือง
เป็นแค่น้ำมูกไหล

10
00:00:29,820 --> 00:00:32,320
ออฟฟิศเราเป็นเป้าหมาย
ของกลุ่มสายลับนอกกฎหมาย

11
00:00:32,530 --> 00:00:34,620
ตอนนี้พวกเขาส่งคนมาแฝงตัว

12
00:00:35,790 --> 00:00:36,870
คุณเป็นใคร

13
00:00:36,950 --> 00:00:42,790
ผมเป็นสามีคุณและผมจะทำทุกๆ อย่าง
เพื่อปกป้องคุณ

14
00:00:59,810 --> 00:01:00,850
อะไร

15
00:01:05,770 --> 00:01:07,690
ก็ยังไม่ชินอยู่ดี

16
00:01:17,080 --> 00:01:19,790
ใช่ คุณสามารถไปที่ห้างไหนๆ ก็ได้

17
00:01:19,870 --> 00:01:22,330
และสาวๆ หลังเคาน์เตอร์
ก็จะทำให้คุณสวย

18
00:01:22,460 --> 00:01:26,750
แต่ถ้าคุณทำสวยเองไม่ได้
พอกลับบ้านแล้วจะมีประโยชน์อะไร

19
00:01:27,340 --> 00:01:29,920
เราไม่ได้มาที่นี่
เพื่อจะขายของเท่านั้น

20
00:01:30,720 --> 00:01:32,430
เราอยากมาช่วยผู้คน

21
00:01:32,590 --> 00:01:36,890
ย็องฮี ช่วยบอกหน่อยซิว่า
แมรี่ เคย์ช่วยคุณยังไง

22
00:01:37,470 --> 00:01:41,430
ค่ะ ทุกๆ ครั้งที่ฉันจะต้องแต่งหน้า
ที่ห้างสรรพสินค้า

23
00:01:42,060 --> 00:01:44,020
หน้าฉันจะออกมาเขียวปั๊ด

24
00:01:44,270 --> 00:01:47,940
แต่ไม่มีใครขายรองพื้นสีเขียว
ซึ่งทำให้ฉันสับสนมาก

25
00:01:48,530 --> 00:01:50,490
จากนั้นฉันก็เจอเพื่อนชาวเอเชีย

26
00:01:50,570 --> 00:01:52,490
หลังจากที่ลองไปแต่งหน้ากับเธอแล้ว

27
00:01:52,570 --> 00:01:56,070
ฉันไม่เคยรู้เลยว่าสีเขียวมีหลายเฉด

28
00:01:57,410 --> 00:02:00,620
ไม่เป็นไร แมรี่ เคย์ช่วยฉันจริงๆ

29
00:02:00,700 --> 00:02:04,960
ตอนนี้ฉันช่วยใครก็ได้
หาเครื่องสำอางสำหรับผิวตัวเอง

30
00:02:05,210 --> 00:02:08,170
ฉันบอกเพื่อนทุกคนว่า
พวกเธอไม่ต้องดูเหมือนต่างดาว

31
00:02:08,250 --> 00:02:10,510
ตอนนี้เราทุกคนเป็นอเมริกันแล้ว

32
00:02:47,710 --> 00:02:51,090
ในหมู่บาทหลวงเรามีกฎเข้มงวด
ในเรื่องการเก็บความลับ

33
00:02:51,340 --> 00:02:54,970
ผู้คนมักจะเล่าเรื่องที่ส่วนตัว
และคงไม่ทำแบบนั้นถ้าไม่ไว้ใจเรา

34
00:02:57,510 --> 00:03:01,470
แต่พ่อต้องขอพูดตรงๆ นะ
พ่อไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้

35
00:03:05,640 --> 00:03:10,650
รู้ไหม สิ่งที่เราทำมันไม่ได้ต่าง
อะไรมากมายกับสิ่งที่คุณทำ

36
00:03:14,190 --> 00:03:15,610
พ่อรู้ว่าสายลับทำอะไรบ้าง

37
00:03:18,160 --> 00:03:22,870
นั่นคือคำที่เพจเรียกเหรอคะ
อย่างหนึ่งที่เราทำก็เหมือนคุณ

38
00:03:22,950 --> 00:03:27,170
คือทำงานเพื่อหยุดภัยจากนิวเคลียร์
ที่จะทำร้ายเราทุกคน

39
00:03:27,750 --> 00:03:31,250
ตอนที่เราโดนจ้าง
เราถูกเรียกว่าผู้สร้างสันติ

40
00:03:32,500 --> 00:03:35,630
เราสร้างความสัมพันธ์
กับผู้คนจากทั้งสองฝั่ง

41
00:03:35,720 --> 00:03:39,550
คนที่อยากจะปลดเปลื้อง
ความมุ่งร้ายกันระหว่างสองประเทศ

42
00:03:42,140 --> 00:03:46,270
เราสู้เพื่อความยุติธรรม
เพื่อความเสมอภาคสำหรับทุกคน

43
00:03:46,640 --> 00:03:49,060
ไม่ว่าพวกเขาเป็นใคร
หรือเชื่อในเรื่องอะไร

44
00:03:49,230 --> 00:03:50,610
ยกเว้นพวกเคร่งศาสนา

45
00:03:53,570 --> 00:03:56,190
ชาวยิวที่คิดต่าง
ติดอยู่ในสหภาพโซเวียต

46
00:03:56,320 --> 00:03:57,700
ชาวคาทอลิกในโปแลนด์

47
00:03:59,280 --> 00:04:02,870
ประเทศของเราไม่ได้เพอร์เฟกต์
รวมถึงประเทศนี้ด้วย

48
00:04:07,790 --> 00:04:10,630
พ่อเข้าใจว่าต้องเป็นความลับ
แต่ขอพูดให้ชัด

49
00:04:11,170 --> 00:04:14,210
พันธะของบาทหลวงที่ต้องเก็บ
ความลับของผู้ศรัทธาไว้จบลง

50
00:04:14,300 --> 00:04:16,510
ก็ต่อเมื่อมีหน้าที่ที่สำคัญมากกว่า

51
00:04:17,840 --> 00:04:19,800
พ่อไม่อาจเป็นหนึ่งเดียว
กับการทำลายล้าง

52
00:04:20,550 --> 00:04:22,760
แล้วเรื่องที่จะทำลายล้าง
ครอบครัวของเราล่ะคะ

53
00:04:22,930 --> 00:04:26,810
ถ้าคุณคิดจะรายงานเรื่องเรา
เราก็จะต้องไปเข้าคุก

54
00:04:27,520 --> 00:04:29,230
เพจและเฮนรี่
ต้องไปอยู่ที่สถานรับเลี้ยง

55
00:04:29,310 --> 00:04:31,350
และมีโอกาสสูงมาก
ที่จะไม่ได้เจอเราอีกครั้ง

56
00:04:33,860 --> 00:04:38,450
ฟังนะ ชัดเจนว่าคุณเป็นคนดีมากๆ

57
00:04:39,240 --> 00:04:40,530
และ...

58
00:04:41,490 --> 00:04:45,040
คุณก็เข้าใจว่ามันเสี่ยงมากสำหรับเพจ

59
00:04:45,580 --> 00:04:49,040
พ่อรู้และพ่อเข้าใจ
พ่อรับฟังทั้งสองคนอยู่

60
00:04:50,460 --> 00:04:52,670
และพ่อรับฟังจิตสำนึกตัวเองด้วย

61
00:04:57,590 --> 00:05:02,010
เรามาคิดเรื่องนี้กันอีกสองสามวัน
จากนั้นมาคุยใหม่...

62
00:05:04,470 --> 00:05:06,060
ขอบคุณที่แวะเข้ามา

63
00:05:09,940 --> 00:05:12,650
คุณได้บอกเรื่องนี้กับใครบ้างไหม

64
00:05:12,770 --> 00:05:13,770
ไม่

65
00:05:13,860 --> 00:05:14,900
ภรรยาล่ะ

66
00:05:18,110 --> 00:05:20,490
อลิซกับพ่อรับใช้ซึ่งกันและกัน

67
00:05:20,570 --> 00:05:23,990
เธอเข้าใจดีว่าความศักดิ์สิทธิ์ของ
การปรึกษาทางศาสนาเป็นความลับ

68
00:05:34,380 --> 00:05:36,170
บาทหลวงทิมบอกอลิซ

69
00:05:47,430 --> 00:05:50,020
ดูเหมือนจะทิ้งมันไปไม่ได้ ใช่ไหมล่ะ

70
00:05:55,650 --> 00:05:57,730
เขาอาจบอกใครก็ได้ เธอก็เหมือนกัน

71
00:05:58,730 --> 00:05:59,860
ใช่

72
00:06:00,150 --> 00:06:01,440
เราไม่น่าไปบอกเพจเลย

73
00:06:01,530 --> 00:06:03,360
มันผ่านไปแล้ว
ตอนนี้ต้องทำอะไรบางอย่าง

74
00:06:03,450 --> 00:06:04,570
แล้วเธอจะเสนออะไร

75
00:06:04,660 --> 00:06:05,820
เราควรหนี

76
00:06:06,580 --> 00:06:07,620
เดี๋ยวนี้

77
00:06:10,540 --> 00:06:11,830
ยังพอมีทางอื่น

78
00:06:13,330 --> 00:06:14,500
ไม่

79
00:06:14,880 --> 00:06:18,500
เพจสารภาพกับเราเรื่องบอกเขา
ถ้าเราไปฆ่าเขา เธอจะต้องรู้แน่

80
00:06:18,590 --> 00:06:21,590
ไม่ว่าจะทำให้เนียนแค่ไหน
เธอจะโทษเรา เธอจะเกลียดเรา

81
00:06:21,670 --> 00:06:22,970
ฉันจะไปคุยกับศูนย์เอง

82
00:06:23,050 --> 00:06:24,090
ได้...

83
00:06:24,180 --> 00:06:27,050
เพราะศูนย์พยายามจะดึงเธอเข้ามา
เลยทำให้เราเป็นแบบนี้

84
00:06:27,140 --> 00:06:28,310
เราต้องการแผน แกเบรียล

85
00:06:28,390 --> 00:06:31,850
ใจเย็นไว้ ศูนย์จะบอกเองว่า
เราควรจะทำอะไรกันบ้าง

86
00:06:32,640 --> 00:06:35,850
ในระหว่างนั้นพวกเธอก็ต้องช่วยเพจ

87
00:06:36,270 --> 00:06:39,110
ช่วยทำให้บาทหลวงทิมเงียบๆ ซะ

88
00:06:39,940 --> 00:06:41,690
แค่ยืดเวลาออกไปหน่อย

89
00:06:51,410 --> 00:06:53,290
ทุกคนช่วยฟังที่ผมจะพูดทีนะ

90
00:06:54,370 --> 00:06:56,460
ในตอนนี้ ทุกๆ คนก็คงจะรู้กันแล้วว่า

91
00:06:56,540 --> 00:06:58,500
ตอนนี้เราได้รับ
แรงกดดันกันอย่างมหาศาล

92
00:06:58,590 --> 00:07:00,340
และการสะเพร่าในหน้าที่ไม่ได้ช่วย

93
00:07:00,420 --> 00:07:03,340
เครื่องนับที่ใช้กับเครื่องซีร็อกซ์
ของพวกเราบ่งบอกว่า

94
00:07:03,420 --> 00:07:07,470
วันนี้วันเดียวมีการก๊อบปี้หกครั้ง
ที่ไม่ได้บันทึกไว้

95
00:07:07,640 --> 00:07:09,970
ผมรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่
ทุกคนอยากจะทำนัก

96
00:07:10,180 --> 00:07:14,310
แต่เมื่อมีคนไม่บันทึกการซีร็อกซ์
ก็เท่ากับทำให้กองนี้มีความเสี่ยง

97
00:07:16,900 --> 00:07:17,940
เข้าใจหรือยัง

98
00:07:23,110 --> 00:07:26,400
- ผมว่าเราแยกข้อมูลไม่ถูกนะ
- ใช่

99
00:07:32,990 --> 00:07:35,620
ฝ่ายผลิต ตัวแทนฝ่ายผลิต
กรุณาติดต่อฝ่ายบริการลูกค้า

100
00:07:35,710 --> 00:07:38,710
ตัวแทนฝ่ายผลิตกรุณาติดต่อ
ฝ่ายบริการลูกค้า ขอบคุณค่ะ

101
00:07:43,380 --> 00:07:45,550
เฮ่ แพตตี้ใช่ไหม

102
00:07:46,170 --> 00:07:49,510
- เอ่อ ย็องฮีจากแมรี่ เคย์
- จริงสิ ใช่แล้ว

103
00:07:49,590 --> 00:07:51,510
สบายดีไหม มาทำอะไรที่นี่เหรอ

104
00:07:52,810 --> 00:07:53,970
เรียนเต้นแท็ปน่ะ

105
00:07:56,940 --> 00:07:57,980
เหมือนกัน

106
00:08:00,150 --> 00:08:01,650
คุณต้องเลี้ยงกี่คนเนี่ย

107
00:08:01,770 --> 00:08:05,360
โอ้ ลูกสามคน สามี พ่อแม่สามี

108
00:08:05,690 --> 00:08:07,450
- อ๋อ และฉันด้วย
- ว้าว

109
00:08:07,530 --> 00:08:10,070
- มันวิเศษมาก พอเราชินกับมัน
- ใช่

110
00:08:11,070 --> 00:08:12,990
แล้วคุณขายอะไรได้หรือยัง

111
00:08:13,160 --> 00:08:15,290
ฉันกำลังจะขาย ไม่รู้สิ ฉัน...

112
00:08:15,410 --> 00:08:17,540
ฉันไม่เก่งในเรื่อง
เผชิญหน้ากับคนน่ะ

113
00:08:17,620 --> 00:08:20,920
โธ่ คุณก็แค่ต้องเคยชินกับมัน
ฉันมั่นใจว่าคุณทำได้

114
00:08:21,130 --> 00:08:26,130
รู้ไหมฉันชอบเครื่องสำอางจริงๆ นะ
แต่ว่าเรื่องการขาย มันไม่ง่ายเลยน่ะ

115
00:08:26,550 --> 00:08:30,640
แล้วถ้าฉันไปขายกับคุณล่ะ
ช่วยตั้งต้นไง

116
00:08:31,970 --> 00:08:34,100
- ก็คงได้นะ
- เนอะ

117
00:08:34,970 --> 00:08:38,390
- ฉันยินดี มันคงดีมาก
- โอเค ตกลงนะ

118
00:08:38,480 --> 00:08:40,900
- งั้นขอเบอร์โทรคุณหน่อย
- เยี่ยมมากเลยค่ะ

119
00:08:41,940 --> 00:08:42,980
เชิญค่ะ

120
00:08:45,570 --> 00:08:46,860
- ไงลูก
- มีอะไรคะ

121
00:08:48,240 --> 00:08:49,740
พ่อขอคุยกับลูกหน่อยได้ไหม

122
00:09:02,250 --> 00:09:04,540
มันเป็นเรื่องของบาทหลวงทิม

123
00:09:05,170 --> 00:09:07,590
- หนูขอโทษค่ะพ่อ หนูไม่...
- พ่อไม่ได้โกรธ

124
00:09:11,760 --> 00:09:13,680
เขาบอกอลิซ

125
00:09:17,680 --> 00:09:20,770
เขาทำแบบนั้นได้ไง
ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนั้น

126
00:09:20,850 --> 00:09:23,690
นี่แหละคน แม้จะเป็นคนที่เราไว้ใจ

127
00:09:24,150 --> 00:09:26,230
เวลาอลิซอยู่รวมกับพวกผู้หญิง
เธอชอบพูดว่า

128
00:09:26,320 --> 00:09:27,860
"จริงๆ ฉันไม่ควรพูดเรื่องนี้"
จากนั้น...

129
00:09:27,940 --> 00:09:31,950
เธอจะเล่าบางอย่าง และเราก็คิดว่า
จริงด้วย เธอไม่ควรเล่าเรื่องนี้เลย

130
00:09:32,660 --> 00:09:35,080
ทำไมหนูถึงได้โง่ขนาดนี้

131
00:09:36,280 --> 00:09:39,330
หนูแค่รู้สึกแย่มานานมากและ...

132
00:09:39,410 --> 00:09:44,580
ทุกอย่างมันจะต้องโอเค
ลูกต้องไปคุยกับบาทหลวงทิม

133
00:09:44,710 --> 00:09:46,040
ไม่ได้

134
00:09:46,210 --> 00:09:50,340
ทิมกับอลิซกลายเป็นส่วนหนึ่ง
ของชีวิตพวกเราแล้ว

135
00:09:50,420 --> 00:09:52,220
และจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน

136
00:09:53,260 --> 00:09:55,550
ลูกต้องสานความสัมพันธ์ต่อให้ได้

137
00:09:58,220 --> 00:10:03,020
คุยกับเขา อย่าทำให้เขาโมโห

138
00:10:03,770 --> 00:10:07,570
งั้นหนูก็ควรจะ
แกล้งทำเป็นว่าหนูไม่...

139
00:10:09,230 --> 00:10:11,280
- หนูไม่...
- เปล่า ก็แค่...

140
00:10:12,700 --> 00:10:16,780
ฟังนะ เราห้าม ทำให้เขาเป็นศัตรูเรา

141
00:10:17,200 --> 00:10:20,500
เพราะงั้นเราก็เลยต้องคิดถึงเขา
ในสถานการณ์นี้

142
00:10:21,330 --> 00:10:25,290
เขาเป็นห่วงลูกมากนะ
เพจ เขาไม่อยากเห็นลูกต้องเจ็บ

143
00:10:36,510 --> 00:10:37,600
ก้าวระวังนะ

144
00:11:02,540 --> 00:11:04,830
หมานั่นไม่ได้ผิดปกติอะไรเลย

145
00:11:04,920 --> 00:11:08,000
แต่หมอบ้านั่นก็เอาแต่ทดสอบ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

146
00:11:08,080 --> 00:11:09,790
- ขอบอกเลยนะ ตอนที่ฉันเห็นราคา
- จริงเหรอ

147
00:11:09,880 --> 00:11:11,130
หมานั่นไม่ได้ผิดปกติอะไร

148
00:11:11,250 --> 00:11:12,380
ไม่เลยสักอย่าง

149
00:11:12,460 --> 00:11:14,800
แล้วพอฉันเห็นราคา อยากจะดูไหมล่ะ

150
00:11:14,880 --> 00:11:17,010
- พอมีเวลาอีกสักแป๊บไหม
- รู้ไหม ฉันก็เจอแบบนี้เลย

151
00:11:17,090 --> 00:11:18,510
กับค็อกเกอร์สแปเนียลของฉัน
เจ้ามัฟฟิ่น

152
00:11:18,600 --> 00:11:20,390
- โอ้ ชื่อน่ารัก
- ขอบคุณ

153
00:11:20,470 --> 00:11:23,730
รู้ไหมฉันบอกว่า
ฉันจะไม่ทดสอบอะไรโง่ๆ อีก

154
00:11:24,770 --> 00:11:27,230
- และมันอายุถึง 14 ปี
- โอ้ เยี่ยมเลย

155
00:11:28,400 --> 00:11:30,610
ยังไงก็แล้วแต่
เรารบกวนเวลาคุณมามากพอแล้ว

156
00:11:30,690 --> 00:11:33,320
โอ้ เดี๋ยวนะ
ฉันอยากจะซื้อไทม์ไวซ์มิราเคิลเซต

157
00:11:33,400 --> 00:11:36,320
แล้วก็อย่าลืมรองพื้นกันแดด
ไว้ทาตอนกลางวัน

158
00:11:36,400 --> 00:11:38,740
- สีเบจนะคะ
- มันเยี่ยมมาก

159
00:11:38,820 --> 00:11:42,290
ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยแน่ะ
เรามัวแต่ยุ่งเล่าเรื่องราวใหญ่เลย

160
00:11:43,040 --> 00:11:44,540
- ยินดีที่ได้คุยกันค่ะ
- ใช่

161
00:11:44,620 --> 00:11:46,410
- บ๊ายบาย
- คุณต้องชอบเซตนั้นแน่

162
00:11:46,500 --> 00:11:47,670
บาย

163
00:11:49,250 --> 00:11:50,960
จริงด้วย มันง่ายกว่าที่ฉันคิดอีก

164
00:11:51,040 --> 00:11:53,590
คุณแน่ใจนะว่า
ไม่ได้เป็นพนักงานขายรถมือสองน่ะ

165
00:11:54,800 --> 00:11:56,720
โอ้ เท้าฉัน

166
00:11:57,550 --> 00:12:01,100
เท้าฉันเหมือนกับ
เพิ่งปีนภูเขาโรเจอร์สเลย

167
00:12:01,260 --> 00:12:02,810
นึกว่าคุณบอกว่ารองเท้านี่ใส่สบาย

168
00:12:02,890 --> 00:12:05,640
ใช่ มันใส่สบาย
เมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว

169
00:12:05,890 --> 00:12:06,890
ใช่

170
00:12:07,980 --> 00:12:09,230
ฉันพูดเหมือนซูลูกสาวฉัน

171
00:12:09,350 --> 00:12:11,610
เธอชอบบ่นเวลาต้องเดินไปตามหัวมุม

172
00:12:11,690 --> 00:12:14,690
"แม่ขาอุ้มหนูได้ไหม
รองเท้าหนูไม่พอดี"

173
00:12:16,150 --> 00:12:17,950
เธอพูดถูกเสมอ

174
00:12:18,280 --> 00:12:19,910
เธอโตเร็วมากเลย

175
00:12:22,950 --> 00:12:24,080
โอเคไหม

176
00:12:24,740 --> 00:12:28,540
ใช่ แบบว่า
แค่เรื่องครอบครัวน่ะ น่าเบื่อ

177
00:12:30,380 --> 00:12:31,710
อยากจะเล่าให้ฟังไหม

178
00:12:33,040 --> 00:12:36,050
- ไม่ ไม่เท่าไร
- โอเค

179
00:12:38,930 --> 00:12:41,970
คุณมีวันแรกที่ดีมากนะ

180
00:12:42,600 --> 00:12:44,310
อาจดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา

181
00:12:44,600 --> 00:12:47,100
- ขอบคุณ
- จริงๆ นะ ฉันพูดจริง

182
00:12:47,930 --> 00:12:51,440
หมายถึงบางครั้งก็ไม่ได้พูดจริง
แต่ครั้งนี้พูดจริง

183
00:12:53,320 --> 00:12:57,110
รู้ไหมฉันใช้เวลา
สามเดือนกว่าฉันจะขายอย่างแรกได้

184
00:12:57,190 --> 00:12:59,030
- จริงเหรอ
- ใช่ ฉันแบบ...

185
00:12:59,110 --> 00:13:00,450
คะยั้นคะยอมาก

186
00:13:00,530 --> 00:13:02,070
ดูเหมือนเชื่อยาก ใช่ไหม

187
00:13:02,950 --> 00:13:05,160
แต่ว่าคุณ คุณเป็นธรรมชาติ

188
00:13:05,240 --> 00:13:07,910
ใช่ และมันก็สนุก ใช่ไหม

189
00:13:09,540 --> 00:13:10,870
ใช่ มันสนุก

190
00:13:13,500 --> 00:13:16,420
คุณอยากมาดินเนอร์ที่บ้านฉัน
คืนวันพรุ่งนี้ไหม

191
00:13:17,710 --> 00:13:19,630
เอ่อ พรุ่งนี้วันอะไร พุธสินะ

192
00:13:19,720 --> 00:13:21,550
ใช่ ทุกวันพุธเราจะดินเนอร์กัน
ทั้งครอบครัว

193
00:13:21,640 --> 00:13:24,390
จะมีอาหารเกาหลี มีบ้างที่ไม่ใช่

194
00:13:24,510 --> 00:13:28,310
ไม่มีอะไรมาก แต่สนุกมากเลย

195
00:13:30,310 --> 00:13:32,560
ได้ ยินดีเลย

196
00:13:37,730 --> 00:13:40,280
- เราจบแล้วคลอเดีย
- แกเบรียล

197
00:13:40,360 --> 00:13:43,870
เราต้องพาพวกเขาออกมา
เราไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว

198
00:13:43,990 --> 00:13:46,280
มันมีทางเลือกอื่นอยู่เสมอ

199
00:13:47,620 --> 00:13:49,960
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ดีกว่าคุณแล้ว

200
00:13:50,040 --> 00:13:53,040
มันไม่ใช่แค่เรื่องเดียว มันมากเกิน

201
00:13:53,500 --> 00:13:56,670
พวกเขาเชื่อคุณ แกเบรียล
พวกเขาเชื่อในตัวคุณ

202
00:13:56,750 --> 00:13:58,050
ใช่ หวังว่างั้น

203
00:14:00,340 --> 00:14:01,840
ได้ยินที่ตัวเองพูดไหม

204
00:14:02,340 --> 00:14:05,300
บาทหลวงนั่นบอกภรรยาของเขาไปแล้ว

205
00:14:05,970 --> 00:14:08,310
มันไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้

206
00:14:08,970 --> 00:14:11,980
มันไม่มีทางเลือก
หรือว่าไม่มีทางเลือกที่ดีกันแน่

207
00:14:12,390 --> 00:14:14,230
ฉันว่าเราพัฒนาไปมากนะ

208
00:14:18,280 --> 00:14:20,150
ฉันจะคุยกับศูนย์เอง

209
00:14:20,820 --> 00:14:22,070
เราคงจะหาทางออกกันได้

210
00:14:22,150 --> 00:14:23,570
พยายามดึงลูกเขาเข้ามาเกี่ยว

211
00:14:23,660 --> 00:14:26,410
เป็นเรื่องผิดพลาด
ถึงเวลาต้องพาพวกเขากลับบ้าน

212
00:14:45,180 --> 00:14:47,390
- เป็นไงบ้าง
- ก็ดี

213
00:14:48,680 --> 00:14:52,480
ไม่เหมือนเดิม มันสนุก

214
00:14:55,810 --> 00:14:59,270
เท้าฉันเจ็บเป็นบ้า
เราเดินกันสักสิบไมล์ได้มั้ง

215
00:15:00,190 --> 00:15:02,320
แล้วคุณไปได้สวยไหม

216
00:15:03,530 --> 00:15:04,610
ใช่

217
00:15:08,280 --> 00:15:09,620
ผม...

218
00:15:10,660 --> 00:15:12,040
ผมบอกเพจแล้ว

219
00:15:12,660 --> 00:15:13,910
ลูกว่าไงบ้าง

220
00:15:16,830 --> 00:15:20,250
บอกว่าให้คุยกับ
บาทหลวงทิมว่าลูกรู้สึกยังไง

221
00:15:22,300 --> 00:15:24,090
แล้วลูกรู้สึกยังไง

222
00:15:26,180 --> 00:15:29,300
โดนหักหลัง เจ็บ โมโห

223
00:15:29,680 --> 00:15:31,180
ห้ามโมโห

224
00:15:31,720 --> 00:15:33,140
ผมรู้ ลูกรู้

225
00:15:37,980 --> 00:15:40,230
แล้วเรื่องคุณกับสแตนจบหรือยัง

226
00:15:42,610 --> 00:15:45,030
เรายังต้องการเพื่อน
ที่อยู่ข้างเราในเอฟบีไอนะ

227
00:15:47,910 --> 00:15:48,990
ใช่

228
00:15:52,580 --> 00:15:56,540
คดีที่ฟ้องร้องใหม่
ตอนนี้กำลังศึกษากันอยู่

229
00:15:56,870 --> 00:16:00,210
แต่จะไม่มีการพิจารณาคดีใหม่
คุณถูกตัดสินแล้วว่าผิด

230
00:16:00,460 --> 00:16:01,800
ฉะนั้นคำถามก็คือ

231
00:16:02,380 --> 00:16:06,130
คุณจะได้รับการละเว้นบทลงโทษ
ในเรื่องนี้หรือไม่

232
00:16:06,800 --> 00:16:09,220
คุณเข้าใจมันหรือเปล่า
นีน่า เซอร์เกฟน่า

233
00:16:09,720 --> 00:16:10,760
เข้าใจ

234
00:16:11,680 --> 00:16:12,890
งั้นก็ดี...

235
00:16:13,930 --> 00:16:17,020
สิ่งที่เราทำได้
ก็มีแต่ต้องขอยื่นอุทธรณ์

236
00:16:17,230 --> 00:16:18,480
ทีนี้...

237
00:16:19,060 --> 00:16:22,020
มีอะไรที่เราสามารถเอามาใช้
เพื่อลดหย่อนโทษได้บ้าง

238
00:16:24,530 --> 00:16:26,490
ลดหย่อนโทษอย่างนั้นเหรอ

239
00:16:27,950 --> 00:16:32,080
สามีคุณไปคุยกับอัยการ
ในฐานะตัวแทนของคุณ

240
00:16:32,660 --> 00:16:35,620
และรวมถึงเรามีคำให้การ
ของแอนทอน บัคลานอฟ

241
00:16:35,910 --> 00:16:39,790
ทางอัยการเชื่อว่าบัคลานอฟ
ไม่ได้รู้เรื่องในสิ่งที่คุณทำลงไป

242
00:16:39,920 --> 00:16:43,380
ซึ่งนั่นทำให้คำให้การ
ของเขายิ่งมีค่ามากขึ้น

243
00:16:43,670 --> 00:16:45,630
แต่ว่าแค่นั้นเพียงพอแล้วเหรอ

244
00:16:47,880 --> 00:16:49,930
ขอฉันดูหน่อยได้ไหม

245
00:16:51,220 --> 00:16:53,180
คำให้การของบัคลานอฟ

246
00:17:18,500 --> 00:17:22,670
เป็นตัวแทนการท่องเที่ยวตัวท็อป
แต่ไม่เคยไปเอ็ปคอตเซ็นเตอร์

247
00:17:22,920 --> 00:17:24,670
มันเปิดมาหลายเดือน

248
00:17:24,750 --> 00:17:27,420
พื้นที่กว่า 300 เอเคอร์
มีหลายอย่างให้ดู

249
00:17:27,510 --> 00:17:29,010
พวกเธอควรพาลูกๆ ไป

250
00:17:29,220 --> 00:17:32,760
ไปวันศุกร์กลับมาคืนวันอาทิตย์

251
00:17:33,180 --> 00:17:34,930
ระหว่างพวกเธอไม่อยู่

252
00:17:36,100 --> 00:17:39,390
บาทหลวงและภรรยาจะเกิดอุบัติเหตุ

253
00:17:39,480 --> 00:17:40,730
นี่คุณคิด...

254
00:17:41,810 --> 00:17:44,480
นี่คุณคิดอะไรน่ะ เห็นเพจโง่เหรอ

255
00:17:45,070 --> 00:17:47,110
เธอสารภาพกับเราเรื่องบอกเขา

256
00:17:47,690 --> 00:17:50,360
เราไปเที่ยวพอกลับมา
ก็เจอข่าวการตายในหนังสือพิมพ์

257
00:17:50,450 --> 00:17:51,660
แล้วก็มีงานศพในโบสถ์เหรอ

258
00:17:51,740 --> 00:17:53,320
เธอไม่ได้โง่นะ แกเบรียล

259
00:17:54,410 --> 00:17:58,040
เธอไม่มีทางแน่ใจหรอก
แต่สงสัยไหม อาจจะ

260
00:17:58,200 --> 00:18:00,290
แต่พวกเธอจะลดเรื่องนั้นลง
เพราะสัปดาห์นี้

261
00:18:00,540 --> 00:18:03,210
พวกเธอจะอยู่ที่ฟลอริดา
และต้องอยู่กับลูกตลอดเวลา

262
00:18:03,290 --> 00:18:07,250
ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีการพูดคุยลับๆ
ไม่ให้เธอได้ยิน

263
00:18:07,340 --> 00:18:09,260
และเข้านอนก่อนที่เธอจะหลับ

264
00:18:10,340 --> 00:18:11,550
ขอให้สนุก

265
00:18:13,890 --> 00:18:17,430
ทุกคนต่างเชื่อ
ในสิ่งที่เราต้องการจะเชื่อ

266
00:18:20,020 --> 00:18:21,060
ถ้าเราทำ...

267
00:18:22,310 --> 00:18:25,560
พอกลับบ้านแล้วเธอรู้ว่า
มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา

268
00:18:25,730 --> 00:18:29,190
ศูนย์คงไม่คิดว่า
พวกเราควรพาเธอเข้ามาในงานนี้

269
00:18:32,570 --> 00:18:35,320
เรื่องนั้นไม่ได้กดดันเราตอนนี้ฟิลิป

270
00:18:36,580 --> 00:18:38,490
พวกเราไม่มีทางเลือกนะ

271
00:19:02,100 --> 00:19:04,390
คุณคิดจริงๆ เหรอว่า
จะดีกว่าถ้าเราหนีไป

272
00:19:06,100 --> 00:19:09,270
คุณจะบอกเฮนรี่ว่ายังไง
ที่เราต้องอยู่รัสเซียเพราะว่า...

273
00:19:10,570 --> 00:19:13,780
เราคิดผิดเรื่องเพจหลายต่อหลายครั้ง

274
00:19:13,860 --> 00:19:16,070
และตอนนี้เราก็คิดผิดอีกครั้ง

275
00:19:17,740 --> 00:19:20,370
หมายถึงเรายังไม่จำอีกเหรอ

276
00:19:21,040 --> 00:19:25,040
ลูกจะคิดถึงเรื่องนี้
และลูกจะรู้ ไม่ใช่ทันที

277
00:19:26,630 --> 00:19:28,540
แต่ลูกจะรู้

278
00:19:28,840 --> 00:19:32,550
พวกเขาให้ทางแก้กับเรามา
ให้เรารักษาชีวิตไว้

279
00:19:46,560 --> 00:19:49,310
- หนูเชื่อใจคุณ
- สิ่งที่พ่อรักษามันศักดิ์สิทธิ์เพจ

280
00:19:49,400 --> 00:19:52,110
อลิซเข้าใจมันดี ถ้าเธอไม่
พ่อคงทำงานไม่ได้

281
00:19:56,400 --> 00:19:57,740
หนูก็รู้ อลิซน่ะ...

282
00:19:58,820 --> 00:20:02,370
- เธอรักหนู เธอคง...
- อลิซเธอชอบพูด

283
00:20:03,700 --> 00:20:04,750
เพจ ไม่แฟร์เลย

284
00:20:04,830 --> 00:20:07,620
พอหนูบอกอะไรบางอย่างเช่น ความลับ

285
00:20:07,710 --> 00:20:10,250
คุณจะมาคิดว่า
"โอ้ ฉันบอกภรรยาฉันดีกว่า"

286
00:20:10,340 --> 00:20:12,210
พ่อพยายามจะช่วยนะ

287
00:20:12,340 --> 00:20:14,590
- ช่วยใคร หนูเหรอ
- แน่นอนสิ

288
00:20:15,970 --> 00:20:17,760
รู้ไหมว่าพ่อแคร์หนูขนาดไหน

289
00:20:20,550 --> 00:20:24,810
และพ่อรู้ว่าหนูแคร์คนอื่นแค่ไหน

290
00:20:25,770 --> 00:20:29,560
และเพจ จนกว่าเราจะรู้ว่า

291
00:20:29,900 --> 00:20:31,520
พ่อแม่หนูเขาทำอะไรกันแน่

292
00:20:31,860 --> 00:20:34,030
และมีคนต้องเจ็บตัวหรือไม่

293
00:20:34,110 --> 00:20:36,440
- เนื่องจากผลลัพธ์ของ...
- นี่คือพ่อแม่หนูนะ

294
00:20:36,570 --> 00:20:38,490
ที่คุณกำลังพูดถึงอยู่

295
00:20:43,450 --> 00:20:44,870
หนูทำไม่ได้

296
00:20:46,290 --> 00:20:47,370
เพจ

297
00:20:49,040 --> 00:20:51,670
- เพจ
- หนูขอโทษ หนูต้องไปแล้ว

298
00:20:59,550 --> 00:21:01,010
โอ้ ไอ้นี่มันอะไรเหรอฮะ

299
00:21:01,430 --> 00:21:04,350
งานต่างๆ
ในวันหยุดฤดูใบไม้ผลิที่ไมแอมี

300
00:21:05,100 --> 00:21:07,430
งั้นจะไปทัวร์ที่เอ็ปคอตเหรอ

301
00:21:07,520 --> 00:21:08,600
ก็กำลังดูอยู่นะ

302
00:21:08,690 --> 00:21:10,600
- กำลังดูอะไรเหรอ
- เอ็ปคอต

303
00:21:11,310 --> 00:21:13,060
เราควรไปนะ

304
00:21:13,150 --> 00:21:14,900
มันต้องสนุกมากแน่

305
00:21:16,150 --> 00:21:18,990
และเราอาจไปช่วงวันหยุดฤดูใบไม้ผลิ

306
00:21:19,070 --> 00:21:21,200
ไปช่วงนั้นก็คงเหมือนไปสวนสัตว์

307
00:21:21,280 --> 00:21:24,280
เราเรียนรู้ได้หลายอย่างที่เอ็ปคอต
ผมจะได้เรียนรู้หลายอย่าง

308
00:21:24,410 --> 00:21:27,080
และแม่ไม่ได้บัตรลดราคาพิเศษหรือไงฮะ

309
00:21:29,120 --> 00:21:32,170
มีสิทธิ์พิเศษลดราคา
สำหรับไปเป็นครอบครัวอยู่นะ

310
00:21:32,250 --> 00:21:33,420
ถึงตอนไหน

311
00:21:33,790 --> 00:21:37,260
จนถึง 31 มีนาคม หมายถึง
อาจมีอะไรมานาทีสุดท้าย

312
00:21:37,340 --> 00:21:39,420
งั้นถ้าจะไปอาทิตย์นี้เลย
ลูกอยากไปไหม

313
00:21:39,510 --> 00:21:41,640
- อยากฮะ
- งั้นเดี๋ยวดูว่ายังไงบ้าง

314
00:21:43,760 --> 00:21:45,100
แม่ต้องไปแล้วนะ

315
00:21:45,560 --> 00:21:48,640
เฮ่ เพจรู้ไหม เราจะไปเอ็ปคอต

316
00:21:49,230 --> 00:21:50,480
อะไรนะ

317
00:21:50,560 --> 00:21:52,520
อาทิตย์นี้ ฉันบอกให้แม่พาเราไป

318
00:21:55,070 --> 00:21:56,110
มีอะไรจ๊ะ

319
00:21:57,110 --> 00:21:58,240
หนูอยากคุยกับแม่

320
00:22:09,620 --> 00:22:10,910
หนูคุยกับบาทหลวงทิมแล้ว

321
00:22:11,670 --> 00:22:12,710
- ดี
- แล้วเป็นไงบ้าง

322
00:22:12,790 --> 00:22:14,710
- ไม่ดีเลย
- เกิดอะไรขึ้น

323
00:22:14,960 --> 00:22:17,250
หนูเกิดหงุดหงิดและเขาก็หงุดหงิด

324
00:22:17,550 --> 00:22:18,590
โมโหเหรอ

325
00:22:18,960 --> 00:22:21,970
ไม่เชิงโมโห แต่รำคาญ แบบว่า...

326
00:22:22,510 --> 00:22:24,720
กล้าดียังไงไปบอกว่า
ภรรยาเก็บความลับไม่ได้

327
00:22:26,260 --> 00:22:31,770
โอเค งั้นพอเรากลับมาจากออร์แลนโด
เราทั้งสามคนไปคุยกับเขาดีไหม

328
00:22:31,890 --> 00:22:33,190
เป็นความคิดที่ดี

329
00:22:37,110 --> 00:22:40,190
หนูยังไม่รู้อยู่ดีว่าพ่อแม่ทำอะไร

330
00:22:41,280 --> 00:22:42,860
หนูรู้ว่าเป็นสายลับอะไรแบบนั้น

331
00:22:42,950 --> 00:22:43,990
แต่...

332
00:22:44,530 --> 00:22:47,660
มีใครเจ็บตัวเพราะสิ่งที่พ่อแม่ทำไหม

333
00:22:47,740 --> 00:22:49,040
- ไม่
- ไม่มีทาง

334
00:22:49,120 --> 00:22:51,620
เพจ ลูกรู้จักพวกเราดีกว่านั้น

335
00:22:52,120 --> 00:22:53,420
หนูไม่รู้ว่ารู้อะไร

336
00:22:56,840 --> 00:22:58,170
ตอนกลางคืนพ่อกับแม่ไปไหนกัน

337
00:22:58,250 --> 00:23:01,170
รู้อะไรไหม
เรามาคุยทุกๆ เรื่องในทริปนี้เถอะ

338
00:23:01,300 --> 00:23:04,430
ใช่ ระหว่างเฮนรี่ขึ้นไปเล่น
เครื่องเล่นพวกนั้น

339
00:23:04,550 --> 00:23:06,600
เขาอยากเล่น 17 รอบติดกันแน่ะ

340
00:23:07,430 --> 00:23:08,510
โอเคไหม

341
00:23:23,450 --> 00:23:26,360
ดอนเคยดื่มโซจูน่ะ
มันคือเหล้าของเกาหลี

342
00:23:33,910 --> 00:23:37,330
พวกเขาล้อเลียนดอนเพราะว่า
เขาดื่มไวน์กับอาหารเกาหลี

343
00:23:38,080 --> 00:23:40,960
พี่ชายฉันดื่มมันกับทุกๆ อย่างเลย
ไข่คนก็ด้วย

344
00:23:41,050 --> 00:23:42,090
โอ้ แหวะ

345
00:23:42,170 --> 00:23:44,220
องุ่นรีสลิ่งกินคู่กับไข่อร่อยมาก

346
00:23:44,300 --> 00:23:47,050
กินกับอาหารเกาหลีก็อร่อย
เหมือนกับไวน์นั่นแหละ

347
00:23:47,470 --> 00:23:51,390
เฮ่ ปิโนต์ นัวร์
บาร์เบร่าที่เย็นเฉียบ

348
00:23:55,390 --> 00:23:58,270
เธอบอกว่าเขาคอไม่แข็งด้วยซ้ำ
เรื่องจริง ดอน ยอมรับเถอะ

349
00:23:58,360 --> 00:24:01,570
ไม่ใช่เหล้า นี่โซวีญงบล็อง
มีแอลกอฮอล์อยู่ 13 เปอร์เซ็นต์

350
00:24:01,650 --> 00:24:03,530
ตะวันออกพบตะวันตก ได้ผลกับฉันนะ

351
00:24:04,570 --> 00:24:05,610
ขอบคุณ

352
00:24:08,200 --> 00:24:11,740
พูดก็นึกขึ้นได้
ขอบคุณที่ให้ฉันใช้ส้อมนะ

353
00:24:21,090 --> 00:24:22,130
ฉันกินอะไรเข้าไปเนี่ย

354
00:24:22,210 --> 00:24:23,460
ใช่นี่หรือเปล่า

355
00:24:26,510 --> 00:24:28,220
ใช่ น้ำไม่ช่วยหรอก

356
00:24:28,590 --> 00:24:31,890
- เต้นท่าพริกไทยเร็ว
- ใช่ เต้นท่าพริกไทยๆ

357
00:24:31,970 --> 00:24:34,180
เอาสิแพตตี้ เต้นท่าพริกไทย

358
00:24:34,430 --> 00:24:35,930
ใช่ เต้นท่าพริกไทย

359
00:24:36,980 --> 00:24:38,150
เผ็ดจังเลย...

360
00:24:41,400 --> 00:24:42,570
หายใจลึกๆ นะ

361
00:24:45,360 --> 00:24:48,030
เธอเห็นตุ๊กตาน่าเกลียด
ที่อยู่ในห้องครอบครัวไหม

362
00:24:48,490 --> 00:24:50,320
- ใช่ พวกนั้น...
- ตุ๊กตาหัวกะหล่ำปลี

363
00:24:50,570 --> 00:24:53,240
- ใช่
- น่าเกลียดที่สุดเท่าที่เคยเห็น

364
00:24:53,410 --> 00:24:57,370
ทำไมถึงอยากได้ตุ๊กตา
ที่โดนรถบรรทุกขับทับล่ะ

365
00:24:57,460 --> 00:25:00,790
แต่โฆษณาในทีวีทำให้ลูกๆ
คิดว่าอยากได้

366
00:25:00,880 --> 00:25:03,670
- ฉันรู้
- เพราะงั้นฉันเลยซื้อมา

367
00:25:04,000 --> 00:25:06,130
- และพวกเขาก็ชอบอยู่แค่ห้านาที
- ใช่

368
00:25:06,300 --> 00:25:10,180
จากนั้นพวกเขาก็ลืมมันไปหมด
จากนั้นก็เห็นตุ๊กตาในทีวีอีกครั้ง

369
00:25:10,430 --> 00:25:14,470
จากนั้นก็ทำเหมือน
ถ้าไม่ซื้อให้เพิ่มพวกเขาจะตาย

370
00:25:14,560 --> 00:25:17,310
- นี่แหละอเมริกาของเธอ
- มันแพงมากๆ เลย

371
00:25:17,810 --> 00:25:21,350
ฉันน่าจะซื้อ
ตุ๊กตาหัวกะหล่ำปลีทั้งสต็อก

372
00:25:23,400 --> 00:25:24,730
เธอมีลูกหรือเปล่า

373
00:25:26,030 --> 00:25:27,690
- ไม่
- อยากได้ลูกฉันไหม

374
00:25:27,860 --> 00:25:30,950
ฉันให้คนหนึ่ง ไม่ได้ล้อเล่น

375
00:25:31,030 --> 00:25:32,450
คนไหนล่ะ

376
00:25:36,200 --> 00:25:37,200
ปากหายหรือยัง

377
00:25:37,290 --> 00:25:40,040
ดีขึ้น ฉันยังรู้สึกอายอยู่เลย

378
00:25:40,120 --> 00:25:41,420
เหมือนกัน...

379
00:25:41,750 --> 00:25:43,250
เธอไม่ควรมาที่นี่อีกเลยนะ

380
00:25:43,670 --> 00:25:45,340
หยุดนะ

381
00:25:55,390 --> 00:25:56,560
- ไง
- ไง...

382
00:25:56,810 --> 00:25:59,980
คือว่าฉันเพิ่งพาแมทธิวมาส่ง
ก็เลยแวะมาทักทายน่ะ

383
00:26:00,060 --> 00:26:02,520
ใช่ เอลิซาเบธไม่อยู่ เข้ามาสิ

384
00:26:05,860 --> 00:26:07,110
เอ่อ...

385
00:26:07,320 --> 00:26:11,400
- คุณอยากกินอะไรไหม กาแฟไหม
- ขอเป็นชาแล้วกัน

386
00:26:11,660 --> 00:26:15,780
เยี่ยม นั่นคือลิมิต
ของฝีมือผมในครัวแล้ว

387
00:26:16,080 --> 00:26:19,040
แล้วทุกคนเป็นไงบ้าง เอลิซาเบธน่ะ

388
00:26:19,540 --> 00:26:20,710
เอ่อ...

389
00:26:21,000 --> 00:26:23,880
ดี ผม...

390
00:26:25,420 --> 00:26:28,460
ผมบอกเธอแล้วว่าผมไปที่เอสต์มา

391
00:26:28,960 --> 00:26:29,970
ว้าว

392
00:26:30,050 --> 00:26:32,340
ว้าว แล้วเป็นไง

393
00:26:33,720 --> 00:26:35,180
เธอไม่ฆ่าผม

394
00:26:37,140 --> 00:26:40,430
- แต่...
- ไม่ ไม่มีแต่

395
00:26:40,680 --> 00:26:43,980
เธอโอเค เธอบอกว่า
เธออาจจะไปด้วยเหมือนกัน

396
00:26:44,060 --> 00:26:46,270
แต่เรื่องนี้ผมไม่พนันหรอกนะ

397
00:26:49,230 --> 00:26:51,740
และมีอีกอย่าง...

398
00:26:52,900 --> 00:26:55,740
สแตนเกือบจะชกหน้าผม
เมื่อสองสามวันที่แล้วน่ะ

399
00:26:56,200 --> 00:26:59,660
- อะไรนะ
- ใช่ ดูเหมือนว่าแฟนของเขา

400
00:26:59,740 --> 00:27:01,660
จะเห็นเราอยู่ด้วยกันหลังจากเอสต์

401
00:27:03,830 --> 00:27:05,130
ที่ร้านอาหารเหรอ

402
00:27:05,420 --> 00:27:07,340
ผมนึกว่าเขาจะซัดหน้าผม

403
00:27:09,130 --> 00:27:11,880
สแตนน่ะ
ชอบทำเป็นคนชอบใช้กำลังอยู่เรื่อย

404
00:27:11,970 --> 00:27:16,800
โอ้ ไม่รู้สิ จู่ๆ มันก็เหมือนกับ

405
00:27:16,890 --> 00:27:20,470
เพื่อนบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
แอบกิ๊กกับภรรยา อดีตภรรยา

406
00:27:20,560 --> 00:27:21,980
มันไร้สาระน่ะ

407
00:27:22,060 --> 00:27:24,440
เขารู้ได้ยังไง
ถ้าผมเป็นเขา ผมก็คงไม่รู้

408
00:27:24,520 --> 00:27:27,310
ชีวิตเขาพังทลายหมดแล้ว
ซึ่งผมก็ไม่ดีเท่าไร

409
00:27:27,400 --> 00:27:28,860
ทำไม เกิดอะไรขึ้น

410
00:27:28,940 --> 00:27:31,400
โอ้ คือมัน...

411
00:27:32,820 --> 00:27:33,990
ผมทำเรื่องเละเองแหละ

412
00:27:34,070 --> 00:27:37,780
พวกเราได้โกหกเรื่องบางอย่างกับเพจ
ไม่นานมานี้

413
00:27:37,870 --> 00:27:39,620
คือมันเละเทะมาก

414
00:27:40,160 --> 00:27:42,410
ก็แบบว่าการเลี้ยงวัยรุ่นนี่มัน...

415
00:27:42,620 --> 00:27:46,250
โอ้ ผมรู้
เอลิซาเบธกับผมเราไม่ค่อย...

416
00:27:47,040 --> 00:27:48,500
- แบบว่า...
- ใช่

417
00:27:48,670 --> 00:27:53,880
แต่เราก็เห็นด้วยในหลายเรื่อง
และถ้าคืนนี้บ้านผมต้องไฟไหม้

418
00:27:53,970 --> 00:27:56,510
และผมต้องไปสักที่ พวกเขาคงมากับผม

419
00:27:58,050 --> 00:28:02,850
แต่สแตน ผมอาจเห็นเขาย้ายออกมา
จากบ้านนั้นแล้วไปอยู่ที่โมเต็ล

420
00:28:02,930 --> 00:28:07,150
และไม่เจอแม็ตเพราะว่า
ใครอยากจะไปหาพ่อที่โมเต็ลกันล่ะ

421
00:28:07,480 --> 00:28:09,150
ผมผ่านมันมาแล้ว แซนดร้า

422
00:28:10,730 --> 00:28:11,730
ใช่

423
00:28:13,240 --> 00:28:16,320
ใช่ บางทีฉันอาจจะทำกับเขาแรงไปหน่อย

424
00:28:21,830 --> 00:28:24,750
แมทธิวไม่ได้เจอเขาบ่อยนัก
และเขาก็คิดถึง

425
00:28:24,830 --> 00:28:28,830
หมายถึงเขาไม่เคยพูดอะไรเลย
แต่ฉันดูออก

426
00:28:40,760 --> 00:28:42,010
เห็นนี่หรือยัง

427
00:28:42,560 --> 00:28:45,770
"ผมค่อนข้างเป็นห่วง
เรื่องของภาษาและการสี่อสาร

428
00:28:45,850 --> 00:28:48,060
ที่ได้มาถึงโต๊ะของผม
และในความเห็นหนึ่ง

429
00:28:48,150 --> 00:28:50,860
มันก็เผยออกมาว่า
'เอฟบีไอมีหัวจิตหัวใจ'

430
00:28:51,230 --> 00:28:55,530
เอฟบีไออาจประเมิน ตัดสินใจ
ไตร่ตรองหรืออ้าง แล้วก็อื่นๆ

431
00:28:55,610 --> 00:28:59,910
แต่มันไม่ค่อยเหมาะสม
ที่จะพูดว่า 'เอฟบีไอมีหัวจิตหัวใจ'"

432
00:29:01,030 --> 00:29:02,830
บันทึกด่วนจากผู้กำกับงั้นเหรอ

433
00:29:02,910 --> 00:29:05,580
เอฟบีไอเขาห้ามมีหัวจิตหัวใจนะ สแตน

434
00:29:05,790 --> 00:29:08,460
ใช่ เรื่องนั้นผมรู้ตั้งนานแล้วล่ะนะ

435
00:29:11,250 --> 00:29:14,500
คุณก็มีความรู้สึกเกี่ยวกับผม

436
00:29:15,380 --> 00:29:16,550
มีความสงสัย

437
00:29:18,550 --> 00:29:20,640
ไอ้เรื่อง จีน คราฟต์
เปลี่ยนอะไรพวกนั้นไหม

438
00:29:20,970 --> 00:29:23,010
ทำไมล่ะ คุณเอาเครื่องดักฟัง
ใส่ในปากกาหรือไงล่ะ

439
00:29:29,640 --> 00:29:33,150
รู้ไหม ผมว่าเราควรจับตามองมาร์ธานะ

440
00:29:34,230 --> 00:29:35,730
- มาร์ธา แฮนสัน
- อือ

441
00:29:35,820 --> 00:29:39,450
โอ้ ไม่เอาน่าสแตน
จีนถูกพบว่าผูกคอตายในบ้าน

442
00:29:39,530 --> 00:29:44,030
แถมมีจดหมายลาตาย ไม่มีร่องรอยขัดขืน
ไม่มีร่องรอยงัดแงะไม่มีอะไรเลย

443
00:29:44,120 --> 00:29:46,790
เขาเป็นช่างเทคนิคประเภทที่
พวกเคจีบีมักชอบใช้

444
00:29:46,910 --> 00:29:49,040
แต่ผมจับตาดูมาร์ธา
มาหลายอาทิตย์แล้ว

445
00:29:49,120 --> 00:29:52,250
- โอ้ พระเจ้า
- แล้วก็มีสองคืนที่เธอไม่กลับบ้าน

446
00:29:54,000 --> 00:29:55,590
ผมรอที่นั่นจนถึงตีสาม

447
00:29:56,710 --> 00:29:58,880
เธออาจจะออกไปหาเพื่อนหรือน้องสาว

448
00:29:58,970 --> 00:30:02,640
พ่อแม่เธออาศัยอยู่ที่โคโลราโด
และเธอก็ไม่มีน้องสาว

449
00:30:02,890 --> 00:30:04,600
บางทีอาจจะมีแฟน

450
00:30:04,680 --> 00:30:07,850
ฟังนะ ผมคิดว่าคุณรู้ว่าเรื่องของจีน
มันมีอะไรแปลกๆ ไป

451
00:30:09,270 --> 00:30:12,020
อยากรู้จริงๆ ไหมว่าใครเป็นคน
เอาเครื่องดักฟังไปใส่ไว้น่ะ

452
00:30:13,060 --> 00:30:14,230
ช่วยผมแกะรอยมาร์ธา

453
00:30:14,650 --> 00:30:16,320
ผมไม่ทำแน่ สแตน

454
00:30:19,150 --> 00:30:20,200
ได้

455
00:30:21,400 --> 00:30:23,280
แต่ผมจะพาเธอไปดินเนอร์

456
00:31:09,240 --> 00:31:10,540
ผมเสียใจ

457
00:31:44,450 --> 00:31:45,610
ฉันชอบมากเลยค่ะ

458
00:31:46,200 --> 00:31:47,280
- เอ่อ คุณฟิลิป
- ไง

459
00:31:47,370 --> 00:31:48,990
ผมมีเอกสารการเดินทางคุณ

460
00:31:50,240 --> 00:31:52,000
จองตั๋วเครื่องบินเรียบร้อย

461
00:31:52,080 --> 00:31:55,120
เอ่อ สี่ที่ นั่งแถว 17 ไปออร์แลนโด

462
00:31:55,420 --> 00:31:57,420
แต่ขากลับ
ผมหาได้แค่นั่งติดกันสามที่นั่ง

463
00:31:57,630 --> 00:31:58,710
ไม่มีปัญหา

464
00:31:58,960 --> 00:32:01,170
ทางเข้าอยู่ใกล้เอ็ปคอตเซ็นเตอร์...

465
00:32:01,250 --> 00:32:03,590
และจองโรงแรมเอาไว้สองห้อง

466
00:32:03,800 --> 00:32:06,510
เอ่อ อยู่ติดกัน
ห้ามสูบบุหรี่และมีวิว

467
00:32:07,390 --> 00:32:10,140
- วิวอะไร
- สนามแข่งกอล์ฟพีจีเอแชมเปี้ยนชิป

468
00:32:10,720 --> 00:32:12,850
เยี่ยม ขอบคุณ ผมขอบคุณมากๆ

469
00:32:13,230 --> 00:32:17,480
ผมคิดว่าสิ่งที่เราทำ
มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ

470
00:32:18,770 --> 00:32:20,610
ที่คุณใช้เวลาอยู่กับครอบครัว

471
00:32:21,480 --> 00:32:24,820
บางครั้งพวกเราก็ยุ่งกันบ้าง
จนเราลืมว่าอะไรสำคัญที่สุด

472
00:32:26,360 --> 00:32:27,360
ขอบคุณ

473
00:32:54,640 --> 00:32:56,480
คุณยังคิดว่าหนีไปจะดีกว่าเหรอ

474
00:33:03,360 --> 00:33:04,400
ใช่แล้ว

475
00:33:08,110 --> 00:33:11,700
แต่ฟิลิป คุณไม่ได้ต้องการแบบนั้น
ฉันรู้คุณไม่อยาก

476
00:33:12,370 --> 00:33:13,370
อือ

477
00:33:13,910 --> 00:33:19,120
บางทีเขาอาจส่งเราลงใต้ได้
คุณฝันอยากไปโอเดสซาเสมอ

478
00:33:21,000 --> 00:33:22,840
- ไปทางน้ำนะ
- ใช่

479
00:33:37,770 --> 00:33:38,770
แล้วไงต่อ...

480
00:33:39,850 --> 00:33:43,820
ลูกสองคนที่ไม่รู้จักใคร ไม่รู้ภาษา

481
00:33:46,320 --> 00:33:48,490
คุณไม่คิดว่าลูกๆ จะเกลียดเราเหรอ

482
00:33:50,110 --> 00:33:51,870
แล้วเรื่องของเราล่ะ

483
00:33:54,580 --> 00:33:56,750
หมายถึงทุกๆ อย่างที่เราสร้างที่นี่

484
00:33:58,000 --> 00:33:59,000
งานเรา...

485
00:34:01,330 --> 00:34:02,920
พวกนั้นสำคัญมาก

486
00:34:04,920 --> 00:34:07,090
- มันไม่สำคัญกับคุณเหรอ
- สำคัญทุกอย่าง

487
00:34:09,760 --> 00:34:11,260
เอลิซาเบธ มันสำคัญทุกอย่าง

488
00:34:12,840 --> 00:34:17,100
แต่สองวันมานี้เหมือนมีสัญญาณ
ดังในหัวผมบอกว่า "วิ่งๆ วิ่งไป"

489
00:34:19,020 --> 00:34:21,100
แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับคุณ

490
00:34:21,770 --> 00:34:22,940
เราเลยไม่ไป

491
00:34:25,190 --> 00:34:28,860
มันเหมือนว่า
เพจต้องเจ็บไม่ว่าจะยังไง

492
00:34:47,090 --> 00:34:48,670
เราต้องไปเจอแกเบรียล

493
00:34:59,220 --> 00:35:00,230
แกเบรียล

494
00:35:01,600 --> 00:35:03,730
แกเบรียลๆ

495
00:35:04,600 --> 00:35:05,650
พูดกับผม

496
00:35:05,730 --> 00:35:06,770
พูดกับผม

497
00:35:07,480 --> 00:35:08,780
เขาสำลักงั้นเหรอ

498
00:35:13,070 --> 00:35:14,160
เขาคงจะหกล้ม

499
00:35:14,240 --> 00:35:15,570
ออกไปๆ

500
00:35:15,660 --> 00:35:17,030
- อะไรนะ
- ออกไป

501
00:35:17,120 --> 00:35:18,830
เกิดอะไรขึ้นๆ

502
00:35:19,540 --> 00:35:20,830
- ถ้าเขาติดเชื้อล่ะ
- อะไรนะ

503
00:35:20,910 --> 00:35:22,460
ถ้าเขาติดโรคแกลนเดอร์สล่ะ

504
00:35:24,710 --> 00:35:26,250
- ได้ไง
- ฉันไม่รู้

505
00:35:26,330 --> 00:35:29,750
เราเพิ่งจับหมดทุกอย่าง
เลือด ปากเขาตอนเขาไอ

506
00:35:30,630 --> 00:35:31,670
เราต้องไปแล้ว

507
00:35:31,970 --> 00:35:34,550
แต่ถ้าเราติดเชื้อแล้วล่ะ
เราอาจจะไปไม่ได้

508
00:35:34,970 --> 00:35:36,930
ต้องหาคนช่วยเรา
ต้องส่งสัญญาณให้วิลเลียม

509
00:35:37,010 --> 00:35:39,060
- บางทีเราคนหนึ่งอาจต้องอยู่กับเขา
- แบบนั้นจะช่วยอะไร

510
00:35:39,140 --> 00:35:40,560
- ก็ช่วยเขา...
- แล้วจะช่วยเขายังไง

511
00:35:40,640 --> 00:35:42,060
- คุณคิดจะทำยังไง
- ฉันไม่รู้...

512
00:35:42,480 --> 00:35:44,390
ฉันรู้สึกว่าเราคนหนึ่งควร...

513
00:35:44,480 --> 00:35:45,520
ฉันอยู่เอง

514
00:35:45,600 --> 00:35:47,020
- ผมไม่อยากให้คุณอยู่
- ฉันเองก็ไม่อยาก

515
00:35:47,150 --> 00:35:48,480
แต่เราต้องอยู่สักคนหนึ่ง

516
00:35:48,570 --> 00:35:50,150
ใครก็ตามที่อยู่ในนี้จะติดเชื้อ

517
00:35:50,230 --> 00:35:51,400
เรายังไม่รู้

518
00:36:05,000 --> 00:36:06,000
แน่ใจนะ

519
00:36:06,080 --> 00:36:07,420
ไม่มีใครตามจนกว่าจะวันจันทร์

520
00:36:08,250 --> 00:36:11,090
ถ้าคุณมาพร้อมกับเอารหัสนั่นให้ผม

521
00:36:11,170 --> 00:36:12,380
- ผมไม่อยากรู้หรอก
- ไม่ใช่เรื่องนั้น

522
00:36:12,460 --> 00:36:14,220
เราเจอแกเบรียลนอนบนพื้น
อยู่ในเซฟเฮาส์

523
00:36:14,300 --> 00:36:15,630
เป็นไข้หนัก แถมหายใจลำบาก

524
00:36:15,720 --> 00:36:17,930
- แล้วยังมีสติไหม
- ก็ยังไม่คงที่

525
00:36:20,140 --> 00:36:21,350
คุณเข้าใกล้เขามากแค่ไหน

526
00:36:21,430 --> 00:36:23,430
เราแตะตัวเขา เขากำลังไอ

527
00:36:23,520 --> 00:36:25,390
และมีเลือด เขาคงจะหกล้ม

528
00:36:43,790 --> 00:36:46,370
ไปให้พ้น ไปซะ

529
00:36:46,670 --> 00:36:49,380
ไปให้พ้น บ้าเอ๊ย

530
00:36:58,340 --> 00:36:59,390
ออกไปให้พ้น

531
00:37:14,440 --> 00:37:15,610
เวรเอ๊ย

532
00:37:20,530 --> 00:37:24,910
คุณน่าจะห่อแกเบรียลด้วยพลาสติก
แล้วก็เผาร่างเขาซะ...

533
00:37:26,000 --> 00:37:28,580
- ตามมา
- ไปไหน

534
00:37:29,370 --> 00:37:32,540
อพาร์ตเมนต์ของผม ผมอาจมีบางอย่าง

535
00:37:43,310 --> 00:37:45,560
ถอดรองเท้าด้วย

536
00:38:12,830 --> 00:38:14,170
ผมไม่ได้บ้า

537
00:38:17,340 --> 00:38:20,220
ผมมีวัคซีนอยู่หลายอย่าง
เพราะว่าสิ่งที่ผมต้องทำ

538
00:38:20,880 --> 00:38:22,590
ทำให้ผมเป็นโรคภูมิแพ้

539
00:38:25,560 --> 00:38:27,020
แล้วคุณแพ้อะไรงั้นเหรอ

540
00:38:28,810 --> 00:38:34,730
ฝุ่น พวกเนย ไส้กรอก ลูกอม พูดมาสิ

541
00:38:35,150 --> 00:38:40,570
ผมไม่มีประสาทรับกลิ่น
ผิวผมไม่มีน้ำมันหล่อลื่นเลย

542
00:38:51,580 --> 00:38:52,620
ใครต่อ

543
00:39:02,050 --> 00:39:04,470
ผมคิดมาเสมอว่าอาจติดเชื้อในห้องแล็บ

544
00:39:05,600 --> 00:39:08,560
ไม่ใช่ในสวนสาธารณะกลางดึก
โดยคนสองคน

545
00:39:08,640 --> 00:39:10,600
ที่ควรจะต้องอยู่ฝ่ายเดียวกันกับผม

546
00:39:13,270 --> 00:39:14,480
นั่นอะไร

547
00:39:14,730 --> 00:39:18,400
คลอแรมเฟนิคอล โซเดียมซักซิเนต

548
00:39:19,860 --> 00:39:23,780
มันคือยาปฏิชีวนะ
ที่ไม่ได้มีขายทั่วไป

549
00:39:31,040 --> 00:39:32,460
แล้วมันจะได้ผลหรือเปล่า

550
00:39:32,540 --> 00:39:35,750
สายพันธุ์นี้มันต่อต้านยาปฏิชีวนะ
ส่วนมากสบาย

551
00:39:36,500 --> 00:39:38,550
ไม่มีใครรู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า
แต่...

552
00:39:38,800 --> 00:39:39,960
ตอนนี้มันดีที่สุด

553
00:40:24,170 --> 00:40:28,470
เขาเอาไวรัสใส่ในนี้
เพื่อขนย้ายสงสัยจะติดตอนนั้น

554
00:40:28,760 --> 00:40:30,720
- ได้ไง
- ใครจะรู้

555
00:40:31,890 --> 00:40:36,350
ผมบอกพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ฝาที่พวกเขาส่งมาดูไม่ค่อยจะดีเท่าไร

556
00:40:36,690 --> 00:40:38,310
มันอาจจะลื่นหลุด

557
00:40:41,360 --> 00:40:43,110
- คุณทำอะไรน่ะ
- ฆ่ามันไง...

558
00:40:43,440 --> 00:40:47,110
ไอโอดีน-131 ก็เอาอยู่
แต่ผมไม่ยอมเสี่ยงกับมันหรอก

559
00:41:27,400 --> 00:41:28,450
นั่นแหละ เยี่ยม

560
00:41:37,460 --> 00:41:40,210
นี่ เราจะฉีดอีกที

561
00:41:40,290 --> 00:41:43,960
ทุกๆ หกชั่วโมง
ตลอด 24 ชั่วโมง สี่เข็ม

562
00:41:45,340 --> 00:41:47,260
เราต้องอยู่ที่นี่
อย่างน้อย 36 ชั่วโมง

563
00:41:47,340 --> 00:41:49,300
นานพอที่เราจะแสดงอาการออกมาให้เห็น

564
00:41:53,390 --> 00:41:54,720
งั้นเราก็คงไม่ได้ไปเอ็ปคอต

565
00:42:34,850 --> 00:42:36,850
คำบรรยายโดย ศรัณย์พร ทองพุ่ม