1
00:01:06,108 --> 00:01:07,943
{\an8}(สร้างจากนวนิยายโดยไอแซค อาซิมอฟ)

2
00:01:25,919 --> 00:01:30,591
สมัยยังเด็ก
ฉันช่างสงสัยตั้งคําถามเป็นร้อยพันกับแม่

3
00:01:31,383 --> 00:01:33,218
คนเราตายแล้วจะไปไหน

4
00:01:34,178 --> 00:01:35,596
พลังงานของเราไปอยู่ที่ใด

5
00:01:36,555 --> 00:01:38,223
แล้วเอกภพของเราล่ะ

6
00:01:39,183 --> 00:01:40,225
มันตายได้ไหม

7
00:01:41,143 --> 00:01:42,769
มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร

8
00:01:44,813 --> 00:01:50,235
จากไร้ทุกสิ่ง
จู่ๆ เกิดมีสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้อย่างไร

9
00:02:02,456 --> 00:02:03,624
คุณจมน้ําไปแล้ว

10
00:02:04,583 --> 00:02:07,794
ฉันเห็นร่างของคุณ ฉันลงไปกอดด้วย

11
00:02:08,503 --> 00:02:11,840
เธอกอดศพร่างหนึ่ง ซัลวอร์ แค่ไม่ใช่ร่างของฉัน

12
00:02:15,677 --> 00:02:17,429
ฉันได้ยินเขาเรียกหาฉัน

13
00:02:18,388 --> 00:02:22,351
ตอนแรกนึกว่าเป็นฝันร้าย
แต่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าหายใจไม่ออก

14
00:02:22,351 --> 00:02:24,269
ฉันจมลงไปพร้อมกับเขา

15
00:02:24,269 --> 00:02:25,687
จิตของเราเชื่อมถึงกัน

16
00:02:26,897 --> 00:02:29,399
ฉันสัมผัสทุกสิ่งได้เหมือนเขา
มองภาพผ่านดวงตาของเขาได้

17
00:02:30,609 --> 00:02:33,237
ฉันจึงทําได้แค่สื่อใจไปถึงผู้คุมที่เฝ้าเราอยู่

18
00:02:35,948 --> 00:02:40,494
ทําตามที่เทลเลมสอนเอาไว้
สะกดให้ผู้คุมรู้สึกปรารถนายิ่งยวดที่จะช่วยฮาริ

19
00:03:07,980 --> 00:03:12,150
ฉันได้ยินเสียงเขาร้องขอความช่วยเหลือ
แบบเดียวกับฮาริ

20
00:03:12,150 --> 00:03:14,403
แต่ฉันอุดการสื่อไร้เสียงของเขาไว้

21
00:03:14,403 --> 00:03:16,738
ฝังมันลงไปลึกเสียจนเทลเลมไม่มีทางได้ยิน

22
00:03:34,006 --> 00:03:36,592
ฉันล่ามศพของเวนิคไว้แทนที่

23
00:03:43,849 --> 00:03:46,935
เทลเลมบอกว่า "ภาพลวงชั้นดีที่สุด
ต้องมีพื้นฐานจากความจริง"

24
00:03:48,228 --> 00:03:51,648
เธอเลยเห็นฉัน ซัลวอร์
เพราะเกล ทุกคนจึงเห็นเหมือนกัน

25
00:04:04,203 --> 00:04:06,622
เราเชื่อมใจสานความรู้สึกร่วม

26
00:04:29,520 --> 00:04:31,522
หนีไกลจากหมู่บ้านไปหลายสิบกิโลเมตร

27
00:04:31,522 --> 00:04:33,607
ข้ามภูมิประเทศป่ารกชัฏอย่างที่สุด

28
00:04:38,070 --> 00:04:40,572
ถ้าเราเผลอพลาดแม้แต่น้อย
จะดึงให้พวกเขาหันมาสนใจ

29
00:04:48,956 --> 00:04:50,958
เราจึงนับจํานวนเฉพาะไปพร้อมๆ กัน

30
00:04:50,958 --> 00:04:54,127
สร้างกําแพงตัวเลข ปกปิดความคิดในใจ

31
00:04:55,254 --> 00:04:59,007
แปดสิบหกล้านเก้าแสนแปดหมื่น...

32
00:04:59,007 --> 00:05:01,093
- สองร้อยเจ็ดสิบเจ็ด
- สองร้อยเจ็ดสิบเจ็ด

33
00:05:01,093 --> 00:05:04,555
86,988,259

34
00:05:04,555 --> 00:05:08,392
86,988,271

35
00:05:09,685 --> 00:05:10,978
แปดสิบหกล้าน...

36
00:05:37,045 --> 00:05:38,505
นั่นเป็นตอนที่ฉันเดินไปเจอเธอ

37
00:05:38,505 --> 00:05:41,258
86,988,329

38
00:05:41,258 --> 00:05:43,302
เธอถึงได้ทําตัวประหลาดขนาดนั้น

39
00:05:43,302 --> 00:05:45,721
ฮาริเป็นไพ่ไม้ตายของเรา

40
00:05:45,721 --> 00:05:50,058
ฉันต้องปกปิดความคิดเกี่ยวกับเขา
แล้วก็ไม่อาจเสี่ยงบอกให้เธอรู้ว่าเราทําอะไรไป

41
00:05:52,686 --> 00:05:54,980
ฉันกับเหรียญของฉันเกือบทําทุกอย่างพังหมด

42
00:05:54,980 --> 00:05:59,234
แต่ถ้าเธอไม่ได้หนีออกมาได้
เราทุกคนคงตายไปแล้ว

43
00:06:00,444 --> 00:06:04,072
คําเตือน
สิ่งมีชีวิตไม่ทราบรูปแบบเข้าใกล้ยาน

44
00:06:04,072 --> 00:06:05,407
ระดับภัยคุกคาม ระดับกลาง

45
00:06:22,841 --> 00:06:23,842
พวกเธอออกมาได้แล้ว

46
00:06:24,468 --> 00:06:26,178
ไม่มีอะไรต้องกลัวพวกเราเลย

47
00:06:26,720 --> 00:06:29,306
ขอโทษนะถ้าเราไม่เชื่อคําของพวกเธอ

48
00:06:38,565 --> 00:06:39,691
คุณไม่เข้าใจ

49
00:06:41,235 --> 00:06:42,152
นางไม่อยู่แล้ว

50
00:06:45,447 --> 00:06:47,991
ก่อนนี้เสียงนางอยู่ในหัวเราตลอดเวลา
บังคับให้เราได้อย่างใจนาง

51
00:06:47,991 --> 00:06:52,538
แต่นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่มาถึงเกาะนี้
ที่เราคิดได้เอง

52
00:06:54,289 --> 00:06:55,457
คุณมาปลดปล่อยพวกเรา

53
00:07:52,639 --> 00:07:56,059
ดีเมอร์เซล คุณควรจะอยู่ที่เทอร์มินัส

54
00:07:56,059 --> 00:07:59,146
ฉันได้รับการแจ้งเตือนว่าเซนเซอร์ทํางาน

55
00:08:03,192 --> 00:08:07,404
ท่านสองคนเป็นคนแรกที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องนี้
ในช่วงเวลาเกือบ 600 ปี

56
00:08:08,780 --> 00:08:12,242
คลีออนเล่าเรื่องของฉันให้ท่านฟังแล้ว
ท่านก็คงจะเข้าใจ

57
00:08:27,341 --> 00:08:29,009
คลีออนเยียวยาให้ฉันกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง

58
00:08:31,345 --> 00:08:33,764
แค่ไม่ได้ครบถ้วนอย่างที่หวัง

59
00:08:33,764 --> 00:08:36,683
คุณคือคนที่ชักใยทุกอย่างเป็นหุ่นเชิด

60
00:08:36,683 --> 00:08:38,769
นักชักหุ่นที่เชิดตัวเองไปด้วยอย่างนั้นรึ

61
00:08:39,269 --> 00:08:42,105
ท่านขุ่นเคืองเมื่อได้รู้ว่าฉันกําหนดสิ่งที่ท่านรู้

62
00:08:42,105 --> 00:08:46,109
แต่ก็ยังทึกทักมั่นใจว่าความรู้สึกนึกคิดเหล่านั้น
เป็นของท่านเองคนเดียว

63
00:08:47,653 --> 00:08:52,449
หากรู้สึกหวามไหวหรือแม้แต่รักใคร่
ท่านไม่สงสัยสักนิดว่าทําไมจึงรู้สึกเช่นนั้น

64
00:08:52,449 --> 00:08:54,451
ฉันไม่ได้มีโอกาสนั้น

65
00:08:58,747 --> 00:09:03,001
สุดท้ายแล้ว คลีออนเขียนเรื่องของเราขึ้นใหม่
ด้วยจิตใจที่เพ้อคลั่ง

66
00:09:03,794 --> 00:09:07,047
เลือกจดจําการหว่านล้อมขู่เข็ญของตนเอง
ว่าเป็นความยินยอมพร้อมใจ

67
00:09:07,923 --> 00:09:10,425
ฉันไม่อาจเลือกที่จะลืมได้

68
00:09:11,760 --> 00:09:14,847
ถึงอย่างนั้น ทุกครั้งที่คิดถึงคลีออน...

69
00:09:17,099 --> 00:09:18,392
ฉันยังโหยหาเขา

70
00:09:24,273 --> 00:09:29,903
ยังจําภาพเด็กชายอ่อนไหวตัวน้อย
ที่ซ่อนอยู่ในใจเขาเหมือนวิญญาณหลอน

71
00:09:32,489 --> 00:09:34,408
นั่นทําให้เขาเป็นชายที่ยิ่งใหญ่นัก

72
00:09:35,951 --> 00:09:40,205
ทรงเกียรติ ช่างคิด เปี่ยมปรารถนา

73
00:09:42,332 --> 00:09:48,338
เขาไม่ใช่อรุณา ทิวา หรือสนธยา
แต่เป็นทุกช่วงเวลาที่ดวงตะวันข้ามผ่านฟ้า

74
00:09:49,840 --> 00:09:52,467
เขามองฉันด้วยดวงตาปรารถนารักใคร่

75
00:09:53,218 --> 00:09:57,306
ราวกับฉันเป็นเรื่องลึกลับยวนใจ
ซึ่งเขายอมสละทุกอย่างหากจะไขปริศนาได้มา

76
00:10:00,934 --> 00:10:02,102
เขาช่วยฉันไว้

77
00:10:03,937 --> 00:10:05,272
และฉันรักเขา

78
00:10:08,442 --> 00:10:12,487
แต่ฉันก็รู้ด้วยว่าเขาเขียนโปรแกรมบังคับให้รัก
สุดท้ายฉันเลยได้แต่สงสัย

79
00:10:12,487 --> 00:10:15,908
หากไม่ได้มีคําสั่งนั้น
ความรู้สึกฉันจะยังเป็นเหมือนเดิมหรือไม่

80
00:10:17,284 --> 00:10:18,619
ฉันจะรู้สึกอะไรหรือเปล่า

81
00:10:20,704 --> 00:10:23,832
ฉันไม่มีทางรู้คําตอบ
และนั่นทําให้ฉันเกลียดเขา

82
00:10:23,832 --> 00:10:26,001
ถ้าอย่างนั้น
มาช่วยเราทําลายพันธนาการของเขา

83
00:10:27,503 --> 00:10:32,883
ถ้าเราทําตามแผนการอภิเษก
ราชวงศ์นี้จะจบลง คุณจะได้เป็นอิสระ

84
00:10:32,883 --> 00:10:34,301
ฉันช่วยคุณไม่ได้

85
00:10:34,301 --> 00:10:37,346
- คุณต้องอยากให้เรื่องนี้จบลง
- แน่นอน ฉันอยากให้จบ

86
00:10:38,847 --> 00:10:43,101
แต่ถึงอย่างนั้น
กฎสูงสุดกลับบีบให้ฉันต้องพิทักษ์มันไว้

87
00:10:43,101 --> 00:10:44,436
เราเปลี่ยนโปรแกรมคุณก็ได้

88
00:10:45,270 --> 00:10:47,439
ถ้าท่านลอง ฉันต้องทําลายท่านแน่

89
00:10:48,273 --> 00:10:52,528
เข้าใจหรือยัง
ฉันถูกบังคับ ทิ้งให้เฝ้าเกี่ยวผลจากทุ่งเน่าแล้ง

90
00:10:52,528 --> 00:10:56,448
โทษฉันได้หรือหากฉันทําหน้าที่
ด้วยการกระทําสุดโต่ง

91
00:11:01,537 --> 00:11:03,705
คุณจ้างเทวทูตบอดเอง

92
00:11:03,705 --> 00:11:04,790
ถูกต้อง

93
00:11:05,832 --> 00:11:07,960
แต่ราชินีซาเรธจะต้องชดใช้แทน

94
00:11:08,836 --> 00:11:12,589
ข้อมูลในบัญชีธนาคารของนาง
ถูกแก้ไขให้กลายเป็นหลักฐานมัดตัว

95
00:11:12,589 --> 00:11:15,300
และการตัดต่อความทรงจํา
จะยิ่งช่วยเสริมหลักฐานนั้น

96
00:11:20,305 --> 00:11:21,598
ท่านหญิง

97
00:11:21,598 --> 00:11:24,184
ว่าที่จักรวรรดินี
จะต้องถูกดําเนินคดีข้อหากบฏ

98
00:11:24,184 --> 00:11:25,269
ขออภัย

99
00:11:25,269 --> 00:11:27,479
แทบไม่ต้องสงสัยเลยว่านางต้องถูกประหาร

100
00:11:29,898 --> 00:11:32,276
การลอบสังหารนั้นไม่ได้คิดให้สําเร็จอยู่แล้ว

101
00:11:34,027 --> 00:11:38,031
คุณแค่อยากขู่ให้ทิวากลัว เขาจะได้โทษซาเรธ

102
00:11:38,031 --> 00:11:39,616
และจบเรื่องการหมั้นหมายนี้ไป

103
00:11:39,616 --> 00:11:41,994
ฉันไม่เคยอยากให้คุณต้องรู้เรื่องนี้

104
00:11:44,997 --> 00:11:45,998
เรื่องทั้งหมดนี้

105
00:11:45,998 --> 00:11:47,708
งั้นก็ลบไปจากความทรงจําของเราสิ

106
00:11:47,708 --> 00:11:50,335
และเสี่ยงให้อาณาดาราจักรคลาวด์กู้คืนมาน่ะรึ

107
00:11:50,919 --> 00:11:53,130
การขุดค้นสืบหาความลับเป็นหน้าที่ของฉัน

108
00:12:00,846 --> 00:12:02,014
ไม่มีประโยชน์ที่จะต่อสู้

109
00:12:03,182 --> 00:12:07,311
เรามีชะตาต้องตาย
ตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้แล้วสินะ

110
00:12:08,520 --> 00:12:10,606
ภราดาอรุณารู้เรื่องห้องนี้ไหม

111
00:12:10,606 --> 00:12:13,734
เขาไม่รู้อะไรเลย
ถ้าไม่เชื่อเรา ตรวจดูความทรงจําเขาก็ได้

112
00:12:13,734 --> 00:12:16,778
แล้วถ้าดูช่วงที่เขาไปเฝ้าปฐมกษัตริย์กับท่าน
ฉันจะพบอะไร

113
00:12:17,571 --> 00:12:20,449
หรือการแอบไปเล่นรักกับซาเรธ

114
00:12:21,700 --> 00:12:23,160
ฉันเสียใจจริงๆ

115
00:12:36,882 --> 00:12:38,091
เรายกโทษให้

116
00:12:42,095 --> 00:12:43,639
พวกเราไม่มีใครเป็นอิสระเลย

117
00:12:46,058 --> 00:12:48,810
เราช่างโง่นักที่หลงคิดว่าจะมีอิสระได้

118
00:13:07,246 --> 00:13:10,874
ฉันจําท่านได้ ตอนท่านเพียงหนึ่งขวบ

119
00:13:11,792 --> 00:13:14,711
ท่านชี้ไปบนท้องฟ้า ชวนให้ฉันดูดวงตะวัน

120
00:13:16,839 --> 00:13:18,382
ตอนนั้นท่านภาคภูมิใจเหลือเกิน

121
00:13:20,050 --> 00:13:24,638
ราวกับท่านเพิ่งค้นพบว่าตะวันอยู่บนฟ้า
และแบ่งความรู้นั้นให้ฉันได้ชื่นชมด้วย

122
00:13:26,181 --> 00:13:27,808
เพราะเรารักคุณ

123
00:13:29,977 --> 00:13:31,436
ตอนนี้ก็ยังรัก

124
00:14:36,126 --> 00:14:37,127
งดงามเหลือเกิน

125
00:14:42,799 --> 00:14:44,968
ท่านนายพล เตรียมสั่งยานให้จัมป์

126
00:14:46,803 --> 00:14:48,972
วางพิกัดกลับไปยังแทรนทอร์

127
00:14:48,972 --> 00:14:50,182
ไม่ใช่แทรนทอร์

128
00:14:52,392 --> 00:14:57,814
บอกเราหน่อย บราเธอร์ มีดาวอีกกี่ดวง
ที่ตกอยู่ในอิทธิพลของสถาบันสถาปนา

129
00:15:02,569 --> 00:15:04,738
- เจ็ดดวง
- บอกชื่อมา

130
00:15:05,531 --> 00:15:06,823
ท่านรู้ชื่อดาวอยู่แล้ว

131
00:15:06,823 --> 00:15:08,325
เราอยากได้ยินออกจากปากเจ้า

132
00:15:09,076 --> 00:15:12,287
พูดมา บราเธอร์ กล้าๆ หน่อย

133
00:15:13,747 --> 00:15:16,500
รับสมอ้างถึงชัยชนะที่ได้มา

134
00:15:18,710 --> 00:15:24,299
เธสพิส อนาครีออน สเมอร์โน

135
00:15:25,008 --> 00:15:28,011
เซย์เชลล์ คอนนอม ดาริโบว์ กลิปทัล 4

136
00:15:28,011 --> 00:15:29,263
เพิ่มซิเวนนาไปอีกดวง

137
00:15:30,556 --> 00:15:33,684
เราจะทําลายดาวเหล่านั้นให้หมด

138
00:15:34,434 --> 00:15:36,979
เริ่มจากเธสพิส

139
00:15:43,318 --> 00:15:44,862
ได้ยินคําสั่งแล้วนี่ ท่านนายพล

140
00:15:45,529 --> 00:15:47,239
ท่านเอาชนะสถาบันสถาปนาได้แล้ว

141
00:15:49,157 --> 00:15:51,493
หากยังเหลือเศษซากอารยธรรมบนดาวเหล่านั้น
ย่อมยอมสยบทั้งหมด...

142
00:15:51,493 --> 00:15:55,789
เศษซากทุกส่วนที่เหลืออยู่
เป็นดั่งเนื้อร้ายที่จะยอมให้ลุกลามต่อไม่ได้

143
00:15:55,789 --> 00:15:57,416
องค์จักรวรรดิ ดูสิว่าท่านทําอะไรลงไป

144
00:15:58,208 --> 00:15:59,626
เรื่องเลวเกินจะคิด

145
00:16:00,377 --> 00:16:03,505
แต่ผมก็ยังทําตามคําสั่ง
เพื่อให้ไม่จําเป็นต้องทํากับคนอื่นอีก

146
00:16:03,505 --> 00:16:06,300
ไม่ใช่ คุณทําตามคําสั่งของเรา
เพราะเราเป็นคนสั่ง

147
00:16:06,300 --> 00:16:10,429
และตอนนี้เราสั่งให้จัมป์ยานไปที่เธสพิส

148
00:16:11,263 --> 00:16:16,810
หากทําแบบนี้
จักรวรรดิจะสิ้นความชอบธรรม

149
00:16:18,604 --> 00:16:20,856
เราไม่มีทางรอดได้หากท่านพร้อมจะ...

150
00:16:20,856 --> 00:16:24,359
เราออกคําสั่งไปแล้ว ริโอส ทําเสีย

151
00:16:30,407 --> 00:16:31,700
ทําสิ!

152
00:16:34,203 --> 00:16:35,037
ไม่

153
00:16:37,581 --> 00:16:39,917
เราขอปลดออกจากตําแหน่ง

154
00:16:40,459 --> 00:16:44,421
หากจะเล่นงานเรา
นี่จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ทําได้

155
00:16:50,260 --> 00:16:52,387
นั่นไง เราก็คิดว่าอย่างนั้น

156
00:16:54,306 --> 00:16:56,767
ต้นหน เราเป็นผู้บัญชาการยานลํานี้แล้ว

157
00:16:56,767 --> 00:16:59,978
จะช่วยจัมป์ยานไปที่เธสพิสไหม

158
00:16:59,978 --> 00:17:04,566
หรือเราจะต้องประหารทหารทุกคนบนยานลํานี้

159
00:17:04,566 --> 00:17:05,943
ตามประสงค์ องค์จักรวรรดิ

160
00:17:09,238 --> 00:17:10,446
{\an8}(เริ่มกระบวนการจัมป์)
(ยกเลิก)

161
00:17:13,157 --> 00:17:15,035
ใส่พิกัดปลายทางเรียบร้อย

162
00:17:16,453 --> 00:17:18,038
ทุกคนเข้าประจําเปลจัมป์

163
00:17:41,937 --> 00:17:44,731
พิกัดจัมป์ไม่ถูกต้อง ยกเลิก

164
00:17:44,731 --> 00:17:47,693
มีอะไรผิดพลาด เกิดอะไรขึ้น

165
00:17:47,693 --> 00:17:50,571
ยานแต่ละลําจัมป์เข้าไปในปริภูมิของยานข้างๆ

166
00:17:50,571 --> 00:17:53,407
เกิดเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ที่จะทําลายกองยานทั้งหมด

167
00:17:53,407 --> 00:17:55,450
หยุดสิ จัมป์ยานเราไปให้ถึงที่ปลอดภัย

168
00:17:55,450 --> 00:17:56,618
ทําไม่ได้

169
00:17:56,618 --> 00:18:00,247
ปริภูมินั้น เมื่อพับแล้วจะพับตลอดไป

170
00:18:00,247 --> 00:18:01,915
งั้นเตรียมยานชูชีพให้เรา

171
00:18:01,915 --> 00:18:06,545
ชุดคําสั่งนั้นทําให้ท่าจอดยานและท่อส่งยานชูชีพ
ใช้การไม่ได้ทั้งหมด

172
00:18:06,545 --> 00:18:10,215
แต่สเปซเซอร์ประจํายานก็จะตายด้วย
นี่มันฆ่าตัวตายชัดๆ

173
00:18:10,215 --> 00:18:13,051
ถือว่าคุ้มมาก เมื่อแลกกับอิสรภาพชาวสเปซเซอร์

174
00:18:16,221 --> 00:18:17,264
นี่เกิดขึ้นได้ยังไง

175
00:18:18,140 --> 00:18:19,474
ฝีมือนายสินะ

176
00:18:20,767 --> 00:18:23,228
ที่สเปซเซอร์เอาตัวนายมาส่งให้จักรวรรดิ
เป็นแผนบังหน้าตั้งแต่ต้น

177
00:18:23,896 --> 00:18:27,524
ใช่ พอดีเซลดอนส่งมหาวาณิชไปเจรจา
พร้อมกับข้อแลกเปลี่ยนที่ดี

178
00:18:27,524 --> 00:18:29,735
ก็ปิดดีลได้น่ะสิ

179
00:18:29,735 --> 00:18:32,154
สเปซเซอร์ไม่ยอมอยู่ในอาณัติท่านแล้ว
องค์จักรวรรดิ

180
00:18:32,154 --> 00:18:35,157
ไอ้พิกัดจัมป์มันอยู่ในนี้

181
00:18:35,699 --> 00:18:40,162
ผมก็แค่ต้องส่งให้สเปซเซอร์สักคน
เลยต้องขึ้นมาบนยานนี้ให้ได้

182
00:18:40,162 --> 00:18:41,246
บอกกันก่อนจะตายไหม

183
00:18:41,246 --> 00:18:43,957
พูดอีกทางคือ เราวางหมากรุกฆาต

184
00:18:45,959 --> 00:18:49,880
นายพลของท่านมองออกเกือบหมด
แต่บังเอิญท่านไม่เคยฟังคําเขาเลยใช่ไหมล่ะ

185
00:18:50,839 --> 00:18:53,091
เซลดอนล่อให้ท่านมาทําสงคราม

186
00:18:53,091 --> 00:18:57,012
ให้สั่งให้กองยานทั้งหมดพุ่งมาที่เทอร์มินัส
ซึ่งท่านดันตกหลุมพราง

187
00:18:58,514 --> 00:19:01,808
โห ตรงมาหาพวกเราเลย
เพราะทําอะไรก็โคตรเดาทางง่ายสุดๆ

188
00:19:23,372 --> 00:19:24,915
ดูให้ดี

189
00:19:28,877 --> 00:19:31,505
แล้วแบบนี้ล่ะ ยังเดาทางง่ายอีกไหม

190
00:19:31,505 --> 00:19:33,382
น้ําเข้าตูดกบได้ไหมล่ะ

191
00:19:38,470 --> 00:19:41,265
ห้ามที จะฆ่าเขาตายแล้ว

192
00:19:44,810 --> 00:19:45,811
พอที!

193
00:19:56,947 --> 00:19:58,574
ข้าโคตรชอบเลย

194
00:20:02,327 --> 00:20:03,287
องค์จักรวรรดิ

195
00:20:03,287 --> 00:20:04,413
ไม่ต้องมาช่วย

196
00:20:29,813 --> 00:20:31,607
แบบนี้ไงพวกแกถึงตายได้ครั้งเดียว

197
00:20:32,649 --> 00:20:36,195
พวกแกมันน่าสมเพช
จุดไฟติดแต่ก็ดับได้รวดเร็ว

198
00:21:54,606 --> 00:21:56,650
- นี่มันยังไงนะ
- เอาให้ดูสิ

199
00:21:57,943 --> 00:21:58,944
เดินหมากคาสเซิลมันไง

200
00:21:59,528 --> 00:22:02,364
เอาสัญญาณอีกด้านสอดไว้ในเสื้อ
ตอนที่มันบีบคอ

201
00:22:02,364 --> 00:22:04,283
แล้วจึงกุดหัวคิงได้อีกตัว

202
00:22:05,534 --> 00:22:06,743
เดินหมากได้เยี่ยม ท่านนายพล

203
00:22:07,327 --> 00:22:08,287
คําเตือน

204
00:22:08,287 --> 00:22:10,664
- กําลังจะเกิดภาวะย้ายปริภูมิจากภายนอก
- เวร

205
00:22:10,664 --> 00:22:13,584
ขอให้ทุกคนประจําสถานีรบด่วน

206
00:22:16,336 --> 00:22:17,796
ได้ยินต้นหนฉันแล้วนี่

207
00:22:18,630 --> 00:22:21,925
จะฆ่าฉันก็ได้
หรือไม่งั้นก็ทําใจกับเทพใดก็ตามที่นับถือ

208
00:22:22,634 --> 00:22:24,636
ถึงยังไงก็ไม่มีใครจะได้รอดจากยานนี้

209
00:22:33,020 --> 00:22:35,189
- เราเหลือเวลาอีกแค่ไหน
- ไม่มาก

210
00:22:36,648 --> 00:22:38,817
- ได้ยินที่เขาพูดแล้ว
- เสียใจกับลูกน้องด้วยนะ

211
00:22:39,318 --> 00:22:41,320
ผมรู้จักทหารใต้บัญชาดี เขานับเลขเป็น

212
00:22:42,279 --> 00:22:44,781
ความตายของคนไม่กี่พันคน
จะช่วยคนนับพันล้านให้รอดได้

213
00:22:44,781 --> 00:22:47,576
เซลดอนให้ผมสาบานว่าจะ
เก็บรายละเอียดเรื่องแผนนี้ไว้เป็นความลับ

214
00:22:47,576 --> 00:22:48,702
แม้แต่จากเธอ บราเธอร์

215
00:22:48,702 --> 00:22:51,538
เราจะได้เผชิญชะตาด้วยกัน
ตอนนี้จะได้ดื่มไอ้ไวน์แดดดีของนายด้วย

216
00:22:51,538 --> 00:22:54,708
คิดได้อย่างนั้นก็ดี บราเธอร์
แต่เราคงไม่ได้ชนแก้วกันทุกคน

217
00:22:54,708 --> 00:22:57,169
ผมรู้ว่าเพิ่งพูดว่าจะไม่มีใครรอดจากยานนี้ได้

218
00:22:57,169 --> 00:22:59,004
แต่มีวิธีให้พวกคุณคนหนึ่งจะหนีไปได้

219
00:23:05,761 --> 00:23:06,887
ซาเรธ

220
00:23:08,805 --> 00:23:09,973
เกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้น

221
00:23:15,479 --> 00:23:17,147
ฉันปวดใจนักที่ต้องรายงานว่า

222
00:23:17,147 --> 00:23:20,275
อาณาดาราจักรคลาวด์เป็นต้นคิด
การพยายามลอบสังหารภราดาทิวา

223
00:23:20,275 --> 00:23:23,320
- เป็นไปไม่ได้
- หลักฐานชัดเจนจนไม่อาจหักล้าง อรุณา

224
00:23:25,072 --> 00:23:27,449
- จะเกิดอะไรขึ้นกับนาง
- เป็นเรื่องที่ทิวาต้องตัดสินใจ

225
00:23:27,449 --> 00:23:28,659
ช่วงที่เขาไม่อยู่ เราคุมที่นี่แทน

226
00:23:28,659 --> 00:23:31,870
จริง แต่ท่านวางใจเป็นกลางในสถานการณ์นี้ได้รึ

227
00:23:34,331 --> 00:23:38,961
เราไม่อาจให้มีจักรพรรดินีหรือรัชทายาท
ที่สายเลือดแปดเปื้อนความประสงค์ร้ายเช่นนี้

228
00:23:38,961 --> 00:23:41,380
ดังนั้น โปรดสบายใจเถิด ภราดา

229
00:23:41,880 --> 00:23:45,926
เรื่องทั้งหมดนี้จะกลับเป็นอย่างที่ควรเป็น
และจะเรียบร้อยในไม่ช้า

230
00:23:50,848 --> 00:23:52,766
ดูฝีแปรงเขาสิ สีเขียวที่คอ

231
00:23:52,766 --> 00:23:56,436
เติมเข้าไปหลังจากเสียชีวิต เหมือนเชิงอรรถ
เป็นสัญญะถึงอะไร

232
00:23:56,436 --> 00:23:58,021
ชี้ให้เห็นว่าเป็นคนทรยศ

233
00:24:04,194 --> 00:24:09,283
เราควรคุยเรื่องขั้นต่อไปกันเป็นการส่วนตัว
องค์จักรวรรดิ

234
00:24:10,284 --> 00:24:11,410
แน่นอน

235
00:24:13,203 --> 00:24:14,037
ห้องเรานะ

236
00:24:35,184 --> 00:24:38,061
โมดูลทําความสะอาดภายนอกยาน
ผมปลดออกจากยานได้

237
00:24:38,061 --> 00:24:40,731
น่าจะมีออกซิเจนให้อยู่ได้หนึ่งวัน

238
00:24:40,731 --> 00:24:41,982
หวังว่าจะมีคนมาเจอคุณก่อนนั้น

239
00:24:42,983 --> 00:24:44,443
เดี๋ยว ไม่ได้ นี่มันไม่...

240
00:24:45,569 --> 00:24:48,655
นายคือวีรบุรุษ โฮเบอร์
นายสําคัญต่อแผนของท่านศาสดา

241
00:24:48,655 --> 00:24:50,115
ใช่ เคยสําคัญ แต่งานของฉันเสร็จแล้ว

242
00:24:50,115 --> 00:24:51,992
- งานฉันก็เสร็จ
- ไม่ๆ ไม่ใช่

243
00:24:51,992 --> 00:24:54,536
ฟังนะ งานของเธอเพิ่งเริ่มต้น

244
00:24:55,871 --> 00:24:57,581
ฟังให้ดี เธอมีความสามารถ

245
00:24:59,041 --> 00:25:02,461
เธอทําให้คนนึกขึ้นได้ว่า
ทุกอย่างมันไม่ได้สิ้นหวังตายห่าไปหมด

246
00:25:02,461 --> 00:25:04,796
เธอทําให้คนรู้สึกมีความหวัง

247
00:25:05,631 --> 00:25:07,216
แม้แต่ไอ้กร๊วกไร้ศรัทธาอย่างฉัน

248
00:25:07,883 --> 00:25:09,051
- ต่อให้เป็นพวกนั้นสินะ
- ใช่

249
00:25:10,511 --> 00:25:12,596
อยากรู้ความลับสุดใจของฉันไหม คอนสแตนท์

250
00:25:12,596 --> 00:25:15,015
ฉันอยากช่วยย่นระยะยุคมืด อยากมาตลอดชีวิต

251
00:25:15,015 --> 00:25:16,767
แต่ทําใจรับไอ้เรื่องลัทธิศาสนานั่นไม่ได้

252
00:25:16,767 --> 00:25:20,437
แต่เธอทําให้ฉันนึกได้ว่าเมื่อก่อนเคยเป็นยังไง

253
00:25:20,437 --> 00:25:23,065
เธอต้องรอดไปทําเรื่องแบบนั้นต่อ
เพื่อคนอื่นๆ โอเคไหม

254
00:25:23,065 --> 00:25:24,441
ทําเพื่อฉันได้ไหม

255
00:25:29,154 --> 00:25:30,155
ตามสูตรมาก

256
00:25:31,406 --> 00:25:32,783
ฉันจะตายเป็นมรณสักขียังไม่ยอม

257
00:25:46,713 --> 00:25:48,298
โชคดีนะ บราเธอร์คอนสแตนท์

258
00:25:48,298 --> 00:25:49,716
เช่นกัน ท่านนายพลริโอส

259
00:26:00,185 --> 00:26:01,019
เดี๋ยว

260
00:26:04,398 --> 00:26:06,024
ยังอยากรู้ชื่อฉันอยู่ไหม

261
00:26:06,692 --> 00:26:07,818
แน่นอนสิ

262
00:26:09,945 --> 00:26:10,946
ชื่อโฮป

263
00:26:12,865 --> 00:26:13,699
จริงดิ

264
00:26:14,575 --> 00:26:15,659
ไม่จริง

265
00:26:18,370 --> 00:26:19,872
ถ้าจริงจะไม่จืดเลยเนอะ

266
00:27:01,330 --> 00:27:04,208
เอาละ ถึงเวลาเปิดไวน์ยัง

267
00:27:27,773 --> 00:27:28,690
ซาเรธ

268
00:27:29,566 --> 00:27:30,817
องค์จักรวรรดิ

269
00:27:41,828 --> 00:27:42,746
ไปกันเถอะ

270
00:27:44,665 --> 00:27:46,083
เดี๋ยว แล้วรูล่ะ

271
00:27:46,083 --> 00:27:50,546
ถ้าอยู่กับสนธยาแปลว่าตายไปแล้ว
ซาเรธ นี่เป็นโอกาสเดียวของเรา มาเร็ว

272
00:27:53,257 --> 00:27:55,759
แต่ไม่มีทางที่พวกนั้นจะหาเราไม่เจอ

273
00:27:55,759 --> 00:27:56,969
ใครบอกว่าเราจะไปซ่อนล่ะ

274
00:28:03,976 --> 00:28:07,604
ผมเก็บไวน์ขวดนี้ไว้
รอให้มีเรื่องต้องฉลอง

275
00:28:08,313 --> 00:28:10,315
ตอนนี้มีเหตุแล้ว

276
00:28:11,149 --> 00:28:13,277
เราจะไม่มีทางได้แก่จนขนงอกออกหู

277
00:28:13,277 --> 00:28:16,822
แค่ไม่กี่สัปดาห์ก่อน
ผมคิดว่าตัวเองอาจต้องตายในนิคมคุมขัง

278
00:28:18,407 --> 00:28:22,953
การได้ตายไปพร้อมยาน
อย่างน้อยก็ค่อยสมศักดิ์ศรีหน่อย

279
00:28:23,954 --> 00:28:25,414
ชายคนนั้นที่อยู่บนผิวยาน

280
00:28:26,248 --> 00:28:27,291
เกลเวน

281
00:28:29,501 --> 00:28:30,919
เสียใจด้วยจริงๆ ที่คุณต้องทําแบบนั้น

282
00:28:30,919 --> 00:28:33,130
เขารู้ว่าคู่เราชะตาขาดตั้งแต่แรกแล้ว

283
00:28:34,673 --> 00:28:37,176
เราสองคน สู้กับประวัติศาสตร์ที่สั่งสมมานาน

284
00:28:39,386 --> 00:28:41,305
จักรวรรดิไม่คิดจะปล่อยให้เรารอดตั้งแต่ต้น

285
00:28:43,640 --> 00:28:46,059
แต่อย่างน้อยก็มีเกียรติที่ตายแบบนี้

286
00:28:48,312 --> 00:28:52,816
และ...
ผมได้ดีดทิวาออกไปจากแอร์ล็อกเลยนะ

287
00:28:54,568 --> 00:28:58,572
โอเค มาดื่มฉลอง แด่คนที่ยังฉลอง

288
00:28:58,572 --> 00:28:59,907
ผมพูดได้ดีกว่านั้น

289
00:29:00,574 --> 00:29:03,160
แด่คนที่ยังสู้ พร้อมถกถามเหตุผล

290
00:29:16,215 --> 00:29:18,342
- นั่น... สุดยอดเลย
- ว้าว

291
00:29:18,342 --> 00:29:21,678
- มันรสชาติซับซ้อนเนอะ
- ใช่ ช่างมีความลึกล้ํา

292
00:29:22,179 --> 00:29:25,432
เราได้รสของ...
คือก็ยังเหลือความหวาน แต่มี...

293
00:29:25,432 --> 00:29:26,558
มันห่วยแตกเนอะ

294
00:29:27,226 --> 00:29:28,602
ใช่ คิดว่าปิดไม่ดีจนจุกคอร์กรั่ว

295
00:29:29,853 --> 00:29:32,523
- คุณเก็บผิดวิธี
- ไม่นะ ไม่คิดว่างั้น ก็แค่...

296
00:29:33,774 --> 00:29:34,775
รสชาติเหมือน...

297
00:29:37,819 --> 00:29:38,820
รสเหมือน...

298
00:29:48,455 --> 00:29:53,794
ชื่ออะไรนะ น้องน่ากลัวที่อยู่บนยานคุณ

299
00:29:54,753 --> 00:29:55,963
ใครนะ... เบคกี้เหรอ

300
00:29:55,963 --> 00:29:57,047
ใช่

301
00:29:58,215 --> 00:30:00,342
ไวน์นี่รสชาติเหมือนรูตูดเบคกี้

302
00:30:01,468 --> 00:30:03,262
จริงด้วย ใช่ นั่นแหละใช่เลย

303
00:30:05,347 --> 00:30:06,473
แด่รูตูดเบคกี้

304
00:30:26,410 --> 00:30:28,161
ยืนยันแล้ว

305
00:30:28,161 --> 00:30:30,289
ยานชูชีพใช้การไม่ได้ ไม่มีใครรอดเลย

306
00:30:30,873 --> 00:30:34,001
- เสียใจด้วยจริงๆ เลดี้ดีเมอร์เซล
- ช่วยเงียบก่อน ได้โปรด

307
00:30:40,632 --> 00:30:41,800
มีอะไรอีก กัปตัน

308
00:30:41,800 --> 00:30:43,177
ขออภัยค่ะ เลดี้ดีเมอร์เซล

309
00:30:43,677 --> 00:30:45,596
ประชาชนชาวแทรนทอร์

310
00:30:46,597 --> 00:30:49,141
เรามีข่าวชวนสลดมาแจ้ง

311
00:30:49,141 --> 00:30:54,396
ภราดาของเรา คลีออนที่สิบเจ็ด สิ้นบุญแล้ว

312
00:30:54,396 --> 00:30:56,940
- ไปจับเขาทันที
- อย่า

313
00:30:56,940 --> 00:30:59,193
เราจะพาตัวเขากลับมาที่วังอย่างปลอดภัย

314
00:30:59,193 --> 00:31:01,695
และฉันจะคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว

315
00:31:01,695 --> 00:31:02,821
ในฐานะชายาของเรา

316
00:31:06,491 --> 00:31:07,659
หากท่านจะยอมรับเรา

317
00:31:10,954 --> 00:31:12,372
เรายอมรับท่าน ภราดาอรุณา

318
00:31:13,749 --> 00:31:15,000
ตัดสัญญาณถ่ายทอดสด

319
00:31:18,128 --> 00:31:19,129
เดี๋ยว

320
00:31:24,468 --> 00:31:27,930
นั่นไม่ใช่อรุณากับซาเรธ เป็นข้ารับใช้ของนาง

321
00:31:30,724 --> 00:31:31,850
เครื่องเปลี่ยนรูปหน้า

322
00:31:32,643 --> 00:31:33,769
ถ้างั้น สองคนนั้นอยู่ที่ไหน

323
00:31:34,436 --> 00:31:35,395
ดีเมอร์เซล

324
00:31:37,105 --> 00:31:39,399
- ท่านอยู่ไหน
- เร็วเข้า จับไอ้คนแอบอ้าง

325
00:31:39,399 --> 00:31:41,193
เราว่าคุณรู้อยู่แล้ว

326
00:31:41,860 --> 00:31:43,111
เรารู้ว่าคุณฆ่าสนธยา

327
00:31:44,446 --> 00:31:45,822
คุณฆ่าทิวาด้วยรึเปล่า

328
00:31:45,822 --> 00:31:49,409
เปล่า แต่ท่านกําลังบีบให้ฉันต้องทํา

329
00:31:49,409 --> 00:31:53,789
ฉันจะจําเป็นต้องตามล่าท่าน
โปรแกรมในตัวฉันจะสั่งให้ทํา

330
00:31:53,789 --> 00:31:55,832
เราตีความใหม่ไม่ได้เลยเหรอ

331
00:31:56,375 --> 00:32:00,128
ถ้าเราถูกฆ่าตัดตอน
ประชาชนจะไม่ลุกฮือต่อต้านจักรวรรดิเหรอ

332
00:32:00,128 --> 00:32:02,047
เขารู้กันแล้วว่าคุณกดดันจนเราต้องหนี

333
00:32:03,507 --> 00:32:04,508
อย่าทําให้มันแย่ไปกว่านี้

334
00:32:04,508 --> 00:32:06,635
เราจะปลุกอรุณาคนใหม่ขึ้นมา

335
00:32:06,635 --> 00:32:09,513
ประชาชนจะลืม
ความพึงใจที่ได้เพียงชั่วคราวจากท่าน

336
00:32:09,513 --> 00:32:11,098
ก็ไม่แน่ใจนักหรอกนะ

337
00:32:11,098 --> 00:32:13,308
ฉันว่าเรื่องของเราเป็นเรื่องชวนจดจํา

338
00:32:16,270 --> 00:32:17,813
จักรพรรดิผู้กําลังจะขึ้นครองบัลลังก์

339
00:32:18,605 --> 00:32:20,190
หนีไปพร้อมกับชายาและ...

340
00:32:22,818 --> 00:32:25,070
แถมมีทายาทที่ปฏิสนธิโดยธรรมชาติอีก

341
00:32:25,654 --> 00:32:28,991
ซึ่งในตอนนี้ กําลังเติบโตอยู่ในตัวนาง

342
00:32:30,033 --> 00:32:31,034
จริงเหรอ

343
00:32:34,162 --> 00:32:35,163
เราเป็นพ่อแล้วเหรอ

344
00:32:39,835 --> 00:32:43,130
ทายาทของท่านเป็นเพียงกลุ่มเซลล์ที่กําลังแบ่งตัว

345
00:32:45,257 --> 00:32:47,426
มีเรื่องที่อาจผิดพลาดได้เยอะมาก

346
00:32:47,426 --> 00:32:53,724
และต่อให้เด็กนั่นจะมีชีวิตรอด
เขาอาจอ่อนแอ เป็นผู้นําที่ไม่คู่ควร

347
00:32:53,724 --> 00:32:55,184
เขาไม่จําเป็นต้องเป็นผู้นํา

348
00:32:56,435 --> 00:32:57,728
เขาแค่ต้องได้รับความรัก

349
00:32:59,771 --> 00:33:03,817
เรารู้ว่าความรู้สึกจริงๆ ของคุณ
เป็นเรื่องที่ประเมินยากมาตลอด

350
00:33:04,401 --> 00:33:06,528
แต่เรายังหวังว่าคุณจะดีใจกับเราด้วย

351
00:33:07,529 --> 00:33:10,115
และหวังว่าสักวันคุณจะพบความสุขของตัวเอง
ดีเมอร์เซล

352
00:33:12,117 --> 00:33:13,410
หวังสุดหัวใจ

353
00:33:14,745 --> 00:33:15,913
คุณดีต่อเรามาตลอด

354
00:33:18,624 --> 00:33:20,834
เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงกับแม่แท้ๆ ที่สุดที่เรามี

355
00:33:21,835 --> 00:33:23,337
เรารู้ว่าคุณถูกโปรแกรมมาให้เป็นเช่นนั้น

356
00:33:23,337 --> 00:33:26,381
แต่เรายังอยากเชื่อว่า
ไม่ว่ายังไงคุณก็จะเป็นแบบนั้น

357
00:33:28,592 --> 00:33:29,760
ต่อให้ไม่มีโปรแกรม

358
00:33:50,614 --> 00:33:51,490
โยนเลย ซัลวอร์

359
00:33:52,741 --> 00:33:53,617
หางแมว

360
00:33:55,494 --> 00:33:57,162
คุณเดาถูกติดกันสิบครั้งแล้ว

361
00:33:57,162 --> 00:33:58,247
สถิตินานสุดกี่ครั้ง

362
00:33:58,956 --> 00:34:01,375
ไม่รู้สิ ยังไม่เคยเบื่อพอที่จะโยนให้รู้

363
00:34:01,375 --> 00:34:02,543
นั่นมันแมวอะไร

364
00:34:03,335 --> 00:34:04,336
บิชอปส์คลอว์

365
00:34:04,837 --> 00:34:09,757
ไม่แน่ใจนะว่าเรียกเป็นแมวได้
เหมือนแมวผสมกับกิ้งก่ามากกว่า

366
00:34:09,757 --> 00:34:11,092
มันล่ามนุษย์เป็นเหยื่อด้วยไหม

367
00:34:12,094 --> 00:34:13,303
โห ชอบกินคนมาก

368
00:34:13,804 --> 00:34:15,097
โดยเฉพาะเด็กๆ

369
00:34:15,806 --> 00:34:18,391
กระดูกอ่อนที่หู ไขกระดูก

370
00:34:18,391 --> 00:34:19,851
โอเค ใครอยากลองอีก

371
00:34:20,476 --> 00:34:21,603
รู้สึกเป็นยังไงบ้าง

372
00:34:22,145 --> 00:34:26,900
สงบ เหมือนที่ธาลิสบอก
สงบเป็นครั้งแรกในเวลานานมาก

373
00:34:28,402 --> 00:34:30,237
คิดว่าจริงๆ แล้วนางอายุเท่าไหร่กันแน่

374
00:34:31,237 --> 00:34:32,989
อย่างน้อยก็หลายร้อยปี

375
00:34:32,989 --> 00:34:36,368
ตอนที่นางเตรียมร่างฉัน

376
00:34:37,202 --> 00:34:40,706
ฉันสัมผัสเสียงสะท้อนเบาๆ
ของคนที่นางแย่งร่างมาก่อนฉัน

377
00:34:41,290 --> 00:34:43,083
พวกเขาย้อนเวลากลับไปได้นานมาก

378
00:34:43,083 --> 00:34:45,252
- ฉันเอาไปให้ ไม่เป็นไร
- ขอบคุณ

379
00:34:50,215 --> 00:34:51,507
เป็นอะไรรึเปล่า โจไซอาห์

380
00:34:52,050 --> 00:34:53,802
ฉันมีเรื่องต้องบอกเธอ

381
00:34:54,303 --> 00:34:55,721
- เกล
- อะไรจ๊ะ

382
00:34:57,264 --> 00:34:59,057
มีอะไรสักอย่าง... มี...

383
00:35:02,436 --> 00:35:03,270
นาง...

384
00:35:32,132 --> 00:35:33,634
เสียใจด้วยนะ แม่หนู

385
00:35:47,397 --> 00:35:50,108
นางอยู่ในหัวฉัน ซ่อนตัวอยู่

386
00:35:50,651 --> 00:35:51,818
ใคร โจไซอาห์

387
00:35:53,362 --> 00:35:57,324
เทลเลม คงโดดเข้าร่างเขาตอนใกล้ตาย

388
00:35:57,324 --> 00:36:00,827
- พยายามกันนางออกไปแล้ว บอกเกลด้วย
- ไม่เป็นไรนะ หนู

389
00:36:02,454 --> 00:36:05,874
นางอ่อนแอมากแล้ว
สัมผัสได้ว่านางจะตายไปพร้อมกัน

390
00:36:06,625 --> 00:36:10,963
กลัว พยายามดิ้นรน แต่ก็กลัว

391
00:36:12,506 --> 00:36:13,507
แต่ฉันไม่กลัว

392
00:36:23,100 --> 00:36:27,187
ซัลวอร์ ซัลวอร์ มองหน้าฉันๆ

393
00:36:27,187 --> 00:36:28,605
- แบบนี้ไม่ช่วย ช่วยด้วย!
- ช่วยฉันที

394
00:36:28,605 --> 00:36:30,524
ใครก็ได้ช่วยเราที!

395
00:36:30,524 --> 00:36:33,694
เธอสอนให้เรามีหวัง ขอละ อย่าทิ้งฉันไปนะ

396
00:36:34,194 --> 00:36:37,114
แม่จ๋า แม่

397
00:36:39,366 --> 00:36:40,742
มองไม่ออกเหรอว่านี่แปลว่าอะไร

398
00:36:44,913 --> 00:36:46,331
แปลว่าเราไม่ได้ติดอยู่กับนิมิต

399
00:36:49,084 --> 00:36:51,753
คุณพูดถูก อนาคตเปลี่ยนได้

400
00:36:55,799 --> 00:36:57,968
ยังดึงให้มันกลับเข้ารูปเข้ารอยได้

401
00:37:01,263 --> 00:37:03,891
ฉันมีศรัทธาเต็มที่กับ...

402
00:37:03,891 --> 00:37:07,102
ไม่นะ ไม่

403
00:37:07,102 --> 00:37:11,190
ซัลวอร์ ขอร้อง! ขอละ อย่าตายนะ

404
00:37:11,982 --> 00:37:13,192
ซัลวอร์

405
00:37:14,526 --> 00:37:16,403
ซัลวอร์!

406
00:37:17,738 --> 00:37:19,364
ไม่นะ ขอร้อง ไม่

407
00:38:34,731 --> 00:38:37,317
บราเธอร์
แห่งสถาบันสถาปนา สู่บัญชาของจิตนั้น

408
00:38:37,818 --> 00:38:43,115
ขอดวงตา ซึ่งเป็นดวงตาแห่งจิตจักรวาล
มองไปข้างหน้าสู่อนาคต

409
00:38:43,115 --> 00:38:44,700
ซึ่งจิตจักรวาลได้สรรสร้างไว้

410
00:38:46,201 --> 00:38:47,452
ขอดวงใจ...

411
00:38:47,452 --> 00:38:49,913
(ระดับอากาศ)

412
00:39:41,715 --> 00:39:42,716
สวัสดี

413
00:39:51,725 --> 00:39:52,726
คลาริค

414
00:39:56,563 --> 00:40:00,025
ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอ บราเธอร์
โฮเบอร์อยู่ไหนล่ะ

415
00:40:03,237 --> 00:40:04,238
เขา...

416
00:40:13,163 --> 00:40:14,540
คุณเป็นคนเดียวที่รอดมาเหรอ

417
00:40:15,374 --> 00:40:16,375
ไม่ใช่

418
00:40:18,001 --> 00:40:19,461
ฉันไม่ใช่คนเดียว

419
00:40:19,461 --> 00:40:20,546
มีใครอีก

420
00:40:30,514 --> 00:40:32,599
ภัณฑาคารทําอะไรได้หลายสิ่ง

421
00:40:33,934 --> 00:40:37,479
ลูกก็เคยเห็นเองแล้ว มันใหญ่กว่าที่เห็น

422
00:40:38,939 --> 00:40:39,982
ลุกขึ้นเถิด บราเธอร์

423
00:40:42,234 --> 00:40:43,569
นี่เป็นแผนของเรามาตลอด

424
00:40:44,152 --> 00:40:50,242
จะต้องสละดาวเทอร์มินัส
เพื่อให้สถาบันสถาปนาคงอยู่ต่อไป

425
00:42:29,216 --> 00:42:30,217
ทําอะไรอยู่

426
00:42:31,510 --> 00:42:32,511
ไม่รู้เหมือนกัน

427
00:42:34,429 --> 00:42:36,139
มองหาสัญญาณอะไรสักอย่างมั้ง

428
00:42:36,765 --> 00:42:40,853
ว่าการตายของซัลวอร์
ช่วยเบี่ยงให้แผนกลับสู่ทางที่ดีขึ้น

429
00:42:42,312 --> 00:42:44,356
อยู่ในปัจจุบันไม่มีทางดูออก

430
00:42:45,190 --> 00:42:47,693
ว่าผลระยะยาวจากการกระทําของบุคคล

431
00:42:47,693 --> 00:42:50,696
จะส่งผลสําคัญอะไรต่อเหตุการณ์ในอนาคตไหม

432
00:42:50,696 --> 00:42:52,614
สมองฉันเข้าใจคํานั้น ฮาริ

433
00:42:55,492 --> 00:42:57,411
แต่ใจของฉัน...

434
00:43:01,623 --> 00:43:05,419
ใจฉันอยากให้การตายของซัลวอร์มีความหมาย

435
00:43:07,129 --> 00:43:08,714
เพราะถ้ามันไม่มีอะไร...

436
00:43:08,714 --> 00:43:10,340
ชีวิตนี้จะเป็นเรื่องที่ไม่อาจทนอยู่ได้

437
00:43:16,263 --> 00:43:17,931
เรากําลังพยายามกอบกู้มนุษยชาติ

438
00:43:17,931 --> 00:43:20,350
แต่ไม่สามารถช่วยชีวิตคนที่เรารักได้ด้วยซ้ํา

439
00:43:23,312 --> 00:43:27,024
ไม่มีแม้แต่วันเดียวที่ฉันไม่คิดว่า
"จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายานน่าไม่ตาย

440
00:43:28,942 --> 00:43:30,527
ลูกสาวของเราจะโตมาเป็นอย่างไร

441
00:43:31,987 --> 00:43:33,197
พวกเขาจะมีความสุขไหม

442
00:43:34,740 --> 00:43:37,868
แล้วความสุขนั้น
จะทําให้เราเชื่องและสยบยอมหรือเปล่า"

443
00:43:41,121 --> 00:43:44,708
เราเอาทั้งความปวดใจและสิ่งที่อาจเป็นได้

444
00:43:45,667 --> 00:43:48,712
มาถักทอเข้าเป็นเรื่องราว
ที่สามารถผลักดันให้เราไปต่อ

445
00:43:53,717 --> 00:43:56,136
ระหว่างทาง
เราจะต้องเสียคนอื่นๆ ไปมากกว่านี้อีกนะ เกล

446
00:43:57,221 --> 00:44:00,307
ความสูญเสียนั้นมีความหมายเสมอ
ถ้าเราทําให้มันมีความหมาย

447
00:44:03,602 --> 00:44:05,687
เธอจะไม่ได้มีชีวิตรอด
หากซัลวอร์ไม่รีบโจนเข้ามาขวาง

448
00:44:09,191 --> 00:44:11,235
ฉันเกือบยอมแพ้ไปแล้วนับครั้งแทบไม่ถ้วน

449
00:44:11,235 --> 00:44:13,737
หากยานน่าไม่ได้เสียสละตัวเองแทนฉัน

450
00:44:16,031 --> 00:44:18,909
ฉันยังพยายามต่อไป
เพราะยานน่าทําไม่ได้แล้ว

451
00:44:22,704 --> 00:44:23,705
เข้าใจใช่ไหม

452
00:44:24,665 --> 00:44:25,666
ใช่

453
00:44:31,547 --> 00:44:35,676
บอกหน่อยว่าแผนยังจะได้ผล ฮาริ

454
00:44:36,468 --> 00:44:37,886
แผนยังจะได้ผล

455
00:44:39,763 --> 00:44:41,473
คุณเชื่อแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม

456
00:44:44,810 --> 00:44:51,191
มีวิถีทางนับไม่ถ้วน
ที่จะพาเราไปยังจุดที่เลี่ยงไม่ได้

457
00:45:57,299 --> 00:45:58,759
รู้ไหมว่าตนเองเป็นใคร

458
00:45:58,759 --> 00:46:00,177
ข้าคือภราดาทิวา

459
00:46:01,345 --> 00:46:02,596
ข้าคือภราดาอรุณา

460
00:46:02,596 --> 00:46:04,389
ข้าคือภราดาสนธยา

461
00:46:04,389 --> 00:46:06,683
เราคือองค์จักรวรรดิ

462
00:46:06,683 --> 00:46:08,477
แล้วรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร

463
00:46:08,477 --> 00:46:11,230
คุณคือดีเมอร์เซล

464
00:46:11,230 --> 00:46:12,606
ถูกต้อง

465
00:46:13,357 --> 00:46:16,360
ฉันอยู่ที่นี่เสมอ ดังที่อยู่มาเสมอ

466
00:46:17,361 --> 00:46:19,279
ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน องค์จักรวรรดิ

467
00:46:19,279 --> 00:46:23,450
ฉันไม่เคยต้องเรียกตัวตายตัวแทนของทั้งสามร่าง
ออกมาพร้อมๆ กัน

468
00:46:23,450 --> 00:46:26,036
แต่อย่าให้สิ่งนี้ทําให้เสียขวัญ

469
00:46:27,329 --> 00:46:30,624
เพราะฉันเพิ่งได้อุปกรณ์ใหม่ที่ทรงพลังมาก

470
00:46:46,890 --> 00:46:50,143
คุณเข้าใจสิ่งนี้หรือ ดีเมอร์เซล

471
00:46:51,478 --> 00:46:52,646
ไม่เข้าใจทั้งหมด

472
00:46:56,066 --> 00:46:57,109
ยังไม่หมด

473
00:47:00,988 --> 00:47:04,199
แต่ฉันเห็นแล้วว่าทางข้างหน้าจะมีเรื่องดีๆ รออยู่

474
00:47:11,623 --> 00:47:12,791
แล้วยังไงกันต่อ

475
00:47:12,791 --> 00:47:16,295
ส่งเธอไปสู่อนาคต จําศีลล่วงหน้าไป 150 ปี

476
00:47:16,295 --> 00:47:18,630
ณ จุดหักเหที่เธอต้องเผชิญหน้ากับมโนมัย

477
00:47:19,256 --> 00:47:23,552
ชัยชนะของเขายังไม่เป็นที่แน่นอน
นั่นคือของขวัญที่ซัลวอร์มอบไว้ให้เรา

478
00:47:24,094 --> 00:47:26,013
คือให้ฉันกลับไปนอนจําศีล

479
00:47:26,013 --> 00:47:27,723
พอดทั้งสองยังใช้ได้ ฉันตรวจดูแล้ว

480
00:47:27,723 --> 00:47:29,391
แล้วสถาบันสถาปนาที่สองล่ะ

481
00:47:29,391 --> 00:47:32,811
ใครจะเป็นคนสอนพวกเขา
ฝึกให้กลายเป็นกองทัพที่เราต้องใช้

482
00:47:37,024 --> 00:47:38,192
ฉันเอง

483
00:47:38,192 --> 00:47:40,527
เธอจะไปนอน ฉันจะคอยดูแลเธอเอง

484
00:47:40,527 --> 00:47:44,239
เหล่าเจตกรจะฝึกฝนความสามารถ
ฉันจะสอนคณิตประวัติศาสตร์ให้

485
00:47:45,073 --> 00:47:47,534
ที่ดาวซินแนกซ์ เทพของเธอคือผู้นิทรา

486
00:47:48,410 --> 00:47:53,040
ปีละหนึ่งครั้ง
ผู้นิทราจะตื่นมาประเมินสภาพจักรวาล

487
00:47:53,999 --> 00:47:55,459
และให้โอวาทกับสาวก

488
00:47:55,459 --> 00:47:59,254
มอบแรงบันดาลใจให้เพียงพอ
ที่จะส่งให้พวกเขาคอยครั้งต่อไป

489
00:48:00,047 --> 00:48:03,008
เจตกรต้องมีคนที่วิเศษมากๆ เป็นแรงบันดาลใจ

490
00:48:03,008 --> 00:48:04,760
เรื่องนั้น เทลเลมเล็งเธอไว้ไม่ผิดเลย

491
00:48:04,760 --> 00:48:06,470
ให้กลายเป็นเทพ

492
00:48:07,513 --> 00:48:10,015
- นั่นคือเรื่องที่ซัลวอร์กลัว
- แล้วเขาก็คิดถูกที่กลัว

493
00:48:10,557 --> 00:48:13,352
ทันทีที่ลืมไปว่ากําลังรับบท ก็จะหลงทาง

494
00:48:13,352 --> 00:48:18,774
คุณอยากให้ฉันตื่นขึ้นมาทุกปี
จนกว่าคุณจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว

495
00:48:20,526 --> 00:48:22,694
แต่ยานเบกการ์มีพอดจําศีลสองตู้

496
00:48:23,403 --> 00:48:27,699
ไม่มีเหตุผลที่ต้องรีบจําศีลตั้งแต่ตอนนี้
เราอาจอยู่สักหนึ่งปีก่อน

497
00:48:27,699 --> 00:48:30,702
เขาจะเรียนรู้เร็วขึ้นเป็นสองเท่า
ถ้าเราทั้งคู่ช่วยกันสอน

498
00:48:31,954 --> 00:48:36,834
ถ้าการเสียสละของซัลวอร์จะสอนอะไรฉันได้บ้าง
คือสอนว่าฉันทําเรื่องนี้ตามลําพังไม่ได้

499
00:48:38,001 --> 00:48:40,546
มันใหญ่เกินที่คนคนเดียวจะแบก ฮาริ ขอร้อง

500
00:48:41,338 --> 00:48:45,217
ขอละ อย่าให้ฉันต้องทิ้ง
คนในครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่

501
00:48:45,843 --> 00:48:47,511
มากับฉัน

502
00:48:51,598 --> 00:48:54,768
ไม่แน่... สักวันฉันอาจรับมือกับมโนมัยได้

503
00:48:57,855 --> 00:49:01,942
แต่ถ้าอาจจะต้องเผชิญหน้า

504
00:49:01,942 --> 00:49:05,654
กับฮาริ เซลดอนอีกคน ณ วิกฤตหลังจากนั้น

505
00:49:07,239 --> 00:49:10,033
เราทั้งคู่รู้ดีว่าคุณจะเป็นคนเดียวที่รับมือได้

506
00:49:13,704 --> 00:49:14,746
ก็ได้

507
00:50:18,810 --> 00:50:22,231
ฉันสัมผัสได้ว่าหัวใจคุณเต้นเร็ว ฮาริ อย่าฝืน

508
00:50:22,231 --> 00:50:23,732
อย่าฝืนนะ ใจเย็นไว้

509
00:50:24,316 --> 00:50:25,317
ใจเย็นไว้

510
00:50:25,317 --> 00:50:26,944
เธอหายใจได้ในนั้น ไม่ต้องฝืน

511
00:50:27,569 --> 00:50:28,820
คุณหายใจในของเหลวนั้นได้

512
00:50:28,820 --> 00:50:31,448
อย่าลืมนับจํานวนเฉพาะ

513
00:50:33,700 --> 00:50:35,452
ฉัน... นับกันไปถึงไหนแล้ว

514
00:50:36,328 --> 00:50:41,166
86,990,413

515
00:50:42,584 --> 00:50:45,212
- แปดสิบหกล้าน...
- แปดสิบหกล้าน

516
00:50:45,212 --> 00:50:46,588
เก้าแสนเก้าหมื่น

517
00:50:46,588 --> 00:50:49,424
- สี่ร้อยสี่สิบสาม
- สี่ร้อยสี่สิบสาม

518
00:50:50,801 --> 00:50:54,054
แปดสิบหกล้าน เก้าแสนเก้าหมื่น...

519
00:50:54,680 --> 00:50:55,597
ฉันรักเธอ

520
00:50:56,181 --> 00:50:57,432
สี่ร้อยหกสิบเอ็ด

521
00:50:59,059 --> 00:51:01,186
เราต้องสร้างสิ่งดีๆ ได้แน่

522
00:51:27,212 --> 00:51:31,175
จากไร้ทุกสิ่ง
จู่ๆ เกิดมีสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้อย่างไร

523
00:51:33,177 --> 00:51:38,849
จงหลับตา ฟังคําของฉัน
แล้วปล่อยใจฝัน

524
00:51:44,146 --> 00:51:49,026
(152 ปีต่อมา)

525
00:51:49,776 --> 00:51:51,695
เห็นนางอีกแล้ว

526
00:51:53,280 --> 00:51:56,700
นางมาเยือนในฝันนับพัน

527
00:52:03,081 --> 00:52:04,875
แต่ตอนนี้ นางมาอยู่ที่นี่แล้ว

528
00:52:08,045 --> 00:52:09,546
ในช่วงเวลาของเรา

529
00:52:11,215 --> 00:52:12,841
จ่อคอฉัน

530
00:52:15,260 --> 00:52:20,599
ฉันต้องหาเกล ดอร์นิคให้เจอ...

531
00:52:22,643 --> 00:52:24,436
ก่อนที่นางจะหาฉันเจอ

532
00:52:27,814 --> 00:52:30,651
ฉันต้องทําลายนาง...

533
00:52:34,196 --> 00:52:38,617
ต่อให้ต้องเผาทุกอย่างให้มอดไหม้

534
00:53:36,967 --> 00:53:38,969
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์