1
00:00:14,723 --> 00:00:19,394
แม่ฉันเคยบอกว่า
การนอนหลับต้องใช้ศรัทธา

2
00:00:22,231 --> 00:00:26,193
จิตวิญญาณของเราจะออกท่องเที่ยวในยามฝัน
หรืออย่างน้อยแม่ก็บอกไว้อย่างนั้น

3
00:00:30,948 --> 00:00:33,075
และถ้าเรากล่าวคำภาวนา

4
00:00:34,159 --> 00:00:37,329
วิญญาณของเราจะกลับเข้าร่างได้ก่อนตื่น

5
00:00:41,750 --> 00:00:44,461
การปีนออกจากเปลก็ต้องใช้ศรัทธาอีกขั้น

6
00:00:46,296 --> 00:00:48,215
การออกจากบ้านที่คุ้นเคยก็เช่นกัน

7
00:00:51,844 --> 00:00:56,765
สำหรับบางคน ศรัทธาคือ
การกางใบเรือและมุ่งหน้าสู่ความว่างเปล่า

8
00:00:58,851 --> 00:01:04,272
เราส่งข้อความไปในอวกาศ
หวังว่าจะมีใครสักคนตอบรับ

9
00:01:05,399 --> 00:01:09,570
ภาวนาว่าจะพบที่พักพิงที่สุดขอบฟ้า

10
00:01:35,929 --> 00:01:38,223
อนาครีออนกับเธสพิส

11
00:01:38,307 --> 00:01:41,268
ดาวสองดวงซึ่งขับเคี่ยวสู้รบกันมานาน

12
00:01:41,935 --> 00:01:45,647
จนแทบไม่สำคัญว่าพวกคุณเริ่มเป็นศัตรูกันเมื่อใด

13
00:01:46,231 --> 00:01:48,192
เรามีเหตุผลเหมาะสมที่จะเกลียดพวกมัน

14
00:01:48,275 --> 00:01:51,445
ตั้งแต่การแรกทรยศ
และความชั่วร้ายเลวทรามนับพันหลังจากนั้น

15
00:01:51,528 --> 00:01:53,530
ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆ แล้วคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น

16
00:01:55,240 --> 00:01:56,783
แรกทรยศ

17
00:01:57,367 --> 00:02:01,747
กษัตริย์เธสพิสเพิ่งเสกสมรสกับ
ฮันเทรสแห่งอนาครีออน

18
00:02:02,706 --> 00:02:06,585
ขุมอำนาจใหม่สองแห่งในเขตชายขอบจักรวาล
มารวมกันด้วยการสมรส

19
00:02:06,668 --> 00:02:09,170
คิดจะสอนประวัติศาสตร์ของเราเองเหรอ
ไอ้คนตาย หา

20
00:02:09,253 --> 00:02:11,715
ไอ้กษัตริย์เธสพิสชาติหมา
เชือดคอนางบนเตียงวิวาห์

21
00:02:12,508 --> 00:02:13,884
นั่นคือสิ่งที่ตำนานว่าไว้

22
00:02:13,967 --> 00:02:16,178
จะมาบอกว่าประวัติศาสตร์เขียนผิดหรือไง

23
00:02:16,261 --> 00:02:21,850
ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะ
และพวกคุณไม่เห็นชนะอะไรเลยสักอย่าง

24
00:02:21,934 --> 00:02:23,393
เหตุการณ์นั้นมีพยาน

25
00:02:23,477 --> 00:02:26,688
พยานคนเดียว
นางข้ารับใช้ชาวอนาครีออนที่ให้การว่า

26
00:02:26,772 --> 00:02:30,192
กษัตริย์ธรอย อุน ธาร์คเมามากในคืนวิวาห์

27
00:02:30,984 --> 00:02:34,696
และพลั้งมือฆ่าฮันเทรสของคุณด้วยความเดือดดาล

28
00:02:34,780 --> 00:02:36,490
นางข้ารับใช้ผู้นั้นโกหก

29
00:02:36,573 --> 00:02:39,159
เหตุผลที่โกหกก็มีความสำคัญ

30
00:02:40,035 --> 00:02:43,497
ในจังหวะก่อนตาย ข้ารับใช้นางนั้นสารภาพบาป

31
00:02:44,206 --> 00:02:48,043
ฆาตกรตัวจริงคือคลีออนรัชกาลที่สอง

32
00:02:48,627 --> 00:02:51,588
โคลนตนแรกที่ราชวงศ์สายโลหิตดูออก

33
00:02:51,672 --> 00:02:54,758
ว่าหลังจากนั้นอีกหลายชั่วคน
อาจจะเกิดแผนสักอย่าง

34
00:02:54,842 --> 00:02:57,177
เขามองออกว่าพันธมิตรใหม่นั้นอาจนำไปสู่สิ่งใด

35
00:02:57,261 --> 00:03:03,308
เขาจึงสั่งให้ชาโดว์มาสเตอร์คู่ใจ
มาหลอกให้ข้ารับใช้นางนั้นรัก วางยาคู่สมรสใหม่

36
00:03:03,392 --> 00:03:06,979
ฆ่าฮันเทรสของคุณและป้ายสีให้กษัตริย์ของคุณ

37
00:03:07,646 --> 00:03:10,107
จะสู้กับอาณาจักรใหม่ตั้งสองแห่งทำไม

38
00:03:10,190 --> 00:03:14,945
เมื่อสามารถปั่นความเกลียดชังระหว่างเชื้อชาติ
ให้พวกนั้นสู้กันเองได้

39
00:03:16,697 --> 00:03:18,532
โคลนพวกนั้นหลอกชักใยพวกคุณ

40
00:03:19,408 --> 00:03:22,744
แต่วันนี้ เพราะมีสถาบันสถาปนา

41
00:03:23,245 --> 00:03:27,416
เราจะสามารถซ่อมสร้าง
สิ่งที่จักรวรรดิทำลายไปได้

42
00:03:27,499 --> 00:03:32,087
ไม่ เราไม่มีทางร่วมใจกับมันตอนนี้
ไม่ว่าเรื่องจะเริ่มขึ้นยังไง

43
00:03:32,171 --> 00:03:35,174
และต่อให้ร่วมมือกัน จักรวรรดิก็แข็งแกร่งเกินไป

44
00:03:35,257 --> 00:03:36,925
ตอนนี้คุณมียานอินวิคทัส

45
00:03:37,009 --> 00:03:39,136
อินวิคทัสก็แค่ยานลำเดียว

46
00:03:39,219 --> 00:03:41,722
ยานลำเดียวอาจเป็นลำแรกของฝูงบิน

47
00:03:41,805 --> 00:03:46,643
ถ้าคนของทั้งสองดาวจะวางความเกลียดชัง
เพื่อรวมกำลังกัน

48
00:03:47,269 --> 00:03:48,979
อย่างที่คู่สมรสใหม่ที่น่าสงสารนั้นเคยทำ

49
00:03:49,062 --> 00:03:54,026
คุณจะพบว่าที่นี่มีทักษะ
ซึ่งจำเป็นต่อการสร้างยานใหม่

50
00:03:54,651 --> 00:03:58,197
หากแผนนี้จะสำเร็จ
สถาบันสถาปนาต้องมีเสาหลักสามด้าน

51
00:03:58,280 --> 00:04:01,033
เช่นเดียวกับม้านั่งที่ต้องมีสามขา

52
00:04:01,116 --> 00:04:03,619
ต้องได้รับความร่วมมือจาก
ลูกหลานแถบชายขอบทุกคน

53
00:04:03,702 --> 00:04:05,204
นี่คือทางที่ผมวางแผนเอาไว้

54
00:04:05,287 --> 00:04:09,166
เดี๋ยวนะ ฮาริ คุณรู้เหรอว่า
เขาจะค้นพบยานอินวิคทัส

55
00:04:09,666 --> 00:04:13,420
สวัสดี มาริ ดีใจที่ได้เจอคุณอีกนะ

56
00:04:15,380 --> 00:04:16,464
กาอัลไปไหนล่ะ

57
00:04:16,548 --> 00:04:18,382
เธอมาไม่ถึงเทอร์มินัสตั้งแต่ต้น

58
00:04:19,551 --> 00:04:20,886
แล้วคุณเป็นใคร

59
00:04:22,846 --> 00:04:23,931
ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

60
00:04:25,140 --> 00:04:26,225
ลูกสาวของมาริ

61
00:04:27,476 --> 00:04:29,353
ฉันคือคนที่เปิดภัณฑาคาร

62
00:04:29,436 --> 00:04:31,939
และปลุกปล้ำเอาไอ้ยานบ้านั่นมาถึงหน้าบ้าน

63
00:04:32,439 --> 00:04:36,777
อ้อ ซัลวอร์ ฮาร์ดิน
ดูเหมือนผมต้องขอบคุณสินะ

64
00:04:37,444 --> 00:04:39,905
ส่วนเรื่องปริศนาของยานอินวิคทัส

65
00:04:39,988 --> 00:04:43,492
การปรากฏขึ้นของมันเป็นบททดสอบแรก
ที่ผมป้อนให้กับโมเดลพยากรณ์

66
00:04:43,992 --> 00:04:48,413
ในจุดที่คนอื่นเห็นแต่ความโกลาหล
ผมมองเห็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

67
00:04:49,039 --> 00:04:52,709
ผมไม่เข้าใจ เราไม่ใช่นักปฏิวัติ

68
00:04:52,793 --> 00:04:54,378
ตอนโดนคดีคุณเป็นคนพูดไว้เอง

69
00:04:54,962 --> 00:04:57,339
ก็ เรื่องนั้นผมอาจจะโกหก

70
00:05:16,149 --> 00:05:18,235
เราขอบคุณมาก ภราดาสนธยา

71
00:05:18,318 --> 00:05:20,946
ที่เรากอบกู้ราชวงศ์ไว้
จากการโดนแทรกแซงเรอะ

72
00:05:22,072 --> 00:05:26,535
อยากรู้นะ ทิวา ถ้าท่านอยู่บนแทรนทอร์
ไม่ได้เดินทางไปดาวธิดาเมเดน

73
00:05:27,327 --> 00:05:29,454
ท่านจะเล็งเห็นความแตกต่างของเขาไหม

74
00:05:30,789 --> 00:05:35,586
ท่านกับเราก็เหมือนกัน
เราต้องเชื่อว่าเราคงต้องเห็น

75
00:05:37,921 --> 00:05:40,924
คำถามที่สำคัญกว่าคือจากนี้เราควรทำอย่างไร

76
00:05:42,426 --> 00:05:44,136
ท่านรู้ว่าเราต้องทำอะไร

77
00:05:59,735 --> 00:06:00,736
ออกไป

78
00:06:05,824 --> 00:06:07,951
เรายังสืบเสาะหาวิธีที่พวกมันใช้อยู่

79
00:06:08,035 --> 00:06:12,164
แต่เท่าที่รู้ ดูเหมือนพวกนั้นบ่อนทำลาย
ฐานอนุภาคนาโนของเจ้ามานานแล้ว

80
00:06:13,332 --> 00:06:14,541
เจ้าไม่ใช่พวกเรา

81
00:06:16,126 --> 00:06:18,754
ดีเอ็นเอของเจ้าถูกปรับเปลี่ยนไปหลายสิบจุด

82
00:06:19,254 --> 00:06:20,672
เจ้าหน้าตาเหมือนเรา

83
00:06:23,175 --> 00:06:24,885
เสียงเหมือนเรา แต่…

84
00:06:31,558 --> 00:06:33,310
เจ้ารู้มานานแค่ไหน

85
00:06:33,393 --> 00:06:34,770
ว่าเราแตกต่างจากคนอื่นรึ

86
00:06:37,272 --> 00:06:39,441
เราเคยแอบไปอยู่คนเดียว
แล้วนั่งดูภาพโฮโลของท่าน…

87
00:06:41,818 --> 00:06:42,986
รับประทานมื้อเช้า

88
00:06:44,404 --> 00:06:45,864
นั่งในท้องพระโรง

89
00:06:46,365 --> 00:06:49,368
เรานับว่าท่านยิ้มให้พสกนิกรกี่ครั้ง

90
00:06:50,035 --> 00:06:53,288
ท่านนั่งแล้ววางมือประสานกันหรือแยกจากกัน

91
00:06:53,372 --> 00:06:55,457
ยามกินอาหารท่านยกจอกดื่มบ่อยแค่ไหน

92
00:06:55,958 --> 00:06:58,210
แม้แต่ตอนนั้นเราก็รู้แล้วว่าเราไม่เหมือนท่าน

93
00:07:00,170 --> 00:07:01,421
แต่เราอยากทำให้เหมือน

94
00:07:12,349 --> 00:07:13,600
ท่านจะจัดการอย่างไร

95
00:07:13,684 --> 00:07:15,727
เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มกบฏ

96
00:07:15,811 --> 00:07:17,229
เราไม่ได้สมรู้ร่วมคิด

97
00:07:17,312 --> 00:07:19,857
เจ้าบอกความลับให้ศัตรูได้รู้และหนีออกไปจากวัง

98
00:07:19,940 --> 00:07:22,317
- นางหลอกเรา!
- เพราะนางก้าวเข้ามาอยู่ในที่ว่างในใจเจ้า!

99
00:07:22,401 --> 00:07:24,027
แล้วใครสร้างที่ว่างเหล่านั้นกัน

100
00:07:24,653 --> 00:07:25,654
ดูสภาพพวกเราสิ!

101
00:07:26,238 --> 00:07:28,907
เราไม่มีแม่ ไม่มีพี่ป้าน้าอา

102
00:07:28,991 --> 00:07:30,492
เรามีเซ็กซ์กับนางสนม

103
00:07:30,576 --> 00:07:32,786
ซึ่งจะถูกลบความทรงจำทันทีที่เราจากมา!

104
00:07:33,871 --> 00:07:35,998
ท่านไม่เคยคิดอยากหนีไปจากที่นี่เลยรึ

105
00:07:37,666 --> 00:07:41,503
ท่านไม่เคยรู้สึกอึดอัดกับ
ภาระหนักอึ้งที่ต้องสืบทอดกันไปเรื่อยๆ รึ

106
00:07:43,297 --> 00:07:46,717
ท่านพูดได้จริงๆ หรือว่าท่านต้องการเพียงแค่

107
00:07:46,800 --> 00:07:51,847
จะเป็นเพียงร่างทรงร่างหนึ่ง
ในจำนวนโคลนตัวเราที่สืบทอดต่อแล้วต่ออีก

108
00:07:53,307 --> 00:07:55,809
ใช้ชีวิตตามบทที่เขียนไว้ตั้งแต่หลายร้อยปีก่อน

109
00:08:00,272 --> 00:08:03,567
ตลอดชีวิตเรา เราอยากเรียกท่านว่า "ท่านพ่อ"

110
00:08:04,693 --> 00:08:06,195
แต่ท่านไม่ใช่พ่อของเรา

111
00:08:07,738 --> 00:08:09,573
เราไม่ใช่คนด้วยซ้ำ ทิวา

112
00:08:11,116 --> 00:08:16,205
เราเป็นแค่… เสียงสะท้อนจากคลีออนคนแรก

113
00:08:18,999 --> 00:08:22,211
เท่ากับเสียงสะท้อนที่บิดเบี้ยว
มีความเป็นตัวเองมากกว่าสำเนาไร้ที่ติรึ

114
00:08:24,379 --> 00:08:26,465
หรือมันจะค่อยๆ จางสลายหายไป

115
00:08:35,057 --> 00:08:38,101
เท่ากับการทำสารานุกรม ทุกอย่างที่เราทำกันมา

116
00:08:38,184 --> 00:08:39,352
ทำไปก็ไร้ค่าเหรอ

117
00:08:39,436 --> 00:08:41,230
ไม่ใช่ไร้ค่า มาริ

118
00:08:41,813 --> 00:08:44,274
คุณไม่ได้เสียเวลาเปล่าอยู่ที่เทอร์มินัส

119
00:08:44,983 --> 00:08:46,944
การมาที่นี่ทำให้คุณหลุดจากเงื้อมมือของจักรวรรดิ

120
00:08:47,027 --> 00:08:48,028
ทำให้คุณแกร่งขึ้น

121
00:08:48,111 --> 00:08:52,157
แต่ประเด็นหลักของสถาบันสถาปนา
ไม่ใช่เรื่องการรวบรวมองค์ความรู้

122
00:08:54,034 --> 00:08:55,869
แต่เป็นการรวบรวมผู้คน

123
00:08:59,039 --> 00:09:01,583
พวกคุณ เหล่าผู้ตั้งอาณานิคมแรกเริ่ม

124
00:09:02,125 --> 00:09:07,214
ทุกคนมีคุณสมบัติซึ่งสำคัญมากในการ
เป็นเมล็ดพันธุ์ของอารยธรรมใหม่

125
00:09:07,965 --> 00:09:12,636
ส่วนพวกคุณ ชาวอนาครีออนกับเธสพิน
พวกคุณเก่งเรื่องการเอาตัวรอดที่สุด

126
00:09:13,303 --> 00:09:16,348
แม้ถูกจักรวรรดิพยายามลบจากประวัติศาสตร์
แต่ถึงอย่างนั้น

127
00:09:17,391 --> 00:09:20,602
เมื่อมารวมตัวกัน
พวกคุณกลับเป็นตัวแทนของอนาคต

128
00:09:21,728 --> 00:09:24,982
มนุษยชาติเป็นเรื่องราวที่จะต้องพัฒนาต่อไม่จบสิ้น

129
00:09:25,065 --> 00:09:29,528
เรื่องที่จะเล่ากันต่อไปเป็นพันๆ ปี
จากผู้ส่งต่อเรื่องราวหลากหลายนับไม่ถ้วน

130
00:09:30,821 --> 00:09:32,030
แต่ในช่วงหลายร้อยปีหลังนี้

131
00:09:32,114 --> 00:09:36,243
เสียงของคนมากมายเหล่านั้น
กลับถูกปิดกั้นและค่อยๆ ลบไปเงียบๆ

132
00:09:36,827 --> 00:09:41,164
เพราะหากอยู่ใต้ราชวงศ์สายโลหิต
เขาจะยอมให้มีเรื่องเพียงฝั่งเดียว

133
00:09:41,248 --> 00:09:42,583
เสียงเพียงด้านเดียว

134
00:09:42,666 --> 00:09:46,587
เราไม่อาจพัฒนาเป็นคนที่จะต้องเป็นได้
หากยอมให้จักรวรรดิคงอยู่ต่อ

135
00:09:48,172 --> 00:09:51,550
เส้นทางนั้นจะนำไปสู่
การสูญพันธุ์ของเผ่ามนุษย์ทั้งปวง

136
00:09:52,259 --> 00:09:57,222
ต่อให้เราเปิดใจรับชะตาที่คุณบอกมา
อีกไม่กี่สัปดาห์จักรวรรดิก็ตามมาจัดการ

137
00:09:57,306 --> 00:10:00,767
เขาพูดถูก พวกนั้นสอบสวนเรื่องทุ่นสื่อสารอยู่แล้ว

138
00:10:00,851 --> 00:10:03,478
ไม่ช้าก็เร็วพวกนั้นต้องส่งกำลังหนุนมา

139
00:10:03,562 --> 00:10:08,817
จักรวรรดิไม่มาหรอก ยังไม่มา
หากพวกนั้นคิดว่าพวกคุณตายหมดแล้ว

140
00:10:09,318 --> 00:10:12,613
เอายานอินวิคทัสไปที่สุดปลายระบบสุริยะของคุณ

141
00:10:12,696 --> 00:10:17,367
เปิดควอนตัมไดร์ฟ
แต่คงอยู่ ณ พิกัดเดิมในซับสเปซ

142
00:10:17,451 --> 00:10:19,828
คลื่นพลังงานที่เขาตรวจจับได้จะเหมือนกับ
ดาวฤกษ์เกิดเมกะแฟลร์

143
00:10:21,330 --> 00:10:23,290
ถ้าเกิดเมกะแฟลร์
นั่นจะทำให้ทุกชีวิตในระบบสุริยะตายสิ้น

144
00:10:23,373 --> 00:10:26,543
จักรวรรดิมีดาวเคราะห์เป็นหมื่นๆ ดวงต้องดูแล

145
00:10:26,627 --> 00:10:29,880
ดาวฤกษ์อันตรายกับดาวเคราะห์ที่ตายแล้ว
ในย่านแสนห่างไกลสุดขอบกาแล็กซี

146
00:10:29,963 --> 00:10:34,134
ไม่คุ้มกับการสืบสาวราวเรื่อง
ต่อให้จะเคยเป็นที่ตั้งของสถาบันสถาปนา

147
00:10:34,843 --> 00:10:37,304
นี่อาจได้ผลนะ อาจได้ผลจริง

148
00:10:37,804 --> 00:10:40,015
ตราบใดที่เราไม่เพ่นพ่านออกไปจากชายขอบ

149
00:10:41,016 --> 00:10:42,392
พวกนั้นจะมองไม่เห็นเราเลย

150
00:10:42,476 --> 00:10:43,644
เราจะเป็นอิสระ

151
00:10:43,727 --> 00:10:45,020
คุณจะเป็นอิสระ

152
00:10:45,854 --> 00:10:50,108
จะมีเวลาวางแผน สร้างตัว
เพื่อให้กลายเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องเป็น

153
00:10:52,027 --> 00:10:53,737
แสดงว่าคุณคือผีจริงๆ สินะ

154
00:10:54,988 --> 00:10:56,198
เรียกแบบนั้นก็คงได้

155
00:10:56,281 --> 00:10:57,950
- ตอนตายเป็นยังไงฮะ
- เคียร์

156
00:10:58,033 --> 00:10:59,284
อะไรล่ะ ก็อยากรู้นี่

157
00:11:02,746 --> 00:11:04,039
คุณมองเห็นอะไรไหมเนี่ย

158
00:11:05,749 --> 00:11:07,876
นั่นเป็นคำถามที่ตอบยากมากนะ

159
00:11:07,960 --> 00:11:11,755
งั้นก็ตอบคำถามง่ายๆ คุณมาอยู่ตรงนี้ได้ไง

160
00:11:12,714 --> 00:11:14,174
ชื่ออะไรน่ะเรา

161
00:11:14,258 --> 00:11:16,677
โพลีครับ โพลี เวริซอฟ

162
00:11:17,261 --> 00:11:20,931
ก็ โพลี เวริซอฟ ก่อนที่ฉันจะตายไม่นาน

163
00:11:21,598 --> 00:11:26,937
ฉันกินยาซึ่งมีเครื่องทำสำเนาโมเลกุล
เป็นล้านๆ หน่วยลงไป

164
00:11:27,646 --> 00:11:31,650
และตามคำสั่งเสียเมื่อจบชีวิต
โลงของฉันถูกปล่อยออกไปสู่ห้วงอวกาศ

165
00:11:32,442 --> 00:11:35,279
เครื่องเริ่มย่อยสลายเนื้อเยื่อในร่างกาย

166
00:11:35,362 --> 00:11:37,906
จนกลายเป็นธาตุเบื้องต้นทั้งหมด

167
00:11:37,990 --> 00:11:40,576
แล้วเครื่องนั้นก็นำธาตุเหล่านั้นไปรีไซเคิล

168
00:11:40,659 --> 00:11:44,329
ระหว่างที่รวบรวมสารอื่นๆ
น้ำแข็ง ละอองดาว อะไรพวกนั้น

169
00:11:44,413 --> 00:11:47,165
ประกอบเป็นแกนหลักชั้นในของภัณฑาคาร

170
00:11:47,833 --> 00:11:49,835
หมายความว่าภัณฑาคาร
ไม่ได้เป็นแค่สุสานของคุณเหรอ

171
00:11:51,003 --> 00:11:52,504
ภัณฑาคารคือตัวคุณเลยเหรอ

172
00:11:53,005 --> 00:11:56,008
คุณคอยเฝ้ามองเราอยู่บนเทอร์มินัสมาตลอดเหรอ

173
00:11:56,091 --> 00:12:00,721
ไม่ใช่ คงไม่ฉลาดนักหากผมมีสติรู้ตัวอยู่ตลอด

174
00:12:00,804 --> 00:12:03,932
ความโดดเดี่ยวแบบนั้น
จะกัดกร่อนแม้แต่จิตที่เข้มแข็งที่สุดได้

175
00:12:04,433 --> 00:12:08,562
ไม่ใช่ กระบวนการตื่นรู้ของผม
ถูกกระตุ้นขึ้นจากพวกอนาครีออน

176
00:12:09,062 --> 00:12:10,522
ตอนที่สนามตัดพลังขยายตัว

177
00:12:11,064 --> 00:12:13,817
การจะรวบรวมสร้างสติสัมปชัญญะขึ้นมาใหม่
มันต้องใช้เวลา ซัลวอร์

178
00:12:13,901 --> 00:12:17,029
สนามตัดพลังเป็นแค่ส่วนหนึ่งของ
ระบบป้องกันตัวอัตโนมัติของภัณฑาคาร

179
00:12:17,613 --> 00:12:19,198
แล้วเราจะได้เจอคุณอีกไหม

180
00:12:19,281 --> 00:12:20,949
คิดว่าจะได้เจอนะ โพลี

181
00:12:22,117 --> 00:12:26,413
นี่ไม่ใช่วิกฤตครั้งแรกของสถาบันสถาปนา
และจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย

182
00:12:26,997 --> 00:12:31,001
พวกคุณยื้อเวลาได้นิดหน่อย
แต่สงครามกับจักรวรรดิเป็นเรื่องเลี่ยงไม่ได้

183
00:12:31,793 --> 00:12:37,591
ระหว่างนั้น จดจำวันนี้ไว้ให้ดี
อย่าลืมว่าพวกเราดิ้นรนต่อสู้เพื่อสิ่งใด

184
00:12:37,674 --> 00:12:40,928
ผมรู้ว่าเวลาหนึ่งพันปีเหมือนเวลายาวนาน

185
00:12:41,428 --> 00:12:45,057
แต่มันสั้นเพียงพริบตาเท่านั้น
เมื่อเทียบกับประวัติศาสตร์มนุษยชาติทั้งหมด

186
00:12:45,140 --> 00:12:49,811
และเราอาจจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปง่ายๆ
หากเราไม่ระวังให้ดี

187
00:12:53,565 --> 00:12:57,027
อย่าเพิ่ง เดี๋ยว! แค่นี้เหรอ มาบอกแค่นี้

188
00:12:57,110 --> 00:12:58,779
ผมบอกสิ่งที่จำเป็นต้องรู้แล้ว

189
00:12:59,696 --> 00:13:01,532
แล้วไอ้นิมิตที่ส่งมาให้ฉันเห็นล่ะ

190
00:13:01,615 --> 00:13:02,783
นิมิต

191
00:13:02,866 --> 00:13:03,867
ใช่

192
00:13:04,368 --> 00:13:07,412
ผีนั่นน่ะ คุณคุยกับฉันมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก

193
00:13:07,496 --> 00:13:08,914
และฉันก็มีนิมิตตั้งหลายครั้ง

194
00:13:08,997 --> 00:13:11,250
ฉันเห็นคุณอยู่บนแทรนทอร์ อยู่บนยาน

195
00:13:12,209 --> 00:13:14,920
นิมิตพวกนั้นช่วยนำทาง
คุณช่วยฉันแก้วิกฤตครั้งนี้

196
00:13:16,255 --> 00:13:17,256
แปลกจริง

197
00:13:19,299 --> 00:13:21,218
แต่… ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

198
00:13:22,594 --> 00:13:24,596
ไม่ว่าคุณได้รับข้อความอะไรมา

199
00:13:24,680 --> 00:13:28,100
ผมยืนยันได้ว่านั่นไม่ได้มาจากผม

200
00:14:51,725 --> 00:14:52,726
ไปเดินเล่นกับเรา

201
00:14:57,731 --> 00:15:00,526
เรารู้ว่าประชาชนเกลียดเรา คิดว่าเราเลว

202
00:15:01,318 --> 00:15:02,986
แต่ความห่างเหินของเรา

203
00:15:04,696 --> 00:15:06,406
ความวางเฉยต่อความทุกข์ยากต่างๆ

204
00:15:06,990 --> 00:15:08,992
ทำให้เราปกครองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

205
00:15:10,285 --> 00:15:12,579
จักรวาลของเรากว้างมาก

206
00:15:14,039 --> 00:15:15,958
ปัญหาทั้งหลายมากมายมหาศาล

207
00:15:16,041 --> 00:15:19,044
จนเราต้องเมินต่อปัญหาของปัจเจกบุคคล

208
00:15:22,881 --> 00:15:23,882
ดูตรงนั้นสิ

209
00:15:26,134 --> 00:15:30,013
มันเป็นภาระหนักอกอย่างประหลาด
ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้แบกภาระหนักใจ

210
00:15:32,015 --> 00:15:35,352
เรากับภราดาแบ่งภาระกันในหมู่พวกเราเอง
เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

211
00:15:38,480 --> 00:15:41,441
แล้วเราก็รักกันในแบบของเรา

212
00:15:43,110 --> 00:15:45,112
เรามั่นใจว่าคุณคงไม่อยากเชื่อ

213
00:15:47,030 --> 00:15:49,950
คุณเคยคิดถึงมรดกตกทอด
ที่จะฝากไว้ในโลกไหม อาซูรา

214
00:15:51,743 --> 00:15:54,329
ร่องรอยที่คุณจะฝากเอาไว้
หลังจากตัวตายไปแล้ว

215
00:15:58,208 --> 00:16:02,296
ตอนยังเด็ก เราอยากทำให้ดีกว่า
เหล่าคลีออนองค์ก่อนๆ

216
00:16:03,130 --> 00:16:08,802
ฉลาดกว่า กล้าหาญกว่า
ยิ่งสง่ายามปกครองโดยธรรม

217
00:16:12,514 --> 00:16:15,309
แต่ยิ่งอายุมากขึ้น
ความทะเยอทะยานนั้นก็เปลี่ยนไป

218
00:16:16,143 --> 00:16:18,395
เราไม่ได้อยากเป็นคนที่ดีที่สุดอีกต่อไป

219
00:16:18,896 --> 00:16:24,359
เราอยากเป็นเหมือนพวกเขา
กล้าแบบที่คาดเดาได้ ความยุติธรรมที่สม่ำเสมอ

220
00:16:24,443 --> 00:16:30,073
เราอยากให้ลูกชายเราเป็นเหมือนกัน
คลีออนอีกองค์หนึ่ง คลีออนซึ่งไร้ที่ติ

221
00:16:30,157 --> 00:16:31,241
เขาไม่ใช่ลูกชายคุณ

222
00:16:34,703 --> 00:16:35,913
ต้องใช่สิ

223
00:16:40,209 --> 00:16:43,712
เขาเป็นน้องชาย
แต่ก็เป็นลูกชายของเราด้วย

224
00:16:45,672 --> 00:16:47,174
เราเห่กล่อมเขาตอนยังเป็นทารก

225
00:16:48,175 --> 00:16:52,596
เราฟูมฟักเขา
เหมือนกับที่คุณดูแลต้นไม้ในสวนแห่งนี้

226
00:16:54,264 --> 00:16:56,808
การดูแลชีวิตหนึ่ง
ช่างทรงพลังและส่งผลต่อเรา

227
00:16:58,810 --> 00:17:00,729
ท่านเอาเรื่องพวกนี้มาบอกฉันทำไม

228
00:17:02,981 --> 00:17:05,317
เพราะในบรรดาพสกนิกรในจักรวาลทั้งหมด…

229
00:17:07,569 --> 00:17:11,906
คุณเป็นเพียงผู้เดียวที่โดดเด่นขึ้นมา
เพราะปล้นเอามรดกตกทอดของเราไปได้

230
00:17:12,907 --> 00:17:14,660
ซึ่งทำให้เราต้องพูดถึงสิ่งที่คุณฝากไว้ในโลก

231
00:17:16,662 --> 00:17:19,957
เรารู้ว่าคุณไม่ใช่คนวางแผนนี้
แต่คุณคือโฉมหน้าของมัน

232
00:17:20,040 --> 00:17:22,501
ใบหน้าซึ่งทำให้ลูกชายของเราใจสลาย

233
00:17:24,211 --> 00:17:27,464
เราแกะรอยสายสาแหรกครอบครัวคุณ
ไปจนถึงทวดของทวดของคุณจากทุกทาง

234
00:17:27,548 --> 00:17:31,844
จากนั้นก็หาตัวสายเลือดทั้งหมด
ที่สืบสายมาจากบุคคลทั้ง 16 คนนั้น

235
00:17:32,469 --> 00:17:35,347
ไม่ใช่แค่ผู้สืบสายเลือดโดยตรง
แต่ญาติโกโหติกาทั้งหมด

236
00:17:36,431 --> 00:17:39,351
ลูกพี่ลูกน้องทั้งสายใกล้และไกล
ไม่ว่าจะดองกันโดยตรงหรือจากการแต่งงาน

237
00:17:39,434 --> 00:17:41,353
รู้ไหมว่าสุดท้ายเราพบทั้งหมดกี่คน

238
00:17:42,312 --> 00:17:44,106
712 คน

239
00:17:46,024 --> 00:17:49,069
จากนั้นเราก็ตามเก็บรายชื่อเพื่อนและคนรัก
ทั้งจากอดีตและปัจจุบัน

240
00:17:49,152 --> 00:17:53,156
หนุ่มคนแรกที่คุณจูบ
สาวน้อยที่คุณมอบความบริสุทธิ์ให้

241
00:17:54,575 --> 00:17:58,453
เหล่าครูอาจารย์และเพื่อนร่วมงาน
แม้แต่คนที่ทำงานอยู่ในวังแห่งนี้เอง

242
00:17:59,162 --> 00:18:04,459
เรายังตามไปถึงพ่อแม่และพี่น้องของพวกนั้น
เรียกว่าทุกคนในวงโคจรชีวิตคุณ

243
00:18:05,627 --> 00:18:09,381
ตรงนั้นรวมกันแล้วมี 839 คน

244
00:18:09,882 --> 00:18:12,759
ทั้งหมด 1,551 คน

245
00:18:14,636 --> 00:18:17,514
นั่นคือจำนวนชีวิตคนซึ่ง
คุณฝากรอยเอาไว้ในใจพวกเขา

246
00:18:18,473 --> 00:18:23,312
พูดสั้นๆ คือคนที่จะระลึกถึงคุณ เมื่อคุณจากไป

247
00:18:24,938 --> 00:18:26,023
และแม้แต่ตอนที่เราคุยกันอยู่นี้

248
00:18:26,106 --> 00:18:30,110
ทุกคนที่อยู่ในวงโคจรเล็กๆ ของคุณ
กำลังถูกเราจับตาเฝ้ามองอยู่ตลอด

249
00:18:30,194 --> 00:18:33,280
ลำแสงพาร์ทิเคิลความถี่สูง
เล็งอยู่ที่ก้านสมองของทุกคน

250
00:18:33,363 --> 00:18:37,534
เมื่อเราให้สัญญาณ
ทั้งหมดนั้นจะไม่มีตัวตนอีกต่อไป

251
00:18:42,915 --> 00:18:43,916
นั่น

252
00:18:45,000 --> 00:18:46,084
ไปหมดแล้ว

253
00:18:48,295 --> 00:18:50,589
มรดกตกทอดในชีวิตคุณไม่มีเหลืออีกแล้ว อาซูรา

254
00:18:51,632 --> 00:18:55,344
ไม่ว่าคุณได้พยายามสร้างคลื่นผลกระทบเล็กๆ
หวังให้สะท้อนไปทั่วจักรวาลแค่ไหน

255
00:18:55,427 --> 00:18:56,970
ทุกอย่างกลับไร้ค่า

256
00:19:00,807 --> 00:19:05,395
เราจะขังคุณไว้ในห้องขังอัตโนมัติ
ให้สารอาหารทางเส้นเลือด

257
00:19:06,021 --> 00:19:08,357
ถูกมัดตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ทำร้ายตัวเองได้

258
00:19:09,233 --> 00:19:12,194
ประสาทสัมผัสของคุณจะถูกตัดขาดไปตลอดชีวิต

259
00:19:12,277 --> 00:19:17,366
คุณจะไม่ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส
หรือสัมผัสสิ่งใดอีก

260
00:19:19,034 --> 00:19:20,369
แต่คุณจะยังรู้ตัวเสมอ

261
00:19:21,912 --> 00:19:25,457
และคุณจะต้องไม่ลืม
ว่าคุณพรากสิ่งใดไปจากเรา

262
00:19:53,193 --> 00:19:54,319
ฮาริ เซลดอน

263
00:19:56,029 --> 00:20:01,159
รู้ว่าจะเกิดเรื่องพวกนี้ทั้งหมด
แต่ไม่ยอมบอกเราเลย

264
00:20:01,243 --> 00:20:03,203
แม่นึกว่าเราจะไม่ต้องยุ่ง
กับการล่มสลายของจักรวรรดิ

265
00:20:04,079 --> 00:20:05,080
แม่นึกว่างานของเรา

266
00:20:05,163 --> 00:20:08,542
คือการสร้างไทม์แคปซูล
เพื่อให้ผู้รอดชีวิตในอนาคตเป็นคนเปิดอ่าน

267
00:20:08,625 --> 00:20:10,961
ไม่เคยนึกฝันว่าเราคือฝ่ายที่ลงมือตามแผนเอง

268
00:20:12,921 --> 00:20:15,048
แม่ยังเชื่อว่าจักรวรรดิจะล่มสลายรึเปล่า

269
00:20:16,633 --> 00:20:17,634
เชื่อ

270
00:20:18,427 --> 00:20:20,429
แม่ยังเชื่อว่ามนุษยชาติควรได้อะไรที่ดีกว่านี้ไหม

271
00:20:21,013 --> 00:20:23,974
ต้องเชื่อสิ
ไม่มีคนสติดีๆ ที่ไหนจะอยากให้จักรวรรดิไปต่อ

272
00:20:24,641 --> 00:20:26,018
งั้นมันต่างกันตรงไหน

273
00:20:27,686 --> 00:20:30,814
ความแตกต่างคือไม่ใช่แค่เขาไม่ได้บอกเรา

274
00:20:32,107 --> 00:20:33,400
เขาโกหกเรา

275
00:20:33,901 --> 00:20:36,195
เหมือนตอนที่แม่พาลูกไปที่ห้องเรียนตอนยังเด็ก

276
00:20:36,278 --> 00:20:38,488
แล้วเอาสีเทียนให้ลูก บอกว่าให้จดไป

277
00:20:39,948 --> 00:20:41,283
เขาหางานให้เราทำฆ่าเวลา

278
00:20:42,367 --> 00:20:43,660
แม่เคยเชื่อในตัวเขา

279
00:20:47,289 --> 00:20:48,290
ทุกคำเลย

280
00:20:51,960 --> 00:20:53,879
แต่เขากลับตลบหลังพวกเราทุกคน

281
00:20:57,674 --> 00:20:59,051
แล้วคิดว่าหนูรู้สึกยังไง

282
00:21:05,516 --> 00:21:07,017
เสียใจด้วยนะที่เขาไม่รู้จักลูก

283
00:21:09,311 --> 00:21:10,354
รู้จักเหรอ

284
00:21:11,730 --> 00:21:12,940
มันยิ่งกว่านั้น

285
00:21:14,775 --> 00:21:18,946
ตลอดหลายปีที่หนูคิดว่าผีคุยกับหนู

286
00:21:20,948 --> 00:21:22,699
หนูหลอกตัวเองว่านั่นคือฮาริ

287
00:21:23,700 --> 00:21:30,499
แล้วก็เริ่มเชื่อขึ้นมาจริงๆ ว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ

288
00:21:32,125 --> 00:21:33,836
แต่ถ้านิมิตนั้นไม่ได้มาจากเขา

289
00:21:33,919 --> 00:21:35,754
งั้นมันมาจากใครกัน

290
00:21:36,547 --> 00:21:39,216
ไม่ได้มาจากที่ไหนเหรอ
เป็นแค่จินตนาการของหนูเองเหรอ

291
00:21:39,883 --> 00:21:41,885
ลูกเป็นคนพิเศษ ซัลวอร์

292
00:21:44,054 --> 00:21:45,138
สนามตัดพลัง

293
00:21:46,014 --> 00:21:49,601
เรื่องที่ลูกทำ พายานอินวิคทัสมาถึงนี่
มันสำคัญมากๆ

294
00:21:52,938 --> 00:21:54,147
พวกเรารอดมาได้…

295
00:21:56,358 --> 00:21:57,442
แม้โอกาสจะน้อยเหลือเกิน

296
00:21:58,110 --> 00:21:59,486
ลูกพูดถูก

297
00:22:01,738 --> 00:22:03,699
ตอนนี้เราต้องวางแผนกันเองแล้ว

298
00:22:26,305 --> 00:22:29,266
ฉันนับถือเธอนะ ในทางหนึ่ง

299
00:22:31,476 --> 00:22:32,936
เสียใจด้วยที่สุดท้ายจบแบบนี้

300
00:22:34,062 --> 00:22:35,063
ผมไม่เสียใจ

301
00:22:36,398 --> 00:22:39,610
ไม่วางหมากตาต่อไป มีแต่เดินตาสุดท้าย
คุณพูดถึงนางไว้แบบนั้นไม่ใช่เหรอ

302
00:22:41,904 --> 00:22:44,072
ฉันแค่พยายามทำลายขวัญคุณ

303
00:22:44,156 --> 00:22:45,616
ปรากฏว่ามันได้ผล วอร์เดน

304
00:22:48,744 --> 00:22:52,331
ผมอยากวางแผนตาต่อไปให้ลูก

305
00:22:54,166 --> 00:22:57,544
กว่าหนึ่งร้อยปีก่อน
คันธนูนี้คือสิ่งที่เรามอบให้จักรพรรดิเพื่อความสงบ

306
00:23:00,672 --> 00:23:02,007
ผมกำลังจะมอบมันอีกครั้ง…

307
00:23:05,511 --> 00:23:06,512
ให้คุณ

308
00:23:09,890 --> 00:23:13,560
นางก็นับถือคุณเหมือนกัน ในทางหนึ่ง

309
00:23:25,489 --> 00:23:27,699
คุณจะนำร่างนางกลับไปอนาครีออนไหม

310
00:23:28,575 --> 00:23:31,662
ไม่ เราพาอนาครีออนมาไว้ให้นางที่นี่

311
00:23:32,412 --> 00:23:36,208
หน่อกิ่งนี้มาจากต้นโอ๊กทัลลีน
ไม้ต้นเดียวกับที่เราเอามาทำคันธนูของคุณ

312
00:23:36,750 --> 00:23:40,295
วนารักษ์ของเราบอกว่า
ต้นนี้อาจดื้อด้านทนทานพอที่จะหยั่งรากที่นี่

313
00:23:42,673 --> 00:23:43,966
มาช่วยกันปลูกไหม วอร์เดน

314
00:23:45,717 --> 00:23:46,718
ได้

315
00:24:15,873 --> 00:24:17,249
ในอีกหลายเดือนจากนั้น

316
00:24:17,332 --> 00:24:20,377
ลูกหลานในเขตชายขอบจักรวาล
จำคำของฮาริขึ้นใจ

317
00:24:20,961 --> 00:24:24,006
พวกเขาวางความเกลียดชังและหันมารวมพลังกัน

318
00:24:26,300 --> 00:24:31,763
เราต้องใช้พลังในการสร้างมากกว่าการทำลาย
และฮาริก็อยากให้พวกเขาสร้าง

319
00:24:35,309 --> 00:24:36,685
ส่วนยานอินวิคทัส

320
00:24:36,768 --> 00:24:40,272
ไม่รู้ด้วยเหตุใด แต่ฮิวโก้ คราสต์กลายเป็นกัปตัน

321
00:25:30,948 --> 00:25:33,492
เขานำยานไปจนถึงสุดปลายระบบสุริยะ

322
00:25:33,575 --> 00:25:38,580
และสร้างเมกะแฟลร์ขึ้น
ทำให้สถาบันสถาปนาเป็นอิสระ

323
00:26:06,191 --> 00:26:07,401
กัปตันคราสต์

324
00:26:07,985 --> 00:26:09,069
- โพลี
- วอร์เดน

325
00:26:09,862 --> 00:26:11,154
อินวิคทัสเป็นยังไงบ้าง

326
00:26:11,238 --> 00:26:13,073
เราจัดการไดร์ฟให้เสถียรได้แล้ว

327
00:26:13,156 --> 00:26:15,701
เท่ากับตอนนี้คงไม่จัมป์ไปตกที่ใจกลางดาวไหน

328
00:26:15,784 --> 00:26:17,661
เมื่อไหร่เราถึงจะสร้างยานลำใหม่ได้

329
00:26:17,744 --> 00:26:19,288
อีก 18 เดือนครับ คุณ

330
00:26:22,040 --> 00:26:24,418
- นายชอบไปอวกาศเหรอ โพลี
- ชอบจริง

331
00:26:26,461 --> 00:26:28,755
จะอยู่ติดดินนานแค่ไหนล่ะ กัปตัน

332
00:26:29,339 --> 00:26:30,841
นานตั้ง 14 ชั่วโมงเลย วอร์เดน

333
00:26:32,050 --> 00:26:34,761
เลนส์กล้องโทรทัศน์ของฉันเบี้ยวนิดหน่อย

334
00:26:35,262 --> 00:26:37,639
คิดว่าคุณจะไปช่วยฉันปรับได้ไหม

335
00:26:38,765 --> 00:26:40,559
พวกพี่นี่ ผมรู้น่ะว่าพูดเรื่องอะไรกัน

336
00:26:42,144 --> 00:26:44,688
งั้นช่วยไสหัวไปตามมารยาทได้มั้ยล่ะ โพลี

337
00:29:04,328 --> 00:29:05,329
หยุดนะ!

338
00:29:12,419 --> 00:29:13,629
รอก่อน!

339
00:30:00,592 --> 00:30:02,511
ถ้าไม่ใช่คุณ แล้วใครกัน ฮาริ

340
00:30:27,744 --> 00:30:28,996
หนูจำได้นะ

341
00:30:30,163 --> 00:30:31,331
ของเล่นชิ้นโปรดลูกเลย

342
00:30:32,583 --> 00:30:34,376
เมื่อก่อนถึงกับเอาไปนอนในเปลด้วย

343
00:30:35,586 --> 00:30:38,422
ถ้าลูกฝันร้าย พ่อจะบอกว่าให้เป่าเลย

344
00:30:39,673 --> 00:30:42,009
แล้วผีร้ายทั้งหลายจะบินหนีไป

345
00:30:44,052 --> 00:30:46,597
แต่ส่วนใหญ่แค่ถือไว้ลูกก็นิ่งแล้ว

346
00:30:47,222 --> 00:30:50,058
ขอบคุณเบื้องบน
เพราะเด็กถือนกหวีดนี่มันทดสอบความอดทนจริงๆ

347
00:30:52,644 --> 00:30:55,272
เมื่อก่อนพ่อก็กวนใจแม่เป็นบ้า
เวลาที่แม่ออกมาเจอเขาตรงนี้บ่อยๆ

348
00:30:55,355 --> 00:30:58,609
ม่อยหลับตรงจุดที่ทำงานอยู่นั่นแหละ

349
00:30:59,902 --> 00:31:02,362
ตอนพวกนั้นมอบตำแหน่งให้เขาแรกๆ
เขาไม่ได้เรื่องเลย

350
00:31:02,863 --> 00:31:06,700
แต่หลังจากผ่านไปสองสามร้อยคืน
แอ็บบัสก็เริ่มทำงานได้ดี

351
00:31:09,536 --> 00:31:13,123
พ่อคงจะภูมิใจมาก รู้ใช่ไหม
ที่ลูกจะขึ้นมาเป็นนายกเทศมนตรีตามรอยเขา

352
00:31:13,874 --> 00:31:17,461
ที่ต้องเลือกตั้งก็แค่ทำเป็นพิธี
ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าลูกต้องชนะขาดลอย

353
00:31:17,544 --> 00:31:20,881
แม่คะ เด็กผู้หญิงจากดาวน้ำเป็นใครกัน

354
00:31:29,014 --> 00:31:31,642
ตอนขึ้นยานมา เรามีโครงการธนาคารตัวอ่อน

355
00:31:31,725 --> 00:31:34,394
การอุ้มท้องให้ครบกำหนดคลอด
ระหว่างเดินทางไม่ปลอดภัย

356
00:31:34,478 --> 00:31:39,691
เราเลยเอาไข่และตัวอ่อนไปฝากไว้
เป็นหลักประกันต่ออนาคต

357
00:31:40,817 --> 00:31:43,153
แม่เลือกตัวอ่อนจากผู้บริจาคที่ไม่เหมือนใคร

358
00:31:46,240 --> 00:31:47,282
กาอัล ดอร์นิค

359
00:31:48,659 --> 00:31:50,410
มีการเปลี่ยนความตั้งใจเรื่องตั้งครรภ์ไหม

360
00:31:52,204 --> 00:31:54,289
แม่ได้สนิทกับเธอนิดหน่อย ก่อนจะเสียเธอไป

361
00:31:54,373 --> 00:31:56,250
สมองของเธอน่าทึ่งมาก

362
00:31:56,959 --> 00:31:58,168
และพ่อล่ะ

363
00:31:58,877 --> 00:32:00,337
เรย์ช ฟอสส์

364
00:32:00,420 --> 00:32:02,130
หนูเห็นทั้งสองคนนั้นมาในร่างเด็ก

365
00:32:04,591 --> 00:32:05,634
คืนนี้เพิ่งเห็นกาอัล

366
00:32:07,135 --> 00:32:08,887
และเรย์ช…

367
00:32:11,223 --> 00:32:13,058
เห็นตอนเริ่มวิกฤต

368
00:32:13,725 --> 00:32:14,726
นี่!

369
00:32:15,435 --> 00:32:19,106
ตลอดช่วงที่ผ่านมาหนูนึกว่า
กำลังสัมผัสกับความทรงจำของฮาริ

370
00:32:19,857 --> 00:32:21,358
แต่ที่จริงเป็นความทรงจำของพวกเขา

371
00:32:22,192 --> 00:32:24,862
ตอนนี้มันเข้าใจได้ขึ้นมาเลยว่า
ทำไมหนูถึงแตกต่างจากคนอื่นมาก

372
00:32:24,945 --> 00:32:28,907
แม่อุ้มท้องเธอมานะ ซัลวอร์
ยังไงเธอก็เป็นลูกแม่

373
00:32:28,991 --> 00:32:31,827
หนูรู้ แต่หนูก็เป็นลูกพวกเขาด้วย

374
00:32:34,371 --> 00:32:36,748
กาอัลใช้ยานจำศีลหนีไปได้ ไปไหน

375
00:32:37,374 --> 00:32:39,042
นั่นเป็นช่วงต้นๆ ของการเดินทาง

376
00:32:39,126 --> 00:32:42,129
ปลายทางน่าจะเป็นสักจุดในโอไรออนสเปอร์

377
00:32:43,046 --> 00:32:44,673
หนูว่าเธอยังอยู่นะ แม่

378
00:32:46,633 --> 00:32:50,095
หนูว่าเธอคือคนที่พยายามติดต่อหนู

379
00:32:50,179 --> 00:32:53,640
หนูว่าเธอคือคนที่อยู่เบื้องหลังสัญชาตญาณ

380
00:32:53,724 --> 00:32:55,642
ลูกแม่ ที่นั่นห่างจากเทอร์มินัส 40 ปีแสง

381
00:32:55,726 --> 00:32:57,060
มันจะเป็นไปได้ยังไง

382
00:32:57,144 --> 00:32:58,478
หนูไม่รู้ แต่ใช่เธอแน่ๆ

383
00:32:58,562 --> 00:33:03,901
และถ้ากาอัลเป็นคนพิเศษทางใดทางหนึ่ง
ไม่ว่าทางไหน นั่นอาจอธิบายว่าทำไมหนูถึงพิเศษ

384
00:33:03,984 --> 00:33:06,195
ลูกก็หมกมุ่นกับดาวมาตลอด

385
00:33:06,278 --> 00:33:08,155
ใช่ ตอนนี้เรารู้สาเหตุแล้วไง

386
00:33:10,115 --> 00:33:11,783
เพราะมีอะไรคอยกระตุกใจเรียก

387
00:33:13,202 --> 00:33:15,078
แม่คะ หนูต้องไปพยายามตามหาเธอ

388
00:33:16,121 --> 00:33:17,289
แม่รู้จ้ะ ลูกรัก

389
00:33:20,209 --> 00:33:21,293
แล้วก็อยากให้ไป

390
00:33:23,086 --> 00:33:25,088
ประเด็นคืองี้ค่ะ แม่ หนูต้องไปเดี๋ยวนี้

391
00:33:26,048 --> 00:33:28,800
กลัวว่าถ้าไม่ไปเดี๋ยวนี้ หนูอาจไม่กล้าไปอีกเลย

392
00:33:34,890 --> 00:33:37,851
เอานกหวีดไล่ผีไปสิ เอาของอีกชิ้นไปด้วย

393
00:33:46,693 --> 00:33:49,363
เจอเธอเมื่อไหร่ เอาให้เธอ

394
00:33:51,907 --> 00:33:53,700
มันควรจะเป็นของเธอมาตั้งแต่ต้น

395
00:33:56,245 --> 00:33:59,623
แม่ขอโทษนะ กับทุกเรื่อง

396
00:34:01,166 --> 00:34:03,210
ไม่มีอะไรต้องขอโทษเลย แม่

397
00:34:05,087 --> 00:34:07,339
หนูอยู่ในจุดที่ควรจะต้องอยู่จริงๆ

398
00:34:44,126 --> 00:34:45,210
เบกการ์ ตื่นสิ

399
00:34:56,554 --> 00:34:58,015
นึกแล้วว่าจะมาเจอคุณที่นี่

400
00:35:00,809 --> 00:35:01,810
เวร

401
00:35:02,394 --> 00:35:04,146
อยากหนีไปเงียบๆ

402
00:35:04,730 --> 00:35:06,231
ผมรู้จักคุณดีเกินไปนะ ซัล

403
00:35:07,774 --> 00:35:09,860
คิดว่ารู้เพราะจูบแก้มกันเนี่ยแหละ

404
00:35:09,943 --> 00:35:13,947
ฉันแค่ไม่อยากให้มันเจ็บมากกว่าที่จำเป็น

405
00:35:14,865 --> 00:35:16,325
ถ้าไม่เจ็บ นั่นก็ไม่ใช่ความรักสิ

406
00:35:17,618 --> 00:35:21,038
ผมเรียนเรื่องนั้นมาตั้งแต่
ตอนที่จำต้องทิ้งเธสพิสมาเพื่อให้คนอื่นมีกิน

407
00:35:22,247 --> 00:35:23,999
และไม่มีใครตามผมมาเลย

408
00:35:25,876 --> 00:35:27,461
แล้วคุณจะตามฉันไปเหรอ

409
00:35:29,755 --> 00:35:31,590
คืออยากมาก็มาด้วยกันได้นะ

410
00:35:32,257 --> 00:35:34,259
ผมคงจะไป ถ้าคุณอยากให้ผมไปจริงๆ

411
00:35:35,511 --> 00:35:38,555
แต่ผมรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่คุณอยากทำตามลำพัง

412
00:35:42,643 --> 00:35:45,354
ผมรู้มาตลอดว่าสักวัน
คุณจะยอมให้ดาวนี้สลัดคุณออก

413
00:35:47,856 --> 00:35:50,150
แต่ก็นึกว่าผมจะอยู่ข้างคุณในเวลานั้น

414
00:35:51,693 --> 00:35:52,861
หลังจากนี้จะโกรธกันรึเปล่า

415
00:35:54,988 --> 00:35:55,989
ไม่มีทาง

416
00:36:17,177 --> 00:36:18,762
ฝากดูแลดาวของฉันด้วยนะ

417
00:36:19,513 --> 00:36:20,889
ดูแลยานของผมด้วยนะ

418
00:36:20,973 --> 00:36:22,891
นี่ไม่ใช่ยานของคุณแล้ว

419
00:36:24,643 --> 00:36:25,811
ไม่ใช่ดาวของผมเหมือนกัน

420
00:36:30,148 --> 00:36:31,608
จักรวาลมันกว้างใหญ่นะ ซัล

421
00:36:33,485 --> 00:36:35,153
รู้ไหมว่าจะไปเริ่มที่ไหน

422
00:36:35,821 --> 00:36:36,822
ก็มีลางสังหรณ์

423
00:36:38,740 --> 00:36:39,741
ไปเลย ไปซะ

424
00:36:45,455 --> 00:36:46,456
ไปเถอะ

425
00:36:47,583 --> 00:36:48,584
ไปสิ

426
00:37:30,667 --> 00:37:32,044
ลาก่อน ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

427
00:39:02,801 --> 00:39:03,802
องค์จักรวรรดิ

428
00:39:08,140 --> 00:39:09,141
ถึงเวลาแล้วค่ะ

429
00:39:12,352 --> 00:39:13,353
คุณคงเกลียดเรามาก

430
00:39:15,105 --> 00:39:16,940
ฉันไม่มีทางเกลียดท่านได้ องค์จักรวรรดิ

431
00:39:17,941 --> 00:39:18,942
ฉันรักท่าน

432
00:39:20,277 --> 00:39:21,695
เพราะถูกเขียนโปรแกรมไว้แบบนั้น

433
00:39:22,779 --> 00:39:26,366
ความรักทุกรูปแบบคือการถูกเขียนโปรแกรม
ไม่ว่าจะเป็นทางพันธุกรรมหรือทางอื่น

434
00:39:27,451 --> 00:39:30,078
เมื่อมนุษย์ที่เป็นแม่มองตาลูกที่เพิ่งเกิด

435
00:39:30,621 --> 00:39:32,414
คลื่นสมองของทั้งสองจะจูนเข้าด้วยกัน

436
00:40:08,283 --> 00:40:09,284
องค์จักรวรรดิ

437
00:40:09,368 --> 00:40:11,620
ไม่ต้องมาทำตามพิธีรีตอง ไอ้หนุ่ม

438
00:40:12,579 --> 00:40:14,373
เจ้าเกือบทำให้ราชวงศ์เราล้ม

439
00:40:14,456 --> 00:40:15,791
ขออภัย ภราดา เรา…

440
00:40:15,874 --> 00:40:18,794
เจ้าไม่ใช่พี่น้องของเราหรือของคลีออนที่หนึ่ง

441
00:40:18,877 --> 00:40:21,505
หรือคลีออนรัชกาลไหนๆ
ซึ่งเคยฝากรอยเท้าไว้บนพื้นซึ่งขัดไว้อย่างดีนี้

442
00:40:21,588 --> 00:40:23,882
เจ้าคือความพิการบิดเบี้ยว

443
00:40:23,966 --> 00:40:27,469
และถ้าเราทำได้อย่างใจ
ป่านนี้เจ้าเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว

444
00:40:29,096 --> 00:40:30,472
แต่ก็อย่างที่เจ้าว่า

445
00:40:30,556 --> 00:40:34,017
นั่นคือสิ่งที่บัลลังก์กลางต้องตัดสินใจ

446
00:40:36,478 --> 00:40:37,813
ระหว่างที่เราเดินทางออกจากดาว

447
00:40:37,896 --> 00:40:41,275
เรามีโอกาสได้ขบคิดถึงเรื่องราชวงศ์ของเรา

448
00:40:43,902 --> 00:40:46,822
เราเข้านอนขณะอยู่ในเซคเตอร์หนึ่งของจักรวาล

449
00:40:46,905 --> 00:40:48,574
และตื่นขึ้นในอีกเซคเตอร์

450
00:40:50,284 --> 00:40:53,203
ไม่ว่าจะมองยังไง นั่นก็เป็นปาฏิหาริย์

451
00:40:54,538 --> 00:40:56,832
การพับปริภูมิและเวลา

452
00:40:57,332 --> 00:40:59,418
จากนั้น เมื่อถึงดาวธิดาเมเดน

453
00:41:00,210 --> 00:41:03,380
เราได้พบผู้จาริกแสวงบุญซึ่งทำงานมาทั้งชีวิต

454
00:41:03,463 --> 00:41:05,382
เพียงเพื่อจะมาเดินในวงเวียนสังขาร

455
00:41:05,465 --> 00:41:09,094
หวังว่าเทพมารดรจะมอบนิมิตให้เห็นก่อนตาย

456
00:41:10,512 --> 00:41:11,513
ข้า…

457
00:41:14,558 --> 00:41:17,936
เราถูกตั้งคำถามจากสตรีซึ่งอ้างว่า

458
00:41:18,020 --> 00:41:23,400
จิตวิญญาณซึ่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงนั้น
จะเป็นจิตวิญญาณต้องสาป นิ่งเน่าหนอน

459
00:41:24,902 --> 00:41:28,197
เราเชื่อว่าเซลดอนเองก็พูดไว้ใกล้เคียงกัน

460
00:41:29,281 --> 00:41:32,201
เซลดอนเป็นพวกลวงโลกที่หลงตัวเองอย่างหนัก

461
00:41:32,284 --> 00:41:33,410
แต่ถึงอย่างนั้น ภราดาข้า…

462
00:41:33,911 --> 00:41:34,912
ถึงอย่างนั้น…

463
00:41:36,788 --> 00:41:41,084
ไม้ซึ่งแข็งกร้าวไม่อาจลู่ตามลม
ไม่ช้ามันก็ต้องหักโค่น

464
00:41:43,295 --> 00:41:46,048
ถึงเวลาที่ราชวงศ์ต้องยอมลู่ลม

465
00:41:46,590 --> 00:41:47,883
เล็กน้อย

466
00:41:51,136 --> 00:41:52,221
บ้าไปแล้วรึ

467
00:41:53,972 --> 00:41:55,641
จัมป์ข้ามอวกาศจนสมองเพี้ยนแล้วหรือไร

468
00:41:56,892 --> 00:42:00,062
เพราะอย่างนี้ถึงไม่ควรออกไปไหนตั้งแต่ต้น

469
00:42:00,646 --> 00:42:04,691
จักรวรรดิทั้งหมดของเรามีรากฐานเป็น
ความมั่นคงถาวรตั้งมั่นไปตลอดกาล

470
00:42:04,775 --> 00:42:07,069
ถ้าคณะมนตรีจักรวาลค้นพบว่า

471
00:42:07,152 --> 00:42:09,947
- สายเลือดราชวงศ์เราแปดเปื้อน…
- คณะมนตรีจักรวาลรึ พวกนั้นไม่มีทางรู้

472
00:42:10,030 --> 00:42:12,032
- พวกเราล้มแน่!
- เราเก็บบทเรียนจากเรื่องนี้ได้

473
00:42:12,115 --> 00:42:15,536
- หรืออาจจะได้ประโยชน์จากการ…
- ประโยชน์เหรอ

474
00:42:15,619 --> 00:42:17,412
- ดีเมอร์เซล
- กล้านักมาลงไม้ลงมือกับเรา

475
00:42:17,496 --> 00:42:19,581
- เจ้ากลายเป็นคนอ่อนแอ
- อย่ายอมให้พวกนั้นฆ่าเรานะ

476
00:42:19,665 --> 00:42:20,999
- ฉันไม่ยอมหรอก
- ไร้สาระแท้ๆ

477
00:42:25,963 --> 00:42:30,259
ให้เราปลุกโคลนของเจ้าอีกตนขึ้นมาแทน
ยังดีกว่าจะยอมให้ไอ้ตัวเบี่ยงเบนนั้นอยู่กับเรา

478
00:42:30,342 --> 00:42:32,094
นั่นเป็นการตัดสินใจของเราคนเดียว!

479
00:42:32,177 --> 00:42:33,846
ถ้าทำแล้วเราต้องล้มกันหมดก็ไม่ได้!

480
00:42:33,929 --> 00:42:35,639
คณิตประวัติศาสตร์ทำนายไว้ว่า…

481
00:42:35,722 --> 00:42:37,182
คณิตประวัติศาสตร์รึ

482
00:42:37,266 --> 00:42:42,271
เราคือจักรวรรดิ!
ประวัติศาสตร์ต้องโอนอ่อนตามเรา

483
00:42:43,522 --> 00:42:44,731
ไม่!

484
00:42:52,948 --> 00:42:54,533
องค์จักรวรรดิ ฉันภักดี

485
00:42:55,701 --> 00:42:58,662
ต่อราชวงศ์คลีออนเหนือสิ่งอื่นใด

486
00:42:59,663 --> 00:43:00,664
ไม่นะ

487
00:43:12,968 --> 00:43:15,512
เอาศพไปกำจัดเองก็แล้วกัน

488
00:43:19,224 --> 00:43:23,854
เราหวังว่าจะเห็นอีกร่างมาเกิดใหม่
และตามเรื่องทันภายในมื้อเช้าพรุ่งนี้

489
00:45:49,708 --> 00:45:51,376
มีอะไร พูดมา

490
00:45:53,170 --> 00:45:55,797
แผนที่กบฏคิดจะบ่อนทำลายราชวงศ์

491
00:45:56,757 --> 00:45:58,967
ดูเหมือนจะไปไกลกว่าที่คิดไว้ตอนแรก

492
00:46:03,889 --> 00:46:06,850
เรานึกว่าการตัดต่อพันธุกรรม
ทำต่อร่างของอรุณาเพียงร่างเดียว

493
00:46:07,476 --> 00:46:09,520
คิดว่าทำหลังจากที่เขาจุติแล้ว

494
00:46:10,270 --> 00:46:11,939
แต่หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด

495
00:46:12,689 --> 00:46:14,816
ปรากฏว่าพวกมันปรับพันธุกรรมจากต้นกำเนิด

496
00:46:16,068 --> 00:46:18,278
เท่ากับโคลนทุกตนที่จะเอามาแทน…

497
00:46:19,112 --> 00:46:20,697
ต่างไม่ใช่สำเนาไร้ที่ติทั้งสิ้น

498
00:46:22,449 --> 00:46:24,201
มันทำไว้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

499
00:46:24,284 --> 00:46:25,911
เรากำหนดแน่นอนไม่ได้

500
00:46:27,329 --> 00:46:33,418
กำลังจะบอกว่า เรา แม้แต่เราเอง
ก็เป็นสำเนาอันไม่สมบูรณ์ด้วยรึ

501
00:46:35,879 --> 00:46:36,880
อาจเป็นได้

502
00:46:39,633 --> 00:46:40,634
ใช่

503
00:46:42,678 --> 00:46:43,804
และสนธยาล่ะ

504
00:46:44,680 --> 00:46:46,598
เรากำลังตรวจร่างกายขององค์จักรวรรดิอยู่

505
00:46:50,477 --> 00:46:51,770
ขอบคุณมาก ชาโดว์มาสเตอร์

506
00:46:53,313 --> 00:46:54,314
ไปได้แล้ว

507
00:49:06,530 --> 00:49:09,241
(เขตบลูดริฟท์)

508
00:49:09,324 --> 00:49:12,619
(138 ปีต่อมา)

509
00:49:55,746 --> 00:49:58,165
กำลังเข้า
ชั้นบรรยากาศดาวซินแนกซ์

510
00:49:59,041 --> 00:50:00,876
(เข้าวงโคจรซินแนกซ์)

511
00:50:09,968 --> 00:50:11,470
เริ่มการลงจอด

512
00:50:11,553 --> 00:50:13,305
โปรดเตรียมตัวลงจอด

513
00:50:33,033 --> 00:50:34,451
การปีนออกจากเปล

514
00:50:36,411 --> 00:50:38,288
การออกจากบ้านที่คุ้นเคย

515
00:50:40,832 --> 00:50:42,251
ไม่มีที่ปลอดภัยให้พักพิง

516
00:50:44,336 --> 00:50:48,590
86,982,283

517
00:50:48,674 --> 00:50:52,845
86,982,331…

518
00:50:56,390 --> 00:51:00,644
86,982,341

519
00:51:05,232 --> 00:51:07,651
เป็นเพียงเสียงร้องในความมืดมิด

520
00:51:10,946 --> 00:51:11,947
เราอยู่ตามลำพังรึเปล่า

521
00:51:22,791 --> 00:51:27,045
หรือถึงไม่ได้อยู่ตามลำพัง
จะมีใครใส่ใจพอที่จะตอบไหม

522
00:52:04,416 --> 00:52:05,626
โอเค

523
00:54:08,248 --> 00:54:09,416
ไปไกลๆ

524
00:56:52,788 --> 00:56:55,582
นี่ ได้ยินฉันไหม

525
00:56:58,877 --> 00:57:00,003
ไม่เป็นไรนะ

526
00:57:00,087 --> 00:57:02,214
ไม่เป็นไร คุณไม่เป็นไรแล้ว
โอ๋ ไม่เป็นไร

527
00:57:03,048 --> 00:57:05,342
คุณไปทำอะไรอยู่ใต้น้ำ

528
00:57:05,425 --> 00:57:08,136
ข้อมูลในนี้บอกว่าคุณจำศีลมานานกว่าร้อยปี

529
00:57:09,471 --> 00:57:11,014
ยานฉันตกตอนพยายามลงจอด

530
00:57:12,057 --> 00:57:13,433
ฉันมาตามหาคน

531
00:57:14,685 --> 00:57:15,769
ใคร

532
00:57:23,986 --> 00:57:24,987
คุณ

533
00:57:27,239 --> 00:57:28,240
อะไรนะ

534
00:57:32,411 --> 00:57:36,164
ฉันชื่อซัลวอร์ ฮาร์ดิน

535
00:57:42,421 --> 00:57:43,547
ฉันเป็นลูกสาวของคุณ

536
00:57:47,467 --> 00:57:49,219
ฉันค่อนข้างแน่ใจว่านี่เป็นของคุณ

537
00:58:07,112 --> 00:58:08,697
บางครั้ง เราต้องมีศรัทธาก่อนโผไป

538
00:58:10,532 --> 00:58:13,660
และบางครั้งจะมีคนคอยรับเราไว้ได้

539
00:59:50,048 --> 00:59:52,050
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์