1
00:00:11,400 --> 00:00:13,960
"โธมัสกับผมเคยเดินทาง
ไปแล้วสามรัฐ"

2
00:00:14,480 --> 00:00:17,120
"แมสซาชูเซตส์ โรดไอแลนด์
และนิวแฮมป์เชียร์"

3
00:00:17,200 --> 00:00:18,960
"สี่เลย ถ้ารวมคอนเนตทิคัต"

4
00:00:19,560 --> 00:00:22,880
"อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
เราจะถึงรัฐใหม่ นิวยอร์ค"

5
00:00:23,240 --> 00:00:25,680
"เพราะเรากำลังไปทัศนศึกษา
ของนักเรียนเกรดสาม"

6
00:00:25,800 --> 00:00:27,400
"เพื่อไปชมเทพีเสรีภาพ"

7
00:00:32,480 --> 00:00:34,520
"แม่บอกว่าตอนเราขึ้นเรือ"

8
00:00:34,760 --> 00:00:37,800
"จะได้ชมทัศนียภาพเดียวกับ
ที่คุณตาเห็น"

9
00:00:37,880 --> 00:00:41,160
"เมื่อเขามายังประเทศนี้
เป็นครั้งแรกในปี 1913"

10
00:00:41,920 --> 00:00:43,240
อ้อ ไม่มีเหรอ

11
00:00:45,360 --> 00:00:47,680
"แม่มักจะพูดถึง
พ่อของเธอเสมอ"

12
00:00:48,080 --> 00:00:50,160
"แม่บอกว่า
เขาเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่"

13
00:00:50,480 --> 00:00:51,800
"แต่ผมไม่มีวันได้รู้"

14
00:00:52,560 --> 00:00:54,440
"เขาตายก่อนที่เราจะเกิด"

15
00:00:57,640 --> 00:00:59,240
แชนนี่ โอเทโร่

16
00:00:59,640 --> 00:01:00,920
"เมื่อเราไปถึงได้ครึ่งทาง"

17
00:01:01,000 --> 00:01:03,600
"พี่ชายผมก็ลุกไป
เข้าห้องน้ำ"

18
00:01:05,040 --> 00:01:08,280
"เขาคงทำรถเหม็นทั้งคัน
และทำทุกคนสลบ"

19
00:01:11,040 --> 00:01:12,640
อย่าให้มีอะไรติดมานะ

20
00:01:14,040 --> 00:01:15,160
อย่านะเพื่อน

21
00:01:15,240 --> 00:01:17,080
"พี่ชายผมทำลายทุกอย่าง"

22
00:01:26,200 --> 00:01:28,280
"ห้านาทีต่อมา
เขาก็ยังอยู่ในห้องน้ำ"

23
00:01:28,360 --> 00:01:29,360
เปิดไม่ได้

24
00:01:29,440 --> 00:01:31,440
"ผมได้ยิน
เสียงเขากดชักโครกนานแล้ว"

25
00:01:31,520 --> 00:01:33,720
โดมินิค ช่วยฉันที

26
00:01:34,640 --> 00:01:36,320
สงสัยข้างในจะเปรอะไปหมด

27
00:01:36,920 --> 00:01:38,360
"ผมรู้สึกสงสารเขา"

28
00:01:38,600 --> 00:01:41,120
"รู้สึกโมโหและถูกดูแคลน"

29
00:01:41,320 --> 00:01:42,960
"คนอื่นมองผมอยู่เช่นกัน"

30
00:01:43,040 --> 00:01:44,720
- "ไม่ใช่เพียงโธมัส"
- เขาติด

31
00:01:44,840 --> 00:01:48,160
"พี่น้องเบิร์ดซีย์
คู่แฝดปัญญาอ่อน"

32
00:01:48,400 --> 00:01:50,760
ข้างในกลิ่นอย่างกับ
อึกองเบ้อเริ่ม

33
00:01:50,840 --> 00:01:52,960
- เกิดอะไรขึ้น นั่งลงสิ
- ให้ฉันออกไป

34
00:01:53,040 --> 00:01:55,200
- ประตูน่ะครับ
- มีอะไรกัน เอาล่ะเด็ก ๆ

35
00:01:55,280 --> 00:01:57,080
- นั่งลง เกิดอะไรขึ้น
- ครูแฮงกา

36
00:01:57,160 --> 00:01:58,960
โธมัสติดในห้องน้ำครับ

37
00:01:59,120 --> 00:02:00,760
- โธมัส
- เขาอยู่ในห้องน้ำ

38
00:02:01,040 --> 00:02:03,600
- นี่... ใจเย็น ฟังครูนะ
- ปล่อยผม ให้ผมออกไป

39
00:02:04,080 --> 00:02:08,000
กดล็อก จับไว้
แล้วผลักไปทางซ้าย

40
00:02:08,080 --> 00:02:10,280
- ผลักไปทางซ้าย
- ไม่ได้ฮะ

41
00:02:12,000 --> 00:02:14,160
- มันเปิดไม่ได้
- เจ้าคนประหลาด

42
00:02:15,800 --> 00:02:17,120
คนขับรถคะ

43
00:02:17,720 --> 00:02:19,400
จอดก่อนได้ไหม

44
00:02:19,760 --> 00:02:21,160
คุณคนขับรถ

45
00:02:23,440 --> 00:02:25,840
ต้องปลดล็อกกลอนและ
ที่จับไปด้วยกัน

46
00:02:25,920 --> 00:02:27,000
ทุกคน

47
00:02:27,880 --> 00:02:30,160
- ใจเย็น ๆ หยุดเลยนะ
- เขาท้องเสียแน่

48
00:02:30,240 --> 00:02:31,920
- เขาชื่ออะไร
- โธมัสครับ

49
00:02:32,240 --> 00:02:33,520
โธมัสเหรอ

50
00:02:33,600 --> 00:02:35,520
- นั่งลงทีเถอะ
- โธมัส ไหนลอง...

51
00:02:35,760 --> 00:02:38,160
ปลดล็อกกลอนและ
ที่จับไปทางซ้ายด้วยกันนะ

52
00:02:39,800 --> 00:02:41,160
ขอร้องล่ะ

53
00:02:41,280 --> 00:02:43,440
- มันติด
- คุณดึงประตูเปิดได้ไหมคะ

54
00:02:43,520 --> 00:02:44,560
ไม่ได้ครับ

55
00:02:44,760 --> 00:02:46,800
- ต้องเปิดจากข้างในเท่านั้น
- แบบว่า ไม่ค่ะ ฉันเข้าใจ

56
00:02:46,920 --> 00:02:48,560
- โอเค
- เข้าใจค่ะ

57
00:02:48,640 --> 00:02:50,840
- น้องฉันสองขวบยังเปิดได้
- มันติด

58
00:02:50,960 --> 00:02:52,200
ฉันมีนักเรียนเต็มคันรถ

59
00:02:52,320 --> 00:02:55,040
เราต้องขึ้นเรือภายใน 10:45
ไม่งั้นจะตกเรือ

60
00:02:55,160 --> 00:02:58,320
ผมจะโทรหาบริษัทรถให้
หาคนเอาเครื่องมือมาซ่อม

61
00:02:58,440 --> 00:03:00,320
อาจใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมง

62
00:03:00,400 --> 00:03:02,720
เอาเขาออกมา เอาออกมา

63
00:03:02,920 --> 00:03:04,000
บอกให้เขาใจเย็น ๆ

64
00:03:04,080 --> 00:03:06,680
ใจเย็นทุกคน นั่งลง
รถมันเคลื่อนนะ นั่งที

65
00:03:06,800 --> 00:03:07,880
รถมันเคลื่อน

66
00:03:08,120 --> 00:03:11,440
ไม่เอาน่า
แบบนี้เราตกเรือแน่

67
00:03:11,600 --> 00:03:14,400
- "ทุกคนผิดหวัง"
- เราจะไปที่เกาะ ไม่ก็...

68
00:03:14,480 --> 00:03:16,120
"วันนั้นล่มไม่เป็นท่า"

69
00:03:18,480 --> 00:03:19,960
"เราขับรถไปปั๊มน้ำมัน"

70
00:03:20,040 --> 00:03:21,560
- "เพื่อขอให้คนช่วย"
- นั่งลงจ้ะ

71
00:03:21,640 --> 00:03:23,920
"จนกระทั่งยูจีน คาวิตสกี้
คนแสนรู้"

72
00:03:24,000 --> 00:03:25,720
- "เดินไปท้ายรถ"
- ใจเย็น ๆ

73
00:03:25,840 --> 00:03:27,960
- "เพื่อจะช่วย"
- ยูจีนนั่งลง ไปนั่ง

74
00:03:28,080 --> 00:03:31,640
- ยูจีน นั่งลง
- ให้เขาดันไปทางขวาสิ

75
00:03:31,760 --> 00:03:33,120
จ้ะ แต่ล็อก
ต้องไปทางซ้ายนะ

76
00:03:33,200 --> 00:03:35,880
ครับ แต่บางทีเขาอาจสับสน

77
00:03:36,000 --> 00:03:38,560
ระหว่างซ้ายกับขวา

78
00:03:38,640 --> 00:03:39,680
ใช่ ฉันไม่รู้ว่า...

79
00:03:39,760 --> 00:03:41,240
ซ้ายกับขวาสินะ ได้

80
00:03:41,600 --> 00:03:43,000
นี่ โธมัส

81
00:03:43,240 --> 00:03:45,160
ลองใหม่หน่อยนะ

82
00:03:45,400 --> 00:03:48,600
ลองดันไปทางขวาจ้ะ
ดันไปทางขวา

83
00:03:49,080 --> 00:03:50,720
คนละทางกับที่เธอเคยทำน่ะ

84
00:03:55,360 --> 00:03:56,440
ได้สักที

85
00:03:57,160 --> 00:03:58,360
ไม่เป็นไรนะ

86
00:04:01,760 --> 00:04:03,040
เอาล่ะ

87
00:04:03,600 --> 00:04:07,120
นี่ ยูจีน สลับที่นั่ง
กับโดมินิคได้ไหมจ๊ะ

88
00:04:07,880 --> 00:04:09,040
ขอบใจจ๊ะ

89
00:04:09,120 --> 00:04:11,960
โดมินิค มาจ้ะ
มานั่งใกล้ ๆ พี่

90
00:04:18,240 --> 00:04:19,840
เป็นอะไรไหม

91
00:04:21,520 --> 00:04:22,680
ไม่เป็นไรนะ

92
00:04:22,880 --> 00:04:24,520
โธมัส ไม่เป็นไรนะ

93
00:04:26,560 --> 00:04:28,400
เอาล่ะ เกือบถึงแล้วทุกคน

94
00:04:28,520 --> 00:04:31,240
"และตลอดวันที่ยาวนาน
หลังจากตอนนั้น"

95
00:04:31,320 --> 00:04:33,280
"โธมัสก็ทำท่า
ขมึงทึงทั้งวัน"

96
00:04:36,320 --> 00:04:37,480
นั่งลง

97
00:04:37,960 --> 00:04:39,840
ตอนนี้เราก็ไม่ตกเรือแล้ว

98
00:04:40,080 --> 00:04:42,960
ตอนนี้เราไม่ตกเรือแล้ว
ไม่เป็นไรแล้ว นั่งลง ๆ

99
00:04:43,080 --> 00:04:44,200
นั่งลง

100
00:04:46,880 --> 00:04:48,280
"ที่ท่าเรือ"

101
00:04:48,360 --> 00:04:49,880
"โธมัสบอกครูแฮงกาว่า"

102
00:04:49,960 --> 00:04:53,280
"เขากลัวจนไม่กล้า
นั่งเรือไปยังรูปปั้น"

103
00:04:53,600 --> 00:04:56,640
"ครูเลยให้ผมรออยู่กับเขา
และคนขับรถที่ฝั่ง"

104
00:04:58,280 --> 00:04:59,400
"คืนนั้น"

105
00:05:00,080 --> 00:05:01,400
"ผมฝันว่า
ตัวเองติดอยู่ใน..."

106
00:05:01,480 --> 00:05:05,360
"ถ้ำมืด ๆ แคบ ๆ
ในป่าที่ผมไม่รู้จัก"

107
00:05:06,360 --> 00:05:07,680
"มันมืดสนิท"

108
00:05:08,800 --> 00:05:11,160
"ผมทุบเสียงดัง
และร้องให้คนช่วย"

109
00:05:11,440 --> 00:05:12,680
"จนในที่สุด"

110
00:05:12,920 --> 00:05:14,520
"ผมก็พบทางออก"

111
00:05:15,000 --> 00:05:16,440
"และพบว่า..."

112
00:05:16,880 --> 00:05:19,040
"ผมไม่ได้ติดอยู่ในถ้ำ"

113
00:05:20,240 --> 00:05:22,920
"แต่ติดอยู่ใน
อนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ"

114
00:06:45,360 --> 00:06:47,120
ตื่นเถอะคนขี้เซา

115
00:06:51,480 --> 00:06:52,720
ไง

116
00:06:55,680 --> 00:06:57,160
อะไรเหรอ

117
00:06:57,320 --> 00:06:59,120
คุณเดาไม่ออกแน่
ว่าใครโทรมาเมื่อวาน

118
00:07:00,360 --> 00:07:01,480
ใคร

119
00:07:01,960 --> 00:07:03,240
ใครโทรมา

120
00:07:03,800 --> 00:07:05,120
คอนนี่ ชัง

121
00:07:07,200 --> 00:07:10,400
- เธออยากสัมภาษณ์โธมัสล่ะ
- ให้ตายสิ

122
00:07:11,040 --> 00:07:13,160
ทำไม เจ๋งจะตาย

123
00:07:13,280 --> 00:07:14,840
เป็นบทความพิเศษเรื่อง
ปฏิกิริยาของผู้คน

124
00:07:14,920 --> 00:07:16,240
ต่อปฏิบัติการโล่ทะเลทราย

125
00:07:16,720 --> 00:07:18,800
บอกว่ามีปฏิกิริยายังน้อยไป

126
00:07:20,440 --> 00:07:22,560
เขาตื่นเต้น
อยากโทรหาคุณมากเลย

127
00:07:24,720 --> 00:07:25,760
มาดูนี่สิ

128
00:07:28,360 --> 00:07:30,640
- อะไร ให้ตายเถอะ
- ดูนี่สิ

129
00:07:33,120 --> 00:07:34,560
โอ้พระเจ้า นั่นอะไรน่ะ

130
00:07:34,760 --> 00:07:37,040
ไอ้พวกยามนั่น
กระแทกเป้าผมจัง ๆ

131
00:07:37,120 --> 00:07:39,400
เพื่อนโธมัสที่โรงพยาบาล

132
00:07:39,520 --> 00:07:42,800
พวกมันตัวใหญ่ขนาดนั้นได้ไง
เล่นผมแทบตาย

133
00:07:43,520 --> 00:07:44,640
แล้วคิดว่าไงล่ะ

134
00:07:44,920 --> 00:07:46,600
- อะไรนะ
- คิดว่าไง

135
00:07:46,720 --> 00:07:47,880
เรื่องอะไร

136
00:07:47,960 --> 00:07:49,080
เป้าผมน่ะเหรอ

137
00:07:49,240 --> 00:07:50,800
ไม่ เรื่องคอนนี่ ชังน่ะ

138
00:07:51,160 --> 00:07:54,000
- เธอทำไม
- คือฉันต้องบอกให้เธอรู้

139
00:07:54,120 --> 00:07:56,240
และฉันให้
เบอร์ที่ทำงานฉันไป

140
00:07:56,360 --> 00:07:59,160
- เผื่อติดต่อคุณไม่ได้
- ให้เบอร์ที่ทำงานไปเหรอ

141
00:07:59,280 --> 00:08:00,480
ใช่

142
00:08:00,640 --> 00:08:01,840
บอกไปว่าไม่เอา

143
00:08:01,920 --> 00:08:02,960
ไม่

144
00:08:04,800 --> 00:08:06,960
- เอาจริงเหรอ
- จริงสิ

145
00:08:08,000 --> 00:08:09,400
ก็ได้...

146
00:08:10,160 --> 00:08:11,600
ดูเหมือนจะจริงจัง

147
00:08:12,280 --> 00:08:14,200
- คุณว่าอะไรนะ
- ฉัน...

148
00:08:15,000 --> 00:08:17,640
ฉันแค่คิดว่าคุณน่าจะ
คุยกับเธอ เพราะเธอ...

149
00:08:18,040 --> 00:08:20,160
นิสัยดีจริง ๆ
และคุณน่าจะ...

150
00:08:20,320 --> 00:08:22,240
คุณน่าจะลองคุยกับเธอ
ทางโทรศัพท์ก่อนจะตัดสินใจ

151
00:08:22,720 --> 00:08:25,200
- แธดก็คิดงั้น
- แธดเหรอ

152
00:08:25,320 --> 00:08:26,680
เขาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้

153
00:08:26,800 --> 00:08:28,920
เขาไม่เกี่ยวหรอก
แค่อยู่นี่พอดีตอนเธอโทรมา

154
00:08:29,040 --> 00:08:30,520
แล้วเขาก็รับสาย
ตอนฉันไม่อยู่

155
00:08:30,640 --> 00:08:33,360
เราทั้งคู่ก็แบบ "ให้ตาย
เราคุยกับคอนนี่ ชังคนดัง"

156
00:08:33,440 --> 00:08:36,400
โอ้โห ดีใจตายล่ะ

157
00:08:36,560 --> 00:08:38,280
คอนนี่ ชังคนดังล่ะ

158
00:08:41,160 --> 00:08:44,360
ผมไม่อยากให้ไอ้บ้านั่น
มารับโทรศัพท์ให้เรา

159
00:08:44,480 --> 00:08:45,880
ผมคุยงานทางโทรศัพท์ด้วย

160
00:08:46,520 --> 00:08:49,120
ผมไม่อยากให้เสียงหมอนั่น
เป็นตัวแทนธุรกิจผม

161
00:08:49,200 --> 00:08:50,800
ลองคุยกับเธอดูสิ โดมินิค

162
00:08:50,880 --> 00:08:52,920
เธอนิสัยดีจริง ๆ นะ

163
00:08:53,000 --> 00:08:55,200
ใช่ ผมว่า
เธอคงนิสัยดีจริง ๆ

164
00:08:55,320 --> 00:08:57,080
เพราะเธออยาก
ล้วงข้อมูลเราจริง ๆ

165
00:08:57,160 --> 00:08:58,560
ฟังนะจอย คอนนี่ ชังน่ะ

166
00:08:58,680 --> 00:09:00,840
ไม่มีวันกลายเป็น
เพื่อนรักคนใหม่ของคุณแน่

167
00:09:00,960 --> 00:09:03,280
- ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่
- ผมไม่อยากให้มายุ่งที่นี่

168
00:09:03,400 --> 00:09:06,160
ผมวุ่นวายแก้ปัญหา
สารพัดอยู่ คุณก็เห็น

169
00:09:07,720 --> 00:09:10,720
ผมไม่อยากให้
สื่อหิวข่าวมาล้อมบ้านเรา

170
00:09:11,240 --> 00:09:13,040
เข้าใจนะ
ยัยนั่นกำลังหลอกใช้คุณ

171
00:09:13,160 --> 00:09:14,760
ฉันไม่ได้โง่นะ

172
00:09:16,000 --> 00:09:17,200
ไม่ว่าคุณจะคิดว่าโง่ไหม

173
00:09:17,920 --> 00:09:20,080
โธ่ ขอทีเถอะ

174
00:09:22,680 --> 00:09:24,520
รู้ไหมว่าฉันหวังอะไร

175
00:09:24,640 --> 00:09:28,560
ฉันหวังว่าคุณจะห่วงใยฉัน
เหมือนที่คุณห่วงเขา

176
00:09:29,040 --> 00:09:31,440
ให้ตายสิ

177
00:09:32,040 --> 00:09:35,760
คงเป็น
เรื่องเหลือเชื่อที่ดีมาก ๆ

178
00:09:35,880 --> 00:09:38,160
ถ้าแฟนตัวเองมาดูแลบ้าง

179
00:09:39,320 --> 00:09:41,520
แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม
เพราะฉันไม่ได้บ้า

180
00:09:42,760 --> 00:09:44,440
นั่นก็ไม่แน่นะ

181
00:09:46,040 --> 00:09:47,680
- ไปตายซะ
- ไม่เอาน่า

182
00:09:47,800 --> 00:09:49,280
อย่าทำแบบนี้ได้ไหม

183
00:09:49,400 --> 00:09:52,000
ไม่ใช่ตอนนี้ หยุดเถอะ

184
00:09:52,120 --> 00:09:53,640
พอก่อน

185
00:09:54,120 --> 00:09:55,360
ผมไม่...

186
00:09:55,480 --> 00:09:58,320
ผมขอโทษ โอเคนะ
ผมไม่ได้คิดว่าคุณโง่

187
00:09:59,520 --> 00:10:01,960
ผมไม่ได้คิดว่าคุณบ้า
เรื่องนี้มันยากสำหรับผม

188
00:10:02,120 --> 00:10:03,600
ยากสำหรับคุณ
สำหรับเราทุกคน

189
00:10:03,680 --> 00:10:06,200
ผมต้องดูแลพี่ชายผม
เรื่องนั้นมันทำอะไรไม่ได้

190
00:10:06,320 --> 00:10:08,840
เข้าใจนะ
มันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ

191
00:10:08,960 --> 00:10:10,040
ต้องทำจริง ๆ

192
00:10:10,640 --> 00:10:11,720
ได้

193
00:10:13,120 --> 00:10:15,680
- งั้นก็ทำไป เอาเลยโดมินิค
- จอย

194
00:10:16,960 --> 00:10:19,520
จอย ผมไม่ได้ไร้เหตุผลนะ

195
00:10:22,160 --> 00:10:23,760
"เปิดฟังข้อความเสียง"

196
00:10:23,840 --> 00:10:26,960
"นี่เฮนรี่ รู้ด
67 ถนนยิลเลตต์"

197
00:10:27,080 --> 00:10:28,800
"สามวันที่ผ่านมานี้
ฉันโทรมาเป็นสายที่สี่แล้ว"

198
00:10:28,920 --> 00:10:32,280
"และฉันอยากรู้ว่าเมื่อไหร่
นายจะกลับมาทำงานที่นี่ต่อ"

199
00:10:32,400 --> 00:10:33,640
"ถ้าเป็นไปได้"

200
00:10:33,760 --> 00:10:35,720
"ฉันก็อยากจะมองออกไป
นอกหน้าต่างห้องทำงาน"

201
00:10:35,840 --> 00:10:37,160
"เมื่อหิมะมา"

202
00:10:37,280 --> 00:10:38,680
"โดยที่ไม่ต้องเห็น
นั่งร้านนาย"

203
00:10:40,800 --> 00:10:42,440
"สวัสดี ผมมาจาก
ทรีริเวอร์สเอ็กซาไมเนอร์"

204
00:10:42,560 --> 00:10:44,440
"ผมอยากขอสัมภาษณ์
โธมัส เบิร์ดซีย์"

205
00:10:44,560 --> 00:10:45,920
"ทันทีที่เขาสะดวก"

206
00:10:46,040 --> 00:10:47,120
"กรุณาติดต่อ 292..."

207
00:10:47,200 --> 00:10:49,840
- "1315..."
- จะไปไหนก็ไปเลย ไอ้บ้า

208
00:10:49,920 --> 00:10:51,240
แค่คอนนี่ ชังก็เซ็งแล้ว

209
00:10:53,120 --> 00:10:56,440
"สวัสดี นี่ลิซ่า เชฟเฟอร์
โทรหาโดมินิค เบิร์ดซีย์"

210
00:10:56,800 --> 00:10:59,000
"ฉันเป็นนักสังคมสงเคราะห์
สถาบันนิติเวชวิทยาแฮตช์"

211
00:10:59,120 --> 00:11:01,000
"ฉันโทรมา
เรื่องโธมัสพี่คุณ"

212
00:11:01,360 --> 00:11:03,480
"ฉันรู้ว่าอาจจะมี..."

213
00:11:03,600 --> 00:11:05,480
"ความแตกตื่นเล็กน้อย
ตอนที่พวกคุณเข้ามา"

214
00:11:05,600 --> 00:11:07,400
"แต่ฉันอยากแจ้งคุณไว้ว่า
ฉันพบเขาแล้ว"

215
00:11:07,520 --> 00:11:08,880
"เขาปลอดภัยไร้กังวลค่ะ"

216
00:11:09,120 --> 00:11:11,000
"ในขณะนี้เขาสบายดี"

217
00:11:11,440 --> 00:11:13,800
"ฉันจะอยู่ที่
สถาบันถึงห้าทุ่ม"

218
00:11:13,960 --> 00:11:16,040
"และเข้างานตอนแปดโมงเช้า"

219
00:11:16,160 --> 00:11:19,760
"หมายเลขโทรกลับหาฉัน
6179300"

220
00:11:19,880 --> 00:11:21,960
"ถ้าคุณมีเรื่องสอบถาม
หรืออยากรู้..."

221
00:11:22,080 --> 00:11:24,080
"ว่าพี่คุณเป็นยังไงตอนไหน"

222
00:11:24,320 --> 00:11:27,200
"ตอนนี้เขาสบายดี
เท่าที่ฉันเพิ่งเจอมา"

223
00:11:27,440 --> 00:11:30,040
"ทางนี้มีการสังเกตอาการ
แบบตัวต่อตัว ซึ่งถือว่าดี"

224
00:11:50,640 --> 00:11:51,760
นี่

225
00:11:52,200 --> 00:11:53,320
คุณคงเป็นน้องชายเขา

226
00:11:53,440 --> 00:11:55,040
ครับ โดมินิค เบิร์ดซีย์

227
00:11:55,160 --> 00:11:58,560
สวัสดี ลิซ่า เชฟเฟอร์ค่ะ
ฉันทิ้งข้อความไว้ให้คุณ

228
00:11:58,680 --> 00:12:00,160
ขอบคุณที่มาเร็วขนาดนี้นะ

229
00:12:00,400 --> 00:12:01,600
นั่งลงก่อนสิ

230
00:12:04,120 --> 00:12:06,480
ครับ ผมเพิ่งได้รับ
ข้อความคุณเมื่อเช้า

231
00:12:06,600 --> 00:12:08,640
แต่ผมมั่นใจว่าต้องมี...

232
00:12:08,960 --> 00:12:10,920
การเข้าใจผิด
เรื่องพี่ผมแน่

233
00:12:11,280 --> 00:12:13,040
ขอโทษนะคะ
สวัสดี เชฟเฟอร์ค่ะ

234
00:12:14,560 --> 00:12:16,800
ไง ที่รัก เป็นไงบ้าง

235
00:12:17,240 --> 00:12:21,360
ไม่ แม่มีคนต้องคุยด้วย
แม่ทำงานอยู่ ใช่

236
00:12:22,880 --> 00:12:24,400
ขอบคุณ รักนะ แค่นี้

237
00:12:25,480 --> 00:12:28,640
ขอโทษด้วยนะคะ
ลูกสาวฉันรับมือยาก

238
00:12:29,160 --> 00:12:30,400
งั้น...

239
00:12:30,600 --> 00:12:32,080
คุณมีชื่อจริงว่า
โดเมนิโคสินะคะ

240
00:12:32,840 --> 00:12:34,120
ครับ คุณรู้ได้ยังไง

241
00:12:34,280 --> 00:12:36,280
เห็นในประวัติพี่ชายคุณน่ะ

242
00:12:38,160 --> 00:12:39,600
นามสกุลงั้นเหรอ

243
00:12:40,000 --> 00:12:41,680
ชื่อผมตั้งตามคุณตาน่ะ

244
00:12:43,600 --> 00:12:46,960
ตาฉันก็ชื่อ
โดเมนิโคเหมือนกัน

245
00:12:47,240 --> 00:12:49,920
ตลกไหมล่ะ
โดเมนิโค พาร์ลาเพียโน

246
00:12:50,320 --> 00:12:51,800
ลิ้นพันกันไปหมด

247
00:12:53,480 --> 00:12:56,080
ฉันพยายามย้ายข้อมูล
พี่ชายคุณอยู่

248
00:12:56,280 --> 00:12:58,120
แต่นี่ฉันเผลอ...

249
00:12:58,200 --> 00:13:00,480
- กดปุ่มชิฟต์ตลอดเลย
- เข้าเรื่องพี่ผมเลยได้ไหม

250
00:13:00,840 --> 00:13:02,360
ผมจะพาเขา
ออกจากที่นี่ยังไง

251
00:13:02,840 --> 00:13:04,600
ตกลง ได้สิ

252
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
พี่ชายคุณ โธมัส
ถูกนำตัวมาส่งที่นี่

253
00:13:07,120 --> 00:13:08,480
ด้วย "เอกสาร 15 วัน"

254
00:13:08,840 --> 00:13:11,640
นั่นหมายความว่า เขาจะอยู่
สังเกตอาการที่นี่ 15 วัน

255
00:13:11,840 --> 00:13:13,640
เมื่อสิ้นสุด
ช่วงสังเกตอาการ

256
00:13:13,720 --> 00:13:15,280
คดีเขาจะได้รับภาคทัณฑ์

257
00:13:15,360 --> 00:13:17,360
และน่าจะถูกส่งไปหา
คกปด. ต่อ

258
00:13:17,720 --> 00:13:20,040
- เอาล่ะ คือ...
- ค่ะ

259
00:13:20,120 --> 00:13:22,240
- ผมไม่อยากหยาบคายนะ
- โอเค

260
00:13:22,320 --> 00:13:24,680
เพราะคุณเป็นมนุษย์คนแรก
ที่ผมได้พบที่นี่

261
00:13:25,160 --> 00:13:28,360
แต่ก่อนอื่นเลย
อย่าใช้ตัวย่อกับผม

262
00:13:28,480 --> 00:13:29,640
และสอง

263
00:13:29,800 --> 00:13:31,440
อย่ามาพูดเรื่อง
"เอกสาร 15 วัน" กับผม

264
00:13:31,520 --> 00:13:33,400
เพราะผมจะเอาเขาออก
วันนี้แหละ

265
00:13:33,920 --> 00:13:35,480
- ตกลงนะ
- ค่ะ

266
00:13:36,240 --> 00:13:37,800
ทำไมลอง
เปลี่ยนน้ำเสียงดูล่ะ

267
00:13:38,000 --> 00:13:39,840
หายใจเข้าลึก ๆ

268
00:13:39,960 --> 00:13:43,200
- แล้วใจเย็น ๆ
- ผมจะใจเย็นถ้าเลิกพูดวกวน

269
00:13:43,440 --> 00:13:45,800
ที่คุณต้องทำมีแค่ติดต่อหมอ

270
00:13:45,920 --> 00:13:47,400
หมอวิลลิส เอเลอร์ส

271
00:13:47,560 --> 00:13:50,040
เขาจะบอกคุณว่ามีคนทำพลาด

272
00:13:50,120 --> 00:13:51,600
พี่ผมไม่ควรมาอยู่ที่นี่

273
00:13:51,680 --> 00:13:53,280
และเขาควรไปอยู่ที่เซตเทิล

274
00:13:53,360 --> 00:13:56,960
คุณหมอเอเลอร์สไม่ใช่
หมอดูแลพี่คุณอีกแล้ว

275
00:13:57,200 --> 00:13:58,680
เขาถูกสั่งย้าย

276
00:13:58,920 --> 00:14:00,360
ใครสั่งย้าย

277
00:14:00,600 --> 00:14:02,480
สำนักงานคณะกรรมการรัฐ
ที่ฮาร์ตฟอร์ด

278
00:14:02,720 --> 00:14:04,040
แต่ก็ไม่ใช่
ข่าวร้ายซะทีเดียว

279
00:14:04,120 --> 00:14:06,120
คุณหมอพาเทล
นักจิตวิทยาใหม่ของเขา

280
00:14:06,240 --> 00:14:07,560
เก่งมาก ๆ เลย

281
00:14:07,680 --> 00:14:10,360
ไม่ล่ะ คุณหมอเอเลอร์ส
เป็นหมอดูแลพี่ผม

282
00:14:10,440 --> 00:14:14,000
- ค่ะ
- เขารักษาพี่ผมมาสี่ปีแล้ว

283
00:14:14,120 --> 00:14:15,760
รักษาจนอาการดีขึ้นมากด้วย

284
00:14:15,880 --> 00:14:17,200
ดีขึ้นเหรอ

285
00:14:17,320 --> 00:14:18,880
พี่คุณตัดมือตัวเองนะ

286
00:14:19,000 --> 00:14:21,920
ทุกครั้งที่พี่ผม
มีอาการอะไร

287
00:14:22,040 --> 00:14:24,920
เขาจะไปอยู่ที่เซตเทิล
แล้วทำไมเขามาลงเอยที่นี่

288
00:14:25,040 --> 00:14:26,680
เขาเป็นคนไข้ประจำที่นั่น

289
00:14:26,760 --> 00:14:28,560
และถ้าคุณโทรไปกริ๊งเดียว

290
00:14:28,640 --> 00:14:31,720
ถ้าคุณใช้เวลา
ฟังผมสักหน่อย

291
00:14:31,800 --> 00:14:33,720
- แล้วโทรไปสักหน่อย
- ฉันไม่ชอบน้ำเสียงคุณเลย

292
00:14:34,120 --> 00:14:35,920
- นี่ ขอโทษนะ
- ไม่ชอบเลย จริง ๆ

293
00:14:36,040 --> 00:14:37,240
คุณจะไปก็ได้ถ้าต้องการ

294
00:14:37,440 --> 00:14:39,880
ฉันเป็นคนที่มาช่วย
ฉันมาเพื่อช่วยคุณกับพี่

295
00:14:40,000 --> 00:14:41,160
เพราะงั้นพอได้แล้ว

296
00:14:41,520 --> 00:14:44,640
ฟังผมนะ
พี่ผมไม่ควรมาอยู่ที่นี่

297
00:14:44,760 --> 00:14:46,200
เขาป้องกันตัวเองไม่ได้

298
00:14:46,320 --> 00:14:48,880
- ฉันเข้าใจ
- เขาคงสติแตกอยู่ตอนนี้

299
00:14:49,000 --> 00:14:51,560
มันเหมือนทิ้งกระต่าย
ไว้กลางดงหมาป่า

300
00:14:51,680 --> 00:14:53,160
อยู่นี่เขาเอาตัวไม่รอดหรอก

301
00:14:53,280 --> 00:14:55,040
และมันขึ้นอยู่กับคุณ

302
00:14:55,160 --> 00:14:56,760
มันไม่ได้
ขึ้นอยู่กับฉัน แต่...

303
00:14:56,920 --> 00:14:59,840
- งั้นขึ้นอยู่กับใคร
- ฉันจะพูดตรง ๆ นะ โดมินิค

304
00:14:59,920 --> 00:15:02,520
พี่ชายคุณถูกส่งมาที่
โรงพยาบาลนิติเวชศาสตร์

305
00:15:02,640 --> 00:15:04,600
เพราะเขาป่วยทางจิต
อย่างหนัก

306
00:15:04,680 --> 00:15:06,400
และก่ออาชญากรรมร้ายแรง

307
00:15:06,520 --> 00:15:07,720
อาชญากรรมอะไร

308
00:15:07,800 --> 00:15:09,720
- คุณก็รู้ว่าเขาทำอะไร
- แล้วเขาทำอะไร

309
00:15:09,840 --> 00:15:12,680
กวนคนแก่ที่อ่านหนังสือ
ยามบ่ายเหรอ

310
00:15:12,800 --> 00:15:14,840
หรือทำเลือดเปื้อน
พรมห้องสมุดนิดหน่อย

311
00:15:14,960 --> 00:15:17,000
- นิดหน่อยเหรอ
- จริงอยู่ที่เขาประหลาด

312
00:15:17,120 --> 00:15:19,640
ใช่ ผมไม่ค้าน
เรื่องนั้นหรอก

313
00:15:19,720 --> 00:15:21,560
แต่เขาก่ออาชญากรรมร้ายแรง
อะไรเหรอ

314
00:15:21,680 --> 00:15:23,920
- กวัดแกว่งอาวุธอันตราย
- ใช่ แต่เขา...

315
00:15:24,440 --> 00:15:25,720
เขาใช้มันกับตัวเอง

316
00:15:25,800 --> 00:15:27,600
ใช่ แต่รู้ไหม นั่นก็ไม่เว้น

317
00:15:27,800 --> 00:15:29,960
เขาใช้กับตัวเอง
นั่นก็ไม่เว้น โดมินิค

318
00:15:31,440 --> 00:15:34,720
ฟังนะ ผมรู้จักเขา
ดีกว่าใคร ๆ

319
00:15:34,840 --> 00:15:36,760
และผมน่าจะ
อันตรายกว่าเขาด้วยซ้ำ

320
00:15:36,840 --> 00:15:38,280
คนคนนี้ไม่มีพิษมีภัยเลย

321
00:15:38,360 --> 00:15:39,960
รู้ไหมปัญหาของคุณคืออะไร

322
00:15:40,240 --> 00:15:42,120
ถ้าคุณใจเย็นสักหน่อย

323
00:15:42,240 --> 00:15:44,480
ฉันจะอธิบายอะไรให้คุณฟัง

324
00:15:44,720 --> 00:15:47,040
คุณทึกทักว่าที่นี่เป็น
สถานที่เลวร้ายที่สุด

325
00:15:47,160 --> 00:15:49,640
ที่พี่คุณจะได้ไป
แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเสมอไป

326
00:15:49,720 --> 00:15:51,280
และอีกอย่างนะ โดมินิค

327
00:15:51,720 --> 00:15:53,640
คุณทำอะไรไม่ได้หรอก

328
00:15:54,800 --> 00:15:56,840
ไม่ได้เลย มันเกินตัวคุณ

329
00:15:57,920 --> 00:16:00,840
โธมัสจะต้องอยู่ที่นี่
15 วันตามคำสั่งศาล

330
00:16:00,920 --> 00:16:02,040
เป็นอย่างต่ำ

331
00:16:08,920 --> 00:16:11,360
แล้ว หลังจากนั้น
จะเป็นยังไงต่อ

332
00:16:11,480 --> 00:16:13,120
หลัง 15 วันจะเกิดอะไรขึ้น

333
00:16:13,240 --> 00:16:14,920
ทีมประเมินของหน่วยสอง

334
00:16:15,040 --> 00:16:17,120
จะให้ข้อเสนอแนะแก่ศาล

335
00:16:17,240 --> 00:16:19,960
ว่าเขาควรถูกย้ายไปที่อื่น

336
00:16:20,080 --> 00:16:22,920
หรืออยู่ที่นี่ต่อภายใต้
การควบคุมของคณะกรรมการ

337
00:16:23,040 --> 00:16:24,720
แล้วคณะกรรมการทำอะไร

338
00:16:24,920 --> 00:16:26,000
ควบคุมดูแลเขา

339
00:16:26,520 --> 00:16:27,800
นานแค่ไหน

340
00:16:27,920 --> 00:16:30,080
- หนึ่งปี ฉันรู้
- หนึ่งปีเหรอ

341
00:16:30,200 --> 00:16:32,440
เอาล่ะ เลิกใช้ความรุนแรง
และตะโกนโวยวายได้แล้ว

342
00:16:32,600 --> 00:16:34,120
คุณต้องใจเย็นลงหน่อย

343
00:16:34,240 --> 00:16:35,760
ฉันเข้าใจ
ฉันรู้มันฟังดูแย่...

344
00:16:35,840 --> 00:16:38,000
หนึ่งปี
ผมจะมองหน้าเขายังไง

345
00:16:38,160 --> 00:16:39,720
ตอนเจอเขาวันนี้

346
00:16:39,840 --> 00:16:42,120
ผมต้องมองตาเขา
แล้วบอกไปว่า "นี่ โธมัส"

347
00:16:42,600 --> 00:16:44,160
- เรื่องมันเป็นแบบนี้
- ค่ะ

348
00:16:44,280 --> 00:16:45,800
นายต้องอยู่ที่นี่ 15 วัน

349
00:16:45,920 --> 00:16:48,560
และอาจต้องอยู่ถึง 365 วัน
หลังจากนั้น

350
00:16:48,680 --> 00:16:50,360
ผมจะมีหน้าไปบอกเขาได้ยังไง

351
00:16:51,040 --> 00:16:53,800
- วันนี้คุณจะไม่ได้เจอเขา
- ล้อกันเล่นหรือไง

352
00:16:53,880 --> 00:16:55,880
พอแล้ว โดมินิค จริง ๆ นะ

353
00:16:56,360 --> 00:16:58,120
- จริง ๆ
- ทำไมผมเจอเขาวันนี้ไม่ได้

354
00:16:58,240 --> 00:16:59,760
เพราะนี่คือมาตรการ
เขามีสถานะ...

355
00:16:59,840 --> 00:17:01,400
ต้องควบคุมดูแลขั้นสูงสุด

356
00:17:01,520 --> 00:17:03,840
โธมัสกับฉันต้องทำ
รายชื่อผู้เข้าเยี่ยม

357
00:17:03,960 --> 00:17:05,960
- สูงสุดไม่เกินห้าคน
- นานแค่ไหน

358
00:17:06,080 --> 00:17:07,560
ปกติใช้เวลาประมาณ
สองสัปดาห์

359
00:17:07,640 --> 00:17:10,240
สองสัปดาห์เหรอ
ป่านนั้นเขาคงออกไปแล้ว

360
00:17:10,360 --> 00:17:11,960
ไม่ใช่แบบนั้นเสมอไปหรอก

361
00:17:14,440 --> 00:17:17,400
ฉันเสียใจนะ แต่ถ้ามีอะไร
ก็โทรหาฉันได้ตลอด

362
00:17:17,640 --> 00:17:19,120
ทั้งกลางวันและกลางคืน

363
00:17:19,240 --> 00:17:21,560
ฉันจะให้คุณติดต่อกับ
หมอพาเทล จะว่าไป

364
00:17:21,680 --> 00:17:22,960
ฉันโทรตอนนี้เลยดีกว่า

365
00:17:23,120 --> 00:17:26,040
จะได้รู้ว่าคุณพบเธอได้ไหม
เธอต้องตอบคำถามคุณได้แน่

366
00:17:26,120 --> 00:17:28,080
แต่บอกไว้เลยนะ
อย่าตะโกนใส่หน้าเธอ

367
00:17:28,320 --> 00:17:29,760
เธอไม่ยอมทนแน่

368
00:17:31,160 --> 00:17:33,160
ค่ะ สวัสดี
นี่ลิซ่า เชฟเฟอร์ค่ะ

369
00:17:33,960 --> 00:17:35,440
สบายดีค่ะ ขอบคุณ
คุณเป็นไงบ้าง

370
00:17:35,800 --> 00:17:37,080
วันนี้คุณพอมีเวลาไหม

371
00:17:37,200 --> 00:17:39,120
จะได้คุยกับโดมินิค
น้องชายโธมัส เบิร์ดซีย์

372
00:17:39,520 --> 00:17:41,440
เขาอยากเจอคุณอย่างแรง

373
00:17:43,120 --> 00:17:44,800
- ตอนห้าโมงนะคะ
- ห้า

374
00:17:44,920 --> 00:17:46,040
ห้าโมงก็ได้ค่ะ

375
00:17:46,760 --> 00:17:48,320
ค่ะ ขอบคุณมาก

376
00:17:49,040 --> 00:17:52,360
ได้แล้ว ปกติเธอยุ่งสุด ๆ
โชคดีมากที่ไปพบวันนี้ได้

377
00:17:52,440 --> 00:17:53,480
ทีนี้ฟังนะ

378
00:17:53,560 --> 00:17:55,520
ฉันจะไปหาพี่คุณวันนี้
เดี๋ยวบอกเขาให้ว่า

379
00:17:55,640 --> 00:17:57,280
คุณพยายามมาเจอเขาที่นี่

380
00:17:57,360 --> 00:17:59,080
มีอะไรที่อยากจะ
ฝากบอกเขาไหม

381
00:17:59,160 --> 00:18:01,120
- ไม่เป็นไร
- ไม่มีอะไรจะฝากเหรอ

382
00:18:01,840 --> 00:18:03,280
ไม่ล่ะ ผมว่า
แค่นั้นก็พอแล้ว

383
00:18:03,760 --> 00:18:05,040
ถ้าบอกว่าคุณรักเขาล่ะ

384
00:18:05,800 --> 00:18:06,880
เขารู้

385
00:18:07,240 --> 00:18:08,840
ใช่ ทุกคนชอบฟังมันทั้งนั้น

386
00:18:10,640 --> 00:18:12,120
ก็ได้ บอกไปว่าผมรักเขา

387
00:18:12,240 --> 00:18:13,320
ได้เลยค่ะ

388
00:19:04,160 --> 00:19:05,520
อรุณสวัสดิ์ครับคุณรู้ด

389
00:19:06,200 --> 00:19:07,680
- สวัสดีครับ
- ไง

390
00:19:08,240 --> 00:19:11,120
ผมขอคุยกับ
สามีคุณหน่อยได้ไหม

391
00:19:11,240 --> 00:19:12,960
- เขาทิ้งข้อความเต็มไปหมด
- ไม่ได้

392
00:19:13,040 --> 00:19:14,800
ฉันกวนเขาไม่ได้หรอก
เขาเขียนงานอยู่

393
00:19:15,160 --> 00:19:17,320
ไม่ก็หลับไป
ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

394
00:19:17,440 --> 00:19:18,720
สลบเหมือด

395
00:19:19,920 --> 00:19:21,480
ได้ครับ แบบว่า

396
00:19:21,600 --> 00:19:24,040
งั้นผมฝากขอโทษเขา
ได้ไหมครับ

397
00:19:24,160 --> 00:19:27,120
เรื่องความล่าช้าน่ะ
ฝนตกแบบนี้คงทำอะไรไม่ได้

398
00:19:27,240 --> 00:19:28,600
- ไม่ได้หรอก
- และตัวผมก็...

399
00:19:28,720 --> 00:19:31,520
- ต้องมาเจอปัญหา...
- ใช่

400
00:19:31,640 --> 00:19:34,680
- ที่จัดการไม่ไหว
- ที่ออกข่าว เขาเป็นไงบ้าง

401
00:19:35,040 --> 00:19:36,520
- พี่คุณน่ะ
- สบายดีครับ ดีขึ้น

402
00:19:36,640 --> 00:19:37,800
แต่ฟังนะ

403
00:19:37,920 --> 00:19:40,000
ดูจากสภาพอากาศแล้ว
ผมคงจัดการงานเสร็จ...

404
00:19:40,120 --> 00:19:42,280
ในหกอาทิตย์เป็นอย่างมาก
ด้านหน้านี่...

405
00:19:42,400 --> 00:19:44,480
จะเรียบร้อย
ภายใน 24 ชั่วโมง

406
00:19:44,600 --> 00:19:46,240
แล้วผมก็จะทำงานเต็มกำลัง
หลังจากนั้น

407
00:19:46,360 --> 00:19:48,800
- เพราะงั้นไม่ต้องโทรจิกผม
- ได้

408
00:19:48,920 --> 00:19:50,600
ไม่มีปัญหาเลย

409
00:19:50,720 --> 00:19:52,000
จริง ๆ นะ ไม่เป็นไรเลย

410
00:19:53,520 --> 00:19:55,200
แล้วเขาเขียนอะไรอยู่
เหรอครับ

411
00:19:55,320 --> 00:19:56,520
นิยายมหากาพย์อเมริกันเหรอ

412
00:19:59,320 --> 00:20:01,760
เป็นหนังสือสารคดีน่ะ

413
00:20:01,880 --> 00:20:03,480
ออกแนวหนังสือแฉ

414
00:20:03,840 --> 00:20:06,560
หนังสือแฉเหรอ แฉใครล่ะ
ช่างทาสีบ้านหรือเปล่า

415
00:20:10,600 --> 00:20:13,560
เอาล่ะ งั้นผมจะพยายามแวะมา
พรุ่งนี้นะครับ

416
00:20:13,680 --> 00:20:15,520
มาเถอะ ได้จ้ะ

417
00:20:15,640 --> 00:20:17,040
เมื่อผมทำงานเสร็จ

418
00:20:17,160 --> 00:20:19,240
คุณกับสามี
คงเบื่อหน้าผมเลยล่ะ

419
00:20:19,320 --> 00:20:21,960
คิดงั้นเหรอ
ฉันไม่คิดงั้นหรอก

420
00:20:22,680 --> 00:20:24,440
- ขอบคุณครับคุณรู้ด
- ยินดีจ้ะ

421
00:20:48,360 --> 00:20:50,000
"บ้านแสนสุข"

422
00:20:51,040 --> 00:20:52,560
"คนเดียวที่เหลืออยู่..."

423
00:20:52,680 --> 00:20:54,880
"ในบ้านที่ตาผมสร้าง
ให้ครอบครัว"

424
00:20:54,960 --> 00:20:56,400
"คือเรย์ เบิร์ดซีย์"

425
00:20:56,600 --> 00:20:58,960
"ชายเชื้อสายยุโรปเหนือ
จากยังส์ทาวน์ โอไฮโอ"

426
00:21:01,320 --> 00:21:03,840
"ไม่มีเลือดเทมเพสตา
แม้แต่หยดเดียว"

427
00:21:05,080 --> 00:21:06,760
"ไม่มีเชื้อสายอิตาเลียน
ด้วยซ้ำ"

428
00:21:14,560 --> 00:21:15,560
เรย์

429
00:21:17,120 --> 00:21:19,760
"การกลับมายัง
68 ฮอลลี่ฮ็อคอเวนิว"

430
00:21:19,840 --> 00:21:22,480
"ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด
และตัวเล็กจ้อยเสมอ"

431
00:21:23,200 --> 00:21:24,720
"ราวอายุสิบขวบอีกครั้ง"

432
00:21:25,160 --> 00:21:26,720
"และไร้ซึ่งอำนาจ"

433
00:21:32,840 --> 00:21:34,080
"ตลอดเวลาที่เติบโตมา"

434
00:21:34,160 --> 00:21:36,680
"ผมหวัง
ให้พ่อเลี้ยงตายอยู่บ่อย ๆ"

435
00:21:37,000 --> 00:21:38,880
"มันกลายเป็น
งานอดิเรกของผม"

436
00:21:42,200 --> 00:21:44,960
"ผมคิดภาพตัวเองฆ่าเขา
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า"

437
00:21:47,680 --> 00:21:49,000
"ผลักเขาตกหน้าผา"

438
00:21:49,440 --> 00:21:51,440
"ทำไฟช็อตขณะอาบน้ำ"

439
00:21:52,160 --> 00:21:54,240
"บังเอิญยิงเขาตาย
ขณะไปล่าสัตว์"

440
00:21:56,280 --> 00:21:57,720
"ฤดูร้อนที่ตาผมสิ้นใจ"

441
00:21:57,840 --> 00:22:01,240
"เป็นหน้าร้อนเดียวกับที่
แม่ตั้งท้องโธมัสและผม"

442
00:22:02,640 --> 00:22:06,600
"ตั้งท้องกับชายที่
ผมจะไม่มีวันรู้จักชื่อ"

443
00:22:09,080 --> 00:22:11,040
"เขารู้เรื่องของเรา
บ้างไหมนะ"

444
00:22:13,120 --> 00:22:15,040
"ทำไมแม่ต้อง
เก็บเป็นความลับด้วย"

445
00:22:16,280 --> 00:22:18,480
"ความจริงมันเลวร้าย
ขนาดนั้นเชียวหรือ"

446
00:22:20,720 --> 00:22:22,440
เสียใจด้วย
ที่มันไม่เป็นอย่างที่คิด

447
00:22:25,240 --> 00:22:27,600
โอเคนะ โชคดีครับ เจนเน็ตต์

448
00:22:29,040 --> 00:22:30,320
นังคนโกหก

449
00:22:31,480 --> 00:22:32,720
เกิดอะไรขึ้น

450
00:22:33,200 --> 00:22:34,320
เอาจริง ๆ นะ

451
00:22:36,400 --> 00:22:37,840
ขายไม่ออกล่ะสิ

452
00:22:39,360 --> 00:22:42,000
ฉันลาแค่หนึ่งวัน
เพื่อเข้าเมือง แล้วเธอทำไง

453
00:22:42,840 --> 00:22:46,400
เธอเปลี่ยนใจ
ไปซื้อรถอีกที่แทน

454
00:22:49,640 --> 00:22:51,960
เขามีรายชื่อผู้เข้าเยี่ยม
ได้แค่ห้าคน

455
00:22:52,800 --> 00:22:54,920
ห้าคนนั้นต้องถูก
ตรวจสอบประวัติ

456
00:22:55,040 --> 00:22:56,160
แล้วก็มีการค้นตัว

457
00:22:56,280 --> 00:22:58,560
แล้วก็ต้องผ่าน...

458
00:22:58,680 --> 00:22:59,840
เครื่องตรวจโลหะ

459
00:22:59,960 --> 00:23:01,800
ที่พวกนั้นทำกับนาย
ไม่ใช่การค้นตัว เพื่อน

460
00:23:01,920 --> 00:23:03,080
นั่นมัน...

461
00:23:04,560 --> 00:23:06,480
ตำรวจใช้ความรุนแรง

462
00:23:07,880 --> 00:23:09,280
นายได้ถ่ายภาพไว้บ้างไหม

463
00:23:09,400 --> 00:23:12,800
- เปล่า
- นายต้องถ่ายก่อนแผลหายนะ

464
00:23:13,160 --> 00:23:15,000
เราต้องเก็บหลักฐานไว้

465
00:23:15,120 --> 00:23:17,400
นายต้องไปหาหมอวันนี้เลย

466
00:23:17,520 --> 00:23:19,920
แล้วถ่ายรูปเก็บไว้
รูปเน้น ๆ น่ะ

467
00:23:20,040 --> 00:23:22,400
รูปป๋องแป๋งแบบมีรสนิยม

468
00:23:22,840 --> 00:23:24,560
เมื่อนายเก็บ
หลักฐานทั้งหมดไว้

469
00:23:24,720 --> 00:23:25,800
นายก็ใช้มัน...

470
00:23:25,920 --> 00:23:28,120
เพื่อยกเลิกข้อผูกมัด
กับพวกสารเลวนั่นได้

471
00:23:28,240 --> 00:23:29,840
โชว์รูปนั่นไปแล้วบอกว่า

472
00:23:29,960 --> 00:23:32,440
"ไว้เจอกันในศาลนะ
เว้นแต่..."

473
00:23:33,360 --> 00:23:34,880
เว้นแต่อะไร

474
00:23:35,600 --> 00:23:38,040
"เว้นแต่แกจะย้ายพี่ฉัน
กลับเซตเทิล"

475
00:23:38,680 --> 00:23:40,760
- เป็นความคิดที่ไม่เลว
- ใช่ไหมล่ะ

476
00:23:41,360 --> 00:23:42,680
แล้วเมื่อพาเขาออกมาได้

477
00:23:43,160 --> 00:23:45,560
ก็หักหลังแล้วฟ้องพวกมันซะ

478
00:23:46,880 --> 00:23:48,720
นายจะทำแบบนั้นสินะเพื่อน

479
00:23:48,840 --> 00:23:51,480
โดยไม่ลังเลเลย
ไม่ลังเลเลยเพื่อน

480
00:23:51,560 --> 00:23:53,680
นี่ล่ะโอกาสทอง บอกเลย

481
00:23:53,800 --> 00:23:55,200
ฉันคว้าเงินนั่นแน่ ๆ

482
00:23:55,320 --> 00:23:57,400
ฉันรักเงินนั่นมากเลย
ได้มาแบบง่าย ๆ

483
00:23:58,120 --> 00:24:00,760
- เงินแบบนี้สิที่ได้ยาก
- โทรศัพท์ดังน่ะ

484
00:24:00,880 --> 00:24:02,320
- แบบนั้นน่ะกินนิ่ม
- เข้าใจแล้ว

485
00:24:02,400 --> 00:24:03,720
- รับโทรศัพท์ซะที
- ฉันได้ยินน่ะ

486
00:24:05,040 --> 00:24:06,520
คอนสแตนตินมอเตอร์ส
ลีโอพูดครับ

487
00:24:08,360 --> 00:24:10,040
เปล่าครับ เธอ...

488
00:24:10,520 --> 00:24:12,440
- เธอเปลี่ยนใจ...
- "เกิดอะไรขึ้น"

489
00:24:12,520 --> 00:24:14,760
เธอย้ายไปใช้บริการ
ฟอร์ดทอรัสแทน

490
00:24:14,880 --> 00:24:16,640
- ทรีริเวอร์ส
- "อะไรนะ"

491
00:24:16,760 --> 00:24:19,040
"เธอชอบรถคันนั้นสุด ๆ
ทำไมกัน"

492
00:24:19,320 --> 00:24:22,160
เธอเปลี่ยนใจ
นาทีสุดท้ายน่ะครับ

493
00:24:22,720 --> 00:24:24,160
- ก็เลย...
- "มีอะไร"

494
00:24:24,600 --> 00:24:27,040
ผมลาหนึ่งวัน
ไปคัดตัวนักแสดงน่ะครับ

495
00:24:27,160 --> 00:24:28,960
- เธอนึกว่า...
- "อะไรนะ"

496
00:24:29,040 --> 00:24:33,040
"นายต้องเรียงลำดับความสำคัญ
ลาไปคัดตัวถ่ายโฆษณาเนี่ยนะ"

497
00:24:33,120 --> 00:24:36,840
ไม่ใช่โฆษณาครับ
คราวนี้เป็นหนังยาวเลย

498
00:24:36,920 --> 00:24:39,360
- "อะไรนะ"
- หนังสยองขวัญน่ะครับ

499
00:24:41,480 --> 00:24:43,680
เล่นเป็นพระเอกนักสืบ

500
00:24:43,800 --> 00:24:46,000
จะมีวัยรุ่นชาวคริสต์
ที่ถูก...

501
00:24:47,240 --> 00:24:48,440
"อะไรก็ช่างเถอะ"

502
00:24:48,520 --> 00:24:50,760
- ฆาตกรรม
- "มาที่ออฟฟิศฉัน"

503
00:24:50,880 --> 00:24:52,440
วางสาย

504
00:24:52,560 --> 00:24:54,240
อย่าพูดต่อ

505
00:24:55,680 --> 00:24:58,080
- เขาวางสาย
- เขาวางสายเหรอ

506
00:25:00,360 --> 00:25:02,240
- ฉันต้องไปแล้ว
- หนังสยองขวัญเหรอ

507
00:25:02,320 --> 00:25:04,520
ทำไมฉันต้องไปด้วย
ทำไมเขาไม่มานี่

508
00:25:04,640 --> 00:25:05,960
เขาไม่อยากเจอฉันไง

509
00:25:06,080 --> 00:25:07,920
น้อย ๆ หน่อย
นายมันเขยคนโปรด

510
00:25:08,000 --> 00:25:09,080
โกหกทั้งเพ

511
00:25:09,600 --> 00:25:12,360
- เขาเกลียดฉัน จะไปไหนได้
- รอนี่นะ

512
00:25:21,400 --> 00:25:23,000
สวัสดี จีน

513
00:25:33,400 --> 00:25:36,280
"จีน คอนสแตนติน"

514
00:25:48,840 --> 00:25:50,840
- นี่ ตื่นเพื่อน
- เฮ้ย

515
00:25:54,840 --> 00:25:56,240
ตื่นเลย

516
00:25:56,960 --> 00:25:58,160
กี่โมงแล้ว

517
00:25:58,280 --> 00:26:01,600
14.15 น. น่ะ ไม่ใช่ตีสองนะ

518
00:26:03,240 --> 00:26:04,840
และนายดู...

519
00:26:04,960 --> 00:26:06,840
- ย่ำแย่มากเพื่อน
- ขอบใจ

520
00:26:07,040 --> 00:26:08,560
ไม่ได้นอนเลยเหรอ

521
00:26:10,080 --> 00:26:11,720
นายดูเหมือนพวก...

522
00:26:12,320 --> 00:26:14,520
หมาอะไรนะที่หน้าเหี่ยว ๆ

523
00:26:15,240 --> 00:26:17,800
- ฟันเก ๆ บาสเซ็ตฮาวด์
- บาสเซ็ตฮาวด์

524
00:26:17,920 --> 00:26:19,440
- นั่นล่ะใช่เลย
- ไปไกล ๆ เลย

525
00:26:19,680 --> 00:26:22,080
ฉันแค่บอกนาย
เพราะคนอื่นคงไม่กล้าบอกน่ะ

526
00:26:22,920 --> 00:26:25,400
- รถนายสนิมเกาะเพียบ
- ฉันไม่ห่วงเรื่องนั้นหรอก

527
00:26:25,520 --> 00:26:27,360
ฉันแค่จะบอกว่า
ฉันหารถอีซูซุแจ๋ว ๆ ให้ได้

528
00:26:27,440 --> 00:26:29,440
- ไปหาเหยื่ออื่นเถอะ
- ฉันจริงจังนะ

529
00:26:29,560 --> 00:26:31,400
- ไม่
- ฉันให้ข้อเสนอดี ๆ ได้

530
00:26:33,440 --> 00:26:35,640
- นี่
- ครั้งล่าสุดที่นายเสนอให้

531
00:26:35,760 --> 00:26:37,760
เกียร์หลุดออกมาทั้งลูก

532
00:26:38,280 --> 00:26:39,800
ที่จำได้ไม่ใช่แบบนั้นนะ

533
00:26:40,560 --> 00:26:41,960
- ฟังนะ
- ฉันไม่มีอารมณ์น่ะ

534
00:26:42,040 --> 00:26:43,520
รู้สึกแย่เป็นบ้า

535
00:26:43,760 --> 00:26:45,760
พี่นายให้รายชื่อคนเยี่ยม
ได้กี่คนนะ

536
00:26:45,880 --> 00:26:47,040
ห้า

537
00:26:47,480 --> 00:26:48,520
ได้

538
00:26:48,640 --> 00:26:50,040
บอกเขาไปว่าใส่ชื่อฉันได้

539
00:26:50,520 --> 00:26:52,240
ถ้าเขาอยากใส่นะ

540
00:26:54,480 --> 00:26:57,280
ฉันไม่ว่าอะไร
ที่จะแวะไปที่นั่นแล้วก็...

541
00:26:58,480 --> 00:26:59,800
ดูว่าเขายังไหว

542
00:26:59,920 --> 00:27:01,760
จะได้ย้อนวัยกับเขาด้วย

543
00:27:03,200 --> 00:27:04,760
ฉันจะลองบอกเขาดู ขอบใจ

544
00:27:04,880 --> 00:27:06,080
ได้เลยเพื่อน

545
00:27:41,760 --> 00:27:42,840
ครับ

546
00:27:43,840 --> 00:27:44,960
โดมินิค

547
00:27:45,720 --> 00:27:47,360
ไง ผมเดล

548
00:27:48,080 --> 00:27:50,440
ขอเก็บภาพหน่อย
ไม่ว่าอะไรนะ

549
00:27:51,640 --> 00:27:53,760
อัณฑะอักเสบใช่ไหม

550
00:27:53,880 --> 00:27:56,840
- ใช่
- ช่วยจัดให้ผมถ่ายหน่อย

551
00:27:58,480 --> 00:28:01,000
ผมจะเก็บรูปบาดแผล
ไว้ให้คุณสักหน่อย

552
00:28:01,760 --> 00:28:03,440
แล้วค่อยมาดูแผลกัน

553
00:28:05,520 --> 00:28:07,840
อรุณสวัสดิ์เจ้าหนู เอาล่ะ

554
00:28:09,960 --> 00:28:11,560
สอง สาม

555
00:28:14,160 --> 00:28:16,920
- นี่ฝีมือตำรวจเหรอ
- พวกยามในคุกน่ะ

556
00:28:17,040 --> 00:28:18,480
ไอ้พวกนี้เหมือนกันหมด
ว่าไหม

557
00:28:19,200 --> 00:28:21,160
ฉลาดมากที่จะฟ้องมัน

558
00:28:21,280 --> 00:28:23,480
พูดจริงนะ
ผมก็เคยโดนมาครั้งหนึ่ง

559
00:28:24,080 --> 00:28:27,440
ผมน่าจะทำอะไรสักอย่าง
กลับจากคอนเสิร์ตแอโรสมิธ

560
00:28:27,520 --> 00:28:29,320
- ครับ
- รู้จักใช่ไหม

561
00:28:29,400 --> 00:28:31,840
วงที่เจ๋งที่สุดในโลกเลย
ผมกับพี่ชายน่ะ...

562
00:28:31,920 --> 00:28:33,920
เมาแอ๋เลย

563
00:28:34,040 --> 00:28:35,440
โดนตำรวจบอกให้จอด

564
00:28:35,560 --> 00:28:38,440
มันให้เราออกมาจากรถ
แล้วให้ผมกับพี่เดินไปหา

565
00:28:38,560 --> 00:28:40,720
มันกระทืบเราน่วม

566
00:28:40,800 --> 00:28:43,320
เละตุ้มเป๊ะ

567
00:28:43,440 --> 00:28:45,200
และถ้าผมมีหลักฐานพิสูจน์นะ

568
00:28:46,080 --> 00:28:47,920
ผมคงรวยกว่านี้ไปแล้ว

569
00:28:48,880 --> 00:28:51,800
ผมหวังว่าตอนนั้น
จะฉลาดเท่าคุณนะเพื่อน

570
00:29:09,200 --> 00:29:11,800
"สอนเต้น ซ่อมรองเท้า"

571
00:29:16,560 --> 00:29:18,800
"สอนเต้น ซ่อมรองเท้า"

572
00:30:01,200 --> 00:30:02,480
กี่โมงแล้ว

573
00:30:08,840 --> 00:30:10,720
นอนเถอะจ้ะ

574
00:30:10,840 --> 00:30:13,760
ได้ งั้นฉันนอนต่อนะ

575
00:30:13,840 --> 00:30:16,360
- ผมจะไปอุ้มลูก
- อุ้มลูกมานี่เลย

576
00:30:18,840 --> 00:30:20,240
ลูกจ๋า

577
00:30:43,680 --> 00:30:46,360
- เดสซา
- โดมินิค

578
00:30:48,560 --> 00:30:50,400
- ไม่
- มีบางอย่างผิดปกติ

579
00:30:50,480 --> 00:30:52,400
- ไม่นะ
- ผมไม่รู้จะทำยังไง

580
00:30:52,480 --> 00:30:54,840
ไม่ โดมินิค ทำไมลูก...

581
00:30:54,960 --> 00:30:57,880
ไม่... ลูกหายใจอยู่ไหม

582
00:31:29,040 --> 00:31:31,120
"ในวันครบรอบ
ที่เลวร้ายที่สุด"

583
00:31:31,640 --> 00:31:33,280
"วันเกิดของแองเจลา"

584
00:31:34,040 --> 00:31:35,280
"และวันตายของเธอ"

585
00:31:36,720 --> 00:31:40,120
"ผมยังเห็นภาพเดสซา
คู้ตัวหวีดร้อง"

586
00:31:40,200 --> 00:31:42,400
"เมื่อรถพยาบาล
เคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถ"

587
00:31:44,160 --> 00:31:46,040
"แล้วยังมีโธมัส"

588
00:31:46,160 --> 00:31:48,600
และพวกนั้นรู้ว่าบางครั้ง
ผมก็ไปพักที่นั่น

589
00:31:48,720 --> 00:31:50,680
และเพราะแบบนั้น
แองเจลาจึงถูกสังหาร

590
00:31:50,800 --> 00:31:53,640
"ผมยังกำหมัดแน่น
เมื่อนึกภาพโธมัส"

591
00:31:53,720 --> 00:31:57,040
"เที่ยวบอกผู้คนว่าความตาย
ของแองเจลามีโอกาสสูง..."

592
00:31:57,120 --> 00:32:00,160
"ที่จะถูกจัดการโดย
ศัตรูของเขาเพื่อข่มขู่"

593
00:32:00,280 --> 00:32:03,240
- เบื้องหลังพวกซีไอเอ
- นี่ ๆ หยุดเลย

594
00:32:03,360 --> 00:32:05,320
- มันจะเล่นงานผม ผมเสียใจ
- หยุดได้แล้ว

595
00:32:05,400 --> 00:32:07,760
- มันไม่เกี่ยวกับ...
- พวกซีไอเอน่าจะ...

596
00:32:07,840 --> 00:32:09,640
- นาย...
- แกเนี่ยนะเสียใจ

597
00:32:09,760 --> 00:32:11,880
- ใจเย็น ๆ
- ฉันสาบานต่อพระเจ้า...

598
00:32:12,000 --> 00:32:14,800
- โดมินิค ไม่ ใจเย็น ๆ
- มันไม่เกี่ยวอะไรกับแกเลย

599
00:32:14,880 --> 00:32:17,320
ไม่เกี่ยวอะไรกับแก
เข้าใจไหม

600
00:32:17,440 --> 00:32:20,640
- นั่นลูกสาวฉัน
- "ผมจำไม่ได้ว่าพ่อค้ายา"

601
00:32:20,760 --> 00:32:23,480
"หรืออยาตุลเลาะห์
ที่ไล่ล่าโธมัสเดือนนั้น"

602
00:32:23,720 --> 00:32:25,160
มันพยายามฆ่าฉัน

603
00:32:25,400 --> 00:32:27,960
"แต่ผมแทบจะ
เอาหัวเขาโขกกำแพง"

604
00:32:28,080 --> 00:32:29,560
"เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น"

605
00:32:29,920 --> 00:32:31,720
"ทำให้ความตายของลูกเรา
เป็นเรื่องของเขา"

606
00:32:32,200 --> 00:32:33,640
นายเป็นบ้าอะไร

607
00:32:34,680 --> 00:32:36,040
"ประมาณหนึ่งเดือน
หรือนานกว่านั้น"

608
00:32:36,520 --> 00:32:38,040
"เดสซากลายเป็น
คนที่ไร้วิญญาณ"

609
00:32:38,640 --> 00:32:40,760
"และผมก็เป็นคนจัดการอะไร ๆ"

610
00:32:43,480 --> 00:32:45,880
"คอยจัดการกับ
เจ้าหน้าที่ชันสูตร ตำรวจ"

611
00:32:46,720 --> 00:32:49,720
"และกับข้าว
ที่คนทำมาฝากบ่อย ๆ"

612
00:32:50,400 --> 00:32:52,000
"เหล่าเพื่อนบ้าน
ผู้แบ่งปันอาหาร"

613
00:32:52,960 --> 00:32:54,320
"ประมาณหนึ่งสัปดาห์
หลังจากนั้น"

614
00:32:54,440 --> 00:32:56,040
"ผมก็ทิ้งอาหารทั้งหมด"

615
00:32:56,160 --> 00:32:57,680
"ล้างจานชาม
ของเพื่อนบ้านทุกคน"

616
00:32:57,800 --> 00:33:00,840
"แล้วตระเวนขับรถไปคืนจาน
ทั่วเมือง"

617
00:33:01,600 --> 00:33:04,480
เรื่องในอดีตก็คืออดีต

618
00:33:04,600 --> 00:33:07,000
"พ่อของเดสซาปลอบใจผมว่า
เด็กอย่างเราสองคน"

619
00:33:07,120 --> 00:33:08,800
"จะทำใจรับการสูญเสียได้
ในที่สุด"

620
00:33:08,880 --> 00:33:09,880
มันเกิดขึ้นได้

621
00:33:09,960 --> 00:33:12,640
"เขาปลอบใจผมว่าจะหาย
ทันทีที่เรามีลูกใหม่"

622
00:33:12,760 --> 00:33:14,000
พวกนายต้องออกไปไหนมาไหน

623
00:33:14,120 --> 00:33:16,040
"เราควรรีบมีลูก
ให้เร็วที่สุด"

624
00:33:16,640 --> 00:33:18,080
เป็นแบบนั้นล่ะ

625
00:33:18,920 --> 00:33:20,480
"หลายคนทำแบบนั้น"

626
00:33:21,120 --> 00:33:24,280
"ใช้การตั้งท้องเป็น
ทางออกของความโศกเศร้า"

627
00:33:25,040 --> 00:33:26,480
ทุกอย่างจะไปได้ดี

628
00:33:26,560 --> 00:33:29,320
"ผู้คนคิดไปว่า
สัมผัส เสียง"

629
00:33:29,440 --> 00:33:31,960
"และกลิ่นของเธอ
เป็นสิ่งที่ทิ้งขว้างได้"

630
00:33:32,080 --> 00:33:33,680
- "ทดแทนได้"
- ฉันจะไปเดินเล่น

631
00:33:33,760 --> 00:33:36,120
"ราวกับว่าที่ผม
และเดสซาต้องทำ"

632
00:33:36,200 --> 00:33:38,840
"คือการลบเลือนลูกของเรา
เหมือนม้วนเทป"

633
00:33:38,960 --> 00:33:40,440
เซดี้ มาเร็ว ๆ

634
00:33:41,640 --> 00:33:42,920
อยากมาด้วยไหม

635
00:33:45,240 --> 00:33:46,760
ไม่ล่ะ ขอบคุณ

636
00:33:53,080 --> 00:33:56,000
"เรายื้อมันไว้ได้
ราวหนึ่งปีนิด ๆ"

637
00:33:56,160 --> 00:33:57,720
"เดสซาและผม"

638
00:34:00,480 --> 00:34:02,120
"เราไม่เคย
ทะเลาะกันจริงจัง"

639
00:34:02,440 --> 00:34:04,200
"การทะเลาะนั้น
ใช้พลังงานมากเกินไป"

640
00:34:29,920 --> 00:34:33,360
"หลังจากนั้นเธอก็เข้าร่วม
กลุ่มพ่อแม่ผู้สูญเสียทารก"

641
00:34:33,440 --> 00:34:36,320
"กลุ่มเยียวยาจิตใจพ่อแม่
ที่จัดในนิวเฮเวน"

642
00:34:36,520 --> 00:34:38,360
"กดดันให้ผมไปด้วย"

643
00:34:38,600 --> 00:34:40,120
เขาชื่อไคล์

644
00:34:41,080 --> 00:34:43,560
"ผมไปที่นั่นสองครั้ง
แล้วก็ไม่อาจกลับไปอีก"

645
00:34:44,480 --> 00:34:46,160
"ผมฝืนไปไม่ไหว"

646
00:34:46,800 --> 00:34:48,600
"กลุ่มนั้นทำให้ผมหงุดหงิด"

647
00:34:48,720 --> 00:34:50,200
"ถ้าให้พูดตรง ๆ นะ"

648
00:34:50,560 --> 00:34:52,360
"มีแต่พวกอารมณ์อ่อนไหว"

649
00:34:52,480 --> 00:34:53,840
"เชื่อมสัมพันธ์กัน
ด้วยความเศร้า"

650
00:34:55,040 --> 00:34:56,280
"หมกมุ่นอยู่กับมัน"

651
00:34:58,320 --> 00:34:59,840
"กลุ่มลูกทารกตาย"

652
00:35:01,120 --> 00:35:02,760
"งานเลี้ยงรายสัปดาห์
อันน่าสมเพช"

653
00:35:06,280 --> 00:35:07,560
"โดมินิค"

654
00:35:07,680 --> 00:35:09,480
"ฉันอยากให้คุณ
เปิดอกคุยกับฉัน"

655
00:35:10,080 --> 00:35:12,280
ฉันทำมันคนเดียวไม่ได้

656
00:35:14,400 --> 00:35:15,840
ขอร้องล่ะ

657
00:35:17,280 --> 00:35:18,880
ทำไปแล้วได้อะไร

658
00:35:22,720 --> 00:35:25,400
เราจะพูดแล้วร้องไห้
แล้วก็พูดต่อ

659
00:35:29,520 --> 00:35:31,400
แล้วลูกก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมา

660
00:35:32,120 --> 00:35:33,520
โดมินิค

661
00:35:36,280 --> 00:35:37,840
เดี๋ยวก่อน

662
00:35:52,120 --> 00:35:53,960
"ชีวิตไม่จำเป็น
ต้องมีเหตุผล"

663
00:35:54,040 --> 00:35:56,440
"นั่นเป็นเรื่องตลกสิ้นดี
เข้าใจไหม"

664
00:36:01,920 --> 00:36:04,720
"คุณอาจมีพี่ชายที่เอา
คลิปหนีบกระดาษมาติดผม"

665
00:36:04,800 --> 00:36:06,960
"เพื่อหักเหสัญญาณ
จากศัตรูที่คิวบา"

666
00:36:07,480 --> 00:36:09,160
"พ่อแท้ ๆ ผู้ที่..."

667
00:36:09,320 --> 00:36:12,120
"ตลอด 33 ปี
ไม่เคยโผล่หน้ามา"

668
00:36:12,600 --> 00:36:14,840
"และทารกที่ตายในเปล"

669
00:36:14,960 --> 00:36:17,360
"และไม่มีเรื่องไหนเลย
ที่มีเหตุผล"

670
00:36:23,360 --> 00:36:25,320
"เดสซามองการณ์ไกล
ถึงวังวนทุกข์ระทม..."

671
00:36:25,440 --> 00:36:29,040
"ในวันเกิดแองเจลาที่จะ
มาถึง เธอจึงเริ่มวางแผน"

672
00:36:29,520 --> 00:36:32,840
"เธออยากให้เราทั้งคู่
ไปเที่ยวที่กรีซและซิซิลี"

673
00:36:34,760 --> 00:36:37,000
"อยากให้เราใช้เงินประกัน
ที่ได้จากแองเจลา"

674
00:36:37,080 --> 00:36:39,120
"ไปกับทริปนั่น"

675
00:36:40,040 --> 00:36:42,800
"อาจเป็นโอกาสให้ผม
ได้พักจากการทำงาน"

676
00:36:43,880 --> 00:36:45,440
"แต่ผมปฏิเสธไป"

677
00:36:46,800 --> 00:36:48,160
"บอกไปว่ามันโหดร้าย"

678
00:36:48,320 --> 00:36:50,760
"กับการออกเที่ยวด้วย
เงินที่มาจากความตาย"

679
00:36:51,400 --> 00:36:54,080
"แต่ความจริง
ที่ผมไม่อาจบอกเธอ"

680
00:36:54,160 --> 00:36:56,080
"คือผมกลัว"

681
00:36:57,240 --> 00:37:00,360
"กลัวการขังตัวเองใน
เคบินเรือกับเธอ"

682
00:37:02,080 --> 00:37:05,280
"เมื่ออยู่บนเรือ คุณคว้า
กุญแจขับรถหนีไปไม่ได้"

683
00:37:06,120 --> 00:37:08,600
"เมื่ออยู่บนเรือ
เรามีลูกอีกคนด้วยกันได้"

684
00:37:10,080 --> 00:37:13,600
"เรามีอะไรกันประมาณ
12 ครั้งในหนึ่งปี..."

685
00:37:13,720 --> 00:37:15,280
"หลังลูกตาย"

686
00:37:15,480 --> 00:37:17,280
"ทุกครั้งเธอจะใช้
หมวกยางคุมกำเนิด"

687
00:37:17,440 --> 00:37:20,200
"และผมก็ชักออกก่อน
อยู่ร่ำไป"

688
00:37:23,080 --> 00:37:26,320
"การคิดถึงทริปนั่น
ทำให้ผมกลัวแทบบ้า"

689
00:37:27,600 --> 00:37:30,120
""ไปโดยไม่มีผมเถอะ"
ผมโน้มน้าวเธอ"

690
00:37:31,320 --> 00:37:33,680
"ซึ่งเธอก็ไปจริง ๆ"

691
00:37:35,280 --> 00:37:36,520
"ผมมีแผนของผม"

692
00:37:36,880 --> 00:37:38,480
"ภารกิจของผม"

693
00:37:38,840 --> 00:37:40,360
"และการเยียวยาใจของผม"

694
00:37:43,000 --> 00:37:44,080
คุณโดมินิค เบิร์ดซีย์

695
00:37:45,520 --> 00:37:46,920
ขอโทษค่ะ

696
00:37:49,400 --> 00:37:51,840
ขอโทษที่ทำให้ตกใจค่ะ
คุณหลับอยู่แท้ ๆ

697
00:37:52,080 --> 00:37:54,760
- ไม่หรอก คุณเป็นใคร
- ฉันหมอพาเทลค่ะ

698
00:37:54,880 --> 00:37:58,080
ขอโทษทีครับ ไม่ ๆ
ผมแค่งีบน่ะ

699
00:37:58,560 --> 00:38:00,840
- งั้นก็มาสิคะ คุณขี้เซา
- ได้ครับ

700
00:38:13,240 --> 00:38:14,600
- ขอโทษค่ะ
- ไงจ้ะ

701
00:38:21,440 --> 00:38:22,840
นั่งก่อนสิคะ

702
00:38:37,960 --> 00:38:40,040
ฉันจะชงชา
ก่อนเข้าเรื่องกัน

703
00:38:40,120 --> 00:38:42,040
- ดื่มด้วยกันไหมคะ
- เอาสิครับ

704
00:38:47,600 --> 00:38:49,480
คุณพักผ่อนเพียงพอไหมคะ
คุณเบิร์ดซีย์

705
00:38:49,960 --> 00:38:52,200
วันนี้เจอมาเยอะน่ะครับ

706
00:38:52,600 --> 00:38:54,240
- ฉันมีชาคาโมไมล์
- คุณน่าจะเข้าใจ

707
00:38:54,600 --> 00:38:56,760
- เปปเปอร์มินต์ ไวลด์เบอร์รี่
- อะไรก็ได้ครับ

708
00:38:56,880 --> 00:39:00,480
อะไรก็ได้ คำติดปากของ
ชายอเมริกันสองจิตสองใจ

709
00:39:00,960 --> 00:39:02,520
ชวนให้หงุดหงิด
แบบไม่รู้ตัวนะคะ ว่าไหม

710
00:39:03,600 --> 00:39:05,360
ขอไวลด์เบอร์รี่แล้วกันครับ

711
00:39:10,640 --> 00:39:11,960
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพี่ผม

712
00:39:13,480 --> 00:39:14,680
คุณได้เจอเขาหรือยัง

713
00:39:15,040 --> 00:39:16,640
เพิ่งเจอวันนี้เอง

714
00:39:19,960 --> 00:39:21,600
มีเรื่องนิดหน่อย

715
00:39:21,960 --> 00:39:23,440
มีเรื่องเหรอ

716
00:39:24,160 --> 00:39:26,280
พี่ชายคุณดูจะหวาดระแวง

717
00:39:26,400 --> 00:39:27,840
กับกล้องวงจรปิด

718
00:39:27,960 --> 00:39:29,360
ในช่วงมื้อเที่ยง

719
00:39:29,480 --> 00:39:31,040
พี่คุณเริ่มตะโกนโวยวาย
และโยนอาหาร...

720
00:39:31,160 --> 00:39:33,000
ไปยังกล้องที่ติดกับกำแพง
ในห้องอาหาร

721
00:39:33,120 --> 00:39:35,320
เมื่อผู้ช่วย
พยายามจับตัวเขา

722
00:39:35,440 --> 00:39:37,840
- เขาก็คว่ำโต๊ะที่นั่งอยู่
- โธมัสเนี่ยนะ...

723
00:39:37,960 --> 00:39:39,720
- คว่ำโต๊ะ
- เท่าที่ฉันรู้

724
00:39:39,840 --> 00:39:41,720
อาหารของผู้ป่วยคนอื่น ๆ

725
00:39:42,200 --> 00:39:44,800
กระจายเต็มพื้นไปหมด
ตามด้วยการต่อสู้ชุลมุน

726
00:39:45,160 --> 00:39:48,600
หน่วยรักษาความปลอดภัย
ควบคุมสถานการณ์ได้รวดเร็ว

727
00:39:48,680 --> 00:39:50,360
แต่ตอนนั้นพี่คุณ
จะต้องถูกมัดไว้

728
00:39:50,480 --> 00:39:53,280
ล้อเล่นเหรอ
เขายังโดนแบบนั้นอยู่ไหม

729
00:39:53,400 --> 00:39:55,640
ไม่ค่ะ เขากลับห้องตัวเอง
ตอนสี่โมง

730
00:39:56,480 --> 00:39:58,120
ฉันไม่ได้พูด
เพื่อให้คุณตื่นตกใจ

731
00:39:58,240 --> 00:40:01,360
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้ป่วย
ก่อเรื่องเพราะหวาดระแวง

732
00:40:01,600 --> 00:40:04,520
ฉันบอกเรื่องนี้กับคุณเพราะ
คุณบอกลิซ่า เชฟเฟอร์ไว้

733
00:40:04,640 --> 00:40:06,880
- ว่าต้องคอยรายงานคุณ
- ตอนนี้เขาเป็นไงบ้าง

734
00:40:07,120 --> 00:40:08,800
เขาปลีกตัว บึ้งตึง

735
00:40:09,800 --> 00:40:12,280
ฉันคุยกับคุณหมอเชส
จิตแพทย์

736
00:40:12,840 --> 00:40:15,240
เขาคิดว่าเราอาจต้องพิจารณา

737
00:40:15,480 --> 00:40:17,760
- การเพิ่มปริมาณยาแฮลดอล
- ให้ตาย

738
00:40:17,880 --> 00:40:20,400
เอาแล้วไง คุณเลิกกักตัวเขา

739
00:40:20,520 --> 00:40:24,240
แล้วมัดตรึงเข้าด้วยยาแทน

740
00:40:24,400 --> 00:40:27,480
คราวก่อนที่พวกคุณ
เพิ่มอัตรายาหลังมีอาการ

741
00:40:27,560 --> 00:40:31,160
อย่างกับมีใครเสียบปลั๊กเขา
ไว้กับผนังอย่างนั้นล่ะ

742
00:40:31,360 --> 00:40:34,160
เขาเดินวนไปมาไม่หยุดเลย

743
00:40:34,400 --> 00:40:35,560
คุณเบิร์ดซีย์คะ

744
00:40:35,680 --> 00:40:37,200
ยารักษาโรคจิตเภท

745
00:40:37,800 --> 00:40:40,960
มีประสิทธิภาพในการลด
อาการหลงผิดและภาพหลอน

746
00:40:41,080 --> 00:40:42,280
ทว่าโชคไม่ดี...

747
00:40:42,640 --> 00:40:44,640
มันยังเพิ่มอาการข้างเคียง

748
00:40:44,760 --> 00:40:48,000
ผมรู้ รู้หมดนั่นแหละ
ผมรู้เรื่องโพรลิกซิน

749
00:40:48,120 --> 00:40:50,320
สเตลาซีน และยาทั้งหลาย

750
00:40:50,440 --> 00:40:52,320
ถ้าคุณมีพี่ชาย...

751
00:40:52,440 --> 00:40:55,520
ที่เข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาล
ตลอด 20 ปี

752
00:40:55,600 --> 00:40:57,960
ก็ต้องรู้จักสารเคมีพิสดาร
พวกนั้นหมดนั่นล่ะ

753
00:40:58,560 --> 00:41:00,080
เขาเกลียดยาแฮลดอล

754
00:41:00,560 --> 00:41:02,360
มันทำให้เขารู้สึกป่วย

755
00:41:02,720 --> 00:41:04,560
และผมไม่...

756
00:41:04,680 --> 00:41:07,440
ผมไม่อนุญาตให้เปลี่ยนเขา
เป็นซอมบี้

757
00:41:07,520 --> 00:41:10,280
เพียงเพราะเขาสติแตก
แล้วคว่ำโต๊ะ

758
00:41:10,400 --> 00:41:11,840
หรือเพราะทำให้...

759
00:41:11,920 --> 00:41:13,560
เจ้าหน้าที่
ทำงานสะดวกขึ้นหรอกนะ

760
00:41:13,680 --> 00:41:15,040
ผมยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้

761
00:41:15,520 --> 00:41:17,680
ฉันก็ยอมรับไม่ได้เช่นกัน
คุณเบิร์ดซีย์

762
00:41:18,760 --> 00:41:21,640
ไว้ใจจริยธรรมในวิชาชีพ
ของฉันหน่อยเถอะค่ะ

763
00:41:23,400 --> 00:41:26,520
ฉันเป็นคนช่วยเหลือ
พี่ชายคุณ ไม่ใช่ศัตรู

764
00:41:27,000 --> 00:41:28,640
ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์คลั่ง

765
00:41:30,960 --> 00:41:33,440
ฉันคุยกับคุณหมอเชส

766
00:41:33,800 --> 00:41:35,400
และบอกความเห็นฉันไปว่า

767
00:41:35,520 --> 00:41:37,720
การเพิ่มปริมาณยาแฮลดอล
ให้พี่คุณ

768
00:41:37,840 --> 00:41:40,360
เป็นคำแนะนำที่ไม่เหมาะสม
และรีบร้อนเกินไป

769
00:41:40,480 --> 00:41:42,160
และฉันยินดีที่จะบอก...

770
00:41:42,280 --> 00:41:44,160
ข้อกังวลของคุณ
ให้เขาฟังด้วย

771
00:41:44,280 --> 00:41:45,840
เพื่ออะไรล่ะ

772
00:41:46,600 --> 00:41:49,640
ทำเหมือนเทพแห่งจิตเวช
จะยอม...

773
00:41:50,120 --> 00:41:51,520
รับฟังอย่างตั้งใจ

774
00:41:51,640 --> 00:41:54,560
แล้วทำ
สิ่งที่เราเรียกร้องงั้นล่ะ

775
00:41:55,040 --> 00:41:56,440
ไม่เอาน่า

776
00:41:57,640 --> 00:41:58,920
ขอทีเถอะ

777
00:41:59,400 --> 00:42:00,720
คุณเหนื่อยมากใช่ไหมคะ

778
00:42:00,800 --> 00:42:02,440
- คุณเบิร์ดซีย์
- เหนื่อยสิ

779
00:42:03,360 --> 00:42:05,800
เหนื่อยสิ ตลอด 40 ปี
ที่นานแสนนานเลยล่ะคุณ

780
00:42:10,880 --> 00:42:12,400
จะรับชาหน่อยไหม

781
00:42:16,560 --> 00:42:17,840
เอาสิ

782
00:42:21,400 --> 00:42:23,520
พี่ชายคุณบอกว่า
คุณเป็นนักอ่านตัวยง

783
00:42:23,640 --> 00:42:25,920
บ้านคุณเต็มไปด้วยหนังสือ

784
00:42:26,640 --> 00:42:29,600
เขาดูกระตือรือร้นมาก
ตอนเล่าเรื่องคุณ

785
00:42:29,880 --> 00:42:31,440
เหมือนเขาจะภูมิใจ
กับความฉลาดของคุณนะ

786
00:42:31,880 --> 00:42:33,080
ครับ

787
00:42:34,960 --> 00:42:36,240
คุณไม่คิดงั้นเหรอ

788
00:42:36,480 --> 00:42:38,520
ผมคิดว่า โธมัส...

789
00:42:39,920 --> 00:42:42,920
จดจ่อกับอะไรไม่ได้นาน
นอกจากตัวโธมัสเอง

790
00:42:43,040 --> 00:42:44,320
เพราะอาการป่วยของเขา

791
00:42:44,400 --> 00:42:47,200
เขาเลยคิดถึงอะไรไม่ได้
นอกจากตัวเอง

792
00:42:48,440 --> 00:42:50,000
เขาเป็นแบบนั้น
ตั้งแต่เด็กหรือเปล่า

793
00:42:50,680 --> 00:42:52,040
เปล่าครับ

794
00:42:53,720 --> 00:42:55,200
เขากังวลมากกว่านี้

795
00:42:55,640 --> 00:42:56,840
กังวลเรื่องอะไร

796
00:42:57,160 --> 00:42:59,120
เรื่องผู้คน

797
00:43:01,760 --> 00:43:02,920
เรื่องผม

798
00:43:03,920 --> 00:43:06,240
เขาเป็นคนขี้กังวลเหมือนเธอ

799
00:43:06,360 --> 00:43:07,520
ใครเหรอ

800
00:43:07,880 --> 00:43:09,160
แม่ผมน่ะ

801
00:43:09,520 --> 00:43:12,560
แม่ชอบเรียกเขาว่ากระต่ายน้อย
และเรียกผมว่าลิงแมงมุม

802
00:43:12,800 --> 00:43:15,520
เดี๋ยวนะ
มันจะต่างไปยังไงเหรอ

803
00:43:16,720 --> 00:43:20,000
การเล่าประวัตินี่
ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

804
00:43:20,120 --> 00:43:21,760
นี่มันแบบเดียวกับ...

805
00:43:21,880 --> 00:43:23,440
เมื่อ 20 ปีก่อนเลย

806
00:43:23,520 --> 00:43:26,600
เมื่อตอนที่อะไรทั้งหมด
ตอนฝันร้ายเริ่มขึ้น

807
00:43:26,840 --> 00:43:30,200
เข้าใจนะ มันฝังอยู่ในยีน
ไม่เกี่ยวกับการเลี้ยงดู

808
00:43:30,280 --> 00:43:32,480
มานั่งขุดคุ้ยความลับในอดีต
ก็ไม่ช่วยอะไร

809
00:43:32,600 --> 00:43:34,840
สนแต่ปัจจุบันเถอะ

810
00:43:34,920 --> 00:43:37,240
มาหายาเหมาะ ๆ

811
00:43:37,360 --> 00:43:39,480
เขาจะได้ควบคุม
พฤติกรรมตัวเอง

812
00:43:39,600 --> 00:43:42,800
แล้วพยายามสอนหมอนั่น
ให้จัดการตัวเองบ้างดีกว่า

813
00:43:44,360 --> 00:43:46,120
คุณไม่สะดวกใจ
จะเล่าเรื่องอดีตเหรอ

814
00:43:46,480 --> 00:43:48,240
ผมเหรอ เปล่า
ไม่ใช่ว่าไม่สะดวกใจ

815
00:43:48,360 --> 00:43:51,280
นี่ ทำไมคุณอยากให้
พูดเรื่องผมนัก

816
00:43:51,640 --> 00:43:53,280
ก็คุณเป็นแฝดกันไม่ใช่เหรอ

817
00:43:54,240 --> 00:43:55,960
คุณคือภาพสะท้อนของเขา

818
00:43:56,320 --> 00:43:59,080
ตัวตนที่แข็งแรงสมบูรณ์
ถ้าให้เรียกแบบวิทยาศาสตร์

819
00:43:59,200 --> 00:44:01,000
คุณก็คือกลุ่มควบคุม

820
00:44:02,600 --> 00:44:04,680
อีกด้านของเขา...

821
00:44:04,800 --> 00:44:06,480
ที่เป็นอิสระจากอาการป่วย

822
00:44:07,520 --> 00:44:10,000
พูดอีกอย่างคือ
ในฐานะแฝดเหมือน

823
00:44:10,120 --> 00:44:13,200
คุณคือเขา และเขาคือคุณ
ยิ่งกว่าพี่น้องธรรมดา...

824
00:44:13,320 --> 00:44:14,880
- คุณคือตัวตนของอีกฝ่าย
- ผมก็ไม่รู้สิ

825
00:44:17,400 --> 00:44:18,680
ฉันอยากให้คุณฟัง

826
00:44:18,800 --> 00:44:21,160
บันทึกเสียงช่วงที่
ฉันคุยกับเขาวันนี้...

827
00:44:21,520 --> 00:44:22,840
หลังเหตุการณ์นั้น

828
00:44:23,200 --> 00:44:25,080
ฉันค่อนข้างพอใจ
กับพัฒนาการของเราเลยล่ะ

829
00:44:25,200 --> 00:44:27,240
ฉันคิดว่าถ้าได้ฟัง
ปฏิกิริยาของคุณ

830
00:44:27,360 --> 00:44:28,920
- คงช่วยได้มาก
- มันยุติธรรมแล้วเหรอ

831
00:44:29,040 --> 00:44:32,120
ผมหมายถึงในแง่ของ
การรักษาความลับผู้ป่วยน่ะ

832
00:44:33,920 --> 00:44:35,120
เอาอีกแล้วนะ คุณเบิร์ดซีย์

833
00:44:35,240 --> 00:44:37,720
กังขาเรื่อง
จริยธรรมของฉันอีกแล้ว

834
00:44:45,440 --> 00:44:46,520
ฟังนะ

835
00:44:49,400 --> 00:44:51,960
"ช่วงพูดคุยกับ
โธมัส เบิร์ดซีย์ 14.30 น."

836
00:44:52,080 --> 00:44:54,480
"วันที่ 16 ตุลาคม 1990"

837
00:44:55,400 --> 00:44:57,760
"คุณเบิร์ดซีย์คะ รู้ใช่ไหม
ว่ามีการบันทึกเสียง"

838
00:44:57,880 --> 00:45:00,200
"รู้สิ ผมรู้หลายอย่างเลย"

839
00:45:00,320 --> 00:45:01,960
"และฉันได้รับอนุญาต
จากคุณให้..."

840
00:45:02,080 --> 00:45:03,920
"เปิดบันทึกเสียงนี้กับ
บุคคลที่เราเคยพูดถึง"

841
00:45:04,520 --> 00:45:06,480
"น้องชายคุณ คุณเชฟเฟอร์
คุณหมอเชส"

842
00:45:06,560 --> 00:45:07,640
"ไม่ ไม่เอาคุณหมอเชส"

843
00:45:07,720 --> 00:45:09,280
- "ผมเปลี่ยนใจแล้ว"
- "ทำไมล่ะคะ"

844
00:45:09,640 --> 00:45:13,320
"มันเสี่ยงไป ผมไม่รู้ว่า
เขาทำงานให้พวกอิรักไหม"

845
00:45:13,600 --> 00:45:16,080
"ในสายงานของผม
จะให้มีช่องโหว่ไม่ได้"

846
00:45:16,560 --> 00:45:18,040
"สายงานของคุณเหรอ
คุณเบิร์ดซีย์"

847
00:45:18,160 --> 00:45:19,440
"คุณทำงานอะไร"

848
00:45:20,440 --> 00:45:21,760
"ไม่มีความเห็น"

849
00:45:21,880 --> 00:45:23,840
"ฉันแค่พยายามเข้าใจค่ะ
คุณเบิร์ดซีย์"

850
00:45:23,960 --> 00:45:26,440
"คุณหมายถึงธุรกิจกาแฟกับ
หนังสือพิมพ์หรืออย่างอื่น"

851
00:45:26,560 --> 00:45:28,560
"ความอยากรู้อยากเห็น
จะเป็นภัย ว่าไหม"

852
00:45:29,680 --> 00:45:32,360
"คุณเบิร์ดซีย์ ฉันเรียกคุณ
ว่าโธมัสได้ไหม"

853
00:45:32,480 --> 00:45:33,840
"ไม่ ไม่ได้"

854
00:45:33,960 --> 00:45:36,240
- "ทำไมคะ"
- "ผมคือไซม่อน ปีเตอร์"

855
00:45:36,360 --> 00:45:37,800
"ไซม่อน ปีเตอร์
อัครสาวกน่ะเหรอ"

856
00:45:37,920 --> 00:45:39,040
"ถูกเผง คุณคานธี"

857
00:45:39,800 --> 00:45:41,760
"ทำไมถึงเรียกฉันว่า
คุณคานธีคะ"

858
00:45:41,880 --> 00:45:43,360
"เพราะคุณแต่งตัวแบบนั้นไง"

859
00:45:43,480 --> 00:45:45,320
"ซูซี่ คิว"

860
00:45:45,440 --> 00:45:47,480
"ซูซี่ คิว
ทำไมฉันถึงเป็นซูซี่ คิว"

861
00:45:47,600 --> 00:45:49,280
"ผมจะรู้ได้ไงว่าทำไม
คุณเป็นซูซี่ คิว"

862
00:45:49,640 --> 00:45:51,200
ไม่รู้ว่าช่วยอะไรไหม

863
00:45:51,320 --> 00:45:54,400
แต่นั่นเป็นคำที่พ่อเลี้ยง
เรียกแม่ผม ซูซี่ คิว

864
00:45:54,480 --> 00:45:56,520
และพี่ผมพูด
เหมือนเขาเป๊ะเลย

865
00:45:56,640 --> 00:45:58,720
ซูซี่ คิว
คือชื่อเล่นของแม่คุณ

866
00:45:58,840 --> 00:46:00,080
เธอชื่ออะไรคะ ซูซานเหรอ

867
00:46:00,200 --> 00:46:01,920
เปล่า เธอชื่อคอนเซตตินา
คอนนี่

868
00:46:02,680 --> 00:46:05,960
แต่พ่อเลี้ยงผม
จะเรียกเธอแบบนั้นเวลา...

869
00:46:09,280 --> 00:46:10,440
คะ

870
00:46:12,760 --> 00:46:14,760
เวลาเขาโมโห
หรืออยากแดกดันเธอ

871
00:46:17,560 --> 00:46:19,600
ขอโทษที ฟังต่อเถอะ

872
00:46:21,400 --> 00:46:23,280
"ฉันแทบไม่รู้เรื่อง
ครอบครัวคุณเลย"

873
00:46:23,840 --> 00:46:25,000
"เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ"

874
00:46:27,600 --> 00:46:29,400
"แม่คุณเสียแล้ว ถูกไหมคะ"

875
00:46:31,600 --> 00:46:32,960
"และคุณก็มีพ่อเลี้ยง"

876
00:46:35,000 --> 00:46:36,280
"กับน้องชายหนึ่งคน"

877
00:46:36,520 --> 00:46:38,640
"น้องชายฝาแฝด
เราเป็นแฝดเหมือน"

878
00:46:39,520 --> 00:46:40,720
"เขาชอบอ่านหนังสือ"

879
00:46:41,200 --> 00:46:43,480
"คุณต้องเห็นบ้านเขา
มีหนังสือเต็มบ้านเลย"

880
00:46:43,600 --> 00:46:45,120
"เขาฉลาดมาก ๆ"

881
00:46:45,960 --> 00:46:47,400
"เล่าเรื่องคุณหน่อยสิคะ
คุณเบิร์ดซีย์"

882
00:46:47,960 --> 00:46:50,480
"ผมถูกเรียกมา
ถูกเลือกโดยพระเจ้า"

883
00:46:50,960 --> 00:46:54,680
"จากนั้น พวกนั้นก็เริ่ม
ไล่ล่าผมแทบจะทันที"

884
00:46:56,120 --> 00:46:58,400
"น้องผมเป็นครูที่ดี"

885
00:46:58,760 --> 00:47:01,280
"พวกลูกศิษย์ชอบเขา
นับถือปัญญาของเขา"

886
00:47:02,600 --> 00:47:03,960
"แต่เขาก็เลิก"

887
00:47:04,800 --> 00:47:06,040
"ทำไมคะ"

888
00:47:06,160 --> 00:47:07,360
"ไม่รู้สิ"

889
00:47:07,720 --> 00:47:10,120
"มีบางอย่างเกิดขึ้น
ผมไม่อยากพูดเรื่องนั้น"

890
00:47:11,800 --> 00:47:13,160
"น้องชายคุณทำงานอะไรอยู่"

891
00:47:14,000 --> 00:47:15,760
"ทาสีบ้านน่ะ"

892
00:47:16,560 --> 00:47:19,960
"ผมว่า "ระวังกัมมันตรังสี
ในสีนั่นนะ โดมินิค""

893
00:47:21,800 --> 00:47:23,320
"แต่เขาก็ไม่ฟัง"

894
00:47:25,360 --> 00:47:26,800
ได้ยินไหมล่ะ โดมินิค

895
00:47:27,280 --> 00:47:30,320
เขาก็ยังห่วงคุณ
ในแบบของเขานะ

896
00:47:32,600 --> 00:47:35,440
"เวลาไปเจอน้อง ผมจะพยายาม
เอามันออกจากมือเขา"

897
00:47:36,080 --> 00:47:38,160
"พ่อเลี้ยงผม
ก็มีติดเหมือนกัน"

898
00:47:38,800 --> 00:47:40,560
"แต่เขาไม่มาเจอผมอีกแล้ว"

899
00:47:40,640 --> 00:47:42,560
"ผมเลยไม่ต้อง
กังวลเรื่องนั้นอีก"

900
00:47:42,920 --> 00:47:44,200
"เล่าเรื่องเขา
ให้ฟังได้ไหมคะ"

901
00:47:44,320 --> 00:47:47,040
"พ่อเลี้ยงผมน่ะเหรอ
เขาเคยตีเรา"

902
00:47:47,160 --> 00:47:49,280
- "เขาตีคุณเหรอ"
- "ตอนเราเด็ก ๆ น่ะใช่"

903
00:47:49,520 --> 00:47:51,680
- "บ่อย ๆ หรือนาน ๆ ครั้ง"
- "บ่อย ๆ"

904
00:47:52,040 --> 00:47:53,800
- นาน ๆ ครั้ง
- "เขาเคยถอดเข็มขัด..."

905
00:47:53,880 --> 00:47:55,480
- "มาฟาดผมด้วย"
- "ตรงไหนคะ"

906
00:47:55,560 --> 00:47:56,880
"แขนผม"

907
00:47:57,240 --> 00:47:58,560
"หลังผม"

908
00:47:59,960 --> 00:48:03,440
"ครั้งหนึ่ง เขาใช้เข็มขัด
ฟาดหน้าผมด้วย"

909
00:48:03,520 --> 00:48:05,400
- "หัวเข็มขัดทำฟันผมบิ่น"
- ไม่ หยุดก่อน

910
00:48:05,520 --> 00:48:07,960
นั่นมันโกหกทั้งเพ
เรื่องนั้นไม่ได้เกิดขึ้น

911
00:48:08,320 --> 00:48:10,800
เขาทำฟันบิ่นในอุบัติเหตุ
ตอนเล่นเลื่อนหิมะ

912
00:48:10,920 --> 00:48:12,320
เราไปเล่นที่เขาคาวบาร์น

913
00:48:12,440 --> 00:48:14,480
เรากำลังไถลลงเขา
แล้วเขาก็คะมำลงไป

914
00:48:14,600 --> 00:48:16,640
ปากเขาเลย
กระแทกกับรางเหล็ก

915
00:48:20,880 --> 00:48:22,520
- อยากให้หยุดไหมคะ
- ไม่ เล่นต่อเลย

916
00:48:23,720 --> 00:48:26,120
"ไม่ เขาไม่เคยตีโดมินิค
แบบที่ตีผมหรอก"

917
00:48:26,600 --> 00:48:27,960
- "ไม่เคยเหรอคะ"
- "ไม่"

918
00:48:28,840 --> 00:48:30,800
"เขาชอบแกล้ง
โธมัสเปื้อนโคลน"

919
00:48:31,600 --> 00:48:32,840
"โธมัสเปื้อนโคลน"

920
00:48:32,960 --> 00:48:35,200
"ทำไมคุณถึง
เรียกตัวเองแบบนั้น"

921
00:48:37,520 --> 00:48:38,840
มันจริงไหม โดมินิค

922
00:48:39,320 --> 00:48:41,920
- เรื่องอะไร
- ที่คุณรอดไม่โดนตีบ่อย ๆ

923
00:48:42,000 --> 00:48:43,600
ใช่ บางครั้งก็รอด

924
00:48:43,720 --> 00:48:46,760
เพราะผมไม่กระตุกต่อมเรย์
แบบที่เด็กนี่ทำประจำไง

925
00:48:46,840 --> 00:48:49,520
ผมฉลาดพอจะรู้ว่าต้องหุบปาก

926
00:48:49,640 --> 00:48:52,160
หรือตั้งรับตอนไหน
แต่เขาไม่รู้ เล่นต่อเถอะ

927
00:48:52,240 --> 00:48:53,240
เร็วเข้า

928
00:48:53,480 --> 00:48:54,720
"คุณเบิร์ดซีย์"

929
00:48:55,560 --> 00:48:57,800
"คุณคิดว่าอะไรทำให้
พ่อเลี้ยงใจร้ายกับคุณ..."

930
00:48:57,920 --> 00:48:59,040
"มากกว่ากับน้องชาย"

931
00:48:59,120 --> 00:49:00,720
"ผมไม่ใช่แค่คิด แต่ผมรู้"

932
00:49:00,840 --> 00:49:02,280
"เพราะเขาอิจฉาผมไง"

933
00:49:03,000 --> 00:49:04,320
"อะไรทำให้เขาอิจฉา"

934
00:49:04,680 --> 00:49:07,520
"เพราะเขารู้ว่าพระเจ้า
มีแผนอันยิ่งใหญ่ให้ผม"

935
00:49:08,840 --> 00:49:10,640
"เขาเคยพังตู้เสื้อผ้าผม
แล้วฉี่รด"

936
00:49:10,760 --> 00:49:12,400
"ฉี่รดเสื้อผ้าผมหมดเลย"

937
00:49:13,080 --> 00:49:14,920
"รองเท้าผมก็ด้วย
เขาทำประจำเลย"

938
00:49:15,040 --> 00:49:16,120
"ฉี่รดรองเท้าผม"

939
00:49:16,240 --> 00:49:18,760
"คุณคิดว่าเขาฉี่รด
เสื้อผ้าคุณไปทำไม"

940
00:49:19,240 --> 00:49:20,920
"นั่นมันไม่เท่าไรหรอก"

941
00:49:21,520 --> 00:49:23,080
"นั่นมันแค่เรื่องเล็กน้อย"

942
00:49:24,160 --> 00:49:25,360
"เขาทำเรื่องแย่กว่านั้น
อีกเหรอ"

943
00:49:26,440 --> 00:49:29,120
- "แย่กว่านั้นมาก"
- "เขาทำอะไร"

944
00:49:29,240 --> 00:49:31,200
"เขาข่มขืนแม่ผม
แล้วให้เรานั่งดู"

945
00:49:31,320 --> 00:49:33,160
"แล้วเขาก็..."

946
00:49:33,400 --> 00:49:34,640
- ไม่เอาน่า
- "เขาก็..."

947
00:49:35,640 --> 00:49:38,400
"เขามัดผมไว้
แล้วเอาของเสียบก้นผมด้วย"

948
00:49:39,800 --> 00:49:41,200
"ของแบบไหน"

949
00:49:41,320 --> 00:49:43,560
- ถ้าเรย์รู้ว่าเขาพูดแบบนี้นะ
- "พวกของมีคม"

950
00:49:43,640 --> 00:49:44,920
- ให้ตาย
- "ดินสอ"

951
00:49:46,120 --> 00:49:47,720
"ไขควง"

952
00:49:48,640 --> 00:49:50,360
"และมีครั้งหนึ่งเขาใช้
มีดแกะสลัก"

953
00:49:50,440 --> 00:49:52,280
- "แล้วเอามาแทง..."
- ให้ตาย ไม่ไหวแล้ว

954
00:49:52,400 --> 00:49:54,360
- "แทงเข้าไปใน..."
- หยุดที หยุด

955
00:49:57,320 --> 00:49:58,400
บ้าเอ๊ย

956
00:49:58,960 --> 00:50:01,160
ที่พี่คุณพูด ทำให้คุณ
หงุดหงิดมากใช่ไหม

957
00:50:01,760 --> 00:50:04,960
อะไรนะ ไม่ เปล่าหมอ
ทำไมผมต้องหงุดหงิดล่ะหมอ

958
00:50:05,080 --> 00:50:07,440
แม่ผมโดนข่มขืน
แล้วพวกเราต้องมานั่งดู

959
00:50:07,560 --> 00:50:10,280
พ่อเลี้ยงผม
ใช้ไขควงเสียบก้นเขา

960
00:50:10,400 --> 00:50:13,840
ไม่เอาน่า
นั่นมันน่าฟังจะตาย

961
00:50:14,680 --> 00:50:18,160
ให้ตายสิ ไหนคุณบอกว่า
มีพัฒนาการไง บ้าเอ๊ย

962
00:50:18,240 --> 00:50:19,760
บอกหน่อยว่าตอนนี้
รู้สึกยังไง โดมินิค

963
00:50:19,840 --> 00:50:21,440
ผมรู้สึกยังไง
มันสำคัญตรงไหน

964
00:50:21,520 --> 00:50:23,960
ผมไม่ได้เป็นคนจิตป่วย
วิตถาร...

965
00:50:24,040 --> 00:50:26,040
คุณดูโมโหมาก โดมินิค
บอกได้ไหมว่าทำไม...

966
00:50:26,120 --> 00:50:29,280
อยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมผมโมโห
ผมจะบอกให้ว่าทำไมถึงโมโห

967
00:50:29,400 --> 00:50:32,080
ตอนนี้ผมควรอยู่ที่
ถนนยิลเลตต์

968
00:50:32,200 --> 00:50:34,480
ทาสีบ้านให้เสร็จ
ทั้งที่ผมควรทาเสร็จ...

969
00:50:34,600 --> 00:50:36,200
ตั้งแต่สามสัปดาห์ที่แล้ว

970
00:50:36,560 --> 00:50:39,160
และตอนนี้ผมก็อยู่ที่
มอลล์บ้า ๆ นี่

971
00:50:39,240 --> 00:50:41,600
ฟังพี่ผมพูด
เรื่องเพ้อเจ้อ...

972
00:50:41,720 --> 00:50:43,480
ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

973
00:50:44,320 --> 00:50:46,440
มันก็จริง มีเรื่องแย่ ๆ
ในบ้านเรา

974
00:50:47,560 --> 00:50:50,360
เรย์ใจร้อน
เขาขี้โมโหเป็นบ้า

975
00:50:50,480 --> 00:50:52,920
แต่เขาไม่เคยข่มขืนโธมัส
ด้วยไขควง

976
00:50:53,040 --> 00:50:54,840
โดมินิค เบาเสียงลงหน่อย

977
00:50:59,040 --> 00:51:00,400
ทำไมไม่นั่งลงก่อนล่ะ

978
00:51:00,480 --> 00:51:02,720
- ผมไม่อยากนั่ง
- หายใจเข้าลึก ๆ

979
00:51:02,800 --> 00:51:05,040
อยากรู้ไหมผมรู้สึกยังไง

980
00:51:06,040 --> 00:51:07,560
อยากไหม

981
00:51:08,400 --> 00:51:11,080
มันเหมือนกับ
พี่ชายผมน่ะ...

982
00:51:11,160 --> 00:51:14,640
เป็นสมอคอยถ่วงผมไว้
มาทั้งชีวิต

983
00:51:16,760 --> 00:51:20,640
ตั้งแต่ก่อนเขาป่วย
ตั้งแต่ก่อนเขาตัดมือตัวเอง

984
00:51:20,760 --> 00:51:23,360
เป็นสมอที่คอยถ่วงผมไว้
แล้วรู้ไหมผมได้อะไร

985
00:51:23,480 --> 00:51:26,640
ผมได้เชือกที่ยาวพอ
แค่ไต่ขึ้นผิวน้ำเพื่อหายใจ

986
00:51:28,760 --> 00:51:32,000
ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่ง
ผมจะหนีเขาไป

987
00:51:32,360 --> 00:51:33,840
ว่าผมจะตัดโซ่นั่นได้

988
00:51:33,960 --> 00:51:36,200
แต่ผมก็ยังอยู่ตรงนี้
จนอายุ 40 แล้ว

989
00:51:36,320 --> 00:51:39,160
ผมก็ยังอยู่โรงพยาบาลบ้า

990
00:51:39,280 --> 00:51:40,360
ต้องมาคอยแก้ปัญหา

991
00:51:40,480 --> 00:51:42,560
แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว
ผมเข้าใจแล้ว

992
00:51:42,680 --> 00:51:44,160
ผมเข้าใจแล้วจริง ๆ

993
00:51:44,280 --> 00:51:45,360
คุณเข้าใจอะไร โดมินิค

994
00:51:45,480 --> 00:51:46,880
ว่าผมจะ...

995
00:51:47,360 --> 00:51:49,040
ว่าเขาคือคำสาปของผม

996
00:52:00,080 --> 00:52:01,600
ผมแค่...

997
00:52:06,600 --> 00:52:09,040
ขอโทษที ขอโทษด้วย

998
00:52:11,040 --> 00:52:12,560
ผมไม่รู้จะทำยังไง

999
00:52:13,160 --> 00:52:15,520
โดมินิค ปฏิกิริยาของคุณน่ะ

1000
00:52:17,200 --> 00:52:19,040
ทำให้ฉันกระจ่างขึ้นมาเลย

1001
00:52:20,280 --> 00:52:22,960
ฉันคิดว่าเราควรหยุด...

1002
00:52:23,440 --> 00:52:25,520
การให้คุณฟังบันทึกเสียง
ของพี่ชายไว้ก่อน

1003
00:52:25,640 --> 00:52:27,080
คุณบอกเองว่ามันช่วยได้

1004
00:52:27,200 --> 00:52:29,120
ไม่ มันอาจเป็น
ความคิดที่ไม่ดีนัก

1005
00:52:29,920 --> 00:52:31,880
มันอาจช่วยได้ แต่ว่า

1006
00:52:31,960 --> 00:52:35,040
การรักษาพี่ไม่ควรทำให้
คนน้องต้องมาเสี่ยง

1007
00:52:37,640 --> 00:52:39,360
วันนี้ฉันได้เรียนรู้
บางอย่าง

1008
00:52:41,640 --> 00:52:44,360
ฉันเรียนรู้ว่า
มีหนุ่มน้อยสองคนหลงในป่า

1009
00:52:44,480 --> 00:52:47,320
ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นสอง

1010
00:52:48,240 --> 00:52:50,280
ฉันอาจไม่มีวัน
หาหนึ่งในนั้นเจอ

1011
00:52:50,400 --> 00:52:52,320
หนุ่มน้อยคนนั้น
หายไปนานแสนนาน

1012
00:52:52,440 --> 00:52:54,360
โอกาสมันน่าจะน้อยนิด

1013
00:52:54,960 --> 00:52:57,480
แต่กับอีกคน อาจยังพอมีโชค

1014
00:52:59,720 --> 00:53:01,880
หนุ่มน้อยอีกคนอาจกำลัง
เพรียกหาฉันอยู่

1015
00:53:37,760 --> 00:53:40,200
- สาม สี่ ให้ตายสิ
- อ้าว

1016
00:53:40,280 --> 00:53:42,600
- ดูสิว่าใครมา
- ไง โดมินิค

1017
00:53:42,720 --> 00:53:44,240
- งานเลี้ยงฮาโลวีนน่ะ
- มากินฟักทอง...

1018
00:53:44,360 --> 00:53:46,600
- ทางนี้สิ
- เจ้าบ้า

1019
00:53:47,200 --> 00:53:50,440
ไม่ได้บ้า ไม่ได้มีแค่นั้น
มีแบบอบ...

1020
00:53:50,560 --> 00:53:53,280
- กินเม็ดฟักทองหน่อยไหม
- ไม่ล่ะ

1021
00:53:53,720 --> 00:53:55,600
- ลองหน่อย
- ไม่เอา

1022
00:53:55,680 --> 00:53:57,640
โดมินิค ฉลองเม็ดฟักทอง

1023
00:53:57,720 --> 00:53:59,160
- โดมินิค มากิน...
- น่ารำคาญ

1024
00:53:59,920 --> 00:54:00,960
เขาพูดอะไร

1025
00:54:02,360 --> 00:54:03,480
เขาหัวเสีย

1026
00:54:08,120 --> 00:54:10,040
"ฉันรู้ว่าคุณมี
หลายเรื่องต้องคิด"

1027
00:54:10,160 --> 00:54:12,960
แต่คุณไม่มีสิทธิ์
หยาบคายใส่เพื่อนฉันแบบนั้น

1028
00:54:13,040 --> 00:54:14,720
- ให้ตาย
- นี่ก็บ้านฉันเหมือนกัน

1029
00:54:14,840 --> 00:54:17,080
และฉันอยากพักผ่อนที่บ้าน
หลังกลับจากการทำงาน

1030
00:54:17,320 --> 00:54:19,920
ฉันไม่อยากทะเลาะงี่เง่า
เพราะนี่มันเรื่องของฉัน

1031
00:54:20,160 --> 00:54:21,720
อย่าปิดประตูใส่ฉันนะ

1032
00:54:22,760 --> 00:54:26,000
อย่าปิดประตูใส่ฉัน

1033
00:54:27,560 --> 00:54:30,520
คุณเรียกร้องความสนใจทุกคน
ทำเสียเรื่องหมด

1034
00:54:30,600 --> 00:54:32,240
นี่ วันนี้ผมเจออะไรมามาก

1035
00:54:32,800 --> 00:54:35,280
พอกลับมาบ้าน
ผมอยากกินอะไรบ้าง

1036
00:54:35,400 --> 00:54:38,680
อะไรที่เป็นอาหารจริง ๆ
ไม่ใช่เมล็ดฟักทองอบ

1037
00:54:38,800 --> 00:54:40,680
และผมอยากนอนบนเตียงผม

1038
00:54:40,800 --> 00:54:43,360
เพราะผมอยากจะนอน
นี่ขอมากไปไหม

1039
00:54:43,480 --> 00:54:44,680
- มากไปเหรอ
- ใช่

1040
00:54:44,760 --> 00:54:46,400
คุณไม่เคยนึกถึงฉันเลยนี่

1041
00:54:46,480 --> 00:54:47,560
- ไม่เคยสักครั้ง
- ให้ตาย

1042
00:54:47,640 --> 00:54:49,640
ทำไมคุณไม่พา
เพื่อนหนุ่มไม่ก็เพื่อนสาวนั่น

1043
00:54:49,720 --> 00:54:52,080
หรือจะอะไรก็ช่าง
ไม่พากันไสหัวไปล่ะ

1044
00:54:52,840 --> 00:54:54,080
ไปตายซะ

1045
00:54:54,280 --> 00:54:56,000
นี่ มาเถอะ ไปกัน