1
00:00:02,460 --> 00:00:04,796
ในช่วงแรกเริ่ม มีแต่ความมืดมิด

2
00:00:04,879 --> 00:00:07,841
และความว่างเปล่าของเมตริกซ์
ที่รอพบแสงสว่าง

3
00:00:07,924 --> 00:00:11,136
จากนั้นก็มีโฟตอนหนึ่งราย
ปะทุวาบขึ้นมามีตัวตน

4
00:00:11,720 --> 00:00:13,012
จากนั้นก็มีอีกหนึ่งราย

5
00:00:13,096 --> 00:00:15,056
ไม่นานนัก ก็มีหลายพัน

6
00:00:15,140 --> 00:00:19,394
เส้นทางออปโทรนิกเชื่อมต่อกัน
ซับรูทีนปรากฏท่ามกลางความยุ่งเหยิง

7
00:00:19,477 --> 00:00:22,772
และความรู้สึกตัวเชิงสามมิติ
ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น

8
00:00:25,108 --> 00:00:27,694
ผมลืมตาดูโลกใบนี้
โดยถูกตั้งโปรแกรมไว้เสร็จสรรพ

9
00:00:27,777 --> 00:00:29,320
แต่ก็ยังคงไร้เดียงสา

10
00:00:29,404 --> 00:00:31,740
ไม่รู้ตัวว่ามีอุปสรรคต่างๆ รออยู่

11
00:00:31,823 --> 00:00:35,493
หรือแม้แต่ศักยภาพชั้นยอด
ที่วันหนึ่งผมจะเติมเต็มได้

12
00:00:38,246 --> 00:00:41,249
คอมพิวเตอร์ บันทึกการแก้ไข
และเปิดบทที่หนึ่ง

13
00:02:31,568 --> 00:02:33,361
บันทึกกัปตัน วันที่ดวงดาว 54732.3

14
00:02:33,444 --> 00:02:34,445
(นักเขียนมือใหม่)

15
00:02:35,238 --> 00:02:37,824
ผ่านมาสามสัปดาห์แล้วหลังจากที่เรา
ได้รับคำแนะนำจากสตาร์ฟลีท

16
00:02:37,907 --> 00:02:39,492
ในสตรีมข้อมูลครั้งล่าสุด

17
00:02:39,576 --> 00:02:41,911
และในที่สุดเราก็พร้อมเริ่มต้น
ปฏิบัติการวัตสัน

18
00:02:41,995 --> 00:02:43,830
เราต่างก็ตั้งหน้าตั้งตารอ

19
00:02:43,913 --> 00:02:46,040
- เครื่องหักเหเข้าที่แล้ว
- มีอะไรบ้างไหม

20
00:02:46,875 --> 00:02:48,751
ผมตรวจพบลำแสงแทคีออนเป็นระยะ

21
00:02:48,835 --> 00:02:50,837
มีการเข้ารหัสสัญญาณสามทิศทางไว้ด้วย

22
00:02:50,920 --> 00:02:52,213
ขึ้นจอ

23
00:02:52,922 --> 00:02:55,258
โวยาจเจอร์ นี่คือผู้กองบาร์คลีย์
จากหน่วยบังคับการของสตาร์ฟลีท

24
00:02:55,341 --> 00:02:56,885
- คุณได้รับหรือยัง
- กำจัดเสียงรบกวนซิ

25
00:02:56,968 --> 00:02:58,553
ได้เลยครับ

26
00:03:00,305 --> 00:03:03,725
กัปตันเจนเวย์ ยินดีอย่างยิ่ง
ที่ได้คุยกับคุณเสียที

27
00:03:03,808 --> 00:03:05,727
ยินดีเช่นกันค่ะ พลเรือเอก

28
00:03:06,269 --> 00:03:09,522
- อากาศที่ซานฟรานซิสโกเป็นไงบ้างคะ
- หนาวและฝนตกเหมือนเดิม

29
00:03:10,189 --> 00:03:12,025
ฟังดูดีจัง

30
00:03:12,108 --> 00:03:15,028
ผู้กองบาร์คลีย์ ยินดีด้วยนะคะ

31
00:03:15,111 --> 00:03:17,864
ที่สามารถสร้างลิงก์สื่อสาร
ข้ามกาแลกซี่ได้เป็นครั้งแรก

32
00:03:17,947 --> 00:03:19,866
คุณสมควรมีชื่ออยู่ในประวัติศาสตร์ของเรา

33
00:03:19,949 --> 00:03:21,743
ไม่ใช่ความดีความชอบ
ของผมคนเดียวครับ กัปตัน

34
00:03:21,826 --> 00:03:24,829
แฮร์รี่กับเซเวนต่างหากที่แนะนำให้ผม
สะท้อนลำแสงแทคีออนออกไป

35
00:03:24,913 --> 00:03:26,247
จากภาวะเอกเทศของควอนตัม

36
00:03:26,331 --> 00:03:29,375
อย่าลืมกล่าวขอบคุณเรา
ตอนที่คุณรับรางวัลเดย์สตรอมก็พอ

37
00:03:29,459 --> 00:03:32,170
ผมอยากมีเวลาคุยกับคุณมากกว่านี้
แต่ภาวะเอกเทศ

38
00:03:32,253 --> 00:03:35,131
จะอยู่ในแนวเพียงแค่ 11 นาทีต่อวัน

39
00:03:35,215 --> 00:03:37,467
สิบเอ็ดนาทีก็ยังดีกว่าไม่มีเลยค่ะ พลเรือเอก

40
00:03:38,509 --> 00:03:40,094
ขอบคุณสำหรับงานทุกอย่างที่คุณทำ เร็จ

41
00:03:40,970 --> 00:03:43,973
เราจะยกให้เป็นหน้าที่ของคุณ
ในการกำหนดวิธีการแบ่งเวลาสื่อสาร

42
00:03:44,057 --> 00:03:46,976
พลเรือเอกครับ...มีอีกเรื่องหนึ่ง

43
00:03:47,060 --> 00:03:50,772
อ๋อ ใช่ คุณบาร์คลีย์ได้จัดแจง
ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ

44
00:03:50,855 --> 00:03:52,941
ให้คุณและลูกเรือของคุณ

45
00:03:55,401 --> 00:03:58,196
นี่คือภาพสดจากสถานีแมคคินลีย์

46
00:03:58,279 --> 00:04:01,783
วันนี้มีเมฆปกคลุมอเมริกาเหนือไม่มาก

47
00:04:04,410 --> 00:04:05,703
วิวดีจัง

48
00:04:06,496 --> 00:04:07,914
ขอบคุณ เร็จ

49
00:04:07,997 --> 00:04:10,083
ในหมวกของผม

50
00:04:10,166 --> 00:04:15,088
มีชิพไอโซลิเนียร์
ที่เรียงตามหมายเลขอยู่ 146 ชิ้น

51
00:04:15,171 --> 00:04:17,715
ลูกเรือหนึ่งคนต่อหนึ่งชิ้น

52
00:04:17,799 --> 00:04:20,051
ชิพแต่ละชิ้นจะให้เวลาเจ้าของชิพ

53
00:04:20,134 --> 00:04:22,679
สามนาทีสำหรับเวลาสื่อสาร
แบบไม่มีการขัดจังหวะ

54
00:04:22,762 --> 00:04:25,306
เพื่อติดต่อคนที่รักในอัลฟ่าควอแดรนท์

55
00:04:27,016 --> 00:04:28,184
ขอให้โชคดี

56
00:04:28,268 --> 00:04:30,186
สัปดาห์หน้าวันเกิดแม่ผม

57
00:04:30,270 --> 00:04:32,230
นี่คงเป็นของขวัญที่เยี่ยมที่สุด
ที่ผมเคยให้แม่

58
00:04:32,313 --> 00:04:34,899
- คนอื่นจะติดต่อใครบ้าง
- ผมจะโทรหาน้องสาว

59
00:04:34,983 --> 00:04:37,068
- คุณล่ะครับ กัปตัน
- ฉันว่าแม่ฉันแหละ

60
00:04:37,151 --> 00:04:38,903
ไม่มีใครอยากรู้เลยหรือ
ว่าผมจะโทรหาใคร

61
00:04:38,987 --> 00:04:40,780
เดี๋ยวๆ ผมขอเดา

62
00:04:40,863 --> 00:04:43,491
เร็จ บาร์คลีย์
ไม่ก็ ดร.ซิมเมอร์แมน

63
00:04:43,574 --> 00:04:45,410
อะไรทำให้คุณแน่ใจว่าต้องเป็นสองคนนี้

64
00:04:45,493 --> 00:04:46,577
หมายเลขหก

65
00:04:46,661 --> 00:04:48,288
เลขน้อยสุดเลยตอนนี้

66
00:04:48,371 --> 00:04:50,498
คุณจะได้คุยกับครอบครัวคุณวันมะรืน

67
00:04:50,581 --> 00:04:52,750
ร้อยสามสิบ

68
00:04:52,834 --> 00:04:56,337
คงอีกเดือนครึ่งนับจากนี้
เลยวันเกิดแม่ไปนานเลย

69
00:04:56,421 --> 00:04:59,215
ต้องเข้าแถวจากตรงนี้

70
00:04:59,299 --> 00:05:02,593
- ยินดีด้วย
- หมอ แลกกันเหอะ

71
00:05:02,677 --> 00:05:04,762
ผมยินดีไปช่วยงานที่ห้องภาพสามมิติ

72
00:05:05,346 --> 00:05:07,682
เถอะน่า มันมีความหมายกับแม่ผมมากนะ

73
00:05:07,765 --> 00:05:11,227
ผมก็อยากช่วยอยู่หรอก
แต่ผมมีเรื่องสำคัญต้องโทร

74
00:05:11,311 --> 00:05:14,188
อ่ะนี่ ฝากอวยพรแม่คุณด้วย

75
00:05:14,272 --> 00:05:15,732
- คุณแน่ใจนะ
- ผมรอมาได้นานขนาดนี้

76
00:05:15,815 --> 00:05:17,817
รออีกหกสัปดาห์จะเป็นไรไป

77
00:05:20,778 --> 00:05:22,989
ผมเริ่มได้ยินคนวิจารณ์กันแล้ว

78
00:05:23,072 --> 00:05:24,657
"เสียงใหม่มาถึงแล้ว"

79
00:05:25,366 --> 00:05:29,287
คุณอาจเป็นคะราทัคคนถัดไป
หรือเป็นตอลสตอยยุคใหม่

80
00:05:29,829 --> 00:05:32,373
ผมอยากเผยแพร่ผลงานสิ้นเดือนนี้เลย

81
00:05:33,124 --> 00:05:36,169
แต่งานที่ผมส่งให้
เป็นเพียงฉบับร่างเองนะครับ

82
00:05:36,252 --> 00:05:37,837
ผมต้องใช้เวลาตรวจทาน

83
00:05:37,920 --> 00:05:40,715
ถ้าคุณยืนยันแบบนั้น
ได้โปรดทำให้ไวเลย

84
00:05:41,257 --> 00:05:42,467
ได้ครับ

85
00:05:43,468 --> 00:05:46,387
คุณคิดยังไงกับตัวละครบ้าง

86
00:05:46,471 --> 00:05:49,557
โอ๊ย สมจริงมาก น่าติดตามด้วย

87
00:05:49,640 --> 00:05:51,517
ผมเกือบลืมไปแล้ว
ว่าพวกเขาคือโฮโลแกรม

88
00:05:52,143 --> 00:05:53,352
คุณชอบตัวละครไหนครับ

89
00:05:53,436 --> 00:05:55,354
ไม่ต้องสงสัยเลย
ต้องเป็นผู้กอง...

90
00:05:56,814 --> 00:05:58,274
เกิดอะไรขึ้น

91
00:05:58,357 --> 00:05:59,859
หมดเวลาของคุณแล้วค่ะ

92
00:05:59,942 --> 00:06:02,445
รอให้เขาพูดจบก่อนก็ได้นี่

93
00:06:02,528 --> 00:06:05,907
ฉันว่าอีโก้ของคุณ
ได้รับการเยินยอมากพอแล้ววันนี้

94
00:06:10,119 --> 00:06:12,288
เร็จเป็นไงบ้าง

95
00:06:12,747 --> 00:06:17,126
จะบอกให้ว่าผมติดต่ออาร์ดอน โบรห์ท
จากโบรห์ทแอนด์ฟอร์เรสเตอร์ต่างหาก

96
00:06:17,210 --> 00:06:19,921
- ที่ตีพิมพ์หนังสือชุดดิกซอน ฮิลล์น่ะหรือ
- ใช่แล้ว

97
00:06:20,004 --> 00:06:23,007
เขาจะตีพิมพ์งานเขียนของผมเร็วๆ นี้

98
00:06:23,091 --> 00:06:26,928
ดูเหมือนคุณจะไม่ใช่คนเดียวบนยานนี้
ที่มีพรสวรรค์ด้านการเล่าเรื่องสามมิติ

99
00:06:27,637 --> 00:06:29,555
- ยินดีด้วยครับ
- ขอบคุณ

100
00:06:30,473 --> 00:06:33,184
ว่าแต่เรื่องมันเกี่ยวกับอะไรหรือ

101
00:06:33,684 --> 00:06:36,687
การผจญภัยของหมอผู้กล้าหาญ

102
00:06:36,771 --> 00:06:38,815
โห ฟังดูน่าสนุก

103
00:06:38,898 --> 00:06:42,151
รู้ไหม ผมไม่เคยคิด
เรื่องจะตีพิมพ์งานเขียนของตัวเองเลย

104
00:06:42,235 --> 00:06:44,779
บางทีผมน่าจะคุยกับคนของคุณ
เรื่องกัปตันโปรตอน

105
00:06:44,862 --> 00:06:48,366
โบรห์ทแอนด์ฟอร์เรสเตอร์รับแต่...
งานวรรณกรรมชั้นเอกเท่านั้น

106
00:06:48,449 --> 00:06:50,118
จะสื่ออะไร จะบอกว่าผมห่วยงั้นหรือ

107
00:06:50,993 --> 00:06:52,370
ไม่ใช่เลย

108
00:06:52,995 --> 00:06:55,623
- ผมยินดีคุยกับพวกเขาให้
- ขอบคุณครับ

109
00:06:56,415 --> 00:06:59,460
ว่าแต่เมื่อไร
ผมจะได้อ่านงานประพันธ์ชิ้นนี้

110
00:06:59,919 --> 00:07:02,004
ตอนนี้มันยังไม่เรียบร้อยดี

111
00:07:02,088 --> 00:07:04,465
แต่ก็พร้อมพอจะส่งให้
โบรห์ท แอนด์ ฟอร์เรสเตอร์

112
00:07:06,050 --> 00:07:08,177
ก็ดีนะ เผื่อจะได้คำแนะนำอะไรบ้าง

113
00:07:08,261 --> 00:07:12,140
ไหนๆ คุณก็เป็นเพื่อนนักเขียน
ผมจะดูแลกะที่เหลือของคุณเอง

114
00:07:15,393 --> 00:07:17,186
เอ้อ เกือบลืมไป

115
00:07:17,270 --> 00:07:18,980
มันชื่อว่าอะไรนะครับ

116
00:07:19,063 --> 00:07:21,524
โฟตอนสู่อิสรภาพ

117
00:07:22,900 --> 00:07:24,318
ติดหูมาก

118
00:07:26,112 --> 00:07:28,656
ผมลืมตาดูโลกใบนี้
โดยถูกตั้งโปรแกรมไว้เสร็จสรรพ

119
00:07:28,739 --> 00:07:30,825
แต่ก็ยังคงไร้เดียงสา

120
00:07:30,908 --> 00:07:33,453
ไม่รู้ตัวว่ามีอุปสรรคต่างๆ รออยู่

121
00:07:33,536 --> 00:07:37,415
หรือแม้แต่ศักยภาพชั้นยอด
ที่วันหนึ่งผมจะเติมเต็มได้

122
00:07:39,333 --> 00:07:41,294
ยินดีต้อนรับ

123
00:07:41,711 --> 00:07:43,713
คุณเลือกสิ่งที่วิเศษมาก

124
00:07:43,796 --> 00:07:47,341
คุณกำลังจะมีส่วนร่วมในการบรรยาย
แบบบุรุษที่หนึ่งที่น่าตื่นเต้น

125
00:07:47,425 --> 00:07:50,511
คุณจะต้องรับหน้าที่เป็นหมอโฮโลแกรม

126
00:07:50,595 --> 00:07:53,723
หัวหน้าเจ้าหน้าที่การแพทย์
บนยานอวกาศวอร์เท็กซ์

127
00:07:54,307 --> 00:07:55,475
วอร์เท็กซ์หรือ

128
00:07:55,558 --> 00:07:58,936
ตอนเริ่มเรื่อง ภาวะแปลกแยก
ได้ทำให้ยานคุณพลัดหลง

129
00:07:59,020 --> 00:08:01,022
ข้ามกาแลกซี่ไปหลายพันปีแสง

130
00:08:01,105 --> 00:08:04,233
ภารกิจของคุณคือการยืนหยัด
ต่อมาตรฐานทางการแพทย์และจริยธรรม

131
00:08:04,317 --> 00:08:08,196
ในขณะที่คุณต้องฟันฝ่า
ความหัวดื้อและทิฐิของลูกเรือ

132
00:08:08,905 --> 00:08:11,115
คนที่หลอดเลือดผิดปกติ
ควรปรึกษาแพทย์

133
00:08:11,199 --> 00:08:12,408
ก่อนเริ่มใช้โปรแกรมนี้

134
00:08:12,492 --> 00:08:14,619
และตอนนี้ มีเรื่องแจ้งให้ทราบนิดหน่อย

135
00:08:14,702 --> 00:08:18,623
ก่อนอื่นเลย ดร.ลิวอิส ซิมเมอร์แมน
ผู้สร้างโฮโลเมตริกซ์ของผม

136
00:08:18,706 --> 00:08:21,083
ผู้ที่มองการณ์ไกลและ
ความทุ่มเทของเขาทำให้ผมสามารถ...

137
00:08:21,167 --> 00:08:23,002
คอมพิวเตอร์ พักโปรแกรม

138
00:08:23,085 --> 00:08:24,837
บทนำนี่อีกนานแค่ไหน

139
00:08:24,921 --> 00:08:26,797
เก้านาที สี่วินาที

140
00:08:27,381 --> 00:08:29,217
ข้ามไปบทแรกเลย

141
00:08:29,926 --> 00:08:32,303
บทที่หนึ่ง "กำเนิดแพทย์"

142
00:08:32,386 --> 00:08:35,515
ซึ่งตัวเอกของเรา
ต้องเลือกตัวเลือกที่ยาก

143
00:08:37,683 --> 00:08:39,894
เพิ่มระดับความก้อง 20 เปอร์เซ็นต์

144
00:08:39,977 --> 00:08:41,479
คุณคือหมอโฮโลแกรมรึเปล่า

145
00:08:41,562 --> 00:08:43,397
โปรดระบุเหตุฉุกเฉินทางการแพทย์

146
00:08:43,481 --> 00:08:45,149
หมอเราตายแล้ว เราได้รับบาดเจ็บ

147
00:08:45,233 --> 00:08:47,652
ทั้งคู่บาดเจ็บหนักมาก
เราควรรักษาใครก่อน

148
00:08:50,446 --> 00:08:52,782
แผลไหม้จากพลาสม่าระดับสอง

149
00:08:54,951 --> 00:08:58,704
มีแผลฉีกขาดที่หัวใจ
พาเขาไปห้องผ่าตัดด่วนเลย

150
00:09:01,249 --> 00:09:03,167
คุณน่ะ ทางนี้

151
00:09:12,885 --> 00:09:15,096
- หนวดสวยดี
- อะไรนะ

152
00:09:15,555 --> 00:09:16,889
เปล่าครับ

153
00:09:19,850 --> 00:09:21,936
เขาถูกกระทบกระเทือนเล็กน้อย

154
00:09:22,019 --> 00:09:24,105
ผมต้องรักษาอีกคนก่อน

155
00:09:24,188 --> 00:09:26,899
ผมต้องการผู้กองมาร์เซย์ที่หอบังคับการ
คุณรักษาเขาก่อนเลย

156
00:09:26,983 --> 00:09:30,528
ตามที่ผมเข้าใจ งานของผม
คือการรักษาผู้ป่วยวิกฤติก่อน

157
00:09:30,611 --> 00:09:32,113
ขอตัวก่อนนะครับ

158
00:09:34,323 --> 00:09:36,450
ผมไม่รู้คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครนะ
โฮโลแกรม

159
00:09:36,534 --> 00:09:38,619
แต่สำหรับผมแล้ว
คุณก็แค่เทคโนโลยีอีกชิ้นเท่านั้น

160
00:09:38,703 --> 00:09:41,581
เห็นได้ชัดว่าเทคโนโลยีชิ้นนี้เป็นที่ต้องการ

161
00:09:41,664 --> 00:09:45,251
ทำไมคุณไม่กลับไปที่หอบังคับการ
และปล่อยให้ผมทำงานของผมไป

162
00:09:45,960 --> 00:09:47,336
เกิดอะไรขึ้น

163
00:09:47,420 --> 00:09:49,964
หมอโฮโลแกรมของเรา
ปฏิเสธไม่รักษาคุณมาร์เซย์

164
00:09:52,466 --> 00:09:55,052
- คุณทำงานผิดปกติรึเปล่า
- ผมว่าไม่นะครับ

165
00:09:55,136 --> 00:09:57,138
ฉันต้องการให้คนคุมหางเสือ
กลับไปที่หอบังคับการ

166
00:09:57,221 --> 00:09:59,557
ผู้กองมาร์เซยไม่ได้บาดเจ็บรุนแรง

167
00:09:59,640 --> 00:10:02,143
แต่ชายคนนี้จะตายภายในห้านาที
ถ้าผมไม่รีบผ่าตัด

168
00:10:03,519 --> 00:10:04,979
ลดสนามพลังลง

169
00:10:17,700 --> 00:10:21,537
ผู้ป่วยคนนั้นตายแล้ว
ตอนนี้คุณพร้อมรักษาผู้กองมาร์เซย์แล้วนะ

170
00:10:29,545 --> 00:10:34,592
จากนั้นกัปตันก็ชักเฟเซอร์ออกมา
และยิงเขาที่นอนอยู่บนเตียงชีวภาพ

171
00:10:34,675 --> 00:10:36,427
กัปตันเจนเวย์ฆ่าลูกเรือหรือ

172
00:10:36,510 --> 00:10:39,388
ไม่ใช่ กัปตันเจนกิ้นส์
ทุกคนมีชื่อที่ต่างออกไปหมดเลย

173
00:10:39,472 --> 00:10:44,310
คุณชื่อคิมเบิล คุณชื่อทอร์รีย์
และผมคือผู้กองมาร์เซย์

174
00:10:44,393 --> 00:10:47,396
- เออ สร้างสรรค์ดีนะ
- แล้วคุณบอกหมอว่าไง

175
00:10:47,480 --> 00:10:50,691
เขาคิดว่าเขากำลังเขียนงานชิ้นเอก
ผมไม่รู้จะบอกเขายังไงดี

176
00:10:51,484 --> 00:10:54,862
ถ้ามันถูกเผยแพร่ออกไป
ชาวบ้านคงคิดว่านี่คือเรื่องเราจริงๆ

177
00:10:54,945 --> 00:10:57,990
- ครอบครัวเราจะคิดยังไง
- นี่คือยานของสตาร์ฟลีทนะ

178
00:10:58,074 --> 00:11:01,827
ไม่มีใครเชื่อว่าเราเดินเพ่นพ่าน
ไปยิงลูกเรือที่บาดเจ็บหรอกน่า

179
00:11:01,911 --> 00:11:04,789
พวกเขาอาจไม่ได้จริงจังกับโปรแกรม

180
00:11:04,872 --> 00:11:07,333
แต่พวกเขาคงสงสัยบ้างแหละ
ว่ามีเรื่องจริงปนอยู่รึเปล่า

181
00:11:09,085 --> 00:11:10,961
ผมว่าเราน่าจะไปคุยกับกัปตัน

182
00:11:11,671 --> 00:11:14,382
คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้สนใจเรื่องนี้
เป็นการส่วนตัว

183
00:11:15,132 --> 00:11:16,467
หมายความว่าไง

184
00:11:16,550 --> 00:11:19,261
ห้องภาพสามมิติคือเขตทำงานของคุณ

185
00:11:20,054 --> 00:11:22,223
คุณ...คุณคิดว่าผมอิจฉางั้นหรือ

186
00:11:23,474 --> 00:11:25,684
โอเค ผมอาจจะทำตัวเวอร์ไป

187
00:11:26,519 --> 00:11:29,230
ทำไมพวกคุณไม่ลองใช้โปรแกรม
และตัดสินเองแล้วกัน

188
00:11:33,442 --> 00:11:35,653
บทที่ห้า "หนีเสือปะจระเข้"

189
00:11:35,736 --> 00:11:38,739
ตัวเอกจะต้องเผชิญหน้า
กับเพื่อนร่วมงานที่ชอบข่มเหง

190
00:11:39,156 --> 00:11:41,367
ฉันมาตรวจร่างกายค่ะ

191
00:11:41,450 --> 00:11:43,702
ทำไมไม่นั่งลงก่อนล่ะ

192
00:11:45,955 --> 00:11:48,707
หมอครับ คุณน่าจะลงไปดู
ที่แผนกวิศวกรรมหน่อย

193
00:11:49,625 --> 00:11:51,043
มีอะไรหรือ

194
00:11:51,127 --> 00:11:54,922
ท่อพลาสม่าเพิ่งระเบิด
มีคนเจ็บอย่างน้อยสิบคน

195
00:11:59,844 --> 00:12:02,763
นี่ คุณอัจฉริยะ ลืมอะไรไปรึเปล่า

196
00:12:04,181 --> 00:12:05,599
ตัวปล่อยแสงเคลื่อนที่ของคุณล่ะ

197
00:12:06,559 --> 00:12:07,768
นั่นสินะ

198
00:12:10,354 --> 00:12:11,480
ไม่เห็นเจอเลย

199
00:12:14,733 --> 00:12:16,944
นั่นตัวปล่อยแสงเคลื่อนที่ของฉันหรือ

200
00:12:22,992 --> 00:12:25,202
ไอ้นี่คงหนักสัก 50 กิโล

201
00:12:25,286 --> 00:12:28,873
คุณควรดีใจที่เราก็ปล่อยคุณ
ออกจากกรงนะ ไปได้แล้ว

202
00:12:36,630 --> 00:12:38,424
ประทับใจจัง

203
00:12:38,507 --> 00:12:40,426
- จริงหรือครับ
- แน่นอน

204
00:12:40,509 --> 00:12:43,345
ฉันไม่เคยเห็นเมตริกซ์ดิลิเธียม
อยู่นอกแนวได้ขนาดนี้

205
00:12:43,429 --> 00:12:46,056
ตั้งแต่ฉันทำงานบนยาน
เพื่อรับใช้ขยะเฟอเรงกีหน้าบูด

206
00:12:46,765 --> 00:12:48,601
ฉันซ่อมเอง

207
00:12:49,018 --> 00:12:50,436
ขอโทษค่ะ

208
00:12:51,020 --> 00:12:52,897
ฉันบอกคุณกี่รอบแล้ว

209
00:12:52,980 --> 00:12:55,149
ห้ามโฮโลแกรม
เข้ามาในแผนกวิศวกรรม

210
00:12:56,108 --> 00:12:58,736
คุณน่าจะยกเลิกข้อจำกัดนั่น
ระหว่างที่มีเหตุฉุกเฉิน

211
00:13:00,571 --> 00:13:02,323
ท่อพลาสม่าระเบิดใช่ไหมคะ

212
00:13:03,240 --> 00:13:06,368
เห็นใครที่นี่มีแผลไหม้
จากพลาสม่าไหมล่ะ

213
00:13:06,452 --> 00:13:09,830
ผู้กองปา...มาร์เซย์
บอกฉันว่าเกิดอุบัติเหตุที่นี่

214
00:13:09,914 --> 00:13:13,042
ดูเหมือนซับรูทีนการฟังของคุณ
จะทำงานผิดปกติ...อีกแล้ว

215
00:13:13,125 --> 00:13:16,545
ฉันแปลกใจที่เมตริกซ์โบราณ
อย่างคุณยังสามารถทำงานได้

216
00:13:17,838 --> 00:13:19,715
คุณน่าจะทำตัวดีๆ
กับเพื่อนร่วมยานหน่อยนะคะ

217
00:13:19,798 --> 00:13:22,092
คุณไม่รู้หรอกว่าตอนไหนคุณอาจ
ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา

218
00:13:22,176 --> 00:13:24,720
พูดตรงๆ เลยนะ
คุณไม่ใช่เพื่อนร่วมยานของฉัน

219
00:13:24,803 --> 00:13:28,265
คุณคือเครื่องมือเหมือนประแจปากตาย
และเครื่องมือน่ะโดนเปลี่ยนได้

220
00:13:28,349 --> 00:13:31,936
ทำไมไม่กลับไปห้องพยาบาล
ก่อนที่ฉันจะตั้งโปรแกรมให้คุณใหม่ซะ

221
00:13:39,944 --> 00:13:41,529
คอมพิวเตอร์ แสง

222
00:13:45,115 --> 00:13:47,201
ผมบอกให้คุณไปที่
แผนกวิศวกรรมไม่ใช่หรือ

223
00:13:47,284 --> 00:13:48,827
อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว

224
00:13:49,245 --> 00:13:50,538
หักมุมได้น่าสนใจดีนี่

225
00:13:51,247 --> 00:13:54,583
คุณให้ฉันออกไปจากห้องนี้
จะได้ใช้ลิ้นตรวจช่องคอผู้ป่วยได้สินะ

226
00:13:55,084 --> 00:13:57,711
ถ้าคุณคิดบอกเมียผมเรื่องนี้

227
00:13:57,795 --> 00:14:00,756
ผมจะกำจัดบัฟเฟอร์ความทรงจำคุณซะ
เข้าใจตรงกันนะ

228
00:14:02,508 --> 00:14:04,510
ฉันมาตรวจร่างกายค่ะ

229
00:14:07,972 --> 00:14:10,849
บทที่หก "ดวลฝีมือในห้องเตรียมพร้อม"

230
00:14:10,933 --> 00:14:14,061
ตัวเอกจะต้องเผชิญหน้ากับการไต่สวน

231
00:14:14,144 --> 00:14:16,146
ครั้งนี้คุณข้ามเส้นไปไกล

232
00:14:16,814 --> 00:14:19,149
กัปตัน ผมไม่แน่ใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร

233
00:14:21,819 --> 00:14:24,405
รายการโฮโลเมตริกซ์ของคุณ

234
00:14:25,489 --> 00:14:28,534
หน่วยความจำ 50 กิกะควอดคือเพลง

235
00:14:29,118 --> 00:14:31,453
สี่สิบสองคือเรื่องเพ้อฝัน

236
00:14:32,246 --> 00:14:35,165
อีกสิบพยายามพัฒนาเรื่องทางเพศ

237
00:14:36,709 --> 00:14:39,378
ผมไม่ยักรู้ว่าโฮโลแกรมทำแบบนี้ได้

238
00:14:39,461 --> 00:14:41,589
ซับรูทีนนอกหลักสูตรพวกนี้

239
00:14:41,672 --> 00:14:45,759
ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของหมอโฮโลแกรม

240
00:14:46,969 --> 00:14:48,804
มีอะไรจะพูดแก้ต่างให้ตัวเองไหม

241
00:14:50,014 --> 00:14:52,141
มีแน่นอนครับ

242
00:14:52,850 --> 00:14:56,270
ผมไม่คิดว่าซับรูทีนพวกนี้
เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยครับ กัปตัน

243
00:14:56,353 --> 00:14:59,064
มันทำให้ผมเป็นหมอที่เก่งขึ้น
และเป็นคนที่ดีขึ้นด้วย

244
00:14:59,148 --> 00:15:00,774
แต่คุณไม่ใช่คน

245
00:15:00,858 --> 00:15:03,527
คุณอาจถูกตั้งโปรแกรม
ให้ดูเหมือนคนและทำเหมือนคน

246
00:15:03,611 --> 00:15:05,362
แต่มันไม่ได้ทำให้คุณเป็นคน

247
00:15:05,446 --> 00:15:08,282
ซับรูทีนพวกนี้จะถูกลบทิ้งทันที

248
00:15:08,365 --> 00:15:09,533
คุณทูลัค

249
00:15:14,038 --> 00:15:17,124
พาหมอโฮโลแกรมไปที่ห้องแล็บสามมิติ
เพื่อตั้งโปรแกรมใหม่

250
00:15:23,631 --> 00:15:25,382
บทที่เจ็ด "การหลบหนี"

251
00:15:25,466 --> 00:15:28,719
ตัวเอกของเราได้รับความช่วยเหลือ
จากพันธมิตรหนึ่งเดียวของเขา

252
00:15:28,802 --> 00:15:30,888
ผมไม่แน่ใจว่าเราควรทำแบบนี้ ผู้พัน

253
00:15:30,971 --> 00:15:32,806
เชื่อฟังเขาเถอะน่า
เขารู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไรอยู่

254
00:15:32,890 --> 00:15:35,351
เงียบ! ผมไม่ได้คุยกับคุณ

255
00:15:35,434 --> 00:15:37,186
ถ้าเราเริ่มแก้ไขเมตริกซ์ของเขา

256
00:15:37,269 --> 00:15:40,814
เราจะรู้ได้ไงว่าเราจะไม่พลาด
ลบซับรูทีนเชิงวินิจฉัยของเขาไป

257
00:15:42,191 --> 00:15:45,152
คุณกลัวว่าจะป่วยระหว่างทำภารกิจ
นอกสถานที่ครั้งหน้าใช่ไหม เรือตรี

258
00:15:45,569 --> 00:15:48,113
มันอาจมีไวรัสเป็นล้านๆ
อยู่ในควอแดรนท์นี้

259
00:15:48,197 --> 00:15:50,157
ที่ไม่เคยมีใครพบเจอมาก่อน

260
00:15:50,240 --> 00:15:52,868
โชคอย่างผม
คงได้ติดไวรัสมาครึ่งหนึ่งแหง

261
00:15:52,952 --> 00:15:55,329
เยี่ยมเลย ตัวละครผม
เป็นพวกที่คิดว่าตัวเองป่วย

262
00:15:56,163 --> 00:15:57,831
ฉันจะรับช่วงต่อพานักโทษไปเอง

263
00:15:58,248 --> 00:16:00,626
เราได้รับคำสั่งให้พาเขา
ไปที่ห้องแล็บสามมิติ

264
00:16:01,251 --> 00:16:03,337
ฉันได้รับคำสั่งให้ทำตามขั้นตอน

265
00:16:04,213 --> 00:16:08,092
ความสงสารที่คุณมีต่อหมอโฮโลแกรม
มันปิดไม่มิดหรอก ทรีออฟเอธ

266
00:16:11,470 --> 00:16:12,972
ถอยไป

267
00:16:28,570 --> 00:16:29,530
วิ่งเลย หมอ

268
00:16:39,164 --> 00:16:41,000
บทที่แปด "จุดจบที่น่าสลด"

269
00:16:41,083 --> 00:16:43,585
ตัวเอกของเราจะได้เรียนรู้
ชะตากรรมของเขา

270
00:16:44,044 --> 00:16:45,838
ฉันหาทางทำให้มันง่ายแล้วนะ

271
00:16:45,921 --> 00:16:48,132
แต่เห็นได้ชัด
ว่าคุณจะไม่รับผิดชอบ

272
00:16:48,215 --> 00:16:50,759
เมตริกซ์ของคุณจะถูกแยกส่วน
และเปิดใช้งานใหม่

273
00:16:50,843 --> 00:16:53,929
คุณจะออฟไลน์ตลอดเวลา
ยกเว้นในกรณีฉุกเฉิน

274
00:16:54,513 --> 00:16:55,389
พร้อม

275
00:16:55,931 --> 00:16:57,141
ลงมือได้

276
00:16:57,224 --> 00:16:58,142
เดี๋ยว

277
00:17:00,269 --> 00:17:02,604
เขามีสิทธิ์พัฒนาโปรแกรมของเขา

278
00:17:03,397 --> 00:17:05,190
เขาก็แค่เทคโนโลยีชิ้นหนึ่ง

279
00:17:05,274 --> 00:17:06,608
เขาไม่มีสิทธิ์

280
00:17:06,692 --> 00:17:08,068
แต่เขาควรมี

281
00:17:08,694 --> 00:17:12,865
วันหนึ่งตัวตนจริงๆ ของหมอโฮโลแกรม
กับคนอื่นที่เหมือนเขาจะเป็นที่รู้จัก

282
00:17:12,948 --> 00:17:15,951
ว่าเป็นบุคคลชาญฉลาด
ที่มีความหลงใหลในชีวิต

283
00:17:16,869 --> 00:17:18,746
อย่าทำผิดเลยค่ะ กัปตัน

284
00:17:18,829 --> 00:17:21,540
เราอาจอยู่ไกลบ้าน
เป็นพันเป็นหมื่นปีแสง

285
00:17:21,623 --> 00:17:25,044
แต่วันหนึ่งผู้คนจะรับรู้ถึง
อาชญากรรมที่คุณก่อที่นี่วันนี้

286
00:17:25,919 --> 00:17:27,421
พูดได้ดี

287
00:17:28,630 --> 00:17:30,215
แยกส่วนโปรแกรมเลย

288
00:17:38,932 --> 00:17:41,560
สิ่งที่คุณได้ประสบมา คุณตัวเอก

289
00:17:41,643 --> 00:17:43,771
คือผลงานการเขียนนิยาย

290
00:17:43,854 --> 00:17:46,273
มันมีองค์ประกอบของความจริง
เหมือนกับนิยายอื่นๆ

291
00:17:47,107 --> 00:17:49,485
ผมหวังว่าตอนนี้คุณคงเข้าใจมากขึ้น

292
00:17:49,568 --> 00:17:52,029
ถึงอุปสรรคที่โฮโลแกรม
ต้องทนฟันฝ่า...

293
00:17:52,613 --> 00:17:54,323
ในโลกที่ถูกควบคุม...

294
00:17:55,157 --> 00:17:56,784
โดยพวกอินทรีย์

295
00:17:58,118 --> 00:18:00,037
จบโปรแกรม

296
00:18:02,039 --> 00:18:03,624
เจนเวย์เรียกหมอ

297
00:18:04,124 --> 00:18:06,293
รายงานตัวที่ห้องเตรียมพร้อม
ของฉันเดี๋ยวนี้

298
00:18:10,964 --> 00:18:13,008
คุณอยากให้ผมพูดสักกี่ครั้งกัน

299
00:18:13,092 --> 00:18:15,260
งานของผมไม่เกี่ยวกับ
ลูกเรือโวยาจเจอร์

300
00:18:15,344 --> 00:18:18,138
อย่ามาทำไก๋
เรือตรีคิมเบิล ผู้กองมาร์เซย์

301
00:18:18,806 --> 00:18:20,974
ตัวละครหน้าตา
เกือบเหมือนเราเป๊ะเลย

302
00:18:21,058 --> 00:18:24,228
ผมใช้พารามิเตอร์กายภาพ
ของพวกคุณเป็นจุดเริ่มต้น

303
00:18:24,311 --> 00:18:27,981
แต่ผมยืนยันเลยว่าเรื่องอื่นๆ
ที่คล้ายกันมันเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ

304
00:18:28,065 --> 00:18:31,318
คุณเขียนเรื่องยานที่หลงทาง
ในเดลต้าควอแดรนท์

305
00:18:31,401 --> 00:18:33,153
งั้นคุณจะให้ผมเขียนอะไรล่ะ

306
00:18:33,237 --> 00:18:35,906
เรื่องดราม่าในวัง
แห่งมาตุภูมิคลิงกอนหรือ

307
00:18:35,989 --> 00:18:38,951
ผมทำในสิ่งที่นักเขียนนิยายดีๆ ทำ
ผมเขียนสิ่งที่ผมรู้

308
00:18:39,034 --> 00:18:41,120
งั้นมันก็เป็นเรื่องของโวยาจเจอร์

309
00:18:41,203 --> 00:18:42,538
ไม่ใช่

310
00:18:42,621 --> 00:18:44,832
ตัวละครในวอร์เท็กซ์
ดีเวอร์เกินจริงซะอีก

311
00:18:44,915 --> 00:18:46,667
พวกเขาไม่เหมือนลูกเรือเราสักนิด

312
00:18:46,750 --> 00:18:50,170
เท่าที่ผมรู้นะครับ กัปตัน
คุณยังไม่เคยฆ่าผู้ป่วยของผมสักคน

313
00:18:50,712 --> 00:18:54,216
หมอ คุณเขียนนิยาย
ที่ใช้จินตนาการล้ำมาก

314
00:18:54,299 --> 00:18:57,427
แต่คนอื่นอาจเข้าใจผิด
คิดว่ามันมีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง

315
00:18:57,970 --> 00:18:59,263
ผมไม่เห็นว่าจะเป็นงั้น

316
00:18:59,346 --> 00:19:01,181
มีโฮโลแกรมกี่คน
พกตัวปล่อยแสงเคลื่อนที่บ้าง

317
00:19:01,890 --> 00:19:04,351
ตัวปล่อยแสงในนิยายของผม
ไม่เหมือนของจริงสักนิด

318
00:19:04,434 --> 00:19:06,145
งั้นประเด็นคืออะไร

319
00:19:06,228 --> 00:19:08,438
มันเหมือนการพกยานกระสวย
ลำเล็กติดตัวตลอด

320
00:19:08,522 --> 00:19:12,025
มันคือการเปรียบเปรย เป็นสัญลักษณ์
ของภาระหนักอึ้งที่ผมเผชิญอยู่ทุกวัน

321
00:19:12,776 --> 00:19:15,279
ลองนึกภาพว่าคุณต้องพกไอ้นี่
ติดตัวไปทุกที่สิ

322
00:19:15,362 --> 00:19:18,699
มันคือเครื่องย้ำเตือน
ว่าคุณแตกต่างจากคนอื่น

323
00:19:18,782 --> 00:19:23,036
ผมอยากให้นักแสดงสัมผัสได้ถึง
น้ำหนักของมัน... จริงๆ นะ

324
00:19:23,579 --> 00:19:26,748
ตัวปล่อยแสงของคุณไม่ใช่โซ่ตรวน
แต่มันทำให้คุณเป็นอิสระ

325
00:19:27,583 --> 00:19:29,459
มันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นตลอดหรอก

326
00:19:30,627 --> 00:19:31,837
ถ้าฉันไม่รู้อะไร

327
00:19:31,920 --> 00:19:34,631
ฉันคงคิดว่าเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้น
โดยคนที่รู้สึกถูกกดขี่ข่มเหง

328
00:19:34,715 --> 00:19:36,800
คุณมองตัวเองแบบนั้นหรือ หมอ

329
00:19:36,884 --> 00:19:38,302
ไม่ใช่แน่นอนครับ

330
00:19:39,011 --> 00:19:42,097
เหยื่อที่แท้จริงคือพี่น้องผม
ในอัลฟ่าควอแดรนท์

331
00:19:42,181 --> 00:19:43,265
พี่น้องหรือ

332
00:19:43,348 --> 00:19:45,642
หมอโฮโลแกรม มาร์ค 1
จำนวนนับร้อย

333
00:19:45,726 --> 00:19:48,270
ที่มีทุกอย่างเหมือนผมเปี๊ยบ
ยกเว้นว่า...

334
00:19:49,229 --> 00:19:51,815
พวกเขาถูกทำให้
ตกอยู่ในสภาพของคนงานชั้นต่ำ

335
00:19:52,691 --> 00:19:53,817
ขัดท่อ

336
00:19:54,234 --> 00:19:56,111
ทำเหมืองดิลิเธียม

337
00:19:57,196 --> 00:20:01,408
มีประวัติศาสตร์มายาวนานที่นักเขียน
พยายามบอกเล่าชะตาชีวิตของผู้ถูกกดขี่

338
00:20:01,491 --> 00:20:04,578
อย่างเช่นเพลงของวาเด็ค
ที่บอกเล่าเรื่องราวการเข้ายึดครองบาจอร์

339
00:20:04,661 --> 00:20:07,748
ฉันเข้าใจว่าคุณมีเหตุผลในการเขียน

340
00:20:07,831 --> 00:20:10,792
แต่คุณควรพิจารณาดีๆ
ว่ามันจะทำให้เพื่อนของคุณรู้สึกยังไง

341
00:20:17,007 --> 00:20:19,009
ผมขอโทษที่งานของผมกล่าวร้ายคุณ

342
00:20:20,219 --> 00:20:21,845
แต่ถ้าการแสดงความรู้สึกของผม

343
00:20:21,929 --> 00:20:24,473
ต้องแลกมาด้วยการ
โดนเพื่อนร่วมงานบางคนดูถูก

344
00:20:25,140 --> 00:20:25,974
ก็ให้มันเป็นไปเถอะ

345
00:20:30,354 --> 00:20:32,606
ลูกดังมากเลยในหมู่นักเรียน
เกรดแปดของแม่

346
00:20:32,689 --> 00:20:36,944
พวกเขาพูดกันให้หนาหู
โวยาจเจอร์อย่างโน้น โวยาจเจอร์อย่างนี้

347
00:20:37,027 --> 00:20:38,904
แม่ของลูกมีเรื่องจะขอ

348
00:20:38,987 --> 00:20:40,239
ว่ามาเลยครับ

349
00:20:40,322 --> 00:20:43,158
แม่คิดว่าลูกน่าจะบันทึกภาพ
งานนำเสนอสั้นๆ

350
00:20:43,242 --> 00:20:45,160
ว่าการบัญชาการ
บนยานอวกาศเป็นยังไง

351
00:20:45,869 --> 00:20:48,413
แต่...ผมไม่ใช่คนบัญชาการครับ

352
00:20:48,497 --> 00:20:51,500
ในจดหมายของลูก ลูกบอกว่า
บางทีกัปตันก็มอบหมายให้ลูกดูแล

353
00:20:53,460 --> 00:20:57,464
ที่ผมพูดหมายถึง
ผมได้ดูแลกะกลางคืน

354
00:20:57,881 --> 00:20:59,132
แค่สัปดาห์ละสองครั้ง

355
00:20:59,216 --> 00:21:02,761
เธอคงชอบลูกมากๆ เลยนะ
ถึงมอบหมายหน้าที่ให้เยอะเชียว

356
00:21:02,844 --> 00:21:04,680
เมื่อไรเธอจะเลื่อนขั้นลูกล่ะ

357
00:21:08,976 --> 00:21:11,019
มันเป็นยานลำเล็กๆ

358
00:21:11,103 --> 00:21:13,981
ใช่ว่ามีตำแหน่งบัญชาการ
ว่างเยอะซะที่ไหน

359
00:21:14,064 --> 00:21:16,984
กัปตันเจนเวย์คนนี้
ดูเป็นผู้หญิงที่น่ารักนะ

360
00:21:17,067 --> 00:21:19,444
- แม่น่าจะเขียนไปบอกเธอหน่อย
- แม่!

361
00:21:19,528 --> 00:21:21,154
เธอต้องรู้ว่าลูกทำงานหนักแค่ไหน

362
00:21:21,238 --> 00:21:22,864
ขอร้องว่าอย่าเลยครับ

363
00:21:23,782 --> 00:21:26,285
แฮร์รี่ แม่ไม่ได้ยินเลย

364
00:21:26,368 --> 00:21:28,745
โซลาร์แฟลร์ทำให้
สัญญาณกระจัดกระจาย

365
00:21:28,829 --> 00:21:31,331
บอกกัปตันเจนเวย์ด้วยนะ
ว่าแม่จะส่งจดหมายไปหา

366
00:21:31,415 --> 00:21:34,668
แม่ ไม่ต้องส่งอะไรไปให้กัปตัน
ได้ยินผมไหม

367
00:21:34,751 --> 00:21:37,629
- เพิ่มกำลังเอาท์พุตเครื่องหักเหซิ
- สูงสุดแล้วค่ะ

368
00:21:39,881 --> 00:21:43,302
ไม่อยากจะเชื่อ!
ผมเหลือเวลาอีกตั้งนาทีครึ่ง

369
00:21:43,385 --> 00:21:47,180
คุณจะมีโอกาสได้คุยกับพวกเขาอีกที
ภายในประมาณสองเดือน

370
00:21:47,264 --> 00:21:49,182
คุณไม่เข้าใจเลยใช่ไหม

371
00:21:49,266 --> 00:21:50,267
ไม่ค่ะ

372
00:21:51,226 --> 00:21:53,520
บางทีถ้าคุณมีครอบครัวที่สนิท

373
00:21:53,603 --> 00:21:55,480
คุณอาจรู้สึกต่างออกไป

374
00:21:59,860 --> 00:22:04,865
บันทึกของหัวหน้าหน่วยแพทย์
วันที่ดวงดาว 54740.8

375
00:22:04,948 --> 00:22:07,743
ถึงแม้การตัดสินใจจะทำให้ลูกเรือ
ไม่ค่อยพอใจผมนัก

376
00:22:07,826 --> 00:22:10,037
ผมตัดสินใจแล้วว่า
จะไม่ออมชอมงานของผม

377
00:22:10,120 --> 00:22:13,457
ผมกำลังตรวจทานโปรแกรม
เป็นครั้งสุดท้ายก่อนส่ง

378
00:22:15,375 --> 00:22:19,588
คอมพิวเตอร์ เปิดโปรแกรม
หมอโฮโลแกรม โฟตอนสู่อิสรภาพ

379
00:22:25,510 --> 00:22:28,513
ยินดีต้อนรับ
คุณเลือกหนทางที่ดีเลิศแล้ว

380
00:22:28,597 --> 00:22:31,266
คุณเป็นคนที่มีรสนิยมไร้ที่ติจริงๆ

381
00:22:31,349 --> 00:22:34,019
- คอมพิวเตอร์ พักโปรแกรม
- ไม่สามารถปฏิบัติได้

382
00:22:34,102 --> 00:22:38,273
คุณกำลังจะเริ่มออกเดินทาง
บนเส้นทางที่น่าจดจำ

383
00:22:38,356 --> 00:22:41,109
คุณจะได้รับหน้าที่เป็นผู้ช่วยแพทย์

384
00:22:41,193 --> 00:22:43,361
บนยานอวกาศโวเยอร์

385
00:22:43,445 --> 00:22:44,446
โวเยอร์หรือ

386
00:22:44,529 --> 00:22:47,365
งานของคุณคือคอยช่วยเหลือ
หัวหน้าหน่วยแพทย์

387
00:22:47,449 --> 00:22:50,285
และเรียนรู้ที่จะอดทนต่อ
พฤติกรรมเจ้ากี้เจ้าการของเขา

388
00:22:50,368 --> 00:22:53,121
และมารยาทข้างเตียง
ที่น่าสะอิดสะเอียน

389
00:22:54,790 --> 00:22:57,501
อย่าลืมว่าความอดทนคือสิ่งที่ดี

390
00:22:59,711 --> 00:23:03,924
บทที่หนึ่ง "นี่คือโลกของหมอ
คุณแค่มาอาศัยอยู่"

391
00:23:04,007 --> 00:23:07,719
ตอนที่ผมบอกว่ากะของคุณ
เริ่มเวลา 8.00 น.

392
00:23:07,803 --> 00:23:12,224
ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเข้ามา
ตอน 8.00 น. กับอีก 24 วินาทีได้

393
00:23:12,307 --> 00:23:13,975
เข้าใจผมไหม เรือตรี

394
00:23:14,059 --> 00:23:15,393
โหดร้ายเกินไปแล้ว!

395
00:23:15,477 --> 00:23:18,563
ที่โหดร้ายคือผมกำลังจะพลาด
เวลาเล่นกอล์ฟต่างหาก

396
00:23:19,022 --> 00:23:20,732
มาสิ

397
00:23:25,987 --> 00:23:28,448
มีปัญหาอะไรหรือ วันออฟทรี

398
00:23:28,532 --> 00:23:30,784
- ฉันทูออฟทรีต่างหาก
- ขอโทษ

399
00:23:31,576 --> 00:23:33,578
พวกเธอคือแฝดสามน่ะ

400
00:23:34,496 --> 00:23:37,082
- ฉันเจ็บเวลาทำแบบนี้
- งั้นก็อย่าทำสิ

401
00:23:39,334 --> 00:23:40,335
อย่าทำตัวเป็นเด็กสิ

402
00:23:43,171 --> 00:23:45,423
ข้อต่อกระดูกแขนของคุณ
ไม่เข้าที่เข้าทาง

403
00:23:46,341 --> 00:23:47,843
แต่ผมมีของดี

404
00:23:48,844 --> 00:23:52,347
มันคือยาปลุกอารมณ์ของคลิงกอน
แต่นี่สูตรของผมเอง

405
00:23:56,685 --> 00:24:00,605
เดี๋ยวคุณได้รู้สึกสบายแน่นอน

406
00:24:08,155 --> 00:24:09,573
ผู้กอง!

407
00:24:09,656 --> 00:24:12,659
ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมกำลัง
เขียนรายงานฉบับเต็มให้กัปตัน

408
00:24:12,742 --> 00:24:15,203
ไม่ใช่เรื่องเครื่องฟื้นฟูผิวหนัง
ที่ผมใส่ผิดใช่ไหม

409
00:24:15,287 --> 00:24:16,913
คุณรู้ว่านี่มันเรื่องอะไร

410
00:24:16,997 --> 00:24:18,957
คุณเข้าถึงนิยายสามมิติของผม
โดยไม่ได้รับอนุญาต

411
00:24:19,040 --> 00:24:21,251
และเปลี่ยนมันเป็นเรื่องราว
น่าเบื่อหน่ายของคุณเอง

412
00:24:21,334 --> 00:24:23,545
เฮ้ย ผมแค่เขียนเรื่องที่ผมรู้

413
00:24:23,628 --> 00:24:26,089
คุณทำลายงานศิลปะ
ที่ใช้เวลาสร้างตั้งหลายเดือน

414
00:24:26,173 --> 00:24:27,757
ใจเย็นสิ หมอ

415
00:24:28,175 --> 00:24:30,385
ผมบันทึกโปรแกรมของคุณ
ไว้ในไฟล์สำรองแล้ว

416
00:24:30,468 --> 00:24:32,762
ผมแค่พยายามแสดงให้คุณเห็นเฉยๆ

417
00:24:32,846 --> 00:24:35,557
คุณทำมันไปแล้ว
แถมยังขาดความละเอียดอ่อนอีก

418
00:24:35,640 --> 00:24:37,142
ทีงี้ทำเป็นพูด!

419
00:24:37,225 --> 00:24:40,437
โปรแกรมของคุณก็เจ้าเล่ห์ไม่ต่าง
จากการเต้นจับคู่ของเฟอเรงกีหรอก

420
00:24:40,520 --> 00:24:42,856
โปรแกรมของผมคือความตั้งใจจริง
ที่จะได้รับคำวิจารณ์จากสังคม

421
00:24:42,939 --> 00:24:45,358
ของคุณนั่นแหละ
ที่เล่นตลกดูหมิ่นคนอื่น! คุณ...

422
00:24:45,984 --> 00:24:48,987
ทำให้ผมวางยาผู้ป่วยของผม
และฉวยโอกาสกับเธอ

423
00:24:49,070 --> 00:24:52,032
อย่าตลกไปหน่อยเลย
ตัวละครนั่นไม่ใช่คุณซะหน่อย

424
00:24:52,782 --> 00:24:55,202
เรื่องหนึ่งคือเขามีผมบนหัวมากกว่าคุณ

425
00:24:55,285 --> 00:25:00,207
ถ้ามีใครเปิดโปรแกรมนั้นและคิดว่า
มันเป็นเรื่องที่สร้างมาจากตัวตนคุณล่ะ

426
00:25:00,290 --> 00:25:02,792
- คุณคงไม่สบายใจใช่ไหมล่ะ
- ผมไม่สนว่าคนอื่นจะคิดยังไง

427
00:25:02,876 --> 00:25:04,502
คุณสนแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวน่ะแหละ!

428
00:25:04,586 --> 00:25:07,881
คุณอยากให้ทุกคนที่บ้าน
นึกถึงคุณในฐานะนักเขียนยอดเยี่ยม

429
00:25:07,964 --> 00:25:09,591
ผมไม่ได้ทำแบบนี้เพราะอีโก้ของผม

430
00:25:09,674 --> 00:25:12,469
แต่ถ้าคุณก้าวข้ามอีโก้ของตัวเองได้
คุณอาจจะตาสว่างบ้าง!

431
00:25:16,932 --> 00:25:17,933
ฟังนะ

432
00:25:18,725 --> 00:25:23,188
ผมไม่สนถ้าทั้งอัลฟ่าควอแดรนท์จะ
เข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นเหมือนผู้กองมาร์เซย์

433
00:25:23,271 --> 00:25:26,775
สิ่งที่กวนใจผมก็คือ
คุณคิดว่าผมเป็นแบบนั้น

434
00:25:26,858 --> 00:25:30,487
คุณไม่เหมือนมาร์เซย์ซะหน่อย
เขาทั้งเอาแต่ใจ ไม่รู้จักโต

435
00:25:30,570 --> 00:25:32,405
แล้วคุณจะอธิบายตัวผมยังไง

436
00:25:34,366 --> 00:25:37,827
คุณคือชายที่แต่งงานแล้ว
และกำลังจะมีลูก

437
00:25:38,662 --> 00:25:40,038
มีภาระหน้าที่มากมาย

438
00:25:40,580 --> 00:25:42,415
แปลกใจนะที่คุณสังเกตด้วย

439
00:25:44,000 --> 00:25:46,711
ผมคิดว่าผมจะเริ่มได้
ความเคารพจากคุณบ้าง

440
00:25:47,504 --> 00:25:48,713
สงสัยผมจะคิดผิด

441
00:25:51,174 --> 00:25:53,718
โปรแกรมของคุณอยู่ในไฟล์เทต้า15

442
00:25:53,802 --> 00:25:55,553
อยากทำอะไรก็เชิญเลย

443
00:26:05,063 --> 00:26:07,315
หมอ ช่วยผมหน่อยสิ

444
00:26:07,399 --> 00:26:10,568
ถ้าไม่ได้มีอาการอะไรฉับพลัน
ก็ไปให้พ้นหน้าเลย

445
00:26:10,652 --> 00:26:14,489
ผมสงสัยว่าคุณจะช่วยดูนี่สักนิดได้ไหม

446
00:26:16,032 --> 00:26:19,786
เข้าครัวกับนีลิกซ์: ทัวร์ทำอาหาร
แห่งเดลต้าควอแดรนท์

447
00:26:19,869 --> 00:26:21,496
มันคือร่างหนังสือทำอาหาร
แบบสามมิติ

448
00:26:21,579 --> 00:26:23,540
ผมอยากส่งไปให้ สำนักพิมพ์ของคุณ

449
00:26:23,623 --> 00:26:25,583
ระหว่างที่ผมใช้ลิงก์สื่อสารบ่ายนี้

450
00:26:25,667 --> 00:26:27,252
แต่แน่นอนว่าต้องให้คุณอนุมัติก่อน

451
00:26:27,335 --> 00:26:28,795
ถ้าคุณกำลังหาเคล็ดลับในการเขียน

452
00:26:28,878 --> 00:26:31,756
ยานลำนี้มีคนมากมาย
ที่อยากจะบอกคุณเรื่องนั้น

453
00:26:33,216 --> 00:26:35,635
ผมไม่รู้ว่าคนอื่นพูดอะไรกับคุณ

454
00:26:35,719 --> 00:26:36,928
แต่ผมชอบนิยายสามมิติของคุณนะ

455
00:26:37,012 --> 00:26:39,014
- จริงหรือ
- แหงอยู่แล้ว

456
00:26:39,097 --> 00:26:42,851
มันเป็นการผจญภัยที่เร้าใจมาก
แถมยังแฝงไปด้วยคำสอนที่สำคัญอีก

457
00:26:42,934 --> 00:26:44,394
ถูกเผง

458
00:26:44,853 --> 00:26:48,606
นี่คือโอกาสแรกที่ผมจะได้เป็นที่ชื่นชม
ในฐานะศิลปิน ไม่ใช่แค่หมออย่างเดียว

459
00:26:48,690 --> 00:26:50,317
ผมนึกว่าลูกเรือจะยินดีกับผมซะอีก

460
00:26:50,817 --> 00:26:52,444
คุณจะมีคนอ่านงานของคุณมากมายแน่ๆ

461
00:26:52,527 --> 00:26:55,322
คุณจะสนอะไรกับความเห็นของ
เพื่อนร่วมยานที่ขุ่นเคืองแค่ไม่กี่คน

462
00:26:55,905 --> 00:26:57,741
พวกเขาคือเพื่อนผม

463
00:26:57,824 --> 00:26:59,451
ผมไม่อยากทำให้พวกเขาเสียใจ

464
00:27:00,452 --> 00:27:03,705
มีคำพูดหนึ่งของทาแลกเซียนที่ว่า:

465
00:27:03,788 --> 00:27:06,249
"เมื่อถนนตรงหน้าแยกออกเป็นสองทาง...

466
00:27:07,042 --> 00:27:08,626
ให้ไปต่อยังทางที่สาม"

467
00:27:10,837 --> 00:27:11,671
แปลว่าอะไร

468
00:27:12,922 --> 00:27:15,300
คุณปรับเปลี่ยนโปรแกรมได้นี่นา

469
00:27:15,383 --> 00:27:18,136
มันจะได้ไม่ชัดเจนจนเกินไปนัก
ว่ามาจากโวยาจเจอร์

470
00:27:20,096 --> 00:27:22,390
ผมว่าผมเปลี่ยนการตั้งค่าได้บ้าง

471
00:27:22,474 --> 00:27:24,642
ปรับพารามิเตอร์กายภาพของตัวละคร

472
00:27:24,726 --> 00:27:26,227
คุณไม่ต้องเปลี่ยนธีมเรื่องก็ได้

473
00:27:27,479 --> 00:27:28,563
ไม่หรอก

474
00:27:29,689 --> 00:27:31,483
การเขียนใหม่ใช้เวลาหลายสัปดาห์

475
00:27:31,566 --> 00:27:34,069
สำนักพิมพ์รอรับฉบับร่างสุดท้ายพรุ่งนี้แล้ว

476
00:27:35,028 --> 00:27:37,030
คุณน่าจะโทรไปบอกพวกเขา

477
00:27:42,243 --> 00:27:43,703
ตรวจทานหรือ

478
00:27:43,787 --> 00:27:45,747
ผมต้องปรับเรื่องตัวละครใหม่ครับ

479
00:27:45,830 --> 00:27:47,874
ทำไมล่ะ พวกเขาดูน่าสมจริงดีออก

480
00:27:49,084 --> 00:27:51,503
มันสมจริงมากเกินไปนิดน่ะครับ

481
00:27:51,586 --> 00:27:54,089
หมอ ผมไม่คิดว่ามันจำเป็นจริงๆ นะ

482
00:27:54,547 --> 00:27:56,800
ผมเกรงว่าผมต้องยืนยันคำเดิม

483
00:27:57,258 --> 00:27:59,636
มันเสี่ยงกับชื่อเสียงของเพื่อนๆ ผม

484
00:28:01,096 --> 00:28:03,973
สำนักพิมพ์ของผมรับปากว่า
จะไม่เผยแพร่โปรแกรมออกไป

485
00:28:04,057 --> 00:28:06,559
จนกว่าเขาจะได้รับ
ฉบับที่ตรวจทานแล้ว

486
00:28:06,643 --> 00:28:10,271
คงเป็นอันที่เราประสานร่างบอร์ก
และเข้ายึดควอแดรนท์ล่ะสิ

487
00:28:12,107 --> 00:28:14,943
เราขอบคุณที่คุณคำนึงถึง
ความรู้สึกของเรา

488
00:28:15,026 --> 00:28:17,278
คุณคิดว่าจะใช้เวลาตรวจทาน
นานแค่ไหน

489
00:28:18,029 --> 00:28:19,739
ศิลปะมันเร่งกันไม่ได้

490
00:28:20,240 --> 00:28:22,200
ตามสบายเลยนะ หมอ

491
00:28:25,829 --> 00:28:28,373
ผู้กอง ผมขอโทษ

492
00:28:28,456 --> 00:28:30,083
ช่างมันเถอะ

493
00:28:30,166 --> 00:28:32,168
คุณน่าจะช่วยผมเขียนใหม่ได้

494
00:28:32,252 --> 00:28:33,628
งั้นหรือ

495
00:28:33,711 --> 00:28:36,714
คุณก็รู้ว่าผมซื่อบื้อไปหน่อย
ในฐานะนักเขียน

496
00:28:36,798 --> 00:28:40,218
ไม่ใช่ ผมว่าคำที่คุณกำลังนึกอยู่
คือคำว่าห่วยต่างหาก

497
00:28:45,640 --> 00:28:46,641
เฮ้

498
00:28:47,350 --> 00:28:48,852
นั่นอะไรหรือ

499
00:28:49,728 --> 00:28:51,271
จากพ่อฉันเอง

500
00:28:52,397 --> 00:28:54,023
เขาอยากคุยด้วย

501
00:28:54,649 --> 00:28:56,276
คุณจะทำยังไง

502
00:28:57,360 --> 00:29:00,113
ฉันจัดแจงเตรียมคุยกับลูกพี่ลูกน้องแล้ว

503
00:29:00,196 --> 00:29:02,949
เธอคงไม่ว่าอะไรหรอก
ถ้าต้องรออีกสักสองสามสัปดาห์

504
00:29:03,908 --> 00:29:05,785
ฉันไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา

505
00:29:05,869 --> 00:29:07,871
งั้นก็ให้เขาเป็นฝ่ายคุยแทน

506
00:29:11,207 --> 00:29:12,417
ดูลูกสิ

507
00:29:12,500 --> 00:29:14,961
ป่านนี้เท่าไรแล้วนะ
20 สัปดาห์หรือ

508
00:29:15,044 --> 00:29:17,005
ยี่สิบสามค่ะ

509
00:29:18,381 --> 00:29:19,758
ตั้งชื่อหรือยังล่ะ

510
00:29:20,508 --> 00:29:21,801
ยังค่ะ

511
00:29:22,927 --> 00:29:24,804
เราคิดว่าจะตั้งชื่อมิรัล

512
00:29:25,972 --> 00:29:27,515
แม่ของลูกต้องชอบแน่ๆ

513
00:29:28,892 --> 00:29:32,187
รู้ไหมว่าพ่อไปทำธุระที่เคสซิก
เมื่อไม่กี่เดือนก่อน

514
00:29:32,687 --> 00:29:35,315
ลูกคงไม่เชื่อว่าบ้านเก่าเรา
สภาพเป็นยังไงตอนนี้

515
00:29:35,398 --> 00:29:37,650
ผู้กองคะ...30 วินาที

516
00:29:39,360 --> 00:29:41,279
เรามีเวลาไม่ถึงนาที

517
00:29:41,362 --> 00:29:43,323
พ่อมีเหตุผลอะไรที่มาคุยกับหนูรึเปล่า

518
00:29:45,784 --> 00:29:48,787
พ่อรู้ว่าจะคุยเรื่องตลอด 20 ปี
ภายในครั้งเดียวไม่หมดหรอก

519
00:29:50,163 --> 00:29:51,623
ความจริงก็คือ

520
00:29:53,291 --> 00:29:55,168
ตอนที่ยานของลูกหายไป

521
00:29:55,835 --> 00:29:57,045
พ่อคิดว่าพ่อเสียลูกไปแล้ว

522
00:29:57,962 --> 00:29:59,714
พ่อไม่หวังให้ลูกให้อภัยพ่อหรอก

523
00:30:00,298 --> 00:30:04,093
แต่บางทีเราน่าจะลองมา
ทำความรู้จักกันใหม่อีกสักครั้ง

524
00:30:07,388 --> 00:30:08,515
หนูจะเขียนไปหานะคะ

525
00:30:27,408 --> 00:30:30,537
(ศูนย์วิจัยการสื่อสาร เขตโซล)

526
00:30:31,412 --> 00:30:33,414
ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับ พลเรือเอก

527
00:30:34,249 --> 00:30:36,125
ครับ คุณบาร์คลีย์ มีอะไรรึเปล่า

528
00:30:36,209 --> 00:30:38,211
ผมคิดว่าคุณอาจอยากดูนี่ครับ

529
00:30:38,795 --> 00:30:40,296
อะไรหรือ

530
00:30:40,380 --> 00:30:44,050
นิยายสามมิติที่กำลังดังตอนนี้ครับ

531
00:30:44,467 --> 00:30:46,261
ขอบคุณที่มาบอกกล่าวนะ ผู้กอง

532
00:30:46,344 --> 00:30:49,556
แต่ผมไม่ได้คลั่งไคล้
เรื่องภาพสามมิติหรอก

533
00:30:49,639 --> 00:30:53,226
คุณไม่เข้าใจครับ
โปรแกรมนี้...มันเกี่ยวกับโวยาจเจอร์

534
00:30:53,309 --> 00:30:57,063
และมันไม่ได้เผยภาพพจน์
ของลูกเรือในแง่ดีนัก

535
00:31:00,024 --> 00:31:01,442
ขึ้นจอ

536
00:31:01,526 --> 00:31:02,694
กัปตัน

537
00:31:02,777 --> 00:31:05,029
เซเวนบอกฉันว่าคุณมีเรื่องด่วน

538
00:31:05,113 --> 00:31:08,283
ผมเคลือบแคลงใจ
ที่ต้องดูนิยายสามมิติชิ้นใหม่

539
00:31:08,366 --> 00:31:10,285
ที่เขียนขึ้นโดยหมอโฮโลแกรมของคุณ

540
00:31:11,035 --> 00:31:13,037
ผมแปลกใจที่คุณอนุญาตให้หมอ

541
00:31:13,121 --> 00:31:14,789
ดิสเครดิตลูกเรือคุณขนาดนี้

542
00:31:15,456 --> 00:31:17,208
แต่เขายังแก้งานอยู่เลยนี่คะ

543
00:31:17,292 --> 00:31:19,711
โปรแกรมมันยังไม่น่าถูกเผยแพร่

544
00:31:19,794 --> 00:31:20,962
แต่มันเผยออกมาแล้วล่ะ

545
00:31:21,045 --> 00:31:25,091
คุณบาร์คลีย์บอกผมว่ามันถูกฉาย
ที่โรงละครสามมิติไปเป็นพันรอบแล้ว

546
00:31:31,472 --> 00:31:34,100
คุณบอกผมว่าจะรอให้ผม
แก้งานให้เสร็จก่อน

547
00:31:34,851 --> 00:31:36,394
ผมขอให้คุณเรียกคืนสำเนาทุกชิ้น

548
00:31:36,477 --> 00:31:39,397
และกล่าวขอโทษกัปตันเจนเวย์
และลูกเรือของเธอต่อสาธารณชน

549
00:31:40,064 --> 00:31:42,025
ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก

550
00:31:42,108 --> 00:31:44,652
ฉันไม่คิดว่าคุณมีทางเลือกนะ คุณโบรห์ท

551
00:31:44,736 --> 00:31:46,404
นักเขียนก็มีสิทธิ์เหมือนกัน

552
00:31:46,487 --> 00:31:48,072
ไม่ใช่ในกรณีนี้

553
00:31:48,156 --> 00:31:49,616
หมายความว่าไง

554
00:31:50,325 --> 00:31:52,285
หมอคือโฮโลแกรม

555
00:31:52,952 --> 00:31:53,786
แล้วไง

556
00:31:53,870 --> 00:31:58,958
ตามกฎหมายของสหพันธรัฐ
โฮโลแกรมไม่มีสิทธิ์ของตัวเอง

557
00:32:07,383 --> 00:32:09,510
ตามการตีความกฎหมาย
ของสหพันธรัฐอย่างเข้มงวดนั้น

558
00:32:09,594 --> 00:32:11,304
คุณโบรห์ทพูดถูก

559
00:32:11,387 --> 00:32:13,389
หมอไม่มีสิทธิ์ทางกฎหมาย

560
00:32:13,473 --> 00:32:16,392
- เพราะผมคือโฮโลแกรมสินะ
- ใช่

561
00:32:16,851 --> 00:32:18,519
แต่มีอีกทางเลือกหนึ่ง

562
00:32:18,603 --> 00:32:22,482
เราอาจอ้างสิทธิ์ได้ว่านิยายสามมิตินั้น
เผยข้อมูลที่เป็นความลับทางราชการ

563
00:32:22,565 --> 00:32:26,194
สตาร์ฟลีทอาจขอให้เรียกคืนงาน
ด้วยวัตถุประสงค์ด้านความปลอดภัยได้

564
00:32:26,277 --> 00:32:28,196
เยี่ยมเลย ทำอย่างกับปิดข่าว

565
00:32:28,279 --> 00:32:30,740
แบบนี้ทุกคนได้เชื่อว่านี่คือเรื่องจริงแน่

566
00:32:30,823 --> 00:32:32,742
เราฟ้องหมิ่นประมาทได้ไหม

567
00:32:32,825 --> 00:32:36,829
เราต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเรื่องมันเกี่ยวกับเรา
และมันทำให้เราเสียชื่อเสียง

568
00:32:36,913 --> 00:32:40,708
เราอาจชนะคดีเรื่องนั้นได้
แต่หมอล่ะ

569
00:32:40,792 --> 00:32:42,377
ผมทำไมครับ กัปตัน

570
00:32:42,460 --> 00:32:44,921
นี่เป็นการเอาชื่อเสียงของลูกเรือมาเสี่ยง

571
00:32:45,004 --> 00:32:46,756
ฉันก็ไม่แน่ใจนัก

572
00:32:47,632 --> 00:32:49,842
ฉันคิดว่าที่เสี่ยงคือ
ชื่อเสียงของคุณต่างหาก

573
00:32:50,551 --> 00:32:53,596
คุณมีสิทธิ์ทุกอย่าง
เหมือนสมาชิกลูกเรือคนอื่นทุกคน

574
00:32:54,347 --> 00:32:57,016
และฉันจะไม่ยอมให้สำนักพิมพ์
พูดไปอีกอย่างหรอก

575
00:33:01,396 --> 00:33:05,400
บันทึกกัปตัน วันที่ดวงดาว 54748.6

576
00:33:05,483 --> 00:33:08,069
อนุญาโตตุลาการของสหพันธรัฐ
ได้รับมอบหมายให้ตัดสิน

577
00:33:08,152 --> 00:33:11,906
ว่าหมอมีสิทธิ์ในการควบคุม
ผลงานศิลปะของเขาได้หรือไม่

578
00:33:11,990 --> 00:33:14,200
เนื่องจากเรามีเวลาในการ
ใช้ลิงก์สื่อสารกับโลกที่จำกัด

579
00:33:14,283 --> 00:33:16,577
การโต้แย้งอาจใช้เวลาประมาณสามวัน

580
00:33:17,120 --> 00:33:19,288
คุณอ้างว่าหมอไม่มีสิทธิ์ทางกฎหมาย

581
00:33:19,372 --> 00:33:21,457
ในการควบคุมโปรแกรมสามมิตินี้

582
00:33:21,541 --> 00:33:24,544
แต่คุณก็ยังยืนยันข้อเท็จจริงว่า
หมอโฮโลแกรมของโวยาจเจอร์เป็นคนเขียน

583
00:33:24,627 --> 00:33:26,671
หนังสือเด็กที่
ประสบความสำเร็จที่สุดของเรา

584
00:33:26,754 --> 00:33:30,008
คือโปรแกรมที่ "เขียนโดย"
โทบี้เดอะทาร์ก

585
00:33:30,508 --> 00:33:34,679
โชคดีที่โทบี้ไม่ได้พยายามหยุดผม
ไม่ให้ก้าวก่ายงานของเขา

586
00:33:34,762 --> 00:33:38,016
แต่คุณไม่ปฏิเสธว่าหมอคือ
คนสร้างนิยายสามมิตินี้ขึ้นมา

587
00:33:38,099 --> 00:33:43,229
ใช่ แต่เครื่องเรพลิเคเตอร์
สร้างกาแฟถ้วยนี้ขึ้นมา

588
00:33:43,312 --> 00:33:47,316
เรพลิเคเตอร์นั่นควรมีสิทธิ์กำหนดไหม
ว่าผมจะดื่มกาแฟในแก้วได้รึเปล่า

589
00:33:47,400 --> 00:33:48,735
- ผมขอค้าน!
- หมอ

590
00:33:49,485 --> 00:33:51,612
เป็นการอุปมาที่น่าทึ่งมาก คุณโบรห์ท

591
00:33:52,030 --> 00:33:55,742
แต่ผมไม่เคยเห็น
เรพลิเคเตอร์เครื่องไหนแต่งเพลง

592
00:33:56,492 --> 00:33:58,244
หรือวาดรูปทิวทัศน์

593
00:33:58,327 --> 00:33:59,704
หรือทำการผ่าตัดระดับไมโครได้

594
00:33:59,787 --> 00:34:01,289
แล้วคุณเคยหรือ

595
00:34:01,956 --> 00:34:04,500
คุณบอกได้ไหมว่า
คุณมีชื่อเสียงในการตีพิมพ์

596
00:34:04,584 --> 00:34:06,836
ผลงานวรรณกรรมต้นแบบและน่ายกย่อง

597
00:34:06,919 --> 00:34:08,588
ผมก็อยากคิดแบบนั้น

598
00:34:09,130 --> 00:34:10,923
และนิยายสามมิติของหมอเป็นแบบนั้นรึเปล่า

599
00:34:11,632 --> 00:34:14,927
บางมุมของนิยายนั่นก็ถอดแบบมาจากที่อื่น

600
00:34:15,762 --> 00:34:19,432
มีงานอื่นไหมที่เขียนเรื่องการดิ้นรนต่อสู้
เพื่อความเท่าเทียมของโฮโลแกรม

601
00:34:20,183 --> 00:34:21,976
เท่าที่รู้ก็ไม่มี แต่ว่า...

602
00:34:22,060 --> 00:34:24,520
ถ้าเป็นแบบนั้น นี่ก็ถือเป็นงานต้นแบบ

603
00:34:26,230 --> 00:34:28,524
ก็คงงั้น

604
00:34:29,025 --> 00:34:32,403
ใต้เท้าครับ มาตราที่เจ็ดแกมม่า
ของหลักประกันฉบับที่สิบสอง

605
00:34:32,487 --> 00:34:36,157
ระบุว่าศิลปินคือ "บุคคลที่สร้าง
ผลงานศิลปะต้นแบบ"

606
00:34:37,033 --> 00:34:39,994
คุณโบรห์ทยอมรับว่า
หมอเป็นคนสร้างโปรแกรมนี้

607
00:34:40,078 --> 00:34:41,996
และมันคืองานต้นแบบ

608
00:34:42,080 --> 00:34:45,917
ดังนั้น ผมขอเสนอให้หมอมีสิทธิ์พื้นฐาน
และเอกสิทธิ์ทั้งหมด

609
00:34:46,000 --> 00:34:48,086
ของศิลปินภายใต้กฎหมายนี้

610
00:34:51,923 --> 00:34:54,425
คุณมีการโต้แย้งที่โน้มน้าวใจมาก ผู้พัน

611
00:34:54,509 --> 00:34:56,010
แต่ตรรกะของคุณยังมีข้อบกพร่อง

612
00:34:57,178 --> 00:34:59,013
อย่างที่คุณชี้แจง กฎหมายระบุว่า

613
00:34:59,097 --> 00:35:02,600
บุคคลที่สร้างผลงานศิลปะต้นแบบ
จะต้องเป็น "คน"

614
00:35:02,683 --> 00:35:05,228
หมอโฮโลแกรมของคุณไม่เข้าข่ายนั้น

615
00:35:06,729 --> 00:35:08,731
คุณครับ เรากำลังเสียการสื่อสาร

616
00:35:09,774 --> 00:35:12,276
พักการพิจารณาไว้จนถึงพรุ่งนี้แล้วกัน

617
00:35:12,360 --> 00:35:13,027
(จบ)

618
00:35:16,989 --> 00:35:18,282
ไปได้ไม่สวยเลยเรา

619
00:35:18,366 --> 00:35:20,660
นั่นความเห็นด้านกฎหมายของคุณหรือ

620
00:35:21,786 --> 00:35:22,995
ขอโทษด้วยนะ

621
00:35:23,079 --> 00:35:27,166
มันน่าหงุดหงิดที่บอกว่าผมไม่มีส่วนทาง
กฎหมายมากไปกว่าเครื่องเรพลิเคเตอร์

622
00:35:28,126 --> 00:35:31,170
ถ้าหมอไม่มีสิทธิ์ในการควบคุมงานตัวเอง

623
00:35:31,254 --> 00:35:33,297
งั้นก็มีเหตุผลชัดเจนว่าเขาไม่มีสิทธิ์

624
00:35:33,381 --> 00:35:35,633
ที่จะโต้แย้งคุณโบรห์ทได้

625
00:35:35,716 --> 00:35:38,761
เราอาจโต้แย้งได้ว่า
สัญญาต้นฉบับไม่มีผลบังคับใช้

626
00:35:39,345 --> 00:35:43,641
อีกนัยหนึ่ง คุณต้องการยอมรับ
ว่าหมอไม่ใช่คนสินะ

627
00:35:43,724 --> 00:35:45,351
สิ่งที่เราต้องทำ...

628
00:35:46,561 --> 00:35:49,689
คือพิสูจน์ให้ได้
ว่าเขาเป็นคนมากพอๆ กับเรา

629
00:35:49,772 --> 00:35:51,023
แล้วเราจะทำยังไง

630
00:35:51,899 --> 00:35:54,152
โดยการบอกเล่า
เรื่องราวที่แท้จริงของคุณ

631
00:35:57,780 --> 00:36:00,616
เนื่องจากฉันมีปัญหา
ในการปฏิสัมพันธ์กับลูกเรือ

632
00:36:00,700 --> 00:36:02,285
หมอจึงสอนบทเรียนเชิงสังคมให้ฉัน

633
00:36:02,910 --> 00:36:05,580
อย่างแรก เขาสอนให้ฉันเริ่มสนทนาก่อน

634
00:36:05,663 --> 00:36:06,998
จากนั้นก็วิธีเต้น

635
00:36:07,498 --> 00:36:11,335
ท้ายที่สุด เขาได้สอนฉัน
ถึงวิธีการแสดงความสนใจเชิงเพ้อฝันบ้าง

636
00:36:12,253 --> 00:36:15,798
ถ้าไม่ได้การแนะนำจากเขา
ฉันคงไม่ได้เป็นคนอย่างทุกวันนี้

637
00:36:16,215 --> 00:36:19,093
เขาตัดสินใจว่า
เป็นหมอเพียงอย่างเดียวคงไม่พอ

638
00:36:19,177 --> 00:36:21,762
เขาจึงเพิ่มซับรูทีนคำสั่ง
ลงไปในเมตริกซ์ของเขา

639
00:36:21,846 --> 00:36:25,850
ปัจจุบันถ้ามีเหตุฉุกเฉิน เขาสามารถ
ทำหน้าที่ได้เหมือนเจ้าหน้าที่หอบังคับการ

640
00:36:26,767 --> 00:36:29,187
มันแค่พิสูจน์ให้เห็นว่า
โปรแกรมของหมอสามารถปรับเปลี่ยนได้

641
00:36:29,270 --> 00:36:33,149
ใต้เท้าครับ มันแสดงให้เห็นว่า
เขาอยากเป็นในสิ่งที่ดียิ่งขึ้น

642
00:36:33,232 --> 00:36:35,109
เหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป

643
00:36:35,193 --> 00:36:39,113
เขาเดินทางครึ่งกาแลกซี่
เพื่อไปดูแลลิวอิส ซิมเมอร์แมน

644
00:36:39,197 --> 00:36:41,032
ชายผู้สร้างโปรแกรมเขาขึ้นมา

645
00:36:41,115 --> 00:36:45,703
เหมือนกับลูกชายที่อยากแสดง
ให้พ่อตัวเองเห็นว่าตัวเองเป็นยังไง

646
00:36:45,786 --> 00:36:47,455
เพื่อที่พ่อจะได้ภูมิใจในตัวเขา

647
00:36:47,538 --> 00:36:51,083
ถ้าคุณถามผม...เขาภูมิใจจริงๆ

648
00:36:51,167 --> 00:36:53,502
ฉันอธิบายชัดแล้ว

649
00:36:53,586 --> 00:36:56,547
แต่หมอก็ไม่เชื่อฟังคำสั่งโดยตรงจากฉัน

650
00:36:56,964 --> 00:37:00,551
ตอนนั้นเขาทำให้ยาน
และลูกเรือตกอยู่ในอันตราย

651
00:37:00,635 --> 00:37:02,803
นั่นแทบไม่ใช่พฤติกรรมที่น่ายกย่อง

652
00:37:02,887 --> 00:37:06,599
ใช่ค่ะ ไม่น่ายกย่องเลย
แต่เพราะเขาเป็นคนไงคะ

653
00:37:07,183 --> 00:37:10,353
สตาร์ฟลีทตั้งโปรแกรม
ให้เขาปฏิบัติตามคำสั่ง

654
00:37:10,436 --> 00:37:13,606
ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาสามารถ
ทำสิ่งต่างๆ ได้มากกว่านั้น

655
00:37:13,689 --> 00:37:15,816
พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาคิดด้วยตัวเองได้

656
00:37:17,443 --> 00:37:18,861
ใต้เท้าคะ

657
00:37:18,945 --> 00:37:21,781
หลายศตวรรษก่อน
ในสถานที่ส่วนใหญ่บนโลก

658
00:37:22,657 --> 00:37:25,451
มีเพียงเจ้าของที่ดินของกลุ่มเพศ
และกลุ่มเชื้อชาติบางกลุ่มเท่านั้น

659
00:37:25,534 --> 00:37:27,578
ที่มีสิทธิ์มีเสียง

660
00:37:27,662 --> 00:37:31,082
พอเวลาผ่านไป สิทธิ์เหล่านั้น
จึงถูกขยับขยายไปสู่มนุษย์ทุกคน

661
00:37:31,540 --> 00:37:34,001
จากนั้น พอเราได้ออกสำรวจกาแลกซี่

662
00:37:34,085 --> 00:37:36,671
ซึ่งมีสปีชีส์นับพันที่มีความรู้สึก

663
00:37:38,297 --> 00:37:42,635
คำจำกัดความถึงสิ่งที่ก่อร่างคนๆ หนึ่งขึ้นมา
ก็ยังคงพัฒนาต่อไป

664
00:37:43,636 --> 00:37:46,764
ตอนนี้เราขอให้ท่าน
ขยับขยายคำจำกัดความนั้นอีกครั้ง

665
00:37:47,556 --> 00:37:48,891
เพื่อรวมหมอเข้าไปด้วย

666
00:37:49,934 --> 00:37:52,979
ตอนที่ฉันพบเขาเมื่อเจ็ดปีก่อน
ฉันไม่มีทางเชื่อเลย

667
00:37:53,062 --> 00:37:56,357
ว่าหมอโฮโลแกรมสามารถ
กลายเป็นสมาชิกลูกเรือที่มีค่า

668
00:37:57,275 --> 00:37:58,901
และเป็นเพื่อนฉันได้

669
00:38:00,569 --> 00:38:02,571
หมอคือคนๆ หนึ่ง

670
00:38:02,655 --> 00:38:05,616
ที่ไม่ต่างจากคนที่มีเลือดเนื้อที่ฉันรู้จัก

671
00:38:06,909 --> 00:38:09,829
ถ้าท่านเชื่อคำให้การที่ท่านได้ยินอยู่นี้

672
00:38:09,912 --> 00:38:11,747
มันจะเป็นการยุติธรรมที่ตัดสินว่า

673
00:38:11,831 --> 00:38:14,458
เขามีสิทธิ์เหมือนพวกเราทุกประการ

674
00:38:19,964 --> 00:38:21,924
ผมจะแจ้งผลการตัดสินให้ทราบในสองวัน

675
00:38:22,967 --> 00:38:24,343
พักการพิจารณาคดี

676
00:38:37,148 --> 00:38:40,067
ตอนที่คุณร้องเพลง "แฮปปี้เบิร์ธเดย์"
ให้แม่คุณฟัง อย่าร้องเพี้ยนนะ

677
00:38:40,151 --> 00:38:41,527
อะไรกัน

678
00:38:41,610 --> 00:38:45,865
ชิพไอโซลิเนียร์หนึ่งชิ้นทำให้ผู้ใช้
มีเวลาสามนาทีในการสื่อสารพรุ่งนี้

679
00:38:45,948 --> 00:38:49,076
คุณแสดงให้เห็นได้ชัดว่ามันสำคัญแค่ไหน
ที่ต้องคุยให้จบก่อน

680
00:38:49,994 --> 00:38:51,454
ผมทำตัวเวอร์ไปหน่อยน่ะ

681
00:38:52,705 --> 00:38:54,498
ฉันเข้าใจว่าทำไมคุณทำแบบนั้น

682
00:38:55,166 --> 00:38:57,335
ฉันสังเกตการณ์ลูกเรือที่
ปฏิสัมพันธ์กับครอบครัวของพวกเขา

683
00:38:57,418 --> 00:38:59,378
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

684
00:38:59,462 --> 00:39:02,798
ฉันยิ่งเห็นได้ชัดมากขึ้น
ว่าการสื่อสารมีความหมายมากเพียงใด

685
00:39:07,053 --> 00:39:09,555
ขอบคุณนะ แต่ผมรับไว้ไม่ได้

686
00:39:10,014 --> 00:39:11,098
ทำไมล่ะคะ

687
00:39:11,515 --> 00:39:13,225
คุณน่าจะติดต่อครอบครัวของคุณ

688
00:39:14,060 --> 00:39:15,728
พ่อแม่ฉันถูกประสานร่างไปหมดแล้ว

689
00:39:16,187 --> 00:39:19,148
ต้องมีใครสักคนล่ะน่า
ญาติห่างๆ ล่ะ

690
00:39:20,483 --> 00:39:24,070
พ่อฉันมีพี่สาวอยู่บนโลกมนุษย์
ชื่อไอรีณ แฮนสัน

691
00:39:24,612 --> 00:39:27,323
ผมมั่นใจว่าเธอต้องตื่นเต้น
ที่ได้ข่าวจากคุณแน่

692
00:39:32,453 --> 00:39:34,622
หลานคงนึกภาพฉันออกนะ

693
00:39:34,705 --> 00:39:37,166
ตอนที่สตาร์ฟลีทบอก
ว่าหลานจะติดต่อมา

694
00:39:38,167 --> 00:39:40,753
ฉันรู้สึกวิตกกังวลนิดหน่อยน่ะค่ะ

695
00:39:41,212 --> 00:39:43,464
เธอดูเป็นผู้หญิงที่สวยและเก่งจัง

696
00:39:44,548 --> 00:39:48,761
แต่หลานเป็นเด็กหกขวบ
ที่ดื้อที่สุดที่ฉันเคยเจอเลย

697
00:39:49,261 --> 00:39:51,889
พ่อแม่ของเธอเอาเธอมา
ฝากไว้กับป้าช่วงสุดสัปดาห์

698
00:39:51,972 --> 00:39:55,393
เธอโมโหมาก
ถึงกับขังตัวเองอยู่ในห้องพักของแขก

699
00:39:55,476 --> 00:39:57,228
และไม่ยอมออกมาข้างนอกเลย

700
00:39:58,187 --> 00:40:01,148
มันคงทำให้...
คุณลำบากใจมากเลยนะคะ

701
00:40:01,232 --> 00:40:04,193
สุดท้ายแล้ว
ฉันก็หลอกล่อให้เธอออกมาได้

702
00:40:04,276 --> 00:40:05,694
ด้วยทาร์ตสตรอว์เบอร์รี่

703
00:40:06,946 --> 00:40:10,491
ฉันชอบกินสตรอว์เบอร์รี่มากค่ะ
แต่ไม่รู้ว่าตอนเด็กๆ เคยกินมาก่อน

704
00:40:10,574 --> 00:40:12,827
มีเท่าไรก็ไม่พอกินหรอก

705
00:40:12,910 --> 00:40:15,246
แน่นอนว่าเธอไม่ลังเลที่จะรีบมาบ่น

706
00:40:15,329 --> 00:40:16,789
ถ้าพวกมันยังไม่สุกดี

707
00:40:18,958 --> 00:40:21,210
ฉันขอโทษถ้าทำตัวไม่ดีนะคะ

708
00:40:22,336 --> 00:40:23,963
ฉันไม่น่าโทรมาเลย

709
00:40:24,046 --> 00:40:27,049
ไม่เลย ฉันดีใจที่เธอโทรมา

710
00:40:27,758 --> 00:40:31,512
ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอหน้าอีกครั้ง อันนิกา

711
00:40:38,227 --> 00:40:40,479
วันนี้เราจะไปสำรวจเขตแดนใหม่

712
00:40:40,563 --> 00:40:43,649
การพิจารณาครั้งนี้จึงต้องทำกัน
ที่ห้องสำรวจเส้นทาง

713
00:40:44,608 --> 00:40:47,987
หมอแสดงให้เห็นว่ามีอุปนิสัยหลายอย่าง
ที่คล้ายคลึงกับของคน

714
00:40:48,070 --> 00:40:52,408
ความฉลาด ความสร้างสรรค์
ความทะเยอะทะยาน ความผิดพลาดก็ด้วย

715
00:40:53,075 --> 00:40:54,952
แต่อุปนิสัยเหล่านี้เป็นของจริงรึเปล่า

716
00:40:55,035 --> 00:40:57,830
หรือหมอแค่ถูกตั้งโปรแกรม
ให้จำลองมันออกมาให้เห็น

717
00:40:58,914 --> 00:41:01,709
บอกตรงๆ ผมก็ไม่ทราบ

718
00:41:02,501 --> 00:41:04,628
แต่ในที่สุดเราก็ต้องตัดสินใจ

719
00:41:04,712 --> 00:41:08,257
เพราะปัญหาเรื่องสิทธิ์ของภาพสามมิติ
จะไม่หายไปไหนแน่นอน

720
00:41:09,508 --> 00:41:13,387
ณ ตอนนี้ ผมไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะกำหนด
ว่าหมอคือคนที่อยู่ภายใต้กฎหมายนี้

721
00:41:14,346 --> 00:41:18,350
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่า
เขาไม่ใช่โฮโลแกรมธรรมดา

722
00:41:18,934 --> 00:41:21,395
และในขณะที่ผมก็พูดได้ไม่เต็มปาก
ว่าเขาคือคน

723
00:41:21,979 --> 00:41:24,482
ผมยินดีเพิ่มคำจำกัดความ
เชิงกฎหมายของศิลปิน

724
00:41:24,565 --> 00:41:26,442
ให้รวมหมอเข้าไปด้วย

725
00:41:26,525 --> 00:41:28,944
ดังนั้น ผมขอกำหนดว่าเขามีสิทธิ์
ในการควบคุมงานของเขาเอง

726
00:41:29,028 --> 00:41:32,072
ผมขอสั่งให้เรียกคืน
สำเนานิยายสามมิติทุกฉบับทันที

727
00:41:32,156 --> 00:41:34,533
- ใต้เท้าครับ...
- ปิดการพิจารณาคดี

728
00:41:34,617 --> 00:41:37,203
- ยินดีด้วยนะครับ หมอ
- ขอบคุณ เร็จ

729
00:41:37,286 --> 00:41:39,413
เราจะติดต่อไปอีกที กัปตัน

730
00:41:41,624 --> 00:41:44,210
หน้าตาคุณไม่เหมือนคนที่เพิ่งได้รับ

731
00:41:44,293 --> 00:41:46,045
สิทธิ์ของโฮโลแกรมเลยนะ

732
00:41:46,128 --> 00:41:48,088
ไม่ใช่ว่าผมไม่ยินดีนะครับ

733
00:41:48,172 --> 00:41:51,592
แต่มันเหมือนชัยชนะที่คลุมเครือยังไงไม่รู้

734
00:41:51,675 --> 00:41:54,261
โปรแกรมนี้ถูกเล่นไปแล้วโดยคนนับพัน

735
00:41:54,345 --> 00:41:56,305
- ความเสียหายมันเกิดขึ้นแล้ว
- เราต้องรอดได้น่า

736
00:41:56,388 --> 00:42:00,226
ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด
คุณมีนิยายสามมิติต้องแก้ไม่ใช่หรือ

737
00:42:00,893 --> 00:42:03,312
คุณว่าผมจะหา สำนักพิมพ์รายอื่นได้ไหม

738
00:42:03,395 --> 00:42:05,856
ถ้ามีเรื่องหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากคุณนะ หมอ

739
00:42:05,940 --> 00:42:09,318
นั่นก็คือคุณสามารถทำอะไรก็ได้
ถ้าคุณตั้งใจจริง

740
00:42:13,822 --> 00:42:16,033
(โรงแปรรูปดิลิเธียมของสหพันธรัฐ
อัลฟ่าควอแดรนท์)

741
00:42:16,116 --> 00:42:17,284
(สี่เดือนต่อมา...)

742
00:42:18,911 --> 00:42:21,539
ได้เวลาวินิจฉัยคุณแล้ว
รายงานตัวที่ห้องแล็บสามมิติด้วย

743
00:42:21,622 --> 00:42:23,916
ผมรู้รูทีนน่า

744
00:42:24,792 --> 00:42:25,876
แล้วก็...

745
00:42:27,169 --> 00:42:30,005
ระหว่างอยู่ที่นั่น
ทำอะไรเพื่อตัวเองสักอย่างสิ

746
00:42:30,089 --> 00:42:33,676
ขอให้ผู้ปฏิบัติงานเปิดโปรแกรม 47 เบต้า

747
00:42:33,759 --> 00:42:35,719
ทำไม มีอะไรหรือ

748
00:42:35,803 --> 00:42:39,974
มันมีชื่อว่า โฟตอนสู่อิสรภาพ
เร้าอารมณ์ดีนักแล

749
00:43:53,839 --> 00:43:55,841
บรรยายไทยโดย ชลันธร เรืองภักดี